1
00:02:00,400 --> 00:02:01,360
วันนี้พอแค่นี้

2
00:02:02,800 --> 00:02:04,640
บรูซยังสอนเราไม่ได้อีกเหรอ

3
00:02:04,720 --> 00:02:07,160
ได้ยินว่าเขาต้องรักษาตัวอีกสักพัก

4
00:02:07,520 --> 00:02:10,080
อาจารย์คิมูระ จริงเหรอครับที่ว่า
บรูซจะยืนไม่ได้อีก

5
00:02:10,360 --> 00:02:14,280
ถ้าบรูซยังสอนเราไม่ได้
ผม... ผมคิดว่าจะเลิกเรียน

6
00:02:15,880 --> 00:02:17,440
พูดเรื่องอะไรกัน

7
00:02:18,440 --> 00:02:20,840
ใครบอกว่าบรูซจะยืนไม่ได้อีก

8
00:02:22,400 --> 00:02:24,760
ที่พูดแบบนี้ต้องการจะบอกอะไร

9
00:02:25,520 --> 00:02:29,080
ถ้าไม่อยากจะเรียนก็ออกไป
ฉันจะคืนค่าเรียนให้ ออกไป

10
00:02:29,680 --> 00:02:31,320
ตะโกนทำไมกัน

11
00:02:34,520 --> 00:02:36,240
นายไม่ควร
พูดกับนักเรียนแบบนี้นะ

12
00:02:38,360 --> 00:02:39,600
ใจเย็นๆ หน่อยไม่ได้เหรอ

13
00:02:42,440 --> 00:02:44,800
โค้ช เราจะรอบรูซกลับมาค่ะ

14
00:02:45,800 --> 00:02:50,080
โค้ช เราชอบกังฟูจีน
และเราก็เชื่อว่าเขาจะต้องหายดี

15
00:02:50,720 --> 00:02:53,880
ใช่ เราจะไม่ไปไหนครับ เราจะไม่ไป

16
00:02:56,120 --> 00:02:57,600
ขอบคุณพวกเธอนะ

17
00:02:58,080 --> 00:02:59,680
ขอบคุณๆ

18
00:03:01,480 --> 00:03:02,560
คิมูระ มากับฉัน

19
00:03:13,640 --> 00:03:14,640
พอไม่มีบรูซ

20
00:03:15,480 --> 00:03:17,840
นักเรียนก็ไม่สนใจแบลร์กับเจสซี่

21
00:03:18,560 --> 00:03:21,400
ต่อให้ฉันสอน พวกเขาก็ไม่ยอมเรียน

22
00:03:22,840 --> 00:03:25,960
การจะรักษา
โรงเรียนของเราไว้ดูท่าจะยาก

23
00:03:27,640 --> 00:03:30,040
ตั้งแต่พรุ่งนี้ ฉันจะฝึกพวกเขาเอง

24
00:03:30,520 --> 00:03:32,400
ต้องยากแน่เพราะอายุคุณก็ไม่น้อยแล้ว

25
00:03:33,400 --> 00:03:34,680
อย่ามาห้ามฉันเลย

26
00:03:35,720 --> 00:03:37,480
ฉันรู้ว่าหลังจากบรูซได้รับบาดเจ็บ

27
00:03:37,920 --> 00:03:39,360
นักเรียนหลายคนก็ลาออกไป

28
00:03:40,160 --> 00:03:43,280
แต่นายก็รู้ว่าบรูซจะกลับมา
ไม่ได้อีกสักพัก

29
00:03:44,200 --> 00:03:47,880
ในเวลาแบบนี้
เราต้องดูแลโรงเรียนนี้ต่อไป

30
00:03:49,840 --> 00:03:53,840
นายเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดของบรูซ
และเป็นเพื่อนรักของเขา

31
00:03:55,400 --> 00:03:56,360
ไม่ว่าจะยังไง

32
00:03:56,840 --> 00:03:59,640
เราก็ต้องช่วยบรูซ
ฝ่าฟันเวลาที่ยากลำบากนี่ไปให้ได้

33
00:04:00,080 --> 00:04:02,280
โรงเรียนศิลปะการต่อสู้แห่งนี้
ต้องอยู่ต่อไป

34
00:04:03,760 --> 00:04:06,440
ลุงจ้าว
ก่อนหน้านี้ผมก็แค่กังวล งั้น...

35
00:04:09,240 --> 00:04:10,800
ลุงจ้าว ไม่ต้องห่วงนะ

36
00:04:11,080 --> 00:04:13,160
ต่อให้มีนักเรียนเหลือแค่คนเดียว

37
00:04:14,000 --> 00:04:15,160
ผมก็จะไม่ยอมแพ้

38
00:04:15,240 --> 00:04:18,760
ดี ฉันรู้ว่านายทำได้

39
00:04:18,960 --> 00:04:22,360
ลุงจ้าว คิมูระ เกิดอะไรขึ้น

40
00:04:22,600 --> 00:04:25,320
เจสซี่ แบลร์ เราจะไปเยี่ยมบรูซกัน

41
00:04:25,640 --> 00:04:27,760
- ฝากดูแลโรงเรียนหน่อยนะ
- ครับ

42
00:04:38,000 --> 00:04:38,960
ลินดา

43
00:04:39,080 --> 00:04:40,680
- สวัสดีค่ะ
- ลุงจ้าว

44
00:04:42,040 --> 00:04:43,720
บรูซ ทุกคนรออยู่นี่ก่อนนะ

45
00:04:43,920 --> 00:04:46,280
- เดี๋ยวจะไปเตรียมชาให้ นั่งกันก่อน
- เอาเลย

46
00:04:47,560 --> 00:04:48,480
แล้ว...

47
00:04:48,960 --> 00:04:50,680
วันนี้รู้สึกดีขึ้นไหม

48
00:04:51,680 --> 00:04:52,520
ลุงจ้าว

49
00:04:53,440 --> 00:04:56,800
ดูเหมือนว่าบรูซ ลี
จะต้องออกจากวงการศิลปะการต่อสู้แล้ว

50
00:04:57,440 --> 00:04:58,760
พูดเรื่องอะไร

51
00:04:59,160 --> 00:05:03,000
จะบอกให้นะ ตั้งแต่วันนี้
เธอควรหยุดพูดแบบนี้ได้แล้ว

52
00:05:05,320 --> 00:05:06,360
ได้ ผมจะไม่พูด

53
00:05:07,480 --> 00:05:10,600
คิมูระ โรงเรียนเราเป็นยังไงบ้าง

54
00:05:12,000 --> 00:05:13,600
ก็เหมือนเดิม

55
00:05:16,000 --> 00:05:17,000
ไม่มีอะไรไม่ดีเหรอ

56
00:05:18,080 --> 00:05:19,720
ไม่มีเลย

57
00:05:20,520 --> 00:05:21,560
จริงไหมครับ ลุงจ้าว

58
00:05:22,560 --> 00:05:25,760
ใช่ ไม่ใช่แค่ทุกอย่างเป็นปกติ

59
00:05:25,880 --> 00:05:28,560
แต่ทุกอย่างยังดีขึ้นด้วย

60
00:05:35,040 --> 00:05:38,640
ร่างกายผมบาดเจ็บ แต่ว่า...

61
00:05:41,640 --> 00:05:43,000
สมองผมไม่ได้เสียหายนะ

62
00:05:45,800 --> 00:05:47,360
ก็เห็นๆ อยู่ว่าทั้งสองคน...

63
00:05:48,600 --> 00:05:49,720
กำลังโกหก

64
00:05:50,320 --> 00:05:51,200
เรา...

65
00:05:52,680 --> 00:05:53,960
เราไม่ได้โกหก

66
00:05:55,480 --> 00:05:56,320
จริงเหรอ

67
00:05:57,400 --> 00:05:59,160
หลังจากฉันบาดเจ็บ

68
00:05:59,400 --> 00:06:01,280
นักเรียนก็ลาออกทีละคนๆ ใช่ไหม

69
00:06:03,840 --> 00:06:08,000
มีออกไปสองคน แต่ก็...

70
00:06:08,760 --> 00:06:09,840
ยังเหลืออีกกี่คน

71
00:06:11,200 --> 00:06:12,040
ประมาณครึ่งหนึ่ง

72
00:06:15,200 --> 00:06:16,600
ออกไปครึ่งหนึ่งอย่างนั้นเหรอ

73
00:06:17,080 --> 00:06:18,680
บรูซ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ

74
00:06:19,280 --> 00:06:22,080
หน้าที่ของเธอตอนนี้คือพักให้หาย

75
00:06:24,240 --> 00:06:26,640
คิมูระกับฉันจะจัดการที่เหลือเอง

76
00:06:26,800 --> 00:06:29,040
เราจะช่วยเธอ ไม่ต้องห่วงหรอก

77
00:06:31,320 --> 00:06:33,480
ลุงจ้าว เอาอย่างนี้

78
00:06:34,200 --> 00:06:36,640
ลุงจ้าว พาผมขึ้นรถเข็นที

79
00:06:36,760 --> 00:06:37,720
ได้เลย

80
00:06:51,000 --> 00:06:51,960
ต้องการอะไรหรือ

81
00:06:52,280 --> 00:06:54,360
ผมคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว

82
00:06:55,640 --> 00:06:57,920
คิดว่าคงได้เวลาต้องตัดสินใจแล้ว

83
00:06:58,760 --> 00:07:00,400
บรูซ นายกำลังคิดเรื่อง...

