1
00:01:58,520 --> 00:02:01,120
ในฐานะประธานสมาคม
ศิลปะการต่อสู้แห่งแคลิฟอร์เนีย

2
00:02:01,200 --> 00:02:02,800
ผมได้เชิญคุณมาคุยในวันนี้

3
00:02:02,880 --> 00:02:07,240
ด้วยหวังว่าคุณจะแก้ไขความผิดพลาด
และขับพวกนักเรียนต่างชาติออกไป

4
00:02:07,440 --> 00:02:11,280
เพื่อที่ผมจะได้ไม่โดนบ่น

5
00:02:12,280 --> 00:02:14,480
และมีเวลาที่ง่ายขึ้น
ในฐานะประธานสมาคม

6
00:02:14,840 --> 00:02:17,040
- คุณจะว่ายังไง บรูซ
- ท่านครับ...

7
00:02:17,800 --> 00:02:20,680
- ผมรู้กฎดี
- แล้วทำไมคุณถึงยังทำแบบนั้น

8
00:02:21,080 --> 00:02:23,280
คุณไม่ห่วงชื่อเสียงของตัวเองเลยหรือ

9
00:02:23,360 --> 00:02:25,800
กฎพวกนั้นล้าหลังเกินไป
สำหรับการพัฒนา

10
00:02:25,880 --> 00:02:27,120
ศิลปะการต่อสู้ของจีน

11
00:02:28,000 --> 00:02:30,200
ถ้าเราอยากให้
ศิลปะการต่อสู้ของเราก้าวหน้า

12
00:02:30,600 --> 00:02:33,440
เราจะต้องโละกฎเก่าแก่พวกนี้ทิ้งไป

13
00:02:34,520 --> 00:02:35,800
คุณบรูซ ลี...

14
00:02:36,400 --> 00:02:41,160
คุณเคยคิดบ้างไหมว่ามันจะเป็นยังไง
ถ้าเราเปิดการสอนให้คนชาติอื่นๆ

15
00:02:42,440 --> 00:02:43,880
แล้วคาราเต้ล่ะครับ

16
00:02:44,880 --> 00:02:48,280
ญี่ปุ่นเอาคาราเต้เข้ามาในอเมริกา
และเผยแพร่ให้นักเรียนทุกคน

17
00:02:48,840 --> 00:02:51,160
คุณก็เห็นว่ามีชมรมคาราเต้
อยู่ทั่วทุกที่ในอเมริกา

18
00:02:52,200 --> 00:02:55,880
ทั้งมีการแข่งขันคาราเต้ระดับชาติ
มีแม้กระทั่งระดับนานาชาติ

19
00:02:58,600 --> 00:03:01,360
ถ้าญี่ปุ่นไม่เคยเปิดการสอนคาราเต้
ให้ต่างชาติมาก่อน

20
00:03:01,920 --> 00:03:03,880
คิดเหรอว่าคาราเต้จะดังได้ขนาดนี้

21
00:03:05,120 --> 00:03:08,800
ศิลปะการต่อสู้ของเรา
อยู่ในเงามืดมานานเกินพอแล้ว

22
00:03:09,040 --> 00:03:10,760
- เราจะก้าว...
- เอาละ คุณลี

23
00:03:11,760 --> 00:03:13,120
ผมเข้าใจแล้ว

24
00:03:28,160 --> 00:03:31,280
คุณลี ผมพยายามที่จะใจดีกับคุณ

25
00:03:31,560 --> 00:03:33,400
แต่มันคงไม่จำเป็นอีกแล้ว

26
00:03:34,480 --> 00:03:37,160
คุณหวัง ดูเหมือนว่า...

27
00:03:38,160 --> 00:03:40,720
นี่จะเป็นงานเลี้ยงที่หงเหมินสินะ

28
00:03:43,120 --> 00:03:45,680
ผมมีบางอย่างที่จะต้องบอกคุณ

29
00:03:45,800 --> 00:03:46,760
ผมฟังอยู่

30
00:03:47,160 --> 00:03:49,800
ผมเป็นประธานสมาคมศิลปะการต่อสู้จีน

31
00:03:50,520 --> 00:03:53,760
โดยส่วนตัวแล้ว
ผมไม่อยากรบกวนคุณ แต่ว่า...

32
00:03:54,800 --> 00:03:58,160
ผมเองก็ไม่สามารถเพิกเฉย
ต่อความเห็นของสมาชิกคนอื่นๆ ได้

33
00:03:59,920 --> 00:04:02,720
น่าเสียดายที่ผมมีอำนาจไม่พอ

34
00:04:04,080 --> 00:04:07,960
ดังนั้น ในนามของสมาคม
ผมจึงต้องขอแนะนำคุณว่า...

35
00:04:10,000 --> 00:04:12,800
จงทำตามกฎและระวังตัวให้ดี

36
00:04:14,400 --> 00:04:16,600
มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง

37
00:04:17,800 --> 00:04:20,440
ผมต้องขอตัว

38
00:04:21,480 --> 00:04:22,280
ลาก่อน

39
00:04:46,040 --> 00:04:49,240
ฉันบอกแล้วว่ามันต้องเป็น
การเรียกตัวไปรับความผิด

40
00:04:51,080 --> 00:04:52,440
กฎบ้าบออะไรกัน

41
00:04:53,040 --> 00:04:54,320
ไร้สาระทั้งนั้น

42
00:04:55,600 --> 00:04:58,160
ผมอาจจะแหกกฎโดยไม่ตั้งใจก็จริง
แต่ก็ไม่เสียใจที่ทำลงไป

43
00:04:59,000 --> 00:05:02,240
พวกเขามีหนังสือรับรองตามกฎหมายไหม

44
00:05:05,840 --> 00:05:08,880
ลินดาๆ เธอช่างน่ารักเสียจริง

45
00:05:09,120 --> 00:05:11,200
สมกับเป็นคนอเมริกัน

46
00:05:11,600 --> 00:05:12,600
สำหรับเรื่องนี้...

47
00:05:13,040 --> 00:05:17,240
ถ้ามีหนังสือรับรองตามกฎหมาย
มันคงง่ายกับฉันมาก

48
00:05:18,800 --> 00:05:20,960
ในเมื่อไม่มี
หนังสือรับรองตามกฎหมาย...

