1
00:00:06,960 --> 00:00:09,380
อยู่ไหนเนี่ย ไม่
2
00:00:10,130 --> 00:00:12,090
ไม่ๆ
3
00:00:13,970 --> 00:00:16,350
มันต้อง... นั่นอะไร
4
00:00:19,640 --> 00:00:21,170
{\an8}เคมบริดจ์ แมสซาชูเซตส์
ปี 1981
5
00:00:21,370 --> 00:00:22,560
{\an8}ไม่... อยู่ไหน...
6
00:00:23,730 --> 00:00:27,900
ให้ตายสิ ทำไมไม่มีอะไร
อยู่ตรงที่ที่ควรอยู่เวลาต้องการ...
7
00:00:29,280 --> 00:00:31,010
- คุณเห็นมันอยู่ตรงนั้นไหม
- ผมไม่เห็น
8
00:00:31,210 --> 00:00:33,300
ฉันคุ้ยกระเป๋านี้อยู่สิบนาที
คุณแค่นั่งเฉยๆ เนี่ยนะ
9
00:00:33,500 --> 00:00:35,720
- ผมนึกว่าคุณหาปากกา
- ฉันจะเอาไปทำไม
10
00:00:35,920 --> 00:00:38,140
คุณมักจะมองหาปากกาเวลาเกิดความคิด
11
00:00:38,340 --> 00:00:39,270
คุณกำลังจดบันทึก
12
00:00:39,470 --> 00:00:42,020
ไม่ใช่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับคุณ
เป็นความผิดของคนอื่นนะ
13
00:00:42,220 --> 00:00:44,770
โอเค ฉันควรเอาปากกา
จดเรื่องนั้นด้วยไหม
14
00:00:44,970 --> 00:00:46,920
- คุณ...
- ฉันจำได้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
15
00:00:48,090 --> 00:00:51,050
ฉันน่าจะโกนหัวซะ เธอคงจะชอบแบบนั้น
16
00:00:51,630 --> 00:00:55,660
ฉันจำได้เสมอว่าฉันอยู่ที่ไหน
ฉันเก็บความคิดที่ซับซ้อนไว้ในหัวได้
17
00:00:55,860 --> 00:00:58,390
นาซ่าถึงได้
คอยขอร้องให้ฉันย้ายไปฟลอริดา
18
00:01:01,220 --> 00:01:04,840
ตีสี่ โทรศัพท์ดัง เพราะเธอเสร็จงานแล้ว
19
00:01:05,040 --> 00:01:08,170
ไม่สำคัญว่า
ฉันต้องเข้าแล็บตอนแปดโมง เธอช่าง...
20
00:01:08,370 --> 00:01:11,010
และทุกอย่างจะต้อง...
แถมยังมีเรื่อง...
21
00:01:11,210 --> 00:01:13,140
- คิดให้จบ
- อะไรนะ
22
00:01:13,340 --> 00:01:15,220
คุณกำลังฝึกเรื่องการคิดให้จบ
23
00:01:15,420 --> 00:01:18,560
- ทำอยู่
- ในหัวของคุณน่ะใช่ แต่ที่พูดออกมา...
24
00:01:18,760 --> 00:01:21,060
ฉันเบื่อที่จะโดนคุณกับเธอวิพากษ์วิจารณ์
25
00:01:21,260 --> 00:01:24,730
มันไม่ใช่ความผิดของฉัน
ที่ทุกคนช้ากว่าฉัน เป็นแบบนั้นมาตลอด
26
00:01:24,930 --> 00:01:27,230
คนเดียวที่ฉันคุยด้วยได้คือคุณตา
27
00:01:27,430 --> 00:01:30,530
- คุณจะอยู่ตรงนั้นเหรอ
- นึกว่าเราจะคุยกันที่โซฟา
28
00:01:30,730 --> 00:01:33,870
- เรากำลังฝึกเรื่องความใกล้ชิด
- ใช่ โทษที
29
00:01:34,060 --> 00:01:36,450
คุณกำหนดโปรแกรม
ฉันแค่อยากได้ยาโรคตื่นตระหนก
30
00:01:36,650 --> 00:01:37,870
ผมตัดสินใจแล้ว โอเคไหม
31
00:01:38,070 --> 00:01:40,040
- ฉันไม่อยากตัดผมหน้าม้า
- คุณไม่ต้อง...
32
00:01:40,240 --> 00:01:41,760
ใครเขาโทรศัพท์ตอนตีสี่
33
00:01:42,640 --> 00:01:44,830
ฉันกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่ มันสำคัญนะ
34
00:01:45,030 --> 00:01:48,440
เธอไม่รู้เหรอว่ารีโนกับบอสตัน
อยู่คนละโซนเวลากัน
35
00:01:52,610 --> 00:01:54,180
- คุณเขียนอะไร
- คุณไม่เข้าใจหรอก
36
00:01:54,380 --> 00:01:55,430
อธิบายให้ผมเข้าใจสิ
37
00:01:55,630 --> 00:01:59,060
ลำดับโมเลกุลจลน์ นั่นคือสิ่งที่
คุณอยากให้ฉันอธิบายให้เข้าใจเหรอ
38
00:01:59,260 --> 00:02:03,870
- ผมนึกว่าเกี่ยวกับแม่ของคุณ
- ไม่ใช่ทุกอย่างในโลกนี้จะเกี่ยว...
39
00:02:05,790 --> 00:02:08,360
ฉันพยายามคิดหา
วิธีใช้การกลายพันธุ์ดีเอ็นเอ
40
00:02:08,560 --> 00:02:11,530
เพื่อเปลี่ยนวิถีของโรคและจัดเรียงใหม่
41
00:02:11,730 --> 00:02:14,380
เราจะได้
ควบคุมกระบวนการใน... เดี๋ยว
42
00:02:19,010 --> 00:02:20,050
โอเค ฉันทำได้แล้ว
43
00:02:20,640 --> 00:02:23,310
- เหรอ คุณแน่ใจนะ
- อยากเช็กงานฉันไหมล่ะ
44
00:02:24,220 --> 00:02:26,600
ไม่ ผมเชื่อคุณ คือว่า...
45
00:02:27,350 --> 00:02:29,600
พระเจ้า เอสเธอร์ สุดยอดเลย
46
00:02:30,060 --> 00:02:33,570
สิ่งที่คุณทำในออฟฟิศของผม
47
00:02:33,820 --> 00:02:35,570
เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่
48
00:02:36,110 --> 00:02:38,400
งั้นเหรอ บอกแม่ฉันสิ
49
00:02:40,570 --> 00:02:44,910
{\an8}นิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก
ปี 1961
50
00:02:47,200 --> 00:02:50,290
ฉันหลงเชื่อใช้ผ้าหุ้มที่นอนทำไมวะเนี่ย
51
00:02:54,170 --> 00:02:57,720
- ออฟฟิศของซูซีสักอย่าง
- ซูซี ดีจัง ฉันนึกว่าคุณไม่อยู่
52
00:02:57,920 --> 00:03:01,080
- นั่นใครพูด
- นี่โรสนะ มิเรียมไม่สบายมาก
53
00:03:01,280 --> 00:03:06,040
อะไรนะ ไม่ๆ เธอยังไม่ป่วยจนกว่า
ประจำเดือนมาวันที่ 14 ฉันจดไว้ที่ปฏิทิน
54
00:03:06,240 --> 00:03:09,750
ไม่ใช่อย่างนั้น
เมื่อคืนเธอกลับมาบ้านดึก ตัวเย็นมาเลย
55
00:03:09,950 --> 00:03:13,340
- เธอไปทำอะไรในพายุหิมะ
- หวังว่าคุณจะบอกฉันได้
56
00:03:13,540 --> 00:03:17,130
- ลูกสาวคุณนะ คุณอยู่กับเธอ
- ลูกค้าของคุณ เธอไม่เคยอยู่บ้าน
57
00:03:17,330 --> 00:03:20,430
ฉันไม่ควรจะต้องสอนเธอเรื่องหิมะ
นั่นมันหน้าที่ของคุณ
58
00:03:20,630 --> 00:03:23,890
ไม่ว่ามันจะเป็นความผิดของใครก็ตาม
เธอกลับมาบ้านแบบตัวเย็นเฉียบ
59
00:03:24,090 --> 00:03:26,350
เธอใส่เสื้อโค้ทขนสัตว์
มันก็เปียกแนบไปกับตัวเธอ
60
00:03:26,550 --> 00:03:29,520
เราต้องยืมกรรไกรตัดกิ่งไม้
มาตัดเสื้อโค้ทออก
61
00:03:29,720 --> 00:03:34,460
พาเธอไปอาบน้ำอุ่น พาเข้านอน
หมอมาตรวจ เธอมีภาวะตัวเย็น
62
00:03:34,880 --> 00:03:37,570
- พระเจ้า
- เธอกระวนกระวายมาก นอนไม่หลับ
63
00:03:37,770 --> 00:03:42,220
เธอแค่นอนพูดพล่ามอยู่อย่างนั้น
เราต้องการให้คุณมาแปลคำพูดให้หน่อย
64
00:03:42,420 --> 00:03:45,500
คุณพูดภาษาเดียวกับเธอ
และรู้ศัพท์วงการบันเทิงพวกนั้น
65
00:03:45,700 --> 00:03:47,960
- โอเค ได้ เดี๋ยวฉันไปหา
- ดี
66
00:03:48,160 --> 00:03:50,790
พอคุณมาถึงที่นี่ ระวังอย่าพูดถึงนิ้วเท้า
67
00:03:50,990 --> 00:03:54,710
- เธออาจเสียนิ้วเท้าไปหนึ่งหรือสองนิ้ว
- เธอจะเสียนิ้วเท้าไปเหรอ
68
00:03:54,910 --> 00:03:58,090
เราหวังว่าจะเสียนิ้วกลางไป
เธอจะยังเดินแบบปกติได้
69
00:03:58,290 --> 00:04:02,430
และแบบนั้นจะใส่รองเท้าหัวแคบง่ายกว่า
หาข้อดีจากเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ
70
00:04:02,630 --> 00:04:04,780
- งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ
- ได้ บาย
71
00:04:07,450 --> 00:04:09,240
สวัสดี ฉันมาแล้ว
72
00:04:10,040 --> 00:04:13,190
- ซูซี ประตูล็อกอยู่ คุณเข้ามาได้ยังไง
- ใช่
73
00:04:13,390 --> 00:04:14,900
- ฉันยังมีกุญแจอยู่
- ทำไม
74
00:04:15,100 --> 00:04:18,280
ไม่รู้สิ มันคล้องอยู่กับสร้อยคอฉัน
ลืมเอามันออกน่ะ
75
00:04:18,480 --> 00:04:20,700
- ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมา
- เปิดประตูเข้ามาเองเลย
76
00:04:20,900 --> 00:04:22,910
- เธอเป็นไงบ้าง
- ยังพูดจาไร้สาระอยู่
77
00:04:23,110 --> 00:04:25,120
- เธอเก็บกุญแจไว้ ตอนนี้มันเป็นสร้อย
- แล้วไง
78
00:04:25,320 --> 00:04:26,870
นี่ เรื่องมิเรียม บอกความคืบหน้าหน่อย
79
00:04:27,070 --> 00:04:31,170
ไม่มีอะไรดีขึ้น เธอพูดอะไรไม่รู้
คำแปลกๆ เสียงแปลกๆ
80
00:04:31,370 --> 00:04:32,920
เธออาจพูดเป็นเพลงบีบ็อบก็ได้
81
00:04:33,120 --> 00:04:36,300
ฉันจำได้ว่า
เธอไปดูโชว์ของเลนนีที่คาร์เนกีฮอลล์
82
00:04:36,500 --> 00:04:40,690
ในที่สุดอย่างน้อยเราก็ได้ข้อมูลบ้าง
คาร์เนกีฮอลล์
83
00:04:41,360 --> 00:04:45,600
เธอไม่ได้เสียสติ
และออกไปเดินกลางหิมะเพราะมันสวย
84
00:04:45,800 --> 00:04:46,930
นั่นคือสมมติฐานแรกของผม
85
00:04:47,130 --> 00:04:50,600
- เอ้บ พระเจ้า เสื้อของคุณ
- กลับมาจากร้านซักรีดก็เป็นแบบนี้แล้ว
86
00:04:50,800 --> 00:04:54,650
- ใส่ตัวอื่นสิ เรามีปัญหาอยู่นะ
- เป็นแบบนี้ทุกตัวเลย
87
00:04:54,850 --> 00:04:56,480
ฉันจะไปดูว่าพอจะสืบให้รู้อะไรได้บ้าง
88
00:04:56,680 --> 00:05:00,090
เรื่องเสื้อเชิ้ตเหรอ
เพราะตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญนะ
89
00:05:03,380 --> 00:05:06,330
มิเรียม ฉันเอง ซูซี
90
00:05:06,530 --> 00:05:08,050
หายไปแล้ว
91
00:05:09,100 --> 00:05:10,850
- อะไรหายไป
- หน้าต่างไง
92
00:05:11,220 --> 00:05:13,170
- หน้าต่างหายไปเหรอ
- เปิด
93
00:05:13,370 --> 00:05:17,250
- มีคนเปิดหน้าต่างไว้เหรอ
- มันปิดแล้ว ประตู มันปิด...
94
00:05:17,450 --> 00:05:19,820
- ไม่มีอะไรปิด
- ชีสกับแครกเกอร์
95
00:05:20,480 --> 00:05:22,740
- โทนี่ เบนเน็ตต์...