84
00:07:01,720 --> 00:07:06,760
ฉันคิดว่าเราควรปิด
โรงเรียนศิลปะการต่อสู้ของเรา

85
00:07:08,280 --> 00:07:10,040
บรูซ แน่ใจแล้วเหรอ

86
00:07:10,640 --> 00:07:12,520
ใช่ ฉันต้องทำ

87
00:07:13,800 --> 00:07:18,240
เราจะโกหกคนที่ชอบกังฟูจีนไม่ได้

88
00:07:18,640 --> 00:07:21,520
บรูซ ไม่ว่าเธอ
จะเลือกปิดโรงเรียนหรือไม่

89
00:07:21,800 --> 00:07:24,160
ฉันคิดว่าเธอไม่ควรรีบตัดสินใจนะ

90
00:07:24,960 --> 00:07:27,840
รออีกสักสามเดือนเถอะ
ถ้าตอนนั้นยังไม่มีทางเลือก

91
00:07:27,920 --> 00:07:30,200
- ค่อยตัดสินใจยังไม่สายนะ
- ใช่แล้วละบรูซ

92
00:07:30,680 --> 00:07:33,960
การจะปิดโรงเรียนมันง่าย
แต่จะเปิดขึ้นมาใหม่มันยากนะ

93
00:07:34,880 --> 00:07:36,800
- เรื่องนั้นฉันรู้
- แล้วทำไม...

94
00:07:37,440 --> 00:07:40,280
คิดว่าฉันพูด
โดยที่ไม่ได้คิดมาก่อนเหรอ

95
00:07:40,560 --> 00:07:42,920
บรูซ ฉันคิดว่าเธอควรฟังคิมูระ

96
00:07:43,000 --> 00:07:45,040
อย่าเพิ่งรีบตัดสินใจตอนนี้เลย

97
00:07:46,400 --> 00:07:49,200
ไม่ครับ ผมอยาก
จะปิดโรงเรียนตอนนี้เลย

98
00:07:49,880 --> 00:07:52,040
บรูซ บอกเหตุผลเราหน่อยได้ไหม

99
00:07:54,000 --> 00:07:55,000
เหตุผลอย่างนั้นเหรอ

100
00:07:55,480 --> 00:07:56,520
เหตุผลก็ง่ายๆ

101
00:07:57,520 --> 00:07:59,960
อะไรคือจุดดึงดูดหลัก
ของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ของเรา

102
00:08:00,360 --> 00:08:01,320
บรูซ

103
00:08:02,960 --> 00:08:04,160
แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน

104
00:08:04,480 --> 00:08:07,240
นั่งอยู่บนรถเข็น
ยืนยังไม่ได้ด้วยซ้ำ

105
00:08:08,760 --> 00:08:10,280
ฉันจะสอนนักเรียนได้ยังไง

106
00:08:11,160 --> 00:08:13,960
เปิดโรงเรียนต่อไปก็ไม่มีความหมาย

107
00:08:14,880 --> 00:08:16,000
ปิดมันเถอะ

108
00:08:16,160 --> 00:08:18,120
การบำบัดของเขามันเห็นผลไม่ชัด

109
00:08:18,440 --> 00:08:19,680
อารมณ์เขาก็เลยไม่ค่อยดี

110
00:08:19,920 --> 00:08:21,760
ช่วงนี้เขาขี้หงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ

111
00:08:21,880 --> 00:08:24,720
ฉันรู้ คนที่แข็งแรง
จู่ๆ กลายมาเป็นแบบนี้

112
00:08:25,120 --> 00:08:26,880
คงรับกันไม่ได้ง่ายๆ หรอก

113
00:08:27,800 --> 00:08:29,320
เราจะเปิดโรงเรียนต่อไปแบบนี้...

114
00:08:30,400 --> 00:08:31,680
โดยที่ไม่ให้บรูซรู้ได้ไหม

115
00:08:31,920 --> 00:08:33,040
ฉันไม่เห็นด้วยนะ

116
00:08:33,400 --> 00:08:36,760
ถ้าทำแบบนั้น
มันจะทำลายความมั่นใจของเขา

117
00:08:37,520 --> 00:08:39,480
ลินดา ฉันเป็นห่วงพวกเธอนะ

118
00:08:40,120 --> 00:08:42,880
ถ้าไม่มีรายได้
จากโรงเรียนศิลปะการต่อสู้

119
00:08:43,000 --> 00:08:44,040
ฉันกลัวว่า...

120
00:08:44,120 --> 00:08:46,400
ไม่เป็นไร ฉันหางานทำได้

121
00:08:47,440 --> 00:08:49,560
คิมูระ ลินดาพูดถูก

122
00:08:49,920 --> 00:08:51,880
บรูซเป็นคนมีความมั่นใจสูง

123
00:08:52,360 --> 00:08:55,000
ถ้าเราทำอะไรไม่บอกเขาละก็
เขาต้องไม่พอใจแน่

124
00:08:55,760 --> 00:08:59,120
อาจดูเหมือนเขาตัดสินใจกะทันหัน

125
00:08:59,640 --> 00:09:01,360
แต่ถ้าคิดดูดีๆ

126
00:09:01,800 --> 00:09:02,840
มันก็เข้าใจได้

127
00:09:02,920 --> 00:09:05,040
อีกอย่าง ฉันคิดว่าก่อนบรูซจะหาย

128
00:09:05,120 --> 00:09:07,200
ไม่ว่าช้าหรือเร็ว
โรงเรียนก็ต้องปิดลงอยู่ดี

129
00:09:08,480 --> 00:09:11,840
คิมูระ ลุงจ้าวพูดถูก
ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้น

130
00:09:25,120 --> 00:09:26,000
คิมูระ

131
00:09:26,760 --> 00:09:28,880
คิมูระ ทำอะไร

132
00:09:30,520 --> 00:09:31,440
ลุงจ้าว

133
00:09:32,400 --> 00:09:35,440
การจะให้โรงเรียน
ศิลปะการต่อสู้ชื่อดังปิดลงแบบนี้...

134
00:09:37,320 --> 00:09:38,440
ผมรับไม่ได้

135
00:09:38,560 --> 00:09:40,560
จริงๆ แล้วฉันเองก็รับไม่ได้

136
00:09:41,480 --> 00:09:43,280
แต่มันเป็นทางเดียวในตอนนี้

137
00:09:43,480 --> 00:09:44,960
ผมยอมรับไม่ได้

138
00:09:45,320 --> 00:09:46,200
ไม่

139
00:09:46,760 --> 00:09:47,600
คิมูระ

140
00:09:48,520 --> 00:09:50,880
ต่อให้วันนี้เราปิดมันไป

141
00:09:51,600 --> 00:09:54,000
ฉันก็เชื่อว่า
สักวันเราจะเปิดมันได้ใหม่

142
00:09:57,240 --> 00:09:58,960
มีภาษิตจีนโบราณที่ว่า...

143
00:10:00,080 --> 00:10:01,760
"ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ง่ายๆ "

144
00:10:03,160 --> 00:10:04,680
ถ้านายเป็นลูกผู้ชายจริง

145
00:10:05,720 --> 00:10:06,760
ก็ต้องเข้มแข็ง

146
00:10:09,000 --> 00:10:10,280
ลุงจ้าว คิมูระ

147
00:10:11,680 --> 00:10:13,320
บรูซอยากให้ฉันเอาสิ่งนี้ให้พวกคุณ

148
00:10:13,440 --> 00:10:15,800
เขาอยากให้ฉันเอารายได้จากโรงเรียน
ให้กับพวกคุณ

149
00:10:18,240 --> 00:10:19,760
- ลุงจ้าว
- นี่มันอะไรกัน

150
00:10:20,800 --> 00:10:21,880
บรูซยังป่วยอยู่นะ

151
00:10:23,160 --> 00:10:25,240
บรูซยืนยันให้ทำอย่างนี้

152
00:10:25,360 --> 00:10:27,640
ช่วยเอาเงินให้ทุกคน
ในนามของบรูซด้วยนะคะ

153
00:10:27,840 --> 00:10:29,520
เราจะผ่านความยากลำบากไปด้วยกัน

154
00:10:30,640 --> 00:10:33,400
ลุงจ้าว ช่วยรับเงินไปเถอะค่ะ

155
00:10:34,320 --> 00:10:35,760
ช่วยรับไปเถอะนะคะ

156
00:10:53,960 --> 00:10:54,880
สวัสดี

157
00:10:56,040 --> 00:10:56,960
สวัสดี

158
00:10:58,320 --> 00:10:59,280
ไม่เป็นไร

159
00:11:06,160 --> 00:11:07,720
ได้ทำอย่างที่ฉันบอกรึเปล่า

160
00:11:08,720 --> 00:11:10,720
- เอาเงินให้พวกเขาหรือยัง
- ให้ไปแล้ว

161
00:11:11,440 --> 00:11:12,840
ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว

162
00:11:14,080 --> 00:11:15,880
- รู้อะไรไหม
- อะไรเหรอ

163
00:11:16,880 --> 00:11:19,480
โรงเรียนศิลปะการต่อสู้
เริ่มได้ด้วยความช่วยเหลือของทุกคน

164
00:11:19,560 --> 00:11:20,840
ตอนนี้โรงเรียนปิดไปแล้ว

165
00:11:21,320 --> 00:11:25,440
ฉันยอมให้เพื่อนที่รักศิลปะการต่อสู้
ต้องพบเจอการสูญเสียไม่ได้

166
00:11:26,000 --> 00:11:27,920
เธอทำถูกแล้วบรูซ

167
00:11:30,760 --> 00:11:33,000
ฉันรู้สึกว่าแขนขาฉันดีขึ้นแล้ว

168
00:11:33,640 --> 00:11:34,560
เยี่ยมเลย

169
00:11:34,720 --> 00:11:36,480
เธอควรเชื่อฉันได้แล้วนะ

170
00:11:36,600 --> 00:11:37,480
นั่นสิ

171
00:11:37,960 --> 00:11:40,480
ฉันจะทำให้เกิดปาฏิหาริย์เอง

172
00:11:41,040 --> 00:11:44,160
ฉันว่าพวกแพทย์อเมริกันต้องแปลกใจแน่

173
00:11:44,680 --> 00:11:45,800
ใช่แล้วละ บรูซ

174
00:11:46,240 --> 00:11:48,560
ช่างหัวพวกเขาเถอะ

175
00:11:48,680 --> 00:11:49,560
ช่างหัวปะไร

176
00:11:50,000 --> 00:11:50,880
เยี่ยม

177
00:11:53,000 --> 00:11:56,280
ฉันอยากทำกายภาพบำบัดต่อแล้วละ

178
00:11:56,760 --> 00:11:57,960
- โอเค
- โอเค

179
00:11:58,360 --> 00:12:00,120
- ฉันไปละ
- ไปเถอะ ลินดา

180
00:12:25,280 --> 00:12:28,160
คุณคุ้นเคยกับสินค้าของเรารึเปล่าคะ

181
00:12:28,280 --> 00:12:30,480
ผมคุ้นเคยกับพนักงานขายของคุณ

182
00:12:30,560 --> 00:12:33,840
รวมถึงลักษณะสำคัญ
ของสินค้าตัวใหม่ของบริษัทครับ

183
00:12:33,960 --> 00:12:35,720
ดีมาก คนต่อไปค่ะ

184
00:12:37,080 --> 00:12:37,960
เชิญค่ะ

185
00:12:39,840 --> 00:12:41,640
สวัสดีครับ ผมเรียนมาทางนี้

186
00:12:41,720 --> 00:12:43,520
ผมมั่นใจในความสามารถของผมมาก

187
00:12:44,640 --> 00:12:45,960
คุณชื่ออะไร

188
00:12:46,040 --> 00:12:48,520
ผมชื่อมาร์ก
ผมมีประสบการณ์ด้านนี้ด้วยนะครับ

189
00:12:48,720 --> 00:12:51,240
โอเค เชิญกรอกใบสมัครค่ะ คนต่อไปค่ะ

190
00:12:52,040 --> 00:12:54,880
ผมชื่อลูบี สนใจด้านการตลาด

191
00:12:55,080 --> 00:12:56,000
หรือคะ

192
00:12:57,080 --> 00:12:58,280
คุณสมบัติผมได้ไหมครับ

193
00:13:11,800 --> 00:13:12,720
สวัสดี

194
00:13:15,160 --> 00:13:16,200
ลินดา

195
00:13:16,520 --> 00:13:19,120
เหมือนเธอจะทำไม่สำเร็จอีกแล้วนะ

196
00:13:22,280 --> 00:13:23,160
ไม่เป็นไรหรอก

197
00:13:23,960 --> 00:13:24,880
ดูสิ

198
00:13:26,000 --> 00:13:27,680
ฉันทำบางอย่างเองได้แล้วนะ

199
00:13:30,920 --> 00:13:31,800
ไม่เลวใช่ไหม

200
00:13:33,040 --> 00:13:36,360
เก่งมากเลย ฉันบอกแล้ว
ว่าไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีปาฏิหาริย์

201
00:13:36,920 --> 00:13:37,760
เร็วเข้า

202
00:13:38,240 --> 00:13:40,640
บรูซ มาเริ่มออกกำลังกาย
ของวันนี้กันเถอะ

203
00:13:41,000 --> 00:13:43,600
ไม่ละ ฉันทำของวันนี้แล้ว

204
00:13:46,000 --> 00:13:47,280
เธอทำเองเหรอ

205
00:13:47,560 --> 00:13:49,960
เปล่า วันนี้ลุงจ้าวกับคิมูระมาหา

206
00:13:50,800 --> 00:13:53,760
แบลร์กับเจสซี่ ช่วยฉันออกกำลัง

207
00:13:54,000 --> 00:13:56,640
หลังจากนี้พวกเขาจะมาช่วยฉันทุกวัน

208
00:13:56,920 --> 00:13:58,640
ไม่ต้องห่วงนะลินดา

209
00:13:58,760 --> 00:13:59,640
ไม่

210
00:14:00,200 --> 00:14:02,600
นี่มันไม่ดีนะ โรงเรียนก็ปิดไปแล้ว

211
00:14:02,720 --> 00:14:05,840
พวกเขาก็ต้องห่วงเรื่องของตัวเองด้วย
เราไม่ควรรบกวนพวกเขา

212
00:14:05,920 --> 00:14:09,640
เข้าใจแล้ว
แต่ลุงจ้าวบอกว่าจะมาทุกวัน

213
00:14:09,760 --> 00:14:14,520
แถมยังบอกด้วยว่าเขาจะช่วยฉัน
บำบัดแบบแพทย์แผนจีน

214
00:14:15,080 --> 00:14:17,240
เขารู้เรื่องการแพทย์แผนจีนเหรอ

215
00:14:17,760 --> 00:14:18,720
ลืมไปแล้วเหรอ

216
00:14:18,800 --> 00:14:20,360
ช่วงที่เขาลำบากที่สุด

217
00:14:20,520 --> 00:14:22,840
เขาอยู่รอดด้วยการขายยาสมุนไพรจีน

218
00:14:22,960 --> 00:14:25,680
ยิ่งกว่านั้น เขาเป็นนักสู้อาวุโส

219
00:14:25,760 --> 00:14:28,760
เขาต้องมีวิธีฟื้นตัวจากการบาดเจ็บ
ของตัวเองอยู่แล้ว

220
00:14:29,320 --> 00:14:31,720
ถ้าลุงจ้าวใช้การแพทย์แผนจีน
ช่วยฉันรักษาตัว

221
00:14:31,800 --> 00:14:32,960
มันควรจะยิ่งดีแน่ๆ

222
00:14:34,000 --> 00:14:35,360
หนังสือพิมพ์ของวันนี้อยู่ไหน

223
00:14:35,440 --> 00:14:37,240
ฉันต้องดูหน้าหางาน

224
00:14:38,520 --> 00:14:39,560
อยู่ที่เดิมนั่นละ

225
00:14:56,360 --> 00:14:57,200
บรูซ

226
00:14:59,160 --> 00:15:00,040
อะไร

227
00:15:00,320 --> 00:15:02,160
ทำไมถึงมีเงินอยู่ตรงนี้

228
00:15:03,400 --> 00:15:04,280
ฉันไม่รู้

229
00:15:05,280 --> 00:15:08,320
ก็ฉันให้ลุงจ้าวไปแล้วนี่

230
00:15:14,000 --> 00:15:15,960
อย่างนี้นี่เอง

231
00:15:17,200 --> 00:15:21,120
พวกเขารู้สึกว่าพวกเราต้องการเงินนี่
มากกว่าพวกเขา ก็เลยให้คืนมา

232
00:15:21,480 --> 00:15:23,520
ฉันไม่เข้าใจ เราให้เงินพวกเขาไปแล้ว

233
00:15:23,600 --> 00:15:25,120
พวกเขาเอามาคืนเราทำไม

234
00:15:29,920 --> 00:15:34,360
ไม่ใช่แค่พวกเขาไม่ทิ้งเราไป
แต่ยังเอาเงินมาคืนเงียบๆ อีก

235
00:15:35,040 --> 00:15:38,120
- นี่คือความภักดีแบบจีน
- พวกเขาทำได้ยังไง

236
00:15:38,440 --> 00:15:41,000
ทุกคนต้องใช้ชีวิตต่อไปไม่ใช่เหรอ

237
00:15:41,600 --> 00:15:44,720
ตอนนี้เก็บเงินไว้ก่อนแล้วกัน
เดี๋ยวพอพวกเขามาอีกที

