1
00:00:04,047 --> 00:00:06,282
(ลุ่มหลง)

2
00:00:13,122 --> 00:00:18,361
ขอบคุณทุกคนที่มากันในวันนี้

3
00:00:19,529 --> 00:00:21,864
เมื่อกี้เป็นการเลียนแบบ
ชินโชวรุ่นที่ห้า

4
00:00:23,132 --> 00:00:25,268
คนหนุ่มสาวคงไม่รู้จักเขาสินะ

5
00:00:26,235 --> 00:00:27,837
ประหม่าจริงๆ เลย

6
00:00:28,971 --> 00:00:31,140
นี่กล้องใช่ไหมครับ ถ่ายอยู่นะ

7
00:00:31,808 --> 00:00:33,376
หวัดดีครับ ทาจังครับ

8
00:00:33,376 --> 00:00:35,545
อายุ 40 ปี หย่าแล้วครับ

9
00:00:36,612 --> 00:00:41,684
กําลังมองหาสาวอายุ 20 ต้นๆ
ที่รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน

10
00:00:42,852 --> 00:00:47,857
มีชายคนนึงชื่อฮายาชิยาเตะ โคโทระ
เป็นนักเล่าราคุโกะหน้าใหม่ที่ผมชอบ

11
00:00:47,857 --> 00:00:49,692
เขาได้เลื่อนขั้นแล้วครับ

12
00:00:49,692 --> 00:00:50,960
หยุดก่อน

13
00:00:51,661 --> 00:00:52,595
รินกิคืออะไรนะ

14
00:00:52,595 --> 00:00:54,764
- อิจฉา
- แปลว่าริษยาครับ

15
00:00:55,698 --> 00:00:57,867
- แล้วเซนคิล่ะ
- โรคร้ายช่วงล่าง

16
00:00:57,867 --> 00:00:59,068
หนองในครับ

17
00:00:59,068 --> 00:01:02,105
แล้วทําไมไม่พูดว่าหนองในไปเลยเล่า

18
00:01:02,872 --> 00:01:03,940
ไม่เห็นเข้าใจเลย

19
00:01:03,940 --> 00:01:06,642
พวกระดับสองมีกันหลายคน
ไม่เหมือนกับพวกเปิดม่าน

20
00:01:06,642 --> 00:01:08,911
แต่ละคนเลยไม่ได้แสดงทุกวัน

21
00:01:08,911 --> 00:01:12,048
แล้วก็ไม่ได้เบี้ยเลี้ยงด้วย

22
00:01:12,048 --> 00:01:14,984
ชีวิตของพวกเขาจะลําบากขึ้น
หลังจากได้เลื่อนระดับแล้ว

23
00:01:15,751 --> 00:01:19,021
แต่สําหรับโคโทระนั้นมีอีกงาน
ก็เลยไม่มีอะไรต้องกังวล

24
00:01:19,021 --> 00:01:22,191
ใครอนุญาตให้แกขายไอ้นี่แถวนี้วะ

25
00:01:22,191 --> 00:01:25,528
นี่เขตของแก๊งริวเซไกโว้ย

26
00:01:25,528 --> 00:01:29,065
เขาเป็นนักเล่าระดับสอง
แต่กลับมีรถแพงๆ ขับ

27
00:01:29,065 --> 00:01:30,199
นี่มันพิลึกจริงๆ

28
00:01:32,969 --> 00:01:35,104
อาจารย์ ทําไมถึงแต่งงานล่ะ

29
00:01:35,104 --> 00:01:36,806
ถามทําไมเหรอ

30
00:01:36,806 --> 00:01:39,876
พอดีกําลังฝึกเล่าเรื่อง
คู่แต่งงานกับดงคิจิอยู่น่ะ

31
00:01:39,876 --> 00:01:42,745
แต่ไม่เข้าใจเลย ก็คนมันโสด

32
00:01:42,745 --> 00:01:45,014
แถมพ่อแม่ยังมาตายตอนอายุ 12

33
00:01:45,014 --> 00:01:47,383
อย่าร้องไห้สิ แค่อยากให้ช่วยอธิบาย

34
00:01:47,383 --> 00:01:48,985
สามีภรรยานี้มันคืออะไร

35
00:01:49,986 --> 00:01:50,920
สามีภรรยาเหรอ

36
00:01:51,554 --> 00:01:55,291
การตกหลุมรักเป็นความรู้สึกชั่วคราว

37
00:01:55,291 --> 00:02:00,796
แต่มีบางครั้งที่ความรู้สึกนั้น
ไม่เคยหายไป

38
00:02:02,265 --> 00:02:05,468
จากนั้นก็มีลูกๆ

39
00:02:06,936 --> 00:02:08,771
แล้วพวกเขาก็กลายเป็นครอบครัว

40
00:02:09,739 --> 00:02:11,407
จะว่ายังไงดีล่ะ

41
00:02:11,407 --> 00:02:15,778
จะว่าเป็นความรัก
ที่ไร้เงื่อนไขก็ได้ละมั้ง

42
00:02:17,013 --> 00:02:19,315
- ร้องไห้เหรอ
- ไม่ได้ร้อง เลิกซีเรียสที

43
00:02:19,315 --> 00:02:20,383
มันขนลุก

44
00:02:20,383 --> 00:02:24,287
เป็นปรมาจารย์นักเล่าเรื่องแท้ๆ
แต่ไม่มีมุกเด็ดเลยเนี่ยนะ

45
00:02:24,287 --> 00:02:27,456
แถมขนาดเมียร้องไห้ยังปกป้อง
หรือทําให้มีความสุขไม่ได้เลย

46
00:02:27,456 --> 00:02:29,759
ทําเธอร้องไห้ประจําเลยนี่

47
00:02:29,759 --> 00:02:32,061
เก่งแต่ปากนี่นา
แบบนี้มันสามีขี้คุยชัดๆ

48
00:02:33,529 --> 00:02:37,466
เห็นแล้วนะครับ โคโทระไม่มีอารมณ์ขัน
เห็นใจใครไม่เป็น

49
00:02:37,466 --> 00:02:41,037
เขาไม่มีสิ่งที่ต้องมี
ในการเป็นนักเล่าราคุโกะ

50
00:02:41,037 --> 00:02:44,240
แต่ยังไงไม่รู้
คุณก็เกลียดหมอนี่ไม่ลง

51
00:02:44,840 --> 00:02:47,610
โอ๊ะ ผมต้องไปเปิดร้านแล้วครับ

52
00:02:47,610 --> 00:02:50,947
ไปก่อนละ แวะมากินโซบะได้นะ
ร้านเราอยู่ใกล้ๆ

53
00:02:51,814 --> 00:02:53,983
ครับ พยัคฆ์หักเหลี่ยมมังกร

54
00:02:54,684 --> 00:02:55,518
ใช้ได้ไหม

55
00:03:09,198 --> 00:03:10,967
{\an8}พักเสร็จแล้วค่ะ

56
00:03:12,535 --> 00:03:14,670
{\an8}วันนี้กลับบ้านได้แล้วละ

57
00:03:15,204 --> 00:03:16,472
มีเดตเหรอคะ

58
00:03:17,006 --> 00:03:18,307
ใช่ที่ไหนกันเล่า

59
00:03:18,307 --> 00:03:20,776
ถ้าบอกฉันว่าจะกลับเมื่อไร
ฉันดูร้านให้ได้นะ

60
00:03:20,776 --> 00:03:24,013
ไม่สิ ถ้าฉันรู้ว่าจะกลับตอนไหน
ก็ไม่ใช่เดตน่ะสิ

61
00:03:24,013 --> 00:03:24,981
จะไปไหนเหรอ

62
00:03:24,981 --> 00:03:26,349
ไปเดตค่ะ

63
00:03:27,583 --> 00:03:30,586
หรือว่าจะไปเดตกับเมกูมิจัง

64
00:03:32,088 --> 00:03:34,757
ใช่สิ มีปัญหาหรือไง

65
00:03:38,261 --> 00:03:40,096
ถ้าแต่งตัวแบบนั้นก็ไม่มีหรอก

66
00:03:42,665 --> 00:03:43,699
หมายความว่าไง

67
00:03:44,634 --> 00:03:47,837
ค่ะ ทุกคน เชิญทางนี้เลยค่ะ

68
00:03:48,337 --> 00:03:50,973
ขอโทษนะ วันนี้หาคนมาแทนไม่ได้เลย

69
00:03:50,973 --> 00:03:53,209
ไม่เป็นไร
ฉันชอบโตเกียวทาวเวอร์อยู่แล้ว

70
00:03:53,209 --> 00:03:55,978
ยังนับว่านี่เป็นเดตอยู่นะ

71
00:03:55,978 --> 00:03:58,147
พ่อหนุ่ม ถ่ายรูปให้ทีสิ

72
00:03:58,714 --> 00:03:59,548
มากันเลย

73
00:03:59,548 --> 00:04:01,450
ขอโทษนะ ริวจิคุง

74
00:04:02,885 --> 00:04:04,520
จําชื่อได้สักที

75
00:04:06,122 --> 00:04:08,791
เฉียดฉิวเลยครับ

76
00:04:08,791 --> 00:04:10,059
อย่าวิ่งบนสนามสิ

77
00:04:10,059 --> 00:04:15,064
เข้าร่วม เข้าร่วม ไม่เข้าร่วม

78
00:04:15,631 --> 00:04:17,233
นากาตานิ เคนเหรอ

79
00:04:17,233 --> 00:04:19,201
นากาตานิ เคนนี่ใคร

80
00:04:19,201 --> 00:04:20,102
พ่อเหรอ

81
00:04:20,102 --> 00:04:23,272
พ่อกําลังจัดงานคืนสู่เหย้า
ให้สมาชิกชมรมได้ไปเจอกันน่ะ

82
00:04:23,272 --> 00:04:26,309
ชมรมเหรอ ชมรมยากูซ่าหรือเปล่า
พ่อเคยเรียนมหาลัยด้วยเหรอ

83
00:04:26,309 --> 00:04:28,344
ถ้าว่างก็มาช่วยผมหน่อยสิครับ

84
00:04:28,878 --> 00:04:30,313
ว่างที่ไหนเล่า

85
00:04:32,381 --> 00:04:35,551
ฉันไม่ค่อยได้ขึ้นเวทีเท่าไรเลย
ไม่ใช่เพราะฉันห่วยนะ

86
00:04:35,551 --> 00:04:37,320
แต่เพราะฉันได้เลื่อนขั้น

87
00:04:37,320 --> 00:04:41,123
ปกติจะใช้เวลาสองสามปี
แต่ฉันใช้เวลาแค่สี่เดือน

88
00:04:41,123 --> 00:04:44,894
สรุปก็คือฉันไม่ได้ขึ้นเวที
เพราะว่าเก่งเกินไป

89
00:04:46,028 --> 00:04:47,163
ครับ

90
00:04:47,163 --> 00:04:50,366
ไม่เข้าร่วม... เข้าร่วม...

91
00:04:51,434 --> 00:04:54,437
เป็นไงบ้างครับ ฮิวกะซัง
ชีวิตคู่แต่งงานใหม่

92
00:04:56,138 --> 00:04:57,673
สุดยอดเลยน่ะสิ

93
00:04:57,673 --> 00:04:59,108
เจ้าหล่อนทําแบบนั้นไหม

94
00:04:59,909 --> 00:05:01,877
ใส่เสื้อเชิ้ตของฮิวกะซังอะไรแบบนั้น

95
00:05:01,877 --> 00:05:02,945
ทําอยู่แล้วสิ

96
00:05:04,146 --> 00:05:07,683
เธอทําให้ฉันคิดได้ว่า
เสื้อเชิ้ตของผู้ชายมันออกแบบมา...

