1
00:01:06,108 --> 00:01:07,943
{\an8}(สร้างจากนวนิยายของไอแซค อาซิมอฟ)

2
00:01:32,509 --> 00:01:33,510
ไว้ใจฉันไหม

3
00:01:34,511 --> 00:01:36,138
ถ้าชีวิตนี้ไม่ต้องเจอคุณเลยคงดี

4
00:01:36,138 --> 00:01:40,392
แต่ได้เจอแล้ว เรามาถึงตรงนี้แล้ว

5
00:01:41,435 --> 00:01:46,148
ทั้งจักรวาลนี้จะหมุนรอบ
การกระทําของบุคคลคนเดียวคือเธอ

6
00:01:47,941 --> 00:01:50,319
เรย์ช...

7
00:01:52,404 --> 00:01:55,157
ฉันว่าฉันทําเรื่องนี้ไม่ไหว

8
00:01:55,157 --> 00:02:00,245
และเธอรู้ดีกว่าใคร
ว่าเรากําลังมีอะไรเป็นเดิมพัน

9
00:02:02,331 --> 00:02:03,916
ผมเกลียดสิ่งที่คุณทํากับเรา

10
00:02:04,583 --> 00:02:07,794
ฉันรู้ ยิ่งเธอโกรธจะยิ่งง่าย

11
00:02:08,294 --> 00:02:09,420
ผมไม่ได้โกรธ ผม...

12
00:02:13,383 --> 00:02:14,384
ผมรักพ่อ

13
00:02:17,387 --> 00:02:18,805
เรื่องนั้นพ่อก็รู้ ลูกพ่อ

14
00:02:32,528 --> 00:02:33,529
จัดการ

15
00:02:34,613 --> 00:02:37,616
แล้วตรงไปที่ไครโยพอด
ตั้งโปรแกรมไว้ให้เธอแล้ว

16
00:02:38,242 --> 00:02:40,994
อย่าแวะบอกลาสาวคนนั้น

17
00:02:42,454 --> 00:02:44,164
อย่าให้เขาติดร่างแหไปด้วย

18
00:03:27,583 --> 00:03:28,625
เรย์ช

19
00:03:33,422 --> 00:03:35,340
ฉันยังฝันอยู่สินะ

20
00:03:35,841 --> 00:03:37,176
นี่ไม่ใช่ฝัน

21
00:03:41,847 --> 00:03:43,140
เธอยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง

22
00:03:44,308 --> 00:03:47,311
ไม่มี ผมตายบนยานเดลิเวอเรนซ์

23
00:03:48,937 --> 00:03:50,147
คุณตบตาทุกคนได้หมด

24
00:03:50,939 --> 00:03:52,441
พวกเขาคิดว่าคุณมีใจ

25
00:03:53,358 --> 00:03:55,611
แต่ความจริงก็คือ คุณไม่มีใจให้ใครทั้งนั้น

26
00:03:56,195 --> 00:03:58,780
ทุกคนเป็นแค่จุดบนกราฟเส้นหนึ่ง

27
00:04:00,115 --> 00:04:01,450
เพราะอย่างนั้นคุณถึงจะล้มเหลว

28
00:04:01,450 --> 00:04:03,869
เพราะคุณไม่สนใจว่าใครจะอยู่หรือตาย

29
00:04:03,869 --> 00:04:07,331
- เธอไม่ควรจะต้องตาย
- แต่คุณเปลี่ยนแผน

30
00:04:07,331 --> 00:04:12,586
คุณทําให้ผมดูมีความผิดเพราะคุณไม่ไว้ใจผม
ถ้าไว้ใจ ผมคงไม่ตาย

31
00:04:12,586 --> 00:04:16,214
แต่เพราะเป็นอย่างนี้
พวกนั้นจึงยิงผมออกจากแอร์ล็อกเหมือนเศษสวะ

32
00:04:17,882 --> 00:04:20,719
ปล่อยให้ผมลอยร่างแข็งเท้งเต้งอยู่ตลอดกาล

33
00:04:21,553 --> 00:04:22,679
เธอไม่ใช่เศษสวะ

34
00:04:23,514 --> 00:04:24,515
ไม่ใช่

35
00:04:33,023 --> 00:04:38,195
ผมคือลูกชายของพ่อ แต่พ่อยังปล่อยให้ผมตาย

36
00:04:40,906 --> 00:04:46,078
แต่ผมจะแปลกใจตรงไหน
เราทั้งคู่รู้ดีว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก

37
00:05:58,692 --> 00:06:00,027
เป็นอะไรรึเปล่า

38
00:06:00,027 --> 00:06:01,820
เขาไม่ได้เดินด้วยขาตัวเองมาเกินร้อยปี

39
00:06:01,820 --> 00:06:04,323
ว่าแต่เรื่องขาตัวเอง ไปได้ขามายังไงนะ ฮาริ

40
00:06:04,323 --> 00:06:08,660
บอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้
คาลเลสั่งให้ฉันไปอูน่าส์เวิลด์

41
00:06:08,660 --> 00:06:10,662
สั่งยังไง คุณติดอยู่ในปฐมรัศมี

42
00:06:10,662 --> 00:06:14,166
เขาปรากฏร่างต่อหน้าฉัน
ตอนนั้นสติสัมปชัญญะฉันแทบไม่เหลือ

43
00:06:14,166 --> 00:06:18,212
พูดเป็นนัยว่าเขาเป็นร่างปรากฏของปฐมรัศมี

44
00:06:18,212 --> 00:06:22,299
ฉันได้เจอ ร่างดูจับต้องได้เหมือนฉัน
แต่เครื่องวัดของเราไม่ได้อ่านค่าเป็นสิ่งมีชีวิต

45
00:06:22,299 --> 00:06:23,258
แต่ฉันมีชีวิตเหรอ

46
00:06:23,258 --> 00:06:24,510
ใช่

47
00:06:25,219 --> 00:06:28,388
ร่างของฉันเหมือนช่วงไม่กี่นาทีก่อนจะตาย

48
00:06:29,515 --> 00:06:35,270
ฉันเดินเข้าถ้ํานั้นไปกับคาลเล
ยืนอยู่ในความมืดมิด ไร้น้ําหนัก รอคอย

49
00:06:36,522 --> 00:06:40,984
แล้วก็มารู้สึกตัวตื่นข้างๆ เธอ
สัมผัสได้ถึงแรงโน้มถ่วงที่ดึงร่าง

50
00:06:40,984 --> 00:06:42,069
นางทําโคลนนิ่งร่างคุณ

51
00:06:43,111 --> 00:06:47,032
แปลว่าผ่านมาหนึ่งศตวรรษครึ่ง
ราชวงศ์สายโลหิตมีคู่แข่งแล้ว

52
00:06:47,533 --> 00:06:49,034
ฉันก็เห็นเหมือนกันว่ามันย้อนแย้ง

53
00:06:49,034 --> 00:06:50,911
ต้องมีใครสักคนอยากให้คุณมีเลือดเนื้ออีกครั้ง

54
00:06:50,911 --> 00:06:54,289
หลังจากที่พยายามมากมาย
อุตส่าห์เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นแนวคิด

55
00:06:54,790 --> 00:06:57,793
มาดูนี่สิ ฉันตรวจจับการสื่อสารได้

56
00:06:58,502 --> 00:07:01,630
สถาบันสถาปนาแผ่ไปทั่วชายขอบจักรวาล

57
00:07:02,130 --> 00:07:05,384
เอาคณิตประวัติศาสตร์มาขายเป็นเวทมนตร์

58
00:07:05,926 --> 00:07:08,303
เอาตัวคุณมาขาย เป็นท่านศาสดา

59
00:07:08,303 --> 00:07:10,639
ไม่ใช่ฉัน เขา เซลดอนอีกคนหนึ่ง

60
00:07:10,639 --> 00:07:13,433
เรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องเกิด
คนชอบคุกเข่าสยบต่ออะไรสักอย่าง

61
00:07:13,433 --> 00:07:15,185
กําลังจะถึงอิกนิส

62
00:07:15,185 --> 00:07:16,478
ใกล้ถึงอิกนิสแล้ว

63
00:07:16,478 --> 00:07:18,272
นอกจากจะปล้นการบังคับยานจากฉันอีก

64
00:07:24,611 --> 00:07:27,781
อิกนิส
เคยเป็นป้อมของจักรวรรดิเมื่อพันปีก่อน

65
00:07:27,781 --> 00:07:31,326
มีสิ่งมีชีวิตหลากหลาย
แต่ไม่มีมนุษย์อยู่เลยตั้งแต่จักรวรรดิถอนกําลังไป

66
00:07:32,244 --> 00:07:34,079
ถ้าไม่มีใครอยู่บนดาวนั้นใครเป็นคนเรียกเรามา

67
00:07:35,205 --> 00:07:36,415
เข้าชั้นบรรยากาศ

68
00:07:40,544 --> 00:07:42,171
- เวร!
- อะไร

69
00:07:44,381 --> 00:07:47,301
บรรยากาศมีอนุภาคประจุลบ
ทําให้ทั้งระบบรีบูทใหม่

70
00:07:47,301 --> 00:07:48,218
แปลว่าอะไรนะ

71
00:07:48,218 --> 00:07:50,470
แปลว่าทําได้แค่คุมขึ้นหรือลง
เหมือนบังคับหินทั้งก้อน

72
00:07:50,470 --> 00:07:51,889
- มันแย่เหรอ
- เออสิ!

73
00:07:56,810 --> 00:07:58,103
- จะเอายานลงได้ไหม
- หุบปาก!

74
00:07:59,313 --> 00:08:01,857
- ต้นไม้ๆ
- รู้แล้วๆ!

