1
00:01:38,610 --> 00:01:42,610
Game of Thrones 1x02
The Kingsroad
2
00:01:42,620 --> 00:01:46,120
ซับไทย www.Thaisubtitle.com
3
00:02:10,760 --> 00:02:13,030
เจ้าต้องดื่ม
4
00:02:16,680 --> 00:02:18,880
ต้องกินบ้าง
5
00:02:22,480 --> 00:02:24,850
ไม่มีอย่างอื่นเหรอ
6
00:02:26,020 --> 00:02:28,520
สองสิ่งที่ดอธแรคคี
มีเหลือเฟือ
7
00:02:28,560 --> 00:02:32,330
หญ้าและม้า
คนกินหญ้าไม่ได้
8
00:02:41,340 --> 00:02:44,010
ในชาโดว์แลนด์
เลยเออชายด์ไป
9
00:02:44,040 --> 00:02:46,410
เล่ากันว่า
มีทุ่งหญ้าปีศาจ
10
00:02:46,480 --> 00:02:49,580
ลำต้นมันมีสีขาวราวกับน้ำนม
ที่เปล่งแสงในตอนกลางคืน
11
00:02:49,610 --> 00:02:52,250
มันฆ่า\
หญ้าชนิดอื่นหมดสิ้น
12
00:02:52,280 --> 00:02:54,750
ดอธแรคคีเชื่อ
ว่าวันหนึ่ง
13
00:02:54,820 --> 00:02:58,020
มันจะปกคลุมทุกสิ่ง--
นั่นจะเป็นเส้นทางหายนะของโลก
14
00:03:10,870 --> 00:03:13,070
แล้วจะชินไปเอง
15
00:03:51,170 --> 00:03:52,670
คาลลีสิ
16
00:03:52,670 --> 00:03:54,640
มือของท่าน
17
00:04:05,190 --> 00:04:07,820
พวกเรายังอยู่ไม่ไกล
จากเพนทอส ฝ่าบาท
18
00:04:07,890 --> 00:04:10,320
มาจิสเตอร์ อิลริโอ
ให้การต้อนรับได้เป็นอย่างดี
19
00:04:10,390 --> 00:04:12,390
ท่านน่าจะอยู่อย่างสบายที่นั้น
20
00:04:12,430 --> 00:04:14,830
ข้าไม่ได้สนหรอกเรื่องการต้อนรับ
หรือความสบาย
21
00:04:14,860 --> 00:04:17,330
ข้าจะอยู่กับดรอโก้
จนกว่าเขา
22
00:04:17,370 --> 00:04:19,670
ทำตามสัญญาจนสำเร็จ
และข้าได้ครองบัลลังค์
23
00:04:19,740 --> 00:04:22,070
ตามแต่ท่าน ฝ่าบาท
24
00:04:23,240 --> 00:04:25,310
มอร์มอนต์
ถึงแม้ชีวิตจะยากลำบาก
25
00:04:25,340 --> 00:04:27,740
แต่ข้าว่ามันดีกว่า
โทษประหารล่ะนะ
26
00:04:29,280 --> 00:04:31,510
ทำไมเน็ด สตาร์ค ถึงต้องการ
ตัวเจ้า
27
00:04:31,550 --> 00:04:33,510
ซื้อทาสจากพ่อค้าทาสหรือ
28
00:04:33,580 --> 00:04:36,350
ขายทาส--
29
00:04:36,420 --> 00:04:38,850
พวกโจรที่ล่วงล้ำ
ในดินแดนข้า
30
00:04:40,460 --> 00:04:43,590
ในรัชสมัยของข้า เจ้าจะไม่
ถูกลงโทษเพราะเรื่องพวกนั้น
31
00:04:43,630 --> 00:04:45,960
เจ้าวางใจได้
32
00:05:10,720 --> 00:05:13,550
หมาตัวเมียพวกนี่ดูดีกว่า
เคยน่ะ ท่านลุง
33
00:05:17,490 --> 00:05:20,090
แม่ข้ากำลังตามหาท่าน
34
00:05:20,130 --> 00:05:22,500
เราเดินทางกลับ
คิงส์แลนด์ดิ้งกันวันนี้
35
00:05:22,530 --> 00:05:25,630
ก่อนที่เจ้าจะไป เจ้าจะไปหา
ลอร์ดและท่านหญิงสตาร์ค
36
00:05:25,670 --> 00:05:27,740
แล้วมอบ
คำปลอบโยนต่อพวกเขา
37
00:05:27,770 --> 00:05:30,710
คำปลอบโยนข้าจะ
มีประโยชน์อะไร
38
00:05:32,410 --> 00:05:35,240
ไม่มี แต่เจ้า
ควรจะทำ
39
00:05:35,280 --> 00:05:37,380
การที่เจ้าหายไป
ก็มีคนสังเกตแล้ว
40
00:05:37,410 --> 00:05:39,550
เด็กผู้ชายคนนั้น
ไม่มีความหมายอะไรกับข้า
41
00:05:39,580 --> 00:05:42,020
และข้าทนเสียง
ผู้หญิงพวกนั้นคร่ำครวญไม่ได้
42
00:05:44,190 --> 00:05:46,090
พูดอีกคำ ข้าจะตบเจ้าอีก
43
00:05:46,120 --> 00:05:47,890
ข้าจะฟ้องท่านแม่!
44
00:05:48,760 --> 00:05:51,360
ไปสิ
ฟ้องนาง
45
00:05:51,390 --> 00:05:53,490
ก่อนอื่นเจ้าจงไปหา
ลอร์ดและท่านหญิงสตาร์ค
46
00:05:53,530 --> 00:05:55,530
และเจ้าจะต้องไปคุกเข่า
ต่อหน้าพวกเขา
47
00:05:55,560 --> 00:05:58,400
และบอกพวกเขาว่า
เจ้าเสียใจแค่ไหน
48
00:05:58,430 --> 00:06:01,900
และเจ้าจะสวดภาวนาให้พวกเขา\
เข้าใจไหม
49
00:06:01,940 --> 00:06:04,110
ท่านไม่--
50
00:06:04,140 --> 00:06:05,710
เจ้าเข้าใจมั้ย?
51
00:06:12,510 --> 00:06:14,680
เจ้าชายจะไม่ลืมเรื่องนี้
ท่านลอร์ดตัวจ้อย
52
00:06:14,720 --> 00:06:16,720
ข้าก็หวังเช่นนั้น
53
00:06:16,750 --> 00:06:20,250
ถ้าเขาลืม จงทำหน้าที่สนัขรับใช้ที่ดี
เตือนเขาด้วย
54
00:06:22,990 --> 00:06:26,130
อ่า ได้เวลาอาหารเช้า
55
00:06:33,170 --> 00:06:36,300
ขนมปัง
แล้วก็ปลาเล็กๆพวกนั้นอีกสองตัว
56
00:06:36,370 --> 00:06:39,770
และเบียร์หนึ่งเหยือก
เพื่อล้างปาก
57
00:06:42,340 --> 00:06:44,410
กับ เบคอน เกรียมๆ
58
00:06:44,450 --> 00:06:46,410
ไฮย่า
59
00:06:46,450 --> 00:06:49,450
- น้องชายที่รัก
- พี่น้องข้า
60
00:06:53,820 --> 00:06:55,820
เบรนจะตายหรือไม่
61
00:06:57,630 --> 00:06:59,730
เหมือนจะไม่
62
00:07:01,900 --> 00:07:05,500
- เจ้าหมายความว่าอะไร
-เมยสเตอร์บอกว่าเด็กนั่นจะรอดชีวิต
63
00:07:13,580 --> 00:07:16,640
โหดร้ายยิ่งนัก ปล่อยให้เขา
ต้องทนทรมาน
64
00:07:16,680 --> 00:07:18,450
มีเพียงเทพเจ้า
ที่รู้จริง
65
00:07:18,480 --> 00:07:21,020
พวกเราทำได้ก็แต่ ภาวนา
66
00:07:22,450 --> 00:07:25,020
เหมือนกับว่าเสน่ห์ของแดนเหนือจะ
ไม่มีผลกับเจ้าเลยนะ
67
00:07:25,050 --> 00:07:26,990
ข้าไม่อยากเชื่อ
ว่าเจ้าจะไปจริง
68
00:07:27,020 --> 00:07:29,020
มันไร้สาระ
แม้แต่กับเจ้า
69
00:07:29,060 --> 00:07:30,790
ความใคร่รู้ของเจ้า
ไปอยู่ที่ไหนเสียหมด
70
00:07:30,830 --> 00:07:35,030
สิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมี
เหล่าผู้กล้าแห่งไนท์วอท์ช
71
00:07:35,100 --> 00:07:37,630
ที่พำนักท่ามกลาง
หิมะของไวท์วอล์กเกอร์
72
00:07:37,670 --> 00:07:40,600
ได้โปรดบอกทีว่าเจ้าไม่ได้
คิดจะเข้าร่วมไนท์วอท์ช
73
00:07:40,640 --> 00:07:43,540
แล้วอยู่เป็นโสดเนี่ยนะ
เหล่าโสเภณีต้องคร่ำครวญแน่ๆ
74
00:07:43,570 --> 00:07:45,670
ตั้งแต่ที่ดอร์นจนไปถึงแคสเตอร์ลี่ ร็อค
75
00:07:45,710 --> 00:07:47,680
ไม่ ข้าแค่ต้องการขึ้นไปยืนบนกำแพงนั้น
76
00:07:47,710 --> 00:07:49,810
และฉี่ใส่ เขตที่กั้นโลกไว้
77
00:07:51,210 --> 00:07:53,880
เด็กๆไม่อยากได้ยินคำหยาบของเจ้า
78
00:07:55,720 --> 00:07:57,550
มาสิ
79
00:08:03,660 --> 00:08:07,070
ถ้าว่าเด็กคนนั้นรอด
เขาก็คงจะเป็นเด็กพิกลพิการ
80
00:08:07,070 --> 00:08:10,260
เป็นข้า ข้าขอ
ตายเสียดีกว่า
81
00:08:11,470 --> 00:08:14,740
พูดถึงคำว่า "พิกลพิการ"
ข้าไม่อาจเห็นด้วย
82
00:08:14,800 --> 00:08:18,010
ความตายเป็นคำตอบสุดท้าย
แต่ชีวิต...
