1
00:00:12,262 --> 00:00:15,015
วันนี้ข่าวของเรา
เป็นข่าวเกี่ยวกับสภาพที่ย่ำแย่ลงทุกขณะ

2
00:00:15,098 --> 00:00:17,768
- ของประชาชนที่ยังติดอยู่ในตัวเมือง
- แคทรินาพัดจากไปสามวันแล้ว

3
00:00:17,851 --> 00:00:19,937
นิวออร์ลีนส์ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ได้อย่างไร

4
00:00:20,562 --> 00:00:22,606
และในส่วนที่ธรรมชาติไม่ได้ทำลาย
กลุ่มนักปล้นสะดมก็ทำ

5
00:00:22,689 --> 00:00:25,317
ในถนนที่น้ำท่วม
มีการจลาจลและปล้นสะดมเกิดขึ้นทั่วไป

6
00:00:25,400 --> 00:00:26,568
- หยุดนะ!
- คนต้องดิ้นรน

7
00:00:26,652 --> 00:00:28,862
- ที่จะหาทางใช้ชีวิตต่อไป
- ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง

8
00:00:28,946 --> 00:00:30,322
เรื่องแบบนี้สร้างความเสียหายมาก

9
00:00:30,405 --> 00:00:31,782
กลายเป็นความโกลาหล

10
00:00:31,865 --> 00:00:33,951
จนกระทั่งตำรวจนิวออร์ลีนส์พบว่า
มีกำลังไม่เพียงพอ…

11
00:00:34,034 --> 00:00:35,953
รัฐบาลไม่ได้ส่งอะไรมาช่วยเราเลย

12
00:00:36,036 --> 00:00:38,747
เจ้าหน้าที่ต้องกินสิ่งที่หาได้ในร้าน
ถ้าพวกปล้นสะดมไม่ได้มาเอาไปก่อน

13
00:00:38,830 --> 00:00:40,916
เขาบอกว่าหาอาหารให้เราแล้ว
เขาโกหก

14
00:00:40,999 --> 00:00:43,669
ผมไม่พอใจหรือเปล่า แน่นอน
ผมก็ไม่พอใจ ทุกคนไม่พอใจ

15
00:00:43,752 --> 00:00:45,712
ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!
ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!

16
00:00:45,796 --> 00:00:48,048
ผมเข้าใจดีว่าคนมีความคาดหวัง
ให้ความช่วยเหลือไปเร็วอย่างที่เป็นไปไม่ได้

17
00:00:48,131 --> 00:00:49,091
เราไม่สามารถนิ่งเฉย

18
00:00:49,174 --> 00:00:52,469
ขณะที่ปฏิบัติการสำคัญแบบนี้
ไม่ได้รับการจัดสรรดูแลอย่างเหมาะสม

19
00:00:52,553 --> 00:00:53,971
รัฐทำอะไรอยู่ ผมก็ไม่รู้ว่ะ

20
00:00:54,054 --> 00:00:57,641
ฉันโทษแก เรย์ เนกิน
เพราะประชาชนในรัฐนี้ต้องการให้ช่วย

21
00:00:57,724 --> 00:01:01,103
นี่อาจถูกจดจำ
ในฐานะตัวอย่างบาดตาที่สุด

22
00:01:01,186 --> 00:01:04,897
ของการที่ทั้งรัฐบาลกลาง ส่วนบริหารรัฐ
และส่วนปกครองท้องถิ่นไม่ช่วยคนที่จนที่สุด

23
00:01:04,982 --> 00:01:06,191
และเป็นผู้ซึ่งจำเป็นต้องช่วยมากที่สุด…

24
00:01:06,275 --> 00:01:07,818
รัฐบาลไม่รู้ว่า

25
00:01:07,901 --> 00:01:09,736
มีคนหลบอยู่ในศูนย์ประชุมจนกระทั่งวันนี้

26
00:01:09,820 --> 00:01:13,657
ตรงนี้มีเด็กทารก
แต่ไม่มีนมผง ไม่มีน้ำ

27
00:01:13,740 --> 00:01:15,450
ฟีมาอยู่ไหน รัฐที่จะช่วยเราอยู่ไหน

28
00:01:16,994 --> 00:01:19,162
ตรงนี้ใครรับผิดชอบนะ

29
00:01:19,246 --> 00:01:20,914
พวกคุณไง

30
00:01:20,998 --> 00:01:21,832
(กระทรวงความมั่นคงมาตุภูมิ สหรัฐอเมริกา)

31
00:01:23,584 --> 00:01:25,961
ขอมาคุยเรื่อง
วันที่สี่ ณ โรงพยาบาลเมโมเรียล

32
00:01:26,044 --> 00:01:26,879
(ศูนย์การแพทย์เมโมเรียล)

33
00:01:26,962 --> 00:01:29,339
ก็ กว่าจะถึงวันที่สี่

34
00:01:29,423 --> 00:01:32,926
น้ำนิ่งอยู่ที่ระดับทางเข้าผู้ป่วยฉุกเฉินของรพ.

35
00:01:33,010 --> 00:01:38,390
ทั้งตึกไม่มีไฟฟ้าใช้แล้ว
อุปกรณ์ทุกอย่างทำงานไม่ได้

36
00:01:38,473 --> 00:01:40,434
เสียทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ช่วยคนไข้

37
00:01:41,768 --> 00:01:42,936
แล้วคนไข้ก็เริ่มเสียชีวิต

38
00:01:43,020 --> 00:01:48,650
เราไม่สามารถทำอะไรที่จะช่วยพวกเขาได้

39
00:01:51,486 --> 00:01:53,947
เอ่อ แล้วจุดไหนที่คนเริ่มแตกตื่นกันจริงๆ

40
00:01:55,073 --> 00:01:56,283
เราไม่ได้แตกตื่นค่ะ

41
00:01:57,451 --> 00:01:59,328
อะไร พวกคุณไม่กลัวเลยเหรอ

42
00:02:05,959 --> 00:02:11,131
หลังจากเขื่อนกั้นน้ำแตก
มีเวลาทั้งวัน… หนึ่งวันเต็ม

43
00:02:11,757 --> 00:02:14,968
ก่อนจะมีใครในเมือง ในระดับของรัฐ

44
00:02:15,052 --> 00:02:17,679
ขึ้นมาประกาศว่าเกิดเรื่องฉุกเฉินแล้ว

45
00:02:17,763 --> 00:02:21,016
น้ำล้อมเราไว้ทุกทาง แต่ไม่มีใครบอกเราเลย

46
00:02:23,727 --> 00:02:25,103
จริง พวกเราควรจะกลัว

47
00:02:25,187 --> 00:02:29,149
เราควรจะเริ่มกระเสือกกระสนช่วยคนไข้
แต่เราไม่ได้ทำ

48
00:02:29,233 --> 00:02:30,609
ไม่ใช่เพราะพวกเราแตกตื่น

49
00:02:30,692 --> 00:02:33,111
แต่เพราะเราไม่รู้สถานการณ์มากพอที่จะแตกตื่น

50
00:02:33,820 --> 00:02:36,281
เราพบศพ 45 ศพที่โรงพยาบาล

51
00:02:37,282 --> 00:02:38,951
มีศพไหนในนั้นถูกสังหารโดยเจตนาไหม

52
00:02:42,621 --> 00:02:44,998
คุณเป็นหัวหน้าคณะกรรมการจริยธรรม
ของโรงพยาบาลนั้น

53
00:02:45,082 --> 00:02:47,125
- คุณเหมาะสมที่สุดในการที่จะ…
- ถ้าถามฉัน…

54
00:02:47,209 --> 00:02:49,962
ตัดสินว่ามีคนไข้บางส่วนในจำนวนนั้น
ถูกสังหารโดยเจตนาหรือไม่

55
00:02:58,053 --> 00:02:59,596
เรื่องจริยธรรมบางทีก็…

56
00:03:04,184 --> 00:03:05,519
สิ่งที่ฉันบอกได้คือ…

57
00:03:05,602 --> 00:03:08,355
ฉันบอกได้แค่ว่า

58
00:03:09,648 --> 00:03:12,901
มีความพยายามจัดการ

59
00:03:14,236 --> 00:03:19,700
อยากช่วยลดระดับความทรมาน
ที่คนไข้จะต้องทนประสบอยู่

60
00:03:21,827 --> 00:03:24,913
และในวันท้ายๆ ที่อยู่กันที่เมโมเรียล…

61
00:03:28,959 --> 00:03:30,586
ก็มีแต่ความทรมาน

62
00:03:34,173 --> 00:03:38,844
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ

63
00:03:41,054 --> 00:03:45,809
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ บุตรแห่งพระเจ้า

64
00:03:46,894 --> 00:03:51,690
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ

65
00:03:51,773 --> 00:03:56,987
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ บุตรแห่งพระเจ้า

66
00:03:57,070 --> 00:04:01,658
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ

67
00:04:01,742 --> 00:04:07,039
พระองค์ทรงเสกให้น้ำหมุนวน

68
00:04:07,122 --> 00:04:11,126
คนย่ำล้ำลงแม่น้ำ

69
00:04:12,085 --> 00:04:17,007
คนย่ำล้ำลงแม่น้ำ พระองค์

70
00:04:17,089 --> 00:04:21,261
คนย่ำล้ำลงแม่น้ำ

71
00:04:22,095 --> 00:04:25,766
ลงไปเพื่อภาวนาต่อพระองค์

72
00:04:27,392 --> 00:04:31,230
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ

