1
00:02:03,680 --> 00:02:04,720
เธอชื่ออะไรเหรอ

2
00:02:06,240 --> 00:02:07,240
ลินดา

3
00:02:11,640 --> 00:02:12,960
เธอสวยมากสิ ใช่ไหม

4
00:02:14,400 --> 00:02:15,400
ใช่

5
00:02:16,520 --> 00:02:19,000
เสี่ยวหมาน วันนี้จะไม่มีใคร
มารบกวนเธอ

6
00:02:20,560 --> 00:02:21,640
ไปนอนเสีย

7
00:02:24,640 --> 00:02:25,760
นายไม่ไปได้ไหม

8
00:02:27,280 --> 00:02:29,520
นายสัญญาแล้วว่าจะปกป้องฉัน
นายทิ้งฉันไปไม่ได้นะ

9
00:02:34,720 --> 00:02:37,880
ฉันสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ
ว่าวันนี้จะไม่มีเรื่องอะไร

10
00:02:40,160 --> 00:02:42,080
หอการค้าจ้างนายมา

11
00:02:42,760 --> 00:02:44,720
นายต้องดูแล
ความปลอดภัยฉันตลอด 24 ชั่วโมง

12
00:02:45,880 --> 00:02:47,080
ทิ้งฉันไว้คนเดียวไม่ได้

13
00:02:51,840 --> 00:02:55,200
เสี่ยวหมาน ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีก

14
00:02:56,160 --> 00:02:57,560
ก่อนที่เธอจะไปจากอเมริกา

15
00:02:58,920 --> 00:03:00,760
ฉันจะเชิญเธอไปที่บ้าน

16
00:03:04,800 --> 00:03:05,950
ลินดาท้องอยู่

17
00:03:07,480 --> 00:03:10,840
ฉันต้องไปดูแลแบรนดอน ลูกของฉัน

18
00:03:17,160 --> 00:03:20,280
นายรู้ไหมว่าฉันสาบานไว้
ว่าจะไม่พบนายอีก

19
00:03:23,960 --> 00:03:26,200
ทำไมพวกนั้นต้องพานายมาหาฉันอีกนะ

20
00:03:26,880 --> 00:03:28,720
ทำไมนายถึงโผล่มาอีก

21
00:03:32,600 --> 00:03:33,840
นายใจร้ายกับฉันมาก

22
00:03:35,360 --> 00:03:37,360
ทุกคนใจร้ายกับฉันมาก

23
00:03:42,400 --> 00:03:45,480
เสี่ยวหมาน นี่ไม่ใช่เรื่อง
ว่าใครโหดร้ายนะ

24
00:03:46,720 --> 00:03:49,200
ไม่มีใครหนีชะตาของตัวเองพ้น

25
00:03:50,680 --> 00:03:54,360
แม้ว่าฉันจะพยายามอย่างหนัก
เพื่อเปลี่ยนชะตาตัวเอง

26
00:03:55,280 --> 00:03:56,120
แต่ว่า...

27
00:03:57,280 --> 00:03:59,200
มีไม่กี่อย่างที่เป็น
อย่างที่ฉันต้องการ

28
00:04:01,560 --> 00:04:03,280
นายเคยคิดถึงฉันบ้างไหม

29
00:04:08,720 --> 00:04:09,720
คิดสิ

30
00:04:23,200 --> 00:04:25,040
ฉันคิดถึงเธอตอนที่มาถึงอเมริกา

31
00:04:27,840 --> 00:04:29,720
- แต่ว่า
- บรูซ

32
00:04:29,960 --> 00:04:31,520
ฉันต้องเผชิญกับความจริง

33
00:04:32,200 --> 00:04:33,720
ฉันต้องหาเลี้ยงตัวเอง

34
00:04:34,120 --> 00:04:36,120
ด้วยการเก็บขยะจากโรงพยาบาล

35
00:04:36,440 --> 00:04:38,000
เพื่อที่จะได้มีข้าวกิน

36
00:04:39,160 --> 00:04:41,040
ฉันต้องล้างจานที่ร้านอาหารของคุณซู

37
00:04:41,280 --> 00:04:42,480
ฉันโดดเดี่ยวมากด้วย

38
00:04:47,200 --> 00:04:51,440
ฉันควรจะรอเธออยู่ที่อเมริกา
ตลอดไปเหรอ

39
00:04:55,480 --> 00:04:58,520
เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป

40
00:05:01,840 --> 00:05:02,960
บรูซ

41
00:05:06,640 --> 00:05:07,640
มาเถอะ

42
00:05:14,000 --> 00:05:15,000
เสี่ยวหมาน

43
00:05:16,600 --> 00:05:18,920
คุณซู อยากให้ฉันช่วยเธอ

44
00:05:21,520 --> 00:05:24,280
ฉันไม่รู้ว่าเธอคือคนที่ต้องการ
ให้ฉันมาคุ้มครอง

45
00:05:26,440 --> 00:05:27,640
พูดจริงๆ นะ

46
00:05:28,640 --> 00:05:32,520
ฉันไม่ใช่บอดี้การ์ดมืออาชีพ
ที่คนเขาจ้างกัน

47
00:05:34,000 --> 00:05:35,040
ขอโทษด้วย

48
00:05:39,200 --> 00:05:40,920
ล็อคประตูแล้วไปนอนเสีย

49
00:05:41,840 --> 00:05:43,400
พรุ่งนี้ฉันจะมาให้ตรงเวลา

50
00:06:48,520 --> 00:06:50,120
- นี่เครื่องดื่มของคุณค่ะ
- ขอบคุณ

51
00:06:50,240 --> 00:06:51,280
ขอบคุณ

52
00:07:00,400 --> 00:07:01,440
บรูซ

53
00:07:02,040 --> 00:07:03,560
ลินดา นี่ฉันเอง คิมูระ

54
00:07:04,240 --> 00:07:05,800
วันนี้บรูซ ปลอดภัยดี

55
00:07:06,000 --> 00:07:07,920
เขาออกไปแล้ว และกำลังกลับบ้าน

56
00:07:08,600 --> 00:07:10,520
คิมูระ ฉันจะสติแตกอยู่แล้ว

57
00:07:10,680 --> 00:07:11,920
ขอบคุณที่โทรมานะ

58
00:07:12,240 --> 00:07:14,160
ด้วยความยินดี ลินดา

59
00:07:15,000 --> 00:07:16,920
ฉันจะอยู่ที่โรงแรมนี่

60
00:07:18,280 --> 00:07:20,760
อันธพาลพวกนั้นอยู่ในที่มืด
ฉันเองก็เหมือนกัน

61
00:07:21,440 --> 00:07:22,400
ไม่ต้องห่วงนะ

62
00:07:22,760 --> 00:07:24,160
ฉันอยู่ทั้งคน บรูซจะปลอดภัย

63
00:07:25,320 --> 00:07:28,040
โอเค ขอบคุณมากนะ คิมูระ

64
00:07:48,800 --> 00:07:52,720
เมฆสลายแล้ว

65
00:07:53,240 --> 00:07:57,120
และดวงจันทร์ติดตามฉัน

66
00:07:57,600 --> 00:08:01,440
นี่เป็นการหวนมาพบกันอันหวานชื่น

67
00:08:01,960 --> 00:08:05,560
วันนี้ฉันเมา

68
00:08:06,320 --> 00:08:10,240
น้ำใสสะอาด

69
00:08:13,000 --> 00:08:16,960
เป็ดลงเล่นน้ำ

70
00:08:17,200 --> 00:08:21,480
ดอกบัวเบ่งบาน

71
00:08:21,680 --> 00:08:26,000
กลีบสีชมพูและใบสดใส

72
00:08:26,640 --> 00:08:27,480
ขอบคุณ

73
00:08:38,200 --> 00:08:41,000
เจ้านาย เราได้เงินมาเมื่อไร
เราน่าจะไปฉลองกันนะ

74
00:08:41,200 --> 00:08:42,640
- เรามีปัญหาแล้ว
- อะไร

75
00:08:42,760 --> 00:08:44,800
นักแสดงคนนั้นจ้างบอดี้การ์ด
เขาแกร่งมาก

76
00:08:44,920 --> 00:08:45,920
คนนั้นเหรอ

77
00:08:46,000 --> 00:08:49,440
- บรูซ ลี นักศิลปะป้องกันตัวชาวจีน
- บรูซ ลี เหรอ จะเป็นเขาได้อย่างไร

78
00:09:04,480 --> 00:09:05,640
สามวันแล้ว

79
00:09:05,840 --> 00:09:07,240
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

80
00:09:08,320 --> 00:09:09,640
วันนี้คือวันที่สาม

81
00:09:10,000 --> 00:09:12,040
ถ้าจะมีอะไรก็ขึ้น
มันก็ต้องเกิดในวันนี้

82
00:09:13,600 --> 00:09:16,520
สามวันแล้วที่ฉันเป็นเหมือนนักโทษ
ที่มีนายเป็นผู้คุม

