1 00:00:07,960 --> 00:00:11,240 เมื่อคืนผมต้องเลื่อนคิวแขกรับเชิญ ตอนที่เราไม่มีเวลาเหลือ 2 00:00:11,440 --> 00:00:12,530 มันอันตรายนะ 3 00:00:12,730 --> 00:00:16,620 ครั้งหนึ่งผมเลื่อนคิวแจ็คกี้ กลีสัน วันรุ่งขึ้น เขาซ้อมผมซะน่วมเลย 4 00:00:16,820 --> 00:00:19,270 ครับ ผมฟกช้ำดำเขียวเป็นสัปดาห์ 5 00:00:22,270 --> 00:00:24,210 อากาศฤดูหนาวมาเยือนอเมริกาแล้ว 6 00:00:24,410 --> 00:00:28,190 ถนนเปียกชุ่มกว่าริชาร์ด นิกสัน ระหว่างการอภิปรายผ่านทางโทรทัศน์ 7 00:00:29,530 --> 00:00:32,510 ผู้ชนะสำหรับมุกที่น่าสนใจน้อยที่สุดคือ... 8 00:00:32,710 --> 00:00:37,600 ใครก็ได้ช่วยบอกวงเดอะเชอเรลส์ว่า ใช่ พรุ่งนี้ผมจะยังรักพวกเธออยู่ 9 00:00:37,800 --> 00:00:40,650 วงดนตรีรอเข้าจังหวะช้าไป หลังจบบทพูดเดี่ยว 10 00:00:40,840 --> 00:00:43,020 พวกเขาต้องเริ่มเล่นเร็วกว่านี้ ผมจะได้ไม่ค้างเติ่ง 11 00:00:43,220 --> 00:00:46,610 ผมพูดเสมอว่าพวกเขา ต้องเริ่มเล่นเร็วกว่านี้ ผมจะคุยกับโทนี่ 12 00:00:46,810 --> 00:00:49,320 แล้วเท็ดดี้เขียนตัวหนังสือ เล็กลงเรื่อยๆ รึเปล่า 13 00:00:49,520 --> 00:00:53,780 เขาเขียนตัวหนังสือเล็กลง ผมก็สังเกตเห็น ผมจะไปคุยกับเท็ดดี้ 14 00:00:53,980 --> 00:00:56,950 มุกเครูแอ็ก ทำไมมันถึงไม่ฮามากกว่านี้ 15 00:00:57,150 --> 00:01:00,620 - รู้สึกเหมือนคนไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร - ทำไมจะไม่รู้ 16 00:01:00,820 --> 00:01:02,130 ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร 17 00:01:02,320 --> 00:01:04,750 เราต้องหยุดการอ้างอิงที่ล้าสมัย 18 00:01:04,950 --> 00:01:05,960 พูดได้ดี กอร์ดี้ 19 00:01:06,160 --> 00:01:09,260 - เจอกันที่ร้านทูต - ผมต้องกลับบ้าน เมียป่วยอยู่ 20 00:01:09,460 --> 00:01:12,010 - เธอยังดีๆ อยู่เลยที่ผมเจอตอนบ่าย - ฉลาดจริง 21 00:01:12,210 --> 00:01:14,430 ตัวเลขคะแนนผิด กอร์ดอนไม่ได้ใช้มุกนั้น 22 00:01:14,630 --> 00:01:17,310 - โทษที เซซ - ยังไงก็มีมุกมากกว่าคุณอยู่ดี 23 00:01:17,510 --> 00:01:19,730 - นี่ไม่ใช่การแข่งขันนะ - ใช่สิ 24 00:01:19,930 --> 00:01:22,350 - คุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไร - เมเซิลเขียน 30 มุก ได้ใช้ 0 25 00:01:22,550 --> 00:01:23,980 - ทำลายสถิติ - ใช่ 26 00:01:24,180 --> 00:01:27,070 - ขอบคุณอีกครั้ง มิดจ์ - มุกไม่เข้าวินอีกแล้วเหรอ 27 00:01:27,270 --> 00:01:29,900 ไม่ แต่ฉันรู้ว่าแจ็ก เครูแอ็กเป็นใคร 28 00:01:30,100 --> 00:01:31,050 ใครน่ะ 29 00:01:41,220 --> 00:01:45,520 {\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์ 30 00:01:50,860 --> 00:01:54,240 {\an8}อิสราเอล ปี 1984 31 00:01:55,650 --> 00:01:57,360 วันนี้ได้ผลผลิตดี 32 00:01:57,860 --> 00:02:00,070 พระเจ้ามองลงมาและยิ้ม 33 00:02:22,720 --> 00:02:23,760 อีธาน 34 00:02:26,350 --> 00:02:28,440 อีธาน ขอแม่มองลูกชัดๆ หน่อย 35 00:02:29,850 --> 00:02:32,130 แม่ แม่ก็รู้ว่าที่นี่มีสนามบิน 36 00:02:32,330 --> 00:02:34,800 - มันเกือบจะอยู่ในอียิปต์ ไกลเกินไป - อีธาน 37 00:02:35,000 --> 00:02:39,640 ไม่มีอะไร แม่ผมเอง เธอมาเยี่ยมจากนิวยอร์ก 38 00:02:39,840 --> 00:02:42,640 พวกเขาทำเหมือน ไม่เคยเห็นแม่ชาวยิวมาก่อน 39 00:02:42,840 --> 00:02:44,230 นี่อิสราเอลนะแม่ 40 00:02:44,430 --> 00:02:47,360 จู่ๆ เฮลิคอปเตอร์โผล่มา ผู้คนก็ตกใจ 41 00:02:47,550 --> 00:02:49,440 ใครที่ไหนจะมาบุกไร่ผักกาดหอม 42 00:02:49,640 --> 00:02:52,290 พวกต่อต้านยิวที่ห่วงสุขภาพ ที่อยากกินสลัดเหรอ 43 00:02:55,250 --> 00:02:58,550 - เขาจะรอแม่อยู่อย่างนั้นเหรอ - เขาโอเคน่า เขามีหนังสือ 44 00:03:00,970 --> 00:03:04,000 ตอนที่หัวผักกาดเริ่มแตกหน่อ เราอึ้งเลย 45 00:03:04,200 --> 00:03:07,630 เราคิดว่าเราปลูกฮอร์สแรดิช และจากนั้นหัวผักกาดก็โผล่มา 46 00:03:07,820 --> 00:03:10,130 พระเจ้ามีวิธีทำงานที่ลึกลับ 47 00:03:10,330 --> 00:03:14,820 - ที่จริงเราทำของในห่อปนกัน - ดี ลูกยังไม่ได้เปลี่ยนไปจนหมด 48 00:03:15,730 --> 00:03:19,140 แล้วการเรียนของลูกเป็นไงบ้าง ได้เป็นครูสอนศาสนายิวรึยัง 49 00:03:19,340 --> 00:03:22,140 - ยังเลย - ลูกอยู่โรงเรียนสอนศาสนายิวหลายปี 50 00:03:22,340 --> 00:03:24,980 - มันไม่ใช่โรงเรียนสอนศาสนายิว - ลูกไม่อยากไปมหาลัย 51 00:03:25,180 --> 00:03:28,190 การจะเป็นครูสอนศาสนายิว ควรต้องใช้เวลานานกว่านักกฎหมายเหรอ 52 00:03:28,390 --> 00:03:30,730 - ใช่ - ใช่ 53 00:03:30,930 --> 00:03:32,370 แม่ได้คำตอบแล้ว 54 00:03:33,500 --> 00:03:37,780 แม่จะส่งรถมารับลูกตอนหกโมงครึ่ง ลูกได้รับสูทที่แม่ส่งให้ไหม 55 00:03:37,980 --> 00:03:40,370 - ผมได้รับ แต่... - อย่าทำให้แม่ลำบากใจเลย 56 00:03:40,570 --> 00:03:43,660 ไม่ใช่ว่าทุกคืน สหพันธ์ยูเจเอจะให้เกียรติแม่ของลูก 57 00:03:43,860 --> 00:03:45,830 และแม่ต้องการให้ลูกชายของแม่ดูดี 58 00:03:46,030 --> 00:03:49,920 ลูกต้องโกนหนวดและอาบน้ำสองรอบ บางอย่างเหมือนจะล้างไม่ออกแล้ว 59 00:03:50,120 --> 00:03:52,590 ผมทำงานในไร่ มีศักดิ์ศรีในการทำงาน 60 00:03:52,790 --> 00:03:56,970 แม่ทำงานในห้อง เต็มไปด้วยผู้คนที่จ้องมองจิ๊มิแม่ 61 00:03:57,170 --> 00:03:59,140 เห็นไหม แม่พูดให้เข้าธีมของลูก 62 00:03:59,330 --> 00:04:03,110 - ทำไมแม่ถึงพูดอะไรอย่างนั้น - ดีแล้วที่ลูกไม่ได้จองตั๋วไปดูโคปา 63 00:04:03,820 --> 00:04:07,330 ผมมีข่าวนิดหน่อย คาวา คาวา 64 00:04:08,580 --> 00:04:10,690 แม่ ผมอยากให้แม่รู้จัก... 65 00:04:10,890 --> 00:04:14,000 - ให้แม่เดานะ คาวาเหรอ - เรากำลังจะแต่งงานกัน 66 00:04:15,790 --> 00:04:18,590 - นี่ข่าวเล็กๆ เหรอ - ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณนายเมเซิล 67 00:04:18,790 --> 00:04:20,160 ลูกกำลังจะแต่งงานเหรอ 68 00:04:20,360 --> 00:04:23,330 - ใช่ หลังการเก็บเกี่ยว - ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่ 69 00:04:23,530 --> 00:04:25,490 การแต่งงานไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสำหรับคุณ 70 00:04:25,690 --> 00:04:28,250 - อีธานบอกฉันเรื่องการหย่าของคุณ - อันไหนล่ะ 71 00:04:28,450 --> 00:04:31,750 การไม่เคยต้องเจ็บช้ำ ก็เหมือนการไม่เคยเป็นมนุษย์ 72 00:04:31,950 --> 00:04:34,600 นั่นคงเฉียบแหลมมาก ฉันเดานะ 73 00:04:35,480 --> 00:04:40,300 คาวา พ่อแม่เธออยู่ใน นิคมอิสราเอลด้วยเหรอ 74 00:04:40,500 --> 00:04:42,930 ไม่ ฉันเกิดที่เทลอาวีฟ แต่ย้ายมาอยู่ที่มินนิโซตา 75 00:04:43,130 --> 00:04:45,430 พ่อฉันเป็นหัวหน้าแผนกผ่าตัดที่เมโยคลินิก 76 00:04:45,630 --> 00:04:48,180 ฉันย้ายกลับไปเข้าร่วมกองทัพ ฉันได้เห็นการสู้รบนิดหน่อย 77 00:04:48,380 --> 00:04:51,100 แต่ฉันทำตัวเองขาหักตอนที่ร่มชูชีพกางช้า 78 00:04:51,300 --> 00:04:56,320 ฉันพลัดหลงจากกองทหาร ฉันเลย จัดการช่วยตัวเองและปีนไปนอนบนต้นไม้ 79 00:04:56,520 --> 00:04:59,490 - ยังถูกล้อเรื่องนั้นอยู่เลย - เธอไม่มีวันกอบกู้ชื่อเสียงได้หรอก 80 00:04:59,690 --> 00:05:03,670 โอเค ฉันต้องไปแล้ว อีธาน เดินไปส่งแม่ที่เฮลิคอปเตอร์หน่อย 81 00:05:06,180 --> 00:05:10,210 ซื่อสัตย์กับเธอ ไม่งั้นเธอจะ กระชากไข่ลูกไปปลูกไว้ข้างหอมใหญ่ 82 00:05:10,410 --> 00:05:13,230 ผมจะซื่อสัตย์กับเธอตลอดไป 83 00:05:14,270 --> 00:05:18,190 โอเค เจอกันตอนหกโมงครึ่ง ใส่สูทด้วย 84 00:05:23,900 --> 00:05:26,160 ลูกน่าจะบอกแม่ว่าลูกมีคู่หมั้น 85 00:05:27,910 --> 00:05:28,740 ผมขอโทษ 86 00:05:39,330 --> 00:05:43,300 - ฉันไม่ชอบเธอ - ยังไงเธอก็เป็นแม่ผม 87 00:05:45,470 --> 00:05:46,530 {\an8}ปี 1961 88 00:05:46,730 --> 00:05:49,200 ไร้สาระสิ้นดี เขายังเด็กอยู่เลย 89 00:05:49,400 --> 00:05:52,020 คุณบอกเด็กว่าต้องทำอะไร คุณไม่หลอกให้เขาทำ 90 00:05:52,220 --> 00:05:54,920 นักบำบัดที่โรงเรียนบอกให้เราทำแบบนี้ 91 00:05:55,120 --> 00:05:58,800 ทำให้มันเป็นเกม ทุกคืน เขาขยับ เข้าใกล้ห้องนอนเขาทีละ 60 ซม. 92 00:05:59,000 --> 00:06:01,590 จนในที่สุด เขาไปถึงเตียงของเขา เขาชนะ 93 00:06:01,790 --> 00:06:04,430 - ตรงนี้ - เราควรส่งเขาเข้าโรงเรียนอื่น 94 00:06:04,630 --> 00:06:07,680 - ทุกโรงเรียนจะคิดว่าเราเป็นพ่อแม่ที่แย่ - ทำไม 95 00:06:07,880 --> 00:06:11,060 เราหย่ากันแล้ว ฉันเคยติดคุก คุณเป็นเจ้าของไนต์คลับ 96 00:06:11,260 --> 00:06:14,520 เราให้ลูกเรานอนบนพื้น และเราคือออซซี่กับแฮเรียตเหรอ 97 00:06:14,720 --> 00:06:17,190 - มีความคิดที่ดีกว่านี้เหรอ - บอกให้เขานอนบนเตียงเขา 98 00:06:17,390 --> 00:06:19,960 ฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ชายครองโลก 99 00:06:21,000 --> 00:06:21,920 ตรงนี้ 100 00:06:23,170 --> 00:06:25,110 น่าจะให้อีธานคุยกับเขา 101 00:06:25,310 --> 00:06:27,160 กับนักบำบัดที่โรงเรียนเหรอ ไม่มีทาง 102 00:06:27,360 --> 00:06:29,740 ผมไม่อยากให้พวกหมอ ป่วนความคิดลูกชายผม 103 00:06:29,940 --> 00:06:32,580 แค่ห้านาที และอีธานจะคิดว่า ครอบครัวของเขาบ้า 104 00:06:32,780 --> 00:06:34,580 - ลูกได้ยินเสียงนั่นไหม - อะไรคะ แม่ 105 00:06:34,780 --> 00:06:38,230 แม่แค่... ไม่มีอะไร ใครอยากดื่มชาบ้าง 106 00:06:40,440 --> 00:06:42,210 การไปหานักบำบัดแสดงว่าอ่อนแอ 107 00:06:42,410 --> 00:06:44,880 คุณบอกความเห็นของคุณ แบบชัดเจนแจ่มแจ้งแล้ว 108 00:06:45,080 --> 