1
00:01:36,180 --> 00:01:37,890
ผมไม่ชอบตื่นมาอารมณ์เสีย
2
00:01:41,890 --> 00:01:44,020
ก็อย่าสิ คุณไม่ต้องอารมณ์เสียก็ได้
3
00:01:46,730 --> 00:01:49,840
ถ้าคุณเลิกดื้อรั้นและให้โอกาสที่นี่...
4
00:01:50,040 --> 00:01:51,360
ผมพยายามแล้ว ที่รัก
5
00:01:52,610 --> 00:01:55,390
แต่คุณก็รู้ว่าผมเคยอยู่อย่างชาวบ้าน
6
00:01:55,590 --> 00:01:59,220
เคยถูกจับเป็นเชลย ดังนั้นอย่าว่ากันเลย
ถ้าผมไม่เห็นข้อดีอะไร
7
00:01:59,420 --> 00:02:01,080
ที่นี่ยอมรับเรา
8
00:02:02,410 --> 00:02:04,190
เราใช้ชีวิตกันที่นี่ได้
9
00:02:04,390 --> 00:02:06,120
คุณออกตัวแทนที่นี่ได้ยังไง
10
00:02:06,660 --> 00:02:08,290
เราไม่มีอนาคตที่นี่เลย
11
00:02:09,330 --> 00:02:10,290
ชีวิตมันไม่ใช่แบบนี้
12
00:02:11,630 --> 00:02:13,090
ใช่สิ นี่คือชีวิต
13
00:02:14,130 --> 00:02:17,840
แต่มันจะไม่ใช่หากคุณยังฝืนมันอยู่
เข้าใจไหมคะ
14
00:02:21,470 --> 00:02:22,460
พวกเขาจะฆ่าคุณ
15
00:02:22,650 --> 00:02:25,390
ก็แหงน่ะสิ เพราะพวกมันเป็นฆาตกร
16
00:02:26,520 --> 00:02:29,630
- พวกมันฆ่าใครก็ได้...
- ไม่ใช่ใครก็ได้ อะเกรอัส คุณต่างหาก
17
00:02:29,830 --> 00:02:32,150
ลีโอโนราบอกฉันว่าพวกเขาจะฆ่าคุณ
18
00:02:34,070 --> 00:02:35,480
เธอขู่เอาชีวิตผมเหรอ
19
00:02:35,860 --> 00:02:37,400
สำหรับเธอ คุณคือภัยคุกคาม
20
00:02:37,780 --> 00:02:39,180
วิธีการที่คุณพูดและคิด
21
00:02:39,380 --> 00:02:42,730
ถ้าคุณหาวิธีใช้ชีวิตที่นี่ไม่ได้
ถ้าฉันโน้มน้าวใจคุณไม่ได้ ก็ใช่
22
00:02:42,930 --> 00:02:44,450
นั่นก็คือสิ่งที่เธอจะทำ
23
00:02:45,660 --> 00:02:48,150
และคุณคิดจะปิดเป็นความลับจากผม
24
00:02:48,350 --> 00:02:50,480
- ฉันพยายามปกป้องคุณ
- ด้วยการโกหกผมน่ะเหรอ
25
00:02:50,680 --> 00:02:53,440
คุณก็โกหกฉัน
เรื่องที่เกิดกับเจ้าหน้าที่พวกนั้นไม่ใช่รึไง
26
00:02:53,640 --> 00:02:55,670
ไม่ใช่เพื่อปกป้องฉันเหมือนกันรึไง
27
00:03:00,430 --> 00:03:02,760
ดูสิว่าที่แห่งนี้
ทำให้เรากลายเป็นอะไรไปแล้ว
28
00:03:04,600 --> 00:03:06,350
ไม่ใช่ที่แห่งนี้หรอก อะเกรอัส
29
00:03:12,100 --> 00:03:14,230
เราเลือกที่จะเชื่อใจกันและกันได้
30
00:03:16,440 --> 00:03:18,570
ฉันอยากลองนะ คุณจะลองไหม
31
00:03:27,490 --> 00:03:29,870
งั้นบอกฉันมา ตามตรง
32
00:03:31,710 --> 00:03:34,340
คุณจะปล่อยใจให้มีความสุขที่นี่ได้ไหม
33
00:03:41,550 --> 00:03:43,140
คุณมีความสุขที่นี่งั้นเหรอ
34
00:03:46,600 --> 00:03:49,140
ฉันไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าความสุขได้ไหม
35
00:03:49,930 --> 00:03:52,850
มันช่างแตกต่าง
ไปจากทุกอย่างที่ฉันเคยรู้จัก
36
00:03:54,860 --> 00:03:57,110
แต่ที่แห่งนี้มีความสัตย์จริงอยู่ข้อหนึ่ง
37
00:03:57,860 --> 00:04:00,490
ฉันไม่รู้สึกเป็นสัตว์เลี้ยง
ที่ถูกตามใจอยู่ในกรง
38
00:04:02,660 --> 00:04:03,570
และ...
39
00:04:06,410 --> 00:04:08,080
มันเหมือนทั้งชีวิตฉัน
40
00:04:09,410 --> 00:04:10,700
ฉันมีสิ่งนี้
41
00:04:11,870 --> 00:04:13,120
เสียงกรีดร้องนี้
42
00:04:14,290 --> 00:04:15,830
ที่ก่อตัวขึ้นในใจฉัน
43
00:04:16,880 --> 00:04:21,050
และที่นี่ ถ้าฉันอยากกรีดร้อง
ฉันก็ร้องออกมาดังๆ ได้
44
00:04:23,220 --> 00:04:25,220
ฉันมีสิทธิ์ต้องการสิ่งต่างๆ จากที่นี่
45
00:04:26,350 --> 00:04:29,430
ฉันมีสิทธิ์เลือกตามใจตัวเอง
โดยไม่ต้องละอายใจ
46
00:04:32,690 --> 00:04:34,230
แล้วคุณเลือกอะไร
47
00:04:36,560 --> 00:04:37,820
คุณ
48
00:04:39,020 --> 00:04:40,690
แน่นอนว่าเลือกคุณ
49
00:04:42,030 --> 00:04:45,450
ฉันเลือกทุกๆ วันที่นี่ได้
และฉันจะเลือกคุณเสมอ
50
00:04:47,030 --> 00:04:48,660
เข้าใจไหมคะ
51
00:04:55,500 --> 00:04:58,040
คุณเชื่อมั่นกับที่แห่งนี้จริงๆ สินะ
52
00:05:06,090 --> 00:05:09,500
และผมเพิ่งสัญญาว่าจะเชื่อใจคุณ
53
00:05:09,700 --> 00:05:12,930
และโชคไม่ค่อยดี
ที่ผมเป็นคนรักษาสัญญาซะด้วย ดังนั้น...