49
00:05:21,920 --> 00:05:24,000
แล้วทำไมเราต้องฟังเขาล่ะ

50
00:05:25,400 --> 00:05:26,560
แล้วใครบอกว่าเราเชื่อฟังเขาล่ะ

51
00:05:27,240 --> 00:05:30,000
นี่โรงเรียนศิลปะการต่อสู้ของฉัน
ฉันจะทำอะไรก็ได้

52
00:05:30,160 --> 00:05:32,320
บรูซ ในอนาคตเราอาจจะมีปัญหานะ

53
00:05:45,320 --> 00:05:46,920
(โลกเป็นชุมชนหนึ่งเดียว)

54
00:05:47,000 --> 00:05:49,080
ผมได้แต่หวังว่า
เด็กหนุ่มแสนโอหังคนนี้

55
00:05:49,400 --> 00:05:54,280
จะรู้ตัวและแก้ไขความผิดพลาด
ทุกอย่างจะได้กลับมาสงบสุขตามเดิม

56
00:05:55,360 --> 00:05:57,240
เห็นแก่ที่เราต่างก็เป็นคนจีน

57
00:05:58,680 --> 00:06:01,040
ผมจึงลดเกียรติไปพบเขา

58
00:06:02,200 --> 00:06:04,000
แต่มันช่างเป็นความคิดที่ผิด

59
00:06:04,480 --> 00:06:08,000
เด็กหนุ่มคนนี้ บรูซ ลี
เขาไม่ฟังผมเลย

60
00:06:08,520 --> 00:06:12,440
แถมยังพยายามจะแหกกฎ
ที่เราทุกคนสร้างขึ้นมา

61
00:06:12,720 --> 00:06:14,440
เราต้องหาทางแก้ปัญหานี้กัน

62
00:06:15,280 --> 00:06:19,880
หลายปีมานี้ เราต่างเคารพกฎ
ไม่สอนศิลปะการต่อสู้ให้ชาวต่างชาติ

63
00:06:20,360 --> 00:06:22,840
แล้วเราจะปล่อยให้เด็กนั่น
มาทำลายมันได้ยังไง

64
00:06:24,280 --> 00:06:26,560
ผมจึงเชิญทุกท่านมาที่นี่...

65
00:06:27,560 --> 00:06:28,960
เพื่อหารือเรื่องนี้

66
00:06:29,400 --> 00:06:31,160
เราควรจะจัดการกันยังไงดี

67
00:06:32,120 --> 00:06:33,120
จัดการยังไงน่ะเหรอ

68
00:06:33,840 --> 00:06:34,720
ง่ายนิดเดียว

69
00:06:35,680 --> 00:06:37,440
ก็แค่ส่งสารเตือน...

70
00:06:37,800 --> 00:06:38,680
ระบุข้อความว่า...

71
00:06:39,000 --> 00:06:41,920
สมาชิกของสมาคมต่างไม่พอใจ
ในสิ่งที่เขาทำลงไป

72
00:06:42,000 --> 00:06:45,680
และสั่งให้เขา
หยุดสอนนักเรียนต่างชาติทันที

73
00:06:46,120 --> 00:06:48,160
หรือไม่ก็ปิดโรงเรียนนั่นไปซะ

74
00:06:48,320 --> 00:06:49,480
อาจารย์หวง อาจารย์หม่า

75
00:06:49,720 --> 00:06:54,400
ผมได้รู้ว่าเขา
โอหังเกินกว่าจะทำแบบนี้

76
00:06:54,880 --> 00:06:57,520
ถ้าอย่างนั้นเราก็รวมตัวกัน
ไปจัดการเขาเลยสิ

77
00:06:58,360 --> 00:07:01,760
ไม่มีทาง มันผิดกฎหมายของสหรัฐ

78
00:07:05,680 --> 00:07:07,400
และจะทำให้พวกตำรวจเพ่งเล็งเราด้วย

79
00:07:07,560 --> 00:07:11,040
และต่อให้ไม่เป็นแบบนั้น
เราก็ไม่ควรทำอยู่ดี

80
00:07:12,120 --> 00:07:14,120
ถ้าอย่างนั้นก็บอกมาสิ
ว่าเราควรทำยังไง

81
00:07:15,760 --> 00:07:18,680
ผมมีความคิดหนึ่งที่จะไม่ผิดกฎหมาย

82
00:07:19,160 --> 00:07:22,600
แต่จะสร้างความลำบากให้เขาพอดู
และสุดท้าย เขาก็น่าจะยอมแพ้ไปเอง

83
00:07:30,120 --> 00:07:32,440
สูงๆ สูงอีก
ยกมือสูงๆ สูงอีก

84
00:07:55,360 --> 00:07:56,120
อาจารย์...

85
00:08:04,240 --> 00:08:07,200
คุณคงไม่ได้มา
เพื่อส่งคำเชิญหรอก ใช่ไหม

86
00:08:07,560 --> 00:08:13,080
ไม่ ฉันมาในนามของสมาคม
เพื่อจะส่งสารท้าประลองให้นาย

87
00:08:14,920 --> 00:08:15,720
ท้าประลองเหรอ

88
00:08:16,600 --> 00:08:17,440
ใช่

89
00:08:20,520 --> 00:08:22,960
ถ้าผมรับคำท้าแล้วผมจะได้อะไร

90
00:08:23,680 --> 00:08:25,880
แล้วถ้าไม่รับล่ะ จะเป็นยังไง

91
00:08:26,240 --> 00:08:29,080
ถ้านายรับคำท้า
เราก็จะได้ผู้ชนะกับผู้แพ้

92
00:08:29,160 --> 00:08:31,960
ซึ่งผู้แพ้จะต้องทำตามที่ผู้ชนะบอก

93
00:08:32,120 --> 00:08:34,280
แต่ถ้านายไม่กล้ารับ

94
00:08:34,440 --> 00:08:38,120
ก็จงยอมรับกฎ
ของทางสมาคมศิลปะการต่อสู้จีน

95
00:08:38,560 --> 00:08:42,160
พวกเขามีทางเลือกให้สองทาง

96
00:08:42,320 --> 00:08:46,880
นายจะต้องเลิกสอนนักเรียนต่างชาติ

97
00:08:47,120 --> 00:08:50,440
หรือไม่ก็ปิดโรงเรียนไปเสีย

98
00:08:51,600 --> 00:08:53,800
ดูเหมือนผมจะไม่มีทางเลือกนะ

99
00:08:53,960 --> 00:08:57,240
มีสิ นายมีสองทางเลือก

100
00:08:57,520 --> 00:09:00,200
ก็ได้ ผมรับคำท้า

101
00:09:05,040 --> 00:09:07,720
ยอดเยี่ยม ดีมาก

102
00:09:07,800 --> 00:09:08,760
ท่านประธาน...

103
00:09:09,160 --> 00:09:13,040
ลูกศิษย์ของท่านคนนี้ช่างเก่งกาจ
หาตัวจับยากทีเดียว

104
00:09:14,040 --> 00:09:17,040
ถ้าเขาขึ้นประลอง
ผมว่าเขาจะต้องเอาชนะบรูซได้แน่

105
00:09:18,160 --> 00:09:20,600
รอดูในอีกสามวันข้างหน้าเถิด

106
00:09:20,960 --> 00:09:21,720
ครับ

107
00:09:29,640 --> 00:09:30,720
ดี

108
00:09:45,680 --> 00:09:46,480
บรูซ...

