0
00:00:00,100 --> 00:00:00,900
Robinson Crusoe (1997) HDTV  OCR
23.976 fps  runtime 01:30:41

1
00:00:19,880 --> 00:00:26,036
ลอนดอน ปี 1718

2
00:00:28,480 --> 00:00:34,317
ข้าเป็นนักข่าว รอเบิร์ต
รับรองได้ ข้าไม่สนใจนิยายของท่าน

3
00:00:34,320 --> 00:00:36,437
แดเนียล เดโฟ ท่านเป็นนักเขียน

4
00:00:36,440 --> 00:00:39,911
ท่านต้องตีแผ่เรื่องราว ของชายน่าทึ่งคนนี้

5
00:00:39,920 --> 00:00:44,836
เรื่องราวการต่อสู้ มิตรภาพประหลาด
และความรัก ให้โลกรับรู้

6
00:00:45,280 --> 00:00:46,953
ดีมาก

7
00:00:46,960 --> 00:00:49,191
ความเป็นความตาย เสน่หา

8
00:00:49,440 --> 00:00:52,558
ท่านอาจไม่อยากเอาเรื่องนี้ ทำบทละคร

9
00:00:53,040 --> 00:00:57,239
แต่อะไรทำให้ท่านนำมาบอก
นักเขียนไส้แห้งอย่างข้า

10
00:00:57,240 --> 00:01:00,472
เพราะท่านเป็นนักเขียนไส้แห้ง คนโปรดของข้า

11
00:01:01,320 --> 00:01:02,800
อะไร

12
00:01:02,800 --> 00:01:05,759
บันทึกการค้นพบ ของโรบินสัน ครูโซ

13
00:01:06,560 --> 00:01:09,439
- ท่านเล่าเรื่องจริง
- ทุกคำเลย

14
00:01:15,720 --> 00:01:18,030
การเดินทางของกะลาสี ผู้ดื้อรั้น

15
00:01:20,320 --> 00:01:22,198
อ่านดู แดเนียล

16
00:01:22,200 --> 00:01:27,150
ข้ามั่นใจ ท่านต้องเจอสิ่งน่าสนใจ
ในเรื่องที่เขาเล่า

17
00:01:36,160 --> 00:01:40,439
เรื่องของข้าเริ่มขึ้น
เหมือนเรื่องอื่นมากมาย กับหญิงคนนึง

18
00:01:40,440 --> 00:01:44,480
นานเท่าที่ข้าจำได้
แมรี่ แมคเกรเกอร์กับข้า จะแต่งงานกัน

19
00:01:44,480 --> 00:01:50,875
แต่ตระกูลแมคเกรเกอร์ ยิ่งมั่งคั่ง
ส่วนทรัพย์สินของตระกูลครูโซ ร่อยหรอ

20
00:01:50,880 --> 00:01:58,196
เป็นผลให้ผู้หญิงที่ข้ารัก จำต้องหมั้น
แพททริก คอนเนอร์ เพื่อนรักของข้า

21
00:02:04,120 --> 00:02:09,878
แม้แพททริก รู้เรื่องความรักของเรา
เขาปฏิเสธจะปล่อยมือจากแมรี่

22
00:02:11,000 --> 00:02:13,117
มันไม่จบแบบนี้ก็ได้ แพททริก

23
00:02:13,120 --> 00:02:14,679
งั้นแบบไหน

24
00:02:18,400 --> 00:02:20,790
ยุติการหมั้น ให้ตระกูลเสื่อมเสียเหรอ

25
00:02:26,560 --> 00:02:28,199
แพททริก

26
00:02:29,320 --> 00:02:31,073
เราเคยเป็นเพื่อนกัน

27
00:02:31,560 --> 00:02:33,631
มันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ

28
00:02:35,320 --> 00:02:37,312
เราเคยเป็นเพื่อนกัน

29
00:02:41,720 --> 00:02:44,440
แต่มิตรภาพของเรา จบลงแล้ว

30
00:02:52,160 --> 00:02:54,072
งั้นมาสู้กัน

31
00:03:50,280 --> 00:03:54,593
นางต้องเป็นเมียข้า โรบิน
เป็นประสงค์ของพระเจ้า

32
00:03:54,920 --> 00:03:57,879
เจ้ารู้แมรี่กับข้า รักกันตั้งแต่เด็ก

33
00:03:58,360 --> 00:03:59,396
แพททริก

34
00:03:59,400 --> 00:04:01,915
นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า เจมส์

35
00:04:02,600 --> 00:04:04,796
เจ้าไม่เหมือนพี่เจ้า

36
00:04:07,280 --> 00:04:09,237
อย่าเป็นเหมือนพี่เจ้า

37
00:04:28,000 --> 00:04:30,754
เจ้าไม่มีวัน จะได้อยู่ด้วยกัน

38
00:04:38,520 --> 00:04:40,034
แพททริก

39
00:04:44,640 --> 00:04:46,393
พระเจ้า อภัยข้าด้วย

40
00:05:03,320 --> 00:05:05,118
เขาตายแล้วขอรับ

41
00:05:07,920 --> 00:05:09,320
ฆาตกร

42
00:05:15,800 --> 00:05:17,519
ขึ้นม้าไปขอรับ

43
00:05:17,520 --> 00:05:19,751
- ข้าไม่ไป
- ไปสิขอรับ

44
00:05:31,840 --> 00:05:33,433
ฆาตกร

45
00:06:45,920 --> 00:06:47,912
เขารู้ข้าไม่รักเขา ข้าบอกเขาแล้ว

46
00:06:47,920 --> 00:06:50,992
- เขายังเลือกสู้อีกเหรอ
- พวกท่านเลือกจะสู้ทั้งคู่

47
00:06:51,000 --> 00:06:52,673
เจ้าพูดอะไร แมรี่

48
00:06:52,680 --> 00:06:55,639
เจ้าเชื่อว่าข้า อยากฆ่าเพื่อนเหรอ
ข้าเดินหนีแล้ว

49
00:06:55,640 --> 00:06:57,120
ท่านรับคำท้าเขา

50
00:06:57,120 --> 00:06:59,760
มีทางไหน ดีกว่าการสู้เหรอ

51
00:07:01,440 --> 00:07:03,397
พี่เขาตามแก้แค้นแน่

52
00:07:03,400 --> 00:07:05,039
พวกเขาเริ่มแล้วล่ะ

53
00:07:06,560 --> 00:07:08,438
เขาเป็นเพื่อนข้า แมรี่

54
00:07:09,880 --> 00:07:12,918
ข้าไม่เคยมีเจตนาร้าย กับแพททริก

55
00:07:19,680 --> 00:07:22,673
ท่านต้องไปเดี๋ยวนี้
มันไม่ปลอดภัย สำหรับท่านแล้ว

56
00:07:22,680 --> 00:07:24,956
มันเคยปลอดภัย สำหรับข้าเหรอ

57
00:07:24,960 --> 00:07:27,156
เวลาจะช่วยเยียวยา โรบิน

58
00:07:27,160 --> 00:07:29,311
ข้าจะอธิบาย กับครอบครัวเขาเอง

59
00:07:29,320 --> 00:07:31,152
พวกเขาจะต้องเข้าใจ

60
00:07:31,720 --> 00:07:33,439
ไปกับคนขับรถม้า

61
00:07:33,440 --> 00:07:35,318
ไว้ใจเขาได้

62
00:07:35,320 --> 00:07:38,836
เขาจะพาท่านไป เอดินเบิร์ก
และดูแลความปลอดภัยท่าน