97
00:05:08,751 --> 00:05:10,086
ให้ผู้หญิงใส่ต่างหาก

98
00:05:10,086 --> 00:05:11,554
กะแล้วเชียว

99
00:05:11,554 --> 00:05:13,155
กระซิบกระซาบอะไรกัน

100
00:05:13,789 --> 00:05:14,857
ขอโทษครับ

101
00:05:16,225 --> 00:05:17,927
แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ

102
00:05:17,927 --> 00:05:18,961
ชีวิตรักของหัวหน้า

103
00:05:20,396 --> 00:05:22,498
คุณนายเสียไปตั้งสามปีแล้ว

104
00:05:23,232 --> 00:05:25,935
หัวหน้าก็คงมีเมียเก็บคนสองคน

105
00:05:25,935 --> 00:05:28,738
แต่ฉันไม่คิดว่า
หัวหน้าคิดจะแต่งงานใหม่หรอก

106
00:05:30,005 --> 00:05:31,407
ดีจังเลย

107
00:05:32,708 --> 00:05:34,677
ริวจิคุงก็ทําบ้างสิ

108
00:05:35,244 --> 00:05:36,078
ไม่ละ

109
00:05:37,413 --> 00:05:38,914
เราเดตกันอยู่เลยนะ

110
00:05:39,715 --> 00:05:43,085
นี่ ริวจิคุงก็เล่าราคุโกะได้ใช่ไหม

111
00:05:43,085 --> 00:05:46,122
ราคุโกะเหรอ ได้นิดหน่อย

112
00:05:46,689 --> 00:05:49,191
เก่งกว่าโทระจังหรือเปล่า

113
00:05:49,191 --> 00:05:52,261
ที่จริงฉันยังไม่เคยดูหมอนั่นเล่าเลย

114
00:05:52,261 --> 00:05:56,732
แย่สุดๆ เลยละ
แต่ก็ดึงดูดใจยังไงไม่รู้

115
00:05:56,732 --> 00:05:59,368
อดใจไม่ฟังไม่ได้เลย

116
00:05:59,969 --> 00:06:02,204
แต่ก็ยังแย่สุดๆ เลยละ

117
00:06:03,506 --> 00:06:04,940
รอสักครู่นะคะ

118
00:06:05,908 --> 00:06:08,244
ริวจิคุงเล่าราคุโกะให้ฟังด้วยได้ไหม

119
00:06:08,244 --> 00:06:10,880
เมกูมิเคยฟัง
แค่ "มันจูน่ากลัวจัง" เอง

120
00:06:11,514 --> 00:06:14,583
ฉันปิดผนึกราคุโกะจากชีวิตแล้วละ

121
00:06:15,151 --> 00:06:16,051
ปิดผนึกเหรอ

122
00:06:16,051 --> 00:06:17,887
ฉันมันตรงข้ามกับโคโทระเลย

123
00:06:17,887 --> 00:06:20,556
เก่งน่ะเก่ง แต่ไม่ดึงดูดเอาซะเลย

124
00:06:20,556 --> 00:06:22,558
มาคิดได้เรื่องนั้นวันนึง

125
00:06:23,492 --> 00:06:27,196
แต่พอเราเก่งอะไรสักอย่าง
มันก็อยากที่จะกลับไปไม่เก่ง

126
00:06:29,231 --> 00:06:30,966
พอแล้ว เรื่องนี้น่าเบื่อจะตาย

127
00:06:30,966 --> 00:06:32,835
ไม่เห็นน่าเบื่อเลย

128
00:06:34,103 --> 00:06:37,406
ก็เมกูมิยังไม่รู้เรื่อง
ของริวจิคุงอีกตั้งเยอะ

129
00:06:40,543 --> 00:06:41,377
อะไรเหรอ

130
00:06:42,344 --> 00:06:43,345
เปล่า

131
00:06:45,114 --> 00:06:47,650
ก็แค่ดวงตาเธอมองเท่าไรก็ไม่เบื่อ

132
00:06:48,818 --> 00:06:50,553
หยุดมองไม่ได้เลย

133
00:06:50,553 --> 00:06:52,087
มีคนพูดให้ฟังบ่อยๆ

134
00:06:54,190 --> 00:06:55,491
บ่อยๆ งั้นเหรอ

135
00:06:55,991 --> 00:06:57,426
ขอโทษที่ให้รอนะคะ

136
00:06:59,895 --> 00:07:01,163
กลับมาแล้วครับ

137
00:07:01,864 --> 00:07:04,800
โอ้ หม้อไฟนี่นา
ใครก็ได้หยิบซอสพอนซึที

138
00:07:04,800 --> 00:07:06,302
โอ้โฮ แว่นเป็นฝ้าเลย

139
00:07:06,302 --> 00:07:08,971
อย่าเพิ่งกินนะ
รอเมกูมิจังกลับบ้านก่อน

140
00:07:08,971 --> 00:07:11,407
- ใช่ๆ
- รอเมกูมิจังกลับบ้านก่อนนะ

141
00:07:11,407 --> 00:07:13,409
นี่ๆ แบบนี้ไม่ถูกต้องนะ

142
00:07:13,409 --> 00:07:16,078
ทุกคนกินมื้อเย็นกันตลอด
ตอนฉันกลับบ้านดึก

143
00:07:16,645 --> 00:07:20,182
- แล้วทําไมยัยนั่นถึงมาที่นี่ทุกคืน
- นี่ เจ้าบื้อหน้าหล่อ

144
00:07:20,783 --> 00:07:22,218
นายคบกับเมกูมิอยู่ใช่ไหม

145
00:07:22,218 --> 00:07:23,419
จะใช่ได้ไง เจ้าบื้อหัวฟู

146
00:07:23,419 --> 00:07:26,755
ฉันเองก็อยากถามนะ
เกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสองคน

147
00:07:26,755 --> 00:07:29,725
นอนห้องเดียวกันแท้ๆ แต่แยกฟูกซะงั้น

148
00:07:29,725 --> 00:07:31,660
แถมยังไม่จับมือกันอีก พิลึกจริงๆ

149
00:07:31,660 --> 00:07:32,962
นี่แอบดูเราเหรอ

150
00:07:32,962 --> 00:07:36,632
ทุกคืนเลยด้วย ดูด้วยใจหนักอึ้ง
ไม่ได้หลับได้นอนเพราะนายเลย

151
00:07:36,632 --> 00:07:38,701
- โคโทระ
- ครับ

152
00:07:38,701 --> 00:07:41,570
ทําตัวไม่ชัดเจนแบบนี้ แม่ไม่ชอบเลยนะ

153
00:07:41,570 --> 00:07:43,639
แม่ก็เป็นไปอีกคน

154
00:07:43,639 --> 00:07:45,875
พูดอะไรหน่อยสิ อาจารย์

155
00:07:45,875 --> 00:07:49,678
เพราะแบบนี้สินะ
ถึงได้มาถามเรื่องแต่งงานกับฉัน

156
00:07:49,678 --> 00:07:52,648
- จริงเหรอ
- เปล่านะ ถามไปฝึกราคุโกะต่างหาก

157
00:07:52,648 --> 00:07:56,385
ใช้ราคุโกะเป็นข้ออ้าง
เพื่อทําตามจินตนาการสกปรกล่ะสิ

158
00:07:56,385 --> 00:07:57,820
เป็นแค่ระดับสองแท้ๆ

159
00:07:57,820 --> 00:08:00,222
อ๊ะ ฉันก็แค่ระดับสองด้วยนี่

160
00:08:00,222 --> 00:08:02,925
อยากเป็นตัวหลักแล้ว จะได้อัดหน้านาย

161
00:08:02,925 --> 00:08:05,060
เจ้าหล่อนอาจไม่กลับมาอีกก็ได้นะ

162
00:08:06,061 --> 00:08:09,098
พอดีฉันบอกไปว่าอย่ากลับมาอีก

163
00:08:14,436 --> 00:08:16,205
ล้อเล่นน่า

164
00:08:16,205 --> 00:08:18,974
เลิกสะอึกสะอื้นสักที น่าอายชะมัด

165
00:08:19,642 --> 00:08:21,544
ส่งแค่นี้ก็ได้ ฉันอยู่บ้านโน้น

166
00:08:23,045 --> 00:08:24,313
- เหมือนกัน
- บ๊ายบาย

167
00:08:26,682 --> 00:08:27,683
อะไรเนี่ย

168
00:08:29,552 --> 00:08:30,753
อะไรกัน

169
00:08:30,753 --> 00:08:33,923
เมกูมิจังไม่ใช่ของของนายคนเดียวนะ

170
00:08:34,623 --> 00:08:37,960
เมกูมิจังเป็นเหมือนมาสคอตของบ้านเรา

171
00:08:37,960 --> 00:08:39,461
"มาสคอตเบอร์รี" ต่างหาก

172
00:08:41,630 --> 00:08:42,598
มุกฝืดมาก

173
00:08:43,632 --> 00:08:45,401
เห่ยสุดที่แกเคยเล่นเลย

174
00:08:46,635 --> 00:08:50,773
ดังนั้นถ้าเมกูมิจังพาแฟนมาที่บ้าน

175
00:08:51,607 --> 00:08:54,276
พวกเราบ้านฮายาชิเตะ จะสู้กับหมอนั่น

176
00:08:54,977 --> 00:08:57,580
เหมือนกับลูกไฟ

177
00:08:58,147 --> 00:09:00,683
ที่เต็มไปด้วยความอิจฉาเลย

178
00:09:00,683 --> 00:09:02,051
กลับมาแล้วค่ะ

179
00:09:02,918 --> 00:09:04,286
กลับมาแล้วเหรอ

180
00:09:04,987 --> 00:09:07,423
ตรงนี้มีอะไรกัน

181
00:09:08,123 --> 00:09:10,626
หิวไส้จะขาดแล้ว

182
00:09:14,029 --> 00:09:16,599
ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

183
00:09:17,800 --> 00:09:19,335
เข้ามาก่อนสิ

184
00:09:23,339 --> 00:09:25,808
ถ้ามีอะไรจะพูด ก็พูดออกมาเลยสิ

185
00:09:25,808 --> 00:09:27,209
นี่นะ

186
00:09:28,310 --> 00:09:29,645
คือว่า

187
00:09:30,613 --> 00:09:33,816
ฉันรักเมกูมิจัง
เหมือนลูกสาวของตัวเอง

188
00:09:34,350 --> 00:09:37,086
แต่ว่าฉันแทบไม่ถือว่าแก
เป็นลูกชายอีกแล้ว

189
00:09:37,086 --> 00:09:40,656
ทันทีที่จ่ายหนี้หมด
เราก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้า

190
00:09:40,656 --> 00:09:45,060
แกเลยต้องเข้าใจข้อนั้น
ก่อนจะฟังฉันพูดเรื่องนี้

191
00:09:45,060 --> 00:09:45,928
เรื่องอะไร

192
00:09:45,928 --> 00:09:48,097
ฉันไม่อนุญาตให้ผู้ชายแบบแก

193
00:09:48,998 --> 00:09:51,433
เอาลูกสาวแสนรักของฉันไปเป็นเมีย

194
00:09:51,433 --> 00:09:53,936
ผมไม่ได้มาขอเธอแต่งงานสักหน่อย

195
00:09:53,936 --> 00:09:56,739
และพ่อก็น่าจะบอกผมสิ
ว่าอยู่บ้านเดียวกัน

196
00:09:56,739 --> 00:09:59,575
ผมพาเธอมาที่นี่เพราะผมอยากรู้น่ะ

197
00:09:59,575 --> 00:10:00,709
เมกูมิจัง

198
00:10:01,443 --> 00:10:04,513
บอกเราได้ไหมจ๊ะ
ว่าเธอรู้สึกยังไงกันแน่

199
00:10:04,513 --> 00:10:08,550
นั่นสิ เธอชอบริวจิ
หรือว่าชอบโคโทระกันแน่

200
00:10:11,587 --> 00:10:13,555
อ๋อ แบบนี้นี่เอง หยุดเลย

201
00:10:13,555 --> 00:10:16,492
สุดยอด
นั่นเทคนิคเล่นเองตบมุกเองละ ซายะ

202
00:10:16,492 --> 00:10:18,794
- ขอพูดอะไรได้ไหม
- อะไรเหรอ

203
00:10:18,794 --> 00:10:20,896
อยากบอกเรื่องนี้มานานแล้ว

204
00:10:20,896 --> 00:10:23,766
ทุกคนเข้าใจเมกูมิผิดแล้วละ

205
00:10:23,766 --> 00:10:26,101
ยัยนี่เคยหย่ามาครั้งนึงแล้วนะ

206
00:10:26,602 --> 00:10:30,272
แถมทิ้งสามีในอาโอโมริ
มาทํางานในบาร์โฮสต์ที่นี่ด้วย

207
00:10:30,272 --> 00:10:34,376
เธอหลอกผู้ชายคนแล้วคนเล่า
เป็นผู้หญิงที่ร้ายจริงๆ

208
00:10:34,376 --> 00:10:36,445
คนที่ทําให้เธอกลับเนื้อกลับตัว
คือริวจินี่แหละ

209
00:10:37,780 --> 00:10:38,714
ท้อกันเลยสิ...

