1
00:00:01,126 --> 00:00:02,920
ความเดิมจาก Foundation…

2
00:00:03,003 --> 00:00:05,714
สถาบันสถาปนาที่สองต้องปิดเป็นความลับ

3
00:00:05,797 --> 00:00:07,716
ฉันไม่ยอมถูกใช้งานอีกแล้ว

4
00:00:07,799 --> 00:00:08,884
- หยุด! หยุดนะ! หยุด!
- ฉันไม่สนแล้ว

5
00:00:10,802 --> 00:00:12,888
เรากำลังถ่ายนาโนบอทของนาย
เข้ามาในกระแสเลือดฉัน

6
00:00:12,971 --> 00:00:14,598
ฉันจะกลับไปที่วัง

7
00:00:14,681 --> 00:00:16,058
และจะกลายเป็นนาย

8
00:00:18,310 --> 00:00:19,603
อีกไม่นานภราดาทิวาจะกลับมาแล้ว

9
00:00:19,686 --> 00:00:21,104
ค่อยไปขอความเห็นใจจากเขาแล้วกัน

10
00:00:21,688 --> 00:00:24,024
เราใช้อินวิคทัสร่วมกันได้
เราช่วยกันซ่อมยานนั้นได้

11
00:00:28,278 --> 00:00:29,279
ฟรีสโตน เดี๋ยว!

12
00:00:29,363 --> 00:00:30,697
แหม เห็นแล้วค่อยใจชื้น

13
00:00:30,781 --> 00:00:33,450
เห็นพวกคุณทุกคนมารวมกันอยู่ตรงนี้
ทำให้ผมมีความหวัง

14
00:00:33,534 --> 00:00:35,285
เราอาจจะทำเรื่องนี้ได้สำเร็จจริงๆ

15
00:00:51,134 --> 00:00:55,805
แม่ฉันเคยบอกว่า
การนอนหลับต้องใช้ศรัทธา

16
00:00:58,642 --> 00:01:02,604
จิตวิญญาณของเราจะออกท่องเที่ยวในยามฝัน
หรืออย่างน้อยแม่ก็บอกไว้อย่างนั้น

17
00:01:07,359 --> 00:01:09,486
และถ้าเรากล่าวคำภาวนา

18
00:01:10,570 --> 00:01:13,740
วิญญาณของเราจะกลับเข้าร่างได้ก่อนตื่น

19
00:01:18,161 --> 00:01:20,872
การปีนออกจากเปลก็ต้องใช้ศรัทธาอีกขั้น

20
00:01:22,707 --> 00:01:24,626
การออกจากบ้านที่คุ้นเคยก็เช่นกัน

21
00:01:28,255 --> 00:01:33,176
สำหรับบางคน ศรัทธาคือ
การกางใบเรือและมุ่งหน้าสู่ความว่างเปล่า

22
00:01:35,262 --> 00:01:40,683
เราส่งข้อความไปในอวกาศ
หวังว่าจะมีใครสักคนตอบรับ

23
00:01:41,810 --> 00:01:45,981
ภาวนาว่าจะพบที่พักพิงที่สุดขอบฟ้า

24
00:02:12,340 --> 00:02:14,634
อนาครีออนกับเธสพิส

25
00:02:14,718 --> 00:02:17,679
ดาวสองดวงซึ่งขับเคี่ยวสู้รบกันมานาน

26
00:02:18,346 --> 00:02:22,058
จนแทบไม่สำคัญว่าพวกคุณเริ่มเป็นศัตรูกันเมื่อใด

27
00:02:22,642 --> 00:02:24,603
เรามีเหตุผลเหมาะสมที่จะเกลียดพวกมัน

28
00:02:24,686 --> 00:02:27,856
ตั้งแต่การแรกทรยศ
และความชั่วร้ายเลวทรามนับพันหลังจากนั้น

29
00:02:27,939 --> 00:02:29,941
ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆ แล้วคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น

30
00:02:31,651 --> 00:02:33,194
แรกทรยศ

31
00:02:33,778 --> 00:02:38,158
กษัตริย์เธสพิสเพิ่งเสกสมรสกับ
ฮันเทรสแห่งอนาครีออน

32
00:02:39,117 --> 00:02:42,996
ขุมอำนาจใหม่สองแห่งในเขตชายขอบจักรวาล
มารวมกันด้วยการสมรส

33
00:02:43,079 --> 00:02:45,581
คิดจะสอนประวัติศาสตร์ของเราเองเหรอ
ไอ้คนตาย หา

34
00:02:45,664 --> 00:02:48,126
ไอ้กษัตริย์เธสพิสชาติหมา
เชือดคอนางบนเตียงวิวาห์

35
00:02:48,919 --> 00:02:50,295
นั่นคือสิ่งที่ตำนานว่าไว้

36
00:02:50,378 --> 00:02:52,589
จะมาบอกว่าประวัติศาสตร์เขียนผิดหรือไง

37
00:02:52,672 --> 00:02:58,261
ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะ
และพวกคุณไม่เห็นชนะอะไรเลยสักอย่าง

38
00:02:58,345 --> 00:02:59,804
เหตุการณ์นั้นมีพยาน

39
00:02:59,888 --> 00:03:03,099
พยานคนเดียว
นางข้ารับใช้ชาวอนาครีออนที่ให้การว่า

40
00:03:03,183 --> 00:03:06,603
กษัตริย์ธรอย อุน ธาร์คเมามากในคืนวิวาห์

41
00:03:07,395 --> 00:03:11,107
และพลั้งมือฆ่าฮันเทรสของคุณด้วยความเดือดดาล

42
00:03:11,191 --> 00:03:12,901
นางข้ารับใช้ผู้นั้นโกหก

43
00:03:12,984 --> 00:03:15,570
เหตุผลที่โกหกก็มีความสำคัญ

44
00:03:16,446 --> 00:03:19,908
ในจังหวะก่อนตาย ข้ารับใช้นางนั้นสารภาพบาป

45
00:03:20,617 --> 00:03:24,454
ฆาตกรตัวจริงคือคลีออนรัชกาลที่สอง

46
00:03:25,038 --> 00:03:27,999
โคลนตนแรกที่ราชวงศ์สายโลหิตดูออก

47
00:03:28,083 --> 00:03:31,169
ว่าหลังจากนั้นอีกหลายชั่วคน
อาจจะเกิดแผนสักอย่าง

48
00:03:31,253 --> 00:03:33,588
เขามองออกว่าพันธมิตรใหม่นั้นอาจนำไปสู่สิ่งใด

49
00:03:33,672 --> 00:03:39,719
เขาจึงสั่งให้ชาโดว์มาสเตอร์คู่ใจ
มาหลอกให้ข้ารับใช้นางนั้นรัก วางยาคู่สมรสใหม่

50
00:03:39,803 --> 00:03:43,390
ฆ่าฮันเทรสของคุณและป้ายสีให้กษัตริย์ของคุณ

51
00:03:44,057 --> 00:03:46,518
จะสู้กับอาณาจักรใหม่ตั้งสองแห่งทำไม

52
00:03:46,601 --> 00:03:51,356
เมื่อสามารถปั่นความเกลียดชังระหว่างเชื้อชาติ
ให้พวกนั้นสู้กันเองได้

53
00:03:53,108 --> 00:03:54,943
โคลนพวกนั้นหลอกชักใยพวกคุณ

54
00:03:55,819 --> 00:03:59,155
แต่วันนี้ เพราะมีสถาบันสถาปนา

55
00:03:59,656 --> 00:04:03,827
เราจะสามารถซ่อมสร้าง
สิ่งที่จักรวรรดิทำลายไปได้

56
00:04:03,910 --> 00:04:08,498
ไม่ เราไม่มีทางร่วมใจกับมันตอนนี้
ไม่ว่าเรื่องจะเริ่มขึ้นยังไง

57
00:04:08,582 --> 00:04:11,585
และต่อให้ร่วมมือกัน จักรวรรดิก็แข็งแกร่งเกินไป

58
00:04:11,668 --> 00:04:13,336
ตอนนี้คุณมียานอินวิคทัส

59
00:04:13,420 --> 00:04:15,547
อินวิคทัสก็แค่ยานลำเดียว

60
00:04:15,630 --> 00:04:18,133
ยานลำเดียวอาจเป็นลำแรกของฝูงบิน

61
00:04:18,216 --> 00:04:23,054
ถ้าคนของทั้งสองดาวจะวางความเกลียดชัง
เพื่อรวมกำลังกัน

62
00:04:23,680 --> 00:04:25,390
อย่างที่คู่สมรสใหม่ที่น่าสงสารนั้นเคยทำ

63
00:04:25,473 --> 00:04:30,437
คุณจะพบว่าที่นี่มีทักษะ
ซึ่งจำเป็นต่อการสร้างยานใหม่

64
00:04:31,062 --> 00:04:34,608
หากแผนนี้จะสำเร็จ
สถาบันสถาปนาต้องมีเสาหลักสามด้าน

