1
00:00:00,790 --> 00:00:03,100
เขาโจมตีน้องชายของข้าคนหนึ่ง
และลักพาตัวอีกคนหนึ่งไป 

2
00:00:03,360 --> 00:00:04,960
บอกให้ภรรยาเจ้าส่งตัว 

3
00:00:04,980 --> 00:00:07,780
เดอะ อิมพ์กลับมา
ที่คิงส์แลนด์ดิ้ง 

4
00:00:08,070 --> 00:00:09,570
แล้วเรื่องเจมี่ เลนนิสเตอร์เล่า 

5
00:00:09,610 --> 00:00:13,110
ข้าติดหนี้ครึ่งอาณาจักร
กับพ่อบรรลัยของเขา 

6
00:00:13,150 --> 00:00:14,840
เราจะคุยกันเมื่อ
ข้ากลับมาจากล่าสัตว์ 

7
00:00:14,840 --> 00:00:16,060
ล่าสัตว์หรือ 

8
00:00:16,080 --> 00:00:18,100
เจ้าจะต้องนั่งบัลลังก์
ตอนที่ข้าไม่อยู่ 

9
00:00:18,100 --> 00:00:20,090
ท่านถูกกล่าวหา 

10
00:00:20,090 --> 00:00:22,790
ว่าจ้างชายมาสังหาร
บุตรชายข้า เเบรนด์ ในเตียงเขา 

11
00:00:22,890 --> 00:00:24,890
ข้าต้องการ
การไต่สวนผ่านการประลอง 

12
00:00:24,930 --> 00:00:27,800
- ท่านได้สิทธินั้น
- ข้าขออาสาสมัครได้หรือไม่ 

13
00:00:27,830 --> 00:00:30,770
ข้าจะสู้เพื่อคนแคระนี่เอง 

14
00:00:30,800 --> 00:00:34,110
แกรนด์เมยสเตอร์ไฟเซล
ส่งข่าวไปยังเคสเตอร์ลี่ ร็อค 

15
00:00:34,140 --> 00:00:36,980
แจ้งแก่ไทวิน เลนนิสเตอร์ว่า
เราเรียกตัวเขามายังราชสำนัก 

16
00:00:37,010 --> 00:00:39,410
เพื่อตอบรับความผิด
ของเกรย์กอร์ คลีเกน  

17
00:00:39,450 --> 00:00:41,520
มิฉะนั้นจะถูกถือว่าเป็นศัตรู
ต่อราชบัลลังก์ 

18
00:00:41,550 --> 00:00:43,550
และผู้ทรยศต่อดินแดน 

19
00:00:43,590 --> 00:00:46,020
เริ่มได้ 

20
00:00:53,560 --> 00:00:55,360
พ่อจะส่งเจ้าทั้งคู่
กลับไปวินเทอร์เฟล 

21
00:00:55,400 --> 00:00:57,600
อะไรนะ ข้าต้องแต่งงาน
กับเจ้าชายจอฟฟรีย์ 

22
00:00:57,630 --> 00:01:00,200
เขาจะเป็นกษัตริย์
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมี ราชสีห์สีทอง 

23
00:01:00,230 --> 00:01:03,170
และข้าจะมอบบุตร
ผมสีทองสลวยหลายๆคนให้แก่เขา 

24
00:01:03,200 --> 00:01:05,730
"ลอร์ดออริส บาราธอร์น
ผมสีดำ" 

25
00:01:05,770 --> 00:01:07,940
"ลอร์ดเอ็กเซล บาราธอร์น
ผมสีดำ" 

26
00:01:07,970 --> 00:01:10,370
"โรเบิร์ต บาราธอร์น
ผมสีดำ" 

27
00:01:10,410 --> 00:01:13,910
"จอฟฟรีย์ บาราธอร์น
ผมสีทอง" 

28
00:01:13,940 --> 00:01:17,250
ข้าต้องการสิ่งที่เราตกลงกันไว้
ข้าต้องการมงกุฎอย่างที่เขาสัญญา 

29
00:01:19,020 --> 00:01:22,150
- ไม่เอานะ แดนนี่ ได้โปรด
- มงกุฎแด่กษัตริย์ 

30
00:01:25,360 --> 00:01:27,830
ไฟไม่อาจฆ่ามังกรได้ 

31
00:01:47,130 --> 00:01:51,130
เกมบัลลังก์ ตอนไม่ชนะก็ตาย 

32
00:01:51,160 --> 00:01:55,160
บรรยายไทยโดย www.thaisubtitle.com 

33
00:03:32,720 --> 00:03:34,850
“เรียกตัวมายังราชสำนัก
เพื่อตอบรับความผิด 

34
00:03:34,890 --> 00:03:36,720
ของคนในปกครองท่าน
เกรย์กอร์ คลีเกน  

35
00:03:36,750 --> 00:03:38,820
 เดอะ เมาเทนต์”... 

36
00:03:38,860 --> 00:03:41,030
เอ่อ...” จะต้องมาถึง
ภายในสองอาทิตย์ 

37
00:03:41,060 --> 00:03:43,630
มิฉะนั้นจะถูกถือว่าเป็นศัตรู
ต่อราชบัลลังก์” 

38
00:03:43,660 --> 00:03:46,230
เน็ด สตาร์คที่น่าเวทนา... 

39
00:03:46,270 --> 00:03:49,330
เป็นคนกล้า
แต่ตัดสินได้เลวยิ่ง 

40
00:03:53,910 --> 00:03:56,440
ที่โจมตีเขาไปมันโง่มาก 

41
00:04:04,450 --> 00:04:06,920
เลนนิสเตอร์ 

42
00:04:06,950 --> 00:04:08,720
ไม่ทำตัวเหมือนคนไร้สมอง 

43
00:04:14,690 --> 00:04:16,690
ตกลงเจ้าจะเอ่ยปากพูด
อะไรที่มันเข้าท่าหรือไหม 

44
00:04:18,400 --> 00:04:20,630
ว่ามา
พูดอะไรที่ฟังดูมีหัวคิดหน่อย  

45
00:04:23,730 --> 00:04:25,700
เคทลิน สตาร์ค
จับตัวน้องชายข้าไป 

46
00:04:29,670 --> 00:04:32,070
ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่ 

47
00:04:32,110 --> 00:04:34,980
- เทียรอนน่ะหรือ
- เน็ด สตาร์คน่ะ 

48
00:04:35,010 --> 00:04:36,680
คนของเราเข้ามายุ่ง 

49
00:04:36,710 --> 00:04:41,120
เสียบหอกทะลุขาก่อนที่ข้าจะทันจัดการให้เรียบร้อย 

50
00:04:41,150 --> 00:04:43,450
แล้วทำไมเขายังมีชีวิตอยู่ 

51
00:04:44,690 --> 00:04:49,160
- มันจะไม่หมดจด
-หมดจดเรอะ 

52
00:04:49,190 --> 00:04:51,690
เจ้าใช้เวลามากเกินไป
มาเฝ้านั่งกังวล 

53
00:04:51,710 --> 00:04:53,140
ว่าคนอื่นคิดเช่นไรกับเจ้า 

54
00:04:53,140 --> 00:04:55,560
ข้าไม่เห็นจะสนใจว่า
พวกเขาคิดกับข้าเช่นไร 

55
00:04:55,600 --> 00:04:58,840
นั้นคือสิ่งที่เจ้าอยากให้
คนอื่นคิดกับเจ้า 

56
00:04:58,870 --> 00:05:00,840
ข้าพูดจริง 

57
00:05:00,870 --> 00:05:02,760
ตอนที่เจ้าได้ยินผู้คน
กระซิบเรียก 

58
00:05:02,780 --> 00:05:03,980
”คนสังหารกษัตริย์”
ลับหลังเจ้า— 

59
00:05:04,010 --> 00:05:06,180
เจ้าไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ 

60
00:05:08,110 --> 00:05:10,450
แน่นอนล่ะ
ข้ารู้สึก 

61
00:05:10,480 --> 00:05:12,450
ราชสีห์ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อน 

62
00:05:12,480 --> 00:05:14,620
เพราะความคิด
ของแกะหรอก 

63
00:05:17,590 --> 00:05:19,920
ข้าว่าข้าควรจะซาบซึ้ง
ที่ความยโสของเจ้า 

64
00:05:19,960 --> 00:05:22,960
มาปะปนกับความประมาทสินะ 

65
00:05:24,630 --> 00:05:27,090
ข้าจะให้กองกำลังของเรา
กึ่งหนึ่งแก่เจ้า— 

66
00:05:27,130 --> 00:05:29,430
ไพร่พลสามหมื่นคน 

67
00:05:29,470 --> 00:05:32,270
 เจ้าจะต้องยกทัพไปยังบ้าน
ในวัยเด็กของเคทลีน สตาร์ค 

68
00:05:32,300 --> 00:05:35,100
เตือนนางเสีย
ว่า เลนนิสเตอร์ 

69
00:05:35,140 --> 00:05:36,970
ชดใช้หนี้ตนเสมอ  

70
00:05:37,010 --> 00:05:41,280
ข้าไม่สำเหนียกเลยว่าท่านเห็น
น้องชายข้าเลอค่าเพียงนั้น 

71
00:05:41,310 --> 00:05:43,650
เขาเป็นเลนนิสเตอร์นะ 

72
00:05:43,680 --> 00:05:46,850
อาจเป็นเลนนิสเตอร์ที่ต่ำต้อยที่สุด
แต่กระนั้นก็เป็นพวกเรา 

73
00:05:46,880 --> 00:05:49,520
ยิ่งมากวันผ่านไปขณะ
เขายังคงเป็นนักโทษอยู่นั้น 

74
00:05:49,550 --> 00:05:52,390
ชื่อเสียงของตระกูลเราก็
จะลดน้อยตามไปด้วย 

75
00:05:52,420 --> 00:05:55,560
งั้นราชสีห์ก็เป็นทุกข์เป็นร้อน
ด้วยความคิดของ— 

76
00:05:55,590 --> 00:05:57,590
ไม่ มันไม่ใช่ความคิด
แต่เป็นข้อเท็จจริง 

77
00:06:00,000 --> 00:06:02,630
หากตระกูลอื่นคุม
คนในคนตระกูลเราไว้ได้ 

78
00:06:02,660 --> 00:06:05,470
โดยไม่มีบทลงโทษใดๆ 

79
00:06:05,500 --> 00:06:07,670
ตระกูลของเราก็ไม่ได้
น่าเกรงขามอีกต่อไป 

80
00:06:12,240 --> 00:06:14,310
แม่เจ้าตายแล้ว 

81
00:06:14,340 --> 00:06:16,510
อีกไม่นานข้าก็ด้วย 

82
00:06:16,550 --> 00:06:18,380
เจ้าก็เหมือนกัน 

83
00:06:18,420 --> 00:06:20,680
น้องเจ้า
พี่เจ้า 

84
00:06:20,720 --> 00:06:23,620
ลูกนางทุกคน
พวกเราทุกคนตาย 

85
00:06:23,650 --> 00:06:26,520
เป็นซากศพเน่าอยู่ใต้ดิน 

86
00:06:26,560 --> 00:06:30,030
หากชื่อเสียงของ
ตระกูลยังคงอยู่ 

87
00:06:30,060 --> 00:06:32,560
สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ 

88
00:06:32,600 --> 00:06:36,030
ไม่ใช่เกียรติยศของเจ้า
หรือศักดิ์ศรี 

89
00:06:36,070 --> 00:06:38,700
หากแต่ของตระกูล 

90
00:06:38,740 --> 00:06:41,140
เข้าใจที่ข้าพูดไหม 

91
00:06:43,240 --> 00:06:45,110
ดี 

92
00:06:52,390 --> 00:06:55,290
เจ้าได้รับพรเป็นความสามารถ
ที่น้อยคนนักจะมี 

93
00:06:55,320 --> 00:06:59,390
เจ้าได้รับพรให้ได้เกิดมาในตระกูล
ที่มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักร 

94
00:06:59,430 --> 00:07:02,130
และเจ้าก็ยังคง
เยาว์วัยอยู่ 

95
00:07:03,460 --> 00:07:06,600
แล้วเจ้าทำอะไรเล่า
กับพรเหล่านี้ 

96
00:07:06,640 --> 00:07:10,140
รับใช้เป็นคนคุ้มครอง
ที่รับการยกย่องของกษัตริย์สององค์ 

