1
00:00:06,299 --> 00:00:09,594
(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:19,520 --> 00:00:21,355
ตอนฉันย้ายเข้าไปอยู่อะพาร์ตเมนต์ที่นั่น

3
00:00:21,939 --> 00:00:26,861
ฉันเริ่มฝันแปลกๆ ทันที

4
00:00:27,779 --> 00:00:30,156
ฉันฝันเห็นคุกใต้ดิน

5
00:00:31,699 --> 00:00:33,659
มืดมาก แปลกมากด้วย

6
00:00:36,037 --> 00:00:38,289
ในคุกมีไฟหนึ่งดวง

7
00:00:41,459 --> 00:00:43,211
แล้วฉันก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่ง

8
00:00:44,003 --> 00:00:46,547
กับคู่รักแปลกๆ คู่หนึ่ง

9
00:00:48,549 --> 00:00:52,053
ทันใดนั้นพวกเขา
ก็ทําสิ่งที่ชวนให้ขนลุกกับผู้หญิงคนนั้น

10
00:00:55,181 --> 00:00:57,350
ฉันค้นพบว่า

11
00:00:57,350 --> 00:01:00,937
มีคนหายไปจากอะพาร์ตเมนต์ที่นั่น

12
00:01:00,937 --> 00:01:03,022
(เมืองชิโก รัฐแคลิฟอร์เนีย)

13
00:01:03,022 --> 00:01:07,485
ฉันรู้สึกเหมือนวิญญาณเธอพยายามติดต่อใครสักคน

14
00:01:09,987 --> 00:01:11,239
ฉันว่าเธออยากให้มีคนหาเธอเจอ

15
00:01:11,239 --> 00:01:13,116
(อ่านหน่อย: สํานักบุคคลสูญหาย)

16
00:01:48,901 --> 00:01:49,735
พร้อมมั้ย

17
00:01:49,735 --> 00:01:50,945
เย่

18
00:01:51,445 --> 00:01:52,321
มาริลิน

19
00:01:53,865 --> 00:01:54,740
หวัดดี

20
00:01:56,159 --> 00:01:57,618
ยิ้มกว้างเชียว

21
00:01:58,619 --> 00:02:01,414
ฉันเป็นคุณยาย ฉันเป็นคุณแม่

22
00:02:02,331 --> 00:02:05,501
และชื่อฉันเหมือนชื่อนักแสดงดังคนหนึ่ง

23
00:02:06,335 --> 00:02:07,336
โจดี้ ฟอสเตอร์

24
00:02:07,336 --> 00:02:08,254
เธอเป็นผู้กํากับ

25
00:02:11,174 --> 00:02:14,343
ฉันเกิดที่เทศมณฑลออเรนจ์ รัฐแคลิฟอร์เนีย

26
00:02:16,012 --> 00:02:20,308
ฉันคลอดลูกในปี 1997 และเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว

27
00:02:21,642 --> 00:02:24,478
แล้วก็ย้ายไปอยู่ชิโก รัฐแคลิฟอร์เนีย

28
00:02:26,147 --> 00:02:27,481
{\an8}(ชิโก
รัฐแคลิฟอร์เนีย)

29
00:02:27,481 --> 00:02:29,525
ตอนนั้นฉันคิดว่าชิโกเป็นเมืองที่สวย

30
00:02:31,819 --> 00:02:33,362
มีมหาลัยด้วย

31
00:02:34,739 --> 00:02:39,660
มันเป็นเมืองเล็กๆ
แต่ก็ใหญ่พอที่จะเลี้ยงครอบครัว

32
00:02:41,787 --> 00:02:45,249
มันสวย เก่า แต่มีเสน่ห์

33
00:02:45,249 --> 00:02:46,626
ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้าน

34
00:02:51,172 --> 00:02:53,049
ครั้งแรกที่ฉันไปถึงชิโก

35
00:02:54,717 --> 00:02:56,427
ฉันเห็นป้าย "ให้เช่า"

36
00:02:57,136 --> 00:02:59,347
และบนป้ายเขียนว่า
"อะพาร์ตเมนต์วอลนัทการ์เด้น"

37
00:03:00,306 --> 00:03:01,933
ที่นั่นมีดอกไม้

38
00:03:02,433 --> 00:03:03,559
มีสระว่ายน้ํา

39
00:03:05,144 --> 00:03:06,562
มันดูเหมือน...

40
00:03:07,188 --> 00:03:09,398
อะพาร์ตเมนต์สวยๆ ทั่วไป

41
00:03:11,484 --> 00:03:14,028
เราย้ายไปอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์นั้น

42
00:03:14,028 --> 00:03:15,863
ตึก 14

43
00:03:15,863 --> 00:03:17,365
(โจดี้กับแฮนนาห์ย้ายเข้าตึก 14)

44
00:03:17,365 --> 00:03:19,158
ในวันที่ 31 มกรา 2000

45
00:03:19,951 --> 00:03:22,453
ตอนนั้นแฮนนาห์อายุสามขวบ ส่วนฉัน 33

46
00:03:24,830 --> 00:03:27,667
อธิบายยาก
ตอนแรกที่ฉันย้ายเข้าไป มันไม่รู้สึกสงบ

47
00:03:29,752 --> 00:03:32,046
มันมืดๆ

48
00:03:35,758 --> 00:03:37,718
และมีกลิ่นแปลกๆ

49
00:03:37,718 --> 00:03:41,722
ตอนนั้นฉันคิดว่าเป็นกลิ่นเคมี
จากพรมหรืออะไรรึเปล่า

50
00:03:42,765 --> 00:03:44,183
แล้วฉันก็ถามตัวเองว่า

51
00:03:45,768 --> 00:03:47,436
"ทําไมรู้สึกแบบนี้"

52
00:03:49,063 --> 00:03:50,815
แล้วฉันก็คิดว่า "โอเค

53
00:03:50,815 --> 00:03:56,946
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชิโกแล้ว
ฉันจะเริ่มชีวิตที่สงบและมีความสุข

54
00:03:56,946 --> 00:03:59,573
เพื่อตัวฉันและลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้เลย"

55
00:04:01,659 --> 00:04:03,577
แล้วเหตุการณ์ก็รุนแรขึ้น

56
00:04:08,249 --> 00:04:11,961
สิ่งแรกที่แปลกมากๆ สําหรับฉันคือ

57
00:04:12,753 --> 00:04:15,673
แฮนนาห์มีรองเท้าเล็กๆ คู่หนึ่งสีชมพู

58
00:04:16,465 --> 00:04:21,887
ฉันเก็บรองเท้าไว้ที่ข้างประตูเสมอ
เพื่อที่เธอจะได้ใส่เลยเมื่อเราพร้อมออกจากห้อง

59
00:04:22,888 --> 00:04:25,891
{\an8}ฉันจําได้ตอนที่แม่พยายามทําให้ฉันพร้อม
เพื่อออกไปข้างนอกตอนกลางวัน

60
00:04:25,891 --> 00:04:27,435
(แฮนนาห์ ฟอสเตอร์
ลูกสาวโจดี้)

61
00:04:27,435 --> 00:04:29,186
แม่หารองเท้าผ้าใบสีชมพูคู่นั้น

62
00:04:30,229 --> 00:04:32,648
แม่พูดว่า "รองเท้าผ้าใบอยู่ไหน อยู่ไหนอะ"

63
00:04:33,649 --> 00:04:36,694
ฉันจําได้ว่ารองเท้าอยู่กลางเตียงเลยค่ะ

64
00:04:39,739 --> 00:04:40,823
ไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไงไม่รู้

65
00:04:43,075 --> 00:04:44,910
แม่ถามว่า "ลูกเอาไปวางไว้ตรงนั้นเหรอ"

66
00:04:44,910 --> 00:04:45,995
ฉันก็แบบ "เปล่า"

67
00:04:47,955 --> 00:04:52,626
ลูกฉันยืนกรานว่า "แม่ ไม่ใช่หนู"

68
00:04:54,253 --> 00:04:57,548
ทุกวันรองเท้าจะไปอยู่กลางเตียง

69
00:04:59,216 --> 00:05:03,304
รองเท้าย้ายที่เองได้
และทุกอย่างแปลกขึ้นเรื่อยๆ

70
00:05:04,680 --> 00:05:07,892
มีขวดพริกไทยกับขวดเกลือ

71
00:05:07,892 --> 00:05:12,980
พอตื่นมาตอนเช้า ขวดจะย้ายไปอยู่ที่ขอบโต๊ะ

72
00:05:13,689 --> 00:05:16,776
แล้วฉันก็แบบ "นี่ฉันเป็นบ้ารึเปล่า"

73
00:05:20,154 --> 00:05:22,990
สิ่งที่เกิดขึ้นในอะพาร์ตเมนต์ที่นั่นคือสิ่งที่น่ากลัว

74
00:05:22,990 --> 00:05:24,950
แต่ฉันจําได้ว่า

75
00:05:25,826 --> 00:05:28,329
ฉันไม่เข้าใจว่าทําไมมันถึงเกิดขึ้น

76
00:05:31,540 --> 00:05:35,836
อีกอย่างที่เกิดขึ้นคือฉันฝัน

77
00:05:37,296 --> 00:05:42,385
ฉันฝันเห็นสาวคนหนึ่งเดินบนถนนในชิโก

78
00:05:42,385 --> 00:05:48,307
แล้วฉันก็เห็นคู่รักคู่หนึ่ง
อยู่ในรถสีน้ําเงินหรือสีเทานี่แหละ

79
00:05:48,933 --> 00:05:52,561
พวกเขาถามผู้หญิงคนนั้นว่าให้ไปส่งมั้ย

80
00:05:55,022 --> 00:05:58,609
ในความฝันคือคนที่เป็นผู้ชายเดินไปที่ข้างหลังเธอ

81
00:05:58,609 --> 00:06:01,362
แล้วเอาอะไรสักอย่างปิดปากเธอ

82
00:06:01,946 --> 00:06:06,242
ทําไมฉันถึงฝันถึงคู่รักแปลกๆ คู่นี้

83
00:06:14,959 --> 00:06:18,629
อยู่ดีๆ วันหนึ่งแฮนนาห์ก็พูดว่า "หวัดดี"

84
00:06:20,548 --> 00:06:22,591
แล้วฉันก็ถามว่า "ทักทายใคร"

85
00:06:24,927 --> 00:06:27,430
เธอตอบว่า "ก็ผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้ไงแม่"

86
00:06:30,182 --> 00:06:32,143
แล้วฉันก็ถามว่า "มีคนเดินผ่านหน้าต่างเหรอ"

87
00:06:32,768 --> 00:06:35,104
"ไม่ใช่แม่ ก็ผู้หญิงที่อยู่ตรงนั้นไง"

88
00:06:35,104 --> 00:06:37,189
เธอยืนกรานว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ตรงนั้น

89
00:06:37,189 --> 00:06:40,443
เธอพูดว่า "เธอใส่เสื้อสีขาว"

90
00:06:41,026 --> 00:06:42,486
{\an8}(รูปจริงที่แฮนนาห์วาด)

91
00:06:42,486 --> 00:06:44,947
{\an8}ฉันจําได้ว่าฉันเรียกเธอว่ามายลิซ

92
00:06:46,699 --> 00:06:49,368
ฉันจําได้ว่าฉันเห็นเธอชัดเลย

93
00:06:49,368 --> 00:06:51,287
ฉันจําตาของเธอได้

94
00:06:51,829 --> 00:06:54,790
หน้า ผม จําได้ทุกอย่าง

95
00:06:54,790 --> 00:06:56,709
ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนทั่วไปคนหนึ่ง

96
00:06:56,709 --> 00:06:57,918
คงเป็นใครสักคนในบ้าน

97
00:06:57,918 --> 00:07:00,421
คงเป็นเพื่อนแม่ที่มาบ้าน

98
00:07:06,552 --> 00:07:10,055
มีอยู่คืนหนึ่งฉันกับแฮนนาห์ออกไปกินมื้อค่ํา

99
00:07:10,055 --> 00:07:11,724
พอเรากลับมา

100
00:07:13,893 --> 00:07:15,311
โทรศัพท์

101
00:07:16,061 --> 00:07:18,272
แบบที่ติดฝาผนัง

102
00:07:19,356 --> 00:07:22,735
เราเจอหูโทรศัพท์ในห้องนอนซึ่งอยู่ข้างหลัง

103
00:07:25,696 --> 00:07:30,451
และของเล่นทั้งหมดในห้องแฮนนาห์
ถูกกองไว้ด้วยกัน

104
00:07:31,243 --> 00:07:33,871
มีตุ๊กตาเออร์นี่นอนกรนของแฮนนาห์ในกองนั้น

105
00:07:34,997 --> 00:07:40,336
เออร์นี่อยู่บนสุด และมีบ่วงผูกอยู่ที่คอมัน

106
00:07:40,336 --> 00:07:43,881
เหมือนเป็นเชือกรองเท้า
หรืออะไรสักอย่างผูกอยู่ที่คอมัน

107
00:07:46,050 --> 00:07:47,426
ฉันกลัวมาก

108
00:07:47,426 --> 00:07:51,555
ฉันรีบอุ้มแฮนนาห์ แล้ววิ่งออกประตูหน้าห้อง

109
00:07:52,973 --> 00:07:55,100
ฉันโทรหาตํารวจชิโกแล้วพูดว่า

110
00:07:55,809 --> 00:07:58,103
"ฉันกับลูกออกไปกินมื้อค่ํา

111
00:07:58,103 --> 00:08:00,648
เรากลับมาบ้านแล้วเจอสิ่งนี้"

112
00:08:01,398 --> 00:08:03,567
ตํารวจก็รับแจ้งความไป

113
00:08:03,567 --> 00:08:05,736
แล้วอีกฝั่งที่อยู่ในสายก็พูดว่า

114
00:08:05,736 --> 00:08:07,696
อืม โอเคครับ เอาเหอะ"

115
00:08:11,742 --> 00:08:14,745
สิ่งที่แม่เจอมันหนักเกินกว่าที่ฉันจะนึกออก

116
00:08:16,372 --> 00:08:20,834
ไหนจะต้องดูแลลูก แล้วยังจะต้องรับมือกับ...