65
00:04:34,691 --> 00:04:37,444
เช่นเดียวกับม้านั่งที่ต้องมีสามขา

66
00:04:37,527 --> 00:04:40,030
ต้องได้รับความร่วมมือจาก
ลูกหลานแถบชายขอบทุกคน

67
00:04:40,113 --> 00:04:41,615
นี่คือทางที่ผมวางแผนเอาไว้

68
00:04:41,698 --> 00:04:45,577
เดี๋ยวนะ ฮาริ คุณรู้เหรอว่า
เขาจะค้นพบยานอินวิคทัส

69
00:04:46,077 --> 00:04:49,831
สวัสดี มาริ ดีใจที่ได้เจอคุณอีกนะ

70
00:04:51,791 --> 00:04:52,875
กาอัลไปไหนล่ะ

71
00:04:52,959 --> 00:04:54,793
เธอมาไม่ถึงเทอร์มินัสตั้งแต่ต้น

72
00:04:55,962 --> 00:04:57,297
แล้วคุณเป็นใคร

73
00:04:59,257 --> 00:05:00,342
ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

74
00:05:01,551 --> 00:05:02,636
ลูกสาวของมาริ

75
00:05:03,887 --> 00:05:05,764
ฉันคือคนที่เปิดภัณฑาคาร

76
00:05:05,847 --> 00:05:08,350
และปลุกปล้ำเอาไอ้ยานบ้านั่นมาถึงหน้าบ้าน

77
00:05:08,850 --> 00:05:13,188
อ้อ ซัลวอร์ ฮาร์ดิน
ดูเหมือนผมต้องขอบคุณสินะ

78
00:05:13,855 --> 00:05:16,316
ส่วนเรื่องปริศนาของยานอินวิคทัส

79
00:05:16,399 --> 00:05:19,903
การปรากฏขึ้นของมันเป็นบททดสอบแรก
ที่ผมป้อนให้กับโมเดลพยากรณ์

80
00:05:20,403 --> 00:05:24,824
ในจุดที่คนอื่นเห็นแต่ความโกลาหล
ผมมองเห็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

81
00:05:25,450 --> 00:05:29,120
ผมไม่เข้าใจ เราไม่ใช่นักปฏิวัติ

82
00:05:29,204 --> 00:05:30,789
ตอนโดนคดีคุณเป็นคนพูดไว้เอง

83
00:05:31,373 --> 00:05:33,750
ก็ เรื่องนั้นผมอาจจะโกหก

84
00:05:52,560 --> 00:05:54,646
เราขอบคุณมาก ภราดาสนธยา

85
00:05:54,729 --> 00:05:57,357
ที่เรากอบกู้ราชวงศ์ไว้
จากการโดนแทรกแซงเรอะ

86
00:05:58,483 --> 00:06:02,946
อยากรู้นะ ทิวา ถ้าท่านอยู่บนแทรนทอร์
ไม่ได้เดินทางไปดาวธิดาเมเดน

87
00:06:03,738 --> 00:06:05,865
ท่านจะเล็งเห็นความแตกต่างของเขาไหม

88
00:06:07,200 --> 00:06:11,997
ท่านกับเราก็เหมือนกัน
เราต้องเชื่อว่าเราคงต้องเห็น

89
00:06:14,332 --> 00:06:17,335
คำถามที่สำคัญกว่าคือจากนี้เราควรทำอย่างไร

90
00:06:18,837 --> 00:06:20,547
ท่านรู้ว่าเราต้องทำอะไร

91
00:06:36,146 --> 00:06:37,147
ออกไป

92
00:06:42,235 --> 00:06:44,362
เรายังสืบเสาะหาวิธีที่พวกมันใช้อยู่

93
00:06:44,446 --> 00:06:48,575
แต่เท่าที่รู้ ดูเหมือนพวกนั้นบ่อนทำลาย
ฐานอนุภาคนาโนของเจ้ามานานแล้ว

94
00:06:49,743 --> 00:06:50,952
เจ้าไม่ใช่พวกเรา

95
00:06:52,537 --> 00:06:55,165
ดีเอ็นเอของเจ้าถูกปรับเปลี่ยนไปหลายสิบจุด

96
00:06:55,665 --> 00:06:57,083
เจ้าหน้าตาเหมือนเรา

97
00:06:59,586 --> 00:07:01,296
เสียงเหมือนเรา แต่…

98
00:07:07,969 --> 00:07:09,721
เจ้ารู้มานานแค่ไหน

99
00:07:09,804 --> 00:07:11,181
ว่าเราแตกต่างจากคนอื่นรึ

100
00:07:13,683 --> 00:07:15,852
เราเคยแอบไปอยู่คนเดียว
แล้วนั่งดูภาพโฮโลของท่าน…

101
00:07:18,229 --> 00:07:19,397
รับประทานมื้อเช้า

102
00:07:20,815 --> 00:07:22,275
นั่งในท้องพระโรง

103
00:07:22,776 --> 00:07:25,779
เรานับว่าท่านยิ้มให้พสกนิกรกี่ครั้ง

104
00:07:26,446 --> 00:07:29,699
ท่านนั่งแล้ววางมือประสานกันหรือแยกจากกัน

105
00:07:29,783 --> 00:07:31,868
ยามกินอาหารท่านยกจอกดื่มบ่อยแค่ไหน

106
00:07:32,369 --> 00:07:34,621
แม้แต่ตอนนั้นเราก็รู้แล้วว่าเราไม่เหมือนท่าน

107
00:07:36,581 --> 00:07:37,832
แต่เราอยากทำให้เหมือน

108
00:07:48,760 --> 00:07:50,011
ท่านจะจัดการอย่างไร

109
00:07:50,095 --> 00:07:52,138
เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มกบฏ

110
00:07:52,222 --> 00:07:53,640
เราไม่ได้สมรู้ร่วมคิด

111
00:07:53,723 --> 00:07:56,268
เจ้าบอกความลับให้ศัตรูได้รู้และหนีออกไปจากวัง

112
00:07:56,351 --> 00:07:58,728
- นางหลอกเรา!
- เพราะนางก้าวเข้ามาอยู่ในที่ว่างในใจเจ้า!

113
00:07:58,812 --> 00:08:00,438
แล้วใครสร้างที่ว่างเหล่านั้นกัน

114
00:08:01,064 --> 00:08:02,065
ดูสภาพพวกเราสิ!

115
00:08:02,649 --> 00:08:05,318
เราไม่มีแม่ ไม่มีพี่ป้าน้าอา

116
00:08:05,402 --> 00:08:06,903
เรามีเซ็กซ์กับนางสนม

117
00:08:06,987 --> 00:08:09,197
ซึ่งจะถูกลบความทรงจำทันทีที่เราจากมา!

118
00:08:10,282 --> 00:08:12,409
ท่านไม่เคยคิดอยากหนีไปจากที่นี่เลยรึ

119
00:08:14,077 --> 00:08:17,914
ท่านไม่เคยรู้สึกอึดอัดกับ
ภาระหนักอึ้งที่ต้องสืบทอดกันไปเรื่อยๆ รึ

120
00:08:19,708 --> 00:08:23,128
ท่านพูดได้จริงๆ หรือว่าท่านต้องการเพียงแค่

121
00:08:23,211 --> 00:08:28,258
จะเป็นเพียงร่างทรงร่างหนึ่ง
ในจำนวนโคลนตัวเราที่สืบทอดต่อแล้วต่ออีก

122
00:08:29,718 --> 00:08:32,220
ใช้ชีวิตตามบทที่เขียนไว้ตั้งแต่หลายร้อยปีก่อน

123
00:08:36,683 --> 00:08:39,978
ตลอดชีวิตเรา เราอยากเรียกท่านว่า "ท่านพ่อ"

124
00:08:41,104 --> 00:08:42,606
แต่ท่านไม่ใช่พ่อของเรา

125
00:08:44,149 --> 00:08:45,984
เราไม่ใช่คนด้วยซ้ำ ทิวา

126
00:08:47,527 --> 00:08:52,616
เราเป็นแค่… เสียงสะท้อนจากคลีออนคนแรก

127
00:08:55,410 --> 00:08:58,622
เท่ากับเสียงสะท้อนที่บิดเบี้ยว
มีความเป็นตัวเองมากกว่าสำเนาไร้ที่ติรึ

128
00:09:00,790 --> 00:09:02,876
หรือมันจะค่อยๆ จางสลายหายไป

129
00:09:11,468 --> 00:09:14,512
เท่ากับการทำสารานุกรม ทุกอย่างที่เราทำกันมา

130
00:09:14,595 --> 00:09:15,763
ทำไปก็ไร้ค่าเหรอ

131
00:09:15,847 --> 00:09:17,641
ไม่ใช่ไร้ค่า มาริ

132
00:09:18,224 --> 00:09:20,685
คุณไม่ได้เสียเวลาเปล่าอยู่ที่เทอร์มินัส

133
00:09:21,394 --> 00:09:23,355
การมาที่นี่ทำให้คุณหลุดจากเงื้อมมือของจักรวรรดิ

134
00:09:23,438 --> 00:09:24,439
ทำให้คุณแกร่งขึ้น

135
00:09:24,522 --> 00:09:28,568
แต่ประเด็นหลักของสถาบันสถาปนา
ไม่ใช่เรื่องการรวบรวมองค์ความรู้