54
00:05:14,350 --> 00:05:15,810
ก็ได้
55
00:05:18,560 --> 00:05:19,770
ได้เหรอ
56
00:05:20,980 --> 00:05:24,190
ใช่ ผมจะเลิกต่อต้านมัน
57
00:05:24,860 --> 00:05:26,990
และพยายามมีความสุขที่นี่
58
00:05:28,620 --> 00:05:29,580
เพื่อคุณ
59
00:05:31,580 --> 00:05:32,620
จริงเหรอคะ
60
00:06:17,580 --> 00:06:20,420
ดังอีก ไม่งั้นพวกเขาไม่ได้ยินคุณหรอก
61
00:06:39,270 --> 00:06:41,610
- ชาเพิ่มไหม ที่รัก
- ไม่ค่ะ ขอบคุณ ที่รัก
62
00:06:44,940 --> 00:06:46,280
ชาหน่อยไหม แคสเตอร์
63
00:06:58,210 --> 00:07:02,110
ผมรู้ว่าผมเข้าใจช้า ร่วมมือช้า
64
00:07:02,310 --> 00:07:05,000
ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้ว่าผมเสียใจกับเรื่องนั้น
65
00:07:07,590 --> 00:07:10,720
เปลี่ยนใจเร็วเสียเหลือเกินนะ สหาย
66
00:07:11,640 --> 00:07:13,300
จู่ๆ ทำไมถึงพูดขึ้นมาล่ะ
67
00:07:16,220 --> 00:07:17,850
อิโมเจนมีความสุขที่นี่
68
00:07:20,390 --> 00:07:24,310
ผมไม่ใช่คนดื้อรั้น
ขนาดจะไม่ลองมีความสุขดูบ้าง
69
00:07:25,940 --> 00:07:26,860
เพื่อเห็นแก่เธอ
70
00:07:29,650 --> 00:07:31,160
พยายามเห็นในสิ่งที่เธอเห็น
71
00:07:34,410 --> 00:07:35,620
ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น
72
00:07:38,250 --> 00:07:39,660
มันต้องใช้เวลา
73
00:07:41,290 --> 00:07:44,000
แม้แต่กับพวกเราที่ต่อสู้เพื่อที่แห่งนี้
74
00:07:45,290 --> 00:07:48,210
มีบางสิ่งที่สุดพิเศษเกิดขึ้นที่นี่
75
00:07:50,340 --> 00:07:52,550
และผมตัดสินใจจะเลิกต่อต้านมัน
76
00:08:00,140 --> 00:08:01,190
มากับผมสิ
77
00:08:02,980 --> 00:08:03,850
มาเถอะ
78
00:08:09,740 --> 00:08:11,400
วันนี้เป็นวันพิเศษ
79
00:08:11,780 --> 00:08:15,160
เป็นวันครบรอบการปฏิวัติ
80
00:08:16,950 --> 00:08:20,330
จะมีการดื่มฉลองและเต้นรำ
81
00:08:23,000 --> 00:08:24,960
และผมคิดว่าบางทีวันนี้
82
00:08:26,420 --> 00:08:28,300
คือวันที่ผมมอบสิ่งนี้ให้คุณ
83
00:08:29,840 --> 00:08:31,630
ฉันเคยเห็นคนอ่านมันมาก่อน
84
00:08:32,800 --> 00:08:35,790
นี่คือการปฏิวัติ
85
00:08:35,990 --> 00:08:39,560
เขียนโดยสหายลีโอโนรา
ตอนที่เธอยังอยู่ในคุก
86
00:08:40,520 --> 00:08:42,230
เธอเป็นอาชญากรงั้นเหรอ
87
00:08:43,140 --> 00:08:45,380
ถ้าเพียงแต่ความจนถือเป็นอาชญากรรม
88
00:08:45,580 --> 00:08:47,210
ในฐานะคนรับใช้ เธอต้องกินเศษอาหาร
89
00:08:47,410 --> 00:08:49,760
จากโต๊ะกินข้าวเจ้านาย
โดยที่เขาไม่อนุญาต
90
00:08:49,960 --> 00:08:53,280
สามปีที่ต้องใช้แรงงานหนักเพราะเรื่องนี้
91
00:08:54,320 --> 00:08:56,370
หัวใจเธอแหลกสลายในคุกนั่น
92
00:08:57,120 --> 00:08:59,940
แต่แล้ววันหนึ่ง พวกนั้นใช้เธอลากก้อนหิน
93
00:09:00,140 --> 00:09:03,110
เธอเห็นบางสิ่งส่องประกายสีเขียว
อยู่ท่ามกลางกองก้อนหิน
94
00:09:03,310 --> 00:09:04,410
มันเป็นแค่วัชพืช
95
00:09:04,920 --> 00:09:07,610
แต่มันมีชีวิตและเติบโต
96
00:09:07,810 --> 00:09:09,540
และมันมอบความหวังให้เธอ
97
00:09:11,670 --> 00:09:14,680
ไม่สิ สหาย มันทำให้เธอเดือดดาล
98
00:09:15,510 --> 00:09:20,180
ว่าเธอต้องถูกด้อยค่ามาคลำหาวัชพืช
เพียงเพื่อสัมผัสสิ่งที่มีชีวิต
99
00:09:22,060 --> 00:09:26,670
สหายลีโอโนราตัดสินใจวันนั้นว่า
เธอจะไม่ทำงานให้พวกคนใหญ่คนโต
100
00:09:26,870 --> 00:09:29,020
แต่จะทำเพื่อคนยากจนและไร้อำนาจ
101
00:09:29,400 --> 00:09:31,360
ทำไมคนมากมายต้องทนทรมาน
102
00:09:31,690 --> 00:09:34,220
เพื่อทำให้ชีวิตคนแค่หยิบมือง่ายดายขึ้น
103
00:09:34,420 --> 00:09:37,660
ไม่มีใครเป็นไท
จนกว่าทุกคนจะอยู่อย่างเสมอภาค
104
00:09:38,120 --> 00:09:40,120
เธอเป็นสตรีที่น่าทึ่งจริงๆ
105
00:09:41,870 --> 00:09:45,250
- ใช่ ช่างสร้างแรงบันดาลใจ
- ใช่
106
00:09:46,040 --> 00:09:48,000
เมื่อเธอได้เห็นความจริง
107
00:09:48,790 --> 00:09:50,040
เธอจึงต้องแบ่งปันมัน
108
00:09:51,460 --> 00:09:52,800
และตอนนี้
109
00:09:53,960 --> 00:09:55,380
ผมขอแบ่งปันมันกับคุณ
110
00:09:56,880 --> 00:09:58,090
ขอบคุณ สหาย
111
00:09:59,800 --> 00:10:03,100
เราควรไปได้แล้ว
เราคงไม่อยากไปทำงานสาย
112
00:10:04,600 --> 00:10:08,100
คุณไม่ต้องให้ผมเดินไปส่งหรอก
คุณรู้ทางดี
113
00:10:18,780 --> 00:10:21,620
และเราค่อยมาฉลองกันทีหลังนะ สหาย
114
00:10:25,160 --> 00:10:26,200
ได้
115
00:10:34,880 --> 00:10:37,320
ดูเหมือนจะตบตาแคสเตอร์ได้สนิท
116
00:10:37,520 --> 00:10:40,910
ชั่วจังหวะหนึ่ง
ผมนึกว่าเขากล่อมจนคุณเชื่อได้
117
00:10:41,110 --> 00:10:42,760
มันเป็นเรื่องราวน่าสนใจเกินต้าน
118
00:10:44,470 --> 00:10:45,890
โฆษณาชวนเชื่อชัดๆ
119
00:10:46,930 --> 00:10:50,710
มันเป็นสิ่งสวยงามที่คิดได้ว่า
โลกนี้จะแตกต่างจากเดิมได้
120
00:10:50,910 --> 00:10:51,770
สวยงาม
121
00:10:53,020 --> 00:10:54,270
แต่อันตราย
122
00:10:59,700 --> 00:11:01,320
เราไม่มีวันปลอดภัยที่นี่
123
00:11:02,620 --> 00:11:03,530
งั้นเราหนีเถอะ
124
00:11:38,780 --> 00:11:41,110
เราพร้อมจะไปแล้ว นายช่วยได้ไหม
125
00:11:43,620 --> 00:11:44,730
ถ้าฉันช่วยได้...
126
00:11:44,920 --> 00:11:46,870
นายจะได้กลับบ้านแบบร่ำรวย รวยมากๆ
127
00:11:52,250 --> 00:11:53,730
ต้องอยู่โกดังสินค้าหลายสัปดาห์
128
00:11:53,930 --> 00:11:57,070
ชั้นใต้สุดของท้องเรือ
คิดว่าเมียนายจะทนไหวไหมล่ะ
129
00:11:57,270 --> 00:11:59,530
- ได้
- เพราะถ้าเธอทนไม่ไหว...
130
00:11:59,730 --> 00:12:00,970
เธอทนไหวแน่
131
00:12:04,680 --> 00:12:06,640
แยกตัวออกมาช่วงปาร์ตี้
132
00:12:08,270 --> 00:12:10,630
- ไปเจอฉันที่อู่เรือ
- กลางวันแสกๆ น่ะเหรอ
133
00:12:10,830 --> 00:12:12,920
จะมีเรือออกจากท่า
134
00:12:13,120 --> 00:12:16,190
อาจไม่มีเรือออกอีกเป็นสัปดาห์
เพราะมีการตั้งด่าน
135
00:12:18,110 --> 00:12:19,610
งั้นต้องเป็นวันนี้สินะ
136
00:12:51,980 --> 00:12:53,850
ไปกับเรา สหาย
137
00:13:03,320 --> 00:13:04,240
เดี๋ยวนี้
138
00:14:36,200 --> 00:14:37,540
นี่สำหรับนาย
139
00:15:03,650 --> 00:15:05,690
ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้นาย
140
00:15:19,370 --> 00:15:20,620
เขามาทำอะไรที่นี่
141
00:15:20,830 --> 00:15:23,710
เขาพูดพล่ามแต่เรื่องไร้สาระ
142
00:15:24,090 --> 00:15:27,210
แต่ฉันคิดว่าเขามีแผน
ถ้านายจะเรียกมันว่าแผน
143
00:15:27,920 --> 00:15:29,670
อยากจะลักพาตัวน้องสาวเขา
144
00:15:31,050 --> 00:15:33,790
- และแน่นอนว่าฆ่านาย
- ไม่ ไม่จริง ฉัน...