63
00:07:43,160 --> 00:07:45,675
ท่านจงกลับมา อย่างคนฉลาด

64
00:07:47,200 --> 00:07:48,839
ใน 1 ปี

65
00:07:48,840 --> 00:07:50,433
ข้าจะกลับมา

66
00:07:50,440 --> 00:07:52,477
เราจะแต่งงานกัน

67
00:07:52,480 --> 00:07:55,075
ถ้าเลย 1 ปีล่ะ โรบิน

68
00:07:55,600 --> 00:07:57,671
ให้ข้าแต่งกับคนอื่นมั้ย

69
00:08:01,240 --> 00:08:02,720
ข้ารักเจ้า

70
00:08:04,440 --> 00:08:06,557
ข้าจะมองเห็นหน้าเจ้าเสมอ

71
00:08:33,040 --> 00:08:34,554
1 ปี

72
00:08:37,200 --> 00:08:38,793
ไม่นานกว่านั้น

73
00:09:50,480 --> 00:09:52,756
ดังนั้น ข้าจึงออกทะเล

74
00:09:52,760 --> 00:09:55,832
ที่แห่งเดียวข้ารู้ ว่ามันจะปลอดภัย

75
00:09:58,120 --> 00:10:01,875
เราท่องมหาสมุทรกว้างใหญ่ อยู่หลายเดือน

76
00:10:01,880 --> 00:10:06,033
และเทียบท่าเกาะลึกลับ ใต้เซาเทิร์นครอส

77
00:10:06,480 --> 00:10:13,273
เราว่ายน้ำกับปลาโลมา มีผ้าไหม เครื่องเทศ
หยกและมะฮ็อกกานี เป็นสินค้า

78
00:10:13,640 --> 00:10:17,634
มีครั้งนึงด้วยซ้ำ เรามีทาสเป็นสินค้า

79
00:10:23,920 --> 00:10:27,516
พระเจ้าบัญชาให้ข้า เป็นคนไร้ประเทศ

80
00:10:27,520 --> 00:10:30,558
ให้ข้าเป็นคนไร้เป้าหมาย

81
00:10:30,560 --> 00:10:33,678
ข้าเคยรับใช้ชาติ อยู่ในกองทัพ

82
00:10:33,680 --> 00:10:39,312
มันจึงเป็นพื้นฐานทางวิชาการ
และความรู้ประวัติศาสตร์ ทำให้กัปตันเรือ

83
00:10:39,920 --> 00:10:42,913
ขอให้ข้าบันทึกการเดินทาง ผ่านตัวหนังสือ

84
00:10:46,640 --> 00:10:47,790
เข้ามา

85
00:10:48,760 --> 00:10:51,070
ด้วยความปรารถนาดี ของกัปตันครับ

86
00:10:51,080 --> 00:10:53,640
ขอบใจ ปิดประตูด้วย

87
00:10:59,960 --> 00:11:03,032
ถึงการตายของแพททริก ทำให้ข้าถูกเนรเทศ

88
00:11:03,040 --> 00:11:05,191
แต่เพราะความคิดถึงแมรี่

89
00:11:05,200 --> 00:11:11,197
ความคิดจะกลับไปแต่งงานกับนาง
ทำให้ข้าเข้มแข็ง ขณะการเดินทางดำเนินไป

90
00:11:18,720 --> 00:11:24,114
เรือน้อยของเรา มีชัยเหนือสภาพอากาศเลวร้าย
3 คาบสมุทร

91
00:11:24,120 --> 00:11:26,954
บางครั้ง พายุนานกว่า 1 อาทิตย์

92
00:11:27,240 --> 00:11:31,120
แต่ข้าเชื่อมือกัปตัน และลูกเรือของเขา

93
00:11:37,880 --> 00:11:39,473
บนนั้นเห็นอะไรบ้าง

94
00:11:39,480 --> 00:11:41,312
พายุอยู่ข้างหน้า

95
00:11:41,320 --> 00:11:43,118
- หันกลับมั้ย
- ไม่

96
00:11:46,000 --> 00:11:47,753
พายุตั้งเค้าแล้ว

97
00:11:48,360 --> 00:11:49,953
ตามมันไป

98
00:11:49,960 --> 00:11:54,239
- ปิดช่องดาดฟ้าเรือ
- ครับผม

99
00:12:09,760 --> 00:12:11,160
มาทางนี้

100
00:12:32,040 --> 00:12:34,032
จะจมแล้ว

101
00:12:54,080 --> 00:12:55,799
- จับพวงมาลัย
- ส่งมือมา

102
00:12:55,800 --> 00:12:57,951
ช่างพวงมาลัยเถอะ ส่งมือมา

103
00:12:57,960 --> 00:13:00,077
ส่งมือมาเร็ว

104
00:13:27,040 --> 00:13:29,316
ใครก็ได้ ช่วยด้วย

105
00:15:06,160 --> 00:15:09,312
ทันทีที่ข้าเหยียบก้าวแรก บนแดนลับแล

106
00:15:09,320 --> 00:15:11,198
ความกลัวแผ่ซ่านเข้ามา

107
00:15:11,200 --> 00:15:14,955
ข้าตระหนักว่า สภาพของข้าเลวร้ายเพียงใด

108
00:15:26,840 --> 00:15:28,194
สวัสดี

109
00:15:42,120 --> 00:15:43,713
สวัสดี

110
00:15:50,440 --> 00:15:52,875
ขณะฝังเพื่อนของข้า

111
00:15:52,880 --> 00:15:56,112
ข้ายอมรับว่า คิดถึงแต่ตัวเอง

112
00:15:56,880 --> 00:15:59,952
ข้าไม่รู้ว่า อยู่แห่งหนตำบลใด

113
00:15:59,960 --> 00:16:02,600
ประเทศอะไร อยู่ในชาติไหน

114
00:16:02,600 --> 00:16:05,479
หรือข้าจะทนอยู่ที่นี่ ได้หรือไม่

115
00:16:07,480 --> 00:16:10,757
อาจอยู่เป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน

116
00:16:15,840 --> 00:16:21,279
ในคืนแรก ข้าไม่กล้าคิดถึงอันตราย
ที่อาจคืบคลานอยู่เบื้องล่าง

117
00:16:21,280 --> 00:16:27,516
นอนไม่หลับด้วยคิดว่า อาจไม่รอดวันต่อไป
ไม่มีอาหารหรืออาวุธ หรือเพื่อน

118
00:16:34,680 --> 00:16:37,673
แต่ขณะตะวันขึ้น จิตข้าตื่น

119
00:16:37,680 --> 00:16:42,880
ตอนนั้นข้าเห็นซากเรือ ติดอยู่กับโขดหิน
ที่ทำให้มันอับปาง

120
00:16:42,880 --> 00:16:46,271
บนเรือข้าอาจเจออาหาร และน้ำไว้ยังชีพ

121
00:16:47,160 --> 00:16:49,038
มันทำให้ข้ามีหวัง

122
00:17:00,680 --> 00:17:03,559
สวัสดี มีใครอยู่มั้ย

123
00:17:43,560 --> 00:17:48,555
ข้าพบว่าเรือ เกยโขดหิน
โดนน้ำท่วมครึ่งเดียวเท่านั้น

124
00:17:48,560 --> 00:17:50,791
ส่วนหน้าของเรือแห้งผาก

125
00:17:50,800 --> 00:17:53,634
ที่นั่น ข้าเจอดินปืนกับอาวุธ

126
00:17:53,640 --> 00:17:55,199
และของจำเป็น

127
00:17:56,560 --> 00:17:58,791
ข้าพบหีบของช่างไม้ด้วย

128
00:17:59,280 --> 00:18:03,035
ข้าเป็นผู้ดีเก่า
ไม่ถนัดเรื่องเครื่องไม้เครื่องมือ

129
00:18:03,400 --> 00:18:06,552
ถึงกระนั้น ข้าต้องหัดแก้ไขปัญหา

130
00:18:20,600 --> 00:18:23,593
เรือบดถูกพายุ ขยี้แตกเป็นชิ้น ๆ

131
00:18:24,440 --> 00:18:27,194
แต่ข้าพบชิ้นส่วนของดาดฟ้า หลุดออกมา

132
00:18:28,080 --> 00:18:30,356
ข้าใช้มัน ทำแพชั่วคราวได้

133
00:18:36,200 --> 00:18:39,079
ขอบคุณน้ำขึ้น และลมพัดเอื่อย ๆ

134
00:18:39,080 --> 00:18:41,720
ทำให้ข้านำแพ ตรงขึ้นฝั่ง

135
00:18:42,640 --> 00:18:47,237
ข้าเริ่มภูมิใจ กับความสำเร็จแล้ว
ณ ตอนนี้

136
00:18:53,120 --> 00:18:56,511
ข้าจึงคาดว่า ทรัพย์สินของข้าเพิ่มขึ้น

137
00:18:56,520 --> 00:18:58,398
ข้ามีของจำเป็น อยู่ได้เป็นเดือน

138
00:18:58,400 --> 00:18:59,754
มีเครื่องมือ มีไม้ดี ๆ

139
00:18:59,760 --> 00:19:03,231
แม้แต่เจ้าหมาแก่เพื่อนกัปตัน สกิปเปอร์

140
00:19:13,640 --> 00:19:14,915
เอาเลย สกิปเปอร์

141
00:19:18,360 --> 00:19:20,158
ไม่มีแล้ว

142
00:19:20,160 --> 00:19:22,152
จากนี้ แกต้องหากินเอง

143
00:19:28,560 --> 00:19:31,792
ข้าเดินทางออกจาก แนวชายฝั่งทุกวัน

144
00:19:31,800 --> 00:19:35,794
เจาะเข้าไปด้านใน ของพื้นที่มากขึ้น

145
00:19:37,680 --> 00:19:41,310
ข้ารู้แต่ว่า เราล่องเรือ
ออกห่างจากฝั่งกีนีหลายไมล์