210
00:10:38,714 --> 00:10:39,615
หนวกหูน่า

211
00:10:39,615 --> 00:10:40,649
ให้ดูเจ้านั่นสิ

212
00:10:40,649 --> 00:10:42,618
เปิดให้ดูเลย เจ้าบ้า

213
00:10:50,793 --> 00:10:52,361
- ลูก
- เปิดของเธอด้วยสิ

214
00:10:55,898 --> 00:10:57,599
เลิกจ้องได้แล้ว

215
00:10:57,599 --> 00:10:58,934
นี่มันเรื่อง "สามเส้า" ชัดๆ

216
00:10:58,934 --> 00:10:59,935
เข้าใจหรือยัง

217
00:10:59,935 --> 00:11:01,737
พวกนี้ไม่ได้คบกับเล่นๆ นะ

218
00:11:01,737 --> 00:11:03,105
แต่จริงจังกันเลย

219
00:11:03,105 --> 00:11:05,607
ถ้ายังมีอะไรจะพูดอีก ก็ขอฟังหน่อย

220
00:11:08,143 --> 00:11:11,480
กินข้าวกันเถอะ ไว้ค่อยคุยกันก็ได้

221
00:11:11,480 --> 00:11:13,615
หิวจัวเลย ดงคิจิ ทําแบบเดิมหน่อย

222
00:11:13,615 --> 00:11:16,985
แว่นตาชัดแจ๋ว หม้อไฟก็ชัดด้วย

223
00:11:16,985 --> 00:11:18,487
แบบนั้นแหละ ดง ดง ดง

224
00:11:20,756 --> 00:11:21,690
แย่แล้วสิ ริวจิ

225
00:11:23,058 --> 00:11:24,393
ซายูริจังร้องไห้แล้ว

226
00:11:27,896 --> 00:11:33,335
แกกล้าทําแบบนั้นกับร่างกาย
ที่พ่อแม่ให้แกได้ยังไง

227
00:11:33,335 --> 00:11:35,637
- ไหนบอกว่าเป็นคนแปลกหน้า
- เผ่นเร็ว ริวจิ

228
00:11:35,637 --> 00:11:38,273
ไอ้ลูกไม่รักดี

229
00:11:38,273 --> 00:11:41,210
ไม่ต้องโผล่หน้ามาที่นี่อีกนะ

230
00:11:41,210 --> 00:11:43,178
- ไม่ต้องเลย
- อาจารย์

231
00:11:49,184 --> 00:11:50,753
- โคโทระ
- อะไร

232
00:11:50,753 --> 00:11:53,756
หลังจากนี้มีอะไรต้องไปทําหรือเปล่า

233
00:11:54,423 --> 00:11:55,657
ไม่มีหรอก

234
00:11:56,158 --> 00:12:00,262
ฉันว่าจะบอกนายในที่สุด

235
00:12:00,262 --> 00:12:05,234
แต่ช่วยอย่าบอกคนอื่นๆ นะ
ห้ามกระทั่งพวกศิษย์พี่

236
00:12:05,234 --> 00:12:10,939
โดยเฉพาะซายูริจัง
อย่าได้บอกเรื่องวันนี้เชียว

237
00:12:10,939 --> 00:12:15,244
เก็บเป็นความลับระหว่างเรานะ

238
00:12:15,844 --> 00:12:16,812
ไม่เห็นเข้าใจเลย

239
00:12:26,155 --> 00:12:27,089
เจอแล้ว

240
00:12:28,524 --> 00:12:30,959
โชวจัง อ้วนขึ้นหรือเปล่าเนี่ย

241
00:12:30,959 --> 00:12:32,161
โชวจังเหรอ

242
00:12:33,529 --> 00:12:38,133
ขอแนะนําตัวหน่อยนะ
นี่โคโทระ เป็นลูกศิษย์ฉันเอง

243
00:12:39,001 --> 00:12:43,338
นี่มิซึโคชิ โคฮารุซัง
เป็นแฟนฉันเอง แฟนละ

244
00:12:44,039 --> 00:12:48,243
ยินดีที่รู้จักนะ
ฉันเป็นเมียของโชวคิจิจ้ะ

245
00:12:48,243 --> 00:12:50,112
เดี๋ยวสิ กลับทําไมล่ะ

246
00:12:50,112 --> 00:12:52,181
นี่มันเกินไปแล้วนะ อาจารย์

247
00:12:52,181 --> 00:12:54,750
ทําไมต้องเป็นฉัน มาแนะนําเมียน้อยทําไม

248
00:12:54,750 --> 00:12:58,587
ฉันกับโคฮารุไม่ได้มีอะไรกันนะ

249
00:12:58,587 --> 00:13:01,523
ใช่จ้ะ ความสัมพันธ์ของเรา
เป็นแบบเพื่อนล้วนๆ

250
00:13:01,523 --> 00:13:03,525
ถึงจะเคยจุ๊บกันบ้างตอนเมา

251
00:13:03,525 --> 00:13:04,993
นี่มันมากไปแล้วนะ

252
00:13:05,494 --> 00:13:07,129
ไม่ได้การละ ต้องบอกใครสักคน

253
00:13:07,129 --> 00:13:08,797
แต่เรื่องนี้อาจไม่ตลกก็ได้

254
00:13:08,797 --> 00:13:12,901
- ไม่ต้องห่วง ฉันจะอธิบายเอง
- แค่พูดก็ตลกแล้วเนี่ย

255
00:13:14,837 --> 00:13:18,607
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
ตอนที่ฉันอยู่ปีสี่

256
00:13:18,607 --> 00:13:23,512
โกหกน่า นั่น 30 ปีมาแล้วเนอะ

257
00:13:25,647 --> 00:13:28,617
ตอนนั้นเคนจังเป็นเพื่อนรักของฉัน

258
00:13:29,685 --> 00:13:31,920
เราดูแลชมรมราคุโกะในมหาลัย

259
00:13:31,920 --> 00:13:36,358
และสอนราคุโกะ
ให้โรงเรียนม.ปลายในเครือ

260
00:13:36,892 --> 00:13:38,927
โชวจัง

261
00:13:38,927 --> 00:13:41,096
มีอะไรเหรอ เคนจัง หนวกหูน่า

262
00:13:41,096 --> 00:13:43,498
มากันแล้ว

263
00:13:43,498 --> 00:13:45,701
เด็กสาวม.ปลายมาวิทยาเขตกันแล้ว

264
00:13:47,035 --> 00:13:49,471
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ รุ่นพี่

265
00:13:52,140 --> 00:13:54,977
โคฮารุจังเป็นเด็กม.สี่ที่มาเข้าชมรม

266
00:13:55,844 --> 00:13:57,246
เธอน่ารักสุดๆ เลย

267
00:13:59,147 --> 00:14:02,451
โชวจัง นายคิดยังไงกับโคฮารุ

268
00:14:03,418 --> 00:14:05,921
ก็น่ารักดี

269
00:14:06,555 --> 00:14:09,091
- แต่เธอแค่ 16 เองนะ มันผิดกฎหมาย
- ไร้สาระ

270
00:14:10,225 --> 00:14:14,196
ถ้ารักเด็ก 16 แล้วมันผิดกฎหมาย
ฉันก็ยอมเป็นคนร้าย ช่างกฎสิวะ

271
00:14:15,797 --> 00:14:18,901
ช่วยถามโคฮารุได้ไหม
ว่ารู้สึกยังไงกับฉัน โชวจัง

272
00:14:19,768 --> 00:14:22,738
ฉันเลยเอาจดหมายที่เคนจังเขียน
ไปส่งให้เธอ

273
00:14:24,339 --> 00:14:25,207
ขอโทษด้วยนะ

274
00:14:25,707 --> 00:14:28,477
ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

275
00:14:29,745 --> 00:14:30,579
ใครเหรอ

276
00:14:34,149 --> 00:14:34,983
อย่าบอกนะ

277
00:14:35,951 --> 00:14:36,952
ฉันเหรอ

278
00:14:38,620 --> 00:14:41,990
แบบนั้นไม่ได้นะ โคฮารุจัง

279
00:14:51,900 --> 00:14:53,535
เคนจัง

280
00:14:54,436 --> 00:14:56,338
หยุดนะ เคนจัง

281
00:14:56,338 --> 00:14:58,707
รอเดี๋ยวสิ เคยจัง

282
00:14:59,274 --> 00:15:00,642
เจ้าโง่

283
00:15:00,642 --> 00:15:02,277
อะไรเนี่ย

284
00:15:04,546 --> 00:15:07,816
ฉันรักเธอมากกว่าโชวจังรักอีก

285
00:15:07,816 --> 00:15:11,320
ฉันก็รักโคฮารุจังเหมือนกัน

286
00:15:14,089 --> 00:15:16,692
ตอนนั้นเรายังเด็กมาก

287
00:15:16,692 --> 00:15:21,063
ต่างคิดว่าตัวเองเป็นนักเล่าเรื่อง
และผู้ชายที่เก่งที่สุด

288
00:15:21,063 --> 00:15:23,332
ก็เลยไม่มีใครยอมตัดใจจากเธอ

289
00:15:23,332 --> 00:15:26,401
เราทะเลาะกันตลอดเวลา

290
00:15:26,935 --> 00:15:30,238
แต่ยังไงไม่รู้
ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้

291
00:15:30,739 --> 00:15:34,776
จะบอกว่าเราเป็นพยัคฆ์กับมังกร
แห่งยุคโชวะเลยก็ว่าได้

292
00:15:35,344 --> 00:15:38,547
ทันทีที่โชวจังเรียนจบ
เขาก็กลายเป็นดงเบะ นักเล่าเรื่อง

293
00:15:39,147 --> 00:15:42,784
แต่เคนจังเรียนซ้ําชั้น
จนฉันเข้ามหาลัย

294
00:15:42,784 --> 00:15:46,955
ใช่แล้ว เขาบอกว่าอยากรอโคฮารุจัง

295
00:15:46,955 --> 00:15:49,691
ก็เลยเรียนมหาลัยตั้งแปดปี

296
00:15:49,691 --> 00:15:53,762
ส่วนฉัน เพื่อให้ลืมโคฮารุจัง

297
00:15:54,262 --> 00:15:57,165
ฉันก็เริ่มเดตกับลูกสาว
ของอาจารย์สอนโคตะ

298
00:15:57,165 --> 00:16:00,135
ซึ่งตอนนี้ก็คือซายูริจัง
เมียฉันนั่นเอง

299
00:16:01,436 --> 00:16:07,843
ฉันนึกมาตลอดว่าเธอกับเคนจัง
จะลงเอยได้แต่งงานกัน

300
00:16:08,410 --> 00:16:10,812
ตอนนี้มันเป็นอดีตหมดแล้วละ

301
00:16:10,812 --> 00:16:12,280
แล้วจะไปงานคืนสู่เหย้าไหม

302
00:16:13,148 --> 00:16:14,583
ก็อยากนะ แต่ไปไม่ได้

303
00:16:14,583 --> 00:16:18,687
เอ๊ะ ฉันอุตส่าห์รอโอกาส
ที่เราสามคนจะได้เจอกันอีกครั้งนะ

304
00:16:18,687 --> 00:16:21,256
ตั้งแต่นั้นมา
อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปเยอะเลยน่ะ

305
00:16:21,757 --> 00:16:22,991
ฉันมีหนี้ท่วมหัวเลย

306
00:16:24,026 --> 00:16:27,229
- โชวจังที่น่าสงสาร
- ขอบใจนะ

307
00:16:29,097 --> 00:16:30,565
ยิ้มอะไรไม่ทราบ

308
00:16:30,565 --> 00:16:33,769
ว่าแต่นะ เคนจังที่พูดถึงเนี่ย

309
00:16:34,302 --> 00:16:36,938
ไม่ใช่เคนจังที่ฉันรู้จักใช่ไหม

310
00:16:37,906 --> 00:16:38,740
ที่จริง

311
00:16:40,042 --> 00:16:41,743
เขาคือหัวหน้าแก๊งของนายนั่นละ

312
00:16:43,378 --> 00:16:45,580
เพราะแบบนั้นฉันเลยจะบอกนายว่า...

