1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:21,312 --> 00:00:22,981
- เจ้าพร้อมหรือยัง
- ข้าพร้อมมาตั้งแต่เกิดแล้ว

4
00:00:29,738 --> 00:00:31,614
พวกเราจะเจอกับอะไร
แก๊งแรดจอมกวนเหรอ

5
00:00:31,990 --> 00:00:34,492
จระเข้โหด หรือหมาป่าคลั่ง
ข้าพร้อมลุยแล้ว

6
00:00:34,576 --> 00:00:37,704
ขอเตือนเจ้าก่อน นี่จะไม่เหมือนกับ
ทุกครั้งที่เจ้าเคยพบเจอมา

7
00:00:38,830 --> 00:00:40,874
มาลองหมัดสายฟ้าของข้าเสียก่อน

8
00:00:44,085 --> 00:00:45,712
ที่นี่คือ โรงเรียนฝึกกังฟู

9
00:00:48,798 --> 00:00:50,258
ข้าขอใช้ดัชนี วูชิ กับพวกเขาได้ไหม

10
00:00:51,217 --> 00:00:52,093
ถ้าเป็นข้า คงจะไม่ทำเช่นนั้น

11
00:00:52,677 --> 00:00:55,638
จำไว้ โป
วิชากังฟูจะสอนกันรุ่นต่อรุ่น

12
00:00:56,222 --> 00:00:59,225
กังฟูจะคงอยู่สืบไป จากเจ้า

13
00:00:59,809 --> 00:01:00,727
สู่เด็ก ๆ รุ่นต่อไป

14
00:01:04,022 --> 00:01:05,940
- เด็ก ๆ ที่ร่าเริงพวกนี้
- อะไรนะ

15
00:01:06,024 --> 00:01:07,525
- โชคดีนะ
- เดี๋ยวก่อน

16
00:01:07,609 --> 00:01:09,402
อาจารย์ ชิฟู เดี๋ยวก่อนสิท่าน

17
00:01:14,657 --> 00:01:17,827
โอเค พวกเธอมานั่งลงก่อน

18
00:01:19,037 --> 00:01:20,163
สวัสดี

19
00:01:20,246 --> 00:01:22,832
นี่ เงียบ ๆ กันหน่อย

20
00:01:24,083 --> 00:01:24,918
โอเค

21
00:01:28,588 --> 00:01:29,881
ทั้งหมดจัดแถว!

22
00:01:30,673 --> 00:01:32,050
นักรบมังกร

23
00:01:33,593 --> 00:01:34,469
ใช่ ขอบใจ

24
00:01:34,552 --> 00:01:36,805
เราจะได้เรียนสุดยอดกระบวนท่า
กังฟูใช่ไหม

25
00:01:36,888 --> 00:01:38,139
- ใช่
- เยี่ยม

26
00:01:38,223 --> 00:01:40,308
ทีนี้พวกเราจะได้เริ่มเตะก้นกันแล้ว

27
00:01:40,892 --> 00:01:43,728
เดี๋ยว ๆ เตะก้นเป็นแค่ส่วนเล็ก ๆ
ของกังฟู

28
00:01:43,812 --> 00:01:45,230
มันเจ๋งก็จริง แต่มันเป็นเพียง
ส่วนเล็ก ๆ

29
00:01:45,730 --> 00:01:46,648
อะไรนะ

30
00:01:46,731 --> 00:01:49,359
กังฟู คือความเป็นเลิศเฉพาะตัว

31
00:01:49,526 --> 00:01:52,862
เลิศที่สุดเท่าที่ตัวเราจะเป็นได้
นั่นแหละกังฟู กระต่ายน้อย

32
00:01:53,363 --> 00:01:55,824
หนูอยากเรียนหมัดพยัคฆ์

33
00:01:56,324 --> 00:01:58,076
แล้วพวกเราไม่ต้องสู้กันเหรอ

34
00:01:58,159 --> 00:02:00,912
- ใช่ เหมือนห้าผู้พิทักษ์
- ใช่แล้ว

35
00:02:00,995 --> 00:02:03,790
ห้าผู้พิทักษ์อย่างนั้นเหรอ
พวกเขาเจ๋งใช่ไหมล่ะ

36
00:02:04,040 --> 00:02:06,000
แต่การต่อสู้ไม่ได้ทำให้พวกเขา
เก่งหรอกนะ

37
00:02:06,292 --> 00:02:07,377
ไม่ใช่เลย

38
00:02:07,460 --> 00:02:09,587
พวกเขาได้เรียนรู้วิชาลับของกังฟู

39
00:02:09,671 --> 00:02:11,214
ก่อนที่พวกเขาจะเก่งกาจแบบนี้

40
00:02:11,297 --> 00:02:13,299
- ความลับเหรอ มันคืออะไรล่ะ
- บอกพวกเรามา

41
00:02:13,383 --> 00:02:14,676
ข้าไม่ควรพูด

42
00:02:15,051 --> 00:02:17,053
เพราะมันเป็นความลับ
ลับสุดยอดเลยละ

43
00:02:17,262 --> 00:02:18,680
ได้โปรด

44
00:02:18,763 --> 00:02:21,266
บอกพวกเราเถอะนะ ได้โปรด

45
00:02:21,975 --> 00:02:23,977
ได้ ๆ แต่อย่าไปบอกใครนะ
ว่าข้าบอกพวกเจ้า

46
00:02:24,144 --> 00:02:26,938
ข้าจะทำเป็น
"อะไรนะ ข้าไม่ได้บอกใครเสียหน่อย"

