1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:37,412 --> 00:00:41,791
มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมงงงวยและทำให้โลกสับสน…

4
00:00:42,667 --> 00:00:46,296
ที่พวกเยอรมันทุ่มเทกำลังคน

5
00:00:46,379 --> 00:00:51,217
รถไฟ รถบรรทุกและพลังงาน

6
00:00:51,301 --> 00:00:54,888
เพื่อทำลายล้างชาวยิวจนถึงวันสุดท้าย

7
00:00:54,971 --> 00:01:01,853
ถ้าพวกเขาหยุดหกเดือนก่อนสงครามจบ
และทุ่มเทพลังนั้น

8
00:01:01,936 --> 00:01:04,105
เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเอง

9
00:01:04,189 --> 00:01:06,566
พวกเขาอาจทำสงครามต่อได้นานอีกหน่อย

10
00:01:06,649 --> 00:01:10,653
แต่สำหรับพวกเขา การฆ่าชาวยิวสำคัญ

11
00:01:10,737 --> 00:01:12,489
กว่าการชนะสงครามด้วยซ้ำ

12
00:01:29,839 --> 00:01:31,341
(ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

13
00:01:31,424 --> 00:01:36,054
ขณะที่นาซีเยอรมนีของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ยึดครองประเทศต่างๆ

14
00:01:36,137 --> 00:01:41,101
ชาวยิวในยุโรปถูกริดรอนสิทธิ
บังคับให้อยู่ในชุมชนแออัด

15
00:01:41,184 --> 00:01:44,687
เนรเทศไปยังค่ายกักกันและสังหาร

16
00:01:45,939 --> 00:01:49,984
แม้แต่ในปี 1944 เมื่อเป็นที่ชัดเจนแล้วว่า
เยอรมนีจะแพ้สงคราม

17
00:01:50,068 --> 00:01:54,197
ฮิตเลอร์และผู้สนับสนุน
ก็ไม่ยอมแพ้สงครามกับชาวยิว

18
00:01:54,280 --> 00:01:56,658
กองกำลังของเขาได้รีบเร่งทำการสังหาร

19
00:01:56,741 --> 00:02:01,454
กลุ่มประชากรชาวยิวที่เหลืออยู่มากที่สุดในยุโรป
ซึ่งก็คือชาวยิวในฮังการี

20
00:02:02,664 --> 00:02:05,375
นี่คือเรื่องราวของผู้รอดชีวิตชาวฮังการีห้าคน

21
00:02:05,458 --> 00:02:07,752
ในช่วงปีสุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่สอง)

22
00:02:22,684 --> 00:02:27,230
ฉันโตมาในเมืองที่ชื่อโพลีอานา
บนภูเขาคาร์เพเทียน

23
00:02:27,313 --> 00:02:30,150
มันเป็นเมืองเล็กๆ ที่มีถนนสายหลักสองสาย

24
00:02:30,233 --> 00:02:34,028
ถนนเส้นนี้นำไปสู่... มีโบสถ์อยู่ตรงนั้น...

25
00:02:34,112 --> 00:02:40,410
เรามีที่ทำการไปรษณีย์ ศาลากลางเมือง
โบสถ์และวัดยิว

26
00:02:40,493 --> 00:02:42,370
ทุกคนรู้จักกันหมด

27
00:02:42,453 --> 00:02:43,454
มันสวยงามมาก

28
00:02:44,247 --> 00:02:47,125
ฉันอาศัยในเมืองที่ชื่ออุชโฮรอด

29
00:02:48,334 --> 00:02:49,919
มันเป็นเมืองเล็กๆ

30
00:02:50,545 --> 00:02:55,508
แต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเมืองใหญ่
ที่มีความหลากหลาย

31
00:02:56,426 --> 00:03:02,682
ตรงนี้เป็นร้านอาหารเล็กๆ
ตรงนั้น... แถวนี้แหละ และ...

32
00:03:06,519 --> 00:03:11,566
เราเคยมากินแซนด์วิชที่นี่ในยามบ่าย

33
00:03:14,194 --> 00:03:17,197
เราอยู่ในเมืองที่ชื่อว่าซาร์วาร์

34
00:03:17,280 --> 00:03:22,827
มันอยู่ในฮังการี
ใกล้กับชายแดนของประเทศออสเตรีย

35
00:03:24,037 --> 00:03:29,626
ทุกๆ วันชาวนาจะนำสินค้าของพวกเขา
มาจากหมู่บ้านใกล้เคียง

36
00:03:29,709 --> 00:03:31,502
ใส่ตะกร้าใบใหญ่

37
00:03:31,586 --> 00:03:35,632
และพวกเขาจะวางมันไว้บนหัว
หรือสะพายมันบนไหล่

38
00:03:39,219 --> 00:03:42,013
ซัสโซโวเป็นชุมชนเล็กๆ

39
00:03:42,096 --> 00:03:44,057
ที่มีประชากร 3,000 คน

40
00:03:44,140 --> 00:03:47,644
ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีระบบสาธารณูปโภคใดๆ

41
00:03:47,727 --> 00:03:52,106
ผมจึงใช้ชีวิตเรียบง่าย น่าเบื่อ
ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น

42
00:03:53,399 --> 00:03:59,113
แต่ที่บูดาเปสต์ ที่ที่ผมไปลงหลักปักฐาน
นั้นเป็นชีวิตที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

43
00:03:59,197 --> 00:04:01,407
มันเป็นการปรับตัวครั้งใหญ่

44
00:04:02,033 --> 00:04:05,036
ผมมองดูเมืองนี้แล้วก็ร้อง "ว้าว!"

45
00:04:05,119 --> 00:04:09,582
ผมไม่เคยเชื่อว่ามีอะไรแบบนี้มาก่อน

46
00:04:12,543 --> 00:04:16,422
บูดาเปสต์เป็นเมืองที่งดงามระดับโลก

47
00:04:16,923 --> 00:04:22,262
พอๆ กับกรุงเวียนนา ปารีสหรือลอนดอน
ในฐานะเมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่ของยุโรป

48
00:04:22,887 --> 00:04:26,057
อาคารรัฐสภาอันงดงามแห่งนี้

49
00:04:26,140 --> 00:04:30,061
ตั้งอยู่ในทั้งช่วงเวลาที่ดีที่สุดและแย่ที่สุด
ในประวัติศาสตร์ของชาวฮังการี

50
00:04:30,144 --> 00:04:33,648
ชาวยิวส่วนใหญ่ในบูดาเปสต์

51
00:04:33,731 --> 00:04:37,443
มีความกลมเกลียว รักชาติอย่างสุดซึ้ง

52
00:04:37,527 --> 00:04:42,282
และภูมิใจในมรดกทางวัฒนธรรมของพวกเขา

53
00:04:42,365 --> 00:04:47,036
ในเมืองของเรามีครอบครัวชาวยิว
ประมาณ 800 ครอบครัว

54
00:04:47,120 --> 00:04:53,584
และฉันคิดว่าทั้งเมืองมีคนที่ไม่ได้เป็นชาวยิว
ราวๆ 10,000 หรือ 11,000 คน

55
00:04:54,294 --> 00:04:58,131
ฉันมีเพื่อนที่ไม่ใช่ชาวยิว
ฉันเคยเดตกับหนุ่มที่ไม่ใช่ชาวยิว

56
00:04:58,214 --> 00:05:00,425
พ่อแม่ฉันมีเพื่อนที่ไม่ใช่ชาวยิว

57
00:05:00,508 --> 00:05:03,678
เรารู้สึกถึงความเป็นชาวฮังการี
ในเวลาเดียวกันด้วย

58
00:05:04,387 --> 00:05:05,555
ไม่ใช่แค่เป็นชาวยิว

59
00:05:05,638 --> 00:05:08,349
ศาสนายิวเป็นศาสนาของเรา

60
00:05:09,183 --> 00:05:10,560
แต่เราเป็นชาวฮังการี

61
00:05:13,438 --> 00:05:17,567
(เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 1934
เจ้าหน้าที่และทหารกล่าวคำปฏิญาณตน

62
00:05:17,650 --> 00:05:20,820
ไม่ใช่ต่อเยอรมนี แต่ต่อฮิตเลอร์)

63
00:05:20,903 --> 00:05:24,032
(ขณะที่ฮิตเลอร์ปกครองเยอรมนีได้โดยสมบูรณ์

64
00:05:24,824 --> 00:05:27,368
ฮิตเลอร์สัญญาว่าจะไม่ยุ่ง

65
00:05:27,452 --> 00:05:29,662
กับเพื่อนบ้านที่ตื่นตระหนกอย่างออสเตรีย)

66
00:05:29,746 --> 00:05:32,623
ในปี 1938 ตอนผมอายุสิบขวบ

67
00:05:33,166 --> 00:05:34,917
ผมซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับแรกในชีวิต

68
00:05:35,668 --> 00:05:38,129
และผมเห็นพาดหัวข่าว

69
00:05:38,671 --> 00:05:40,923
"ฮิตเลอร์เดินทัพเข้ามาในออสเตรีย"

70
00:05:41,007 --> 00:05:46,387
และผมรู้สึกได้ว่าช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์นี้

71
00:05:46,471 --> 00:05:52,602
จะมีผลกระทบอย่างมากต่อชีวิต
ของชาวยิวในฮังการี ครอบครัวผมและตัวผม

72
00:05:55,855 --> 00:05:58,107
(เยอรมนีรุกรานโปแลนด์และดันซิก

73
00:05:58,191 --> 00:06:00,777
วอร์ซอถูกระเบิดและถูกทำลาย

74
00:06:00,860 --> 00:06:02,862
โปแลนด์เสียหายราบคาบ)

75
00:06:02,945 --> 00:06:05,365
(โปแลนด์ถูกบุก)

76
00:06:11,788 --> 00:06:16,542
มีผู้ลี้ภัยหนีออกจากโปแลนด์เข้ามาในฮังการี

77
00:06:16,626 --> 00:06:22,006
และครอบครัวชาวยิวส่วนใหญ่
จะไปที่วัดกันในคืนวันศุกร์

78
00:06:22,090 --> 00:06:24,634
เพื่อพาคนเหล่านี้มาที่บ้าน
และให้ที่พักพิงแก่พวกเขา

79
00:06:24,717 --> 00:06:26,969
พวกเขาจะมาเล่าเรื่องราวต่างๆ

80
00:06:27,929 --> 00:06:30,515
และฉันจำได้ว่าบ่อยครั้ง...

81
00:06:32,725 --> 00:06:34,394
เราไม่เชื่อพวกเขา

82
00:06:34,477 --> 00:06:38,856
ฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างพ่อของฉันกับชายอีกคน

83
00:06:38,940 --> 00:06:43,194
เขาบอกพ่อของฉันว่า
พวกนาซีทำอะไรบ้างในโปแลนด์

84
00:06:43,277 --> 00:06:46,239
และสิ่งหนึ่งที่ฉันได้ยินและจะไม่มีวันลืมเลย

85
00:06:46,322 --> 00:06:51,702
เขาบอกว่าพวกนาซีจะเอาตัวเด็กทารกชาวยิวไป

86
00:06:51,786 --> 00:06:55,623
แล้วฉีกเด็กออกเป็นสองส่วนจากทางขา

87
00:06:55,706 --> 00:07:00,002
แล้วจากนั้นพวกเขาก็โยนเด็กลงไป
ในแม่น้ำนีสเตอร์ในยูเครน

88
00:07:00,086 --> 00:07:02,046
แล้วแน่นอนว่าหลังจากนั้น

89
00:07:02,130 --> 00:07:04,757
เรื่องราวก็แย่ลงเรื่อยๆ

90
00:07:04,841 --> 00:07:10,555
เราเริ่มได้ยินเรื่องการยิงหมู่และการฝังหมู่

91
00:07:10,638 --> 00:07:13,641
แต่มันก็มีความไร้เดียงสา…

92
00:07:14,434 --> 00:07:17,437
ผมไม่อยากใช้คำนี้ แต่ผมก็ต้องใช้มัน…

93
00:07:17,520 --> 00:07:23,067
ความรู้สึกรักชาติที่ว่า
พวกเราชาวฮังการีด้วยกันจะไม่ทำแบบนั้น

94
00:07:23,151 --> 00:07:28,448
ฮิตเลอร์อยู่ในเยอรมนี ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น
ในเยอรมนีไม่ได้ส่งผลถึงเราหรอก

95
00:07:28,531 --> 00:07:31,534
ฉันว่าเราอยู่ห่างไกลจากเรื่องนี้

96
00:07:54,849 --> 00:07:56,476
มีสงครามสองแบบ

97
00:07:57,435 --> 00:07:59,395
หนึ่งคือสงครามทางทหาร

98
00:07:59,479 --> 00:08:01,689
และสองคือความร่วมมือกับสงครามนั้น

99
00:08:01,772 --> 00:08:03,232
มีสงครามครั้งที่สอง

100
00:08:03,316 --> 00:08:06,777
สงครามของหน่วยเอสเอสที่มุ่งโจมตีชาวยิว

101
00:08:47,568 --> 00:08:52,114
ด้านมืดของลักษณะประจำชาติฮังการี

102
00:08:52,198 --> 00:08:54,367
เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

103
00:08:54,450 --> 00:08:57,620
การข่มเหงชาวยิวเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

104
00:08:57,703 --> 00:09:01,123
ชาวยิวเริ่มตกงาน ปิดกิจการของพวกเขา

105
00:09:01,207 --> 00:09:04,627
มีการเคลื่อนไหวของนาซีที่เป็นชาวฮังการี
พวกขบวนการนิยมฮังการี

106
00:09:04,710 --> 00:09:07,421
และแน่นอนว่ามันกลายเป็น

107
00:09:07,505 --> 00:09:13,094
กลุ่มที่ชาวฮังการีเชื้อสายยิว
เกลียดและหวาดกลัวมากที่สุด

108
00:09:17,265 --> 00:09:21,185
ผู้คนสงสัยว่า "ทำไมเราถึงไม่ทำอะไรสักอย่าง"

109
00:09:21,269 --> 00:09:23,354
เราไม่ได้หนี เราไม่ได้ซ่อน

110
00:09:24,063 --> 00:09:26,607
นั่นก็เพราะมันไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมกัน

111
00:09:26,691 --> 00:09:29,527
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างช้าๆ

112
00:09:29,610 --> 00:09:33,864
แต่ละครั้งจะมีกฎหมายใหม่ออกมา มีข้อห้าม

113
00:09:33,948 --> 00:09:38,286
เราพูดกันว่า "ก็แค่อีกเรื่องเดียว
เดี๋ยวมันก็หยุด"

114
00:09:42,957 --> 00:09:46,377
ฮิตเลอร์ย้ายเข้ามาในฮังการี
เมื่อวันที่ 19 มีนาคมปี 1944

115
00:09:47,753 --> 00:09:49,171
ตอนนั้นผมอายุ 16 ปี

116
00:09:49,672 --> 00:09:53,259
วันที่ 19 มีนาคม ปี 1944

117
00:09:53,342 --> 00:09:57,096
พวกเยอรมันเข้ามา
หน่วยเอสเอสเข้ามายังเมืองของเรา

118
00:09:57,638 --> 00:10:02,727
มอเตอร์ไซค์สองคัน
คือสิ่งที่นาซีใช้ยึดครองเมืองเรา

119
00:10:02,810 --> 00:10:07,690
เพราะพวกเขาร่วมมือกับคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว
และยินดีทำงานสกปรกให้พวกเขา

120
00:10:08,399 --> 00:10:12,528
พวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนที่เรา
คิดว่าเป็นพวกเดียวกับเรามาหลายปี

121
00:10:12,612 --> 00:10:15,281
แต่พวกเขาหันหลังให้เราเพียงข้ามคืน

122
00:10:15,364 --> 00:10:18,034
และไปร่วมมือกับอีกฝ่าย

123
00:10:18,117 --> 00:10:21,329
และข้อห้ามต่อมาก็คือ

124
00:10:21,412 --> 00:10:25,374
ห้ามเดินออกไปข้างนอกโดยไม่มีป้ายดาวสีเหลือง

125
00:10:25,458 --> 00:10:28,753
เราได้ยินว่าในเยอรมนี
พวกเขาต้องติดป้ายดาวสีเหลืองสองดวง

126
00:10:28,836 --> 00:10:30,630
ไม่งั้นพวกเขาจะถูกจับ

127
00:10:30,713 --> 00:10:33,299
และในโปแลนด์ พวกเขาก็ทำแบบนั้น

128
00:10:33,382 --> 00:10:36,677
เมื่อถึงจุดนั้นเราถึงได้กังวล

129
00:10:37,345 --> 00:10:40,306
ผมไม่ได้ติดป้ายดาวสีเหลือง

130
00:10:40,389 --> 00:10:42,683
และผมถูกจับ

131
00:10:44,060 --> 00:10:46,687
ผมถูกส่งไปอยู่ในค่ายแรงงาน

132
00:10:47,313 --> 00:10:49,940
ที่ตั้งอยู่ทางเหนือของบูดาเปสต์

133
00:10:50,024 --> 00:10:52,360
ซึ่งมีสะพานรถไฟที่สำคัญ

134
00:10:53,444 --> 00:10:59,784
และงานของเราคือซ่อมทางรถไฟ

135
00:11:00,785 --> 00:11:04,163
ซ่อมเส้นทาง ซ่อมสะพาน โดยไม่หยุดพัก

136
00:11:04,246 --> 00:11:08,250
ในระหว่างที่อังกฤษและอเมริกา
ทิ้งระเบิดทั้งวันทั้งคืน

137
00:11:08,334 --> 00:11:11,379
แน่นอนว่าเรากลัวตาย

138
00:11:11,462 --> 00:11:12,838
แต่เราก็หวังด้วยว่า

139
00:11:12,922 --> 00:11:17,009
เครื่องบินทิ้งระเบิดของอเมริกาและอังกฤษ
จะโจมตีเป้าหมายได้ทั้งหมด

140
00:11:17,093 --> 00:11:19,136
และทำลายสะพานนี้ซะ

141
00:11:19,220 --> 00:11:22,682
เพราะนั่นคือวิธีเอาชนะฮิตเลอร์

142
00:11:23,557 --> 00:11:25,768
ผมหนีออกมาจากค่ายแรงงานนั้น

143
00:11:26,352 --> 00:11:30,272
และเข้าร่วมกลุ่มต่อต้านนาซีใต้ดิน

144
00:11:30,773 --> 00:11:36,362
และคำสั่งต่อมาก็คือ
เราต้องเก็บข้าวของ 25 กิโลกรัม

145
00:11:36,445 --> 00:11:39,615
ในตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจหรอก
ว่าจะเอาอะไรไป

146
00:11:39,699 --> 00:11:42,993
คิดถึงบ้านตัวเองสิ บ้านของตัวคุณเอง

147
00:11:43,077 --> 00:11:44,912
คุณจะเอาอะไรไปเป็นน้ำหนัก 25 กิโล

148
00:11:44,995 --> 00:11:47,164
25 กิโลนั้นคืออะไร

149
00:11:47,248 --> 00:11:49,500
25 กิโลจะเป็นของมากเท่าไหร่

150
00:11:50,376 --> 00:11:52,878
เอาหมอนไปไหม เอาผ้าคลุมเตียงไปไหม

151
00:11:52,962 --> 00:11:55,297
เอาจานไปไหม เอา...

