1 00:00:06,960 --> 00:00:09,380 อยู่ไหนเนี่ย ไม่ 2 00:00:10,130 --> 00:00:12,090 ไม่ๆ 3 00:00:13,970 --> 00:00:16,350 มันต้อง... นั่นอะไร 4 00:00:19,640 --> 00:00:21,170 {\an8}เคมบริดจ์ แมสซาชูเซตส์ ปี 1981 5 00:00:21,370 --> 00:00:22,560 {\an8}ไม่... อยู่ไหน... 6 00:00:23,730 --> 00:00:27,900 ให้ตายสิ ทำไมไม่มีอะไร อยู่ตรงที่ที่ควรอยู่เวลาต้องการ... 7 00:00:29,280 --> 00:00:31,010 - คุณเห็นมันอยู่ตรงนั้นไหม - ผมไม่เห็น 8 00:00:31,210 --> 00:00:33,300 ฉันคุ้ยกระเป๋านี้อยู่สิบนาที คุณแค่นั่งเฉยๆ เนี่ยนะ 9 00:00:33,500 --> 00:00:35,720 - ผมนึกว่าคุณหาปากกา - ฉันจะเอาไปทำไม 10 00:00:35,920 --> 00:00:38,140 คุณมักจะมองหาปากกาเวลาเกิดความคิด 11 00:00:38,340 --> 00:00:39,270 คุณกำลังจดบันทึก 12 00:00:39,470 --> 00:00:42,020 ไม่ใช่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับคุณ เป็นความผิดของคนอื่นนะ 13 00:00:42,220 --> 00:00:44,770 โอเค ฉันควรเอาปากกา จดเรื่องนั้นด้วยไหม 14 00:00:44,970 --> 00:00:46,920 - คุณ... - ฉันจำได้ว่าฉันอยู่ที่ไหน 15 00:00:48,090 --> 00:00:51,050 ฉันน่าจะโกนหัวซะ เธอคงจะชอบแบบนั้น 16 00:00:51,630 --> 00:00:55,660 ฉันจำได้เสมอว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันเก็บความคิดที่ซับซ้อนไว้ในหัวได้ 17 00:00:55,860 --> 00:00:58,390 นาซ่าถึงได้ คอยขอร้องให้ฉันย้ายไปฟลอริดา 18 00:01:01,220 --> 00:01:04,840 ตีสี่ โทรศัพท์ดัง เพราะเธอเสร็จงานแล้ว 19 00:01:05,040 --> 00:01:08,170 ไม่สำคัญว่า ฉันต้องเข้าแล็บตอนแปดโมง เธอช่าง... 20 00:01:08,370 --> 00:01:11,010 และทุกอย่างจะต้อง... แถมยังมีเรื่อง... 21 00:01:11,210 --> 00:01:13,140 - คิดให้จบ - อะไรนะ 22 00:01:13,340 --> 00:01:15,220 คุณกำลังฝึกเรื่องการคิดให้จบ 23 00:01:15,420 --> 00:01:18,560 - ทำอยู่ - ในหัวของคุณน่ะใช่ แต่ที่พูดออกมา... 24 00:01:18,760 --> 00:01:21,060 ฉันเบื่อที่จะโดนคุณกับเธอวิพากษ์วิจารณ์ 25 00:01:21,260 --> 00:01:24,730 มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ที่ทุกคนช้ากว่าฉัน เป็นแบบนั้นมาตลอด 26 00:01:24,930 --> 00:01:27,230 คนเดียวที่ฉันคุยด้วยได้คือคุณตา 27 00:01:27,430 --> 00:01:30,530 - คุณจะอยู่ตรงนั้นเหรอ - นึกว่าเราจะคุยกันที่โซฟา 28 00:01:30,730 --> 00:01:33,870 - เรากำลังฝึกเรื่องความใกล้ชิด - ใช่ โทษที 29 00:01:34,060 --> 00:01:36,450 คุณกำหนดโปรแกรม ฉันแค่อยากได้ยาโรคตื่นตระหนก 30 00:01:36,650 --> 00:01:37,870 ผมตัดสินใจแล้ว โอเคไหม 31 00:01:38,070 --> 00:01:40,040 - ฉันไม่อยากตัดผมหน้าม้า - คุณไม่ต้อง... 32 00:01:40,240 --> 00:01:41,760 ใครเขาโทรศัพท์ตอนตีสี่ 33 00:01:42,640 --> 00:01:44,830 ฉันกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่ มันสำคัญนะ 34 00:01:45,030 --> 00:01:48,440 เธอไม่รู้เหรอว่ารีโนกับบอสตัน อยู่คนละโซนเวลากัน 35 00:01:52,610 --> 00:01:54,180 - คุณเขียนอะไร - คุณไม่เข้าใจหรอก 36 00:01:54,380 --> 00:01:55,430 อธิบายให้ผมเข้าใจสิ 37 00:01:55,630 --> 00:01:59,060 ลำดับโมเลกุลจลน์ นั่นคือสิ่งที่ คุณอยากให้ฉันอธิบายให้เข้าใจเหรอ 38 00:01:59,260 --> 00:02:03,870 - ผมนึกว่าเกี่ยวกับแม่ของคุณ - ไม่ใช่ทุกอย่างในโลกนี้จะเกี่ยว... 39 00:02:05,790 --> 00:02:08,360 ฉันพยายามคิดหา วิธีใช้การกลายพันธุ์ดีเอ็นเอ 40 00:02:08,560 --> 00:02:11,530 เพื่อเปลี่ยนวิถีของโรคและจัดเรียงใหม่ 41 00:02:11,730 --> 00:02:14,380 เราจะได้ ควบคุมกระบวนการใน... เดี๋ยว 42 00:02:19,010 --> 00:02:20,050 โอเค ฉันทำได้แล้ว 43 00:02:20,640 --> 00:02:23,310 - เหรอ คุณแน่ใจนะ - อยากเช็กงานฉันไหมล่ะ 44 00:02:24,220 --> 00:02:26,600 ไม่ ผมเชื่อคุณ คือว่า... 45 00:02:27,350 --> 00:02:29,600 พระเจ้า เอสเธอร์ สุดยอดเลย 46 00:02:30,060 --> 00:02:33,570 สิ่งที่คุณทำในออฟฟิศของผม 47 00:02:33,820 --> 00:02:35,570 เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ 48 00:02:36,110 --> 00:02:38,400 งั้นเหรอ บอกแม่ฉันสิ 49 00:02:40,570 --> 00:02:44,910 {\an8}นิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก ปี 1961 50 00:02:47,200 --> 00:02:50,290 ฉันหลงเชื่อใช้ผ้าหุ้มที่นอนทำไมวะเนี่ย 51 00:02:54,170 --> 00:02:57,720 - ออฟฟิศของซูซีสักอย่าง - ซูซี ดีจัง ฉันนึกว่าคุณไม่อยู่ 52 00:02:57,920 --> 00:03:01,080 - นั่นใครพูด - นี่โรสนะ มิเรียมไม่สบายมาก 53 00:03:01,280 --> 00:03:06,040 อะไรนะ ไม่ๆ เธอยังไม่ป่วยจนกว่า ประจำเดือนมาวันที่ 14 ฉันจดไว้ที่ปฏิทิน 54 00:03:06,240 --> 00:03:09,750 ไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อคืนเธอกลับมาบ้านดึก ตัวเย็นมาเลย 55 00:03:09,950 --> 00:03:13,340 - เธอไปทำอะไรในพายุหิมะ - หวังว่าคุณจะบอกฉันได้ 56 00:03:13,540 --> 00:03:17,130 - ลูกสาวคุณนะ คุณอยู่กับเธอ - ลูกค้าของคุณ เธอไม่เคยอยู่บ้าน 57 00:03:17,330 --> 00:03:20,430 ฉันไม่ควรจะต้องสอนเธอเรื่องหิมะ นั่นมันหน้าที่ของคุณ 58 00:03:20,630 --> 00:03:23,890 ไม่ว่ามันจะเป็นความผิดของใครก็ตาม เธอกลับมาบ้านแบบตัวเย็นเฉียบ 59 00:03:24,090 --> 00:03:26,350 เธอใส่เสื้อโค้ทขนสัตว์ มันก็เปียกแนบไปกับตัวเธอ 60 00:03:26,550 --> 00:03:29,520 เราต้องยืมกรรไกรตัดกิ่งไม้ มาตัดเสื้อโค้ทออก 61 00:03:29,720 --> 00:03:34,460 พาเธอไปอาบน้ำอุ่น พาเข้านอน หมอมาตรวจ เธอมีภาวะตัวเย็น 62 00:03:34,880 --> 00:03:37,570 - พระเจ้า - เธอกระวนกระวายมาก นอนไม่หลับ 63 00:03:37,770 --> 00:03:42,220 เธอแค่นอนพูดพล่ามอยู่อย่างนั้น เราต้องการให้คุณมาแปลคำพูดให้หน่อย 64 00:03:42,420 --> 00:03:45,500 คุณพูดภาษาเดียวกับเธอ และรู้ศัพท์วงการบันเทิงพวกนั้น 65 00:03:45,700 --> 00:03:47,960 - โอเค ได้ เดี๋ยวฉันไปหา - ดี 66 00:03:48,160 --> 00:03:50,790 พอคุณมาถึงที่นี่ ระวังอย่าพูดถึงนิ้วเท้า 67 00:03:50,990 --> 00:03:54,710 - เธออาจเสียนิ้วเท้าไปหนึ่งหรือสองนิ้ว - เธอจะเสียนิ้วเท้าไปเหรอ 68 00:03:54,910 --> 00:03:58,090 เราหวังว่าจะเสียนิ้วกลางไป เธอจะยังเดินแบบปกติได้ 69 00:03:58,290 --> 00:04:02,430 และแบบนั้นจะใส่รองเท้าหัวแคบง่ายกว่า หาข้อดีจากเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ 70 00:04:02,630 --> 00:04:04,780 - งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ - ได้ บาย 71 00:04:07,450 --> 00:04:09,240 สวัสดี ฉันมาแล้ว 72 00:04:10,040 --> 00:04:13,190 - ซูซี ประตูล็อกอยู่ คุณเข้ามาได้ยังไง - ใช่ 73 00:04:13,390 --> 00:04:14,900 - ฉันยังมีกุญแจอยู่ - ทำไม 74 00:04:15,100 --> 00:04:18,280 ไม่รู้สิ มันคล้องอยู่กับสร้อยคอฉัน ลืมเอามันออกน่ะ 75 00:04:18,480 --> 00:04:20,700 - ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมา - เปิดประตูเข้ามาเองเลย 76 00:04:20,900 --> 00:04:22,910 - เธอเป็นไงบ้าง - ยังพูดจาไร้สาระอยู่ 77 00:04:23,110 --> 00:04:25,120 - เธอเก็บกุญแจไว้ ตอนนี้มันเป็นสร้อย - แล้วไง 78 00:04:25,320 --> 00:04:26,870 นี่ เรื่องมิเรียม บอกความคืบหน้าหน่อย 79 00:04:27,070 --> 00:04:31,170 ไม่มีอะไรดีขึ้น เธอพูดอะไรไม่รู้ คำแปลกๆ เสียงแปลกๆ 80 00:04:31,370 --> 00:04:32,920 เธออาจพูดเป็นเพลงบีบ็อบก็ได้ 81 00:04:33,120 --> 00:04:36,300 ฉันจำได้ว่า เธอไปดูโชว์ของเลนนีที่คาร์เนกีฮอลล์ 82 00:04:36,500 --> 00:04:40,690 ในที่สุดอย่างน้อยเราก็ได้ข้อมูลบ้าง คาร์เนกีฮอลล์ 83 00:04:41,360 --> 00:04:45,600 เธอไม่ได้เสียสติ และออกไปเดินกลางหิมะเพราะมันสวย 84 00:04:45,800 --> 00:04:46,930 นั่นคือสมมติฐานแรกของผม 85 00:04:47,130 --> 00:04:50,600 - เอ้บ พระเจ้า เสื้อของคุณ - กลับมาจากร้านซักรีดก็เป็นแบบนี้แล้ว 86 00:04:50,800 --> 00:04:54,650 - ใส่ตัวอื่นสิ เรามีปัญหาอยู่นะ - เป็นแบบนี้ทุกตัวเลย 87 00:04:54,850 --> 00:04:56,480 ฉันจะไปดูว่าพอจะสืบให้รู้อะไรได้บ้าง 88 00:04:56,680 --> 00:05:00,090 เรื่องเสื้อเชิ้ตเหรอ เพราะตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญนะ 89 00:05:03,380 --> 00:05:06,330 มิเรียม ฉันเอง ซูซี 90 00:05:06,530 --> 00:05:08,050 หายไปแล้ว 91 00:05:09,100 --> 00:05:10,850 - อะไรหายไป - หน้าต่างไง 92 00:05:11,220 --> 00:05:13,170 - หน้าต่างหายไปเหรอ - เปิด 93 00:05:13,370 --> 00:05:17,250 - มีคนเปิดหน้าต่างไว้เหรอ - มันปิดแล้ว ประตู มันปิด... 94 00:05:17,450 --> 00:05:19,820 - ไม่มีอะไรปิด - ชีสกับแครกเกอร์ 95 00:05:20,480 --> 00:05:22,740 - โทนี่ เบนเน็ตต์... - เขาทำไม 96 00:05:23,240 --> 00:05:24,720 ฉันนอนกับเขา 97 00:05:24,920 --> 00:05:27,600 เธอนอนกับเขาเหรอ เธอเจอเขาตอนไหน 98 00:05:27,800 --> 00:05:29,100 เขาไปช่วย 99 00:05:29,300 --> 00:05:31,370 - ใคร - เอาหมวกฉันมาด้วย 100 00:05:31,950 --> 00:05:33,370 เธอพยายามพูดคล้องจองเหรอ 101 00:05:35,330 --> 00:05:36,330 มิเรียม 102 00:05:42,880 --> 00:05:45,160 เธอมีเซ็กซ์กับโทนี่ เบนเน็ตต์ 103 00:05:45,360 --> 00:05:47,450 - อะไรนะ - เธออยากได้ชีสกับแคร็กเกอร์ 104 00:05:47,650 --> 00:05:50,040 ฉันเอาชีสมันเชโกไปให้ เธอไม่กิน 105 00:05:50,240 --> 00:05:51,960 เธอรู้จักโทนี่ เบนเน็ตต์ได้ยังไง 106 00:05:52,160 --> 00:05:54,830 - เธอพูดถึงหมวกหรือเปล่า - มีตอนไหนที่ไม่พูดถึงบ้าง 107 00:05:55,030 --> 00:05:57,800 พูดถึงหน้าต่าง ประตู นี่ไม่ช่วยอะไร 