136
00:09:30,445 --> 00:09:32,280
แต่เป็นการรวบรวมผู้คน

137
00:09:35,450 --> 00:09:37,994
พวกคุณ เหล่าผู้ตั้งอาณานิคมแรกเริ่ม

138
00:09:38,536 --> 00:09:43,625
ทุกคนมีคุณสมบัติซึ่งสำคัญมากในการ
เป็นเมล็ดพันธุ์ของอารยธรรมใหม่

139
00:09:44,376 --> 00:09:49,047
ส่วนพวกคุณ ชาวอนาครีออนกับเธสพิน
พวกคุณเก่งเรื่องการเอาตัวรอดที่สุด

140
00:09:49,714 --> 00:09:52,759
แม้ถูกจักรวรรดิพยายามลบจากประวัติศาสตร์
แต่ถึงอย่างนั้น

141
00:09:53,802 --> 00:09:57,013
เมื่อมารวมตัวกัน
พวกคุณกลับเป็นตัวแทนของอนาคต

142
00:09:58,139 --> 00:10:01,393
มนุษยชาติเป็นเรื่องราวที่จะต้องพัฒนาต่อไม่จบสิ้น

143
00:10:01,476 --> 00:10:05,939
เรื่องที่จะเล่ากันต่อไปเป็นพันๆ ปี
จากผู้ส่งต่อเรื่องราวหลากหลายนับไม่ถ้วน

144
00:10:07,232 --> 00:10:08,441
แต่ในช่วงหลายร้อยปีหลังนี้

145
00:10:08,525 --> 00:10:12,654
เสียงของคนมากมายเหล่านั้น
กลับถูกปิดกั้นและค่อยๆ ลบไปเงียบๆ

146
00:10:13,238 --> 00:10:17,575
เพราะหากอยู่ใต้ราชวงศ์สายโลหิต
เขาจะยอมให้มีเรื่องเพียงฝั่งเดียว

147
00:10:17,659 --> 00:10:18,994
เสียงเพียงด้านเดียว

148
00:10:19,077 --> 00:10:22,998
เราไม่อาจพัฒนาเป็นคนที่จะต้องเป็นได้
หากยอมให้จักรวรรดิคงอยู่ต่อ

149
00:10:24,583 --> 00:10:27,961
เส้นทางนั้นจะนำไปสู่
การสูญพันธุ์ของเผ่ามนุษย์ทั้งปวง

150
00:10:28,670 --> 00:10:33,633
ต่อให้เราเปิดใจรับชะตาที่คุณบอกมา
อีกไม่กี่สัปดาห์จักรวรรดิก็ตามมาจัดการ

151
00:10:33,717 --> 00:10:37,178
เขาพูดถูก พวกนั้นสอบสวนเรื่องทุ่นสื่อสารอยู่แล้ว

152
00:10:37,262 --> 00:10:39,889
ไม่ช้าก็เร็วพวกนั้นต้องส่งกำลังหนุนมา

153
00:10:39,973 --> 00:10:45,228
จักรวรรดิไม่มาหรอก ยังไม่มา
หากพวกนั้นคิดว่าพวกคุณตายหมดแล้ว

154
00:10:45,729 --> 00:10:49,024
เอายานอินวิคทัสไปที่สุดปลายระบบสุริยะของคุณ

155
00:10:49,107 --> 00:10:53,778
เปิดควอนตัมไดร์ฟ
แต่คงอยู่ ณ พิกัดเดิมในซับสเปซ

156
00:10:53,862 --> 00:10:56,239
คลื่นพลังงานที่เขาตรวจจับได้จะเหมือนกับ
ดาวฤกษ์เกิดเมกะแฟลร์

157
00:10:57,741 --> 00:10:59,701
ถ้าเกิดเมกะแฟลร์
นั่นจะทำให้ทุกชีวิตในระบบสุริยะตายสิ้น

158
00:10:59,784 --> 00:11:02,954
จักรวรรดิมีดาวเคราะห์เป็นหมื่นๆ ดวงต้องดูแล

159
00:11:03,038 --> 00:11:06,291
ดาวฤกษ์อันตรายกับดาวเคราะห์ที่ตายแล้ว
ในย่านแสนห่างไกลสุดขอบกาแล็กซี

160
00:11:06,374 --> 00:11:10,545
ไม่คุ้มกับการสืบสาวราวเรื่อง
ต่อให้จะเคยเป็นที่ตั้งของสถาบันสถาปนา

161
00:11:11,254 --> 00:11:13,715
นี่อาจได้ผลนะ อาจได้ผลจริง

162
00:11:14,215 --> 00:11:16,426
ตราบใดที่เราไม่เพ่นพ่านออกไปจากชายขอบ

163
00:11:17,427 --> 00:11:18,803
พวกนั้นจะมองไม่เห็นเราเลย

164
00:11:18,887 --> 00:11:20,055
เราจะเป็นอิสระ

165
00:11:20,138 --> 00:11:21,431
คุณจะเป็นอิสระ

166
00:11:22,265 --> 00:11:26,519
จะมีเวลาวางแผน สร้างตัว
เพื่อให้กลายเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องเป็น

167
00:11:28,438 --> 00:11:30,148
แสดงว่าคุณคือผีจริงๆ สินะ

168
00:11:31,399 --> 00:11:32,609
เรียกแบบนั้นก็คงได้

169
00:11:32,692 --> 00:11:34,361
- ตอนตายเป็นยังไงฮะ
- เคียร์

170
00:11:34,444 --> 00:11:35,695
อะไรล่ะ ก็อยากรู้นี่

171
00:11:39,157 --> 00:11:40,450
คุณมองเห็นอะไรไหมเนี่ย

172
00:11:42,160 --> 00:11:44,287
นั่นเป็นคำถามที่ตอบยากมากนะ

173
00:11:44,371 --> 00:11:48,166
งั้นก็ตอบคำถามง่ายๆ คุณมาอยู่ตรงนี้ได้ไง

174
00:11:49,125 --> 00:11:50,585
ชื่ออะไรน่ะเรา

175
00:11:50,669 --> 00:11:53,088
โพลีครับ โพลี เวริซอฟ

176
00:11:53,672 --> 00:11:57,342
ก็ โพลี เวริซอฟ ก่อนที่ฉันจะตายไม่นาน

177
00:11:58,009 --> 00:12:03,348
ฉันกินยาซึ่งมีเครื่องทำสำเนาโมเลกุล
เป็นล้านๆ หน่วยลงไป

178
00:12:04,057 --> 00:12:08,061
และตามคำสั่งเสียเมื่อจบชีวิต
โลงของฉันถูกปล่อยออกไปสู่ห้วงอวกาศ

179
00:12:08,853 --> 00:12:11,690
เครื่องเริ่มย่อยสลายเนื้อเยื่อในร่างกาย

180
00:12:11,773 --> 00:12:14,317
จนกลายเป็นธาตุเบื้องต้นทั้งหมด

181
00:12:14,401 --> 00:12:16,987
แล้วเครื่องนั้นก็นำธาตุเหล่านั้นไปรีไซเคิล

182
00:12:17,070 --> 00:12:20,740
ระหว่างที่รวบรวมสารอื่นๆ
น้ำแข็ง ละอองดาว อะไรพวกนั้น

183
00:12:20,824 --> 00:12:23,576
ประกอบเป็นแกนหลักชั้นในของภัณฑาคาร

184
00:12:24,244 --> 00:12:26,246
หมายความว่าภัณฑาคาร
ไม่ได้เป็นแค่สุสานของคุณเหรอ

185
00:12:27,414 --> 00:12:28,915
ภัณฑาคารคือตัวคุณเลยเหรอ

186
00:12:29,416 --> 00:12:32,419
คุณคอยเฝ้ามองเราอยู่บนเทอร์มินัสมาตลอดเหรอ

187
00:12:32,502 --> 00:12:37,132
ไม่ใช่ คงไม่ฉลาดนักหากผมมีสติรู้ตัวอยู่ตลอด

188
00:12:37,215 --> 00:12:40,343
ความโดดเดี่ยวแบบนั้น
จะกัดกร่อนแม้แต่จิตที่เข้มแข็งที่สุดได้

189
00:12:40,844 --> 00:12:44,973
ไม่ใช่ กระบวนการตื่นรู้ของผม
ถูกกระตุ้นขึ้นจากพวกอนาครีออน

190
00:12:45,473 --> 00:12:46,933
ตอนที่สนามตัดพลังขยายตัว

191
00:12:47,475 --> 00:12:50,228
การจะรวบรวมสร้างสติสัมปชัญญะขึ้นมาใหม่
มันต้องใช้เวลา ซัลวอร์

192
00:12:50,312 --> 00:12:53,440
สนามตัดพลังเป็นแค่ส่วนหนึ่งของ
ระบบป้องกันตัวอัตโนมัติของภัณฑาคาร

193
00:12:54,024 --> 00:12:55,609
แล้วเราจะได้เจอคุณอีกไหม

194
00:12:55,692 --> 00:12:57,360
คิดว่าจะได้เจอนะ โพลี

195
00:12:58,528 --> 00:13:02,824
นี่ไม่ใช่วิกฤตครั้งแรกของสถาบันสถาปนา
และจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย

196
00:13:03,408 --> 00:13:07,412
พวกคุณยื้อเวลาได้นิดหน่อย
แต่สงครามกับจักรวรรดิเป็นเรื่องเลี่ยงไม่ได้

197
00:13:08,204 --> 00:13:14,002
ระหว่างนั้น จดจำวันนี้ไว้ให้ดี
อย่าลืมว่าพวกเราดิ้นรนต่อสู้เพื่อสิ่งใด

198
00:13:14,085 --> 00:13:17,339
ผมรู้ว่าเวลาหนึ่งพันปีเหมือนเวลายาวนาน

199
00:13:17,839 --> 00:13:21,468
แต่มันสั้นเพียงพริบตาเท่านั้น
เมื่อเทียบกับประวัติศาสตร์มนุษยชาติทั้งหมด

200
00:13:21,551 --> 00:13:26,222
และเราอาจจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปง่ายๆ
หากเราไม่ระวังให้ดี

201
00:13:29,976 --> 00:13:33,438
อย่าเพิ่ง เดี๋ยว! แค่นี้เหรอ มาบอกแค่นี้

202
00:13:33,521 --> 00:13:35,190
ผมบอกสิ่งที่จำเป็นต้องรู้แล้ว

203
00:13:36,107 --> 00:13:37,943
แล้วไอ้นิมิตที่ส่งมาให้ฉันเห็นล่ะ

204
00:13:38,026 --> 00:13:39,194
นิมิต

205
00:13:39,277 --> 00:13:40,278
ใช่

206
00:13:40,779 --> 00:13:43,823
ผีนั่นน่ะ คุณคุยกับฉันมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก

207
00:13:43,907 --> 00:13:45,325
และฉันก็มีนิมิตตั้งหลายครั้ง

208
00:13:45,408 --> 00:13:47,661
ฉันเห็นคุณอยู่บนแทรนทอร์ อยู่บนยาน

209
00:13:48,620 --> 00:13:51,331
นิมิตพวกนั้นช่วยนำทาง
คุณช่วยฉันแก้วิกฤตครั้งนี้

210
00:13:52,666 --> 00:13:53,667
แปลกจริง

211
00:13:55,710 --> 00:13:57,629
แต่… ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

212
00:13:59,005 --> 00:14:01,007
ไม่ว่าคุณได้รับข้อความอะไรมา

213
00:14:01,091 --> 00:14:04,511
ผมยืนยันได้ว่านั่นไม่ได้มาจากผม

214
00:15:28,136 --> 00:15:29,137
ไปเดินเล่นกับเรา

215
00:15:34,142 --> 00:15:36,937
เรารู้ว่าประชาชนเกลียดเรา คิดว่าเราเลว

216
00:15:37,729 --> 00:15:39,397
แต่ความห่างเหินของเรา

217
00:15:41,107 --> 00:15:42,817
ความวางเฉยต่อความทุกข์ยากต่างๆ

218
00:15:43,401 --> 00:15:45,403
ทำให้เราปกครองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

219
00:15:46,696 --> 00:15:48,990
จักรวาลของเรากว้างมาก

220
00:15:50,450 --> 00:15:52,369
ปัญหาทั้งหลายมากมายมหาศาล

221
00:15:52,452 --> 00:15:55,455
จนเราต้องเมินต่อปัญหาของปัจเจกบุคคล

222
00:15:59,292 --> 00:16:00,293
ดูตรงนั้นสิ

223
00:16:02,545 --> 00:16:06,424
มันเป็นภาระหนักอกอย่างประหลาด
ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้แบกภาระหนักใจ

224
00:16:08,426 --> 00:16:11,763
เรากับภราดาแบ่งภาระกันในหมู่พวกเราเอง
เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

225
00:16:14,891 --> 00:16:17,852
แล้วเราก็รักกันในแบบของเรา

226
00:16:19,521 --> 00:16:21,523
เรามั่นใจว่าคุณคงไม่อยากเชื่อ

227
00:16:23,441 --> 00:16:26,361
คุณเคยคิดถึงมรดกตกทอด
ที่จะฝากไว้ในโลกไหม อาซูรา

228
00:16:28,154 --> 00:16:30,740
ร่องรอยที่คุณจะฝากเอาไว้
หลังจากตัวตายไปแล้ว

229
00:16:34,619 --> 00:16:38,707
ตอนยังเด็ก เราอยากทำให้ดีกว่า
เหล่าคลีออนองค์ก่อนๆ

230
00:16:39,541 --> 00:16:45,213
ฉลาดกว่า กล้าหาญกว่า
ยิ่งสง่ายามปกครองโดยธรรม

231
00:16:48,925 --> 00:16:51,720
แต่ยิ่งอายุมากขึ้น
ความทะเยอทะยานนั้นก็เปลี่ยนไป

232
00:16:52,554 --> 00:16:54,806
เราไม่ได้อยากเป็นคนที่ดีที่สุดอีกต่อไป

233
00:16:55,307 --> 00:17:00,770
เราอยากเป็นเหมือนพวกเขา
กล้าแบบที่คาดเดาได้ ความยุติธรรมที่สม่ำเสมอ

234
00:17:00,854 --> 00:17:06,484
เราอยากให้ลูกชายเราเป็นเหมือนกัน
คลีออนอีกองค์หนึ่ง คลีออนซึ่งไร้ที่ติ

235
00:17:06,568 --> 00:17:07,652
เขาไม่ใช่ลูกชายคุณ

236
00:17:11,114 --> 00:17:12,324
ต้องใช่สิ

237
00:17:16,620 --> 00:17:20,123
เขาเป็นน้องชาย
แต่ก็เป็นลูกชายของเราด้วย

238
00:17:22,083 --> 00:17:23,585
เราเห่กล่อมเขาตอนยังเป็นทารก

239
00:17:24,586 --> 00:17:29,007
เราฟูมฟักเขา
เหมือนกับที่คุณดูแลต้นไม้ในสวนแห่งนี้

240
00:17:30,675 --> 00:17:33,219
การดูแลชีวิตหนึ่ง
ช่างทรงพลังและส่งผลต่อเรา

241
00:17:35,221 --> 00:17:37,140
ท่านเอาเรื่องพวกนี้มาบอกฉันทำไม

242
00:17:39,392 --> 00:17:41,728
เพราะในบรรดาพสกนิกรในจักรวาลทั้งหมด…

243
00:17:43,980 --> 00:17:48,317
คุณเป็นเพียงผู้เดียวที่โดดเด่นขึ้นมา
เพราะปล้นเอามรดกตกทอดของเราไปได้

244
00:17:49,318 --> 00:17:51,071
ซึ่งทำให้เราต้องพูดถึงสิ่งที่คุณฝากไว้ในโลก

245
00:17:53,073 --> 00:17:56,368
เรารู้ว่าคุณไม่ใช่คนวางแผนนี้
แต่คุณคือโฉมหน้าของมัน

246
00:17:56,451 --> 00:17:58,912
ใบหน้าซึ่งทำให้ลูกชายของเราใจสลาย

247
00:18:00,622 --> 00:18:03,875
เราแกะรอยสายสาแหรกครอบครัวคุณ
ไปจนถึงทวดของทวดของคุณจากทุกทาง

248
00:18:03,959 --> 00:18:08,255
จากนั้นก็หาตัวสายเลือดทั้งหมด
ที่สืบสายมาจากบุคคลทั้ง 16 คนนั้น

249
00:18:08,880 --> 00:18:11,758
ไม่ใช่แค่ผู้สืบสายเลือดโดยตรง
แต่ญาติโกโหติกาทั้งหมด

250
00:18:12,842 --> 00:18:15,762
ลูกพี่ลูกน้องทั้งสายใกล้และไกล
ไม่ว่าจะดองกันโดยตรงหรือจากการแต่งงาน

251
00:18:15,845 --> 00:18:17,764
รู้ไหมว่าสุดท้ายเราพบทั้งหมดกี่คน

252
00:18:18,723 --> 00:18:20,517
712 คน

253
00:18:22,435 --> 00:18:25,480
จากนั้นเราก็ตามเก็บรายชื่อเพื่อนและคนรัก
ทั้งจากอดีตและปัจจุบัน

254
00:18:25,563 --> 00:18:29,567
หนุ่มคนแรกที่คุณจูบ
สาวน้อยที่คุณมอบความบริสุทธิ์ให้

255
00:18:30,986 --> 00:18:34,864
เหล่าครูอาจารย์และเพื่อนร่วมงาน
แม้แต่คนที่ทำงานอยู่ในวังแห่งนี้เอง

256
00:18:35,573 --> 00:18:40,870
เรายังตามไปถึงพ่อแม่และพี่น้องของพวกนั้น
เรียกว่าทุกคนในวงโคจรชีวิตคุณ

257
00:18:42,038 --> 00:18:45,792
ตรงนั้นรวมกันแล้วมี 839 คน

258
00:18:46,293 --> 00:18:49,170
ทั้งหมด 1,551 คน

259
00:18:51,047 --> 00:18:53,925
นั่นคือจำนวนชีวิตคนซึ่ง
คุณฝากรอยเอาไว้ในใจพวกเขา