75
00:08:07,863 --> 00:08:09,364
จอดสิๆ

76
00:08:20,584 --> 00:08:21,543
ฮาริ บาดเจ็บรึเปล่า

77
00:08:21,543 --> 00:08:26,048
แค่นิดหน่อย ไม่ได้รู้สึกเจ็บทางกายมานาน
ตื่นเต้นดีมากเลย

78
00:08:26,548 --> 00:08:27,799
เจ็บทีละนิดก็ดี

79
00:08:27,799 --> 00:08:29,718
วิเคราะห์สภาพยานหน่อย เดี๋ยวฉันมา

80
00:08:29,718 --> 00:08:31,053
จะไปไหนน่ะ

81
00:08:31,553 --> 00:08:33,429
เข้าป่า มีคนจับตาดูตอนยานเราลงมาแน่

82
00:08:33,931 --> 00:08:36,058
ฉันว่าเธอน่าจะมาช่วยกันซ่อมยานก่อน

83
00:08:36,058 --> 00:08:37,934
เราลงมาอย่างโหวกเหวกมาก

84
00:08:37,934 --> 00:08:40,895
ถ้าจะมีใครตามเรามา
ฉันอยากไปเจอเขาข้างนอกดีกว่าในยาน

85
00:08:41,438 --> 00:08:44,775
แม่ง! ทางขึ้นยานพังตอนลงจอด
ฉันจะออกทางแอร์ล็อก

86
00:08:54,743 --> 00:08:58,330
เธอกําลังปล่อยให้นิมิตกระทบใจ
หยุดเสีย

87
00:09:10,008 --> 00:09:11,760
ฉันนึกแล้วว่าคงจะไม่ง่าย

88
00:09:11,760 --> 00:09:14,680
พวกนั้นจําต้องห้ามไม่ให้มีบันทึกใดๆ
เกี่ยวกับการลอบสังหาร

89
00:09:14,680 --> 00:09:17,140
ใช่ บันทึกทุกอย่างจากห้องนอนขององค์จักรวรรดิ
ถูกห้ามเข้าถึง

90
00:09:17,140 --> 00:09:18,934
แล้วเรื่องครอบครัวของฉันล่ะ

91
00:09:18,934 --> 00:09:20,477
ไม่เจอเลย องค์อาณาดาราจักร ขออภัย

92
00:09:21,436 --> 00:09:24,439
ขอบคุณมาก มาร์คลีย์
เอาไว้เราค่อยมีคําถามอื่น

93
00:09:25,023 --> 00:09:26,900
เขาลอบสังหารในห้องนอนของทิวา

94
00:09:28,318 --> 00:09:30,070
ฉันคงต้องหาทางเข้าไปแอบดูเอง

95
00:09:30,070 --> 00:09:32,030
แน่ใจเหรอว่านั่นเป็นทางเดียว

96
00:09:32,614 --> 00:09:35,617
ไม่ชอบที่ฉันจะต้องเอาตัวเข้าแลกข้อมูลสินะ

97
00:09:36,410 --> 00:09:38,829
ไม่ต้องห่วง รู ฉันไม่มีทางแลกอะไร
มากกว่าที่อยากจะแลก

98
00:09:38,829 --> 00:09:43,750
หวังว่าอย่างนั้น เพราะบางครั้งฉันก็สงสัยว่า
เจ้าหญิงซาเรธขี้อายเศร้าๆ คนนั้นหายไปไหน

99
00:09:44,251 --> 00:09:45,794
นางตายไปพร้อมกับทุกคนในครอบครัว

100
00:10:01,143 --> 00:10:02,561
นางอยากมีเพศสัมพันธ์

101
00:10:02,561 --> 00:10:05,606
เช่นที่ท่านหวัง ท่านอยากสร้างพันธมิตรที่แท้จริง
ไม่ใช่มีแต่ในนาม

102
00:10:05,606 --> 00:10:08,567
ใช่ ทุกอย่างเข้าทางไปหมด แต่เรายัง...

103
00:10:09,359 --> 00:10:11,945
เรื่องแบบนั้นเราคุ้นกับคุณไปแล้ว

104
00:10:12,946 --> 00:10:16,033
ท่านเป็นชาย
ซ้ํายังเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่จับใจในทุกด้าน

105
00:10:16,033 --> 00:10:17,910
นางไม่เคยเจอใครเหมือนท่านแน่

106
00:10:18,702 --> 00:10:19,578
ถูกต้อง

107
00:10:19,578 --> 00:10:25,334
และเมื่อนางเป็นผู้เสนอการเล่นรักครั้งนี้
นางน่าจะพร้อมอยู่แล้ว คงใช้เวลาไม่นาน

108
00:10:27,836 --> 00:10:29,505
ฉันก็สัมผัสได้ว่าท่านพร้อมแล้ว

109
00:10:33,884 --> 00:10:35,302
- ฉันจะอยู่ไม่ไกล
- ตกลง

110
00:10:38,680 --> 00:10:39,681
คิดถึงฉันไว้

111
00:10:54,947 --> 00:10:57,950
เชิญเลย ซาเรธ เราตั้งตารอคอยท่านอยู่

112
00:10:59,868 --> 00:11:01,119
ขอบคุณที่ยอมทําเช่นนี้

113
00:11:01,620 --> 00:11:05,958
เราเข้าใจว่าเรื่องรักชวนฝันสําคัญต่อสาวๆ

114
00:11:07,084 --> 00:11:09,753
ส่วนลึกสุดของวิหาร ขออนุญาตได้ไหมคะ

115
00:11:09,753 --> 00:11:11,421
เชิญเลย ชมได้ทั่วๆ

116
00:11:13,882 --> 00:11:19,137
โอ้โฮ ดูท่านสิ ไม่ใช่เล่นๆ

117
00:11:19,638 --> 00:11:20,639
ขอบคุณ

118
00:11:21,932 --> 00:11:23,141
กําลังซ่อมแซมอยู่เหรอ

119
00:11:24,601 --> 00:11:27,896
แค่ล้างรา มีปรสิต

120
00:11:28,522 --> 00:11:31,400
ของเก่าแล้ว
ตอนแรกทําขึ้นเป็นภาพของคลีออนที่หนึ่ง

121
00:11:31,400 --> 00:11:35,320
แต่จะเปลี่ยนทุกครั้งยามเปลี่ยนทิวา
และเสริมสิ่งที่แต่ละคนสร้าง

122
00:11:35,320 --> 00:11:36,321
ให้จักรวรรดิ

123
00:11:36,905 --> 00:11:39,825
ที่อยู่เหนือศีรษะท่านคือวงแหวนรอบวงโคจรรึ
โดดเด่นมาก

124
00:11:40,450 --> 00:11:43,704
ภราดาเป็นคนริเริ่ม แต่เราเป็นผู้ทําจนเสร็จงาน

125
00:11:44,788 --> 00:11:47,082
มองเห็นได้ชัดกว่าที่คิดไว้มาก

126
00:11:47,082 --> 00:11:50,377
ตอนแรกออกแบบไว้ให้มองไม่เห็นจากภาคพื้นดิน

127
00:11:50,377 --> 00:11:55,674
แต่เราอยากให้ประชาชนเห็นโค้งนั้น
เหมือนตรวนที่ล่ามล้อมไว้ทั่วโลก

128
00:11:57,176 --> 00:11:59,928
ประชาชนต้องมีเครื่องย้ําเตือนใจเสมอว่า
พวกเขายังมีชีวิตอยู่ได้

129
00:11:59,928 --> 00:12:01,263
เพราะเราอนุญาตเท่านั้น

130
00:12:04,099 --> 00:12:06,810
ออร่าของท่าน สวมแม้แต่ในยามมีสัมพันธ์ใกล้ชิดรึ

131
00:12:08,187 --> 00:12:09,396
สวมตลอดเวลา

132
00:12:09,396 --> 00:12:13,150
ระวังตัวแจเชียว แต่ถ้าอยากจะ

133
00:12:13,734 --> 00:12:16,069
ไม่รู้สิ โดนตีก้นอย่างนี้ล่ะ

134
00:12:16,695 --> 00:12:19,781
แถวนี้คงมีไม้ตีก้นแบบที่จะประทับตราจักรวรรดิ

135
00:12:19,781 --> 00:12:20,741
ไว้บนบั้นท้ายเรา

136
00:12:20,741 --> 00:12:22,034
เราจะสั่งให้เขาทําทันที

137
00:12:26,413 --> 00:12:27,915
เตียงของท่านนอนสบายมาก

138
00:12:30,792 --> 00:12:32,461
มีคําสุภาษิตโบราณกล่าวว่า

139
00:12:33,295 --> 00:12:36,048
กษัตริย์มิอาจเอนศีรษะซบหมอนนอนสบายได้เต็มที่

140
00:12:36,048 --> 00:12:37,424
เหรอคะ

141
00:12:37,424 --> 00:12:40,636
เราแค่คิดว่ากษัตริย์คนอื่นๆ
อาจจะต้องเปลี่ยนหมอนให้ดีกว่านี้

142
00:12:41,220 --> 00:12:43,722
และฉันรู้สึกว่าท่านเคยเล่นมุกนี้มาแล้ว

143
00:12:47,351 --> 00:12:48,894
ยังหัวเราะเรื่องหมอนอยู่รึ

144
00:12:48,894 --> 00:12:50,354
เปล่า หัวเราะท่าน

145
00:12:50,938 --> 00:12:53,857
เดี๋ยวท่านจะได้รู้ว่า เมื่อชายหญิงอยู่ใกล้ชิดกัน

146
00:12:53,857 --> 00:12:59,530
หากอยากให้ทุกอย่างเข้าร่องเข้ารอย
ผู้ชายต้องอยู่บน

147
00:13:00,948 --> 00:13:02,032
รู้สึกโง่จริง

148
00:13:02,032 --> 00:13:05,244
อีกหน่อยก็รู้เอง ถกชุดขึ้นสิ

149
00:13:06,703 --> 00:13:07,704
นั่นเข่ารึ

150
00:13:07,704 --> 00:13:08,956
- เปล่า
- โอ๊ย! ทําอะไร...