108 00:05:57,990 --> 00:06:01,880 - ฉันนึกว่ามันอาจจะทำให้เธอสงบ - เซลด้า กลิ่นอะไรเหมือนไข่ลา 109 00:06:02,080 --> 00:06:06,400 ซุปหัวปลาโปแลนด์ กำจัดวิญญาณชั่วร้าย ทำให้เส้นผมของคุณเงางาม 110 00:06:06,780 --> 00:06:11,890 ถ้าทำอาหารกลิ่นฉุนจนราคาที่ดิน ย่านนี้ตกเสร็จแล้ว ชงกาแฟเข้มๆ ที 111 00:06:12,090 --> 00:06:13,490 คงต้องใช้เวลาสักพัก 112 00:06:13,740 --> 00:06:14,750 มิเรียม 113 00:06:15,790 --> 00:06:18,620 มิเรียม พยายามคิดหน่อย เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น 114 00:06:19,880 --> 00:06:23,670 - มันหนาวมาก พายุหิมะ - ใช่ พายุหิมะมันหนาว 115 00:06:23,880 --> 00:06:25,590 เดินๆ 116 00:06:25,840 --> 00:06:28,030 - เดินตอนอากาศหนาวเหรอ - เป้าเย็นจนแข็ง 117 00:06:28,230 --> 00:06:28,990 อะไรนะ 118 00:06:29,190 --> 00:06:32,140 - เป้าเย็นจนแข็ง - เป้าเย็นจนแข็ง มีแบบนั้นด้วยเหรอ 119 00:06:32,390 --> 00:06:35,210 นิ้วเท้า ฉันจะเสียนิ้วเท้าฉันไป 120 00:06:35,410 --> 00:06:38,310 มีพูดถึงนิ้วเท้าเยอะเลย แต่เป้าเย็นจนแข็งน่าจะเป็นประเด็นหลัก 121 00:06:38,560 --> 00:06:41,770 ฉันแน่ใจว่านิ้วเท้าเธอโอเค ฉิบหาย 122 00:06:42,980 --> 00:06:44,730 - มันแย่ไหม - ไม่ 123 00:06:46,150 --> 00:06:49,390 เธอก้มหัวไว้ตรงกลางหว่างขา เพื่อไม่ให้เป็นลมใช่ไหม 124 00:06:49,590 --> 00:06:50,470 ซูซี บอกฉันมา 125 00:06:50,670 --> 00:06:53,410 ให้ตายสิ เป้าของเธอสภาพเป็นยังไงเนี่ย 126 00:06:57,120 --> 00:06:59,370 - ดี - ซูซี 127 00:07:01,420 --> 00:07:02,420 ซูซี 128 00:07:03,340 --> 00:07:06,740 - รู้ข้อมูลอะไรบ้างไหม - เราควรตามหมอกลับมาไหม 129 00:07:06,940 --> 00:07:09,660 ค่าบริการเวลาเรียกหมอมาที่บ้านสูงมาก ถ้าเราหลีกเลี่ยงได้... 130 00:07:09,860 --> 00:07:10,680 ฉันเห็นนิ้วเท้าแล้ว 131 00:07:11,640 --> 00:07:13,430 - ฉันบอกคุณเรื่องนิ้วเท้าแล้ว - ไม่ 132 00:07:13,680 --> 00:07:15,920 ไม่ โรส คุณไม่ได้บอกฉันเรื่องนิ้วเท้านั่น 133 00:07:16,110 --> 00:07:19,250 คุณบอกฉันเรื่องนิ้วเท้าเย็นแข็งน่ารักๆ สีชมพูเหมือนเด็กทารก 134 00:07:19,450 --> 00:07:21,960 คุณไม่ได้บอกฉัน ให้เตรียมตัวเจอกับเรื่องสยองในนั้น 135 00:07:22,160 --> 00:07:26,050 - คุณเล่นใหญ่เกินไปแล้ว - มันเป็นสีดำ นิ้วเท้าเธอเป็นสีดำ โรส 136 00:07:26,250 --> 00:07:28,890 ไม่ได้เล่นใหญ่เกินไปนะ นิ้วเท้านิ้วนั้นหมดหวังแล้วละ 137 00:07:29,090 --> 00:07:32,780 เหมือนเธอไปสงครามมาเลย สงครามสมัยก่อน ช่างมันเถอะ 138 00:07:35,490 --> 00:07:37,240 โอเค ฉันจะกลับเข้าไป 139 00:07:40,910 --> 00:07:43,940 ภาพนิ้วเท้านั่นติดตาฉันแล้ว โรส คุณเข้าใจไหม 140 00:07:44,140 --> 00:07:46,210 ฉันอาจข่มตาลงไม่ได้อีก 141 00:07:47,420 --> 00:07:50,620 เธอรู้สึกดีขึ้นหรือยัง อยากลุกไหม ขยับตัวไหม 142 00:07:50,820 --> 00:07:53,160 ลูกๆ เธอดูทีวีอยู่ อยากเจอพวกเขาไหม 143 00:07:53,360 --> 00:07:55,180 ช่างหัวลูกฉันปะไร 144 00:07:57,760 --> 00:08:00,040 เธอบอกว่าช่างหัวลูกปะไร 145 00:08:00,240 --> 00:08:02,170 - อะไรนะ - ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆ 146 00:08:02,370 --> 00:08:04,840 - พูดจาแย่มาก - ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อ 147 00:08:05,040 --> 00:08:06,420 รู้ไหมอะไรจะช่วยได้ 148 00:08:06,620 --> 00:08:08,530 - อะไร - ถ้าคุณคืนกุญแจนั่นมา 149 00:08:10,570 --> 00:08:12,530 ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน 150 00:08:14,950 --> 00:08:15,910 ซูซี 151 00:08:18,200 --> 00:08:19,490 - ซูซี - อะไร 152 00:08:20,910 --> 00:08:24,580 - เธอตื่นแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง - โอเค ฉันว่านะ 153 00:08:25,250 --> 00:08:27,530 นี่ ฉันบอกว่าช่างหัวลูกๆ ฉันหรือเปล่า 154 00:08:27,730 --> 00:08:30,610 ถ้ามันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ลูกๆ ไม่ได้ยินที่เธอพูด 155 00:08:30,810 --> 00:08:33,720 - ดี - เธออยากบอกฉันไหมว่าเกิดอะไรขึ้น 156 00:08:34,590 --> 00:08:38,870 ไม่มีอะไรมาก ฉันอยู่ที่คาร์เนกีฮอลล์ มีพายุหิมะ 157 00:08:39,070 --> 00:08:42,000 ฉันเรียกรถแท็กซี่ไม่ได้ ฉันเลยเริ่มเดิน... 158 00:08:42,200 --> 00:08:44,920 นี่ๆ คุณคิดว่า จะเอางานเบนเน็ตต์คืนมาได้ไหม 159 00:08:45,120 --> 00:08:46,760 - หมดหวังแล้วละ - แน่ใจเหรอ 160 00:08:46,960 --> 00:08:50,300 - ใช่ ค่อนข้างแน่ใจ - บางทีตัวเลือกที่สองอาจจะยังไม่ตอบรับ 161 00:08:50,500 --> 00:08:52,990 ตัวเลือกที่สองกำลังรีดกางเกงเตรียมแสดง ขณะที่เราคุยกันอยู่ 162 00:08:57,910 --> 00:08:59,950 ฉันและแถลงการณ์งี่เง่าของฉัน 163 00:09:00,700 --> 00:09:03,860 "ทำให้ฉันเป็นตัวเด่นสิ ฉันจะไม่แสดงเปิดวงให้ใครทั้งนั้น" 164 00:09:04,060 --> 00:09:05,940 ช่างเป็นคำพูดงี่เง่า 165 00:09:06,140 --> 00:09:11,050 ไม่ได้งี่เง่าทั้งหมดนะ ส่วนที่ว่าพูดสิ่งที่อยากพูดน่ะ อันนั้นฉลาด 166 00:09:12,380 --> 00:09:14,340 บางทีฉันอาจจะไม่มีความสามารถพอ 167 00:09:15,840 --> 00:09:19,040 บางทีฉันอาจจะ ไม่ได้แกร่งอย่างที่คิด ดูฉันสิ 168 00:09:19,240 --> 00:09:24,350 หิมะตกหนา 20 ซม. ฉันกลายเป็นแม่ฉัน นอนบนเตียง กินยา จุดเทียนทุกที่ 169 00:09:24,730 --> 00:09:26,520 พนันได้เลยว่าฉันมีคริสตัลอยู่ใต้หมอน 170 00:09:27,440 --> 00:09:30,400 ใช่ มีคริสตัลอยู่ใต้หมอนฉัน สามอัน 171 00:09:32,230 --> 00:09:35,510 ไม่ ไม่เอาน่า คิดถึงเรื่องที่มีความสุข คิดถึงรองเท้าสิ 172 00:09:35,710 --> 00:09:37,680 นิ้วเท้าฉัน ฉันจะเสียนิ้วเท้าไป 173 00:09:37,880 --> 00:09:40,700 อย่าคิดถึงรองเท้า ไม่เอารองเท้า หมวก เธอชอบหมวกนี่ 174 00:09:40,950 --> 00:09:43,270 หมวกฉัน ฉันชอบหมวกใบนั้น 175 00:09:43,470 --> 00:09:47,290 ฟังนะ พรุ่งนี้ทั้งหมดนี่จะเป็นมุกตลก ที่เธอเอาไปใช้ตอนแสดงได้ 176 00:09:49,420 --> 00:09:54,200 ฉันขอโทษ ซูซี พระเจ้า ฉันมันโง่จริงๆ เราวางแผนไว้แล้ว 177 00:09:54,400 --> 00:09:57,200 แล้วฉันดันทำตัวเกเร พยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง 178 00:09:57,400 --> 00:10:02,120 ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลย คุณเป็นคนเดียวที่เข้าใจฉัน 179 00:10:02,320 --> 00:10:05,020 คุณคือคนที่พาฉันมาถึงจุดนี้ ไปทุกที่ 180 00:10:06,770 --> 00:10:12,400 ฉันสัญญา ฉันจะไม่หยุดเชื่อใจ คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน 181 00:10:13,110 --> 00:10:14,110 อีกเด็ดขาด 182 00:10:18,820 --> 00:10:20,430 - หกเดือน - อะไรนะ 183 00:10:20,630 --> 00:10:24,730 ฉันต้องทำให้เธอดังภายในหกเดือน เธอทำหน้าแบบที่แฮร์รี่เคยเตือนฉันไว้ 184 00:10:24,930 --> 00:10:28,770 สิ่งที่เขาเสียใจที่สุดคือไม่รู้ ความหมายของมันจนกระทั่งมันสายเกินไป 185 00:10:28,970 --> 00:10:31,400 สีหน้าของคนที่กำลังจะยอมแพ้ เธอจะไม่ทำแบบนั้น 186 00:10:31,600 --> 00:10:33,450 เรามาไกลเกินจะยอมแพ้ และไมค์คือกุญแจสำคัญ 187 00:10:33,650 --> 00:10:34,860 - ไมค์คือใคร - ฉันต้องไปแล้ว 188 00:10:35,060 --> 00:10:38,220 - โอเค มีอีกเรื่อง - ฉันไม่เอากุญแจให้หรอก เอ้บ 189 00:10:39,050 --> 00:10:40,760 {\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์ 190 00:10:43,430 --> 00:10:45,520 อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันขอบคุณพระเจ้า 191 00:10:47,140 --> 00:10:49,900 พรุ่งนี้ จริงเหรอ ทำไมผมยังอยู่ในเมือง 192 00:10:50,690 --> 00:10:53,510 ใช่แล้ว ทุกคน วันขอบคุณพระเจ้า วันแห่งอาหารและครอบครัว 193 00:10:53,710 --> 00:10:55,630 วันที่คุณมองพ่อสามีของคุณ 194 00:10:55,830 --> 00:10:58,240 คนที่หวังว่าลูกสาวของเขาจะคิดกลับตัวได้ 195 00:10:58,530 --> 00:11:02,350 แม่สามีของคุณ คนที่หวังว่าลูกสาวของเธอจะคิดกลับตัวได้ 196 00:11:02,550 --> 00:11:05,490 ภรรยาของคุณ คนที่หวังว่าตัวเธอเองจะคิดกลับตัวได้ 197 00:11:06,950 --> 00:11:10,580 - ภรรยาคุณกลับตัวได้ใช่ไหม จอร์จ - จริงๆ แล้วหลายคนเลยที่ทำได้ 198 00:11:11,330 --> 00:11:14,500 แต่งงานกับผู้หญิงที่ฉลาดเสมอ ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะทิ้งคุณไป 199 00:11:15,920 --> 00:11:18,410 ธรรมเนียมวันขอบคุณพระเจ้าที่ผมชอบ 200 00:11:18,610 --> 00:11:22,490 คือการนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของผม และดู ตัวการ์ตูนที่ผมชอบกลายเป็นตุ๊กตาสูบลม 201 00:11:22,690 --> 00:11:24,600 ลอยไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ 202 00:11:25,430 --> 00:11:29,480 พอปู่ย่าของผมพร้อมที่จะเข้ามา เราก็จะดูสิ่งที่เมซี่เตรียมไว้ 203 00:11:30,730 --> 00:11:33,230 ผมชอบขบวนพาเหรด วันขอบคุณพระเจ้าของห้างเมซี่ 204 00:11:33,770 --> 00:11:36,800 มันทำให้คุณรู้ลำดับทางสังคม ในวงการการแสดง 205 00:11:37,000 --> 00:11:41,280 รายการ กอร์ดอน ฟอร์ด โชว์ มีผู้ชมในสตูดิโอดีที่สุดในวงการ 206 00:11:42,160 --> 00:11:45,770 ขอโทษทีนะ ความกระตือรือร้นของพวกคุณ ด้อยลงไปเลยเมื่อเทียบกับกลุ่มเด็กๆ 207 00:11:45,970 --> 00:11:50,460 เมื่อเห็นไมตี้เมาส์ตัวเบิ้มๆ ลอยอยู่เหนือหัว เหมือนเอลวิสแบบมีหาง 208 00:11:51,920 --> 00:11:54,690 ธรรมเนียมอีกอย่าง ที่ผมชอบมากคือการนั่งที่โต๊ะอาหาร 209 00:11:54,890 --> 00:11:57,820 