313
00:16:45,580 --> 00:16:48,283
อะไร หัวหน้าเคยเล่าราคุโกะด้วยเหรอ

314
00:16:48,283 --> 00:16:51,319
- อือ สไตล์คามิกาตะเลยด้วย
- ไม่สนโว้ยว่าสไตล์ไหน

315
00:16:51,319 --> 00:16:52,921
หัวหน้าเล่าราคุโกะเป็นหรือไม่เป็น

316
00:16:52,921 --> 00:16:54,790
เป็นสิ

317
00:16:54,790 --> 00:16:57,192
ถ้าโตเกียวก็ต้องโชวจัง
ถ้าโอซาก้าก็ต้องเคนจังเลยนะ

318
00:16:57,192 --> 00:17:00,228
ใครๆ ก็บอกว่าทั้งสองคน
จะเป็นปรมาจารย์ชื่อดัง

319
00:17:00,228 --> 00:17:02,697
อะไรวะเนี่ย

320
00:17:02,697 --> 00:17:06,968
ถ้าหัวหน้าเล่าราคุโกะได้
ฉันก็ไม่ต้องเรียนกับอาจารย์สิ

321
00:17:07,536 --> 00:17:10,105
ฉันไปเรียนกับหัวหน้าก็ได้

322
00:17:10,105 --> 00:17:11,073
อ้อ ก็จริงนะ

323
00:17:13,542 --> 00:17:15,043
ฉันทําอะไรอยู่วะ

324
00:17:17,045 --> 00:17:19,581
ฉันทําอะไรอยู่วะเนี่ย

325
00:17:23,185 --> 00:17:24,052
(ไม่เข้าร่วม)

326
00:17:24,052 --> 00:17:25,954
ยานากะ โชวคิจิ

327
00:17:27,155 --> 00:17:30,225
นายไม่มาก็น่าจะดีที่สุดแล้ว

328
00:17:34,763 --> 00:17:36,798
(เข้าร่วม - ตั้งตารอจะได้เจอกันนะ)

329
00:17:36,798 --> 00:17:38,366
ฉันด้วยจ้ะ โคฮารุจัง

330
00:17:41,436 --> 00:17:41,970
{\an8}(ดราก้อนโซดา)

331
00:17:41,970 --> 00:17:43,538
นายเจอโคฮารุแล้วเหรอ

332
00:17:43,538 --> 00:17:44,739
นายก็รู้เรื่องหล่อนเหรอ

333
00:17:44,739 --> 00:17:46,675
ตาเฒ่าก็แนะนําเธอไปทั่วนั่นละ

334
00:17:47,242 --> 00:17:50,679
ตอนนั้นฉันก็อยู่ระดับสอง
หล่อนให้ค่าขนมฉันด้วย

335
00:17:50,679 --> 00:17:52,647
ดงคิจิกับพี่ฉันก็เคยเจอ

336
00:17:52,647 --> 00:17:56,051
อาจารย์บอกทุกคนเลยเหรอ
ฉันก็ดันโง่กังวลไปเอง

337
00:17:56,051 --> 00:17:57,352
ว่าแต่ เห็นนี่หรือยัง

338
00:17:57,919 --> 00:17:59,688
จิบิทีให้มาละ

339
00:18:00,822 --> 00:18:02,157
อาวาชิมะจัง

340
00:18:27,883 --> 00:18:28,717
พี่นี่นา

341
00:18:28,717 --> 00:18:29,784
โย่ เช็ก เช็ก

342
00:18:29,784 --> 00:18:33,488
วัน ทู เช็ก วัน ทู อาฮะ

343
00:18:33,488 --> 00:18:35,557
เฮ้ โย่ นี่คือการแสดงชมรม

344
00:18:35,557 --> 00:18:37,559
ถึงคราวตัวเด่นออกโรง โย่ๆ

345
00:18:37,559 --> 00:18:38,560
โย่ ตัวเด่นละ

346
00:18:39,928 --> 00:18:41,329
ดง ดง ดง

347
00:18:41,329 --> 00:18:44,199
งานพาร์ตไทม์ของเขาน่ะ
ทํามันหมดทุกอย่างเลยแฮะ

348
00:18:44,199 --> 00:18:48,069
ทุกคน ขอเสียงปรบมือให้กับ
จัมป์เตจัมป์หน่อย เอาเลย

349
00:18:52,040 --> 00:18:53,642
{\an8}(จัมป์เตจัมป์)

350
00:19:07,522 --> 00:19:10,859
ว่ากันว่าผู้หญิงควรระวัง
ไม่ให้ความหึงหวงเข้าครอบงํา

351
00:19:10,859 --> 00:19:12,761
เฮ้ยๆ

352
00:19:12,761 --> 00:19:15,430
จะเล่าเรื่องชั้นเอกในที่
จ้อกแจ้กจอแจแบบนี้เหรอ

353
00:19:15,430 --> 00:19:18,833
ผู้หญิงบางคนก็ขี้หึง
ถึงขนาดตะไบเล็บระหว่างรอสามี

354
00:19:19,501 --> 00:19:23,038
"พอเขากลับบ้าน ฉันจะทําอะไรดีนะ

355
00:19:23,038 --> 00:19:24,539
ฉันจะทําแบบนี้น่ะสิ"

356
00:19:26,641 --> 00:19:28,009
คนดูชอบด้วยแฮะ

357
00:19:28,009 --> 00:19:31,580
กลับกัน ผู้หญิงบางคน
ก็ไม่เคยหึงหวงเลย

358
00:19:31,580 --> 00:19:33,215
เรื่อง "ตะเกียงของกอนสุเกะ" นี่

359
00:19:33,215 --> 00:19:37,852
ชายคนนี้เมียไม่ขี้หึง
และเมียน้อยอยู่คนละย่าน

360
00:19:37,852 --> 00:19:40,589
เมียน้อยของเขา
ก็เป็นพวกไม่ขี้หึงเหมือนกัน

361
00:19:40,589 --> 00:19:43,425
จะเมียหลวงหรือเมียน้อย
ก็ไม่เคยหึงหวงเขาเลย

362
00:19:43,425 --> 00:19:45,460
ตอนแรกๆ อะไรก็ดูไปได้ดี

363
00:19:45,460 --> 00:19:48,230
ข้างนอกลมแรงจริงๆ

364
00:19:48,797 --> 00:19:51,099
หวังว่าจะไม่มีไฟไหม้นะ

365
00:19:52,367 --> 00:19:53,501
- ที่รัก
- จ๊ะ

366
00:19:54,603 --> 00:19:58,873
เรามีคนงานในบ้านตั้งเยอะแยะ
ต่อให้เกิดไฟไหม้ขึ้นมา

367
00:19:58,873 --> 00:20:02,444
ข้าว่าเราคงรับมือได้

368
00:20:03,378 --> 00:20:07,382
แต่ว่าแม่สาวคนนั้นน่ะสิ
อยู่กับสาวรับใช้คนเดียว

369
00:20:09,050 --> 00:20:12,454
ท่านควรไปที่บ้านเธอ

370
00:20:13,355 --> 00:20:15,557
และค้างคืนที่นั่นนะเจ้าคะ

371
00:20:15,557 --> 00:20:18,126
แบบนั้นข้าถึงจะนอนตาหลับ

372
00:20:18,693 --> 00:20:20,328
ข้าคิดแบบนั้นน่ะเจ้าค่ะ

373
00:20:23,832 --> 00:20:26,001
แบบนั้นก็วิเศษเลยสิ

374
00:20:26,735 --> 00:20:32,607
เจ้านี่ใจกว้างจนข้าประทับใจเลย

375
00:20:33,508 --> 00:20:37,679
งั้นข้าไปเลยละนะ

376
00:20:37,679 --> 00:20:41,316
ข้างนอกมืดแล้ว
ให้ใครคอยถือตะเกียงดีกว่า

377
00:20:42,550 --> 00:20:43,918
แถวนี้มีใครอยู่ไหม

378
00:20:43,918 --> 00:20:47,155
คนใช้ในครัวยังตื่นอยู่เจ้าค่ะ

379
00:20:47,155 --> 00:20:48,056
กอนสุเกะเหรอ

380
00:20:48,790 --> 00:20:49,824
ไม่เอาหมอนั่นสิ

381
00:20:49,824 --> 00:20:50,759
เขา...

382
00:20:52,961 --> 00:20:55,063
อะไร มองอะไรน่ะ

383
00:20:55,063 --> 00:21:00,001
ไม่มีอะไรหรอก ข้าจะออกไปข้างนอก
กอนสุเกะ เตรียมตัวไปด้วยกันหน่อย

384
00:21:00,001 --> 00:21:02,470
พูดจาโง่ๆ

385
00:21:02,470 --> 00:21:06,274
ใครมันจะออกไปค่ําๆ มืดๆ แบบนี้

386
00:21:07,442 --> 00:21:11,112
- "ไปจุดตะเกียงก็พอน่า"
- "ขอรับ"

387
00:21:11,112 --> 00:21:13,581
โคโทระ ฉันกลับก่อนนะ

388
00:21:13,581 --> 00:21:16,818
"ตื่นได้แล้ว ที่รัก

389
00:21:18,086 --> 00:21:19,754
นี่ ตื่นสิ

390
00:21:19,754 --> 00:21:22,157
ตื่นได้แล้ว"

391
00:21:22,157 --> 00:21:24,225
"ตื่นได้แล้ว"

392
00:21:24,225 --> 00:21:26,528
ตื่นสิ อาจารย์

393
00:21:26,528 --> 00:21:28,563
นี่มันตีสามครึ่งอยู่เลย

394
00:21:28,563 --> 00:21:30,198
พรุ่งนี้เล่าเรื่องนั้นนะ

395
00:21:30,198 --> 00:21:32,000
- เรื่องที่มีตะเกียง...
- ตะเกียงเหรอ

396
00:21:32,000 --> 00:21:33,501
แล้วก็คนใช้ในครัว

397
00:21:33,501 --> 00:21:37,272
- เรื่องตะเกียงของกอนสุเกะเหรอ
- ใช่ เล่าเรื่องนั้นนะ

398
00:21:37,272 --> 00:21:40,408
เมื่อกี้ไปดูการแสดงของอาวาชิมะมา
ระเบิดเถิดเทิงไปเลย

399
00:21:40,408 --> 00:21:42,444
ทุกคนน่ะ... ตื่นก่อน

400
00:21:42,444 --> 00:21:44,846
เด็กพวกนี้หัวเราะใหญ่เลย

401
00:21:44,846 --> 00:21:47,949
ฉันเลยอยากเล่าด้วย
แต่เป็นอาจารย์ ซายูริกับโคฮารุจัง

402
00:21:47,949 --> 00:21:49,751
หา เดี๋ยวสิ

403
00:21:49,751 --> 00:21:52,721
เพราะงั้นพรุ่งนี้
เล่าเรื่องตะเกียงของกอนสุเกะนะ

404
00:21:52,721 --> 00:21:55,924
ถ้าไม่ยอมเล่า
จะฟ้องซายูริจังเรื่องวันก่อนแน่

405
00:21:55,924 --> 00:21:58,693
นาย...