97
00:07:10,170 --> 00:07:14,110
องค์หนึ่งเป็นบ้า อีกองค์หนึ่งก็เมามาย 

98
00:07:18,980 --> 00:07:22,710
อนาคตตระกูลเราจะถูกตัดสิน
จากเหตุการณ์อีกสองสามเดือนข้างหน้า 

99
00:07:22,750 --> 00:07:26,380
เราอาจได้ก่อตั้งราชวงศ์
ที่จะคงอยู่ไปอีกนับพันๆปี 

100
00:07:26,420 --> 00:07:30,490
หรือเราอาจล้มเหลวไร้สิ้น
ทุกอย่างเหมือนพวกทาร์เกเรียน 

101
00:07:32,990 --> 00:07:37,230
ข้าต้องการให้เจ้าเป็นชายอย่างที่
เจ้าควรจะเป็นมาโดยตลอด 

102
00:07:38,160 --> 00:07:41,030
ไม่ใช่ในปีหน้า
ไม่ใช่ในพรุ่งนี้ 

103
00:07:41,070 --> 00:07:43,200
แต่ตอนนี้ 

104
00:08:12,100 --> 00:08:15,170
ท่านบาดเจ็บ 

105
00:08:20,140 --> 00:08:22,140
แย่กว่านี้ข้าก็ประสบมาแล้ว ท่านหญิง 

106
00:08:22,180 --> 00:08:25,540
บางทีมันอาจถึง
เวลากลับบ้าน 

107
00:08:25,580 --> 00:08:27,580
ทางใต้ดูเข้ากับ
ท่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ 

108
00:08:27,610 --> 00:08:29,980
ข้ารู้แล้วว่าเหตุใด
จอน แอรินจึงต้องตาย 

109
00:08:30,020 --> 00:08:32,920
งั้นหรือ ลอร์ดสตาร์ค 

110
00:08:32,950 --> 00:08:36,660
ท่านเรียกข้ามาเพราะเหตุนี้งั้นหรือ
เพื่อที่จะถามปริศนาข้า 

111
00:08:37,960 --> 00:08:40,230
เขาเคยทำมาก่อนไหม 

112
00:08:41,530 --> 00:08:43,760
เจมี่คงสังหารเขาเป็นแน่แท้ 

113
00:08:43,800 --> 00:08:46,700
น้องชายข้ามีค่าเทียบ
เท่าเพื่อนท่านพันคน 

114
00:08:46,730 --> 00:08:47,970
น้องชาย... 

115
00:08:48,000 --> 00:08:49,840
หรือคู่รักกันแน่ 

116
00:08:54,610 --> 00:08:57,640
พวกทาร์เกเรียนสมรส
ระหว่างพี่-น้องมากว่าสามร้อยปี 

117
00:08:57,680 --> 00:08:59,610
เพื่อให้สายเลือดนั้นบริสุทธิ์ 

118
00:08:59,650 --> 00:09:02,080
เจมี่กับข้าเป็นมากกว่า
พี่สาวน้องชาย 

119
00:09:02,110 --> 00:09:04,220
เราใช้ครรภ์เดียวกัน 

120
00:09:04,250 --> 00:09:07,320
เรามาสู่โลกนี้พร้อมกัน
เราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน 

121
00:09:08,220 --> 00:09:10,290
ลูกชายข้าเห็นท่านกับเขา 

122
00:09:16,500 --> 00:09:18,130
ท่านรักลูกๆไหม 

123
00:09:18,170 --> 00:09:20,170
- สุดหัวใจ
- ไม่มากไปกว่าที่ข้ารักลูกของข้า 

124
00:09:20,200 --> 00:09:23,440
- และทุกคนเกิดแต่เจมี่
- ขอบคุณเหล่าทวยเทพ 

125
00:09:23,470 --> 00:09:25,640
- ในเหตุการณ์หายากที่
โรเบิร์ตไม่ได้ยุ่งกับพวกโสเภณี 

126
00:09:25,670 --> 00:09:27,400
และปีนขึ้นเตียงข้า
ด้วยอาการเมามาย 

127
00:09:27,430 --> 00:09:28,780
ข้าก็จัดการเขาด้วยหนทางอื่น 

128
00:09:28,980 --> 00:09:31,880
- ในตอนเช้า เขาก็จำอะไรไมได้เลย
- ท่านเกลียดเขามาโดยตลอด 

129
00:09:31,910 --> 00:09:35,180
 เกลียดเขาหรือ
ข้าบูชาเขาต่างหาก 

130
00:09:35,220 --> 00:09:37,780
เด็กหญิงทุกคนในทั้ง
เจ็ดอาณาจักรเคยฝันถึงเขา 

131
00:09:37,800 --> 00:09:39,210
แต่เขาเป็นของเขาด้วยสัตย์สาบาน 

132
00:09:39,450 --> 00:09:41,390
พอตอนที่ข้าได้พบเขาในที่สุด 

133
00:09:41,420 --> 00:09:43,390
วันงานแต่งงานเราที่
วิหารของเบย์ลอร์ 

134
00:09:43,420 --> 00:09:46,020
ผอมเพรียว ท่าทางแข็งกร้าว
และไว้เคราสีดำ 

135
00:09:46,060 --> 00:09:48,260
มันคือเวลาที่ข้ามีความสุข
ที่สุดในชีวิต 

136
00:09:49,760 --> 00:09:52,330
แล้วคืนนั้นเขาก็คลานขึ้นบนตัวข้า
ตัวเหม็นไปด้วยกลิ่นไวน์ 

137
00:09:52,370 --> 00:09:55,130
แล้วทำสิ่งที่ทำ
สิ่งเล็กน้อยที่ทำได้ 

138
00:09:57,040 --> 00:09:59,370
และกระซิบ
ข้างหูข้าว่า “ลีอานน่า” 

139
00:10:01,480 --> 00:10:04,040
 น้องสาวท่านเป็นศพ
ส่วนข้ายังมีชีวิต 

140
00:10:04,080 --> 00:10:06,550
แต่เขาก็รักนาง
มากกว่าข้า 

141
00:10:08,480 --> 00:10:11,490
เมื่อกษัตริย์กลับมาจาก
การล่าสัตว์ ข้าจะบอกความจริง 

142
00:10:11,520 --> 00:10:14,590
ตอนนั้นท่านต้องเดินทางไปแล้ว—
ตัวท่านและบรรดาลูกๆ 

143
00:10:14,620 --> 00:10:17,760
ข้าจะไม่ยอมให้เลือด
พวกเขาต้องเปื้อนมืดข้า 

144
00:10:17,790 --> 00:10:19,830
หนีไปให้ไกล
ที่สุดเท่าที่ทำได้ 

145
00:10:19,860 --> 00:10:22,460
พร้อมด้วยทหาร
มากเท่าที่จะหาได้ 

146
00:10:22,500 --> 00:10:24,860
เพราะไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
ที่ท่านลี้ไป  

147
00:10:24,900 --> 00:10:27,270
โทสะของโรเบิร์ต
จะตามติดท่านไป 

148
00:10:27,300 --> 00:10:29,870
แล้วโทสะข้าเล่า
ลอร์ดสตาร์ค 

149
00:10:29,900 --> 00:10:32,500
ท่านควรจะยึดดินแดน
เป็นของตัวเองหนา 

150
00:10:32,540 --> 00:10:35,410
เจมี่เล่าให้ข้าฟังเรื่องวันที่ยึด
คิงส์ แลนด์ดิ้งได้ 

151
00:10:35,440 --> 00:10:38,340
เขานั่งอยู่บนบัลลังก์
และท่านบังคับให้เขายอม 

152
00:10:38,380 --> 00:10:40,850
ท่านต้องทำแค่เพียง
นั่งบัลลังก์เสียเอง 

153
00:10:40,880 --> 00:10:43,650
เป็นความผิดที่น่าเศร้ายิ่ง 

154
00:10:43,680 --> 00:10:46,180
ชีวิตนี้ข้าทำผิด
มาหลายอย่าง 

155
00:10:46,220 --> 00:10:48,920
แต่เรื่องนี้
ไม่ใช่หนึ่งในนั้น 

156
00:10:48,950 --> 00:10:51,590
แต่มันใช่ 

157
00:10:51,620 --> 00:10:54,060
ยามที่ท่านเล่นเกมบัลลังก์
ผลของมันไม่ชนะ 

158
00:10:54,090 --> 00:10:56,360
ก็ตาย 

159
00:10:56,390 --> 00:10:58,490
มันไม่มีครึ่งๆกลางๆ 

160
00:11:05,100 --> 00:11:08,600
มานี่มา 

161
00:11:32,130 --> 00:11:36,000
โอ้ ใช่ โอ้ 

162
00:11:36,040 --> 00:11:39,140
โอ้ ใช่ ใช่ 

163
00:11:45,680 --> 00:11:48,650
ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ 

164
00:11:50,380 --> 00:11:53,020
ทางเหนือเขาสอนเจ้ากัน
แบบนั้นเองหรือ 

165
00:11:54,250 --> 00:11:57,590
ส่วนเจ้า—
ม่ว่าเจ้าจะมาจากไหน 

166
00:11:57,620 --> 00:12:00,830
รู้บ้างหรือไม่ว่า
พวกเจ้าดูน่าขันเพียงใด 

167
00:12:02,130 --> 00:12:05,130
พวกเจ้าคนใดเข้าใจ
ว่าข้าพูดอะไรบ้างหรือไม่ 

168
00:12:05,170 --> 00:12:08,040
เจ้าคะ ใต้เท้า 

169
00:12:08,070 --> 00:12:10,440
เริ่มใหม่ดีกว่านะ 

170
00:12:11,670 --> 00:12:13,710
เจ้าเป็นผู้ชาย 

171
00:12:13,740 --> 00:12:15,910
ส่วนเจ้าเป็นผู้หญิง 

172
00:12:21,050 --> 00:12:23,110
เริ่มสิ 

173
00:12:24,650 --> 00:12:26,720
ช้าเข้า 

174
00:12:34,890 --> 00:12:37,900
เจ้าไม่ได้หลอกใช้เสียหน่อย
พวกเขาจ่ายเงินนะ 

175
00:12:37,930 --> 00:12:40,570
เขารู้ว่าเจ้าทำอะไร  

176
00:12:40,600 --> 00:12:42,740
เขารู้ว่ามันเป็น
แค่การแสดง 

177
00:12:42,770 --> 00:12:45,740
หน้าที่เจ้าคือทำให้พวกเขา
ลืมว่ารู้อะไร 

178
00:12:45,770 --> 00:12:47,880
และนั่นต้องใช้เวลา 

179
00:12:47,910 --> 00:12:50,750
เจ้าต้อง... 