117
00:08:21,544 --> 00:08:23,754
เรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้น

118
00:08:28,300 --> 00:08:32,846
เหตุการณ์มาหนักเอาสุดๆ
ในคืนหนึ่งในเดือนกุมภา ปี 2000

119
00:08:35,516 --> 00:08:37,268
(3:37 น.)

120
00:08:37,268 --> 00:08:39,144
ฉันตื่นขึ้นมากลางดึก

121
00:08:39,979 --> 00:08:41,021
แล้วได้ยิน...

122
00:08:44,858 --> 00:08:46,986
เสียงทีวีซ่าแบบตอนไม่มีสัญญาณ

123
00:08:50,030 --> 00:08:51,198
ทีวีเปิดได้ยังไง

124
00:08:51,198 --> 00:08:54,660
ต้องลุกไปเปิด มันถึงจะเปิด

125
00:08:56,495 --> 00:08:59,081
ฝาตู้อาหารเปิดปิดเอง

126
00:09:01,166 --> 00:09:04,211
แก๊สที่หัวเตาเปิดแรงมาก

127
00:09:04,753 --> 00:09:05,796
รู้สึกดีจัง

128
00:09:05,796 --> 00:09:06,797
ทันใดนั้น...

129
00:09:07,881 --> 00:09:08,882
ตุ๊กตาเออร์นี่ก็พูดว่า...

130
00:09:08,882 --> 00:09:11,218
รู้สึกดีจัง

131
00:09:11,218 --> 00:09:13,804
"รู้สึกดีจัง" พูดอยู่นั่นแหละ เหมือนคนโรคจิต

132
00:09:13,804 --> 00:09:16,640
รู้สึกดีจัง

133
00:09:16,640 --> 00:09:18,684
ฉันคิดว่า "ถ่านจะหมดแน่เลย"

134
00:09:18,684 --> 00:09:20,019
รู้สึกดีจัง

135
00:09:20,644 --> 00:09:23,939
ฉันเลยเอาถ่านออกจากตัวตุ๊กตา

136
00:09:30,404 --> 00:09:33,741
กะพริบ ระยิบระยับ เจ้าดาวดวงน้อย ฉันสงสัย...

137
00:09:33,741 --> 00:09:36,243
ตุ๊กตาเออร์นี่น่ากลัวมาก

138
00:09:36,243 --> 00:09:38,203
เจ้าดาวดวงน้อย ฉันสงสัย...

139
00:09:38,203 --> 00:09:40,748
ฉันจําได้ว่ามันส่งเสียงกลางดึก

140
00:09:41,624 --> 00:09:44,793
แล้วแม่ก็สติแตก เพราะข้างในไม่มีถ่านแล้ว

141
00:09:44,793 --> 00:09:49,173
รู้สึกดีจัง

142
00:09:49,173 --> 00:09:50,090
ทันใดนั้น...

143
00:09:51,634 --> 00:09:52,468
ตู้ม!

144
00:09:57,973 --> 00:09:59,099
ไฟทุกดวงเปิด

145
00:10:00,059 --> 00:10:02,853
อะไรกันเนี่ย เกิดอะไรขึ้น คือยังไง

146
00:10:02,853 --> 00:10:09,109
รู้สึกดีจัง

147
00:10:09,109 --> 00:10:11,153
ฉันไปหาเพื่อนบ้าน

148
00:10:11,153 --> 00:10:14,740
ซึ่งเป็นผู้จัดการอะพาร์ตเมนต์ในตอนนั้น

149
00:10:14,740 --> 00:10:16,116
(ผู้จัดการ)

150
00:10:16,116 --> 00:10:17,534
ฉันเคาะประตู

151
00:10:18,035 --> 00:10:20,871
แล้วพูดว่า "มีบางอย่างไม่ปกติ"

152
00:10:20,871 --> 00:10:25,000
เธออุ้มสุนัขพุดเดิ้ลของเธอแล้วเข้าไปในตึกนั้น

153
00:10:26,669 --> 00:10:28,629
สุนัขกระโดดออกจากแขนเธอ

154
00:10:28,629 --> 00:10:30,089
แล้วก็เห่าแบบ...

155
00:10:31,757 --> 00:10:33,342
รู้สึกดีจัง

156
00:10:33,342 --> 00:10:37,221
แล้วจู่ๆ โคมไฟอันหนึ่งที่มีสายไฟ

157
00:10:37,221 --> 00:10:40,766
สายไฟเหวี่ยง
เหมือนเชือกที่เราเล่นตอนกระโดดเชือก

158
00:10:40,766 --> 00:10:42,309
- รู้สึกดีจัง
- เราทุกคนกรี๊ด

159
00:10:42,309 --> 00:10:43,310
รู้สึกดีจัง

160
00:10:43,310 --> 00:10:44,436
สุนัขเห่า

161
00:10:44,436 --> 00:10:45,604
เธออุ้มสุนัข

162
00:10:45,604 --> 00:10:47,189
รู้สึกดีจัง

163
00:10:47,189 --> 00:10:48,357
เรารีบวิ่งออกมาเลยค่ะ

164
00:10:56,240 --> 00:10:59,868
แล้วก็ถึงหกโมงเช้า

165
00:11:01,912 --> 00:11:03,997
ฉันนั่งร้องไห้อยู่ที่สระว่ายน้ํา

166
00:11:06,708 --> 00:11:10,379
แล้วก็มีชายคนหนึ่งแก่กว่าจูงสุนัขเดินมา

167
00:11:10,379 --> 00:11:13,590
เขาอยู่ที่นั่นมาประมาณ 25 ปี

168
00:11:14,508 --> 00:11:17,177
เขาพูดว่า "รู้มั้ยโจดี้

169
00:11:17,177 --> 00:11:20,639
ไม่มีใครอยู่อะพาร์ตเมนต์นี้นานเท่าไร"

170
00:11:21,723 --> 00:11:24,893
ฉันก็แบบ "อะไรนะ ยังไง คุณพูดถึงอะไร"

171
00:11:26,895 --> 00:11:29,732
ตอนนั้นฉันร้องไห้เลย แบบ บอกฉันเถอะ

172
00:11:31,066 --> 00:11:32,693
เขามองฉันแล้วพูดว่า

173
00:11:33,318 --> 00:11:36,780
"มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์นี้

174
00:11:38,115 --> 00:11:39,700
ตึก 14

175
00:11:40,367 --> 00:11:42,244
ฉันจําชื่อเธอไม่ได้

176
00:11:42,995 --> 00:11:46,290
แต่เธอหายตัวไปตั้งแต่นั้นมา"

177
00:11:51,712 --> 00:11:54,798
วันที่ 31 มกราคม 1976

178
00:11:54,798 --> 00:11:57,968
{\an8}กรมตํารวจชิโกได้รับแจ้งความว่า
มารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้หายตัวไป

179
00:11:57,968 --> 00:12:00,220
{\an8}(แอล แชมบลิน
ผู้กํากับเกษียณอายุ กรมตํารวจเรดบลัฟฟ์)

180
00:12:01,972 --> 00:12:04,183
เธอใช้ชื่อเล่นว่ามาร์ลิซ

181
00:12:06,769 --> 00:12:10,230
รายงานบุคคลสูญหายบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงผิวขาว

182
00:12:10,230 --> 00:12:11,774
สูง 168 เซนติเมตร

183
00:12:11,774 --> 00:12:12,900
ผมสีน้ําตาล

184
00:12:12,900 --> 00:12:14,443
หนัก 50 กิโลกรัม

185
00:12:15,027 --> 00:12:21,492
แฟนเธอระบุในรายงานว่า
พวกเขาไปตลาดนัดแห่งหนึ่งที่ชิโก

186
00:12:21,492 --> 00:12:22,826
(เสาร์ 31 มกราคม 1976)

187
00:12:22,826 --> 00:12:25,954
พวกเขาทะเลาะกัน

188
00:12:25,954 --> 00:12:31,210
แล้วมาร์ลิซตัดสินใจเดินกลับบ้าน
แทนที่จะขึ้นรถกลับกับเขา

189
00:12:31,210 --> 00:12:32,628
(แล้วก็ไม่เห็นอีกเลยตั้งแต่นั้น)

190
00:12:34,546 --> 00:12:37,382
ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเธอ
คือตอนที่เธอเดินบนถนนแมงโกรฟ

191
00:12:38,133 --> 00:12:39,635
ซึ่งห่างจากตลาดนัด

192
00:12:40,427 --> 00:12:46,642
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเห็น
หรือได้ข่าวคราวจากมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้

193
00:12:46,642 --> 00:12:51,271
ตั้งแต่วันที่ 31 มกรา 1976

194
00:12:51,271 --> 00:12:55,609
(ถนนแมงโกรฟ)

195
00:13:00,823 --> 00:13:02,574
มาร์ลิซเป็นน้องสาวฉัน

196
00:13:05,327 --> 00:13:08,914
เธออยู่ที่ชิโกได้สองเดือนเองมั้งก่อนจะหายตัวไป

197
00:13:08,914 --> 00:13:11,041
(มาร์ธา สแปนนากี้
พี่สาวของมารี เอลิซาเบธ)

198
00:13:15,045 --> 00:13:17,214
เรามาจากคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ

199
00:13:18,507 --> 00:13:21,009
ครอบครัวเรามีกันเจ็ดคน

200
00:13:21,510 --> 00:13:23,679
ฉันเป็นพี่คนโต

201
00:13:24,304 --> 00:13:27,933
มาร์ลิซอ่อนกว่าฉันสามปี

202
00:13:28,600 --> 00:13:30,185
เธอมีบุคลิกภาพที่ดี

203
00:13:30,185 --> 00:13:33,522
ชอบเข้าสังคม และเป็นมิตรมากๆ

204
00:13:34,398 --> 00:13:38,610
ผมเธอยาว เป็นลอน และมีสีน้ําตาลแต่กําเนิด

205
00:13:39,152 --> 00:13:41,655
ตาเธอสีฟ้าเหมือนท้องฟ้า

206
00:13:43,615 --> 00:13:45,033
เธอสวยมาก

207
00:13:47,786 --> 00:13:48,996
{\an8}(คลีฟแลนด์
รัฐโอไฮโอ)

208
00:13:48,996 --> 00:13:50,872
ปี 1975

209
00:13:51,748 --> 00:13:54,376
มาร์ลิซทํางานกับนักเลงคนหนึ่ง

210
00:13:54,376 --> 00:13:56,461
แม่ฉันเรียกเขาว่าจอห์น บารุธ

211
00:13:57,045 --> 00:13:57,921
พวกเขาตกหลุมรักกัน

212
00:13:59,798 --> 00:14:01,800
เขามาจากแคลิฟอร์เนีย

213
00:14:02,342 --> 00:14:05,012
และจะย้ายกลับไปแคลิฟอร์เนีย

214
00:14:05,012 --> 00:14:07,139
และเขาขอให้เธอย้ายไปกับเขา

215
00:14:07,723 --> 00:14:08,557
เธอย้ายไปกับเขา

216
00:14:12,895 --> 00:14:16,481
ฉันว่าความฝันสูงสุดของมาร์ลิซคือเป็นนักแสดง

217
00:14:21,445 --> 00:14:22,738
เธอมีความสุขมาก

218
00:14:24,531 --> 00:14:26,074
ฉันตื่นเต้นแทนเธอ

219
00:14:27,326 --> 00:14:28,368
ก้าวที่ยิ่งใหญ่

220
00:14:37,085 --> 00:14:40,005
(ธันเดอร์เบิร์ด)