152
00:11:55,381 --> 00:11:57,007
เอาอะไรไป

153
00:11:57,091 --> 00:11:58,509
ตอนเราเก็บของ

154
00:12:00,761 --> 00:12:05,141
ฉันอยากเอาของที่ทำให้นึกถึงช่วงเวลาดีๆ

155
00:12:05,808 --> 00:12:09,979
ฉันหดหู่และกังวลมาก

156
00:12:11,230 --> 00:12:14,608
แล้วฉันก็เจอชุดว่ายน้ำ

157
00:12:14,692 --> 00:12:19,572
ชุดว่ายน้ำที่พ่อฉันนำมาให้

158
00:12:24,452 --> 00:12:25,870
ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้เลย

159
00:12:37,923 --> 00:12:41,927
ในการเดินทางไปทำงานครั้งหนึ่งของเขา
ประมาณสามปีก่อนหน้านั้น

160
00:12:42,011 --> 00:12:43,554
พ่อฉันกลับมาที่บ้าน

161
00:12:44,180 --> 00:12:47,558
และ... เขามักจะเอาของมาฝากเราเสมอ

162
00:12:47,641 --> 00:12:49,435
ให้น้องสาวฉันและฉัน

163
00:12:52,938 --> 00:12:55,941
แน่นอนว่าเราจะถามตลอดว่า "พ่อเอาอะไรมา"

164
00:12:56,025 --> 00:12:58,027
แล้วเขาก็เปิดกล่อง

165
00:12:58,694 --> 00:13:02,948
ในกล่องนั้นมีชุดว่ายน้ำที่สวยมากๆ

166
00:13:03,032 --> 00:13:05,868
มันเป็นผ้าซาตินมันวาว

167
00:13:05,951 --> 00:13:09,663
และพิมพ์ลายดอกไม้หลากสี

168
00:13:10,831 --> 00:13:17,463
แล้วพอตอนบ่ายเมื่อฉันได้ยิน
เสียงรองเท้าทหารเดินขึ้นบันไดมา

169
00:13:18,339 --> 00:13:22,092
ฉันก็วิ่งกลับไปด้านหลัง
และสวมชุดว่ายน้ำนั้นไว้ภายใต้ชุดกระโปรง

170
00:13:23,427 --> 00:13:25,346
และฉันออกจากบ้านมาในชุดนั้น

171
00:13:25,846 --> 00:13:30,309
พวกเขาพังประตูหน้าบ้านเข้ามา
ให้เวลาเราไม่กี่นาที

172
00:13:30,392 --> 00:13:33,312
พวกเขาบอกว่าให้เวลาครึ่งชั่วโมง
แต่มันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

173
00:13:33,395 --> 00:13:35,940
เพื่อรวบรวมของมีค่าของเรา

174
00:13:36,023 --> 00:13:39,109
แล้วพวกเขาก็พาเราเดินเรียงแถวออกจากบ้าน

175
00:13:43,697 --> 00:13:47,618
ฉันนึกภาพไม่ออกเลยล่ะ
ว่าพวกเขาจะต้อนผู้คนออกจากบ้าน

176
00:13:50,871 --> 00:13:52,248
เพราะว่าเราเป็นชาวยิว

177
00:13:52,331 --> 00:13:55,084
เพื่อนของเราที่เป็นเพื่อนบ้านกัน

178
00:13:55,626 --> 00:13:58,546
พวกเขายืนเรียงแถวอยู่ข้างถนน

179
00:13:59,213 --> 00:14:00,840
และพวกเขาตะโกนว่า

180
00:14:00,923 --> 00:14:06,262
"ได้เวลาแล้ว ออกไปจากที่นี่ซะ
เราไม่ต้องการชาวยิวในเมืองของเรา

181
00:14:06,345 --> 00:14:08,514
เราต้องกำจัดพวกยิวให้หมด"

182
00:14:09,723 --> 00:14:12,601
ฉันยืนงงและแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

183
00:14:13,435 --> 00:14:18,190
ลูกๆ ของพวกเขาเรียนโรงเรียนเดียวกับฉัน
เราเป็นเพื่อนกัน

184
00:14:18,274 --> 00:14:20,025
เราแบ่งปันสิ่งต่างๆ ร่วมกัน

185
00:14:20,109 --> 00:14:23,654
ทำไมพวกเขาถึงใจร้ายจัง
ทำไมอยู่ดีๆ พวกเขาถึงเกลียดเราขึ้นมาล่ะ

186
00:14:23,737 --> 00:14:28,200
มันเหมือนในหนังสือที่กล่าวถึง
การอพยพของชาวยิวออกจากอียิปต์

187
00:14:28,284 --> 00:14:30,452
เราต่างแบกสัมภาระทั้งหมดไว้

188
00:14:30,536 --> 00:14:33,706
หมอนกับผ้าห่มถูกมัดรวมกัน

189
00:14:33,789 --> 00:14:37,918
และเด็กๆ อย่างพวกเราก็ช่วยกันอุ้ม
และฉันรู้สึกกระดากใจมาก

190
00:14:38,002 --> 00:14:43,757
เราอยากเชื่อว่าพวกเขาจะพาเรา
ไปเยอรมนีและเราจะได้ทำงาน

191
00:14:43,841 --> 00:14:45,384
เราอยากจะเชื่ออย่างนั้นจริงๆ

192
00:14:45,968 --> 00:14:52,641
และตอนนั้น ชาวยุโรปเชื้อสายยิวทั้งหมด
ก็อยู่ในค่ายกักกันแล้ว

193
00:14:52,725 --> 00:14:54,143
ซึ่งเราไม่รู้ตัวเลย

194
00:14:54,727 --> 00:14:57,730
การกักกัน ชุมชนแออัดและการเนรเทศ

195
00:14:57,813 --> 00:15:03,110
เกิดขึ้นอย่างเข้มข้นภายใน 12 สัปดาห์

196
00:15:04,028 --> 00:15:10,492
และไม่มีที่ไหนที่การเนรเทศถูกบังคับใช้

197
00:15:11,911 --> 00:15:17,958
อย่างป่าเถื่อนและเร่งรัดเท่าที่เคยเกิดในฮังการี

198
00:15:18,042 --> 00:15:20,711
พวกเขาบอกว่าจะพาเราไปที่ "เก็ตโต้"

199
00:15:20,794 --> 00:15:23,130
เราไม่เคยได้ยินคำนั้น

200
00:15:23,213 --> 00:15:26,050
"เก็ตโต้" ไม่ใช่คำในภาษาฮังการี

201
00:15:26,133 --> 00:15:28,010
เราไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน

202
00:15:28,636 --> 00:15:31,096
ในตอนเช้า เมื่อเราตื่นขึ้นมา

203
00:15:31,180 --> 00:15:34,767
ฉันก็ได้รู้ว่าเราอยู่ในลานอิฐ

204
00:15:34,850 --> 00:15:36,393
ลานโรงงานอิฐ

205
00:15:38,729 --> 00:15:42,107
และในเดือนเมษายนฝนก็ตก ฝนตกหนักมาก

206
00:15:42,191 --> 00:15:43,984
และเราก็จะ...

207
00:15:44,068 --> 00:15:47,112
เราต้องเปลี่ยนที่นอน เพราะหลังคาเป็นที่นอน

208
00:15:47,196 --> 00:15:49,031
และเราก็ตัวเปียกตลอด

209
00:15:49,114 --> 00:15:53,869
มีคนหลายพันคนอยู่ที่นั่น
เพราะพวกเขามาจากทั้งเขต

210
00:15:54,536 --> 00:15:57,456
และมียามเฝ้าอยู่ทุกที่กับพวกหมา

211
00:15:57,539 --> 00:16:00,709
เดินตรวจตราตลอดเวลา
กับหมาเยอรมันเชฟเพิร์ดตัวใหญ่

212
00:16:00,793 --> 00:16:03,837
กับสายจูงแน่นหนา

213
00:16:03,921 --> 00:16:08,092
เพราะที่นี่เป็นที่พักที่มีคนอยู่เต็มไปหมด

214
00:16:08,175 --> 00:16:10,511
- คุณรู้ไหมว่าที่พักของคุณคือหลังไหน
- รู้ค่ะ

215
00:16:10,594 --> 00:16:14,056
กระท่อมของฉันอยู่ตรงนี้ ที่เป็นกองอิฐพวกนี้

216
00:16:15,349 --> 00:16:17,184
แล้ววันหนึ่งพวกเขาก็ประกาศ

217
00:16:17,267 --> 00:16:21,188
ว่าคนที่อยากไปทำงานที่โทไก

218
00:16:21,271 --> 00:16:24,566
ไปทำไวน์ที่ไร่องุ่น ให้มารวมกันที่นี่

219
00:16:24,650 --> 00:16:29,530
และทุกคนก็สมัครใจขึ้นรถไฟ

220
00:16:29,613 --> 00:16:31,198
เพราะที่นี่มันนรกชัดๆ

221
00:16:31,782 --> 00:16:35,703
และการไปทำงานในไร่องุ่นก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์

222
00:16:35,786 --> 00:16:40,541
เราถูกทหารฮังการีพาตัวไปที่สถานีรถไฟ

223
00:16:40,624 --> 00:16:42,167
แม่บอกฉันว่า

224
00:16:42,251 --> 00:16:47,006
"แม่ห่อเพชรไว้ในกระโปรงของลูก
ในขอบกระโปรงของลูก

225
00:16:47,756 --> 00:16:52,803
และถ้าลูกมีเงินไม่พอกิน ก็เอามันไปซื้อขนมปัง"

226
00:16:52,886 --> 00:16:54,930
พอเรามาถึงสถานี

227
00:16:55,014 --> 00:16:59,727
เราก็ได้รู้ว่าจะไม่ได้นั่งตู้รถไฟโดยสาร

228
00:16:59,810 --> 00:17:02,396
มีตู้รถขนวัวควายรอเราอยู่

229
00:17:02,479 --> 00:17:06,400
พ่อฉันบอกว่า "พวกเขามีตู้รถไฟไม่เพียงพอ
เพราะเป็นช่วงสงคราม

230
00:17:06,483 --> 00:17:09,987
พวกเขาไม่มีตู้รถไฟแล้ว
พวกเขาเลยต้องใช้สิ่งที่มีไปก่อน"

231
00:17:10,070 --> 00:17:14,033
ใครที่ไม่ขยับหรือเคลื่อนที่ช้าก็จะถูกทำร้าย

232
00:17:14,116 --> 00:17:17,953
เมื่อพวกเขาปิดประตู
ฉันก็ได้ยินเสียงเคาะที่ด้านนอก

233
00:17:18,037 --> 00:17:20,205
เหมือนสลักประตูที่ขังเราไว้ในนั้น

234
00:17:20,956 --> 00:17:23,000
มันไม่ปกติเลยสักนิด

235
00:17:23,083 --> 00:17:26,295
ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขา
มีขบวนรถไฟไม่เพียงพอหรอก

236
00:17:30,215 --> 00:17:34,344
ในบูดาเปสต์ ช่วงเวลานี้เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ

237
00:17:34,428 --> 00:17:38,348
ผมต้องไปหาเอกสารรับรองว่าไม่ใช่คนยิว

238
00:17:38,432 --> 00:17:40,476
ผมไม่ได้มีตัวตนในฐานะชาวยิว

239
00:17:41,226 --> 00:17:43,645
ไม่งั้นผมคงถูกยิง ผมคงถูกฆ่า

240
00:17:43,729 --> 00:17:50,360
คุณเป็นสัตว์ที่ถูกล่าในทุกวันตลอด 24 ชั่วโมง

241
00:17:51,111 --> 00:17:53,864
และคุณไม่รู้เลยว่าคนที่คุณพบเจอ

242
00:17:53,947 --> 00:17:56,116
อยู่ข้างคุณจริงหรือเปล่า

243
00:17:56,200 --> 00:17:58,118
ถ้าไม่ใช่เพราะวอลเลนเบิร์ก

244
00:17:58,202 --> 00:18:03,791
ทั้งผมและคนอื่นๆ อีกหลายหมื่นคนก็คงไม่รอด

245
00:18:03,874 --> 00:18:08,087
ราอูล วอลเลนเบิร์กมาถึงเมื่อทุกเมืองในฮังการี

246
00:18:08,170 --> 00:18:11,799
เนรเทศชาวยิวออกไปแล้ว ยกเว้นบูดาเปสต์

247
00:18:12,466 --> 00:18:16,136
เขาไปที่บูดาเปสต์ในช่วงเวลาที่ชาวยิวในชนบท

248
00:18:16,220 --> 00:18:19,681
ถูกนำขึ้นตู้รถไฟขนวัว

249
00:18:19,765 --> 00:18:21,683
และส่งออกไปนอกฮังการีแล้ว

250
00:18:21,767 --> 00:18:25,270
และเขาตัดสินใจเข้าร่วมสถานทูตสวีเดนที่นั่น

251
00:18:25,354 --> 00:18:28,816
เพื่อจุดประสงค์เดียวที่จะช่วยชีวิตชาวยิว

252
00:18:29,942 --> 00:18:33,403
ด้วยการออกเอกสารที่เรียกว่า
หนังสือเดินทางคุ้มครองคนสวีเดน

253
00:18:33,487 --> 00:18:36,615
เขาประกาศว่าผู้ที่มีเอกสารนี้

254
00:18:36,698 --> 00:18:39,535
มีแผนจะไปสวีเดนเมื่อจบสงคราม

255
00:18:39,618 --> 00:18:44,915
นี่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นล้วนๆ แต่ในความวุ่นวาย
และความสับสนของสงคราม

256
00:18:44,998 --> 00:18:49,378
เอกสารปลอมที่แสนมหัศจรรย์นี้ใช้ได้ผล

257
00:18:49,461 --> 00:18:53,423
พวกเราหลายคนทำหน้าที่
เป็นผู้แจกจ่ายหรือผู้นำส่ง

258
00:18:53,507 --> 00:18:56,969
เพื่อนำหนังสือเดินทางปลอมนี้ไปส่ง

259
00:18:57,052 --> 00:18:59,847
ให้ผู้คนที่กำลังรออยู่ที่บ้านที่ได้รับการคุ้มครอง

260
00:19:00,514 --> 00:19:04,059
วอลเลนเบิร์กเช่าอพาร์ตเมนต์ขนาดใหญ่

261
00:19:04,143 --> 00:19:09,356
ติดป้ายสัญลักษณ์ของสวีเดน
เพื่อบ่งบอกว่าผู้อยู่อาศัยทั้งหมด

262
00:19:09,439 --> 00:19:12,818
อยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐบาลสวีเดน

263
00:19:12,901 --> 00:19:17,364
ผมพักอยู่ที่บ้านเลขที่ 25 เซนต์สตีเฟน พาร์ก

264
00:19:20,617 --> 00:19:25,122
บ้านพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นอพาร์ตเมนต์มีระดับ

265
00:19:25,205 --> 00:19:27,457
และอพาร์ตเมนต์สามห้องนอน

266
00:19:27,541 --> 00:19:32,921
ซึ่งอาจมีคนสี่ถึงหกคนพักอาศัยก่อนเกิดวิกฤต

267
00:19:33,005 --> 00:19:35,382
แต่อยู่ๆ มันก็กลายเป็นรังหนู

268
00:19:35,465 --> 00:19:40,971
มีคน 60 ถึง 70 คนเบียดเสียดกันอยู่
ในอพาร์ตเมนต์สามห้องนอน

269
00:19:41,054 --> 00:19:42,598
น่าอึดอัดมาก

270
00:19:42,681 --> 00:19:44,641
มันอึดอัดมากที่รัก

271
00:19:44,725 --> 00:19:47,728
แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือมันอันตรายมากจนเหลือเชื่อ

272
00:19:47,811 --> 00:19:51,190
เห็นได้ชัดว่าคำว่า "บ้านที่ได้รับการคุ้มครอง"
เป็นการเรียกชื่อผิด

273
00:19:52,482 --> 00:19:57,487
เพราะหลายคนที่อาศัยอยู่ในที่ๆ เรียกว่า
"บ้านที่ได้รับการคุ้มครอง" นี้

274
00:19:57,571 --> 00:20:01,783
ถูกไล่จับ พาไปยังริมฝั่งแม่น้ำดานูบและถูกสังหาร

275
00:20:05,329 --> 00:20:11,627
การเข้าไปอยู่ในบ้านที่ได้รับการคุ้มครองนั้น
ไม่ใช่เรื่องยาก

276
00:20:11,710 --> 00:20:13,462
ทหารไม่สนเลย

277
00:20:13,545 --> 00:20:16,048
พวกเขายืนอยู่ข้างหน้า บอกว่า "เข้าไปสิ"

278
00:20:16,131 --> 00:20:17,674
แต่ว่าการออกมา...

