1
00:00:09,630 --> 00:00:13,630
เกมบัลลังก์
ตอน ปีกดำนำข่าวร้าย 

2
00:00:13,660 --> 00:00:18,660
บรรยายไทยโดย www.thaisubtitle.com 

3
00:02:41,070 --> 00:02:44,770
อย่าคิดมาก
เกินไป แบรน 

4
00:02:44,800 --> 00:02:46,500
ผ่อนแขนที่จับคันธนู 

5
00:02:55,710 --> 00:02:57,810
แล้วพวกเจ้าคนไหนกันเป็นนักแม่นธนูตั้งแต่สิบขวบ 

6
00:02:57,850 --> 00:02:59,920
ท่านพ่อ 

7
00:03:07,860 --> 00:03:09,960
ท่านฆ่ามันไม่ได้
รู้ใช่ไหม 

8
00:03:09,990 --> 00:03:11,730
ทำไมไม่ได้เล่า 

9
00:03:14,000 --> 00:03:16,130
เพราะว่านกเรเวนตัวนั้นคือท่าน 

10
00:03:25,910 --> 00:03:27,380
โฮดอร์ 

11
00:03:27,410 --> 00:03:29,080
ข้าไม่เป็นไร โฮดอร์ 

12
00:03:29,110 --> 00:03:31,480
โฮดอร์ 

13
00:03:36,150 --> 00:03:39,090
เข้าไปอยู่ในจิตใจของหมาป่าอีกแล้วหรือ
ลอร์ดตัวน้อย 

14
00:03:39,120 --> 00:03:42,060
ไม่ใช่ นกเรเวนสามตา
ตั้งหาก 

15
00:03:42,090 --> 00:03:44,260
มันกลับมาแล้ว 

16
00:03:46,030 --> 00:03:47,400
ข้าพยายามฆ่ามัน
แต่ข้าทำไม่ได้ 

17
00:03:47,430 --> 00:03:50,370
- มีเด็กชายคนหนึ่ง
- ข้าไม่อยากฟัง 

18
00:03:50,400 --> 00:03:52,840
- แต่เจ้าถาม
- เรามีเรื่องให้กังวลมากพอแล้ว 

19
00:03:52,870 --> 00:03:55,270
ไม่จำเป็นต้องเพิ่มเรื่องเกี่ยวกับ
มนตร์ดำเข้าไปอีก 

20
00:03:55,310 --> 00:03:58,640
ข้าก็ไม่ได้ขอให้ตนเอง
ฝันเกี่ยวกับมนตร์ดำเสียหน่อย 

21
00:03:58,680 --> 00:04:00,380
ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้ขอ
ลอร์ดตัวน้อย 

22
00:04:02,250 --> 00:04:04,180
เราต้องออกเดินทางต่อแล้ว 

23
00:04:04,220 --> 00:04:05,820
ไม่รู้ว่าใครอาจจะ
สะกดรอยตามเรามา 

24
00:04:05,850 --> 00:04:07,590
ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่า
พวกเรายังมีชีวิตอยู่ 

25
00:04:08,790 --> 00:04:10,460
แล้วใครบอกท่านเช่นนั้น 

26
00:04:10,490 --> 00:04:12,690
เรเวนสามตาตัวนั้น
บอกท่านหรือ 

27
00:04:12,730 --> 00:04:14,760
- เปล่า
- เช่นนั้น มันก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง 

28
00:04:17,160 --> 00:04:20,170
ข้าก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าคนอื่นรู้
หรือไม่รู้อะไรบ้าง 

29
00:04:20,200 --> 00:04:23,240
ข้ารู้แค่ว่าหนทางยังไกลนัก
กว่าพวกเราจะเดินทางถึงกำแพง 

30
00:04:32,810 --> 00:04:34,510
แม่ข้าเคยบอก
อยู่เสมอ 

31
00:04:34,550 --> 00:04:36,880
พวกเวสเตอรอสน่ะ
เคร่งขรึมกันตลอดเวลา 

32
00:04:38,050 --> 00:04:41,250
เป็นพวกคนเคร่งขรึมไว้หนวดเครา 

33
00:04:41,290 --> 00:04:42,960
มีกลิ่นตุและไร้อารยธรรม 

34
00:04:42,990 --> 00:04:44,930
ที่จะออกเรือข้ามทะแลแนร์โรว์ 

35
00:04:44,960 --> 00:04:48,160
แล้วขโมยตัวพวกเรา
จากเตียงที่นอนอยู่ 

36
00:04:48,200 --> 00:04:50,400
เคยคิดไหมว่าสุดท้าย
เจ้าจะมาลงเอยกับชาวเวสเตอรอส 

37
00:04:52,230 --> 00:04:54,970
ข้าไม่เคยคิดว่าสุดท้าย
ข้าจะลงเอยกับใครเลยด้วยซ้ำ 

38
00:04:55,000 --> 00:04:57,300
ไม่เลยหรือ 

39
00:04:57,340 --> 00:05:00,840
ไม่เลยจนกระทั่งข้าพบกับ
กษัตริย์ผู้เป็นเจ้าชีวิต 

40
00:05:00,880 --> 00:05:03,080
ของกลุ่มคนไร้อารยธรรมตัวเหม็น
ใบหน้าเคร่งขรึมเต็มไปด้วยหนวดเฟิ้มเนี่ยแหละ 

41
00:05:09,450 --> 00:05:11,850
ขออภัย ฝ่าบาท 

42
00:05:11,890 --> 00:05:14,760
- ฝ่าบาท
- ลอร์ดบอลตัน 

43
00:05:17,160 --> 00:05:19,130
ให้ข้าเดาเถิดว่าอันไหน
คือข่าวดี 

44
00:05:21,270 --> 00:05:23,530
สารจากริเวอร์รัน 

45
00:05:23,570 --> 00:05:25,200
และวินเทอร์เฟล 

46
00:05:30,170 --> 00:05:32,610
ข้าไม่ได้พบหน้า
เขามาหลายปีแล้ว 

47
00:05:34,310 --> 00:05:36,780
ข้าจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
ว่านานเท่าไหร่ 

48
00:05:38,350 --> 00:05:40,150
เราจะเดินทางไปร่วม
พิธีศพด้วยกัน 

49
00:05:41,380 --> 00:05:42,650
ลอร์ดบอลตันจะรักษาการณ์ 

50
00:05:42,690 --> 00:05:45,090
แทนข้าจนกว่าเราจะกลับมา 

51
00:05:45,120 --> 00:05:48,790
แม่ต้องใส่โซ่ตรวนเข้าร่วมพิธีศพ
พ่อของแม่หรือเปล่า 

52
00:05:54,560 --> 00:05:56,700
มีอะไรอีกหรือ 

53
00:05:58,000 --> 00:06:00,330
กว่าลูกนอกสมรสของบอลตัน
จะเดินทางไปถึงวินเทอร์เฟล 

54
00:06:00,370 --> 00:06:02,270
พวกชาวไอรอนส์ก็หนีไปไกลแล้ว 

55
00:06:03,810 --> 00:06:07,170
พวกมันสังหารทุกคน
และจุดไฟเผาปราสาท 

56
00:06:10,040 --> 00:06:12,550
ยังไม่มีใครหาตัวแบรนกับริคค่อนพบ 

57
00:06:16,320 --> 00:06:18,590
พวกเขาอาจจะหนีไปได้ 

58
00:06:18,620 --> 00:06:21,920
หรือธีออนอาจจะนำตัวพวกเขา
กลับไปที่เกาะไอรอนส์เพื่อไปเป็นตัวประกัน 

59
00:06:21,960 --> 00:06:24,360
มีสารข่มขู่หรือ
เรียกร้องส่งมาบ้างหรือเปล่า 

60
00:06:25,500 --> 00:06:26,730
ไม่มี 

61
00:06:26,760 --> 00:06:29,360
เจ้าได้ข่าวอะไรจากธีออน
บ้างหรือไม่ 

62
00:06:51,090 --> 00:06:53,190
ที่นี่ที่ไหน 

63
00:06:59,060 --> 00:07:01,160
เจ้าเป็นใคร 

64
00:07:07,100 --> 00:07:08,610
เจ้าต้องการอะไร 

65
00:07:08,640 --> 00:07:10,770
ข้าอยากทำอย่างนี้ไงเล่า 

66
00:07:16,050 --> 00:07:17,910
เจ้ารู้ไหมว่าต้องใช้
เวลานานเท่าไหร่ 

67
00:07:17,950 --> 00:07:20,650
พวกเราจะเดินทางถึงคิงส์แลนด์ดิ้ง
หากต้องเดินเท้าผ่านป่าและท้องทุ่งเนี่ย 

68
00:07:20,690 --> 00:07:22,350
รู้ 

69
00:07:23,920 --> 00:07:25,260
งั้นพวกเราควรจะ
ฆ่าเวลากันอย่างไรดี 

70
00:07:25,290 --> 00:07:27,160
ก็วางเท้าหนึ่ง
ไว้หน้าอีกเท้าหนึ่งเป็นไร 

71
00:07:27,190 --> 00:07:29,530
มันจะต้องเป็นการเดินเท้า
ที่น่าเบื่อที่สุด 

72
00:07:29,560 --> 00:07:30,930
ข้าต้องพาตัวเจ้าไปที่คิงส์แลนด์ดิ้ง 

73
00:07:30,960 --> 00:07:33,800
และนำตัวลูกสาวของ
ท่านหญิงกลับมาเป็นของแลกเปลี่ยน 

74
00:07:33,830 --> 00:07:35,830
ถึงน่าเบื่อก็ไม่เป็นไร 

75
00:07:35,870 --> 00:07:38,630
เจ้ารู้ใช่ไหม ว่าถึงเจ้าจะเป็นข้ารับใช้
ที่จงรักภักดีมากเพียงใด 

76
00:07:38,670 --> 00:07:41,540
ก็ไม่มีใครชอบอยู่กับ
คนบื้อใบ้ไร้อารมณ์ขันดอก 

77
00:07:41,570 --> 00:07:43,010
เชื่อข้าเถอะ 

78
00:07:43,040 --> 00:07:45,270
ตั้งแต่ข้าเกิดมา ก็มี
คนคอยรับใช้ข้าแล้ว 

79
00:07:45,310 --> 00:07:48,680
เจ้าคิดว่าท่านหญิงสตาร์คอยากได้
ยักษ์ผมทองที่ทื่อมะลื่อประหนึ่งไม้กระดาน 

80
00:07:48,710 --> 00:07:51,280
ติดตามนางไปทุกที่
ตลอดชีวิตที่เหลือเรอะ 

81
00:07:51,320 --> 00:07:54,690
เดินทางกับเจ้าได้สัปดาห์หนึ่ง นางก็คง
สั่งให้เจ้าเอาดาบแทงตัวเองปลิดชีพเสีย 

82
00:07:54,720 --> 00:07:58,420
หากท่านหญิงสตาร์คไม่พอใจกับ
รูปแบบการรับใช้ของข้า 

83
00:07:58,490 --> 00:08:00,190
นางจะบอกให้ข้ารู้
ข้ามั่นใจ 

84
00:08:00,230 --> 00:08:01,730
นางเป็นสตรีที่ซื่อสัตย์ 

85
00:08:01,760 --> 00:08:03,730
แล้วดูสิว่า
นางได้อะไรตอบแทน 

86
00:08:09,170 --> 00:08:12,500
เจ้ามารับใช้ท่านหญิงสตาร์ค
ได้อย่างไร 

87
00:08:12,540 --> 00:08:13,870
เราสนทนากันเรื่องนี้ได้นะ 

88
00:08:13,910 --> 00:08:15,810
ไม่เกี่ยวกับเจ้า
ผู้สังหารกษัตริย์ 

89
00:08:15,840 --> 00:08:17,410
ต้องไม่นานมานี้แน่เทียว 

90
00:08:17,440 --> 00:08:19,410
เพราะเจ้าไม่ได้อยู่กับนาง
ที่วินเทอร์เฟล 

91
00:08:19,440 --> 00:08:20,840
เจ้ารู้ได้อย่างไร 

92
00:08:20,880 --> 00:08:23,680
เพราะว่าข้าได้ไปเยือน
วินเทอร์เฟล 

93
00:08:23,710 --> 00:08:25,450
ไม่งั้นข้าก็คงสังเกต
หน้าตาบูดบึ้งของเจ้า 

94
00:08:25,480 --> 00:08:27,420
กระแทกเข้ากับ
ประตูทางเดินแล้ว 

95
00:08:27,450 --> 00:08:28,950
เดินไป 

96
00:08:34,590 --> 00:08:37,060
- เจ้าสาบานตนกับสแตนนิสหรือ
- ทวยเทพช่วยด้วย ไม่ใช่ 

97
00:08:37,090 --> 00:08:39,000
เรนลีย์สินะ 

98
00:08:39,030 --> 00:08:40,600
จริงหรือ 

99
00:08:40,630 --> 00:08:42,330
เขาไม่เหมาะกับการปกครอง
เหนืออะไรทั้งนั้น 

100
00:08:42,370 --> 00:08:44,200
อะไรก็ตามที่สำคัญว่า
มื้ออาหารที่มีสิบสองอย่างน่ะ 

101
00:08:44,230 --> 00:08:45,800
- หยุดปากเจ้าเสีย
- ทำไมเล่า 

102
00:08:45,840 --> 00:08:49,110
ข้าอยู่กับเขาที่ราชสำนักตั้งแต่
สมัยเขายังเป็นเพียงเด็กชายตัวเล็กๆนะ อย่าลืม 

103
00:08:49,140 --> 00:08:51,240
พยายามหลบยังไงก็หลบหลีก
เจ้าดอกทิวลิปจ้อยนั่นไม่ได้หรอก 