151
00:13:08,956 --> 00:13:10,958
ไม่ๆ เราทําได้ๆ

152
00:13:11,875 --> 00:13:14,920
นั่นนิ้วเท้า โอเค เราทําได้

153
00:13:18,715 --> 00:13:20,217
- ต้องให้ฉัน...
- อย่าพูด

154
00:13:26,849 --> 00:13:28,308
ท่านเคยทําเรื่องแบบนี้มาแล้ว

155
00:13:28,892 --> 00:13:30,519
เรียนตามตรง ไม่ได้เหมือนแบบนี้

156
00:13:30,519 --> 00:13:32,938
นี่เป็นการแสดง เรารู้ว่าท่านเคยมีคนรัก

157
00:13:33,605 --> 00:13:35,858
เขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุที่ส่งให้ได้ครองบัลลังก์

158
00:13:35,858 --> 00:13:39,194
ทําไมถึงไม่ประหลาดใจที่ท่าน
รู้เรื่องวันท้ายๆ ของครอบครัวฉันมากขนาดนี้

159
00:13:39,194 --> 00:13:40,904
ท่านไม่ได้อยากร่วมเตียงกับเรา

160
00:13:43,198 --> 00:13:47,703
เรารู้ว่าท่านมาที่นี่ทําไม เราเกือบตายในห้องนี้

161
00:13:47,703 --> 00:13:48,912
อ้าว ห้องนี้เองเหรอ

162
00:13:48,912 --> 00:13:52,165
เราจับตาดูท่านเดินนวยนาดไปทั่ว
นึกภาพเรื่องทั้งหมด

163
00:13:52,165 --> 00:13:53,959
หาจุดที่พวกนั้นทําพลาด

164
00:13:53,959 --> 00:13:56,086
อยากให้ฆาตกรทําสําเร็จสินะ

165
00:13:56,086 --> 00:13:59,214
หรือท่านคิดว่านั่นจะช่วยสร้างสมดุล
ให้ความยุติธรรมในจินตนาการขึ้นมาได้

166
00:13:59,214 --> 00:14:01,550
หรือท่านเป็นผู้จ่ายจ้างให้ได้แบบนั้น

167
00:14:01,550 --> 00:14:04,261
ใช่! ฉันกําลังพยายามคิดว่า
มือสังหารเข้ามาในนี้ได้ยังไง

168
00:14:04,261 --> 00:14:06,221
แต่ไม่ใช่เพราะฉันเป็นคนจ้างมา

169
00:14:06,221 --> 00:14:08,849
เพราะฉันกําลังพยายามคิดว่า
จะปลอดภัยไหมถ้าจะมาใช้ชีวิตที่นี่

170
00:14:08,849 --> 00:14:12,144
ท่านเคยคิดถึงเรื่องจากมุมมองของฉันบ้างไหม

171
00:14:12,769 --> 00:14:14,855
รู้ไหมว่ามุมมองอื่นที่ไม่ใช่ของตัวเองเป็นยังไง

172
00:14:14,855 --> 00:14:18,025
จะรู้ได้ยังไง
คนที่ใกล้ชิดสนิทกับท่านที่สุดคือตัวท่านเอง

173
00:14:18,025 --> 00:14:20,360
คิดว่าเราทําให้ท่านปลอดภัยไม่ได้รึ

174
00:14:20,360 --> 00:14:24,072
เรากําลังพลิกแผ่นดินแทรนทอร์
เราจะหาไอ้คนทรยศนั่น...

175
00:14:24,072 --> 00:14:26,241
ท่านหามาตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่พบอะไรทั้งสิ้น

176
00:14:26,241 --> 00:14:29,244
ขออภัยนะ องค์จักรวรรดิ แต่ฉันไม่อาจวางใจ

177
00:14:29,244 --> 00:14:32,372
ถ้าจะปฏิเสธไม่รับข้อเสนอแต่งงานก็พูดออกมา

178
00:14:32,372 --> 00:14:33,832
แล้วลงนามใบสั่งตายของตัวเองน่ะนะ

179
00:14:34,958 --> 00:14:38,378
ไปหาคนทรยศให้เจอและสาบานว่าปลอดภัย
ถ้าทําได้ ฉันจะยอมรับ

180
00:14:38,378 --> 00:14:40,589
เราทําได้อยู่แล้ว เรื่องนี้สาบานได้!

181
00:14:40,589 --> 00:14:43,342
- งั้นก็รับข้อเสนอ!
- ออกไปได้!

182
00:15:07,282 --> 00:15:08,534
ได้ยินทั้งหมดรึเปล่า

183
00:15:08,534 --> 00:15:10,702
เปล่าค่ะ ฉันเข้าไปอยู่ในทางเดินข้ารับใช้

184
00:15:11,995 --> 00:15:15,499
นางสงสัยว่าเราสั่งฆ่าครอบครัวนาง
เราเลยต้องกล่าวหาว่านางพยายามฆ่าเรา

185
00:15:15,499 --> 00:15:18,168
เถียงกันใหญ่โต แต่เราหมั้นกันแล้ว

186
00:15:19,378 --> 00:15:20,379
ขอให้โชคดีค่ะ

187
00:15:21,463 --> 00:15:24,383
ส่วนเรื่องสังหารครอบครัวนาง
ไม่มีหลักฐานย้อนกลับมาถึงท่านได้

188
00:15:24,383 --> 00:15:25,634
ฉันดูแลเรียบร้อยแล้ว

189
00:15:25,634 --> 00:15:27,302
เราต้องระวังนางให้ดี

190
00:15:28,804 --> 00:15:31,932
นางฉลาดและอาจมีแผนของตัวเอง

191
00:15:35,102 --> 00:15:38,105
ว่าที่จักรพรรดินีโชคดีกว่าที่คู่ควร

192
00:15:43,110 --> 00:15:44,528
และตอนนี้ท่านยังไม่สมใจ

193
00:15:49,616 --> 00:15:51,910
{\an8}(30 ปีก่อน...)

194
00:15:53,203 --> 00:15:54,496
ขอบคุณค่ะ องค์จักรวรรดิ

195
00:15:54,496 --> 00:15:55,581
เรียกเราว่าคลีออนเถอะ

196
00:16:02,129 --> 00:16:03,130
แบบนี้ชอบ

197
00:16:05,757 --> 00:16:09,803
เธอช่างสวยน่ากิน ทําไมถึงอร่อยแบบนี้

198
00:16:09,803 --> 00:16:11,847
ขยันกินเกลือมั้งคะ คลีออน

199
00:16:14,725 --> 00:16:15,726
ปรุงรสไว้แล้วในตัว

200
00:16:16,935 --> 00:16:17,936
เธอชื่ออะไร

201
00:16:20,022 --> 00:16:22,608
รูค่ะ รู โครินธาจากอาณาดาราจักร

202
00:16:23,734 --> 00:16:27,237
ชื่อก็งามงด คนก็งดงาม

203
00:16:29,907 --> 00:16:35,120
เราจะลดปฏิกิริยาสนามพลังลง
เผื่อเธออยากจะกัดตอบ

204
00:16:46,965 --> 00:16:48,050
น่าทึ่งนัก

205
00:16:49,885 --> 00:16:52,930
กรอไปดูก่อนหน้านี้ได้ไหมคะ
ตอนที่ท่านเลือกฉันที่กอสซาเมอร์คอร์ท

206
00:16:55,265 --> 00:16:58,227
แต่ตรงนี้กําลังถึงจุดน่าสนใจเชียวนะ

207
00:16:58,227 --> 00:17:03,524
เดี๋ยวเราจะกลับไปดูอีก
การรอก็เป็นส่วนหนึ่งของความสนุก

208
00:17:03,524 --> 00:17:06,568
ก็ได้ ย้อนไปก่อนหน้านั้น

209
00:17:10,864 --> 00:17:14,492
นี่รวมมาจากกล้องหลายตัวในกอสซาเมอร์คอร์ท

210
00:17:19,998 --> 00:17:21,290
เธออยู่นั่นเอง

211
00:17:40,936 --> 00:17:43,105
คิดว่าพวกนั้นพยายามเรียกความสนใจจากท่าน

212
00:17:43,689 --> 00:17:46,024
หนึ่งในนั้นอาจกําลังทําจนร่างเคล็ด

213
00:17:47,109 --> 00:17:48,110
น่าเศร้า

214
00:17:50,153 --> 00:17:52,865
แล้วเธอล่ะทําอะไรหากต้องการเรียกความสนใจ

215
00:17:53,490 --> 00:17:56,743
ฉันรึ ฉันไม่ยอมเงยหน้าจากเกมตรงหน้า

216
00:17:57,452 --> 00:17:59,288
แล้วได้ผลตามที่ต้องการหรือไม่

217
00:18:01,331 --> 00:18:05,085
ฉันมองเห็นแค่เท้าของท่านจึงไม่ค่อยแน่ใจ
แต่คําที่โต้ตอบกันก็ท่าจะดี

218
00:18:09,548 --> 00:18:12,467
ฉันจําส่วนนั้นได้ ความทรงจําฉันตัดไปตรงนั้น

219
00:18:13,135 --> 00:18:14,803
ตอนนี้กลับไปฉากเซ็กซ์ได้แล้วค่ะ

220
00:18:21,310 --> 00:18:24,146
เธอรู้ไหมว่ามันหายไป ความทรงจําน่ะ

221
00:18:25,022 --> 00:18:26,064
ไม่รู้

222
00:18:26,773 --> 00:18:30,944
ฉันเอื้อมจับมือท่าน
อีกทีก็อยู่บนยานที่พากลับดาวบ้านเกิด...

223
00:18:31,778 --> 00:18:35,240
พร้อมรอยกัดที่บ่าและบัญชีธนาคารเต็มๆ

224
00:18:36,241 --> 00:18:38,952
ทุกอย่างดูสมเหตุสมผล
เหมือนไม่มีอะไรหายไปทั้งสิ้น

225
00:18:39,453 --> 00:18:40,412
จริงรึ

226
00:18:41,413 --> 00:18:45,167
เรานึกภาพว่าคงเหมือนที่ว่างโหวง
ชวนตะขิดตะขวงใจ เหมือน...

227
00:18:45,167 --> 00:18:47,711
มีก้อนสําลีขาวอยู่ในความทรงจํา

228
00:18:49,004 --> 00:18:51,757
ฉันเคยคิดว่า
ในเมื่อสามารถทําอย่างนั้นได้ ท่านอาจ...

