1
00:00:07,800 --> 00:00:12,010
60 นาที
2
00:00:12,380 --> 00:00:17,930
{\an8}ในบรรดาเรื่องราวความสำเร็จ
ในชั่วข้ามคืน มิดจ์ เมเซิลเด่นกว่าใคร
3
00:00:18,140 --> 00:00:21,330
{\an8}เส้นทางการงานจากแก๊สไลต์คาเฟ่
ในกรีนิชวิลเลจ นิวยอร์ก
4
00:00:21,530 --> 00:00:24,800
{\an8}สู่ความโด่งดังและมีชื่อเสียงระดับโลก
ถือเป็นตำนาน
5
00:00:25,000 --> 00:00:29,380
{\an8}แม้ปกติไม่ชอบออกสื่อ เธอตกลง
ที่จะนั่งเล่าเรื่องราวชีวิตเธอกับผม
6
00:00:29,580 --> 00:00:33,350
- คุณดูประหม่านิดหน่อย รึเปล่า
- มีศพอยู่ในท้ายรถฉัน
7
00:00:33,550 --> 00:00:36,270
ฉันตั้งใจจะเอาไปทิ้ง
แต่ฉันยุ่งจนไม่มีเวลาทำอะไร
8
00:00:36,470 --> 00:00:41,150
ได้มาเพียบ รางวัลแกรมมี่ รางวัลเอมมี
อิสริยาภรณ์ฝรั่งเศสด้านศิลปะฯ และอักษร
9
00:00:41,350 --> 00:00:45,670
- ใช้คำว่า "ตำนานที่มีชีวิต" ได้ไหม
- ให้ตายสิ ไมค์ ฉันยังไม่ตาย
10
00:00:46,000 --> 00:00:47,790
เดี๋ยว ฉันจะตายเหรอ เรียกรถพยาบาล
11
00:00:48,170 --> 00:00:52,380
ความคลั่งไคล้ในการแสดงนี้มาจากไหน
อะไรคือสิ่งที่ผลักดันมิดจ์ เมเซิล
12
00:00:53,010 --> 00:00:55,910
ฉันรักสิ่งที่ฉันทำ ฉันชอบพูดคุยกับผู้คน
13
00:00:56,110 --> 00:01:01,060
ยกเว้นบริษัทนี้ ฉันล้อเล่น
ฉันชอบเงิน ฉันไม่อายเรื่องนั้น
14
00:01:01,430 --> 00:01:05,480
และต้องบอกเลย
ฉันรักเสียงหัวเราะมาก
15
00:01:05,810 --> 00:01:07,880
และงานของเธอคือทำให้คนหัวเราะ
16
00:01:08,080 --> 00:01:12,650
ตอนอายุ 30 ที่โคปาคาบานา
ขายบัตรหมด 18 คืนติดต่อกัน
17
00:01:13,150 --> 00:01:17,450
เดินสายแสดงในสหรัฐอเมริกา แคนาดา
และยุโรป บัตรขายหมดในไม่กี่นาที
18
00:01:18,030 --> 00:01:20,410
มีมิตรภาพสำคัญๆ กับคนดัง
19
00:01:20,620 --> 00:01:23,350
การแสดงของเธอกับบ็อบ โฮป
และการไปเวียดนามหลายครั้ง
20
00:01:23,550 --> 00:01:25,150
เป็นที่ชื่นชอบของกองทหาร
21
00:01:25,350 --> 00:01:28,690
มิดจ์ คุณดูดีมาก
ผมชอบชุดนี้ ของสเกียปาเรลลีใช่ไหม
22
00:01:28,890 --> 00:01:32,510
- โทษที ฉันลืมไปว่าซื้อมาจากไหน
- ผมขอดูป้ายได้ไหม
23
00:01:34,260 --> 00:01:36,340
- มันเขียนว่ายังไง
- เกินเอื้อม
24
00:01:37,180 --> 00:01:38,390
ต่อรองได้นะ
25
00:01:39,760 --> 00:01:43,560
เมื่อแฟนคลับของเธอมากขึ้น เธอมี
แนวโน้มสร้างความตะลึงอย่างเห็นได้ชัด
26
00:01:43,810 --> 00:01:48,350
ถึงขีดสุดในการแสดงอันฉาวโฉ่
ในปี 1971 ที่คาร์เนกีฮอลล์
27
00:01:48,810 --> 00:01:52,680
ผู้หญิงแบบนั้นมี...
โผล่หน้ามาด้วยสารรูปแบบนั้น
28
00:01:52,880 --> 00:01:56,010
เฮ้ย มีใครรู้เรื่อง...
บทบัญญัติข้อที่หนึ่งบ้าง ยังบังคับใช้อยู่นะ
29
00:01:56,210 --> 00:02:00,060
สิ่งที่น่าจะเป็นคืนฉาว
และจุดจบของอาชีพกลับกลายเป็น
30
00:02:00,260 --> 00:02:02,890
เฉกเช่นกับหลายสิ่ง
ที่เกิดขึ้นในชีวิตของมิดจ์ เมเซิล
31
00:02:03,090 --> 00:02:07,980
การเริ่มต้นของบทชีวิตใหม่เอี่ยม
พร้อมกลุ่มแฟนคลับหนุ่มสาวใหม่เอี่ยม
32
00:02:08,180 --> 00:02:10,630
จากการทัวร์อันอาจหาญ
ตามมหาวิทยาลัยของเธอ
33
00:02:11,250 --> 00:02:14,130
ยิ่งไปกว่านั้น เธอเลี้ยงดูลูกสองคน
34
00:02:14,340 --> 00:02:17,910
อีธาน บุตรชาย
และดร.เอสเธอร์ เมเซิล บุตรสาว
35
00:02:18,110 --> 00:02:21,040
การมีมิดจ์ เมเซิลเป็นแม่
มันเป็นยังไงเหรอ
36
00:02:21,240 --> 00:02:24,790
มันเป็นวัยเด็กที่เหลือเชื่อ
เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความอบอุ่น
37
00:02:24,990 --> 00:02:28,230
- เธอเป็นแม่ที่วิเศษมาก
- เด็กคนอื่นต้องอิจฉาแน่ๆ
38
00:02:28,980 --> 00:02:32,440
- แปลก แต่จริง
- แล้วก็มีพวกผู้ชาย
39
00:02:32,640 --> 00:02:36,510
ผู้ชาย ผู้ชายกับมิดจ์ เมเซิล หลายคน
40
00:02:36,710 --> 00:02:39,430
- น้ำเสียงคุณเหมือนนักบัญชีฉันเลย
- แต่งงานสี่ครั้ง
41
00:02:39,630 --> 00:02:43,370
และอีกหลาย หรือผมควรพูดว่า
ความสัมพันธ์อื่นๆ อีกมากมาย
42
00:02:43,580 --> 00:02:45,370
- เกิดขึ้นได้ยังไง
- ฉันไม่รู้
43
00:02:45,790 --> 00:02:49,860
โชคดีในชีวิต โชคร้ายในความรัก
ฉันคิดว่าจะแต่งงานครั้งเดียว ตลกสิ้นดี
44
00:02:50,060 --> 00:02:54,610
และมีความสัมพันธ์
ที่ยาวนานกว่าความสัมพันธ์อื่นๆ รวมกัน
45
00:02:54,810 --> 00:02:58,950
คุณเคยเป็นลูกค้าอันดับหนึ่งของผู้จัดการ
วงการบันเทิงที่ทรงพลัง ซูซี ไมเยอร์สัน
46
00:02:59,150 --> 00:03:01,430
- ถูกต้องไหม
- ถูกต้อง
47
00:03:02,260 --> 00:03:03,910
คุณรู้รายชื่อลูกค้าปัจจุบันของเธอ
48
00:03:04,110 --> 00:03:07,170
ไลซา มินเนลลิ
จอร์จ คาร์ลิน บาร์บรา สไตรแซนด์
49
00:03:07,370 --> 00:03:11,190
แทบทุกคนในฮอลลีวูด ทุกคนยกเว้นคุณ
50
00:03:11,940 --> 00:03:15,610
มิตรภาพ 25 ปีหายไปหมด เกิดอะไรขึ้น
51
00:03:16,150 --> 00:03:19,510
คนสองคนในวงการบันเทิง
พยายามผูกมิตรภาพ
52
00:03:19,710 --> 00:03:22,930
ให้ผมอ่านสิ่งที่เธอ
เพิ่งพูดถึงคุณใน วาไรตี้ ไหม
53
00:03:23,130 --> 00:03:25,660
อย่าเสียเวลาเลย ฉันสักไว้แล้ว...
54
00:03:26,450 --> 00:03:28,580
แล้วก็มีเสื้อผ้าของเธอ
55
00:03:29,710 --> 00:03:33,900
- คุณเอาของพวกนี้ทั้งหมดไปประมูลเหรอ
- กระดุมทุกเม็ด โบว์ทุกอัน
56
00:03:34,100 --> 00:03:38,320
ในแง่หนึ่ง สิ่งเหล่านี้คือเพื่อนฉัน
คืนแรกของฉันที่แก๊สไลต์
57
00:03:38,520 --> 00:03:42,930
ใช่ เรื่องจริง ชุดบี. อัลต์แมนของฉัน
58
00:03:43,130 --> 00:03:46,350
ตอนนั้นสนุกนะ คลาสสิก
59
00:03:46,640 --> 00:03:50,060
สิ่งที่ฉันใส่ในคืน
ลาดยางมะตอยอันยิ่งใหญ่ในปี 1960
60
00:03:50,850 --> 00:03:53,130
คืนที่ห้าตอนที่ฉันทัวร์โคปาครั้งแรก
61
00:03:53,330 --> 00:03:57,110
ชุดที่ฉันใส่ไปงานวู้ดสต็อก ฉันไม่ได้แสดง
แต่แน่นอนว่าฉันเปื้อนโคลน
62
00:03:57,320 --> 00:04:01,150
แขกรับเชิญ จอห์นนี่ คาร์สัน
เป็นตัวประกอบในหนัง แมด แมด เวิลด์
63
00:04:01,700 --> 00:04:06,980
และนี่ ชุดที่ฉันใส่ในวันแรก
ตอนเป็นนักเขียนให้กับกอร์ดอน ฟอร์ด
64
00:04:07,180 --> 00:04:10,540
ชุดที่นั่งได้ของฉัน
ฉันไตร่ตรองเยอะที่เลือกชุดนี้
65
00:04:10,830 --> 00:04:15,040
- แล้วเงินที่ได้จะไปที่ไหน
- มูลนิธิเด็กไวส์แมน-เมเซิล
66
00:04:15,290 --> 00:04:18,250
เพื่อการศึกษาในวัยเด็ก
สุขภาพ ความอดอยาก ที่อยู่อาศัย
67
00:04:18,750 --> 00:04:20,510
เด็กๆ เป็นครูที่ดีที่สุดของฉัน
68
00:04:20,710 --> 00:04:24,090
ฉันได้เรียนรู้ที่จะรัก หัวเราะ
รับฟังจากพวกเขา
69
00:04:24,390 --> 00:04:28,540
ดังนั้นทุกอย่างที่ฉันทำ
ฉันทำเพื่อเด็กๆ เปิดไฟสิ สาวๆ
70
00:04:28,740 --> 00:04:34,600
มิดจ์ เมเซิล ซูเปอร์สตาร์ตลก
ต่อสู้ฟันฝ่าผ่านทั้งความสำเร็จและอุปสรรค
71
00:04:35,060 --> 00:04:37,900
ทำทุกอย่าง ดังคำพูดของเธอ "สำหรับเด็กๆ"
72
00:04:38,320 --> 00:04:39,090
{\an8}ปี 1961
73
00:04:39,290 --> 00:04:40,840
{\an8}- กินซะ ไอ้สารเลว
- มิเรียม
74
00:04:41,040 --> 00:04:43,850
- เขาต้องกินเพื่อความอยู่รอด
- ไม่หิว
75
00:04:44,050 --> 00:04:46,390
- ไม่ได้ยิน ความผิดของพ่อแม่
- อะไร
76
00:04:46,590 --> 00:04:49,100
- เด็กๆ
- เราไม่ได้บังคับให้ลูกมีลูก
77
00:04:49,300 --> 00:04:53,190
ไม่ พ่อสร้างสภาพแวดล้อม
ที่มีตุ๊กตา หนังสือเกี่ยวกับการเป็นแม่
78
00:04:53,390 --> 00:04:55,360
ครัวของเล่นที่พ่อประกอบให้หนู
79
00:04:55,560 --> 00:04:58,320
กับเตาย่างและตู้เย็นที่เสียบปลั๊กได้
80
00:04:58,520 --> 00:05:01,070
พ่อภูมิใจกับมันมาก
จนกระทั่งลูกถูกไฟช็อต
81
00:05:01,270 --> 00:05:05,450
ตอนนี้หนูต้องการคนช่วยดูลูก
งานใหม่นี้ต้องทำห้าวันต่อสัปดาห์
82
00:05:05,650 --> 00:05:08,830
บอกเราหน่อยว่าลูกจะเป็นนักเขียน
ในรายการ กอร์ดอน ฟอร์ด ได้ยังไง
83
00:05:09,030 --> 00:05:11,870
- แม่ไม่เข้าใจ
- ไม่มีอะไรต้องบอก เขาเสนองานให้หนู
84
00:05:12,070 --> 00:05:12,850
หนูตอบตกลง
85
00:05:13,100 --> 00:05:17,090
เขาเดินไปทั่วเมือง เสนองาน
ในรายการของเขาให้คนแปลกหน้าเหรอ
86
00:05:17,290 --> 00:05:18,310
ฟังดูไม่น่าเชื่อถือ
87
00:05:18,520 --> 00:05:22,840
หนูแน่ใจว่าเขามีคนจัดการให้
แต่คราวนี้มันมาจากเขาโดยตรง
88
00:05:23,040 --> 00:05:24,260
ที่นั่นมีอะไรให้เขียน
89
00:05:24,460 --> 00:05:27,720
- เขาไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาเองเหรอ
- บทพูดของเขาถูกเขียนขึ้นเพื่อเขา
90
00:05:27,920 --> 00:05:31,350
- แม่นึกว่าเขาตลกโดยธรรมชาติซะอีก
- มันทำลายสิ่งที่พ่อเห็น
91
00:05:31,550 --> 00:05:34,560
- น่าจะทำให้พ่อแม่ผิดหวังอย่างนุ่มนวล
- ลูกแน่ใจนะว่าเป็นเขา
92
00:05:34,760 --> 00:05:36,230
แม่เคยอ่านเรื่องผู้หญิงคนนี้
93
00:05:36,430 --> 00:05:39,780
เธอเดินอยู่ตรงถนนสายหก
ได้เจอกับวินสตัน เชอร์ชิล
94
00:05:39,980 --> 00:05:43,490
เขาต้องกลับไปอังกฤษ
ลูกสาวเขาป่วย กระเป๋าสตางค์เขาหาย
95
00:05:43,690 --> 00:05:47,030
- นั่นแย่ที่สุด
- เธอเอาทุกอย่างที่มีให้เขา 40 เหรียญ
96
00:05:47,230 --> 00:05:51,760
ต่อมาชายคนเดียวกันไปอยู่ที่ยูเนียนสแควร์
กางเกงอยู่ที่พื้น ตะโกนด่านกนางนวล
97
00:05:52,390 --> 00:05:54,790
- ไม่ใช่วินสตัน เชอร์ชิล
- นั่นแหละประเด็น
98
00:05:54,990 --> 00:05:57,340
บางทีอาจจะไม่ใช่กอร์ดอน ฟอร์ดที่จ้างลูก
99
00:05:57,540 --> 00:06:01,720
เขาคือกอร์ดอน ฟอร์ด เขาว่าจ้างหนู
เขาใส่กางเกง หนูรับงานนี้
100
00:06:01,920 --> 00:06:04,640
- มาคุยเรื่องเด็กๆ กันเถอะ
- ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างที่ทำได้
101
00:06:04,840 --> 00:06:08,740
ฉันหวังว่าคุณจะรู้ว่ามันกลายเป็น
ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่ได้ดูเด็กๆ
102
00:06:09,110 --> 00:06:12,120
- และตอนที่ฉันดูไม่ได้ ก็...
