1
00:00:04,047 --> 00:00:07,116
(ลุ่มหลง)

2
00:00:09,919 --> 00:00:14,123
(โคชิน)

3
00:00:18,161 --> 00:00:20,396
มีสิ่งที่เรียกว่าเสื้อผ้าวินเทจอยู่

4
00:00:20,396 --> 00:00:22,465
ที่ผมไม่เข้าใจมันเอาซะเลย

5
00:00:23,433 --> 00:00:27,537
ทําไมผมถึงต้องจ่ายเงินซื้อเสื้อผ้า
ที่คนอื่นเคยใส่แล้วด้วย

6
00:00:27,537 --> 00:00:30,506
กางเกงยีนเน่าๆ
ที่ราคาตั้งหลายแสนเยน

7
00:00:30,506 --> 00:00:32,275
ผมไม่เข้าใจเลย

8
00:00:33,709 --> 00:00:34,911
ทายซิใครเอ่ย

9
00:00:36,379 --> 00:00:37,647
เมกูมิจัง

10
00:00:38,314 --> 00:00:40,716
แย่แล้ว ผิดคน

11
00:00:41,217 --> 00:00:42,185
งุงิ

12
00:00:42,185 --> 00:00:44,487
อีกเรื่องที่ผมไม่เข้าใจ

13
00:00:44,487 --> 00:00:45,388
พวกเครป

14
00:00:45,388 --> 00:00:48,524
กินของหวานๆ แบบนั้นไปด้วย
เดินไปด้วยได้ยังไงกัน

15
00:00:48,524 --> 00:00:50,126
อร่อยจังเลย

16
00:00:50,927 --> 00:00:54,163
นี่ ไปที่ที่ริวจิคุงอยากไปกันเถอะ

17
00:00:54,163 --> 00:00:57,066
ที่ไหนดีนะ

18
00:00:57,066 --> 00:00:58,935
ทําไมต้องโน้มตัวลงมาแบบนั้นล่ะ

19
00:00:59,936 --> 00:01:01,370
เพราะว่า...

20
00:01:06,075 --> 00:01:08,177
ขอโทษด้วยที่เกิดมาเตี้ย

21
00:01:09,011 --> 00:01:11,948
ทางนี้ด้วย ขอโทษที่เกิดมาสูง งุงิ

22
00:01:11,948 --> 00:01:13,516
และที่ไม่เข้าใจเป็นพิเศษ...

23
00:01:14,517 --> 00:01:15,351
คาเฟ่การ์ตูน

24
00:01:16,085 --> 00:01:19,856
อ่านการ์ตูนตอนอยู่กับคนอื่น
มันสนุกตรงไหนกัน

25
00:01:19,856 --> 00:01:20,923
ไม่เข้าใจเลย

26
00:01:20,923 --> 00:01:24,060
"ฉันคือกูกูกันโม"

27
00:01:24,861 --> 00:01:28,131
ริวจิคุงตลกกว่ากันโมอีก

28
00:01:34,871 --> 00:01:35,872
มีอะไรเหรอ

29
00:01:36,973 --> 00:01:40,209
"ขอละ ช่วยอยู่นานกว่าฉัน
สักหนึ่งวันก็ยังดี"

30
00:01:40,209 --> 00:01:43,713
ไม่มีสมาธิเลยเพราะริวจิคุงตลกจริงๆ

31
00:01:46,983 --> 00:01:47,984
ทําไมเหรอ

32
00:01:47,984 --> 00:01:51,921
แต่ที่ผมไม่เข้าใจจริงๆ ก็คือ
ราคุโกะที่ดังๆ อยู่ในตอนนี้

33
00:01:51,921 --> 00:01:54,524
นักแสดงหล่อๆ ได้รับความสนใจไปหมด

34
00:01:54,524 --> 00:01:57,126
ทําให้มั่นใจในตัวเองมากไป
โลกเรามาถึงจุดจบแล้ว

35
00:01:57,693 --> 00:01:58,528
หล่อจังเลย

36
00:01:58,528 --> 00:02:01,230
อะไรเนี่ย พวกเธอเป็นใคร

37
00:02:01,230 --> 00:02:03,633
โคโทระซัง ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ

38
00:02:03,633 --> 00:02:05,001
อ้อ ได้สิ

39
00:02:05,001 --> 00:02:06,302
พูดว่าชีส

40
00:02:06,302 --> 00:02:07,603
เฮ้ ดง

41
00:02:07,603 --> 00:02:09,739
ถอยไปเลย ดงตะ

42
00:02:09,739 --> 00:02:11,741
- อย่ามาป่วนน่า
- เราไม่อยากได้รูปนาย

43
00:02:11,741 --> 00:02:14,310
เสือ เสือ...

44
00:02:14,310 --> 00:02:15,711
สอเสือใส่เกือก

45
00:02:15,711 --> 00:02:17,013
ไม่เอานายสิ

46
00:02:17,013 --> 00:02:19,949
พูดอยู่ได้ "ไม่เอาๆ" เหมียวๆ

47
00:02:19,949 --> 00:02:21,884
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

48
00:02:21,884 --> 00:02:25,621
แต่คุณก็ไม่รู้ว่า
ผมเป็นใครเหมือนกันใช่ไหม

49
00:02:26,589 --> 00:02:27,757
รอ 15 วินาทีนะครับ

50
00:02:27,757 --> 00:02:29,625
ครับ พยัคฆ์กับมังกร

51
00:02:42,238 --> 00:02:44,307
(สมาคมราคุโกะ)

52
00:02:46,309 --> 00:02:48,077
ขอโทษครับที่มาสาย

53
00:02:49,745 --> 00:02:51,247
สายไป 15 วินาทีแล้ว

54
00:02:51,247 --> 00:02:53,783
โอเค มานั่งนี่เลย มาสายนะ

55
00:02:53,783 --> 00:02:55,818
เป็นไง มีอะไรกับเจ้าหล่อนหรือยัง

56
00:02:55,818 --> 00:02:57,320
เดี๋ยวสอนให้ได้นะ

57
00:02:57,320 --> 00:02:59,255
รู้นะว่าทําเด็กเขาทํากันยังไง

58
00:02:59,255 --> 00:03:00,823
ขอเริ่มเลยแล้วกัน

59
00:03:00,823 --> 00:03:04,460
ประธานจะพูดแล้ว มาคุยกันให้จบๆ เถอะ

60
00:03:04,460 --> 00:03:06,596
เทรนด์สมัยนี้ทําให้ผมกังวล

61
00:03:07,296 --> 00:03:10,066
เราต้องการให้ความรู้แก่เด็กรุ่นใหม่

62
00:03:10,066 --> 00:03:12,702
แต่กลับล้มเหลวในการเคารพคนรุ่นเก่า

63
00:03:13,402 --> 00:03:17,340
เรื่องนี้จะทําให้วัฒนธรรมราคุโกะ
เสื่อมโทรมลงได้

64
00:03:17,340 --> 00:03:18,541
"เสื่อมโทรม" ละ

65
00:03:18,541 --> 00:03:21,210
เสื่อมโทรม เสื่อมทราม แบบนั้นเป็นไง

66
00:03:21,210 --> 00:03:24,280
ราคุโกะเก๋าๆ ต้องถ่ายทอด
ราคุโกะขั้นสูงให้คนรุ่นใหม่

67
00:03:24,280 --> 00:03:27,216
"ถ่ายทอด" ไข่ทอด ผายปอด ผายลม

68
00:03:27,216 --> 00:03:28,417
และเป็นแบบอย่าง

69
00:03:28,417 --> 00:03:32,054
แบบอย่าง แบบย่าง มีเดียมแรร์

70
00:03:32,054 --> 00:03:34,957
พูดต่อเลย
เดี๋ยวเล่นเกมยิงเอเลี่ยนรอ

71
00:03:34,957 --> 00:03:36,726
คุณคิดว่ายังไง

72
00:03:36,726 --> 00:03:42,431
ผมเหรอ เรื่องอะไรนะ
ผมก็คิดแบบที่คุณพูดนั่นแหละ

73
00:03:42,431 --> 00:03:45,401
- ไม่ได้ฟังเลยสินะ
- ขอโทษที

74
00:03:46,402 --> 00:03:50,172
โคโทระเป็นลูกศิษย์ของคุณ
ยังไม่ถึงปีใช่ไหม

75
00:03:50,172 --> 00:03:54,477
- ครับ
- ทําไมเขาได้เลื่อนขั้นก่อนรุ่นพี่

76
00:03:54,477 --> 00:03:59,548
ก็ เขาตลกไง คนดูหัวเราะกันใหญ่เลย

77
00:03:59,548 --> 00:04:00,650
เขาตลกเหรอ

78
00:04:02,385 --> 00:04:04,520
ทุกคนครับ ราคุโกะนี่ตลกเหรอ

79
00:04:06,589 --> 00:04:09,191
ทางด้านเทคนิคแล้ว
เขาเล่าแบบต้นแบบเลยนะครับ

80
00:04:09,191 --> 00:04:10,192
ไม่ได้ถามนาย

81
00:04:10,192 --> 00:04:11,127
เบาเสียงได้แล้ว

82
00:04:14,463 --> 00:04:17,833
ราคุโกะเป็นวัฒนธรรม
มันเป็นความบันเทิงแบบดั้งเดิม

83
00:04:18,534 --> 00:04:21,337
อย่าปล่อยให้กระแสนิยมครอบงํา

84
00:04:21,337 --> 00:04:23,439
แล้วพยายามถ่ายทอดวัฒนธรรม
ให้ถูกต้องด้วย

85
00:04:24,040 --> 00:04:24,874
แค่นี้แหละ

86
00:04:35,351 --> 00:04:37,453
- หัวเราะอะไรกัน
- เชิญๆ

87
00:04:37,453 --> 00:04:39,655
เรื่องของริวจิมากเลย

88
00:04:39,655 --> 00:04:40,556
อะไรเหรอ

89
00:04:40,556 --> 00:04:43,159
เขาบอกว่าเจอเดธคิโยชิอีกแล้วน่ะ

90
00:04:43,659 --> 00:04:45,528
เดธคิโยชิเหรอ

91
00:04:46,329 --> 00:04:49,098
ใช่แล้ว เดธคิโยชิแห่งวงเดธโรแมนติก

92
00:04:51,701 --> 00:04:54,937
ขอโทษครับ ขอตรวจกระเป๋าด้วย

93
00:04:56,205 --> 00:04:57,273
เดี๋ยว

94
00:04:58,841 --> 00:05:00,209
ผมปล่อยไปไม่ได้หรอกนะ

95
00:05:00,209 --> 00:05:01,977
ครั้งนี้ครั้งที่สองแล้ว

96
00:05:01,977 --> 00:05:03,145
ผมจะแจ้งตํารวจละ

97
00:05:06,482 --> 00:05:08,050
อะไรนะ ไม่ได้ยิน

98
00:05:10,052 --> 00:05:11,620
ผมหาเล่มนี้ไม่เจอที่ไหนเลย

99
00:05:11,620 --> 00:05:13,889
ถ้าผมได้เล่มห้ามา ก็จะมีครบเซต

100
00:05:14,523 --> 00:05:16,892
นี่ๆ หมอนั่นเดธฮิโตชิไม่ใช่เหรอ

101
00:05:16,892 --> 00:05:17,893
เดสุคิโยชิต่างหาก

102
00:05:19,662 --> 00:05:22,431
ทําไมหมอนั่นถึงสะสม
"โคซาคุ ชิมะ" ล่ะ

103
00:05:23,899 --> 00:05:25,735
ต้องกลับร้านแล้ว

104
00:05:29,338 --> 00:05:31,340
แล้วทําไมมาที่นี่ได้

105
00:05:31,340 --> 00:05:33,042
หา ก็นะ

106
00:05:34,009 --> 00:05:36,512
ฉันมีเรื่องให้หนักใจน่ะ

107
00:05:36,512 --> 00:05:37,713
มีเรื่องหนักใจเหรอ

108
00:05:38,247 --> 00:05:39,949
รู้จักยานากิเตะ โคชิน

109
00:05:39,949 --> 00:05:42,017
นายกสมาคมคนบันเทิงไหม

110
00:05:42,651 --> 00:05:44,453
รู้จักสิ

111
00:05:44,453 --> 00:05:49,125
เขาเที่ยวไปบอกใครต่อใครว่า
ราคุโกะของฉันมันท็อกซิก

