1
00:00:04,004 --> 00:00:07,924
หากเราถือบางอย่างไว้
แล้วปล่อยให้มันตก

2
00:00:08,049 --> 00:00:10,802
กฎของความเฉื่อยบอกว่า
มันควรคงอยู่ตรงนั้น

3
00:00:10,927 --> 00:00:12,721
แต่มันตกลงมา

4
00:00:12,846 --> 00:00:15,724
ทำไมมันถึงตกลงมา

5
00:00:19,060 --> 00:00:20,770
เพราะบางอย่างที่เรียกว่า

6
00:00:24,357 --> 00:00:25,567
มีใครตอบได้ไหม

7
00:00:28,653 --> 00:00:29,654
แรงโน้มถ่วง

8
00:00:30,488 --> 00:00:32,657
และแรงโน้มถ้วงไม่ควรถูก...

9
00:00:43,334 --> 00:00:45,503
เธอดูไม่ได้เรื่อง ว่าไหม

10
00:00:52,010 --> 00:00:55,430
ถ้าฉันปล่อยรองเท้าและหวีนี่
ในเวลาเดียวกัน

11
00:00:55,555 --> 00:00:56,973
อันไหนจะตกถึงพื้นก่อน

12
00:00:57,098 --> 00:00:58,600
รองเท้า

13
00:01:02,353 --> 00:01:06,066
ครูแทตเชอร์ครับ ทำไมรองเท้า
ถึงไม่ตกถึงพื้นก่อน มันหนักกว่านี่

14
00:01:06,191 --> 00:01:09,402
จำที่ฉันบอกว่าแรงโน้มถ่วงเป็นแรงที่
ดึงวัตถุเข้าสู่พื้นโลกได้ไหม

15
00:01:09,527 --> 00:01:13,698
แม้ว่าโลกจะออกแรงดึงวัตถุ
ที่มีน้ำหนักมากกว่าอย่างเช่นรองเท้า

16
00:01:13,823 --> 00:01:16,785
แต่วัตถุที่หนักนั้นมีแรงต้านทาน
การเคลื่อนที่มากกว่า

17
00:01:16,910 --> 00:01:20,371
- ดังนั้นมันจึงเท่ากันหรือคะ
- ถูกต้อง เอมิลี่ มันเท่ากัน

18
00:01:20,497 --> 00:01:22,415
ทีนี้ถึงตาพวกเธอลองดูกันบ้าง

19
00:01:22,540 --> 00:01:25,126
ครูอยากให้พวกเธอจับคู่กัน
กับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ

20
00:01:25,251 --> 00:01:29,172
ยืนขึ้นบนเก้าอี้ แล้วเลือกวัตถุสองอย่าง

21
00:01:36,846 --> 00:01:38,097
แต่กรุณาอย่าเลือกของที่แตกหักได้

22
00:01:39,641 --> 00:01:40,725
หนึ่ง

23
00:01:57,575 --> 00:01:59,577
(อันเดอร์วูด)

24
00:02:03,456 --> 00:02:06,709
(ผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร)

25
00:02:06,835 --> 00:02:11,881
(บริษัทเหมืองแปซิฟิก นอร์ทเวสต์)

26
00:02:12,590 --> 00:02:13,800
(สำนักงานนักสืบแห่งชาติ พิงเกอร์ตัน)

27
00:02:27,147 --> 00:02:31,860
มีเวลาอยู่ขณะหนึ่งที่ทำให้ฉันคิดถึงบ้าน
ตอนซักผ้านี่ก็เป็นหนึ่งในช่วงเวลานั้น

28
00:02:31,985 --> 00:02:32,986
ให้ฉันเดา

29
00:02:34,487 --> 00:02:37,115
เสื้อผ้าสะอาดใหม่
อยู่ในตู้เสื้อผ้าคุณอยู่ทุกวัน

30
00:02:37,240 --> 00:02:40,994
ซัก ลงแป้ง
รีดด้วยเตารีดให้เรียบใช่ไหม

31
00:02:41,119 --> 00:02:42,453
ใช่ค่ะ

32
00:02:42,579 --> 00:02:45,498
นี่ถ้าคุณคิดว่าตอนนี้มันยากแล้วล่ะก็
รอจนถึงหน้าหนาวก่อน

33
00:02:45,623 --> 00:02:48,751
ตอนที่คุณต้องนั่งลงในนั้น
ในขณะที่ปรอทอยู่ต่ำกว่าศูนย์

34
00:02:50,795 --> 00:02:52,714
ถึงตอนนั้นคุณคงต้องคิดถึงบ้านจริงๆ

35
00:02:54,924 --> 00:02:56,134
คุณไปจัดการบ้านอีกหลัง

36
00:03:05,977 --> 00:03:07,228
ให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ คุณสเปอร์ล็อก

37
00:03:07,353 --> 00:03:09,856
ทุกอย่างที่คุณต้องรู้ อยู่ที่ประกาศนั่นครับ

38
00:03:18,531 --> 00:03:20,742
นี่มันอะไร อบิเกล

39
00:03:23,286 --> 00:03:24,370
"ด้วยคำสั่งของเฮนรี่ กาวเวน

40
00:03:24,495 --> 00:03:26,998
ผู้อำนวยการบริหารของ
บริษัทเหมืองแปซิฟิก นอร์ทเวสต์

41
00:03:27,123 --> 00:03:30,585
คุณมีเวลา 14 วันที่จะต้องย้ายออก

42
00:03:30,710 --> 00:03:32,670
จากบ้านพักของบริษัท"

43
00:03:33,880 --> 00:03:36,716
มีเพียงหญิงม่ายที่ได้รับ อบิเกล

44
00:03:36,841 --> 00:03:38,593
พวกเขาเตรียมที่อยู่ให้คนงานเหมือง

45
00:03:38,718 --> 00:03:43,181
- เขาทำอย่างนั้นได้อย่างไร มันไร้ศีลธรรม
- และถูกกฎหมาย 100 เปอร์เซ็นต์

46
00:03:43,306 --> 00:03:45,975
ฉันไม่คิดมาก่อนว่ามันจะเกิดขึ้น
แต่ฉันน่าจะรู้

47
00:03:49,312 --> 00:03:51,689
ลูกของฉันทั้งคู่เกิดที่เมืองนี้

48
00:03:52,690 --> 00:03:54,025
นี่เป็นบ้านแห่งเดียวที่พวกเขารู้จัก

49
00:03:54,150 --> 00:03:57,862
ตอนนี้ฉันไม่อยากทำให้พวกเขาใจแตกสลาย
แต่บริษัททำให้ฉันไม่มีทางเลือก

50
00:03:57,987 --> 00:04:02,325
ฉันเขียนจดหมายหาแม่ฉันที่เลธบริดจ์
ถามว่าเราจะย้ายไปอยู่กับเธอด้วยได้ไหม

51
00:04:02,450 --> 00:04:04,535
คุณทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ไม่มีใครตำหนิคุณได้

52
00:04:04,661 --> 00:04:06,663
ขอฉันเสนออะไรหน่อยได้ไหมคะ

53
00:04:08,998 --> 00:04:12,377
ฉันคิดไตร่ตรองดูแล้ว
และบางทีหากพวกคุณรวบรวมเงิน

54
00:04:12,502 --> 00:04:14,504
คุณอาจจ้างทนายให้สู้คดีให้คุณได้

55
00:04:14,629 --> 00:04:17,465
"แม่เจ้าหญิงตัวน้อย" คุณจะคิด
นานไปจนชั่วกัปชั่วกัลป์ก็ได้

56
00:04:17,590 --> 00:04:20,760
แต่หากฉันใช้เงินชดเชยจากการเสียชีวิต
ของสามีที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดไป

57
00:04:20,885 --> 00:04:22,845
ฉันก็ไม่มีอะไรเหลือ
ที่จะใช้เพื่อเริ่มชีวิตใหม่

58
00:04:22,971 --> 00:04:24,138
- ฉันไม่มีเงิน
- ฉันก็เหมือนกัน

59
00:04:24,264 --> 00:04:27,308
- ฉันไม่มีเงินไปจ้างทนายดีๆ หรอก
- เดี๋ยวก่อน...

