1
00:00:06,090 --> 00:00:08,000
ความเดิมในคาร์นิวัล โรว์
2
00:00:09,420 --> 00:00:10,280
แดเรียส
3
00:00:10,480 --> 00:00:11,870
ฉันมีแผนที่จะเปิดเดอะโรว์
4
00:00:12,070 --> 00:00:14,040
นายเนี่ยนะ มนุษย์เลือดผสมน่ะรึ
5
00:00:14,230 --> 00:00:17,760
นายกำลังมองลูกชายเลือดผสม
ของแอบซาโลม เบรกสเปียร์อยู่นะ
6
00:00:19,850 --> 00:00:21,020
ระเบิดมา!
7
00:00:23,140 --> 00:00:24,630
{\an8}เธอเรียกฉันว่าลีโอโนราก็ได้
8
00:00:24,830 --> 00:00:26,130
{\an8}ทำไมฉันถูกพามาปล่อยไว้ที่นี่
9
00:00:26,330 --> 00:00:28,610
{\an8}ฉันแน่ใจว่าเดี๋ยวเธอก็รู้ สาวน้อย
10
00:00:31,820 --> 00:00:32,780
อะเกรอัส
11
00:00:36,870 --> 00:00:38,730
{\an8}พันตรีเวียร์ใช่ไหม
12
00:00:38,930 --> 00:00:41,600
{\an8}คือผมอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว
13
00:00:41,800 --> 00:00:45,780
ฉันเชื่อว่าฉันโน้มน้าวท่านนายกรัฐมนตรี
ให้ส่งความช่วยเหลือไปให้แพกต์
14
00:00:45,970 --> 00:00:47,670
{\an8}ในการต่อสู้กับพวกนิวดอว์นได้
15
00:00:48,170 --> 00:00:52,120
{\an8}สัญญานี้เพิ่มสิทธิ์ถือหุ้นของคุณ
ในโรงงานผม
16
00:00:52,310 --> 00:00:53,530
{\an8}จำนวนมหาศาลทีเดียว
17
00:00:53,730 --> 00:00:55,280
{\an8}มันคือมนตร์ดำ
18
00:00:55,480 --> 00:00:58,120
เธอพ่นลมหายใจ
เอาบางอย่างเข้ามาในตัวฉัน
19
00:00:58,320 --> 00:01:00,600
แล้วจู่ๆ มันเหมือนฉันอยู่ในตัวคนอื่น
20
00:01:08,150 --> 00:01:10,340
คุณรู้แผนการของแบล็กเรเวนหรือเปล่า
21
00:01:10,540 --> 00:01:11,570
มันเป็นแผนของฉัน
22
00:01:13,440 --> 00:01:14,800
เธอต้องรีบมา
23
00:01:15,000 --> 00:01:16,610
พวกมันฆ่าดาห์เลียกับโบเลโร
24
00:02:21,550 --> 00:02:26,060
คาร์นิวัล โรว์
25
00:04:15,040 --> 00:04:17,530
มันเอาพวกเขาขึ้นไปแขวนบนนั้นได้ยังไง
26
00:04:17,730 --> 00:04:19,380
ยังเล่นบทนักสืบอยู่เหรอ
27
00:04:20,130 --> 00:04:23,330
เกิดคดีอาชญากรรมขึ้น
ตำรวจจะต้องสืบสวน
28
00:04:23,530 --> 00:04:25,450
ตัดหัวเสียบประจานอีกแล้ว
29
00:04:25,650 --> 00:04:27,540
อาจเป็นฝีมือตำรวจก็ได้
30
00:04:27,740 --> 00:04:28,640
ไฟโล
31
00:04:32,020 --> 00:04:33,190
นี่ กันฝูงชนเอาไว้
32
00:04:34,020 --> 00:04:35,920
สภาพดูไม่จืดเอาซะเลย
33
00:04:36,120 --> 00:04:36,900
โหดเหี้ยมสุดๆ
34
00:04:37,980 --> 00:04:39,360
แล้วนายคิดว่ายังไง
35
00:04:39,980 --> 00:04:42,600
เกิดขึ้นระหว่างตีสามและตีสี่
36
00:04:42,790 --> 00:04:45,770
พวกยามอาจเห็นอะไรบางอย่าง
แต่ไม่ยอมปริปากบอกฉัน
37
00:04:45,960 --> 00:04:47,320
- ใช่
- เบอร์วิก
38
00:04:49,700 --> 00:04:52,810
- จับคนร้ายได้แล้วเหรอ
- เราตามพวกนายตั้งแต่หลายชั่วโมงก่อน
39
00:04:53,010 --> 00:04:56,650
ก่อนมื้อเช้าเนี่ยนะ
ใครสักคนทำกำแพงสวยๆ เละเทะเสียหมด
40
00:04:56,850 --> 00:04:58,900
ห้ามใครเข้าใกล้เด็ดขาด
41
00:04:59,100 --> 00:05:00,340
กันจุดเกิดเหตุไว้
42
00:05:00,800 --> 00:05:03,630
หมายถึงจุดเกิดเหตุนี่เหรอ
จุดเกิดเหตุอาชญากรรมตรงนี้น่ะเหรอ
43
00:05:09,350 --> 00:05:10,350
ระวังหน่อย จ่า
44
00:05:10,890 --> 00:05:14,100
เราคงไม่อยาก
ทำลายหลักฐานสำคัญหรอกใช่ไหม
45
00:05:15,230 --> 00:05:17,730
อีกไม่กี่ชั่วโมง มันจะว่อนไปทั่วเดอะโรว์
46
00:05:18,900 --> 00:05:22,150
แหม เราคงยอมไม่ได้หรอกใช่ไหม
47
00:05:23,190 --> 00:05:25,900
เมื่อข่าวแพร่ออกไปว่า
ตำรวจมาและไม่ทำอะไรเลย
48
00:05:27,200 --> 00:05:28,370
คงจะน่าดูชมใช่เล่น
49
00:05:29,410 --> 00:05:33,190
แบล็กเรเวนควรคิดเช่นนั้น
ก่อนพยายามสังหารท่านนายกฯ
50
00:05:33,390 --> 00:05:34,860
- อะไรนะ
- เมื่อคืน
51
00:05:35,060 --> 00:05:38,030
แก๊งพวกมันพยายามปาดคอนายกฯ
52
00:05:38,230 --> 00:05:39,250
นั่นไม่ใช่ที่ฉันได้ยินมา
53
00:05:41,250 --> 00:05:42,340
ฉันอยู่ที่นั่น
54
00:05:42,960 --> 00:05:44,910
ฉันฆ่าพวกมันคนหนึ่งด้วยมือตัวเอง
55
00:05:45,110 --> 00:05:47,930
ดังนั้นไม่ว่านี่เป็นฝีมือใคร
ก็ถือว่าช่วยเราได้มาก
56
00:05:48,640 --> 00:05:49,680
ช่างพวกมัน...
57
00:05:50,300 --> 00:05:51,310
และไปให้พ้นซะ
58
00:05:56,520 --> 00:05:57,640
ไปกันเถอะ หนุ่มๆ
59
00:06:02,190 --> 00:06:04,640
ฟิโลสเตรตคิดว่าตัวเองเป็นใครวะ
60
00:06:04,840 --> 00:06:07,350
พวกคริตช์ที่ดีคือคริตช์ที่ตายแล้ว
61
00:06:07,550 --> 00:06:08,860
จริงไหมล่ะ พวก
62
00:06:18,920 --> 00:06:20,420
- อะไรวะ
- ระวังหน่อย
63
00:06:28,300 --> 00:06:29,740
มันนั่นแหละ มันฆ่าอูน่า
64
00:06:29,940 --> 00:06:30,950
อย่า ไม่ใช่ที่นี่
65
00:06:31,150 --> 00:06:32,930
อย่างกับฉันจะมีโอกาสอื่นอีก
66
00:06:34,890 --> 00:06:37,850
คุณจะรนหาที่ตายเปล่าๆ
เธอไม่ต้องการแบบนั้นแน่
67
00:06:51,740 --> 00:06:52,740
ไปกันเถอะ พวก
68
00:06:54,740 --> 00:06:55,700
แธตช์
69
00:07:06,590 --> 00:07:07,460
เข้าใจแล้ว
70
00:07:08,170 --> 00:07:11,620
เสียใจนะ ไฟโล แต่คุณแก้ไขเรื่องนี้
ด้วยการทำตามกฎไม่ได้หรอก
71
00:07:11,820 --> 00:07:13,550
กฎไม่ได้สร้างมาเพื่อเรา
72
00:07:17,100 --> 00:07:18,770
เร็วเถอะ พาพวกเขาลงมา
73
00:07:19,730 --> 00:07:21,560
พวกเขาควรถูกฝังอย่างมีเกียรติ
74
00:09:01,200 --> 00:09:02,810
เผ่าเฟกำลังโกรธแค้น
75
00:09:03,010 --> 00:09:05,650
อยู่ที่นี่ตอนนี้คุณจะไม่ปลอดภัย
คนของท่านนายกฯ
76
00:09:05,850 --> 00:09:07,750
ใช่ แต่ผมต้องคุยกับคุณ
77
00:09:08,710 --> 00:09:11,920
ฟังนะ เมื่อคืน
เทพีแห่งโชคลาภอวยพรเรา
78
00:09:12,260 --> 00:09:13,780
- โชคเข้าข้างเรา
- เข้าข้างยังไง
79
00:09:13,980 --> 00:09:15,950
นายกฯ อับอาย
80
00:09:16,150 --> 00:09:17,970
เขาขายขี้หน้า
81
00:09:18,470 --> 00:09:22,330
เขาอาจร่วงจากอำนาจ
โดยที่คุณไม่ต้องเสี่ยงชีวิต ฉะนั้นจงรอ
82
00:09:22,530 --> 00:09:25,540
เลิกพูดเรื่องจะเปิดเผย
ชาติกำเนิดของคุณให้โลกรู้ซะ
83
00:09:25,740 --> 00:09:27,100
ไม่มีเวลารอแล้ว
84
00:09:27,600 --> 00:09:30,010
ใช่ แต่เมื่อคืนผมมีความคิดใหม่
85
00:09:30,210 --> 00:09:33,930
ความคิดที่อาจบีบ
ให้เปิดประตูของเดอะโรว์ได้เร็วขึ้นด้วยซ้ำ
86
00:09:34,130 --> 00:09:34,850
อธิบายมาสิ
87
00:09:35,050 --> 00:09:37,600
ไม่ ผมไม่อยากให้คุณมาเอี่ยวด้วย
88
00:09:37,800 --> 00:09:40,020
ถ้ามันสำเร็จ คุณจะเห็นผลลัพธ์เอง
89
00:09:40,220 --> 00:09:42,830
แต่ถ้าผมล้มเหลว...
