1
00:00:03,712 --> 00:00:06,423
(เดอะ เกรต นอร์ทเวสต์ ปี 1910)

2
00:00:14,973 --> 00:00:16,307
บางทีมันอาจเป็นความอหังการ

3
00:00:16,391 --> 00:00:19,394
หรือเพียงแค่ความดื้อด้านทะนงตน
ที่ทำให้ฉันออกเดินทางไปยังตะวันตก

4
00:00:20,562 --> 00:00:24,107
สัญชาตญาณแรกของฉันบอกให้
ปฏิเสธงานสอนที่โคล แวลเลย์

5
00:00:25,233 --> 00:00:27,944
การศึกษาของฉันย่อมเหมาะสม
กับตำแหน่งนี้อยู่แล้ว

6
00:00:28,028 --> 00:00:29,738
แต่ฉันเกรงว่าการที่ถูกเลี้ยงดู
มาอย่างประคบประหงม

7
00:00:29,821 --> 00:00:31,906
อาจทำให้ฉันไม่ได้เตรียมตัว
และไม่ได้เตรียมพร้อม

8
00:00:31,990 --> 00:00:34,909
ต่อความกล้าหาญที่จะเผชิญ
กับความลำบากและอันตรายทางตะวันตก

9
00:00:39,748 --> 00:00:42,500
จูลี่ น้องสาวฉัน
เป็นคนส่งเสริมให้ฉันมาที่นี่

10
00:00:42,584 --> 00:00:45,128
เพราะเธอกังขาต่อความอดทนของฉัน

11
00:00:45,920 --> 00:00:51,009
เธอพยายามทำให้ฉันกลัวด้วยเรื่องเล่าของ
คาวบอย พวกลักลอบค้าเหล้าและพวกโจร

12
00:00:51,092 --> 00:00:54,929
แต่มันทำให้ความมุ่งมั่นของฉันกล้าขึ้น
เพื่อพิสูจน์ให้เธอกับพ่อแม่ฉันรู้ว่า

13
00:00:55,013 --> 00:01:01,728
ฉันเอลิซาเบธ แทตเชอร์ เป็นหญิงที่แข็งแกร่ง
ดูแลตัวเองได้และมีความสามารถ

14
00:01:03,521 --> 00:01:08,985
ฉันสามารถเผชิญหน้ากับอุปสรรค
ด้วยความกล้าหาญ มารยาท และศักดิ์ศรี

15
00:01:42,352 --> 00:01:45,772
- สามสิบห้า...
- ขอบคุณมากค่ะ คุณโยสต์

16
00:01:48,566 --> 00:01:51,444
สวัสดีค่ะ

17
00:01:51,528 --> 00:01:55,156
ฉันชื่อเอลิซาเบธ แทตเชอร์
ฉันคือครูคนใหม่ของพวกคุณค่ะ

18
00:01:56,199 --> 00:01:58,618
สวัสดีค่ะ ฉันอบิเกล สแตนตัน

19
00:01:59,828 --> 00:02:01,079
แคต มอนต์โกเมอรี่

20
00:02:01,162 --> 00:02:04,958
ฟลอเรนซ์ เบลกลีย์
เรารอคุณตั้งแต่สองวันที่แล้ว

21
00:02:05,041 --> 00:02:07,377
ค่ะ ฉันขอโทษ

22
00:02:08,586 --> 00:02:11,631
รถม้าของฉันถูกปล้น
และข้าวของของฉันก็ถูกขโมย ฉัน...

23
00:02:13,174 --> 00:02:15,844
ฉันเดินเท้ามาเป็นชั่วโมงๆ
ก่อนที่จะมีคนมาช่วยฉัน

24
00:02:15,927 --> 00:02:18,888
- คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
- ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ

25
00:02:18,972 --> 00:02:22,433
ทำไมเราไม่ไปหาที่นั่งคุยกันก่อน

26
00:02:23,101 --> 00:02:27,313
- ตามฉันมาสิคะ คุณแทตเชอร์
- ขอบคุณค่ะ คุณโยสต์

27
00:02:27,397 --> 00:02:30,108
โรงเรียนแห่งนี้เป็นสิ่งเดียว

28
00:02:30,191 --> 00:02:33,278
ที่บริษัทเหมืองแปซิฟิก นอร์ทเวสต์
ไม่ได้เป็นเจ้าของอีกต่อไป

29
00:02:33,361 --> 00:02:36,614
บรรดาแม่ๆ อย่างเราจึงตัดสินใจ
ที่จะดูแลเรื่องการศึกษาของลูกๆ

30
00:02:36,698 --> 00:02:39,367
กรุณานั่งก่อนค่ะ
ดังนั้น เราเลยเริ่มก่อตั้งโรงเรียน

31
00:02:39,450 --> 00:02:40,952
โชคร้าย ที่โบสถ์ถูกเผา

32
00:02:41,035 --> 00:02:43,788
ห้องเรียนจึงถูกย้ายมาที่ร้านเหล้าแห่งนี้

33
00:02:44,873 --> 00:02:48,042
โรงเรียนอยู่ในร้านเหล้าหรือคะ

34
00:02:48,126 --> 00:02:50,670
มันเป็นที่เดียวที่ใหญ่พอที่จะรองรับ
เด็กๆ ของพวกเราค่ะ คุณแทตเชอร์

35
00:02:50,753 --> 00:02:54,299
เราได้ขอครู
ที่มีประสบการณ์และเป็นผู้ใหญ่

36
00:02:54,382 --> 00:02:58,052
คนที่จะไม่เสียสติกับความท้าท้าย
ที่โคล แวลเลย์นำเสนอ

37
00:02:58,136 --> 00:03:01,139
ฉันตระหนักดีว่าบางที
ฉันอาจไม่ใช่อย่างที่คุณคาดหวังไว้

38
00:03:01,222 --> 00:03:04,684
แต่ฉันขอรับรองค่ะ ว่าฉันคุ้นเคยกับ
ทฤษฎีการสอนแบบใหม่ล่าสุด

39
00:03:04,767 --> 00:03:08,646
ผู้อำนวยการโรงเรียนไม่ได้บอกคุณหรือว่า
มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่

40
00:03:11,024 --> 00:03:11,858
เปล่าค่ะ เขาไม่ได้บอก

41
00:03:14,319 --> 00:03:17,780
เมื่อสามเดือนก่อน
มันเกิดเหตุระเบิดร้ายแรงขึ้นที่เหมือง

42
00:03:18,781 --> 00:03:20,575
ชายผู้กล้าหาญ 47 คนต้องสูญเสียชีวิตไป

43
00:03:20,658 --> 00:03:24,495
และพวกเราหลายคน
ก็ต้องสูญเสียสามีและลูกชาย

44
00:03:24,579 --> 00:03:27,373
เด็กๆ ของพวกเรา
ต้องกลายเป็นเด็กไม่มีพ่อ

45
00:03:28,708 --> 00:03:30,376
ฉันเสียใจด้วยค่ะ ฉันไม่ทราบมาก่อน

46
00:03:30,460 --> 00:03:34,047
สี่งที่หล่อนพยายามจะบอกคือ
เราไม่ต้องการ เจ้าหญิง

47
00:03:34,130 --> 00:03:35,632
ฉันรับรองได้เลยค่ะ ฉันไม่ใช่...

48
00:03:35,715 --> 00:03:38,259
จะเป็นบรรดาแม่ๆ
ที่จ่ายเงินเดือนให้คุณ

49
00:03:38,343 --> 00:03:42,347
สำหรับพวกเราหลายคนแล้ว
ลูกๆ ของเราเป็นสิ่งเดียวที่เราเหลืออยู่

50
00:03:42,430 --> 00:03:45,225
และการศึกษาก็เป็นสิ่งเดียว
ที่เราสามารถควบคุมได้

51
00:03:45,308 --> 00:03:49,020
ดังนั้น ใครก็ตามที่เรา
มอบความไว้วางใจให้ต้องกล้าหาญ

52
00:03:49,604 --> 00:03:52,565
คุณไม่เพียงแต่สอนพวกเด็กๆ
ให้อ่านออกเขียนได้

53
00:03:52,649 --> 00:03:54,359
คุณจะต้องต่อสู้เพื่ออนาคตของพวกเขา

54
00:03:56,653 --> 00:04:01,324
ในภาษาละติน มันหมายถึง
"ความรู้คืออำนาจ"

55
00:04:01,407 --> 00:04:04,285
กลับไปที่รถม้าแล้วกลับไปยังละติน
หรือที่ใดก็ตามที่คุณจากมา

56
00:04:04,369 --> 00:04:07,497
ได้โปรด แค่ ฉันมาไกลมาก

57
00:04:07,580 --> 00:04:11,209
แค่ให้โอกาสฉัน
ได้พิสูจน์ให้พวกคุณเห็น

58
00:04:12,460 --> 00:04:15,129
คือ ยังไงก็ต้องใช้เวลาเป็นสัปดาห์
กว่ารถม้าจะกลับมา

59
00:04:15,213 --> 00:04:17,882
เราให้เธอได้ลองเป็นระยะเวลาสั้นๆ ได้

60
00:04:17,966 --> 00:04:21,970
ในระหว่างนี้คุณไปอาศัยอยู่
ที่บ้านพักครูก่อนก็ได้

61
00:04:22,053 --> 00:04:24,555
ขอบคุณ ขอบคุณมากค่ะ

62
00:04:24,639 --> 00:04:27,433
ฉันสัญญา ฉันไม่กลัวที่จะลุย...