112
00:05:49,125 --> 00:05:50,092
นายคิดว่าไง

113
00:05:50,092 --> 00:05:52,328
ฉันคิดว่าไงเหรอ

114
00:05:52,895 --> 00:05:55,197
ยานากิเตะเป็นคนหัวเก่าน่ะนะ

115
00:05:55,197 --> 00:05:59,568
ส่วนฉันเป็นนักปฏิรูป
ฉันก็เลยไม่ชอบเขา

116
00:05:59,568 --> 00:06:02,638
เดี๋ยวนี้เขาเล่าแต่เรื่องเรียกน้ําตา

117
00:06:02,638 --> 00:06:05,674
แถมยังชิงร้องไห้ก่อนคนดูอีก

118
00:06:05,674 --> 00:06:07,576
น่าขนลุกจะตาย

119
00:06:07,576 --> 00:06:10,579
"ผมได้มาจากพ่อ"

120
00:06:14,049 --> 00:06:15,117
"จากพ่อเหรอ"

121
00:06:18,454 --> 00:06:20,956
ฉันว่าเทคนิคของเขาน่ะยอดเยี่ยม

122
00:06:20,956 --> 00:06:24,460
แต่ฉันไม่ต้องให้เขามาบอก
ว่าฉันควรแสดงยังไง

123
00:06:24,460 --> 00:06:25,194
ใช่เลย

124
00:06:25,194 --> 00:06:27,196
- ฉันก็เลยคิดนะ...
- อะไร

125
00:06:27,196 --> 00:06:31,634
ฉันจะให้ลูกศิษย์มือหนึ่งของเรา
พูดแล้วกัน ฉันจะกินโซบะแล้ว

126
00:06:31,634 --> 00:06:35,404
โคโทระของคุณ ผมและอีกคนนึง

127
00:06:35,404 --> 00:06:37,840
เราสามคนจะแสดง "วิชวลราคุโกะ" กัน

128
00:06:37,840 --> 00:06:40,176
วิชวลราคุโกะเหรอ

129
00:06:40,176 --> 00:06:42,344
เราจะทําให้โรงละคร
เต็มไปด้วยคนหนุ่มสาว

130
00:06:42,344 --> 00:06:46,148
เราจะทําให้ยานากิเตะยอมรับ

131
00:06:46,148 --> 00:06:49,452
ทีมนี้จะตั้งชื่อตามอาวาชิมะ

132
00:06:49,452 --> 00:06:51,954
โทระและริว...

133
00:06:51,954 --> 00:06:53,956
"หนุ่มเจ้าปัญหารายวัน"

134
00:06:53,956 --> 00:06:55,558
ดีใช่ไหมล่ะ

135
00:06:55,558 --> 00:06:58,027
ชื่อทีมก็ต้องเกี่ยวข้อง
กับชื่อพวกเขาสิ

136
00:06:58,027 --> 00:07:00,062
- ลูกศิษย์ฉันนี่เก่งจริงๆ
- มีคําถาม

137
00:07:00,062 --> 00:07:03,799
ริวที่ว่านี่ริวเฮ ลูกฉันเหรอ

138
00:07:03,799 --> 00:07:05,234
- ใช่สิ
- "ชวนไปเดตหน่อย"

139
00:07:05,234 --> 00:07:06,302
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

140
00:07:06,302 --> 00:07:09,572
วันนี้เราอยู่กันที่มัตสึโด
มัตสึโดนัลด์

141
00:07:09,572 --> 00:07:12,007
หมอนี่ไร้ประโยชน์ มุกตลกฝืดมาก

142
00:07:12,007 --> 00:07:13,709
แถมหน้าตาไม่เข้าธีมด้วย

143
00:07:15,077 --> 00:07:18,914
- แปลว่าอยากได้โคทัตสึเหรอ
- ใช่ๆ

144
00:07:18,914 --> 00:07:23,319
มาขอให้ชิโนยาม่า คิชินถ่ายรูปให้เรา
ที่ประตูคามินาริมงเถอะ

145
00:07:29,325 --> 00:07:30,593
เข้าใจคิดนี่

146
00:07:30,593 --> 00:07:33,896
- ออกทีวีด้วยเลย ออกรายการโชว์เยอะๆ
- เยี่ยม

147
00:07:33,896 --> 00:07:36,232
ให้สึงกุเป็นโปรดิวเซอร์ให้ด้วย

148
00:07:36,232 --> 00:07:37,967
- ไม่ได้ๆ ไม่มีทาง
- ทําไมล่ะ

149
00:07:37,967 --> 00:07:40,870
ฉันไล่เขาออกแล้วน่ะสิ

150
00:07:40,870 --> 00:07:44,139
แต่นายเป็นพ่อเขานะ ถ้านายขอร้อง...

151
00:07:44,139 --> 00:07:47,109
ใครจะไปขอร้องเจ้าเด็กเวรนั่น
ไม่มีทาง

152
00:07:47,109 --> 00:07:49,345
ฉันจะไม่ทนฟังแล้ว

153
00:07:49,345 --> 00:07:50,579
ถ้านายก้มหัวให้...

154
00:07:50,579 --> 00:07:53,516
- อาจารย์
- ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น พูดจริงๆ นะ

155
00:07:53,516 --> 00:07:57,553
จะบอกว่านายเล่าราคุโกะ
ได้แค่ที่มาจากเรื่องจริงเหรอ

156
00:07:57,553 --> 00:07:59,788
ใช่น่ะสิ
พูดอย่างกับฉันจะกุเรื่องเป็น

157
00:07:59,788 --> 00:08:01,991
แต่หลักๆ แล้ว
ราคุโกะคือการแต่งเรื่องนะ

158
00:08:01,991 --> 00:08:04,260
- จริงเหรอ
- จริงสิ

159
00:08:04,260 --> 00:08:06,362
เรื่องตลกๆ
ไม่เกิดขึ้นบ่อยแบบนั้นหรอก

160
00:08:06,362 --> 00:08:08,731
อย่างเดธคิโยชิที่เล่าไปน่ะ

161
00:08:08,731 --> 00:08:09,698
นั่นก็เรื่องโกหก

162
00:08:09,698 --> 00:08:13,702
- โห ทําฉันเชื่อสนิทเลย
- เรื่องมันบังเอิญเกินไป

163
00:08:13,702 --> 00:08:16,472
- นายขี้โกหกเหรอ
- ใครตลก คนนั้นก็ชนะ

164
00:08:16,472 --> 00:08:19,441
รู้จักราคุโกะเรื่อง "คูบิโจชิน" ไหม

165
00:08:20,242 --> 00:08:21,343
ไม่อะ

166
00:08:21,343 --> 00:08:25,247
คนเมาคนนึงไปหานางโลม
ตอนที่ถูกซามูไรตัดหัว

167
00:08:25,247 --> 00:08:27,683
แต่ซามูไรคนนี้ฝีมือดีมาก

168
00:08:27,683 --> 00:08:30,419
หมอนั่นเลยไม่รู้ตัวว่าหัวถูกตัด

169
00:08:30,419 --> 00:08:33,222
พอขี้เมานั่นพูด
หัวเขาก็เริ่มส่ายไปมา

170
00:08:33,222 --> 00:08:37,693
เขาหิ้วหัวตัวเองเหมือนเป็นตะเกียง
แล้ววิ่งฝ่าฝูงชน ปากก็ร้องว่า...

171
00:08:37,693 --> 00:08:40,429
เป็นไปไม่ได้หรอก
คนตายที่ไหนจะเดินได้

172
00:08:40,429 --> 00:08:43,098
การทําให้คนเชื่อ
เรื่องที่เป็นไปไม่ได้นั่นละที่สนุก

173
00:08:43,098 --> 00:08:45,401
เรื่อง "แมลงเซนกิ"
มีตัวเอกเป็นหนอนนะ

174
00:08:45,401 --> 00:08:47,136
เรื่อง "ลูกไฟแห่งรินกิ" ก็มีหนู...

175
00:08:47,136 --> 00:08:48,504
เดี๋ยวๆๆ

176
00:08:49,638 --> 00:08:50,806
นายรู้จักหมดเลยเหรอ

177
00:08:51,473 --> 00:08:52,308
ใช่แล้ว

178
00:08:52,875 --> 00:08:53,876
เจ๋งเลย

179
00:08:53,876 --> 00:08:56,178
แต่ตอนนี้รู้ไป
ก็ไม่มีประโยชน์กับเขาหรอก

180
00:08:56,712 --> 00:08:59,682
สอนฉันนะ ทั้งหมดเลย

181
00:08:59,682 --> 00:09:01,150
วันนี้ไม่ได้

182
00:09:01,150 --> 00:09:03,218
พรุ่งนี้ด้วย ตอนไหนก็ไม่ได้

183
00:09:03,218 --> 00:09:06,889
ไปเดตกันทุกวันแต่ยังไม่ได้
ทํามากกว่าจูบเลย น่าเกลียดจริงๆ

184
00:09:06,889 --> 00:09:07,890
แป๊บนึงนะ

185
00:09:07,890 --> 00:09:10,426
- ขอลงโทษยัยนี่ก่อน
- ปล่อยนะ

186
00:09:10,426 --> 00:09:13,162
- โทระจัง
- ปล่อยสิ

187
00:09:14,363 --> 00:09:15,731
ขอโทษนะ ริสะ

188
00:09:16,832 --> 00:09:19,969
- จนเหนื่อยใจเหรอ
- ก็ไม่ใช่ไม่ชอบนะ ที่จริงก็ชอบ

189
00:09:20,669 --> 00:09:22,271
อยู่กับเขาสนุกจริงๆ นะ

190
00:09:22,805 --> 00:09:25,641
แต่ริวตลกมากจนจนเหนื่อยใจน่ะ

191
00:09:27,042 --> 00:09:30,112
ไม่เห็นเข้าใจเลย
ก็ดีกว่าน่าเบื่อไม่ใช่เหรอ

192
00:09:30,112 --> 00:09:34,683
ก็จริงนะ
ครึ่งนึงเป็นความผิดของฉันเอง

193
00:09:35,484 --> 00:09:38,821
เมกูมิก็เพิ่งเคยตกหลุมรักคน
เพราะอารมณ์ขัน

194
00:09:38,821 --> 00:09:40,656
เมกูมิจัง

195
00:09:41,523 --> 00:09:43,492
ไม่น่าพูดแบบนั้นเลย

196
00:09:44,827 --> 00:09:47,529
เขาเหมือนอยากให้ฉัน
มีปฏิกิริยากับทุกสิ่งที่เขาพูด

197
00:09:49,264 --> 00:09:50,933
พอฉันไม่หัวเราะ

198
00:09:50,933 --> 00:09:53,969
อ้าว ไม่ตลกเหรอ

199
00:09:53,969 --> 00:09:56,271
เปล่าๆ ตลกสิ

200
00:09:57,139 --> 00:09:57,973
งั้น...

201
00:09:57,973 --> 00:10:00,109
เรื่องนี้เป็นไง

202
00:10:00,109 --> 00:10:03,512
เรื่องเพื่อนร่วมห้องคงจีนของฉัน
ตกโถส้วมดีไหม

203
00:10:04,279 --> 00:10:05,347
ตลกจังเลย

204
00:10:07,116 --> 00:10:08,183
แล้วทําไมเหรอ

205
00:10:09,918 --> 00:10:11,253
งั้นเรื่องนี้ล่ะ

206
00:10:11,253 --> 00:10:15,524
เพื่อนฉันไปตัดผมทรงยากูซ่ามา
แล้วบอกว่าอย่าบอกครู

207
00:10:15,524 --> 00:10:16,692
ตลกจังเลย

208
00:10:17,693 --> 00:10:18,727
แล้วทําไมเหรอ

209
00:10:18,727 --> 00:10:20,929
ทุกครั้งที่ฉันหัวเรา
เขาก็พยายามจะจูบ

210
00:10:21,964 --> 00:10:24,967
ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นสักหน่อย
ตอนบอกว่าชอบเรื่องตลกๆ

211
00:10:26,902 --> 00:10:30,973
ถ้าเขาชอบทําให้คนอื่นขํา
ก็ควรไปเป็นตลกสิ

212
00:10:32,641 --> 00:10:33,842
คิดเหมือนกันเลย

213
00:10:35,644 --> 00:10:39,281
ถูกของเธอ ถ้าเขาหมกมุ่น
ในเรื่องตลกกับราคุโกะนัก

214
00:10:39,281 --> 00:10:40,683
ก็ควรหาคนดูสิ

215
00:10:40,683 --> 00:10:42,284
เขาเคยเป็นนักเล่าเรื่อง

216
00:10:42,985 --> 00:10:44,787
ยังไงร้านนี้ก็ต้องเจ๋ง

217
00:10:47,356 --> 00:10:48,557
พูดว่าอะไรนะ

218
00:10:49,491 --> 00:10:50,592
ได้ยินแค่ไหนเนี่ย

219
00:10:51,193 --> 00:10:52,194
ไปกันเถอะ

220
00:10:54,129 --> 00:10:54,963
ริวจิ

221
00:10:54,963 --> 00:10:55,964
ไม่ทําหรอก

222
00:10:55,964 --> 00:10:58,400
ต่อให้เกิดใหม่สอมรอบ
ก็ไม่แสดงราคุโกะหรอก

223
00:11:08,844 --> 00:11:10,546
อร่อยจังเลย

224
00:11:10,546 --> 00:11:12,748
อ้าว ดงคิจิ

225
00:11:12,748 --> 00:11:14,850
ทําไมมากินข้าวที่นี่ล่ะ

226
00:11:14,850 --> 00:11:17,920
จริงด้วย ทําไมไม่ไปกินกับสุดที่รัก

227
00:11:17,920 --> 00:11:21,023
ลืมไปเลย ทํายังไงดีล่ะ
กินไปซะแล้วด้วย

228
00:11:21,023 --> 00:11:23,625
อะไรเนี่ย เจ้าบ้า

229
00:11:24,159 --> 00:11:26,261
ก็ยังกลับไปกินของหวานได้นะ

230
00:11:27,930 --> 00:11:29,698
มีอะไรเหรอ โคโทระซัง

231
00:11:29,698 --> 00:11:31,433
ไม่เห็นกินอะไรเลย

232
00:11:31,433 --> 00:11:33,702
พอเงียบแล้วดูหล่อขึ้นมาเลย

233
00:11:33,702 --> 00:11:35,304
- อาจารย์
- ว่าไง

234
00:11:35,304 --> 00:11:36,772
วันนี้เจอริวจิด้วยละ

235
00:11:36,772 --> 00:11:38,073
- นี่ โคโทระ
- ไม่เป็นไร

236
00:11:38,073 --> 00:11:40,542
ดงคิจิรีบกลับเถอะ เร็วเข้า

237
00:11:42,745 --> 00:11:45,748
- แล้วไง
- เขาสอนราคุโกะให้เยอะเลย

238
00:11:45,748 --> 00:11:49,651
เรื่องที่เกี่ยวกับหนอน หนู
แล้วก็คนที่ถูกตัดหัว

239
00:11:49,651 --> 00:11:53,422
ก็เลยคิดว่า
เขาควรมาแสดงราคุโกะจริงๆ นะ

240
00:11:53,422 --> 00:11:56,525
วันนี้ใครๆ ก็พูดถึงเจ้าเด็กนั่นแฮะ

241
00:11:56,525 --> 00:12:00,129
ดูมีความสุขดีนี่ตอนพูดถึงราคุโกะ

242
00:12:00,796 --> 00:12:02,798
เขาก็เหมือนอาจารย์ตรงนี้แหละ

243
00:12:03,632 --> 00:12:05,534
ยังไงซะก็เป็นพ่อลูกกันนี่นา

244
00:12:06,068 --> 00:12:08,303
ผมอยากเห็นเขาแสดงจริงๆ นะ

245
00:12:11,240 --> 00:12:12,908
ทุกคนคิดว่ายังไง

246
00:12:12,908 --> 00:12:15,244
อยากให้โคทัตสึกลับมาหรือเปล่า

247
00:12:15,244 --> 00:12:17,646
ถ้าตัดเรื่องนิสัยเขาออก

248
00:12:18,280 --> 00:12:20,749
เขาเก่งที่สุดในหมู่คนหนุ่มๆ เลย

249
00:12:20,749 --> 00:12:22,718
ผมยังไม่เคยเห็นเขาขึ้นเวทีเลยครับ

250
00:12:22,718 --> 00:12:24,586
นั่นก่อนอูนาด้งจะมาน่ะ

251
00:12:24,586 --> 00:12:25,687
อุด้งครับ

252
00:12:25,687 --> 00:12:28,757
เขาเก่งจริงๆ นะ ดึงดูดคนให้เข้ามาดู

253
00:12:28,757 --> 00:12:30,859
บางคนบอกว่าเรื่อง
"ชินากาวะชินจู" ของเขา

254
00:12:30,859 --> 00:12:33,595
ดีกว่าของอาจารย์ชินโชอีก
คนชอบเขามากเลย

255
00:12:33,595 --> 00:12:35,998
พูดเกินไปแล้ว

256
00:12:35,998 --> 00:12:41,270
ตอนวัยรุ่น เขาเป็นอัจฉริยะก็จริง
แต่ตอนนี้เขาอายุ 24 แล้ว

257
00:12:42,004 --> 00:12:44,273
แถมไม่ได้แสดงมาหลายปี

258
00:12:44,273 --> 00:12:50,012
ถ้ามาลองแสดงแล้วไม่เวิร์ก
จะเจ็บปวดเปล่าๆ นะ

259
00:12:50,546 --> 00:12:56,185
- และที่สําคัญคือเขาต้องอยากทําด้วย
- เขาอยากทํา

260
00:12:57,219 --> 00:12:58,887
เขาอยากเล่าราคุโกะ

261
00:12:58,887 --> 00:13:01,423
เขาแค่ยังไม่รู้ตัว

262
00:13:04,159 --> 00:13:06,094
ดงตะ แกคิดว่าไง

263
00:13:06,094 --> 00:13:09,498
ทางกายภาพ บ้านนี้มีพื้นที่ไม่พอหรอก

264
00:13:09,498 --> 00:13:12,935
- งั้นเราเช่าห้องอยู่ก็ได้นี่
- พวกเราเป็นบ้านครอบครัวใหญ่นะ

265
00:13:12,935 --> 00:13:15,304
- เราไม่ย้ายไปไกลหรอกนะ
- ฉันไม่อยากย้ายออกนี่

266
00:13:15,304 --> 00:13:16,538
ฉันไปเอง

267
00:13:19,575 --> 00:13:22,110
ยังไงก็ไม่ใช่คนในครอบครัวอยู่แล้ว
ไม่เป็นไรหรอก

268
00:13:22,110 --> 00:13:25,514
อาจารย์ รับเขากลับมาได้ไหม

269
00:13:25,514 --> 00:13:27,082
นายไม่ใช่คนในครอบครัวเหรอ

270
00:13:27,716 --> 00:13:31,153
อะไรน่ะ อย่าได้พูดแบบนั้นเชียว

271
00:13:31,153 --> 00:13:33,889
ใครเขาจะให้คนที่ไม่ใช่ครอบครัว
กินอาหารดีๆ

272
00:13:33,889 --> 00:13:38,760
โดยเฉพาะเมื่อคนคนนั้น
เป็นนักทวงหนี้น่ากลัวๆ ด้วย

273
00:13:41,163 --> 00:13:45,500
ทันทีที่นายเหยียบเท้าเข้าบ้านนี้
นายก็เป็นครอบครัวแล้ว

274
00:13:46,268 --> 00:13:47,769
เพราะงั้นอย่าพูดแบบนั้นอีกนะ

275
00:13:49,338 --> 00:13:50,505
อาจารย์

276
00:13:50,505 --> 00:13:52,708
ไม่งั้นซายูริจังร้องไห้แน่

277
00:13:52,708 --> 00:13:55,477
ตอนนี้ยังไม่ร้องแต่อีกเดี๋ยวร้องแน่

278
00:13:55,477 --> 00:13:57,679
นั่นไง น้ําตามาแล้ว

279
00:13:57,679 --> 00:13:59,081
ได้ยินไหม

280
00:13:59,081 --> 00:14:02,985
นายทําให้ซายูริจังร้องไห้ ขอโทษเลย

281
00:14:02,985 --> 00:14:04,953
แม่ครับ ผมขอโทษ

282
00:14:04,953 --> 00:14:06,121
ไม่เป็นไรจ้ะ

283
00:14:06,121 --> 00:14:07,890
ขอโทษจริงๆ ครับ

284
00:14:07,890 --> 00:14:09,892
วันนี้เลิกพูดถึงโคทัตสึเถอะ

285
00:14:09,892 --> 00:14:13,095
ซายูริจังเลิกร้องนะ กินข้าวเถอะ

286
00:14:13,095 --> 00:14:14,263
มาเริ่มกันใหม่นะ

287
00:14:14,263 --> 00:14:16,265
จะกินแล้วนะครับ

288
00:14:16,265 --> 00:14:17,499
กินเยอะๆ นะ

289
00:14:17,499 --> 00:14:21,603
ชอบโครเกต์มันหวานสินะ
ตักไปเลยนะ โคโทระ

290
00:14:22,271 --> 00:14:24,306
- กินให้อร่อยนะ อูนาด้ง
- อุด้งครับ

291
00:14:24,306 --> 00:14:25,774
ชอบไหม ดีจัง

292
00:14:27,643 --> 00:14:29,511
มีแมลงแปลกๆ ด้วย

293
00:14:29,511 --> 00:14:30,779
ไม่ใช่แมลงแปลกๆ นะ

294
00:14:30,779 --> 00:14:33,682
นี่ลีวายรุ่นเอส 501 เอ็กซ์เอ็กซ์
เวิลด์วอร์ทูต่างหาก

295
00:14:33,682 --> 00:14:35,851
- กางเกงยีนเหรอ
- ใช่แล้ว

296
00:14:35,851 --> 00:14:37,753
ทายซิว่าราคาเท่าไร

297
00:14:37,753 --> 00:14:39,855
ราวๆ 50,000 เยนใช่ไหม

298
00:14:39,855 --> 00:14:40,923
ตั้ง 680,000 เยนเลย

299
00:14:40,923 --> 00:14:43,058
- ล้อเล่นน่า
- เปล่านะ

300
00:14:43,058 --> 00:14:44,927
ป้ายมันต่างจากของทําซ้ํา

301
00:14:44,927 --> 00:14:47,396
รุ่น 1944
ญี่ปุ่นมีเหลือแค่ไม่กี่ตัว

302
00:14:47,396 --> 00:14:49,765
- อยากได้เหรอ
- แน่นอน

303
00:14:51,333 --> 00:14:52,935
ก็รู้ตัวว่าฉันไม่ใช่นักสะสม

304
00:14:53,635 --> 00:14:56,171
แต่ฉันอยากเพิ่มดีไซน์
ให้งานวินเทจนี่น่ะ

305
00:14:56,171 --> 00:14:59,975
อย่างเพ้นต์ด้านหน้ากางเกง
เป็นมังกรอูราฮาระ

306
00:14:59,975 --> 00:15:02,210
ราคาไม่ตกแน่ มีแต่จะสูงขึ้น

307
00:15:02,210 --> 00:15:03,979
ต้องขายได้ล้านสองล้านแน่นอน

308
00:15:03,979 --> 00:15:05,847
ฉันอยากเป็นคนที่ทําแบบนั้นได้

309
00:15:06,448 --> 00:15:09,484
ถ้าฉันทําได้ ฉันก็เลิกทํางานได้

310
00:15:09,484 --> 00:15:11,386
เพราะงั้นจะเลิกไม่ได้จนกว่าจะทําได้

311
00:15:14,022 --> 00:15:15,624
อย่าบอกใครนะ

312
00:15:15,624 --> 00:15:17,859
นี่เป็นความลับของฉันกับเมกูมิจัง

313
00:15:19,328 --> 00:15:22,030
เดาว่ายังไงเธอก็คงไม่เล่าอยู่แล้ว
งี่เง่าจริงๆ

314
00:15:22,864 --> 00:15:23,799
เปล่านะ

315
00:15:26,068 --> 00:15:27,970
น่าสนใจดีออก มีความสุขจังเลย

316
00:15:28,637 --> 00:15:30,639
เป็นเรื่องแบบที่ฉันอยากฟังเลย

317
00:15:32,074 --> 00:15:34,142
แต่มันไม่ตลกเลยนะ

318
00:15:35,077 --> 00:15:35,944
ไม่เป็นไร

319
00:15:36,545 --> 00:15:39,481
ใครๆ ก็รู้ว่าริวจิคุงตลก

320
00:15:40,215 --> 00:15:43,986
แต่มีแค่แฟนเท่านั้นที่จะได้รู้ว่า
ริวจิคุงก็มีด้านที่จริงจัง