406
00:22:06,468 --> 00:22:08,103
"นี่ ตื่นสิ

407
00:22:08,103 --> 00:22:10,805
ตื่นได้แล้ว ที่รัก"

408
00:22:11,606 --> 00:22:13,975
อ้าว มาทําอะไรที่นี่คะ ที่รัก

409
00:22:13,975 --> 00:22:16,077
เมียข้าน่ะสิ บอกข้าว่า

410
00:22:16,077 --> 00:22:20,348
เจ้าคงกระวนกระวาย
ในคืนที่ลมแรงแบบนี้

411
00:22:21,116 --> 00:22:23,651
นางบอกว่าถ้าข้ามาค้างกับเจ้า

412
00:22:23,651 --> 00:22:26,020
เจ้าจะได้หลับได้อย่างสบายใจ

413
00:22:26,020 --> 00:22:30,158
ท่านภรรยาบอกแบบนั้นเหรอ
ข้าดีใจจริงๆ

414
00:22:30,158 --> 00:22:33,828
ภรรยาส่วนใหญ่ไม่ยอมให้
สามีออกมาแบบนี้หรอก

415
00:22:33,828 --> 00:22:36,898
นางช่างพูดได้
เห็นอกเห็นใจจริงๆ เจ้าค่ะ

416
00:22:37,532 --> 00:22:40,301
แต่หากข้าให้ท่านค้างที่นี่
นางอาจคิดว่า

417
00:22:40,301 --> 00:22:43,171
ข้าไม่รู้มารยาทก็ได้

418
00:22:43,171 --> 00:22:46,007
แบบนั้นข้าคงละอาย
จนไม่กล้าสู้หน้านาง

419
00:22:46,007 --> 00:22:50,278
ข้าก็อยากให้ท่านค้างนะ
แต่กรุณากลับไปหานางเถอะเจ้าค่ะ

420
00:22:53,448 --> 00:22:54,449
อย่างนั้นเหรอ

421
00:22:54,983 --> 00:22:57,786
เจ้าก็พูดมีเหตุผล เข้าใจละ

422
00:22:57,786 --> 00:22:58,853
นั่นสินะ

423
00:23:00,155 --> 00:23:01,656
- กอนสุเกะ
- ขอรับ

424
00:23:01,656 --> 00:23:03,758
- กอนสุเกะ
- ขอรับ

425
00:23:04,459 --> 00:23:05,994
จุดตะเกียงทีสิ

426
00:23:05,994 --> 00:23:07,796
คุณพระคุณเจ้า

427
00:23:07,796 --> 00:23:11,733
"เมียก็ไม่อยากให้นอนบ้าน

428
00:23:11,733 --> 00:23:17,772
เมียน้อยก็อยากให้กลับไปอีก

429
00:23:17,772 --> 00:23:20,208
นายท่านนี่ช่างไร้บ้านจริงๆ"

430
00:23:20,208 --> 00:23:22,844
"หุบปากน่า"

431
00:23:23,912 --> 00:23:26,481
กลับมาเร็วจังเลย

432
00:23:26,481 --> 00:23:29,150
ไม่ได้ไปที่บ้านนางเหรอเจ้าคะ

433
00:23:29,150 --> 00:23:33,288
ไปมาแล้ว อธิบายให้ฟังแล้วด้วย
บอกว่าข้าจะค้างที่นั่น

434
00:23:33,288 --> 00:23:35,824
นางดีใจมากเลย

435
00:23:35,824 --> 00:23:40,261
แต่นางบอกว่าถ้ายอมให้ข้าค้างกับนาง

436
00:23:40,261 --> 00:23:42,964
นางคงไม่กล้าสู้หน้าเจ้า

437
00:23:42,964 --> 00:23:45,166
ข้าก็เลยกลับบ้านมาเลย

438
00:23:45,166 --> 00:23:48,636
นางช่างน่ารักจริงๆ

439
00:23:49,170 --> 00:23:50,572
เพราะแบบนั้น...

440
00:23:50,572 --> 00:23:54,576
- ข้าถึงให้ท่านค้างที่นี่ไม่ได้
- หา

441
00:23:54,576 --> 00:23:59,948
ที่รัก โปรดกลับไปที่บ้านนางนะเจ้าคะ

442
00:24:01,382 --> 00:24:02,217
กอนสุเกะ

443
00:24:02,217 --> 00:24:03,384
ขอรับ

444
00:24:04,085 --> 00:24:05,320
จุดตะเกียงเลย

445
00:24:06,554 --> 00:24:08,189
ข้ายังไม่ได้ดับขอรับ

446
00:24:09,090 --> 00:24:13,127
เจ้าบ้า ในบ้านมีไฟอยู่แล้ว

447
00:24:13,127 --> 00:24:15,964
จุดไฟดวงเดียวก็พอแล้ว

448
00:24:15,964 --> 00:24:18,366
จุดสองดวงมันสิ้นเปลือง

449
00:24:19,067 --> 00:24:22,904
แต่นายท่านก็ดูจะสิ้นเปลือง
หลายอย่างนะขอรับ

450
00:24:22,904 --> 00:24:24,639
ว่าไงนะ

451
00:24:24,639 --> 00:24:27,942
"ภรรยาคนเดียวก็พออยู่แล้ว

452
00:24:27,942 --> 00:24:30,879
จะมีภรรยาน้อยให้สิ้นเปลืองทําไม

453
00:24:30,879 --> 00:24:33,948
ข้าคงจุดตะเกียงเป็นล้านๆ ได้แล้ว

454
00:24:33,948 --> 00:24:38,419
หากท่านเลิกมีภรรยาน้อย
แล้วเอาเงินไปซื้อเทียนไขแทน"

455
00:24:42,891 --> 00:24:45,260
นี่มันเรื่องจริงเลย

456
00:24:45,260 --> 00:24:47,362
"ข้ากลับมาแล้ว ที่รัก

457
00:24:48,796 --> 00:24:51,232
ที่รัก ข้ากลับมาแล้ว"

458
00:24:51,232 --> 00:24:54,636
ท่านไปๆ กลับๆ แล้วนะ
มีอะไรหรือเจ้าคะ

459
00:24:54,636 --> 00:24:57,071
ข้าบอกเมียตามที่เจ้าพูดแล้ว

460
00:24:57,071 --> 00:25:01,843
นางประทับใจแล้วก็ชมเจ้าใหญ่เลย

461
00:25:01,843 --> 00:25:04,279
แต่นางบอกว่า เพราะแบบนั้น

462
00:25:04,279 --> 00:25:07,081
นางเลยให้ข้าค้างไม่ได้
แล้วให้กลับมาหาเจ้า

463
00:25:07,081 --> 00:25:08,850
ข้าก็เลยกลับมาที่นี่

464
00:25:08,850 --> 00:25:11,519
แหม ซึ้งใจจริงๆ จะร้องไห้แล้วนะ

465
00:25:12,086 --> 00:25:14,055
เพราะนางยืนกรานเช่นนั้น

466
00:25:14,055 --> 00:25:15,924
ข้าก็อยากให้ท่านค้างอยู่หรอก

467
00:25:15,924 --> 00:25:18,760
แต่ยิ่งนางยืนกราน
ข้ายิ่งให้ท่านเข้าไปไม่ได้

468
00:25:19,527 --> 00:25:23,131
ข้าให้ท่านค้างคืนที่นี่
ไม่ได้เด็ดขาดเลยเจ้าค่ะ

469
00:25:23,131 --> 00:25:24,933
กลับไปหาภรรยาท่านเถอะนะ

470
00:25:28,970 --> 00:25:31,539
ให้กลับไปอีกแล้วเหรอ

471
00:25:32,607 --> 00:25:33,608
นี่ กอนสุเกะ

472
00:25:34,108 --> 00:25:36,811
- "ขอรับ"
- "จุดตะเกียงได้"

473
00:25:37,579 --> 00:25:41,482
"เราไม่ต้องใช้ตะเกียงแล้วขอรับ"

474
00:25:41,482 --> 00:25:42,684
"ทําไมล่ะ"

475
00:25:43,251 --> 00:25:46,521
"ก็ตะวันขึ้นฟ้าแล้วนี่นา"

476
00:25:49,824 --> 00:25:51,492
สุดยอดเลย ดงจัง

477
00:25:51,492 --> 00:25:53,194
สุดยอดจริงๆ นะ

478
00:25:53,194 --> 00:25:55,597
ทําไมลูกศิษย์
ถึงตื่นเต้นกว่าใครเลยล่ะ

479
00:25:56,097 --> 00:25:58,032
ช่วยไม่ได้นะ

480
00:26:00,702 --> 00:26:02,804
คืนนี้จะให้ผมไปรับกี่โมงดีครับ

481
00:26:02,804 --> 00:26:08,276
ไม่ต้อง ถ้าฉันรู้ว่าจะกลับตอนไหน
ก็ไม่ใช่งานคืนสู่เหย้าน่ะสิ

482
00:26:08,276 --> 00:26:10,278
ถ้าใกล้เลิกงานแล้ว ผมจะส่งรถไปรับนะ

483
00:26:10,278 --> 00:26:12,146
ก็บอกว่าไม่ต้องไงเล่า

484
00:26:12,780 --> 00:26:14,349
แกนี่ไม่มีไหวพริบเลย

485
00:26:15,783 --> 00:26:16,618
ฉันนะ...

486
00:26:17,919 --> 00:26:19,954
กะจะบอกแกในท้ายที่สุด

487
00:26:20,655 --> 00:26:21,656
หา

488
00:26:22,890 --> 00:26:24,425
เรื่องของโชวจังกับฉันน่ะ

489
00:26:28,363 --> 00:26:31,232
ตอนนั้นโชวจังเป็นเพื่อนรักของฉัน

490
00:26:31,799 --> 00:26:34,035
เราดูแลชมรมราคุโกะในมหาลัย

491
00:26:34,969 --> 00:26:38,906
และสอนราคุโกะ
ให้โรงเรียนม.ปลายในเครือ

492
00:26:39,607 --> 00:26:41,776
เคนจัง

493
00:26:41,776 --> 00:26:43,645
มีอะไรเหรอ โชวจัง หนวกหูน่า

494
00:26:43,645 --> 00:26:48,316
มากันแล้ว
เด็กสาวม.ปลายมาวิทยาเขตกันแล้ว

495
00:26:49,017 --> 00:26:51,419
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ รุ่นพี่

496
00:26:55,056 --> 00:26:57,892
โคฮารุจังเป็นเด็กม.สี่ที่มาเข้าชมรม

497
00:26:59,060 --> 00:27:00,628
เธอน่ารักสุดๆ เลย

498
00:27:01,963 --> 00:27:04,932
เคนจัง นายคิดยังไงกับโคฮารุจัง

499
00:27:06,768 --> 00:27:09,337
ก็น่ารักดี

500
00:27:10,104 --> 00:27:12,206
แต่เธอแค่ 16 เองนะ มันผิดกฎหมาย

501
00:27:12,206 --> 00:27:12,907
ไร้สาระ

502
00:27:13,541 --> 00:27:16,444
ถ้ารักเด็ก 16 แล้วมันผิดกฎหมาย
ฉันก็ยอมเป็นคนร้าย

503
00:27:16,444 --> 00:27:17,745
ช่างกฎสิวะ

504
00:27:18,680 --> 00:27:19,347
(มิซึโคชิ โคฮารุ)

505
00:27:19,347 --> 00:27:20,381
ช่วยถามโคฮารุได้ไหม

506
00:27:21,449 --> 00:27:23,084
ว่ารู้สึกยังไงกับฉัน เคนจัง

507
00:27:23,084 --> 00:27:25,520
ฉันเลยเอาจดหมายที่โชวจังเขียน...

