1 00:01:36,180 --> 00:01:37,890 ผมไม่ชอบตื่นมาอารมณ์เสีย 2 00:01:41,890 --> 00:01:44,020 ก็อย่าสิ คุณไม่ต้องอารมณ์เสียก็ได้ 3 00:01:46,730 --> 00:01:49,840 ถ้าคุณเลิกดื้อรั้นและให้โอกาสที่นี่... 4 00:01:50,040 --> 00:01:51,360 ผมพยายามแล้ว ที่รัก 5 00:01:52,610 --> 00:01:55,390 แต่คุณก็รู้ว่าผมเคยอยู่อย่างชาวบ้าน 6 00:01:55,590 --> 00:01:59,220 เคยถูกจับเป็นเชลย ดังนั้นอย่าว่ากันเลย ถ้าผมไม่เห็นข้อดีอะไร 7 00:01:59,420 --> 00:02:01,080 ที่นี่ยอมรับเรา 8 00:02:02,410 --> 00:02:04,190 เราใช้ชีวิตกันที่นี่ได้ 9 00:02:04,390 --> 00:02:06,120 คุณออกตัวแทนที่นี่ได้ยังไง 10 00:02:06,660 --> 00:02:08,290 เราไม่มีอนาคตที่นี่เลย 11 00:02:09,330 --> 00:02:10,290 ชีวิตมันไม่ใช่แบบนี้ 12 00:02:11,630 --> 00:02:13,090 ใช่สิ นี่คือชีวิต 13 00:02:14,130 --> 00:02:17,840 แต่มันจะไม่ใช่หากคุณยังฝืนมันอยู่ เข้าใจไหมคะ 14 00:02:21,470 --> 00:02:22,460 พวกเขาจะฆ่าคุณ 15 00:02:22,650 --> 00:02:25,390 ก็แหงน่ะสิ เพราะพวกมันเป็นฆาตกร 16 00:02:26,520 --> 00:02:29,630 - พวกมันฆ่าใครก็ได้... - ไม่ใช่ใครก็ได้ อะเกรอัส คุณต่างหาก 17 00:02:29,830 --> 00:02:32,150 ลีโอโนราบอกฉันว่าพวกเขาจะฆ่าคุณ 18 00:02:34,070 --> 00:02:35,480 เธอขู่เอาชีวิตผมเหรอ 19 00:02:35,860 --> 00:02:37,400 สำหรับเธอ คุณคือภัยคุกคาม 20 00:02:37,780 --> 00:02:39,180 วิธีการที่คุณพูดและคิด 21 00:02:39,380 --> 00:02:42,730 ถ้าคุณหาวิธีใช้ชีวิตที่นี่ไม่ได้ ถ้าฉันโน้มน้าวใจคุณไม่ได้ ก็ใช่ 22 00:02:42,930 --> 00:02:44,450 นั่นก็คือสิ่งที่เธอจะทำ 23 00:02:45,660 --> 00:02:48,150 และคุณคิดจะปิดเป็นความลับจากผม 24 00:02:48,350 --> 00:02:50,480 - ฉันพยายามปกป้องคุณ - ด้วยการโกหกผมน่ะเหรอ 25 00:02:50,680 --> 00:02:53,440 คุณก็โกหกฉัน เรื่องที่เกิดกับเจ้าหน้าที่พวกนั้นไม่ใช่รึไง 26 00:02:53,640 --> 00:02:55,670 ไม่ใช่เพื่อปกป้องฉันเหมือนกันรึไง 27 00:03:00,430 --> 00:03:02,760 ดูสิว่าที่แห่งนี้ ทำให้เรากลายเป็นอะไรไปแล้ว 28 00:03:04,600 --> 00:03:06,350 ไม่ใช่ที่แห่งนี้หรอก อะเกรอัส 29 00:03:12,100 --> 00:03:14,230 เราเลือกที่จะเชื่อใจกันและกันได้ 30 00:03:16,440 --> 00:03:18,570 ฉันอยากลองนะ คุณจะลองไหม 31 00:03:27,490 --> 00:03:29,870 งั้นบอกฉันมา ตามตรง 32 00:03:31,710 --> 00:03:34,340 คุณจะปล่อยใจให้มีความสุขที่นี่ได้ไหม 33 00:03:41,550 --> 00:03:43,140 คุณมีความสุขที่นี่งั้นเหรอ 34 00:03:46,600 --> 00:03:49,140 ฉันไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าความสุขได้ไหม 35 00:03:49,930 --> 00:03:52,850 มันช่างแตกต่าง ไปจากทุกอย่างที่ฉันเคยรู้จัก 36 00:03:54,860 --> 00:03:57,110 แต่ที่แห่งนี้มีความสัตย์จริงอยู่ข้อหนึ่ง 37 00:03:57,860 --> 00:04:00,490 ฉันไม่รู้สึกเป็นสัตว์เลี้ยง ที่ถูกตามใจอยู่ในกรง 38 00:04:02,660 --> 00:04:03,570 และ... 39 00:04:06,410 --> 00:04:08,080 มันเหมือนทั้งชีวิตฉัน 40 00:04:09,410 --> 00:04:10,700 ฉันมีสิ่งนี้ 41 00:04:11,870 --> 00:04:13,120 เสียงกรีดร้องนี้ 42 00:04:14,290 --> 00:04:15,830 ที่ก่อตัวขึ้นในใจฉัน 43 00:04:16,880 --> 00:04:21,050 และที่นี่ ถ้าฉันอยากกรีดร้อง ฉันก็ร้องออกมาดังๆ ได้ 44 00:04:23,220 --> 00:04:25,220 ฉันมีสิทธิ์ต้องการสิ่งต่างๆ จากที่นี่ 45 00:04:26,350 --> 00:04:29,430 ฉันมีสิทธิ์เลือกตามใจตัวเอง โดยไม่ต้องละอายใจ 46 00:04:32,690 --> 00:04:34,230 แล้วคุณเลือกอะไร 47 00:04:36,560 --> 00:04:37,820 คุณ 48 00:04:39,020 --> 00:04:40,690 แน่นอนว่าเลือกคุณ 49 00:04:42,030 --> 00:04:45,450 ฉันเลือกทุกๆ วันที่นี่ได้ และฉันจะเลือกคุณเสมอ 50 00:04:47,030 --> 00:04:48,660 เข้าใจไหมคะ 51 00:04:55,500 --> 00:04:58,040 คุณเชื่อมั่นกับที่แห่งนี้จริงๆ สินะ 52 00:05:06,090 --> 00:05:09,500 และผมเพิ่งสัญญาว่าจะเชื่อใจคุณ 53 00:05:09,700 --> 00:05:12,930 และโชคไม่ค่อยดี ที่ผมเป็นคนรักษาสัญญาซะด้วย ดังนั้น... 54 00:05:14,350 --> 00:05:15,810 ก็ได้ 55 00:05:18,560 --> 00:05:19,770 ได้เหรอ 56 00:05:20,980 --> 00:05:24,190 ใช่ ผมจะเลิกต่อต้านมัน 57 00:05:24,860 --> 00:05:26,990 และพยายามมีความสุขที่นี่ 58 00:05:28,620 --> 00:05:29,580 เพื่อคุณ 59 00:05:31,580 --> 00:05:32,620 จริงเหรอคะ 60 00:06:17,580 --> 00:06:20,420 ดังอีก ไม่งั้นพวกเขาไม่ได้ยินคุณหรอก 61 00:06:39,270 --> 00:06:41,610 - ชาเพิ่มไหม ที่รัก - ไม่ค่ะ ขอบคุณ ที่รัก 62 00:06:44,940 --> 00:06:46,280 ชาหน่อยไหม แคสเตอร์ 63 00:06:58,210 --> 00:07:02,110 ผมรู้ว่าผมเข้าใจช้า ร่วมมือช้า 64 00:07:02,310 --> 00:07:05,000 ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้ว่าผมเสียใจกับเรื่องนั้น 65 00:07:07,590 --> 00:07:10,720 เปลี่ยนใจเร็วเสียเหลือเกินนะ สหาย 66 00:07:11,640 --> 00:07:13,300 จู่ๆ ทำไมถึงพูดขึ้นมาล่ะ 67 00:07:16,220 --> 00:07:17,850 อิโมเจนมีความสุขที่นี่ 68 00:07:20,390 --> 00:07:24,310 ผมไม่ใช่คนดื้อรั้น ขนาดจะไม่ลองมีความสุขดูบ้าง 69 00:07:25,940 --> 00:07:26,860 เพื่อเห็นแก่เธอ 70 00:07:29,650 --> 00:07:31,160 พยายามเห็นในสิ่งที่เธอเห็น 71 00:07:34,410 --> 00:07:35,620 ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น 72 00:07:38,250 --> 00:07:39,660 มันต้องใช้เวลา 73 00:07:41,290 --> 00:07:44,000 แม้แต่กับพวกเราที่ต่อสู้เพื่อที่แห่งนี้ 74 00:07:45,290 --> 00:07:48,210 มีบางสิ่งที่สุดพิเศษเกิดขึ้นที่นี่ 75 00:07:50,340 --> 00:07:52,550 และผมตัดสินใจจะเลิกต่อต้านมัน 76 00:08:00,140 --> 00:08:01,190 มากับผมสิ 77 00:08:02,980 --> 00:08:03,850 มาเถอะ 78 00:08:09,740 --> 00:08:11,400 วันนี้เป็นวันพิเศษ 79 00:08:11,780 --> 00:08:15,160 เป็นวันครบรอบการปฏิวัติ 