และคุณย่าจะเตือนคุณว่า นี่อาจเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของท่าน 210 00:11:58,020 --> 00:12:00,570 แล้วเราก็พูดว่า "คุณย่า เรารู้ๆ" 211 00:12:00,770 --> 00:12:04,260 แต่เราทุกคนกินเครื่องยัดไส้ตัวไก่ ที่ป้าโรซี่ทำและไม่มีใครบ่น 212 00:12:05,220 --> 00:12:07,750 รายการคืนนี้ยอดเยี่ยม ติดตามรับชมนะครับ 213 00:12:07,950 --> 00:12:10,210 - ฉันไม่ได้บุกรุก - ไม่งั้นเหรอ 214 00:12:10,410 --> 00:12:14,340 ฉันเป็นนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมครั้งแรก และฉันเลี้ยวผิดทาง 215 00:12:14,540 --> 00:12:18,050 - กำลังหาสวนพฤกษศาสตร์บรุกลิน - เข้าใจผิดกันประจำ 216 00:12:18,250 --> 00:12:20,590 ฟังนะ ฉันเป็นผู้จัดการ ของคนที่มีพรสวรรค์มาก 217 00:12:20,790 --> 00:12:24,140 คุณชื่ออะไร วิลลี่เหรอ คุณกับฉันจะเป็นเพื่อนซี้กัน 218 00:12:24,340 --> 00:12:25,890 คุณจะมากล่าวสุนทรพจน์ในงานแต่งฉัน 219 00:12:26,090 --> 00:12:28,600 ผมไม่ชอบงานแต่งงาน ลิฟต์คือปลายทางของคุณ 220 00:12:28,800 --> 00:12:31,770 ตำรวจนิวยอร์กคงโกรธตัวเองที่ปฏิเสธคุณ 221 00:12:31,970 --> 00:12:34,730 - เฮดี้ ไม่นะ - ฉันบอกว่า "นั่นไม่ใช่ที่เขี่ยบุหรี่ 222 00:12:34,930 --> 00:12:38,380 "นั่นคือแจกันบาร์โบตินฝรั่งเศส สมัยศตวรรษที่ 19" 223 00:12:40,090 --> 00:12:43,970 เธอต้องหัวเราะสิ ไม่งั้นความโง่ของคนอื่นจะทำให้เธอร้องไห้ 224 00:12:55,400 --> 00:12:57,380 เซลด้า กลิ่นเหมือนมันกำลังเดือดปุดๆ 225 00:12:57,580 --> 00:12:59,380 - ไม่ใช่ - มันควรจะค่อยๆ เดือด 226 00:12:59,580 --> 00:13:01,430 - มันกำลังค่อยๆ เดือด - รู้ความแตกต่างไหม 227 00:13:01,630 --> 00:13:02,340 รู้สิ 228 00:13:02,540 --> 00:13:05,060 เดือดปุดๆ คือฟองผุดขึ้นมาเร็วๆ ค่อยๆ เดือดคือเป็นฟองช้าๆ 229 00:13:05,260 --> 00:13:06,950 เธอรู้ว่าค่อยๆ เดือดเป็นยังไง เชอร์ลีย์ 230 00:13:07,950 --> 00:13:12,270 เกลือ เซลด้า เกลือ มันอะไรกัน ประเทศเธอใช้เกลือแทนเงินเหรอ ใช้มือ 231 00:13:12,470 --> 00:13:14,310 ยัยแก่จู้จี้ 232 00:13:14,510 --> 00:13:15,520 นังคนไม่ใช่ยิวขี้ตืด 233 00:13:15,720 --> 00:13:18,780 - สู้กันแฟร์ๆ หน่อย ทั้งสองคน - ดอกไม้มาส่งแบบเหี่ยวเฉาเลย 234 00:13:18,980 --> 00:13:21,570 - อะไรนะ - พวกเขาส่งของผิดแน่ๆ เลย 235 00:13:21,770 --> 00:13:23,910 - เราจะทำยังไงดี - ไม่มีดอกไม้ในงาน 236 00:13:24,110 --> 00:13:26,370 งานวันขอบคุณพระเจ้าไม่มีดอกไม้ไม่ได้นะ 237 00:13:26,570 --> 00:13:30,290 ทุกคนสนใจแต่ดอกไม้ในวันขอบคุณพระเจ้า ฉันจะคิดหาทางเอาแล้วกัน 238 00:13:30,490 --> 00:13:34,460 เขาได้กลิ่นไก่งวง สาบานได้ เขาดมกลิ่น โรส ดูเขาสูดดมกลิ่น 239 00:13:34,660 --> 00:13:35,960 ฉันถือกรรไกรอยู่นะ 240 00:13:36,160 --> 00:13:38,800 ถ้าคุณพูดอะไรสักอย่าง เขาจะมองคุณเลย 241 00:13:39,000 --> 00:13:42,970 - ลองดูสิ มิดจ์ พูดอะไรหน่อย - พรุ่งนี้ช่างประปาจะงานยุ่งที่สุด 242 00:13:43,170 --> 00:13:47,350 - ดูสิ เขาหันมา เชอร์ลีย์ เขาหันมา - แอสทริด นี่เตาทำอาหารนะ 243 00:13:47,550 --> 00:13:51,230 อย่าอุ้มเด็กอยู่เหนือเตา นอกจากจะฝึกเขาให้เข้าห้องน้ำเอง 244 00:13:51,430 --> 00:13:54,350 - พาเด็กออกไปที - ฉันจะพาเด็กออกไปค่ะ คุณแอสทริด 245 00:13:54,550 --> 00:13:56,830 - มานี่มา - เขารู้ตัวมาก 246 00:13:57,330 --> 00:14:00,860 และตื่นสุดๆ แบบว่าเขาตื่นตลอด ไม่เคยหลับเลย 247 00:14:01,060 --> 00:14:04,070 คุณบอกว่าคุณฝึกเด็กเข้าห้องน้ำเอง บนเตาอาหารเหรอ 248 00:14:04,270 --> 00:14:07,120 มันทำให้ก้นอุ่น ทำให้พวกเขารู้ว่าก้นมีไว้ทำอะไร 249 00:14:07,320 --> 00:14:09,680 ฉันฝึกโจลี่ได้หนึ่งชั่วโมงครึ่ง 250 00:14:10,180 --> 00:14:12,140 พวกคุณร้องไห้บ่อยแค่ไหน 251 00:14:13,850 --> 00:14:16,750 - ฉันนั่งตรงไหน - พ่อนั่งข้างแม่ไม่ใช่เหรอ 252 00:14:16,950 --> 00:14:18,460 ฉันย้ายป้ายชื่อที่นั่งน่ะ 253 00:14:18,660 --> 00:14:22,550 น่าจะดีถ้าให้เด็กๆ นั่งโต๊ะผู้ใหญ่ คามจะได้ไม่รู้สึกแปลก 254 00:14:22,750 --> 00:14:26,010 โรส ตรงนั้น โนอาห์ ตรงนั้น มอยช์ เชอร์ลีย์ ตรงนั้น ตรงนั้น 255 00:14:26,210 --> 00:14:28,470 เอ้บ มิดจ์และโจล ไปที่โต๊ะเด็กๆ 256 00:14:28,670 --> 00:14:31,140 - ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ - ผมจะไปนั่งที่โต๊ะเด็ก 257 00:14:31,340 --> 00:14:34,230 นี่เป็นวันขอบคุณพระเจ้าปีแรกของคาม คุณทิ้งเขาไปไม่ได้นะ 258 00:14:34,430 --> 00:14:37,020 พ่อแค่ทำตัวงี่เง่า ไม่ต้องกลัว 259 00:14:37,220 --> 00:14:39,710 - ขอโทษนะ พ่อ - เขาหลับอยู่ เขาไม่สนหรอก 260 00:14:39,960 --> 00:14:42,950 - ฉันคิดว่าเขาจะสน - ใช่ แต่เธอไม่ใช่นักคิดที่ดี 261 00:14:43,140 --> 00:14:44,500 พ่อคะ มานั่งกับเราสิ 262 00:14:45,460 --> 00:14:48,950 ฉันเอาเกลือมาเพิ่ม เผื่ออาหารปรุงรสอ่อนไป 263 00:14:49,150 --> 00:14:51,930 - โจล ฉันอยากนั่งตรงนั้น - ทำไมครับ 264 00:14:52,350 --> 00:14:56,460 เพราะฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว ฉันควรนั่งตรงหัวโต๊ะ 265 00:14:56,660 --> 00:14:59,710 - โต๊ะเด็กเหรอ - การชนะครั้งนี้สำคัญกับคุณแค่ไหน 266 00:14:59,910 --> 00:15:03,360 - ให้ตายสิ ใครทำดอกไม้เฉาตาย - มันมาแบบนั้นอยู่แล้ว 267 00:15:03,610 --> 00:15:07,390 แล้วคุณยอมจ่ายเงินให้เหรอ ฉันเอาดอกไม้เหี่ยวแล้วมาให้ฟรีก็ได้ 268 00:15:07,590 --> 00:15:12,390 - นี่ ระวังหน่อย - โทษทีค่ะ ฉันอยากจะดื่มอวยพร 269 00:15:12,590 --> 00:15:14,480 - อะไร จากตรงนั้นเหรอ - ใช่ค่ะ จากตรงนี้ 270 00:15:14,680 --> 00:15:16,480 การดื่มอวยพรควรมาจากโต๊ะนี้ 271 00:15:16,680 --> 00:15:17,810 - แต่ว่า... - ผมจะพูดเอง 272 00:15:18,010 --> 00:15:21,940 - ลูกโชคดีจัง คาม - เรามารวมตัวกันปีละครั้ง 273 00:15:22,140 --> 00:15:23,360 - เขาชี้ไปที่คุณนะ - จริงเหรอ 274 00:15:23,560 --> 00:15:24,570 - ชี้คุณเลย - อีกทีสิ 275 00:15:24,770 --> 00:15:27,960 - ชี้พ่อสิลูก - ดื่มให้การชี้ กินกันเถอะ 276 00:15:29,630 --> 00:15:31,700 โนอาห์ แม่บอกลูก เรื่องทริปที่แม่ได้รางวัลหรือยัง 277 00:15:31,900 --> 00:15:33,000 - เหรอครับ - จากธนาคาร 278 00:15:33,190 --> 00:15:35,210 - อะไรนะ - แม่ได้รางวัลจากธนาคาร 279 00:15:35,410 --> 00:15:39,420 แม่ไม่รู้ว่าลูกพูดอะไร แต่แม่ได้รางวัล ไปเที่ยวปาล์มบีชจากธนาคาร 280 00:15:39,620 --> 00:15:42,550 ผู้จัดการโทรมาขอบคุณที่เป็นลูกค้าผู้ภักดี 281 00:15:42,750 --> 00:15:44,260 แล้วก็เสนอทริปไป 282 00:15:44,460 --> 00:15:45,340 - สนุก - อะไรนะ 283 00:15:45,540 --> 00:15:46,590 - สนุก - ช่างเถอะ 284 00:15:46,790 --> 00:15:48,220 เราจะไปเที่ยวสุดสัปดาห์นี้ 285 00:15:48,420 --> 00:15:52,680 เรื่องเด็ดที่สุดคือลูกสาวของเรา ปฏิเสธที่จะพาหลานๆ 286 00:15:52,880 --> 00:15:54,570 ไปส่งเราที่สนามบิน 287 00:15:54,820 --> 00:15:55,980 น่าผิดหวังมาก 288 00:15:56,180 --> 00:15:58,900 วันนั้นหนูต้องทำงาน ทำไมแม่ได้ยินพ่อพูดล่ะ 289 00:15:59,100 --> 00:16:01,440 - อะไรนะ - เรามีข่าวประกาศเหมือนกัน 290 00:16:01,640 --> 00:16:04,280 เราเก็บไว้สำหรับช่วงเวลาที่เหมาะสม อยากบอกพวกเขาไหม 291 00:16:04,480 --> 00:16:07,840 - ไม่ละ เชิญเลย มอยช์ - เชอร์ลีย์กับผมจะหย่ากัน 292 00:16:09,710 --> 00:16:12,220 - เครื่องยัดไส้ไก่งวงต้องเติมเกลือ - เดี๋ยว อะไรนะ 293 00:16:12,880 --> 00:16:16,200 - ไม่นะ ทำไม - เรารู้ตัวว่าเราไม่เหมาะกัน 294 00:16:16,400 --> 00:16:17,870 ตอนนี้เหรอ เพิ่งรู้ตัวเหรอ 295 00:16:18,070 --> 00:16:22,420 พอเขาเกือบตาย แม่เข้าใจว่า เขาจะเกษียณ เขาพูดถึงเรื่องเกษียณ 296 00:16:22,620 --> 00:16:26,670 ใช่ แต่เวลาคุณใกล้ตาย คุณเข้าใจว่าชีวิตสั้นแค่ไหน 297 00:16:26,870 --> 00:16:31,510 สิ่งที่ผมวางแผนจะทำเรื่องธุรกิจ ผมทำไปได้แค่ครึ่งเดียว ผมตัดสินใจขยาย 298 00:16:31,710 --> 00:16:34,930 ตอนนี้เราจบเห่ ไก่งวงเป็นไง ต้องเพิ่มเกลือไหม 299 00:16:35,130 --> 00:16:36,640 ไก่งวงอร่อยมากค่ะ เชอร์ลีย์ 300 00:16:36,840 --> 00:16:40,060 เรากำลังกินมื้อค่ำวันขอบคุณพระเจ้า แล้วพ่อแม่ก็โพล่งบอกเราเรื่องนี้เหรอ 301 00:16:40,260 --> 00:16:44,610 ใจเย็น ทุกอย่างปกติดี เราโอเคดี ยังอยู่บ้านเดียวกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 302 00:16:44,810 --> 00:16:48,530 เราเอาแผ่นอะคริลิกวางกั้น ตรงกลางเตียง ก้นเราจะได้ไม่ชนกัน 303 00:16:48,730 --> 00:16:51,570 แต่เรายังมองเห็นว่า อีกฝ่ายสำลักตอนนอนไหม 304 00:16:51,770 --> 00:16:52,780 ยังมีความรักอยู่ 305 00:16:52,980 --> 00:16:55,300 - พวกคุณลองหาทางคืนดีไม่ได้เหรอ - จริงเหรอ 306 00:16:56,010 --> 00:16:59,210 เธอกล้าถามเรื่องนั้นเหรอ สามีทำผิดครั้งเดียว เธอแยกกับเขาเลย 307 00:16:59,410 --> 00:17:02,290 อย่าพูดกับมิดจ์แบบนั้น พ่อแม่ต้องหาทางคืนดี 308 00:17:02,490 --> 00:17:03,420 ไม่มีทาง 309 00:17:03,620 --> 00:17:04,630 เราลองแล้ว คุยกันแล้ว 310 00:17:04,830 --> 00:17:09,590 แล้วมอยช์ก็พูดบางอย่างกับฉัน ที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้ยินสามีตัวเองพูด 311 00:17:09,790 --> 00:17:11,470 และเขาไม่มีทางถอนคำพูดนั้นได้ 312 00:17:11,670 --> 00:17:13,720 เชอร์ลีย์ตอบโต้ด้วยการพูดบางอย่าง 313 00:17:13,920 --> 00:17:17,930 