90
00:09:43,700 --> 00:09:46,520
และโดนจับ
เราจะกลับไปใช้แผนเดิมของคุณ
91
00:09:46,720 --> 00:09:49,860
ตกลงคุณดั้นด้นมาถึงนี่
เพื่อขอให้ผมปิดปากให้สนิทสินะ
92
00:09:50,060 --> 00:09:50,840
เปล่า
93
00:09:51,960 --> 00:09:53,420
ขอให้คุณเชื่อใจผมต่างหาก
94
00:09:57,720 --> 00:09:59,090
ผมจะไม่ปริปาก
95
00:10:00,100 --> 00:10:01,120
แค่ตอนนี้นะ
96
00:10:01,320 --> 00:10:02,180
ดีมาก
97
00:10:03,220 --> 00:10:04,140
ขอบคุณ
98
00:10:42,350 --> 00:10:46,140
เมื่อคืน ที่สักการะศักดิ์สิทธิ์ภายในของเรา
ถูกโจมตีจากพวกคลั่ง
99
00:10:47,270 --> 00:10:51,060
แต่ถึงวิธีการของพวกมันจะรุนแรงหยาบช้า
100
00:10:51,770 --> 00:10:55,980
เราก็ไม่ได้ตาบอดต่อความทุกข์ทรมาน
ของเผ่าเฟในคาร์นิวัล โรว์
101
00:10:56,740 --> 00:10:59,150
เราเอาอาหาร ยารักษาโรคมาให้
102
00:11:00,530 --> 00:11:05,620
เมืองเบิร์กยื่นมือช่วยเหลือ
ผู้ไร้ที่พึ่งและถ่อมตนเสมอ
103
00:11:15,500 --> 00:11:18,740
มันไม่ใช่โรคของมนุษย์
มีแต่พวกภูตที่ติดโรคนี้ได้
104
00:11:18,940 --> 00:11:21,720
ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่ขอเสี่ยง
105
00:11:43,570 --> 00:11:46,100
นี่ ฉันหวังว่ามันจะช่วยได้
106
00:11:46,300 --> 00:11:48,020
- ขอบคุณ
- ขอบคุณ คุณผู้หญิง
107
00:11:48,220 --> 00:11:52,080
ยังมีเหลืออีกมากมาย ฉันรับรอง
108
00:11:53,290 --> 00:11:54,580
ขอบคุณค่ะ
109
00:11:55,340 --> 00:11:58,130
ราวกับว่าผู้พลีชีพส่งคุณมาด้วยพระองค์เอง
110
00:11:58,880 --> 00:12:00,550
เราจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ
111
00:12:01,050 --> 00:12:05,220
เมืองเบิร์กจะทำทุกอย่างที่ทำได้
เพื่อบรรเทาความทุกข์ยากที่นี่
112
00:12:05,720 --> 00:12:07,010
คุณคะ ได้โปรด
113
00:12:07,680 --> 00:12:09,630
- ช่วยลูกฉันหน่อยได้ไหม คุณผู้หญิงคะ
- ไม่
114
00:12:09,820 --> 00:12:11,840
- เธอต้องการยาเช่นกัน
- ฉันขอโทษ
115
00:12:12,040 --> 00:12:13,150
- ได้โปรด
- ฉัน...
116
00:12:13,850 --> 00:12:14,880
ขอโทษ คือฉัน...
117
00:12:15,080 --> 00:12:16,440
ได้โปรดนะคะ คุณผู้หญิง ได้โปรด
118
00:12:16,980 --> 00:12:18,780
ได้โปรดอย่าปล่อยให้ลูกฉันตาย
119
00:12:19,730 --> 00:12:23,200
คุณผู้หญิง โปรดอยู่นิ่งๆ
เราต้องชักภาพช่วงเวลาแบบนี้
120
00:12:25,240 --> 00:12:26,280
และ...
121
00:12:43,510 --> 00:12:45,430
ไฟโล มานี่
122
00:12:53,020 --> 00:12:56,020
- คุณคงคิดว่าฉันเสียสติไปแล้วแน่ๆ
- อะไรเหรอ
123
00:12:58,570 --> 00:13:03,220
ช่วงนี้คุณ... ฝันแปลกๆ เห็นนิมิต
หรืออะไรพรรค์นั้นไหม
124
00:13:03,420 --> 00:13:04,200
อะไรนะ
125
00:13:05,780 --> 00:13:07,240
- ไม่
- บ้าจริง
126
00:13:08,370 --> 00:13:12,330
{\an8}เราทั้งคู่อยู่ที่นั่นตอนแฮรัสเพกซ์ตาย
และฉันคิดว่าคุณอาจ...
127
00:13:13,250 --> 00:13:14,080
ไม่เลยเหรอ
128
00:13:15,000 --> 00:13:15,830
ช่างเถอะ
129
00:13:17,290 --> 00:13:18,710
- พูดมาเถอะ
- ก็ได้
130
00:13:20,250 --> 00:13:22,360
ทุกคนรู้ว่าแม่มดแก่นั่นมีญาณทิพย์
131
00:13:22,560 --> 00:13:25,180
ทีนี้ ฉันคิดว่าตอนเธอตาย เธอ...
132
00:13:26,300 --> 00:13:28,010
เธอทำบางอย่างกับฉัน
133
00:13:29,970 --> 00:13:32,000
ฉันเห็นแบล็กเรเวนสองคนตาย
134
00:13:32,200 --> 00:13:33,180
ในนิมิต
135
00:13:34,980 --> 00:13:35,880
นิมิต
136
00:13:36,080 --> 00:13:37,590
ฉันไม่คิดว่ามันจริง
137
00:13:37,790 --> 00:13:41,320
ไม่เลย จนกระทั่งฉันเห็นหัวห้อยบนกำแพง
และตระหนักว่าที่ฉันเห็นมัน...
138
00:13:42,360 --> 00:13:45,600
ฉันเห็นพวกเขาถูกโจมตีที่ยอดโบสถ์
139
00:13:45,800 --> 00:13:48,390
มีตัวกอบลินน่าเกลียด
140
00:13:48,590 --> 00:13:51,890
และพอฉันตื่น
มือฉันก็เปื้อนตับไตไส้พุงกระต่าย
141
00:13:52,090 --> 00:13:55,290
ถ้านั่นยังน่าขยะแขยงไม่พอ
เมื่อวานนี้เป็นคุณเหมียวน่าสงสาร
142
00:13:56,160 --> 00:13:58,790
หลังจากที่ฉันเห็นทหารคนหนึ่งถูกทำร้าย
143
00:14:00,090 --> 00:14:02,610
คุณเห็นนิมิตว่าทหารคนหนึ่งถูกทำร้ายเหรอ
144
00:14:02,810 --> 00:14:05,620
ขอบใจ ไฟโล ฉันรู้ว่าฉันเสียสติไปแล้ว
145
00:14:05,820 --> 00:14:09,300
ทหารกองทัพ นอกค่ายทหารก่ออิฐใช่ไหม
146
00:14:10,470 --> 00:14:11,680
ข้ามแม่น้ำไปใช่ไหม
147
00:14:12,760 --> 00:14:14,020
คุณรู้ได้ยังไง
148
00:14:15,430 --> 00:14:17,060
บอกผมทุกอย่างที่คุณเห็น
149
00:14:22,980 --> 00:14:26,570
สถานทูตของแพกต์
150
00:14:32,780 --> 00:14:34,120
พันตรีเวียร์
151
00:14:36,330 --> 00:14:37,830
ขอบคุณที่มาเจอ
152
00:14:38,160 --> 00:14:39,420
คุณมิลเวอร์ที
153
00:14:40,210 --> 00:14:41,500
ขอผมพูดสั้นๆ
154
00:14:42,210 --> 00:14:45,550
อาวุธที่รัฐบาลคุณต้องการ
พวกเขาจะได้ไป
155
00:14:46,090 --> 00:14:48,740
อีกไม่กี่สัปดาห์ ไม่ใช่เป็นเดือนๆ ถ้าจำเป็น
156
00:14:48,940 --> 00:14:50,890
ที่คุณต้องทำก็คือขอ
157
00:14:52,220 --> 00:14:54,500
และคุณเตรียมพร้อมที่จะ...