145
00:15:33,990 --> 00:15:36,350
ผมมีข้อมูลมาให้คุณ
146
00:15:37,680 --> 00:15:41,630
เขามาถึงหลายวันก่อน
พร้อมเจตนาไม่รู้จักโตแบบเด็กๆ
147
00:15:41,830 --> 00:15:45,820
แรงอาฆาตแค้นพร้อมปืนพก
โชคดีของนายที่เราสกัดจับเขาได้
148
00:15:47,360 --> 00:15:50,320
ฉันไม่มีเวลาหรือความอดทน
149
00:15:50,530 --> 00:15:54,320
ที่จะสั่งสอนพวกผู้ดี
ที่หลอกตัวเองทุกคนที่ฉันเจอหรอกนะ
150
00:15:56,530 --> 00:15:58,620
บางคนก็คุ้มกับการเสียเวลา
151
00:16:02,580 --> 00:16:05,250
แต่ฉันไม่รู้จักหมอนี่ดีพอที่จะพูดได้
152
00:16:07,550 --> 00:16:08,760
แต่นายรู้จัก
153
00:16:10,720 --> 00:16:13,390
และฉันเชื่อว่าเขาทำความผิดใหญ่หลวง
154
00:16:14,590 --> 00:16:16,890
ดังนั้นฉันจะให้นายตัดสิน
155
00:16:25,900 --> 00:16:26,920
ไม่
156
00:16:27,120 --> 00:16:28,840
น้องสาวฉันไม่มีวันให้อภัยนายแน่
157
00:16:29,040 --> 00:16:31,530
เธอไม่มีวันรู้เว้นแต่ว่าเขาจะบอก
158
00:16:35,240 --> 00:16:37,490
ได้โปรด อย่า
159
00:16:38,700 --> 00:16:40,410
ขอร้องละ อะเกรอัส ได้โปรด
160
00:16:40,950 --> 00:16:42,870
อย่ายิง
161
00:16:46,040 --> 00:16:47,670
เดี๋ยว
162
00:16:48,420 --> 00:16:50,630
ได้โปรด ได้โปรด ขอร้องละ
163
00:17:06,940 --> 00:17:08,730
เขาควรได้โอกาส สหาย
164
00:17:11,860 --> 00:17:15,110
ถ้าผมได้โอกาส ทุกคนก็ควรได้
165
00:17:17,450 --> 00:17:18,620
ดีมาก
166
00:17:20,620 --> 00:17:23,580
ฉันเชื่อว่านายจะดูแลให้เขาทำตัวดีๆ
167
00:17:24,330 --> 00:17:25,290
อะไรนะ
168
00:17:26,290 --> 00:17:28,000
นายเป็นคนไว้ชีวิตเขา
169
00:17:29,380 --> 00:17:31,420
ทีนี้นายต้องรับผิดชอบชีวิตเขา
170
00:17:32,710 --> 00:17:35,260
หวังว่าเขาจะไม่ทำให้นายผิดหวังนะ
171
00:17:38,930 --> 00:17:40,970
ได้โปรด อย่า
172
00:17:41,510 --> 00:17:42,430
ลักพาตัวฉันเหรอ
173
00:17:43,060 --> 00:17:46,270
นั่นแผนพี่เหรอ เอซรา พี่นี่โง่ชะมัด
174
00:17:46,600 --> 00:17:48,650
พี่จะกล่อมให้ฉันยอมจำนนหรือไง
175
00:17:48,850 --> 00:17:50,130
- พี่...
- พี่คงนึกสินะ
176
00:17:50,330 --> 00:17:52,880
ว่าอะเกรอัสจะยืนเฉยๆ
และปล่อยให้พี่ลักพาตัวฉันไป
177
00:17:53,080 --> 00:17:54,850
หรือว่าพี่จะยิงเขา
178
00:17:55,040 --> 00:17:57,990
- พี่รู้ตัวดีว่าพี่ยิงไม่แม่น
- พี่สาบานว่าจะทำ...
179
00:17:59,950 --> 00:18:01,330
อะไรก็ตามที่จำเป็น
180
00:18:01,620 --> 00:18:03,940
ที่จำเป็นเพื่อทำลายความสุขฉัน
181
00:18:04,140 --> 00:18:07,120
อิโมเจน
เธอไม่เข้าใจว่าความสุขคืออะไร
182
00:18:11,040 --> 00:18:13,170
ฉันฝันร้าย
183
00:18:14,210 --> 00:18:15,510
ฝันร้ายแสนน่ากลัว
184
00:18:16,340 --> 00:18:17,720
ฝันว่าพี่จะตามหาฉัน
185
00:18:20,430 --> 00:18:22,600
และตอนนี้พี่ก็มาจริงๆ
186
00:18:22,930 --> 00:18:24,560
แต่มันน่าขายหน้าชะมัด
187
00:18:25,270 --> 00:18:28,350
- อิโมเจน พี่รักเธอ...
- แต่ไม่ได้แปลว่าพี่เป็นเจ้าของฉัน
188
00:18:30,480 --> 00:18:32,070
ไม่ พี่แค่พยายามช่วยเธอ
189
00:18:32,480 --> 00:18:33,400
จากอะไรล่ะ
190
00:18:33,780 --> 00:18:34,690
จากตัวเธอเองไง
191
00:18:36,240 --> 00:18:37,450
คือฟังนะ...
192
00:18:37,820 --> 00:18:41,700
มันเป็นหน้าที่พี่ในฐานะหัวหน้าครอบครัว
ที่จะปกป้องเกียรติของเธอ
193
00:18:42,530 --> 00:18:44,100
พี่เป็นพี่ชายเธอนะ
194
00:18:44,300 --> 00:18:47,190
ถ้าพี่ไม่ช่วยเธอจากความผิดพลาดมหันต์
แล้วใครจะช่วยล่ะ
195
00:18:47,390 --> 00:18:49,780
พี่คิดว่านี่ทำให้พี่เป็นคนเข้มแข็งสินะ
196
00:18:49,970 --> 00:18:50,820
ไม่
197
00:18:51,020 --> 00:18:53,950
พี่ก็แค่ใจอาฆาตและทะนงตัว
พี่เป็นแบบนี้มาตลอด
198
00:18:54,150 --> 00:18:55,840
เธอเองก็เป็น...
199
00:19:00,550 --> 00:19:01,640
นึกออกไหม ชายคนหนึ่ง...
200
00:19:02,350 --> 00:19:05,720
ชายที่ปกป้องชื่อเสียงวงศ์ตระกูล
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
201
00:19:07,430 --> 00:19:10,420
เห็นชัดว่าเธอหลงลืม
การเป็นกุลสตรีไปซะแล้ว
202
00:19:10,620 --> 00:19:13,150
ลดตัวลงมาสมสู่กับเจ้าสัตว์นี่
203
00:19:14,570 --> 00:19:18,950
พี่โชคดีมากๆ
ที่ปืนอยู่กับอะเกรอัส ไม่ใช่ฉัน
204
00:19:23,280 --> 00:19:24,740
อิโมเจน พี่ไม่ได้...
205
00:19:28,250 --> 00:19:29,330
อิโมเจน
206
00:19:34,670 --> 00:19:36,460
เราจะไม่พาเขาไปกับเรา
207
00:19:38,090 --> 00:19:39,260
ฉันพูดจริง
208
00:19:41,090 --> 00:19:44,300
คุณจะไม่มีวันอภัยให้ตัวเอง
ที่ทิ้งเขาไว้ข้างหลัง
209
00:19:45,510 --> 00:19:46,970
หรือให้อภัยผมที่ยอมให้คุณทำแบบนั้น
210
00:20:07,290 --> 00:20:08,370
อิโมเจนอยู่ไหน
211
00:20:12,580 --> 00:20:13,670
อะไร
212
00:20:15,670 --> 00:20:17,670
นายจะทำอะไรฉัน
213
00:20:19,170 --> 00:20:21,720
เราจะหนีไปจากที่นี่วันนี้
214
00:20:22,720 --> 00:20:23,590
หนีงั้นเหรอ
215
00:20:24,180 --> 00:20:27,100
- ยังไง
- นายจะไปกับเราไหม
216
00:20:29,060 --> 00:20:30,270
ไปสิ ไปแน่นอน
217
00:20:31,810 --> 00:20:33,770
งั้นนายต้องประกบฉันไว้
218
00:20:34,520 --> 00:20:36,110
และทำตามที่ฉันบอก
219
00:20:36,940 --> 00:20:38,320
เข้าใจไว้ด้วยนะ
220
00:20:42,150 --> 00:20:43,950
ฉันรู้ว่านายรักน้องสาวนาย
221
00:20:46,370 --> 00:20:48,080
เพราะงั้นถ้านายทำพัง
222
00:20:49,950 --> 00:20:51,290
พวกมันจะฆ่าเธอ
223
00:20:56,710 --> 00:20:57,920
ก็ได้
224
00:21:16,150 --> 00:21:21,130
เจ็ดปีก่อน
225
00:21:21,330 --> 00:21:24,530
การล่มสลายของเทอร์นาน็อก
226
00:21:39,540 --> 00:21:40,420
ทหารแพกต์
227
00:21:40,960 --> 00:21:41,880
ฉันนับได้หก
228
00:21:49,510 --> 00:21:51,510
นั่นฉันเอง กระสุนฉันหมด
229
00:21:53,430 --> 00:21:55,560
- นายวิ่งได้ไหม
- ไม่เร็วพอ
230
00:22:04,490 --> 00:22:05,900
นายจะทำอะไร
231
00:22:06,400 --> 00:22:08,110
- ฉันจะคุ้มกันนาย
- นายทำไม่ได้
232
00:22:08,990 --> 00:22:11,700
- นายโดนขนาบแน่
- ฉันจะตามนายไปติดๆ
233
00:22:13,290 --> 00:22:14,250
ไฟโล
234
00:22:14,660 --> 00:22:15,790
ไปสิ
235
00:23:09,970 --> 00:23:11,260
ช่วยด้วย
236
00:24:39,890 --> 00:24:40,980
นายไม่ใช่มนุษย์
237
00:24:44,850 --> 00:24:46,230
ครึ่งพิกซ์
238
00:24:50,650 --> 00:24:52,570
