1 00:00:07,800 --> 00:00:12,010 60 นาที 2 00:00:12,380 --> 00:00:17,930 {\an8}ในบรรดาเรื่องราวความสำเร็จ ในชั่วข้ามคืน มิดจ์ เมเซิลเด่นกว่าใคร 3 00:00:18,140 --> 00:00:21,330 {\an8}เส้นทางการงานจากแก๊สไลต์คาเฟ่ ในกรีนิชวิลเลจ นิวยอร์ก 4 00:00:21,530 --> 00:00:24,800 {\an8}สู่ความโด่งดังและมีชื่อเสียงระดับโลก ถือเป็นตำนาน 5 00:00:25,000 --> 00:00:29,380 {\an8}แม้ปกติไม่ชอบออกสื่อ เธอตกลง ที่จะนั่งเล่าเรื่องราวชีวิตเธอกับผม 6 00:00:29,580 --> 00:00:33,350 - คุณดูประหม่านิดหน่อย รึเปล่า - มีศพอยู่ในท้ายรถฉัน 7 00:00:33,550 --> 00:00:36,270 ฉันตั้งใจจะเอาไปทิ้ง แต่ฉันยุ่งจนไม่มีเวลาทำอะไร 8 00:00:36,470 --> 00:00:41,150 ได้มาเพียบ รางวัลแกรมมี่ รางวัลเอมมี อิสริยาภรณ์ฝรั่งเศสด้านศิลปะฯ และอักษร 9 00:00:41,350 --> 00:00:45,670 - ใช้คำว่า "ตำนานที่มีชีวิต" ได้ไหม - ให้ตายสิ ไมค์ ฉันยังไม่ตาย 10 00:00:46,000 --> 00:00:47,790 เดี๋ยว ฉันจะตายเหรอ เรียกรถพยาบาล 11 00:00:48,170 --> 00:00:52,380 ความคลั่งไคล้ในการแสดงนี้มาจากไหน อะไรคือสิ่งที่ผลักดันมิดจ์ เมเซิล 12 00:00:53,010 --> 00:00:55,910 ฉันรักสิ่งที่ฉันทำ ฉันชอบพูดคุยกับผู้คน 13 00:00:56,110 --> 00:01:01,060 ยกเว้นบริษัทนี้ ฉันล้อเล่น ฉันชอบเงิน ฉันไม่อายเรื่องนั้น 14 00:01:01,430 --> 00:01:05,480 และต้องบอกเลย ฉันรักเสียงหัวเราะมาก 15 00:01:05,810 --> 00:01:07,880 และงานของเธอคือทำให้คนหัวเราะ 16 00:01:08,080 --> 00:01:12,650 ตอนอายุ 30 ที่โคปาคาบานา ขายบัตรหมด 18 คืนติดต่อกัน 17 00:01:13,150 --> 00:01:17,450 เดินสายแสดงในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และยุโรป บัตรขายหมดในไม่กี่นาที 18 00:01:18,030 --> 00:01:20,410 มีมิตรภาพสำคัญๆ กับคนดัง 19 00:01:20,620 --> 00:01:23,350 การแสดงของเธอกับบ็อบ โฮป และการไปเวียดนามหลายครั้ง 20 00:01:23,550 --> 00:01:25,150 เป็นที่ชื่นชอบของกองทหาร 21 00:01:25,350 --> 00:01:28,690 มิดจ์ คุณดูดีมาก ผมชอบชุดนี้ ของสเกียปาเรลลีใช่ไหม 22 00:01:28,890 --> 00:01:32,510 - โทษที ฉันลืมไปว่าซื้อมาจากไหน - ผมขอดูป้ายได้ไหม 23 00:01:34,260 --> 00:01:36,340 - มันเขียนว่ายังไง - เกินเอื้อม 24 00:01:37,180 --> 00:01:38,390 ต่อรองได้นะ 25 00:01:39,760 --> 00:01:43,560 เมื่อแฟนคลับของเธอมากขึ้น เธอมี แนวโน้มสร้างความตะลึงอย่างเห็นได้ชัด 26 00:01:43,810 --> 00:01:48,350 ถึงขีดสุดในการแสดงอันฉาวโฉ่ ในปี 1971 ที่คาร์เนกีฮอลล์ 27 00:01:48,810 --> 00:01:52,680 ผู้หญิงแบบนั้นมี... โผล่หน้ามาด้วยสารรูปแบบนั้น 28 00:01:52,880 --> 00:01:56,010 เฮ้ย มีใครรู้เรื่อง... บทบัญญัติข้อที่หนึ่งบ้าง ยังบังคับใช้อยู่นะ 29 00:01:56,210 --> 00:02:00,060 สิ่งที่น่าจะเป็นคืนฉาว และจุดจบของอาชีพกลับกลายเป็น 30 00:02:00,260 --> 00:02:02,890 เฉกเช่นกับหลายสิ่ง ที่เกิดขึ้นในชีวิตของมิดจ์ เมเซิล 31 00:02:03,090 --> 00:02:07,980 การเริ่มต้นของบทชีวิตใหม่เอี่ยม พร้อมกลุ่มแฟนคลับหนุ่มสาวใหม่เอี่ยม 32 00:02:08,180 --> 00:02:10,630 จากการทัวร์อันอาจหาญ ตามมหาวิทยาลัยของเธอ 33 00:02:11,250 --> 00:02:14,130 ยิ่งไปกว่านั้น เธอเลี้ยงดูลูกสองคน 34 00:02:14,340 --> 00:02:17,910 อีธาน บุตรชาย และดร.เอสเธอร์ เมเซิล บุตรสาว 35 00:02:18,110 --> 00:02:21,040 การมีมิดจ์ เมเซิลเป็นแม่ มันเป็นยังไงเหรอ 36 00:02:21,240 --> 00:02:24,790 มันเป็นวัยเด็กที่เหลือเชื่อ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความอบอุ่น 37 00:02:24,990 --> 00:02:28,230 - เธอเป็นแม่ที่วิเศษมาก - เด็กคนอื่นต้องอิจฉาแน่ๆ 38 00:02:28,980 --> 00:02:32,440 - แปลก แต่จริง - แล้วก็มีพวกผู้ชาย 39 00:02:32,640 --> 00:02:36,510 ผู้ชาย ผู้ชายกับมิดจ์ เมเซิล หลายคน 40 00:02:36,710 --> 00:02:39,430 - น้ำเสียงคุณเหมือนนักบัญชีฉันเลย - แต่งงานสี่ครั้ง 41 00:02:39,630 --> 00:02:43,370 และอีกหลาย หรือผมควรพูดว่า ความสัมพันธ์อื่นๆ อีกมากมาย 42 00:02:43,580 --> 00:02:45,370 - เกิดขึ้นได้ยังไง - ฉันไม่รู้ 43 00:02:45,790 --> 00:02:49,860 โชคดีในชีวิต โชคร้ายในความรัก ฉันคิดว่าจะแต่งงานครั้งเดียว ตลกสิ้นดี 44 00:02:50,060 --> 00:02:54,610 และมีความสัมพันธ์ ที่ยาวนานกว่าความสัมพันธ์อื่นๆ รวมกัน 45 00:02:54,810 --> 00:02:58,950 คุณเคยเป็นลูกค้าอันดับหนึ่งของผู้จัดการ วงการบันเทิงที่ทรงพลัง ซูซี ไมเยอร์สัน 46 00:02:59,150 --> 00:03:01,430 - ถูกต้องไหม - ถูกต้อง 47 00:03:02,260 --> 00:03:03,910 คุณรู้รายชื่อลูกค้าปัจจุบันของเธอ 48 00:03:04,110 --> 00:03:07,170 ไลซา มินเนลลิ จอร์จ คาร์ลิน บาร์บรา สไตรแซนด์ 49 00:03:07,370 --> 00:03:11,190 แทบทุกคนในฮอลลีวูด ทุกคนยกเว้นคุณ 50 00:03:11,940 --> 00:03:15,610 มิตรภาพ 25 ปีหายไปหมด เกิดอะไรขึ้น 51 00:03:16,150 --> 00:03:19,510 คนสองคนในวงการบันเทิง พยายามผูกมิตรภาพ 52 00:03:19,710 --> 00:03:22,930 ให้ผมอ่านสิ่งที่เธอ เพิ่งพูดถึงคุณใน วาไรตี้ ไหม 53 00:03:23,130 --> 00:03:25,660 อย่าเสียเวลาเลย ฉันสักไว้แล้ว... 54 00:03:26,450 --> 00:03:28,580 แล้วก็มีเสื้อผ้าของเธอ 55 00:03:29,710 --> 00:03:33,900 - คุณเอาของพวกนี้ทั้งหมดไปประมูลเหรอ - กระดุมทุกเม็ด โบว์ทุกอัน 56 00:03:34,100 --> 00:03:38,320 ในแง่หนึ่ง สิ่งเหล่านี้คือเพื่อนฉัน คืนแรกของฉันที่แก๊สไลต์ 57 00:03:38,520 --> 00:03:42,930 ใช่ เรื่องจริง ชุดบี. อัลต์แมนของฉัน 58 00:03:43,130 --> 00:03:46,350 ตอนนั้นสนุกนะ คลาสสิก 59 00:03:46,640 --> 00:03:50,060 สิ่งที่ฉันใส่ในคืน ลาดยางมะตอยอันยิ่งใหญ่ในปี 1960 60 00:03:50,850 --> 00:03:53,130 คืนที่ห้าตอนที่ฉันทัวร์โคปาครั้งแรก 61 00:03:53,330 --> 00:03:57,110 ชุดที่ฉันใส่ไปงานวู้ดสต็อก ฉันไม่ได้แสดง แต่แน่นอนว่าฉันเปื้อนโคลน 62 00:03:57,320 --> 00:04:01,150 แขกรับเชิญ จอห์นนี่ คาร์สัน เป็นตัวประกอบในหนัง แมด แมด เวิลด์ 63 00:04:01,700 --> 00:04:06,980 และนี่ ชุดที่ฉันใส่ในวันแรก ตอนเป็นนักเขียนให้กับกอร์ดอน ฟอร์ด 64 00:04:07,180 --> 00:04:10,540 ชุดที่นั่งได้ของฉัน ฉันไตร่ตรองเยอะที่เลือกชุดนี้ 65 00:04:10,830 --> 00:04:15,040 - แล้วเงินที่ได้จะไปที่ไหน - มูลนิธิเด็กไวส์แมน-เมเซิล 66 00:04:15,290 --> 00:04:18,250 เพื่อการศึกษาในวัยเด็ก สุขภาพ ความอดอยาก ที่อยู่อาศัย 67 00:04:18,750 --> 00:04:20,510 เด็กๆ เป็นครูที่ดีที่สุดของฉัน 68 00:04:20,710 --> 00:04:24,090 ฉันได้เรียนรู้ที่จะรัก หัวเราะ รับฟังจากพวกเขา 69 00:04:24,390 --> 00:04:28,540 ดังนั้นทุกอย่างที่ฉันทำ ฉันทำเพื่อเด็กๆ เปิดไฟสิ สาวๆ 70 00:04:28,740 --> 00:04:34,600 มิดจ์ เมเซิล ซูเปอร์สตาร์ตลก ต่อสู้ฟันฝ่าผ่านทั้งความสำเร็จและอุปสรรค 71 00:04:35,060 --> 00:04:37,900 ทำทุกอย่าง ดังคำพูดของเธอ "สำหรับเด็กๆ" 72 00:04:38,320 --> 00:04:39,090 {\an8}ปี 1961 73 00:04:39,290 --> 00:04:40,840 {\an8}- กินซะ ไอ้สารเลว - มิเรียม 74 00:04:41,040 --> 00:04:43,850 - เขาต้องกินเพื่อความอยู่รอด - ไม่หิว 75 00:04:44,050 --> 00:04:46,390 - ไม่ได้ยิน ความผิดของพ่อแม่ - อะไร 76 00:04:46,590 --> 00:04:49,100 - เด็กๆ - เราไม่ได้บังคับให้ลูกมีลูก 77 00:04:49,300 --> 00:04:53,190 ไม่ พ่อสร้างสภาพแวดล้อม ที่มีตุ๊กตา หนังสือเกี่ยวกับการเป็นแม่ 78 00:04:53,390 --> 00:04:55,360 ครัวของเล่นที่พ่อประกอบให้หนู 79 00:04:55,560 --> 00:04:58,320 กับเตาย่างและตู้เย็นที่เสียบปลั๊กได้ 80 00:04:58,520 --> 00:05:01,070 พ่อภูมิใจกับมันมาก จนกระทั่งลูกถูกไฟช็อต 81 00:05:01,270 --> 00:05:05,450 ตอนนี้หนูต้องการคนช่วยดูลูก งานใหม่นี้ต้องทำห้าวันต่อสัปดาห์ 82 00:05:05,650 --> 00:05:08,830 บอกเราหน่อยว่าลูกจะเป็นนักเขียน ในรายการ กอร์ดอน ฟอร์ด ได้ยังไง 83 00:05:09,030 --> 00:05:11,870 - แม่ไม่เข้าใจ - ไม่มีอะไรต้องบอก เขาเสนองานให้หนู 84 00:05:12,070 --> 00:05:12,850 หนูตอบตกลง 85 00:05:13,100 --> 00:05:17,090 เขาเดินไปทั่วเมือง เสนองาน ในรายการของเขาให้คนแปลกหน้าเหรอ 86 00:05:17,290 --> 00:05:18,310 ฟังดูไม่น่าเชื่อถือ 87 00:05:18,520 --> 00:05:22,840 หนูแน่ใจว่าเขามีคนจัดการให้ แต่คราวนี้มันมาจากเขาโดยตรง 88 00:05:23,040 --> 00:05:24,260 ที่นั่นมีอะไรให้เขียน 89 00:05:24,460 --> 00:05:27,720 - เขาไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาเองเหรอ - บทพูดของเขาถูกเขียนขึ้นเพื่อเขา 90 00:05:27,920 --> 00:05:31,350 - แม่นึกว่าเขาตลกโดยธรรมชาติซะอีก - มันทำลายสิ่งที่พ่อเห็น 91 00:05:31,550 --> 00:05:34,560 - น่าจะทำให้พ่อแม่ผิดหวังอย่างนุ่มนวล - ลูกแน่ใจนะว่าเป็นเขา 92 00:05:34,760 --> 00:05:36,230 แม่เคยอ่านเรื่องผู้หญิงคนนี้ 93 00:05:36,430 --> 00:05:39,780 เธอเดินอยู่ตรงถนนสายหก ได้เจอกับวินสตัน เชอร์ชิล 94 00:05:39,980 --> 00:05:43,490 เขาต้องกลับไปอังกฤษ ลูกสาวเขาป่วย กระเป๋าสตางค์เขาหาย 95 00:05:43,690 --> 00:05:47,030 - นั่นแย่ที่สุด - เธอเอาทุกอย่างที่มีให้เขา 40 เหรียญ 96 00:05:47,230 --> 00:05:51,760 ต่อมาชายคนเดียวกันไปอยู่ที่ยูเนียนสแควร์ กางเกงอยู่ที่พื้น ตะโกนด่านกนางนวล 97 00:05:52,390 --> 00:05:54,790 - ไม่ใช่วินสตัน เชอร์ชิล - นั่นแหละประเด็น 98 00:05:54,990 --> 00:05:57,340 บางทีอาจจะไม่ใช่กอร์ดอน ฟอร์ดที่จ้างลูก 99 00:05:57,540 --> 00:06:01,720 เขาคือกอร์ดอน ฟอร์ด เขาว่าจ้างหนู เขาใส่กางเกง