47
00:02:27,647 --> 00:02:28,565
ตกลงไหม

48
00:02:30,650 --> 00:02:32,360
{\an8}(ความลับแห่งห้าผู้พิทักษ์)

49
00:02:32,861 --> 00:02:36,114
เริ่มต้นที่อาจารย์ตั๊กแตน
เขาตัวเล็กและว่องไว

50
00:02:36,197 --> 00:02:37,031
เร็วดุจสายฟ้า

51
00:02:37,657 --> 00:02:38,908
ใครต้องการความช่วยเหลือเมื่อไร

52
00:02:38,992 --> 00:02:40,743
- ช่วยด้วย!
- นี่แน่ะ

53
00:02:41,786 --> 00:02:43,204
เขาจะอยู่ที่นั่น

54
00:02:45,123 --> 00:02:45,957
จัดการมัน!

55
00:02:49,419 --> 00:02:51,212
เขาเป็นวีรบุรุษในหุบเขานี้

56
00:02:53,673 --> 00:02:55,425
แต่เขามีปัญหาอยู่นิดหน่อย

57
00:02:56,175 --> 00:02:58,428
บริกร ข้าหิวแล้วนะ

58
00:02:58,511 --> 00:03:00,013
เขาไม่มีความอดทนเลยสักนิด

59
00:03:00,096 --> 00:03:01,180
ทำไมถึงช้านัก

60
00:03:01,764 --> 00:03:03,683
สำหรับตั๊กแตน
ทุกอย่างดูเชื่องช้าไปหมด

61
00:03:06,895 --> 00:03:08,730
โลกหมุนช้าเกินไปสำหรับตั๊กแตน

62
00:03:08,813 --> 00:03:09,647
เอามาให้ข้า

63
00:03:09,731 --> 00:03:12,025
วันหนึ่งมันจะทำให้เขามีปัญหา

64
00:03:13,234 --> 00:03:15,904
แก๊งจระเข้ มันเข้ามาขโมย

65
00:03:15,987 --> 00:03:18,615
- ไม้เหรอ
- เสื้อขนสัตว์

66
00:03:18,698 --> 00:03:20,742
และถ้าพวกเราไม่นำมันกลับมา เราจะ...

67
00:03:20,825 --> 00:03:22,201
ไม่ทันสมัยเหรอ

68
00:03:22,827 --> 00:03:23,703
หนาวตายต่างหาก

69
00:03:23,786 --> 00:03:27,165
ว่าแล้ว พวกมันไปทางไหนล่ะ

70
00:03:27,248 --> 00:03:28,249
- ไปทาง...
- ตะวันตก

71
00:03:28,333 --> 00:03:29,834
- ไม่ใช่ ตะวันออก
- นี่พวกเจ้า

72
00:03:30,418 --> 00:03:31,252
- ตรงไปทาง...
- ภูเขา

73
00:03:31,836 --> 00:03:32,670
ไม่ใช่

74
00:03:33,463 --> 00:03:34,839
- เป็นเกาะของ…
- แรดเหรอ

75
00:03:34,923 --> 00:03:36,633
โจรจระเข้

76
00:03:36,716 --> 00:03:39,135
โจรจระเข้ ตะวันออก เสื้อขนสัตว์

77
00:03:39,219 --> 00:03:41,262
ข้ารู้แล้ว ข้าต้องการเรือ

78
00:03:42,263 --> 00:03:43,514
- ท่านต้อง...
- เร็ว

79
00:03:43,598 --> 00:03:45,767
- ระวังให้ดี และเอา...
- กล่องอาหารเที่ยง

80
00:03:45,850 --> 00:03:46,935
- แผนที่นี้
- ไม่จำเป็น!

81
00:03:47,435 --> 00:03:49,062
- ท่านตั๊กแตน พวกมัน…
- พวกมันจะต้องเสร็จข้าอยู่แล้ว

82
00:03:49,145 --> 00:03:53,107
แต่ระวังกับดัก พวกนั้นถนัดนัก

83
00:04:08,873 --> 00:04:11,167
กับดัก! ทำไมไม่มีใครเตือนข้า

84
00:04:11,918 --> 00:04:14,462
เยี่ยมยอด นี่เหรอปรมาจารย์ตั๊กแตน

85
00:04:14,545 --> 00:04:17,006
เจ้าใจร้อนเกินไป
จนลืมเรื่องกับดักสินะ

86
00:04:17,507 --> 00:04:21,511
ลองปล่อยข้าไปสิ และเจ้าจะรู้
ว่าข้าทำให้เจ้าร้องไห้ได้เร็วแค่ไหน

87
00:04:21,594 --> 00:04:24,138
พวกเราจะให้เจ้าอยู่ในนั้นแหละ
แล้วดูว่าเจ้าจะแก่เร็วไหม

88
00:04:34,023 --> 00:04:36,985
ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน ก็หนีไม่ได้

