1
00:01:18,040 --> 00:01:20,480
- ไง ที่รัก
- อรุณสวัสดิ์ เจ็น

2
00:01:22,880 --> 00:01:24,440
- ตื่นหรือยัง
- ตอนนี้ตื่นแล้วล่ะ

3
00:01:36,680 --> 00:01:38,120
- ไง
- สวัสดี

4
00:01:38,200 --> 00:01:40,000
วันนี้เธอจะใส่ชุดไหน

5
00:01:40,080 --> 00:01:41,880
ฉันตัดจนเหลือสองชุดน่ะ พร้อมไหม

6
00:01:47,640 --> 00:01:49,040
ชุดนั้นฉันเฉยๆ นะ

7
00:01:49,120 --> 00:01:53,000
โอเค นี่เป็นการรวมกันแบบคลาสสิก

8
00:01:53,520 --> 00:01:55,560
ชุดนี้ฉันอยากยืมเลย น่ารักมาก

9
00:01:55,640 --> 00:01:58,520
- คิดงั้นเหรอ
- แน่นอนเลย โอเค ตาฉันนะ

10
00:02:05,880 --> 00:02:08,560
ให้สามคำ เลิศ สุด ติ่ง

11
00:02:08,640 --> 00:02:10,760
- ขอบคุณนะเจ็น
- ไว้เจอกัน รู้นะว่าที่ไหน

12
00:02:10,840 --> 00:02:12,440
รู้เสมอจ้ะ

13
00:02:25,160 --> 00:02:27,040
หนูไม่เข้าใจนะพ่อ
ถ้าพ่อไม่ชอบหนังสือพิมพ์นั่น

14
00:02:27,120 --> 00:02:28,440
ทำไมถึงอ่านมันทุกวันล่ะ

15
00:02:28,520 --> 00:02:30,760
เพราะพ่อเป็นนักข่าว เทย์เลอร์
พ่อสงสัยน่ะ

16
00:02:30,840 --> 00:02:33,960
แถมการคอยจับตาดู
คู่แข่งเอาไว้ก็สำคัญนะ

17
00:02:34,240 --> 00:02:36,720
เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์ เป็นคู่แข่ง
ของ เดอะนิวยอร์กไทมส์ เหรอคะ

18
00:02:36,800 --> 00:02:40,280
- พ่อรู้ว่ามันเชื่อยาก แต่เรื่องจริงนะ
- ฉันติดสุดๆ เลยล่ะค่ะ

19
00:02:40,360 --> 00:02:42,160
มันกรอบหรือเปล่าคะกิลด้า
แบบที่หนูชอบน่ะ

20
00:02:42,240 --> 00:02:45,160
- เหมือนถ่านอัดแท่งเลยค่ะ
- เยี่ยม ขอบคุณค่ะ

21
00:02:45,280 --> 00:02:46,600
ส่งเบคอนให้หน่อยได้ไหม

22
00:02:47,280 --> 00:02:49,720
ปิดไฟสูงของเธอซะ
ก่อนที่ฉันจะไปปิดให้เธอเอง

23
00:02:49,800 --> 00:02:52,240
ลูกสองคนช่วยพยายามดีกัน
ตอนแม่ไปนอกเมืองได้ไหมจ๊ะ

24
00:02:52,320 --> 00:02:54,840
หนูลองได้นะคะ
แต่จากประสบการณ์แล้ว พี่ทำไม่ได้

25
00:02:54,920 --> 00:02:57,640
ฉันรับรองเลยว่าทำไม่ได้
กับไม่ทำ มันแตกต่างกันมากๆ

26
00:02:58,800 --> 00:03:01,640
- เล็กซ์ บทความลูกได้ลงหนังสือพิมพ์
- อะไรนะคะ

27
00:03:02,720 --> 00:03:04,400
ให้ตาย รูปรักน้ำเน่า

28
00:03:04,480 --> 00:03:06,600
"คุณครูพบรัก"
ครูดอว์สันกับครูวอล์กเกอร์

29
00:03:06,680 --> 00:03:07,600
ไม่อยากจะเชื่อ

30
00:03:07,680 --> 00:03:10,520
หนูส่งไปที่คอลัมน์
นักข่าวรุ่นเยาว์เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน

31
00:03:10,600 --> 00:03:13,840
- แล้วพวกเขาก็ตีพิมพ์มันจริงๆ
- ลูกถูกเลือก นี่มันเยี่ยมเลยนะ

32
00:03:13,920 --> 00:03:16,560
ใช่เลย ลูกรัก พวกเขาตีพิมพ์รูปของลูก

33
00:03:16,640 --> 00:03:19,920
หนูใช้กล้องดิจิตอลสอดแนมของเทย์เลอร์
มันถ่ายรูปจากทั่วทุกมุมเลย

34
00:03:20,000 --> 00:03:22,600
- บทความเรื่องอะไรเหรอ เล็กซ์
- พี่ใช้กล้องฉันเหรอ

35
00:03:23,760 --> 00:03:27,160
ก็แค่เรื่องมิตรภาพของ
ครูดอว์สันกับครูวอล์กเกอร์ค่ะ

36
00:03:27,240 --> 00:03:28,720
ทั้งคู่เป็นครูที่มิลลิงตัน

37
00:03:29,320 --> 00:03:31,000
ฟังดูเหมือนเป็นข่าวความสนใจของมนุษย์

38
00:03:31,080 --> 00:03:32,720
ใช่ค่ะ มันเป็นความสนใจของมนุษย์

39
00:03:32,920 --> 00:03:33,960
เรื่องซุบซิบน่ะสิ

40
00:03:36,080 --> 00:03:38,280
สวัสดีครับ ครับ เดี๋ยวเธอลงไป

41
00:03:39,400 --> 00:03:41,320
- เราจะฉลองกันตอนแม่กลับมานะ
- โอเคค่ะ

42
00:03:41,400 --> 00:03:43,320
เราจะไปช็อปปิ้งที่เมดิสันอเวนิว
แค่หนูกับแม่

43
00:03:43,400 --> 00:03:45,200
ฟังดูน่าสนุกนะ แม่ต้องไปแล้ว

44
00:03:45,280 --> 00:03:47,120
แม่ ทำไมแม่ไม่เอาเล็กซี่ไปด้วยล่ะ

45
00:03:47,200 --> 00:03:49,200
แม่ก็อยากพาทุกคนไปด้วยนะ

46
00:03:49,920 --> 00:03:51,760
ถึงเวลาต้องไปแล้ว

47
00:03:52,600 --> 00:03:55,760
ฉันเชื่อว่าทุกอย่าง
จะไปได้สวยตอนฉันไม่อยู่นะคะ

48
00:03:55,840 --> 00:03:57,120
ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ

49
00:03:58,320 --> 00:03:59,880
ขอให้ทริปไปได้สวยนะ

50
00:04:00,400 --> 00:04:02,440
- ลาก่อนจ้ะสาวๆ
- ลาก่อนค่ะแม่ รักแม่นะ

51
00:04:02,520 --> 00:04:04,000
เป็นเด็กดีที่โรงเรียนล่ะ

52
00:04:07,360 --> 00:04:08,360
แจ๋ว

53
00:04:09,000 --> 00:04:09,920
ใช่

54
00:04:12,000 --> 00:04:13,120
ไม่จริงน่า

55
00:04:30,600 --> 00:04:32,760
- ไง เล็กซี่
- ไง เล็กซี่

56
00:04:34,000 --> 00:04:35,640
- ไง เล็กซี่
- ไง

57
00:04:37,000 --> 00:04:38,360
สวัสดี

58
00:04:39,960 --> 00:04:44,160
ยินดีด้วยนะเล็กซี่ มันน่าตื่นเต้นมากเลย
เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์

59
00:04:44,240 --> 00:04:46,720
ครูวอล์กเกอร์กับครูดอว์สันเนี่ยนะ ไม่จริงน่า

60
00:04:46,800 --> 00:04:48,840
- ใครจะไปรู้
- อื้อฉาวสุดๆ

61
00:04:48,920 --> 00:04:51,280
- เธอยอดมาก เล็กซี่
- ขอบคุณนะทุกคน

62
00:04:52,240 --> 00:04:54,000
- ไง
- สวัสดี

63
00:04:54,120 --> 00:04:55,920
- ไง เล็กซ์
- ไง

64
00:04:57,520 --> 00:04:59,480
ให้ตาย นั่นครูวอล์กเกอร์

65
00:04:59,560 --> 00:05:01,520
ไม่รู้ว่าครูดอว์สันเห็นอะไรในตัวเขา

66
00:05:02,080 --> 00:05:03,720
เสื้อโค้ทเขียวน่าเกลียดนั่นด้วย

67
00:05:04,840 --> 00:05:06,120
สวัสดีค่ะครูวอล์กเกอร์

68
00:05:08,240 --> 00:05:09,120
เล็กซี่

69
00:05:09,720 --> 00:05:13,360
สวัสดี ครูจะส่งให้เธอทันทีเลยนะ แจ็ค

70
00:05:13,440 --> 00:05:14,960
ขอบคุณครับ

71
00:05:15,040 --> 00:05:16,760
ครูวอล์กเกอร์

72
00:05:18,600 --> 00:05:21,760
นั่นคุณสเติร์น
เจ้าหน้าที่ธุรการจอมบงการ

73
00:05:21,840 --> 00:05:23,440
ฉันขอคุยกับคุณสักเดี๋ยวได้ไหม

74
00:05:24,760 --> 00:05:26,360
ได้เลยครับ คุณสเติร์น

75
00:05:27,360 --> 00:05:29,280
ไว้เจอพวกเธอสองคนในคาบนะ

76
00:05:37,440 --> 00:05:38,760
บทความนั่นใช้ได้เลย

77
00:05:38,840 --> 00:05:40,160
นายเห็นด้วยเหรอ

78
00:05:40,360 --> 00:05:42,240
ใช่ เฮ็ดด้า ฮอปเปอร์สู้ไม่ได้เลย

79
00:05:42,320 --> 00:05:43,480
เฮ็ดด้าคือใคร

80
00:05:43,960 --> 00:05:45,920
แล้วเรียกตัวเองว่านักเขียนเนี่ยนะ
เธอควรจะรู้สิ

81
00:05:46,000 --> 00:05:48,160
เธอเป็นนักเขียน
คอลัมน์ซุบซิบที่โด่งดังที่สุด

82
00:05:48,880 --> 00:05:50,880
ฉันไม่ใช่นักเขียนคอลัมน์ซุบซิบนะ

83
00:05:50,960 --> 00:05:52,720
ฉันให้คำแนะนำในหนังสือพิมพ์โรงเรียน

84
00:05:52,800 --> 00:05:55,320
บทความใน เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์
เป็นเรื่องความสนใจของมนุษย์

85
00:05:56,120 --> 00:05:58,880
ใช่ แน่นอนอยู่แล้ว

86
00:06:02,600 --> 00:06:04,400
เอาล่ะ ความลับของเธอคืออะไร

87
00:06:05,000 --> 00:06:07,160
ถ้าฉันบอกนาย
มันก็ไม่เป็นความลับแล้วสิ เกบ

88
00:06:07,240 --> 00:06:11,000
เธอถ่ายรูปนั้นของครูวอล์กเกอร์ได้ยังไง
เขาไม่ยอมให้เอารูปลงหนังสือรุ่นด้วยซ้ำ

89
00:06:11,080 --> 00:06:14,080
ก็อย่างที่เขาพูดกัน
"นักข่าวที่ดีทำงานอยู่เสมอ"

90
00:06:14,160 --> 00:06:15,160
- ไง เกบ
- ไง เจนนิเปอร์

91
00:06:15,240 --> 00:06:16,560
บาย เกบ

92
00:06:19,920 --> 00:06:22,760
เธอตื่นเต้นแค่ไหนที่บทความ
ได้ลง เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์

93
00:06:22,840 --> 00:06:25,880
- ใครๆ ก็พูดถึงเรื่องนั้น
- แจ็ค ดาวนีย์เพิ่งว่าฉันไป

94
00:06:26,480 --> 00:06:28,200
แน่อยู่แล้ว เขาน่ะขี้อิจฉาจะตาย

95
00:06:28,280 --> 00:06:29,600
- เธอคิดงั้นเหรอ
- ให้ตาย

96
00:06:29,680 --> 00:06:32,080
เธอถ่ายรูปครูออกมาเลิศสุดๆ

97
00:06:32,160 --> 00:06:35,000
แถมเธอก็เขียนบทความสุดเลิศ
เรื่องความรักลับๆ ของพวกเขา

98
00:06:35,080 --> 00:06:37,560
และมันก็ได้ตีพิมพ์
ในหนังสือพิมพ์เจ้าใหญ่ที่นิวยอร์ก

99
00:06:37,640 --> 00:06:39,680
คิดดูสิ บรรณาธิการหนังสือพิมพ์โรงเรียน

100
00:06:39,760 --> 00:06:41,640
ถูกสมาชิกข้ามหน้าข้ามตาน่ะ

101
00:06:41,720 --> 00:06:45,200
- เขาเจ็บสุดๆ เลยล่ะ
- เธอพูดถูก เจ็น ขอบใจนะ

102
00:06:45,280 --> 00:06:47,240
- มันหน้าที่เพื่อนนี่
- ใช่เลย

103
00:06:59,760 --> 00:07:01,800
เธอคิดว่าครูดอว์สันเห็นรูปหรือยัง

104
00:07:02,000 --> 00:07:03,560
ฉันไม่รู้สิ ดูยากนะ

105
00:07:03,640 --> 00:07:05,560
ทุกคน ฟังทางนี้หน่อย

106
00:07:07,640 --> 00:07:08,880
สวัสดี

107
00:07:11,280 --> 00:07:14,880
อย่างที่พวกเธอรู้กัน นี่คือสัปดาห์อาชีพ
และเราได้รับเกียรติอย่างสูง

108
00:07:15,280 --> 00:07:19,640
จากพ่อแม่มากความสามารถ
หลายท่านที่เข้าร่วม

109
00:07:19,720 --> 00:07:22,920
ฉันอยากให้พวกเธอ
ตั้งใจเต็มที่ตอนพวกเขามานะ

110
00:07:23,240 --> 00:07:25,960
เอาล่ะ ผู้บรรยายคนแรกของเรา

111
00:07:26,040 --> 00:07:31,000
อดีตเจ้าหน้าที่ซีไอเอ
ที่ทำงานมา 12 ปี

112
00:07:31,080 --> 00:07:35,240
และเป็นเจ้าหน้าที่แฝงตัวอยู่สิบปี

113
00:07:35,600 --> 00:07:38,520
ทุกคน ปรบมือให้กับ

114
00:07:38,600 --> 00:07:40,680
คุณนายซอมเมอร์วิลล์

115
00:07:47,400 --> 00:07:48,720
ขอบคุณค่ะครูดอว์สัน

116
00:07:49,960 --> 00:07:52,840
ชีวิตของเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการซีไอเอ

117
00:07:52,920 --> 00:07:55,960
มันก็ตื่นเต้นมากๆ เลย

118
00:07:56,040 --> 00:07:59,760
เธอจะได้เดินทางทั่วโลก
สัมผัสวัฒนธรรมที่ต่างออกไป

119
00:07:59,840 --> 00:08:02,600
พบกับคนที่น่าสนใจมากมาย

120
00:08:02,680 --> 00:08:07,600
แต่... มันก็เป็นชีวิตที่โดดเดี่ยว
เต็มไปด้วยห้องโรงแรมว่างเปล่า

121
00:08:07,720 --> 00:08:10,240
และอาหารมื้อดึกในร้านเล็กๆ ถูกๆ

122
00:08:11,520 --> 00:08:13,520
แล้วเธอก็จะเริ่มคิดถึงแมวของเธอ

123
00:08:15,360 --> 00:08:16,760
สำนักงานหนังสือพิมพ์มิลลิงตัน บิวเกิล

124
00:08:21,080 --> 00:08:22,520
ฉันก็เขียนได้เหมือนกัน

125
00:08:25,440 --> 00:08:27,960
แจ็ค นายช่วยดูแบบร่างพวกนี้หน่อย

126
00:08:29,920 --> 00:08:32,800
ฉันคิดว่าสมองฉันไม่ทำงานแล้ว
เรากลับบ้านได้หรือยัง

127
00:08:32,960 --> 00:08:36,000
ถ้าไม่มีฉัน โรงเรียนนี้
จะเป็นยังไงเนี่ย ฟังนี่สิ

128
00:08:36,320 --> 00:08:38,200
"ถึงเล็กซี่ ฉันกับเพื่อนทะเลาะกัน

129
00:08:38,280 --> 00:08:40,840
"เราดีกันแล้ว แต่ฉันยังเจ็บปวด
กับสิ่งเลวร้ายที่เธอพูดถึงฉันอยู่

130
00:08:40,920 --> 00:08:42,960
"ฉันควรจะทำยังไงดี ลงชื่อ เศร้าสุดๆ"

131
00:08:43,320 --> 00:08:46,840
นี่มันแย่เลยนะ
คุณจะแนะนำยังไงคะ ดร. โกลด์

132
00:08:47,400 --> 00:08:50,480
ฉันคิดว่าเธอต้องซื่อสัตย์
และบอกไปว่ารู้สึกยังไง

133
00:08:50,560 --> 00:08:52,960
- นั่นคือสิ่งที่ฉันจะทำกับเธอ
- ฉันก็จะทำกับเธอ

134
00:08:53,480 --> 00:08:55,400
จากนั้น เธอก็ควร
ให้รางวัลตัวเองที่พูดออกไป

135
00:08:55,480 --> 00:08:57,960
ด้วยการซื้อกระเป๋าเจลลี่โรลใบเล็กน่ารัก

136
00:08:58,160 --> 00:08:59,440
แนะนำดีมาก

137
00:08:59,520 --> 00:09:01,360
ไม่นานเธอก็จะรู้สึกดีขึ้น

138
00:09:01,480 --> 00:09:02,640
แน่นอนเลยล่ะ

139
00:09:02,720 --> 00:09:05,680
โอเค ทุกคน ถึงเวลาประชุมประจำสัปดาห์

140
00:09:13,040 --> 00:09:15,240
เรื่องแรกของเรา

141
00:09:15,320 --> 00:09:17,520
อย่างที่พวกเธอส่วนใหญ่รู้แล้ว...