104
00:08:51,280 --> 00:08:54,280
ป้วนเปี้ยนไปมาตามเฉลียงทางเดิน
ในชุดผ้าไหมปักเย็บอย่างดี 

105
00:08:54,310 --> 00:08:56,150
ข้ารู้จักเขา
ดีกว่าเจ้าด้วยซ้ำ 

106
00:08:56,180 --> 00:08:58,150
ข้ารู้จักเขา
ดีเท่าใครทั้งนั้น 

107
00:08:58,180 --> 00:08:59,720
ในฐานะที่เป็นหนึ่งใน
องค์รักษ์พิทักษ์เขา 

108
00:08:59,750 --> 00:09:01,520
เขาเชื่อใจเล่าให้ข้า
ฟังทุกเรื่อง 

109
00:09:01,550 --> 00:09:02,950
หากได้เป็น เขาจะเป็น
กษัตริย์ที่ยอดเยี่ยมยิ่ง 

110
00:09:02,990 --> 00:09:04,450
ฟังดูเหมือน เจ้าจะ
เพ้อฝันถึงเขานะ 

111
00:09:04,490 --> 00:09:06,720
ข้ามิได้
เพ้อฝันถึงเขา 

112
00:09:06,760 --> 00:09:08,390
โอ้ ทวพเทพช่วยด้วย เจ้าสนใจเขา 

113
00:09:09,430 --> 00:09:11,260
เคยบอกไปหรือไม่ 

114
00:09:11,300 --> 00:09:14,100
ไม่สิ ไม่แน่นอน 

115
00:09:14,130 --> 00:09:17,100
ข้าเกรงว่า เรนลีย์มิได้นิยมชมชอบ
แบบเจ้านะ 

116
00:09:17,130 --> 00:09:20,970
เขาชอบหญิงตัวเล็กที่มีเกลียวผม
งดงามเช่นลอราส ไทเรลมากกว่า 

117
00:09:21,010 --> 00:09:22,370
เจ้าดูเป็นผู้ชายมากเกินไป 

118
00:09:22,410 --> 00:09:24,210
ข้าไม่สนใจพวก
ข่าวลือสั่วๆ 

119
00:09:24,240 --> 00:09:26,240
นอกเสียจากว่า
เป็นข่าวลือเกี่ยวกับข้า 

120
00:09:26,280 --> 00:09:28,610
เรื่องจริงทั้งนั้นที่ว่ากัน
เกี่ยวกับเรนลีย์น่ะ 

121
00:09:28,650 --> 00:09:31,550
รสนิยมของเขาเป็นความลับ
ที่รู้โดยทั่วกันที่ราชสำนัก 

122
00:09:31,580 --> 00:09:33,920
น่าเสียดายที่บัลลังก์นั่นไม่ได้
สร้างขึ้นด้วยท่อนเนื้อ 

123
00:09:33,950 --> 00:09:36,850
- ไม่เช่นนั้น เราก็ไม่มีวันแซะเขาให้ลุกขึ้นมาได้
- หุบปากเจ้า 

124
00:09:38,420 --> 00:09:40,430
ข้าไม่โทษเขาดอก 

125
00:09:40,460 --> 00:09:42,460
ข้าก็ไม่โทษเจ้า
ด้วยเช่นกัน 

126
00:09:42,500 --> 00:09:45,700
เราเลือกคนที่เรารัก
ไม่ได้ 

127
00:09:56,940 --> 00:09:59,710
- จะเดินทางไปที่ใดกันน่ะ
- ลงใต้ 

128
00:09:59,750 --> 00:10:01,780
- ท่านล่ะ
- ริเวอร์รัน 

129
00:10:01,810 --> 00:10:04,950
เลี่ยงถนนหลวงกันอยู่
ใช่ไหมเล่า 

130
00:10:04,990 --> 00:10:07,150
ไม่ว่าจะไปทางไหน
เดี๋ยวพวกเขาก็ได้ตัว 

131
00:10:07,190 --> 00:10:08,820
- ชนะไม่ได้หรอก
- ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ 

132
00:10:08,860 --> 00:10:11,060
แต่เหมือนกับว่าพวกท่าน
จะปลอดภัยดีอยู่นะ 

133
00:10:11,090 --> 00:10:12,730
อย่าถือสาข้าเลยนะ
ท่านหญิง แต่ว่า... 

134
00:10:12,760 --> 00:10:15,160
เป็นข้า ก็ไม่กล้า
ต่อกรกับท่านหรอก 

135
00:10:17,060 --> 00:10:19,230
- ขอให้ทวยเทพทั้งเจ็ดอำนวยพรให้ท่าน
- ให้ท่านด้วยเช่นกัน 

136
00:10:26,410 --> 00:10:28,340
เขารู้ว่าข้าเป็นใคร 

137
00:10:28,380 --> 00:10:29,810
- ไม่รู้ดอก
- เจ้าอาจจะพูดถูกนะ 

138
00:10:29,840 --> 00:10:32,580
แต่ถ้าเจ้าคิดผิดเล่า
ถ้าเขาไปบอกใครสักคน 

139
00:10:35,080 --> 00:10:37,480
เราจะไม่ฆ่าเขาเด็ดขาด 

140
00:10:37,520 --> 00:10:39,750
เขาเป็นคนบริสุทธิ์ 

141
00:10:39,790 --> 00:10:42,320
แต่บริสุทธิ์ยิ่งกว่าลูกสาว
ของท่านหญิงสตาร์คงั้นหรือ 

142
00:10:53,970 --> 00:10:56,140
ทำตรงนี้ให้แน่นขึ้นหน่อย 

143
00:10:57,240 --> 00:10:58,840
ดีขึ้น 

144
00:11:00,210 --> 00:11:01,870
ทำให้เจ้าดูแข็งแกร่ง 

145
00:11:01,910 --> 00:11:03,910
ไม่เอาดอกไม้ 

146
00:11:03,940 --> 00:11:06,040
ข้าบอกว่าไม่เอาดอกไม้ 

147
00:11:07,580 --> 00:11:09,550
นี่มันผิดทั้งหมด
เอาตัวอื่นมา 

148
00:11:09,580 --> 00:11:11,550
ขอรับ ฝ่าบาท 

149
00:11:12,720 --> 00:11:14,520
ดอกไม้งี่เง่า 

150
00:11:14,550 --> 00:11:16,550
จะให้มาประดับบนตัวกษัตริย์รึ 

151
00:11:16,590 --> 00:11:18,960
เหมือนกุหลาบ
ของพวกไทเรลเลยนะ 

152
00:11:18,990 --> 00:11:21,830
เอาให้มาร์เจอร์รี่ไปใช้
ในชุดวันสมรสของนางสิ 

153
00:11:21,860 --> 00:11:24,390
ผ้าน่าจะยิ่งกว่าพอ
เสียอีกนะ 

154
00:11:29,400 --> 00:11:31,300
บอกแม่มาว่า
เจ้าคิดเช่นไรกับนาง 

155
00:11:31,340 --> 00:11:32,540
ใคร 

156
00:11:32,570 --> 00:11:34,610
มาร์เจอร์รี่ 

157
00:11:34,640 --> 00:11:36,540
นางเป็นคู่ที่เหมาะสม 

158
00:11:36,570 --> 00:11:38,510
หากไทเรลอยู่ฝ่ายเรา 

159
00:11:38,540 --> 00:11:40,750
เราจะทลายทัพฝ่ายเหนือ 

160
00:11:40,780 --> 00:11:43,950
จับบรรดาลอร์ดแขวนคอ
เผาทำลายที่มั่นให้หมด 

161
00:11:43,980 --> 00:11:45,520
หว่านที่นาของพวกมัน
ด้วยเกลือ 

162
00:11:45,550 --> 00:11:48,650
จะได้มิมีผู้ใดกล้าคิดก่อกบฏ
ไปจนอีกหลายร้อยปี 

163
00:11:50,090 --> 00:11:53,290
ก็เป็นการจับคู่ที่ดี แต่ว่า
เจ้าคิดเช่นไรกับนาง 

164
00:11:56,890 --> 00:11:59,360
นางงดงาม
และเฉลียวฉลาด 

165
00:11:59,400 --> 00:12:01,170
ก็ใช่ 

166
00:12:01,200 --> 00:12:04,970
การที่นางเป็นห่วงเป็นใยชีวิตความเป็นอยู่
ของพวกสามัญชนก็น่าสนใจ 

167
00:12:05,040 --> 00:12:07,510
ไม่ใช่สำหรับข้า 

168
00:12:09,070 --> 00:12:11,480
แม่แค่หมายความว่าการที่ออกนอกลู่นอกทาง
เพื่อเอาตัวเองไปเสี่ยง-- 

169
00:12:11,510 --> 00:12:13,810
นี่กำลังกลายเป็น
หนึ่งในบทสนทนาที่น่าเบื่อหน่าย 

170
00:12:13,850 --> 00:12:16,280
ที่สุดที่ข้าเคยมี 

171
00:12:19,620 --> 00:12:23,520
การที่มาร์เจอร์รี่ ไทเรลอุทิศตน
ให้แก่พวกเด็กข้างถนนสกปรกนั่นมีจุดมุ่งหมายแอบแฝง 

172
00:12:23,560 --> 00:12:26,990
การที่นางแต่งกายเยี่ยง
โสเภณีด้วยเช่นกัน 

173
00:12:27,030 --> 00:12:29,320
นางแต่งงานกับคนทรยศที่ทุกคนรู้ว่า
ประพฤติตัวเสื่อมทราม 

174
00:12:29,360 --> 00:12:30,680
เช่น เรนลีย์ บาราธอร์น นั่นก็มี
จุดประสงค์ 

175
00:12:30,690 --> 00:12:34,260
นางแต่งงานกับเรนลีย์ บาราธอร์น
เพราะว่าพวกเขาบอกให้นางทำเช่นนั้น 

176
00:12:34,300 --> 00:12:36,960
ผู้หญิงที่เฉลียวฉลาด
ก็ทำเช่นนั้นแล-- 

177
00:12:37,000 --> 00:12:38,830
ทำตามที่มีคนบอก 

178
00:12:42,040 --> 00:12:45,640
- เจ้าต้องลองถามตัวเองดูนะว่า--
- ข้าไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น 

179
00:12:57,180 --> 00:12:58,950
ดีขึ้น 

180
00:13:00,380 --> 00:13:02,150
ดีขึ้นมากเลย 

181
00:13:02,190 --> 00:13:04,520
จะอย่างไร
ข้าก็ไม่เชื่ออยู่ดี 

182
00:13:04,550 --> 00:13:06,290
เขาไม่ได้
เขาไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น 

183
00:13:06,320 --> 00:13:09,990
ที่เขาสนใจจะช่วย
เพียงเพราะว่าเขารักท่านแม่ข้า 

184
00:13:11,830 --> 00:13:14,960
มีสิ่งเดียวที่ผู้ชายจะปรารถนาจาก
หญิงสาวหน้าตาสะสวย 

185
00:13:16,930 --> 00:13:20,130
ลิตเติ้ลฟิงเกอร์ไม่ได้
ตกหลุมรักข้า 

186
00:13:21,730 --> 00:13:24,700
เขามิได้ต้องการความรัก 

187
00:13:26,640 --> 00:13:28,140
เขาแก่เกินไป 

188
00:13:28,170 --> 00:13:30,340
แต่ผู้ชายก็ไม่เคย
มองตัวเองแบบนั้น 

189
00:13:33,880 --> 00:13:37,180
เขาไม่ได้ขอให้ท่าน
ทำอะไรเพื่อเขาเลยหรือ 

190
00:13:37,210 --> 00:13:39,410
คอยลอบสังเกตใครสักคนหรือว่า... 

191
00:13:39,450 --> 00:13:41,320
ไม่เลย 

192
00:13:47,060 --> 00:13:49,660
หากเขาขอสิ่งตอบแทน 

193
00:13:49,690 --> 00:13:51,660
หรือพยายามทำอะไร 

194
00:13:51,730 --> 00:13:55,030
หรือแตะต้องตัวท่าน
ข้าอยากให้ท่านบอกข้านะ 

195
00:13:56,230 --> 00:13:58,700
ทำไม
เจ้าจะทำอะไร 

196
00:13:58,740 --> 00:14:00,370
ข้าจะทำให้เขาหยุดทำเสีย 

197
00:14:02,810 --> 00:14:04,510
เซอร์ลอราส ไทเรลมาหาขอรับ ท่านหญิง 

198
00:14:04,540 --> 00:14:07,010
ให้เขาเข้ามา 

199
00:14:16,020 --> 00:14:17,690
ท่านหญิงซานซ่า 

200
00:14:17,760 --> 00:14:19,090
ท่านลอราส 

201
00:14:19,120 --> 00:14:20,390
มาร์เจอร์รี่ น้องสาวข้าเชิญให้ท่าน 

202
00:14:20,420 --> 00:14:21,830
ออกไปรับลมกับนาง
และท่านย่า 

203
00:14:21,860 --> 00:14:24,230
ท่านหญิงโอเลนน่า
ที่ในสวน 

204
00:14:24,260 --> 00:14:26,960
ให้ข้าช่วยพาท่านไปดีหรือไม่ 

205
00:14:33,470 --> 00:14:36,470
ข้าเชื่อว่าท่านนี่สวยวันสวยคืนนะ
ท่านหญิงซานซ่า 

206
00:14:36,510 --> 00:14:38,670
ท่านชมข้ามากเกินไปแล้ว
เซอร์ลอราส 

207
00:14:41,480 --> 00:14:44,650
ข้าไม่คิดว่าท่านจะจำครั้งแรก
ที่เราพบกันได้กระมัง 