- เขาทำไม
96
00:05:23,240 --> 00:05:24,720
ฉันนอนกับเขา
97
00:05:24,920 --> 00:05:27,600
เธอนอนกับเขาเหรอ
เธอเจอเขาตอนไหน
98
00:05:27,800 --> 00:05:29,100
เขาไปช่วย
99
00:05:29,300 --> 00:05:31,370
- ใคร
- เอาหมวกฉันมาด้วย
100
00:05:31,950 --> 00:05:33,370
เธอพยายามพูดคล้องจองเหรอ
101
00:05:35,330 --> 00:05:36,330
มิเรียม
102
00:05:42,880 --> 00:05:45,160
เธอมีเซ็กซ์กับโทนี่ เบนเน็ตต์
103
00:05:45,360 --> 00:05:47,450
- อะไรนะ
- เธออยากได้ชีสกับแคร็กเกอร์
104
00:05:47,650 --> 00:05:50,040
ฉันเอาชีสมันเชโกไปให้ เธอไม่กิน
105
00:05:50,240 --> 00:05:51,960
เธอรู้จักโทนี่ เบนเน็ตต์ได้ยังไง
106
00:05:52,160 --> 00:05:54,830
- เธอพูดถึงหมวกหรือเปล่า
- มีตอนไหนที่ไม่พูดถึงบ้าง
107
00:05:55,030 --> 00:05:57,800
พูดถึงหน้าต่าง ประตู นี่ไม่ช่วยอะไร
108
00:05:57,990 --> 00:06:01,880
- ฉันนึกว่ามันอาจจะทำให้เธอสงบ
- เซลด้า กลิ่นอะไรเหมือนไข่ลา
109
00:06:02,080 --> 00:06:06,400
ซุปหัวปลาโปแลนด์ กำจัดวิญญาณชั่วร้าย
ทำให้เส้นผมของคุณเงางาม
110
00:06:06,780 --> 00:06:11,890
ถ้าทำอาหารกลิ่นฉุนจนราคาที่ดิน
ย่านนี้ตกเสร็จแล้ว ชงกาแฟเข้มๆ ที
111
00:06:12,090 --> 00:06:13,490
คงต้องใช้เวลาสักพัก
112
00:06:13,740 --> 00:06:14,750
มิเรียม
113
00:06:15,790 --> 00:06:18,620
มิเรียม พยายามคิดหน่อย
เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น
114
00:06:19,880 --> 00:06:23,670
- มันหนาวมาก พายุหิมะ
- ใช่ พายุหิมะมันหนาว
115
00:06:23,880 --> 00:06:25,590
เดินๆ
116
00:06:25,840 --> 00:06:28,030
- เดินตอนอากาศหนาวเหรอ
- เป้าเย็นจนแข็ง
117
00:06:28,230 --> 00:06:28,990
อะไรนะ
118
00:06:29,190 --> 00:06:32,140
- เป้าเย็นจนแข็ง
- เป้าเย็นจนแข็ง มีแบบนั้นด้วยเหรอ
119
00:06:32,390 --> 00:06:35,210
นิ้วเท้า ฉันจะเสียนิ้วเท้าฉันไป
120
00:06:35,410 --> 00:06:38,310
มีพูดถึงนิ้วเท้าเยอะเลย
แต่เป้าเย็นจนแข็งน่าจะเป็นประเด็นหลัก
121
00:06:38,560 --> 00:06:41,770
ฉันแน่ใจว่านิ้วเท้าเธอโอเค ฉิบหาย
122
00:06:42,980 --> 00:06:44,730
- มันแย่ไหม
- ไม่
123
00:06:46,150 --> 00:06:49,390
เธอก้มหัวไว้ตรงกลางหว่างขา
เพื่อไม่ให้เป็นลมใช่ไหม
124
00:06:49,590 --> 00:06:50,470
ซูซี บอกฉันมา
125
00:06:50,670 --> 00:06:53,410
ให้ตายสิ เป้าของเธอสภาพเป็นยังไงเนี่ย
126
00:06:57,120 --> 00:06:59,370
- ดี
- ซูซี
127
00:07:01,420 --> 00:07:02,420
ซูซี
128
00:07:03,340 --> 00:07:06,740
- รู้ข้อมูลอะไรบ้างไหม
- เราควรตามหมอกลับมาไหม
129
00:07:06,940 --> 00:07:09,660
ค่าบริการเวลาเรียกหมอมาที่บ้านสูงมาก
ถ้าเราหลีกเลี่ยงได้...
130
00:07:09,860 --> 00:07:10,680
ฉันเห็นนิ้วเท้าแล้ว
131
00:07:11,640 --> 00:07:13,430
- ฉันบอกคุณเรื่องนิ้วเท้าแล้ว
- ไม่
132
00:07:13,680 --> 00:07:15,920
ไม่ โรส คุณไม่ได้บอกฉันเรื่องนิ้วเท้านั่น
133
00:07:16,110 --> 00:07:19,250
คุณบอกฉันเรื่องนิ้วเท้าเย็นแข็งน่ารักๆ
สีชมพูเหมือนเด็กทารก
134
00:07:19,450 --> 00:07:21,960
คุณไม่ได้บอกฉัน
ให้เตรียมตัวเจอกับเรื่องสยองในนั้น
135
00:07:22,160 --> 00:07:26,050
- คุณเล่นใหญ่เกินไปแล้ว
- มันเป็นสีดำ นิ้วเท้าเธอเป็นสีดำ โรส
136
00:07:26,250 --> 00:07:28,890
ไม่ได้เล่นใหญ่เกินไปนะ
นิ้วเท้านิ้วนั้นหมดหวังแล้วละ
137
00:07:29,090 --> 00:07:32,780
เหมือนเธอไปสงครามมาเลย
สงครามสมัยก่อน ช่างมันเถอะ
138
00:07:35,490 --> 00:07:37,240
โอเค ฉันจะกลับเข้าไป
139
00:07:40,910 --> 00:07:43,940
ภาพนิ้วเท้านั่นติดตาฉันแล้ว โรส
คุณเข้าใจไหม
140
00:07:44,140 --> 00:07:46,210
ฉันอาจข่มตาลงไม่ได้อีก
141
00:07:47,420 --> 00:07:50,620
เธอรู้สึกดีขึ้นหรือยัง
อยากลุกไหม ขยับตัวไหม
142
00:07:50,820 --> 00:07:53,160
ลูกๆ เธอดูทีวีอยู่ อยากเจอพวกเขาไหม
143
00:07:53,360 --> 00:07:55,180
ช่างหัวลูกฉันปะไร
144
00:07:57,760 --> 00:08:00,040
เธอบอกว่าช่างหัวลูกปะไร
145
00:08:00,240 --> 00:08:02,170
- อะไรนะ
- ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆ
146
00:08:02,370 --> 00:08:04,840
- พูดจาแย่มาก
- ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อ
147
00:08:05,040 --> 00:08:06,420
รู้ไหมอะไรจะช่วยได้
148
00:08:06,620 --> 00:08:08,530
- อะไร
- ถ้าคุณคืนกุญแจนั่นมา
149
00:08:10,570 --> 00:08:12,530
ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน
150
00:08:14,950 --> 00:08:15,910
ซูซี
151
00:08:18,200 --> 00:08:19,490
- ซูซี
- อะไร
152
00:08:20,910 --> 00:08:24,580
- เธอตื่นแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง
- โอเค ฉันว่านะ
153
00:08:25,250 --> 00:08:27,530
นี่ ฉันบอกว่าช่างหัวลูกๆ ฉันหรือเปล่า
154
00:08:27,730 --> 00:08:30,610
ถ้ามันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น
ลูกๆ ไม่ได้ยินที่เธอพูด
155
00:08:30,810 --> 00:08:33,720
- ดี
- เธออยากบอกฉันไหมว่าเกิดอะไรขึ้น
156
00:08:34,590 --> 00:08:38,870
ไม่มีอะไรมาก
ฉันอยู่ที่คาร์เนกีฮอลล์ มีพายุหิมะ
157
00:08:39,070 --> 00:08:42,000
ฉันเรียกรถแท็กซี่ไม่ได้
ฉันเลยเริ่มเดิน...
158
00:08:42,200 --> 00:08:44,920
นี่ๆ คุณคิดว่า
จะเอางานเบนเน็ตต์คืนมาได้ไหม
159
00:08:45,120 --> 00:08:46,760
- หมดหวังแล้วละ
- แน่ใจเหรอ
160
00:08:46,960 --> 00:08:50,300
- ใช่ ค่อนข้างแน่ใจ
- บางทีตัวเลือกที่สองอาจจะยังไม่ตอบรับ
161
00:08:50,500 --> 00:08:52,990
ตัวเลือกที่สองกำลังรีดกางเกงเตรียมแสดง
ขณะที่เราคุยกันอยู่
162
00:08:57,910 --> 00:08:59,950
ฉันและแถลงการณ์งี่เง่าของฉัน
163
00:09:00,700 --> 00:09:03,860
"ทำให้ฉันเป็นตัวเด่นสิ
ฉันจะไม่แสดงเปิดวงให้ใครทั้งนั้น"
164
00:09:04,060 --> 00:09:05,940
ช่างเป็นคำพูดงี่เง่า
165
00:09:06,140 --> 00:09:11,050
ไม่ได้งี่เง่าทั้งหมดนะ
ส่วนที่ว่าพูดสิ่งที่อยากพูดน่ะ อันนั้นฉลาด
166
00:09:12,380 --> 00:09:14,340
บางทีฉันอาจจะไม่มีความสามารถพอ
167
00:09:15,840 --> 00:09:19,040
บางทีฉันอาจจะ
ไม่ได้แกร่งอย่างที่คิด ดูฉันสิ
168
00:09:19,240 --> 00:09:24,350
หิมะตกหนา 20 ซม. ฉันกลายเป็นแม่ฉัน
นอนบนเตียง กินยา จุดเทียนทุกที่
169
00:09:24,730 --> 00:09:26,520
พนันได้เลยว่าฉันมีคริสตัลอยู่ใต้หมอน
170
00:09:27,440 --> 00:09:30,400
ใช่ มีคริสตัลอยู่ใต้หมอนฉัน สามอัน
171
00:09:32,230 --> 00:09:35,510
ไม่ ไม่เอาน่า
คิดถึงเรื่องที่มีความสุข คิดถึงรองเท้าสิ
172
00:09:35,710 --> 00:09:37,680
นิ้วเท้าฉัน ฉันจะเสียนิ้วเท้าไป
173
00:09:37,880 --> 00:09:40,700
อย่าคิดถึงรองเท้า ไม่เอารองเท้า
หมวก เธอชอบหมวกนี่
174
00:09:40,950 --> 00:09:43,270
หมวกฉัน ฉันชอบหมวกใบนั้น
175
00:09:43,470 --> 00:09:47,290
ฟังนะ พรุ่งนี้ทั้งหมดนี่จะเป็นมุกตลก
ที่เธอเอาไปใช้ตอนแสดงได้
176
00:09:49,420 --> 00:09:54,200
ฉันขอโทษ ซูซี พระเจ้า
ฉันมันโง่จริงๆ เราวางแผนไว้แล้ว
177
00:09:54,400 --> 00:09:57,200
แล้วฉันดันทำตัวเกเร
พยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
178
00:09:57,400 --> 00:10:02,120
ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลย
คุณเป็นคนเดียวที่เข้าใจฉัน
179
00:10:02,320 --> 00:10:05,020
คุณคือคนที่พาฉันมาถึงจุดนี้ ไปทุกที่
180
00:10:06,770 --> 00:10:12,400
ฉันสัญญา ฉันจะไม่หยุดเชื่อใจ
คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน
181
00:10:13,110 --> 00:10:14,110
อีกเด็ดขาด
182
00:10:18,820 --> 00:10:20,430
- หกเดือน
- อะไรนะ
183
00:10:20,630 --> 00:10:24,730
ฉันต้องทำให้เธอดังภายในหกเดือน
เธอทำหน้าแบบที่แฮร์รี่เคยเตือนฉันไว้
184
00:10:24,930 --> 00:10:28,770
สิ่งที่เขาเสียใจที่สุดคือไม่รู้
ความหมายของมันจนกระทั่งมันสายเกินไป
185
00:10:28,970 --> 00:10:31,400
สีหน้าของคนที่กำลังจะยอมแพ้
เธอจะไม่ทำแบบนั้น
186
00:10:31,600 --> 00:10:33,450
เรามาไกลเกินจะยอมแพ้
และไมค์คือกุญแจสำคัญ
187
00:10:33,650 --> 00:10:34,860
- ไมค์คือใคร
- ฉันต้องไปแล้ว
188
00:10:35,060 --> 00:10:38,220
- โอเค มีอีกเรื่อง
- ฉันไม่เอากุญแจให้หรอก เอ้บ
189
00:10:39,050 --> 00:10:40,760
{\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์
190
00:10:43,430 --> 00:10:45,520
อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันขอบคุณพระเจ้า
191
00:10:47,140 --> 00:10:49,900
พรุ่งนี้ จริงเหรอ ทำไมผมยังอยู่ในเมือง
192
00:10:50,690 --> 00:10:53,510
ใช่แล้ว ทุกคน วันขอบคุณพระเจ้า
วันแห่งอาหารและครอบครัว
193
00:10:53,710 --> 00:10:55,630
วันที่คุณมองพ่อสามีของคุณ
194
00:10:55,830 --> 00:10:58,240
คนที่หวังว่าลูกสาวของเขาจะคิดกลับตัวได้
195
00:10:58,530 --> 00:11:02,350
แม่สามีของคุณ
คนที่หวังว่าลูกสาวของเธอจะคิดกลับตัวได้
196
00:11:02,550 --> 00:11:05,490
ภรรยาของคุณ
คนที่หวังว่าตัวเธอเองจะคิดกลับตัวได้
197
00:11:06,950 --> 00:11:10,580
- ภรรยาคุณกลับตัวได้ใช่ไหม จอร์จ
- จริงๆ แล้วหลายคนเลยที่ทำได้
198
00:11:11,330 --> 00:11:14,500
แต่งงานกับผู้หญิงที่ฉลาดเสมอ
ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะทิ้งคุณไป
199
00:11:15,920 --> 00:11:18,410
ธรรมเนียมวันขอบคุณพระเจ้าที่ผมชอบ
200
00:11:18,610 --> 00:11:22,490
คือการนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของผม และดู
ตัวการ์ตูนที่ผมชอบกลายเป็นตุ๊กตาสูบลม
201
00:11:22,690 --> 00:11:24,600
ลอยไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
202
00:11:25,430 --> 00:11:29,480
พอปู่ย่าของผมพร้อมที่จะเข้ามา
เราก็จะดูสิ่งที่เมซี่เตรียมไว้
203
00:11:30,730 --> 00:11:33,230
ผมชอบขบวนพาเหรด
วันขอบคุณพระเจ้าของห้างเมซี่
204
00:11:33,770 --> 00:11:36,800
มันทำให้คุณรู้ลำดับทางสังคม
ในวงการการแสดง
205
00:11:37,000 --> 00:11:41,280
รายการ กอร์ดอน ฟอร์ด โชว์
มีผู้ชมในสตูดิโอดีที่สุดในวงการ
206
00:11:42,160 --> 00:11:45,770
ขอโทษทีนะ ความกระตือรือร้นของพวกคุณ
ด้อยลงไปเลยเมื่อเทียบกับกลุ่มเด็กๆ
207
00:11:45,970 --> 00:11:50,460
เมื่อเห็นไมตี้เมาส์ตัวเบิ้มๆ
ลอยอยู่เหนือหัว เหมือนเอลวิสแบบมีหาง
208
00:11:51,920 --> 00:11:54,690
ธรรมเนียมอีกอย่าง