142
00:09:18,320 --> 00:09:21,360
วันนี้เล็กซี่ โกลด์ได้รับเกียรติ
จาก เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์

143
00:09:21,440 --> 00:09:23,720
ซึ่งตีพิมพ์บทความและรูปถ่าย

144
00:09:24,000 --> 00:09:27,120
ที่เธอส่งไปในส่วนนักข่าวรุ่นเยาว์

145
00:09:27,920 --> 00:09:29,760
มาปรบมือให้เธอกัน

146
00:09:30,000 --> 00:09:31,400
- เยี่ยมเลย
- ใช่

147
00:09:37,120 --> 00:09:40,200
ทีนี้ แจ็ค ดาวนีย์ บรรณาธิการของเธอ
อยากจะพูดอะไรซักหน่อย

148
00:09:40,280 --> 00:09:41,240
ผมอยากพูดเหรอ

149
00:09:43,240 --> 00:09:44,840
ครับ ผมจะพูด

150
00:09:45,520 --> 00:09:47,040
ขอบคุณครับ ครูโกลด์บลัม

151
00:09:48,680 --> 00:09:51,480
ฉันคิดว่าฉันแค่อยากบอกว่า
เราทุกคนภูมิใจ

152
00:09:51,560 --> 00:09:55,200
ที่หนึ่งในพวกเราสามารถ
หาทางไปในแพลตฟอร์มที่กว้างขวางได้

153
00:09:55,640 --> 00:09:59,720
โดยเฉพาะเพื่อนร่วมงาน
จากหนึ่งในหัวข่าวที่ไม่ค่อยมีสาระ

154
00:10:02,120 --> 00:10:04,200
ยินดีด้วยนะเล็กซี่

155
00:10:04,280 --> 00:10:07,240
วันนี้ เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์
พรุ่งนี้ก็ลง เดอะโพสต์

156
00:10:07,320 --> 00:10:09,960
- ใช่ ยินดีด้วย
- ใช่เลย

157
00:10:10,040 --> 00:10:12,080
- เทพธิดาบนเขาสูง
- ขอบใจนะเจ็น

158
00:10:15,160 --> 00:10:17,960
ฟังนะ ฉันต้องการบทความเธอ
ถ้าเธออยากจะลงในฉบับหน้า

159
00:10:18,040 --> 00:10:20,120
- เรื่องนี้มันเก่าไปแล้ว
- รู้อะไรไหม แจ็ค

160
00:10:20,200 --> 00:10:21,960
ที่จริงฉันต้องขอบคุณนายนะ

161
00:10:22,040 --> 00:10:24,200
เพราะนายไม่ยอมลง
บทความฉันในหนังสือพิมพ์โรงเรียน

162
00:10:24,280 --> 00:10:26,720
ฉันก็เลยตัดสินใจ
ส่งไปที่ เดอะเดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์

163
00:10:32,720 --> 00:10:34,000
เกอร์ทรูด คุณทำผมตกใจนะ

164
00:10:34,080 --> 00:10:35,320
ฉันต้องคุยกับคุณ

165
00:10:36,200 --> 00:10:38,240
มีอะไรให้คุยอีกล่ะ

166
00:10:38,960 --> 00:10:40,440
ฉันแค่ไม่เข้าใจ

167
00:10:40,520 --> 00:10:42,640
อย่าพูดเสียงดังได้ไหม

168
00:10:43,800 --> 00:10:45,360
ผม... ผมไม่...

169
00:10:45,880 --> 00:10:47,520
ผมไม่เคยอยากทำร้ายคุณ

170
00:10:47,600 --> 00:10:50,320
จริงเหรอ แล้วคุณตั้งใจจะทำอะไรล่ะ

171
00:10:53,080 --> 00:10:56,440
อะไรมันเปลี่ยนไป เราวางแผนกันไว้หมดแล้ว

172
00:10:58,280 --> 00:11:00,200
ออร์แลนโด ฉันรักคุณนะ

173
00:11:00,280 --> 00:11:02,000
โอเค ผมไม่ได้รักคุณ

174
00:11:03,760 --> 00:11:06,000
นั่นคือสิ่งที่เปลี่ยนไป
คุณช่วยเข้าใจได้ไหม

175
00:11:09,600 --> 00:11:11,400
ฉันว่าฉันคงต้องพยายามทำนะ

176
00:11:13,880 --> 00:11:15,800
ฉันเสียใจที่ฉันได้เจอคุณ

177
00:11:17,640 --> 00:11:20,400
ถ้าคุณคิดว่าฉันจะ
เดินผ่านคุณในห้องโถงนี่ต่อไป

178
00:11:20,480 --> 00:11:22,120
คุณก็คิดผิดอย่างน่าสังเวช

179
00:11:22,680 --> 00:11:24,000
หนึ่งในพวกเราต้องไปจากมิลลิงตัน

180
00:11:24,080 --> 00:11:26,960
และฉันขอรับรองเลยว่ามันจะไม่ใช่ฉัน

181
00:11:34,520 --> 00:11:36,240
- สวัสดีค่ะครูดอว์สัน
- สวัสดีจ้ะ เล็กซี่

182
00:11:51,160 --> 00:11:53,360
ไง ลูก พร้อมนอนหรือยัง

183
00:11:53,440 --> 00:11:56,360
ค่ะ หนูเพิ่งตอบคำถาม
ในเมลสำหรับคอลัมน์หนูเสร็จ

184
00:11:56,880 --> 00:11:59,240
วันหนึ่งมันมีเวลาไม่พอเลย

185
00:11:59,320 --> 00:12:00,880
ขอโทษที่มาไม่ทันมื้อเย็นนะ

186
00:12:00,960 --> 00:12:03,440
งานแถลงข่าวที่พ่อดูแลมันยาวนานมาก

187
00:12:03,520 --> 00:12:06,360
นายกขอให้สภานิติบัญญัติ
เพิ่มความช่วยเหลือ

188
00:12:06,440 --> 00:12:10,520
ให้โรงเรียนในเมือง
และเอาเป็นว่ามันไปได้ไม่สวยเลย

189
00:12:10,600 --> 00:12:12,760
ไม่เป็นไรค่ะพ่อ
นั่นมันฟังดูสำคัญมากเลย

190
00:12:12,840 --> 00:12:16,360
ไม่สำคัญเท่าลูกหรอก ถึงเวลานอนแล้ว

191
00:12:19,480 --> 00:12:21,880
- วันนี้เป็นยังไงบ้าง
- ก็โอเคค่ะ

192
00:12:24,400 --> 00:12:25,920
พ่อ...

193
00:12:26,000 --> 00:12:27,960
อ่านบทความของลูก

194
00:12:28,640 --> 00:12:31,120
เก่งมาก เขียนได้ดีเลย

195
00:12:31,200 --> 00:12:33,040
ลูกเลือกธีมได้ดี

196
00:12:33,120 --> 00:12:35,880
พ่อว่ามันเป็นบทความข่าว
ที่อบอุ่นหัวใจเลยล่ะ

197
00:12:35,960 --> 00:12:38,000
- จริงเหรอคะ
- แน่นอนเลย

198
00:12:39,480 --> 00:12:41,520
พ่อคะ พ่อเคยเขียนอะไรที่...

199
00:12:42,200 --> 00:12:44,040
ไม่รู้สิ ทำให้เกิดเรื่องอื่นขึ้นไหมคะ

200
00:12:44,440 --> 00:12:47,400
แน่นอนสิ สื่อสารมวลชน
มันก็เป็นแบบนั้น แล้วลูกก็จะไปถึงจุดนั้น

201
00:12:47,480 --> 00:12:49,640
นี่เป็นงานที่ดีนะ เล็กซ์
ลูกควรภูมิใจกับมัน

202
00:12:50,040 --> 00:12:52,120
หนูภูมิใจค่ะ ภูมิใจมากๆ เลย หนูแค่...

203
00:12:52,200 --> 00:12:55,000
หนูอยากเขียนข่าวที่มีสาระค่ะ
แบบที่พ่อทำน่ะ

204
00:12:55,080 --> 00:12:57,640
ลูกไม่ได้เริ่มที่ข่าวมีสาระหรอก
ลูกต้องไต่เต้าขึ้นไป

205
00:12:57,720 --> 00:12:59,520
- พ่อก็ทำแบบนั้น
- ทำยังไงเหรอคะ

206
00:13:00,480 --> 00:13:03,320
ขอคิดก่อน พ่อทำงานที่ เดอะเมอร์คิวรี เฮรัลด์

207
00:13:03,400 --> 00:13:05,840
ในหมวดที่เป็นความลับ
พอพ่อได้เบาะแสอะไร

208
00:13:05,920 --> 00:13:08,520
พ่อก็สืบเล็กน้อยด้วยตัวเองแล้วก็พบ

209
00:13:08,600 --> 00:13:12,680
ขยะพิษที่ซ่อนอยู่
ข้างใต้ร้านเบอร์เกอร์ท้องถิ่น

210
00:13:12,880 --> 00:13:16,800
พ่อเลยเสนอเรื่องกับบรรณาธิการ
และได้ขึ้นหน้าหนึ่งของ เดอะเฮรัลด์

211
00:13:16,880 --> 00:13:18,840
หลังจากนั้น พวกเขาก็ให้พ่อเป็นผู้เขียนข่าว

212
00:13:19,600 --> 00:13:20,560
โอ้โฮ

213
00:13:20,640 --> 00:13:22,440
มันมีเรื่องราวอยู่รอบตัวลูก เล็กซ์

214
00:13:22,520 --> 00:13:24,120
ลูกแค่ต้องเปิดตาให้กว้างไว้

215
00:13:24,200 --> 00:13:27,080
และเมื่อลูกมีลางสังหรณ์
เรื่องอะไร ก็สืบมันซะ

216
00:13:28,600 --> 00:13:31,320
- หนูว่าหนูทำได้นะคะ
- พ่อรู้ว่าลูกทำได้

217
00:13:31,520 --> 00:13:33,720
ลูกจะทึ่ง ถ้าได้รู้ว่าการทำงานหนัก

218
00:13:33,800 --> 00:13:37,160
จินตนาการและโชคเล็กน้อย
จะนำพาอะไรมาให้ลูก

219
00:13:37,840 --> 00:13:39,960
- ราตรีสวัสดิ์
- กอดๆ จุ๊บๆ นะคะพ่อ

220
00:13:40,040 --> 00:13:41,840
กอดๆ จุ๊บๆ จ้ะลูกรักของพ่อ

221
00:14:03,320 --> 00:14:05,400
ข้างในหรือว่ารอบๆ พาหนะ

222
00:14:05,480 --> 00:14:09,320
ที่คุณเห็นอยู่ข้างหลังฉันตอนนี้
พาหนะคือรถเก๋งสีอ่อน

223
00:14:10,080 --> 00:14:12,680
ใครที่อาจเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น...

224
00:14:17,320 --> 00:14:19,240
- สบายดีได้ไหมครับ
- สบายดี ขอบใจ

225
00:14:20,960 --> 00:14:22,680
"ครูถูกระบุว่าหายตัวไป"
ออร์แลนโด วอล์กเกอร์หายตัวไป

226
00:14:29,520 --> 00:14:31,440
เล็กซี่ ลูกรัก ตื่นได้แล้ว

227
00:14:32,360 --> 00:14:33,480
พ่อ ตอนนี้กี่โมงคะ

228
00:14:33,560 --> 00:14:36,520
ลูกรัก พ่อมีบางอย่างต้องบอกลูก
และมันไม่ง่ายเลย

229
00:14:37,040 --> 00:14:39,480
พ่อเพิ่งรับสายจากหนึ่งใน
บรรณาธิการหนังสือพิมพ์

230
00:14:39,560 --> 00:14:42,080
และดูเหมือนว่าครูของลูก ครูวอล์กเกอร์...

231
00:14:43,040 --> 00:14:44,200
เขาหายตัวไป

232
00:14:44,880 --> 00:14:46,400
เดี๋ยว เกิดอะไรขึ้นคะ

233
00:14:46,480 --> 00:14:47,760
ตอนนี้ยังไม่มีข้อมูลอะไรมาก

234
00:14:47,840 --> 00:14:51,960
แต่พวกเขาเจอรถของเขา
ที่แม่น้ำอีสต์เช้าตรู่วันนี้

235
00:14:52,040 --> 00:14:54,040
ตายแล้ว แล้วครูวอล์กเกอร์ล่ะคะ

236
00:14:54,120 --> 00:14:55,680
ยังหาเขาไม่เจอ

237
00:14:55,760 --> 00:14:59,200
มันมีการคาดเดาหลายอย่าง
แต่... มันดูไม่ค่อยจะดีเลย

238
00:14:59,680 --> 00:15:02,520
ฟังนะ ยายหนู วันนี้จะยากลำบากเลย
สำหรับลูก ทำไมไม่ไปเตรียมตัวล่ะ

239
00:15:02,600 --> 00:15:04,680
พ่อจะเดินไปส่งที่โรงเรียน

240
00:15:05,520 --> 00:15:07,560
โอ้โฮ หนูไม่... ไม่อยากจะเชื่อเลย

241
00:15:13,960 --> 00:15:16,080
เจ็น เจ็น ตื่น

242
00:15:16,280 --> 00:15:18,480
ครูวอล์กเกอร์... เขาหายตัวไป

243
00:15:18,960 --> 00:15:20,440
เขาอะไรนะ

244
00:15:22,120 --> 00:15:24,080
ข่าวการหายตัวไปที่เลวร้ายของครูวอล์กเกอร์

245
00:15:24,160 --> 00:15:26,600
กระจายไปอย่างรวดเร็ว
กว่าข่าวลดราคาที่โกดังบาร์นีย์

246
00:15:26,680 --> 00:15:29,600
อย่างเดียวที่ฉันรู้คือ
ถ้าเขาก้าวลงในแม่น้ำพิษนั่น

247
00:15:29,680 --> 00:15:33,480
เขาต้องพันร่างกาย
ขัดไฮโดรตั้งแต่หัวอย่างรุนแรง

248
00:15:33,560 --> 00:15:35,800
แม้แต่ปลายังไม่ยอมอยู่ที่นั่นเลย

249
00:15:38,320 --> 00:15:40,680
ให้ตาย กล้องเยอะเป็นบ้า

250
00:15:41,160 --> 00:15:42,640
หวังว่าจะถ่ายมุมที่ฉันสวยไปนะ

251
00:15:55,440 --> 00:15:57,840
สิ่งเดียวที่ดีเกี่ยวกับ
การไว้ทุกข์คือสีดำอินเทรนด์เสมอ

252
00:15:58,280 --> 00:16:01,200
ฉันรู้ ใครก็ตามที่คิดเรื่องนั้นน่ะ
อยู่ล้ำยุคล้ำสมัยมาเยอะเลยล่ะ

253
00:16:02,480 --> 00:16:04,920
ฉันไม่อยากเชื่อว่าเรื่องครูวอล์กเกอร์
จะออกข่าวเยอะแบบนี้

254
00:16:05,000 --> 00:16:06,680
ใครจะไปคิดว่าเขาโด่งดังขนาดนี้

255
00:16:06,760 --> 00:16:09,200
ฉันยอมตายเพื่อ
ชุดคุณสเติร์นเลย พูดจริงนะ

256
00:16:10,400 --> 00:16:13,840
มันแปลกๆ หรือเปล่า
ที่เขาหายไปตอนบทความฉันถูกตีพิมพ์

257
00:16:13,920 --> 00:16:15,520
ใช่ นั่นมันน่าเสียดายมาก

258
00:16:15,600 --> 00:16:17,480
เสียดายเหรอ มันแปลกเกินไปนะ

259
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
เอาล่ะ เล็กซี่
เธอมีข่าวอะไรเรื่องครูวอล์กเกอร์

260
00:16:21,080 --> 00:16:22,280
- อะไรนะ
- ให้ตาย

261
00:16:22,360 --> 00:16:25,320
ฉันรู้ว่าเธอมีข่าววงในเรื่องเขา
ตอนนี้เขาอยู่ไหน

262
00:16:25,400 --> 00:16:27,960
ฉันไม่รู้เลย
แต่นายเริ่มมากวนฉันแล้วนะ

263
00:16:30,480 --> 00:16:34,160
อย่างที่ทุกคนรู้กัน
เรามีวิกฤตเล็กน้อยในโรงเรียนเรา

264
00:16:34,240 --> 00:16:35,840
ครูวอล์ก...

265
00:16:35,920 --> 00:16:37,920
สัปดาห์อาชีพ

266
00:16:39,280 --> 00:16:40,600
ครูวอล์กเกอร์...

267
00:16:41,360 --> 00:16:45,280
ยังไงก็ตาม ในตอนนี้
คาบเรียนจะดำเนินต่อไป

268
00:16:45,360 --> 00:16:47,880
เอาล่ะ ผู้บรรยายคนต่อไปของเรามาแล้ว

269
00:16:48,840 --> 00:16:50,800
เขาเป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆ

270
00:16:50,920 --> 00:16:53,160
ที่เป็นนักสตาฟสัตว์มือรางวัล

271
00:16:53,240 --> 00:16:55,640
ทุกคน นี่คุณกรีนแบลตต์

272
00:16:57,800 --> 00:17:00,560
ครูดอว์สันที่น่าสงสาร
ผู้ชายที่เธอรักหายตัวไป

273
00:17:00,640 --> 00:17:03,440
และที่แย่ยิ่งกว่านั้น
เมื่อวานเขาไล่เธอไป

274
00:17:03,520 --> 00:17:05,560
เธอคงอึดอัดมาก นวดรีดเส้น

275
00:17:05,640 --> 00:17:08,080
ที่พีค็อกสปาน่าจะช่วยเธอได้มากเลย

276
00:17:11,400 --> 00:17:13,480
ถ้ามันเป็นไปได้

277
00:17:13,560 --> 00:17:15,640
ห่อปลาของเธอในผ้าขนหนูชื้น

278
00:17:16,640 --> 00:17:18,720
- จากนั้น...
- ขอโทษนะครับ ครูดอว์สัน

279
00:17:19,080 --> 00:17:20,440
เล็กซี่ โกลด์อยู่นี่ไหมครับ

280
00:17:23,560 --> 00:17:24,440
หนูเหรอคะ

281
00:17:41,880 --> 00:17:44,160
- อเล็กซานดรา โกลด์ใช่ไหม
- ฉันมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ

282
00:17:44,520 --> 00:17:47,240
ไม่ ไม่เลย ฉันสงสัยว่า
ฉันถามอะไรเธอซักหน่อยได้ไหม

283
00:17:47,320 --> 00:17:49,720
ฉันนักสืบพอตเตอร์ นั่งก่อนสิ

284
00:17:54,480 --> 00:17:56,680
หนูจะรู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นนักสืบจริงๆ

285
00:18:01,240 --> 00:18:02,200
เอ็นวายพีดี มอร์ริส พอตเตอร์

286
00:18:04,640 --> 00:18:05,960
ฉันเข้าใจว่าเธอเป็นคนเขียน

287
00:18:06,040 --> 00:18:08,560
คอลัมน์ซุบซิบให้หนังสือพิมพ์โรงเรียนใช่ไหม

288
00:18:08,800 --> 00:18:10,520
คอลัมน์ให้คำแนะนำค่ะ

289
00:18:10,760 --> 00:18:13,320
ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องความสัมพันธ์

290
00:18:13,400 --> 00:18:15,880
ระหว่างครูวอล์กเกอร์กับครูดอว์สัน
เป็นพิเศษ นั่นถูกต้องไหม

291
00:18:22,400 --> 00:18:25,200
ก่อนที่จะถามไปไกลกว่านี้
ฉันแค่อยากบอกว่ายินดีด้วย

292
00:18:25,280 --> 00:18:27,360
กับบทความของเธอใน
เดลี่เอกซ์แซมมิเนอร์ เมื่อวานนี้นะ

293
00:18:27,440 --> 00:18:29,520
- มันน่าทึ่งมากๆ เลย
- คุณเห็นด้วยเหรอคะ

294
00:18:29,640 --> 00:18:32,040
ใช่เลย รูปก็เยี่ยมมาก เธอถ่ายหรือเปล่า

295
00:18:32,120 --> 00:18:34,000
ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ

296
00:18:34,720 --> 00:18:37,720
ก่อนที่บทความจะตีพิมพ์
ฉันเป็นคนเดียวที่

297
00:18:37,800 --> 00:18:40,040
รู้ว่าครูวอล์กเกอร์
กับครูดอว์สันรักกันมากแค่ไหน

298
00:18:40,120 --> 00:18:42,000
ฉันบอกเจนนิเฟอร์ เพื่อนรักฉันด้วย

299
00:18:42,080 --> 00:18:43,520
แล้วเมื่อวานนี้ก็...