180
00:12:50,780 --> 00:12:52,810
ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมัน 

181
00:12:55,180 --> 00:12:57,890
เอาสิ 

182
00:12:57,920 --> 00:13:00,390
ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมัน 

183
00:13:08,900 --> 00:13:11,730
เขาเริ่มจะชนะเจ้า
ถึงแม้กระนั้น  

184
00:13:11,770 --> 00:13:14,270
เจ้าก็ชอบมัน 

185
00:13:15,340 --> 00:13:17,440
เขาอยากเชื่อเจ้า 

186
00:13:17,470 --> 00:13:19,910
เขาใช้เวลาเสพสุขกับไอ้นั้นตั้งแต่
เขาโตพอที่จะเล่นกับมัน 

187
00:13:19,940 --> 00:13:24,280
แล้วทำไมเจ้าจะไม่สุขด้วยเล่า
เขารู้ตัวว่าดีกว่าชายคนอื่นๆ 

188
00:13:24,310 --> 00:13:27,980
ลึกๆในใจแล้วเขารู้มาโดยตลอด
ในตอนนี้เขามีข้อพิสูจน์แล้ว 

189
00:13:28,020 --> 00:13:30,820
เขาเยี่ยมยอด 

190
00:13:30,850 --> 00:13:33,320
เขาแตะถึงส่วนที่อยู่ลึก
มากข้างในเสียจน 

191
00:13:33,340 --> 00:13:34,960
ไม่มีใครเลยรู้มาก่อนว่ามีอยู่ด้วย 

192
00:13:35,160 --> 00:13:38,260
กลืนกินเข้าถึง
ธรรมชาติของตัวเจ้า 

193
00:13:40,300 --> 00:13:42,530
ทำไมไม่มาร่วมกับเราเล่า
ใต้เท้า 

194
00:13:43,940 --> 00:13:46,140
ข้าอดกลั้นตัวเอง
ไว้กับคนอื่น 

195
00:13:46,170 --> 00:13:48,740
หากนางไม่รู้
ก็ไม่มีปัญหาเสียหน่อย 

196
00:13:48,770 --> 00:13:50,910
คำกล่าวที่โง่งม 

197
00:13:50,940 --> 00:13:54,010
สิ่งที่เราไม่รู้มักเป็น
สิ่งที่ทำให้เราต้องตาย 

198
00:13:54,040 --> 00:13:57,550
นางต้องงามมากเทียว 

199
00:13:57,580 --> 00:14:01,380
ไม่ ไม่เท่าไหร่
แต่สายเลือดนางไม่มีรอยด่างพร้อย 

200
00:14:01,420 --> 00:14:03,650
ข้าเชื่อว่าใต้เท้า
มีความรัก 

201
00:14:03,690 --> 00:14:06,490
นานหลายปี เกือบตลอดทั้ง
ชีวิตของข้าเลยกระมัง 

202
00:14:06,520 --> 00:14:08,290
เล่นกับบั้นท้ายนางสิ 

203
00:14:08,330 --> 00:14:10,890
และนางเองก็รักข้าเช่นกัน 

204
00:14:10,930 --> 00:14:12,900
ข้าเป็นเพื่อนคู่ใจของนาง  

205
00:14:12,930 --> 00:14:15,370
ของเล่น 

206
00:14:15,400 --> 00:14:18,240
นางบอกกับข้าได้ทุกเรื่อง
ทุกเรื่อง 

207
00:14:18,270 --> 00:14:22,040
นางบอกเรื่องบรรดา
ม้าที่นางรัก 

208
00:14:22,070 --> 00:14:25,270
ปราสาทที่อยาก
อาศัย และชาย 

209
00:14:25,290 --> 00:14:26,710
ที่นางอยากสมรสด้วย 

210
00:14:27,110 --> 00:14:30,810
คนเหนือ ที่กราม
ดั่งทั่งตีเหล็ก 

211
00:14:32,510 --> 00:14:34,350
ข้าจึงท้าดวลกับเขา 

212
00:14:34,350 --> 00:14:37,050
ก็ทำไมจะไม่เล่า
ข้าอ่านเรื่องเล่าทั้งหลาย 

213
00:14:37,090 --> 00:14:40,860
 วีรบุรุษตัวจ้อยเอาชนะ
คนชั่วตัวมโหฬารเสมอ 

214
00:14:40,890 --> 00:14:45,330
ในตอนท้าย
นางไม่อาจยอมให้เขาฆ่าข้า 

215
00:14:45,360 --> 00:14:48,000
“เขาเป็นเพียงเด็กชาย” นางกล่าว 

216
00:14:48,030 --> 00:14:50,970
“ได้โปรด อย่าทำร้ายเขา” 

217
00:14:51,000 --> 00:14:54,010
 เขาเลยให้แผล
เพื่อข้าจะได้จำเขา 

218
00:14:54,040 --> 00:14:56,670
- และพวกเขาก็จากไป
- นางยังสมรสกับเขาอยู่หรือไม่ 

219
00:14:56,710 --> 00:14:57,970
ไม่ละ 

220
00:14:57,990 --> 00:14:59,590
เขาโดนสังหารก่อน
ถึงงานสมรส 

221
00:15:01,960 --> 00:15:03,660
นางลงเอยกับน้องชายเขา 

222
00:15:03,750 --> 00:15:05,620
เป็นชายต้นแบบที่
น่าประทับใจยิ่งกว่าเสียอีก 

223
00:15:05,650 --> 00:15:08,220
ข้าเกรงว่า
นางรักเขา 

224
00:15:08,250 --> 00:15:11,960
แล้วทำไมจะไม่เล่า
ใครจะไปเทียบเคียงเขาได้ 

225
00:15:11,990 --> 00:15:14,530
เขานั้นช่าง... 

226
00:15:20,570 --> 00:15:21,870
ดีเหลือเกิน 

227
00:15:24,440 --> 00:15:26,940
รู้ไหมว่าการที่ข้าแพ้การดวลนั้น
ข้าได้เรียนรู้สิ่งใด 

228
00:15:27,910 --> 00:15:29,840
ข้าได้รู้ว่า
ข้าจะไม่มีวันชนะ 

229
00:15:29,880 --> 00:15:33,040
อย่างน้อยก็ไม่ใช่แบบนั้น
นั่นเกมของพวกเขา 

230
00:15:33,080 --> 00:15:35,850
กฎของพวกเขา 

231
00:15:35,880 --> 00:15:37,850
ข้าจะไม่สู้กับเขา 

232
00:15:37,880 --> 00:15:41,250
ข้าจะทำลายพวกเขา
ข้ารู้แบบนั้นแหละ 

233
00:15:41,290 --> 00:15:43,520
ข้าเป็นเช่นนั้น 

234
00:15:43,560 --> 00:15:46,390
และโดยการยอมรับว่าเราเป็นเช่นไร
เราได้ในสิ่งที่เราต้องการ 

235
00:15:47,790 --> 00:15:49,890
แล้วท่านต้องการอะไร 

236
00:15:49,930 --> 00:15:52,460
ทุกอย่าง ที่รัก 

237
00:15:52,500 --> 00:15:55,570
ทุกอย่างที่มี 

238
00:15:58,170 --> 00:16:01,570
ไปล้างเนื้อล้างตัวได้แล้ว
คืนนี้เจ้าทั้งคู่ต้องทำงาน 

239
00:16:07,980 --> 00:16:09,580
  

240
00:16:32,500 --> 00:16:35,070
เจ้าโชคดีมากเลย
รู้หรือไม่ 

241
00:16:38,280 --> 00:16:41,750
ที่บ้านข้า เราไม่มีเมตตา
ต่อพวกอาชญากร 

242
00:16:41,780 --> 00:16:44,780
ที่บ้านข้า หากมีคนเช่นเจ้า
ทำร้ายลอร์ดตัวน้อยๆ 

243
00:16:44,820 --> 00:16:48,520
เวลาน้ำลงเราจะวางร่างเจ้า
นาบกับชายหาด 

244
00:16:48,550 --> 00:16:51,920
ตรึงมือและเท้า
ด้วยโซ่ทั้งสี่ด้าน 

245
00:16:51,960 --> 00:16:54,590
ทะเลจะซัดเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ 

246
00:16:54,630 --> 00:16:58,430
เจ้าจะได้เห็นความตายค่อยๆ
คืบคลานมาทีละนิ้วๆ 

247
00:17:00,700 --> 00:17:02,500
เจ้ามาจากไหน 

248
00:17:02,530 --> 00:17:04,230
หมู่เกาะไอรอนส์ 

249
00:17:04,270 --> 00:17:05,800
อยู่ไกลหรือไม่ 

250
00:17:05,840 --> 00:17:08,300
เจ้าไม่เคยได้ยินชื่อ
หมู่เกาะไอรอนส์เรอะ 

251
00:17:08,340 --> 00:17:12,140
เชื่อเถอะ เจ้าก็ไม่เคยได้ยิน
ชื่อบ้านข้าเหมือนกัน 

252
00:17:13,010 --> 00:17:15,640
 “เชื่อข้าเถอะ ใต้เท้า” 

253
00:17:18,310 --> 00:17:20,580
เจ้าไม่ได้อาศัยอยู่
กลางป่าอีกแล้วนะ 

254
00:17:20,620 --> 00:17:23,180
ในแดนเช่นนี้
เจ้าจะกล่าวถึงคนสูงกว่าเจ้า 

255
00:17:23,220 --> 00:17:25,320
ด้วยศักดิ์ที่เหมาะสม 

256
00:17:25,350 --> 00:17:28,020
- แล้วมันคืออะไร
- ลอร์ด 

257
00:17:28,060 --> 00:17:30,260
ทำไม 

258
00:17:30,290 --> 00:17:32,590
ทำไมงั้นหรือ 

259
00:17:32,630 --> 00:17:34,730
เจ้าหมายความว่าไง ทำไม 

260
00:17:34,760 --> 00:17:38,070
พ่อข้าคือเบย์ลอน เกรย์จอย
ลอร์ดแห่งหมู่เกาะไอรอนส์ 

261
00:17:38,100 --> 00:17:39,870
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า 

262
00:17:41,200 --> 00:17:42,800
ถ้าพ่อเจ้าเป็นลอร์ด 

263
00:17:42,840 --> 00:17:44,670
แล้วเจ้าจะเป็นลอร์ด
ด้วยได้อย่างไร 

264
00:17:44,710 --> 00:17:47,640
ข้าจะได้เป็นลอร์ด
หลังจากพ่อข้า— 

265
00:17:47,680 --> 00:17:49,380
งั้นตอนนี้เจ้าก็
ไม่ใช่ลอร์ดล่ะสิ 

266
00:17:49,410 --> 00:17:51,410
ไม่ เจ้า— 

267
00:17:52,850 --> 00:17:55,520
เจ้าเหน็บแหนบข้า
งั้นสิ 

268
00:17:55,550 --> 00:17:59,320
ข้าแค่ไม่เข้าใจว่า
คนใต้ปฏิบัติกันยังไง 

269
00:17:59,350 --> 00:18:02,460
- ข้าไม่ใช่คนใต้
- เจ้ามาจากตอนใต้ของกำแพง 

270
00:18:02,490 --> 00:18:05,760
ทำให้สำหรับข้า
เจ้าเป็นคนใต้ 

271
00:18:07,890 --> 00:18:10,730
เจ้านี่มันหญิงสามานย์เสียจริง 

272
00:18:11,770 --> 00:18:13,500
ไม่รู้สิ ใต้เท้า 

273
00:18:13,530 --> 00:18:15,570
ข้าไม่รู้ว่า”สามานย์”แปลว่ากระไร 

274
00:18:15,600 --> 00:18:18,810
สามานย์
แปลว่าหยาบคาย 

275
00:18:18,840 --> 00:18:21,080
ไม่เคารพนับถือ 

276
00:18:25,150 --> 00:18:27,420
เจ้าอยากไม่ต้อง
ใส่โซ่ล่ามไหม 

277
00:18:29,380 --> 00:18:31,750
ธีออน เกรย์จอย 

278
00:18:31,790 --> 00:18:34,220
หญิงนี้เป็นแขกของเรา 

279
00:18:34,260 --> 00:18:36,220
คิดว่าเป็นนักโทษเสียอีก 

280
00:18:36,260 --> 00:18:40,060
แล้วทั้งสองอย่างนั้น
สำหรับเจ้าพิเศษมากหรือ 

281
00:18:50,340 --> 00:18:53,470
ครั้งหน้าข้าคงไม่มี
หวังมาขัดจังหวะอีกนะ 

282
00:18:53,510 --> 00:18:56,440
แย่กว่าเขา ข้าก็เคยมาแล้ว 

283
00:18:56,480 --> 00:18:59,110
ข้าเคยพบพานกับชายที่
บดขยี้เด็กนั้นได้ 

284
00:18:59,150 --> 00:19:01,880
และแคะฟัน
ด้วยกระดูกเขา 

285
00:19:06,890 --> 00:19:09,390
เจ้ามาที่นี้ทำไม 

286
00:19:09,420 --> 00:19:11,760
ไม่ได้ตั้งใจมาที่นี้ 

287
00:19:11,790 --> 00:19:14,460
ตั้งใจจะลงใต้ไปให้ไกล 

288
00:19:14,500 --> 00:19:17,430
มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