508
00:27:25,520 --> 00:27:26,454
หยุดก่อน

509
00:27:27,989 --> 00:27:30,792
เรื่องที่เล่าต่างจาก
เรื่องของอาจารย์นิดหน่อย

510
00:27:30,792 --> 00:27:32,760
ที่จริงต่างกันลิบลับเลย

511
00:27:32,760 --> 00:27:35,963
อาจารย์บอกว่าหัวหน้า
คือคนที่ตกหลุมรักโคฮารุจัง

512
00:27:35,963 --> 00:27:37,498
แล้วก็เขียนจดหมาย...

513
00:27:37,498 --> 00:27:38,399
หยุดรถ

514
00:27:38,399 --> 00:27:40,134
- บอกให้หยุด
- ครับ

515
00:27:42,336 --> 00:27:44,205
โชวจังไปเจอโคฮารุจังมาใช่ไหม

516
00:27:44,205 --> 00:27:45,373
คือ...

517
00:27:45,373 --> 00:27:48,009
บอกความจริงมานะ
หมอนั่นไปเจอเธอมาใช่ไหม

518
00:27:48,009 --> 00:27:49,577
เปล่าครับๆ

519
00:27:50,478 --> 00:27:53,681
งั้นเขาเล่าเรื่องโคฮารุจัง
ให้แกฟังทําไม

520
00:27:54,215 --> 00:27:57,018
อาจารย์อาจไม่มีอะไร
จะเล่าแล้วก็ได้ครับ

521
00:28:02,090 --> 00:28:05,193
งั้นสําหรับโชวจัง
โคฮารุจังเป็นแค่เรื่องให้เล่า

522
00:28:05,193 --> 00:28:06,928
ตอนไม่มีอะไรจะเล่าสินะ

523
00:28:06,928 --> 00:28:12,100
ฉันใส่ทักซิโด้ขาวตัวใหม่นะหล่อ
แค่ไปเจอผู้หญิงที่ไร้ค่างั้นเหรอ

524
00:28:12,100 --> 00:28:13,401
- โทระ
- ครับ

525
00:28:15,203 --> 00:28:17,672
ฉันนี่มันช่างไร้ค่าจริงๆ

526
00:28:18,339 --> 00:28:20,608
ขอโทษด้วยครับ
อาจารย์ไปเจอโคฮารุมาจริงๆ

527
00:28:20,608 --> 00:28:22,944
เขาพาผมไปเจอเธอครับ

528
00:28:23,978 --> 00:28:27,915
นึกแล้วเชียว ไปเจอกันมาตลอดเลยสินะ

529
00:28:27,915 --> 00:28:29,684
กลับรถ

530
00:28:29,684 --> 00:28:33,087
ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว ช่างหัวงานมัน

531
00:28:33,087 --> 00:28:34,956
ทุเรศจริงๆ งี่เง่าชะมัด

532
00:28:37,258 --> 00:28:41,329
{\an8}(งานคืนสู่เหย้ามหาลัย)

533
00:28:42,964 --> 00:28:44,832
หา เคนจังไม่ไปเหรอ

534
00:28:45,433 --> 00:28:46,634
แต่โค...

535
00:28:47,668 --> 00:28:51,973
แต่คืนสู่เหย้าทั้งที
ควรอบอุ่นเหมือนใบไม้ผลิสิ

536
00:28:51,973 --> 00:28:54,976
คนจัดไม่มาแบบนี้
มันไม่สมเหตุสมผลเลย

537
00:28:54,976 --> 00:28:56,844
เธอต้องเกลี้ยกล่อมให้ได้เลยนะ

538
00:28:56,844 --> 00:28:58,346
เข้าใจไหม ชิบูซาวะคุง

539
00:29:11,025 --> 00:29:12,059
ก็เป็นแบบนั้นละครับ

540
00:29:14,729 --> 00:29:18,933
ไม่คิดจริงๆ ว่า
หัวหน้าจะช็อกขนาดนั้น

541
00:29:18,933 --> 00:29:21,435
บอกใครไม่บอก
ทําไมต้องไปบอกเคนจังด้วย

542
00:29:21,435 --> 00:29:24,806
ก็เขาไม่ได้อยู่ในรายชื่อ
คนที่อาจารย์ห้ามบอกนี่นา

543
00:29:24,806 --> 00:29:27,041
เรื่องนั้นไม่ต้องบอกก็ควรรู้สิ

544
00:29:27,041 --> 00:29:28,810
ให้ตายสิ

545
00:29:31,546 --> 00:29:34,515
ก็ไม่เข้าใจหรอกนะ
ว่าในอดีตมันเกิดอะไรขึ้น

546
00:29:34,515 --> 00:29:37,418
แต่ถ้าถาม
นี่มันไม่คาราคาซังนานไปแล้วเหรอ

547
00:29:38,519 --> 00:29:40,688
นายนี่ไม่เข้าใจมนุษย์เลยใช่ไหม

548
00:29:43,424 --> 00:29:48,296
เรื่องราคุโกะชั้นสูงน่ะ
เกี่ยวกับความหมายของมนุษย์

549
00:29:48,296 --> 00:29:52,200
ถ้านายไม่เข้าใจมนุษย์
นายก็ไม่มีวันเล่าเรื่องชั้นสูงได้

550
00:29:52,700 --> 00:29:54,202
คนหนุ่มสาวน่ะ

551
00:29:54,869 --> 00:29:57,872
มักคิดว่าพอแก่ตัวลง
ก็คงเปรมปรีดิ์มากขึ้น

552
00:29:57,872 --> 00:30:00,641
แต่ไม่ใช่เลย

553
00:30:00,641 --> 00:30:05,713
ชีวิตน่ะมีแต่เรื่องให้เสียใจ
ครั้งแล้วครั้งเล่า

554
00:30:05,713 --> 00:30:08,382
ร่างกายก็แก่และอ่อนแอลง

555
00:30:08,382 --> 00:30:10,284
เวลาก็เหลือน้อยลงเรื่อยๆ

556
00:30:10,952 --> 00:30:14,055
และสิ่งเดียวที่เปรมปรีดิ์
ก็คงเป็นพุงนี่แหละ

557
00:30:14,055 --> 00:30:19,627
แต่จิตใจฉันกระด้างเหมือนหินนี่เลย

558
00:30:19,627 --> 00:30:22,597
หินที่ไหนเล่า มันฝรั่งต่างหาก

559
00:30:23,931 --> 00:30:25,433
ขอชัดเจนกว่านี้ไม่ได้เหรอ

560
00:30:25,433 --> 00:30:27,468
ฉันว่าเคนจังไม่ได้เจอโคฮารุจังเลย

561
00:30:27,969 --> 00:30:29,937
ตั้งแต่ที่เรียนจบมหาลัย

562
00:30:32,139 --> 00:30:36,077
จากนั้นเขาก็เลิกเป็นนักเล่าเรื่อง
แล้วไปเป็นยากูซ่าแทน

563
00:30:36,077 --> 00:30:39,013
เขาก็คงคิดหนักเลย
ถึงได้ตัดสินใจแบบนี้

564
00:30:39,513 --> 00:30:42,683
คงเพราะแบบนั้นตอนแต่งงาน
เขาถึงเชิญทุกคนยกเว้นโคฮารุจัง

565
00:30:43,317 --> 00:30:46,654
สามีโคฮารุจังก็เสียไปสองปีแล้ว

566
00:30:46,654 --> 00:30:50,892
เคนจังส่งดอกไม้ไปที่งานศพ
แต่ก็ไม่เคยไปเองเลย

567
00:30:52,293 --> 00:30:54,395
โคฮารุซังเป็นม่ายเหรอ

568
00:30:54,395 --> 00:30:58,933
อืม เธอย้ายไปอยู่ที่เกียวโต
กับศาสตราจารย์ที่แก่กว่า 20 ปี

569
00:30:58,933 --> 00:31:00,935
งั้นทําไมพวกเขาไม่แต่งงานกันล่ะ

570
00:31:01,502 --> 00:31:02,904
หัวหน้าก็โสดนะ

571
00:31:04,672 --> 00:31:06,908
นายไม่เข้าใจสินะ

572
00:31:06,908 --> 00:31:08,409
มนุษย์น่ะ...

573
00:31:10,177 --> 00:31:11,012
อะไรเล่า

574
00:31:12,413 --> 00:31:13,948
พวกเขาควรคบกันสิ

575
00:31:16,450 --> 00:31:18,319
พวกเขาควรคบกัน

576
00:31:18,319 --> 00:31:22,223
จริงด้วย นายเข้าใจความหมาย
ของการเป็นมนุษย์แล้วสินะ

577
00:31:22,223 --> 00:31:23,591
อย่างนั้นเหรอ

578
00:31:23,591 --> 00:31:25,559
สองคนนั้นควรคบกัน

579
00:31:26,127 --> 00:31:28,562
- ควรคบกันเนอะ
- เนอะ

580
00:31:43,544 --> 00:31:46,914
ว่ากันว่าผู้หญิงควรระวัง
ไม่ให้ความหึงหวงเข้าครอบงํา

581
00:31:46,914 --> 00:31:48,783
"ตะเกียงของกอนสุเกะ" สิท่า

582
00:31:48,783 --> 00:31:49,784
เปล่าโว้ย

583
00:31:51,986 --> 00:31:56,023
ความหึงหวงอาจเป็นของคู่กับผู้หญิง

584
00:31:56,023 --> 00:31:57,658
แต่ผู้ชายก็อาจหึงหวงกันได้

585
00:31:57,658 --> 00:32:00,895
ตัวอย่างเช่น
ความหึงหวงของชายช่วงวัย 50

586
00:32:01,395 --> 00:32:05,199
ก็อาจร้อนฉ่า
จนทําให้หม้อไฟบิบิมบับเดือดเลย

587
00:32:08,102 --> 00:32:11,872
กาลครั้งหนึ่งมีเพื่อนรักสองคน
ชื่อโชวคิจิกับเคน

588
00:32:11,872 --> 00:32:13,674
ใช้ชื่อจริงเลยนี่หว่า

589
00:32:13,674 --> 00:32:16,811
ทั้งสองยังเป็นวัยรุ่น

590
00:32:16,811 --> 00:32:20,748
สามสิบปีก่อนทะเลาะกันเพราะสาวยังไง
ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น