208
00:14:46,050 --> 00:14:49,050
ที่งานประลองของมือขวา
ท่านได้มอบของให้ข้า 

209
00:14:50,290 --> 00:14:52,990
ดอกกุหลาบน่ะ
กุหลาบสีแดง 

210
00:14:53,020 --> 00:14:54,690
ข้าย่อมจดจำได้ 

211
00:14:57,400 --> 00:14:59,160
สีมันเหมาะกับเจ้ามากกว่า 

212
00:14:59,200 --> 00:15:01,930
- เจ้าเอาไปเถอะ
- ขอบคุณท่าน 

213
00:15:01,970 --> 00:15:03,830
น่ารักเสียจริง พี่ชายข้า 

214
00:15:03,870 --> 00:15:05,900
ข้าคงต้องขอตัว 

215
00:15:05,940 --> 00:15:07,710
ท่านหญิงซานซ่า 

216
00:15:07,740 --> 00:15:09,910
ขอบคุณท่าน
เซอร์ลอราส 

217
00:15:09,940 --> 00:15:11,910
มาเถอะ 

218
00:15:18,390 --> 00:15:20,350
ท่านหญิงซานซ่า
นับเป็นเกียรติของข้า 

219
00:15:20,390 --> 00:15:22,550
ที่จะแนะนำให้ท่านรู้จัก
กับท่านย่าของข้า 

220
00:15:23,720 --> 00:15:26,090
ท่านหญิงโอเลนน่า
แห่งตระกูลไทเรล 

221
00:15:26,130 --> 00:15:28,130
จุมพิตมือข้าเถอะ เด็กน้อย 

222
00:15:28,200 --> 00:15:30,200
เจ้า ใจดีมากที่อุตส่าห์มาเยี่ยมข้า 

223
00:15:30,230 --> 00:15:32,100
กับฝูงแม่ไก่งี่เง่าพวกนี้ 

224
00:15:32,130 --> 00:15:34,500
เราเสียใจมากกับ
ความสูญเสียของท่าน 

225
00:15:34,540 --> 00:15:38,200
ข้าเองก็เสียใจเช่นกันเมื่อข้าได้ยิน
ข่าวการตายของลอร์ดเรนลีย์ ท่านหญิงมาร์เจอร์รี่ 

226
00:15:38,240 --> 00:15:40,440
- เขากล้าหาญยิ่งนัก
- กล้าหาญน่ะ ใช่ 

227
00:15:40,470 --> 00:15:42,710
อีกทั้งเจ้าเสน่ห์
เนื้อตัวสะอาดสะอ้านอีกด้วย 

228
00:15:42,780 --> 00:15:44,640
เขารู้ว่าควรแต่งตัวอย่างไร
ควรยิ้มตอนไหน 

229
00:15:44,680 --> 00:15:47,510
และด้วยเหตุผลอันใดก็ไม่ทราบ นั่นทำให้เขาเกิด
ความคิดว่าเขาเหมาะแก่การเป็นกษัตริย์ 

230
00:15:47,550 --> 00:15:49,550
เรนลีย์หาญกล้าและอ่อนโยน
ยิ่งนัก ท่านย่า 

231
00:15:49,580 --> 00:15:51,250
ท่านพ่อชอบเขา
ลอราสเองก็เช่นกัน 

232
00:15:51,290 --> 00:15:52,920
ลอราสยังหนุ่มนัก
และยังเก่ง 

233
00:15:52,950 --> 00:15:54,890
เรื่องการกระแทกคนให้
ร่วงจากหลังม้าด้วยท่อนไม้อีกด้วย 

234
00:15:54,920 --> 00:15:57,590
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า
เขาจะเป็นคนฉลาด 

235
00:15:57,630 --> 00:15:58,990
พ่อตัวอ้วนของ
เจ้าเองก็เช่นกัน-- 

236
00:15:59,030 --> 00:16:01,830
ท่านย่า!
ท่านหญิงซานซ่าจะมองว่าพวกเราเป็นคนเช่นไรกัน 

237
00:16:01,860 --> 00:16:04,260
นางอาจจะคิดว่าพวกเรายังพอมี
ความฉลาดอยู่บ้าง 

238
00:16:04,300 --> 00:16:06,000
อย่างน้อยๆ
ก็พวกเราคนหนึ่ง 

239
00:16:06,070 --> 00:16:08,770
มันถือเป็นการกบฏ
ข้าเตือนพวกเขาแล้ว 

240
00:16:08,840 --> 00:16:11,740
โรเบิร์ตมีลูกชายสองคน
และเรนลีย์ก็มีพี่ชายอีก 

241
00:16:11,770 --> 00:16:13,870
เขาจะเอาสิทธิอันใดกัน 

242
00:16:13,910 --> 00:16:16,510
มาอ้างว่าตนมีเหนือ
บังลังก์เหล็กน่าเกลียดนั่น 

243
00:16:16,540 --> 00:16:19,580
ถ้าเจ้าถามข้า ข้าว่าเราไม่ควรเข้ามา
ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย 

244
00:16:19,610 --> 00:16:21,480
แต่ในเมื่อ
เรารีดนมวัวออกมาแล้ว 

245
00:16:21,520 --> 00:16:24,090
ทำอย่างไรก็ไม่มีทางย้อนคืน
น้ำนมนั้นกลับไปในเต้าได้ 

246
00:16:24,120 --> 00:16:26,160
เราจึงต้องจำทน
จนกว่าเรื่องทั้งหลายจะจบไป 

247
00:16:26,190 --> 00:16:28,790
เจ้าคิดอย่างไรล่ะ
ซานซ่า 

248
00:16:29,930 --> 00:16:31,860
เรามากินเค้กเลมอนกันหน่อยไหม 

249
00:16:31,900 --> 00:16:33,460
ของโปรดของข้าเลยเทียว 

250
00:16:33,500 --> 00:16:35,630
พวกเราได้ยินมาเช่นนั้นเหมือนกัน 

251
00:16:35,670 --> 00:16:39,170
นี่พวกเจ้าจะยกอาหารมาหรือตั้งใจจะ
ให้พวกเราอดตายกัน 

252
00:16:40,070 --> 00:16:42,010
นี่แน่ะ ซานซ่า 

253
00:16:42,040 --> 00:16:44,140
มานั่งกับข้ามา 

254
00:16:44,180 --> 00:16:47,610
ข้าน่าเบื่อน้อยกว่า
พวกคนอื่นเยอะ 

255
00:16:49,780 --> 00:16:52,380
เจ้ารู้จักลูกชายข้าหรือไม่ 

256
00:16:52,420 --> 00:16:54,250
ลอร์ดผู้ครองไฮการ์เดนน่ะ 

257
00:16:54,290 --> 00:16:56,490
ข้าไม่เคยได้มีโอกาส 

258
00:16:56,560 --> 00:16:58,490
ไม่ถือเป็นการเสียโอกาสเท่าไหร่หรอก
ถ้าเจ้าถามข้านะ 

259
00:16:58,520 --> 00:17:00,020
คนโง่อุ้ยอ้ายนั่น 

260
00:17:00,060 --> 00:17:02,060
พ่อของเขาก็เป็น
คนโง่เหมือนกัน 

261
00:17:02,090 --> 00:17:04,860
สามีข้า
ลอร์ดลูเธอร์ผู้ล่วงลับน่ะ 

262
00:17:04,900 --> 00:17:07,800
ขี่ม้าตกเขาขณะไล่ตามนกเหยี่ยว 

263
00:17:07,830 --> 00:17:10,000
ว่ากันว่าเขามัวแต่มองท้องฟ้า 

264
00:17:10,040 --> 00:17:13,540
ไม่ได้สนใจว่าม้าที่ขี่อยู่นั้น
พาเขาไปที่ไหน 

265
00:17:13,570 --> 00:17:15,570
ตอนนี้ลูกชายข้าก็ไม่ได้ต่างกัน 

266
00:17:15,610 --> 00:17:19,280
เพียงแต่ครั้งนี้เป็นราชสีห์ที่เขาขี่อยู่
ไม่ใช่ม้า 

267
00:17:19,310 --> 00:17:21,880
เอาล่ะ 

268
00:17:21,950 --> 00:17:24,280
ข้าอยากให้เจ้า
พูดความจริง 

269
00:17:24,320 --> 00:17:28,250
เรื่องเจ้าเด็กสูงส่งนี่
จอฟฟรีย์คนนี้ 

270
00:17:28,290 --> 00:17:30,460
ข้า...ข้า... 

271
00:17:30,490 --> 00:17:31,930
ก็เจ้าแหละ 

272
00:17:31,960 --> 00:17:33,690
ใครมันจะไปรู้ดีกว่านี่ 

273
00:17:33,730 --> 00:17:36,530
เราได้ยินข่าวลือ
ที่ไม่ดีหลายเรื่องทีเดียว 

274
00:17:36,560 --> 00:17:39,300
มันเป็นความจริง
บ้างหรือเปล่า 

275
00:17:39,330 --> 00:17:41,740
เด็กชายคนนี้ประพฤติแย่ๆ
กับเจ้าบ้างหรือไม่ 

276
00:17:41,770 --> 00:17:44,100
เขาสั่งให้ดึงลิ้นเจ้าออกรึ 

277
00:17:44,140 --> 00:17:46,570
จอฟ-- กษัตริย์จอฟฟรีย์ 

278
00:17:46,610 --> 00:17:49,840
เขา-- ฝ่าบาท
เป็นคนที่มีความยุติธรรม 

279
00:17:49,880 --> 00:17:52,950
รูปงามและสง่างาม
เยี่ยงราชสีห์ 

280
00:17:52,980 --> 00:17:55,580
ใช่ แลนนิสเตอร์ทุกคนต่างก็
เป็นราชสีห์ทั้งนั้น 

281
00:17:55,620 --> 00:17:59,320
และยามไทเรลผายลม
กลิ่นของมันก็เหมือนกับกลิ่นกุหลาบ 

282
00:17:59,350 --> 00:18:01,620
แต่เขาใจดีเช่นไร
ฉลาดเยี่ยงไร 

283
00:18:01,660 --> 00:18:04,160
จิตใจเขาดีงามหรือไม่
อ่อนโยนหรือเปล่า 

284
00:18:04,190 --> 00:18:05,630
ข้าจะต้องเป็นภรรยาของเขา 

285
00:18:05,660 --> 00:18:07,860
ข้าอยากรู้ว่าตัวเอง
จะต้องเจออะไรบ้าง 

286
00:18:15,440 --> 00:18:17,200
เอาชีสมาให้ข้าหน่อย 

287
00:18:17,240 --> 00:18:19,610
ชีสจะขึ้นโต๊ะหลังจากเค้ก ท่านหญิง 

288
00:18:19,670 --> 00:18:21,940
ชีสจะขึ้นโต๊ะ ตอนที่ข้าอยากให้
มันขึ้นโต๊ะ 

289
00:18:21,980 --> 00:18:23,540
และข้าอยากให้มันขึ้นโต๊ะเดี๋ยวนี้ 

290
00:18:27,650 --> 00:18:29,750
เจ้ากลัวหรือ เด็กน้อย 

291
00:18:29,820 --> 00:18:31,680
ไม่ต้องกลัวไป 

292
00:18:31,720 --> 00:18:33,620
ที่นี้ ผู้หญิงทั้งนั้น 

293
00:18:33,650 --> 00:18:36,960
บอกความจริงเรามา
จะไม่มีอันตรายใดๆบังเกิดต่อเจ้า 

294
00:18:38,020 --> 00:18:40,990
พ่อข้าบอก
ความจริงเสมอ 

295
00:18:41,030 --> 00:18:43,090
ใช่ ชื่อเสียงเขา
โด่งดังในเรื่องนั้น 

296
00:18:43,130 --> 00:18:45,560
แล้วพวกเขาก็กล่าวหาว่าเขาเป็นคนทรยศ
ก่อนตัดหัว 

297
00:18:45,600 --> 00:18:48,500
จอฟฟรีย์ 

298
00:18:48,530 --> 00:18:50,440
จอฟฟรีย์เป็นคนทำ 

299
00:18:50,470 --> 00:18:53,840
เขาสัญญาว่าเขาจะมีเมตตา
และเขาก็สั่งตัดหัวพ่อข้า 

300
00:18:53,870 --> 00:18:55,670
เขาบอกว่า
นั่นคือเมตตาแล้ว 

301
00:18:55,710 --> 00:18:59,540
จากนั้นเขาก็พาข้าไปเดินที่แนวกำแพง
และบังคับให้ข้าจ้องมองมัน 

302
00:19:03,180 --> 00:19:05,580
ว่าต่อสิ 

303
00:19:06,620 --> 00:19:09,720
ข้า-- ข้าทำไม่ได้
ข้าไม่ได้ตั้งใจจะ-- 

304
00:19:09,760 --> 00:19:11,960
พ่อข้าเป็นคนทรยศ 

305
00:19:11,990 --> 00:19:14,430
พี่ชายข้าก็เช่นกัน
เลือดคนทรยศไหลเวียนอยู่ในกายข้า 

306
00:19:14,460 --> 00:19:16,130
ได้โปรด อย่าให้ข้าต้องพูดอีกเลย 

307
00:19:16,160 --> 00:19:17,660
นางหวาดกลัว
ท่านย่า 

308
00:19:17,700 --> 00:19:21,130
- ดูเอาเถิด
- พูดออกมาเถอะ เด็กน้อย 

309
00:19:21,170 --> 00:19:24,970
ข้าขอสาบาน พวกเราไม่มีวัน
เปิดเผยความลับของเจ้า 

