1
00:01:59,480 --> 00:02:00,440
จอร์จ

2
00:02:02,520 --> 00:02:04,920
ผมซาบซึ้งใจจริงๆ
ที่ผู้สร้างหนังฮอลลีวู้ด

3
00:02:05,040 --> 00:02:07,120
ชื่นชอบ เอ็นเทอร์เดอะดราก้อน

4
00:02:08,320 --> 00:02:10,400
นั่นมันวิเศษมาก ดีๆ

5
00:02:12,000 --> 00:02:14,920
ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อเสนอ
จัดรอบปฐมทัศน์ในอเมริกา

6
00:02:15,640 --> 00:02:18,320
เดี๋ยวผมจะคุยรายละเอียดกับบรูซ
ตอนที่เขากลับมา

7
00:02:20,040 --> 00:02:23,760
ผมอยากเชิญบรูซ ลี ไปสหรัฐ
สำหรับรอบปฐมทัศน์

8
00:02:23,880 --> 00:02:25,320
เขาน่าจะไม่มีปัญหา

9
00:02:28,920 --> 00:02:30,320
โอเคๆ บาย

10
00:02:33,200 --> 00:02:34,812
เชิญเข้ามา

11
00:02:36,800 --> 00:02:39,120
- บรูซ
- คุณซู

12
00:02:39,600 --> 00:02:43,760
บรูซ ไม่ได้พักอยู่ที่โรงพยาบาลเหรอ
ทำไมมาที่นี่

13
00:02:45,800 --> 00:02:48,600
ผมไม่ได้เป็นอะไร
จะให้อยู่โรงพยาบาลได้ยังไง

14
00:02:48,680 --> 00:02:50,320
คุณไม่ได้เป็นไรจริงๆ นะ

15
00:02:50,880 --> 00:02:53,960
ผมไม่เป็นไร
คุณเห็นว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่าล่ะ

16
00:02:54,040 --> 00:02:56,720
เยี่ยมเลย บรูซ ฟังนะ

17
00:02:56,840 --> 00:02:58,760
จอร์จ เพิ่งโทรมา

18
00:02:59,400 --> 00:03:02,560
เขาบอกว่าผู้สร้างหนังฮอลลีวู้ด
พอใจมากหลังจากที่ได้ดู

19
00:03:02,640 --> 00:03:06,280
ตัวอย่างเอ็นเทอร์เดอะดราก้อน
คุณทำได้อีกแล้ว

20
00:03:06,400 --> 00:03:08,880
นั่นคือสิ่งที่เราหวังไว้ไม่ใช่เหรอ

21
00:03:09,280 --> 00:03:11,520
มันดีกว่าที่คาดอีก

22
00:03:13,560 --> 00:03:16,720
ผู้สร้างหนังฮอลลีวู้ด
ตัดสินใจที่จะจัดงานรอบปฐมทัศน์

23
00:03:17,120 --> 00:03:18,960
ที่อเมริกาในเดือนสิงหาคมที่จะถึงนี้

24
00:03:19,440 --> 00:03:23,120
เขาอยากจะเชิญคุณ
ให้ไปอเมริกาและเข้าร่วม

25
00:03:24,560 --> 00:03:29,800
ผมคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดี
สำหรับคุณในการเป็นซุปเปอร์สตาร์

26
00:03:31,880 --> 00:03:35,920
ดังนั้น ผมเลยตกลงแทนคุณไปแล้ว

27
00:03:37,520 --> 00:03:40,040
คุณซู ดูนี่สิ

28
00:03:41,320 --> 00:03:44,080
นี่คือตารางถ่ายทำ
เดอะ เกม ออฟ เดธ ของผม

29
00:03:44,320 --> 00:03:45,800
คุณน่าจะดูนี่ก่อน

30
00:03:46,160 --> 00:03:48,280
ผมหมายถึง คุณพอมีเวลาพัก
สองสามเดือน

31
00:03:48,400 --> 00:03:51,120
เราค่อยคุยกันหลังจากฉาย
เอ็นเทอร์เดอะดราก้อน

32
00:03:51,240 --> 00:03:52,280
ไม่ๆ

33
00:03:52,800 --> 00:03:54,360
ผมอยากเริ่มถ่ายทำเดี๋ยวนี้

34
00:03:56,760 --> 00:04:00,040
ทำไมถึงร้อนรนขนาดนี้

35
00:04:00,120 --> 00:04:03,640
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด
ผมอยากจะเริ่มถ่ายทำในสามวัน

36
00:04:05,160 --> 00:04:07,160
สุขภาพคุณดีแล้วเหรอ

37
00:04:07,280 --> 00:04:08,160
คุณซู

38
00:04:08,880 --> 00:04:12,560
หนังนี้ ผมอยากจะเชิญผู้ใช้
ศิลปะการต่อสู้ระดับโลกหลายคน

39
00:04:13,000 --> 00:04:14,680
และคนมีชื่อเสียงมาร่วมกับเรา

40
00:04:15,280 --> 00:04:16,520
อย่างเช่น

41
00:04:16,640 --> 00:04:19,000
ราชากระบองสองท่อนแห่งฟิลิปินส์
อีโนซันโต

42
00:04:19,120 --> 00:04:21,440
เขาช่ำชองในศิลปะการต่อสู้มาก

43
00:04:22,160 --> 00:04:23,320
คิมูระ ก็ด้วย

44
00:04:23,720 --> 00:04:28,080
บวกกันนักเรียนของผม ดาว เอ็นบีเอ
จับบาร์

45
00:04:29,520 --> 00:04:34,520
การทำงานร่วมกันของพวกเขาจะเพิ่ม
ความน่าสนใจให้หนังของเราแน่นอน

46
00:04:34,880 --> 00:04:36,000
เอาล่ะ บรูซ

47
00:04:36,920 --> 00:04:39,000
ผมจะฟังคุณในด้านศิลปะ

48
00:04:39,240 --> 00:04:40,560
ผมจะสนับสนุนคุณ

49
00:04:40,760 --> 00:04:43,320
แต่คุณดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

50
00:04:44,080 --> 00:04:46,320
- คุณน่าจะไปพักสักหน่อยนะ
- คุณซู

51
00:04:46,880 --> 00:04:50,720
ผมมีหลายอย่างที่ต้องทำ
ก่อนจะถ่ายทำเดอะ เกม ออฟ เดธ

52
00:04:51,560 --> 00:04:52,640
ผมต้องไปแล้ว

53
00:04:54,680 --> 00:04:56,640
เดอะ เกม ออฟ เดธ

54
00:04:59,120 --> 00:05:02,120
ชื่อเรื่องอะไรกัน

55
00:05:02,520 --> 00:05:04,160
ทำไม มีปัญหาเหรอครับ

56
00:05:05,960 --> 00:05:10,280
ตามความเชื่อคนจีนอย่างเรา

57
00:05:11,360 --> 00:05:12,280
มันชื่ออัปมงคล

58
00:05:12,920 --> 00:05:15,240
เราเปลี่ยนชื่อได้ไหม

59
00:05:16,240 --> 00:05:18,840
ไม่เป็นไร
เราจะปล่อยมันเป็นแบบนั้น

60
00:05:19,760 --> 00:05:20,600
โอเค

61
00:05:22,600 --> 00:05:23,560
โอเค

62
00:05:31,800 --> 00:05:33,560
สวัสดีผู้กำกับหวง

63
00:05:36,880 --> 00:05:38,080
สวัสดี สวัสดี

64
00:05:42,880 --> 00:05:45,920
เหวินฮุ่ย บรูซเป็นยังไงบ้าง

65
00:05:48,040 --> 00:05:49,120
หมายความว่ายังไง

66
00:05:50,000 --> 00:05:53,160
ฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปนิดหน่อย