591
00:32:21,315 --> 00:32:23,951
ขืนพวกเขายังทะเลาะกันแบบนี้
มันไม่จบไม่สิ้นแน่

592
00:32:23,951 --> 00:32:27,121
เพื่อให้เลิกทะเลาะกัน
โชวคิจิจึงคิดแผนขึ้นมา

593
00:32:27,121 --> 00:32:29,123
เขาตัดสินใจส่งกอนสุเกะที่เป็นคนใช้

594
00:32:29,123 --> 00:32:31,926
เห็นไหม
"ตะเกียงของกอนสุเกะ" จริงๆ ด้วย

595
00:32:33,227 --> 00:32:36,964
ไม่เมาสักหน่อย

596
00:32:36,964 --> 00:32:39,533
ถามจริง

597
00:32:43,237 --> 00:32:45,806
โคโทระจัง

598
00:32:45,806 --> 00:32:48,676
ผู้หญิงโคฮารุคนนี้มีนิสัยขี้เมา

599
00:32:48,676 --> 00:32:51,479
แต่กอนสุเกะ
ก็ไม่ยอมให้เรื่องนี้มากวนใจ

600
00:32:51,479 --> 00:32:53,280
เขาจัดการพาเธอขึ้นรถ

601
00:32:55,182 --> 00:32:59,453
ไปส่งให้ถึงบ้านของเคนจัง
ในฮาชิโอจิเลยนะ

602
00:32:59,453 --> 00:33:00,921
- อาจารย์ไม่เป็นไรนะ
- ถามทําไม

603
00:33:00,921 --> 00:33:03,958
ก็อาจารย์ชอบโคฮารุซังนี่นา

604
00:33:03,958 --> 00:33:05,393
อย่าโง่ไปหน่อยเลย

605
00:33:05,393 --> 00:33:08,729
ฉันมีซายูริ

606
00:33:08,729 --> 00:33:11,665
กับครอบครัวที่น่ารัก
และลูกศิษย์อยู่แล้ว

607
00:33:12,299 --> 00:33:16,070
เคนจังมีลูกชายก็จริง แต่เขายังโสด

608
00:33:16,070 --> 00:33:18,639
คงต้องเหงาแน่ๆ โดยเฉพาะตอนกลางคืน

609
00:33:18,639 --> 00:33:19,774
หวังพึ่งนายแล้วนะ

610
00:33:24,578 --> 00:33:27,882
คืนนี้คุณเลยจะไปค้าง
ที่บ้านหัวหน้าผมนะ

611
00:33:29,817 --> 00:33:32,586
{\an8}(กําลังก่อสร้าง กรุณาใช้เส้นทางอื่น)

612
00:33:33,387 --> 00:33:36,424
ไม่รู้อะว่าต้องใช้เส้นไหน

613
00:33:37,491 --> 00:33:39,093
ทําไมไม่ใช้จีพีเอสล่ะ

614
00:33:39,093 --> 00:33:41,996
โคฮารุบอกกอนสุเกะให้
ใช้ตะเกียงเพื่อนําทาง

615
00:33:41,996 --> 00:33:45,266
พวกเขาหาทางไปถึงบ้านของเคนจนได้

616
00:33:46,634 --> 00:33:47,368
"เคนจัง"

617
00:33:48,502 --> 00:33:49,503
"เคนจัง"

618
00:33:49,503 --> 00:33:51,505
โชวจังพูดแบบนั้นเหรอ

619
00:33:51,505 --> 00:33:52,306
ครับ

620
00:33:54,909 --> 00:33:56,410
จะทําตัวสูงส่งละสิ

621
00:33:56,410 --> 00:33:58,913
เธอรออยู่ในรถแล้วครับ
ผมจะไปพาเข้ามานะ

622
00:33:58,913 --> 00:34:00,081
- ไม่ต้อง
- หา

623
00:34:00,081 --> 00:34:02,416
โชวจังชอบโคฮารุก่อน

624
00:34:02,917 --> 00:34:05,986
ถ้าฉันให้โคฮารุค้างที่นี่
คงไม่กล้าสู้หน้าเคนจัง

625
00:34:07,054 --> 00:34:09,256
ฉันให้เธอค้างที่นี่ไม่ได้หรอก

626
00:34:10,257 --> 00:34:11,092
ครับ

627
00:34:11,859 --> 00:34:13,360
นี่ โทระ

628
00:34:13,861 --> 00:34:15,729
พาเธอไปบ้านอาจารย์ของแกนะ

629
00:34:16,430 --> 00:34:18,699
บอกว่าฉันสั่งให้ทําแบบนั้น

630
00:34:18,699 --> 00:34:20,768
เคนจังพูดแบบนั้นเหรอ

631
00:34:22,903 --> 00:34:23,704
อือ

632
00:34:25,639 --> 00:34:26,874
ทํายังไงดีล่ะ

633
00:34:29,877 --> 00:34:32,913
พาฉันไปบ้านของโชวจังเลย

634
00:34:33,914 --> 00:34:37,017
กอนสุเกะก็เลยจุดตะเกียง

635
00:34:37,017 --> 00:34:40,521
แล้วพวกเขาก็ตรงไปบ้าน
ของโชวคิจิในอาซากุสะ

636
00:34:41,655 --> 00:34:42,490
"โชวคิจิ

637
00:34:43,491 --> 00:34:44,658
ตื่น โชวคิจิ"

638
00:34:44,658 --> 00:34:48,295
ค้างที่นี่เหรอ เลยพามาที่นี่เนี่ยนะ

639
00:34:48,295 --> 00:34:51,799
- เธอรออยู่ในรถ ผมจะไปพาเข้ามา
- เดี๋ยวสิ เจ้าบ้า

640
00:34:54,635 --> 00:34:56,604
พูดอะไร ไม่เห็นได้ยินเลย

641
00:34:58,038 --> 00:35:00,341
แล้วฉันจะอธิบายกับซายูริจังว่ายังไง

642
00:35:00,341 --> 00:35:01,675
จริงด้วย

643
00:35:01,675 --> 00:35:03,511
ให้ค้างที่นี่ไม่ได้สินะ

644
00:35:04,178 --> 00:35:06,380
เคนจังต่างหาก
ที่เป็นคนเขียนจดหมายรัก

645
00:35:07,114 --> 00:35:09,517
ถ้าฉันให้ค้างที่นี่
เขาคงเข้าใจผิดอีกแน่

646
00:35:09,517 --> 00:35:12,019
ฉันคงไม่กล้าสู้หน้าเคนจัง
ช่วยเข้าใจฉันเถอะ

647
00:35:12,019 --> 00:35:13,420
โอ๊ะ ซายูริซัง

648
00:35:13,420 --> 00:35:14,522
ล้อเล่นน่า

649
00:35:23,397 --> 00:35:24,698
เขาพูดว่าอะไรบ้าง

650
00:35:24,698 --> 00:35:26,534
ไว้อธิบายทีหลังแล้วกัน

651
00:35:26,534 --> 00:35:28,536
เรากําลังไปที่บ้านหัวหน้าก่อนเถอะ

652
00:35:29,069 --> 00:35:32,940
"คนนึงก็อาจารย์ คนนึงก็หัวหน้า
ต่างคนได้ดิบได้ดีทั้งคู่

653
00:35:33,507 --> 00:35:36,243
ฉันก็คนเหมือนกันนะ
แต่กลับเจอแต่เรื่องลําบากๆ

654
00:35:37,278 --> 00:35:40,481
อยากเกิดใหม่มาเป็นอาจารย์
หรือไม่ก็หัวหน้าแก๊งบ้างจัง

655
00:35:41,048 --> 00:35:43,317
เป็นลูกศิษย์กับลูกน้อง
นี่มันไม่สนุกสักนิด"

656
00:35:43,317 --> 00:35:45,786
ชักฟังสมจริงเกินไปแล้ว

657
00:35:48,088 --> 00:35:50,791
- จะไปไหนน่ะ
- ไปคุยกับเขาด้วยตัวเอง

658
00:35:50,791 --> 00:35:53,093
เดี๋ยว แบบนั้นไม่ดีแน่

659
00:35:54,295 --> 00:35:56,797
พ่อบอกว่าจําไม่ได้ว่า
เป็นคนเขียนจดหมายนะ

660
00:35:56,797 --> 00:36:00,401
โกหก ฉันได้รับกับมือ

661
00:36:00,901 --> 00:36:03,437
- นี่ไง
- มีติดตัวตลอดนี่ ขอดูหน่อย

662
00:36:03,437 --> 00:36:04,338
ไม่ได้

663
00:36:05,172 --> 00:36:06,006
ไม่ได้เด็ดขาด

664
00:36:06,006 --> 00:36:09,210
ยังไงคืนนี้ก็ให้ค้างไม่ได้หรอกครับ

665
00:36:09,843 --> 00:36:11,212
ช่วยกลับไปด้วยเถอะครับ

666
00:36:12,146 --> 00:36:13,247
มาเถอะ โคโทระ

667
00:36:14,114 --> 00:36:17,818
ขอโทษนะ พ่อก็หัวดื้อสุดๆ เลย

668
00:36:19,286 --> 00:36:21,622
- นายขับแทนฉันได้ไหม
- หา

669
00:36:22,189 --> 00:36:24,191
ขับกลับไปกลับมา ฉันเหนื่อยจะแย่แล้ว

670
00:36:25,426 --> 00:36:30,297
เธอโชคดีจริงๆ
ที่ไม่ได้โขกหน้าตาแบบเคนจังมา

671
00:36:31,465 --> 00:36:32,900
ได้ยินแบบนั้นบ่อยเลยฮะ

672
00:36:32,900 --> 00:36:35,035
แม่ของเธอคงเป็นคนสวยมาก

673
00:36:35,636 --> 00:36:37,137
ก็ไม่เชิงหรอกครับ

674
00:36:37,137 --> 00:36:39,974
ไม่งั้นทําไมถึงหน้าตาดีแบบนี้
ขอจับแก้มหน่อยนะ

675
00:36:39,974 --> 00:36:43,110
- ระวัง
- นี่ คุณนาย

676
00:36:43,110 --> 00:36:45,713
หัวหน้าเขียนจดหมายนั่นจริงๆ เหรอ

677
00:36:45,713 --> 00:36:47,948
- ลืมไปแล้ว
- หา

678
00:36:47,948 --> 00:36:49,883
เงียบน่า

679
00:36:49,883 --> 00:36:51,885
ฉันลืมก็เลยอยากรู้เหมือนกัน

680
00:36:51,885 --> 00:36:54,388
เราถึงได้ขับกลับไปกลับมาแบบนี้ไง

681
00:36:58,292 --> 00:37:01,328
สงสัยอยู่เลยว่าใครมา
โคฮารุจังนี่เอง

682
00:37:01,328 --> 00:37:03,797
ขอโทษนะที่มารบกวนตอนดึก

683
00:37:03,797 --> 00:37:05,499
รู้จักกันด้วยเหรอครับ

684
00:37:05,499 --> 00:37:08,035
เราคุยโทรศัพท์กันบ่อยจะตาย

685
00:37:08,035 --> 00:37:10,871
แต่ปิดเป็นความลับไม่ให้ดงจังรู้

686
00:37:10,871 --> 00:37:13,440
- เข้ามาสิ
- หวัดดีครับ

687
00:37:14,108 --> 00:37:15,442
หวัดดีจ้ะ ทุกคน

688
00:37:15,442 --> 00:37:17,911
- นายมาทําอะไรที่นี่
- ฉันสิที่ควรถาม

689
00:37:17,911 --> 00:37:20,814
พ่อนายสั่งห้ามไม่ให้นาย
กลับมาบ้านอีกนี่นา

690
00:37:20,814 --> 00:37:23,517
ฉันโทรมา พวกนี้บอกว่าพ่อไม่อยู่

691
00:37:23,517 --> 00:37:25,286
ฉันเลยแอบมากินข้าวเย็น

692
00:37:25,286 --> 00:37:26,887
อาจารย์ไม่อยู่เหรอ

693
00:37:26,887 --> 00:37:29,456
ก็บอกไปแล้วไง

694
00:37:29,456 --> 00:37:33,327
เคนจังเป็นคนเขียนจดหมาย

695
00:37:33,327 --> 00:37:36,697
ฉันแค่เป็นคนเอาไปให้โคฮารุจังเฉยๆ

696
00:37:38,432 --> 00:37:40,868
ฉันก็คิดว่ามันเป็นแบบนั้น

697
00:37:40,868 --> 00:37:42,770
แต่พ่อผมบอกว่าเขาไม่ได้เขียนนะ

698
00:37:42,770 --> 00:37:45,572
ฉันไม่รู้ด้วยแล้ว

699
00:37:45,572 --> 00:37:49,209
ต่อให้ฉันเป็นคนเขียนจดหมายนั่นจริง

700
00:37:50,044 --> 00:37:52,346
ฉันก็ไม่อยากพูดต่อหน้าลูกหรอก

701
00:37:52,346 --> 00:37:54,615
พ่อเขียนหรือไม่ได้เขียนกันแน่

702
00:37:54,615 --> 00:37:56,183
เลิกยุ่งกับฉันทีเถอะ

703
00:37:56,183 --> 00:37:59,753
สําคัญด้วยเหรอว่าใครเขียน
มันผ่านมา 30 ปีแล้วนะ

