1
00:00:06,798 --> 00:00:10,844
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFLIX)

2
00:00:45,879 --> 00:00:48,673
ไม่ได้เจอกันนานนะ ครูยาชิโระ

3
00:00:50,759 --> 00:00:54,095
ฉันไม่คิดว่าแกจะมาถึงคนแรก ซาโตรุ

4
00:00:56,890 --> 00:00:59,142
ผมมาเพื่อยุติเรื่องนี้

5
00:00:59,225 --> 00:01:02,479
และฉันก็เตรียมทุกอย่างเพื่อฆ่าแกไว้แล้ว

6
00:01:13,281 --> 00:01:14,324
อย่างที่ฉันคิดไว้เลย

7
00:01:15,325 --> 00:01:17,911
แกได้ความทรงจำ
และสัญชาตญาณการหยั่งรู้คืนมาแล้ว

8
00:01:19,370 --> 00:01:20,538
ฉันแปลกใจนะ

9
00:01:20,622 --> 00:01:22,999
แกรู้ว่าฉันจะใช้มือถือ

10
00:01:23,666 --> 00:01:26,711
ซึ่งมันยังไม่มีสมัยแกเป็นนักเรียนของฉัน

11
00:01:27,921 --> 00:01:28,922
แต่ในกรณีนี้

12
00:01:29,714 --> 00:01:31,800
ฉันมีกับดักสำรอง

13
00:01:41,768 --> 00:01:44,938
ดูท่ากับดักนั่นจะได้ผลกว่านิดหน่อย

14
00:01:48,650 --> 00:01:49,692
แต่จะว่าไป...

15
00:01:50,944 --> 00:01:54,072
แกมาที่นี่เร็วเกินไปถ้าดูจากสภาพขาของแก

16
00:01:55,406 --> 00:01:56,491
เท่าที่ฉันคำนวณดู

17
00:01:57,033 --> 00:01:59,744
เด็กสาวนั่นน่าจะมาหลังฉันวางกับดักของฉันเสร็จ

18
00:02:00,203 --> 00:02:02,497
แล้วจากนั้นไม่นานแกก็ตามมา

19
00:02:03,331 --> 00:02:06,709
แต่จากที่เห็น แกอยู่นอกกับดัก

20
00:02:07,836 --> 00:02:09,212
และฉันดันอยู่ในกับดัก

21
00:02:10,839 --> 00:02:11,923
แกทำได้ไง

22
00:02:15,301 --> 00:02:17,762
ครูไม่ได้กะจะฆ่าคุมิใช่มั้ย

23
00:02:18,847 --> 00:02:21,391
- ครูกะเล่นงานผมตั้งแต่แรก
- เปล่า

24
00:02:21,975 --> 00:02:24,227
ฉันตั้งใจจะฆ่าเด็กนั่น

25
00:02:25,311 --> 00:02:26,146
แต่ยังไง

26
00:02:26,813 --> 00:02:29,315
ฉันก็มีความเชื่อว่าแกจะมาหยุดฉัน

27
00:02:30,567 --> 00:02:33,778
ฉันหมายถึง สำหรับฉันแล้ว
คนเดียวที่คู่ควรจะแก่การฆ่าก็คือแก

28
00:02:34,779 --> 00:02:37,198
คนที่สู้เพื่อให้คนอื่นรอด

29
00:02:45,874 --> 00:02:47,709
ดวงตาของแกนั่นมักจะแวววับ

30
00:02:48,376 --> 00:02:50,879
เมื่อแกเผชิญกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

31
00:02:52,213 --> 00:02:54,924
เมื่อก่อนฉันเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน

32
00:02:55,550 --> 00:02:58,511
และเห็นแกว่าทำสำเร็จได้ยังไงครั้งแล้วครั้งเล่า

33
00:02:59,512 --> 00:03:02,807
และตอนนี้ ดวงตาของแกก็บอกฉัน

34
00:03:04,017 --> 00:03:06,102
ว่าแกจะเอาชนะเรื่องนี้ได้เช่นเคย

35
00:03:07,729 --> 00:03:09,063
บอกฉันหน่อย ซาโตรุ

36
00:03:10,023 --> 00:03:13,902
ความจริงเบื้องหลังดวงตาแวววับของแกคืออะไร

37
00:03:20,158 --> 00:03:22,619
คำตอบก็ง่ายๆ และชัดเจน

38
00:03:26,456 --> 00:03:28,833
ถ้าครูรู้สึกถึงบางสิ่งในตาของผม...