80 00:08:16,950 --> 00:08:20,330 จะมีการดื่มฉลองและเต้นรำ 81 00:08:23,000 --> 00:08:24,960 และผมคิดว่าบางทีวันนี้ 82 00:08:26,420 --> 00:08:28,300 คือวันที่ผมมอบสิ่งนี้ให้คุณ 83 00:08:29,840 --> 00:08:31,630 ฉันเคยเห็นคนอ่านมันมาก่อน 84 00:08:32,800 --> 00:08:35,790 นี่คือการปฏิวัติ 85 00:08:35,990 --> 00:08:39,560 เขียนโดยสหายลีโอโนรา ตอนที่เธอยังอยู่ในคุก 86 00:08:40,520 --> 00:08:42,230 เธอเป็นอาชญากรงั้นเหรอ 87 00:08:43,140 --> 00:08:45,380 ถ้าเพียงแต่ความจนถือเป็นอาชญากรรม 88 00:08:45,580 --> 00:08:47,210 ในฐานะคนรับใช้ เธอต้องกินเศษอาหาร 89 00:08:47,410 --> 00:08:49,760 จากโต๊ะกินข้าวเจ้านาย โดยที่เขาไม่อนุญาต 90 00:08:49,960 --> 00:08:53,280 สามปีที่ต้องใช้แรงงานหนักเพราะเรื่องนี้ 91 00:08:54,320 --> 00:08:56,370 หัวใจเธอแหลกสลายในคุกนั่น 92 00:08:57,120 --> 00:08:59,940 แต่แล้ววันหนึ่ง พวกนั้นใช้เธอลากก้อนหิน 93 00:09:00,140 --> 00:09:03,110 เธอเห็นบางสิ่งส่องประกายสีเขียว อยู่ท่ามกลางกองก้อนหิน 94 00:09:03,310 --> 00:09:04,410 มันเป็นแค่วัชพืช 95 00:09:04,920 --> 00:09:07,610 แต่มันมีชีวิตและเติบโต 96 00:09:07,810 --> 00:09:09,540 และมันมอบความหวังให้เธอ 97 00:09:11,670 --> 00:09:14,680 ไม่สิ สหาย มันทำให้เธอเดือดดาล 98 00:09:15,510 --> 00:09:20,180 ว่าเธอต้องถูกด้อยค่ามาคลำหาวัชพืช เพียงเพื่อสัมผัสสิ่งที่มีชีวิต 99 00:09:22,060 --> 00:09:26,670 สหายลีโอโนราตัดสินใจวันนั้นว่า เธอจะไม่ทำงานให้พวกคนใหญ่คนโต 100 00:09:26,870 --> 00:09:29,020 แต่จะทำเพื่อคนยากจนและไร้อำนาจ 101 00:09:29,400 --> 00:09:31,360 ทำไมคนมากมายต้องทนทรมาน 102 00:09:31,690 --> 00:09:34,220 เพื่อทำให้ชีวิตคนแค่หยิบมือง่ายดายขึ้น 103 00:09:34,420 --> 00:09:37,660 ไม่มีใครเป็นไท จนกว่าทุกคนจะอยู่อย่างเสมอภาค 104 00:09:38,120 --> 00:09:40,120 เธอเป็นสตรีที่น่าทึ่งจริงๆ 105 00:09:41,870 --> 00:09:45,250 - ใช่ ช่างสร้างแรงบันดาลใจ - ใช่ 106 00:09:46,040 --> 00:09:48,000 เมื่อเธอได้เห็นความจริง 107 00:09:48,790 --> 00:09:50,040 เธอจึงต้องแบ่งปันมัน 108 00:09:51,460 --> 00:09:52,800 และตอนนี้ 109 00:09:53,960 --> 00:09:55,380 ผมขอแบ่งปันมันกับคุณ 110 00:09:56,880 --> 00:09:58,090 ขอบคุณ สหาย 111 00:09:59,800 --> 00:10:03,100 เราควรไปได้แล้ว เราคงไม่อยากไปทำงานสาย 112 00:10:04,600 --> 00:10:08,100 คุณไม่ต้องให้ผมเดินไปส่งหรอก คุณรู้ทางดี 113 00:10:18,780 --> 00:10:21,620 และเราค่อยมาฉลองกันทีหลังนะ สหาย 114 00:10:25,160 --> 00:10:26,200 ได้ 115 00:10:34,880 --> 00:10:37,320 ดูเหมือนจะตบตาแคสเตอร์ได้สนิท 116 00:10:37,520 --> 00:10:40,910 ชั่วจังหวะหนึ่ง ผมนึกว่าเขากล่อมจนคุณเชื่อได้ 117 00:10:41,110 --> 00:10:42,760 มันเป็นเรื่องราวน่าสนใจเกินต้าน 118 00:10:44,470 --> 00:10:45,890 โฆษณาชวนเชื่อชัดๆ 119 00:10:46,930 --> 00:10:50,710 มันเป็นสิ่งสวยงามที่คิดได้ว่า โลกนี้จะแตกต่างจากเดิมได้ 120 00:10:50,910 --> 00:10:51,770 สวยงาม 121 00:10:53,020 --> 00:10:54,270 แต่อันตราย 122 00:10:59,700 --> 00:11:01,320 เราไม่มีวันปลอดภัยที่นี่ 123 00:11:02,620 --> 00:11:03,530 งั้นเราหนีเถอะ 124 00:11:38,780 --> 00:11:41,110 เราพร้อมจะไปแล้ว นายช่วยได้ไหม 125 00:11:43,620 --> 00:11:44,730 ถ้าฉันช่วยได้... 126 00:11:44,920 --> 00:11:46,870 นายจะได้กลับบ้านแบบร่ำรวย รวยมากๆ 127 00:11:52,250 --> 00:11:53,730 ต้องอยู่โกดังสินค้าหลายสัปดาห์ 128 00:11:53,930 --> 00:11:57,070 ชั้นใต้สุดของท้องเรือ คิดว่าเมียนายจะทนไหวไหมล่ะ 129 00:11:57,270 --> 00:11:59,530 - ได้ - เพราะถ้าเธอทนไม่ไหว... 130 00:11:59,730 --> 00:12:00,970 เธอทนไหวแน่ 131 00:12:04,680 --> 00:12:06,640 แยกตัวออกมาช่วงปาร์ตี้ 132 00:12:08,270 --> 00:12:10,630 - ไปเจอฉันที่อู่เรือ - กลางวันแสกๆ น่ะเหรอ 133 00:12:10,830 --> 00:12:12,920 จะมีเรือออกจากท่า 134 00:12:13,120 --> 00:12:16,190 อาจไม่มีเรือออกอีกเป็นสัปดาห์ เพราะมีการตั้งด่าน 135 00:12:18,110 --> 00:12:19,610 งั้นต้องเป็นวันนี้สินะ 136 00:12:51,980 --> 00:12:53,850 ไปกับเรา สหาย 137 00:13:03,320 --> 00:13:04,240 เดี๋ยวนี้ 138 00:14:36,200 --> 00:14:37,540 นี่สำหรับนาย 139 00:15:03,650 --> 00:15:05,690 ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้นาย 140 00:15:19,370 --> 00:15:20,620 เขามาทำอะไรที่นี่ 141 00:15:20,830 --> 00:15:23,710 เขาพูดพล่ามแต่เรื่องไร้สาระ 142 00:15:24,090 --> 00:15:27,210 แต่ฉันคิดว่าเขามีแผน ถ้านายจะเรียกมันว่าแผน 143 00:15:27,920 --> 00:15:29,670 อยากจะลักพาตัวน้องสาวเขา 144 00:15:31,050 --> 00:15:33,790 - และแน่นอนว่าฆ่านาย - ไม่ ไม่จริง ฉัน... 145 00:15:33,990 --> 00:15:36,350 ผมมีข้อมูลมาให้คุณ 146 00:15:37,680 --> 00:15:41,630 เขามาถึงหลายวันก่อน พร้อมเจตนาไม่รู้จักโตแบบเด็กๆ 147 00:15:41,830 --> 00:15:45,820 แรงอาฆาตแค้นพร้อมปืนพก โชคดีของนายที่เราสกัดจับเขาได้ 148 00:15:47,360 --> 00:15:50,320 ฉันไม่มีเวลาหรือความอดทน 149 00:15:50,530 --> 00:15:54,320 ที่จะสั่งสอนพวกผู้ดี ที่หลอกตัวเองทุกคนที่ฉันเจอหรอกนะ 150 00:15:56,530 --> 00:15:58,620 บางคนก็คุ้มกับการเสียเวลา 151 00:16:02,580 --> 00:16:05,250 แต่ฉันไม่รู้จักหมอนี่ดีพอที่จะพูดได้ 152 00:16:07,550 --> 00:16:08,760 แต่นายรู้จัก 153 00:16:10,720 --> 00:16:13,390 และฉันเชื่อว่าเขาทำความผิดใหญ่หลวง 154 00:16:14,590 --> 00:16:16,890 ดังนั้นฉันจะให้นายตัดสิน 155 00:16:25,900 --> 00:16:26,920 ไม่ 156 00:16:27,120 --> 00:16:28,840 น้องสาวฉันไม่มีวันให้อภัยนายแน่ 157 00:16:29,040 --> 00:16:31,530 เธอไม่มีวันรู้เว้นแต่ว่าเขาจะบอก 158 00:16:35,240 --> 00:16:37,490 ได้โปรด