229
00:18:54,676 --> 00:18:56,345
ท่านไม่เคยตัดต่อความทรงจําตนเองเลยรึ

230
00:18:57,554 --> 00:19:01,016
ฉันนึกภาพจักรพรรดิที่อยาก
ตัดจังหวะที่เลือกจะลืมออก

231
00:19:02,059 --> 00:19:03,936
แต่ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องเหล่านั้น
หายไปจากประวัติศาสตร์

232
00:19:05,562 --> 00:19:11,276
ไม่หาย มันจะอยู่ในชีวประวัติศาสตร์
พร้อมกับการตรวจสอบความจําทั้งหมด

233
00:19:12,736 --> 00:19:14,321
แต่เป็นแนวคิดที่น่าสนใจมาก

234
00:19:15,322 --> 00:19:16,156
อะไรคะ

235
00:19:21,912 --> 00:19:24,039
จุดจบของความเสียใจ

236
00:19:25,582 --> 00:19:26,750
ถ้าเป็นเธอจะทําไหม

237
00:19:28,877 --> 00:19:32,923
ไม่มีทาง ฉันเปิดใจรับความเสียใจ

238
00:19:33,507 --> 00:19:36,134
ฉันอยากจดจําภาพทิวทัศน์บนยอดเขา

239
00:19:38,512 --> 00:19:41,431
ต่อให้นั่นแปลว่าต้องระลึกถึงตอนร่วงตกลงมา

240
00:19:42,850 --> 00:19:46,895
ท่านโชคดีมากที่สามารถไว้ใจความจําตัวเองได้

241
00:20:31,315 --> 00:20:35,110
ดูเหมือนยังไม่เก่งเรื่องศิลปะการแอบตามหลังคน

242
00:20:36,320 --> 00:20:37,988
เธอเก่งมาก น่าจะคิดเรื่อง...

243
00:20:37,988 --> 00:20:39,114
ทิ้งมีด

244
00:20:42,409 --> 00:20:44,661
ยกมือให้เห็น ถอดหน้ากาก

245
00:20:53,337 --> 00:20:54,630
หวัดดี ซัล

246
00:20:56,173 --> 00:20:57,799
ไม่จริง ป่านนี้คุณต้องตายไปแล้ว

247
00:20:58,383 --> 00:21:00,260
- ผิดหวังเหรอ
- ไม่ใช่ แต่...

248
00:21:00,260 --> 00:21:04,348
แต่เธอเป็นเธอ เมื่อได้ม้าเป็นของขวัญ
เธอต้องตรวจดูก่อนว่าไม่มีศัตรูอยู่ข้างใน

249
00:21:04,932 --> 00:21:07,226
เบกการ์ส่งข้อความให้รู้ว่าเธอกําลังจะเข้าจําศีล

250
00:21:07,226 --> 00:21:09,770
ที่เทอร์มินัสไม่เหลืออะไรให้ทําแล้ว ซัล
ฉันเลยไปจําศีลบ้าง

251
00:21:09,770 --> 00:21:12,523
ถึงจะมอบยานให้อยู่ใต้คําสั่งเธอแล้ว
แต่ยานก็ยังเข้ารหัสพันธุกรรมกับตัวฉัน

252
00:21:12,523 --> 00:21:15,859
ฉันตั้งไครโยพอดให้ปลุกฉัน
พร้อมๆ กับวงจรบนยานเบกการ์

253
00:21:15,859 --> 00:21:19,029
ทันทีที่เธอตัดสินใจจะลืมตากลับมายังโลก
ฉันจะตื่นด้วย

254
00:21:20,364 --> 00:21:21,865
แต่คุณมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

255
00:21:22,366 --> 00:21:24,910
เธอเที่ยวไปทั่วควอแรนท์นี้เลย ซัล

256
00:21:26,078 --> 00:21:28,163
จับสัญญาณได้จริงๆ บนดาวอูน่าส์เวิลด์

257
00:21:30,916 --> 00:21:32,668
ฉันมาถึงอิกนิสก่อนเธอแค่ครึ่งวัน

258
00:21:34,253 --> 00:21:39,424
รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มหูของเธออีกครั้ง

259
00:21:59,862 --> 00:22:00,946
ฉันขอโทษ

260
00:22:02,281 --> 00:22:06,285
ไม่ได้ตั้งใจพูดอะไรใจร้ายมาก
เกี่ยวกับซัลวอร์และนิมิตของเธอ

261
00:22:07,578 --> 00:22:09,079
ฉันหยุดคิดไม่ได้เลย

262
00:22:09,079 --> 00:22:12,165
ดังนั้นจะมาบอกให้ฉันเลิกคิดก็ไม่มีประโยชน์

263
00:22:12,708 --> 00:22:14,626
จะช่วยฉันหรือไม่งั้นก็ไม่ต้องพูดอะไร

264
00:22:16,003 --> 00:22:19,715
สมมติฐานทั้งหมดของคณิตประวัติศาสตร์คือ
อนาคตไม่ใช่สิ่งแน่นอน

265
00:22:20,215 --> 00:22:21,967
แต่นิมิตของฉันทั้งหมดกลายเป็นจริง

266
00:22:25,095 --> 00:22:29,141
ตอนอยู่ซินแนกซ์ เธอฝันว่ามีคลื่นยักษ์โถมทับท่วม

267
00:22:29,141 --> 00:22:31,393
แต่ไม่เกิดขึ้น เธอมาอยู่ตรงนี้

268
00:22:32,311 --> 00:22:34,938
งั้นเราจะรู้ได้ยังไงว่าการกระทําครั้งไหน

269
00:22:34,938 --> 00:22:36,273
จะหยุดชะตานั้นของซัลวอร์ได้

270
00:22:36,273 --> 00:22:39,443
ไม่มีทางรู้ หรือต่อให้รู้ได้ ควรจะรู้เหรอ

271
00:22:40,903 --> 00:22:42,362
คุณก็แค่อยากให้ฉันเลิกพยายาม

272
00:22:42,362 --> 00:22:44,907
เพราะไม่สามารถสั่งตัวเอง
ให้มีใจกับอะไรหรือ...

273
00:22:44,907 --> 00:22:47,284
นี่ เขาเป็นลูกของเรย์ชด้วย

274
00:22:47,784 --> 00:22:49,995
เท่ากับนั่นคือหลานสาวของฉัน

275
00:22:50,829 --> 00:22:51,872
ถ้าฉันรู้มาก่อน...

276
00:22:51,872 --> 00:22:55,209
ทําไม รู้แล้วจะทําอะไรต่างจากนี้เหรอ

277
00:22:56,335 --> 00:22:58,837
ไม่รู้เหมือนกัน อยากเชื่อว่าจะทํา

278
00:23:01,298 --> 00:23:04,927
แต่ตอนเป็นแค่เอ็มบริโอมันคนละเรื่อง
กับตอนโตขึ้นมาเป็นคนจริงๆ แล้ว

279
00:23:09,097 --> 00:23:10,682
ตอนนั้นเรายังไม่ได้ตัดสินใจ

280
00:23:11,934 --> 00:23:13,810
ว่าจะให้ลูกเกิดมาหรือไม่

281
00:23:16,104 --> 00:23:19,525
เพราะเขารู้ว่าตัวเองจะไม่ได้อยู่ด้วย
เราทั้งคู่ต้องการลูก

282
00:23:24,571 --> 00:23:30,160
แต่เธอมีจังหวะนี้ที่จะอยู่กับเขาได้
ไม่ใช่จะได้โอกาสนี้กันทุกคน

283
00:23:35,916 --> 00:23:38,335
(เบกการ์สลาเมนท์ - ระบบคุมประตู)

284
00:23:38,335 --> 00:23:39,962
เกล ปฐมรัศมีอยู่ไหน

285
00:23:41,046 --> 00:23:42,047
อยู่ในห้องนักบิน ทําไมเหรอ

286
00:23:43,882 --> 00:23:45,050
เขายิ้ม

287
00:23:45,050 --> 00:23:47,261
เอาไปซ่อน ไม่ต้องบอกฉันว่าซ่อนที่ไหน

288
00:23:47,261 --> 00:23:48,428
ซ่อนเดี๋ยวนี้

289
00:23:53,183 --> 00:23:56,520
ซัลวอร์ ระบุตัวตนคนแปลกหน้าที่จะพาขึ้นยานเรา

290
00:23:56,520 --> 00:23:58,105
จริงๆ แล้วต้องบอกว่าเป็นยานของฉัน

291
00:23:58,105 --> 00:23:59,022
โอเค

292
00:23:59,022 --> 00:24:00,816
ฮิวโก้ คราสต์จากเทอร์มินัส

293
00:24:00,816 --> 00:24:02,818
เขาคือประภาคารของฉัน คนที่เคยเล่าให้ฟัง

294
00:24:02,818 --> 00:24:04,862
เป็นมากกว่าประภาคารนิดนึงนะ ซัล

295
00:24:05,362 --> 00:24:06,363
เปิดแอร์ล็อกสิ

296
00:24:13,078 --> 00:24:14,079
โอเค

297
00:24:19,126 --> 00:24:20,252
(ล็อก)

298
00:24:24,673 --> 00:24:25,841
ฮาริ เปิดประตู

299
00:24:25,841 --> 00:24:27,092
เปิดสิ ฮาริ

300
00:24:27,968 --> 00:24:30,179
(จํากัดการเข้าถึง)

301
00:24:30,179 --> 00:24:31,513
(ให้เข้าได้)

302
00:24:31,513 --> 00:24:32,848
ฮิวโก้ คุณสูงแค่ไหนนะ

303
00:24:33,432 --> 00:24:35,100
เกือบสองเมตร

304
00:24:35,601 --> 00:24:38,520
- จากบันทึกของเบกการ์ 181 เซนติเมตร
- ฮาริ ทําอะไรน่ะ

305
00:24:38,520 --> 00:24:42,191
เบกการ์บอกว่าน้ําหนักของเธอสองคนรวมกัน
ผิดจากเดิมไปสามกิโลกรัม

306
00:24:42,191 --> 00:24:46,278
ล้อเล่นรึเปล่า อาจจะเหงื่อออก
ตอนอยู่ในป่าก็ได้ เปิดสิ

307
00:24:48,322 --> 00:24:49,489
นั่นไม่ใช่ฮิวโก้

308
00:24:49,489 --> 00:24:53,994
ฮาริ สามกิโลมันนิดเดียวเองนะ
กินเบียร์ไม่กี่แก้ว

309
00:24:53,994 --> 00:24:56,205
นั่นคือมวลและมวลของฮิวโก้ไม่สมดุล

310
00:24:56,205 --> 00:24:58,123
อาจเป็นอุปกรณ์ที่ถือ อะไรก็ได้

311
00:25:00,167 --> 00:25:02,669
ฉันปิดระบบของยานไว้แล้ว
เธอจะเปิดประตูไม่ได้

312
00:25:02,669 --> 00:25:06,507
ดร.เซลดอน ผมเอง ฮิวโก้
ผมอยู่ตรงนั้นตอนเกิดวิกฤตแรก

313
00:25:06,507 --> 00:25:08,550
ผมคือคนที่ไปเรียกชาวเธสพินมาไง

314
00:25:08,550 --> 00:25:10,802
"ไชโยให้ฮิวโก้" จําอะไรแบบนั้นได้ไหม

315
00:25:11,303 --> 00:25:12,596
เขาจําไม่ได้หรอก

316
00:25:13,972 --> 00:25:16,225
ฮิวโก้เป็นพวกเรา นี่ยานของเขา

317
00:25:17,434 --> 00:25:18,852
ยานของเขาเหรอ ยานเธสพิน

318
00:25:19,728 --> 00:25:21,855
ถ้าอย่างนั้นรหัสพันธุกรรมเขา
ก็จะยังอยู่ในระบบยาน

319
00:25:21,855 --> 00:25:23,482
ใช่ ถูกต้อง เบกการ์รู้จักเขาดี

320
00:25:23,482 --> 00:25:24,942
ส่งการควบคุมกลับไปให้เขาสิ

321
00:25:24,942 --> 00:25:28,195
ทําไม่ได้ เขาผูกยานไว้กับฉันตลอดกาล

322
00:25:28,195 --> 00:25:32,282
จริงเหรอ แต่ฉันรีเซทยานให้กลายเป็นค่าเริ่มต้น
ตอนอยู่ในเมนเฟรม

323
00:25:32,282 --> 00:25:34,701
ให้ตาย ถ้าคุณไม่เปิดประตู
ฉันจะถ่ายอํานาจสั่งการให้เขาจริง

324
00:25:34,701 --> 00:25:35,702
ซัลวอร์ เดี๋ยว

325
00:25:35,702 --> 00:25:36,787
ทําสิ

326
00:25:38,038 --> 00:25:39,665
เบกการ์ เรียกใช้โปรโตคอล

327
00:25:39,665 --> 00:25:41,500
โยนอํานาจสั่งยานกลับให้ฮิวโก้ คราสต์

328
00:25:41,500 --> 00:25:42,876
{\an8}(สแกนรอบยานเบกการ์)

329
00:25:42,876 --> 00:25:44,795
ทีนี้เขาจะได้เปิดล็อกเองละ

330
00:25:45,712 --> 00:25:46,630
เปิดสิ

331
00:25:48,340 --> 00:25:50,092
ฮาริ เราเดือดร้อนแล้ว

332
00:25:51,426 --> 00:25:52,928
ซัลวอร์ ระวัง!

333
00:25:55,389 --> 00:25:58,392
ปิดอาวุธด้านนอกยานเสีย ไม่งั้นจะฆ่านาง

334
00:26:09,361 --> 00:26:10,320
ฮาริ!

335
00:26:13,949 --> 00:26:15,784
- ซัลวอร์!
- เกล!

336
00:26:26,170 --> 00:26:27,254
สั่งสมองมันให้หมดความคิด

337
00:26:36,638 --> 00:26:37,723
ทําการหมั้นเรียบร้อย

338
00:26:38,348 --> 00:26:40,976
เขาสงสัยว่าฉันจะเป็นอันตรายต่อเขา
เลยต้องทําให้เขาใจเย็นลง

339
00:26:41,643 --> 00:26:45,480
แล้วก็เหมือนที่คุณสอนไว้
ยิ่งถูกดึงเข้าใกล้บัลลังก์ก็มีข้อดี

340
00:26:46,481 --> 00:26:48,775
ฉันได้รู้แล้วว่ามือสังหารเข้าไปถึงห้องนอนเขาได้

341
00:26:48,775 --> 00:26:52,237
พวกนั้นใช้ดาบเรเซอร์
และภาพสลักผนังด้านหลังเตียงยังมีหย่อมเลือด

342
00:26:52,237 --> 00:26:54,656
แต่เขาร่วมมื้ออาหารค่ํากับเราคืนต่อมาทันที

343
00:26:54,656 --> 00:26:58,243
เป็นไปได้เหรอ หรือเขาจะเป็นตัวตายตัวแทน

344
00:26:58,243 --> 00:27:01,079
มาร์คลีย์ เราอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนั้น
วันที่มีการลอบสังหาร

345
00:27:01,079 --> 00:27:03,165
ยืนยันได้เลย องค์อาณาดาราจักร
ไม่มีใครเข้าถึงบันทึกนั่นได้

346
00:27:03,165 --> 00:27:05,918
องค์จักรวรรดิก็ถูกตรวจสอบความทรงจํา
เหมือนกับเหล่าคณิกา

347
00:27:05,918 --> 00:27:07,461
และคนอื่นๆ ที่ทํางานในวัง

348
00:27:07,461 --> 00:27:08,712
เขาจะเก็บไว้ตลอดกาล

349
00:27:09,213 --> 00:27:11,590
ความทรงจําต้นฉบับถูกเก็บไว้
ในสถานที่เรียกว่าหอชีวประวัติศาสตร์

350
00:27:11,590 --> 00:27:12,758
คุณเข้าไปได้ไหม

351
00:27:12,758 --> 00:27:15,928
ได้ แต่ความทรงจําของคลีออนน่ะนะ
พวกนั้นไม่มีทางยอมให้ดู

352
00:27:17,304 --> 00:27:18,889
หรือไม่ต้องใช้ความทรงจําของทิวา

353
00:27:21,558 --> 00:27:23,977
แต่ต้องมีคนที่รักษาแผลให้เขาแน่

354
00:27:29,274 --> 00:27:32,361
- คลาวิเจอร์
- อารักษ์ยาร์เทลล์ คําสั่งจากองค์จักรวรรดิ

355
00:27:32,361 --> 00:27:34,655
ทิวาต้องการตรวจสอบความทรงจํา
จากอโรคยาศาลา

356
00:27:34,655 --> 00:27:37,241
นี่คือวันที่และเวลาพร้อมหมายเลขประจํากลุ่ม

357
00:27:37,241 --> 00:27:38,325
เอามาเลย

358
00:27:41,578 --> 00:27:43,163
ช่วงลอบสังหาร

359
00:27:45,499 --> 00:27:47,209
ทิวาน่าจะมีข้อมูลเหล่านี้อยู่แล้ว

360
00:27:47,209 --> 00:27:49,628
คือมีคนตรวจหรือเปล่าว่าสั่งอะไรกันมาบ้าง

361
00:27:49,628 --> 00:27:51,713
เขาไล่ดูรายละเอียดทุกอย่างของทุกคนจากวันนั้น

362
00:27:51,713 --> 00:27:54,508
- ไปจนถึงผู้ช่วยพ่อครัวคนที่สาม
- ผมก็แค่ทําตามคําสั่ง

363
00:28:08,605 --> 00:28:09,439
ขอบคุณ อารักษ์

364
00:28:12,526 --> 00:28:14,611
เรากังวลนะ ดีเมอร์เซล

365
00:28:15,195 --> 00:28:19,783
จะบอกว่ามีแต่ทิวา
ที่มีอํานาจเปลี่ยนความทรงจําตัวเองรึ

366
00:28:19,783 --> 00:28:23,620
ถูกต้องค่ะ หรือความทรงจําของท่านและอรุณา

367
00:28:24,788 --> 00:28:25,789
ไม่ถูกแล้ว

368
00:28:28,125 --> 00:28:30,836
เราทุกคนควรมีอํานาจเท่าเทียมกัน

369
00:28:31,503 --> 00:28:34,214
ครั้งหนึ่งมีเช่นนั้นจริง
แต่ผลที่ตามมาหลังจากการลอบสังหาร

370
00:28:34,214 --> 00:28:35,924
ทิวาเกิดสงสัยในตัวท่านทั้งสองคน

371
00:28:37,467 --> 00:28:40,304
แต่เขาเห็นที่สแกนความทรงจําแล้ว
รู้ว่าเราทั้งคู่ไม่ผิด เขา...

372
00:28:46,977 --> 00:28:50,731
แต่เขากลับเก็บเรื่องที่ถืออํานาจไว้เพียงผู้เดียว
เป็นความลับจากเราทุกคน

373
00:28:55,235 --> 00:28:58,530
หากทิวาตัดความทรงจําจากเราหรือจากอรุณา

374
00:29:00,407 --> 00:29:02,034
เราจะรู้ได้อย่างไร

375
00:29:03,410 --> 00:29:05,746
ความทรงจําทั้งหมดของท่าน
ถูกเก็บรักษาไว้ในหอชีวประวัติศาสตร์

376
00:29:06,622 --> 00:29:09,875
และที่สมบูรณ์ยิ่งกว่านั้น
ความทรงจําของฉันไม่อาจตัดแต่งเปลี่ยนแปลงได้

377
00:29:10,626 --> 00:29:13,128
เท่ากับมีสํารองสองชุดแล้ว หากมีคําถามใดๆ

378
00:29:15,839 --> 00:29:17,424
แต่เราจะไม่รู้เลยว่าต้องถามอะไร

379
00:29:20,177 --> 00:29:22,638
เราจะไม่รู้สึกว่ามีอะไรหายไป

380
00:29:23,430 --> 00:29:26,975
หากภราดาทิวาทําการใหญ่ขนาดนั้น
เขาต้องบอกฉัน

381
00:29:27,768 --> 00:29:32,981
และอย่างที่ท่านทราบ ตัวฉันจะทําสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ
ต่อจักรวรรดิทั้งผอง ไม่ใช่เพียงทิวาผู้เดียว

382
00:29:34,149 --> 00:29:36,276
ฉันต้องบอกท่านแน่ค่ะ ภราดาสนธยา

383
00:29:37,277 --> 00:29:41,073
ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ดังที่อยู่มาเสมอ

384
00:29:42,991 --> 00:29:44,952
ภราดาทิวารับภาระเกินไปมากทีเดียว

385
00:29:56,922 --> 00:29:57,923
ขอบใจมาก มาร์คลีย์

386
00:30:00,342 --> 00:30:01,343
เปิดเลย

387
00:30:02,803 --> 00:30:05,138
ถ้าไม่เห็นตอนกวัดแกว่งดาบ
มาดูกันว่ามันฟันโดนใคร