310
00:19:27,210 --> 00:19:29,840
เขาเป็นอสุรกาย 

311
00:19:32,880 --> 00:19:34,810
น่าเสียดาย 

312
00:19:34,880 --> 00:19:37,250
ได้โปรด อย่าได้ยกเลิก
งานสมรสเลย 

313
00:19:37,280 --> 00:19:39,950
ไม่ต้องกลัว
ท่านลอร์ดโง่ผู้ครองไฮการ์เด้น 

314
00:19:39,990 --> 00:19:42,820
ตั้งใจจะให้มาร์เจอร์รี่เป็นราชินีอยู่แล้ว 

315
00:19:42,860 --> 00:19:46,320
ถึงกระนั้น พวกเราก็ต้องขอบคุณเจ้า
ที่พูดความจริง 

316
00:19:46,360 --> 00:19:49,160
ชีสของข้ามาได้เสียที 

317
00:20:04,910 --> 00:20:06,380
เราอยู่ในช่วงสงครามนะ 

318
00:20:06,410 --> 00:20:08,950
เดินทางครั้งนี้ถือเป็น
สิ่งที่ทำให้เราไขว้เขว 

319
00:20:08,980 --> 00:20:12,150
พิธีศพของตาข้าไม่ใช่
สิ่งที่ทำให้เราไขว้เขว 

320
00:20:12,180 --> 00:20:15,150
- เราจะไปทำศึกกันที่ริเวอร์รันหรือ
- เปล่า 

321
00:20:15,190 --> 00:20:17,220
งั้นมันก็ทำให้เราไขว้เขว 

322
00:20:17,260 --> 00:20:20,320
ท่านน้าเอ็ดมัวร์ตั้งค่ายไพร่พล
อยู่ที่นั่น 

323
00:20:20,360 --> 00:20:22,230
เราต้องการคนของเขา 

324
00:20:22,260 --> 00:20:24,560
นอกจากว่าเขากำลังซ่องสุม
กำลังพลอยู่ 

325
00:20:24,600 --> 00:20:26,560
คนเขาไม่มีมากพอทำให้
เกิดความแตกต่างได้ดอก 

326
00:20:26,600 --> 00:20:29,200
ท่านไม่เชื่อมั่นในอุดมการณ์
ของเราแล้วหรือ 

327
00:20:29,230 --> 00:20:32,840
ถ้าอุดมการณ์ที่ว่าคือ การแก้แค้น
ข้าก็ยังคงเชื่อมั่นอยู่ 

328
00:20:32,870 --> 00:20:34,740
หากท่านไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว... 

329
00:20:34,770 --> 00:20:37,410
จะให้ข้าเชื่อจนหิมะ
ตกที่ดอร์นก็ยังได้ 

330
00:20:37,440 --> 00:20:41,050
แต่มันก็จะไม่เปลี่ยนแปลงความจริง
ที่ว่าเรามีคนอยู่เพียงครึ่ง 

331
00:20:42,680 --> 00:20:45,450
ท่านไม่คิดว่า
เราจะชนะได้หรือ 

332
00:20:45,480 --> 00:20:47,620
ข้าขอพูดตามตรงได้ไหม
ฝ่าบาท 

333
00:20:47,650 --> 00:20:51,120
แล้วท่านไม่ได้พูดมาตลอดดอกหรือ
ลอร์ดคาร์สตาร์ค 

334
00:20:51,160 --> 00:20:54,060
ข้าว่าท่านแพ้สงครามครั้งนี้ 

335
00:20:54,090 --> 00:20:56,260
ตั้งแต่วันที่ท่านแต่งงานกับนาง 

336
00:21:09,510 --> 00:21:10,810
ฝ่าบาท 

337
00:21:10,840 --> 00:21:13,450
เจ้ากลัวมัน 

338
00:21:13,480 --> 00:21:16,180
- มันเองก็รู้ดี
- ข้าไม่ได้กลัว 

339
00:21:25,730 --> 00:21:28,390
ให้ข้าช่วยไหม
ท่านหญิงสตาร์ค 

340
00:21:28,460 --> 00:21:30,060
ไม่ 

341
00:21:31,060 --> 00:21:32,600
ขออภัยด้วย
ข้าไม่ควรเลยจริง-- 

342
00:21:32,670 --> 00:21:34,130
เจ้าช่วยไม่ได้
เพราะผู้เป็นแม่ 

343
00:21:34,170 --> 00:21:37,340
ทำมันเพื่อเป็นเครื่องรางคุ้มภัย
ให้แก่ลูกของตนเอง 

344
00:21:39,070 --> 00:21:41,270
มีเพียงคนเป็นแม่เท่านั้น
ที่ทำได้ 

345
00:21:48,010 --> 00:21:50,220
ท่านเคยทำมันขึ้น
มาก่อนหรือ 

346
00:21:51,650 --> 00:21:53,920
สองครั้ง 

347
00:21:53,950 --> 00:21:56,090
แล้วได้ผลไหม 

348
00:21:58,320 --> 00:22:00,260
จะว่าไปก็ได้ 

349
00:22:02,760 --> 00:22:06,530
ข้าสวดมนต์อ้อนวอนให้ลูกชายข้า
แบรน มีชีวิตรอดหลังตกลงจากหอคอย 

350
00:22:10,640 --> 00:22:12,240
ก่อนหน้านั้นเมื่อหลายปีก่อน 

351
00:22:12,270 --> 00:22:14,770
เด็กชายคนหนึ่งก็นอนซมด้วยโรคฝีดาษ 

352
00:22:16,580 --> 00:22:18,980
เมยสเตอร์ลูวินบอกว่าถ้าเขาทนผ่าน
คืนนี้ไปได้ เขาก็จะมีชีวิตรอด 

353
00:22:19,010 --> 00:22:22,820
แต่มันเป็นคืนที่ยาวนานเหลือเกิน 

354
00:22:25,250 --> 00:22:28,760
ข้านั่งอยู่ข้างเตียงเขา
จวบจนฟ้าสาง 

355
00:22:29,960 --> 00:22:33,290
ฟังเสียงลมหายใจเล็กๆฟืดฟาด 

356
00:22:33,330 --> 00:22:36,160
เสียงเขาไอ
เสียงครวญคราง 

357
00:22:36,200 --> 00:22:38,300
เด็กคนใดกัน 

358
00:22:39,230 --> 00:22:41,470
จอน สโนว์ 

359
00:22:43,710 --> 00:22:46,110
เมื่อสามีข้านำตัวเด็กทารก
กลับบ้านมาด้วยหลังจบสงคราม 

360
00:22:46,140 --> 00:22:48,610
ข้าทนมองเขาไม่ได้ 

361
00:22:49,780 --> 00:22:51,080
ข้าไม่อยากเห็น
ดวงตาสีน้ำตาล 

362
00:22:51,110 --> 00:22:54,380
แปลกหน้าคู่นั้น
เงยหน้าขึ้นมองข้า 

363
00:22:54,450 --> 00:22:57,350
ข้าจึงสวดอ้อนวอนกับเหล่าทวยเทพ
ให้พาเขาไปที 

364
00:22:57,390 --> 00:22:59,890
ปลิดชีพเขาเสีย 

365
00:23:02,060 --> 00:23:03,860
เขาป่วยเป็นโรคฝีดาษ 

366
00:23:06,530 --> 00:23:10,930
ข้ารู้เดียวนั้น ว่าข้าเป็นสตรีสามานย์ที่สุดที่มีชีวิตอยู่ 

367
00:23:12,840 --> 00:23:14,970
เป็นฆาตกร 

368
00:23:16,370 --> 00:23:19,240
ข้าสาปส่งเด็กน้อยน่าสงสาร
ที่ไร้ความผิดใดๆ 

369
00:23:19,280 --> 00:23:21,710
ให้ต้องเผชิญกับความตายอันแสนทรมาน 

370
00:23:21,740 --> 00:23:24,280
เพียงเพราะข้า
ริษยามารดาของเขา 

371
00:23:25,320 --> 00:23:27,720
ผู้หญิงที่เขาไม่เคยแม้แต่
จะได้รู้จักด้วยซ้ำ 

372
00:23:27,750 --> 00:23:30,920
ข้าจึงสวดอ้อนวอนแก่
ทวยเทพทั้งเจ็ดอีกครั้ง 

373
00:23:30,950 --> 00:23:34,120
ให้เด็กชายได้มีชีวิตเถิด 

374
00:23:34,160 --> 00:23:36,590
ช่วยชีวิตเขา 

375
00:23:36,630 --> 00:23:38,660
แล้วข้าจะรักเขา 

376
00:23:38,700 --> 00:23:42,000
จะเป็นแม่ให้เขาเอง 

377
00:23:42,030 --> 00:23:45,770
ข้าจะอ้อนวอนให้สามีข้ายอมให้
เขาใช้ชื่อสกุล 

378
00:23:45,800 --> 00:23:48,740
ให้เขาใช้ชื่อสตาร์ค
และกลบฝังเรื่องราวทั้งหมดเสีย 

379
00:23:48,770 --> 00:23:50,340
ให้เขาเป็นหนึ่งในพวกเรา 

380
00:23:50,370 --> 00:23:52,640
และเขารอดชีวิตใช่ไหม 

381
00:23:52,680 --> 00:23:54,480
และเขารอดชีวิต 

382
00:23:57,380 --> 00:23:59,820
แต่ข้าไม่อาจทำตามสัญญา 

383
00:24:04,260 --> 00:24:06,890
และเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ตั้งแต่นั้น... 

384
00:24:08,690 --> 00:24:11,700
เรื่องโหดร้ายที่อุบัติขึ้น
กับครอบครัวข้า 

385
00:24:13,930 --> 00:24:17,970
เป็นเพียงเพราะข้าไม่อาจทำใจให้
รักเด็กน้อยที่กำพร้าแม่ 

386
00:24:28,410 --> 00:24:31,250
มันยากไหมสำหรับเจ้า
การที่สังหารฮาลฟ์แฮนด์น่ะ 

387
00:24:33,390 --> 00:24:35,020
ยาก 

388
00:24:35,050 --> 00:24:37,490
เจ้าชอบเขารึ 

389
00:24:37,520 --> 00:24:40,190
ข้าชอบเจ้านะ แต่หากเจ้า
หลอกลวงข้าล่ะก็ 

390
00:24:40,230 --> 00:24:42,160
สำหรับข้า การสังหารเจ้า
ไม่ได้ยากเท่าไหร่เลย 

391
00:24:42,200 --> 00:24:43,930
ข้ามีเลือดคนเถื่อนไหลเวียน
อยู่ในสายเลือด 

392
00:24:43,960 --> 00:24:47,030
- พวกนี้คือคนของข้า
- ข้าเข้าใจ 

393
00:24:47,070 --> 00:24:49,970
เจ้าจะเข้าใจได้อย่างไร 

394
00:24:50,000 --> 00:24:52,270
ท่านอยากจะปกป้อง
คนของท่าน 

395
00:24:52,310 --> 00:24:55,470
เจ้ารู้ไหมต้องทำอย่างไรถึงจะ
รวมคนเผ่ากว่าเก้าสิบเผ่า 

396
00:24:55,510 --> 00:24:57,780
ที่ครึ่งหนึ่งอยากจะ
ฆ่าอีกครึ่งหนึ่งให้สิ้น 

397
00:24:57,810 --> 00:25:00,210
หากได้ยินเพียงคำดูถูกเหยียดหยาม 

398
00:25:00,250 --> 00:25:04,020
ในกองทัพข้ามีภาษาที่พูดกันกว่า
เจ็ดภาษา 

399
00:25:04,080 --> 00:25:06,020
พวกเทร็นน์เกลียดพวกฮอร์นฟุต 

400
00:25:06,050 --> 00:25:07,950
พวกฮอร์นฟุตก็เกลียดเผ่าไอซ์ริเวอร์ 

401
00:25:07,990 --> 00:25:10,590
ไหนจะคนถ้ำที่ไม่มีผู้คนรัก 

402
00:25:10,620 --> 00:25:13,990
เพราะฉะนั้นเจ้ารู้ไหมว่าข้าทำเช่นไร
ถึงรวมพวกบูชาพระจันทร์ 

403
00:25:14,030 --> 00:25:16,160
พวกกินเนื้อคนและยักษา 

404
00:25:16,200 --> 00:25:18,460
ให้เดินทัพด้วยกันในกองทัพเดียวได้ 

405
00:25:18,500 --> 00:25:19,870
ไม่ 

406
00:25:19,900 --> 00:25:22,740
ข้าบอกพวกเขาว่า
พวกเราทุกคนจะตาย 

407
00:25:22,770 --> 00:25:24,740
หากเราไม่เดินทางลงใต้ 

408
00:25:24,770 --> 00:25:26,910
เพราะนั่นคือความจริง 

409
00:25:38,380 --> 00:25:40,590
อีกไม่นานหรอก 

410
00:25:51,570 --> 00:25:53,970
เกิดอะไรขึ้นกับเขา 

411
00:25:54,000 --> 00:25:56,100
เขาเป็นวอร์ก 

412
00:25:56,140 --> 00:25:59,210
เขาสามารถเข้าไปในจิตใจของพวกสัตว์
และเห็นผ่านดวงตาของพวกนั้นได้ 

413
00:25:59,240 --> 00:26:00,740
เขากำลังลาดตระเวนให้เรา 

414
00:26:00,810 --> 00:26:03,440
อะไร เจ้าไม่เคยพบวอร์กมาก่อนรึ 

415
00:26:13,120 --> 00:26:14,620
โอเรล 

416
00:26:23,600 --> 00:26:27,030
เจ้าไปที่ไหนมาล่ะ
คราวนี้ 

417
00:26:31,810 --> 00:26:34,310
ฟิสต์ออฟเดอะ
เฟิส์ตแมน 

418
00:26:34,370 --> 00:26:36,740
เจ้าเห็นอะไร 

419
00:26:40,410 --> 00:26:43,280
พวกอีกาตายเป็นเบือ 

420
00:26:52,590 --> 00:26:54,060
เป็นอะไรไป เจ้าอ้วน 

421
00:26:54,090 --> 00:26:56,060
ร้องไห้
เพราะว่าหนาวงั้นรึ 

422
00:26:58,970 --> 00:27:02,700
พี่น้องเราตายไปกว่า สองร้อยคน
เพราะพวกคนตายฆ่า 

423
00:27:02,740 --> 00:27:05,240
แต่เจ้ายังอยู่ดี 

424
00:27:05,270 --> 00:27:07,810
ร้องครวญคราง 

425
00:27:07,840 --> 00:27:10,040
ฟังดูยุติธรรมดีไหม 

426
00:27:11,340 --> 00:27:13,180
ข้าเห็นพวกเขาถูกฉีก
เป็นชิ้นๆขณะพยายามสู้ 

427
00:27:13,210 --> 00:27:15,910
ส่วนเจ้าหายหัวไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ 