63
00:04:29,227 --> 00:04:30,728
ขอโทษค่ะ ขอโทษมากๆ

64
00:04:34,482 --> 00:04:39,487
ศัตรูพืชกับฉันไม่ค่อยจะถูกกันเท่าไรนัก

65
00:04:39,570 --> 00:04:42,365
หนึ่งสัปดาห์นี้คงยาวนานนัก

66
00:06:19,170 --> 00:06:20,463
โอ้ พระเจ้า

67
00:07:43,796 --> 00:07:46,299
เอลิซาเบธ คุณตื่นเช้าจัง

68
00:07:46,382 --> 00:07:50,178
หวังว่าคุณคงได้นอน
หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

69
00:07:50,261 --> 00:07:54,015
ฉันอยากมาขอโทษ
ก่อนที่ฉันจะไปที่โรงเรียน

70
00:07:56,225 --> 00:07:59,729
ฉันไม่รู้ว่าชุดของฉัน
แขวนไว้ใกล้กับไฟและ...

71
00:08:01,022 --> 00:08:04,108
และแน่นอนว่าฉันจะชดใช้ให้กับเมือง
ในฐานะที่ฉันเผาบ้านพักครูไป

72
00:08:04,192 --> 00:08:07,487
เอลิซาเบธ ไม่เป็นไรหรอก
อาคารมันเก่ามากแล้ว

73
00:08:12,158 --> 00:08:16,162
ขอบคุณมากที่ให้ฉันมาอาศัยอยู่ด้วย
และให้ฉันยืมชุดพวกนี้และ...

74
00:08:19,332 --> 00:08:22,043
คุณคงคิดว่าฉันโง่เง่า และไร้ความสามารถ

75
00:08:22,752 --> 00:08:28,007
ไม่เลย ฉันรู้ว่ามันยากขนาดไหนที่
ต้องย้ายมาอยู่ในที่แห่งใหม่และปรับตัว

76
00:08:29,008 --> 00:08:33,429
ตอนที่โนอาห์ สามีฉันกับฉันย้ายมาที่
โคล แวลเลย์พร้อมกับปีเตอร์ ลูกชายเรา

77
00:08:33,513 --> 00:08:35,431
เรายังเด็กมากตอนนั้น

78
00:08:35,515 --> 00:08:36,849
เราไม่รู้อะไรเลย

79
00:08:38,351 --> 00:08:39,435
แต่เราก็หาทางจนได้

80
00:08:40,895 --> 00:08:42,480
และฉันรู้ว่าคุณจะหาทางได้เช่นกัน

81
00:08:45,024 --> 00:08:47,360
ขอบคุณมากค่ะที่พูดเช่นนั้น
คุณใจดีมาก

82
00:08:49,862 --> 00:08:53,115
คือฉันจะออกไปสอนเป็นวันแรกก่อนนะคะ

83
00:08:54,158 --> 00:08:55,576
โชคดีนะ

84
00:08:55,660 --> 00:09:00,248
ฉันรู้ว่าวันแรกๆ อาจจะตะกุกตะกักหน่อย
แต่ฉันมั่นใจในตัวคุณ

85
00:09:00,331 --> 00:09:01,541
ขอบคุณค่ะ

86
00:09:20,601 --> 00:09:24,397
ฉันเป็นครูที่มีคุณสมบัติ ฉันฝึกมาจาก
วิทยาลัยที่ดีที่สุด ฉันต้องทำได้

87
00:09:25,523 --> 00:09:27,316
ฉันต้องทำได้แน่ๆ

88
00:09:31,862 --> 00:09:33,948
โรซาลีนของฉันมองไม่เห็นกระดาน
ถ้าเธอนั่งข้างหลังห้อง

89
00:09:34,031 --> 00:09:36,701
- เธอต้องนั่งข้างหน้าชั้น
- โอ้ ไม่มีปัญหาค่ะ

90
00:09:37,910 --> 00:09:39,745
ลูกชายฉันเก่งเรื่องเลข
แต่สะกดอะไรไม่ได้เลย

91
00:09:39,829 --> 00:09:42,248
- โอเค
- แม่หนูบอกว่าดีใจที่คุณมาที่นี่ค่ะ

92
00:09:42,331 --> 00:09:44,083
ฉันดีใจที่ได้มาที่นี่เช่นกัน

93
00:09:44,166 --> 00:09:46,168
- อรุณสวัสดิ์
- อรุณสวัสดิ์

94
00:09:46,252 --> 00:09:48,921
- ผมมีชีสเป็นอาหารกลางวัน
- โอ้ ฉันชอบชีส

95
00:09:51,090 --> 00:09:54,010
- คุณจะให้การบ้านไหม
- ฉันยัง...

96
00:09:54,093 --> 00:09:56,345
ฉันคิดว่ามันควรทำให้เสร็จเสียที่โรงเรียน
ไม่ใช่ที่โต๊ะอาหารของฉัน

97
00:09:56,429 --> 00:09:59,640
- เราจะเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้คุณ รู้ไหม
- ค่ะ คือ...

98
00:09:59,724 --> 00:10:03,227
ฉันอยากให้ลูกชายฉันฉลาดเขาจะได้
ไม่ต้องไปทำงานในเหมือง ได้ยินไหม

99
00:10:03,311 --> 00:10:07,398
สาวๆ ได้โปรด ให้คุณแทตเชอร์
ได้หายใจหายคอหน่อย

100
00:10:07,481 --> 00:10:11,861
เราควรรู้สึกยินดีที่เธอเดินทางมาตั้งไกล
เพื่อมาสอนลูกๆ ของเรา

101
00:10:11,944 --> 00:10:15,948
ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่น่าพึงประสงค์นี้

102
00:10:18,618 --> 00:10:22,913
"ผู้ที่ละเลยต่อการเรียนรู้ในวัยเยาว์
ย่อมสูญเสียอดีตและดับสิ้นต่ออนาคต"

103
00:10:28,544 --> 00:10:29,962
ฉันยกคำพูดของยูริพิดิสมาค่ะ

104
00:10:32,048 --> 00:10:34,592
ฉันขอโทษค่ะ ฉันต้องไปหาอะไรดื่มหน่อย

105
00:10:37,178 --> 00:10:39,305
ไม่ใช่ "ดื่ม" แบบนั้น ฉันไม่ดื่มค่ะ

106
00:10:43,142 --> 00:10:44,060
ลาก่อนค่ะ

107
00:10:52,276 --> 00:10:54,904
ครูอยากพูดเรื่อง
สิ่งที่ครูคาดหวังจากพวกเธอ

108
00:10:56,864 --> 00:10:59,492
ครูอยากให้พวกเธอตั้งใจฟัง
เวลาที่ครูพูด

109
00:11:01,494 --> 00:11:04,246
ครูอยากให้พวกเธอยกมือขึ้น
เวลาที่เธอต้องการจะพูดอะไร

110
00:11:04,330 --> 00:11:07,041
ได้โปรดอย่าลุกจากที่
โดยไม่ขออนุญาตก่อน และได้โปรด

111
00:11:07,625 --> 00:11:08,959
อย่าพูดในขณะที่ครู...

112
00:11:11,170 --> 00:11:12,421
เด็กๆ เดี๋ยวก่อน

113
00:11:13,464 --> 00:11:15,007
เธอไม่ได้ขออนุญาต

114
00:11:15,091 --> 00:11:18,177
นั่งลง ได้โปรด หยุดนะ
พวกเธอฝืนกฎของฉันแล้ว

115
00:11:18,260 --> 00:11:21,013
ฉันขอเตือนก่อนทุกคนที่ออกไป
โดยไม่ได้ขออนุญาตจะได้รับ...