- ผมทำได้
103
00:06:12,740 --> 00:06:16,480
ผมชอบไปรับอีธานหลังเลิกเรียน
เอสเธอร์ชอบตามไปด้วย
104
00:06:16,680 --> 00:06:19,980
เธอชอบนั่งบนบ่าผม
และบอกว่า "ควบเลย ยานูช"
105
00:06:20,180 --> 00:06:22,610
ตอนนั้นผมก็วิ่งไปเร็วเหมือนควบม้า
106
00:06:22,810 --> 00:06:27,170
ผมอยู่กับเด็กๆ ได้ตลอดถ้าคุณต้องการ
แม้แต่ตอนกลางคืน พวกเขาน่ารัก
107
00:06:27,930 --> 00:06:32,830
ชีวิตผมยากลำบาก
สงคราม ระเบิด ทุกข์ทรมานมาก
108
00:06:33,030 --> 00:06:35,220
แต่การใช้เวลากับลูกๆ ของคุณ
109
00:06:36,270 --> 00:06:39,100
พวกเขาทำให้ผมคิดถึง
การมีลูกเป็นของตัวเอง
110
00:06:40,020 --> 00:06:41,810
เป็นครั้งแรกในชีวิต
111
00:06:42,730 --> 00:06:46,860
ขอบคุณทั้งสองคนเลย ฉันซาบซึ้งมาก
112
00:06:50,320 --> 00:06:51,930
- นั่นใครคะ
- ลูกไม่รู้เหรอ
113
00:06:52,130 --> 00:06:54,770
เขาพกไขควงตลอด
ผมนึกว่าเขาเป็นช่างซ่อม
114
00:06:54,970 --> 00:06:56,230
ฉันไม่ได้จ้างช่างซ่อม
115
00:06:56,430 --> 00:06:59,650
- เขาดูคุ้นเคยกับเด็กๆ
- และเซลด้า
116
00:06:59,850 --> 00:07:02,150
เขาอยู่ที่นี่มาหลายสัปดาห์
และเราไม่รู้จักเขางั้นเหรอ
117
00:07:02,350 --> 00:07:05,210
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร
ดูแล้วเขาทำงานให้ฟรีนะ
118
00:07:07,300 --> 00:07:10,340
{\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์
119
00:07:12,590 --> 00:07:16,500
- อย่าเอาเกลือวางไว้ข้างนอก
- เราเอาเกลือไว้ข้างนอกตลอด
120
00:07:16,700 --> 00:07:19,770
- เกลืออยู่ข้างนอกตลอด
- ฉันเก็บไว้ในตู้ตลอด
121
00:07:19,970 --> 00:07:23,270
- หนูจะได้ไม่ไปกิน
- มันคือเกลือนะ ไม่ใช่น้ำตาล
122
00:07:29,780 --> 00:07:31,560
คุณหยุดคุยกับเธอตรงถนนเหรอ
123
00:07:31,760 --> 00:07:33,720
เธอหยุดผม เธอขี้เม้าท์
124
00:07:33,920 --> 00:07:36,440
เธอเดินอยู่ในถนน
หยุด และจับตัวมาคุยเลย
125
00:07:36,640 --> 00:07:37,520
มอยช์ เมเซิล
126
00:07:37,720 --> 00:07:42,580
ฉันไม่เคยพูดถึงคุณแบบแย่ๆ กับใคร
127
00:07:43,500 --> 00:07:46,460
- ฉันเคยทำแบบนั้นเมื่อไหร่
- ปีที่แล้วไงที่ดิสนีย์แลนด์
128
00:07:47,550 --> 00:07:50,490
วันนั้นฉันคุยกับโดนัลด์ ดั๊ก
129
00:07:50,690 --> 00:07:53,680
- เพื่อน ฉันขอโทษนะ
- นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน
130
00:07:54,050 --> 00:07:56,040
ตั้งแต่ทิ้งนายไว้ที่นั่น
ฉันก็กลัวนายโทรมา
131
00:07:56,240 --> 00:07:58,420
- นายรู้สึกยังไงบ้าง
- เหมือนโดนรถถังชนมา
132
00:07:58,620 --> 00:08:01,790
เมื่อคืนนายเมาไม่รู้เรื่องแบบสุดๆ เลย
133
00:08:01,990 --> 00:08:04,460
- เล่าให้ฉันฟังหน่อย
- นายมาถึงแบบเมาแอ๋
134
00:08:04,660 --> 00:08:07,360
- จีบสาวๆ ต่อหน้าคู่เดตพวกเธอ
- มีคนหนึ่งต่อยฉันเหรอ
135
00:08:07,570 --> 00:08:10,640
- ไม่ใช่ นายดูถูกวงบนเวที
- พวกเขาซ้อมฉันเหรอ
136
00:08:10,840 --> 00:08:14,100
ไม่ใช่ นายขึ้นไปเดี่ยวไมโครโฟน
บนเวทีเล็กน้อย จากนั้นก็หายไป
137
00:08:14,300 --> 00:08:17,000
ฉันไม่รู้ว่านายขึ้นไปชั้นบนได้ยังไง
นายเลือดท่วมเลย
138
00:08:17,200 --> 00:08:21,940
ฉันพานายไปห้องฉุกเฉิน พวกเขาทำแผลให้
นายกลับบ้านไม่ได้เพราะซี่โครงหัก
139
00:08:22,140 --> 00:08:25,230
นายต้องเย็บแผล ฉันเลยพานายไปที่นั่น
140
00:08:25,430 --> 00:08:27,290
- ยกโทษให้ฉันด้วย
- ฉันยกโทษให้นาย
141
00:08:27,960 --> 00:08:30,740
คุณทำให้ตัวละครดิสนีย์ทุกตัวไม่ชอบผม
142
00:08:30,940 --> 00:08:33,870
ฉันอาจจะยังไม่ยกโทษให้นาย
ขอตัดสินใจก่อน
143
00:08:34,070 --> 00:08:35,410
มีอะไรให้ฉันช่วยไหม
144
00:08:35,610 --> 00:08:38,850
ไม่ ฉันคิดออกแล้ว ไว้ค่อยคุยกันนะ
145
00:08:40,890 --> 00:08:42,290
ฝันไปเถอะ
146
00:08:42,490 --> 00:08:45,750
คุณคิดว่าซินเดอเรลลา
ไม่ได้แอบมองผมเหรอ เธอมองผมด้วย
147
00:08:45,950 --> 00:08:49,380
สวัสดีค่ะ เรามาถึงแล้ว
148
00:08:49,580 --> 00:08:51,430
ใครอยู่นี่ ใครอยู่นี่
149
00:08:51,630 --> 00:08:54,140
- มีคนมาที่นี่
- สวัสดีคุณย่า สวัสดีคุณปู่
150
00:08:54,340 --> 00:08:56,470
- เรานัดกันไว้เหรอ
- เด็กๆ อยากมาค่ะ
151
00:08:56,670 --> 00:09:00,440
พวกเขาอยากใช้เวลาวันอาทิตย์
กับคุณปู่คุณย่าเมเซิล
152
00:09:00,640 --> 00:09:01,350
น่ารักจัง
153
00:09:01,550 --> 00:09:07,150
- มากอดปู่แน่นๆ มา เด็กๆ
- มาหาย่าก่อนมา ย่าพูดก่อน
154
00:09:07,350 --> 00:09:09,070
- มาเร็ว ปู่รออยู่
- มาสิ
155
00:09:09,270 --> 00:09:13,280
- ปู่มีความรู้สึกนะ ปู่เจ็บเข่า
- หลานจะทำร้ายความรู้สึกย่า ทำใจสลาย
156
00:09:13,480 --> 00:09:17,370
- หลานไม่อยากทำร้ายปู่ ปู่มีลูกอม
- เข่าย่าก็เจ็บเหมือนกัน เขาไม่เป็นไร
157
00:09:17,570 --> 00:09:19,710
- ปู่จะใจสลาย
- ย่าก็ใจสลายเหมือนกัน
158
00:09:19,900 --> 00:09:22,930
ดูสิ เขามานั่นแล้ว คนไข้ตัวน้อยของเรา
159
00:09:24,350 --> 00:09:25,810
- ไง
- ไง
160
00:09:26,310 --> 00:09:28,690
ไม่ต้องกลัว เขาจะไม่เป็นไร
161
00:09:28,940 --> 00:09:33,820
พ่อของหลานถูกรถคันเล็กมากชน
แต่เขาดีขึ้นมากแล้ว
162
00:09:34,030 --> 00:09:36,810
- ดูสิ เขาเดินได้
- แล้วคุณโตขึ้นไหม
163
00:09:37,010 --> 00:09:38,990
- นี่ไม่ใช่ชุดนอนผม
- โอเค
164
00:09:39,570 --> 00:09:42,980
พ่อสบายดี ลูก จริงๆ นะ
มันดูแย่กว่าที่เป็น
165
00:09:43,180 --> 00:09:46,070
ลูกๆ ไปรื้อของเล่นที่ห้องนั่งเล่นนะ
166
00:09:46,260 --> 00:09:47,730
ปู่จะไปด้วย ไปกันเถอะ หลานๆ
167
00:09:47,930 --> 00:09:50,090
- เดี๋ยวย่าตามไป
- หนูไม่ได้อยากมาที่นี่
168
00:09:50,290 --> 00:09:52,740
- ไปเอาของเล่น นี่
- เสื้อผ้าของผมอยู่ไหน
169
00:09:52,940 --> 00:09:53,700
ร้านซักแห้ง
170
00:09:53,900 --> 00:09:57,200
มันสกปรกและเปื้อนเลือด
จะเรียบร้อยในหกถึงแปดชั่วโมง ไม่เกิน
171
00:09:57,400 --> 00:10:00,830
ชุดนี้คืออะไร มันไม่ใช่ของอีธาน
ไม่ใช่ชุดเก่าของผม
172
00:10:01,030 --> 00:10:05,420
แม่มีชุดนอนเด็กชายสำรองเตรียมไว้ตลอด
แบบที่คนอื่นๆ เขาทำกัน
173
00:10:05,620 --> 00:10:06,920
ไม่มีใครทำแบบนั้น
174
00:10:07,120 --> 00:10:09,670
เข้าไปในนั้นดีกว่า
ก่อนเด็กๆ จะหมดอารมณ์กอดนะคะ
175
00:10:09,870 --> 00:10:12,730
ใช่ หลานๆ ย่ามาแล้ว มากอดย่าด้วยนะ
176
00:10:14,530 --> 00:10:17,990
- เรื่องมันยาวน่ะ
- ฉันอยากฟัง เล่ามาเถอะ
177
00:10:18,190 --> 00:10:21,580
อย่าดึงแรงนัก มิดจ์ คุณกำลังดึงรอยเย็บ
178
00:10:24,040 --> 00:10:27,440
- ว่าไง
- ผมมีเรื่องชกต่อย
179
00:10:27,640 --> 00:10:30,400
นั่นเหรอเรื่องยาวของคุณ
กลอนสั้นยังยาวกว่านี้
180
00:10:30,600 --> 00:10:33,110
- ที่คลับน่ะ
- ที่คลับเหรอ อาร์ชี่ไปไหน
181
00:10:33,310 --> 00:10:36,130
- ผมคุยกับเม
- เมเหรอ เมไม่ทำแบบนี้
182
00:10:39,340 --> 00:10:42,010
โจล เรื่องเมมีอะไร
183
00:10:42,930 --> 00:10:46,020
- ไม่มีเมแล้ว โอเคนะ
- ไม่มีเมเหรอ
184
00:10:47,480 --> 00:10:51,760
- คุณเลิกกันแล้วเหรอ แล้วลูกล่ะ
- ไม่มีเมแล้วก็ไม่มีลูก
185
00:10:51,960 --> 00:10:53,770
- นั่นไง พอใจหรือยัง
- ไม่มีลูกเหรอ
186
00:10:56,940 --> 00:10:59,720
- ไม่มีลูก
- เธอจะย้ายไป ย้ายไปแล้ว
187
00:10:59,920 --> 00:11:02,640
- เธออยู่ที่ชิคาโกแล้ว มันจบแล้ว
- ฉันเสียใจด้วย
188
00:11:02,840 --> 00:11:04,280
- ไม่นะ
- ฉันขอโทษ
189
00:11:04,490 --> 00:11:06,950
ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
190
00:11:07,330 --> 00:11:09,980
- แบบไหน
- เธอไม่พร้อม
191
00:11:10,180 --> 00:11:11,690
- คุณรู้ได้ยังไง
- ฉันสังหรณ์ใจ
192
00:11:11,890 --> 00:11:13,690
- เราคุยกันที่ รพ.
- รพ. เหรอ
193
00:11:13,890 --> 00:11:16,490
- เราคุยกันเรื่องลูกๆ ว่ามันจะเป็นยังไง
- คุณคุยกันเหรอ
194
00:11:16,690 --> 00:11:19,180
- คุณกับเธอคิดไม่เหมือนกัน
- ล้อเล่นหรือเปล่า
195
00:11:19,380 --> 00:11:20,120
ไม่
196
00:11:20,320 --> 00:11:23,800
คุณไม่คิดว่าจะเตือนผมหน่อยเหรอว่า
ชีวิตผมกำลังจะพินาศ
197
00:11:24,050 --> 00:11:27,960
- มันก็แค่สิ่งที่ฉันรู้สึก ลางสังหรณ์
- คุณไม่ควรคุยกับเธอ
198
00:11:28,160 --> 00:11:30,100
- โจล
- นี่ทำให้เธอตัดสินใจ
199
00:11:30,690 --> 00:11:32,210
- ทำให้ทำสิ่งที่ทำลงไป
- นี่
200
00:11:32,410 --> 00:11:34,470
- ไม่ยุติธรรมนะ เธอเลือกเอง
- เพราะคุณช่วย
201
00:11:34,660 --> 00:11:37,530
ฉันจะรอให้คุณดีขึ้นแล้วค่อยตบคุณ
เพราะตบไปตอนนี้ก็ไม่สนุกหรอก
202
00:11:39,240 --> 00:11:41,280
ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ผลักไสเมไป
203
00:11:42,280 --> 00:11:46,120
ผมมีเวลาแปดชั่วโมงจนกว่าจะได้
เสื้อผ้ากลับมา ผมจะไปนอนพัก
204
00:11:50,910 --> 00:11:53,380
- ฉันแวะไปบ้านคุณได้...