00:06:47,220 ห้ามเอาเรื่องนี้ ไปพูดในการแสดงของคุณนะ 109 00:06:47,420 --> 00:06:49,450 ทำไมคุณถึงหงุดหงิดแบบนี้ ตรงนั้น 110 00:06:50,530 --> 00:06:51,770 เพราะมอยช์กับเชอร์ลีย์เหรอ 111 00:06:51,970 --> 00:06:55,100 หมายถึงขุมพลังที่หยุดไม่ได้ กับวัตถุที่ไม่มีวันเคลื่อนที่เหรอ 112 00:06:55,300 --> 00:06:56,520 พวกเขากำลังทำให้ผมประสาท 113 00:06:56,720 --> 00:06:59,150 พวกเขาอยู่ในบ้านหลังนั้น แต่พวกเขาไม่พูดกัน 114 00:06:59,350 --> 00:07:00,690 ทุกอย่างต้องผ่านผม 115 00:07:00,890 --> 00:07:05,150 ผมใช้เวลาทั้งเช้าเจรจาอุณหภูมิห้อง ตอนพวกเขานอน 18 หรือ 19 องศา 116 00:07:05,350 --> 00:07:07,660 เสียเวลาไปชั่วโมงครึ่ง ความแตกต่างแค่องศาเดียว 117 00:07:07,860 --> 00:07:10,280 ลูกได้ยินไหม เสียงทุบหรือกระแทก 118 00:07:10,480 --> 00:07:13,580 - ประตูหน้าบ้าน โรส - แต่ใครเข้ามา 119 00:07:13,780 --> 00:07:14,960 คุณเอง เอ้บ 120 00:07:15,160 --> 00:07:16,960 ทำอะไรกันอยู่ตรงนั้น 121 00:07:17,160 --> 00:07:21,480 - เราเจอคนที่โรงเรียนของอีธาน... - ช่างเถอะ แกล้งทำเป็นสนใจไม่ได้ด้วยซ้ำ 122 00:07:23,730 --> 00:07:26,720 พ่อ... นี่หนูเอง แม่ 123 00:07:26,920 --> 00:07:31,490 - มีอะไรเหรอ พ่อ - พ่อสะกดชื่อแครอล แชนนิงผิด 124 00:07:32,320 --> 00:07:34,730 - พ่อสะกดยังไง - ผิดก็ผิด มันสำคัญตรงไหน 125 00:07:34,930 --> 00:07:37,140 พ่อสะกดผิด และหนังสือพิมพ์ประกาศแก้ไข 126 00:07:37,340 --> 00:07:41,730 - ประกาศแก้ไขให้ทุกคนอ่าน - มีใครบ้างที่อ่านประกาศแก้ไข 127 00:07:41,930 --> 00:07:45,570 มีคนอ่านอยู่แล้ว พ่อเริ่มอ่าน หนังสือพิมพ์ทุกฉบับจากประกาศแก้ไข 128 00:07:45,770 --> 00:07:47,990 มันทำให้เรารู้ว่าใครเป็นไอ้พวกหน้าโง่ 129 00:07:48,190 --> 00:07:51,910 และจนทุกวันนี้ พ่อเป็นคนเดียวในเดอะวอยซ์ 130 00:07:52,110 --> 00:07:54,620 ที่ไม่เคยมีการแก้ไขเป็นลายลักษณ์อักษร 131 00:07:54,820 --> 00:07:56,580 ตอนนี้พ่อก็เป็นไอ้หน้าโง่เหมือนกัน 132 00:07:56,780 --> 00:07:59,210 บางทีพวกเขาอาจจะ ให้พ่อนั่งร่วมโต๊ะกินมื้อเที่ยงด้วย 133 00:07:59,410 --> 00:08:00,350 ดูสิ 134 00:08:01,600 --> 00:08:07,050 "วันจันทร์ แครอล แชนนิง มี น. สองตัว สะกดผิดเป็น 'แชนิง' มี น. ตัวเดียว" 135 00:08:07,250 --> 00:08:11,140 พ่อถูกตีตรา พ่อคือเฮสเตอร์ พรินน์ ว่าแต่ชื่อพรินน์มี น. สองตัวนะ 136 00:08:11,340 --> 00:08:15,140 พ่อจำไม่ได้จริงๆ ว่าครั้งสุดท้าย ที่พ่อทำผิดพลาดแบบนี้คือเมื่อไหร่ 137 00:08:15,340 --> 00:08:16,350 ไม่เอาน่าพ่อ 138 00:08:16,550 --> 00:08:20,810 ไม่ใช่ในช่วง 25 ปีที่โคลัมเบีย ไม่ใช่สมัยมัธยมปลาย ประถม... 139 00:08:21,010 --> 00:08:23,440 พ่ออาจทำผิดบ้างตอนอยู่อนุบาล 140 00:08:23,640 --> 00:08:28,240 แต่ไม่มีบันทึกตอนพ่ออยู่ที่นั่น พ่อเช็กแล้ว 141 00:08:28,440 --> 00:08:30,740 นายหย่าแล้ว มาทำอะไรที่นี่ 142 00:08:30,940 --> 00:08:34,410 - นักบำบัดที่โรงเรียนอีธาน... - บอกแล้วไงว่าไม่สน 143 00:08:34,610 --> 00:08:39,620 ลูกต้องได้ยินแน่คราวนี้ เสียงขึ้นลำปืนหรือชักดาบออกจากปลอก 144 00:08:39,820 --> 00:08:41,790 ผมวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ 145 00:08:41,990 --> 00:08:45,560 คุณ... คุณพยายาม ทำให้ฉันบ้าเหรอ เอ้บ ไวส์แมน 146 00:08:46,610 --> 00:08:49,610 ใช่ ไม่มีทางที่ฉันจะไม่เอา เรื่องนี้ใส่ในการแสดงของฉัน 147 00:08:51,320 --> 00:08:55,060 เด็กต้องเรียนซ้ำชั้นอนุบาล เขาระบายสีด้วยนิ้วไม่เป็น 148 00:08:55,260 --> 00:08:57,980 - อย่างอื่นที่ไม่ใช่การระบายสีด้วยนิ้ว - เขาแบ่งปันไม่เป็น 149 00:08:58,170 --> 00:09:01,310 - เขาไม่แบ่งขนม - เขามีสิทธิ์แค่หนึ่งมุกต่อคืน 150 00:09:01,510 --> 00:09:04,770 - คุณสะกดคำว่า "สับสน" ยังไง - คุณตามหลังอยู่สองมุกเหรอ 151 00:09:04,970 --> 00:09:06,110 ความจำดีจริง 152 00:09:06,310 --> 00:09:08,820 - ก้นอย่างกับชามสปาเก็ตตี้ - ดูคนที่กำลังพูดสิ 153 00:09:09,020 --> 00:09:12,360 หยุด เราต้องการอีกมุกนึง ตั้งใจหน่อย เราต้องการบางอย่าง อะไรก็ได้ 154 00:09:12,560 --> 00:09:13,340 ก็... 155 00:09:14,720 --> 00:09:16,350 - ช่างเถอะ - มาฟังกันเลย 156 00:09:16,550 --> 00:09:18,870 - ความคิดคุณเป็นสมบัติของรายการ - อย่าฝืนเลย 157 00:09:19,070 --> 00:09:21,010 โอเค งั้น... 158 00:09:22,640 --> 00:09:25,750 เมล แบลงค์ คนพากย์เสียงบักส์ บันนี่ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ 159 00:09:25,950 --> 00:09:30,150 เขากำลังพักฟื้น แต่เจ้าหน้าที่ ยังคงสอบปากคำเอลเมอร์ ฟัดด์ 160 00:09:31,190 --> 00:09:33,590 - ผมชอบนะ - ผมก็ชอบ ใส่ลงไป 161 00:09:33,790 --> 00:09:38,350 ใส่ลงไป เวลาคุณบอกว่าใส่ลงไป หมายถึงเพิ่มไปด้วยเหรอ เงียบ เมล 162 00:09:38,550 --> 00:09:40,780 ใช่ มันดีนะ เราจะใช้มัน 163 00:09:42,620 --> 00:09:45,370 - แค่ต้องผ่านคนที่อยู่ข้างบนให้ได้ - เขามาแล้ว 164 00:09:46,420 --> 00:09:49,360 - ในนี้กลิ่นอย่างกับก้นช้าง - ทรูดี้ พร้อมรึยัง 165 00:09:49,560 --> 00:09:50,340 เอามา 166 00:09:55,720 --> 00:09:56,800 โอเค 167 00:09:58,550 --> 00:10:00,870 - ทำได้ดีมาก ทุกคน - ชนะอีกเกม 168 00:10:01,070 --> 00:10:02,580 เราเก่งที่สุดในวงการ 169 00:10:02,780 --> 00:10:05,540 - ไปพักกันเถอะ - แม่ฉันโทรหาฉันสามครั้ง 170 00:10:05,740 --> 00:10:07,500 - เธอร้องเพลงเหรอ - เธอรู้ว่าฉันร้องได้ 171 00:10:07,700 --> 00:10:10,170 - ฉันได้ยินเธอร้องเพลงเมื่อไหร่ - ละครโรงเรียนไง 172 00:10:10,370 --> 00:10:12,720 จำไม่ได้เหรอว่าฉันเล่นเรื่อง เดอะแบนด์แวกอน 173 00:10:12,920 --> 00:10:15,760 ฉันจำได้ว่าเธอนอนกับนักดนตรี แต่ไม่ใช่เธอร้องเพลง 174 00:10:15,960 --> 00:10:17,470 เธอบั่นทอนความฝันฉันตลอด 175 00:10:17,670 --> 00:10:19,430 เธอทำแบบนั้นทุกทีเลย 176 00:10:19,630 --> 00:10:23,100 ฉันตกอยู่ในวงจรอุบาทว์นี้ เพราะเธอหรือใครๆ ไม่ช่วยฉัน 177 00:10:23,300 --> 00:10:25,400 ฉันจะพยายามหางานให้ ฉันสัญญา 178 00:10:25,600 --> 00:10:29,570 อย่าผิดสัญญานะ ตั้งแต่สกินท์ตาย ฉันรู้สึกอ่อนแอ 179 00:10:29,770 --> 00:10:33,150 เดี๋ยว สกินท์ตายแล้วเหรอ สามีเธอ พี่เขยฉัน 180 00:10:33,350 --> 00:10:35,300 - อาทิตย์ที่แล้ว - แล้วเธอไม่คิดจะบอกฉันเหรอ 181 00:10:35,500 --> 00:10:39,240 - ตายตามธรรมชาติ ไม่เห็นต้องบอก - แล้วฉันจะโทรหาเธอ 182 00:10:39,440 --> 00:10:42,080 ซูซี ขอความเห็นหน่อย ลายดอกไม้นี่ดูรกไปรึเปล่า 183 00:10:42,280 --> 00:10:45,540 การตกแต่งเป็นเรื่องของไดนาห์ เธอเป็นคนเดียวที่ใส่ใจ 184 00:10:45,740 --> 00:10:50,270 ขอบคุณ ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน สวัสดี มิดจ์ เธออยู่ตรงนี้ 185 00:10:52,230 --> 00:10:54,130 - มีอะไรเหรอ - มุกฉันได้รับเลือก 186 00:10:54,330 --> 00:10:56,840 - ในที่สุด - ฉันใช้เวลาสี่สัปดาห์กว่าจะทำได้ 187 00:10:57,040 --> 00:11:01,220 ไม่ พวกเขาเข้าใจว่าไข่พวกเขา จะไม่หลุดออกมา ถ้าเอามุกผู้หญิงไปใช้ 188 00:11:01,420 --> 00:11:03,180 อย่าลืมดูนะคืนนี้ ไดนาห์ด้วย 189 00:11:03,380 --> 00:11:07,270 ฉันจะจัดการเอง มิเรียม ฉันต้องไปแล้ว แม่เธอเพิ่งเดินเข้ามา 190 00:11:07,470 --> 00:11:10,000 - ตลกมาก บาย - บาย 191 00:11:11,710 --> 00:11:14,450 - โรส - ฉันพยายามโทรแล้ว ฉันโทรไม่ติด 192 00:11:14,640 --> 00:11:18,280 ธุรกิจฉันกำลังไปได้ดี ตอนนี้มันเป็นออฟฟิศมืออาชีพที่ยุ่งแล้ว 193 00:11:18,480 --> 00:11:21,580 ให้ฉันไปตายเหรอ แกนั่นแหละ แล้วก็ไอ้โง่ที่แกขี่ด้วย 194 00:11:21,780 --> 00:11:24,100 น้องสาวไอ้โง่นั่นด้วย ไปตายซะ 195 00:11:25,100 --> 00:11:26,680 เข้ามาสิ นั่งก่อน 196 00:11:28,850 --> 00:11:31,050 แล้ว มีอะไรเหรอ 197 00:11:31,240 --> 00:11:33,730 ซูซี เธอเป็นคนขี้โมโหที่สุดที่ฉันรู้จัก 198 00:11:34,520 --> 00:11:37,010 - โอเค - และคุณทำงานกับคนอารมณ์ร้อน 199 00:11:37,210 --> 00:11:39,930 มีพลังงานที่น่ากลัวออกมาจากคุณอยู่ตลอด 200 00:11:40,130 --> 00:11:43,060 - จะว่าอะไรก็ว่ามา - คุณช่วยหาปืนให้ฉันได้ไหม 201 00:11:43,260 --> 00:11:45,770 - อะไรนะ - เอาแบบธรรมดาๆ และไม่หนักเกินไป 202 00:11:45,970 --> 00:11:48,440 มันต้องใส่กระเป๋าถือฉันได้ และชักออกมาได้อย่างรวดเร็ว 203 00:11:48,640 --> 00:11:50,610 คุณถนัดขวาหรือถนัดซ้าย คนสวย 204 00:11:50,810 --> 00:11:52,690 โรส ทำไมคุณถึงต้องการปืน 205 00:11:52,890 --> 00:11:55,990 ฉันขัดแย้งกับใครบางคน เรื่องธุรกิจจับคู่ของฉัน 206 00:11:56,190 --> 00:11:58,950 ไปล้ำเส้นพวกคนที่ไม่ค่อยน่ารัก 207 00:11:59,150 --> 00:12:01,370 คุณก็เลยจะยิงหญิงชราเหล่านี้ 208 00:12:01,570 --> 00:12:04,910 ไม่ ไม่ยิง แค่ชักมาขู่ โบกไปมานิดหน่อย 209 00:12:05,110 --> 00:12:07,960 เอาปืนฟาดก็ได้ผลนะ ติดคุกน้อยกว่าด้วย 210 00:12:08,160 --> 00:12:09,250 จะบ้าเหรอ หยุดพูดเลย 211 00:12:09,450 --> 00:12:12,800 - พวกเขาข่มขู่ฉันและครอบครัว - ไม่เอาน่า 212 00:12:12,990 --> 00:12:16,800 พวกเขาต้อนเอ้บจนมุมที่ร้านของเขา พูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับโทราห์ 213 00:12:17,000 --> 00:12:20,260 เที่ยวบินเราถูกยกเลิก จดหมายถูกขโมย เสื้อผ้าซักแห้งพังพินาศ 214 00:12:20,460 --> 00:12:24,010 - ใครบ้างไม่โดน - ฉันคิดว่าพวกเขาเผาร้านน้ำชาด้วย 215 00:12:24,210 --> 