60
00:04:27,433 --> 00:04:31,187
ฉันไม่รู้เรื่องที่เหลือของพวกคุณหรอก
แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะยอมแพ้

61
00:04:31,312 --> 00:04:32,480
คุณกาวเวนทำถูกแล้ว

62
00:04:34,274 --> 00:04:37,193
หากบริษัทกำลังว่าจ้างคนงานเหมือง
เพื่อมาแทนที่สามีพวกเรา

63
00:04:37,318 --> 00:04:41,781
ดังนั้นฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่
หญิงม่ายอย่างเราต้องมลายหายไป

64
00:04:42,865 --> 00:04:44,784
และคนงานเหมืองใหม่ได้โผล่ขึ้นมา

65
00:05:02,510 --> 00:05:03,428
(บ. เหมือง แปซิฟิก นอร์ทเวสต์)

66
00:05:03,553 --> 00:05:05,888
คนงานขนเอาคานจากหลังคา
ที่พังออกไปเมื่อวานนี้ครับ

67
00:05:06,014 --> 00:05:07,640
- สร้างโครงใหม่หรือยัง
- เกือบเสร็จแล้วครับ

68
00:05:07,765 --> 00:05:10,226
แต่ยังมีส่วนที่อยู่ลึกเข้าไป
ที่ยังเข้าไปไม่ถึง

69
00:05:10,351 --> 00:05:14,689
- อุโมงค์ที่ 14 และ 16 ยังปิดอยู่
- ผมเชื่อในตัวคุณ คุณแอนส์วิล

70
00:05:14,814 --> 00:05:17,483
ผมเลยแต่งตั้งให้คุณ
เป็นผู้จัดการคนใหม่ของผม

71
00:05:17,608 --> 00:05:19,777
ผมทราบครับ
และผมจะทำดีที่สุดเท่าที่ผมทำได้

72
00:05:19,902 --> 00:05:23,948
ผมแค่ไม่มีกำลังคนที่จะช่วย
เคลียร์อุโมงค์เหล่านั้นให้เร็วขึ้น

73
00:05:24,073 --> 00:05:25,950
เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลอีก

74
00:05:26,075 --> 00:05:30,246
ผมได้ประกาศรับสมัครงาน
ความช่วยเหลือคงมาถึงในอีกไม่ช้า

75
00:05:33,791 --> 00:05:36,127
คนพวกนั้นเป็นใครกัน

76
00:05:40,590 --> 00:05:41,591
เดินต่อไป

77
00:05:43,092 --> 00:05:45,803
คุณรับสมัครคนงานเหมืองเหรอ
คุณได้มันเดี๋ยวนี้

78
00:05:45,928 --> 00:05:48,431
ด้วยความเคารพ คุณสุภาพสตรี
นี่มันเรื่องตลกหรืออย่างไรกัน

79
00:05:48,556 --> 00:05:51,517
ไม่ใช่เรื่องตลก คุณกาวเวน
คุณต้องการคนงาน

80
00:05:51,642 --> 00:05:54,187
เราต้องการที่คุ้มหัวให้ลูกๆ ของพวกเรา

81
00:05:54,312 --> 00:05:55,563
คุณเสียสามีคุณไปในนั้น

82
00:05:56,981 --> 00:05:59,609
มันจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกๆ คุณ
หากพวกเขาต้องเสียคุณไป

83
00:05:59,734 --> 00:06:01,527
ใครจะหาที่คุ้มหัวให้พวกเขาในตอนนั้น

84
00:06:01,652 --> 00:06:04,405
คุณกาวเวนคะ เราเสนอทำสิ่งนี้
ด้วยสายตาที่เปิดกว้าง

85
00:06:05,239 --> 00:06:06,783
และเราก็คำนวณทุกอย่างแล้ว

86
00:06:06,908 --> 00:06:10,495
เราต้องลอง โคล แวลเลย์คือบ้านของเรา

87
00:06:10,620 --> 00:06:12,830
และเราก็ขอเพียงโอกาส

88
00:06:12,955 --> 00:06:15,500
ทุกคนรู้ว่า
คุณมีอุโมงค์ที่ยังถูกปิดกั้นอยู่

89
00:06:15,625 --> 00:06:17,710
คุณบอกเรามาว่าคุณอยากเปิดอันไหน

90
00:06:17,835 --> 00:06:20,880
หากเราสามารถเปิดและสร้างโครงใหม่ได้
ก่อนถึงเวลาไล่ที่

91
00:06:21,005 --> 00:06:22,507
พวกคุณจะได้อยู่ที่บ้านต่อเหรอ

92
00:06:24,342 --> 00:06:27,011
- จะเกิดอะไรขึ้นหากคุณทำไม่ได้
- เราจะจากไปอย่างเงียบๆ

93
00:06:27,136 --> 00:06:30,515
เราจะทำความสะอาดให้เอี่ยมอ่อง
ก่อนที่เราจะย้ายออกด้วย

94
00:06:35,686 --> 00:06:36,813
คุณมีเวลาสองสัปดาห์

95
00:06:36,938 --> 00:06:40,191
และอีกอย่าง จะไม่มีคนงาน
ที่ทำงานให้ผมตอนนี้ไปช่วยคุณ

96
00:06:41,109 --> 00:06:43,528
ผมจะไม่ยอมเสี่ยงกับ
ความปลอดภัยของพวกเขา

97
00:06:45,321 --> 00:06:46,322
ตามนั้นค่ะ

98
00:06:47,156 --> 00:06:48,533
คุณแอนส์วิล

99
00:06:52,203 --> 00:06:54,747
คุณสุภาพสตรี เข้าแถวแล้ว
ลงชื่อในเอกสารสิทธิ์

100
00:06:54,872 --> 00:06:56,582
ผมแปลกใจมากที่คุณตกลงเรื่องนี้

101
00:06:56,707 --> 00:06:58,918
เราต่างก็รู้ดีว่า พวกเขาทนได้ไม่ถึงสัปดาห์

102
00:06:59,043 --> 00:07:00,837
ก่อนที่พวกเขาจะเลิกนะ คุณสเปอร์ล็อก

103
00:07:00,962 --> 00:07:03,214
และในระหว่างนั้น...

104
00:07:03,339 --> 00:07:04,966
บางทีพวกเธออาจเปิดอุโมงค์ได้บ้างก็ได้

105
00:07:15,768 --> 00:07:17,562
ผมหวังว่าคุณคงมีแผนการ
ที่จะเคลื่อนย้ายกล่องพวกนี้

106
00:07:17,687 --> 00:07:19,981
จากหน้าอาคารของผมนะครับ
คุณแทตเชอร์

107
00:07:20,106 --> 00:07:21,357
ขอโทษค่ะ นี่มันของฉันหรือคะ

108
00:07:21,482 --> 00:07:22,900
ก็เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาเปลี่ยน
วิธีเขียนคำว่าเหล้า

109
00:07:23,025 --> 00:07:24,152
(หนังสือหนัก)

110
00:07:24,277 --> 00:07:26,362
ผมไม่คิดว่ามันเป็นของผม

111
00:07:47,675 --> 00:07:48,676
ต้องการให้ช่วยไหมครับ

112
00:07:52,263 --> 00:07:53,264
ขอผมช่วยนะ

113
00:07:57,852 --> 00:07:59,145
ถ้าคุณอยากล่ะก็

114
00:08:02,356 --> 00:08:03,774
ตามคุณไป

115
00:08:09,489 --> 00:08:12,950
ฉันบอกไม่ถูกเลยว่าฉันตื่นเต้นแค่ไหน
ที่ได้หนังสือมาแทนที่ของเก่า

116
00:08:13,075 --> 00:08:16,496
มันจะเป็นสมบัติล้ำค่า
ให้พวกนักเรียน

117
00:08:18,372 --> 00:08:19,540
นี่ก็ของนักเรียนคุณด้วยเหรอ

118
00:08:28,799 --> 00:08:29,800
สมุดบันทึก

119
00:08:31,385 --> 00:08:33,346
ฉันมีเรื่องราวมากมายให้เขียนแล้ว

120
00:08:34,805 --> 00:08:36,933
อย่าลืมเขียนไปด้วยว่าพ่อคุณ
ให้ผมมาประจำการที่นี่

121
00:08:37,058 --> 00:08:38,726
มาดูแลลูกสาวเขา
แทนที่จะไปตามจับโจรสลัด

122
00:08:38,851 --> 00:08:40,770
กับพวกลักลอบขายเหล้าที่เคป ฟูลเลอร์ตัน

123
00:08:42,438 --> 00:08:44,899
- อรุณสวัสดิ์เด็กๆ
- อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูแทตเชอร์

124
00:08:45,024 --> 00:08:46,067
อรุณสวัสดิ์ครับ ครูแทตเชอร์

125
00:08:46,192 --> 00:08:47,818
เรากลับไปเรื่องเคป ฟูลเลอร์ตัน
อีกแล้วเหรอ

126
00:08:47,944 --> 00:08:50,821
- ฉันนึกว่าเราสงบศึกเรื่องนั้นกันแล้ว
- ก็ใช่

127
00:08:50,947 --> 00:08:53,366
แค่ไม่อยากให้คุณลืมว่า
ยิ่งนานเท่าไรที่คุณถูก

128
00:08:53,491 --> 00:08:56,118
พ่อของคุณผูกมัดไว้
ผมก็ถูกผูกไปด้วยเหมือนกัน

129
00:08:56,244 --> 00:08:57,662
ลาก่อน คุณแทตเชอร์

130
00:08:58,621 --> 00:08:59,830
คุณตำรวจ

131
00:09:00,623 --> 00:09:02,458
เด็กๆ ครูมีอะไรทำให้พวกเธอ
ประหลาดใจในเช้านี้

132
00:09:02,583 --> 00:09:05,920
ทุกคนวางกล่องอาหารกลางวันลงก่อน
แล้วมารวมตัวกันรอบๆ กล่องพวกนี้