109
00:09:47,960 --> 00:09:51,360
เรื่องสำคัญแบบนี้
ทำไมเธอไม่ปรึกษาเราก่อน

110
00:09:53,000 --> 00:09:54,240
ลินดา ใจเย็นก่อน

111
00:09:54,840 --> 00:09:57,880
- ฉันไม่มีทางเลือก
- มีสิ ก็แค่เมินเขาไปเสีย

112
00:09:58,040 --> 00:10:00,520
ถ้าเกิดเขาจะทำอะไร
โรงเรียนเราขึ้นมาจริงๆ

113
00:10:01,600 --> 00:10:06,280
เธอก็แค่ไปขอ
ความช่วยเหลือจากตำรวจ

114
00:10:06,600 --> 00:10:10,120
ลินดา ฉันเลือกแล้ว

115
00:10:10,760 --> 00:10:14,320
และฉันก็ไม่อยากให้ตำรวจ
มายุ่งเรื่องนี้

116
00:10:14,640 --> 00:10:16,200
เพราะมันจะทำให้ฉันดูอ่อนแอ

117
00:10:16,440 --> 00:10:19,040
เธอก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง

118
00:10:19,120 --> 00:10:21,600
เธอรับประกันได้ยังไง
ว่าเธอจะชนะทุกการประลอง

119
00:10:21,680 --> 00:10:25,280
แล้วจะเป็นยังไง
ถ้าคู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่า

120
00:10:25,360 --> 00:10:28,520
ลินดา เธอรู้จักฉันดี
ฉันไม่คิดเรื่องแพ้ชนะ

121
00:10:29,480 --> 00:10:31,320
บรูซ ฟังนะ

122
00:10:31,560 --> 00:10:33,280
ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว

123
00:10:33,840 --> 00:10:36,120
เธอไม่ได้รับผิดชอบ
แค่ตัวเองคนเดียวอีกแล้ว

124
00:10:36,200 --> 00:10:38,680
จะทำอะไรต้องนึกถึงลูกด้วย

125
00:10:39,040 --> 00:10:40,160
เธอไม่รู้เหรอ

126
00:10:41,000 --> 00:10:45,240
ลินดา ฟังฉันหน่อยนะ

127
00:11:01,600 --> 00:11:04,800
อาจารย์ชาวจีนเหล่านี้
ฉันรู้จักพวกเขาดี

128
00:11:05,120 --> 00:11:07,640
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเจอ
หรือไม่เคยสู้กับพวกเขาทุกคน

129
00:11:07,920 --> 00:11:09,280
แต่ฉันก็เคยได้ยินมา

130
00:11:09,720 --> 00:11:14,280
สองวันมานี้
ฉันวิเคราะห์ฝีมือคู่แข่งทุกคน

131
00:11:15,240 --> 00:11:18,200
เธอรู้ไหม ฝีมือพวกเขา...

132
00:11:19,760 --> 00:11:22,760
ลองเทียบแบบนี้นะ
ฝีมือพวกเขานะ พอๆ กับฉัน

133
00:11:23,600 --> 00:11:28,360
ถ้าบรูซสู้กับพวกเขา ฉันเชื่อ
ว่าบรูซมีโอกาสชนะถึง 90 เปอร์เซ็นต์

134
00:11:29,720 --> 00:11:32,760
- แต่ฉันกลัวว่าอาจเกิดอุบัติเหตุ
- ฉันรู้ว่าเธอกังวลอะไร

135
00:11:33,080 --> 00:11:36,680
ถ้าเกิดว่าคู่ต่อสู้
เก่งกว่าที่เราคิดใช่ไหม

136
00:11:37,080 --> 00:11:40,240
ฉันเชื่อว่ามีไม่กี่คนหรอก
ที่เก่งกว่าบรูซ

137
00:11:40,640 --> 00:11:42,000
ฉันคิดว่าอย่างนั้น แต่...

138
00:11:42,360 --> 00:11:44,360
เราลองมาคิดถึง
กรณีที่เลวร้ายสุดๆ กัน

139
00:11:44,920 --> 00:11:48,000
ถ้าคู่แข่งเกิดเก่งกว่าบรูซขึ้นมา

140
00:11:48,880 --> 00:11:52,840
มันก็มีวิธีแก้แค่ทางเดียว

141
00:11:54,480 --> 00:11:55,560
นั่นก็คือ...

142
00:11:56,120 --> 00:11:59,800
บรูซ เธอแค่ต้องทำตามที่ฉันบอก

143
00:11:59,880 --> 00:12:02,560
แล้วเธอจะชนะ

144
00:12:02,640 --> 00:12:06,000
- ฉันไม่รู้ว่าเธอจะอยากฟังไหม...
- พูดเลยครับ

145
00:12:08,360 --> 00:12:11,640
ระหว่างการประลอง
เธอจะต้องทำตามแผนของฉัน

146
00:12:11,880 --> 00:12:14,040
ซึ่งต่อให้เธอแพ้

147
00:12:14,200 --> 00:12:17,000
เราก็มั่นใจได้ว่าเธอจะไม่เจ็บหนัก

148
00:12:18,640 --> 00:12:21,280
ลุงจ้าว ฉันไม่เข้าใจ

149
00:12:23,480 --> 00:12:27,600
ตามกติกาการประลอง
ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถอดใจยอมแพ้

150
00:12:27,800 --> 00:12:29,880
อีกฝ่ายหนึ่ง
จะต้องหยุดการโจมตี

151
00:12:30,120 --> 00:12:33,840
แต่ฉันรู้นิสัยเธอดี
เธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่นอน

152
00:12:34,600 --> 00:12:40,560
ดังนั้น เธอควรให้ฉันเป็นคนตัดสิน
ว่าเมื่อไหร่ควรจะยอมแพ้

153
00:12:41,280 --> 00:12:43,400
บรูซ เธอจะให้ฉันทำไหม

154
00:12:43,800 --> 00:12:47,320
- ผมไม่จำเป็นต้องยอมแพ้
- ฉันรู้ แค่เผื่อไว้

155
00:12:47,480 --> 00:12:50,400
ถ้าเธอกำลังจะแพ้
แต่คู่แข่งยังคงโจมตีต่อ

156
00:12:50,480 --> 00:12:52,080
และเธอหนีไม่ได้

157
00:12:52,480 --> 00:12:55,280
ตอนนั้นแหละ
ฉันจะโยนผ้าขาวเข้าไปในสนาม

158
00:12:55,640 --> 00:12:56,800
เมื่อฉันโยนผ้าไปแล้ว

159
00:12:56,880 --> 00:12:59,800
เธอจะต้องทำตามที่ฉันบอก
หยุดสู้โดยทันที

160
00:13:00,480 --> 00:13:03,120
- ทำไมลุงถึงขอร้องแบบนี้
- นี่สำคัญมากนะ

161
00:13:04,200 --> 00:13:05,400
เราต่างเป็นชาวจีน

162
00:13:07,080 --> 00:13:11,120
การต่อสู้แบบนี้
ก็เป็นเรื่องปกติของคนจีน

163
00:13:11,960 --> 00:13:16,000
ไม่มีชาวจีนคนไหน
ควรลงมือให้อีกฝ่ายบาดเจ็บปางตาย

164
00:13:18,200 --> 00:13:19,280
บรูซ...

