1
00:01:59,280 --> 00:02:02,160
นักสู้เช่นเราควรสงบนิ่ง

2
00:02:04,000 --> 00:02:05,000
เข้ามาเลย

3
00:02:08,760 --> 00:02:09,680
เริ่มได้

4
00:03:22,960 --> 00:03:24,360
นายไม่ได้ใช้หมัดหวิงชุน

5
00:04:51,160 --> 00:04:52,520
นี่คือการประลองที่ยุติธรรม

6
00:04:53,440 --> 00:04:54,640
ทำไมต้องใช้วิธีสกปรกด้วย

7
00:04:56,040 --> 00:04:57,640
เราจะทำอะไรก็ได้

8
00:07:20,680 --> 00:07:21,640
บรูซ

9
00:07:26,720 --> 00:07:27,720
บรูซ

10
00:07:32,040 --> 00:07:33,720
บรูซ บรูซ

11
00:07:50,080 --> 00:07:51,000
หยุด

12
00:07:51,960 --> 00:07:52,920
หมดเวลา

13
00:07:53,040 --> 00:07:54,040
ผมยังสู้ไม่เสร็จเลย

14
00:07:54,600 --> 00:07:56,480
- ผมยังไม่แพ้
- ฉันบอกให้หยุด

15
00:07:58,840 --> 00:07:59,840
ผมชนะ ถูกไหม

16
00:08:00,200 --> 00:08:02,200
จากนี้ไป
ผมจะสอนใครก็ได้ตามที่ต้องการ

17
00:08:02,440 --> 00:08:05,120
ผมจะทำอะไรกับ
โรงเรียนศิลปะการต่อสู้ของผมก็ได้

18
00:08:09,320 --> 00:08:11,040
- เยี่ยมไปเลย
- ยอดเยี่ยม

19
00:08:11,160 --> 00:08:12,000
ไปกันเถอะ

20
00:08:15,880 --> 00:08:16,920
ระวัง บรูซ

21
00:08:50,680 --> 00:08:52,040
- บรูซ
- บรูซ

22
00:08:55,240 --> 00:08:57,280
- ระวังนะ
- ระวัง

23
00:09:13,760 --> 00:09:16,160
บรูซ ไม่เป็นอะไรนะ

24
00:09:17,520 --> 00:09:20,080
ลินดา ที่รัก ฉันรู้สึกเยี่ยมไปเลย

25
00:09:20,720 --> 00:09:21,720
รู้สึกเยี่ยมเหรอ

26
00:09:22,200 --> 00:09:25,960
พวกเขายอมรับว่า
ฉันชนะการประลองในวันนี้

27
00:09:26,080 --> 00:09:27,040
ฉันชนะ

28
00:09:28,880 --> 00:09:29,680
ใช่

29
00:09:29,760 --> 00:09:33,360
ฉันจะทำอะไรก็ได้
กับโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ของฉัน

30
00:09:35,680 --> 00:09:39,200
แต่ฉันไม่นึกเลย
ว่าเขาจะเล่นงานฉันทีเผลอ

31
00:09:39,960 --> 00:09:41,160
ฉันไม่เป็นไร ลินดา

32
00:09:41,640 --> 00:09:43,000
แค่บาดเจ็บนิดหน่อย

33
00:09:43,280 --> 00:09:44,040
เธอจะไม่เป็นไร

34
00:09:46,880 --> 00:09:48,240
นายมันทุเรศ

35
00:09:50,840 --> 00:09:53,520
การประลองย่อมมีแพ้มีชนะ

36
00:09:56,160 --> 00:09:57,400
นายทำแบบนั้นได้ยังไง

37
00:09:59,120 --> 00:10:01,840
นักสู้ต้อง
เรียนรู้ศีลธรรมก่อนสิ่งอื่น

38
00:10:04,320 --> 00:10:06,320
นายมันเลวจริงๆ

39
00:10:08,680 --> 00:10:10,200
นายทำให้ฉันขายขี้หน้า

40
00:10:15,680 --> 00:10:18,160
อาจารย์ ถ้าอาจารย์ไม่โยนผ้า

41
00:10:19,120 --> 00:10:20,080
ผมคงจะไม่ทำแบบนั้น

42
00:10:20,480 --> 00:10:21,520
ฉันตาบอดหรือยังไง

43
00:10:22,680 --> 00:10:24,200
คิดว่าฉันไม่เห็นสถานการณ์หรือ

44
00:10:25,520 --> 00:10:28,520
ฉันต้องการปกป้องนาย
ถึงได้โยนผ้าออกไป

45
00:10:29,280 --> 00:10:30,520
ถ้าฉันไม่ทำ

46
00:10:31,000 --> 00:10:33,680
นายต่างหาก
ที่เป็นคนต้องไปโรงพยาบาลในวันนี้

47
00:10:35,480 --> 00:10:37,360
เขาชนะการประลองด้วยฝีมือล้วนๆ

48
00:10:38,960 --> 00:10:42,160
ถึงแม้ว่านายจะแพ้
นายก็ไม่ควรพูดอะไร

49
00:10:43,160 --> 00:10:45,880
จุดประสงค์ที่ผมมาที่นี่
ก็เพื่อล้มบรูซ ลี

50
00:10:46,200 --> 00:10:48,480
- ผมจะไม่มีวันยอมแพ้
- นายแพ้แล้ว

51
00:10:50,000 --> 00:10:51,400
ไม่ใช่แค่เพียงฝีมือเท่านั้น

52
00:10:52,520 --> 00:10:54,840
นายแพ้แม้กระทั่ง
จรรยาบรรณของศิลปะการต่อสู้

53
00:10:59,640 --> 00:11:00,600
ผมไม่สน

54
00:11:01,560 --> 00:11:02,800
เมื่อบรูซ ลี หายดีแล้ว

55
00:11:03,480 --> 00:11:05,440
- ผมต้องสู้กับเขาอีก
- หุบปาก

56
00:11:07,040 --> 00:11:09,320
ไม่ละอายใจบ้างหรือยังไง

57
00:11:10,520 --> 00:11:12,800
ฉันบอกผู้จัดการให้จอง
เที่ยวบินกลับฮ่องกงให้นายแล้ว

58
00:11:14,600 --> 00:11:16,480
กลับไปดูแล
โรงเรียนศิลปะการต่อสู้เสียเถอะ

59
00:11:17,320 --> 00:11:18,240
ไปพรุ่งนี้เลย

60
00:11:20,760 --> 00:11:21,560
ทำไม

61
00:11:22,360 --> 00:11:23,440
ทำไม

62
00:11:25,080 --> 00:11:26,600
ทำไมต้องให้ผมไปด้วย

63
00:11:27,000 --> 00:11:28,600
เพราะฉันเป็นคนพานายมายังไงล่ะ

64
00:11:29,520 --> 00:11:31,120
เจ้าคนสารเลว

65
00:11:32,480 --> 00:11:34,240
ถ้านายเป็นแค่ลูกศิษย์ของฉัน

66
00:11:35,400 --> 00:11:37,000
ไม่เพียงแค่นายจะถูกลงโทษ

67
00:11:38,120 --> 00:11:39,680
แต่ฉันจะไล่นายออกด้วย

68
00:11:40,400 --> 00:11:41,640
อาจารย์ ผม...