39
00:03:30,126 --> 00:03:31,169
มันก็คือ...

40
00:03:35,340 --> 00:03:37,258
ความปรารถนาที่จะสู้ต่อไป

41
00:03:40,845 --> 00:03:43,848
แก้ปัญหาเพื่อเดินไปข้างหน้า

42
00:04:11,417 --> 00:04:13,127
สิ่งที่ทำให้ผมมีแรงฮึดสู้

43
00:04:13,836 --> 00:04:17,298
คือถ้อยคำต่างๆ ที่คนสำคัญของผมมอบให้

44
00:04:19,968 --> 00:04:24,305
พวกเขาช่วยผม ให้กำลังใจผม และผลักดันผม

45
00:04:25,515 --> 00:04:29,435
พวกเขาสอนผมว่าเราจะไปสู่ทางเดินใหม่ไม่ได้
ถ้าไม่ก้าวเดินไป

46
00:04:31,646 --> 00:04:34,107
อยากที่จะเติมเต็มช่องว่างในใจของผม

47
00:04:36,025 --> 00:04:37,860
คำเหล่านั้นมีผลอย่างเดิมกับผม

48
00:04:39,195 --> 00:04:42,699
ทั้งตอนผมเป็นเด็กและแม้แต่หลังตื่นขึ้น

49
00:04:43,700 --> 00:04:45,994
พวกเขาทำให้ผมมีแรงที่จะสู้ต่อ

50
00:04:52,709 --> 00:04:56,504
แกพูดเหมือนวันที่อยู่ในรถเมื่อ 17 ปีก่อน

51
00:04:58,423 --> 00:05:02,135
ตอนได้ยินแกพูดคำพวกนั้นทั้งที่เป็นเด็กประถม

52
00:05:02,510 --> 00:05:03,970
บอกตามตรงว่าฉันทึ่ง

53
00:05:06,764 --> 00:05:07,890
ผมว่าครูก็สมควรทึ่งนะ

54
00:05:09,183 --> 00:05:10,268
นั่นก็เป็นเพราะ...

55
00:05:11,728 --> 00:05:16,399
นั่นคือคำพูดที่ผมได้ยินจากครู
ตอนผมเรียนจบชั้นประถม

56
00:05:18,776 --> 00:05:21,112
มันคือคำพูดของครูเอง ครูยาชิโระ

57
00:05:26,951 --> 00:05:29,412
ผมเป็นเด็กป. ห้ามาสามครั้งแล้ว

58
00:05:31,247 --> 00:05:33,750
และนี่เป็นครั้งที่สองที่ผมมาอยู่ปี 2005

59
00:05:35,209 --> 00:05:38,796
ผมกลับไปอยู่ในอดีตมาหลายครั้ง

60
00:05:42,925 --> 00:05:44,135
ครูเชื่อผมมั้ยล่ะ

61
00:06:10,995 --> 00:06:13,748
ฉันเชื่อแก ซาโตรุ

62
00:06:19,837 --> 00:06:24,050
ต่อให้ฉันอยากปฏิเสธ แต่มีหลายสิ่งที่มันอธิบายได้

63
00:06:26,052 --> 00:06:28,054
ตอนนี้เริ่มสมเหตุสมผลแล้ว

64
00:06:29,806 --> 00:06:31,390
ครูยังพูดแบบนี้ด้วย

65
00:06:32,725 --> 00:06:36,896
ความกล้าของผมไม่ควรต้องสูญเปล่า

66
00:06:39,315 --> 00:06:44,445
ผมเชื่อว่าผมฟื้นคืนมาได้เพราะถ้อยคำเหล่านั้น

67
00:06:45,238 --> 00:06:48,616
เพราะงั้นครูยาชิโระครับ เรามายุติเรื่องกันเลย

68
00:06:56,165 --> 00:06:56,999
ซาโตรุ...

69
00:06:58,251 --> 00:06:59,544
ฉันมันชั่วมากมั้ย

70
00:07:02,630 --> 00:07:03,548
ไม่ต้อง ฉันรู้

71
00:07:04,549 --> 00:07:07,218
นั่นคือสิ่งที่ผู้คนจะตราหน้าฉัน

72
00:07:07,844 --> 00:07:08,678
แต่ว่า...