289
00:19:17,470 --> 00:19:19,930
ก่อนที่คืนอันยาวนาน
จะมาถึง 

290
00:19:19,970 --> 00:19:23,640
ทำไม เจ้าหวาดกลัว
สิ่งใด 

291
00:19:23,670 --> 00:19:26,940
มีสิ่งที่หลับใหล
ในยามกลางวัน 

292
00:19:26,980 --> 00:19:29,940
- และออกล่าในยามกลางคืน
- นกฮูก ชาโดว์แคทและ— 

293
00:19:29,980 --> 00:19:32,550
ข้าไม่ได้พูดถึง
นกฮูกหรือชาโดว์แคท 

294
00:19:36,720 --> 00:19:39,490
“สิ่ง”ที่เจ้ากล่าวถึง— 

295
00:19:39,520 --> 00:19:42,590
หายไปเป็นเวลา
นับพันๆปีแล้ว 

296
00:19:42,620 --> 00:19:44,760
มันไม่ได้หายไป พ่อเฒ่า 

297
00:19:45,990 --> 00:19:48,360
มันหลับใหล 

298
00:19:48,400 --> 00:19:51,260
แต่ไม่อีกต่อไปแล้ว 

299
00:20:00,240 --> 00:20:02,810
ข้าคิดถึงพวกผู้หญิง 

300
00:20:02,850 --> 00:20:05,720
ไม่ได้แม้แต่พูดคุยด้วยซ้ำ
ข้าไม่เคยได้คุย 

301
00:20:07,650 --> 00:20:09,320
แค่มองดูพวกเขา 

302
00:20:09,350 --> 00:20:10,990
ยินเสียงหัวเราะ 

303
00:20:16,390 --> 00:20:18,690
เจ้าไม่คิดถึงผู้หญิงหรือ 

304
00:20:23,100 --> 00:20:24,900
คนขี่ม้านี่นา  

305
00:20:26,000 --> 00:20:28,470
เป่าเขาสัตว์
เราต้องเป่าเขาสัตว์ 

306
00:20:29,640 --> 00:20:32,470
ทำไมเขาถึงมาคนเดียว 

307
00:20:33,710 --> 00:20:35,540
หนึ่งครั้งสำหรับ
หน่วยลาดตระเวนที่กลับมา 

308
00:20:35,580 --> 00:20:37,240
สองสำหรับคนเถื่อน 

309
00:20:37,280 --> 00:20:39,310
- สามสำหรับ—
ไม่มีคนขี่ม้าเสียหน่อย 

310
00:21:12,480 --> 00:21:14,350
นิ่งเสีย นิ่งเสีย 

311
00:21:14,380 --> 00:21:16,650
ม้าของท่านลุง
เบนเจนนี่ 

312
00:21:24,590 --> 00:21:26,830
ลุงข้าอยู่ที่ใด 

313
00:21:29,630 --> 00:21:31,930
เน็ด 

314
00:21:33,540 --> 00:21:36,340
โรเบิร์ตน่ะ
เรากำลังล่า— 

315
00:21:36,370 --> 00:21:38,870
หมูป่า— 

316
00:21:44,610 --> 00:21:47,920
ข้าน่าจะได้ใช้
เวลากับเจ้ามากกว่านี้  

317
00:21:47,950 --> 00:21:51,420
สอนเจ้าให้เป็นชายชาตรี  

318
00:21:54,360 --> 00:21:57,430
ข้ามันไม่เหมาะเป็นพ่อ 

319
00:22:17,250 --> 00:22:19,620
ไปเถอะ  

320
00:22:19,650 --> 00:22:21,820
เจ้าไม่อยากเห็นหรอก 

321
00:22:35,670 --> 00:22:38,140
ข้าผิดเอง 

322
00:22:38,170 --> 00:22:41,470
ดื่มมากไป
เลยแทงพลาด 

323
00:22:51,050 --> 00:22:53,750
เหม็นเป็นบ้า 

324
00:22:53,790 --> 00:22:56,490
เหม็นเหมือนคนตาย 

325
00:22:56,520 --> 00:22:59,190
อย่าคิดว่า
ข้าไม่ได้กลิ่นเชียว 

326
00:23:01,830 --> 00:23:04,560
แต่ข้าเอาคืนมัน
แล้วนะ เน็ด 

327
00:23:04,600 --> 00:23:07,930
เสียบดาบทะลุ
ผ่านสมองมัน 

328
00:23:07,970 --> 00:23:10,640
ถามพวกเขาดูสิว่าใช่ไหม
ถามสิ 

329
00:23:12,240 --> 00:23:14,710
ข้าอยากให้พิธีศพ
เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด 

330
00:23:14,740 --> 00:23:16,680
ที่ทั้งอาณาจักรเคยได้เห็น 

331
00:23:17,980 --> 00:23:21,350
และข้าอยากให้ทุกคนลองชิม
หมูป่าที่จัดการข้าได้ 

332
00:23:25,080 --> 00:23:28,320
ออกไปเสีย ทุกคนเลย
ข้าต้องพูดกับเน็ด 

333
00:23:29,560 --> 00:23:31,620
- โรเบิร์ต ที่รัก—
- ออกไป ทุกคน 

334
00:23:51,810 --> 00:23:54,150
เจ้าโง่เอ้ย 

335
00:23:54,180 --> 00:23:56,550
กระดาษกับหมึก
วางอยู่บนโต๊ะ 

336
00:23:56,580 --> 00:23:58,950
เขียนตามที่ข้าบอก 

337
00:24:06,160 --> 00:24:10,560
“ในนามของโรเบิร์ต บาราธอร์นที่หนึ่ง 

338
00:24:10,600 --> 00:24:13,270
แห่งตระกูลบาราธอร์น  ผู้--.”เจ้าก็รู้นี่ 

339
00:24:13,300 --> 00:24:15,800
เขียนเติมศักดิ์ลงไป 

340
00:24:15,840 --> 00:24:18,400
- “ข้าขอสั่งให้ 

341
00:24:18,440 --> 00:24:21,270
เอ็ดดาร์ดแห่งตระกูลสตาร์ค--.” 

342
00:24:21,310 --> 00:24:23,580
ศักดิ์ ศักดิ์  

343
00:24:23,610 --> 00:24:27,410
“รับตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการ
และผู้ปกป้องดินแดน 

344
00:24:27,450 --> 00:24:29,550
เนื่องด้วยการตายของข้า 

345
00:24:29,580 --> 00:24:32,380
ให้ปกครองแทนที่ข้า 

346
00:24:32,420 --> 00:24:35,290
จนกว่าลูกชายข้า จอฟฟรีย์
จะอายุครบเกณฑ์" 

347
00:24:53,640 --> 00:24:55,310
ส่งมันให้ 

348
00:25:10,990 --> 00:25:13,030
ส่งมันให้กับสภา 

349
00:25:13,060 --> 00:25:14,760
หลังจากข้าตาย 

350
00:25:16,100 --> 00:25:18,070
อย่างน้อยจะได้บอก
ได้ว่า ข้าทำถูก 

351
00:25:18,100 --> 00:25:20,670
สักเรื่องหนึ่ง 

352
00:25:20,700 --> 00:25:23,310
เจ้าต้องปกครองแล้วนะ 

353
00:25:23,340 --> 00:25:26,370
เจ้าจะเกลียดมัน
ยิ่งกว่าข้าอีก 

354
00:25:26,410 --> 00:25:29,580
แต่เจ้าจะทำได้ดี 

355
00:25:32,980 --> 00:25:35,220
เด็กทาร์เกเรียนนั่น— 

356
00:25:35,250 --> 00:25:37,990
เดอแนร์รีส 

357
00:25:38,020 --> 00:25:42,220
เจ้าพูดถูก
แวร์รี่ส์ ลิตเติ้ลฟิงเกอร์ 

358
00:25:42,260 --> 00:25:44,730
น้องชายข้า...
ไร้ค่ากันทั้งนั้น 

359
00:25:44,760 --> 00:25:49,330
ไม่มีใครคัดค้านข้า
นอกจากเจ้า 

360
00:25:49,360 --> 00:25:52,030
แค่เจ้าคนเดียว 

361
00:25:54,800 --> 00:25:57,710
ปล่อยให้นางอยู่ไป 

362
00:25:57,740 --> 00:26:00,410
หยุดมัน
ถ้ายังไม่สายเกินไป 

363
00:26:00,440 --> 00:26:02,310
ข้าจะทำ 

364
00:26:02,340 --> 00:26:04,580
ส่วนลูกชายข้า 

365
00:26:04,610 --> 00:26:07,210
ส่วนลูกชายข้า 

366
00:26:08,850 --> 00:26:10,650
ให้เขาเป็นกษัตริย์ที่ดีกว่าข้า 

367
00:26:11,550 --> 00:26:13,620
ข้า 

368
00:26:13,660 --> 00:26:17,320
ข้าจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อ
เป็นเกียรติแก่ความทรงจำเจ้า 

369
00:26:17,360 --> 00:26:20,230
ความทรงจำข้า 

370
00:26:22,360 --> 00:26:25,500
กษัตริย์โรเบิร์ต บาราธอร์น 

371
00:26:25,530 --> 00:26:27,930
ถูกสังหารโดยหมูตัวหนึ่ง 

372
00:26:31,470 --> 00:26:35,280
ให้สิ่งบรรเทาความเจ็บปวด
แล้วปล่อยให้ข้าตายเสียเถิด 

373
00:26:49,690 --> 00:26:52,190
ให้น้ำดอกป็อปปี้แก่เขา 

374
00:26:59,870 --> 00:27:02,040
เขาเดินโซเซเพราะว่าไวน์ 

375
00:27:03,840 --> 00:27:05,970
เขาสั่งให้เรา 

376
00:27:06,010 --> 00:27:08,910
หลีกทางแต่ว่า... 

377
00:27:08,950 --> 00:27:10,610
ข้าทำให้เขาผิดหวัง 

378
00:27:12,850 --> 00:27:15,620
ไม่มีคนใดจะช่วย
เขาจากตัวเขาเองได้ 

379
00:27:17,490 --> 00:27:19,460
ข้าสงสัยนัก
เซอร์บาร์ริสเตียน 

380
00:27:19,490 --> 00:27:22,420
ใครให้ไวน์
แด่กษัตริย์กัน 

381
00:27:23,660 --> 00:27:26,490
เด็กรับใช้เขา
จากถุงหนังของกษัตริย์เอง 

382
00:27:26,530 --> 00:27:29,130
เด็กรับใช้
พวกเลนนิสเตอร์หรือ 

383
00:27:29,170 --> 00:27:32,770
ช่างรู้หน้าที่ดีเสียจริง
คอยดูแลไม่ให้ฝ่าบาท 

384
00:27:32,800 --> 00:27:34,800
ขาดเครื่องดื่มใดๆ 

385
00:27:34,840 --> 00:27:38,110
หวังว่าเด็กนั่นจะNไม่โทษตัวเองหนอ 

386
00:27:46,480 --> 00:27:48,320
ฝ่าบาทเปลี่ยนใจ 

387
00:27:48,350 --> 00:27:50,390
เรื่องของ
เดอแนร์รีส ทาร์เกเรียน 

388
00:27:52,420 --> 00:27:56,230
ไม่ว่าท่าน
จัดการอะไรไป 

389
00:27:56,260 --> 00:27:58,590
ยกเลิกมันเสีย 

390
00:27:58,630 --> 00:28:01,200
ข้าเกรงว่า 

391
00:28:01,230 --> 00:28:02,900
นกส่งข่าวบินออกไปแล้ว 

392
00:28:02,930 --> 00:28:05,330
เด็กนั่นน่าจะตายเสียแล้ว 

393
00:28:59,160 --> 00:29:01,220
บัลลังก์... 