158
00:14:54,700 --> 00:14:56,270
เป็นนายหน้าข้อเสนอนี้ใช่ไหม
159
00:14:57,020 --> 00:15:01,420
ท่านทูตของคุณเอ่ยถึงความจำเป็น
ที่จะป้องกันกลุ่มพันธมิตรที่ผิดธรรมชาติ
160
00:15:01,620 --> 00:15:03,730
ระหว่างวัฒนธรรมเผ่าเฟและมนุษย์
161
00:15:04,770 --> 00:15:06,590
ผมว่าผมเห็นด้วย
162
00:15:06,790 --> 00:15:09,030
และผมอยากให้ความช่วยเหลือ
163
00:15:09,610 --> 00:15:10,680
อยากจะรู้
164
00:15:10,880 --> 00:15:15,700
ผมพอจะเข้าใจได้ว่า
คุณใช้อาชีพทางการเมืองสั้นๆ ของคุณ
165
00:15:16,830 --> 00:15:19,290
เรียกร้องสิทธิ์ให้เผ่าเฟ
166
00:15:20,460 --> 00:15:21,670
น่าผิดหวังซะจริง
167
00:15:23,170 --> 00:15:26,170
ผมต้องหาสายลับที่ดีกว่านี้
168
00:15:28,170 --> 00:15:31,260
ผมรับรองกับคุณได้ว่า
ไม่มีเหตุจูงใจแอบแฝงใดๆ
169
00:15:33,390 --> 00:15:35,720
ด้วยความเคารพนะครับ คุณมิลเวอร์ที
170
00:15:36,810 --> 00:15:39,430
ถ้าคุณวางแผน
จะอยู่ในแวดวงการเมืองอีกนาน
171
00:15:39,980 --> 00:15:43,090
ผมแนะนำให้คุณคิดหาเหตุจูงใจแอบแฝง
172
00:15:43,290 --> 00:15:45,230
สักสองหรือสามข้อน่าจะดี
173
00:15:49,400 --> 00:15:50,950
ใช่ บางทีผมควรนะ
174
00:15:55,080 --> 00:15:55,990
ดีครับ
175
00:15:56,950 --> 00:15:58,120
ผมจะเอา...
176
00:15:59,000 --> 00:16:00,910
ข้อเสนอคุณไปบอกท่านทูตผม
177
00:16:02,170 --> 00:16:05,000
อย่าทำให้ผมผิดหวัง คุณมิลเวอร์ที
178
00:16:12,590 --> 00:16:14,300
พวกเขาจะไม่สืบสวน
179
00:16:15,720 --> 00:16:16,810
แต่ผมจะทำ
180
00:16:17,260 --> 00:16:20,000
รู้ไหม ฉันเคารพแบล็กเรเวนเสมอมา
181
00:16:20,200 --> 00:16:24,130
พวกเขาโอ้อวดแต่มีประสิทธิภาพ
และรู้วิธีอยู่ในที่ทางของตัวเอง
182
00:16:24,330 --> 00:16:26,610
- ดีใจที่พวกเขามีพิธีศพที่มีเกียรติ
- ดี
183
00:16:26,980 --> 00:16:28,760
งั้นคุณคงไม่ถือที่จะช่วยผม
184
00:16:28,960 --> 00:16:31,490
ไม่อีกแล้ว ผมไม่ทำงานกับตำรวจ
185
00:16:32,820 --> 00:16:34,770
ผมไม่ใช่ตำรวจ ไม่อีกต่อไป
186
00:16:34,960 --> 00:16:37,310
แต่คุณกำลังขอให้ผมส่งสารนี้ให้ตำรวจนะ
187
00:16:37,510 --> 00:16:39,650
นายตำรวจเบอร์วิก เป็นตำรวจน้ำดี
188
00:16:39,840 --> 00:16:42,190
และคุณสงสัยว่าทำไมทุกคนเกลียดคุณนัก
189
00:16:42,390 --> 00:16:43,610
คุณรู้ไหมว่าผมทำอะไร
190
00:16:43,810 --> 00:16:46,780
ผมดูแลแก๊งอันธพาล นั่นละส่วนที่สำคัญ
191
00:16:46,980 --> 00:16:49,800
แบล็กเรเวนเหรอ
พวกเขาเป็นแก๊ง ผมเคารพสิ่งนั้น
192
00:16:50,550 --> 00:16:55,220
แต่ตำรวจ คุณก็เป็นแก๊งเหมือนกัน
แค่ใหญ่กว่าและเหี้ยมกว่า
193
00:16:56,090 --> 00:16:59,830
แต่คุณ คุณลอยหน้าลอยตา
แสร้งบอกว่าตัวเองไม่ใช่
194
00:17:00,030 --> 00:17:01,710
หัวคุณยังอยู่ในแก๊ง
195
00:17:01,910 --> 00:17:05,150
แต่ส่วนที่เหลือของคุณ
ติดแหง็กในนี้กับพวกเราที่เหลือ
196
00:17:06,150 --> 00:17:07,880
นี่ไม่เกี่ยวกับผม
197
00:17:08,080 --> 00:17:10,720
คุณไม่สนใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
กับเดอะโรว์เลยรึไง
198
00:17:10,920 --> 00:17:13,050
ผมเป็นนักธุรกิจ คุณฟิโลสเตรต
199
00:17:13,250 --> 00:17:16,310
สิ่งที่แบล็กเรเวนเพิ่งทำ
ส่งผลเสียต่อธุรกิจมาก
200
00:17:16,510 --> 00:17:18,890
ขอให้พวกเขาโชคดี
แต่เธอสมควรได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว
201
00:17:19,090 --> 00:17:21,810
- ไม่มีใครควรจบชีวิตแบบนั้น
- พวกเขารู้ถึงความเสี่ยง
202
00:17:22,010 --> 00:17:26,070
เหตุบุกทำร้ายทำให้ท่านนายกฯ ดูอ่อนแอ
เขาปล่อยผ่านไม่ได้
203
00:17:26,270 --> 00:17:28,280
พวกเขาขอให้ช่วย
204
00:17:28,480 --> 00:17:30,280
งั้นพวกเขาก็คือพวกงั่ง
205
00:17:30,480 --> 00:17:34,410
ความช่วยเหลือเดียวที่เราจะได้
จากเบิร์กคือโดนเล่นงานอ่วมกว่าเดิม
206
00:17:34,610 --> 00:17:37,370
ซึ่งทำผมนึกได้
เอาเพื่อนมนุษย์หมาป่าของคุณกลับไปด้วย
207
00:17:37,570 --> 00:17:39,540
เราตกลงกันแล้วไง แดเรียสอยู่ที่นี่
208
00:17:39,740 --> 00:17:42,830
นั่นมันก่อนที่คนรักของคุณ
และเพื่อนเธอจะก่อปัญหา
209
00:17:43,030 --> 00:17:45,420
คุยกับเธอถ้าคุณอยาก
แต่เอาเพื่อนคุณออกไปจากที่นี่ซะ
210
00:17:45,620 --> 00:17:46,750
แล้วให้ไปที่ไหนล่ะ
211
00:17:46,950 --> 00:17:48,940
ไม่ใช่ลูกหมาผม ไม่ใช่ปัญหาผม
212
00:17:57,490 --> 00:17:59,160
ถ้าคุณอยากปัดเขาให้พ้นตัว
213
00:18:00,450 --> 00:18:01,830
คุณก็ส่งข้อความของผมสิ
214
00:18:02,540 --> 00:18:05,580
ผมเอาเขาไปโยนทิ้งในตรอก
กับพวกหมาจรจัดตัวอื่นๆ ก็ย่อมได้
215
00:18:06,210 --> 00:18:09,750
คุณอยากเป็นศัตรูกับมนุษย์หมาป่า
ในเวลาเช่นนี้สินะ
216
00:18:10,840 --> 00:18:12,960
ผมนึกว่าคุณเป็นนักธุรกิจซะอีก
217
00:18:14,510 --> 00:18:16,720
ก็ได้ จะให้ส่งข้อความอะไร
218
00:18:19,840 --> 00:18:20,950
เราจะไปที่ไหน
219
00:18:21,150 --> 00:18:24,040
ที่เดียวที่ฉันแน่ใจได้ว่า
จะไม่มีใครวุ่นวายกับนาย
220
00:18:24,240 --> 00:18:27,310
- ไม่ใช่บ้านนายสินะ
- เราไม่ต้องการสุนัขเฝ้ายามตอนนี้
221
00:18:28,230 --> 00:18:31,130
งั้นนายกับคนรักของนาย
ลงหลักปักฐานกันแล้วสินะ
222
00:18:31,330 --> 00:18:32,230
"คนรัก" เหรอ
223
00:18:32,690 --> 00:18:35,360
เธอยอมโดนตัดปีกทิ้ง
เสียดีกว่าลงหลักปักฐาน
224
00:18:36,030 --> 00:18:39,430
คนอมทุกข์อย่างนาย
ฉันคงโทษเธอไม่ได้หรอก
225
00:18:39,630 --> 00:18:43,740
มันคือที่นี่ เดอะโรว์
ไม่มีความสงบสุขที่นี่สำหรับคนอย่างเรา
226
00:18:44,660 --> 00:18:46,730
คนอย่างเราไม่เจอความสงบสุขหรอก
227
00:18:46,930 --> 00:18:47,860
ไม่ว่าจะที่ไหน
228
00:18:48,060 --> 00:18:49,330
อ๋อ เหรอ ยังไงล่ะ
229
00:18:49,710 --> 00:18:54,170
เด็กกำพร้า ผู้ศรัทธาในผู้พลีชีพ ทหาร
