1
00:00:07,960 --> 00:00:11,240
เมื่อคืนผมต้องเลื่อนคิวแขกรับเชิญ
ตอนที่เราไม่มีเวลาเหลือ
2
00:00:11,440 --> 00:00:12,530
มันอันตรายนะ
3
00:00:12,730 --> 00:00:16,620
ครั้งหนึ่งผมเลื่อนคิวแจ็คกี้ กลีสัน
วันรุ่งขึ้น เขาซ้อมผมซะน่วมเลย
4
00:00:16,820 --> 00:00:19,270
ครับ ผมฟกช้ำดำเขียวเป็นสัปดาห์
5
00:00:22,270 --> 00:00:24,210
อากาศฤดูหนาวมาเยือนอเมริกาแล้ว
6
00:00:24,410 --> 00:00:28,190
ถนนเปียกชุ่มกว่าริชาร์ด นิกสัน
ระหว่างการอภิปรายผ่านทางโทรทัศน์
7
00:00:29,530 --> 00:00:32,510
ผู้ชนะสำหรับมุกที่น่าสนใจน้อยที่สุดคือ...
8
00:00:32,710 --> 00:00:37,600
ใครก็ได้ช่วยบอกวงเดอะเชอเรลส์ว่า
ใช่ พรุ่งนี้ผมจะยังรักพวกเธออยู่
9
00:00:37,800 --> 00:00:40,650
วงดนตรีรอเข้าจังหวะช้าไป
หลังจบบทพูดเดี่ยว
10
00:00:40,840 --> 00:00:43,020
พวกเขาต้องเริ่มเล่นเร็วกว่านี้
ผมจะได้ไม่ค้างเติ่ง
11
00:00:43,220 --> 00:00:46,610
ผมพูดเสมอว่าพวกเขา
ต้องเริ่มเล่นเร็วกว่านี้ ผมจะคุยกับโทนี่
12
00:00:46,810 --> 00:00:49,320
แล้วเท็ดดี้เขียนตัวหนังสือ
เล็กลงเรื่อยๆ รึเปล่า
13
00:00:49,520 --> 00:00:53,780
เขาเขียนตัวหนังสือเล็กลง
ผมก็สังเกตเห็น ผมจะไปคุยกับเท็ดดี้
14
00:00:53,980 --> 00:00:56,950
มุกเครูแอ็ก ทำไมมันถึงไม่ฮามากกว่านี้
15
00:00:57,150 --> 00:01:00,620
- รู้สึกเหมือนคนไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
- ทำไมจะไม่รู้
16
00:01:00,820 --> 00:01:02,130
ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร
17
00:01:02,320 --> 00:01:04,750
เราต้องหยุดการอ้างอิงที่ล้าสมัย
18
00:01:04,950 --> 00:01:05,960
พูดได้ดี กอร์ดี้
19
00:01:06,160 --> 00:01:09,260
- เจอกันที่ร้านทูต
- ผมต้องกลับบ้าน เมียป่วยอยู่
20
00:01:09,460 --> 00:01:12,010
- เธอยังดีๆ อยู่เลยที่ผมเจอตอนบ่าย
- ฉลาดจริง
21
00:01:12,210 --> 00:01:14,430
ตัวเลขคะแนนผิด กอร์ดอนไม่ได้ใช้มุกนั้น
22
00:01:14,630 --> 00:01:17,310
- โทษที เซซ
- ยังไงก็มีมุกมากกว่าคุณอยู่ดี
23
00:01:17,510 --> 00:01:19,730
- นี่ไม่ใช่การแข่งขันนะ
- ใช่สิ
24
00:01:19,930 --> 00:01:22,350
- คุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
- เมเซิลเขียน 30 มุก ได้ใช้ 0
25
00:01:22,550 --> 00:01:23,980
- ทำลายสถิติ
- ใช่
26
00:01:24,180 --> 00:01:27,070
- ขอบคุณอีกครั้ง มิดจ์
- มุกไม่เข้าวินอีกแล้วเหรอ
27
00:01:27,270 --> 00:01:29,900
ไม่ แต่ฉันรู้ว่าแจ็ก เครูแอ็กเป็นใคร
28
00:01:30,100 --> 00:01:31,050
ใครน่ะ
29
00:01:41,220 --> 00:01:45,520
{\an8}คุณนายเมเซิล หญิงมหัศจรรย์
30
00:01:50,860 --> 00:01:54,240
{\an8}อิสราเอล ปี 1984
31
00:01:55,650 --> 00:01:57,360
วันนี้ได้ผลผลิตดี
32