83
00:08:18,040 --> 00:08:20,040
อ่า ชีวิตเป็นคำตอบที่ดิ้นได้
84
00:08:21,440 --> 00:08:22,940
ข้าหวังว่าเด็กจะฟื้นขึ้นมา
85
00:08:22,980 --> 00:08:25,580
ข้าอยากรู้นักว่า
เด็กจะพูดว่าอย่างไร
86
00:08:28,080 --> 00:08:29,950
น้องข้า
87
00:08:29,990 --> 00:08:32,650
หลายครั้งที่เจ้าทำให้
ข้าสงสัยว่าจริงๆแล้วเจ้าอยู่ข้างไหน
88
00:08:32,690 --> 00:08:35,020
พี่ข้า เจ้าสร้างแผลในใจข้า
89
00:08:35,060 --> 00:08:37,630
รู้มั้ยว่าข้ารักครอบครัวแค่ไหน
90
00:08:56,850 --> 00:08:58,080
ได้โปรด
91
00:08:58,110 --> 00:09:01,520
โอ้ ข้าจะไปเปลี่ยนชุดใหม่ ฝ่าบาท
92
00:09:01,550 --> 00:09:04,020
นี่เป็นบ้านเจ้า ข้าเป็นแขก
93
00:09:07,190 --> 00:09:09,220
หล่อเหลาใช่ไหมละ
94
00:09:09,260 --> 00:09:14,060
ข้าเสียบุตรคนแรกไป
ตัวน้อยน่ารักผมสีดำ
95
00:09:14,100 --> 00:09:17,200
เขาก็เป็นนักสู้ เช่นกัน--
96
00:09:17,230 --> 00:09:20,570
ต่อสู้กับพิษไข้
ที่พรากชีวิตเขาไป
97
00:09:20,640 --> 00:09:22,870
อภัยข้า
98
00:09:22,900 --> 00:09:24,910
มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เจ้าอยาก
ได้ยินในตอนนี้
99
00:09:24,940 --> 00:09:27,170
ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลย
100
00:09:27,210 --> 00:09:29,040
มันหลายปีมาแล้ว
101
00:09:30,610 --> 00:09:33,580
โรเบิร์ตคลั่งไปเลย
เอาแต่ชกกำแพงจนเลือดไหล
102
00:09:33,650 --> 00:09:37,490
ทำทุกอย่างที่ผุ้ชายทำ
เพื่อให้รู้ว่าเขาเสียใจแค่ไหน
103
00:09:42,360 --> 00:09:44,560
เด็กนั่น
หน้าตาเหมือนเขาเลยล่ะ
104
00:09:46,230 --> 00:09:48,930
ช่างบอบบาง....
105
00:09:49,000 --> 00:09:51,830
เหมือนลูกนกตัวแดงๆ
106
00:09:54,000 --> 00:09:58,840
พวกเขานำร่างเขาออกไป
และโรเบิร์ตกอดข้าไว้
107
00:09:58,840 --> 00:10:00,970
ข้าส่งเสียงร้อง ดิ้นรน
แต่เขาก็จับข้าไว้
108
00:10:06,210 --> 00:10:08,220
ศพเล็กๆนั่น
109
00:10:10,020 --> 00:10:12,490
พวกเขาเอาไป
และข้าไม่ได้เห็นเขาอีกเลย
110
00:10:12,520 --> 00:10:14,860
ไม่เคยไปเยี่ยม
ที่สุสาน ไม่เลย
111
00:10:25,470 --> 00:10:27,500
ข้าอ้อนวอนต่อพระแม่
ทั้งเช้าเย็น
112
00:10:27,540 --> 00:10:29,770
ให้ท่านประทานลูกคืนแก่เจ้า
113
00:10:31,740 --> 00:10:33,440
ข้าซาบซึ้งยิ่งนัก
114
00:10:33,480 --> 00:10:36,540
บางที ครั้งนี้
นางอาจจะฟังข้าบ้าง
115
00:11:27,600 --> 00:11:29,630
ดาบสำหรับใช้ที่กำแพงใช่มั้ย
116
00:11:31,770 --> 00:11:34,370
- ข้ามีอยู่แล้ว
- เยี่ยม
117
00:11:34,400 --> 00:11:37,610
- แล้วเจ้าเคยใช้มันรึยัง
- แน่นอน ข้าเคย
118
00:11:37,640 --> 00:11:39,270
ฆ่าคนน่ะ ที่ข้าหมายถึง
119
00:11:43,850 --> 00:11:46,950
มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ
ครั้งแรกที่ฆ่าคน
120
00:11:46,980 --> 00:11:50,150
ข้าแน่ใจว่าเราไม่มีความรู้สึกอะไร
ก็แค่ กระสอบเนื้อ
121
00:11:50,190 --> 00:11:53,620
เลือด กับ กระดูกนิดหน่อย
ที่ทำให้มันตั้งอยู่ได้
122
00:11:55,820 --> 00:11:57,990
ให้ข้าขอบใจเจ้าล่วงหน้า
123
00:11:58,030 --> 00:12:00,860
ที่คุ้มครองพวกเราจาก
อันตรายที่อยู่โพ้นกำแพงนั่น
124
00:12:00,900 --> 00:12:03,500
คนเถื่อน กับ พวกไนท์ วอล์กเกอร์
และอะไรพวกนั้น
125
00:12:05,630 --> 00:12:07,270
พวกเราสำนึกในความเก่งกาจ
126
00:12:07,300 --> 00:12:09,670
และแข็งแกร่งเยี่ยงเจ้า
ที่คอยปกป้องเรา
127
00:12:12,210 --> 00:12:14,980
พวกเราปกป้องอาณาจักรนี้
มากว่า 8,000 ปี
128
00:12:17,650 --> 00:12:20,180
ใช่คำว่า " พวกเรา " แล้วเหรอ
129
00:12:21,720 --> 00:12:23,380
เจ้าสาบานตนแล้วเหรอ
130
00:12:23,420 --> 00:12:24,690
ในไม่ช้านี้
131
00:12:26,990 --> 00:12:29,260
ส่งความคิดถึง
ของข้าให้พวกไนท์วอท์ชด้วย
132
00:12:29,290 --> 00:12:32,730
ข้ามั่นใจว่ามันต้องเยี่ยม
ที่ได้รับใช้ในกองกำลังที่ดีที่สุด
133
00:12:32,760 --> 00:12:34,700
แล้วถ้าไม่น่ะเหรอ
134
00:12:34,730 --> 00:12:37,600
ก็แค่ชั่วชีวิตเอง
135
00:12:56,280 --> 00:12:58,350
ขอบใจ นิมเมอร์เรีย
136
00:13:05,060 --> 00:13:08,030
เซพต้า มอร์เดน บอกว่า
ข้าต้องทำใหม่
137
00:13:08,060 --> 00:13:10,700
ของของข้ายัง
จัดไม่เรียบร้อย นางว่างั้น
138
00:13:10,730 --> 00:13:12,470
ใครจะไปสนกันว่ามันจะพับเรียบร้อยไหม
139
00:13:12,470 --> 00:13:13,900
ยังไงมันก็กองๆ
อยู่ในนั่นอยู่ดี
140
00:13:15,100 --> 00:13:16,270
ดีแล้ว
ที่เจ้ามีคนคอยช่วย
141
00:13:16,270 --> 00:13:18,110
ดูนี่นะ
142
00:13:18,140 --> 00:13:20,040
นิมเมอร์เรีย ถุงมือ
143
00:13:26,150 --> 00:13:28,150
- น่าประทับใจ
-หุบปาก
144
00:13:28,180 --> 00:13:30,780
นิมเมอร์เรีย ถุงมือ
145
00:13:32,120 --> 00:13:34,660
ข้ามีอะไรให้เจ้า
146
00:13:34,690 --> 00:13:37,020
แล้วเจ้าต้องเก็บ
มันอย่างดี
147
00:13:37,060 --> 00:13:38,860
ของขวัญเหรอ
148
00:13:38,890 --> 00:13:41,000
ปิดประตู
149
00:13:53,380 --> 00:13:55,840
นี่ไม่ใช่ของเล่น
150
00:13:58,480 --> 00:14:01,350
ระวัง อย่าให้มันบาดเจ้า
151
00:14:04,090 --> 00:14:06,250
- มันบางจัง
- เหมือนเจ้าไง
152
00:14:07,490 --> 00:14:09,360
ข้าให้ช่างตีเหล็ก
ทำให้เจ้าโดยเฉพาะ
153
00:14:09,390 --> 00:14:10,860
ถึงมันจะไม่อาจตัดหัวคนให้ขาดได้
154
00:14:10,890 --> 00:14:13,030
แต่ มันทำให้ร่างพรุนได้
ถ้าเจ้าเร็วพอ
155
00:14:13,060 --> 00:14:14,100
ข้าเร็วพออยู่แล้ว
156
00:14:14,120 --> 00:14:15,820
เจ้าต้องหมั่นฝึกซ้อมทุกวัน
157
