1
00:00:00,000 --> 00:00:02,270
(สถานีตำรวจ)

2
00:00:02,440 --> 00:00:04,570
ลา บราวา

3
00:00:04,570 --> 00:00:06,780
เจนเทิล

4
00:00:06,780 --> 00:00:09,570
- ลา บราวา
- เจนเทิล

5
00:00:09,570 --> 00:00:12,910
แต่ก็ต้องยอมรับในผลงานแหละนะ
ดูแลกันดี ๆ ด้วยล่ะ

6
00:00:12,910 --> 00:00:15,330
เป็นเพราะความเท่ขั้นสุด
ของเจนเทิลแท้ ๆ เลย

7
00:00:15,330 --> 00:00:17,830
ลา บราวาก็สุดยอดเหมือนกัน

8
00:00:18,080 --> 00:00:19,920
(ห้องเยี่ยม)

9
00:00:20,290 --> 00:00:23,460
ทั้งที่เขาบอกให้ออกไปได้
แต่คุณจะไม่ออกเหรอ

10
00:00:23,960 --> 00:00:25,340
แค่ "ยังไม่ออก" เฉย ๆ

11
00:00:25,630 --> 00:00:27,130
ฉันยังกลัวโลกภายนอกอยู่

12
00:00:27,720 --> 00:00:30,220
เพราะฉันอาจจะถูกใคร
หลอกใช้เหมือนเดิมอีกก็ได้

13
00:00:30,720 --> 00:00:33,720
ผมมีหลายเรื่องที่อยากให้คุณมาช่วยแท้ ๆ

14
00:00:34,600 --> 00:00:35,490
ในวันนั้น...

15
00:00:35,970 --> 00:00:38,810
สิ่งที่มิโดริยะ อิซึคุแสดงให้โลกเห็น

16
00:00:39,100 --> 00:00:41,440
สังคมจะมีการรับมัน
แล้วเปลี่ยนไปไหนทิศทางไหน

17
00:00:42,020 --> 00:00:43,810
ฉันต้องรอดูให้แน่ใจก่อน

18
00:00:45,110 --> 00:00:48,400
ฉันขอกินข้าวด้วยเงินภาษี
ไปอีกสักพักก่อนละกันนะ

19
00:00:49,780 --> 00:00:50,530
ยัยวิลเลินเอ๊ย

20
00:02:09,870 --> 00:02:16,190
(มายฮีโร่ อคาเดเมีย ไฟนอลซีซัน)

21
00:02:23,000 --> 00:02:25,880
(สกู๊ปพิเศษฉุกเฉิน)
(ชิการาคิ โทมุระคืออะไรกันแน่)

22
00:02:25,880 --> 00:02:28,020
ผมกลัวมาเลยครับ
(พนักงานบริษัท 35 ปี)

23
00:02:28,020 --> 00:02:30,210
ผมดีใจมากครับที่เขาถูกกำจัดไปได้
(พนักงานบริษัท 35 ปี)

24
00:02:30,210 --> 00:02:32,570
ฉันเสียเพื่อนไปค่ะ
(นักศึกษา 21 ปี)

25
00:02:32,570 --> 00:02:34,940
ไอ้ฆาตกรชาติชั่ว
(นักศึกษา 21 ปี)

26
00:02:34,940 --> 00:02:38,030
แย่ที่สุดเลยค่ะ ชีวิตของฉันพังไปหมดเลย
(นักศึกษา 21 ปี)

27
00:02:38,030 --> 00:02:39,710
บ้านของฉันก็เสียหายด้วยค่ะ
(นักศึกษา 21 ปี)

28
00:02:39,710 --> 00:02:43,830
จะหยุดเขาได้หรือเปล่านะ
(แม่บ้าน 70 ปี)

29
00:02:43,830 --> 00:02:44,740
(แม่บ้าน 70 ปี)

30
00:02:44,740 --> 00:02:46,330
ในตอนนั้นฉันคิดแบบนี้ค่ะ
(แม่บ้าน 70 ปี)

31
00:02:46,330 --> 00:02:50,120
ตอนแรกทุกคนก็คิดว่าเป็นแค่นักเลงทั่วไป
(เจ้าของร้านอาหาร 30 ปี)

32
00:02:50,120 --> 00:02:53,140
ไม่มีใครคิดว่าจะกลายเป็นภัยคุกคาม
ที่ใหญ่ขนาดนี้หรอกครับ

33
00:02:53,940 --> 00:02:56,240
ด้วยความช่วยเหลือจากนานาชาติ
และอาสาสมัคร

34
00:02:56,240 --> 00:02:58,450
ทำให้การฟื้นฟูมีการคืบหน้าอย่างรวดเร็ว

35
00:02:59,070 --> 00:03:03,620
แต่ในอีกด้านหนึ่งนั้น
ก็ยังมีพื้นที่ที่ความช่วยเหลือยังเข้าไปไม่ถึง

36
00:03:04,620 --> 00:03:06,420
กองซากปรักหักพังเหล่านั้น

37
00:03:06,750 --> 00:03:10,340
บ่งบอกถึงขอบเขตความเสียหาย
ที่กว้างขวางเกินคณานับ

38
00:03:11,210 --> 00:03:13,260
สมาพันธ์วิลเลิน
ที่ก่อเหตุระดับประวัติศาสตร์

39
00:03:13,260 --> 00:03:16,050
ซึ่งทำให้ผู้คนจำนวนมากเกิดความเดือดร้อน

40
00:03:16,590 --> 00:03:20,260
ชิการาคิ โทมุระ หัวหน้าของพวกเขา
แท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่

41
00:03:21,390 --> 00:03:23,560
เชิญพบกับสกู๊ปพิเศษลำดับที่สองได้
หลังจากนี้ครับ

42
00:03:24,480 --> 00:03:28,480
(เด็กผู้หญิงที่ชอบรอยยิ้ม)

43
00:03:29,980 --> 00:03:32,690
เขาไม่สามารถทนกับร่างยักษ์
และอัตลักษณ์หลายชนิดได้