279
00:20:18,592 --> 00:20:20,594
เป็นเรื่องที่ยากมาก

280
00:20:20,677 --> 00:20:27,351
ถ้าทหารเยอรมันหรือทหารนาซีฮังการีสงสัย

281
00:20:27,893 --> 00:20:30,520
พวกเขาจะสั่งให้เราถอดกางเกง

282
00:20:30,604 --> 00:20:34,566
เพราะเราเป็นเชื้อสายเดียวที่ขลิบปลายองคชาติ

283
00:20:35,108 --> 00:20:39,238
วันหนึ่งผมติดหนังสือเดินทางปลอมไว้รอบๆ ตัว

284
00:20:39,363 --> 00:20:43,033
เพื่อนำไปส่งคนเหล่านี้
เพื่อให้พวกเขาสามารถออกจากตึกได้

285
00:20:43,116 --> 00:20:45,327
และผมคำนวณผิดพลาด

286
00:20:45,410 --> 00:20:49,498
ผมจะเดินผ่านท่อระบายน้ำไป
และผมรู้ว่าควรโผล่ออกไปตอนไหน

287
00:20:49,581 --> 00:20:51,458
แต่ผมทำผิดพลาด

288
00:20:51,541 --> 00:20:55,587
แทนที่จะโผล่ออกมาช่วงกลางตึก

289
00:20:55,671 --> 00:20:57,881
ผมกลับโผล่ออกมาหน้าตึก

290
00:20:57,965 --> 00:21:01,260
ที่มีทหารสองคนเฝ้าตึกอยู่

291
00:21:01,343 --> 00:21:03,845
ผมรีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

292
00:21:03,929 --> 00:21:06,014
ข้ามถนนไปมา

293
00:21:06,098 --> 00:21:08,225
ขณะนั้นกำลังมีการเนรเทศชาวยิวกลุ่มหนึ่ง

294
00:21:08,308 --> 00:21:10,560
ไม่รู้ว่าพวกเขาจะพาชาวยิวกลุ่มนี้ไปที่ไหน

295
00:21:10,644 --> 00:21:14,106
ผมกระโดดเข้าไปหลบในกลุ่มชาวยิวนั้น
แล้วคิดว่า

296
00:21:14,189 --> 00:21:18,360
"ผมเอาตัวรอดมาได้หลายครั้งแล้ว
ผมจะต้องรอดไปได้สักครั้งสิ

297
00:21:18,443 --> 00:21:19,945
อีกแค่ครั้งเดียว"

298
00:21:20,028 --> 00:21:22,864
เราถูกพามาที่บูเคนวัลด์ในอีกห้าวันต่อมา

299
00:21:27,703 --> 00:21:30,247
เราอยู่บนรถไฟประมาณห้าวัน

300
00:21:30,330 --> 00:21:33,750
นั่งอยู่บนกองสัมภาระที่เราแบกไปด้วย

301
00:21:33,834 --> 00:21:37,796
ตู้รถไฟขนวัวที่ฉันโดยสาร มีคนประมาณ 120 คน

302
00:21:37,879 --> 00:21:41,466
เบียดเสียดกันเหมือนปลากระป๋อง
และมันร้อนมากๆ

303
00:21:41,550 --> 00:21:45,262
พวกเขามีถังไว้ให้หนึ่งถังสำหรับเข้าห้องน้ำ

304
00:21:45,345 --> 00:21:49,933
แล้วจู่ๆ ถังก็เต็ม แล้วก็มีกลิ่นที่เกินจะทนได้

305
00:21:50,017 --> 00:21:53,228
พวกเขาไม่เคยเปิดประตูให้เราขับถ่าย

306
00:21:53,312 --> 00:21:56,690
พวกเขาไม่เคยให้น้ำเรา
พวกเขาไม่เคยให้อาหารเรา

307
00:21:56,773 --> 00:21:59,192
เด็กๆ ร้องไห้งอแงอยากกลับบ้าน

308
00:21:59,276 --> 00:22:02,195
"พวกเขาจะพาเราไปที่ไหน"

309
00:22:02,696 --> 00:22:03,739
ไม่มีใครตอบเรา

310
00:22:03,822 --> 00:22:06,283
มันมืดมาก

311
00:22:06,366 --> 00:22:11,079
มีแค่แสงที่ส่องผ่านรอยแตกของตู้รถไฟขนวัว

312
00:22:11,163 --> 00:22:14,291
พ่อฉันเจอรอยแตก ในตู้รถไฟขนวัว

313
00:22:14,374 --> 00:22:16,501
เขามองออกไปและพูดออกมาเสียงดังว่า

314
00:22:16,585 --> 00:22:19,588
"ฉันไม่คิดว่าเรากำลังไปไร่องุ่นหรอก

315
00:22:19,671 --> 00:22:23,675
เพราะเราเพิ่งข้ามชายแดนมา
และเรากำลังมุ่งหน้าไปโปแลนด์"

316
00:22:24,343 --> 00:22:25,594
ตอนเขาพูดว่าโปแลนด์

317
00:22:25,677 --> 00:22:29,056
ฉันก็นึกถึงเรื่องที่ผู้ชายคนนั้น
เล่าถึงเด็กทารกให้ฟัง

318
00:22:29,139 --> 00:22:31,350
สิ่งที่พวกเขาทำกับเด็กๆ

319
00:22:32,059 --> 00:22:35,937
ฉันกำลังอุ้มน้องชายอยู่ เขาอายุสองขวบครึ่ง

320
00:22:36,021 --> 00:22:37,481
ฉันกอดเขาแน่นมาก

321
00:22:38,273 --> 00:22:40,901
และฉันบอกเขา ฉันบอกตัวเองว่า

322
00:22:40,984 --> 00:22:44,488
"ฉันจะไม่มีวันปล่อยเขาไป
พวกเขาจะไม่มีวันพรากเขาไปจากฉัน"

323
00:22:44,571 --> 00:22:46,907
เมื่อพวกเขาเปิดประตู

324
00:22:48,200 --> 00:22:50,786
แล้วจู่ๆ แสงก็สาดเข้ามาใส่คุณ

325
00:22:52,329 --> 00:22:55,874
และเพราะคุณอยู่ในความมืดมาสี่ห้าวัน

326
00:22:55,957 --> 00:22:57,959
หรือเคยชินกับความมืดแล้ว

327
00:22:58,043 --> 00:22:59,795
คุณแทบมองอะไรไม่เห็น

328
00:22:59,878 --> 00:23:02,881
เรามีความสุขมากเพราะเราจะได้สูดอากาศ

329
00:23:02,964 --> 00:23:06,510
เราจะได้ลงจากรถไปเข้าห้องน้ำเหมือนคนทั่วไป

330
00:23:06,593 --> 00:23:08,678
ได้ดื่มน้ำหรือกินอาหาร

331
00:23:08,762 --> 00:23:13,392
และทุกคนจะถามว่า
"เราอยู่ไหน มันชื่อเมืองอะไร"

332
00:23:13,475 --> 00:23:15,268
และมันเป็นชื่อที่แปลกมาก

333
00:23:16,436 --> 00:23:17,396
เอาช์วิทซ์

334
00:23:28,031 --> 00:23:30,325
เราต้องหยุดกันตรงนี้

335
00:23:30,409 --> 00:23:33,120
ที่นี่จะมีการคัดเลือกหลายอย่างเกิดขึ้น

336
00:23:33,203 --> 00:23:36,331
- พวกคุณทุกคนยืนต่อแถวกัน...
- คนเป็นพันคนเลย

337
00:23:36,415 --> 00:23:38,625
อยู่กันแบบเนืองแน่น

338
00:23:38,708 --> 00:23:40,168
ผู้คนสับสนและเสียงดัง

339
00:23:40,710 --> 00:23:43,380
แล้วก็มีเสียงสั่งห้ามขยับ ห้าม...

340
00:23:44,047 --> 00:23:46,550
ให้ยืนตรงเหมือนทหาร

341
00:23:47,717 --> 00:23:50,762
และตรงกลางจะเป็นหน่วยเอสเอส

342
00:23:50,846 --> 00:23:52,722
เพื่อตรวจสอบเราทุกคน

343
00:23:52,806 --> 00:23:55,392
เอาหมาไปเดินขู่

344
00:23:55,475 --> 00:23:59,187
- แถวเดียวหรือว่ายืนข้างๆ กัน...
- ห้าแถว

345
00:23:59,271 --> 00:24:00,230
ห้าแถวติดกัน

346
00:24:00,313 --> 00:24:02,482
เพื่อให้นับได้ง่าย

347
00:24:03,108 --> 00:24:05,569
เมื่อฉันลงมาจากตู้รถขนวัว

348
00:24:05,652 --> 00:24:08,947
ฉันก็รู้ทันทีว่าสิ่งที่พวกเขาสัญญาไว้

349
00:24:09,030 --> 00:24:11,408
สิ่งที่พวกเขาบอกเรา มันเป็นเรื่องโกหก

350
00:24:11,491 --> 00:24:17,539
เราเห็นคนจำนวนมาก
ใส่เสื้อผ้าลายทางและโกนหัว

351
00:24:17,622 --> 00:24:21,626
ล้อมรอบไปด้วยทหารนาซีและหมาที่ดุร้าย

352
00:24:21,710 --> 00:24:24,671
พวกเขาตะคอกและตะโกนว่า

353
00:24:24,754 --> 00:24:27,966
"เร็วๆ เข้า ทิ้งกระเป๋าให้หมด ทิ้งทุกอย่างไว้"

354
00:24:28,049 --> 00:24:31,428
จู่ๆ ก็มีการแยกกัน

355
00:24:32,012 --> 00:24:33,847
แม่ของฉันกับ...

356
00:24:39,144 --> 00:24:40,896
แม่ของฉันกับ…

357
00:24:42,939 --> 00:24:45,150
พี่สาวและน้องชายของฉัน...

358
00:24:45,233 --> 00:24:48,695
เธออุ้มน้องชายฉันไว้ในอ้อมแขน

359
00:24:48,778 --> 00:24:53,283
และจูงน้องสาววัยสี่ขวบครึ่งของฉันไว้อีกมือ
และฉันจับมือน้องสาวไว้อีกด้าน

360
00:24:53,366 --> 00:24:55,619
เราเดินไปข้างหน้าแบบนี้

361
00:24:55,702 --> 00:24:58,747
พวกเขาดันเราให้เดินหน้าไปยังจุดหมาย

362
00:25:02,834 --> 00:25:06,588
เมื่อรถขนส่งมาถึงค่ายกักกัน

363
00:25:06,671 --> 00:25:10,926
ผู้คนจะถูกคัดแยก

364
00:25:11,009 --> 00:25:15,972
โดยใช้วิธีที่ไม่ซับซ้อน เป็นวิธีง่ายๆ

365
00:25:16,681 --> 00:25:19,518
ผู้คนต้องต่อแถวยาวเหยียด

366
00:25:19,601 --> 00:25:26,107
ที่หน้าแถวจะมีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คอยบอกว่า

367
00:25:26,191 --> 00:25:30,570
"คนนี้แก่เกินไป อายุมากกว่า 50 ปี"

368
00:25:30,654 --> 00:25:36,409
"คนนี้ไปทางขวา คนนี้ไปทางซ้าย"

369
00:25:37,536 --> 00:25:41,331
แม่ของฉันถูกเลือกที่สถานีรถไฟ

370
00:25:41,414 --> 00:25:44,960
ให้ไปทางซ้าย ส่วนฉันกับน้องสาวไปทางขวา

371
00:25:45,043 --> 00:25:46,378
แม่ของฉันถูกพาตัว

372
00:25:46,461 --> 00:25:49,798
ไปยังห้องรมแก๊สทันทีที่ออกจากสถานีรถไฟ

373
00:25:49,881 --> 00:25:53,802
ตอนที่ฉันกับน้องสาวเข้ามาอยู่ในค่าย

374
00:25:53,885 --> 00:25:56,012
แม่ฉันก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

375
00:26:25,625 --> 00:26:28,003
เราถูกพาตัวไปที่ห้องแต่งตัว

376
00:26:29,004 --> 00:26:32,632
มีคนบอกว่าเราจะได้อาบน้ำหลังจากเปลี่ยนชุด…

377
00:26:33,633 --> 00:26:37,137
หลังจากการเดินทางที่น่ากลัวนี้

378
00:26:37,220 --> 00:26:39,472
เราจะได้พักผ่อน

379
00:26:39,556 --> 00:26:42,183
และจากนั้นเราจะได้รับมอบหมายให้ทำงาน

380
00:26:42,267 --> 00:26:48,064
พวกเขาสั่งให้เราถือรองเท้าและเสื้อผ้า
ไว้ในมืออย่างละข้าง

381
00:26:48,148 --> 00:26:50,066
และฉันจำเรื่องเพชรได้

382
00:26:50,150 --> 00:26:54,154
ฉันเลยคว้ากระโปรงสีน้ำเงินของฉันไว้
และในท่ามกลางฝูงคน

383
00:26:54,237 --> 00:26:57,741
ฉันเอาเพชรออกมาอย่างรวดเร็ว
และกำมันไว้ในมือ

384
00:26:57,824 --> 00:26:59,534
เพราะฉันไม่มีเสื้อผ้าบนตัวแล้ว

385
00:26:59,618 --> 00:27:03,997
และฉันจำได้ว่าฉันถอดเสื้อผ้าออก
พร้อมกับคนที่เหลือ

386
00:27:04,080 --> 00:27:07,917
ฉันถอดออกจนเหลือแต่ชุดว่ายน้ำ

387
00:27:14,883 --> 00:27:16,343
ฉันมีลางสังหรณ์

388
00:27:18,428 --> 00:27:21,765
ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันถอดชุดว่ายน้ำออก

389
00:27:22,724 --> 00:27:25,268
ถ้าฉันทิ้งชุดว่ายน้ำเอาไว้

390
00:27:26,227 --> 00:27:30,231
ความทรงจำที่แสนวิเศษทั้งหมด
ที่มีอยู่ในชุดว่ายน้ำนี้…

391
00:27:31,024 --> 00:27:34,653
ฉันจำได้ว่าฉันเดินไปรอบๆ สระว่ายน้ำ

392
00:27:34,736 --> 00:27:39,282
และพวกผู้ชายผิวปากใส่ฉัน เพื่อนๆ อิจฉาฉันมาก

393
00:27:40,617 --> 00:27:44,329
และตอนนี้ฉันจะถอดมันทิ้งไว้ตรงนี้

394
00:27:44,913 --> 00:27:49,876
ฉันกำลังจะทิ้งทุกอย่าง
ที่มีความหมายกับฉันไว้ข้างหลัง

395
00:27:54,047 --> 00:27:55,298
พวกเขาเอาแต่พูดว่า

396
00:27:55,382 --> 00:27:58,802
ถ้าใครมีของมีค่าก็ให้ฝากพวกเขาเอาไว้

397
00:27:58,885 --> 00:28:00,845
มีแผนกสำหรับจัดเก็บ

398
00:28:00,929 --> 00:28:05,266
ฉันกำเพชรเอาไว้แน่น
เพราะมันต้องใช้สำหรับซื้อขนมปัง

399
00:28:05,350 --> 00:28:06,893
ฉันเลยอมมันไว้ในปาก

400
00:28:07,811 --> 00:28:09,938
แล้วพอฉันเดินหน้าไปอีก

401
00:28:10,021 --> 00:28:13,900
ฉันเห็นเจ้าหน้าที่ให้ผู้คนอ้าปากเพื่อส่องดูข้างใน

402
00:28:13,983 --> 00:28:18,154
แต่ฉันอยู่ในจุดที่หันหลังกลับไม่ได้แล้ว

403
00:28:18,238 --> 00:28:20,740
ฉันยอมแพ้ไม่ได้เพราะฉันอาจถูกยิง

404
00:28:20,824 --> 00:28:22,992
ทำไมฉันถึงไม่ทิ้งมันไว้ด้านหลังนะ

405
00:28:23,076 --> 00:28:24,828
ตอนนี้ฉันอมมันไว้ในปาก

406
00:28:24,911 --> 00:28:27,580
และฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันเลยกลืนมันลงไป

407
00:28:27,664 --> 00:28:29,958
เมื่อเราเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ

408
00:28:30,041 --> 00:28:33,002
ห้องเปลี่ยนชุดด้านหลังเราก็ถูกล็อก

409
00:28:33,086 --> 00:28:37,716
และมีทหารเข้ามา
เอาข้าวของของเราออกไปทันที

410
00:28:38,299 --> 00:28:42,846
พวกเขาให้เราอาบน้ำแค่กระปริดกระปรอย
และจากนั้นพวกเขาก็...