00:12:26,980 - เดี๋ยว พวกเขาเผาร้านน้ำชาฉันเหรอ - ใช่ 216 00:12:27,180 --> 00:12:31,980 กับวิปครีมวานิลลาที่มีกลิ่นอ่อนๆ ของลูกจันทน์ที่อร่อยสุดๆ น่ะเหรอ 217 00:12:32,180 --> 00:12:34,320 - มันถูกเผาเป็นจุณ - ฉันกำลังจะลงทุน 218 00:12:34,520 --> 00:12:37,240 - หายไปหมดแล้ว - แม่เจ้า 219 00:12:37,440 --> 00:12:38,880 ฉันจะฆ่าแก ได้ยินไหม 220 00:12:42,760 --> 00:12:45,910 ผมขอโทษเรื่องคำพูดที่คุณอาจได้ยินในนั้น 221 00:12:46,110 --> 00:12:47,620 มีการโต้เถียงในสายพอสมควร 222 00:12:47,820 --> 00:12:49,920 - ทุกอย่างโอเคไหม - สำนักงานขายตั๋ว 223 00:12:50,110 --> 00:12:54,100 คาเมล็อต ภรรยาอยากได้ตั๋ว คนพวกนี้ไม่ตอบสนองต่อการข่มขู่ 224 00:12:54,600 --> 00:12:57,170 ได้โปรดอย่าไปยิง ผู้หญิงคาโต๊ะข้าวเที่ยง 225 00:12:57,370 --> 00:13:01,590 ในระหว่างนี้ คุณต้องการที่สำหรับ ทำธุรกิจเพราะร้านน้ำชาไม่อยู่แล้วใช่ไหม 226 00:13:01,790 --> 00:13:04,760 สักสองสามวัน ฉันแค่อยากได้โต๊ะกับโทรศัพท์ 227 00:13:04,960 --> 00:13:06,970 - นี่ แม็กกี้ - ว่าไง 228 00:13:07,170 --> 00:13:10,100 ฉันจะส่งแม่ของมิดจ์ไปหา หาที่ว่างให้เธอด้วย 229 00:13:10,300 --> 00:13:12,540 - อะไรนะ - แค่เปิดประตู 230 00:13:13,210 --> 00:13:14,820 เดินไปที่โถงทางเดิน เลี้ยวขวา 231 00:13:15,010 --> 00:13:18,280 ขอบคุณ ซูซี สวยจัง ลายดามาสก์เหรอ 232 00:13:18,480 --> 00:13:20,360 - เห็นไหม - ผมเป็นชนกลุ่มน้อย 233 00:13:20,560 --> 00:13:24,620 พวกอันธพาล ฉันเกลียดพวกอันธพาล เที่ยวระรานผู้หญิงน่ารักๆ อย่างโรส 234 00:13:24,820 --> 00:13:27,370 - คุณปล่อยให้เธอซื้อปืนไปไม่ได้นะ - ไม่ปล่อยอยู่แล้ว 235 00:13:27,570 --> 00:13:30,250 งั้นก็... 236 00:13:30,450 --> 00:13:31,830 พวกเขาเหรอ ไม่ๆ... 237 00:13:32,030 --> 00:13:33,130 ทำไมล่ะ 238 00:13:33,320 --> 00:13:35,060 ไม่ ฉันไม่อยาก... 239 00:13:35,850 --> 00:13:39,440 พวกคุณรู้ใช่ไหมว่า เราเข้าใจภาษาพึมพำที่พูดกันอยู่ 240 00:13:40,150 --> 00:13:41,260 คุณอยากให้เราลงมือเหรอ 241 00:13:41,460 --> 00:13:42,260 - ไม่ - ไม่แน่ 242 00:13:42,460 --> 00:13:43,180 คุณแน่ใจนะ 243 00:13:43,380 --> 00:13:46,970 สาวชาวเมืองที่กำลังให้ฉัน จัดเฟอร์นิเจอร์ใหม่นี่ใครเหรอ 244 00:13:47,170 --> 00:13:49,020 แค่ให้เธออยู่ตรงนั้นสักพัก 245 00:13:49,220 --> 00:13:52,120 เยี่ยมเลย ซูซี ขอบคุณ 246 00:13:53,500 --> 00:13:54,610 เธอเป็นแม่ของมิดจ์เหรอ 247 00:13:54,800 --> 00:13:57,360 เรื่องนี้ไม่มีอะไรให้พวกนายทำหรอก 248 00:13:57,560 --> 00:13:58,610 โอเค ก็ได้ 249 00:13:58,810 --> 00:14:01,280 นายน่าจะมาหาฉัน ฉันหาตั๋วให้นายได้ 250 00:14:01,480 --> 00:14:02,950 ฉันรู้จักโรเบิร์ต กูเลต์ 251 00:14:03,150 --> 00:14:05,510 - ใช่แล้ว - เราเล่นกอล์ฟกันวันเสาร์ 252 00:14:05,840 --> 00:14:06,990 ขอให้โชคดีครับ 253 00:14:07,190 --> 00:14:10,370 ส่งเสียงดังๆ และแสดงให้กอร์ดอน กับคนดูที่บ้านทุกคนเห็นว่า 254 00:14:10,570 --> 00:14:13,140 คุณกำลังมีช่วงเวลาที่ดี ดูการแสดงให้สนุกครับ 255 00:14:16,940 --> 00:14:20,010 นี่ เท็ดดี้ คุณช่วยเก็บป้าย ที่มีมุกตลกของฉันไว้ได้ไหม 256 00:14:20,200 --> 00:14:23,050 - มันเป็นมุกแรกของฉันที่ได้รับเลือก - ยินดี น่าตื่นเต้นจัง 257 00:14:23,250 --> 00:14:24,030 ใช่แล้ว 258 00:14:27,150 --> 00:14:30,220 ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี นี่คือ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ 259 00:14:30,420 --> 00:14:35,350 แขกรับเชิญคืนนี้ แพท บูน จาก หลายรักของโดบี้ บ็อบ เดนเวอร์ 260 00:14:35,550 --> 00:14:38,070 และนักแสดงตลก เลสเตอร์ ซิมส์ 261 00:14:38,260 --> 00:14:42,670 เชิญพบพิธีกรของคุณ กอร์ดอน ฟอร์ด 262 00:14:49,930 --> 00:14:52,160 ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. เคนเนดี 263 00:14:52,360 --> 00:14:55,460 มันคงจะแปลกที่มีประธานาธิบดี คาทอลิกจากแมสซาชูเซตส์ 264 00:14:55,660 --> 00:14:58,980 ผมกังวลว่าเขาจะภักดีต่อเรดซอกซ์เสมอ 265 00:15:01,650 --> 00:15:02,970 เรื่องนี้ออกข่าวนะ 266 00:15:03,160 --> 00:15:05,680 ในการเตรียมพร้อมสำหรับ การประลองกับกองโจรคิวบา 267 00:15:05,880 --> 00:15:09,010 ทหารสหรัฐเพิ่งซื้อ เครื่องบินทิ้งระเบิด บี-52 268 00:15:09,210 --> 00:15:10,780 และกล้วยอีก 10,000 ลูก 269 00:15:12,870 --> 00:15:13,930 โปรยมันลงมา 270 00:15:14,130 --> 00:15:17,080 เมล แบลงค์ คนพากย์เสียงบักส์ บันนี รถยนต์เขาประสบอุบัติเหตุ 271 00:15:17,620 --> 00:15:21,330 เขากำลังพักฟื้น แต่เจ้าหน้าที่ ยังคงสอบปากคำเฟลเมอร์... 272 00:15:27,920 --> 00:15:29,800 เป็นตัวละครใหม่ เฟลเมอร์ 273 00:15:30,840 --> 00:15:32,970 คู่ซี้ของฟอร์กี้ พิค เขากวนประสาทมาก 274 00:15:35,260 --> 00:15:38,750 พูดถึงการ์ตูน ดิสนีย์เพิ่งเปิดตัว 101 ไอ้จุดมหาสนุก 275 00:15:38,950 --> 00:15:42,600 คนจำนวนมากชมศิลปะ แต่ผมว่ามันมีจุดด่างพร้อย 276 00:15:43,650 --> 00:15:45,070 คงมีแต่ผมมั้ง 277 00:15:55,740 --> 00:15:58,480 - นี่ มิดจ์ นี่ป้ายของคุณ - ขอบคุณ เท็ดดี้ 278 00:15:58,680 --> 00:16:00,940 - คุณจะเอามันใส่กรอบไหม - หรือเอามันไปเผาทิ้ง 279 00:16:01,140 --> 00:16:01,900 โอเค 280 00:16:02,100 --> 00:16:04,030 - เสียงดังเหมือนที่ฉันรู้สึกรึเปล่า - ดังกว่านั้น 281 00:16:04,230 --> 00:16:05,290 - คุณ - คะ 282 00:16:06,170 --> 00:16:07,990 ไม่มีอะไรต้องกังวล 283 00:16:08,190 --> 00:16:11,740 แค่ส่งรอยยิ้มหวานๆ ของคุณ ให้กอร์ดี้ แล้วปัญหาจะมลายไป 284 00:16:11,940 --> 00:16:14,040 - คุณคิดงั้นเหรอ ขอบคุณ - ผมรู้ 285 00:16:14,240 --> 00:16:16,290 ถ้าคุณไม่อยากตกงาน คุกเข่าอ้อนวอน 286 00:16:16,490 --> 00:16:18,540 - แต่จอร์จเพิ่งบอกว่า... - จอร์จคิดผิด 287 00:16:18,740 --> 00:16:21,290 ทุกเรื่อง ผมบอกคุณเลย คุกเข่าอ้อนวอน 288 00:16:21,490 --> 00:16:24,440 คุกเข่าอ้อนวอนแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน 289 00:16:27,980 --> 00:16:32,350 จะมีคนมาที่นี่ตอนบ่ายโมง เพื่อรับสินค้า ไม่ ก่อนบ่ายโมงไม่ได้ 290 00:16:32,550 --> 00:16:34,990 เพราะเราทำไนต์คลับ ไม่ใช่สถานเลี้ยงเด็ก 291 00:16:36,740 --> 00:16:38,690 ได้ แล้วเจอกันตอนบ่ายโมง 292 00:16:38,890 --> 00:16:40,150 จะเอาอะไร 293 00:16:40,340 --> 00:16:42,520 จำตอนที่เราเปิดคลับได้ไหม 294 00:16:42,720 --> 00:16:45,230 ที่เราคุยกันว่า เราอยากให้มันเป็นยังไงกันแน่ 295 00:16:45,430 --> 00:16:47,940 - ดนตรีดี กลุ่มลูกค้าทันสมัย - ใช่ ฉันจำได้ 296 00:16:48,140 --> 00:16:49,950 โดยเฉพาะกลุ่มลูกค้าทันสมัย 297 00:16:50,150 --> 00:16:53,580 เรารู้สึกว่าลูกค้าบางรายอาจจะแบบว่า 298 00:16:53,780 --> 00:16:56,080 ทำให้บรรยากาศปาร์ตี้ชวนหม่นหมองไป 299 00:16:56,280 --> 00:16:58,790 - เวร พวกมอร์มอนกลับมาอีกเหรอ - ถ้าใช่ก็ดีสิ 300 00:16:58,990 --> 00:17:01,880 บางคนบอกว่า อย่าใส่เกลือในเนื้อลูกวัวจนกว่าจะสุก 301 00:17:02,070 --> 00:17:04,670 พวกเขาจะรออะไรอยู่อีก หลังคาบ้านคุณอาจถล่มลงมา 302 00:17:04,870 --> 00:17:07,590 นักบินอวกาศเข้ามาเตะก้นคุณได้เลยนะ 303 00:17:07,790 --> 00:17:09,840 แล้วคุณก็ตายไปพร้อมเนื้อลูกวัวจืดชืด 304 00:17:10,040 --> 00:17:11,990 แม่ แม่มาทำอะไรที่นี่ 305 00:17:12,490 --> 00:17:15,760 โจลี แม่สนุกสุดๆ กับเพื่อนใหม่ของแม่ 306 00:17:15,960 --> 00:17:18,100 เขาชื่ออะไร เธอชื่ออะไรบ้างก็ไม่รู้ 307 00:17:18,300 --> 00:17:21,980 พวกเขามาจากที่ไหนสักแห่ง และพวกเขา มาที่นี่เพื่อฉลองอะไรสักอย่าง 308 00:17:22,180 --> 00:17:24,060 - อาร์ชี ผมขอนั่นนะ - ได้ 309 00:17:24,260 --> 00:17:27,230 ถ้าลูกพยายาม แม่จะเอาลูกวางบนเข่าแม่แล้วตีก้น 310 00:17:27,430 --> 00:17:31,070 ตอนเขาเป็นเด็ก เขากลัวแปรงหวีผมฉันมาก 311 00:17:31,270 --> 00:17:36,680 เขาชอบไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าฉัน ใส่วิกผมฉัน และนอนอยู่เฉยๆ อย่างกับฉันจะไม่เห็น 312 00:17:38,090 --> 00:17:41,370 สวัสดี ดูเหมือนคุณกำลังจะอ้วก 313 00:17:41,570 --> 00:17:43,880 กินขนมปังกรอบสอดไส้นะ 314 00:17:44,080 --> 00:17:46,170 มีใครหิวอีก 315 00:17:46,370 --> 00:17:48,920 ลูกน่าจะขายของว่างที่นี่จริงๆ นะ โจล 316 00:17:49,120 --> 00:17:53,930 แต่แน่นอน ลูกคงต้องเปิดไฟ เพื่อให้พวกเขาเห็นเมนู 317 00:17:54,130 --> 00:17:57,810 ในนี้มืดมาก แม่มองไม่เห็น ความคิดตัวเองด้วยซ้ำ 318 00:17:58,010 --> 00:18:00,120 แม่ ไอ้นี่อยู่ในกระเป๋าแม่นานแค่ไหนแล้ว 319 00:18:01,030 --> 00:18:02,450 พระเจ้า 320 00:18:02,990 --> 00:18:05,060 - นี่ครับ - ฉันไม่ได้สั่งนะ 321 00:18:05,260 --> 00:18:06,820 ผมคิดว่าอะไรอุ่นๆ... 322 00:18:07,010 --> 00:18:09,860 ฉันละเบื่อพวกผู้ชาย ที่คอยบอกฉันว่าพวกเขาคิดยังไง 323 00:18:10,060 --> 00:18:12,360 - ขอโทษ - ฉันคิดว่าคุณควรดื่มมัน 324 00:18:12,560 --> 00:18:13,530 นั่นละที่ฉันคิด 325 00:18:13,730 --> 00:18:18,870 สวัสดี ฉันเชอร์ลีย์ เมเซิล นั่นลูกชายฉัน โจล เจ้าของร้าน 326 00:18:19,070 --> 00:18:22,580 ต่อไปคงไม่ได้เห็นเขาบ่อยนัก เพราะเขากำลังจะมีลูก 327 00:18:22,780 --> 00:18:25,460 เขาจะอยู่ที่บ้าน คอยเช็ดอึ 328 00:18:25,660 --> 00:18:28,310 - แม่ - เขาเรียก "แม่" อีกแล้ว 329 00:18:29,310 --> 00:18:32,550 - กลับบ้านเถอะ ขอร้อง - แม่อยู่ในบ้านหลังนั้นไม่ได้แล้ว 330 00:18:32,750 --> 00:18:35,760 - แม่ต้องคิดหาทางออก - เขาไม่ยอมเกษียณหรอก 331 00:18:35,960 --> 00:18:38,850 ไม่อยู่แล้ว พ่อจะไม่มีวันเกษียณ 332 00:18:39,050 --> 00:18:42,160 พ่อจะตายอยู่ที่ทำงาน ตะโกนใส่คนงานทำด้าย ยอมรับมันซะ 333 00:18:42,870 --> 00:18:45,100 คนงานทำด้ายของเขาเป็นคนโง่ 334 00:18:45,300 --> 00:18:46,580 ผมจะเรียกแท็กซี่ให้ 335 00:18:48,460 --> 00:18:51,400 - ทำไมเธอถึงได้อยู่ล่ะ - เธอทำงานที่นี่ 336 00:18:51,600 --> 00:18:53,150 - ทำไม - ทำไมอะไร 337 00:18:53,350 --> 00:18:55,700 ทำไมคุณทำงานให้ลูกชายฉัน มันแปลก 338 00:18:55,900 --> 00:18:58,890 คุณสองคนมีเรื่องกุ๊กกิ๊กอะไรกันรึเปล่า 339 00:18:59,090 --> 00:19:01,870 คุณเมเซิล ฉันหวังว่าแม่คุณจะรับหมัดได้นะ 340 00:19:02,070 --> 00:19:03,080 รับได้ 341 00:19:03,280 --> 00:19:04,370 เฮ้ย อย่า 342 00:19:04,570 --> 00:19:07,130 เธอไม่ยอมไป เธอดื่มเยอะมาก 343 00:19:07,330 --> 00:19:09,210 - บ้าจริง - แม่มีอาหารที่บูดแล้ว 344 00:19:09,410 --> 00:19:11,960 แม่เอาไปแจกให้ทุกคนที่ดูเหมือนเมา 345 00:19:12,160 --> 00:19:15,130 - นั่นกระเป๋าถือมรณะ - แม่พยายามเปิดไฟ 346 00:19:15,330 --> 00:19:17,550 แม่ขอให้ถูพื้น แม่เกลียดเสียงเพลง 347 00:19:17,750 --> 00:19:21,010 แม่อยากให้ทุกคนใส่เสื้อกันหนาว แม่พยายามหาเรื่องคุณนายมอสโควิตซ์ 348 00:19:21,210 --> 00:19:23,680 - ดูเหมือนเป็นการต่อสู้ที่เป็นธรรม โทษที - พ่อ 349 00:19:23,880 --> 00:19:27,270 คลับผมคงเจ๊งถ้าเรื่องยังเป็นแบบนี้อยู่ ได้โปรดช่วยผมด้วย 350 00:19:27,470 --> 00:19:29,650 - ได้ เดี๋ยวพ่อช่วย - ขอบคุณครับ 351 00:19:29,850 --> 00:19:31,330 แม่เจอไม้ถูพื้นแล้ว 352 00:19:47,430 --> 00:19:48,460 คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ 353 00:19:48,660 --> 00:19:53,050 นี่คือเหตุผลที่ผมไม่มีวันทำข่าวฮอกกี้ เพราะเมืองนี้เป็นเมืองเบสบอล 354 00:19:53,250 --> 00:19:55,340 ขอโทษค่ะ คุณฟอร์ดดื่มอะไรคะ 355 00:19:55,540 --> 00:19:57,630 - วิสกี้ผสมน้ำ - ขอแก้วนึงค่ะ 356 00:19:57,830 --> 00:19:59,590 วิสกี้เยอะหน่อย 357 00:19:59,790 --> 00:20:02,100 มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ มันคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น 358 00:20:02,300 --> 00:20:04,520 - ไม่ ทีมแยงกีส์ต่างหาก - แบบไม่มีสเตนเกลเหรอ 359 00:20:04,720 --> 00:20:06,480 เป็นการแก้แค้นให้สเตนเกล 360 00:20:06,680 --> 00:20:09,940 - ได้ข่าวว่าเขาคุยกับทีมเม็ตส์ - เม็ตส์คืออะไร 361 00:20:10,140 --> 00:20:12,320 กอร์ดอน ขอโทษที่ขัดจังหวะค่ะ 362 00:20:12,520 --> 00:20:15,280 - สวัสดีค่ะ - สวัสดีครับ และคุณกำลังขัดจังหวะ 363 00:20:15,480 --> 00:20:18,920 แต่ฉันมีของขวัญมาด้วย วิสกี้และน้ำมาขอสงบศึก 364 00:20:19,590 --> 00:20:21,470 ผมมีเครื่องดื่มแล้ว ขอบคุณ 365 00:20:22,880 --> 00:20:25,750 - นี่มันน่าอึดอัด - และยิ่งน่าอึดอัดขึ้นไปอีก 366 00:20:25,950 --> 00:20:30,500 ฉันอยากบอกว่าฉันขอโทษที่ส่งเสียงครวญ มันไม่เป็นมืออาชีพเลย 367 00:20:30,700 --> 00:20:32,460 เธอส่งเสียงครวญระหว่างรายการ 368 00:20:32,660 --> 00:20:35,010 - อย่างโง่ๆ แบบไม่ได้ตั้งใจ - มีคนบังคับคุณเหรอ 369 00:20:35,200 --> 00:20:36,510 เปล่าค่ะ แต่มันมีเหตุผล 370 00:20:36,710 --> 00:20:38,130 คุณกำลังจะคลอดเหรอ 371 00:20:38,330 --> 00:20:39,930 ไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงทำได้ยังไง เรื่องคลอดลูก 372 00:20:40,130 --> 00:20:44,890 ไม่ค่ะ คืองี้ มันคือมุกแรกของฉัน ที่ได้รับเลือก และพอมันเกิดเรื่องแบบนั้น 373 00:20:45,090 --> 00:20:47,140 - ฉันอินกับมันมากไป - นั่นมุกแรกของคุณเหรอ 374 00:20:47,340 --> 00:20:48,690 คุณอยู่ที่นั่นมาหลายสัปดาห์แล้ว 375 00:20:48,880 --> 00:20:50,770 - ตรงนั้นทำงานยากนะคะ - มันคือที่ที่ดีที่สุด 376 00:20:50,970 --> 00:20:54,690 แน่นอนค่ะ ตอนคุณพูดผิด ฉันผิดหวัง 377 00:20:54,890 --> 00:20:58,630 แค่นั้นค่ะ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โปรดรับคำขอโทษจากฉันด้วย 378 00:20:59,590 --> 00:21:01,760 ได้ ผมยอมรับคำขอโทษ 379 00:21:03,260 --> 00:21:04,930 และฉันขอโทษที่ขัดจังหวะ 380 00:21:06,430 --> 00:21:10,600 วางเครื่องดื่มไว้ มุกนั้นไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว ไม่ว่าผมจะพูดผิดหรือไม่ผิดก็ตาม 381 00:21:12,770 --> 00:21:15,500 - ไม่ค่ะ ไม่ใช่ - หมายความว่ายังไง ใช่สิ 382 00:21:15,700 --> 00:21:17,920 มุกนั้นดี คุณพูดชื่อเอลเมอร์ ฟัดด์ผิด 383 00:21:18,120 --> 00:21:20,130 - ผมไม่ได้พูดชื่อเอลเมอร์ ฟัดด์ผิด - คุณพูดผิด 384 00:21:20,330 --> 00:21:21,840 - ไม่ใช่ - ฉันอยากฟังมุกตลก 385 00:21:22,040 --> 00:21:23,640 ฉันเป็นนักแสดงตลก ฉันรู้จังหวะ 386 00:21:23,840 --> 00:21:26,010 - คุณทำมุกพัง - คนดูหัวเราะ 387 00:21:26,210 --> 00:21:28,390 - ด้วยการทำมุกนั้นพัง - ผมตั้งใจทำแบบนั้น 388 00:21:28,590 --> 00:21:32,600 คุณทำมุกดีเยี่ยมพัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณทำมุกดีๆ พังเหรอ 389 00:21:32,800 --> 00:21:35,320 พวกเขาชอบ มันทำให้ผมดูจับต้องได้ คนดูหัวเราะกันใหญ่ 390 00:21:35,510 --> 00:21:38,610 - แต่ที่พวกเขาหัวเราะมันผิดวัตถุประสงค์ - ไม่มีเสียงหัวเราะไหนผิด 391 00:21:38,810 --> 00:21:41,030 นั่นมันแค่หัวเราะกลบเกลื่อน ฉันเคยทำมาแล้ว 392 00:21:41,230 --> 00:21:44,950 ถ้าคุณเล่นมุกได้ถูกต้อง คนดูก็จะหัวเราะอย่างถูกต้อง 393 00:21:45,150 --> 00:21:47,450 มุกนั้นไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว จบข่าว 394 00:21:47,650 --> 00:21:49,870 - แล้วทำไมคุณถึงโอเคให้ใช้มุกนั้นล่ะ - อะไรนะ 395 00:21:50,070 --> 00:21:51,160 คุณโอเคกับทุกมุก 396 00:21:51,360 --> 00:21:54,380 คุณโอเคกับมุกที่คุณรู้ว่าจะไม่ได้เรื่องเหรอ 397 00:21:54,580 --> 00:21:58,710 คุณโอเคกับมุกโดยไม่รู้ว่า มันจะไม่ได้เรื่องไหมจนคุณขึ้นเวที 398 00:21:58,910 --> 00:22:02,180 คุณเลยหาทางแก้มุกด้วยกันทำมันพัง ให้คนหัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์เหรอ 399 00:22:02,370 --> 00:22:03,800 ไม่มีเสียงหัวเราะที่ผิดวัตถุประสงค์ 400 00:22:04,000 --> 00:22:05,390 มีสิ มีแน่นอน 401 00:22:05,590 --> 00:22:08,390 หัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์ คือสิ่งที่ได้ตอนที่คุณเล่นมุกพลาด 402 00:22:08,590 --> 00:22:10,230 นั่นแหละการหัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์ 403 00:22:10,420 --> 00:22:13,480 ฟังนะ คุณผู้หญิงที่ทำงานมาหกเดือนแล้ว และเพิ่งคิดมุกที่ได้รับเลือกครั้งแรก 404 00:22:13,680 --> 00:22:15,900 คุณดูปฏิทินไม่เป็นเหรอ ฉันเพิ่งมาทำงานได้เดือนเดียว 405 00:22:16,100 --> 00:22:19,900 ผมทำงานนี้มานานมากแล้ว ผมเป็นพิธีกรมืออาชีพ 406 00:22:20,100 --> 00:22:22,920 คนที่ทำพลาดและไม่ยอมรับน่ะสิ 407 00:22:27,220 --> 00:22:28,890 เครื่องดื่มห่วยแตกมาก 408 00:22:30,890 --> 00:22:32,430 ไม่มีเสียงหัวเราะที่ผิดวัตถุประสงค์ 409 00:22:54,870 --> 00:22:59,900 ผมเขียนงานตอนกลางคืน ผมไม่ได้อ่านซิเซโรเพื่อหาแรงบันดาลใจ 410 00:23:00,100 --> 00:23:02,490 ผมหวังว่าอย่างน้อย มันจะช่วยแก้ไขความเสียหายได้ 411 00:23:02,690 --> 00:23:06,910 คุณสะกดคำว่าแชนนิงผิด เอ้บ คุณไม่กดดันตัวเองมากไปหน่อยเหรอ 412 00:23:07,110 --> 00:23:10,200 - ถ้าเอาตามซิเซโรว่าก็ไม่ใช่ - โอเค สรุปตามนี้นะ 413 00:23:10,400 --> 00:23:15,500 ผมตีพิมพ์จดหมายแก้ต่าง 1,500 คำ เพราะคุณสะกด น. ตกไปหนึ่งตัวไม่ได้ 414 00:23:15,700 --> 00:23:18,080 - มันควรเป็นกี่คำ - สิบห้านะ 415 00:23:18,280 --> 00:23:19,000 สิบห้าเหรอ 416 00:23:19,200 --> 00:23:23,340 นี่คือโอเปอเรเตอร์ค่ะ ฉันมีสายด่วนจากซูซี ไมเยอร์สัน 417 00:23:23,540 --> 00:23:25,760 - ไม่ครับ ขอบคุณ โอเปอเรเตอร์ - กรุณาถือสายค่ะ 418 00:23:25,960 --> 00:23:29,510 - โอเปอเรเตอร์ ผมปฏิเสธสายนี้ - คุณควรฟังรึเปล่าว่าเรื่องด่วนอะไร 419 00:23:29,710 --> 00:23:31,600 เรากำลังคุยเรื่องฉุกเฉินของผมอยู่ 420 00:23:31,800 --> 00:23:32,930 - ฮัลโหล - ฮัลโหล 421 00:23:33,130 --> 00:23:36,350 - นี่ใคร ฉันโทรมาหามิดจ์ - นี่เอ้บนะ ผมกำลังคุยโทรศัพท์ 422 00:23:36,550 --> 00:23:38,190 สายคุณไม่ว่างทั้งวัน 423 00:23:38,390 --> 00:23:42,960 ผมเริ่มต้นวันด้วยการพยายามโทรหา สมาชิก วิลเลจ วอยซ์ ทุกคน 424 00:23:43,160 --> 00:23:45,650 - และขอโทษพวกเขาทุกคนด้วยตัวเอง - โอ้ พระเจ้า 425 00:23:45,850 --> 00:23:48,410 - เอ้บ ขอสายมิดจ์หน่อย - ได้ 426 00:23:48,610 --> 00:23:51,590 - มิเรียม - แค่นี้นะ เอ้บ สิบห้าคำนะ 427 00:23:53,140 --> 00:23:54,540 ซูซี 428 00:23:54,740 --> 00:23:56,750 - ฮัลโหล - เมื่อคืนเธอได้ทะเลาะ 429 00:23:56,950 --> 00:24:01,920 กับกอร์ดอน ฟอร์ดต่อหน้าทุกคน ในวงการโชว์ที่บาร์ทูตชอร์สไหม 430 00:24:02,120 --> 00:24:04,340 - คุณรู้ได้ยังไง - มันลงหนังสือพิมพ์ด้วย 431 00:24:04,540 --> 00:24:07,510 "ความสนุกที่เกิดขึ้นประจำ แบบที่คุณต้องสัมผัสเอง 432 00:24:07,710 --> 00:24:10,930 "ที่บาร์ทูตดูเหมือนจะลดลงไป เมื่อเทียบกับการเผชิญหน้าดุเดือดเมื่อคืน 433 00:24:11,130 --> 