73
00:07:11,139 --> 00:07:13,641
กฎเกณฑ์ในสังคมมันถูกต้องแล้วเหรอ

74
00:07:18,563 --> 00:07:21,357
มันไม่ใช่สิ่งที่คิดขึ้นมาเพื่อให้ผู้ที่ปฏิเสธ

75
00:07:21,649 --> 00:07:25,778
ความประสงค์ลึกๆ ของพวกเขา
ได้แสดงตัวเป็นคนดีหรอกเหรอ

76
00:07:29,198 --> 00:07:32,618
ฉันตัดสินการกระทำของฉันด้วยวิธีของตัวเอง...

77
00:07:34,495 --> 00:07:35,830
และพิสูจน์พวกมัน

78
00:07:47,800 --> 00:07:48,634
ซาโตรุ แกพูดถูก

79
00:07:51,637 --> 00:07:53,222
เรามายุติเรื่องกัน

80
00:07:56,809 --> 00:07:58,060
(ทีมงาน)

81
00:08:23,294 --> 00:08:25,421
สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ

82
00:08:25,880 --> 00:08:28,966
คือยุติทุกอย่างลงพร้อมชีวิตของเราสองคน

83
00:08:30,510 --> 00:08:31,344
ฉัน...

84
00:08:32,512 --> 00:08:36,390
ฉันไม่ยอมถูกกฎที่ฉันไม่ยอมรับลงโทษแน่

85
00:08:38,768 --> 00:08:39,769
และซาโตรุ...

86
00:08:41,729 --> 00:08:44,315
สิ่งที่แกจะได้เพื่อแลกกับชีวิตของแก...

87
00:08:45,316 --> 00:08:46,651
คือฉันจะยุติทุกอย่าง...

88
00:08:48,194 --> 00:08:49,612
ด้วยความตายของฉัน

89
00:09:14,971 --> 00:09:20,851
ครูไม่มีทางได้ทำแบบนั้นหรอก

90
00:09:25,398 --> 00:09:28,401
ผมยังไม่ตอบคำถามแรกของครูเลย

91
00:09:29,527 --> 00:09:32,947
เหตุผลที่ผมมาที่นี่ได้เร็วขนาดนี้

92
00:09:37,201 --> 00:09:39,120
มันคือสิ่งที่หมอของผมบอกผม

93
00:09:40,413 --> 00:09:43,124
เขาบอกว่าอำนาจแห่ง
ความปรารถนาของมนุษย์...

94
00:09:45,459 --> 00:09:47,128
สามารถสวนทางกับหลักทางการแพทย์

95
00:11:09,877 --> 00:11:11,504
- ซาโตรุ
- ซาโตรุ

96
00:11:43,452 --> 00:11:44,328
พวกเธอทำดีมาก

97
00:11:45,287 --> 00:11:46,330
ทั้งคู่เลย

98
00:12:19,905 --> 00:12:22,074
ฉันมีความต้องการให้ซาโตรุฟื้น

99
00:12:22,867 --> 00:12:24,577
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

100
00:12:26,579 --> 00:12:27,413
ว่าไงนะ

101
00:12:28,789 --> 00:12:30,708
การกระทำของฉัน ความคิดของฉัน...

102
00:12:32,626 --> 00:12:33,961
ซาโตรุเป็นคนเดียว

103
00:12:35,171 --> 00:12:36,630
ที่เข้าใจฉันดี

104
00:12:40,342 --> 00:12:43,637
และหลังจากซาโตรุนอนโคม่า ฉันก็...

105
00:12:45,389 --> 00:12:47,141
ฉันก็เริ่มโดดเดี่ยว

106
00:12:51,145 --> 00:12:54,899
ฉันถามตัวเองว่าฉันจะทำยังไงต่อไปดี

107
00:12:57,443 --> 00:12:59,987
คำตอบนั้นง่ายมาก

108
00:13:02,615 --> 00:13:04,158
ฉันจะอยู่ใกล้ซาโตรุ

109
00:13:05,075 --> 00:13:07,953
และดูแลเขาต่อไป

110
00:13:12,750 --> 00:13:15,127
และครูก็กลายเป็นถึงสส. ของเมือง

111
00:13:16,587 --> 00:13:17,630
และในวันนั้นเอง...

112
00:13:21,008 --> 00:13:23,177
ตอนที่ซาโตรุก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด...