146
00:19:41,320 --> 00:19:45,678
และคิดว่าพื้นที่นี้
อาจติดต่อกับแผ่นดินใหญ่

147
00:19:46,400 --> 00:19:49,518
ที่ซึ่งอาจจะพบ อารยธรรมของมนุษย์

148
00:20:14,720 --> 00:20:16,552
ข้าอยู่บนเกาะ

149
00:20:34,120 --> 00:20:37,796
เพื่อให้มองเห็นเรือลำแรก ที่อาจล่องผ่านมา

150
00:20:38,320 --> 00:20:41,870
ข้าตัดสินใจ อยู่ใกล้ชายฝั่งให้มากที่สุด

151
00:20:43,200 --> 00:20:45,078
อาทิตย์กลายเป็นเดือน

152
00:20:45,760 --> 00:20:47,353
ไม่มีวี่แววเรือซักลำ

153
00:20:48,960 --> 00:20:51,429
แต่ข้าเชื่อว่า มันต้องผ่านมา

154
00:20:53,120 --> 00:20:57,319
ต้องมีเรือล่องมา ทางชายฝั่งของข้า
ไม่ช้าก็เร็ว

155
00:21:28,680 --> 00:21:29,909
สกิปเปอร์

156
00:21:30,640 --> 00:21:32,120
เงียบ ๆ สกิปเปอร์

157
00:21:40,920 --> 00:21:42,559
คุณพระช่วย

158
00:21:47,680 --> 00:21:49,000
ไม่

159
00:21:49,000 --> 00:21:51,276
กลับมา

160
00:21:55,880 --> 00:21:58,759
ข้าอยู่นี่

161
00:21:59,200 --> 00:22:00,554
กลับมา

162
00:22:01,560 --> 00:22:03,313
ไฟ

163
00:22:03,960 --> 00:22:07,840
กลับมา ได้โปรด

164
00:22:14,560 --> 00:22:16,552
กลับมาเถอะ

165
00:23:26,480 --> 00:23:30,520
วันนั้นเอง ข้าเห็นว่า
ต้องไม่ฝากความหวังกับโอกาส

166
00:23:30,520 --> 00:23:31,920
โชคชะตา

167
00:23:31,920 --> 00:23:34,230
หรือพระผู้เป็นเจ้า ในการอยู่รอด

168
00:23:35,120 --> 00:23:37,794
แต่ข้าต้องพึ่ง ความพยายามของตัวเอง

169
00:23:37,800 --> 00:23:39,393
ในฐานะมนุษย์

170
00:23:57,560 --> 00:23:59,870
เมื่อเวลาผ่านไป ข้าพบว่า

171
00:23:59,880 --> 00:24:03,032
ข้าเริ่มชอบเกาะของข้า มากขึ้นด้วยซ้ำ

172
00:24:16,520 --> 00:24:19,718
อยู่บนเกาะนี้ ข้าไม่ปล่อยให้เวลาไร้ค่า

173
00:24:19,720 --> 00:24:24,192
แม้กระนั้น
ข้ายังคิดจะกลับ สู่ชีวิตเมื่อหนหลัง

174
00:24:24,200 --> 00:24:25,953
สกิปเปอร์ มานี่

175
00:24:26,320 --> 00:24:29,154
เจ้าจะได้ฟังเสียง ที่หวานที่สุดในโลก

176
00:24:30,200 --> 00:24:31,839
วิญญาณของสก็อตแลนด์

177
00:25:12,080 --> 00:25:13,878
มาสิ

178
00:25:43,800 --> 00:25:48,556
ความคิดถึงแมรี่ผลักดันข้า
เพราะข้ารู้ว่า ซักวันจะกลับไป

179
00:25:56,320 --> 00:25:58,915
ข้าตั้งอนุสาวรีย์ เพื่อจับจองที่ดิน

180
00:25:58,920 --> 00:26:05,633
บนป้าย ข้าบันทึกวันคืน
นับตั้งแต่มาถึงเกาะนี้

181
00:26:32,800 --> 00:26:34,473
1 ปี สกิปเปอร์

182
00:26:35,440 --> 00:26:37,079
ปีเต็ม ๆ

183
00:27:51,160 --> 00:27:56,554
หลายครั้ง ความเพ้อคลั่งทรมานจิตใจ
ขณะข้าคุ้มกัน ปราสาทของตัวเอง

184
00:27:56,560 --> 00:27:59,632
ข้าเพ้อว่า สุมทุมพุ่มไม้เป็นคน

185
00:27:59,640 --> 00:28:06,797
ข้าทนทุกข์กับความกลัว จินตนาการว่า
ซาตานสวมร่างคน ทิ้งรอยเท้าไว้บนฝั่ง

186
00:28:14,160 --> 00:28:18,313
มีเสียงที่ข้าไม่อยากได้ยิน
ลอยมาจากที่ไหนซักแห่ง

187
00:28:18,320 --> 00:28:20,312
ที่แน่ ๆ เป็นเสียงมนุษย์

188
00:28:20,680 --> 00:28:23,718
แต่ไม่เหมือนเสียง ที่ข้าเคยได้ยิน

189
00:28:26,840 --> 00:28:29,435
รออยู่นี่

190
00:31:01,000 --> 00:31:02,354
ไม่ต้องกลัว

191
00:31:03,880 --> 00:31:06,998
ข้าเป็นมิตร

192
00:31:47,800 --> 00:31:49,234
เอาคืนมา

193
00:32:10,160 --> 00:32:12,038
เจ้าคิดว่าทำอะไรอยู่

194
00:32:13,440 --> 00:32:15,557
ข้าช่วยชีวิตเจ้านะ

195
00:32:17,440 --> 00:32:19,272
ข้าอยากเป็นเพื่อนเจ้า

196
00:32:24,440 --> 00:32:26,193
ทำยังไงถึงจะเข้าใจ

197
00:32:26,440 --> 00:32:27,954
เพื่อน

198
00:32:29,920 --> 00:32:33,800
ข้าเป็นเพื่อนเจ้า

199
00:32:36,960 --> 00:32:39,794
อาหาร

200
00:32:40,920 --> 00:32:42,320
นี่อาหาร

201
00:32:44,480 --> 00:32:46,039
เอาไป

202
00:32:51,720 --> 00:32:53,598
ของขวัญ สันติ

203
00:33:15,240 --> 00:33:16,754
เจ้าอยากได้ปืน

204
00:33:16,760 --> 00:33:19,753
ไม่ได้ อันตราย

205
00:33:19,760 --> 00:33:24,630
ถ้าเจ้าแย่งไป ข้าจะใช้มันฆ่าเจ้า
ข้าไม่อยากฆ่าเจ้า

206
00:33:24,960 --> 00:33:26,360
เจ้าเป็นเพื่อน

207
00:33:28,120 --> 00:33:29,839
อาหาร

208
00:33:59,040 --> 00:34:00,759
อย่า

209
00:34:03,560 --> 00:34:05,358
การลบหลู่

210
00:34:07,520 --> 00:34:09,034
การลบหลู่

211
00:34:13,040 --> 00:34:14,838
การลบหลู่

212
00:34:16,680 --> 00:34:19,912
ข้าคิดจะเป็นเพื่อน กับคนป่าได้ยังไง

213
00:34:20,480 --> 00:34:23,075
ข้าเห็นแล้วว่า เขามาจากอีกโลกนึง

214
00:34:23,080 --> 00:34:25,470
โลกที่ปกครองโดยซาตาน

215
00:34:26,360 --> 00:34:32,596
ข้า, โรบินสัน ครูโซ จะนำพา
และคุ้มครองอาณาจักร จากสิ่งชั่วร้าย