69
00:11:42,160 --> 00:11:43,880
หยุดพูด พรุ่งนี้ก็ไปเสียเถอะ

70
00:11:44,480 --> 00:11:45,440
ท่านประธาน...

71
00:11:49,400 --> 00:11:50,720
จองเที่ยวบินเรียบร้อยแล้วครับ

72
00:11:50,800 --> 00:11:52,600
- พรุ่งนี้ตอนบ่าย...
- เอาให้เขาไป

73
00:11:57,080 --> 00:11:59,400
ผู้จัดการ ช่วยไปโรงพยาบาล

74
00:11:59,960 --> 00:12:02,120
แล้วดูอาการบาดเจ็บของบรูซ ลี ที

75
00:12:02,240 --> 00:12:03,400
จำเป็นด้วยเหรอครับ

76
00:12:03,800 --> 00:12:07,160
เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง
การบาดเจ็บในการประลอง

77
00:12:08,000 --> 00:12:09,800
- แต่...
- ไม่มีตาหรือยังไง

78
00:12:10,960 --> 00:12:12,440
บรูซ ลี บาดเจ็บได้ยังไง

79
00:12:13,360 --> 00:12:14,880
เราทุกคนคือผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้

80
00:12:16,360 --> 00:12:17,480
ดูไม่ออกเหรอ

81
00:12:18,320 --> 00:12:20,240
ตอนที่เขาไม่ทันระวังตัว

82
00:12:20,320 --> 00:12:22,080
เขาโดนทำร้ายด้วยลูกเตะของเจ้าบ้านี่

83
00:12:22,200 --> 00:12:24,280
รู้ไหมว่าผลที่ตามมาคืออะไร

84
00:12:24,960 --> 00:12:26,760
เขาอาจจะพิการก็ได้

85
00:12:28,440 --> 00:12:29,680
รีบไปเสียตอนนี้ดีกว่า

86
00:12:30,000 --> 00:12:32,080
แล้วกลับมาบอกฉันด้วย
ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

87
00:12:36,000 --> 00:12:37,920
ท่านประธานกังวลเกินไป

88
00:12:38,400 --> 00:12:41,080
อาจารย์บอกให้ไป
โรงพยาบาลไม่ใช่หรือ รีบไปสิ

89
00:12:42,000 --> 00:12:43,720
รู้สึกเสียใจต่อบรูซ ลี ไหม

90
00:12:45,520 --> 00:12:47,600
ผมแค่เป็นห่วงว่าเขาจะพิการ

91
00:12:47,840 --> 00:12:49,760
แล้วผมจะไม่มีโอกาสได้ล้มเขา

92
00:12:50,360 --> 00:12:51,920
ยังจะท้าดวลกับเขาอีกเหรอ

93
00:12:52,600 --> 00:12:53,280
ใช่

94
00:12:54,560 --> 00:12:55,520
หลังจากที่ผมกลับมา

95
00:12:56,600 --> 00:12:57,880
ผมจะฝึกหนัก

96
00:12:59,440 --> 00:13:02,600
สักวันผมจะต้องชนะบรูซ ลี

97
00:13:03,960 --> 00:13:05,160
ผมต้องชนะเขา

98
00:13:07,320 --> 00:13:08,360
ได้แน่

99
00:13:10,080 --> 00:13:11,160
ได้แน่

100
00:13:12,520 --> 00:13:14,240
สิ่งนี้จะทำให้นาย
เป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง

101
00:13:30,720 --> 00:13:31,760
บรูซ

102
00:13:45,920 --> 00:13:46,920
ฉันล้มไม่ได้

103
00:13:50,600 --> 00:13:52,600
ฉันต้องลุกขึ้น

104
00:14:00,520 --> 00:14:01,120
บรูซ

105
00:14:01,800 --> 00:14:02,840
คิมูระอยู่ไหน

106
00:14:03,480 --> 00:14:04,680
เขาไปตามหาหมออยู่

107
00:14:05,960 --> 00:14:07,160
หมอว่ายังไงบ้าง

108
00:14:10,680 --> 00:14:11,800
เรากำลังรอผลอยู่

109
00:14:12,600 --> 00:14:14,720
หลังจากที่พวกเรารู้ผล เราจะบอกเธอ

110
00:14:16,920 --> 00:14:19,400
เจสซี่ ไปหาหมอที

111
00:14:19,560 --> 00:14:20,880
- ไปเร็ว
- ได้ครับ

112
00:14:34,280 --> 00:14:34,920
ลินดา

113
00:14:38,920 --> 00:14:40,640
ฉันดูอ่อนแอมากไหม

114
00:14:41,400 --> 00:14:42,040
ไม่หรอก

115
00:14:43,360 --> 00:14:44,640
หมอบอกว่ายังไงบ้าง

116
00:14:45,680 --> 00:14:48,000
เขาบอกว่าเธอจะไม่เป็นไร

117
00:14:49,560 --> 00:14:51,360
- ลินดา
- ว่าไง

118
00:14:53,480 --> 00:14:56,520
อย่าโกหก บอกความจริงมา

119
00:14:58,360 --> 00:14:59,920
จากท่าทางพวกเขา

120
00:15:01,800 --> 00:15:03,920
บอกได้ว่าอาการของฉันจะต้องรุนแรง

121
00:15:04,360 --> 00:15:07,000
บรูซ อย่าคิดมาก

122
00:15:07,120 --> 00:15:09,040
เธอจะต้องหายแน่นอน

123
00:15:11,280 --> 00:15:14,160
โชคดีที่เรามีลูกกันแล้ว

124
00:15:14,760 --> 00:15:16,480
บรูซ อย่าพูดมากเลย

125
00:15:16,600 --> 00:15:18,360
เธอควรอยู่นิ่งๆ

126
00:15:18,480 --> 00:15:20,080
ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องไม่เป็นอะไร

127
00:15:20,600 --> 00:15:25,040
ถ้าลูกชายเรา แบรนดอน
ต้องมาเห็นพ่อของเขาแบบนี้

128
00:15:26,400 --> 00:15:27,280
ฉันคิดว่า...