394
00:29:02,120 --> 00:29:04,460
บัลลังก์ 

395
00:29:46,270 --> 00:29:48,270
ท่านช่วยข้าอธิบายให้เขา
เข้าใจไม่ได้หรือ 

396
00:29:48,310 --> 00:29:51,240
พวกดอธแรคคีทำสิ่งต่างๆตาม
เวลาและเหตุผลของพวกเขา 

397
00:29:51,280 --> 00:29:54,510
อนทนไว้ คาลลีสิ 
ข้าสัญญา เราจะได้กลับบ้าน 

398
00:29:54,550 --> 00:29:56,910
พี่ข้าเป็นคนโง่
ข้ารู้ 

399
00:29:56,950 --> 00:29:59,750
แต่ว่าเขาคือทายาทแท้จริง
ของเจ็ดอาณาจักร 

400
00:30:01,250 --> 00:30:03,220
ข้าพูดสิ่งใด
น่าขันหรือ ท่าน 

401
00:30:03,250 --> 00:30:06,160
ขออภัย คาลลีสิ แต่บรรพบุรุษ
ของท่าน เอย์กอนผู้พิชิต 

402
00:30:06,190 --> 00:30:08,990
ไม่ได้บุกยึดอีกหกอาณาจักร
เพราะว่ามันเป็นสิทธิของเขา 

403
00:30:09,030 --> 00:30:11,760
เขาไม่มีสิทธิอันใด เขาบุกยึด
เพราะว่าเขาทำได้ 

404
00:30:11,800 --> 00:30:13,260
และเพราะว่า
เขามีเหล่ามังกร 

405
00:30:13,300 --> 00:30:16,030
ใช่แล้ว มีมังกรสักสองสามตัว
ช่วยให้เรื่องง่ายขึ้น 

406
00:30:17,640 --> 00:30:20,600
- ท่านไม่เชื่อ
- ท่านเคยเห็นมังกรหรือ คาลลีสิ 

407
00:30:20,640 --> 00:30:23,540
ข้าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น
แลหูได้ยิน 

408
00:30:23,580 --> 00:30:26,780
ส่วนเรื่องที่เหลือ
เวลาผ่านมากว่าสามร้อยปี 

409
00:30:26,810 --> 00:30:28,580
ใครจะรู้ว่า
เกิดอะไรขึ้นกันแน่ 

410
00:30:28,610 --> 00:30:31,280
เวลานี้ข้าขออภัย ข้าต้องตาม
หาตัวหัวหน้าพ่อค้า 

411
00:30:31,320 --> 00:30:32,820
เผื่อเขามีจดหมาย
ฝากมาถึงข้า 

412
00:30:32,850 --> 00:30:35,320
- ข้าจะไปด้วย
- ไม่ต้องให้เป็นภาระแก่ท่านหรอก 

413
00:30:35,350 --> 00:30:38,690
ชมตลาดไปเถิด
ประเดี๋ยวข้าจักกลับมา 

414
00:30:46,230 --> 00:30:49,600
นี่ จอร่าห์แห่งแอนเดิล 

415
00:30:51,670 --> 00:30:53,870
แมงมุมส่ง
คำทักทายมาให้ 

416
00:30:53,910 --> 00:30:56,110
และขอแสดงความยินดีด้วย 

417
00:30:58,140 --> 00:31:01,050
คำให้อภัยจากทางการ
ท่านกลับบ้านได้แล้ว 

418
00:31:10,390 --> 00:31:15,230
Virzetha gizikhven!
Mra qora! Mra qora! 

419
00:31:41,590 --> 00:31:44,920
ลูกชายข้ามีชื่อแล้วแหละ
แต่ข้าจะลองชิมไวน์ฤดูร้อนก็แล้วกัน 

420
00:31:44,960 --> 00:31:46,120
แค่ชิมรสนะ 

421
00:31:46,160 --> 00:31:49,330
ท่านหญิง ท่านมาจาก
เวสเตอรอส 

422
00:31:49,360 --> 00:31:53,230
ท่านได้มีเกียรติพูดคุยกับ
เดอแนร์รีสแห่งตระกูลทาร์เกเรียน 

423
00:31:53,270 --> 00:31:57,640
คาลลีสิของดอธแรคคี
และเจ้าหญิงแห่งเจ็ดอาณาจักร 

424
00:31:57,670 --> 00:31:59,810
- ฝ่าบาท
- ลุกขึ้นเถิด 

425
00:31:59,840 --> 00:32:01,770
ข้ายังอยากชิม
ไวน์นั่นอยู่ดี 

426
00:32:01,810 --> 00:32:05,280
นั่นหรือ น้ำไร้ค่าของดอร์นนิช 

427
00:32:05,310 --> 00:32:07,810
ไม่คู่ควรกับเจ้าหญิง 

428
00:32:07,850 --> 00:32:10,080
ข้ามีดรายน์ เรด
จากอาร์บอร์ 

429
00:32:10,120 --> 00:32:12,050
น้ำหวานแห่งทวยเทพ 

430
00:32:12,090 --> 00:32:14,920
ขอให้ข้าได้ให้ท่านถังหนึ่งเถอะนะ
ถือเป็นของขวัญ 

431
00:32:14,960 --> 00:32:16,460
เป็นเกียรติยิ่ง ท่าน 

432
00:32:16,490 --> 00:32:19,130
เกียรติ
เกียรตินั้นเป็นของข้า 

433
00:32:19,160 --> 00:32:21,060
  

434
00:32:24,170 --> 00:32:27,730
มีผู้คนมากมายในแดนบ้านเกิด
ที่พร่ำวอนให้ท่านกลับไป เจ้าหญิง 

435
00:32:27,770 --> 00:32:29,570
ข้าหวังจะได้ตอบแทน
ความดีของท่านสักวัน 

436
00:32:29,600 --> 00:32:31,240
- ราคาโร
- หือ 

437
00:32:35,280 --> 00:32:37,650
- มีอะไรหรือ
- ข้ากระหาย 

438
00:32:37,680 --> 00:32:39,510
เปิดมันสิ 

439
00:32:39,550 --> 00:32:42,220
ไวน์นี้สำหรับคาลลีสิ
ไม่ใช่คนเช่นเจ้า 

440
00:32:42,250 --> 00:32:43,590
เปิดมัน 

441
00:32:54,860 --> 00:32:56,770
รินไวน์ 

442
00:32:56,800 --> 00:32:58,870
เป็นบาปยิ่งนักที่
จะดื่มไวน์โอชาเช่นนี้ 

443
00:32:58,900 --> 00:33:00,520
โดยไม่ปล่อยให้
มีอากาศซึมซับก่อน 

444
00:33:00,550 --> 00:33:02,580
ทำตามที่เขาบอก 

445
00:33:03,040 --> 00:33:04,740
ตามที่เจ้าหญิงประสงค์ 

446
00:33:17,050 --> 00:33:19,090
หอมใช่ไหมเล่า 

447
00:33:19,120 --> 00:33:21,490
ได้กลิ่นผลไม้
หรือไม่ ท่าน 

448
00:33:22,830 --> 00:33:24,560
ลิ้มรสสิท่าน  

449
00:33:24,600 --> 00:33:26,430
บอกข้าสิว่ามัน
ไม่ใช่ไวน์ที่เลิศรสที่สุด 

450
00:33:26,460 --> 00:33:28,670
ที่ท่านได้ลิ้มลองมา 

451
00:33:31,740 --> 00:33:34,070
เจ้าก่อน 

452
00:33:35,740 --> 00:33:37,440
ข้าหรือ 

453
00:33:37,480 --> 00:33:39,880
เกรงกว่าข้าจะไม่คู่ควร
กับเหล้าองุ่นชนิดนี้ 

454
00:33:40,170 --> 00:33:41,750
อีกประการ
มันไม่งามนักที่นักค้าไวน์ 

455
00:33:41,770 --> 00:33:42,910
จะดื่มสินค้าของตนเอง 

456
00:33:42,940 --> 00:33:44,990
เจ้าจะดื่มมัน 

457
00:34:01,760 --> 00:34:03,930
- คาลลีสิ
- หยุดเขา 

458
00:34:17,210 --> 00:34:19,050
มาเถอะ 

459
00:34:25,820 --> 00:34:28,720
พวกเจ้ามาหาเราใน
ฐานะคนนอกกฎหมาย 

460
00:34:28,760 --> 00:34:32,220
นักฉกฉวย คนข่มขืน 

461
00:34:32,260 --> 00:34:34,660
นักฆ่า โจรขโมย 

462
00:34:34,700 --> 00:34:37,500
เจ้ามาอย่างโดดเดี่ยว
มีโซ่ตรวน 

463
00:34:37,530 --> 00:34:40,100
ไร้ซึ่งญาติมิตร 

464
00:34:40,130 --> 00:34:42,300
ฤๅเกียรติยศ 

465
00:34:42,340 --> 00:34:45,740
บางคนร่ำรวย
แต่บางคนก็ยากจน 

466
00:34:46,740 --> 00:34:50,190
บางคนเป็นสมาชิก
ตระกูลสูงศักดิ์ 

467
00:34:50,380 --> 00:34:53,950
คนอื่นเป็นเพียงสกุลนอกสมรส
หรือไม่มีสกุลใดๆเลย 

468
00:34:53,980 --> 00:34:56,020
มันไม่สำคัญ 

469
00:34:56,050 --> 00:34:59,190
เพราะทุกสิ่งล้วนเป็นอดีต 

470
00:34:59,220 --> 00:35:01,690
ที่นี้ 

471
00:35:01,720 --> 00:35:03,290
บนกำแพง 

472
00:35:03,320 --> 00:35:06,430
ทุกคนอยู่ตระกูลเดียวกัน 

473
00:35:07,860 --> 00:35:11,200
- คืนนี้
- เจ้าดีใจหน่อยก็ได้นะ 

474
00:35:11,230 --> 00:35:14,330
เจ้าจะได้เป็น
หน่วยลาดตระเวน 

475
00:35:14,370 --> 00:35:17,370
เป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ
มาตลอดเลยไม่ใช่หรือ 

476
00:35:17,400 --> 00:35:19,810
 ข้าอยากหาตัว
ท่านลุงให้พบ 

477
00:35:19,840 --> 00:35:22,640
ข้ารู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ 

478
00:35:22,680 --> 00:35:24,240
ข้ารู้ 

479
00:35:25,650 --> 00:35:28,450
หวังให้ข้าช่วยเจ้าได้นะ
แต่ข้าไม่ใช่หน่วยลาดตระเวน 

480
00:35:28,480 --> 00:35:31,350
ข้าคงเป็นพวกคนบริการ 

481
00:35:32,520 --> 00:35:34,420
มีเกียรติในการ
เป็นคนบริการนา 

482
00:35:34,460 --> 00:35:36,820
ไม่มากเท่าไหร่หรอก 

483
00:35:36,860 --> 00:35:38,660
แต่ก็มีอาหารแหละนะ 

484
00:35:41,930 --> 00:35:45,300
ที่นี้เจ้าจะได้เริ่มต้นใหม่ 

485
00:35:53,010 --> 00:35:56,480
ในฐานะคน
ของไนท์วอทช์ 

486
00:35:58,010 --> 00:36:01,020
มีชีวิตเพื่อดินแดน 

487
00:36:02,480 --> 00:36:04,390
ไม่ใช่เพื่อกษัตริย์ 

488
00:36:04,420 --> 00:36:07,620
หรือลอร์ดหรือเกียรติยศ
ของตระกูลนั้น 

489
00:36:07,660 --> 00:36:10,090
ตระกูลนี้ 

490
00:36:10,130 --> 00:36:12,860
ไม่ใช่เพื่อเงินทองหรือชื่อเสียง 

491
00:36:12,900 --> 00:36:14,660
ไม่ใช่เพื่อความรักของอิสตรี 

492
00:36:14,700 --> 00:36:17,160
แต่เพื่อดินแดน 

493
00:36:17,200 --> 00:36:19,970
และทุกคนที่อาศัยอยู่ในนั้น 

494
00:36:20,000 --> 00:36:23,500
เจ้าทุกคนได้เรียนรู้
คำกล่าวสาบานแล้ว 

495
00:36:23,540 --> 00:36:27,240
คิดให้ดีก่อนจะกล่าวมัน 

496
00:36:27,270 --> 00:36:30,640
โทษของการหลบหนีหน้าที่ 

497
00:36:30,680 --> 00:36:33,480
คือประหาร 

498
00:36:37,590 --> 00:36:39,850
เจ้ากล่าวคำสาบานได้ 

499
00:36:39,890 --> 00:36:43,720
ตอนอาทิตย์อัสดง 

500
00:36:43,760 --> 00:36:46,460
พวกเจ้าคนใดนับถือ
ทวยเทพองค์เก่าหรือไม่ 

501
00:36:48,530 --> 00:36:50,500
ข้าขอรับ ใต้เท้า 

502
00:36:50,530 --> 00:36:53,800
เจ้าคงอยากกล่าวคำสาบาน
ต่อหน้าฮาร์ตทรีเหมือนลุงของเจ้า 