238
00:15:45,200 --> 00:15:46,760
ฉันจะกล่อมให้พวกเขารับไปเอง

239
00:15:51,200 --> 00:15:52,920
ฉันเข้าใจเรื่องความภักดีที่เธอว่า

240
00:15:53,480 --> 00:15:54,480
ไม่ว่ายังไง

241
00:15:55,880 --> 00:15:58,360
เราก็ต้องคืนเงินนี่ให้พวกเขา

242
00:15:58,600 --> 00:16:00,080
- ใช่
- เราต้องทำ

243
00:16:07,440 --> 00:16:08,560
ยายโง่

244
00:16:09,280 --> 00:16:10,920
เครื่องตัดหญ้ายังใช้ไม่เป็นเลยรึ

245
00:16:11,000 --> 00:16:12,480
กล้าดียังไงมาสมัครงานนี้

246
00:16:12,840 --> 00:16:14,000
ฉันจ่ายเงินเดือนให้

247
00:16:14,240 --> 00:16:15,880
แต่มาพังเครื่องตัดหญ้าฉันนี่นะ

248
00:16:16,520 --> 00:16:19,800
เครื่องนี่มันเก่าเกินไป

249
00:16:20,080 --> 00:16:23,640
หุบปากไปเลย เครื่องตัดหญ้าของฉัน
ออกแบบมาให้ใช้ได้สิบปีนะ

250
00:16:23,720 --> 00:16:25,320
ฉันเพิ่งใช้ไปเก้าปีเอง

251
00:16:25,400 --> 00:16:27,560
กล้าดียังไง
มาบอกว่าเครื่องตัดหญ้ามีปัญหา

252
00:16:27,640 --> 00:16:29,840
สติเธอต้องมีปัญหาแน่

253
00:16:29,920 --> 00:16:32,120
ออกไปเลยนะ ออกไป

254
00:16:42,200 --> 00:16:43,800
คุณคริสแมนหรือเปล่าคะ

255
00:16:52,080 --> 00:16:54,560
ต้องการอะไร
ไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังยุ่ง

256
00:16:55,560 --> 00:16:58,360
ฉันเห็นโฆษณาให้หนังสือพิมพ์
ฉันมาสมัครงานค่ะ

257
00:16:58,680 --> 00:16:59,960
ผมลงโฆษณานั่นเอง

258
00:17:00,040 --> 00:17:02,600
ผมหาแม่บ้านนะ คุณมาทำอะไร

259
00:17:03,040 --> 00:17:05,400
ฉันรู้ ฉันมาสมัครงานนั้นค่ะ

260
00:17:06,280 --> 00:17:07,360
ล้อเล่นรึเปล่า

261
00:17:07,800 --> 00:17:09,640
เปล่าค่ะ

262
00:17:09,720 --> 00:17:12,440
ฉันอยากสมัครงาน
ที่คุณลงในหนังสือพิมพ์

263
00:17:12,960 --> 00:17:16,600
ต่อให้คุณเป็นคนขาว
ผมก็จ่ายได้เท่าที่จ่ายคนอื่นนะ

264
00:17:16,880 --> 00:17:19,400
ฉันมาสมัครงานแม่บ้านค่ะ

265
00:17:19,480 --> 00:17:22,600
คุณเป็นคนขาว
ผมไม่ได้หาแม่บ้านคนขาวนะ

266
00:17:23,760 --> 00:17:24,640
ฉันรู้ค่ะ

267
00:17:26,000 --> 00:17:27,000
ฉันรู้

268
00:17:27,760 --> 00:17:30,200
คุณคริสแมน ฉันต้องการเงินจริงๆ

269
00:17:30,560 --> 00:17:31,800
ถ้าอย่างนั้นก็ได้

270
00:17:32,240 --> 00:17:34,120
- ตกลงค่ะ
- โอเค

271
00:17:35,000 --> 00:17:37,080
ถ้าคุณโอเค พรุ่งนี้ก็เริ่มงานได้เลย

272
00:17:37,360 --> 00:17:39,280
- คิดว่ายังไง
- เยี่ยมเลยค่ะ

273
00:17:39,600 --> 00:17:40,560
ไว้พรุ่งนี้เจอกันค่ะ

274
00:17:43,080 --> 00:17:44,080
ทำอะไรน่ะ

275
00:17:45,400 --> 00:17:48,200
ยังเหลืออยู่เลย ดื่มให้หมดสิ

276
00:17:49,160 --> 00:17:50,160
ดื่มเข้าไปให้หมด

277
00:17:56,920 --> 00:17:59,080
ผมนี่ไร้ประโยชน์จริงๆ
ยังทำเสื้อผ้าลุงเลอะอีก

278
00:17:59,160 --> 00:18:00,840
ไม่เป็นไร เธอรู้อะไรไหม

279
00:18:01,480 --> 00:18:03,960
ยาสมุนไพรช่วย
ให้พลังงานที่ดีในร่างกายเพิ่มขึ้น

280
00:18:05,240 --> 00:18:07,120
ถ้าอยากให้พลังดีในร่างกาย

281
00:18:07,680 --> 00:18:10,760
ไปรักษาส่วนที่บาดเจ็บของเธอละก็

282
00:18:11,320 --> 00:18:13,720
เธอก็ต้องกินยาสมุนไพรไปเรื่อยๆ

283
00:18:14,280 --> 00:18:18,920
ในเวลาเดียวกัน
ฉันคิดว่าเธอต้องเริ่มฝังเข็ม

284
00:18:20,040 --> 00:18:22,240
มันจะช่วยเปิดจุดทั้งหมดในร่างกาย

285
00:18:22,800 --> 00:18:24,880
ทำให้เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้น

286
00:18:25,480 --> 00:18:26,840
- ฝังเข็มเหรอ
- ใช่

287
00:18:27,000 --> 00:18:29,240
ไม่เห็นเคยรู้เลย
ว่าลุงคุ้นเคยกับการฝังเข็มด้วย

288
00:18:31,600 --> 00:18:34,240
ฉันไปหาหมอเป็นเพื่อนป้าเธอ
อยู่หลายปี

289
00:18:34,440 --> 00:18:36,040
เลยเรียนรู้จากการดูเอา

290
00:18:36,720 --> 00:18:39,360
แน่นอนว่าฉันเรียนด้วยตัวเองด้วย

291
00:18:40,280 --> 00:18:42,680
- อย่างนี้นี่เอง
- รู้อะไรไหม การฝังเข็มจีน...

292
00:18:43,000 --> 00:18:48,120
ไม่ใช่แค่รักษาอาการปวดหัวหรือเท้า

293
00:18:49,960 --> 00:18:52,840
แต่ยังช่วยรักษาผ่านความสัมพันธ์

294
00:18:53,200 --> 00:18:55,920
ระหว่างร่างกาย
กับสิ่งแวดล้อมภายนอกด้วย

295
00:18:56,240 --> 00:18:58,960
นี่เป็นเพียงแนวคิดของทั้งร่างกาย

296
00:19:01,080 --> 00:19:02,480
แนวคิดของทั้งร่างกายเหรอ

297
00:19:03,120 --> 00:19:03,960
ใช่

298
00:19:04,200 --> 00:19:07,120
ที่จริงแนวคิดของทั้งร่างกาย
ก็จำเป็นในศิลปะการต่อสู้ด้วย

299
00:19:08,280 --> 00:19:11,280
ยกตัวอย่างเช่น
ระหว่างการโจมตีและป้องกัน

300
00:19:11,920 --> 00:19:14,400
การคงการประสานกัน
ของทั้งร่างกายเป็นสิ่งสำคัญมาก

301
00:19:14,480 --> 00:19:16,560
ในการฝึกหวิงชุนให้สำเร็จ

302
00:19:16,720 --> 00:19:18,400
บ้าเรื่องศิลปะการต่อสู้จริงๆ เลยนะ

303
00:19:18,520 --> 00:19:20,720
ทุกอย่างเกี่ยวข้อง
กับศิลปะการต่อสู้ของเธอ

304
00:19:21,560 --> 00:19:25,280
ก็ได้ งั้นผมจะฟังทฤษฎีของลุง
เรื่องยาจีนแล้วกัน

305
00:19:25,520 --> 00:19:26,520
- มาคุยกันเถอะ
- ตกลง

306
00:19:27,240 --> 00:19:28,120
เอาเลยครับ

307
00:19:29,000 --> 00:19:30,560
สูตรของยาจีน

308
00:19:30,800 --> 00:19:32,440
"จุดฝังเข็มเลี่ยเชวียนั้นควบคุมหัว

309
00:19:33,440 --> 00:19:35,520
เหว่ยจงควบคุมหลังและเอว"

310
00:19:35,840 --> 00:19:37,760
ฉันจะฝังเข็มที่จุดเหว่ยจงก่อนนะ

311
00:19:46,920 --> 00:19:47,960
รู้สึกอะไรไหม

312
00:19:56,440 --> 00:19:57,560
รู้สึกไหม

313
00:20:00,040 --> 00:20:01,000
ลุงจ้าว

314
00:20:01,200 --> 00:20:02,080
ดูเหมือนว่า...