89
00:04:37,068 --> 00:04:39,779
ไม่ว่าข้าจะพยายามแค่ไหน ก็หนีไม่ได้

90
00:04:41,197 --> 00:04:43,283
เขาทำอะไรไม่ได้เลย
นอกจากรอว่าอะไรจะเกิดขึ้น

91
00:04:44,450 --> 00:04:47,078
แล้วเขาก็รอ และรอ

92
00:04:48,204 --> 00:04:49,038
รอไปเรื่อย ๆ

93
00:04:49,747 --> 00:04:51,874
จนมีบางอย่างมาดลใจเขา

94
00:04:52,834 --> 00:04:56,129
เป็นครั้งแรก ที่โลกรอบตัวเขา
หมุนเร็วกว่าเขา

95
00:04:56,921 --> 00:04:59,465
เมื่อต้องรอ ตั๊กแตนก็เข้าสู่ภวังค์

96
00:04:59,549 --> 00:05:01,426
ภาวะที่มีสมาธิอย่างมาก

97
00:05:02,593 --> 00:05:04,804
ตั๊กแตนพบกว่าสิ่งเดียวที่เขาขาดไป

98
00:05:06,556 --> 00:05:07,807
คือความอดทน

99
00:05:08,308 --> 00:05:09,684
และแผนอันแยบยล

100
00:05:10,935 --> 00:05:14,063
นี่ ตั๊กแตน ตื่นได้แล้ว
ถึงเวลากินแล้ว

101
00:05:16,024 --> 00:05:16,983
นี่ พวกเรา

102
00:05:18,985 --> 00:05:21,696
- นั่นมันน่าขยะแขยง
- ข้าว่ามันตายแล้วนะ

103
00:05:21,904 --> 00:05:23,239
ลองเรียกสิ หาอะไรลองเขี่ยเขาสิ

104
00:05:23,323 --> 00:05:24,532
ระวังด้วย ระวัง

105
00:05:25,116 --> 00:05:28,286
ตั๊กแตนต้องรวบรวมพลังเท่าที่มี

106
00:05:29,329 --> 00:05:31,331
เพื่อกลั้นไม่ให้หัวเราะ

107
00:05:31,831 --> 00:05:34,709
จระเข้เชื่อกลลวงสนิทใจ

108
00:05:34,792 --> 00:05:36,377
เทคนิคก็คือ การอยู่นิ่ง ๆ
เป็นเวลานาน

109
00:05:40,173 --> 00:05:41,299
รอสักเดี๋ยว

110
00:05:47,722 --> 00:05:50,933
ในที่สุดตั๊กแตนก็ได้ค้นพบความลับ
ของกังฟูด้วยตัวเขาเอง

111
00:05:51,517 --> 00:05:54,353
พลังแห่งความอดทนนั่นเอง

112
00:05:59,859 --> 00:06:01,778
- ไม่ ๆ ๆ เดี๋ยวก่อน พวกเจ้า
- ข้าเป็นตั๊กแตน

113
00:06:01,861 --> 00:06:04,238
- ไม่เอาน่า
- รอสักเดี๋ยว

114
00:06:04,322 --> 00:06:07,200
นั่นคือเทคนิค การอยู่นิ่ง ๆ
เป็นเวลานาน

115
00:06:07,700 --> 00:06:09,368
พวกเจ้าเข้าใจผิดแล้ว
ไม่เกี่ยวกับการต่อสู้เลย

116
00:06:10,286 --> 00:06:11,704
หยุดสู้กันได้แล้ว นี่

117
00:06:13,164 --> 00:06:14,248
นั่งลงเดี๋ยวนี้!

118
00:06:16,834 --> 00:06:18,294
เอาละ ทีนี้ตั้งใจฟังนะ

119
00:06:19,587 --> 00:06:23,091
ว่ากันว่า
อสรพิษมีบรรพบุรุษมาจากมังกร

120
00:06:23,674 --> 00:06:27,512
ผู้เปลี่ยนไฟที่พ่น มาเป็นพิษร้าย

121
00:06:29,305 --> 00:06:32,225
ปรมาจารย์อสรพิษ
เป็นผู้เยี่ยมยุทธในตำนาน

122
00:06:32,850 --> 00:06:37,146
เพียงหนึ่งกระบวนท่า
ก็สยบนักรบกอริลลาได้ 15 ตัว

123
00:06:38,606 --> 00:06:39,774
และแถมจระเข้อีกหนึ่งตัว

124
00:06:42,485 --> 00:06:44,403
ปีศาจร้ายต่างหวาดกลัวเขา

125
00:06:45,238 --> 00:06:47,073
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่กล้าลองดี

126
00:06:47,156 --> 00:06:48,908
กับคมเขี้ยวพิษร้ายคู่นี้

127
00:06:51,577 --> 00:06:54,205
และวันหนึ่งปรมาจารย์อสรพิษ
ก็มีลูกสาว

128
00:06:54,288 --> 00:06:55,748
เพื่อสืบทอดขนบธรรมเนียม

129
00:06:56,833 --> 00:07:00,920
ในที่สุดก็ได้นักรบตัวน้อย
ที่จะสืบทอดวิชาของข้าสืบไป

130
00:07:01,838 --> 00:07:06,592
แต่แล้วรอยยิ้มแรกของเธอ
ก็ทำให้ผู้เป็นพ่อต้องใจสลาย