321
00:15:44,653 --> 00:15:47,789
ด้านที่มุ่งมั่น มีความฝันด้วย

322
00:15:49,257 --> 00:15:50,092
แฟนเหรอ

323
00:15:50,092 --> 00:15:52,561
เมกูมิเป็นแฟนริวจังนี่นา

324
00:16:16,051 --> 00:16:17,919
เราไปกันอีกขั้นได้ไหม

325
00:16:21,556 --> 00:16:23,792
เยส

326
00:16:29,731 --> 00:16:31,466
เมกูมิจัง

327
00:16:31,466 --> 00:16:33,301
กลับมาแล้ว

328
00:16:33,301 --> 00:16:37,906
ริวจังทําความสะอาดห้องด้วย
ใจดีจังเลย

329
00:16:38,507 --> 00:16:39,574
โอ้โฮ

330
00:16:39,574 --> 00:16:43,612
หมอนี่ดื่มเหล้าเส้าซิง
คนเดียวสามขวดเลย

331
00:16:43,612 --> 00:16:46,281
เมาปลิ้นเลยละ

332
00:16:49,017 --> 00:16:50,185
อ้าว

333
00:16:52,220 --> 00:16:53,855
ขอโทษที่มารบกวนนะ

334
00:16:54,556 --> 00:16:56,958
มีมิจิโกะลอนดอนในลิ้นชักนะ

335
00:16:56,958 --> 00:16:58,293
หุบปากไปเลย

336
00:17:01,296 --> 00:17:03,432
- รออยู่เลย
- ดงจัง

337
00:17:08,270 --> 00:17:10,739
ขอบคุณที่มากันนะ

338
00:17:11,373 --> 00:17:14,810
ย้อนกลับไปสมัย
ที่ยังเรียกโตเกียวว่าเอโดะ

339
00:17:14,810 --> 00:17:17,312
มีร้านขายเหล้าแห่งหนึ่ง
ชื่อว่าโดกูยะ

340
00:17:17,312 --> 00:17:18,613
เรื่อง "โดกูยะ" ละ

341
00:17:18,613 --> 00:17:21,383
ไม่ใช่ "ชามข้าวแมว" ต่างหาก

342
00:17:21,383 --> 00:17:22,284
แม่

343
00:17:23,285 --> 00:17:24,453
วันนี้มาดูด้วยละ

344
00:17:24,453 --> 00:17:27,322
ร้านโดกูยะซื้อของเก่าดีๆ
มาในราคาถูก

345
00:17:27,322 --> 00:17:30,292
แล้วเอาไปขายใหม่แพงๆ

346
00:17:32,027 --> 00:17:38,166
"นายน้อย เราได้อยู่อย่างสงบสุขแล้ว
สงครามจบแล้ว

347
00:17:38,166 --> 00:17:43,772
แต่ท่านไม่ควรใช้หมวก
มาหงายเป็นแจกันนะขอรับ

348
00:17:45,307 --> 00:17:48,677
ข้าละสงสารดอกไม้จริงๆ

349
00:17:50,011 --> 00:17:53,849
ข้าบังเอิญมีแจกันแพงๆ อยู่นะ

350
00:17:54,516 --> 00:17:58,753
ถ้าจะยกให้ท่าน
แลกกับหมวกใบนั้นแล้วกัน"

351
00:17:58,753 --> 00:18:03,091
เขาก็เลยได้หมวกโบราณ
แลกกับแจกันถูกๆ

352
00:18:03,692 --> 00:18:08,630
แต่ภายหลังกลายเป็นว่า
แจกันนั้นเป็นของช่างเมียวชิน

353
00:18:08,630 --> 00:18:11,166
ช่างผกผันอะไรอย่างนี้

354
00:18:12,834 --> 00:18:15,070
ช่วยไม่ได้นะ

355
00:18:15,704 --> 00:18:19,207
ที่โรงน้ําชาบนภูเขามีแมวอยู่หลายตัว

356
00:18:21,476 --> 00:18:24,079
"เฒ่าแก่ เลี้ยงแมวด้วยเหรอ

357
00:18:24,079 --> 00:18:25,747
มีตั้งสามตัวแน่ะ"

358
00:18:25,747 --> 00:18:27,582
"ขอรับ

359
00:18:27,582 --> 00:18:30,152
ตัวผู้สอง ตัวเมียหนึ่ง"

360
00:18:30,719 --> 00:18:34,723
"น่ารักจัง เจ้าเหมียว มานี่มา"

361
00:18:35,590 --> 00:18:37,492
"เหมียวๆ"

362
00:18:46,001 --> 00:18:50,005
"อย่าจับมันดีกว่านะขอรับ"

363
00:18:50,572 --> 00:18:53,475
มันอาจข่วนท่านได้

364
00:18:54,042 --> 00:18:54,876
ไม่เป็นไรๆ

365
00:18:54,876 --> 00:18:56,278
ข้าชอบแมวน่ะ

366
00:18:56,978 --> 00:19:01,249
ดูสิ ขนแมวติดเต็มตัวท่านแล้ว

367
00:19:02,083 --> 00:19:03,285
ไม่เป็นไรๆ

368
00:19:04,986 --> 00:19:06,021
หือ

369
00:19:09,558 --> 00:19:11,993
นั่นชามอูเมบาชิของเอกูไรไม่ใช่เหรอ

370
00:19:12,961 --> 00:19:14,729
สุดยอด

371
00:19:14,729 --> 00:19:20,902
ข้าเอาไปขาย 300 เรียว
ขายดีเป็นเทน้ําเทท่า

372
00:19:21,670 --> 00:19:24,472
แต่หมอนี่กลับใช้มันใส่อาหารให้แมว

373
00:19:24,472 --> 00:19:27,976
เขาไม่รู้มูลค่าของมันสินะ เอาละ

374
00:19:29,411 --> 00:19:34,316
เจ้าตัวนี้น่ารักเป็นพิเศษเลย

375
00:19:34,316 --> 00:19:35,884
เหมียว

376
00:19:36,718 --> 00:19:37,552
เหมียว

377
00:19:37,552 --> 00:19:42,190
น่ารักจัง มันรักข้าละ

378
00:19:42,190 --> 00:19:44,893
แมวมันรู้น่ะขอรับเวลาเราชอบมัน

379
00:19:44,893 --> 00:19:48,096
ข้ารักแมวจริงๆ นะ รักจริงๆ

380
00:19:49,698 --> 00:19:51,633
เฒ่าแก่ ขอละ

381
00:19:51,633 --> 00:19:54,336
ยกตัวนี้ให้ข้าได้ไหม

382
00:19:55,337 --> 00:19:58,573
ไม่ขอเปล่าหรอกน่า

383
00:19:59,541 --> 00:20:01,509
ข้าให้สามเรียวเป็นไง

384
00:20:01,509 --> 00:20:04,512
จ่ายค่าอาหารที่มันกินไป

385
00:20:04,512 --> 00:20:06,948
สามเรียวแลกกับแมวสกปรกๆ

386
00:20:06,948 --> 00:20:09,985
เรื่องของเรื่องก็คือข้าไม่มีลูก

387
00:20:09,985 --> 00:20:14,522
เมียข้ากับข้าเคยมีแมวตัวนึง
มาทําให้ชีวิตมีสีสันนิดนึง

388
00:20:14,522 --> 00:20:16,625
แต่ไม่กี่วันก่อนมันก็หนีไป

389
00:20:16,625 --> 00:20:19,527
เมียข้าเลยซึมตั้งแต่นั้น

390
00:20:19,527 --> 00:20:26,434
ถ้าข้าพาตัวนี้กลับบ้าน
ข้าว่าเมียข้าจะต้องดีใจแน่

391
00:20:28,937 --> 00:20:33,041
ถ้างั้น ข้าก็ขอรับเงินนะขอรับ

392
00:20:34,643 --> 00:20:36,244
ข้าจะดูแลมันอย่างดีเลย

393
00:20:37,145 --> 00:20:42,384
ว่าแต่เฒ่าแก่ เจ้าใช้ชามนี้
ให้อาหารมันมาตลอดใช่ไหม

394
00:20:42,384 --> 00:20:43,318
ขอรับ

395
00:20:43,318 --> 00:20:46,655
ว่ากันว่าแมวจะไม่ยอมกิน
ถ้าเปลี่ยนชาม

396
00:20:46,655 --> 00:20:48,156
งั้นข้าเอาชามนี้ไปด้วยนะ

397
00:20:48,156 --> 00:20:49,257
ข้ามีอีกใบนะขอรับ

398
00:20:49,257 --> 00:20:50,558
ใบนี้

399
00:20:50,558 --> 00:20:51,726
ไม่ละ ไม่ต้องหรอก

400
00:20:51,726 --> 00:20:54,496
เจ้าชอบใบนี้ใช่ไหม เจ้าเหมียว

401
00:20:55,330 --> 00:20:56,164
เหมียว

402
00:20:56,164 --> 00:20:59,267
กินชามนี้มันก็มีความสุข
เหมือนกันขอรับ เอ้า

403
00:20:59,834 --> 00:21:03,004
ก็แค่ชามสกปรกๆ ทําไมข้าขอไม่ได้ล่ะ

404
00:21:03,004 --> 00:21:05,106
ข้าจ่ายไปตั้งสามเรียวเลยนะ

405
00:21:05,106 --> 00:21:07,575
"แค่จานสกปรกๆ เหรอ

406
00:21:07,575 --> 00:21:10,779
นี่ชามอูเมบาชิของเอกูไรขอรับ

407
00:21:10,779 --> 00:21:13,081
ท่านอาจไม่รู้

408
00:21:13,081 --> 00:21:17,886
แต่ชามนี้ราคา 200
หรือ 300 เรียวเลย"

409
00:21:17,886 --> 00:21:20,555
"หา ข้าไม่รู้ ไม่รู้เลยสักนิด"

410
00:21:20,555 --> 00:21:23,391
ถ้าชามแพงขนาดนั้น

411
00:21:23,391 --> 00:21:26,928
เจ้าเอามาให้แมวสกปรกกินทําไมกัน"

412
00:21:26,928 --> 00:21:28,530
"มันก็ตลกดีขอรับ

413
00:21:29,898 --> 00:21:33,868
พอข้าใช้ชามนี้ให้อาหารแมว
บางครั้งก็ขายแมวได้

414
00:21:33,868 --> 00:21:36,338
ตั้งตัวละสามเรียวแน่ะ"

415
00:21:39,240 --> 00:21:40,709
เก่งที่สุดเลย

416
00:21:40,709 --> 00:21:41,943
ดงจัง

417
00:21:44,279 --> 00:21:45,714
สุดยอด

418
00:21:46,848 --> 00:21:48,516
สุดยอดจริงๆ

419
00:21:51,953 --> 00:21:55,156
เมื่อกี้สนุกจัง

420
00:21:55,857 --> 00:22:00,995
ในบรรดาการแสดงของดงจัง
ฉันชอบ "ชามข้าวแมว" ที่สุด