ที่ผมไม่คิดว่ามนุษย์คนไหนจะพูดกับผม อย่าว่าแต่ภรรยาผมเองเลย 314 00:17:18,130 --> 00:17:19,770 และเธอไม่มีทางถอนคำพูดนั้นได้ 315 00:17:19,970 --> 00:17:21,900 - ผมอยู่ข้างแม่ - อะไรนะ ทำไม 316 00:17:22,090 --> 00:17:24,440 ทำไมน่ะเหรอ พ่อหัวใจวาย พ่อควรจะเกษียณนะ 317 00:17:24,640 --> 00:17:27,420 ขอบคุณที่ภักดีกับคนเพศเดียวกัน ดีมาก 318 00:17:28,380 --> 00:17:32,160 ไหนๆ เราก็เล่าข่าวใหญ่สู่กันฟัง แกมีอะไรจะบอกไม่ใช่เหรอ โจล 319 00:17:32,360 --> 00:17:33,870 - ถามจริง - ประกาศข่าว 320 00:17:34,070 --> 00:17:36,800 - เรื่องที่ลูกเก็บเงียบไว้นานแล้ว - ประกาศอะไร 321 00:17:37,390 --> 00:17:41,330 นี่ไม่ใช่เวลา ที่ผมตั้งใจจะบอกทุกคน แต่ว่า... 322 00:17:41,530 --> 00:17:42,580 ระวังหน่อย 323 00:17:42,780 --> 00:17:44,330 - อีธาน สลับที่กับพ่อ - โอเค 324 00:17:44,530 --> 00:17:49,690 ไม่อยากเชื่อว่าต้อง... โอเค อย่างที่ พ่อผม คนที่เพิ่งโสดพูด ผมมีข่าวมาบอก 325 00:17:50,020 --> 00:17:51,430 เรื่องแฟนของผม 326 00:17:51,620 --> 00:17:53,780 - ระวังหน่อย - เอสเธอร์ ไปที่โต๊ะเด็ก ไป 327 00:17:54,070 --> 00:17:56,450 - โอเค - โทษที พูดเลย 328 00:17:57,530 --> 00:17:59,470 เราจะแต่งงานกัน 329 00:17:59,670 --> 00:18:02,100 - พระเจ้า ไชโย - ยินดีด้วยนะ 330 00:18:02,300 --> 00:18:03,540 เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน 331 00:18:03,750 --> 00:18:05,940 - ยินดีด้วย - อะไรนะ พระเจ้า 332 00:18:06,140 --> 00:18:08,400 ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร คู่หมั้นคนนี้น่ะ 333 00:18:08,600 --> 00:18:09,480 - แม่รู้จักเธอ - จริงเหรอ 334 00:18:09,680 --> 00:18:10,400 - เจอแล้ว - เมื่อไหร่ 335 00:18:10,600 --> 00:18:11,490 แม่เล่นไพ่นกกระจอกกับเธอ 336 00:18:11,690 --> 00:18:12,700 - ที่ไหน - โรงพยาบาล 337 00:18:12,900 --> 00:18:15,300 - โรงพยาบาลอะไร - ตอนที่พ่อหัวใจวาย 338 00:18:15,720 --> 00:18:18,700 - แม่ชนะหรือเปล่า - ใช่ แม่เคยเจอเธอ เราจะแต่งงานกัน 339 00:18:18,900 --> 00:18:22,890 หลาน โรส ได้ยินไหม คุณกล้าดียังไงถึงปิดบังเรื่องนี้จากฉัน 340 00:18:23,090 --> 00:18:26,880 - เขาเป็นคนไม่ยอมบอก ไม่ใช่ผม - คุณอยากให้ฉันทรมาน ฉันไม่ยอมหรอก 341 00:18:27,080 --> 00:18:29,630 ฉันจะมีลูกสะใภ้และหลาน 342 00:18:29,830 --> 00:18:34,180 และคุณจะตายอยู่ในกองเสื้อผ้าผู้ชาย คอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิ 343 00:18:34,380 --> 00:18:36,640 - พูดไม่น่าฟัง - ปิดหูหลานซะ 344 00:18:36,840 --> 00:18:37,720 ฉันจะปิดหูเขา 345 00:18:37,920 --> 00:18:40,020 ดื่มด่ำกับความสงบและการไม่ถูกระบุชื่อ 346 00:18:40,210 --> 00:18:42,740 ที่โต๊ะนี้ให้นานที่สุดนะ 347 00:18:44,950 --> 00:18:46,770 ผมหิว 348 00:18:46,970 --> 00:18:50,080 เป็นไปไม่ได้ พ่อว่าลูกกินไก่งวงหมดทั้งตัวคนเดียว 349 00:18:50,380 --> 00:18:52,860 - พี่กินไก่งวงหมดทั้งตัวคนเดียว - เปล่านะ 350 00:18:53,060 --> 00:18:55,820 - สวัสดี คุณนายเชา - สวัสดี คุณนายเชา 351 00:18:56,020 --> 00:18:57,220 ระวังๆ 352 00:19:00,470 --> 00:19:02,550 เอาถุงนั่นไปไว้ในครัว อีธาน 353 00:19:04,260 --> 00:19:06,850 - มีผู้หญิงอยู่ที่นี่แล้ว - อะไรนะ 354 00:19:09,730 --> 00:19:12,520 ช่วยพ่อหน่อย ไปอยู่ในห้องนอนพ่อได้ไหม 355 00:19:13,980 --> 00:19:15,430 - จับมือฉัน - ไม่ 356 00:19:15,630 --> 00:19:17,990 - ฉันควรจะพาเธอไปดู - ฉันรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน 357 00:19:19,200 --> 00:19:22,320 ทำไมไม่บอกผมว่าคุณจะมา ผมคิดถึงคุณ 358 00:19:26,450 --> 00:19:29,460 ฉันไม่รู้เรื่องลูกๆ ว่าคุณอยู่กับพวกเขา 359 00:19:30,080 --> 00:19:31,620 - หมายถึงวันนี้น่ะ - ไม่เป็นไร 360 00:19:36,750 --> 00:19:39,280 อยากกินอะไรไหม ผมมีอาหารกินได้เป็นมื้อเลย 361 00:19:39,480 --> 00:19:40,630 ฉันจะย้ายไปชิคาโก 362 00:19:41,430 --> 00:19:43,950 คุณไม่ถนัด เรื่องค่อยๆ เข้าประเด็นที่จะพูดสินะ 363 00:19:44,150 --> 00:19:46,710 - โทษที เป็นไงบ้าง... - จังหวะมันผ่านไปแล้ว 364 00:19:46,910 --> 00:19:48,020 ใช่ โทษที 365 00:19:49,480 --> 00:19:50,590 - นั่งลงสิ - ไม่ 366 00:19:50,790 --> 00:19:51,800 คุณจะไม่นั่งเหรอ 367 00:19:51,990 --> 00:19:54,940 ไม่ ฉันต้องยืนตรงนี้ และพูดสิ่งที่ฉันต้องพูดออกไป 368 00:19:55,690 --> 00:19:59,690 ฉันจะไปเป็นหมอประจำบ้านที่ชิคาโก ฉันชอบโรงพยาบาลและผู้คน 369 00:20:00,190 --> 00:20:03,220 ผมไม่รู้ว่าคุณสังเกตหรือเปล่า แต่ผมไม่ได้อยู่ในชิคาโก 370 00:20:03,420 --> 00:20:04,930 - ตอนนี้ผมย้ายไปไม่ได้ - ฉันรู้ 371 00:20:05,130 --> 00:20:07,100 - ฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือไม่มีรพ.ดีพอรึ - ไม่มี 372 00:20:07,300 --> 00:20:08,190 - ดูแล้วเหรอ - เปล่า 373 00:20:08,390 --> 00:20:12,540 - คุณควรจะดูไหม เพราะเรากำลังจะมีลูก - ไม่ 374 00:20:14,580 --> 00:20:15,960 - ไม่เหรอ - เราไม่มี... 375 00:20:18,090 --> 00:20:19,090 อีกแล้ว 376 00:20:21,510 --> 00:20:26,000 เกิดอะไรขึ้น คุณโอเคไหม ทำไมคุณ ไม่โทรมา ผมคงขึ้นรถไฟเที่ยวถัดไปไปหา 377 00:20:26,200 --> 00:20:27,760 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันแค่... 378 00:20:29,520 --> 00:20:30,520 เรา... 379 00:20:32,810 --> 00:20:34,750 แค่จะไม่มีลูกอีกแล้ว 380 00:20:34,950 --> 00:20:36,020 ผมไม่เข้าใจ 381 00:20:40,110 --> 00:20:42,110 เวร ผมเข้าใจแล้ว 382 00:20:43,530 --> 00:20:44,570 ฉันขอโทษ 383 00:20:45,240 --> 00:20:48,410 - ผมจะนั่งลง - ตลอดชีวิตของฉัน ฉันมีเป้าหมายเดียว 384 00:20:49,790 --> 00:20:53,540 คุณก็รู้ว่าฉันไม่เคยตั้งใจ ที่จะมีความสัมพันธ์จริงจังกับใคร 385 00:20:53,790 --> 00:20:58,700 - และเรื่องกับคุณก็... - พ่อ เอสเธอร์ชี้ผมอีกแล้ว 386 00:20:58,890 --> 00:21:01,530 - เดี๋ยวพ่อไป - พ่อ เธอไม่ยอมหยุด 387 00:21:01,730 --> 00:21:03,420 แป๊บเดียว อีธาน ให้ตายเถอะ 388 00:21:05,180 --> 00:21:07,510 เวรเอ๊ย โทษที อีธาน 389 00:21:08,010 --> 00:21:09,920 - คุณไม่พอใจ - ผมไม่เข้าใจ 390 00:21:10,110 --> 00:21:13,520 ถ้าคุณจะทำแบบนี้ คุณบอกผมทำไมว่าคุณท้อง 391 00:21:14,020 --> 00:21:15,460 ไหนๆ ผมก็ไม่สำคัญอะไร 392 00:21:15,660 --> 00:21:17,960 - ไม่จริงเลย - ชาวยิวเป็นพระได้ไหม 393 00:21:18,160 --> 00:21:22,640 - เพราะสถิติความสัมพันธ์ของผม... - ฉันรู้ฉันน่าจะคิดให้รอบคอบ 394 00:21:22,840 --> 00:21:24,820 แต่ฉันไม่ได้คิด เพราะคุณ... 395 00:21:27,120 --> 00:21:30,270 คุณก็เป็นตัวคุณ ฉันไม่คิดว่าจะมีคุณเข้ามาในชีวิต 396 00:21:30,470 --> 00:21:33,150 มีหมอด้านความคิดไหม คุณควรไปเรียนด้านนั้นนะ 397 00:21:33,350 --> 00:21:35,110 อย่าประชดเลย ได้โปรด 398 00:21:35,310 --> 00:21:37,860 อย่าอารมณ์เสีย อย่าประชด อย่าสนใจ 399 00:21:38,060 --> 00:21:39,420 ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้น ฉัน... 400 00:21:41,460 --> 00:21:44,340 ฉันมีทุกอย่างที่ต้องการไม่ได้ โจล 401 00:21:46,800 --> 00:21:48,720 โลกไม่ได้เป็นแบบนั้น 402 00:21:49,390 --> 00:21:53,310 ถ้าฉันอยากเป็นหมอจริงๆ ฉันก็ต้องเป็นหมอเท่านั้น 403 00:21:55,480 --> 00:21:57,520 ได้โปรดเข้าใจด้วย 404 00:21:59,400 --> 00:22:01,730 ฉันอยากให้คุณเข้าใจจริงๆ 405 00:22:04,280 --> 00:22:05,190 โอเค 406 00:22:07,740 --> 00:22:12,120 โอเค ช่างแม่ง ได้ ผมเข้าใจ จริงๆ นะ คุณจะเป็นหมอที่ยอดเยี่ยม 407 00:22:12,320 --> 00:22:14,500 - ขอบคุณ - คุณเก็บของไปหมดแล้วเหรอ 408 00:22:15,080 --> 00:22:18,120 - คุณคงลืมของเอาไว้ - แค่เสื้อสเวตเตอร์ตัวนี้ 409 00:22:18,830 --> 00:22:22,150 เสื้อสเวตเตอร์ตัวเดียว ให้ตายสิ ผมนี่ไม่สังเกตอะไรเลย 410 00:22:22,350 --> 00:22:24,840 ผู้หญิงไม่ทิ้งอะไรไว้ นอกจากเสื้อสเวตเตอร์ ทำไมดูไม่ออกวะ 411 00:22:25,040 --> 00:22:27,840 - ได้โปรด โจล ฉัน... - ผมมีลูกอยู่ด้วย เม 412 00:22:30,550 --> 00:22:31,970 ผมขออวยพรให้คุณโชคดีจริงๆ 413 00:22:40,400 --> 00:22:43,320 - ฉันจะส่งที่อยู่ใหม่มาให้ - ได้เลย ส่งที่อยู่มา 414 00:22:44,730 --> 00:22:46,190 - บาย โจล - บาย 415 00:22:51,820 --> 00:22:53,830 เธอเป็นขาไก่งวง 416 00:22:54,660 --> 00:22:57,710 เธอเป็น... เป็นขาไก่งวงสองขา 417 00:22:58,500 --> 00:23:01,780 ขาไก่งวง ขาไก่งวง 418 00:23:01,980 --> 00:23:05,460 เอสเธอร์ ถ้าเอานิ้วชี้อีธานอีก เขาจะกินมันนะ 419 00:23:09,340 --> 00:23:12,290 ขอโทษครับคุณ ไก่งวงแห้งมาก 420 00:23:12,490 --> 00:23:15,500 นั่นเป็นอาหารที่มีคนเอามาจากที่บ้าน ฉันช่วยคุณไม่ได้ 421 00:23:15,700 --> 00:23:17,790 ขอโทษครับคุณ มีไวน์คิอานติอีกไหม 422 00:23:17,990 --> 00:23:21,380 นั่นไวน์ที่มีคนเอามาจากที่บ้าน ให้ตายเถอะ 423 00:23:21,580 --> 00:23:25,010 ฉันจะนำสวดภาวนาก่อนกิน นายต้องเตรียมพร้อมนะ 424 00:23:25,210 --> 00:23:27,610 - ฉันสวดภาวนาไม่เป็น - ฉันเสียบกลางนาเป็น 425 00:23:28,490 --> 00:23:31,100 - โดนเข้าแล้วไหมล่ะ - เล่นมุกมาให้หมด มีเวลาอีกสองนาที 426 00:23:31,300 --> 00:23:34,980 ซูซี ดูแลที่นั่งส่วนนี้นะ เราจะสวดภาวนาก่อนกินในอีกสองนาที 427 00:23:35,180 --> 00:23:37,730 - ฟังดูน่าสนุกนะ - ฉันไม่รู้ว่าพร้อมจะออกทัวร์ไหม 428 00:23:37,930 --> 00:23:41,360 สองสัปดาห์ที่ฮาซิเอนดา ผู้ชมมาดูนาย 429 00:23:41,560 --> 00:23:42,730 ฟังดูน่ากลัว 430 00:23:42,930 --> 00:23:45,450 ไม่หรอก นายแสดงโชว์ กลับไปที่ห้อง 431 00:23:45,640 --> 00:23:48,240 ฉันจองห้องสวีทสวยๆ ให้นาย พร้อมบริการแม่บ้าน 432 00:23:48,440 --> 00:23:51,410 นายเคยมีบริการแม่บ้านไหม สาวๆ ทำความสะอาด จัดเตียงให้นาย 433 00:23:51,610 --> 00:23:53,830 นั่นเวกัส เธออาจช่วยชักว่าวให้นายด้วย 434 00:23:54,030 --> 00:23:56,790 - อะไรนะ - ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินชั้นหนึ่งให้นาย 435 00:23:56,990 --> 00:24:00,380 - ตั๋วเครื่องบินเหรอ ผมบินไม่ได้ - เครื่องบินมันบินเอง นายแค่นั่ง 436 00:24:00,580 --> 00:24:03,250 ผมขึ้นเครื่องบินไม่ได้ มันดูไม่สมเหตุสมผลเลย 437 00:24:03,450 --> 00:24:05,840 - อะไรทำให้มันลอยอยู่ได้ - อะไรทำให้นกลอยอยู่ได้ล่ะ 438 00:24:06,040 --> 00:24:07,590 - แบบเดียวกับค่าเงิน - นั่นมุกเหรอ 439 00:24:07,790 --> 00:24:11,570 - คุณหางานให้ผม แต่ผมจะไม่บิน - นายจะบิน นายจะไม่เป็นไร 440 00:24:11,950 --> 00:24:13,430 คุณก็ไปด้วยใช่ไหม 441 00:24:13,630 --> 00:24:16,330 ฉันเหรอ ล้อเล่นหรือไง ฉันไม่ขึ้นเครื่องบินเวรนั่นหรอก 442 00:24:17,450 --> 00:24:20,860 เวร ฉันว่าฉันเพิ่งทำฟันหัก 443 00:24:21,060 --> 00:24:23,480 ไอ้เวรคนไหนเอาขนมปังนี่มา 444 00:24:23,680 --> 00:24:27,780 - ผมเอง ผมทำเองเลยนะ คุณชอบไหม - ไม่ มันแข็งอย่างกับหิน 445 00:24:27,980 --> 00:24:31,830 ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นน่ะ สูตรของครอบครัว เราเรียกมันว่า "ขนมปังฮาร์ดร็อก" 446 00:24:32,020 --> 00:24:33,280 เป็นเรื่องโง่ที่สุดที่ฉันเคยได้ยิน 447 00:24:33,480 --> 00:24:36,580 คุณต้องเอาขนมปังแช่น้ำร้อนสิบนาทีก่อนกิน 448 00:24:36,780 --> 00:24:38,710 - คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ - ไม่ ฉันไม่รู้ 449 00:24:38,910 --> 00:24:40,330 ทุกคน มีเรื่องประกาศ 450 00:24:40,530 --> 00:24:42,340 เดอะสเตจเดลิไม่รับผิดชอบ 451 00:24:42,530 --> 00:24:45,630 ไก่งวงคุณยายที่แห้งเหมือนขี้เลื่อย มันฝรั่งเป็นก้อนของคุณปู่ 452 00:24:45,830 --> 00:24:49,720 ซอสแครนเบอร์รี่เปรี้ยวของป้าเบ็ตตี้ หรือลูกเกดในเค้กแครอท 453 00:24:49,920 --> 00:24:51,240 ฉะนั้นหยุดถามได้แล้ว 454 00:24:51,570 --> 00:24:54,350 - ไปได้แล้วไป เฟร็ด - โอเค ขอให้สนุกกับเย็นนี้ 455 00:24:54,550 --> 00:24:56,980 นี่ เวอร์ลา ขอน้ำร้อน สำหรับขนมปังหน่อยได้ไหม 456 00:24:57,170 --> 00:25:00,480 - ไม่ - ดูเหมือนมีอาหารเยอะแล้วนะ ไง อัลฟี่ 457 00:25:00,680 --> 00:25:03,150 - นี่ขากะเผลกเหรอ - ใช่ ฉันเกือบเสียนิ้วเท้าไป 458 00:25:03,350 --> 00:25:06,040 นี่ ดูฟันฉันสิ มันดูแปลกไหม 459 00:25:06,540 --> 00:25:09,570 ใช่ มีผักโขมอยู่ในนั้น หรืออะไรสักอย่าง มันขยับ... 460 00:25:09,770 --> 00:25:13,740 - ขนมปังฮาร์ดร็อกนี่น่ะสิ - ขนมปังของเฟร็ดเหรอ ต้องแช่น้ำก่อน 461 00:25:13,940 --> 00:25:14,990 ช่างมันเถอะ 462 00:25:15,190 --> 00:25:18,910 ฟังนะ ฉันไปประจบสอพลอมา และเธอได้แสดงที่คลับวันที่ 15 463 00:25:19,110 --> 00:25:21,170 - พฤหัสฯ หน้า - เยี่ยม ฉันพร้อม 464 00:25:21,370 --> 00:25:23,840 - บอยซี่โทรมา - คุณพูดไม่รู้เรื่องเลย 465 00:25:24,030 --> 00:25:27,210 บอยซี่โทรมา พวกเขาจ่ายเงินให้ตำรวจ โวลฟอร์ดจะกลับมาเปิดใหม่ 466 00:25:27,410 --> 00:25:29,260 พวกเขายังต้องการเธอ ถ้าเธอสนใจ 467 00:25:29,460 --> 00:25:32,590 ถ้าคุณโอเค ฉันก็โอเค ฉันต้องการที่แสดงเพื่อฝึกฝน 468 00:25:32,790 --> 00:25:36,760 โอเค ทุกคน จะไม่มีสวดภาวนาก่อนกิน แบบเป็นกลุ่มเพราะไม่มีคนสนใจ 469 00:25:36,960 --> 00:25:39,270 และมุกสัปดนเกี่ยวกับไก่งวง 470 00:25:39,470 --> 00:25:41,190 กินอาหารให้อร่อย สุขสันต์วันขอบคุณพระเจ้า 471 00:25:41,390 --> 00:25:44,330 - ผมจะไม่บิน - นายจะบิน ฉันก็พร้อมไป 472 00:25:44,540 --> 00:25:47,030 - ผมจะไม่บิน - นายจะบิน 473 00:25:47,220 --> 00:25:49,990 - ฉันมีงานเยอะ - ผมจะไม่บิน 474 00:25:50,190 --> 00:25:53,380 นายจะบิน ฉันจะฆ่านาย เฟร็ด 475 00:26:12,940 --> 00:26:13,990 ไปกันเถอะ 476 00:26:17,410 --> 00:26:19,030 ไปๆ 477 00:26:25,580 --> 00:26:26,870 ผมเกลียดพ่อ 478 00:26:27,540 --> 00:26:30,630 - หนึ่ง สอง... เจอกัน - นี่ เดี๋ยว 479 00:26:33,210 --> 00:26:34,380 พ่อหลอกน่ะ 480 00:26:44,770 --> 00:26:45,810 ไง ไมค์ 481 00:26:46,430 --> 00:26:48,540 - คุณมาทำอะไรที่นี่ - มาหาต้นคริสต์มาส 482 00:26:48,740 --> 00:26:50,960 - คุณตามผมมาเหรอ - ฉันคิดว่าเราน่าจะคุยกันได้ 483 00:26:51,160 --> 00:26:52,150 คุณคิดว่า... 484 00:26:53,860 --> 00:26:56,180 ผมมาที่นี่กับลูกๆ พวกเขาวิ่งพล่านไปทั่ว 485 00:26:56,380 --> 00:26:59,100 - โทษที คุณบังคับฉัน - ผม... อะไรนะ 486 00:26:59,300 --> 00:27:03,270 ฉันอยากคุยกับคุณที่สตูดิโอ แต่ฉันฝ่ารปภ.ไปไม่ได้ 487 00:27:03,470 --> 00:27:07,440 เพราะผมเอารูปคุณให้พวกเขาและบอก "ห้ามเธอเข้ามาไม่ว่ากรณีไหน" 488 00:27:07,640 --> 00:27:10,150 ภาพนั้นดูดีไหม มีแสงด้านหลัง หรือเอียงไหล่ไหม 489 00:27:10,350 --> 00:27:11,320 ผมถือเลื่อยอยู่ 490 00:27:11,520 --> 00:27:15,110 ฉันต้องคุยกับคุณ ฉันอยากให้คุณ ดูผลงานเด็กในสังกัดฉันอีกที 491 00:27:15,310 --> 00:27:17,700 แค่ไปดูเธอแสดง คุณจะไม่เสียใจแน่ 492 00:27:17,900 --> 00:27:20,120 ผมเคยเสนอตัวไปดูเธอแล้ว จำได้ไหม 493 00:27:20,320 --> 00:27:24,080 คุณสติแตก สาปแช่งผม เผ่นหายไปไหนก็ไม่รู้ 494 00:27:24,280 --> 00:27:26,220 - มานัดกันใหม่อีกทีนะ - ไม่ 495 00:27:26,970 --> 00:27:30,380 ผมจะไม่เสนอตัวอีกแล้ว ผมจะไม่ไปดูเด็กของคุณ 496 00:27:30,580 --> 00:27:33,010 ได้ คุณไม่ได้ต้องไปดูเธอ ส่งคนอื่นไป 497 00:27:33,210 --> 00:27:35,860 - นักเขียนบทผู้หญิงของคุณสักคน - เราไม่มีนักเขียนหญิง 498 00:27:36,320 --> 00:27:38,590 กอร์ดอน ฟอร์ด โชว์ มีแต่ผู้ชายเบ่งอวดกันสินะ 499 00:27:38,790 --> 00:27:41,350 - ปากคุณเป็นอะไร - ฟันฉันน่ะ ไม่ต้องห่วง 500 00:27:41,550 --> 00:27:43,430 - ให้ผมเลื่อยออกมาให้ไหม - ไม่ละ ขอบคุณ 501 00:27:43,630 --> 00:27:46,480 - ไปให้พ้น - นี่ ฉันทำตัวดีอยู่นะ 502 00:27:46,680 --> 00:27:47,730 ผมขอโทษ อะไรนะ 503 00:27:47,930 --> 00:27:51,110 ฉันมาที่นี่เพื่อให้คุณสะดวก ตอนนี้คุณขับไสไล่ส่งฉันเหรอ 504 00:27:51,310 --> 00:27:53,360 ฝูงหมาป่าอยู่ไหน เวลาต้องการพวกมันนะ 505 00:27:53,560 --> 00:27:57,780 นี่ ใครพาโซฟี เลนนอนไปให้คุณ ฉันเอง สัมภาษณ์ครั้งนั้นได้ผลดี 506 00:27:57,980 --> 00:28:00,870 มันเยี่ยมมาก ทำให้เรตติ้งรายการคุณพุ่ง 507 00:28:01,070 --> 00:28:03,620 คุณเดินอาดๆ รับความดีความชอบไปเต็มๆ 508 00:28:03,820 --> 00:28:06,410 - ฉันทำให้คุณ ไมค์ - คุณรู้อะไรไหม 509 00:28:06,610 --> 00:28:09,170 มีสิ่งหนึ่งที่ผมรอคอยตลอดทั้งปี 510 00:28:09,370 --> 00:28:12,310 สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีความสุข และนี่คือสิ่งนี้ 511 00:28:12,650 --> 00:28:14,590 การตามหาต้นคริสต์มาสกับลูกๆ ของผม 512 00:28:14,790 --> 00:28:17,590 เราทำแบบนี้ทุกปี และมันโคตรสนุก 513 00:28:17,790 --> 00:28:20,320 ทีนี้คุณจะอยู่ตรงนี้ 514 00:28:22,110 --> 00:28:26,740 และผมจะไปซื้อไซเดอร์ให้ลูกๆ ของผม และลืมไปว่าได้เจอคุณที่นี่ 515 00:28:27,950 --> 00:28:31,620 ฉันซื้อไซเดอร์ให้พวกเขาแล้ว อยากให้พวกเขามีอะไรทำ 516 00:28:32,330 --> 00:28:34,420 แปลกนะ พวกเขาหน้าตาไม่เหมือนคุณเลย 517 00:28:36,540 --> 00:28:38,920 ปีนี้ผมจะส่งรูปคุณให้รปภ.ที่นี่ด้วย 518 00:28:51,930 --> 00:28:54,110 คุณรับปากว่าจะพาลูกๆ ผมไปดูหนังเหรอ 519 00:28:54,310 --> 00:28:55,090 อาจจะใช่ 520 00:28:55,290 --> 00:28:58,760 - สปาร์ตาคัส เหรอ สปาร์ตาคัส ใช่ไหม - อาจจะใช่ 521 00:28:58,960 --> 00:29:01,680 หนังสามชั่วโมงกับฉากตรึงกางเขน 522 00:29:01,880 --> 00:29:04,810 นั่นเป็นหนังที่คุณคิดว่า จะดีสำหรับเด็กสามคนเนี่ยนะ 523 00:29:05,010 --> 00:29:06,600 ฉันนึกว่าพวกเขาจะชอบม้า 524 00:29:06,800 --> 00:29:09,520 งั้นคุณก็ทำลายคริสต์มาส และฉากตรึงกางเขนสำหรับผม ขอบคุณ 525 00:29:09,720 --> 00:29:10,460 ด้วยความยินดี 526 00:29:10,660 --> 00:29:15,020 และเพราะคุณ ผมเลือกต้นไม้ที่แย่ที่สุด 527 00:29:15,220 --> 00:29:17,240 คุณปั่นหัวผม ทำให้ผมเสียสมาธิ 528 00:29:17,430 --> 00:29:20,630 - ไมค์ ฉัน... - คุณห้ามไปเหยียบตึกร็อคกี้เฟลเลอร์อีก 529 00:29:21,090 --> 00:29:24,910 คุณเข้าใจไหม ไปยืนหน้าตึกร็อคกี้เฟลเลอร์ก็ไม่ได้ 530 00:29:25,110 --> 00:29:28,750 คุณจะไปถึงถนนแถวนั้น แล้วคุณต้องเลี้ยวเปลี่ยนทาง 531 00:29:28,950 --> 00:29:31,500 คุณจะไม่ได้รับอนุญาต ให้ไปเดินที่ฟิฟธ์ อเวนิว 532 00:29:31,700 --> 00:29:33,630 ไปยืนหน้าห้างแซคส์ก็ไม่ได้ 533 00:29:33,830 --> 00:29:36,710 เพราะมันอยู่ฝั่งตรงข้ามตึกร็อคกี้เฟลเลอร์ 534 00:29:36,910 --> 00:29:40,930 ถ้าคุณอยากไปห้างแซคส์ คุณต้องเข้าจากฝั่งถนนสาย 49 535 00:29:41,120 --> 00:29:44,220 - ฉันไม่ไปห้างแซคส์ - ห้ามเข้ามาในมิดทาวน์เลย มาไม่ได้ 536 00:29:44,420 --> 00:29:48,020 - ออฟฟิศฉันอยู่ในมิดทาวน์ - ย้ายไปซะ เด็กของคุณก็ด้วย 537 00:29:48,220 --> 00:29:49,140 เธอไม่มีออฟฟิศ 538 00:29:49,340 --> 00:29:52,270 เธอก็ไม่มีวัน ได้เข้าไปเหยียบตึกนั้นเหมือนกัน 539 00:29:52,470 --> 00:29:54,230 ผมพนันได้ว่าเธอไปห้างแซคส์ 540 00:29:54,430 --> 00:29:57,730 ดังนั้นทางเข้าถนนสาย 49 จะทำให้เธอทรมาน 541 00:29:57,930 --> 00:30:01,000 มันโคตรห่างจากลิฟต์เลย 542 00:30:01,210 --> 00:30:04,010 นี่ ลูกๆ นั่นซานตาคลอสใช่ไหม 543 00:30:05,880 --> 00:30:10,470 อุ๊ย โทษที พ่อว่านั่นไม่ใช่ซานต้านะ 544 00:30:11,310 --> 00:30:14,000 สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส 545 00:30:14,200 --> 00:30:18,630 สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส สปาร์ตาคัส 546 00:30:18,830 --> 00:30:21,070 ไม่มีซานตาคลอสหรอก 547 00:30:24,650 --> 00:30:29,600 - ฮัลโหล - มีตั๋วไปเวกัสและมัน... 548 00:30:29,800 --> 00:30:32,790 มีตั๋วไปเวกัส และต้องไปรับตั๋ว 549 00:30:33,200 --> 00:30:34,850 - ฟันคุณเป็นยังไงบ้าง - เงียบไปเลย 550 00:30:35,050 --> 00:30:39,080 - คุณรู้ว่าฉันไม่เข้าใจคุณใช่ไหม - ฉันต้องจัดการนักมายากลโง่ๆ คนนี้ 551 00:30:40,420 --> 00:30:41,570 แม่งเอ๊ย 552 00:30:41,770 --> 00:30:46,240 - คุณต้องไปหาหมอฟัน - ฉันต้องพาไอ้เวรนี่ขึ้นเครื่องบิน 553 00:30:46,440 --> 00:30:48,630 - ผมไม่ไป - นายจะไป 554 00:30:49,220 --> 00:30:50,620 ไม่ ผมไม่ไป 555 00:30:50,820 --> 00:30:52,120 - ผมไม่ไป - นายจะไป 556 00:30:52,320 --> 00:30:55,350 - ผมไม่ไป - นายจะไปต่อให้ฉันต้องมัดนาย... 557 00:30:55,890 --> 00:30:56,960 ฉันจะฆ่าตัวตาย 558 00:30:57,160 --> 00:31:00,000 ซูซี นี่มันไร้สาระสิ้นดี ฉันจะโทรไปหาหมอฟัน 559 00:31:00,200 --> 00:31:02,190 - คุณออกไปที่นั่นเลยนะ - แต่อัลฟี่... 560 00:31:02,390 --> 00:31:05,930 - อัลฟี่จะไม่ไป - ฉันจะพาอัลฟี่ไปสนามบิน 561 00:31:06,130 --> 00:31:07,300 - จริงเหรอ - ไปอะไร 562 00:31:07,500 --> 00:31:08,350 ใช่ 563 00:31:08,550 --> 00:31:12,180 แต่เธอส่งเขาตรงทางเข้าสนามบินไม่ได้ เธอต้องเห็นเขาเดินขึ้นเครื่องบินนะ 564 00:31:12,380 --> 00:31:14,060 อย่าให้เขาเข้าห้องน้ำ 565 00:31:14,260 --> 00:31:17,360 เขาจะปีนออกมา กดตัวเองลงชักโครก หมอนี่มันเจ้าเล่ห์ 566 00:31:17,550 --> 00:31:20,290 ฉันสัญญา ฉันจะโทรหาหมอฟัน บาย 567 00:31:29,590 --> 00:31:35,600 {\an8}บริษัทเยลโลว์แค็บ 568 00:31:40,100 --> 00:31:41,400 {\an8}โอเค ลงมาจากรถ 569 00:31:41,850 --> 00:31:43,840 {\an8}ไม่ ผมไม่ไป 570 00:31:44,040 --> 00:31:45,550 - โอเค - ผมพูดจริง 571 00:31:45,750 --> 00:31:47,970 - ฉันรู้ว่าคุณพูดจริง - คุณไม่ฟังผมเลย 572 00:31:48,170 --> 00:31:49,320 ฟังสิ 573 00:32:00,000 --> 00:32:02,780 ขาออก - ขาเข้า 574 00:32:02,970 --> 00:32:04,320 ทำไมผู้คนเดินทางออกไป 575 00:32:04,520 --> 00:32:07,110 จะมีการบุกรุกที่ผมไม่รู้หรือเปล่า 576 00:32:07,310 --> 00:32:09,260 ยังไม่มีหมายเลขประตู มานั่งกันเถอะ 577 00:32:13,430 --> 00:32:15,910 ผมเดินออกไปจากที่นี่ได้ คุณหยุดผมไม่ได้หรอก 578 00:32:16,110 --> 00:32:19,810 ผ้าคลุมของคุณอยู่กับฉัน ฉันจะไม่คืนให้จนกว่าคุณขึ้นเครื่องบิน 579 00:32:20,350 --> 00:32:24,710 คุณงี่เง่า การนั่งเครื่องบินสนุกจะตาย พวกเขาเอาเครื่องดื่มและอาหารมาให้คุณ 580 00:32:24,910 --> 00:32:26,360 ดี อาหารมื้อสุดท้าย 581 00:32:30,440 --> 00:32:34,030 - นี่ จากซูซี - ของใช้แล้ว 582 00:32:34,530 --> 00:32:36,030 มันมาจากอีธาน 583 00:32:42,160 --> 00:32:44,070 ผมได้รับโทรศัพท์เมื่อวันก่อน 584 00:32:44,270 --> 00:32:47,200 ซึ่งน่าแปลกใจ เพราะผมไม่รู้ว่าผมมีโทรศัพท์ 585 00:32:47,390 --> 00:32:51,260 สายจากผู้ชายคนหนึ่ง ผู้จัดการนักแสดง 586 00:32:53,840 --> 00:32:57,810 - เขาต้องการอะไร - เขาบอกว่าเคยดูการแสดงของผม 587 00:32:58,350 --> 00:33:01,880 เขาบอกว่าผมมีพรสวรรค์มาก และอาจจะดังกว่าฮูดินีได้ 588 00:33:02,080 --> 00:33:04,800 ซึ่งไร้สาระ ผมดังกว่าฮูดินีอยู่แล้ว 589 00:33:05,000 --> 00:33:07,650 ฮูดินีตัวเล็ก เขาถึงได้เข้าไปอยู่ในกล่องได้ 590 00:33:07,860 --> 00:33:10,940 - บอกเขาไหมว่าคุณมีผู้จัดการแล้ว - บอกแล้ว 591 00:33:11,610 --> 00:33:16,410 เขาบอกว่าเขารู้จักซูซี ไมเยอร์สัน และบอกว่าเธอเคยเป็นพนักงานในลิฟต์ 592 00:33:17,030 --> 00:33:20,080 - อะไรนะ - คนที่คอยกดลิฟต์ขึ้นลง 593 00:33:20,450 --> 00:33:23,810 บอกว่าถ้าอยากเป็นคนดัง ก็ต้องออกมาจากลิฟต์ 594 00:33:24,010 --> 00:33:25,420 คนดัง สมมุติน่ะนะ 595 00:33:26,500 --> 00:33:29,650 - คุณรู้ไหมทำไมคุณถึงมาที่นี่ - เพราะคุณขโมยผ้าคลุมผมไปไง 596 00:33:29,850 --> 00:33:34,130 เพราะคุณกำลังจะแสดง ในห้องที่มี 2,000 ที่นั่งในเวกัส 597 00:33:34,630 --> 00:33:39,250 คนดัง ที่พักเยี่ยม ทำเงินได้มากกว่าที่คุณเคยเห็น 598 00:33:39,450 --> 00:33:41,430 ไม่จริง ผมเคยนอนในตู้เซฟครั้งหนึ่ง 599 00:33:41,640 --> 00:33:45,770 หกเดือนก่อน คุณมีเรื่องกับ พวกคนเมาในบาร์ คุณจบเห่แล้ว 600 00:33:46,230 --> 00:33:49,730 ไม่มีใครสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ไม่มีใครสนนอกจากซูซี ไมเยอร์สัน 601 00:33:50,980 --> 00:33:51,900 เรื่องนั้นผมรู้ 602 00:33:52,650 --> 00:33:56,160 มันง่ายที่จะมองเห็นคนมีความสามารถ เวลาที่เขาแสดงอยู่บนเวทีแล้ว 603 00:33:56,410 --> 00:33:59,950 มันยากกว่าที่จะเห็นเวลาที่ คนคนนั้นอ้วกใส่ถังในออฟฟิศของคุณ 604 00:34:01,580 --> 00:34:03,580 ซูซีไม่เหมือนใคร 605 00:34:04,460 --> 00:34:08,250 คุณจะไม่มีวันเจอคนแบบซูซีได้อีก แค่อย่าลืมก็แล้วกัน 606 00:34:08,540 --> 00:34:11,090 นี่คือการประกาศขึ้นเครื่องบินครั้งสุดท้าย สำหรับเที่ยวบิน... 607 00:34:12,250 --> 00:34:13,490 ประตู 4 608 00:34:13,690 --> 00:34:15,170 นั่นประตูที่สี่ใช่ไหม 609 00:34:16,470 --> 00:34:19,870 สวัสดีค่ะ นี่อัลฟี่ ซิลินสกี เขาจะขึ้น เที่ยวบิน 14.25 น. ไปลาสเวกัส 610 00:34:20,070 --> 00:34:21,250 โอเค เยี่ยมค่ะ 611 00:34:21,450 --> 00:34:24,130 เขาขึ้นเครื่องบินครั้งแรก เขาประหม่า 612 00:34:24,320 --> 00:34:27,840 ฉันเห็นมีโน้ตไว้ตรงนี้ ไม่ต้องห่วงค่ะ เราจะดูแลเขาอย่างดี 613 00:34:28,040 --> 00:34:32,550 สวัสดีค่ะ อัลฟี่ ยินดีต้อนรับสู่ทีดับเบิลยูเอ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีกันนะคะ นี่ 614 00:34:32,750 --> 00:34:33,550 ทีดับเบิลยูเอ ผู้เยาว์เดินทางตามลำพัง 615 00:34:33,750 --> 00:34:38,060 นี่เป็นป้ายที่บอกทุกคนว่าเราเป็นใคร ผมไม่ต้องอธิบายอะไรเลย 616 00:34:38,260 --> 00:34:40,350 ถึงแล้วโทรหาซูซีนะ เดินทางปลอดภัย 617 00:34:40,550 --> 00:34:42,240 และอย่าลืมสิ่งที่เราคุยกันไว้ 618 00:34:47,620 --> 00:34:52,210 - อัลฟี่ เดี๋ยว ผ้าคลุมคุณอยู่กับฉัน - ผมเอาคืนแล้วเมื่อชั่วโมงที่แล้ว 619 00:34:57,010 --> 00:34:58,970 - ทางนี้ครับ - มาเร็ว ที่รัก 620 00:34:59,590 --> 00:35:00,680 มิเรียม 621 00:35:02,180 --> 00:35:03,660 ลูกมาทำอะไรที่นี่ 622 00:35:03,860 --> 00:35:07,850 ไงคะ หนูมาช่วยซูซี เรื่องด่วนน่ะค่ะ 623 00:35:08,890 --> 00:35:12,260 เพื่อซูซี เธอทำได้ เพื่อพ่อแม่ ทำอะไรไม่ได้เลย 624 00:35:12,460 --> 00:35:13,800 ดูไม่ดีเลยนะ 625 00:35:14,000 --> 00:35:16,890 ซูซีมีลูกค้าไปเวกัส หนูมาส่งเขา 626 00:35:17,090 --> 00:35:20,390 พ่อยังไม่ได้ยินเลยว่าไหนเรื่องด่วน 627 00:35:20,590 --> 00:35:21,350 ฟันเธอเจ็บ 628 00:35:21,550 --> 00:35:24,060 เราควรให้เวลาลูก แต่งเรื่องให้ดีกว่านี้ไหม 629 00:35:24,260 --> 00:35:26,810 - ทำไมพ่อแม่ไม่ไปขึ้นเครื่องบิน - ยกเลิกเที่ยวบิน 630 00:35:27,010 --> 00:35:30,610 ไม่ โรส พวกเขาไม่ได้ยกเลิกเที่ยวบิน เที่ยวบินนี้จะบินอยู่ 631 00:35:30,810 --> 00:35:32,650 - พวกเขายกเลิกเรา - อะไรนะ 632 00:35:32,850 --> 00:35:35,880 พวกเขาไม่เจอที่เราจองตั๋วไว้ ที่นั่งอื่นก็เต็มหมด 633 00:35:36,170 --> 00:35:37,240 เราเลยจะกลับบ้าน 634 00:35:37,440 --> 00:35:39,950 เราจะอยู่ที่บ้านตอนลูกช่วยเพื่อนเสร็จแล้ว 635 00:35:40,150 --> 00:35:43,300 เพื่อนคนที่ไม่ได้ส่งลูกเรียนบรินมอวร์ 636 00:35:43,890 --> 00:35:45,970 - เรานั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยกันดีไหม - ไม่ 637 00:35:46,640 --> 00:35:51,100 เรามากันเองตามลำพัง เราจะกลับเอง เหมือนการเกิดและตาย 638 00:35:51,350 --> 00:35:55,970 โอเค หนูจะโบกมือให้พ่อแม่ ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านอยู่ในคันข้างๆ 639 00:35:56,170 --> 00:36:00,760 ดูเหมือนช่วงนี้เราโชคร้ายนะ 640 00:36:00,960 --> 00:36:01,760 ไม่รู้สิ 641 00:36:01,960 --> 00:36:05,100 ร้านซักแห้ง ดอกไม้เหี่ยวเฉาในวันขอบคุณพระเจ้า 642 00:36:05,300 --> 00:36:10,080 สัปดาห์นี้ยางรถผมแบนสองรอบ นี่จู่ๆ ก็เรื่องจองตั๋วเครื่องบินของเรา 643 00:36:12,080 --> 00:36:14,210 มีอะไร เป็นอะไร โรส 644 00:36:15,750 --> 00:36:18,800 - ไม่มีอะไร กลับบ้านกันเถอะ - โอเค 645 00:36:19,670 --> 00:36:21,510 ขึ้นแท็กซี่ให้ได้ก่อนมิเรียมกันเถอะ 646 00:36:25,180 --> 00:36:29,460 ฉันรู้ว่าเที่ยวบินถูกยกเลิก ฉันพยายามคิดหาทางว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง 647 00:36:29,660 --> 00:36:34,190 ผู้หญิงคนที่ยกเลิกเป็นผู้หญิงอิตาเลียน