73
00:04:32,481 --> 00:04:37,319
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ บุตรแห่งพระเจ้า

74
00:04:37,402 --> 00:04:38,820
(สร้างจากหนังสือโดย เชรี ฟิงค์)

75
00:04:38,904 --> 00:04:41,281
เดินย่ำล้ำลุยน้ำ

76
00:04:41,990 --> 00:04:46,995
พระองค์จะทรงเสกให้น้ำหมุนวน

77
00:04:52,125 --> 00:04:58,131
พระองค์จะทรงเสกให้น้ำหมุนวน

78
00:05:01,969 --> 00:05:04,429
(วันที่สี่)

79
00:05:20,612 --> 00:05:22,906
ริชาร์ด เรียกใครได้บ้างไหม

80
00:05:22,990 --> 00:05:25,450
ไม่ได้เลย
ไม่มีเฮลิคอปเตอร์ลำไหนมาจอดที่นี่

81
00:05:25,534 --> 00:05:28,704
โอเค งั้นได้เมื่อไหร่บอกฉันแล้วกัน

82
00:05:29,663 --> 00:05:30,664
ตกลง

83
00:05:45,721 --> 00:05:47,848
- ไปเอามาจากไหน
- ปล่อยถุงนะ

84
00:05:47,931 --> 00:05:49,892
- จะเอาไป
- ใครสั่งมา

85
00:05:50,976 --> 00:05:52,102
ตอบมาสิ

86
00:05:52,186 --> 00:05:54,313
- ฉันต้องใช้
- ใครอนุญาต

87
00:05:54,396 --> 00:05:56,106
ไม่ต้องรอให้ใครอนุญาต

88
00:05:56,190 --> 00:05:58,775
- จะเอาไปให้คนไข้ จำเป็น
- เราไม่…

89
00:05:58,859 --> 00:06:01,069
- เกิดอะไรขึ้น
- เขามาขโมยน้ำ

90
00:06:01,153 --> 00:06:03,822
- ไม่ได้ขโมยอะไรจาก…
- แล้วนั่นมันอะไรล่ะ

91
00:06:03,906 --> 00:06:05,449
นี่ของโรงพยาบาล ไม่ใช่ของส่วนตัวเธอ

92
00:06:05,532 --> 00:06:07,075
เป็นคนของแผนกนี้รึเปล่า

93
00:06:08,660 --> 00:06:10,370
- เปล่า
- งั้นก็ไสหัวไปซะ

94
00:06:12,080 --> 00:06:13,081
ไปสิ!

95
00:06:19,004 --> 00:06:20,297
โอเค มาเถอะ…

96
00:06:22,758 --> 00:06:24,760
เก็บของกันก่อน

97
00:06:24,843 --> 00:06:27,930
- โอเค
- และเอาให้คนไข้คนละขวด

98
00:06:44,571 --> 00:06:48,325
มาแล้วลำหนึ่ง มาแล้ว! มาเร็ว!

99
00:06:51,161 --> 00:06:54,748
ซูซาน! มีเฮลิคอปเตอร์มาลำนึง ส่งคนไข้ขึ้นมา

100
00:06:54,831 --> 00:06:55,958
ดีจริง ขอบคุณพระเจ้า

101
00:06:56,041 --> 00:06:58,252
เราจะส่งคนไข้วิกฤตขึ้นไป

102
00:06:58,335 --> 00:07:01,004
- แคเรน ได้ยินไหม
- ซูซานเหรอ

103
00:07:01,088 --> 00:07:04,466
มีเฮลิคอปเตอร์มาแล้ว
คุณต้องเริ่มคัดแยกคนไข้เลย

104
00:07:04,550 --> 00:07:06,301
โอเค รับทราบ ฉันจะเริ่มพาไป

105
00:07:06,385 --> 00:07:09,221
โอเค มาเร็วทุกคน เราจะพาคนไข้ไป

106
00:07:09,304 --> 00:07:12,099
โอเค จะพาคนไข้ไปที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์
มาเร็ว ไปกันเลย

107
00:07:12,182 --> 00:07:14,476
แคเรน
แคเรน ลิฟต์ไม่ทำงานแล้ว

108
00:07:15,185 --> 00:07:16,353
อ้าว เวร

109
00:07:18,230 --> 00:07:19,231
โอเค

110
00:07:25,571 --> 00:07:27,573
โอเค เอาไฟฉายมา

111
00:07:27,656 --> 00:07:31,535
ทุกคนที่ยังพอไหว ช่วยมาทางนี้

112
00:07:31,618 --> 00:07:34,538
โอเค คุณมาทางนี้เลย โอเค

113
00:07:35,914 --> 00:07:37,332
- ทุกคนดูให้ดีนะ
- ได้

114
00:07:37,416 --> 00:07:40,752
จับปลายผ้าปูเตียง โอเค จับแน่นๆ

115
00:07:40,836 --> 00:07:43,755
อย่าผ่อนแม้แต่นิดเดียว
อย่าขยับจนกว่าฉันจะสั่ง

116
00:07:43,839 --> 00:07:45,215
เราจะต้องอุ้มคนไข้ไป

117
00:07:45,299 --> 00:07:48,468
ให้ถึงลานจอดเฮลิคอปเตอร์ด้วยวิธีนี้ เข้าใจนะ

118
00:07:49,052 --> 00:07:53,473
โอเค ทุกคนระวัง ระวังเท้าด้วย
ทุกคน ระวังๆ

119
00:07:53,557 --> 00:07:56,435
- พระเจ้า ตรงนี้ร้อนกว่าเดิมอีก
- เดินระวัง

120
00:07:56,518 --> 00:07:57,728
ยกตัวให้สูงขึ้นหน่อย

121
00:07:57,811 --> 00:07:59,354
ได้ ค่อยๆ มา

122
00:07:59,438 --> 00:08:01,398
ระวังหลัง โอเค

123
00:08:03,192 --> 00:08:04,443
อ้อมมุมไป

124
00:08:05,694 --> 00:08:06,904
ต้องพักเมื่อไหร่บอกนะ

125
00:08:06,987 --> 00:08:09,573
- โอเค ระวังเท้า อีกมุมแล้ว
- ช้าๆ

126
00:08:09,656 --> 00:08:10,490
โอเค

127
00:08:10,574 --> 00:08:12,826
สัญญาณชีพแข็งแรงอยู่ เขาพร้อมเดินทางได้

128
00:08:12,910 --> 00:08:15,871
เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ รอก่อนสิ! ทางนี้ๆ

129
00:08:15,954 --> 00:08:17,247
เราจะเอาคนไข้วิกฤตไปก่อน

130
00:08:17,331 --> 00:08:19,166
- แล้วกว่าจะไปถึงลานจอดได้คือเดินไกล
- โอเค

131
00:08:19,249 --> 00:08:21,376
ต้องเดินข้ามทั้งชั้นไปยังทางเดินอีกส่วน

132
00:08:21,460 --> 00:08:22,794
อ้อมที่จอดรถไป

133
00:08:22,878 --> 00:08:25,339
- แล้วขึ้นบันไดจนกว่าจะถึงลานจอด
- เดี๋ยว ทั้งหมดเดินกี่นาที

134
00:08:26,006 --> 00:08:28,300
- ประมาณ 40 นาที
- สี่สิบนาทีเหรอ

135
00:08:28,383 --> 00:08:30,385
- คนไข้ทุกคนต้องผ่าน ในความร้อนแบบนี้น่ะนะ
- ใช่

136
00:08:30,469 --> 00:08:32,261
ลิฟต์ในอาคารจอดรถก็ไม่ทำงาน

137
00:08:32,346 --> 00:08:34,056
ไม่มีทางอื่นที่จะขึ้นไปได้ โอเคนะ

138
00:08:34,139 --> 00:08:35,599
- โอเค
- โอเค

139
00:08:35,682 --> 00:08:37,726
โอเค นี่ มาเร็ว! พาเธอมาทางนี้

140
00:08:37,808 --> 00:08:40,270
- ลอรี ทยอยพาคนไข้ลงมาเรื่อยๆ
- ได้เลย

141
00:08:40,354 --> 00:08:42,606
โอเค มาเร็ว เอาละ ไปกันเลย

142
00:08:43,315 --> 00:08:44,483
ไปกันเลย

143
00:08:44,566 --> 00:08:45,984
- มาเร็ว
- ไปเลย

144
00:08:55,702 --> 00:08:56,703
(ยามชายฝั่งสหรัฐ)

145
00:09:08,632 --> 00:09:10,008
เกิดอะไรขึ้น

146
00:09:10,092 --> 00:09:13,011
เธอเริ่มไม่มีปฏิกิริยา ไม่ยอมดื่มน้ำ

147
00:09:17,391 --> 00:09:19,601
- ใช่แล้ว นั่นเป็นลมแดด
- เธอทรมาน

148
00:09:19,685 --> 00:09:22,020
- เราจะช่วยเธอยังไงได้บ้าง
- เวลาไม่พอ

149
00:09:22,104 --> 00:09:23,313
- เวลาไม่พอเหรอ
- ใช่

150
00:09:23,397 --> 00:09:25,440
- ผมต้องไปเตรียมส่งตัวคนไข้
- แต่เธอทรมาน

151
00:09:26,900 --> 00:09:28,068
เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน่อย

152
00:09:28,151 --> 00:09:29,903
- ให้ตัวเย็น…
- คุณจะปล่อยให้เธอทรมานแบบนี้เหรอ