216
00:34:32,600 --> 00:34:34,193
สกิปเปอร์

217
00:34:34,200 --> 00:34:35,759
เตรียมตัวไว้

218
00:34:35,760 --> 00:34:38,753
ท่าทางจะมีคนป่าไม่เป็นมิตร อยู่บนเกาะ

219
00:34:41,440 --> 00:34:46,071
สิ่งที่เจ้านอกรีตรู้จัก นอกจากศัตรู
คือเขาถูกฝึกเป็นทหาร

220
00:34:46,080 --> 00:34:50,472
เขาจะต้องเจอกับยุทธศาสตร์
และศิลปะทางทหาร

221
00:35:06,400 --> 00:35:09,234
มันยากจะบรรยาย ความขัดแย้งของอารมณ์

222
00:35:10,160 --> 00:35:14,279
ตลอด 2 ปี
ข้าอยากมีมนุษย์อีกคนเป็นเพื่อน

223
00:35:14,760 --> 00:35:16,592
แต่ตอนนี้ เราเป็นศัตรูกัน

224
00:35:17,280 --> 00:35:18,919
นายพรานกับเหยื่อ

225
00:35:19,640 --> 00:35:21,518
และเขาอยู่ข้างนอกนั่น

226
00:35:21,520 --> 00:35:23,671
ที่ไหนซักแห่งบนเกาะ

227
00:36:22,240 --> 00:36:24,471
ไปไกล ๆ ไอ้ตัวดำ

228
00:36:31,480 --> 00:36:34,791
อย่ายุ่งกับมัน

229
00:36:34,800 --> 00:36:36,598
ได้ยินมั้ย

230
00:36:36,880 --> 00:36:40,317
ระเบิดสมองตัวเองเลย

231
00:36:41,360 --> 00:36:42,999
เหนี่ยวไกสิ

232
00:36:54,600 --> 00:36:56,000
เอาปืนมา

233
00:36:57,720 --> 00:36:59,234
เอามานี่

234
00:37:03,520 --> 00:37:05,989
ข้าให้

235
00:37:06,000 --> 00:37:07,275
ดูสิ

236
00:37:23,920 --> 00:37:26,151
ลุกขึ้น

237
00:37:35,760 --> 00:37:37,240
ใจเย็น ๆ

238
00:37:43,040 --> 00:37:45,430
มันอันตรายเข้าใจมั้ย

239
00:37:46,920 --> 00:37:48,559
ตาย

240
00:37:52,800 --> 00:37:54,075
เจ้าเป็นใคร

241
00:37:56,680 --> 00:37:57,955
เจ้าเป็นอะไร

242
00:38:03,080 --> 00:38:04,912
ดูนั่น

243
00:38:16,600 --> 00:38:18,080
เห็นมั้ย

244
00:38:57,880 --> 00:38:59,633
ดี

245
00:39:11,160 --> 00:39:13,834
คงปฏิเสธไม่ได้ ว่าเขาเป็นคนป่า

246
00:39:14,520 --> 00:39:17,160
แต่เขาดูเป็นเพื่อนที่ใช้ได้

247
00:39:17,880 --> 00:39:21,396
ต่อไปข้าอาจเปลี่ยนเขา จากวิถีความป่าเถื่อน

248
00:39:21,400 --> 00:39:23,471
นี่อาจเป็นภารกิจของข้า

249
00:39:24,520 --> 00:39:25,795
เจ้าชื่ออะไร

250
00:39:30,640 --> 00:39:32,279
เฮมิชดีมั้ย

251
00:39:35,160 --> 00:39:36,879
ข้ามีน้องชื่อเฮมิช

252
00:39:41,040 --> 00:39:42,440
วันนี้วันพฤหัสเหรอ

253
00:39:45,040 --> 00:39:46,520
ไม่ นี่วันศุกร์

254
00:39:49,280 --> 00:39:50,680
ฟรายเดย์

255
00:39:53,560 --> 00:39:54,994
ฟรายเดย์

256
00:39:58,280 --> 00:40:00,078
ฟรายเดย์

257
00:40:00,880 --> 00:40:02,200
ฟรายเดย์

258
00:40:02,920 --> 00:40:04,070
ฟรายเดย์

259
00:40:04,400 --> 00:40:06,039
เจ้านาย

260
00:40:06,280 --> 00:40:07,794
เจ้านาย

261
00:40:07,800 --> 00:40:10,554
เจ้านาย ฟรายเดย์

262
00:40:12,720 --> 00:40:16,157
เจ้านาย ฟรายเดย์

263
00:40:20,040 --> 00:40:21,713
ใช่

264
00:40:23,280 --> 00:40:24,839
ฟรายเดย์

265
00:40:27,200 --> 00:40:29,157
ฟรายเดย์

266
00:40:46,240 --> 00:40:47,959
เจ้านอนนี่

267
00:40:49,120 --> 00:40:53,000
นอนที่นี่

268
00:41:15,360 --> 00:41:17,158
แค่ถึงตอนเช้า

269
00:41:26,280 --> 00:41:27,634
อาหาร

270
00:42:09,040 --> 00:42:10,679
อยู่นั่นล่ะ

271
00:42:17,840 --> 00:42:19,559
อาหาร

272
00:42:27,040 --> 00:42:28,599
เจ้านาย

273
00:42:34,360 --> 00:42:37,956
อย่าเพิ่งไป

274
00:42:41,680 --> 00:42:43,194
มานี่

275
00:43:05,880 --> 00:43:09,760
ข้าผิดต่อเจ้าคนป่าและเสียใจจริง ๆ

276
00:43:11,080 --> 00:43:16,280
ข้าเข้าใจแล้วว่า คงไม่เจอสิ่งมีชีวิตไหน
ให้ปกครองด้วยเมตตา ได้ดีกว่านี้

277
00:43:17,400 --> 00:43:20,757
อย่างน้อยตอนนั้น ข้ามองอย่างนั้น

278
00:43:44,400 --> 00:43:47,552
ฟรายเดย์กลายเป็นคนหมั่นเพียรในการงาน

279
00:43:47,560 --> 00:43:51,759
เขารู้เรื่องการปลูกพืชเก็บผัก เป็นอย่างดี

280
00:43:52,440 --> 00:43:55,911
ข้าแปลกใจ เขาเริ่มสอนข้าแล้วด้วยซ้ำ

281
00:43:56,920 --> 00:44:00,914
ต่อมา ข้ามีภารกิจสอนฟรายเดย์
เป็นจ้าวภาษาอังกฤษ

282
00:44:00,920 --> 00:44:06,757
6 เดือนผ่านไป ข้าต้องประหลาดใจ
เขาฝึกภาษาอย่างคล่องแคล่ว