83
00:09:17,360 --> 00:09:20,400
บางคนดูจะไม่ชอบที่ฉันทำหน้าที่ได้ดี

84
00:09:22,400 --> 00:09:24,280
นายเคยเป็นบอดี้การ์ดมาก่อนไหม

85
00:09:26,480 --> 00:09:29,120
ไม่เคย และจะไม่มีวันเป็นอีกแล้วด้วย

86
00:09:31,040 --> 00:09:33,760
นั่นหมายความว่า
ฉันเป็นคนคนเดียว

87
00:09:33,920 --> 00:09:35,160
ที่นายเคยคุ้มครอง

88
00:09:35,920 --> 00:09:36,920
ใช่แล้ว

89
00:09:37,520 --> 00:09:38,880
ฟังดูเหมือนว่าฉันก็โชคดีนะ

90
00:09:44,360 --> 00:09:46,840
เสี่ยวหมาน เธอร้องเพลงเพราะมาก

91
00:09:49,120 --> 00:09:51,600
ฉันไม่ได้ฟังเพลงภาษาจีนมานานมากแล้ว

92
00:09:53,880 --> 00:09:57,440
หลังจากที่ได้ฟังเธอร้องเพลง
ฉันก็รู้สึกอุ่นใจ

93
00:09:59,840 --> 00:10:01,520
ถ้านายไม่มาอยู่ที่อเมริกา

94
00:10:01,800 --> 00:10:03,480
เราคงได้เป็นเพื่อนร่วมงานกัน

95
00:10:04,400 --> 00:10:06,520
นายอาจจะเป็นดารายอดฝีมือก็ได้

96
00:10:08,440 --> 00:10:10,200
ตอนนี้นายอยู่ในฮอลลีวู้ด ไม่ใช่เหรอ

97
00:10:10,520 --> 00:10:12,680
ทำไมไม่ลองเป็นดาราฮอลลีวู้ดล่ะ

98
00:10:12,840 --> 00:10:15,120
สาวน้อย เธอคิดว่าเวทีของฮอลลีวู้ด

99
00:10:15,440 --> 00:10:17,160
เปิดรับคนจีนเหรอ

100
00:10:18,320 --> 00:10:19,360
ไม่เลย

101
00:10:20,400 --> 00:10:22,440
ไม่เคยมีนักแสดงชาวจีน

102
00:10:22,560 --> 00:10:24,080
ในประวัติศาสตร์ฮอลลีวู้ด

103
00:10:30,040 --> 00:10:31,240
บางทีฉันอาจช่วยนายได้นะ

104
00:10:31,600 --> 00:10:32,640
ยังไงเหรอ

105
00:10:33,960 --> 00:10:35,920
ด้วยฐานะและความนิยมในปัจจุบันของฉัน

106
00:10:36,360 --> 00:10:39,280
ฉันสามารถแนะนำนายให้รู้จักกับ
ดาราฮอลลีวู้ด บางคนที่ฉันรู้จัก

107
00:10:39,880 --> 00:10:40,920
เช่นใคร

108
00:10:41,880 --> 00:10:44,920
เช่น สตีฟ ไทเลอร์ ดักลาส

109
00:10:45,480 --> 00:10:46,800
อาร์เธอร์ มิลเลอร์และอื่นๆ

110
00:10:47,160 --> 00:10:48,640
พวกนี้เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน

111
00:10:49,240 --> 00:10:51,960
ถ้าไม่มีปัญหาแบบนี้

112
00:10:52,440 --> 00:10:54,720
พวกเขาคงมาคอนเสิร์ทของฉัน

113
00:10:57,949 --> 00:10:59,124
หัวเราะทำไม

114
00:11:01,320 --> 00:11:02,320
ไม่มีอะไร

115
00:11:04,000 --> 00:11:05,920
คิดว่าฉันโม้เหรอ
คิดว่าฉันทำไม่ได้เหรอ

116
00:11:06,120 --> 00:11:07,160
เปล่า

117
00:11:07,560 --> 00:11:08,560
เสี่ยวหมาน

118
00:11:08,840 --> 00:11:10,920
ดาราฮอลลีวู้ด
ที่เธอพูดถึงก่อนหน้านี้

119
00:11:11,360 --> 00:11:12,480
เป็นลูกศิษย์ของฉันทุกคน

120
00:11:14,720 --> 00:11:16,520
ลูกศิษย์เหรอ

121
00:11:20,080 --> 00:11:22,800
พวกเขาเรียนกังฟูกับฉัน
วิชากังฟูของจีน

122
00:11:24,000 --> 00:11:25,440
พวกเขาเป็นลูกศิษย์ฉัน

123
00:11:25,960 --> 00:11:27,720
คุณคะ มีโทรศัพท์ถึงคุณค่ะ

124
00:11:28,880 --> 00:11:29,880
ขอบใจ

125
00:11:30,920 --> 00:11:32,400
คิมูระ นี่ก็วันที่สามแล้ว

126
00:11:32,560 --> 00:11:34,640
คืนนี้อาจจะมีเรื่อง ระวังด้วยนะ

127
00:11:35,160 --> 00:11:36,840
ไม่ต้องห่วง ฉันจะระวัง

128
00:11:37,200 --> 00:11:38,560
โอเค ขอบคุณนะ

129
00:11:39,440 --> 00:11:41,200
เธอควรไปนอนได้แล้ว ฝันดีนะ

130
00:11:41,840 --> 00:11:42,880
สวัสดี

131
00:11:53,560 --> 00:11:55,320
ในเมื่อพวกเขาเป็นลูกศิษย์นาย

132
00:11:55,920 --> 00:11:58,800
ทำไมนายไม่ขอให้พวกเขาช่วย
พานายเข้าฮอลลีวู้ดล่ะ

133
00:12:02,360 --> 00:12:04,560
เสี่ยวหมาน ฉันจะพูดตรงๆ กับเธอนะ

134
00:12:05,680 --> 00:12:07,000
แต่อย่าโกรธล่ะ

135
00:12:08,400 --> 00:12:11,680
- ว่ามา
- เสี่ยวหมาน เธอซื่อเกินไป

136
00:12:12,000 --> 00:12:13,920
แค่เพราะว่าเธอเป็นดาราดังที่ฮ่องกง

137
00:12:14,000 --> 00:12:16,480
ไม่ได้หมายความว่าฮอลลีวู้ด
จะเคารพเธอเป็นพิเศษ

138
00:12:16,880 --> 00:12:18,040
ฮ่องกงไม่มีความหมายอะไร

139
00:12:18,480 --> 00:12:19,880
มันเป็นแค่เกาะเล็กๆ

140
00:12:20,360 --> 00:12:21,360
ฮอลลีวู้ด

141
00:12:21,600 --> 00:12:23,520
เทิดทูนหนังเอเชีย

142
00:12:23,720 --> 00:12:25,800
แต่พวกเขาไม่เห็นหัวหนังจีนด้วยซ้ำ

143
00:12:26,120 --> 00:12:27,240
ฉันไม่เข้าใจ

144
00:12:27,800 --> 00:12:29,400
เธอไม่เข้าใจอเมริกา

145
00:12:29,880 --> 00:12:30,920
ที่นี่

146
00:12:31,040 --> 00:12:32,760
ถ้าคนจีนอย่างเราอยากให้เขานับถือ

147
00:12:33,160 --> 00:12:35,800
เราต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยความสามารถ
ที่แท้จริงของเรา

148
00:12:36,200 --> 00:12:37,400
หนังก็เหมือนกัน

149
00:12:37,640 --> 00:12:39,920
เราต้องทำหนังให้ออกมาดีกว่าพวกเขา

150
00:12:40,120 --> 00:12:42,760
เพื่อจะได้มีสถานะในตลาดสากล

151
00:12:44,360 --> 00:12:47,080
เสี่ยวหมาน เธอซื่อเกินไป

152
00:12:59,280 --> 00:13:03,040
บรูซ ฉันรู้สึกเหมือนว่า
วันนี้จะมีอันตราย

153
00:13:04,800 --> 00:13:06,240
ถ้านายไม่ว่าอะไร

154
00:13:07,160 --> 00:13:08,760
นายจะอยู่กับฉันได้ไหม

155
00:13:57,920 --> 00:13:59,360
ขอโทษนะ เสี่ยวหมาน

156
00:14:03,240 --> 00:14:05,320
ตอนกลางคืนลอสแองเจิลลิสดูสวยดีนะ

157
00:14:06,600 --> 00:14:08,360
ใช่ สวยมาก

158
00:14:09,000 --> 00:14:11,360
แต่ฉันไม่รู้จักใครที่นี่เลย

159
00:14:12,640 --> 00:14:13,640
เสี่ยวหมาน

160
00:14:14,560 --> 00:14:17,080
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอกลับไปฮ่องกง
พร้อมความเสียดายหรอก