221
00:14:40,005 --> 00:14:42,549
เธอเขียนจดหมายหาฉันสองครั้ง

222
00:14:43,467 --> 00:14:47,429
เธอบอกว่าเธอ
ไม่ค่อยชอบชีวิตในแคลิฟอร์เนียเท่าไร

223
00:14:52,601 --> 00:14:56,605
มันไม่ใช่อย่างที่เธอฝันไว้

224
00:14:59,816 --> 00:15:03,195
ฉันว่าเธอมีปัญหากับจอห์นนิดหน่อย

225
00:15:03,695 --> 00:15:04,863
ทะเลาะกัน อะไรแบบนี้

226
00:15:07,449 --> 00:15:09,576
เธอไม่มีใครให้ปรึกษา

227
00:15:09,576 --> 00:15:11,078
ไม่มีใครให้คุยด้วย

228
00:15:12,454 --> 00:15:14,915
มาร์ลิซบอกว่าเธอจะกลับบ้านเดือนเมษา

229
00:15:16,625 --> 00:15:18,126
แต่เธอก็ไม่เคยกลับมาบ้านเลย

230
00:15:18,794 --> 00:15:19,628
นั่นแหละค่ะ

231
00:15:22,381 --> 00:15:25,092
(ปี 1977
คดีมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้สูญหาย)

232
00:15:25,092 --> 00:15:26,885
(กลายเป็นคดีปริศนา)

233
00:15:26,885 --> 00:15:31,765
(24 ปีต่อมา โจดี้และแฮนนาห์
อาศัยอยู่ในห้องที่มาร์ลิซเคยอยู่)

234
00:15:34,351 --> 00:15:38,313
ฉันรู้ว่าในตึกนั้นมีบางอย่างเกิดขึ้นซึ่งไม่ใช่ฝีมือฉัน

235
00:15:40,816 --> 00:15:46,488
ฉันว่าบางคนเกิดมา
พร้อมกับคุณสมบัติทางจิตบางอย่าง

236
00:15:47,239 --> 00:15:50,158
บางคนไวต่อความรู้สึก
หรือเห็นอกเห็นใจมากกว่าคนอื่น

237
00:15:50,742 --> 00:15:51,868
ฉันว่า

238
00:15:52,619 --> 00:15:53,954
ด้วยเหตุผลบางอย่าง

239
00:15:53,954 --> 00:15:59,584
ฉันกับลูกสาวไวต่อพลังงานลึกลับ
ที่ไม่ได้ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน

240
00:16:01,712 --> 00:16:05,340
ที่แปลกคือตอนฉันย้ายเข้าไปที่อะพาร์ตเมนต์นั้น

241
00:16:05,924 --> 00:16:10,512
ฉันรู้สึกเหมือนมีหายนะรออยู่

242
00:16:10,512 --> 00:16:13,306
เหมือนเหตุการณ์ร้ายๆ กําลังจะเกิดขึ้น

243
00:16:15,642 --> 00:16:20,397
ความฝันแปลกๆ ของฉันแปลกและพิลึกขึ้นเรื่อยๆ

244
00:16:23,316 --> 00:16:25,861
จนเริ่มเห็นสถานที่หนึ่ง

245
00:16:25,861 --> 00:16:30,615
และเห็นคู่รักคู่หนึ่งกับหญิงสาวคนหนึ่ง

246
00:16:32,534 --> 00:16:33,869
เธอเป็นวัยรุ่นอยู่นะ

247
00:16:35,370 --> 00:16:38,665
ในฝันฉัน ผมเธอสีน้ําตาลแดง

248
00:16:44,588 --> 00:16:47,049
ในฝันฉันเห็นพวกเขาอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง

249
00:16:49,551 --> 00:16:51,803
เหมือนห้องใต้ดินที่เอาไว้เก็บผักผลไม้

250
00:16:53,138 --> 00:16:56,266
ลักษณะแปลกๆ เหมือนคุกใต้ดิน

251
00:17:03,523 --> 00:17:06,860
และก็มีตะขอแปลกๆ

252
00:17:07,402 --> 00:17:09,780
ตะขออันใหญ่

253
00:17:11,990 --> 00:17:13,700
หญิงสาวคนนั้น...

254
00:17:13,700 --> 00:17:16,286
มีบางอย่างอยู่รอบแขนเธอ

255
00:17:17,370 --> 00:17:19,539
และที่ปากมีบางอย่างปิดอยู่

256
00:17:22,083 --> 00:17:27,339
ทันใดนั้นพวกเขา
ก็ทําสิ่งแปลกๆ และใช้ความรุนแรงกับเธอ

257
00:17:27,339 --> 00:17:29,674
สิ่งที่น่ากลัวทางเพศสัมพันธ์

258
00:17:33,011 --> 00:17:36,932
ฉันจําได้ว่าแม่เล่าให้ฟัง

259
00:17:36,932 --> 00:17:40,644
ว่าฝันเห็นผู้ชายแปลกๆ คนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง

260
00:17:43,855 --> 00:17:47,901
มันทําให้แม่กังวลและตั้งคําถามหลายอย่าง

261
00:17:50,529 --> 00:17:54,491
มันยากที่จะพูดถึง
เพราะมันทําให้ฉันเครียดหลังผ่านเรื่องร้ายแรง

262
00:17:55,867 --> 00:17:59,204
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นที่อะพาร์ตเมนต์แห่งนั้นแหละค่ะ

263
00:18:00,622 --> 00:18:02,958
ฉันไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับแฮนนาห์

264
00:18:03,959 --> 00:18:06,128
ฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว

265
00:18:07,546 --> 00:18:09,381
ฉันเลยพาลูกย้ายออกไป

266
00:18:12,592 --> 00:18:15,220
ฉันอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์นั้นสามเดือนเอง

267
00:18:15,220 --> 00:18:18,890
ไม่นานมาก แต่เหมือนนานมาก

268
00:18:19,766 --> 00:18:22,853
ฉันคิดว่า "ฉันไม่อยากเจอเหตุการณ์บ้าๆ นี้แล้ว"

269
00:18:22,853 --> 00:18:26,439
เราเลยย้ายไปอะพาร์ตเมนต์อื่นในชิโก

270
00:18:28,150 --> 00:18:31,278
พอย้ายออกมา ฉันคิดว่าเรื่องจบแล้วละ

271
00:18:32,070 --> 00:18:33,488
มันเป็นอดีตไปแล้ว

272
00:18:37,033 --> 00:18:38,869
(เหยื่อในอุดมคติ)

273
00:18:38,869 --> 00:18:40,745
ฉันคบกับผู้ชายคนหนึ่ง

274
00:18:41,496 --> 00:18:45,417
มีอยู่วันหนึ่งเขาเจอหนังสือเล่มหนึ่งโดยบังเอิญ

275
00:18:45,417 --> 00:18:47,627
ชื่อว่า "เหยื่อในอุดมคติ"

276
00:18:49,379 --> 00:18:51,506
เขาอ่านหนังสือเล่มนั้น

277
00:18:52,257 --> 00:18:55,093
แล้วกลับมาที่บ้านฉัน เขาพูดว่า

278
00:18:55,093 --> 00:18:57,929
"โจดี้ พระเจ้าช่วย คุณจะต้องไม่เชื่อแน่ๆ"

279
00:18:59,264 --> 00:19:04,394
มีผู้หญิงคนหนึ่งหายตัวไปจากอะพาร์ตเมนต์ที่ฉันอยู่

280
00:19:06,396 --> 00:19:11,735
เขาเจอบทความ
เกี่ยวกับหญิงสาวคนหนึ่งที่หายตัวไป

281
00:19:11,735 --> 00:19:14,196
ในปี 1976

282
00:19:15,155 --> 00:19:16,823
เธอมีชื่อเล่นด้วย

283
00:19:16,823 --> 00:19:18,325
(ชาวชิโกหายตัวไปห้าปี)

284
00:19:18,325 --> 00:19:19,826
มาร์ลิซ

285
00:19:19,826 --> 00:19:21,870
(มีอีกชื่อหนึ่งว่ามาร์ลิซ สแปนนากี้)

286
00:19:21,870 --> 00:19:24,414
ฉันแบบ "บังเอิญเว่อร์"

287
00:19:25,332 --> 00:19:27,083
ตอนแฮนนาห์ยังเด็ก

288
00:19:28,418 --> 00:19:31,546
เธอพูดประจําว่าเธอคุยกับคนหนึ่งชื่อมายลิซ

289
00:19:33,048 --> 00:19:38,303
ฉันจําได้ว่าแม่เล่าข้อมูลที่แม่ค้นให้ฟัง

290
00:19:40,889 --> 00:19:43,516
แม่พูดว่า "แม่มีบางอย่างจะบอก แม่ต้องคุยกับลูก

291
00:19:43,516 --> 00:19:45,143
ลูกจํามายลิซได้มั้ย"

292
00:19:46,102 --> 00:19:47,312
ฉันก็แบบ "จําได้"

293
00:19:49,564 --> 00:19:51,441
แล้วแม่ก็ "แม่มีอะไรจะให้ดู"

294
00:19:51,441 --> 00:19:52,984
(มารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้)

295
00:19:52,984 --> 00:19:55,278
แล้วแม่ก็เอารูปมายลิซให้ดู

296
00:19:57,364 --> 00:19:58,198
แล้วฉันก็

297
00:19:59,074 --> 00:20:02,494
"คนนี้แหละที่อยู่ในอะพาร์ตเมนต์กับเรา"

298
00:20:03,328 --> 00:20:05,872
ฉันอึ้งและกลัวมาก

299
00:20:06,373 --> 00:20:09,459
มันน่ากลัวมาก ให้ตายสิ

300
00:20:10,043 --> 00:20:12,254
แล้วฉันก็แบบ "แล้วเธออยู่ไหน"

301
00:20:12,254 --> 00:20:13,505
"มาร์ลิซอยู่ไหน"

302
00:20:13,505 --> 00:20:15,840
"ทําไมไม่มีใครหาเธอเจอ"

303
00:20:17,175 --> 00:20:21,012
แล้วฉันก็พบว่าการหายตัวไปของมาร์ลิซ...

304
00:20:21,012 --> 00:20:21,972
(ชิโก)

305
00:20:21,972 --> 00:20:25,517
อาจเกี่ยวข้องกับคู่รักคู่หนึ่งในเรดบลัฟฟ์

306
00:20:25,517 --> 00:20:28,061
(เรดบลัฟฟ์ ไปทางเหนือ 76 กิโลเมตร)

307
00:20:30,480 --> 00:20:35,360
{\an8}(7 พฤศจิกายน 1984
แปดปีหลังจากที่มาร์ลิซหายตัวไป)

308
00:20:35,360 --> 00:20:38,196
7 พฤศจิกา 1984

309
00:20:38,196 --> 00:20:41,324
หัวหน้าผม หัวหน้าแผนกสืบสวน

310
00:20:41,324 --> 00:20:42,450
มาหาผมแล้วบอกว่า

311
00:20:42,450 --> 00:20:45,662
"ผมต้องการให้คุณไปที่โบสถ์นาซารีน"

312
00:20:54,838 --> 00:20:57,632
สิ่งแรกที่ผมเจอตอนไปถึงโบสถ์คือ...