133
00:09:06,045 --> 00:09:09,006
- มีอะไรอยู่ข้างใน
- ไปดูด้วยตัวเองเลย

134
00:09:10,424 --> 00:09:12,218
ฉันไม่เคยเห็นเสื้อผ้าสวยๆ แบบนี้มาก่อน

135
00:09:12,343 --> 00:09:13,928
เป็นของคุณทั้งหมดหรือคะ ครูแทตเชอร์

136
00:09:14,887 --> 00:09:17,139
นั่นไม่ใช่กล่องที่ครูอยากให้พวกเธอดู

137
00:09:17,265 --> 00:09:18,766
ดูรองเท้าพวกนี้สิ

138
00:09:18,891 --> 00:09:21,686
โอเค ไปดูอีกกล่องหนึ่งกันไหม

139
00:09:21,811 --> 00:09:23,563
โห ดูหนังสือพวกนี้สิ

140
00:09:23,688 --> 00:09:24,855
นี่ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจเลย

141
00:09:24,981 --> 00:09:26,691
ใช่สิจ๊ะ เจมส์

142
00:09:27,567 --> 00:09:31,237
ขอบคุณสำหรับของขวัญเหลือเฟือ
เรามีหนังสือสำหรับทุกวิชา

143
00:09:31,362 --> 00:09:35,533
จากนี้ไป เราสามารถสำรวจโลกทั้งโลกได้
ผ่านทางการอ่าน

144
00:09:35,658 --> 00:09:38,160
- มันไม่น่าตื่นเต้นหรอกเหรอ
- ไม่ครับ

145
00:09:48,421 --> 00:09:49,422
เรเชล

146
00:09:51,090 --> 00:09:52,508
เกิดอะไรขึ้น

147
00:09:54,427 --> 00:09:59,015
- หนูไม่อยากไปจากโคล แวลเลย์
- ผมก็เหมือนกัน

148
00:10:03,102 --> 00:10:06,439
ทุกคนหยิบตำรากับดินสอขึ้นมา
และนั่งประจำที่ได้

149
00:10:11,193 --> 00:10:15,906
ด้วยคำที่ดีที่สุด ครูอยากให้เธอ
เขียนบทความสั้นๆ ในหัวข้อนี้

150
00:10:18,284 --> 00:10:20,286
"โคล แวลเลย์

151
00:10:23,664 --> 00:10:28,210
คือบ้านของฉันเพราะว่า..."

152
00:10:28,336 --> 00:10:30,546
(โคล แวลเลย์คือบ้านของฉันเพราะว่า)

153
00:10:30,671 --> 00:10:32,423
พวกคุณได้รับเหรียญประจำตัวแล้ว

154
00:10:34,300 --> 00:10:36,385
อย่าลืมเก็บมันไว้ที่กระดาน

155
00:10:36,510 --> 00:10:39,055
เราจะได้รู้ว่าใครเข้าหรือออกเหมือง

156
00:10:40,931 --> 00:10:42,266
มีคำถามอะไรไหม

157
00:10:45,394 --> 00:10:46,854
เอาละ

158
00:10:46,979 --> 00:10:49,523
คุณสุภาพสตรี
ตามผมมาที่อุโมงค์หมายเลข 14

159
00:11:07,249 --> 00:11:11,629
พวกเรา นี่เพื่อรักษาบ้านของเราไว้

160
00:11:16,592 --> 00:11:20,346
หากนกขมิ้นตัวนี้หยุดร้อง
เป็นเวลา 15 นาที

161
00:11:21,097 --> 00:11:23,808
ผมอยากให้พวกคุณรีบออกไปจากที่นี่

162
00:11:23,933 --> 00:11:25,684
มีเทนมากเกินไปก็บึ้ม

163
00:11:26,477 --> 00:11:28,938
คาร์บอนไดออกไซด์มากไปก็บึ้ม

164
00:11:29,063 --> 00:11:32,149
ด้วยไฟฉายเปลือยที่ติดอยู่บนหัวคุณ
หากมีฝุ่นถ่านหินมากไปก็...

165
00:11:32,274 --> 00:11:33,859
เราเข้าใจแล้ว เฮอร์เบิร์ต

166
00:11:35,361 --> 00:11:36,612
ไปทำงานได้

167
00:11:40,658 --> 00:11:42,993
เอากล่องอาหารกลางวันไว้ที่นี่กัน

168
00:11:43,953 --> 00:11:45,121
ได้

169
00:11:46,205 --> 00:11:47,832
ตรงนี้ๆ

170
00:11:47,957 --> 00:11:52,670
"โคล แวลเลย์คือบ้านของฉันเพราะว่า
ฉันจำไม่ได้ว่าเคยอาศัยอยู่ที่อื่น

171
00:11:52,795 --> 00:11:56,424
ความทรงจำแรกของฉันที่มาที่นี่
คือพ่อฉันกระโดดลงจากรถม้า

172
00:11:56,549 --> 00:12:00,219
และตกลงที่พื้นถนนข้างนอกนั่น

173
00:12:01,262 --> 00:12:02,805
แล้วเขาก็จูบพื้นดิน

174
00:12:02,930 --> 00:12:06,225
และขอบคุณพระเจ้า
ที่ให้โอกาสครั้งที่สองกับเรา"

175
00:12:09,645 --> 00:12:12,523
นั่นมันวิเศษมาก แคสซานดรา
ขอบคุณที่แบ่งปันให้เราฟัง

176
00:12:15,317 --> 00:12:17,361
เกบ เธอคือคนต่อไป

177
00:12:18,779 --> 00:12:20,823
ของผมมันค่อนข้างสั้น

178
00:12:26,162 --> 00:12:30,833
โคล แวลเลย์คือบ้านผม
เพราะว่ามันเป็นที่ที่ผมมีจูบแรก

179
00:12:33,085 --> 00:12:34,503
คงจากแม่นายสินะ

180
00:12:36,130 --> 00:12:38,632
ไม่ ไม่ใช่จากแม่ฉัน

181
00:12:41,760 --> 00:12:44,763
ความจริงคือ จากสาวในห้องนี้แหละ

182
00:12:45,681 --> 00:12:48,100
แต่ผมเป็นสุภาพบุรุษมากเกินไป
ที่จะไปป่าวประกาศ

183
00:12:49,143 --> 00:12:52,521
เหตุผลที่ผม
ไม่อยากจากโคล แวลเลย์ไป

184
00:12:52,646 --> 00:12:55,274
เพราะว่าวันหนึ่งผมจะแต่งงานกับเธอ

185
00:12:57,109 --> 00:12:58,194
แต่งงานกับเธอเหรอ

186
00:12:58,319 --> 00:12:59,612
จบ

187
00:13:00,488 --> 00:13:01,489
อยู่ในความสงบด้วย

188
00:13:04,408 --> 00:13:05,409
ขอบคุณ เกบ

189
00:13:07,161 --> 00:13:08,204
เรเชล เธอพร้อมหรือยัง

190
00:13:14,585 --> 00:13:15,669
เธอไม่ต้องใช้สมุดเหรอ

191
00:13:17,338 --> 00:13:20,174
ไม่ค่ะ เรื่องของหนูมันจำขึ้นใจ

192
00:13:28,807 --> 00:13:31,560
วันหนึ่ง ก่อนที่พ่อของฉันจะไปสวรรค์

193
00:13:32,853 --> 00:13:34,688
พ่อมอบถ่านหินก้อนเล็กๆ นี้ไว้ให้ฉัน

194
00:13:36,398 --> 00:13:38,776
เขาบอกฉันให้คิดว่ามันเป็นเพชร

195
00:13:39,485 --> 00:13:41,570
เขาเรียกมันว่า "ไข่มุกมีค่า"

196
00:13:42,321 --> 00:13:43,906
ฉันไม่ทราบว่ามันหมายความว่าอะไร

197
00:13:45,241 --> 00:13:49,119
ฉันบอกว่า "มันก็แค่ถ่านหินไร้ค่า"

198
00:13:51,580 --> 00:13:53,874
เขาบอกว่ามันคือสมบัติ

199
00:13:53,999 --> 00:13:56,710
เหมือนอย่างสมบัติของเมืองเรา
สำหรับทุกคนที่อยู่ที่นี่

200
00:13:58,712 --> 00:14:00,130
และสมบัติที่คุ้มค่าที่จะขุดหามัน

201
00:14:02,174 --> 00:14:03,801
ย่อมมีราคาเสมอ

202
00:14:05,970 --> 00:14:09,390
เราต่างรู้ว่ามันคือความจริงแล้ว ใช่ไหม

203
00:14:12,268 --> 00:14:15,104
ตอนนี้แม่ของพวกเราบางคน
ลงไปที่เหมืองนั่น

204
00:14:16,313 --> 00:14:17,982
มันทำให้ฉันเป็นกังวล

205
00:14:20,526 --> 00:14:24,321
หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา
เหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับพ่อของเรา

206
00:14:27,199 --> 00:14:31,745
เรามีสิทธิ์ที่จะกลัว เราทุกคนต่างมี

207
00:14:34,790 --> 00:14:36,125
แต่เราต้องไม่สิ้นหวัง

208
00:14:38,043 --> 00:14:43,507
ฉันเชื่อว่ามันมีเหตุผลสำหรับความกลัวที่เรา
ต้องเผชิญ ความยากลำบากที่เราต้องทน