153
00:09:30,612 --> 00:09:31,655
แอนนา

154
00:09:52,009 --> 00:09:55,596
เคน ฉันอยากได้ยา
ลดความไม่สบายตัวอย่างเร่งด่วนให้คนไข้

155
00:09:55,679 --> 00:09:58,348
- ไม่สบายตัวเหรอ
- ทรมานน่ะ เขาทรมาน

156
00:09:58,432 --> 00:09:59,641
เรามีมอร์ฟีน

157
00:10:00,184 --> 00:10:01,351
ขอห้ามิลลิกรัม

158
00:10:01,435 --> 00:10:03,187
คุณต้องเขียนใบสั่งยา

159
00:10:03,687 --> 00:10:05,022
ล้อเล่นรึเปล่า

160
00:10:05,105 --> 00:10:08,150
เราต้องเก็บหลักฐาน แม้แต่ที่วุ่นแบบนี้

161
00:10:08,233 --> 00:10:10,485
เราก็ยังต้องทำตามระเบียบอยู่บ้าง

162
00:10:21,830 --> 00:10:23,165
เร็วๆ หน่อยได้มั้ย

163
00:10:30,797 --> 00:10:32,299
ช่วยเร่งมือหน่อย

164
00:11:06,166 --> 00:11:07,960
- แอนนา
- ฉันไม่ยอมให้เธอทรมาน

165
00:11:18,011 --> 00:11:21,682
โอเค ตอนนี้ค่อยสบายหน่อยแล้ว
จนกว่าเราจะพาเธอออกไปได้

166
00:11:23,517 --> 00:11:24,518
แอนนา

167
00:11:26,061 --> 00:11:28,772
มีบุคลากรส่วนหนึ่งที่ออกไปนั่งในรถตัวเอง

168
00:11:28,856 --> 00:11:32,276
เปิดแอร์ ฟังเพลงเสียบ้าง

169
00:11:32,359 --> 00:11:36,697
ฮอเรซ ฉันโอเค ฉันไม่เป็นไร

170
00:11:40,367 --> 00:11:43,287
เราต้องหาทางพาคนไข้ไปลานจอดฮ.ให้เร็วขึ้น

171
00:11:43,370 --> 00:11:45,539
- ทางไหนก็ได้ที่หาได้
- ครับๆ เข้าใจๆ

172
00:11:46,456 --> 00:11:47,374
นี่อะไร

173
00:11:47,457 --> 00:11:49,126
ก็คุณขอรายชื่อคนไข้ไลฟ์แคร์ของเรา

174
00:11:49,209 --> 00:11:51,086
- ใช่ ขอบคุณ
- ทั้งคนไข้ที่อยู่ตรงนี้แต่ต้น

175
00:11:51,170 --> 00:11:53,297
ที่โรงพยาบาลนี้และคนที่รับช่วงมา

176
00:11:53,380 --> 00:11:55,632
- ทั้งหมดมี 53 คน เสียไปแล้วสอง
- โอเค

177
00:11:55,716 --> 00:11:57,593
- ซูซาน ขอขัดหน่อย
- มีอีกเจ็ดคนที่…

178
00:11:57,676 --> 00:12:00,971
- ขอโทษนะ แป๊บนึง
- เราต้องหยุดให้สารทางหลอดเลือดทั้งหมด

179
00:12:01,054 --> 00:12:04,391
คนไข้ที่เลือกไว้มีความเสี่ยงที่จะ
เกิดอาการของเหลวไหลย้อน…

180
00:12:04,474 --> 00:12:05,851
ขอโทษนะ

181
00:12:06,810 --> 00:12:07,811
รายชื่อ

182
00:12:07,895 --> 00:12:09,146
ซานดร้ารับไปแล้ว

183
00:12:09,229 --> 00:12:11,106
แล้วเธอจะเอาไปทำ… อะไร… เดี๋ยวนะ

184
00:12:11,815 --> 00:12:13,859
- เอาไปแล้วจะทำอะไร
- ฉันจะ…

185
00:12:13,942 --> 00:12:16,570
เรากำลังพยายามสุดความสามารถ

186
00:12:16,653 --> 00:12:18,572
แล้วจะบอกให้รู้ทันทีที่ได้ข่าว

187
00:12:18,655 --> 00:12:20,199
มีอะไรต้องรอข่าวอีก

188
00:12:21,074 --> 00:12:25,579
เรามีคนไข้ 54… 53 คนที่ต้องอพยพ

189
00:12:25,662 --> 00:12:29,208
ตอนแรกเรารอรถของรักษาดินแดน
แต่เขาก็ไม่มา

190
00:12:30,042 --> 00:12:34,588
เรารอเฮลิคอปเตอร์ที่ก็ไม่มา
เราได้รายชื่อคนไข้คุณแล้ว

191
00:12:34,671 --> 00:12:39,510
เราจะพยายามเอาคนไข้ของคุณ
มาสับหว่างรวมกับคนไข้เราที่สุดเท่าที่ทำได้

192
00:12:39,593 --> 00:12:43,347
ตอนนี้ที่คุณทำได้คือกลับไปอยู่กับคนไข้

193
00:12:43,972 --> 00:12:47,684
ฉันอยากให้คุณไปคุยกับผู้จัดการหน่วยทุกคน

194
00:12:47,768 --> 00:12:50,229
เราต้องเริ่มประหยัดอาหารและน้ำ

195
00:12:50,896 --> 00:12:52,648
ต้องใช้ให้น้อยสุดเท่าที่ทำได้

196
00:12:52,731 --> 00:12:53,982
คนไข้ที่สุขภาพดี

197
00:13:01,823 --> 00:13:02,824
(ยามชายฝั่งสหรัฐอเมริกา)

198
00:13:09,206 --> 00:13:11,250
ช่วยด้วย! ช่วยเราด้วย!

199
00:13:12,376 --> 00:13:15,212
อย่านะ ช่วยเราด้วยเถอะ!

200
00:13:17,130 --> 00:13:19,591
เราต้องขอให้ช่วย โอเคมั้ย ไม่เอาน่ะ

201
00:13:20,425 --> 00:13:22,135
ช่วยหน่อย เราต้องการให้ช่วย

202
00:13:22,219 --> 00:13:25,889
เข้ามาเลย เดี๋ยวช่วย เข้ามา

203
00:13:25,973 --> 00:13:26,807
ขอบคุณ

204
00:13:26,890 --> 00:13:28,517
- เดินมาก่อน เดินมา
- เอานะ แม่

205
00:13:28,600 --> 00:13:31,270
คนเห็นเฮลิคอปเตอร์บินออกจากลาน

206
00:13:32,062 --> 00:13:33,772
เขาก็นึกว่าเราจะช่วยพาเขาไปที่ปลอดภัยได้

207
00:13:35,566 --> 00:13:37,693
โรงพยาบาลเหมือนประภาคารในช่วงพายุ

208
00:13:38,902 --> 00:13:40,529
เขาเลยมาหาพวกเรา

209
00:13:42,030 --> 00:13:43,323
กี่คน

210
00:13:43,407 --> 00:13:44,867
ตอนนี้มาแล้วประมาณสิบคน

211
00:13:46,076 --> 00:13:49,413
- เรารับคนเพิ่มไม่ได้แล้ว
- เราเป็นโรงพยาบาล

212
00:13:49,496 --> 00:13:52,833
แต่อยู่ในโหมดอพยพคนออกเต็มที่
แค่คนที่อยู่ในนี้เรายังดูแลไม่ได้

213
00:13:52,916 --> 00:13:54,585
เราจะไปดูแลคนอื่นเพิ่มอีกได้ยังไง

214
00:13:54,668 --> 00:13:58,297
แล้วจะไล่คนออกไปยังไง
แบบให้โทรเรียกตำรวจเหรอ

215
00:13:59,715 --> 00:14:03,677
ต่อให้เรียกได้ เห็นๆ อยู่ว่า
ตำรวจไม่สนใจพวกเราหรอก

216
00:14:04,803 --> 00:14:06,638
งั้นจะให้เราทำยังไง

217
00:14:08,348 --> 00:14:12,144
ให้ยิงคนที่เข้ามาเหรอ กำลังว่าอย่างนั้นใช่มั้ย

218
00:14:20,527 --> 00:14:23,322
เรากำลังพูดถึงการทำเรื่องที่จำเป็น

219
00:14:37,419 --> 00:14:40,255
อาคารซูเปอร์โดมซึ่งเป็นที่อาศัย
ของประชาชนที่หลบภัยพายุสองหมื่นคน

220
00:14:40,339 --> 00:14:41,924
ถูกน้ำล้อมไว้ทุกด้านแล้ว

221
00:14:42,007 --> 00:14:44,885
ด้านใน ทั้งห้องสุขาและระบบปรับอากาศก็เสีย

222
00:14:44,968 --> 00:14:49,640
ฉันขอให้ประธานาธิบดี
แบ่งทรัพยากรมาให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

223
00:14:49,723 --> 00:14:50,641
ไมเคิล

224
00:14:51,225 --> 00:14:53,310
เขาบอกผมว่าเฮลิคอปเตอร์ของยามชายฝั่ง

225
00:14:53,393 --> 00:14:56,647
จะไม่รับอพยพคนไข้จากอีกโรงพยาบาล
จากไลฟ์แคร์น่ะ

226
00:14:56,730 --> 00:14:57,564
อะไรนะ

227
00:14:57,648 --> 00:15:01,109
เขาบอกผมว่าคนไข้ไลฟ์แคร์ไม่ได้อยู่ใน
รายชื่ออะไรสักอย่าง