283
00:44:07,160 --> 00:44:12,030
แต่การศึกษาด้านอื่นของฟรายเดย์
ยิ่งลำบากกว่า

284
00:44:17,440 --> 00:44:20,558
ฟรายเดย์ ข้าอยากคุยเรื่องพระเจ้า

285
00:44:22,560 --> 00:44:23,835
พระเจ้า

286
00:44:23,840 --> 00:44:26,309
ผู้สร้างเจ้า ให้กำเนิดเจ้า

287
00:44:27,160 --> 00:44:28,799
พระเจ้า

288
00:44:28,800 --> 00:44:30,439
พระองค์สร้างทุกอย่าง

289
00:44:30,440 --> 00:44:32,318
สร้างเจ้า

290
00:44:32,320 --> 00:44:34,789
ปาเกีย

291
00:44:41,480 --> 00:44:42,800
ปาเกีย พระเจ้า

292
00:44:43,080 --> 00:44:44,673
จระเข้เหรอ

293
00:44:44,680 --> 00:44:48,720
ก่อนกาลสมัย ไม่มีพื้นดิน มีแต่น้ำ

294
00:44:49,560 --> 00:44:50,835
คัมภีร์เจเนซิส

295
00:44:50,840 --> 00:44:52,957
ปาเกียอาศัยอยู่ในน้ำ

296
00:44:54,560 --> 00:44:56,233
เขาสร้างติงโปโป

297
00:44:57,000 --> 00:44:58,116
เขาสร้างทามโปโป

298
00:44:58,120 --> 00:44:59,998
สร้างตะวัน จันทรา

299
00:45:00,480 --> 00:45:03,359
ตะวันจันทราแต่งงาน และมีลูก

300
00:45:03,360 --> 00:45:04,714
มนุษย์

301
00:45:04,720 --> 00:45:06,200
สร้างทุกคน

302
00:45:06,200 --> 00:45:07,350
สร้างข้า

303
00:45:07,360 --> 00:45:10,751
ไม่ พระเจ้าสร้างเจ้า

304
00:45:10,760 --> 00:45:12,114
ปาเกีย

305
00:45:12,120 --> 00:45:14,715
เจ้าบูชาจระเข้ไม่ได้

306
00:45:14,720 --> 00:45:16,074
ทำไม

307
00:45:16,080 --> 00:45:17,753
ฟันของจระเข้

308
00:45:17,760 --> 00:45:20,514
เจ้าจระเข้ ปาเกีย

309
00:45:20,520 --> 00:45:22,955
บอกให้เจ้ากินเนื้อศัตรูเหรอ

310
00:45:22,960 --> 00:45:24,633
สร้างพลัง

311
00:45:25,120 --> 00:45:27,760
เรากินปลา ว่ายน้ำเก่ง

312
00:45:27,760 --> 00:45:30,514
กินกิ้งก่า คลานเก่ง

313
00:45:30,520 --> 00:45:33,718
กินหัวใจ มีพลัง

314
00:45:34,040 --> 00:45:37,272
มันเป็นการลบหลู่ของพวกนอกรีต

315
00:45:38,040 --> 00:45:41,397
พระเจ้าแท้จริงยิ่งใหญ่ และทรงพลังกว่า

316
00:45:43,400 --> 00:45:45,517
พระเจ้าคือความรัก

317
00:45:46,000 --> 00:45:48,640
พระองค์สอนให้เรารักศัตรู

318
00:45:50,520 --> 00:45:55,276
ปาเกียไม่ใช่พระเจ้า

319
00:45:58,800 --> 00:46:00,632
ขอดูพระเจ้าหน่อย

320
00:46:02,040 --> 00:46:03,679
ข้าให้ดูไม่ได้

321
00:46:03,680 --> 00:46:05,876
ข้าให้ดูปาเกีย ท่านให้ดูพระเจ้า

322
00:46:05,880 --> 00:46:10,796
เจ้ามองไม่เห็นพระเจ้า
พระองค์อยู่ในจิตวิญญาณ

323
00:46:10,800 --> 00:46:13,076
ข้าเห็นวิญญาณในต้นไม้

324
00:46:13,080 --> 00:46:15,800
ข้าเห็นวิญญาณในปลาและสัตว์

325
00:46:15,800 --> 00:46:17,553
ข้าเห็นอยู่ทุกแห่ง

326
00:46:18,520 --> 00:46:20,193
นี่คือพระเจ้า

327
00:46:20,200 --> 00:46:23,796
นี่คือหลักฐานการมีอยู่ของพระเจ้า
พระวาจาศักดิ์สิทธิ์

328
00:46:23,800 --> 00:46:29,194
นี่คือคัมภีร์ของพระองค์
ความรัก ปัญญา และแผนของพระองค์

329
00:46:40,320 --> 00:46:42,596
ข้าไม่เห็นพระเจ้า

330
00:46:42,600 --> 00:46:46,071
เจ้าต้องอ่านมัน ดูซิเจ้าทำอะไรลงไป

331
00:46:46,080 --> 00:46:50,597
ลบหลู่แบบนี้วิญญาณเจ้าจะถูกสาป
ชั่วกัปชั่วกัลป์

332
00:46:55,320 --> 00:46:57,118
ข้าไม่ชอบพระเจ้าของท่าน

333
00:46:58,960 --> 00:47:00,474
ข้าไม่ชอบท่าน

334
00:47:07,120 --> 00:47:10,238
โปรดอภัยให้ผู้ล่วงละเมิดพระองค์

335
00:47:20,640 --> 00:47:23,872
ข้ารู้ว่าควรเสียใจ กับความเกรี้ยวกราด

336
00:47:23,880 --> 00:47:27,191
การพบกันทำให้ฟรายเดย์ดีขึ้นมั้ย ข้าไม่รู้

337
00:47:27,200 --> 00:47:31,114
แต่ข้าต้องขอบคุณพระเจ้า ที่ส่งเขามารับใช้

338
00:47:33,840 --> 00:47:35,877
ข้าอยู่คนเดียวอีกครั้ง

339
00:47:36,600 --> 00:47:41,629
ไม่มีเขา ข้าจัดการได้ดี
กินดีพอใช้และอยู่ดีพอควร

340
00:47:41,640 --> 00:47:44,519
แต่ข้าเริ่มคิดถึงเขาในฐานะเพื่อน

341
00:47:53,520 --> 00:47:55,352
ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว

342
00:47:55,880 --> 00:48:00,636
ทางของเรายังสวนทางกัน
แต่ไม่คุย ไม่สื่อสาร

343
00:48:02,640 --> 00:48:06,031
ในการศึกษาประวัติศาสตร์
ข้าบันทึกสงครามศาสนา

344
00:48:06,040 --> 00:48:08,794
ที่รบกวนมนุษย์ตั้งแต่ต้นยุค

345
00:48:08,800 --> 00:48:13,431
มันน่าเศร้าเมื่อคิดว่า
ในโลกของเราสองคน

346
00:48:13,440 --> 00:48:16,990
ศาสนาดึงเรามาอยู่ในสงครามแล้ว

347
00:48:19,800 --> 00:48:21,678
ข้าต้องทำอะไรซักอย่าง

348
00:48:51,200 --> 00:48:52,714
ฟรายเดย์

349
00:49:28,200 --> 00:49:30,112
เราเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

350
00:49:32,400 --> 00:49:36,280
อยู่บนเกาะเดียวกันแต่ไม่คุยกัน
ไม่แบ่งของ

351
00:49:43,640 --> 00:49:45,597
ข้าขอโทษกับสิ่งที่พูด

352
00:49:47,120 --> 00:49:48,918
สิ่งที่ข้าทำ

353
00:49:49,920 --> 00:49:51,400
ข้าโมโห

354
00:49:53,520 --> 00:49:55,000
ข้าขอโทษ

355
00:49:59,120 --> 00:50:00,520
ข้าอยากให้เจ้ากลับไป

356
00:50:11,680 --> 00:50:14,673
ปลาอร่อย กิน

357
00:50:35,680 --> 00:50:37,319
ตอนนี้เรามี 3 ชีวิต

358
00:50:37,320 --> 00:50:40,518
ข้าได้ยินเสียงหัวเราะของมนุษย์อีกครั้ง

359
00:50:40,520 --> 00:50:42,591
ของเขากับของข้า

360
00:50:51,440 --> 00:50:53,591
ข้าชนะ

361
00:50:53,600 --> 00:50:55,671
เจ้าวิ่งเองเลยดีกว่า

362
00:50:56,560 --> 00:50:58,040
เอาตัวใหญ่ไปกินเถอะ

363
00:50:58,040 --> 00:50:59,190
ไม่ได้ นี่ของข้า

364
00:51:02,960 --> 00:51:06,317
ข้ายังไม่ลืมพวกที่พาฟรายเดย์มาเกาะ

365
00:51:06,320 --> 00:51:08,437
และไม่อยากให้กลับมาด้วย

366
00:51:08,440 --> 00:51:11,990
ท่าทางพวกนีมมาส
เป็นเผ่าที่ครองเกาะของฟรายเดย์

367
00:51:12,240 --> 00:51:15,711
และฟรายเดย์ถูกเสนอให้คนพวกนี้
ในฐานะบรรณาการ

368
00:51:15,720 --> 00:51:17,473
ต่อคนป่าพวกนี้

369
00:51:19,560 --> 00:51:21,074
ปืนทรงพลัง

370
00:51:24,960 --> 00:51:27,236
พวกนีมมาสมาหาสิ่งนี้

371
00:51:27,240 --> 00:51:29,880
- มันทรงพลังมาก
- สร้างยอดนักรบ

372
00:51:33,120 --> 00:51:34,395
มันกลับมาแน่

373
00:51:34,400 --> 00:51:37,632
ข้าจึงตัดสินใจเตรียมเจอกับพวกมัน

374
00:51:38,080 --> 00:51:40,720
เหมือนพรานวางกับดักจับสัตว์

375
00:51:40,720 --> 00:51:42,393
เราเตรียมการต้อนรับ

376
00:51:42,400 --> 00:51:48,636
ข้าบอกฟรายเดย์ว่าเวทมนตร์นี้
จะส่งศัตรูของเราไปหาพระเจ้าหรือปาเกีย