165
00:13:23,880 --> 00:13:27,400
นี่เป็นทางแก้ที่ดีที่สุด บรูซ
รับมันไว้เถอะ

166
00:13:33,280 --> 00:13:35,880
บรูซ ยอมรับซะ

167
00:13:37,560 --> 00:13:38,440
ก็ได้ๆ

168
00:13:39,280 --> 00:13:41,280
ลุงจ้าว ผมจะทำตามที่ลุงบอก แต่...

169
00:13:42,280 --> 00:13:46,120
ผมก็ยังมั่นใจอยู่ดีว่า
ลุงจะไม่ได้โยนผ้าแน่นอน

170
00:13:51,240 --> 00:13:52,200
ฉันก็หวังอย่างนั้น

171
00:14:05,920 --> 00:14:06,800
บรูซ...

172
00:14:10,760 --> 00:14:12,760
- บรูซ...
- ลินดา ลินดา

173
00:14:13,920 --> 00:14:16,360
เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น

174
00:14:17,880 --> 00:14:19,360
เธอเห็นผ้าสีขาวนั่นไหม

175
00:14:21,960 --> 00:14:24,680
โธ่ ลินดา ที่รัก เธอแค่ฝันไป

176
00:14:26,200 --> 00:14:27,360
- บรูซ
- อย่ากังวลเลย

177
00:14:27,480 --> 00:14:29,920
ฉันฝันว่าเธอบาดเจ็บ

178
00:14:30,160 --> 00:14:32,440
เสียเลือดมาก

179
00:14:33,480 --> 00:14:36,120
เอาละๆ ฉันรู้ว่าเธอกำลังกังวล

180
00:14:36,360 --> 00:14:39,400
แต่ฉันไม่กังวลเลย รู้ไหมทำไม

181
00:14:39,760 --> 00:14:40,560
ทำไมเหรอ

182
00:14:40,840 --> 00:14:43,720
เพราะฉันรู้ว่า
การจะเอาชนะศัตรูได้นั้น

183
00:14:43,840 --> 00:14:46,240
จะต้องเอาชนะ
ศัตรูที่อยู่ในใจให้ได้เสียก่อน

184
00:14:46,440 --> 00:14:48,840
ซึ่งก็คือความกังวลและความกลัว

185
00:14:49,080 --> 00:14:51,560
- ตอนเด็ก ฉันเคยต่อสู้ข้างถนน
- บรูซ...

186
00:14:52,360 --> 00:14:54,760
ทำให้ฉันเรียนรู้ที่จะก้าวข้าม
ความกังวลและความกลัว

187
00:14:55,400 --> 00:15:00,280
ฉันท้าพวกโรงเรียนศิลปะการต่อสู้
รู้ว่าจะต้องโดนอัดเละ

188
00:15:00,680 --> 00:15:02,280
แต่ฉันไม่กลัว

189
00:15:03,320 --> 00:15:06,640
ฉันรู้สึกสงบ
รู้ว่าอย่างน้อย ถึงแพ้...

190
00:15:07,480 --> 00:15:08,760
ฉันก็ยังได้เรียนรู้บางอย่าง

191
00:15:09,280 --> 00:15:10,880
ดังนั้น ลินดา อย่ากังวลเลย

192
00:15:11,200 --> 00:15:14,560
เข้าใจแล้ว
ฉันจะไม่กังวลในการแข่งพรุ่งนี้

193
00:15:15,520 --> 00:15:18,040
อะไรนะ เธอจะไปด้วยเหรอ

194
00:15:19,040 --> 00:15:20,880
ฉันต้องไป บรูซ

195
00:15:21,120 --> 00:15:23,640
ไม่ๆ ๆ ลินดา ฟังฉันนะ

196
00:15:23,720 --> 00:15:25,880
พรุ่งนี้เธอต้องอยู่บ้าน...

197
00:15:25,960 --> 00:15:28,960
ฉันต้องไป ฉันเป็นภรรยาเธอนะ

198
00:15:30,160 --> 00:15:31,960
แต่เธอกำลังท้องกำลังไส้

199
00:15:32,400 --> 00:15:35,520
อย่าห่วงเลย
ฉันกับลูกจะคอยเอาใจช่วยเธอ

200
00:15:37,120 --> 00:15:38,160
อย่างนั้นก็ได้

201
00:15:39,520 --> 00:15:43,080
- ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ฉันต้องชนะ
- ดีแล้ว

202
00:15:43,160 --> 00:15:46,320
ไม่อย่างนั้น พอลูกเกิดมา

203
00:15:47,040 --> 00:15:49,000
ลูกจะบ่นฉันเอา

204
00:15:49,080 --> 00:15:50,280
ลินดา นอนต่อเถอะ

205
00:15:50,600 --> 00:15:54,040
ถึงเธอไม่อยากนอน แต่ลูกต้องนอน

206
00:15:54,600 --> 00:15:55,880
เอาละๆ นอนเถอะ

207
00:16:53,040 --> 00:16:54,320
- เตรียมพร้อม
- ได้

208
00:16:57,720 --> 00:16:59,960
- เตรียมพร้อม
- ครับ เชิญทางนี้

209
00:17:02,920 --> 00:17:03,760
ทางนี้ครับ

210
00:17:07,240 --> 00:17:08,320
- เชิญ
- ได้

211
00:17:15,240 --> 00:17:17,720
ทางนี้ครับ ตรงนั้น

212
00:17:19,360 --> 00:17:20,440
- นี่ครับ
- โอเค

213
00:17:20,800 --> 00:17:22,600
เชิญนั่งก่อนครับ

214
00:17:22,720 --> 00:17:23,560
ทางนี้

215
00:17:23,680 --> 00:17:25,040
ทุกคน มาทางนี้

216
00:17:25,160 --> 00:17:26,440
เอาละ ทุกคน เชิญทางนี้

217
00:17:31,840 --> 00:17:35,960
- อ.หวัง อ.หวง อ.หม่า
- คุณลี

218
00:17:50,160 --> 00:17:51,080
บรูซ ลี...

219
00:18:05,760 --> 00:18:08,160
แกนั่นเอง ไอ้ตัวแสบผิวเหลือง

220
00:18:10,480 --> 00:18:13,400
- คงคิดไม่ถึงละสิ
- ช่างบังเอิญเสียจริง

221
00:18:15,600 --> 00:18:16,360
บรูซ ลี...

222
00:18:18,520 --> 00:18:21,560
ไม่สำคัญว่าแกจะชนะคนอเมริกัน
หรือคนญี่ปุ่นมากี่คน

223
00:18:22,480 --> 00:18:26,560
วันนี้... แกจะต้องสยบแทบเท้าฉัน

224
00:18:28,880 --> 00:18:32,520
- แกนี่เหมือนผีนะ ตามหลอกหลอนฉัน
- ใช่ ฉันเป็นผี

225
00:18:35,200 --> 00:18:39,200
ไม่ว่าแกจะไปไหน
ก็ไม่มีวันสลัดฉันพ้นหรอก

226
00:18:40,720 --> 00:18:44,960
เรารู้ตัวผู้ชนะไปแล้ว ที่นี่
หลายปีแล้ว

227
00:18:47,480 --> 00:18:51,000
วันนี้ เราจะแข่ง...