260
00:18:54,884 --> 00:18:59,723
พูดสั้นๆ คือคนที่จะระลึกถึงคุณ เมื่อคุณจากไป

261
00:19:01,349 --> 00:19:02,434
และแม้แต่ตอนที่เราคุยกันอยู่นี้

262
00:19:02,517 --> 00:19:06,521
ทุกคนที่อยู่ในวงโคจรเล็กๆ ของคุณ
กำลังถูกเราจับตาเฝ้ามองอยู่ตลอด

263
00:19:06,605 --> 00:19:09,691
ลำแสงพาร์ทิเคิลความถี่สูง
เล็งอยู่ที่ก้านสมองของทุกคน

264
00:19:09,774 --> 00:19:13,945
เมื่อเราให้สัญญาณ
ทั้งหมดนั้นจะไม่มีตัวตนอีกต่อไป

265
00:19:19,326 --> 00:19:20,327
นั่น

266
00:19:21,411 --> 00:19:22,495
ไปหมดแล้ว

267
00:19:24,706 --> 00:19:27,000
มรดกตกทอดในชีวิตคุณไม่มีเหลืออีกแล้ว อาซูรา

268
00:19:28,043 --> 00:19:31,755
ไม่ว่าคุณได้พยายามสร้างคลื่นผลกระทบเล็กๆ
หวังให้สะท้อนไปทั่วจักรวาลแค่ไหน

269
00:19:31,838 --> 00:19:33,381
ทุกอย่างกลับไร้ค่า

270
00:19:37,218 --> 00:19:41,806
เราจะขังคุณไว้ในห้องขังอัตโนมัติ
ให้สารอาหารทางเส้นเลือด

271
00:19:42,432 --> 00:19:44,768
ถูกมัดตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ทำร้ายตัวเองได้

272
00:19:45,644 --> 00:19:48,605
ประสาทสัมผัสของคุณจะถูกตัดขาดไปตลอดชีวิต

273
00:19:48,688 --> 00:19:53,777
คุณจะไม่ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส
หรือสัมผัสสิ่งใดอีก

274
00:19:55,445 --> 00:19:56,780
แต่คุณจะยังรู้ตัวเสมอ

275
00:19:58,323 --> 00:20:01,868
และคุณจะต้องไม่ลืม
ว่าคุณพรากสิ่งใดไปจากเรา

276
00:20:29,604 --> 00:20:30,730
ฮาริ เซลดอน

277
00:20:32,440 --> 00:20:37,570
รู้ว่าจะเกิดเรื่องพวกนี้ทั้งหมด
แต่ไม่ยอมบอกเราเลย

278
00:20:37,654 --> 00:20:39,614
แม่นึกว่าเราจะไม่ต้องยุ่ง
กับการล่มสลายของจักรวรรดิ

279
00:20:40,490 --> 00:20:41,491
แม่นึกว่างานของเรา

280
00:20:41,574 --> 00:20:44,953
คือการสร้างไทม์แคปซูล
เพื่อให้ผู้รอดชีวิตในอนาคตเป็นคนเปิดอ่าน

281
00:20:45,036 --> 00:20:47,372
ไม่เคยนึกฝันว่าเราคือฝ่ายที่ลงมือตามแผนเอง

282
00:20:49,332 --> 00:20:51,459
แม่ยังเชื่อว่าจักรวรรดิจะล่มสลายรึเปล่า

283
00:20:53,044 --> 00:20:54,045
เชื่อ

284
00:20:54,838 --> 00:20:56,840
แม่ยังเชื่อว่ามนุษยชาติควรได้อะไรที่ดีกว่านี้ไหม

285
00:20:57,424 --> 00:21:00,385
ต้องเชื่อสิ
ไม่มีคนสติดีๆ ที่ไหนจะอยากให้จักรวรรดิไปต่อ

286
00:21:01,052 --> 00:21:02,429
งั้นมันต่างกันตรงไหน

287
00:21:04,097 --> 00:21:07,225
ความแตกต่างคือไม่ใช่แค่เขาไม่ได้บอกเรา

288
00:21:08,518 --> 00:21:09,811
เขาโกหกเรา

289
00:21:10,312 --> 00:21:12,606
เหมือนตอนที่แม่พาลูกไปที่ห้องเรียนตอนยังเด็ก

290
00:21:12,689 --> 00:21:14,899
แล้วเอาสีเทียนให้ลูก บอกว่าให้จดไป

291
00:21:16,359 --> 00:21:17,694
เขาหางานให้เราทำฆ่าเวลา

292
00:21:18,778 --> 00:21:20,071
แม่เคยเชื่อในตัวเขา

293
00:21:23,700 --> 00:21:24,701
ทุกคำเลย

294
00:21:28,371 --> 00:21:30,290
แต่เขากลับตลบหลังพวกเราทุกคน

295
00:21:34,085 --> 00:21:35,462
แล้วคิดว่าหนูรู้สึกยังไง

296
00:21:41,927 --> 00:21:43,428
เสียใจด้วยนะที่เขาไม่รู้จักลูก

297
00:21:45,722 --> 00:21:46,765
รู้จักเหรอ

298
00:21:48,141 --> 00:21:49,351
มันยิ่งกว่านั้น

299
00:21:51,186 --> 00:21:55,357
ตลอดหลายปีที่หนูคิดว่าผีคุยกับหนู

300
00:21:57,359 --> 00:21:59,110
หนูหลอกตัวเองว่านั่นคือฮาริ

301
00:22:00,111 --> 00:22:06,910
แล้วก็เริ่มเชื่อขึ้นมาจริงๆ ว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ

302
00:22:08,536 --> 00:22:10,247
แต่ถ้านิมิตนั้นไม่ได้มาจากเขา

303
00:22:10,330 --> 00:22:12,165
งั้นมันมาจากใครกัน

304
00:22:12,958 --> 00:22:15,627
ไม่ได้มาจากที่ไหนเหรอ
เป็นแค่จินตนาการของหนูเองเหรอ

305
00:22:16,294 --> 00:22:18,296
ลูกเป็นคนพิเศษ ซัลวอร์

306
00:22:20,465 --> 00:22:21,549
สนามตัดพลัง

307
00:22:22,425 --> 00:22:26,012
เรื่องที่ลูกทำ พายานอินวิคทัสมาถึงนี่
มันสำคัญมากๆ

308
00:22:29,349 --> 00:22:30,558
พวกเรารอดมาได้…

309
00:22:32,769 --> 00:22:33,853
แม้โอกาสจะน้อยเหลือเกิน

310
00:22:34,521 --> 00:22:35,897
ลูกพูดถูก

311
00:22:38,149 --> 00:22:40,110
ตอนนี้เราต้องวางแผนกันเองแล้ว

312
00:23:02,716 --> 00:23:05,677
ฉันนับถือเธอนะ ในทางหนึ่ง

313
00:23:07,887 --> 00:23:09,347
เสียใจด้วยที่สุดท้ายจบแบบนี้

314
00:23:10,473 --> 00:23:11,474
ผมไม่เสียใจ

315
00:23:12,809 --> 00:23:16,021
ไม่วางหมากตาต่อไป มีแต่เดินตาสุดท้าย
คุณพูดถึงนางไว้แบบนั้นไม่ใช่เหรอ

316
00:23:18,315 --> 00:23:20,483
ฉันแค่พยายามทำลายขวัญคุณ

317
00:23:20,567 --> 00:23:22,027
ปรากฏว่ามันได้ผล วอร์เดน

318
00:23:25,155 --> 00:23:28,742
ผมอยากวางแผนตาต่อไปให้ลูก

319
00:23:30,577 --> 00:23:33,955
กว่าหนึ่งร้อยปีก่อน
คันธนูนี้คือสิ่งที่เรามอบให้จักรพรรดิเพื่อความสงบ

320
00:23:37,083 --> 00:23:38,418
ผมกำลังจะมอบมันอีกครั้ง…

321
00:23:41,922 --> 00:23:42,923
ให้คุณ

322
00:23:46,301 --> 00:23:49,971
นางก็นับถือคุณเหมือนกัน ในทางหนึ่ง

323
00:24:01,900 --> 00:24:04,110
คุณจะนำร่างนางกลับไปอนาครีออนไหม

324
00:24:04,986 --> 00:24:08,073
ไม่ เราพาอนาครีออนมาไว้ให้นางที่นี่

325
00:24:08,823 --> 00:24:12,619
หน่อกิ่งนี้มาจากต้นโอ๊กทัลลีน
ไม้ต้นเดียวกับที่เราเอามาทำคันธนูของคุณ

326
00:24:13,161 --> 00:24:16,706
วนารักษ์ของเราบอกว่า
ต้นนี้อาจดื้อด้านทนทานพอที่จะหยั่งรากที่นี่

327
00:24:19,084 --> 00:24:20,377
มาช่วยกันปลูกไหม วอร์เดน

328
00:24:22,128 --> 00:24:23,129
ได้

329
00:24:52,284 --> 00:24:53,660
ในอีกหลายเดือนจากนั้น

330
00:24:53,743 --> 00:24:56,788
ลูกหลานในเขตชายขอบจักรวาล
จำคำของฮาริขึ้นใจ

331
00:24:57,372 --> 00:25:00,417
พวกเขาวางความเกลียดชังและหันมารวมพลังกัน

332
00:25:02,711 --> 00:25:08,174
เราต้องใช้พลังในการสร้างมากกว่าการทำลาย
และฮาริก็อยากให้พวกเขาสร้าง