116
00:11:21,097 --> 00:11:22,890
- ครูแทตเชอร์คะ
- จดหมายถึงผู้ปกครอง

117
00:11:22,973 --> 00:11:25,476
- ครูแทตเชอร์คะ
- จ๊ะ ว่าอย่างไร

118
00:11:26,519 --> 00:11:30,398
หนูชื่อเรเชลค่ะ และด้วยความเคารพนะคะ
ครูไม่ควรพยายามหยุดพวกเขา

119
00:11:30,481 --> 00:11:34,402
- ทำไมอย่างนั้นล่ะ
- มีเสียงหวูดจากเหมือง

120
00:11:34,485 --> 00:11:36,779
หมายความว่ามีคนพบศพของบรรดาพ่อๆ

121
00:11:36,862 --> 00:11:38,697
- พบเหรอ
- ใช่ค่ะ ครู

122
00:11:39,573 --> 00:11:41,867
ทีนี้ครอบครัวพวกเขา
ก็จะได้นำพวกเขาไปฝังให้ถูกต้อง

123
00:11:59,510 --> 00:12:01,262
ทุกคน ตามฉันมา

124
00:12:06,225 --> 00:12:11,564
เพื่อนบ้าน เราได้ทำตามที่เราสัญญา

125
00:12:11,647 --> 00:12:14,233
วันนี้ เราได้ขุดคนที่เหลือคนสุดท้าย

126
00:12:14,316 --> 00:12:19,697
ผมรู้ว่าเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา
มันทำให้เราทุกคนรู้สึกเหมือนกับว่า

127
00:12:19,780 --> 00:12:22,116
คือ เหมือนว่า
ไม่มีอะไรถูกต้องเลยในโลกใบนี้

128
00:12:24,285 --> 00:12:27,037
แต่นอกจากที่เราจะได้พบชายกล้าหาญ
ที่ได้สูญเสียชีวิตไป

129
00:12:27,121 --> 00:12:28,789
เรายังได้เจอสิ่งอื่นอีกในวันนี้

130
00:12:31,542 --> 00:12:35,004
ผมหวังว่ามันจะนำความสบายมาให้
ครอบครัวโคล แวลเลย์อย่างน้อยสักครอบครัว

131
00:12:35,254 --> 00:12:37,673
(ให้อภัยฉันด้วย พ่อ)

132
00:12:40,468 --> 00:12:42,261
มันเขียนว่าอย่างไรครับ คุณครู

133
00:12:44,138 --> 00:12:46,307
"ให้อภัยฉันด้วย พ่อ"

134
00:12:54,815 --> 00:13:01,405
คุณสุภาพสตรี ผมขอสัญญาว่า
ผมจะรักษาแผ่นไม้นี้ไว้เป็นอย่างดี

135
00:13:01,489 --> 00:13:03,532
จนกว่าเราจะตัดสินใจได้ว่า
จะทำอย่างไรกับมันต่อไป

136
00:13:03,616 --> 00:13:08,787
ชาวเหมือง คนของพวกเรา
ใช้เวลาสุดท้ายที่มีอยู่บนโลกนี้

137
00:13:10,706 --> 00:13:13,167
- เขียนคำนั้นเพื่อส่งถึงครอบครัวเขา
- เขาพูดถูก

138
00:13:13,250 --> 00:13:15,336
เราควรเป็นคนตัดสินใจ
ว่าจะนำมันไปไว้ที่ไหน

139
00:13:15,419 --> 00:13:16,462
- ถูกต้อง
- ใช่

140
00:13:16,545 --> 00:13:19,131
- ใช่ ทำอย่างนั้นกันเถอะ
- มันควรเป็นแบบนี้

141
00:13:21,300 --> 00:13:22,885
ผมจะกลับไปที่ห้องทำงานผม คุณสเปอร์ล็อก

142
00:13:30,559 --> 00:13:32,895
กรุณาหลบไปด้วย คุณพาล์มเมอร์

143
00:13:32,978 --> 00:13:34,813
มันไม่ใช่สิ่งที่คุณควรตัดสิน คุณกาวเวน

144
00:13:36,106 --> 00:13:39,693
นี่เป็นเรื่องที่ชาวเหมือง
และหญิงม่ายต้องตัดสินใจ

145
00:13:40,319 --> 00:13:43,447
- และไม่ใช่เรื่องของคุณ
- ถอยไป คุณพาล์มเมอร์

146
00:13:43,531 --> 00:13:44,532
ไม่อย่างนั้นจะทำไม

147
00:13:45,533 --> 00:13:50,371
คุณจะขับรถชนผมเหรอ
นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการเหรอ คุณกาวเวน

148
00:13:50,454 --> 00:13:51,705
- ให้ชาวเหมืองตายอีกคนหรือไง
- หยุดทะเลาะกัน

149
00:13:53,666 --> 00:13:54,917
ถอยไป

150
00:13:55,000 --> 00:13:58,045
- นั่นคือใครคะ ครูแทตเชอร์
- นั่นตำรวจ

151
00:14:04,552 --> 00:14:07,388
คุณครับ คุณช่วยบอกได้ไหม
ว่าอะไรทำให้เกิดเหตุวุ่นวายนี้

152
00:14:08,264 --> 00:14:10,558
มีหายนะเกิดขึ้นที่เหมืองไม่นานมานี้

153
00:14:10,641 --> 00:14:11,934
ผมทราบเรื่องนั้น

154
00:14:13,561 --> 00:14:17,189
วันนี้ เราพบสิ่งนี้

155
00:14:17,273 --> 00:14:21,819
แต่ตัวตนของชาวเหมืองที่จากไป
ผู้ซึ่งเขียนข้อความนี้ยังไม่ชัดเจน

156
00:14:21,902 --> 00:14:26,532
ทีนี้ ผมก็เข้าใจว่า
ทุกคนอ่อนไหวไปกับเรื่องนี้

157
00:14:26,615 --> 00:14:28,784
แต่นี่จะเป็นสิ่งรบกวน
ที่เราไม่สามารถรับไว้ได้

158
00:14:28,868 --> 00:14:34,081
ไม่มีใครจะคิดถึงงานนั้น
จนกว่าเราจะรู้ว่าใครเป็นเจ้าของข้อความ

159
00:14:34,164 --> 00:14:36,667
ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเราทำทั้งสองอย่างนั้น
ในเวลาเดียวกันไม่ได้

160
00:14:39,336 --> 00:14:42,756
ทุกคน ทางเดียวที่ยุติธรรม
ที่จะตัดสินว่าใครควรได้มันไป

161
00:14:42,840 --> 00:14:45,676
ก็คือให้หญิงม่ายนำตัวอย่างลายมือ
ของสามีพวกเธอ

162
00:14:45,759 --> 00:14:47,970
มาให้คุณกาวเวนไว้เป็นหลักฐาน

163
00:14:49,221 --> 00:14:51,015
ผมแน่ใจว่าเขาคง
ตัดสินได้ในเวลาสามวัน

164
00:14:52,558 --> 00:14:55,561
- แล้วคุณเป็นใครกันหรือ พ่อหนุ่ม
- ผมชื่อ แจ็ก ธอร์นตัน

165
00:14:57,271 --> 00:14:58,981
ผมเป็นตำรวจใหม่มาประจำการ
ที่โคล แวลเลย์

166
00:15:09,366 --> 00:15:13,913
"ในตะกร้ามี..."

167
00:15:17,583 --> 00:15:20,961
สวัสดีค่ะ ฉันไม่ทราบว่า
มีคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย

168
00:15:21,045 --> 00:15:24,214
อรุณสวัสดิ์ครับ ผมพักอยู่บนห้องชั้นบน

169
00:15:24,298 --> 00:15:26,759
จนกว่าจะหาที่พักถาวรได้

170
00:15:28,928 --> 00:15:31,513
ฉันชื่อเอลิซาเบธ แทตเชอร์
ฉันเป็นครูคนใหม่ที่นี่ค่ะ

171
00:15:31,597 --> 00:15:34,558
แต่ฉันคิดว่าคุณคงพอจะเดาออกแล้ว

172
00:15:34,642 --> 00:15:38,854
พลตำรวจแจ็ก ธอร์นตัน
แต่ผมก็คิดว่าคุณคงพอจะเดาออกแล้ว

173
00:15:40,105 --> 00:15:43,400
ขอโทษค่ะ ฉันเกรงว่าคงทำให้คุณ
เปื้อนชอล์กไปด้วย

174
00:15:43,484 --> 00:15:45,194
ไม่ครับ ไม่มีผงชอล์ก

175
00:15:46,528 --> 00:15:47,529
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนโกหก

176
00:15:49,198 --> 00:15:54,036
ฉันต้องบอกเลยค่ะว่าค่อนข้างประหลาดใจ
ที่โคล แวลเลย์มีตำรวจมาประจำการ

177
00:15:54,119 --> 00:15:55,871
ก็ด้วยกันทั้งคู่แหละครับ

178
00:15:55,955 --> 00:15:59,583
ที่แรกที่ผมควรต้องไปคือเคป ฟูลเลอร์ตัน
แต่กลับถูกเปลี่ยนกะทันหัน