ไปซะ เดี๋ยวนี้
239
00:25:07,040 --> 00:25:09,130
นี่มันฟันสปาราส
240
00:25:10,670 --> 00:25:12,300
ไม่ เป็นไปไม่ได้
241
00:25:13,380 --> 00:25:15,790
อสุรกายพวกนี้ตายไปหลายศตวรรษแล้ว
242
00:25:15,990 --> 00:25:18,580
พงไพรพวกนี้เต็มไปด้วยคำร่ำลือ
243
00:25:18,780 --> 00:25:21,040
กองกำลังแพกต์จะตามเราทันตอนย่ำรุ่ง
244
00:25:21,240 --> 00:25:23,640
ก่อนนั้นแน่ถ้าพวกนั้นตัดผ่านหุบเขา
245
00:25:25,900 --> 00:25:26,810
ผู้หมวด
246
00:25:28,730 --> 00:25:32,150
- เราควรสร้างพันธมิตรกับพวกเขา
- พวกสปาราสน่ะเหรอ
247
00:25:34,490 --> 00:25:36,360
ถ้ามีคนแบบเดียวกับเธออีก
248
00:25:37,160 --> 00:25:39,140
พวกเขาจะกำบังการล่าถอยของเราได้
249
00:25:39,340 --> 00:25:42,700
อะไรทำให้นายคิดว่า
จะคุยกับสปาราสได้ จ่า
250
00:25:42,950 --> 00:25:44,580
มันเคยไว้ชีวิตเขา
251
00:25:46,620 --> 00:25:49,840
สงสัยจังว่าทำไม พวกมันชังมนุษย์
252
00:25:52,710 --> 00:25:54,660
ผู้หมวด เราต้องคิดให้ดีอีกที
253
00:25:54,860 --> 00:25:58,180
- ทำไมล่ะ
- พวกสปาราสน่าจะสูญพันธุ์ไปแล้ว
254
00:25:58,890 --> 00:26:01,890
หุบเขานี้อาจเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่
255
00:26:03,180 --> 00:26:05,100
ขอบใจ กัลโลเวย์ แค่นั้นแหละ
256
00:26:12,480 --> 00:26:14,140
ฉันอยากให้นายกลับลงไปที่หุบเขานั่น
257
00:26:14,340 --> 00:26:19,240
สำคัญมากที่เราต้องไปถึงไฮบรีเซล
แต่เราต้องชะลอกองกำลังแพกต์ให้ช้าลง
258
00:26:20,530 --> 00:26:23,450
ฉันอยากให้นายหยุดพวกมัน
ก่อนมันจะเคลื่อนกำลังมาถึงที่นี่
259
00:26:24,500 --> 00:26:25,750
หยุดยังไง
260
00:26:26,540 --> 00:26:28,960
กระสุนเพลิง ระเบิดควัน
261
00:26:31,710 --> 00:26:36,420
ฉันอยากให้นายใช้ทุกอย่างที่เรามี
และถล่มหุบเขานั่นให้เป็นทะเลเพลิง
262
00:26:38,800 --> 00:26:40,550
แล้วพวกสปาราสล่ะครับท่าน
263
00:26:41,550 --> 00:26:43,180
พวกมันจะถูกกำจัดทั้งหมด
264
00:26:45,100 --> 00:26:47,850
แต่ถ้าเราไม่ทำ คนของฉันก็ต้องตาย
265
00:26:49,730 --> 00:26:51,060
ซึ่งรวมถึงนายด้วย
266
00:26:52,060 --> 00:26:54,220
การปกป้องอสุรกายไม่ใช่สิ่งที่ฉันใส่ใจ
267
00:26:54,420 --> 00:26:57,900
เพราะตอนนี้ เราเป็นกลุ่มเดียว
ที่ปกป้องอาณานิคมของเรา
268
00:26:59,110 --> 00:27:01,160
จากกองทหารศัตรูนับหมื่นนาย
269
00:27:02,530 --> 00:27:04,450
ขออนุญาตออกความเห็นครับท่าน
270
00:27:05,410 --> 00:27:06,290
รีบพูดมา
271
00:27:06,830 --> 00:27:10,000
ผมขอลงชื่อคัดค้านคำสั่งนี้ครับ
272
00:27:11,290 --> 00:27:12,540
แจ้งให้ทราบครับ
273
00:27:15,420 --> 00:27:16,710
ตามนั้น
274
00:27:18,550 --> 00:27:20,790
ทีนี้ถูกสั่งอะไรก็ไปทำซะ จ่า
275
00:27:20,980 --> 00:27:23,430
ไม่งั้นที่จะแจ้งให้ทราบ
คือนายโดนลดตำแหน่ง
276
00:27:23,890 --> 00:27:25,140
ฉันพูดชัดเจนไหม
277
00:27:43,950 --> 00:27:44,870
มันคือสงคราม
278
00:27:48,000 --> 00:27:49,410
และพวกมันเป็นแค่คริตช์
279
00:27:55,920 --> 00:27:57,210
สั่งมาได้เลยครับ
280
00:28:15,650 --> 00:28:17,230
ปืนใหญ่พร้อมแล้ว
281
00:28:22,280 --> 00:28:24,160
- ยิงได้
- ยิงได้
282
00:28:25,280 --> 00:28:26,660
ยิงปืนใหญ่
283
00:28:58,860 --> 00:29:00,360
แกเสียเวลาเปล่าๆ
284
00:29:04,070 --> 00:29:05,200
อย่างนั้นเหรอ
285
00:29:08,450 --> 00:29:11,830
อสุรกายปล่อยพวกคริตช์
จากคุกฉันจนเกลี้ยง
286
00:29:12,660 --> 00:29:17,840
ฆ่าคนของฉันไป 17 คน
รวมถึงไอ้นายกฯ ด้วย
287
00:29:18,880 --> 00:29:21,460
นายกลับบอกว่านายไม่เกี่ยว
288
00:29:22,380 --> 00:29:26,720
แค่บังเอิญโผล่มาแถวนี้
ในชุดเครื่องแบบตำรวจที่ขโมยมา
289
00:29:28,550 --> 00:29:29,970
ฉันรู้ว่ามันดูเป็นยังไง
290
00:29:31,310 --> 00:29:33,060
แต่ฉันไม่ได้มีเอี่ยวด้วย
291
00:29:51,200 --> 00:29:52,980
พอได้แล้ว เรนบริกค์
292
00:29:53,180 --> 00:29:57,020
- คุกของฉัน กฎของฉัน
- ถ้าเขาพูดไม่ได้ เขาก็ไร้ประโยชน์
293
00:29:57,220 --> 00:29:58,750
เขาจะพูดแน่ ทีนี้...
294
00:30:00,290 --> 00:30:03,960
- ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นหนีไปไหน
- ก็ถามคนที่รู้เอาสิวะ
295
00:30:06,550 --> 00:30:08,510
เขาบอกว่าเขาไม่รู้ไงล่ะ
296
00:30:09,390 --> 00:30:12,250
และนายเชื่อคำพูดที่เจ้าคริตช์นี่พูดงั้นรึ
297
00:30:12,450 --> 00:30:15,920
เพื่อนตำรวจของนายรู้บันทึกสงคราม
ของนายใช่ไหม ฟิโลสเตรต
298
00:30:16,120 --> 00:30:19,440
แฟนตัวยงของพวกสปาราส
สมัยอยู่เทอร์นาน็อกใช่ไหมล่ะ
299
00:30:21,690 --> 00:30:22,780
แล้วนี่อะไร
300
00:30:24,570 --> 00:30:26,570
เอาสิ บอกพวกเขา
301
00:30:28,160 --> 00:30:31,330
ว่านายพยายามฝ่าฝืนคำสั่ง
ผู้บังคับบัญชาของนายยังไง
302
00:30:32,330 --> 00:30:36,830
อยากจะเอาชีวิตมนุษย์ไปเสี่ยง
เพื่อช่วยไอ้สัตว์ประหลาดคริตช์พวกนั้น
303
00:30:40,130 --> 00:30:43,000
สงครามไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้
304
00:30:43,960 --> 00:30:45,420
โกหกกองทัพอีกต่างหาก
305
00:30:45,970 --> 00:30:46,920
ใช่ไหมล่ะ
306
00:30:47,590 --> 00:30:49,390
บอกพวกเขาว่านายเป็นมนุษย์
307
00:30:50,180 --> 00:30:51,890
แถมตอนนี้ยังโกหกเราอยู่อีก
308
00:30:55,220 --> 00:30:56,180
ปล่อยเขาซะ
309
00:30:59,270 --> 00:31:00,190
เฉพาะคืนนี้
310
00:31:00,850 --> 00:31:02,310
ปล่อยให้เขาสำนึก
311
00:31:06,740 --> 00:31:07,900
ลงมือ
312
00:31:26,840 --> 00:31:28,380
ถูกของพวกเขา
313
00:31:32,850 --> 00:31:35,220
เราโกหกมาตลอด
314
00:31:35,680 --> 00:31:38,180
ตั้งแต่ต้น
315
00:32:13,800 --> 00:32:15,010
หยุดนะ นี่ตำรวจ
316
00:32:43,830 --> 00:32:46,000
ให้ตายสิ รูหนูโสโครกชัดๆ
317
00:33:00,520 --> 00:33:01,600
เธอไม่ได้อยู่ที่นี่
318
00:33:05,350 --> 00:33:06,340
ยัยคริตช์ตัวแสบ
319
00:33:06,540 --> 00:33:08,940
เธออาจกลับไปซ่อนตัวในแบล็กเรเวน
320
00:33:09,780 --> 00:33:10,900
ไปดูที่นั่นกัน
321
00:33:28,130 --> 00:33:30,170
โปรดเมตตา เมตตาด้วย
322
00:34:10,840 --> 00:34:12,760
ฉันรู้สึกถึงเธอในหัวฉัน
323
00:34:13,550 --> 00:34:14,630
ยังไง
324
00:34:18,760 --> 00:34:22,100
ตอนฉันมองที่ใบมีดที่อยู่เหนือฉัน
ฉันรู้ทันที
325
00:34:24,770 --> 00:34:25,850
ครั้งนี้...