113
00:13:25,304 --> 00:13:26,430
ฉันดีใจมาก

114
00:13:27,890 --> 00:13:29,517
ฉันร้องไห้ไม่หยุด

115
00:13:31,977 --> 00:13:32,811
ฉันไม่ได้...

116
00:13:35,064 --> 00:13:36,524
ฉันไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว

117
00:13:42,029 --> 00:13:44,114
พอฉันเห็นซาโตรุขยับ...

118
00:13:45,699 --> 00:13:51,121
หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความเบิกบาน
อย่างที่ฉันไม่เคยรู้สึกมากว่าสิบปี

119
00:13:52,164 --> 00:13:53,666
ฉันถึงเริ่มลงมืออีกครั้ง

120
00:13:56,252 --> 00:13:57,169
ทั้งหมดก็เพื่อ...

121
00:13:59,421 --> 00:14:01,549
ทั้งหมดก็เพื่อยุติด้วยมือของฉันเอง

122
00:14:02,716 --> 00:14:03,551
ซาโตรุ...

123
00:14:04,969 --> 00:14:07,012
เด็กผู้ชายคนเดียวที่ฉันฆ่าไม่ได้

124
00:14:12,142 --> 00:14:14,645
ครูยอมรับแล้วว่าครูเจตนาจะฆ่าเขา

125
00:14:17,022 --> 00:14:17,856
ใช่

126
00:14:19,525 --> 00:14:20,734
แน่อยู่แล้ว

127
00:14:28,409 --> 00:14:30,411
(ฆาตกรต่อเนื่องของชิบะ)

128
00:14:30,494 --> 00:14:34,498
(นิชิโซโนะถูกตัดสินประหารชีวิต)

129
00:14:44,717 --> 00:14:45,551
เข้ามา ซาโตรุ

130
00:14:48,345 --> 00:14:49,305
ไง

131
00:14:50,556 --> 00:14:51,390
นั่งสิ

132
00:14:52,308 --> 00:14:54,101
ขอบใจที่เจียดเวลามาให้ฉัน

133
00:14:54,435 --> 00:14:58,188
ฉันเจียดเวลาให้นายได้เสมอ
ถ้านายอยากฟังเรื่องยาชิโระ

134
00:15:01,066 --> 00:15:03,485
ฉันได้ข่าวว่าเขาถูกศาลตัดสินประหารชีวิต

135
00:15:04,111 --> 00:15:04,945
ใช่

136
00:15:06,822 --> 00:15:11,076
ยาชิโระฆ่าคนรวมกันกว่า 30 คดี

137
00:15:12,119 --> 00:15:16,624
ส่วนใหญ่ก็หมดอายุความไปแล้ว
แต่เราตั้งข้อหาเขาได้

138
00:15:17,458 --> 00:15:20,210
แปดคดีฆาตกรรมและข้อหาพยายามฆ่าในชิบะ

139
00:15:21,086 --> 00:15:22,630
เขาสารภาพทั้งหมด

140
00:15:24,089 --> 00:15:25,049
เวลาที่

141
00:15:25,925 --> 00:15:30,804
ถูกพรากไปจากนาย
และแพะพวกนั้นไม่สามารถเอาคืนมาได้

142
00:15:31,597 --> 00:15:32,431
แต่ว่า...

143
00:15:33,766 --> 00:15:37,811
ถึงแม้มันจะเพียงเล็กน้อย
ฉันว่าเราก็บรรเทาความเจ็บปวดของนายได้

144
00:15:49,823 --> 00:15:50,991
ขอบใจนะ ซาโตรุ

145
00:15:52,701 --> 00:15:54,495
ฉันภูมิใจมากที่ฉันได้อยู่

146
00:15:55,704 --> 00:15:56,705
เคียงข้างนาย

147
00:15:58,499 --> 00:15:59,333
เคนยะ... และอีกอย่าง...