00:01:57,860 --> 00:02:00,070
พระเจ้ามองลงมาและยิ้ม
33
00:02:22,720 --> 00:02:23,760
อีธาน
34
00:02:26,350 --> 00:02:28,440
อีธาน ขอแม่มองลูกชัดๆ หน่อย
35
00:02:29,850 --> 00:02:32,130
แม่ แม่ก็รู้ว่าที่นี่มีสนามบิน
36
00:02:32,330 --> 00:02:34,800
- มันเกือบจะอยู่ในอียิปต์ ไกลเกินไป
- อีธาน
37
00:02:35,000 --> 00:02:39,640
ไม่มีอะไร แม่ผมเอง
เธอมาเยี่ยมจากนิวยอร์ก
38
00:02:39,840 --> 00:02:42,640
พวกเขาทำเหมือน
ไม่เคยเห็นแม่ชาวยิวมาก่อน
39
00:02:42,840 --> 00:02:44,230
นี่อิสราเอลนะแม่
40
00:02:44,430 --> 00:02:47,360
จู่ๆ เฮลิคอปเตอร์โผล่มา ผู้คนก็ตกใจ
41
00:02:47,550 --> 00:02:49,440
ใครที่ไหนจะมาบุกไร่ผักกาดหอม
42
00:02:49,640 --> 00:02:52,290
พวกต่อต้านยิวที่ห่วงสุขภาพ
ที่อยากกินสลัดเหรอ
43
00:02:55,250 --> 00:02:58,550
- เขาจะรอแม่อยู่อย่างนั้นเหรอ
- เขาโอเคน่า เขามีหนังสือ
44
00:03:00,970 --> 00:03:04,000
ตอนที่หัวผักกาดเริ่มแตกหน่อ เราอึ้งเลย
45
00:03:04,200 --> 00:03:07,630
เราคิดว่าเราปลูกฮอร์สแรดิช
และจากนั้นหัวผักกาดก็โผล่มา
46
00:03:07,820 --> 00:03:10,130
พระเจ้ามีวิธีทำงานที่ลึกลับ
47
00:03:10,330 --> 00:03:14,820
- ที่จริงเราทำของในห่อปนกัน
- ดี ลูกยังไม่ได้เปลี่ยนไปจนหมด
48
00:03:15,730 --> 00:03:19,140
แล้วการเรียนของลูกเป็นไงบ้าง
ได้เป็นครูสอนศาสนายิวรึยัง
49
00:03:19,340 --> 00:03:22,140
- ยังเลย
- ลูกอยู่โรงเรียนสอนศาสนายิวหลายปี
50
00:03:22,340 --> 00:03:24,980
- มันไม่ใช่โรงเรียนสอนศาสนายิว
- ลูกไม่อยากไปมหาลัย
51
00:03:25,180 --> 00:03:28,190
การจะเป็นครูสอนศาสนายิว
ควรต้องใช้เวลานานกว่านักกฎหมายเหรอ
52
00:03:28,390 --> 00:03:30,730
- ใช่
- ใช่
53
00:03:30,930 --> 00:03:32,370
แม่ได้คำตอบแล้ว
54
00:03:33,500 --> 00:03:37,780
แม่จะส่งรถมารับลูกตอนหกโมงครึ่ง
ลูกได้รับสูทที่แม่ส่งให้ไหม
55
00:03:37,980 --> 00:03:40,370
- ผมได้รับ แต่...
- อย่าทำให้แม่ลำบากใจเลย
56
00:03:40,570 --> 00:03:43,660
ไม่ใช่ว่าทุกคืน
สหพันธ์ยูเจเอจะให้เกียรติแม่ของลูก
57
00:03:43,860 --> 00:03:45,830
และแม่ต้องการให้ลูกชายของแม่ดูดี
58
00:03:46,030 --> 00:03:49,920
ลูกต้องโกนหนวดและอาบน้ำสองรอบ
บางอย่างเหมือนจะล้างไม่ออกแล้ว
59
00:03:50,120 --> 00:03:52,590
ผมทำงานในไร่ มีศักดิ์ศรีในการทำงาน
60
00:03:52,790 --> 00:03:56,970
แม่ทำงานในห้อง
เต็มไปด้วยผู้คนที่จ้องมองจิ๊มิแม่
61
00:03:57,170 --> 00:03:59,140
เห็นไหม แม่พูดให้เข้าธีมของลูก
62
00:03:59,330 --> 00:04:03,110
- ทำไมแม่ถึงพูดอะไรอย่างนั้น
- ดีแล้วที่ลูกไม่ได้จองตั๋วไปดูโคปา
63
00:04:03,820 --> 00:04:07,330
ผมมีข่าวนิดหน่อย คาวา คาวา
64
00:04:08,580 --> 00:04:10,690
แม่ ผมอยากให้แม่รู้จัก...