- ผมไม่เป็นไร
205
00:12:01,380 --> 00:12:02,790
ล้อกันเล่นหรือวะเนี่ย
206
00:12:02,980 --> 00:12:07,000
โอเค ฉันนึกว่าเลือกชุดที่เหมาะ
กับการทำงานวันแรกกับกอร์ดอน ฟอร์ดแล้ว
207
00:12:07,200 --> 00:12:10,250
ฉันใช้เวลาคิดหลายชั่วโมง
เลือกการจับคู่สี
208
00:12:10,450 --> 00:12:13,710
- แล้วประมาณตีห้า ฉันก็คิดได้
- เหมือนจู่ๆ โดนทุบไหม
209
00:12:13,910 --> 00:12:15,310
- อะไรนะ
- พูดต่อเถอะ
210
00:12:15,900 --> 00:12:18,650
นี่ไม่ใช่งานที่ต้องยืนทำ มันเป็นงานนั่งโต๊ะ
211
00:12:20,570 --> 00:12:21,350
อธิบายมาหน่อย
212
00:12:21,540 --> 00:12:24,350
บี. อัลต์แมน ฉันยืนที่เคาน์เตอร์
นั่นคืองานที่ต้องยืนทำ
213
00:12:24,550 --> 00:12:27,560
เดี่ยวไมโครโฟน งานที่ต้องยืนทำ
ฉันรู้วิธีแต่งตัวสำหรับงานนั้น
214
00:12:27,760 --> 00:12:31,060
งานที่กอร์ดอน ฟอร์ดเป็นงานที่นั่งทำ
215
00:12:31,260 --> 00:12:33,020
ฉะนั้นจะใส่กระโปรงทรงตรงไม่ได้
216
00:12:33,220 --> 00:12:36,400
เป็นกระโปรงตรงที่มีผ่าได้
แต่ไม่ใช่ผ่าข้าง ไม่
217
00:12:36,600 --> 00:12:39,150
ถ้าฉันขยับตัวตอนนั่ง
พวกเขาก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น
218
00:12:39,350 --> 00:12:42,390
ถ้ากระโปรงผ่าหลังไม่เป็นไร
เหมือนช่องระบายอากาศที่มีรสนิยม
219
00:12:42,590 --> 00:12:45,810
นั่นทำให้เดินง่าย กลับมาที่กระโปรงบาน
220
00:12:46,010 --> 00:12:50,370
ต้องเป็นกระโปรงบาน
เพื่อให้เหมาะกับท่านั่งต่างๆ
221
00:12:50,570 --> 00:12:54,170
- น่าสนใจ โทรมาเพราะเรื่องนั้นเหรอ
- ใช่
222
00:12:54,370 --> 00:12:58,420
งั้นขอทวน
เธอแม่งโทรหาฉันตอนตีสี่ห้าสิบหก
223
00:12:58,620 --> 00:13:02,340
ตอนเช้า หลังจากใช้เวลาคิดหลายชั่วโมง
เรื่องการจับคู่สี
224
00:13:02,540 --> 00:13:05,390
เพราะเธอคิดได้ว่า
งานนี้เป็นงานที่นั่งทำเนี่ยนะ
225
00:13:05,590 --> 00:13:06,390
ใช่
226
00:13:06,590 --> 00:13:11,150
เธอคิดว่างานนี้คือการยืนแปดชั่วโมง
เพื่อเสนอมุกตลกต่อหน้ากอร์ดอนเหรอ
227
00:13:11,340 --> 00:13:12,560
โคตรโง่เลย
228
00:13:12,760 --> 00:13:15,360
- ฉันไม่รู้นี่ว่าเป็นงานยังไง
- กฎใหม่
229
00:13:15,560 --> 00:13:18,490
สำหรับเธอและพวกตระกูลไวส์แมน
ปัญญาอ่อนทั้งหลาย
230
00:13:18,690 --> 00:13:24,160
ห้ามใครโทรหาฉันก่อน 10.30 น.
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม
231
00:13:24,360 --> 00:13:27,580
- นี่กาแฟถ้วยใหม่ค่ะ คุณซูซี
- ยกเว้นเซลด้า
232
00:13:27,780 --> 00:13:30,710
ถ้าเซลด้าโทรหาฉัน
ฉันรู้ว่าเขามีของอร่อยชดเชยให้ตลอด
233
00:13:30,910 --> 00:13:32,600
ขอบคุณค่ะ คุณซูซี
234
00:13:33,770 --> 00:13:36,230
ฉันมีข่าวซุบซิบประจำบ้านมาบอก
235
00:13:36,430 --> 00:13:39,800
ถ้ามันงี่เง่า
ฉันจะโยนเธอออกไปนอกหน้าต่างเวรนั่น
236
00:13:40,000 --> 00:13:41,260
เซลด้ามีแฟนแล้ว
237
00:13:41,460 --> 00:13:44,090
- เกิดอะไรขึ้นกับยานูช
- ยานูชคือแฟนเธอ
238
00:13:44,290 --> 00:13:47,100
- คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง
- เซลด้าคบกับเขามาหลายเดือนแล้ว
239
00:13:47,300 --> 00:13:49,560
ฉันเจอพวกเขาในวิลเลจ
เขาเป็นนักเต้นที่เก่งมาก
240
00:13:49,760 --> 00:13:53,230
เธอเพิ่งรู้เรื่องนี้ได้ยังไง
เขาเปลี่ยนอุปกรณ์ในห้องน้ำของเธอ
241
00:13:53,430 --> 00:13:54,400
เขาเป็นคนเปลี่ยนเหรอ
242
00:13:54,600 --> 00:13:57,540
เธอไม่สังเกตเห็นผู้ชาย
ที่อยากอึ๊บเซลด้าเหรอ
243
00:13:57,750 --> 00:13:59,530
ฉันไม่ได้ช่างสังเกตอย่างที่ควรจะเป็น
244
00:13:59,730 --> 00:14:02,920
เธอเป็นนักแสดงตลกช่างสังเกตการณ์
มีบางอย่างในตัวเธอที่ขาดไปนะ
245
00:14:03,340 --> 00:14:05,530
ตายจริง ดื่มหลังเลิกงาน
246
00:14:05,730 --> 00:14:09,830
ฉันต้องการชุดที่นั่งทำงาน
และไปดื่มกับแก๊งที่ทำงานได้
247
00:14:10,030 --> 00:14:12,810
โอเค นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงค็อกเทลนะ
มันคืองาน
248
00:14:13,520 --> 00:14:18,190
เอานี่ อันนี้ กับอันนี้ และอันนี้
249
00:14:19,650 --> 00:14:20,460
และอันนี้
250
00:14:20,660 --> 00:14:23,680
- เยี่ยมไปเลย
- เธอนั่งทำงานได้สบายๆ
251
00:14:23,880 --> 00:14:26,430
ฉันอยากแน่ใจว่าเธอนั่งได้
กระโปรงบานพอไหม
252
00:14:26,630 --> 00:14:28,180
- เหมาะสุด
- กลับไปนอนละ
253
00:14:28,380 --> 00:14:30,450
- ขอบใจ ซูซี
- ไปตายซะ มิดจ์
254
00:15:11,820 --> 00:15:12,950
ไม่
255
00:15:14,660 --> 00:15:17,730
ไม่นะ ขอโทษค่ะ ฉันคุยกับเขาอยู่
256
00:15:17,930 --> 00:15:19,290
มีคนเพี้ยนบนรถใต้ดินอีกแล้ว
257
00:15:29,800 --> 00:15:34,200
- มิดจ์
- ฉันบอกว่าไม่ ฉันไม่อยากคุยกับคุณ
258
00:15:34,400 --> 00:15:39,380
- รอก่อนสิ ผมไม่เคยได้อธิบาย
- ไปบอกกับเครื่องชงกาแฟของคุณสิ
259
00:15:39,580 --> 00:15:40,480
มิดจ์ ไม่เอาน่า
260
00:15:42,650 --> 00:15:45,150
ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อย มีคนบ้าตามฉันมา
261
00:15:46,070 --> 00:15:50,470
ผมไม่มีเบอร์โทรศัพท์หรือที่อยู่เพื่อติดต่อคุณ
262
00:15:50,670 --> 00:15:53,580
ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้คุณติดต่อมา
ชาแนลเหรอ สวยมากค่ะ
263
00:15:53,780 --> 00:15:55,680
ผมไปที่สวนสาธารณะทุกเช้า
ตั้งหลายสัปดาห์
264
00:15:55,880 --> 00:15:58,440
- คุณไม่เคยโผล่มา
- ฉันไม่เคยกลับไปอีก
265
00:15:58,640 --> 00:16:03,280
- ผมเอาดอกไม้ไปทุกวันเพื่อขอโทษ
- หวังว่าคุณคงให้ดอกไม้กับภรรยานะ
266
00:16:03,470 --> 00:16:07,090
- น่าเสียดายถ้าต้องทิ้งดอกไม้
- สวยนะครับ
267
00:16:07,880 --> 00:16:13,050
นี่ ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อย
สองนาที ผมขอแค่นั้น ฟังนะ...
268
00:16:15,140 --> 00:16:15,970
สองนาที
269
00:16:21,020 --> 00:16:24,480
โอเค เมื่อกี้ก็สนุกดีนะ
แต่ผมต้องขอบอกคุณ...
270
00:16:27,690 --> 00:16:29,230
เหลือเชื่อเลย
271
00:16:31,190 --> 00:16:34,810
ขอโทษครับ ขอผ่านหน่อย
ขยับไปหน่อย ให้ตายสิ
272
00:16:35,010 --> 00:16:36,810
- ไม่มีมารยาท
- ผมเหรอ
273
00:16:37,010 --> 00:16:41,000
พวกคุณต่างหากที่เดินเรียงแถวกัน
อย่างกับแนวรุกทีมพรินซ์ตันไทเกอร์ส
274
00:16:44,120 --> 00:16:45,730
- นี่
- ให้ตายเถอะ
275
00:16:45,930 --> 00:16:49,950
- ผมไม่เคยทำแบบนั้น สาบานได้
- อะไร แอบตามผู้หญิงบนรถใต้ดินเหรอ
276
00:16:50,150 --> 00:16:53,370
- พาผู้หญิงกลับไปที่บ้านผม
- บ้านคุณกับภรรยาคุณน่ะเหรอ
277
00:16:53,570 --> 00:16:54,660
มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด
278
00:16:54,860 --> 00:16:57,620
โทษที เราคุยกันเยอะแยะ
คุณไม่เคยบอกว่าคุณแต่งงานแล้ว
279
00:16:57,820 --> 00:16:59,580
- ไม่ได้แต่ง
- นั่นใครล่ะ น้องสาวคุณเหรอ
280
00:16:59,780 --> 00:17:02,310
เธอไม่พอใจที่คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นเหรอ
281
00:17:02,520 --> 00:17:06,920
- ผมไม่อยากให้คนทั้งนิวยอร์กได้ยิน
- คุณเริ่มเองนะ
282
00:17:07,120 --> 00:17:09,840
ทำไมคุณจะไปนอกเมืองล่ะ
คุณจะเข้าเมืองนี่นา
283
00:17:10,040 --> 00:17:11,280
นี่รถไฟเข้าเมือง
284
00:17:11,610 --> 00:17:12,800
รถไฟไปอัพทาวน์
285
00:17:13,000 --> 00:17:13,780
บ้าจริง
286
00:17:21,330 --> 00:17:24,190
บ้าเอ๊ย มิดจ์ คุณอยู่ไหม มิดจ์
287
00:17:24,390 --> 00:17:27,820
- ขอโทษครับ มีปัญหาอะไรเหรอ
- ขอโทษครับ ผมกำลังหาเพื่อนอยู่
288
00:17:28,020 --> 00:17:30,610
นั่นคือคนที่ทำร้ายฉันที่บันได
289
00:17:30,810 --> 00:17:32,820
- ทำร้ายคุณเหรอ เมื่อไหร่
- ผมไม่ได้ทำร้ายใคร
290
00:17:33,020 --> 00:17:35,080
เขาพูดสบถและว่าเราน่ารังเกียจ
291
00:17:35,270 --> 00:17:38,140
- อะไรเนี่ย
- พวกเขาขวางทางบันได
292
00:17:46,480 --> 00:17:48,920
- สองนาที
- คุณพระ
293
00:17:49,120 --> 00:17:53,900
คุณจะไม่เจอผมอีก ผมสัญญา
บอกเขาไปว่าไม่เป็นไร
294
00:17:55,110 --> 00:17:56,400
ไม่เป็นไรค่ะ
295
00:17:58,870 --> 00:18:02,940
ผมทำพลาด พลาดจริงๆ
ผมทำให้คุณอยู่ในสถานการณ์แย่ๆ
296
00:18:03,140 --> 00:18:04,730
แย่เหรอ มันยิ่งกว่าแย่อีก
297
00:18:04,930 --> 00:18:07,650
มันแย่จริงๆ
คุณเลือกคำที่เหมาะได้เลย
298
00:18:07,850 --> 00:18:10,940
- คืนนี้ฉันจะกลับไปคิด
- ผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นภรรยาผม
299
00:18:11,140 --> 00:18:14,610
- ไม่ใช่น้องสาวของคุณเหรอ
- เราแยกกันอยู่ นั่นมันบ้านผม
300
00:18:14,810 --> 00:18:17,660
- เธอได้บ้านเก่าของเราไป
- ทำไมเธอถึงเดินเข้ามาแบบนั้นล่ะ
301
00:18:17,860 --> 00:18:21,430
เอาหมามาส่ง
ซึ่งเธอควรจะบอกก่อนว่าจะมา
302
00:18:21,760 --> 00:18:24,620
- ตอนนี้เรากำลังหย่ากัน
- คุณกับหมาเหรอ
303
00:18:24,820 --> 00:18:28,090
การแต่งงานมันจบลงนานแล้ว
ก่อนที่ผมจะเจอคุณอีก ฟังนะ มิดจ์
304
00:18:28,290 --> 00:18:32,720
การได้พบคุณ การที่เราได้คุยกัน
มันคือสิ่งที่ช่วยชีวิตผมไว้
305
00:18:32,920 --> 00:18:36,610
ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้คุณคิดทบทวนใหม่
ผมแค่อยากมาขอโทษ
306
00:18:41,160 --> 00:18:42,310
หมาเป็นยังไงบ้าง
307
00:18:42,510 --> 00:18:43,600
- เธอเอาหมาไป
- หา
308
00:18:43,800 --> 00:18:45,330
- เปลี่ยนชื่อมัน
- เลวร้าย
309
00:18:46,250 --> 00:18:51,570
- ผมทำคุณไม่อยากไปสวนริเวอร์ไซด์ไหม
- แค่ชั่วคราว ตอนนี้ฉันกลับไปแล้ว
310
00:18:51,770 --> 00:18:55,050
- ดีครับ เพราะมันเป็นสวนสาธารณะที่ดี
- ใช่ค่ะ
311
00:18:55,880 --> 00:18:58,720
บางทีเราอาจจะได้บังเอิญเจอกันอีก
312
00:18:59,800 --> 00:19:03,720
- อาจจะค่ะ
- เท่านี้ก็ดีแล้วครับ ผมขอรับไว้
313
00:19:05,640 --> 00:19:08,180
- ลาก่อน มิดจ์
- ลาก่อน ซิลวิโอ
314
00:19:10,190 --> 00:19:11,810
เอาใจช่วยนะ พ่อหนุ่ม
315
00:19:22,740 --> 00:19:28,290
ภูมิปัญญาและความรู้
จะเป็นความมั่นคงในยุคของท่าน
316
00:19:49,980 --> 00:19:53,630
- คุณบอกว่ากอร์ดอนจ้างคุณเหรอ
- เขาไม่จ้างใครเป็นการส่วนตัว
317
00:19:53,830 --> 00:19:56,550
มันไม่ใช่ปกติวิสัย
แต่เขามาที่คลับเปลื้องผ้าของฉัน
318
00:19:56,750 --> 00:19:58,640
คลับที่ฉันแสดงน่ะ
319
00:19:58,830 --> 00:20:02,640
- ฉันเข้าใจแล้ว
- ไม่ คุณไม่เข้าใจ ฉันเล่นตลกเปิดไมค์
320
00:20:02,840 --> 00:20:06,140
- คุณมาที่นี่เพื่อออกรายการเหรอ
- ต้องมีคนนัดคุณมาก่อนนะ
321
00:20:06,340 --> 00:20:09,060
คุณจะเดินดุ่มเข้ามา
ขอคิวนัดออกรายการไม่ได้หรอกนะ
322
00:20:09,260 --> 00:20:12,480
ฉันไม่ได้เดินมั่วเข้ามา เดี๋ยว เขารู้จักฉัน
323
00:20:12,680 --> 00:20:17,400
ไมค์
324
00:20:17,600 --> 00:20:18,460
มิดจ์ เมเซิล
325
00:20:19,920 --> 00:20:20,760
ให้เธอเข้ามา
326
00:20:25,010 --> 00:20:26,970
คุณกับฉัน
ยังไม่เคยเจอกันอย่างเป็นทางการ
327
00:20:28,140 --> 00:20:31,460
ฟังนะ ไมค์ ฉันรู้ว่าคุณกับซูซี
เริ่มต้นได้ไม่สวยเท่าไหร่
328
00:20:31,660 --> 00:20:34,960
- เริ่มต้นได้ไม่สวยเหรอ ตลกมาก
- ตอนนี้ฉันมาที่นี่แล้ว
329
00:20:35,160 --> 00:20:37,320
- คุณไม่...