148
00:16:09,385 --> 00:16:10,928
ฉันขอโทษ ซาโตรุ

149
00:16:12,471 --> 00:16:16,100
มันเป็นเพราะฉันเอง
นายถึงต้องสูญเสียไปขนาดนี้

150
00:16:18,143 --> 00:16:19,979
- ฉัน...
- ฉันไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย

151
00:16:22,439 --> 00:16:24,942
ฉันสิเป็นคนที่ถูกช่วย

152
00:16:27,861 --> 00:16:29,822
ฉันควรเป็นฝ่ายขอบใจนาย

153
00:16:30,864 --> 00:16:32,408
ฉันเดินหน้าสู้ได้

154
00:16:33,575 --> 00:16:35,244
เพราะฉันมีนายอยู่เคียงข้างฉัน

155
00:16:39,373 --> 00:16:40,374
ขอบใจนะ เคนยะ

156
00:16:47,715 --> 00:16:48,549
นายคิดว่า

157
00:16:49,675 --> 00:16:51,760
เราใกล้จะได้เป็นฮีโร่หรือยัง

158
00:16:55,222 --> 00:17:00,477
หนทางอาจไม่ได้ดูสวยหรู
แต่ฉันว่าเราใกล้แล้วล่ะ

159
00:17:21,498 --> 00:17:24,710
(เรียงความโรงเรียนประถมมิโกโตะ)

160
00:17:31,341 --> 00:17:34,887
(แก้ไขปัญหา โดย เคนยะ โคบายาชิ)

161
00:17:35,304 --> 00:17:38,599
(ฉันจะช่วยคนที่ฉันเคยช่วยไม่ได้)

162
00:17:38,974 --> 00:17:42,561
(ร่วมกับเพื่อนๆ ของฉัน นั่นคือสิ่งที่ฉันแก้ไข)

163
00:19:02,141 --> 00:19:04,893
(เมืองที่ฉันจากมาคนเดียว)

164
00:19:05,227 --> 00:19:08,313
(ฮีโร่ของฉัน)

165
00:19:12,359 --> 00:19:14,736
(โดย ซาโตรุ ฟูจินุมะ)

166
00:19:14,820 --> 00:19:19,533
วันเดอร์กาย หนังสือการ์ตูนเล่มโปรดของผม
ถูกสร้างเป็นรายการทีวี

167
00:19:28,542 --> 00:19:31,170
วันเดอร์กายสู้คนเดียวมาตลอด

168
00:19:31,753 --> 00:19:35,424
แต่เมื่อมีหัวใจที่เชื่อถือได้เป็นอาวุธของเขา
เขาก็มีเพื่อนมากขึ้น

169
00:19:37,718 --> 00:19:40,512
ผมก็อยากมีเพื่อนที่ผมไว้ใจได้มากๆ

170
00:19:41,138 --> 00:19:42,389
และเพื่อนที่ไว้ใจผม

171
00:19:50,022 --> 00:19:53,650
จากตัวอย่างของวันเดอร์กาย
ต่อให้ผมล้ม ผมก็ไม่ยอมแพ้

172
00:20:01,617 --> 00:20:03,118
ผมพยายามได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

173
00:20:05,287 --> 00:20:06,914
จนกว่าผมจะทำสำเร็จ

174
00:20:11,710 --> 00:20:13,128
คำพูดของวันเดอร์กาย

175
00:20:13,962 --> 00:20:15,505
ทำให้ผมเข้มแข็ง

176
00:20:20,761 --> 00:20:24,556
ผมอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน
และสร้างฮีโร่แบบนั้นเช่นกัน

177
00:20:53,293 --> 00:20:55,712
(ราชาแห่งเปลวเพลิง โดย ซาโตรุ ฟูจินุมะ) (ซาโตรุ ฟูจินุมะ
"ยูกิแห่งศตวรรษใหม่")

178
00:21:15,816 --> 00:21:18,527
ฉันเปลี่ยนออกไปทำสตอรีบอร์ดก่อนนะ

179
00:21:18,610 --> 00:21:19,987
ได้ ทางนี้เราจัดการเอง

180
00:21:30,247 --> 00:21:31,164
บาย

181
00:21:31,373 --> 00:21:33,083
บาย

182
00:22:01,903 --> 00:22:03,572
วันนี้อากาศหนาวชะมัด

183
00:22:03,655 --> 00:22:04,990
อ้าว สวัสดีครับ คุณอุราตะ

184
00:22:05,866 --> 00:22:07,534
อะไรเนี่ย คุณฟูจินุมะไปไหนล่ะ

185
00:22:07,617 --> 00:22:10,954
- เขาออกไปคิดสตอรีบอร์ดค่ะ
- อะไรกัน เขาไม่อยู่ที่นี่เหรอ

186
00:22:11,038 --> 00:22:12,956
โธ่เอ๊ย ฉันอุตส่าห์ไปซื้อมาฉลอง

187
00:22:13,040 --> 00:22:16,293
เพราะเราเพิ่งได้รับเลือก
ให้สร้างออกมาเป็นแอนิเมชัน