ที่น่ากลัวสุดๆ หรือเปล่า 648 00:36:34,650 --> 00:36:37,880 หรือเป็นผู้หญิงไอริช ที่พูดติดสำเนียงไอริชมาก 649 00:36:38,080 --> 00:36:42,100 "ว่าแต่หมวกนั่นสวยนะ" ใช่ นั่นสำเนียงไอริช 650 00:36:42,300 --> 00:36:46,230 - ฉันไม่ใช่นักเลียนแบบเสียง อภัยฉันด้วย - โรส ผมเรียกแท็กซี่ได้แล้ว ไปกันเลย 651 00:36:46,420 --> 00:36:47,490 ขอหนึ่งนาที 652 00:36:47,990 --> 00:36:53,820 คุณได้ยินเสียงอะไรตอนคุยบ้างไหม แบบเสียงกรีดร้อง เลื่อย หรือกระดูกหัก 653 00:36:54,020 --> 00:36:55,690 โรส มาเร็ว 654 00:36:55,890 --> 00:36:59,280 - ฉันไม่ได้ล้อเล่น - โรส ไวส์แมน ผมจะไปไม่รอคุณแล้วนะ 655 00:36:59,480 --> 00:37:03,030 ฉันต้องไปแล้ว สามีฉันเสียสติ เอ้บ ให้ตายเถอะ 656 00:37:03,230 --> 00:37:05,830 - รถแท็กซี่ไปแล้ว - เดี๋ยวคันอื่นก็มา 657 00:37:06,030 --> 00:37:07,890 เหมือนเดี๋ยวก็มีเที่ยวบินอื่นงั้นเหรอ 658 00:37:46,800 --> 00:37:48,390 - สวัสดี - สวัสดี 659 00:37:50,430 --> 00:37:52,980 - เดินทางครั้งแรกเหรอคะ - และถือของ ใช่ 660 00:37:54,140 --> 00:37:55,230 ฉัน... 661 00:38:02,820 --> 00:38:06,100 รอธสตีน มายเออร์ส ฟรีดแมน และแอบราโมวิตซ์ 662 00:38:06,300 --> 00:38:08,320 - แรบไบของคุณเหรอ - ทนายของผม 663 00:38:10,580 --> 00:38:13,040 - คุณคงไม่อยากทำเอกสารนี้หาย - ไม่ 664 00:38:14,250 --> 00:38:17,120 พวกเขาคิดค่าจ้างตามคำพูด คิดสองเท่าถ้าเป็นคำด่า 665 00:38:22,420 --> 00:38:24,460 งั้นคุณจะเดินทางเหรอ 666 00:38:26,220 --> 00:38:27,990 ผมจะไปฝั่งตะวันตก ใช่ 667 00:38:28,190 --> 00:38:29,550 - จริงเหรอ - ใช่ 668 00:38:30,850 --> 00:38:33,100 จะไปดูว่าห้องขังแอลเอเป็นยังไง 669 00:38:33,300 --> 00:38:36,060 ฉันได้ยินว่าอุณหภูมิ 22 องศา แดดดี ไม่มีความชื้น 670 00:38:38,020 --> 00:38:39,520 - คุณเป็นยังไงบ้าง - ดีค่ะ 671 00:38:40,060 --> 00:38:41,650 - ดีมาก - ดี 672 00:38:45,740 --> 00:38:47,360 - จะเดินทางไปไหนเหรอ - เปล่าค่ะ 673 00:38:47,990 --> 00:38:52,100 ฉันบังคับนักมายากลประหม่าให้ขึ้นเครื่อง ด้วยการจับเสื้อคลุมของเขาเป็นตัวประกัน 674 00:38:52,300 --> 00:38:55,830 สัปดาห์ที่แล้วผมก็ทำแบบนั้น ไอ้บ้านั่นทิ้งกระต่ายไว้ทั่วอะพาร์ตเมนต์ 675 00:39:00,130 --> 00:39:02,500 - คุณจะไปฝั่งตะวันตกนานแค่ไหน - ไม่รู้สิ 676 00:39:03,210 --> 00:39:06,130 ผมมีงานแสดงที่นั่น ผมเช่าบ้านไว้ 677 00:39:08,880 --> 00:39:11,970 - คุณมีสัญญาเช่าบ้านของตัวเอง - อะไรก็เกิดขึ้นได้ 678 00:39:14,220 --> 00:39:19,520 ฉันว่าคุณคงจะสนุกกับแอลเอแน่ๆ 679 00:39:20,230 --> 00:39:25,880 มีทั้งดวงอาทิตย์ ส้ม และดิสนีย์แลนด์ ของที่คุณชอบทั้งนั้น 680 00:39:26,080 --> 00:39:28,820 ผมมั่นใจว่า คงต้องเจอเรื่องแย่ๆ บ้างแหละ 681 00:39:33,240 --> 00:39:35,580 ลูกของผมจะไปอยู่กับผมสักพัก 682 00:39:36,410 --> 00:39:39,080 - โชคดีจัง - ใช่ 683 00:39:42,580 --> 00:39:46,340 ผมควรไปหาเครื่องบิน ที่มุ่งหน้าไปฝั่งตะวันตก 684 00:39:49,550 --> 00:39:53,430 - ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรหา - ไม่ เราไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหม 685 00:39:54,300 --> 00:39:55,180 โอเค 686 00:39:57,020 --> 00:39:58,270 ดูแลตัวเองนะ 687 00:40:00,940 --> 00:40:01,900 เลนนี 688 00:40:06,320 --> 00:40:07,690 ฉันจะไม่ทำพัง 689 00:40:17,870 --> 00:40:19,500 ผมจะถือว่าคุณสัญญาแล้วนะ 690 00:40:39,770 --> 00:40:41,520 ขอโทษค่ะ โทษที 691 00:40:43,440 --> 00:40:44,480 อยู่นี่เอง 692 00:41:07,590 --> 00:41:10,780 ค่าเข้า 1.50 เหรียญ ต้องซื้อเครื่องดื่มอย่างน้อยสองแก้ว 693 00:41:10,980 --> 00:41:12,490 - มีวี่แววของโจลไหม - ไม่มี 694 00:41:12,690 --> 00:41:17,140 และเขาล็อกเงินสดไว้ในโต๊ะของเขา ฉันใช้เงินของฉันมาทอนลูกค้า 695 00:41:17,640 --> 00:41:19,470 นี่ค่ะ ขอให้สนุกกับการแสดง 696 00:41:20,930 --> 00:41:23,460 - ในที่สุด - อาชิบอลด์ สหายที่ซื่อสัตย์ของฉัน 697 00:41:23,660 --> 00:41:27,260 - โอเค นั่นไม่ใช่ชื่อฉัน - ใช่สิ อาชิบอลด์ ย่อจากอาร์ชี 698 00:41:27,460 --> 00:41:29,340 ไม่ อาร์ชีย่อมาจากอาชิบอลด์ 699 00:41:29,540 --> 00:41:32,220 อย่างที่ฉันบอก "อาชิบอลด์ สหายผู้ซื่อสัตย์ของฉัน" 700 00:41:32,420 --> 00:41:34,930 นี่ เราควรซื้อม้านะ 701 00:41:35,130 --> 00:41:38,930 ซื้อรองเท้าบู๊ตและกางเกงขี่ม้า ขี่ดูพระอาทิตย์ตก จับสัตว์ป่า 702 00:41:39,130 --> 00:41:42,770 เป็นเรื่องให้คิด ไม่เอากางเกงขี่ม้า แต่ที่เหลือเราคุยกันได้ 703 00:41:42,970 --> 00:41:45,190 - นายหายไปไหนมา - ฉันแวะที่บาร์ 704 00:41:45,390 --> 00:41:49,040 - นายเป็นเจ้าของบาร์ แวะบาร์อื่นทำไม - ความหลากหลายเป็นสีสันของชีวิต 705 00:41:49,540 --> 00:41:53,300 ขออนุญาตนะเพื่อน คืนนี้เป็นยังไงบ้าง สุดสวย 706 00:41:56,300 --> 00:41:58,870 - ขอบคุณค่ะ - คุณคิดยังไงกับที่นี่ล่ะ 707 00:41:59,070 --> 00:42:01,370 ผมเป็นเจ้าของที่นี่ ถ้ามีปัญหาอะไรก็มาหาผมนะ 708 00:42:01,570 --> 00:42:03,580 ขอโทษนะครับ เรากำลังคุยกันอยู่ 709 00:42:03,780 --> 00:42:06,710 ในนี้เหรอ ไม่ ถ้าคุณอยากคุย คุณไปที่ร้านอาหารเงียบๆ 710 00:42:06,910 --> 00:42:10,970 เดินเล่นบนชายหาด คุณมาที่นี่เพื่อดื่ม เต้นรำ 711 00:42:11,170 --> 00:42:13,470 เพื่อให้ได้ใกล้ชิดมากพอ ที่จะได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ 712 00:42:13,670 --> 00:42:14,390 เฮ้ย โจล 713 00:42:14,590 --> 00:42:17,560 มีปัญหาเลวร้ายที่ต้องให้นายมาดู 714 00:42:17,760 --> 00:42:20,140 ถ้าไม่มีผมที่นี่ก็ไปไม่รอด เดี๋ยวผมมา 715 00:42:20,340 --> 00:42:22,490 ไม่ เขาไม่มาหรอก เขาไม่มา 716 00:42:23,500 --> 00:42:25,000 อะไรวะ... โจล 717 00:42:26,670 --> 00:42:31,420 โอเคๆ สวัสดี ทุกท่าน นี่ หยุดเล่น 718 00:42:32,210 --> 00:42:35,630 ให้ตายสิ มีคนพยายามพูดอยู่ตรงนี้นี่นะ 719 00:42:36,170 --> 00:42:38,800 นักดนตรีเวร สวัสดี ทุกคน 720 00:42:39,430 --> 00:42:43,010 ผมชื่อโจล เมเซิล เจ้าของบัตตันคลับ 721 00:42:44,390 --> 00:42:48,420 เรื่องดีของการเป็นเจ้าของคลับ คือสิ่งต่างๆ ที่ทำให้คุณดูเหมือนไอ้ขี้แพ้ 722 00:42:48,620 --> 00:42:50,060 ตอนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานคุณ 723 00:42:50,690 --> 00:42:54,860 อย่างเช่น ตอนนี้ผมไม่ได้เมา ผมกำลังค้นคว้า 724 00:42:55,360 --> 00:42:56,820 และผมเป็นคนทำงานหนักมาก 725 00:42:58,660 --> 00:43:02,730 นี่ มีคนหัวเราะมุกผมด้วย เห็นไหม เราไม่ต้องการวงเวรนี่ 726 00:43:02,930 --> 00:43:06,060 - ไปให้พ้นไป - ผมเคยจะทำมาหากินด้านนี้ 727 00:43:06,260 --> 00:43:08,000 แสดงตลก ใช่ 728 00:43:08,420 --> 00:43:12,340 แต่กลับกลายเป็นว่าอดีตภรรยาผม เป็นคนที่มีพรสวรรค์ในการแสดงตลก 729 00:43:13,710 --> 00:43:16,510 คุณรู้จักเธอเหรอ ใช่ เธอเป็นคนตลกมาก 730 00:43:17,090 --> 00:43:21,590 ครั้งแรกที่ผมดูเธอบนเวที เธอใช้เวลาสิบนาทีพูดถึงกางเกงในผม 731 00:43:22,180 --> 00:43:24,920 นั่นคือเวลาสิบนาที ที่มากกว่าที่เธอใช้ซักกางเกงในให้ผม 732 00:43:25,110 --> 00:43:29,270 ผมยอมรับว่าในฐานะผู้ชาย การฟังภรรยาคุณพูดถึงคุณเป็นเรื่องยาก 733 00:43:30,020 --> 00:43:34,770 ตอนนี้เมื่อผมขึ้นมาบนเวทีแล้ว ผมคิดว่าจะแก้แค้นก็ยุติธรรมดีใช่ไหม 734 00:43:35,780 --> 00:43:37,280 โอเค งั้น... 735 00:43:39,820 --> 00:43:42,370 ภรรยาผมนมสวยมาก 736 00:43:43,830 --> 00:43:47,310 - สุดยอดเลย ใช่ไหม อาร์ชี - ไม่เคยเห็น ไม่รู้หรอก 737 00:43:47,510 --> 00:43:50,920 เขาขี้อาย นมภรรยาเขาก็ดีเหมือนกัน แต่ไม่เหมือนกับของภรรยาผม 738 00:43:51,210 --> 00:43:55,530 นมภรรยาผมได้เหรียญทองโอลิมปิกเลย แล้วภรรยาใครอีกที่นมสวย 739 00:43:55,730 --> 00:43:57,450 - พอได้แล้ว - ลงจากเวที 740 00:43:57,650 --> 00:44:01,010 ยกมือสิ เพื่อน ภรรยาคุณก็สวยนะ 741 00:44:01,220 --> 00:44:05,680 นอกเสียจากว่าไม่ใช่ภรรยาคุณ ถ้างั้น หลังจากนี้คุณทำอะไรต่อ 742 00:44:06,350 --> 00:44:11,770 โอเค ทุกคน บาร์เปิดแล้ว และแก้วต่อไปผมเลี้ยงเอง 743 00:44:12,810 --> 00:44:17,780 - พูดจริงนะ โจล ลงจากเวที - ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่นเว้ย 744 00:44:19,110 --> 00:44:20,150 ได้ ช่างเหอะ 745 00:44:21,110 --> 00:44:24,350 - นี่ เล่นดนตรีหน่อยสิ - เขาเพิ่งว่าเราห่วยแตก 746 00:44:24,550 --> 00:44:26,870 - นี่ เล่นมุกให้เราฟังหน่อย - ใช่ 747 00:44:34,420 --> 00:44:35,420 เฮ้ย 748 00:44:37,300 --> 00:44:40,130 เฮ้ย คุณ 749 00:44:42,220 --> 00:44:46,510 เป็นฝีมือคุณใช่ไหม คุณปล่อยให้เราคิดหาทางไม่ได้เหรอ 750 00:44:47,970 --> 00:44:50,230 เธอคงจะยังเป็นหมออยู่ 751 00:44:50,430 --> 00:44:52,980 ผมต้องพูดแบบนี้อีกกี่ครั้งกัน 752 00:44:54,730 --> 00:44:56,310 พูดอะไรสักอย่างสิ ผมอยู่ตรงนี้นะ 753 00:45:16,920 --> 00:45:18,380 กลับขึ้นไปข้างบน 754 00:45:35,020 --> 00:45:37,460 อ้าว คุณมาแล้ว ไปหาหมอฟันเป็นยังไงบ้าง 755 00:45:37,660 --> 00:45:40,680 เยี่ยมเลย ตรวจละเอียดมาก สุดยอด 756 00:45:40,880 --> 00:45:43,390 - เธอเป็นผู้หญิง - เสียงทุ้มเลยนึกว่าผู้ชาย 757 00:45:43,590 --> 00:45:44,640 คุณไม่ได้ไปใช่ไหม 758 00:45:44,840 --> 00:45:48,930 ไม่ ฉันหายแล้ว