00:24:13,310 "ระหว่างคุณฟอร์ด และนักเขียนสาวปากเก่งของเขา" 434 00:24:13,510 --> 00:24:16,060 - ไม่มีบริบทแล้วฟังดูแย่มาก - บอกบริบทให้ฉันรู้หน่อย 435 00:24:16,260 --> 00:24:19,060 เขาพูดมุกของฉันผิดตอนออกอากาศ และฉันส่งเสียงครวญออกอากาศ 436 00:24:19,260 --> 00:24:21,190 มันเป็นอุบัติเหตุ และฉันขอโทษแล้ว 437 00:24:21,390 --> 00:24:25,030 "มันเป็นช่วงเวลาที่น่าตกใจ ที่หนุ่มคนดังประจำรายการทีวีภาคดึก 438 00:24:25,230 --> 00:24:26,690 "ไม่ได้ดูสงบเยือกเย็นอย่างที่เคย 439 00:24:26,890 --> 00:24:30,570 "นักเขียนสาวที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้า อาจจะต้องปรับเรซูเม่ไว้สมัครงานใหม่ 440 00:24:30,770 --> 00:24:34,410 "ในสายงานอื่น ในเมืองอื่น นอกรัฐนี้ไปเลย" 441 00:24:34,610 --> 00:24:35,500 ตายแล้ว 442 00:24:35,690 --> 00:24:38,710 ฉันตัดข่าวเธอแปะติดสมุดได้เป็นเล่ม 443 00:24:38,910 --> 00:24:41,460 ช่วยฉันหน่อย ฉันจะทำยังไงดี ขอโทษอีกทีเหรอ 444 00:24:41,660 --> 00:24:44,500 ฉันคงจะตอบว่าใช่ แต่เห็นอยู่ว่า เธอไม่ถนัดเรื่องนั้น 445 00:24:44,700 --> 00:24:47,940 วันจันทร์ฉันต้องเข้าไปทำงานใช่ไหม ฉันต้องโผล่หน้าไป 446 00:24:48,150 --> 00:24:51,090 - ใช่ และเอากล่องไปด้วย - ทำไมฉันต้องเอากล่องไปด้วยล่ะ 447 00:24:51,290 --> 00:24:56,350 เวลาเธอถูกไล่ออก เธอต้องใช้ กล่องใส่ของ ฉะนั้นก็เอาไปด้วย 448 00:24:56,550 --> 00:24:59,770 ฉันไม่มีออฟฟิศของตัวเอง กล่องเล็กๆ ก็น่าจะได้ 449 00:24:59,970 --> 00:25:03,730 ฉันดีใจที่เราคิดสรุปเรื่องขนาดกล่องได้ ตอนพวกเขาไล่เธอออก 450 00:25:03,930 --> 00:25:06,780 - คุณคิดว่าฉันจะถูกไล่ออกเหรอ - ฉันจะลองโทรถามดู 451 00:25:06,980 --> 00:25:07,860 นี่วันเสาร์ 452 00:25:08,060 --> 00:25:11,670 พวกเวรนั่นคงไปตีกอล์ฟ หรือไปช่วยตัวเองอยู่บนเรือ 453 00:25:12,380 --> 00:25:13,580 - เวรเอ๊ย - อะไร 454 00:25:13,770 --> 00:25:15,120 คุณคิดว่าพวกเขาโทรมาเหรอ 455 00:25:15,320 --> 00:25:19,260 - ไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวฉันส่งข่าว - โอเค บาย 456 00:25:21,520 --> 00:25:23,230 ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน 457 00:25:24,600 --> 00:25:25,600 เดี๋ยว อะไรนะ 458 00:25:26,650 --> 00:25:27,940 มาที่ไหนนะ 459 00:25:46,120 --> 00:25:47,980 - คุณเป็นใคร - คุณเป็นใคร 460 00:25:48,180 --> 00:25:50,280 - ฉันซูซี ไมเยอร์สัน - ไปให้พ้นเลย 461 00:25:50,480 --> 00:25:51,280 ไม่ 462 00:25:51,480 --> 00:25:53,030 - คุณเหรอ - ใช่ ทำไมล่ะ 463 00:25:53,230 --> 00:25:55,530 ฉันนึกภาพว่าคุณจะสูงกว่านี้ ตัวหนากว่านี้ แต่... 464 00:25:55,730 --> 00:25:58,950 - ระวังหน่อย คุณเป็นใคร - ตลกนะ 465 00:25:59,150 --> 00:26:01,540 ว่าแต่ขอบคุณสำหรับของขวัญนะ ฉลาดมาก 466 00:26:01,740 --> 00:26:03,920 - ของขวัญอะไร - โทรศัพท์ที่โทรมาไง 467 00:26:04,120 --> 00:26:08,500 มีคนบอกฉันว่ามีของขวัญอยู่ที่ประตู มาจากซูซี ไมเยอร์สัน 468 00:26:08,700 --> 00:26:13,050 ฉันเปิดประตู และตำรวจเป็นฝูงจับฉัน ในความผิดที่ฉันไม่ได้ก่อ 469 00:26:13,250 --> 00:26:16,220 ของขวัญนั่น ด้วยความยินดี คุณ... 470 00:26:16,420 --> 00:26:17,180 มอลลี่ตายแล้ว 471 00:26:17,380 --> 00:26:19,520 - มอลลี่คือใคร - หุ้นส่วนชาวไอริชของฉัน 472 00:26:19,720 --> 00:26:22,690 เธอได้รับสายเดียวกัน หัวใจวายตายเลย 473 00:26:22,890 --> 00:26:23,600 คุณพระ 474 00:26:23,800 --> 00:26:27,150 เพื่อนชาวยิวของเราขึ้นเครื่องบิน ไปอาร์เจนตินา คุณเอ็มหายตัวไปแล้ว 475 00:26:27,350 --> 00:26:30,570 - พวกคุณเป็นใครกันเนี่ย - หมายความว่าไง เราเป็นใคร 476 00:26:30,770 --> 00:26:32,250 โรส ไวส์แมนส่งคุณมาไม่ใช่เหรอ 477 00:26:33,050 --> 00:26:35,570 ใช่ โรสส่งฉันมา 478 00:26:35,770 --> 00:26:39,580 - แน่ใจนะ - ใครจะแน่ใจกับเรื่องต่างๆ ในชีวิตได้ 479 00:26:39,780 --> 00:26:41,410 นี่มันงี่เง่าสิ้นดี 480 00:26:41,610 --> 00:26:44,250 ใส่ร้ายฉันเรื่องไฟไหม้ร้านน้ำชาไร้สาระ 481 00:26:44,450 --> 00:26:45,500 มันไม่ได้ผลหรอก 482 00:26:45,700 --> 00:26:47,210 เดี๋ยวก่อนนะ นั่นฝีมือคุณเหรอ 483 00:26:47,410 --> 00:26:50,760 คุณเผาร้านน้ำชาที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาเหรอ 484 00:26:50,950 --> 00:26:53,550 - คุณเคยกินวิปครีมของร้านนั้นไหม - อะไรนะ 485 00:26:53,750 --> 00:26:56,640 ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำยังไง ไม่รู้ว่าใส่ครีมหรือใส่น้ำตาลเพิ่ม 486 00:26:56,840 --> 00:26:59,140 หรือทั้งสองอย่าง อาจจะใส่ลูกจันทน์เทศนิดหน่อย 487 00:26:59,340 --> 00:27:02,100 ฉันลองทำที่บ้านแล้วไม่ได้เรื่องเลย 488 00:27:02,300 --> 00:27:04,560 วิปครีมนั่นไม่ธรรมดาเลย 489 00:27:04,760 --> 00:27:06,900 หวังว่าคุณจะโดนโทษช็อตไฟประหารนะ 490 00:27:07,100 --> 00:27:09,070 ฉันไม่ยักรู้ว่ามีคนคุ้มครองโรสด้วย 491 00:27:09,260 --> 00:27:13,610 ใช่ มีสิ และมีปืนด้วย เธอจะใช้มัน ไม่ใช่แค่ไว้ถือโบกไปมา 492 00:27:13,810 --> 00:27:16,820 โอเค ได้ ฉันเข้าใจแล้ว 493 00:27:17,020 --> 00:27:19,370 เราเข้าประเด็นได้ไหม 494 00:27:19,570 --> 00:27:20,550 ประเด็นอะไร 495 00:27:22,970 --> 00:27:25,500 โรส ไวส์แมนอยู่ฝั่งอัปเปอร์เวสต์ไซด์ได้ 496 00:27:25,700 --> 00:27:28,850 เธอไปเกินถนนสาย 125 และต่ำกว่าถนนสาย 60 ไม่ได้ 497 00:27:29,440 --> 00:27:31,880 ตอนนี้มอลลี่ตายแล้ว เธอเอาย่านเฮลส์คิตเช่นไปได้ 498 00:27:32,080 --> 00:27:34,940 แต่เธอต้องเรียนรู้เรื่องกลอนตลกสั้นๆ และเหตุขาดแคลนมันฝรั่ง 499 00:27:35,940 --> 00:27:37,590 อะไร ยังไม่ดีพออีกเหรอ 500 00:27:37,790 --> 00:27:41,350 ฉันเป็นแค่คนคุ้มกัน ฉันจะไปบอกโรส ดูว่าเธอจะว่ายังไง 501 00:27:41,550 --> 00:27:44,140 คนคุ้มกันแต่งเป็นทอม ให้ตายสิ ฉันน่าจะคิดได้ 502 00:27:44,340 --> 00:27:45,560 พวกเขาคาดไม่ถึงหรอก 503 00:27:45,760 --> 00:27:48,440 - ไม่ใช่กับคุณแน่ๆ - ยินดีที่ได้คุย 504 00:27:48,640 --> 00:27:52,400 ชุดนี้เหมาะกับคุณ ผู้หญิงวัยคุณบางคน ใส่ชุดลายทางแล้วดูโง่ 505 00:27:52,600 --> 00:27:54,780 บอกโรส ไวส์แมนว่านี่เป็นข้อตกลงที่ดีแล้ว 506 00:27:54,980 --> 00:27:58,010 ถ้าพวกเขาเพิ่งจับคุณ ทำไมคุณไม่อยู่ที่คุกเคาน์ตี 507 00:27:58,840 --> 00:28:00,380 ฉันเคยมีประวัติต้องโทษมาก่อน 508 00:28:08,060 --> 00:28:12,630 - นี่ต่างไปนะ - ไม่อยากเชื่อเลย 509 00:28:12,830 --> 00:28:16,380 เขาควรมาช่วยฉันจัดการเรื่องแม่ แต่เขากลับไปนั่งกินที่สองโต๊ะ 510 00:28:16,580 --> 00:28:20,010 แม่โผล่มา อย่างแรกที่ถามคือขอส่วนลด 511 00:28:20,210 --> 00:28:23,010 - นายลดให้เธอไหม - นี่แม่ฉันนะ 512 00:28:23,210 --> 00:28:26,850 เชื่อไหมล่ะ เธอมาสอนฉันเรื่องวิธีเลือกเมลอน 513 00:28:27,050 --> 00:28:30,020 จมูกฉันแทบจะได้กลิ่น เมลอนสุกแล้วถึงในเจอร์ซีย์ด้วยซ้ำ 514 00:28:30,220 --> 00:28:32,860 - คุณควรตบหน้าเธอซะ - ฉันเพิ่งทำเล็บมา 515 00:28:33,060 --> 00:28:35,030 - ลูกพรุนไม่ช่วยอะไรเลย - สำหรับผมมันได้ผลนะ 516 00:28:35,230 --> 00:28:39,280 ไร้สาระ อาหารไม่เกี่ยวอะไรเลย มันอยู่ที่ความตั้งใจและตารางเวลา 517 00:28:39,480 --> 00:28:41,450 แล้วถ้าคุณต้องไปที่อื่นล่ะ 518 00:28:41,650 --> 00:28:43,790 ฉันดึงสัญญาณเตือนไฟไหม้ได้นะ เคลียร์พื้นที่ 519 00:28:43,980 --> 00:28:46,700 พรุ่งนี้พวกเขาก็จะกลับมา พร้อมกลุ่มขาไพ่วัยเกษียณ 520 00:28:46,900 --> 00:28:50,630 ดีเลย เพื่อนของพ่อนายเล่นมุก ดึงเหรียญจากหูเด็กเสิร์ฟสาวอีกแล้ว 521 00:28:50,820 --> 00:28:52,920 นี่ พวกคุณจ้องอะไรกัน 522 00:28:53,120 --> 00:28:56,960 มุมนี้ เชอร์ลีย์ เมเซิล แชมป์พกของว่างในกระเป๋าถือ 523 00:28:57,160 --> 00:29:00,430 มุมนั้น มอยช์ เมเซิล ผู้ท้าชิง และไม่เชื่อเรื่องการกินลูกพรุน 524 00:29:00,630 --> 00:29:03,010 - และพวกเขาไม่ได้มาด้วยกัน - ไม่ใช่เลย 525 00:29:03,210 --> 00:29:04,220 แย่หน่อยนะ พ่อขาโจ๋ 526 00:29:04,420 --> 00:29:07,390 บายครับ ไว้มาอีกนะครับ ฉันล้อใครเล่นเนี่ย 527 00:29:07,590 --> 00:29:10,060 เสียใจด้วยที่ความฝันของคุณกำลังจะสลาย 528 00:29:10,260 --> 00:29:12,560 แต่ฉันขอแสดงสิบนาทีได้ไหม ตอนที่วงหยุดพัก 529 00:29:12,760 --> 00:29:14,520 ไปเรียนดนตรีมาหน่อยน่าจะช่วยได้มากนะ 530 00:29:14,720 --> 00:29:15,580 ช่างแม่ง 531 00:29:17,210 --> 00:29:18,040 คุณขึ้นเวทีได้เลย 532 00:29:18,750 --> 00:29:21,880 - ทุกวันนี้ผู้คนอ่อนไหวกันจัง - จบแล้วเหรอ 533 00:29:23,590 --> 00:29:27,090 - พวกนี้ไม่ใช่ซินาตรา - วงจะกลับมาเล่นไหม 534 00:29:28,220 --> 00:29:31,250 สวัสดีค่ะทุกท่าน ฉันคุณนายเมเซิล... 535 00:29:31,450 --> 00:29:34,590 มิเรียม นั่นอดีตลูกสะใภ้ฉัน มิเรียม 536 00:29:34,790 --> 00:29:36,590 - ผิวซีดจัง - ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น 537 00:29:36,790 --> 00:29:37,960 ฉันจะแสดงค่ะ 538 00:29:38,160 --> 00:29:38,880 ให้ใคร 539 00:29:39,080 --> 00:29:42,260 ให้ผู้คนน่ารักทั้งหลายที่ตอนนี้ดูสับสน 540 00:29:42,460 --> 00:29:47,010 ปล่อยเธอเถอะ เชอร์ลีย์ ถ้าเธอต้องการ เล่าเรื่องตลก ให้เธอเรียนรู้แบบยากๆ 541 00:29:47,210 --> 00:29:50,890 - คนขายเนื้อของผมตลกกว่า เขาไม่ตลก - ดูดีนะ เธอน่าจะร้องเพลง 542 00:29:51,090 --> 