- คุณรู้ไหมว่ามันไม่มีกลิ่น
330
00:20:37,940 --> 00:20:41,470
- อะไรคะ อะไรไม่มีกลิ่น
- ต้นคริสต์มาสของผม มันเป็นต้นไม้กากๆ
331
00:20:41,670 --> 00:20:45,020
ผมซื้อมันมาเพราะจะหนีจาก
ผู้จัดการจอมป่วนของคุณ
332
00:20:45,210 --> 00:20:47,600
อะพาร์ตเมนต์ของผมไม่มีกลิ่นคริสต์มาส
333
00:20:47,800 --> 00:20:51,250
เพราะต้นคริสต์มาสเวรนั่น
มันกาก ไม่มีชีวิตชีวา
334
00:20:51,870 --> 00:20:55,690
- คุณจะค่อยๆ ชอบฉันไปเอง
- ให้ตายสิ คุณสองคนเหมือนกันเป๊ะ
335
00:20:55,890 --> 00:21:00,700
อาจใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือน พอหกเดือน
เราจะไปเล่นโบว์ลิ่งและดื่มเบียร์กันเลย
336
00:21:00,900 --> 00:21:03,930
- ต้องไปแล้ว ฝากข้อความถึงซูซีได้ไหม
- ได้สิคะ
337
00:21:06,510 --> 00:21:09,600
- ฉันจะบอกต่อให้
- ว่าแต่คุณมาสายนะ
338
00:21:11,850 --> 00:21:13,130
พวกนั้นคือนักเขียนเหรอ
339
00:21:13,330 --> 00:21:16,840
- ฉันควรไปตรงนั้นใช่ไหม
- นั่นห้องนักเขียน ไปเลย
340
00:21:17,040 --> 00:21:18,060
ขอบคุณค่ะ
341
00:21:20,530 --> 00:21:23,260
คุณคิดว่าเขากำกับละครไม่ได้เหรอ อัลวิน
342
00:21:23,460 --> 00:21:24,430
เราเคยทำซีรีส์ ซีซาร์
343
00:21:24,630 --> 00:21:28,220
ผมไม่มีปัญหากับเมล บรูคส์
ผมชอบเขา เขาตลก
344
00:21:28,420 --> 00:21:29,810
- แต่อะไร
- มาแล้ว
345
00:21:30,010 --> 00:21:33,120
เขาไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่องจริงๆ
346
00:21:33,330 --> 00:21:36,320
ถึงเวลาแสดงฝีมือก็ไม่ได้เรื่องเลย
347
00:21:36,520 --> 00:21:38,780
ถามไซม่อน ถามกิลเบิร์ต
ให้ตายสิ ถามซิดก็ได้
348
00:21:38,980 --> 00:21:41,360
ปีศาจตาสีเขียวที่ล้อเลียนเหยื่อที่มันกิน
349
00:21:41,560 --> 00:21:43,160
ให้ตายสิ เล่นเชกสเปียร์ก่อนเที่ยงเลย
350
00:21:43,360 --> 00:21:47,540
เรื่องเดียวที่ผมจะขอคือ
อย่าเอาความเกลียดเมล บรูคส์มาลงที่ผม
351
00:21:47,740 --> 00:21:48,950
เพราะเราชื่อเหมือนกัน
352
00:21:49,150 --> 00:21:51,180
- ผมไม่ได้เกลียดเขา
- ฉันก็เหมือนกัน
353
00:21:52,930 --> 00:21:56,340
- สวัสดีค่ะ ฉันมาถูกที่หรือเปล่า
- ผมว่าไม่ใช่
354
00:21:56,540 --> 00:21:59,090
- นี่ห้องนักเขียนใช่ไหมคะ
- เราคือนักเขียนที่อยู่ในห้อง
355
00:21:59,290 --> 00:22:02,260
- ฉันคือนักเขียนใหม่ของคุณ
- อัลวิน
356
00:22:02,460 --> 00:22:05,050
จอร์จบอกว่าจะมีผู้หญิงมาเริ่มงาน
เขาไม่ได้บอกว่าเมื่อไหร่
357
00:22:05,250 --> 00:22:07,350
ฉันคือผู้หญิงคนนั้น และฉันเริ่มงานวันนี้ค่ะ
358
00:22:07,550 --> 00:22:09,080
- จอร์จเป็นใครคะ
- เดี๋ยวคุณก็รู้
359
00:22:09,280 --> 00:22:10,730
- ลูกเหม็น
- รองเท้าโบทชูส์
360
00:22:10,930 --> 00:22:11,890
ผมมีรองเท้าโบทชูส์นะ
361
00:22:12,090 --> 00:22:16,230
ผมอยากรู้เรื่องพนักงานใหม่
ผมก็แค่หัวหน้านักเขียน ผมจะไปรู้อะไร
362
00:22:16,430 --> 00:22:17,320
- มิลลี่...
- มิดจ์ค่ะ
363
00:22:17,510 --> 00:22:18,330
มิดจ์เหรอ
364
00:22:18,540 --> 00:22:20,740
อย่าไว้ใจคนที่ชื่อไม่คล้องจองกับคำไหน
365
00:22:20,940 --> 00:22:23,490
- ปิด จิต สิทธิ์
- ขิต
366
00:22:23,690 --> 00:22:26,280
ราล์ฟ เมล อดัม เซซิล
และผมอัลวิน นั่งสิ
367
00:22:26,480 --> 00:22:29,580
- เยี่ยม ฉันใส่ชุดสำหรับนั่งมา
- อะไรนะ
368
00:22:29,780 --> 00:22:31,410
กระโปรงบานสำหรับนั่งน่ะ
369
00:22:31,610 --> 00:22:34,540
ใส่ยืนก็เหมาะ แต่ดูดีถ้าคุณนั่ง
370
00:22:34,740 --> 00:22:38,000
- ใช้งานได้หลากหลาย เหมือนกางเกง
- กอร์ดอนอารมณ์ไม่ดี
371
00:22:38,200 --> 00:22:40,590
- อีกแล้วเหรอ
- ชีวิตแสนโชคดีของเขามีอะไรที่แย่
372
00:22:40,790 --> 00:22:42,260
- เขาเลิกสูบบุหรี่
- พระเจ้า
373
00:22:42,460 --> 00:22:45,220
- ไม่เอาน่า
- เขาไม่อยากให้คนอื่นๆ สูบ
374
00:22:45,420 --> 00:22:49,740
- ถ้าเขาหย่า เราต้องหย่าด้วยไหม
- หมดมวนนี้ก่อนได้ไหม ไม่ได้เหรอ
375
00:22:50,320 --> 00:22:51,850
มะเร็งคงต้องรอก่อนนะ
376
00:22:52,050 --> 00:22:54,770
พวกเขามาเพื่อบุหรี่และผมไม่ได้พูดไป
377
00:22:54,970 --> 00:22:57,870
ไปได้แล้ว
หนุ่มๆ ขอเด็ดๆ นะ ยี่สิบในหนึ่ง
378
00:22:58,330 --> 00:23:00,320
- ขอของตัวเองตอนนี้เลย
- เหมือนกัน
379
00:23:00,520 --> 00:23:02,880
- อัลวิน ยี่สิบในหนึ่งคืออะไร
- ครับ
380
00:23:03,840 --> 00:23:06,840
ใช่ ผมรู้จักเบิร์นสไตน์ ผมอ่านบันทึกแล้ว
381
00:23:07,380 --> 00:23:10,160
ผมจะไม่ส่งมุกมาเอสโตรให้เขาเยอะๆ
382
00:23:10,360 --> 00:23:12,180
แค่เอาบุหรี่เวรให้เขาไปซะ
383
00:23:17,270 --> 00:23:21,650
- ไง นี่ รู้ไหมว่ายี่สิบในหนึ่งคืออะไร
- ไม่รู้ค่ะ
384
00:23:23,310 --> 00:23:26,860
รายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์
ใช่ค่ะ เขาเลิกสูบบุหรี่
385
00:23:27,060 --> 00:23:30,660
เรากำลังกระจายข่าว เราไม่ได้ปิดบังคุณ
386
00:23:31,160 --> 00:23:33,410
ใช่ เราทุกคนต้องเลิกสูบบุหรี่
387
00:23:33,830 --> 00:23:37,700
ไง มิดจ์ ซูซี
มิดจ์โทรมา เสียงเธอฟังดูแปลกๆ
388
00:23:38,910 --> 00:23:43,070
- เป็นยังไงบ้าง คนเก่ง
- ตื่นตระหนก ฉันตื่นตระหนก ให้ตายสิ
389
00:23:43,270 --> 00:23:45,150
- หายใจลึกๆ
- ฉันกำลังหอบ
390
00:23:45,350 --> 00:23:48,070
- ก้มหัวลงระหว่างขา
- นั่นใครน่ะ ไดนาห์เหรอ
391
00:23:48,270 --> 00:23:51,130
สูบบุหรี่สิ เธอเป็นอะไร
392
00:23:51,470 --> 00:23:54,750
- คุณไม่ได้บอกฉันเรื่องยี่สิบในหนึ่ง
- ยี่สิบในหนึ่งคืออะไร
393
00:23:54,950 --> 00:23:58,710
เราต้องคิดยี่สิบในหนึ่ง
มันคือยี่สิบมุกในหนึ่งชั่วโมง
394
00:23:58,910 --> 00:24:03,130
นั่นมันเมื่อแปดนาทีที่แล้ว งั้นฉันมี...
ฉันสติแตก ฉันคิดเลขไม่ออก
395
00:24:03,330 --> 00:24:08,180
คุณมีเวลา 52 นาทีที่จะเขียน
มุกตลก 20 มุก หนึ่งมุกทุกๆ 2.6 นาที
396
00:24:08,380 --> 00:24:09,930
- ในที่สุดก็ได้ใช้คณิตศาสตร์
- ไม่ช่วยเลย
397
00:24:10,130 --> 00:24:11,970
ต้องเป็นมุกที่มีคุณภาพสินะคะ
398
00:24:12,170 --> 00:24:14,450
- แต่ละมุกต้องฮาจริง
- ทำไมคุณมาคุยโทรศัพท์ด้วย
399
00:24:14,660 --> 00:24:17,100
เขากำลังเรียนรู้
บริษัทตัวแทนใหญ่ๆ เป็นแบบนี้
400
00:24:17,300 --> 00:24:20,610
- เหลือเวลาคิดหนึ่งมุกทุก 2.5 นาที
- เธอไม่ควรพูดนะ
401
00:24:20,800 --> 00:24:23,360
ฉันคิดเล่นมุกแบบนั้นไม่ได้ มันใช้เวลา
402
00:24:23,560 --> 00:24:27,530
ฉันปลุกปั้นและนวดเค้นมัน
ตอนนี้ฉันคิดไม่ออก เวลาหมดไปเรื่อยๆ
403
00:24:27,730 --> 00:24:30,920
มาลองคิดเค้นให้ไหลลื่น มุกนี้เป็นไง
404
00:24:31,130 --> 00:24:34,240
สวนจัตุรัสวอชิงตันไม่ได้เป็นสวนรูปจัตุรัส
แต่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า
405
00:24:34,440 --> 00:24:36,790
ดังนั้นควรเปลี่ยนชื่อเป็น
สวนสี่เหลี่ยมผืนผ้าวอชิงตัน
406
00:24:36,990 --> 00:24:38,620
- น่ารักจัง
- เห่ยมาก
407
00:24:38,820 --> 00:24:42,500
- ฉันไม่ใช่นักเขียนนี่หว่า เธอต่างหาก
- ฉันไม่ใช่ ฉันบอกคุณแล้ว
408
00:24:42,700 --> 00:24:45,050
เธอได้งานนี้แล้ว
แกล้งทำไปจนทำได้น่ะแหละ
409
00:24:45,250 --> 00:24:48,220
ฉันจะดูในสมุดฉัน
ดูว่ามีอะไรเป็นแรงบันดาลใจไหม
410
00:24:48,420 --> 00:24:50,800
สิ่งเดียวที่สำคัญคือกอร์ดอนคิดว่าเธอตลก
411
00:24:51,000 --> 00:24:55,180
- เป็นยังไงบ้าง สานสัมพันธ์กันหรือยัง
- เขาอยู่คนละส่วนในตึก
412
00:24:55,380 --> 00:24:57,810
ฉันควรได้ออฟฟิศไหม เพราะฉันไม่มี
413
00:24:58,010 --> 00:24:58,890
ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย
414
00:24:59,090 --> 00:25:01,860
ฉันแทบจะไม่มีเก้าอี้นั่ง
ฉันหาห้องน้ำหญิงไม่เจอ
415
00:25:02,050 --> 00:25:05,360
ทุกคนพูดกันเป็นคำรหัส
ไมค์ คาร์ฝากข้อความมาให้คุณ
416
00:25:05,560 --> 00:25:08,320
- ฉันเดาว่าเธอชูนิ้วกลางให้ฉันอยู่
- นิ้วกลางทั้งสองข้างเลย
417
00:25:08,520 --> 00:25:11,630
ฉันต้องไปแล้ว ฉันต้องเริ่มคิด...