228
00:15:01,193 --> 00:15:04,821
พวกเขาส่งชื่อมาให้เราแล้ว มีคนไข้ 53 คน

229
00:15:04,905 --> 00:15:08,325
คนไข้พวกนั้นไม่ได้อยู่ในรายชื่อ
ที่เทเน็ตส่งไปให้ยามชายฝั่ง

230
00:15:08,408 --> 00:15:09,993
ผมคุยกับพวกยามชายฝั่งอยู่ เราบอกเขาได้ว่า…

231
00:15:10,077 --> 00:15:12,204
- ไมเคิล
- ก็อีก 53 คนเอง

232
00:15:12,287 --> 00:15:16,083
ผมรู้แค่ว่าเฮลิคอปเตอร์ของยามชายฝั่ง
จะขนคนไข้จากเมโมเรียลเท่านั้น

233
00:15:24,383 --> 00:15:25,717
เขาบอกคุณว่าไงนะ

234
00:15:25,801 --> 00:15:28,804
อะไรไม่รู้เรื่อง…
เขาวิทยุคุยกับยามชายฝั่ง

235
00:15:28,887 --> 00:15:30,764
แล้วพบว่าเขาไม่สามารถรับคนไข้เราได้

236
00:15:31,723 --> 00:15:36,353
"น้ำสิบพาเลท ถังออกซิเจนเคลื่อนที่
เครื่อง 20D เครื่อง 12E อีกหกสิบ…"

237
00:15:36,436 --> 00:15:39,523
ซูซาน คุณบอกอะไรคนของฉัน

238
00:15:40,774 --> 00:15:43,277
ฉันก็บอกสิ่งที่เขาบอกฉันมาอีกที

239
00:15:43,360 --> 00:15:45,153
ว่าคุณจะไม่ช่วยคนไข้ของเราน่ะนะ

240
00:15:46,363 --> 00:15:48,949
บริษัทแม่ของเราหาพาหนะที่จะ
ขนย้ายคนไข้ของเรา…

241
00:15:49,032 --> 00:15:51,410
พวกเขาเป็นเฮลิคอปเตอร์ของยามชายฝั่งสหรัฐ

242
00:15:51,493 --> 00:15:53,704
บริษัทแม่ของคุณไม่ได้เป็นเจ้าของยามชายฝั่ง

243
00:15:54,413 --> 00:15:56,874
ฉันเอารายชื่อทั้งหมดให้คุณแล้ว

244
00:15:56,957 --> 00:15:58,876
ทำไมเราถึงไม่ได้อพยพเหมือนคนอื่นๆ…

245
00:15:58,959 --> 00:16:02,838
ถ้าฉันหาคำตอบได้ ฉันจะบอก
แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้

246
00:16:08,218 --> 00:16:09,761
คุณเอาคนไข้ของตัวเองออกไป…

247
00:16:11,763 --> 00:16:12,764
และ…

248
00:16:15,100 --> 00:16:16,935
จะทิ้งให้พวกเราตายตรงนี้

249
00:16:39,082 --> 00:16:44,880
"อินซูลินอีก 65 โดส เดกซ์โทรส 14 ถุง"

250
00:16:45,881 --> 00:16:50,677
ตอนนี้ยาเหลือน้อยทั้งเอ็นเซด ยาปฏิชีวนะ
ยาลดความคลื่นไส้ แก้ชัก

251
00:17:06,276 --> 00:17:08,153
พวกนั้นยิงเขา แบบว่า…

252
00:17:08,737 --> 00:17:12,491
- คือคนดำคนนั้นปล้นอยู่
- เขาไปเอาผ้าอ้อม

253
00:17:12,574 --> 00:17:13,951
ตำรวจมาถึงก็ยิงเขาเลย

254
00:17:14,492 --> 00:17:16,411
ยิงข้างหลังแล้วปล่อยศพไว้ตรงนั้น

255
00:17:17,287 --> 00:17:19,957
เราคือฝ่ายที่จมน้ำอยู่กับปัญหา
แต่ยังจะมายิงกันอีกเนี่ยนะ

256
00:17:20,665 --> 00:17:23,001
คือว่า แบบว่า เรา…

257
00:17:23,544 --> 00:17:25,921
อย่างกับว่าเราไม่ใช่มนุษย์

258
00:17:26,880 --> 00:17:27,923
คือเราต้องการความช่วยเหลือ

259
00:17:28,924 --> 00:17:31,260
ต้องการความช่วยเหลือ แต่เขายิงเรา

260
00:17:31,885 --> 00:17:34,513
พวกนั้นฆ่าเราเป็นหมูเป็นหมา

261
00:17:35,347 --> 00:17:39,184
มองเราเป็นแค่นั้นแหละ
เราไม่ใช่คน เราไม่ใช่มนุษย์

262
00:17:40,102 --> 00:17:41,770
เขามองเราเป็นหมูเป็นหมาเท่านั้น

263
00:17:42,604 --> 00:17:45,107
เป็นหมูเป็นหมา ให้พวกนั้นฆ่าได้

264
00:17:49,027 --> 00:17:51,572
ขอโทษครับ รับไม่ได้แล้ว

265
00:17:51,655 --> 00:17:55,325
บอกเลย เต็มแล้ว รับมากกว่านี้ไม่ได้

266
00:17:55,409 --> 00:17:57,452
ถ้าไม่รับไปคนจะต้องตาย

267
00:17:57,536 --> 00:17:59,913
น้ำหนัก! นี่เต็มสุดแล้ว!

268
00:18:01,498 --> 00:18:03,041
นี่เต็มสุดพิกัดแล้ว!

269
00:18:03,125 --> 00:18:06,378
- มีคนไข้อีก 200 คนที่จะต้องอพยพ!
- เฮ้ยๆ!

270
00:18:10,257 --> 00:18:12,467
เลิกเถียงกัน โอเคนะ พวกนั้นรู้พิกัดฮ.ตัวเองดี

271
00:18:12,551 --> 00:18:15,554
คุณมีแต่จะทำให้เขาทำงานได้ช้าลง
คนพวกนี้เป็นใคร

272
00:18:16,430 --> 00:18:18,849
- เขาส่งคนไข้ขึ้นมา
- แล้วยังทำอะไรอยู่ตรงนี้

273
00:18:18,932 --> 00:18:21,977
- นี่อันตราย คุณต้องให้…
- เฮ้ย! ตรงนี้ผมคุม

274
00:18:22,060 --> 00:18:25,230
อ๋อ เหรอ แต่ฉันเคยอยู่ทัพอากาศ
ยศนาวาอากาศเอก

275
00:18:26,023 --> 00:18:27,608
ฉันได้รับการฝึกมาให้บริหารลานบิน
คุณเคยฝึกมั้ยล่ะ

276
00:18:31,904 --> 00:18:34,656
- งั้นจะให้ผมทำยังไง
- พาคนกลับลงไปข้างล่าง

277
00:18:34,740 --> 00:18:35,991
แล้วเตรียมคนไข้ให้พร้อมอพยพ

278
00:18:36,617 --> 00:18:39,536
โอเค ทุกคน
มีใครไม่ต้องประกบคนไข้บ้าง ใครที่…

279
00:18:39,620 --> 00:18:40,913
มีใครที่ไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้

280
00:18:40,996 --> 00:18:43,707
ถ้าไม่จำเป็นต้องอยู่ คุณจำเป็นต้องลงจากลานไป

281
00:18:49,588 --> 00:18:52,424
ช่องมันไม่กว้างมาก
น่าจะประมาณ 90 ซม.ถึงหนึ่งเมตร

282
00:18:52,508 --> 00:18:54,718
แต่มันตรงจากตึกไปยังลานจอดรถได้เลย

283
00:18:54,801 --> 00:18:57,304
- แล้วเราส่งคนไข้ไปได้ใช่ไหม
- น่าจะได้นะ

284
00:18:57,387 --> 00:19:01,642
ถ้าทำได้ก็จะลดเวลาไปลานจอดฮ.ได้
15 ถึง 20 นาที

285
00:19:01,725 --> 00:19:03,268
ไปหาแคเรน บอกทางเธอด้วย

286
00:19:03,352 --> 00:19:04,561
ครับ ได้เลย

287
00:19:07,314 --> 00:19:11,193
เราช่วยคุณไม่ได้ ที่นี่… เป็นที่ส่วนบุคคล

288
00:19:11,276 --> 00:19:12,569
ขอทางหน่อย ผมต้องไปดู

289
00:19:12,653 --> 00:19:15,072
นี่เป็นที่ส่วนบุคคล! ไปที่อื่น!

290
00:19:15,155 --> 00:19:16,740
ทำอะไรน่ะ ทำไมถึงไม่ช่วยคน

291
00:19:16,823 --> 00:19:18,867
- ช่วยเราด้วย! คุณต้องช่วยเรา!
- ถอยไป!

292
00:19:18,951 --> 00:19:20,285
เอาว่า รับแค่เด็กไปได้ไหม

293
00:19:20,369 --> 00:19:21,453
อย่างน้อยรับเด็กไปหน่อย

294
00:19:21,537 --> 00:19:22,579
- ขอร้อง
- เขามีลูกนะ!

295
00:19:22,663 --> 00:19:24,915
เพื่อน บอกเลยนะ ถอยไป!