ที่ผมชอบมากคือการนั่งที่โต๊ะอาหาร
209
00:11:54,890 --> 00:11:57,820
และคุณย่าจะเตือนคุณว่า
นี่อาจเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของท่าน
210
00:11:58,020 --> 00:12:00,570
แล้วเราก็พูดว่า "คุณย่า เรารู้ๆ"
211
00:12:00,770 --> 00:12:04,260
แต่เราทุกคนกินเครื่องยัดไส้ตัวไก่
ที่ป้าโรซี่ทำและไม่มีใครบ่น
212
00:12:05,220 --> 00:12:07,750
รายการคืนนี้ยอดเยี่ยม
ติดตามรับชมนะครับ
213
00:12:07,950 --> 00:12:10,210
- ฉันไม่ได้บุกรุก
- ไม่งั้นเหรอ
214
00:12:10,410 --> 00:12:14,340
ฉันเป็นนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมครั้งแรก
และฉันเลี้ยวผิดทาง
215
00:12:14,540 --> 00:12:18,050
- กำลังหาสวนพฤกษศาสตร์บรุกลิน
- เข้าใจผิดกันประจำ
216
00:12:18,250 --> 00:12:20,590
ฟังนะ ฉันเป็นผู้จัดการ
ของคนที่มีพรสวรรค์มาก
217
00:12:20,790 --> 00:12:24,140
คุณชื่ออะไร วิลลี่เหรอ
คุณกับฉันจะเป็นเพื่อนซี้กัน
218
00:12:24,340 --> 00:12:25,890
คุณจะมากล่าวสุนทรพจน์ในงานแต่งฉัน
219
00:12:26,090 --> 00:12:28,600
ผมไม่ชอบงานแต่งงาน
ลิฟต์คือปลายทางของคุณ
220
00:12:28,800 --> 00:12:31,770
ตำรวจนิวยอร์กคงโกรธตัวเองที่ปฏิเสธคุณ
221
00:12:31,970 --> 00:12:34,730
- เฮดี้ ไม่นะ
- ฉันบอกว่า "นั่นไม่ใช่ที่เขี่ยบุหรี่
222
00:12:34,930 --> 00:12:38,380
"นั่นคือแจกันบาร์โบตินฝรั่งเศส
สมัยศตวรรษที่ 19"
223
00:12:40,090 --> 00:12:43,970
เธอต้องหัวเราะสิ
ไม่งั้นความโง่ของคนอื่นจะทำให้เธอร้องไห้
224
00:12:55,400 --> 00:12:57,380
เซลด้า กลิ่นเหมือนมันกำลังเดือดปุดๆ
225
00:12:57,580 --> 00:12:59,380
- ไม่ใช่
- มันควรจะค่อยๆ เดือด
226
00:12:59,580 --> 00:13:01,430
- มันกำลังค่อยๆ เดือด
- รู้ความแตกต่างไหม
227
00:13:01,630 --> 00:13:02,340
รู้สิ
228
00:13:02,540 --> 00:13:05,060
เดือดปุดๆ คือฟองผุดขึ้นมาเร็วๆ
ค่อยๆ เดือดคือเป็นฟองช้าๆ
229
00:13:05,260 --> 00:13:06,950
เธอรู้ว่าค่อยๆ เดือดเป็นยังไง เชอร์ลีย์
230
00:13:07,950 --> 00:13:12,270
เกลือ เซลด้า เกลือ มันอะไรกัน
ประเทศเธอใช้เกลือแทนเงินเหรอ ใช้มือ
231
00:13:12,470 --> 00:13:14,310
ยัยแก่จู้จี้
232
00:13:14,510 --> 00:13:15,520
นังคนไม่ใช่ยิวขี้ตืด
233
00:13:15,720 --> 00:13:18,780
- สู้กันแฟร์ๆ หน่อย ทั้งสองคน
- ดอกไม้มาส่งแบบเหี่ยวเฉาเลย
234
00:13:18,980 --> 00:13:21,570
- อะไรนะ
- พวกเขาส่งของผิดแน่ๆ เลย
235
00:13:21,770 --> 00:13:23,910
- เราจะทำยังไงดี
- ไม่มีดอกไม้ในงาน
236
00:13:24,110 --> 00:13:26,370
งานวันขอบคุณพระเจ้าไม่มีดอกไม้ไม่ได้นะ
237
00:13:26,570 --> 00:13:30,290
ทุกคนสนใจแต่ดอกไม้ในวันขอบคุณพระเจ้า
ฉันจะคิดหาทางเอาแล้วกัน
238
00:13:30,490 --> 00:13:34,460
เขาได้กลิ่นไก่งวง สาบานได้
เขาดมกลิ่น โรส ดูเขาสูดดมกลิ่น
239
00:13:34,660 --> 00:13:35,960
ฉันถือกรรไกรอยู่นะ
240
00:13:36,160 --> 00:13:38,800
ถ้าคุณพูดอะไรสักอย่าง เขาจะมองคุณเลย
241
00:13:39,000 --> 00:13:42,970
- ลองดูสิ มิดจ์ พูดอะไรหน่อย
- พรุ่งนี้ช่างประปาจะงานยุ่งที่สุด
242
00:13:43,170 --> 00:13:47,350
- ดูสิ เขาหันมา เชอร์ลีย์ เขาหันมา
- แอสทริด นี่เตาทำอาหารนะ
243
00:13:47,550 --> 00:13:51,230
อย่าอุ้มเด็กอยู่เหนือเตา
นอกจากจะฝึกเขาให้เข้าห้องน้ำเอง
244
00:13:51,430 --> 00:13:54,350
- พาเด็กออกไปที
- ฉันจะพาเด็กออกไปค่ะ คุณแอสทริด
245
00:13:54,550 --> 00:13:56,830
- มานี่มา
- เขารู้ตัวมาก
246
00:13:57,330 --> 00:14:00,860
และตื่นสุดๆ
แบบว่าเขาตื่นตลอด ไม่เคยหลับเลย
247
00:14:01,060 --> 00:14:04,070
คุณบอกว่าคุณฝึกเด็กเข้าห้องน้ำเอง
บนเตาอาหารเหรอ
248
00:14:04,270 --> 00:14:07,120
มันทำให้ก้นอุ่น
ทำให้พวกเขารู้ว่าก้นมีไว้ทำอะไร
249
00:14:07,320 --> 00:14:09,680
ฉันฝึกโจลี่ได้หนึ่งชั่วโมงครึ่ง
250
00:14:10,180 --> 00:14:12,140
พวกคุณร้องไห้บ่อยแค่ไหน
251
00:14:13,850 --> 00:14:16,750
- ฉันนั่งตรงไหน
- พ่อนั่งข้างแม่ไม่ใช่เหรอ
252
00:14:16,950 --> 00:14:18,460
ฉันย้ายป้ายชื่อที่นั่งน่ะ
253
00:14:18,660 --> 00:14:22,550
น่าจะดีถ้าให้เด็กๆ นั่งโต๊ะผู้ใหญ่
คามจะได้ไม่รู้สึกแปลก
254
00:14:22,750 --> 00:14:26,010
โรส ตรงนั้น โนอาห์ ตรงนั้น
มอยช์ เชอร์ลีย์ ตรงนั้น ตรงนั้น
255
00:14:26,210 --> 00:14:28,470
เอ้บ มิดจ์และโจล ไปที่โต๊ะเด็กๆ
256
00:14:28,670 --> 00:14:31,140
- ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
- ผมจะไปนั่งที่โต๊ะเด็ก
257
00:14:31,340 --> 00:14:34,230
นี่เป็นวันขอบคุณพระเจ้าปีแรกของคาม
คุณทิ้งเขาไปไม่ได้นะ
258
00:14:34,430 --> 00:14:37,020
พ่อแค่ทำตัวงี่เง่า ไม่ต้องกลัว
259
00:14:37,220 --> 00:14:39,710
- ขอโทษนะ พ่อ
- เขาหลับอยู่ เขาไม่สนหรอก
260
00:14:39,960 --> 00:14:42,950
- ฉันคิดว่าเขาจะสน
- ใช่ แต่เธอไม่ใช่นักคิดที่ดี
261
00:14:43,140 --> 00:14:44,500
พ่อคะ มานั่งกับเราสิ
262
00:14:45,460 --> 00:14:48,950
ฉันเอาเกลือมาเพิ่ม
เผื่ออาหารปรุงรสอ่อนไป
263
00:14:49,150 --> 00:14:51,930
- โจล ฉันอยากนั่งตรงนั้น
- ทำไมครับ
264
00:14:52,350 --> 00:14:56,460
เพราะฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว
ฉันควรนั่งตรงหัวโต๊ะ
265
00:14:56,660 --> 00:14:59,710
- โต๊ะเด็กเหรอ
- การชนะครั้งนี้สำคัญกับคุณแค่ไหน
266
00:14:59,910 --> 00:15:03,360
- ให้ตายสิ ใครทำดอกไม้เฉาตาย
- มันมาแบบนั้นอยู่แล้ว
267
00:15:03,610 --> 00:15:07,390
แล้วคุณยอมจ่ายเงินให้เหรอ
ฉันเอาดอกไม้เหี่ยวแล้วมาให้ฟรีก็ได้
268
00:15:07,590 --> 00:15:12,390
- นี่ ระวังหน่อย
- โทษทีค่ะ ฉันอยากจะดื่มอวยพร
269
00:15:12,590 --> 00:15:14,480
- อะไร จากตรงนั้นเหรอ
- ใช่ค่ะ จากตรงนี้
270
00:15:14,680 --> 00:15:16,480
การดื่มอวยพรควรมาจากโต๊ะนี้
271
00:15:16,680 --> 00:15:17,810
- แต่ว่า...
- ผมจะพูดเอง
272
00:15:18,010 --> 00:15:21,940
- ลูกโชคดีจัง คาม
- เรามารวมตัวกันปีละครั้ง
273
00:15:22,140 --> 00:15:23,360
- เขาชี้ไปที่คุณนะ
- จริงเหรอ
274
00:15:23,560 --> 00:15:24,570
- ชี้คุณเลย
- อีกทีสิ
275
00:15:24,770 --> 00:15:27,960
- ชี้พ่อสิลูก
- ดื่มให้การชี้ กินกันเถอะ
276
00:15:29,630 --> 00:15:31,700
โนอาห์ แม่บอกลูก
เรื่องทริปที่แม่ได้รางวัลหรือยัง
277
00:15:31,900 --> 00:15:33,000
- เหรอครับ
- จากธนาคาร
278
00:15:33,190 --> 00:15:35,210
- อะไรนะ
- แม่ได้รางวัลจากธนาคาร
279
00:15:35,410 --> 00:15:39,420
แม่ไม่รู้ว่าลูกพูดอะไร แต่แม่ได้รางวัล
ไปเที่ยวปาล์มบีชจากธนาคาร
280
00:15:39,620 --> 00:15:42,550
ผู้จัดการโทรมาขอบคุณที่เป็นลูกค้าผู้ภักดี
281
00:15:42,750 --> 00:15:44,260
แล้วก็เสนอทริปไป
282
00:15:44,460 --> 00:15:45,340
- สนุก
- อะไรนะ
283
00:15:45,540 --> 00:15:46,590
- สนุก
- ช่างเถอะ
284
00:15:46,790 --> 00:15:48,220
เราจะไปเที่ยวสุดสัปดาห์นี้
285
00:15:48,420 --> 00:15:52,680
เรื่องเด็ดที่สุดคือลูกสาวของเรา
ปฏิเสธที่จะพาหลานๆ
286
00:15:52,880 --> 00:15:54,570
ไปส่งเราที่สนามบิน
287
00:15:54,820 --> 00:15:55,980
น่าผิดหวังมาก
288
00:15:56,180 --> 00:15:58,900
วันนั้นหนูต้องทำงาน ทำไมแม่ได้ยินพ่อพูดล่ะ
289
00:15:59,100 --> 00:16:01,440
- อะไรนะ
- เรามีข่าวประกาศเหมือนกัน
290
00:16:01,640 --> 00:16:04,280
เราเก็บไว้สำหรับช่วงเวลาที่เหมาะสม
อยากบอกพวกเขาไหม
291
00:16:04,480 --> 00:16:07,840
- ไม่ละ เชิญเลย มอยช์
- เชอร์ลีย์กับผมจะหย่ากัน
292
00:16:09,710 --> 00:16:12,220
- เครื่องยัดไส้ไก่งวงต้องเติมเกลือ
- เดี๋ยว อะไรนะ
293
00:16:12,880 --> 00:16:16,200
- ไม่นะ ทำไม
- เรารู้ตัวว่าเราไม่เหมาะกัน
294
00:16:16,400 --> 00:16:17,870
ตอนนี้เหรอ เพิ่งรู้ตัวเหรอ
295
00:16:18,070 --> 00:16:22,420
พอเขาเกือบตาย แม่เข้าใจว่า
เขาจะเกษียณ เขาพูดถึงเรื่องเกษียณ
296
00:16:22,620 --> 00:16:26,670
ใช่ แต่เวลาคุณใกล้ตาย
คุณเข้าใจว่าชีวิตสั้นแค่ไหน
297
00:16:26,870 --> 00:16:31,510
สิ่งที่ผมวางแผนจะทำเรื่องธุรกิจ
ผมทำไปได้แค่ครึ่งเดียว ผมตัดสินใจขยาย
298
00:16:31,710 --> 00:16:34,930
ตอนนี้เราจบเห่ ไก่งวงเป็นไง
ต้องเพิ่มเกลือไหม
299
00:16:35,130 --> 00:16:36,640
ไก่งวงอร่อยมากค่ะ เชอร์ลีย์
300
00:16:36,840 --> 00:16:40,060
เรากำลังกินมื้อค่ำวันขอบคุณพระเจ้า
แล้วพ่อแม่ก็โพล่งบอกเราเรื่องนี้เหรอ
301
00:16:40,260 --> 00:16:44,610
ใจเย็น ทุกอย่างปกติดี เราโอเคดี
ยังอยู่บ้านเดียวกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
302
00:16:44,810 --> 00:16:48,530
เราเอาแผ่นอะคริลิกวางกั้น
ตรงกลางเตียง ก้นเราจะได้ไม่ชนกัน
303
00:16:48,730 --> 00:16:51,570
แต่เรายังมองเห็นว่า
อีกฝ่ายสำลักตอนนอนไหม
304
00:16:51,770 --> 00:16:52,780
ยังมีความรักอยู่
305
00:16:52,980 --> 00:16:55,300
- พวกคุณลองหาทางคืนดีไม่ได้เหรอ
- จริงเหรอ
306
00:16:56,010 --> 00:16:59,210
เธอกล้าถามเรื่องนั้นเหรอ
สามีทำผิดครั้งเดียว เธอแยกกับเขาเลย
307
00:16:59,410 --> 00:17:02,290
อย่าพูดกับมิดจ์แบบนั้น
พ่อแม่ต้องหาทางคืนดี
308
00:17:02,490 --> 00:17:03,420
ไม่มีทาง
309
00:17:03,620 --> 00:17:04,630
เราลองแล้ว คุยกันแล้ว
310
00:17:04,830 --> 00:17:09,590
แล้วมอยช์ก็พูดบางอย่างกับฉัน
ที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้ยินสามีตัวเองพูด
311
00:17:09,790 --> 00:17:11,470
และเขาไม่มีทางถอนคำพูดนั้นได้
312
00:17:11,670 --> 00:17:13,720
เชอร์ลีย์ตอบโต้ด้วยการพูดบางอย่าง
313
00:17:13,920 --> 00:17:17,930
ที่ผมไม่คิดว่ามนุษย์คนไหนจะพูดกับผม
อย่าว่าแต่ภรรยาผมเองเลย
314
00:17:18,130 --> 00:17:19,770
และเธอไม่มีทางถอนคำพูดนั้นได้
315
00:17:19,970 --> 00:17:21,900
- ผมอยู่ข้างแม่
- อะไรนะ ทำไม
316
00:17:22,090 --> 00:17:24,440
ทำไมน่ะเหรอ พ่อหัวใจวาย
พ่อควรจะเกษียณนะ
317
00:17:24,640 --> 00:17:27,420
ขอบคุณที่ภักดีกับคนเพศเดียวกัน ดีมาก
318
00:17:28,380 --> 00:17:32,160
ไหนๆ เราก็เล่าข่าวใหญ่สู่กันฟัง
แกมีอะไรจะบอกไม่ใช่เหรอ โจล
319
00:17:32,360 --> 00:17:33,870
- ถามจริง
- ประกาศข่าว
320
00:17:34,070 --> 00:17:36,800
- เรื่องที่ลูกเก็บเงียบไว้นานแล้ว
- ประกาศอะไร
321
00:17:37,390 --> 00:17:41,330
นี่ไม่ใช่เวลา
ที่ผมตั้งใจจะบอกทุกคน แต่ว่า...