เขียนน่ะ บาย
418
00:25:14,090 --> 00:25:15,180
กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ ค่ะ
419
00:25:15,930 --> 00:25:20,830
- ฉันรักเขาจริงๆ เขาคือคนที่ฉันคิดถึง
- สามีคนที่สองเสียยังไงเหรอ
420
00:25:21,030 --> 00:25:25,750
มันเลวร้ายที่สุด ตอนหน้าหนาว
เขาเดินอยู่แล้วก็ลื่นบนน้ำแข็ง
421
00:25:25,950 --> 00:25:29,170
- ตายแล้ว
- มันแย่กว่านั้นอีก ถนนอยู่บนเนินเขา
422
00:25:29,370 --> 00:25:32,300
เขาลื่นลงมา
ตอนที่มีคนกำลังเปิดเครื่องหั่นไม้
423
00:25:32,500 --> 00:25:35,530
- ตายแล้ว
- มันแย่กว่านั้นอีก จะไปไหนน่ะ
424
00:25:37,070 --> 00:25:40,730
- พาคนพวกนั้นออกไปจากตรงนี้
- ไม่นะ ตายแล้ว
425
00:25:40,930 --> 00:25:43,810
- เกิดอะไรขึ้นคะ
- เกิดไฟไหม้น่ะสิ ถอยไปครับ
426
00:25:44,010 --> 00:25:46,440
- แต่เป็นไปได้ยังไงคะ
- ไม่ไฟฟ้าลัดวงจรก็วางเพลิง
427
00:25:46,640 --> 00:25:47,920
- ยังไม่รู้
- วางเพลิงเหรอ
428
00:25:48,250 --> 00:25:49,540
นี่มันมากเกินไปแล้ว
429
00:25:50,380 --> 00:25:53,510
- นี่มันมากเกินไปแล้วนะ
- อะไรมากเกินไปเหรอ
430
00:25:54,720 --> 00:25:56,130
ร้านน้ำชาของฉัน
431
00:26:00,640 --> 00:26:03,930
- คุณคาร์ ฟลอเรนซ์สายสองค่ะ
- เชิญเลยค่ะ
432
00:26:10,820 --> 00:26:12,760
ผมว่ามันแค่ 59 นาทีเอง
433
00:26:12,960 --> 00:26:16,550
เงียบเลย เมล ดูมั่นใจ
พอใจในตัวเองนะ เริ่มเลย
434
00:26:16,750 --> 00:26:18,810
สัปดาห์ที่แล้วมีการเปิดตัว
ละครบรอดเวย์ คาเมลอต
435
00:26:19,010 --> 00:26:21,020
และละครไม่บรอดเวย์เรื่อง คาเมไม่รอด
436
00:26:21,220 --> 00:26:22,520
ใส่ไว้ในหมวดอาจจะใช้นะ อดัม
437
00:26:22,720 --> 00:26:25,690
ถึงช่วงเวลา
ที่เด็กๆ เขียนจดหมายถึงซานต้า
438
00:26:25,890 --> 00:26:28,110
- เขาไม่ชอบมุกซานต้า
- ขอพูดให้จบได้ไหม
439
00:26:28,310 --> 00:26:29,940
ความเชื่อของเด็กช่างน่าอัศจรรย์
440
00:26:30,140 --> 00:26:34,360
ที่เชื่อว่าซานต้าจะเอาของขวัญมาให้
หลังจากที่เห็นเขาห้อยหัวทิ่มที่ห้างเมซีส์
441
00:26:34,560 --> 00:26:36,370
- เขาไม่ชอบเรื่องมุกซานต้า
- เวรเอ๊ย
442
00:26:36,570 --> 00:26:38,790
- ราล์ฟฟี่
- ข้ามมุกซานต้าของผมไป
443
00:26:38,980 --> 00:26:42,660
คุณอาจเคยได้ยินว่านาซ่า
วางแผนจะส่งลิงไปในอวกาศ
444
00:26:42,860 --> 00:26:47,090
พวกเขาอยากส่งพวกทึ่มไป แต่เจอร์รี่
ลิวอิสกับโปรดิวเซอร์ของผมไม่ยอมไป
445
00:26:47,280 --> 00:26:48,750
เอามุกนี้ให้จอร์จดูก่อน
446
00:26:48,950 --> 00:26:51,860
- พวกเขาต้องตัดภาพไปที่เขา เซซิล
- ผมคิดถึงนิกสัน
447
00:26:52,980 --> 00:26:55,130
- แล้วไง
- แค่นั้นแหละ ผมมีแค่นั้น
448
00:26:55,330 --> 00:26:58,860
ความเป็นมืออาชีพที่น่าทึ่ง
แล้วจะวนมาใหม่นะ สาวคนใหม่
449
00:26:59,740 --> 00:27:02,520
ฉันเอง
คนเดียวที่มีอวัยวะเพศหญิงในห้องนี้
450
00:27:02,720 --> 00:27:03,730
อย่าทึกทักไปเองสิ
451
00:27:03,930 --> 00:27:06,350
มีคำกล่าวโบราณว่าไว้
ถ้าคุณต้องการใครสักคน...
452
00:27:06,550 --> 00:27:09,190
ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา
เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ
453
00:27:09,390 --> 00:27:12,320
และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป
454
00:27:12,520 --> 00:27:15,670
เวลามีคนเข้าห้องน้ำ
เราจะร้องเพลงเพื่อกลบเสียง
455
00:27:16,090 --> 00:27:17,200
เข้าใจแล้ว
456
00:27:17,400 --> 00:27:20,200
และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป
457
00:27:20,400 --> 00:27:24,430
จากนั้นก็ไงๆ ปืนใหญ่ภาคสนาม
458
00:27:25,430 --> 00:27:26,460
เราพูดถึงไหนแล้วนะ
459
00:27:26,660 --> 00:27:28,000
- สาวน้อย
- ฉันเอง
460
00:27:28,200 --> 00:27:31,420
- ว่ามาเลย
- โอเค มีคำกล่าวโบราณว่าไว้...
461
00:27:31,620 --> 00:27:34,920
ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา
เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ
462
00:27:35,120 --> 00:27:38,190
และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป
463
00:27:40,030 --> 00:27:41,260
เลขาฯ
464
00:27:41,460 --> 00:27:44,080
- เลขาฯ
- มาแล้วค่ะ
465
00:27:44,620 --> 00:27:46,770
- พิมพ์เอกสาร เอาไปให้กอร์ดอน
- ได้ค่ะ
466
00:27:46,970 --> 00:27:47,750
ได้เวลามื้อเที่ยง
467
00:27:50,250 --> 00:27:51,980
- ไปกินที่ไหน
- ร้านอาหารจีน
468
00:27:52,180 --> 00:27:54,920
อัลวิน มุกของฉันไม่ได้...
469
00:27:56,960 --> 00:27:59,570
ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา
เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ
470
00:27:59,770 --> 00:28:01,510
- นี่ออฟฟิศของผม
- อ้อ ขอโทษค่ะ
471
00:28:33,000 --> 00:28:34,170
- เอ้บ
- สวัสดี เทอร์เรนซ์
472
00:28:35,040 --> 00:28:36,400
- โชคดี
- ขอบคุณ
473
00:28:36,600 --> 00:28:40,630
- คุณควรไปกินมื้อเที่ยงนะ
- ตายจริง ผมลืมเวลาไปเลย
474
00:28:41,260 --> 00:28:43,950
- โชคดี
- ผมอยากไปด้วย แต่เป็นหวัดแบบนี้
475
00:28:44,150 --> 00:28:46,020
มอรี่ ก็เป็นหวัดหนักเหมือนกัน
476
00:28:46,220 --> 00:28:49,080
มีเรื่องอะไรที่คุณอยากให้ผม
คุยกับเธอเป็นพิเศษไหม หรือ...
477
00:28:49,280 --> 00:28:50,460
กินมื้อเที่ยงทำความรู้จักกันน่ะ
478
00:28:50,660 --> 00:28:55,650
เธอจะพูดสิ่งที่เธอต้องการ
รับฟังถามตอบ เธอชอบบทวิจารณ์คุณด้วย
479
00:28:56,270 --> 00:28:57,550
- โชคดี
- ขอบคุณ
480
00:28:57,750 --> 00:29:00,220
- อันไหน
- ละครตลกที่เธอย้ายมา
481
00:29:00,420 --> 00:29:03,010
- อะพุดดิ้งฟอร์ไนเจล
- อันนั้นเยี่ยมเลย
482
00:29:03,210 --> 00:29:06,870
- ผมวิจารณ์ไปนิดหน่อย
- เธอปรับเปลี่ยนตามความเห็นของคุณ
483
00:29:07,070 --> 00:29:09,740
บอกว่ามันช่างทำให้... ช่างทำให้...
484
00:29:10,870 --> 00:29:12,040
ถือว่าบอกว่าดีขึ้นแล้วกัน
485
00:29:12,500 --> 00:29:15,070
เพเนโลพีเป็นคนอังกฤษ
พ่อของเธอบริหารหนังสือพิมพ์หกแห่ง
486
00:29:15,270 --> 00:29:17,960
แม่ของเธอเป็นภรรยาท่านบารอน
พวกเขาซี้กับพวกเชื้อพระวงศ์
487
00:29:18,170 --> 00:29:21,700
- เธอจะเล่าเรื่องให้ฟัง มันต้องสนุกแน่ๆ
- ผมจะกลับมารายงาน
488
00:29:21,900 --> 00:29:24,970
- มื้อนี้ เดอะวอยซ์ จ่าย ไม่รับคำขอ
- ได้เลย
489
00:29:26,300 --> 00:29:29,140
- ผมกำลังจะบอกว่าดีขึ้น
- เรารู้อยู่แล้ว
490
00:29:46,360 --> 00:29:50,350
แฟรนซี ตรวจอีกสอง สาม สี่รอบ
491
00:29:50,550 --> 00:29:52,940
ถ้าพวกเขาไม่เอาด้วยอีก
เราจะหาบริการรถเจ้าใหม่
492
00:29:53,140 --> 00:29:55,400
- เช้านี้เป็นยังไงบ้างคะ
- ถามจริง
493
00:29:55,600 --> 00:29:58,230
พยายามคลายความอึกอัก
ฉันบอกข้อความของคุณให้ซูซีแล้ว
494
00:29:58,430 --> 00:30:01,450
เขามานั่นแล้ว มาสายอย่างน่าทึ่งตลอด
495
00:30:01,650 --> 00:30:04,630
- ก่อกวนพนักงาน ช่างแสนดี
- นั่นใครคะ
496
00:30:05,260 --> 00:30:10,040
นั่นจอร์จ โทเลดาโน โปรดิวเซอร์
ที่น่านับถือของ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์
497
00:30:10,240 --> 00:30:12,290
ฉันเคยได้ยินชื่อเขา
คุณแนะนำให้เรารู้จักกันได้ไหม
498
00:30:12,490 --> 00:30:15,670
- ผมอยากให้เขาตาย
- งั้นฉันควรแนะนำตัวเองใช่ไหม
499
00:30:15,870 --> 00:30:17,750
ตายอย่างช้าๆ และเจ็บปวด
500
00:30:17,950 --> 00:30:20,970
ผมอยากให้เขาตกจากเรือบดลำเล็ก
ที่เขาเรียกว่าเรือยอชต์
501
00:30:21,160 --> 00:30:22,340
ผมไม่อยากให้เขาจมน้ำตาย
502
00:30:22,540 --> 00:30:26,010
ผมอยากให้เขาลอยไปกับเศษชิ้นไม้
503
00:30:26,210 --> 00:30:28,930
ไอ้คนโง่ จองหอง อวดดี...
504
00:30:29,130 --> 00:30:33,140
- จอร์จ วันนี้คุณเป็นยังไงบ้าง
- ไมกี้ หนุ่มน้อย เป็นไงบ้าง คนเก่ง
505
00:30:33,340 --> 00:30:37,690
- ก็เหมือนเดิมน่ะ จอร์จ
- ผมยังไม่เคยเจอสาวสวยคนนี้เลย
506
00:30:37,890 --> 00:30:39,610
ฉันเป็นนักเขียนคนใหม่ มิดจ์ เมเซิล
507
00:30:39,810 --> 00:30:42,150
ผมได้ข่าวว่าเรามีนักเขียนหญิงมาร่วมงาน
508
00:30:42,350 --> 00:30:45,550
- ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมว่าจอร์จนะ
- เรียกฉันว่าจอร์จด้วยก็ได้ค่ะ
509
00:30:46,170 --> 00:30:48,800
ตลกดี ผมชอบนะ
คุณคงรู้จักแมเดอลิน พิวจ์
510
00:30:49,300 --> 00:30:52,660
- ฉันว่าไม่นะคะ
- เขียนบทให้ ฉันรักลูซี่ ผู้หญิงตลก
511
00:30:52,860 --> 00:30:55,080
แนนซี่ คลาร์กล่ะ
เขียนบทให้ แอน ซอเทิร์นโชว์
512
00:30:55,280 --> 00:30:56,920
เธอไม่รู้จักนักเขียนผู้หญิงทุกคนหรอก
513
00:30:57,120 --> 00:30:59,060
- ดีใจที่คุณมาร่วมงาน
- ขอบคุณค่ะ
514
00:30:59,310 --> 00:31:02,940
- รองเท้าโบทชูส์สวยนะคะ
- คุณทำให้ที่นี่สวยขึ้นเลยละ
515
00:31:03,190 --> 00:31:05,360
ยกเลิกต้นไม้ใหม่ที่ผมสั่งไปนะ
516
00:31:06,940 --> 00:31:10,010
เขาชอบจูบในงานปาร์ตี้ ระวังให้ดี
517
00:31:10,210 --> 00:31:12,410
- ขอบคุณที่เตือนค่ะ
- ให้ตายเถอะ
518
00:31:14,330 --> 00:31:16,410
พวกนักเขียนเวรส่งมุกพวกนี้มาให้
519
00:31:20,960 --> 00:31:23,650
- เราโยนบุหรี่ใส่เขาได้ไหม
- จุดไฟ
520
00:31:23,850 --> 00:31:26,820
- นั่นอาจทำให้ไฟไหม้
- กลับไปจุดเริ่มต้น
521
00:31:27,020 --> 00:31:27,820
เรียกตัวทุกคนมา
522
00:31:28,020 --> 00:31:30,910
เดี๋ยวพวกเขาก็ทำได้ กอร์ดี้
พวกเขาเป็นแบบนี้ตลอด
523
00:31:31,110 --> 00:31:32,760
- เหลือเชื่อเลย
- ให้ตายเถอะ
524
00:31:34,890 --> 00:31:36,170
สรุปว่ายังไงล่ะ
525
00:31:36,370 --> 00:31:39,170
- เขาอยากให้สั้นลง ไม่ใช่เหตุปัจจุบัน
- ทีนี้ถึงบอกเราสินะ
526
00:31:39,370 --> 00:31:42,340
- เสียเวลาทั้งเช้า
- จนกว่าจะหมดเวลา ยี่สิบในหนึ่ง
527
00:31:42,540 --> 00:31:46,050
- ได้ ต้องดื่มกาแฟ
- ทรูดี้ ไปซื้อกาแฟหน่อย
528
00:31:46,250 --> 00:31:49,930
ทุกอย่างถูกปิดตัวลงช่วงสงคราม
ศิลปะถูกทำลาย
529
00:31:50,130 --> 00:31:53,270
- คุณอยู่ที่นั่นหรือเปล่า
- ฉันอยู่ในลอนดอนตอนนาซีโจมตี
530
00:31:53,470 --> 00:31:55,770
ฉันเห็นลุฟท์วัฟเฟอบินไปทั่วฟ้า
531
00:31:55,970 --> 00:31:59,310
- บ้านของยายฉันในเมย์แฟร์โดนระเบิด
- พระเจ้า
532
00:31:59,510 --> 00:32:02,170
ท่านรอดชีวิต แต่เรานึกว่าโลกนี้สิ้นสุดแล้ว
533
00:32:02,420 --> 00:32:05,110
จากนั้นในปี 1944
แลร์รี่ก็สร้างละคร ริชาร์ดที่สาม
534
00:32:05,310 --> 00:32:06,380
- แลร์รี่เหรอ
- โอลิวิเยร์
535
00:32:06,630 --> 00:32:11,330
ฉันนั่งแถวหน้าและไม่รู้สิ
ความเชื่อของฉันที่มีต่อมนุษยชาติกลับคืนมา
536
00:32:11,530 --> 00:32:13,790
- ฉันรู้ว่าเราเอาชนะฮิตเลอร์ได้
- วิเศษมาก
537
00:32:13,990 --> 00:32:16,790
- ฉันนอนกับแลร์รี่
- ดีกว่านอนกับฮิตเลอร์
538
00:32:16,990 --> 00:32:19,900
มันฟังดูงี่เง่า
แต่นั่นก็ช่วยฟื้นฟูความเชื่อของฉันด้วย
539
00:32:20,100 --> 00:32:22,460
- ก็...