00:14:17,000 --> 00:14:18,430
มันเป็นยังไงบ้างล่ะ
158
00:14:18,470 --> 00:14:21,140
เหมาะมือดีมั้ย
159
00:14:21,170 --> 00:14:23,340
ข้าก็ว่ายังงั้น
160
00:14:24,710 --> 00:14:27,170
บทเรียนแรก: ใช้ด้านแหลม
แทง
161
00:14:27,210 --> 00:14:29,240
ข้ารู้ว่าต้องใช้ด้านนั้น
162
00:14:34,720 --> 00:14:36,780
ข้าจะคิดถึงเจ้า
163
00:14:38,350 --> 00:14:39,790
ระวังหน่อย
164
00:14:51,000 --> 00:14:53,930
ดาบชั้นดีทุกเล่ม
มีชื่อ รู้ไหม
165
00:14:56,670 --> 00:14:59,310
ปล่อยให้
ซานซ่าใช้เข็มเย็บผ้าของนางไป
166
00:15:00,780 --> 00:15:02,910
ข้ามี
นีดเดิ้ลของตัวเองแล้ว
167
00:15:17,630 --> 00:15:19,730
ข้ามาลา
เบรน
168
00:15:19,760 --> 00:15:21,500
เจ้าบอกแล้ว
169
00:15:32,210 --> 00:15:35,240
ข้าอยากจะอยู่จนถึงตอนเจ้าฟื้น
170
00:15:38,210 --> 00:15:40,750
ข้ากำลังจะไปทางเหนือ
กับท่านลุงเบนจิน
171
00:15:40,780 --> 00:15:42,550
ข้าจะเข้าร่วมไนท์วอท์ช
172
00:15:51,460 --> 00:15:54,190
เราเคยพูดกันเสมอว่า
จะไปดูกำแพงด้วยกัน
173
00:15:54,230 --> 00:15:58,100
แต่เจ้าสามารถไปหาข้าได้ที่
ปราสาทดำ ตอนเจ้าหายดีแล้ว
174
00:15:59,930 --> 00:16:02,270
ข้าคงคล่อง
เส้นทางแล้วล่ะตอนนั้น
175
00:16:02,300 --> 00:16:05,070
ข้าจะไปเป็นพี่น้องร่วมสาบาน
ในหน่วยไนท์วอชท์
176
00:16:10,150 --> 00:16:13,180
เราจะออกไปเดินเล่นนอกกำแพงนั่น
ถ้าเจ้าไม่กลัว
177
00:16:27,800 --> 00:16:30,030
ข้าอยากให้เจ้า
178
00:16:30,100 --> 00:16:31,700
ไปซะ
179
00:17:32,030 --> 00:17:34,190
17 ปีก่อน
180
00:17:34,230 --> 00:17:36,400
ท่านขี่ม้าไปกับโรเบิรต์ บาร์เร็ตธรอน
181
00:17:38,600 --> 00:17:41,940
อีกปีให้หลัง ท่านกลับมาพร้อม
บุตรชายที่เกิดจากหญิงอื่น
182
00:17:43,400 --> 00:17:46,110
แล้วตอนนี้ ท่านกำลังจะไปอีก
183
00:17:48,780 --> 00:17:50,540
ข้าไม่มีทางเลือก
184
00:17:50,580 --> 00:17:54,450
นั่นเป็นสิ่งที่ผู้ชายชอบกล่าวเสมอ
ยามที่ชาติต้องการ
185
00:17:54,480 --> 00:17:58,050
เป็นสิ่งที่ท่านบอกครอบครัว
บอกกับตัวเอง
186
00:17:59,620 --> 00:18:01,960
ท่านไม่มีทางเลือกจริงๆเหรอ
187
00:18:01,990 --> 00:18:04,760
ท่านเลือกเองต่างหาก
188
00:18:07,900 --> 00:18:09,930
แคท--
189
00:18:15,600 --> 00:18:18,310
ข้าทำไม่ได้ เน็ด
190
00:18:21,280 --> 00:18:24,480
- ข้าทำไม่ได้จริงๆ
- ได้สิ
191
00:18:26,780 --> 00:18:28,580
ต้องได้สิ
192
00:18:52,010 --> 00:18:54,540
เจ้าลา
เบรนแล้วใช่ไหม
193
00:18:54,580 --> 00:18:57,010
เขาจะไม่ตาย ข้ารู้
194
00:18:57,050 --> 00:18:59,350
ตระกูลสตาร์ค ยากที่จะตาย
195
00:19:00,250 --> 00:19:01,950
แม่ของข้าเหรอ
196
00:19:01,980 --> 00:19:04,450
- นางมีน้ำใจมาก
- ก็ดี.
197
00:19:06,190 --> 00:19:08,460
ตอนเราพบกันครั้งหน้า
เจ้าคงอยู่ในชุดสีดำไปหมด
198
00:19:08,490 --> 00:19:10,660
มันเป็นสีของข้าอยู่แล้ว
199
00:19:11,860 --> 00:19:15,000
- โชคดี สโนว์
- เจ้าก็เช่นกัน สตาร์ค
200
00:20:07,450 --> 00:20:09,980
นี่เป็นเกียรติยิ่งใหญ่ ในการรับใช้
ในฐานะหน่วยไนท์วอชท์
201
00:20:12,020 --> 00:20:15,460
ตระกลูสตาร์ค ดูแลกำแพง
มาหลายพันปีแล้ว
202
00:20:15,490 --> 00:20:18,460
และเจ้าก็เป็นคนในตระกูลสตาร์ค
203
00:20:18,490 --> 00:20:20,730
ถึงเจ้าจะไม่ได้ใช้สกุลข้า
204
00:20:20,800 --> 00:20:22,900
แต่เจ้าก็มีสายเลือดของข้า
205
00:20:29,240 --> 00:20:31,640
แม่ข้ายังมีชีวิตอยู่ไหม
206
00:20:31,670 --> 00:20:34,880
นางรู้เรื่องข้าไหม
ว่าข้าอยู่ที่ไหน ข้าจะไปที่ไหน
207
00:20:36,480 --> 00:20:38,580
นางสนใจเกี่ยวกับข้าไหม
208
00:20:39,750 --> 00:20:42,050
ครั้งหน้าที่เรา
เจอกัน
209
00:20:42,080 --> 00:20:44,420
ข้าจะเล่า
เรื่องแม่เจ้าให้ฟัง
210
00:20:44,450 --> 00:20:46,320
นะ
211
00:20:46,350 --> 00:20:48,420
ข้าสัญญา
212
00:21:28,030 --> 00:21:31,030
พระเจ้า อย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าชนบท
213
00:21:32,800 --> 00:21:36,370
ข้าลังเลใจอยากจะทิ้งทุกคน
แล้วขี่ม้าต่อไปเรื่อย
214
00:21:38,510 --> 00:21:40,810
ข้าสองจิตสองใจ
อยากจะไปกับเจ้า
215
00:21:40,840 --> 00:21:42,880
เจ้าว่าไง
แค่เราสองคน
216
00:21:42,910 --> 00:21:45,450
เดินทางบนคิงส์โร้ด
ดาบข้างกาย
217
00:21:45,480 --> 00:21:49,050
หญิงจากโรงเตี๊ยม\
ให้ไออุ่นในยามค่ำคืน
218
00:21:49,080 --> 00:21:51,750
เจ้าน่าจะถาม
ข้าเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว
219
00:21:51,790 --> 00:21:54,650
มันมีสงครามให้สู้
ผู้หญิงให้แต่งงานด้วย
220
00:21:54,690 --> 00:21:56,760
เราไม่เคยมี
โอกาสใช้ชีวิตวัยหนุ่ม
221
00:21:56,790 --> 00:21:58,790
ข้านึกออก
สองสามโอกาสนะ
222
00:22:02,660 --> 00:22:05,330
มีผู้หญิงคนหนึ่ง
นางชื่ออะไรนะ
223
00:22:05,370 --> 00:22:07,330
หญิงสามัญชนของเจ้าน่ะ
224
00:22:07,370 --> 00:22:10,170
เบคก้าใช่มั้ย หน้าอกบึ๋ม
ให้หน้าของเจ้าฝังได้มิด
225
00:22:10,240 --> 00:22:12,540
เบสซี่
นางเป็นของเจ้า
226
00:22:12,570 --> 00:22:16,210
ใช่ เบสซี่
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับเบสซี่
227
00:22:16,240 --> 00:22:19,080
และหน้าอกนาง
228
00:22:19,110 --> 00:22:21,520
ของเจ้าชื่ออะไรน่ะ เอลีน่า
229
00:22:21,550 --> 00:22:24,620
ไม่ใช่ เจ้าบอกข้ามาครั้งหนึ่ง
เมอร์ริล
230
00:22:24,650 --> 00:22:26,690
แม่ของลูกนอกสมรสเจ้าน่ะ
231
00:22:28,320 --> 00:22:30,590
- ไวย์ล่า
- นั่นแหละ.