เราต้องมองโลกอย่างที่มันเป็น
230
00:18:56,550 --> 00:18:59,260
- โลกคือสิ่งที่นายสร้างขึ้น
- โลกมันเลวร้าย ไฟโล
231
00:19:00,340 --> 00:19:03,500
และฉันนึกว่านายจะให้กำลังใจฉันซะอีก
232
00:19:03,700 --> 00:19:06,290
คุกและสงคราม
เปลี่ยนความเชื่อฉันหลายอย่าง
233
00:19:06,490 --> 00:19:08,790
ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ในหลายๆ ด้าน
234
00:19:08,990 --> 00:19:10,350
ไม่ใช่แค่นายคนเดียว
235
00:19:11,270 --> 00:19:14,650
ฉันได้ยินว่านายปรากฏตัว
ได้น่าตื่นตาตื่นใจที่วัง
236
00:19:15,070 --> 00:19:16,890
งานเปิดตัวของไฟโล เบรกสเปียร์รึไง
237
00:19:17,080 --> 00:19:18,150
มันไม่ได้เกิดขึ้น
238
00:19:18,990 --> 00:19:20,320
พวกเรเวนโผล่มาซะก่อน
239
00:19:21,450 --> 00:19:23,120
วินเยตต์อาจส่งพวกนั้นมา
240
00:19:23,740 --> 00:19:25,740
เธอทำเหรอ ต้องขอบใจเธอ
241
00:19:26,580 --> 00:19:28,900
เธอรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ คนรักนายน่ะ
242
00:19:29,100 --> 00:19:31,530
งั้นเหรอ เธอคิดว่าฉันยังเป็นตำรวจ
243
00:19:31,720 --> 00:19:35,340
- สงสัยว่าเธอไปเอาความคิดมาจากไหน
- ฉันเป็นลูกครึ่งคริตช์ ให้ตายเถอะ
244
00:19:35,840 --> 00:19:39,320
- รู้ไหมว่าอะไรคือปัญหาของนาย
- ไม่ บอกมาสิ แดเรียส
245
00:19:39,520 --> 00:19:42,590
การเป็นคริตช์ไม่ได้อยู่ในหัวใจนาย
มันอยู่ในหัวนาย
246
00:19:44,890 --> 00:19:45,870
พูดเสร็จรึยัง
247
00:19:46,070 --> 00:19:47,060
ใช่ เสร็จแล้ว
248
00:19:48,020 --> 00:19:50,640
งั้นเรารีบเอานายไปให้พ้นถนน
ก่อนนายจะหิวดีกว่า
249
00:19:51,940 --> 00:19:54,610
ปากร้ายนะ ไฟโล แรงชะมัด
250
00:19:59,690 --> 00:20:00,570
คุณครับ
251
00:20:01,780 --> 00:20:04,410
เราได้รับคำสั่งให้พาคุณไปพบท่านนายกฯ
252
00:20:23,430 --> 00:20:24,450
คุณมิลเวอร์ที
253
00:20:24,650 --> 00:20:25,760
ท่านนายกฯ
254
00:20:31,230 --> 00:20:35,940
ผมแต่งตั้งคุณเป็นที่ปรึกษาพิเศษ
เพราะต้องการแรงจูงใจที่สม่ำเสมอ
255
00:20:37,610 --> 00:20:38,650
คนที่ซื่อสัตย์
256
00:20:40,940 --> 00:20:42,110
ผมมองผิดไปรึเปล่า
257
00:20:43,280 --> 00:20:47,180
ท่านนายกฯ ผมซื่อสัตย์เสมอมา
และตรงไปตรงมากับคุณเสมอ
258
00:20:47,380 --> 00:20:50,060
จนสุดความสามารถของผม
259
00:20:50,260 --> 00:20:51,540
และผมจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
260
00:20:55,880 --> 00:20:59,490
งั้นเบิกเนตรผมทีว่าทำไมคุณถึงไปโผล่
ที่งานศพของพวกภูต
261
00:20:59,690 --> 00:21:01,210
ที่โจมตีงานเลี้ยง
262
00:21:01,920 --> 00:21:04,620
มันไม่ได้เป็นความลับ
ที่ผมไปร่วมงานศพครับ
263
00:21:04,820 --> 00:21:08,810
ผมมีความสัมพันธ์ยาวนานกับพวกภูต
264
00:21:10,350 --> 00:21:12,140
คุณก็รู้ ท่านนายกฯ
265
00:21:15,230 --> 00:21:16,440
ใช่แล้ว ผมรู้
266
00:21:28,870 --> 00:21:31,330
ผมจะขอถามคำถามสำคัญกับคุณ
267
00:21:32,370 --> 00:21:33,910
และผมจะถามครั้งเดียว
268
00:21:35,790 --> 00:21:36,710
เข้าใจใช่ไหม
269
00:21:41,380 --> 00:21:45,630
คุณรู้ไหมว่าแบล็กเรเวนวางแผน
ก่อความวุ่นวายในงานเลี้ยงต้อนรับ
270
00:21:48,340 --> 00:21:49,450
ไม่ครับ ผมไม่รู้มาก่อน
271
00:21:49,650 --> 00:21:50,460
แน่ใจใช่ไหม
272
00:21:50,650 --> 00:21:53,980
ผมไม่เคยประหลาดใจเท่านี้มาก่อนในชีวิต
273
00:21:55,180 --> 00:21:58,230
และชีวิตผมก็ค่อนข้าง
น่าประหลาดใจซะด้วย
274
00:22:04,490 --> 00:22:05,510
เสร็จแล้ว
275
00:22:05,710 --> 00:22:06,490
ครับท่าน
276
00:22:16,870 --> 00:22:20,460
คนที่เป็นเลขาฯ ท่านทูตแพกต์...
277
00:22:21,250 --> 00:22:22,300
พันตรีเวียร์
278
00:22:23,250 --> 00:22:24,660
เวียร์ ใช่
279
00:22:24,860 --> 00:22:28,430
เขาเพิ่งขอร้องบางอย่างได้น่าหยาบคาย
หน่ายรูหูเป็นที่สุด
280
00:22:30,140 --> 00:22:31,390
ตอนนี้น่ะเหรอ
281
00:22:32,060 --> 00:22:35,000
คุณสุภาพบุรุษ
เราต้องไม่หวาดผวาจนเกินกว่าเหตุ
282
00:22:35,200 --> 00:22:38,170
เพราะแพกต์ได้ร้องขอ
อาวุธของพวกเขาเร็วกว่าเดิม
283
00:22:38,370 --> 00:22:42,380
ฉันขอเสนอว่า ด้วยข้อจำกัดที่มี
เราควรเปิดคาร์นิวัล โรว์อีกรอบ
284
00:22:42,580 --> 00:22:46,300
หลังจากเกิดเรื่องที่เบลไฟเออร์เนี่ยนะ
ไหนจะโรคของภูตที่กำลังระบาดหนัก
285
00:22:46,500 --> 00:22:48,600
- น่าขบขันที่สุด
- ให้เธอพูดให้จบก่อน ไนเจล
286
00:22:48,800 --> 00:22:50,220
ขอบคุณ ท่านนายกฯ
287
00:22:50,420 --> 00:22:53,810
ฉันว่าเราเห็นตรงกันว่าเราต้องการ
คนงานเผ่าเฟพวกนี้
288
00:22:54,010 --> 00:22:56,400
กลับเข้าโรงงานของเราเพื่อเร่งการผลิต
289
00:22:56,600 --> 00:22:58,150
ให้เราส่งสินค้าได้
ตรงตามกำหนดเวลาใหม่นี้
290
00:22:58,350 --> 00:23:00,280
เราทำได้ค่ะ คุณสุภาพบุรุษ
291
00:23:00,470 --> 00:23:02,250
ถ้าพวกคุณประสงค์
292
00:23:10,220 --> 00:23:12,720
แน่นอนว่าเราแค่จ่ายเป็นเงินค่าแรง
293
00:23:14,060 --> 00:23:16,680
ให้พวกที่แข็งแรงที่สุด
ออกมาทำงานช่วงกลางวัน
294
00:23:18,600 --> 00:23:23,190
นั่นอาจช่วยลดความโกรธแค้นในเดอะโรว์
และต่อท่านทูตด้วย
295
00:23:25,020 --> 00:23:26,530
ถูกต้องที่สุด ท่านนายกฯ
296
00:23:27,400 --> 00:23:29,200
แผนดีงาม คุณลองเกอร์เบน
297
00:23:29,950 --> 00:23:31,570
เช่นนั้นพรรคของเราคงเห็นตรงกัน
298
00:23:42,580 --> 00:23:43,790
ท่านนายกฯ ขอคุยได้ไหม
299
00:23:44,750 --> 00:23:46,300
อะไรอีกล่ะ ไวน์เทราต์
300
00:23:46,710 --> 00:23:50,340
อภัยผมด้วย แต่ผมต้องเตือนคุณ
เรื่องคุณลองเกอร์เบน
301
00:23:50,880 --> 00:23:53,950
เธอสวมบทนักมนุษยธรรม
แต่เป้าหมายของเธอคือโกยกำไร
302
00:23:54,150 --> 00:23:56,620
กำไรและการลักขโมย
ผมไม่เคยเห็นอะไรที่...