65
00:04:10,890 --> 00:04:14,000
- ให้แม่เดานะ คาวาเหรอ
- เรากำลังจะแต่งงานกัน
66
00:04:15,790 --> 00:04:18,590
- นี่ข่าวเล็กๆ เหรอ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณนายเมเซิล
67
00:04:18,790 --> 00:04:20,160
ลูกกำลังจะแต่งงานเหรอ
68
00:04:20,360 --> 00:04:23,330
- ใช่ หลังการเก็บเกี่ยว
- ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่
69
00:04:23,530 --> 00:04:25,490
การแต่งงานไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสำหรับคุณ
70
00:04:25,690 --> 00:04:28,250
- อีธานบอกฉันเรื่องการหย่าของคุณ
- อันไหนล่ะ
71
00:04:28,450 --> 00:04:31,750
การไม่เคยต้องเจ็บช้ำ
ก็เหมือนการไม่เคยเป็นมนุษย์
72
00:04:31,950 --> 00:04:34,600
นั่นคงเฉียบแหลมมาก ฉันเดานะ
73
00:04:35,480 --> 00:04:40,300
คาวา พ่อแม่เธออยู่ใน
นิคมอิสราเอลด้วยเหรอ
74
00:04:40,500 --> 00:04:42,930
ไม่ ฉันเกิดที่เทลอาวีฟ
แต่ย้ายมาอยู่ที่มินนิโซตา
75
00:04:43,130 --> 00:04:45,430
พ่อฉันเป็นหัวหน้าแผนกผ่าตัดที่เมโยคลินิก
76
00:04:45,630 --> 00:04:48,180
ฉันย้ายกลับไปเข้าร่วมกองทัพ
ฉันได้เห็นการสู้รบนิดหน่อย
77
00:04:48,380 --> 00:04:51,100
แต่ฉันทำตัวเองขาหักตอนที่ร่มชูชีพกางช้า
78
00:04:51,300 --> 00:04:56,320
ฉันพลัดหลงจากกองทหาร ฉันเลย
จัดการช่วยตัวเองและปีนไปนอนบนต้นไม้
79
00:04:56,520 --> 00:04:59,490
- ยังถูกล้อเรื่องนั้นอยู่เลย
- เธอไม่มีวันกอบกู้ชื่อเสียงได้หรอก
80
00:04:59,690 --> 00:05:03,670
โอเค ฉันต้องไปแล้ว อีธาน
เดินไปส่งแม่ที่เฮลิคอปเตอร์หน่อย
81
00:05:06,180 --> 00:05:10,210
ซื่อสัตย์กับเธอ ไม่งั้นเธอจะ
กระชากไข่ลูกไปปลูกไว้ข้างหอมใหญ่
82
00:05:10,410 --> 00:05:13,230
ผมจะซื่อสัตย์กับเธอตลอดไป
83
00:05:14,270 --> 00:05:18,190
โอเค เจอกันตอนหกโมงครึ่ง ใส่สูทด้วย
84
00:05:23,900 --> 00:05:26,160
ลูกน่าจะบอกแม่ว่าลูกมีคู่หมั้น
85
00:05:27,910 --> 00:05:28,740
ผมขอโทษ
86
00:05:39,330 --> 00:05:43,300
- ฉันไม่ชอบเธอ
- ยังไงเธอก็เป็นแม่ผม
87
00:05:45,470 --> 00:05:46,530
{\an8}ปี 1961
88
00:05:46,730 --> 00:05:49,200
ไร้สาระสิ้นดี เขายังเด็กอยู่เลย
89
00:05:49,400 --> 00:05:52,020
คุณบอกเด็กว่าต้องทำอะไร
คุณไม่หลอกให้เขาทำ
90
00:05:52,220 --> 00:05:54,920
นักบำบัดที่โรงเรียนบอกให้เราทำแบบนี้
91
00:05:55,120 --> 00:05:58,800
ทำให้มันเป็นเกม ทุกคืน เขาขยับ
เข้าใกล้ห้องนอนเขาทีละ 60 ซม.
92
00:05:59,000 --> 00:06:01,590
จนในที่สุด
เขาไปถึงเตียงของเขา เขาชนะ
93
00:06:01,790 --> 00:06:04,430
- ตรงนี้
- เราควรส่งเขาเข้าโรงเรียนอื่น
94
00:06:04,630 --> 00:06:07,680
- ทุกโรงเรียนจะคิดว่าเราเป็นพ่อแม่ที่แย่
- ทำไม
95
00:06:07,880 --> 00:06:11,060
เราหย่ากันแล้ว ฉันเคยติดคุก
คุณเป็นเจ้าของไนต์คลับ
96
00:06:11,260 --> 00:06:14,520
เราให้ลูกเรานอนบนพื้น
และเราคือออซซี่กับแฮเรียตเหรอ
97
00:06:14,720 --> 00:06:17,190
- มีความคิดที่ดีกว่านี้เหรอ
- บอกให้เขานอนบนเตียงเขา
98
00:06:17,390 --> 00:06:19,960
ฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย
ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ชายครองโลก
99
00:06:21,000 --> 00:06:21,920
ตรงนี้
100
00:06:23,170 --> 00:06:25,110
น่าจะให้อีธานคุยกับเขา