232
00:22:30,630 --> 00:22:32,790
นางต้องเป็นหญิง
สามัญชนที่พิเศษมาก
233
00:22:32,830 --> 00:22:35,660
ที่ทำให้ลอร์ดเอ็ดดาร์ด สตาร์คลืม
เกียรติของตนเองเสียได้
234
00:22:35,700 --> 00:22:37,930
เจ้าไม่เคยบอกข้าเลย
ว่านางหน้าตาเป็นอย่างไร
235
00:22:37,970 --> 00:22:40,330
และข้าจะไม่บอก
236
00:22:42,800 --> 00:22:44,670
เราอยู่ในสงครามตอนนั้น
237
00:22:44,710 --> 00:22:47,370
ไม่มีใครรู้ว่าเรา
จะได้กลับบ้านอีกหรือเปล่า.
238
00:22:47,410 --> 00:22:50,880
เจ้ากดดันตัวเองมากเกินไป
ตลอดแหละเจ้า
239
00:22:52,780 --> 00:22:55,980
ข้าสาบานนะว่าถ้าข้าไม่ใช่กษัตริย์
เจ้าคงต่อยข้าไปแล้ว
240
00:22:56,020 --> 00:22:59,050
สิ่งที่แย่ที่สุด
เกี่ยวกับพิธีราชาภิเษกของเจ้า
241
00:22:59,120 --> 00:23:01,660
คือข้าไม่มีวัน
ได้ต่อยเจ้าอีก
242
00:23:03,820 --> 00:23:06,390
เชื่อข้าเถอะ นั่นไม่ใช่
สิ่งที่แย่ที่สุด
243
00:23:10,360 --> 00:23:12,400
มีจดหมายมา
เมื่อคืน
244
00:23:18,470 --> 00:23:21,980
เดอแนร์รี่ ทาร์เกเรียนแต่งงาน
กับผู้นำดอธแรคคีสักคน
245
00:23:22,010 --> 00:23:24,680
แล้วอย่างไร
เราควรจะส่งของขวัญแต่งงานให้นางไหม
246
00:23:24,710 --> 00:23:26,410
มีดเป็นไง
เล่มที่คมปลาบ
247
00:23:26,450 --> 00:23:28,380
และชายกล้าเพื่อใช้มัน
248
00:23:28,450 --> 00:23:30,380
นางเป็นเพียง
เด็กสาว
249
00:23:30,420 --> 00:23:33,650
อีกไม่นานเจ้าเด็กนี่จะอ้าขา
นางแล้วเริ่มให้กำเนิด
250
00:23:33,690 --> 00:23:37,360
บอกข้าทีว่าเราจะไม่พูดเรื่องนี้
-ทำไมถึงทนฟังไม่ได้
251
00:23:37,390 --> 00:23:41,260
สิ่งที่พ่อนางทำกับครอบครัวเจ้าสิ
ที่ทนฟังไม่ได้.
252
00:23:41,300 --> 00:23:43,360
สิ่งที่เรย์การ์ ทาร์เกเรียน
ทำกับน้องสาวเจ้า
253
00:23:43,400 --> 00:23:45,530
หญิงที่ข้ารัก
254
00:23:45,570 --> 00:23:48,840
ข้าจะฆ่าทาร์เกเรียนทุกคน
ที่ข้าจับตัวได้
255
00:23:48,870 --> 00:23:51,070
แต่เจ้าจับ
ตัวคนนี้ไม่ได้ ใช่ไหมละ
256
00:23:51,110 --> 00:23:53,040
คาลโดรโก้คนนี่
257
00:23:53,070 --> 00:23:55,410
ว่ากันว่าเขามี
ทหารหนึ่งแสนคน
258
00:23:55,440 --> 00:23:58,210
ถึงดอธแรคคีจะมีเป็นล้าน
ก็ไม่ส่งผลต่อดินแดน
259
00:23:58,250 --> 00:24:01,050
ตราบใดที่พวกเขายังคง\
อยู่อีกฝั่งของทะเลแนร์โร
260
00:24:01,080 --> 00:24:03,050
พวกเขาไม่มีเรือ
โรเบิร์ต
261
00:24:03,080 --> 00:24:06,250
ยังมีหลายคนใน
เจ็ดอาณาจักรนี่ที่เรียกข้าว่าทรราชย์
262
00:24:07,790 --> 00:24:11,060
ถ้าเจ้าหนุ่มทาร์เกเรียนนั่นข้าม
ทะเลมาพร้อมกับกองทัพดอธแรคคี
263
00:24:11,090 --> 00:24:13,890
- พวกสวะนั่นจะร่วมกับเขา\
-เขาจะไม่ข้ามมา
264
00:24:15,600 --> 00:24:18,770
และถ้าสมมติเขาข้ามมา
เราจะโยนเขากลับลงทะเล
265
00:24:23,540 --> 00:24:25,640
สงครามกำลังจะเกิด เน็ด
266
00:24:25,670 --> 00:24:27,510
ข้าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
267
00:24:27,540 --> 00:24:30,080
ข้าไม่รู้ว่าเรา
ต้องต่อกรกับใคร
268
00:24:30,110 --> 00:24:31,610
แต่มันกำลังจะเกิด
269
00:25:43,350 --> 00:25:45,250
นั่งลง
270
00:25:45,290 --> 00:25:47,290
เดี๋ยวเจ้าจะได้กิน
271
00:25:50,590 --> 00:25:52,960
แก้มัดพวกเขา.