00:29:54,150 ฉันไม่ใช่นักร้อง แต่ฉันเป็นนักเขียนให้ กอร์ดอน... 543 00:29:54,350 --> 00:29:57,020 เดี๋ยว ฉันเสียสมาธิ เธอเริ่มการแสดงอีกที 544 00:29:57,220 --> 00:29:58,860 ฉันยังไม่ได้เริ่มเลยค่ะ 545 00:29:59,060 --> 00:30:00,570 เชื่อผมเถอะ คุณไม่หัวเราะหรอก 546 00:30:00,770 --> 00:30:03,700 - พ่อ เงียบเลย - "เงียบเลย" ลูกชายของผมพูด 547 00:30:03,900 --> 00:30:05,070 ถ้าพ่อจะไม่ช่วยอะไรก็ออกไป 548 00:30:05,270 --> 00:30:09,370 พ่อช่วยอยู่ เธอต้องคิดเรื่องอาชีพนี้ใหม่ ไม่งั้นจะมีคนอื่นที่ไหนบอกเธอล่ะ 549 00:30:09,570 --> 00:30:12,170 มิเรียม อย่าไปสนใจเขา แกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้น 550 00:30:12,360 --> 00:30:15,460 โอเค ฉันเป็นหญิงโสด ที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก 551 00:30:15,660 --> 00:30:17,960 - ฉันก็เหมือนกัน - แม่ไม่ได้โสดนะ 552 00:30:18,160 --> 00:30:19,760 - โจล เอาจริงเหรอ - โทษที 553 00:30:19,960 --> 00:30:23,840 คุณผู้หญิงเคยไปสถานีรถใต้ดิน และมันมืดมากๆ ไหมคะ 554 00:30:24,040 --> 00:30:25,680 พวกเขาเปิดไฟไม่สว่างพอ 555 00:30:25,880 --> 00:30:31,270 นั่นเป็นคำถามเชิงโวหาร เชอร์ลีย์ เธอแค่ถามเพื่อเตรียมเข้าประเด็น 556 00:30:31,470 --> 00:30:34,190 คืนก่อน ฉันลงบันไดที่มืดมาก... 557 00:30:34,390 --> 00:30:37,110 เธอไม่มีไฟฉายเหรอ ฉันมีสองอัน 558 00:30:37,310 --> 00:30:41,400 อันหนึ่งสำหรับฉายไฟ และอีกอันเป็นอาวุธ 559 00:30:41,600 --> 00:30:43,530 เชอร์ลีย์ แสงไฟแยงตาฉัน 560 00:30:43,730 --> 00:30:45,820 เหมือนผู้ร้าย ดีเลยใช่ไหม 561 00:30:46,020 --> 00:30:50,910 โอเคค่ะ ไปต่อ เมื่อวานครูใหญ่บอกฉันว่า ลูกชายของฉันหลับในห้องเรียน 562 00:30:51,110 --> 00:30:54,080 - เกิดอะไรขึ้นกับอีธาน ทำไม - เขาหลับในห้องเรียน 563 00:30:54,280 --> 00:30:56,040 เพราะเขาไม่ดื่มกาแฟเหรอ 564 00:30:56,240 --> 00:30:58,170 ทุกคนคะ การแสดงอยู่บนเวทีค่ะ 565 00:30:58,370 --> 00:31:00,550 ฉันลืมไปแล้วว่าพูดถึงไหน 566 00:31:00,750 --> 00:31:03,930 คุณพระคุณเจ้า อย่าเริ่มอีกเลย นี่ ผมมีมุก 567 00:31:04,120 --> 00:31:07,930 ผู้ชายเดินเข้าไปในบาร์ อุ้มผู้ชายสูง 30 ซม.กำลังเล่นเปียโน 568 00:31:08,130 --> 00:31:11,060 บาร์เทนเดอร์บอกว่า "จีนี่ของฉันคงหูไม่ดี 569 00:31:11,260 --> 00:31:13,450 "ฉันไม่ได้ขอนักเปียโนขนาดสิบสองนิ้ว" 570 00:31:15,330 --> 00:31:20,480 มิเรียม อยู่นี่เอง ฉันต้องบอกเลยนะ เธอสุดยอดมากตอนอยู่บนเวที 571 00:31:20,680 --> 00:31:22,030 ตายแล้ว ขอบคุณค่ะ เชอร์ลีย์ 572 00:31:22,230 --> 00:31:25,780 ฉันสนุกทุกนาทีเลย การแสดงของเธอเป็นแบบนี้ตลอดเหรอ 573 00:31:25,980 --> 00:31:28,280 ไม่ค่ะ ส่วนใหญ่ฉันมีโอกาสได้เล่นมุกค่ะ 574 00:31:28,480 --> 00:31:32,160 จริงเหรอ นั่นน่าสนใจมากเลย มันน่ายินดีมาก 575 00:31:32,360 --> 00:31:35,460 ฟังนะ ไหนๆ เธอก็อยู่นี่ ฉันต้องการข้อมูลหน่อย 576 00:31:35,660 --> 00:31:37,540 - เรื่องอะไรคะ - เมอยู่ไหน 577 00:31:37,740 --> 00:31:40,340 โจลบอกฉันว่าเมไปสัมภาษณ์งานหมอน่ะ 578 00:31:40,540 --> 00:31:42,760 - ค่ะ ใช่ค่ะ - ใช้เวลานานแค่ไหน 579 00:31:42,950 --> 00:31:45,010 พวกเขาจะถามกี่คำถามกัน 580 00:31:45,210 --> 00:31:48,390 เวลาฉันไปหาหมอ เขาวัดชีพจรแล้วก็ขอบุหรี่ 581 00:31:48,590 --> 00:31:50,100 มันต้องมีส่วนร่วมมากกว่านั้นค่ะ 582 00:31:50,300 --> 00:31:52,890 - งั้นเธอก็รู้เรื่องใช่ไหม - ฉันเหรอคะ ไม่ค่ะ 583 00:31:53,090 --> 00:31:57,190 บอกฉันหน่อย ช่วงท้องของเมสูงหรือต่ำ 584 00:31:57,390 --> 00:32:00,940 ฉันถักรองเท้าบู๊ตทั้งสีชมพูและสีฟ้า ฉันไม่รู้อะไรเลย 585 00:32:01,140 --> 00:32:05,280 หนูน้อยคนนี้จะคลอดมา แล้วหนาวเท้าไม่ได้ เริ่มต้นไม่ดีเลย 586 00:32:05,480 --> 00:32:07,150 ฉันจะบ้าแล้ว มิเรียม 587 00:32:07,350 --> 00:32:11,990 - ได้โปรดบอกฉันหน่อย อะไรก็ได้ - ฉันคิดว่าเมไปเยี่ยมครอบครัวค่ะ 588 00:32:12,190 --> 00:32:14,120 - ครอบครัวเมอยู่ไหน - ในประเทศจีนค่ะ 589 00:32:14,320 --> 00:32:17,210 - มีการปฏิวัติในประเทศจีนไม่ใช่เหรอ - ใช่ค่ะ 590 00:32:17,410 --> 00:32:19,250 เมถึงยังไม่ได้กลับมาไงคะ 591 00:32:19,450 --> 00:32:22,380 - เมไปเป็นทหารเหรอ - ไม่ใช่ค่ะ แค่มีเรื่องราชการวุ่นวาย 592 00:32:22,580 --> 00:32:27,690 เข้าใจนะคะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเมก็กลับมา ขอตัวนะคะ ฉันว่าฉันลืม... 593 00:32:31,150 --> 00:32:34,060 - คุณไม่ได้บอกเชอร์ลีย์เรื่องเมใช่ไหม - ทำไม 594 00:32:34,260 --> 00:32:36,480 เพราะเธอเพิ่งซักไซ้ฉันเรื่องเม 595 00:32:36,680 --> 00:32:40,190 ทำไมเมถึงหายไป เมจะกลับมาไหม ช่วงท้องของเมอยู่สูงหรือต่ำ 596 00:32:40,390 --> 00:32:43,860 หมอที่แม่คุณไปหาแย่มาก เธอต้องเปลี่ยนไปหาหมอคนอื่นนะ 597 00:32:44,060 --> 00:32:46,940 ฉันถูกต้อนจนมุม ฉันบอกไปว่า เมไปเยี่ยมครอบครัวในประเทศจีน 598 00:32:47,140 --> 00:32:49,860 และเธอออกมาไม่ได้เพราะมีปฏิวัติ 599 00:32:50,060 --> 00:32:53,530 - คุณบอกว่าเมอยู่ประเทศจีนเหรอ - ฉันไม่รู้จะพูดอะไร โจล 600 00:32:53,730 --> 00:32:56,660 เวลาที่คนอื่นไม่รู้จะพูดอะไร พวกเขาก็บอกไปว่าไม่รู้ 601 00:32:56,860 --> 00:33:00,500 แต่คุณบอกว่าเธออยู่ประเทศจีน และกลับออกมาไม่ได้เพราะมีปฏิวัติ 602 00:33:00,700 --> 00:33:02,710 - เพราะฉันเป็นศิลปิน โจล - เยี่ยม 603 00:33:02,910 --> 00:33:05,000 นี่ไม่ใช่ความผิดฉันนะ 604 00:33:05,200 --> 00:33:09,630 ผมรู้ ผมขอโทษ ผมผิดเอง ผมจะแก้ไขเรื่องนี้ 605 00:33:09,830 --> 00:33:10,610 โอเค 606 00:33:12,070 --> 00:33:14,530 - คุณจะแก้ไขตอนนี้หรือว่า... - ออกทางหลังก็ได้ 607 00:33:42,560 --> 00:33:44,000 ลูกฮึดฮัดทำไม 608 00:33:44,200 --> 00:33:45,960 - นี่ฝีมือพ่อเหรอ - ทำอะไร 609 00:33:46,160 --> 00:33:50,340 - ย้ายอีธานออกจากจุดที่นอนวันเสาร์ - เขาขวางทางไปห้องน้ำ 610 00:33:50,540 --> 00:33:53,300 - เราตกลงกันว่าจะกระโดดข้ามไป - พ่อไม่เคยตกลงว่าจะกระโดด 611 00:33:53,500 --> 00:33:55,810 - งั้นพ่อก็อั้นไว้จนถึงเช้าแล้วกัน - รู้อะไรไหม 612 00:33:56,000 --> 00:33:58,720 เรื่องนี้มันไร้สาระ 613 00:33:58,920 --> 00:34:00,060 พ่อ หยุด 614 00:34:00,260 --> 00:34:03,310 เขาไม่มีทางรู้หรอกว่า เขาไม่ได้นอนตรงจุดที่นอนวันเสาร์ 615 00:34:03,510 --> 00:34:06,860 พ่อ เราตกลงว่าจะทำวิธีนี้ และเราต้องทำไปให้ตลอด 616 00:34:07,060 --> 00:34:08,900 ประเด็นหลักคือเรื่องความไว้ใจ 617 00:34:09,100 --> 00:34:11,900 ถ้าเขาตื่นตอนตรงอื่น เขาอาจไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน 618 00:34:12,100 --> 00:34:15,490 เขาอยู่ที่นี่มาตลอดชีวิต เขาจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน 619 00:34:15,690 --> 00:34:18,490 อย่าขยับเขาออกจากจุดอีก สัญญานะคะ 620 00:34:18,690 --> 00:34:20,850 พ่อไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น 621 00:34:22,600 --> 00:34:23,930 พ่อ 622 00:34:24,930 --> 00:34:28,210 - พ่ออ้างว่าพ่อเชื่อเรื่องวิทยาศาสตร์ - อ้างเหรอ พ่อเชื่อจริงๆ 623 00:34:28,410 --> 00:34:31,300 นี่คือวิทยาศาสตร์ และพ่อไม่ควรสงสัยเรื่องนี้ 624 00:34:31,500 --> 00:34:36,550 มิเรียม ลูกรู้ดีว่า ตอนนี้พ่ออยู่ในช่วงซึมเศร้า 625 00:34:36,750 --> 00:34:38,560 จากเรื่องของแครอล แชนนิง 626 00:34:38,760 --> 00:34:42,140 เลิกพูดถึงตัวพ่อแบบเสียๆ หายๆ ได้แล้ว 627 00:34:42,340 --> 00:34:44,730 - จำคุกกี้ได้ไหมคะ - คุกกี้เหรอ คุกกี้อะไร 628 00:34:44,930 --> 00:34:48,940 ตอนหนูเจ็ดขวบ พ่อหักคุกกี้ออกเป็น 16 ชิ้น จำได้ไหมคะ 629 00:34:49,140 --> 00:34:51,030 - ไม่ได้ - มันเป็นระบบการให้รางวัล 630 00:34:51,230 --> 00:34:54,660 ทุกครั้งที่หนูพิสูจน์ว่าใช้อัฒภาคเป็น หนูได้คุกกี้หนึ่งชิ้น 631 00:34:54,860 --> 00:34:59,540 ตอนที่โนอาห์กินคุกกี้ของหนู พ่อบอกว่า "ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้ 632 00:34:59,730 --> 00:35:01,540 "ไปจัดการกันเอาเองไป" 633 00:35:01,740 --> 00:35:03,790 - แล้วไง - พ่อทิ้งบทเรียนคุกกี้ของหนู 634 00:35:03,990 --> 00:35:06,500 จนถึงทุกวันนี้ หนูไม่รู้วิธีใช้อัฒภาค 635 00:35:06,700 --> 00:35:09,940 - มันใช้บอกถึงการหยุดชั่วคราว ปกติ... - สายไปแล้วค่ะ 636 00:35:18,320 --> 00:35:20,110 อย่าขยับตัวเขานะคะ 637 00:35:26,950 --> 00:35:28,290 แม่ 638 00:35:33,170 --> 00:35:34,000 ฮัลโหล 639 00:35:35,090 --> 00:35:38,800 พูดช้าๆ พ่อ ผมขอโทษ ผมไม่ได้... 640 00:35:39,420 --> 00:35:43,000 อะไรนะ พ่อ อยู่ในตู้เสื้อผ้าเหรอ 641 00:35:43,190 --> 00:35:44,220 ทำไมพ่อ... 642 00:35:45,180 --> 00:35:47,220 ไม่ได้... ผมไม่... 