131
00:07:08,845 --> 00:07:10,847
ใช่แล้ว ไม่มีเขี้ยว

132
00:07:11,556 --> 00:07:12,515
ไม่มีพิษ

133
00:07:15,101 --> 00:07:16,269
วันเวลาผ่านไป

134
00:07:17,228 --> 00:07:19,397
ท่านพ่อของอสรพิษก็ยังคง
ปกป้องหมู่บ้านของตน

135
00:07:22,608 --> 00:07:23,443
จากพวกคนพาลชั่วช้า

136
00:07:25,903 --> 00:07:27,947
และนักรับตัวน้อย
ก็ยังคงไม่มีเขี้ยวเหมือนเดิม

137
00:07:28,656 --> 00:07:30,741
ปรมาจารย์อสรพิษกลุ้มใจเป็นอย่างมาก

138
00:07:30,825 --> 00:07:31,826
ให้หนูช่วยพ่อไหมคะ

139
00:07:33,786 --> 00:07:35,246
ไม่ต้องหรอก ลูกน้อย

140
00:07:35,872 --> 00:07:37,540
มันอันตรายเกินไปสำหรับเจ้า

141
00:07:39,375 --> 00:07:42,003
เจ้าอสรพิษน้อยจึงเต้นรำให้ท่านพ่อดู
หวังจะให้เขามีรอยยิ้ม

142
00:07:43,963 --> 00:07:44,797
และมันก็ได้ผล

143
00:07:46,007 --> 00:07:46,841
แต่แค่นิดหน่อย

144
00:07:47,967 --> 00:07:49,218
ข้ารู้ตอนนี้พวกเจ้าคิดอะไรกันอยู่

145
00:07:50,386 --> 00:07:51,387
อยากเรียนเตะก้นกันแล้วใช่ไหมล่ะ

146
00:07:51,471 --> 00:07:52,305
ใช่

147
00:07:52,388 --> 00:07:55,183
อดทนไว้เด็ก ๆ
เรื่องราวมันเพิ่งเริ่มต้น

148
00:07:56,225 --> 00:07:57,059
เดี๋ยวนี้!

149
00:07:58,853 --> 00:08:01,606
โอเค ไม่ใช่เดี๋ยวนี้
อีกเดี๋ยว ๆ

150
00:08:03,232 --> 00:08:04,400
ในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์

151
00:08:05,276 --> 00:08:06,903
แม้การเต้นรำจะทำให้พ่อเสียใจ

152
00:08:06,986 --> 00:08:09,864
แต่เจ้างูน้อยก็ยังคงฝึกฝน
จนเป็นที่หนึ่งของหมู่บ้าน

153
00:08:11,115 --> 00:08:14,243
แต่เพราะเธอไม่มีเขี้ยว จึงทำให้
เธอกลัวที่จะเข้าไปร่วมงาน

154
00:08:18,247 --> 00:08:20,541
ท่านปรมาจารย์อสรพิษกำลังไป
ที่แผงขายเกี๊ยวน้ำตอนที่...

155
00:08:21,375 --> 00:08:22,293
เจ้าโจรกอริลลา!

156
00:08:24,754 --> 00:08:26,464
เจ้างูเฒ่า

157
00:08:26,589 --> 00:08:29,759
ทั้งเมืองของเจ้า
จะต้องยอมสยบให้กับข้า

158
00:08:29,842 --> 00:08:31,844
ไม่มีทาง ข้านี่แหละจะสั่งสอนเจ้าเอง

159
00:08:32,094 --> 00:08:35,598
ด้วยวิชาฉกอสรพิษของข้า

160
00:08:35,681 --> 00:08:38,559
จะกัดข้าด้วยเขี้ยวเจ้าเหรอ

161
00:08:39,143 --> 00:08:40,520
นี่แน่ะ

162
00:08:40,603 --> 00:08:41,938
เขี้ยวพิษของข้า ไม่มีวันแพ้เจ้า

163
00:08:46,776 --> 00:08:48,069
เป็นไปได้อย่างไร

164
00:08:48,903 --> 00:08:51,906
ชุดเกราะของข้า
ทำเขี้ยวเจ้าหักเสียแล้ว

165
00:08:53,407 --> 00:08:54,242
ท่านพ่อ!

166
00:08:56,827 --> 00:08:59,455
เจ้าอสรพิษน้อย เจ้าอสรพิษน้อย!

167
00:09:01,332 --> 00:09:02,833
อสรพิษน้อยไม่รู้จะทำอย่างไร

168
00:09:04,710 --> 00:09:05,920
รู้แค่เพียงสิ่งเดียวที่เธอจะต้องทำ

169
00:09:06,295 --> 00:09:08,548
ไม่มีใครทำร้ายพ่อข้าได้

170
00:09:08,631 --> 00:09:11,425
เจ้างูน้อยกับริบบิ้นสวยเองเหรอ

171
00:09:13,886 --> 00:09:16,013
มีอะไร เจ้าจะเต้นรำให้ข้าดู
อย่างนั้นหรือ

172
00:09:19,267 --> 00:09:20,977
ถ้ามันจะทำให้เจ้ามีความสุขละก็

173
00:09:21,227 --> 00:09:22,061
เริ่มเต้นกันเลย

174
00:09:28,484 --> 00:09:30,194
ข้าไม่ต้องกัดเจ้าหรอก

175
00:09:33,364 --> 00:09:35,491
เสียดายที่หมัดเจ้า
ไม่เร็วเท่าปากของเจ้า

176
00:09:42,164 --> 00:09:45,084
ระบำอสรพิษของข้า
เอาชนะชุดเกราะเจ้าได้

177
00:09:47,628 --> 00:09:50,965
ปรมาจารย์อสรพิษประหลาดใจมาก
ที่เจ้างูน้อยไม่มีพิษ