209
00:14:45,509 --> 00:14:47,761
มันทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น

210
00:14:53,100 --> 00:14:56,353
คุณกาวเวน คุณปล่อยให้ผู้หญิง
เดินเข้าไปในเหมืองนั่นได้อย่างไร

211
00:14:56,478 --> 00:14:59,315
เชื่อผมเถอะ มันไม่ใช่ความคิดของผม

212
00:14:59,440 --> 00:15:01,984
พวกผู้หญิงเหล่านั้นเข้าไปในเหมือง
ทั้งๆ ที่รู้ดี

213
00:15:02,109 --> 00:15:04,028
แต่คุณห้ามไม่ให้คนของคุณเข้าไปช่วย

214
00:15:04,153 --> 00:15:05,529
แน่นอนว่าผมทำอย่างนั้น

215
00:15:05,654 --> 00:15:08,157
คนของผมเป็นเพียงสิ่งเดียว
ที่อยู่ระหว่างผม

216
00:15:08,282 --> 00:15:12,369
กับโครงเหมืองที่สำเร็จสมบูรณ์
คุณอยากดื่มอะไรหน่อยไหม

217
00:15:14,496 --> 00:15:17,333
ผมไม่ปล่อยให้ชีวิตคนของผม
ต้องตกอยู่ในอันตราย

218
00:15:17,458 --> 00:15:19,877
เพื่อกลุ่มผู้หญิงที่ดื้อด้านหรอก

219
00:15:20,002 --> 00:15:22,129
ผู้ที่พยายามรักษาบ้านตัวเองไว้

220
00:15:22,254 --> 00:15:24,506
คุณตำรวจ คุณรู้ตัวไหมว่า
ในฐานะเจ้าหน้าที่รักษากฎหมาย

221
00:15:24,632 --> 00:15:27,801
คุณไม่อาจเข้าข้างคู่กรณี
ที่มีข้อพิพาทกันฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

222
00:15:27,927 --> 00:15:29,637
ผมรู้กฎหมายดี

223
00:15:29,762 --> 00:15:31,221
และหากจำเป็นต้องทำการไล่ที่

224
00:15:31,347 --> 00:15:33,307
มันก็จะกลายเป็นหน้าที่คุณ
ที่ต้องบังคับพวกเขา

225
00:15:35,809 --> 00:15:39,063
ตอนนี้ผมใจกว้างกับ
พวกหญิงม่ายนี่มากพอแล้ว

226
00:15:39,188 --> 00:15:41,357
ผมยอมให้พวกเธออาศัยอยู่
ในบ้านพักบริษัท

227
00:15:41,482 --> 00:15:46,737
โดยไม่เก็บค่าเช่าตั้งแต่เกิดเหตุที่เหมือง
ทั้งที่ตามสัญญาแล้ว

228
00:15:46,862 --> 00:15:48,739
ผมสามารถขับไล่พวกเธอ
ออกไปได้เร็วกว่านี้

229
00:15:51,367 --> 00:15:54,078
ผมแน่ใจว่าคุณทำทุกสิ่งที่คุณทำได้
เพื่อดูแลพวกเขา

230
00:15:54,203 --> 00:15:55,329
ผมทำ

231
00:15:55,454 --> 00:15:58,207
เหมือนอย่างที่คุณวางมาตรการรักษา
ความปลอดภัยทุกทางให้กับสามีพวกเธอ

232
00:16:01,460 --> 00:16:03,879
ผมแน่ใจว่าคุณทุ่มไม่อั้น
หากมันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัย

233
00:16:04,004 --> 00:16:05,214
ของคนที่ทำงานให้คุณ

234
00:16:10,928 --> 00:16:12,221
คุณกาวเวน

235
00:16:21,730 --> 00:16:23,732
- สวัสดี เนด
- สวัสดีครับ

236
00:16:23,857 --> 00:16:26,068
ผมแค่สงสัยว่ามีโทรเลข
ส่งมาถึงผมบ้างหรือยัง

237
00:16:26,193 --> 00:16:27,903
ขอโทษครับ ยังไม่มาเลย คุณตำรวจ

238
00:16:28,028 --> 00:16:30,864
ผมจะแจ้งให้ทราบ
หากมีอะไรจากหน่วยส่งถึงคุณ

239
00:16:30,990 --> 00:16:33,826
แต่ก็มีพัสดุส่งถึงคุณอยู่

240
00:16:37,121 --> 00:16:39,373
ค่อนข้างหนัก อาจเป็นหนังสือกระมัง

241
00:16:40,249 --> 00:16:42,167
- อาจจะ
- คุณชอบอ่านหนังสือเหรอ

242
00:16:42,292 --> 00:16:43,752
อะไรประมาณนั้น

243
00:16:45,337 --> 00:16:46,422
ขอบคุณครับ

244
00:16:49,967 --> 00:16:52,177
ผมรู้ว่าคุณอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

245
00:16:52,302 --> 00:16:53,512
แต่คุณควรยอมแพ้เสีย

246
00:16:53,637 --> 00:16:55,723
- มันไม่คุ้มค่าหรอก
- เงียบเลย แมกซ์

247
00:16:56,682 --> 00:16:59,309
พวกเขาแค่ทำในสิ่งที่เราจะทำ
หากเราตกอยู่ในที่นั่งเดียวกัน

248
00:17:11,113 --> 00:17:12,740
ให้หนูช่วยล้างมือให้ค่ะ แม่

249
00:17:12,865 --> 00:17:15,451
ขอโทษจ้ะ ลูก
มือของแม่มันระบมไปหน่อย

250
00:17:15,576 --> 00:17:16,827
โอ้ แม่คะ

251
00:17:17,661 --> 00:17:19,997
ใช้ขี้ผึ้งทาแผลสักหน่อย
เดี๋ยวก็ดีเองแหละ ลูกรัก

252
00:17:24,001 --> 00:17:26,712
มิเรียม ซินเทีย

253
00:17:28,964 --> 00:17:30,966
เอาหม้อไปไว้ข้างในสิ

254
00:17:31,091 --> 00:17:32,593
โอเค เดี๋ยวแม่ตามเข้าไป

255
00:17:41,518 --> 00:17:44,229
ขอบคุณมากที่คิดถึงพวกเรา

256
00:17:44,354 --> 00:17:48,108
ฉันถามทิโมธีของฉันว่าเขาคิดอย่างไร
หากฉันจะไปช่วยที่เหมือง

257
00:17:48,233 --> 00:17:51,737
แต่เขาห้ามฉันไว้
เขาบอกว่ามันอันตรายเกินไป

258
00:17:51,862 --> 00:17:54,323
ภรรยาคนอื่นๆ ก็ถูกสามีห้ามเช่นกัน

259
00:17:54,448 --> 00:17:56,283
แค่นำบางอย่างจากครัวเรา
มาให้คุณมันดูเล็กน้อยมาก

260
00:17:56,408 --> 00:17:58,035
แต่เราไม่รู้ว่า
เราจะทำอะไรได้มากกว่านี้อีก

261
00:17:58,160 --> 00:18:01,205
ไม่เลย คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

262
00:18:01,330 --> 00:18:04,124
ไม่เสี่ยงชีวิตเพื่อลูกๆ ของคุณเอง

263
00:18:05,125 --> 00:18:08,378
แต่เราจะขอรับอาหาร
และคำอธิษฐานทั้งหมดที่มี

264
00:18:19,598 --> 00:18:23,602
ฉันทำอาหารเย็นค่ะ
ฉันเจอสูตรทำสตูกับขนมปังกรอบ

265
00:18:26,396 --> 00:18:28,190
คุณช่างใจดีมากเลย เอลิซาเบธ

266
00:18:28,315 --> 00:18:30,692
แต่ฉันคิดว่าฉันคงหลับ
คามื้ออาหารแน่

267
00:18:30,818 --> 00:18:34,446
ฉันหวังว่าฉันจะช่วยอะไรได้บ้าง
ทำในส่วนของฉัน

268
00:18:36,657 --> 00:18:40,452
คุณทำหน้าที่ของคุณอยู่
ด้วยการดูแลลูกๆ เรา

269
00:18:42,204 --> 00:18:46,166
- ฉันคิดว่าอย่างนั้นค่ะ
- นอกเหนือจากนั้น เด็กๆ ของเมืองนี้

270
00:18:46,291 --> 00:18:48,710
ต้องการครูของพวกเขา
มากกว่าที่เคยเป็นมา

271
00:18:50,087 --> 00:18:53,090
ดังนั้นอย่าพูดเรื่องนี้กันอีกเลย โอเคไหม

272
00:19:13,402 --> 00:19:17,573
- คุณนี่อยู่ไปทุกที่เลย ใช่ไหม
- มันเป็นหน้าที่ผมที่ต้องคอยตรวจตรา