322
00:17:41,530 --> 00:17:42,580
ระวังหน่อย
323
00:17:42,780 --> 00:17:44,330
- อีธาน สลับที่กับพ่อ
- โอเค
324
00:17:44,530 --> 00:17:49,690
ไม่อยากเชื่อว่าต้อง... โอเค อย่างที่
พ่อผม คนที่เพิ่งโสดพูด ผมมีข่าวมาบอก
325
00:17:50,020 --> 00:17:51,430
เรื่องแฟนของผม
326
00:17:51,620 --> 00:17:53,780
- ระวังหน่อย
- เอสเธอร์ ไปที่โต๊ะเด็ก ไป
327
00:17:54,070 --> 00:17:56,450
- โอเค
- โทษที พูดเลย
328
00:17:57,530 --> 00:17:59,470
เราจะแต่งงานกัน
329
00:17:59,670 --> 00:18:02,100
- พระเจ้า ไชโย
- ยินดีด้วยนะ
330
00:18:02,300 --> 00:18:03,540
เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน
331
00:18:03,750 --> 00:18:05,940
- ยินดีด้วย
- อะไรนะ พระเจ้า
332
00:18:06,140 --> 00:18:08,400
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร คู่หมั้นคนนี้น่ะ
333
00:18:08,600 --> 00:18:09,480
- แม่รู้จักเธอ
- จริงเหรอ
334
00:18:09,680 --> 00:18:10,400
- เจอแล้ว
- เมื่อไหร่
335
00:18:10,600 --> 00:18:11,490
แม่เล่นไพ่นกกระจอกกับเธอ
336
00:18:11,690 --> 00:18:12,700
- ที่ไหน
- โรงพยาบาล
337
00:18:12,900 --> 00:18:15,300
- โรงพยาบาลอะไร
- ตอนที่พ่อหัวใจวาย
338
00:18:15,720 --> 00:18:18,700
- แม่ชนะหรือเปล่า
- ใช่ แม่เคยเจอเธอ เราจะแต่งงานกัน
339
00:18:18,900 --> 00:18:22,890
หลาน โรส ได้ยินไหม
คุณกล้าดียังไงถึงปิดบังเรื่องนี้จากฉัน
340
00:18:23,090 --> 00:18:26,880
- เขาเป็นคนไม่ยอมบอก ไม่ใช่ผม
- คุณอยากให้ฉันทรมาน ฉันไม่ยอมหรอก
341
00:18:27,080 --> 00:18:29,630
ฉันจะมีลูกสะใภ้และหลาน
342
00:18:29,830 --> 00:18:34,180
และคุณจะตายอยู่ในกองเสื้อผ้าผู้ชาย
คอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิ
343
00:18:34,380 --> 00:18:36,640
- พูดไม่น่าฟัง
- ปิดหูหลานซะ
344
00:18:36,840 --> 00:18:37,720
ฉันจะปิดหูเขา
345
00:18:37,920 --> 00:18:40,020
ดื่มด่ำกับความสงบและการไม่ถูกระบุชื่อ
346
00:18:40,210 --> 00:18:42,740
ที่โต๊ะนี้ให้นานที่สุดนะ
347
00:18:44,950 --> 00:18:46,770
ผมหิว
348
00:18:46,970 --> 00:18:50,080
เป็นไปไม่ได้
พ่อว่าลูกกินไก่งวงหมดทั้งตัวคนเดียว
349
00:18:50,380 --> 00:18:52,860
- พี่กินไก่งวงหมดทั้งตัวคนเดียว
- เปล่านะ
350
00:18:53,060 --> 00:18:55,820
- สวัสดี คุณนายเชา
- สวัสดี คุณนายเชา
351
00:18:56,020 --> 00:18:57,220
ระวังๆ
352
00:19:00,470 --> 00:19:02,550
เอาถุงนั่นไปไว้ในครัว อีธาน
353
00:19:04,260 --> 00:19:06,850
- มีผู้หญิงอยู่ที่นี่แล้ว
- อะไรนะ
354
00:19:09,730 --> 00:19:12,520
ช่วยพ่อหน่อย ไปอยู่ในห้องนอนพ่อได้ไหม
355
00:19:13,980 --> 00:19:15,430
- จับมือฉัน
- ไม่
356
00:19:15,630 --> 00:19:17,990
- ฉันควรจะพาเธอไปดู
- ฉันรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน
357
00:19:19,200 --> 00:19:22,320
ทำไมไม่บอกผมว่าคุณจะมา ผมคิดถึงคุณ
358
00:19:26,450 --> 00:19:29,460
ฉันไม่รู้เรื่องลูกๆ ว่าคุณอยู่กับพวกเขา
359
00:19:30,080 --> 00:19:31,620
- หมายถึงวันนี้น่ะ
- ไม่เป็นไร
360
00:19:36,750 --> 00:19:39,280
อยากกินอะไรไหม
ผมมีอาหารกินได้เป็นมื้อเลย
361
00:19:39,480 --> 00:19:40,630
ฉันจะย้ายไปชิคาโก
362
00:19:41,430 --> 00:19:43,950
คุณไม่ถนัด
เรื่องค่อยๆ เข้าประเด็นที่จะพูดสินะ
363
00:19:44,150 --> 00:19:46,710
- โทษที เป็นไงบ้าง...
- จังหวะมันผ่านไปแล้ว
364
00:19:46,910 --> 00:19:48,020
ใช่ โทษที
365
00:19:49,480 --> 00:19:50,590
- นั่งลงสิ
- ไม่
366
00:19:50,790 --> 00:19:51,800
คุณจะไม่นั่งเหรอ
367
00:19:51,990 --> 00:19:54,940
ไม่ ฉันต้องยืนตรงนี้
และพูดสิ่งที่ฉันต้องพูดออกไป
368
00:19:55,690 --> 00:19:59,690
ฉันจะไปเป็นหมอประจำบ้านที่ชิคาโก
ฉันชอบโรงพยาบาลและผู้คน
369
00:20:00,190 --> 00:20:03,220
ผมไม่รู้ว่าคุณสังเกตหรือเปล่า
แต่ผมไม่ได้อยู่ในชิคาโก
370
00:20:03,420 --> 00:20:04,930
- ตอนนี้ผมย้ายไปไม่ได้
- ฉันรู้
371
00:20:05,130 --> 00:20:07,100
- ฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือไม่มีรพ.ดีพอรึ
- ไม่มี
372
00:20:07,300 --> 00:20:08,190
- ดูแล้วเหรอ
- เปล่า
373
00:20:08,390 --> 00:20:12,540
- คุณควรจะดูไหม เพราะเรากำลังจะมีลูก
- ไม่
374
00:20:14,580 --> 00:20:15,960
- ไม่เหรอ
- เราไม่มี...
375
00:20:18,090 --> 00:20:19,090
อีกแล้ว
376
00:20:21,510 --> 00:20:26,000
เกิดอะไรขึ้น คุณโอเคไหม ทำไมคุณ
ไม่โทรมา ผมคงขึ้นรถไฟเที่ยวถัดไปไปหา
377
00:20:26,200 --> 00:20:27,760
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันแค่...
378
00:20:29,520 --> 00:20:30,520
เรา...
379
00:20:32,810 --> 00:20:34,750
แค่จะไม่มีลูกอีกแล้ว
380
00:20:34,950 --> 00:20:36,020
ผมไม่เข้าใจ
381
00:20:40,110 --> 00:20:42,110
เวร ผมเข้าใจแล้ว
382
00:20:43,530 --> 00:20:44,570
ฉันขอโทษ
383
00:20:45,240 --> 00:20:48,410
- ผมจะนั่งลง
- ตลอดชีวิตของฉัน ฉันมีเป้าหมายเดียว
384
00:20:49,790 --> 00:20:53,540
คุณก็รู้ว่าฉันไม่เคยตั้งใจ
ที่จะมีความสัมพันธ์จริงจังกับใคร
385
00:20:53,790 --> 00:20:58,700
- และเรื่องกับคุณก็...
- พ่อ เอสเธอร์ชี้ผมอีกแล้ว
386
00:20:58,890 --> 00:21:01,530
- เดี๋ยวพ่อไป
- พ่อ เธอไม่ยอมหยุด
387
00:21:01,730 --> 00:21:03,420
แป๊บเดียว อีธาน ให้ตายเถอะ
388
00:21:05,180 --> 00:21:07,510
เวรเอ๊ย โทษที อีธาน
389
00:21:08,010 --> 00:21:09,920
- คุณไม่พอใจ
- ผมไม่เข้าใจ
390
00:21:10,110 --> 00:21:13,520
ถ้าคุณจะทำแบบนี้
คุณบอกผมทำไมว่าคุณท้อง
391
00:21:14,020 --> 00:21:15,460
ไหนๆ ผมก็ไม่สำคัญอะไร
392
00:21:15,660 --> 00:21:17,960
- ไม่จริงเลย
- ชาวยิวเป็นพระได้ไหม
393
00:21:18,160 --> 00:21:22,640
- เพราะสถิติความสัมพันธ์ของผม...
- ฉันรู้ฉันน่าจะคิดให้รอบคอบ
394
00:21:22,840 --> 00:21:24,820
แต่ฉันไม่ได้คิด เพราะคุณ...
395
00:21:27,120 --> 00:21:30,270
คุณก็เป็นตัวคุณ
ฉันไม่คิดว่าจะมีคุณเข้ามาในชีวิต
396
00:21:30,470 --> 00:21:33,150
มีหมอด้านความคิดไหม
คุณควรไปเรียนด้านนั้นนะ
397
00:21:33,350 --> 00:21:35,110
อย่าประชดเลย ได้โปรด
398
00:21:35,310 --> 00:21:37,860
อย่าอารมณ์เสีย อย่าประชด อย่าสนใจ
399
00:21:38,060 --> 00:21:39,420
ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้น ฉัน...
400
00:21:41,460 --> 00:21:44,340
ฉันมีทุกอย่างที่ต้องการไม่ได้ โจล
401
00:21:46,800 --> 00:21:48,720
โลกไม่ได้เป็นแบบนั้น
402
00:21:49,390 --> 00:21:53,310
ถ้าฉันอยากเป็นหมอจริงๆ
ฉันก็ต้องเป็นหมอเท่านั้น
403
00:21:55,480 --> 00:21:57,520
ได้โปรดเข้าใจด้วย
404
00:21:59,400 --> 00:22:01,730
ฉันอยากให้คุณเข้าใจจริงๆ
405
00:22:04,280 --> 00:22:05,190
โอเค
406
00:22:07,740 --> 00:22:12,120
โอเค ช่างแม่ง ได้ ผมเข้าใจ จริงๆ นะ
คุณจะเป็นหมอที่ยอดเยี่ยม
407
00:22:12,320 --> 00:22:14,500
- ขอบคุณ
- คุณเก็บของไปหมดแล้วเหรอ
408
00:22:15,080 --> 00:22:18,120
- คุณคงลืมของเอาไว้
- แค่เสื้อสเวตเตอร์ตัวนี้
409
00:22:18,830 --> 00:22:22,150
เสื้อสเวตเตอร์ตัวเดียว
ให้ตายสิ ผมนี่ไม่สังเกตอะไรเลย
410
00:22:22,350 --> 00:22:24,840
ผู้หญิงไม่ทิ้งอะไรไว้
นอกจากเสื้อสเวตเตอร์ ทำไมดูไม่ออกวะ
411
00:22:25,040 --> 00:22:27,840
- ได้โปรด โจล ฉัน...