หนูรับงานนี้ 100 00:06:01,920 --> 00:06:04,640 - มาคุยเรื่องเด็กๆ กันเถอะ - ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างที่ทำได้ 101 00:06:04,840 --> 00:06:08,740 ฉันหวังว่าคุณจะรู้ว่ามันกลายเป็น ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่ได้ดูเด็กๆ 102 00:06:09,110 --> 00:06:12,120 - และตอนที่ฉันดูไม่ได้ ก็... - ผมทำได้ 103 00:06:12,740 --> 00:06:16,480 ผมชอบไปรับอีธานหลังเลิกเรียน เอสเธอร์ชอบตามไปด้วย 104 00:06:16,680 --> 00:06:19,980 เธอชอบนั่งบนบ่าผม และบอกว่า "ควบเลย ยานูช" 105 00:06:20,180 --> 00:06:22,610 ตอนนั้นผมก็วิ่งไปเร็วเหมือนควบม้า 106 00:06:22,810 --> 00:06:27,170 ผมอยู่กับเด็กๆ ได้ตลอดถ้าคุณต้องการ แม้แต่ตอนกลางคืน พวกเขาน่ารัก 107 00:06:27,930 --> 00:06:32,830 ชีวิตผมยากลำบาก สงคราม ระเบิด ทุกข์ทรมานมาก 108 00:06:33,030 --> 00:06:35,220 แต่การใช้เวลากับลูกๆ ของคุณ 109 00:06:36,270 --> 00:06:39,100 พวกเขาทำให้ผมคิดถึง การมีลูกเป็นของตัวเอง 110 00:06:40,020 --> 00:06:41,810 เป็นครั้งแรกในชีวิต 111 00:06:42,730 --> 00:06:46,860 ขอบคุณทั้งสองคนเลย ฉันซาบซึ้งมาก 112 00:06:50,320 --> 00:06:51,930 - นั่นใครคะ - ลูกไม่รู้เหรอ 113 00:06:52,130 --> 00:06:54,770 เขาพกไขควงตลอด ผมนึกว่าเขาเป็นช่างซ่อม 114 00:06:54,970 --> 00:06:56,230 ฉันไม่ได้จ้างช่างซ่อม 115 00:06:56,430 --> 00:06:59,650 - เขาดูคุ้นเคยกับเด็กๆ - และเซลด้า 116 00:06:59,850 --> 00:07:02,150 เขาอยู่ที่นี่มาหลายสัปดาห์ และเราไม่รู้จักเขางั้นเหรอ 117 00:07:02,350 --> 00:07:05,210 ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ดูแล้วเขาทำงานให้ฟรีนะ 118 00:07:07,300 --> 00:07:10,340 {\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์ 119 00:07:12,590 --> 00:07:16,500 - อย่าเอาเกลือวางไว้ข้างนอก - เราเอาเกลือไว้ข้างนอกตลอด 120 00:07:16,700 --> 00:07:19,770 - เกลืออยู่ข้างนอกตลอด - ฉันเก็บไว้ในตู้ตลอด 121 00:07:19,970 --> 00:07:23,270 - หนูจะได้ไม่ไปกิน - มันคือเกลือนะ ไม่ใช่น้ำตาล 122 00:07:29,780 --> 00:07:31,560 คุณหยุดคุยกับเธอตรงถนนเหรอ 123 00:07:31,760 --> 00:07:33,720 เธอหยุดผม เธอขี้เม้าท์ 124 00:07:33,920 --> 00:07:36,440 เธอเดินอยู่ในถนน หยุด และจับตัวมาคุยเลย 125 00:07:36,640 --> 00:07:37,520 มอยช์ เมเซิล 126 00:07:37,720 --> 00:07:42,580 ฉันไม่เคยพูดถึงคุณแบบแย่ๆ กับใคร 127 00:07:43,500 --> 00:07:46,460 - ฉันเคยทำแบบนั้นเมื่อไหร่ - ปีที่แล้วไงที่ดิสนีย์แลนด์ 128 00:07:47,550 --> 00:07:50,490 วันนั้นฉันคุยกับโดนัลด์ ดั๊ก 129 00:07:50,690 --> 00:07:53,680 - เพื่อน ฉันขอโทษนะ - นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน 130 00:07:54,050 --> 00:07:56,040 ตั้งแต่ทิ้งนายไว้ที่นั่น ฉันก็กลัวนายโทรมา 131 00:07:56,240 --> 00:07:58,420 - นายรู้สึกยังไงบ้าง - เหมือนโดนรถถังชนมา 132 00:07:58,620 --> 00:08:01,790 เมื่อคืนนายเมาไม่รู้เรื่องแบบสุดๆ เลย 133 00:08:01,990 --> 00:08:04,460 - เล่าให้ฉันฟังหน่อย - นายมาถึงแบบเมาแอ๋ 134 00:08:04,660 --> 00:08:07,360 - จีบสาวๆ ต่อหน้าคู่เดตพวกเธอ - มีคนหนึ่งต่อยฉันเหรอ 135 00:08:07,570 --> 00:08:10,640 - ไม่ใช่ นายดูถูกวงบนเวที - พวกเขาซ้อมฉันเหรอ 136 00:08:10,840 --> 00:08:14,100 ไม่ใช่ นายขึ้นไปเดี่ยวไมโครโฟน บนเวทีเล็กน้อย จากนั้นก็หายไป 137 00:08:14,300 --> 00:08:17,000 ฉันไม่รู้ว่านายขึ้นไปชั้นบนได้ยังไง นายเลือดท่วมเลย 138 00:08:17,200 --> 00:08:21,940 ฉันพานายไปห้องฉุกเฉิน พวกเขาทำแผลให้ นายกลับบ้านไม่ได้เพราะซี่โครงหัก 139 00:08:22,140 --> 00:08:25,230 นายต้องเย็บแผล ฉันเลยพานายไปที่นั่น 140 00:08:25,430 --> 00:08:27,290 - ยกโทษให้ฉันด้วย - ฉันยกโทษให้นาย 141 00:08:27,960 --> 00:08:30,740 คุณทำให้ตัวละครดิสนีย์ทุกตัวไม่ชอบผม 142 00:08:30,940 --> 00:08:33,870 ฉันอาจจะยังไม่ยกโทษให้นาย ขอตัดสินใจก่อน 143 00:08:34,070 --> 00:08:35,410 มีอะไรให้ฉันช่วยไหม 144 00:08:35,610 --> 00:08:38,850 ไม่ ฉันคิดออกแล้ว ไว้ค่อยคุยกันนะ 145 00:08:40,890 --> 00:08:42,290 ฝันไปเถอะ 146 00:08:42,490 --> 00:08:45,750 คุณคิดว่าซินเดอเรลลา ไม่ได้แอบมองผมเหรอ เธอมองผมด้วย 147 00:08:45,950 --> 00:08:49,380 สวัสดีค่ะ เรามาถึงแล้ว 148 00:08:49,580 --> 00:08:51,430 ใครอยู่นี่ ใครอยู่นี่ 149 00:08:51,630 --> 00:08:54,140 - มีคนมาที่นี่ - สวัสดีคุณย่า สวัสดีคุณปู่ 150 00:08:54,340 --> 00:08:56,470 - เรานัดกันไว้เหรอ - เด็กๆ อยากมาค่ะ 151 00:08:56,670 --> 00:09:00,440 พวกเขาอยากใช้เวลาวันอาทิตย์ กับคุณปู่คุณย่าเมเซิล 152 00:09:00,640 --> 00:09:01,350 น่ารักจัง 153 00:09:01,550 --> 00:09:07,150 - มากอดปู่แน่นๆ มา เด็กๆ - มาหาย่าก่อนมา ย่าพูดก่อน 154 00:09:07,350 --> 00:09:09,070 - มาเร็ว ปู่รออยู่ - มาสิ 155 00:09:09,270 --> 00:09:13,280 - ปู่มีความรู้สึกนะ ปู่เจ็บเข่า - หลานจะทำร้ายความรู้สึกย่า ทำใจสลาย 156 00:09:13,480 --> 00:09:17,370 - หลานไม่อยากทำร้ายปู่ ปู่มีลูกอม - เข่าย่าก็เจ็บเหมือนกัน เขาไม่เป็นไร 157 00:09:17,570 --> 00:09:19,710 - ปู่จะใจสลาย - ย่าก็ใจสลายเหมือนกัน 158 00:09:19,900 --> 00:09:22,930 ดูสิ เขามานั่นแล้ว คนไข้ตัวน้อยของเรา 159 00:09:24,350 --> 00:09:25,810 - ไง - ไง 160 00:09:26,310 --> 00:09:28,690 ไม่ต้องกลัว เขาจะไม่เป็นไร 161 00:09:28,940 --> 00:09:33,820 พ่อของหลานถูกรถคันเล็กมากชน แต่เขาดีขึ้นมากแล้ว 162 00:09:34,030 --> 00:09:36,810 - ดูสิ เขาเดินได้ - แล้วคุณโตขึ้นไหม 163 00:09:37,010 --> 00:09:38,990 - นี่ไม่ใช่ชุดนอนผม - โอเค 164 00:09:39,570 --> 00:09:42,980 พ่อสบายดี ลูก จริงๆ นะ มันดูแย่กว่าที่เป็น 165 00:09:43,180 --> 00:09:46,070 ลูกๆ ไปรื้อของเล่นที่ห้องนั่งเล่นนะ 166 00:09:46,260 --> 00:09:47,730 ปู่จะไปด้วย ไปกันเถอะ หลานๆ 167 00:09:47,930 --> 00:09:50,090 - เดี๋ยวย่าตามไป - หนูไม่ได้อยากมาที่นี่ 168 00:09:50,290 --> 00:09:52,740 - ไปเอาของเล่น นี่ - เสื้อผ้าของผมอยู่ไหน 169 00:09:52,940 --> 00:09:53,700 ร้านซักแห้ง 170 00:09:53,900 --> 00:09:57,200 มันสกปรกและเปื้อนเลือด จะเรียบร้อยในหกถึงแปดชั่วโมง ไม่เกิน 171 00:09:57,400 --> 00:10:00,830 ชุดนี้คืออะไร มันไม่ใช่ของอีธาน ไม่ใช่ชุดเก่าของผม 172 00:10:01,030 --> 00:10:05,420 แม่มีชุดนอนเด็กชายสำรองเตรียมไว้ตลอด แบบที่คนอื่นๆ เขาทำกัน 173 00:10:05,620 --> 00:10:06,920 ไม่มีใครทำแบบนั้น 174 00:10:07,120 --> 00:10:09,670 เข้าไปในนั้นดีกว่า ก่อนเด็กๆ จะหมดอารมณ์กอดนะคะ 175 00:10:09,870 --> 00:10:12,730 ใช่ หลานๆ ย่ามาแล้ว มากอดย่าด้วยนะ 176 00:10:14,530 --> 00:10:17,990 - เรื่องมันยาวน่ะ - ฉันอยากฟัง เล่ามาเถอะ 177 00:10:18,190 --> 00:10:21,580 อย่าดึงแรงนัก มิดจ์ คุณกำลังดึงรอยเย็บ 178 00:10:24,040 --> 00:10:27,440 - ว่าไง - ผมมีเรื่องชกต่อย 179 00:10:27,640 --> 00:10:30,400 นั่นเหรอเรื่องยาวของคุณ กลอนสั้นยังยาวกว่านี้ 180 00:10:30,600 --> 00:10:33,110 - ที่คลับน่ะ - ที่คลับเหรอ อาร์ชี่ไปไหน 181 00:10:33,310 --> 00:10:36,130 - ผมคุยกับเม - เมเหรอ เมไม่ทำแบบนี้ 182 00:10:39,340 --> 00:10:42,010 โจล เรื่องเมมีอะไร 183 00:10:42,930 --> 00:10:46,020 - ไม่มีเมแล้ว โอเคนะ - ไม่มีเมเหรอ 184 00:10:47,480 --> 00:10:51,760 - คุณเลิกกันแล้วเหรอ แล้วลูกล่ะ - ไม่มีเมแล้วก็ไม่มีลูก 185 00:10:51,960 --> 00:10:53,770 - นั่นไง พอใจหรือยัง - ไม่มีลูกเหรอ 186 00:10:56,940 --> 00:10:59,720 - ไม่มีลูก - เธอจะย้ายไป ย้ายไปแล้ว 187 00:10:59,920 --> 00:11:02,640 - เธออยู่ที่ชิคาโกแล้ว มันจบแล้ว - ฉันเสียใจด้วย 188 00:11:02,840 --> 00:11:04,280 - ไม่นะ - ฉันขอโทษ 189 00:11:04,490 --> 00:11:06,950 ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น 190 00:11:07,330 --> 00:11:09,980 - แบบไหน - เธอไม่พร้อม 191 00:11:10,180 --> 00:11:11,690 - คุณรู้ได้ยังไง - ฉันสังหรณ์ใจ 192 00:11:11,890 --> 00:11:13,690 - เราคุยกันที่ รพ. - รพ. เหรอ 193 00:11:13,890 --> 00:11:16,490 - เราคุยกันเรื่องลูกๆ ว่ามันจะเป็นยังไง - คุณคุยกันเหรอ 194 00:11:16,690 --> 00:11:19,180 - คุณกับเธอคิดไม่เหมือนกัน - ล้อเล่นหรือเปล่า 195 00:11:19,380 --> 00:11:20,120 ไม่ 196 00:11:20,320 --> 00:11:23,800 คุณไม่คิดว่าจะเตือนผมหน่อยเหรอว่า ชีวิตผมกำลังจะพินาศ 197 00:11:24,050 --> 00:11:27,960 - มันก็แค่สิ่งที่ฉันรู้สึก ลางสังหรณ์ - คุณไม่ควรคุยกับเธอ 198 00:11:28,160 --> 00:11:30,100 - โจล - นี่ทำให้เธอตัดสินใจ 199 00:11:30,690 --> 00:11:32,210 - ทำให้ทำสิ่งที่ทำลงไป - นี่ 200 00:11:32,410 --> 00:11:34,470 - ไม่ยุติธรรมนะ เธอเลือกเอง - เพราะคุณช่วย 201 00:11:34,660 --> 00:11:37,530 ฉันจะรอให้คุณดีขึ้นแล้วค่อยตบคุณ เพราะตบไปตอนนี้ก็ไม่สนุกหรอก 202 00:11:39,240 --> 00:11:41,280 ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ผลักไสเมไป 203 00:11:42,280 --> 00:11:46,120 ผมมีเวลาแปดชั่วโมงจนกว่าจะได้ เสื้อผ้ากลับมา ผมจะไปนอนพัก 204 00:11:50,910 --> 00:11:53,380 - ฉันแวะไปบ้านคุณได้... - ผมไม่เป็นไร 205 00:12:01,380 --> 00:12:02,790 ล้อกันเล่นหรือวะเนี่ย 206 00:12:02,980 --> 00:12:07,000 โอเค ฉันนึกว่าเลือกชุดที่เหมาะ กับการทำงานวันแรกกับกอร์ดอน ฟอร์ดแล้ว 207 00:12:07,200 --> 00:12:10,250 ฉันใช้เวลาคิดหลายชั่วโมง เลือกการจับคู่สี 208 00:12:10,450 --> 00:12:13,710 - แล้วประมาณตีห้า ฉันก็คิดได้ - เหมือนจู่ๆ โดนทุบไหม 209 00:12:13,910 --> 00:12:15,310 - อะไรนะ - พูดต่อเถอะ 210 00:12:15,900 --> 00:12:18,650 นี่ไม่ใช่งานที่ต้องยืนทำ มันเป็นงานนั่งโต๊ะ 211 00:12:20,570 --> 00:12:21,350 อธิบายมาหน่อย 212 00:12:21,540 --> 00:12:24,350 บี. อัลต์แมน ฉันยืนที่เคาน์เตอร์ นั่นคืองานที่ต้องยืนทำ 213 00:12:24,550 --> 00:12:27,560 เดี่ยวไมโครโฟน งานที่ต้องยืนทำ ฉันรู้วิธีแต่งตัวสำหรับงานนั้น 214 00:12:27,760 --> 00:12:31,060 งานที่กอร์ดอน ฟอร์ดเป็นงานที่นั่งทำ 215 00:12:31,260 --> 00:12:33,020 ฉะนั้นจะใส่กระโปรงทรงตรงไม่ได้ 216 00:12:33,220 --> 00:12:36,400 เป็นกระโปรงตรงที่มีผ่าได้ แต่ไม่ใช่ผ่าข้าง ไม่ 217 00:12:36,600 --> 00:12:39,150 ถ้าฉันขยับตัวตอนนั่ง พวกเขาก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น 218 00:12:39,350 --> 00:12:42,390 ถ้ากระโปรงผ่าหลังไม่เป็นไร เหมือนช่องระบายอากาศที่มีรสนิยม 219 00:12:42,590 --> 00:12:45,810 นั่นทำให้เดินง่าย กลับมาที่กระโปรงบาน 220 00:12:46,010 --> 00:12:50,370 ต้องเป็นกระโปรงบาน เพื่อให้เหมาะกับท่านั่งต่างๆ 221 00:12:50,570 --> 00:12:54,170 - น่าสนใจ โทรมาเพราะเรื่องนั้นเหรอ - ใช่ 222 00:12:54,370 --> 00:12:58,420 งั้นขอทวน เธอแม่งโทรหาฉันตอนตีสี่ห้าสิบหก 223 00:12:58,620 --> 00:13:02,340 ตอนเช้า หลังจากใช้เวลาคิดหลายชั่วโมง เรื่องการจับคู่สี 224 00:13:02,540 --> 00:13:05,390 เพราะเธอคิดได้ว่า งานนี้เป็นงานที่นั่งทำเนี่ยนะ 225 00:13:05,590 --> 00:13:06,390 ใช่ 226 00:13:06,590 --> 00:13:11,150 เธอคิดว่างานนี้คือการยืนแปดชั่วโมง เพื่อเสนอมุกตลกต่อหน้ากอร์ดอนเหรอ 227 00:13:11,340 --> 00:13:12,560 โคตรโง่เลย 228 00:13:12,760 --> 00:13:15,360 - ฉันไม่รู้นี่ว่าเป็นงานยังไง - กฎใหม่ 229 00:13:15,560 --> 00:13:18,490 สำหรับเธอและพวกตระกูลไวส์แมน ปัญญาอ่อนทั้งหลาย 230 00:13:18,690 --> 00:13:24,160 ห้ามใครโทรหาฉันก่อน 10.30 น. ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม 231 00:13:24,360 --> 00:13:27,580 - นี่กาแฟถ้วยใหม่ค่ะ คุณซูซี - ยกเว้นเซลด้า 232 00:13:27,780 --> 00:13:30,710 ถ้าเซลด้าโทรหาฉัน ฉันรู้ว่าเขามีของอร่อยชดเชยให้ตลอด 233 00:13:30,910 --> 00:13:32,600 ขอบคุณค่ะ คุณซูซี 234 00:13:33,770 --> 00:13:36,230 ฉันมีข่าวซุบซิบประจำบ้านมาบอก 235 00:13:36,430 --> 00:13:39,800 ถ้ามันงี่เง่า ฉันจะโยนเธอออกไปนอกหน้าต่างเวรนั่น 236 00:13:40,000 --> 00:13:41,260 เซลด้ามีแฟนแล้ว 237 00:13:41,460 --> 00:13:44,090 - เกิดอะไรขึ้นกับยานูช - ยานูชคือแฟนเธอ 238 00:13:44,290 --> 00:13:47,100 - คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง - เซลด้าคบกับเขามาหลายเดือนแล้ว 239 00:13:47,300 --> 00:13:49,560 ฉันเจอพวกเขาในวิลเลจ เขาเป็นนักเต้นที่เก่งมาก 240 00:13:49,760 --> 00:13:53,230 เธอเพิ่งรู้เรื่องนี้ได้ยังไง เขาเปลี่ยนอุปกรณ์ในห้องน้ำของเธอ 241 00:13:53,430 --> 00:13:54,400 เขาเป็นคนเปลี่ยนเหรอ 242 00:13:54,600 --> 00:13:57,540 เธอไม่สังเกตเห็นผู้ชาย ที่อยากอึ๊บเซลด้าเหรอ 243 00:13:57,750 --> 00:13:59,530 ฉันไม่ได้ช่างสังเกตอย่างที่ควรจะเป็น 244 00:13:59,730 --> 00:14:02,920 เธอเป็นนักแสดงตลกช่างสังเกตการณ์ มีบางอย่างในตัวเธอที่ขาดไปนะ 245 00:14:03,340 --> 00:14:05,530 ตายจริง ดื่มหลังเลิกงาน 246 00:14:05,730 --> 00:14:09,830 ฉันต้องการชุดที่นั่งทำงาน และไปดื่มกับแก๊งที่ทำงานได้ 247 00:14:10,030 --> 00:14:12,810 โอเค นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงค็อกเทลนะ มันคืองาน 248 00:14:13,520 --> 00:14:18,190 เอานี่ อันนี้ กับอันนี้ และอันนี้ 249 00:14:19,650 --> 00:14:20,460 และอันนี้ 250 00:14:20,660 --> 00:14:23,680 - เยี่ยมไปเลย - เธอนั่งทำงานได้สบายๆ 251 00:14:23,880 --> 00:14:26,430 ฉันอยากแน่ใจว่าเธอนั่งได้ กระโปรงบานพอไหม 252 00:14:26,630 --> 00:14:28,180 - เหมาะสุด - กลับไปนอนละ 253 00:14:28,380 --> 00:14:30,450 - ขอบใจ ซูซี - ไปตายซะ มิดจ์ 254 00:15:11,820 --> 00:15:12,950 ไม่ 255 00:15:14,660 --> 00:15:17,730 ไม่นะ ขอโทษค่ะ ฉันคุยกับเขาอยู่ 256 00:15:17,930 --> 00:15:19,290 มีคนเพี้ยนบนรถใต้ดินอีกแล้ว 257 00:15:29,800 --> 00:15:34,200 - มิดจ์ - ฉันบอกว่าไม่ ฉันไม่อยากคุยกับคุณ 258 00:15:34,400 --> 00:15:39,380 - รอก่อนสิ ผมไม่เคยได้อธิบาย - ไปบอกกับเครื่องชงกาแฟของคุณสิ 259 00:15:39,580 --> 00:15:40,480 มิดจ์ ไม่เอาน่า 260 00:15:42,650 --> 00:15:45,150 ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อย มีคนบ้าตามฉันมา 261 00:15:46,070 --> 00:15:50,470 ผมไม่มีเบอร์โทรศัพท์หรือที่อยู่เพื่อติดต่อคุณ 262 00:15:50,670 --> 00:15:53,580 ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้คุณติดต่อมา ชาแนลเหรอ สวยมากค่ะ 263 00:15:53,780 --> 00:15:55,680 ผมไปที่สวนสาธารณะทุกเช้า ตั้งหลายสัปดาห์ 264 00:15:55,880 --> 00:15:58,440 - คุณไม่เคยโผล่มา - ฉันไม่เคยกลับไปอีก 265 00:15:58,640 --> 00:16:03,280 - ผมเอาดอกไม้ไปทุกวันเพื่อขอโทษ - หวังว่าคุณคงให้ดอกไม้กับภรรยานะ 266 00:16:03,470 --> 00:16:07,090 - น่าเสียดายถ้าต้องทิ้งดอกไม้ - สวยนะครับ 267 00:16:07,880 --> 00:16:13,050 นี่ ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อย สองนาที ผมขอแค่นั้น ฟังนะ... 268 00:16:15,140 --> 00:16:15,970 สองนาที 269 00:16:21,020 --> 00:16:24,480 โอเค เมื่อกี้ก็สนุกดีนะ แต่ผมต้องขอบอกคุณ... 270 00:16:27,690 --> 00:16:29,230 เหลือเชื่อเลย 271 00:16:31,190 --> 00:16:34,810 ขอโทษครับ ขอผ่านหน่อย ขยับไปหน่อย ให้ตายสิ 272 00:16:35,010 --> 00:16:36,810 - ไม่มีมารยาท - ผมเหรอ 273 00:16:37,010 --> 00:16:41,000 พวกคุณต่างหากที่เดินเรียงแถวกัน อย่างกับแนวรุกทีมพรินซ์ตันไทเกอร์ส 274 00:16:44,120 --> 00:16:45,730 - นี่ - ให้ตายเถอะ 275 00:16:45,930 --> 00:16:49,950 - ผมไม่เคยทำแบบนั้น สาบานได้ - อะไร แอบตามผู้หญิงบนรถใต้ดินเหรอ 276 00:16:50,150 --> 00:16:53,370 - พาผู้หญิงกลับไปที่บ้านผม - บ้านคุณกับภรรยาคุณน่ะเหรอ 277 00:16:53,570 --> 00:16:54,660 มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด 278 00:16:54,860 --> 00:16:57,620 โทษที เราคุยกันเยอะแยะ คุณไม่เคยบอกว่าคุณแต่งงานแล้ว 279 00:16:57,820 --> 00:16:59,580 - ไม่ได้แต่ง - นั่นใครล่ะ น้องสาวคุณเหรอ 280 00:16:59,780 --> 00:17:02,310 เธอไม่พอใจที่คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นเหรอ 281 00:17:02,520 --> 00:17:06,920 - ผมไม่อยากให้คนทั้งนิวยอร์กได้ยิน - คุณเริ่มเองนะ 282 00:17:07,120 --> 00:17:09,840 ทำไมคุณจะไปนอกเมืองล่ะ คุณจะเข้าเมืองนี่นา 283 00:17:10,040 --> 00:17:11,280 นี่รถไฟเข้าเมือง 284 00:17:11,610 --> 00:17:12,800 รถไฟไปอัพทาวน์ 285 00:17:13,000 --> 00:17:13,780 บ้าจริง 286 00:17:21,330 --> 00:17:24,190 บ้าเอ๊ย มิดจ์ คุณอยู่ไหม มิดจ์ 287 00:17:24,390 --> 00:17:27,820 - ขอโทษครับ มีปัญหาอะไรเหรอ - ขอโทษครับ ผมกำลังหาเพื่อนอยู่ 288 00:17:28,020 --> 00:17:30,610 นั่นคือคนที่ทำร้ายฉันที่บันได 289 00:17:30,810 --> 00:17:32,820 - ทำร้ายคุณเหรอ เมื่อไหร่ - ผมไม่ได้ทำร้ายใคร 290 00:17:33,020 --> 00:17:35,080 เขาพูดสบถและว่าเราน่ารังเกียจ 291 00:17:35,270 --> 00:17:38,140 - อะไรเนี่ย - พวกเขาขวางทางบันได 292 00:17:46,480 --> 00:17:48,920 - สองนาที - คุณพระ 293 00:17:49,120 --> 00:17:53,900 คุณจะไม่เจอผมอีก ผมสัญญา บอกเขาไปว่าไม่เป็นไร 294 00:17:55,110 --> 00:17:56,400 ไม่เป็นไรค่ะ 295 00:17:58,870 --> 00:18:02,940 ผมทำพลาด พลาดจริงๆ ผมทำให้คุณอยู่ในสถานการณ์แย่ๆ 296 00:18:03,140 --> 00:18:04,730 แย่เหรอ มันยิ่งกว่าแย่อีก 297 00:18:04,930 --> 00:18:07,650 มันแย่จริงๆ คุณเลือกคำที่เหมาะได้เลย 298 00:18:07,850 --> 00:18:10,940 - คืนนี้ฉันจะกลับไปคิด - ผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นภรรยาผม 299 00:18:11,140 --> 00:18:14,610 - ไม่ใช่น้องสาวของคุณเหรอ - เราแยกกันอยู่ นั่นมันบ้านผม 300 00:18:14,810 --> 00:18:17,660 - เธอได้บ้านเก่าของเราไป - ทำไมเธอถึงเดินเข้ามาแบบนั้นล่ะ 301 00:18:17,860 --> 00:18:21,430 เอาหมามาส่ง ซึ่งเธอควรจะบอกก่อนว่าจะมา 302 00:18:21,760 --> 00:18:24,620 - ตอนนี้เรากำลังหย่ากัน - คุณกับหมาเหรอ 303 00:18:24,820 --> 00:18:28,090 การแต่งงานมันจบลงนานแล้ว ก่อนที่ผมจะเจอคุณอีก ฟังนะ มิดจ์ 304 00:18:28,290 --> 00:18:32,720 การได้พบคุณ การที่เราได้คุยกัน มันคือสิ่งที่ช่วยชีวิตผมไว้ 305 00:18:32,920 --> 00:18:36,610 ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้คุณคิดทบทวนใหม่ ผมแค่อยากมาขอโทษ 306 00:18:41,160 --> 00:18:42,310 หมาเป็นยังไงบ้าง 307 00:18:42,510 --> 00:18:43,600 - เธอเอาหมาไป - หา 308 00:18:43,800 --> 00:18:45,330 - เปลี่ยนชื่อมัน - เลวร้าย 309 00:18:46,250 --> 00:18:51,570 - ผมทำคุณไม่อยากไปสวนริเวอร์ไซด์ไหม - แค่ชั่วคราว ตอนนี้ฉันกลับไปแล้ว 310 00:18:51,770 --> 00:18:55,050 - ดีครับ เพราะมันเป็นสวนสาธารณะที่ดี - ใช่ค่ะ 311 00:18:55,880 --> 00:18:58,720 บางทีเราอาจจะได้บังเอิญเจอกันอีก 312 00:18:59,800 --> 00:19:03,720 - อาจจะค่ะ - เท่านี้ก็ดีแล้วครับ ผมขอรับไว้ 313 00:19:05,640 --> 00:19:08,180 - ลาก่อน มิดจ์ - ลาก่อน ซิลวิโอ 314 00:19:10,190 --> 00:19:11,810 เอาใจช่วยนะ พ่อหนุ่ม 315 00:19:22,740 --> 00:19:28,290 ภูมิปัญญาและความรู้ จะเป็นความมั่นคงในยุคของท่าน 316 00:19:49,980 --> 00:19:53,630 - คุณบอกว่ากอร์ดอนจ้างคุณเหรอ - เขาไม่จ้างใครเป็นการส่วนตัว 317 00:19:53,830 --> 00:19:56,550 มันไม่ใช่ปกติวิสัย แต่เขามาที่คลับเปลื้องผ้าของฉัน 318 00:19:56,750 --> 00:19:58,640 คลับที่ฉันแสดงน่ะ 319 00:19:58,830 --> 00:20:02,640 - ฉันเข้าใจแล้ว - ไม่ คุณไม่เข้าใจ ฉันเล่นตลกเปิดไมค์ 320 00:20:02,840 --> 00:20:06,140 - คุณมาที่นี่เพื่อออกรายการเหรอ - ต้องมีคนนัดคุณมาก่อนนะ 321 00:20:06,340 --> 00:20:09,060 คุณจะเดินดุ่มเข้ามา ขอคิวนัดออกรายการไม่ได้หรอกนะ 322 00:20:09,260 --> 00:20:12,480 ฉันไม่ได้เดินมั่วเข้ามา เดี๋ยว เขารู้จักฉัน 323 00:20:12,680 --> 00:20:17,400 ไมค์ 324 00:20:17,600 --> 00:20:18,460 มิดจ์ เมเซิล 325 00:20:19,920 --> 00:20:20,760 ให้เธอเข้ามา 326 00:20:25,010 --> 00:20:26,970 คุณกับฉัน ยังไม่เคยเจอกันอย่างเป็นทางการ 327 00:20:28,140 --> 00:20:31,460 ฟังนะ ไมค์ ฉันรู้ว่าคุณกับซูซี เริ่มต้นได้ไม่สวยเท่าไหร่ 328 00:20:31,660 --> 00:20:34,960 - เริ่มต้นได้ไม่สวยเหรอ ตลกมาก - ตอนนี้ฉันมาที่นี่แล้ว 329 00:20:35,160 --> 00:20:37,320 - คุณไม่... - คุณรู้ไหมว่ามันไม่มีกลิ่น 330 00:20:37,940 --> 00:20:41,470 - อะไรคะ อะไรไม่มีกลิ่น - ต้นคริสต์มาสของผม มันเป็นต้นไม้กากๆ 331 00:20:41,670 --> 00:20:45,020 ผมซื้อมันมาเพราะจะหนีจาก ผู้จัดการจอมป่วนของคุณ 332 00:20:45,210 --> 00:20:47,600 อะพาร์ตเมนต์ของผมไม่มีกลิ่นคริสต์มาส 333 00:20:47,800 --> 00:20:51,250 เพราะต้นคริสต์มาสเวรนั่น มันกาก ไม่มีชีวิตชีวา 334 00:20:51,870 --> 00:20:55,690 - คุณจะค่อยๆ ชอบฉันไปเอง - ให้ตายสิ คุณสองคนเหมือนกันเป๊ะ 335 00:20:55,890 --> 00:21:00,700 อาจใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือน พอหกเดือน เราจะไปเล่นโบว์ลิ่งและดื่มเบียร์กันเลย 336 00:21:00,900 --> 00:21:03,930 - ต้องไปแล้ว ฝากข้อความถึงซูซีได้ไหม - ได้สิคะ 337 00:21:06,510 --> 00:21:09,600 - ฉันจะบอกต่อให้ - ว่าแต่คุณมาสายนะ 338 00:21:11,850 --> 00:21:13,130 พวกนั้นคือนักเขียนเหรอ 339 00:21:13,330 --> 00:21:16,840 - ฉันควรไปตรงนั้นใช่ไหม - นั่นห้องนักเขียน ไปเลย 340 00:21:17,040 --> 00:21:18,060 ขอบคุณค่ะ 341 00:21:20,530 --> 00:21:23,260 คุณคิดว่าเขากำกับละครไม่ได้เหรอ อัลวิน 342 00:21:23,460 --> 00:21:24,430 เราเคยทำซีรีส์ ซีซาร์ 343 00:21:24,630 --> 00:21:28,220 ผมไม่มีปัญหากับเมล บรูคส์ ผมชอบเขา เขาตลก 344 00:21:28,420 --> 00:21:29,810 - แต่อะไร - มาแล้ว 345 00:21:30,010 --> 00:21:33,120 เขาไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่องจริงๆ 346 00:21:33,330 --> 00:21:36,320 ถึงเวลาแสดงฝีมือก็ไม่ได้เรื่องเลย 347 00:21:36,520 --> 00:21:38,780 ถามไซม่อน ถามกิลเบิร์ต ให้ตายสิ ถามซิดก็ได้ 348 00:21:38,980 --> 00:21:41,360 ปีศาจตาสีเขียวที่ล้อเลียนเหยื่อที่มันกิน 349 00:21:41,560 --> 00:21:43,160 ให้ตายสิ เล่นเชกสเปียร์ก่อนเที่ยงเลย 350 00:21:43,360 --> 00:21:47,540 เรื่องเดียวที่ผมจะขอคือ อย่าเอาความเกลียดเมล บรูคส์มาลงที่ผม 351 00:21:47,740 --> 00:21:48,950 เพราะเราชื่อเหมือนกัน 352 00:21:49,150 --> 00:21:51,180 - ผมไม่ได้เกลียดเขา - ฉันก็เหมือนกัน 353 00:21:52,930 --> 00:21:56,340 - สวัสดีค่ะ ฉันมาถูกที่หรือเปล่า - ผมว่าไม่ใช่ 354 00:21:56,540 --> 00:21:59,090 - นี่ห้องนักเขียนใช่ไหมคะ - เราคือนักเขียนที่อยู่ในห้อง 355 00:21:59,290 --> 00:22:02,260 - ฉันคือนักเขียนใหม่ของคุณ - อัลวิน 356 00:22:02,460 --> 00:22:05,050 จอร์จบอกว่าจะมีผู้หญิงมาเริ่มงาน เขาไม่ได้บอกว่าเมื่อไหร่ 357 00:22:05,250 --> 00:22:07,350 ฉันคือผู้หญิงคนนั้น และฉันเริ่มงานวันนี้ค่ะ 358 00:22:07,550 --> 00:22:09,080 - จอร์จเป็นใครคะ - เดี๋ยวคุณก็รู้ 359 00:22:09,280 --> 00:22:10,730 - ลูกเหม็น - รองเท้าโบทชูส์ 360 00:22:10,930 --> 00:22:11,890 ผมมีรองเท้าโบทชูส์นะ 361 00:22:12,090 --> 00:22:16,230 ผมอยากรู้เรื่องพนักงานใหม่ ผมก็แค่หัวหน้านักเขียน ผมจะไปรู้อะไร 362 00:22:16,430 --> 00:22:17,320 - มิลลี่... - มิดจ์ค่ะ 363 00:22:17,510 --> 00:22:18,330 มิดจ์เหรอ 364 00:22:18,540 --> 00:22:20,740 อย่าไว้ใจคนที่ชื่อไม่คล้องจองกับคำไหน 365 00:22:20,940 --> 00:22:23,490 - ปิด จิต สิทธิ์ - ขิต 366 00:22:23,690 --> 00:22:26,280 ราล์ฟ เมล อดัม เซซิล และผมอัลวิน นั่งสิ 367 00:22:26,480 --> 00:22:29,580 - เยี่ยม ฉันใส่ชุดสำหรับนั่งมา - อะไรนะ 368 00:22:29,780 --> 00:22:31,410 กระโปรงบานสำหรับนั่งน่ะ 369 00:22:31,610 --> 00:22:34,540 ใส่ยืนก็เหมาะ แต่ดูดีถ้าคุณนั่ง 370 00:22:34,740 --> 00:22:38,000 - ใช้งานได้หลากหลาย เหมือนกางเกง - กอร์ดอนอารมณ์ไม่ดี 371 00:22:38,200 --> 00:22:40,590 - อีกแล้วเหรอ - ชีวิตแสนโชคดีของเขามีอะไรที่แย่ 372 00:22:40,790 --> 00:22:42,260 - เขาเลิกสูบบุหรี่ - พระเจ้า 373 00:22:42,460 --> 00:22:45,220 - ไม่เอาน่า - เขาไม่อยากให้คนอื่นๆ สูบ 374 00:22:45,420 --> 00:22:49,740 - ถ้าเขาหย่า เราต้องหย่าด้วยไหม - หมดมวนนี้ก่อนได้ไหม ไม่ได้เหรอ 375 00:22:50,320 --> 00:22:51,850 มะเร็งคงต้องรอก่อนนะ 376 00:22:52,050 --> 00:22:54,770 พวกเขามาเพื่อบุหรี่และผมไม่ได้พูดไป 377 00:22:54,970 --> 00:22:57,870 ไปได้แล้ว หนุ่มๆ ขอเด็ดๆ นะ ยี่สิบในหนึ่ง 378 00:22:58,330 --> 00:23:00,320 - ขอของตัวเองตอนนี้เลย - เหมือนกัน 379 00:23:00,520 --> 00:23:02,880 - อัลวิน ยี่สิบในหนึ่งคืออะไร - ครับ 380 00:23:03,840 --> 00:23:06,840 ใช่ ผมรู้จักเบิร์นสไตน์ ผมอ่านบันทึกแล้ว 381 00:23:07,380 --> 00:23:10,160 ผมจะไม่ส่งมุกมาเอสโตรให้เขาเยอะๆ 382 00:23:10,360 --> 00:23:12,180 แค่เอาบุหรี่เวรให้เขาไปซะ 383 00:23:17,270 --> 00:23:21,650 - ไง นี่ รู้ไหมว่ายี่สิบในหนึ่งคืออะไร - ไม่รู้ค่ะ 384 00:23:23,310 --> 00:23:26,860 รายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ ใช่ค่ะ เขาเลิกสูบบุหรี่ 385 00:23:27,060 --> 00:23:30,660 เรากำลังกระจายข่าว เราไม่ได้ปิดบังคุณ 386 00:23:31,160 --> 00:23:33,410 ใช่ เราทุกคนต้องเลิกสูบบุหรี่ 387 00:23:33,830 --> 00:23:37,700 ไง มิดจ์ ซูซี มิดจ์โทรมา เสียงเธอฟังดูแปลกๆ 388 00:23:38,910 --> 00:23:43,070 - เป็นยังไงบ้าง คนเก่ง - ตื่นตระหนก ฉันตื่นตระหนก ให้ตายสิ 389 00:23:43,270 --> 00:23:45,150 - หายใจลึกๆ - ฉันกำลังหอบ 390 00:23:45,350 --> 00:23:48,070 - ก้มหัวลงระหว่างขา - นั่นใครน่ะ ไดนาห์เหรอ 391 00:23:48,270 --> 00:23:51,130 สูบบุหรี่สิ เธอเป็นอะไร 392 00:23:51,470 --> 00:23:54,750 - คุณไม่ได้บอกฉันเรื่องยี่สิบในหนึ่ง - ยี่สิบในหนึ่งคืออะไร 393 00:23:54,950 --> 00:23:58,710 เราต้องคิดยี่สิบในหนึ่ง มันคือยี่สิบมุกในหนึ่งชั่วโมง 394 00:23:58,910 --> 00:24:03,130 นั่นมันเมื่อแปดนาทีที่แล้ว งั้นฉันมี... ฉันสติแตก ฉันคิดเลขไม่ออก 395 00:24:03,330 --> 00:24:08,180 คุณมีเวลา 52 นาทีที่จะเขียน มุกตลก 20 มุก หนึ่งมุกทุกๆ 2.6 นาที 396 00:24:08,380 --> 00:24:09,930 - ในที่สุดก็ได้ใช้คณิตศาสตร์ - ไม่ช่วยเลย 397 00:24:10,130 --> 00:24:11,970 ต้องเป็นมุกที่มีคุณภาพสินะคะ 398 00:24:12,170 --> 00:24:14,450 - แต่ละมุกต้องฮาจริง - ทำไมคุณมาคุยโทรศัพท์ด้วย 399 00:24:14,660 --> 00:24:17,100 เขากำลังเรียนรู้ บริษัทตัวแทนใหญ่ๆ เป็นแบบนี้ 400 00:24:17,300 --> 00:24:20,610 - เหลือเวลาคิดหนึ่งมุกทุก 2.5 นาที - เธอไม่ควรพูดนะ 401 00:24:20,800 --> 00:24:23,360 ฉันคิดเล่นมุกแบบนั้นไม่ได้ มันใช้เวลา 402 00:24:23,560 --> 00:24:27,530 ฉันปลุกปั้นและนวดเค้นมัน ตอนนี้ฉันคิดไม่ออก เวลาหมดไปเรื่อยๆ 403 00:24:27,730 --> 00:24:30,920 มาลองคิดเค้นให้ไหลลื่น มุกนี้เป็นไง 404 00:24:31,130 --> 00:24:34,240 สวนจัตุรัสวอชิงตันไม่ได้เป็นสวนรูปจัตุรัส แต่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า 405 00:24:34,440 --> 00:24:36,790 ดังนั้นควรเปลี่ยนชื่อเป็น สวนสี่เหลี่ยมผืนผ้าวอชิงตัน 406 00:24:36,990 --> 00:24:38,620 - น่ารักจัง - เห่ยมาก 407 00:24:38,820 --> 00:24:42,500 - ฉันไม่ใช่นักเขียนนี่หว่า เธอต่างหาก - ฉันไม่ใช่ ฉันบอกคุณแล้ว 408 00:24:42,700 --> 00:24:45,050 เธอได้งานนี้แล้ว แกล้งทำไปจนทำได้น่ะแหละ 409 00:24:45,250 --> 00:24:48,220 ฉันจะดูในสมุดฉัน ดูว่ามีอะไรเป็นแรงบันดาลใจไหม 410 00:24:48,420 --> 00:24:50,800 สิ่งเดียวที่สำคัญคือกอร์ดอนคิดว่าเธอตลก 411 00:24:51,000 --> 00:24:55,180 - เป็นยังไงบ้าง สานสัมพันธ์กันหรือยัง - เขาอยู่คนละส่วนในตึก 412 00:24:55,380 --> 00:24:57,810 ฉันควรได้ออฟฟิศไหม เพราะฉันไม่มี 413 00:24:58,010 --> 00:24:58,890 ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย 414 00:24:59,090 --> 00:25:01,860 ฉันแทบจะไม่มีเก้าอี้นั่ง ฉันหาห้องน้ำหญิงไม่เจอ 415 00:25:02,050 --> 00:25:05,360 ทุกคนพูดกันเป็นคำรหัส ไมค์ คาร์ฝากข้อความมาให้คุณ 