313
00:20:59,843 --> 00:21:01,803
อธิการแด๊บนี่

314
00:21:02,637 --> 00:21:06,307
และผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแจนิซ ฮูเกอร์

315
00:21:08,268 --> 00:21:13,064
ผมสังเกตได้เลยว่าแจนิซ
เสียใจและสะเทือนใจมาก

316
00:21:13,773 --> 00:21:14,983
เธอบอกว่า

317
00:21:15,942 --> 00:21:18,862
ปี 1976

318
00:21:18,862 --> 00:21:24,743
คาเมรอนสามีเธอลักพาตัว
และฆ่าหญิงสาวคนนั้นที่ชิโก รัฐแคลิฟอร์เนีย

319
00:21:26,703 --> 00:21:30,832
เหตุผลที่แจนิซออกมาพูด
ก็เพราะเธอกลัวคาเมรอน

320
00:21:30,832 --> 00:21:35,253
อีกอย่าง แจนิซรู้สึกผิดมาก

321
00:21:36,254 --> 00:21:39,424
กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ตลอดหลายปีนั้น ณ ช่วงเวลาต่างๆ

322
00:21:40,550 --> 00:21:42,510
สารวัตรแชมบลินตระหนักว่า

323
00:21:42,510 --> 00:21:44,763
{\an8}ข้อมูลบางอย่าง
อาจจะทําให้แจนิซติดร่างแหไปด้วย

324
00:21:44,763 --> 00:21:47,515
{\an8}(เควิน เฮล - หัวหน้าจนท.สืบสวน
อัยการเขตเทศมณฑลเทฮามา)

325
00:21:47,515 --> 00:21:49,851
แอลอ่านสิทธิของเธอ
ตามสิทธิที่จะไม่พูดและขอมีทนาย

326
00:21:49,851 --> 00:21:54,230
หลังจากอ่านสิทธิของเธอ
เธอก็ตัดสินใจว่าจะไม่พูดอีกถ้าไม่มีทนาย

327
00:21:56,274 --> 00:21:59,027
หลังจากนั้นผมก็โทรไปที่สํานักงานอัยการเขต

328
00:22:00,570 --> 00:22:04,199
เอาข้อมูลที่ผมมีให้อัยการเขต

329
00:22:04,991 --> 00:22:08,411
รวมทั้งข้อมูลที่ผมไม่มี

330
00:22:10,330 --> 00:22:14,834
และตอนนั้นอัยการ
ตัดสินใจให้ความคุ้มครองกับแจนิซ

331
00:22:14,834 --> 00:22:16,753
เพื่อให้เธอร่วมมือ

332
00:22:18,338 --> 00:22:20,423
หลังจากมีการให้ความคุ้มครอง

333
00:22:20,924 --> 00:22:23,384
ผมก็สัมภาษณ์แจนิซอย่างละเอียด

334
00:22:23,384 --> 00:22:24,427
(สืบสวนคดีฆาตกรรม)

335
00:22:24,427 --> 00:22:28,431
แจนิซบอกผมว่าเหยื่อที่พวกเขาลักพาตัวที่ชิโก

336
00:22:28,431 --> 00:22:32,102
ชื่อว่ามาร์ลิซ

337
00:22:32,102 --> 00:22:33,895
มาร์ลิซ สแปนนากี้

338
00:22:38,775 --> 00:22:43,446
วันที่ 31 มกรา 1976

339
00:22:44,447 --> 00:22:47,951
แจนิซกับคาเมรอน
เห็นมาร์ลิซเดินบนถนนแมงโกรฟ

340
00:22:52,247 --> 00:22:55,333
คาเมรอนวนอยู่ใกล้ๆ มาร์ลิซสองรอบ

341
00:22:56,543 --> 00:23:01,589
แจนิซรู้ว่าเขาจะทําอะไร
แจนิซรู้ว่าเขาอยากลักพาตัวผู้หญิง

342
00:23:06,845 --> 00:23:08,263
มาร์ลิซเดินไปตามทาง

343
00:23:12,392 --> 00:23:14,686
เขาเสนอไปส่ง และเขาอยู่ที่นั่นกับภรรยา

344
00:23:15,603 --> 00:23:17,313
สถานการณ์ดูปลอดภัยมาก

345
00:23:22,026 --> 00:23:22,902
มาร์ลิซขึ้นรถ

346
00:23:24,946 --> 00:23:28,450
แล้วคาเมรอนก็ถามนั่นนี่
ชื่ออะไร มาจากไหน จะไปไหน

347
00:23:28,450 --> 00:23:30,618
(คาร์ล่า นอร์ตัน
ผู้แต่งหนังสือชื่อเหยื่อในอุดมคติ)

348
00:23:30,618 --> 00:23:32,120
เธอไม่มีครอบครัวอยู่ใกล้ๆ

349
00:23:32,120 --> 00:23:33,913
ไม่มีใครรู้ว่าเธอไปไหน

350
00:23:39,210 --> 00:23:41,337
เขาตามหาผู้หญิงแบบนั้น

351
00:23:42,297 --> 00:23:44,507
ผู้หญิงที่ไม่มีความสัมพันธ์
หรือเกี่ยวข้องใดๆ กับชุมชน

352
00:23:47,635 --> 00:23:50,805
ถึงจุดหนึ่งมาร์ลิซออกจากรถ

353
00:23:50,805 --> 00:23:53,099
แต่คาเมรอนคว้าตัวเธอไว้

354
00:23:54,058 --> 00:23:55,435
แล้วเอามีดจี้คอ

355
00:23:55,935 --> 00:23:57,479
วางยาเธอแล้วพาเธอกลับขึ้นรถ

356
00:23:58,605 --> 00:24:01,983
แล้วเอากล่องครอบหัวเธอจากด้านบนสุดของหัว

357
00:24:05,737 --> 00:24:07,989
{\an8}(คาเมรอนเอากล่องครอบหัวมาร์ลิซ
แล้วใส่กุญแจมือเธอ)

358
00:24:07,989 --> 00:24:11,075
กล่องครอบหัวทํามาจากไม้กับโฟม

359
00:24:12,243 --> 00:24:13,328
แล้วก็มีบานพับ

360
00:24:13,328 --> 00:24:18,458
ดังนั้นเขาใช้กล่องนั้นครอบหัว

361
00:24:18,458 --> 00:24:20,543
เอาทั้งหัวเข้าไปในกล่องครอบหัว

362
00:24:21,544 --> 00:24:23,046
ด้วยโฟมที่อยู่ข้างใน

363
00:24:23,046 --> 00:24:26,799
จะไม่มีใครได้ยินเสียง
ของคนที่ถูกกล่องครอบหัวไม่ว่าจะอยู่ในระยะใด

364
00:24:28,718 --> 00:24:30,970
ถ้ามีคนลักพาตัวคุณจากถนน

365
00:24:30,970 --> 00:24:33,973
แล้วเอากล่องหนักเก้ากิโลครอบหัวคุณ

366
00:24:33,973 --> 00:24:36,893
คุณจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ไม่รู้ว่ากําลังเกิดอะไรขึ้น

367
00:24:37,477 --> 00:24:39,979
แต่คาเมรอนอยากกลบเสียงตะโกนด้วย

368
00:24:42,148 --> 00:24:46,402
เขากังวลเรื่องคนที่เขาจับ
จะส่งเสียงให้เพื่อนบ้านได้ยิน

369
00:24:50,823 --> 00:24:52,825
แล้วพวกเขาก็ขับไปประมาณ 64 กิโล

370
00:24:53,952 --> 00:24:56,496
ขับไปที่บ้านที่ถนนโอ๊ค

371
00:24:57,121 --> 00:24:58,081
ที่เรดบลัฟฟ์

372
00:25:02,544 --> 00:25:06,256
แจนิซบอกว่าพอพวกเขาถึงบ้านที่เรดบลัฟฟ์

373
00:25:06,839 --> 00:25:09,676
พวกเขาจอดที่โรงรถหลังบ้าน

374
00:25:15,974 --> 00:25:18,351
ตอนที่แจนิซกับคาเมรอนยังเป็นเจ้าของบ้านนี้

375
00:25:18,351 --> 00:25:19,727
ตอนนั้นยังไม่มีของพวกนี้

376
00:25:19,727 --> 00:25:22,480
พวกเขาขับรถเข้ามาในโรงรถ

377
00:25:22,480 --> 00:25:23,773
แล้วก็จอด

378
00:25:25,692 --> 00:25:28,611
คาเมรอนลงจากรถแล้วก็ปิดประตู

379
00:25:31,781 --> 00:25:33,283
แจนิซอยู่ในบ้านสองสามนาที

380
00:25:34,242 --> 00:25:35,994
แล้วเธอก็ออกมาข้างนอก

381
00:25:36,953 --> 00:25:38,496
ซึ่งมาร์ลิซอยู่ข้างนอกรถแล้ว

382
00:25:38,496 --> 00:25:41,457
กล่องถูกเอาออกจากหัวเธอ
และสภาพเธอคือมึนจนไม่รู้เรื่อง

383
00:25:44,460 --> 00:25:46,671
แจนิซได้กลิ่นในอากาศเหมือนกัน

384
00:25:46,671 --> 00:25:48,339
เธอเลยถามเขาว่าเขาทําอะไร

385
00:25:48,339 --> 00:25:52,343
เขาบอกว่าเขา
ฉีดสเปรย์สตาร์ทเครื่องยนต์ใส่ผ้าขี้ริ้ว

386
00:25:52,343 --> 00:25:56,222
แล้วเอาผ้านั้นปิดปากมาร์ลิซเพื่อทําให้เธอเบลอ

387
00:26:00,518 --> 00:26:04,314
พอออกจากพื้นที่โรงรถ
พวกเขาก็พาเธอไปที่ห้องใต้ดิน

388
00:26:10,445 --> 00:26:14,073
ถึงคาเมรอนจะชอบทรมานและควบคุมคนอื่นมาก

389
00:26:15,533 --> 00:26:19,704
แต่เขาก็ไม่ชอบให้คนที่เขาทรมานกรีดร้อง

390
00:26:19,704 --> 00:26:21,914
{\an8}(แจนิซรายงานว่า
คาเมรอนศึกษาวิธีตัดเส้นเสียง)

391
00:26:21,914 --> 00:26:27,629
{\an8}คาเมรอนอ่านมาว่าถ้าตัดเส้นเสียง
คนคนนั้นก็จะไม่สามารถตะโกนหรือกรีดร้องได้

392
00:26:29,589 --> 00:26:32,842
แจนิซบอกว่าคาเมรอนอุ้มมาร์ลิซ

393
00:26:32,842 --> 00:26:34,677
แล้วพาเธอไปที่ห้องน้ํา

394
00:26:36,929 --> 00:26:40,683
คาเมรอนทุ่มเทกับการทําให้ทาสทางเพศของเขา

395
00:26:41,184 --> 00:26:42,310
กลัวสุดขีด

396
00:26:42,935 --> 00:26:45,646
และรู้สึกสยองสุดขีด

397
00:26:45,646 --> 00:26:48,358
แต่คาเมรอนพลาดตอนทํากับมาร์ลิซ

398
00:26:50,485 --> 00:26:54,947
ตอนแรกแจนิซปฏิเสธ
ที่จะช่วยเขาเฉือนที่คอมาร์ลิซ

399
00:26:55,990 --> 00:27:00,495
แต่คาเมรอนขู่แจนิซว่า
ถ้าเธอไม่ช่วย เขาจะทําแบบเดียวกักับเธอ

400
00:27:02,330 --> 00:27:06,959
สุดท้ายเธอก็ยอมช่วย
และนั่งข้างมาร์ลิซบนพื้นห้องน้ํา

401
00:27:06,959 --> 00:27:10,672
ในขณะที่คาเมรอน
เริ่มเฉือนที่คอข้างหนึ่งของมาร์ลิซ

402
00:27:10,672 --> 00:27:12,840
เพื่อให้ถึงเส้นเสียงของเธอ

403
00:27:13,841 --> 00:27:16,010
แต่เขาไม่รู้ว่าเขากําลังทําอะไร

404
00:27:17,345 --> 00:27:18,930
มาร์ลิซเลือดออกเยอะมาก

405
00:27:18,930 --> 00:27:20,890
แล้วคาเมรอนก็สติแตก

406
00:27:22,475 --> 00:27:25,144
เขาหยุดเพราะรู้ว่า
เขาไม่น่าจะตัดเส้นเสียงเธอได้สําเร็จ

407
00:27:27,730 --> 00:27:31,526
คาเมรอนอุ้มมาร์ลิซแล้วพาเธอกลับไปที่ห้องใต้ดิน

408
00:27:36,239 --> 00:27:41,744
บนนี้มีรูสองรูที่มีตะขอเกี่ยวติดอยู่

409
00:27:44,997 --> 00:27:48,584
แจนิซลงมาที่ข้างล่างนี้
หลังจากที่คาเมรอนเฉือนที่คอมาร์ลิซ

410
00:27:48,584 --> 00:27:51,337
เธอเห็นตัวมาร์ลิซห้อยจากบนคาน

411
00:27:51,337 --> 00:27:53,172
มีเชือกรัดคอเธอ

412
00:27:55,508 --> 00:27:59,554
แจนิซบอกว่า
เธอรู้สึกว่าคาเมรอนใช้เชือกรัดคอมาร์ลิซ

413
00:28:00,471 --> 00:28:02,181
แล้วแขวนเธอกับคาน โดยที่เธอเปลือย...