- ผมมีลูกอยู่ด้วย เม
412
00:22:30,550 --> 00:22:31,970
ผมขออวยพรให้คุณโชคดีจริงๆ
413
00:22:40,400 --> 00:22:43,320
- ฉันจะส่งที่อยู่ใหม่มาให้
- ได้เลย ส่งที่อยู่มา
414
00:22:44,730 --> 00:22:46,190
- บาย โจล
- บาย
415
00:22:51,820 --> 00:22:53,830
เธอเป็นขาไก่งวง
416
00:22:54,660 --> 00:22:57,710
เธอเป็น... เป็นขาไก่งวงสองขา
417
00:22:58,500 --> 00:23:01,780
ขาไก่งวง ขาไก่งวง
418
00:23:01,980 --> 00:23:05,460
เอสเธอร์ ถ้าเอานิ้วชี้อีธานอีก
เขาจะกินมันนะ
419
00:23:09,340 --> 00:23:12,290
ขอโทษครับคุณ ไก่งวงแห้งมาก
420
00:23:12,490 --> 00:23:15,500
นั่นเป็นอาหารที่มีคนเอามาจากที่บ้าน
ฉันช่วยคุณไม่ได้
421
00:23:15,700 --> 00:23:17,790
ขอโทษครับคุณ มีไวน์คิอานติอีกไหม
422
00:23:17,990 --> 00:23:21,380
นั่นไวน์ที่มีคนเอามาจากที่บ้าน
ให้ตายเถอะ
423
00:23:21,580 --> 00:23:25,010
ฉันจะนำสวดภาวนาก่อนกิน
นายต้องเตรียมพร้อมนะ
424
00:23:25,210 --> 00:23:27,610
- ฉันสวดภาวนาไม่เป็น
- ฉันเสียบกลางนาเป็น
425
00:23:28,490 --> 00:23:31,100
- โดนเข้าแล้วไหมล่ะ
- เล่นมุกมาให้หมด มีเวลาอีกสองนาที
426
00:23:31,300 --> 00:23:34,980
ซูซี ดูแลที่นั่งส่วนนี้นะ
เราจะสวดภาวนาก่อนกินในอีกสองนาที
427
00:23:35,180 --> 00:23:37,730
- ฟังดูน่าสนุกนะ
- ฉันไม่รู้ว่าพร้อมจะออกทัวร์ไหม
428
00:23:37,930 --> 00:23:41,360
สองสัปดาห์ที่ฮาซิเอนดา
ผู้ชมมาดูนาย
429
00:23:41,560 --> 00:23:42,730
ฟังดูน่ากลัว
430
00:23:42,930 --> 00:23:45,450
ไม่หรอก นายแสดงโชว์ กลับไปที่ห้อง
431
00:23:45,640 --> 00:23:48,240
ฉันจองห้องสวีทสวยๆ ให้นาย
พร้อมบริการแม่บ้าน
432
00:23:48,440 --> 00:23:51,410
นายเคยมีบริการแม่บ้านไหม
สาวๆ ทำความสะอาด จัดเตียงให้นาย
433
00:23:51,610 --> 00:23:53,830
นั่นเวกัส เธออาจช่วยชักว่าวให้นายด้วย
434
00:23:54,030 --> 00:23:56,790
- อะไรนะ
- ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินชั้นหนึ่งให้นาย
435
00:23:56,990 --> 00:24:00,380
- ตั๋วเครื่องบินเหรอ ผมบินไม่ได้
- เครื่องบินมันบินเอง นายแค่นั่ง
436
00:24:00,580 --> 00:24:03,250
ผมขึ้นเครื่องบินไม่ได้
มันดูไม่สมเหตุสมผลเลย
437
00:24:03,450 --> 00:24:05,840
- อะไรทำให้มันลอยอยู่ได้
- อะไรทำให้นกลอยอยู่ได้ล่ะ
438
00:24:06,040 --> 00:24:07,590
- แบบเดียวกับค่าเงิน
- นั่นมุกเหรอ
439
00:24:07,790 --> 00:24:11,570
- คุณหางานให้ผม แต่ผมจะไม่บิน
- นายจะบิน นายจะไม่เป็นไร
440
00:24:11,950 --> 00:24:13,430
คุณก็ไปด้วยใช่ไหม
441
00:24:13,630 --> 00:24:16,330
ฉันเหรอ ล้อเล่นหรือไง
ฉันไม่ขึ้นเครื่องบินเวรนั่นหรอก
442
00:24:17,450 --> 00:24:20,860
เวร ฉันว่าฉันเพิ่งทำฟันหัก
443
00:24:21,060 --> 00:24:23,480
ไอ้เวรคนไหนเอาขนมปังนี่มา
444
00:24:23,680 --> 00:24:27,780
- ผมเอง ผมทำเองเลยนะ คุณชอบไหม
- ไม่ มันแข็งอย่างกับหิน
445
00:24:27,980 --> 00:24:31,830
ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นน่ะ สูตรของครอบครัว
เราเรียกมันว่า "ขนมปังฮาร์ดร็อก"
446
00:24:32,020 --> 00:24:33,280
เป็นเรื่องโง่ที่สุดที่ฉันเคยได้ยิน
447
00:24:33,480 --> 00:24:36,580
คุณต้องเอาขนมปังแช่น้ำร้อนสิบนาทีก่อนกิน
448
00:24:36,780 --> 00:24:38,710
- คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ
- ไม่ ฉันไม่รู้
449
00:24:38,910 --> 00:24:40,330
ทุกคน มีเรื่องประกาศ
450
00:24:40,530 --> 00:24:42,340
เดอะสเตจเดลิไม่รับผิดชอบ
451
00:24:42,530 --> 00:24:45,630
ไก่งวงคุณยายที่แห้งเหมือนขี้เลื่อย
มันฝรั่งเป็นก้อนของคุณปู่
452
00:24:45,830 --> 00:24:49,720
ซอสแครนเบอร์รี่เปรี้ยวของป้าเบ็ตตี้
หรือลูกเกดในเค้กแครอท
453
00:24:49,920 --> 00:24:51,240
ฉะนั้นหยุดถามได้แล้ว
454
00:24:51,570 --> 00:24:54,350
- ไปได้แล้วไป เฟร็ด
- โอเค ขอให้สนุกกับเย็นนี้
455
00:24:54,550 --> 00:24:56,980
นี่ เวอร์ลา ขอน้ำร้อน
สำหรับขนมปังหน่อยได้ไหม
456
00:24:57,170 --> 00:25:00,480
- ไม่
- ดูเหมือนมีอาหารเยอะแล้วนะ ไง อัลฟี่
457
00:25:00,680 --> 00:25:03,150
- นี่ขากะเผลกเหรอ
- ใช่ ฉันเกือบเสียนิ้วเท้าไป
458
00:25:03,350 --> 00:25:06,040
นี่ ดูฟันฉันสิ มันดูแปลกไหม
459
00:25:06,540 --> 00:25:09,570
ใช่ มีผักโขมอยู่ในนั้น
หรืออะไรสักอย่าง มันขยับ...
460
00:25:09,770 --> 00:25:13,740
- ขนมปังฮาร์ดร็อกนี่น่ะสิ
- ขนมปังของเฟร็ดเหรอ ต้องแช่น้ำก่อน
461
00:25:13,940 --> 00:25:14,990
ช่างมันเถอะ
462
00:25:15,190 --> 00:25:18,910
ฟังนะ ฉันไปประจบสอพลอมา
และเธอได้แสดงที่คลับวันที่ 15
463
00:25:19,110 --> 00:25:21,170
- พฤหัสฯ หน้า
- เยี่ยม ฉันพร้อม
464
00:25:21,370 --> 00:25:23,840
- บอยซี่โทรมา
- คุณพูดไม่รู้เรื่องเลย
465
00:25:24,030 --> 00:25:27,210
บอยซี่โทรมา พวกเขาจ่ายเงินให้ตำรวจ
โวลฟอร์ดจะกลับมาเปิดใหม่
466
00:25:27,410 --> 00:25:29,260
พวกเขายังต้องการเธอ ถ้าเธอสนใจ
467
00:25:29,460 --> 00:25:32,590
ถ้าคุณโอเค ฉันก็โอเค
ฉันต้องการที่แสดงเพื่อฝึกฝน
468
00:25:32,790 --> 00:25:36,760
โอเค ทุกคน จะไม่มีสวดภาวนาก่อนกิน
แบบเป็นกลุ่มเพราะไม่มีคนสนใจ
469
00:25:36,960 --> 00:25:39,270
และมุกสัปดนเกี่ยวกับไก่งวง
470
00:25:39,470 --> 00:25:41,190
กินอาหารให้อร่อย
สุขสันต์วันขอบคุณพระเจ้า
471
00:25:41,390 --> 00:25:44,330
- ผมจะไม่บิน
- นายจะบิน ฉันก็พร้อมไป
472
00:25:44,540 --> 00:25:47,030
- ผมจะไม่บิน
- นายจะบิน
473
00:25:47,220 --> 00:25:49,990
- ฉันมีงานเยอะ
- ผมจะไม่บิน
474
00:25:50,190 --> 00:25:53,380
นายจะบิน ฉันจะฆ่านาย เฟร็ด
475
00:26:12,940 --> 00:26:13,990
ไปกันเถอะ
476
00:26:17,410 --> 00:26:19,030
ไปๆ
477
00:26:25,580 --> 00:26:26,870
ผมเกลียดพ่อ
478
00:26:27,540 --> 00:26:30,630
- หนึ่ง สอง... เจอกัน
- นี่ เดี๋ยว
479
00:26:33,210 --> 00:26:34,380
พ่อหลอกน่ะ
480
00:26:44,770 --> 00:26:45,810
ไง ไมค์
481
00:26:46,430 --> 00:26:48,540
- คุณมาทำอะไรที่นี่
- มาหาต้นคริสต์มาส
482
00:26:48,740 --> 00:26:50,960
- คุณตามผมมาเหรอ
- ฉันคิดว่าเราน่าจะคุยกันได้
483
00:26:51,160 --> 00:26:52,150
คุณคิดว่า...
484
00:26:53,860 --> 00:26:56,180
ผมมาที่นี่กับลูกๆ พวกเขาวิ่งพล่านไปทั่ว
485
00:26:56,380 --> 00:26:59,100
- โทษที คุณบังคับฉัน
- ผม... อะไรนะ
486
00:26:59,300 --> 00:27:03,270
ฉันอยากคุยกับคุณที่สตูดิโอ
แต่ฉันฝ่ารปภ.ไปไม่ได้
487
00:27:03,470 --> 00:27:07,440
เพราะผมเอารูปคุณให้พวกเขาและบอก
"ห้ามเธอเข้ามาไม่ว่ากรณีไหน"
488
00:27:07,640 --> 00:27:10,150
ภาพนั้นดูดีไหม
มีแสงด้านหลัง หรือเอียงไหล่ไหม
489
00:27:10,350 --> 00:27:11,320
ผมถือเลื่อยอยู่
490
00:27:11,520 --> 00:27:15,110
ฉันต้องคุยกับคุณ ฉันอยากให้คุณ
ดูผลงานเด็กในสังกัดฉันอีกที
491
00:27:15,310 --> 00:27:17,700
แค่ไปดูเธอแสดง คุณจะไม่เสียใจแน่
492
00:27:17,900 --> 00:27:20,120
ผมเคยเสนอตัวไปดูเธอแล้ว จำได้ไหม
493
00:27:20,320 --> 00:27:24,080
คุณสติแตก สาปแช่งผม
เผ่นหายไปไหนก็ไม่รู้
494
00:27:24,280 --> 00:27:26,220
- มานัดกันใหม่อีกทีนะ
- ไม่
495
00:27:26,970 --> 00:27:30,380
ผมจะไม่เสนอตัวอีกแล้ว
ผมจะไม่ไปดูเด็กของคุณ
496
00:27:30,580 --> 00:27:33,010
ได้ คุณไม่ได้ต้องไปดูเธอ ส่งคนอื่นไป
497
00:27:33,210 --> 00:27:35,860
- นักเขียนบทผู้หญิงของคุณสักคน
- เราไม่มีนักเขียนหญิง
498
00:27:36,320 --> 00:27:38,590
กอร์ดอน ฟอร์ด โชว์
มีแต่ผู้ชายเบ่งอวดกันสินะ
499
00:27:38,790 --> 00:27:41,350
- ปากคุณเป็นอะไร
- ฟันฉันน่ะ ไม่ต้องห่วง
500
00:27:41,550 --> 00:27:43,430
- ให้ผมเลื่อยออกมาให้ไหม
- ไม่ละ ขอบคุณ
501
00:27:43,630 --> 00:27:46,480
- ไปให้พ้น
- นี่ ฉันทำตัวดีอยู่นะ
502
00:27:46,680 --> 00:27:47,730
ผมขอโทษ อะไรนะ
503
00:27:47,930 --> 00:27:51,110
ฉันมาที่นี่เพื่อให้คุณสะดวก
ตอนนี้คุณขับไสไล่ส่งฉันเหรอ
504
00:27:51,310 --> 00:27:53,360
ฝูงหมาป่าอยู่ไหน
เวลาต้องการพวกมันนะ
505
00:27:53,560 --> 00:27:57,780
นี่ ใครพาโซฟี เลนนอนไปให้คุณ
ฉันเอง สัมภาษณ์ครั้งนั้นได้ผลดี
506
00:27:57,980 --> 00:28:00,870
มันเยี่ยมมาก ทำให้เรตติ้งรายการคุณพุ่ง
507
00:28:01,070 --> 00:28:03,620
คุณเดินอาดๆ รับความดีความชอบไปเต็มๆ
508
00:28:03,820 --> 00:28:06,410
- ฉันทำให้คุณ ไมค์
- คุณรู้อะไรไหม
509
00:28:06,610 --> 00:28:09,170
มีสิ่งหนึ่งที่ผมรอคอยตลอดทั้งปี
510
00:28:09,370 --> 00:28:12,310
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีความสุข และนี่คือสิ่งนี้
511
00:28:12,650 --> 00:28:14,590
การตามหาต้นคริสต์มาสกับลูกๆ ของผม
512
00:28:14,790 --> 00:28:17,590
เราทำแบบนี้ทุกปี และมันโคตรสนุก
513
00:28:17,790 --> 00:28:20,320
ทีนี้คุณจะอยู่ตรงนี้
514
00:28:22,110 --> 00:28:26,740
และผมจะไปซื้อไซเดอร์ให้ลูกๆ ของผม
และลืมไปว่าได้เจอคุณที่นี่
515
00:28:27,950 --> 00:28:31,620
ฉันซื้อไซเดอร์ให้พวกเขาแล้ว
อยากให้พวกเขามีอะไรทำ
516
00:28:32,330 --> 00:28:34,420
แปลกนะ พวกเขาหน้าตาไม่เหมือนคุณเลย
517
00:28:36,540 --> 00:28:38,920
ปีนี้ผมจะส่งรูปคุณให้รปภ.ที่นี่ด้วย
518
00:28:51,930 --> 00:28:54,110
คุณรับปากว่าจะพาลูกๆ ผมไปดูหนังเหรอ
519
00:28:54,310 --> 00:28:55,090
อาจจะใช่
520
00:28:55,290 --> 00:28:58,760
- สปาร์ตาคัส เหรอ สปาร์ตาคัส ใช่ไหม
- อาจจะใช่
521
00:28:58,960 --> 00:29:01,680
หนังสามชั่วโมงกับฉากตรึงกางเขน
522
00:29:01,880 --> 00:29:04,810
นั่นเป็นหนังที่คุณคิดว่า
จะดีสำหรับเด็กสามคนเนี่ยนะ
523
00:29:05,010 --> 00:29:06,600
ฉันนึกว่าพวกเขาจะชอบม้า
524
00:29:06,800 --> 00:29:09,520
งั้นคุณก็ทำลายคริสต์มาส
และฉากตรึงกางเขนสำหรับผม ขอบคุณ
525
00:29:09,720 --> 00:29:10,460
ด้วยความยินดี
526
00:29:10,660 --> 00:29:15,020
และเพราะคุณ ผมเลือกต้นไม้ที่แย่ที่สุด
527
00:29:15,220 --> 00:29:17,240
คุณปั่นหัวผม ทำให้ผมเสียสมาธิ
528
00:29:17,430 --> 00:29:20,630
- ไมค์ ฉัน...
- คุณห้ามไปเหยียบตึกร็อคกี้เฟลเลอร์อีก
529
00:29:21,090 --> 00:29:24,910
คุณเข้าใจไหม
ไปยืนหน้าตึกร็อคกี้เฟลเลอร์ก็ไม่ได้
530
00:29:25,110 --> 00:29:28,750
คุณจะไปถึงถนนแถวนั้น
แล้วคุณต้องเลี้ยวเปลี่ยนทาง
531
00:29:28,950 --> 00:29:31,500
คุณจะไม่ได้รับอนุญาต
ให้ไปเดินที่ฟิฟธ์ อเวนิว
532
00:29:31,700 --> 00:29:33,630
ไปยืนหน้าห้างแซคส์ก็ไม่ได้
533
00:29:33,830 --> 00:29:36,710
เพราะมันอยู่ฝั่งตรงข้ามตึกร็อคกี้เฟลเลอร์
534
00:29:36,910 --> 00:29:40,930
ถ้าคุณอยากไปห้างแซคส์
คุณต้องเข้าจากฝั่งถนนสาย 49
535
00:29:41,120 --> 00:29:44,220
- ฉันไม่ไปห้างแซคส์
- ห้ามเข้ามาในมิดทาวน์เลย มาไม่ได้
536
00:29:44,420 --> 00:29:48,020
- ออฟฟิศฉันอยู่ในมิดทาวน์
- ย้ายไปซะ เด็กของคุณก็ด้วย
537
00:29:48,220 --> 00:29:49,140
เธอไม่มีออฟฟิศ
538
00:29:49,340 --> 00:29:52,270
เธอก็ไม่มีวัน
ได้เข้าไปเหยียบตึกนั้นเหมือนกัน
539
00:29:52,470 --> 00:29:54,230
ผมพนันได้ว่าเธอไปห้างแซคส์
540
00:29:54,430 --> 00:29:57,730
ดังนั้นทางเข้าถนนสาย 49
จะทำให้เธอทรมาน
541
00:29:57,930 --> 00:30:01,000
มันโคตรห่างจากลิฟต์เลย
542
00:30:01,210 --> 00:30:04,010
นี่ ลูกๆ นั่นซานตาคลอสใช่ไหม
543
00:30:05,880 --> 00:30:10,470
อุ๊ย โทษที พ่อว่านั่นไม่ใช่ซานต้านะ
544
00:30:11,310 --> 00:30:14,000
สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส
545
00:30:14,200 --> 00:30:18,630
สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส
546
00:30:18,830 --> 00:30:21,070
ไม่มีซานตาคลอสหรอก
547
00:30:24,650 --> 00:30:29,600
- ฮัลโหล
- มีตั๋วไปเวกัสและมัน...