161
00:14:18,080 --> 00:14:19,080
ไปกันเถอะ

162
00:14:20,320 --> 00:14:21,360
ไปไหน

163
00:14:21,560 --> 00:14:23,000
ไปชมลอสแองเจิลลิสยามค่ำคืน

164
00:14:25,480 --> 00:14:26,760
- ฉันกลัว
- ไม่ต้องกลัว

165
00:14:28,840 --> 00:14:30,800
พวกนั้นยังไม่โทรมาเลย

166
00:14:31,320 --> 00:14:32,800
ฉันคิดว่าตอนนี้คงปลอดภัยแล้ว

167
00:14:37,720 --> 00:14:39,760
บรูซ ฉันขอโทษ

168
00:14:41,560 --> 00:14:42,720
เธอขอโทษเรื่องอะไร

169
00:14:43,440 --> 00:14:45,600
ฉันขอโทษจริงๆ ฉันทำไปโดยไม่ได้คิด

170
00:14:46,960 --> 00:14:48,040
เสี่ยวหมาน

171
00:14:50,880 --> 00:14:51,920
เสี่ยวหมาน

172
00:14:54,320 --> 00:14:55,600
นี่เป็นเรื่องปกติ

173
00:14:57,080 --> 00:14:59,840
แต่ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจลินดา

174
00:15:02,520 --> 00:15:03,560
ไม่เป็นไรนะ เสี่ยวหมาน

175
00:15:04,280 --> 00:15:06,000
อีกไม่กี่วันเธอก็จะไปแล้ว

176
00:15:06,280 --> 00:15:08,600
ฉันคิดว่าหลังจากที่เธอไปจาก
ลอสแองเจิลลิส แล้ว

177
00:15:09,360 --> 00:15:10,400
ฉันคงเสียใจมาก

178
00:15:11,240 --> 00:15:13,080
มาเถอะ ไปกัน

179
00:15:15,200 --> 00:15:16,720
ไปชมแสงสียามค่ำคืนกัน

180
00:15:21,600 --> 00:15:22,600
เดี๋ยว

181
00:15:31,440 --> 00:15:34,240
เสี่ยวหมาน ออกไปเดิน
แถวนี้กัน ตกลงไหม

182
00:15:34,440 --> 00:15:35,520
ได้สิ

183
00:15:50,520 --> 00:15:52,520
ลอสแองเจิลลิส เป็นเมืองที่สวย
เวลากลางคืน

184
00:15:56,960 --> 00:15:59,360
เสี่ยวหมาน ในที่สุดพวกเขาก็มาแล้ว

185
00:16:06,080 --> 00:16:07,200
ไม่ต้องกลัวนะ

186
00:16:07,600 --> 00:16:09,520
บรูซ ฉันกลัว
นายจะเป็นอะไรไหม

187
00:16:09,640 --> 00:16:11,600
พอฉันบอกให้วิ่งก็วิ่งนะ

188
00:16:11,720 --> 00:16:12,720
ถอยไป

189
00:16:21,400 --> 00:16:22,240
บรูซ

190
00:16:24,920 --> 00:16:25,920
คิมูระ

191
00:16:26,160 --> 00:16:27,240
ฉันมานี่แล้ว

192
00:16:27,480 --> 00:16:29,080
บรูซ พาคุณชินหนีไป

193
00:16:29,200 --> 00:16:31,480
ไม่ นี่เป็นความรับผิดชอบของฉัน

194
00:16:32,320 --> 00:16:34,040
ที่เหลือฉันจัดการเอง

195
00:16:34,320 --> 00:16:35,360
บรูซ

196
00:16:38,360 --> 00:16:39,440
มาซ้อมกับเราสิ

197
00:16:40,240 --> 00:16:41,280
เป็นอย่างไรล่ะ

198
00:17:24,040 --> 00:17:25,280
บรูซ ระวัง!

199
00:17:32,560 --> 00:17:33,560
(ห้ามบุกรุก)

200
00:17:52,080 --> 00:17:54,160
คิมูระ บอกมาสิ

201
00:17:54,760 --> 00:17:56,240
ว่านายมาทำอะไรที่ลอสแองเจิลลิส

202
00:17:57,360 --> 00:17:58,960
ฉันตามนายมาสามวันแล้ว

203
00:17:59,480 --> 00:18:00,560
เป็นความคิดของลินดา

204
00:18:01,120 --> 00:18:02,360
ลินดา

205
00:18:03,680 --> 00:18:04,760
ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อย

206
00:18:04,920 --> 00:18:05,880
ไปเถอะ คิมูระ

207
00:18:06,200 --> 00:18:09,400
หลังจากที่เราไปส่งคุณชินที่ห้อง
นายก็กลับบ้านไปกับฉัน

208
00:18:10,400 --> 00:18:11,400
ไม่

209
00:18:12,440 --> 00:18:14,040
อีกหนึ่งชั่วโมงจะมีรถบัส

210
00:18:14,240 --> 00:18:16,680
ทุกอย่างทางนี้เรียบร้อยดีแล้ว
ฉันก็จะกลับไปคืนนี้

211
00:18:17,640 --> 00:18:19,360
นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน

212
00:18:19,480 --> 00:18:21,720
ไหนๆ นายก็มาแล้ว
ก็อยู่อีกสักสองสามวันเถอะ

213
00:18:22,120 --> 00:18:23,400
ลุงจ้าวแก่แล้ว

214
00:18:23,600 --> 00:18:25,520
เขาดูแลโรงเรียนคนเดียวไม่ได้หรอก

215
00:18:25,720 --> 00:18:27,240
ฉันควรกลับไปได้แล้ว

216
00:18:27,760 --> 00:18:29,600
พักนี้ลุงจ้าวเป็นอย่างไรบ้าง

217
00:18:30,120 --> 00:18:33,320
นอกจากที่เขาคิดถึง
นายมากแล้ว เขาก็สบายดี

218
00:18:34,120 --> 00:18:36,040
โอเค อีกสองสามวันฉันจะไปเยี่ยม

219
00:18:36,400 --> 00:18:38,240
โอเค ฉันไปล่ะ

220
00:18:42,320 --> 00:18:44,000
มีอะไรจะพูดไหม

221
00:18:44,600 --> 00:18:46,840
ฉันขอถามเรื่องนี้แทนลุงจ้าว

222
00:18:47,560 --> 00:18:50,240
หน้าที่การงานของนายในฮอลลีวู้ด
เป็นไปด้วยดีไหม

223
00:18:51,560 --> 00:18:53,200
ฉันจะอธิบายอย่างไรดี

224
00:18:54,120 --> 00:18:57,000
ถึงว่ามันจะไม่ราบรื่น
แต่ฉันจะอดทนไปจนถึงที่สุด

225
00:18:58,200 --> 00:19:00,600
ถ้ามันไม่ราบรื่น
ก็กลับไปโอ๊คแลนด์สิ

226
00:19:00,800 --> 00:19:03,280
เราบริหารโรเรียนร่วมกันได้
มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนะ

227
00:19:03,840 --> 00:19:04,880
ไม่

228
00:19:06,040 --> 00:19:08,000
เอาล่ะ ฉันจะไปแล้ว

229
00:19:08,880 --> 00:19:09,920
นี่ คิมูระ

230
00:19:10,320 --> 00:19:11,600
ถ้าก่อนหน้านี้นายไม่อยู่

231
00:19:11,680 --> 00:19:13,600
ฉันคงเสียเวลาและพลังงาน
ไปอีกมาก ขอบใจนะ

232
00:19:13,720 --> 00:19:15,800
ไม่ต้องขอบใจฉันหรอก
เราเป็นพี่น้องกันนะ

233
00:19:17,640 --> 00:19:18,720
ลาก่อน

234
00:19:22,960 --> 00:19:23,960
เขาเป็นใคร

235
00:19:24,560 --> 00:19:25,800
เขาดูเหมือนคนญี่ปุ่นเลย

236
00:19:27,160 --> 00:19:28,600
เขาเป็นคนญี่ปุ่น

237
00:19:29,760 --> 00:19:30,800
เสี่ยวหมาน

238
00:19:30,920 --> 00:19:33,320
กลับไปที่ห้องเธอแล้วพักผ่อนเสีย

239
00:19:33,400 --> 00:19:34,440
บรูซ

240
00:19:35,880 --> 00:19:36,880
คืนนี้

241
00:19:37,280 --> 00:19:38,720
นายค้างที่ห้องฉันได้ไหม

242
00:19:39,360 --> 00:19:40,840
ฉันอยากคุยกับนาย

243
00:19:43,280 --> 00:19:46,440
ต่อให้เราไม่พูดกัน เราก็นั่งเฉยๆ
อยู่ด้วยกันทั้งคืนก็ได้

244
00:19:54,160 --> 00:19:55,520
บรูซ ฉันขอให้นายมีความสุข

245
00:19:55,800 --> 00:19:58,920
น่าเสียดายที่ฉันไม่มีโอกาส
ไปหาภรรยานาย ฝากสวัสดีเธอด้วย

246
00:19:59,320 --> 00:20:01,120
ฉันเชื่อว่าเธอจะมีความสุข

247
00:20:02,200 --> 00:20:05,400
อีกอย่างฉันขอให้นายโชคดีใน
ฮอลลีวู้ด อย่าลืมฉันนะ