315
00:20:02,840 --> 00:20:04,640
ตอนนี้จุดในร่างเธออุดตันอย่างหนัก

316
00:20:11,600 --> 00:20:14,000
ผมไร้ประโยชน์แล้วจริงๆ เหรอ

317
00:20:14,400 --> 00:20:15,800
คิดอะไรอยู่บรูซ

318
00:20:17,360 --> 00:20:18,760
ผมจำการแข่งขันครั้งหนึ่งได้

319
00:20:19,360 --> 00:20:20,272
ว่ายังไงนะ

320
00:20:21,360 --> 00:20:22,320
ผมเพิ่งนึกได้ว่า

321
00:20:22,960 --> 00:20:26,600
ศิลปะการต่อสู้จีน
มีข้อเสียเปรียบในการแข่งขันจริง

322
00:20:27,640 --> 00:20:30,120
ยกตัวอย่างเช่น เหิงขวนที่ลุงสอนผม

323
00:20:30,760 --> 00:20:32,640
แล้วก็หวิงชุน ที่อาจารย์ยิปสอน

324
00:20:33,360 --> 00:20:35,600
ต่างก็มีระยะห่าง
เมื่อเทียบกับการต่อสู้จริง

325
00:20:37,320 --> 00:20:39,240
ประเด็นน่าสนใจดีนี่

326
00:20:39,760 --> 00:20:41,880
ผมคิดว่าในศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิม

327
00:20:42,200 --> 00:20:44,880
การเคลื่อนไหวและรูปแบบ
มันเก่าเกินไปแล้ว

328
00:20:46,120 --> 00:20:47,240
โดยไม่มีการปรับปรุง

329
00:20:49,880 --> 00:20:50,920
ผมต้อง...

330
00:20:52,400 --> 00:20:53,920
ผมต้องทำให้แก้วว่าง

331
00:20:54,520 --> 00:20:56,760
เพื่อจะเติมเต็มมันอีกครั้ง

332
00:20:57,640 --> 00:20:58,960
นั่นคือสิ่งที่ผมคิดอยู่

333
00:20:59,320 --> 00:21:02,760
ทำแก้วให้ว่างแล้วเติมใหม่

334
00:21:06,640 --> 00:21:07,960
เธอนี่เจ้าปรัชญาจริงๆ

335
00:21:09,600 --> 00:21:13,840
หลังๆ นี่
ผมไม่ค่อยได้ขยับตัวเท่าไร

336
00:21:14,360 --> 00:21:16,880
เลยมีเวลาคิดเกี่ยวกับปัญหาพวกนี้

337
00:21:17,400 --> 00:21:18,880
แล้วก็ทฤษฎีศิลปะการต่อสู้

338
00:21:19,560 --> 00:21:20,800
ผมใช้เวลา...

339
00:21:22,200 --> 00:21:24,160
ในการทำแก้วของตัวเองให้ว่าง

340
00:21:25,080 --> 00:21:27,680
ผมเชื่อว่าผมจะได้เติมเต็ม
สิ่งที่ต้องการให้มัน

341
00:21:29,280 --> 00:21:32,120
ฉันดีใจมากนะที่เธอคิดได้แบบนี้

342
00:21:34,240 --> 00:21:36,480
ผมอยู่ไปวันๆ โดยไม่ทำอะไร
ไม่ได้หรอก

343
00:21:38,560 --> 00:21:40,200
จริงๆ แล้วตั้งแต่

344
00:21:40,440 --> 00:21:42,520
ที่เธอประลอง
กับเจ้าตัวแสบผิวเหลืองนั่น

345
00:21:42,640 --> 00:21:43,520
ฉันก็สังเกตเห็นว่า

346
00:21:44,040 --> 00:21:47,160
เธอเริ่มที่จะกำจัดรูปแบบ
ของหวิงชุนทิ้งไปอย่างช้าๆ

347
00:21:48,800 --> 00:21:49,960
ฉันอาจควรพูดว่า...

348
00:21:51,080 --> 00:21:54,640
เธอพัฒนาพื้นฐานโครงสร้าง
ศิลปะการต่อสู้ของตัวเองแล้ว

349
00:21:57,200 --> 00:21:59,520
แต่ตอนนี้ผมยืนยังไม่ได้เลย

350
00:22:01,600 --> 00:22:02,760
ลุงจ้าวครับ

351
00:22:03,080 --> 00:22:04,760
ช่วยเอากระดาษกับปากกาให้ผมหน่อย

352
00:22:05,000 --> 00:22:07,400
ผมอยากบันทึกความคิดพวกนี้เอาไว้

353
00:22:14,840 --> 00:22:15,720
ได้

354
00:22:17,480 --> 00:22:19,280
บอกมาสิ ฉันจะเขียนให้

355
00:22:23,320 --> 00:22:26,080
ตอนนี้ผมทำอะไรก็ไม่ได้

356
00:22:28,840 --> 00:22:30,120
แล้วก็ไม่มีอะไรจะพูดด้วย

357
00:22:33,040 --> 00:22:34,000
อย่าพูดอย่างนั้นสิ

358
00:22:35,360 --> 00:22:37,600
บอกสิ่งที่เธอคิดมาเถอะ

359
00:23:07,000 --> 00:23:08,040
ทำงานให้เสร็จ

360
00:23:12,240 --> 00:23:13,880
เธอทำงานให้เสร็จวันนี้ได้

361
00:23:15,480 --> 00:23:17,920
ไม่ นี่ได้เวลาฉันเลิกงานแล้ว

362
00:23:18,520 --> 00:23:20,360
แม่บ้านเอเชียคนนั้นทำงานถึงหกโมงนะ

363
00:23:22,200 --> 00:23:25,240
ฉันไม่ใช่เธอ ฉันรู้ว่าฉันต้องทำงาน
กี่ชั่วโมงในแต่ละวัน

364
00:23:25,760 --> 00:23:28,840
เดี๋ยวฉันจะมาทำต่อพรุ่งนี้
ไว้เจอกันค่ะ

365
00:23:29,240 --> 00:23:30,720
พรุ่งนี้ก็ได้

366
00:23:40,400 --> 00:23:41,320
บรูซ

367
00:23:47,080 --> 00:23:48,520
บรูซ ที่รัก

368
00:23:49,400 --> 00:23:51,040
ลินดา

369
00:23:51,400 --> 00:23:53,560
ลุงจ้าว คุณมา

370
00:23:54,000 --> 00:23:56,000
นี่มันกลิ่นอะไร พวกคุณทำอาหารเหรอ

371
00:23:56,080 --> 00:23:57,440
ไม่ใช่หรอก

372
00:23:57,720 --> 00:23:59,120
เราต้มยากัน

373
00:24:07,120 --> 00:24:08,440
นี่คือยาเหรอ

374
00:24:08,760 --> 00:24:10,960
ทำไมถึงมีซากคางคกอยู่ด้วยล่ะ

375
00:24:11,680 --> 00:24:12,760
น่ากลัวจังเลย

376
00:24:13,880 --> 00:24:14,800
พระเจ้า

377
00:24:15,040 --> 00:24:17,880
ไม่ใช่คางคกหรอก ตุ๊กแกต่างหาก

378
00:24:19,880 --> 00:24:20,880
มีอะไรกัน

379
00:24:21,040 --> 00:24:21,880
บรูซ

380
00:24:22,120 --> 00:24:24,240
เธอดื่มของน่ากลัวนั่น
เข้าไปได้ยังไง

381
00:24:25,480 --> 00:24:26,680
อย่ากังวลไปเลยลินดา

382
00:24:26,760 --> 00:24:29,600
มันเป็นยาสมุนไพร
ที่ลุงจ้าวใช้รักษาอาการบาดเจ็บฉัน

383
00:24:30,000 --> 00:24:31,240
ฉันเรียนแพทย์มา

384
00:24:31,360 --> 00:24:34,160
ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องตุ๊กแกเลย

385
00:24:35,000 --> 00:24:38,600
กิ่งไม้รากไม้พวกนี้
จะเป็นยาได้ยังไง

386
00:24:40,520 --> 00:24:43,200
บรูซ เหมือนว่าเธอ
ต้องอธิบายเรื่องยาสมุนไพรจีน

387
00:24:43,280 --> 00:24:45,440
ให้ภรรยาเธอฟังหน่อยนะ

388
00:24:47,400 --> 00:24:50,200
ราตรีสวัสดิ์นะลินดา ฉันต้องไปแล้ว

389
00:24:51,600 --> 00:24:52,920
ฉันไปก่อนนะบรูซ

390
00:24:56,400 --> 00:24:57,840
ลุงจ้าว รอก่อนค่ะ

391
00:25:01,600 --> 00:25:03,640
ลุงจ้าว ต้องเอาเงินนี่คืนไป

392
00:25:03,720 --> 00:25:05,200
บรูซไม่ยอมรับมันแน่ๆ

393
00:25:06,240 --> 00:25:07,160
ลินดา

394
00:25:08,880 --> 00:25:11,120
พวกเธอต้องการเงินมากกว่าฉัน

395
00:25:11,360 --> 00:25:13,360
จริงๆ นะ เงินนี่...