377
00:51:48,880 --> 00:51:51,156
และเร็วกว่าที่คิดด้วย

378
00:52:54,600 --> 00:52:55,829
สกิปเปอร์

379
00:52:58,480 --> 00:53:00,073
สกิปเปอร์

380
00:53:01,480 --> 00:53:02,960
สกิปเปอร์

381
00:53:24,560 --> 00:53:26,119
พระผู้เป็นเจ้า

382
00:53:28,000 --> 00:53:31,198
ขอบคุณที่ท่านให้ข้าอยู่กับสัตว์ผู้ซื่อสัตย์

383
00:53:37,200 --> 00:53:38,998
มันเป็นเพื่อนข้า

384
00:53:50,240 --> 00:53:52,630
สกิปเปอร์ขึ้นสวรรค์ของครูโซแล้วเหรอ

385
00:53:56,040 --> 00:53:58,157
หมาไม่มีวิญญาณ ฟรายเดย์

386
00:54:00,400 --> 00:54:02,392
แต่คนมีวิญญาณ

387
00:54:04,480 --> 00:54:06,278
มีแต่คนที่ขึ้นสวรรค์

388
00:54:06,760 --> 00:54:09,150
แย่จัง หมาดี

389
00:54:09,920 --> 00:54:11,240
ใช่

390
00:54:14,400 --> 00:54:18,519
ฟรายเดย์จะขอปาเกีย
ให้ดูแลวิญญาณของหมา

391
00:54:29,040 --> 00:54:31,680
ปาเกีย

392
00:54:42,960 --> 00:54:46,840
ความเจียมตัวไม่ประจักษ์
แก่วิญญาณดื้อรั้นง่าย ๆ

393
00:54:48,320 --> 00:54:51,552
ข้าเคยคิดว่าเส้นทางของข้า
เป็นเส้นทางที่แท้จริง

394
00:54:52,720 --> 00:54:54,712
ตอนนี้ข้าไม่แน่ใจแล้ว

395
00:55:01,800 --> 00:55:03,792
พวกนีมมาสต้องกลับมา

396
00:55:04,800 --> 00:55:07,918
เมื่อพระจันทร์ขึ้น นักรบมากมายจะมา

397
00:55:07,920 --> 00:55:09,434
เพราะต้องการเวทมนตร์

398
00:55:09,440 --> 00:55:11,318
แต่เราสู้มันไม่ได้

399
00:55:11,320 --> 00:55:14,119
เราจะสร้างเรือ แล้วไปเกาะของเจ้า

400
00:55:14,120 --> 00:55:17,352
ไม่ เรากลับเกาะของข้าไม่ได้

401
00:55:17,360 --> 00:55:19,238
ทำไมล่ะ

402
00:55:19,720 --> 00:55:22,474
เราไปไม่ได้ ไม่ได้

403
00:55:22,720 --> 00:55:26,316
ข้าคือคนตาย นี่เป็นเกาะของคนตาย

404
00:55:26,320 --> 00:55:28,755
ใช่ ถ้าอยู่นี่ได้ตายแน่

405
00:55:29,960 --> 00:55:32,998
งั้นเราสร้างเรือ ท่านไปเกาะของท่าน

406
00:55:33,000 --> 00:55:34,753
ไปได้ก็ดี

407
00:55:34,760 --> 00:55:37,355
เกาะข้าอยู่อีกฝั่งนึงของโลก

408
00:55:37,360 --> 00:55:39,875
ไกลออกไปหลาย ๆราตรี

409
00:55:39,880 --> 00:55:41,473
เกาะท่านชื่ออะไร

410
00:55:46,400 --> 00:55:47,880
บริเทน

411
00:55:47,880 --> 00:55:49,872
เกรท บริเทน

412
00:55:50,760 --> 00:55:52,638
บริตานี

413
00:55:53,240 --> 00:55:56,153
ใช่ นอ บริตานี

414
00:56:02,040 --> 00:56:03,360
รู้จักบริเทนเหรอ

415
00:56:05,120 --> 00:56:07,510
ไม่นานหรอก อาจราตรีเดียว

416
00:56:12,600 --> 00:56:14,398
หมายถึงบริเทนใหม่เหรอ

417
00:56:14,680 --> 00:56:16,512
นอ บริตานี

418
00:56:18,640 --> 00:56:21,030
ชื่อจริง ๆ อัว มา เทอผิด

419
00:56:21,040 --> 00:56:24,397
คนขาวเรียก นอ บริตานี

420
00:56:26,440 --> 00:56:28,557
เคยเห็นคนขาวก่อนข้าเหรอ

421
00:56:28,560 --> 00:56:31,678
พ่อข้าเล่าเรื่องคนขาวให้ฟังนานแล้ว

422
00:56:31,680 --> 00:56:33,558
ไม่ดี

423
00:56:34,040 --> 00:56:37,272
คนขาวเอาไปหมดทุกอย่าง ไม่คืนมาเลย

424
00:56:37,280 --> 00:56:39,556
เอาที่ดิน เอาคนไป

425
00:56:39,560 --> 00:56:43,440
คนทังก้า ให้พวกเขาเป็นทาส

426
00:56:47,200 --> 00:56:52,195
ท่านไม่ใช่คนขาว เจ้านาย ท่านเป็นคนดี

427
00:56:54,080 --> 00:56:57,391
ถ้าเกาะเจ้าใกล้บริเทนใหม่
เราสร้างเรือไปได้

428
00:56:57,400 --> 00:56:58,834
ข้าไปไม่ได้

429
00:56:58,840 --> 00:57:00,160
อย่าขอข้า เจ้านาย

430
00:57:00,160 --> 00:57:02,311
ข้าไม่ได้ชื่อเจ้านาย

431
00:57:09,840 --> 00:57:11,832
ข้าชื่อ โรบินสัน ครูโซ

432
00:57:14,480 --> 00:57:19,111
- โรบีน่า ครูส
- ครูโซ ใช่

433
00:57:21,240 --> 00:57:23,232
เจ้านายเป็นอะไร

434
00:57:25,680 --> 00:57:27,990
คนขาว

435
00:57:29,360 --> 00:57:31,113
- ข้าเป็นทาสท่านเหรอ
- ไม่

436
00:57:32,000 --> 00:57:34,231
มันเป็นความผิดพลาด

437
00:57:34,240 --> 00:57:35,993
ข้าไม่ใช่ทาส

438
00:57:37,000 --> 00:57:38,878
เจ้าไม่ใช่ทาสของข้า

439
00:57:38,880 --> 00:57:41,111
เราเป็นเพื่อนกัน อยู่อย่างเพื่อน

440
00:57:41,240 --> 00:57:44,756
- แต่เราไปจากนี่ไม่ได้
- สร้างเรือแล้วไปจากที่นี่

441
00:57:57,160 --> 00:57:59,959
ท่านให้ชีวิต ข้าฆ่าท่านไม่ได้

442
00:58:00,640 --> 00:58:02,154
ข้าฆ่าตัวตายดีกว่า

443
00:58:02,160 --> 00:58:04,391
ตายบนเกาะนี้

444
00:58:04,400 --> 00:58:06,471
แต่ข้าจะสร้างเรือ

445
00:58:06,480 --> 00:58:08,278
ข้าจะมีชีวิตอยู่

446
00:58:14,760 --> 00:58:18,800
ความเกรี้ยวกราดโง่ ๆ
ทำให้ข้าเสียเพื่อนครั้งที่สอง