416 00:25:05,560 --> 00:25:08,320 - ฉันเดาว่าเธอชูนิ้วกลางให้ฉันอยู่ - นิ้วกลางทั้งสองข้างเลย 417 00:25:08,520 --> 00:25:11,630 ฉันต้องไปแล้ว ฉันต้องเริ่มคิด... เขียนน่ะ บาย 418 00:25:14,090 --> 00:25:15,180 กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ ค่ะ 419 00:25:15,930 --> 00:25:20,830 - ฉันรักเขาจริงๆ เขาคือคนที่ฉันคิดถึง - สามีคนที่สองเสียยังไงเหรอ 420 00:25:21,030 --> 00:25:25,750 มันเลวร้ายที่สุด ตอนหน้าหนาว เขาเดินอยู่แล้วก็ลื่นบนน้ำแข็ง 421 00:25:25,950 --> 00:25:29,170 - ตายแล้ว - มันแย่กว่านั้นอีก ถนนอยู่บนเนินเขา 422 00:25:29,370 --> 00:25:32,300 เขาลื่นลงมา ตอนที่มีคนกำลังเปิดเครื่องหั่นไม้ 423 00:25:32,500 --> 00:25:35,530 - ตายแล้ว - มันแย่กว่านั้นอีก จะไปไหนน่ะ 424 00:25:37,070 --> 00:25:40,730 - พาคนพวกนั้นออกไปจากตรงนี้ - ไม่นะ ตายแล้ว 425 00:25:40,930 --> 00:25:43,810 - เกิดอะไรขึ้นคะ - เกิดไฟไหม้น่ะสิ ถอยไปครับ 426 00:25:44,010 --> 00:25:46,440 - แต่เป็นไปได้ยังไงคะ - ไม่ไฟฟ้าลัดวงจรก็วางเพลิง 427 00:25:46,640 --> 00:25:47,920 - ยังไม่รู้ - วางเพลิงเหรอ 428 00:25:48,250 --> 00:25:49,540 นี่มันมากเกินไปแล้ว 429 00:25:50,380 --> 00:25:53,510 - นี่มันมากเกินไปแล้วนะ - อะไรมากเกินไปเหรอ 430 00:25:54,720 --> 00:25:56,130 ร้านน้ำชาของฉัน 431 00:26:00,640 --> 00:26:03,930 - คุณคาร์ ฟลอเรนซ์สายสองค่ะ - เชิญเลยค่ะ 432 00:26:10,820 --> 00:26:12,760 ผมว่ามันแค่ 59 นาทีเอง 433 00:26:12,960 --> 00:26:16,550 เงียบเลย เมล ดูมั่นใจ พอใจในตัวเองนะ เริ่มเลย 434 00:26:16,750 --> 00:26:18,810 สัปดาห์ที่แล้วมีการเปิดตัว ละครบรอดเวย์ คาเมลอต 435 00:26:19,010 --> 00:26:21,020 และละครไม่บรอดเวย์เรื่อง คาเมไม่รอด 436 00:26:21,220 --> 00:26:22,520 ใส่ไว้ในหมวดอาจจะใช้นะ อดัม 437 00:26:22,720 --> 00:26:25,690 ถึงช่วงเวลา ที่เด็กๆ เขียนจดหมายถึงซานต้า 438 00:26:25,890 --> 00:26:28,110 - เขาไม่ชอบมุกซานต้า - ขอพูดให้จบได้ไหม 439 00:26:28,310 --> 00:26:29,940 ความเชื่อของเด็กช่างน่าอัศจรรย์ 440 00:26:30,140 --> 00:26:34,360 ที่เชื่อว่าซานต้าจะเอาของขวัญมาให้ หลังจากที่เห็นเขาห้อยหัวทิ่มที่ห้างเมซีส์ 441 00:26:34,560 --> 00:26:36,370 - เขาไม่ชอบเรื่องมุกซานต้า - เวรเอ๊ย 442 00:26:36,570 --> 00:26:38,790 - ราล์ฟฟี่ - ข้ามมุกซานต้าของผมไป 443 00:26:38,980 --> 00:26:42,660 คุณอาจเคยได้ยินว่านาซ่า วางแผนจะส่งลิงไปในอวกาศ 444 00:26:42,860 --> 00:26:47,090 พวกเขาอยากส่งพวกทึ่มไป แต่เจอร์รี่ ลิวอิสกับโปรดิวเซอร์ของผมไม่ยอมไป 445 00:26:47,280 --> 00:26:48,750 เอามุกนี้ให้จอร์จดูก่อน 446 00:26:48,950 --> 00:26:51,860 - พวกเขาต้องตัดภาพไปที่เขา เซซิล - ผมคิดถึงนิกสัน 447 00:26:52,980 --> 00:26:55,130 - แล้วไง - แค่นั้นแหละ ผมมีแค่นั้น 448 00:26:55,330 --> 00:26:58,860 ความเป็นมืออาชีพที่น่าทึ่ง แล้วจะวนมาใหม่นะ สาวคนใหม่ 449 00:26:59,740 --> 00:27:02,520 ฉันเอง คนเดียวที่มีอวัยวะเพศหญิงในห้องนี้ 450 00:27:02,720 --> 00:27:03,730 อย่าทึกทักไปเองสิ 451 00:27:03,930 --> 00:27:06,350 มีคำกล่าวโบราณว่าไว้ ถ้าคุณต้องการใครสักคน... 452 00:27:06,550 --> 00:27:09,190 ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ 453 00:27:09,390 --> 00:27:12,320 และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป 454 00:27:12,520 --> 00:27:15,670 เวลามีคนเข้าห้องน้ำ เราจะร้องเพลงเพื่อกลบเสียง 455 00:27:16,090 --> 00:27:17,200 เข้าใจแล้ว 456 00:27:17,400 --> 00:27:20,200 และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป 457 00:27:20,400 --> 00:27:24,430 จากนั้นก็ไงๆ ปืนใหญ่ภาคสนาม 458 00:27:25,430 --> 00:27:26,460 เราพูดถึงไหนแล้วนะ 459 00:27:26,660 --> 00:27:28,000 - สาวน้อย - ฉันเอง 460 00:27:28,200 --> 00:27:31,420 - ว่ามาเลย - โอเค มีคำกล่าวโบราณว่าไว้... 461 00:27:31,620 --> 00:27:34,920 ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ 462 00:27:35,120 --> 00:27:38,190 และรถบรรทุกอาวุธเคลื่อนไป 463 00:27:40,030 --> 00:27:41,260 เลขาฯ 464 00:27:41,460 --> 00:27:44,080 - เลขาฯ - มาแล้วค่ะ 465 00:27:44,620 --> 00:27:46,770 - พิมพ์เอกสาร เอาไปให้กอร์ดอน - ได้ค่ะ 466 00:27:46,970 --> 00:27:47,750 ได้เวลามื้อเที่ยง 467 00:27:50,250 --> 00:27:51,980 - ไปกินที่ไหน - ร้านอาหารจีน 468 00:27:52,180 --> 00:27:54,920 อัลวิน มุกของฉันไม่ได้... 469 00:27:56,960 --> 00:27:59,570 ผ่านเนินเขา ผ่านหุบเขา เมื่อเรามาถึงเส้นทางฝุ่นเขรอะ 470 00:27:59,770 --> 00:28:01,510 - นี่ออฟฟิศของผม - อ้อ ขอโทษค่ะ 471 00:28:33,000 --> 00:28:34,170 - เอ้บ - สวัสดี เทอร์เรนซ์ 472 00:28:35,040 --> 00:28:36,400 - โชคดี - ขอบคุณ 473 00:28:36,600 --> 00:28:40,630 - คุณควรไปกินมื้อเที่ยงนะ - ตายจริง ผมลืมเวลาไปเลย 474 00:28:41,260 --> 00:28:43,950 - โชคดี - ผมอยากไปด้วย แต่เป็นหวัดแบบนี้ 475 00:28:44,150 --> 00:28:46,020 มอรี่ ก็เป็นหวัดหนักเหมือนกัน 476 00:28:46,220 --> 00:28:49,080 มีเรื่องอะไรที่คุณอยากให้ผม คุยกับเธอเป็นพิเศษไหม หรือ... 477 00:28:49,280 --> 00:28:50,460 กินมื้อเที่ยงทำความรู้จักกันน่ะ 478 00:28:50,660 --> 00:28:55,650 เธอจะพูดสิ่งที่เธอต้องการ รับฟังถามตอบ เธอชอบบทวิจารณ์คุณด้วย 479 00:28:56,270 --> 00:28:57,550 - โชคดี - ขอบคุณ 480 00:28:57,750 --> 00:29:00,220 - อันไหน - ละครตลกที่เธอย้ายมา 481 00:29:00,420 --> 00:29:03,010 - อะพุดดิ้งฟอร์ไนเจล - อันนั้นเยี่ยมเลย 482 00:29:03,210 --> 00:29:06,870 - ผมวิจารณ์ไปนิดหน่อย - เธอปรับเปลี่ยนตามความเห็นของคุณ 483 00:29:07,070 --> 00:29:09,740 บอกว่ามันช่างทำให้... ช่างทำให้... 484 00:29:10,870 --> 00:29:12,040 ถือว่าบอกว่าดีขึ้นแล้วกัน 485 00:29:12,500 --> 00:29:15,070 เพเนโลพีเป็นคนอังกฤษ พ่อของเธอบริหารหนังสือพิมพ์หกแห่ง 486 00:29:15,270 --> 00:29:17,960 แม่ของเธอเป็นภรรยาท่านบารอน พวกเขาซี้กับพวกเชื้อพระวงศ์ 487 00:29:18,170 --> 00:29:21,700 - เธอจะเล่าเรื่องให้ฟัง มันต้องสนุกแน่ๆ - ผมจะกลับมารายงาน 488 00:29:21,900 --> 00:29:24,970 - มื้อนี้ เดอะวอยซ์ จ่าย ไม่รับคำขอ - ได้เลย 489 00:29:26,300 --> 00:29:29,140 - ผมกำลังจะบอกว่าดีขึ้น - เรารู้อยู่แล้ว 490 00:29:46,360 --> 00:29:50,350 แฟรนซี ตรวจอีกสอง สาม สี่รอบ 491 00:29:50,550 --> 00:29:52,940 ถ้าพวกเขาไม่เอาด้วยอีก เราจะหาบริการรถเจ้าใหม่ 492 00:29:53,140 --> 00:29:55,400 - เช้านี้เป็นยังไงบ้างคะ - ถามจริง 493 00:29:55,600 --> 00:29:58,230 พยายามคลายความอึกอัก ฉันบอกข้อความของคุณให้ซูซีแล้ว 494 00:29:58,430 --> 00:30:01,450 เขามานั่นแล้ว มาสายอย่างน่าทึ่งตลอด 495 00:30:01,650 --> 00:30:04,630 - ก่อกวนพนักงาน ช่างแสนดี - นั่นใครคะ 496 00:30:05,260 --> 00:30:10,040 นั่นจอร์จ โทเลดาโน โปรดิวเซอร์ ที่น่านับถือของ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ 497 00:30:10,240 --> 00:30:12,290 ฉันเคยได้ยินชื่อเขา คุณแนะนำให้เรารู้จักกันได้ไหม 498 00:30:12,490 --> 00:30:15,670 - ผมอยากให้เขาตาย - งั้นฉันควรแนะนำตัวเองใช่ไหม 499 00:30:15,870 --> 00:30:17,750 ตายอย่างช้าๆ และเจ็บปวด 500 00:30:17,950 --> 00:30:20,970 ผมอยากให้เขาตกจากเรือบดลำเล็ก ที่เขาเรียกว่าเรือยอชต์ 501 00:30:21,160 --> 00:30:22,340 ผมไม่อยากให้เขาจมน้ำตาย 502 00:30:22,540 --> 00:30:26,010 ผมอยากให้เขาลอยไปกับเศษชิ้นไม้ 503 00:30:26,210 --> 00:30:28,930 ไอ้คนโง่ จองหอง อวดดี... 504 00:30:29,130 --> 00:30:33,140 - จอร์จ วันนี้คุณเป็นยังไงบ้าง - ไมกี้ หนุ่มน้อย เป็นไงบ้าง คนเก่ง 505 00:30:33,340 --> 00:30:37,690 - ก็เหมือนเดิมน่ะ จอร์จ - ผมยังไม่เคยเจอสาวสวยคนนี้เลย 506 00:30:37,890 --> 00:30:39,610 ฉันเป็นนักเขียนคนใหม่ มิดจ์ เมเซิล 507 00:30:39,810 --> 00:30:42,150 ผมได้ข่าวว่าเรามีนักเขียนหญิงมาร่วมงาน 508 00:30:42,350 --> 00:30:45,550 - ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมว่าจอร์จนะ - เรียกฉันว่าจอร์จด้วยก็ได้ค่ะ 509 00:30:46,170 --> 00:30:48,800 ตลกดี ผมชอบนะ คุณคงรู้จักแมเดอลิน พิวจ์ 510 00:30:49,300 --> 00:30:52,660 - ฉันว่าไม่นะคะ - เขียนบทให้ ฉันรักลูซี่ ผู้หญิงตลก 511 00:30:52,860 --> 00:30:55,080 แนนซี่ คลาร์กล่ะ เขียนบทให้ แอน ซอเทิร์นโชว์ 512 00:30:55,280 --> 00:30:56,920 เธอไม่รู้จักนักเขียนผู้หญิงทุกคนหรอก 513 00:30:57,120 --> 00:30:59,060 - ดีใจที่คุณมาร่วมงาน - ขอบคุณค่ะ 514 00:30:59,310 --> 00:31:02,940 - รองเท้าโบทชูส์สวยนะคะ - คุณทำให้ที่นี่สวยขึ้นเลยละ 515 00:31:03,190 --> 00:31:05,360 ยกเลิกต้นไม้ใหม่ที่ผมสั่งไปนะ 516 00:31:06,940 --> 00:31:10,010 เขาชอบจูบในงานปาร์ตี้ ระวังให้ดี 517 00:31:10,210 --> 00:31:12,410 - ขอบคุณที่เตือนค่ะ - ให้ตายเถอะ 518 00:31:14,330 --> 00:31:16,410 พวกนักเขียนเวรส่งมุกพวกนี้มาให้ 519 00:31:20,960 --> 00:31:23,650 - เราโยนบุหรี่ใส่เขาได้ไหม - จุดไฟ 520 00:31:23,850 --> 00:31:26,820 - นั่นอาจทำให้ไฟไหม้ - กลับไปจุดเริ่มต้น 521 00:31:27,020 --> 00:31:27,820 เรียกตัวทุกคนมา 522 00:31:28,020 --> 00:31:30,910 เดี๋ยวพวกเขาก็ทำได้ กอร์ดี้ พวกเขาเป็นแบบนี้ตลอด 523 