296
00:19:24,998 --> 00:19:26,875
- ไม่เอาน่ะพวก ขอละ!
- จะยิงไหม

297
00:19:26,959 --> 00:19:28,418
- พวก
- ช่วยด้วย

298
00:19:28,502 --> 00:19:30,170
ชาร์ลส์ คิดให้ดีก่อน ไม่เอาน่ะ

299
00:19:30,254 --> 00:19:31,505
- จะยิงเหรอ
- ช่วยพวกเราด้วย

300
00:19:31,588 --> 00:19:33,340
- หยุดอยู่ตรงนั้น! บอกเลย
- ขอร้อง!

301
00:19:33,423 --> 00:19:34,424
ถอยไป!

302
00:19:56,947 --> 00:19:59,992
พวกนั้นไม่คิดจะช่วยเรา ไปเถอะ ไปที่อื่น

303
00:20:17,593 --> 00:20:18,594
เดี๋ยวก่อน

304
00:20:19,595 --> 00:20:23,182
ชาร์ลส์ ชาร์ลส์ เดี๋ยวก่อน
เฮ้ย! เมื่อกี้คิดจะทำอะไรน่ะ

305
00:20:23,265 --> 00:20:25,100
คิดจะยิงพวกเขาเหรอ ยิงเด็กเหรอ

306
00:20:25,184 --> 00:20:26,602
นายทำบ้าอะไรกันแน่

307
00:20:28,854 --> 00:20:30,063
ทำตามคำสั่ง

308
00:21:01,303 --> 00:21:04,264
(มือถือคาลวัน)
(ทางนั้นเป็นไงบ้าง)

309
00:21:04,348 --> 00:21:07,726
(บ้าบอ ทางนั้นล่ะ)
(ไม่แน่ใจ)

310
00:21:34,169 --> 00:21:35,254
อะไรวะ

311
00:21:40,551 --> 00:21:42,344
คิดจะไปไหนน่ะ

312
00:21:57,901 --> 00:21:59,236
เฮ้อ เวรละ

313
00:22:02,197 --> 00:22:05,242
คุณกำลังดูถ่ายทอดสด
ภาพจากเครื่องแอร์ฟอร์ซวัน

314
00:22:05,325 --> 00:22:09,037
ซึ่งมีประธานาธิบดีบุชอยู่บนนั้น
ทำสิ่งซึ่งบรรยายได้เพียงว่า

315
00:22:09,121 --> 00:22:11,748
เป็นการบินผ่านตัวเมืองนิวออร์ลีนส์

316
00:22:12,374 --> 00:22:15,544
ประธานาธิบดีบุชเดินทาง
จากเทกซัสไปวอชิงตันดีซี

317
00:22:15,627 --> 00:22:17,087
แต่ทางทำเนียบขาวยังไม่ได้ยืนยัน

318
00:22:17,171 --> 00:22:19,423
ว่าประธานาธิบดีจะลงไปเยี่ยม
บริเวณที่เกิดภัยพิบัติหรือไม่

319
00:22:19,506 --> 00:22:21,550
ขณะที่ทางเมืองกำลังพยายามอย่างหนัก
ที่จะช่วยประชาชน

320
00:22:21,633 --> 00:22:23,051
เขาไม่คิดจะลงจอดด้วยซ้ำเหรอ

321
00:22:26,013 --> 00:22:27,639
เขาไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ

322
00:22:56,502 --> 00:22:57,669
ยกเลย ค่อยๆ นะ

323
00:22:59,296 --> 00:23:00,464
โอเค นั่นแหละ

324
00:23:00,547 --> 00:23:01,548
(สมบัติของคนไข้)

325
00:23:03,300 --> 00:23:05,594
โอเค ดีแล้ว เอาละ ไปเลย

326
00:23:18,482 --> 00:23:19,483
เข้ามา

327
00:23:26,365 --> 00:23:27,616
ได้อีกที่หนึ่ง

328
00:23:27,699 --> 00:23:31,078
คุณสก็อตต์คะ ฉันซูซาน มัลแดร์ริค
คุณเป็นยังไงบ้าง

329
00:23:31,703 --> 00:23:32,871
ร้อนนรกเลย

330
00:23:32,955 --> 00:23:37,084
ค่ะ เรากำลังพยายามอย่างดีที่สุด
กับสิ่งที่มีอยู่ในมือ

331
00:23:37,167 --> 00:23:40,879
แคเรนบอกคุณแล้วว่า
เราจะอพยพทุกคนออกจากโรงพยาบาล

332
00:23:40,963 --> 00:23:42,130
ครับผม

333
00:23:42,214 --> 00:23:44,675
ทีนี้ เราจะย้ายคุณออกไป
ให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้

334
00:23:45,467 --> 00:23:49,346
ถ้ารู้สึกไม่สบายตัวอย่างหนักขึ้นมา
บอกพวกเราเลย โอเคนะ

335
00:23:49,429 --> 00:23:51,473
ยังไงผมก็จะนอนรออยู่ตรงนี้แหละ

336
00:23:51,974 --> 00:23:52,975
โอเค

337
00:23:56,687 --> 00:23:59,231
เขาจะลอดผ่านช่องที่ลานจอดรถไปได้เหรอ

338
00:23:59,314 --> 00:24:03,277
ไม่แน่ใจ คิดว่าน่าจะไม่ไหวนะ

339
00:24:04,444 --> 00:24:06,697
แต่เรามัวแต่พยายามจนอพยพคนอื่นช้าไม่ได้

340
00:24:07,281 --> 00:24:10,951
มีคนไข้อีกคนที่ไลฟ์แคร์ อาการเดียวกัน
โรคอ้วนจนเคลื่อนไหวไม่ได้

341
00:24:11,034 --> 00:24:12,786
น่าจะหนักประมาณ 136 กิโล

342
00:24:13,287 --> 00:24:15,789
คงต้องออกเป็นคนท้ายสุด ทั้งสองคน

343
00:24:16,582 --> 00:24:19,209
แต่เราจะพาเขาออกไปใช่ไหม ซูซาน

344
00:24:20,919 --> 00:24:23,255
ฉันเองยังไม่รู้ว่าจะได้ออกไปไหมเลย

345
00:24:33,056 --> 00:24:35,767
หวัดดี นี่วินซ์
แอนนากับผมมารับสายไม่ได้

346
00:24:35,851 --> 00:24:36,852
ฝากข้อความไว้นะ

347
00:24:37,895 --> 00:24:41,440
วินซ์ ไม่รู้นะว่า
คุณได้ข้อความพวกนี้รึเปล่า

348
00:24:41,523 --> 00:24:44,026
แต่อยากบอกว่าฉันไม่เป็นอะไร

349
00:24:48,238 --> 00:24:51,241
ที่นี่ไฟฟ้าก็ยังไม่ติด

350
00:24:53,076 --> 00:24:56,163
แล้วไม่มีใครมาช่วย ไม่มี…

351
00:24:56,663 --> 00:24:59,708
คือไม่มีใครลุกมาคุมจริงจัง ที่โรงพยาบาลนี่

352
00:24:59,791 --> 00:25:02,044
ไม่มีใครดูจากตัวเมืองหรือตัวรัฐด้วย

353
00:25:03,837 --> 00:25:07,382
และมีคนตายกันเรื่อยๆ

354
00:25:08,258 --> 00:25:10,260
ฉันเพิ่งเห็นคนไข้ตายไปคนหนึ่ง

355
00:25:13,597 --> 00:25:17,017
คือ เขาทรมานมากและเราช่วยอะไรเขาไม่ได้

356
00:25:34,743 --> 00:25:39,164
วินซ์ แบตมือถือฉันจะหมดแล้ว
ฉัน… จะปิดโทรศัพท์นะ

357
00:25:42,960 --> 00:25:45,212
ได้ข้อความนี้แล้ว
ช่วยฝากข้อความกลับมาหน่อยได้มั้ย

358
00:25:47,005 --> 00:25:48,215
นั่นแหละ ฉันรักคุณค่ะ

359
00:26:31,175 --> 00:26:32,176
ใช่

360
00:26:33,343 --> 00:26:35,137
โอเค ฮื่อ… ตรงไปข้างหน้า

361
00:26:37,139 --> 00:26:39,057
(กระทรวงสาธารณสุขและโรงพยาบาล)

362
00:26:39,766 --> 00:26:41,018
ซูซาน

363
00:26:42,019 --> 00:26:43,478
คุณต้องคุยกับคุณคนนี้

364
00:26:45,647 --> 00:26:49,151
สวัสดี ผมไมค์ โบลส์ มาจาก
กระทรวงสาธารณสุขและรพ.ของรัฐ

365
00:26:49,776 --> 00:26:51,528
เราจะพาพวกคุณออกจากที่นี่

366
00:26:51,612 --> 00:26:56,200
จำนวนคนไข้ของเราลดจาก 187 คน
เป็นประมาณ 130 คน

367
00:26:56,283 --> 00:27:00,120
จำนวนคนทั้งหมดคือ
บุคลากรของเมโมเรียล 460 คน

368
00:27:00,204 --> 00:27:05,459
สมาชิกครอบครัวกับคนที่มาพักหลบพายุ
ทั้งหมด 447 คน

369
00:27:05,542 --> 00:27:12,257
ยังมีบุคลากรของไลฟ์แคร์อีก 53 คน
และคนไข้ของไลฟ์แคร์จำนวนเท่ากัน

370
00:27:12,341 --> 00:27:13,550
นั่นไม่ใช่คนไข้ของเรา

371
00:27:15,928 --> 00:27:18,430
แค่พูดความจริงว่า
ตามข้อเท็จจริงแล้วเขาไม่ใช่คนไข้ของเรา