อย่า 159 00:16:38,700 --> 00:16:40,410 ขอร้องละ อะเกรอัส ได้โปรด 160 00:16:40,950 --> 00:16:42,870 อย่ายิง 161 00:16:46,040 --> 00:16:47,670 เดี๋ยว 162 00:16:48,420 --> 00:16:50,630 ได้โปรด ได้โปรด ขอร้องละ 163 00:17:06,940 --> 00:17:08,730 เขาควรได้โอกาส สหาย 164 00:17:11,860 --> 00:17:15,110 ถ้าผมได้โอกาส ทุกคนก็ควรได้ 165 00:17:17,450 --> 00:17:18,620 ดีมาก 166 00:17:20,620 --> 00:17:23,580 ฉันเชื่อว่านายจะดูแลให้เขาทำตัวดีๆ 167 00:17:24,330 --> 00:17:25,290 อะไรนะ 168 00:17:26,290 --> 00:17:28,000 นายเป็นคนไว้ชีวิตเขา 169 00:17:29,380 --> 00:17:31,420 ทีนี้นายต้องรับผิดชอบชีวิตเขา 170 00:17:32,710 --> 00:17:35,260 หวังว่าเขาจะไม่ทำให้นายผิดหวังนะ 171 00:17:38,930 --> 00:17:40,970 ได้โปรด อย่า 172 00:17:41,510 --> 00:17:42,430 ลักพาตัวฉันเหรอ 173 00:17:43,060 --> 00:17:46,270 นั่นแผนพี่เหรอ เอซรา พี่นี่โง่ชะมัด 174 00:17:46,600 --> 00:17:48,650 พี่จะกล่อมให้ฉันยอมจำนนหรือไง 175 00:17:48,850 --> 00:17:50,130 - พี่... - พี่คงนึกสินะ 176 00:17:50,330 --> 00:17:52,880 ว่าอะเกรอัสจะยืนเฉยๆ และปล่อยให้พี่ลักพาตัวฉันไป 177 00:17:53,080 --> 00:17:54,850 หรือว่าพี่จะยิงเขา 178 00:17:55,040 --> 00:17:57,990 - พี่รู้ตัวดีว่าพี่ยิงไม่แม่น - พี่สาบานว่าจะทำ... 179 00:17:59,950 --> 00:18:01,330 อะไรก็ตามที่จำเป็น 180 00:18:01,620 --> 00:18:03,940 ที่จำเป็นเพื่อทำลายความสุขฉัน 181 00:18:04,140 --> 00:18:07,120 อิโมเจน เธอไม่เข้าใจว่าความสุขคืออะไร 182 00:18:11,040 --> 00:18:13,170 ฉันฝันร้าย 183 00:18:14,210 --> 00:18:15,510 ฝันร้ายแสนน่ากลัว 184 00:18:16,340 --> 00:18:17,720 ฝันว่าพี่จะตามหาฉัน 185 00:18:20,430 --> 00:18:22,600 และตอนนี้พี่ก็มาจริงๆ 186 00:18:22,930 --> 00:18:24,560 แต่มันน่าขายหน้าชะมัด 187 00:18:25,270 --> 00:18:28,350 - อิโมเจน พี่รักเธอ... - แต่ไม่ได้แปลว่าพี่เป็นเจ้าของฉัน 188 00:18:30,480 --> 00:18:32,070 ไม่ พี่แค่พยายามช่วยเธอ 189 00:18:32,480 --> 00:18:33,400 จากอะไรล่ะ 190 00:18:33,780 --> 00:18:34,690 จากตัวเธอเองไง 191 00:18:36,240 --> 00:18:37,450 คือฟังนะ... 192 00:18:37,820 --> 00:18:41,700 มันเป็นหน้าที่พี่ในฐานะหัวหน้าครอบครัว ที่จะปกป้องเกียรติของเธอ 193 00:18:42,530 --> 00:18:44,100 พี่เป็นพี่ชายเธอนะ 194 00:18:44,300 --> 00:18:47,190 ถ้าพี่ไม่ช่วยเธอจากความผิดพลาดมหันต์ แล้วใครจะช่วยล่ะ 195 00:18:47,390 --> 00:18:49,780 พี่คิดว่านี่ทำให้พี่เป็นคนเข้มแข็งสินะ 196 00:18:49,970 --> 00:18:50,820 ไม่ 197 00:18:51,020 --> 00:18:53,950 พี่ก็แค่ใจอาฆาตและทะนงตัว พี่เป็นแบบนี้มาตลอด 198 00:18:54,150 --> 00:18:55,840 เธอเองก็เป็น... 199 00:19:00,550 --> 00:19:01,640 นึกออกไหม ชายคนหนึ่ง... 200 00:19:02,350 --> 00:19:05,720 ชายที่ปกป้องชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม 201 00:19:07,430 --> 00:19:10,420 เห็นชัดว่าเธอหลงลืม การเป็นกุลสตรีไปซะแล้ว 202 00:19:10,620 --> 00:19:13,150 ลดตัวลงมาสมสู่กับเจ้าสัตว์นี่ 203 00:19:14,570 --> 00:19:18,950 พี่โชคดีมากๆ ที่ปืนอยู่กับอะเกรอัส ไม่ใช่ฉัน 204 00:19:23,280 --> 00:19:24,740 อิโมเจน พี่ไม่ได้... 205 00:19:28,250 --> 00:19:29,330 อิโมเจน 206 00:19:34,670 --> 00:19:36,460 เราจะไม่พาเขาไปกับเรา 207 00:19:38,090 --> 00:19:39,260 ฉันพูดจริง 208 00:19:41,090 --> 00:19:44,300 คุณจะไม่มีวันอภัยให้ตัวเอง ที่ทิ้งเขาไว้ข้างหลัง 209 00:19:45,510 --> 00:19:46,970 หรือให้อภัยผมที่ยอมให้คุณทำแบบนั้น 210 00:20:07,290 --> 00:20:08,370 อิโมเจนอยู่ไหน 211 00:20:12,580 --> 00:20:13,670 อะไร 212 00:20:15,670 --> 00:20:17,670 นายจะทำอะไรฉัน 213 00:20:19,170 --> 00:20:21,720 เราจะหนีไปจากที่นี่วันนี้ 214 00:20:22,720 --> 00:20:23,590 หนีงั้นเหรอ 215 00:20:24,180 --> 00:20:27,100 - ยังไง - นายจะไปกับเราไหม 216 00:20:29,060 --> 00:20:30,270 ไปสิ ไปแน่นอน 217 00:20:31,810 --> 00:20:33,770 งั้นนายต้องประกบฉันไว้ 218 00:20:34,520 --> 00:20:36,110 และทำตามที่ฉันบอก 219 00:20:36,940 --> 00:20:38,320 เข้าใจไว้ด้วยนะ 220 00:20:42,150 --> 00:20:43,950 ฉันรู้ว่านายรักน้องสาวนาย 221 00:20:46,370 --> 00:20:48,080 เพราะงั้นถ้านายทำพัง 222 00:20:49,950 --> 00:20:51,290 พวกมันจะฆ่าเธอ 223 00:20:56,710 --> 00:20:57,920 ก็ได้ 224 00:21:16,150 --> 00:21:21,130 เจ็ดปีก่อน 225 00:21:21,330 --> 00:21:24,530 การล่มสลายของเทอร์นาน็อก 226 00:21:39,540 --> 00:21:40,420 ทหารแพกต์ 227 00:21:40,960 --> 00:21:41,880 ฉันนับได้หก 228 00:21:49,510 --> 00:21:51,510 นั่นฉันเอง กระสุนฉันหมด 229 00:21:53,430 --> 00:21:55,560 - นายวิ่งได้ไหม - ไม่เร็วพอ 230 00:22:04,490 --> 00:22:05,900 นายจะทำอะไร 231 00:22:06,400 --> 00:22:08,110 - ฉันจะคุ้มกันนาย - นายทำไม่ได้ 232 00:22:08,990 --> 00:22:11,700 - นายโดนขนาบแน่ - ฉันจะตามนายไปติดๆ 233 00:22:13,290 --> 00:22:14,250 ไฟโล 234 00:22:14,660 --> 00:22:15,790 ไปสิ 235 00:23:09,970 --> 00:23:11,260 ช่วยด้วย 236 00:24:39,890 --> 00:24:40,980 นายไม่ใช่มนุษย์ 237 00:24:44,850 --> 00:24:46,230 ครึ่งพิกซ์ 238 00:24:50,650 --> 00:24:52,570 ไปซะ เดี๋ยวนี้ 239 00:25:07,040 --> 00:25:09,130 นี่มันฟันสปาราส 240 00:25:10,670 --> 00:25:12,300 ไม่ เป็นไปไม่ได้ 241 00:25:13,380 --> 00:25:15,790 อสุรกายพวกนี้ตายไปหลายศตวรรษแล้ว 242 00:25:15,990 --> 00:25:18,580 พงไพรพวกนี้เต็มไปด้วยคำร่ำลือ 243 00:25:18,780 --> 00:25:21,040 กองกำลังแพกต์จะตามเราทันตอนย่ำรุ่ง 244 00:25:21,240 --> 00:25:23,640 ก่อนนั้นแน่ถ้าพวกนั้นตัดผ่านหุบเขา 245 00:25:25,900 --> 00:25:26,810 ผู้หมวด 246 