421
00:22:01,663 --> 00:22:04,933
มันเป็นเรื่องสั้นๆ
แต่ก็บอกเล่าสันดานมนุษย์ได้ดี

422
00:22:04,933 --> 00:22:05,834
อ้อ จริงด้วย

423
00:22:06,568 --> 00:22:09,404
ว่าแต่มาดื่มดึกป่านนี้จะดีเหรอ

424
00:22:09,404 --> 00:22:11,406
นานๆ ครั้งก็ควรสนุกบ้างสิ

425
00:22:11,406 --> 00:22:14,042
แถมดงจังก็มีประชุมสมาคมด้วย

426
00:22:14,042 --> 00:22:17,612
ถ้าเรานั่งรอลูกศิษย์
ไม่มีคนเก่งๆ โผล่มาหาหรอก

427
00:22:17,612 --> 00:22:19,314
- เราต้องออกไปตามหา
- ยังไงล่ะ

428
00:22:19,314 --> 00:22:21,883
อย่าถามฉันเลย ให้เขาบอกดีกว่า

429
00:22:21,883 --> 00:22:25,186
เขาจะพูดจนลิงหลับเลยละ
ส่วนฉันจะอ่านข่าวซุบซิบรอ

430
00:22:25,186 --> 00:22:26,721
ขอโทษด้วย พอดีต้องอ่านข่าวนี้

431
00:22:26,721 --> 00:22:30,725
เราจะตามหาคนที่สนใจในตลก
ไม่ใช่แค่ราคุโกะ

432
00:22:30,725 --> 00:22:34,396
แล้วเราก็จะคัดคนพวกที่มีศักยภาพ
จากบรรดาคนพวกนั้น

433
00:22:34,396 --> 00:22:36,898
เป็นคาราวานรับสมัคร
นักแสดงตลกสมัครเล่นเลย

434
00:22:37,632 --> 00:22:39,534
หมอนี่พูดติดอ่างก็จริง
แต่เป็นคนมีของนะ

435
00:22:39,534 --> 00:22:43,271
เราจะไม่ใช้ชื่อของสมาคมด้วยครับ

436
00:22:43,271 --> 00:22:46,040
- เราไม่อยากได้พวกโอตาคุราคุโกะ
- ใช่แล้ว

437
00:22:46,040 --> 00:22:48,943
- เหมือนหมอนี่
- ผมแค่เพี้ยน ไม่ใช่โอตาคุ

438
00:22:48,943 --> 00:22:50,078
มีอะไรกันเหรอ

439
00:22:50,078 --> 00:22:51,679
ฟังดูสนุกกันจัง

440
00:22:51,679 --> 00:22:55,316
ก็สนุกแหละ แต่ยานากิเตะจะว่ายังไง

441
00:22:55,316 --> 00:22:56,584
ไม่ต้องห่วง

442
00:22:56,584 --> 00:22:58,219
เขาจะเป็นหัวหน้ากรรมการ

443
00:22:58,219 --> 00:22:59,988
ผมไปขอแล้ว เขายอมเป็นให้

444
00:22:59,988 --> 00:23:04,025
โคชินนี่บ้าพวกตําแหน่งซะจริง
อย่าง "หัวหน้า" "ประธาน" เนี่ย

445
00:23:04,025 --> 00:23:08,062
เราอยากขอให้คุณฮายาชิยาเตะ
ไปกับกรรมการด้วย

446
00:23:08,062 --> 00:23:09,097
ดงจัง

447
00:23:09,097 --> 00:23:11,299
ก็ได้ แต่เราจะได้คนตลกๆ เหรอ

448
00:23:11,299 --> 00:23:12,233
ไม่ต้องห่วง

449
00:23:12,233 --> 00:23:16,504
พูดถึงเรื่อง "ชามข้าวแมว"
ฉันมีความทรงจําขมขื่นด้วยละ

450
00:23:16,504 --> 00:23:18,840
ความทรงจําขมขื่นเหรอ อะไรครับ

451
00:23:18,840 --> 00:23:22,777
เป็นตอนที่โคทัตสึ
กําลังจะได้เป็นตัวชูโรงน่ะ

452
00:23:23,278 --> 00:23:25,213
เขากําลังจะได้แสดงเดี่ยว

453
00:23:25,747 --> 00:23:27,782
เขาก็เลยไปหาโคชิน
เพื่อฝึกเรื่องๆ นึง

454
00:23:28,316 --> 00:23:29,918
ทําไมไม่ฝึกกับอาจารย์ล่ะครับ

455
00:23:30,819 --> 00:23:34,088
ดงจังอยากให้เขาลองเล่า
เรื่อง "ยามแยกจากลูก" น่ะ

456
00:23:35,557 --> 00:23:38,126
ไม่รู้จักสินะ
"ลูกคือสร้องทองคล้องใจ" น่ะ

457
00:23:38,126 --> 00:23:41,162
โคชินเล่าเรื่อง "ยามแยกจากลูก"
เก่งเป็นพิเศษเลยละ

458
00:23:42,330 --> 00:23:43,231
แล้วไงต่อ

459
00:23:43,231 --> 00:23:44,566
คือ โคชิน...

460
00:23:44,566 --> 00:23:47,268
เขาเป็นคนหัวโบราณ
และเป็นคู่แข่งของดงจัง

461
00:23:47,836 --> 00:23:50,605
เขาไม่ชอบความคิดที่ว่า
ลูกชายอายุ 20 ปีของดงจัง

462
00:23:50,605 --> 00:23:56,110
กําลังจะได้เลื่อนเป็นตัวชูโรง
ก่อนลูกศิษย์ 30 คนที่ฝึกมานานกว่า

463
00:24:01,749 --> 00:24:04,719
นานมาแล้วมีร้านที่ชื่อว่าโดกูยะ

464
00:24:04,719 --> 00:24:06,488
เดี๋ยวนะครับ

465
00:24:07,355 --> 00:24:09,457
ผมมาฝึกเรื่อง "ยามแยกจากลูก" นะ

466
00:24:09,457 --> 00:24:10,492
รู้แล้ว

467
00:24:11,493 --> 00:24:13,528
โดกูยะ...

468
00:24:13,528 --> 00:24:18,700
โคชินสอนให้แค่เรื่อง "ชามข้าวแมว"
ไม่เคยสอน "แยกจากลูก" ให้เลย

469
00:24:19,367 --> 00:24:21,369
แบบนั้นมันแกล้งกันนี่นา

470
00:24:22,670 --> 00:24:25,473
ก็คงตั้งใจทําให้เขา
อับอายบนเวทีละมั้ง

471
00:24:25,974 --> 00:24:31,613
แต่โคทัตสึก็มีศักดิ์ศรี
เขาเลยไม่ยอมบอกดงจัง

472
00:24:35,283 --> 00:24:36,417
อาจารย์

473
00:24:36,417 --> 00:24:38,920
โคทัตสึ มีอะไรเหรอ

474
00:24:39,587 --> 00:24:42,323
"ยามแยกจากลูก" เป็นไงบ้าง ยากไหม

475
00:24:43,658 --> 00:24:44,526
ครับ

476
00:24:45,493 --> 00:24:47,562
แต่ผมว่ามันก็คุ้มค่า

477
00:24:47,562 --> 00:24:49,664
ต้องแบบนั้นสิ

478
00:24:49,664 --> 00:24:52,734
ยานากิเตะได้รางวัลใหญ่ของศิลปิน
เพราะเรื่องนี้เลยนะ

479
00:24:53,768 --> 00:24:56,170
แกกําลังจะได้เป็นตัวหลัก

480
00:24:56,871 --> 00:25:03,244
เพราะลืมเรื่องสไลต์และคณะตัวเองก่อน
เรียนรู้จากคนเก่งให้ได้มากที่สุดนะ

481
00:25:03,244 --> 00:25:05,547
ครับ ขอบคุณครับ

482
00:25:06,180 --> 00:25:08,883
เขาพูดออกมาตรงๆ ไม่ได้

483
00:25:08,883 --> 00:25:10,451
หมอนั่นเคยสุภาพขนาดนั้นเลยเหรอ

484
00:25:10,451 --> 00:25:12,820
ตอนนั้นเป็นช่วงที่ดงจังกับโคชิน

485
00:25:12,820 --> 00:25:16,991
ได้รับการเสนอชื่อให้เป็น
ประธานสมาคมทั้งคู่

486
00:25:16,991 --> 00:25:21,329
โคทัตสึเลยพยายาม
ไม่ก่อปัญหาระหว่างพวกเขา

487
00:25:22,030 --> 00:25:24,532
แต่ยังไงตอนจบ
ทั้งหมดกลับระเบิดออกมา

488
00:25:26,768 --> 00:25:30,138
"ว่ากันว่าแมวจะไม่ยอมกิน
ถ้าเปลี่ยนชาม

489
00:25:30,138 --> 00:25:32,273
งั้นข้าเอาชามนี้ไปด้วยนะ"

490
00:25:32,273 --> 00:25:34,776
โคทัตสึ จะขึ้นแสดงเมื่อไร

491
00:25:35,710 --> 00:25:36,678
พรุ่งนี้ครับ

492
00:25:38,746 --> 00:25:39,581
เข้าใจละ

493
00:25:43,785 --> 00:25:47,121
มีคํากล่าวโบราณที่ว่า
เด็กก็เหมือนสร้อยทองคล้องใจ...

494
00:25:47,121 --> 00:25:53,227
ต่อให้เป็นอัจฉริยะก็เล่าเรื่อง
ที่เพิ่งฝึกวันเดียวไม่ได้หรอก

495
00:25:53,828 --> 00:25:58,566
เขาพยายามหนักมากเพื่อจําให้ได้
ก่อนขึ้นแสดง

496
00:26:06,140 --> 00:26:07,308
โอ้ ตายละ ดงจัง

497
00:26:08,409 --> 00:26:10,445
เด็กคนนั้นเป็นอะไรไป

498
00:26:13,014 --> 00:26:15,316
โคทัตสึ แกทําได้

499
00:26:17,318 --> 00:26:18,319
พยายามเข้านะ

500
00:26:21,756 --> 00:26:25,994
ตอนนี้พอมาคิดดู
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาขึ้นแสดง

501
00:26:36,604 --> 00:26:39,407
ถ้าเด็กนั่นแสดงแบบนั้นอีก

502
00:26:39,407 --> 00:26:43,678
ไม่ใช่แค่ผมที่เป็นอาจารย์
แต่ตระกูลเขาต้องอับอายด้วยแน่

503
00:26:43,678 --> 00:26:48,816
แต่ฮายาชิยาเตะก็ไม่ควรส่งลูกชาย
มาฝึกกับคนอื่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

504
00:26:48,816 --> 00:26:53,154
ให้ศัตรูของลูกตัวเองนี่น่ะ
เหมือนบีบให้ผมเลื่อนขั้นให้เขาเลย

505
00:26:53,154 --> 00:26:55,990
น่าขันจริงๆ ผมมองเขาออกหรอกน่า

506
00:26:56,991 --> 00:26:59,127
จริงๆ เลย พ่อยังไงลูกก็ยังงั้น

507
00:27:02,196 --> 00:27:03,064
หยุดนะ โคทัตสึ

508
00:27:03,064 --> 00:27:06,267
ใครเขาอยากเรียนราคุโกะ
น่าเบื่อๆ ของแกกันล่ะ

509
00:27:06,267 --> 00:27:07,268
ว่าไงนะ

510
00:27:07,268 --> 00:27:11,539
ไม่ใช่ว่าอาจารย์ฉัน
เล่าเรื่องเรียกน้ําตาไม่ได้สักหน่อย

511
00:27:11,539 --> 00:27:13,007
แต่เลือกไม่ทําต่างหาก

512
00:27:13,007 --> 00:27:14,342
รู้ไหมว่าทําไม

513
00:27:14,342 --> 00:27:18,346
เพราะคนเย่อหยิ่งจองหองอย่างแก
คิดว่าเรื่องที่ทําให้คนอื่นเสียน้ําตา

514
00:27:18,346 --> 00:27:22,383
มันชั้นสูงกว่าเรื่องที่ทําให้
คนอื่นหัวเราไงล่ะ เจ้าโง่