303
00:23:56,820 --> 00:24:01,000
- คุณกำลังพูดถึงกำไรอะไรกัน
- โรงงานที่เธอเนื้อเต้นอยากเปิดอีกครั้ง
304
00:24:01,200 --> 00:24:03,050
เธอเป็นเจ้าของโรงงานพวกนั้น
305
00:24:03,250 --> 00:24:05,690
เธอหว่านเงินซื้อโรงงานลับหลังเรา
306
00:24:06,190 --> 00:24:08,720
และคุณมีหลักฐานพิสูจน์ใช่ไหม
307
00:24:08,920 --> 00:24:13,910
ท่านนายกฯ เธอปกปิดร่องรอยเก่ง
แต่ผมสามารถและจะหาวัตถุหลักฐานมา
308
00:24:14,320 --> 00:24:16,600
ผมแนะนำให้เอามาให้ผม
309
00:24:16,800 --> 00:24:19,500
และเลิกทำผมเสียเวลากับการใส่ร้ายป้ายสี
พรรคพวกเดียวกันซะที
310
00:24:20,790 --> 00:24:22,920
กลับมาหาผมเมื่อคุณมีข้อพิสูจน์
311
00:24:23,420 --> 00:24:24,190
ถ้าไม่มี ก็อย่ามา
312
00:24:24,390 --> 00:24:25,610
แต่ท่านนายกฯ...
313
00:24:25,810 --> 00:24:28,250
อย่าให้ผมต้องเรียกยาม
314
00:24:28,840 --> 00:24:31,050
โชคดี คุณไวน์เทราต์
315
00:24:45,520 --> 00:24:46,480
ค่อยๆ ขนไป
316
00:24:48,110 --> 00:24:49,320
- ดีมาก
- ยังงั้น
317
00:24:56,910 --> 00:24:57,740
สวัสดี
318
00:25:00,490 --> 00:25:01,660
คุณสเปิร์นโรส
319
00:25:02,870 --> 00:25:04,080
คุณเพมโบรค
320
00:25:05,420 --> 00:25:06,230
หลุยซ่า
321
00:25:06,430 --> 00:25:09,240
- คุณคงไม่ได้ย้ายบ้านใช่ไหม
- เราคงคิดถึงคุณแย่เลย
322
00:25:09,440 --> 00:25:12,920
เปล่าเลยครับ แค่กำจัดของเก่าๆ นิดหน่อย
323
00:25:15,590 --> 00:25:18,160
ได้ข่าวคราวจากอิโมเจนบ้างไหมคะ
324
00:25:18,360 --> 00:25:19,140
ไม่เลย
325
00:25:19,810 --> 00:25:21,930
คืองี้ เจ้าพัคสารเลวนั่นมัน...
326
00:25:22,640 --> 00:25:24,480
มันเอาเธอไปซ่อนเสียมิดชิด
327
00:25:25,980 --> 00:25:26,810
โทษทีครับ
328
00:25:27,560 --> 00:25:30,050
ขอโทษทีนะ
พวกคุณแวะมาเยี่ยม มีธุระอะไรครับ
329
00:25:30,250 --> 00:25:31,720
เราได้ยินข่าวลือ
330
00:25:31,920 --> 00:25:33,800
- แน่นอนว่าแค่ข่าวลือ
- หลุยซ่า...
331
00:25:34,000 --> 00:25:36,260
เขาควรรู้ว่าผู้คนพูดอะไรกันอยู่
332
00:25:36,460 --> 00:25:39,390
ได้ยินจากเรายังจะดีเสียกว่า
ได้ยินจากพวกสอดรู้สอดเห็น
333
00:25:39,590 --> 00:25:40,580
ใช่ จริงด้วย
334
00:25:42,040 --> 00:25:43,860
ข่าวลือว่าอะไรครับ
335
00:25:44,050 --> 00:25:48,920
ว่ากันว่าน้องสาวคุณไม่ได้ถูกลักพาตัวไป
336
00:25:49,540 --> 00:25:53,920
ลือกันว่าเธอสมัครใจไปกับเจ้าพัคนั่น
337
00:25:55,800 --> 00:25:56,720
นั่นมัน...
338
00:25:57,720 --> 00:25:58,620
บ้ากันไปใหญ่แล้ว
339
00:25:58,820 --> 00:26:01,060
ผมก็พูดอย่างนั้น ไร้สาระสิ้นดี
340
00:26:03,470 --> 00:26:06,770
และใครเป็นคนปล่อยข่าวลือให้ร้ายนี้ครับ
341
00:26:07,230 --> 00:26:11,470
คือ คนรับใช้ของฉันได้ยินจากพ่อครัว
ที่ได้ยินมาจากน้องสาวเขาอีกทอด
342
00:26:11,670 --> 00:26:13,940
ซึ่งได้ยินมาจากลูกน้องของเจ้าพัคนั่น
343
00:26:14,610 --> 00:26:15,610
คนรับใช้
344
00:26:16,150 --> 00:26:19,680
เฟอร์กัส ฉันว่าเขาชื่อนั้นใช่ไหม
แต่คุณก็รู้ว่าคนรับใช้ขี้นินทาแค่ไหน
345
00:26:19,880 --> 00:26:21,850
ชายคนนั้นดูท่าจะซื่อสัตย์เอาเรื่อง
346
00:26:22,050 --> 00:26:25,160
ป่าวประกาศบอกทุกคนว่านายของเขา
กับอิโมเจนหนีตามกันไป
347
00:26:26,580 --> 00:26:28,040
- เหลวไหลสิ้นดี
- ใช่
348
00:26:29,710 --> 00:26:34,030
แต่ผมเชื่อว่าคุณจะไม่ให้ค่า
คำโกหกพวกนั้นอีกต่อไป
349
00:26:34,230 --> 00:26:35,970
- ไม่อยู่แล้ว
- แน่นอน
350
00:26:36,300 --> 00:26:37,220
ครับผม
351
00:26:39,840 --> 00:26:40,850
ใช่แล้ว
352
00:26:44,470 --> 00:26:46,830
ผมแน่ใจว่าคุณคงกลับเองได้นะครับ
353
00:26:47,030 --> 00:26:48,440
ขอบคุณที่สละเวลามา
354
00:27:05,830 --> 00:27:08,250
ไฟโล เราตระเวนแบบนี้มาทั้งวัน
355
00:27:10,120 --> 00:27:13,000
นี่เป็นโบสถ์สุดท้ายที่ฉันจะพานายมาแล้วนะ
356
00:27:24,220 --> 00:27:25,180
ทัวร์มาลีน
357
00:27:25,390 --> 00:27:26,220
ว่าไง
358
00:27:27,980 --> 00:27:30,520
ตัวกอบลินนั่นเป็นตัวที่คุณเห็นใช่ไหม
359
00:27:32,190 --> 00:27:33,970
ใช่ ตัวนั้น ไม่ผิดแน่
360
00:27:34,160 --> 00:27:34,940
ดี
361
00:27:36,150 --> 00:27:37,740
งั้นก็ใช่ที่นี่
362
00:27:39,740 --> 00:27:41,890
งั้นฉันปล่อยให้คุณจัดการแล้วกัน
363
00:27:42,090 --> 00:27:43,490
ไม่ เราอาจต้องการคุณ
364
00:27:44,530 --> 00:27:45,410
ได้โปรด
365
00:28:01,010 --> 00:28:01,930
ระวังด้วย
366
00:28:05,720 --> 00:28:07,220
ฉันเจอศพแล้ว
367
00:28:16,770 --> 00:28:17,900
ฉันอ้วกแน่ๆ
368
00:28:20,110 --> 00:28:22,100
พวกเขามาตายบนนี้ได้ยังไงวะ
369
00:28:22,300 --> 00:28:25,560
ฆาตกรแบบไหนที่ฆ่าแบล็กเรเวนถึงสองคน
บนยอดหลังคาโบสถ์
370
00:28:25,760 --> 00:28:27,310
ไม่ใช่มนุษย์ ดูก็รู้
371
00:28:27,510 --> 00:28:30,960
ต้องเป็นภูตแน่ๆ
อาจจะพวกเดียวกับที่ฆ่าผู้หมวด
372
00:28:34,000 --> 00:28:35,040
มาช่วยฉันหน่อยไหม
373
00:28:44,430 --> 00:28:47,120
มีอย่างอื่นที่พอจะบอกเรื่องฆาตกรได้ไหม
374
00:28:47,320 --> 00:28:49,390