129
00:15:28,000 --> 00:15:33,520
แบรนดอนน้อยของเรา
จะต้องรู้สึกไม่ดีมากแน่

130
00:15:33,640 --> 00:15:37,200
ไม่หรอก
เขาจะต้องภูมิใจในตัวเธอ

131
00:15:41,840 --> 00:15:42,960
ฉันรู้

132
00:15:44,600 --> 00:15:46,760
ลินดา อย่าทิ้งฉัน

133
00:15:46,880 --> 00:15:49,040
ฉันจะไปหาหมอ
แล้วจะกลับมานะ

134
00:15:57,480 --> 00:15:58,320
ใครอยู่ที่ประตู

135
00:15:58,600 --> 00:15:59,480
คิมูระ

136
00:16:02,040 --> 00:16:04,680
คิมูระ
หมอบอกว่ายังไง

137
00:16:06,280 --> 00:16:08,680
หมอยังไม่ได้สรุปอาการเลย

138
00:16:10,080 --> 00:16:12,920
ฉันจะต้องนอนบนเตียงตลอดไปไหม

139
00:16:13,240 --> 00:16:14,280
จะเป็นไปได้ยังไง

140
00:16:14,640 --> 00:16:17,600
หมอบอกว่า
อาการของนายดีกว่าที่คิด

141
00:16:22,800 --> 00:16:23,760
ลินดา

142
00:16:36,680 --> 00:16:37,720
พักผ่อนเถอะ

143
00:16:52,760 --> 00:16:53,760
มานี่

144
00:16:55,400 --> 00:16:57,520
- พวกนายกลับไปก่อนก็ได้
- ครับ

145
00:16:58,200 --> 00:17:01,240
อย่าบอกนักเรียน
เรื่องอาการของบรูซนะ

146
00:17:01,360 --> 00:17:02,360
- ครับ
- เข้าใจแล้ว

147
00:17:02,480 --> 00:17:03,680
- ไม่ต้องห่วง
- บาย

148
00:17:09,280 --> 00:17:10,320
เป็นยังไงบ้าง

149
00:17:18,040 --> 00:17:20,600
คิมูระ หมอว่ายังไงบ้าง

150
00:17:21,480 --> 00:17:22,960
หมอกำลังรอเธออยู่

151
00:17:23,400 --> 00:17:25,520
แต่เธอต้องเตรียมใจไว้ด้วย

152
00:17:26,680 --> 00:17:30,080
หมอมักจะพูดเกินจริง

153
00:17:44,400 --> 00:17:45,760
- เขา...
- หมอคะ

154
00:17:45,840 --> 00:17:47,440
ฉันไม่ต้องการคำพูดปลอบใจ

155
00:17:47,640 --> 00:17:50,120
ฉันต้องการรู้อาการจริงๆ
ของสามีค่ะ

156
00:17:50,520 --> 00:17:51,880
เชิญนั่งก่อนครับ คุณนายลี

157
00:17:52,440 --> 00:17:54,080
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

158
00:17:54,160 --> 00:17:56,800
จริงๆ แล้วบาดแผลของสามีคุณ
แย่กว่าที่ผมคิดไว้

159
00:17:56,880 --> 00:17:58,600
เขาจะพิการไปตลอดชีวิตไหมคะ

160
00:17:59,240 --> 00:18:02,960
กระดูกสันหลังของเขาบาดเจ็บ
อย่างรุนแรง และมีการเคลื่อนตัว

161
00:18:03,080 --> 00:18:06,080
ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากได้ยิน
เรื่องกระดูกสันหลัง

162
00:18:06,360 --> 00:18:08,280
ฉันอยากทราบผลสรุปอาการค่ะ

163
00:18:13,120 --> 00:18:15,200
เขาจะยืนไม่ได้อีกต่อไปใช่ไหมคะ

164
00:18:15,280 --> 00:18:16,320
ครับ

165
00:18:17,680 --> 00:18:18,600
ลินดา

166
00:18:22,760 --> 00:18:23,640
เอาละ

167
00:18:24,120 --> 00:18:27,040
นั่นมันในกรณีที่แย่ที่สุด
แล้วด้านดีล่ะคะ

168
00:18:27,280 --> 00:18:30,280
ร่างกายเขาแทบไม่มีไขมันเลย

169
00:18:30,440 --> 00:18:32,160
มีแต่กล้ามเนื้อที่ไม่น่าเชื่อ

170
00:18:32,400 --> 00:18:34,080
ถ้าเขามีความมุ่งมั่นจริงๆ

171
00:18:34,280 --> 00:18:36,880
เขาอาจจะนั่งรถเข็นได้

172
00:18:38,880 --> 00:18:39,840
รถเข็นหรือคะ

173
00:18:42,000 --> 00:18:44,920
หมอหมายความว่า
เขาต้องใช้ชีวิตบนรถเข็นเหรอคะ

174
00:18:45,440 --> 00:18:47,000
ผมรับปากไม่ได้

175
00:18:47,280 --> 00:18:50,240
ผมรับปากไม่ได้
ว่าเขาจะยืนได้อีกครั้ง

176
00:18:50,360 --> 00:18:53,480
และผมก็คิดภาพไม่ออก
ว่าเขาจะยังเล่นคาราเต้ได้ไหม

177
00:18:53,640 --> 00:18:56,000
นั่นคือกังฟูจีนต่างหากค่ะ

178
00:18:56,240 --> 00:18:58,280
ครับๆ กังฟูจีน

179
00:19:02,000 --> 00:19:03,520
นี่คือความหวังที่ดีที่สุดหรือคะ

180
00:19:04,880 --> 00:19:06,360
ถ้ามันมีปาฏิหาริย์นะครับ

181
00:19:33,320 --> 00:19:35,400
ลินดา ในสถานการณ์แบบนี้

182
00:19:36,400 --> 00:19:38,080
เธอต้องเข้มแข็งนะ

183
00:19:40,280 --> 00:19:42,200
หมอยังไม่ได้บอกเลยว่ามันจบแล้ว

184
00:19:42,760 --> 00:19:45,160
จากที่เขาพูด เรายังพอมีหวังอยู่

185
00:19:46,120 --> 00:19:47,040
ใช่

186
00:19:47,840 --> 00:19:48,840
ความหวังเหรอ

187
00:19:50,200 --> 00:19:53,360
เขาต้องใช้ชีวิตที่เหลือ
บนรถเข็น

188
00:19:53,800 --> 00:19:57,720
คิมูระ คิดว่านั่นคือ
ความหวังของเขาเหรอ

189
00:19:58,160 --> 00:19:59,800
ลินดา อย่าเศร้านักเลย

190
00:20:00,000 --> 00:20:01,520
มันจะส่งผลต่อการฟื้นตัวของเขา

191
00:20:02,640 --> 00:20:03,560
มากกว่าหนึ่งครั้ง

192
00:20:04,400 --> 00:20:06,640
ที่บรูซพูดกับฉันว่ากังฟู...

193
00:20:06,760 --> 00:20:08,320
กังฟูคือชีวิตของเขา

194
00:20:08,760 --> 00:20:09,720
แต่ตอนนี้

195
00:20:10,120 --> 00:20:12,040
หมอกำลังบอกเขาว่า

196
00:20:12,160 --> 00:20:14,640
เขาจะกลับไปทำแบบนั้นอีกไม่ได้แล้ว

197
00:20:15,760 --> 00:20:16,840
คิดดูสิ

198
00:20:17,040 --> 00:20:18,880
มันหมายถึงอะไรสำหรับบรูซ

199
00:20:21,120 --> 00:20:22,080
ลินดา

200
00:20:23,400 --> 00:20:25,360
อย่าเพิ่งเศร้านักเลย

201
00:20:26,520 --> 00:20:29,200
ฉันเชื่อในปาฏิหาริย์
และบรูซไม่ใช่คนธรรมดา

202
00:20:29,880 --> 00:20:30,960
บางที...