515
00:27:23,051 --> 00:27:25,920
"ชามข้าวแมว" ของแกน่ะ
ทําให้ใครหัวเราะไม่ได้สักคน

516
00:27:25,920 --> 00:27:27,255
หยุดนะ ริวจิ

517
00:27:27,255 --> 00:27:28,823
ขอโทษอาจารย์เดี๋ยวนี้

518
00:27:44,372 --> 00:27:48,209
อาจารย์โคชิน ขอโทษจริงๆ ครับ

519
00:27:48,209 --> 00:27:49,944
ขอโทษจริงๆ ครับ

520
00:27:55,783 --> 00:27:57,552
เพราะแบบนั้นเขาเลยถูกไล่ออกสินะ

521
00:27:57,552 --> 00:28:02,290
เพราะเหตุการณ์นั้น
ดงจังเลยถอนตัวจากการถูกเสนอชื่อ

522
00:28:03,291 --> 00:28:06,728
แต่ฉันว่าแบบนี้ดีที่สุดแล้ว

523
00:28:07,562 --> 00:28:12,567
เพราะหลังจากที่ได้เป็นประธาน
ราคุโกะของโคชินก็น่าเบื่อสุดๆ เลย

524
00:28:13,067 --> 00:28:16,404
- คุณนาย
- ราคุโกะไม่ใช่วัฒนธรรมชั้นสูงหรอก

525
00:28:16,404 --> 00:28:18,539
เป็นความบันเทิง
ของคนสามัญธรรมดานี่แหละ

526
00:28:19,340 --> 00:28:22,376
ฮันนี่ คุยอะไรอยู่เหรอ

527
00:28:22,376 --> 00:28:23,778
ดงจัง

528
00:28:23,778 --> 00:28:26,414
- นั่งดื่มกับเราสิ
- อาจารย์

529
00:28:26,414 --> 00:28:27,715
ทําไมมาดื่มด้วยกันล่ะ

530
00:28:27,715 --> 00:28:29,584
มาดื่มกันเถอะน่า

531
00:28:29,584 --> 00:28:31,819
อาจารย์เหยียบเท้าฉันอยู่นะ

532
00:28:31,819 --> 00:28:35,456
ขอโทษทีๆ

533
00:28:35,456 --> 00:28:37,959
- เราจะกลับกันแล้ว
- กลับแล้วเหรอ

534
00:28:37,959 --> 00:28:40,228
มาหึงอะไรเอาปูนนี้ล่ะ ดงจัง

535
00:28:41,829 --> 00:28:44,198
เปล่านะ ไม่ใช่แบบนั้น

536
00:28:44,198 --> 00:28:46,367
ไม่ใช่เหรอ งั้นมันอะไรล่ะ

537
00:28:47,034 --> 00:28:48,436
เจ้าแมวขโมย

538
00:28:52,240 --> 00:28:54,208
"แมวขโมย" เหรอ

539
00:28:55,209 --> 00:28:57,612
ดูสิ ความผิดแกคนเดียว

540
00:28:57,612 --> 00:28:59,680
- กินจิโร่อยากเข้าร่วมงานนี้ด้วย
- หา

541
00:28:59,680 --> 00:29:03,184
ไม่ใช่แค่นั้นนะ
เขาอยากให้ฉันแต่งราคุโกะให้ด้วย

542
00:29:03,184 --> 00:29:05,419
แล้วไงล่ะครับ
พ่อเคยเล่าราคุโกะนี่นา

543
00:29:05,419 --> 00:29:06,587
ตอนนี้เป็นยากูซ่าแล้ว

544
00:29:07,088 --> 00:29:10,391
ทําไมฉันต้องแต่งราคุโกะ
ให้ลูกตัวเองด้วย

545
00:29:10,391 --> 00:29:13,094
เข้าใจแล้วครับ ผมจะแต่งให้เอง

546
00:29:13,094 --> 00:29:14,128
แกไม่ต้อง

547
00:29:14,128 --> 00:29:15,696
แกมันไม่ตลก

548
00:29:17,031 --> 00:29:18,499
ฉันเห็นด้วยกับหัวหน้านะ

549
00:29:18,499 --> 00:29:21,235
เวลาคุยกับแก ฉันไม่เคยหัวเราะเลย

550
00:29:21,235 --> 00:29:26,307
หัวหน้าเคยทําฉันหัวเราะสี่ห้าครั้ง
แถมยังมีอารมณ์ขันอีก

551
00:29:26,307 --> 00:29:29,143
ฉันไม่อยากเห็น
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแพ้

552
00:29:30,845 --> 00:29:32,013
อาจารย์

553
00:29:32,013 --> 00:29:33,214
ไม่ใช่สิ

554
00:29:34,148 --> 00:29:35,016
หัวหน้า

555
00:29:35,583 --> 00:29:37,318
ผมไม่ใช่คนเดิมแล้วนะ

556
00:29:37,318 --> 00:29:41,522
ไม่เชื่อหรอก ตอนแกพูดว่า "อาจารย์"
ยังทําให้ฉันเชื่อไม่ได้เลย

557
00:29:41,522 --> 00:29:43,724
ผมไปคิดเองก็ได้ ไม่ต้องมายุ่งเลย

558
00:29:43,724 --> 00:29:45,092
อย่านะ เฮ้ย

559
00:29:46,828 --> 00:29:49,630
บัดซบ

560
00:29:51,465 --> 00:29:53,568
บัดซบ

561
00:29:55,303 --> 00:29:58,906
เราสองคนจะเล่าสไตล์มันไซ

562
00:30:00,341 --> 00:30:02,977
ได้ยินว่า
นายเป็นหัวหน้ากรรมการใช่ไหม

563
00:30:02,977 --> 00:30:04,245
ให้เราแสดงด้วยนะ

564
00:30:05,413 --> 00:30:07,081
นายไม่ใช่มือใหม่นะ

565
00:30:07,081 --> 00:30:09,550
ฉันไม่ได้เล่าราคุโกะ
หาเลี้ยงชีพสักหน่อย

566
00:30:09,550 --> 00:30:11,752
นั่นเป็นเรื่องน่าภูมิใจหรือไง

567
00:30:12,453 --> 00:30:14,922
เป็นลูกศิษย์ของฮายาชิยาเตะ
ก็ถือว่าเป็นมืออาชีพ

568
00:30:15,423 --> 00:30:16,924
ต่อให้ฝีมือแบบมือใหม่ก็เถอะ

569
00:30:17,825 --> 00:30:19,126
ร้อน

570
00:30:19,126 --> 00:30:20,494
ก็ได้ เราไม่แข่งก็ได้

571
00:30:21,662 --> 00:30:22,530
ลูกพี่

572
00:30:24,699 --> 00:30:25,933
ลูกพี่

573
00:30:26,500 --> 00:30:28,970
เดี๋ยวก่อน ลูกพี่

574
00:30:31,572 --> 00:30:32,707
อะไรเนี่ย

575
00:30:38,779 --> 00:30:40,381
นี่รุ่นเวิลด์วอร์ทูไม่ใช่เหรอ

576
00:30:40,381 --> 00:30:43,317
ใช่ใช่ไหม

577
00:30:43,317 --> 00:30:45,152
รุ่นวินเทจ

578
00:30:45,953 --> 00:30:49,090
ทําไมขายแค่ 5,000 เยนล่ะ
ต้องบอกริวจังแล้ว

579
00:30:49,090 --> 00:30:50,324
มีอะไรกัน

580
00:30:50,324 --> 00:30:52,159
เงียบนะ อย่าเพิ่งพูดกับฉัน

581
00:30:54,829 --> 00:30:56,731
ริวจิทําไมเหรอ

582
00:30:56,731 --> 00:30:59,700
เขาอยากได้กางเกงนี่
แต่ว่าไม่มีเงินซื้อ

583
00:30:59,700 --> 00:31:02,236
- มันเท่าไรกัน
- ตั้ง 680,000 เยน

584
00:31:02,970 --> 00:31:05,506
- หกแสนแปด
- ในญี่ปุ่นมีไม่กี่ตัว

585
00:31:05,506 --> 00:31:08,009
เขาบอกว่าถ้าได้มา จะเลิกทําร้าน

586
00:31:08,009 --> 00:31:12,747
แค่กางเกงยีนสกปรกๆ สําหรับคนที่
ไม่รู้มูลค่ามัน แต่ 5,000 เยนนี่...

587
00:31:15,283 --> 00:31:16,584
ริวจิอยากได้เหรอ

588
00:31:16,584 --> 00:31:17,485
อืม

589
00:31:17,485 --> 00:31:21,055
เขาจริงๆ เหรอว่า
ถ้าได้มาจะเลิกทําร้าน

590
00:31:21,656 --> 00:31:24,759
เขาอยากเอามาใส่ลายมังกรอูราฮาระน่ะ

591
00:31:24,759 --> 00:31:26,193
แบบนั้นเสียของเปล่าๆ น่า

592
00:31:26,727 --> 00:31:28,863
เขาอยากเป็นคนที่
ไม่ทําให้มันเสียของต่างหาก

593
00:31:29,463 --> 00:31:32,300
เป็นความลับของฉันกับริวจัง

594
00:31:32,300 --> 00:31:33,501
แต่ก็พูดออกมาหมดเลยนี่

595
00:31:36,504 --> 00:31:38,039
โอ๊ะ ริวจิโทรมา

596
00:31:39,073 --> 00:31:41,642
ขอยืมเงินหน่อยสิ ไว้จะอธิบายดีหลัง

597
00:31:41,642 --> 00:31:43,110
เท่าไร

598
00:31:44,245 --> 00:31:45,112
ห้าพันเยน

599
00:31:45,780 --> 00:31:49,050
แค่ห้าพันเยนก็ไม่มีเหรอ

600
00:31:49,050 --> 00:31:50,518
ขอโทษนะ กําลังขึ้นแท็กซี่แล้ว

601
00:31:52,053 --> 00:31:53,754
แท็กซี่เหรอ

602
00:31:53,754 --> 00:31:56,724
เลยต้องขอยืมค่าแท็กซี่ด้วย

603
00:31:56,724 --> 00:31:57,925
กําลังไปแล้ว

604
00:32:01,062 --> 00:32:04,065
นายไม่ต้องมาแล้วละ

605
00:32:04,065 --> 00:32:05,299
หา

606
00:32:08,769 --> 00:32:09,603
ขายไปแล้วเหรอ

607
00:32:09,603 --> 00:32:10,671
ครับ

608
00:32:10,671 --> 00:32:13,975
ดูมันจะหลวมไปหน่อยสําหรับเขา
แต่เขาบอกไม่เป็นไร

609
00:32:13,975 --> 00:32:15,376
ทําไมถึงได้ไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้

610
00:32:15,376 --> 00:32:17,578
ถ้าขายที่อูราฮาระ
คงขายได้ 680,000 เยนเลย

611
00:32:17,578 --> 00:32:18,779
ล้อเล่นน่า

612
00:32:18,779 --> 00:32:21,549
ขอโทษนะ พอดีเมูกมิมัวแต่ส่งข้อความ

613
00:32:21,549 --> 00:32:23,484
นักสะสมนั่นคงรู้นั่นแหละ

614
00:32:23,484 --> 00:32:26,320
เขาดูไม่เหมือนนักสะสมนะครับ

615
00:32:26,320 --> 00:32:29,023
เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ อายุราว 40

616
00:32:29,023 --> 00:32:32,193
เขาบอกว่ามีคนทําชาหรืออะไร
หกใส่กางเกงเขานี่แหละ

617
00:32:34,295 --> 00:32:35,196
ร้อน

618
00:32:35,196 --> 00:32:37,264
- หน้าตายังไงเหรอคะ
- ไม่เป็นไรหรอก

619
00:32:37,264 --> 00:32:39,300
อ้าว ลูกพี่ล่ะ

620
00:33:00,221 --> 00:33:02,990
(โคโทระ)

621
00:33:04,725 --> 00:33:08,496
สมัยที่ยังเรียกโตเกียวว่าเอโดะ
มีร้านขายเหล้าแห่งหนึ่งชื่อโดกูยะ