273
00:19:17,698 --> 00:19:19,324
มันไม่มีอะไรอย่างอื่นที่คุณทำได้

274
00:19:19,449 --> 00:19:21,535
มากไปกว่านั่งทำหน้าสบายใจแบบนี้

275
00:19:21,660 --> 00:19:24,788
ระเบียบและข้อบังคับของผม
ระบุว่าผมไม่สามารถถือข้างใครได้

276
00:19:24,913 --> 00:19:27,624
อย่างน้อยก็ไม่ใช่จนกว่าคุณต้อง
บังคับไล่ที่ให้คุณกาวเวน ใช่ไหม

277
00:19:27,749 --> 00:19:29,585
หากมันจำเป็นต้องทำ

278
00:19:29,710 --> 00:19:32,880
ไม่ใช่เพราะว่าผมมีความสุขที่ได้ทำ
แต่เพราะกฎหมายกำหนดให้ผมต้องทำ

279
00:19:33,005 --> 00:19:34,631
งั้น มันก็ไม่จำเป็นต้องทำหรอก

280
00:19:34,756 --> 00:19:36,341
ทำไมคุณถึงแน่ใจนัก

281
00:19:37,342 --> 00:19:40,804
ผู้หญิงเหล่านั้น
ทำสิ่งท้าทายที่เป็นไปไม่ได้

282
00:19:40,929 --> 00:19:42,431
เพียงเพราะว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงหรือ

283
00:19:43,682 --> 00:19:46,602
จากปากผู้หญิงที่ต้องให้ผู้ชายช่วย
ยกลังเข้าร้านให้

284
00:19:49,521 --> 00:19:50,814
คุณคิดว่าฉันอ่อนแอ

285
00:19:51,982 --> 00:19:54,651
สิ่งที่ผมอยากบอกคือ
หากคุณหาเวลาที่จะต้อง

286
00:19:54,776 --> 00:19:59,489
ใช้สมองชาวเมืองใหญ่เพื่อหาทางออกอื่น
สำหรับเรื่องยุ่งเหยิงนี่ ก็ถึงเวลาแล้ว

287
00:20:13,170 --> 00:20:16,673
ฉันพยายามทำสตูว์คืนนี้
แต่ทำได้แค่ต้มมันเท่านั้น

288
00:20:16,798 --> 00:20:17,799
และขนมปังกรอบนั่น

289
00:20:28,936 --> 00:20:32,147
แต่ปัญหาของฉันไม่มีอะไรเทียบได้
กับครอบครัวเหล่านี้ได้เลย

290
00:20:32,272 --> 00:20:36,068
พวกเขาจ่ายอย่างหนักเพื่อทำให้
โคล แวลเลย์เป็นบ้านของพวกเขา

291
00:20:36,193 --> 00:20:37,945
และตอนนี้บรรดาแม่ๆ ที่กล้าหาญ

292
00:20:38,070 --> 00:20:40,739
เข้าไปยังที่มืดมิด
เพื่อต่อสู้ให้กับลูกๆ ของพวกเธอ

293
00:20:40,864 --> 00:20:43,700
ในขณะที่ตำรวจนั่น
นั่งบนหลังม้าแล้วไม่ทำอะไรเลย

294
00:20:45,160 --> 00:20:46,828
"สมองชาวเมืองใหญ่"

295
00:20:48,622 --> 00:20:50,666
ฉันควรต้องหาทางออกให้กับเรื่องนี้

296
00:20:55,712 --> 00:20:56,964
ที่จริงแล้ว

297
00:21:11,937 --> 00:21:13,146
มันสายไปสำหรับโรงเรียนหรือเปล่า

298
00:21:14,356 --> 00:21:16,400
ไม่เคยสายไปสำหรับโรงเรียน

299
00:21:19,903 --> 00:21:24,700
- เราปิดแล้ว คุณแทตเชอร์
- ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อดื่ม คุณเทรวอย

300
00:21:57,232 --> 00:21:59,067
(วิทยาศาสตร์และอันตราย
จากการสกัดถ่านหิน)

301
00:22:04,823 --> 00:22:07,743
(ความปลอดภัย
และความรับผิดชอบของบริษัท)

302
00:22:49,826 --> 00:22:51,161
นั่นคืออะไร

303
00:22:53,789 --> 00:22:56,208
โนอาห์ของฉันเคยเรียกมันว่า
"ผีบนห้องใต้หลังคา"

304
00:22:59,127 --> 00:23:00,587
มันไม่เป็นไรหรอก

305
00:23:07,803 --> 00:23:11,681
ไง เจ้าตัวน้อย เร็วเข้า จิ๊บๆ สิ

306
00:23:12,557 --> 00:23:14,059
ส่งเสียงจิ๊บๆ ให้ฉันหน่อย

307
00:23:15,894 --> 00:23:18,688
แก๊ส แก๊ส

308
00:23:19,481 --> 00:23:22,109
ทุกคนออกไปเร็วเข้า

309
00:23:22,234 --> 00:23:24,069
ออกไปจากเหมือง ไป

310
00:23:24,194 --> 00:23:26,905
เร็วเข้า วิ่ง

311
00:23:34,663 --> 00:23:36,373
โอ้ ไม่นะ

312
00:23:41,711 --> 00:23:43,213
- เกิดอะไรขึ้น
- ฉันไม่รู้

313
00:23:43,338 --> 00:23:44,965
ขอความช่วยเหลือตรงนี้ด้วย

314
00:23:46,883 --> 00:23:48,593
นี่ทุกคน...

315
00:23:48,718 --> 00:23:50,637
ช่วยด้วย

316
00:23:50,762 --> 00:23:52,806
ทุกคนปลอดภัยดีหรือเปล่า
ทุกคนออกมาได้ไหม

317
00:23:55,058 --> 00:23:56,726
นั่นคงต้องเย็บแล้วล่ะ ฟลอเรนซ์

318
00:23:56,852 --> 00:23:58,478
- ฉันขอโทษ
- คุณดอร์ต

319
00:24:00,856 --> 00:24:03,441
นี่คุณได้ตรวจดูนกนี่
ก่อนจะร้องเป็นผีแบนชี

320
00:24:03,567 --> 00:24:04,985
ให้เราออกจากเหมืองนี้หรือเปล่า

321
00:24:05,110 --> 00:24:08,488
ฉันสาบานได้ เจ้าตัวน้อยนั่น
นั่งอยู่ตรงนั้นจ้องมาที่ฉัน

322
00:24:08,613 --> 00:24:09,739
ฉันนึกว่ามันตายแล้ว

323
00:24:09,865 --> 00:24:11,199
มันไม่ส่งเสียงร้องสักแอะ

324
00:24:11,324 --> 00:24:13,201
ตอนนี้มันก็ร้องแล้ว

325
00:24:27,007 --> 00:24:29,259
เราควรทำอย่างไรกันดี
ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว

326
00:24:29,384 --> 00:24:31,303
เธอนอนน้ำลายยืดเป็นม้าเลย

327
00:24:31,428 --> 00:24:32,596
(ให้เด็กช่วยค้นคว้า)

328
00:24:32,721 --> 00:24:34,890
บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้
กระดาษติดบนหัวเธอ

329
00:24:35,932 --> 00:24:38,977
ครูแทตเชอร์คะ ครูแทตเชอร์

330
00:24:46,276 --> 00:24:47,652
ไง เรเชล

331
00:24:53,283 --> 00:24:55,869
โอ้ ตายแล้ว กี่โมงแล้วนี่

332
00:24:58,038 --> 00:25:00,832
โอ้ เด็กๆ ฉัน...

333
00:25:02,500 --> 00:25:04,961
ฉันพยายาม แต่ไม่เป็นไร

334
00:25:05,086 --> 00:25:08,340
- มันแค่ดึกมากและฉันคง...
- คงเป็นเช่นนั้น

335
00:25:13,261 --> 00:25:14,763
ตายจริง

336
00:25:14,888 --> 00:25:17,515
วิชาแรกที่เราต้องเรียนคืออะไรคะ
ครูแทตเชอร์

337
00:25:17,641 --> 00:25:19,559
- คณิตเหรอ
- ใช่

338
00:25:20,769 --> 00:25:22,437
"ให้เด็กช่วยค้นคว้า"

339
00:25:28,610 --> 00:25:33,782
เปล่า ที่จริงแล้วครูอยากให้
พวกเธอแต่ละคนหยิบคู่มือวิจัย

340
00:25:33,907 --> 00:25:37,369
หรือสารานุกรมจากชั้นหนังสือ
แล้วกลับไปที่โต๊ะตัวเอง

341
00:25:37,494 --> 00:25:38,662
ทำไมคะ ครูแทตเชอร์

342
00:25:38,787 --> 00:25:41,623
เราจะหาทางช่วยแม่พวกหนูที่เหมือง

343
00:25:41,748 --> 00:25:42,916
ด้วยหนังสืองั้นเหรอ

344
00:25:43,041 --> 00:25:46,461
ใช่แล้ว หนังสือสามารถเป็นอาวุธ
ที่มีประสิทธิภาพมาก

345
00:25:46,586 --> 00:25:48,421
เราจะทำการค้นหาคำ

346
00:25:48,546 --> 00:25:49,547
ตอนที่พวกเธอได้หนังสือมาแล้ว

347
00:25:49,673 --> 00:25:53,760
ครูอยากให้พวกเธอเปิดทุกหน้า
เพื่อหาคำเหล่านี้

348
00:25:53,885 --> 00:25:55,178
"บ้าน..."