372
00:27:18,514 --> 00:27:19,723
ตอนนี้อาหารของเรากำลังจะหมด

373
00:27:19,806 --> 00:27:22,392
แล้วพรุ่งนี้น้ำดื่มก็จะหมดตามไปด้วย

374
00:27:22,476 --> 00:27:24,394
โอเค ด้วยอัตราที่เป็นอยู่ตอนนี้ ว่ากันตามตรง

375
00:27:24,478 --> 00:27:26,438
ไม่มีทางที่จะอพยพทุกคนไปได้

376
00:27:26,522 --> 00:27:28,982
คุณต้องปรับลักษณะการอพยพใหม่

377
00:27:29,942 --> 00:27:31,527
ปรับใหม่ยังไง

378
00:27:31,610 --> 00:27:34,112
ตอนนี้คุณให้ความสำคัญกับ
คนไข้ที่อาการหนักที่สุดก่อน

379
00:27:34,196 --> 00:27:35,280
เพราะพวกนั้นต้องการความช่วยเหลือที่สุด

380
00:27:35,364 --> 00:27:38,242
พวกเขาเป็นคนที่ขนลำบากสุด
ใช้เวลานานเกินไปที่จะเคลื่อนย้าย

381
00:27:38,325 --> 00:27:41,078
คนที่สามารถออกไปได้ ที่ยังพอออกไปได้เองไหว

382
00:27:41,161 --> 00:27:43,038
นั่นต่างหากที่คุณควรจะอพยพไปก่อน

383
00:27:43,121 --> 00:27:44,915
คุณมีสายรัดข้อมือคัดกรองคนไข้ใช่มั้ย

384
00:27:47,334 --> 00:27:48,418
มีอยู่สักที่

385
00:27:48,502 --> 00:27:50,963
ฮื่อ ในนั้นควรจะมีสีแบ่งเบื้องต้น
เขียว เหลือง แดง ดำ

386
00:27:51,713 --> 00:27:54,466
ให้หมอเป็นคนแจกจ่ายสายรัดข้อมือ

387
00:27:54,550 --> 00:27:58,303
คนไข้ที่อาการดีพอที่จะเคลื่อนที่เองได้
ให้สายสีเขียว

388
00:27:58,387 --> 00:28:00,305
คนไข้ที่ต้องช่วยพยุง สายสีเหลือง

389
00:28:00,389 --> 00:28:03,475
คนที่ต้องดูแลตลอดเวลา สายสีแดง

390
00:28:04,810 --> 00:28:06,228
แล้วสายสีดำล่ะ

391
00:28:07,271 --> 00:28:09,189
ใครก็ตามที่คิดว่าช่วยไม่ไหวแล้ว

392
00:28:10,774 --> 00:28:13,861
แล้วไอ้อีกโรงพยาบาลหนึ่ง ไลฟ์แคร์น่ะ

393
00:28:13,944 --> 00:28:16,238
ถ้าพวกคุณร่วมมือกันในการอพยพ

394
00:28:16,321 --> 00:28:18,198
ก็ต้องมีกระบวนการเดียวกัน

395
00:28:18,282 --> 00:28:21,827
คนไข้ที่พวกเขาคิดว่าอาจจะช่วยไม่ไหว
เอาสายข้อมือสีดำไป

396
00:28:25,497 --> 00:28:29,376
เราคิดถึงคนไข้ที่เซ็นเอกสารห้ามกู้ชีพไว้ด้วย

397
00:28:29,459 --> 00:28:31,587
ว่าน่าจะอยู่ในกลุ่มที่ไปเป็นกลุ่มสุดท้าย

398
00:28:32,379 --> 00:28:35,757
ถ้าคุณจะตัดสินใจอย่างนั้น
พวกเขาก็ควรได้สายสีดำทั้งหมด

399
00:28:36,717 --> 00:28:40,053
นั่น… นั่นคือการที่เราจะเที่ยวตัดสินว่า
ใครจะอยู่หรือใครจะตายงั้นเหรอ

400
00:28:40,137 --> 00:28:41,722
ด้วยการแบ่งสีสายรัดข้อมือเนี่ยนะ

401
00:28:41,805 --> 00:28:45,309
ถ้าพยายามจะช่วยคนไข้ทุกคน
แปลว่าคนที่อาจจะได้อพยพ

402
00:28:45,392 --> 00:28:46,560
สุดท้ายก็จะต้องตายแทน

403
00:28:48,854 --> 00:28:50,272
คุณมาจากหน่วยไหนกันแน่นะ

404
00:28:50,355 --> 00:28:52,149
- ใครที่…
- กระทรวงสาธารณสุขและโรงพยาบาล

405
00:28:52,232 --> 00:28:54,318
ไม่ใช่ ใครบอกคุณว่านี่คือวิธีคัดแยก

406
00:28:54,401 --> 00:28:56,069
ซึ่งเราควรจะใช้ในตอนนี้

407
00:28:56,153 --> 00:28:58,363
มีคนพูดอะไรกันลอยๆ เยอะแยะ
เขาก็แค่พูดลอยๆ เหมือนกัน

408
00:28:58,447 --> 00:29:00,949
พวกรักษาดินแดนก็พูดอย่างหนึ่ง
แต่เราไม่รู้เลยว่าตกลงใครคุมกันแน่

409
00:29:01,033 --> 00:29:04,119
อยากรู้เหรอว่าใครรับผิดชอบ ไม่มี

410
00:29:09,291 --> 00:29:12,211
พวกคุณต้องคิดกันเองว่าจะเอาตัวรอดยังไง

411
00:29:13,670 --> 00:29:16,590
แต่เราจะพยายามหาเรือเข้ามา
ให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

412
00:29:17,299 --> 00:29:19,134
แต่อาจจะไม่มาจนกว่าจะเช้า

413
00:29:20,010 --> 00:29:22,346
ใครก็ตามที่ยังเคลื่อนที่เองได้
เตรียมตัวให้พร้อมเดินทาง

414
00:29:37,819 --> 00:29:39,488
อ้าว เวร ให้ตายสิ

415
00:29:42,199 --> 00:29:43,992
เกิดอะไรขึ้น ทุกคนโอเคไหม

416
00:29:44,076 --> 00:29:46,912
ผมมองทางไม่เห็น เกือบจะตกไปอีกด้านแล้ว

417
00:29:46,995 --> 00:29:48,413
คุณโอเครึเปล่า

418
00:29:48,497 --> 00:29:49,498
โอเค

419
00:29:50,958 --> 00:29:52,918
โอเค ยังโอเคนะ

420
00:29:55,003 --> 00:29:56,672
คนเหนื่อยล้ากันเต็มที

421
00:29:57,339 --> 00:29:58,757
จนเขาเริ่มลืมระวังตัว

422
00:30:00,175 --> 00:30:01,510
คนต้องพักก่อน

423
00:30:03,345 --> 00:30:06,765
ผมคิดจริงๆ ว่าเรา
ควรพักการอพยพคนในคืนนี้ก่อน

424
00:30:09,685 --> 00:30:11,228
อยากจะหยุดเนี่ยนะ

425
00:30:11,311 --> 00:30:13,021
ไม่งั้นคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นได้

426
00:30:13,105 --> 00:30:15,649
ผมก็หวังไงว่า
เราจะออกจากโรงพยาบาลนี้กันได้

427
00:30:16,400 --> 00:30:18,068
ตอนนี้ไม่มีรถมาแล้ว

428
00:30:18,569 --> 00:30:20,112
คนจากกระทรวงสาธารณสุข

429
00:30:20,195 --> 00:30:22,990
เขาจะไม่ส่งเรือมาจนกว่าจะพรุ่งนี้เช้า

430
00:30:23,073 --> 00:30:24,783
มีคนเกือบตกลงมาจากลานเฮลิคอปเตอร์

431
00:30:24,867 --> 00:30:27,369
เพราะยืนรอเฮลิคอปเตอร์ที่ไม่มาแล้ว

432
00:30:28,829 --> 00:30:30,998
ถ้ายังทำต่อ เดี๋ยวจะได้มีคนตาย

433
00:30:31,081 --> 00:30:33,959
ตอนนี้คนไข้ก็กำลังจะตายกันอยู่แล้ว

434
00:30:34,042 --> 00:30:37,588
ยิ่งพยายามจะทำต่อตอนกลางคืน
กับบุคลากรที่อ่อนล้า…

435
00:30:37,671 --> 00:30:39,339
นั่นจะช่วยพวกเขาหรือช่วยให้ยิ่งแย่ล่ะ

436
00:30:41,633 --> 00:30:45,804
ฟังนะ ผมแค่เสนอให้พักแค่ไม่กี่ชั่วโมง
จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น

437
00:30:51,393 --> 00:30:55,814
ทุกคนทำงานกันมานาน
และทำงานกันมาอย่างหนักมาก

438
00:30:56,356 --> 00:30:58,525
แต่เราทำต่อไม่ไหวแล้ว

439
00:30:59,484 --> 00:31:05,365
การพาคนไข้ขึ้นไปที่ลาดจอดฮ.ในตอนมืดๆ
มันอันตรายเกินไป