248
00:20:06,120 --> 00:20:07,600
ได้เลย ขอบใจนะ เสี่ยวหมาน

249
00:20:08,440 --> 00:20:10,280
ขอให้เธอเดินทางปลอดภัย

250
00:20:39,640 --> 00:20:42,240
บรูซ ขอบใจนะ

251
00:20:43,880 --> 00:20:45,360
ฉันจะไม่ลืมเลย

252
00:20:45,520 --> 00:20:47,200
ว่าฉันมีเพื่อนอย่างนาย

253
00:20:51,400 --> 00:20:52,400
บรูซ

254
00:20:53,320 --> 00:20:54,320
เสี่ยวหมาน

255
00:20:56,560 --> 00:20:57,600
อย่าทำอย่างนี้

256
00:20:58,000 --> 00:21:00,840
ฉันเองก็จะจดจำเธอไว้ตลอดไป

257
00:21:02,400 --> 00:21:03,440
เสี่ยวหมาน

258
00:21:03,600 --> 00:21:05,320
ได้เวลาแล้ว ไปเถอะ

259
00:21:46,560 --> 00:21:47,560
คุณซู

260
00:21:48,240 --> 00:21:50,480
งานของผมเสร็จแล้ว ผมไปล่ะ

261
00:21:50,840 --> 00:21:51,920
บรูซ รอก่อน

262
00:21:53,800 --> 00:21:56,320
เรื่องนี้ขอบคุณเธอมากนะ

263
00:21:56,960 --> 00:21:58,480
เธอช่วยเราไว้เยอะเลย

264
00:22:00,240 --> 00:22:01,960
นี่เป็นของแทนน้ำใจเรา

265
00:22:02,240 --> 00:22:03,600
เธอต้องรับมันไว้นะ

266
00:22:03,800 --> 00:22:05,560
บินไปบนฟ้า

267
00:22:08,320 --> 00:22:09,320
บรูซ

268
00:22:09,800 --> 00:22:11,360
อะไร ต้องการอะไร

269
00:22:12,120 --> 00:22:15,000
เธอสัญญาว่าจะพาฉันไป
เยี่ยมแม่เธอที่ฮ่องกง

270
00:22:15,480 --> 00:22:16,520
ใช่

271
00:22:17,480 --> 00:22:18,480
เมื่อไรล่ะ

272
00:22:18,960 --> 00:22:20,960
ฉันหวังกับเรื่องนี้
จากก้นบึ้งของหัวใจ

273
00:22:21,240 --> 00:22:23,920
ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้ว

274
00:22:25,360 --> 00:22:26,640
สัญญานะ

275
00:22:26,760 --> 00:22:27,600
แน่นอน

276
00:22:27,920 --> 00:22:28,920
เยี่ยมเลย

277
00:22:29,280 --> 00:22:31,800
- แบรนดอน เด็กดี
- ลูกรัก เราจะไปหาคุณย่ากัน

278
00:22:31,920 --> 00:22:32,960
เราจะไปหาคุณย่า

279
00:22:33,040 --> 00:22:34,520
- ดีใจไหมลูก
- ดีใจไหม

280
00:22:39,160 --> 00:22:40,240
วิเศษเลย

281
00:22:46,040 --> 00:22:47,080
- บรูซ
- บรูซ

282
00:22:47,200 --> 00:22:48,320
- บรูซ
- แม่

283
00:22:49,880 --> 00:22:51,200
- บรูซ
- แม่

284
00:22:51,760 --> 00:22:52,960
บรูซ ลูกแม่

285
00:22:53,080 --> 00:22:54,720
- บรูซ ในที่สุดลูกก็กลับมา
- แม่

286
00:22:55,640 --> 00:22:59,040
- แม่ นี่ลินดา ส่วนนี่แบรนดอน
- สวัสดีค่ะ

287
00:22:59,680 --> 00:23:00,760
สวัสดี

288
00:23:00,960 --> 00:23:02,360
กอดย่าหน่อยสิ

289
00:23:02,560 --> 00:23:04,080
ขอย่าอุ้มหน่อย

290
00:23:08,640 --> 00:23:10,560
- เด็กดี
- มาเถอะ ขออุ้มหน่อย

291
00:23:12,760 --> 00:23:14,160
- ตัวหนักจัง
- ระวังนะ

292
00:23:14,320 --> 00:23:16,320
- นี่แบรนดอน มาหาพ่อมา
- โอเค

293
00:23:20,520 --> 00:23:21,520
บรูซ

294
00:23:22,560 --> 00:23:23,960
ลินดารักลูกมากเลยนะ

295
00:23:24,440 --> 00:23:26,400
และลูกของลูกก็แข็งแรง
และน่ารักมาก

296
00:23:26,920 --> 00:23:29,600
ในที่สุดแม่ก็หมดห่วงแล้ว

297
00:23:31,120 --> 00:23:32,880
แม่ แม่ไม่ต้องห่วงผมหรอก

298
00:23:33,320 --> 00:23:36,520
ลูกแม่ ที่สำคัญที่สุดคือ
ลูกแต่งงานกับคนดี

299
00:23:36,880 --> 00:23:39,840
ลินดา มากับแม่มา

300
00:23:40,600 --> 00:23:41,640
แล้วเจอกันนะ

301
00:23:42,400 --> 00:23:43,400
เด็กดื้อ

302
00:23:43,800 --> 00:23:44,880
มานี่มา ลูก

303
00:23:47,480 --> 00:23:50,160
ตัวหนักจังเลย
เอาล่ะขออุ้มหน่อยนะ

304
00:23:50,360 --> 00:23:52,000
หนูน้อยๆ

305
00:24:23,640 --> 00:24:25,520
บรูซ รีบกินข้าวเร็วเข้า

306
00:24:25,720 --> 00:24:27,800
เดี๋ยวลูกจะไปหาอาจารย์ยิป
ไม่ใช่เหรอ

307
00:24:28,080 --> 00:24:30,840
บรูซ ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้น

308
00:24:31,800 --> 00:24:35,200
ใช่แล้ว นายควรไปหาอาจารย์ยิปนะ

309
00:24:35,600 --> 00:24:37,800
เขาคงดีใจที่ได้เจอนาย

310
00:24:38,040 --> 00:24:40,320
ดีใจเหรอ อาจารย์ยิปคงไม่ดีใจหรอก

311
00:24:41,240 --> 00:24:42,240
บรูซ

312
00:24:42,400 --> 00:24:44,360
ฉันได้ยินมาว่าหลังจากที่
หวังหยุนเชงกลับมา

313
00:24:44,440 --> 00:24:46,080
เขาก็บ่นเรื่องนายอยู่เรื่อย

314
00:24:48,200 --> 00:24:50,240
พูดอะไร ไม่เอาน่า

315
00:24:50,800 --> 00:24:51,840
บรูซ

316
00:24:53,840 --> 00:24:54,880
เอาเถอะ

317
00:24:55,200 --> 00:24:56,880
ลูกก็ควรจะไปเยี่ยมอาจารย์ยิปอยู่ดี

318
00:24:59,000 --> 00:25:00,040
ไปที่นั่น

319
00:25:00,160 --> 00:25:01,920
และอธิบายให้เขาฟัง

320
00:25:04,240 --> 00:25:06,040
- อาจารย์
- ดีๆ

321
00:25:07,720 --> 00:25:08,760
จงเหลียง

322
00:25:09,360 --> 00:25:10,440
บรูซ นั่งลงสิ

323
00:25:11,480 --> 00:25:13,920
วันนี้เรามีความสุขมาก ไปโทรศัพท์ไป

324
00:25:14,600 --> 00:25:16,200
เชิญรุ่นพี่รุ่นน้องมาให้หมด

325
00:25:16,280 --> 00:25:17,680
แล้วมาดื่มกัน

326
00:25:17,760 --> 00:25:19,160
ได้ ผมจะไปโทรเดี๋ยวนี้

327
00:25:21,480 --> 00:25:22,520
บรูซ

328
00:25:23,600 --> 00:25:26,080
ชีวิตในอเมริกาเป็นอย่างไรบ้าง

329
00:25:27,160 --> 00:25:28,280
ดีครับ

330
00:25:28,600 --> 00:25:29,920
มานี่

331
00:25:31,160 --> 00:25:32,160
ดูนี่สิ

332
00:25:32,280 --> 00:25:33,680
เอาล่ะ หยุดหมุนได้แล้ว

333
00:25:36,000 --> 00:25:37,000
เด็กดี

334
00:25:38,640 --> 00:25:40,240
สวัสดี จะเรียนสายใครคะ

335
00:25:42,400 --> 00:25:43,600
เขาเป็นน้องชายของฉัน

336
00:25:44,280 --> 00:25:45,520
มีอะไรหรือคะ

337
00:25:47,080 --> 00:25:48,520
คุณโทรมาจากสถานีโทรทัศน์เหรอ

338
00:25:48,920 --> 00:25:49,960
บรูซ

339
00:25:50,240 --> 00:25:53,200
แสดงฝีมือให้ดูหน่อยสิ

340
00:25:54,000 --> 00:25:55,080
ได้เลย

341
00:25:56,920 --> 00:25:58,600
ช่วยชี้แนะผมด้วยนะครับอาจารย์

342
00:26:03,920 --> 00:26:05,880
ดีๆ

343
00:26:07,000 --> 00:26:08,240
ยอด

344
00:26:11,960 --> 00:26:13,040
ดีมาก

345
00:26:13,280 --> 00:26:14,360
ใช่แล้ว

346
00:26:33,720 --> 00:26:34,760
บรูซ

347
00:26:35,200 --> 00:26:37,400
แสดงท่าอื่นให้อาจารย์ดูอีก

348
00:26:41,120 --> 00:26:42,120
อาจารย์

349
00:26:42,800 --> 00:26:45,560
นอกเหนือจากท่าปกติแล้ว
ความคิดเล็กน้อย

350
00:26:46,040 --> 00:26:47,320
และกังฟูทั่วไป

351
00:26:48,160 --> 00:26:51,280
ผมไม่ได้ฝึกกระบวนท่าอื่นๆ
มาหลายปีแล้ว

352
00:26:52,160 --> 00:26:53,920
ผมเกือบลืมมันไปแล้ว

353
00:26:54,320 --> 00:26:55,360
อะไรนะ

354
00:26:55,880 --> 00:27:01,160
กระบวนท่าพวกนั้นเป็นรากฐานสำคัญ
เธอไม่ฝึกฝนมันบ่อยๆ ได้อย่างไร