503
00:36:53,840 --> 00:36:55,310
ขอรับ ใต้เท้า 

504
00:36:55,340 --> 00:36:57,730
เวียร์วู้ดอยู่ห่างไปทางเหนือ
หนึ่งไมล์จากกำแพง 

505
00:36:57,810 --> 00:37:01,180
และบางทีทวพเทพองค์เก่าของเจ้าด้วย 

506
00:37:02,250 --> 00:37:05,210
ใต้เท้า
ข้าไปด้วยได้หรือไม่ 

507
00:37:05,250 --> 00:37:07,220
ตระกูลทาร์ลี่ย์นับถือ
ทวยเทพองค์เก่างั้นหรือ 

508
00:37:07,250 --> 00:37:10,190
ไม่ขอรับ ใต้เท้า 

509
00:37:10,220 --> 00:37:12,290
ข้าเกิดภายใต้แสงของ
ทวยเทพทั้งเจ็ด 

510
00:37:12,320 --> 00:37:14,860
 เฉกเช่นเดียวกับ
พ่อข้าและพ่อของพ่อข้า 

511
00:37:14,890 --> 00:37:19,000
เหตุใดเจ้าจึงอยากละทิ้งทวพเทพ
ที่พ่อเจ้าและตระกูลเจ้านับถือ 

512
00:37:21,270 --> 00:37:23,170
ตอนนี้ตระกูลข้า
คือไนท์วอทช์ 

513
00:37:23,200 --> 00:37:25,740
เทพทั้งเจ็ดไม่เคย
ฟังเสียงอ้อนวอนข้า 

514
00:37:25,770 --> 00:37:28,410
บางทีทวพเทพองค์เก่าอาจฟัง 

515
00:37:30,510 --> 00:37:31,840
ตามที่ต้องการ เจ้าหนู 

516
00:37:31,880 --> 00:37:35,480
เจ้าทุกคนถูกคัดเลือกเข้ากลุ่ม 

517
00:37:35,510 --> 00:37:38,920
ตามความต้องการของพวกเรา 

518
00:37:38,950 --> 00:37:40,620
และความแกร่งของพวกเจ้า 

519
00:37:40,650 --> 00:37:43,750
ฮัลเดอร์ ผู้สร้าง 

520
00:37:44,620 --> 00:37:46,490
พิพ คนบริการ 

521
00:37:46,520 --> 00:37:49,360
ท๊อด ผู้สร้าง
เกรน หน่วยลาดตระเวน 

522
00:37:49,390 --> 00:37:51,430
แซมเวลล์ คนบริการ 

523
00:37:51,460 --> 00:37:54,730
เมธธาร์ หน่วยลาดตระเวน
ดาเรี่ยน คนบริการ 

524
00:37:54,770 --> 00:37:56,800
บัลเลี่ยน หน่วยลาดตระเวน 

525
00:37:56,830 --> 00:37:58,700
รัสต์ หน่วยลาดตระเวน 

526
00:37:58,740 --> 00:38:00,500
จอน คนบริการ 

527
00:38:00,540 --> 00:38:02,370
ลันเซอร์ ผู้สร้าง 

528
00:38:02,410 --> 00:38:04,070
เอคคิว ผู้สร้าง 

529
00:38:04,110 --> 00:38:05,310
กอร์โด คนบริการ 

530
00:38:05,340 --> 00:38:09,180
นิโก หน่วยลาดตระเวน
เอสคาน หน่วยลาดตระเวน 

531
00:38:09,210 --> 00:38:11,850
วอร์คอย ผู้สร้าง
จอบี้ คอกม้า 

532
00:38:11,880 --> 00:38:15,290
มิงค์ งานครัว
อัลโล ผู้สร้าง 

533
00:38:15,320 --> 00:38:17,660
นีลูโก หน่วนลาดตระเวน 

534
00:38:17,690 --> 00:38:21,390
ขอให้ทวยเทพคุ้มครองพวกเจ้าทุกคน 

535
00:38:26,100 --> 00:38:28,830
หน่วยลาดตระเวนมากับข้า 

536
00:38:28,870 --> 00:38:31,240
ผู้สร้าง 

537
00:38:49,960 --> 00:38:54,790
แซมเวลล์ เจ้าจะช่วยข้า
เรื่องนกส่งข่าวและหนังสือ 

538
00:38:54,830 --> 00:38:58,900
พิพไปรายงานตัวกับ
โบเวน มาชที่ห้องครัว 

539
00:38:58,930 --> 00:39:03,670
ลูค รายงานตัวกับโจตาเดียว
ที่คอกม้า 

540
00:39:03,700 --> 00:39:07,370
ดาเรี่ยน เราจะส่งเจ้า
ไปที่อีสต์วอทช์ 

541
00:39:07,410 --> 00:39:10,510
รายงานตัวกับบอร์คัส
เมื่อเจ้าเดินทางไปถึง 

542
00:39:10,540 --> 00:39:13,850
อย่าพูดเรื่อง
จมูกเขาเล่า 

543
00:39:15,280 --> 00:39:18,320
จอน สโนว์
ผู้การมอร์มอนต์ 

544
00:39:18,350 --> 00:39:21,020
ขอตัวเจ้าไปเป็น
คนบริการส่วนตัวเขา 

545
00:39:21,050 --> 00:39:24,220
ข้าจะต้องจัดการ
มื้ออาหารของผู้การ 

546
00:39:24,260 --> 00:39:26,220
จัดเตรียมน้ำร้อน
สำหรับอาบหรือไม่ 

547
00:39:26,260 --> 00:39:27,480
แน่นอน 

548
00:39:27,500 --> 00:39:29,360
และดูแลไฟในห้อง
ให้ลุกตลอดเวลา 

549
00:39:29,400 --> 00:39:32,630
เปลี่ยนผ้าปูเตียง
และผ้าห่มรายวัน 

550
00:39:32,670 --> 00:39:36,500
และทำทุกอย่างตามที่
ผู้การต้องการให้เจ้าทำ 

551
00:39:39,170 --> 00:39:41,040
ท่านคิดว่าข้า
เป็นคนรับใช้หรือ 

552
00:39:41,070 --> 00:39:43,610
เราคิดว่าเจ้าคือคน
ของไนท์วอทช์ 

553
00:39:43,640 --> 00:39:46,610
แต่เราอาจจะคิดผิด 

554
00:39:47,650 --> 00:39:50,350
- ข้าไปได้หรือยัง
- ตามใจเจ้า 

555
00:39:56,060 --> 00:39:58,020
จอน เดี๋ยวก่อน 

556
00:39:58,060 --> 00:39:59,990
เจ้าไม่เห็นหรือว่า
เขาทำอะไรกัน 

557
00:40:00,030 --> 00:40:02,030
ข้าเห็นเพียงการ
แก้แค้นของเซอร์แอลลิสเซอร์ 

558
00:40:02,060 --> 00:40:03,960
เขากระหายมัน
และเขาก็ได้มัน 

559
00:40:04,000 --> 00:40:06,460
คนบริการก็
เป็นแค่คนรับใช้ 

560
00:40:06,500 --> 00:40:08,630
ข้าใช้ดาบและขี่ม้า
ได้ยอดเยี่ยมกว่าพวกเจ้าทุกคน 

561
00:40:08,670 --> 00:40:12,400
- มันไม่ยุติธรรมเลย
- ยุติธรรมเรอะ 

562
00:40:12,440 --> 00:40:14,910
ข้าร้องเพลงกล่อมลอร์ดสูงศักดิ์อยู่
ที่เอคอนฮอลล์ 

563
00:40:14,940 --> 00:40:17,880
ตอนที่เขาวางมือบนขาข้า
และขอดูไอ้นั่น 

564
00:40:17,910 --> 00:40:20,340
พอข้าผลักตัวเขาออกไป
เขาก็บอกจะสั่งตัดมือข้า 

565
00:40:20,360 --> 00:40:21,800
ด้วยข้อหาลักขโมยเงินพวกเขา 

566
00:40:21,880 --> 00:40:23,630
ข้าเลยต้องมาอยู่ที่นี้
สุดขอบโลก 

567
00:40:23,660 --> 00:40:24,680
ไม่รู้จะไปร้องเพลงให้ใครฟัง 

568
00:40:24,680 --> 00:40:26,590
นอกจากคนเฒ่าและ
พวกไร้ค่าอย่างเจ้า 

569
00:40:26,620 --> 00:40:28,620
ข้าจะไม่มีวันได้
พบครอบครัวข้าอีก 

570
00:40:28,660 --> 00:40:30,690
ข้าจะไม่มีวันได้
อิงแอบกับสตรีอีก  

571
00:40:30,720 --> 00:40:32,240
เพราะฉะนั้นอย่ามาพูด
เรื่องความยุติธรรมกับข้า 

572
00:40:32,260 --> 00:40:34,160
ข้าคิดว่าเจ้าโดนจับได้
ตอนขโมยชีส 

573
00:40:34,230 --> 00:40:36,260
ไปให้น้องสาวที่หิวโหยเสียอีก 

574
00:40:36,290 --> 00:40:37,660
แล้วเจ้าคิดว่าข้าจะเล่าให้
คนแปลกหน้าฟังหรือไร 

575
00:40:37,660 --> 00:40:40,300
ว่ามีลอร์ดพยายาม
มาจับไอ้นั่นข้าน่ะ 

576
00:40:42,470 --> 00:40:46,370
ร้องเพลงให้ข้าฟังได้ไหม พิพ
ข้าอยากฟังเพลง 

577
00:40:51,480 --> 00:40:53,210
ที่นี้ ฟังข้านะ 

578
00:40:53,240 --> 00:40:56,180
เขาเป็นผู้การของไนท์วอทช์นะ 

579
00:40:56,210 --> 00:40:58,450
เจ้าจะได้อยู่กับเขา
ทั้งวันทั้งคืน 

580
00:40:58,480 --> 00:41:00,950
ก็จริงที่เจ้าต้อง
ชำระเสื้อผ้าเขา 

581
00:41:00,980 --> 00:41:05,150
 แต่เจ้าก็ได้เห็นจดหมายและ
เข้าร่วมการพบปะกับเขา 

582
00:41:05,190 --> 00:41:06,890
และเป็นเด็กรับใช้เมื่อยามรบ 

583
00:41:06,920 --> 00:41:10,260
เจ้าจะได้รู้ทุกอย่าง
มีส่วนรวมกับทุกเรื่อง 

584
00:41:10,290 --> 00:41:12,430
และเขาระบุตัวเจ้ามาเอง 

585
00:41:13,530 --> 00:41:16,300
เขาต้องการสอนเจ้า
ให้ออกคำสั่งเป็น 

586
00:41:21,070 --> 00:41:23,740
ข้าแค่... 