178
00:09:51,799 --> 00:09:54,468
ผู้ซึ่งฝึกการเต้น
เพื่อจะทำให้พ่อของเธอยิ้มได้

179
00:09:57,555 --> 00:09:58,639
และเธอก็ทำได้จริง ๆ

180
00:10:01,517 --> 00:10:03,978
คืนนั้น ทำให้อสรพิษได้รู้ว่า

181
00:10:04,770 --> 00:10:06,856
กำลังภายในมีอำนาจมากกว่าพิษร้าย

182
00:10:11,527 --> 00:10:12,695
เป็นอะไรกัน

183
00:10:12,778 --> 00:10:14,989
พวกเจ้าไม่ปลื้มกับเรื่องนี้เหรอ
อสรพิษเก่งนะ

184
00:10:15,072 --> 00:10:17,742
ใช่ เธอเก่ง

185
00:10:17,992 --> 00:10:18,909
แต่พวกเรามันก็แค่กระต่าย

186
00:10:18,993 --> 00:10:20,202
พวกเราไม่ใช่งู

187
00:10:21,621 --> 00:10:22,622
ใช่ พวกเธอไม่ใช่

188
00:10:23,914 --> 00:10:25,207
แต่นั่นแหละประเด็น

189
00:10:25,791 --> 00:10:26,709
กระเรียนก็เคยเป็นแบบพวกเจ้ามาก่อน

190
00:10:27,918 --> 00:10:30,671
ยี่สิบปีที่แล้ว นักเรียนที่เก่ง
ที่สุดทั่วแผ่นดินจีน

191
00:10:30,755 --> 00:10:32,715
มาเรียนอยู่ที่สำนักกังฟู หลี ดา
อันเลื่องชื่อ

192
00:10:34,884 --> 00:10:37,303
และคนที่เก่งที่สุดของที่นั่น
คือ เหมย หลิง

193
00:10:38,054 --> 00:10:39,388
เธอผู้ไม่เคยแพ้ใคร

194
00:10:43,434 --> 00:10:44,560
กระเรียนก็อยู่ที่นั่น

195
00:10:44,644 --> 00:10:46,937
- เป็นแค่ภารโรง
- เจ้ากระเรียน

196
00:10:47,021 --> 00:10:49,815
- อาทิตย์หน้าจะมีการคัดนักเรียนใหม่
- จริงเหรอท่าน

197
00:10:49,899 --> 00:10:52,068
กระเรียนมีความฝันที่อยากจะ
เป็นนักเรียน

198
00:10:52,485 --> 00:10:55,196
ดังนั้น สถานที่ต้องพร้อม

199
00:10:55,529 --> 00:10:56,947
แต่เขาคิดว่าเขาผอมแห้งเกินไป

200
00:10:57,198 --> 00:10:59,116
เจ้ากระเรียน ไปทำงานได้แล้ว

201
00:11:01,369 --> 00:11:02,870
นักเรียนที่นี่ต้องฝึกอย่างหนัก

202
00:11:04,455 --> 00:11:06,040
แต่กระเรียนเจอหนักยิ่งกว่า

203
00:11:09,168 --> 00:11:11,462
กระเรียน เธอเก่งจังเลย

204
00:11:13,547 --> 00:11:15,883
- ข้าเหรอ
- ไม่อยากลองสมัครเข้าเรียนเหรอ

205
00:11:16,801 --> 00:11:19,345
ไม่ดีกว่า พูดเรื่องบ้า ๆ

206
00:11:20,971 --> 00:11:21,931
ไม่ ๆ ๆ ๆ

207
00:11:22,598 --> 00:11:24,642
เธอไม่มีทางรู้ จนกว่าจะได้ลองนะ

208
00:11:25,976 --> 00:11:28,187
ถ้าเหมย หลิงคิดเช่นนั้น
บางทีเขาก็น่าจะลองดู

209
00:11:29,146 --> 00:11:32,608
ดังนั้นทุก ๆ คืนหลังเลิกงาน
เขาฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก

210
00:11:43,369 --> 00:11:44,995
จนกระทั่งวันคัดเลือกมาถึง

211
00:11:46,956 --> 00:11:48,457
วิธีเดียวที่จะได้รับเข้าเรียน

212
00:11:49,667 --> 00:11:50,793
ก็แค่ไปชิงธงแดงกลับมา

213
00:11:51,502 --> 00:11:52,336
มันดูเหมือนง่าย

214
00:11:53,212 --> 00:11:55,172
แต่มันไม่ง่ายเลย

215
00:12:02,638 --> 00:12:05,015
น่าสมเพช ไม่มีใครผ่านเลยเหรอ

216
00:12:05,099 --> 00:12:06,809
ช้าก่อน ยังเหลืออีกหนึ่ง

217
00:12:07,643 --> 00:12:08,853
สวัสดีทุกคน

218
00:12:08,936 --> 00:12:09,770
เจ้ากระเรียนเหรอ

219
00:12:11,730 --> 00:12:14,316
ใช่เลย เจ้าขาลีบนี่

220
00:12:17,319 --> 00:12:19,613
ขาลีบของข้า
ครั้งแรกที่มีคนพูดถึงมันเลยนะ

221
00:12:23,200 --> 00:12:26,454
เจ้ากระเรียน ข้าว่าเจ้ากลับไป
ทำงานของเจ้าเองจะดีกว่า

222
00:12:27,705 --> 00:12:29,081
ข้าขอโทษจริง ๆ

223
00:12:31,459 --> 00:12:34,044
ไม่เป็นอะไรหรอก
ข้าไม่คิดมากอยู่แล้ว

224
00:12:34,128 --> 00:12:36,589
เจ้ากระเรียน ไปเก็บกวาดได้แล้ว
มีฟันเต็มพื้นไปหมด

225
00:12:38,466 --> 00:12:39,592
ไม่เป็นไร จริง ๆ นะ

226
00:12:41,385 --> 00:12:44,722
ข้าไม่เป็นไร ข้าไม่เป็นไร
ต้องไม่คิดมากสิ

227
00:12:45,556 --> 00:12:46,640
เจ้ากระเรียน อย่าขยับ!