326
00:34:28,560 --> 00:34:30,150
ครั้งนี้ มันคือจุดจบ
327
00:34:33,530 --> 00:34:34,400
ดื่มสิ
328
00:34:35,740 --> 00:34:36,700
เอาเลย
329
00:34:45,080 --> 00:34:47,500
การรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นก็เรื่องหนึ่ง
330
00:34:48,750 --> 00:34:50,500
แต่การได้เห็นมันเองมันอีกเรื่องหนึ่ง
331
00:34:53,130 --> 00:34:57,090
แต่ก็ยังทำให้เธอคิดว่า
อะไรกันแน่ที่สำคัญใช่ไหมล่ะ
332
00:34:58,720 --> 00:34:59,640
เอาเถอะ...
333
00:35:00,890 --> 00:35:03,460
ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว
ตราบใดที่เธอกบดานเงียบๆ
334
00:35:03,660 --> 00:35:06,020
ปลอดภัย ปลอดภัยในกรง
335
00:35:07,180 --> 00:35:08,940
ในที่ที่พวกเขาอยากให้เราอยู่
336
00:35:10,440 --> 00:35:13,940
พวกมนุษย์มีปืนและทหาร ส่วนเรา...
337
00:35:15,570 --> 00:35:17,190
เราไม่มีอะไรเลย
338
00:35:22,120 --> 00:35:23,480
ขอฉันหน่อย
339
00:35:23,680 --> 00:35:24,540
ขอบใจ
340
00:35:36,420 --> 00:35:39,630
ฉันพยายามจำว่า
ครั้งสุดท้ายที่มีความสุขคือเมื่อไหร่
341
00:35:41,090 --> 00:35:43,720
มีความสุขอย่างแท้จริง
342
00:35:48,430 --> 00:35:50,480
ตอนอยู่บนต้นโอ๊กเก่าแก่
343
00:35:51,270 --> 00:35:54,150
จำได้ไหม เธอกับฉัน
344
00:35:55,320 --> 00:35:56,980
นานมาแล้วนะ
345
00:35:58,070 --> 00:36:00,030
รู้สึกเหมือนเป็นชีวิตคนอื่น
346
00:36:03,910 --> 00:36:08,750
ตอนที่สงครามเกิด
เธอให้ฉันหนีไปกับเธอ และฉันน่าจะไป
347
00:36:10,250 --> 00:36:12,820
ฉันไม่น่าเรียกเธอว่าคนขี้ขลาดตาขาว
348
00:36:13,020 --> 00:36:14,920
เธอคือคนที่กล้าหาญที่สุดที่ฉันรู้จัก
349
00:36:18,050 --> 00:36:21,760
มีสองเรื่องที่ฉันก็อยากถอนคำพูด
ถ้าฉันทำได้
350
00:36:23,840 --> 00:36:28,020
ฉันเห็นเธอเป็นของตายและฉันไม่ควร
ให้ไฟโลมาแทรกระหว่างเรา
351
00:36:29,680 --> 00:36:32,520
ไม่มีคำพูดใดจะบรรยาย
ความเสียใจของฉันได้หมด
352
00:36:38,650 --> 00:36:40,780
เขาก็มีประโยชน์ ถูกไหมล่ะ
353
00:36:41,780 --> 00:36:44,160
ที่เธอยังรอดมาครบ 32 ก็เพราะเขา
354
00:36:46,240 --> 00:36:47,490
หมายความว่าไง
355
00:36:48,910 --> 00:36:51,910
ไฟโล เขาเป็นคนแหกคุก
พาเธอออกมาไม่ใช่เหรอ
356
00:36:55,170 --> 00:36:56,000
ใช่ไหม
357
00:37:03,340 --> 00:37:05,050
พวกมันจะฆ่าเราคราวหน้า
358
00:37:10,680 --> 00:37:12,350
พวกมันจะฆ่าเราคราวหน้า
359
00:37:19,780 --> 00:37:22,070
พวกมันกลัว ก็ควรต้องกลัว
360
00:37:22,950 --> 00:37:24,990
มีสปาราสลอยนวลไปได้
361
00:37:30,240 --> 00:37:33,040
หาข้ออ้างแทนพวกมันอยู่สินะ
362
00:37:34,080 --> 00:37:36,530
ขนาดโดนเตะจนน่วม
363
00:37:36,730 --> 00:37:38,590
สภาพฉันผิดเต็มๆ
364
00:37:57,020 --> 00:38:00,050
มันรู้ได้ยังไงว่าท่านนายกฯ จะมาที่นี่
365
00:38:00,250 --> 00:38:02,070
คงต้องดวงดีแน่ๆ
366
00:38:05,070 --> 00:38:08,070
ยังเล่นบทนักสืบอยู่สินะ
367
00:38:09,320 --> 00:38:11,280
มันมาเพื่อนักโทษเฟ
368
00:38:13,790 --> 00:38:15,540
- ทำไม
- ทำไมน่ะเหรอ
369
00:38:16,290 --> 00:38:18,330
ทำไม
370
00:38:19,250 --> 00:38:20,540
ทำไม
371
00:38:21,460 --> 00:38:24,010
ทำไม เราจะสนใจไปทำไม
372
00:38:24,550 --> 00:38:26,050
เราจะสนใจไปทำไม
373
00:38:26,340 --> 00:38:28,550
เราจะสนใจไปทำไม นั่นละคำถาม
374
00:38:29,970 --> 00:38:32,000
เพราะผู้คนกำลังถูกเข่นฆ่า
375
00:38:32,200 --> 00:38:34,390
พวกสปาราสถูกฆ่าไม่ใช่รึไง
376
00:38:38,230 --> 00:38:42,360
ถูกสังหารต่อหน้าต่อตาเรา
377
00:38:43,860 --> 00:38:45,990
เราสามารถหยุดยั้งมันได้
378
00:38:47,150 --> 00:38:51,740
ที่เราต้องทำคือยอมรับว่าเป็นเฟ
379
00:38:53,870 --> 00:38:57,310
มันคงไม่ช่วยให้สปาราสรอดหรอก
มันคงทำชีวิตฉันพินาศ
380
00:38:57,510 --> 00:39:02,150
มันคงไม่ช่วยให้สปาราสรอดหรอก
มันคงทำชีวิตฉันพินาศ
381
00:39:02,350 --> 00:39:04,700
ใช่ แน่อยู่แล้ว
382
00:39:04,900 --> 00:39:07,490
เราที่ตบตาว่าเป็นมนุษย์
383
00:39:07,690 --> 00:39:09,470
นั่นต่างหากที่สำคัญกว่า
384
00:39:09,680 --> 00:39:10,720
ฉันต้องทำแบบนั้น
385
00:39:11,850 --> 00:39:12,790
พวกมันเกลียดเรา
386
00:39:12,990 --> 00:39:14,460
ไม่ๆ
387
00:39:14,660 --> 00:39:17,390
- พวกมันเกลียดนาย
- ไม่ๆ
388
00:39:18,390 --> 00:39:19,640
- พวกมันเกลียดเรา
- ไม่
389
00:39:20,650 --> 00:39:22,060
เราเกลียดตัวเองต่างหาก
390
00:39:27,110 --> 00:39:30,350
ไฟโลกับฉัน เราจบกันแล้ว
เขาคือคนที่จับฉันขัง
391
00:39:30,550 --> 00:39:33,680
- ฉันอาจโดนฆ่าตายก็ได้
- เขารู้ และเขาก็ไปช่วยเธอออกมา
392
00:39:33,880 --> 00:39:36,060
ถึงเขาจะรู้ว่า
ตัวเองอาจไม่รอดชีวิตออกมา
393
00:39:36,260 --> 00:39:37,230
นั่นละเขาเลย
394
00:39:37,430 --> 00:39:40,440
พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
ด้วยการพยายามเป็นฮีโร่
395
00:39:40,640 --> 00:39:42,690
- ไฟโลตัวแสบ
- เอาละ อย่างน้อยเขายังไม่ตาย
396
00:39:42,890 --> 00:39:45,300
ดาร์กแอชเชอร์ของเขายังดิ้นไปมาอยู่
397
00:39:47,260 --> 00:39:50,280
แล้วฉันต้องทำยังไงดี กลับไปช่วยเขาเหรอ
398
00:39:50,480 --> 00:39:53,260
เธอไม่อยากเข้าใกล้บลีกเนสแน่
ไม่ใช่ตอนนี้
399
00:39:53,930 --> 00:39:57,220
ทหารกระจายกำลังอยู่ทุกหัวมุมถนน
ตามหานักโทษที่แหกคุกออกมา
400
00:39:58,060 --> 00:39:59,960
- เขามาทำอะไรที่นี่
- ฉันอยู่ที่นี่
401
00:40:00,160 --> 00:40:01,960
เรื่องมันยาวน่ะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ
402
00:40:02,160 --> 00:40:05,300
ฉันสับสน ถ้าไม่ใช่ไฟโล
งั้นเธอหนีออกมาได้ไง
403
00:40:05,500 --> 00:40:06,360
ยังไม่ได้ข่าวเหรอ
404
00:40:08,280 --> 00:40:09,740
พูดกันให้ทั่วเดอะโรว์
405
00:40:10,610 --> 00:40:11,530
ข่าวอะไร
406
00:40:13,070 --> 00:40:14,570
เป็นฝีมือสปาราส
407
00:40:17,240 --> 00:40:18,160
สปาราสเหรอ
408
00:40:23,330 --> 00:40:26,340
- ฉันอยากจะอ้วก
- ทำไม มีอะไร
409
00:40:30,130 --> 00:40:31,880
เธอเห็นนิมิตแล้ว
410
00:40:33,010 --> 00:40:34,550
เธอมองเห็นผ่านสายตาของมัน
411
00:40:36,760 --> 00:40:37,850
นิมิตของเธอ
412
00:40:39,100 --> 00:40:40,480
มันกำลังมาฆ่าฉัน
413
00:40:44,560 --> 00:40:45,400
ไปให้พ้น
414
00:40:46,270 --> 00:40:47,770
ฉันไม่ได้เกลียดตัวตนของฉัน
415
00:40:50,150 --> 00:40:55,620
งั้นเหรอ หลังจากทุกอย่าง
ที่บาทหลวงบังคับยัดเยียดใส่หัวเรา
416
00:40:56,990 --> 00:40:59,200
เรื่องความบริสุทธิ์ของมนุษย์
417
00:41:01,450 --> 00:41:05,030
และเฟโสโครกที่ผิดบาป
418
00:41:05,230 --> 00:41:07,250
ฉันไม่เคยเชื่ออะไรพรรค์นั้น
419
00:41:12,220 --> 00:41:14,930
เรายังหนีไปร่วมกับกองทัพใช่ไหมล่ะ
420
00:41:16,600 --> 00:41:19,350
ยังไปเป็นตำรวจใช่ไหมล่ะ
421
00:41:20,180 --> 00:41:21,310
เพื่อช่วยคน...