428
00:27:17,420 --> 00:27:19,920
ทำไมเจ้าไม่นั่งลง
แล้วก็พักเสียหน่อยล่ะ 

429
00:27:21,290 --> 00:27:23,590
รู้อยู่แก่ใจว่าอยากทำนี่ 

430
00:27:40,440 --> 00:27:42,340
เฮ้ 

431
00:27:47,610 --> 00:27:49,350
ลุกขึ้นน่า แซม 

432
00:27:49,380 --> 00:27:52,020
- ไม่เอา
- ลุกขึ้น 

433
00:27:52,050 --> 00:27:53,620
ทำไม่ได้ 

434
00:27:53,650 --> 00:27:56,190
ถ้าเจ้าหยุด
เจ้าจะตายนะ 

435
00:27:56,220 --> 00:27:59,920
แน่นอนว่าถ้าเจ้าไม่หยุด
เจ้าก็คงจะตายเหมือนกัน 

436
00:27:59,990 --> 00:28:03,220
- พวกเจ้าไม่เห็นสนใจนี่
- พวกเราสนใจสิ 

437
00:28:03,260 --> 00:28:05,530
พวกเจ้าทิ้งข้า 

438
00:28:05,560 --> 00:28:08,960
ตอนพวกไวท์ วอล์กเกอร์มา
พวกเจ้าทิ้งข้า 

439
00:28:09,000 --> 00:28:11,630
ใช่ พวกเราทิ้งเจ้า 

440
00:28:11,700 --> 00:28:14,000
เจ้าอ้วนแถมยังงุ่มง่าม 

441
00:28:14,040 --> 00:28:16,240
พวกเราไม่อยากตายนี่ 

442
00:28:17,840 --> 00:28:19,840
ช่วยข้าดึงเขาขึ้นมาหน่อย 

443
00:28:21,080 --> 00:28:22,640
ดูเหมือนว่าเจ้าอ้วนนี่
จะยอมแพ้แล้วนะ 

444
00:28:22,680 --> 00:28:24,810
- ช่วยข้าดึงเขาขึ้นมาหน่อย
- เขารั้งเราให้เดินทางช้า 

445
00:28:24,880 --> 00:28:26,450
ทำให้เขาลุกขึ้นมาเถอะน่า 

446
00:28:26,480 --> 00:28:29,550
เพื่ออะไร เพื่อให้พวกเราที่เหลือ
ต้องตายงั้นเรอะ 

447
00:28:31,090 --> 00:28:33,360
พวกเราจะเคลื่อนตัวเร็วขึ้น
ถ้าไม่มีเขา 

448
00:28:33,390 --> 00:28:36,830
นี่อะไรเนี่ย
ลุกขึ้น ทาร์ลีย์ 

449
00:28:38,530 --> 00:28:40,760
- เขาสบายดีใช่ไหม
- ใช่ ข้าคิดว่างั้น 

450
00:28:40,800 --> 00:28:42,560
ถ้าเขาไม่ยอมลุก เราก็ควรจะเดินทางต่อ
โดยทิ้งเขาไว้ที่นี้ 

451
00:28:42,600 --> 00:28:44,470
พอแล้ว 

452
00:28:44,500 --> 00:28:46,540
ทาร์ลีย์ 

453
00:28:46,570 --> 00:28:48,900
ข้าห้ามไม่ให้เจ้าตาย 

454
00:28:48,940 --> 00:28:51,170
ได้ยินข้าไหม 

455
00:28:51,210 --> 00:28:53,910
- ทำไมพวกเราที่เหลือจะต้อง--
- ราสต์... 

456
00:28:53,940 --> 00:28:56,410
เจ้าต้องรับผิดชอบเขา 

457
00:28:56,450 --> 00:28:58,480
แล้วข้าควรจะทำอะไร 

458
00:28:58,510 --> 00:29:00,550
ดูแลให้เขามีชีวิตกลับไป 

459
00:29:00,620 --> 00:29:03,350
เพราะถ้าเขาไม่
เจ้าก็ไม่ 

460
00:29:04,250 --> 00:29:06,250
เดินทางต่อ 

461
00:29:12,060 --> 00:29:14,430
ข้าไม่ยอมตายเพราะเจ้าหรอก
เจ้าหมูอ้วน 

462
00:29:14,460 --> 00:29:16,300
ได้ยินไหม 

463
00:29:41,590 --> 00:29:43,560
ริคค่อนกับโฮดอร์ไปไหนแล้ว 

464
00:29:43,590 --> 00:29:46,900
ออกไปหาอาหาร 

465
00:29:48,730 --> 00:29:51,530
มีอะไรข้างนอกนั่นน่ะ 

466
00:30:40,750 --> 00:30:43,190
อย่าคิดแม้แต่อีกก้าวเดียว เจ้าหนู 

467
00:30:43,220 --> 00:30:45,360
นอกจากเจ้าอยากนอนจม
กองเลือดของตัวเอง 

468
00:30:45,390 --> 00:30:46,760
ข้าไม่มีอาวุธ 

469
00:30:46,830 --> 00:30:49,630
วางแผนมาไม่ดีเลยนะ 

470
00:30:49,660 --> 00:30:51,860
แต่พี่สาวข้ามี 

471
00:30:53,500 --> 00:30:56,400
ข้าใช้มันเก่งกว่าอยู่แล้ว 

472
00:30:56,430 --> 00:30:58,770
ทิ้งหอกเจ้าเสีย 

473
00:31:01,270 --> 00:31:03,370
ปล่อยมือ 

474
00:31:06,040 --> 00:31:07,840
หากเจ้าฆ่าข้า 

475
00:31:07,880 --> 00:31:10,510
หมาป่านั่นจะฉีกเนื้อเจ้า
เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย 

476
00:31:16,090 --> 00:31:18,990
เจ้าคงเป็นซัมเมอร์สินะ 

477
00:31:41,950 --> 00:31:44,320
นามข้าคือจอเจ็น รี้ด 

478
00:31:44,350 --> 00:31:47,420
นี่พี่สาวข้า เมียร์ร่า 

479
00:31:51,460 --> 00:31:54,130
พวกเราเดินทางมาไกลเพื่อ
ตามหาตัวท่าน แบรนดอน 

480
00:31:55,300 --> 00:31:58,070
แต่เราต้องเดินทาง
ไปอีกไกลนัก 

481
00:32:01,600 --> 00:32:03,410
ข้าแค่พยายาม
ทำความเข้าใจเท่านั้นเอง 

482
00:32:03,440 --> 00:32:06,270
เจ้าช่วยหุบปากเสียที
จะได้ไหม 

483
00:32:06,310 --> 00:32:08,010
จาร์เคน ฮัคการ์เสนอจะฆ่าคน
สามคนให้กับเจ้า 

484
00:32:08,040 --> 00:32:10,240
- ข้าไม่ฟังเจ้า
- ช่วยอธิบายให้ข้าฟังหน่อยสิ 

485
00:32:10,280 --> 00:32:12,980
เขาเสนอจะฆ่าคนสามคน
ใครก็ได้บนโลกนี้ให้กับเจ้า 

486
00:32:13,050 --> 00:32:15,720
ให้ตายสนิทเลย เจ้าก็แค่บอก
ชื่อให้เขาไปก็เท่านั้น 

487
00:32:15,750 --> 00:32:18,450
ใครก็ได้
จะเลือกกษัตริย์จอฟฟรีย์ 

488
00:32:18,490 --> 00:32:20,520
- หยุดนะ
- จะเลือกไทวิน แลนนิสเตอร์ก็ได้ 

489
00:32:20,560 --> 00:32:22,020
จาร์เคนช่วยให้เราหนี
ออกจากแฮร์รินฮาล 

490
00:32:22,060 --> 00:32:23,790
เพราะฉะนั้นเจ้าจะบ่น
เรื่องอะไร 

491
00:32:23,830 --> 00:32:25,630
แต่เจ้าจะทำให้สงครามจบก็ได้นะ 

492
00:32:25,660 --> 00:32:28,400
- เรากำลังไปไหนกัน
- ขึ้นเหนือ 

493
00:32:28,430 --> 00:32:29,830
ถ้าเราจะขึ้นเหนือ 

494
00:32:29,870 --> 00:32:31,500
เราน่าจะต้องเจอกับ
แม่น้ำเรดฟอร์กแล้วนะตอนนี้ 

495
00:32:31,530 --> 00:32:33,670
เราอาจจะผ่านมันไปแล้วก็ได้ 

496
00:32:33,700 --> 00:32:35,340
แม่น้ำนั่นกว้างกว่าหนึ่งร้อยฟุต 

497
00:32:35,370 --> 00:32:37,600
เราจะผ่านมันโดยไม่รู้ได้อย่างไร 

498
00:32:38,670 --> 00:32:40,070
ถ้าเราเจอแม่น้ำเรดฟอร์ก 

499
00:32:40,110 --> 00:32:41,580
เราจะเดินเลียบไปทาง
ทิศตะวันตกสู่ริเวอร์รันได้ 

500
00:32:41,610 --> 00:32:43,110
แม่ข้าโตมาที่นั้น 

501
00:32:43,150 --> 00:32:45,480
ท่านตาข้าก็ปกครองที่นั้น
เขาคุ้มครองพวกเราได้ 

502
00:32:48,450 --> 00:32:50,020
อาจเป็นพวกนักดนตรีพเนจร 

503
00:32:50,050 --> 00:32:52,190
เงียบเถอะ 

504
00:32:52,220 --> 00:32:54,620
ราชสีห์ก็ยังมีเขี้ยวเล็บ 

505
00:32:54,660 --> 00:32:56,860
พวกนักดนตรีพเนจร
ก็มีเงินเหมือนกันนะ 

506
00:32:56,890 --> 00:33:00,330
เราอาจจะจู่โจมเขา
มัดตัวไว้ แล้วก็ขโมยเงินไป 

507
00:33:00,360 --> 00:33:02,800
- เอาไปซื้ออาหาร
- เงียบน่า 

508
00:33:02,830 --> 00:33:06,770
เขากล่าวเช่นนั้น
เขากล่าวเช่นนั้น 

509
00:33:06,800 --> 00:33:10,040
ท่านลอร์ดผู้ปกครองแคสเตอร์เมีย 

510
00:33:10,070 --> 00:33:12,240
แต่ตอนนี้สายฝน 

511
00:33:12,280 --> 00:33:14,410
ตกซาลง ณ ห้องโถง 

512
00:33:14,450 --> 00:33:17,810
ไร้ซึ่งผู้คนยินยล 

513
00:33:21,350 --> 00:33:23,790
ใครซ่อนอยู่ตรงไหนน่ะ 

514
00:33:23,820 --> 00:33:26,790
พวกราชสีห์
หรือสุนัขป่า 

515
00:33:26,820 --> 00:33:29,360
แค่ลูกสัตว์ตัวเล็กๆกระมัง ข้าว่า 

516
00:33:29,390 --> 00:33:31,690
- ยิงธนูไปอีกหน่อยสิ
- อย่านะ 

517
00:33:43,710 --> 00:33:46,040
วางดาบเจ้าลง เจ้าหนู 

518
00:33:46,080 --> 00:33:48,640
พวกเจ้าเดินตามถนนไปเสีย 

519
00:33:48,680 --> 00:33:50,650
ร้องเพลงไปเรื่อยๆนะ
พวกเราจะได้รู้ว่าเจ้าเดินถึงไหนแล้ว 

520
00:33:50,680 --> 00:33:54,280
อย่ายุ่งกับเรา
แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า 

521
00:33:57,290 --> 00:33:58,920
ใจดีเสียจริง 

522
00:33:58,960 --> 00:34:01,420
เจ้าเป็นคนอันตรายนะ 

523
00:34:01,460 --> 00:34:04,290
ข้าชอบพวกคนอันตราย 

524
00:34:06,600 --> 00:34:09,000
แต่ทำไมเพื่อนๆของเจ้า
ขี้อายกันจริง 

525
00:34:10,400 --> 00:34:12,170
เพื่อนๆไหน 

526
00:34:12,200 --> 00:34:15,440
ก็คนอ้วนๆทางซ้ายมือของเจ้า
กับเด็กชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆอย่างไรเล่า 

527
00:34:36,330 --> 00:34:38,330
หนุ่มสาวสามคน
ท่ามกลางป่าเขา 

528
00:34:38,360 --> 00:34:41,830
พกดาบที่ตีขึ้นในปราสาท
เสียด้วย 

529
00:34:41,870 --> 00:34:43,370
หนีมาจากแฮร์รินฮาลงั้นหรือ 

530
00:34:43,400 --> 00:34:46,000
- เจ้าเป็นใคร
- ธอรอสแห่งมีร์ 

531
00:34:46,040 --> 00:34:48,070
คนที่ถือธนูอยู่นี่ชื่อว่า
แองกาย 

532
00:34:48,140 --> 00:34:49,510
ไม่ เจ้าอยู่ฝั่งไหน 

533
00:34:49,540 --> 00:34:51,580
กลุ่มคนไร้ชื่อ 

534
00:34:53,850 --> 00:34:56,150
ทีนี้มาด้วยกัน 

535
00:34:56,180 --> 00:34:57,780
ข้าอยากรู้ว่าสองหนุ่มสองคน 

536
00:34:57,820 --> 00:35:01,350
กับเด็กสาวอันตรายอีกหนึ่ง
หนีรอดมาจากแฮร์รินฮาลได้อย่างไร 