355
00:27:01,880 --> 00:27:05,200
ช่วงหลังมานี้ผมเน้นฝึกทักษะ
ในการต่อสู้มากกว่า

356
00:27:05,640 --> 00:27:06,680
อะไรนะ

357
00:27:06,880 --> 00:27:10,080
ผมคิดว่าศิลปะการป้องกันตัว
มีไว้ใช้ต่อสู้

358
00:27:10,520 --> 00:27:11,920
แล้วอะไรล่ะที่มีประโยชน์

359
00:27:12,840 --> 00:27:14,640
การโจมตีซึ่งหน้า

360
00:27:15,320 --> 00:27:18,480
อัดคู่ต่อสู้ให้ล้มลงหรือสังหารศัตรู

361
00:27:18,800 --> 00:27:20,000
คือทักษะที่สำคัญที่สุด

362
00:27:20,240 --> 00:27:22,920
เธอหมายความว่าอย่างไร

363
00:27:23,600 --> 00:27:24,680
พูดตามตรง

364
00:27:25,320 --> 00:27:27,160
จีต คุน โด ที่ผมคิดค้น

365
00:27:27,720 --> 00:27:30,040
มีรากฐานมาจากหมัดหวิงชุน

366
00:27:30,640 --> 00:27:33,200
ผสมกับจุดแข็ง
ของศิลปะการต่อสู้ชนิดอื่นๆ

367
00:27:34,000 --> 00:27:37,120
การคิดค้นจีต คุน โด
คือการทำให้สิ่งที่ยากง่ายลง

368
00:27:37,960 --> 00:27:39,880
และกำจัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกเสีย

369
00:27:40,000 --> 00:27:42,560
หมัดหวิงชุนมีอะไร

370
00:27:42,960 --> 00:27:44,200
ที่เธออยากกำจัดทิ้งไหม

371
00:27:45,040 --> 00:27:47,400
อาจารย์ ผมจะไม่ลืมวิชาหมัดหวิงชุน

372
00:27:48,200 --> 00:27:50,560
หมัดหวิงชุนมีลักษณะพิเศษมากมาย

373
00:27:50,720 --> 00:27:53,200
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตลอดหลายปี
ที่ผมอยู่ที่อเมริกา

374
00:27:53,400 --> 00:27:54,520
จากการต่อสู้จริงๆ

375
00:27:54,960 --> 00:27:58,800
ผมเห็นถึงข้อได้เปรียบของ
วิชาหมัดหวิงชุน

376
00:27:59,920 --> 00:28:02,640
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในเรื่องของความยืดหยุ่น

377
00:28:03,240 --> 00:28:04,520
แต่ผมคิดว่ากระบวนท่าต่างๆ

378
00:28:04,880 --> 00:28:06,400
ยังมีข้อจำกัดมากเกินไป

379
00:28:08,560 --> 00:28:10,320
ดูเหมือนว่าหลังจากที่ไปอเมริกา

380
00:28:10,520 --> 00:28:12,360
เธอดูเหมือนจะลืมชื่อแซ่ของตัวเอง

381
00:28:12,720 --> 00:28:15,240
สองปีก่อนตอนที่หวังหยุนเชงกลับมา

382
00:28:15,480 --> 00:28:18,000
เขาบอกฉันว่าเธอคิดค้น
จีต คุน โด ขึ้นในอเมริกา

383
00:28:18,560 --> 00:28:19,800
ฉันไม่เชื่อเขา

384
00:28:20,440 --> 00:28:23,840
ฉันคิดว่าบางทีเขาอาจจะ

385
00:28:25,560 --> 00:28:28,800
พยายามทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรา

386
00:28:30,480 --> 00:28:32,800
เธอเป็นคนฉลาดและมีน้ำใจ

387
00:28:33,200 --> 00:28:35,160
เธอคงไม่ทำอะไรที่บิดเบือน
รากเหง้าของตัวเอง

388
00:28:35,240 --> 00:28:37,360
หักหลังอาจารย์
และทำลายบรรพชนของตัวเอง

389
00:28:37,480 --> 00:28:40,640
แต่ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องจริง
เธอตั้งสาขาวิชาของตัวเอง

390
00:28:41,640 --> 00:28:45,840
อาจารย์ ยกโทษให้ผมด้วย
ที่ผมพูดตามตรง

391
00:28:46,960 --> 00:28:49,840
ในเมื่อเธอหมดศรัทธาในหมัดหวิงชุน

392
00:28:50,600 --> 00:28:52,320
ทำไมถึงยังเรียกฉันว่าอาจารย์อีก

393
00:28:52,480 --> 00:28:55,200
ผมไม่เคยคิดถึงหมัดหวิงชุน
ในแง่ลบเลยนะครับอาจารย์

394
00:28:55,720 --> 00:28:57,960
ผมคิดจีต คุน โด โดยใช้พื้นฐาน
ของหมัดหวิงชุน

395
00:28:58,160 --> 00:28:59,600
อาจารย์จะเป็นอาจารย์ของผมเสมอ

396
00:28:59,760 --> 00:29:01,600
ผมไม่คยวิจารณ์หมัดหวิงชุน

397
00:29:02,080 --> 00:29:04,760
หรือลืมคำสอนของอาจารย์เลย

398
00:29:05,320 --> 00:29:08,520
ความก้าวร้าวของเธอจะลบหลู่ผู้อื่น

399
00:29:08,720 --> 00:29:10,000
และนำปัญหามาให้เธอ

400
00:29:10,520 --> 00:29:11,520
บรูซ

401
00:29:11,720 --> 00:29:14,800
มีเหตุผลที่ภาษิตจีนโบราณกล่าวว่า
"ถ่อมตัวไว้เป็นดี"

402
00:29:15,000 --> 00:29:17,160
ผมจำคำสอนของอาจารย์ไว้เสมอ

403
00:29:17,760 --> 00:29:19,920
อย่างไรเสีย เป้าหมาย
ของผมที่สร้างจีต คุน โด

404
00:29:20,080 --> 00:29:23,360
คือการรวบรวมคุณลักษณะของวิชาอื่นๆ
และคงไว้เฉพาะสิ่งที่ดีที่สุด

405
00:29:23,520 --> 00:29:24,840
ครั้งหนึ่ง
อาจารย์เคยกล่าวว่า

406
00:29:25,160 --> 00:29:27,440
ตัดกิ่งทิ้งให้เหลือแต่ลำต้น

407
00:29:28,520 --> 00:29:31,040
อาจารย์ครับ นี่คือทางเดียว

408
00:29:31,960 --> 00:29:33,800
ที่จะเปลี่ยนรูปแบบอันซับซ้อน

409
00:29:34,000 --> 00:29:36,200
ให้กลายเป็นการต่อสู้อย่างตรงไปตรงมา

410
00:29:37,120 --> 00:29:39,000
อาจารย์ ความจริงแล้ว

411
00:29:39,440 --> 00:29:41,920
จีต คุน โด ไม่ใช่รูปแบบการต่อสู้

412
00:29:42,960 --> 00:29:45,080
แต่เป็นปรัชญาของผมในการฝึก
ศิลปะการต่อสู้

413
00:29:45,160 --> 00:29:46,240
บรูซ บรูซ เอ๋ย

414
00:29:46,920 --> 00:29:49,800
เธอช่างไม่รู้ถึงความยิ่งใหญ่
ของจักรวาล

415
00:29:50,240 --> 00:29:51,400
เธอพูดจาเหมือนว่า

416
00:29:52,240 --> 00:29:55,840
ตอนนี้เธอเป็นยอดฝีมือ
เรื่องศิลปะการต่อสู้

417
00:29:56,360 --> 00:29:58,360
อาจารย์ ผมไม่ได้อวดดีนะ

418
00:29:58,760 --> 00:30:00,240
ระหว่างที่ผมสู้ ผมก็ตระหนักว่า

419
00:30:00,320 --> 00:30:04,000
มีการเคลื่อนไหวมากมาย
ที่ไร้ประโยชน์ในการต่อสู้