203
00:20:31,840 --> 00:20:33,600
ปาฏิหาริย์อาจมีจริง

204
00:20:34,520 --> 00:20:37,200
ถ้าเขาฝึก
ศิลปะการต่อสู้ไม่ได้อีกแล้วล่ะ

205
00:20:38,080 --> 00:20:39,520
เขาจะทำยังไง

206
00:20:40,600 --> 00:20:42,160
นี่เหมือนฆ่าเขาทั้งเป็น

207
00:20:44,520 --> 00:20:46,120
ลินดา เธอคิดแบบนั้นไม่ได้นะ

208
00:20:46,920 --> 00:20:48,760
บรูซต้องการกำลังใจจากเธอ

209
00:20:49,960 --> 00:20:51,200
เธอต้องเข้มแข็ง

210
00:20:52,000 --> 00:20:52,920
ไม่ค่ะ

211
00:20:53,600 --> 00:20:56,880
ฉันเสแสร้งต่อหน้าเขาอีกไม่ได้

212
00:20:57,680 --> 00:20:59,200
ฉันต้องบอกความจริงเขา

213
00:20:59,520 --> 00:21:01,920
ลินดา อย่าทำแบบนั้น
ฉันกลัวว่าเขาจะรับมันไม่ไหว

214
00:21:02,440 --> 00:21:05,440
แต่เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริง

215
00:21:05,640 --> 00:21:07,120
เราต้องเผชิญหน้ากับมัน

216
00:21:07,920 --> 00:21:08,920
ก็ได้ ลินดา

217
00:21:10,840 --> 00:21:13,560
เราตกลง
เธอเป็นคนบอกบรูซดีไหม

218
00:21:14,400 --> 00:21:16,480
ค่ะ ฉันจะไปบอกเขาเดี๋ยวนี้

219
00:21:19,640 --> 00:21:22,760
ผมได้ยินจากภรรยาของบรูซ
มาอย่างชัดเจน

220
00:21:23,760 --> 00:21:24,720
หมายความว่า...

221
00:21:25,880 --> 00:21:28,160
- เขาพิการจริงๆ
- ครับ

222
00:21:29,000 --> 00:21:31,520
เขาจะต้องใช้รถเข็นไปตลอดชีวิต

223
00:21:34,400 --> 00:21:35,520
ช่างน่าเศร้า

224
00:21:38,240 --> 00:21:39,600
ช่างน่าสงสารจริงๆ

225
00:21:41,560 --> 00:21:44,000
นี่คือการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ของวงการศิลปะการต่อสู้จีน

226
00:21:44,680 --> 00:21:47,000
เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้น
มันไม่ควรเกิดขึ้น

227
00:21:48,600 --> 00:21:50,480
อย่าโทษตัวเองเลยครับ

228
00:21:52,200 --> 00:21:54,840
บรูซ ลี เป็นคนจองหอง
และไม่เคารพผู้อื่น

229
00:21:54,920 --> 00:21:56,040
การประลองครั้งนี้

230
00:21:56,120 --> 00:21:58,760
ได้รับการอนุมัติโดยทุกคน
ในวงการศิลปะการต่อสู้แบบจีนของเรา

231
00:21:59,760 --> 00:22:02,040
การที่ผลลัพธ์เป็นแบบนี้

232
00:22:03,160 --> 00:22:04,880
ไม่ใช่ความรับผิดชอบของท่านเลย

233
00:22:07,240 --> 00:22:09,000
นายไม่ใช่คนที่ได้รับบาดเจ็บนี่

234
00:22:10,560 --> 00:22:12,320
นายถึงพูดอะไรแย่ๆ ออกมาได้

235
00:22:13,840 --> 00:22:15,880
แย่ๆ

236
00:22:19,160 --> 00:22:21,200
ฉันจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

237
00:22:22,680 --> 00:22:23,960
โทรศัพท์ไปเดี๋ยวนี้

238
00:22:24,200 --> 00:22:26,960
ตามทุกคนมาประชุมพรุ่งนี้

239
00:22:35,080 --> 00:22:36,120
เป็นยังไงบ้าง ลินดา

240
00:22:37,920 --> 00:22:39,200
หมอบอกว่ายังไง

241
00:22:39,880 --> 00:22:43,080
ฉันจะได้ถอดอุปกรณ์แปลกๆ
พวกนี้เมื่อไหร่

242
00:22:43,760 --> 00:22:46,760
เจ้าหน้าที่การแพทย์ชาวอเมริกา
ชื่นชมกล้ามเนื้อของเธอมาก

243
00:22:47,360 --> 00:22:48,920
หมอพูดว่าอะไรอีก

244
00:22:49,040 --> 00:22:52,720
หมอบอกว่าแทบจะไม่มีไขมัน
ในร่างกายเธอเลย

245
00:22:53,840 --> 00:22:56,120
เขาแทบไม่เชื่อว่า
เธอสร้างร่างกายแบบนี้ขึ้นมาได้

246
00:22:56,560 --> 00:22:58,200
ตอนนี้เธอแค่ได้รับบาดเจ็บ

247
00:22:59,400 --> 00:23:01,240
ด้วยร่างกายที่แข็งแรงของเธอ

248
00:23:01,720 --> 00:23:03,400
บวกกับความตั้งใจจริง

249
00:23:03,520 --> 00:23:05,240
อาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

250
00:23:06,800 --> 00:23:07,720
ปาฏิหาริย์เหรอ

251
00:23:08,280 --> 00:23:09,160
ใช่

252
00:23:12,760 --> 00:23:15,560
เธอกำลังบอกว่า
ถ้ามีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

253
00:23:16,360 --> 00:23:19,240
ฉันถึงจะยืนได้อีกใช่ไหม
แม้แต่หมอก็พูดแบบนั้นหรือ

254
00:23:20,760 --> 00:23:23,160
เธอคือผู้สร้างปาฏิหาริย์มาตลอด

255
00:23:23,800 --> 00:23:25,000
ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอ

256
00:23:25,520 --> 00:23:28,320
ลินดา พูดตรงๆ กับฉัน

257
00:23:31,760 --> 00:23:33,880
บอกความจริงมา

258
00:23:34,440 --> 00:23:36,880
บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้

259
00:23:43,200 --> 00:23:44,440
มาที่นี่ทำไมกัน

260
00:23:46,520 --> 00:23:48,720
กลัวลินดาจะบอกความจริงผมเหรอ

261
00:23:52,440 --> 00:23:53,400
ออกไป

262
00:23:56,120 --> 00:23:57,240
ออกไป

263
00:24:08,200 --> 00:24:09,120
บอกฉันมา

264
00:24:10,240 --> 00:24:11,800
- บรูซ
- บอกมา

265
00:24:16,080 --> 00:24:17,080
บรูซ

266
00:24:17,800 --> 00:24:18,840
ฟังฉันนะ

267
00:24:19,600 --> 00:24:22,480
ลินดา ฉันรับได้

268
00:24:23,360 --> 00:24:24,880
แค่บอกความจริงมา

269
00:24:28,320 --> 00:24:29,400
เธอควร...