537
00:35:01,390 --> 00:35:04,060
ข้าไม่ไปกับพวกนี้นะ
พวกไร้ชื่อ 

538
00:35:04,090 --> 00:35:06,630
นี่มันพวกที่เดอะ เม้าเทนต์กับพวก
ตามหาตัวอยู่ 

539
00:35:06,660 --> 00:35:08,460
พวกเขาจะลากเรากลับไป
แล้วให้หนูตะกุยร่างเรา 

540
00:35:08,500 --> 00:35:10,500
เจ้าไม่ต้องกลัวพวกเรา
เจ้าลูกชาย 

541
00:35:10,530 --> 00:35:13,330
บรรดาลอร์ดแห่งเวสเตอรอสอยากจะ
เผาบ้านเมืองให้วอดวาย 

542
00:35:13,370 --> 00:35:15,270
พวกเราแค่พยายามรักษามันเอาไว้ 

543
00:35:15,300 --> 00:35:16,900
มาเถอะ 

544
00:35:16,940 --> 00:35:19,640
ไว้เราค่อยคุยกันตอนกินขนมปังกับสตูว์ 

545
00:35:19,670 --> 00:35:21,770
แล้วพวกเจ้าค่อย
ไปตามทางของเจ้า 

546
00:35:29,220 --> 00:35:31,420
คืออย่างนี้นะ เจ้าอ้วน 

547
00:35:34,990 --> 00:35:36,260
เมื่อข้าพูดจบ 

548
00:35:36,290 --> 00:35:39,190
ธนูดอกนั้นจะตกลง
บนหัวเจ้า 

549
00:35:39,230 --> 00:35:42,600
ข้าจึงแนะนำให้เจ้ารีบเดิน
เพราะว่าข้าพูดจบแล้ว 

550
00:35:57,680 --> 00:36:00,950
คิดดูสิ คนครึ่งประเทศอดยาก
แต่ขนาดตัวของเจ้าคนนี้ 

551
00:36:00,980 --> 00:36:03,450
บางทีเขาอาจจะเป็นตัวการว่าทำไม
คนครึ่งประเทศถึงอดอยากก็ได้ 

552
00:36:12,790 --> 00:36:15,330
ราชสีห์ของข้า 

553
00:36:15,360 --> 00:36:19,060
เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ 

554
00:36:19,100 --> 00:36:21,800
เจ้ามาที่นี้ไม่ได้ 

555
00:36:24,670 --> 00:36:27,570
แต่ท่านบอกว่าข้าควรมาหาท่าน
หากมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น 

556
00:36:27,610 --> 00:36:29,410
มีคนเห็นเจ้าหรือเปล่า 

557
00:36:29,440 --> 00:36:31,610
- ไม่มี
- แน่ใจรึ 

558
00:36:31,650 --> 00:36:33,950
ท่านพ่อข้าไม่มีการกล่าวขู่
ลอยๆหรอกนะ 

559
00:36:33,980 --> 00:36:37,320
การฆ่าเจ้าดูเหมือนจะเป็น
หนึ่งในสิ่งที่อยากทำสัปดาห์นี้เลยทีเดียว 

560
00:36:37,350 --> 00:36:39,350
เจ้าต้องมั่นใจอย่างที่สุดเท่านั้น 

561
00:36:43,220 --> 00:36:45,060
เอาล่ะ 

562
00:36:45,090 --> 00:36:47,090
มีปัญหาอะไรหรือ 

563
00:36:48,860 --> 00:36:50,960
ข้าเป็นห่วงซานซ่า 

564
00:36:51,000 --> 00:36:52,830
เมื่อนางพูดอยู่กับ
ลอร์ดเบย์ลิช 

565
00:36:52,870 --> 00:36:56,300
เพื่อนเขาเตือนข้าให้
ระวังเขาไว้ 

566
00:36:56,340 --> 00:36:58,440
เบย์ลิชไม่มีเพื่อน 

567
00:36:59,610 --> 00:37:01,210
ข้าไม่รู้จักชื่อนาง 

568
00:37:01,240 --> 00:37:04,380
- โอ้ โรสใช่ไหม ผมสีแดง
- ท่านรู้จักนางได้อย่างไร 

569
00:37:04,410 --> 00:37:06,610
ข้าพยายามทำ
ความรู้จักคนเอาไว้ให้มากที่สุด 

570
00:37:06,650 --> 00:37:08,420
เราไม่มีทางรู้เลยนะ
ว่าเราอาจจะต้องการใช้คนไหน 

571
00:37:08,450 --> 00:37:10,180
นางเป็นโสเภณี 

572
00:37:10,220 --> 00:37:13,320
แหม เราก็อย่าไปด่วนตัดสินเขาซี 

573
00:37:13,350 --> 00:37:16,660
- ท่านนอนกับนาง
- ขอเถอะ 

574
00:37:16,690 --> 00:37:19,430
ก็ได้ๆ
ข้านอนกับนางครั้งหนึ่ง 

575
00:37:21,730 --> 00:37:23,060
สองครั้ง 

576
00:37:24,460 --> 00:37:27,170
แต่ตั้งแต่ข้าพบเจ้านะ
แม่หญิง 

577
00:37:27,200 --> 00:37:29,670
ข้าไม่เคยนอนกับ
คนอื่นอีกเลย 

578
00:37:31,770 --> 00:37:34,810
นางฝีมือดีหรือเปล่า
ท่านชอบนางไหม 

579
00:37:34,840 --> 00:37:36,540
ก็อย่างที่เห็นนะ
ไม่มากเท่าชอบเจ้า 

580
00:37:36,610 --> 00:37:39,350
ไม่งั้นนางคงมาเป็นคน
ที่ทรมานข้าอยู่ตอนนี้แล้ว 

581
00:37:42,450 --> 00:37:45,050
นางว่าอะไรหรือเกี่ยวกับลิตเติ้ลฟิงเกอร์ 

582
00:37:47,620 --> 00:37:49,360
นางบอกว่าซานซ่า
ไม่ควรเชื่อใจเขา 

583
00:37:49,390 --> 00:37:52,290
มีคนโง่คนไหนหรือ 

584
00:37:52,330 --> 00:37:54,290
ที่เชื่อใจลิตเติ้ลฟิงเกอร์ 

585
00:37:56,800 --> 00:37:58,630
เราต้องปกป้องนางนะ 

586
00:37:58,670 --> 00:37:59,870
เราทำไม่ได้ 

587
00:37:59,900 --> 00:38:02,840
ในเมื่อแลนนิสเตอร์ไม่สนใจ
ใยดีในตัวนางแล้ว 

588
00:38:02,900 --> 00:38:05,270
ย่อมมีคนเกี้ยวพานางมากมาย 

589
00:38:05,310 --> 00:38:08,540
สาวงามจากสายเลือด
ของตระกูลเก่าแก่ 

590
00:38:08,580 --> 00:38:11,710
สาวงาม
สาวงามงั้นหรือ 

591
00:38:11,750 --> 00:38:14,810
ก็ใช่น่ะซี
ถ้าพูดกันตรงๆ มากด้วย 

592
00:38:14,850 --> 00:38:17,380
ใบหน้าของนาง
สร้างความพึงพอใจ-- 

593
00:38:17,420 --> 00:38:19,090
แก่ทั้งบุรุษและสตรีที่พบเห็น 

594
00:38:19,120 --> 00:38:20,990
ผู้คนโดยทั่วๆไปนะ 

595
00:38:21,020 --> 00:38:22,960
แต่แน่นอนว่า
ไม่ใช่สำหรับข้า 

596
00:38:22,990 --> 00:38:26,160
ตาข้ามีไว้มองเจ้าเท่านั้น 

597
00:38:26,190 --> 00:38:28,830
คนลามก
ท่านอยากได้นางใช่ไหมเล่า 

598
00:38:28,860 --> 00:38:32,030
- เด็กคนนี้น่ะ
- ข้าไม่อยากพูดเรื่องนางด้วยซ้ำ 

599
00:38:32,070 --> 00:38:34,800
- แต่ท่านพูดอยู่
- เพียงเพราะว่าเจ้าบังคับให้ข้าพูด 

600
00:38:34,840 --> 00:38:38,340
ข้าไม่ได้บังคับให้ท่านเปิดปาก 

601
00:38:38,370 --> 00:38:40,410
และพูดถ้อยคำเช่นนี้นี่ 

602
00:38:40,440 --> 00:38:43,640
นี่มันโหดร้ายและอยุติธรรมยิ่ง
อยุติธรรมอย่างโหดร้าย 

603
00:38:43,680 --> 00:38:45,410
"โอ้ ช่างโหดร้ายยิ่งนัก 

604
00:38:45,450 --> 00:38:47,880
เชลช่างโหดร้ายกับข้าเหลือเกิน" 

605
00:38:50,050 --> 00:38:52,020
ใช่แล้ว 

606
00:39:01,030 --> 00:39:03,300
ทีนี้ท่านว่าข้า
โหดร้ายหรือเปล่า 

607
00:39:04,430 --> 00:39:06,100
ถ้าเพียงว่าเจ้าหยุด 

608
00:39:08,240 --> 00:39:10,940
แต่เจ้าต้องไม่มาที่นี่อีกนะ 

609
00:39:13,710 --> 00:39:15,940
ได้ยินข้าไหม 

610
00:39:17,580 --> 00:39:19,910
เจ้ามายังสถานที่ที่อันตราย 

611
00:39:19,950 --> 00:39:22,480
เปี่ยมไปด้วยผู้คนที่อันตราย 

612
00:39:24,690 --> 00:39:27,690
อันตรายจริงด้วยๆ 

613
00:39:37,300 --> 00:39:39,000
ท่านหญิงไทเรลพะยะค่ะ ฝ่าบาท 

614
00:39:39,030 --> 00:39:40,900
ให้นางเข้ามา 

615
00:39:55,550 --> 00:39:57,950
ท่านอยากพบข้าหรือ
ฝ่าบาท 

616
00:39:57,990 --> 00:39:59,720
ข้ากำลังเตรียมตัวออกไปล่าสัตว์ 

617
00:39:59,760 --> 00:40:02,120
ข้าอยากให้แน่ใจ 

618
00:40:02,160 --> 00:40:04,030
ว่าท่านมีทุกอย่างที่ต้องการ
ก่อนที่ข้าจะไป 

619
00:40:04,060 --> 00:40:06,290
ท่านคิดรอบคอบมาก
ฝ่าบาท 

620
00:40:06,330 --> 00:40:08,100
ข้ามีทุกอย่างที่ข้าคิด
อยากได้เพคะ 

621
00:40:08,130 --> 00:40:09,330
ดี ดีแล้ว 

622
00:40:09,370 --> 00:40:12,070
ท่านคิดเช่นไรกับชีวิตในเมืองหลวง 

623
00:40:12,100 --> 00:40:14,770
คงเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมากสินะ
หลังจากชีวิตในค่ายของเรนลีย์ 

624
00:40:14,800 --> 00:40:16,670
การเปลี่ยนแปลงชนิดที่ดีเพคะ 

625
00:40:16,710 --> 00:40:21,040
ค่ายทหารมิใช่ที่สำหรับ
สตรี 

626
00:40:21,080 --> 00:40:23,480
แล้วข้างเตียงของคนทรยศเล่า 

627
00:40:25,950 --> 00:40:28,550
นั่นใช่ที่สำหรับสตรีหรือไม่ 

628
00:40:29,420 --> 00:40:32,520
ฝ่าบาท 

629
00:40:32,550 --> 00:40:35,490
ข้าเพียงแต่พยายามทำหน้าที่ของภรรยาที่ดี 

630
00:40:35,520 --> 00:40:39,090
แล้วเจ้าเห็นว่าหน้าที่ของเจ้า
ต่อคนทรยศนั้นคืออะไร 

631
00:40:39,160 --> 00:40:41,330
ก็เป็นหน้าที่เดียวกับที่
ภรรยาทุกคนมีให้กับสามี 

632
00:40:41,360 --> 00:40:43,060
มอบบุตรให้เขาเพคะ 

633
00:40:43,100 --> 00:40:45,170
ซึ่งเจ้าล้มเหลว 

634
00:40:45,200 --> 00:40:48,400
- ทำไมเป็นเช่นนั้น
- ข้า-- 

635
00:40:50,610 --> 00:40:53,410
ข้าจะไม่พูดให้ร้ายคนตาย
ฝ่าบาท 

636
00:40:53,440 --> 00:40:55,370
เจ้าคิดว่าคนเราควรจะ
พูดเพียงแต่ในด้านดี 

637
00:40:55,410 --> 00:40:58,210
ของคนทรยศเพียงเพราะว่าเขาถูก
ดาบแทงเสียบทะลุอกงั้นหรือ 

638
00:40:58,250 --> 00:41:00,080
ไม่ 

639
00:41:00,110 --> 00:41:02,950
ข้าขอให้ท่านโปรดประทานอภัยข้าด้วย 

640
00:41:02,980 --> 00:41:06,250
ความละเอียดอ่อนของการเมือง
เป็นสิ่งที่ข้าไม่ใคร่เข้าใจเสมอ 

641
00:41:06,290 --> 00:41:08,690
เรนลีย์... 