548
00:30:29,800 --> 00:30:32,790
มีตั๋วไปเวกัส และต้องไปรับตั๋ว
549
00:30:33,200 --> 00:30:34,850
- ฟันคุณเป็นยังไงบ้าง
- เงียบไปเลย
550
00:30:35,050 --> 00:30:39,080
- คุณรู้ว่าฉันไม่เข้าใจคุณใช่ไหม
- ฉันต้องจัดการนักมายากลโง่ๆ คนนี้
551
00:30:40,420 --> 00:30:41,570
แม่งเอ๊ย
552
00:30:41,770 --> 00:30:46,240
- คุณต้องไปหาหมอฟัน
- ฉันต้องพาไอ้เวรนี่ขึ้นเครื่องบิน
553
00:30:46,440 --> 00:30:48,630
- ผมไม่ไป
- นายจะไป
554
00:30:49,220 --> 00:30:50,620
ไม่ ผมไม่ไป
555
00:30:50,820 --> 00:30:52,120
- ผมไม่ไป
- นายจะไป
556
00:30:52,320 --> 00:30:55,350
- ผมไม่ไป
- นายจะไปต่อให้ฉันต้องมัดนาย...
557
00:30:55,890 --> 00:30:56,960
ฉันจะฆ่าตัวตาย
558
00:30:57,160 --> 00:31:00,000
ซูซี นี่มันไร้สาระสิ้นดี
ฉันจะโทรไปหาหมอฟัน
559
00:31:00,200 --> 00:31:02,190
- คุณออกไปที่นั่นเลยนะ
- แต่อัลฟี่...
560
00:31:02,390 --> 00:31:05,930
- อัลฟี่จะไม่ไป
- ฉันจะพาอัลฟี่ไปสนามบิน
561
00:31:06,130 --> 00:31:07,300
- จริงเหรอ
- ไปอะไร
562
00:31:07,500 --> 00:31:08,350
ใช่
563
00:31:08,550 --> 00:31:12,180
แต่เธอส่งเขาตรงทางเข้าสนามบินไม่ได้
เธอต้องเห็นเขาเดินขึ้นเครื่องบินนะ
564
00:31:12,380 --> 00:31:14,060
อย่าให้เขาเข้าห้องน้ำ
565
00:31:14,260 --> 00:31:17,360
เขาจะปีนออกมา
กดตัวเองลงชักโครก หมอนี่มันเจ้าเล่ห์
566
00:31:17,550 --> 00:31:20,290
ฉันสัญญา ฉันจะโทรหาหมอฟัน บาย
567
00:31:29,590 --> 00:31:35,600
{\an8}บริษัทเยลโลว์แค็บ
568
00:31:40,100 --> 00:31:41,400
{\an8}โอเค ลงมาจากรถ
569
00:31:41,850 --> 00:31:43,840
{\an8}ไม่ ผมไม่ไป
570
00:31:44,040 --> 00:31:45,550
- โอเค
- ผมพูดจริง
571
00:31:45,750 --> 00:31:47,970
- ฉันรู้ว่าคุณพูดจริง
- คุณไม่ฟังผมเลย
572
00:31:48,170 --> 00:31:49,320
ฟังสิ
573
00:32:00,000 --> 00:32:02,780
ขาออก - ขาเข้า
574
00:32:02,970 --> 00:32:04,320
ทำไมผู้คนเดินทางออกไป
575
00:32:04,520 --> 00:32:07,110
จะมีการบุกรุกที่ผมไม่รู้หรือเปล่า
576
00:32:07,310 --> 00:32:09,260
ยังไม่มีหมายเลขประตู มานั่งกันเถอะ
577
00:32:13,430 --> 00:32:15,910
ผมเดินออกไปจากที่นี่ได้
คุณหยุดผมไม่ได้หรอก
578
00:32:16,110 --> 00:32:19,810
ผ้าคลุมของคุณอยู่กับฉัน
ฉันจะไม่คืนให้จนกว่าคุณขึ้นเครื่องบิน
579
00:32:20,350 --> 00:32:24,710
คุณงี่เง่า การนั่งเครื่องบินสนุกจะตาย
พวกเขาเอาเครื่องดื่มและอาหารมาให้คุณ
580
00:32:24,910 --> 00:32:26,360
ดี อาหารมื้อสุดท้าย
581
00:32:30,440 --> 00:32:34,030
- นี่ จากซูซี
- ของใช้แล้ว
582
00:32:34,530 --> 00:32:36,030
มันมาจากอีธาน
583
00:32:42,160 --> 00:32:44,070
ผมได้รับโทรศัพท์เมื่อวันก่อน
584
00:32:44,270 --> 00:32:47,200
ซึ่งน่าแปลกใจ
เพราะผมไม่รู้ว่าผมมีโทรศัพท์
585
00:32:47,390 --> 00:32:51,260
สายจากผู้ชายคนหนึ่ง ผู้จัดการนักแสดง
586
00:32:53,840 --> 00:32:57,810
- เขาต้องการอะไร
- เขาบอกว่าเคยดูการแสดงของผม
587
00:32:58,350 --> 00:33:01,880
เขาบอกว่าผมมีพรสวรรค์มาก
และอาจจะดังกว่าฮูดินีได้
588
00:33:02,080 --> 00:33:04,800
ซึ่งไร้สาระ ผมดังกว่าฮูดินีอยู่แล้ว
589
00:33:05,000 --> 00:33:07,650
ฮูดินีตัวเล็ก
เขาถึงได้เข้าไปอยู่ในกล่องได้
590
00:33:07,860 --> 00:33:10,940
- บอกเขาไหมว่าคุณมีผู้จัดการแล้ว
- บอกแล้ว
591
00:33:11,610 --> 00:33:16,410
เขาบอกว่าเขารู้จักซูซี ไมเยอร์สัน
และบอกว่าเธอเคยเป็นพนักงานในลิฟต์
592
00:33:17,030 --> 00:33:20,080
- อะไรนะ
- คนที่คอยกดลิฟต์ขึ้นลง
593
00:33:20,450 --> 00:33:23,810
บอกว่าถ้าอยากเป็นคนดัง
ก็ต้องออกมาจากลิฟต์
594
00:33:24,010 --> 00:33:25,420
คนดัง สมมุติน่ะนะ
595
00:33:26,500 --> 00:33:29,650
- คุณรู้ไหมทำไมคุณถึงมาที่นี่
- เพราะคุณขโมยผ้าคลุมผมไปไง
596
00:33:29,850 --> 00:33:34,130
เพราะคุณกำลังจะแสดง
ในห้องที่มี 2,000 ที่นั่งในเวกัส
597
00:33:34,630 --> 00:33:39,250
คนดัง ที่พักเยี่ยม
ทำเงินได้มากกว่าที่คุณเคยเห็น
598
00:33:39,450 --> 00:33:41,430
ไม่จริง ผมเคยนอนในตู้เซฟครั้งหนึ่ง
599
00:33:41,640 --> 00:33:45,770
หกเดือนก่อน คุณมีเรื่องกับ
พวกคนเมาในบาร์ คุณจบเห่แล้ว
600
00:33:46,230 --> 00:33:49,730
ไม่มีใครสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ
ไม่มีใครสนนอกจากซูซี ไมเยอร์สัน
601
00:33:50,980 --> 00:33:51,900
เรื่องนั้นผมรู้
602
00:33:52,650 --> 00:33:56,160
มันง่ายที่จะมองเห็นคนมีความสามารถ
เวลาที่เขาแสดงอยู่บนเวทีแล้ว
603
00:33:56,410 --> 00:33:59,950
มันยากกว่าที่จะเห็นเวลาที่
คนคนนั้นอ้วกใส่ถังในออฟฟิศของคุณ
604
00:34:01,580 --> 00:34:03,580
ซูซีไม่เหมือนใคร
605
00:34:04,460 --> 00:34:08,250
คุณจะไม่มีวันเจอคนแบบซูซีได้อีก
แค่อย่าลืมก็แล้วกัน
606
00:34:08,540 --> 00:34:11,090
นี่คือการประกาศขึ้นเครื่องบินครั้งสุดท้าย
สำหรับเที่ยวบิน...
607
00:34:12,250 --> 00:34:13,490
ประตู 4
608
00:34:13,690 --> 00:34:15,170
นั่นประตูที่สี่ใช่ไหม
609
00:34:16,470 --> 00:34:19,870
สวัสดีค่ะ นี่อัลฟี่ ซิลินสกี เขาจะขึ้น
เที่ยวบิน 14.25 น. ไปลาสเวกัส
610
00:34:20,070 --> 00:34:21,250
โอเค เยี่ยมค่ะ
611
00:34:21,450 --> 00:34:24,130
เขาขึ้นเครื่องบินครั้งแรก เขาประหม่า
612
00:34:24,320 --> 00:34:27,840
ฉันเห็นมีโน้ตไว้ตรงนี้
ไม่ต้องห่วงค่ะ เราจะดูแลเขาอย่างดี
613
00:34:28,040 --> 00:34:32,550
สวัสดีค่ะ อัลฟี่ ยินดีต้อนรับสู่ทีดับเบิลยูเอ
เราจะเป็นเพื่อนที่ดีกันนะคะ นี่
614
00:34:32,750 --> 00:34:33,550
ทีดับเบิลยูเอ
ผู้เยาว์เดินทางตามลำพัง
615
00:34:33,750 --> 00:34:38,060
นี่เป็นป้ายที่บอกทุกคนว่าเราเป็นใคร
ผมไม่ต้องอธิบายอะไรเลย
616
00:34:38,260 --> 00:34:40,350
ถึงแล้วโทรหาซูซีนะ เดินทางปลอดภัย
617
00:34:40,550 --> 00:34:42,240
และอย่าลืมสิ่งที่เราคุยกันไว้
618
00:34:47,620 --> 00:34:52,210
- อัลฟี่ เดี๋ยว ผ้าคลุมคุณอยู่กับฉัน
- ผมเอาคืนแล้วเมื่อชั่วโมงที่แล้ว
619
00:34:57,010 --> 00:34:58,970
- ทางนี้ครับ
- มาเร็ว ที่รัก
620
00:34:59,590 --> 00:35:00,680
มิเรียม
621
00:35:02,180 --> 00:35:03,660
ลูกมาทำอะไรที่นี่
622
00:35:03,860 --> 00:35:07,850
ไงคะ หนูมาช่วยซูซี เรื่องด่วนน่ะค่ะ
623
00:35:08,890 --> 00:35:12,260
เพื่อซูซี เธอทำได้
เพื่อพ่อแม่ ทำอะไรไม่ได้เลย
624
00:35:12,460 --> 00:35:13,800
ดูไม่ดีเลยนะ
625
00:35:14,000 --> 00:35:16,890
ซูซีมีลูกค้าไปเวกัส หนูมาส่งเขา
626
00:35:17,090 --> 00:35:20,390
พ่อยังไม่ได้ยินเลยว่าไหนเรื่องด่วน
627
00:35:20,590 --> 00:35:21,350
ฟันเธอเจ็บ
628
00:35:21,550 --> 00:35:24,060
เราควรให้เวลาลูก
แต่งเรื่องให้ดีกว่านี้ไหม
629
00:35:24,260 --> 00:35:26,810
- ทำไมพ่อแม่ไม่ไปขึ้นเครื่องบิน
- ยกเลิกเที่ยวบิน
630
00:35:27,010 --> 00:35:30,610
ไม่ โรส พวกเขาไม่ได้ยกเลิกเที่ยวบิน
เที่ยวบินนี้จะบินอยู่
631
00:35:30,810 --> 00:35:32,650
- พวกเขายกเลิกเรา
- อะไรนะ
632
00:35:32,850 --> 00:35:35,880
พวกเขาไม่เจอที่เราจองตั๋วไว้
ที่นั่งอื่นก็เต็มหมด
633
00:35:36,170 --> 00:35:37,240
เราเลยจะกลับบ้าน
634
00:35:37,440 --> 00:35:39,950
เราจะอยู่ที่บ้านตอนลูกช่วยเพื่อนเสร็จแล้ว
635
00:35:40,150 --> 00:35:43,300
เพื่อนคนที่ไม่ได้ส่งลูกเรียนบรินมอวร์
636
00:35:43,890 --> 00:35:45,970
- เรานั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยกันดีไหม
- ไม่
637
00:35:46,640 --> 00:35:51,100
เรามากันเองตามลำพัง เราจะกลับเอง
เหมือนการเกิดและตาย
638
00:35:51,350 --> 00:35:55,970
โอเค หนูจะโบกมือให้พ่อแม่
ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านอยู่ในคันข้างๆ
639
00:35:56,170 --> 00:36:00,760
ดูเหมือนช่วงนี้เราโชคร้ายนะ
640
00:36:00,960 --> 00:36:01,760
ไม่รู้สิ
641
00:36:01,960 --> 00:36:05,100
ร้านซักแห้ง
ดอกไม้เหี่ยวเฉาในวันขอบคุณพระเจ้า
642
00:36:05,300 --> 00:36:10,080
สัปดาห์นี้ยางรถผมแบนสองรอบ
นี่จู่ๆ ก็เรื่องจองตั๋วเครื่องบินของเรา
643
00:36:12,080 --> 00:36:14,210
มีอะไร เป็นอะไร โรส
644
00:36:15,750 --> 00:36:18,800
- ไม่มีอะไร กลับบ้านกันเถอะ
- โอเค
645
00:36:19,670 --> 00:36:21,510
ขึ้นแท็กซี่ให้ได้ก่อนมิเรียมกันเถอะ
646
00:36:25,180 --> 00:36:29,460
ฉันรู้ว่าเที่ยวบินถูกยกเลิก
ฉันพยายามคิดหาทางว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
647
00:36:29,660 --> 00:36:34,190
ผู้หญิงคนที่ยกเลิกเป็นผู้หญิงอิตาเลียน
ที่น่ากลัวสุดๆ หรือเปล่า
648
00:36:34,650 --> 00:36:37,880
หรือเป็นผู้หญิงไอริช
ที่พูดติดสำเนียงไอริชมาก
649
00:36:38,080 --> 00:36:42,100
"ว่าแต่หมวกนั่นสวยนะ"
ใช่ นั่นสำเนียงไอริช
650
00:36:42,300 --> 00:36:46,230
- ฉันไม่ใช่นักเลียนแบบเสียง อภัยฉันด้วย
- โรส ผมเรียกแท็กซี่ได้แล้ว ไปกันเลย
651
00:36:46,420 --> 00:36:47,490
ขอหนึ่งนาที
652
00:36:47,990 --> 00:36:53,820
คุณได้ยินเสียงอะไรตอนคุยบ้างไหม
แบบเสียงกรีดร้อง เลื่อย หรือกระดูกหัก
653
00:36:54,020 --> 00:36:55,690
โรส มาเร็ว
654
00:36:55,890 --> 00:36:59,280
- ฉันไม่ได้ล้อเล่น
- โรส ไวส์แมน ผมจะไปไม่รอคุณแล้วนะ
655
00:36:59,480 --> 00:37:03,030
ฉันต้องไปแล้ว สามีฉันเสียสติ
เอ้บ ให้ตายเถอะ
656
00:37:03,230 --> 00:37:05,830
- รถแท็กซี่ไปแล้ว
- เดี๋ยวคันอื่นก็มา
657
00:37:06,030 --> 00:37:07,890
เหมือนเดี๋ยวก็มีเที่ยวบินอื่นงั้นเหรอ
658
00:37:46,800 --> 00:37:48,390
- สวัสดี
- สวัสดี
659
00:37:50,430 --> 00:37:52,980
- เดินทางครั้งแรกเหรอคะ
- และถือของ ใช่
660
00:37:54,140 --> 00:37:55,230
ฉัน...