00:25:28,730 --> 00:25:32,150 - เราควรสร้างพันธมิตรกับพวกเขา - พวกสปาราสน่ะเหรอ 247 00:25:34,490 --> 00:25:36,360 ถ้ามีคนแบบเดียวกับเธออีก 248 00:25:37,160 --> 00:25:39,140 พวกเขาจะกำบังการล่าถอยของเราได้ 249 00:25:39,340 --> 00:25:42,700 อะไรทำให้นายคิดว่า จะคุยกับสปาราสได้ จ่า 250 00:25:42,950 --> 00:25:44,580 มันเคยไว้ชีวิตเขา 251 00:25:46,620 --> 00:25:49,840 สงสัยจังว่าทำไม พวกมันชังมนุษย์ 252 00:25:52,710 --> 00:25:54,660 ผู้หมวด เราต้องคิดให้ดีอีกที 253 00:25:54,860 --> 00:25:58,180 - ทำไมล่ะ - พวกสปาราสน่าจะสูญพันธุ์ไปแล้ว 254 00:25:58,890 --> 00:26:01,890 หุบเขานี้อาจเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่ 255 00:26:03,180 --> 00:26:05,100 ขอบใจ กัลโลเวย์ แค่นั้นแหละ 256 00:26:12,480 --> 00:26:14,140 ฉันอยากให้นายกลับลงไปที่หุบเขานั่น 257 00:26:14,340 --> 00:26:19,240 สำคัญมากที่เราต้องไปถึงไฮบรีเซล แต่เราต้องชะลอกองกำลังแพกต์ให้ช้าลง 258 00:26:20,530 --> 00:26:23,450 ฉันอยากให้นายหยุดพวกมัน ก่อนมันจะเคลื่อนกำลังมาถึงที่นี่ 259 00:26:24,500 --> 00:26:25,750 หยุดยังไง 260 00:26:26,540 --> 00:26:28,960 กระสุนเพลิง ระเบิดควัน 261 00:26:31,710 --> 00:26:36,420 ฉันอยากให้นายใช้ทุกอย่างที่เรามี และถล่มหุบเขานั่นให้เป็นทะเลเพลิง 262 00:26:38,800 --> 00:26:40,550 แล้วพวกสปาราสล่ะครับท่าน 263 00:26:41,550 --> 00:26:43,180 พวกมันจะถูกกำจัดทั้งหมด 264 00:26:45,100 --> 00:26:47,850 แต่ถ้าเราไม่ทำ คนของฉันก็ต้องตาย 265 00:26:49,730 --> 00:26:51,060 ซึ่งรวมถึงนายด้วย 266 00:26:52,060 --> 00:26:54,220 การปกป้องอสุรกายไม่ใช่สิ่งที่ฉันใส่ใจ 267 00:26:54,420 --> 00:26:57,900 เพราะตอนนี้ เราเป็นกลุ่มเดียว ที่ปกป้องอาณานิคมของเรา 268 00:26:59,110 --> 00:27:01,160 จากกองทหารศัตรูนับหมื่นนาย 269 00:27:02,530 --> 00:27:04,450 ขออนุญาตออกความเห็นครับท่าน 270 00:27:05,410 --> 00:27:06,290 รีบพูดมา 271 00:27:06,830 --> 00:27:10,000 ผมขอลงชื่อคัดค้านคำสั่งนี้ครับ 272 00:27:11,290 --> 00:27:12,540 แจ้งให้ทราบครับ 273 00:27:15,420 --> 00:27:16,710 ตามนั้น 274 00:27:18,550 --> 00:27:20,790 ทีนี้ถูกสั่งอะไรก็ไปทำซะ จ่า 275 00:27:20,980 --> 00:27:23,430 ไม่งั้นที่จะแจ้งให้ทราบ คือนายโดนลดตำแหน่ง 276 00:27:23,890 --> 00:27:25,140 ฉันพูดชัดเจนไหม 277 00:27:43,950 --> 00:27:44,870 มันคือสงคราม 278 00:27:48,000 --> 00:27:49,410 และพวกมันเป็นแค่คริตช์ 279 00:27:55,920 --> 00:27:57,210 สั่งมาได้เลยครับ 280 00:28:15,650 --> 00:28:17,230 ปืนใหญ่พร้อมแล้ว 281 00:28:22,280 --> 00:28:24,160 - ยิงได้ - ยิงได้ 282 00:28:25,280 --> 00:28:26,660 ยิงปืนใหญ่ 283 00:28:58,860 --> 00:29:00,360 แกเสียเวลาเปล่าๆ 284 00:29:04,070 --> 00:29:05,200 อย่างนั้นเหรอ 285 00:29:08,450 --> 00:29:11,830 อสุรกายปล่อยพวกคริตช์ จากคุกฉันจนเกลี้ยง 286 00:29:12,660 --> 00:29:17,840 ฆ่าคนของฉันไป 17 คน รวมถึงไอ้นายกฯ ด้วย 287 00:29:18,880 --> 00:29:21,460 นายกลับบอกว่านายไม่เกี่ยว 288 00:29:22,380 --> 00:29:26,720 แค่บังเอิญโผล่มาแถวนี้ ในชุดเครื่องแบบตำรวจที่ขโมยมา 289 00:29:28,550 --> 00:29:29,970 ฉันรู้ว่ามันดูเป็นยังไง 290 00:29:31,310 --> 00:29:33,060 แต่ฉันไม่ได้มีเอี่ยวด้วย 291 00:29:51,200 --> 00:29:52,980 พอได้แล้ว เรนบริกค์ 292 00:29:53,180 --> 00:29:57,020 - คุกของฉัน กฎของฉัน - ถ้าเขาพูดไม่ได้ เขาก็ไร้ประโยชน์ 293 00:29:57,220 --> 00:29:58,750 เขาจะพูดแน่ ทีนี้... 294 00:30:00,290 --> 00:30:03,960 - ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นหนีไปไหน - ก็ถามคนที่รู้เอาสิวะ 295 00:30:06,550 --> 00:30:08,510 เขาบอกว่าเขาไม่รู้ไงล่ะ 296 00:30:09,390 --> 00:30:12,250 และนายเชื่อคำพูดที่เจ้าคริตช์นี่พูดงั้นรึ 297 00:30:12,450 --> 00:30:15,920 เพื่อนตำรวจของนายรู้บันทึกสงคราม ของนายใช่ไหม ฟิโลสเตรต 298 00:30:16,120 --> 00:30:19,440 แฟนตัวยงของพวกสปาราส สมัยอยู่เทอร์นาน็อกใช่ไหมล่ะ 299 00:30:21,690 --> 00:30:22,780 แล้วนี่อะไร 300 00:30:24,570 --> 00:30:26,570 เอาสิ บอกพวกเขา 301 00:30:28,160 --> 00:30:31,330 ว่านายพยายามฝ่าฝืนคำสั่ง ผู้บังคับบัญชาของนายยังไง 302 00:30:32,330 --> 00:30:36,830 อยากจะเอาชีวิตมนุษย์ไปเสี่ยง เพื่อช่วยไอ้สัตว์ประหลาดคริตช์พวกนั้น 303 00:30:40,130 --> 00:30:43,000 สงครามไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ 304 00:30:43,960 --> 00:30:45,420 โกหกกองทัพอีกต่างหาก 305 00:30:45,970 --> 00:30:46,920 ใช่ไหมล่ะ 306 00:30:47,590 --> 00:30:49,390 บอกพวกเขาว่านายเป็นมนุษย์ 307 00:30:50,180 --> 00:30:51,890 แถมตอนนี้ยังโกหกเราอยู่อีก 308 00:30:55,220 --> 00:30:56,180 ปล่อยเขาซะ 309 00:30:59,270 --> 00:31:00,190 เฉพาะคืนนี้ 310 00:31:00,850 --> 00:31:02,310 ปล่อยให้เขาสำนึก 311 00:31:06,740 --> 00:31:07,900 ลงมือ 312 00:31:26,840 --> 00:31:28,380 ถูกของพวกเขา 313 00:31:32,850 --> 00:31:35,220 เราโกหกมาตลอด 314 00:31:35,680 --> 00:31:38,180 ตั้งแต่ต้น 315 00:32:13,800 --> 00:32:15,010 หยุดนะ นี่ตำรวจ 316 00:32:43,830 --> 00:32:46,000 ให้ตายสิ รูหนูโสโครกชัดๆ 317 00:33:00,520 --> 00:33:01,600 เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ 318 00:33:05,350 --> 00:33:06,340 ยัยคริตช์ตัวแสบ 319 00:33:06,540 --> 00:33:08,940 เธออาจกลับไปซ่อนตัวในแบล็กเรเวน 320 00:33:09,780 --> 00:33:10,900 ไปดูที่นั่นกัน 321 00:33:28,130 --> 00:33:30,170 โปรดเมตตา เมตตาด้วย 322 00:34:10,840 --> 00:34:12,760 ฉันรู้สึกถึงเธอในหัวฉัน 323 00:34:13,550 --> 00:34:14,630 ยังไง 324 00:34:18,760 --> 00:34:22,100 ตอนฉันมองที่ใบมีดที่อยู่เหนือฉัน ฉันรู้ทันที 325 00:34:24,770 --> 00:34:25,850 ครั้งนี้... 