414
00:28:02,181 --> 00:28:04,517
{\an8}("แจนิซบอกว่าเธอเห็นบ่วงที่คอมาร์ลิซ)

415
00:28:04,517 --> 00:28:06,144
{\an8}และมีปลอกหมอนครอบหัว

416
00:28:08,771 --> 00:28:10,940
ตอนนั้นเธอเสียชีวิตแล้ว

417
00:28:14,777 --> 00:28:16,904
แจนิซบอกว่าหลังจากนั้น

418
00:28:17,739 --> 00:28:20,158
พวกเขาอุ้มศพเธอขึ้นรถ

419
00:28:21,909 --> 00:28:24,245
ตอนนั้นประมาณตีสอง

420
00:28:29,041 --> 00:28:32,920
พวกเขาขับขึ้นไปทางเหนือของเรดบลัฟฟ์
48 กิโลเมตรบนทางหลวงระหว่างรัฐสายห้า

421
00:28:33,504 --> 00:28:38,718
หลังจากนั้นใช้ทางหลวงหมายเลข 44
ไปทางตะวันออกเพื่อไปยังแลสเซนพาร์ค

422
00:28:38,718 --> 00:28:40,219
(ชิงเกิ้ลทาวน์ - แลสเซนพาร์ค)

423
00:28:40,219 --> 00:28:42,847
แล้วก็ขับออกไปยังถนนลูกรัง

424
00:28:54,025 --> 00:28:57,528
แจนิซบอกว่าคาเมรอนขุดหลุมฝังศพไม่ลึกมาก

425
00:29:01,699 --> 00:29:04,660
แล้วก็ฝังศพมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้

426
00:29:08,414 --> 00:29:11,876
หลังฝังเสร็จ เขาเผาเสื้อผ้าของเธอทั้งหมด

427
00:29:11,876 --> 00:29:13,211
และข้าวของของเธอทั้งหมด

428
00:29:16,088 --> 00:29:20,760
การลักพาตัวตั้งแต่ต้นจนจบ
ใช้เวลาประมาณสิบถึง 12 ชั่วโมง

429
00:29:23,846 --> 00:29:28,768
เขาลักพาตัวเธอ ฆ่าเธอ และฝังเธอ

430
00:29:29,560 --> 00:29:30,728
ภายในเวลาครึ่งวัน

431
00:29:38,653 --> 00:29:41,072
ระหว่างที่สัมภาษณ์แจนิซครั้งแรก

432
00:29:41,072 --> 00:29:44,492
เธอพูดถึงการลักพาตัวเหยื่ออีกคนด้วย

433
00:29:44,492 --> 00:29:45,618
ชื่อคอลลีน สแตน

434
00:29:45,618 --> 00:29:47,078
ในเรดบลัฟฟ์ รัฐแคลิฟอร์เนีย

435
00:29:48,079 --> 00:29:53,084
{\an8}(19 พฤษภาคม 1977
หนึ่งปีหลังจากที่มาร์ลิซหายตัวไป)

436
00:29:53,084 --> 00:29:55,670
คอลลีน สแตนเดินทางมาจากยูจีน

437
00:29:56,254 --> 00:29:59,799
เธอโบกรถเดินทางข้ามเมือง
เพื่อมาเซอร์ไพรส์เพื่อน

438
00:30:00,383 --> 00:30:02,844
คาเมรอนกับแจนิซรับเธอขึ้นรถ

439
00:30:03,970 --> 00:30:05,888
เขาขู่เธอ

440
00:30:05,888 --> 00:30:08,057
ใช้กําลังจับเธอนอนลง
แล้วเอากล่องครอบหัวเธอ

441
00:30:10,434 --> 00:30:14,564
ถ้าคุณดูการลักพาตัวมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้

442
00:30:14,564 --> 00:30:17,400
มันเหมือนของคอลลีน สแตนมาก

443
00:30:17,400 --> 00:30:19,193
มาร์ลิซอายุ 18

444
00:30:19,694 --> 00:30:20,903
คอลลีนอายุ 20

445
00:30:21,988 --> 00:30:23,281
ทั้งคู่ผมยาว

446
00:30:23,281 --> 00:30:27,910
และไม่มีความสัมพันธ์ใดกับพื้นที่โดยรอบ

447
00:30:29,412 --> 00:30:35,209
แจนิซบอกเราว่าคาเมรอนจับคอลลีนขังไว้เจ็ดปี

448
00:30:35,209 --> 00:30:36,711
(คอลลีน สแตน)

449
00:30:36,711 --> 00:30:41,799
เขาก่ออาชญากรรมทางเพศกับคอลลีนหลายอย่าง

450
00:30:42,800 --> 00:30:47,138
เขาขังเธอไว้ใต้เตียงน้ํา 20 ชั่วโมงต่อวัน

451
00:30:47,805 --> 00:30:49,432
และทรมานเธอ

452
00:30:52,393 --> 00:30:54,312
หลังจากนั้นในปี 1984

453
00:30:54,312 --> 00:30:58,900
แจนิซไปหาคอลลีน
และบอกคอลลีนว่าเธอจะไปจากคาเมรอน

454
00:31:00,318 --> 00:31:02,945
ฉันว่าแจนิซ

455
00:31:03,654 --> 00:31:04,822
เจอวิกฤต...

456
00:31:06,157 --> 00:31:07,033
ทางจิตใจ

457
00:31:07,742 --> 00:31:10,077
เธออายุ 16 ตอนแต่งงานกับคาเมรอน

458
00:31:10,077 --> 00:31:16,208
และอายุ 17 ตอนพูดว่าเขาฆ่ามาร์ลิซ

459
00:31:16,709 --> 00:31:19,587
เธอรู้แล้วละว่าสามีเธอฆาตกรรมได้

460
00:31:20,796 --> 00:31:23,924
เธอใช้เวลาหลายปี

461
00:31:23,924 --> 00:31:26,510
เกือบเก้าปีเลยนะ

462
00:31:26,510 --> 00:31:30,139
ที่เธอพยายามทําสิ่งที่คาเมรอนต้องการให้ทํา

463
00:31:31,140 --> 00:31:32,516
โดยที่ไม่มีปัญหาตามมา

464
00:31:33,476 --> 00:31:36,812
เป็นสถานการณ์ที่อันตรายมากถ้าคุณเป็นผู้หญิง

465
00:31:36,812 --> 00:31:38,272
อันตรายที่อยู่ในครอบครัวแบบนั้น

466
00:31:39,523 --> 00:31:41,108
เธอทนไม่ไหวแล้ว

467
00:31:41,651 --> 00:31:42,610
ในแง่สภาพจิตใจ

468
00:31:43,861 --> 00:31:45,696
มันคือฟางเส้นสุดท้ายของเธอ

469
00:31:46,739 --> 00:31:48,324
ตอนที่แจนิซไปหาคอลลีน

470
00:31:49,408 --> 00:31:52,745
คอลลีนขอร้องไม่ให้แจนิซไป

471
00:31:52,745 --> 00:31:56,499
เพราะคอลลีนกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอ

472
00:31:56,499 --> 00:31:58,793
ถ้าเหลือแต่เธอกับคาเมรอน

473
00:31:58,793 --> 00:32:02,672
แจนิซกับคอลลีนเลยเก็บไว้เป็นความลับ

474
00:32:02,672 --> 00:32:05,216
จนกระทั่งคาเมรอนออกไปทํางานในเช้าวันถัดมา

475
00:32:05,216 --> 00:32:08,552
พวกเธอจึงเก็บข้าวของออกมาจากที่นั่น

476
00:32:08,552 --> 00:32:11,097
แล้วไปยังบ้านพ่อแม่ของแจนิซ

477
00:32:14,350 --> 00:32:17,561
แจนิซอยู่กับพ่อแม่พักหนึ่ง

478
00:32:18,437 --> 00:32:20,523
คอลลีนไม่ได้ติดต่อตํารวจ

479
00:32:20,523 --> 00:32:22,733
เธอสัญญากับแจนิซว่าจะไม่ติดต่อตํารวจ

480
00:32:24,610 --> 00:32:27,697
คอลลีนเล่าบางอย่างที่เกิดขึ้นให้ครอบครัวเธอฟัง

481
00:32:28,531 --> 00:32:32,576
จนกระทั่งสามเดือนต่อมาที่แจนิซมาหาเรา

482
00:32:32,576 --> 00:32:35,287
เธอถึงยอมเล่าให้เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายฟัง

483
00:32:37,873 --> 00:32:39,125
ตํารวจโทรมา

484
00:32:39,875 --> 00:32:43,671
ฉันคุยกับพวกเขาหลายชั่วโมง
และเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

485
00:32:43,796 --> 00:32:45,631
(คอลลีน สแตน
ผู้รอดชีวิตจากการลักพาตัว)

486
00:32:46,507 --> 00:32:48,175
แล้วพวกเขาก็พูดว่า

487
00:32:48,843 --> 00:32:52,221
"ทุกอย่างที่คุณพูดตรงกับที่แจนิซบอกเรา"

488
00:32:53,431 --> 00:32:57,852
แล้วพวกเขาก็ถามว่า
"คุณรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อมาร์ลิซมั้ย"

489
00:33:00,354 --> 00:33:02,857
ฉันบอกว่า "ฉันบอกได้แต่ว่า

490
00:33:03,524 --> 00:33:08,028
มีอยู่รูปหนึ่งที่ฉันเห็น"

491
00:33:08,028 --> 00:33:11,490
ฉันบรรยายลักษณะเธอ
แล้วพวกเขาก็บอกว่า "นั่นแหละมาร์ลิซ"

492
00:33:15,161 --> 00:33:19,331
ถึงจุดนั้นเรารู้
ว่ามีการฆาตกรรมและลักพาตัวที่ชิโก

493
00:33:19,331 --> 00:33:22,543
และมีการลักพาตัวคอลลีน สแตน

494
00:33:23,461 --> 00:33:28,507
แต่หากจะสืบสวนคดีฆาตกรรมมาร์ลิซต่อ

495
00:33:29,091 --> 00:33:31,218
แจนิซต้องให้ความร่วมมือกับเรา

496
00:33:32,219 --> 00:33:34,972
ไม่มีศพ ไม่มีหลักฐาน ไม่มีอะไรเลย

497
00:33:35,681 --> 00:33:37,641
มีแต่คําให้การของแจนิซ

498
00:33:38,142 --> 00:33:42,188
ดังนั้นตํารวจรู้ว่า
ถ้าไม่มีแจนิซ หลักฐานก็ไม่มีน้ําหนักพอ

499
00:33:43,355 --> 00:33:47,943
ถ้าไม่มีศพ มันยากมากที่จะ...

500
00:33:48,569 --> 00:33:51,697
ฟ้องและทําให้มีการตัดสินว่าผิด

501
00:33:56,076 --> 00:33:58,954
เราเลยให้แจนิซไปกับเรา

502
00:33:59,538 --> 00:34:04,877
และชี้ให้ดูว่าพวกเขา
ฝังศพมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้ไว้ตรงไหน

503
00:34:07,922 --> 00:34:12,343
เขาขับรถไปทางตะวันออกของเรดดิ้งหลายเที่ยว

504
00:34:12,343 --> 00:34:15,554
ทั้งบนทางหลวงหมายเลข 44
และทางหลวงหมายเลข 299

505
00:34:17,389 --> 00:34:20,643
เช็กถนนทุกเส้นทางฝั่งขวามือ

506
00:34:21,936 --> 00:34:25,356
เพื่อดูว่าแจนิซจะระบุถนนที่พวกเขาใช้ได้มั้ย

507
00:34:29,443 --> 00:34:31,362
ที่นั่นมีพื้นที่ชนบทกว้างมาก

508
00:34:33,072 --> 00:34:36,909
จนเราเอาศพไปกําจัดได้ง่ายๆ
โดยใครก็ไม่มีทางหาเจอ

509
00:34:42,957 --> 00:34:45,292
หลังจากขับรถพาแจนิซไปหลายเที่ยว

510
00:34:45,292 --> 00:34:47,795
แต่ก็ยังระบุตําแหน่งที่ฝังศพไม่ได้

511
00:34:49,255 --> 00:34:55,219
สํานักอัยการเขตรู้สึกว่า
ไม่มีข้อมูลมากพอที่จะทําคดีฆาตกรรมนั้นต่อ

512
00:34:56,846 --> 00:34:58,722
ความเสี่ยงคือ

513
00:34:58,722 --> 00:35:01,809
ถ้าเขาเอาคดีฆาตกรรมนี้ขึ้นศาลแล้วแพ้

514
00:35:03,144 --> 00:35:04,061
เรา...