00:31:31,110 --> 00:31:32,760 - เหลือเชื่อเลย - ให้ตายเถอะ 524 00:31:34,890 --> 00:31:36,170 สรุปว่ายังไงล่ะ 525 00:31:36,370 --> 00:31:39,170 - เขาอยากให้สั้นลง ไม่ใช่เหตุปัจจุบัน - ทีนี้ถึงบอกเราสินะ 526 00:31:39,370 --> 00:31:42,340 - เสียเวลาทั้งเช้า - จนกว่าจะหมดเวลา ยี่สิบในหนึ่ง 527 00:31:42,540 --> 00:31:46,050 - ได้ ต้องดื่มกาแฟ - ทรูดี้ ไปซื้อกาแฟหน่อย 528 00:31:46,250 --> 00:31:49,930 ทุกอย่างถูกปิดตัวลงช่วงสงคราม ศิลปะถูกทำลาย 529 00:31:50,130 --> 00:31:53,270 - คุณอยู่ที่นั่นหรือเปล่า - ฉันอยู่ในลอนดอนตอนนาซีโจมตี 530 00:31:53,470 --> 00:31:55,770 ฉันเห็นลุฟท์วัฟเฟอบินไปทั่วฟ้า 531 00:31:55,970 --> 00:31:59,310 - บ้านของยายฉันในเมย์แฟร์โดนระเบิด - พระเจ้า 532 00:31:59,510 --> 00:32:02,170 ท่านรอดชีวิต แต่เรานึกว่าโลกนี้สิ้นสุดแล้ว 533 00:32:02,420 --> 00:32:05,110 จากนั้นในปี 1944 แลร์รี่ก็สร้างละคร ริชาร์ดที่สาม 534 00:32:05,310 --> 00:32:06,380 - แลร์รี่เหรอ - โอลิวิเยร์ 535 00:32:06,630 --> 00:32:11,330 ฉันนั่งแถวหน้าและไม่รู้สิ ความเชื่อของฉันที่มีต่อมนุษยชาติกลับคืนมา 536 00:32:11,530 --> 00:32:13,790 - ฉันรู้ว่าเราเอาชนะฮิตเลอร์ได้ - วิเศษมาก 537 00:32:13,990 --> 00:32:16,790 - ฉันนอนกับแลร์รี่ - ดีกว่านอนกับฮิตเลอร์ 538 00:32:16,990 --> 00:32:19,900 มันฟังดูงี่เง่า แต่นั่นก็ช่วยฟื้นฟูความเชื่อของฉันด้วย 539 00:32:20,100 --> 00:32:22,460 - ก็... - ขนมเมอแร็งก์อภินันทนาการจากร้าน 540 00:32:22,660 --> 00:32:25,650 - ตายแล้ว ขอบคุณนะ คิดเงินด้วยค่ะ - ได้เลยครับ 541 00:32:25,980 --> 00:32:29,220 อับราฮัม ฉันขอทิ้งท้ายด้วยชื่อนี้ แฮโรลด์ พินเตอร์ 542 00:32:29,420 --> 00:32:32,600 ฉันจะเอาละคร เดอะเบิร์ธเดย์ปาร์ตี้ มาที่นี่ ฉันอยากให้คุณดู 543 00:32:32,800 --> 00:32:33,600 ผมอยากดู 544 00:32:33,800 --> 00:32:36,560 ผลงานเขาไม่เหมาะสำหรับทุกคน แต่เขาสุดยอดมาก 545 00:32:36,760 --> 00:32:39,730 และเขาอายุแค่ 30 เป็นหนุ่ม มีกำลังวังชา 546 00:32:39,930 --> 00:32:41,230 ในอนาคตเขาได้รางวัลโนเบลแน่ 547 00:32:41,430 --> 00:32:43,250 - ผมจะไปครับ - ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น 548 00:32:43,750 --> 00:32:45,920 ตายแล้ว สายกว่าที่คิดไว้ 549 00:32:46,540 --> 00:32:49,420 - เดอะวอยซ์ จ่ายเองครับ - ใจดีจังค่ะ 550 00:32:50,340 --> 00:32:53,530 ผมควรพาภรรยาผมมาที่นี่ เธอคงชอบร้านนี้แน่ๆ 551 00:32:53,730 --> 00:32:56,140 - เธอชอบสิ่งที่เกี่ยวกับฝรั่งเศส - สามีฉันเป็นคนฝรั่งเศส 552 00:32:56,510 --> 00:32:59,520 พวกเขาควรเจอกัน ขอโทษด้วยนะคะ ฉันต้องรีบไปแล้ว 553 00:32:59,720 --> 00:33:01,520 ขนมเมอแร็งก์จะได้เป็นของผม 554 00:33:02,390 --> 00:33:05,170 ถ้าฉันรู้ว่าฉันจะได้มากินข้าว กับผู้ชายที่มีเสน่ห์ 555 00:33:05,370 --> 00:33:07,010 ฉันคงกำหนดเวลาให้อ้อยอิ่งได้นานกว่านี้ 556 00:33:07,210 --> 00:33:09,360 ครั้งหน้าฉันจะไม่พลาดแน่ 557 00:33:13,450 --> 00:33:14,450 นี่ 558 00:33:14,820 --> 00:33:20,620 กระเป๋าสตางค์ใบนี้เก่ามาก ผมคงต้องเปลี่ยนมันแล้ว 559 00:33:22,330 --> 00:33:26,670 พยายามนึกว่าใช้มันมากี่ปีแล้ว อาจจะเจ็ดหรือแปดปี 560 00:33:27,000 --> 00:33:30,400 คุณไม่คิดจะเปลี่ยนกระเป๋าสตางค์ จนกว่าคุณจะได้รับมันเป็นของขวัญ 561 00:33:30,600 --> 00:33:34,120 แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นของขวัญ คุณไม่เคยเปลี่ยนกระเป๋าสตางค์ตัวเอง 562 00:33:34,320 --> 00:33:36,370 - คุณชอบไหมครับ - ชอบอะไร 563 00:33:36,570 --> 00:33:38,050 ของหวาน 564 00:33:40,390 --> 00:33:43,350 ดีมาก อร่อย นี่ครับ นี่ 565 00:33:45,060 --> 00:33:47,550 - คุณโง่จัง - บางครั้งก็ใช่ครับ 566 00:33:47,750 --> 00:33:51,820 แต่บางครั้งผมจริงจังกว่านี้ 567 00:33:52,070 --> 00:33:55,010 เหมือนโอลิวิเยร์ หรือไม่ใช่โอลิวิเยร์ ผมไม่มีอะไรเหมือนโอลิวิเยร์ 568 00:33:55,210 --> 00:33:58,240 ผมเหมือนบัสเตอร์ คีตันมากกว่า 569 00:33:58,990 --> 00:34:03,790 ก็แค่ตัวตลกแก่ เศร้าๆ 570 00:34:04,500 --> 00:34:05,460 น่ารักจัง 571 00:34:07,830 --> 00:34:09,040 ไว้เจอกันใหม่คราวหน้าค่ะ 572 00:34:15,970 --> 00:34:18,160 พวกเขาหายไปนานเลย เป็นสัญญาณดีใช่ไหม 573 00:34:18,360 --> 00:34:21,370 - ไม่จำเป็น วันอังคารที่แล้วล่ะ - เราเกือบไม่ทันออกอากาศ 574 00:34:21,570 --> 00:34:23,170 - ให้ฉันเอาเครื่องพิมพ์ดีดมาไหม - ไม่ 575 00:34:23,370 --> 00:34:25,210 - เรารออะไรอยู่คะ - คำตัดสิน 576 00:34:25,410 --> 00:34:26,710 พวกเขามาแล้ว หลบ หาที่กำบัง 577 00:34:26,910 --> 00:34:28,560 - เวร - ให้ตายเถอะ เท็ดดี้ 578 00:34:28,940 --> 00:34:31,130 - รักทุกคนเหมือนกัน - เกิดอะไรขึ้น 579 00:34:31,330 --> 00:34:33,340 คนถือกระดาษบอกคิว บทพูดเดี่ยวยังไม่ยืนยัน 580 00:34:33,540 --> 00:34:35,260 - ให้ฉันเอาเครื่องพิมพ์ดีดมาไหมคะ - ไม่ 581 00:34:35,460 --> 00:34:36,350 - เหลืออะไรอีก - ไม่เลย 582 00:34:36,550 --> 00:34:38,310 - เขาโยนทิ้งทุกอย่าง - ให้ตายสิ 583 00:34:38,510 --> 00:34:39,490 หนึ่งชั่วโมงจะออกอากาศ 584 00:34:39,690 --> 00:34:42,230 - ฉันน่าจะเอาเครื่องพิมพ์ดีดมา - แน่นอน 585 00:34:42,430 --> 00:34:45,060 มันน่าผิดหวัง แต่งานของเราไม่ใช่หาเหตุผลว่าทำไม 586 00:34:45,260 --> 00:34:47,410 งานของเราคือ เขียนมุกตลกใหม่หรือไปตายซะ 587 00:34:47,710 --> 00:34:52,630 ตอนนี้งานของผมคือไปสวัสดี แอนจี้ ดิกคินสัน น่าสงสารตัวเองจัง 588 00:34:53,800 --> 00:34:56,990 เอาละ ทุกคน รอบนี้เอาให้ได้เยอะสุด มุกเก่า ใหม่ จัดมาให้หมด 589 00:34:57,190 --> 00:34:58,160 เวร 590 00:34:58,360 --> 00:34:59,950 - ทรูดี้ เร็วเข้า - เข้าไปแล้ว 591 00:35:00,150 --> 00:35:03,080 - เขาอยากให้เป็นประเด็นปัจจุบัน - ก่อนหน้าเขาบอกไม่อยากได้ 592 00:35:03,280 --> 00:35:05,500 กอร์ดอนกว้างขวาง เขามีความหลากหลาย 593 00:35:05,700 --> 00:35:09,750 - ราล์ฟฟี่ - เหตุปัจจุบัน "เอมิลี่ โพสต์ตาย 594 00:35:09,950 --> 00:35:12,590 "ไม่มีใครแสดงความเสียใจ เพราะครูสอนมารยาทตาย" 595 00:35:12,790 --> 00:35:16,430 - ไม่เลว จดลงไป - "ผมไปดูหนังฝรั่งเศสรอบปฐมทัศน์ 596 00:35:16,630 --> 00:35:18,800 "มันชื่อว่า เลอ ฮอฮอฮอฮอ" 597 00:35:19,000 --> 00:35:22,520 "แปลคร่าวๆ เป็นภาษาอังกฤษได้ว่า เลอ ฮอฮอฮอฮอ" 598 00:35:22,720 --> 00:35:24,730 ไม่เลว ไว้ไปปรับต่อ เมล 599 00:35:24,930 --> 00:35:27,020 เบน-เฮอร์ เขาเป็นผู้ชาย ทำไมไม่เรียกเบน-ฮิม 600 00:35:27,220 --> 00:35:27,980 ผ่าน อดัม 601 00:35:28,180 --> 00:35:32,740 "ข่าวเศร้า คลาร์ก เกเบิล เสียชีวิต เหลือครอบครัวและหนวดของเขาที่คงอยู่" 602 00:35:32,930 --> 00:35:34,800 เขาชอบเกเบิลมาก ใส่ไป ใครมีอะไรอีก 603 00:35:36,340 --> 00:35:38,370 ฉันคิดมุกใหม่มาตอนซ้อม 604 00:35:38,570 --> 00:35:40,200 - คุณทำอะไรนะ - ให้ตายสิ 605 00:35:40,400 --> 00:35:42,040 - ฉันคิดมุกใหม่ - ทำเราซวยละ 606 00:35:42,240 --> 00:35:43,550 - คุณทำเราซวยละ - อะไรนะ 607 00:35:43,800 --> 00:35:46,540 เราไม่เคยคิดมุกใหม่ระหว่างซ้อม 608 00:35:46,740 --> 00:35:49,840 - อะไรนะ ทำไม - มันรับประกันว่ากอร์ดอนจะโยนมันทิ้ง 609 00:35:50,040 --> 00:35:52,960 กอร์ดอนรู้ว่าฉันไปเขียนมุกในห้องน้ำเหรอ 610 00:35:53,160 --> 00:35:55,360 เขาถึงได้โยนมันทิ้ง เขาเป็นผู้รอบรู้เหรอ 611 00:35:55,730 --> 00:35:58,110 - ถ้ามีใคร... - ให้เธอเสนอมุก 612 00:35:58,530 --> 00:36:00,490 - ว่ามาเลย มิดจ์ - ขอบคุณค่ะ อัลวิน 613 00:36:01,660 --> 00:36:04,730 มอลลี่ บราวน์ ผู้ไม่จม คือละครเพลงเรื่องใหม่ในบรอดเวย์ 614 00:36:04,930 --> 00:36:07,450 เจ้าหน้าที่นำแขก พาผู้หญิงและเด็กๆ ไปนั่งที่ก่อน 615 00:36:08,540 --> 00:36:11,190 - เธออยู่บนเรือ ไททานิค - เขาไม่เห็นด้วยกับมุกมอลลี่ บราวน์ 616 00:36:11,390 --> 00:36:12,400 - ของผม - มีอีกไหม 617 00:36:12,600 --> 00:36:15,860 ค่ะ เดี๋ยวจะมีเด็กทารกในทำเนียบขาว 618 00:36:16,060 --> 00:36:18,570 เจเอฟเค จูเนียร์ จะเป็นการเปลี่ยนผ่านแบบใสสะอาด 619 00:36:18,770 --> 00:36:21,970 เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวได้เรียนรู้ การเปลี่ยนผ้าอ้อมกับไอเซนฮาวร์แล้ว 620 00:36:22,430 --> 00:36:24,910 - ความพยายามดีเยี่ยม เซซ - เดี๋ยวก่อนนะคะ 621 00:36:25,110 --> 00:36:27,460 - ว่าไง - ขอโทษค่ะ แต่มุกสุดท้ายมันตลกดีนะ 622 00:36:27,660 --> 00:36:29,420 - ไม่ ไม่ตลก - ตลกสิคะ 623 00:36:29,620 --> 00:36:32,750 - ไม่มีใครหัวเราะ - ผู้ชมจะหัวเราะ ได้ประเด็นปัจจุบันด้วย 624 00:36:32,950 --> 00:36:35,300 มุกไม่ได้ตลกเพราะคุณบอกว่ามันตลก 625 00:36:35,500 --> 00:36:38,680 มันไม่ได้ตลกเพราะฉันเป็นคนบอก มันตลกเพราะตลกอยู่แล้ว 626 00:36:38,880 --> 00:36:40,590 - คุณรู้จักไหมว่าตลกเป็นยังไง - ฉันรู้จักสิ 627 00:36:40,790 --> 00:36:43,820 เยี่ยม ใส่มุกเบน-เฮอร์ของผมลงไปด้วย ผมรู้ว่ามันตลก มันตลก 628 00:36:44,070 --> 00:36:45,660 - เมล... - มุกนั้นไม่ตลก 629 00:36:45,870 --> 00:36:48,310 - จริงเหรอ - ไม่เข้าประเด็น หรือสดใหม่ 630 00:36:48,510 --> 00:36:51,040 ตอนแจ็ค พาร์เล่นมุกนี้ ฉันก็คิดว่าไม่ตลก 631 00:36:51,960 --> 00:36:54,690 - อัลวิน - เราไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ เซซ ว่ามา 632 00:36:54,890 --> 00:36:57,440 "มีโฆษณาน้ำยาล้างจาน 633 00:36:57,640 --> 00:36:59,880 - "มีใครเคยดูไหม" - พนันได้ว่าเธอดูมาหมดแล้ว 634 00:37:01,550 --> 00:37:05,340 - ใช่ เขารอสายจากคุณ - เอ้บ ประชุมเป็นยังไงบ้าง 635 00:37:05,890 --> 00:37:07,500 ปิดปากหน่อยสิ 636 00:37:07,700 --> 00:37:09,000 - แรงนะ - เก้บ 637 00:37:09,200 --> 00:37:10,210 - เก้บ - คุณโอเคไหม 638 00:37:10,410 --> 00:37:12,790 ผมมีคำถาม ตอบมาตามตรงนะ 639 00:37:12,990 --> 00:37:18,010 เพราะผมไม่รู้เรื่องความซับซ้อน ของธรรมเนียมโรงละครนิวยอร์ก 640 00:37:18,210 --> 00:37:18,980 โอเค 641 00:37:20,610 --> 00:37:22,150 ทำแบบนี้สื่อถึงเรื่องทางเพศไหม 642 00:37:23,490 --> 00:37:26,350 ตอนนี้มีความคิดมากมาย แล่นมาในหัวผม เอ้บ 643 00:37:26,550 --> 00:37:28,520 - สงสัยไหมว่าทำไมผมถึงถาม - มากๆ 644 00:37:28,720 --> 00:37:32,900 ตอนกินมื้อเที่ยงกับเพเนโลพี ทุกอย่างราบรื่นดีมาก 645 00:37:33,100 --> 00:37:36,070 เราพูดคุยเรื่องโรงละคร การวิจารณ์ และสงคราม 646 00:37:36,270 --> 00:37:38,790 จากนั้นเธอใช้มือเธอทำแบบนี้ 647 00:37:39,670 --> 00:37:41,410 - และมันรู้สึก... - เป็นเรื่องทางเพศ 648 00:37:41,600 --> 00:37:42,870 - ใช่ - ก็เพราะว่ามันใช่ 649 00:37:43,060 --> 00:37:43,920 ว่าแล้วเชียว 650 00:37:45,050 --> 00:37:48,580 - งั้นมันก็เป็นการแสดงออกทางเพศ - หนึ่งในแบบที่เก่าแก่ที่สุด 651 00:37:48,780 --> 00:37:50,430 คุณเอามือออกได้แล้ว 652 00:37:52,020 --> 00:37:53,020 ผมไม่เข้าใจ 653 00:37:53,430 --> 00:37:55,690 - ผมไม่เข้าใจ มันคือการกินมื้อเที่ยง - แล้วไง 654 00:37:56,480 --> 00:37:59,470 ไม่มีเรื่องทางเพศเกิดขึ้นก่อนหนึ่งทุ่ม 655 00:37:59,660 --> 00:38:01,090 เร็วสุดก็หกโมงครึ่ง 656 00:38:01,290 --> 00:38:05,070 ไม่ใช่ตอน 13.42 น. วันจันทร์ 657 00:38:05,400 --> 00:38:07,100 ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับคุณเยอะเลย 658 00:38:07,300 --> 00:38:08,520 ผมคิดไปเยอะแยะ 659 00:38:08,720 --> 00:38:12,270 พยายามคิดว่าผมพูดอะไร ที่ทำให้เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า 660 00:38:12,470 --> 00:38:15,870 ผมใจดีเกินไปเหรอสำหรับ อะพุดดิ้งสำหรับไนเจล แค่นั้นเองเหรอ 661 00:38:16,120 --> 00:38:18,440 - และไวน์บอร์โดซ์ - คุณรู้ได้ไงว่าเราดื่มไวน์ 662 00:38:18,640 --> 00:38:21,110 - กลิ่นคุณเหมือนไวน์ - พระเจ้า เราดื่มไวน์ 663 00:38:21,310 --> 00:38:24,950 เธอไม่เคยอ่อยผม เทอร์เรนซ์ เพเนโลพีเคยอ่อยคุณไหม 664 00:38:25,150 --> 00:38:27,160 - เธอรู้ว่าผมเป็นโฮโม - ตั้งแต่เมื่อไหร่ 665 00:38:27,360 --> 00:38:29,200 - ตั้งแต่เกิด - คุณแต่งงานแล้ว 666 00:38:29,400 --> 00:38:31,500 ผมทิ้งภรรยา ตอนนี้ผมอยู่กับมอรี่ 667 00:38:31,700 --> 00:38:34,500 จากแผนกบัญชี เป็นหวัดด้วย เราต้องคุยกันมากกว่านี้ 668 00:38:34,700 --> 00:38:36,920 เก้บ ผมจะบอกภรรยาว่ายังไงดี 669 00:38:37,120 --> 00:38:39,560 - ภรรยาคุณเหรอ - ใช่ ภรรยาของผม 670 00:38:40,520 --> 00:38:45,340 - ไม่มีต้องบอก เอ้บ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น - ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น 671 00:38:45,540 --> 00:38:48,990 - แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น - เธอจะรู้ เธอจะรู้สึกได้ 672 00:38:49,280 --> 00:38:51,910 เอ้บ อย่าบอกเธอเรื่องเพเนโลพี 673 00:38:52,120 --> 00:38:54,690 ระหว่างคุณกับผม เมื่อกี้ โอเค แต่ไม่ต้องบอกเธอ 674 00:38:54,890 --> 00:38:56,690 ผมจะไม่ให้คุณอยู่ในสถานการณ์นั้นอีก 675 00:38:56,890 --> 00:38:58,420 - คุณล่อใจเกินไป - เก้บ 676 00:38:59,000 --> 00:39:01,320 - เรื่องมันผ่านไปแล้ว - อาจจะใช่ 677 00:39:01,520 --> 00:39:04,950 - มันผ่านไปแล้ว พูดพร้อมผมสิ - มันผ่านไปแล้ว 678 00:39:05,150 --> 00:39:05,960 ดี 679 00:39:06,880 --> 00:39:09,240 - มอรี่แต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ - เขาอยู่กับน้องสาว 680 00:39:09,440 --> 00:39:11,640 น้องสาวเหรอ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย 681 00:39:15,140 --> 00:39:17,580 - เขามาแล้ว - เขามาแล้ว 682 00:39:17,780 --> 00:39:19,170 เขามาแล้ว 683 00:39:19,370 --> 00:39:20,670 - อดัมอยู่ไหน - เขาอยู่ไหน 684 00:39:20,870 --> 00:39:21,710 ได้เวลาแสดง 685 00:39:21,910 --> 00:39:24,860 - ผมคุยกับพ่อแม่อยู่ - คุณอายุ 14 หรือไง 686 00:39:25,610 --> 00:39:29,430 อย่าขวางทางเดิน ถ้าต้องไปก็ไปแบบเงียบๆ 687 00:39:29,630 --> 00:39:32,070 ทางออกฉุกเฉินอยู่ด้านหลังทั้งสองฝั่ง 688 00:39:32,530 --> 00:39:36,690 ส่งเสียงดังๆ ให้กอร์ดอนรู้ว่า คุณดีใจที่ได้มาอยู่ตรงนี้ 689 00:39:36,890 --> 00:39:38,560 - เราได้บทพูดเดี่ยวแล้วไหม - ไม่รู้เลย 690 00:39:38,760 --> 00:39:39,820 ผู้ชมเยี่ยมมาก ทุกคน 691 00:39:40,010 --> 00:39:44,090 หัวเราะทุกอย่างที่คุณคิดว่าตลก และปรบมือตอนที่เราเปิดไฟ 692 00:39:50,260 --> 00:39:52,840 เราไม่ได้เปิดไฟ คุณฝ่าฝืนคำสั่ง 693 00:39:53,970 --> 00:39:56,430 คืนนี้มีรายการที่ยอดเยี่ยม เดี๋ยวเจอกันครับ 694 00:39:58,390 --> 00:40:04,010 โอเค ใช้มุกคลาร์ก เกเบิล เอมิลี่ โพสต์ มุกนาซ่า มุกตู้อัตโนมัติก่อนสุดท้าย 695 00:40:04,210 --> 00:40:06,470 มุกเดนนิส นาซีตัวกวนผ่านเซ็นเซอร์ไหม 696 00:40:06,670 --> 00:40:08,760 - ไม่ได้มีแจ้งอะไร - เราบอกว่าเขาเป็นคอมมิวนิสต์ 697 00:40:08,960 --> 00:40:10,350 - ไม่มีใครแจ้งเรื่องนี้ - ใส่ไปด้วย 698 00:40:10,550 --> 00:40:13,890 ผมจะพูดถึงหมวกของผู้หญิงคนนั้น เธอใส่มาเพื่อให้เป็นที่สังเกต 699 00:40:14,090 --> 00:40:15,870 - ได้ครับ เจ้านาย เท็ดดี้ - ผมตื่นเต้นกับเรื่องนี้ 700 00:40:16,120 --> 00:40:18,750 - เยี่ยม - สู้กันจนผ่านมาได้อีกแล้ว 701 00:40:19,700 --> 00:40:22,320 - จนถึงนาทีสุดท้ายเลย - เขาทำให้เราตื่นตัวตลอดเวลา 702 00:40:22,520 --> 00:40:26,780 - ประจำที่ ทุกคน - ขอโทษเรื่องก่อนหน้านะ 703 00:40:26,980 --> 00:40:29,880 ผมเช็กกับเพื่อนแล้ว พาร์เล่นมุกนั้นแล้ว ฉิบหายเลยผม 704 00:40:30,300 --> 00:40:33,300 - เท็ดดี้ โพสท่าให้กามสูตรเหรอ - ตูดนายสิ เมล 705 00:40:33,970 --> 00:40:37,810 ทุกท่านครับ นี่คือรายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ 706 00:40:39,560 --> 00:40:40,630 แขกรับเชิญของคืนนี้ 707 00:40:40,830 --> 00:40:45,420 แองจี้ ดิกคินสัน สตีฟ ลอว์เรนซ์ และเรย์ แบรดบรี นักเขียนนิยาย 708 00:40:45,620 --> 00:40:50,490 นี่คือกอร์ดอน ฟอร์ด พิธีกรของคุณ 709 00:40:56,780 --> 00:41:00,410 ขอบคุณครับ ทุกคน ที่มาที่นี่ ในนิวยอร์กเป็นบรรยากาศเฉลิมฉลองแล้ว 710 00:41:00,870 --> 00:41:03,020 {\an8}แสงไฟระยิบระยับ และการประดับตกแต่งหน้าร้าน 711 00:41:03,220 --> 00:41:05,630 {\an8}คั่วเกาลัดเหนือกองไฟในถังขยะเปิดฝา 712 00:41:06,210 --> 00:41:08,300 เขาไม่ชอบเวลามองมาแล้วเห็นเรา 713 00:41:08,500 --> 00:41:10,070 แม่คุณดูแก่จังเลย 714 00:41:10,270 --> 00:41:14,050 มีคนล้วงกระเป๋าผมไป เอามาคืน พร้อมห่อของขวัญ ผูกริบบิ้นเรียบร้อย 715 00:41:14,470 --> 00:41:18,470 จอร์จ คุณเคยโดนล้วงกระเป๋า คุณได้ต้นฉบับมหากฎบัตรคืนมาไหม 716 00:41:19,640 --> 00:41:22,770 - ผมบอกแล้วไงว่าอย่าพกติดตัวไป - ผมยิ่งโง่ไปอีก 717 00:41:24,810 --> 00:41:30,780 มีข่าวเศร้า คลาร์ก เกเบิลจากไปแล้ว เหลือครอบครัวและหนวดของเขาที่ยังอยู่ 718 00:41:32,610 --> 00:41:35,740 คุณผู้หญิงครับ นั่นคือหมวก หรือผมของคุณติดไฟ 719 00:41:37,280 --> 00:41:39,980 เราช่วยคุณได้ เรามีเจ้าหน้าที่ดับเพลิงอยู่ด้านนอก 720 00:41:40,180 --> 00:41:42,290 เขาฉีดน้ำให้คุณได้ฟรีๆ 721 00:41:45,710 --> 00:41:48,070 คามเป็นยังไงบ้าง หลานรักตัวน้อยของย่าเป็นยังไงบ้าง 722 00:41:48,270 --> 00:41:50,700 เขาเป็นเด็กน้อยที่เยี่ยมที่สุดในโลกเลย 723 00:41:50,900 --> 00:41:53,450 แม่น่าจะได้เห็น เขาเล่นบาสเกตบอล 724 00:41:53,650 --> 00:41:57,290 เขาตัวเล็กมาก กลิ้งไปบนลูกบอล แล้วก็ตีลังกา 725 00:41:57,490 --> 00:41:58,660 แม่อยากเห็นจัง 726 00:41:58,860 --> 00:42:01,710 ลูกบอลทับเขา เขาไม่ยอมปล่อย น่ารักมาก 727 00:42:01,910 --> 00:42:04,790 แม่โทรมาเพราะมีคำถาม เดี๋ยวแม่จะวางสายแล้ว 728 00:42:04,990 --> 00:42:06,980 - ได้สิครับ - ลูกช่วยจู่โจมศัตรูได้ไหม 729 00:42:07,730 --> 00:42:08,510 ว่าไงนะครับ 730 00:42:08,710 --> 00:42:12,090 แม่รู้ว่าซีไอเอยุ่งมาก แม่คงไม่ขอถ้ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ 731 00:42:12,290 --> 00:42:15,350 แม่ อะไรนะ ผมเป็นนักวิเคราะห์ ผมบอกแม่เป็นล้านครั้งแล้ว 732 00:42:15,550 --> 00:42:17,890 แม่ไม่ต้องการรายละเอียด แม่เคารพความเป็นส่วนตัว 733 00:42:18,090 --> 00:42:19,850 แม่พูดเรื่องอะไร 734 00:42:20,050 --> 00:42:23,650 เอาเป็นว่ามันคือกลุ่มคนที่แม่เกี่ยวข้อง 735 00:42:23,850 --> 00:42:28,530 บางอย่างที่รวดเร็ว ไม่คาดคิด แต่รุนแรง การโจมตีหนักหน่วงและรวดเร็ว 736 00:42:28,730 --> 00:42:30,990 ตอบสั้นๆ นะ แม่ ผมสั่งการจู่โจมไม่ได้ 737 00:42:31,190 --> 00:42:33,320 แม่ขอคุยกับหน่วยจู่โจมได้ไหม 