272
00:25:52,990 --> 00:25:56,460
อ้า คนข่มขืน
273
00:25:58,500 --> 00:26:02,300
พวกเขาได้ข้อเสนอแน่ละ
ตายหรือว่ากำแพง
274
00:26:02,370 --> 00:26:04,770
ส่วนมากจะเลือกตาย
275
00:26:09,410 --> 00:26:12,310
พี่น้องคนใหม่
ไม่ทำให้เจ้าประทับใจหรือ
276
00:26:15,020 --> 00:26:16,950
เรื่องน่ารัก
เกี่ยวกับไนท์วอท์ช
277
00:26:16,980 --> 00:26:20,490
เจ้าละทิ้งครอบครัวเก่า
และได้ครอบครัวใหม่ไป
278
00:26:29,160 --> 00:26:31,330
ทำไมท่านถึงอ่านหนังสือมากนัก
279
00:26:31,370 --> 00:26:34,630
มองข้าสิแล้วบอกที
ว่าเจ้าเห็นอะไร
280
00:26:35,800 --> 00:26:37,670
นี่เป็นกลลวงหรือเปล่า
281
00:26:37,740 --> 00:26:41,440
ที่เจ้าเห็นคือคนแคระ
282
00:26:41,480 --> 00:26:44,910
ถ้าข้าเกิดมาเป็นลูกชาวนา เขาคง
ทิ้งข้าให้ตายในป่าแล้ว
283
00:26:44,950 --> 00:26:48,750
อนิจจา ข้าเกิดมาเป็นเลนนิสเตอร์
แห่งแคสเตอร์ลี่ ร็อค
284
00:26:48,780 --> 00:26:51,320
เขาคาดหวังให้ข้าทำบางอย่าง
285
00:26:51,350 --> 00:26:53,790
พ่อข้าเป็นมือขวา
ของกษัตริย์มายี่สิบปี
286
00:26:53,820 --> 00:26:56,020
จนกระทั่งพี่ชายท่าน
ฆ่ากษัตริย์คนนั้น
287
00:27:01,530 --> 00:27:05,500
ใช่ จนกระทั่งพี่ข้า
ฆ่าเขา
288
00:27:07,400 --> 00:27:10,040
ชีวิตเต็มไปด้วย
เรื่องน่าขัน
289
00:27:11,240 --> 00:27:13,210
พี่สาวข้า
แต่งงานกับกษัตริย์คนใหม่
290
00:27:13,240 --> 00:27:16,440
หลานที่น่ารังเกียจของข้า
จะเป็นกษัตริย์ต่อจากเขา
291
00:27:19,050 --> 00:27:22,350
ข้าควรจะทำประโยชน์เพื่อเกียรติของ
ตระกูลบ้าง เจ้าว่าไหม
292
00:27:24,050 --> 00:27:25,990
แต่อย่างไรละ
293
00:27:26,020 --> 00:27:28,820
พี่ชายข้า
มีดาบ
294
00:27:28,860 --> 00:27:30,720
ข้ามีสมอง
295
00:27:30,790 --> 00:27:34,090
แล้วสมองต้องการหนังสือ
เหมือนที่ดาบต้องการหินลับ
296
00:27:34,130 --> 00:27:37,230
ข้าถึง
ต้องอ่านมาก จอน สโนว์
297
00:27:40,570 --> 00:27:43,040
แล้วเจ้าละ
298
00:27:43,070 --> 00:27:45,410
เรื่องราวของเจ้าเป็นอย่างไร
ลูกนอกสมรส
299
00:27:47,610 --> 00:27:50,610
ขอข้าดีๆแล้วบางที
ข้าจะบอกท่าน คนแคระ
300
00:27:54,380 --> 00:27:57,350
ลูกนอกสมรส
ที่ไม่มีสิทธิอะไรทั้งสิ้น
301
00:27:57,380 --> 00:27:59,320
เดินทางไปเข้าร่วม
302
00:27:59,350 --> 00:28:01,820
กลุ่มเก่าแก่ที่
ชื่อว่าไนท์วอท์ช
303
00:28:01,860 --> 00:28:05,830
เคียงข้างกับเพื่อนร่วมรบ
ที่กล้าหาญ
304
00:28:05,860 --> 00:28:07,930
ไนท์วอท์ชปกป้อง
อาณาจักรจาก
305
00:28:07,960 --> 00:28:11,200
ใช่ ใช่ จากชนเผ่าบูดบึ้ง
และสัตว์ในจินตนาการ
306
00:28:11,230 --> 00:28:14,670
และอสุรกายอื่นๆที่
แม่นมเล่าให้เจ้าฟัง
307
00:28:14,700 --> 00:28:17,070
เจ้าเป็นเด็กฉลาด.
308
00:28:17,100 --> 00:28:19,710
เจ้าไม่เชื่อ
เรื่องไร้สาระพวกนั้น
309
00:28:27,050 --> 00:28:30,180
ทุกอย่างดูดีขึ้นเสมอ
เมื่อดื่มไวน์
310
00:29:04,590 --> 00:29:08,450
ถึงเวลาที่เราต้องตรวจสอบบัญชี
แล้วท่านหญิง
311
00:29:08,520 --> 00:29:12,630
ท่านต้องอยากรู้แน่ๆว่า
การมาเยี่ยมของกษัตริย์ทำให้เราต้องจ่ายไปเท่าไหร่
312
00:29:14,190 --> 00:29:16,800
ไปคุยกับพูลเรื่องนั้น
313
00:29:18,130 --> 00:29:21,230
พูลลงใต้
ไปกับลอร์ด สตาร์ค ท่านหญิง
314
00:29:21,270 --> 00:29:23,970
เราต้องมีคนดูแลคนใหม่,
315
00:29:24,000 --> 00:29:27,170
และมีอีกหลายตำแหน่ง
ที่ต้องการ
316
00:29:27,210 --> 00:29:31,310
การแต่งตั้งจากเรา
-ข้าไม่สนเรื่องตำแหน่ง
317
00:29:32,610 --> 00:29:34,480
ข้าจะจัดการเอง
318
00:29:37,220 --> 00:29:39,130
เราจะจัดการเรื่องนี้
เป็นอย่างแรกพรุ่งนี้เช้า
319
00:29:39,160 --> 00:29:41,360
ขอรับ ใต้เท้า
320
00:29:43,590 --> 00:29:45,220
ท่านหญิง
321
00:29:58,110 --> 00:30:00,310
แม่ออกจาก
ห้องนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
322
00:30:00,340 --> 00:30:02,980
แม่ต้องดูแล
เขา
323
00:30:03,010 --> 00:30:04,880
เขาจะ
ไม่ตาย ท่านแม่
324
00:30:04,880 --> 00:30:07,090
เมยสเตอร์ลูวินบอกแล้วว่า
ช่วงที่เสี่ยงที่สุดผ่านไปแล้ว
325
00:30:07,090 --> 00:30:08,460
แล้วถ้าเขาคิดผิดล่ะ
326
00:30:08,550 --> 00:30:12,260
- เบรนต้องการแม่
- ริคคอนต้องการแม่
327
00:30:12,320 --> 00:30:14,250
เขาแค่หกขวบ
328
00:30:14,290 --> 00:30:17,690
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาตามข้าไปทุกหนทุกแห่ง
329
00:30:17,730 --> 00:30:20,160
- ฉวยขาข้าไว้ ร้องไห้
-ปิดหน้าต่างที
330
00:30:20,190 --> 00:30:22,360
แม่ทนไม่ได้
ทำให้พวกมันเงียบที
331
00:30:26,070 --> 00:30:28,570
ไฟไหม้
332
00:30:28,600 --> 00:30:30,770
แม่อยู่นี่
เดี๋ยวข้ากลับมา
333
00:30:48,490 --> 00:30:50,990
ท่านไม่ควร
อยู่ที่นี้
334
00:30:51,030 --> 00:30:53,730
ไม่ควรมีใคร
มีอยู่ที่นี้
335
00:30:53,790 --> 00:30:57,360
นี่คือความเมตตาแล้ว
ยังไงเขาก็ตายอยู่ดี
336
00:31:00,030 --> 00:31:02,740
ไม่
337
00:32:08,470 --> 00:32:12,240
- เจ้าเคยเห็นมังกรไหม
-มังกรหมดไปแล้ว คาลลีสิ
338
00:32:12,270 --> 00:32:15,310
ทุกทีเลยหรือ
แม้แต่ดินแดนตะวันออก
339
00:32:15,340 --> 00:32:18,280
ไม่มีมังกรแล้ว
ผู้กล้าสังหารมัน
340
00:32:18,310 --> 00:32:21,510
-เป็นที่รู้กัน
-เป็นที่รู้กัน
341
00:32:21,550 --> 00:32:25,590
พ่อค้าจากการ์ธบอกข้าว่า
มังกรมาจากดวงจันทร์
342
00:32:25,620 --> 00:32:27,950
ดวงจันทร์หรือ
343
00:32:28,020 --> 00:32:30,190
เขาบอกว่าดวงจันทร์
เป็นไข่มังกร คาลลีสิ
344
00:32:30,220 --> 00:32:33,260
แต่ก่อนในท้องฟ้ามี
ดวงจันทร์อยู่สองดวง
345
00:32:33,290 --> 00:32:37,130
แต่ดวงหนึ่งเข้าใกล้
ดวงอาทิตย์มากเกินไป มันจึงฟักตัวจากความร้อน
346
00:32:37,160 --> 00:32:40,400
และมังกรนับพันตัว
ออกมาจากดวงจันทร์
347
00:32:40,430 --> 00:32:42,370
และพวกมันได้ดื่มไฟจาก
ดวงอาทิตย์
348
00:32:42,400 --> 00:32:45,300
ดวงจันทร์ไม่ใช่ไข่มังกร
349
00:32:45,340 --> 00:32:48,170
ดวงจันทร์คือเทพี
เจ้าสาวของดวงอาทิตย์
350
00:32:48,210 --> 00:32:50,980
-เป็นที่รู้กัน
-เป็นที่รู้กัน
351
00:32:52,510 --> 00:32:54,480
ปล่อยให้ข้าอยู่กับนาง
352
00:33:02,320 --> 00:33:05,590
ทำไมพ่อค้าจากการ์ธ
ถึงเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าฟัง
353
00:33:05,630 --> 00:33:08,830
ผู้ชายชอบพูด
เวลาที่พวกเขามีความสุข