515
00:35:05,104 --> 00:35:07,606
จะเอาตัวคาเมรอนมาขึ้นศาลใหม่อีกไม่ได้

516
00:35:08,190 --> 00:35:11,360
(คาเมรอน ฮูเกอร์
ปฏิเสธว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหายตัวไป)

517
00:35:11,360 --> 00:35:14,405
(หรือการฆาตกรรมมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้)

518
00:35:14,989 --> 00:35:20,119
คดีฆาตกรรมมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้
สําคัญที่สุดสําหรับเรา

519
00:35:22,663 --> 00:35:27,334
แต่เราทําคดีลักพาตัวคอลลีน สแตนต่อ

520
00:35:28,586 --> 00:35:30,838
เพื่อเอาคาเมรอนเข้าคุกให้ได้

521
00:35:33,465 --> 00:35:36,802
ฮูเกอร์ถูกจับกุมและถูกตั้งข้อหา 17 ข้อหา

522
00:35:36,802 --> 00:35:38,888
คดีข่มขืน ลักพาตัว กระทําชําเราทางทวารหนัก

523
00:35:38,888 --> 00:35:40,264
และกักขังหน่วงเหนี่ยว

524
00:35:40,264 --> 00:35:41,974
ปี 1985

525
00:35:42,766 --> 00:35:45,686
คาเมรอน ฮูเกอร์ขึ้นศาล
รับการพิจารณาคดีกระทําชําเราทางเพศ

526
00:35:46,353 --> 00:35:48,856
และลักพาตัวคอลลีน สแตน

527
00:35:48,856 --> 00:35:52,985
ฮูเกอร์จับเธอเปลือยแล้วใส่กุญแจมือ
ขังเธอไว้ในกล่องไม้ขนาดเท่าโลงศพ

528
00:35:52,985 --> 00:35:56,405
{\an8}พอเรื่องถูกเผยแพร่ออกไป
ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่คอลลีน สแตน

529
00:35:56,405 --> 00:35:57,823
ข้อหาลักพาตัวคอลลีน สแตน...

530
00:35:57,823 --> 00:35:59,450
ตอนที่เขาทําร้ายคอลลีน สแตน...

531
00:35:59,450 --> 00:36:01,035
คอลลีน สแตนมีแฟน...

532
00:36:01,035 --> 00:36:02,161
คอลลีน สแตน...

533
00:36:02,161 --> 00:36:06,707
มันเป็นเรื่องที่ช็อกมาก
ที่ถูกลักพาตัวและกักขังมากกว่าเจ็ดปี

534
00:36:07,291 --> 00:36:09,960
เธอถูกจับแก้ผ้าและฟาดด้วยแส้หนัง

535
00:36:09,960 --> 00:36:13,339
แล้วดูฮูเกอร์มีเพศสัมพันธ์กับภรรยาบนโต๊ะ

536
00:36:13,881 --> 00:36:14,924
ฮูเกอร์อยู่ระหว่างพิจารณาดคี...

537
00:36:14,924 --> 00:36:17,676
คนเราทําแบบนั้นกับคนคนหนึ่ง

538
00:36:18,510 --> 00:36:19,845
โดยไม่รู้สึกแย่ได้ยังไง

539
00:36:21,513 --> 00:36:23,933
เขาทําได้มากกว่าแค่ทรมานคน

540
00:36:25,184 --> 00:36:27,394
ฉันรู้เพราะเขาทํากับฉัน

541
00:36:27,394 --> 00:36:29,021
{\an8}เขาทําโดยการแขวน การเฆี่ยน...

542
00:36:29,021 --> 00:36:30,606
{\an8}(คริสตีน แม็คไกวร์
หัวหน้าอัยการ)

543
00:36:30,606 --> 00:36:34,443
{\an8}การทรมาน การใช้ไฟฟ้าช็อต และการเผา

544
00:36:36,820 --> 00:36:38,530
บ้านที่ถนนโอ๊ค

545
00:36:38,530 --> 00:36:41,283
หลังเดียวกับที่เขาพามาร์ลิซไป

546
00:36:42,701 --> 00:36:44,370
เขาบอกฉันว่า

547
00:36:44,912 --> 00:36:49,208
"ร้องสิ ฉันจะตัดเส้นเสียงเธอ
ฉันเคยทํามาแล้ว"

548
00:36:50,626 --> 00:36:55,714
หลังจากนั้นฉันก็รู้เรื่องมาร์ลิซ
และหนึ่งในสิ่งที่เขาทํากับเธอคือ

549
00:36:56,840 --> 00:36:58,634
เขาตัดเส้นเสียงเธอ

550
00:36:58,634 --> 00:37:02,137
เพราะเธอเอาแต่ร้องและส่งเสียง

551
00:37:02,137 --> 00:37:04,014
เขาอยากให้เธอเงียบ

552
00:37:05,849 --> 00:37:08,644
เขาทําได้มากกว่าฆ่าคน

553
00:37:10,437 --> 00:37:11,772
ฉันไม่สงสัยเลยค่ะ

554
00:37:13,315 --> 00:37:15,567
หญิงสาวที่พูดด้วยเสียงแผ่วเบา

555
00:37:15,567 --> 00:37:18,988
รําลึกถึงเหตุการณ์ถูกลักพาตัว
และโดนมีดจี้คอในเดือนพฤษภาคม 1977

556
00:37:18,988 --> 00:37:20,781
การพิจารณาคดีกินเวลาหกสัปดาห์

557
00:37:20,781 --> 00:37:21,699
สื่อไปเยอะมาก

558
00:37:21,699 --> 00:37:24,493
เธอถูกแขวนจากเพดานห้องใต้ดิน
ของคาเมรอน ฮูเกอร์...

559
00:37:24,493 --> 00:37:26,996
เธอบอกว่าฮูเกอร์เอาโซ่มัดมือมัดเท้าเธอ

560
00:37:26,996 --> 00:37:28,372
แล้วเอาสายไฟช็อตเธอ

561
00:37:28,372 --> 00:37:31,542
เธอถูกอุปกรณ์สยองนี้ครอบที่หัว

562
00:37:31,542 --> 00:37:32,668
มีการทรมาน

563
00:37:32,668 --> 00:37:34,503
มีการใช้กําลังข่มขืน

564
00:37:34,503 --> 00:37:36,714
หลายปีที่ถูกขังในกล่องไม้...

565
00:37:36,714 --> 00:37:38,841
เขาบอกว่า "สถานการณ์สมบูรณ์แบบมา"

566
00:37:38,841 --> 00:37:40,551
"เธอเป็นทาสที่ดี"

567
00:37:42,469 --> 00:37:43,971
ฉันเรียนรู้ว่า

568
00:37:44,680 --> 00:37:46,640
ยิ่งฉันสู้กับเขา

569
00:37:46,640 --> 00:37:49,059
การทรมานก็ยิ่งนานขึ้น

570
00:37:49,059 --> 00:37:50,561
มันยิ่งดําเนินไปเรื่อยๆ

571
00:37:50,561 --> 00:37:52,313
เขายิ่งตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ

572
00:37:52,813 --> 00:37:59,153
แต่ถ้าฉันพยายามทนความเจ็บปวดให้มากที่สุด

573
00:37:59,695 --> 00:38:02,614
แล้วปล่อยให้เขาทําของเขาไป

574
00:38:03,115 --> 00:38:06,577
เขาจะหมดความสนใจ

575
00:38:07,161 --> 00:38:10,122
แล้วมันจะจบเร็วขึ้น

576
00:38:14,668 --> 00:38:19,506
รายละเอียดที่ออกมา
ในระหว่างการพิจารณาคดีเป็นอะไรที่อึ้งมาก

577
00:38:20,257 --> 00:38:22,301
แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมาร์ลิซเลย

578
00:38:22,301 --> 00:38:23,218
ฟ้องฮูเกอร์

579
00:38:23,218 --> 00:38:25,679
อัยการคริสตีน แม็คไกวร์บอกคณะลูกขุนว่า

580
00:38:25,679 --> 00:38:29,892
ฮูเกอร์สลับระหว่างทรมานทางเพศ
กับควบคุมจิตใจ

581
00:38:29,892 --> 00:38:33,604
อัยการต้องการพูดถึงมาร์ลิซ

582
00:38:33,604 --> 00:38:35,814
เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขามีวิธีการ

583
00:38:37,024 --> 00:38:39,276
และมีประวัติเคยมีพฤติกรรมแบบนี้มาแล้ว

584
00:38:39,276 --> 00:38:43,364
เหมือนจะมีรูอากาศด้วย ผมเดาว่างั้น

585
00:38:43,364 --> 00:38:47,076
แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับมาร์ลิซถูกปัดตก
เพราะถือว่าเป็นผลร้าย

586
00:38:47,868 --> 00:38:49,703
เนื่องจากไม่มีหลักฐานว่าเป็นการฆาตกรรม

587
00:38:52,998 --> 00:38:58,712
เราถูกห้ามไม่ให้พูดถึงมาร์ลิซ
หรือพูดอะไรเกี่ยวกับเธอในการพิจารณาคดี

588
00:39:01,048 --> 00:39:04,676
เราพูดได้แต่สิ่งที่เขาทํากับฉัน

589
00:39:06,178 --> 00:39:10,224
ผู้พิพากษาไนท์พูดตอนตัดสินคดีว่า...

590
00:39:10,224 --> 00:39:14,520
ผมมองว่าจําเลยคนนี้
เป็นโรคจิตที่อันตรายที่สุดที่ผมเคยไต่สวน

591
00:39:15,020 --> 00:39:19,066
ด้วยเหตุผลที่ว่า
เขาดูต่างจากสิ่งที่เขาเป็นโดยสิ้นเชิง

592
00:39:19,650 --> 00:39:24,238
เขาพูดว่า "ผมรู้สึกว่าคุณ
จะเป็นอันตรายต่อผู้หญิงตราบใดที่คุณยังมีชีวิต"

593
00:39:24,238 --> 00:39:29,159
เขาเลยบอกคาเมรอนว่า
"ผมจะจําคุกคุณให้นานที่สุด"

594
00:39:29,159 --> 00:39:30,536
และเขาก็ทําแบบนั้นจริงๆ

595
00:39:31,370 --> 00:39:35,165
คาเมรอนถูกตัดสินว่ามีความผิดสิบกระทง

596
00:39:35,165 --> 00:39:36,250
ลักพาตัว

597
00:39:36,917 --> 00:39:38,001
ข่มขืน

598
00:39:38,001 --> 00:39:42,756
กระทําชําเราทางทวารหนัก
และข้อหาทางเพศที่สามารถตัดสินได้ต่อๆ กัน

599
00:39:42,756 --> 00:39:45,968
เขาถูกตัดสินจําคุก 104 ปี

600
00:39:45,968 --> 00:39:48,846
รับโทษสําหรับความผิดทุกข้อหาพร้อมกัน

601
00:39:49,513 --> 00:39:51,306
คาเมรอนถูกส่งเข้าคุก

602
00:39:51,849 --> 00:39:56,270
และคดีคอลลีน สแตนเป็นอันจบลง

603
00:40:03,402 --> 00:40:07,322
แต่คดีฆาตกรรมมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้
ยังคงเปิดอยู่

604
00:40:08,574 --> 00:40:10,993
แต่ไม่มีความเคลื่อนไหว

605
00:40:10,993 --> 00:40:17,749
เพราะเราไม่มีข้อมูลใหม่หรือช่องทางให้ทําคดีต่อ

606
00:40:22,754 --> 00:40:25,090
ฉันว่าฉันโกรธมาก

607
00:40:26,008 --> 00:40:29,428
อาจจะโกรธทุกคนเลยด้วยซ้ําที่หาศพเธอไม่เจอ

608
00:40:29,428 --> 00:40:32,514
เพราะเราทุกคนรู้ว่าเธอตายไปแล้ว

609
00:40:33,474 --> 00:40:37,853
แต่ฉันโกรธมากกว่า
ที่ไม่มีการพูดถึงหรือทําอะไรเกี่ยวกับมัน

610
00:40:38,353 --> 00:40:39,480
ในระหว่างการพิจารณาคดี

611
00:40:39,980 --> 00:40:42,608
หลังจากการพิจารณาคดีของเขาเป็นที่สิ้นสุด

612
00:40:42,608 --> 00:40:46,945
ฉันแบบ "เขาติดคุกข้อหาลักพาตัว
และอะไรก็ตามที่เขาทํากับคอลลีน

613
00:40:47,863 --> 00:40:50,199
แล้วที่น้องสาวฉันถูกฆาตกรรมล่ะ"

614
00:40:52,534 --> 00:40:58,165
(1 เมษายน 2000
โจดี้กับแฮนนาห์ย้ายออกจากตึก 14)

615
00:40:58,165 --> 00:41:01,293
ตอนฉันย้ายออกจากอะพาร์ตเมนต์วอลนัทการ์เด้น

616
00:41:02,544 --> 00:41:04,880
ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ

617
00:41:04,880 --> 00:41:10,886
ไม่เคยเจอสิ่งของย้ายเองในห้อง
หรือเจออะไรอีกเลย

618
00:41:12,513 --> 00:41:13,764
พอย้ายออกมาจากที่นั่น

619
00:41:14,348 --> 00:41:16,516
เหมือนได้รับการช่วยชีวิต

620
00:41:19,853 --> 00:41:22,189
แต่ประมาณหนึ่งปีต่อมา

621
00:41:23,065 --> 00:41:26,443
ฉันฝันอีกละ

622
00:41:27,945 --> 00:41:28,820
ฉันก็แบบ

623
00:41:29,404 --> 00:41:31,573
"ตายละ นึกว่ามันจบไปจริงๆ แล้ว"

624
00:41:33,325 --> 00:41:35,577
"ฉันคิดว่ามันเป็นอดีตไปแล้วจริงๆ"

625
00:41:36,828 --> 00:41:38,789
มีคู่รักคู่หนึ่ง

626
00:41:39,498 --> 00:41:43,502
ในฝัน ผู้ชายตัวสูงมาก ส่วนผู้หญิงตัวเตี้ย

627
00:41:43,502 --> 00:41:44,586
ในฝันเป็นช่วงโพล้เพล้

628
00:41:45,963 --> 00:41:49,758
เหมือนพวกเขา
กําลังแอบตามใครสักคนหรือหาใครสักคน

629
00:41:50,425 --> 00:41:52,594
แล้วฉันก็มักจะได้ยินเลข...