น่าทึ่งใช่ไหม ฉันจะจัดการทีหลัง คืนนี้เป็นยังไงบ้าง 759 00:45:49,130 --> 00:45:50,690 - เยี่ยม - อุ๊ย เกิดอะไรขึ้น 760 00:45:50,890 --> 00:45:52,190 ฉันสนิมขึ้นมาก ซูซี 761 00:45:52,390 --> 00:45:55,940 ฉันพยายามจะตบมุก และฉันพูดคำคล้องจองถุงมือกับหัวนือ 762 00:45:56,140 --> 00:45:57,030 หัวนือคืออะไร 763 00:45:57,230 --> 00:46:01,360 ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันพูดเสียงดังมาก และยิ้ม เหมือนว่ามันเป็นเรื่องตลก 764 00:46:01,560 --> 00:46:02,570 มันไม่ตลก 765 00:46:02,770 --> 00:46:05,620 อย่ากังวลไปเลย ที่นี่แหละเธอจะได้ฝึกเคาะสนิม 766 00:46:05,820 --> 00:46:08,450 เอาเลย แสดงให้ห่วยไป เราจะไปดื่มกันทีหลัง คุยเรื่องมุกกัน 767 00:46:08,650 --> 00:46:09,470 โอเค 768 00:46:22,860 --> 00:46:25,600 - นี่ ขอน้ำแข็งหน่อยได้ไหม - เอาไปทำอะไร 769 00:46:25,800 --> 00:46:27,610 อยากอ่านไดอารี่ของฉันด้วยไหมล่ะ 770 00:46:45,550 --> 00:46:47,950 เวร นั่นกอร์ดอน ฟอร์ดใช่ไหม 771 00:46:48,150 --> 00:46:49,830 - ตรงไหน - นั่นไง มองตามมือฉัน 772 00:46:50,030 --> 00:46:52,830 ใช่ นั่นเขา ตัวจริงเขาดูดีกว่าในทีวีนะ 773 00:46:53,030 --> 00:46:54,540 เวร เวรเอ๊ย 774 00:46:54,740 --> 00:46:59,090 จะทำยังไงดี บอกมิดจ์ว่าเขาอยู่ที่นี่เหรอ ไม่ มันจะไปป่วนความคิดเธอ 775 00:46:59,290 --> 00:47:04,650 หรือมันจะเป็นไฟจุดประกายให้เธอ เวร จะเลือกแบบไหนดี 776 00:47:06,320 --> 00:47:11,560 ให้ตายสิ ฉันบอกเธอให้แสดงห่วย กระตุ้นสักหน่อยก็น่าจะดีใช่ไหม 777 00:47:11,760 --> 00:47:14,740 โอเค ฉันต้องคิดแบบมิดจ์ เธอจะอยากได้อะไร 778 00:47:15,290 --> 00:47:19,440 ไม่รู้สิ เวร แม่ง ทำไมไฟเปลี่ยนสี ฉันเส้นเลือดในสมองแตกเหรอ 779 00:47:19,640 --> 00:47:20,540 การแสดงจบแล้ว 780 00:47:21,080 --> 00:47:22,880 มันจบแล้ว จักรวาลตัดสินใจ 781 00:47:23,340 --> 00:47:25,910 เอาเหล้าสก็อตช์มาให้ฉัน ใส่วิสกี้มาในนั้นด้วย โอเคนะ 782 00:47:26,110 --> 00:47:30,090 เธอยืนทำบ้าอะไรอยู่ ฉันแค่เครียดมากน่ะ 783 00:47:36,350 --> 00:47:39,730 สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ดีมากเลยที่ได้มาที่นี่ 784 00:47:42,730 --> 00:47:47,690 ฉันยังคงอิ่มจากวันขอบคุณพระเจ้า 785 00:47:49,950 --> 00:47:52,870 ซึ่งไม่ใช่มุกนะคะ เป็นการออกตัวมากกว่า 786 00:47:54,950 --> 00:47:58,910 ลูกชายฉัน เขาชอบเอาของเหลือจากมื้อ วันขอบคุณพระเจ้ามาผสมแบบแปลกๆ 787 00:47:59,290 --> 00:48:02,920 เช่น ไก่งวงและเกรวี่ สอดไส้อยู่ระหว่างพายถั่วพีแคนสองชิ้น 788 00:48:03,540 --> 00:48:06,250 รสชาติแย่ค่ะ 789 00:48:10,880 --> 00:48:15,290 - มีใครรู้ไหมว่าพรุ่งนี้ฝนจะตกไหม - อย่าพูดว่าหัวนือ อย่าพูดว่าหัวนือ 790 00:48:15,490 --> 00:48:18,560 เริ่มได้แย่จัง ฉันว่าฉันจะเริ่มใหม่นะคะ 791 00:48:20,980 --> 00:48:25,270 สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ไม่ต้องสนใจ ผู้หญิงที่อยู่ก่อนหน้านี้ เธอไม่อยู่แล้ว 792 00:48:26,480 --> 00:48:28,230 เหมือนพยานที่อยู่ของคุณคืนนี้ค่ะคุณ 793 00:48:28,480 --> 00:48:32,530 เพื่อนของคุณเผลอหลับที่คลับเปลื้องผ้า ไม่อยากเห็นเลยว่าอะไรทำให้เขาตื่นได้ 794 00:48:35,280 --> 00:48:37,100 รู้ไหมว่าวันนี้ฉันค้นพบอะไร 795 00:48:37,300 --> 00:48:39,940 คุณสามารถให้ลูกๆ คุณ ขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน 796 00:48:40,140 --> 00:48:42,080 และบินไปที่อื่นได้ 797 00:48:43,790 --> 00:48:45,070 เทคโนโลยีมันน่าอัศจรรย์ 798 00:48:45,270 --> 00:48:49,010 เมื่อก่อนถ้าต้องการความสงบแบบนั้น คุณต้องทิ้งพวกเขาไว้ที่โบสถ์ 799 00:48:49,880 --> 00:48:53,700 สิ่งที่อันตรายไม่ใช่การส่งเด็กๆ ไปกับคนแปลกหน้าบนยานพาหนะ 800 00:48:53,900 --> 00:48:56,680 ที่มีสิ่งที่เรียกว่า "ห้องขับเครื่องบิน" ไม่ใช่ 801 00:48:57,390 --> 00:48:59,920 สิ่งที่อันตรายคือเมื่อพวกเขาไม่อยู่แล้ว 802 00:49:00,120 --> 00:49:03,390 คุณมีโอกาสที่จะจดจำว่า ชีวิตเคยเป็นอย่างไรถ้าไม่มีพวกเขา 803 00:49:05,360 --> 00:49:09,610 ใช่ไหมคะ ความทรงจำ มาแบบท่วมท้น พื้นสะอาด 804 00:49:10,820 --> 00:49:12,530 อะพาร์ตเมนต์เงียบสงบ 805 00:49:13,740 --> 00:49:15,820 ทรวดทรวงองค์เอว 806 00:49:18,200 --> 00:49:19,200 เซ็กซ์ 807 00:49:22,000 --> 00:49:24,250 คุณมีเซ็กซ์ไปจนเสร็จได้ 808 00:49:25,330 --> 00:49:27,130 หรืออย่างน้อยสามีคุณก็เสร็จ 809 00:49:28,840 --> 00:49:30,990 - เสร็จแน่ ไอ้เวร - มีเซ็กซ์ได้ทุกที่ ทุกห้อง 810 00:49:31,190 --> 00:49:34,970 บนเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้น เกือบทุกอย่าง ฉันคงอยู่ให้ห่างเครื่องผสมเค้ก 811 00:49:35,300 --> 00:49:37,410 ไม่จำเป็นต้องเปิดเสียงช่องข่าวให้ดัง 812 00:49:37,610 --> 00:49:41,270 เพื่อที่ตอนที่ลูกถามคุณจะได้บอกว่า "ครุชชอฟเคาะรองเท้าอีกแล้ว" 813 00:49:42,020 --> 00:49:45,590 ฉันยอมรับว่าแม้ภัยคุกคามการครอบครอง โดยโซเวียตจะน่ากลัวมาก 814 00:49:45,790 --> 00:49:49,440 ส่วนเล็กๆ ในตัวฉันคิดว่า "เสียงนั้นคงกลบเวลาโม้กทุกวันศุกร์ได้" 815 00:49:51,650 --> 00:49:55,280 เอาละ เวลาของฉันหมดแล้ว นรกตามตัวฉันแล้วค่ะ 816 00:49:56,950 --> 00:50:01,160 ปลุกเพื่อนคุณให้ลุกขึ้นนั่งได้แล้ว คุณเป็นผู้ชมที่ใจดีและให้อภัยมากค่ะ 817 00:50:01,370 --> 00:50:04,980 ทิปสาวเสิร์ฟด้วยนะคะ เธอเก็บเงินเพื่อส่งลูกไปพิตส์เบิร์ก 818 00:50:05,180 --> 00:50:07,960 ฉันคุณนายเมเซิล ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์ค่ะ 819 00:50:19,970 --> 00:50:21,750 - ดึงแขนอีกแล้ว - ตามมิดจ์มา 820 00:50:21,950 --> 00:50:22,960 ฉันทำงานอยู่ 821 00:50:23,160 --> 00:50:26,140 - รีบเลย เร็วเข้า ไป - คุณเพิ่งให้ทิปฉันเหรอ คุณพระ 822 00:50:35,190 --> 00:50:38,700 ขอโทษนะ ขอโทษนะคะ ขอโทษที ขอโทษ 823 00:50:41,620 --> 00:50:43,540 ขอโทษค่ะ คุณฟอร์ด 824 00:50:44,870 --> 00:50:46,860 - อยู่นี่เอง - ฉันซูซี ไมเยอร์สัน 825 00:50:47,060 --> 00:50:51,250 - ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน - โอเค สวัสดี ซูซี ไมเยอร์สัน 826 00:50:51,790 --> 00:50:54,240 - คุณชอบการแสดงไหม - ผมไม่ได้ดูมากเท่าไหร่ 827 00:50:54,440 --> 00:50:58,330 - ฉันเห็นคุณดูแสดงตลก - งั้นเหรอ ผมไม่ได้ถอดเสื้อออกด้วยซ้ำ 828 00:50:58,530 --> 00:50:59,870 คุณคิดว่าไง บอกมาตามตรง 829 00:51:00,070 --> 00:51:01,580 - เด็กของคุณตลกดี - เธอตลก 830 00:51:01,780 --> 00:51:04,620 และดูดีนะ ครบเครื่อง เหมาะกับรายการทีวี คุณว่าไหม 831 00:51:04,820 --> 00:51:07,630 - ก็... - เอาเธอไปออกรายการคุณสิ เธอดังแน่ 832 00:51:07,830 --> 00:51:09,710 - เธอไม่เหมาะ - ทำไมล่ะ ตลกเกินไปเหรอ 833 00:51:09,910 --> 00:51:13,930 เธอเป็นสาวในเมืองเกินไป คนดูผมเน้น คนบ้านๆ หัวโบราณกว่านี้ แต่เธอเก่งนะ 834 00:51:14,120 --> 00:51:17,150 - เธอเล่นบ้านๆ ได้ - โทษที แต่โชคดีนะ 835 00:51:18,070 --> 00:51:19,070 โอเค 836 00:51:26,200 --> 00:51:27,940 - ให้เธอเป็นพนักงานของคุณ - อะไรนะ 837 00:51:28,140 --> 00:51:30,940 ทีมงานเขียนบทของคุณ คุณไม่มีนักเขียนผู้หญิงเลย 838 00:51:31,140 --> 00:51:33,030 คุณขายแฟ้บ ใครซื้อแฟ้บ 839 00:51:33,230 --> 00:51:35,360 - ร้านซักผ้าหยอดเหรียญ - เธอช่วยเรื่องมุกได้ 840 00:51:35,560 --> 00:51:38,350 - รู้ได้ไงว่าผมไม่มีพนักงานผู้หญิง - แค่ลางสังหรณ์ 841 00:51:38,550 --> 00:51:41,240 ภรรยาผมเคยบอกเราว่า เราใช้มุมมองของผู้หญิงได้ 842 00:51:41,440 --> 00:51:43,080 ฟังดูเป็นผู้หญิงที่ฉลาด 843 00:51:43,280 --> 00:51:44,760 - ฉลาดกว่าผม - ซูซี 844 00:51:45,390 --> 00:51:48,540 เธอมาแล้ว มิเรียม เมเซิล ฉันอยากให้เธอรู้จักกอร์ดอน ฟอร์ด 845 00:51:48,740 --> 00:51:52,550 - กอร์ดอน ฟอร์ด มิเรียม เมเซิล - ยินดีที่ได้รู้จัก คุณตลกนะ 846 00:51:52,750 --> 00:51:55,340 ขอบคุณค่ะ ฉันเป็นแฟนตัวยง รายการของคุณและคุณด้วย 847 00:51:55,540 --> 00:51:57,530 - อยากเขียนบทให้รายการผมไหม - ว่าไงนะคะ 848 00:51:57,820 --> 00:52:01,140 ซูซีพูดเชียร์คุณอยู่ บอกว่าคุณมาเป็นสาวของผมได้ 849 00:52:01,340 --> 00:52:04,640 - ในห้องนักเขียนบทน่ะ - ไม่ค่ะ ฉันไม่ใช่นักเขียน 850 00:52:04,840 --> 00:52:05,890 - มาคุยกันแป๊บ - อะไรนะ 851 00:52:06,090 --> 00:52:09,330 - มาคุยๆ มาคุย - คุยอะไร 852 00:52:09,540 --> 00:52:11,480 - เธอเชื่อใจฉันไหม - เชื่อสิ 853 00:52:11,680 --> 00:52:14,570 - รับงานนี้ซะ - ฉันไม่อยากเป็นนักเขียน 854 00:52:14,770 --> 00:52:17,320 ไม่มีใครอยากทำ แต่งานนี้จะพาเธอเข้าสู่วงใน 855 00:52:17,520 --> 00:52:21,330 พอเธอเข้าไปแล้ว เธอจะเจอหน้าเขา และทำให้เขาหัวเราะทุกครั้ง 856 00:52:21,530 --> 00:52:25,390 และในที่สุดเขาก็จะเห็น สิ่งที่เธอเป็น ดาวโคตรเด่น 857 00:52:25,720 --> 00:52:29,640 นี่แหละ นี่คือโอกาส เธอเอาด้วยไหม 858 00:52:30,600 --> 00:52:33,100 ก้าวไปข้างหน้า 859 00:52:34,980 --> 00:52:35,900 ฉันเอาด้วย 860 00:52:38,110 --> 00:52:41,780 กอร์ดอน เรารับข้อเสนอของคุณ และเรารู้สึกตื่นเต้นมาก 861 00:52:43,160 --> 00:52:46,120 โอเค เราจะเริ่มงานวันจันทร์ ไมค์ จัดการให้เรียบร้อยที 862 00:55:17,440 --> 00:55:19,380 คำบรรยายโดย ลลวรรณ 863 00:55:19,580 --> 00:55:21,520 ผู้ตรวจสอบงานแปล ต้องตา สุธรรมรังษี