642
00:41:10,460 --> 00:41:13,190
ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะสนใจ 

643
00:41:13,230 --> 00:41:15,630
การอยู่กับผู้หญิงเท่าใดนัก 

644
00:41:17,260 --> 00:41:19,100
ทำไมเจ้าถึงกล่าวเช่นนี้ 

645
00:41:20,500 --> 00:41:24,370
เมื่อใดก็ตามที่ข้า
ต้องการผลิตทายาทกับเขา 

646
00:41:24,410 --> 00:41:26,840
เขา-- 

647
00:41:26,880 --> 00:41:28,910
เขามีข้ออ้างมากมายเหลือเกิน 

648
00:41:28,940 --> 00:41:31,080
ต้องเข้าร่วมหารือเรื่องสงคราม
ในกลายค่ำคืน 

649
00:41:31,110 --> 00:41:33,450
เขาไม่เคยอยากพยายาม 

650
00:41:34,820 --> 00:41:37,580
จนกระทั่งคืนหนึ่ง 

651
00:41:37,620 --> 00:41:40,420
หลังจากเขาดื่มไวน์ไปเป็นจำนวนมาก 

652
00:41:40,460 --> 00:41:42,920
เขาเสนอบางอย่าง-- 

653
00:41:46,390 --> 00:41:49,960
บางอย่างที่ฟังดูน่าจะ
เจ็บปวดยิ่ง 

654
00:41:50,030 --> 00:41:52,100
และไม่มีทางทำให้เกิดเด็ก
ขึ้นมาได้ 

655
00:41:54,240 --> 00:41:56,040
บางทีอาจจะเป็นความผิดข้าเอง 

656
00:41:56,070 --> 00:41:59,110
ไม่หรอก...ทุกคนรู้ว่าเขา 

657
00:41:59,140 --> 00:42:00,710
เสื่อมทราม 

658
00:42:02,140 --> 00:42:04,180
ข้าโล่งใจยิ่งนักที่ได้ยิน
ท่านกล่าวเช่นนั้น ฝ่าบาท 

659
00:42:05,950 --> 00:42:08,650
ข้ากำลังคิดจะประกาศให้
พฤติกรรมเยี่ยงเขา 

660
00:42:08,680 --> 00:42:10,680
ถือเป็นความผิดถึงขั้นชีวิต 

661
00:42:11,780 --> 00:42:14,850
ซึ่งก็ถูกต้องตามสิทธิของท่าน 

662
00:42:14,890 --> 00:42:18,460
ท่านจำต้องทำอย่างที่ท่านต้องทำ 

663
00:42:22,290 --> 00:42:23,690
ท่านคือกษัตริย์ 

664
00:42:23,730 --> 00:42:25,930
ใช่ 

665
00:42:28,670 --> 00:42:30,370
ข้าเป็นกษัตริย์ 

666
00:42:36,510 --> 00:42:37,980
ท่านชอบมันไหม 

667
00:42:38,010 --> 00:42:39,910
ข้าเพิ่งสั่งทำ 

668
00:42:39,950 --> 00:42:42,710
น่าจะเป็นหนึ่งในอาวุธที่ดีที่สุด
ในทั้งเจ็ดอาณาจักร 

669
00:42:42,750 --> 00:42:44,150
มันงามมาก 

670
00:42:44,180 --> 00:42:46,380
ท่านแสดงให้ดูได้หรือไม่
ว่าใช้งานเช่นไร 

671
00:42:50,620 --> 00:42:52,160
เป็นงานแบบใหม่ 

672
00:42:52,190 --> 00:42:54,630
บรรจุง่ายกว่าเดิมมาก
ไม่มีข้อเหวี่ยง 

673
00:42:54,660 --> 00:42:58,630
ใช้คานนี่ดึงสายขึ้นมา 

674
00:43:04,070 --> 00:43:06,240
บรรจุลูกตรงนี้ 

675
00:43:08,610 --> 00:43:12,280
จากนั้นก็เล็ง... 

676
00:43:14,510 --> 00:43:16,620
แล้วก็... 

677
00:43:20,390 --> 00:43:24,120
ท่านช่วยพาข้าออกไปล่าสัตว์
บ้างได้หรือไม่ 

678
00:43:24,160 --> 00:43:26,090
ยกโทษให้ข้าเถอะ ฝ่าบาท 

679
00:43:26,130 --> 00:43:28,260
ผู้หญิงไม่ควรออกไปล่าสัตว์ 

680
00:43:28,290 --> 00:43:29,860
ก็ใช่ว่าไม่เคยมีผู้ใดทำเสียหน่อย 

681
00:43:29,900 --> 00:43:32,200
ก่อนหน้านี้ท่านพ่อ
ไม่เคยยอมให้ข้าไปเลย-- 

682
00:43:32,230 --> 00:43:34,630
เจ้าไม่จำเป็นต้องฟังเขาแล้ว 

683
00:43:35,670 --> 00:43:37,600
อยากลองถือไหม 

684
00:43:37,640 --> 00:43:39,700
ได้หรือเพคะ
ได้โปรด 

685
00:43:47,350 --> 00:43:49,680
ข้าจินตนาการว่ามันต้อง
น่าตื่นเต้นมากแน่ๆ 

686
00:43:49,720 --> 00:43:51,720
เวลาบีบนิ้วเข้าตรงนี้ 

687
00:43:51,750 --> 00:43:54,420
และมองบางอย่าง
ตายที่ตรงโน้น 

688
00:43:58,460 --> 00:44:00,960
เจ้าทำได้ไหม 

689
00:44:00,990 --> 00:44:02,990
เจ้าจะ... 

690
00:44:03,030 --> 00:44:05,330
กล้าฆ่าหรือเปล่า 

691
00:44:06,800 --> 00:44:09,000
ข้าไม่ทราบ ฝ่าบาท
ท่านคิดว่าข้ากล้าไหม 

692
00:44:09,040 --> 00:44:11,370
กล้าสิ 

693
00:44:11,400 --> 00:44:13,810
ท่านอยากดูข้าฆ่าไหม 

694
00:44:17,840 --> 00:44:19,750
อยาก 

695
00:44:21,310 --> 00:44:24,020
หยุดเถอะ หยุด 

696
00:44:24,050 --> 00:44:26,420
- บอกความจริงเรามา
- เรื่องอะไรล่ะ 

697
00:44:27,890 --> 00:44:30,390
ข้าไม่รู้ว่าเจ้าต้องการอะไร 

698
00:44:30,420 --> 00:44:32,660
ข้าต้องการความจริง 

699
00:44:32,690 --> 00:44:34,460
ความจริงอะไร 

700
00:44:34,500 --> 00:44:36,460
ทำไมเจ้าถึงยึดวินเทอร์เฟล 

701
00:44:36,500 --> 00:44:38,900
ข้ายึดมันเพื่อ--
ข้ายึดมัน-- 

702
00:44:38,930 --> 00:44:40,330
- ใครออกคำสั่ง
- ไม่มีใครทั้งนั้น 

703
00:44:40,370 --> 00:44:41,900
- ข้าทำเอง
- ทำไม 

704
00:44:41,940 --> 00:44:43,940
เพื่อยึดแดนเหนือ
ขณะที่มันกำลังอ่อนแอ 

705
00:44:43,970 --> 00:44:45,710
เจ้ากะจะทำเช่นไร
เมื่อเจ้ายึดมันได้ 

706
00:44:45,740 --> 00:44:47,470
รักษามันไว้
ปกครองมัน 

707
00:44:47,510 --> 00:44:51,210
ดี
นี่ดีมากๆ 

708
00:44:56,180 --> 00:44:57,880
ทำแบบนี้ทำไม
ข้าบอกไปแล้ว 

709
00:44:57,920 --> 00:44:59,550
ทำไมเจ้าถึงยึดวินเทอร์เฟล 

710
00:44:59,590 --> 00:45:02,850
ข้ายึดมันเพียงนำเกียรติ
มาให้พ่อและตระกูลข้า 

711
00:45:10,630 --> 00:45:12,630
เดี๋ยว
เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน 

712
00:45:12,670 --> 00:45:16,100
ข้ายึดมันเพราะว่า
ข้าเกลียดพวกสตาร์ค 

713
00:45:16,140 --> 00:45:18,500
ข้าเกลียดพวกมัน
ที่เก็บข้าไว้เหมือนเป็นนักโทษ 

714
00:45:18,540 --> 00:45:20,970
ข้าอยากทำให้พวกมันเจ็บ 

715
00:45:26,780 --> 00:45:28,850
เจ้าทำอะไรน่ะ 

716
00:45:31,880 --> 00:45:34,020
ได้โปรด 

717
00:45:39,090 --> 00:45:41,930
ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่างเลย 

718
00:45:41,960 --> 00:45:43,960
ถอดมันออกเถอะ 

719
00:45:44,000 --> 00:45:47,100
ได้โปรด
ถอดมันออกไป 

720
00:45:56,240 --> 00:45:59,410
- พี่สาวท่านส่งข้ามา
- ยาร่าหรือ 

721
00:46:06,520 --> 00:46:09,020
ข้าจะมาหาท่านคืนนี้
เมื่อทุกคนหลับกันหมดแล้ว 

722
00:46:09,060 --> 00:46:11,090
ไม่ อย่าไปนะ
ได้โปรด อย่าไป 

723
00:46:11,120 --> 00:46:12,790
ไม่ ได้โปรด
อย่าทิ้งข้า 

724
00:46:12,830 --> 00:46:14,530
ได้โปรด ข้าขอร้อง 

725
00:46:14,560 --> 00:46:15,960
ข้าขอร้อง
อย่าทิ้งข้า 

726
00:46:16,000 --> 00:46:20,700
ได้โปรด ข้าขอร้อง
อย่าทิ้งข้า 

727
00:46:20,740 --> 00:46:23,400
อย่าทิ้งข้า 

728
00:46:28,140 --> 00:46:30,280
ริคค่อน
อย่าไปไหน 

729
00:46:31,610 --> 00:46:35,050
ไม่เป็นไร
พวกหมาป่าจะคอยดูแลเขาเอง 

730
00:46:44,390 --> 00:46:46,330
ท่านเข้าไปในหัวมันได้ 

731
00:46:46,360 --> 00:46:48,460
เห็นโลกผ่านตามัน 

732
00:46:48,500 --> 00:46:49,860
แค่ตอนที่ข้าหลับเท่านั้น 

733
00:46:49,900 --> 00:46:52,430
มันก็เริ่มอย่างนั้นแล
จนกระทั่งท่านเรียนรู้ที่จะควบคุมมัน 

734
00:46:52,470 --> 00:46:53,830
ท่านเป็นวอร์ก 

735
00:46:53,870 --> 00:46:56,570
ไม่ใช่แค่หมาป่านะ 

736
00:46:56,600 --> 00:46:58,400
บางคราในความฝันข้า
มันมี... 

737
00:46:58,440 --> 00:47:01,170
- นกเรเวนสามตางั้นหรือ
- เจ้าเคยเห็นมันหรือ 

738
00:47:01,210 --> 00:47:03,440
พวกเราเห็นมันด้วยกัน
ท่านไม่ได้ลืมไปใช่ไหม 

739
00:47:03,480 --> 00:47:06,180
มันเกี่ยวข้องกับการที่ข้าเป็น
วอร์กอะไรนี่ด้วยหรือเปล่า 

740
00:47:06,210 --> 00:47:08,950
ไม่หรอก เรเวน
ตัวนั้นแตกต่างออกไป 

741
00:47:08,980 --> 00:47:11,320
เป็นบางอย่างที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า 

742
00:47:11,350 --> 00:47:12,820
เรเวนนำนิมิตมา 

743
00:47:12,850 --> 00:47:15,820
ให้ข้าเห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ในอนาคตหรือ 

744
00:47:15,860 --> 00:47:18,090
หรือสิ่งที่เกิดขึ้นเนิ่นนานก่อน
ที่ท่านจะเกิด 

745
00:47:18,120 --> 00:47:21,830
หรือสิ่งที่เกิดขึ้น นาทีนี้
ณ ที่ที่อยู่ห่างออกไปนับพันไมล์ 

746
00:47:21,860 --> 00:47:24,200
เขาบอกอะไรเจ้าหนูนั่นน่ะ 

747
00:47:24,230 --> 00:47:26,430
ทำไมเจ้าไม่ถามเองล่ะ 

748
00:47:27,970 --> 00:47:29,900
เขาไม่อายหรือ
น้องชายเจ้าน่ะ 

749
00:47:29,940 --> 00:47:31,640
ที่ต้องให้เจ้ามา
คอยคุ้มครองเขา 

750
00:47:32,770 --> 00:47:34,440
แล้วมันน่าอายตรงไหน 

751
00:47:34,470 --> 00:47:38,080
เด็กชายคนใดก็ตามที่อายุเท่านั้นแต่ต้องให้
พี่สาวมาคอยปกป้องล่ะก็ 

752
00:47:38,110 --> 00:47:41,950
จะต้องมีคนมาปกป้องเขาอยู่เรื่อยๆ 

753
00:47:43,180 --> 00:47:46,380
คนบางคนก็จะ
ต้องการความช่วยเหลือเสมอ 

754
00:47:46,420 --> 00:47:48,750
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า
พวกเขาไม่คู่ควรกับมัน 