388
00:30:05,138 --> 00:30:06,682
แล้วเขาทําอย่างไร

389
00:30:11,103 --> 00:30:13,272
สารพิษนาโนท็อกซินถูกนําส่งผ่านใบมีดโมเลกุล

390
00:30:14,022 --> 00:30:17,025
มีเวลา 12 วินาทีก่อนที่อาการบวมน้ํา
จะทําให้ก้านสมองตาย

391
00:30:20,737 --> 00:30:21,738
เอามาให้ฉัน

392
00:30:26,994 --> 00:30:28,912
- เหลือแค่ครึ่งหัว
- เป็นไปไม่ได้

393
00:30:28,912 --> 00:30:31,039
- นั่นดีเมอร์เซล
- ในนั้นคือจักรกลรึ เห็นมีกลไก

394
00:30:31,039 --> 00:30:33,250
แทรนทอร์เคยมีมนุษย์กล
แต่นั่นมันเมื่อหลายพันปีก่อน

395
00:30:33,250 --> 00:30:34,459
สูญหมดแล้ว ถูกห้าม ไม่มีใครรอด

396
00:30:34,459 --> 00:30:37,421
ฉันเคยแตะมือนาง ทั้งอุ่นและเหมือนมีชีวิตจริง

397
00:30:37,421 --> 00:30:39,089
แต่นั่นไม่ใช่เลือด

398
00:30:39,089 --> 00:30:41,300
ไม่ว่าจะเป็นอะไร มันกระจายได้

399
00:30:41,300 --> 00:30:42,885
นางอยู่ในห้องนอนกับเขา

400
00:30:45,804 --> 00:30:47,097
และนางคือหุ่นยนต์

401
00:30:51,476 --> 00:30:56,231
เรารู้ว่าเราจะต้องมาถึงตรงนี้
ทันทีที่ทิวาขอให้เราออกจากท้องพระโรง

402
00:30:56,815 --> 00:31:02,279
เขาตัดสินใจตามลําพัง
ส่งนายพลที่กระด้างกระเดื่องไปทําภารกิจ

403
00:31:02,863 --> 00:31:05,365
แล้วตอนนี้ยังริบอํานาจนี้ไปจากเราอีก

404
00:31:07,868 --> 00:31:10,871
- นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาตั้งใจไว้แน่
- เราไม่เคยคุยกับเขาเลย

405
00:31:11,747 --> 00:31:16,460
เราก็ไม่เคยเหมือนกัน
ไม่เคยเจียมตัวพอที่จะยอมรับว่าจําเป็นต้องคุย

406
00:31:18,086 --> 00:31:19,087
มาลองกัน

407
00:31:22,508 --> 00:31:24,718
ถ้าเกิดการปรับแก้พันธุกรรมของเรา
ยังไม่เพียงพอ

408
00:31:24,718 --> 00:31:26,220
ที่จะทําให้ลายฝ่ามือของเราเหมือนกัน

409
00:31:26,220 --> 00:31:27,304
อย่าได้พูดเชียว

410
00:31:28,639 --> 00:31:32,643
หากรู้ว่าเราไม่ได้ถูกสร้างจากลักษณ์ของเขาแล้ว
เขาเชือดเราทิ้งแน่

411
00:31:34,061 --> 00:31:35,062
เงียบเสีย

412
00:31:38,357 --> 00:31:39,983
คลีออน เรามายืนต่อหน้าท่าน

413
00:31:40,567 --> 00:31:44,488
เหล่าบุตร ภราดา ตถาตน
ขอเข้าเฝ้าความทรงจําศักดิ์สิทธิ์

414
00:31:44,488 --> 00:31:46,657
จากแหล่งกําเนิดทุกอย่างแห่งเรา

415
00:31:47,324 --> 00:31:51,870
มือเราเล่าประวัติเรา และเฉกนั้นคือประวัติท่าน

416
00:31:53,205 --> 00:31:56,291
โปรดรับฟังคําถามจากเรา

417
00:31:58,544 --> 00:31:59,920
เป็นที่ฝ่ามือเราแน่

418
00:32:16,687 --> 00:32:20,399
เราคือความทรงจําของคลีออนที่หนึ่ง
ใครเรียกเรามา

419
00:32:21,483 --> 00:32:26,321
เราเอง
ตัวตายตัวแทนลําดับที่ 16 และ 18 ของท่าน

420
00:32:27,197 --> 00:32:29,533
ขอบพระทัยที่มอบชีวิตให้

421
00:32:30,742 --> 00:32:32,744
ถามคําถามมาเลย ภราดา

422
00:32:33,328 --> 00:32:36,999
ภราดาทิวาริบอํานาจ
ที่จะตัดต่อแก้ไขความทรงจําเราไป

423
00:32:37,749 --> 00:32:40,752
เราไม่มีสิทธิ์สั่งการ
ที่จะหาว่าเขาทําเช่นนั้นกับเราไหม

424
00:32:40,752 --> 00:32:42,880
นี่คือสิ่งที่ท่านตั้งใจเอาไว้หรือ

425
00:32:43,463 --> 00:32:45,132
ทะเลาะกันเองสินะ

426
00:32:45,632 --> 00:32:47,217
เขาเอาอํานาจไปไว้กับตัวเองมากไป

427
00:32:48,093 --> 00:32:52,764
ทั้งสามด้านของจักรวรรดิเริ่มไม่สมดุล
เราต้องปรับใหม่...

428
00:32:52,764 --> 00:32:53,849
พอแล้ว

429
00:32:56,351 --> 00:32:57,978
พวกเจ้าคือคนคนเดียว

430
00:32:57,978 --> 00:33:02,816
หากพวกเจ้าแตกแยกกัน
ถือว่าลบหลู่ข้าและสิ่งที่ข้าวางรากฐานไว้

431
00:33:02,816 --> 00:33:06,737
การรวมเป็นหนึ่งคือสถานะปกติ

432
00:33:08,113 --> 00:33:12,034
การริษยาทิวา เท่ากับเจ้าริษยาตนเอง

433
00:33:12,034 --> 00:33:14,453
ในทางพันธุกรรม
พวกเราเคาะพิมพ์ออกมาเหมือนกัน

434
00:33:14,453 --> 00:33:19,750
แต่ด้านอารมณ์นั้นต้องปรับตามปัจจัยต่างๆ
และทิวาผู้นี้

435
00:33:20,334 --> 00:33:25,464
เขายอมให้ด้านที่ผยองเอาแต่ใจเป็น...

436
00:33:25,464 --> 00:33:30,302
ข้ารู้ดีว่าข้ามีหลากอารมณ์
แต่ละอารมณ์มีขั้นลําดับต่างๆ กัน

437
00:33:30,969 --> 00:33:32,804
ทุกอย่างถูกเตรียมรับมือไว้แล้ว

438
00:33:33,514 --> 00:33:34,640
หมายความว่าอะไร

439
00:33:34,640 --> 00:33:36,558
นี่ไม่ใช่เรื่องที่พวกเจ้าต้องสนใจ

440
00:33:37,309 --> 00:33:38,310
พูดแบบนั้นได้ยังไง

441
00:33:38,852 --> 00:33:41,939
ท่านสร้างระบบสนทนานี้ขึ้นมา
เพื่อให้เราขอความช่วยเหลือได้ไม่ใช่รึ

442
00:33:42,564 --> 00:33:46,318
เราอยู่ตรงนี้เพื่อมอบสิ่งที่จําเป็นให้
แต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

443
00:33:49,154 --> 00:33:50,948
ฝันนั้นถูกส่งต่อในตัวพวกท่าน

444
00:33:50,948 --> 00:33:53,784
เพราะท่านคงฝันนั้นให้มีชีวิตในตน

445
00:34:02,376 --> 00:34:06,421
อารักษ์
เราอยากเห็นข้อมูลเกี่ยวกับคลังความจําของเรา

446
00:34:06,421 --> 00:34:09,299
ขอถามเจาะจง ไฟล์ความจําเราใหญ่แค่ไหน

447
00:34:09,299 --> 00:34:12,803
ไม่ทราบเลยว่าองค์จักรวรรดิสนใจเมตะดาต้า

448
00:34:13,428 --> 00:34:15,514
ที่เรียกข้อมูลไปก่อนหน้านี้ยังไม่พบสิ่งที่ต้องการรึ

449
00:34:17,056 --> 00:34:18,058
ไม่พบ

450
00:34:18,058 --> 00:34:20,393
ครับ งั้นผมต้องขอเวลาหาก่อน

451
00:34:20,393 --> 00:34:24,022
ไหนๆ หาแล้ว เอาข้อมูลของคลีออนทุกคนเลย

452
00:34:25,107 --> 00:34:26,525
จะได้เอามาเปรียบเทียบกันได้

453
00:34:26,525 --> 00:34:30,237
ทุกคนเลยรึ ย้อนไปถึงไหน

454
00:34:30,904 --> 00:34:33,407
ย้อนไปจนถึงคนแรก
ที่จริงพวกเรามีกันแค่ 18 คน

455
00:34:33,407 --> 00:34:34,741
นายทําได้แน่

456
00:34:34,741 --> 00:34:37,159
ผมต้องขอเวลาสักครู่ ช่วยไปรอทางซ้าย

457
00:34:40,121 --> 00:34:41,748
โง่แล้วยังหยิ่ง

458
00:34:42,416 --> 00:34:44,376
น่าจะสั่งตัดนิ้วมันเสียเลย

459
00:34:45,168 --> 00:34:48,839
เคยรู้สึกไหมว่าพวกเราไม่ใช่
จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารแถวนี้แล้ว

460
00:34:50,549 --> 00:34:52,301
คิดหรือเปล่าว่า... คือว่า...