ไม่ ฉันแค่เห็นนิมิตผ่านสายตาเขา
375
00:28:49,930 --> 00:28:53,210
ผมเคยเห็นแฮรัสเพกซ์แก่นั่น
ทำพิธีอ่านนิมิตจากตับไตไส้พุงสัตว์
376
00:28:53,410 --> 00:28:55,150
นิมิตถูกสร้างขึ้นด้วยวิธีนั้น
377
00:28:56,190 --> 00:28:58,010
ไม่
378
00:28:58,210 --> 00:28:59,820
มันคือเวทมนตร์ชั่วร้าย ไฟโล
379
00:29:20,670 --> 00:29:22,880
เอาละ นั่นคือส่วนที่แย่ที่สุด
380
00:29:23,920 --> 00:29:24,970
มันจบแล้ว
381
00:29:27,680 --> 00:29:30,390
หากมันไม่ได้ผล
อย่างน้อยคุณก็รู้ว่าได้พยายามแล้ว
382
00:29:32,270 --> 00:29:33,310
ฉันเกลียดคุณ
383
00:29:37,810 --> 00:29:39,480
อะไรกันวะเนี่ย
384
00:29:54,620 --> 00:29:55,960
ไอ้คริตช์โสโครก
385
00:30:23,730 --> 00:30:24,740
ทัวร์มาลีน
386
00:30:25,690 --> 00:30:27,610
เกิดอะไรขึ้น คุณเห็นอะไร
387
00:30:34,750 --> 00:30:35,620
เคน
388
00:30:36,160 --> 00:30:37,120
เคน
389
00:30:38,330 --> 00:30:39,230
อะไร
390
00:30:39,430 --> 00:30:41,000
เราจะไม่ยอมแพ้ง่ายขนาดนั้น
391
00:30:41,960 --> 00:30:43,570
สหายที่ตายไปไม่ต้องการแบบนั้นแน่ๆ
392
00:30:43,770 --> 00:30:45,660
เธอดีใจที่ดาห์เลียตาย
393
00:30:45,860 --> 00:30:46,910
เธอเกลียดดาห์เลีย
394
00:30:47,110 --> 00:30:50,050
เธอพยายามทำสิ่งที่ถูก
ตามความเชื่อของเธอ
395
00:30:50,760 --> 00:30:53,710
พยายามอยู่รอด
ในโลกที่ไม่อยากให้เรารอด
396
00:30:53,910 --> 00:30:57,710
แต่หวยผิดกฎหมาย ลักขโมยเนี่ยนะ
เป็นวิธีที่งี่เง่าไร้สาระ
397
00:30:57,910 --> 00:30:59,960
เธอหาเลี้ยงปากท้องเรา ให้เราได้ทำงาน
398
00:31:00,160 --> 00:31:03,230
ทำเราตกต่ำมากกว่า สู้กันเอง
เพื่อเศษเล็กเศษน้อยของเมืองเบิร์ก
399
00:31:03,980 --> 00:31:06,970
ฉันนึกว่าถ้าเราอยู่อย่างสันติ
พวกเขาจะเมตตาเรา
400
00:31:07,170 --> 00:31:09,510
ถ้าเราขยับตัวเงียบๆ
เอาเฉพาะสิ่งที่เราต้องการ
401
00:31:09,710 --> 00:31:12,660
พวกเขาจะได้ยินและช่วยเรา
ใช่ พวกเขาได้ยินเรา
402
00:31:13,280 --> 00:31:14,770
และหาได้มีความเมตตาไม่
403
00:31:14,970 --> 00:31:17,690
ไม่มีให้ดาห์เลีย ไม่มีให้โบเลโร
และไม่มีให้อูน่า
404
00:31:17,890 --> 00:31:19,540
อูน่าไม่ได้ตายเปล่า
405
00:31:20,290 --> 00:31:22,080
เธอกล้าหาญกว่าเราทุกคน
406
00:31:22,540 --> 00:31:24,130
แต่ตอนนี้เรารู้ความจริงแล้ว
407
00:31:24,670 --> 00:31:27,620
ชาวเบิร์กไม่ไยดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา
408
00:31:27,810 --> 00:31:31,300
ถ้าโรคบาสดูบห์ไม่ฆ่าเรา
พวกมนุษย์มีขาก็จะฆ่าเราแทน
409
00:31:32,430 --> 00:31:33,870
เราจึงต้องตอบโต้กลับ
410
00:31:34,070 --> 00:31:37,210
ตอบโต้คนนับพันที่คุมขัง
และปิดล้อมเราน่ะเหรอ
411
00:31:37,410 --> 00:31:42,760
เราต้องให้พวกเขาเห็นว่าจากนี้ไป
ถ้าฟันพวกเรา เราจะฟันกลับ
412
00:31:42,950 --> 00:31:46,090
ถ้ายิงพวกเรา เสียบหัวเรากับกำแพง
413
00:31:46,290 --> 00:31:48,610
พวกเขาจะต้องชดใช้ด้วยเลือด
414
00:31:49,320 --> 00:31:51,510
ต้องแบบนั้น
พวกเขาถึงจะใคร่ครวญอย่างหนัก
415
00:31:51,710 --> 00:31:53,530
เราต่างก็โมโหเหมือนกัน
416
00:31:55,080 --> 00:31:56,440
แต่เราไม่ใช่นักรบ
417
00:31:56,640 --> 00:31:59,690
พวกเรเวนน่ะใช่ สมัยอยู่ในเทอร์นาน็อก
418
00:31:59,890 --> 00:32:02,580
- นั่นนานมาแล้ว
- และดูเราตอนนี้สิ
419
00:32:03,540 --> 00:32:06,380
ใช้ยาแทนที่จะยืนหยัดเพื่อพวกเราเอง
420
00:32:07,250 --> 00:32:10,170
ถ้าเรเวนไม่ทำอะไรสักอย่าง ใครเล่าจะทำ
421
00:32:11,180 --> 00:32:12,380
จะมีใครทำได้อีก
422
00:32:16,260 --> 00:32:17,140
โทษที
423
00:32:51,170 --> 00:32:52,470
รู้แล้วๆ
424
00:32:53,090 --> 00:32:54,130
หยุดพูดซะที
425
00:33:23,500 --> 00:33:24,330
เอาละ
426
00:33:25,170 --> 00:33:27,790
เอาละ แกต้องการอะไรจากฉัน
427
00:33:32,800 --> 00:33:36,930
ฉันอยู่นี่แล้วไง เข้ามาเลย
428
00:33:38,470 --> 00:33:39,640
ให้มันรู้กันไป
429
00:33:47,650 --> 00:33:48,560
ออกมาสิ
430
00:33:49,230 --> 00:33:51,280
ออกมาสิ นังแม่มดเฒ่าอุบาทว์
431
00:33:55,780 --> 00:33:56,860
โผล่หัวมาสิ
432
00:34:10,960 --> 00:34:11,800
คุณเป็นใคร
433
00:34:12,630 --> 00:34:14,420
ไม่ใช่แม่มดที่คุณหวังจะเจอ
434
00:34:15,010 --> 00:34:16,760
แดเรียส เพื่อนไฟโล
435
00:34:17,130 --> 00:34:18,300
เขาซ่อนผมไว้ที่นี่
436
00:34:19,140 --> 00:34:21,720
เขาคงลืมไปแล้วแน่ๆ ว่าผมล่วงล้ำเข้ามา
437
00:34:22,060 --> 00:34:22,890
ใช่
438
00:34:23,770 --> 00:34:24,810
คงจะยังงั้น
439
00:34:27,440 --> 00:34:28,400
ผมไปละ
440
00:34:33,610 --> 00:34:35,680
ใช่ ใช่สิ แดเรียส
441
00:34:35,880 --> 00:34:37,950
พวกคุณเคยเป็นทหาร
คุณรบในดินแดนอะนาวน์
442
00:34:38,450 --> 00:34:39,990
รบและแพ้ ใช่
443
00:34:44,580 --> 00:34:45,950
คุณไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามา
444
00:34:47,960 --> 00:34:48,900
อะไรนะ
445
00:34:49,100 --> 00:34:50,580
นี่ไม่ใช่ที่พักของฉัน
446
00:34:52,420 --> 00:34:54,380
ก็ไม่เชิง ฉันเลยไม่มีสิทธิ์...