440
00:31:05,449 --> 00:31:09,119
เราจึงจะหยุดพักการพยายามอพยพในคืนนี้ก่อน

441
00:31:09,203 --> 00:31:10,537
ไม่เอาน่ะ

442
00:31:10,621 --> 00:31:14,041
ทุกคนควรบอกคนในแผนว่าให้พักให้มากที่สุด…

443
00:31:14,124 --> 00:31:16,960
ซูซาน ฮ.ของยามชายฝั่ง
เขาไม่บินตอนกลางคืนเหรอ

444
00:31:17,044 --> 00:31:20,881
เขาบิน แต่มันอันตรายไปสำหรับเราเอง

445
00:31:20,964 --> 00:31:23,926
มีคนทำพลาดและเกิดอุบัติเหตุกัน

446
00:31:24,009 --> 00:31:25,886
เราจึงอพยพต่อไม่ได้

447
00:31:25,969 --> 00:31:27,804
- พวกคุณจะต้อง…
- คนไม่ได้ออกกันแล้ว

448
00:31:27,888 --> 00:31:30,098
- ทันทีที่ฟ้าสว่าง…
- ผมมีครอบครัวนะ

449
00:31:30,182 --> 00:31:31,975
เราจะเริ่มอพยพกันอีกครั้ง

450
00:31:32,059 --> 00:31:34,561
- เมื่อข้างนอกเริ่มสว่าง…
- นี่คนก็จะไม่ได้ออกไปกันแล้วสิ

451
00:31:34,645 --> 00:31:36,355
เขาสัญญาว่าพรุ่งนี้จะจัดเรือมาให้

452
00:31:36,438 --> 00:31:37,814
ผมอยู่มาสามวันแล้วนะ

453
00:31:37,898 --> 00:31:43,695
ทันทีที่มีแสงสว่าง
เราจะเริ่มอพยพอีกรอบทันที โอเคนะ

454
00:31:43,779 --> 00:31:46,240
คาร์สัน ไม่เป็นไรนะ

455
00:31:46,323 --> 00:31:49,576
- ทุกคนไปพักก่อนและ…
- เราทุกคนจะได้ออกไปจากที่นี่ ไม่เอาน่ะ

456
00:31:50,911 --> 00:31:53,038
กลับมาเจอกันอีกตอนตะวันขึ้น

457
00:32:01,755 --> 00:32:03,257
ไปพักเสียหน่อย

458
00:32:24,027 --> 00:32:25,112
แม่คะ

459
00:32:26,572 --> 00:32:27,573
แม่

460
00:32:28,490 --> 00:32:30,784
พรุ่งนี้เช้าจะมีเรือมานะ

461
00:32:31,368 --> 00:32:32,995
หนูจะให้แม่ขึ้นเรือสักลำ

462
00:32:33,078 --> 00:32:36,456
- เราจะไปกันแล้วเหรอ
- หนูจะพาแม่ขึ้นเรือ

463
00:32:36,540 --> 00:32:38,458
ไม่ไป ไม่!

464
00:32:38,959 --> 00:32:41,795
- ถ้าลูกไม่ไปแม่ก็ไม่ไป
- เรื่องนี้ไม่ต้องคุยเลยค่ะ

465
00:32:41,879 --> 00:32:45,340
เราจะไม่เถียงกัน แม่จะต้องขึ้นเรือ

466
00:32:45,424 --> 00:32:46,717
แม่จะต้องไป

467
00:33:09,948 --> 00:33:13,452
เรือมาแล้ว ทุกคนลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้!

468
00:33:14,411 --> 00:33:15,662
เรือมาแล้ว!

469
00:33:15,746 --> 00:33:18,957
ทุกคนลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้

470
00:33:19,458 --> 00:33:24,713
ทุกคน ลงข้างล่าง! ตื่น!
ทุกคนลงไปข้างล่าง!

471
00:33:24,796 --> 00:33:27,508
เร็วเข้า ตื่น ทุกคนตื่น! เรือมาแล้ว!

472
00:33:28,509 --> 00:33:34,556
ลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้! กระเป๋าหนึ่งใบ!
ไม่ต้องเอาสัตว์ไป! ลงไปข้างล่าง!

473
00:33:34,640 --> 00:33:36,850
กระเป๋าใบเดียว! ห้ามเอาสัตว์ไป

474
00:33:36,934 --> 00:33:38,227
เราต้องไปแล้ว

475
00:33:38,727 --> 00:33:40,979
- แล้วจะทำยังไงกับ โรลฟี่
- แค่เอากระเป๋าไป

476
00:33:41,063 --> 00:33:43,148
ใบเดียว แค่นั้น

477
00:33:47,569 --> 00:33:48,946
เราต้องไปแล้ว

478
00:33:58,288 --> 00:34:00,499
กระเป๋าใบเดียว ไม่เอาสัตว์ไป!

479
00:34:02,501 --> 00:34:03,794
ทุกคน ตื่น!

480
00:34:21,687 --> 00:34:23,522
มั้งนะ แต่ไม่รู้เหมือนกัน

481
00:34:24,523 --> 00:34:26,817
- เมืองมันเน่า…
- ฮอเรซ

482
00:34:27,484 --> 00:34:29,235
- ไง
- ฮอเรซ เกิดอะไรขึ้น

483
00:34:29,735 --> 00:34:30,737
ไม่รู้เหมือนกัน

484
00:34:30,821 --> 00:34:33,447
- แล้วเรืออยู่ไหน
- ไม่รู้

485
00:35:10,652 --> 00:35:12,696
คุณครับ กลับเข้าไปข้างในก่อน

486
00:35:15,032 --> 00:35:16,033
คุณ!

487
00:35:39,014 --> 00:35:40,516
แอนนา เกิดอะไรขึ้น

488
00:35:40,599 --> 00:35:41,934
ไม่มีเรือมาหรอก

489
00:35:42,017 --> 00:35:44,144
- พวกนั้นบอกว่าจะส่ง…
- ไม่มีเรือมา

490
00:35:47,606 --> 00:35:49,149
ทุกคน ฟังนะ

491
00:35:49,233 --> 00:35:50,234
เงียบก่อน

492
00:35:50,943 --> 00:35:53,278
ไม่มีเรือมา

493
00:35:53,362 --> 00:35:54,863
ไม่มีเรืออะไรมาทั้งนั้น

494
00:35:54,947 --> 00:35:58,700
เอาจริงเหรอ ไม่เอาน่ะ เหมือน…

495
00:36:31,358 --> 00:36:33,026
เมื่อกี้เราจะทิ้งเขาไปเลย

496
00:36:39,658 --> 00:36:42,327
ยูวิง ของยังอยู่ครบรึเปล่า

497
00:36:43,161 --> 00:36:45,205
- อะไรนะ
- ข้าวของที่มี อยู่ใช่ไหม

498
00:36:49,126 --> 00:36:50,252
มินนี่เหรอ

499
00:36:50,335 --> 00:36:52,045
- คิดว่าครบนะ
- เออ ดี

500
00:36:52,921 --> 00:36:56,258
มีเจ้าหน้าที่บางคนที่ของหาย มีคนขโมยไป

501
00:36:57,176 --> 00:36:58,468
ขโมยไปเมื่อไหร่

502
00:36:58,552 --> 00:37:02,306
ตอนที่เราไปรวมตัวกันข้างล่าง รอเรือที่ไม่ได้มา

503
00:37:07,561 --> 00:37:09,479
ให้ตาย เอาจริงเหรอ

504
00:37:10,272 --> 00:37:13,692
พวกนี้เป็นของสะสม
ไม่คิดจะทิ้งไว้ที่บ้านหรอก

505
00:37:14,985 --> 00:37:16,987
แต่ใช้การได้ นั่นแหละที่สำคัญ

506
00:37:17,070 --> 00:37:19,031
นี่ เราต้องใช้ปืนจริงๆ เหรอ มีรปภ.อยู่แล้ว

507
00:37:19,114 --> 00:37:23,493
เห็นๆ อยู่ว่าพวกนั้นไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่
พวกนี้คนไข้ของเรา ครอบครัวเรา

508
00:37:23,577 --> 00:37:24,912
เราต้องปกป้องพวกเขา

509
00:37:31,168 --> 00:37:36,215
ร้อน ในนั้นร้อนตลอดเวลา

510
00:37:36,965 --> 00:37:39,468
คุณนึกไม่ออกหรอกว่าร้อนขนาดไหน

511
00:37:40,677 --> 00:37:45,766
ทั้งอาหารและน้ำของเราใกล้จะหมด
และไม่มียาเหลือแล้ว

512
00:37:47,601 --> 00:37:49,895
คนไข้ครวญครางร้องไห้

513
00:37:50,687 --> 00:37:53,607
เสียงคนทรมานดังไปทั่ว

514
00:37:54,900 --> 00:37:57,319
แล้วห้องสุขาก็ไม่ทำงานแล้ว

515
00:37:57,402 --> 00:38:02,491
ท่อตันทั่วไปหมด
เราได้กลิ่นของเสียและอุจจาระคละคลุ้ง

516
00:38:02,574 --> 00:38:06,245
คนก็เริ่มสำลักกลิ่น คนก็เริ่มตาย

517
00:38:07,579 --> 00:38:09,456
พวกเขาเริ่มตายกันแล้ว

518
00:38:11,959 --> 00:38:13,961
เราน่าจะรับได้อีกไม่นาน

519
00:38:15,003 --> 00:38:19,508
เราต้องการความช่วยเหลือ
มาร์ค คุณแม่คุณต้องการให้ช่วย