411
00:28:42,929 --> 00:28:45,014
มีประตูอีกบานอยู่อีกฝั่ง

412
00:28:45,098 --> 00:28:48,810
ที่จะพาเราไปยังลานที่อยู่อีกด้านของอาคารหลังนี้

413
00:28:48,893 --> 00:28:51,563
และที่ประตูมีเสื้อผ้าอยู่กองโต

414
00:28:51,646 --> 00:28:55,233
และพวกเขาสั่งให้ทุกคนหยิบเสื้อผ้าหนึ่งชิ้น

415
00:28:55,316 --> 00:28:57,110
เรารอจนถึงเที่ยงคืน

416
00:28:57,193 --> 00:29:01,114
พวกเขาถึงอนุญาตให้เรา
เดินเข้าไปในโรงเรือนไม้

417
00:29:01,698 --> 00:29:03,658
คนเป็นพันพักอยู่ภายในหนึ่งโรงเรือน

418
00:29:04,367 --> 00:29:09,038
ถ้าใครคนหนึ่งหันตัว ทุกคนก็ต้องหันด้วย

419
00:29:09,122 --> 00:29:11,499
เพราะเรานอนอยู่ใกล้กันมาก

420
00:29:12,167 --> 00:29:14,377
ฉันเคยตื่นมากลางดึกด้วยความหนาว

421
00:29:15,253 --> 00:29:16,087
และฉัน…

422
00:29:17,338 --> 00:29:19,591
เคยฝันวนเวียนเรื่องเดิม

423
00:29:19,674 --> 00:29:21,509
ว่าฉันอยู่ที่บ้าน

424
00:29:21,593 --> 00:29:23,178
และฉันหนาวมาก

425
00:29:23,261 --> 00:29:25,972
แต่พ่อฉันจะมาปลอบฉัน…

426
00:29:26,848 --> 00:29:28,475
และจากนั้นฉันก็ตื่น

427
00:29:29,100 --> 00:29:30,185
เพราะเสียงนกหวีด

428
00:29:30,268 --> 00:29:31,728
ข้างนอกมืดไปหมด

429
00:29:32,312 --> 00:29:34,439
นี่มันคือนรกที่มนุษย์สร้างขึ้นชัดๆ

430
00:29:40,320 --> 00:29:44,991
เราเห็นชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 20 คนมาที่ค่าย

431
00:29:45,074 --> 00:29:47,952
และในขณะที่พวกเขาเดินเข้ามา ฉันจะมองดู

432
00:29:48,036 --> 00:29:49,496
เผื่อว่าฉันจะรู้จักใครสักคน

433
00:29:50,830 --> 00:29:53,291
แล้วจู่ๆ ฉันก็เห็นพ่อของฉัน

434
00:29:57,545 --> 00:30:00,048
และความคิดแรกของฉันคือหลบหน้า

435
00:30:02,050 --> 00:30:04,469
มันเจ็บปวดมากที่เห็นเขา

436
00:30:04,552 --> 00:30:08,389
ในสภาพโกนหัวกับเครื่องแบบเหมือนนักโทษ

437
00:30:08,473 --> 00:30:10,934
ชายคนนี้คือผู้ที่คอยช่วยเหลือทุกคน

438
00:30:11,851 --> 00:30:13,812
ผู้ซึ่งเป็นมนุษย์ที่ใจดีที่สุด

439
00:30:13,895 --> 00:30:18,858
ฉันนึกไม่ออกเลยว่า
เขาจะรู้สึกยังไงถ้าเขาเห็นเรา

440
00:30:18,942 --> 00:30:21,027
ในสภาพที่โกนหัวกับใส่ชุดผ้าขี้ริ้วนี่

441
00:30:22,237 --> 00:30:25,615
ฉันเลยอยากซ่อนตัวเพื่อที่เขาจะได้ไม่เห็นฉัน

442
00:30:26,616 --> 00:30:28,993
และในตอนนั้น ตาของเราก็ประสานกัน

443
00:30:35,333 --> 00:30:38,628
และฉันเห็นน้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม

444
00:30:45,510 --> 00:30:48,263
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นพ่อของฉัน

445
00:30:56,479 --> 00:30:59,023
ฉันเห็นรถบรรทุกวิ่งเข้ามา

446
00:30:59,107 --> 00:31:01,860
มีเสียงกรีดร้องอยู่บนรถบรรทุก

447
00:31:01,943 --> 00:31:05,488
และฉันเห็นเด็กสองคนตกลงมาจากรถ

448
00:31:11,744 --> 00:31:13,162
แล้วรถบรรทุกก็หยุด

449
00:31:15,748 --> 00:31:18,251
และรถบรรทุก...

450
00:31:18,334 --> 00:31:21,504
และมีหน่วยเอสเอสคนหนึ่ง
เดินออกมาจากด้านหน้า

451
00:31:21,588 --> 00:31:24,966
แล้วเขาก็จับเด็กๆ แบบนี้

452
00:31:25,049 --> 00:31:27,719
แล้วเขาก็ฟาดเด็กไปที่รถบรรทุก

453
00:31:27,802 --> 00:31:31,973
มีเลือดไหลออกมา
และเขาก็โยนเด็กขึ้นไปบนรถบรรทุก

454
00:31:33,099 --> 00:31:35,310
ตั้งแต่นั้นฉันก็เลิกเชื่อในพระเจ้า

455
00:31:43,443 --> 00:31:45,945
พวกเขาบอกว่าเรามีหมายเลข

456
00:31:47,363 --> 00:31:48,907
เลขประจำตัวของนักโทษ

457
00:31:48,990 --> 00:31:53,077
แน่นอนว่าเราจะต้องติดเลขประจำตัวนักโทษ

458
00:31:53,161 --> 00:31:55,246
อยู่บนเสื้อผ้าหรือที่ไหนสักแห่ง

459
00:31:55,330 --> 00:31:57,916
พวกเขาจัดโต๊ะขึ้นมา

460
00:31:57,999 --> 00:32:01,002
และแต่ละโต๊ะมีผู้คุมสองสามคน

461
00:32:01,085 --> 00:32:04,839
กับหนังสือเล่มใหญ่ที่เปิดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

462
00:32:05,548 --> 00:32:10,803
และเราสันนิษฐานว่า
พวกเขาจะเขียนชื่อของเราลงไปในนั้น

463
00:32:10,887 --> 00:32:13,681
พร้อมกับเลขประจำตัวที่พวกเขาจะให้เรา

464
00:32:15,350 --> 00:32:19,187
แต่แล้วเราก็ได้รู้ว่าพวกเขาจะสักเลขประจำตัวนี้

465
00:32:20,104 --> 00:32:22,065
ลงบนเนื้อของเรา

466
00:32:22,148 --> 00:32:23,483
บนแขนของเรา

467
00:32:33,242 --> 00:32:35,954
พวกเขาพาเราไปห้าคนแล้วเอายาหยอดตาเรา

468
00:32:36,037 --> 00:32:40,249
เราไม่รู้ว่าทำไม พวกเขาไม่ได้บอกเรา
และพวกเขาพาเราไปยังห้องใต้ดิน

469
00:32:41,000 --> 00:32:42,752
พวกเขาขังเราไว้ในนั้น

470
00:32:42,835 --> 00:32:46,798
เรายืนเบียดเสียดกันแน่นอยู่ในน้ำที่ท่วมถึงเข่า

471
00:32:47,423 --> 00:32:49,968
และมันกินเวลานานมาก

472
00:32:50,051 --> 00:32:53,805
เหมือนติดอยู่ในนั้นตลอดกาล
พวกเขาไม่เปิดประตูเลย

473
00:32:53,888 --> 00:32:57,266
พวกไม่ให้อาหารและน้ำกับเรา

474
00:32:57,350 --> 00:32:59,477
เราจึงดื่มน้ำที่เราแช่อยู่

475
00:32:59,560 --> 00:33:02,730
เราขับถ่ายลงในน้ำที่เราแช่อยู่

476
00:33:02,814 --> 00:33:05,775
แล้วพวกเขาก็เปิดประตูและพาเราออกไป

477
00:33:06,484 --> 00:33:11,406
พวกเขาพาเราขึ้นไปบนลาน

478
00:33:11,489 --> 00:33:13,282
และตรวจดูดวงตาของเรา

479
00:33:14,158 --> 00:33:18,079
และบางคนก็มองไม่เห็นไปหลายวันหลังจากนั้น

480
00:33:18,997 --> 00:33:21,207
พวกเขาพาเรากลับไปที่โรงเรือน

481
00:33:21,290 --> 00:33:24,085
เราจึงมารู้ทีหลังว่าพวกเขาทำอะไร

482
00:33:24,168 --> 00:33:26,838
พวกเขาพยายามเปลี่ยนสีตาเรา

483
00:33:26,921 --> 00:33:32,093
สำหรับคนที่อยากทำการทดลองกับมนุษย์

484
00:33:32,176 --> 00:33:35,388
ที่นี่เป็นที่ที่เอื้อต่อการทำเช่นนั้น

485
00:33:36,180 --> 00:33:40,810
มีการทดลองหลายอย่างในค่ายเอาชวิทซ์
เพื่อหาทางทำหมันให้กับผู้หญิง

486
00:33:40,893 --> 00:33:44,480
โดยเฉพาะผู้หญิงชาวยิวเพื่อลดการขยายเชื้อชาติ

487
00:33:45,481 --> 00:33:50,111
โดยที่ไม่ต้องลงแรงมากนัก

488
00:33:50,194 --> 00:33:56,784
แล้วผู้หญิงพวกนี้ก็ถูกส่งกลับไปที่ค่าย

489
00:33:57,785 --> 00:34:00,705
บางครั้งพวกเธอก็ถูกย้ายอย่างฉับพลัน

490
00:34:00,788 --> 00:34:05,501
เพราะพวกเธอถูกเรียกว่า "ผู้ถือครองความลับ"

491
00:34:06,252 --> 00:34:11,883
พวกเขาทำการทดสอบ
แล้วส่งพวกเธอกลับไปรมแก๊สที่เบียร์เคอเนา

492
00:34:13,634 --> 00:34:19,098
วันหนึ่งมีนักโทษที่รู้จักกันมาถามผมว่า

493
00:34:19,182 --> 00:34:21,517
ผมพอจะทำอะไรได้บ้าง...

494
00:34:23,061 --> 00:34:27,815
ผมพอจะทำอะไรได้บ้างไหม
เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ถูกส่งไปยังห้องรมแก๊ส

495
00:34:27,899 --> 00:34:34,238
ทางเดียวที่จะทำได้คือ
ทำให้พวกเขาเข้ารับการทดสอบ

496
00:34:34,322 --> 00:34:40,119
เพื่อช่วยพวกเขา เราต้องทำการทดสอบ
ที่ไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขา

497
00:34:40,203 --> 00:34:44,916
นี่คือสิ่งที่เราวางแผนไว้และมันได้ผล

498
00:34:44,999 --> 00:34:50,963
และนั่นคือเหตุผลที่ผมพ้นผิด…

499
00:34:51,714 --> 00:34:52,715
ในค่ายเอาชวิทซ์

500
00:34:56,385 --> 00:34:59,847
หลังจากที่รอดมาได้
ในช่วงสี่ปีครึ่งแรกของสงคราม

501
00:34:59,931 --> 00:35:03,559
ชาวฮังการีเชื้อสายยิวจำนวนมาก
ถูกฆ่าตายในช่วงสุดท้าย

502
00:35:03,643 --> 00:35:07,563
ของสงครามที่ฮิตเลอร์ทำกับชาวยิว
เมื่อหลายประเทศผู้นำของโลก

503
00:35:07,647 --> 00:35:11,943
รู้รายละเอียดทั้งหมดของค่ายเอาชวิทซ์แล้ว

504
00:35:12,026 --> 00:35:14,028
ตอนที่เรามาที่ค่ายเอาชวิทซ์

505
00:35:14,112 --> 00:35:16,656
มันเป็นช่วงมาตราการขั้นสุดท้าย

506
00:35:16,739 --> 00:35:19,909
ซึ่งเป็นช่วงที่ฮิตเลอร์หมดหวังแล้ว

507
00:35:19,992 --> 00:35:22,870
เขากำลังจะแพ้สงคราม
ฮิตเลอร์กำลังจะแพ้สงคราม

508
00:35:22,954 --> 00:35:26,165
แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ต่อสงครามที่มีกับชาวยิว

509
00:35:26,249 --> 00:35:30,044
ความซาดิสม์ ความโหดร้าย

510
00:35:30,128 --> 00:35:34,799
ความไร้เหตุผลของนาซีเยอรมันและนาซีฮังการี

511
00:35:35,383 --> 00:35:39,679
ที่ฆ่าชาวยิวที่เหลืออยู่หลังจากสงครามสงบลงแล้ว

512
00:35:40,847 --> 00:35:44,559
ในตอนที่พวกเขาสามารถ
ทำคะแนนกับฝ่ายพันธมิตรได้

513
00:35:44,642 --> 00:35:47,812
ด้วยการทำตัวเป็นผู้มีอารยธรรมกว่านี้ต่อชาวยิว

514
00:35:48,521 --> 00:35:52,358
แต่ก็ไม่มีเลย เพราะความเกลียดชัง
ทำให้พวกเขาจิตใจมืดบอด

515
00:35:53,109 --> 00:35:57,697
พวกนาซีเปลี่ยนเส้นทางรถไฟ
และการใช้วิธีการขนส่งอื่นๆ

516
00:35:57,780 --> 00:35:59,490
เป็นประโยชน์กับพวกเยอรมัน

517
00:35:59,574 --> 00:36:02,243
ในการเนรเทศชาวยิว

518
00:36:02,326 --> 00:36:04,829
เพื่อทำโครงการมาตรการสุดท้ายให้สำเร็จ

519
00:36:04,912 --> 00:36:06,455
ระหว่างที่อยู่ในค่ายเอาชวิทซ์

520
00:36:06,539 --> 00:36:10,334
มีการขนส่งเข้ามาตลอด วันละสองสามครั้ง

521
00:36:11,085 --> 00:36:13,087
พร้อมคนอีกหลายพันคน

522
00:36:13,921 --> 00:36:15,548
ภายในไม่ถึงหกสัปดาห์

523
00:36:16,215 --> 00:36:20,595
ชาวฮังการีเชื้อสายยิวกว่า 438,000 คน

524
00:36:20,678 --> 00:36:22,471
ถูกเนรเทศไปยังค่ายเอาชวิทซ์

525
00:36:22,972 --> 00:36:26,142
ห้องรมแก๊สและเตาเผาศพรับคนได้ไม่เพียงพอ

526
00:36:27,018 --> 00:36:29,854
จนหน่วยเอสเอสต้องขุดหลุมพิเศษ

527
00:36:30,646 --> 00:36:32,231
เพื่อเผาศพ

528
00:36:33,191 --> 00:36:37,570
โดยใช้ไขมันของชาวยิวเป็นเชื้อเพลิง

529
00:36:38,070 --> 00:36:43,409
ฉันเห็นตอนที่พวกเขาโยนคนลงไปในหลุมไฟพวกนี้

530
00:36:44,619 --> 00:36:48,623
แล้วฉันก็พูดกับตัวเองว่า
"ฉันสติฟั่นเฟือน ฉันคิดไปเอง "

531
00:36:49,415 --> 00:36:50,958
ฉันไม่เชื่อสายตาตัวเอง

532
00:36:51,542 --> 00:36:55,630
หลุมศพหมู่นั้น

533
00:36:56,672 --> 00:37:02,470
กว้างประมาณแปดคูณสิบหรือสิบคูณสิบเมตร

534
00:37:03,846 --> 00:37:08,517
มีไม้กองอยู่ข้างล่างแล้วจุดไฟเผา

535
00:37:09,518 --> 00:37:14,023
จากนั้นศพก็จะถูกโยนลงไปกองไฟ

536
00:37:14,106 --> 00:37:18,986
ถ้าไขมันเผาไหม้แสดงว่าหลุมใช้การได้

537
00:37:20,529 --> 00:37:23,199
จากนั้นก็จะมีการโยนศพลงไปเรื่อยๆ

538
00:37:25,326 --> 00:37:26,160
ง่ายๆ แค่นั้น

539
00:37:30,122 --> 00:37:33,960
ภูมิทัศน์อันกว้างไกลที่คุณเห็นอยู่นี้

540
00:37:34,710 --> 00:37:39,131
คนดีๆ ที่ไหนที่จะกลับบ้านได้อย่างเป็นปกติ...

541
00:37:40,341 --> 00:37:42,051
หลังจากทำงานที่นี่

542
00:37:42,134 --> 00:37:44,136
หรือคนที่วางแผนสร้างมัน

543
00:37:44,220 --> 00:37:45,972
ต้องมีคนวางแผนสร้างมันขึ้นมา

544
00:37:46,055 --> 00:37:48,975
ต้องมีคนที่เป็นวิศวกร

545
00:37:49,058 --> 00:37:55,773
ต้องมีใครสักคนที่ตั้งใจสร้างมัน
ได้อย่างมีประสิทธิภาพแบบนี้

546
00:37:58,526 --> 00:38:02,613
ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ในค่ายและเข้ารับการทดลอง

547
00:38:02,697 --> 00:38:05,741
ทุกครั้งที่ฉันถูกเลือก ฉันจะกลืนเพชรเข้าไป

548
00:38:06,450 --> 00:38:09,745
ทุกครั้งที่ฉันกลืนมันลงไป ฉันต้องหามันใหม่

549
00:38:10,454 --> 00:38:13,249
เราได้รับอนุญาตให้ไปที่ส้วมวันละครั้ง

550
00:38:13,332 --> 00:38:17,920
และฉันไม่เคยถ่ายลงในหลุมเลย
เพราะฉันต้องหาเพชร

551
00:38:18,004 --> 00:38:22,758
และวันหนึ่งตอนที่หน่วยเอสเอสหญิง
เดินผ่านประตูมาเห็นฉันตรงหัวมุม

552
00:38:22,842 --> 00:38:26,554
ฉันมีเพชรอยู่ในมือแล้ว ปกติฉันจะรอจนกว่า...