67
00:05:56,960 --> 00:06:00,840
ใช่ ฉันก็รู้สึก

68
00:06:02,280 --> 00:06:04,400
เชิญนั่งก่อน

69
00:06:07,560 --> 00:06:08,640
น่าสนใจจริงๆ

70
00:06:35,560 --> 00:06:38,960
เล่นอะไรกันอยู่
ดูมีความสุขกันจัง

71
00:06:49,320 --> 00:06:53,960
(ประกันภัย ลอยดส์ ทีบีเอส)

72
00:06:55,360 --> 00:06:56,600
คุณลี เชิญค่ะ

73
00:06:58,120 --> 00:07:00,920
คุณลี พวกเรากำลังรอคุณอยู่เลย

74
00:07:01,840 --> 00:07:04,280
นี่คือเอกสารสำหรับคุณค่ะ

75
00:07:04,600 --> 00:07:08,600
ถ้าไม่มีปัญหาอะไร
ก็ลงชื่อได้เลยค่ะ

76
00:07:10,680 --> 00:07:11,560
ครับ

77
00:07:11,760 --> 00:07:15,760
(ลายมือชื่อของผู้สมัคร)

78
00:07:24,120 --> 00:07:25,720
เอกสารเรียบร้อย

79
00:07:25,840 --> 00:07:29,120
มันจะมีผลตามกฎหมายทันที
ขอแสดงความยินดีด้วย

80
00:07:29,320 --> 00:07:32,040
คุณลี คุณได้ซื้อประกันชีวิต

81
00:07:32,160 --> 00:07:34,240
มูลค่า 1,350,000 ดอลลาร์
จากบริษัทเรา

82
00:07:34,360 --> 00:07:36,240
มีผลตั้งแต่วันนี้

83
00:07:37,400 --> 00:07:38,880
ดีครับ ขอบคุณ

84
00:07:43,760 --> 00:07:46,200
- ดี เข้มแข็งกว่านี้
- ป๊ะป๋า

85
00:07:48,840 --> 00:07:51,440
รู้ไหมว่าทำไมเราต้องฝึกกังฟู

86
00:07:52,880 --> 00:07:55,240
- เพื่อเอาชนะคนอื่น
- ไม่ใช่

87
00:07:55,840 --> 00:07:58,840
รู้ไหมว่าเต๋าแห่งกังฟูคืออะไร
ลูกรู้ไหม

88
00:08:00,040 --> 00:08:04,200
มันอาจจะซับซ้อนไปหน่อยสำหรับลูก
แต่สำหรับพวกเราที่ฝึกศิลปะการต่อสู้

89
00:08:04,320 --> 00:08:05,640
เป้าหมายง่ายๆ ก็คือ

90
00:08:06,360 --> 00:08:08,600
ผลักดันร่างกายจนถึงขีดจำกัด

91
00:08:08,720 --> 00:08:10,480
รู้ไหมว่าขีดจำกัดร่างกายคืออะไร

92
00:08:12,080 --> 00:08:13,240
ไม่รู้ใช่ไหม

93
00:08:14,760 --> 00:08:17,280
ลูกเตะใบไม้ได้ไหม

94
00:08:19,320 --> 00:08:20,160
ไม่ได้ใช่ไหม

95
00:08:20,320 --> 00:08:23,840
ลูกรออีกไม่กี่ปี
เดี๋ยวลูกก็ทำได้

96
00:08:25,480 --> 00:08:28,000
เดี๋ยวพ่อจะทำให้ลูกดู เอาไหม

97
00:08:29,760 --> 00:08:31,720
- ได้เลย
- ผมอยากเห็นลูกเตะสามครั้ง

98
00:08:36,560 --> 00:08:37,560
พระเจ้า

99
00:08:37,840 --> 00:08:39,560
ทำอีก

100
00:08:40,640 --> 00:08:43,200
ป๊ะป๋าสุดยอด ทำอีกนะครับ

101
00:08:49,960 --> 00:08:51,520
- ได้เลยลูกรัก
- ลูก

102
00:08:51,600 --> 00:08:53,560
- กลัวไหม
- อย่าร้องนะ แชนนอน

103
00:08:53,680 --> 00:08:54,720
ไปกันเถอะแบรนดอน

104
00:08:55,040 --> 00:08:56,080
เร็ว กินข้าวกัน

105
00:08:56,200 --> 00:08:57,320
- กินข้าว
- กินข้าว

106
00:08:57,400 --> 00:09:00,200
ลูกๆ รู้ไหมว่าแม่ทำอะไรให้กิน
ขาหมูฝอซาน

107
00:09:00,280 --> 00:09:01,120
อร่อยมาก

108
00:09:41,560 --> 00:09:43,040
(มิถุนายน ค.ศ.1973)

109
00:10:00,960 --> 00:10:04,560
บรูซ วันนี้มีงานศพของอาจารย์เธอนะ

110
00:10:04,680 --> 00:10:05,760
เธอไม่ไปเหรอ

111
00:10:07,600 --> 00:10:08,440
ฉันไม่ไป

112
00:10:08,760 --> 00:10:09,720
ทำไมล่ะ

113
00:10:12,680 --> 00:10:15,960
ฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับความตาย

114
00:10:18,800 --> 00:10:19,760
เธอพูดอะไรนะ

115
00:10:22,360 --> 00:10:23,320
เปล่า

116
00:10:25,440 --> 00:10:26,400
บรูซ เธอเป็นอะไร

117
00:10:27,880 --> 00:10:30,640
เราเริ่มถ่ายทำ
เดอะ เกม ออฟ เดธ แล้ว

118
00:10:31,640 --> 00:10:33,360
เธอก็รู้ว่าถ้าเราเริ่มถ่ายแล้ว

119
00:10:34,080 --> 00:10:35,800
เราหยุดไม่ได้ แม้แต่วันเดียว

120
00:10:36,360 --> 00:10:38,080
ฉันต้องไปเข้ากองแล้ว

121
00:10:46,920 --> 00:10:47,760
ลินดา

122
00:10:49,520 --> 00:10:51,200
ฉันซื้อประกันชีวิตไว้เยอะ

123
00:10:52,120 --> 00:10:53,440
ช่วยรับไปที

124
00:11:01,320 --> 00:11:03,920
ทำไมเธอถึงซื้อด้วยวงเงินสูงขนาดนี้

125
00:11:05,720 --> 00:11:09,560
ฉันไม่คิดว่าเธอจะแปลกใจ
เห็นว่าเธอเป็นคนอเมริกัน