300
00:18:44,680 --> 00:18:48,160
- เกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้เหรอ
- พวกเขาเลิกกันค่ะ

301
00:18:48,480 --> 00:18:51,760
ที่จริง เขาเลิกกันเธอ
ครูดอว์สันเสียใจมากๆ เลย

302
00:18:53,800 --> 00:18:56,880
- เธอเห็นเหตุการณ์เหรอ
- พวกเขาทะเลาะกันค่ะ

303
00:18:56,960 --> 00:18:59,400
และเธอบอกว่าหนึ่งในพวกเขา
ต้องออกไปจากมิลลิงตัน

304
00:18:59,480 --> 00:19:01,320
และมันจะไม่ใช่เธอ

305
00:19:01,600 --> 00:19:03,560
เธออาจจะช่วยได้มากเลยนะคะ

306
00:19:08,200 --> 00:19:10,560
ฉันจะติดต่อไป
ถ้ามีอะไรถามเพิ่มเติมนะ

307
00:19:13,120 --> 00:19:14,480
นักสืบพอตเตอร์คะ

308
00:19:15,120 --> 00:19:18,440
มีใครบอกคุณไหมว่า
คุณจะดูดีขึ้นถ้าไม่มีหนวด

309
00:19:20,520 --> 00:19:21,480
ไม่นะ

310
00:19:21,560 --> 00:19:23,920
ฉันว่าคุณควรเอาไปพิจารณาดูนะคะ

311
00:19:24,880 --> 00:19:28,080
รบกวนแค่นี้แหละ คุณโกลด์
ขอบคุณที่สละเวลา

312
00:19:28,360 --> 00:19:29,840
หนูยินดีค่ะ

313
00:19:40,440 --> 00:19:42,920
ครูดอว์สัน ผมนักสืบพอตเตอร์

314
00:19:43,640 --> 00:19:45,080
เชิญนั่งก่อนครับ

315
00:19:46,400 --> 00:19:47,440
คุณหาเขาเจอไหมคะ

316
00:19:48,280 --> 00:19:49,400
ไม่ครับ ยังไม่เจอ

317
00:19:55,040 --> 00:19:56,840
เธอยืนแอบฟังใครมาตั้งนานน่ะ

318
00:19:57,560 --> 00:19:59,040
มีนักสืบอยู่ในนั้นกับครูดอว์สัน

319
00:19:59,120 --> 00:20:01,000
ผมรู้มาจากมากกว่าหนึ่งแหล่งข่าวว่า

320
00:20:01,080 --> 00:20:03,760
คุณกับครูวอล์กเกอร์
มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาว

321
00:20:03,840 --> 00:20:05,880
- จริงหรือเปล่าครับ
- จริงค่ะ

322
00:20:07,360 --> 00:20:09,160
เจอครูวอล์กเกอร์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

323
00:20:12,200 --> 00:20:14,000
เมื่อวานตอนบ่ายค่ะ

324
00:20:15,640 --> 00:20:17,480
เขาดูโกรธหรือเปล่า เขาอารมณ์เสียไหม

325
00:20:17,920 --> 00:20:19,560
เขาไม่เป็นอะไรเลยค่ะ

326
00:20:19,920 --> 00:20:23,160
จริงเหรอครับ ผมรู้มาจาก
หนึ่งในนักเรียนคุณว่าคุณ

327
00:20:23,240 --> 00:20:25,560
ทะเลาะกับครูวอล์กเกอร์
ใหญ่โตเลยเมื่อวานนี้

328
00:20:25,640 --> 00:20:28,080
แล้วก็ขู่เขา
ถ้าหากเขาไม่ยอมไปจากโรงเรียนนี้

329
00:20:28,920 --> 00:20:30,400
นั่นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ

330
00:20:33,360 --> 00:20:36,360
คุณช่วยไปในตัวเมืองกับผม
เพื่อตอบคำถามเพิ่มเติมได้ไหมครับ

331
00:20:37,920 --> 00:20:40,080
ฉันว่าฉันติดต่อทนายก่อนดีกว่า

332
00:20:43,080 --> 00:20:45,440
ไม่นะ นักสืบนั่นคิดว่า
ครูดอว์สันเกี่ยวข้องกับ

333
00:20:45,520 --> 00:20:48,240
การหายตัวไปของครูวอล์กเกอร์
และมันเป็นความผิดฉัน

334
00:20:48,320 --> 00:20:49,440
อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย

335
00:20:49,520 --> 00:20:51,640
ต่อให้ไม่มีความปากมากของเธอ
หล่อนก็เป็นผู้ต้องสงสัยหลัก

336
00:20:51,720 --> 00:20:53,680
สิ่งเดียวที่เธอผิดคือรักเขา

337
00:20:53,760 --> 00:20:55,240
นั่นน่ะเป็นอาชญากรรมแน่นอนเลย

338
00:20:55,880 --> 00:20:58,640
ทำไมเธอถึงดูความจริงไม่ออก
เธอขู่เขา เราทั้งคู่ก็ได้ยินนะ

339
00:20:59,000 --> 00:21:02,040
เธอไม่ได้ขู่ เธอบอกว่าโรงเรียน
มันไม่ใหญ่พอสำหรับพวกเขาทั้งคู่

340
00:21:02,120 --> 00:21:04,040
แถมเธอก็ตัวเล็กเกินกว่าจะฆ่าใครได้ด้วย

341
00:21:04,480 --> 00:21:07,040
เธอไม่เคยได้ยินเรื่อง
ลิสซี่ บอร์เดน นักฆ่าสาวสวยเหรอ

342
00:21:07,160 --> 00:21:09,240
ฉันว่าฉันเคยได้ยินเรื่องดิสซี่ บอร์เดนนะ

343
00:21:10,360 --> 00:21:12,880
ฟังนะ ฉันไม่เชื่อว่า
ครูดอว์สันจะฆ่าครูวอล์กเกอร์

344
00:21:13,120 --> 00:21:14,520
แล้วใครทำล่ะ

345
00:21:14,720 --> 00:21:17,200
ฉันไม่รู้ ใครบอกว่าเขาถูกฆ่าล่ะ
มันไม่มีศพเลยนะ

346
00:21:17,280 --> 00:21:19,200
พวกเขาเจอรถเขา แต่ไม่เจอครูวอล์กเกอร์

347
00:21:19,280 --> 00:21:22,240
อะไรก็เกิดขึ้นได้
เขาอาจจะถูกจับเป็นตัวประกันก็ได้

348
00:21:22,320 --> 00:21:26,000
โอเค แนนซี่ ดรูว์ ฉันคิดว่า
เธอสืบสวนมานานเกินไปแล้ว

349
00:21:26,240 --> 00:21:29,240
ฉันจะสืบให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
และมันจะได้ออกข่าวหน้าหนึ่ง

350
00:21:29,320 --> 00:21:31,480
เธอไม่รู้เรื่องครูวอล์กเกอร์ด้วยซ้ำ

351
00:21:31,560 --> 00:21:34,320
ฉันเป็นคนเดียวที่รู้จักเขา
ห่วงใยเขานี้ไม่ต้องพูดถึงเลย

352
00:21:34,400 --> 00:21:36,200
รู้ไหม นายพูดถูก

353
00:21:37,000 --> 00:21:39,040
ถึงแม้มันเจ็บปวดที่ต้องพูดแบบนี้ แจ็ค

354
00:21:39,120 --> 00:21:41,200
ฉันคิดว่าเราควรร่วมมือกัน
แล้วก็สืบเรื่องนี้ด้วยกัน

355
00:21:41,280 --> 00:21:44,680
- ทำไปทำไมล่ะ
- สองหัวน่ะดีกว่าหัวเดียวนะ

356
00:21:44,760 --> 00:21:47,520
แถมถ้านายช่วยฉัน
ฉันรู้ว่าเราไขคดีนี้ได้แน่

357
00:21:48,600 --> 00:21:50,160
เธอพูดจริงเหรอ

358
00:21:50,240 --> 00:21:53,440
ฟังนะ ถ้านายห่วงใยครูวอล์กเกอร์
นายก็มีวิธีแสดงออกที่แปลกมาก

359
00:21:53,720 --> 00:21:55,840
นายจะนั่งเฉยๆ แล้วก็ไม่ทำอะไรเลยเหรอ

360
00:22:00,760 --> 00:22:04,680
ให้ตายเถอะ ทำไมคนเห็นแก่ตัวขนาดนี้
ถึงทำให้ฉันรู้สึกผิดได้นะ

361
00:22:04,760 --> 00:22:06,160
มันเป็นพรสวรรค์

362
00:22:07,560 --> 00:22:09,880
โอเค แต่เธอต้องสัญญา
ว่าจะไม่บอกใคร โอเคไหม

363
00:22:10,120 --> 00:22:11,840
ใจเย็นน่า ฉันจะไปบอกใครล่ะ

364
00:22:30,760 --> 00:22:32,280
- ฉันรู้แล้ว
- รู้อะไรเหรอ

365
00:22:32,360 --> 00:22:36,280
- รู้ว่าเธอชอบเขา
- ให้ตายเถอะ เจ็น มันก็แค่งานนะ

366
00:22:36,360 --> 00:22:38,840
ฉันบอกแจ็คว่าจะโทรหาเขาพรุ่งนี้
ว่าเราจะเจอกันกี่โมง

367
00:22:38,920 --> 00:22:41,600
เธอได้เบอร์เขามาแล้วเหรอ น่ารักจัง

368
00:22:42,840 --> 00:22:44,920
เจ็น เธอรู้อะไรเรื่องแจ็คบ้าง

369
00:22:45,240 --> 00:22:48,760
ก็ไม่มาก ฉันไม่สนน่ะ แต่เธอควรสนนะ

370
00:22:49,520 --> 00:22:51,720
- อะไรนะ
- รู้ตัวหน่อย เขาชอบเธอ

371
00:22:51,800 --> 00:22:54,320
เขาเลยทำเหมือนเธอเป็น
สินค้าไม่ผ่านคิวซีที่ห้างเอาท์เลท

372
00:22:54,400 --> 00:22:57,000
- ขอบใจ
- ให้ตาย ฉันว่าเขาก็น่ารักดี

373
00:22:57,240 --> 00:22:59,840
เขาสูง ลึกลับ สเปคเธอเลย

374
00:22:59,920 --> 00:23:02,320
มันไม่จริงน่า เจ็น ฉันไม่มีสเปค

375
00:23:09,080 --> 00:23:10,160
ไงคะ พ่อ

376
00:23:10,240 --> 00:23:11,800
ไง ลูกรัก โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง

377
00:23:12,360 --> 00:23:13,560
ก็โอเคค่ะ

378
00:23:14,640 --> 00:23:16,640
พ่อได้ข่าวเรื่องครูวอล์กเกอร์บ้างไหมคะ

379
00:23:16,720 --> 00:23:18,120
ที่โรงเรียนไม่ยอมบอกอะไรเราเลย

380
00:23:18,200 --> 00:23:20,640
พ่อได้ยินว่าเขาส่งนักดับน้ำ
ไปเพิ่มเพื่อช่วยตรวจสอบ

381
00:23:20,720 --> 00:23:22,680
พื้นที่ที่พวกเขาเอารถขึ้นมา

382
00:23:22,760 --> 00:23:26,160
แต่พ่อว่าไม่น่าเจออะไรมากหรอก
ตรงนั้นกระแสน้ำแรงมากๆ

383
00:23:26,920 --> 00:23:29,600
ถ้าพ่อจะทำข่าวเรื่องนี้
พ่อจะเริ่มต้นจากตรงไหนคะ

384
00:23:30,360 --> 00:23:32,560
นักข่าวที่ดีจะเริ่มจาก

385
00:23:32,640 --> 00:23:35,520
สืบประวัติของเป้าหมายเพื่อหาข้อมูล

386
00:23:35,600 --> 00:23:37,000
ข้อมูลแบบไหนคะ

387
00:23:37,080 --> 00:23:39,000
อะไรก็ตามที่ดูผิดปกติไป

388
00:23:39,080 --> 00:23:41,320
เพราะว่าบางครั้งเมื่อลูก
เอาความจริงมากมายมารวมกัน

389
00:23:41,400 --> 00:23:44,400
- มันก็จะนำไปสู่คำตอบ
- ฟังดูเหมือนงานนักสืบเลย

390
00:23:44,480 --> 00:23:48,040
นักข่าวเก่งๆ ก็เหมือนนักสืบนะ
แต่พวกเขาพึ่งตำรวจอย่างเดียวไม่ได้

391
00:23:48,120 --> 00:23:50,600
พวกเขาต้องสืบสวนของตัวเองด้วย

392
00:23:50,840 --> 00:23:54,560
- ค่ะ หนูว่ามันฟังดูมีเหตุผลนะ
- ไม่ เดี๋ยวก่อน

393
00:23:54,640 --> 00:23:56,440
พ่อดูออกเลยว่าลูกกำลังคิด

394
00:23:57,160 --> 00:23:59,920
การหายตัวไปของครูวอล์กเกอร์
ไม่ใช่ข่าวความสนใจของมนุษย์นะเล็กซี่

395
00:24:00,000 --> 00:24:01,080
มันเป็นคดีร้ายแรง

396
00:24:01,200 --> 00:24:03,920
ซึ่งแปลว่าพ่อไม่อยากให้ลูกเข้าไปเกี่ยว

397
00:24:04,000 --> 00:24:05,760
ไม่เอาน่า พ่อ หนูก็แค่สงสัย

398
00:24:05,920 --> 00:24:07,600
ไม่ต้องกังวล ไม่มีปัญหา

399
00:24:16,440 --> 00:24:20,000
ออกไป อันตราย
ห้ามเข้า พื้นที่ส่วนตัว ห้ามบุกรุก

400
00:24:21,600 --> 00:24:23,840
- นั่นใครน่ะ
- เธอคิดว่าใครล่ะ

401
00:24:24,640 --> 00:24:26,000
ทำตัวดีๆ ไม่งั้นก็ไปซะ

402
00:24:26,920 --> 00:24:28,280
ฉันขอเข้าไปได้ไหม

403
00:24:39,120 --> 00:24:40,240
พี่ต้องการอะไร

404
00:24:41,000 --> 00:24:44,000
ไม่มีอะไร
ฉันแค่คิดว่าแม่ไม่อยู่ก็เลย

405
00:24:44,080 --> 00:24:46,960
มาดูเธอหน่อย ดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง
เพราะว่าฉันใส่ใจเธอ

406
00:24:47,840 --> 00:24:51,680
- คิดว่าฉันโง่หรือยังไง
- ที่จริง...

407
00:24:53,760 --> 00:24:55,720
ฉันชอบที่เธอแต่งห้องนะ

408
00:24:57,200 --> 00:24:59,000
แต่ขยะพวกนี้มันอะไรกัน

409
00:24:59,080 --> 00:25:01,120
มันไม่ใช่ขยะ มันของสำคัญ

410
00:25:02,280 --> 00:25:03,480
นี่สำคัญเหรอ

411
00:25:04,160 --> 00:25:05,960
มันเป็นเครื่องดักฟัง

412
00:25:07,280 --> 00:25:08,520
มันแปลว่าเป็นความลับ

413
00:25:09,800 --> 00:25:12,440
ฟังผ่านนี่ เอาใส่หูสิ

414
00:25:19,840 --> 00:25:21,120
ไง

415
00:25:26,160 --> 00:25:29,520
เจ๋งใช่ไหมล่ะ และนี่คือของโปรดฉัน
วิทยุสื่อสารใส่ข้อมือ

416
00:25:29,600 --> 00:25:32,680
มันต้องมีไว้จะได้สื่อสาร
ระหว่างเจ้าหน้าที่ได้แบบแฮนด์ฟรี

417
00:25:33,480 --> 00:25:35,560
แล้วเธอไปเอาของทั้งหมดนี่มาจากไหน

418
00:25:35,640 --> 00:25:38,120
- ร้านคอร์เนอร์สปาย
- ไม่เคยได้ยินเลย

419
00:25:38,200 --> 00:25:41,040
มันอยู่ตรงข้ามถนน
จากที่แม่ไปเรียนพิลาทิส

420
00:25:43,040 --> 00:25:45,160
ความลับสุดยอด ถามพนักงาน

421
00:25:50,800 --> 00:25:52,440
ของนี่มันยอดไปเลย

422
00:26:00,280 --> 00:26:02,440
- นี่
- ดูสิ เจ้าซื่อบื้อ

423
00:26:03,520 --> 00:26:05,520
เจ๋ง เธอรู้ได้ยังไง

424
00:26:05,600 --> 00:26:07,560
น้องสาวประหลาดของฉัน
มีของแบบนี้อยู่ที่บ้าน

425
00:26:07,640 --> 00:26:08,840
มีอะไรให้ช่วยไหม

426
00:26:09,320 --> 00:26:12,080
ครับ เรากำลังตามหาอุปกรณ์สปาย

427
00:26:12,160 --> 00:26:15,760
เธอมาถูกที่แล้ว
มานี่สิ ฉันจะให้ดูอะไร

428
00:26:28,800 --> 00:26:30,720
แว่นตามองหลัง เจ๋ง

429
00:26:41,920 --> 00:26:43,120
นี่มันอะไรกัน

430
00:26:43,680 --> 00:26:47,160
ฉันอยู่แถวนี้ ก็เลยคิดว่าจะแวะมา

431
00:26:47,240 --> 00:26:48,960
- เขามาทำอะไรที่นี่
- ใครเหรอ

432
00:26:50,560 --> 00:26:51,840
อ๋อ เขาเหรอ

433
00:26:51,920 --> 00:26:53,960
ใช่ นั่นคือ "เขา" ที่ฉันพูดถึง

434
00:26:54,040 --> 00:26:56,400
มีเหตุผลที่ดีมากๆ เลยนะ...