553
00:38:26,637 --> 00:38:30,433
ตอนขากลับฉันจะล้างมันออกด้วยโคลน

554
00:38:30,516 --> 00:38:32,101
หรือถ้าไม่มีโคลน

555
00:38:32,184 --> 00:38:34,687
ฉันจะล้างมันในซุปที่เราจะได้กิน

556
00:38:34,770 --> 00:38:36,856
แต่ฉันไม่มีเวลาแล้ว ฉันเลยต้องกลืนมันเข้าไป

557
00:38:39,233 --> 00:38:42,403
พระเจ้า นี่คือห้องส้วม

558
00:38:44,613 --> 00:38:46,032
โอ้พระเจ้า

559
00:38:48,117 --> 00:38:51,370
ฉันมาที่นี่กับพี่สาวฉัน

560
00:38:51,454 --> 00:38:52,997
อีดิธอยู่ข้างๆ ฉัน

561
00:38:53,080 --> 00:38:56,000
แล้วก็กระซิบบอกฉันว่า

562
00:38:57,335 --> 00:39:00,588
ใกล้ถึงวันสะบาโตแล้ว วันนี้วันศุกร์
ใกล้จะถึงวันสะบาโตแล้ว

563
00:39:01,339 --> 00:39:04,008
เราเคยฉลองวันสะบาโตในบ้าน

564
00:39:04,091 --> 00:39:07,678
ด้วยการกินอาหาร ร้องเพลง สวดมนต์

565
00:39:07,762 --> 00:39:10,848
และจุดเทียน

566
00:39:10,931 --> 00:39:15,061
ฉันเลยบอกเธอว่า
"ทำไมเราไม่ฉลองกันในนั้น ในห้องส้วม"

567
00:39:16,437 --> 00:39:21,025
เราวิ่งกลับไปที่ท้ายห้องส้วมและฉลองวันสะบาโต

568
00:39:21,108 --> 00:39:22,860
และเราก็เริ่มร้องเพลง

569
00:39:27,114 --> 00:39:29,158
และขณะที่เราร้องเพลง

570
00:39:29,241 --> 00:39:33,371
เด็กคนอื่นๆ ก็เข้ามาและเริ่มร้องเพลงกับเรา

571
00:39:33,454 --> 00:39:36,665
มีคนที่มาจากฮอลแลนด์ มีคนที่มาจากเยอรมนี

572
00:39:36,749 --> 00:39:40,419
มีคนมาจากฮังการี เช็กโกสโลวาเกีย
ต่างเข้ามาร่วมกัน

573
00:39:40,503 --> 00:39:45,049
และทันใดนั้น เพลงฮิบรู บทสวดมนต์ วันสะบาโต

574
00:39:45,633 --> 00:39:48,219
ก็รวมพวกเราเป็นหนึ่งในห้องส้วมที่เอาชวิสซ์

575
00:39:53,224 --> 00:39:55,434
ผู้คนทนความเจ็บปวดเหล่านี้ไม่ได้

576
00:39:55,518 --> 00:39:58,479
ทั้งสภาพแวดล้อม ความหิวโหยและเหา

577
00:39:58,562 --> 00:40:02,108
เหามีขนาดกับเล็บนิ้วก้อยฉัน

578
00:40:02,191 --> 00:40:03,692
กัดลงบนร่างกายของเรา

579
00:40:03,776 --> 00:40:07,780
และเราเจ็บแสบจากการเกาและการติดเชื้อ

580
00:40:07,863 --> 00:40:10,282
พอระบบไฟฟ้าทำงาน

581
00:40:10,366 --> 00:40:13,786
พวกเขาก็วิ่งเข้าใส่รั้วลวดหนามเพื่อฆ่าตัวตาย

582
00:40:13,869 --> 00:40:17,540
แล้วพวกเขาก็ลงโทษเรา
ทุกครั้งที่มีคนวิ่งเข้าใส่สายไฟ

583
00:40:17,623 --> 00:40:19,959
พวกเขาจะจับนักโทษไป 100 คน

584
00:40:20,042 --> 00:40:24,004
และฆ่าพวกเขาต่อหน้าทุกคนเพื่อเป็นตัวอย่าง

585
00:40:24,088 --> 00:40:26,966
พวกเขาไม่ยอมให้เราตาย
ในแบบที่เราต้องการด้วยซ้ำ

586
00:40:27,049 --> 00:40:28,968
แล้วฉันก็คิดอะไรบางอย่างได้

587
00:40:29,051 --> 00:40:31,262
พวกเขาพรากพ่อแม่ฉันไป

588
00:40:31,345 --> 00:40:33,222
พวกเขาพรากตัวตนของฉันไป

589
00:40:33,305 --> 00:40:35,474
พวกเขาพรากพี่น้องของฉันไป

590
00:40:35,558 --> 00:40:37,518
พวกเขาเอาสมบัติของฉันไป

591
00:40:38,602 --> 00:40:41,188
มีอะไรอีกที่พวกเขาต้องการจากฉัน

592
00:40:41,897 --> 00:40:43,774
แล้วฉันก็คิดถึงจิตวิญญาณของฉัน

593
00:40:45,067 --> 00:40:47,111
"ฉันจะไม่ยอมให้พวกเขาเอาจิตวิญญาณไป"

594
00:40:49,029 --> 00:40:51,157
และฉันตัดสินใจทันทีว่า

595
00:40:51,240 --> 00:40:54,577
"ฉันจะลุกขึ้นจากโคลนนี้และฉันจะสู้ต่อ

596
00:40:54,660 --> 00:40:57,121
เพราะฉันจะไม่ยอมกลายเป็นเถ้าถ่าน"

597
00:40:58,914 --> 00:41:01,292
ตอนเราไปถึงค่ายเอาชวิสซ์

598
00:41:01,375 --> 00:41:06,088
มีศพถูกเผาวันละหลายพันคน

599
00:41:06,172 --> 00:41:09,592
พวกนาซีใช้นักโทษชาวยิว

600
00:41:09,675 --> 00:41:11,802
ที่เรียกว่าซอนเดอร์คอมมานโด

601
00:41:11,886 --> 00:41:14,805
เพื่อเอาศพออกจากห้องรมแก๊ส

602
00:41:14,889 --> 00:41:18,225
และเอาศพไปไว้ในเตาเผาศพ

603
00:41:18,309 --> 00:41:21,854
เท่าที่ผมรู้ ปัจจุบันนี้มีแค่เราสี่คน

604
00:41:21,937 --> 00:41:26,400
ที่เคยทำงานเป็นซอนเดอร์คอมมานโด
และยังมีชีวิตอยู่

605
00:41:27,026 --> 00:41:29,820
และเราเป็นพยานเพียงกลุ่มเดียว

606
00:41:30,362 --> 00:41:34,492
ที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ

607
00:41:34,575 --> 00:41:37,286
มีการดำเนินมาตรการขั้นสุดท้ายอย่างไร

608
00:41:39,914 --> 00:41:42,166
ผมเป็นชาวยิวจากกรีซ

609
00:41:42,249 --> 00:41:48,422
และผมอาศัยอยู่ที่กรีซ
จนกระทั่งพวกเขาพาผมไปที่ค่ายกักกัน

610
00:41:48,506 --> 00:41:51,967
สัปดาห์แรกของเดือนเมษายนปี 1944

611
00:41:52,718 --> 00:41:55,054
ผมมาถึงค่ายเอาชวิทซ์

612
00:41:56,222 --> 00:42:00,559
พวกเขาเลือกชาวกรีซบางคน
ไปทำงานในเตาเผาศพ

613
00:42:00,643 --> 00:42:02,394
วันแรกที่ผมไปทำงานที่นั่น

614
00:42:02,478 --> 00:42:04,355
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลย

615
00:42:04,438 --> 00:42:07,483
ผมเห็นคน 2,500 คน ทุกคนเปลือยกาย

616
00:42:07,566 --> 00:42:10,528
เดินเข้าไปในห้องใหญ่ ซึ่งในท้ายที่สุด...

617
00:42:10,611 --> 00:42:14,657
พวกเขารับคนแค่ 500 คน
ส่วนอีก 2,000 คนให้เดินเข้าห้องรมแก๊ส

618
00:42:14,740 --> 00:42:18,452
ไม่มีใครทำอะไรได้นอกจากยืนข้างลูกๆ

619
00:42:18,536 --> 00:42:22,456
และอีก 15 นาทีต่อมา หลังจากที่พวกเขาปิดห้อง

620
00:42:22,540 --> 00:42:25,584
หน่วยเอสเอสก็โยนถังแก๊สเข้าไปในช่องสี่ช่อง

621
00:42:25,668 --> 00:42:27,670
พวกเขาพ่นแก๊สออกมา

622
00:42:27,753 --> 00:42:31,298
ผมเห็นอะไรน่ะเหรอ
ผมเห็นคนที่ผมเห็นเมื่อ 15 นาทีก่อน

623
00:42:31,382 --> 00:42:35,386
ผมเห็นพวกเขาตายทั้งๆ ที่ยืนอยู่
ตัวกลายเป็นสีม่วง ข้างลูกๆ ของพวกเขา

624
00:42:36,053 --> 00:42:40,266
แล้วผมก็พูดกับตัวเองว่า "เกิดอะไรขึ้นที่นี่"

625
00:42:41,141 --> 00:42:44,645
มีคนโปแลนด์ที่เคยอยู่ที่นั่นก่อนผม

626
00:42:44,728 --> 00:42:46,939
ผมพูดว่า "พระเจ้าอยู่ที่ไหน"

627
00:42:47,022 --> 00:42:50,025
เขาตอบกลับว่า "พระเจ้านั้นอยู่ในที่ที่คุณ
มีความแข็งแกร่ง"

628
00:42:52,611 --> 00:42:58,325
มีเตาเผาศพสี่แห่งและทำงานตลอด 24 ชั่วโมง

629
00:42:58,409 --> 00:43:01,078
และมีคนใหญ่คนโตหลายคนจากเบอร์ลิน

630
00:43:01,161 --> 00:43:03,706
มาดูว่าชาวยิวตายกันยังไง

631
00:43:03,789 --> 00:43:08,002
มันมีรูส่องที่ปิดไม่ให้อากาศเล็ดรอดได้

632
00:43:08,085 --> 00:43:11,755
และพวกเขาส่องเข้าไปในนั้น
เพื่อดูว่าชาวยิวตายยังไง

633
00:43:11,839 --> 00:43:14,675
ใช้เวลาสองถึงสี่นาทีก็ตาย
ขึ้นอยู่กับว่าคุณยืนอยู่จุดไหน

634
00:43:15,634 --> 00:43:19,555
หลายคนคิดว่าพวกเรา
ที่ทำงานเป็นซอนเดอร์คอมมานโด

635
00:43:19,638 --> 00:43:23,892
มีความผิดด้วยเพราะเราทำงานแบบนั้น

636
00:43:24,810 --> 00:43:29,607
แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย

637
00:43:29,690 --> 00:43:33,402
ถ้าคุณไม่ทำตามที่พวกเขาสั่ง
พวกเขาจะฆ่าคุณทันที

638
00:43:34,445 --> 00:43:38,782
มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนสนิทของผมสองคน

639
00:43:38,866 --> 00:43:42,369
มาถึงที่ค่าย นามสกุลของพวกเขาคือเวเนเซียส

640
00:43:42,911 --> 00:43:46,165
และผมก็บอกพวกเขาทันที

641
00:43:46,248 --> 00:43:48,334
ว่าพวกเขากำลังจะตาย

642
00:43:48,417 --> 00:43:52,713
พวกเขาขออาหารและอะไรก็ตามที่ผมมี
ผมก็ให้พวกเขากิน

643
00:43:52,796 --> 00:43:56,842
และผมบอกพวกเขาว่าควรไปยืนที่ไหน

644
00:43:56,925 --> 00:44:01,221
ช่องแก๊สอยู่ตรงไหน เพื่อที่พวกเขาจะได้ตายเร็ว

645
00:44:01,305 --> 00:44:05,392
หลังจากที่พวกเขาถูกรมแก๊ส
ผมก็เอาพวกเขาออกมาล้าง

646
00:44:05,476 --> 00:44:09,104
แล้วก็เอาเข้าเตาเพื่อเผา

647
00:44:28,540 --> 00:44:31,835
เราได้ยินเสียงปืนใหญ่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

648
00:44:33,128 --> 00:44:36,215
และบูดาเปสต์เป็นสนามรบ

649
00:44:36,298 --> 00:44:39,009
ระหว่างเยอรมันกับกองทัพโซเวียต

650
00:44:39,677 --> 00:44:42,971
และถึงแม้เราจะรู้ว่าต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์

651
00:44:43,055 --> 00:44:47,393
กว่าที่กองทัพโซเวียต
จะสามารถปลดปล่อยชาวยิวที่เหลืออยู่

652
00:44:47,476 --> 00:44:51,271
เรารู้ว่ายังมีความยากลำบาก
อีกมากมายรอเราอยู่

653
00:44:55,067 --> 00:44:56,902
ในค่ายเอาชวิทซ์ช่วงหลังคริสต์มาส

654
00:44:56,985 --> 00:45:00,739
เราได้ยินเสียงระเบิดถี่ขึ้นเรื่อยๆ
และค่อยๆ ใกล้เข้ามา

655
00:45:01,615 --> 00:45:04,660
พวกนาซีไม่ต้องการให้ใครได้รับการปลดปล่อย

656
00:45:04,743 --> 00:45:08,038
พวกเขาจึงต้อนผู้คนออกไปจากค่าย

657
00:45:09,081 --> 00:45:11,333
การเดินขบวนมรณะมีขึ้นในช่วงฤดูหนาว

658
00:45:11,417 --> 00:45:15,963
คนที่ตามไม่ทันก็ถูกยิงข้างทาง

659
00:45:20,384 --> 00:45:24,972
ถ้ามีใครพยายามหนี

660
00:45:26,306 --> 00:45:30,477
หรือทำอะไรที่ไม่ได้รับอนุญาตจะถูกยิงทันที

661
00:45:31,145 --> 00:45:35,357
มีเราสามคนเพื่อนเกลอ
ที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนั้น

662
00:45:35,441 --> 00:45:41,655
เราสาบานว่าเราจะสละชีวิตเพื่อกันและกัน

663
00:45:41,739 --> 00:45:43,949
เราจะไม่ทำให้อีกฝ่ายผิดหวัง

664
00:45:44,032 --> 00:45:47,953
ด้วยความเป็นเด็ก
เรามีความฝันที่สักวันจะเป็นจริงได้

665
00:45:48,036 --> 00:45:52,207
หนึ่งในสามคนนี้
มีอาการบาดเจ็บที่เข่าและมีเนื้อตาย

666
00:45:52,291 --> 00:45:54,960
และทหารคนหนึ่งเห็นว่าเขาเดินกะเผลก

667
00:45:55,043 --> 00:45:57,546
เขาเลยเดินมาหาเราและจะยิงเขา

668
00:45:57,629 --> 00:46:00,924
เราก้าวออกไปบังเขาไว้
ทหารจึงดึงปืนของเขาออกมาและพูดว่า

669
00:46:01,008 --> 00:46:04,052
"ฉันจะให้เวลาสามวินาที นับถึงสาม

670
00:46:04,136 --> 00:46:07,973
แกจะปล่อยให้เขาตาย หรือจะตายทั้งสามคน"

671
00:46:08,599 --> 00:46:13,562
นึกภาพออกไหมว่าทั้งที่ยังเด็กแบบนั้น
เราต้องตัดสินใจยังไง

672
00:46:13,645 --> 00:46:17,775
เราสัญญาว่าเราจะตายเพื่อกันและกัน

673
00:46:17,858 --> 00:46:21,111
แต่เรารักษาสัญญานั้นไม่ได้
เพราะความตายที่คุกคาม

674
00:46:21,612 --> 00:46:22,905
เราปล่อยให้เขาตาย

675
00:46:27,409 --> 00:46:31,747
หลังจากเดินขบวนประมาณสิบวัน
เราก็มาถึงดาเคา

676
00:46:51,642 --> 00:46:52,768
โอ้พระเจ้า

677
00:46:55,187 --> 00:46:56,688
53 ปีผ่านไป...

678
00:46:59,983 --> 00:47:01,693
ราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

679
00:47:08,826 --> 00:47:11,870
คุณจะเห็นศพได้บนถนนนี้ นอนกลื่อนอยู่อย่างนั้น

680
00:47:11,954 --> 00:47:15,082
ถ้าคุณไม่ระวัง คุณก็จะเหยียบศพ

681
00:47:15,165 --> 00:47:17,501
เราไม่สนใจ มันไม่มีความหมายอะไร

682
00:47:17,584 --> 00:47:18,710
- ตรงนี้เหรอ
- ใช่

683
00:47:20,087 --> 00:47:23,423
ผมไม่เคยรู้ชื่อใคร

684
00:47:23,507 --> 00:47:25,676
ผมไม่อยากรู้จักใคร

685
00:47:26,385 --> 00:47:29,471
ผมไม่ต้องการรู้ เพราะเผื่อว่าสักวันหนึ่ง

686
00:47:29,555 --> 00:47:31,890
ผมจะรู้ว่าคนคนนี้เป็นใคร

687
00:47:32,724 --> 00:47:35,894
ผมถอดรองเท้าใครมาใส่หลังจากเขาตาย

688
00:47:39,147 --> 00:47:43,902
ลองนึกภาพดูสิว่ามีช่วงหนึ่ง
ที่งานของผมทุกเช้าคือ...