354
00:33:08,860 --> 00:33:10,900
ก่อนที่พี่ชายท่าน
ซื้อตัวข้ามาให้ท่าน
355
00:33:10,930 --> 00:33:13,000
งานของข้าคือ
การทำให้ผู้ชายมีความสุข
356
00:33:13,070 --> 00:33:16,240
- ตอนนั้นเจ้าอายุเท่าไหร่
- เก้าปี
357
00:33:16,270 --> 00:33:18,270
ตอนที่แม่ขายข้าให้กับ
เรือนให้ความสุข
358
00:33:18,310 --> 00:33:19,810
เก้าปี
359
00:33:19,840 --> 00:33:23,280
ข้าไม่ได้แตะต้องผู้ชายจนกระทั่งอีกสามปี คาลลีสิ
360
00:33:23,310 --> 00:33:24,840
ก่อนอื่น
361
00:33:24,880 --> 00:33:26,850
ท่านต้องเรียนรู้
362
00:33:29,680 --> 00:33:33,190
เจ้าสอนข้าทำให้
คาลมีความสุขได้ไหม
363
00:33:34,390 --> 00:33:38,290
- เจ้าคะ
-ต้องใช้เวลาถึงสามปีหรือเปล่า
364
00:33:39,690 --> 00:33:41,360
ไม่
365
00:34:02,820 --> 00:34:05,020
ยินดีต้อนรับ
366
00:35:35,410 --> 00:35:38,980
สิ่งที่ข้าจะบอกพวกเจ้า
จะต้องเป็นความลับระหว่างเรา
367
00:35:40,480 --> 00:35:43,120
ข้าไม่คิดว่าเบรน
ตกลงมาจากหอคอยนั่น
368
00:35:44,320 --> 00:35:46,320
ข้าคิดว่าเขาถูกโยนลงมา
369
00:35:47,650 --> 00:35:50,420
เด็กนั่น\
ปีนป่ายเก่งเสมอ
370
00:35:50,460 --> 00:35:53,190
บางคน
พยายามฆ่าเขาถึงสองครั้ง
371
00:35:53,230 --> 00:35:56,330
ทำไมกัน
ทำไมถึงต้องฆ่าเด็กตัวเล็กๆ
372
00:35:56,360 --> 00:35:59,100
นอกเสียจากเขาเห็น
บางอย่างที่ไม่ควรจะเห็น
373
00:35:59,130 --> 00:36:01,830
- เห็นอะไรหรือ ท่านหญิง
- ข้าก็ไม่รู้
374
00:36:03,400 --> 00:36:05,640
แต่ข้าขอเสี่ยงชีวิตข้าว่า
มันต้องเกี่ยวกับพวกเลนนิสเตอร์
375
00:36:05,670 --> 00:36:09,110
เรามีเหตุผลอยู่แล้ว
ที่จะสงสัยความภักดีของพวกนั่นต่อกษัตริย์
376
00:36:09,140 --> 00:36:11,440
ท่านได้สังเกตมีดสั้นที่
ฆาตกรใช้หรือไม่
377
00:36:11,480 --> 00:36:13,910
มันดีเกินกว่า
จะเป็นอาวุธของชายผู้นั้น
378
00:36:13,950 --> 00:36:17,250
ตัวมีดเป็นเหล็กแวร์เลียเรียน
ด้ามจับเป็นกระดูกมังกร
379
00:36:17,280 --> 00:36:19,190
ใครบางคนให้เขามา
380
00:36:20,590 --> 00:36:24,120
พวกเขามาบ้านเขา
และพยายามฆ่าน้องชายข้าเนี่ยนะ
381
00:36:24,160 --> 00:36:26,380
ถ้าเขาต้องการสงครามนัก
382
00:36:26,400 --> 00:36:28,090
ถ้ามันต้องเป็นเช่นนั้น ท่านรู้ว่า
ข้าอยู่ข้างท่าน
383
00:36:28,100 --> 00:36:30,960
อะไรกัน จะเกิดสงครามขึ้น
ในก็อดส์วู้ดรึ
384
00:36:31,000 --> 00:36:32,970
ฮึ
385
00:36:33,000 --> 00:36:35,970
ง่ายมากที่คำกล่าวเกี่ยวกับสงคราม
ทำให้เกิดสงคราม
386
00:36:36,000 --> 00:36:38,040
เรายังไม่รู้
ว่าความจริงเป็นอย่างไร.
387
00:36:38,110 --> 00:36:40,640
ลอร์ดสตาร์ค
ต้องได้รู้เรื่องนี้
388
00:36:40,670 --> 00:36:43,610
ข้าไม่เชื่อใจ
ให้นกส่งข่าว
389
00:36:43,640 --> 00:36:45,540
- ข้าจะไปที่คิงส์แลนด์ดิ้ง
- ไม่
390
00:36:45,580 --> 00:36:48,880
จะต้องมี
สตาร์คอยู่ที่วินเทอร์เฟล
391
00:36:48,920 --> 00:36:51,220
- ข้าจะไปเอง
- ไม่ได้นะท่านแม่
392
00:36:51,280 --> 00:36:53,420
ข้าต้องไป
393
00:36:53,450 --> 00:36:56,160
ข้าจะจัดการกลุ่ม
ทหารไปคุ้มครองท่าน
394
00:36:56,190 --> 00:36:58,690
กลุ่มคนที่มากมายจะ
ดึงดูดความสนใจเกินไป
395
00:36:58,730 --> 00:37:01,030
ข้าไม่ต้องการให้พวกเเลนนิสเตอร์สรู้ว่าข้ามา
396
00:37:01,060 --> 00:37:02,900
อย่างน้อยให้ข้าติดตามท่านไปเถอะ
397
00:37:02,930 --> 00:37:05,830
ที่คิงส์โร้ดอาจอันตรายเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว
398
00:37:09,570 --> 00:37:11,900
แล้ว แบรน ล่ะท่านแม่
399
00:37:13,440 --> 00:37:16,540
ข้าอ้อนวอนเทพทั้งเจ็ด
มามากกว่าเดือนแล้ว
400
00:37:17,710 --> 00:37:21,080
ชีวิตของแบรนอยู่ในมือของพวกเขาแล้ว
401
00:38:19,770 --> 00:38:22,040
ไม่ใช่ คาลีซี
402
00:38:22,080 --> 00:38:24,880
เจ้าต้องมอง
ที่ตาของเขาตลอด
403
00:38:24,910 --> 00:38:26,950
ความรักสัมผัสรับรู้จากสายตา
404
00:38:26,980 --> 00:38:31,420
ลือกันว่าอิโรเจนเนียแห่งลีส์
จัดการผู้ชาย
405
00:38:31,450 --> 00:38:33,490
ได้ด้วยเพียงสายตา
406
00:38:33,520 --> 00:38:35,820
จัดการผู้ชาย
407
00:38:37,320 --> 00:38:39,430
อ้อ
408
00:38:39,460 --> 00:38:44,000
กษัตริย์ทั้งหลายเดินทาง
ข้ามโลกเพียงแค่ได้อยู่คืนเดียวกับนาง
409
00:38:44,030 --> 00:38:46,670
เมจิสเตอร์ขาย
ปราสาทของตัวเอง
410
00:38:46,700 --> 00:38:50,440
คาลนับพันทำลายศัตรูนาง
แค่เพียงได้นางมาแนบกายไม่กี่ชั่วยาม
411
00:38:50,470 --> 00:38:54,240
ว่ากันว่าชายนับพันมาสู่ขอนาง
412
00:38:54,270 --> 00:38:57,110
แต่นางปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด
413
00:38:57,140 --> 00:39:00,710
อื่ม..นางดูเป็นสตรีที่น่าสนใจ
414
00:39:00,750 --> 00:39:02,680
ข...ข้าไม่คิดว่า
415
00:39:02,720 --> 00:39:04,980
โดรโกจะพอใจนะ
ถ้าข้าอยู้ข้างบน
416
00:39:05,020 --> 00:39:07,520
เจ้าจะทำให้เขาชอบ คาลีซี
417
00:39:07,550 --> 00:39:09,790
ผู้ชายมักต้องการในสิ่งที่ตนไม่เคยมี
418
00:39:09,820 --> 00:39:13,030
และดอธแรคคีร่วมรักกับทาส
เหมือนดั่งสุนัขกับหมาตัวเมีย
419
00:39:13,060 --> 00:39:16,530
ท่านเป็นทาสหรือ
คาลลีสิ
420
00:39:27,140 --> 00:39:30,010
อย่างนั้น อย่าร่วมรักเหมือนเป็นทาส
421
00:39:38,390 --> 00:39:40,750
ดีมาก คาลีซี
422
00:39:40,790 --> 00:39:42,960
อยู่ข้างนอกเขาเป็นคาลผู้ยิ่งใหญ่
423
00:39:42,990 --> 00:39:47,060
แต่ในเต็นท์นี้
เขาเป็นของท่าน
424
00:39:47,090 --> 00:39:49,330
ข..ข้าไม่คิดว่า
425
00:39:49,360 --> 00:39:51,430
นี่จะเ็ป็นวิถีของพวก ดอธแรคคี
426
00:39:51,460 --> 00:39:54,030
ถ้าเขาต้องการในแบบของดอธแรคคีี
427
00:39:54,070 --> 00:39:57,070
เขาจะแต่งงานกับเจ้าเพื่ออะไรเล่า
428
00:40:45,520 --> 00:40:48,390
ไม่
429
00:40:50,790 --> 00:40:52,690
ไม่
430
00:40:52,730 --> 00:40:57,400
คืนนี้
ข้าจะมองหน้าท่าน
431
00:42:43,840 --> 00:42:45,670
ข้าขอโทษ
432
00:42:49,510 --> 00:42:51,840
ข้าทำให้เจ้ากลัว
ขนาดนั้นเลยเหรือ
433
00:42:53,550 --> 00:42:56,320
หรือว่าเป็นเขา
ที่ทำให้เจ้ากลัว
434
00:42:56,350 --> 00:42:58,950
ข้ายังกลัวเขาเลย
435
00:42:58,990 --> 00:43:01,450
ดูหน้าตาเขาสิ
436
00:43:01,490 --> 00:43:04,260
ข้าขออภัย
ถ้า้ข้าทำให้ท่านไม่พอใจ
437
00:43:10,860 --> 00:43:12,830
ทำไมเขาถึงไม่พูดกับข้า?