520
00:38:21,093 --> 00:38:22,719
คุณต้องมาช่วยเรา

521
00:38:23,679 --> 00:38:28,642
ทำอะไรสักอย่าง ขอร้อง ทำอะไรหน่อย

522
00:38:32,479 --> 00:38:34,898
ได้ยินเขาไหม พวกนั้นต้องการให้ช่วย

523
00:38:34,982 --> 00:38:39,236
โรงพยาบาลเมโมเรียล
ต้องการให้ช่วย แล้วต้องการตอนนี้

524
00:38:40,737 --> 00:38:41,947
ได้ยินไหม

525
00:38:42,030 --> 00:38:44,616
ณ ตอนนี้
เมโมเรียลไม่ใช่ลำดับความสำคัญสูงสุด

526
00:38:44,700 --> 00:38:47,703
- ในปฏิบัติการกู้ภัยโดยรวม
- ไม่ได้ยินที่เขาพูดเหรอ

527
00:38:47,786 --> 00:38:49,329
คนกำลังตายกัน

528
00:38:49,413 --> 00:38:53,125
โรงพยาบาลเมโมเรียล
ถูกจัดเป็นความสำคัญระดับสอง

529
00:38:53,208 --> 00:38:55,878
ตรงนี้มีแต่คนยืนเฉยๆ

530
00:38:55,961 --> 00:38:58,881
ไม่มีใครทำบ้าอะไรเลย
แต่คุณกลับไม่ยอมให้เราช่วย

531
00:38:59,756 --> 00:39:04,303
ทำอะไรหน่อย! ขยับตัวบ้าง!

532
00:39:04,386 --> 00:39:07,139
คุณต้องวางสายให้ว่าง
วางสายไปเดี๋ยวนี้

533
00:39:18,734 --> 00:39:22,863
พวกคุณไม่มีใครคิดจะทำอะไรเลยเหรอ
ไม่คิดแม้แต่จะพยายามเหรอ

534
00:39:26,158 --> 00:39:29,786
มาร์ค!

535
00:39:31,538 --> 00:39:32,539
มาร์ค

536
00:39:32,623 --> 00:39:34,458
เราพยายามเดินเข้าไปที่โรงพยาบาลแทนก็ได้

537
00:39:34,541 --> 00:39:37,252
แต่น้ำสูงเกินไป มีสารพิษมากเกินจะว่ายเข้าไป

538
00:39:37,336 --> 00:39:39,338
ก็เข้าไปให้ใกล้ที่สุดเท่าที่ทำได้ แล้วค่อยหา…

539
00:39:39,421 --> 00:39:44,426
เฮ้ยๆ พวกคุณอยากไปที่โรงพยาบาลใช่มั้ย
เราจะพาไป

540
00:39:46,011 --> 00:39:47,763
- ไปยังไง
- เรามีเรือ

541
00:39:48,263 --> 00:39:51,225
เรามาช่วยคน แต่พวกเขาไม่ให้เราทำอะไรเลย

542
00:39:51,934 --> 00:39:54,603
ถ้าไปถึงที่ลงเรือได้ คุณจะหาโรงพยาบาลเจอมั้ย

543
00:39:55,229 --> 00:39:56,563
ผมรู้ชัดๆ เลยว่ามันอยู่ตรงไหน

544
00:39:56,647 --> 00:39:59,483
- ผมเกิดที่นั่น
- ทันทีที่สว่าง เราจะออกกัน

545
00:39:59,566 --> 00:40:01,693
ไม่ ไปตอนนี้ได้เลย
มาร์คหาจากที่สังเกตอื่นๆ ได้

546
00:40:01,777 --> 00:40:04,738
ไม่ได้ มีคนซุ่มยิงอยู่ทั้งเมือง
พร้อมยิงอะไรก็ตามที่เห็นว่าเคลื่อนไหว

547
00:40:05,364 --> 00:40:08,408
เราก็อยากจะช่วย แต่ไม่คิดจะช่วยจนตัวตาย

548
00:40:08,492 --> 00:40:12,538
- ใช่แล้ว
- ทันทีที่สว่าง เราจะออกกัน โอเคมั้ย

549
00:40:14,498 --> 00:40:15,624
โอเค

550
00:40:28,720 --> 00:40:32,683
ดีมากค่ะ โอเคนะ เดี๋ยวฉันหาให้

551
00:40:35,602 --> 00:40:38,438
โอเค อีกเดี๋ยวฉันจะกลับมานะ เนอะ

552
00:41:30,657 --> 00:41:32,326
- ไง
- ไง

553
00:41:33,869 --> 00:41:36,413
- ไหนดู
- โอ๊ย ตาย ตัวร้อนมาก

554
00:41:36,496 --> 00:41:37,706
ทุกคนตัวร้อนหมด

555
00:41:37,789 --> 00:41:39,166
ในนี้อุณหภูมิ 40 องศาได้มั้ง

556
00:41:50,052 --> 00:41:51,720
ติดต่อสามีได้รึเปล่า

557
00:41:57,392 --> 00:41:58,519
ครอบครัวคุณเป็นยังไงบ้าง

558
00:41:59,102 --> 00:42:03,857
ทุกคนโอเค
ลูกสาวฉันชอบการผจญภัย ก็…

559
00:42:09,112 --> 00:42:10,822
คุณควรจะพักบ้าง

560
00:42:10,906 --> 00:42:12,366
ฉันก็พูดแบบเดียวกันกับคุณได้

561
00:42:13,450 --> 00:42:15,536
แอนนา คุณต้องพัก

562
00:42:20,457 --> 00:42:21,583
ดูเข้าสิ

563
00:42:24,503 --> 00:42:25,712
เกิดได้ยังไง…

564
00:42:28,924 --> 00:42:33,136
นี่มันเรื่องที่เกิดในประเทศโลกที่สาม
ไม่ใช่ที่นี่

565
00:42:33,887 --> 00:42:36,056
คนปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ที่นี่ได้ไง

566
00:42:49,194 --> 00:42:52,322
- เกิดอะไรขึ้นเหรอ
- ใช่ ดูเอาเรื่องอยู่

567
00:42:58,328 --> 00:43:00,247
เห็นรึเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้น
รู้รึเปล่าว่าเขาทำอะไรกันอยู่

568
00:43:01,039 --> 00:43:02,291
ฉันแค่กำลังพยายามดูแลคนไข้

569
00:43:02,374 --> 00:43:06,044
นี่ เดี๋ยวสิ แคเรน มีทั้งครอบครัว
ชาวบ้าน ทุกคนเข้ามาขอให้เราช่วย

570
00:43:06,128 --> 00:43:08,088
แต่พวกนี้เอาแต่บอกให้คนไปที่อื่น

571
00:43:08,589 --> 00:43:09,756
แล้วคุณก็รู้สาเหตุดี

572
00:43:12,217 --> 00:43:15,512
พวกนั้นกลัว พวกนั้นมีปืนแต่ก็กลัวพวกเรา

573
00:43:16,388 --> 00:43:17,806
นี่ไม่ใช่เรื่องของพวกเราพวกเขา

574
00:43:17,890 --> 00:43:20,392
ไรว… คุณได้ฟังข่าวบ้างรึเปล่า

575
00:43:21,143 --> 00:43:23,896
พวกนั้นยิงพวกเราอยู่ แคเรน
ยิงเราข้างหลังเลยด้วย

576
00:43:23,979 --> 00:43:27,232
คนในนี้ก็จะตายอยู่แล้ว
คุณยังอยากรับคนเข้าโรงพยาบาลเพิ่มเหรอ

577
00:43:28,108 --> 00:43:29,109
ถ้าคุณเป็นห่วงเป็นใยพวกเราจริงๆ

578
00:43:29,193 --> 00:43:31,278
คงไม่ปล่อยคนขึ้นมาตั้งแต่ต้น

579
00:43:31,361 --> 00:43:32,654
ไม่ให้ใครเข้าแม้แต่คนเดียว

580
00:44:04,186 --> 00:44:05,854
ตอนนี้ผมต้องรออีก

581
00:44:06,647 --> 00:44:08,148
ผมรอไม่ได้

582
00:44:13,445 --> 00:44:14,988
นี่จะช่วยให้เย็นขึ้นหน่อย

583
00:45:23,891 --> 00:45:26,768
ไฟดับในวงกว้างนี้
อาจเกิดต่อเนื่องได้อีกหลายสัปดาห์

584
00:45:26,852 --> 00:45:29,313
ในย่านที่ถูกพายุ…

585
00:45:29,396 --> 00:45:32,065
พื้นที่หลายส่วนทั่วเมือง
ถูกน้ำท่วมเต็มไปหมด

586
00:45:32,566 --> 00:45:33,817
เสียหายหนักมาก

587
00:45:34,610 --> 00:45:37,112
- ประกาศใช้กฎอัยการศึก
- ความเสียหายแบบนั้น

588
00:45:37,196 --> 00:45:40,032
ส่วนหลังคาทั้งหมดของซูเปอร์โดมโดนพัดหลุด

589
00:45:40,115 --> 00:45:42,451
ที่นี่ดูเหมือนเบรุตที่น้ำท่วมจริงๆ

590
00:45:42,534 --> 00:45:44,161
มันดูเป็นแบบนั้น

591
00:46:24,368 --> 00:46:29,164
(เรื่องที่เกิดตรงนี้มันไม่ถูกต้อง
คนไม่ดี)

592
00:46:29,248 --> 00:46:32,459
(สิ่งเลวร้ายเข้าครอบงำใจคนแล้ว)

593
00:47:43,071 --> 00:47:45,073
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์