326 00:34:28,560 --> 00:34:30,150 ครั้งนี้ มันคือจุดจบ 327 00:34:33,530 --> 00:34:34,400 ดื่มสิ 328 00:34:35,740 --> 00:34:36,700 เอาเลย 329 00:34:45,080 --> 00:34:47,500 การรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นก็เรื่องหนึ่ง 330 00:34:48,750 --> 00:34:50,500 แต่การได้เห็นมันเองมันอีกเรื่องหนึ่ง 331 00:34:53,130 --> 00:34:57,090 แต่ก็ยังทำให้เธอคิดว่า อะไรกันแน่ที่สำคัญใช่ไหมล่ะ 332 00:34:58,720 --> 00:34:59,640 เอาเถอะ... 333 00:35:00,890 --> 00:35:03,460 ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว ตราบใดที่เธอกบดานเงียบๆ 334 00:35:03,660 --> 00:35:06,020 ปลอดภัย ปลอดภัยในกรง 335 00:35:07,180 --> 00:35:08,940 ในที่ที่พวกเขาอยากให้เราอยู่ 336 00:35:10,440 --> 00:35:13,940 พวกมนุษย์มีปืนและทหาร ส่วนเรา... 337 00:35:15,570 --> 00:35:17,190 เราไม่มีอะไรเลย 338 00:35:22,120 --> 00:35:23,480 ขอฉันหน่อย 339 00:35:23,680 --> 00:35:24,540 ขอบใจ 340 00:35:36,420 --> 00:35:39,630 ฉันพยายามจำว่า ครั้งสุดท้ายที่มีความสุขคือเมื่อไหร่ 341 00:35:41,090 --> 00:35:43,720 มีความสุขอย่างแท้จริง 342 00:35:48,430 --> 00:35:50,480 ตอนอยู่บนต้นโอ๊กเก่าแก่ 343 00:35:51,270 --> 00:35:54,150 จำได้ไหม เธอกับฉัน 344 00:35:55,320 --> 00:35:56,980 นานมาแล้วนะ 345 00:35:58,070 --> 00:36:00,030 รู้สึกเหมือนเป็นชีวิตคนอื่น 346 00:36:03,910 --> 00:36:08,750 ตอนที่สงครามเกิด เธอให้ฉันหนีไปกับเธอ และฉันน่าจะไป 347 00:36:10,250 --> 00:36:12,820 ฉันไม่น่าเรียกเธอว่าคนขี้ขลาดตาขาว 348 00:36:13,020 --> 00:36:14,920 เธอคือคนที่กล้าหาญที่สุดที่ฉันรู้จัก 349 00:36:18,050 --> 00:36:21,760 มีสองเรื่องที่ฉันก็อยากถอนคำพูด ถ้าฉันทำได้ 350 00:36:23,840 --> 00:36:28,020 ฉันเห็นเธอเป็นของตายและฉันไม่ควร ให้ไฟโลมาแทรกระหว่างเรา 351 00:36:29,680 --> 00:36:32,520 ไม่มีคำพูดใดจะบรรยาย ความเสียใจของฉันได้หมด 352 00:36:38,650 --> 00:36:40,780 เขาก็มีประโยชน์ ถูกไหมล่ะ 353 00:36:41,780 --> 00:36:44,160 ที่เธอยังรอดมาครบ 32 ก็เพราะเขา 354 00:36:46,240 --> 00:36:47,490 หมายความว่าไง 355 00:36:48,910 --> 00:36:51,910 ไฟโล เขาเป็นคนแหกคุก พาเธอออกมาไม่ใช่เหรอ 356 00:36:55,170 --> 00:36:56,000 ใช่ไหม 357 00:37:03,340 --> 00:37:05,050 พวกมันจะฆ่าเราคราวหน้า 358 00:37:10,680 --> 00:37:12,350 พวกมันจะฆ่าเราคราวหน้า 359 00:37:19,780 --> 00:37:22,070 พวกมันกลัว ก็ควรต้องกลัว 360 00:37:22,950 --> 00:37:24,990 มีสปาราสลอยนวลไปได้ 361 00:37:30,240 --> 00:37:33,040 หาข้ออ้างแทนพวกมันอยู่สินะ 362 00:37:34,080 --> 00:37:36,530 ขนาดโดนเตะจนน่วม 363 00:37:36,730 --> 00:37:38,590 สภาพฉันผิดเต็มๆ 364 00:37:57,020 --> 00:38:00,050 มันรู้ได้ยังไงว่าท่านนายกฯ จะมาที่นี่ 365 00:38:00,250 --> 00:38:02,070 คงต้องดวงดีแน่ๆ 366 00:38:05,070 --> 00:38:08,070 ยังเล่นบทนักสืบอยู่สินะ 367 00:38:09,320 --> 00:38:11,280 มันมาเพื่อนักโทษเฟ 368 00:38:13,790 --> 00:38:15,540 - ทำไม - ทำไมน่ะเหรอ 369 00:38:16,290 --> 00:38:18,330 ทำไม 370 00:38:19,250 --> 00:38:20,540 ทำไม 371 00:38:21,460 --> 00:38:24,010 ทำไม เราจะสนใจไปทำไม 372 00:38:24,550 --> 00:38:26,050 เราจะสนใจไปทำไม 373 00:38:26,340 --> 00:38:28,550 เราจะสนใจไปทำไม นั่นละคำถาม 374 00:38:29,970 --> 00:38:32,000 เพราะผู้คนกำลังถูกเข่นฆ่า 375 00:38:32,200 --> 00:38:34,390 พวกสปาราสถูกฆ่าไม่ใช่รึไง 376 00:38:38,230 --> 00:38:42,360 ถูกสังหารต่อหน้าต่อตาเรา 377 00:38:43,860 --> 00:38:45,990 เราสามารถหยุดยั้งมันได้ 378 00:38:47,150 --> 00:38:51,740 ที่เราต้องทำคือยอมรับว่าเป็นเฟ 379 00:38:53,870 --> 00:38:57,310 มันคงไม่ช่วยให้สปาราสรอดหรอก มันคงทำชีวิตฉันพินาศ 380 00:38:57,510 --> 00:39:02,150 มันคงไม่ช่วยให้สปาราสรอดหรอก มันคงทำชีวิตฉันพินาศ 381 00:39:02,350 --> 00:39:04,700 ใช่ แน่อยู่แล้ว 382 00:39:04,900 --> 00:39:07,490 เราที่ตบตาว่าเป็นมนุษย์ 383 00:39:07,690 --> 00:39:09,470 นั่นต่างหากที่สำคัญกว่า 384 00:39:09,680 --> 00:39:10,720 ฉันต้องทำแบบนั้น 385 00:39:11,850 --> 00:39:12,790 พวกมันเกลียดเรา 386 00:39:12,990 --> 00:39:14,460 ไม่ๆ 387 00:39:14,660 --> 00:39:17,390 - พวกมันเกลียดนาย - ไม่ๆ 388 00:39:18,390 --> 00:39:19,640 - พวกมันเกลียดเรา - ไม่ 389 00:39:20,650 --> 00:39:22,060 เราเกลียดตัวเองต่างหาก 390 00:39:27,110 --> 00:39:30,350 ไฟโลกับฉัน เราจบกันแล้ว เขาคือคนที่จับฉันขัง 391 00:39:30,550 --> 00:39:33,680 - ฉันอาจโดนฆ่าตายก็ได้ - เขารู้ และเขาก็ไปช่วยเธอออกมา 392 00:39:33,880 --> 00:39:36,060 ถึงเขาจะรู้ว่า ตัวเองอาจไม่รอดชีวิตออกมา 393 00:39:36,260 --> 00:39:37,230 นั่นละเขาเลย 394 00:39:37,430 --> 00:39:40,440 พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น ด้วยการพยายามเป็นฮีโร่ 395 00:39:40,640 --> 00:39:42,690 - ไฟโลตัวแสบ - เอาละ อย่างน้อยเขายังไม่ตาย 396 00:39:42,890 --> 00:39:45,300 ดาร์กแอชเชอร์ของเขายังดิ้นไปมาอยู่ 397 00:39:47,260 --> 00:39:50,280 แล้วฉันต้องทำยังไงดี กลับไปช่วยเขาเหรอ 398 00:39:50,480 --> 00:39:53,260 เธอไม่อยากเข้าใกล้บลีกเนสแน่ ไม่ใช่ตอนนี้ 399 00:39:53,930 --> 00:39:57,220 ทหารกระจายกำลังอยู่ทุกหัวมุมถนน ตามหานักโทษที่แหกคุกออกมา 400 00:39:58,060 --> 00:39:59,960 - เขามาทำอะไรที่นี่ - ฉันอยู่ที่นี่ 401 00:40:00,160 --> 00:40:01,960 เรื่องมันยาวน่ะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ 402 00:40:02,160 --> 00:40:05,300 ฉันสับสน ถ้าไม่ใช่ไฟโล งั้นเธอหนีออกมาได้ไง 403 00:40:05,500 --> 00:40:06,360 