126
00:11:10,160 --> 00:11:13,840
คนอเมริกันคิดว่า
การซื้อประกันชีวิตเป็นเรื่องปกติ

127
00:11:55,040 --> 00:11:58,160
จากนี้ไป ฉันต้องไปถ่ายทำทุกวัน

128
00:11:58,360 --> 00:12:01,480
ให้เธอทำเครื่องหมายบนปฏิทินให้ฉันที

129
00:12:01,920 --> 00:12:03,640
พอทำถึงเดือนหน้า

130
00:12:04,200 --> 00:12:06,480
การถ่ายทำ เดอะ เกม ออฟ เดธ
ก็จะเสร็จสิ้น

131
00:12:07,880 --> 00:12:08,720
ได้สิ

132
00:12:41,960 --> 00:12:44,840
บรูซ รถมาแล้ว
ได้เวลาเข้ากองแล้ว

133
00:12:53,000 --> 00:12:54,960
บรูซ ทีมงานอยู่ที่นี่กันหมดแล้ว

134
00:12:55,760 --> 00:12:56,880
แล้วเจอกัน ลินดา

135
00:13:03,160 --> 00:13:04,120
ไปกันเถอะ

136
00:14:17,200 --> 00:14:18,040
หยุด

137
00:14:18,360 --> 00:14:21,440
พอฉันตีนาย
ฉันตีไม่โดน

138
00:14:21,520 --> 00:14:22,800
นายต้องต่อยต่อไป

139
00:14:23,080 --> 00:14:24,160
นายต้องโจมตี

140
00:14:24,840 --> 00:14:27,480
มาทำกันอีกรอบ เข้าใจนะ
ดีๆ

141
00:14:29,880 --> 00:14:32,560
นายต้องทำแบบนี้แหละ รวดเร็ว ดี

142
00:14:33,720 --> 00:14:34,720
มาลองอีกรอบ

143
00:14:35,000 --> 00:14:35,960
เอาอีกที

144
00:15:12,400 --> 00:15:15,440
มานี่ ฉันอยากเปลี่ยนชุด
เราจะถ่ายหนังแบบนี้ได้ยังไง

145
00:15:25,680 --> 00:15:28,440
คัท โอเค นายเจ็บไหม

146
00:15:28,840 --> 00:15:29,960
มาดูกัน

147
00:15:32,400 --> 00:15:34,880
- นายโอเคนะ
- นายโอเคนะ

148
00:15:35,240 --> 00:15:36,160
โอเค

149
00:15:37,920 --> 00:15:38,800
- เอาละ
- เอาละ

150
00:15:38,880 --> 00:15:40,080
เตรียมตัวฉากต่อไปเลย

151
00:15:40,160 --> 00:15:43,680
ต้องใส่ใจกับตำแหน่งกล้อง
ก่อนฉันขึ้นไป ดูอย่างใกล้ชิดนะ

152
00:15:44,000 --> 00:15:46,160
ฉันจะโยนกระบองสองท่อนไปที่พื้น

153
00:15:46,680 --> 00:15:49,600
จากนั้นก็ถ่ายขึ้นมา กล้องจะตามฉัน

154
00:15:49,960 --> 00:15:50,920
ตามฉันมา

155
00:15:52,080 --> 00:15:54,120
กล้องจะตามจังหวะเท้าฉัน

156
00:15:54,840 --> 00:15:56,320
เข้าใจไหม

157
00:15:56,400 --> 00:15:58,200
- โอเค เร็วขึ้น
- รีบหน่อยๆ

158
00:15:58,280 --> 00:15:59,360
พร้อม

159
00:15:59,800 --> 00:16:00,800
เร็วเข้า

160
00:16:28,600 --> 00:16:29,560
เสร็จแล้วครับ

161
00:16:30,320 --> 00:16:31,240
เสร็จแล้ว

162
00:16:32,120 --> 00:16:33,400
- ทำความสะอาด
- ได้ครับ

163
00:16:33,520 --> 00:16:34,840
เอากล่องไปไว้ตรงนั้น

164
00:16:35,800 --> 00:16:36,760
อย่าทำหายละ

165
00:16:58,320 --> 00:16:59,240
บรูซ

166
00:17:02,680 --> 00:17:03,880
นายเป็นอะไร

167
00:17:34,760 --> 00:17:35,680
สวัสดี

168
00:17:38,440 --> 00:17:39,400
ใครคะ

169
00:17:58,400 --> 00:17:59,440
สวัสดี

170
00:18:01,840 --> 00:18:02,800
ใครคะ

171
00:18:20,760 --> 00:18:21,600
ใครคะ

172
00:18:23,960 --> 00:18:24,840
สวัสดี

173
00:18:27,520 --> 00:18:28,520
สวัสดี

174
00:18:30,760 --> 00:18:32,040
ต้องเป็นคนบ้าแน่ๆ

175
00:18:59,680 --> 00:19:00,640
สวัสดี

176
00:19:03,200 --> 00:19:06,560
ใครคะ ใครคะนั่น

177
00:19:26,080 --> 00:19:32,600
(ฝอซาน อาจารย์หมัดหวิงชุน
หลุมศพยิปมัน)

178
00:20:18,080 --> 00:20:19,400
มาที่นี่ทำไม

179
00:20:19,920 --> 00:20:21,160
ฉันไปที่กองมา

180
00:20:21,400 --> 00:20:23,520
เรารู้ว่าเธอต้องมาที่นี่แน่น่อน

181
00:20:24,080 --> 00:20:28,240
บรูซ ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอต้อง
ต้องรู้สึกแย่มาก

182
00:20:29,640 --> 00:20:31,360
ฉันเชื่อว่าอาจารย์ยิปบนสวรรค์

183
00:20:32,360 --> 00:20:33,840
จะเข้าใจเธอ

184
00:20:35,120 --> 00:20:36,080
ลุกขึ้นเถอะนะ

185
00:20:36,440 --> 00:20:39,760
เข้าใจเหรอ

186
00:20:41,200 --> 00:20:44,240
อาจารย์จะเข้าใจว่า
ที่ฉันไม่มางานศพท่าน

187
00:20:45,560 --> 00:20:47,520
เพราะฉันยุ่งอยู่ที่กองเหรอ

188
00:20:48,440 --> 00:20:51,640
ไม่ นั่นไม่ใช่เหตุผล

189
00:20:52,360 --> 00:20:53,920
เขาควรจะเข้าใจว่า...

190
00:20:55,680 --> 00:20:57,360
ฉันทรยศหมัดหวิงชุน

191
00:20:59,280 --> 00:21:02,720
และก่อตั้งโรงเรียนสอนจีต คุน โด

192
00:21:05,280 --> 00:21:06,240
ไม่

193
00:21:07,040 --> 00:21:09,040
เขาไม่เคยเข้าใจฉัน

194
00:21:10,400 --> 00:21:14,240
แม้ว่าภายนอกเขาดูเหมือนจะเข้าใจ

195
00:21:15,520 --> 00:21:16,680
เคารพฉัน

196
00:21:17,600 --> 00:21:20,200
แต่ลึกๆ ในใจแล้ว

197
00:21:20,720 --> 00:21:23,160
เขาไม่เคยเข้าใจฉัน

198
00:21:24,840 --> 00:21:31,400
อาจารย์มองว่าฉันเป็นคนทรยศ
ของหมัดหวิงชุน

199
00:21:32,440 --> 00:21:33,880
ไม่มีใครเข้าใจฉัน

200
00:21:34,520 --> 00:21:35,920
เมื่ออาจารย์จากไป

201
00:21:38,280 --> 00:21:39,640
ทำไมไม่มีรุ่นพี่คนไหน...