689
00:47:43,986 --> 00:47:46,947
ผมต้องเดินสายไปตามโรงเรือน

690
00:47:47,030 --> 00:47:50,409
นำศพออกมาและนำไปยังเตาเผา

691
00:47:50,993 --> 00:47:52,786
เราได้รถเข็นมาคันหนึ่ง

692
00:47:53,620 --> 00:47:57,708
ผมจำได้ว่ามีซอนเดอร์คอมมานโด
ที่ทำงานอยู่ในเตาเผา

693
00:47:57,791 --> 00:48:00,294
ออกมารับและพวกเขาจะเปิดประตูให้

694
00:48:00,377 --> 00:48:02,462
พวกเขาจะมาเอาศพจากตรงนี้และเดินเข้าไป

695
00:48:02,546 --> 00:48:04,590
แต่เราไม่เคยได้รับอนุญาตให้ข้ามประตูไป

696
00:48:04,673 --> 00:48:08,135
พวกเขาไม่เคยพูดถึงเตาเผาศพ แต่เรารู้

697
00:48:09,219 --> 00:48:11,346
ถ้าเราเดินเข้ามาในนี้เราจะไม่ได้ออกมาอีก

698
00:48:11,430 --> 00:48:13,765
ไม่มีวันได้ออกไปแน่

699
00:48:13,849 --> 00:48:18,312
เพราะถ้าพวกเขาปล่อยให้ใครออกมา
และหนีไปได้

700
00:48:18,395 --> 00:48:21,899
พวกเขาจะมีพยานและคำให้การ
พวกเขาไม่ปล่อยใครออกมาแน่

701
00:48:29,781 --> 00:48:30,866
ดูสิ

702
00:48:47,424 --> 00:48:50,802
ความไร้มนุษยธรรมของมนุษย์ที่มีต่อมนุษย์ด้วยกัน

703
00:48:52,137 --> 00:48:53,513
มันเกินกว่าจะเชื่อได้

704
00:48:55,265 --> 00:48:56,099
นี่คือ...

705
00:48:57,142 --> 00:48:59,853
สิ่งชั่วร้ายที่สุดที่มนุษย์คิดค้นขึ้น

706
00:49:02,856 --> 00:49:06,568
เผามนุษย์เพื่อที่จะกำจัดพวกเขาให้เร็วขึ้น

707
00:49:07,986 --> 00:49:09,488
ไม่อยากจะเชื่อเลย

708
00:49:29,549 --> 00:49:32,135
มันสะเทือนอารมณ์ มันยากมาก

709
00:49:38,934 --> 00:49:40,560
ทำไมผมถึงรอดมาได้นะ

710
00:49:41,812 --> 00:49:43,563
ทำไมพระเจ้าถึงไว้ชีวิตผม

711
00:49:48,735 --> 00:49:52,155
มีคนเริ่มตะโกนว่า "อเมริกา!"

712
00:49:52,239 --> 00:49:56,535
และเราไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร
พวกเขาเลยชี้ขึ้นไปบนฟ้า

713
00:49:56,618 --> 00:50:00,580
เครื่องบินโผล่ออกมาจากหลังเขา

714
00:50:00,664 --> 00:50:03,959
และพวกเขาก็ยิงถล่มป้อมทหาร

715
00:50:04,042 --> 00:50:07,295
พวกเขาไม่ได้แตะต้องเรา
พวกเราไม่ได้รับบาดเจ็บ

716
00:50:07,379 --> 00:50:11,842
นั่นคือครั้งแรกที่ฉันรู้ว่า
สหรัฐอเมริกาเข้าร่วมสงคราม

717
00:50:11,925 --> 00:50:16,513
วันที่ 29 เมษายน ผมถูกสั่งให้ไปที่ดาเคา

718
00:50:17,180 --> 00:50:19,182
อันที่จริงมันคือคืนวันที่ 28

719
00:50:19,266 --> 00:50:24,730
และเราได้รับคำสั่งให้ออกเดินทาง
ให้เร็วที่สุดเพื่อไปยังดาเคา

720
00:50:25,439 --> 00:50:27,357
โดยไม่รู้ว่าเรากำลังจะเจอกับอะไร

721
00:50:27,441 --> 00:50:29,609
เราคิดว่ามันเป็นค่ายทหาร

722
00:50:29,693 --> 00:50:33,113
เรากำลังจะไปยึดค่ายทหารเยอรมัน

723
00:50:33,196 --> 00:50:36,742
ดังนั้นเราจะเข้าไปยึดมันและจับคนที่อยู่ในนั้น

724
00:50:36,825 --> 00:50:38,994
เราอยู่ในบริเวณใกล้เคียง

725
00:50:39,077 --> 00:50:43,582
กับที่ที่เราพบว่าเป็นค่ายกักกัน

726
00:50:45,042 --> 00:50:48,879
จู่ๆ เราก็ได้ยินเสียงปืนกลดังขึ้น

727
00:50:49,671 --> 00:50:52,507
ความคิดแรกของผมคือเรากำลังจะถูกฆ่า

728
00:50:52,591 --> 00:50:56,136
แล้วจากนั้นเราก็เห็นทหารอเมริกัน
ปีนป่ายคลานและยิง

729
00:50:56,219 --> 00:50:59,514
แล้วเราก็เห็นทหารเยอรมันมาจากทางนั้น

730
00:51:00,223 --> 00:51:03,643
และเมื่อพวกเขาเจอกันที่ตรงกลาง
ทหารเยอรมันก็ยอมแพ้

731
00:51:04,311 --> 00:51:10,609
แต่ลองนึกภาพคนจำนวน 32,000 คน
ออกมาจากโรงเรือนพวกนั้นสิ

732
00:51:10,692 --> 00:51:11,860
ด้านนอกค่าย...

733
00:51:13,070 --> 00:51:15,030
บนรางรถไฟมี

734
00:51:16,239 --> 00:51:18,658
ตู้โบกี้รถไฟที่นับได้ 40 ตู้

735
00:51:18,742 --> 00:51:21,453
มีแต่ศพอยู่ในนั้นเต็มไปหมด

736
00:51:24,164 --> 00:51:28,085
ด้วยความที่เราไม่รู้ว่าเรากำลังเจออยู่กับอะไร

737
00:51:29,211 --> 00:51:30,045
มันเป็น...

738
00:51:31,671 --> 00:51:32,672
อะไรที่เหลือเชื่อ

739
00:51:35,175 --> 00:51:39,554
ส่วนใหญ่ใส่ชุดนอนผ้าสักหลาด
นั่นคือทั้งหมดที่พวกเขามี

740
00:51:40,222 --> 00:51:42,682
แถบสีฟ้าขาว

741
00:51:42,766 --> 00:51:45,102
- ชุดนอนผ้าสักหลาด
- ผู้คนมีร่างกายอ่อนแอ

742
00:51:46,603 --> 00:51:49,564
อาจใช้คำว่าอ่อนแอไม่ได้ด้วยซ้ำ

743
00:51:50,941 --> 00:51:52,567
พวกเขาผอมแห้ง

744
00:51:54,611 --> 00:51:56,947
บางคนดูแก่มาก ทั้งๆ ที่ยังหนุ่ม

745
00:51:57,656 --> 00:52:01,034
เราเรียกพวกเขาว่าศพเดินได้ โครงกระดูก

746
00:52:01,868 --> 00:52:03,578
มีไม่กี่คนเดินออกมาก่อน

747
00:52:03,662 --> 00:52:06,039
จากนั้นก็มีคนเดินออกมามากขึ้นเรื่อยๆ

748
00:52:06,123 --> 00:52:07,958
และพวกเขาก็ตรงมาหาเรา

749
00:52:08,041 --> 00:52:10,961
เพราะมันเหมือนว่าพวกเขารู้ว่า...

750
00:52:11,044 --> 00:52:14,256
ผมคิดว่าพวกเขาดูออกว่าเราต่างออกไป

751
00:52:14,840 --> 00:52:17,884
ว่าเราเป็นคนที่มาช่วยพวกเขา

752
00:52:17,968 --> 00:52:21,847
แล้วทหารอเมริกันก็เล็งปืนไปที่ทหารเยอรมัน

753
00:52:21,930 --> 00:52:24,766
แต่พวกเขาไม่ได้ยิง พวกเขาให้เราจัดการ

754
00:52:25,350 --> 00:52:29,646
และทหารเยอรมันโหลหนึ่งที่เราจับตัวได้

755
00:52:29,729 --> 00:52:33,275
ก็ถูกรุมทึ้งไม่เหลือชิ้นดี

756
00:52:34,734 --> 00:52:37,487
เราจับผู้พันทหารเยอรมันได้

757
00:52:38,697 --> 00:52:40,866
แล้วผมก็กลับไปบอกเขาว่า

758
00:52:40,949 --> 00:52:44,744
เราจะส่งคุณกลับไปให้เจ้าหน้าที่สอบสวน

759
00:52:45,662 --> 00:52:47,289
แล้วเขาก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าผม

760
00:52:48,540 --> 00:52:49,624
ผมเลยฆ่าเขา

761
00:52:51,042 --> 00:52:53,879
มันเกิดขึ้นไม่นานก่อนที่สงครามจะยุติ

762
00:52:53,962 --> 00:52:55,630
แต่ในช่วงสุดท้ายนั้น

763
00:52:55,714 --> 00:52:58,925
เราตั้งใจจะหยุดเยอรมนีไม่ให้มีโอกาส

764
00:52:59,009 --> 00:53:01,553
ลุกขึ้นมาทำแบบนี้กับใครอีก

765
00:53:02,679 --> 00:53:06,099
ผมเห็นภาพที่น่ากลัวมามาก

766
00:53:06,183 --> 00:53:10,187
ในสองปีนั้น ทั้งในอิตาลี ฝรั่งเศสและเยอรมนี

767
00:53:10,270 --> 00:53:13,732
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเห็น

768
00:53:13,815 --> 00:53:15,942
คือผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

769
00:53:23,575 --> 00:53:25,202
นี่คือสิ่งที่...

770
00:53:26,745 --> 00:53:28,538
จนถึงวันนี้ผมก็ลืมไม่ได้

771
00:54:54,833 --> 00:54:57,127
ผมไม่ได้ดูเป็นหนุ่มเลย

772
00:54:57,752 --> 00:54:59,004
ผมดูแก่มาก

773
00:54:59,963 --> 00:55:02,424
ผมอายุ 16 แต่ผมดูแก่มาก

774
00:55:02,924 --> 00:55:06,720
การกลับสู่อิสรภาพเป็นเรื่องยากมาก

775
00:55:07,637 --> 00:55:11,433
เราไม่รู้ว่าจะสร้างสันติภาพกับโลกภายนอก

776
00:55:11,516 --> 00:55:12,892
ที่ไม่ต้องการเราได้ยังไง

777
00:55:12,976 --> 00:55:14,311
และเราไม่รู้ว่า...

778
00:55:17,230 --> 00:55:20,066
เราจะตามหาใครหรือไม่ต้องตามหาใคร

779
00:55:20,859 --> 00:55:24,654
พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเรา
และพวกเขาให้เราไปอยู่ในค่ายดีพี

780
00:55:24,738 --> 00:55:27,449
ซึ่งเป็นค่ายผู้ลี้ภัย

781
00:55:27,532 --> 00:55:31,161
และที่ที่อยู่ใกล้กับจุดที่ฉันอยู่มากที่สุด
คือค่ายในออสเตรีย

782
00:55:31,244 --> 00:55:37,167
และผู้รอดชีวิตทุกคนที่ไม่มีที่ไปก็ไปอยู่ในค่ายนั้น

783
00:55:37,917 --> 00:55:40,962
มันเป็นค่ายเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่ค่ายกักกัน

784
00:55:43,465 --> 00:55:47,802
หลังจากกองทัพโซเวียตปลดปล่อยบูดาเปสต์

785
00:55:47,886 --> 00:55:51,598
และผมกลายเป็นมนุษย์ที่มีเสรีอีกครั้ง

786
00:55:51,681 --> 00:55:53,683
หลายเดือนทีเดียวที่ผมไม่รู้

787
00:55:54,267 --> 00:55:58,730
ว่าแม่ของผมหรือสมาชิกคนอื่นๆ
ในครอบครัวจะกลับมารึเปล่า

788
00:56:02,525 --> 00:56:08,448
ฉันหวังว่าการกลับไปที่ค่ายเอาชวิทซ์
จะทำให้ฉันปิดฉากมันไปจากใจได้สักที

789
00:56:10,283 --> 00:56:14,162
และฉันก็ตกใจที่ได้รู้ว่า

790
00:56:14,245 --> 00:56:19,209
มันทำให้ฉันเกิดคำถามใหม่และข้อสงสัยใหม่ๆ

791
00:56:21,753 --> 00:56:26,091
ฉันอยากรู้เรื่องครอบครัวของฉัน

792
00:56:26,174 --> 00:56:30,470
เธออยากหาข้อมูลเกี่ยวกับครอบครัว
และข้อมูลตัวเธอเองด้วยค่ะ

793
00:56:34,224 --> 00:56:35,975
ขอชื่อหน่อยค่ะ

794
00:56:36,059 --> 00:56:38,395
เรเน่ อาร์ อี เอ็น อี อี

795
00:56:39,938 --> 00:56:43,441
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันตัดสินใจ

796
00:56:44,526 --> 00:56:46,945
หาประวัติของครอบครัวฉัน

797
00:56:50,657 --> 00:56:54,452
และน้องสาวฉันชื่อคลาร่า

798
00:57:08,216 --> 00:57:10,510
เจออะไรไหมคะ

799
00:57:10,593 --> 00:57:15,515
ใช่ค่ะ ฉันเจอบางอย่าง เราจะดูมันด้วยกัน

800
00:57:31,156 --> 00:57:33,533
ช่วยคว่ำรูปลงแบบนี้

801
00:57:46,296 --> 00:57:49,048
คลาร่า น้องสาวฉัน

802
00:57:53,136 --> 00:57:59,476
ฉันเจอบันทึกของน้องสาว พ่อฉัน
และของฉัน

803
00:57:59,559 --> 00:58:01,519
และตอนที่ฉันถามถึงแม่…

804
00:58:03,480 --> 00:58:05,940
ผู้เก็บเอกสารบอกฉันว่า

805
00:58:06,024 --> 00:58:09,694
คนที่ถูกพาตัวไปจากสถานีรถไฟ

806
00:58:09,777 --> 00:58:11,446
จะถูกฆ่าทันที

807
00:58:11,529 --> 00:58:13,323
ไม่มีบันทึกของคนเหล่านั้น

808
00:58:14,240 --> 00:58:20,205
เอานี่ไปที่ห้องเก็บเอกสารชั้นบนแล้วกดกริ่งนะคะ

809
00:58:24,876 --> 00:58:26,920
ขอบคุณค่ะ

810
00:58:32,175 --> 00:58:37,055
นี่เป็นผลตรวจเลือดหรือผลทางการแพทย์

811
00:58:37,138 --> 00:58:39,516
ของคลารา ไวน์เฟลด์

812
00:58:39,599 --> 00:58:42,810
ฉันพบว่าน้องสาวของฉันถูกนำไปทดลอง

813
00:58:42,894 --> 00:58:46,856
พวกเขาทำการตรวจเลือดของเธอ

814
00:58:46,940 --> 00:58:48,900
แล้วนี่หมายความว่ายังไง

815
00:58:51,819 --> 00:58:53,905
และเขาบอกว่า "ผมไม่รู้จริงๆ"

816
00:58:53,988 --> 00:58:55,907
เขาบอกว่า "ไม่เคยมีใครเคยถามผมเลย

817
00:58:55,990 --> 00:58:59,869
แต่มีหมอมุนช์ที่เป็นหัวหน้าคลินิกนี้

818
00:58:59,953 --> 00:59:01,329
ที่ยังมีชีวิตอยู่"

819
00:59:01,412 --> 00:59:05,291
แล้วจากนั้นฉันก็พบว่าคุณจะสัมภาษณ์ชายคนนี้ด้วย

820
00:59:05,375 --> 00:59:10,213
และฉันอาจมีโอกาสถามเขา
ว่าสัญลักษณ์พวกนั้นหมายถึงอะไร

821
00:59:11,130 --> 00:59:18,012
คลาร่า น้องสาวของฉันตายในค่ายเอาชวิทซ์…

822
00:59:18,721 --> 00:59:24,477
และฉันเพิ่งได้เอกสารพวกนี้มาจากค่ายเอาชวิทซ์

823
00:59:26,688 --> 00:59:31,150
- ฉันอยากให้คุณอธิบายเอกสารพวกนี้
- ผมจะพยายามครับ

824
00:59:33,361 --> 00:59:35,655
บอกฉันได้ไหมว่านี่คืออะไร

825
00:59:39,617 --> 00:59:41,703
ไม่ ไม่มีอะไรสำคัญ

826
00:59:43,788 --> 00:59:46,332
มันเป็นการทดลองแบบไหนกัน

827
00:59:46,916 --> 00:59:49,752
ไม่มีอะไร ทุกอย่างดี

828
00:59:50,670 --> 00:59:57,510
- ทำไมเธอถึงตาย
- "สถาบันคลีนิก"

829
00:59:57,594 --> 00:59:58,928
มันคือสถาบันของผม

830
01:00:02,515 --> 01:00:03,766
เธอตายจริงๆ

831
01:00:06,227 --> 01:00:10,148
เธอมาถึงเมื่อไหร่ เธออยู่นานแค่ไหน

832
01:00:11,566 --> 01:00:12,400
หกเดือน

833
01:00:13,067 --> 01:00:15,862
- หกเดือนเหรอ
- หกเดือน

834
01:00:15,945 --> 01:00:17,030
แล้วเธอก็ตาย

835
01:00:18,948 --> 01:00:23,494
นั่นคือระยะเวลาปกตินะ คุณเข้าใจใช่ไหม

836
01:00:23,578 --> 01:00:28,916
คุณก็อยู่ที่เอาชวิทซ์ด้วยเหรอ
งั้นคุณก็ควรรู้สิ