396
00:25:14,600 --> 00:25:16,560
เจสซี่ แบลร์ แล้วก็คิมูระ

397
00:25:17,120 --> 00:25:20,880
จะไม่ขอเงินจากบรูซในตอนนี้ เธอ...

398
00:25:21,280 --> 00:25:22,880
เงินนี่เป็นของพวกคุณ

399
00:25:22,960 --> 00:25:25,880
ถ้าไม่รับมันไว้
แล้วพวกคุณจะทำยังไง

400
00:25:26,040 --> 00:25:27,640
พวกคุณไม่มีรายได้

401
00:25:28,080 --> 00:25:29,360
ไม่ต้องห่วงไปลินดา

402
00:25:29,480 --> 00:25:31,400
พวกเรามีแผนอยู่แล้ว

403
00:25:33,400 --> 00:25:35,200
อีกไม่นานแบลร์ก็จะกลับไปเรียน

404
00:25:36,400 --> 00:25:41,640
เจสซี่เพิ่งได้งานส่งของ

405
00:25:42,080 --> 00:25:43,920
ตอนนี้ที่สำคัญที่สุด

406
00:25:44,160 --> 00:25:47,040
คือเธอต้องดูแลบรูซให้ดี

407
00:25:47,160 --> 00:25:50,320
ให้เขากินยาให้ตรงเวลา
อีกอย่างวันนี้

408
00:25:50,760 --> 00:25:52,200
เราเริ่มรักษาด้วยการฝังเข็มแล้ว

409
00:25:52,280 --> 00:25:54,040
เดี๋ยวเขาก็หาย ราตรีสวัสดิ์นะ

410
00:26:08,400 --> 00:26:09,680
หางานได้รึยัง

411
00:26:10,880 --> 00:26:14,360
ได้แล้ว ฉันกำลังจะบอกพอดีเลย

412
00:26:16,880 --> 00:26:17,960
เป็นงานแบบไหน

413
00:26:21,080 --> 00:26:22,640
เป็นพนักงาน...

414
00:26:23,480 --> 00:26:25,840
ในบริษัทโฆษณาขนาดกลางๆ

415
00:26:28,240 --> 00:26:29,200
ดีแล้วนี่

416
00:26:38,560 --> 00:26:40,520
ลินดา เธอดูเหนื่อยมากนะ

417
00:26:40,760 --> 00:26:43,680
อย่าทำข้าวเย็นเลย สั่งมากินเถอะ

418
00:26:44,440 --> 00:26:47,160
บรูซ ฉันไม่ชอบกลิ่นในห้องนี้เลย

419
00:26:47,960 --> 00:26:50,720
ฉันก็เหมือนกัน แต่ทำอะไรไม่ได้

420
00:26:51,440 --> 00:26:53,200
โทรสั่งอาหารเถอะ

421
00:26:53,920 --> 00:26:54,920
โอเค

422
00:27:57,120 --> 00:27:58,280
คุณคริสแมน

423
00:27:59,000 --> 00:28:01,520
เครื่องตัดหญ้าเก่าๆ ของคุณ
มันไม่ทำงานอีกแล้ว

424
00:28:01,640 --> 00:28:02,760
ฉันทำงานไม่ได้นะ

425
00:28:03,320 --> 00:28:05,000
เก่าๆ อย่างนั้นเหรอ

426
00:28:05,120 --> 00:28:06,320
โง่รึเปล่า

427
00:28:06,480 --> 00:28:07,720
เธอใช้ไม่ถูกวิธีละสิ

428
00:28:07,800 --> 00:28:09,880
ถ้ายังหาข้ออ้างอู้งานแบบนี้ละก็

429
00:28:09,960 --> 00:28:12,640
ฉันจะตัดเงินเดือนเธอ
ต่อให้เธอเป็นคนขาวก็เถอะ

430
00:28:12,720 --> 00:28:15,680
เครื่องตัดหญ้านี่
ออกแบบให้อยู่ได้สิบปี

431
00:28:15,760 --> 00:28:18,080
มันถูกใช้มาแล้วมากกว่าเก้าปี

432
00:28:18,440 --> 00:28:19,600
ไม่เรียกว่าเก่าเหรอคะ

433
00:28:20,400 --> 00:28:22,120
ใช่ แต่ต่อให้มันเก่า

434
00:28:22,240 --> 00:28:24,720
แต่ชิ้นส่วนของมันยังอยู่ในสภาพดี

435
00:28:25,160 --> 00:28:26,960
ฉันไล่ผู้หญิงเอเชียโง่ๆ ออกไป

436
00:28:27,080 --> 00:28:28,520
ฉันคาดหวังกับเธอไว้สูง

437
00:28:28,600 --> 00:28:31,440
แต่เธอนี่น่าผิดหวังยิ่งกว่าเสียอีก
จะไปไหนก็ไป

438
00:28:33,680 --> 00:28:34,880
คุณจะไล่ฉันออกเหรอ

439
00:28:35,080 --> 00:28:36,720
อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะ

440
00:28:37,800 --> 00:28:38,720
ก็ได้

441
00:28:38,960 --> 00:28:40,920
ฉันจะเอาสัญญาของเรา

442
00:28:41,200 --> 00:28:43,000
ไปที่สหภาพแรงงาน ไม่ก็สมาคมสตรี

443
00:28:43,120 --> 00:28:45,240
พวกเขาจะได้บอกคุณ
เรื่องการให้เกียรติผู้หญิง

444
00:28:45,320 --> 00:28:47,760
ที่มีเกียรติ
และคุณธรรมระดับเดียวกับคุณ

445
00:28:48,320 --> 00:28:51,160
ถ้าเราอยู่ระดับเดียวกัน
เธอคงไม่ต้องทำงานแบบนี้หรอก

446
00:29:09,440 --> 00:29:11,520
ทำไมเปิดเครื่องไม่บอกก่อน

447
00:29:11,600 --> 00:29:14,440
- จะไปรู้ได้ยังไงว่ามือเธอวางอยู่
- คุณเห็นแน่นอน

448
00:29:14,520 --> 00:29:16,320
คุณจงใจทำแบบนี้

449
00:29:16,400 --> 00:29:18,560
- นี่ขู่กันเหรอ
- ขอเตือนนะ

450
00:29:18,680 --> 00:29:21,400
- อย่ามาแตะฉันนะ ไม่อย่างนั้น...
- ไหนดูซิจะทำอะไรได้

451
00:29:26,400 --> 00:29:29,640
ผู้หญิงแบบนี้เกิดมาเพิ่งเคยเจอ

452
00:29:29,760 --> 00:29:30,880
เดี๋ยวจะแสดงให้เห็นเอง

453
00:29:31,000 --> 00:29:32,560
โอเค ขอโทษๆ

454
00:29:32,920 --> 00:29:35,240
ขอโทษที่ประมาท ทำให้นิ้วเธอเจ็บ

455
00:29:35,400 --> 00:29:36,480
ฉันไม่ได้ตั้งใจ

456
00:29:42,640 --> 00:29:43,560
เดี๋ยว

457
00:29:43,800 --> 00:29:45,600
ก่อนจะไปก็มาเอาเงินก่อนสิ

458
00:29:46,120 --> 00:29:47,680
ฟังนะ ไอ้สารเลว

459
00:29:47,760 --> 00:29:48,720
เราตกลงกันแล้ว

460
00:29:48,800 --> 00:29:52,200
ฉันจะทำงานหนึ่งเดือนก่อนที่คุณ
จะไล่ฉันออกได้ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่

461
00:29:52,400 --> 00:29:56,240
ฉันจะเอาบิลค่ารักษามาให้
แต่คุณต้องซื้อเครื่องตัดหญ้าใหม่

462
00:30:48,120 --> 00:30:49,080
บรูซ

463
00:30:50,080 --> 00:30:51,280
ดื่มอะไรอยู่

464
00:30:53,320 --> 00:30:54,400
ดื่มยา

465
00:30:54,600 --> 00:30:55,440
ยาเหรอ

466
00:30:55,800 --> 00:30:57,400
จะบอกความลับอะไรให้นะ

467
00:30:57,560 --> 00:30:58,480
ความลับเหรอ

468
00:30:59,040 --> 00:30:59,920
รู้ไหม...

469
00:31:00,720 --> 00:31:03,120
ผมทำน้ำผักนี่เอง

470
00:31:03,720 --> 00:31:05,640
ดูสิ คิดว่าเป็นยังไง

471
00:31:06,320 --> 00:31:07,440
ลุงบอกไม่ใช่หรือว่า...