349
00:25:56,680 --> 00:26:01,059
"เรือน" หรือ "ที่พักอาศัย"

350
00:26:01,184 --> 00:26:02,978
- ฟังดูน่าเบื่อ
- เงียบเลย เจมส์

351
00:26:03,103 --> 00:26:04,854
หากมันทำให้เราไม่ต้องเรียนเลขแล้ว
ใครจะสน

352
00:26:04,980 --> 00:26:08,066
ใช่ เจมส์
ไม่มีใครสนเรื่องเลขแล้วตอนนี้

353
00:26:09,442 --> 00:26:10,902
(บ้าน - เรือน - ที่อยู่อาศัย)

354
00:26:18,827 --> 00:26:21,329
- เอากาแฟเพิ่มไหมครับ
- ค่ะ ได้โปรด

355
00:26:30,005 --> 00:26:31,006
วางไว้ตรงนั้นเลยค่ะ

356
00:26:35,760 --> 00:26:37,137
ขอบคุณค่ะ

357
00:26:44,019 --> 00:26:45,854
(หนังสือสมพัตสรชาวนายุคเก่า - ปี 1901)

358
00:26:54,112 --> 00:26:55,113
(บทบัญญัติว่าด้วยการถือสิทธิ์ - ปี 1901)

359
00:26:55,238 --> 00:26:58,783
"หากผู้เช่าได้จ่ายค่าซ่อมบำรุง
อย่างเช่นทำหลังคาใหม่หรือทาสีใหม่..."

360
00:27:10,378 --> 00:27:12,630
ขอบคุณมาก "ชาวนายุคเก่า"

361
00:27:12,756 --> 00:27:14,591
ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม

362
00:27:21,222 --> 00:27:23,099
สวัสดีครับ คุณแทตเชอร์

363
00:27:23,224 --> 00:27:26,686
หากคุณมาเพื่อดินสอกับกระดาษ
ผมคงต้องสั่งให้คุณ

364
00:27:26,811 --> 00:27:29,439
เปล่าค่ะ คุณโยสต์
ฉันมาหาซื้อสีกับแปรง

365
00:27:29,564 --> 00:27:32,150
ได้เลยครับ คุณจะเอาไปทำอะไร
ประกอบวิชาเรียนเหรอ

366
00:27:32,275 --> 00:27:33,693
คุณอาจจะว่าอย่างนั้นก็ได้

367
00:27:36,696 --> 00:27:39,574
เอาละ ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการสีอะไร

368
00:27:39,699 --> 00:27:40,992
ทุกสีที่คุณมีค่ะ

369
00:27:42,452 --> 00:27:43,453
ว่าอย่างไรนะครับ

370
00:27:43,578 --> 00:27:46,623
ฉันขอซื้อทุกสีที่คุณมีในร้านค่ะ

371
00:27:46,748 --> 00:27:48,833
รวมทั้งแปรงและก็อุปกรณ์ทาสีอื่นๆ

372
00:27:48,958 --> 00:27:52,003
คุณแน่ใจหรือครับ
มันจะมีราคาค่างวดมากโขอยู่

373
00:27:53,046 --> 00:27:56,883
คืออย่างที่คุณเห็น ฉันมีเงินมากโขอยู่

374
00:27:58,093 --> 00:28:00,178
เหมือนว่าคุณอยากทาสีทั้งเมือง

375
00:28:00,970 --> 00:28:03,306
ที่จริงก็ไม่ใช่ทั้งเมืองหรอกค่ะ

376
00:28:03,431 --> 00:28:06,810
และฉันอยากให้ส่งไปที่ห้องแถว
ในเวลาแปดโมงเช้าพรุ่งนี้

377
00:28:06,935 --> 00:28:08,019
ได้เลยครับ

378
00:28:08,144 --> 00:28:11,564
ทำไมคุณไม่ตามผมมา
แล้วเราจะได้ดูกันว่าคุณต้องจ่ายเท่าไร

379
00:28:11,689 --> 00:28:14,109
- ได้ค่ะ
- ทางนี้ครับ

380
00:28:16,236 --> 00:28:17,237
แล้วแพทย์ของบริษัทบอกว่า

381
00:28:17,362 --> 00:28:19,197
ซูซานน์ ลาวรีมีแผลฉีกขาดที่ขา

382
00:28:19,322 --> 00:28:21,950
จากอีเต้อนั่น
เธอคงต้องเดินกะเผลกไปสักระยะ

383
00:28:23,493 --> 00:28:24,744
เคต เฟรเชียแขนหัก

384
00:28:25,703 --> 00:28:29,082
แนนซี่ แซนเดอร์สศีรษะกระแทก
และมีแผลขนาดใหญ่

385
00:28:29,207 --> 00:28:32,877
นั่นทำให้เหลือเราเจ็ดคน
ที่บาดเจ็บเกินกว่าที่จะกลับเข้าไปได้

386
00:28:33,002 --> 00:28:35,588
ฉันควรสำนึกบุญคุณ
พอลของฉันให้มากกว่านี้

387
00:28:36,297 --> 00:28:38,258
เขาทำงานหาเลี้ยงได้ดี

388
00:28:38,383 --> 00:28:41,344
เขาอาจเป็นคนงานเหมืองระดับต้นๆ

389
00:28:41,469 --> 00:28:44,472
แต่ฉันพนันได้ว่าเขาคง
ไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนผ้าอ้อม

390
00:28:46,349 --> 00:28:48,685
ไม่ ฉันคิดว่าเขาไม่ได้ทำ

391
00:28:49,811 --> 00:28:51,688
ชื่นชมพวกคุณจริงๆ เลย
ที่ยังเหนียวแน่นอยู่

392
00:28:54,649 --> 00:28:57,152
- คุณกล้าหาญมาก
- จริงแท้แน่นอน

393
00:28:57,277 --> 00:29:00,196
หากมันมีประโยชน์อะไรบ้าง
ตอนแรกผมคิดว่าพวกคุณบ้าไปแล้ว

394
00:29:00,989 --> 00:29:03,408
และผมหวังว่าพวกคุณจะ
เอาชนะคุณกาวเวนได้

395
00:29:03,533 --> 00:29:06,077
ขอบคุณค่ะ มันมีความหมายกับเรามาก

396
00:29:12,584 --> 00:29:15,962
สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ ทุกคน สวัสดีค่ะ

397
00:29:17,464 --> 00:29:18,923
เอลิซาเบธ คุณมาทำอะไรที่นี่

398
00:29:19,048 --> 00:29:20,049
จากการประชุมครั้งแรก

399
00:29:20,175 --> 00:29:23,928
คุณบอกให้ฉันไปคิดเกี่ยวกับเรื่องไล่ที่
ฉันเลยไปค้นคว้ามา

400
00:29:24,053 --> 00:29:25,889
ที่จริงแล้ว ลูกๆ ของพวกคุณกับฉันทำ

401
00:29:26,014 --> 00:29:28,016
เรารอฟังอยู่ค่ะ คุณแทตเชอร์

402
00:29:28,141 --> 00:29:30,977
คุณคิดอย่างไร
หากเราจะทาสีบ้านพวกคุณ

403
00:29:36,816 --> 00:29:40,195
พวกคุณคะ บางทีในระหว่างที่
เรารอให้คุณโยสต์มาถึง

404
00:29:40,320 --> 00:29:43,656
เราควรแบ่งกลุ่มกันเราจะได้ย้ายจาก
บ้านหนึ่งไปยังอีกบ้านหนึ่งดีไหม

405
00:29:43,782 --> 00:29:46,326
- ค่ะ
- คุณกาวเวนมาทำอะไรที่นี่

406
00:29:54,083 --> 00:29:55,251
อรุณสวัสดิ์ คุณสุภาพสตรี

407
00:29:55,376 --> 00:29:58,838
คุณแทตเชอร์ ผมเอาสี
ที่คุณสั่งจากร้านค้ามาส่ง

408
00:29:58,963 --> 00:30:00,298
(ตราจิ้งจอก ตะกั่วขาว)

409
00:30:06,179 --> 00:30:10,767
เดี๋ยวก่อน มันไม่ใช่แค่นี้แน่
ฉันซื้อสีทุกสีในร้าน

410
00:30:10,892 --> 00:30:13,853
คุณโยสต์ลืมไปว่าของที่เขามีอยู่นั้นได้ถูก
ตกลงเจรจาซื้อขายไปก่อนหน้านั้นแล้ว

411
00:30:14,979 --> 00:30:17,315
- จากใคร
- จากผม

412
00:30:17,440 --> 00:30:19,234
บริษัทต้องการสี

413
00:30:19,359 --> 00:30:21,528
- ต้องการเพื่ออะไร
- เพื่อการรักษาบำรุง

414
00:30:21,653 --> 00:30:25,824
เราจะเปิดเหมืองใหม่ในอีกไม่ช้า
เราต้องปรับปรุงโฉมอาคาร