179
00:16:00,459 --> 00:16:02,544
ฉันคิดว่าโคล แวลเลย์
คงสงบไปสำหรับคุณ

180
00:16:02,628 --> 00:16:04,713
เมื่อเทียบกับเมืองท่าแบบนั้น

181
00:16:05,798 --> 00:16:09,093
- เดี๋ยวก่อน คุณรู้จักที่นั่นด้วยเหรอ
- รู้จักดีเลยค่ะ

182
00:16:09,176 --> 00:16:11,512
พ่อฉันทำธุรกิจ
ที่เคป ฟูลเลอร์ตันอยู่หลายปี

183
00:16:11,595 --> 00:16:14,515
- แล้วพ่อคุณชื่ออะไรครับ
- วิลเลียม แทตเชอร์ค่ะ

184
00:16:14,598 --> 00:16:17,309
วิลเลียม แทตเชอร์ นักธุรกิจขนส่งที่ยิ่งใหญ่

185
00:16:17,393 --> 00:16:21,313
คือฉันไม่เคยรู้จักเขาในฐานะนั้น
แต่ค่ะ คงเป็นเช่นนั้น

186
00:16:22,523 --> 00:16:25,734
- ทีนี้มันก็เริ่มสมเหตุสมผลแล้ว
- อะไรคะ

187
00:16:25,818 --> 00:16:31,073
คุณแทตเชอร์ เมื่อสัปดาห์ก่อน
ผมไม่เคยได้ยินชื่อโคล แวลเลย์ด้วยซ้ำ

188
00:16:31,156 --> 00:16:33,033
และในระหว่างที่ผมวางแผนการเดินทาง
ไปที่เคป ฟูลเลอร์ตัน

189
00:16:33,117 --> 00:16:35,494
ผมก็ถูกสั่งให้มาประจำการที่นี่แทน

190
00:16:35,577 --> 00:16:37,871
ถูกย้ายมาด้วยคำขอของผู้ที่มีอิทธิพล

191
00:16:39,164 --> 00:16:41,000
- แน่นอนว่า คุณคงไม่ได้คิดว่า...
- อะไร

192
00:16:41,083 --> 00:16:44,586
ว่าลูกสาวของชายร่ำรวยอาจเป็นสาเหตุ
ที่ทำให้ผมต้องมาสูดฝุ่นเหมือง

193
00:16:44,670 --> 00:16:46,296
โดยไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหนหรือ

194
00:16:46,380 --> 00:16:49,925
ผมแน่ใจว่าสาเหตุที่ผมต้องมาที่นี่
เพื่อทำให้เจ้าหญิงของวิลเลียม แทตเชอร์

195
00:16:50,009 --> 00:16:53,012
ปลอดภัยในเมืองที่เธอ
ไม่มีธุระกงการอะไรด้วย

196
00:16:53,095 --> 00:16:56,515
ขอพูดตรงๆ นะคะ ฉันคิดว่า
คุณกล่าวเกินจริงในเรื่องนั้น

197
00:16:56,598 --> 00:16:59,643
และขอพูดให้ชัดเจน แม้ว่าพ่อฉัน
จะเป็นคนชักใยให้คุณต้องมาที่นี่

198
00:16:59,727 --> 00:17:00,978
ฉันก็ไม่ต้องการคุณ

199
00:17:01,061 --> 00:17:03,689
ฉันสามารถดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณมากค่ะ

200
00:17:04,648 --> 00:17:08,402
คุณรู้อะไรไหม ลองคิดดูอีกครั้ง
มันเห็นได้ชัดว่าผมคงไม่ต้องอยู่ที่นี่นานนัก

201
00:17:08,485 --> 00:17:11,363
เพราะว่าคุณคงอยู่ที่เมืองแบบนี้
ได้ไม่ถึงเดือน

202
00:17:12,239 --> 00:17:14,074
คือ คุณตำรวจธอร์นตันคะ
ฉันคิดว่าคุณควรลงหลักปักฐาน

203
00:17:14,158 --> 00:17:16,702
และทำให้ชินกับการต้องสูดฝุ่นถ่านหิน

204
00:17:16,785 --> 00:17:21,498
ฉันเป็นพวกแทตเชอร์
เราไม่วิ่งหนีอุปสรรคหรอกค่ะ

205
00:17:21,582 --> 00:17:25,544
ทีนี้ หากคุณจะกรุณา ฉันยังมีตำรา
ต้องเตรียมให้พวกนักเรียนค่ะ

206
00:17:25,627 --> 00:17:27,296
ลาก่อนนะคะ ท่าน

207
00:17:56,075 --> 00:17:59,828
"ดังนั้น ผมจึงขอทำเรื่องย้าย
ไปประจำการในที่แห่งใหม่

208
00:18:01,246 --> 00:18:03,373
ด้วยความเคารพ พลตำรวจแจ็ก ธอร์นตัน"

209
00:18:06,168 --> 00:18:10,756
ถ้าจบแล้วผมจะส่งให้
ทันทีเลยครับ คุณตำรวจ

210
00:18:23,060 --> 00:18:24,394
(ถึง: แรนดัล โป๊ป
ประธานบริษัทแปซิฟิก นอร์ทเวสต์)

211
00:18:24,478 --> 00:18:25,771
(เนื่องจากคำถามว่าด้วยการละเลย...)

212
00:18:25,854 --> 00:18:27,022
"ละเมิดความปลอดภัย..."

213
00:18:27,106 --> 00:18:28,732
(สถานการณ์ดูเหมือนว่าคลี่คลายแล้ว
เฮนรี่ กาวเวน ผู้อำนวยการการจัดการ)

214
00:18:38,867 --> 00:18:42,412
คุณเทียบลายเซ็นเขาบนทะเบียนสมรสเรา
กับแผ่นไม้นั่นสิคะ

215
00:18:42,496 --> 00:18:43,872
แล้วคุณจะเห็นว่ามันเป็นลายมือเดียวกัน

216
00:18:45,833 --> 00:18:48,210
ฉันนอนหลับอยู่ตอนที่
เขาออกไปที่เหมืองวันนั้น

217
00:18:50,129 --> 00:18:52,881
กระดานนั่นคือคำร่ำลาต่อฉันและลูก

218
00:18:55,467 --> 00:18:57,719
ขอบคุณ ไว้ผมจะพิจารณาดู คุณครอกเกอร์

219
00:19:00,139 --> 00:19:00,973
คนต่อไป

220
00:19:06,854 --> 00:19:08,814
อรุณสวัสดิ์ครับ คุณมอนต์โกเมอรี่

221
00:19:09,731 --> 00:19:12,776
โจเซฟของฉัน
ทิ้งข้อความแบบนั้นไว้อยู่เสมอ

222
00:19:12,860 --> 00:19:15,863
เขาทำงานกะดึก
และฉันจะพบข้อความข้างถังน้ำแข็ง

223
00:19:15,946 --> 00:19:17,489
หรือบนหมอนฉัน

224
00:19:17,573 --> 00:19:21,201
มัน มันเป็นไปได้ว่านั่น

225
00:19:21,285 --> 00:19:25,581
คือเขาทิ้งข้อความสุดท้ายไว้ให้เรา

226
00:19:27,541 --> 00:19:29,543
ไว้ผมจะแจ้งให้ทราบครับ ขอบคุณ

227
00:19:30,836 --> 00:19:31,753
คนต่อไป

228
00:19:58,906 --> 00:20:01,533
ใครสามารถระบุคำๆ นี้ได้บ้าง

229
00:20:07,748 --> 00:20:08,707
มันเป็นคำนามหรือเปล่า

230
00:20:11,543 --> 00:20:12,711
หรือคำกริยา

231
00:20:16,673 --> 00:20:17,716
มีใครรู้บ้าง

232
00:20:21,428 --> 00:20:22,262
เป็นคำกริยา

233
00:20:27,392 --> 00:20:29,228
เอาละ เด็กชายและหญิงทั้งหลาย ฟังนะ

234
00:20:31,563 --> 00:20:35,275
กรุณาตั้งใจฟังหน่อย
ฉันอยากเห็นตาของทุกคน

235
00:20:37,569 --> 00:20:39,780
ผู้ปกครองของเธอได้ว่าจ้างฉัน
เพื่อมอบการศึกษาให้พวกเธอ

236
00:20:39,863 --> 00:20:42,950
เพื่อที่เธอจะได้เป็นอะไรที่เธออยากเป็น

237
00:20:43,033 --> 00:20:47,246
- บางทีอาจเป็นหมอหรือหมอฟัน
- ฉันบอกว่ามันเป็นของฉัน

238
00:20:47,329 --> 00:20:48,622
นายคิดผิดแล้วล่ะ

239
00:20:48,705 --> 00:20:51,041
หนุ่มๆ จำกฎได้ไหม
ห้ามพูดตอนที่ฉันยังพูดอยู่

240
00:20:51,124 --> 00:20:54,836
- อย่างนั้นหรือ แม่บอกว่าพ่อฉันเป็นคนเขียน
- เด็กๆ นี่เธอไม่ฟังฉันนะ