630
00:41:53,470 --> 00:41:56,765
สามสิบห้าจุดเจ็ดหก

631
00:41:57,808 --> 00:42:02,020
แล้วก็เห็นตัวเอใหญ่กับเลข 17

632
00:42:02,521 --> 00:42:04,982
ในขณะที่ฉันกําลังบินในฝัน

633
00:42:05,816 --> 00:42:07,943
ฉันไม่รู้ว่าทั้งหมดนั้นหมายถึงอะไร

634
00:42:10,487 --> 00:42:12,781
สถานที่รึเปล่า

635
00:42:15,576 --> 00:42:18,370
ตอนนั้นฉันก็แบบ

636
00:42:18,370 --> 00:42:21,707
"โอเค ฉันมีข้อมูล
ที่อาจจะช่วยใครบางคนได้รึเปล่า"

637
00:42:22,291 --> 00:42:24,543
แล้วจู่ๆ ฉันก็รู้สึกแบบนี้

638
00:42:25,752 --> 00:42:27,004
หยุดทําสิ่งที่กําลังทําอยู่

639
00:42:27,004 --> 00:42:29,756
แล้วโทรหากรมตํารวจเรดบลัฟฟ์

640
00:42:29,756 --> 00:42:33,343
{\an8}(เมืองเรดบลัฟฟ์
ตํารวจ - ดับเพลิง)

641
00:42:33,343 --> 00:42:38,849
{\an8}ปี 2008 เราได้รับสาย
จากคนที่บอกว่าตัวเองชื่อโจดี้ ฟอสเตอร์

642
00:42:38,849 --> 00:42:40,267
อาศัยอยู่ที่ชิโก

643
00:42:40,267 --> 00:42:42,936
{\an8}เธอบอกว่าเธอ
เคยอยู่อะพาร์ตเมนต์ที่มาร์ลิซเคยอยู่

644
00:42:42,936 --> 00:42:45,147
และต้องการให้ข้อมูลกับเรา

645
00:42:45,147 --> 00:42:47,816
ข้อมูลที่เธอคิดว่า
เกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมมาร์ลิซ

646
00:42:47,816 --> 00:42:49,484
และสถานที่ที่อาจจะเป็นที่ฝังศพ

647
00:42:49,484 --> 00:42:51,194
อีกฝั่งที่อยู่ในสายเงียบ

648
00:42:52,821 --> 00:42:54,865
ฉันนึกว่าเขาวางสายใส่ฉันไปแล้ว

649
00:42:54,865 --> 00:42:58,035
แล้วเขาก็พูดกับฉันว่า "ทําไมโทรมาตอนนี้"

650
00:43:01,038 --> 00:43:05,667
เขาพูดว่า "เรากําลังเปิดคดีปริศนา

651
00:43:07,044 --> 00:43:09,463
ของมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้"

652
00:43:11,048 --> 00:43:13,258
เขาบอกว่า "ผมไม่เคยตกใจขนาดนี้มาก่อน

653
00:43:13,258 --> 00:43:15,052
ไม่เคยตกใจเท่าที่คุณทําให้ตกใจ...

654
00:43:16,011 --> 00:43:16,887
เมื่อกี้"

655
00:43:29,274 --> 00:43:32,235
ฉันเจอกับสารวัตรเฮลที่ร้านกาแฟ

656
00:43:35,864 --> 00:43:37,866
เขาถามคําถามทุกอย่าง

657
00:43:39,701 --> 00:43:41,411
เขาถามว่าฉันเห็นอะไร

658
00:43:42,871 --> 00:43:44,831
เขาคุยกับฉันเกี่ยวกับความฝัน

659
00:43:49,795 --> 00:43:55,092
ผมว่าเวลาเราได้ข้อมูลจากใครสักคน
ที่บอกเราว่าพวกเขาฝันเห็นอะไรบางอย่าง

660
00:43:55,092 --> 00:43:58,804
แล้วพวกเขาอยากให้ข้อมูล
ที่พวกเขาคิดว่าเกี่ยวข้องกับคดีอาชญากรรม

661
00:43:58,804 --> 00:44:00,263
เราจะแอบสงสัยเบาๆ

662
00:44:01,390 --> 00:44:02,474
ฉันกังวลมาก

663
00:44:02,474 --> 00:44:05,060
ฉันกลัวว่าฉัน...

664
00:44:06,478 --> 00:44:07,896
จะถูกวิจารณ์

665
00:44:09,231 --> 00:44:12,359
แล้วฉันก็คิดว่า "จะคิดว่าฉันบ้าก็คิดไปเถอะ

666
00:44:12,359 --> 00:44:14,111
ฉันต้องให้ข้อมูลนี้กับพวกคุณ"

667
00:44:16,697 --> 00:44:19,783
ด้วยความที่มันยังเป็นคดีฆาตกรรมที่เปิดอยู่

668
00:44:19,783 --> 00:44:22,577
เขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้บอกอะไรฉัน

669
00:44:23,745 --> 00:44:28,750
สิ่งที่ฉันทําได้คือเล่าให้เขาฟัง
แต่เขาไม่สามารถยืนยันหรือปฏิเสธอะไรได้

670
00:44:30,710 --> 00:44:35,006
เธอบอกเราว่า
เธอเห็นตัวอักษรเอกับเลข 17

671
00:44:35,006 --> 00:44:36,550
เหมือนเอ 17

672
00:44:36,550 --> 00:44:41,722
เธอเชื่อว่านั่นคือถนน
ที่คาเมรอนกับแจนิซเอาศพมาร์ลิซไปฝัง

673
00:44:41,722 --> 00:44:42,639
(เรดบลัฟฟ์)

674
00:44:42,639 --> 00:44:46,893
มีถนนในบริเวณ
ที่ออกไปยังทางหลวงหมายเลข 44

675
00:44:46,893 --> 00:44:48,228
และถนนเส้นนั้นคือถนนเอ 17

676
00:44:50,981 --> 00:44:54,943
เราต้องการสัมภาษณ์แจนิซอย่างละเอียดอีก

677
00:44:54,943 --> 00:44:58,572
แล้วดูว่าเราสามารถเอาข้อมูลมาเชื่อมโยง
เพื่อหาจุดที่อาจจะเป็นจุดฝังศพได้หรือไม่

678
00:45:00,031 --> 00:45:02,868
ครั้งแรกที่เราคุยกับแจนิซคือปี 2010 ที่ชิโก

679
00:45:02,868 --> 00:45:04,327
{\an8}(ปี 2010
ชิโก รัฐแคลิฟอร์เนีย)

680
00:45:04,327 --> 00:45:08,582
{\an8}เราแนะนําตัวเองว่าเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวน
ที่ได้รับมอบหมายให้ทําคดีนั้น

681
00:45:08,582 --> 00:45:12,753
ผมว่าเธอกังวลว่าเธออาจจะโดนตั้งข้อหาไปด้วย

682
00:45:12,753 --> 00:45:14,129
ดังนั้นตอนเจอเธอ

683
00:45:14,129 --> 00:45:17,632
หนึ่งในสิ่งแรกที่เราทําคือ
เตือนเธอว่าเธอได้รับการคุ้มครอง

684
00:45:17,632 --> 00:45:18,925
เราไม่ได้ไปจับเธอ

685
00:45:18,925 --> 00:45:22,304
เราไปเพื่อเอาคําตอบสําหรับคดีนั้น

686
00:45:22,304 --> 00:45:23,555
(กรมตํารวจเมืองชิโก)

687
00:45:27,809 --> 00:45:29,060
ตอนเราสัมภาษณ์แจนิซ

688
00:45:29,060 --> 00:45:34,941
เรารู้สึกว่าเราเห็นภาพถนน
ที่พวกเขาขับเข้าไปจากสาย 44 ชัดขึ้น

689
00:45:35,442 --> 00:45:39,738
เธอบรรยายถึงสิ่งปลูกสร้าง
ที่พวกเขาผ่านในระหว่างอยู่บนถนน

690
00:45:39,738 --> 00:45:43,909
ดังนั้นถือว่าเธอยังคงให้ข้อมูล
ที่เรารู้สึกว่าเป็นผลดีต่อคดีครับ

691
00:45:44,826 --> 00:45:46,995
ตอนนี้เราอยู่บนทางหลวงหมายเลข 44

692
00:45:46,995 --> 00:45:50,791
เราอยู่ห่างออกมาทางตะวันออก
ของชิงเกิ้ลทาวน์ในรัฐแคลิฟอร์เนียนิดหน่อย

693
00:45:51,291 --> 00:45:56,296
นี่คือหนึ่งในที่หลัก
ที่เราเชื่อว่าศพของมาร์ลิซ สแปนนากี้ถูกฝัง

694
00:45:57,214 --> 00:45:58,632
พื้นที่ใหญ่มาก

695
00:45:58,632 --> 00:46:02,552
มันเป็นบริเวณที่กว้างใหญ่ไพศาล
ดังนั้นการชี้จุดที่เธอถูกฝังจึงยากมาก

696
00:46:02,552 --> 00:46:07,808
แต่เรารู้สึกว่าเราจํากัดพื้นที่แคบลงได้ดี
จนเหลือพื้นที่ที่เราเชื่อว่าศพเธอถูงฝังอยู่

697
00:46:17,943 --> 00:46:19,736
คดีมาร์ลิซยังเปิดอยู่

698
00:46:19,736 --> 00:46:22,489
และยังคงอยู่ในการสืบสวน
โดยกรมตํารวจเรดบลัฟฟ์

699
00:46:23,824 --> 00:46:25,867
และมันเป็นคดีฆาตกรรมมาโดยตลอด

700
00:46:28,745 --> 00:46:32,040
ส่วนกรมตํารวจชิโก
ยังคงให้เป็นคดีบุคคลสูญหายที่เปิดอยู่

701
00:46:32,040 --> 00:46:35,961
เพราะเธอถูกแจ้งว่าหายตัวไป
ต่อกรมตํารวจชิโกในปี 1976

702
00:46:37,420 --> 00:46:44,302
{\an8}(1 สิงหาคม 2021
45 ปีหลังจากที่มาร์ลิซหายตัวไป)

703
00:46:44,886 --> 00:46:45,720
สวัสดีโจดี้ เป็นไงบ้าง

704
00:46:45,720 --> 00:46:47,138
สบายดีค่ะ คุณสบายดีมั้ย

705
00:46:47,138 --> 00:46:48,974
- สบายดี ดีใจที่ได้เจอ
- ค่ะ

706
00:46:48,974 --> 00:46:50,600
- ไม่เจอกันนานเลย
- มาก

707
00:46:50,600 --> 00:46:51,518
จริง

708
00:46:51,518 --> 00:46:54,271
จนถึงตอนนี้เรายังไม่เคยคุยกับโจดี้เกี่ยวกับคดีนั้น