ยังไม่ได้ข่าวเหรอ 404 00:40:08,280 --> 00:40:09,740 พูดกันให้ทั่วเดอะโรว์ 405 00:40:10,610 --> 00:40:11,530 ข่าวอะไร 406 00:40:13,070 --> 00:40:14,570 เป็นฝีมือสปาราส 407 00:40:17,240 --> 00:40:18,160 สปาราสเหรอ 408 00:40:23,330 --> 00:40:26,340 - ฉันอยากจะอ้วก - ทำไม มีอะไร 409 00:40:30,130 --> 00:40:31,880 เธอเห็นนิมิตแล้ว 410 00:40:33,010 --> 00:40:34,550 เธอมองเห็นผ่านสายตาของมัน 411 00:40:36,760 --> 00:40:37,850 นิมิตของเธอ 412 00:40:39,100 --> 00:40:40,480 มันกำลังมาฆ่าฉัน 413 00:40:44,560 --> 00:40:45,400 ไปให้พ้น 414 00:40:46,270 --> 00:40:47,770 ฉันไม่ได้เกลียดตัวตนของฉัน 415 00:40:50,150 --> 00:40:55,620 งั้นเหรอ หลังจากทุกอย่าง ที่บาทหลวงบังคับยัดเยียดใส่หัวเรา 416 00:40:56,990 --> 00:40:59,200 เรื่องความบริสุทธิ์ของมนุษย์ 417 00:41:01,450 --> 00:41:05,030 และเฟโสโครกที่ผิดบาป 418 00:41:05,230 --> 00:41:07,250 ฉันไม่เคยเชื่ออะไรพรรค์นั้น 419 00:41:12,220 --> 00:41:14,930 เรายังหนีไปร่วมกับกองทัพใช่ไหมล่ะ 420 00:41:16,600 --> 00:41:19,350 ยังไปเป็นตำรวจใช่ไหมล่ะ 421 00:41:20,180 --> 00:41:21,310 เพื่อช่วยคน... 422 00:41:22,770 --> 00:41:24,440 เพื่อช่วยคนอย่างเรา 423 00:41:25,600 --> 00:41:27,310 นายหมายถึงเพื่อช่วยพวกเราเอง 424 00:41:27,900 --> 00:41:32,890 ง่ายกว่าเยอะ ด้วยการซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกจงชังคริตช์ 425 00:41:33,090 --> 00:41:36,530 - แล้วสวมใส่เครื่องแบบ - ฉันจะไม่หลบซ่อนอีกต่อไป 426 00:41:39,030 --> 00:41:41,150 ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ 427 00:41:41,340 --> 00:41:43,120 หลบซ่อน 428 00:41:43,500 --> 00:41:48,130 ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ 429 00:41:48,540 --> 00:41:49,880 หลบซ่อน 430 00:41:52,130 --> 00:41:53,670 ทำร้ายเหล่าเฟ 431 00:41:53,920 --> 00:41:55,410 หลบซ่อน 432 00:41:55,610 --> 00:41:58,760 ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ 433 00:42:00,760 --> 00:42:03,600 ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ 434 00:42:08,860 --> 00:42:10,730 ทำไมมันถึงอยากทำร้ายเธอ 435 00:42:11,190 --> 00:42:13,430 ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันแค่รู้ว่ามันจะทำ 436 00:42:13,630 --> 00:42:15,860 ก็หนีสิ หนีเอาชีวิตรอด 437 00:42:17,110 --> 00:42:18,950 - ให้หนีไปไหน - ที่ไหนก็ได้ 438 00:42:19,780 --> 00:42:21,240 ที่ไม่ใช่ที่นี่ 439 00:42:22,040 --> 00:42:23,980 นิมิตไม่ได้ทำงานแบบนั้น 440 00:42:24,180 --> 00:42:26,670 นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ตาม 441 00:42:27,330 --> 00:42:29,710 ใครบอก มิมางั้นเหรอ 442 00:42:31,290 --> 00:42:34,510 เธอเชื่อสิ่งที่มิมาพูดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน 443 00:42:34,710 --> 00:42:37,300 ตั้งแต่นิมิตของฉัน เริ่มกลายเป็นจริงน่ะสิ วินเยตต์ 444 00:42:39,680 --> 00:42:40,890 ลืมเรื่องมิมาซะเถอะ 445 00:42:41,470 --> 00:42:43,220 ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่ 446 00:42:43,970 --> 00:42:46,290 ผ่านทางช่องลวดตาข่ายที่ฉันตัดไว้ 447 00:42:46,490 --> 00:42:49,060 เธอได้ยินแดเรียสแล้วนี่ กองทัพจับตาดูทั่วน่านฟ้า 448 00:42:50,230 --> 00:42:52,150 เราจะไปตอนกลางคืน เราจะบินต่ำ 449 00:42:53,230 --> 00:42:54,360 "เรา" เหรอ 450 00:42:55,650 --> 00:42:57,030 เธอกับฉัน 451 00:42:58,030 --> 00:42:59,360 ฉันจะไปกับเธอ 452 00:43:03,370 --> 00:43:07,870 ตกลงเธอจะหนีไปกับฉัน ปล่อยให้ไฟโลถูกขังในบลีกเนสเหรอ 453 00:43:08,790 --> 00:43:10,300 ฉันอยากช่วยเธอ 454 00:43:10,500 --> 00:43:12,960 เธอต้องการความช่วยเหลือ ได้โปรดให้ฉันช่วยเธอ 455 00:43:14,460 --> 00:43:16,210 ฉัน... 456 00:43:19,880 --> 00:43:20,800 ไม่ 457 00:43:23,430 --> 00:43:24,640 ไม่เหรอ 458 00:43:28,440 --> 00:43:30,310 - ไม่ - ฉันรักเธอ 459 00:43:31,650 --> 00:43:32,670 เธอรู้ว่าฉันรัก 460 00:43:32,870 --> 00:43:36,280 ฉันรู้ว่าตอนเธอให้คำมั่นสัญญา เธอเชื่อมั่นในสิ่งที่เธอพูด 461 00:43:36,480 --> 00:43:38,890 - ก็ใช่น่ะสิ - แต่ฉันจะหวังพึ่งเธอไม่ได้ 462 00:43:39,090 --> 00:43:41,160 เธอไม่รู้หรอกว่าฉันผ่านอะไรมาบ้าง 463 00:43:41,360 --> 00:43:45,490 เพราะมันมักจะมีบางสิ่ง หรือบางคนที่สำคัญกว่าฉันเสมอ 464 00:43:49,870 --> 00:43:51,650 เหลวไหล เหลวไหลมาก 465 00:43:51,850 --> 00:43:53,080 เธอกำลังช็อก 466 00:43:54,750 --> 00:43:55,900 คืนนี้เธอเกือบตาย 467 00:43:56,100 --> 00:44:00,080 เพราะงั้นการหนีไปกับฉันตอนนี้ มันเลยดูเหมือนเข้าท่า 468 00:44:00,270 --> 00:44:04,800 แต่เธอจะพบสิ่งอื่นที่คุ้มค่ากว่าในวันพรุ่งนี้ และสิ่งอื่นที่คุ้มค่ากว่าในวันถัดไป 469 00:44:06,970 --> 00:44:11,390 เธอจะเปลี่ยนใจ วินี และฉันทนเจอ อะไรแบบนั้นอีกไม่ได้ ไม่ไหวแล้ว 470 00:44:15,440 --> 00:44:18,320 - ฉันขอโทษ ฉันแค่... - ไม่ ฉัน... 471 00:44:19,030 --> 00:44:20,700 ฉันรู้ว่าเธอหวังดี 472 00:44:22,320 --> 00:44:26,530 แต่ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอแสดงออกชัดเจนว่าอะไรสำคัญกับเธอ 473 00:44:28,910 --> 00:44:29,830 มันไม่ใช่ฉัน 474 00:44:54,230 --> 00:44:57,070 ตอนผมรู้ว่าข้าราชการจะถูกประหาร 475 00:44:57,860 --> 00:45:01,850 ข้าราชการผู้ประสานความปรารถนาดี ระหว่างชาติเรา 476 00:45:02,040 --> 00:45:03,640 ผมคงจะนิ่งเฉยอยู่ไม่ได้ 477 00:45:03,840 --> 00:45:06,350 รัฐบาลของคุณสูญเสียคนดีไปมากแล้ว 478 00:45:06,550 --> 00:45:11,080 ครับ ผมต้องขอโทษอย่างสุดซึ้งครับ คุณมิลเวอร์ที 479 00:45:11,620 --> 00:45:15,380 - คุณพ้นผิดทุกข้อกล่าวหา - งั้นผมไปได้แล้วใช่ไหม 480 00:45:16,210 --> 00:45:18,500 ครับ สำหรับเรื่องนั้น เราหวังว่า 481 00:45:19,090 --> 00:45:20,990 จะมีการสืบสวนเป็นเรื่องเป็นราว 482 00:45:21,190 --> 00:45:23,160 ถึงการปกครองแสนน่ากลัว ของโจนาห์ผู้บ้าคลั่ง 483 00:45:23,360 --> 00:45:26,540 แต่ตอนนี้ พูดตามตรงนะครับ เราต้องการคุณ 484 00:45:26,740 --> 00:45:30,960 เราอยากเชิญคุณมาเป็นส่วนหนึ่ง ของฝ่ายปกครองชั่วคราวที่เรากำลังก่อตั้ง 485 00:45:31,160 --> 00:45:33,920 คุณสุภาพบุรุษครับ ขอบคุณมาก สำหรับข้อเสนอที่ดีเช่นนี้ 486 00:45:34,120 --> 00:45:36,460 แต่ถ้าจะมีสิ่งหนึ่งที่เวทีนี้สอนผม 487 00:45:36,660 --> 00:45:38,990 นั่นคือการรู้ว่าเมื่อไหร่ควรขอลา 488 00:45:39,190 --> 00:45:43,110 จังหวะเวลาคือทุกสิ่ง เพราะงั้นขอให้ทุกท่านโชคดี 489 00:45:56,920 --> 00:45:59,170 ขออภัยด้วยที่บุกรุก 490 00:46:00,630 --> 00:46:04,280 คุณมิลเวอร์ที ผมรู้ว่าการโกงความตายเป็นยังไง 491 00:46:04,480 --> 00:46:08,500 ท่านพันตรี ผมเหนื่อยมาก คุณจะพูดยังไง ผมก็ไม่อยู่แน่ 492 00:46:08,690 --> 00:46:12,920 เมืองเบิร์กเป็นพันธมิตรหลักกับเรา แต่รัฐบาลที่นั่นเละเทะวุ่นวาย 493 00:46:13,120 --> 00:46:17,300 คนพวกนั้นล้วนโง่เง่า ศัตรูใจแคบพร้อมจะรุมทึ้งกันเอง 494 00:46:17,500 --> 00:46:22,430 คุณคือชายผู้ซื่อสัตย์สมบูรณ์พร้อม ในรังอสรพิษ 495 00:46:22,630 --> 00:46:24,680 คุณคือชายหัวไวผู้เข้าใจอย่างถ่องแท้ 496 00:46:24,880 --> 00:46:27,560 ครับ และผมก็ยังอยากมีหัวอยู่บนบ่าด้วย 497 00:46:27,760 --> 00:46:29,810 ไม่มีใครโทษคุณที่เดินหนีหรอกนะ 498 00:46:30,010 --> 00:46:32,490 โดยเฉพาะกับการพูดคุย เรื่องการตอบโต้กลับ 499 00:46:34,160 --> 00:46:37,750 - ตอบโต้กลับงั้นรึ - ข้อหาฆาตกรรมท่านนายกฯ 500 00:46:38,500 --> 00:46:40,860 พวกเฟในเดอะโรว์ ให้ที่หลบซ่อนผู้ก่อการร้าย 501 00:46:41,060 --> 00:46:43,030 แน่นอนว่าต้องมีผลพวงตามมา 502 00:46:43,230 --> 00:46:47,510 - เดาว่าคุณคงได้ข่าวแล้ว - ไม่ อันที่จริง ผมยังไม่ได้ข่าว 503 00:46:48,380 --> 00:46:50,680 พลเมืองกลุ่มน้อยของคุณ 504 00:46:50,880 --> 00:46:53,600 ที่เรียกร้องให้เปิดสงครามต่อต้านเฟ 505 00:46:54,180 --> 00:46:56,630 ดูเหมือนตอนนี้จะเป็นมุมมองเสียงข้างมาก 506 00:46:56,830 --> 00:46:59,250 - คือผม... - ผมได้ยินว่า 507 00:46:59,450 --> 00:47:03,570 คาร์นิวัล โรว์อาจราบเป็นหน้ากลอง 508 00:47:07,070 --> 00:47:08,530 ถูกกำจัดสิ้นซาก 509 00:47:11,320 --> 00:47:13,120 - ไม่ - ไม่ แน่ละว่าไม่ 510 00:47:14,580 --> 00:47:17,330 ขณะที่รัฐบาลของผมไม่หวั่นใจในหลักการ 511 00:47:18,120 --> 00:47:20,580 เราต่อสู้สงครามกลางเมืองอยู่แล้ว 512 00:47:21,130 --> 00:47:25,760 เราไม่อยากให้พันธมิตรหลักของเรา ถูกปิดล้อมอยู่ในพื้นที่ตัวเอง 513 00:47:29,470 --> 00:47:32,870 คุณเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้น คุณมิลเวอร์ที 514 00:47:33,070 --> 00:47:36,890 เมื่อคนดียืนดูดายและไม่ทำอะไรเลย 515 00:47:41,810 --> 00:47:42,810 ใช่ 516 00:47:45,860 --> 00:47:46,860 ใช่ ผมเข้าใจ 517 00:47:56,540 --> 00:47:57,370 นี่ 518 00:48:04,500 --> 00:48:06,380 พูดถึงจังหวะนรก 519 00:48:07,380 --> 00:48:09,220 ฉันรู้ว่านายมาเพื่อวินเยตต์ 520 00:48:09,880 --> 00:48:12,080 นายไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกสปาราส 521 00:48:12,280 --> 00:48:13,970 ขนาดจ่ายังดูออก 522 00:48:14,720 --> 00:48:15,760 นายรู้ได้ยังไง 523 00:48:16,220 --> 00:48:18,850 คนพวกนั้นที่นายซุ่มโจมตีเพื่อชิงเครื่องแบบ 524 00:48:19,810 --> 00:48:21,480 ลูกดอกอาบยาอีลิกเซอร์ 525 00:48:22,850 --> 00:48:25,670 ไม่อยากเห็นเพื่อนตำรวจของนายต้องเจ็บ 526 00:48:25,870 --> 00:48:29,030 ไร้เหตุผลสิ้นดีที่นายพัวพันกับเหตุนองเลือด 527 00:48:30,490 --> 00:48:31,950 บอกพัศดีสิ 528 00:48:32,450 --> 00:48:34,780 จ่าทำหน้าที่ข้ามหัวพัศดี 529 00:48:35,280 --> 00:48:37,540 เราต้องการให้นายช่วยจับไอ้สิ่งนี้ 530 00:48:40,830 --> 00:48:42,040 ถึงฉันอยากช่วย 531 00:48:42,670 --> 00:48:46,040 แต่มันแปลงร่างได้ ให้ตายเหอะ มันอาจเป็นใครก็ได้ 532 00:48:46,790 --> 00:48:47,700 แต่เรื่องฆาตกรรม... 533 00:48:47,900 --> 00:48:50,670 เรื่องฆาตกรรมไม่เกี่ยวกัน ไม่มีอะไรหรอก 534 00:48:51,300 --> 00:48:53,220 ด้วยความเคารพนะ สารวัตร 535 00:48:54,140 --> 00:48:56,100 ฉันว่านายคิดผิดแล้วละ 536 00:48:56,510 --> 00:48:59,120 ลองคิดดู ร่างของผู้หมวดที่ถูกสังหาร 537 00:48:59,320 --> 00:49:02,290 ถูกจัดฉากให้ชี้ความผิดไปที่พิกซ์ชัดๆ 538 00:49:02,490 --> 00:49:04,920 แล้วแบล็กเรเวนสองตัวก็ถูกจัดฉาก 539 00:49:05,120 --> 00:49:07,760 ให้ชี้ความผิดกลับมาที่เมืองเบิร์ก 540 00:49:07,960 --> 00:49:11,260 และเมื่อคืน นายกฯ ที่จงเกลียดจงชังเฟก็ถูกฆ่าตาย 541 00:49:11,460 --> 00:49:14,240 นักโทษเฟที่โกรธเกรี้ยวถูกปล่อยจากคุก ออกมาก่อความวุ่นวาย 542 00:49:15,620 --> 00:49:19,390 เหมือนทุกเหตุฆาตกรรมถูกออกแบบมา ให้มนุษย์กับเฟบาดหมางกันยิ่งขึ้น 543 00:49:19,590 --> 00:49:21,870 ฉันเห็นสปาราสถูกเผาทั้งเป็น เบอร์วิก 544 00:49:23,080 --> 00:49:26,030 ในสงครามที่เห็นมนุษย์ 545 00:49:26,230 --> 00:49:31,050 ขายชาติขายแผ่นดินตนเองเพื่อโกยกำไร 546 00:49:32,510 --> 00:49:34,370 ไม่แปลกใจที่พวกเขาอยากฆ่าเรา 547 00:49:34,570 --> 00:49:37,540 เบาเสียงหน่อย ไอ้สัตว์ประหลาดนั่น ควักไส้นายกฯ ของเรานะ 548 00:49:37,740 --> 00:49:39,180 เขาคือสัตว์ประหลาดของจริง 549 00:49:39,390 --> 00:49:41,560 เขากับพรรคพวกแบบเดียวกับเขา 550 00:49:42,850 --> 00:49:44,190 พวกที่กดขี่เฟ 551 00:49:46,770 --> 00:49:47,940 เหมือนฉัน 