415
00:30:32,038 --> 00:30:34,415
เงินชดเชย คุณแทตเชอร์

416
00:30:42,465 --> 00:30:46,177
ผมควรบอกว่าบทบัญญัติว่าด้วย
การถือสิทธิ์ที่คุณพยายามกล่าวอ้างนั้น

417
00:30:46,302 --> 00:30:48,304
ไม่ใช่สิ่งที่บริษัทไม่รู้

418
00:30:48,429 --> 00:30:50,807
เราเคยต้องป้องกันมันมาก่อน

419
00:30:50,932 --> 00:30:52,642
แต่หากมันจะมีค่าอยู่บ้าง

420
00:30:55,228 --> 00:30:56,980
ผมขอปรบมือให้กับความฉลาดของคุณ

421
00:30:57,939 --> 00:31:02,318
ผมรู้สึกจริงๆ มันคงเป็นวิธีที่วิเศษ
ที่จะยับยั้งการไล่ที่ได้

422
00:31:05,154 --> 00:31:09,951
คุณผู้หญิง ผมขอชื่นชมความกล้าหาญ
คุณทำให้ครอบครัวภูมิใจ

423
00:31:10,827 --> 00:31:13,872
โชคร้าย ที่ผมไม่สามารถ
เปลี่ยนข้อตกลงของเราได้

424
00:31:15,290 --> 00:31:19,502
อุโมงค์ต้องถูกเปิดออก
เพื่อที่คุณจะได้อาศัยในบ้านคุณได้

425
00:31:20,461 --> 00:31:23,256
และตารางเวลายังเป็นเหมือนเดิม

426
00:31:24,299 --> 00:31:25,300
สเปอร์ล็อก

427
00:31:39,480 --> 00:31:42,525
ทีนี้เราก็ไปเข้ากะสายแล้ว

428
00:32:03,087 --> 00:32:04,088
โอ้ พระเจ้า

429
00:32:05,089 --> 00:32:07,550
- โอ้ พระเจ้า
- ไม่นะ

430
00:32:10,053 --> 00:32:12,472
- อะไร
- เกิดอะไรขึ้น

431
00:32:12,597 --> 00:32:14,557
หมุดตรงหลังคาโครงนั้นมันรั้งไม่อยู่

432
00:32:15,934 --> 00:32:17,560
งานที่ทำไปทั้งหมด

433
00:32:17,685 --> 00:32:20,647
- คุณเป็นคนทำใช่ไหม
- อะไรนะ เปล่า

434
00:32:20,772 --> 00:32:23,900
กาวเวนให้คุณมาทำลายเรา
นี่คือสิ่งที่บริษัททำ

435
00:32:24,025 --> 00:32:27,320
พวกเขาทำให้มันเป็นไปไม่ได้
ที่เราจะรักษาบ้านไว้ได้

436
00:32:27,445 --> 00:32:30,740
- ฟลอเรนซ์
- พวกเขาต่อต้านเราทั้งนั้น พวกเขาทุกคน

437
00:32:30,865 --> 00:32:31,866
ฟลอเรนซ์

438
00:32:36,329 --> 00:32:40,458
- ฉันทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว
- เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้

439
00:32:40,583 --> 00:32:42,710
เราทำได้และยังรักษาบ้านเราไว้ได้

440
00:32:42,835 --> 00:32:46,464
ยังไง เราเสียเวลามาทั้งอาทิตย์
แล้วเราก็ต้องกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีก

441
00:32:46,589 --> 00:32:50,093
เธอแค่ เธอแค่ต้องมีศรัทธา
และเราต้องยืนหยัดไปด้วยกัน

442
00:32:50,218 --> 00:32:51,552
ใช่

443
00:32:52,261 --> 00:32:56,224
คุณกาวเวน เขาพูดถูก นี่มันเรื่องตลก

444
00:32:58,142 --> 00:33:00,436
มันไม่มีคนงานเหมืองเป็นผู้หญิงหรอก

445
00:33:02,105 --> 00:33:05,900
- ฟลอเรนซ์
- เราไม่ควรลองทำสิ่งนี้เลย

446
00:33:06,025 --> 00:33:09,904
โรซาลีนต้องทนทุกข์มากพอ
กับการที่เธอต้องเสียพ่อไป

447
00:33:11,030 --> 00:33:15,493
ฉันควรยอมรับในโชคชะตา
และไม่เสียเวลาที่เราเหลืออย่างน้อยนิด

448
00:33:20,373 --> 00:33:21,541
โอ้ วินนี่

449
00:33:22,792 --> 00:33:24,293
พวกเรา

450
00:33:26,421 --> 00:33:27,839
ผมขอร้อง

451
00:33:28,756 --> 00:33:32,635
กลับบ้านและใช้เวลาที่เหลืออยู่
กล่าวคำอำลาเสียให้เรียบร้อย

452
00:34:02,123 --> 00:34:03,291
ถึงชั่วโมงการอ่านแล้วค่ะ ครูแทตเชอร์

453
00:34:07,420 --> 00:34:08,463
ครูแทตเชอร์คะ

454
00:34:11,090 --> 00:34:13,968
- อะไรเหรอ
- มันควรเป็นชั่วโมงการอ่านแล้วค่ะ

455
00:34:15,636 --> 00:34:17,180
ขอโทษที ใช่สิ

456
00:34:27,315 --> 00:34:28,816
คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ครูแทตเชอร์

457
00:34:29,692 --> 00:34:31,194
ฉันสบายดี เรเชล ขอบคุณ

458
00:34:33,237 --> 00:34:35,823
ตอนแม่หนูกลับมาจากเหมืองเมื่อวาน

459
00:34:37,075 --> 00:34:38,910
แม่บอกว่าเราต้องไปจากโคล แวลเลย์

460
00:34:43,247 --> 00:34:45,500
หนูอยากให้ครูเก็บสิ่งนี้ไว้

461
00:34:47,752 --> 00:34:50,004
หนูหวังว่ามันจะช่วยให้ครูรักที่นี่
ได้มากเท่ากับที่หนูรัก

462
00:35:12,318 --> 00:35:14,320
เด็กๆ พวกเธอเก็บข้าวของ

463
00:35:14,445 --> 00:35:17,949
และเลิกเรียน จนกว่าจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง

464
00:35:22,829 --> 00:35:24,872
ผมแค่บอกว่า
นี่มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุด

465
00:35:24,997 --> 00:35:27,625
ฉันไม่มีทางเลือก
แผนแรกของฉันมันพัง

466
00:35:27,750 --> 00:35:30,670
- ผมรู้
- ฟังนะ ฉันอยู่ที่นี่ตอนนี้

467
00:35:30,795 --> 00:35:32,588
นี่คือชุมชนของฉัน

468
00:35:32,713 --> 00:35:35,675
และเด็กที่ฉันสอนก็กลัว
กับการต้องสูญเสียบ้านพวกเขาไป

469
00:35:35,800 --> 00:35:38,594
- ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง
- เอลิซาเบธ มันอันตรายเกินไป

470
00:35:38,719 --> 00:35:41,430
- เพราะฉันเป็นผู้หญิงเหรอ
- เปล่า

471
00:35:41,556 --> 00:35:43,391
เพราะว่าตอนนี้
เหมืองเต็มไปด้วยผู้หญิง

472
00:35:43,516 --> 00:35:46,310
ใช่ ผมรู้ และผมอยาก
หยุดเรื่องทั้งหมดนี้

473
00:35:47,186 --> 00:35:48,479
ทางกฎหมายแล้ว ผมทำไม่ได้

474
00:35:49,730 --> 00:35:51,190
คุณหยุดฉันไม่ได้เหมือนกัน

475
00:35:53,109 --> 00:35:56,195
แบรดลีย์ ลูกชายฉันบอกว่า
ไม่มีเรียนจนกว่าจะได้รับแจ้ง

476
00:35:56,320 --> 00:35:59,615
- นั่นเป็นความจริงหรือคะ
- ค่ะ ฉันอยากช่วยสาวชาวเหมืองก่อน

477
00:35:59,740 --> 00:36:02,034
คือคุณถูกจ้างให้มาสอน
ไม่ใช่ให้ขุดถ่านหิน

478
00:36:02,243 --> 00:36:03,452
ฉันทราบค่ะ แต่...