101
00:06:25,310 --> 00:06:27,160
กับนักบำบัดที่โรงเรียนเหรอ ไม่มีทาง
102
00:06:27,360 --> 00:06:29,740
ผมไม่อยากให้พวกหมอ
ป่วนความคิดลูกชายผม
103
00:06:29,940 --> 00:06:32,580
แค่ห้านาที และอีธานจะคิดว่า
ครอบครัวของเขาบ้า
104
00:06:32,780 --> 00:06:34,580
- ลูกได้ยินเสียงนั่นไหม
- อะไรคะ แม่
105
00:06:34,780 --> 00:06:38,230
แม่แค่... ไม่มีอะไร ใครอยากดื่มชาบ้าง
106
00:06:40,440 --> 00:06:42,210
การไปหานักบำบัดแสดงว่าอ่อนแอ
107
00:06:42,410 --> 00:06:44,880
คุณบอกความเห็นของคุณ
แบบชัดเจนแจ่มแจ้งแล้ว
108
00:06:45,080 --> 00:06:47,220
ห้ามเอาเรื่องนี้
ไปพูดในการแสดงของคุณนะ
109
00:06:47,420 --> 00:06:49,450
ทำไมคุณถึงหงุดหงิดแบบนี้ ตรงนั้น
110
00:06:50,530 --> 00:06:51,770
เพราะมอยช์กับเชอร์ลีย์เหรอ
111
00:06:51,970 --> 00:06:55,100
หมายถึงขุมพลังที่หยุดไม่ได้
กับวัตถุที่ไม่มีวันเคลื่อนที่เหรอ
112
00:06:55,300 --> 00:06:56,520
พวกเขากำลังทำให้ผมประสาท
113
00:06:56,720 --> 00:06:59,150
พวกเขาอยู่ในบ้านหลังนั้น
แต่พวกเขาไม่พูดกัน
114
00:06:59,350 --> 00:07:00,690
ทุกอย่างต้องผ่านผม
115
00:07:00,890 --> 00:07:05,150
ผมใช้เวลาทั้งเช้าเจรจาอุณหภูมิห้อง
ตอนพวกเขานอน 18 หรือ 19 องศา
116
00:07:05,350 --> 00:07:07,660
เสียเวลาไปชั่วโมงครึ่ง
ความแตกต่างแค่องศาเดียว
117
00:07:07,860 --> 00:07:10,280
ลูกได้ยินไหม เสียงทุบหรือกระแทก
118
00:07:10,480 --> 00:07:13,580
- ประตูหน้าบ้าน โรส
- แต่ใครเข้ามา
119
00:07:13,780 --> 00:07:14,960
คุณเอง เอ้บ
120
00:07:15,160 --> 00:07:16,960
ทำอะไรกันอยู่ตรงนั้น
121
00:07:17,160 --> 00:07:21,480
- เราเจอคนที่โรงเรียนของอีธาน...
- ช่างเถอะ แกล้งทำเป็นสนใจไม่ได้ด้วยซ้ำ
122
00:07:23,730 --> 00:07:26,720
พ่อ... นี่หนูเอง แม่
123
00:07:26,920 --> 00:07:31,490
- มีอะไรเหรอ พ่อ
- พ่อสะกดชื่อแครอล แชนนิงผิด
124
00:07:32,320 --> 00:07:34,730
- พ่อสะกดยังไง
- ผิดก็ผิด มันสำคัญตรงไหน
125
00:07:34,930 --> 00:07:37,140
พ่อสะกดผิด และหนังสือพิมพ์ประกาศแก้ไข
126
00:07:37,340 --> 00:07:41,730
- ประกาศแก้ไขให้ทุกคนอ่าน
- มีใครบ้างที่อ่านประกาศแก้ไข
127
00:07:41,930 --> 00:07:45,570
มีคนอ่านอยู่แล้ว พ่อเริ่มอ่าน
หนังสือพิมพ์ทุกฉบับจากประกาศแก้ไข
128
00:07:45,770 --> 00:07:47,990
มันทำให้เรารู้ว่าใครเป็นไอ้พวกหน้าโง่
129
00:07:48,190 --> 00:07:51,910
และจนทุกวันนี้
พ่อเป็นคนเดียวในเดอะวอยซ์
130
00:07:52,110 --> 00:07:54,620
ที่ไม่เคยมีการแก้ไขเป็นลายลักษณ์อักษร
131
00:07:54,820 --> 00:07:56,580
ตอนนี้พ่อก็เป็นไอ้หน้าโง่เหมือนกัน
132
00:07:56,780 --> 00:07:59,210
บางทีพวกเขาอาจจะ
ให้พ่อนั่งร่วมโต๊ะกินมื้อเที่ยงด้วย
133
00:07:59,410 --> 00:08:00,350
ดูสิ
134
00:08:01,600 --> 00:08:07,050
"วันจันทร์ แครอล แชนนิง มี น. สองตัว
สะกดผิดเป็น 'แชนิง' มี น. ตัวเดียว"
135
00:08:07,250 --> 00:08:11,140
พ่อถูกตีตรา พ่อคือเฮสเตอร์ พรินน์
ว่าแต่ชื่อพรินน์มี น. สองตัวนะ
136
00:08:11,340 --> 00:08:15,140
พ่อจำไม่ได้จริงๆ ว่าครั้งสุดท้าย
ที่พ่อทำผิดพลาดแบบนี้คือเมื่อไหร่
137
00:08:15,340 --> 00:08:16,350
ไม่เอาน่าพ่อ
138
00:08:16,550 --> 00:08:20,810
ไม่ใช่ในช่วง 25 ปีที่โคลัมเบีย
ไม่ใช่สมัยมัธยมปลาย ประถม...