622
00:33:08,496 --> 00:33:10,064
วันนี้เรื่อง "โดกูยะ" ละ

623
00:33:10,064 --> 00:33:11,966
"ชามข้าวแมว" ต่างหาก

624
00:33:11,966 --> 00:33:13,567
ยังไม่รู้สักหน่อย

625
00:33:14,835 --> 00:33:16,203
ขอเล่าต่อได้ไหม

626
00:33:19,673 --> 00:33:23,344
ถ้าเราเจอขุมทรัพย์ที่ถูกฝังไว้
เราก็ทํากําไรก้อนโตได้

627
00:33:23,344 --> 00:33:25,679
ก็เหมือนกับคนนั้นแหละ

628
00:33:25,679 --> 00:33:30,051
มีคนที่มีพรสวรรค์เหลือเชื่อ
ถูกฝังอยู่ในสังคมเช่นกัน

629
00:33:30,051 --> 00:33:33,454
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

630
00:33:33,454 --> 00:33:36,724
เสือ เสือ สอเสือใส่เกือก

631
00:33:37,358 --> 00:33:39,427
อวยตัวเองซะงั้น

632
00:33:41,228 --> 00:33:43,564
นี่เป็นเรื่องของพ่อค้าริว

633
00:33:44,231 --> 00:33:46,700
มีผ้าแบบนึงที่เขาตามหา

634
00:33:46,700 --> 00:33:50,404
สําหรับคนที่รู้ค่าของมัน
ผ้านั้นมูลค่า 680,000 เยนเลย

635
00:33:50,404 --> 00:33:54,308
ทว่ามีอยู่มัดนึง
ถูกขายในราคา 5,000 เยน

636
00:33:54,875 --> 00:33:58,879
คนที่ซื้อผ้านี้ไปเป็นตลกอารมณ์ร้าย

637
00:33:58,879 --> 00:34:00,281
นามว่ายานากาว่า โคซน

638
00:34:00,281 --> 00:34:01,015
ร้อนนะ

639
00:34:01,015 --> 00:34:04,485
ต่อให้ไปขอร้อง เขาก็จะไม่ขายมันให้

640
00:34:07,054 --> 00:34:10,624
อาจารย์
กางเกงยีนที่ซื้อมาสวยดีนี่นา

641
00:34:10,624 --> 00:34:13,360
ก็นายทํากาแฟหกใส่
ฉันเลยต้องซื้อน่ะสิ

642
00:34:13,360 --> 00:34:14,995
ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหม

643
00:34:16,697 --> 00:34:18,833
ถือไว้แบบนี้นะ

644
00:34:19,834 --> 00:34:20,935
- แบบนี้เหรอ
- ใช่

645
00:34:20,935 --> 00:34:22,203
เอาละนะ

646
00:34:22,203 --> 00:34:24,105
พูดว่าชีส

647
00:34:25,206 --> 00:34:27,842
กางเกงยีนเหรอ
ยานากิเตะนี่ขี้ตืดจริงๆ

648
00:34:27,842 --> 00:34:31,178
เปล่าๆ ที่จริงยีนวินเทจนี่
ราคา 680,000 เยนเลยนะ

649
00:34:31,178 --> 00:34:32,546
ไม่มีทาง ของสกปรกๆ แบบนี้เนี่ยนะ

650
00:34:32,546 --> 00:34:34,482
จริงๆ

651
00:34:34,482 --> 00:34:37,151
คนหนุ่มสาวยอมตายเพื่อยีนนี่เลย

652
00:34:37,151 --> 00:34:40,087
- เนอะ
- ใช่ๆ

653
00:34:40,087 --> 00:34:44,391
"เดดสต๊อก" นี่หายากสุดๆ เลย

654
00:34:44,992 --> 00:34:48,662
ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร
แต่เอามาเป็นรางวัลที่สามแล้วกัน

655
00:34:48,662 --> 00:34:50,431
อะไรนะ ทําไมที่สามล่ะ

656
00:34:50,431 --> 00:34:54,068
ก็รางวัลที่หนึ่งเลือกไว้แล้ว
เป็นกิโมโนไหมโอชิมะ

657
00:34:54,068 --> 00:34:56,670
ส่วนรางวัลที่สอง
เป็นดีวีดีบ็อกซ์เซตราคุโกะ

658
00:34:56,670 --> 00:34:58,873
อยากได้แสงออกปาก

659
00:34:58,873 --> 00:35:02,943
ส่วนที่เหลือเราก็จะให้พัดลม
ผ้าเช็ดตัว แล้วก็ถ้วยชาน่ะ

660
00:35:02,943 --> 00:35:04,512
เข้าใจคิดนี่ที่ทําเป็นเซต

661
00:35:04,512 --> 00:35:06,413
ทุกคน

662
00:35:07,481 --> 00:35:10,117
- เราจะรับสมัครคนหนุ่มสาวไม่ใช่เหรอ
- ก็ใช่

663
00:35:10,117 --> 00:35:11,018
เพราะแบบนั้นเอง

664
00:35:11,018 --> 00:35:14,088
พวกเขาเลยคุยกับโคซนที่คุยด้วยยาก

665
00:35:14,088 --> 00:35:17,291
ให้บริจาคผ้ามัดนั้นเป็นของรางวัล

666
00:35:17,291 --> 00:35:18,626
ทําไมเป็นที่สามล่ะ

667
00:35:18,626 --> 00:35:19,760
จะไปรู้ได้ยังไง

668
00:35:19,760 --> 00:35:23,731
ตาแก่ที่ถือยีนนั่น
ดูคุ้นๆ ยังไงชอบกล

669
00:35:24,732 --> 00:35:25,966
ทีนี้จะทํายังไงล่ะ

670
00:35:25,966 --> 00:35:28,536
ฉันเข้าร่วมไม่ได้เพราะเป็นมืออาชีพ
แต่นายเป็นมือสมัครเล่น

671
00:35:28,536 --> 00:35:30,938
ทําไมฉันต้องไปเล่นตลกด้วย

672
00:35:30,938 --> 00:35:33,274
นายไม่อยากได้ยีนนี่เหรอ ฟรีๆ เลยนะ

673
00:35:33,274 --> 00:35:34,742
อยากได้อยู่แล้วสิ

674
00:35:35,609 --> 00:35:37,711
แต่มันรางวัลที่สาม ฉันไม่ได้แน่นอน

675
00:35:37,711 --> 00:35:39,480
กิโมโนเอามาก็ไร้ประโยชน์

676
00:35:39,480 --> 00:35:41,482
โอ้โฮ คิดว่าตัวเองจะชนะสินะ

677
00:35:41,482 --> 00:35:44,385
ยัยบ้า ถ้าฉันลงแข่ง
ยังไงก็ชนะอยู่แล้ว

678
00:35:44,385 --> 00:35:45,920
แต่ให้ได้ที่สามน่ะยากกว่า

679
00:35:45,920 --> 00:35:48,155
ตกลงจะแข่งหรือไม่แข่ง

680
00:35:48,756 --> 00:35:50,891
มันก็ตัดสินใจยากนะ

681
00:35:51,458 --> 00:35:54,228
ฉันเป็นมือใหม่แล้วก็จริง
แค่เป็นลูกของมืออาชีพนะ

682
00:35:54,228 --> 00:35:57,565
เกรงจะแพ้สิท่า

683
00:35:59,500 --> 00:36:00,901
ไม่ใช่แบบนั้น

684
00:36:00,901 --> 00:36:05,806
ขณะที่พ่อค้าริวทุกข์ใจ
เขาก็ได้รับอิทธิพลอย่างรุนแรง

685
00:36:05,806 --> 00:36:07,808
ตลกจังเลยๆ

686
00:36:08,542 --> 00:36:12,479
พวกนี้ตลกมากเลย เมกูมิชอบจัง

687
00:36:12,479 --> 00:36:15,249
จริงเหรอ มุกก็งั้นๆ นะ

688
00:36:15,249 --> 00:36:16,917
แต่ก็ตลกนี่นา

689
00:36:18,452 --> 00:36:20,888
ใครตลกกว่ากัน ฉันหรือพวกนี้

690
00:36:20,888 --> 00:36:24,458
ต้องริวจังอยู่แล้วสิ

691
00:36:24,458 --> 00:36:27,728
แต่เมกูมิคิดว่าฟูคาวะ เรียวตลกกว่า

692
00:36:29,363 --> 00:36:30,698
ชอบสุดๆ เลย

693
00:36:37,137 --> 00:36:38,305
พี่

694
00:36:38,973 --> 00:36:40,307
เข้ามาได้ไงน่ะ

695
00:36:40,307 --> 00:36:41,909
สอนมุกห้าบาทสิบบาทๆ ให้ฉันดี

696
00:36:41,909 --> 00:36:44,612
- พูดจริงเหรอ
- จริง

697
00:36:44,612 --> 00:36:46,714
เอาที่ปังปุริเย่เลยนะ

698
00:36:46,714 --> 00:36:49,383
พี่ชายของเขาเลยจับเขา
เข้าค่ายฝึกนรก

699
00:36:49,383 --> 00:36:51,619
มังกร มังกร แม่นางโชนากน

700
00:36:51,619 --> 00:36:52,519
ไม่ใช่

701
00:36:52,519 --> 00:36:56,290
จําไว้สิ นายยังดูไม่เหมือน
แม่นางโชนากนเลย ดูนะ

702
00:36:56,290 --> 00:36:58,559
มังกร มังกร แม่นางโชนากน

703
00:36:58,559 --> 00:37:00,661
มังกร มังกร แม่นางโชนากน

704
00:37:00,661 --> 00:37:01,962
พัฒนาขึ้นนี่

705
00:37:01,962 --> 00:37:05,299
ต่อเลยนะ
อูราฮาระ อูราฮาระ เอดินบะระ

706
00:37:05,299 --> 00:37:07,401
- อูราฮาระ อูราฮาระ เอดินบะระ
- ไม่ใช่

707
00:37:07,401 --> 00:37:10,638
อูราฮาระ อูราฮาระ เอดินบะระ

708
00:37:10,638 --> 00:37:14,275
อูราฮาระ อูราฮาระ เจ้าหมาบ๊อบบี้

709
00:37:15,442 --> 00:37:18,646
แล้ววันเจ้ากรรมก็มาถึง

710
00:37:19,880 --> 00:37:20,881
มีอะไรเหรอ

711
00:37:20,881 --> 00:37:23,150
ฉันไม่น่ามาเลย

712
00:37:23,150 --> 00:37:25,586
พูดอะไรแบบนั้น ฟังนะ

713
00:37:25,586 --> 00:37:30,257
เริ่มด้วยมุกโชนากน ต่อด้วยเอดินบะระ
แล้วก็มุกธรรมดากับมุกเล่นตัวเอง

714
00:37:30,257 --> 00:37:33,027
ถ้าไม่ได้ผล
ก็เล่นมุกเลียนแบบแล้วหนีมาเลย

715
00:37:33,027 --> 00:37:34,628
แบบนั้นได้ที่หนึ่งชัวร์

716
00:37:34,628 --> 00:37:37,164
- เขาจะเอาที่สามน่ะ
- ทําไมล่ะ

717
00:37:37,164 --> 00:37:38,065
นี่...