479
00:36:03,578 --> 00:36:06,747
ดังนั้นคุณต้องกลับไปที่โรงเรียน
แล้วทำหน้าที่คุณเสีย

480
00:36:06,873 --> 00:36:09,917
ฉันเสียใจที่คุณคิดอย่างนั้นค่ะ คุณแรมซีย์

481
00:36:10,042 --> 00:36:12,336
แต่คุณกาวเวนให้โอกาส
พวกหญิงม่ายนั่นถึงแค่พรุ่งนี้

482
00:36:12,461 --> 00:36:14,839
ฉันไม่คิดว่ามันเป็นหน้าที่ของคุณ
ที่ต้องเข้าไปที่เหมือง

483
00:36:14,964 --> 00:36:17,925
คุณผู้หญิงครับ มันเหมือนว่า
หากเธอตั้งใจที่จะนึกถึงชุมชน

484
00:36:18,050 --> 00:36:20,136
ก่อนความปลอดภัยของตัวเอง
นั่นคือสิ่งที่สมควรยกย่อง

485
00:36:20,761 --> 00:36:23,389
ทีนี้ แม้มันเสี่ยงแค่ไหน
แต่ผู้หญิงบางคนในเมืองนี้

486
00:36:23,514 --> 00:36:25,558
ยืนหยัดด้วยกันเพื่อรักษาบ้านไว้

487
00:36:25,683 --> 00:36:27,727
ผมอยากคิดว่าแม่ๆ คนอื่นคงเข้าใจ

488
00:36:27,852 --> 00:36:31,147
เนื่องจากพวกเธอส่วนใหญ่ก็แต่งงานกับ
ชายที่เดินเข้าไปในเหมืองนั่นทุกวัน

489
00:36:31,272 --> 00:36:33,608
ขอให้พระคุณของพระเจ้าอยู่กับคุณ

490
00:36:37,278 --> 00:36:39,488
ผมอยากให้คุณไม่ทำเรื่องนี้
แต่ผมก็เข้าใจว่าทำไม

491
00:36:39,614 --> 00:36:41,574
แค่ระวังตัวด้วย

492
00:36:42,575 --> 00:36:43,618
ขอบคุณ

493
00:37:07,975 --> 00:37:09,477
โอ้ พระเจ้า

494
00:37:10,686 --> 00:37:14,398
เอลิซาเบธ มาได้อย่างไร

495
00:37:15,399 --> 00:37:18,527
ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนสุดท้าย
ที่คุณคาดว่าจะได้พบที่นี่

496
00:37:18,653 --> 00:37:20,571
ที่จริง ฉันคิดว่าประโยคที่ถูกควรเป็น

497
00:37:20,696 --> 00:37:23,366
คุณเป็นคนสุดท้าย
ที่คุณคาดว่าจะได้เห็นที่นี่

498
00:37:23,491 --> 00:37:26,494
อาจเป็นเช่นนั้น แต่ฉันอยู่ที่นี่แล้ว

499
00:37:27,411 --> 00:37:30,039
- ส่งไม้หนุนกับตะลุมพุกมาสิ
- ได้เลย มาแล้ว

500
00:37:31,165 --> 00:37:32,959
ฟลอเรนซ์ เธอกลับมาแล้ว

501
00:37:33,084 --> 00:37:35,253
ถ้าแม่เจ้าหญิงตัวน้อยที่นี่
มาทำอย่างเต็มที่ได้

502
00:37:35,378 --> 00:37:36,587
พวกเราที่เหลือก็ควรทำได้เช่นกัน

503
00:37:37,213 --> 00:37:38,839
เธอหมายความว่าอย่างไร
"พวกเราที่เหลือ"

504
00:37:54,355 --> 00:37:55,690
โอ้ ตายจริง

505
00:37:56,524 --> 00:37:59,777
นี่คงทำให้บางคนไม่มีความสุขแน่

506
00:38:01,570 --> 00:38:02,571
ท่านครับ

507
00:38:04,073 --> 00:38:07,868
ผมไม่แน่ใจว่าจะบอกอย่างไรดี
แต่ผู้หญิงทุกคนไปที่เหมือง

508
00:38:07,994 --> 00:38:12,206
- คุณหมายถึงหญิงม่ายทั้งหมดเหรอ
- เปล่าครับ ผู้หญิงทุกคน

509
00:38:12,331 --> 00:38:14,875
คุณหมายความว่าอย่างไรที่พูดว่า
"ผู้หญิงทุกคน"

510
00:38:15,001 --> 00:38:17,795
ผู้หญิงทุกคนในเมืองนี้

511
00:38:17,920 --> 00:38:19,964
พวกเธอวางแผนที่จะทำงานตลอดกะ

512
00:38:29,890 --> 00:38:32,184
ตอนที่พ่อฉันส่งฉันเดินทาง
มายังตะวันตก

513
00:38:32,310 --> 00:38:35,146
พ่อบอกฉันว่าพ่อหวังว่าฉันจะหา
สิ่งที่พระเจ้าปั้นแต่งให้ฉันเป็น

514
00:38:35,271 --> 00:38:36,897
และให้ใจฉันไปหมดใจ

515
00:38:42,111 --> 00:38:43,279
ขอบคุณ

516
00:38:45,323 --> 00:38:47,241
ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่ามันคืออะไร

517
00:38:47,366 --> 00:38:50,036
ในฐานะครู ฉันคงเป็นเหมือน
แม่พิมพ์หล่อหลอมเด็กๆ

518
00:38:50,161 --> 00:38:52,997
และเป็นผู้สนับสนุนพ่อแม่พวกเขา

519
00:38:58,419 --> 00:39:00,713
แต่จากการที่พยายามให้ใจ
กับความตั้งใจนั้น

520
00:39:00,838 --> 00:39:03,632
ฉันได้เรียนรู้ว่ามันมีอะไรมากไปกว่า
สิ่งที่อยู่ในตำรา

521
00:39:14,352 --> 00:39:17,396
คนเราบางครั้งต้องทำสิ่งฝืนธรรมชาติ

522
00:39:17,521 --> 00:39:20,608
เพื่อขุดลึกไปยังก้นบึ้งของชีวิต

523
00:39:30,326 --> 00:39:31,952
ฉันตื่นเต้นมาก

524
00:39:43,464 --> 00:39:46,008
บางคนต้องยอมรับที่จะเสียทุกอย่าง

525
00:39:46,133 --> 00:39:48,177
เพื่อที่จะได้รับในสิ่งที่พระเจ้าปั้นแต่งให้

526
00:39:48,302 --> 00:39:49,136
(สัญญาที่ดิน)

527
00:39:54,183 --> 00:39:57,686
เพราะว่ามันมีราคา
สำหรับสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

528
00:39:57,812 --> 00:40:01,774
และมันต้องเสียสละไปมาก
ที่จะหาสมบัติที่แท้จริงของเรา

529
00:40:17,498 --> 00:40:21,168
ฉันยังไม่ได้ขอบคุณ
ที่คุณทิ้งข้อความไว้ให้ฉัน

530
00:40:21,293 --> 00:40:24,088
ด้วยความยินดี ผมคิดว่า
อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ผมพอทำได้

531
00:40:25,256 --> 00:40:27,591
แล้วมันจำเป็นด้วยเหรอ
ที่ต้องแปะไว้บนหน้าผากฉัน

532
00:40:27,716 --> 00:40:29,343
คุณนอนกรนอยู่ ผมไม่อยากทำให้คุณตื่น

533
00:40:29,468 --> 00:40:31,387
ได้โปรด ฉันไม่กรนนะ

534
00:40:31,512 --> 00:40:34,849
- ผู้หญิงไม่กรนหรอก
- คุณพูดถูก

535
00:40:36,767 --> 00:40:40,521
แล้วคุณเขียนบันทึกนั่นหรือเปล่า

536
00:40:40,646 --> 00:40:42,523
แน่นอน มันมีไว้เพื่อสิ่งนั้น

537
00:40:43,899 --> 00:40:45,484
ได้เขียนเรื่องผมไว้บ้างหรือเปล่า

538
00:40:46,902 --> 00:40:48,863
นั่นคงเป็นเหตุผลที่ว่ามันเป็นบันทึกส่วนตัว

539
00:40:49,864 --> 00:40:53,325
- คือผมหวังว่าคงไม่ได้มีแต่เรื่องแย่ๆ
- คุณเป็นคนบอกให้ฉันเขียน

540
00:40:53,451 --> 00:40:56,287
ว่าคุณถูกพ่อฉันบังคับให้มาอยู่ที่นี่เพื่อดูแลฉัน

541
00:40:56,412 --> 00:40:58,414
ซึ่งก็คือเรื่องจริง

542
00:40:58,539 --> 00:41:01,500
แต่คำว่า "บังคับ" อาจแรงไปหน่อย

543
00:41:01,625 --> 00:41:03,794
แล้วคำว่า "บีบ" ใช้ได้ไหม

544
00:41:04,753 --> 00:41:07,756
- ยังไม่ค่อยใช่เท่าไร
- "จัดการ" ล่ะ

545
00:41:07,882 --> 00:41:09,717
ใกล้เข้าไปแล้ว

546
00:41:10,551 --> 00:41:13,971
มันเป็นการพลาดโอกาสครั้งใหญ่
ที่ผมไม่ได้ประจำการที่เคป ฟูลเลอร์ตัน

547
00:41:14,096 --> 00:41:16,849
- ไล่ตามโจรสลัดและพวกลักลอบค้าเหล้า
- ใช่

548
00:41:16,974 --> 00:41:21,145
- ผมตั้งหน้าตั้งตารอสิ่งนั้น
- น่าเสียดายจริง

549
00:41:52,468 --> 00:41:54,470
(คำบรรยายโดย นภาลัย แจ็คสัน)