738 00:42:33,520 --> 00:42:36,030 - ลูกบอกเบอร์โทรแม่ก็ได้ - เราไม่มีหน่วยนั้นหรอก 739 00:42:36,230 --> 00:42:37,950 กลุ่มคนนี้คืออะไรกัน 740 00:42:38,150 --> 00:42:41,370 แค่พวกผู้หญิงบางคน พวกเธอเจอกันเป็นครั้งคราวที่เกาะโคนีย์ 741 00:42:41,570 --> 00:42:45,210 แม่นึกว่าถ้าแม่บอกเวลาที่พวกเธออยู่ที่นั่น ลูกจะจู่โจมด้วยระเบิดเพลิงได้ 742 00:42:45,410 --> 00:42:48,250 - แม่ ผมทำงานอยู่นะ - เยี่ยม ลูกถามเพื่อนที่ทำงานให้ได้ไหม 743 00:42:48,450 --> 00:42:52,010 บางครั้งพวกเขาก็ดักฟังโทรศัพท์นะ เราคุยเรื่องนี้ไม่ได้ 744 00:42:52,210 --> 00:42:55,590 ให้แม่โทรกลับมาใหม่ไหม เราใช้คำรหัสก็ได้ 745 00:42:55,790 --> 00:42:57,760 - เรียกว่าสาวดอกไม้เป็นไง - ไม่ 746 00:42:57,960 --> 00:43:01,350 เราไปเจอกันที่สวนตอนพลบค่ำไหม แม่เคยอ่านเจอว่าสายลับทำแบบนั้น 747 00:43:01,550 --> 00:43:03,810 ผมคุยเรื่องนี้ต่อไม่ได้แล้ว 748 00:43:04,010 --> 00:43:07,120 พ่อลูกกลับบ้านแล้ว เอ้บ อยากทักทายโนอาห์ไหม 749 00:43:08,620 --> 00:43:10,210 - ไง - เกิดอะไรขึ้น 750 00:43:10,960 --> 00:43:12,000 - เอ้บ - ไง 751 00:43:13,960 --> 00:43:19,080 - คุณโอเคไหม - ผมสบายดี ขอบคุณ วันนี้คุณเป็นไงบ้าง 752 00:43:19,280 --> 00:43:22,600 คุณจับคู่คู่รักดีๆ ที่ร้านน้ำชาได้ไหม 753 00:43:22,800 --> 00:43:26,770 ใช่ๆ ฉันไปที่ร้านน้ำชา 754 00:43:27,350 --> 00:43:30,980 - ชาเป็นไงบ้าง - ดีมากเลย 755 00:43:31,560 --> 00:43:36,820 คอรินน์กับฉันไปที่นั่น และมันเหมือนเดิมเป๊ะเลย ดีมากๆ 756 00:43:37,020 --> 00:43:37,820 ดีจัง 757 00:43:39,030 --> 00:43:42,820 - วันนี้คุณโอเคดีไหม - ก็แค่วันจันทร์ธรรมดาทั่วไป 758 00:43:43,950 --> 00:43:49,370 กินของหวานที่โต๊ะทำงาน ผมพิมพ์... งานปกติน่ะ 759 00:43:49,660 --> 00:43:54,630 - คุณกินของหวานอะไร - ผมบอกของหวานเหรอ กินมื้อเที่ยงน่ะ 760 00:43:59,760 --> 00:44:01,380 คุณอยากออกไปกินมื้อเย็นไหม 761 00:44:02,840 --> 00:44:04,370 โรส นั่นมันแย่มากเลย 762 00:44:04,570 --> 00:44:07,540 ฉันว่าจะไม่บอกคุณ เพราะฉันไม่อยากให้คุณเป็นห่วงฉัน 763 00:44:07,740 --> 00:44:10,810 มันน่าหงุดหงิดที่เห็นร้านไหม้ไปแบบนั้น 764 00:44:11,190 --> 00:44:14,130 และกลิ่น... ชาอู่หลงและขี้เถ้า 765 00:44:14,330 --> 00:44:16,720 คุณเล่าให้ผมฟังได้ทุกเรื่องเลยนะ 766 00:44:16,920 --> 00:44:20,430 ร้านน้ำชาเป็นออฟฟิศของฉัน ฉันเจอลูกค้าทุกคนที่นั่น 767 00:44:20,630 --> 00:44:25,580 ไม่มีที่นั่นแล้วฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ที่นั่นกลิ่นเหมือนเค้กแต่งงาน 768 00:44:32,210 --> 00:44:34,670 เอ้บ นี่มันอะไรกัน 769 00:44:35,000 --> 00:44:38,880 การแสดงออกทางเพศ ด้วยความรักอย่างเจตนา 770 00:44:43,640 --> 00:44:47,850 นี่มันเลยทุ่มหนึ่งแล้ว ฉันควรทำอะไรตอบแทนไหม 771 00:44:49,640 --> 00:44:52,270 - ผมว่าก็แล้วแต่นะ - โอเค 772 00:45:03,110 --> 00:45:05,430 - บอกแล้วไงว่าจะต้องมีดื่มกัน - แต่ไม่เป็นไรนี่ 773 00:45:05,630 --> 00:45:09,060 ชุดเธอเหมาะสำหรับนั่ง และเธอนั่งอยู่ในบาร์ใช่ไหม 774 00:45:09,260 --> 00:45:10,650 กระโปรงบานจัดการเรื่องนั้นได้ 775 00:45:10,850 --> 00:45:15,230 ฉันเบื่อกับการโดนล้อที่คิดว่า ชุดกระโปรงทำงานยังไง 776 00:45:15,430 --> 00:45:19,570 - พวกเขาไปดื่มกันที่ทูตส์ชอร์สเหรอ - พวกเขามาที่นี่เพราะกอร์ดอนไม่มา 777 00:45:19,770 --> 00:45:22,450 เขาเคยทะเลาะกับทูตส์เลยไม่ยอมไปที่นั่น 778 00:45:22,650 --> 00:45:25,870 - มันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา - ฉันต้องไปที่นั่นบ้างละ เป็นบาร์ที่ดี 779 00:45:26,070 --> 00:45:29,810 - ซูซี งานนี้มันแปลก - แปลกยังไง 780 00:45:30,140 --> 00:45:33,850 - พวกเขาคิดว่าฉันไม่ตลก - ช่างพวกเขา ถ้ากอร์ดอนคิดว่าเธอตลก 781 00:45:34,350 --> 00:45:37,300 วันนี้รู้สึกยาวนานเหมือนเป็นสัปดาห์ และพรุ่งนี้เราต้องทำแบบนี้อีก 782 00:45:37,500 --> 00:45:39,050 แล้วก็วันต่อไป ต่อไปเรื่อยๆ 783 00:45:39,250 --> 00:45:41,510 พรุ่งนี้อย่าโทรมาเรื่องชุดทำงานนะ 784 00:45:41,710 --> 00:45:45,030 - ไม่โทรหรอก - ไปคุย หาเพื่อนซะไป 785 00:45:45,230 --> 00:45:49,060 มั่นใจหน่อย เธอชอบให้มีผู้ชม คิดซะว่าคนพวกนั้นคือผู้ชมของเธอ 786 00:45:49,260 --> 00:45:50,790 - ใช้พวกเขา - ฉันจะพยายาม 787 00:45:51,200 --> 00:45:52,540 - บาย - บาย 788 00:45:58,000 --> 00:46:02,960 เธอต่อแถวอยู่หน้าผม ซื้อทูน่ากระป๋องแบบเดิมทุกวัน 89 เซนต์ 789 00:46:03,300 --> 00:46:04,490 เธอนับเหรียญเพนนี 790 00:46:04,690 --> 00:46:09,600 หนึ่ง สอง... กี่เหรียญแล้วนะ หนึ่ง สอง ผมจะบ้าตาย 791 00:46:12,270 --> 00:46:14,580 - แน่ใจนะคะ - ฮาร์วาร์ดสอนให้ผมมีมารยาท 792 00:46:14,780 --> 00:46:17,340 พร้อมด้วยภาษากรีกที่มีประโยชน์ และวิธีการตีลูกขนไก่ 793 00:46:17,540 --> 00:46:19,670 ไม่มีระเบิดอยู่ข้างใต้ใช่ไหม 794 00:46:19,870 --> 00:46:21,980 ล้อเล่นเหรอเนี่ย ล้อเล่นใช่ไหม 795 00:46:22,480 --> 00:46:25,140 - เขาสงบศึกกับทูตส์แล้วเหรอ - ไม่รู้เลย 796 00:46:25,340 --> 00:46:28,140 ได้ยินเขาเรียกทูตส์ว่า ไอ้โคตรอ้วนเมื่อสองสัปดาห์ก่อน 797 00:46:28,340 --> 00:46:30,230 พวกเขาเกือบจะมีเรื่องกันแล้ว 798 00:46:30,420 --> 00:46:31,530 - ทำไมถึงเปลี่ยนล่ะ - ไง 799 00:46:31,780 --> 00:46:35,520 - ไง กอร์ดอน - ไม่ง่ายเลย แต่เราก็ทำสำเร็จ 800 00:46:35,720 --> 00:46:38,110 ภรรยาของอัลวินพูดแบบนั้นในคืนแต่งงาน 801 00:46:38,310 --> 00:46:41,920 - เธอพูดแบบนั้นจริงๆ - กอร์ดอน คุณชอบมุกตู้ขายของไหม 802 00:46:42,250 --> 00:46:44,380 - ไม่ใช่มุกโปรดของผม - ดีครับ มุกของอดัมน่ะ 803 00:46:45,170 --> 00:46:48,830 - มีคนหัวเราะ แปลว่ามันตลก - ผมจะบอกให้ว่าอะไรตลก 804 00:46:49,030 --> 00:46:53,310 ไมค์เอา 2000 เยียร์โอลด์แมน มาให้ผม ของเมล บรูคส์น่ะ ตลกมาก 805 00:46:53,810 --> 00:46:56,560 ตลกมากๆ จริงๆ 806 00:46:57,100 --> 00:47:00,260 - ตลกที่สุด... - ผมไม่เคยพูดว่าเมล บรูคส์ไม่ตลกนะ 807 00:47:00,450 --> 00:47:03,130 แต่ถ้าไม่มีคาร์ล ไรเนอร์ก็ไม่มีความหมาย 808 00:47:03,330 --> 00:47:07,430 ถ้าไม่มีเขา เมลก็คงรออึกอักเงียบๆ ท่องมุกอยู่อย่างนั้น 809 00:47:07,630 --> 00:47:09,660 - ใช่ นั่นคงไม่ดี - ยอมแพ้ 810 00:47:13,490 --> 00:47:15,410 - ไง - ไงคะ 811 00:47:15,660 --> 00:47:18,080 - พวกเขาทำตัวดีกับคุณไหม - เยี่ยมค่ะ 812 00:47:18,580 --> 00:47:19,360 เธอโกหก 813 00:47:19,560 --> 00:47:22,990 พวกเขาเป็นกลุ่มนักเขียนที่ดี ฉันตื่นเต้นมากที่ได้มาทำงานที่นี่ 814 00:47:23,190 --> 00:47:25,340 - เรียนรู้เยอะเลย - ด้วยความยินดี 815 00:47:26,130 --> 00:47:28,800 ถ้าพวกเขาสร้างปัญหาให้คุณ คุณมาหาผมได้เลยนะ 816 00:47:29,430 --> 00:47:30,470 โอเคค่ะ 817 00:47:31,680 --> 00:47:34,040 ผมจะไปหาอะไรดื่ม รอบหน้าผมเลี้ยงเอง 818 00:47:34,240 --> 00:47:36,060 - ใจดีจังครับ - ดีจังเลย เจ้านาย 819 00:47:38,430 --> 00:47:41,710 - อะไรเปลี่ยนไป นั่นไงที่เปลี่ยน - อะไร 820 00:47:41,910 --> 00:47:44,840 ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นตัวแปรสำคัญนี้ 821 00:47:45,040 --> 00:47:48,470 - เราไขปริศนาได้ - ตัวแปรเหรอ ฉันไม่ใช่ตัวแปร 822 00:47:48,670 --> 00:47:51,310 - ดูนั่นสิ - ดีใจที่เห็นนายกลับมา กอร์ดอน 823 00:47:51,510 --> 00:47:52,970 - ดูดีนี่ ทูตส์ - ฉันดูดีตลอดแหละ 824 00:47:53,170 --> 00:47:55,690 - ผมจะคิดถึงที่นี่ - เราจะไปผับไอริช 825 00:47:55,890 --> 00:47:59,020 ผมทนฟังดนตรีภูติจิ๋วนั่นไม่ได้แล้ว ผมจะบ้าตาย 826 00:47:59,220 --> 00:48:00,520 คุณกลับมาที่นี่ได้นะ 827 00:48:00,720 --> 00:48:03,190 - บาร์ตรงถนนสาย 59 ล่ะ - คุณกลับมาที่นี่ได้นะ 828 00:48:03,390 --> 00:48:05,450 - บาร์พีเจ คลาร์กส์ล่ะ - ที่นั่นวัดระดับเหล้า 829 00:48:05,650 --> 00:48:06,630 ฉันไม่ใช่ตัวแปรนะ 830 00:48:26,690 --> 00:48:29,110 {\an8}อย่าลืมกินอะไรบ้าง มิดจ์ 831 00:48:32,200 --> 00:48:36,770 ฉันเริ่มงานใหม่ และมันไม่สนุก 832 00:48:36,970 --> 00:48:38,940 ใช่ว่าทุกงานจะต้องสนุก 833 00:48:39,140 --> 00:48:41,690 พยาบาลที่ใส่สายสวนไม่ได้คิดว่า 834 00:48:41,890 --> 00:48:43,920 "ในโบรชัวร์ดูสนุกกว่านี้นะ" 835 00:48:46,250 --> 00:48:48,090 และมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลย 836 00:48:49,550 --> 00:48:53,370 ฉันนั่งอยู่ในห้องกับพวกผู้ชาย และไม่มีใครทำตัวน่ารัก 837 00:48:53,570 --> 00:48:54,870 หรือสอนงานให้ฉันเลย 838 00:48:55,070 --> 00:48:57,850 จนถึงตอนนี้ ไม่มีใครอยากนอนกับฉัน 839 00:48:59,180 --> 00:49:03,390 อย่างน้อยพวกเขาก็น่าจะทำเรื่องนั้น ใครเลี้ยงพวกเขามาเนี่ย หมาป่าเหรอ 840 00:49:05,810 --> 00:49:08,260 เดี๋ยวจะมีเด็กทารกในทำเนียบขาว 841 00:49:08,460 --> 00:49:11,780 เจเอฟเค จูเนียร์ จะเป็นการเปลี่ยนผ่านแบบใสสะอาด 842 00:49:11,980 --> 00:49:15,450 เจ้าหน้าที่ทำเนียบขาวได้เรียนรู้ การเปลี่ยนผ้าอ้อมกับไอเซนฮาวร์แล้ว 843 00:49:17,990 --> 00:49:19,660 ว่าแล้วว่ามุกนี้ตลก 844 00:51:35,670 --> 00:51:37,620 คำบรรยายโดย ลลวรรณ 845 00:51:37,820 --> 00:51:39,760 ผู้ตรวจสอบงานแปล ต้องตา สุธรรมรังษี