718
00:37:39,566 --> 00:37:41,168
เป็นที่ที่ฉันมาแสดงเดี่ยว

719
00:37:47,274 --> 00:37:49,877
ไม่ต้องห่วง นายไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว

720
00:37:50,411 --> 00:37:51,312
นายรู้ได้ยังไง

721
00:37:52,579 --> 00:37:53,647
แย่แล้ว

722
00:37:53,647 --> 00:37:55,983
อ้าว ริวจิ นายก็สมัครด้วยเหรอ

723
00:37:55,983 --> 00:37:57,418
นายด้วยเหรอ

724
00:37:57,418 --> 00:38:00,821
ฉันโต้รุ่งทําเจ้านี่ทั้งคืน
ดูดีใช่ไหมล่ะ

725
00:38:00,821 --> 00:38:02,456
นี่มันที่คลุมโถชักโครกนี่

726
00:38:03,023 --> 00:38:04,091
อ้าว กินจิโร่

727
00:38:06,126 --> 00:38:08,862
- "ทําได้แย่สุดๆ เลย"
- "พวกนั้นไม่ยิ้มสักนิด"

728
00:38:10,297 --> 00:38:12,099
จริงเหรอ

729
00:38:12,866 --> 00:38:16,337
นี่ ดูให้แน่ใจแล้วใช่ไหม
ว่าไม่มีใครมาดูการแสดง

730
00:38:16,337 --> 00:38:19,039
แน่นอน ไม่ได้บอกใครเลย

731
00:38:19,039 --> 00:38:22,109
ไม่ต้องห่วง
อาจารย์กับแม่อยู่ที่บ้าน

732
00:38:22,109 --> 00:38:24,511
- กําลังดูแอคแทค 25 น่ะ
- ใช่

733
00:38:24,511 --> 00:38:28,015
หมายเลข 51 ถึง 60 เชิญมาที่เวทีได้

734
00:38:28,015 --> 00:38:29,550
- ไปกันเลย
- ลุย

735
00:38:29,550 --> 00:38:30,984
"นี่ เจ้างู"

736
00:38:31,485 --> 00:38:33,087
"อะไร เจ้างู"

737
00:38:33,087 --> 00:38:37,524
"เจ้าโง่ ฉันไม่ใช่งูนะ
ฉันเป็นมังกร"

738
00:38:37,524 --> 00:38:40,127
"ไม่นะ"

739
00:38:40,894 --> 00:38:42,830
ขอบคุณครับ พวกเราคือพ็อกเกตซ็อกเกต

740
00:38:44,098 --> 00:38:45,632
ขอบคุณครับ

741
00:38:49,503 --> 00:38:51,805
เชิญผู้เข้าแข่งขันคนต่อไปครับ

742
00:38:51,805 --> 00:38:52,973
ที่สามต้องเป็นของฉัน

743
00:38:53,974 --> 00:38:54,908
ไม่รู้ด้วยแล้ว

744
00:38:54,908 --> 00:38:57,578
หมอนั่นไม่เป็นไรหรอก
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

745
00:38:57,578 --> 00:38:59,980
ไงครับ ทุกคน มังกร มังกร...

746
00:39:02,383 --> 00:39:05,886
แต่เขาก็ต้องตกใจที่เห็นว่า
อดีตตลกทุกคนในเอโดะ

747
00:39:05,886 --> 00:39:09,189
รวมถึงพวกที่จู้จี้ๆ
ก็มาเป็นกรรมการด้วย

748
00:39:09,189 --> 00:39:10,391
และในคนพวกนั้น เขาเห็น...

749
00:39:11,759 --> 00:39:12,826
ริวจิ

750
00:39:14,461 --> 00:39:16,630
คาดไม่ถึงจริงๆ นะเนี่ย

751
00:39:16,630 --> 00:39:19,900
ในสถานการณ์แบบนี้
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่กดดัน

752
00:39:21,001 --> 00:39:21,869
เป็นอะไรไป

753
00:39:24,004 --> 00:39:25,205
ช่วยเริ่มด้วย

754
00:39:27,408 --> 00:39:28,242
ริวจิ

755
00:39:28,242 --> 00:39:29,743
ทําเซโชนากนเลย

756
00:39:31,845 --> 00:39:33,046
แข่งจบหรือยัง

757
00:39:59,339 --> 00:40:01,875
ร้านโดกูยะ

758
00:40:02,409 --> 00:40:06,480
สามารถหากําไรก้อนใหญ่ได้
ถ้าร้านเจอสมบัติที่ถูกฝัง

759
00:40:06,480 --> 00:40:09,983
แต่ขุมทรัพย์แบบนั้น
ไม่ใช่จะหาเจอกันง่าย

760
00:40:09,983 --> 00:40:14,655
น่าทึ่งมากที่จู่ๆ พ่อค้าริว
ก็เปลี่ยนการแสดงของตัวเอง

761
00:40:14,655 --> 00:40:18,625
และทําการเล่าเรื่องได้ยอดเยี่ยม
แบบที่ผมยังเลียนแบบไม่ได้

762
00:40:18,625 --> 00:40:20,127
เหมือนแม่น้ําไหล

763
00:40:20,127 --> 00:40:21,428
ไม่สิ

764
00:40:21,428 --> 00:40:25,399
เหมือนจักรที่หยอดน้ํามันอย่างดี
การแสดงจังดําเนินไปอย่างราบรื่น

765
00:40:25,399 --> 00:40:28,869
"ว่ากันว่าแมวจะไม่ยอมกิน
ถ้าเปลี่ยนชาม

766
00:40:28,869 --> 00:40:30,838
งั้นข้าเอาชามนี้ไปด้วยนะ

767
00:40:30,838 --> 00:40:34,541
"ไม่ละ ไม่ต้องหรอก" "แล้วชามนี้ล่ะ"

768
00:40:34,541 --> 00:40:37,478
"ก็แค่ชามสกปรกๆ ทําไมข้าขอไม่ได้ล่ะ"

769
00:40:37,478 --> 00:40:42,115
"จะว่าแบบนั้นก็ได้
แต่นี่ชามอูเมบาชิของเอกูไรน่ะ

770
00:40:42,115 --> 00:40:45,519
ท่านอาจไม่รู้

771
00:40:45,519 --> 00:40:50,023
แต่ชามนี้ราคา 200
หรือ 300 เรียวเลย"

772
00:40:52,493 --> 00:40:53,694
"จริงเหรอ

773
00:40:53,694 --> 00:40:57,030
ถ้าชามแพงขนาดนั้น
เจ้าเอามาให้แมวสกปรกกินทําไมกัน"

774
00:40:57,030 --> 00:40:59,099
"มันก็ตลกดีขอรับ

775
00:40:59,666 --> 00:41:02,002
พอข้าใช้ชามนี้ให้อาหารแมว

776
00:41:02,002 --> 00:41:05,405
บางครั้งก็ขายแมวได้
ตั้งตัวละสามเรียวแน่ะ"

777
00:41:14,081 --> 00:41:15,349
อาจารย์

778
00:41:21,488 --> 00:41:23,323
(ฮายาชิยาเตะ ดงเบะ)

779
00:41:37,237 --> 00:41:38,171
ริวจิ

780
00:41:38,171 --> 00:41:39,606
ชอบที่สุดเลย

781
00:41:45,012 --> 00:41:46,580
และเป็นที่น่าตกใจ

782
00:41:46,580 --> 00:41:49,550
พ่อค้าริวได้รับเลือกโดยพ่อของเขาเอง

783
00:41:49,550 --> 00:41:50,918
และยังไม่จบแค่นั้นนะ

784
00:41:50,918 --> 00:41:56,590
และผู้ชนะก็คือ
ยานากะ ริวจิซังจากอาโอยามะ

785
00:41:56,590 --> 00:41:59,293
(คาราวานรับสมัคร
นักแสดงตลกสมัครเล่น)

786
00:42:00,794 --> 00:42:03,230
- กิโมโนผ้าไหมโอชิมะเลยนะ
- ไม่เห็นอยากได้

787
00:42:05,365 --> 00:42:06,934
ถ้าว่างก็แวะมาบ้างนะ

788
00:42:08,068 --> 00:42:10,203
ไว้จะสอน "ยามแยกจากลูก" ให้

789
00:42:14,107 --> 00:42:15,208
ครับ

790
00:42:18,712 --> 00:42:20,547
เก่งมาก ริวจิ

791
00:42:21,882 --> 00:42:23,750
ว้าว ดูนี่สิ

792
00:42:23,750 --> 00:42:25,652
ทําไมถึงได้ที่สามล่ะ

793
00:42:25,652 --> 00:42:26,954
หา อะไร

794
00:42:26,954 --> 00:42:29,122
- มาแลกกันเถอะ
- จะทําอะไรน่ะ

795
00:42:29,122 --> 00:42:31,792
ทําอะไร หยุดนะ

796
00:42:31,792 --> 00:42:33,760
ทุกคนมองอยู่นะ

797
00:42:33,760 --> 00:42:36,196
พาสต้าเปเปโรชิโน่ได้แล้วจ้ะ

798
00:42:37,130 --> 00:42:39,766
นี่สินะความหมายของคําว่า
"พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง"

799
00:42:40,367 --> 00:42:45,572
แกก็ด้วย ต้องคิดให้ดีๆ
ก่อนตัดสินใจทําอะไรนะ

800
00:42:45,572 --> 00:42:48,375
ถ้าแกแสดงแบบนั้นได้
เราก็จะไม่มีปัญหาหรอก

801
00:42:48,375 --> 00:42:50,277
ผมไม่อยากแสดงนี่นา

802
00:42:53,647 --> 00:42:56,350
นี่ค่าเล่าเรียนเดือนนี้

803
00:42:56,350 --> 00:42:58,051
ขอบใจนะ

804
00:42:59,586 --> 00:43:02,522
ฉันเอาของเดือนนี้ให้ลูกได้ไหม

805
00:43:02,522 --> 00:43:04,157
ไม่ได้สิ เจ้าบ้า

806
00:43:05,158 --> 00:43:07,861
นี่ พ่อรู้ใช่ไหมล่ะ

807
00:43:07,861 --> 00:43:09,596
ว่าผมอยากได้กางเกงยีน

808
00:43:09,596 --> 00:43:11,865
- ไม่รู้
- แล้วทําไมมันมาเป็นรางวัลได้

809
00:43:12,499 --> 00:43:15,636
เรื่องที่มันตลกก็คือ
เวลาที่เอาของแบบนั้นเป็นรางวัล...

810
00:43:15,636 --> 00:43:19,006
บางครั้งเราก็ได้มือใหม่
เก่งๆ มาฟรีๆ น่ะ

811
00:43:20,207 --> 00:43:22,676
- เก่งมาก โคโทระ
- ฮายาชิยาเตะ

812
00:43:22,676 --> 00:43:25,879
เมกูมิก็ชอบโทระจังที่สุด

813
00:43:25,879 --> 00:43:27,180
หยุดเลย ยัยบ้า

814
00:43:27,180 --> 00:43:29,049
ฉันก็รักโคโทระที่สุด

815
00:43:29,049 --> 00:43:30,817
หุบปากไปเลย

816
00:43:36,256 --> 00:43:37,524
ฉันไม่ยอมรับนายหรอกนะ

817
00:43:46,867 --> 00:43:48,035
นี่ โคทัตสึนี่นา

818
00:43:48,769 --> 00:43:50,637
มานาบุซัง ไม่เจอกันนายเลยนะครับ

819
00:43:50,637 --> 00:43:52,205
- เข้ามาสิ
- ไม่เป็นไรครับ

820
00:43:52,205 --> 00:43:53,940
น่า เดี๋ยวเลี้ยงเอง

821
00:43:53,940 --> 00:43:54,841
ริวจัง

822
00:43:56,543 --> 00:43:58,812
มาสายนะ โชว์จบไปแล้ว

823
00:43:58,812 --> 00:44:01,815
ไม่เป็นไรหรอก พนันเลยว่า
"ชามข้าวแมว" ต้องไม่สนุกแน่

824
00:44:01,815 --> 00:44:04,051
แต่มันตลกจริงๆ นะ

825
00:44:06,119 --> 00:44:07,254
ตลกกว่าที่ฉันเล่าอีกเหรอ

826
00:44:08,088 --> 00:44:09,256
ไปกินข้าวออมเล็ตกัน

827
00:44:09,256 --> 00:44:11,091
ของใครตลกกว่ากัน นี่

828
00:44:11,091 --> 00:44:12,626
ไปกินข้าวออมเล็ตกันนะ

829
00:44:12,626 --> 00:44:14,594
ของใครเล่า

830
00:44:14,594 --> 00:44:18,331
- ไปกินข้าวออมเล็ตกัน
- เมกูมิ ของใครล่ะ

831
00:46:09,376 --> 00:46:13,380
{\an8}คําบรรยายโดย มนัสวี ศักดิษฐานนท์