709
00:46:55,146 --> 00:46:58,775
ในแง่ของตัวเลข
ของพื้นที่ที่เราคิดว่าอาจจะเป็นจุดที่ศพถูกฝัง

710
00:46:58,775 --> 00:46:59,860
และตัวเลขที่เธอให้เรา

711
00:47:00,735 --> 00:47:03,738
ผมว่าโจดี้ไม่รู้
ว่าข้อมูลที่เธอให้ใกล้เคียงขนาดไหน

712
00:47:03,738 --> 00:47:07,075
ตอนที่เธอติดต่อเราในเดือนกรกฎา 2008

713
00:47:07,826 --> 00:47:10,745
ผมกับอัยการเขตคุยกันเรื่องนี้แล้ว

714
00:47:10,745 --> 00:47:14,207
สิ่งนั้นจะส่งผลเสียต่อรูปคดี
ในการพิจารณาคดีในศาลในอนาคตมั้ย

715
00:47:14,207 --> 00:47:16,167
- ค่ะ
- เราตัดสินแล้วว่าไม่

716
00:47:16,167 --> 00:47:20,589
หวังว่าการพูดถึงมันในตอนนี้
ความรู้สึกค้างคาใจของเราจะหายไปบ้าง

717
00:47:21,673 --> 00:47:22,966
ตอนที่คุณโทรหาเรา

718
00:47:22,966 --> 00:47:26,136
ตอนนั้นเราเปิดคดีมาทําใหม่พอดี

719
00:47:26,136 --> 00:47:27,721
- ดังนั้น...
- ค่ะ ฉันไม่รู้เลยค่ะ

720
00:47:27,721 --> 00:47:31,057
เพื่อเพิ่มความเข้มข้น
ในการค้นหาที่ที่ศพมาร์ลิซถูกฝัง

721
00:47:31,057 --> 00:47:34,603
เราตรวจค้นพื้นที่ที่เรารู้สึกว่าเธออาจจะถูกฝังอยู่

722
00:47:34,603 --> 00:47:36,479
ผมไม่รู้ว่าคุณยังจําได้มั้ยตอนที่เราคุยกับคุณ

723
00:47:36,479 --> 00:47:38,899
- คุณเห็นตัวเลขหนึ่ง
- ค่ะ

724
00:47:38,899 --> 00:47:40,734
สามสิบห้าจุดเจ็ดหก

725
00:47:40,734 --> 00:47:42,235
- ใช่ค่ะ
- คุณเห็นตัวเลขนั้นซ้ําๆ

726
00:47:42,235 --> 00:47:45,238
- ใช่ค่ะ
- คุณรู้สึกว่านั่นคือระยะทาง

727
00:47:45,238 --> 00:47:47,574
จากบ้านหลังนั้นไปยังจุดที่เธอถูกฝัง

728
00:47:47,574 --> 00:47:50,452
- คุณบอกว่าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ
- ใช่ค่ะ

729
00:47:50,452 --> 00:47:53,413
หลังจากคุยกับคุณ
เรากลับไปและใช้ซอฟต์แวร์แผนที่

730
00:47:53,413 --> 00:47:55,248
เราจุดบ้านหลังนั้น

731
00:47:55,749 --> 00:47:58,168
- กับจุดที่เราคิดว่าเธออาจจะถูกฝังอยู่
- ค่ะ

732
00:47:58,168 --> 00:48:00,545
ตัวเลขที่คุณให้เราคือ 35.76

733
00:48:00,545 --> 00:48:04,049
ส่วนตัวเลขที่เราได้
จากซอฟต์แวร์แผนที่คือ 35.77

734
00:48:05,216 --> 00:48:06,468
ตัวเลขที่คุณบอกใกล้เคียงมาก

735
00:48:07,177 --> 00:48:08,887
- อะไรนะ
- มันทําให้พวกเราบางคนกังวล

736
00:48:08,887 --> 00:48:12,182
- ผมตกใจมากเพราะคุณไม่รู้ว่าเราค้นที่ไหน
- ไม่รู้ค่ะ

737
00:48:12,182 --> 00:48:16,269
และทุกอย่างที่แจนิซบอกตอนให้ปากคํา
อยู่บนถนนเส้นนั้น

738
00:48:16,269 --> 00:48:18,730
ก็คือฉันกับแจนิซ...

739
00:48:19,439 --> 00:48:21,107
ให้ข้อมูลที่คล้ายกัน

740
00:48:22,067 --> 00:48:23,068
เกี่ยวกับสถานที่เหรอคะ

741
00:48:23,068 --> 00:48:23,985
ถูกต้อง

742
00:48:23,985 --> 00:48:25,487
ทั้งๆ ที่ฉันไม่รู้เรื่องเลย

743
00:48:25,487 --> 00:48:27,238
- แค่ฝันไปเรื่อย
- ใช่ครับ

744
00:48:27,238 --> 00:48:28,156
ใช่ครับ

745
00:48:29,032 --> 00:48:30,408
หลายปีมากที่ฉัน...

746
00:48:31,326 --> 00:48:34,454
อยากรู้ว่าข้อมูลที่ฉันให้คุณมีความเกี่ยวข้องบ้างมั้ย

747
00:48:34,454 --> 00:48:36,915
หรือช่วยในระดับไหนบ้างมั้ย

748
00:48:36,915 --> 00:48:40,085
มันช่วยยืนยันว่าพื้นที่
ที่เราคิดว่าเธอถูกฝังอยู่มีความเป็นไปได้

749
00:48:40,085 --> 00:48:46,049
หวังว่าข้อมูลนี้และการนั่งคุยกัน
จะช่วยไขคดีได้บ้าง...

750
00:48:46,049 --> 00:48:47,926
- ค่ะ แน่นอนค่ะ
- สําหรับมาร์ลิซและครอบครัวเธอ

751
00:48:50,345 --> 00:48:53,890
ฉันรู้สึกเสมอว่าข้างนอกมีสิ่งที่นอกเหนือจากฉัน

752
00:48:53,890 --> 00:48:55,767
สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าฉัน

753
00:48:57,143 --> 00:49:02,732
ฉันอยากเป็นคน
ที่คนอื่นรู้จักว่าเป็นคนที่ห่วงใยและเห็นใจ

754
00:49:02,732 --> 00:49:06,778
ถ้าฉันมีอะไรสักอย่างที่ช่วยใครสักคนได้

755
00:49:06,778 --> 00:49:08,822
ฉันก็จะช่วยคนคนนั้น

756
00:49:09,531 --> 00:49:14,411
ฉันรู้สึกว่าวิญญาณมาร์ลิซพยายามติดต่อใครสักคน

757
00:49:14,411 --> 00:49:15,912
และฉันอยากให้...

758
00:49:16,496 --> 00:49:20,208
วิญญาณเธอไปสู่สุคติจริงๆ

759
00:49:21,501 --> 00:49:23,670
ถ้าฉันช่วยเธอได้ ฉันก็อยากช่วย

760
00:49:25,005 --> 00:49:26,131
เธอกําลังจะหลับเหรอ

761
00:49:29,634 --> 00:49:31,177
{\an8}(เรดบลัฟฟ์
รัฐแคลิฟอร์เนีย)

762
00:49:31,177 --> 00:49:36,099
{\an8}ผมเกษียณจากกรมตํารวจเรดบลัฟฟ์
ในเดือนมิถุนา 2007

763
00:49:36,683 --> 00:49:40,186
คดีเดียวที่ยังมีการสืบสวนอยู่คือคดีนี้แหละ

764
00:49:40,186 --> 00:49:43,023
คดีฆาตกรรมมาร์ลิซ

765
00:49:45,191 --> 00:49:46,901
ทุกครั้งที่มีคดีที่ยังไขไม่ได้

766
00:49:47,902 --> 00:49:50,905
เราจะพยายามทําให้ครอบครัวหายคาใจ

767
00:49:50,905 --> 00:49:53,324
เราจะอยากเห็นเหยื่อได้รับความยุติธรรม

768
00:49:55,952 --> 00:50:01,041
ดังนั้นฝ่ายบังคับใช้กฎหมาย
จะพยายามปิดคดีประเภทนี้ให้ได้

769
00:50:06,504 --> 00:50:09,299
คาเมรอนถูกตัดสินจําคุก 104 ปี

770
00:50:11,468 --> 00:50:14,596
เราต้องคิดแน่นอน
ว่าเขาจะต้องอยู่ในคุกไปตลอดชีวิต

771
00:50:14,596 --> 00:50:16,014
แต่โชคไม่ดีค่ะ

772
00:50:16,639 --> 00:50:20,101
คนที่ไม่ควรถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

773
00:50:20,101 --> 00:50:23,271
ถูกปล่อยให้เป็นอิสระและก่ออาชญากรรมซ้ํา

774
00:50:26,274 --> 00:50:28,067
เขาได้รับอนุญาตให้ทําทัณฑ์บน

775
00:50:28,067 --> 00:50:32,322
และจะจําคุกในเรือนจําเทศมณฑล
สักที่ในพื้นที่อลาเมดา ผมเชื่อว่างั้น

776
00:50:32,322 --> 00:50:35,366
และจะได้รับการประเมินสุขภาพจิต

777
00:50:35,366 --> 00:50:38,912
ดังนั้นเขาอาจจะถูกคุมตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช

778
00:50:38,912 --> 00:50:40,997
เป็นเวลาหลายปี

779
00:50:40,997 --> 00:50:44,042
แต่เป็นไปได้ที่เขา
อาจจะถูกปล่อยตัวจากที่นั่นได้ทุกเมื่อ

780
00:50:44,751 --> 00:50:48,254
(ในระหว่างถ่ายทํา
คาเมรอน ฮูเกอร์ยังคงรอการปล่อยตัว)

781
00:50:48,254 --> 00:50:51,674
(จนกว่าจะมีการทบทวนประเภทคดี
"ผู้ล่าเหยื่อที่รุนแรงทางเพศ" ของเขา)

782
00:50:51,674 --> 00:50:55,136
(เขาไม่ตอบตกลงให้สัมภาษณ์เพื่อใช้ในสารคดีนี้)

783
00:50:55,637 --> 00:50:58,556
(แจนิซ ฮูเกอร์ปฏิเสธให้สัมภาษณ์เช่นกัน)

784
00:50:58,556 --> 00:51:00,975
(และตอนนี้ใช้ชีวิตโดยมีชื่อแฝง)

785
00:51:03,520 --> 00:51:06,898
นี่คืออะพาร์ตเมนต์ที่มาร์ลิซน้องฉันย้ายมาอยู่

786
00:51:08,483 --> 00:51:10,902
เธอกําลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ชิโก

787
00:51:15,323 --> 00:51:18,493
ตอนนั้นฉันแอบหวังว่า
เธอจะทําฝันของตัวเองให้เป็นจริงที่นี่

788
00:51:21,079 --> 00:51:22,539
บางครั้ง...

789
00:51:23,289 --> 00:51:26,167
ฉันดูหนังแล้วก็แบบ "อุ๊ย เหมือนมาร์ลิซเลย"

790
00:51:27,001 --> 00:51:27,836
นึกออกมั้ยคะ

791
00:51:27,836 --> 00:51:30,296
สักพักนึกขึ้นได้ว่าแค่หวัง

792
00:51:30,296 --> 00:51:31,214
เป็นแค่...

793
00:51:32,048 --> 00:51:33,216
หวังลมๆ แล้ง ๆ

794
00:51:38,513 --> 00:51:40,807
ฉันคิดว่าเรื่องของมาร์ลิซไม่เคยถูกเล่า

795
00:51:41,933 --> 00:51:43,434
เรื่องของเธอไม่เคยจบ

796
00:51:45,353 --> 00:51:46,479
ไม่มีศพ

797
00:51:48,439 --> 00:51:52,443
คาเมรอน ฮูเกอร์ติดคุก
เพราะสิ่งที่เขาทํากับคอลลีน

798
00:51:54,654 --> 00:51:58,867
ส่วนน้องฉันกําลังรอความยุติธรรม

799
00:52:03,788 --> 00:52:08,585
(ถ้าคุณมีข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไป
ของมารี เอลิซาเบธ สแปนนากี้)

800
00:52:08,585 --> 00:52:11,462
(โปรดติดต่อกรมตํารวจเรดบลัฟฟ์
ที่เบอร์ 530-527-3131)

801
00:52:11,462 --> 00:52:13,464
(หรืออีเมล CRIMETIPS@RBPD.ORG)

802
00:52:13,464 --> 00:52:17,802
(หรือไปที่ UNSOLVED.COM)

803
00:53:17,237 --> 00:53:18,905
คําบรรยายโดยเฉลิมรัชฏ์ อัครไชยนนท์