44
00:03:32,900 --> 00:03:34,740
จนเกือบได้กลายเป็นโนมุ

45
00:03:35,400 --> 00:03:39,220
แต่จากการที่เรา
มีการวิจัยเรื่องโนมุมาสักพัก

46
00:03:39,220 --> 00:03:43,550
จึงสามารถทำการยับยั้ง
การเปลี่ยนสภาพเอาไว้ได้ครับ

47
00:03:44,700 --> 00:03:47,750
แกมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ ไอ้ฆาตกร

48
00:03:48,080 --> 00:03:49,290
ฉันไม่ปฏิเสธหรอก

49
00:03:49,880 --> 00:03:52,040
ฉันมาเพื่อบอกช่วงสุดท้าย
ของชิการาคิให้ฟัง

50
00:03:52,710 --> 00:03:54,550
นี่แกมาเพื่อดูศพงั้นเหรอ

51
00:03:54,920 --> 00:03:56,380
รสนิยมชั่วดีนะ

52
00:03:57,680 --> 00:03:59,070
เพราะนายยังมีชีวิตอยู่

53
00:03:59,070 --> 00:04:00,140
ฉันเลยมาบอก

54
00:04:01,640 --> 00:04:05,640
ว่าเขาได้ต่อสู้เพื่อทำลาย
จนถึงวินาทีสุดท้าย

55
00:04:10,980 --> 00:04:13,520
ชิการาคิฝากให้แก
มาบอกกับฉันแบบนี้เหรอ

56
00:04:13,980 --> 00:04:15,570
เขาฝากมาให้บอกสปินเนอร์

57
00:04:16,400 --> 00:04:17,040
ฉันเหรอ

58
00:04:17,740 --> 00:04:19,150
แล้วโทกะกับดาบิล่ะ

59
00:04:19,700 --> 00:04:20,610
คอมเพรสด้วย

60
00:04:21,780 --> 00:04:22,950
แค่นายคนเดียว

61
00:04:30,750 --> 00:04:32,180
ชิการาคิน่ะ

62
00:04:32,960 --> 00:04:34,380
คือความหวังของพวกเรา

63
00:04:35,340 --> 00:04:37,510
หมอนั่นยิ้มและพูดว่า "จะทำลายทุกอย่าง"

64
00:04:38,260 --> 00:04:40,930
ตอนอยู่ที่เมืองเดกะ
หมอนั่นเปิดโลกอีกใบให้ฉันเห็น

65
00:04:41,300 --> 00:04:44,370
หมอนั่นคือคนที่พูดในใจแทนฉัน

66
00:04:45,470 --> 00:04:50,020
ทั้งที่ฉันเคยโดนกดขี่
และทำใจไปแล้วว่าตัวเองเป็นอมนุษย์

67
00:04:50,520 --> 00:04:52,980
แต่หมอนั่นก็ยังทำให้ฉันมีความฝันได้อีกครั้ง

68
00:04:53,560 --> 00:04:56,400
ทำให้ฉันอาจทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้

69
00:04:56,860 --> 00:04:59,360
- และอาจกลายเป็นใครสักคนที่มีชื่อ
- หยุดเดี๋ยวนี้นะ รีบห้ามเขาเร็ว

70
00:05:01,950 --> 00:05:05,240
ชิการาคิ โทมุระคือฮีโร่ของฉัน

71
00:05:05,660 --> 00:05:08,500
แค่มีเป้าหมายคือการทำลาย
ก็เลยทำลายโดยไม่สนอะไร

72
00:05:08,950 --> 00:05:12,080
มันเป็นสันดานที่ไม่คิดอะไรเฉย ๆ
ไม่ได้มีอุดมการณ์บ้าบออะไรเลย

73
00:05:12,080 --> 00:05:15,040
ฉันเป็นคนที่ชอบเล่นเกมมาก

74
00:05:15,500 --> 00:05:17,100
จากการสอบสวนของตำรวจ

75
00:05:17,100 --> 00:05:19,610
ทำให้ความอดีตอันโหดร้าย
ถูกเปิดเผยออกมาในตอนท้าย

76
00:05:19,800 --> 00:05:24,220
ระหว่างที่หมกตัวอยู่ในห้อง
ฉันก็เอาแต่เล่นเกมอย่างเดียว

77
00:05:24,600 --> 00:05:26,890
การมีสาเหตุเป็นเรื่องสำคัญก็จริง

78
00:05:26,890 --> 00:05:31,060
แต่ถ้าจมอยู่กับความอ่อนไหวมากเกินไป
มันจะมีคนหัวอ่อนคล้อยตามไปอีก

79
00:05:31,520 --> 00:05:32,730
แล้วมันก็จะวนลูปนะครับ

80
00:05:32,730 --> 00:05:37,230
แล้วหมอนั่นก็ชอบเกมที่ฉันเล่นเหมือนกัน

81
00:05:37,610 --> 00:05:40,690
ยังไงพวกเราก็ต้องพูด
ให้มีความหนักแน่นครับ

82
00:05:41,400 --> 00:05:43,030
ว่ามันแย่มากจริง ๆ

83
00:05:44,030 --> 00:05:47,990
หมอนั่นเป็นเพื่อนคนแรกที่ฉันมี

84
00:05:49,410 --> 00:05:52,250
เขาบอกว่าตัวเอง
ต้องเป็นฮีโร่ของพวกนายทุกคน

85
00:05:52,920 --> 00:05:56,630
ในกลางใจของชิการาคิ โทมุระ
มีสมาพันธ์วิลเลินอยู่เสมอ

86
00:05:57,500 --> 00:06:00,260
ชิการาคิเองก็น่าจะคิดเหมือนกับนาย

87
00:06:00,510 --> 00:06:02,800
เขาก็เลยอยากบอกให้นายรู้

88
00:06:06,140 --> 00:06:07,970
ฉันได้รับความร้อนแรงนั้นมาตลอด

89
00:06:08,390 --> 00:06:12,270
จนฉันเลิกคิดไปแล้วว่า
"ยังไงกระแสนี้ก็คงหยุดไม่ได้"

90
00:06:13,600 --> 00:06:14,900
คนอย่างฉันน่ะ...