188
00:22:16,376 --> 00:22:18,253
จริงเหรอเนี่ย

189
00:22:18,337 --> 00:22:21,340
แน่นอน และเราจะได้ออกฉายปี 2012

190
00:22:21,423 --> 00:22:22,883
เราทำสำเร็จ ทุกคน

191
00:22:24,009 --> 00:22:25,135
ยอดเลย

192
00:22:25,218 --> 00:22:26,595
สุดยอด

193
00:22:26,678 --> 00:22:29,723
- ไชโย
- คุณฟูจินุมะจะเป็นคนดังแล้ว

194
00:22:31,224 --> 00:22:32,059
มาดื่มกันเลย

195
00:22:32,142 --> 00:22:35,228
ยังก่อน ยังไม่ได้
นายดื่มไม่ได้ โดยเฉพาะนายเลย

196
00:22:35,312 --> 00:22:37,814
- ทำไมล่ะ
- จำได้มั้ยครั้งก่อนนายเมาแอ๋ขนาดไหน

197
00:22:37,898 --> 00:22:40,942
นายไม่ต้องดื่มเลย ถึงคุณฟูจินุมะกลับมาก็ห้าม

198
00:22:41,026 --> 00:22:42,903
- นายดื่มแค่น้ำพอ
- โอเค งั้นก็ได้

199
00:22:42,986 --> 00:22:46,323
ดี โอเค เราเอาไปซ่อนแล้วรอเซอร์ไพรส์ดีกว่า

200
00:22:46,406 --> 00:22:48,116
เอาซ่อนให้หมด

201
00:22:48,200 --> 00:22:51,369
แล้วให้ทุกคนทำหน้าเศร้าๆ ก่อน

202
00:22:51,453 --> 00:22:53,371
- ได้เลย
- เอาอย่างนั้นนะ

203
00:22:53,455 --> 00:22:54,539
ซาโตรุ

204
00:22:55,499 --> 00:22:58,502
ฝันของลูกเป็นจริงแล้วนะ

205
00:22:59,294 --> 00:23:00,337
ฉันซื้อมานะ

206
00:23:00,837 --> 00:23:01,671
ไม่ใช่นาย

207
00:23:19,147 --> 00:23:22,109
ผมไม่ได้ย้อนเวลาเลยตั้งแต่ผมฟื้นขึ้นมา

208
00:23:37,749 --> 00:23:42,003
มันคงเป็นเพราะว่าตอนนี้คือช่วงเวลาที่แท้จริง

209
00:23:54,307 --> 00:23:58,728
ความทรงจำของช่วงเวลาแรก
ที่ผมไม่เคยนอนหลับยาว

210
00:23:58,812 --> 00:24:00,647
เริ่มจะเลือนรางหายไป

211
00:24:04,151 --> 00:24:08,738
ตลอด 15 ปีที่ผมหลับไป ผมไม่เคยโดดเดี่ยว

212
00:24:10,740 --> 00:24:14,494
ผมมีเพื่อนๆ ที่คอยเติมเต็มช่องว่าง

213
00:24:17,289 --> 00:24:19,958
ไม่มีอะไรที่ผมภูมิใจกว่านั้นแล้ว

214
00:24:21,585 --> 00:24:26,339
และมันส่องแสงเจิดจรัสอยู่ในใจของผม

215
00:24:32,721 --> 00:24:34,514
เมืองที่ผมจากมาคนเดียว

216
00:24:36,224 --> 00:24:41,104
ผมไม่เห็นค่าอะไรมากไปกว่าเวลาที่ผมได้ใช้ไป

217
00:24:47,319 --> 00:24:49,070
เมืองที่ผมจากมาคนเดียว

218
00:26:00,016 --> 00:26:01,768
หิมะตกหนักจริงๆ นะ

219
00:26:02,602 --> 00:26:03,937
โลกมันเพี้ยนไปหมดแล้วเนอะ

220
00:26:09,025 --> 00:26:11,278
ฉันขออยู่กับคุณจนกว่าหิมะหยุดได้มั้ย

221
00:26:23,707 --> 00:26:26,334
หิมะปกคลุมทั่วพื้นที่จนขาวโพลน

222
00:27:09,794 --> 00:27:12,964
อนาคตกลับกลายเป็นว่างเปล่า