- ขนมเมอแร็งก์อภินันทนาการจากร้าน
540
00:32:22,660 --> 00:32:25,650
- ตายแล้ว ขอบคุณนะ คิดเงินด้วยค่ะ
- ได้เลยครับ
541
00:32:25,980 --> 00:32:29,220
อับราฮัม ฉันขอทิ้งท้ายด้วยชื่อนี้
แฮโรลด์ พินเตอร์
542
00:32:29,420 --> 00:32:32,600
ฉันจะเอาละคร เดอะเบิร์ธเดย์ปาร์ตี้
มาที่นี่ ฉันอยากให้คุณดู
543
00:32:32,800 --> 00:32:33,600
ผมอยากดู
544
00:32:33,800 --> 00:32:36,560
ผลงานเขาไม่เหมาะสำหรับทุกคน
แต่เขาสุดยอดมาก
545
00:32:36,760 --> 00:32:39,730
และเขาอายุแค่ 30
เป็นหนุ่ม มีกำลังวังชา
546
00:32:39,930 --> 00:32:41,230
ในอนาคตเขาได้รางวัลโนเบลแน่
547
00:32:41,430 --> 00:32:43,250
- ผมจะไปครับ
- ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น
548
00:32:43,750 --> 00:32:45,920
ตายแล้ว สายกว่าที่คิดไว้
549
00:32:46,540 --> 00:32:49,420
- เดอะวอยซ์ จ่ายเองครับ
- ใจดีจังค่ะ
550
00:32:50,340 --> 00:32:53,530
ผมควรพาภรรยาผมมาที่นี่
เธอคงชอบร้านนี้แน่ๆ
551
00:32:53,730 --> 00:32:56,140
- เธอชอบสิ่งที่เกี่ยวกับฝรั่งเศส
- สามีฉันเป็นคนฝรั่งเศส
552
00:32:56,510 --> 00:32:59,520
พวกเขาควรเจอกัน
ขอโทษด้วยนะคะ ฉันต้องรีบไปแล้ว
553
00:32:59,720 --> 00:33:01,520
ขนมเมอแร็งก์จะได้เป็นของผม
554
00:33:02,390 --> 00:33:05,170
ถ้าฉันรู้ว่าฉันจะได้มากินข้าว
กับผู้ชายที่มีเสน่ห์
555
00:33:05,370 --> 00:33:07,010
ฉันคงกำหนดเวลาให้อ้อยอิ่งได้นานกว่านี้
556
00:33:07,210 --> 00:33:09,360
ครั้งหน้าฉันจะไม่พลาดแน่
557
00:33:13,450 --> 00:33:14,450
นี่
558
00:33:14,820 --> 00:33:20,620
กระเป๋าสตางค์ใบนี้เก่ามาก
ผมคงต้องเปลี่ยนมันแล้ว
559
00:33:22,330 --> 00:33:26,670
พยายามนึกว่าใช้มันมากี่ปีแล้ว
อาจจะเจ็ดหรือแปดปี
560
00:33:27,000 --> 00:33:30,400
คุณไม่คิดจะเปลี่ยนกระเป๋าสตางค์
จนกว่าคุณจะได้รับมันเป็นของขวัญ
561
00:33:30,600 --> 00:33:34,120
แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นของขวัญ
คุณไม่เคยเปลี่ยนกระเป๋าสตางค์ตัวเอง
562
00:33:34,320 --> 00:33:36,370
- คุณชอบไหมครับ
- ชอบอะไร
563
00:33:36,570 --> 00:33:38,050
ของหวาน
564
00:33:40,390 --> 00:33:43,350
ดีมาก อร่อย นี่ครับ นี่
565
00:33:45,060 --> 00:33:47,550
- คุณโง่จัง
- บางครั้งก็ใช่ครับ
566
00:33:47,750 --> 00:33:51,820
แต่บางครั้งผมจริงจังกว่านี้
567
00:33:52,070 --> 00:33:55,010
เหมือนโอลิวิเยร์ หรือไม่ใช่โอลิวิเยร์
ผมไม่มีอะไรเหมือนโอลิวิเยร์
568
00:33:55,210 --> 00:33:58,240
ผมเหมือนบัสเตอร์ คีตันมากกว่า
569
00:33:58,990 --> 00:34:03,790
ก็แค่ตัวตลกแก่ เศร้าๆ
570
00:34:04,500 --> 00:34:05,460
น่ารักจัง
571
00:34:07,830 --> 00:34:09,040
ไว้เจอกันใหม่คราวหน้าค่ะ
572
00:34:15,970 --> 00:34:18,160
พวกเขาหายไปนานเลย
เป็นสัญญาณดีใช่ไหม
573
00:34:18,360 --> 00:34:21,370
- ไม่จำเป็น วันอังคารที่แล้วล่ะ
- เราเกือบไม่ทันออกอากาศ
574
00:34:21,570 --> 00:34:23,170
- ให้ฉันเอาเครื่องพิมพ์ดีดมาไหม
- ไม่
575
00:34:23,370 --> 00:34:25,210
- เรารออะไรอยู่คะ
- คำตัดสิน
576
00:34:25,410 --> 00:34:26,710
พวกเขามาแล้ว หลบ หาที่กำบัง
577
00:34:26,910 --> 00:34:28,560
- เวร
- ให้ตายเถอะ เท็ดดี้
578
00:34:28,940 --> 00:34:31,130
- รักทุกคนเหมือนกัน
- เกิดอะไรขึ้น
579
00:34:31,330 --> 00:34:33,340
คนถือกระดาษบอกคิว
บทพูดเดี่ยวยังไม่ยืนยัน
580
00:34:33,540 --> 00:34:35,260
- ให้ฉันเอาเครื่องพิมพ์ดีดมาไหมคะ
- ไม่
581
00:34:35,460 --> 00:34:36,350
- เหลืออะไรอีก
- ไม่เลย
582
00:34:36,550 --> 00:34:38,310
- เขาโยนทิ้งทุกอย่าง
- ให้ตายสิ
583
00:34:38,510 --> 00:34:39,490
หนึ่งชั่วโมงจะออกอากาศ
584
00:34:39,690 --> 00:34:42,230
- ฉันน่าจะเอาเครื่องพิมพ์ดีดมา
- แน่นอน
585
00:34:42,430 --> 00:34:45,060
มันน่าผิดหวัง
แต่งานของเราไม่ใช่หาเหตุผลว่าทำไม
586
00:34:45,260 --> 00:34:47,410
งานของเราคือ
เขียนมุกตลกใหม่หรือไปตายซะ
587
00:34:47,710 --> 00:34:52,630
ตอนนี้งานของผมคือไปสวัสดี
แอนจี้ ดิกคินสัน น่าสงสารตัวเองจัง
588
00:34:53,800 --> 00:34:56,990
เอาละ ทุกคน รอบนี้เอาให้ได้เยอะสุด
มุกเก่า ใหม่ จัดมาให้หมด
589
00:34:57,190 --> 00:34:58,160
เวร
590
00:34:58,360 --> 00:34:59,950
- ทรูดี้ เร็วเข้า
- เข้าไปแล้ว
591
00:35:00,150 --> 00:35:03,080
- เขาอยากให้เป็นประเด็นปัจจุบัน
- ก่อนหน้าเขาบอกไม่อยากได้
592
00:35:03,280 --> 00:35:05,500
กอร์ดอนกว้างขวาง
เขามีความหลากหลาย
593
00:35:05,700 --> 00:35:09,750
- ราล์ฟฟี่
- เหตุปัจจุบัน "เอมิลี่ โพสต์ตาย
594
00:35:09,950 --> 00:35:12,590
"ไม่มีใครแสดงความเสียใจ
เพราะครูสอนมารยาทตาย"
595
00:35:12,790 --> 00:35:16,430
- ไม่เลว จดลงไป
- "ผมไปดูหนังฝรั่งเศสรอบปฐมทัศน์
596
00:35:16,630 --> 00:35:18,800
"มันชื่อว่า เลอ ฮอฮอฮอฮอ"
597
00:35:19,000 --> 00:35:22,520
"แปลคร่าวๆ เป็นภาษาอังกฤษได้ว่า
เลอ ฮอฮอฮอฮอ"
598
00:35:22,720 --> 00:35:24,730
ไม่เลว ไว้ไปปรับต่อ เมล
599
00:35:24,930 --> 00:35:27,020
เบน-เฮอร์ เขาเป็นผู้ชาย
ทำไมไม่เรียกเบน-ฮิม
600
00:35:27,220 --> 00:35:27,980
ผ่าน อดัม
601
00:35:28,180 --> 00:35:32,740
"ข่าวเศร้า คลาร์ก เกเบิล เสียชีวิต
เหลือครอบครัวและหนวดของเขาที่คงอยู่"
602
00:35:32,930 --> 00:35:34,800
เขาชอบเกเบิลมาก ใส่ไป ใครมีอะไรอีก
603
00:35:36,340 --> 00:35:38,370
ฉันคิดมุกใหม่มาตอนซ้อม
604
00:35:38,570 --> 00:35:40,200
- คุณทำอะไรนะ
- ให้ตายสิ
605
00:35:40,400 --> 00:35:42,040
- ฉันคิดมุกใหม่
- ทำเราซวยละ
606
00:35:42,240 --> 00:35:43,550
- คุณทำเราซวยละ
- อะไรนะ
607
00:35:43,800 --> 00:35:46,540
เราไม่เคยคิดมุกใหม่ระหว่างซ้อม
608
00:35:46,740 --> 00:35:49,840
- อะไรนะ ทำไม
- มันรับประกันว่ากอร์ดอนจะโยนมันทิ้ง
609
00:35:50,040 --> 00:35:52,960
กอร์ดอนรู้ว่าฉันไปเขียนมุกในห้องน้ำเหรอ
610
00:35:53,160 --> 00:35:55,360
เขาถึงได้โยนมันทิ้ง เขาเป็นผู้รอบรู้เหรอ
611
00:35:55,730 --> 00:35:58,110
- ถ้ามีใคร...
- ให้เธอเสนอมุก
612
00:35:58,530 --> 00:36:00,490
- ว่ามาเลย มิดจ์
- ขอบคุณค่ะ อัลวิน
613
00:36:01,660 --> 00:36:04,730
มอลลี่ บราวน์ ผู้ไม่จม
คือละครเพลงเรื่องใหม่ในบรอดเวย์
614
00:36:04,930 --> 00:36:07,450
เจ้าหน้าที่นำแขก
พาผู้หญิงและเด็กๆ ไปนั่งที่ก่อน
615
00:36:08,540 --> 00:36:11,190
- เธออยู่บนเรือ ไททานิค
- เขาไม่เห็นด้วยกับมุกมอลลี่ บราวน์
616
00:36:11,390 --> 00:36:12,400
- ของผม
- มีอีกไหม
617
00:36:12,600 --> 00:36:15,860
ค่ะ เดี๋ยวจะมีเด็กทารกในทำเนียบขาว
618
00:36:16,060 --> 00:36:18,570
เจเอฟเค จูเนียร์
จะเป็นการเปลี่ยนผ่านแบบใสสะอาด
619
00:36:18,770 --> 00:36:21,970
เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวได้เรียนรู้
การเปลี่ยนผ้าอ้อมกับไอเซนฮาวร์แล้ว
620
00:36:22,430 --> 00:36:24,910
- ความพยายามดีเยี่ยม เซซ
- เดี๋ยวก่อนนะคะ
621
00:36:25,110 --> 00:36:27,460
- ว่าไง
- ขอโทษค่ะ แต่มุกสุดท้ายมันตลกดีนะ
622
00:36:27,660 --> 00:36:29,420
- ไม่ ไม่ตลก
- ตลกสิคะ
623
00:36:29,620 --> 00:36:32,750
- ไม่มีใครหัวเราะ
- ผู้ชมจะหัวเราะ ได้ประเด็นปัจจุบันด้วย
624
00:36:32,950 --> 00:36:35,300
มุกไม่ได้ตลกเพราะคุณบอกว่ามันตลก
625
00:36:35,500 --> 00:36:38,680
มันไม่ได้ตลกเพราะฉันเป็นคนบอก
มันตลกเพราะตลกอยู่แล้ว
626
00:36:38,880 --> 00:36:40,590
- คุณรู้จักไหมว่าตลกเป็นยังไง
- ฉันรู้จักสิ
627
00:36:40,790 --> 00:36:43,820
เยี่ยม ใส่มุกเบน-เฮอร์ของผมลงไปด้วย
ผมรู้ว่ามันตลก มันตลก
628
00:36:44,070 --> 00:36:45,660
- เมล...