202
00:21:42,880 --> 00:21:44,280
โทรหาฉัน

203
00:21:45,800 --> 00:21:46,920
พวกเขาอาจโทรแล้ว

204
00:21:47,320 --> 00:21:49,600
แต่เธอไปตรวจร่างกาย
ที่โรงพยาบาลอยู่ก็ได้

205
00:21:49,720 --> 00:21:51,400
ฉันไม่กล้ารับโทรศัพท์

206
00:21:54,280 --> 00:21:55,520
นั่นไม่ใช่ข้ออ้าง

207
00:21:57,720 --> 00:22:03,360
รุ่นพี่ตัดสินแล้วว่าฉันเป็นคนทรยศ

208
00:22:05,760 --> 00:22:09,280
บรูซ นายคิดมากไปแล้ว

209
00:22:09,400 --> 00:22:11,280
อย่าโทษตัวเองเลย

210
00:22:12,120 --> 00:22:15,280
เมื่อฉันเลิกเล่นคาราเต้

211
00:22:15,920 --> 00:22:17,680
และเริ่มเรียน จีต คุน โด จากนาย

212
00:22:18,320 --> 00:22:22,520
ฉันเชื่อว่าไม่มีคนญี่ปุ่นคนไหน
เข้าใจฉัน

213
00:22:24,080 --> 00:22:25,160
แต่ฉันคิดว่า...

214
00:22:26,080 --> 00:22:29,440
ทัศนคติส่วนบุคคล
ไม่ใช่สิ่งสำคัญเมื่อเทียบกับ

215
00:22:29,680 --> 00:22:31,000
เต๋าแห่งกังฟู

216
00:22:32,080 --> 00:22:34,200
จีต คุน โด ของนายเป็นของโลกนี้

217
00:22:34,960 --> 00:22:38,160
ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ควรเดินตามนาย

218
00:22:39,200 --> 00:22:40,240
คิมูระ

219
00:22:42,000 --> 00:22:45,880
คำพูดนายมันถึงหัวใจฉัน

220
00:22:47,240 --> 00:22:48,680
ถ้าเกิดวันหนึ่ง

221
00:22:51,040 --> 00:22:52,040
นายทิ้งฉัน

222
00:22:53,600 --> 00:22:54,720
ฉันควรจะคิดยังไง

223
00:22:55,280 --> 00:22:58,080
ฉันจะไม่ทิ้งนาย ไม่มีวัน

224
00:22:59,280 --> 00:23:02,320
แต่ตอนนี้อาจารย์ยิป บนสวรรค์

225
00:23:04,000 --> 00:23:05,600
อาจกำลังพิจารณาคำถามนี้อยู่

226
00:23:06,920 --> 00:23:07,960
อาจารย์ลี

227
00:23:08,480 --> 00:23:10,080
นายคิดมากเกินไป

228
00:23:12,440 --> 00:23:15,640
ฉันรู้ว่าทำไมพวกนั้นถึงไม่เข้าใจฉัน

229
00:23:17,200 --> 00:23:21,000
ฉันอยากทำลายข้อจำกัดของหมัดหวิงชุน

230
00:23:22,920 --> 00:23:27,120
แต่ในขณะเดียวกัน
ฉันได้ล้อมรอบตัวเองด้วยอุปสรรคอื่น

231
00:23:27,840 --> 00:23:30,800
จีต คุน โด ของฉัน
ไม่ใช่แค่อุปสรรคอีกอย่างหรือ

232
00:23:33,840 --> 00:23:36,640
ฉันอยากละทิ้งสิ่งจอมปลอม

233
00:23:38,000 --> 00:23:40,760
และความเจ้าเล่ห์ของสิ่งที่เรียกว่า
ความภักดี

234
00:23:41,680 --> 00:23:43,160
และที่เรียกว่ากตัญญู

235
00:23:44,280 --> 00:23:45,360
ยังไงก็ตาม

236
00:23:46,360 --> 00:23:50,120
การเผชิญหน้ากับความภักดีและกตัญญู
ทำให้ฉันรู้สึกเศร้ามาก

237
00:23:51,240 --> 00:23:52,160
ฉันช่วยตัวเองไม่ได้

238
00:23:54,240 --> 00:23:57,640
ฉันได้คิด แม้แต่พวกนาย

239
00:23:58,640 --> 00:24:02,200
ยังไม่แจ้งฉันถึงการตายของอาจารย์

240
00:24:03,440 --> 00:24:07,000
ถ้าอาหลิน ไม่โทรหาฉัน
แล้วบอกเรื่องนี้

241
00:24:08,680 --> 00:24:11,720
ฉันอาจไม่รู้เรื่องว่า...

242
00:24:13,360 --> 00:24:14,640
อาจารย์พวกเราเสียแล้ว

243
00:24:17,680 --> 00:24:21,280
เมื่อเช้าฉันไปที่โรงฝึกของอาจารย์
ไม่มีรุ่นพี่คนไหนคุยกับฉันเลย

244
00:24:23,360 --> 00:24:24,480
ฉันได้แต่คิด

245
00:24:25,240 --> 00:24:27,600
ฉันไม่ได้มางานศพอาจารย์ยิป

246
00:24:28,200 --> 00:24:30,040
จิตใต้สำนึก พวกเขาอ้างว่า...

247
00:24:31,840 --> 00:24:33,960
ฉันได้สร้างศิลปะแขนงใหม่

248
00:24:35,200 --> 00:24:39,640
ฉันเป็นผู้คิดค้นจีต คุน โด

249
00:24:45,320 --> 00:24:50,600
แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ลึกๆ ในใจฉัน

250
00:24:51,960 --> 00:24:54,760
ฉันทนทรมานกับการปวดใจ

251
00:24:56,120 --> 00:24:59,440
ฉันจึงหาข้ออ้างโดยอ้างว่า
ยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ

252
00:25:00,760 --> 00:25:04,240
แต่วันนี้ ระหว่างการถ่ายทำฉากต่อสู้

253
00:25:05,240 --> 00:25:06,840
ฉันสู้ไม่ได้เรื่องเลยสักท่า

254
00:25:07,800 --> 00:25:10,280
ตลอดทั้งวัน ในหัวฉัน

255
00:25:11,360 --> 00:25:13,560
ได้แต่คิดถึง
หลุมฝังศพที่ไม่อาจเข้าใจได้

256
00:25:15,240 --> 00:25:20,440
อีกอย่าง ความสิ้นหวัง
และผิดหวังของอาจารย์...