643 00:35:47,810 --> 00:35:50,560 เดี๋ยวผมไปหา 644 00:35:52,770 --> 00:35:56,820 สวัสดีครับ แม่ พ่อ 645 00:35:57,650 --> 00:35:58,650 โจล 646 00:36:00,990 --> 00:36:02,970 - ลูกมาที่นี่ทำไม - ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมครับ 647 00:36:03,170 --> 00:36:05,180 ตอนพ่อโทรมา เสียงพ่อเหมือนโดนถุงคลุมหัว 648 00:36:05,380 --> 00:36:09,100 - ผมนึกว่าพ่อถูกลักพาตัวซะอีก - เปล่า แต่พ่อมีถุงคลุมหัวอยู่จริงๆ 649 00:36:09,300 --> 00:36:11,360 - ทำไมครับ ปิดเสียงอะไร - พยายามปิดเสียงน่ะ 650 00:36:11,560 --> 00:36:14,460 - หัวข้อละเอียดอ่อน คนแถวนี้ได้ยิน - มอยช์ 651 00:36:15,670 --> 00:36:18,050 ไม่เป็นไร ลูกชายผมเอง โจล 652 00:36:20,670 --> 00:36:22,490 เอาละ ลูกมานี่แล้ว ทำตัวให้เป็นประโยชน์ 653 00:36:22,690 --> 00:36:25,040 หมายความว่าไง เป็นประโยชน์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่ 654 00:36:25,240 --> 00:36:29,080 ตะโกนทำไม ดูบรรยากาศรอบๆ สิ ฟังนะ เราจะพาตัวเธอออกมา 655 00:36:29,280 --> 00:36:32,590 - พาใครออกมา - แฟนลูกไง เราวางแผนไว้แล้ว 656 00:36:32,790 --> 00:36:37,550 เราไม่อยากให้ลูกมาเกี่ยวข้องด้วย แต่ไหนๆ ลูกก็มาแล้ว ช่วยตอบคำถามหน่อย 657 00:36:37,750 --> 00:36:38,470 พ่อ... 658 00:36:38,670 --> 00:36:42,260 ไม่ต้องห่วง คนพวกนี้คือคนที่ พาคนยิว 13 คนออกมาจากเยอรมนี 659 00:36:42,460 --> 00:36:45,980 พวกเขาเก่งที่สุด คนนั้นคือ ลูกชายของคนที่ช่วยพาตัวออกมาตอนนั้น 660 00:36:46,170 --> 00:36:49,600 เขางี่เง่านิดหน่อย แต่เขามีเครื่องบิน 661 00:36:49,800 --> 00:36:51,020 ผมมีเรื่องต้องคุยกับพ่อ 662 00:36:51,220 --> 00:36:54,400 พ่อรู้ วันนี้การสื่อสาร เป็นเรื่องสำคัญสำหรับลูกมาก ไว้ก่อนนะ 663 00:36:54,600 --> 00:36:57,950 ทีนี้ที่ลูกบอกว่า เธออยู่ในประเทศจีน อยู่ที่ไหน 664 00:36:58,140 --> 00:37:02,490 พ่อรู้ว่าประเทศจีนกว้างใหญ่ พ่อไม่ต้องการที่อยู่ นอกจากว่าลูกรู้ 665 00:37:02,690 --> 00:37:03,870 ไม่มีที่อยู่ 666 00:37:04,070 --> 00:37:07,750 โอเค มีชื่อถนนหรือจุดสังเกตไหม 667 00:37:07,950 --> 00:37:09,560 บางทีอาจจะมีห้องสมุดอยู่ใกล้ๆ 668 00:37:11,140 --> 00:37:12,880 เขาถามเรื่องสภาพอากาศ 669 00:37:13,080 --> 00:37:14,710 คนพวกนี้เก่งที่สุดเหรอ 670 00:37:14,910 --> 00:37:18,480 - ลูกรู้จักทีมชิงตัวคนเก่งๆ เหรอ - ไม่รู้ 671 00:37:23,070 --> 00:37:24,600 เชอร์ลีย์ เราทำงานกันอยู่ 672 00:37:24,800 --> 00:37:28,350 ฉันไม่เห็นมีใครบ่น เรื่องขนมเดนิชใหม่ๆ เลย 673 00:37:28,550 --> 00:37:30,440 พวกเขากำลังวางแผนภารกิจลับ 674 00:37:30,640 --> 00:37:34,400 พวกเขาคิดไม่ออกถ้าคุณเดินไปมา เหมือนลากรถม้าอยู่ในนี้ 675 00:37:34,600 --> 00:37:36,400 ถ้าฉันเป็นม้า คุณก็เป็นลา 676 00:37:36,600 --> 00:37:40,090 โอเค เลิกว่าว่าเป็นสัตว์กันได้แล้ว พ่อแม่ช่วย... 677 00:37:51,770 --> 00:37:54,920 - ผมมีเรื่องต้องบอกพ่อแม่ - เรื่องอะไร 678 00:37:55,120 --> 00:37:56,900 เรื่องเมกับผม 679 00:37:58,020 --> 00:37:59,630 ไม่มีเมกับผมอีกแล้ว 680 00:37:59,830 --> 00:38:02,550 ไม่ ไม่ต้องห่วง เราจะพาเธอออกจากประเทศจีน 681 00:38:02,750 --> 00:38:04,930 เธอไม่ได้อยู่ในจีน แม่ เธออยู่ที่ชิคาโก 682 00:38:05,130 --> 00:38:06,680 นั่นน่าจะง่ายขึ้นสิ 683 00:38:06,880 --> 00:38:08,680 เธอย้ายไปชิคาโก แม่ 684 00:38:08,880 --> 00:38:11,490 - แต่... - ลูกในท้องล่ะ 685 00:38:12,410 --> 00:38:15,910 - ไม่มีลูกในท้องอีกแล้ว - ไม่นะ โจล 686 00:38:16,750 --> 00:38:17,710 เธอแท้งเหรอ 687 00:38:18,960 --> 00:38:20,780 ใช่ครับ เธอแท้ง 688 00:38:20,980 --> 00:38:24,820 แม่เสียใจด้วยจริงๆ ลูกรัก 689 00:38:25,020 --> 00:38:27,660 แต่ลูกลองอีกได้ตอนที่ลูกแต่งงาน 690 00:38:27,860 --> 00:38:29,850 เราจะไม่แต่งงานกัน แม่ 691 00:38:33,140 --> 00:38:34,390 ลูกโอเคไหม 692 00:38:35,020 --> 00:38:35,850 ครับ 693 00:38:36,520 --> 00:38:39,170 ลูกอยากกินอะไรไหม มีอาหารเยอะเลย 694 00:38:39,370 --> 00:38:41,970 - อาหารเยอะมาก - ไม่ครับ ขอบคุณ 695 00:38:42,170 --> 00:38:43,820 ผมมีงานต้องทำ 696 00:38:44,360 --> 00:38:48,160 - แม่จะห่ออาหารให้ลูก - พ่อควรไปบอกพวกเขา 697 00:39:02,840 --> 00:39:05,210 เขาควรต้องเข้ามาวันนี้ พวกเขาบอกว่า... 698 00:39:11,680 --> 00:39:12,930 รายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ 699 00:39:14,430 --> 00:39:15,460 ค่ะ ใช่ค่ะ 700 00:39:15,660 --> 00:39:18,310 ขอบคุณที่แจ้งให้เราทราบค่ะ 701 00:39:19,440 --> 00:39:21,730 อ้อ ดี คุณเอากล่องมาด้วย 702 00:39:22,360 --> 00:39:25,260 - ทุกคนมาตรงราวบันได - ไปที่ราวบันได ทุกคน 703 00:39:25,460 --> 00:39:28,800 เอาละ ทุกคน เรามีญาติมาดูรายการเยอะ 704 00:39:29,000 --> 00:39:32,270 แม่ พี่น้อง ลุง ป้า พวกเขาไม่ใช่เสียงหัวเราะที่ดีที่สุด 705 00:39:32,470 --> 00:39:34,180 - ห้ามๆ กันหน่อย - ครับ คุณฟอร์ด 706 00:39:34,380 --> 00:39:36,240 เรามีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการด้วย 707 00:39:37,830 --> 00:39:39,250 อรุณสวัสดิ์ ทุกคน 708 00:39:41,040 --> 00:39:42,360 - ดูสิว่าใครมา - โอเค 709 00:39:42,560 --> 00:39:45,950 จอร์จพาผู้บริหารทีวี มาเยี่ยมแบบเซอร์ไพรส์ 710 00:39:46,150 --> 00:39:47,490 สวัสดี ชาร์ลี สวัสดี ไอแซค 711 00:39:47,690 --> 00:39:50,200 - สวัสดี คนที่ผมไม่รู้จัก - ซิด กรีนเบิร์ก 712 00:39:50,400 --> 00:39:52,120 นี่คือการจู่โจมแบบเป็นมิตร สาบานได้ 713 00:39:52,320 --> 00:39:56,890 ไม่แน่ใจว่าเรื่องแบบนั้นมีจริงไหม ขึ้นมาสิครับ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันต่อ 714 00:40:05,150 --> 00:40:08,180 หมีที่เห็นตรงนี้ไม่ได้แค่เล่นต่อสู้ 715 00:40:08,380 --> 00:40:10,390 พวกมันกำลังเรียนรู้การป้องกันตัวที่จำเป็น 716 00:40:10,590 --> 00:40:14,100 - ผ่านช่วงแรก... - อีธาน ได้เวลานอนแล้ว 717 00:40:14,300 --> 00:40:17,040 เมื่อคืนผมนอนตรงจุดที่สาม 718 00:40:17,830 --> 00:40:19,940 คืนนี้หลานนอนบนเตียงตัวเองดีไหม 719 00:40:20,140 --> 00:40:22,250 นักบำบัดของผมบอกว่าผมยังไม่พร้อม 720 00:40:23,290 --> 00:40:24,130 โอเค 721 00:40:29,300 --> 00:40:32,010 โอเค อีธาน 722 00:40:33,800 --> 00:40:36,300 ดูตานะ และไม่ใช่หมีในทีวี ข้างบนนี้ 723 00:40:37,100 --> 00:40:39,080 สวัสดี นี่ อีธาน 724 00:40:39,280 --> 00:40:43,050 เราต้องคุยกันเรื่องเหตุผล ที่หลานนอนตรงโถงทางเดิน 725 00:40:43,240 --> 00:40:45,360 หรือจริงๆ เรื่องที่มันไม่มีเหตุผลน่ะ 726 00:40:46,270 --> 00:40:50,590 ตาเข้าใจว่าด้วยเหตุผลสักอย่าง หลานกลัวเตียงของตัวเอง 727 00:40:50,790 --> 00:40:54,720 หลานควรรู้ว่าความกลัว เป็นเรื่องที่เป็นธรรมชาติมาก 728 00:40:54,920 --> 00:40:57,560 มันมีอยู่เพื่อให้เราเอาชีวิตรอด 729 00:40:57,760 --> 00:41:02,190 มันบอกให้หลานหนีเวลาที่มี สิ่งมีชีวิตตัวโตมีฟันจะมากินหลาน 730 00:41:02,390 --> 00:41:05,860 หรือให้ก้มหลบเวลาที่มีคนปาหินมาที่หัว 731 00:41:06,060 --> 00:41:11,670 และมีหลายอย่างในชีวิตนี้ที่เรามีสิทธิ์กลัว 732 00:41:12,800 --> 00:41:15,410 - เคยได้ยินชื่อย่านพาร์กสโลปไหม - ไม่ครับ 733 00:41:15,610 --> 00:41:21,130 ไม่นานมานี้เครื่องบินยูไนเต็ดแอร์ไลน์ส และเครื่องบินทรานส์เวิลด์ 734 00:41:21,320 --> 00:41:25,920 ชนกันกลางอากาศ จู่ๆ ก็บินชนกัน 735 00:41:26,120 --> 00:41:30,380 และซากปรักหักพังก็ตกลงมา ตรงสี่แยกย่านพาร์กสโลป 736 00:41:30,580 --> 00:41:34,850 ฆ่าผู้โดยสารทุกคนบนเครื่อง และหกคนที่อยู่บนพื้นดิน 737 00:41:35,050 --> 00:41:38,100 หกคน แค่เดินอยู่บนถนนดีๆ 738 00:41:38,300 --> 00:41:41,520 ไปตลาด ไปโรงเรียน หรือดูหนัง 739 00:41:41,720 --> 00:41:46,190 โดนชิ้นส่วนเหล็กติดไฟทับใส่ 740 00:41:46,390 --> 00:41:52,260 แล้วก็ชิ้นส่วนแขน ขา และลำตัว ของร่างกายที่เคยเป็นรูปเป็นร่างดีๆ 741 00:41:53,380 --> 00:41:55,280 - น่ากลัวมากใช่ไหม - ใช่ครับ 742 00:41:55,480 --> 00:41:59,370 ใช่แล้ว มีสงคราม น้ำท่วม... 743 00:41:59,570 --> 00:42:02,040 บางครั้งมีเสือหนีออกจากสวนสัตว์ 744 00:42:02,240 --> 00:42:04,790 ฟ้าผ่าเราได้แม้แต่ในวันที่แดดออก 745 00:42:04,990 --> 00:42:07,380 เราอาจกินหอยตัวที่ไม่สด 746 00:42:07,580 --> 00:42:11,300 จนท้องเสียและอาเจียนตลอดสัปดาห์ได้ 747 00:42:11,500 --> 00:42:15,050 - แต่ผมเกลียดหอย - การเกลียดหอยไม่ทำให้ปลอดภัย อีธาน 748 00:42:15,250 --> 00:42:18,720 หลานอาจจะตกลงไปในบ่อน้ำ ที่หลานไม่เคยรู้ว่ามันอยู่ตรงนั้น 749 00:42:18,920 --> 00:42:22,900 หรือตัวกระแทกกระจกรถ เวลาที่พ่อหลานเบรกรถเร็วไป 750 00:42:23,090 --> 00:42:27,960 หลานอาจบังเอิญสะกดชื่อ แครอล แชนนิงผิด 751 00:42:29,250 --> 00:42:32,670 และกลายเป็นคนที่ต้องขอโทษทันที 752 00:42:33,760 --> 00:42:36,280 พิมพ์คำขอโทษน่ะ โอเคนะ 753 00:42:36,480 --> 00:42:39,540 ตาคิดว่าหลานเริ่มเข้าใจสิ่งที่ตาพูด 754 00:42:39,740 --> 00:42:44,830 ถึงเวลาเรียนรู้ที่จะอยู่กับความกลัวแล้ว ยอมรับว่ามันอยู่ตรงนั้น 755 00:42:45,030 --> 00:42:49,060 และในโลกนี้ไม่มีเทปมากพอ ที่จะทำให้หลานปลอดภัย 756 00:42:49,940 --> 00:42:54,130 และแม้ว่าพ่อแม่ของหลาน และแม้แต่นักบำบัดจะหวังดี 757 00:42:54,330 --> 00:42:59,740 โดยทำให้หลานคิดว่าการนอนบนพื้น คือการกระทำของเด็กชายที่กล้าหาญ 758 00:43:00,620 --> 00:43:02,990 ตาอยู่ตรงนี้เพื่อบอกหลานว่า 759 00:43:03,870 --> 00:43:06,750 เราทุกคนต้องตาย 760 00:43:07,370 --> 00:43:08,540 แม้แต่คนที่กล้าหาญ 761 00:43:10,540 --> 00:43:13,840 ทีนี้อยากให้ตาอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนไหม 762 00:43:14,670 --> 00:43:18,160 การทำงานกับทีโลเนียส มังค์ ส่งผลกับการเล่นของคุณยังไง 763 00:43:18,360 --> 00:43:20,620 ไม่มีใครเล่นเปียโนได้เหมือนทีโลเนียส 764 00:43:20,820 --> 00:43:23,460 - ไม่เถียงเลยครับ - เขาเล่นโน้ตที่ผมไม่รู้ว่ามีอยู่ด้วย 765 00:43:23,650 --> 00:43:26,630 ผมคงบอกไม่ได้ว่า ไม่ได้เล่นตามเขาในช่วงไม่กี่ปีมานี้ 766 00:43:26,820 --> 00:43:30,960 กับ บลูเทรน และ ไจแอนต์สเต็ปส์ คุณเล่นโน้ตได้ถูกแล้วครับ จอห์น 767 00:43:31,160 --> 00:43:34,820 ขอบคุณที่มาที่นี่ครับ นี่คือจอห์น โคลเทรน ผู้ยิ่งใหญ่ 768 00:43:38,990 --> 00:43:41,180 เดี๋ยวก่อน ทุกคน ผมมีเรื่องจะประกาศ 769 00:43:41,380 --> 00:43:42,430 นับแต่สัปดาห์นี้ 770 00:43:42,630 --> 00:43:46,490 กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ เป็นรายการ ทอล์กโชว์อันดับหนึ่งของประเทศ 771 00:43:49,330 --> 00:43:52,570 รายการอันดับหนึ่ง ใช่แล้ว ใช่ 772 00:43:52,770 --> 00:43:56,380 ผมต้องขอบคุณทุกคน เอาออกมาเลย 773 00:44:01,800 --> 00:44:06,770 ผมยังขอบคุณพวกเขาไม่พอ เจ้าหน้าที่ ทีมงาน นักเขียนของผม มาเลย ทุกคน 774 00:44:09,390 --> 00:44:13,800 พวกเขาเก่งที่สุดในวงการ ถ้าไม่มีพวกเขา ผมคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ 775 00:44:14,000 --> 00:44:17,050 หยิบแชมเปญไปเลย ทุกคน ผู้ชมทางบ้านก็ดื่มด้วยนะครับ 776 00:44:17,250 --> 00:44:18,530 พบกันพรุ่งนี้ครับ 777 00:44:24,910 --> 00:44:28,310 - คิดว่าไง ไปทูตชอร์สไหม - ไม่มีที่พอหรอก 778 00:44:28,510 --> 00:44:31,500 ช่างทูตชอร์สเถอะ ผมรู้จักที่ที่เหมาะ 779 00:44:51,390 --> 00:44:52,600 ตายแล้ว 780 00:45:09,370 --> 00:45:10,230 คุณบ้าไปแล้ว 781 00:45:10,430 --> 00:45:14,000 - ลงมาสิ นี่ปาร์ตี้นะ - คุณไม่ใช่สายลับของแจ็ค พาร์ใช่ไหม 782 00:45:27,760 --> 00:45:31,470 นี่ มิเรียม มิเรียม 783 00:45:32,560 --> 00:45:35,090 - นี่มันเรื่องอะไรกัน - รายการเราได้อันดับหนึ่ง 784 00:45:35,290 --> 00:45:37,960 - อะไรนะ - พวกเขาได้ที่หนึ่ง ฉันอาจโดนไล่ออก 785 00:45:38,160 --> 00:45:39,840 - อะไรนะ - ฉันยังไม่แน่ใจ 786 00:45:40,040 --> 00:45:43,720 - อะไรนะ - ใครสักคนข้างล่างนี่ได้อันดับหนึ่ง 787 00:45:43,920 --> 00:45:45,110 อะไรนะ 788 00:45:46,200 --> 00:45:47,490 ลงมานี่สิ 789 00:45:53,580 --> 00:45:56,190 รายการเราได้อันดับหนึ่ง กอร์ดอนประกาศแล้ว 790 00:45:56,390 --> 00:45:57,730 พวกเขาทำได้จริงๆ 791 00:45:57,930 --> 00:46:01,150 - นี่ เมเซิล ออกมาตรงนี้ - คุณแน่ใจนะ 792 00:46:01,350 --> 00:46:02,660 คุณใส่รองเท้าสเก็ตอยู่ 793 00:46:02,860 --> 00:46:06,050 อ้อ ไม่ วันนี้ฉันใส่คู่นี้ไปออฟฟิศ นี่แฟชั่นค่ะ 794 00:46:08,640 --> 00:46:10,430 - เธอไม่ได้ถูกไล่ออกสินะ - คงไม่มั้ง 795 00:46:11,220 --> 00:46:13,380 เธอเล่นสเก็ตเป็นไหม หรือใส่เป็นแฟชั่นจริงๆ 796 00:46:13,570 --> 00:46:15,880 มันดูบ้าน้อยกว่าชุดอื่นๆ ของเธอ 797 00:46:16,080 --> 00:46:20,510 ฉันเล่นหิมะปลอมในการประกวด ขบวนการไซออนิสต์องค์กรฮาดาสซาห์ 798 00:46:20,710 --> 00:46:24,050 ซอนยา เฮนีอยู่ที่นั่น เธอสนับสนุน ให้พ่อแม่ฉันพาฉันไปเรียนสเก็ต 799 00:46:24,250 --> 00:46:25,430 นั่นไม่ใช่คำชมนะ 800 00:46:25,630 --> 00:46:27,970 - ก็ได้ คอยดูแล้วกัน - ฉันดูอยู่ 801 00:46:28,170 --> 00:46:31,160 - เราเป็นอันดับหนึ่ง ทุกคน - เราเป็นอันดับหนึ่ง 802 00:46:59,310 --> 00:47:00,860 เจ๋งเกินจะสเก็ตเหรอ 803 00:47:02,820 --> 00:47:04,340 เห็นชัดว่าไม่ใช่อีกแล้ว 804 00:47:04,540 --> 00:47:06,640 - ต้องการหมอไหม - ขอบคุณ ผมโอเค 805 00:47:06,840 --> 00:47:09,760 ฉันเคยเป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาล ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ฉันพอมีทักษะ 806 00:47:09,960 --> 00:47:13,950 - พวกเขาเรียกฉันว่าราชินีสวนทวารหนัก - ผมไม่ต้องการ แต่ถ้ามีเหตุจำเป็น... 807 00:47:15,040 --> 00:47:17,580 - คุณทำให้ผมเวียนหัว - หลายคนก็บอกฉันแบบนั้น 808 00:47:19,170 --> 00:47:22,790 - ผมอาจต้องการให้ช่วยหน่อย - ดีใจที่ได้ช่วย 809 00:47:24,000 --> 00:47:26,450 - นั่นอะไรน่ะ - คุณคิดว่าอะไร 810 00:47:26,650 --> 00:47:30,830 - ฉันคิดว่าคุณพยายามจะจูบฉัน - ผมคิดว่าน่าจะใช่ 811 00:47:31,030 --> 00:47:34,040 - แต่ไม่ประสบความสำเร็จ - คุณเกลียดฉันไม่ใช่เหรอ 812 00:47:34,240 --> 00:47:38,840 - ผมเกลียดตาคู่นั้น ริมฝีปากนั้นได้ยังไง - ที่ทูตชอร์ส ฉันตะโกนใส่คุณเยอะมาก 813 00:47:39,040 --> 00:47:40,050 นั่นเยี่ยมเลย 814 00:47:40,240 --> 00:47:43,840 มันเป็นเทรซี่-เฮปเบิร์น ลอยและพาวเวลล์ โรบินสัน-ลามอตตา 815 00:47:44,040 --> 00:47:47,550 น่าจะเป็น "ลูกน้องที่ไม่สำคัญ ตะโกนใส่คนดังทางทีวี" มากกว่า 816 00:47:47,750 --> 00:47:50,640 ดูเราตอนนี้สิ อันดับหนึ่ง 817 00:47:50,840 --> 00:47:53,530 - ว่าแต่เรื่องนั้นผมเถียงชนะ - แต่นั่นไม่ใช่... 818 00:47:54,450 --> 00:47:56,440 - ข่มใจไม่พูดเหรอ - เปล่าค่ะ 819 00:47:56,640 --> 00:47:58,520 - งั้นผมพูดได้ไหม - คุณแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ 820 00:47:58,720 --> 00:47:59,730 ประมาณนั้น 821 00:47:59,930 --> 00:48:03,360 นั่นคือสิ่งสามีฉันบอกแฟนของเขา ก่อนที่เราจะหย่ากัน 822 00:48:03,560 --> 00:48:04,840 ดูเขาปฏิบัติกับผู้หญิงไม่ดีเลย 823 00:48:07,380 --> 00:48:08,820 คุณเย็นก้นไหม 824 00:48:09,020 --> 00:48:11,700 ผมขอยอมรับเลยว่าก้นผมชา แต่คุณจะลองจับดูก็ได้ 825 00:48:11,900 --> 00:48:14,970 และด้วยคำพูดนั้น เธอก็จากไปแบบได้จังหวะ 826 00:48:24,400 --> 00:48:26,470 นี่คือสิ่งที่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เห็น 827 00:48:26,670 --> 00:48:31,390 ซอนยา เฮนีสอนสเก็ตให้ฉันเหมือนกัน ฉันบอกเขาให้ไปให้พ้นแบบนอร์เวย์ 828 00:48:31,590 --> 00:48:34,680 - ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ - อยู่ตรงร้านเช่าสเก็ต 829 00:48:34,880 --> 00:48:38,520 ห้องน้ำที่เด็กฉี่รด เพราะถอดกางเกงออกไม่ทันน่ะเหรอ 830 00:48:38,720 --> 00:48:41,460 ไม่ละ ขอบคุณ ฉันจะไปหาที่ที่สะอาดๆ 831 00:48:54,930 --> 00:48:58,790 ไมค์ คุณเห็นจอร์จไหม ฉันหาเขาทั่วแล้ว เขาต้องเซ็นเอกสารนี้ 832 00:48:58,990 --> 00:49:01,520 ใช่ เขาต้องเซ็นสินะ เอามาให้ผม 833 00:49:02,560 --> 00:49:05,480 ผมปลอมลายเซ็นต์ของจอร์จ มาเป็นสิบปีแล้ว 834 00:49:06,400 --> 00:49:08,940 ตัวจีแบบอ่านไม่ออก ตัวอาร์เป็นวงๆ 835 00:49:11,440 --> 00:49:12,800 ว่าไง ไมค์ 836 00:49:13,000 --> 00:49:16,270 ผมแค่อยากรู้ ผมจะเห็นหน้าคุณ เป็นคนสุดท้ายก่อนตายไหม 837 00:49:16,470 --> 00:49:19,730 ฉันแค่อยากจะแสดงความยินดี ไม่เลวเลย อันดับหนึ่ง 838 00:49:19,930 --> 00:49:22,330 - ก็ไม่แย่ - ทำไมคุณไม่ไปฉลองล่ะ 839 00:49:23,370 --> 00:49:27,240 ผมจองคิวทรูแมน คาโพตีไว้สัปดาห์หน้า แต่เขาสัมภาษณ์แจ็ค พาร์สัปดาห์นี้ 840 00:49:27,440 --> 00:49:29,450 ผมต้องยกเลิก เพราะเรามีกฎ 841 00:49:29,650 --> 00:49:33,450 นกกระจอกเทศของดอริส เดย์ป่วย เธอเลยเลื่อนคิวไป เธอมีนกกระจอกเทศ 842 00:49:33,650 --> 00:49:37,370 วงอังกฤษที่ผมไม่ชอบยกเลิกการแสดง เพราะมือกลองของพวกเขาตาย 843 00:49:37,570 --> 00:49:42,000 กระดานศิลปินของผมเละเทะมาก และมันคือสิ่งเดียวที่ผมใส่ใจ 844 00:49:42,200 --> 00:49:44,790 - และลานขายต้นคริสต์มาส - มันคือไร่ ไม่ใช่ลานขาย 845 00:49:44,990 --> 00:49:46,020 ยอมรับว่าผิด 846 00:49:47,310 --> 00:49:49,880 คุณรู้ไหมว่าสัปดาห์นี้ เราจะเชิญโซฟี เลนนอนกลับมา 847 00:49:50,080 --> 00:49:51,030 ฉันไม่รู้ 848 00:49:52,400 --> 00:49:56,100 เธอเป็นแขกรับเชิญที่ดี ผู้ชมเปิดมาดูเธอ ขอบคุณมาก 849 00:49:56,300 --> 00:49:58,120 ขอโทษนะ ดังอีกหน่อยได้ไหม 850 00:49:58,870 --> 00:50:02,060 เธอไม่ได้เป็นลูกค้าของคุณอีก หลังจากที่คุณหางานเกมโชว์ให้เธอเหรอ 851 00:50:02,260 --> 00:50:05,230 - ฉันมีงานที่สำคัญกว่า - แล้วเงินล่ะ 852 00:50:05,430 --> 00:50:06,830 เงินมาแล้วก็ไป 853 00:50:08,290 --> 00:50:09,920 สัปดาห์หน้าไปกินมื้อเที่ยงกัน 854 00:50:10,550 --> 00:50:11,700 ถ้าคุณว่างนะ 855 00:50:11,900 --> 00:50:14,570 - จริงเหรอ มื้อเที่ยงจริงๆ เหรอ - ใช่ มื้อเที่ยงจริงๆ 856 00:50:14,770 --> 00:50:16,910 - แบบฉันไม่ไป คนอื่นจะไปแทนเหรอ - ใช่ 857 00:50:17,110 --> 00:50:20,620 มันไม่ใช่มื้อเที่ยงแบบที่ฉันโผล่ไป และคุณพูดว่า "ไสหัวไปซะ เดินต่อไป" 858 00:50:20,820 --> 00:50:21,920 ผมจะปิดประตูแล้ว 859 00:50:22,110 --> 00:50:23,810 พนักงานฉันจะโทรหาพนักงานคุณ 860 00:50:33,360 --> 00:50:34,530 โซฟี เลนนอน 861 00:50:37,530 --> 00:50:39,160 ดอริส เดย์ 862 00:51:44,680 --> 00:51:45,720 อีธาน 863 00:51:47,140 --> 00:51:49,670 คืนนี้ลูกควรจะอยู่ในจุดที่สาม 864 00:51:49,870 --> 00:51:52,840 แม่รู้เรื่องเครื่องบินตก ที่พาร์กสโลปไหมครับ 865 00:51:53,040 --> 00:51:56,300 - คุยกับคุณตามาเหรอ - เขาบอกผมเรื่องลำตัว 866 00:51:56,500 --> 00:51:57,220 ใช่ 867 00:51:57,420 --> 00:52:01,010 และเสือที่หนีออกมาจากสวนสัตว์ และถูกฟ้าผ่า 868 00:52:01,210 --> 00:52:03,390 นอนได้แล้ว ลูกรัก แม่จะกันเสือออกไป 869 00:52:03,590 --> 00:52:06,240 - แล้วลำตัวล่ะครับ - และลำตัว 870 00:53:16,440 --> 00:53:17,320 ว่าไง 871 00:53:25,410 --> 00:53:26,570 มอยช์... 872 00:56:14,830 --> 00:56:16,770 คำบรรยายโดย ลลวรรณ 873 00:56:16,970 --> 00:56:18,910 ผู้ตรวจสอบงานแปล ต้องตา สุธรรมรังษี