587
00:41:23,770 --> 00:41:26,040
ข้าอยากเป็นหน่วยลาดตระเวน
มาโดยตลอด 

588
00:41:28,210 --> 00:41:30,310
ส่วนข้าก็อยากเป็นพ่อมด
มาโดยตลอดเหมือนกัน 

589
00:41:32,850 --> 00:41:34,550
อะไรนะ 

590
00:41:34,580 --> 00:41:37,220
จริงๆนะ ข้าพูดจริง 

591
00:41:37,250 --> 00:41:39,690
งั้นเจ้าจะกล่าวคำสาบานกับข้า
แล้วไม่หนีไปไหนใช่ไหม 

592
00:41:46,230 --> 00:41:49,600
ลอร์ดสตาร์ค ขอเวลาครู่หนึ่ง 

593
00:41:50,740 --> 00:41:52,800
ขอตามลำพัง 

594
00:42:01,950 --> 00:42:05,220
เขาระบุให้ท่าน
เป็นผู้ปกป้องดินแดน 

595
00:42:05,250 --> 00:42:07,490
ก็ใช่ 

596
00:42:07,520 --> 00:42:09,290
นางไม่สนหรอก 

597
00:42:09,320 --> 00:42:12,660
ขอเวลาข้าชั่วโมงหนึ่ง แล้วข้าจะหา
คนร้อยคนมาให้รับคำสั่งท่าน  

598
00:42:12,690 --> 00:42:14,690
แล้วข้าควรทำ
อย่างไรกับคนร้อยคนนี้ 

599
00:42:14,730 --> 00:42:18,130
บุกโจมตี คืนนี้
ตอนที่ทุกคนยังคงหลับใหล 

600
00:42:18,160 --> 00:42:22,170
เราต้องพรากตัวจอฟฟรีย์จากแม่
แลให้อยู่ในปกครองของเรา 

601
00:42:22,200 --> 00:42:26,640
ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกป้องดินแดนหรือไม่
คนที่คุมตัวกษัตริย์ไว้ได้คือคนที่ได้ดินแดน 

602
00:42:26,670 --> 00:42:30,310
ทุกนาทีที่ท่านล่าช้าคือเวลา
มากขึ้นที่เซอร์ซีมีเตรียมตัว 

603
00:42:30,340 --> 00:42:33,480
กว่าโรเบิร์ตจะตาย
มันก็ตายไปสำหรับเราสองคนแล้ว 

604
00:42:33,510 --> 00:42:35,250
แล้วสเตนนิสเล่า 

605
00:42:35,280 --> 00:42:38,480
ช่วยอาณาจักรจากเอื้อมมือของ
เซอร์ซีและยื่นมันต่อให้สเตนนิสเนี่ยนะ 

606
00:42:38,520 --> 00:42:41,320
ท่านมีความคิดประหลาดมาก
เรื่องการปกป้องอาณาจักร 

607
00:42:41,350 --> 00:42:43,410
สเตนนิสเป็นพี่ชายท่าน 

608
00:42:43,430 --> 00:42:45,260
นี่ไม่ใช่เรื่องลำดับการ
ครองราชย์อัปปรีย์นั่น 

609
00:42:45,290 --> 00:42:48,230
นั่นไม่สำคัญตอนที่ท่าน
ก่อกบฏต่อกษัตริย์บ้า 

610
00:42:48,260 --> 00:42:50,590
ก็ไม่ควรมาสำคัญตอนนี้ 

611
00:42:50,630 --> 00:42:53,630
อะไรคือสิ่งที่ดีสุด
สำหรับอาณาจักร 

612
00:42:53,670 --> 00:42:56,700
อะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด
สำหรับประชาชนของเรา 

613
00:42:57,840 --> 00:43:00,310
เราก็รู้ดีว่า
สเตนนิสเป็นเช่นไร 

614
00:43:00,340 --> 00:43:03,310
ประชาชนไม่รัก
และไม่ภักดีต่อเขา 

615
00:43:03,340 --> 00:43:05,440
เขาไม่ใช่กษัตริย์ 

616
00:43:05,480 --> 00:43:08,250
ข้าต่างหาก 

617
00:43:14,790 --> 00:43:16,760
สเตนนิสเป็นผู้นำ 

618
00:43:16,790 --> 00:43:19,660
เขานำทัพสู้
สงครามแล้วสองครั้ง 

619
00:43:19,690 --> 00:43:21,960
เขาทำลายกองเรือ
ของเกรย์จอย 

620
00:43:22,000 --> 00:43:23,760
แน่ละ ว่าเขาเป็นทหารชั้นยอด
ทุกคนรู้ดี 

621
00:43:23,780 --> 00:43:25,370
แต่โรเบิร์ตเองก็เช่นกัน 

622
00:43:25,830 --> 00:43:27,170
บอกข้าอย่างสิ 

623
00:43:27,200 --> 00:43:29,800
ท่านยังเชื่ออยู่หรือว่า
ทหารที่ดีจะเป็นกษัตริย์ที่ดีได้ 

624
00:43:35,580 --> 00:43:37,780
ข้าจะไม่หยามเกียรติช่วง
เวลาชีวิตที่เหลือของโรเบิร์ต 

625
00:43:37,810 --> 00:43:39,680
ด้วยการฆ่าฟันใน
ห้องโถงของเขา 

626
00:43:39,710 --> 00:43:42,820
และลากตัวเด็กน้อยที่
หวาดกลัวออกจากเตียง 

627
00:43:56,370 --> 00:43:59,070
เจ้าจะต้องแล่นเรือไปที่
ดราก้อนสโตนคืนนี้ 

628
00:43:59,100 --> 00:44:01,870
เจ้าจะต้องมอบสิ่งนี้กับ
สเตนนิส บาราธอร์นกับมือ 

629
00:44:03,510 --> 00:44:05,470
ไม่ใช่ให้กับ
คนบริการของเขา 

630
00:44:05,510 --> 00:44:08,610
ไม่ใช่ให้กับ
หัวหน้ากองทหาร 

631
00:44:08,640 --> 00:44:11,180
ไม่ใช่ให้กับภรรยา 

632
00:44:16,050 --> 00:44:17,620
ให้แต่สเตนนิสเพียงผู้เดียว 

633
00:44:17,650 --> 00:44:20,890
ขอรับ ใต้เท้า 

634
00:44:23,060 --> 00:44:24,560
ไปได้แล้ว 

635
00:44:33,900 --> 00:44:36,570
ท่านลอร์ดผู้ปกป้อง 

636
00:44:41,180 --> 00:44:43,850
กษัตริย์ไม่มีลูกที่แท้จริง 

637
00:44:43,880 --> 00:44:46,490
จอฟฟรีย์และทอมเมน 

638
00:44:46,520 --> 00:44:48,520
เป็นลูกนอกสมรส
ของเจมี่ เลนนิสเตอร์ 

639
00:44:49,990 --> 00:44:53,090
- เช่นนั้นเมื่อกษัตริย์สิ้นชีพลง
- บัลลังก์จะเป็นของ 

640
00:44:53,130 --> 00:44:56,330
น้องชายเขา
ลอร์ดสเตนนิส 

641
00:44:56,360 --> 00:44:59,300
เหมือนจะเป็นเช่นนั้น 

642
00:45:01,070 --> 00:45:03,330
- นอกเสียจากว่า
- มันไม่มี”นอกเสียจากว่า”อะไรทั้งนั้น 

643
00:45:03,370 --> 00:45:05,840
เขาเป็นทายาทตามสิทธิ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงนี้ได้ 

644
00:45:05,870 --> 00:45:08,010
และเขาก็ไม่อาจขึ้นครองบัลลังก์
โดยที่ท่านไม่ช่วยเหลือด้วยเช่นกัน 

645
00:45:08,040 --> 00:45:09,440
จะฉลาดกว่าหากท่าน
ปฎิเสธไม่ให้บัลลังก์เขา 

646
00:45:09,470 --> 00:45:12,180
และยกให้จอฟฟรีย์
ครองราชย์ต่อแทน 

647
00:45:15,050 --> 00:45:17,820
ท่านพอมีเกียรติ
หลงเหลืออยู่ในตัวบ้างไหม 

648
00:45:17,850 --> 00:45:21,720
ในตอนนี้ท่านเป็นมือขวาของกษัตริย์
และผู้ปกป้องดินแดน 

649
00:45:21,750 --> 00:45:24,060
อำนาจทั้งหมดเป็นของท่าน
ขอเพียง 

650
00:45:24,090 --> 00:45:26,590
แค่ยื่นมือออกไปคว้าเท่านั้น 

651
00:45:26,630 --> 00:45:28,830
สงบศึกกับ
พวกเลนนิสเตอร์ 

652
00:45:28,860 --> 00:45:32,230
ปล่อยตัวเดอะ อิมพ์และให้ลูกสาว
ท่านสมรสกับจอฟฟรีย์เสีย 

653
00:45:32,270 --> 00:45:35,170
มีเวลาเหลือเฟือให้
ใช้กำจัดสเตนนิส 

654
00:45:35,200 --> 00:45:37,660
และถ้าจอฟฟรีย์สร้างปัญหา 

655
00:45:37,680 --> 00:45:38,980
เมื่อขึ้นครองบัลลังก์ 

656
00:45:39,070 --> 00:45:41,410
เราก็เผยความลับของเขาเสีย 

657
00:45:41,440 --> 00:45:43,380
และยกให้ลอร์ดเรนลี่ย์แทน 

658
00:45:43,410 --> 00:45:44,540
เราหรือ 

659
00:45:44,570 --> 00:45:46,280
ท่านต้องการคน
มาแบ่งเบาภาระ 

660
00:45:46,450 --> 00:45:50,380
ขอรับรอง
ว่าสิ่งที่ข้าขอนั้นไม่มาก 

661
00:45:51,450 --> 00:45:53,590
สิ่งที่ท่านเสนอมานั้นคือกบฏ 

662
00:45:53,620 --> 00:45:55,850
เพียงแค่เราแพ้เท่านั้นแล 

663
00:45:58,220 --> 00:46:00,860
ท่านบอกให้ สงบศึก
กับพวกเลนนิสเตอร์ 

664
00:46:02,590 --> 00:46:04,730
กับผู้คนที่พยายาม
สังหารลูกชายข้า 

665
00:46:04,760 --> 00:46:07,160
เราสงบศึกเพียงแต่
กับศัตรูเราเท่านั้น ใต้เท้า 

666
00:46:07,200 --> 00:46:10,600
เราจึงเรียกมันว่า”สงบศึก” 

667
00:46:10,640 --> 00:46:13,900
ไม่
ข้าจะไม่ทำ 

668
00:46:13,940 --> 00:46:16,610
งั้นก็เป็นให้บัลลังก์สเตนนิสและ
ปล่อยให้สงครามเกิดสินะ 

669
00:46:16,640 --> 00:46:18,840
ไม่มีทางเลือกอื่น 

670
00:46:18,880 --> 00:46:21,440
เขาคือทายาท 

671
00:46:22,510 --> 00:46:24,010
งั้นเหตุใดจึง
เรียกข้ามาที่นี้ 

672
00:46:24,050 --> 00:46:26,680
ในเมื่อไม่ได้ต้องการ
คำปรึกษาข้า 

673
00:46:27,790 --> 00:46:29,890
ท่านสัญญากับเคทลีน
ว่าท่านจะช่วยข้า 

674
00:46:29,920 --> 00:46:32,620
ราชินีมีอัศวินนับสิบคน
และทหารอาวุธครบมืออีกหลายร้อย— 

675
00:46:32,660 --> 00:46:36,030
มากพอที่จะจัดการทหาร
ตระกูลข้าที่เหลืออยู่ได้หมด 

676
00:46:36,060 --> 00:46:38,530
ข้าต้องการกองระวังภัย 

677
00:46:38,570 --> 00:46:41,770
กองระวังภัยมีคนสองพันคน 

678
00:46:41,800 --> 00:46:45,240
และสาบานว่าจะ
ปกปักษ์ความยุติธรรม 

679
00:46:47,940 --> 00:46:50,440
ดูท่านสิ 

680
00:46:50,480 --> 00:46:52,810
ท่านรู้ว่าอยาก
ให้ข้าทำอะไร 

681
00:46:52,850 --> 00:46:54,950
ท่านรู้ว่าต้องทำ 

682
00:46:54,980 --> 00:46:59,550
หากแต่มันไร้เกียรติ
คำพูดจึงติดอยู่ที่ริมฝีปากท่าน 

683
00:46:59,590 --> 00:47:02,890
ยามที่ราชินีประกาศ
ตัวกษัตริย์องค์หนึ่ง 

684
00:47:02,920 --> 00:47:04,560
และมือขวาประกาศ
ตัวอีกองค์หนึ่ง 

685
00:47:04,590 --> 00:47:08,160
กองระวังภัยจะรักษา
ความสงบของผู้ใด 

686
00:47:08,200 --> 00:47:10,300
พวกเขาจะเชื่อฟังใคร 

687
00:47:15,970 --> 00:47:18,840
คนที่จ่ายเงินกับ
พวกเขานั่งปะไร 

688
00:48:03,190 --> 00:48:07,360
ฟังคำกล่าวข้าและขอ
จงเป็นพยานแต่คำสาบาน 

689
00:48:07,390 --> 00:48:11,130
คืนมืดรวมตัวและ
โมงยามของข้าเริ่มต้น 

690
00:48:11,160 --> 00:48:14,630
มันจักไม่สิ้นสุดจนกว่า
ชีวิตข้าจะหาไม่ 

691
00:48:14,670 --> 00:48:16,830
ข้าจักไร้ซึ่งภรรยา 

692
00:48:16,870 --> 00:48:19,800
ไร้ซึ่งดินแดน
และไร้ซึ่งบุตร 

693
00:48:19,840 --> 00:48:24,210
ข้าจักไร้ซึ่งมงกุฎ
ฤๅมีชื่อเสียงใดๆ 

694
00:48:24,240 --> 00:48:27,980
ข้าจักอยู่และตาย
ขณะเฝ้ายาม 

695
00:48:28,010 --> 00:48:31,110
ข้าคือคมดาบ
ในความมืดมิด 

696
00:48:31,150 --> 00:48:33,980
ข้าคือผู้เฝ้าระวัง
อยู่บนกำแพง 

697
00:48:34,020 --> 00:48:37,320
ข้าคือโล่ที่ปกป้อง
ผู้คนในแดนนี้ 

698
00:48:37,350 --> 00:48:41,760
ข้าขอยกชีวิตและเกียรติของข้า
ให้แก่ไนท์วอทช์ 

699
00:48:41,790 --> 00:48:45,730
นับแต่คืนนี้จวบจนคืนต่อๆไป 

700
00:48:45,760 --> 00:48:47,760
ตอนเจ้าคุกเข่าลง
ยังเป็นเด็กชาย 

701
00:48:47,800 --> 00:48:50,560
แต่จงยืนขึ้นในฐานะ
คนของไนท์วอทช์ 

702
00:49:03,850 --> 00:49:05,780
ดีมาก
ดีมาก 

703
00:49:12,560 --> 00:49:14,390
ได้อะไรมานั่น 

704
00:49:14,420 --> 00:49:17,590
มาหาข้า โกสต์
คาบมันมานี่ 

705
00:49:19,700 --> 00:49:22,100
ทวยเทพโปรดมีเมตตา 

706
00:49:28,370 --> 00:49:31,210
จะทำเช่นไรกับเขา 

707
00:49:33,680 --> 00:49:36,510
เมื่อคาลลาซาร์เคลื่อนพล
เขาจะถูกมัดไว้กับบังเหียน 