257
00:25:23,160 --> 00:25:27,360
ที่จ้องมองที่ฉัน
สายตาที่เต็มไปด้วยการตำหนิ

258
00:25:29,800 --> 00:25:32,920
ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน

259
00:25:54,080 --> 00:25:56,360
บรูซ กลับบ้านกัน

260
00:25:57,720 --> 00:25:58,760
นายเหนื่อยแล้ว

261
00:26:01,120 --> 00:26:04,760
ร่ายกายและสติของนาย
ถึงขีดจำกัดที่มนุษย์จะทนได้แล้ว

262
00:26:06,040 --> 00:26:07,920
โลกนี้ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ

263
00:26:08,600 --> 00:26:10,400
นายยังคงใฝ่หาความสมบูรณ์แบบ

264
00:26:10,600 --> 00:26:14,080
นายเข้มงวดกับตัวเองในสิ่งที่ทำ

265
00:26:15,480 --> 00:26:18,520
ไม่มีใครเอื้อมถึงมาตรฐานนาย

266
00:26:18,840 --> 00:26:20,880
น้อยคนนักที่จะตามทัน

267
00:26:22,080 --> 00:26:25,800
นายเป็นนักปรัชญา
นายควรรู้ดีกว่าฉัน

268
00:26:27,440 --> 00:26:28,840
เมื่อนายสำนึกได้

269
00:26:29,680 --> 00:26:34,400
มันช่วยให้นายเข้าถึงข้อสรุปง่ายๆ
จากปัญหาที่ซับซ้อน

270
00:26:34,920 --> 00:26:36,040
พูดอีกอย่างก็คือ

271
00:26:39,200 --> 00:26:41,320
เมื่อนายเหนื่อยมากๆ

272
00:26:41,680 --> 00:26:43,720
สติปัญญาของนายจะลดลง

273
00:26:46,080 --> 00:26:48,000
ฉันแนะนำให้นายไปพักก่อน

274
00:26:48,120 --> 00:26:49,840
เมื่อสุขภาพนายดีขึ้นแล้ว

275
00:26:50,640 --> 00:26:53,680
นายจะรู้สึกดีขึ้น

276
00:26:54,840 --> 00:26:55,920
พักสักหน่อย

277
00:26:59,000 --> 00:27:01,920
ฉันควรทำอะไร นอนบนเตียง
ให้เสียเวลาเปล่าอย่างนั้นเหรอ

278
00:27:03,880 --> 00:27:05,960
เหม่อมองเหมือนคนโง่เหรอ

279
00:27:08,000 --> 00:27:09,680
นายต้องได้รับการพักผ่อน

280
00:27:10,960 --> 00:27:12,840
ฉันเข้าใจอารมณ์ที่สับสนของนาย

281
00:27:13,840 --> 00:27:16,120
เมื่อร่างกายและจิตใจของนาย
ดีขึ้นแล้ว

282
00:27:16,720 --> 00:27:18,560
อารมณ์สับสนของนายจะหายไป

283
00:28:55,160 --> 00:28:56,120
สวัสดี

284
00:28:58,880 --> 00:28:59,720
สวัสดี

285
00:29:02,080 --> 00:29:03,480
เจ้าบ้า แกต้องการอะไร

286
00:29:38,520 --> 00:29:41,840
นายได้ดูการต่อสู้แขนงนี้มาเป็นปีๆ
นายเห็นอะไรบ้างไหม

287
00:29:42,200 --> 00:29:44,760
วิถีการต่อสู้ของอาจารย์
แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

288
00:29:45,000 --> 00:29:45,840
แน่นอน

289
00:29:46,520 --> 00:29:48,960
กังฟูของ บรูซ ลี
ก็สมบูรณ์แบบเช่นกัน

290
00:29:49,440 --> 00:29:51,200
นายดูได้จากหนังของเขา

291
00:29:51,800 --> 00:29:53,720
อาจารย์ต้องชนะบรูซ ลี
ให้ได้หรอครับ

292
00:29:53,840 --> 00:29:55,480
นี่คือความใฝ่ฝันในชีวิตของฉัน

293
00:30:01,000 --> 00:30:03,360
ผมกลัวว่าอาจารย์จะทำให้
ผู้คนในฮ่องกงไม่พอใจ

294
00:30:03,440 --> 00:30:04,960
ผู้คนในฮ่องกง บูชาเขา

295
00:30:08,800 --> 00:30:09,680
จำได้ไหม

296
00:30:10,640 --> 00:30:13,800
ในศิลปะการต่อสู้ไม่มีที่หนึ่ง
และที่สอง

297
00:30:15,040 --> 00:30:16,160
บรูซ ลี มันจองหอง

298
00:30:17,120 --> 00:30:18,800
เขาไม่เคยแม้แต่จะยอมรับอาจารย์เขา

299
00:30:19,200 --> 00:30:21,520
วงการกังฟูจีนในฮ่องกง
ยอมรับเขาเหรอ

300
00:30:21,840 --> 00:30:24,280
ฉันต้องชนะเขา

301
00:30:26,440 --> 00:30:29,560
ฉันอยากให้ฮ่องกง ไต้หวัน และญี่ปุ่น
ได้รู้ว่า

302
00:30:29,800 --> 00:30:32,360
ใครคือนักศิลปะการต่อสู้
แข็งแกร่งที่สุดในโลก

303
00:30:35,680 --> 00:30:38,520
ถ้าฉันไม่ชนะ บรูซ ลี
ฉันขอตายดีกว่า

304
00:30:42,760 --> 00:30:44,840
แต่บรูซ ลี อาจจะไม่รับคำท้าก็ได้

305
00:30:48,080 --> 00:30:49,680
ถ้าเขาปฎิเสธการท้าดวล

306
00:30:51,160 --> 00:30:54,080
เขาจะมองหน้าใคร
ในวงการกังฟูจีนอีกไม่ได้

307
00:30:55,320 --> 00:30:56,600
เขาไม่มีทางเลือกอื่น

308
00:31:23,960 --> 00:31:25,800
สิบสี่ สิบห้า

309
00:31:26,200 --> 00:31:27,480
- บรูซ
- สิบหก

310
00:31:28,560 --> 00:31:32,160
ที่รัก เธอไม่เป็นไรนะ

311
00:31:32,800 --> 00:31:33,920
ฉันไม่เป็นไร

312
00:31:36,200 --> 00:31:37,080
มานี่

313
00:31:37,920 --> 00:31:40,240
พักสักหน่อย
ฉันจะเตรียมอาหารเย็นให้นะ

314
00:31:40,360 --> 00:31:44,520
ฉันเพิ่งเรียนการทำ
ติ่มซำฝอซาน มาจากแม่ของเธอ

315
00:31:45,640 --> 00:31:47,320
ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบ

316
00:31:48,360 --> 00:31:50,800
อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว เธอพักเถอะ

317
00:31:52,400 --> 00:31:53,400
ที่รัก

318
00:32:00,240 --> 00:32:02,880
ฉันยังไม่อยากกินอะไรตอนนี้

319
00:32:03,360 --> 00:32:07,720
ฉันแค่อยากนอนตักเธอสักพัก

320
00:32:08,280 --> 00:32:09,480
พักนี้

321
00:32:10,440 --> 00:32:13,120
เธอดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