228
00:18:51,640 --> 00:18:53,840
อย่างยุติธรรม

229
00:18:54,640 --> 00:18:57,120
ให้ทุกคนได้เห็น

230
00:18:57,880 --> 00:18:59,000
ให้พวกเขาเห็น

231
00:19:00,040 --> 00:19:03,680
ให้พวกเขาเห็น
ตอนที่แกล้มลงตรงหน้าฉัน

232
00:19:05,960 --> 00:19:07,080
พวกเขาทำอะไรกันคะ

233
00:19:08,400 --> 00:19:09,840
เดี๋ยวก็รู้

234
00:19:11,440 --> 00:19:14,080
ฉันว่าพวกเขารู้จักกัน
มันทำให้ฉันกังวล

235
00:19:16,200 --> 00:19:18,680
อย่ากังวลไปเลย ลินดา

236
00:19:19,400 --> 00:19:20,800
ฉันเชื่อในตัวบรูซ

237
00:19:26,960 --> 00:19:27,840
เข้ามา

238
00:19:38,480 --> 00:19:40,360
ท่านประธาน พวกเขาจะทำอะไรกัน

239
00:19:40,560 --> 00:19:42,680
พวกเขากำลังย้อนวันวานกันอยู่

240
00:19:43,280 --> 00:19:44,360
พวกเขารู้จักกันเหรอ

241
00:19:45,960 --> 00:19:46,960
รู้จักดีเชียวละ

242
00:20:17,440 --> 00:20:20,120
กลัวหรือยังไง เอาเลยสิ

243
00:20:32,120 --> 00:20:33,400
ฉันเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว

244
00:20:48,040 --> 00:20:49,080
ไปสู้กันบนนั้นเถอะ

245
00:20:51,640 --> 00:20:54,400
ใครตกลงมาก่อน ถือว่าแพ้

246
00:20:54,800 --> 00:20:55,600
ตกลงไหม

247
00:21:05,760 --> 00:21:06,560
ได้เลย

248
00:21:43,280 --> 00:21:45,320
ลุงจ้าว ทำไมต้องขึ้นไปบนนั้นคะ

249
00:21:47,360 --> 00:21:50,680
พวกเขาทำแบบนี้
เพราะฝีมือพวกเขาสูสีกัน

250
00:21:50,800 --> 00:21:52,600
จึงยากที่จะตัดสินว่าใครเก่งกว่ากัน

251
00:21:52,840 --> 00:21:56,280
ดูเหมือนบรูซจะเจอ
คู่แข่งที่เคี้ยวยากเสียแล้วคราวนี้

252
00:21:56,600 --> 00:21:58,320
คู่แข่งที่ยากจะจัดการ

253
00:21:58,600 --> 00:22:02,600
ปกติแล้ว ต่างต้องมองไปที่คู่แข่ง
แต่สถานการณ์ตอนนี้กลับต่างออกไป

254
00:22:02,720 --> 00:22:05,960
เมื่อปิดตาก็จะไม่เห็นอะไร

255
00:22:06,240 --> 00:22:09,120
พวกเขาจะต้องพึ่งประสาทสัมผัสอื่น
เพื่อรับรู้ระยะของอีกฝ่าย

256
00:22:09,280 --> 00:22:11,920
อย่างเช่น
เสียงฝีเท้าหรือเสียงลมหายใจ

257
00:22:12,040 --> 00:22:14,040
หรือแม้แต่กลิ่นกายของคู่ต่อสู้

258
00:22:14,880 --> 00:22:16,520
เสียงเสียดสีของเสื้อผ้า

259
00:22:18,000 --> 00:22:21,760
สิ่งเหล่านี้จะทำให้พวกเขา
ตัดสินระยะของอีกฝ่ายได้

260
00:22:22,160 --> 00:22:23,720
ระหว่างการประลอง

261
00:22:23,880 --> 00:22:26,760
ถ้าหากพวกเขาเป็นปรมาจารย์

262
00:22:27,240 --> 00:22:31,120
พวกเขาจะรู้ตำแหน่งของอีกฝ่ายได้
ผ่านทางรูขุมขนด้วยซ้ำ

263
00:22:31,320 --> 00:22:34,920
แล้วจากนั้น พวกเขาก็จะหาโอกาส

264
00:22:35,400 --> 00:22:37,240
โจมตีคู่ต่อสู้

265
00:22:37,760 --> 00:22:41,200
แต่ทว่า ทักษะแบบนี้
นักสู้ดาษดื่นทั่วไปใช่ว่าจะมีกันได้

266
00:23:03,080 --> 00:23:04,840
- ผมจะไปดูลินดาหน่อย
- ได้

267
00:23:45,280 --> 00:23:47,520
ลินดา เป็นอะไรหรือเปล่า

268
00:23:48,240 --> 00:23:49,080
คิมูระ...

269
00:23:50,480 --> 00:23:51,680
เด็กกำลังจะคลอด

270
00:23:55,000 --> 00:23:58,840
- ฉันจะไปบอกบรูซเดี๋ยวนี้
- ไม่ๆ ทำแบบนั้นไม่ได้นะ

271
00:23:58,920 --> 00:24:00,480
เขายังสู้กันอยู่

272
00:25:29,000 --> 00:25:31,880
งั้นเราต้องหยุดการประลองไว้ก่อน
ฉันจะต้องไปบอกเขา

273
00:25:33,400 --> 00:25:34,480
คิมูระ

274
00:25:53,440 --> 00:25:56,560
ลุงจ้าว ลินดากำลังจะคลอด
เราจะทำยังไงดี

275
00:25:57,600 --> 00:25:59,120
ฉันจะไปแจ้งอาจารย์หวัง

276
00:26:00,840 --> 00:26:04,800
อาจารย์ ภรรยาของบรูซปวดท้องจะคลอด
ได้โปรดหยุดการประลองก่อนเถิด

277
00:26:11,200 --> 00:26:12,160
หยุด

278
00:26:15,760 --> 00:26:16,760
ทำไม

279
00:26:17,880 --> 00:26:21,080
บรูซ ลินดากำลังจะคลอด
รีบพาเธอไปโรงพยาบาลเถอะ

280
00:26:24,920 --> 00:26:26,480
ก็ได้ บรูซ ลี

281
00:26:26,840 --> 00:26:27,720
ยินดีด้วย

282
00:26:28,520 --> 00:26:30,880
แต่ฉันให้เวลาแค่ 15 วันเท่านั้น

283
00:26:31,520 --> 00:26:35,000
- เมื่อถึงเวลา ค่อยมาประลองกันต่อ
- ได้ ตกลง

284
00:26:48,720 --> 00:26:51,360
ลินดา อดทนไว้นะ อีกไม่นานหรอก

285
00:26:51,680 --> 00:26:54,160
ฉันจะได้เป็นพ่อคนแล้ว ฉันดีใจมากเลย

286
00:26:54,480 --> 00:26:56,880
- ฉันอยู่นี่ ไม่ต้องกลัว
- ญาติเข้าไปด้วยได้ไหมครับ

287
00:26:57,200 --> 00:26:59,000
ไม่ได้ค่ะ ได้โปรดรอด้านนอกนะคะ

288
00:26:59,080 --> 00:27:00,120
- ครับ
- ครับ

289
00:27:05,760 --> 00:27:07,600
บรูซ เธอเข้าไปไม่ได้

290
00:27:07,840 --> 00:27:09,360
มานี่ มานั่งพักก่อน

291
00:27:13,280 --> 00:27:15,720
บรูซ ไม่ต้องห่วง
ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย

292
00:27:49,120 --> 00:27:50,120
ที่รัก...