552 00:49:49,860 --> 00:49:51,650 ทำไมนายพูดแบบนี้ 553 00:49:56,910 --> 00:49:58,280 ถือซะว่าช่วยเรา เบอร์วิก 554 00:49:59,330 --> 00:50:00,200 ไปให้พ้นซะ 555 00:50:01,540 --> 00:50:02,540 ยาม 556 00:50:17,800 --> 00:50:18,680 ขอบใจ 557 00:50:26,940 --> 00:50:28,480 มีอะไรอยากพูดไหม 558 00:50:30,860 --> 00:50:33,090 แค่สงสัยว่าคนเห็นอะไรในตัวเธอ 559 00:50:33,290 --> 00:50:35,990 - ใคร - ทุกคนที่ฉันแคร์ 560 00:50:37,070 --> 00:50:38,200 นายหมายถึงไฟโล 561 00:50:38,870 --> 00:50:41,310 เว้นแต่นายกับทัวร์มาลีน กลายเป็นเพื่อนกันแล้ว 562 00:50:41,510 --> 00:50:44,830 เธอดีกับฉัน มีไม่กี่คนหรอกที่ดีกับฉัน 563 00:50:45,030 --> 00:50:46,210 สงสัยจังว่าทำไม 564 00:50:46,830 --> 00:50:48,020 เธอทำลายชีวิตไฟโลย่อยยับ 565 00:50:48,220 --> 00:50:50,040 เขาเอาชีวิตไปเสี่ยงเปล่าๆ เพราะเธอ 566 00:50:50,380 --> 00:50:52,040 เธอจะทำลายชีวิตทัวร์มาลีนเหมือนกันรึ 567 00:50:52,340 --> 00:50:53,860 ไม่รู้สิ 568 00:50:54,060 --> 00:50:55,970 มันเป็นเรื่องของฉันกับเธอ 569 00:50:57,430 --> 00:50:58,260 ใช่สินะ 570 00:50:59,550 --> 00:51:00,470 ถูกของเธอ 571 00:51:02,050 --> 00:51:03,260 โทษที 572 00:51:08,640 --> 00:51:09,560 สตูเป็นไงบ้าง 573 00:51:10,730 --> 00:51:13,480 ฉันปลื้มฝีมือทำอาหารของทัวร์มาลีนมาตลอด 574 00:51:13,980 --> 00:51:15,900 แน่นอนว่าอย่างอื่นด้วย 575 00:51:19,820 --> 00:51:21,370 ที่จริงฉันเป็นคนทำ 576 00:51:23,080 --> 00:51:24,950 เธอชอบมาร์รอคไหมล่ะ 577 00:51:27,790 --> 00:51:28,710 ใจเย็น 578 00:51:30,790 --> 00:51:32,080 หยอกเล่นน่า 579 00:51:33,670 --> 00:51:35,710 เธอต้องไปซะ แดเรียส 580 00:51:37,010 --> 00:51:39,930 ถ้านายห่วงเธอจริงๆ ก็ช่วยฉันสิ 581 00:51:55,530 --> 00:51:56,650 เรามีแขก 582 00:52:00,530 --> 00:52:02,820 อยากเจอดีอีกรอบหรือไง 583 00:52:03,950 --> 00:52:05,870 เราไม่ได้มาหาเรื่องนาย มาร์รอค 584 00:52:06,200 --> 00:52:07,290 เคน 585 00:52:10,620 --> 00:52:11,620 วินี 586 00:52:21,180 --> 00:52:23,720 ขอบคุณพระเจ้า เรามาช่วยเธอ 587 00:52:24,720 --> 00:52:26,720 - เจ้าโง่ - คนจะเห็นนายเอาได้ 588 00:52:26,930 --> 00:52:28,060 นายออกมาได้ยังไง 589 00:52:28,890 --> 00:52:32,090 ยามจับพวกเรา แต่พวกมันสู้กับนักโทษคนอื่น 590 00:52:32,290 --> 00:52:34,060 ฉันเลยสบโอกาสหนีมา 591 00:52:34,770 --> 00:52:36,510 - แต่ไฟโล... - ไฟโลบินไม่ได้ 592 00:52:36,710 --> 00:52:39,010 - นายเลยต้องทิ้งเขาไว้งั้นเหรอ - เศร้าใจชะมัด 593 00:52:39,210 --> 00:52:40,120 - ฉันขอโทษ - ตำรวจ 594 00:52:40,320 --> 00:52:41,530 เวรละ 595 00:52:45,030 --> 00:52:45,950 บ้าจริง 596 00:52:52,960 --> 00:52:55,490 วินี ทุกอย่างเพิ่งเปลี่ยนไป 597 00:52:55,680 --> 00:52:58,630 พวกนักโทษที่หนีออกไปได้ พวกเขาไม่รีรอ 598 00:52:59,170 --> 00:53:01,300 มีแผนการอยู่ วินี แผนการใหญ่มากๆ 599 00:53:03,090 --> 00:53:04,010 ไม่ใช่ที่นี่ 600 00:53:04,720 --> 00:53:07,890 มาร์รอคนั่นอาจได้ยินเรา เขาอาจไม่ใช่คนเดียว 601 00:53:08,600 --> 00:53:10,310 เราย้ายที่ซ่อนไปแล้ว มาเถอะ 602 00:53:12,270 --> 00:53:14,940 - ฉัน... - มีอะไร 603 00:53:16,150 --> 00:53:17,270 ฉันว่าฉันพอแล้ว 604 00:53:18,190 --> 00:53:20,180 หมายความว่ายังไงกัน 605 00:53:20,380 --> 00:53:23,530 พอกับการสู้ พอกับทั้งหมดนี่ ฉันทำต่อไปไม่ได้แล้ว 606 00:53:24,660 --> 00:53:26,070 - เธอเสียสติไปแล้ว - วินี 607 00:53:26,740 --> 00:53:28,950 นี่คือช่วงเวลาที่เรารอคอย 608 00:53:29,200 --> 00:53:31,580 - เราจะทำลายรั้วนั่น - ดี 609 00:53:31,790 --> 00:53:34,400 และฉันขอให้นายทำให้ได้ ฉันแค่... 610 00:53:34,600 --> 00:53:37,110 - นายแค่ต้องทำโดยไม่มีฉัน - ทำไม 611 00:53:37,310 --> 00:53:40,450 - มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำงั้นเหรอ - ฉันสัญญากับใครบางคนไว้ 612 00:53:40,650 --> 00:53:43,720 วินี เธอเก่งที่สุดในบรรดาพวกเรา 613 00:53:44,340 --> 00:53:47,260 เธอต้องมีส่วนร่วมในสิ่งที่กำลังจะมา 614 00:53:48,470 --> 00:53:50,810 ฉันถอนตัว ฉันเสียใจ 615 00:53:54,190 --> 00:53:57,190 ใช่ เราก็เสียใจเหมือนกัน 616 00:54:08,450 --> 00:54:09,370 จริงไหม 617 00:54:10,030 --> 00:54:11,160 เธอให้พวกเขากลับไปเหรอ 618 00:54:16,290 --> 00:54:19,000 เธอคือสิ่งที่สำคัญกับฉันจริงๆ 619 00:54:27,510 --> 00:54:29,760 ตกลงเราไปจากที่นี่กันได้หรือยัง 620 00:54:30,390 --> 00:54:31,310 เถอะนะ 621 00:54:32,350 --> 00:54:33,830 - นะ - ได้ 622 00:54:34,030 --> 00:54:35,430 - ตกลง - เยี่ยม 623 00:54:47,450 --> 00:54:48,360 ยืนขึ้น 624 00:54:52,490 --> 00:54:53,740 จะเอาอีกเหรอ 625 00:54:55,120 --> 00:54:56,750 ไรครอฟต์ ฟิโลสเตรต 626 00:54:57,750 --> 00:55:01,420 นายจะถูกตำรวจคุมตัวกลับไป โดยมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ 627 00:55:02,250 --> 00:55:04,710 นายช่วยเราจับอสุรกายคริตช์ 628 00:55:05,970 --> 00:55:07,880 ไม่งั้นนายต้องเน่าตายอยู่ในนี้ 629 00:55:09,800 --> 00:55:11,300 อสุรกายคริตช์ 630 00:55:14,770 --> 00:55:16,600 อสุรกายคริตช์ 631 00:55:22,820 --> 00:55:23,900 โกหกพวกมันสิ 632 00:55:27,110 --> 00:55:29,320 บอกในสิ่งที่พวกมันอยากได้ยิน 633 00:55:33,740 --> 00:55:35,450 เราจะได้ออกไปซะที 634 00:55:40,080 --> 00:55:41,960 จะว่ายังไง ฟิโลสเตรต 635 00:55:45,880 --> 00:55:47,010 ก็ได้ 636 00:55:48,630 --> 00:55:49,550 ฉันจะช่วย 637 00:57:44,460 --> 00:57:46,400 คำบรรยายโดย พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์ 638 00:57:46,600 --> 00:57:48,540 ผู้ตรวจสอบงานแปล