447
00:34:55,510 --> 00:34:58,030
เอาเถอะ คุณสู้ในเทอร์นาน็อก
448
00:34:58,230 --> 00:35:01,120
ได้แผลเป็นน่าเกลียด
ตอบแทนความพยายามกลับมา ฉะนั้น...
449
00:35:01,320 --> 00:35:03,640
ฉันคงทำไม่ถูกถ้าบังคับให้คุณออกไป
450
00:35:06,680 --> 00:35:07,640
ทัวร์มาลีน
451
00:35:11,690 --> 00:35:12,520
โอเคนะ
452
00:35:15,940 --> 00:35:17,320
ยินดีที่รู้จักคุณ
453
00:35:18,570 --> 00:35:19,570
ทัวร์มาลีน
454
00:35:24,700 --> 00:35:27,100
- คุณชอบชาไหม แดเรียส
- อะไรนะ
455
00:35:27,300 --> 00:35:28,120
ชาน่ะ
456
00:35:28,830 --> 00:35:29,830
ชา
457
00:35:31,330 --> 00:35:32,330
ชอบ
458
00:35:32,920 --> 00:35:33,880
ผมชอบชา
459
00:35:34,500 --> 00:35:36,760
ดี นั่งสิ
460
00:35:40,010 --> 00:35:41,840
นั่งก่อน นั่ง
461
00:35:57,360 --> 00:36:00,930
เก็บเงินกู้ทันทีเมื่อเธอคุมโรงงานได้
462
00:36:01,130 --> 00:36:03,720
เอาใบอนุญาตทำงาน
ให้ครอบครัวเธอตอนนี้จะง่ายดาย
463
00:36:03,920 --> 00:36:06,080
- พาพวกเขาออกไปจากเดอะโรว์
- ไม่ ยังก่อน
464
00:36:06,660 --> 00:36:09,940
เธอจะทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่น
ในคุกเปิดโล่งนั่นน่ะเหรอ
465
00:36:10,140 --> 00:36:11,860
เธอจะถูกมองว่าเป็นผู้เห็นอกเห็นใจไม่ได้
466
00:36:12,060 --> 00:36:14,610
ฉันอยู่ที่นั่น เช้านี้ ที่เดอะโรว์
467
00:36:14,810 --> 00:36:16,530
ถ้าเธอได้เห็นที่นั่น นิลลี่
468
00:36:16,730 --> 00:36:18,260
ถ้าเธอได้กลิ่นที่นั่น
469
00:36:18,630 --> 00:36:20,800
มันคือโรคร้าย
470
00:36:21,550 --> 00:36:23,220
แม้แต่เด็กน้อยก็กำลังจะตาย
471
00:36:23,890 --> 00:36:26,580
ฉันอุ้มเด็กคนนึงไว้ครู่หนึ่ง
ภูตน้อยตัวกระจิริด
472
00:36:26,780 --> 00:36:28,000
ที่ป่วยเป็นโรคบาสดูบห์น่ะเหรอ
473
00:36:28,200 --> 00:36:30,500
โรคของภูต ไม่ติดต่อสู่มนุษย์
474
00:36:30,700 --> 00:36:31,960
เสี่ยงโง่ๆ แท้ๆ
475
00:36:32,160 --> 00:36:36,400
นิลลี่ เด็กนั่นตัวเล็กกระจ้อยร่อย
476
00:36:39,400 --> 00:36:40,740
เขาหมดที่พึ่ง
477
00:36:41,570 --> 00:36:46,660
และกำลังจะตาย ฉันดูออก
เพราะฉัน เพราะพวกเรา...
478
00:36:50,450 --> 00:36:52,460
พอรึยัง
479
00:36:54,790 --> 00:36:55,990
พออะไร
480
00:36:56,180 --> 00:36:57,790
อ่อนแอพอรึยังน่ะสิ
481
00:37:02,470 --> 00:37:04,550
เธอเป็นคนใจอ่อนมาตลอด
482
00:37:07,050 --> 00:37:09,580
เธอเป็นคนเดียวที่คิดเช่นนั้น
483
00:37:09,780 --> 00:37:12,230
ฉันเป็นคนเดียวที่รู้จักเธอดี
484
00:37:12,770 --> 00:37:15,920
- ทุกครั้งที่บิดาเธอทุบตีฉัน...
- เพราะฉันทำตัวไม่ดี
485
00:37:16,120 --> 00:37:19,430
เมื่อตีเสร็จ เธอจะเป็นคนปลอบฉันเสมอ
486
00:37:19,620 --> 00:37:22,320
แม้ว่ามันจะทำให้เธอถูกเฆี่ยนไปด้วย
487
00:37:22,610 --> 00:37:23,900
มันเป็นความผิดฉัน
488
00:37:24,740 --> 00:37:27,020
ถ้าฉันทำตัวดี...
489
00:37:27,220 --> 00:37:29,310
- เธอยังเป็นเด็ก
- เธอก็ด้วย
490
00:37:29,510 --> 00:37:32,200
เราต่างยังเล็ก เราไม่มีอำนาจ
491
00:37:32,870 --> 00:37:34,120
แต่เรารอดมาได้
492
00:37:35,870 --> 00:37:36,880
ใช่แล้ว
493
00:37:37,460 --> 00:37:38,880
และทำไมรู้ไหม
494
00:37:39,420 --> 00:37:40,670
เพราะเราเข้มแข็ง
495
00:37:41,630 --> 00:37:44,950
เข้มแข็งกว่าบิดาเธอ
เข้มแข็งกว่าคนพวกนั้น
496
00:37:45,150 --> 00:37:45,870
ใช่
497
00:37:46,070 --> 00:37:49,250
และเราสัญญาว่าจะให้เขาชดใช้
ในสิ่งที่ทำกับเรา
498
00:37:49,450 --> 00:37:51,640
เขาและมนุษย์ทุกคนเช่นเขา
499
00:37:52,720 --> 00:37:53,500
ใช่
500
00:37:53,700 --> 00:37:55,380
คิดดูสิว่าเรามาไกลแค่ไหน
501
00:37:55,580 --> 00:37:58,810
ทั้งหมดที่เราทำเพื่อให้ได้มาซึ่ง
อำนาจและตำแหน่งของเธอ
502
00:37:59,400 --> 00:38:01,690
เธอจะเอามันไปเสี่ยงงั้นรึ
503
00:38:04,320 --> 00:38:05,390
- ไม่
- ดี
504
00:38:05,590 --> 00:38:08,910
เพราะก้าวผิดก้าวเดียว
เราอาจหมดสิ้นทุกอย่าง
505
00:38:11,080 --> 00:38:12,740
เธอยังไม่ได้เป็นนายกฯ
506
00:38:34,810 --> 00:38:35,680
ราตรีสวัสดิ์
507
00:39:04,670 --> 00:39:05,510
เฟอร์กัส
508
00:39:06,590 --> 00:39:07,510
นั่นนายใช่ไหม
509
00:39:09,430 --> 00:39:10,470
คุณสเปิร์นโรส
510
00:39:13,140 --> 00:39:16,380
- เจอผมจังหวะน่ากระอ่วนใจหน่อยนะ
- ฉันไม่ถือสา
511
00:39:16,570 --> 00:39:18,090
นายต้องช่วยฉัน เฟอร์กัส
512
00:39:18,280 --> 00:39:21,590
นายต้องรู้แน่ๆ ว่าน้องสาวฉัน
กับคุณแอสเตรออนไปที่ไหนกัน
513
00:39:21,790 --> 00:39:25,090
- ทำไมผมต้องรู้ด้วย
- นายยังดูแลการเงินของเขาที่นี่น่ะสิ
514
00:39:25,290 --> 00:39:27,860
แน่นอนว่านายต้องมีวิธีติดต่อเขา
515
00:39:28,860 --> 00:39:31,140
ถึงมีจริงๆ ผมก็คงบอกไม่ได้
516
00:39:31,340 --> 00:39:33,660
ฉันรู้ว่าเธอรักเขา ฉันรู้เรื่องแล้ว...