333
00:25:11,720 --> 00:25:13,096
ส่วนยานอินวิคทัส

334
00:25:13,179 --> 00:25:16,683
ไม่รู้ด้วยเหตุใด แต่ฮิวโก้ คราสต์กลายเป็นกัปตัน

335
00:26:07,359 --> 00:26:09,903
เขานำยานไปจนถึงสุดปลายระบบสุริยะ

336
00:26:09,986 --> 00:26:14,991
และสร้างเมกะแฟลร์ขึ้น
ทำให้สถาบันสถาปนาเป็นอิสระ

337
00:26:42,602 --> 00:26:43,812
กัปตันคราสต์

338
00:26:44,396 --> 00:26:45,480
- โพลี
- วอร์เดน

339
00:26:46,273 --> 00:26:47,565
อินวิคทัสเป็นยังไงบ้าง

340
00:26:47,649 --> 00:26:49,484
เราจัดการไดร์ฟให้เสถียรได้แล้ว

341
00:26:49,567 --> 00:26:52,112
เท่ากับตอนนี้คงไม่จัมป์ไปตกที่ใจกลางดาวไหน

342
00:26:52,195 --> 00:26:54,072
เมื่อไหร่เราถึงจะสร้างยานลำใหม่ได้

343
00:26:54,155 --> 00:26:55,699
อีก 18 เดือนครับ คุณ

344
00:26:58,451 --> 00:27:00,829
- นายชอบไปอวกาศเหรอ โพลี
- ชอบจริง

345
00:27:02,872 --> 00:27:05,166
จะอยู่ติดดินนานแค่ไหนล่ะ กัปตัน

346
00:27:05,750 --> 00:27:07,252
นานตั้ง 14 ชั่วโมงเลย วอร์เดน

347
00:27:08,461 --> 00:27:11,172
เลนส์กล้องโทรทัศน์ของฉันเบี้ยวนิดหน่อย

348
00:27:11,673 --> 00:27:14,050
คิดว่าคุณจะไปช่วยฉันปรับได้ไหม

349
00:27:15,176 --> 00:27:16,970
พวกพี่นี่ ผมรู้น่ะว่าพูดเรื่องอะไรกัน

350
00:27:18,555 --> 00:27:21,099
งั้นช่วยไสหัวไปตามมารยาทได้มั้ยล่ะ โพลี

351
00:29:40,739 --> 00:29:41,740
หยุดนะ!

352
00:29:48,830 --> 00:29:50,040
รอก่อน!

353
00:30:37,003 --> 00:30:38,922
ถ้าไม่ใช่คุณ แล้วใครกัน ฮาริ

354
00:31:04,155 --> 00:31:05,407
หนูจำได้นะ

355
00:31:06,574 --> 00:31:07,742
ของเล่นชิ้นโปรดลูกเลย

356
00:31:08,994 --> 00:31:10,787
เมื่อก่อนถึงกับเอาไปนอนในเปลด้วย

357
00:31:11,997 --> 00:31:14,833
ถ้าลูกฝันร้าย พ่อจะบอกว่าให้เป่าเลย

358
00:31:16,084 --> 00:31:18,420
แล้วผีร้ายทั้งหลายจะบินหนีไป

359
00:31:20,463 --> 00:31:23,008
แต่ส่วนใหญ่แค่ถือไว้ลูกก็นิ่งแล้ว

360
00:31:23,633 --> 00:31:26,469
ขอบคุณเบื้องบน
เพราะเด็กถือนกหวีดนี่มันทดสอบความอดทนจริงๆ

361
00:31:29,055 --> 00:31:31,683
เมื่อก่อนพ่อก็กวนใจแม่เป็นบ้า
เวลาที่แม่ออกมาเจอเขาตรงนี้บ่อยๆ

362
00:31:31,766 --> 00:31:35,020
ม่อยหลับตรงจุดที่ทำงานอยู่นั่นแหละ

363
00:31:36,313 --> 00:31:38,773
ตอนพวกนั้นมอบตำแหน่งให้เขาแรกๆ
เขาไม่ได้เรื่องเลย

364
00:31:39,274 --> 00:31:43,111
แต่หลังจากผ่านไปสองสามร้อยคืน
แอ็บบัสก็เริ่มทำงานได้ดี

365
00:31:45,947 --> 00:31:49,534
พ่อคงจะภูมิใจมาก รู้ใช่ไหม
ที่ลูกจะขึ้นมาเป็นนายกเทศมนตรีตามรอยเขา

366
00:31:50,285 --> 00:31:53,872
ที่ต้องเลือกตั้งก็แค่ทำเป็นพิธี
ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าลูกต้องชนะขาดลอย

367
00:31:53,955 --> 00:31:57,292
แม่คะ เด็กผู้หญิงจากดาวน้ำเป็นใครกัน

368
00:32:05,425 --> 00:32:08,053
ตอนขึ้นยานมา เรามีโครงการธนาคารตัวอ่อน

369
00:32:08,136 --> 00:32:10,805
การอุ้มท้องให้ครบกำหนดคลอด
ระหว่างเดินทางไม่ปลอดภัย

370
00:32:10,889 --> 00:32:16,102
เราเลยเอาไข่และตัวอ่อนไปฝากไว้
เป็นหลักประกันต่ออนาคต

371
00:32:17,228 --> 00:32:19,564
แม่เลือกตัวอ่อนจากผู้บริจาคที่ไม่เหมือนใคร

372
00:32:22,651 --> 00:32:23,693
กาอัล ดอร์นิค

373
00:32:25,070 --> 00:32:26,821
มีการเปลี่ยนความตั้งใจเรื่องตั้งครรภ์ไหม

374
00:32:28,615 --> 00:32:30,700
แม่ได้สนิทกับเธอนิดหน่อย ก่อนจะเสียเธอไป

375
00:32:30,784 --> 00:32:32,661
สมองของเธอน่าทึ่งมาก

376
00:32:33,370 --> 00:32:34,579
และพ่อล่ะ

377
00:32:35,288 --> 00:32:36,748
เรย์ช ฟอสส์

378
00:32:36,831 --> 00:32:38,541
หนูเห็นทั้งสองคนนั้นมาในร่างเด็ก

379
00:32:41,002 --> 00:32:42,045
คืนนี้เพิ่งเห็นกาอัล

380
00:32:43,546 --> 00:32:45,298
และเรย์ช…

381
00:32:47,634 --> 00:32:49,469
เห็นตอนเริ่มวิกฤต

382
00:32:50,136 --> 00:32:51,137
นี่!

383
00:32:51,846 --> 00:32:55,517
ตลอดช่วงที่ผ่านมาหนูนึกว่า
กำลังสัมผัสกับความทรงจำของฮาริ

384
00:32:56,268 --> 00:32:57,769
แต่ที่จริงเป็นความทรงจำของพวกเขา

385
00:32:58,603 --> 00:33:01,273
ตอนนี้มันเข้าใจได้ขึ้นมาเลยว่า
ทำไมหนูถึงแตกต่างจากคนอื่นมาก

386
00:33:01,356 --> 00:33:05,318
แม่อุ้มท้องเธอมานะ ซัลวอร์
ยังไงเธอก็เป็นลูกแม่

387
00:33:05,402 --> 00:33:08,238
หนูรู้ แต่หนูก็เป็นลูกพวกเขาด้วย

388
00:33:10,782 --> 00:33:13,159
กาอัลใช้ยานจำศีลหนีไปได้ ไปไหน

389
00:33:13,785 --> 00:33:15,453
นั่นเป็นช่วงต้นๆ ของการเดินทาง

390
00:33:15,537 --> 00:33:18,540
ปลายทางน่าจะเป็นสักจุดในโอไรออนสเปอร์

391
00:33:19,457 --> 00:33:21,084
หนูว่าเธอยังอยู่นะ แม่

392
00:33:23,044 --> 00:33:26,506
หนูว่าเธอคือคนที่พยายามติดต่อหนู

393
00:33:26,590 --> 00:33:30,051
หนูว่าเธอคือคนที่อยู่เบื้องหลังสัญชาตญาณ

394
00:33:30,135 --> 00:33:32,053
ลูกแม่ ที่นั่นห่างจากเทอร์มินัส 40 ปีแสง

395
00:33:32,137 --> 00:33:33,471
มันจะเป็นไปได้ยังไง

396
00:33:33,555 --> 00:33:34,889
หนูไม่รู้ แต่ใช่เธอแน่ๆ

397
00:33:34,973 --> 00:33:40,312
และถ้ากาอัลเป็นคนพิเศษทางใดทางหนึ่ง
ไม่ว่าทางไหน นั่นอาจอธิบายว่าทำไมหนูถึงพิเศษ