228
00:12:49,226 --> 00:12:51,437
ทีนี้ค่อย ๆ ก้าวออกมาช้า ๆ

229
00:12:52,813 --> 00:12:54,148
แต่กระเรียนมิได้ขยับ

230
00:13:04,617 --> 00:13:06,660
จากนั้นกระเรียนก็เริ่มรู้สึก
ถึงบางอย่าง

231
00:13:07,536 --> 00:13:08,537
ความมั่นใจนี่เอง

232
00:13:08,871 --> 00:13:12,041
เขารู้สึกถึงมันได้ตั้งแต่เท้า
จรดจะงอยปาก

233
00:13:12,374 --> 00:13:14,043
แม้แต่หมวกของเขา
ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ

234
00:13:34,230 --> 00:13:35,481
พวกเธอคิดว่าตัวเองไม่เจ๋งใช่ไหม

235
00:13:35,648 --> 00:13:37,983
โชคดีแล้วที่ไม่เก่งเหมือนกับ

236
00:13:38,734 --> 00:13:43,030
เดี๋ยวก่อน ไม่เก่งเท่าครึ่งหนึ่ง
ของความไม่เก่งของกระเรียน

237
00:13:43,447 --> 00:13:44,281
เข้าใจที่ข้าพูดใช่ไหม

238
00:13:47,576 --> 00:13:49,995
โอเค ทั้งหมดนี่คือการฝึกฝน
ข้าหิวแล้ว

239
00:13:50,079 --> 00:13:51,956
พวกเราไปพักกินข้าวกันเถอะ

240
00:13:52,289 --> 00:13:55,834
ช้าก่อน ท่านยังเล่าความลับทั้งหมด
ไม่จบเลย

241
00:13:56,585 --> 00:13:59,129
จริงเหรอ
ข้าคิดว่าข้าเล่าไปหมดแล้วนะ

242
00:13:59,213 --> 00:14:01,131
จริง ๆ โป ท่านยังเล่าไม่ครบเลย

243
00:14:02,341 --> 00:14:04,009
ไม่ครบเหรอ
หนึ่ง สอง สาม

244
00:14:04,927 --> 00:14:06,220
เธอพูดถูก ข้ายังเล่าไม่จบ

245
00:14:07,263 --> 00:14:08,097
บทเรียนต่อไป

246
00:14:08,597 --> 00:14:12,351
เรื่องนี้มันเริ่มต้นที่โรงเลี้ยง
เด็กกำพร้า เบา กู

247
00:14:13,102 --> 00:14:14,019
เด็ก ๆ

248
00:14:14,853 --> 00:14:19,108
ทุก ๆ เดือน จะมีเด็ก ๆ ที่ได้พบ
กับครอบครัวใหม่

249
00:14:21,277 --> 00:14:22,528
มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข

250
00:14:24,280 --> 00:14:25,656
แต่ในความสุขนั้น

251
00:14:28,742 --> 00:14:31,328
ที่นี่มีความลับที่น่ากลัวซ่อนอยู่

252
00:14:34,081 --> 00:14:34,915
ปีศาจร้าย!

253
00:14:35,958 --> 00:14:39,086
มันป่าเถื่อนและโหดร้าย
ไม่มีผู้ใดจะจัดการได้

254
00:14:39,879 --> 00:14:42,298
คืนหนึ่ง มันหลุดออกมา

255
00:14:49,221 --> 00:14:50,431
ดูสิ

256
00:14:51,181 --> 00:14:53,475
ปีศาจร้ายแห่ง เบา กู ก็คือ

257
00:14:54,685 --> 00:14:55,519
พยัคฆ์

258
00:14:56,186 --> 00:14:57,354
ข้าแค่อยากจะเล่น

259
00:14:58,939 --> 00:15:01,525
เธอไม่เหมือนกับเจ้ากระต่าย
และเป็ดน้อยแสนน่ารัก

260
00:15:02,526 --> 00:15:03,360
รอข้าด้วย

261
00:15:07,448 --> 00:15:10,075
เจ้าเสือน้อยที่น่าสงสาร
ไม่รู้ว่าตัวเองมีพลังขนาดไหน

262
00:15:10,159 --> 00:15:13,495
ไม่มีผู้ใดมาขอรับเลี้ยงเธอ
เพราะพวกเขากลัวเธอ

263
00:15:14,580 --> 00:15:17,124
เธอเป็นปีศาจ ปีศาจร้าย

264
00:15:19,209 --> 00:15:20,920
โรงเลี้ยงเด็กต้องการความช่วยเหลือ

265
00:15:23,005 --> 00:15:24,006
เจ้าเสือน้อย

266
00:15:25,466 --> 00:15:27,509
ข้าชื่อ ชิฟู ข้า...