241
00:20:54,920 --> 00:20:56,922
- ถอนคำพูดเลย
- หยุดนะ

242
00:20:58,215 --> 00:20:59,258
หยุดเดี๋ยวนี้เลย

243
00:21:01,802 --> 00:21:03,345
หนุ่มๆ หยุดนะ

244
00:21:17,526 --> 00:21:19,361
เอลิซาเบธ มาได้เวลาอาหารเย็นพอดี

245
00:21:19,444 --> 00:21:21,613
ช่วยจัดโต๊ะสำหรับสามที่ได้ไหมคะ

246
00:21:23,115 --> 00:21:28,287
คุณจำที่คุณพูดว่าสองสามวันแรก
มันจะตะกุกตะกักได้ไหมคะ

247
00:21:29,329 --> 00:21:30,998
คือ คุณพูดถูกนะ

248
00:21:33,375 --> 00:21:37,087
ฟกช้ำดำเขียวด้วย เกิดอะไรขึ้น

249
00:21:37,170 --> 00:21:40,549
เด็กผู้ชายแย่งความเป็นเจ้าของ
ข้อความจากแผ่นไม้กันค่ะ

250
00:21:40,632 --> 00:21:42,426
ฉันเข้าไปขวางเลยได้รับมาเต็มๆ

251
00:21:42,509 --> 00:21:45,512
อย่าได้เข้าไปขวางหนุ่มเหมืองสองคน
ตอนที่พวกเขาทะเลาะกันอยู่

252
00:21:50,309 --> 00:21:53,312
ฉันต้องให้พวกเขาสนใจในบทเรียน แต่...

253
00:21:53,395 --> 00:21:56,565
ฉันไม่เคยเจออะไร
อย่างที่พวกเขาเจอมาก่อน และ

254
00:21:57,607 --> 00:21:58,775
ฉันไม่รู้ว่าจะช่วยพวกเขาได้อย่างไร

255
00:21:58,859 --> 00:22:02,654
ตอนที่ปีเตอร์ของฉันยังเล็ก
ฉันเป็นครูคนเดียวที่เขามี

256
00:22:02,738 --> 00:22:04,281
เขาเบื่อมากในระหว่างที่เรียนอยู่

257
00:22:04,364 --> 00:22:07,492
บางครั้งเขาก็สัปหงก
เหมือนชายแก่บนเก้าอี้โยก

258
00:22:09,453 --> 00:22:10,620
แล้วคุณทำอย่างไรคะ

259
00:22:11,538 --> 00:22:12,497
เรื่องตลก

260
00:22:13,123 --> 00:22:16,543
ฉันใส่เรื่องตลกไปในระหว่างเรียนด้วย

261
00:22:16,626 --> 00:22:17,586
เรื่องตลก

262
00:22:20,255 --> 00:22:21,381
คุณช่วยหน่อยได้ไหม

263
00:22:29,765 --> 00:22:31,767
- คุณ
- คุณ

264
00:22:33,268 --> 00:22:34,102
ตาเขียวสวยดีนี่

265
00:22:34,186 --> 00:22:37,439
จริงๆ แล้วก็เป็นครั้งแรกของฉัน
แต่ฉันคิดว่าฉันควรได้รับมัน

266
00:22:37,522 --> 00:22:39,900
เก็บข้าวเก็บของหรือยัง

267
00:22:39,983 --> 00:22:42,152
ทำไมคะ คุณกินฝุ่นถ่านหินอิ่มแล้วเหรอ

268
00:22:42,235 --> 00:22:44,821
- สวัสดีค่ะ คุณตำรวจ
- สวัสดีครับ คุณนายสแตนตัน

269
00:22:44,905 --> 00:22:47,199
เราดีใจที่คุณมาร่วมอาหารเย็น
กับเราได้อย่างปุบปับ

270
00:22:47,282 --> 00:22:50,911
บอกตามตรงเลยนะครับ
ผมยังไม่เป็นที่นิยมในเมืองมากนัก

271
00:22:50,994 --> 00:22:52,537
ไม่ได้มีคนเชิญทานอาหารเย็น
มากมายขนาดนั้น

272
00:22:52,621 --> 00:22:56,124
คือ เราดีใจมากค่ะที่คุณมาได้
ใช่ไหม เอลิซาเบธ

273
00:22:56,208 --> 00:22:58,210
คงไม่ใช่คำว่า "ดีใจ"

274
00:23:10,347 --> 00:23:12,307
- คุณชอบเหรอคะ
- มากเลยครับ

275
00:23:12,390 --> 00:23:15,227
ศิลปินเข้าใจในเรื่องสี
และการจัดวางตำแหน่งได้ดีมาก

276
00:23:16,770 --> 00:23:19,523
- คุณรู้เรื่องศิลปะสินะ
- นิดหน่อยครับ

277
00:23:19,606 --> 00:23:22,901
แม่ผมสอนให้ผมรู้จักชื่นชม
เทคนิคและองค์ประกอบต่างๆ

278
00:23:22,984 --> 00:23:24,861
เธอเป็นศิลปินเองเหรอ

279
00:23:24,945 --> 00:23:27,489
เปล่าครับ เป็นครู

280
00:23:28,782 --> 00:23:30,700
อาชีพที่มีเกียรติมาก

281
00:23:32,035 --> 00:23:33,787
ในกรณีใดๆ ก็ตาม
นี่เป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์มาก

282
00:23:33,870 --> 00:23:35,539
"เคยเป็น"

283
00:23:39,292 --> 00:23:41,753
สามีที่ล่วงลับของฉัน
ขอพระเจ้าคุ้มครองเขาด้วย

284
00:23:47,509 --> 00:23:48,927
"โนอาห์ สแตนตัน"

285
00:23:56,476 --> 00:23:59,563
- แล้วคุณตำรวจ ทำไมมาเป็นตำรวจม้าคะ
- ใช่ คุณตำรวจ

286
00:23:59,646 --> 00:24:03,275
กรุณาบอกเราทีว่าทำไมคนอย่างคุณ
ถึงเลือกทำอาชีพที่มีเกียรติเช่นนี้

287
00:24:03,358 --> 00:24:05,819
และในระหว่างที่เราพูดถึงเรื่องนี้กัน
ทำไมคุณถึงมาที่โคล แวลเลย์ได้

288
00:24:07,988 --> 00:24:09,406
ทำไมคุณไม่ตอบคำถามนั้นล่ะครับ

289
00:24:11,449 --> 00:24:12,659
ฉันแน่ใจว่าฉันไม่ทราบหรอกค่ะ

290
00:24:14,244 --> 00:24:16,746
หากเป็นเช่นนั้น คงเป็นเพราะโชคดีมั้งครับ

291
00:24:16,830 --> 00:24:19,457
แต่การที่มาเป็นตำรวจม้า
มันอยู่ในสายเลือดของผม

292
00:24:19,541 --> 00:24:21,668
พ่อผมทำอาชีพ
เป็นเจ้าหน้าที่รักษากฎหมาย

293
00:24:21,751 --> 00:24:26,089
และแม่บอกผมไว้ว่า "อย่าปล่อยให้
วันล่วงเลยไปโดยไม่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น"

294
00:24:26,173 --> 00:24:30,427
ปีเตอร์ ลูกชายฉัน ก็อยากเป็นตำรวจม้า
ของรอยัล นอร์ทเวสต์เมาน์ตีส์เช่นกัน แต่

295
00:24:30,510 --> 00:24:34,055
พ่อของเขาโน้มน้าวว่า
ทำเหมืองก็เป็นอาชีพที่ดีเช่นกัน

296
00:24:34,139 --> 00:24:36,725
ใช่ครับ คุณผู้หญิง หนึ่งในอาชีพที่ดีที่สุด

297
00:24:40,645 --> 00:24:41,897
ผมเสียใจกับการสูญเสียของคุณด้วยครับ

298
00:24:45,108 --> 00:24:49,070
ผมนึกไม่ออกเลยว่ามันยากขนาดไหน
ที่ต้องให้พวกเขาเข้าไปที่เหมืองนั่นทุกวัน

299
00:24:49,154 --> 00:24:52,199
ส่วนมากฉันก็ไม่คิดถึงเรื่องนั้น รู้ไหม

300
00:24:52,282 --> 00:24:53,366
ฉันคิดแค่เรื่องของฉัน

301
00:24:53,450 --> 00:24:55,911
และฉันทำเป็นว่าฉันไม่รู้ว่า
พวกเขาทำอะไรอยู่ หรือ...