472
00:31:07,720 --> 00:31:09,720
การย่อยผมมันช้าเพราะนั่งตลอดเวลา

473
00:31:09,800 --> 00:31:12,280
และผมควรกินผักให้เยอะขึ้น
ด้วยสิ่งนี้

474
00:31:12,760 --> 00:31:16,080
คุณค่าทางโภชนาการจากผักจะยังอยู่

475
00:31:16,640 --> 00:31:18,680
ลินดากับผมสั่งซื้อกินตลอด

476
00:31:19,000 --> 00:31:20,760
เรากินผักไม่พอ

477
00:31:21,600 --> 00:31:24,920
ผมเลยปั่นน้ำผักกินไปกับยา

478
00:31:25,000 --> 00:31:27,520
แถมยาก็รสชาติดีขึ้นนิดหน่อยด้วย

479
00:31:28,800 --> 00:31:29,800
สร้างสรรค์จริงๆ เลย

480
00:31:32,480 --> 00:31:34,520
ขนาดอยู่บ้านคนเดียวก็ยังไม่อยู่เฉย

481
00:31:34,880 --> 00:31:36,600
คิดอะไรออกมาได้เรื่อยๆ

482
00:31:37,440 --> 00:31:39,240
โอเค ได้เวลากายภาพบำบัดแล้ว

483
00:31:40,080 --> 00:31:41,000
โอเค

484
00:32:03,640 --> 00:32:04,960
ลินดา เธอกลับมาแล้ว

485
00:32:07,760 --> 00:32:09,720
พอดีต้องทำเอกสารให้เสร็จ

486
00:32:10,360 --> 00:32:12,040
ก็เลยมาช้าหน่อย

487
00:32:12,880 --> 00:32:13,840
เป็นยังไงบ้าง

488
00:32:17,720 --> 00:32:18,840
ลุงจ้าวมารึเปล่า

489
00:32:19,680 --> 00:32:22,600
มาสิ เขาช่วยฉันทำกายภาพบำบัด

490
00:32:22,880 --> 00:32:24,960
แล้วก็นวดกับฝังเข็มด้วย

491
00:32:26,920 --> 00:32:28,600
ทำไมไม่ชวนเขาอยู่กินข้าวด้วยกันล่ะ

492
00:32:29,120 --> 00:32:30,360
เขาไม่ชอบอาหารซื้อกลับบ้าน

493
00:32:30,560 --> 00:32:33,440
ตอนเขามาอเมริกาใหม่ๆ
เขาสั่งกินตลอดเลย

494
00:32:34,200 --> 00:32:36,120
ตอนนี้เลยเบื่อ
ขนาดไม่อยากได้ยินด้วยซ้ำ

495
00:32:36,200 --> 00:32:38,080
เหมือนที่ฉันรู้สึก
กับการกินยานั่นแหละ

496
00:32:38,920 --> 00:32:39,840
ฉันก็ด้วย

497
00:32:40,120 --> 00:32:40,960
ใช่

498
00:32:42,000 --> 00:32:42,920
เข้าบ้านกันเถอะ

499
00:33:09,920 --> 00:33:10,880
บรูซ

500
00:33:11,880 --> 00:33:12,800
ว่ายังไง

501
00:33:13,440 --> 00:33:14,640
เธอทำอาหารรึเปล่า

502
00:33:14,880 --> 00:33:15,720
เปล่านี่

503
00:33:16,640 --> 00:33:20,200
แล้วผักที่ฉันซื้อมาล่ะ

504
00:33:20,520 --> 00:33:21,520
ฉันกินไปแล้ว

505
00:33:23,280 --> 00:33:25,360
เธอกินทุกอย่าง
โดยที่ไม่ปรุงเลยเหรอ

506
00:33:26,280 --> 00:33:30,400
ฉันสั่งอาหารแล้วก็ทำน้ำผัก

507
00:33:30,720 --> 00:33:32,720
ชีวิตของเรามันช่างสวยงาม

508
00:33:35,360 --> 00:33:37,480
พระเจ้า เธอทำอะไรลงไปนี่

509
00:33:37,600 --> 00:33:39,840
นี่มันเครื่องซักผ้า
ไม่ใช่เครื่องปั่นน้ำผักนะ

510
00:33:40,560 --> 00:33:41,560
ตายแล้ว

511
00:33:41,760 --> 00:33:44,360
ฉันเพิ่งใส่เสื้อผ้าสกปรกลงไปเองนะ

512
00:33:44,720 --> 00:33:45,640
อะไรนะ

513
00:33:45,920 --> 00:33:47,320
ลินดาที่รัก

514
00:33:48,320 --> 00:33:49,760
ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป

515
00:33:50,160 --> 00:33:52,960
เธอทำลายอาหารฉันหมดเลย

516
00:33:56,560 --> 00:33:57,680
อาหารสั่งมาแล้ว

517
00:34:00,680 --> 00:34:02,240
อาหารสั่งๆ

518
00:34:03,400 --> 00:34:04,440
ให้ตายสิ

519
00:34:05,680 --> 00:34:07,040
ฉันเกลียดอาหารสั่ง

520
00:34:13,320 --> 00:34:15,840
พิซซ่า ฉันเบื่อจะแย่แล้ว

521
00:34:18,960 --> 00:34:20,480
นิ้วเธอเป็นอะไร

522
00:34:21,160 --> 00:34:23,160
ไม่มีอะไร ฉันไม่ระวังเอง

523
00:34:23,600 --> 00:34:25,000
บอกฉันมาว่าเกิดอะไรขึ้น

524
00:34:25,840 --> 00:34:28,080
ฉันก็แค่พยายามใช้ท่าที่เธอสอน

525
00:34:28,200 --> 00:34:31,320
ทุ่มคนบ้าๆ ลงบนสนามหญ้า
ของบ้านเขาเอง

526
00:34:31,840 --> 00:34:32,720
คนบ้าๆ รึ

527
00:34:32,840 --> 00:34:33,960
เธอสู้กับเขาเหรอ

528
00:34:34,080 --> 00:34:36,080
จะเรียกว่าสู้ไม่ได้
มันเป็นการป้องกันตัว

529
00:34:39,160 --> 00:34:40,040
ลินดา

530
00:34:40,600 --> 00:34:42,120
เธอทำอะไรกันแน่

531
00:34:43,760 --> 00:34:46,520
วันก่อน... ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ

532
00:34:46,600 --> 00:34:48,520
ฉันเป็นเสมียนบริษัทโฆษณา

533
00:34:48,640 --> 00:34:50,000
พอแล้ว อย่าโกหกฉันอีกเลย

534
00:34:50,680 --> 00:34:52,360
ถ้าเธอเป็นเสมียนบริษัทโฆษณา

535
00:34:52,560 --> 00:34:55,760
เธอจะทุ่มผู้ชายลงบนสนามหญ้า
บ้านเขาได้ยังไง

536
00:34:57,080 --> 00:34:59,720
ลินดา เธอปิดบังอะไรฉันรึเปล่า

537
00:35:00,360 --> 00:35:03,320
ไม่ บรูซ ฉันเปล่า

538
00:35:08,320 --> 00:35:10,920
ฉันเป็นสามีเธอ
ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้ความจริงนะ

539
00:35:11,200 --> 00:35:13,360
ฉันไม่ได้อยากปิดบังอะไรเธอ ฉัน...

540
00:35:14,520 --> 00:35:17,040
ฉันแค่หางานดีๆ ไม่ได้

541
00:35:17,120 --> 00:35:18,640
แต่ก็ยังเจออยู่งานหนึ่ง

542
00:35:19,920 --> 00:35:22,760
บอกฉันมา ลินดา เธอเจองานแบบไหน

543
00:35:24,120 --> 00:35:25,120
แม่บ้าน

544
00:35:25,800 --> 00:35:27,480
- อะไรนะ
- ก็แค่ชั่วคราว

545
00:35:27,600 --> 00:35:30,920
งั้นบอกฉันมา นิ้วเธอไปโดนอะไรมา

546
00:35:31,200 --> 00:35:33,960
ฉันไม่ระวังตอนใช้เครื่องตัดหญ้า

547
00:35:34,120 --> 00:35:36,600
พระเจ้า เธอทำงานแม่บ้าน
แล้วยังเจ็บตัวอีก

548
00:35:42,080 --> 00:35:43,000
บรูซ

549
00:35:43,760 --> 00:35:46,440
มันไม่แย่อย่างที่คิดหรอกนะ

550
00:35:47,160 --> 00:35:49,560
ลินดา ฟังฉันนะ

551
00:35:49,960 --> 00:35:52,320
เธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่
ที่แต่งงานกับฉัน

552
00:35:53,680 --> 00:35:57,440
เธอควรกลับไปซีแอตเทิล
กลับไปหาแม่ของเธอ

553
00:35:58,520 --> 00:36:01,280
ลินดา ฉันยอมให้เธอทำงาน
แบบนั้นไม่ได้

554
00:36:01,560 --> 00:36:02,480
บรูซ

555
00:36:04,000 --> 00:36:04,960
ไม่

556
00:36:05,920 --> 00:36:08,400
ที่เธอต้องทำตอนนี้คือลาออกเสีย

557
00:36:09,440 --> 00:36:12,240
บรูซ มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นจริงๆ