293
00:27:51,320 --> 00:27:52,280
ที่รัก

294
00:27:52,880 --> 00:27:54,160
- ลูกเป็นยังไงบ้าง
- ดูสิ

295
00:27:56,200 --> 00:27:59,040
- น่ารักน่าชังเชียว
- เธอชอบเขาไหม

296
00:27:59,520 --> 00:28:01,000
แน่นอนสิ ฉันชอบเขาอยู่แล้ว

297
00:28:03,440 --> 00:28:05,200
- ขอฉันดูลูกชายหน่อย
- เอาสิ

298
00:28:09,200 --> 00:28:10,040
ระวังนะ

299
00:28:14,560 --> 00:28:16,880
เขาช่างหน้าตาดีและน่ารักเสียจริง

300
00:28:23,080 --> 00:28:24,520
ไหนลองเรียกป่าป๊าซิ

301
00:28:24,680 --> 00:28:26,520
น่ารักจริงๆ

302
00:28:28,800 --> 00:28:31,760
เขาดูคล้ายเธอสามในสี่ส่วน
ที่เหลือคล้ายฉัน

303
00:28:33,760 --> 00:28:38,400
ดูเหมือนว่าคุณแม่
จะพูดไม่ออกแล้วละ

304
00:28:39,720 --> 00:28:42,360
- ฉันคิดชื่อจีนให้เขาด้วยนะ
- ชื่ออะไรเหรอ

305
00:28:42,640 --> 00:28:43,480
กั๋วห่าว

306
00:28:43,880 --> 00:28:46,040
"กั๋วห่าว" ฉันชอบนะ

307
00:28:46,760 --> 00:28:47,720
หมายความว่าอะไรเหรอ

308
00:28:48,240 --> 00:28:51,800
หมายความว่า
เขาจะนำความภาคภูมิใจมาสู่คนของเขา

309
00:28:56,080 --> 00:28:57,960
แล้วชื่ออังกฤษของเขาล่ะ

310
00:28:59,400 --> 00:29:02,600
ฉันมีชื่อหนึ่งในใจ แบรนดอน ลี

311
00:29:02,800 --> 00:29:04,000
"แบรนดอน ลี" เหรอ

312
00:29:04,640 --> 00:29:05,920
แบรนดอน ลี

313
00:29:06,240 --> 00:29:07,520
สวัสดี แบรนดอน ลี

314
00:29:08,120 --> 00:29:09,880
- ให้แม่อุ้มนะ
- ดี

315
00:29:10,200 --> 00:29:12,760
คุณยายของลูกงานยุ่งแน่ทีนี้

316
00:29:12,960 --> 00:29:16,640
ไว้ฉันเอาชนะไอ้ตัวแสบผิวเหลืองก่อน
แล้วเราค่อยพาเขาไปหาคุณยายกัน

317
00:29:19,600 --> 00:29:20,880
ขอโทษนะคะ

318
00:29:22,400 --> 00:29:25,360
สวัสดีครับ บรูซ ลี อยู่ไหมครับ

319
00:29:25,640 --> 00:29:27,920
ฉันเป็นภรรยาเขาค่ะ
มีอะไรบอกฉันได้ค่ะ

320
00:29:28,000 --> 00:29:30,440
ผมเอาโทรเลขด่วนจากฮ่องกงมาส่งครับ

321
00:29:32,320 --> 00:29:34,240
- กรุณาเซ็นตรงนี้ด้วยครับ
- โอเคค่ะ

322
00:29:37,520 --> 00:29:39,120
- ขอบคุณครับ ลาละครับ
- ค่ะ

323
00:29:39,200 --> 00:29:39,920
ลานะครับ

324
00:29:41,720 --> 00:29:43,880
- ที่รัก มีอะไรเหรอ
- จากฮ่องกงน่ะ

325
00:29:44,440 --> 00:29:46,440
- จากใครเหรอ
- ไม่รู้สิ

326
00:29:54,440 --> 00:29:55,520
บรูซ มีอะไรเหรอ

327
00:29:57,600 --> 00:29:59,000
พ่อผม เขา...

328
00:30:18,680 --> 00:30:21,400
(ฮ่องกง)

329
00:30:26,720 --> 00:30:28,560
รอนานไหม

330
00:30:34,840 --> 00:30:35,720
แม่...

331
00:30:39,000 --> 00:30:40,000
พี่ใหญ่...

332
00:30:40,800 --> 00:30:42,720
ขอโทษที่มาช้าครับ

333
00:30:47,360 --> 00:30:50,320
บรูซ ในที่สุดลูกก็กลับมา

334
00:30:59,120 --> 00:31:00,440
ไหนดูซิ

335
00:31:01,640 --> 00:31:04,800
บรูซ ลูกโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

336
00:31:15,480 --> 00:31:16,400
ไปกันเถอะ

337
00:33:05,640 --> 00:33:06,600
แม่ นั่งก่อนครับ

338
00:33:11,400 --> 00:33:14,200
ก่อนที่พ่อจะจากไป...

339
00:33:15,080 --> 00:33:16,680
เขาถามถึงลูก

340
00:33:17,880 --> 00:33:21,640
ตอนจากไป เขาก็ตายตาไม่หลับ

341
00:33:23,480 --> 00:33:27,320
นั่นก็เพราะเขายังไม่ได้เจอลูก

342
00:33:28,920 --> 00:33:29,920
แม่...

343
00:33:31,480 --> 00:33:32,880
อย่าคุยเรื่องนี้กันเลยครับ

344
00:33:34,920 --> 00:33:35,960
ก็ได้

345
00:33:37,720 --> 00:33:40,240
แม่ไม่พูดแล้ว ไม่พูด

346
00:33:43,480 --> 00:33:49,640
แม่เฝ้าห่วงลูกทุกวัน
ตั้งแต่ลูกบินไปอเมริกาคนเดียว

347
00:33:52,120 --> 00:33:55,640
เขาว่ากันว่าคนเป็นแม่มักจะ
เป็นห่วงเสมอยามที่ลูกไปจากบ้าน

348
00:33:59,440 --> 00:34:04,120
แต่พอเวลาผ่านไป ลูกส่งจดหมาย
มาบอกว่าแต่งงานกับลินดาแล้ว

349
00:34:04,760 --> 00:34:06,520
แม่ก็พลอยดีใจไปด้วย

350
00:34:08,320 --> 00:34:09,520
แต่ก็ยังแอบห่วงอยู่ดี

351
00:34:11,120 --> 00:34:12,680
ลูกแต่งงานกับคนอเมริกัน

352
00:34:12,760 --> 00:34:15,960
แม่ก็ห่วงว่าภูมิหลังที่แตกต่างกัน
จะทำให้เกิดปัญหา

353
00:34:16,840 --> 00:34:18,360
แม่ครับ อย่าห่วงเลย

354
00:34:19,480 --> 00:34:20,960
ลินดาดีกับผมมาก

355
00:34:21,440 --> 00:34:24,960
เอาละๆ ได้แต่งงานกับภรรยาที่ดี
เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

356
00:34:27,080 --> 00:34:29,720
แม่ครับ ผมคิดว่า บางที...