267
00:15:27,593 --> 00:15:28,552
กลัวเหรอ

268
00:15:30,012 --> 00:15:31,388
- ไม่
- แน่ใจเหรอ

269
00:15:31,805 --> 00:15:34,350
ข้าคือเสือ ข้าคือปีศาจร้าย

270
00:15:35,267 --> 00:15:36,769
ปีศาจร้ายที่ไม่มีใครเอา

271
00:15:37,269 --> 00:15:38,103
เจ้าไม่ใช่ปีศาจร้าย

272
00:15:38,771 --> 00:15:40,064
เจ้าเป็นแค่เสือน้อย

273
00:15:44,652 --> 00:15:45,486
มาเล่นกันไหม

274
00:15:48,530 --> 00:15:50,491
เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะควบคุม
พลังของตนเอง

275
00:15:51,200 --> 00:15:53,035
และแน่นอน การฝึกฝนได้เริ่มขึ้น

276
00:15:53,869 --> 00:15:57,289
วิชานี้ต้องอาศัยการฝึกฝน
ที่ละเอียดแม่นยำ

277
00:15:57,998 --> 00:16:00,334
ท่วงท่าภายนอกสัมผัสเข้าไปถึงจิตใจ

278
00:16:01,418 --> 00:16:03,003
มีสมาธิ ลองอีกครั้ง

279
00:16:08,634 --> 00:16:09,468
เจ้าเสือน้อยพยายาม
อย่างสุดความสามารถ

280
00:16:11,011 --> 00:16:12,554
แต่ก็ยังไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

281
00:16:13,722 --> 00:16:14,556
ลองอีกครั้ง

282
00:16:15,724 --> 00:16:18,060
จากวันผ่านไปเป็นเดือน

283
00:16:21,271 --> 00:16:22,106
ลองอีกครั้ง

284
00:16:25,526 --> 00:16:26,527
จนกระทั่งวันหนึ่ง

285
00:16:41,041 --> 00:16:42,501
เธอทำได้แล้ว

286
00:16:44,712 --> 00:16:45,754
การฝึกฝนเสร็จสมบูรณ์

287
00:16:48,632 --> 00:16:52,052
โรงเลี้ยงเด็ก เบา กู ก็กลับมา
มีความผาสุกอีกครั้งในแผ่นดินจีน

288
00:16:52,720 --> 00:16:55,222
แต่เจ้าเสือน้อย ยังมีบททดสอบรออยู่

289
00:16:57,057 --> 00:16:58,434
เธอจะมีครอบครัวใหม่ได้ไหม

290
00:17:04,314 --> 00:17:05,274
แต่แล้วก็ไม่มี

291
00:17:05,858 --> 00:17:08,193
มานี่เถอะจ้ะ ยังมีโอกาสหน้าเสมอ

292
00:17:08,736 --> 00:17:10,654
พวกผู้ใหญ่ทั้งหลายยังกลัวเธอ

293
00:17:12,906 --> 00:17:13,824
ยกเว้น

294
00:17:14,992 --> 00:17:15,826
อาจารย์ชิฟู

295
00:17:16,410 --> 00:17:18,412
มาเถอะ กลับบ้านกัน

296
00:17:38,348 --> 00:17:39,600
คิดว่าตลกอย่างนั้นสิ

297
00:17:39,683 --> 00:17:40,851
ใช่

298
00:17:40,934 --> 00:17:44,730
การหัวเราะเยาะคนอื่นมันง่ายกว่า
ให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเรา ว่าไหม

299
00:17:45,773 --> 00:17:46,690
มาฟังเรื่องวานรกันดีกว่า

300
00:17:48,984 --> 00:17:49,860
สามคำ

301
00:17:49,943 --> 00:17:53,447
ลอ เอ วอ เลว

302
00:17:54,198 --> 00:17:55,908
นั่นมันหนึ่งคำ สามตัวอักษรนี่

303
00:17:56,658 --> 00:17:59,328
แต่ก็ไม่ได้เลวสุดขั้ว

304
00:17:59,661 --> 00:18:01,121
วานรนิสัยไม่ดีก็จริง

305
00:18:01,205 --> 00:18:04,249
แถมยังชอบแกล้งคนอื่นด้วย

306
00:18:10,506 --> 00:18:11,715
นี่ ทางนี้

307
00:18:16,095 --> 00:18:17,346
เจ้าลิงบ้า

308
00:18:18,222 --> 00:18:20,015
ชาวบ้านพากันทนไม่ไหว

309
00:18:20,724 --> 00:18:21,934
จึงช่วยกันวางแผน

310
00:18:22,726 --> 00:18:23,852
ออกไปเสีย

311
00:18:25,229 --> 00:18:26,396
แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