558
00:36:12,360 --> 00:36:13,440
ฉันนี่มันบาปจริงๆ

559
00:36:13,800 --> 00:36:15,320
ฉันมันคนไร้ประโยชน์

560
00:36:15,960 --> 00:36:19,480
ภรรยาฉันทำงานแม่บ้าน แถมมือยังเจ็บ

561
00:36:19,600 --> 00:36:21,440
ฉันเป็นผู้ชายแบบไหนกัน

562
00:36:22,480 --> 00:36:24,200
- บรูซ
- ฉันไม่ใช่ลูกผู้ชาย

563
00:36:24,320 --> 00:36:26,480
- ลินดา ฉันติดค้างเธอเหลือเกิน
- พอเถอะ

564
00:36:26,600 --> 00:36:29,800
ฉันภูมิใจที่มีสามีอย่างเธอนะ

565
00:36:30,200 --> 00:36:32,160
เราต้องผ่าน
ช่วงเวลาลำบากนี่ไปด้วยกัน

566
00:36:32,400 --> 00:36:33,720
ดังนั้นฉันต้องทำงาน

567
00:36:34,080 --> 00:36:36,000
เธอกำลังทรมานเพราะอาการบาดเจ็บ

568
00:36:36,200 --> 00:36:38,280
ฉันเชื่อว่าทั้งหมดนี่มันแค่ชั่วคราว

569
00:36:39,480 --> 00:36:42,520
เธอต้องออกจากงานนั้นเดี๋ยวนี้

570
00:36:43,280 --> 00:36:46,360
อย่างน้อยฉันต้องได้เงินเดือน

571
00:36:47,360 --> 00:36:49,280
- มันก็แค่ชั่วคราว
- ก็ได้

572
00:36:50,080 --> 00:36:51,040
ฉันจะฟังเธอ

573
00:36:51,760 --> 00:36:52,720
โอเค

574
00:37:07,920 --> 00:37:09,520
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดี

575
00:37:11,440 --> 00:37:12,680
คุณซื้อเครื่องใหม่มาเหรอ

576
00:37:14,880 --> 00:37:16,600
นี่สำหรับคุณค่ะ

577
00:37:21,600 --> 00:37:23,360
ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจ่ายคืนให้

578
00:37:23,800 --> 00:37:26,120
ดี อย่างน้อยคุณก็เข้าใจกฎหมาย

579
00:37:26,240 --> 00:37:27,360
ฉันก็แค่โชคร้าย

580
00:37:35,200 --> 00:37:36,720
- เดี๋ยวฉันทำเอง
- โอเค

581
00:37:38,400 --> 00:37:39,360
โอเคค่ะ

582
00:38:32,480 --> 00:38:35,800
บรูซ อย่าซึมเศร้าตลอดเวลาสิ

583
00:38:37,160 --> 00:38:38,200
บรูซ

584
00:38:38,760 --> 00:38:40,160
เธอต้องสัญญากับฉันนะ

585
00:38:41,760 --> 00:38:43,720
ได้สิ

586
00:38:43,840 --> 00:38:46,440
เธอเองก็ควรสัญญากับฉันไม่ใช่เหรอ

587
00:38:47,600 --> 00:38:49,160
อะไรล่ะ บอกมาสิ

588
00:38:49,520 --> 00:38:50,680
ฉันกำลังคิด...

589
00:38:51,040 --> 00:38:54,800
จริงๆ ตอนนี้เรา
มีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำนะ

590
00:38:55,560 --> 00:38:56,400
เรื่องอะไร

591
00:38:57,880 --> 00:39:01,640
เราควรบันทึกเทคนิคกังฟูของเธอ
และทฤษฎีศิลปะการต่อสู้

592
00:39:01,760 --> 00:39:04,640
ด้วยสติปัญญาของเธอ
บวกกับชื่อบรูซ ลี

593
00:39:04,720 --> 00:39:07,640
ฉันรับรองว่าสำนักพิมพ์ไหน
ก็ต้องอยากพิมพ์หนังสือให้เธอแน่

594
00:39:08,880 --> 00:39:11,040
เธอกำลังบอกว่า
ฉันควรเขียนหนังสืออย่างนั้นเหรอ

595
00:39:11,120 --> 00:39:11,960
ใช่เลย

596
00:39:12,440 --> 00:39:14,320
มันต้องเยี่ยมมากแน่

597
00:39:15,080 --> 00:39:16,640
โอเค มาทำกันเลย เยี่ยม

598
00:39:16,720 --> 00:39:19,120
- โอเค
- เอาเลย

599
00:39:22,600 --> 00:39:23,600
ทำมันกันเถอะ

600
00:39:23,720 --> 00:39:24,640
ได้เลย

601
00:39:27,880 --> 00:39:29,480
บรูซ ทำอะไรน่ะ

602
00:39:30,840 --> 00:39:34,760
ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบพิซซ่า
ฉันเลยสั่งอย่างอื่นแทน

603
00:39:37,520 --> 00:39:38,600
เธอนี่น่ารักจริงๆ

604
00:39:50,080 --> 00:39:54,440
การเรียนกังฟู
จะส่งผลต่อจิตใจและรูปแบบชีวิตเรา

605
00:39:56,320 --> 00:39:58,920
การฝึกด้วยรูปแบบเฉพาะ
และการใช้เทคนิค...

606
00:39:59,360 --> 00:40:03,360
แม้จะผ่านถึงระดับสูงสุด
ก็ยังขาดพื้นที่ในการเติบโต

607
00:40:04,480 --> 00:40:06,320
การทำตามแบบอย่างดั้งเดิม

608
00:40:07,120 --> 00:40:09,120
ก็ช่วยแค่เพียงให้เข้าใจรูปแบบเก่า

609
00:40:10,800 --> 00:40:12,360
ในการฝึกศิลปะการต่อสู้

610
00:40:13,160 --> 00:40:15,920
จงอย่าถูกจำกัดด้วยรูปแบบ
หรือธรรมเนียมใดๆ

611
00:40:16,720 --> 00:40:18,720
แก่นแท้ของศิลปะการต่อสู้คืออิสระ

612
00:40:22,080 --> 00:40:23,360
ฉันพิมพ์แล้ว ต่อได้เลย

613
00:40:25,200 --> 00:40:27,680
ความรู้สึกทางกายภาพมีดังนี้ หนึ่ง

614
00:40:28,800 --> 00:40:31,440
ก่อน หลัง และระหว่างการโจมตี

615
00:40:31,560 --> 00:40:33,480
คิดถึงการรักษาสมดุล ในกรณี...

616
00:40:34,120 --> 00:40:35,600
ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน

617
00:40:36,600 --> 00:40:40,560
สอง ในขั้นตอนการโจมตีตั้งแต่ต้นจนจบ

618
00:40:41,000 --> 00:40:44,800
ต้องคอยป้องกันตัวอยู่เสมอ

619
00:40:45,480 --> 00:40:48,280
สุดท้าย เรียนรู้และสำรวจ

620
00:40:48,480 --> 00:40:51,000
ว่าจะฝ่าแนวป้องกัน
ของคู่ต่อสู้ไปได้อย่างไร

621
00:40:51,480 --> 00:40:53,960
และค่อยๆ เข้าไปอย่างแยบยล

622
00:40:54,360 --> 00:40:57,520
สู่วงขอบเขตการโจมตีของคู่ต่อสู้

623
00:40:58,400 --> 00:41:02,000
เพื่อจำกัดและสกัดกั้นความยืดหยุ่น
ในการเคลื่อนไหวของเขา

624
00:41:02,880 --> 00:41:05,040
เพื่อที่จะโจมตีให้รุนแรงที่สุด

625
00:41:07,160 --> 00:41:08,400
โอเค พิมพ์ไว้หมดแล้ว

626
00:41:09,120 --> 00:41:12,560
ทีนี้ก็เรื่อง
ความรู้สึกทางจิตใจระหว่างต่อสู้

627
00:41:13,680 --> 00:41:16,280
ความรู้สึกทางจิตใจนั้นก็มี...

628
00:41:17,080 --> 00:41:18,000
หนึ่ง

629
00:41:19,320 --> 00:41:21,680
ฝึกความต้องการในการโจมตีเป้าหมาย

630
00:41:23,360 --> 00:41:25,400
และเพิ่มพูนความมุ่งมั่นในการต่อสู้

631
00:41:26,160 --> 00:41:29,200
สอง มีความเชื่อในการเอาชนะคู่ต่อสู้

632
00:41:30,360 --> 00:41:34,680
สาม คิดเรื่องพลังว่าเพียงพอหรือไม่

633
00:41:35,840 --> 00:41:40,840
สี่ ควบคุมการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน
ในการโจมตีหรือป้องกันอย่างเฉียบคม