322
00:32:13,720 --> 00:32:15,360
ศาสตราจารย์อีโนซันโต พูดถูก

323
00:32:15,520 --> 00:32:17,600
เธอเหนื่อยทั้งกายและใจ

324
00:32:17,680 --> 00:32:19,240
เธอต้องพักผ่อน

325
00:32:19,560 --> 00:32:21,120
แบบนี้

326
00:32:21,240 --> 00:32:24,680
นอนพัก ไม่ต้องคิดอะไร

327
00:32:25,480 --> 00:32:27,400
ไม่ดีเหรอ บรูซ

328
00:32:27,760 --> 00:32:31,040
เธออยากให้ฉันเป็นคนโง่

329
00:32:31,160 --> 00:32:33,720
ที่ไม่รู้อะไรแล้วนอนตัก
ภรรยาตัวเอง

330
00:32:33,840 --> 00:32:36,400
แล้วฟังนิทานอย่างนั้นเหรอ

331
00:32:37,360 --> 00:32:39,600
เลิกคุยกันเถอะ

332
00:32:40,040 --> 00:32:42,680
พรุ่งนี้ฉันจะโทรไปโรงพยาบาล

333
00:32:42,800 --> 00:32:44,960
เพื่อนัดหมอตรวจร่างกายเธอ

334
00:32:45,080 --> 00:32:47,200
ถ้ายังไม่มีผลอะไร

335
00:32:47,320 --> 00:32:50,040
ฉันจะพาเธอกลับไปที่สหรัฐอเมริกา
เพื่อตรวจร่างกาย

336
00:32:50,120 --> 00:32:51,280
ไม่เอา

337
00:32:52,320 --> 00:32:54,600
อะไร เธออยากให้ฉัน
เลิกถ่ายหนังเหรอ

338
00:32:55,280 --> 00:32:57,120
ทีมงานทุกคนรอฉันอยู่

339
00:32:58,040 --> 00:33:00,400
หัวหน้าก็ใช้เงินไปตั้งเยอะ

340
00:33:00,520 --> 00:33:04,040
แต่เธออยากให้ฉันเข้าโรงพยาบาล
เพื่อตรวจร่างกายเหรอ

341
00:33:04,720 --> 00:33:08,120
เธออยากให้ฉันหยุดแล้วไปอเมริกา
นั่นมันอะไรกัน

342
00:33:12,840 --> 00:33:13,720
ที่รัก

343
00:33:17,400 --> 00:33:20,240
อย่าโทรหาโรงพยาบาลอีกเลย

344
00:33:21,120 --> 00:33:24,960
เลิกคิดถึงเรื่องตรวจร่างกายเสียที

345
00:33:26,000 --> 00:33:27,480
ฉันไม่ได้ป่วย

346
00:33:28,280 --> 00:33:30,760
ฉันแค่ปวดหัว

347
00:33:31,240 --> 00:33:33,480
เพราะเหนื่อยเกินไป

348
00:33:35,080 --> 00:33:37,160
เธอคาดหวังมากเกินไป

349
00:33:37,640 --> 00:33:41,200
ที่ศาสตราจารย์อีโนซันโตพูดกับเธอ
หน้าหลุมศพอาจารย์ยิป

350
00:33:41,840 --> 00:33:45,280
เป็นคำแนะนำที่เหมาะสมมาก
เธอจำเป็นต้องพัก บรูซ

351
00:33:45,800 --> 00:33:48,920
เธอเครียดมากเกินไป
เธอต้องการความสงบ

352
00:33:58,640 --> 00:33:59,560
ฉันรับเอง

353
00:34:00,800 --> 00:34:01,800
ใครครับ

354
00:34:02,240 --> 00:34:04,600
บรูซ ลี นายจะรับคำท้าฉัน

355
00:34:05,040 --> 00:34:06,680
หรือยอมรับความล้มเหลว

356
00:34:07,240 --> 00:34:08,800
ฟังนะ เจ้าปีศาจร้าย

357
00:34:08,920 --> 00:34:10,720
บรูซ จะไม่รับคำท้านาย

358
00:34:12,120 --> 00:34:13,880
นี่เป็นเรื่องระหว่าลูกผู้ชาย

359
00:34:14,840 --> 00:34:16,600
ไม่เกี่ยวอะไรกับผู้หญิง

360
00:34:18,200 --> 00:34:19,920
บรูซ ลี คนขี้ขลาด

361
00:34:20,040 --> 00:34:22,120
ฉันขอเตือนนะ อย่ามายุ่งกับพวกเรา

362
00:34:29,480 --> 00:34:32,600
รับคำท้าเขาคือทางเดียว
ที่จะเป็นอิสระจากเขา

363
00:34:34,080 --> 00:34:36,920
ลินดา ฉันทนดูคนจองหองนี่ไม่ได้

364
00:34:38,400 --> 00:34:40,440
โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบฉัน

365
00:34:40,560 --> 00:34:43,440
ฉันต้องรักษาศักดิ์ศรี เข้าใจไหม

366
00:34:43,560 --> 00:34:44,560
บรูซ

367
00:34:47,880 --> 00:34:50,360
โอเค ฉันรับคำท้า

368
00:34:51,520 --> 00:34:54,320
บอกเวลาและสถานที่มา

369
00:34:54,760 --> 00:34:55,840
ฟังนะ

370
00:34:57,680 --> 00:35:01,440
ในสามวัน วันที่ 15 มิถุนายน

371
00:35:06,280 --> 00:35:09,360
เป็นวันที่น่าจดจำสำหรับเราทั้งคู่

372
00:35:12,840 --> 00:35:15,640
ฉันเชื่อว่านายจะจำวันได้

373
00:35:17,160 --> 00:35:21,080
แล้วฉันจะเชิญ
ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของฮ่องกง

374
00:35:22,400 --> 00:35:23,640
มาดูการประลองของเรา

375
00:35:24,760 --> 00:35:26,760
จำไว้ บรูซ ลี

376
00:35:28,240 --> 00:35:30,720
ฉันจะเชิญรุ่นพี่นายมาด้วย

377
00:35:31,880 --> 00:35:33,880
มาดูคนทรยศบรูซ ลี

378
00:35:35,360 --> 00:35:37,040
ล้มลงภายใต้หมัดของฉัน

379
00:35:38,280 --> 00:35:41,680
เข้าใจแล้ว เยลโลว์ แบรท อย่าเสียใจ

380
00:35:42,240 --> 00:35:45,080
ฉันขอเตือนนาย นายไม่รู้จักฉัน

381
00:35:45,480 --> 00:35:46,720
นายไม่เข้าใจฉัน

382
00:35:47,240 --> 00:35:49,680
ฉันจะทำให้
นายจะลุกไปไหนไม่ได้สามเดือน

383
00:35:51,280 --> 00:35:52,480
ฟังให้ชัดๆ

384
00:35:53,920 --> 00:35:56,320
นี่คือสิ่งที่นายต้องชดใช้

385
00:35:56,440 --> 00:35:57,520
บรูซ ลี

386
00:35:58,640 --> 00:36:00,320
เพราะนายตอบตกลงรับคำท้าฉัน

387
00:36:01,440 --> 00:36:02,640
อย่าพูดอะไรไร้สาระกับฉัน

388
00:36:05,040 --> 00:36:08,240
คำพูดนายเหมือนลูกผู้ชายตัวจริง

389
00:36:10,120 --> 00:36:11,360
ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ

390
00:36:12,480 --> 00:36:13,520
ฟังนะ

391
00:36:13,920 --> 00:36:16,280
ฉันไม่เคยแพ้ให้ใคร

392
00:36:17,440 --> 00:36:18,920
ฉันจะไม่แพ้ให้ใคร

393
00:36:19,920 --> 00:36:21,160
ดี

394
00:36:22,160 --> 00:36:23,200
บรูซ ลี

395
00:36:24,800 --> 00:36:28,480
นายมันลูกผู้ชาย

396
00:36:29,120 --> 00:36:32,120
ได้ แล้วจะโทรไปอีก

397
00:36:35,520 --> 00:36:38,640
ในระหว่างนี้ นายควรเตรียมเปล

398
00:36:39,480 --> 00:36:40,720
ให้ตัวเองด้วย

399
00:36:41,360 --> 00:36:43,360
บรูซ ลี ไม่ต้องห่วง

400
00:36:44,600 --> 00:36:46,000
ฉันเตรียมไว้แล้ว

401
00:36:47,080 --> 00:36:48,280
แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน

402
00:36:49,760 --> 00:36:53,000
นายจะต้องไปนอนบนเปลนั่น

403
00:36:53,760 --> 00:36:55,560
แล้วฉันจะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล

404
00:36:56,720 --> 00:36:57,680
บางที

405
00:36:59,000 --> 00:37:01,160
เราอาจจะเป็นเพื่อนกันในโลกหน้าได้

406
00:37:07,680 --> 00:37:08,720
ไอ้บ้าเอ๊ย

407
00:37:09,920 --> 00:37:12,280
บรูซ เขามันบ้า

408
00:37:12,400 --> 00:37:14,000
เธอจะไปรับคำท้าเขาทำไม

409
00:37:14,520 --> 00:37:18,040
ลินดา ฉันไม่สนหรอกว่าเขาบ้ารึเปล่า

410
00:37:18,520 --> 00:37:20,040
เขาเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้

411
00:37:21,400 --> 00:37:23,160
เขาไม่ได้พูดกับฉันคนเดียว

412
00:37:23,840 --> 00:37:29,520
ข้างหลังเขายังมีคนที่คิดร้าย
ไม่เป็นมิตร

413
00:37:29,640 --> 00:37:30,840
หรือคนที่เกลียดฉัน

414
00:37:32,080 --> 00:37:34,400
ที่รัก อย่าคิดมากไปเลย

415
00:37:34,800 --> 00:37:36,400
ถ้าฉันไม่รับคำท้า

416
00:37:36,720 --> 00:37:39,320
เขาจะคอยก่อกวนชีวิตส่วนตัวเรา

417
00:37:40,000 --> 00:37:43,720
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันควรตัดไฟแต่ต้นลม

418
00:37:43,840 --> 00:37:47,120
ไม่นะ ไม่ว่าชนะหรือแพ้
ฉันไม่อนุญาตให้เธอสู้กับเขา

419
00:37:51,560 --> 00:37:52,400
ลินดา

420
00:37:53,520 --> 00:37:55,840
เธอไม่เข้าใจกฎของวงการกังฟูเรา

421
00:37:57,080 --> 00:38:00,960
ในสถานการณ์แบบนี้
ถ้าฉันไม่รับคำท้า

422
00:38:01,080 --> 00:38:03,440
แปลว่าฉันยอมแพ้

423
00:38:03,520 --> 00:38:06,520
เขาจะกระจายข่าวลือ
ไปทั่ววงการกังฟู

424
00:38:06,720 --> 00:38:09,960
บรูซ ฉันไม่สนกฎพวกนั้น

425
00:38:10,640 --> 00:38:12,400
ที่ฉันสนใจคือสุขภาพของเธอ

426
00:38:12,840 --> 00:38:14,960
เธอถ่ายหนังทั้งวันทั้งคืน

427
00:38:15,080 --> 00:38:17,960
เธออ่อนแอ ฉันไม่อนุญาตเด็ดขาด

428
00:38:18,200 --> 00:38:20,120
แต่ฉันเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้นะ

429
00:38:20,200 --> 00:38:22,280
บรูซ ลี ไม่ได้เป็นของ
ศิลปะการต่อสู้

430
00:38:22,360 --> 00:38:25,240
เธอยังเป็นสามีของฉันด้วย
เป็นพ่อของแบรนดอน และแชนนอน

431
00:38:25,320 --> 00:38:28,600
เธอเป็นนักแสดง เธอจะทำตัว
ไร้เหตุผลเพราะนักเลงคนหนึ่งไม่ได้

432
00:38:29,520 --> 00:38:31,560
ลินดา มีคนท้าฉัน

433
00:38:31,640 --> 00:38:33,800
จะให้ฉันอยู่บ้านเฉยๆ เหรอ

434
00:38:33,920 --> 00:38:36,360
ฉันไม่สน
ฉันไม่ยุ่งกับหนังที่เธอถ่าย

435
00:38:36,440 --> 00:38:38,920
ฉันไม่ยุ่งกับการเรียนกังฟูของเธอ

436
00:38:39,000 --> 00:38:43,160
แต่ฉันไม่อยากให้เธอ
ไปประลองที่ไร้ความหมายนั่น

437
00:38:44,680 --> 00:38:46,280
ฉันเป็นคนก้าวร้าว

438
00:38:47,240 --> 00:38:49,640
เธอไม่มีทางชนะตลอดไป

439
00:38:54,160 --> 00:38:56,440
แต่ฉันแพ้ตัวเองไม่ได้

440
00:38:56,520 --> 00:38:58,320
เธอกำลังเดิมพันด้วยชีวิต

441
00:38:58,960 --> 00:39:00,160
มันไม่ขนาดนั้น

442
00:39:00,920 --> 00:39:02,320
เธอไม่สนใจคนอื่น

443
00:39:03,080 --> 00:39:06,240
- เธอมันบ้า
- แต่เธอก็แต่งงานกับฉัน

444
00:39:06,720 --> 00:39:09,080
ได้ เธอเป็นคนแบบนี้
ฉันคุมเธอไม่ได้

445
00:39:09,160 --> 00:39:11,520
โอเค ฉันจะโทรหาแม่เธอ พี่เธอ

446
00:39:11,600 --> 00:39:14,652
ให้ครอบครัวเธอจัดการกับเธอ
ฉันจะดูว่าพวกเขาคุมเธอได้ไหม