139
00:08:21,010 --> 00:08:23,440
พ่ออาจทำผิดบ้างตอนอยู่อนุบาล
140
00:08:23,640 --> 00:08:28,240
แต่ไม่มีบันทึกตอนพ่ออยู่ที่นั่น พ่อเช็กแล้ว
141
00:08:28,440 --> 00:08:30,740
นายหย่าแล้ว มาทำอะไรที่นี่
142
00:08:30,940 --> 00:08:34,410
- นักบำบัดที่โรงเรียนอีธาน...
- บอกแล้วไงว่าไม่สน
143
00:08:34,610 --> 00:08:39,620
ลูกต้องได้ยินแน่คราวนี้
เสียงขึ้นลำปืนหรือชักดาบออกจากปลอก
144
00:08:39,820 --> 00:08:41,790
ผมวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ
145
00:08:41,990 --> 00:08:45,560
คุณ... คุณพยายาม
ทำให้ฉันบ้าเหรอ เอ้บ ไวส์แมน
146
00:08:46,610 --> 00:08:49,610
ใช่ ไม่มีทางที่ฉันจะไม่เอา
เรื่องนี้ใส่ในการแสดงของฉัน
147
00:08:51,320 --> 00:08:55,060
เด็กต้องเรียนซ้ำชั้นอนุบาล
เขาระบายสีด้วยนิ้วไม่เป็น
148
00:08:55,260 --> 00:08:57,980
- อย่างอื่นที่ไม่ใช่การระบายสีด้วยนิ้ว
- เขาแบ่งปันไม่เป็น
149
00:08:58,170 --> 00:09:01,310
- เขาไม่แบ่งขนม
- เขามีสิทธิ์แค่หนึ่งมุกต่อคืน
150
00:09:01,510 --> 00:09:04,770
- คุณสะกดคำว่า "สับสน" ยังไง
- คุณตามหลังอยู่สองมุกเหรอ
151
00:09:04,970 --> 00:09:06,110
ความจำดีจริง
152
00:09:06,310 --> 00:09:08,820
- ก้นอย่างกับชามสปาเก็ตตี้
- ดูคนที่กำลังพูดสิ
153
00:09:09,020 --> 00:09:12,360
หยุด เราต้องการอีกมุกนึง ตั้งใจหน่อย
เราต้องการบางอย่าง อะไรก็ได้
154
00:09:12,560 --> 00:09:13,340
ก็...
155
00:09:14,720 --> 00:09:16,350
- ช่างเถอะ
- มาฟังกันเลย
156
00:09:16,550 --> 00:09:18,870
- ความคิดคุณเป็นสมบัติของรายการ
- อย่าฝืนเลย
157
00:09:19,070 --> 00:09:21,010
โอเค งั้น...
158
00:09:22,640 --> 00:09:25,750
เมล แบลงค์ คนพากย์เสียงบักส์ บันนี่
ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
159
00:09:25,950 --> 00:09:30,150
เขากำลังพักฟื้น แต่เจ้าหน้าที่
ยังคงสอบปากคำเอลเมอร์ ฟัดด์
160
00:09:31,190 --> 00:09:33,590
- ผมชอบนะ
- ผมก็ชอบ ใส่ลงไป
161
00:09:33,790 --> 00:09:38,350
ใส่ลงไป เวลาคุณบอกว่าใส่ลงไป
หมายถึงเพิ่มไปด้วยเหรอ เงียบ เมล
162
00:09:38,550 --> 00:09:40,780
ใช่ มันดีนะ เราจะใช้มัน
163
00:09:42,620 --> 00:09:45,370
- แค่ต้องผ่านคนที่อยู่ข้างบนให้ได้
- เขามาแล้ว
164
00:09:46,420 --> 00:09:49,360
- ในนี้กลิ่นอย่างกับก้นช้าง
- ทรูดี้ พร้อมรึยัง
165
00:09:49,560 --> 00:09:50,340
เอามา
166
00:09:55,720 --> 00:09:56,800
โอเค
167
00:09:58,550 --> 00:10:00,870
- ทำได้ดีมาก ทุกคน
- ชนะอีกเกม
168
00:10:01,070 --> 00:10:02,580
เราเก่งที่สุดในวงการ
169
00:10:02,780 --> 00:10:05,540
- ไปพักกันเถอะ
- แม่ฉันโทรหาฉันสามครั้ง
170
00:10:05,740 --> 00:10:07,500
- เธอร้องเพลงเหรอ
- เธอรู้ว่าฉันร้องได้
171
00:10:07,700 --> 00:10:10,170
- ฉันได้ยินเธอร้องเพลงเมื่อไหร่
- ละครโรงเรียนไง
172