435
00:26:56,480 --> 00:26:59,800
ฟังฉันนะ เล็กซี่
อีกไม่นานหลังจากนี้

436
00:26:59,880 --> 00:27:02,680
แดน ราเธอร์กับ
ไดแอน ซอว์เยอร์ ก็จะมาทำข่าว

437
00:27:02,760 --> 00:27:06,640
เรื่องการหายไปของครูวอล์กเกอร์
แต่... ฉันจะต้องได้ข่าวพิเศษ

438
00:27:06,720 --> 00:27:09,520
นายจะเอาข่าวนี้เหรอ นี่มันข่าวฉันนะ

439
00:27:10,280 --> 00:27:12,480
เกิดอะไรขึ้น พวกเขามาทำอะไรที่นี่

440
00:27:12,560 --> 00:27:14,440
ใช่ พวกนายมาทำอะไรที่นี่

441
00:27:14,880 --> 00:27:17,680
ในอีกสองวินาที
พวกเธอทั้งคู่จะบูชาฉัน

442
00:27:18,080 --> 00:27:21,200
พร้อมไหม เกบอยู่
ฝั่งตรงข้ามบ้านครูดอว์สัน

443
00:27:22,560 --> 00:27:23,880
แล้วประเด็นคืออะไร

444
00:27:23,960 --> 00:27:25,760
ถ้าเราจับตาดูเธอสองสามวัน

445
00:27:25,840 --> 00:27:27,920
และไม่มีอะไรที่น่าสงสัย

446
00:27:28,000 --> 00:27:29,800
เราอาจจะล้างมลทินให้เธอได้

447
00:27:29,880 --> 00:27:32,360
ใช่ หรือพิสูจน์ว่าเธอเกี่ยวข้อง
กับการหายตัวไปของคุณวอล์กเกอร์

448
00:27:32,440 --> 00:27:33,680
ใช่เลย

449
00:27:35,840 --> 00:27:37,600
กล้องเจ๋งนะเนี่ย

450
00:27:44,360 --> 00:27:46,080
ทำตัวตามสบายนะทุกคน

451
00:27:46,160 --> 00:27:48,640
ฉันจะไปเอาเมนูมาให้
เราจะได้สั่งมื้อเที่ยงกัน

452
00:27:52,760 --> 00:27:54,120
โอ้โฮ

453
00:27:54,880 --> 00:27:57,400
คนรวยอยู่กันแบบนี้สินะ

454
00:28:10,200 --> 00:28:13,080
โอเค แล้วยังไงต่อ เล็กซ์

455
00:28:16,720 --> 00:28:20,000
โอเค ภารกิจเราคือ
ดูว่ามีอะไรน่าสงสัย

456
00:28:20,080 --> 00:28:22,160
หรือเบาะแสที่อาจจะบอกเราว่า
มันเกิดอะไรขึ้นกับครูวอล์กเกอร์

457
00:28:22,240 --> 00:28:23,520
เอาล่ะ

458
00:28:23,600 --> 00:28:25,320
ถึงแม้เราจะมีอุปกรณ์นี่แล้ว

459
00:28:25,400 --> 00:28:28,040
ก็ไม่มีอะไรแทนที่ตา
หูและสัญชาตญาณได้

460
00:28:28,120 --> 00:28:30,760
ใช่ ฉันคิดว่าเราควรแยกกันไปจัดการ

461
00:28:30,840 --> 00:28:34,840
ความคิดดี ฉันขอเสนอให้
เจนนิเฟอร์กับฉันไปหาเบาะแสบ้านวอล์กเกอร์

462
00:28:34,920 --> 00:28:37,800
ระหว่างที่นายสองคนไปบ้านเกบ
แล้วก็จับตาดูบ้านดอว์สัน

463
00:28:37,880 --> 00:28:41,000
- นายได้ที่อยู่วอล์กเกอร์หรือยัง
- ได้แล้ว อยู่ที่แคร์รอลการ์เดน

464
00:28:46,040 --> 00:28:47,320
ในบรุกลิน

465
00:28:47,400 --> 00:28:50,240
บรุกลินเหรอ ฉันจะไม่ดั้นด้น
ไปถึงบรุกลินหรอกนะ

466
00:28:50,320 --> 00:28:52,800
เจนนิเฟอร์ สปายที่ดี
ไม่ตั้งคำถามกับภารกิจหรอกนะ

467
00:28:52,880 --> 00:28:55,400
แล้วไง ฉันไม่ใช่สปายที่ดี
ฉันไม่ตายหรอก

468
00:28:57,640 --> 00:28:59,560
ฉันว่าฉันคงต้องไปกับเธอนะ

469
00:28:59,640 --> 00:29:01,040
ฉันกลัวเรื่องนั้นอยู่เลย

470
00:29:04,960 --> 00:29:07,760
- เธอทำอะไร
- ดูเหมือนทำอะไรอยู่ล่ะ

471
00:29:07,840 --> 00:29:08,840
โทรเรียกรถไง

472
00:29:08,920 --> 00:29:12,560
บ้าหรือเปล่า คืนนี้มีแข่งกีฬานัดสำคัญ
รถมันจะติดแบบขยับไม่ได้เลย

473
00:29:12,640 --> 00:29:14,600
แถมไปที่นั่นด้วยรถเช่าคันใหญ่

474
00:29:14,680 --> 00:29:16,640
เราก็จะเป็นสองคนที่โดดเด่นมากๆ

475
00:29:16,720 --> 00:29:18,600
ฉันว่ารถไฟใต้ดินเป็นทางเดียวแล้ว

476
00:29:18,680 --> 00:29:20,880
ให้ตาย นายทำฉันกดผิดเบอร์

477
00:29:21,960 --> 00:29:24,520
ใช่ ฉันทำเธอกดผิดเบอร์

478
00:29:28,360 --> 00:29:30,760
เธอไม่เคยขึ้นรถใต้ดินมาก่อนใช่ไหม

479
00:29:32,920 --> 00:29:35,720
ให้ตาย ฉันเคยอยู่แล้วสิ ฉันนั่งตลอดเลย

480
00:29:37,840 --> 00:29:38,800
งั้นก็ไปกันเถอะ

481
00:29:41,160 --> 00:29:42,560
เล็กซี่

482
00:30:17,520 --> 00:30:19,120
เจ็น ขึ้นมาสิ

483
00:30:26,600 --> 00:30:29,080
โอเค นี่มันไม่เหมาะจะถ่ายรูปเลย

484
00:30:36,080 --> 00:30:37,160
โอเค มาเถอะ ไปกัน

485
00:30:37,240 --> 00:30:39,840
เดี๋ยวสิ ฉันต้องปรับแต่งทางเทคนิคหน่อย

486
00:30:41,800 --> 00:30:43,280
เอาล่ะนะ

487
00:30:44,440 --> 00:30:45,680
โอเค

488
00:31:07,880 --> 00:31:09,920
โอ้โฮ เทปเยอะเลยนะเนี่ย

489
00:31:11,360 --> 00:31:14,360
ใช่ นี่เป็นของสะสมตลอดชีวิตฉันเลย

490
00:31:15,080 --> 00:31:16,560
"กำเนิดเกบ" เหรอ

491
00:31:17,440 --> 00:31:19,600
นายถ่ายนั่นเอาไว้ด้วยเหรอ

492
00:31:19,680 --> 00:31:22,480
ที่จริงก็ใช่นะ
พ่อฉันให้ฉันเริ่มตั้งแต่ยังเด็กมาก

493
00:31:22,560 --> 00:31:24,960
- และฉันก็ถ่ายมาตั้งแต่นั้น
- น่าทึ่งเลย

494
00:31:26,240 --> 00:31:27,520
โอเค

495
00:31:31,360 --> 00:31:33,600
ทุกอย่างจะพร้อมแล้ว

496
00:31:42,800 --> 00:31:46,520
- และ... แอคชั่น
- นี่มันน่าตื่นเต้นจัง

497
00:31:56,560 --> 00:31:57,960
บางทีเธออาจจะไม่อยู่บ้าน

498
00:31:58,040 --> 00:31:59,560
ใช่ ใช่ เธอ...

499
00:31:59,640 --> 00:32:03,040
เธอแค่ต้องนั่ง รอแล้วก็... ใช่

500
00:32:16,800 --> 00:32:18,600
สถานีถนนแคร์รอล

501
00:32:18,680 --> 00:32:21,480
เยี่ยม ฉันทำได้
อยากไปเล่าให้เจนนิเฟอร์ฟังแล้ว

502
00:32:25,920 --> 00:32:27,240
โอ้โฮ

503
00:32:29,120 --> 00:32:30,520
น่าสนใจจัง

504
00:32:31,720 --> 00:32:33,760
อลหม่านเป็นบ้า คิดไม่ถึงเลย

505
00:32:37,960 --> 00:32:39,880
โอเค มันอยู่ทางนี้

506
00:32:40,920 --> 00:32:42,560
ที่จริงมันอยู่ทางนี้นะ

507
00:32:43,320 --> 00:32:45,640
ขอโทษนะ แต่นายเห็นกระดาษในมือฉันไหม

508
00:32:45,720 --> 00:32:47,440
มันเรียกว่าแผนที่ และจากในนี้

509
00:32:47,520 --> 00:32:49,480
- บ้านครูวอล์กเกอร์อยู่ทางนั้น
- ใช่

510
00:32:49,560 --> 00:32:51,280
รู้ไหม อย่างแรก...

511
00:32:51,840 --> 00:32:54,200
เรียบร้อย และอย่างที่สอง มันอยู่ทางนั้น

512
00:32:54,280 --> 00:32:55,280
ฉันเคยไปที่นั่นมาก่อน

513
00:33:06,000 --> 00:33:07,400
ดูสิ เธอกลับมาบ้านแล้ว

514
00:33:22,680 --> 00:33:24,440
ฉันชอบเทปออกกำลังกายอันนี้

515
00:33:29,720 --> 00:33:32,120
เธอบ้าหรือเปล่า หล่อนอาจจะเป็นฆาตกรนะ

516
00:33:46,120 --> 00:33:47,640
ฉันรู้สึกเหมือนหุ่นในร้านเสื้อเลย

517
00:33:48,240 --> 00:33:50,160
เธอหมายถึงหุ่นโชว์สินะ

518
00:33:54,120 --> 00:33:55,520
เราขอทางนะครับ

519
00:33:56,920 --> 00:33:58,600
นี่ เสื้อโค้ทที่ผู้ชายคนนั้นใส่

520
00:33:58,720 --> 00:34:00,320
ดูเหมือนตัวที่
ครูวอล์กเกอร์เคยใส่ไหม

521
00:34:04,280 --> 00:34:06,120
ฉันไม่รู้ ไม่ได้สังเกต

522
00:34:06,480 --> 00:34:08,360
ฉันมั่นใจว่านั่นเสื้อโค้ทครูวอล์กเกอร์

523
00:34:08,440 --> 00:34:11,880
มันจะมีเสื้อคลุมสีเขียว
น่าเกลียดแบบนั้นกี่ตัวในเมืองกันเชียว

524
00:34:15,000 --> 00:34:16,480
ใช่ ตอนต้นปีการศึกษา

525
00:34:16,560 --> 00:34:19,640
ฉันมารับคอมพิวเตอร์เก่า
ของครูวอล์กเกอร์ที่นี่ เขายกมันให้ฉัน

526
00:34:19,720 --> 00:34:20,680
นั่นไงอยู่ตรงนั้น

527
00:34:22,480 --> 00:34:23,640
โอเค เดี๋ยวผมโทรไป

528
00:34:23,720 --> 00:34:26,160
- ให้ตายเถอะ ดูสิ
- นั่นคุณสเติร์น

529
00:34:28,520 --> 00:34:30,080
ฉันแปลกใจนะที่เธอไม่เลือดกำเดาไหล

530
00:34:30,160 --> 00:34:32,440
เพราะมาทางใต้ของถนน 14 น่ะ

531
00:34:33,000 --> 00:34:34,960
ตลกดี เธอก็เลือดกำเดาไม่ไหลนะ

532
00:34:39,640 --> 00:34:41,560
คุณสเติร์นมาทำอะไรที่บ้านครูวอล์กเกอร์

533
00:34:42,080 --> 00:34:42,960
เดี๋ยวก่อน ฉันเห็นพวกเขา

534
00:34:43,040 --> 00:34:45,720
คุยกับแบบแปลกๆ
หนึ่งวันก่อนที่เขาจะหายตัวไป

535
00:34:46,360 --> 00:34:48,800
- แล้วยังไง
- นั่นมันน่าสงสัยนะ

536
00:34:49,720 --> 00:34:51,280
สงสัยว่าทำอะไรล่ะ

537
00:34:51,360 --> 00:34:53,440
ฉันไม่รู้ ฉันแค่บอกให้ฟัง

538
00:34:54,160 --> 00:34:55,960
ไปดูห้องครูวอล์กเกอร์กัน

539
00:35:20,040 --> 00:35:21,600
เราควรเข้าไปไหม

540
00:35:22,560 --> 00:35:24,880
เราก็มาถึงนี่แล้วใช่ไหมล่ะ

541
00:35:56,160 --> 00:35:58,040
เหมือนเขาเพิ่งออกไปเอง

542
00:36:06,240 --> 00:36:08,200
ฉันชอบการสืบสวนนี่มากเลยนะ

543
00:36:08,280 --> 00:36:09,800
ฉันว่าฉันอาจจะเก่งก็ได้

544
00:36:13,120 --> 00:36:14,640
โอเค ฉันกลัวแล้ว ไปกันเถอะ

545
00:36:14,720 --> 00:36:17,240
นี่ เราเพิ่งมาถึงเอง
ดูรอบๆ ซักหน่อยเถอะ

546
00:36:17,760 --> 00:36:18,960
ได้

547
00:36:24,000 --> 00:36:26,400
ดูนี่สิ "เอ็นพี"

548
00:36:27,800 --> 00:36:29,760
อยากรู้จังว่ามันย่อจากอะไร

549
00:37:25,600 --> 00:37:26,880
เกบ ดูนั่นสิ เกบ

550
00:37:36,120 --> 00:37:37,480
นั่นใครน่ะ

551
00:37:59,360 --> 00:38:00,920
- ครูโกลด์บลัมเหรอ
- ครูโกลด์บลัมเหรอ

552
00:38:03,120 --> 00:38:04,680
นักสืบมีนนี่

553
00:38:05,160 --> 00:38:07,880
และพวกเธอสองคนอยู่ในพื้นที่ส่วนบุคคล

554
00:38:08,760 --> 00:38:10,320
รู้หรือเปล่าว่ามันผิดกฎหมาย

555
00:38:10,400 --> 00:38:12,800
- ไม่ ไม่ครับ
- ไม่ค่ะ เราไม่รู้ ไม่เลย

556
00:38:13,520 --> 00:38:17,200
มันผิด แล้วพวกเธอคือใคร
มาทำอะไรในนี้

557
00:38:17,960 --> 00:38:19,960
หนูเล็กซี่ โกลด์ และนี่แจ็ค ดาวนีย์

558
00:38:20,040 --> 00:38:21,560
เราเป็นนักเรียนของครูวอล์กเกอร์ค่ะ

559
00:38:22,000 --> 00:38:23,320
เขายังมีชีวิตอยู่ไหมครับ

560
00:38:23,760 --> 00:38:26,200
นั่น... เป็นเรื่องของตำรวจนะ

561
00:38:26,280 --> 00:38:29,200
แต่ถ้าเธอรู้อะไร
เกี่ยวกับการหายตัวไปของเขา

562
00:38:29,280 --> 00:38:31,760
ฉันแนะนำให้พวกเธอบอกมาเลย

563
00:38:32,480 --> 00:38:35,360
เราไม่... เราไม่รู้อะไรเลยครับ

564
00:38:35,800 --> 00:38:38,640
เธอแน่ใจเรื่องนั้นจริงๆ หรือเปล่า

565
00:38:39,400 --> 00:38:42,480
แน่นอนว่าเราแน่ใจเรื่องนั้นจริงๆ ค่ะ

566
00:38:45,600 --> 00:38:46,760
คุณมีนาฬิกาไหมคะ

567
00:38:48,280 --> 00:38:50,840
มี มัน... บ่ายสามโมงครึ่งแล้ว

568
00:38:51,400 --> 00:38:54,360
คุณทำงานมานานแค่ไหนแล้วคะ
หมายถึงที่เป็นตำรวจน่ะ

569
00:38:54,440 --> 00:38:57,960
คุณบอกว่าบ่ายสามครึ่งเหรอ
เพราะว่าเราไปมื้อเย็นสายแล้ว

570
00:38:58,040 --> 00:39:00,400
มันเร็วไปหน่อย
สำหรับมื้อเย็นนะ ว่าไหม แจ็ค

571
00:39:01,120 --> 00:39:04,240
คุณรู้ไหมว่ากินมื้อใหญ่
ช่วงต้นๆ วันมันดีกว่าน่ะ

572
00:39:04,320 --> 00:39:08,680
- มันดีกับระบบเผาผลาญ
- ไม่ ฉันไม่รู้เลย

573
00:39:10,000 --> 00:39:12,400
งั้น... เราต้องเดินทางข้ามเมือง...