422
00:41:22,770 --> 00:41:24,440
เพื่อช่วยคนอย่างเรา
423
00:41:25,600 --> 00:41:27,310
นายหมายถึงเพื่อช่วยพวกเราเอง
424
00:41:27,900 --> 00:41:32,890
ง่ายกว่าเยอะ
ด้วยการซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกจงชังคริตช์
425
00:41:33,090 --> 00:41:36,530
- แล้วสวมใส่เครื่องแบบ
- ฉันจะไม่หลบซ่อนอีกต่อไป
426
00:41:39,030 --> 00:41:41,150
ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ
427
00:41:41,340 --> 00:41:43,120
หลบซ่อน
428
00:41:43,500 --> 00:41:48,130
ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ
429
00:41:48,540 --> 00:41:49,880
หลบซ่อน
430
00:41:52,130 --> 00:41:53,670
ทำร้ายเหล่าเฟ
431
00:41:53,920 --> 00:41:55,410
หลบซ่อน
432
00:41:55,610 --> 00:41:58,760
ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ
433
00:42:00,760 --> 00:42:03,600
ช่วยตำรวจทำร้ายเหล่าเฟ
434
00:42:08,860 --> 00:42:10,730
ทำไมมันถึงอยากทำร้ายเธอ
435
00:42:11,190 --> 00:42:13,430
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันแค่รู้ว่ามันจะทำ
436
00:42:13,630 --> 00:42:15,860
ก็หนีสิ หนีเอาชีวิตรอด
437
00:42:17,110 --> 00:42:18,950
- ให้หนีไปไหน
- ที่ไหนก็ได้
438
00:42:19,780 --> 00:42:21,240
ที่ไม่ใช่ที่นี่
439
00:42:22,040 --> 00:42:23,980
นิมิตไม่ได้ทำงานแบบนั้น
440
00:42:24,180 --> 00:42:26,670
นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ตาม
441
00:42:27,330 --> 00:42:29,710
ใครบอก มิมางั้นเหรอ
442
00:42:31,290 --> 00:42:34,510
เธอเชื่อสิ่งที่มิมาพูดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
443
00:42:34,710 --> 00:42:37,300
ตั้งแต่นิมิตของฉัน
เริ่มกลายเป็นจริงน่ะสิ วินเยตต์
444
00:42:39,680 --> 00:42:40,890
ลืมเรื่องมิมาซะเถอะ
445
00:42:41,470 --> 00:42:43,220
ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่
446
00:42:43,970 --> 00:42:46,290
ผ่านทางช่องลวดตาข่ายที่ฉันตัดไว้
447
00:42:46,490 --> 00:42:49,060
เธอได้ยินแดเรียสแล้วนี่
กองทัพจับตาดูทั่วน่านฟ้า
448
00:42:50,230 --> 00:42:52,150
เราจะไปตอนกลางคืน เราจะบินต่ำ
449
00:42:53,230 --> 00:42:54,360
"เรา" เหรอ
450
00:42:55,650 --> 00:42:57,030
เธอกับฉัน
451
00:42:58,030 --> 00:42:59,360
ฉันจะไปกับเธอ
452
00:43:03,370 --> 00:43:07,870
ตกลงเธอจะหนีไปกับฉัน
ปล่อยให้ไฟโลถูกขังในบลีกเนสเหรอ
453
00:43:08,790 --> 00:43:10,300
ฉันอยากช่วยเธอ
454
00:43:10,500 --> 00:43:12,960
เธอต้องการความช่วยเหลือ
ได้โปรดให้ฉันช่วยเธอ
455
00:43:14,460 --> 00:43:16,210
ฉัน...
456
00:43:19,880 --> 00:43:20,800
ไม่
457
00:43:23,430 --> 00:43:24,640
ไม่เหรอ
458
00:43:28,440 --> 00:43:30,310
- ไม่
- ฉันรักเธอ
459
00:43:31,650 --> 00:43:32,670
เธอรู้ว่าฉันรัก
460
00:43:32,870 --> 00:43:36,280
ฉันรู้ว่าตอนเธอให้คำมั่นสัญญา
เธอเชื่อมั่นในสิ่งที่เธอพูด
461
00:43:36,480 --> 00:43:38,890
- ก็ใช่น่ะสิ
- แต่ฉันจะหวังพึ่งเธอไม่ได้
462
00:43:39,090 --> 00:43:41,160
เธอไม่รู้หรอกว่าฉันผ่านอะไรมาบ้าง
463
00:43:41,360 --> 00:43:45,490
เพราะมันมักจะมีบางสิ่ง
หรือบางคนที่สำคัญกว่าฉันเสมอ
464
00:43:49,870 --> 00:43:51,650
เหลวไหล เหลวไหลมาก
465
00:43:51,850 --> 00:43:53,080
เธอกำลังช็อก
466
00:43:54,750 --> 00:43:55,900
คืนนี้เธอเกือบตาย
467
00:43:56,100 --> 00:44:00,080
เพราะงั้นการหนีไปกับฉันตอนนี้
มันเลยดูเหมือนเข้าท่า
468
00:44:00,270 --> 00:44:04,800
แต่เธอจะพบสิ่งอื่นที่คุ้มค่ากว่าในวันพรุ่งนี้
และสิ่งอื่นที่คุ้มค่ากว่าในวันถัดไป
469
00:44:06,970 --> 00:44:11,390
เธอจะเปลี่ยนใจ วินี และฉันทนเจอ
อะไรแบบนั้นอีกไม่ได้ ไม่ไหวแล้ว
470
00:44:15,440 --> 00:44:18,320
- ฉันขอโทษ ฉันแค่...
- ไม่ ฉัน...