461
00:34:52,926 --> 00:34:55,596
เราคงไม่ตกอยู่ในอันตรายอะไรใช่ไหม
เราเป็นองค์จักรวรรดิ

462
00:34:58,098 --> 00:34:59,683
จําได้ไหมว่าเขาเป็นใคร

463
00:34:59,683 --> 00:35:01,685
จักรพรรดิอัลเกรนเหรอ
ก่อนราชวงศ์คลีออน

464
00:35:02,269 --> 00:35:05,147
ใช่ ดูฝีแปรงเขาสิ สีเขียวที่คอ

465
00:35:05,147 --> 00:35:08,734
เติมเข้าไปหลังจากเสียชีวิต เป็นเชิงอรรถ
เป็นสัญญะถึงอะไร

466
00:35:09,860 --> 00:35:11,361
ถือเป็นแถบสลักสําคัญ

467
00:35:12,196 --> 00:35:17,826
ชี้ให้เห็นคนทรยศ แทงข้างหลัง
เขาถูกประหารข้อหาทรยศชาติ

468
00:35:18,577 --> 00:35:21,496
พวกเราอาจมีหลายชีวิต แต่เราก็เป็นมนุษย์

469
00:35:22,414 --> 00:35:27,252
เราน่าจะมองออกว่าจะเป็นอย่างนี้
เราน่าจะมองออกทุกอย่าง

470
00:35:28,420 --> 00:35:29,630
ส่วนทิวา

471
00:35:30,839 --> 00:35:35,928
ทิวาทุกคนจะอยากจดจารตัวไว้ในประวัติศาสตร์
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

472
00:35:38,347 --> 00:35:39,556
และทุกคนก็ได้ทํา

473
00:35:41,225 --> 00:35:44,102
ความขัดแย้งวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดในรัชสมัยเรา

474
00:35:44,770 --> 00:35:47,105
แทบทั้งหมดเป็นเรื่องเดิมๆ ที่เกิดซ้ําๆ
ในช่วงนับร้อยๆ ปี

475
00:35:47,648 --> 00:35:49,650
และตัวเราไม่ต้องจัดการเองแม้แต่เรื่องเดียว

476
00:35:52,027 --> 00:35:54,780
ดีเมอร์เซลปราบทั้งจักรวาลให้เรา

477
00:35:54,780 --> 00:35:58,033
แต่ทิวา แม้แต่ตอนที่เขายังเด็ก
เขากลับอับอายที่ตัวเราไม่เจอศึกหนัก

478
00:35:59,326 --> 00:36:01,537
เขาถามว่า
ประวัติศาสตร์จะจารชื่อตัวเราในนามใด

479
00:36:03,121 --> 00:36:08,794
แน่นอนว่าไม่ใช่ผู้รักษาความสงบ
หรือผู้พิชิตหรือแม้แต่คนทรยศ

480
00:36:17,010 --> 00:36:18,262
ท่านยังไม่ตาย

481
00:36:19,555 --> 00:36:20,931
ประวัติของท่านยังไม่จบ

482
00:36:21,974 --> 00:36:26,728
ยามที่เราแก่
เราไม่สนใจหรอกว่าจําอะไรได้บ้าง

483
00:36:28,021 --> 00:36:29,898
สนใจแต่ว่าคนจะจําเราไว้อย่างไรบ้าง

484
00:36:31,066 --> 00:36:34,987
ท้ายที่สุด เราทุกคนก็เป็นแค่ชีวประวัติศาสตร์

485
00:36:35,529 --> 00:36:38,448
ทิวาอาจช่วยเจ้าไว้
ด้วยการยกบัลลังก์ของเจ้าให้คนอื่น

486
00:36:41,034 --> 00:36:42,995
ตอนนี้เจ้าจะสามารถได้สิ่งที่เราต้องการมาเสมอ

487
00:36:44,788 --> 00:36:45,998
ท่านเคยต้องการสิ่งใด

488
00:36:46,582 --> 00:36:47,916
สิ่งที่ชายหนุ่มทุกคนต้องการ

489
00:36:49,793 --> 00:36:50,794
ได้ใช้ชีวิต

490
00:36:52,713 --> 00:36:53,714
ได้มีรัก

491
00:37:00,053 --> 00:37:01,930
เมื่อก่อนเราช่างงามนัก

492
00:37:05,142 --> 00:37:06,185
องค์จักรวรรดิ

493
00:37:09,479 --> 00:37:10,856
ไปเสีย

494
00:37:14,735 --> 00:37:15,736
เจ็ดสิบแปด

495
00:37:16,695 --> 00:37:19,531
จํานวนคาตาฟิลของความทรงจําเราทั้งหมด

496
00:37:19,531 --> 00:37:20,866
ของเราเท่าไหร่

497
00:37:22,910 --> 00:37:24,036
ยี่สิบเก้า

498
00:37:24,953 --> 00:37:26,580
มาดูของคลีออนคนอื่นๆ กัน

499
00:37:27,080 --> 00:37:31,043
แปดสิบเก้า 87 82

500
00:37:31,627 --> 00:37:33,712
แปดสิบสาม แล้วก็ 87 เท่ากัน

501
00:37:35,172 --> 00:37:36,298
ค่อยใจชื้นหน่อย

502
00:37:36,798 --> 00:37:41,887
เราน่าจะมีความทรงจําใกล้เคียงค่าเฉลี่ย
ก่อนที่เราจะอายุ...

503
00:37:44,348 --> 00:37:45,724
- อะไรเนี่ย
- มีอะไร

504
00:37:49,645 --> 00:37:52,814
คลีออนที่หนึ่งมีความทรงจํา 213 คาตาฟิลเหรอ

505
00:37:53,941 --> 00:37:56,109
แต่เขาเป็นคนพิเศษ

506
00:37:57,528 --> 00:38:00,572
ไม่ประหลาดที่เขาจะมีประสบการณ์ชีวิตมากกว่า

507
00:38:00,572 --> 00:38:01,657
ก็จริง

508
00:38:03,116 --> 00:38:04,117
แต่มากกว่าขนาดนั้นเลยเหรอ

509
00:38:04,868 --> 00:38:06,495
เขาได้ใช้ชีวิตเติมเต็มมากกว่าเราขนาดนั้น

510
00:38:07,287 --> 00:38:10,207
หรือมีเรื่องที่หายไปจากสมองพวกเราที่เหลือ

511
00:38:11,291 --> 00:38:12,292
แล้วเราจะทํายังไงกันดี

512
00:38:13,794 --> 00:38:18,257
ไม่ทําอะไรทั้งนั้น จนกว่าจะหาข้อต่อรองได้

513
00:38:37,234 --> 00:38:38,235
ซัลวอร์

514
00:38:41,572 --> 00:38:42,573
เป็นอะไรไหม

515
00:38:42,573 --> 00:38:43,657
ทางกายไม่เป็นอะไร

516
00:38:44,908 --> 00:38:48,120
- สัญชาตญาณของคุณถูกต้อง
- รู้ตอนนี้ก็ไม่ช่วยอะไร

517
00:38:49,162 --> 00:38:50,247
มันริบอาวุธฉันไป

518
00:38:50,247 --> 00:38:52,916
- งั้นเราก็เป็นนักโทษ
- เป็นนักโทษของใครและอยู่ที่ไหน

519
00:38:53,417 --> 00:38:55,502
อาคารทั้งหมดนี้มาก่อนราชวงศ์สายโลหิต

520
00:38:56,461 --> 00:39:01,049
จักรพรรดิคันดาร์ที่ห้า นี่วังฤดูร้อนของเขา
คลีออนน่าจะปล่อยทิ้งให้พังเอง

521
00:39:01,550 --> 00:39:02,843
ไม่มียามเฝ้า

522
00:39:02,843 --> 00:39:04,511
เป็นคุกที่ประหลาด

523
00:39:05,095 --> 00:39:06,430
ได้ยินรึเปล่า

524
00:39:07,306 --> 00:39:08,724
เราต้องไปทางนั้น

525
00:39:08,724 --> 00:39:09,808
ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย

526
00:39:09,808 --> 00:39:13,478
ฉันได้ยิน เสียงคน เสียงกระซิบ

527
00:39:21,904 --> 00:39:22,905
เสียงมาจากบนนั้น

528
00:40:05,030 --> 00:40:09,451
ข้าคือเทลเลม บอนด์
อวตารร่างที่เจ็ดของพา'อา

529
00:40:09,451 --> 00:40:14,623
เทพีแห่งแสงสว่าง ปัญญา สัตว์บินได้
และโถงแห่งกาลนานที่สอง

530
00:40:15,290 --> 00:40:20,045
พา'อาขอต้อนรับ จงทําสัญญะและแนะนําตัวเสีย

531
00:40:22,089 --> 00:40:28,387
เทพี ผมชื่อฮาริ เซลดอน
จากมหาวิทยาลัยสตรีลลิ่ง

532
00:40:28,971 --> 00:40:30,013
สองคนนี้คือเพื่อนร่วมงาน

533
00:40:30,013 --> 00:40:32,099
เขาพูดเองไม่ได้รึ

534
00:40:36,812 --> 00:40:38,689
เกล ดอร์นิคาจากซินแนกซ์

535
00:40:40,691 --> 00:40:41,859
ซัลวอร์

536
00:40:41,859 --> 00:40:45,404
ขอต้อนรับ ฮาริ เซลดอน เกล ดอร์นิค

537
00:40:45,404 --> 00:40:49,366
และซัลวอร์ ฮาร์ดินแห่งเทอร์มินัส

538
00:40:49,366 --> 00:40:50,951
พวกท่านคือแขกของเรา

539
00:40:51,451 --> 00:40:53,787
บางครั้งพรก็ทวนคลื่นมา

540
00:40:53,787 --> 00:40:56,874
อาหาร จากเทพสู่มนุษย์

541
00:40:57,416 --> 00:40:59,585
ขอบคุณที่ต้อนรับขับสู้เรา เทพี

542
00:40:59,585 --> 00:41:01,044
จะรู้ได้ยังไงว่ากินได้ไม่มีพิษ

543
00:41:01,670 --> 00:41:05,924
ข้าอาจจะฆ่าพวกท่านเสียตอนยังหลับก็ได้
จะปลุกขึ้นมาเพื่อวางยาพิษทําไม

544
00:41:06,550 --> 00:41:08,969
แต่นั่นก็ยิ่งทําให้สงสัยว่า
ทําไมต้องทําให้หมดสติแต่แรก

545
00:41:08,969 --> 00:41:12,264
เราอยู่ห่างไกลผู้คน ไม่ค่อยได้ต้อนรับแขก

546
00:41:14,266 --> 00:41:18,896
เราจําเป็นต้องรู้เป้าหมายที่มาของพวกท่านก่อน
แต่ถ้าทําให้รู้สึกเหมือนถูกคุมขัง

547
00:41:18,896 --> 00:41:20,647
ได้อาวุธแล้วรู้สึกปลอดภัยขึ้นไหม

548
00:41:20,647 --> 00:41:22,399
อย่างน้อยก็รู้สึกมีเขี้ยวเล็บ

549
00:41:23,400 --> 00:41:26,153
ท่านเพ่งพิจารณาเทพีอย่างหนักทีเดียว
ฮาริ เซลดอนแห่งสตรีลลิ่ง