837
01:00:29,000 --> 01:00:31,878
ฉันพยายามทำตัวเป็นผู้ที่เจริญแล้ว

838
01:00:32,629 --> 01:00:35,173
แต่เขาเลี่ยงที่จะตอบเกินไป

839
01:00:35,256 --> 01:00:37,800
และฉันก็โกรธมาก

840
01:00:38,635 --> 01:00:44,182
ฉันเอาแต่คิดว่ามีคนตายเป็นพันๆ คน
ในคลินิกของเขา

841
01:00:45,683 --> 01:00:49,812
ฉันจะกลับไปที่เตาเผาที่ห้า

842
01:00:49,896 --> 01:00:53,232
เพราะฉันรู้ว่าแม่ฉันถูกพาไปที่นั่นแน่นอน

843
01:00:54,233 --> 01:00:56,152
ฉันจะไปจุดเทียน

844
01:00:56,986 --> 01:00:59,947
และฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว

845
01:01:04,994 --> 01:01:05,828
และตอนนี้…

846
01:01:06,871 --> 01:01:08,998
เมื่อไม่นานมานี้

847
01:01:09,582 --> 01:01:13,127
ฉันได้จดหมายฉบับใหม่จากค่ายเบอร์เกนเบลเซ่น

848
01:01:14,045 --> 01:01:18,758
ว่าพวกเขาไม่มีรายชื่อของอีดิธ ลอค
พวกเขาดูบัญชีของพวกเขาแล้ว

849
01:01:18,841 --> 01:01:21,511
แต่พวกเขาเจอชื่ออีดิธ ชวาร์ซ

850
01:01:22,303 --> 01:01:24,889
และฉันจำได้ว่าตอนนั้น

851
01:01:24,972 --> 01:01:28,017
อีดิธ พี่สาวของฉันตัดสินใจว่า

852
01:01:28,601 --> 01:01:31,813
เธอจะใช้ชื่อแม่ฉัน แต่ฉันลืมไป

853
01:01:31,896 --> 01:01:35,942
และตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ฉันตามหาเธอในชื่ออีดิธ ลอค

854
01:01:36,901 --> 01:01:40,154
- คุณช่วยหาให้ฉันที ชาวฮังการี
- ฮังการีเหรอ

855
01:01:41,614 --> 01:01:44,033
มาหาดูกันเถอะ

856
01:01:45,243 --> 01:01:46,994
- มันไม่ได้เรียงตามตัวอักษร
- ใช่

857
01:01:50,998 --> 01:01:53,501
(ชวาร์ซ อีดิธ)

858
01:02:04,762 --> 01:02:07,056
การกลับไปที่ค่ายเบอร์เกนเบลเซ่นนี้

859
01:02:07,140 --> 01:02:12,270
ฉันอยากให้สามีและลูกๆ ได้สวดมนต์กับฉัน

860
01:02:13,229 --> 01:02:18,443
เพราะเราจะทำพิธีฝังอีดิธกัน

861
01:02:18,526 --> 01:02:22,113
นี่คือสุสานที่ฝังศพทุกคน

862
01:02:22,196 --> 01:02:25,658
ที่ถูกนำตัวมาหลังการปลดปล่อย
จากการกักกันของทหาร

863
01:02:26,284 --> 01:02:28,369
เราเจอชื่อพี่สาวคุณ

864
01:02:29,537 --> 01:02:30,580
เธอตายที่นี่

865
01:02:30,663 --> 01:02:33,332
เราคิดว่าเป็นวันที่ 2 มิถุนายน 1945

866
01:02:35,710 --> 01:02:40,965
ดังนั้นทุกคนที่ตายในสมัยนั้น
จะถูกฝังอยู่ที่นี่เรียงกันไป

867
01:02:47,513 --> 01:02:51,017
วันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุดในชีวิตฉัน

868
01:02:52,143 --> 01:02:54,145
ในที่สุดการค้นหาก็จบลง

869
01:02:55,438 --> 01:02:59,400
และตอนนี้เรารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
และเกิดขึ้นเมื่อไหร่

870
01:03:02,028 --> 01:03:05,531
ฉันเอาหนังสือสวดมนต์ของแม่มาที่นี่

871
01:03:05,615 --> 01:03:07,950
และเรากำลังจะสวดให้พี่

872
01:03:08,034 --> 01:03:10,870
การสวดมนต์แบบดั้งเดิม

873
01:03:10,953 --> 01:03:13,498
และจุดเทียนนี้ในความทรงจำของพี่

874
01:03:14,499 --> 01:03:16,334
และจดจำพี่...

875
01:03:17,710 --> 01:03:18,586
ตลอดไป

876
01:03:19,712 --> 01:03:21,088
ตราบที่เรายังมีชีวิตอยู่

877
01:04:14,350 --> 01:04:17,311
แต่ยังมีคนแบบฉันอีกมาก

878
01:04:18,020 --> 01:04:19,605
ที่ยังคงตามหา

879
01:04:21,232 --> 01:04:24,402
เพราะสำหรับเราแล้ว...

880
01:04:25,319 --> 01:04:27,572
การปลดปล่อยไม่ใช่วันสุดท้าย

881
01:04:37,123 --> 01:04:40,167
ผมได้รับการประกาศว่าผมได้รับเลือก

882
01:04:40,251 --> 01:04:42,253
ให้รับทุนการศึกษา

883
01:04:42,336 --> 01:04:46,173
ที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน
ในเมืองที่ชื่อว่า "ซีตเทิล"

884
01:04:46,257 --> 01:04:49,927
เพราะไม่มีใครบอกผม
ว่ามันควรจะออกเสียงว่า "ซีแอตเทิล"

885
01:04:50,428 --> 01:04:53,973
ผมได้ตั๋วโดยสารเรือเอสเอสมารีนฟัลคอน

886
01:04:54,974 --> 01:05:00,813
ผมไปที่เตียงหมายเลขบี 20 วางเป้ลง
และพวกเขาก็เรียกไปรับ "เชา"

887
01:05:00,897 --> 01:05:04,734
ผมไม่รู้เลยว่า "เชา" คืออะไร
มันไม่ได้อยู่ในคลังศัพท์ภาษาอังกฤษของผม

888
01:05:04,817 --> 01:05:06,611
ผมก็เลยไปเข้าแถวรับ "เชา"

889
01:05:06,694 --> 01:05:09,947
เราได้รับถาดเหล็กขนาดใหญ่มา
และแน่นอนว่านี่เป็นช่วงเวลา

890
01:05:10,031 --> 01:05:14,118
ความคิดของผมยังคงมีแต่ความหิวโหย

891
01:05:14,994 --> 01:05:19,540
แล้วผู้คนที่น่ารักเหล่านี้
ก็ตักของวิเศษลงบนถาดเหล็ก

892
01:05:19,624 --> 01:05:21,250
และที่ท้ายแถว

893
01:05:21,834 --> 01:05:25,755
ก็มีตะกร้าหวายใบใหญ่ที่ใส่ส้ม

894
01:05:26,339 --> 01:05:28,758
และตะกร้าหวายใบใหญ่ที่ใส่กล้วย

895
01:05:29,258 --> 01:05:33,137
แม่สอนผมว่าให้รู้ว่าอะไรควรไม่ควร
และผมไม่รู้ว่าอะไรที่ควรทำ

896
01:05:33,220 --> 01:05:35,222
มีชายที่เป็นกะลาสีรูปร่างใหญ่อยู่ตรงนั้น

897
01:05:35,306 --> 01:05:38,559
ผมเลยถามเขาว่า "คุณครับ ผมต้องหยิบกล้วย

898
01:05:38,643 --> 01:05:40,144
หรือต้องหยิบส้ม"

899
01:05:41,020 --> 01:05:46,108
แล้วเขาก็บอกว่า "คุณกินกล้วย
และส้มได้เท่าที่คุณต้องการเลย"

900
01:05:46,192 --> 01:05:48,277
แล้วผมก็รู้ว่าผมอยู่บนสวรรค์

901
01:05:49,320 --> 01:05:53,950
ฉันรักเมืองของฉัน ฉันคิดว่ามันงดงามและสงบสุข

902
01:05:55,326 --> 01:06:00,414
ฉันวางแผนจะไปที่นั่นเป็นครั้งแรก
ตั้งแต่ที่ฉันจากมันมาในปี 1944

903
01:06:00,498 --> 01:06:04,293
ดูป้ายสิโรบิน
มันเขียนว่า "โพลีอานา" ในภาษารัสเซีย

904
01:06:04,919 --> 01:06:05,795
เห็นไหม

905
01:06:07,046 --> 01:06:09,090
มีแม่น้ำไหลอยู่ทางขวา

906
01:06:09,173 --> 01:06:11,300
เราเคยมาอาบน้ำที่นี่…

907
01:06:11,384 --> 01:06:14,887
ฉันหวังว่าจะเจอคนที่ฉันรู้จัก

908
01:06:14,971 --> 01:06:16,472
ก่อนที่จะมีการสังหารหมู่…

909
01:06:17,515 --> 01:06:19,809
และฉันอาจจะคุยกับพวกเขา

910
01:06:20,559 --> 01:06:22,561
- เห็นเห็ดในโหลไหม
- ใช่แล้ว

911
01:06:24,981 --> 01:06:28,985
พวกเขาอาจจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น
ตอนเราไม่อยู่แล้วได้

912
01:06:44,083 --> 01:06:47,753
ผู้หญิงคนนี้ชื่อมาริสก้า เธอจำปู่ ย่า ตา ยาย

913
01:06:47,837 --> 01:06:50,798
และพ่อแม่ของฉันได้ รวมถึงฉันด้วย

914
01:06:50,881 --> 01:06:53,843
ฉันแปลกใจมากที่เธอจำฉันได้

915
01:06:55,720 --> 01:07:00,099
ฉันกลัวว่าผู้คนจะไม่เป็นมิตรกับฉัน

916
01:07:00,683 --> 01:07:05,813
ฉันเกรงว่าพวกเขาจะคิดว่า
ฉันจะกลับมาเอาอะไรจากพวกเขา

917
01:07:06,856 --> 01:07:10,026
มีคนถามฉันอย่างสุภาพว่า

918
01:07:10,109 --> 01:07:15,239
ฉันวางแผนจะกลับมาเอาทรัพย์สิน
และย้ายมาอาศัยอยู่ที่นั่นไหม

919
01:07:15,322 --> 01:07:17,324
และฉันบอกว่าไม่

920
01:07:17,408 --> 01:07:21,078
ฉันแค่อยากให้ลูกๆ รู้ว่าฉันมาจากที่ไหน

921
01:07:21,162 --> 01:07:25,291
และฉันอยากเห็นเมือง
ที่ฉันโตขึ้นมาอีกครั้งก่อนตาย

922
01:07:30,963 --> 01:07:33,382
การได้กลับไปยังบ้านเกิดของฉัน

923
01:07:34,258 --> 01:07:37,178
กับครอบครัวและลูกของฉัน

924
01:07:37,970 --> 01:07:41,390
ทำให้เธอได้เห็นเมืองที่สวยงามแห่งนี้ซึ่ง...

925
01:07:42,141 --> 01:07:46,645
ทุกที่ที่เราไปไม่มีคำว่า "ยิว" ปรากฏ

926
01:07:46,729 --> 01:07:49,815
ตึกนี้เคยเป็นศูนย์ชุมชนชาวยิว

927
01:07:50,357 --> 01:07:56,989
ฉันอยากไปวัดยิวซึ่งเคยเป็นโบสถ์ที่สวยงาม

928
01:07:59,325 --> 01:08:01,535
ดูพวกเขาปล่อยให้...

929
01:08:01,619 --> 01:08:03,370
โอ้พระเจ้า

930
01:08:03,454 --> 01:08:06,665
คุณไม่รู้หรอกว่าพวกเขาทำอะไรกับเมืองนี้

931
01:08:06,749 --> 01:08:09,085
เหลือเชื่อจริงๆ

932
01:08:09,168 --> 01:08:11,087
เราไปที่วัด

933
01:08:12,254 --> 01:08:15,549
แล้วฉันก็เจอชายชาวยิวคนหนึ่ง

934
01:08:15,633 --> 01:08:17,593
เขาก็เคยอยู่ในค่ายเอาชวิทซ์

935
01:08:18,260 --> 01:08:20,554
สวัสดีค่ะ คุณพูดภาษาฮังการีได้ไหม

936
01:08:21,639 --> 01:08:24,308
อรุณสวัสดิ์ คุณเป็นคนที่นี่เหรอ

937
01:08:24,391 --> 01:08:28,521
ผมเกิดที่นี่ในปี 1958

938
01:08:28,604 --> 01:08:30,815
ฉันมาจากตระกูลไวน์เฟลด์

939
01:08:30,898 --> 01:08:31,732
ไวน์เฟลด์เหรอ

940
01:08:31,816 --> 01:08:38,572
พ่อฉันมีร้านอยู่ที่ตรอกค็อบเบลอร์

941
01:08:38,656 --> 01:08:41,408
และปกติแม่ฉันมาที่วัดนี้

942
01:08:41,492 --> 01:08:45,621
ผมเข้าพิธีบาร์ มิตซวาห์ที่นี่
ตอนผมอายุ 13 ปีในปี 1941

943
01:08:45,704 --> 01:08:48,290
แล้วทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่

944
01:08:48,374 --> 01:08:53,963
เพราะผมกลับมาจากเอาชวิทซ์

945
01:08:54,964 --> 01:08:56,882
ในวันที่ 6 มิถุนายน 1945

946
01:08:57,716 --> 01:09:01,053
และไม่กี่วันต่อมาพรมแดนก็ถูกปิด

947
01:09:01,137 --> 01:09:05,474
แล้วเขาก็พาเราเดินชมวัด
และอธิบายให้เราฟังว่า

948
01:09:05,558 --> 01:09:08,227
นี่ไม่ใช่โบสถ์ยิวอีกต่อไปแล้ว

949
01:09:08,310 --> 01:09:12,022
{\an8}สมัยก่อนมีดาราแห่งดาวิดติดอยู่ที่นี่

950
01:09:12,106 --> 01:09:14,108
{\an8}พวกเขาทำอะไรกับมัน

951
01:09:14,191 --> 01:09:17,820
{\an8}พวกเขาทำให้มันเป็นหอแสดงคอนเสิร์ต

952
01:09:17,903 --> 01:09:22,283
{\an8}พวกเขาเอาทุกอย่างออก

953
01:09:22,366 --> 01:09:24,952
มันเจ็บปวดมากที่ได้เห็น

954
01:09:25,578 --> 01:09:32,543
ว่าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้กลายเป็นสถานบันเทิง

955
01:09:34,712 --> 01:09:38,716
ส่วนที่ยากที่สุดคือการกลับไปยังบ้านของฉัน

956
01:09:38,799 --> 01:09:40,509
พระเจ้าช่วย

957
01:09:43,762 --> 01:09:49,351
นั่นคือประตูเดิม

958
01:09:49,935 --> 01:09:52,771
- ทางเข้า
- ใช่ ทางเข้า

959
01:09:54,773 --> 01:09:56,192
มันถูกทอดทิ้ง

960
01:09:57,067 --> 01:10:01,697
บ้านสวยๆ ที่พ่อฉันดูแลมาตลอด

961
01:10:01,780 --> 01:10:05,367
และทุกอย่างรอบๆ ได้ัรับการตกแต่งอย่างดี

962
01:10:06,619 --> 01:10:08,287
- ผมว่ามันล็อกนะ
- ไม่ค่ะ

963
01:10:08,370 --> 01:10:09,705
ไม่ มันไม่ได้ล็อก

964
01:10:09,788 --> 01:10:11,957
- มันแค่เปิดไม่ได้
- เข้าไปได้ไหม

965
01:10:12,041 --> 01:10:14,418
เปิดไม่ออก

966
01:10:14,501 --> 01:10:18,297
ในตอนนั้น ฉันคิดว่าฉันไม่น่ามาเห็นมันเลย

967
01:10:29,183 --> 01:10:31,352
เพื่อนบ้านคนหนึ่ง

968
01:10:31,435 --> 01:10:36,190
ที่ยังเด็กมากตอนที่ทหารพาเราไป
ยังอยู่ที่นั่น

969
01:10:37,858 --> 01:10:40,945
ขอบคุณพระเจ้าที่คุณยังมีชีวิตอยู่

970
01:10:45,032 --> 01:10:49,370
บอกเลยว่าผมยังจำทุกอย่างได้

971
01:10:49,453 --> 01:10:52,331
ตอนนี้เขามีภรรยาเป็นชาวรัสเซีย

972
01:10:52,414 --> 01:10:54,333
ผู้มีความเห็นอกเห็นใจมาก

973
01:10:54,416 --> 01:10:57,211
บ้านของคุณเอง…

974
01:10:57,294 --> 01:11:01,006
เอาบ้านคนอื่นไปได้ไง

975
01:11:01,090 --> 01:11:05,719
มีอะไรให้เล่าเยอะ แต่คุณก็รู้ เขาว่ากันว่า…

976
01:11:05,803 --> 01:11:08,222
กำแพงมีหู ประตูมีช่อง

977
01:11:08,305 --> 01:11:13,310
เธอกลัวที่จะบอกฉันว่า
เกิดอะไรขึ้นหลังจากเราไป

978
01:11:14,895 --> 01:11:21,610
หลังจากที่เราถูกพาตัวไป คุณได้พูดถึงเราไหม

979
01:11:21,694 --> 01:11:28,492
เราเสียใจกับคลาร่ามาก
เราได้ยินว่าเธอตายระหว่างทาง

980
01:11:28,575 --> 01:11:33,038
ไม่ เธอตายที่นั่น

981
01:11:33,122 --> 01:11:34,123
น่าสงสารจัง

982
01:11:35,416 --> 01:11:38,085
ผมเคยเห็นมันจากในหนัง

983
01:11:38,836 --> 01:11:42,965
พวกเขาเผาคนแบบนั้นจริงๆ เหรอ

984
01:11:43,048 --> 01:11:46,969
โชคร้ายที่มันแย่กว่าที่พวกเขาแสดงในหนัง

985
01:11:47,052 --> 01:11:49,430
ในตอนนั้นฉันรู้สึกโชคดี

986
01:11:49,513 --> 01:11:54,268
ที่ฉันจะได้กลับไปอเมริกาที่บ้านของฉันแล้ว

987
01:11:57,479 --> 01:12:01,817
ฉันเก็บเพชรไว้มาตลอด

988
01:12:02,401 --> 01:12:07,656
และตอนที่ฉันเป็นอิสระ
ฉันไม่พูดเรื่องการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เลย

989
01:12:07,740 --> 01:12:12,077
แต่ฉันนำเพชรไปติดบนจี้รูปหยดน้ำ

990
01:12:12,161 --> 01:12:15,039
เพราะทุกครั้งที่ฉันต้องซ่อนมัน
ฉันต้องเสียน้ำตาอย่างมาก

991
01:12:15,122 --> 01:12:18,667
ฉันเลยรู้สึกว่าน้ำตาเหมาะกับมัน

992
01:12:18,751 --> 01:12:22,338
และฉันบอกลูกๆ ของฉันว่า
เพชรพวกนี้ควรตกทอด

993
01:12:22,421 --> 01:12:24,214
จากรุ่นสู่รุ่น

994
01:12:24,298 --> 01:12:28,260
ให้กับลูกสาวคนโตของครอบครัวไปตลอดกาล

995
01:12:28,344 --> 01:12:29,595
รสชาติเป็นยังไง

996
01:12:31,847 --> 01:12:35,392
และคุณจะเห็นว่ามันมีรูปร่าง
และการตัดที่แตกต่างกัน

997
01:12:35,893 --> 01:12:38,103
และมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉัน...