420
00:30:05,040 --> 00:30:06,280
ถ้าเป็นอย่างนั้น

421
00:30:06,760 --> 00:30:09,840
ทำไมเธอไม่แสดงให้
เราทุกคนที่นี่ได้เห็น

422
00:30:10,120 --> 00:30:11,440
สิ่งที่เธอเรียกว่ากังฟูล่ะ

423
00:30:12,160 --> 00:30:14,560
ฉันอยากเห็นว่าฝีมือของเธอดีแค่ไหน

424
00:30:18,600 --> 00:30:20,000
อาจารย์ ผมไม่กล้า

425
00:30:26,640 --> 00:30:27,640
มาเถอะ

426
00:30:33,440 --> 00:30:34,480
เอาล่ะ

427
00:30:48,920 --> 00:30:50,720
รุ่นพี่ แสดงของดีให้เราดูหน่อย

428
00:30:50,840 --> 00:30:52,040
- ได้
- ฉันเอง

429
00:30:52,960 --> 00:30:54,920
- ลองดู
- ดีๆ

430
00:31:11,640 --> 00:31:12,640
ดี

431
00:31:16,320 --> 00:31:18,040
ดี

432
00:31:22,560 --> 00:31:23,600
รุ่นพี่

433
00:31:23,720 --> 00:31:25,320
แสดงลูกเตะแรงๆ ให้เราดูหน่อย

434
00:31:25,960 --> 00:31:27,000
ได้สิ

435
00:31:43,920 --> 00:31:45,120
เป็นอะไรไหม

436
00:31:45,640 --> 00:31:46,640
เป็นอะไรหรือเปล่า

437
00:31:55,240 --> 00:31:57,920
อาจารย์ ผมอวดฝีมือมากเกินไป

438
00:32:07,800 --> 00:32:11,320
เธอตั้งโรงเรียน
สอนศิลปะการต่อสู้ในอเมริกา

439
00:32:12,080 --> 00:32:13,520
เพื่อสอนวิชาหมัดหวิงชุน

440
00:32:14,400 --> 00:32:16,600
เธอได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ใช่ไหม

441
00:32:17,640 --> 00:32:18,640
เธอบอกว่า

442
00:32:19,000 --> 00:32:21,240
จีต คุน โด มีรากฐานมาจากหมัดหวิงชุน

443
00:32:21,680 --> 00:32:22,640
ใช่ครับ

444
00:32:22,920 --> 00:32:25,040
ตั้งแต่วันแรกที่เธอเรียนหมัดหวิงชุน

445
00:32:25,280 --> 00:32:26,440
ฉันก็บอกเธอเสมอ

446
00:32:26,720 --> 00:32:28,720
ว่าเราจะไม่สอนหมัดหวิงชุนให้คนนอก

447
00:32:29,400 --> 00:32:30,840
ตอนนี้เธอไม่ได้แค่สอนคนนอก

448
00:32:31,400 --> 00:32:32,720
แต่ยังสอนคนต่างชาติด้วย

449
00:32:33,360 --> 00:32:34,760
จริงไหม

450
00:32:35,640 --> 00:32:36,720
อาจารย์

451
00:32:37,320 --> 00:32:39,480
จีต คุน โด มีรากฐานมาจากหมัดหวิงชุน

452
00:32:39,920 --> 00:32:41,920
แต่มันก็ไม่เหมือนกัน

453
00:32:42,120 --> 00:32:43,080
อาจารย์

454
00:32:43,240 --> 00:32:46,280
หมัดเส้าหลิน หมัดตั๊กแตน
และการต่อสู้อื่นๆ อีกหลายแบบ

455
00:32:46,840 --> 00:32:49,240
ได้ล้มเลิกกฎว่าห้ามสอนคนนอกแล้ว

456
00:32:49,520 --> 00:32:50,720
ถ้าหมัดหวิงชุนของเรา

457
00:32:50,840 --> 00:32:53,000
ยังคงรักษากฎที่จะไม่สอนคนนอกไว้

458
00:32:53,560 --> 00:32:56,240
เรามีแต่จะทำลายตัวเองนะอาจารย์

459
00:32:56,560 --> 00:32:57,680
เธอว่าอย่างไรนะ

460
00:32:59,920 --> 00:33:01,320
ทำลายตัวเองหรือ

461
00:33:03,040 --> 00:33:06,160
เธอว่าเราจะทำลายตัวเองหรือ

462
00:33:07,840 --> 00:33:08,840
เธอ...

463
00:33:18,040 --> 00:33:21,200
อาจารย์ ถ้าประตูสู่ศิลปะ
การต่อสู้ทุกบานปิด

464
00:33:21,520 --> 00:33:23,560
ผมคงไม่มีทาง
ประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้

465
00:33:25,520 --> 00:33:27,440
รุ่นพี่ พอเถอะ

466
00:33:29,960 --> 00:33:32,000
อาจารย์ บรูซเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ

467
00:33:32,080 --> 00:33:33,320
อย่าโกรธเขาเลยนะ

468
00:33:34,400 --> 00:33:37,240
ไป ออกไป

469
00:33:40,120 --> 00:33:41,160
ไปสิ

470
00:33:44,120 --> 00:33:45,160
อาจารย์

471
00:33:51,720 --> 00:33:53,360
อย่าโกรธผมเลยนะ

472
00:33:54,360 --> 00:33:55,440
ผมจะไปแล้ว

473
00:34:00,480 --> 00:34:02,000
บรูซ ไปเสียเถอะ

474
00:34:14,280 --> 00:34:15,600
จีต คุน โด ของนาย

475
00:34:15,800 --> 00:34:17,400
ต่างจากหมัดหวิงชุน

476
00:34:17,600 --> 00:34:19,760
แต่ฉันเป็นหนี้บุญคุณอาจารย์มากมาย

477
00:34:20,200 --> 00:34:22,840
ตอนนี้เขาโกรธ
และฉันเองก็รู้สึกผิดมาก

478
00:34:23,400 --> 00:34:24,440
รุ่นพี่

479
00:34:24,600 --> 00:34:27,320
ฝากพูดถึงฉันในแง่ดี
ต่อหน้าอาจารย์ด้วยนะ ได้ไหม

480
00:34:28,440 --> 00:34:29,560
ฉันช่วยนายไม่ได้หรอก

481
00:34:30,280 --> 00:34:31,800
อย่างน้อยก็ในตอนนี้

482
00:34:32,280 --> 00:34:34,520
นายไม่รู้อารมณ์อาจารย์หรือ

483
00:34:34,760 --> 00:34:36,960
ยิ่งฉันพูดเท่าไร เขาก็จะยิ่งโกรธ

484
00:34:37,480 --> 00:34:38,680
บรูซ เอาเถอะน่า

485
00:34:39,200 --> 00:34:41,400
อีกสองสามวันค่อยกลับมาเยี่ยมเขา

486
00:34:41,920 --> 00:34:44,160
ก็ได้ กลับไปก่อน

487
00:34:45,600 --> 00:34:47,520
อีกสองสามวันฉันจะกลับมา

488
00:34:47,720 --> 00:34:49,200
ฝากดูแลอาจารย์ด้วยนะ

489
00:34:49,320 --> 00:34:50,440
ได้สิ ลาก่อน

490
00:34:53,640 --> 00:34:56,360
(สำนักหมัดหวิงชุน)

491
00:34:59,920 --> 00:35:01,000
อาจารย์

492
00:35:05,760 --> 00:35:06,760
ฉันแก่แล้ว

493
00:35:07,440 --> 00:35:09,080
ฉันอยากแต่งตั้งผู้สืบทอด

494
00:35:09,960 --> 00:35:11,320
ในหมู่พวกเธอมีใครเหมาะสมบ้าง

495
00:35:11,600 --> 00:35:14,160
ตอนที่ประลองกันก่อนหน้านี้
พวกเธออ่อนแอเหมือนเต้าหู้

496
00:35:14,240 --> 00:35:15,520
ฉันขายหน้าจริงๆ

497
00:35:16,040 --> 00:35:18,200
อาจารย์ อย่าโกรธเลยนะ

498
00:35:20,240 --> 00:35:22,920
ความคิดของบรูซ
ในการเลือกรับจุดแข็งของผู้อื่น

499
00:35:23,360 --> 00:35:24,360
ก็มีเหตุผลนะ

500
00:35:24,520 --> 00:35:27,480
ฉันไม่ได้ต่อต้านความคิดที่จะรับเอา
จุดแข็งของผู้อื่นมาใช้

501
00:35:27,560 --> 00:35:30,320
แต่เขาอยากจะทิ้งเราไปสร้างวิถี
การต่อสู้ในแบบของเขาเอง

502
00:35:31,880 --> 00:35:34,720
ตั้งแต่อาจารย์หวู่เหมย
ริเริ่มวิชาหมัดหวิงชุน

503
00:35:35,240 --> 00:35:36,760
มันก็คงอยู่มาได้หลายร้อยปี

504
00:35:37,040 --> 00:35:38,800
ศิษย์รุ่นแล้วรุ่นเล่าฝึกฝนวิชานี้

505
00:35:38,880 --> 00:35:40,440
จากประสบการณ์การต่อสู้นองเลือด

506
00:35:41,320 --> 00:35:43,720
ทุกการเคลื่อนไหวล้วนสำคัญ

507
00:35:44,600 --> 00:35:46,760
แล้วเขาล่ะ เขาลดคุณค่า
ของหมัดหวิงชุน

508
00:35:48,080 --> 00:35:49,080
ไม่กี่ปีก่อน

509
00:35:50,120 --> 00:35:52,800
ตอนที่อาจารย์หวัง กลับมาจากอเมริกา
เขาบอกฉันว่า

510
00:35:53,400 --> 00:35:55,760
บรูซ ประกาศรับศิษย์
อย่างเปิดเผยในอเมริกา

511
00:35:55,840 --> 00:35:57,080
เขาลดคุณค่าของหมังหวิงชุน

512
00:35:57,160 --> 00:35:58,960
แต่ในขณะเดียวกันก็สอนมันด้วย

513
00:35:59,240 --> 00:36:00,480
จะอธิบายว่าอย่างไร

514
00:36:01,760 --> 00:36:04,040
ฉันเตือนเขาตั้งแต่ครั้งแรก
ที่เขามาเรียนที่นี่

515
00:36:04,840 --> 00:36:07,640
ห้ามสอนหมัดหวิงชุนให้คนนอก

516
00:36:08,200 --> 00:36:10,440
แต่เขากล้าดีอย่างไร...