270
00:24:30,360 --> 00:24:32,360
- บรูซ
- แค่บอกความจริงมา

271
00:24:33,080 --> 00:24:36,720
ฉันจะยืนไม่ได้แล้วใช่ไหม

272
00:24:40,720 --> 00:24:41,840
บอกมาเดี๋ยวนี้

273
00:24:46,080 --> 00:24:47,640
ใช่หรือไม่

274
00:24:50,160 --> 00:24:53,360
ถ้าเธอไม่อยากพูด
ก็ออกไป

275
00:25:02,880 --> 00:25:06,040
อย่ามาหาฉันอีก

276
00:25:06,880 --> 00:25:09,960
ไป ออกไปซะ

277
00:25:28,040 --> 00:25:28,960
บรูซ

278
00:25:30,120 --> 00:25:32,400
ฉันเห็นเธอเป็นคนเข้มแข็งมาตลอด

279
00:25:34,720 --> 00:25:35,720
ในใจฉัน

280
00:25:36,680 --> 00:25:37,960
เธอคือวีรบุรุษ

281
00:25:40,160 --> 00:25:41,200
แต่ตอนนี้...

282
00:25:43,960 --> 00:25:45,160
เธอเปลี่ยนไป

283
00:25:47,600 --> 00:25:50,680
เธออ่อนแอและหวาดกลัว

284
00:25:51,840 --> 00:25:52,800
เธอรู้ตัวไหม

285
00:25:54,520 --> 00:25:56,080
ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก

286
00:26:01,720 --> 00:26:03,520
โศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้นแล้ว

287
00:26:04,800 --> 00:26:07,640
บรูซ เราเปลี่ยนความจริงนี้ไม่ได้

288
00:26:08,520 --> 00:26:10,920
แต่เธอคือบรูซ ลี
เธอจะไม่ยอมแพ้

289
00:26:11,000 --> 00:26:14,480
ไม่มีความยากลำบากไหนหยุดเธอได้
เธอมีร่างกายที่แข็งแรงมาก

290
00:26:16,560 --> 00:26:19,960
เธอมีความมุ่งมั่นที่แรงกล้า
เธอสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้

291
00:26:25,920 --> 00:26:27,920
เราควรเผชิญเรื่องนี้ไปด้วยกัน

292
00:26:29,480 --> 00:26:31,520
เราจะก้าวผ่านทุกอุปสรรค

293
00:26:41,280 --> 00:26:43,360
บรูซ ฉันรักเธอ

294
00:26:49,400 --> 00:26:51,160
ไม่ว่าปาฏิหาริย์จะเกิดหรือไม่

295
00:26:51,280 --> 00:26:55,040
ฉันก็จะอยู่กับเธอโดยไม่เสียใจ

296
00:26:55,440 --> 00:26:57,080
แต่เธอต้องเข้มแข็ง

297
00:26:58,760 --> 00:27:00,720
เธอต้องยอมรับความจริง

298
00:27:02,920 --> 00:27:04,480
เธอต้องยอมรับมัน

299
00:27:06,680 --> 00:27:07,680
เข้าใจไหม

300
00:27:11,600 --> 00:27:12,600
ลินดา

301
00:27:13,600 --> 00:27:15,000
ฉันจะฟังเธอ

302
00:27:15,800 --> 00:27:17,920
ช่างหัววิทยาศาสตร์
การแพทย์อเมริกาเถอะ

303
00:27:18,680 --> 00:27:20,400
ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับฉันแน่

304
00:27:20,880 --> 00:27:22,000
เชื่อฉัน ลินดา

305
00:27:22,560 --> 00:27:24,560
ฉันจะสร้างปาฏิหาริย์เอง

306
00:27:25,760 --> 00:27:27,360
ฉันจะไม่ยอมแพ้แบบนี้หรอก

307
00:27:28,800 --> 00:27:29,680
ไม่มีทาง

308
00:27:30,160 --> 00:27:32,960
ฉันเชื่อเธอ บรูซ ฉันเชื่อเธอ

309
00:27:43,520 --> 00:27:44,520
เธอจะไม่เป็นอะไร

310
00:27:46,800 --> 00:27:47,840
ลุงจ้าว

311
00:27:49,120 --> 00:27:50,120
คิมูระ

312
00:27:53,120 --> 00:27:54,120
ขอโทษนะ

313
00:27:55,400 --> 00:27:56,680
ผมขอโทษทุกคน

314
00:27:58,080 --> 00:27:59,680
ที่ลูกศิษย์ของผมไร้ศีลธรรม...

315
00:28:00,640 --> 00:28:04,000
ทำให้วงการศิลปะการต่อสู้จีน
ต้องเสื่อมเสีย

316
00:28:04,120 --> 00:28:06,280
ผมอยากจะขอโทษทุกคนในที่นี้

317
00:28:08,080 --> 00:28:10,280
ท่านประธาน ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย

318
00:28:10,800 --> 00:28:13,360
นักสู้ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง
ไม่ว่าจะเจ็บหรือตาย

319
00:28:13,440 --> 00:28:14,880
นั่นคือกฎ

320
00:28:15,160 --> 00:28:17,400
ยังไงก็ตาม มันต้องมีความยุติธรรม

321
00:28:18,000 --> 00:28:20,360
ลูกศิษย์ผมเล่นงานเขาทีเผลอ

322
00:28:21,400 --> 00:28:23,360
ยกโทษให้ไม่ได้

323
00:28:26,520 --> 00:28:27,960
เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว

324
00:28:28,560 --> 00:28:30,040
มันย้อนกลับไม่ได้

325
00:28:30,680 --> 00:28:33,120
มาดูกันว่า
เราทำอะไรเพื่อบรูซ ลี ได้บ้าง

326
00:28:34,440 --> 00:28:35,440
ทำอะไร

327
00:28:35,680 --> 00:28:38,160
มันเกิดขึ้นแล้วและผ่านไปแล้ว

328
00:28:38,480 --> 00:28:39,680
ยังมีอะไรอีก

329
00:28:39,800 --> 00:28:42,320
อย่างน้อยเราก็ควรจะ
ขอโทษบรูซ ลี

330
00:28:43,400 --> 00:28:44,400
ต่อหน้า

331
00:28:44,560 --> 00:28:45,560
ขอโทษเหรอ

332
00:28:46,520 --> 00:28:47,640
ไม่มีทาง

333
00:28:47,720 --> 00:28:49,280
บรูซ ลี มันจองหอง

334
00:28:49,560 --> 00:28:52,160
ถ้าเราไปขอโทษ
มันก็จะยิ่งได้ใจใหญ่

335
00:28:54,000 --> 00:28:58,280
จริงด้วย พวกเราขอโทษไม่ได้หรอก

336
00:28:59,480 --> 00:29:02,200
ก็ได้ ผมเข้าใจจุดยืนทุกคน

337
00:29:03,440 --> 00:29:05,360
เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะลูกศิษย์ผม

338
00:29:06,440 --> 00:29:08,200
ผมจะไปคนเดียว

339
00:29:09,280 --> 00:29:10,280
นี่มัน...