998
01:12:39,646 --> 01:12:42,149
ที่ฉันมีที่เคยเป็นของแม่

999
01:12:45,944 --> 01:12:48,155
ผมไม่รู้ว่าคุณคิดยังไงกับ...

1000
01:12:48,238 --> 01:12:52,659
ชีวิตของผมวันนี้เป็นสิ่งที่ผมเองก็ไม่อยากเชื่อ

1001
01:12:54,870 --> 01:13:01,210
การได้รับเลือกโดยประชาชน
กว่า 600,000 คนในแคลิฟอร์เนีย

1002
01:13:01,835 --> 01:13:02,961
เป็นจำนวน 9 ครั้ง

1003
01:13:03,712 --> 01:13:05,422
มันเหมือนฝัน

1004
01:13:05,506 --> 01:13:06,882
และมันทำให้ผม

1005
01:13:07,716 --> 01:13:10,719
รู้สึกได้ถึงความรับผิดชอบที่ผมพึงมี…

1006
01:13:10,803 --> 01:13:13,931
{\an8}ในฐานะผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว
จากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

1007
01:13:14,014 --> 01:13:16,934
{\an8}ที่เคยได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกสภาคองเกรส
แห่งสหรัฐอเมริกา

1008
01:13:17,643 --> 01:13:20,229
{\an8}ผมขอพูดแทนเพื่อนร่วมงานของผมทุกคน

1009
01:13:20,312 --> 01:13:22,564
{\an8}ทั้งฝ่ายรีพับลิกันและเดโมแครต

1010
01:13:23,232 --> 01:13:27,945
{\an8}ในการแสดงความโกรธแค้น
ต่อการโจมตีของผู้ก่อการร้ายครั้งล่าสุด…

1011
01:13:28,028 --> 01:13:32,199
{\an8}จุดสนใจหลักของชีวิตผมคือเรื่องสิทธิมนุษยชน

1012
01:13:33,033 --> 01:13:35,744
เพราะผมเชื่อว่านี่คือวิถีทาง

1013
01:13:36,537 --> 01:13:38,288
ของโลกที่เจริญแล้ว

1014
01:13:39,415 --> 01:13:43,001
ผมกับแอนเน็ตผู้เป็นภรรยารู้จักกันมาทั้งชีวิต

1015
01:13:43,627 --> 01:13:46,964
เราโตมาในบูดาเปสต์

1016
01:13:48,257 --> 01:13:50,968
เราตอนนี้แต่งงานกันมา 47 ปีแล้ว

1017
01:13:52,386 --> 01:13:53,971
เรามีลูกสาวสองคน

1018
01:13:54,847 --> 01:13:57,516
ที่ก่อนหน้านั้นบอกเราว่า

1019
01:13:57,599 --> 01:14:02,771
ว่าพวกเธอมีของขวัญพิเศษให้พ่อแม่

1020
01:14:04,648 --> 01:14:08,652
เพราะครอบครัวเราถูกกวาดล้าง
พวกเธอจะทำให้เรามีครอบครัวใหญ่

1021
01:14:10,237 --> 01:14:15,409
และเราได้รับพรเป็นหลานที่แสนวิเศษ 17 คน

1022
01:14:16,243 --> 01:14:18,495
และมันเป็นจุดสำคัญของชีวิตเรา

1023
01:14:22,541 --> 01:14:27,754
ฉันอยากเป็นที่รู้จักในฐานะ
ผู้ให้ความรู้เรื่องการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

1024
01:14:28,338 --> 01:14:31,300
ฉันเลยไปทำงานที่พิพิธภัณฑ์แห่งความอดทน

1025
01:14:31,383 --> 01:14:34,178
ซึ่งฉันเป็นผู้จัดทำโครงการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์

1026
01:14:34,887 --> 01:14:40,184
และทำหน้าที่อธิบาย
ให้กลุ่มคนที่เข้ามาชมพิพิธภัณฑ์ฟัง

1027
01:14:40,684 --> 01:14:41,727
กลายเป็นเรื่องจริง

1028
01:14:42,603 --> 01:14:45,022
เมื่อเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น

1029
01:14:45,105 --> 01:14:48,942
คุณก็เริ่มเชื่อว่าตัวเองทำอะไรผิด

1030
01:14:49,026 --> 01:14:50,944
ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้กับฉัน

1031
01:14:51,028 --> 01:14:54,364
ฉันรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของฉัน

1032
01:14:55,532 --> 01:14:59,661
ในการทำให้โลกรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงนั้น

1033
01:15:00,829 --> 01:15:03,457
ฉันรู้สึกอยู่เสมอว่าภาษาของฉันไม่ดีพอ

1034
01:15:05,042 --> 01:15:10,756
และถ้าฉันอยากจะบอกเล่าประสบการณ์ของฉัน

1035
01:15:10,839 --> 01:15:14,384
ฉันคงต้องพูดผ่านสื่อกลาง

1036
01:15:15,135 --> 01:15:16,512
แล้วฉันก็ค้นพบงานศิลปะ

1037
01:15:17,179 --> 01:15:19,431
เพราะศิลปะนั้นเหนือชั้น

1038
01:15:19,515 --> 01:15:21,266
มันเกินคำบรรยาย

1039
01:15:23,435 --> 01:15:26,688
ฉันอยากให้พื้นผิวมีความเป็นชั้นๆ

1040
01:15:26,772 --> 01:15:29,191
มันควรจะดูเหมือนกำแพงที่พังทลาย

1041
01:15:29,900 --> 01:15:33,820
เหมือนมันถูกอัดทับด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์เก่า

1042
01:15:34,279 --> 01:15:36,782
เพราะคนเราอยากลืมอดีต

1043
01:15:36,865 --> 01:15:40,035
ผู้คนอยากลืมเรื่องการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

1044
01:15:40,118 --> 01:15:42,871
สิ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้

1045
01:15:44,331 --> 01:15:45,624
คือครอบครัว

1046
01:15:47,334 --> 01:15:48,961
ที่ฉันและสามีของฉันสร้างขึ้นมา

1047
01:15:50,212 --> 01:15:51,588
หลานฉัน

1048
01:15:52,673 --> 01:15:54,174
ลูกสามคนที่ยอดเยี่ยม

1049
01:15:55,008 --> 01:15:56,385
สองคนเป็นผู้สอนศาสนา

1050
01:15:57,219 --> 01:15:59,221
และลูกสาวคนสวยของฉัน

1051
01:15:59,763 --> 01:16:03,475
เธอสอนฉันในทุกวันว่าอะไรที่สำคัญในชีวิต

1052
01:16:05,811 --> 01:16:09,523
และสามีของฉันซึ่งเป็นคนอิสราเอลสี่ชั่วโคตร

1053
01:16:10,023 --> 01:16:12,067
และเป็นคนกล้าหาญ

1054
01:16:12,150 --> 01:16:15,487
และเขาช่วยฉันสร้างรากฐานชีวิต

1055
01:16:16,530 --> 01:16:19,616
ภาพวาดนี้คืออาร์ไบต์ มัคท์ ฟราย

1056
01:16:20,242 --> 01:16:23,078
ข้อความตรงประตูทางเข้า

1057
01:16:23,161 --> 01:16:27,082
เขียนว่าอาร์ไบต์ มัคท์ ฟราย…

1058
01:16:27,165 --> 01:16:29,668
งานศิลปะของฉันทุกวันนี้
จะเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

1059
01:16:29,751 --> 01:16:33,797
เพราะฉันไม่มีที่ระลึกถึงคนที่ฉันรัก

1060
01:16:34,381 --> 01:16:37,759
ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ไหน

1061
01:16:38,510 --> 01:16:43,432
ทำไมคนในครอบครัวผมถึงตาย หลายคนถูกฆ่า

1062
01:16:44,099 --> 01:16:46,435
ตระกูลบาชถูกล้างบางไปเกือบหมด

1063
01:16:46,518 --> 01:16:47,978
เราสร้างครอบครัวขึ้นมาใหม่

1064
01:16:49,938 --> 01:16:53,400
ดังนั้นเมื่อเราอยู่ด้วยกัน
เราจะเป็นกลุ่มที่ใหญ่มาก

1065
01:16:54,943 --> 01:16:58,405
ผมมีความสุขที่ได้นั่งอยู่กับครอบครัว

1066
01:16:58,488 --> 01:17:01,867
มองไปรอบๆ แล้วคุยว่าผมเกือบตายมาแล้ว

1067
01:17:02,534 --> 01:17:06,038
และตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะกับครอบครัว 11-12 คน

1068
01:17:06,121 --> 01:17:07,539
มีความสุขในชีวิต

1069
01:17:07,623 --> 01:17:11,877
ความสุขของการมีชีวิตอยู่มันวิเศษมาก

1070
01:17:15,505 --> 01:17:19,051
วันหนึ่งมีคนมาเคาะประตูบ้านผมในวันอาทิตย์

1071
01:17:19,134 --> 01:17:20,344
แล้วเดินเข้ามา...

1072
01:17:20,427 --> 01:17:22,012
ผมจึงเดินไปที่ประตู

1073
01:17:22,095 --> 01:17:25,766
และพวกเขาหนีบหนังสือพิมพ์ไว้ที่แขน

1074
01:17:25,849 --> 01:17:28,268
เขาถามว่า "คุณคือพอล พาร์คส์รึเปล่า"
ผมตอบ "ครับ"

1075
01:17:28,352 --> 01:17:31,104
เขาบอกว่า "เราตามหาคุณมาหลายปีแล้ว

1076
01:17:31,188 --> 01:17:33,398
มีการตามหาอยู่เรื่อยๆ

1077
01:17:33,482 --> 01:17:35,817
เราต้องการตามหาคุณ"
ผมเลยถามว่า "ทำไมเหรอ"

1078
01:17:35,901 --> 01:17:41,698
เขาบอกว่า "มีคนที่ได้รับการปลดปล่อย
ที่ดาเคาจำคุณได้

1079
01:17:42,616 --> 01:17:44,826
และเขาตายไปหลายปีแล้ว

1080
01:17:44,910 --> 01:17:47,954
เขาเป็นคนทำโคมปักเทียนในค่าย

1081
01:17:48,038 --> 01:17:50,374
เขาทำมันจากตะปูคอนกรีต

1082
01:17:50,457 --> 01:17:54,753
และเชื่อมมันเข้าด้วยกันตอนที่เขาอยู่ในค่าย

1083
01:17:55,587 --> 01:17:58,298
และเขาอยากให้คุณ... รับมันไว้

1084
01:17:58,924 --> 01:18:02,010
เราจึงตามหาคุณเพื่อนำมันมามอบมันให้คุณ"

1085
01:18:02,094 --> 01:18:04,346
และเขาก็มอบโคมปักเทียนนี้ให้กับผม

1086
01:18:11,728 --> 01:18:14,439
การปลดปล่อยเป็นเหมือนของขวัญจากโลก

1087
01:18:15,440 --> 01:18:18,902
และนั่นเป็นครั้งแรกฉันเชื่อในพระเจ้าอีกครั้ง

1088
01:18:18,985 --> 01:18:22,072
ว่าพระองค์ยังคงอยู่และช่วยให้ฉันมาถึงจุดนี้ได้

1089
01:18:22,155 --> 01:18:25,659
ฉันไม่คิดว่าพระเจ้าทำให้เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

1090
01:18:25,742 --> 01:18:31,873
ฉันคิดว่าพระเจ้ามอบความคิด
จิตใจและเจตจำนงเสรีให้แก่เรา

1091
01:18:32,749 --> 01:18:34,418
และมันขึ้นอยู่กับมนุษย์...

1092
01:18:35,711 --> 01:18:38,296
ว่าจะเลือกทำอะไรกับชีวิต

1093
01:18:39,840 --> 01:18:43,385
และฉันโทษมนุษย์ ไม่ใช่พระเจ้า

1094
01:18:43,468 --> 01:18:46,722
ผมไม่สามารถอธิบายสาเหตุ...

1095
01:18:47,806 --> 01:18:51,351
การฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผล
อารมณ์หรือสติปัญญา

1096
01:18:52,227 --> 01:18:55,147
ผมไม่สามารถหา…

1097
01:18:55,856 --> 01:18:58,024
ที่ว่างสำหรับ…

1098
01:18:59,025 --> 01:19:00,318
ผู้มีอำนาจสูงกว่า

1099
01:19:01,111 --> 01:19:02,237
ในฝันร้ายนี้

1100
01:19:02,320 --> 01:19:03,947
เราเป็นคนแบบไหนกัน

1101
01:19:04,823 --> 01:19:06,867
หนังสือเรียนสอนอะไรเรา

1102
01:19:07,743 --> 01:19:10,954
อะไรคือความแตกต่างระหว่างฉัน

1103
01:19:12,038 --> 01:19:13,331
กับเด็กคนอื่นๆ

1104
01:19:13,415 --> 01:19:15,167
พระคัมภีร์ไบเบิลสอนอะไร

1105
01:19:17,711 --> 01:19:20,464
นี่มันเรื่องอะไรกัน

1106
01:19:23,049 --> 01:19:26,553
ฮิตเลอร์ยังคงเป็นผู้ต่อต้านชาวยิวไปจนถึงที่สุด

1107
01:19:26,636 --> 01:19:28,930
และหนึ่งในคำสั่ง

1108
01:19:29,014 --> 01:19:31,725
หรือคำเตือนแก่ผู้สนับสนุน ครั้งสุดท้ายของเขา

1109
01:19:32,726 --> 01:19:36,480
คือให้พวกเขาทำสงครามกับชาวยิวต่อ

1110
01:19:36,563 --> 01:19:40,901
ในพินัยกรรมของเขา
ที่ลงนามในวันที่ 29 เมษายน 1945

1111
01:19:41,568 --> 01:19:42,986
เขาระบุว่า "เหนือสิ่งอื่นใด

1112
01:19:44,029 --> 01:19:47,657
ผมขอให้รัฐบาลและประชาชน

1113
01:19:47,741 --> 01:19:51,161
รักษากฎหมายเชื้อชาติให้ถึงที่สุด

1114
01:19:51,828 --> 01:19:54,956
และต่อต้าน

1115
01:19:55,665 --> 01:19:58,293
ผู้วางยาพิษของทุกชาติ

1116
01:19:59,294 --> 01:20:01,630
ซึ่งก็คือชาวยิวในนานาประเทศ
โดยไร้ความปราณี"

1117
01:20:35,372 --> 01:20:39,000
การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ต้องถูกมองว่าเป็นบทสำคัญ

1118
01:20:39,626 --> 01:20:43,296
ในประวัติศาสตร์อันยาวนาน
ของความโหดร้ายของมนุษย์ที่มีต่อมนุษย์

1119
01:20:45,715 --> 01:20:47,300
เราจะมองข้าม

1120
01:20:47,926 --> 01:20:49,427
การเลือกปฏิบัติ

1121
01:20:50,011 --> 01:20:52,389
ที่สร้างความเจ็บปวดให้ใครหลายคน

1122
01:20:52,472 --> 01:20:54,474
เพราะเชื้อชาติ สีผิวหรือความเชื่อไม่ได้

1123
01:20:55,016 --> 01:20:57,060
เราจะมองข้ามการเป็นทาสไม่ได้

1124
01:20:57,143 --> 01:21:00,188
เราจะมองข้ามการล่าแม่มดไม่ได้

1125
01:21:00,272 --> 01:21:03,984
เราจะมองข้ามการสังหารชาวคริสต์
ในยุคโรมันไม่ได้

1126
01:21:05,819 --> 01:21:08,697
การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อาจเป็นจุดสูงสุด

1127
01:21:09,948 --> 01:21:12,868
ของความเลวร้ายที่เกิดขึ้นได้

1128
01:21:13,535 --> 01:21:18,331
เมื่อมนุษย์สูญเสียคุณธรรม

1129
01:21:18,415 --> 01:21:21,459
และความเชื่อในคุณค่าของชีวิตมนุษย์

1130
01:27:01,466 --> 01:27:06,471
(คำบรรยายโดยเบญจพร กวินทร์)