517
00:36:22,040 --> 00:36:23,280
ยิ้มทำไม

518
00:36:23,720 --> 00:36:25,400
ทำไมถึงไม่ออมมือให้พวกเขา

519
00:36:25,680 --> 00:36:27,280
แต่กลับเตะพวกเขาแทน

520
00:36:27,560 --> 00:36:29,720
ฉันคิดว่าอาจารย์อยากให้ฉันแสดงฝีมือ

521
00:36:29,800 --> 00:36:30,840
บรูซ

522
00:36:30,920 --> 00:36:32,920
นายอยู่อเมริกานานเกินไปแล้ว

523
00:36:33,000 --> 00:36:34,800
นายสมองช้า

524
00:36:36,000 --> 00:36:37,080
คิดดูสิ

525
00:36:37,440 --> 00:36:39,720
คนจีนพวกนี้ปากไม่ตรงกับใจ

526
00:36:40,480 --> 00:36:42,880
นายคิดวิชาของตัวเองและสอนคนต่างชาติ

527
00:36:42,960 --> 00:36:45,240
แค่นั้นอาจารย์นายก็โกรธแล้ว

528
00:36:46,120 --> 00:36:48,080
เขาบอกให้นายประลอง
กับรุ่นพี่รุ่นน้อง

529
00:36:48,160 --> 00:36:51,000
นายจะได้ถอยอย่างมีศักดิ์ศรี
แต่แทนที่จะทำอย่างนั้น

530
00:36:51,120 --> 00:36:52,400
นายอัดคนอื่นเสียหมดท่า

531
00:36:53,840 --> 00:36:55,520
อาจารย์ยิปคงอับอายมาก

532
00:36:56,200 --> 00:36:57,480
มิน่าล่ะถึงรู้สึกแปลก

533
00:36:57,560 --> 00:36:59,600
อยู่ๆ อาจารย์ก็ทำตัวแปลกไป

534
00:37:01,280 --> 00:37:02,640
นายน่าจะคิดให้ดีๆ

535
00:37:02,880 --> 00:37:04,920
อีกสองสามวันไปขอโทษอาจารย์เสีย

536
00:37:05,160 --> 00:37:06,840
ถึงตอนนั้นเขาคงอารมณ์ดีขึ้น

537
00:37:10,880 --> 00:37:14,560
อาหลิน บรูซทำอะไรให้อาจารย์โกรธเหรอ

538
00:37:16,280 --> 00:37:17,320
ฉันคิดออกแล้ว

539
00:37:18,640 --> 00:37:21,720
เพื่อทำให้อาจารย์นายหายโกรธ
นายต้องให้ภรรยานายช่วย

540
00:37:22,320 --> 00:37:23,600
- ฉันเหรอ
- เธอเหรอ

541
00:37:24,600 --> 00:37:25,600
บรูซ

542
00:37:26,320 --> 00:37:30,840
วันนี้สถานีโทรทัศน์โทรมา
เขาอยากเชิญนายไปสัมภาษณ์

543
00:37:35,040 --> 00:37:36,320
ฉันไม่อยากไป

544
00:37:36,640 --> 00:37:38,560
แต่ฉันตอบตกลงแทนไปแล้ว

545
00:37:39,640 --> 00:37:41,480
บรูซ ทำไมนายไม่อยากไปล่ะ

546
00:37:42,280 --> 00:37:44,800
มันจะทำให้คนที่เคยไม่มั่นใจ
ในความสามารถของนาย

547
00:37:44,920 --> 00:37:47,800
ได้เห็นว่านายกลับมาพร้อมชัยชนะ

548
00:37:49,080 --> 00:37:52,000
อาหลิน นายไม่เปลี่ยนไปเลยนะ

549
00:37:52,720 --> 00:37:53,680
ปล่อยฉัน

550
00:37:55,240 --> 00:37:56,720
มานี่ หนูน้อย

551
00:37:58,560 --> 00:38:00,400
บรูซ อาจารย์พักผ่อนอยู่ในห้อง

552
00:38:00,600 --> 00:38:01,680
รุ่นพี่ เข้าไปเลย

553
00:38:01,800 --> 00:38:02,880
- ลินดา
- มาสิ

554
00:38:03,000 --> 00:38:04,600
ไปพบอาจารย์กับเขา

555
00:38:04,720 --> 00:38:06,400
เดี๋ยวฉันตามไป

556
00:38:08,840 --> 00:38:10,720
อาจารย์ ดูสิว่าใครมาเยี่ยม

557
00:38:12,840 --> 00:38:13,920
อาจารย์ยิป

558
00:38:16,800 --> 00:38:18,120
ฉันมาพบคุณ

559
00:38:18,320 --> 00:38:20,920
เธอคือภรรยาของบรูซ ชื่อลินดา

560
00:38:21,440 --> 00:38:22,440
ลินดา

561
00:38:22,640 --> 00:38:25,640
- สวัสดีค่ะ
- ภรรยาของบรูซเหรอ สวยดีนะ

562
00:38:27,160 --> 00:38:29,480
แบรนดอน
อาจารย์คะ นี่คือหลานชายของคุณ

563
00:38:36,680 --> 00:38:37,720
แบรนดอน

564
00:38:38,080 --> 00:38:41,800
นี่ลูกชายของบรูซเหรอ

565
00:38:45,440 --> 00:38:48,080
หน้าเหมือนเขามากเลยนะ
เหมือนจริงๆ

566
00:38:50,000 --> 00:38:52,360
เร็วเข้า ไปเตรียมชาให้ลินดาสิ

567
00:38:52,720 --> 00:38:54,000
มานี่สิ ลินดา นั่งลง

568
00:38:54,160 --> 00:38:57,080
(คนเราต้องคำนึงถึง
ประโยชน์ของผู้อื่น)

569
00:38:57,680 --> 00:39:00,880
เขาหน้าเหมือนบรูซ ลี จริงๆ

570
00:39:02,520 --> 00:39:04,480
มานี่สิ ลุงจะพาไปเดินเล่นนะ

571
00:39:04,880 --> 00:39:06,560
พวกลุงๆ กำลังเล่นเกมอยู่

572
00:39:07,720 --> 00:39:10,320
อาจารย์
ลินดาก็ฝึกศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน

573
00:39:10,400 --> 00:39:11,320
จริงเหรอ

574
00:39:11,440 --> 00:39:13,880
ลินดารู้จักกับบรูซ
ตอนที่เธอไปเรียนการต่อสู้กับเขา

575
00:39:14,440 --> 00:39:17,120
ที่อเมริกาผู้หญิงก็เรียน
การต่อสู้ด้วยเหรอ

576
00:39:18,000 --> 00:39:19,000
เรียนกันเยอะเลยค่ะ

577
00:39:19,320 --> 00:39:22,080
ฉันรู้มานานแล้วว่าอาจารย์ยิป
เป็นอาจารย์ของบรูซ

578
00:39:22,320 --> 00:39:24,320
นอกจากฉันแล้วลูกศิษย์ทุกคนของบรูซ

579
00:39:24,440 --> 00:39:26,720
รู้ว่าคุณคือยอดฝีมือด้านหมัดหวิงชุน

580
00:39:27,120 --> 00:39:29,040
บรูซมีลูกศิษย์กี่คน

581
00:39:29,720 --> 00:39:31,200
ประมาณพันกว่าคน

582
00:39:31,440 --> 00:39:34,640
- มากกว่าหนึ่งพันคนหรือ
- ค่ะ

583
00:39:34,760 --> 00:39:36,200
ทุกคนรู้จักฉันเหรอ

584
00:39:36,480 --> 00:39:38,400
แน่นอนค่ะ ทุกคนรู้จักคุณ

585
00:39:38,560 --> 00:39:42,240
บรูซ พูดเสมอว่าจีต คุน โด
มีรากฐานมาจากหมัดหวิงชุน