340
00:29:11,800 --> 00:29:13,160
พวกเราเป็นชาวจีนเหมือนกัน

341
00:29:14,120 --> 00:29:15,720
อย่าใจดำกันนักเลย

342
00:29:16,720 --> 00:29:17,680
ท่านประธาน

343
00:29:18,080 --> 00:29:20,160
อาจารย์หม่ากับผมจะไปด้วย

344
00:29:21,080 --> 00:29:21,720
ขอบคุณ

345
00:29:21,960 --> 00:29:22,840
หนึ่ง

346
00:29:24,120 --> 00:29:25,120
สอง

347
00:29:27,600 --> 00:29:28,640
สาม

348
00:29:30,200 --> 00:29:31,560
ดีมาก

349
00:29:34,120 --> 00:29:35,200
ฉันทำได้

350
00:29:40,600 --> 00:29:44,800
บรูซ ถ้ามันเจ็บมาก
พักก่อนก็ได้นะ

351
00:29:45,560 --> 00:29:46,440
ฉันไม่เป็นไร

352
00:29:47,480 --> 00:29:49,880
ความแข็งแรงของคุณ
มีเป็นสามเท่าของคนอื่น

353
00:29:51,480 --> 00:29:53,320
- ไม่มีปัญหาครับ
- ก็ได้ ทำต่อได้

354
00:30:00,400 --> 00:30:03,840
ฉันหวังว่าบรูซจะหายภายในหกเดือน

355
00:30:04,880 --> 00:30:05,920
ก็พูดยากนะ

356
00:30:06,800 --> 00:30:08,120
ตอนนี้

357
00:30:08,800 --> 00:30:10,200
เขาแค่ดีขึ้นนิดหน่อย

358
00:30:11,640 --> 00:30:12,640
แค่นิดหน่อยเหรอ

359
00:30:14,800 --> 00:30:15,800
เอาละ

360
00:30:17,000 --> 00:30:19,640
มาโยนเหรียญกัน มาดูกันว่าใครถูก

361
00:30:30,040 --> 00:30:31,080
เอาละ ลุงเลือกเลย

362
00:30:31,920 --> 00:30:32,920
พระเจ้าอวยพรลูกด้วย

363
00:30:34,120 --> 00:30:35,080
หัว

364
00:30:37,200 --> 00:30:37,880
เอาละ

365
00:30:43,240 --> 00:30:44,720
พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่

366
00:30:52,000 --> 00:30:53,000
หวังหยุนเชง

367
00:30:54,800 --> 00:30:57,280
โบราณกล่าวไว้ว่า
"การฆ่าคนไม่ได้ให้คุณ"

368
00:30:57,840 --> 00:30:59,600
บรูซบาดเจ็บหนักอยู่แล้ว

369
00:31:00,160 --> 00:31:01,840
วันนี้ยังอยากได้อะไรจากเขาอีก

370
00:31:03,040 --> 00:31:04,960
ลุงจ้าว อย่าเข้าใจผิด

371
00:31:06,200 --> 00:31:08,800
เราทราบข่าวอาการบาดเจ็บสาหัสของบรูซ

372
00:31:09,800 --> 00:31:11,400
จึงรู้สึกเสียใจและเป็นห่วงจริงๆ

373
00:31:12,200 --> 00:31:15,080
เลยมาเยี่ยมเขาวันนี้

374
00:31:25,720 --> 00:31:26,720
ลินดา

375
00:31:29,120 --> 00:31:30,880
หวังหยุนเชงมาเยี่ยมบรูซ

376
00:31:30,960 --> 00:31:32,440
- แล้ว...
- บอกให้พวกเขากลับไป

377
00:31:34,840 --> 00:31:36,160
เกิดอะไรขึ้น ลินดา

378
00:31:40,120 --> 00:31:41,360
บรูซ

379
00:31:42,280 --> 00:31:43,960
หวังหยุนเชง
รู้ข่าวว่านายบาดเจ็บสาหัส

380
00:31:44,520 --> 00:31:46,040
เลยอยากแสดงความรับผิดชอบ

381
00:31:46,840 --> 00:31:49,800
จึงมาเยี่ยมพร้อมกับอาจารย์บางส่วน

382
00:31:50,520 --> 00:31:52,240
น้ำเสียงเขาฟังดู...

383
00:31:52,720 --> 00:31:53,920
จริงใจมาก

384
00:31:56,640 --> 00:31:58,240
ลินดา มานี่

385
00:32:07,120 --> 00:32:09,400
คนที่ทำร้ายฉันคือเยลโลว์ แบรท

386
00:32:10,360 --> 00:32:11,360
ไม่ใช่หวังหยุนเชง

387
00:32:12,520 --> 00:32:15,040
แต่เยลโลว์ แบรท
คือตัวแทนของหวังหยุนเชง

388
00:32:15,240 --> 00:32:16,760
ที่มาท้าประลองเธอไม่ใช่เหรอ

389
00:32:16,880 --> 00:32:18,280
เรื่องมันซับซ้อน

390
00:32:19,840 --> 00:32:21,080
เธอไม่เข้าใจหรอก

391
00:32:21,880 --> 00:32:23,800
กฎเก่าแก่
ในวงการศิลปะการต่อสู้ของเรา

392
00:32:26,360 --> 00:32:27,520
ความจริง

393
00:32:28,480 --> 00:32:31,920
เยลโลว์ แบรท กับฉัน
มีปัญหากันมานานแล้ว

394
00:32:32,880 --> 00:32:35,720
หวังหยุนเชงไม่รู้เรื่องนี้

395
00:32:37,200 --> 00:32:38,240
เพราะฉะนั้น...