91
00:06:15,230 --> 00:06:17,560
กว่าจะคิดได้จริง ๆ มันก็ช้าเกินไปแล้ว

92
00:06:18,980 --> 00:06:20,860
ถ้าฉันเดินไปข้างหน้าอีกแค่ก้าวเดียว

93
00:06:22,320 --> 00:06:26,120
ฉันก็คงจะสามารถช่วย
ฮีโร่ของตัวเองได้แล้วแท้ ๆ

94
00:06:27,870 --> 00:06:33,500
ในตอนนี้อาจจะมีชิการาคิหรือออลฟอร์วัน
รุ่นที่สองหรือสามกำลังซุ่มเงียบรอเวลาอยู่

95
00:06:35,460 --> 00:06:37,880
เราต้องหันไปโฟกัส
กับภัยคุกคามครั้งใหม่ครับ

96
00:06:43,010 --> 00:06:46,640
หลังจากนี้พวกนาย
ก็ยังคงต่อสู้กันต่อใช่ไหมล่ะ

97
00:06:48,100 --> 00:06:49,450
และพอถึงวันหนึ่ง...

98
00:06:49,450 --> 00:06:53,740
พวกแกก็จะยิ้มอย่างเริงร่า
โดยลืมทั้งชิการากิและสมาพันธ์วิลเลินสินะ

99
00:06:55,510 --> 00:06:56,630
ฉันจะเขียนหนังสือ

100
00:06:57,940 --> 00:07:01,070
สัญลักษณ์แห่งความหวาดกลัว
ที่ชื่อชิการาคิ โทมุระ

101
00:07:01,610 --> 00:07:04,590
สมาพันธ์วิลเลินที่มีชีวิตอยู่เพื่อทำลาย

102
00:07:04,590 --> 00:07:07,300
ฉันจะคอยย้ำเตือนเรื่องนี้
ให้กับพวกแกไปตลอดกาล

103
00:07:09,240 --> 00:07:10,790
อดีตจะไม่มีวันเลือนหาย

104
00:07:11,120 --> 00:07:13,500
ฉันจะเป็นคนสานต่อเรื่องราว
ของชิการาคิ โทมุระเอง

105
00:07:16,170 --> 00:07:17,540
ถ้าเขียนเป็นการ์ตูนก็ดีนะ

106
00:07:17,540 --> 00:07:18,440
หา

107
00:07:18,960 --> 00:07:20,630
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก

108
00:07:22,380 --> 00:07:24,020
ฉันจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต

109
00:07:33,430 --> 00:07:34,810
ฉันเองก็เรื่องที่อยากฝากนะ

110
00:07:35,390 --> 00:07:37,810
ช่วยไปบอกไอ้ปลาหมึก
ว่า "สู้ ๆ" ด้วยละกัน

111
00:07:38,980 --> 00:07:40,650
(ห้องเยี่ยม)

112
00:07:44,860 --> 00:07:45,860
จะว่าไปแล้ว...

113
00:07:47,150 --> 00:07:50,370
ถ้ามีภาพประกอบด้วย
ก็อาจจะดีจริง ๆ น่ะแหละ

114
00:07:51,700 --> 00:07:55,230
เพราะภาพมันก้าวข้ามทั้งการศึกษา
และพรมแดนประเทศนี่นา

115
00:07:56,960 --> 00:07:58,080
กลับมาแล้วเหรอหนุ่มน้อย

116
00:07:58,540 --> 00:08:00,170
ได้ฝากคำพูดเรียบร้อยแล้วใช่ไหม

117
00:08:00,540 --> 00:08:01,210
ครับ

118
00:08:01,590 --> 00:08:02,380
จริงสิ

119
00:08:02,750 --> 00:08:04,880
ยังมีเรื่องจิซากิอีกเรื่องด้วย

120
00:08:06,760 --> 00:08:09,830
สภาพอนาถจริง ๆ นะ จิซากิ

121
00:08:10,510 --> 00:08:12,850
นี่... นี่พ่อ...

122
00:08:13,100 --> 00:08:14,840
ผมนึกว่าพ่อจะนอนติดเตียงอยู่ซะอีก

123
00:08:15,350 --> 00:08:17,020
ก็เพราะอัตลักษณ์ของแกนั่นแหละ

124
00:08:17,640 --> 00:08:22,400
แล้วก็ไอ้ของสนับสนุนพวกนั้นเนี่ย
เห็นว่าตอนนี้มีการพัฒนาที่รวดเร็วมาก

125
00:08:22,650 --> 00:08:26,150
และแกไม่ใช่หัวหน้า
เพราะมันไม่มีแก๊งอีกแล้ว

126
00:08:26,150 --> 00:08:27,100
พ่อ...

127
00:08:27,690 --> 00:08:30,160
ยังไงคนเราก็ห้ามเดินออก
จากเส้นทางของมนุษย์

128
00:08:30,780 --> 00:08:32,240
ไม่งั้นก็จะเป็นแบบแก

129
00:08:33,370 --> 00:08:36,470
ทั้งที่ฉันยื่นมือไปช่วยแกมาตลอดแท้ ๆ

130
00:08:36,470 --> 00:08:38,250
เพราะไม่อยากให้แกออกนอกเส้นทาง

131
00:08:39,330 --> 00:08:41,800
คุโรโนะไม่เคยว่าแกเลยใช่ไหมล่ะ

132
00:08:42,670 --> 00:08:43,600
ผมขอโทษ

133
00:08:43,600 --> 00:08:46,020
พ่อ... ผมขอโทษ

134
00:08:46,020 --> 00:08:47,230
มันสายไปแล้ว

135
00:08:47,230 --> 00:08:50,070
แกเอาคำพูดนั้นให้เอริฟัง
ไปตลอดชีวิตดีกว่านะ

136
00:08:50,470 --> 00:08:52,260
ถึงเอริจะลืมแก

137
00:08:52,260 --> 00:08:54,890
แต่แกก็อย่าลืมในสิ่ง
ที่แกทำกับเอริเด็ดขาด

138
00:08:57,560 --> 00:08:59,200
ไม่ต้องห่วง

139
00:08:59,200 --> 00:09:03,120
ฉันจะคอยด่าแก จนกว่าแกจะตายเอง

140
00:09:05,730 --> 00:09:08,130
คุณสึคาอุจิ ขอบคุณมากนะครับ

141
00:09:08,130 --> 00:09:11,580
ไม่เป็นไร ยังไงก็ดีกว่าไปทำให้เอริจัง
นึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาแหละนะ

142
00:09:13,370 --> 00:09:16,490
มันต้องทำยังไง
ถึงจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเหรอครับ

143
00:09:17,290 --> 00:09:18,410
มันไม่มีทางหรอก

144
00:09:22,620 --> 00:09:25,540
งั้นให้ฮอว์กส์เพิ่มจำนวนฮีโร่
ให้เยอะกว่านี้อีกดีไหม

145
00:09:26,460 --> 00:09:28,590
นี่ฮอว์กส์มีอำนาจแบบนั้นด้วยเหรอครับ

146
00:09:28,880 --> 00:09:30,130
แค่ล้อเล่นน่า

147
00:09:30,590 --> 00:09:32,220
เอาล่ะ เปลี่ยนมู้ดกันเถอะ

148
00:09:32,590 --> 00:09:35,240
ตั้งแต่วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่
มาเข้าเรียนแล้ว

149
00:09:35,240 --> 00:09:36,950
เราจะทำหน้าซึมให้เขาเห็นไม่ได้นะ

150
00:09:37,510 --> 00:09:40,780
แต่ภาควิชาฮีโร่ไม่ค่อยมีความสัมพันธ์
รุ่นพี่รุ่นน้องเท่าไหร่

151
00:09:40,780 --> 00:09:42,620
เรื่องที่เจอหน้ากันมัน...

152
00:09:43,850 --> 00:09:46,900
กรี๊ด รุ่นพี่โทโดโรกิ รุ่นพี่ไดนาไมต์

153
00:09:47,230 --> 00:09:48,730
มันหมายความว่ายังไงเนี่ย

154
00:09:48,730 --> 00:09:50,820
ไล่ไอ้พวกนี้ออกให้หมดเลยได้ไหม

155
00:09:51,240 --> 00:09:52,700
เด็กปีหนึ่งสุดยอด

156
00:09:55,030 --> 00:09:57,880
พวกเราได้ดูการต่อสู้
กับออลฟอร์วันผ่านถ่ายทอดสด

157
00:09:57,880 --> 00:10:00,550
ฉันชอบรุ่นพี่โทโดโรกิ
ตั้งแต่งานกีฬาสีแล้วค่ะ

158
00:10:00,750 --> 00:10:03,000
ผมเองก็ยึดรุ่นพี่เป็นแบบอย่างมาตลอดครับ

159
00:10:03,000 --> 00:10:03,790
ฉันก็ด้วยค่ะ

160
00:10:03,790 --> 00:10:04,420
ผมก็ด้วย

161
00:10:04,750 --> 00:10:07,460
การชื่นชมมันเป็นเรื่องที่ดี
แต่พวกเขาก็เป็นคนเหมือนกัน

162
00:10:07,750 --> 00:10:10,300
ถ้ารุมตามเป็นฝูงแบบนี้
มันจะทำให้เขาตกใจกันนะ

163
00:10:10,670 --> 00:10:12,840
แต่ถ้ามาคุยทีละคนก็พอได้อยู่แหละ

164
00:10:13,050 --> 00:10:16,530
มีคนวิ่งตรงทางเดินกันนะโว้ย
หัวหน้าห้องอยู่ที่ไหนกันฟระ

165
00:10:16,530 --> 00:10:19,110
อือ อีกอย่างต้องรักษากฎระเบียบด้วย

166
00:10:19,390 --> 00:10:20,810
และพวกเขาก็ยังไม่หายดีกัน

167
00:10:21,270 --> 00:10:22,730
ให้พวกเขาได้พักกันหน่อยนะ

168
00:10:23,230 --> 00:10:25,600
ขอโทษที่ทำตัวแย่ ๆ ใส่ค่ะ

169
00:10:25,600 --> 00:10:27,120
ขอโทษที่เผลอตัวไปค่ะ

170
00:10:27,120 --> 00:10:30,500
- ฉันนึกว่าบาคุโกจะชอบคนกรี๊ดตัวเองซะอีก
- ดีมากที่สำนึกผิดอย่างจริงใจแบบนี้

171
00:10:30,500 --> 00:10:33,640
- ถ้าคนมันเยอะไปมันก็น่าปวดหัวแหละ
- จำเอาไว้เลยนะ ว่าห้ามทำแบบนี้อีก

172
00:10:34,030 --> 00:10:37,570
เพราะคัตจังไม่ค่อยใกล้ชิดกับผู้หญิง
มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วน่ะ

173
00:10:37,570 --> 00:10:38,740
เขาเลยอาจจะไม่ชินก็ได้

174
00:10:39,580 --> 00:10:40,300
เกินคาดแฮะ

175
00:10:40,300 --> 00:10:43,810
เกินค่งเกินคาดอะไรกัน
ฉันยอมรับเรื่องผลงานก็จริง

176
00:10:43,810 --> 00:10:46,270
แต่ฉันไม่ยอมรับที่แยงกี้เนื้อหอมเด็ดขาด

177
00:10:46,270 --> 00:10:47,230
อิจฉาวู้ย

178
00:10:47,540 --> 00:10:49,230
รีบ ๆ ไสหัวไปซะ

179
00:10:49,230 --> 00:10:51,100
- พวกเราต้องขอโทษจริง ๆ ครับ
- พวกเราต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ

180
00:10:51,420 --> 00:10:53,260
ก็ไม่ได้เกินคาดจริง ๆ แหละนะ

181
00:10:53,260 --> 00:10:54,220
รุ่นพี่มิโดริยะ

182
00:10:55,260 --> 00:10:57,240
คือว่า... ผมได้ดูด้วยนะครับ

183
00:10:57,240 --> 00:10:59,170
มันทำให้ผมกล้าสุด ๆ ไปเลย

184
00:10:59,470 --> 00:11:03,790
มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเอง
ควรทำอะไรสักอย่างขึ้นมาเลยน่ะครับ

185
00:11:04,180 --> 00:11:06,270
คือว่า... ขอบคุณมากเลยนะครับ

186
00:11:06,560 --> 00:11:07,560
ขอตัวก่อนนะครับ

187
00:11:10,690 --> 00:11:11,470
เอ่อ...