704
00:37:59,753 --> 00:38:01,322
- สําคัญสิ
- สําคัญสิ

705
00:38:02,790 --> 00:38:04,091
ขอโทษจ้ะ

706
00:38:04,091 --> 00:38:07,661
เธอโชคดีจริงๆ
ที่ไม่ได้โขกหน้าตาแบบโชวจังมา

707
00:38:07,661 --> 00:38:11,498
ได้ยินแบบนั้นบ่อยเลยฮะ
แต่พี่ผมนี่เหมือนพ่อหน่อยๆ

708
00:38:11,498 --> 00:38:15,102
- ว่าแต่ทําไมนายมาอยู่นี่ล่ะ
- ก็มันดูสนุกจะตาย

709
00:38:16,737 --> 00:38:19,740
- ระวังหน่อย เดี๋ยวประตูพังหรอก
- นายไม่มีกุญแจเหรอ

710
00:38:19,740 --> 00:38:20,774
ไม่มีอะ

711
00:38:20,774 --> 00:38:21,842
เป็นโชวจังต่างหาก โชวจัง

712
00:38:21,842 --> 00:38:23,877
โชวจังเป็นคนเขียน ไม่ใช่ฉัน

713
00:38:23,877 --> 00:38:27,281
โชวจังยืนยันว่าเคนจังนั่นแหละเขียน

714
00:38:27,281 --> 00:38:29,350
ไม่ ไปซะ กลับไปได้แล้ว

715
00:38:30,384 --> 00:38:31,819
เลิกยุ่งกับฉันทีเถอะ

716
00:38:36,690 --> 00:38:38,158
{\an8}(ปิดถนน)

717
00:38:39,259 --> 00:38:40,728
ดูสิว่านายทําอะไร

718
00:38:41,295 --> 00:38:43,230
หลงทางในตรงเขียวๆ นี่ซะได้

719
00:38:43,230 --> 00:38:47,301
โทษที พอดีเบื่อขับทางเดิม
ก็เลยด้นสดเอาซะเลย

720
00:38:47,301 --> 00:38:48,602
แต่ดันหลงทาง

721
00:38:57,077 --> 00:39:00,948
เราทําบ้าอะไรกันอยู่
ให้คนแก่พวกนี้มาปั่นหัว

722
00:39:00,948 --> 00:39:03,150
พี่ไม่ใช่พวกที่จะหึงใครใช่ไหม

723
00:39:03,984 --> 00:39:05,419
ไม่จริงหรอก

724
00:39:05,419 --> 00:39:09,123
ตอนได้ยินว่าหมอนี่เดตกับเมกูมิ
ฉันก็แอบโกรธหน่อยๆ

725
00:39:09,123 --> 00:39:10,157
ถามจริง

726
00:39:10,157 --> 00:39:14,228
แค่นิดเดียว
แต่ก่อนหน้านั้นไม่เคยเลย

727
00:39:14,228 --> 00:39:17,631
ว้าว ที่จริงฉันดีใจนะ

728
00:39:17,631 --> 00:39:18,665
ดีใจอะไร

729
00:39:18,665 --> 00:39:21,735
ฉันคงหงุดหงิดถ้านายไม่รู้สึกอะไรเลย

730
00:39:21,735 --> 00:39:25,406
ตอนนายเดินออกจากโรงแรมกับเมกูมิ
ฉันโกรธสุดๆ ไปเลย

731
00:39:25,406 --> 00:39:27,207
เรื่องนั้นฉันขอโทษไปแล้วนะ

732
00:39:27,207 --> 00:39:29,209
มันไม่ใช่เรื่องการขอโทษ

733
00:39:29,209 --> 00:39:33,647
แต่ตอนนี้ฉันสิโกรธสุดๆ เลย

734
00:39:33,647 --> 00:39:36,550
- หา
- เรื่องโรงแรมเรื่องเดตนี่มันอะไร

735
00:39:36,550 --> 00:39:39,453
- ไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลย
- ทําไมเราต้องบอกนายด้วย

736
00:39:41,555 --> 00:39:44,124
เพราะฉันเป็นคนพบเมกูมิจังก่อนน่ะสิ

737
00:39:44,124 --> 00:39:46,093
ใครสนล่ะ นายคบกับริสะแล้วนี่

738
00:39:46,093 --> 00:39:47,361
นั่นไม่ใช่ประเด็น

739
00:39:47,895 --> 00:39:49,930
นี่มันอะไร พวกพี่มีเรื่องอะไรกัน

740
00:39:51,231 --> 00:39:52,833
ฉันก็นึกว่าเราเป็น

741
00:39:52,833 --> 00:39:55,602
พยัคฆ์ มังกร กับเงินนี่นา

742
00:39:56,136 --> 00:39:58,505
เงินไม่มีชีวิตด้วยซ้ํา เป็นแค่สี

743
00:39:59,706 --> 00:40:01,108
ขอพูดอะไรบ้าๆ ได้ไหม

744
00:40:01,108 --> 00:40:01,975
อะไร

745
00:40:01,975 --> 00:40:04,244
โคฮารุกับเมกูมิก็แอบเหมือนกันอยู่นะ

746
00:40:04,778 --> 00:40:07,314
- จริงด้วย
- ขอที

747
00:40:07,314 --> 00:40:09,917
ทั้งความร่าเริง ความเอาแต่ใจ...

748
00:40:09,917 --> 00:40:13,120
ตอนแก่ตัวไป เราจะลืมกันไหม
ว่าใครเข้าโรงแรมกับเมกูมิ

749
00:40:13,120 --> 00:40:14,188
ไม่มีทางซะหรอก

750
00:40:16,023 --> 00:40:16,957
โทษที

751
00:40:19,626 --> 00:40:22,095
ลุยไปเลย

752
00:40:22,095 --> 00:40:24,298
เราทํามาเยอะแล้วนะ

753
00:40:28,001 --> 00:40:30,170
- เดี๋ยวครับ
- อะไรเล่า

754
00:40:30,170 --> 00:40:33,440
ถ้าคนเขียนเป็นยานากะ
ริวจังต้องเป็นคนขับรถนะ

755
00:40:33,440 --> 00:40:35,642
ได้เลย ถ้าเป็นนากาตานิ นายขับด้วย

756
00:40:36,376 --> 00:40:37,277
เอาละนะ

757
00:40:43,450 --> 00:40:45,052
- ใครเหรอ
- ไม่มีชื่อ

758
00:40:45,052 --> 00:40:46,787
- ดูข้างในสิ
- เข้าใจคิดนี่

759
00:40:53,527 --> 00:40:54,862
มันเขียนว่าไง

760
00:40:55,696 --> 00:41:00,667
"ต่อให้ผ่านไป 30 ปี
ฉันก็จะยังรักเธอ"

761
00:41:00,667 --> 00:41:03,537
เลี่ยนไม่ไหว ต้องเป็นพ่อนายแหงๆ

762
00:41:04,071 --> 00:41:04,905
ไม่ใช่

763
00:41:05,572 --> 00:41:06,874
เป็นพ่อฉันเหรอ

764
00:41:06,874 --> 00:41:07,908
ไม่ใช่

765
00:41:12,846 --> 00:41:15,282
(คนที่รักเธอ)

766
00:41:15,282 --> 00:41:16,783
ใครล่ะเนี่ย

767
00:41:16,783 --> 00:41:19,453
- ฉันขับเองแล้วกัน
- แน่ใจนะว่าไหว

768
00:41:19,453 --> 00:41:20,921
จีพีเอสใช้ไม่ได้แล้วนะ

769
00:41:21,455 --> 00:41:24,391
ไม่ต้องใช้แล้วละ

770
00:41:25,959 --> 00:41:26,960
ดูสิจ๊ะ

771
00:41:28,695 --> 00:41:31,265
- หา
- ฟ้าสางแล้ว

772
00:41:33,667 --> 00:41:35,502
ตะวันขึ้นฟ้าแล้ว

773
00:41:45,579 --> 00:41:48,549
เสือ เสือ สอเสือใส่เกือก

774
00:41:50,551 --> 00:41:54,354
เสือ เสือ

775
00:42:04,431 --> 00:42:07,901
ข้าวหน้าแกงกะหรี่ได้แล้วจ้ะ

776
00:42:09,603 --> 00:42:13,073
นายใช้ชื่อจริงแบบนั้น
ถ้าคนดูไม่ขําละก็

777
00:42:13,073 --> 00:42:15,075
ฉันได้ไล่นายออกแน่

778
00:42:16,176 --> 00:42:18,145
น่าโมโหก็จริง แต่นายเล่าสนุกมากเลย

779
00:42:18,145 --> 00:42:21,882
ขอบคุณ นี่ค่าเรียนเดือนนี้ครับ

780
00:42:21,882 --> 00:42:23,317
ขอบใจนะ

781
00:42:26,520 --> 00:42:29,790
นี่เงินใช้หนี้เดือนนี้

782
00:42:29,790 --> 00:42:31,391
ทําไมหยิบออกใบนึงล่ะ

783
00:42:31,959 --> 00:42:34,061
โอ้ เห็นด้วยเหรอ

784
00:42:34,061 --> 00:42:36,964
ก็นายเล่าเรื่องของฉันนี่นา
ฉันเลยคิดว่า...

785
00:42:36,964 --> 00:42:38,532
อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ

786
00:42:38,532 --> 00:42:40,133
ขอโทษด้วยครับ

787
00:42:40,133 --> 00:42:42,903
- ยังไงก็เงินเคนจังนี่เนอะ
- ใช่แล้ว

788
00:42:44,304 --> 00:42:48,141
ส่วนเรื่องจดหมายรัก

789
00:42:48,141 --> 00:42:51,478
ฉันจําไม่ได้จริงๆ นะว่าเป็นคนเขียน

790
00:42:51,478 --> 00:42:53,280
- ใครสนล่ะ
- ครับๆ

791
00:43:03,190 --> 00:43:04,491
เคนจัง

792
00:43:04,491 --> 00:43:06,960
ถ้าเธอมาแถวนี้อีก

793
00:43:07,828 --> 00:43:09,796
โทรหาฉันแทนโชวจังนะ

794
00:43:10,864 --> 00:43:11,698
ได้จ้ะ

795
00:43:13,533 --> 00:43:14,668
แล้วก็...

796
00:43:17,137 --> 00:43:18,038
ช่างมันเถอะ

797
00:43:19,039 --> 00:43:20,073
อะไรเล่า

798
00:43:23,443 --> 00:43:25,712
มันก็ผ่านมา 30 ปีกับอีกหลายวัน

799
00:43:27,981 --> 00:43:29,016
และ...

800
00:43:31,418 --> 00:43:33,920
ฉันว่าฉันยังชอบเธออยู่ละ

801
00:43:38,825 --> 00:43:39,826
เคนจัง

802
00:43:42,429 --> 00:43:43,430
ไปได้แล้ว

803
00:43:45,699 --> 00:43:48,568
งั้นเคนจังก็เป็นคนเขียนสินะ

804
00:43:50,704 --> 00:43:53,073
- บอกว่าไปได้แล้วไง เจ้าบ้า
- ครับ หัวหน้า

805
00:44:04,584 --> 00:44:06,787
อย่างน้อยก็น่าจะจําเรื่องนั้นได้สิ

806
00:46:08,074 --> 00:46:12,045
{\an8}คําบรรยายโดย มนัสวี ศักดิษฐานนท์