574
00:39:13,560 --> 00:39:15,120
เรา เราต้องไปแล้ว

575
00:39:15,600 --> 00:39:18,120
ฉันว่าเราคงได้เจอกันอีกนะคะ คุณนักสืบ

576
00:39:18,560 --> 00:39:21,760
ครับ เราต้องไปแล้ว ลาก่อนครับ

577
00:39:25,760 --> 00:39:27,800
เธอบ้าไปแล้วหรือไง

578
00:39:27,880 --> 00:39:30,560
ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้นะแจ็ค
นายกลัวใช่ไหมเนี่ย

579
00:39:30,640 --> 00:39:34,280
ฉันไม่ได้กลัว ฉันไม่อยากทำให้
นักสืบโมโห เขาดูแปลกๆ

580
00:39:34,360 --> 00:39:38,520
- นั่นเพราะเขาไม่ใช่นักสืบไง
- อะไรนะ เธอดูจากอะไร

581
00:39:38,600 --> 00:39:41,120
เพราะนักสืบนิวยอร์ก
ไม่มีทางมีเงินพอสำหรับ

582
00:39:41,200 --> 00:39:43,400
นาฬิกาแพลทินัม
สูทพูโมนีแล้วก็ร้องเท้าหนังจระเข้

583
00:39:45,120 --> 00:39:47,720
นักสืบเอกชนอาจจะมี
ลูกค้าร่ำรวยแล้วก็เงินมหาศาลนะ

584
00:39:47,800 --> 00:39:49,000
โดยเฉพาะในนิวยอร์ก

585
00:39:49,080 --> 00:39:50,600
อาจใช่หรืออาจจะไม่ใช่

586
00:39:50,880 --> 00:39:53,560
แถมดูจากคนละฝั่งห้อง
เธอรู้ได้ยังไงว่าเป็นสูทพูโมนี

587
00:39:53,680 --> 00:39:56,320
เชื่อฉันเถอะ ห่างไปเป็นไมล์
ฉันก็ดูออกว่าของปลอมหรือเปล่า

588
00:39:56,400 --> 00:39:58,880
และนั่นของจริง
นาฬิกาก็ด้วย รุ่นดีที่สุดเลย

589
00:39:58,960 --> 00:40:02,440
สายแพลทินัมบริสุทธิ์
เพชรประดับ 18 กะรัตแล้วก็หน้าปัดหอยมุก

590
00:40:02,520 --> 00:40:05,000
ที่สามารถดูเวลา
สองไทม์โซนได้พร้อมๆ กัน

591
00:40:05,080 --> 00:40:08,960
มันทันสมัยสุดๆ เอาเป็นว่า
สัมผัสชาวนิวยอร์กของฉันใช้การได้ดี

592
00:40:09,040 --> 00:40:12,160
โอ้โฮ ใครจะคิดล่ะว่า
ความคลั่งไคล้สิ่งของเกินขนาดของเธอ

593
00:40:12,280 --> 00:40:15,280
- มันจะมีประโยชน์ได้ด้วย
- ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะ

594
00:40:15,960 --> 00:40:18,280
นี่ นายคิดว่าคุณสเติร์นกับตามีนนี่

595
00:40:18,360 --> 00:40:20,000
กำลังรวมมือกันอยู่หรือเปล่า

596
00:40:20,080 --> 00:40:22,400
ฉันไม่รู้ แต่มาตรวจสอบเขากัน

597
00:40:22,480 --> 00:40:23,800
ความคิดดี เราจะกลับไปที่บ้านฉัน

598
00:40:23,880 --> 00:40:26,080
ไม่ เราจะไปบ้านฉัน มันอยู่นี่

599
00:40:34,240 --> 00:40:36,560
นายอยู่ในบรุกลินเหรอ
ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ

600
00:40:37,000 --> 00:40:39,600
ก็ไม่มีใครถามนี่
ทุกคนคิดเองว่าถ้าเรียนมิลลิงตัน

601
00:40:39,680 --> 00:40:42,200
มีคนเปิดประตู บ้านตากอากาศ
แล้วก็อะไรทั้งหมดนั่น

602
00:40:42,280 --> 00:40:44,680
เราไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก
ฉันได้ทุนเรียนที่มิลลิงตัน

603
00:40:45,160 --> 00:40:46,120
จริงเหรอ

604
00:40:47,000 --> 00:40:48,160
สวัสดีครับ คุณนายเจ็นเรตต์

605
00:40:48,240 --> 00:40:51,200
- ไง แจ็ค
- ใช่ เรื่องจริง

606
00:40:51,280 --> 00:40:53,960
ฟังนะ บรุกลินมันไม่ได้
หรูหราเท่ากับอัปเปอร์อีสต์ไซด์

607
00:40:54,040 --> 00:40:56,520
ฉันชอบที่นี่ ทุกคนดีมาก

608
00:40:57,400 --> 00:40:59,120
ฉันว่าเธอคงไม่รู้จัก
เพื่อนบ้านเธอด้วยซ้ำ ใช่ไหมล่ะ

609
00:40:59,200 --> 00:41:01,760
เราไม่มีเพื่อนบ้านนะ
เพราะเราเป็นเจ้าของทั้งชั้นเลย

610
00:41:01,840 --> 00:41:05,200
แต่เราก็เจอคนที่อยู่ต่ำกว่าเรา
ครั้งหนึ่งที่ฉันเปิดน้ำล้นอ่าง

611
00:41:06,720 --> 00:41:09,080
ใช่ น้ำล้นอ่าง มาเถอะ

612
00:41:14,600 --> 00:41:16,040
แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว

613
00:41:16,120 --> 00:41:17,360
สวัสดี

614
00:41:20,960 --> 00:41:23,160
ทำไมแม่นายถึงอยู่บ้านตอนกลางวันล่ะ

615
00:41:23,240 --> 00:41:24,880
เธอเป็นพยาบาลห้องฉุกเฉิน

616
00:41:24,960 --> 00:41:27,360
เธอทำงานกะกลางคืน
แล้วก็พักตอนกลางวัน

617
00:41:27,440 --> 00:41:29,040
จริงเหรอ

618
00:41:30,040 --> 00:41:32,000
อะไรซักอย่างมันหอมมากเลยนะ

619
00:41:32,080 --> 00:41:33,880
ใช่ แม่ทำอาหารเก่งมาก

620
00:41:34,400 --> 00:41:36,640
- เธอทำอาหารด้วยเหรอ
- ใช่ มาสิ

621
00:41:43,680 --> 00:41:45,360
- สวัสดี
- ไงครับแม่

622
00:41:45,440 --> 00:41:47,120
นี่เล็กซี่ เพื่อนผมจากที่โรงเรียน

623
00:41:47,200 --> 00:41:49,480
สวัสดี เล็กซี่ ดีใจที่ได้เจอนะ

624
00:41:49,760 --> 00:41:51,040
เช่นกันค่ะคุณนายดาวนีย์

625
00:41:51,120 --> 00:41:53,520
แม่ไปทำงานสายแล้ว แจ็ค
ลูกช่วยล้างจานให้แม่หน่อยนะ

626
00:41:53,600 --> 00:41:54,960
ได้ครับ แม่

627
00:41:55,560 --> 00:41:57,520
เอาเลมอนสแควร์ไหมจ๊ะ

628
00:42:00,720 --> 00:42:02,600
- มันอร่อยมากเลยค่ะ
- ขอบใจจ้ะ

629
00:42:04,080 --> 00:42:06,160
ทั้งสองคนมาทำงานอะไรกันเหรอ

630
00:42:06,480 --> 00:42:08,560
- ก็แค่...
- โครงงานค่ะ

631
00:42:08,880 --> 00:42:11,960
โครงงาน ใช่เลย
เราจะอยู่ชั้นบนนะครับ

632
00:42:12,080 --> 00:42:13,240
โอเคเลย

633
00:42:13,720 --> 00:42:15,320
- โอเค
- ดีใจที่ได้เจอนะ เล็กซี่

634
00:42:15,400 --> 00:42:16,800
เช่นกันค่ะ

635
00:42:32,720 --> 00:42:33,680
นั่นพี่ชายฉัน

636
00:42:36,280 --> 00:42:38,720
- นายมีพี่ชายด้วยเหรอ
- ใช่ นั่นท็อดด์

637
00:42:38,800 --> 00:42:40,640
- เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่า
- เปล่า

638
00:42:40,880 --> 00:42:43,160
- แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ
- เขาเป็นทหารเรือ

639
00:42:44,080 --> 00:42:45,480
จริงเหรอ

640
00:42:46,640 --> 00:42:48,680
ใช่ เขาประจำอยู่ที่ฮาวาย

641
00:42:48,760 --> 00:42:51,600
ที่นั่นมันยอดเยี่ยมมาก
แกรนด์มากิกิเลิศมากๆ

642
00:42:51,680 --> 00:42:54,000
ครั้งก่อนที่ฉันไปมา
ที่นั่นน่ะนวดหน้าดีที่สุดเลย

643
00:42:54,080 --> 00:42:55,640
นายชอบเกาะไหนมากที่สุด

644
00:42:56,520 --> 00:42:59,240
ฉันไม่รู้หรอก ฉันไม่เคยไปฮาวาย

645
00:43:09,240 --> 00:43:11,480
ท็อดด์กับฉันเคยใช้
ห้องนี้ด้วยกันก่อนเขาไป

646
00:43:11,800 --> 00:43:14,760
- นายคงคิดถึงเขาสินะ
- ใช่ ฉันคิดถึงเขา

647
00:43:16,480 --> 00:43:18,160
แล้วพ่อนายล่ะ

648
00:43:19,160 --> 00:43:21,240
เขา เขาเสียไปเมื่อสองปีก่อน

649
00:43:21,320 --> 00:43:23,360
ให้ตาย ฉันขอโทษจริงๆ แจ็ค

650
00:43:23,440 --> 00:43:26,000
ไม่ ไม่เป็นไร เขาป่วยมานานแล้ว

651
00:43:26,080 --> 00:43:27,760
แต่เราก็ดูแลเขาเป็นอย่างดีเลย

652
00:43:29,200 --> 00:43:30,520
มันคงยากมากๆ เลย

653
00:43:31,680 --> 00:43:34,520
มัน... มันไม่เป็นไรหรอก

654
00:43:35,600 --> 00:43:37,120
ฉันรักพ่อฉัน

655
00:43:41,520 --> 00:43:43,760
เอาล่ะ มาตรวจสอบมีนนี่กัน

656
00:43:44,800 --> 00:43:46,000
นี่

657
00:43:50,520 --> 00:43:53,200
ถ้วยทั้งหมดนี่มันมาจากไหนเหรอ

658
00:43:54,040 --> 00:43:55,480
ฉันชอบเล่นโบว์ลิ่งน่ะ

659
00:43:56,200 --> 00:43:58,960
ฉันได้ยินว่าต้องใส่รองเท้า
ที่คนอื่นเคยใส่ด้วยนี่

660
00:43:59,400 --> 00:44:01,040
รู้ไหม นักโบว์ลิ่งตัวจริง
มีรองเท้าของตัวเองนะ

661
00:44:01,120 --> 00:44:04,040
ฉันไม่ค่อยแน่ใจ แต่คิดว่า
พวกเขามีถุงเท้ากับกางเกงในของตัวเองด้วย

662
00:44:04,120 --> 00:44:06,520
แต่ต้องเป็นนักโบว์ลิ่งที่เก่งมากๆ เท่านั้นนะ

663
00:44:07,320 --> 00:44:09,640
นี่คือคอมพิวเตอร์ที่
ครูวอล์กเกอร์ให้นายเหรอ

664
00:44:11,040 --> 00:44:12,920
ฉันเข้าใจเลยว่าทำไม มันเก่าสุดๆ

665
00:44:13,400 --> 00:44:14,960
รายชื่อนักสืบเอกชน นิวยอร์ก

666
00:44:15,040 --> 00:44:16,160
ชาลส์ มีนนี่

667
00:44:17,760 --> 00:44:19,840
ดูเหมือนว่าชาลส์ มีนนี่จะมีชื่อ

668
00:44:19,920 --> 00:44:21,960
ในทะเบียนนักสืบเอกชนนิวยอร์กนะ

669
00:44:22,040 --> 00:44:24,320
มันอาจจะมีชาลส์ มีนนี่
มากกว่าหนึ่งคนก็ได้

670
00:44:24,400 --> 00:44:26,080
หรือเขาอาจจะโกหก

671
00:44:26,240 --> 00:44:28,360
หรือนี่อาจเป็นชาลส์ มีนนี่ที่เราเจอวันนี้

672
00:44:29,040 --> 00:44:30,440
ก็อาจใช่

673
00:44:33,080 --> 00:44:34,200
หนึ่งข้อความ

674
00:44:35,640 --> 00:44:38,160
- นั่นมันเป็นไปไม่ได้
- อะไรเป็นไปไม่ได้

675
00:44:40,320 --> 00:44:41,680
ฉันได้รับอีเมล

676
00:44:41,760 --> 00:44:44,880
ใช่ น่าตกใจเลยนะ
แต่นายต้องมีเพื่อนบ้างสิ

677
00:44:46,080 --> 00:44:47,560
มันมาจากใครล่ะ

678
00:44:48,000 --> 00:44:49,640
มาจากครูวอล์กเกอร์

679
00:44:50,480 --> 00:44:53,720
อะไรนะ เดี๋ยวก่อน
เดี๋ยว นี่มันอะไรกัน

680
00:44:54,720 --> 00:44:56,440
จดหมายแนะนำสำหรับการต่อ

681
00:44:56,520 --> 00:44:58,440
ทุนมิลลิงตันของฉันที่เขาสัญญาไว้

682
00:45:00,120 --> 00:45:02,640
แปลกมากเลย ตัวจดหมาย
มันลงวันที่ไว้สี่วันก่อน

683
00:45:02,720 --> 00:45:04,800
แต่มันไม่ได้ส่งมาจนกระทั่งเมื่อวาน

684
00:45:06,240 --> 00:45:08,240
คนตายจะส่งอีเมลได้ยังไง

685
00:45:10,240 --> 00:45:12,440
- นี่ เล็กซี่ ฉันเพิ่งคิดบางอย่างออก
- อะไรเหรอ

686
00:45:12,520 --> 00:45:15,120
- นี่เคยเป็นคอมพิวเตอร์ครูวอล์กเกอร์ใช่ไหมล่ะ
- ใช่

687
00:45:18,360 --> 00:45:20,560
สินค้านี้เป็นของนิโคลัส ปีโตรเซียน

688
00:45:20,640 --> 00:45:23,600
ดูนี่สิ "นิโคลัส ปีโตรเซียน" เอ็นพี

689
00:45:23,680 --> 00:45:26,400
ตัวย่อที่อยู่บนกระเป๋าในบ้านครูวอล์กเกอร์

690
00:45:41,520 --> 00:45:43,800
เล็กซี่เพจให้เราไปหาเธอที่บ้าน

691
00:45:44,480 --> 00:45:47,120
เฝ้าครูดอว์สันมันเริ่มสนุกแล้วเชียว

692
00:45:47,200 --> 00:45:50,040
โอเค ฉันเปิดกล้องไว้ดีกว่า
เราจะได้มาดูกันทีหลัง

693
00:45:50,120 --> 00:45:51,720
ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นไหม

694
00:45:56,400 --> 00:45:59,240
ชื่อจริงของครูวอล์กเกอร์
คือนิโคลัส ปีโตรเซียนเหรอ

695
00:45:59,320 --> 00:46:01,840
จะว่าเขาที่เปลี่ยน
จากชื่อแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ

696
00:46:02,280 --> 00:46:04,880
- คิดว่าฉันเปลี่ยนชื่อได้ไหม
- ได้สิ ทำไมจะไม่ได้

697
00:46:04,960 --> 00:46:06,840
โอเค ทุกคน
มาทวนความคืบหน้าวันนี้กัน

698
00:46:06,920 --> 00:46:09,600
ตอนนี้เราเห็นคุณสเติร์น
ออกจากอะพาร์ตเมนต์ครูวอล์กเกอร์

699
00:46:09,680 --> 00:46:11,520
ฉันหมายถึงอะพาร์ตเมนต์
ปีโตรเซียนในบรุกลิน

700
00:46:11,600 --> 00:46:14,040
ที่มีนักสืบน่าสงสัย
อ้างว่า "กำลังทำคดีอยู่"

701
00:46:14,160 --> 00:46:16,280
ครูโกลด์บลัมออกจาก
อะพาร์ตเมนต์ครูดอว์สัน

702
00:46:16,360 --> 00:46:19,720
และมีคนไร้บ้านในบรุกลิน
ใส่แจ็คเก็ตของครูวอล์กเกอร์

703
00:46:19,800 --> 00:46:22,800
นั่นมันแปลกมากเลย
แล้วคุณสเติร์นใส่ชุดอะไร

704
00:46:22,880 --> 00:46:24,160
มันดูยากนะ

705
00:46:24,240 --> 00:46:25,800
ขอโทษนะ ใครจะสนล่ะ

706
00:46:26,280 --> 00:46:28,000
- เราต่อกันเลยได้ไหม
- ช่างเถอะ

707
00:46:28,080 --> 00:46:30,320
- เอาเลย
- โอเค

708
00:46:30,400 --> 00:46:33,040
เราไม่รู้ว่าทำไมคุณสเติร์น
ถึงอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์ครูวอล์กเกอร์...

709
00:46:33,120 --> 00:46:36,960
อย่าลืมว่าเธอทะเลากับ
ครูวอล์กเกอร์ก่อนที่เขาจะหายไป

710
00:46:37,040 --> 00:46:38,720
- ใช่
- น่าสงสัยมากๆ เลย

711
00:46:38,800 --> 00:46:41,400
ฉันก็คิดแบบนั้น เจ็น
แล้วก็นักสืบนี่ เขา...

712
00:46:41,480 --> 00:46:43,040
เขามีอะไรผิดปกติเหรอ

713
00:46:43,800 --> 00:46:46,400
ที่จริงก็ไม่มี เขาแค่น่าขนลุก

714
00:46:46,480 --> 00:46:48,640
แล้วก็แต่งตัวเว่อเกินไป
กว่าที่จะเป็นนักสืบ

715
00:46:48,720 --> 00:46:51,720
คาเมรอน ดิแอซก็แต่งตัว
ค่อนข้างเว่อใน นางฟ้าชาร์ลี นะ

716
00:46:53,600 --> 00:46:55,040
เจ็น...

717
00:46:56,960 --> 00:47:00,480
โอเค ดูเหมือนว่า
ครูโกลด์บลัมมีความเกี่ยวข้อง...

718
00:47:01,440 --> 00:47:03,120
อะไรบางอย่างกับครูดอว์สัน

719
00:47:03,200 --> 00:47:05,480
แต่ครูวอล์กเกอร์
เพิ่งหักอกเธอไปเมื่อวานนี้เอง

720
00:47:06,160 --> 00:47:08,600
- จากนั้นเธอก็ขู่เขา
- เร้าใจนะ ว่าไหม

721
00:47:10,400 --> 00:47:13,640
ครูโกลด์บลัมกับครูดอว์สัน
อาจร่วมมือกันเพื่อกำจัดครูวอล์กเกอร์

722
00:47:14,480 --> 00:47:17,280
แต่แรงจูงใจพวกเขาคืออะไรล่ะ
แค่เพราะเขาอยู่บ้านครูดอว์สัน...