398
00:33:40,395 --> 00:33:42,606
ลูกก็หมกมุ่นกับดาวมาตลอด

399
00:33:42,689 --> 00:33:44,566
ใช่ ตอนนี้เรารู้สาเหตุแล้วไง

400
00:33:46,526 --> 00:33:48,194
เพราะมีอะไรคอยกระตุกใจเรียก

401
00:33:49,613 --> 00:33:51,489
แม่คะ หนูต้องไปพยายามตามหาเธอ

402
00:33:52,532 --> 00:33:53,700
แม่รู้จ้ะ ลูกรัก

403
00:33:56,620 --> 00:33:57,704
แล้วก็อยากให้ไป

404
00:33:59,497 --> 00:34:01,499
ประเด็นคืองี้ค่ะ แม่ หนูต้องไปเดี๋ยวนี้

405
00:34:02,459 --> 00:34:05,211
กลัวว่าถ้าไม่ไปเดี๋ยวนี้ หนูอาจไม่กล้าไปอีกเลย

406
00:34:11,301 --> 00:34:14,262
เอานกหวีดไล่ผีไปสิ เอาของอีกชิ้นไปด้วย

407
00:34:23,104 --> 00:34:25,774
เจอเธอเมื่อไหร่ เอาให้เธอ

408
00:34:28,318 --> 00:34:30,111
มันควรจะเป็นของเธอมาตั้งแต่ต้น

409
00:34:32,656 --> 00:34:36,034
แม่ขอโทษนะ กับทุกเรื่อง

410
00:34:37,577 --> 00:34:39,621
ไม่มีอะไรต้องขอโทษเลย แม่

411
00:34:41,498 --> 00:34:43,750
หนูอยู่ในจุดที่ควรจะต้องอยู่จริงๆ

412
00:35:20,537 --> 00:35:21,621
เบกการ์ ตื่นสิ

413
00:35:32,965 --> 00:35:34,426
นึกแล้วว่าจะมาเจอคุณที่นี่

414
00:35:37,220 --> 00:35:38,221
เวร

415
00:35:38,805 --> 00:35:40,557
อยากหนีไปเงียบๆ

416
00:35:41,141 --> 00:35:42,642
ผมรู้จักคุณดีเกินไปนะ ซัล

417
00:35:44,185 --> 00:35:46,271
คิดว่ารู้เพราะจูบแก้มกันเนี่ยแหละ

418
00:35:46,354 --> 00:35:50,358
ฉันแค่ไม่อยากให้มันเจ็บมากกว่าที่จำเป็น

419
00:35:51,276 --> 00:35:52,736
ถ้าไม่เจ็บ นั่นก็ไม่ใช่ความรักสิ

420
00:35:54,029 --> 00:35:57,449
ผมเรียนเรื่องนั้นมาตั้งแต่
ตอนที่จำต้องทิ้งเธสพิสมาเพื่อให้คนอื่นมีกิน

421
00:35:58,658 --> 00:36:00,410
และไม่มีใครตามผมมาเลย

422
00:36:02,287 --> 00:36:03,872
แล้วคุณจะตามฉันไปเหรอ

423
00:36:06,166 --> 00:36:08,001
คืออยากมาก็มาด้วยกันได้นะ

424
00:36:08,668 --> 00:36:10,670
ผมคงจะไป ถ้าคุณอยากให้ผมไปจริงๆ

425
00:36:11,922 --> 00:36:14,966
แต่ผมรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่คุณอยากทำตามลำพัง

426
00:36:19,054 --> 00:36:21,765
ผมรู้มาตลอดว่าสักวัน
คุณจะยอมให้ดาวนี้สลัดคุณออก

427
00:36:24,267 --> 00:36:26,561
แต่ก็นึกว่าผมจะอยู่ข้างคุณในเวลานั้น

428
00:36:28,104 --> 00:36:29,272
หลังจากนี้จะโกรธกันรึเปล่า

429
00:36:31,399 --> 00:36:32,400
ไม่มีทาง

430
00:36:53,588 --> 00:36:55,173
ฝากดูแลดาวของฉันด้วยนะ

431
00:36:55,924 --> 00:36:57,300
ดูแลยานของผมด้วยนะ

432
00:36:57,384 --> 00:36:59,302
นี่ไม่ใช่ยานของคุณแล้ว

433
00:37:01,054 --> 00:37:02,222
ไม่ใช่ดาวของผมเหมือนกัน

434
00:37:06,559 --> 00:37:08,019
จักรวาลมันกว้างใหญ่นะ ซัล

435
00:37:09,896 --> 00:37:11,564
รู้ไหมว่าจะไปเริ่มที่ไหน

436
00:37:12,232 --> 00:37:13,233
ก็มีลางสังหรณ์

437
00:37:15,151 --> 00:37:16,152
ไปเลย ไปซะ

438
00:37:21,866 --> 00:37:22,867
ไปเถอะ

439
00:37:23,994 --> 00:37:24,995
ไปสิ

440
00:38:07,078 --> 00:38:08,455
ลาก่อน ซัลวอร์ ฮาร์ดิน

441
00:39:39,212 --> 00:39:40,213
องค์จักรวรรดิ

442
00:39:44,551 --> 00:39:45,552
ถึงเวลาแล้วค่ะ

443
00:39:48,763 --> 00:39:49,764
คุณคงเกลียดเรามาก

444
00:39:51,516 --> 00:39:53,351
ฉันไม่มีทางเกลียดท่านได้ องค์จักรวรรดิ

445
00:39:54,352 --> 00:39:55,353
ฉันรักท่าน

446
00:39:56,688 --> 00:39:58,106
เพราะถูกเขียนโปรแกรมไว้แบบนั้น

447
00:39:59,190 --> 00:40:02,777
ความรักทุกรูปแบบคือการถูกเขียนโปรแกรม
ไม่ว่าจะเป็นทางพันธุกรรมหรือทางอื่น

448
00:40:03,862 --> 00:40:06,489
เมื่อมนุษย์ที่เป็นแม่มองตาลูกที่เพิ่งเกิด

449
00:40:07,032 --> 00:40:08,825
คลื่นสมองของทั้งสองจะจูนเข้าด้วยกัน

450
00:40:44,694 --> 00:40:45,695
องค์จักรวรรดิ

451
00:40:45,779 --> 00:40:48,031
ไม่ต้องมาทำตามพิธีรีตอง ไอ้หนุ่ม

452
00:40:48,990 --> 00:40:50,784
เจ้าเกือบทำให้ราชวงศ์เราล้ม

453
00:40:50,867 --> 00:40:52,202
ขออภัย ภราดา เรา…

454
00:40:52,285 --> 00:40:55,205
เจ้าไม่ใช่พี่น้องของเราหรือของคลีออนที่หนึ่ง

455
00:40:55,288 --> 00:40:57,916
หรือคลีออนรัชกาลไหนๆ
ซึ่งเคยฝากรอยเท้าไว้บนพื้นซึ่งขัดไว้อย่างดีนี้

456
00:40:57,999 --> 00:41:00,293
เจ้าคือความพิการบิดเบี้ยว

457
00:41:00,377 --> 00:41:03,880
และถ้าเราทำได้อย่างใจ
ป่านนี้เจ้าเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว

458
00:41:05,507 --> 00:41:06,883
แต่ก็อย่างที่เจ้าว่า

459
00:41:06,967 --> 00:41:10,428
นั่นคือสิ่งที่บัลลังก์กลางต้องตัดสินใจ

460
00:41:12,889 --> 00:41:14,224
ระหว่างที่เราเดินทางออกจากดาว

461
00:41:14,307 --> 00:41:17,686
เรามีโอกาสได้ขบคิดถึงเรื่องราชวงศ์ของเรา

462
00:41:20,313 --> 00:41:23,233
เราเข้านอนขณะอยู่ในเซคเตอร์หนึ่งของจักรวาล

463
00:41:23,316 --> 00:41:24,985
และตื่นขึ้นในอีกเซคเตอร์

464
00:41:26,695 --> 00:41:29,614
ไม่ว่าจะมองยังไง นั่นก็เป็นปาฏิหาริย์

465
00:41:30,949 --> 00:41:33,243
การพับปริภูมิและเวลา

466
00:41:33,743 --> 00:41:35,829
จากนั้น เมื่อถึงดาวธิดาเมเดน

467
00:41:36,621 --> 00:41:39,791
เราได้พบผู้จาริกแสวงบุญซึ่งทำงานมาทั้งชีวิต

468
00:41:39,874 --> 00:41:41,793
เพียงเพื่อจะมาเดินในวงเวียนสังขาร

469
00:41:41,876 --> 00:41:45,505
หวังว่าเทพมารดรจะมอบนิมิตให้เห็นก่อนตาย

470
00:41:46,923 --> 00:41:47,924
ข้า…

471
00:41:50,969 --> 00:41:54,347
เราถูกตั้งคำถามจากสตรีซึ่งอ้างว่า

472
00:41:54,431 --> 00:41:59,811
จิตวิญญาณซึ่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงนั้น
จะเป็นจิตวิญญาณต้องสาป นิ่งเน่าหนอน