661
00:38:02,820 --> 00:38:06,100
รอธสตีน มายเออร์ส
ฟรีดแมน และแอบราโมวิตซ์
662
00:38:06,300 --> 00:38:08,320
- แรบไบของคุณเหรอ
- ทนายของผม
663
00:38:10,580 --> 00:38:13,040
- คุณคงไม่อยากทำเอกสารนี้หาย
- ไม่
664
00:38:14,250 --> 00:38:17,120
พวกเขาคิดค่าจ้างตามคำพูด
คิดสองเท่าถ้าเป็นคำด่า
665
00:38:22,420 --> 00:38:24,460
งั้นคุณจะเดินทางเหรอ
666
00:38:26,220 --> 00:38:27,990
ผมจะไปฝั่งตะวันตก ใช่
667
00:38:28,190 --> 00:38:29,550
- จริงเหรอ
- ใช่
668
00:38:30,850 --> 00:38:33,100
จะไปดูว่าห้องขังแอลเอเป็นยังไง
669
00:38:33,300 --> 00:38:36,060
ฉันได้ยินว่าอุณหภูมิ 22 องศา
แดดดี ไม่มีความชื้น
670
00:38:38,020 --> 00:38:39,520
- คุณเป็นยังไงบ้าง
- ดีค่ะ
671
00:38:40,060 --> 00:38:41,650
- ดีมาก
- ดี
672
00:38:45,740 --> 00:38:47,360
- จะเดินทางไปไหนเหรอ
- เปล่าค่ะ
673
00:38:47,990 --> 00:38:52,100
ฉันบังคับนักมายากลประหม่าให้ขึ้นเครื่อง
ด้วยการจับเสื้อคลุมของเขาเป็นตัวประกัน
674
00:38:52,300 --> 00:38:55,830
สัปดาห์ที่แล้วผมก็ทำแบบนั้น
ไอ้บ้านั่นทิ้งกระต่ายไว้ทั่วอะพาร์ตเมนต์
675
00:39:00,130 --> 00:39:02,500
- คุณจะไปฝั่งตะวันตกนานแค่ไหน
- ไม่รู้สิ
676
00:39:03,210 --> 00:39:06,130
ผมมีงานแสดงที่นั่น ผมเช่าบ้านไว้
677
00:39:08,880 --> 00:39:11,970
- คุณมีสัญญาเช่าบ้านของตัวเอง
- อะไรก็เกิดขึ้นได้
678
00:39:14,220 --> 00:39:19,520
ฉันว่าคุณคงจะสนุกกับแอลเอแน่ๆ
679
00:39:20,230 --> 00:39:25,880
มีทั้งดวงอาทิตย์ ส้ม และดิสนีย์แลนด์
ของที่คุณชอบทั้งนั้น
680
00:39:26,080 --> 00:39:28,820
ผมมั่นใจว่า
คงต้องเจอเรื่องแย่ๆ บ้างแหละ
681
00:39:33,240 --> 00:39:35,580
ลูกของผมจะไปอยู่กับผมสักพัก
682
00:39:36,410 --> 00:39:39,080
- โชคดีจัง
- ใช่
683
00:39:42,580 --> 00:39:46,340
ผมควรไปหาเครื่องบิน
ที่มุ่งหน้าไปฝั่งตะวันตก
684
00:39:49,550 --> 00:39:53,430
- ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรหา
- ไม่ เราไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหม
685
00:39:54,300 --> 00:39:55,180
โอเค
686
00:39:57,020 --> 00:39:58,270
ดูแลตัวเองนะ
687
00:40:00,940 --> 00:40:01,900
เลนนี
688
00:40:06,320 --> 00:40:07,690
ฉันจะไม่ทำพัง
689
00:40:17,870 --> 00:40:19,500
ผมจะถือว่าคุณสัญญาแล้วนะ
690
00:40:39,770 --> 00:40:41,520
ขอโทษค่ะ โทษที
691
00:40:43,440 --> 00:40:44,480
อยู่นี่เอง
692
00:41:07,590 --> 00:41:10,780
ค่าเข้า 1.50 เหรียญ
ต้องซื้อเครื่องดื่มอย่างน้อยสองแก้ว
693
00:41:10,980 --> 00:41:12,490
- มีวี่แววของโจลไหม
- ไม่มี
694
00:41:12,690 --> 00:41:17,140
และเขาล็อกเงินสดไว้ในโต๊ะของเขา
ฉันใช้เงินของฉันมาทอนลูกค้า
695
00:41:17,640 --> 00:41:19,470
นี่ค่ะ ขอให้สนุกกับการแสดง
696
00:41:20,930 --> 00:41:23,460
- ในที่สุด
- อาชิบอลด์ สหายที่ซื่อสัตย์ของฉัน
697
00:41:23,660 --> 00:41:27,260
- โอเค นั่นไม่ใช่ชื่อฉัน
- ใช่สิ อาชิบอลด์ ย่อจากอาร์ชี
698
00:41:27,460 --> 00:41:29,340
ไม่ อาร์ชีย่อมาจากอาชิบอลด์
699
00:41:29,540 --> 00:41:32,220
อย่างที่ฉันบอก
"อาชิบอลด์ สหายผู้ซื่อสัตย์ของฉัน"
700
00:41:32,420 --> 00:41:34,930
นี่ เราควรซื้อม้านะ
701
00:41:35,130 --> 00:41:38,930
ซื้อรองเท้าบู๊ตและกางเกงขี่ม้า
ขี่ดูพระอาทิตย์ตก จับสัตว์ป่า
702
00:41:39,130 --> 00:41:42,770
เป็นเรื่องให้คิด ไม่เอากางเกงขี่ม้า
แต่ที่เหลือเราคุยกันได้
703
00:41:42,970 --> 00:41:45,190
- นายหายไปไหนมา
- ฉันแวะที่บาร์
704
00:41:45,390 --> 00:41:49,040
- นายเป็นเจ้าของบาร์ แวะบาร์อื่นทำไม
- ความหลากหลายเป็นสีสันของชีวิต
705
00:41:49,540 --> 00:41:53,300
ขออนุญาตนะเพื่อน
คืนนี้เป็นยังไงบ้าง สุดสวย
706
00:41:56,300 --> 00:41:58,870
- ขอบคุณค่ะ
- คุณคิดยังไงกับที่นี่ล่ะ
707
00:41:59,070 --> 00:42:01,370
ผมเป็นเจ้าของที่นี่
ถ้ามีปัญหาอะไรก็มาหาผมนะ
708
00:42:01,570 --> 00:42:03,580
ขอโทษนะครับ เรากำลังคุยกันอยู่
709
00:42:03,780 --> 00:42:06,710
ในนี้เหรอ ไม่ ถ้าคุณอยากคุย
คุณไปที่ร้านอาหารเงียบๆ
710
00:42:06,910 --> 00:42:10,970
เดินเล่นบนชายหาด
คุณมาที่นี่เพื่อดื่ม เต้นรำ
711
00:42:11,170 --> 00:42:13,470
เพื่อให้ได้ใกล้ชิดมากพอ
ที่จะได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ
712
00:42:13,670 --> 00:42:14,390
เฮ้ย โจล
713
00:42:14,590 --> 00:42:17,560
มีปัญหาเลวร้ายที่ต้องให้นายมาดู
714
00:42:17,760 --> 00:42:20,140
ถ้าไม่มีผมที่นี่ก็ไปไม่รอด เดี๋ยวผมมา
715
00:42:20,340 --> 00:42:22,490
ไม่ เขาไม่มาหรอก เขาไม่มา
716
00:42:23,500 --> 00:42:25,000
อะไรวะ... โจล
717
00:42:26,670 --> 00:42:31,420
โอเคๆ สวัสดี ทุกท่าน นี่ หยุดเล่น
718
00:42:32,210 --> 00:42:35,630
ให้ตายสิ
มีคนพยายามพูดอยู่ตรงนี้นี่นะ
719
00:42:36,170 --> 00:42:38,800
นักดนตรีเวร สวัสดี ทุกคน
720
00:42:39,430 --> 00:42:43,010
ผมชื่อโจล เมเซิล เจ้าของบัตตันคลับ
721
00:42:44,390 --> 00:42:48,420
เรื่องดีของการเป็นเจ้าของคลับ
คือสิ่งต่างๆ ที่ทำให้คุณดูเหมือนไอ้ขี้แพ้
722
00:42:48,620 --> 00:42:50,060
ตอนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานคุณ
723
00:42:50,690 --> 00:42:54,860
อย่างเช่น ตอนนี้ผมไม่ได้เมา
ผมกำลังค้นคว้า
724
00:42:55,360 --> 00:42:56,820
และผมเป็นคนทำงานหนักมาก
725
00:42:58,660 --> 00:43:02,730
นี่ มีคนหัวเราะมุกผมด้วย
เห็นไหม เราไม่ต้องการวงเวรนี่
726
00:43:02,930 --> 00:43:06,060
- ไปให้พ้นไป
- ผมเคยจะทำมาหากินด้านนี้
727
00:43:06,260 --> 00:43:08,000
แสดงตลก ใช่
728
00:43:08,420 --> 00:43:12,340
แต่กลับกลายเป็นว่าอดีตภรรยาผม
เป็นคนที่มีพรสวรรค์ในการแสดงตลก
729
00:43:13,710 --> 00:43:16,510
คุณรู้จักเธอเหรอ ใช่ เธอเป็นคนตลกมาก
730
00:43:17,090 --> 00:43:21,590
ครั้งแรกที่ผมดูเธอบนเวที
เธอใช้เวลาสิบนาทีพูดถึงกางเกงในผม
731
00:43:22,180 --> 00:43:24,920
นั่นคือเวลาสิบนาที
ที่มากกว่าที่เธอใช้ซักกางเกงในให้ผม
732
00:43:25,110 --> 00:43:29,270
ผมยอมรับว่าในฐานะผู้ชาย
การฟังภรรยาคุณพูดถึงคุณเป็นเรื่องยาก
733
00:43:30,020 --> 00:43:34,770
ตอนนี้เมื่อผมขึ้นมาบนเวทีแล้ว
ผมคิดว่าจะแก้แค้นก็ยุติธรรมดีใช่ไหม
734
00:43:35,780 --> 00:43:37,280
โอเค งั้น...