723
00:47:17,360 --> 00:47:18,760
แขนเขาโอบรอบตัวเธอด้วย

724
00:47:21,880 --> 00:47:22,960
เขาหึงหวง

725
00:47:23,040 --> 00:47:25,240
แต่เราจะอธิบายเรื่องคนไร้บ้านได้ยังไง

726
00:47:25,320 --> 00:47:27,360
ฉันไม่รู้ แต่มันไม่มีทางที่จะมี

727
00:47:27,440 --> 00:47:29,320
เสื้อโค้ทออสซี่น่าเกลียด
แบบนั้นในนิวยอร์กซิตีอีกแน่

728
00:47:29,440 --> 00:47:31,200
ให้ตาย เขาอาจจะเจอมันเฉยๆ ก็ได้

729
00:47:33,560 --> 00:47:36,040
- ไม่จริงน่า
- ได้อะไรเหรอ แจ็ค

730
00:47:36,640 --> 00:47:40,440
ฉันค้นหาชื่อปีโตรเซียน
และเจอนี่ในเดอะแอริโซนาดิสแพต

731
00:47:40,520 --> 00:47:43,520
"นิโคลัส ปีโตรเซียน
นายธนาคารหายตัวไปอย่างลึกลับ

732
00:47:43,600 --> 00:47:45,360
"และมีหลักฐานบ่งชี้ว่า
เขาอาจจะเสียชีวิตแล้ว

733
00:47:45,440 --> 00:47:47,840
"ไม่นานมานี้ เขาโดนตั้งข้อหา
ต้มตุ๋นและยักยอกเงิน"

734
00:47:47,920 --> 00:47:51,280
"แม่ของปีโตรเซียนยังมีชีวิต
และอาศัยอยู่ที่หาดไบรท์ตัน นิวยอร์ก"

735
00:47:51,920 --> 00:47:53,560
ฉันว่าเราไปหาเธอกันเถอะ

736
00:47:53,840 --> 00:47:55,800
ได้ ฉันจะหาที่อยู่เธอ

737
00:48:00,160 --> 00:48:03,960
เธอน่าจะได้เห็นชุดฉันนะ
มันน่ารักมากจนมีแต่คนมอง

738
00:48:04,040 --> 00:48:06,400
ฉันใส่กางเกงคาปรีสีดำน่ารักนี่

739
00:48:06,480 --> 00:48:09,120
กับเสื้อยืดลายเสือดาว
แล้วก็รองเท้าส้นหนา...

740
00:48:09,200 --> 00:48:11,800
บางทีฉันอาจจะประเมินค่า
แจ็คต่ำไปมาตลอด

741
00:48:12,120 --> 00:48:14,440
เขามีอะไรมากกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลย

742
00:48:14,640 --> 00:48:17,160
มันคงยากสำหรับเขา
ที่ต้องมาเรียนไกลจากบ้านแบบนี้

743
00:48:17,720 --> 00:48:19,800
พี่ชายเขาก็ไม่อยู่และพ่อเขา...

744
00:48:20,560 --> 00:48:23,640
ถ้าไม่มีพ่อ ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกเลย
แต่แม่เขาก็น่ารักมากๆ

745
00:48:23,960 --> 00:48:26,640
ฉันว่ามันเหมือนแมรี่เจน
แบบคลาสสิกที่มีส้นหนา

746
00:48:26,720 --> 00:48:30,200
สายรัดตีนตุ๊กแก หน้าเท้าเหลี่ยม
ปราด้าปลอมทั่วไป

747
00:48:30,280 --> 00:48:33,600
เขาดูเหมือนจะอยู่ลำพังตลอด
อยากรู้จักว่าเพื่อนรักเขาเป็นใคร

748
00:48:34,040 --> 00:48:36,280
ฉันชอบเวลาอยู่กับแจ็คมากเลย

749
00:48:36,640 --> 00:48:38,480
ให้ตายเถอะ ฉันพูดอะไรเนี่ย

750
00:48:39,240 --> 00:48:40,720
- ฉันรู้แล้ว
- อะไรเหรอ

751
00:48:40,800 --> 00:48:42,440
ที่อยู่คุณนายปีโตรเซียนไง

752
00:48:42,560 --> 00:48:44,520
พูดจริงเหรอ ทำได้ยังไงน่ะ

753
00:48:44,760 --> 00:48:47,560
ฉันใช้สามัญสำนึกของบรุกลิน
ฉันดูสมุดโทรศัพท์

754
00:48:48,080 --> 00:48:50,320
- ไม่จริง
- จริงสิ

755
00:48:50,680 --> 00:48:52,360
ใช่ มีชื่อเธอในสมุดโทรศัพท์

756
00:48:52,440 --> 00:48:54,240
ฉันว่าเราควรไปหลังเลิกเรียนนะ

757
00:48:54,440 --> 00:48:56,480
- โอเค
- เอาล่ะ

758
00:48:58,240 --> 00:49:00,120
- ฉันว่าแล้ว
- อะไร

759
00:49:01,120 --> 00:49:02,280
ไม่เอาน่า เจ็น นี่มันงานนะ

760
00:49:02,360 --> 00:49:04,760
- เธอจะบอกว่ามันได้งานมากกว่า
- ได้งานอะไร

761
00:49:04,880 --> 00:49:06,840
เธอชอบแจ็คมาก ยอมรับไม่ได้หรือไง

762
00:49:30,040 --> 00:49:31,640
นั่นไง อยู่ตรงนั้น

763
00:49:31,880 --> 00:49:34,280
น่ารักจัง พวกเขามีบ่ออธิษฐานด้วย

764
00:49:48,240 --> 00:49:49,640
สวัสดีครับ ขอโทษที่รบกวนครับ คุณผู้หญิง

765
00:49:49,720 --> 00:49:51,840
เรามาตามหาคุณแม่ของ
นิโคลัส ปีโตรเซียนครับ

766
00:49:52,320 --> 00:49:54,160
ที่นี่ไม่มีใครชื่อนั้นนะ

767
00:49:54,240 --> 00:49:57,160
มันไม่ใช่ชื่อที่จะลืมง่ายนะคะ
ถ้าคุณลองคิดซักหน่อย...

768
00:49:57,880 --> 00:49:58,920
ฉันขอโทษนะ

769
00:49:59,000 --> 00:50:00,840
- ให้พวกเขาเข้ามาครับ
- ลูกคิดอะไรอยู่น่ะ

770
00:50:00,920 --> 00:50:02,880
- พวกเขาไม่มีปัญหาครับแม่
- อย่าทำแบบนี้เลย

771
00:50:05,680 --> 00:50:06,720
ครูวอล์กเกอร์

772
00:50:07,560 --> 00:50:08,600
เข้ามาสิ

773
00:50:10,120 --> 00:50:13,320
อยากกินอะไรไหม ปลาไหลอร่อยมากนะ

774
00:50:13,400 --> 00:50:16,920
สดสุดๆ ฉันว่า
เมื่อเช้านี้มันยังว่ายน้ำอยู่เลย

775
00:50:17,320 --> 00:50:19,000
ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ

776
00:50:19,600 --> 00:50:20,560
ผมเพิ่งกินมาครับ

777
00:50:20,760 --> 00:50:22,000
โอเค

778
00:50:22,840 --> 00:50:24,040
ครับ

779
00:50:28,360 --> 00:50:29,800
สร้อยที่คุณใส่สวยมากเลยนะคะ

780
00:50:30,200 --> 00:50:32,800
จริงเหรอ ขอบคุณนะ

781
00:50:33,120 --> 00:50:36,880
เมื่อหลายปีก่อน ฉันเจอมัน
ในร้านค้าขยะนอกรีโน

782
00:50:36,960 --> 00:50:39,880
ฉันซื้อมันด้วยเหรียญห้าเซ็นต์
ที่ได้จากที่ชนะสล็อตน่ะ

783
00:50:41,960 --> 00:50:43,480
ผมไม่อยากเชื่อเลย
ว่าคุณยังมีชีวิต ครูวอล์กเกอร์

784
00:50:43,560 --> 00:50:45,040
เราคิดถึงกรณีที่แย่ที่สุดเลย

785
00:50:45,120 --> 00:50:46,920
ใช่ค่ะ มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ ครูวอล์กเกอร์

786
00:50:47,000 --> 00:50:48,680
มันซับซ้อนน่ะ

787
00:50:49,560 --> 00:50:51,160
ฉันพยายามโน้มน้าวเขาแล้ว

788
00:50:51,240 --> 00:50:53,760
แต่เขาดื้อด้านเหมือนพ่อเขาเลย

789
00:50:54,400 --> 00:50:56,080
เธอไม่อยากให้ฉันเริ่มบ่นหรอก

790
00:50:56,960 --> 00:50:58,400
- ขอบคุณครับแม่
- จ้ะ

791
00:51:00,840 --> 00:51:02,880
คุณอยากเล่าให้เราฟัง
เรื่องต้มตุ๋นกับยักยอก

792
00:51:02,960 --> 00:51:06,000
ที่คุณโดนตั้งข้อหาปี 87 ไหมครับ
เราไปเจอเรื่องนั้นมา

793
00:51:06,800 --> 00:51:09,560
ฉันว่าฉันไม่ควรตกใจนะ
เธอทำการบ้านเสมอ

794
00:51:09,840 --> 00:51:13,040
แต่ฉันไม่ผิด ฉันถูกใส่ความ

795
00:51:13,440 --> 00:51:15,800
ใช่เลยล่ะ

796
00:51:16,040 --> 00:51:17,160
เอ็น ปีโตรเซียน
ผู้ช่วยผู้จัดการ

797
00:51:17,800 --> 00:51:22,200
ตอนช่วงปี 80 ฉันเป็นนายธนาคาร
ที่ยังเด็กแล้วก็มีไฟในแอริโซนา

798
00:51:22,280 --> 00:51:25,720
ฉันทำงานหนัก
พยายามปีนขึ้นไปตามขั้นในองค์กร

799
00:51:25,800 --> 00:51:28,880
ฉันเพิ่งได้รับบัญชี
ที่สำคัญแล้วก็ใหญ่มากๆ มา

800
00:51:29,000 --> 00:51:32,080
และทุกคนเริ่มสังเกตเห็นมัน
โดยเฉพาะแกรนวิลล์

801
00:51:32,400 --> 00:51:33,920
ตอนนั้นฉันมีความสุขสุดๆ เลยล่ะ

802
00:51:34,640 --> 00:51:35,800
สุภาพบุรุษ

803
00:51:36,000 --> 00:51:37,480
ใครคือแกรนวิลล์คะ

804
00:51:37,960 --> 00:51:39,400
เขาเป็นเจ้านายฉัน

805
00:51:39,680 --> 00:51:41,560
ฉันไม่เคยชอบหมอนั่นเลย

806
00:51:41,640 --> 00:51:43,080
แม่ครับ ได้โปรด

807
00:51:44,520 --> 00:51:45,920
เยี่ยมไปเลย

808
00:51:46,960 --> 00:51:48,920
แต่มันก็อยู่ได้แค่เวลาสั้นๆ

809
00:51:49,480 --> 00:51:50,840
ไม่นานหลังจากนั้น

810
00:51:50,920 --> 00:51:53,960
ก็มีคนขโมยเงินสิบล้าน
ไปจากบัญชีใหม่นั่น

811
00:51:54,040 --> 00:51:56,800
และเอาไปใส่บัญชี
ต่างประเทศที่เป็นชื่อฉัน

812
00:51:57,760 --> 00:51:59,680
ฉันถูกใส่ความว่าเป็นขโมย

813
00:51:59,760 --> 00:52:02,120
ทำไมคุณไม่ถอนมัน
แล้วเอาไปให้ตำรวจคะ

814
00:52:02,200 --> 00:52:05,640
ฉันก็ไปทำแบบนั้นทันทีเลย
แต่บัญชีมันว่างเปล่า

815
00:52:07,440 --> 00:52:09,520
และคุณก็ไม่เคยรู้เลยว่า
ใครใส่ความคุณเหรอครับ

816
00:52:10,160 --> 00:52:12,760
ไม่เลย มีหลายคน
ที่เข้าถึงบัญชีนั้นได้

817
00:52:13,600 --> 00:52:15,960
แล้วเงินล่ะคะ
ไม่รู้เลยเหรอว่ามันไปไหน

818
00:52:17,000 --> 00:52:19,280
ไม่เลยซักนิด ฉันก็ภาวนาให้ตัวเองรู้นะ

819
00:52:21,640 --> 00:52:24,000
เงินสิบล้านดอลลาร์หายไปเฉยๆ ได้ยังไงกัน

820
00:52:26,800 --> 00:52:29,600
ฉันรู้ว่าอีกไม่นาน
ตำรวจจะมา ฉันก็เลยหนี

821
00:52:29,680 --> 00:52:32,520
แต่มีคนไล่ล่าฉัน
และสะกดรอยตามฉันอยู่หลายเดือน

822
00:52:32,600 --> 00:52:34,640
ส่งข้อความขู่ฉัน

823
00:52:34,720 --> 00:52:37,400
หาว่าฉันปล้นบัญชีต่างประเทศ

824
00:52:37,480 --> 00:52:39,480
ซักวัน เจ้าคนที่ทำแบบนี้

825
00:52:39,560 --> 00:52:41,680
จะต้องโดนฉันจัดการ

826
00:52:41,760 --> 00:52:44,400
เขาจะเสียใจที่เกิดมันเลย

827
00:52:45,960 --> 00:52:47,440
มันเป็นฝันร้าย

828
00:52:48,800 --> 00:52:52,320
ฉันต้องทำสิ่งที่สุดขีด
และฉันหลอกว่าตัวเองตายแล้ว

829
00:52:52,400 --> 00:52:54,960
เพื่อไล่คนที่ตามฉัน

830
00:52:55,360 --> 00:52:57,920
นิโคลัส ปีโตรเซียนจบไปแล้ว

831
00:52:58,600 --> 00:53:00,000
และคุณก็สร้างตัวตนขึ้นมาใหม่

832
00:53:01,360 --> 00:53:04,000
ใช่ ออร์แลนโด วอล์กเกอร์เป็นคุณครู

833
00:53:04,080 --> 00:53:06,480
ที่เสียชีวิตหนึ่งปี
ก่อนที่ฉันจะมาที่เมืองนี้

834
00:53:06,560 --> 00:53:10,160
ตอนฉันยึดอัตลักษณ์ของเขา
ฉันก็เลยเป็นครูด้วย

835
00:53:10,240 --> 00:53:13,480
และฉันก็รักมัน
ฉันเริ่มปรับตัวกับชีวิตใหม่ได้และ...

836
00:53:14,600 --> 00:53:16,280
ทุกอย่างก็กลับไปเป็นปกติ

837
00:53:18,600 --> 00:53:22,520
- จากนั้นฉันก็เจอครูดอว์สัน
- เธอดีมากๆ เลยล่ะ

838
00:53:23,800 --> 00:53:25,960
- สลัดไข่ไหมครับ
- พัมเพอร์นิกเกิล

839
00:53:26,440 --> 00:53:28,040
- ของโปรดผมเลย
- ของโปรดฉันเลย

840
00:53:30,560 --> 00:53:33,760
ฉันตกหลุมรักเข้าเต็มเปา
และทุกอย่างก็ไปได้สวย

841
00:53:33,840 --> 00:53:35,880
จนบทความของเล็กซี่
ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์

842
00:53:36,360 --> 00:53:39,600
ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่า
พวกเขาจะเจอคุณเพราะรูปฉัน

843
00:53:39,680 --> 00:53:42,800
ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะครูวอล์กเกอร์
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณเลย

844
00:53:44,120 --> 00:53:45,320
ฉันรู้เธอไม่ได้ตั้งใจ เล็กซี่

845
00:53:45,400 --> 00:53:48,600
ยังไงก็เถอะ ตอนบ่ายวันนั้น
ฉันรู้สึกว่ามีคนตามฉัน

846
00:53:48,960 --> 00:53:52,320
และพอฉันถึงบ้าน ฉันก็เจอโน้ต

847
00:53:54,960 --> 00:53:57,280
ตอนนั้นฝนตกทำให้หมึกเลอะ

848
00:53:57,360 --> 00:53:59,480
มันก็เลยอ่านยาก

849
00:54:02,600 --> 00:54:04,280
"ฉันรู้ว่านายเป็นใคร

850
00:54:05,160 --> 00:54:06,800
"ใต้เงื้อมมือ...

851
00:54:06,880 --> 00:54:10,520
"ล็อบบี้ที่... โรงแรม
วันเสาร์บ่ายสอง

852
00:54:10,600 --> 00:54:13,360
"นายจะต้องชดใช้
ถ้าไม่ แฟนนายต้องทำ"

853
00:54:16,320 --> 00:54:18,120
คุณโดนแบล็กเมลนะครูวอล์กเกอร์

854
00:54:18,560 --> 00:54:21,800
ดูเหมือนคุณต้องไปที่โรงแรม
ที่ไหนซักแห่งวันเสาร์ตอนบ่ายสอง

855
00:54:21,880 --> 00:54:23,720
ถ้าคุณไม่ไป อาจจะเกิด
เรื่องบางอย่างกับครูดอว์สัน

856
00:54:23,800 --> 00:54:25,880
และฉันต้องหาว่ามันคือโรงแรมอะไร

857
00:54:25,960 --> 00:54:30,320
- คุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนเขียน
- ใครก็ตามที่ใส่ความฉันเมื่อก่อนไง

858
00:54:30,640 --> 00:54:32,120
ตอนนี้เราทึกทักว่าทุกคนบริสุทธิ์ไม่ได้

859
00:54:32,200 --> 00:54:34,640
จนกว่าเราจะต้อนบุคคลปริศนานี่ได้

860
00:54:36,320 --> 00:54:38,320
ถ้าเราหาเจอว่าเราควรไปล็อบบี้ที่ไหน

861
00:54:38,400 --> 00:54:40,680
- เราก็จะหาคนปริศนาได้
- ใช่ และฉันต้องไปที่นั่น

862
00:54:40,760 --> 00:54:42,680
จะได้ไม่เกิดเรื่องร้ายกับครูดอว์สัน

863
00:54:42,760 --> 00:54:45,320
ครูวอล์กเกอร์ บางที
คุณก็ต้องเปิดเผยตัวเองบ้างนะคะ

864
00:54:45,400 --> 00:54:48,000
ถ้าคุณไม่ทำ คุณจะแต่งกับ
ครูดอว์สันได้ยังไงกัน

865
00:54:52,160 --> 00:54:55,520
- ฉันก็อยากแต่งกับเธอนะ
- น่ารักจังเลย

866
00:54:55,760 --> 00:54:57,400
เราต้องหาให้ได้ว่าโรงแรมที่ไหน

867
00:54:57,480 --> 00:54:59,280
และจากนั้นเราก็แค่ใช้คุณเป็นเหยื่อล่อ

868
00:55:03,560 --> 00:55:04,840
พี่มาทำอะไรที่นี่

869
00:55:04,920 --> 00:55:08,680
บ้านฉันอยู่นี่ไง ยายหมกมุ่น
ฉันหมายถึงขอเวลาเดี๋ยวได้ไหม

870
00:55:08,960 --> 00:55:11,800
ฉันระทึกจนจะบ้าแล้ว พี่ต้องการอะไร

871
00:55:11,880 --> 00:55:14,880
เพราะว่าฉันจิตใจดี
ฉันเลยติดสินใจจะให้เธอร่วมด้วย