438
00:43:12,830 --> 00:43:15,030
20 ปีมานี้เขาไม่ได้พูดมากนักหรอก
439
00:43:15,030 --> 00:43:18,100
ตั้งแต่ถูกพระราชาตัดลิ้นด้วยคีมหนีบ
440
00:43:18,140 --> 00:43:20,870
แต่เขาสื่อสารด้วยดาบ
เก่งทีเดียวละ
441
00:43:20,910 --> 00:43:24,680
เซอร์อิลลิน เพน\
ผู้ประหารของกษัตริย์
442
00:43:26,180 --> 00:43:28,310
เพชรฆาต
ราชสำนัก
443
00:43:29,620 --> 00:43:32,790
มีอะไรหรือ แม่หญิงของข้า
444
00:43:34,350 --> 00:43:36,420
สุนัขรับใช้ข้าทำให้ท่านกลัวหรือ
445
00:43:36,460 --> 00:43:38,160
ไสหัวไปเสีย เจ้าหมา
446
00:43:38,190 --> 00:43:40,860
เจ้าทำให้
แม่หญิงของข้ากลัว
447
00:43:43,060 --> 00:43:45,200
ข้าไม่ชอบเลย
เวลาเห็นเจ้ารู้สึกไม่ดี
448
00:43:47,700 --> 00:43:49,500
อาทิตย์ส่องแสงเสียที
449
00:43:49,540 --> 00:43:51,300
ไปเดินเล่นกับข้านะ
450
00:43:53,240 --> 00:43:55,370
อยู่นิ่งๆนะ เลดี้
451
00:44:12,030 --> 00:44:14,230
ข้าไม่ควรดื่มแล้วล่ะ
452
00:44:14,260 --> 00:44:16,630
ท่านพ่ออนุญาตให้เราดื่มได้ถ้วยเดียวที่โต๊ะอาหาร
453
00:44:16,660 --> 00:44:19,730
เจ้าหญิงของข้าดื่มได้มากเท่าที่นางต้องการ
454
00:44:32,150 --> 00:44:34,910
ไม่ต้องห่วง
อยู่กับข้าเจ้าจะปลอดภัย
455
00:44:35,920 --> 00:44:38,020
เจ้าแพ้ข้าแน่
456
00:44:43,190 --> 00:44:46,120
- อาร์ย่า
- โอ๊ย!
457
00:44:46,160 --> 00:44:47,730
เจ้ามาทำอะไรที่นี่
458
00:44:47,760 --> 00:44:50,230
- ไปไกลๆเลย
- น้องสาวเจ้างั้นเหรอ?
459
00:44:53,970 --> 00:44:56,770
-แล้วเจ้าละเป็นใคร
-ไมคาห์ขอรับ
460
00:44:56,800 --> 00:44:58,900
- เขาเป็นลูกคนขายเนื้อ
-เขาเป็นเพื่อนข้า
461
00:44:58,940 --> 00:45:02,410
ลูกคนขายเนื้อที่อยาก
เป็นอัศวินงั้นเรอะ
462
00:45:04,010 --> 00:45:06,850
หยิบดาบเจ้าขึ้นมา ลูกคนขายเนื้อ
ดูสิฝีมือเจ้าจะยอดเยี่ยมเท่าใด
463
00:45:06,880 --> 00:45:09,480
นางขอให้ข้าฝึกด้วย ใต้เท้า
นางขอให้ข้าฝึกด้วย
464
00:45:09,520 --> 00:45:11,480
ข้าเป็นเจ้าชาย
465
00:45:11,520 --> 00:45:13,450
ไม่ใช่ ใต้เท้าของเจ้า
466
00:45:13,490 --> 00:45:17,090
ข้าบอกให้เจ้า
หยิบดาบขึ้นมา
467
00:45:17,160 --> 00:45:19,490
มันไม่ใช่ดาบ พระองค์
มันเป็นแค่แท่งไม้เท่านั้น
468
00:45:19,530 --> 00:45:21,390
แล้วเจ้าก็ไม่ใช่อัศวิน
469
00:45:22,730 --> 00:45:24,960
เป็นแค่ลูกคนขายเนื้อ
470
00:45:25,000 --> 00:45:28,030
คนที่เจ้าตีเมื่อกี้
เธอเป็นน้องสาวของแม่หญิงของข้า เจ้ารู้รึเปล่า?
471
00:45:28,070 --> 00:45:30,400
- หยุดนะ!
-อาร์ย่า เจ้าอย่ายุ่ง
472
00:45:31,340 --> 00:45:33,110
ข้าไม่ทำมัน...
473
00:45:33,140 --> 00:45:34,740
แรงหรอก
474
00:45:43,250 --> 00:45:44,520
อาร์ย่า!
475
00:45:45,520 --> 00:45:46,920
เจ้าเด็กบ้านี่
476
00:45:46,950 --> 00:45:48,850
ไม่นะ หยุดนะ
ทั้งคู่เลย
477
00:45:48,890 --> 00:45:52,220
เจ้าทำเสียเรื่อง
เจ้าทำเสียเรื่องหมดแล้ว!
478
00:45:52,260 --> 00:45:54,890
ข้าจะฆ่าเจ้า
เจ้าเด็กบ้า
479
00:45:57,600 --> 00:45:59,700
- อาร์ย่า
- ไนมีเรีย!
480
00:45:59,730 --> 00:46:02,300
- อาร์ย่า
- ไนมีเรีย!
481
00:46:07,170 --> 00:46:09,110
อย่านะ
482
00:46:09,140 --> 00:46:11,740
อย่า
ได้โปรด อย่า
483
00:46:11,780 --> 00:46:14,210
อาร์ย่า อย่าทำอะไรเขานะ
484
00:46:32,800 --> 00:46:36,270
เจ้าชายของข้า เจ้าชายที่น่าสงสารของข้า
พวกนั้นช่างทำกับท่านได้
485
00:46:36,300 --> 00:46:38,740
อยู่นี่นะเจ้าคะ ข้าจะกลับไป
เรียกคนมาช่วยท่าน
486
00:46:38,770 --> 00:46:40,110
ก็ไปสิ!
487
00:46:41,910 --> 00:46:44,340
อย่ามาถูกตัวข้า
488
00:46:46,350 --> 00:46:49,310
เจ้าหมาป่าไม่ได้อยู่แถวนี้
ดูตามกระแสน้ำไปสิ
489
00:46:55,320 --> 00:46:59,290
เจ้าต้องไปนะ
พวกเขาต้องฆ่าเจ้าแน่ที่เจ้าทำร้ายจอฟฟรีย์
490
00:46:59,330 --> 00:47:01,460
ไปสิ วิ่ง
491
00:47:04,560 --> 00:47:06,730
ไปสิ
ไปเดี่ยวนี้!
492
00:47:08,840 --> 00:47:11,300
- มันเป็นไดร์วูฟ
- ข้าจะดูตรงนี้.
493
00:47:16,880 --> 00:47:20,480
ข้าว่าข้าได้ยินเสียงบางอย่าง
494
00:47:22,050 --> 00:47:23,680
ไปสิ!
495
00:47:35,660 --> 00:47:38,800
อาร์ย่า
496
00:47:38,830 --> 00:47:43,540
-อารย่า
-อารย่า
497
00:47:43,570 --> 00:47:46,470
อาร์ย่า!
498
00:47:47,610 --> 00:47:49,680
อาร์ย่า!
499
00:47:49,710 --> 00:47:51,440
อาร์ย่า!
500
00:47:51,480 --> 00:47:53,410
ใต้เท้า
501
00:47:53,450 --> 00:47:55,850
นายท่าน!
พวกเขาเจอเธอแล้วขอรับ
502
00:47:55,880 --> 00:47:58,350
เธอปลอดภัยดี
503
00:47:58,380 --> 00:47:59,900
เธออยู่ที่ไหน?
504
00:47:59,930 --> 00:48:01,650
นางถูกนำตัว
ไปหากษัตริย์ทันที
505
00:48:01,710 --> 00:48:03,540
- ใครพาเธอไป?
- พวกแลนนิสเตอร์สเป็นคนพบเธอ
506
00:48:03,820 --> 00:48:05,990
- อาร์ย่า
-เอาละ เดินทางกลับ.