586
00:39:42,480 --> 00:39:45,080
เขายังบอกลูกศิษย์ของเขาว่า
คุณคืออาจารย์ของเขา

587
00:39:45,560 --> 00:39:48,320
อาจารย์ ดูเหมือนว่าอาจารย์
จะมีชื่อเสียงในเมืองจีนแล้ว

588
00:39:48,680 --> 00:39:50,280
อาจารย์ยังโด่งดังมากในอเมริกาด้วย

589
00:39:50,640 --> 00:39:53,120
อย่าพูดมากไปหน่อยเลย

590
00:39:54,600 --> 00:39:57,560
อาจารย์ คุณอาจไม่ทราบเรื่องนี้

591
00:39:57,720 --> 00:40:00,520
บรูซเอาชนะแชมป์คาราเต้
ในการแข่งขันระดับชาติที่อเมริกา

592
00:40:02,200 --> 00:40:03,240
ฟังดูเหมือน

593
00:40:04,160 --> 00:40:06,440
บรูซกำลังรุ่งสินะ

594
00:40:07,960 --> 00:40:11,640
ฉันไม่คิดเลย ไม่คิดเลยจริงๆ

595
00:40:14,080 --> 00:40:15,520
ไปตามบรูซ มาที่นี่

596
00:40:15,760 --> 00:40:18,680
- เขากลัวว่าอาจารย์ยังโกรธเขาอยู่
- รีบไปตามบรูซมา

597
00:40:18,760 --> 00:40:21,640
- อาจารย์ เขาไม่กล้าพบหน้าอาจารย์
- ฉันไม่โกรธเขาแล้ว ไปสิ

598
00:40:21,720 --> 00:40:23,160
อาจารย์ ผมมาแล้ว

599
00:40:23,840 --> 00:40:25,120
ทำไมไม่เข้ามาล่ะ

600
00:40:25,280 --> 00:40:26,600
หลบอยู่ข้างนอกทำไม

601
00:40:26,840 --> 00:40:28,680
อาจารย์ผมมาแล้ว

602
00:40:29,320 --> 00:40:31,240
ผมกลัวว่าอาจารย์จะยังโกรธผมอยู่

603
00:40:31,320 --> 00:40:36,520
ผมเลยบอกให้ลินดา ภรรยาผม
พาลูกมากล่อมให้อาจารย์เย็นลง

604
00:40:37,400 --> 00:40:39,680
อาจารย์หายโกรธแล้วใช่ไหม

605
00:40:39,840 --> 00:40:41,320
ล้อกันเล่นหรือเปล่า

606
00:40:41,560 --> 00:40:43,600
ภรรยาเธอมาพร้อมกับลูกชาย

607
00:40:44,240 --> 00:40:46,200
ฉันจะโกรธทำไม นั่งลงสิ

608
00:40:46,400 --> 00:40:47,560
เชิญนั่งครับ อาจารย์

609
00:40:47,640 --> 00:40:48,880
- นั่งสิ
- เชิญอาจารย์ก่อน

610
00:40:49,080 --> 00:40:50,440
- บรูซ
- ครับ

611
00:40:51,160 --> 00:40:54,320
เธอจากไปหลายปี

612
00:40:55,040 --> 00:40:58,720
ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว
แบรนดอน ลูกชายของเธอ

613
00:40:59,800 --> 00:41:02,200
- โตขึ้นมาก
- ครับ

614
00:41:03,440 --> 00:41:06,320
ถ้าแบรนดอนโตขึ้นมาเหมือนผม
จะเป็นเรื่องดีไหมครับ

615
00:41:07,360 --> 00:41:09,520
ถ้าเขามีศีลธรรมเหมือนเธอก็ดี

616
00:41:10,520 --> 00:41:13,320
แต่ขออย่ามีนิสัย
และอารมณ์ร้อนเหมือนเธอเลย

617
00:41:14,240 --> 00:41:16,920
- ทำไมล่ะครับ
- เธอดื้อรั้นเกินไป

618
00:41:17,320 --> 00:41:18,360
เป็นไปได้ครับอาจารย์

619
00:41:19,680 --> 00:41:22,120
ในโลกนี้มีคนที่สมบูรณ์แบบด้วยหรือ

620
00:41:22,280 --> 00:41:23,720
ไม่มีหรอก

621
00:41:24,600 --> 00:41:26,480
เธอพยายามจะพูดอะไร

622
00:41:26,720 --> 00:41:28,200
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ

623
00:41:28,320 --> 00:41:30,000
ในโลกของศิลปะการต่อสู้

624
00:41:30,320 --> 00:41:33,440
ก็อาจหมายความว่าไม่มีวิธี
การต่อสู้แบบไหนที่ดีที่สุด

625
00:41:34,600 --> 00:41:36,000
มีแต่ที่ดีกว่า

626
00:41:36,800 --> 00:41:40,240
เพื่อพัฒนาฝีมือของเรา
เพื่อทำให้มันใช้ได้จริงมากขึ้น

627
00:41:40,800 --> 00:41:43,280
เราไม่ควรเลือกรับข้อดีของ
การต่อสู้แบบอื่นมาหรือ

628
00:41:44,200 --> 00:41:45,360
มันเหมือนการที่คนเรา

629
00:41:45,440 --> 00:41:47,560
ต้องค้นหาจุดอ่อนของตัวเองไปเรื่อยๆ

630
00:41:48,040 --> 00:41:50,040
เพื่อพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น

631
00:41:52,560 --> 00:41:54,800
เธอกำลังพูดว่า

632
00:41:55,520 --> 00:41:58,560
เธอจะยอมให้แบรนดอน ลูกชายของเธอ
เปลี่ยนนามสกุลอย่างนั้นหรือ

633
00:41:58,720 --> 00:41:59,720
ครับ อาจารย์

634
00:41:59,880 --> 00:42:03,720
อันที่จริง ทุกวันผมอยู่กับ
ความขัดแย้ง

635
00:42:04,760 --> 00:42:07,520
ทางหนึ่งผมอยากจะเป็นอิสระ

636
00:42:08,280 --> 00:42:11,400
แต่อีกด้าน ผมผูกมัดตัวเอง
ในขอบเขตอีกอย่างหนึ่ง

637
00:42:12,400 --> 00:42:15,040
อย่างน้อยนี่คือสิ่งที่อาจารย์
เข้าใจเกี่ยวกับผม ใช่ไหม

638
00:42:15,280 --> 00:42:17,960
เธอกำลังพูดถึงเหตุผล
ที่เธอทิ้งหมัดหวิงชุน

639
00:42:18,480 --> 00:42:20,560
และคิดค้นจีต คุน โด ขึ้นเหรอ

640
00:42:21,120 --> 00:42:22,880
อาจารย์ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผม

641
00:42:23,800 --> 00:42:27,560
ไม่ใช่ว่าผมจะเรียกวิธีต่อสู้
ที่ผมใช้อยู่ในปัจจุบันว่าอย่างไร

642
00:42:28,080 --> 00:42:30,480
แต่ปรัชญาและประสบการณ์ของผมคืออะไร

643
00:42:30,760 --> 00:42:32,840
จากการเข้าใจแก่นแท้
ของศิลปะการต่อสู้

644
00:42:33,040 --> 00:42:37,600
เดี๋ยวนี้ฉันสู้กับตัวเองทุกวัน

645
00:42:39,080 --> 00:42:41,320
จุดหนึ่งฉันคิดว่า

646
00:42:41,640 --> 00:42:44,600
ดีแล้วที่เธอสามารถคิดค้น
วิธีต่อสู้ของตัวเองได้

647
00:42:44,960 --> 00:42:49,000
แต่ในอีกด้านหนึ่งมันก็ยาก
ที่จะยอมรับความจริงเรื่องนี้

648
00:42:49,560 --> 00:42:52,560
เธอไปดิ้นรนอยู่ในอเมริกา
ตามลำพังนานหลายปี

649
00:42:53,520 --> 00:42:56,800
มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะสามารถ
ทำอะไรแบบนี้ได้สำเร็จ

650
00:42:57,480 --> 00:42:58,400
แต่ว่า...

651
00:42:58,560 --> 00:43:01,120
อาจารย์ มันไม่ง่ายสำหรับผมเลย

652
00:43:01,480 --> 00:43:02,320
แต่ว่า...

653
00:43:03,160 --> 00:43:06,120
ด้วยพื้นฐานของวิชาหมัดหวิงชุน
ที่ผมเรียนรู้จากอาจารย์

654
00:43:07,240 --> 00:43:09,840
ชีวิตในอเมริกาของผมก็เลยไม่ลำบากนัก

655
00:43:10,680 --> 00:43:13,320
ผมซาบซึ้งในบุญคุณ
ของอาจารย์ที่เมตตาผมเสมอ

656
00:43:14,000 --> 00:43:17,680
ผมหวังว่าอาจารย์จะเข้าใจผม
เข้าใจความกล้าของผม

657
00:43:18,080 --> 00:43:22,120
และความมุ่งมั่นของผมในการสร้าง
ยุคใหม่ในโลกของศิลปะการต่อสู้