471
00:44:19,030 --> 00:44:20,700
ฉันรู้ว่าเธอหวังดี
472
00:44:22,320 --> 00:44:26,530
แต่ครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอแสดงออกชัดเจนว่าอะไรสำคัญกับเธอ
473
00:44:28,910 --> 00:44:29,830
มันไม่ใช่ฉัน
474
00:44:54,230 --> 00:44:57,070
ตอนผมรู้ว่าข้าราชการจะถูกประหาร
475
00:44:57,860 --> 00:45:01,850
ข้าราชการผู้ประสานความปรารถนาดี
ระหว่างชาติเรา
476
00:45:02,040 --> 00:45:03,640
ผมคงจะนิ่งเฉยอยู่ไม่ได้
477
00:45:03,840 --> 00:45:06,350
รัฐบาลของคุณสูญเสียคนดีไปมากแล้ว
478
00:45:06,550 --> 00:45:11,080
ครับ ผมต้องขอโทษอย่างสุดซึ้งครับ
คุณมิลเวอร์ที
479
00:45:11,620 --> 00:45:15,380
- คุณพ้นผิดทุกข้อกล่าวหา
- งั้นผมไปได้แล้วใช่ไหม
480
00:45:16,210 --> 00:45:18,500
ครับ สำหรับเรื่องนั้น เราหวังว่า
481
00:45:19,090 --> 00:45:20,990
จะมีการสืบสวนเป็นเรื่องเป็นราว
482
00:45:21,190 --> 00:45:23,160
ถึงการปกครองแสนน่ากลัว
ของโจนาห์ผู้บ้าคลั่ง
483
00:45:23,360 --> 00:45:26,540
แต่ตอนนี้ พูดตามตรงนะครับ
เราต้องการคุณ
484
00:45:26,740 --> 00:45:30,960
เราอยากเชิญคุณมาเป็นส่วนหนึ่ง
ของฝ่ายปกครองชั่วคราวที่เรากำลังก่อตั้ง
485
00:45:31,160 --> 00:45:33,920
คุณสุภาพบุรุษครับ ขอบคุณมาก
สำหรับข้อเสนอที่ดีเช่นนี้
486
00:45:34,120 --> 00:45:36,460
แต่ถ้าจะมีสิ่งหนึ่งที่เวทีนี้สอนผม
487
00:45:36,660 --> 00:45:38,990
นั่นคือการรู้ว่าเมื่อไหร่ควรขอลา
488
00:45:39,190 --> 00:45:43,110
จังหวะเวลาคือทุกสิ่ง
เพราะงั้นขอให้ทุกท่านโชคดี
489
00:45:56,920 --> 00:45:59,170
ขออภัยด้วยที่บุกรุก
490
00:46:00,630 --> 00:46:04,280
คุณมิลเวอร์ที
ผมรู้ว่าการโกงความตายเป็นยังไง
491
00:46:04,480 --> 00:46:08,500
ท่านพันตรี ผมเหนื่อยมาก
คุณจะพูดยังไง ผมก็ไม่อยู่แน่
492
00:46:08,690 --> 00:46:12,920
เมืองเบิร์กเป็นพันธมิตรหลักกับเรา
แต่รัฐบาลที่นั่นเละเทะวุ่นวาย
493
00:46:13,120 --> 00:46:17,300
คนพวกนั้นล้วนโง่เง่า
ศัตรูใจแคบพร้อมจะรุมทึ้งกันเอง
494
00:46:17,500 --> 00:46:22,430
คุณคือชายผู้ซื่อสัตย์สมบูรณ์พร้อม
ในรังอสรพิษ
495
00:46:22,630 --> 00:46:24,680
คุณคือชายหัวไวผู้เข้าใจอย่างถ่องแท้
496
00:46:24,880 --> 00:46:27,560
ครับ และผมก็ยังอยากมีหัวอยู่บนบ่าด้วย
497
00:46:27,760 --> 00:46:29,810
ไม่มีใครโทษคุณที่เดินหนีหรอกนะ
498
00:46:30,010 --> 00:46:32,490
โดยเฉพาะกับการพูดคุย
เรื่องการตอบโต้กลับ
499
00:46:34,160 --> 00:46:37,750
- ตอบโต้กลับงั้นรึ
- ข้อหาฆาตกรรมท่านนายกฯ
500
00:46:38,500 --> 00:46:40,860
พวกเฟในเดอะโรว์
ให้ที่หลบซ่อนผู้ก่อการร้าย
501
00:46:41,060 --> 00:46:43,030
แน่นอนว่าต้องมีผลพวงตามมา
502
00:46:43,230 --> 00:46:47,510
- เดาว่าคุณคงได้ข่าวแล้ว
- ไม่ อันที่จริง ผมยังไม่ได้ข่าว
503
00:46:48,380 --> 00:46:50,680
พลเมืองกลุ่มน้อยของคุณ
504
00:46:50,880 --> 00:46:53,600
ที่เรียกร้องให้เปิดสงครามต่อต้านเฟ
505
00:46:54,180 --> 00:46:56,630
ดูเหมือนตอนนี้จะเป็นมุมมองเสียงข้างมาก
506
00:46:56,830 --> 00:46:59,250
- คือผม...
- ผมได้ยินว่า
507
00:46:59,450 --> 00:47:03,570
คาร์นิวัล โรว์อาจราบเป็นหน้ากลอง
508
00:47:07,070 --> 00:47:08,530
ถูกกำจัดสิ้นซาก
509
00:47:11,320 --> 00:47:13,120
- ไม่
- ไม่ แน่ละว่าไม่
510
00:47:14,580 --> 00:47:17,330
ขณะที่รัฐบาลของผมไม่หวั่นใจในหลักการ
511
00:47:18,120 --> 00:47:20,580
เราต่อสู้สงครามกลางเมืองอยู่แล้ว
512
00:47:21,130 --> 00:47:25,760
เราไม่อยากให้พันธมิตรหลักของเรา
ถูกปิดล้อมอยู่ในพื้นที่ตัวเอง
513
00:47:29,470 --> 00:47:32,870
คุณเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้น คุณมิลเวอร์ที
514
00:47:33,070 --> 00:47:36,890
เมื่อคนดียืนดูดายและไม่ทำอะไรเลย
515
00:47:41,810 --> 00:47:42,810
ใช่
516
00:47:45,860 --> 00:47:46,860
ใช่ ผมเข้าใจ
517
00:47:56,540 --> 00:47:57,370
นี่
518
00:48:04,500 --> 00:48:06,380
พูดถึงจังหวะนรก
519
00:48:07,380 --> 00:48:09,220
ฉันรู้ว่านายมาเพื่อวินเยตต์
520
00:48:09,880 --> 00:48:12,080
นายไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกสปาราส
521
00:48:12,280 --> 00:48:13,970
ขนาดจ่ายังดูออก
522
00:48:14,720 --> 00:48:15,760
นายรู้ได้ยังไง
523
00:48:16,220 --> 00:48:18,850
คนพวกนั้นที่นายซุ่มโจมตีเพื่อชิงเครื่องแบบ
524
00:48:19,810 --> 00:48:21,480
ลูกดอกอาบยาอีลิกเซอร์
525
00:48:22,850 --> 00:48:25,670
ไม่อยากเห็นเพื่อนตำรวจของนายต้องเจ็บ
526
00:48:25,870 --> 00:48:29,030
ไร้เหตุผลสิ้นดีที่นายพัวพันกับเหตุนองเลือด
527
00:48:30,490 --> 00:48:31,950
บอกพัศดีสิ
528
00:48:32,450 --> 00:48:34,780
จ่าทำหน้าที่ข้ามหัวพัศดี
529
00:48:35,280 --> 00:48:37,540
เราต้องการให้นายช่วยจับไอ้สิ่งนี้
530
00:48:40,830 --> 00:48:42,040
ถึงฉันอยากช่วย
531
00:48:42,670 --> 00:48:46,040
แต่มันแปลงร่างได้ ให้ตายเหอะ
มันอาจเป็นใครก็ได้
532
00:48:46,790 --> 00:48:47,700
แต่เรื่องฆาตกรรม...