872
00:55:16,280 --> 00:55:17,800
เข้ามาสิ

873
00:55:21,400 --> 00:55:22,960
มีอะไรอยู่บนโต๊ะไหม

874
00:55:23,400 --> 00:55:24,520
แค่อากาศ

875
00:55:24,600 --> 00:55:26,360
- ไปทำงานกันเถอะ
- ไปทำงานกันเถอะ

876
00:56:13,520 --> 00:56:15,920
"ฉันรู้ว่านายเป็นใคร
มาเจอฉันใต้ต้นปาล์มในล็อบบี้

877
00:56:16,000 --> 00:56:19,600
"ที่โรงแรมแฟร์มาร์ก
วันเสาร์ตอนบ่ายสอง"

878
00:56:20,160 --> 00:56:22,240
- แฟร์มาร์ก
- ใช่เลย

879
00:56:22,320 --> 00:56:24,320
- เด็กๆ อยู่ในนั้นหรือเปล่า
- พ่อนี่

880
00:56:27,040 --> 00:56:28,360
นี่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ

881
00:56:28,440 --> 00:56:30,520
- ไงคะพ่อ
- คุณโกลด์

882
00:56:30,600 --> 00:56:31,840
พวกเธอทำอะไรอยู่

883
00:56:31,920 --> 00:56:33,800
แค่เรียนท่าเต้นใหม่น่ะค่ะ

884
00:56:34,440 --> 00:56:38,120
มันชัฟเฟิลแล้วก็สลับส้นเท้านะ
เทย์เลอร์ไม่ใช่สลับส้นเท้าแล้วชัฟเฟิล

885
00:56:38,200 --> 00:56:40,600
- พี่งี่เง่าเป็นบ้า
- ฉันรู้ เธอก็งี่เง่าจริงๆ นี่

886
00:56:40,680 --> 00:56:42,040
โอเค พ่อต้องไป

887
00:56:42,120 --> 00:56:44,280
แล้วก็เตรียมตัวสำหรับงานพรุ่งนี้เช้าแล้ว

888
00:56:44,360 --> 00:56:46,920
- บายค่ะพ่อ
- รักพ่อนะ

889
00:56:47,000 --> 00:56:48,760
โอเค ติดต่อครูวอล์กเกอร์กัน

890
00:56:48,840 --> 00:56:52,040
ตอนนี้ เราแค่ต้องซุ่มอยู่
ที่แฟร์มาร์กบ่ายสองพรุ่งนี้

891
00:56:59,320 --> 00:57:00,600
สวัสดีค่ะพ่อ บายค่ะพ่อ

892
00:57:00,680 --> 00:57:02,680
- เดี๋ยวก่อน ลูกรัก
- มีอะไรเหรอคะ

893
00:57:02,760 --> 00:57:05,920
มันมีความคืบหน้าที่น่ากังวล
เกี่ยวกับครูวอล์กเกอร์น่ะ

894
00:57:06,000 --> 00:57:08,600
"ตำรวจวันนี้ประกาศว่า
ครูในโรงเรียนที่หายตัวไป

895
00:57:08,680 --> 00:57:12,680
"ออร์แลนโด วอล์กเกอร์อาจเป็น
โจรยักยอกเงินตามหมายที่ซ่อนตัวตั้งแต่ปี 1987

896
00:57:12,760 --> 00:57:14,560
"โฆษกของสำนักงานตำรวจกล่าวว่า

897
00:57:14,640 --> 00:57:17,800
"ถ้าพิสูจน์แล้วว่าผิดจริง
วอล์กเกอร์จะต้องติดคุกหลายปี

898
00:57:17,880 --> 00:57:20,320
"และมีเงินรางวัลจำนวนมาก
ให้กับผู้ที่มีข้อมูล

899
00:57:20,400 --> 00:57:22,400
"เกี่ยวกับที่อยู่ของครูวอล์กเกอร์"

900
00:57:22,480 --> 00:57:23,880
- ให้ตายเถอะ
- เสียใจด้วยนะลูกรัก

901
00:57:23,960 --> 00:57:26,240
ดูคนจากภายในไม่ได้เสมอไปจริงๆ นะคะ

902
00:57:26,880 --> 00:57:29,400
ในนั้นบอกไหมคะว่า
มีใครรู้ที่อยู่เขาหรือเปล่า

903
00:57:29,960 --> 00:57:32,160
ไม่ ดูเหมือนเขายังหายตัวอยู่นะ

904
00:57:32,640 --> 00:57:35,080
เยี่ยม หมายถึงหนูสายแล้ว
หนูต้องไปแล้วค่ะพ่อ

905
00:57:35,160 --> 00:57:37,480
- ขอให้เป็นวันดีนะคะ บายค่ะกิลด้า
- บายจ้ะ ที่รัก

906
00:57:37,560 --> 00:57:39,080
- เล็กซี่
- อะไรเหรอ

907
00:57:39,960 --> 00:57:41,760
ฉันว่าวิทยุสื่อสารนี่
จะมีประโยชน์กับพี่นะ

908
00:57:41,840 --> 00:57:43,320
ฉันไปซื้อมาเพิ่ม

909
00:57:43,680 --> 00:57:46,040
ความคิดเยี่ยมเลย แต่เธอแน่ใจเหรอ

910
00:57:46,120 --> 00:57:47,320
พี่อาจจะต้องใช้มันนะ

911
00:57:49,600 --> 00:57:50,720
ขอบใจนะ

912
00:57:51,600 --> 00:57:52,880
โชคดีล่ะ

913
00:57:53,120 --> 00:57:55,520
รู้ไหม ฉันว่าอาจจะเก็บเธอไว้นะ

914
00:57:57,080 --> 00:57:58,240
บาย

915
00:58:49,440 --> 00:58:50,960
โอเค พร้อมไหม

916
00:59:07,320 --> 00:59:08,320
กิจกรรมโรงแรมแฟร์มาร์ก

917
00:59:24,200 --> 00:59:27,280
ฉันว่าเด็กพวกนั้นต้องมาก่อเรื่องแน่เลย

918
00:59:29,080 --> 00:59:30,600
ตรงนั้นมันดูดีเลยนะ

919
00:59:30,680 --> 00:59:31,720
ไม่เอาน่า เกบ

920
00:59:48,280 --> 00:59:50,600
บ่ายสองแล้ว
เชื่อไหมล่ะ นี่บ่ายสองแล้ว

921
00:59:50,680 --> 00:59:52,320
โอเค ทุกคน ประจำที่

922
01:00:18,000 --> 01:00:21,040
ไม่ ครูดอว์สันจะมาไม่ได้
ฉันส่งข้อความให้เธอซ่อนตัวไว้

923
01:00:21,120 --> 01:00:22,920
แต่เธอคงจะไม่เข้าใจ

924
01:00:27,920 --> 01:00:30,120
ไม่ อย่าทำนะคะครูวอล์กเกอร์

925
01:00:49,840 --> 01:00:51,600
ครูโกลด์บลัมเป็นคนทำ

926
01:00:51,680 --> 01:00:52,640
อะไรนะ

927
01:01:01,040 --> 01:01:02,600
หรืออาจจะไม่ใช่

928
01:01:10,680 --> 01:01:13,000
นั่นคนไร้บ้านที่ใส่เสื้อโค้ทครูวอล์กเกอร์นี่

929
01:01:15,720 --> 01:01:17,640
ดูสิ คุณนายพีเหรอ

930
01:01:21,440 --> 01:01:22,920
นั่นคุณสเติร์น

931
01:01:24,800 --> 01:01:26,480
เธอมาเจอครูโกลด์บลัมเหรอ

932
01:01:37,600 --> 01:01:38,840
ฉันงงไปหมดแล้ว

933
01:01:39,360 --> 01:01:42,040
โอเค นี่เราอยู่ในรายการทีวีใหม่
ที่มีเล่นซ่อนกล้องหรือเปล่า

934
01:01:42,760 --> 01:01:43,720
เล็กซี่

935
01:01:43,800 --> 01:01:46,480
ฉันไม่สนว่ารางวัลคืออะไรนะ
นี่มันบ้าเกินไปแล้ว

936
01:01:46,560 --> 01:01:47,800
- เล็กซี่
- อะไร

937
01:01:50,960 --> 01:01:52,160
มีนนี่

938
01:01:55,680 --> 01:01:56,960
ปีโตรเซียน

939
01:01:57,560 --> 01:01:59,480
กรานวิลล์ ผม...

940
01:02:00,040 --> 01:02:03,040
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเป็นคุณ
คุณทำแบบนี้กับผมเหรอ ทำไมกัน

941
01:02:03,120 --> 01:02:06,400
ผมเป็นลูกจ้างที่เก่งที่สุดนะ
คนที่ทำสัญญาได้มากที่สุด

942
01:02:06,480 --> 01:02:08,960
ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่านายตายแล้ว

943
01:02:09,280 --> 01:02:12,240
คุณทำลายชีวิตผม
มันก็ไม่ต่างจากผมตายไปแล้วหรอก

944
01:02:13,040 --> 01:02:15,280
ฉันขอบอกนะ สำหรับคนที่ตายแล้ว

945
01:02:15,400 --> 01:02:17,720
นายดูสนุกกับชีวิตมากเลยนะ

946
01:02:19,080 --> 01:02:22,720
ใช่ สนุกกับชีวิตระหว่างหนี
คุณใส่ความผม

947
01:02:22,800 --> 01:02:25,000
แน่นอนว่าฉันทำ ตาแก่เอ๊ย

948
01:02:25,080 --> 01:02:26,680
นายเป็นเป้าหมายที่ง่ายมาก

949
01:02:27,640 --> 01:02:29,880
ทำไมไม่ทำให้มันง่าย
สำหรับตัวนายแล้วก็...

950
01:02:29,960 --> 01:02:30,960
ส่งมันมาล่ะ

951
01:02:32,040 --> 01:02:33,360
ผมไม่มีเงิน

952
01:02:33,440 --> 01:02:36,400
แน่นอนว่านายไม่มีเงิน เจ้าโง่ แค่...

953
01:02:36,480 --> 01:02:38,080
แค่เอาสิ่งที่เป็นของฉันมา

954
01:02:39,520 --> 01:02:41,880
ไม่ต้องตอบเรื่องนั้นนะครับครูวอล์กเกอร์
แค่ล่อเขาเอาไว้ก็พอ

955
01:02:43,560 --> 01:02:46,480
ตอนนี้ผมจะให้คุณ...
ครึ่งหนึ่งเพื่อไล่คุณไปซะ

956
01:02:47,080 --> 01:02:48,680
ครึ่งหนึ่ง

957
01:02:49,080 --> 01:02:50,320
ครึ่งเหรอ

958
01:02:50,840 --> 01:02:52,600
นายพูดอะไรอยู่ เจ้าโง่

959
01:02:55,880 --> 01:02:57,080
ใครส่งนายมา

960
01:03:01,920 --> 01:03:04,160
- คุณเป็นอะไรไหม
- ไม่เป็นไร แค่ข้อเท้าฉันน่ะ

961
01:03:04,240 --> 01:03:05,320
อย่าให้เขาหนีไปได้นะ

962
01:03:09,600 --> 01:03:12,520
โอเค เธอสองคนขึ้น ฉันกับแจ็คจะลง

963
01:03:42,200 --> 01:03:43,160
อะไรเนี่ย...

964
01:04:04,760 --> 01:04:06,160
เขาอยู่นั่นไง มาเถอะ

965
01:04:17,840 --> 01:04:19,080
ระวังนะ

966
01:04:37,200 --> 01:04:38,440
ออกไปจากที่นี่กันเถอะ

967
01:04:40,680 --> 01:04:42,640
แจ็ค แจ็ค ฉันติด

968
01:04:48,120 --> 01:04:49,440
แจ็ค

969
01:04:55,160 --> 01:04:56,520
มาเร็ว

970
01:05:03,400 --> 01:05:05,520
โอ้โฮ ขอบคุณนะแจ็ค

971
01:05:11,120 --> 01:05:12,480
ไปกันเถอะ

972
01:05:18,320 --> 01:05:19,680
เราต้องไปทางไหน

973
01:05:25,120 --> 01:05:27,360
แฟร์มาร์กโฮเทลแอนด์สปา

974
01:05:29,000 --> 01:05:30,400
รอตรงนี้นะแจ็ค

975
01:05:41,280 --> 01:05:42,760
สวัสดีค่ะ

976
01:05:44,720 --> 01:05:46,040
สวัสดี

977
01:05:49,240 --> 01:05:50,600
สวัสดีค่ะ

978
01:05:53,120 --> 01:05:56,320
ให้ตายเถอะ ครูดอว์สัน คุณเป็นอะไรไหมคะ

979
01:05:57,800 --> 01:05:59,800
หายนะทางแฟชั่นเลยนะคะเนี่ย

980
01:06:02,440 --> 01:06:04,920
ฉันได้รับคำเชิญพิเศษ

981
01:06:05,000 --> 01:06:07,840
ว่าได้คอร์สหนึ่งวันฟรีที่สปา
และนี่ก็คือสิ่งที่ฉันได้

982
01:06:09,160 --> 01:06:11,480
มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

983
01:06:12,240 --> 01:06:13,400
เธอมาทำอะไรที่นี่

984
01:06:13,480 --> 01:06:15,400
เรื่องมันยาวค่ะ

985
01:06:15,480 --> 01:06:19,040
- แต่ก่อนอื่นคือครูวอล์กเกอร์ยังไม่ตาย
- อะไรนะ

986
01:06:19,120 --> 01:06:21,440
คุณจะแตกตื่นแน่ ตอนรู้รายละเอียด

987
01:06:21,520 --> 01:06:22,960
แต่เรื่องนั้นต้องรอไปก่อนนะคะ

988
01:06:23,040 --> 01:06:24,840
ตอนนี้ เราต้องกำจัดแกรนวิลล์

989
01:06:24,920 --> 01:06:28,560
เขาเป็นคนที่ทำคำเชิญ
"สุดแสนพิเศษ" นี่

990
01:06:29,080 --> 01:06:30,880
ครูดอว์สัน

991
01:06:43,240 --> 01:06:46,440
ให้อภัยฉันด้วยนะคะ
ที่เอาน้ำฉีดแบบนี้ แต่ฉันต้องไปแล้ว

992
01:07:18,120 --> 01:07:19,520
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า

993
01:07:32,960 --> 01:07:35,120
สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี เงียบหน่อยครับ

994
01:07:35,200 --> 01:07:36,800
เชิญฟังทางนี้นะครับ

995
01:07:38,480 --> 01:07:39,920
ขอบคุณครับ

996
01:07:40,520 --> 01:07:42,880
ผมยินดีที่จะได้แนะนำ

997
01:07:42,960 --> 01:07:45,520
คนที่ใช้เวลาสี่สัปดาห์ที่ผ่านมา

998
01:07:45,600 --> 01:07:49,760
ปลอมตัวเป็นคนไร้บ้าน
บนท้องถนนของบรุกลิน

999
01:07:49,840 --> 01:07:52,960
วันนี้เขามาเพื่อเล่าเรื่องราวของเขา

1000
01:07:54,040 --> 01:07:58,240
สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
สมาชิกสภาเมือง แกรี่ ไอแคร์

1001
01:08:01,240 --> 01:08:02,560
เยี่ยมเลย แกรี่

1002
01:08:16,520 --> 01:08:18,120
ผมภูมิใจ

1003
01:08:18,560 --> 01:08:21,280
ที่วันนี้ได้ยืนต่อหน้าคุณในฐานะชายที่

1004
01:08:21,800 --> 01:08:25,680
ได้รู้เบื้องลึกเล็กน้อย
เรื่องความยากจนบนท้องถนน

1005
01:08:27,480 --> 01:08:29,120
คุณเห็นเสื้อโค้ทเก่านี่ไหมครับ

1006
01:08:30,640 --> 01:08:34,400
สำหรับบางคน โค้ทนี่เป็นแค่ของตกแต่ง

1007
01:08:34,480 --> 01:08:36,000
สิ่งที่ใส่เป็นแฟชั่น

1008
01:08:36,880 --> 01:08:39,440
สำหรับบางคน เสื้อโค้ทนี่

1009
01:08:39,520 --> 01:08:41,160
เป็นสิ่งกำบัง

1010
01:08:41,760 --> 01:08:43,600
เป็นสิ่งสำคัญในการอยู่รอด

1011
01:08:45,360 --> 01:08:47,920
เสื้อโค้ทเก่าทึมทึบนี่

1012
01:08:48,480 --> 01:08:51,000
เป็นความเอื้อเฟื้อเดียว

1013
01:08:51,080 --> 01:08:53,360
ที่ผมได้รับในเดือนที่ผ่านมา

1014
01:08:53,440 --> 01:08:57,680
ชายคนหนึ่งถอดมันออก...
เพื่อให้ผมได้ตัวอุ่น

1015
01:09:02,240 --> 01:09:03,480
เยี่ยมมาก

1016
01:09:05,120 --> 01:09:08,200
ผ้าขี้ริ้วนั่นเป็นสิ่งกำบังเหรอ
ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อนเลยนะ

1017
01:09:09,040 --> 01:09:11,080
ทุกอย่างมันต้องมีครั้งแรก

1018
01:09:12,240 --> 01:09:13,760
มาเถอะ

1019
01:09:14,480 --> 01:09:15,920
เล็กซี่

1020
01:09:23,880 --> 01:09:27,360
- คุณผู้หญิง
- ฉันขอแบบเย็นนะเจ้าหนุ่ม

1021
01:09:27,440 --> 01:09:28,760
ได้เลยครับ

1022
01:09:40,360 --> 01:09:42,240
- ครูวอล์กเกอร์
- เธอเห็นครูดอว์สันไหม

1023
01:09:43,480 --> 01:09:45,040
เธออยู่นั่นไง

1024
01:09:51,120 --> 01:09:52,920
สวัสดี

1025
01:10:02,400 --> 01:10:04,520
พวกเขายอดเยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะ

1026
01:10:07,120 --> 01:10:08,280
เรา... เราคลาดกับเขาแล้ว

1027
01:10:08,360 --> 01:10:10,120
- อะไรนะ
- มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