- มุกนั้นไม่ตลก
629
00:36:45,870 --> 00:36:48,310
- จริงเหรอ
- ไม่เข้าประเด็น หรือสดใหม่
630
00:36:48,510 --> 00:36:51,040
ตอนแจ็ค พาร์เล่นมุกนี้
ฉันก็คิดว่าไม่ตลก
631
00:36:51,960 --> 00:36:54,690
- อัลวิน
- เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ เซซ ว่ามา
632
00:36:54,890 --> 00:36:57,440
"มีโฆษณาน้ำยาล้างจาน
633
00:36:57,640 --> 00:36:59,880
- "มีใครเคยดูไหม"
- พนันได้ว่าเธอดูมาหมดแล้ว
634
00:37:01,550 --> 00:37:05,340
- ใช่ เขารอสายจากคุณ
- เอ้บ ประชุมเป็นยังไงบ้าง
635
00:37:05,890 --> 00:37:07,500
ปิดปากหน่อยสิ
636
00:37:07,700 --> 00:37:09,000
- แรงนะ
- เก้บ
637
00:37:09,200 --> 00:37:10,210
- เก้บ
- คุณโอเคไหม
638
00:37:10,410 --> 00:37:12,790
ผมมีคำถาม ตอบมาตามตรงนะ
639
00:37:12,990 --> 00:37:18,010
เพราะผมไม่รู้เรื่องความซับซ้อน
ของธรรมเนียมโรงละครนิวยอร์ก
640
00:37:18,210 --> 00:37:18,980
โอเค
641
00:37:20,610 --> 00:37:22,150
ทำแบบนี้สื่อถึงเรื่องทางเพศไหม
642
00:37:23,490 --> 00:37:26,350
ตอนนี้มีความคิดมากมาย
แล่นมาในหัวผม เอ้บ
643
00:37:26,550 --> 00:37:28,520
- สงสัยไหมว่าทำไมผมถึงถาม
- มากๆ
644
00:37:28,720 --> 00:37:32,900
ตอนกินมื้อเที่ยงกับเพเนโลพี
ทุกอย่างราบรื่นดีมาก
645
00:37:33,100 --> 00:37:36,070
เราพูดคุยเรื่องโรงละคร
การวิจารณ์ และสงคราม
646
00:37:36,270 --> 00:37:38,790
จากนั้นเธอใช้มือเธอทำแบบนี้
647
00:37:39,670 --> 00:37:41,410
- และมันรู้สึก...
- เป็นเรื่องทางเพศ
648
00:37:41,600 --> 00:37:42,870
- ใช่
- ก็เพราะว่ามันใช่
649
00:37:43,060 --> 00:37:43,920
ว่าแล้วเชียว
650
00:37:45,050 --> 00:37:48,580
- งั้นมันก็เป็นการแสดงออกทางเพศ
- หนึ่งในแบบที่เก่าแก่ที่สุด
651
00:37:48,780 --> 00:37:50,430
คุณเอามือออกได้แล้ว
652
00:37:52,020 --> 00:37:53,020
ผมไม่เข้าใจ
653
00:37:53,430 --> 00:37:55,690
- ผมไม่เข้าใจ มันคือการกินมื้อเที่ยง
- แล้วไง
654
00:37:56,480 --> 00:37:59,470
ไม่มีเรื่องทางเพศเกิดขึ้นก่อนหนึ่งทุ่ม
655
00:37:59,660 --> 00:38:01,090
เร็วสุดก็หกโมงครึ่ง
656
00:38:01,290 --> 00:38:05,070
ไม่ใช่ตอน 13.42 น. วันจันทร์
657
00:38:05,400 --> 00:38:07,100
ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับคุณเยอะเลย
658
00:38:07,300 --> 00:38:08,520
ผมคิดไปเยอะแยะ
659
00:38:08,720 --> 00:38:12,270
พยายามคิดว่าผมพูดอะไร
ที่ทำให้เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า
660
00:38:12,470 --> 00:38:15,870
ผมใจดีเกินไปเหรอสำหรับ
อะพุดดิ้งสำหรับไนเจล แค่นั้นเองเหรอ
661
00:38:16,120 --> 00:38:18,440
- และไวน์บอร์โดซ์
- คุณรู้ได้ไงว่าเราดื่มไวน์
662
00:38:18,640 --> 00:38:21,110
- กลิ่นคุณเหมือนไวน์
- พระเจ้า เราดื่มไวน์
663
00:38:21,310 --> 00:38:24,950
เธอไม่เคยอ่อยผม
เทอร์เรนซ์ เพเนโลพีเคยอ่อยคุณไหม
664
00:38:25,150 --> 00:38:27,160
- เธอรู้ว่าผมเป็นโฮโม
- ตั้งแต่เมื่อไหร่
665
00:38:27,360 --> 00:38:29,200
- ตั้งแต่เกิด
- คุณแต่งงานแล้ว
666
00:38:29,400 --> 00:38:31,500
ผมทิ้งภรรยา ตอนนี้ผมอยู่กับมอรี่
667
00:38:31,700 --> 00:38:34,500
จากแผนกบัญชี เป็นหวัดด้วย
เราต้องคุยกันมากกว่านี้
668
00:38:34,700 --> 00:38:36,920
เก้บ ผมจะบอกภรรยาว่ายังไงดี
669
00:38:37,120 --> 00:38:39,560
- ภรรยาคุณเหรอ
- ใช่ ภรรยาของผม
670
00:38:40,520 --> 00:38:45,340
- ไม่มีต้องบอก เอ้บ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
- ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น
671
00:38:45,540 --> 00:38:48,990
- แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
- เธอจะรู้ เธอจะรู้สึกได้
672
00:38:49,280 --> 00:38:51,910
เอ้บ อย่าบอกเธอเรื่องเพเนโลพี
673
00:38:52,120 --> 00:38:54,690
ระหว่างคุณกับผม เมื่อกี้ โอเค
แต่ไม่ต้องบอกเธอ
674
00:38:54,890 --> 00:38:56,690
ผมจะไม่ให้คุณอยู่ในสถานการณ์นั้นอีก
675
00:38:56,890 --> 00:38:58,420
- คุณล่อใจเกินไป
- เก้บ
676
00:38:59,000 --> 00:39:01,320
- เรื่องมันผ่านไปแล้ว
- อาจจะใช่
677
00:39:01,520 --> 00:39:04,950
- มันผ่านไปแล้ว พูดพร้อมผมสิ
- มันผ่านไปแล้ว
678
00:39:05,150 --> 00:39:05,960
ดี
679
00:39:06,880 --> 00:39:09,240
- มอรี่แต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ
- เขาอยู่กับน้องสาว
680
00:39:09,440 --> 00:39:11,640
น้องสาวเหรอ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย
681
00:39:15,140 --> 00:39:17,580
- เขามาแล้ว
- เขามาแล้ว
682
00:39:17,780 --> 00:39:19,170
เขามาแล้ว
683
00:39:19,370 --> 00:39:20,670
- อดัมอยู่ไหน
- เขาอยู่ไหน
684
00:39:20,870 --> 00:39:21,710
ได้เวลาแสดง
685
00:39:21,910 --> 00:39:24,860
- ผมคุยกับพ่อแม่อยู่
- คุณอายุ 14 หรือไง
686
00:39:25,610 --> 00:39:29,430
อย่าขวางทางเดิน
ถ้าต้องไปก็ไปแบบเงียบๆ
687
00:39:29,630 --> 00:39:32,070
ทางออกฉุกเฉินอยู่ด้านหลังทั้งสองฝั่ง
688
00:39:32,530 --> 00:39:36,690
ส่งเสียงดังๆ ให้กอร์ดอนรู้ว่า
คุณดีใจที่ได้มาอยู่ตรงนี้
689
00:39:36,890 --> 00:39:38,560
- เราได้บทพูดเดี่ยวแล้วไหม
- ไม่รู้เลย
690
00:39:38,760 --> 00:39:39,820
ผู้ชมเยี่ยมมาก ทุกคน
691
00:39:40,010 --> 00:39:44,090
หัวเราะทุกอย่างที่คุณคิดว่าตลก
และปรบมือตอนที่เราเปิดไฟ
692
00:39:50,260 --> 00:39:52,840
เราไม่ได้เปิดไฟ คุณฝ่าฝืนคำสั่ง
693
00:39:53,970 --> 00:39:56,430
คืนนี้มีรายการที่ยอดเยี่ยม
เดี๋ยวเจอกันครับ
694
00:39:58,390 --> 00:40:04,010
โอเค ใช้มุกคลาร์ก เกเบิล เอมิลี่ โพสต์
มุกนาซ่า มุกตู้อัตโนมัติก่อนสุดท้าย
695
00:40:04,210 --> 00:40:06,470
มุกเดนนิส นาซีตัวกวนผ่านเซ็นเซอร์ไหม
696
00:40:06,670 --> 00:40:08,760
- ไม่ได้มีแจ้งอะไร
- เราบอกว่าเขาเป็นคอมมิวนิสต์
697
00:40:08,960 --> 00:40:10,350
- ไม่มีใครแจ้งเรื่องนี้
- ใส่ไปด้วย
698
00:40:10,550 --> 00:40:13,890
ผมจะพูดถึงหมวกของผู้หญิงคนนั้น
เธอใส่มาเพื่อให้เป็นที่สังเกต
699
00:40:14,090 --> 00:40:15,870
- ได้ครับ เจ้านาย เท็ดดี้
- ผมตื่นเต้นกับเรื่องนี้
700
00:40:16,120 --> 00:40:18,750
- เยี่ยม
- สู้กันจนผ่านมาได้อีกแล้ว
701
00:40:19,700 --> 00:40:22,320
- จนถึงนาทีสุดท้ายเลย
- เขาทำให้เราตื่นตัวตลอดเวลา
702
00:40:22,520 --> 00:40:26,780
- ประจำที่ ทุกคน
- ขอโทษเรื่องก่อนหน้านะ
703
00:40:26,980 --> 00:40:29,880
ผมเช็กกับเพื่อนแล้ว
พาร์เล่นมุกนั้นแล้ว ฉิบหายเลยผม
704
00:40:30,300 --> 00:40:33,300
- เท็ดดี้ โพสท่าให้กามสูตรเหรอ
- ตูดนายสิ เมล
705
00:40:33,970 --> 00:40:37,810
ทุกท่านครับ
นี่คือรายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์
706
00:40:39,560 --> 00:40:40,630
แขกรับเชิญของคืนนี้
707
00:40:40,830 --> 00:40:45,420
แองจี้ ดิกคินสัน สตีฟ ลอว์เรนซ์
และเรย์ แบรดบรี นักเขียนนิยาย
708
00:40:45,620 --> 00:40:50,490
นี่คือกอร์ดอน ฟอร์ด พิธีกรของคุณ
709
00:40:56,780 --> 00:41:00,410
ขอบคุณครับ ทุกคน ที่มาที่นี่
ในนิวยอร์กเป็นบรรยากาศเฉลิมฉลองแล้ว
710
00:41:00,870 --> 00:41:03,020
{\an8}แสงไฟระยิบระยับ
และการประดับตกแต่งหน้าร้าน
711
00:41:03,220 --> 00:41:05,630
{\an8}คั่วเกาลัดเหนือกองไฟในถังขยะเปิดฝา
712
00:41:06,210 --> 00:41:08,300
เขาไม่ชอบเวลามองมาแล้วเห็นเรา
713
00:41:08,500 --> 00:41:10,070
แม่คุณดูแก่จังเลย
714
00:41:10,270 --> 00:41:14,050
มีคนล้วงกระเป๋าผมไป เอามาคืน
พร้อมห่อของขวัญ ผูกริบบิ้นเรียบร้อย
715
00:41:14,470 --> 00:41:18,470
จอร์จ คุณเคยโดนล้วงกระเป๋า
คุณได้ต้นฉบับมหากฎบัตรคืนมาไหม
716
00:41:19,640 --> 00:41:22,770
- ผมบอกแล้วไงว่าอย่าพกติดตัวไป
- ผมยิ่งโง่ไปอีก
717
00:41:24,810 --> 00:41:30,780
มีข่าวเศร้า คลาร์ก เกเบิลจากไปแล้ว
เหลือครอบครัวและหนวดของเขาที่ยังอยู่
718
00:41:32,610 --> 00:41:35,740
คุณผู้หญิงครับ นั่นคือหมวก
หรือผมของคุณติดไฟ
719
00:41:37,280 --> 00:41:39,980
เราช่วยคุณได้
เรามีเจ้าหน้าที่ดับเพลิงอยู่ด้านนอก
720
00:41:40,180 --> 00:41:42,290
เขาฉีดน้ำให้คุณได้ฟรีๆ
721
00:41:45,710 --> 00:41:48,070
คามเป็นยังไงบ้าง
หลานรักตัวน้อยของย่าเป็นยังไงบ้าง
722
00:41:48,270 --> 00:41:50,700
เขาเป็นเด็กน้อยที่เยี่ยมที่สุดในโลกเลย
723
00:41:50,900 --> 00:41:53,450
แม่น่าจะได้เห็น เขาเล่นบาสเกตบอล
724
00:41:53,650 --> 00:41:57,290
เขาตัวเล็กมาก
กลิ้งไปบนลูกบอล แล้วก็ตีลังกา
725
00:41:57,490 --> 00:41:58,660
แม่อยากเห็นจัง
726
00:41:58,860 --> 00:42:01,710
ลูกบอลทับเขา
เขาไม่ยอมปล่อย น่ารักมาก
727
00:42:01,910 --> 00:42:04,790
แม่โทรมาเพราะมีคำถาม
เดี๋ยวแม่จะวางสายแล้ว
728
00:42:04,990 --> 00:42:06,980
- ได้สิครับ
- ลูกช่วยจู่โจมศัตรูได้ไหม
729
00:42:07,730 --> 00:42:08,510
ว่าไงนะครับ
730
00:42:08,710 --> 00:42:12,090
แม่รู้ว่าซีไอเอยุ่งมาก
แม่คงไม่ขอถ้ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
731
00:42:12,290 --> 00:42:15,350
แม่ อะไรนะ ผมเป็นนักวิเคราะห์
ผมบอกแม่เป็นล้านครั้งแล้ว
732
00:42:15,550 --> 00:42:17,890
แม่ไม่ต้องการรายละเอียด
แม่เคารพความเป็นส่วนตัว
733
00:42:18,090 --> 00:42:19,850
แม่พูดเรื่องอะไร
734
00:42:20,050 --> 00:42:23,650
เอาเป็นว่ามันคือกลุ่มคนที่แม่เกี่ยวข้อง
735
00:42:23,850 --> 00:42:28,530
บางอย่างที่รวดเร็ว ไม่คาดคิด แต่รุนแรง
การโจมตีหนักหน่วงและรวดเร็ว
736
00:42:28,730 --> 00:42:30,990