550
00:41:26,904 --> 00:41:30,449
ขออภัย
แต่แสงอาทิตย์ส่องเหนือร่างท่านอย่างแรง

551
00:41:31,575 --> 00:41:33,327
พา'อาเป็นเทพีแห่งแสง

552
00:41:33,327 --> 00:41:37,581
ถูกต้อง แต่แม้แสงอาทิตย์จะส่องสว่างเพียงใด

553
00:41:37,581 --> 00:41:39,416
ท่านก็ดูเหมือนไม่มีเงาแม้แต่นิดเดียว

554
00:41:41,668 --> 00:41:44,713
ร่างอวตารของท่านเหมือนไม่มีร่างนะ เทพี

555
00:41:45,297 --> 00:41:48,759
ไม่ว่าใครที่เป็นคนคุมที่นี่จริงๆ ขอเถอะ
เลิกเล่นละครฉากนี้เสียที

556
00:41:55,974 --> 00:41:57,976
เทลเลม บอนด์ตัวจริงสินะ

557
00:41:58,477 --> 00:42:00,854
นึกแล้วว่าคุณน่าจะเป็นคนที่สังเกตได้

558
00:42:00,854 --> 00:42:04,650
หากเป็นผู้บกพร่องทางจิต
มักจะชดเชยด้วยสัมผัสด้านอื่นๆ

559
00:42:04,650 --> 00:42:08,570
ขออภัย แต่ฉันอยากจับตาดูพวกคุณ
โดยที่ไม่โดนจับตามองกลับ

560
00:42:09,279 --> 00:42:12,699
หากคุณได้ใช้เวลากับพวกเราแล้ว
จะเข้าใจเองว่าทําไมเราจึงต้องระวังตัวขนาดนี้

561
00:42:14,409 --> 00:42:16,328
พวกคุณมาที่ดาวของเราเพราะอะไร

562
00:42:17,329 --> 00:42:18,330
เพราะสัญชาตญาณ

563
00:42:20,332 --> 00:42:22,876
ราวกับมีคนเรียกเราอยู่ ได้ยินรึเปล่า

564
00:42:24,044 --> 00:42:25,045
ได้ยินแล้ว

565
00:42:25,838 --> 00:42:28,549
หมายถึงเสียงเรียก เสียงของฉัน

566
00:42:28,549 --> 00:42:31,426
ดาวนี้เป็นเช่นนั้น เราเป็นที่พักพิง

567
00:42:31,426 --> 00:42:33,387
พวกคุณได้ยินข้อความต้อนรับของเรา

568
00:42:33,387 --> 00:42:38,600
พวกคุณสองคนได้ยินเสียงเพราะเป็นเหมือนเรา
มีสัมผัสทุกด้านครบถ้วน

569
00:42:38,600 --> 00:42:42,312
บางคนเรียกว่าเป็นเจตกร
แต่ฉันชอบให้เรียกว่า "ผู้เล็งเห็น"

570
00:42:42,938 --> 00:42:44,690
ฉันเป็นคนแรกที่มาถึงที่นี่

571
00:42:45,274 --> 00:42:50,112
คิดว่าอิกนิสน่าจะเป็นที่พักพิงให้เหล่าผู้เล็งเห็น
ฉันจึงเรียกทุกคนมา

572
00:42:50,737 --> 00:42:55,993
เหมือนประภาคารเรียกเรือที่ลอยผ่าน
แต่นี่ก็ยืมภาษาภาพพจน์ของคุณ

573
00:42:55,993 --> 00:42:59,746
ตัวฉันเองมักเห็นเป็นภาพ
เศษตะไบเหล็กลอยหาแม่เหล็ก

574
00:43:00,539 --> 00:43:01,623
หรือแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

575
00:43:03,083 --> 00:43:04,168
ไม่อันตรายถึงชีวิตขนาดนั้น

576
00:43:05,586 --> 00:43:12,050
แต่นั่นแหละ เมื่อเราหากันและกันพบ
เราจะปลอดภัยเข้มแข็ง

577
00:43:13,260 --> 00:43:16,180
ผู้มีพลังจิตซึ่งมีทักษะความสามารถแตกต่างกันไป

578
00:43:16,180 --> 00:43:18,849
เทพีน้อยแสนเศร้าคนนั้นคือคุณตอนเด็ก

579
00:43:19,433 --> 00:43:23,854
ความสามารถของฉันถูกตีความเป็นพลังเทพ
ความผิดซึ่งเกือบทําให้ฉันเสียสติ

580
00:43:23,854 --> 00:43:27,316
อย่าได้นําเด็กมาบูชา ไม่ดีต่อใจของเด็ก

581
00:43:28,150 --> 00:43:29,401
แต่คนส่วนใหญ่เจอมาหนักกว่านั้น

582
00:43:29,985 --> 00:43:34,823
ถูกลงทัณฑ์จากดาวของตัวเอง
ต้องหนีซมซานมาก่อนจะโดนฆ่า

583
00:43:36,658 --> 00:43:37,910
ดูรอยไหม้บนผิวของลอรอนสิ

584
00:43:42,206 --> 00:43:43,373
หรือแผลเป็นของโจไซอาห์

585
00:43:45,209 --> 00:43:47,419
คุณรู้นี่ว่าชีวิตแบบนั้นเป็นอย่างไร เกล

586
00:43:48,170 --> 00:43:50,297
ต้องหนีก่อนที่เขาจะฆ่าเราได้

587
00:43:50,923 --> 00:43:53,342
ฉันเห็นรอยแผลเล็กๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งในการหนี

588
00:43:54,676 --> 00:43:58,514
ช่างย้อนแย้งนัก
ที่ผู้เล็งเห็นกลับถูกเมินอยู่นอกสายตาพระเจ้า

589
00:43:59,223 --> 00:44:02,226
แต่ฉันเห็นคุณ แม้พระเจ้าของคุณไม่อาจเห็น

590
00:44:03,352 --> 00:44:08,857
ส่วนคุณผู้ซึ่งอยู่ชายขอบชุมชนเสมอ
อยากเข้าเป็นส่วนหนึ่งของที่นั่นสุดใจ

591
00:44:09,358 --> 00:44:10,609
คุณอ่านใจพวกเรา

592
00:44:11,735 --> 00:44:13,737
ความคิดของคุณแจ่มชัดเหมือนน้ําใส

593
00:44:14,988 --> 00:44:18,408
สิ่งที่คุณเสียไป คนที่จากไป

594
00:44:19,993 --> 00:44:23,372
ขอโทษจริงๆ ที่ต้องใช้ภาพชายของคุณนะ ซัลวอร์

595
00:44:24,414 --> 00:44:27,626
ที่จริงคุณเป็นคนใจอ่อนยิ่งกว่าที่เผยให้ใครรู้

596
00:44:28,377 --> 00:44:31,380
เออ เขาจูบฉันด้วย ขอได้รับความไปตาย

597
00:44:32,089 --> 00:44:35,968
ไม่ได้คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้น ขอโทษ

598
00:44:35,968 --> 00:44:39,930
แต่คุณโกรธมากกว่าที่เราบอกว่าคุณใจอ่อน

599
00:44:40,848 --> 00:44:41,849
ฉันชอบคุณนะ

600
00:44:44,309 --> 00:44:48,897
คุณคือคนที่สร้างภาพว่าเป็นเรย์ช
คนที่เข้ามาอยู่ในหัวผม

601
00:44:49,815 --> 00:44:55,112
ฮาริ เซลดอนมีชื่อเสียงโด่งดัง
มีการตายที่เลื่องลือแถมยังอ่านใจยากมาก

602
00:44:56,196 --> 00:44:58,407
ฉันจําเป็นต้องให้คุณ
คิดถึงการตายและการเกิดใหม่ของตัวเอง

603
00:44:58,407 --> 00:45:00,909
เพื่อจะได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

604
00:45:00,909 --> 00:45:02,995
แล้วเข้าใจหรือยัง เกิดอะไรขึ้น

605
00:45:03,495 --> 00:45:07,416
ไม่รู้เลย ในใจของฮาริขุ่นมัวดั่งน้ําโคลน

606
00:45:08,000 --> 00:45:09,835
แต่ดูออกว่าคุณมีแผน

607
00:45:10,544 --> 00:45:14,214
และคุณคิดว่าที่นี่ และกลุ่มผู้เล็งเห็นของฉัน
จะเป็นส่วนหนึ่งของแผนนั้น

608
00:45:15,507 --> 00:45:18,844
นั่นถูกต้อง ที่นี่ใช่ และพวกเขาก็ใช่

609
00:45:20,721 --> 00:45:23,098
พรุ่งนี้มาหาฉัน เราจะได้คุยกัน

610
00:45:24,016 --> 00:45:26,894
การที่พวกคุณทุกคนอยู่ตรงนี้ทําให้เครียดมาก

611
00:45:27,811 --> 00:45:29,688
เพราะคิดกันดังเหลือเกิน

612
00:45:30,981 --> 00:45:32,649
คนของฉันต้องพักก่อน

613
00:45:39,198 --> 00:45:42,201
คุณอ่านอะไรไปบ้างจากน้ําโคลนในใจผม

614
00:45:44,244 --> 00:45:45,245
อ่านได้มากพอจ้ะ

615
00:45:54,421 --> 00:45:55,422
มีอะไร

616
00:45:56,798 --> 00:45:57,799
พูดถึงสิ่งนี้เหรอ

617
00:46:00,260 --> 00:46:01,970
เชื่อว่าเขาเรียกว่าปฐมรัศมี

618
00:46:02,471 --> 00:46:03,472
ใช่ ถูกแล้ว

619
00:46:05,516 --> 00:46:07,809
ทุกคนพยายามไม่คิดถึงของสิ่งนั้นหนักมาก

620
00:46:09,478 --> 00:46:11,355
ผมได้ยินฮาริบอกให้เกลเอาไปซ่อน

621
00:46:19,571 --> 00:46:22,908
ฉันจะหาให้เจอแล้วทําลายเสีย

622
00:46:25,077 --> 00:46:27,496
จะต้องไม่มีสถาบันสถาปนาที่สอง

623
00:47:28,682 --> 00:47:30,684
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์