396
00:32:39,320 --> 00:32:42,040
เยลโลว์ แบรท ถึงได้เล่นงานฉันทีเผลอ

397
00:32:42,160 --> 00:32:44,160
มันไม่เกี่ยวกับหวังหยุนเชง

398
00:32:45,720 --> 00:32:46,960
ให้เขาเข้ามา

399
00:32:49,240 --> 00:32:51,400
ได้ งั้นฉันจะเชื่อเธอ

400
00:32:53,280 --> 00:32:54,840
คิมูระ ให้เขาเข้ามา

401
00:33:11,080 --> 00:33:12,080
เชิญ

402
00:33:15,120 --> 00:33:17,200
คุณลี รู้สึกเป็นยังไงบ้าง

403
00:33:17,760 --> 00:33:20,440
ดูสภาพผมก็น่าจะเป็นคำตอบได้

404
00:33:20,960 --> 00:33:21,920
นั่นสินะ

405
00:33:23,360 --> 00:33:26,360
สิ่งที่เกิดขึ้น
มันเหนือความคาดหมายของผม

406
00:33:27,600 --> 00:33:31,480
การที่เยลโลว์ แบรท เล่นงานคุณทีเผลอ
เป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้

407
00:33:32,800 --> 00:33:35,360
ผมไล่เขาไปแล้ว

408
00:33:35,600 --> 00:33:38,120
ส่งกลับฮ่องกง
ไปดูแลโรงเรียนศิลปะการต่อสู้

409
00:33:39,920 --> 00:33:43,320
แล้วทุกคนจะได้ไม่รู้สึกผิด
หลังจากส่งเยลโลว์ แบรท ไปใช่ไหม

410
00:33:44,560 --> 00:33:47,880
อาจารย์หวัง
คุณฉลาดมากที่ทำแบบนั้น

411
00:33:48,960 --> 00:33:51,080
คุณลี คุณเข้าใจผิดแล้ว

412
00:33:53,160 --> 00:33:57,000
ผมรู้สึกแย่
กับเหตุการณ์เช่นนี้จริงๆ

413
00:33:58,520 --> 00:33:59,600
สองสามวันที่ผ่านมา

414
00:33:59,680 --> 00:34:02,560
ผมกับเพื่อนร่วมสมาคม
ต่างก็คิดทบทวนเรื่องนี้

415
00:34:04,360 --> 00:34:05,880
พวกเราต่างเป็นชาวจีน...

416
00:34:07,160 --> 00:34:08,680
มาอาศัยต่างบ้านต่างเมือง

417
00:34:09,600 --> 00:34:12,040
เราควรจะเจรจาทุกอย่าง
กันได้ด้วยสันติ

418
00:34:13,880 --> 00:34:15,560
แทนที่จะจบลงแบบนี้

419
00:34:17,160 --> 00:34:19,040
ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เต็มตัว

420
00:34:19,560 --> 00:34:20,640
ดังนั้น

421
00:34:20,760 --> 00:34:25,920
ฉันจึงได้หารือกับเพื่อนร่วมสมาคม
ศิลปะการต่อสู้จีนแห่งแคลิฟอร์เนีย

422
00:34:28,000 --> 00:34:30,720
พวกเราเป็นตัวแทนสมาคมศิลปะการต่อสู้

423
00:34:31,440 --> 00:34:34,520
มาแสดงความขอโทษต่อคุณลี

424
00:34:37,160 --> 00:34:38,400
อาจารย์หวัง

425
00:34:41,320 --> 00:34:42,480
ลินดา เร็วเข้า

426
00:34:45,480 --> 00:34:46,400
คุณหวัง

427
00:34:49,120 --> 00:34:50,120
ลุกขึ้นเถอะค่ะ

428
00:34:54,640 --> 00:34:57,120
คุณหวัง อย่าทำแบบนี้เลย

429
00:35:00,800 --> 00:35:02,720
คนจีนโบราณกล่าวไว้ว่า

430
00:35:03,320 --> 00:35:06,000
"ใต้เข่ามนุษย์นั้นมีทอง"

431
00:35:15,760 --> 00:35:16,680
ลินดา

432
00:35:23,720 --> 00:35:24,760
อาจารย์

433
00:35:26,000 --> 00:35:27,960
ผมไม่สมควรได้รับสิ่งนี้

434
00:35:28,280 --> 00:35:29,760
ลุกขึ้นเถอะครับ

435
00:35:31,880 --> 00:35:35,520
เพราะคำพูดของอาจารย์หวัง
ที่ว่าพวกเราทุกคนคือชาวจีน

436
00:35:36,960 --> 00:35:38,080
ผมพอใจแล้ว

437
00:35:38,720 --> 00:35:40,400
ผมจะไม่กล่าวโทษพวกคุณอีก

438
00:35:44,560 --> 00:35:45,760
บรูซพูดถูก

439
00:35:46,480 --> 00:35:47,640
กรุณาลุกขึ้นเถอะค่ะ

440
00:35:57,720 --> 00:36:01,080
กฎหมายอเมริกาไม่สามารถแก้ปัญหา
วงการศิลปะการต่อสู้ของเราได้

441
00:36:01,200 --> 00:36:02,640
อย่าได้ถือสากันอีกเลย

442
00:36:06,920 --> 00:36:09,280
อาจารย์หวัง ได้โปรดลุกขึ้นเถอะครับ

443
00:36:11,960 --> 00:36:13,560
ลินดา ไปพยุงเขาลุกขึ้นที

444
00:36:16,240 --> 00:36:18,400
อาจารย์หวัง กรุณาลุกขึ้นเถอะค่ะ

445
00:36:23,600 --> 00:36:24,480
ลุงจ้าว

446
00:36:25,360 --> 00:36:26,120
คิมูระ

447
00:36:29,120 --> 00:36:30,400
รบกวนที

448
00:36:31,280 --> 00:36:33,200
ช่วยอาจารย์หวังลุกขึ้นที

449
00:36:51,760 --> 00:36:52,960
อาจารย์หวัง

450
00:36:53,640 --> 00:36:57,240
สถานะทางสังคมของชาวจีนนั้น
ต่ำมากในต่างประเทศ

451
00:36:59,720 --> 00:37:02,960
พวกเขาเรียกเราว่าหมาเหลือง

452
00:37:03,280 --> 00:37:05,560
หรือไม่ก็หมาเหลืองถักเปีย

453
00:37:07,240 --> 00:37:09,200
พวกเขากล้าดียังไง
ถึงทำกับเราแบบนี้

454
00:37:09,960 --> 00:37:14,400
ไม่ใช่เพราะเราไม่สามัคคี
และมักต่อสู้กันเองหรอกเหรอ

455
00:37:16,120 --> 00:37:21,560
ถ้าเพียงพวกเราเลิกสู้กันเอง

456
00:37:22,200 --> 00:37:23,920
และเลิกแบ่งแยก ต่อจากนี้ไป

457
00:37:24,320 --> 00:37:28,440
ผม บรูซ ลี จะยอมรับความจริง
ว่าผมอาจจะยืนอีกไม่ได้แล้ว

458
00:37:29,960 --> 00:37:32,440
ขอร้องละครับ อาจารย์หวัง...