533
00:48:47,900 --> 00:48:50,670
เรื่องฆาตกรรมไม่เกี่ยวกัน
ไม่มีอะไรหรอก
534
00:48:51,300 --> 00:48:53,220
ด้วยความเคารพนะ สารวัตร
535
00:48:54,140 --> 00:48:56,100
ฉันว่านายคิดผิดแล้วละ
536
00:48:56,510 --> 00:48:59,120
ลองคิดดู ร่างของผู้หมวดที่ถูกสังหาร
537
00:48:59,320 --> 00:49:02,290
ถูกจัดฉากให้ชี้ความผิดไปที่พิกซ์ชัดๆ
538
00:49:02,490 --> 00:49:04,920
แล้วแบล็กเรเวนสองตัวก็ถูกจัดฉาก
539
00:49:05,120 --> 00:49:07,760
ให้ชี้ความผิดกลับมาที่เมืองเบิร์ก
540
00:49:07,960 --> 00:49:11,260
และเมื่อคืน
นายกฯ ที่จงเกลียดจงชังเฟก็ถูกฆ่าตาย
541
00:49:11,460 --> 00:49:14,240
นักโทษเฟที่โกรธเกรี้ยวถูกปล่อยจากคุก
ออกมาก่อความวุ่นวาย
542
00:49:15,620 --> 00:49:19,390
เหมือนทุกเหตุฆาตกรรมถูกออกแบบมา
ให้มนุษย์กับเฟบาดหมางกันยิ่งขึ้น
543
00:49:19,590 --> 00:49:21,870
ฉันเห็นสปาราสถูกเผาทั้งเป็น เบอร์วิก
544
00:49:23,080 --> 00:49:26,030
ในสงครามที่เห็นมนุษย์
545
00:49:26,230 --> 00:49:31,050
ขายชาติขายแผ่นดินตนเองเพื่อโกยกำไร
546
00:49:32,510 --> 00:49:34,370
ไม่แปลกใจที่พวกเขาอยากฆ่าเรา
547
00:49:34,570 --> 00:49:37,540
เบาเสียงหน่อย ไอ้สัตว์ประหลาดนั่น
ควักไส้นายกฯ ของเรานะ
548
00:49:37,740 --> 00:49:39,180
เขาคือสัตว์ประหลาดของจริง
549
00:49:39,390 --> 00:49:41,560
เขากับพรรคพวกแบบเดียวกับเขา
550
00:49:42,850 --> 00:49:44,190
พวกที่กดขี่เฟ
551
00:49:46,770 --> 00:49:47,940
เหมือนฉัน
552
00:49:49,860 --> 00:49:51,650
ทำไมนายพูดแบบนี้
553
00:49:56,910 --> 00:49:58,280
ถือซะว่าช่วยเรา เบอร์วิก
554
00:49:59,330 --> 00:50:00,200
ไปให้พ้นซะ
555
00:50:01,540 --> 00:50:02,540
ยาม
556
00:50:17,800 --> 00:50:18,680
ขอบใจ
557
00:50:26,940 --> 00:50:28,480
มีอะไรอยากพูดไหม
558
00:50:30,860 --> 00:50:33,090
แค่สงสัยว่าคนเห็นอะไรในตัวเธอ
559
00:50:33,290 --> 00:50:35,990
- ใคร
- ทุกคนที่ฉันแคร์
560
00:50:37,070 --> 00:50:38,200
นายหมายถึงไฟโล
561
00:50:38,870 --> 00:50:41,310
เว้นแต่นายกับทัวร์มาลีน
กลายเป็นเพื่อนกันแล้ว
562
00:50:41,510 --> 00:50:44,830
เธอดีกับฉัน มีไม่กี่คนหรอกที่ดีกับฉัน
563
00:50:45,030 --> 00:50:46,210
สงสัยจังว่าทำไม
564
00:50:46,830 --> 00:50:48,020
เธอทำลายชีวิตไฟโลย่อยยับ
565
00:50:48,220 --> 00:50:50,040
เขาเอาชีวิตไปเสี่ยงเปล่าๆ เพราะเธอ
566
00:50:50,380 --> 00:50:52,040
เธอจะทำลายชีวิตทัวร์มาลีนเหมือนกันรึ
567
00:50:52,340 --> 00:50:53,860
ไม่รู้สิ
568
00:50:54,060 --> 00:50:55,970
มันเป็นเรื่องของฉันกับเธอ
569
00:50:57,430 --> 00:50:58,260
ใช่สินะ
570
00:50:59,550 --> 00:51:00,470
ถูกของเธอ
571
00:51:02,050 --> 00:51:03,260
โทษที
572
00:51:08,640 --> 00:51:09,560
สตูเป็นไงบ้าง
573
00:51:10,730 --> 00:51:13,480
ฉันปลื้มฝีมือทำอาหารของทัวร์มาลีนมาตลอด
574
00:51:13,980 --> 00:51:15,900
แน่นอนว่าอย่างอื่นด้วย
575
00:51:19,820 --> 00:51:21,370
ที่จริงฉันเป็นคนทำ
576
00:51:23,080 --> 00:51:24,950
เธอชอบมาร์รอคไหมล่ะ
577
00:51:27,790 --> 00:51:28,710
ใจเย็น
578
00:51:30,790 --> 00:51:32,080
หยอกเล่นน่า
579
00:51:33,670 --> 00:51:35,710
เธอต้องไปซะ แดเรียส
580
00:51:37,010 --> 00:51:39,930
ถ้านายห่วงเธอจริงๆ ก็ช่วยฉันสิ
581
00:51:55,530 --> 00:51:56,650
เรามีแขก
582
00:52:00,530 --> 00:52:02,820
อยากเจอดีอีกรอบหรือไง
583
00:52:03,950 --> 00:52:05,870
เราไม่ได้มาหาเรื่องนาย มาร์รอค
584
00:52:06,200 --> 00:52:07,290
เคน
585
00:52:10,620 --> 00:52:11,620
วินี
586
00:52:21,180 --> 00:52:23,720
ขอบคุณพระเจ้า เรามาช่วยเธอ
587
00:52:24,720 --> 00:52:26,720
- เจ้าโง่
- คนจะเห็นนายเอาได้
588
00:52:26,930 --> 00:52:28,060
นายออกมาได้ยังไง
589
00:52:28,890 --> 00:52:32,090
ยามจับพวกเรา
แต่พวกมันสู้กับนักโทษคนอื่น
590
00:52:32,290 --> 00:52:34,060
ฉันเลยสบโอกาสหนีมา
591
00:52:34,770 --> 00:52:36,510
- แต่ไฟโล...
- ไฟโลบินไม่ได้
592
00:52:36,710 --> 00:52:39,010
- นายเลยต้องทิ้งเขาไว้งั้นเหรอ
- เศร้าใจชะมัด
593
00:52:39,210 --> 00:52:40,120
- ฉันขอโทษ
- ตำรวจ
594
00:52:40,320 --> 00:52:41,530
เวรละ
595
00:52:45,030 --> 00:52:45,950
บ้าจริง
596
00:52:52,960 --> 00:52:55,490
วินี ทุกอย่างเพิ่งเปลี่ยนไป
597
00:52:55,680 --> 00:52:58,630
พวกนักโทษที่หนีออกไปได้
พวกเขาไม่รีรอ
598
00:52:59,170 --> 00:53:01,300
มีแผนการอยู่ วินี แผนการใหญ่มากๆ
599
00:53:03,090 --> 00:53:04,010
ไม่ใช่ที่นี่
600
00:53:04,720 --> 00:53:07,890
มาร์รอคนั่นอาจได้ยินเรา
เขาอาจไม่ใช่คนเดียว
601
00:53:08,600 --> 00:53:10,310
เราย้ายที่ซ่อนไปแล้ว มาเถอะ
602
00:53:12,270 --> 00:53:14,940
- ฉัน...
- มีอะไร
603
00:53:16,150 --> 00:53:17,270
ฉันว่าฉันพอแล้ว
604
00:53:18,190 --> 00:53:20,180
หมายความว่ายังไงกัน
605
00:53:20,380 --> 00:53:23,530
พอกับการสู้ พอกับทั้งหมดนี่
ฉันทำต่อไปไม่ได้แล้ว
606
00:53:24,660 --> 00:53:26,070
- เธอเสียสติไปแล้ว
- วินี
607
00:53:26,740 --> 00:53:28,950
นี่คือช่วงเวลาที่เรารอคอย
608
00:53:29,200 --> 00:53:31,580
- เราจะทำลายรั้วนั่น
- ดี
609
00:53:31,790 --> 00:53:34,400
และฉันขอให้นายทำให้ได้ ฉันแค่...
610
00:53:34,600 --> 00:53:37,110
- นายแค่ต้องทำโดยไม่มีฉัน
- ทำไม
611
00:53:37,310 --> 00:53:40,450
- มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำงั้นเหรอ
- ฉันสัญญากับใครบางคนไว้
612
00:53:40,650 --> 00:53:43,720
วินี เธอเก่งที่สุดในบรรดาพวกเรา
613
00:53:44,340 --> 00:53:47,260
เธอต้องมีส่วนร่วมในสิ่งที่กำลังจะมา
614
00:53:48,470 --> 00:53:50,810
ฉันถอนตัว ฉันเสียใจ
615
00:53:54,190 --> 00:53:57,190
ใช่ เราก็เสียใจเหมือนกัน
616
00:54:08,450 --> 00:54:09,370
จริงไหม
617
00:54:10,030 --> 00:54:11,160
เธอให้พวกเขากลับไปเหรอ
618
00:54:16,290 --> 00:54:19,000
เธอคือสิ่งที่สำคัญกับฉันจริงๆ
619
00:54:27,510 --> 00:54:29,760
ตกลงเราไปจากที่นี่กันได้หรือยัง
620
00:54:30,390 --> 00:54:31,310
เถอะนะ
621
00:54:32,350 --> 00:54:33,830
- นะ
- ได้
622
00:54:34,030 --> 00:54:35,430
- ตกลง
- เยี่ยม
623
00:54:47,450 --> 00:54:48,360
ยืนขึ้น
624
00:54:52,490 --> 00:54:53,740
จะเอาอีกเหรอ
625
00:54:55,120 --> 00:54:56,750
ไรครอฟต์ ฟิโลสเตรต
626
00:54:57,750 --> 00:55:01,420
นายจะถูกตำรวจคุมตัวกลับไป
โดยมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ
627
00:55:02,250 --> 00:55:04,710
นายช่วยเราจับอสุรกายคริตช์
628
00:55:05,970 --> 00:55:07,880
ไม่งั้นนายต้องเน่าตายอยู่ในนี้
629
00:55:09,800 --> 00:55:11,300
อสุรกายคริตช์
630
00:55:14,770 --> 00:55:16,600
อสุรกายคริตช์
631
00:55:22,820 --> 00:55:23,900
โกหกพวกมันสิ
632
00:55:27,110 --> 00:55:29,320
บอกในสิ่งที่พวกมันอยากได้ยิน
633
00:55:33,740 --> 00:55:35,450
เราจะได้ออกไปซะที
634
00:55:40,080 --> 00:55:41,960
จะว่ายังไง ฟิโลสเตรต
635
00:55:45,880 --> 00:55:47,010
ก็ได้
636
00:55:48,630 --> 00:55:49,550
ฉันจะช่วย
637
00:57:44,460 --> 00:57:46,400
คำบรรยายโดย พยุงศักดิ์ แก่นจันทร์
638
00:57:46,600 --> 00:57:48,540
ผู้ตรวจสอบงานแปล