447
00:58:19,760 --> 00:58:21,160
ข้าอยู่คนเดียวอีกครั้ง

448
00:58:24,160 --> 00:58:26,152
ถ้าสิ่งที่ฟรายเดย์พูดเป็นจริง

449
00:58:26,160 --> 00:58:29,153
ข้าเดินทางไปบริเทนใหม่ไม่ถึง 1 เดือน

450
00:58:29,160 --> 00:58:32,232
อาณานิคมหนึ่งอยู่นอกชายฝั่งนิวกีนี

451
00:58:35,520 --> 00:58:37,432
แต่มีเวลาไม่มาก

452
00:58:37,440 --> 00:58:41,320
ข้าต้องไปก่อนพระจันทร์เต็มดวง
ฤดูของไต้ฝุ่นกำลังมา

453
00:59:03,400 --> 00:59:06,598
ข้าต้องรีบไปไม่อย่างงั้นจะพลาดโอกาส

454
00:59:07,600 --> 00:59:09,592
ถ้าข้าไม่พลาดไปแล้ว

455
00:59:14,360 --> 00:59:16,955
ข้าเสียใจเหลือเกินที่ปากเปราะ

456
00:59:19,840 --> 00:59:22,560
และอาจไม่ได้เจอเพื่อนข้าอีกเลย

457
00:59:35,600 --> 00:59:37,193
ข้าไม่ใช่ทาส

458
00:59:49,080 --> 00:59:50,878
ข้ารู้ ฟรายเดย์

459
00:59:53,000 --> 00:59:54,753
เจ้าเป็นเพื่อน

460
01:00:11,000 --> 01:00:13,037
ข้าจะบอกชื่อวิญญาณของข้า

461
01:00:16,280 --> 01:00:19,034
มีแต่วิญญาณ ข้าและทังก้ารู้

462
01:00:31,400 --> 01:00:33,153
เจ้าบอกข้าทำไม

463
01:00:33,160 --> 01:00:35,117
ครูโซให้ชีวิต

464
01:00:35,120 --> 01:00:36,759
ไม่ต้องพูดแล้ว

465
01:00:43,680 --> 01:00:47,071
ให้พลังของนกบินไปอย่างปลอดภัย

466
01:01:09,440 --> 01:01:10,840
เร็วเข้า

467
01:01:23,320 --> 01:01:27,678
ด้วยกลัวว่านี่อาจเป็นพายุแรงที่สุด
ที่ข้าเจอบนเกาะนี้

468
01:01:27,680 --> 01:01:31,356
เราจึงนำสัตว์เลี้ยงไปกระท่อมที่สร้างไว้

469
01:01:33,600 --> 01:01:39,232
เรารอเผชิญหน้ากับพายุด้วยกัน
ซึ่งแรงและดุดันกว่าที่แล้ว ๆมา

470
01:03:09,280 --> 01:03:11,078
ไม่มีเวลาสร้างเรือใหม่

471
01:03:12,800 --> 01:03:17,317
พระจันทร์จะใหญ่แล้ว นีมมาสมา
นักรบมากมาย

472
01:03:17,320 --> 01:03:20,597
แต่เราไม่มีที่ซ่อน เราต้องสู้มัน

473
01:03:21,200 --> 01:03:22,475
เราอาจตาย

474
01:03:22,480 --> 01:03:25,200
ความตายไม่สำคัญ ต้องตายทุกคน

475
01:03:25,960 --> 01:03:28,316
สำคัญคือจะตายยังไง

476
01:03:33,040 --> 01:03:34,952
งั้นเราจะตายเยี่ยงนักรบ

477
01:03:59,000 --> 01:04:01,117
เมื่อจันทร์เต็มดวงครั้งก่อน

478
01:04:01,120 --> 01:04:05,080
ข้ารู้ว่ามีนีมมาสหลายคนพ้นกับดักเรา

479
01:04:05,080 --> 01:04:08,835
ฉะนั้นครั้งนี้ศัตรูต้องรู้ว่าเราอยู่นั่น

480
01:04:11,400 --> 01:04:14,359
มิตรเดียวของเราคือปัญญาของเรา

481
01:04:14,360 --> 01:04:16,750
และดินปืนของเรายังอยู่

482
01:09:50,160 --> 01:09:54,439
ข้าไม่รู้ว่านอนอยู่นานแค่ไหน
ขณะที่ฟรายเดย์ช่วย

483
01:09:55,520 --> 01:09:57,512
ข้ารู้สึกเจ็บนิด ๆ

484
01:09:58,200 --> 01:10:01,079
แต่ความเย็นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง

485
01:10:05,320 --> 01:10:07,039
ข้าไม่อยากตายที่นี่

486
01:10:09,800 --> 01:10:12,952
เจ้าอยู่กับข้านะ ได้โปรด

487
01:10:16,560 --> 01:10:18,313
แล้วกลับไปหาพวกเจ้า

488
01:10:18,320 --> 01:10:20,277
ข้าไปไม่ได้

489
01:10:20,280 --> 01:10:21,714
เจ้าต้องไป

490
01:10:21,720 --> 01:10:24,076
ฟรายเดย์เป็นคนตาย

491
01:10:24,680 --> 01:10:26,831
ข้ากลับไปไม่ได้

492
01:10:28,600 --> 01:10:30,717
ข้าตายแล้วสำหรับพวกข้า

493
01:10:31,480 --> 01:10:33,119
ข้าเป็นทานวาน

494
01:10:33,840 --> 01:10:36,116
นี่เป็นเกาะของคนตาย

495
01:10:36,360 --> 01:10:38,716
ไม่มีใครไปจากนี่

496
01:10:44,240 --> 01:10:46,072
ข้าไม่อยากตายที่นี่

497
01:10:53,880 --> 01:10:58,511
เพราะเขาถูกนำมาบูชายันต์
คนของเขาจึงคิดว่าเขาตายแล้ว