188
00:11:12,190 --> 00:11:13,110
ไม่สิ...

189
00:11:14,030 --> 00:11:15,030
ความเจ็บปวดนี้...

190
00:11:16,150 --> 00:11:18,200
มิโดริยะกับโทโดโรกิฉันไม่ติด

191
00:11:18,620 --> 00:11:23,250
แต่จิตวิญญาณของฉันมันยอมรับ
เรื่องแยงกี้เนื้อหอมไม่ได้จริง ๆ

192
00:11:23,700 --> 00:11:25,870
ก็นะ มันเป็นศึกที่ใหญ่มาก ๆ นี่นา

193
00:11:26,580 --> 00:11:28,980
แล้วบาคุโกก็เป็นคนเด่นด้วย

194
00:11:28,980 --> 00:11:31,020
สาว ๆ จะกรี๊ดก็ไม่แปลกหรอกนะ

195
00:11:33,550 --> 00:11:35,010
(ห้องพักอาจารย์)

196
00:11:35,010 --> 00:11:37,900
มีคนมาขอสัมภาษณ์ปี 2 ห้อง A อีกแล้วล่ะ

197
00:11:37,900 --> 00:11:38,940
ปฏิเสธไป

198
00:11:38,940 --> 00:11:42,320
แต่ก็มีคนที่อยากถูกสัมภาษณ์อยู่นะ
อย่างเจ้ามิเนตะไรงี้

199
00:11:42,720 --> 00:11:44,700
แต่ก็มีคนที่ไม่อยากถูกสัมภาษณ์เหมือนกัน

200
00:11:45,310 --> 00:11:46,600
เราให้ความสำคัญกับพวกเขา

201
00:11:48,410 --> 00:11:52,030
(มายฮีโร่ อคาเดเมีย ไฟนอลซีซัน)

202
00:11:52,480 --> 00:11:55,290
เอาล่ะ วันนี้เราจะทำการฟื้นฟูที่นี่กันต่อ

203
00:11:55,290 --> 00:11:56,120
- ค่ะ
- ครับ

204
00:11:56,740 --> 00:11:58,660
โอ้ นั่นห้อง A นี่นา

205
00:11:58,910 --> 00:12:00,740
- แฟต ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ
- แฟต

206
00:12:00,740 --> 00:12:01,410
ได้เลย

207
00:12:01,740 --> 00:12:04,540
ซันอีทเตอร์ก็มาช่วยทำงาน
เป็นไซด์คิกเหมือนกันนะ

208
00:12:04,910 --> 00:12:06,290
พวกนายไปทำฝั่งนั้นละกัน

209
00:12:06,290 --> 00:12:07,090
- ค่ะ
- ครับ

210
00:12:10,330 --> 00:12:11,730
อันดับแรกก็ปรับพื้นก่อน

211
00:12:15,460 --> 00:12:17,010
พวกโลหะเอามาทางนี้นะ

212
00:12:17,170 --> 00:12:17,800
รับทราบ

213
00:12:19,380 --> 00:12:21,430
กางเกงยีนส์นายเละเอาเรื่องเลยนะ

214
00:12:22,010 --> 00:12:25,520
พักอยู่เงียบ ๆ ก็ได้นะเอาจริง

215
00:12:26,770 --> 00:12:28,520
ยังอยู่ในสภาพนี้สินะ

216
00:12:29,690 --> 00:12:31,940
ไม่ต้องสนใจหรอก
ฉันก็กำลังฟื้นตัวเรื่อย ๆ แหละ

217
00:12:32,400 --> 00:12:33,400
มืองอกแล้วด้วย

218
00:12:34,320 --> 00:12:36,440
คุณจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ใช่ไหม

219
00:12:36,900 --> 00:12:39,610
ที่สำคัญกว่านั้น
คือฉันจะกลับไปจับพวกมันให้หมดต่างหาก

220
00:12:56,380 --> 00:12:57,170
เฮ้

221
00:12:58,590 --> 00:13:00,260
เราเอาข้าวกลางวันมาให้พวกเธอน่ะ

222
00:13:01,090 --> 00:13:02,640
ว้าว ข้าวปั้นนี่นา

223
00:13:02,640 --> 00:13:03,720
น่าอร่อยจัง

224
00:13:04,100 --> 00:13:06,720
เอามาให้เยอะขนาดนี้จะดีเหรอครับ

225
00:13:07,180 --> 00:13:10,950
ถึงพื้นที่ของเราจะหายไป
จากการต่อสู้ในครั้งนี้

226
00:13:12,020 --> 00:13:13,100
ขอโทษด้วยครับ

227
00:13:13,860 --> 00:13:17,230
ขอโทษที
ฉันไม่ได้จะตำหนิพวกเธอสักหน่อย

228
00:13:17,860 --> 00:13:20,590
พอเห็นพวกเธอตั้งใจพยายามช่วยกัน

229
00:13:20,590 --> 00:13:23,590
พวกเราก็เลยคิดว่า
ไม่อยากนั่งซึมอยู่เฉย ๆ

230
00:13:24,240 --> 00:13:25,700
เราไม่อยากถูกช่วยอย่างเดียว

231
00:13:25,700 --> 00:13:28,700
เราเองก็อยากสร้างมันขึ้นมาใหม่
ด้วยมือของตัวเองด้วย

232
00:13:30,250 --> 00:13:34,210
แหม่ เราได้อาหารมาตั้งเยอะขนาดนี้
วันนี้เราต้องทำให้เสร็จให้ได้เลย