00:10:10,370 --> 00:10:12,720
จำไม่ได้เหรอว่าฉันเล่นเรื่อง
เดอะแบนด์แวกอน
173
00:10:12,920 --> 00:10:15,760
ฉันจำได้ว่าเธอนอนกับนักดนตรี
แต่ไม่ใช่เธอร้องเพลง
174
00:10:15,960 --> 00:10:17,470
เธอบั่นทอนความฝันฉันตลอด
175
00:10:17,670 --> 00:10:19,430
เธอทำแบบนั้นทุกทีเลย
176
00:10:19,630 --> 00:10:23,100
ฉันตกอยู่ในวงจรอุบาทว์นี้
เพราะเธอหรือใครๆ ไม่ช่วยฉัน
177
00:10:23,300 --> 00:10:25,400
ฉันจะพยายามหางานให้ ฉันสัญญา
178
00:10:25,600 --> 00:10:29,570
อย่าผิดสัญญานะ
ตั้งแต่สกินท์ตาย ฉันรู้สึกอ่อนแอ
179
00:10:29,770 --> 00:10:33,150
เดี๋ยว สกินท์ตายแล้วเหรอ
สามีเธอ พี่เขยฉัน
180
00:10:33,350 --> 00:10:35,300
- อาทิตย์ที่แล้ว
- แล้วเธอไม่คิดจะบอกฉันเหรอ
181
00:10:35,500 --> 00:10:39,240
- ตายตามธรรมชาติ ไม่เห็นต้องบอก
- แล้วฉันจะโทรหาเธอ
182
00:10:39,440 --> 00:10:42,080
ซูซี ขอความเห็นหน่อย
ลายดอกไม้นี่ดูรกไปรึเปล่า
183
00:10:42,280 --> 00:10:45,540
การตกแต่งเป็นเรื่องของไดนาห์
เธอเป็นคนเดียวที่ใส่ใจ
184
00:10:45,740 --> 00:10:50,270
ขอบคุณ ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน
สวัสดี มิดจ์ เธออยู่ตรงนี้
185
00:10:52,230 --> 00:10:54,130
- มีอะไรเหรอ
- มุกฉันได้รับเลือก
186
00:10:54,330 --> 00:10:56,840
- ในที่สุด
- ฉันใช้เวลาสี่สัปดาห์กว่าจะทำได้
187
00:10:57,040 --> 00:11:01,220
ไม่ พวกเขาเข้าใจว่าไข่พวกเขา
จะไม่หลุดออกมา ถ้าเอามุกผู้หญิงไปใช้
188
00:11:01,420 --> 00:11:03,180
อย่าลืมดูนะคืนนี้ ไดนาห์ด้วย
189
00:11:03,380 --> 00:11:07,270
ฉันจะจัดการเอง มิเรียม
ฉันต้องไปแล้ว แม่เธอเพิ่งเดินเข้ามา
190
00:11:07,470 --> 00:11:10,000
- ตลกมาก บาย
- บาย
191
00:11:11,710 --> 00:11:14,450
- โรส
- ฉันพยายามโทรแล้ว ฉันโทรไม่ติด
192
00:11:14,640 --> 00:11:18,280
ธุรกิจฉันกำลังไปได้ดี
ตอนนี้มันเป็นออฟฟิศมืออาชีพที่ยุ่งแล้ว
193
00:11:18,480 --> 00:11:21,580
ให้ฉันไปตายเหรอ แกนั่นแหละ
แล้วก็ไอ้โง่ที่แกขี่ด้วย
194
00:11:21,780 --> 00:11:24,100
น้องสาวไอ้โง่นั่นด้วย ไปตายซะ
195
00:11:25,100 --> 00:11:26,680
เข้ามาสิ นั่งก่อน
196
00:11:28,850 --> 00:11:31,050
แล้ว มีอะไรเหรอ
197
00:11:31,240 --> 00:11:33,730
ซูซี เธอเป็นคนขี้โมโหที่สุดที่ฉันรู้จัก
198
00:11:34,520 --> 00:11:37,010
- โอเค
- และคุณทำงานกับคนอารมณ์ร้อน
199
00:11:37,210 --> 00:11:39,930
มีพลังงานที่น่ากลัวออกมาจากคุณอยู่ตลอด
200
00:11:40,130 --> 00:11:43,060
- จะว่าอะไรก็ว่ามา
- คุณช่วยหาปืนให้ฉันได้ไหม
201
00:11:43,260 --> 00:11:45,770
- อะไรนะ
- เอาแบบธรรมดาๆ และไม่หนักเกินไป
202
00:11:45,970 --> 00:11:48,440
มันต้องใส่กระเป๋าถือฉันได้
และชักออกมาได้อย่างรวดเร็ว
203
00:11:48,640 --> 00:11:50,610
คุณถนัดขวาหรือถนัดซ้าย คนสวย
204
00:11:50,810 --> 00:11:52,690
โรส ทำไมคุณถึงต้องการปืน