473
00:42:01,313 --> 00:42:04,608
เราเชื่อว่าเซลดอนเองก็พูดไว้ใกล้เคียงกัน

474
00:42:05,692 --> 00:42:08,612
เซลดอนเป็นพวกลวงโลกที่หลงตัวเองอย่างหนัก

475
00:42:08,695 --> 00:42:09,821
แต่ถึงอย่างนั้น ภราดาข้า…

476
00:42:10,322 --> 00:42:11,323
ถึงอย่างนั้น…

477
00:42:13,199 --> 00:42:17,495
ไม้ซึ่งแข็งกร้าวไม่อาจลู่ตามลม
ไม่ช้ามันก็ต้องหักโค่น

478
00:42:19,706 --> 00:42:22,459
ถึงเวลาที่ราชวงศ์ต้องยอมลู่ลม

479
00:42:23,001 --> 00:42:24,294
เล็กน้อย

480
00:42:27,547 --> 00:42:28,632
บ้าไปแล้วรึ

481
00:42:30,383 --> 00:42:32,052
จัมป์ข้ามอวกาศจนสมองเพี้ยนแล้วหรือไร

482
00:42:33,303 --> 00:42:36,473
เพราะอย่างนี้ถึงไม่ควรออกไปไหนตั้งแต่ต้น

483
00:42:37,057 --> 00:42:41,102
จักรวรรดิทั้งหมดของเรามีรากฐานเป็น
ความมั่นคงถาวรตั้งมั่นไปตลอดกาล

484
00:42:41,186 --> 00:42:43,480
ถ้าคณะมนตรีจักรวาลค้นพบว่า

485
00:42:43,563 --> 00:42:46,358
- สายเลือดราชวงศ์เราแปดเปื้อน…
- คณะมนตรีจักรวาลรึ พวกนั้นไม่มีทางรู้

486
00:42:46,441 --> 00:42:48,443
- พวกเราล้มแน่!
- เราเก็บบทเรียนจากเรื่องนี้ได้

487
00:42:48,526 --> 00:42:51,947
- หรืออาจจะได้ประโยชน์จากการ…
- ประโยชน์เหรอ

488
00:42:52,030 --> 00:42:53,823
- ดีเมอร์เซล
- กล้านักมาลงไม้ลงมือกับเรา

489
00:42:53,907 --> 00:42:55,992
- เจ้ากลายเป็นคนอ่อนแอ
- อย่ายอมให้พวกนั้นฆ่าเรานะ

490
00:42:56,076 --> 00:42:57,410
- ฉันไม่ยอมหรอก
- ไร้สาระแท้ๆ

491
00:43:02,374 --> 00:43:06,670
ให้เราปลุกโคลนของเจ้าอีกตนขึ้นมาแทน
ยังดีกว่าจะยอมให้ไอ้ตัวเบี่ยงเบนนั้นอยู่กับเรา

492
00:43:06,753 --> 00:43:08,505
นั่นเป็นการตัดสินใจของเราคนเดียว!

493
00:43:08,588 --> 00:43:10,257
ถ้าทำแล้วเราต้องล้มกันหมดก็ไม่ได้!

494
00:43:10,340 --> 00:43:12,050
คณิตประวัติศาสตร์ทำนายไว้ว่า…

495
00:43:12,133 --> 00:43:13,593
คณิตประวัติศาสตร์รึ

496
00:43:13,677 --> 00:43:18,682
เราคือจักรวรรดิ!
ประวัติศาสตร์ต้องโอนอ่อนตามเรา

497
00:43:19,933 --> 00:43:21,142
ไม่!

498
00:43:29,359 --> 00:43:30,944
องค์จักรวรรดิ ฉันภักดี

499
00:43:32,112 --> 00:43:35,073
ต่อราชวงศ์คลีออนเหนือสิ่งอื่นใด

500
00:43:36,074 --> 00:43:37,075
ไม่นะ

501
00:43:49,379 --> 00:43:51,923
เอาศพไปกำจัดเองก็แล้วกัน

502
00:43:55,635 --> 00:44:00,265
เราหวังว่าจะเห็นอีกร่างมาเกิดใหม่
และตามเรื่องทันภายในมื้อเช้าพรุ่งนี้

503
00:46:26,119 --> 00:46:27,787
มีอะไร พูดมา

504
00:46:29,581 --> 00:46:32,208
แผนที่กบฏคิดจะบ่อนทำลายราชวงศ์

505
00:46:33,168 --> 00:46:35,378
ดูเหมือนจะไปไกลกว่าที่คิดไว้ตอนแรก

506
00:46:40,300 --> 00:46:43,261
เรานึกว่าการตัดต่อพันธุกรรม
ทำต่อร่างของอรุณาเพียงร่างเดียว

507
00:46:43,887 --> 00:46:45,931
คิดว่าทำหลังจากที่เขาจุติแล้ว

508
00:46:46,681 --> 00:46:48,350
แต่หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด

509
00:46:49,100 --> 00:46:51,227
ปรากฏว่าพวกมันปรับพันธุกรรมจากต้นกำเนิด

510
00:46:52,479 --> 00:46:54,689
เท่ากับโคลนทุกตนที่จะเอามาแทน…

511
00:46:55,523 --> 00:46:57,108
ต่างไม่ใช่สำเนาไร้ที่ติทั้งสิ้น

512
00:46:58,860 --> 00:47:00,612
มันทำไว้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

513
00:47:00,695 --> 00:47:02,322
เรากำหนดแน่นอนไม่ได้

514
00:47:03,740 --> 00:47:09,829
กำลังจะบอกว่า เรา แม้แต่เราเอง
ก็เป็นสำเนาอันไม่สมบูรณ์ด้วยรึ

515
00:47:12,290 --> 00:47:13,291
อาจเป็นได้

516
00:47:16,044 --> 00:47:17,045
ใช่

517
00:47:19,089 --> 00:47:20,215
และสนธยาล่ะ

518
00:47:21,091 --> 00:47:23,009
เรากำลังตรวจร่างกายขององค์จักรวรรดิอยู่

519
00:47:26,888 --> 00:47:28,181
ขอบคุณมาก ชาโดว์มาสเตอร์

520
00:47:29,724 --> 00:47:30,725
ไปได้แล้ว

521
00:49:42,941 --> 00:49:45,652
(เขตบลูดริฟท์)

522
00:49:45,735 --> 00:49:49,030
(138 ปีต่อมา)

523
00:50:32,157 --> 00:50:34,576
กำลังเข้า
ชั้นบรรยากาศดาวซินแนกซ์

524
00:50:35,452 --> 00:50:37,287
(เข้าวงโคจรซินแนกซ์)

525
00:50:46,379 --> 00:50:47,881
เริ่มการลงจอด

526
00:50:47,964 --> 00:50:49,716
โปรดเตรียมตัวลงจอด

527
00:51:09,444 --> 00:51:10,862
การปีนออกจากเปล

528
00:51:12,822 --> 00:51:14,699
การออกจากบ้านที่คุ้นเคย

529
00:51:17,243 --> 00:51:18,662
ไม่มีที่ปลอดภัยให้พักพิง

530
00:51:20,747 --> 00:51:25,001
86,982,283

531
00:51:25,085 --> 00:51:29,256
86,982,331…

532
00:51:32,801 --> 00:51:37,055
86,982,341

533
00:51:41,643 --> 00:51:44,062
เป็นเพียงเสียงร้องในความมืดมิด

534
00:51:47,357 --> 00:51:48,358
เราอยู่ตามลำพังรึเปล่า

535
00:51:59,202 --> 00:52:03,456
หรือถึงไม่ได้อยู่ตามลำพัง
จะมีใครใส่ใจพอที่จะตอบไหม

536
00:52:40,827 --> 00:52:42,037
โอเค

537
00:54:44,659 --> 00:54:45,827
ไปไกลๆ

538
00:57:29,199 --> 00:57:31,993
นี่ ได้ยินฉันไหม

539
00:57:35,288 --> 00:57:36,414
ไม่เป็นไรนะ

540
00:57:36,498 --> 00:57:38,625
ไม่เป็นไร คุณไม่เป็นไรแล้ว
โอ๋ ไม่เป็นไร

541
00:57:39,459 --> 00:57:41,753
คุณไปทำอะไรอยู่ใต้น้ำ

542
00:57:41,836 --> 00:57:44,547
ข้อมูลในนี้บอกว่าคุณจำศีลมานานกว่าร้อยปี

543
00:57:45,882 --> 00:57:47,425
ยานฉันตกตอนพยายามลงจอด

544
00:57:48,468 --> 00:57:49,844
ฉันมาตามหาคน

545
00:57:51,096 --> 00:57:52,180
ใคร

546
00:58:00,397 --> 00:58:01,398
คุณ

547
00:58:03,650 --> 00:58:04,651
อะไรนะ

548
00:58:08,822 --> 00:58:12,575
ฉันชื่อซัลวอร์ ฮาร์ดิน

549
00:58:18,832 --> 00:58:19,958
ฉันเป็นลูกสาวของคุณ

550
00:58:23,878 --> 00:58:25,630
ฉันค่อนข้างแน่ใจว่านี่เป็นของคุณ

551
00:58:43,523 --> 00:58:45,108
บางครั้ง เราต้องมีศรัทธาก่อนโผไป

552
00:58:46,943 --> 00:58:50,071
และบางครั้งจะมีคนคอยรับเราไว้ได้

553
01:00:26,459 --> 01:00:28,461
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์