233
00:13:34,460 --> 00:13:36,960
แบบนั้นก็เกินไปนะ เรามีคนไม่พอหรอก

234
00:13:38,710 --> 00:13:39,550
จะกินแล้วนะครับ

235
00:13:40,300 --> 00:13:42,550
อะไรน่ะ ในกำหนดการไม่มีรถบัสนี่

236
00:13:44,140 --> 00:13:47,810
ขอโทษครับ พอดีเด็ก ๆ ของผม
อยากมาขอโทษให้ได้น่ะครับ

237
00:13:47,810 --> 00:13:49,680
พวกเราขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อกี้ด้วยค่ะ

238
00:13:49,980 --> 00:13:51,940
ที่พวกเราไม่ได้นึกถึงรุ่นพี่ทุกคน

239
00:13:52,300 --> 00:13:54,300
เด็กปีหนึ่งนี่สุดยอดจริงวู้ย

240
00:13:54,300 --> 00:13:56,220
ทำไมถึงพาพวกนั้นมาเนี่ย

241
00:13:56,220 --> 00:13:58,140
พวกเขารู้สึกผิดกันมากจริง ๆ

242
00:13:58,610 --> 00:14:01,280
เนื่องจากพวกรุ่นพี่ต่อสู้
เพื่อพวกเราทุกคน

243
00:14:01,650 --> 00:14:03,910
พวกเราก็เลยอยากเป็นกำลัง
ให้พวกรุ่นพี่เหมือนกันครับ

244
00:14:04,280 --> 00:14:06,660
ถึงพวกเราจะยังไม่มี
ใบอนุญาตชั่วคราวก็เถอะ

245
00:14:06,950 --> 00:14:08,870
ให้เราได้ช่วยในสิ่งที่พอช่วยได้เถอะนะคะ

246
00:14:11,040 --> 00:14:14,080
ไปช่วยงานเบา ๆ ตรงมุมนู้นละกันนะ
เดี๋ยวจะเกะกะพี่ปีสองเอา

247
00:14:14,080 --> 00:14:15,350
- ครับ
- ค่ะ

248
00:14:15,350 --> 00:14:18,210
นี่รุ่นน้องเป็นสิ่งมีชีวิต
ที่เดาไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ

249
00:14:18,590 --> 00:14:21,310
แต่เราไม่ได้เตรียมอาหาร
เอาไว้เผื่อขนาดนั้นเนี่ยสิ

250
00:14:21,310 --> 00:14:22,720
- พวกเรากินมาแล้วค่ะ
- พวกเรากินมาแล้วครับ

251
00:14:23,510 --> 00:14:25,220
ถึงจะไม่เข้าใจอะไรเท่าไหร่

252
00:14:25,680 --> 00:14:29,310
แต่ดูแล้วความพยายาม
มันถูกส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ จริง ๆ สินะ

253
00:14:34,600 --> 00:14:35,600
โอชาโกะจัง

254
00:14:36,480 --> 00:14:37,180
อือ

255
00:14:39,070 --> 00:14:40,830
ถึงจะค่อยเป็นค่อยไป

256
00:14:40,830 --> 00:14:43,960
แต่ฉันคิดว่ามันก็ดีมากเลยน่ะ
ที่ได้เริ่มเดินไปข้างหน้าสักที

257
00:14:45,700 --> 00:14:46,490
ก็แค่นี้แหละ

258
00:14:46,870 --> 00:14:48,200
ขอโทษนะ สึยุจัง

259
00:14:48,450 --> 00:14:50,040
เดกุคุงอยากกินอะไรเหรอ

260
00:14:50,240 --> 00:14:51,830
เอ่อ... เอาผักกาดดองละกัน

261
00:14:52,120 --> 00:14:53,790
ฉันเองก็อยากกินผักกาดดองเหมือนกัน

262
00:14:54,040 --> 00:14:56,290
ผักกาดดองกับบ๊วยดองอร่อยที่สุด

263
00:14:59,040 --> 00:15:00,630
รู้สึกมีบุญจริง ๆ

264
00:15:07,390 --> 00:15:08,220
อุรารากะ

265
00:15:08,800 --> 00:15:10,570
เห็นว่าจะกลับบ้านไปสักพักนึงน่ะ

266
00:15:10,570 --> 00:15:12,070
เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ

267
00:15:13,020 --> 00:15:15,670
โอชาโกะจังยังไม่อ่านข้อความของฉันเลย

268
00:15:24,900 --> 00:15:26,380
อ๊ะ บ้าจริง

269
00:15:26,380 --> 00:15:27,230
มีอะไร

270
00:15:27,230 --> 00:15:30,550
แย่แล้วสิ จู่ ๆ ก็บอกให้
เอาเฮลิคอปเตอร์ออกทันที

271
00:15:30,550 --> 00:15:32,260
แบตของกล้องเลยหมดแล้วน่ะ

272
00:15:33,830 --> 00:15:38,330
ตอนจบของพวกเราในวันนั้น
ไม่ถูกกล้องถ่ายเอาไว้

273
00:15:46,840 --> 00:15:49,340
ทิวทัศน์ของเมือง
กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

274
00:15:51,180 --> 00:15:52,950
ถึงจะค่อยเป็นค่อยไป

275
00:15:52,950 --> 00:15:55,830
แต่ฉันคิดว่ามันก็ดีมากเลยน่ะ
ที่ได้เริ่มเดินไปข้างหน้าสักที

276
00:15:58,400 --> 00:16:00,760
ตั้งแต่วันนั้นที่สถานการณ์ไม่สู้ดี

277
00:16:01,440 --> 00:16:05,400
เงาที่ทอดยาวขึ้นหลังดวงอาทิตย์ลับท้องฟ้า
ไม่เหมือนกับวันวานที่ผ่านมา

278
00:16:06,440 --> 00:16:09,780
มันเหมือนกับว่าทุกอย่างจะจบสิ้นแล้วจริง ๆ

279
00:16:12,120 --> 00:16:13,490
พอสิ้นสุดการต่อสู้

280
00:16:14,700 --> 00:16:15,830
ฉันก็รู้สึกโล่งใจ

281
00:16:17,040 --> 00:16:19,750
เพราะมันเป็นเวลาที่ทุกคน
กลับมาสดใสร่าเริงกัน

282
00:16:20,630 --> 00:16:22,920
ฉันชอบเวลาที่ทุกคนยิ้มกัน

283
00:16:24,300 --> 00:16:25,880
ฉันไม่อยากทำให้บรรยากาศนั้นเสีย

284
00:16:28,720 --> 00:16:29,450
เพราะงั้น...