1028
01:10:10,760 --> 01:10:13,560
สวัสดี เราแค่มาดื่มชากับคุณย่าฉันค่ะ

1029
01:10:13,640 --> 01:10:15,000
มาเถอะ ทุกคน

1030
01:10:17,520 --> 01:10:20,120
คุณย่า ให้หนูสั่งนโปเลียนให้ไหมคะ

1031
01:10:20,200 --> 01:10:21,720
ขอบใจจ้ะที่รัก

1032
01:10:25,160 --> 01:10:26,240
ไงคะ

1033
01:10:27,640 --> 01:10:29,520
เขาคงไปได้ไม่ไกลหรอก

1034
01:10:32,200 --> 01:10:33,800
เอาล่ะทุกคน ใจเย็นไว้

1035
01:10:34,920 --> 01:10:36,640
เดี๋ยว ฉันคิดออกแล้ว

1036
01:10:57,800 --> 01:10:58,920
แจ็ค เขาอยู่นั่นไง

1037
01:10:59,600 --> 01:11:01,000
ไปเลย ไปจัดการเขา

1038
01:11:05,360 --> 01:11:07,120
นี่มันอะไรกัน สาวๆ จับกระเป๋าเอาไว้นะ

1039
01:11:27,480 --> 01:11:28,520
อย่าขยับ

1040
01:11:30,000 --> 01:11:32,520
แกรนวิลล์ ฟัลโค
ปลอมตัวเป็นนักสืบมีนนี่

1041
01:11:32,600 --> 01:11:34,240
นั่นมันชื่อปลอมอะไรกัน

1042
01:11:34,960 --> 01:11:36,320
เขาก็เลวร้ายนะคะ

1043
01:11:36,560 --> 01:11:38,440
มาดูกันว่าอยู่คุกแล้วจะร้ายแค่ไหน

1044
01:11:38,520 --> 01:11:40,760
ดูเหมือนว่าคุณสเติร์นชอบครูวอล์กเกอร์

1045
01:11:40,840 --> 01:11:42,600
และเธอก็อิจฉาครูดอว์สันนิดหน่อย

1046
01:11:42,680 --> 01:11:45,680
ตอนเธอเห็นรูปในหนังสือพิมพ์
เธอไปสอดแนมแถวบ้านเขา

1047
01:11:45,760 --> 01:11:48,040
เพื่อดูว่าเขาหายตัวไป
แค่เพราะจะเลี่ยงเธอหรือเปล่า

1048
01:11:48,120 --> 01:11:51,560
ขณะเดียวกัน ครูโกลด์บลัม
ก็ถูกครูดอว์สันปฏิเสธ

1049
01:11:51,640 --> 01:11:55,040
แต่อย่างที่คุณเห็น ทันทีที่
เขาหันไปสนใจคุณสเติร์นก็เรียบร้อย

1050
01:11:55,120 --> 01:11:57,040
เริ่มไม่สวยแต่จบสวย

1051
01:11:58,160 --> 01:12:00,680
ให้ตาย แม่ของครูวอล์กเกอร์

1052
01:12:03,400 --> 01:12:05,000
พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้ว
น่ารักใช่ไหมล่ะคะ

1053
01:12:05,120 --> 01:12:08,800
เราแค่มีปัญหาเล็กน้อย
เกี่ยวกับอนาคตของครูวอล์กเกอร์

1054
01:12:08,880 --> 01:12:12,720
ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าครูดอว์สัน
คงไม่อยากแต่งงานในโบสถ์ของคุก

1055
01:12:12,800 --> 01:12:16,440
ฉันต้องขอบอกว่านักสืบพอตเตอร์
ดูดีขึ้นมากๆ เลยเมื่อไม่มีหนวดแล้ว

1056
01:12:16,920 --> 01:12:19,200
และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด พ่อ

1057
01:12:20,240 --> 01:12:21,440
พ่อคะ

1058
01:12:26,920 --> 01:12:29,880
ฉันรอเวลานี้มาหลายปีแล้ว

1059
01:12:29,960 --> 01:12:32,680
ฉันเจอนิ่วในไตสองครั้ง
แล้วก็หมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท

1060
01:12:32,760 --> 01:12:35,480
ในช่วงเวลาที่ฉันรอ
เห็นนายถูกใส่กุญแจมือ

1061
01:12:35,560 --> 01:12:38,320
ถ้าไม่มีนาย ฉันคงมีหลานไปแล้ว

1062
01:12:38,400 --> 01:12:40,720
คุณถูกจับในข้อหาแอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่

1063
01:12:40,800 --> 01:12:42,920
และคดีอาญาเรื่องฉ้อโกงและต้มตุ๋น

1064
01:12:43,000 --> 01:12:44,600
กำจัดไปได้ก็ดี

1065
01:12:44,680 --> 01:12:50,400
- ซักวันฉันจะจัดการนาย ปีโตรเซียน
- คุณครับ ผมต้องจับคุณด้วย

1066
01:12:50,480 --> 01:12:52,320
คุณโดนข้อหาเดียวกับเพื่อนคุณตรงนี้

1067
01:12:53,000 --> 01:12:54,720
แต่เขาเป็นคนทำนะ เขาใส่ความครูวอล์กเกอร์

1068
01:12:55,120 --> 01:12:57,200
เงินหายไปจากบัญชีสวิสของเขา

1069
01:12:57,280 --> 01:13:00,640
ถ้าคุณบริสุทธิ์ คุณปีโตรเซียน
มันเกิดอะไรขึ้นกับเงิน

1070
01:13:02,400 --> 01:13:04,600
- ผมก็อยากรู้เหมือนกันครับ
- ลูกรัก

1071
01:13:06,520 --> 01:13:09,760
คุณนายปีโตรเซียน คุณไปได้เจ้า...

1072
01:13:09,840 --> 01:13:12,400
หนูหมายถึงเข็มกลัดผึ้ง
ที่เป็นเอกลักษณ์สุดมาจากไหนคะ

1073
01:13:13,280 --> 01:13:15,440
คุณโกลด์ นี่ไม่ใช่เวลานะ

1074
01:13:15,520 --> 01:13:18,200
หนูขอโทษค่ะ แต่นี่มันสำคัญมากจริงๆ

1075
01:13:18,280 --> 01:13:20,600
นี่เหรอ ขอคิดก่อน

1076
01:13:20,680 --> 01:13:23,840
ฉันได้มาตั้งแต่เรแกนเป็นประธานาธิบดี

1077
01:13:24,280 --> 01:13:25,800
ที่จริง ฉันเจอมัน

1078
01:13:26,920 --> 01:13:29,960
ฉันต้องไปที่ธนาคาร
เพื่อเจอลูกชายตอนมื้อเที่ยง

1079
01:13:30,280 --> 01:13:33,280
มันมีถุงกระดาษอยู่ที่พื้น
ฉันก็เลยหยิบมันขึ้นมา

1080
01:13:33,600 --> 01:13:38,440
มันมีเครื่องประดับ
ที่งดงามที่สุดที่ฉันเคยเห็น

1081
01:13:38,520 --> 01:13:40,240
อยู่ข้างในนั้น

1082
01:13:40,320 --> 01:13:44,400
ฉันจะบอกให้
ในตลาดนัดคงขายกัน 25 ดอลลาร์เลย

1083
01:13:44,840 --> 01:13:48,200
- ดูสิ ดูสิ่งที่แม่เจอ
- โอ้โฮ

1084
01:13:48,760 --> 01:13:52,040
เราคิดว่ามันต้องเป็น
ของใครบางคนในธนาคารแน่

1085
01:13:52,480 --> 01:13:55,000
แต่วันต่อมา ลูกชาย
ที่น่าสงสารของฉันก็หนีแล้ว

1086
01:13:55,400 --> 01:13:57,720
ฉันไม่มีโอกาสได้หาเจ้าของเลย

1087
01:13:57,800 --> 01:13:58,720
มันเป็นของใครหรือเปล่า

1088
01:13:59,240 --> 01:14:01,640
ทุกคนเชิญชมเพชรคานารี่ที่หายากมากๆ

1089
01:14:02,200 --> 01:14:03,960
มันหายากมากๆ จนมีเพชรคานารี่

1090
01:14:04,040 --> 01:14:06,520
ที่ได้รับการรับรอง
น้อยกว่าสามสิบเม็ดในโลก

1091
01:14:07,280 --> 01:14:10,560
จากสีที่สด รูปร่างเป็นเอกลักษณ์
และสภาพที่ไร้ที่ติ

1092
01:14:11,200 --> 01:14:13,400
มันน่าจะราคาประมาณ...

1093
01:14:13,720 --> 01:14:15,040
สิบล้านดอลลาร์

1094
01:14:18,920 --> 01:14:20,360
นี่มันเยี่ยมไปเลย

1095
01:14:21,640 --> 01:14:24,120
หนูคิดว่ามีนนี่... แกรนวิลล์...

1096
01:14:24,200 --> 01:14:26,000
เอาเงินออกจากบัญชีสวิส

1097
01:14:26,080 --> 01:14:27,760
เขาเอามันใส่เข้าไป
เพื่อให้เขาเอาออกมาได้

1098
01:14:27,840 --> 01:14:30,000
จากนั้นเขาก็ซื้อเพชรเพื่อซ่อนเงิน

1099
01:14:30,560 --> 01:14:33,520
ฉันคิดว่านายขโมยไป ปีโตรเซียน

1100
01:14:34,240 --> 01:14:37,240
ฉันกำลังเอามันไปตู้เซฟ
แล้วมันก็หายไป

1101
01:14:37,480 --> 01:14:39,960
- ทีนี้ก็คืนฉันมา
- พาเขาไปจากที่นี่

1102
01:14:40,040 --> 01:14:41,600
เอาคืนมานะ มันเป็นของฉัน

1103
01:14:41,920 --> 01:14:45,000
มันไม่ยุติธรรม นี่มันไม่ยุติธรรม

1104
01:14:45,080 --> 01:14:48,280
คืนฉันมานะ มันของฉัน

1105
01:14:48,360 --> 01:14:49,920
เธอน่ะอัจฉริยะ เล็กซี่

1106
01:14:51,960 --> 01:14:54,080
ส่วนไหนของสมองเธอ
เก็บข้อมูลนี้ไว้น่ะ

1107
01:14:55,120 --> 01:14:56,720
ส่วนเครื่องประดับ

1108
01:14:57,440 --> 01:15:00,400
ไม่ต้องหาครูมาแทนครูที่หายแล้ว
ข่าวพิเศษโดยอเล็กซานดรา โกลด์

1109
01:15:03,720 --> 01:15:05,320
เธอเห็นหนังสือพิมพ์ตอนเช้าหรือยัง

1110
01:15:05,640 --> 01:15:06,600
เห็นแล้วค่ะ

1111
01:15:08,240 --> 01:15:09,880
เธอได้ขึ้นหน้าหนึ่งเลย

1112
01:15:10,320 --> 01:15:11,680
นั่นบรรทัดลงชื่อเธอ

1113
01:15:11,920 --> 01:15:14,280
ค่ะ หนูไม่อยากจะเชื่อเลย

1114
01:15:14,760 --> 01:15:17,400
บางทีเธอน่าจะเป็น
หนึ่งในผู้บรรยายเรื่องอาชีพนะ

1115
01:15:17,480 --> 01:15:18,800
พูดในฐานะนักข่าว

1116
01:15:19,320 --> 01:15:21,240
หรือจะเป็นนักสืบก็ได้

1117
01:15:21,320 --> 01:15:23,800
พ่อหนูบอกว่า
พวกเขาก็เป็นสองอย่างพร้อมกันค่ะ

1118
01:15:25,880 --> 01:15:28,000
ฉันกับออร์แลนโดอยากขอบคุณเธอนะ

1119
01:15:28,440 --> 01:15:31,080
ตำรวจสอบสวนเสร็จแล้ว

1120
01:15:31,160 --> 01:15:32,800
และตอนนี้เขาเป็นอิสระแล้วล่ะ

1121
01:15:33,240 --> 01:15:34,680
นั่นมันเยี่ยมไปเลยค่ะ

1122
01:15:35,200 --> 01:15:38,480
ให้ตาย ครูดอว์สัน
หนูแค่ทำตามคำแนะนำของพ่อ

1123
01:15:39,000 --> 01:15:41,520
คุณจะทึ่ง ถ้าได้รู้ว่า
การทำงานหนัก จินตนาการ

1124
01:15:41,600 --> 01:15:43,640
และโชคเล็กน้อยจะนำพาอะไรมาให้คุณ

1125
01:15:43,880 --> 01:15:46,600
บางทีเราน่าจะเชิญพ่อเธอมาพูดนะ

1126
01:15:46,680 --> 01:15:48,120
ค่ะ เป็นความคิดที่ดีมากเลย

1127
01:15:48,680 --> 01:15:50,000
ฉันต้องไปแล้ว

1128
01:15:50,640 --> 01:15:53,400
ฉันจะไปหาออร์แลนโด
เขาอยากถามอะไรฉันซักอย่างน่ะ

1129
01:15:53,480 --> 01:15:56,280
โอเคค่ะ ไว้เจอกันนะคะ บาย

1130
01:15:57,520 --> 01:15:59,240
ให้ตายเถอะ

1131
01:16:14,520 --> 01:16:15,840
สวัสดีครับ

1132
01:16:17,280 --> 01:16:18,560
สวัสดี

1133
01:16:19,720 --> 01:16:21,320
ไง สวัสดี

1134
01:16:23,480 --> 01:16:26,200
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณครับ

1135
01:16:27,800 --> 01:16:29,560
ฉันจะมีหลานแล้ว

1136
01:16:30,600 --> 01:16:32,800
ชอบลุคดัลเมเชียนของคุณนายพีนะ

1137
01:16:33,000 --> 01:16:35,080
ใช่เลย เห็นแล้วหางส่ายเลยล่ะ

1138
01:16:36,640 --> 01:16:38,560
เธอจะไปฮันนีมูนด้วยเหรอ

1139
01:16:39,800 --> 01:16:42,600
บายครับทุกคน บาย ขอบคุณครับ

1140
01:16:42,680 --> 01:16:46,160
บาย ลาก่อน ขอบคุณ

1141
01:16:48,880 --> 01:16:51,960
ไง เกบ ฉันเสียใจด้วยนะ
ที่ไดแอนฉายข่าวก่อนนาย

1142
01:16:52,040 --> 01:16:54,320
ไม่เป็นไรหรอก
เจอรัลโดเรียกฉันเข้าไปแล้ว

1143
01:16:54,800 --> 01:16:56,440
บอกฉันหน่อย
ความลับทั้งหมดของเธอคืออะไร

1144
01:16:56,520 --> 01:16:57,680
อะไรนะ

1145
01:16:57,760 --> 01:17:00,240
ให้ตาย เธอน่ะได้ข่าววงในตลอดนะ

1146
01:17:00,320 --> 01:17:01,480
เกบ

1147
01:17:02,720 --> 01:17:04,560
โอเค มันไม่มีความลับ

1148
01:17:05,040 --> 01:17:06,440
ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับทักษะ

1149
01:17:07,600 --> 01:17:09,160
ไง แจ็ค

1150
01:17:09,240 --> 01:17:11,640
ฉันได้ยินว่านายได้ต่อทุน
เรียบร้อยแล้ว ยินดีด้วยนะ

1151
01:17:11,720 --> 01:17:13,320
- นี่ เจ็น
- ไง

1152
01:17:13,880 --> 01:17:17,280
ขอบคุณนะ ฉันตั้งตารอ
กลับไปที่มิลลิงตันแล้วล่ะ

1153
01:17:18,920 --> 01:17:20,360
ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเธอ

1154
01:17:20,960 --> 01:17:22,440
นายไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้นเลย

1155
01:17:22,520 --> 01:17:23,840
แต่ในเมื่อนายพูดแล้ว...

1156
01:17:28,400 --> 01:17:30,600
เธอทำได้ดีมาก เล็กซี่ เรื่องคดีน่ะ

1157
01:17:30,840 --> 01:17:32,400
เธอควรภูมิใจในตัวเองนะ

1158
01:17:33,520 --> 01:17:36,640
ฉันได้เรียนรู้
สิ่งที่สำคัญมากๆ จากนายนะแจ็ค

1159
01:17:36,720 --> 01:17:38,920
ทุกอย่างมันไม่เป็น
อย่างที่เห็นเสมอไป

1160
01:17:39,000 --> 01:17:41,640
และนั่นมันก็ดีแล้ว
มันทำให้ชีวิตน่าสนใจ

1161
01:17:44,560 --> 01:17:46,840
เธอจะเริ่มเทรนด์ถุงกระดาษเหรอ

1162
01:17:46,920 --> 01:17:49,240
ดูให้ดีหน่อยสิ แจ็ค ฉันไปช็อปปิ้งมา

1163
01:17:49,920 --> 01:17:51,040
แน่อยู่แล้ว

1164
01:17:51,400 --> 01:17:52,640
นี่ของนาย

1165
01:17:58,720 --> 01:18:01,760
ฉันเจอที่ร้านวินเทจ
แล้วก็ปรับแต่งมัน

1166
01:18:04,200 --> 01:18:05,640
ขอบใจ ฉันชอบมันนะ

1167
01:18:06,760 --> 01:18:08,920
ฉันคิดว่าเราน่าจะ
ไปเล่นโบว์ลิงกันบ้างนะ

1168
01:18:09,440 --> 01:18:10,760
ฉันไม่เห็นด้วยนะ

1169
01:18:10,840 --> 01:18:13,160
ไม่ นั่นมันน่าสนุกนะ ใช่ ใช่เลย

1170
01:18:14,680 --> 01:18:17,360
เอาล่ะ แล้วเรื่องรองเท้า
ที่คนอื่นเคยใส่แล้วล่ะ

1171
01:18:17,440 --> 01:18:18,680
รองเท้า

1172
01:18:19,920 --> 01:18:22,400
ฉันว่าฉันใส่รองเท้า
ที่คนอื่นเคยใส่ได้นะทุกคน

1173
01:18:22,480 --> 01:18:24,680
เล็กซี่ เธอบ้าไปแล้วเหรอ

1174
01:18:24,760 --> 01:18:26,800
เธอไม่รู้ว่ารองเท้านั่น
มันเคยไปอยู่ที่ไหนมานะ

1175
01:18:27,080 --> 01:18:29,480
คำว่า "เชื้อรา"
มันมีความหมายกับเธอไหม

1176
01:18:29,560 --> 01:18:32,560
ให้ตาย เจ็น เท้าฉันไม่ได้
สูงส่งขนาดนั้น เท้าเธอก็ด้วย

1177
01:18:32,640 --> 01:18:34,080
เข้ากับคนอื่นบ้างก็ได้

1178
01:18:34,320 --> 01:18:36,920
นิวยอร์กน่าจะเป็นเมืองที่
เจ๋งที่สุดในโลกแล้ว

1179
01:18:37,040 --> 01:18:38,760
มันมีอะไรมากมายมารวมกัน

1180
01:18:38,840 --> 01:18:42,040
ไม่ว่าจะปริศนา อุบาย
หรือเพื่อนดีๆ ทุกอย่างก็อยู่ที่นี่

1181
01:18:42,120 --> 01:18:45,000
และถ้าคุณหาไม่เจอ คุณก็ต้อง...

1182
01:18:45,080 --> 01:18:46,640
หาเบาะแส

1183
01:19:35,640 --> 01:19:37,280
คำบรรยายโดย กชนันท์ อยู่ใจ