ตอบสั้นๆ นะ แม่ ผมสั่งการจู่โจมไม่ได้
737
00:42:31,190 --> 00:42:33,320
แม่ขอคุยกับหน่วยจู่โจมได้ไหม
738
00:42:33,520 --> 00:42:36,030
- ลูกบอกเบอร์โทรแม่ก็ได้
- เราไม่มีหน่วยนั้นหรอก
739
00:42:36,230 --> 00:42:37,950
กลุ่มคนนี้คืออะไรกัน
740
00:42:38,150 --> 00:42:41,370
แค่พวกผู้หญิงบางคน
พวกเธอเจอกันเป็นครั้งคราวที่เกาะโคนีย์
741
00:42:41,570 --> 00:42:45,210
แม่นึกว่าถ้าแม่บอกเวลาที่พวกเธออยู่ที่นั่น
ลูกจะจู่โจมด้วยระเบิดเพลิงได้
742
00:42:45,410 --> 00:42:48,250
- แม่ ผมทำงานอยู่นะ
- เยี่ยม ลูกถามเพื่อนที่ทำงานให้ได้ไหม
743
00:42:48,450 --> 00:42:52,010
บางครั้งพวกเขาก็ดักฟังโทรศัพท์นะ
เราคุยเรื่องนี้ไม่ได้
744
00:42:52,210 --> 00:42:55,590
ให้แม่โทรกลับมาใหม่ไหม
เราใช้คำรหัสก็ได้
745
00:42:55,790 --> 00:42:57,760
- เรียกว่าสาวดอกไม้เป็นไง
- ไม่
746
00:42:57,960 --> 00:43:01,350
เราไปเจอกันที่สวนตอนพลบค่ำไหม
แม่เคยอ่านเจอว่าสายลับทำแบบนั้น
747
00:43:01,550 --> 00:43:03,810
ผมคุยเรื่องนี้ต่อไม่ได้แล้ว
748
00:43:04,010 --> 00:43:07,120
พ่อลูกกลับบ้านแล้ว
เอ้บ อยากทักทายโนอาห์ไหม
749
00:43:08,620 --> 00:43:10,210
- ไง
- เกิดอะไรขึ้น
750
00:43:10,960 --> 00:43:12,000
- เอ้บ
- ไง
751
00:43:13,960 --> 00:43:19,080
- คุณโอเคไหม
- ผมสบายดี ขอบคุณ วันนี้คุณเป็นไงบ้าง
752
00:43:19,280 --> 00:43:22,600
คุณจับคู่คู่รักดีๆ ที่ร้านน้ำชาได้ไหม
753
00:43:22,800 --> 00:43:26,770
ใช่ๆ ฉันไปที่ร้านน้ำชา
754
00:43:27,350 --> 00:43:30,980
- ชาเป็นไงบ้าง
- ดีมากเลย
755
00:43:31,560 --> 00:43:36,820
คอรินน์กับฉันไปที่นั่น
และมันเหมือนเดิมเป๊ะเลย ดีมากๆ
756
00:43:37,020 --> 00:43:37,820
ดีจัง
757
00:43:39,030 --> 00:43:42,820
- วันนี้คุณโอเคดีไหม
- ก็แค่วันจันทร์ธรรมดาทั่วไป
758
00:43:43,950 --> 00:43:49,370
กินของหวานที่โต๊ะทำงาน
ผมพิมพ์... งานปกติน่ะ
759
00:43:49,660 --> 00:43:54,630
- คุณกินของหวานอะไร
- ผมบอกของหวานเหรอ กินมื้อเที่ยงน่ะ
760
00:43:59,760 --> 00:44:01,380
คุณอยากออกไปกินมื้อเย็นไหม
761
00:44:02,840 --> 00:44:04,370
โรส นั่นมันแย่มากเลย
762
00:44:04,570 --> 00:44:07,540
ฉันว่าจะไม่บอกคุณ
เพราะฉันไม่อยากให้คุณเป็นห่วงฉัน
763
00:44:07,740 --> 00:44:10,810
มันน่าหงุดหงิดที่เห็นร้านไหม้ไปแบบนั้น
764
00:44:11,190 --> 00:44:14,130
และกลิ่น... ชาอู่หลงและขี้เถ้า
765
00:44:14,330 --> 00:44:16,720
คุณเล่าให้ผมฟังได้ทุกเรื่องเลยนะ
766
00:44:16,920 --> 00:44:20,430
ร้านน้ำชาเป็นออฟฟิศของฉัน
ฉันเจอลูกค้าทุกคนที่นั่น
767
00:44:20,630 --> 00:44:25,580
ไม่มีที่นั่นแล้วฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง
ที่นั่นกลิ่นเหมือนเค้กแต่งงาน
768
00:44:32,210 --> 00:44:34,670
เอ้บ นี่มันอะไรกัน
769
00:44:35,000 --> 00:44:38,880
การแสดงออกทางเพศ
ด้วยความรักอย่างเจตนา
770
00:44:43,640 --> 00:44:47,850
นี่มันเลยทุ่มหนึ่งแล้ว
ฉันควรทำอะไรตอบแทนไหม
771
00:44:49,640 --> 00:44:52,270
- ผมว่าก็แล้วแต่นะ
- โอเค
772
00:45:03,110 --> 00:45:05,430
- บอกแล้วไงว่าจะต้องมีดื่มกัน
- แต่ไม่เป็นไรนี่
773
00:45:05,630 --> 00:45:09,060
ชุดเธอเหมาะสำหรับนั่ง
และเธอนั่งอยู่ในบาร์ใช่ไหม
774
00:45:09,260 --> 00:45:10,650
กระโปรงบานจัดการเรื่องนั้นได้
775
00:45:10,850 --> 00:45:15,230
ฉันเบื่อกับการโดนล้อที่คิดว่า
ชุดกระโปรงทำงานยังไง
776
00:45:15,430 --> 00:45:19,570
- พวกเขาไปดื่มกันที่ทูตส์ชอร์สเหรอ
- พวกเขามาที่นี่เพราะกอร์ดอนไม่มา
777
00:45:19,770 --> 00:45:22,450
เขาเคยทะเลาะกับทูตส์เลยไม่ยอมไปที่นั่น
778
00:45:22,650 --> 00:45:25,870
- มันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา
- ฉันต้องไปที่นั่นบ้างละ เป็นบาร์ที่ดี
779
00:45:26,070 --> 00:45:29,810
- ซูซี งานนี้มันแปลก
- แปลกยังไง
780
00:45:30,140 --> 00:45:33,850
- พวกเขาคิดว่าฉันไม่ตลก
- ช่างพวกเขา ถ้ากอร์ดอนคิดว่าเธอตลก
781
00:45:34,350 --> 00:45:37,300
วันนี้รู้สึกยาวนานเหมือนเป็นสัปดาห์
และพรุ่งนี้เราต้องทำแบบนี้อีก
782
00:45:37,500 --> 00:45:39,050
แล้วก็วันต่อไป ต่อไปเรื่อยๆ
783
00:45:39,250 --> 00:45:41,510
พรุ่งนี้อย่าโทรมาเรื่องชุดทำงานนะ
784
00:45:41,710 --> 00:45:45,030
- ไม่โทรหรอก
- ไปคุย หาเพื่อนซะไป
785
00:45:45,230 --> 00:45:49,060
มั่นใจหน่อย เธอชอบให้มีผู้ชม
คิดซะว่าคนพวกนั้นคือผู้ชมของเธอ
786
00:45:49,260 --> 00:45:50,790
- ใช้พวกเขา
- ฉันจะพยายาม
787
00:45:51,200 --> 00:45:52,540
- บาย
- บาย
788
00:45:58,000 --> 00:46:02,960
เธอต่อแถวอยู่หน้าผม
ซื้อทูน่ากระป๋องแบบเดิมทุกวัน 89 เซนต์
789
00:46:03,300 --> 00:46:04,490
เธอนับเหรียญเพนนี
790
00:46:04,690 --> 00:46:09,600
หนึ่ง สอง... กี่เหรียญแล้วนะ
หนึ่ง สอง ผมจะบ้าตาย
791
00:46:12,270 --> 00:46:14,580
- แน่ใจนะคะ
- ฮาร์วาร์ดสอนให้ผมมีมารยาท
792
00:46:14,780 --> 00:46:17,340
พร้อมด้วยภาษากรีกที่มีประโยชน์
และวิธีการตีลูกขนไก่
793
00:46:17,540 --> 00:46:19,670
ไม่มีระเบิดอยู่ข้างใต้ใช่ไหม
794
00:46:19,870 --> 00:46:21,980
ล้อเล่นเหรอเนี่ย ล้อเล่นใช่ไหม
795
00:46:22,480 --> 00:46:25,140
- เขาสงบศึกกับทูตส์แล้วเหรอ
- ไม่รู้เลย
796
00:46:25,340 --> 00:46:28,140
ได้ยินเขาเรียกทูตส์ว่า
ไอ้โคตรอ้วนเมื่อสองสัปดาห์ก่อน
797
00:46:28,340 --> 00:46:30,230
พวกเขาเกือบจะมีเรื่องกันแล้ว
798
00:46:30,420 --> 00:46:31,530
- ทำไมถึงเปลี่ยนล่ะ
- ไง
799
00:46:31,780 --> 00:46:35,520
- ไง กอร์ดอน
- ไม่ง่ายเลย แต่เราก็ทำสำเร็จ
800
00:46:35,720 --> 00:46:38,110
ภรรยาของอัลวินพูดแบบนั้นในคืนแต่งงาน
801
00:46:38,310 --> 00:46:41,920
- เธอพูดแบบนั้นจริงๆ
- กอร์ดอน คุณชอบมุกตู้ขายของไหม
802
00:46:42,250 --> 00:46:44,380
- ไม่ใช่มุกโปรดของผม
- ดีครับ มุกของอดัมน่ะ
803
00:46:45,170 --> 00:46:48,830
- มีคนหัวเราะ แปลว่ามันตลก
- ผมจะบอกให้ว่าอะไรตลก
804
00:46:49,030 --> 00:46:53,310
ไมค์เอา 2000 เยียร์โอลด์แมน มาให้ผม
ของเมล บรูคส์น่ะ ตลกมาก
805
00:46:53,810 --> 00:46:56,560
ตลกมากๆ จริงๆ
806
00:46:57,100 --> 00:47:00,260
- ตลกที่สุด...
- ผมไม่เคยพูดว่าเมล บรูคส์ไม่ตลกนะ
807
00:47:00,450 --> 00:47:03,130
แต่ถ้าไม่มีคาร์ล ไรเนอร์ก็ไม่มีความหมาย
808
00:47:03,330 --> 00:47:07,430
ถ้าไม่มีเขา เมลก็คงรออึกอักเงียบๆ
ท่องมุกอยู่อย่างนั้น
809
00:47:07,630 --> 00:47:09,660
- ใช่ นั่นคงไม่ดี
- ยอมแพ้
810
00:47:13,490 --> 00:47:15,410
- ไง
- ไงคะ
811
00:47:15,660 --> 00:47:18,080
- พวกเขาทำตัวดีกับคุณไหม
- เยี่ยมค่ะ
812
00:47:18,580 --> 00:47:19,360
เธอโกหก
813
00:47:19,560 --> 00:47:22,990
พวกเขาเป็นกลุ่มนักเขียนที่ดี
ฉันตื่นเต้นมากที่ได้มาทำงานที่นี่
814
00:47:23,190 --> 00:47:25,340
- เรียนรู้เยอะเลย
- ด้วยความยินดี
815
00:47:26,130 --> 00:47:28,800
ถ้าพวกเขาสร้างปัญหาให้คุณ
คุณมาหาผมได้เลยนะ
816
00:47:29,430 --> 00:47:30,470
โอเคค่ะ
817
00:47:31,680 --> 00:47:34,040
ผมจะไปหาอะไรดื่ม รอบหน้าผมเลี้ยงเอง
818
00:47:34,240 --> 00:47:36,060
- ใจดีจังครับ
- ดีจังเลย เจ้านาย
819
00:47:38,430 --> 00:47:41,710
- อะไรเปลี่ยนไป นั่นไงที่เปลี่ยน
- อะไร
820
00:47:41,910 --> 00:47:44,840
ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นตัวแปรสำคัญนี้
821
00:47:45,040 --> 00:47:48,470
- เราไขปริศนาได้
- ตัวแปรเหรอ ฉันไม่ใช่ตัวแปร
822
00:47:48,670 --> 00:47:51,310
- ดูนั่นสิ
- ดีใจที่เห็นนายกลับมา กอร์ดอน
823
00:47:51,510 --> 00:47:52,970
- ดูดีนี่ ทูตส์
- ฉันดูดีตลอดแหละ
824
00:47:53,170 --> 00:47:55,690
- ผมจะคิดถึงที่นี่
- เราจะไปผับไอริช
825
00:47:55,890 --> 00:47:59,020
ผมทนฟังดนตรีภูติจิ๋วนั่นไม่ได้แล้ว
ผมจะบ้าตาย
826
00:47:59,220 --> 00:48:00,520
คุณกลับมาที่นี่ได้นะ
827
00:48:00,720 --> 00:48:03,190
- บาร์ตรงถนนสาย 59 ล่ะ
- คุณกลับมาที่นี่ได้นะ
828
00:48:03,390 --> 00:48:05,450
- บาร์พีเจ คลาร์กส์ล่ะ
- ที่นั่นวัดระดับเหล้า
829
00:48:05,650 --> 00:48:06,630
ฉันไม่ใช่ตัวแปรนะ
830
00:48:26,690 --> 00:48:29,110
{\an8}อย่าลืมกินอะไรบ้าง
มิดจ์
831
00:48:32,200 --> 00:48:36,770
ฉันเริ่มงานใหม่ และมันไม่สนุก
832
00:48:36,970 --> 00:48:38,940
ใช่ว่าทุกงานจะต้องสนุก
833
00:48:39,140 --> 00:48:41,690
พยาบาลที่ใส่สายสวนไม่ได้คิดว่า
834
00:48:41,890 --> 00:48:43,920
"ในโบรชัวร์ดูสนุกกว่านี้นะ"
835
00:48:46,250 --> 00:48:48,090
และมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลย
836
00:48:49,550 --> 00:48:53,370
ฉันนั่งอยู่ในห้องกับพวกผู้ชาย
และไม่มีใครทำตัวน่ารัก
837
00:48:53,570 --> 00:48:54,870
หรือสอนงานให้ฉันเลย
838
00:48:55,070 --> 00:48:57,850
จนถึงตอนนี้ ไม่มีใครอยากนอนกับฉัน
839
00:48:59,180 --> 00:49:03,390
อย่างน้อยพวกเขาก็น่าจะทำเรื่องนั้น
ใครเลี้ยงพวกเขามาเนี่ย หมาป่าเหรอ
840
00:49:05,810 --> 00:49:08,260
เดี๋ยวจะมีเด็กทารกในทำเนียบขาว
841
00:49:08,460 --> 00:49:11,780
เจเอฟเค จูเนียร์
จะเป็นการเปลี่ยนผ่านแบบใสสะอาด
842
00:49:11,980 --> 00:49:15,450
เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวได้เรียนรู้
การเปลี่ยนผ้าอ้อมกับไอเซนฮาวร์แล้ว
843
00:49:17,990 --> 00:49:19,660
ว่าแล้วว่ามุกนี้ตลก
844
00:51:35,670 --> 00:51:37,620
คำบรรยายโดย ลลวรรณ
845
00:51:37,820 --> 00:51:39,760
ผู้ตรวจสอบงานแปล
ต้องตา สุธรรมรังษี