517
00:39:34,160 --> 00:39:35,580
และฉันยอมรับได้
518
00:39:38,040 --> 00:39:41,230
แน่นอนว่าอิโมเจน
ไม่ต้องขอความเห็นชอบจากฉัน
519
00:39:41,430 --> 00:39:45,300
ไม่ต้องกังวลว่าการกระทำของเธอ
ทำให้ฉันอับอายแค่ไหน
520
00:39:45,590 --> 00:39:47,570
นายนึกภาพคนทั้งโลก
521
00:39:47,770 --> 00:39:50,280
พูดกันเซ็งแซ่ว่าเธอรักอยู่กับพัคได้ไหมล่ะ
522
00:39:50,480 --> 00:39:54,160
ขอโทษนะครับคุณ แต่ผมทำงานกับฟอน
523
00:39:54,360 --> 00:39:56,350
ผมเข้าใจสถานการณ์ที่คนพูดกันเป็นอย่างดี
524
00:39:57,720 --> 00:39:58,560
ใช่
525
00:39:59,390 --> 00:40:00,850
นายคงเข้าใจสินะ
526
00:40:02,810 --> 00:40:06,650
ก็แค่ อิโมเจนเป็นครอบครัว
คนสุดท้ายที่ฉันเหลืออยู่ในโลก
527
00:40:08,030 --> 00:40:11,860
และฉันยอมเสียศักดิ์ศรีดีกว่ายอมเสีย
น้องสาวคนเดียวไปตลอดกาล
528
00:40:13,740 --> 00:40:15,140
ผมเข้าใจได้
529
00:40:15,340 --> 00:40:19,120
งั้นขอร้องละ ได้โปรด
ฉันแค่อยากเขียนจดหมายหาเธอ ก็เท่านั้น
530
00:40:20,080 --> 00:40:21,730
อธิบายความใจแคบของฉัน
531
00:40:21,930 --> 00:40:26,250
ถ้ามีโอกาสที่พี่น้องจะคืนดีกันได้
ฉันต้องลอง ฉันต้องทำ
532
00:40:31,380 --> 00:40:33,470
ผมมีข่าวที่น่าหนักใจให้คุณ
533
00:40:35,970 --> 00:40:40,170
คำสุดท้ายที่ผมคุยกับคุณแอสเตรออน
กับคุณอิโมเจนคือบนเรือ สวอน
534
00:40:40,370 --> 00:40:42,590
ตอนที่เรือถูกจับกุมนอกชายฝั่งรากูซา
535
00:40:42,790 --> 00:40:43,630
ถูกจับกุมเหรอ
536
00:40:43,830 --> 00:40:46,760
เป็นกลุ่มกบฏต่อต้านแพกต์ที่ชื่อว่านิวดอว์น
537
00:40:46,960 --> 00:40:48,380
แปลว่าอิโมเจน...
538
00:40:48,580 --> 00:40:50,780
- เธอตกอยู่ในอันตรายเหรอ
- ผมเองก็ไม่รู้ครับ
539
00:40:51,570 --> 00:40:53,760
แต่กับสงครามกลางเมืองที่เกิดขึ้นที่นั่น
540
00:40:53,960 --> 00:40:56,240
ผมไม่คิดว่าคุณจะส่งจดหมายหาเธอได้
541
00:40:57,160 --> 00:40:58,030
ใช่
542
00:40:59,700 --> 00:41:01,360
รากูซา นายแน่ใจใช่ไหม
543
00:41:01,550 --> 00:41:04,650
ผมได้ยินมาโดยตรงจากลูกเรือ สวอน
544
00:41:04,850 --> 00:41:06,440
ที่ถูกปล่อยตัวมาโดยไม่เป็นอันตราย
545
00:41:06,640 --> 00:41:07,460
เฟอร์กัส
546
00:41:08,210 --> 00:41:12,160
นายเป็นคนซื่อสัตย์
และฉันไม่อยากจะดูแคลนตำแหน่งนาย
547
00:41:12,360 --> 00:41:14,010
แต่อย่างน้อยนี่คือที่ฉันทำได้
548
00:41:14,760 --> 00:41:15,590
ได้โปรด
549
00:41:16,140 --> 00:41:17,050
ก็ได้ครับ
550
00:41:19,970 --> 00:41:22,310
ไอ้ขี้ข้าบูชาพวกคริตช์
551
00:42:20,620 --> 00:42:23,040
ผมรู้ว่าวินเยตต์ไม่ได้บอกคุณ
เรื่องสถานที่นี้
552
00:42:23,410 --> 00:42:24,370
เธออยู่ไหม
553
00:42:25,210 --> 00:42:26,160
เธออาจอยู่
554
00:42:28,170 --> 00:42:29,170
แต่คุณไม่ควรอยู่
555
00:42:31,710 --> 00:42:34,880
ได้ยินว่ามีคนเรียกคุณว่าเคน จริงไหม
556
00:42:36,930 --> 00:42:38,220
อูน่าเป็นคนกล้าหาญ
557
00:42:40,260 --> 00:42:41,970
ผมอยู่ที่นั่นตอนเธอตาย
558
00:42:42,720 --> 00:42:45,560
เธอคงรู้ว่าเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอ
ที่จะทำบางอย่าง
559
00:42:46,520 --> 00:42:48,140
เพื่อเฟทุกตนในเดอะโรว์
560
00:42:50,560 --> 00:42:52,800
วินเยตต์ต้องได้ยินสิ่งที่ผมจะพูด
561
00:42:53,000 --> 00:42:55,490
ดังนั้นผมจะเข้าไปข้างใน แต่ผมจะขอดีๆ
562
00:42:57,200 --> 00:42:58,610
หลบไป ขอร้องละ
563
00:43:27,520 --> 00:43:28,390
วินเยตต์
564
00:43:31,770 --> 00:43:33,010
คุณเจอเราได้ยังไง
565
00:43:33,210 --> 00:43:36,180
มนุษย์ไม่ใช่คนฆ่าเรเวนเพื่อนคุณ
566
00:43:36,380 --> 00:43:37,930
คุณจะบอกว่าเป็นฝีมือคนของเราเหรอ
567
00:43:38,130 --> 00:43:40,260
ผมเจอสถานที่เกิดเหตุ
ทัวร์มาลีนเป็นคนเจอ
568
00:43:40,460 --> 00:43:44,270
บนยอดโบสถ์เซนต์แวน อาร์รากอร์น
มนุษย์ขึ้นไปไม่ได้แน่
569
00:43:44,470 --> 00:43:45,810
- ทัวร์มาลีนเจอเหรอ
- ฟังก่อน
570
00:43:46,010 --> 00:43:49,910
มันยากจะเข้าใจแต่เธอเห็นนิมิต
571
00:43:50,330 --> 00:43:51,330
นิมิตจริงๆ
572
00:43:53,040 --> 00:43:55,900
มันเกี่ยวข้องกับแฮรัสเพกซ์เฒ่า แม่มดนั่น
573
00:43:56,100 --> 00:43:57,660
นิมิตนำทางเธอไปเจอศพ
574
00:43:57,860 --> 00:43:59,740
ถามเธอก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อผม
575
00:43:59,940 --> 00:44:02,760
ประเด็นคือฆาตกรไม่ใช่มนุษย์
576
00:44:03,760 --> 00:44:06,330
แต่มนุษย์เป็นคนยิงอูน่า
577
00:44:06,530 --> 00:44:08,680
จ่าดอมบี้ ถูกไหม
578
00:44:10,270 --> 00:44:11,140
ไม่
579
00:44:11,940 --> 00:44:13,550
คุณจะตามล่าตำรวจไม่ได้
580
00:44:13,750 --> 00:44:17,380
คุณไม่รู้หรอกว่ามันจะนำ
หายนะรุนแรงแค่ไหนมาสู่เดอะโรว์
581
00:44:17,580 --> 00:44:19,180
หายนะที่เลวร้ายกว่านี้น่ะเหรอ
582
00:44:19,380 --> 00:44:21,030
พวกมันจะทำอะไรกับเราได้อีก
583
00:44:22,110 --> 00:44:23,390
เจรจากับพวกเขา
584
00:44:23,590 --> 00:44:25,240
นี่ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย
585
00:44:26,030 --> 00:44:27,240
ทำไมฉันต้องเจรจา
586
00:44:27,660 --> 00:44:28,580
พวกเขาพูดถูก
587
00:44:29,540 --> 00:44:31,730
แต่คุณไม่รู้จักตำรวจเหมือนที่ผมรู้จัก
588
00:44:31,930 --> 00:44:35,380
ถ้าคุณตามล่าหนึ่งในพวกเขา
เดอะโรว์จะลุกเป็นไฟ
589
00:44:36,840 --> 00:44:38,460
พวกเขาจะเล่นงานเราทุกคน
590
00:44:40,630 --> 00:44:43,200
พวกมันไม่มีวันยอมรับคุณเป็นพวกอีกแล้ว
591
00:44:43,400 --> 00:44:44,720
คุณก็รู้ใช่ไหม
592
00:44:45,260 --> 00:44:46,510
นี่ไม่เกี่ยวกับผม
593
00:44:47,060 --> 00:44:48,260
ฉันว่าเกี่ยวนะ
594
00:44:49,640 --> 00:44:51,020
ฉันว่ามันเกี่ยวกับเรา
595
00:44:52,020 --> 00:44:54,710
เกี่ยวกับฉัน ที่ยืนอยู่ตรงนี้ กับคนของฉัน
596
00:44:54,910 --> 00:44:57,270
และคุณ ที่ยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมทางเลือก
597
00:44:58,070 --> 00:45:00,780
คุณจะอยู่ข้างเราหรือพวกมัน
598
00:46:53,770 --> 00:46:55,710
คำบรรยายโดย: พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์
599
00:46:55,910 --> 00:46:57,850
ผู้ตรวจสอบงานแปล