459
00:37:33,800 --> 00:37:34,720
ได้โปรดลุกขึ้น

460
00:37:40,440 --> 00:37:41,440
บรูซ ลี

461
00:37:44,400 --> 00:37:47,200
คุณช่วยสอน
การเป็นลูกผู้ชายให้ผมจริงๆ

462
00:38:33,240 --> 00:38:35,400
เชิญเข้ามา อาจารย์ เชิญครับ

463
00:38:37,320 --> 00:38:38,320
ถึงบ้านแล้ว

464
00:38:42,520 --> 00:38:45,320
มันง่ายกว่าถ้าเรามา
ฝึกกายภาพบำบัดที่บ้าน

465
00:38:45,440 --> 00:38:47,520
- ใช่ กลับบ้าน
- บรูซ ฉันพูดถูกไหม

466
00:38:47,640 --> 00:38:48,800
พวกนายไม่ต้องห่วง

467
00:38:48,880 --> 00:38:51,640
ฉันจะโยนรถเข็นนี่ทิ้งเร็วๆ นี้

468
00:38:53,480 --> 00:38:54,520
เรากลับมาแล้ว

469
00:38:55,440 --> 00:38:56,520
ทุกคนไปไหนกันหมด

470
00:39:00,000 --> 00:39:01,160
ยินดีต้อนรับ

471
00:39:04,560 --> 00:39:07,880
แฮปปีเบิร์ธเดย์ทูยู

472
00:39:07,960 --> 00:39:11,640
แฮปปีเบิร์ธเดย์ทูยู

473
00:39:11,800 --> 00:39:15,960
แฮปปีเบิร์ธเดย์ แฮปปีเบิร์ธเดย์

474
00:39:16,240 --> 00:39:21,880
แฮปปีเบิร์ธเดย์ทูยู

475
00:39:31,320 --> 00:39:33,280
บรูซ เป่าเทียนเร็ว

476
00:39:33,640 --> 00:39:34,600
ได้

477
00:39:42,880 --> 00:39:43,840
สุดยอด

478
00:39:47,080 --> 00:39:48,600
ตัดเค้กเลยนะ

479
00:39:49,320 --> 00:39:50,360
เร็วเข้า ที่รัก

480
00:40:03,800 --> 00:40:07,280
- ให้ฉันช่วยนะ ที่รัก
- ไม่เป็นไร ฉันทำเองได้

481
00:40:53,600 --> 00:40:54,840
บรูซ ระวังนะ

482
00:40:55,520 --> 00:40:57,760
รู้สึกยังไงบ้าง เดินต่อไหวไหม

483
00:41:06,200 --> 00:41:09,560
บรูซ รู้สึกอะไรบ้างไหม

484
00:41:09,800 --> 00:41:11,040
รู้สึกอะไร

485
00:41:11,560 --> 00:41:14,680
ฉันคิดว่าขาของเธอค่อยๆ ฟื้นตัวแล้ว

486
00:41:15,280 --> 00:41:17,920
กายภาพบำบัดมันได้ผล

487
00:41:18,040 --> 00:41:19,120
เธอทำได้ดีมากเลย

488
00:41:21,120 --> 00:41:22,520
บรูซ พูดจากใจเลยนะ

489
00:41:22,720 --> 00:41:25,080
ถ้าปาฏิหาริย์แบบนี้
เกิดขึ้นกับคนอื่น

490
00:41:25,160 --> 00:41:27,160
ฉันคงจะไม่เชื่อ รอเดี๋ยว

491
00:41:32,360 --> 00:41:34,080
ตรงนี้ ช้าๆ

492
00:41:35,080 --> 00:41:36,080
ระวังนะ

493
00:41:38,840 --> 00:41:39,760
ระวัง

494
00:41:41,240 --> 00:41:43,360
แต่ถ้าปาฏิหาริย์นี่เกิดขึ้นกับเธอ

495
00:41:43,480 --> 00:41:45,760
- ฉันจะไม่แปลกใจเลย
- ทำไมล่ะ

496
00:41:46,600 --> 00:41:48,840
เชื่อฉัน เธอทำได้แน่นอน

497
00:41:49,120 --> 00:41:52,080
ฉันเริ่มจะเกลียดกายภาพบำบัด
ที่ไร้ค่าแบบนี้

498
00:41:52,160 --> 00:41:54,120
เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเองมากกว่านี้

499
00:41:54,240 --> 00:41:56,240
ฉันรู้ว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น

500
00:41:56,800 --> 00:41:59,480
ฉันไม่ชอบที่เธอ
ดูแลฉันเหมือนเด็กๆ

501
00:41:59,640 --> 00:42:00,640
ฉันเกลียดมัน

502
00:42:01,520 --> 00:42:02,720
บรูซ ลี จบแล้ว

503
00:42:03,320 --> 00:42:04,840
บรูซจะยืนอีกไม่ได้แล้ว

504
00:42:05,640 --> 00:42:08,440
ไม่ บรูซ เธอต้องใจเย็นๆ

505
00:42:08,800 --> 00:42:11,200
ตอนนี้ เธอต้องเข้มแข็ง

506
00:42:11,520 --> 00:42:12,880
เธอต้องออกกำลังกายต่อไป

507
00:42:13,320 --> 00:42:16,240
ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเธอเอง
แต่เพื่อฉันด้วย

508
00:42:16,640 --> 00:42:18,720
โดยเฉพาะเพื่อลูกชายเรา แบรนดอน

509
00:42:19,040 --> 00:42:20,120
มาเถอะ

510
00:42:21,920 --> 00:42:22,920
ช้าๆ

511
00:42:27,800 --> 00:42:28,720
ระวัง

512
00:42:32,240 --> 00:42:35,600
ลินดา ชีวิตฉันมันไม่มีความหมาย

513
00:42:36,000 --> 00:42:38,280
- ฉันจะทรุดอยู่แล้ว
- ไม่หรอก

514
00:42:38,640 --> 00:42:41,000
แขนกับขาเธอค่อยๆ มีแรงขึ้นแล้ว

515
00:42:42,400 --> 00:42:44,960
ลินดา ฉันคือผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้นะ

516
00:42:47,120 --> 00:42:50,240
ถึงฉันจะยืนได้
แต่ฉันต่อสู้อีกไม่ได้แล้ว

517
00:42:51,200 --> 00:42:52,880
ชีวิตแบบนี้มันไร้ความหมายสำหรับฉัน

518
00:42:53,400 --> 00:42:54,360
บรูซ

519
00:42:55,120 --> 00:42:58,240
ชีวิตจะไม่มีทางไร้ความหมายสำหรับเธอ

520
00:42:59,920 --> 00:43:03,120
เพราะฉันรู้ว่าเธอคือสุดยอด

521
00:43:03,280 --> 00:43:06,760
เธอจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไร
มาทำให้เธอยอมแพ้ได้

522
00:43:08,920 --> 00:43:10,040
สัญญากับฉันนะลินดา

523
00:43:11,280 --> 00:43:13,560
เมื่อแบรนดอนโตขึ้น

524
00:43:14,640 --> 00:43:16,680
ให้เขาฝึกศิลปะการต่อสู้
แล้วสานต่ออาชีพฉัน

525
00:43:17,360 --> 00:43:18,400
ตกลงไหม

526
00:43:18,680 --> 00:43:20,400
ฉัน... ฉันสัญญา

527
00:43:21,440 --> 00:43:22,440
เธอไม่ต้องการแบบนั้นเหรอ