708
00:49:36,540 --> 00:49:39,310
ให้ต้องวิ่งไล่ตามม้านาน
ที่สุดเท่าที่ทำได้ 

709
00:49:39,350 --> 00:49:41,050
หากเขาล้มเล่า 

710
00:49:42,980 --> 00:49:45,990
ข้าเคยเห็นชายคนหนึ่ง
อยู่ได้นานถึงเก้าไมล์ 

711
00:49:47,520 --> 00:49:49,790
กษัตริย์โรเบิร์ตก็ยัง
อยากให้ข้าตายอยู่ดี 

712
00:49:49,820 --> 00:49:52,130
คนวางยาพิษผู้นี้คือคนแรก
แต่จะไม่ใช่คนสุดท้าย 

713
00:49:52,160 --> 00:49:55,030
ข้าคิดว่า
เขาจะยอมปล่อยข้า— 

714
00:49:55,060 --> 00:49:56,730
ในเมื่อพี่ข้า
จากไปแล้ว 

715
00:49:56,770 --> 00:49:58,770
เขาจะไม่มีวัน
ปล่อยท่านไป 

716
00:49:58,800 --> 00:50:02,470
ถึงท่านหลีกหนีไปถึงเออชายด์ที่มืดมัวที่สุด
มือสังหารของเขาจะตามท่านไป 

717
00:50:02,510 --> 00:50:04,870
หากท่านล่องเรือ
ไปจนถึงเกาะบาซิลิสก์   

718
00:50:04,910 --> 00:50:06,480
สายสืบจะกระซิบบอกเขา 

719
00:50:06,510 --> 00:50:09,280
เขาจะไม่มีวัน
ละทิ้งการตามล่า 

720
00:50:09,310 --> 00:50:13,250
ท่านคือทาร์เกเรียน
คนสุดท้าย 

721
00:50:13,280 --> 00:50:15,520
ลูกชายท่านจะมี
เลือดทาร์เกเรียนในตัว 

722
00:50:15,550 --> 00:50:18,220
และมีกองทัพสี่หมื่นคน
ในบัญชา 

723
00:50:19,590 --> 00:50:21,590
เขาจะไม่มีวันได้ตัวลูกชายข้า 

724
00:50:22,820 --> 00:50:24,590
เขาจะไม่มีวันได้
ตัวท่านเช่นกัน คาลลีสิ 

725
00:53:27,470 --> 00:53:28,400
ลอร์ดสตาร์ค 

726
00:53:28,440 --> 00:53:30,910
- หยุด
- ไม่ต้อง ไม่เป็นไร 

727
00:53:30,940 --> 00:53:32,880
ไม่เป็นไร
ปล่อยเขา 

728
00:53:32,910 --> 00:53:35,240
ลอร์ดสตาร์ค กษัตริย์จอฟฟรีย์
และราชินีผู้สำเร็จราชการ 

729
00:53:35,280 --> 00:53:36,800
เรียกท่านเข้าพบ
ที่ห้องโถงขอรับ 

730
00:53:36,820 --> 00:53:38,110
กษัตริย์จอฟฟรีย์งั้นหรือ 

731
00:53:38,120 --> 00:53:40,380
กษัตริย์โรเบิร์ตสิ้นชีพแล้ว 

732
00:53:40,420 --> 00:53:42,420
ขอให้เขาได้พักผ่อนอย่างสงบสุข 

733
00:53:53,860 --> 00:53:56,500
ทุกอย่างเรียบร้อย
กองระวังภัยเป็นของท่าน 

734
00:53:56,530 --> 00:53:58,200
เยี่ยม 

735
00:53:58,240 --> 00:54:00,300
ลอร์ดเรนลี่ย์จะเข้าร่วม
กับพวกเราหรือไม่ 

736
00:54:02,540 --> 00:54:05,380
เกรงว่าลอร์ดเรนลี่ย์
จะออกจากเมืองไป 

737
00:54:05,410 --> 00:54:08,350
เขาควบผ่าน
ประตูเมืองเก่า 

738
00:54:08,380 --> 00:54:09,610
หนึ่งชั่วโมงก่อนรุ่งสาง 

739
00:54:09,650 --> 00:54:13,280
พร้อมด้วยเซอร์ลอร์รัส
และผู้ติดตามอีกห้าสิบคน 

740
00:54:13,320 --> 00:54:17,260
มีผู้พบเห็นพวกเขา
รีบเดินทางมุ่งลงใต้ 

741
00:54:37,810 --> 00:54:40,110
พวกเราอยู่ข้างท่าน
ลอร์ดสตาร์ค 

742
00:54:49,490 --> 00:54:51,560
คำนับแด่ฝ่าบาท 

743
00:54:51,590 --> 00:54:54,460
จอฟฟรีย์ที่หนึ่งแห่ง
ตระกูลบาราธอร์น 

744
00:54:54,490 --> 00:54:56,060
และเลนนิสเตอร์ 

745
00:54:56,100 --> 00:54:58,530
กษัตริย์แห่งแอนเดลส์
และเฟิร์สเมน 

746
00:54:58,560 --> 00:55:00,730
ผู้ปกครองอาณาจักรทั้งเจ็ด  

747
00:55:00,770 --> 00:55:03,970
และผู้ปกป้องดินแดน 

748
00:55:21,760 --> 00:55:24,210
ข้าสั่งให้สภาย่อยจัดการ
งานทุกอย่างที่จำเป็น 

749
00:55:24,230 --> 00:55:25,690
สำหรับงานพิธี
สวมมงกุฎของข้า 

750
00:55:25,760 --> 00:55:28,130
ข้าประสงค์ให้มีขึ้นภายใน
สองอาทิตย์ข้างหน้า 

751
00:55:28,160 --> 00:55:30,970
วันนี้ ข้าจักรับคำสาบาน
จงรักภักดี 

752
00:55:31,000 --> 00:55:33,370
จากสภาย่อยที่ซื่อสัตย์ของข้า 

753
00:55:37,070 --> 00:55:39,210
เซอร์บาร์ริสเตียน 

754
00:55:39,240 --> 00:55:42,310
ข้าเชื่อว่าไม่มีผู้ใดใน
ห้องนี้จะกังขาเกียรติของท่าน 

755
00:55:53,150 --> 00:55:57,020
ตราของกษัตริย์โรเบิร์ต--
ยังสมบูรณ์ดี 

756
00:56:04,400 --> 00:56:07,000
“ข้าแต่งตั้ง
ลอร์ดเอ็ดดาร์ด สตาร์คให้เป็น 

757
00:56:07,040 --> 00:56:10,070
ผู้ปกป้องดินแดน 

758
00:56:10,110 --> 00:56:12,510
รับตำแหน่งเป็น
ผู้สำเร็จราชการ 

759
00:56:12,540 --> 00:56:15,710
จนกว่าทายาท
จะอายุครบเกณฑ์” 

760
00:56:16,780 --> 00:56:19,110
ขอข้าดูจดหมายได้หรือไม่
เซอร์บาร์ริสเตียน 

761
00:56:27,560 --> 00:56:30,320
ผู้ปกป้องดินแดน 

762
00:56:33,260 --> 00:56:35,800
นี่ควรจะเป็นโล่กัน
ให้ท่านหรือ ลอร์ดสตาร์ค 

763
00:56:37,170 --> 00:56:39,100
กระดาษเพียงแผ่นเดียว 

764
00:56:42,100 --> 00:56:45,270
- นั่นเป็นคำสั่งของกษัตริย์
- เรามีกษัตริย์องค์ใหม่แล้ว 

765
00:56:48,310 --> 00:56:51,010
ลอร์ดสตาร์ค ครั้งล่าสุดที่เราพูดกัน
ท่านให้คำปรึกษาแก่ข้า 

766
00:56:51,050 --> 00:56:54,580
ขอให้ข้าได้ตอบแทน
ความกรุณาของท่านด้วย 

767
00:56:54,620 --> 00:56:56,820
คุกเข่าเสีย ใต้เท้า 

768
00:56:56,850 --> 00:56:59,390
คุกเข่าและสาบานจะ
จงรักภักดีต่อลูกชายข้า— 

769
00:57:00,630 --> 00:57:03,090
และเราจะให้ท่าน
ได้มีชีวิตอยู่ต่อไป 

770
00:57:03,130 --> 00:57:05,500
ในดินแดนไร้ค่า
ที่ท่านเรียกว่า บ้าน 

771
00:57:05,530 --> 00:57:08,270
ลูกชายท่านไม่มี
สิทธิในบัลลังก์ 

772
00:57:08,300 --> 00:57:10,040
โกหก 

773
00:57:10,070 --> 00:57:12,600
ท่านทำให้ตัวเองตก
อยู่ในสภาพนี้เองนา ลอร์ดสตาร์ค 

774
00:57:12,640 --> 00:57:14,670
เซอร์บาร์ริสเตียน
จับกุมคนทรยศนี่เสีย 

775
00:57:16,280 --> 00:57:19,410
เซอร์บาร์ริสเตียนเป็นคนดี คนซื่อสัตย์
อย่าทำอันตรายใดๆต่อเขา 

776
00:57:21,920 --> 00:57:23,420
ท่านคิดว่า
มีเขาคนเดียวหรือไร 

777
00:57:25,950 --> 00:57:29,720
ฆ่ามัน
ฆ่าพวกมันทุกคน ข้าสั่งพวกเจ้า 

778
00:57:29,760 --> 00:57:31,760
ท่านผู้การ 

779
00:57:31,790 --> 00:57:34,260
โปรดนำตัวราชินีและ
บุตรของนางเข้าคุมขัง 

780
00:57:34,300 --> 00:57:36,460
อารักขาพวกเขากลับไปที่ห้อง 

781
00:57:36,500 --> 00:57:38,130
และขังพวกเขาไว้ที่นั้น
โดยมีคนเฝ้าดูตลอดเวลา 

782
00:57:38,170 --> 00:57:40,100
กองระวังภัยทุกคน 

783
00:57:44,340 --> 00:57:46,410
ข้าไม่ต้องการหลั่งเลือดใคร 

784
00:57:46,440 --> 00:57:49,310
บอกให้คนของท่าน
วางอาวุธเสีย 

785
00:57:49,340 --> 00:57:51,310
ไม่มีใครต้องตาย 

786
00:57:53,010 --> 00:57:56,380
ลงมือเลย 

787
00:58:05,560 --> 00:58:08,330
ข้าเตือนท่านแล้วนา
ไม่ให้เชื่อใจข้า 

788
00:58:15,230 --> 00:58:19,230
โปรดติดตามตอนต่อไป 

789
00:58:23,000 --> 00:58:27,000
www.thaisubtitle.com 

790
00:58:31,000 --> 00:58:35,000
บรรยายไทยโดย
Darken