312
00:18:27,648 --> 00:18:29,358
แทนที่พวกเขาจะขอร้องวานรให้ออกไป

313
00:18:30,400 --> 00:18:32,444
พวกเขากลับใช้ไม้แข็งกับเขา

314
00:18:51,088 --> 00:18:52,965
แต่ก็ไม่มีผู้ใดที่ชาวบ้านส่งมา

315
00:18:54,258 --> 00:18:55,884
จะสามารถจัดการได้สักคน

316
00:18:56,385 --> 00:18:59,304
วานรว่องไวมาก
ไล่ถอดกางเกงคู่ต่อสู้ได้ทุกคน

317
00:19:02,975 --> 00:19:04,351
จนกระทั่งมีเพียงหนึ่งเดียว

318
00:19:06,228 --> 00:19:08,981
เจ้าลิง เจ้าต้องออกไป

319
00:19:09,731 --> 00:19:11,817
แน่นอน ถ้าท่านเอาชนะข้าได้ ข้าจะไป

320
00:19:12,359 --> 00:19:14,319
แต่ถ้าทำไม่ได้ ท่านจะต้องออกไปนะ

321
00:19:15,070 --> 00:19:16,029
ไปโดยไม่มีกางเกง

322
00:19:17,030 --> 00:19:18,323
แต่อาจารย์อุกเวยก็ไม่ใส่กางเกง
อยู่แล้ว

323
00:19:18,574 --> 00:19:19,783
เราจะได้รู้กัน

324
00:19:37,342 --> 00:19:38,260
ท่านจะทำอย่างไรล่ะทีนี้

325
00:20:04,119 --> 00:20:05,370
ท่านช่วยข้าไว้

326
00:20:06,163 --> 00:20:07,164
ทำไมกัน

327
00:20:08,874 --> 00:20:12,336
เจ้าลิง เจ้ามีความสามารถ
ที่ยอดเยี่ยม

328
00:20:12,836 --> 00:20:15,380
แต่ข้าก็สัมผัสได้ถึง...

329
00:20:15,964 --> 00:20:16,798
ความเจ็บปวดในใจเจ้า

330
00:20:30,812 --> 00:20:33,023
ท่านชนะแล้ว ข้าจะไปจากที่นี่

331
00:20:34,775 --> 00:20:35,609
อยู่ที่นี่แหละ

332
00:20:35,901 --> 00:20:39,238
ใช้ความสามารถ
ของเจ้าในทางที่ดี นักรบน้อย

333
00:20:39,988 --> 00:20:44,201
ค้นหาบางสิ่งให้พบ
สิ่งที่เจ้าพยายามจะปฏิเสธมัน

334
00:20:44,701 --> 00:20:45,535
กางเกงข้าเหรอ

335
00:20:46,787 --> 00:20:47,829
เมตตาจิต

336
00:20:50,958 --> 00:20:51,792
ขอบคุณ ท่านอาจารย์

337
00:20:52,209 --> 00:20:54,419
และนั่นเอง ทำให้วานร
เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่น

338
00:20:54,503 --> 00:20:55,545
นี่เป็นทางที่ถูกแล้ว
สำหรับผู้พิทักษ์

339
00:20:56,421 --> 00:20:58,298
และตอนนี้ วานรก็เป็นลิงที่ดี

340
00:20:59,091 --> 00:21:00,217
อย่างแท้จริง

341
00:21:04,513 --> 00:21:08,433
แต่ก็ยังแสบ แต่ในทางที่ดี

342
00:21:10,644 --> 00:21:11,603
ข้าจะถอดกางเกงเจ้า

343
00:21:12,187 --> 00:21:13,272
- จะได้เห็นกัน
- นี่ ๆ ๆ

344
00:21:13,355 --> 00:21:15,857
เบา ๆ หน่อย

345
00:21:16,775 --> 00:21:18,819
- อาจารย์ชิฟู
- ไม่ง่ายเลยใช่ไหม

346
00:21:20,070 --> 00:21:20,946
ไม่เลย

347
00:21:21,029 --> 00:21:23,407
เจ้าเห็นแล้วนะ
การสอนกังฟูมันเป็นศิลปะ

348
00:21:23,699 --> 00:21:25,951
ต้องใช้เวลาเป็นปี ๆ กว่าจะเชี่ยวชาญ

349
00:21:28,370 --> 00:21:30,205
อย่าเพิ่งหมดหวัง ถ้าเจ้าล้มเหลว

350
00:21:32,332 --> 00:21:34,668
บอกข้าหน่อยสิ
เจ้ารู้อะไรบ้างเกี่ยวกับกังฟู

351
00:21:36,503 --> 00:21:38,005
มันคือการต่อสู้

352
00:21:41,216 --> 00:21:43,051
แต่มันก็ฝึกความอดทนด้วย

353
00:21:44,303 --> 00:21:45,137
และความกล้าหาญ

354
00:21:45,220 --> 00:21:47,014
- และความมีระเบียบวินัย
- และความมีเมตตา

355
00:21:48,682 --> 00:21:50,934
และมันก็สร้างความเชื่อมั่น

356
00:21:55,564 --> 00:21:59,359
เชิญสอนต่ออาจารย์ โป
ข้าจะไปนั่งสมาธิ

357
00:22:01,528 --> 00:22:04,906
เอาละ ดีมาก
ไม่เลวสำหรับการฝึกวันแรกของพวกเธอ

358
00:22:05,490 --> 00:22:07,284
เดี๋ยวก่อน โป แล้วเรื่องของท่านล่ะ

359
00:22:07,993 --> 00:22:09,119
- ข้าเหรอ
- ใช่

360
00:22:09,494 --> 00:22:11,288
เล่าให้พวกเราฟังหน่อย วันแรกของท่าน

361
00:22:11,371 --> 00:22:13,790
เล่าหน่อย เถอะน่า เล่าให้ฟังหน่อย

362
00:22:16,043 --> 00:22:16,877
อะไรนี่

363
00:22:25,886 --> 00:22:27,679
มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก

364
00:22:27,763 --> 00:22:28,805
เจ๋งเลย

365
00:22:29,931 --> 00:22:30,766
{\an8}(จบ)