205
00:11:52,890 --> 00:11:55,990
ฉันขัดแย้งกับใครบางคน
เรื่องธุรกิจจับคู่ของฉัน
206
00:11:56,190 --> 00:11:58,950
ไปล้ำเส้นพวกคนที่ไม่ค่อยน่ารัก
207
00:11:59,150 --> 00:12:01,370
คุณก็เลยจะยิงหญิงชราเหล่านี้
208
00:12:01,570 --> 00:12:04,910
ไม่ ไม่ยิง แค่ชักมาขู่ โบกไปมานิดหน่อย
209
00:12:05,110 --> 00:12:07,960
เอาปืนฟาดก็ได้ผลนะ ติดคุกน้อยกว่าด้วย
210
00:12:08,160 --> 00:12:09,250
จะบ้าเหรอ หยุดพูดเลย
211
00:12:09,450 --> 00:12:12,800
- พวกเขาข่มขู่ฉันและครอบครัว
- ไม่เอาน่า
212
00:12:12,990 --> 00:12:16,800
พวกเขาต้อนเอ้บจนมุมที่ร้านของเขา
พูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับโทราห์
213
00:12:17,000 --> 00:12:20,260
เที่ยวบินเราถูกยกเลิก
จดหมายถูกขโมย เสื้อผ้าซักแห้งพังพินาศ
214
00:12:20,460 --> 00:12:24,010
- ใครบ้างไม่โดน
- ฉันคิดว่าพวกเขาเผาร้านน้ำชาด้วย
215
00:12:24,210 --> 00:12:26,980
- เดี๋ยว พวกเขาเผาร้านน้ำชาฉันเหรอ
- ใช่
216
00:12:27,180 --> 00:12:31,980
กับวิปครีมวานิลลาที่มีกลิ่นอ่อนๆ
ของลูกจันทน์ที่อร่อยสุดๆ น่ะเหรอ
217
00:12:32,180 --> 00:12:34,320
- มันถูกเผาเป็นจุณ
- ฉันกำลังจะลงทุน
218
00:12:34,520 --> 00:12:37,240
- หายไปหมดแล้ว
- แม่เจ้า
219
00:12:37,440 --> 00:12:38,880
ฉันจะฆ่าแก ได้ยินไหม
220
00:12:42,760 --> 00:12:45,910
ผมขอโทษเรื่องคำพูดที่คุณอาจได้ยินในนั้น
221
00:12:46,110 --> 00:12:47,620
มีการโต้เถียงในสายพอสมควร
222
00:12:47,820 --> 00:12:49,920
- ทุกอย่างโอเคไหม
- สำนักงานขายตั๋ว
223
00:12:50,110 --> 00:12:54,100
คาเมล็อต ภรรยาอยากได้ตั๋ว
คนพวกนี้ไม่ตอบสนองต่อการข่มขู่
224
00:12:54,600 --> 00:12:57,170
ได้โปรดอย่าไปยิง
ผู้หญิงคาโต๊ะข้าวเที่ยง
225
00:12:57,370 --> 00:13:01,590
ในระหว่างนี้ คุณต้องการที่สำหรับ
ทำธุรกิจเพราะร้านน้ำชาไม่อยู่แล้วใช่ไหม
226
00:13:01,790 --> 00:13:04,760
สักสองสามวัน
ฉันแค่อยากได้โต๊ะกับโทรศัพท์
227
00:13:04,960 --> 00:13:06,970
- นี่ แม็กกี้
- ว่าไง
228
00:13:07,170 --> 00:13:10,100
ฉันจะส่งแม่ของมิดจ์ไปหา
หาที่ว่างให้เธอด้วย
229
00:13:10,300 --> 00:13:12,540
- อะไรนะ
- แค่เปิดประตู
230
00:13:13,210 --> 00:13:14,820
เดินไปที่โถงทางเดิน เลี้ยวขวา
231
00:13:15,010 --> 00:13:18,280
ขอบคุณ ซูซี สวยจัง
ลายดามาสก์เหรอ
232
00:13:18,480 --> 00:13:20,360
- เห็นไหม
- ผมเป็นชนกลุ่มน้อย
233
00:13:20,560 --> 00:13:24,620
พวกอันธพาล ฉันเกลียดพวกอันธพาล
เที่ยวระรานผู้หญิงน่ารักๆ อย่างโรส
234
00:13:24,820 --> 00:13:27,370
- คุณปล่อยให้เธอซื้อปืนไปไม่ได้นะ
- ไม่ปล่อยอยู่แล้ว
235
00:13:27,570 --> 00:13:30,250
งั้นก็...
236
00:13:30,450 --> 00:13:31,830
พวกเขาเหรอ ไม่ๆ...
237
00:13:32,030 --> 00:13:33,130
ทำไมล่ะ
238
00:13:33,320 --> 00:13:35,060
ไม่ ฉันไม่อยาก...