755
00:47:53,090 --> 00:47:56,430
เมื่อตอนพ่อข้าตาย
ข้าก็ฝันถึงมัน 

756
00:47:56,460 --> 00:47:59,800
ท่านไม่ได้ฝัน
ท่านเห็นมัน 

757
00:47:59,870 --> 00:48:01,770
ข้าเองก็เหมือนกัน 

758
00:48:01,800 --> 00:48:03,400
เจ้าก็มีนิมิตเหมือนกันหรือ 

759
00:48:06,410 --> 00:48:10,540
เมื่อข้าบอกพ่อข้าเกี่ยวกับ
พ่อของท่าน 

760
00:48:11,980 --> 00:48:15,110
เป็นครั้งแรกในชีวิตข้า
ที่ข้าเห็นเขาร้องไห้ 

761
00:48:15,150 --> 00:48:16,850
พ่อของเจ้าคือ
ฮาว์แลนด์ รี้ดหรือ 

762
00:48:16,880 --> 00:48:18,580
ใช่ 

763
00:48:18,620 --> 00:48:21,890
เขาช่วยชีวิตพ่อข้าไว้
ตอนช่วงเราก่อกบฎ 

764
00:48:21,920 --> 00:48:23,720
พ่อท่านเล่าให้ท่านฟัง
เรื่องกบฎหรือ 

765
00:48:23,760 --> 00:48:25,760
พ่อข้าไม่เคยเล่า 

766
00:48:25,790 --> 00:48:27,630
แต่ข้าก็เห็นมันเหมือนกัน 

767
00:48:27,660 --> 00:48:30,860
เจ้าเห็นอะไรอีก 

768
00:48:30,900 --> 00:48:32,860
สิ่งเดียวที่สำคัญ-- 

769
00:48:32,900 --> 00:48:35,000
ท่านไง 

770
00:48:45,910 --> 00:48:47,710
ข้าไม่เห็นชอบพวกผอมๆเลย 

771
00:48:47,750 --> 00:48:49,610
เหมือนการดื่มน้ำ
จากหย่อมน้ำแหละ 

772
00:48:49,650 --> 00:48:51,450
ไม่ใช่ว่าข้ารังเกียจการดื่มน้ำ
จากหย่อมน้ำนะ 

773
00:48:51,480 --> 00:48:52,790
นานๆครั้งน่ะ
หากเจ้าเข้าใจ 

774
00:48:52,820 --> 00:48:54,820
ข้าไม่ดื่มเอล 

775
00:48:54,860 --> 00:48:57,560
ไม่มีเรื่องเล่าไหนดีเสียจน
เอลไม่ทำให้มันดีกว่าเดิมไปได้หรอก 

776
00:48:57,590 --> 00:48:59,330
- ใช่
- เห็นไหม 

777
00:48:59,360 --> 00:49:01,600
พวกเขาทุกคนเคยทรมานกับ
การที่ข้าสั่งงดเหล้ามาแล้ว 

778
00:49:01,630 --> 00:49:03,930
เป็นช่วงเวลาที่
น่าเบื่อหน่ายมาจริงๆเทียว 

779
00:49:03,960 --> 00:49:06,430
ทีนี้เอาแหละ ทำอย่างไร
เด็กๆทั้งสาม-- 

780
00:49:06,470 --> 00:49:08,000
พวกเราไม่ใช่เด็ก 

781
00:49:08,040 --> 00:49:10,770
ทำอย่างไรผู้ใหญ่ตัวเล็กทั้งสามคน
เช่นพวกเจ้า 

782
00:49:10,800 --> 00:49:13,370
ที่ไม่เคยฝึกฝน
เกี่ยวกับการสงครามมาก่อน 

783
00:49:13,410 --> 00:49:15,040
ถึงหนีรอดจากแฮร์รินฮาลได้ 

784
00:49:17,410 --> 00:49:19,380
เกนดรีเป็นช่างตีเหล็ก 

785
00:49:19,410 --> 00:49:21,080
เขาทำงานเป็นผู้ช่วยในคลังอาวุธ 

786
00:49:21,120 --> 00:49:24,420
ช่างตีเหล็กงั้นสิ
ฝึกมาจากที่ไหนเล่า 

787
00:49:27,560 --> 00:49:30,390
คิงส์แลนด์ดิ้ง
ร้านของโทบฮอ มอตต์ 

788
00:49:30,430 --> 00:49:32,560
เจ้าวายร้ายนั่น
คิดแพงเป็นสองเท่า 

789
00:49:32,590 --> 00:49:34,060
เมื่อเทียบกับช่างทำอาวุธรายอื่น 

790
00:49:34,100 --> 00:49:35,730
นั่นเป็นเพราะฝีมือเขา
ดีกว่าสองเท่า 

791
00:49:35,800 --> 00:49:39,130
แหม เป็นทั้งช่างตีเหล็ก
และพ่อค้าเทียว 

792
00:49:39,170 --> 00:49:41,400
เกนดรีขโมยอาวุธมาให้พวกเรา 

793
00:49:41,440 --> 00:49:44,270
สู้จนหนีรอดมาจากแฮร์รินฮาลสินะ 

794
00:49:44,310 --> 00:49:47,840
เขาฟันดาบเป็น
ข้าก็เช่นกัน 

795
00:49:49,310 --> 00:49:51,380
พี่ชายข้าสอนมา 

796
00:50:12,430 --> 00:50:15,740
แด่พี่ชายเจ้า 

797
00:50:22,040 --> 00:50:24,610
เจ้าควรกินให้เสร็จก่อนไปนะ 

798
00:50:24,650 --> 00:50:27,080
อาจจะอีกนาน
กว่าเจ้าจะได้กินอีกมื้อ 

799
00:50:27,120 --> 00:50:30,150
- จะปล่อยเราไปหรือ
- ข้าเป็นคนรักษาคำพูด 

800
00:50:32,890 --> 00:50:34,660
แต่ก่อนเจ้าไป 

801
00:50:34,690 --> 00:50:37,960
ขอให้ข้าดื่มให้ในนามของ-- 

802
00:50:37,990 --> 00:50:40,560
นี่ นี่ 

803
00:50:40,590 --> 00:50:43,300
นั่นเป็นคนตัวใหญ่กว่าคนปกติเลยนะนั่น 

804
00:50:43,330 --> 00:50:44,870
คนเราทำเช่นไรถึงจะปราบ 

805
00:50:44,900 --> 00:50:46,670
คนตัวใหญ่เช่นนี้ได้ 

806
00:50:46,700 --> 00:50:49,400
ก็ต้องรอให้เขาดื่มจนกระทั่ง
เขาสลบไปน่ะซี 

807
00:50:49,440 --> 00:50:52,240
ชายที่น่าเวทนา
ข้าสงสารท่านยิ่งนัก 

808
00:50:54,210 --> 00:50:57,540
ไม่ใช่ชายเลยนี่นา 

809
00:50:58,680 --> 00:51:01,650
สุนัขรับใช้ต่างหาก 

810
00:51:01,720 --> 00:51:04,280
ดีใจที่ได้เจอเจ้าอีก
คลีเกนต์ 

811
00:51:04,320 --> 00:51:06,290
ธอรอสรึ 

812
00:51:06,320 --> 00:51:08,720
เจ้าทำบ้าอะไรอยู่ที่นี้ 

813
00:51:08,760 --> 00:51:10,660
กินและดื่มมากเกินไป 

814
00:51:10,690 --> 00:51:12,690
เหมือนเคยนั่นแหละ 

815
00:51:12,730 --> 00:51:16,230
- เป็นรางวัลที่ดีมาก พรรคพวก
- ใช่ 

816
00:51:18,130 --> 00:51:19,900
เจ้าหนู 

817
00:51:21,870 --> 00:51:23,440
ขุมนรกทั้งเจ็ดเถอะ เจ้าทำบ้าอะไร 

818
00:51:23,470 --> 00:51:25,940
อยู่กับเจ้าเด็กสาวสตาร์คนี่ล่ะ 

819
00:51:36,990 --> 00:51:39,560
ตัดสินใจลำบากเหมือนกันนะ-- 

820
00:51:39,590 --> 00:51:41,590
เดินข้ามสะพานแต่เสี่ยง
โดนจับได้ 

821
00:51:41,630 --> 00:51:43,530
หรือเลือกข้ามแม่น้ำ 

822
00:51:43,560 --> 00:51:46,130
- เงียบน่า คนสังหารกษัตริย์
- ถ้าใช้สะพาน ใครๆก็มองเห็นเรา 

823
00:51:46,160 --> 00:51:49,170
แต่ถ้าข้ามแม่น้ำ
กระแสน้ำอาจพัดพาเราไป 

824
00:51:49,200 --> 00:51:51,170
หรือข้าอาจจะหนีรอดไปก็เป็นได้ 

825
00:51:51,200 --> 00:51:53,070
โชคดีนะ 

826
00:51:55,040 --> 00:51:59,070
เป็นภาพที่สวยงามมากดูเจ้าปลุกปล้ำกับทางเลือก
ที่แยกออกเป็นสองทางในหัวเนี่ย 

827
00:51:59,110 --> 00:52:01,240
นางจะเลือกทางใด 

828
00:52:06,150 --> 00:52:08,120
เป็นนักเสี่ยงภัยสินะ 

829
00:52:08,150 --> 00:52:09,590
เดาไม่ถูกเลย 

830
00:52:09,620 --> 00:52:11,760
เดินให้มันเร็วๆเข้า 

831
00:52:18,860 --> 00:52:20,260
- ข้าต้องพัก
- ลุกขึ้น 

832
00:52:20,300 --> 00:52:22,730
ข้ามี เจ้าก็รู้นะ ขึ้นที่เท้าข้า
เมื่อคนเราเดินนานเกินไปน่ะ 

833
00:52:22,770 --> 00:52:23,930
- เรียกว่าอะไรนะ
- ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ 

834
00:52:23,970 --> 00:52:26,470
ตาปลา
ข้าไม่เคยมีตาปลาขึ้นเลย 

835
00:52:26,500 --> 00:52:28,840
แน่นอนแหละ ส่วนมากข้าขี่ม้า
ไปไหนต่อไหน 

836
00:52:28,870 --> 00:52:31,340
ไม่ใช่เดินเท้า
เหมือนเป็นพวกทหารเลว 

837
00:52:31,380 --> 00:52:33,610
ใส่รองเท้าบู้ตเน่าๆคู่เดียว
อยู่ข้ามปี 

838
00:52:33,640 --> 00:52:36,050
ส้นคู่นี้สึกแล้ว
ไม่มีทางที่-- 

839
00:52:44,150 --> 00:52:47,790
ข้าไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมอัศวินบางคน
ถึงต้องแบกดาบตั้งสองเล่ม 

840
00:53:08,240 --> 00:53:10,650
เคลื่อนไหวดีนี่ 

841
00:53:13,350 --> 00:53:15,650
สำหรับอสุรกายตัวใหญ่ในคราบผู้หญิง 

842
00:53:19,590 --> 00:53:21,660
เจ้าไม่ควรทำหน้าบึ้ง
ก่อนเข้าจู่โจมนะ 

843
00:53:21,690 --> 00:53:24,190
เดี๋ยวเขาก็รู้หมด 

844
00:53:37,740 --> 00:53:40,040
เจ้าลังเลใจ 

845
00:53:40,070 --> 00:53:42,940
หากเจ้าฆ่าข้า
เจ้าจะทำให้ท่านหญิงสตาร์คผิดหวัง 

846
00:53:42,980 --> 00:53:45,580
แต่หากเจ้าไม่ฆ่าข้า 

847
00:53:45,610 --> 00:53:47,920
ข้าก็จะฆ่าเจ้า 

848
00:53:53,790 --> 00:53:55,620
เจ้าเก่งนี่ 

849
00:53:55,660 --> 00:53:57,860
ไม่มีความสง่าเลย แต่ก็เก่ง 

850
00:54:06,870 --> 00:54:09,140
เห็นไหม ถ้าเจ้าตั้งใจจะ
ทำให้ข้าเจ็บ 

851
00:54:09,170 --> 00:54:10,970
เจ้าก็คงได้ตัวข้าไปแล้ว 

852
00:54:54,090 --> 00:54:57,120
ดูเหมือนผู้หญิงของเจ้าคนนี้
จะทำเจ้าจนมุมนะ 

853
00:54:57,160 --> 00:54:59,190
ถ้าเรียกนั่นว่าเป็นผู้หญิงได้ 

854
00:54:59,220 --> 00:55:01,290
เราสู้กันสนุกดี 

855
00:55:01,330 --> 00:55:03,590
เหมือนได้ออกกำลังกาย 

856
00:55:03,630 --> 00:55:06,500
คนถลกหนังจากตระกูลบอลตัน 

857
00:55:06,570 --> 00:55:08,430
น่าสะอิดสะเอียน
ไปหน่อยนะสำหรับข้า 

858
00:55:08,470 --> 00:55:12,170
- แน่ใจนะว่าใช่คนนี้
- ใช่เขาแหละ 

859
00:55:12,200 --> 00:55:14,000
ข้าเห็นเขาสู้ที่งานประลอง 

860
00:55:14,040 --> 00:55:16,010
วันสมรสของเซอร์วิลเลม เฟรย์ 

861
00:55:17,440 --> 00:55:20,240
ให้เหรียญเงินเขาไป 

862
00:55:21,750 --> 00:55:24,010
ปล่อยเราไปและท่านพ่อข้า
จะยอมจ่ายเจ้าตามที่ต้องการ 

863
00:55:24,050 --> 00:55:26,320
มีมากพอจะหาหัวใหม่
ให้ข้าได้หรือเปล่า 

864
00:55:26,350 --> 00:55:29,720
เพราะถ้ากษัตริย์แห่งแดนเหนือ
ได้ข่าวว่าข้าได้ตัวผู้สังหารกษัตริย์ 

865
00:55:29,750 --> 00:55:32,620
แต่ปล่อยเขาไปล่ะก็
เขาต้องตัดหัวข้าออกเป็นแน่แท้ 

866
00:55:32,660 --> 00:55:34,790
ข้าว่าให้เขาตัดหัวเจ้าดีกว่า 

867
00:55:48,130 --> 00:55:53,130
โปรดติดตามตอนต่อไป 

868
00:55:57,000 --> 00:56:01,000
www.thaisubtitle.com 

869
00:56:05,000 --> 00:56:09,000
บรรยายไทยโดย
Darken