357
00:34:30,720 --> 00:34:34,240
แม่น่าจะย้าย
ไปอยู่กับเราที่อเมริกานะครับ

358
00:34:35,200 --> 00:34:38,760
- แม่ตกลงไหมครับ
- แน่นอน แม่อยากอยู่กับลูก

359
00:34:41,600 --> 00:34:44,200
แต่แม่แก่แล้ว ไม่อยากย้ายไปไหน

360
00:34:45,520 --> 00:34:49,440
และลูกเองก็กำลังก้าวหน้าในอาชีพ
แม่ไม่อยากไปเป็นภาระ

361
00:34:50,200 --> 00:34:54,280
อยู่นี่แม่ก็มีพี่ชายพี่สาวลูก
คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องห่วงหรอก

362
00:34:56,200 --> 00:34:57,000
ก็ได้ครับ

363
00:34:57,480 --> 00:35:01,160
แม่ครับ ผมอยาก
ไปเยี่ยมอาจารย์ยิปหน่อยน่ะครับ

364
00:35:02,240 --> 00:35:05,600
เราติดต่อกันผ่านทางโทรศัพท์
แล้วก็จดหมายมาหลายปี

365
00:35:06,040 --> 00:35:10,480
แต่ผมก็ยังรู้สึกห่างไกลกันมาก
ผมคิดถึงเขามากเลยครับ

366
00:35:14,120 --> 00:35:17,520
นั่นสินะ ลูกควรไปเยี่ยมเขาหน่อย

367
00:35:18,000 --> 00:35:19,600
คืนก่อนที่ลูกจะกลับมา

368
00:35:20,320 --> 00:35:23,040
พอเขาได้ยินข่าว
ก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลย

369
00:35:38,600 --> 00:35:41,960
(สุสานลีฮอยฉวน)

370
00:35:54,800 --> 00:35:56,040
ตามมาให้ทัน เร็วเข้า

371
00:35:59,200 --> 00:36:00,200
วิ่งให้ทัน เร็วๆ

372
00:36:00,680 --> 00:36:01,400
พ่อ...

373
00:36:07,400 --> 00:36:08,400
เร็วอีก

374
00:36:11,720 --> 00:36:12,640
ผมหมดแรงแล้ว

375
00:36:16,520 --> 00:36:17,280
บรูซ

376
00:36:19,400 --> 00:36:20,200
วิ่งต่อสิ

377
00:36:20,720 --> 00:36:22,040
ผมวิ่งไม่ไหวแล้วจริงๆ

378
00:36:22,680 --> 00:36:24,400
แกไม่อยากเจออาจารย์ยิปหรือ

379
00:36:24,480 --> 00:36:25,200
อยากสิครับ

380
00:36:25,920 --> 00:36:29,080
ถ้าอย่างนั้นก็ต้องวิ่งต่อ ไปเร็ว

381
00:36:36,800 --> 00:36:39,320
บรูซ หนังสือพิมพ์ฮ่องกงลงข่าว...

382
00:36:40,560 --> 00:36:43,000
ความสำเร็จของนาย
ในฐานะนักสู้ในอเมริกาด้วยนะ

383
00:36:44,720 --> 00:36:48,600
ครอบครัวเราตื่นเต้นกันยกใหญ่
อาจารย์ยิปเองก็ด้วย

384
00:36:50,280 --> 00:36:51,360
ขอแม่ดูหน่อย

385
00:36:52,760 --> 00:36:55,360
บรูซ ลูกไปเยี่ยมอาจารย์ยิปมารึยัง

386
00:36:56,040 --> 00:36:58,040
- ยังเลยครับ
- เอามานี่เถอะ

387
00:36:58,320 --> 00:37:01,440
- เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน
- ลูกควรไปเยี่ยมเขาจริงๆ นะ

388
00:37:02,840 --> 00:37:06,560
แม่ครับ ผมอยากรู้ว่า
เพื่อนนักเรียนผมเป็นยังไงกันบ้าง

389
00:37:07,680 --> 00:37:10,000
ลูกหมายถึงเสี่ยวหมั่นใช่ไหม

390
00:37:11,280 --> 00:37:13,400
ตอนลูกไปอเมริกาครั้งล่าสุด

391
00:37:13,720 --> 00:37:16,080
ลูกไม่ได้บอกเธอด้วยซ้ำ

392
00:37:16,320 --> 00:37:19,400
อาหลินบอกว่าเสี่ยวหมั่น
ร้องไห้อยู่นานเลยละ

393
00:37:20,880 --> 00:37:23,800
แม่ได้ยินว่าเสี่ยวหมั่น
ยืนกรานจะไปจากฮ่องกงให้ได้

394
00:37:24,760 --> 00:37:27,320
เธอไปทำงานกับบริษัทสื่อในไต้หวัน

395
00:37:27,720 --> 00:37:31,200
หลังจากนั้นก็แต่งงานกับผู้กำกับ
แต่ต่อมาก็หย่ากัน

396
00:37:31,760 --> 00:37:34,080
อะไรนะครับ เสี่ยวหมั่นหย่าแล้วเหรอ

397
00:37:35,400 --> 00:37:37,400
อาหลินบอกว่าหย่านานแล้ว

398
00:37:40,280 --> 00:37:43,560
เสี่ยวหมั่นไม่ได้กลับมาเยี่ยมเราเลย
ตลอดหลายปีมานี้

399
00:37:44,840 --> 00:37:46,760
แต่แม่ก็เห็นเธอบ้างในทีวี

400
00:37:46,840 --> 00:37:49,240
แม่ได้ดูคอนเสิร์ตกับหนังของเธอ

401
00:37:52,200 --> 00:37:55,720
โชคชะตาเป็นตัวตัดสิน
เวลาที่คนเราได้พบและพรากจากกัน

402
00:37:55,800 --> 00:37:58,120
ลูกกับลินดาเกิดมาคู่กัน

403
00:37:58,200 --> 00:38:00,720
แม้ตอนแรกจะอยู่ห่างไกลกัน
แต่ก็ยังได้ลงเอยกัน

404
00:38:01,000 --> 00:38:03,360
เสี่ยวหมั่นกับลูก
สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก

405
00:38:04,040 --> 00:38:06,240
แต่โชคชะตาตัดสินไม่ให้อยู่ด้วยกัน

406
00:38:07,760 --> 00:38:10,600
แล้วอาหลินล่ะครับ

407
00:38:10,720 --> 00:38:11,880
เขาเป็นยังไงบ้าง

408
00:38:12,600 --> 00:38:13,920
อาหลิน...