285
00:16:30,050 --> 00:16:31,890
ทั้งบาดแผลและความเจ็บปวดนี้...

286
00:16:33,140 --> 00:16:34,680
ฉันเลยอดทนไว้ตลอดมา

287
00:16:35,350 --> 00:16:36,730
โอชาโกะจังน่ะ

288
00:16:37,350 --> 00:16:41,900
ทำแค่สิ่งที่ถูกต้องให้สมกับเป็นฮีโร่
อย่างเดียวก็ดีแล้วแท้ ๆ

289
00:16:43,060 --> 00:16:43,950
แต่ถึงอย่างนั้น...

290
00:16:45,230 --> 00:16:48,360
เธอก็ยังกลับคิดถึงเรื่องไร้สาระ

291
00:16:49,610 --> 00:16:52,570
ฉันชอบใบหน้าที่ทุกคนดีใจ

292
00:16:53,160 --> 00:16:55,410
ฉันก็เลยอยากเป็นฮีโร่

293
00:16:56,660 --> 00:16:57,600
ฉันน่ะ...

294
00:16:58,410 --> 00:17:01,120
มีชีวิตอยู่ต่อได้เพราะยืมชีวิต
มาจากฮิมิโกะจัง

295
00:17:02,790 --> 00:17:04,540
สิ่งที่ฉันทำลงไป...

296
00:17:06,420 --> 00:17:07,340
คุณอุรารากะ

297
00:17:08,760 --> 00:17:10,010
เดกุคุง

298
00:17:11,260 --> 00:17:13,760
รู้ได้ยังไงน่ะว่าฉันอยู่ที่นี่

299
00:17:13,930 --> 00:17:17,270
ไม่มีเหตุผลมากหรอก
ผมใช้วันฟอร์ออลบินมาน่ะ

300
00:17:18,060 --> 00:17:21,520
เพราะที่นี่เป็นสถานที่
ที่เราคุยเรื่องสำคัญกันไง

301
00:17:22,270 --> 00:17:26,070
ไม่ใช่แบบนั้นสิ ฉันบอกว่าจะกลับบ้าน
ไปสักพักแล้วนี่

302
00:17:26,360 --> 00:17:28,650
ถ้าได้กลับบ้านจริง ๆ มันก็ดีแหละ

303
00:17:29,240 --> 00:17:31,240
แต่ผมแค่คิดว่าต้องอยู่ที่นี่เฉย ๆ

304
00:17:32,610 --> 00:17:33,410
ทำไม...

305
00:17:34,070 --> 00:17:35,530
ทั้งที่ฉันไม่อยากให้เห็นแท้ ๆ

306
00:17:36,080 --> 00:17:36,910
ผมขอโทษ

307
00:17:37,540 --> 00:17:39,330
แต่ผมอยากเห็นจริง ๆ

308
00:17:40,830 --> 00:17:43,370
คุณอุรารากะก็เป็นแบบนี้ตลอดนี่นา

309
00:17:44,210 --> 00:17:45,590
ตั้งแต่วันที่สอบเข้า

310
00:17:46,090 --> 00:17:48,960
อัตลักษณ์ของฉันเองน่ะ
ขอโทษที่ใช้โดยพลการนะ

311
00:17:49,630 --> 00:17:52,510
แต่ถ้านายล้มมันจะดูไม่ดีนี่นา

312
00:17:52,760 --> 00:17:54,760
รวมถึงเรื่องคะแนนขั้นต่ำด้วย

313
00:17:55,010 --> 00:17:57,930
ฉันแบ่งคะแนนตัวเองให้เขาได้ไหมคะ

314
00:17:58,470 --> 00:18:00,850
คุณเป็นแบบนี้มาตลอด

315
00:18:01,020 --> 00:18:02,730
แต่คำว่า "เดกุ" เนี่ย

316
00:18:02,750 --> 00:18:05,690
มันให้ความรู้สึกว่า "สู้ ๆ นะ"
ฉันก็เลยชอบน่ะ

317
00:18:05,690 --> 00:18:07,020
เดกุคุง ใจเย็น ๆ ก่อน

318
00:18:07,020 --> 00:18:11,650
ขอให้ฉันได้อยู่ในฮีโร่อคาเดเมีย
ของเขาด้วยนะคะ

319
00:18:12,070 --> 00:18:15,200
คุณให้ความสำคัญกับคนอื่น
มากกว่าตัวเองเสมอ

320
00:18:15,780 --> 00:18:17,240
แม้แต่ตอนงานกีฬาสี

321
00:18:17,830 --> 00:18:22,250
ไม่ว่าจะตอนไหนหรือเมื่อไหร่
ผมก็ได้คุณช่วยเอาไว้ตลอด

322
00:18:23,460 --> 00:18:25,080
คุณคือฮีโร่ของผม

323
00:18:26,500 --> 00:18:27,250
เพราะงั้น...