507
00:48:06,060 --> 00:48:08,440
พระราชินีรับสั่ง
ให้นำตัวเธอมาให้พระราชาทันที
508
00:48:08,660 --> 00:48:10,890
กลับ \
กลับไปที่โรงเตี๊ยม
509
00:48:11,100 --> 00:48:12,960
ทุกคนกลับไป
510
00:48:20,610 --> 00:48:22,470
ข้าขอโทษ ขอโทษ
ขอโทษ
511
00:48:22,510 --> 00:48:24,240
- เจ้าบาดเจ็บหรือไม่
-ไม่.
512
00:48:24,280 --> 00:48:26,810
ไม่เป็นไร
513
00:48:28,510 --> 00:48:31,250
ทำอย่างนี้
หมายความว่าอย่างไร?
514
00:48:31,320 --> 00:48:34,040
ทำไมไม่พาลูกสาวข้า
มาหาข้าในทันที?
515
00:48:34,410 --> 00:48:36,050
กล้าดียังไง
เจ้าจึงพูดกับพระราชาด้วยวาจาแบบนี้
516
00:48:36,080 --> 00:48:37,280
เจ้าเงียบเถอะน่า
517
00:48:38,220 --> 00:48:41,130
ขอโทษทีเน็ด
ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้แม่หนูกลัว
518
00:48:41,160 --> 00:48:43,430
แต่เราต้องรีบจัดการเรื่องนี้
ให้จบๆไปซะ
519
00:48:43,500 --> 00:48:47,070
ลูกสาวเจ้ากับเด็กนั่น
โจมตีลูกชายข้า
520
00:48:47,100 --> 00:48:49,740
สัตว์ป่าของนาง
เกือบจะฉีกแขนเขา
521
00:48:49,770 --> 00:48:51,700
ไม่จริง
522
00:48:51,740 --> 00:48:54,210
นางแค่
กัดเขานิดหน่อย
523
00:48:54,240 --> 00:48:57,840
- เขาทำร้ายไมคาห์
-จอฟบอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น
524
00:48:57,880 --> 00:48:59,780
เจ้ากับเด็กนั่น
ใช้ไม้ตีเขา
525
00:48:59,810 --> 00:49:02,680
- แล้วเจ้าก็ปล่อยให้หมาป่าขย้ำเขา
-ไม่จริง
526
00:49:02,720 --> 00:49:04,340
เรื่องจริง
527
00:49:04,370 --> 00:49:06,120
พวกเขาโจมตีข้าแล้วนาง
โยนดาบข้าลงแม่น้ำ
528
00:49:06,120 --> 00:49:07,390
-คนโกหก
-เงียบนะ
529
00:49:07,420 --> 00:49:08,820
พอแล้ว
530
00:49:08,860 --> 00:49:11,890
เขาบอกข้าอย่าง
นางบอกข้าอีกอย่าง
531
00:49:11,920 --> 00:49:14,290
นรกเถอะ
ข้าควรจะทำอย่างไร
532
00:49:16,360 --> 00:49:18,420
ลูกสาวเจ้า
อีกคนอยู่ไหน เน็ด
533
00:49:18,450 --> 00:49:19,800
นอนหลับอยู่บนเตียง
534
00:49:20,260 --> 00:49:21,560
เธอเปล่า
535
00:49:22,450 --> 00:49:24,790
ซานซ่า มานี่ ที่รัก
536
00:49:34,750 --> 00:49:36,750
เอาล่ะ
537
00:49:37,650 --> 00:49:39,720
บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น
538
00:49:39,750 --> 00:49:41,820
บอกมาให้หมด \
เเละพูดตามจริงด้วย
539
00:49:41,850 --> 00:49:44,490
ความผิดใหญ่หลวงนะ
การโกหกต่อกษัตริย์
540
00:49:52,900 --> 00:49:54,830
ข้าไม่รู้
541
00:49:54,870 --> 00:49:58,300
ข้าใจไม่ได้
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
542
00:49:59,210 --> 00:50:01,670
- ข้าไม่เห็น
-โกหก
543
00:50:01,710 --> 00:50:03,180
- โกหก โกหก
-อาร์ย่า
544
00:50:03,210 --> 00:50:05,510
- นี่! หยุดได้แล้ว พอได้แล้ว
- โกหก โกหก โกหก!
545
00:50:05,550 --> 00:50:09,910
- หยุดนะ อาร์ย่า!
- เธอก็ร้ายเหมือนกับสัตว์เลี้ยงของเธอนั่นแหละ
546
00:50:09,980 --> 00:50:10,980
ข้าต้องการให้เธอถูกลงโทษ
547
00:50:11,080 --> 00:50:13,740
เจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร
เฆี่ยนนางไปตลอดทางเรอะ
548
00:50:14,260 --> 00:50:16,960
ให้ตายสิ แค่เด็กๆทะเลอะกัน
จบเรื่องได้แล้ว
549
00:50:17,000 --> 00:50:19,600
จอฟฟรีย์ ต้องอยู่กับแผลเป็นนี้
ไปตลอดชีวิตเขานะ
550
00:50:21,270 --> 00:50:24,900
เจ้าปล่อยให้
เด็กสาวตัวน้อยนั่นปลดอาวุธเจ้า?
551
00:50:30,910 --> 00:50:34,050
เ็น็ด คอยดูแลอบรมลูกสาวของเจ้า
552
00:50:34,080 --> 00:50:36,950
- ข้าก็จะอบรมลูกชายข้าเหมือนกัน
-ด้วยความยินดี ฝ่าบาท
553
00:50:38,190 --> 00:50:40,820
แล้วไดร์วูลฟ์นั่นล่ะ
554
00:50:40,860 --> 00:50:43,460
จะทำเช่นไรกับ
สัตว์ที่ทำร้ายลูกชายข้า
555
00:50:46,330 --> 00:50:48,830
ข้าลืมเกี่ยวกับ\
หมาป่าบ้านั่นเสียสนิท
556
00:50:48,860 --> 00:50:51,630
เราไม่พบร่องรอย
ของไดร์วูลฟ์ ฝ่าบาท
557
00:50:51,670 --> 00:50:54,930
ไม่หรือ
งั้นช่วยไม่ได้
558
00:50:54,970 --> 00:50:57,140
เรามีหมาป่าอีกตัวหนึ่ง
559
00:51:00,440 --> 00:51:02,080
ตามประสงค์
560
00:51:02,110 --> 00:51:05,310
- ท่านคงไม่ได้หมายถึง
- ไดร์วูลฟ์ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง
561
00:51:05,350 --> 00:51:07,780
หาหมาให้นาง
จะดีกว่านะ
562
00:51:08,920 --> 00:51:11,280
เขาไม่ได้หมายถึงเลดี้
ใช่ไหม
563
00:51:11,320 --> 00:51:14,320
ไม่ ไม่ใช่เลดี้
เลดี้ไม่ได้กัดใคร
564
00:51:14,360 --> 00:51:16,260
- นางเชื่อฟัง
-เลดี้ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
565
00:51:16,290 --> 00:51:19,660
-ปล่อยนางไปนะ
-หยุดพวกเขา อย่าปล่อยให้เขาทำ.
566
00:51:19,730 --> 00:51:22,460
ได้โปรด ได้โปรดเถอะ
เลดี้ ไม่ได้ทำอะไร
567
00:51:22,500 --> 00:51:24,000
คำสั่งของท่าหรือ
568
00:51:25,070 --> 00:51:26,600
ฝ่าบาท
569
00:51:33,010 --> 00:51:36,540
- เจ้าสัตว์ร้ายนั่นอยู่ที่ไหน? \
- ถูกล่ามโซ่ไว้ข้างนอก พะยะค่ะ
570
00:51:36,580 --> 00:51:38,750
เซอร์อิลลิน
ช่วยจัดการให้ข้าที
571
00:51:38,780 --> 00:51:41,080
ไม่
572
00:51:41,120 --> 00:51:43,480
จอรี่
573
00:51:44,590 --> 00:51:46,620
พาเด็กๆไปที่ห้อง
574
00:51:50,830 --> 00:51:53,430
ถ้ามันจำเป็นต้องทำอย่างนี้
575
00:51:53,460 --> 00:51:55,430
ข้าจะเป็นคนลงมือเอง
576
00:51:55,460 --> 00:51:57,660
เป็นกลลวงหรือเปล่า
577
00:51:57,700 --> 00:52:00,630
เจ้าหมาป่านี้มาจากทางเหนือ
578
00:52:00,670 --> 00:52:03,770
นางสมควรได้รับ
มากกว่าคนฆ่าสัตว์
579
00:52:37,140 --> 00:52:39,070
เด็กนั่น
580
00:52:39,140 --> 00:52:40,810
เจ้าไล่ตามเขารึ
581
00:52:40,840 --> 00:52:42,980
เขาหนี
582
00:52:43,010 --> 00:52:44,710
แต่หนีได้ไม่เร็วพอ..
583
00:54:15,230 --> 00:54:19,230
โปรดติดตามตอนต่อไป
584
00:54:23,000 --> 00:54:27,000
www.thaisubtitle.com
585
00:54:31,000 --> 00:54:35,000
บรรยายไทยโดย
Darken, 5HAD03, LTN, benter