409
00:38:14,120 --> 00:38:18,080
อาหลินยังคงช่วยงาน
อยู่ที่ร้านอาหารของพ่อเขานั่นแหละ

410
00:38:18,160 --> 00:38:19,160
ช่วยงานพ่อเขาเหรอ

411
00:38:20,360 --> 00:38:21,960
หมอนั่นขี้เกียจตัวเป็นขน

412
00:39:23,120 --> 00:39:25,720
(สำนักหมัดหวิงชุน)

413
00:39:30,680 --> 00:39:31,440
อาจารย์

414
00:39:42,920 --> 00:39:43,760
อาจารย์

415
00:39:43,880 --> 00:39:48,320
บรูซ ฉันได้ยินว่าเธอกลับมา
ฉันอยากเจอเธอมานานแล้ว

416
00:39:53,560 --> 00:39:54,440
อาจารย์...

417
00:39:56,200 --> 00:39:59,680
เห็นว่าเธอยุ่งอยู่กับงานศพของพ่อ
ฉันเลยไม่ได้ไปหา

418
00:39:59,760 --> 00:40:03,880
อาจารย์ ศิษย์ละอายใจนัก

419
00:40:04,080 --> 00:40:05,720
ศิษย์ควรมาหาอาจารย์ให้เร็วกว่านี้

420
00:40:06,360 --> 00:40:07,160
บรูซ...

421
00:40:11,040 --> 00:40:12,280
ฉันคิดถึงเธอจริงๆ

422
00:40:23,600 --> 00:40:25,320
สวัสดีค่ะ นั่นใครคะ

423
00:40:27,800 --> 00:40:28,560
บรูซเหรอ

424
00:40:30,000 --> 00:40:31,960
ใช่ เขาเป็นน้องชายฉันเอง
ให้ช่วยอะไรคะ

425
00:40:34,000 --> 00:40:35,400
คุณโทรมาจากอเมริกาเหรอ

426
00:40:35,480 --> 00:40:37,720
พี่ครับ มีอะไรเหรอ

427
00:40:38,840 --> 00:40:40,440
มีคนโทรมาจากอเมริกา

428
00:40:40,760 --> 00:40:43,440
เขาโทรมาเตือน
เรื่องนัดหมายในอีก 15 วัน

429
00:40:45,000 --> 00:40:45,720
ครับ

430
00:40:46,480 --> 00:40:50,400
ถ้าเขาโทรมาอีก บอกเขานะว่า
บรูซ ลี ไม่เคยผิดคำพูด

431
00:40:50,600 --> 00:40:51,400
ครับ

432
00:40:53,320 --> 00:40:56,080
บรูซ... มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือ

433
00:40:56,520 --> 00:40:57,360
ไม่มีอะไรครับ

434
00:40:59,000 --> 00:41:02,400
จริงๆ แล้ว ผมมีนัดสำคัญ

435
00:41:03,400 --> 00:41:07,480
บรูซ เธอเป็นลูกชายที่ดี

436
00:41:08,080 --> 00:41:12,760
ถ้านัดครั้งนี้สำคัญมากกว่า
การได้อยู่กับแม่เธออีกสักสองสามวัน

437
00:41:13,480 --> 00:41:14,960
มันต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากแน่

438
00:41:16,600 --> 00:41:17,560
แต่ฉันเข้าใจ

439
00:41:17,760 --> 00:41:20,800
การเปิดโรงเรียนศิลปะการต่อสู้
แม้แต่ในเมืองเล็กอย่างฮ่องกง

440
00:41:21,720 --> 00:41:25,760
มันท้าทายมาก เธอต้อง
เจอปัญหาเดียวกันในอเมริกาแน่

441
00:41:26,320 --> 00:41:27,760
ใช่ครับ อาจารย์

442
00:41:28,280 --> 00:41:29,840
อาจารย์พูดถูก

443
00:41:32,920 --> 00:41:37,520
ศิษย์คงปฏิเสธนัดหมายอื่นๆ
แต่ต้องไม่ใช่กับการประลองในครั้งนี้

444
00:41:38,040 --> 00:41:41,080
ดีมาก เธอเป็นนักสู้ตัวจริง

445
00:41:42,480 --> 00:41:45,880
ถ้าพวกเธอทุกคนเป็นได้อย่างบรูซ...

446
00:41:46,880 --> 00:41:49,560
หวิงชุนต้องมีอนาคตรุ่งโรจน์แน่

447
00:41:50,640 --> 00:41:53,120
และศิลปะการต่อสู้ของจีนเรา
คงระบือไกล

448
00:41:53,760 --> 00:41:55,160
ขอบคุณอาจารย์ที่ชม

449
00:41:55,960 --> 00:42:00,480
ศิษย์จะต้องนำวัฒนธรรมจีนและกังฟู
ไปเผยแพร่ให้อเมริการู้จักให้จงได้

450
00:42:01,000 --> 00:42:02,640
- ดี
- ศิษย์จะทำให้พวกเขาเข้าใจ

451
00:42:03,120 --> 00:42:06,440
ว่าวัฒนธรรมจีนคือต้นกำเนิด
ที่แท้จริงของวัฒนธรรมตะวันออก

452
00:42:07,160 --> 00:42:08,040
เยี่ยม

453
00:42:09,360 --> 00:42:11,920
พวกเราจะคอยสนับสนุนเธอเอง

454
00:42:12,600 --> 00:42:13,640
ขอบคุณอาจารย์

455
00:42:18,600 --> 00:42:21,320
แม่ อย่าห่วงเลย เดี๋ยวผมก็กลับมา

456
00:42:21,560 --> 00:42:24,800
แล้วผมจะได้อยู่กับแม่
อย่างสบายใจ ตกลงไหม

457
00:42:25,600 --> 00:42:27,960
บรูซ แม่ไม่เป็นไร

458
00:42:30,240 --> 00:42:31,920
นัดหมายของลูกครั้งนี้สำคัญมาก

459
00:42:33,120 --> 00:42:35,120
แม่ไม่เป็นไรหรอก ไปเถอะ

460
00:42:35,800 --> 00:42:36,840
ไป ไปได้แล้ว

461
00:43:09,480 --> 00:43:11,240
ตอนแรกฉันจะให้เวลาแกอีกสองสามวัน

462
00:43:12,000 --> 00:43:15,240
แต่ฉันกลัวว่าแกจะทนรับ
แรงกดดันไม่ไหว

463
00:43:15,440 --> 00:43:19,440
ขอบใจที่เป็นห่วง นักสู้อย่างเรา
ควรมีจิตใจที่เยือกเย็น

464
00:43:21,400 --> 00:43:22,280
เข้ามาเลย