324
00:18:27,920 --> 00:18:30,510
ผมไม่ได้ต้องการ
แค่ความเข้มแข็งของคุณ

325
00:18:32,630 --> 00:18:35,800
แค่ผมได้จับมือคุณ
ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากแล้ว

326
00:18:44,100 --> 00:18:45,350
แต่ฮิมิโกะจัง

327
00:18:45,900 --> 00:18:49,110
เขาต้องมาตายเพราะฉันนะ

328
00:18:55,990 --> 00:18:58,550
ถ้าในตอนนั้นฉันไม่ถูกแทง

329
00:18:58,550 --> 00:19:01,310
ถ้าตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรไร้สาระ

330
00:19:01,870 --> 00:19:05,170
ทั้งที่เป็นอัตลักษณ์
ที่แบ่งเลือดให้คนอื่นได้

331
00:19:05,790 --> 00:19:08,000
ถ้าหากไม่ต้องทำอะไรแบบนั้น

332
00:19:08,290 --> 00:19:11,840
มันจะไม่มีวิธีอื่นเลยจริง ๆ เหรอ

333
00:19:12,420 --> 00:19:15,220
ถ้าฉันรู้สึกตัวให้เร็วกว่านี้

334
00:19:15,720 --> 00:19:20,600
ถ้าได้เจอกันตั้งแต่เด็ก
มันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม

335
00:19:22,390 --> 00:19:24,350
ตอนที่ฮีโร่รู้สึกเศร้า

336
00:19:25,190 --> 00:19:27,940
จะมีคนที่คอยปกป้องฮีโร่ไหมนะ

337
00:19:32,110 --> 00:19:33,440
ทั้งผมและเท็นโกะ...

338
00:19:34,440 --> 00:19:37,910
ต่างก็ยังแบกรับในเรื่องเดียวกัน
กับชิการาคิ โทมุระเอาไว้อยู่

339
00:19:39,030 --> 00:19:43,040
ดังนั้นผมจึงไม่อยากให้การต่อสู้นี้
ต้องสูญเปล่าเหมือนที่ผ่านมา

340
00:19:45,540 --> 00:19:47,580
ออลฟอร์วันเองก็เคยบอกผม

341
00:19:48,460 --> 00:19:51,920
ว่าเส้นทางที่ผมพยายามจะเดินไป
มันเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยหนาม

342
00:19:52,920 --> 00:19:57,470
ถึงมันจะเป็นเรื่องเกินตัว
แต่ถ้าเรายังยื่นมือต่อไปเรื่อย ๆ

343
00:19:58,340 --> 00:20:00,760
มันต้องมีสักวันหนึ่งที่สำเร็จแน่

344
00:20:06,810 --> 00:20:07,980
อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย

345
00:20:08,600 --> 00:20:09,980
เฮ้

346
00:20:10,150 --> 00:20:11,190
อุรารากะ

347
00:20:11,190 --> 00:20:12,230
คุณอุรารากะ

348
00:20:12,230 --> 00:20:13,400
พวกเรามาแล้ว

349
00:20:13,400 --> 00:20:15,440
โอชาโกะจังบ้าที่สุดเลย

350
00:20:16,570 --> 00:20:18,660
ฉันกำลังรอให้เธอบอกอยู่นะ

351
00:20:18,660 --> 00:20:21,030
ถ้านึกอะไรได้ขึ้นมาก็บอกฉันได้เสมอนะ

352
00:20:21,240 --> 00:20:22,660
ขอบคุณนะ สึยุจัง

353
00:20:22,740 --> 00:20:23,790
อุรารากะ

354
00:20:23,880 --> 00:20:24,660
อุรารากะ

355
00:20:25,200 --> 00:20:26,390
เราเป็นห่วงมากนะ

356
00:20:27,160 --> 00:20:28,290
โล่งอกไปที

357
00:20:40,590 --> 00:20:43,510
ฉันรีบพุ่งมาหาเลยนะ
ไฟที่เหลืออยู่ยังไม่ดับใช่ไหม

358
00:20:43,890 --> 00:20:44,520
อือ

359
00:20:45,850 --> 00:20:47,430
"ไฟที่ยังเหลืออยู่" เหรอ

360
00:20:48,480 --> 00:20:49,390
อย่าบอกนะว่า...

361
00:20:49,560 --> 00:20:50,270
เดี๋ยวนะ ๆ

362
00:20:50,520 --> 00:20:53,400
ทำไมถึงไม่บอกเรื่องสำคัญแบบนั้น
กับพวกเราเลยล่ะ

363
00:20:53,560 --> 00:20:55,190
ใช่แล้วล่ะ มิโดริยะคุง

364
00:20:55,190 --> 00:20:56,110
หมายความว่ายังไงกัน

365
00:20:56,110 --> 00:20:58,150
- จะทำตัวห่างเหินเพื่อ
- ใช่เลย ๆ

366
00:20:58,990 --> 00:21:00,280
ไว้จะเล่าให้ฟังนะ

367
00:21:14,340 --> 00:21:16,710
ฟิกเซอร์

368
00:21:18,880 --> 00:21:20,880
(งานเลี้ยงอำลาอาโอยามะ)

369
00:21:21,720 --> 00:21:24,100
วันฟอร์ออลได้ทำภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว

370
00:21:25,100 --> 00:21:28,520
ผลึกแห่งพลังที่ถูกถักทอ
ด้วยพลังของเหล่าผู้กล้า

371
00:21:29,180 --> 00:21:31,560
ถ้าต่อจากนี้ได้ทุกคนร่วมถักทอต่อไป...

372
00:21:34,810 --> 00:21:37,940
ใช่ ทุกคนร่วมถักทอต่อไปละก็...

373
00:23:14,250 --> 00:23:15,420
ทำไม...

374
00:23:16,210 --> 00:23:17,330
ต้องเป็นฉันคนเดียวด้วย

375
00:23:21,300 --> 00:23:22,460
ตัวอย่างตอนต่อไป

376
00:23:23,670 --> 00:23:29,100
เรื่องราวของผมได้สิ้นสุดลง
ไปพร้อมไฟของวันฟอร์ออลที่ยังเหลืออยู่

377
00:23:30,180 --> 00:23:30,760
ใช่

378
00:23:31,510 --> 00:23:32,890
นี่คือเรื่องราว...

379
00:23:33,390 --> 00:23:36,060
ที่พวกเราได้กลายเป็นสุดยอดฮีโร่

380
00:23:37,600 --> 00:23:39,480
ตอนต่อไป ตอนอวสาน

381
00:23:39,900 --> 00:23:41,570
ฮีโร่อคาเดเมียของผม

382
00:23:42,650 --> 00:23:45,700
เรื่องราวของพวกเรา
ยังคงดำเนินต่อไป

383
00:23:46,360 --> 00:23:49,240
สู่อีกฟากของขีดจำกัด พลัสอัลตร้า