498
01:10:58,840 --> 01:11:01,196
บางครั้งโชคชะตาร้ายกว่าความตาย

499
01:11:01,200 --> 01:11:04,193
เพราะเผ่าของเขาจะไม่ยอมรับเขาอีก

500
01:11:05,000 --> 01:11:06,593
เหมือนประชดกัน

501
01:11:06,600 --> 01:11:10,389
คนตายคนนี้ เป็นโอกาสรอดเดียวของข้า

502
01:11:16,000 --> 01:11:19,516
ฟรายเดย์

503
01:11:33,120 --> 01:11:34,634
โรบิน

504
01:11:42,680 --> 01:11:44,751
แมรี่

505
01:11:55,920 --> 01:11:57,559
ท่านต้องรอด

506
01:11:57,920 --> 01:11:59,639
ฟรายเดย์จะดูแลท่านเอง

507
01:12:17,840 --> 01:12:20,833
ฟรายเดย์จะพาท่านกลับบ้าน

508
01:12:46,360 --> 01:12:51,355
ไม่ว่าจะมีของจำเป็นหรือไม่
ข้าอยากไปบริเทนใหม่

509
01:12:51,960 --> 01:12:54,998
ฟรายเดย์กับข้าเดินทางไปเกาะของเขา

510
01:12:55,000 --> 01:12:58,755
ฟรายเดย์เชื่อว่าคนของเขารักษาข้าได้

511
01:12:58,760 --> 01:13:01,719
แต่ชะตากรรมเขาเอาแน่ไม่ได้

512
01:13:15,480 --> 01:13:18,393
ข้าไม่รู้ว่าเราอยู่ในทะเลกี่วัน

513
01:13:19,000 --> 01:13:22,516
ด้วยเมตตาพระเจ้า เราเจอแต่ลมพัดเอื่อย

514
01:13:22,880 --> 01:13:27,033
มีฟรายเดย์นำทาง
เราจึงถึงเกาะเขาอย่างปลอดภัย

515
01:14:41,360 --> 01:14:43,431
ฟรายเดย์

516
01:14:45,840 --> 01:14:48,116
ฟรายเดย์

517
01:15:08,760 --> 01:15:10,114
ท่านจะดีขึ้น

518
01:15:10,880 --> 01:15:12,951
นางใช้ใบเวทมนตร์

519
01:15:15,480 --> 01:15:17,358
ขอบใจ

520
01:15:20,480 --> 01:15:21,994
เมียเจ้าเหรอ

521
01:15:22,000 --> 01:15:23,957
เนทวนน่า

522
01:15:24,640 --> 01:15:26,518
เคยเป็นเมียข้า

523
01:15:26,520 --> 01:15:28,989
นางคิดว่าข้าตายตอนนีมมาสจับไป

524
01:15:30,000 --> 01:15:33,118
ข้าไม่กลับมา นางแต่งกับคนใหม่

525
01:15:44,880 --> 01:15:46,553
ข้าเป็นผีร้ายหรือเปล่า

526
01:15:46,800 --> 01:15:49,918
พวกเขาคิดว่าท่านเป็นพ่อค้าทาส

527
01:15:50,760 --> 01:15:54,879
มีหลายครั้ง คนขาวมาและจับนักรบไป

528
01:15:54,880 --> 01:15:57,315
เด็กหนุ่มหลายคนกลายเป็นทาส

529
01:15:58,000 --> 01:15:59,673
จับลูกข้าไป

530
01:16:01,520 --> 01:16:03,193
ฟรายเดย์

531
01:16:05,560 --> 01:16:09,315
พวกเขาคิดว่าข้าพาท่านมาจับทาส

532
01:16:16,800 --> 01:16:20,157
ถ้าข้าเป็นผีร้าย นางช่วยข้าทำไม

533
01:16:20,960 --> 01:16:23,031
ท่านเป็นคนป่วย

534
01:16:23,040 --> 01:16:25,077
การฆ่าคนป่วยไม่ดี

535
01:16:25,840 --> 01:16:27,433
เสียมารยาท

536
01:16:53,480 --> 01:16:55,233
เขาภาวนาต่อเทพเจ้า

537
01:16:56,600 --> 01:16:58,353
ว่ายังไงล่ะ

538
01:16:59,600 --> 01:17:02,354
เราสู้ คนนึงต้องตาย

539
01:17:02,960 --> 01:17:06,112
ถ้าข้าฆ่าท่าน ข้าอยู่

540
01:17:06,760 --> 01:17:09,116
ถ้าท่านฆ่าข้า ท่านไปได้

541
01:17:09,120 --> 01:17:12,477
ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า

542
01:17:12,480 --> 01:17:14,517
- ข้าเป็นคนตาย
- ไม่

543
01:17:14,520 --> 01:17:16,637
ไม่มีเมีย ไม่มีลูก

544
01:17:16,640 --> 01:17:19,200
ตายเยี่ยงนักรบยังดีกว่า

545
01:18:10,000 --> 01:18:11,514
ข้าไม่สู้กับเจ้า

546
01:18:12,080 --> 01:18:13,639
ท่านต้องสู้

547
01:18:14,440 --> 01:18:16,318
พวกเขาจะฆ่าเรา

548
01:19:28,640 --> 01:19:30,393
ข้าทำไม่ได้

549
01:19:54,400 --> 01:19:55,993
พระผู้เป็นเจ้า

550
01:19:56,000 --> 01:19:58,879
รับข้าสู่สรวงสวรรค์ถ้าข้าคู่ควร

551
01:20:02,160 --> 01:20:03,992
ฆ่าข้าและอยู่ต่อไป

552
01:20:04,000 --> 01:20:06,037
ข้าไม่ฆ่าเพื่อน

553
01:20:07,160 --> 01:20:08,674
ฆ่าข้า

554
01:20:38,680 --> 01:20:41,070
เร็วเข้า ทางนี้

555
01:20:42,080 --> 01:20:43,958
ทางนี้เร็ว

556
01:20:50,360 --> 01:20:51,919
ไม่ต้องห่วงนะ

557
01:20:51,920 --> 01:20:53,957
คนป่าทำร้ายเจ้าไม่ได้แล้ว

558
01:20:55,040 --> 01:20:57,953
ไม่

559
01:21:19,880 --> 01:21:23,351
โชคชะตาเก็บเล่ห์กลไว้จนวาระสุดท้าย

560
01:21:24,360 --> 01:21:27,876
การดวลกันทำให้ข้าต้องหนีจากบ้านเกิด

561
01:21:27,880 --> 01:21:31,760
การสู้กับเพื่อนรักทำให้ข้าได้กลับบ้าน

562
01:21:34,080 --> 01:21:37,869
ข้าเป็นหนี้อิสรภาพต่อผู้ฆ่าเพื่อนของข้า

563
01:21:38,480 --> 01:21:41,518
ผู้ทำลายเพื่อนพ้องและครอบครัวเพื่อนข้า

564
01:21:45,240 --> 01:21:49,234
พวกทาสดูแลข้าจนหายดี
และส่งขึ้นฝั่งที่ลิสบอน

565
01:21:50,400 --> 01:21:53,040
ข้าได้ขึ้นเรือสินค้าที่นั่น

566
01:21:53,520 --> 01:21:56,513
หลังจากสก็อตแลนด์มา 6 ปี

567
01:21:57,680 --> 01:21:59,478
ข้าได้กลับบ้าน

568
01:23:47,520 --> 01:23:49,159
เขาเป็นคนมอบบันทึกให้ท่านเหรอ

569
01:23:50,760 --> 01:23:52,399
ใช่

570
01:23:52,400 --> 01:23:54,631
รอเบิร์ต ข้าต้องเขียนเรื่องนี้

571
01:24:51,960 --> 01:24:53,713
ท่านคิดถึงเขาใช่มั้ย

572
01:24:54,280 --> 01:24:56,078
เขาช่วยชีวิตข้า

573
01:24:57,080 --> 01:24:58,958
เขาพาท่านกลับมาหาข้า

574
01:25:02,320 --> 01:25:04,198
ข้าฉลาดขึ้นมั้ย

575
01:25:08,920 --> 01:25:10,991
คงอย่างงั้น

576
01:25:25,640 --> 01:25:29,190
ข้ากับแมรี่แต่งงานกันและสร้างครอบครัว

577
01:25:29,480 --> 01:25:32,712
เราได้รับพรแห่งความสุขและความมั่งคั่ง

578
01:25:32,720 --> 01:25:36,873
แต่ในชั่วชีวิตที่เหลือ

579
01:25:37,400 --> 01:25:42,759
ข้าจะคิดถึงคนให้ของขวัญอันยิ่งใหญ่ที่สุด
แก่ข้าให้บ่อย

580
01:25:43,640 --> 01:25:45,279
ชีวิตข้า

581
01:25:45,280 --> 01:25:47,476
ขณะที่ข้าเสียมันไปแล้ว

582
01:25:48,400 --> 01:25:50,357
และมิตรภาพของเขา

583
01:25:51,040 --> 01:25:52,759
จนถึงวันตาย

584
01:26:04,520 --> 01:26:06,273
ในปี 1717 แดเนียล เดโฟ
เขียนนิยายเรื่องแรกสำเร็จ

585
01:26:06,280 --> 01:26:09,034
"ชีวิตและการผจญภัยของโรบินสัน ครูโซ"

586
01:26:09,040 --> 01:26:11,396
หนังสือประสบความสำเร็จ
เขาถูกขนานนามว่าเป็นนักประพันธ์

587
01:26:11,400 --> 01:26:13,517
ผู้นำเรื่องของชายน่าทึ่งคนนี้มาให้โลกรู้จัก

588
01:26:13,520 --> 01:26:15,512
เดโฟเขียนนิยายคลาสสิกอย่างเรื่อง
"มอลล์ แฟลนเดอร์ส"

589
01:26:15,520 --> 01:26:17,671
"อะ เจอนัล ออฟ อะ เพล๊ก เยียร์"
"โรซานน่า"

590
01:26:18,640 --> 01:26:28,630
แดเนียล เดโฟ มรณกรรมในปี 1731
แต่เรื่องราวของโรบินสัน ครูโซยังอยู่

591
01:26:30,640 --> 01:26:36,796
บรรยายไทยจาก DVD Master
MODIFIED BY JOYTHUN