302
00:24:56,786 --> 00:24:59,372
พวกเขาเข้าไปในภูเขานั่นลึกแค่ไหน

303
00:25:00,665 --> 00:25:03,251
และเขาก็จะหมดกะ
แล้วก็ได้กลับบ้าน

304
00:25:03,335 --> 00:25:05,712
บางครั้งก็พร้อมเสียงหัวเราะ บางครั้งก็บ่น

305
00:25:05,795 --> 00:25:07,756
เปรอะเปื้อนไปด้วยผงถ่านหินเต็มตัวเสมอ

306
00:25:08,673 --> 00:25:10,050
พวกเขาได้พูดถึงเรื่องอันตรายบ้างไหม

307
00:25:12,135 --> 00:25:13,136
เขาไม่จำเป็นต้องพูด

308
00:25:15,055 --> 00:25:16,765
มันเป็นสัญญาใจ

309
00:25:16,848 --> 00:25:20,018
ที่ชาวเหมืองทุกคนทำไว้
กับครอบครัวของเขา

310
00:25:23,271 --> 00:25:24,564
คุณนายสแตนตัน...

311
00:25:25,774 --> 00:25:28,401
คุณช่วยบอกผมได้ไหมว่าคุณจำอะไรได้บ้าง
ในวันที่เกิดเหตุระเบิด

312
00:25:28,485 --> 00:25:31,738
ฉันแน่ใจว่าคุณนายสแตนตัน
ไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้

313
00:25:31,821 --> 00:25:35,325
ไม่เป็นไร เอลิซาเบธ ฉันไม่ถือ

314
00:25:38,036 --> 00:25:39,037
ฉันจำ...

315
00:25:41,623 --> 00:25:42,624
ทุกอย่างได้

316
00:25:46,544 --> 00:25:49,673
เสียงระเบิดดังกึกก้อง หน้าต่าง
แตกเป็นเสี่ยงๆ และบ้านสั่นทั้งหลัง

317
00:25:50,924 --> 00:25:53,051
แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกได้
ว่าเกิดอะไรขึ้น

318
00:25:55,637 --> 00:25:57,055
ไม่มีใครพูดอะไร

319
00:25:59,182 --> 00:26:00,475
เราไม่จำเป็นต้องพูด

320
00:26:02,477 --> 00:26:04,562
สิ่งเดียวที่เราคิดได้คือหนี

321
00:26:06,314 --> 00:26:08,650
ไม่มีคำไหนบรรยายสิ่งที่เรารู้สึกได้

322
00:26:11,069 --> 00:26:12,821
มันอยู่ในใจของพวกเรา

323
00:26:17,534 --> 00:26:19,244
แต่พวกเขาไม่เคยได้กลับมาบ้าน

324
00:26:24,416 --> 00:26:26,584
ขอบคุณที่มานะคะ คุณตำรวจ

325
00:26:27,335 --> 00:26:30,463
มันจำเป็นด้วยหรือที่ต้องทำให้เธอ
ระลึกถึงวันที่แย่ที่สุดในชีวิต

326
00:26:30,547 --> 00:26:33,800
ผมชอบสอบสวน ผมหาข้อมูล
มันเป็นตัวตนของผม

327
00:26:33,883 --> 00:26:36,678
มันไร้ความรู้สึก แต่เห็นได้ชัดว่า
มันก็เป็นตัวตนของคุณเช่นกัน

328
00:26:36,761 --> 00:26:38,680
คุณไม่จำเป็นต้องรับมือกับผมนานนักหรอก

329
00:26:38,763 --> 00:26:42,183
ผมทำเรื่องขอย้าย
และหวังว่าจะได้รับคำตอบอย่างรวดเร็ว

330
00:26:42,267 --> 00:26:45,020
ดี เพราะว่าเมืองนี้ไม่ต้องการการรับใช้

331
00:26:45,103 --> 00:26:47,314
จากตำรวจม้าระดับสอง
ที่วิ่งหนีจากปัญหาหรอก

332
00:26:47,397 --> 00:26:50,525
ผมคงไม่คิดว่าเมืองนี้เป็นปัญหาหรอก

333
00:26:50,608 --> 00:26:54,612
จริงเหรอ มันดูเหมือนว่า
เมืองที่โบสถ์ถูกเผาไม่เหลือซาก

334
00:26:54,696 --> 00:26:57,115
และเหมืองระเบิด
คร่าชีวิตประชากรเมืองไปกว่าครึ่ง

335
00:26:57,198 --> 00:26:59,034
ไม่ควรที่จะสอบสวนเหรอ

336
00:26:59,868 --> 00:27:03,163
ในระยะเวลาสั้นๆ ที่ผมถูกบังคับ
ให้ต้องมาอยู่นี่นะ คุณแทตเชอร์

337
00:27:03,246 --> 00:27:08,209
ผมตั้งใจจะสืบสวน
เหตุการณ์น่าสงสัยทุกเรื่องที่เกิดขึ้น

338
00:27:08,293 --> 00:27:11,463
ซึ่งก็คือเหตุผล
ที่ผมถามคำถามไปคืนนี้

339
00:27:11,546 --> 00:27:15,008
งั้นคุณก็คิดว่าคุณสามารถเห็นอะไร
หรือคุยกับใครสักช่วงหนึ่ง

340
00:27:15,091 --> 00:27:18,553
และได้ข้อสรุปแท้จริง
ที่คนอื่นพลาดไปเหรอ

341
00:27:18,636 --> 00:27:21,139
- ก็บางครั้ง
- ฉลาดจังนะ

342
00:27:22,766 --> 00:27:25,060
ผมรู้หลังจากได้คุยกับคุณสองนาที

343
00:27:25,143 --> 00:27:27,354
ว่าคุณไม่ได้ใส่รองเท้า
หรือชุดของคุณเอง

344
00:27:27,437 --> 00:27:30,023
และคุณไม่ได้ผิดหวัง
ตอนที่คุณรู้ว่าผมมาร่วมมื้อเย็นด้วย

345
00:27:30,106 --> 00:27:31,107
คุณรู้ได้อย่างไร

346
00:27:32,025 --> 00:27:34,861
คุณเดินด้วยเท้าด้านนอก
เพื่อปรับไม่ให้รองเท้ากัด

347
00:27:34,944 --> 00:27:38,406
และชุดคุณก็สั้นไปประมาณสามนิ้ว
และเอวก็ดูคับไปด้วย

348
00:27:39,657 --> 00:27:41,910
และที่ว่าฉันไม่ผิดหวัง
ที่ได้เจอคุณตอนมื้อเย็นล่ะ

349
00:27:45,872 --> 00:27:46,873
นั่นก็แค่เดา

350
00:27:48,333 --> 00:27:49,250
คุณกล้าดีอย่างไร

351
00:27:50,460 --> 00:27:51,503
ฉันไม่เคย...

352
00:28:55,233 --> 00:28:58,862
- ไม่ใช่ว่าต้องไปโรงเรียนหรือ ลูกชาย
- ผมไม่ใช่ลูกคุณ

353
00:29:01,906 --> 00:29:03,908
ผมแค่เดิน
มันไม่ผิดที่จะเดินเล่นใช่ไหม

354
00:29:03,992 --> 00:29:06,202
- ไม่หรอก แต่หนีเรียนมันผิด พ่อหนุ่ม
- เกบ

355
00:29:08,621 --> 00:29:11,416
- อยู่นี่เอง
- เด็กคนนี้ควรอยู่ในชั้นเรียน

356
00:29:11,499 --> 00:29:14,794
ปกติแล้วคุณปล่อยให้นักเรียนคุณ
มาเดินเตร็ดเตร่ในระหว่างเรียนเหรอ

357
00:29:14,878 --> 00:29:18,006
เกบมาทำธุระให้ฉัน ถ้าคุณอยากรู้

358
00:29:20,091 --> 00:29:22,343
- ธุระเหรอ
- ใช่ ธุระของโรงเรียน

359
00:29:23,553 --> 00:29:26,431
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ คุณตำรวจ
แต่พวกเราไม่เป็นไร

360
00:29:28,433 --> 00:29:29,976
ขอบคุณ

361
00:29:30,059 --> 00:29:33,021
เธอออกไปเข้าห้องน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมง
ที่ผ่านมา ฉันเป็นห่วงเธอนะ

362
00:29:33,104 --> 00:29:35,857
ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงผม
ผมดูแลตัวเองได้

363
00:29:35,940 --> 00:29:38,485
ในระหว่างเรียน
ฉันหวังให้เธออยู่ในห้องเรียน

364
00:29:38,568 --> 00:29:39,944
นอกจากว่าเธอได้รับอนุญาตให้ออกไป

365
00:29:40,028 --> 00:29:43,448
โรงเรียนมันไม่สำคัญ
มันไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไปแล้ว

366
00:29:43,531 --> 00:29:46,701
เกบ เกบ กลับมานี่นะ

367
00:29:49,579 --> 00:29:54,459
พระเจ้าผู้เป็นนิรันดร์
ความหวังของเราทุกครั้งที่เกิดปัญหา