735
00:43:39,820 --> 00:43:42,370
ภรรยาผมนมสวยมาก
736
00:43:43,830 --> 00:43:47,310
- สุดยอดเลย ใช่ไหม อาร์ชี
- ไม่เคยเห็น ไม่รู้หรอก
737
00:43:47,510 --> 00:43:50,920
เขาขี้อาย นมภรรยาเขาก็ดีเหมือนกัน
แต่ไม่เหมือนกับของภรรยาผม
738
00:43:51,210 --> 00:43:55,530
นมภรรยาผมได้เหรียญทองโอลิมปิกเลย
แล้วภรรยาใครอีกที่นมสวย
739
00:43:55,730 --> 00:43:57,450
- พอได้แล้ว
- ลงจากเวที
740
00:43:57,650 --> 00:44:01,010
ยกมือสิ เพื่อน ภรรยาคุณก็สวยนะ
741
00:44:01,220 --> 00:44:05,680
นอกเสียจากว่าไม่ใช่ภรรยาคุณ
ถ้างั้น หลังจากนี้คุณทำอะไรต่อ
742
00:44:06,350 --> 00:44:11,770
โอเค ทุกคน บาร์เปิดแล้ว
และแก้วต่อไปผมเลี้ยงเอง
743
00:44:12,810 --> 00:44:17,780
- พูดจริงนะ โจล ลงจากเวที
- ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่นเว้ย
744
00:44:19,110 --> 00:44:20,150
ได้ ช่างเหอะ
745
00:44:21,110 --> 00:44:24,350
- นี่ เล่นดนตรีหน่อยสิ
- เขาเพิ่งว่าเราห่วยแตก
746
00:44:24,550 --> 00:44:26,870
- นี่ เล่นมุกให้เราฟังหน่อย
- ใช่
747
00:44:34,420 --> 00:44:35,420
เฮ้ย
748
00:44:37,300 --> 00:44:40,130
เฮ้ย คุณ
749
00:44:42,220 --> 00:44:46,510
เป็นฝีมือคุณใช่ไหม
คุณปล่อยให้เราคิดหาทางไม่ได้เหรอ
750
00:44:47,970 --> 00:44:50,230
เธอคงจะยังเป็นหมออยู่
751
00:44:50,430 --> 00:44:52,980
ผมต้องพูดแบบนี้อีกกี่ครั้งกัน
752
00:44:54,730 --> 00:44:56,310
พูดอะไรสักอย่างสิ ผมอยู่ตรงนี้นะ
753
00:45:16,920 --> 00:45:18,380
กลับขึ้นไปข้างบน
754
00:45:35,020 --> 00:45:37,460
อ้าว คุณมาแล้ว
ไปหาหมอฟันเป็นยังไงบ้าง
755
00:45:37,660 --> 00:45:40,680
เยี่ยมเลย ตรวจละเอียดมาก สุดยอด
756
00:45:40,880 --> 00:45:43,390
- เธอเป็นผู้หญิง
- เสียงทุ้มเลยนึกว่าผู้ชาย
757
00:45:43,590 --> 00:45:44,640
คุณไม่ได้ไปใช่ไหม
758
00:45:44,840 --> 00:45:48,930
ไม่ ฉันหายแล้ว น่าทึ่งใช่ไหม
ฉันจะจัดการทีหลัง คืนนี้เป็นยังไงบ้าง
759
00:45:49,130 --> 00:45:50,690
- เยี่ยม
- อุ๊ย เกิดอะไรขึ้น
760
00:45:50,890 --> 00:45:52,190
ฉันสนิมขึ้นมาก ซูซี
761
00:45:52,390 --> 00:45:55,940
ฉันพยายามจะตบมุก
และฉันพูดคำคล้องจองถุงมือกับหัวนือ
762
00:45:56,140 --> 00:45:57,030
หัวนือคืออะไร
763
00:45:57,230 --> 00:46:01,360
ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันพูดเสียงดังมาก
และยิ้ม เหมือนว่ามันเป็นเรื่องตลก
764
00:46:01,560 --> 00:46:02,570
มันไม่ตลก
765
00:46:02,770 --> 00:46:05,620
อย่ากังวลไปเลย
ที่นี่แหละเธอจะได้ฝึกเคาะสนิม
766
00:46:05,820 --> 00:46:08,450
เอาเลย แสดงให้ห่วยไป
เราจะไปดื่มกันทีหลัง คุยเรื่องมุกกัน
767
00:46:08,650 --> 00:46:09,470
โอเค
768
00:46:22,860 --> 00:46:25,600
- นี่ ขอน้ำแข็งหน่อยได้ไหม
- เอาไปทำอะไร
769
00:46:25,800 --> 00:46:27,610
อยากอ่านไดอารี่ของฉันด้วยไหมล่ะ
770
00:46:45,550 --> 00:46:47,950
เวร นั่นกอร์ดอน ฟอร์ดใช่ไหม
771
00:46:48,150 --> 00:46:49,830
- ตรงไหน
- นั่นไง มองตามมือฉัน
772
00:46:50,030 --> 00:46:52,830
ใช่ นั่นเขา ตัวจริงเขาดูดีกว่าในทีวีนะ
773
00:46:53,030 --> 00:46:54,540
เวร เวรเอ๊ย
774
00:46:54,740 --> 00:46:59,090
จะทำยังไงดี บอกมิดจ์ว่าเขาอยู่ที่นี่เหรอ
ไม่ มันจะไปป่วนความคิดเธอ
775
00:46:59,290 --> 00:47:04,650
หรือมันจะเป็นไฟจุดประกายให้เธอ
เวร จะเลือกแบบไหนดี
776
00:47:06,320 --> 00:47:11,560
ให้ตายสิ ฉันบอกเธอให้แสดงห่วย
กระตุ้นสักหน่อยก็น่าจะดีใช่ไหม
777
00:47:11,760 --> 00:47:14,740
โอเค ฉันต้องคิดแบบมิดจ์
เธอจะอยากได้อะไร
778
00:47:15,290 --> 00:47:19,440
ไม่รู้สิ เวร แม่ง ทำไมไฟเปลี่ยนสี
ฉันเส้นเลือดในสมองแตกเหรอ
779
00:47:19,640 --> 00:47:20,540
การแสดงจบแล้ว
780
00:47:21,080 --> 00:47:22,880
มันจบแล้ว จักรวาลตัดสินใจ
781
00:47:23,340 --> 00:47:25,910
เอาเหล้าสก็อตช์มาให้ฉัน
ใส่วิสกี้มาในนั้นด้วย โอเคนะ
782
00:47:26,110 --> 00:47:30,090
เธอยืนทำบ้าอะไรอยู่
ฉันแค่เครียดมากน่ะ
783
00:47:36,350 --> 00:47:39,730
สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ดีมากเลยที่ได้มาที่นี่
784
00:47:42,730 --> 00:47:47,690
ฉันยังคงอิ่มจากวันขอบคุณพระเจ้า
785
00:47:49,950 --> 00:47:52,870
ซึ่งไม่ใช่มุกนะคะ เป็นการออกตัวมากกว่า
786
00:47:54,950 --> 00:47:58,910
ลูกชายฉัน เขาชอบเอาของเหลือจากมื้อ
วันขอบคุณพระเจ้ามาผสมแบบแปลกๆ
787
00:47:59,290 --> 00:48:02,920
เช่น ไก่งวงและเกรวี่
สอดไส้อยู่ระหว่างพายถั่วพีแคนสองชิ้น
788
00:48:03,540 --> 00:48:06,250
รสชาติแย่ค่ะ
789
00:48:10,880 --> 00:48:15,290
- มีใครรู้ไหมว่าพรุ่งนี้ฝนจะตกไหม
- อย่าพูดว่าหัวนือ อย่าพูดว่าหัวนือ
790
00:48:15,490 --> 00:48:18,560
เริ่มได้แย่จัง ฉันว่าฉันจะเริ่มใหม่นะคะ
791
00:48:20,980 --> 00:48:25,270
สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ไม่ต้องสนใจ
ผู้หญิงที่อยู่ก่อนหน้านี้ เธอไม่อยู่แล้ว
792
00:48:26,480 --> 00:48:28,230
เหมือนพยานที่อยู่ของคุณคืนนี้ค่ะคุณ
793
00:48:28,480 --> 00:48:32,530
เพื่อนของคุณเผลอหลับที่คลับเปลื้องผ้า
ไม่อยากเห็นเลยว่าอะไรทำให้เขาตื่นได้
794
00:48:35,280 --> 00:48:37,100
รู้ไหมว่าวันนี้ฉันค้นพบอะไร
795
00:48:37,300 --> 00:48:39,940
คุณสามารถให้ลูกๆ คุณ
ขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน
796
00:48:40,140 --> 00:48:42,080
และบินไปที่อื่นได้
797
00:48:43,790 --> 00:48:45,070
เทคโนโลยีมันน่าอัศจรรย์
798
00:48:45,270 --> 00:48:49,010
เมื่อก่อนถ้าต้องการความสงบแบบนั้น
คุณต้องทิ้งพวกเขาไว้ที่โบสถ์
799
00:48:49,880 --> 00:48:53,700
สิ่งที่อันตรายไม่ใช่การส่งเด็กๆ
ไปกับคนแปลกหน้าบนยานพาหนะ
800
00:48:53,900 --> 00:48:56,680
ที่มีสิ่งที่เรียกว่า
"ห้องขับเครื่องบิน" ไม่ใช่
801
00:48:57,390 --> 00:48:59,920
สิ่งที่อันตรายคือเมื่อพวกเขาไม่อยู่แล้ว
802
00:49:00,120 --> 00:49:03,390
คุณมีโอกาสที่จะจดจำว่า
ชีวิตเคยเป็นอย่างไรถ้าไม่มีพวกเขา
803
00:49:05,360 --> 00:49:09,610
ใช่ไหมคะ ความทรงจำ
มาแบบท่วมท้น พื้นสะอาด
804
00:49:10,820 --> 00:49:12,530
อะพาร์ตเมนต์เงียบสงบ
805
00:49:13,740 --> 00:49:15,820
ทรวดทรวงองค์เอว
806
00:49:18,200 --> 00:49:19,200
เซ็กซ์
807
00:49:22,000 --> 00:49:24,250
คุณมีเซ็กซ์ไปจนเสร็จได้
808
00:49:25,330 --> 00:49:27,130
หรืออย่างน้อยสามีคุณก็เสร็จ
809
00:49:28,840 --> 00:49:30,990
- เสร็จแน่ ไอ้เวร
- มีเซ็กซ์ได้ทุกที่ ทุกห้อง
810
00:49:31,190 --> 00:49:34,970
บนเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้น เกือบทุกอย่าง
ฉันคงอยู่ให้ห่างเครื่องผสมเค้ก
811
00:49:35,300 --> 00:49:37,410
ไม่จำเป็นต้องเปิดเสียงช่องข่าวให้ดัง
812
00:49:37,610 --> 00:49:41,270
เพื่อที่ตอนที่ลูกถามคุณจะได้บอกว่า
"ครุชชอฟเคาะรองเท้าอีกแล้ว"
813
00:49:42,020 --> 00:49:45,590
ฉันยอมรับว่าแม้ภัยคุกคามการครอบครอง
โดยโซเวียตจะน่ากลัวมาก
814
00:49:45,790 --> 00:49:49,440
ส่วนเล็กๆ ในตัวฉันคิดว่า
"เสียงนั้นคงกลบเวลาโม้กทุกวันศุกร์ได้"
815
00:49:51,650 --> 00:49:55,280
เอาละ เวลาของฉันหมดแล้ว
นรกตามตัวฉันแล้วค่ะ
816
00:49:56,950 --> 00:50:01,160
ปลุกเพื่อนคุณให้ลุกขึ้นนั่งได้แล้ว
คุณเป็นผู้ชมที่ใจดีและให้อภัยมากค่ะ
817
00:50:01,370 --> 00:50:04,980
ทิปสาวเสิร์ฟด้วยนะคะ
เธอเก็บเงินเพื่อส่งลูกไปพิตส์เบิร์ก
818
00:50:05,180 --> 00:50:07,960
ฉันคุณนายเมเซิล
ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์ค่ะ
819
00:50:19,970 --> 00:50:21,750
- ดึงแขนอีกแล้ว
- ตามมิดจ์มา
820
00:50:21,950 --> 00:50:22,960
ฉันทำงานอยู่
821
00:50:23,160 --> 00:50:26,140
- รีบเลย เร็วเข้า ไป
- คุณเพิ่งให้ทิปฉันเหรอ คุณพระ
822
00:50:35,190 --> 00:50:38,700
ขอโทษนะ ขอโทษนะคะ
ขอโทษที ขอโทษ
823
00:50:41,620 --> 00:50:43,540
ขอโทษค่ะ คุณฟอร์ด
824
00:50:44,870 --> 00:50:46,860
- อยู่นี่เอง
- ฉันซูซี ไมเยอร์สัน
825
00:50:47,060 --> 00:50:51,250
- ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน
- โอเค สวัสดี ซูซี ไมเยอร์สัน
826
00:50:51,790 --> 00:50:54,240
- คุณชอบการแสดงไหม
- ผมไม่ได้ดูมากเท่าไหร่
827
00:50:54,440 --> 00:50:58,330
- ฉันเห็นคุณดูแสดงตลก
- งั้นเหรอ ผมไม่ได้ถอดเสื้อออกด้วยซ้ำ
828
00:50:58,530 --> 00:50:59,870
คุณคิดว่าไง บอกมาตามตรง
829
00:51:00,070 --> 00:51:01,580
- เด็กของคุณตลกดี
- เธอตลก
830
00:51:01,780 --> 00:51:04,620
และดูดีนะ ครบเครื่อง
เหมาะกับรายการทีวี คุณว่าไหม
831
00:51:04,820 --> 00:51:07,630
- ก็...
- เอาเธอไปออกรายการคุณสิ เธอดังแน่
832
00:51:07,830 --> 00:51:09,710
- เธอไม่เหมาะ
- ทำไมล่ะ ตลกเกินไปเหรอ
833
00:51:09,910 --> 00:51:13,930
เธอเป็นสาวในเมืองเกินไป คนดูผมเน้น
คนบ้านๆ หัวโบราณกว่านี้ แต่เธอเก่งนะ
834
00:51:14,120 --> 00:51:17,150
- เธอเล่นบ้านๆ ได้
- โทษที แต่โชคดีนะ
835
00:51:18,070 --> 00:51:19,070
โอเค
836
00:51:26,200 --> 00:51:27,940
- ให้เธอเป็นพนักงานของคุณ
- อะไรนะ
837
00:51:28,140 --> 00:51:30,940
ทีมงานเขียนบทของคุณ
คุณไม่มีนักเขียนผู้หญิงเลย
838
00:51:31,140 --> 00:51:33,030
คุณขายแฟ้บ ใครซื้อแฟ้บ
839
00:51:33,230 --> 00:51:35,360
- ร้านซักผ้าหยอดเหรียญ
- เธอช่วยเรื่องมุกได้
840
00:51:35,560 --> 00:51:38,350
- รู้ได้ไงว่าผมไม่มีพนักงานผู้หญิง
- แค่ลางสังหรณ์
841
00:51:38,550 --> 00:51:41,240
ภรรยาผมเคยบอกเราว่า
เราใช้มุมมองของผู้หญิงได้
842
00:51:41,440 --> 00:51:43,080
ฟังดูเป็นผู้หญิงที่ฉลาด
843
00:51:43,280 --> 00:51:44,760
- ฉลาดกว่าผม
- ซูซี
844
00:51:45,390 --> 00:51:48,540
เธอมาแล้ว มิเรียม เมเซิล
ฉันอยากให้เธอรู้จักกอร์ดอน ฟอร์ด
845
00:51:48,740 --> 00:51:52,550
- กอร์ดอน ฟอร์ด มิเรียม เมเซิล
- ยินดีที่ได้รู้จัก คุณตลกนะ
846
00:51:52,750 --> 00:51:55,340
ขอบคุณค่ะ ฉันเป็นแฟนตัวยง
รายการของคุณและคุณด้วย
847
00:51:55,540 --> 00:51:57,530
- อยากเขียนบทให้รายการผมไหม
- ว่าไงนะคะ
848
00:51:57,820 --> 00:52:01,140
ซูซีพูดเชียร์คุณอยู่
บอกว่าคุณมาเป็นสาวของผมได้
849
00:52:01,340 --> 00:52:04,640
- ในห้องนักเขียนบทน่ะ
- ไม่ค่ะ ฉันไม่ใช่นักเขียน
850
00:52:04,840 --> 00:52:05,890
- มาคุยกันแป๊บ
- อะไรนะ
851
00:52:06,090 --> 00:52:09,330
- มาคุยๆ มาคุย
- คุยอะไร
852
00:52:09,540 --> 00:52:11,480
- เธอเชื่อใจฉันไหม
- เชื่อสิ
853
00:52:11,680 --> 00:52:14,570
- รับงานนี้ซะ
- ฉันไม่อยากเป็นนักเขียน
854
00:52:14,770 --> 00:52:17,320
ไม่มีใครอยากทำ
แต่งานนี้จะพาเธอเข้าสู่วงใน
855
00:52:17,520 --> 00:52:21,330
พอเธอเข้าไปแล้ว เธอจะเจอหน้าเขา
และทำให้เขาหัวเราะทุกครั้ง
856
00:52:21,530 --> 00:52:25,390
และในที่สุดเขาก็จะเห็น
สิ่งที่เธอเป็น ดาวโคตรเด่น
857
00:52:25,720 --> 00:52:29,640
นี่แหละ นี่คือโอกาส เธอเอาด้วยไหม
858
00:52:30,600 --> 00:52:33,100
ก้าวไปข้างหน้า
859
00:52:34,980 --> 00:52:35,900
ฉันเอาด้วย
860
00:52:38,110 --> 00:52:41,780
กอร์ดอน เรารับข้อเสนอของคุณ
และเรารู้สึกตื่นเต้นมาก
861
00:52:43,160 --> 00:52:46,120
โอเค เราจะเริ่มงานวันจันทร์
ไมค์ จัดการให้เรียบร้อยที
862
00:55:17,440 --> 00:55:19,380
คำบรรยายโดย ลลวรรณ
863
00:55:19,580 --> 00:55:21,520
ผู้ตรวจสอบงานแปล
ต้องตา สุธรรมรังษี