447
00:39:14,752 --> 00:39:16,240
ได้ๆ วางโทรศัพท์ลง

448
00:39:17,640 --> 00:39:19,147
แม่ฉันแก่แล้ว

449
00:39:19,297 --> 00:39:22,200
อยากให้ท่านเข้ามายุ่งกับ
ปัญหาของเราเหรอ

450
00:39:22,280 --> 00:39:25,440
พี่ฉันก็ไม่รู้เรื่อง
ในวงการกังฟู

451
00:39:25,560 --> 00:39:26,800
อย่าโทรไปเลย

452
00:39:30,960 --> 00:39:32,280
อย่างนั้นก็ฟังฉันสิ

453
00:39:32,720 --> 00:39:37,040
ฉันรับคำท้าไปแล้ว
ฉันคืนคำไม่ได้

454
00:39:38,600 --> 00:39:39,440
ได้

455
00:39:52,040 --> 00:39:53,040
เธอจะทำอะไร

456
00:39:54,000 --> 00:39:56,040
ฉันไม่มีทางอื่น

457
00:39:56,160 --> 00:39:58,680
ฉันต้องปกป้องตัวเอง
และจัดการไอ้นักเลงนั่น

458
00:39:59,600 --> 00:40:00,680
เธอจะทำอะไร

459
00:40:01,440 --> 00:40:03,640
ฉันเป็นอเมริกัน
ฉันมีใบอนุญาตพกปืน

460
00:40:06,360 --> 00:40:09,240
ลินดา ที่รัก ฟังนะ

461
00:40:10,160 --> 00:40:13,040
ถ้าคนอื่นรู้ว่า
บรูซ ลี เป็นนักสู้

462
00:40:13,160 --> 00:40:16,440
แต่ยอมให้ภรรยาพกปืน
ตอนประลอง

463
00:40:16,560 --> 00:40:19,440
มันจะน่าขายหน้าไปตลอดชีวิต

464
00:40:25,280 --> 00:40:29,400
บรูซ เธอไม่รู้เหรอว่า
เราอยู่ในยุคไหน

465
00:40:30,160 --> 00:40:32,320
เธอมีฝีมือ
เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญกังฟู

466
00:40:32,400 --> 00:40:34,120
แต่เธอก็ยังสู้กับปืนไม่ได้

467
00:40:35,000 --> 00:40:37,960
ทำไมเธอถึงได้ไม่ระวังตัว
เพราะเธอมีวิชากังฟูเหรอ

468
00:40:41,680 --> 00:40:44,360
บรูซ เธอสู้นักเลงนั่นไม่ได้

469
00:40:44,480 --> 00:40:47,320
อย่าเลยบรูซ
ฉันเป็นห่วงเธอ เข้าใจไหม

470
00:40:54,480 --> 00:40:55,320
ลินดา

471
00:40:56,040 --> 00:40:58,040
เราอย่ามาทะเลาะกันอีกเลย

472
00:40:58,120 --> 00:41:02,400
เหตุผลที่เราอยู่ด้วยกันก็เพราะ
เธอชอบศิลปะการต่อสู้

473
00:41:02,520 --> 00:41:05,480
ตอนนี้ฉันต้องปกป้องศักดิ์ศรี
ของวงการกังฟู

474
00:41:05,560 --> 00:41:07,760
ฉันเชื่อฟังเธอไม่ได้

475
00:41:08,920 --> 00:41:10,960
ถ้าเธอเข้ามาจุ้นจ้านในชีวิตแบบนี้

476
00:41:11,040 --> 00:41:13,360
ฉันก็ไม่รู้จะดูแลเธอยังไง

477
00:41:20,480 --> 00:41:21,440
ลินดา

478
00:41:22,600 --> 00:41:25,600
นี่อาจเป็นการประลองครั้งสุดท้าย
ของฉันในฮ่องกง

479
00:41:26,320 --> 00:41:29,120
ถ้าพูดถึงวิชาหมัด
ฉันชนะได้อย่างสบายๆ

480
00:41:29,200 --> 00:41:31,840
พูดถึงลูกเตะ
ลูกเตะสามครั้งของลี เป็นยังไง

481
00:41:31,920 --> 00:41:35,440
เธอตั้งชื่อท่าว่า
"ลูกเตะสามครั้งของลี"

482
00:41:35,560 --> 00:41:39,560
พูดถึงเรื่องนั้น ฉันมี จีต คุน โด
ฉันยังต้องกลัวอะไรอีก

483
00:41:50,160 --> 00:41:51,640
นี่เป็นครั้งสุดท้ายไหม

484
00:41:52,800 --> 00:41:53,720
อาจจะ

485
00:41:54,800 --> 00:41:58,080
เธอต้องสัญญากับฉัน
ว่านี่จะเป็นการประลองครั้งสุดท้าย

486
00:41:59,320 --> 00:42:00,880
โอเค ฉันจะสัญญา

487
00:42:04,200 --> 00:42:05,120
โอเค

488
00:42:06,400 --> 00:42:07,360
จะทำอะไร

489
00:42:07,600 --> 00:42:10,560
จะโทรหาแม่ฉัน พี่ฉัน
ให้หยุดฉันหรอ

490
00:42:10,640 --> 00:42:11,640
ไม่ใช่

491
00:42:11,760 --> 00:42:14,200
ฉันจะโทรหาคุณอีโนซันโต
กับคิมูระ

492
00:42:14,280 --> 00:42:16,520
ฉันอยากให้พวกเขาช่วยเธอชนะครั้งนี้

493
00:42:19,960 --> 00:42:20,840
ที่รัก

494
00:42:26,000 --> 00:42:27,080
จะทำอะไร

495
00:42:27,520 --> 00:42:29,120
ฉันจะกินเธอ

496
00:42:38,920 --> 00:42:40,720
เธอเชิญเรามาดื่มชาเหรอ

497
00:42:41,640 --> 00:42:42,600
ไม่ใช่แค่นั้น

498
00:42:43,360 --> 00:42:45,640
ฉันอยากให้นายทั้งสองช่วยบรูซ

499
00:42:45,760 --> 00:42:48,240
เยลโลว์ แบรท จะสู้กับเขา

500
00:42:48,920 --> 00:42:49,920
เยลโลว์ แบรท เหรอ

501
00:42:50,960 --> 00:42:53,800
นักเลงที่งัดข้อกับ บรูซ
ในโอ๊กแลนด์ นะเหรอ

502
00:42:54,640 --> 00:42:55,680
ใช่แล้ว

503
00:42:58,240 --> 00:43:00,880
เจ้านักเลงนี่ได้ศึกษาสไตล์ของฉัน

504
00:43:02,080 --> 00:43:04,360
ถ้าเขาเอาพรสวรรค์นี้ไปใช้ถูกที่

505
00:43:04,520 --> 00:43:06,800
เขาอาจกลายเป็นปรมาจารย์
ศิลปะการต่อสู้

506
00:43:07,680 --> 00:43:11,600
แต่เขาเติบโตและคลุกคลีกับพวกนักเลง
เขาชั่วร้าย

507
00:43:12,200 --> 00:43:15,040
บรูซ ทำไมถึงรับคำท้าล่ะ

508
00:43:15,400 --> 00:43:17,080
ที่เล็กๆ อย่างฮ่องกง

509
00:43:17,200 --> 00:43:18,560
ถ้าฉันปฏิเสธเขา

510
00:43:18,680 --> 00:43:22,120
เขาจะบอกกับทุกคนในฮ่องกง
ว่าฉันขี้ขลาด