368
00:29:55,877 --> 00:30:00,048
ส่งพระวิญญาณมาเพื่อเยียวยา
และทำให้เราเข้มแข็ง

369
00:30:01,090 --> 00:30:04,093
เรามีหวังต่อชีวิตนิรันดร์

370
00:30:05,595 --> 00:30:10,058
เชื่อในความดีและเมตตาของพระองค์

371
00:30:11,684 --> 00:30:15,063
ได้โปรดยืนสงบนิ่งไว้อาลัย

372
00:30:16,731 --> 00:30:18,316
และระลึกถึงคนที่คุณรัก

373
00:30:35,542 --> 00:30:41,506
(ให้อภัยฉันด้วย พ่อ)

374
00:30:45,218 --> 00:30:49,556
- คุณรู้ตัวเมื่อไรว่าแผ่นไม้หายไป
- ตอนที่ผมกลับจากงานศพ

375
00:30:52,100 --> 00:30:53,935
มีสิ่งอื่นถูกขโมยไปด้วยไหม

376
00:30:54,018 --> 00:30:55,353
เท่าที่ผมเห็นก็ไม่มี

377
00:30:57,272 --> 00:31:01,276
แต่ ในเมื่อคุณเป็นคนเริ่มจับเวลา

378
00:31:01,359 --> 00:31:03,736
ให้ผมหา
เจ้าของข้อความที่แท้จริงให้เจอ

379
00:31:03,820 --> 00:31:06,823
คุณควรออกไปหาดูว่ามันหายไปไหน

380
00:31:06,906 --> 00:31:10,994
ขอพูดให้ชัดเจนนะครับ คุณกาวเวน
ผมทำงานให้กับประชาชนในโคล แวลเลย์

381
00:31:11,077 --> 00:31:12,787
ผมไม่ใช่ชาวเหมือง
และผมไม่ได้รับเงินเดือนจากคุณ

382
00:31:12,871 --> 00:31:14,414
ดังนั้นผมไม่รับคำสั่งจากคุณ

383
00:31:16,291 --> 00:31:19,711
แล้ว "ประชาชน" นั่นรวมผมด้วยหรือเปล่า

384
00:31:19,794 --> 00:31:21,087
แน่นอน

385
00:31:21,170 --> 00:31:24,507
ถ้าอย่างนั้นผมก็จะยินดีมากหากคุณ
มาอยู่ด้วยตอนที่ผมต้องบอกชาวเมือง

386
00:31:24,591 --> 00:31:26,301
ว่าแผ่นไม้ได้หายไป

387
00:31:28,595 --> 00:31:29,888
ผมจะไปหาดูว่าจะเจออะไรบ้าง

388
00:31:29,971 --> 00:31:33,016
คุณควรเริ่มจากไอ้ตัวปลุกระดม
แฟรงคลิน พาล์มเมอร์นั่น

389
00:31:34,058 --> 00:31:36,144
หากผมไม่จำเป็นต้องใช้กำลังคน
เท่าที่ผมจะหาได้ตอนนี้

390
00:31:36,227 --> 00:31:40,273
ผมคงจะไล่เขาออกไปเสียตั้งแต่ตอนนั้น
ที่เขาต่อต้านผมต่อหน้าทุกคน

391
00:31:41,190 --> 00:31:44,777
พาล์มเมอร์ไม่ใช่คนที่คุณตามหา
ผมเห็นเขาที่งานศพ

392
00:31:44,861 --> 00:31:47,405
ทีนี้ผมคงต้องไปลาดตระเวนก่อน
และดูว่าใครไม่ได้อยู่ที่นั่น

393
00:32:14,182 --> 00:32:17,685
ฉันเลยคิดว่าหากฉันทราบ
เรื่องลูกชายของคุณมากกว่านี้

394
00:32:17,769 --> 00:32:22,774
ฉันอาจเข้าใจได้ดีขึ้นว่า
พฤติกรรมแบบนี้มาจากไหน

395
00:32:22,857 --> 00:32:25,360
ชกต่อย ไม่เคารพ เกบเหรอ

396
00:32:27,570 --> 00:32:29,948
- อย่าบอกนะคะว่าเขาต่อยคุณ
- อะไรนะคะ

397
00:32:30,448 --> 00:32:33,409
เปล่าค่ะ เปล่า นั่น ฉันซุ่มซ่ามเองค่ะ

398
00:32:36,579 --> 00:32:39,248
คุณช่วยเล่าเรื่องความสัมพันธ์
ระหว่างเกบกับพ่อเขาได้ไหมคะ

399
00:32:40,792 --> 00:32:41,793
โจเซฟเหรอคะ

400
00:32:43,336 --> 00:32:46,965
เขาเป็นผู้ชายที่วิเศษ เกบรักเขามาก

401
00:32:47,882 --> 00:32:49,801
บูชาเขาเลย

402
00:32:51,594 --> 00:32:53,262
ฉันคิดว่ามันทำให้โจรู้สึกไม่สบายใจนัก

403
00:32:54,430 --> 00:32:55,348
ทำไมล่ะคะ

404
00:32:57,058 --> 00:32:59,560
เขารู้ว่า วันหนึ่ง

405
00:33:00,561 --> 00:33:03,398
เกบจะตื่นมาและเห็นว่า
จริงๆ แล้วเขาเป็นอย่างไร

406
00:33:05,024 --> 00:33:05,858
"เคยเป็น"

407
00:33:08,611 --> 00:33:09,445
แค่ผู้ชายปกติ

408
00:33:13,324 --> 00:33:16,119
- คุณอยากให้ฉันเปิดประตูให้ไหมคะ
- ค่ะ ได้โปรด

409
00:33:20,790 --> 00:33:23,960
คุณเชิญตัวเองมาบ้านคนอื่น
เพื่อทานอาหารเย็น

410
00:33:24,043 --> 00:33:26,045
เพื่อที่คุณจะได้
ถามคำถามที่ไร้ความรู้สึกรึ

411
00:33:26,129 --> 00:33:27,338
คุณตำรวจคะ

412
00:33:28,715 --> 00:33:30,591
- ให้ฉันช่วยอะไรได้บ้างคะ
- ผมแค่ออกลาดตระเวน

413
00:33:30,675 --> 00:33:32,635
ให้ชาวบ้านได้รู้
ว่าผมมาที่นี่เพื่อรับใช้ครับ

414
00:33:32,719 --> 00:33:35,972
โอ้ นั่นทำให้สบายใจเลยค่ะ ขอบคุณ

415
00:33:36,055 --> 00:33:38,224
- นี่ลูกสาวฉันค่ะ เอมิลี่
- สวัสดี

416
00:33:38,307 --> 00:33:40,268
ขอบคุณที่มาแนะนำตัวนะคะ คุณตำรวจ

417
00:33:40,351 --> 00:33:42,770
- ครับ
- เด็กๆ ไปล้างมือแล้วมากินข้าว

418
00:33:48,401 --> 00:33:51,571
นักเรียน ช่วยนำกระดาน ชอล์ก
และผ้ามาที่โต๊ะครูด้วย

419
00:33:51,654 --> 00:33:57,076
แล้วจากนั้นก็เลิกเรียนได้
ขอบคุณ ซ้อนกันไว้ ขอบคุณ

420
00:35:09,732 --> 00:35:12,443
- คุณมาทำอะไรที่นี่
- คุณมาทำอะไรที่นี่

421
00:35:12,527 --> 00:35:14,737
- ผมตามเขามา
- ฉันก็เหมือนกัน

422
00:35:16,072 --> 00:35:17,532
- คุณรู้ได้อย่างไร
- รู้อะไร

423
00:35:17,615 --> 00:35:19,700
- ว่าเขาคือคนนั้น
- คนนั้นอะไร

424
00:35:21,327 --> 00:35:24,080
- คุณไม่รู้ใช่ไหม
- แน่นอนว่าฉันรู้

425
00:35:24,163 --> 00:35:27,375
คุณไม่รู้ว่าทำไมคุณมาที่นี่

426
00:35:27,458 --> 00:35:29,168
ฉันมาที่นี่เพราะสัญชาตญาณ

427
00:35:29,252 --> 00:35:31,129
ว่าเกบกำลังไปที่ไหนสักที่
ที่เขาไม่อยากให้ใครรู้

428
00:35:31,212 --> 00:35:32,296
และเขาอาจต้องการความช่วยเหลือ

429
00:35:33,172 --> 00:35:34,715
ใช่ ความช่วยเหลือ

430
00:35:34,799 --> 00:35:36,300
เขาดูเหมือนมีปัญหา

431
00:35:36,384 --> 00:35:38,678
สัญชาตญาณเป็นของตำรวจ
ไม่ใช่ของครู

432
00:35:39,679 --> 00:35:43,933
- ให้ผมจัดการเรื่องนี้เอง
- นักเรียนเป็นของครู ไม่ใช่ของตำรวจ

433
00:35:49,147 --> 00:35:50,982
ก็จริง งั้นเรามาทำด้วยกัน

434
00:35:52,608 --> 00:35:55,653
- ไม่ว่ามันคืออะไรก็ตาม
- เดี๋ยวเราก็จะได้รู้

435
00:36:09,625 --> 00:36:11,919
- คุณต้องการอะไร
- นั่นใช่แผ่นไม้ใช่ไหม

436
00:36:12,795 --> 00:36:14,422
มันเป็นของผม

437
00:36:14,505 --> 00:36:16,215
เธอขโมยมันมาจาก
ห้องทำงานกาวเวนใช่ไหม

438
00:36:18,676 --> 00:36:20,970
มันไม่ใช่การขโมย
หากมันเป็นของคุณตั้งแต่แรก

439
00:36:31,939 --> 00:36:35,484
- เธอคงคิดถึงเขามากสินะ
- ได้โปรดให้ผมเก็บไว้เถอะ

440
00:36:35,568 --> 00:36:38,237
ผมรู้ว่ามันเป็นของเขา

441
00:36:38,321 --> 00:36:40,198
มันไม่ง่ายอย่างนั้น

442
00:36:41,741 --> 00:36:44,911
ถ้าเธอมั่นใจนัก ทำไมเธอไม่รอจนกว่า
คุณกาวเวนมอบให้ครอบครัวเธอล่ะ

443
00:36:45,786 --> 00:36:47,163
พ่อไม่เคยเชื่อใจกาวเวน

444
00:36:48,706 --> 00:36:51,083
ผมได้ยินพ่อบอกแม่ว่า
เขาไม่เคยทำอะไรที่ถูกต้อง

445
00:36:52,001 --> 00:36:53,628
ผมเลยต้องเอามันมา

446
00:36:55,046 --> 00:36:57,715
ผมรู้ว่าเขาเขียนให้ผม

447
00:36:57,798 --> 00:36:59,550
เขาต้องเขียนให้ผม

448
00:37:02,386 --> 00:37:08,434
บางครั้งคนเราก็ตายไปโดยไม่ได้เอ่ยว่า
"ฉันรักเธอ" หรือ "ฉันอภัยให้เธอ"

449
00:37:08,517 --> 00:37:10,436
แต่ แค่เพราะว่าสิ่งนั้นมันเกิดขึ้น

450
00:37:10,519 --> 00:37:13,064
มันไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะไม่เอ่ยมัน
หากพวกเขาทำได้

451
00:37:16,025 --> 00:37:18,069
ผมรู้ว่าใครได้เอ่ยก่อนที่เขาจะตาย

452
00:37:20,821 --> 00:37:22,949
ถึงเวลาที่ต้องบอกภรรยาเขาแล้ว

453
00:37:25,534 --> 00:37:28,579
- อบิเกล
- ว่าไง เอลิซาเบธ

454
00:37:29,372 --> 00:37:31,082
คุณตำรวจ

455
00:37:31,165 --> 00:37:32,250
เกบ

456
00:37:35,294 --> 00:37:37,755
- ฉันไม่เข้าใจ
- พวกเขาบอกว่ามันเป็นของคุณ

457
00:37:42,134 --> 00:37:44,679
ใช่ ฉันรู้ว่ามันเป็นของฉัน

458
00:37:46,764 --> 00:37:48,641
คุณรู้มานานแล้วใช่ไหม

459
00:37:51,852 --> 00:37:55,815
- แล้วทำไมคุณไม่อ้างความเป็นเจ้าของ
- ฉันคิดว่าคุณอยากได้จริงๆ

460
00:37:55,898 --> 00:37:58,818
แต่คุณกังวลว่าจะทำให้เกิดเรื่องบาดหมาง
ระหว่างคุณกับผู้หญิงคนอื่นๆ

461
00:38:00,820 --> 00:38:02,488
ฉันรู้ว่ามันจะทำให้ฉันต้องถูกกันออกไป

462
00:38:02,571 --> 00:38:06,242
หากฉันมีอะไรที่มีค่า
เพื่อจดจำโนอาห์ของฉันแต่พวกเขาไม่มี

463
00:38:15,918 --> 00:38:17,086
ผมขอโทษครับ คุณนายสแตนตัน

464
00:38:18,462 --> 00:38:19,714
ผมไม่ควรไปเอามันมา

465
00:38:32,727 --> 00:38:34,312
ขอบคุณ เกบ

466
00:38:41,986 --> 00:38:44,447
ไม่เป็นไรหรอก เกบ

467
00:38:45,573 --> 00:38:47,199
ไม่เป็นไร

468
00:38:52,330 --> 00:38:54,582
มีอีกอย่างที่เธอกับฉันต้องทำ

469
00:38:56,125 --> 00:39:00,254
และคำต่อไปคือ "เขตแดน"

470
00:39:02,089 --> 00:39:05,760
"เขต-แดน"

471
00:39:14,769 --> 00:39:21,776
(ให้อภัยฉันด้วย พ่อ)

472
00:39:40,753 --> 00:39:42,922
สรุปแล้ว หนูหวังว่าหนูได้แสดงให้เห็น

473
00:39:43,005 --> 00:39:45,674
ว่าแม้หนูจะต้องประสบกับ
ความยากลำบากแค่ไหนที่มาที่นี่

474
00:39:45,758 --> 00:39:47,551
หนูไม่ได้ต้องการอะไรเลย

475
00:39:47,635 --> 00:39:53,099
หนูยืนหยัดได้ด้วยสองเท้าของหนูเอง
เป็นแทตเชอร์ที่ภาคภูมิใจอย่างที่ถูกสอนมา

476
00:39:53,182 --> 00:39:55,434
จากลูกสาวสุดที่รัก เอลิซาเบธ

477
00:39:57,895 --> 00:39:59,730
ปัจฉิมลิขิต

478
00:39:59,814 --> 00:40:04,235
อย่างไร หนูก็จะบอกว่า
พวกเขาให้หนูสอนเด็กๆ ในร้านเหล้า

479
00:40:04,318 --> 00:40:07,988
ดังนั้นหากมีอุปกรณ์การเรียนการสอนหรือ
อะไรที่มีค่าทางวัฒนธรรมพอจะส่งให้หนูได้

480
00:40:08,072 --> 00:40:09,824
หนูจะรู้สึกขอบคุณมาก

481
00:40:14,328 --> 00:40:17,415
- สวัสดีครับ คุณแทตเชอร์
- สวัสดีค่ะ คุณตำรวจธอร์นตัน

482
00:40:23,754 --> 00:40:26,257
คุณคิดว่าเราจะเลิกใช้
คำว่า "คุณตำรวจ"

483
00:40:26,340 --> 00:40:28,884
และผมจะขอให้คุณ
เรียกผมว่า "แจ็ก" ได้ไหม

484
00:40:28,968 --> 00:40:31,137
คำขอนั้นหมายความว่า
คุณตระหนักได้ว่า

485
00:40:31,220 --> 00:40:33,180
คุณจะต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนานหรือเปล่า

486
00:40:34,890 --> 00:40:39,103
ไม่ใช่เลย อยู่มาได้อาทิตย์หนึ่งนี่
มันไม่ได้พิสูจน์อะไรนักใช่ไหม

487
00:40:41,564 --> 00:40:43,899
ฉันเห็นด้วยกับการประเมินเวลาของคุณ

488
00:40:43,983 --> 00:40:47,069
ถึงอย่างไรก็ตาม ฉันยังไม่เห็นด้วย
กับการที่คุณประเมินฉัน

489
00:40:47,778 --> 00:40:52,783
เราจะยังต้องอยู่ด้วยกันที่นี่ไปอีกนาน
ดังนั้น คุณจะเรียกฉันว่าเอลิซาเบธก็ได้

490
00:40:54,034 --> 00:40:56,787
ก็ได้ เอลิซาเบธ ตามนั้น

491
00:40:57,830 --> 00:41:00,458
ขอให้โชคดีนะคะ แจ็ก

492
00:41:08,340 --> 00:41:09,717
ปัจฉิม ของปัจฉิมลิขิต

493
00:41:09,800 --> 00:41:12,094
ฝากสวัสดีน้องสาวหนูด้วย
และฝากบอกเธอว่า

494
00:41:12,178 --> 00:41:14,430
หนูยังไม่เจอพวกลักลอบค้าเหล้า

495
00:41:14,513 --> 00:41:18,350
แต่กระนั้น หนูได้เจอคาวบอย พวกโจร

496
00:41:18,434 --> 00:41:21,729
และตำรวจหนุ่มรูปหล่อ แต่น่ารำคาญคนหนึ่ง

497
00:41:56,138 --> 00:41:58,140
(คำบรรยายโดย นภาลัย แจ็คสัน)