239
00:13:35,850 --> 00:13:39,440
พวกคุณรู้ใช่ไหมว่า
เราเข้าใจภาษาพึมพำที่พูดกันอยู่
240
00:13:40,150 --> 00:13:41,260
คุณอยากให้เราลงมือเหรอ
241
00:13:41,460 --> 00:13:42,260
- ไม่
- ไม่แน่
242
00:13:42,460 --> 00:13:43,180
คุณแน่ใจนะ
243
00:13:43,380 --> 00:13:46,970
สาวชาวเมืองที่กำลังให้ฉัน
จัดเฟอร์นิเจอร์ใหม่นี่ใครเหรอ
244
00:13:47,170 --> 00:13:49,020
แค่ให้เธออยู่ตรงนั้นสักพัก
245
00:13:49,220 --> 00:13:52,120
เยี่ยมเลย ซูซี ขอบคุณ
246
00:13:53,500 --> 00:13:54,610
เธอเป็นแม่ของมิดจ์เหรอ
247
00:13:54,800 --> 00:13:57,360
เรื่องนี้ไม่มีอะไรให้พวกนายทำหรอก
248
00:13:57,560 --> 00:13:58,610
โอเค ก็ได้
249
00:13:58,810 --> 00:14:01,280
นายน่าจะมาหาฉัน ฉันหาตั๋วให้นายได้
250
00:14:01,480 --> 00:14:02,950
ฉันรู้จักโรเบิร์ต กูเลต์
251
00:14:03,150 --> 00:14:05,510
- ใช่แล้ว
- เราเล่นกอล์ฟกันวันเสาร์
252
00:14:05,840 --> 00:14:06,990
ขอให้โชคดีครับ
253
00:14:07,190 --> 00:14:10,370
ส่งเสียงดังๆ และแสดงให้กอร์ดอน
กับคนดูที่บ้านทุกคนเห็นว่า
254
00:14:10,570 --> 00:14:13,140
คุณกำลังมีช่วงเวลาที่ดี
ดูการแสดงให้สนุกครับ
255
00:14:16,940 --> 00:14:20,010
นี่ เท็ดดี้ คุณช่วยเก็บป้าย
ที่มีมุกตลกของฉันไว้ได้ไหม
256
00:14:20,200 --> 00:14:23,050
- มันเป็นมุกแรกของฉันที่ได้รับเลือก
- ยินดี น่าตื่นเต้นจัง
257
00:14:23,250 --> 00:14:24,030
ใช่แล้ว
258
00:14:27,150 --> 00:14:30,220
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
นี่คือ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์
259
00:14:30,420 --> 00:14:35,350
แขกรับเชิญคืนนี้ แพท บูน
จาก หลายรักของโดบี้ บ็อบ เดนเวอร์
260
00:14:35,550 --> 00:14:38,070
และนักแสดงตลก เลสเตอร์ ซิมส์
261
00:14:38,260 --> 00:14:42,670
เชิญพบพิธีกรของคุณ กอร์ดอน ฟอร์ด
262
00:14:49,930 --> 00:14:52,160
ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. เคนเนดี
263
00:14:52,360 --> 00:14:55,460
มันคงจะแปลกที่มีประธานาธิบดี
คาทอลิกจากแมสซาชูเซตส์
264
00:14:55,660 --> 00:14:58,980
ผมกังวลว่าเขาจะภักดีต่อเรดซอกซ์เสมอ
265
00:15:01,650 --> 00:15:02,970
เรื่องนี้ออกข่าวนะ
266
00:15:03,160 --> 00:15:05,680
ในการเตรียมพร้อมสำหรับ
การประลองกับกองโจรคิวบา
267
00:15:05,880 --> 00:15:09,010
ทหารสหรัฐเพิ่งซื้อ
เครื่องบินทิ้งระเบิด บี-52
268
00:15:09,210 --> 00:15:10,780
และกล้วยอีก 10,000 ลูก
269
00:15:12,870 --> 00:15:13,930
โปรยมันลงมา
270
00:15:14,130 --> 00:15:17,080
เมล แบลงค์ คนพากย์เสียงบักส์ บันนี
รถยนต์เขาประสบอุบัติเหตุ
271
00:15:17,620 --> 00:15:21,330
เขากำลังพักฟื้น แต่เจ้าหน้าที่
ยังคงสอบปากคำเฟลเมอร์...
272
00:15:27,920 --> 00:15:29,800
เป็นตัวละครใหม่ เฟลเมอร์
273
00:15:30,840 --> 00:15:32,970
คู่ซี้ของฟอร์กี้ พิค เขากวนประสาทมาก
274
00:15:35,260 --> 00:15:38,750
พูดถึงการ์ตูน
ดิสนีย์เพิ่งเปิดตัว 101 ไอ้จุดมหาสนุก
275
00:15:38,950 --> 00:15:42,600
คนจำนวนมากชมศิลปะ
แต่ผมว่ามันมีจุดด่างพร้อย
276
00:15:43,650 --> 00:15:45,070
คงมีแต่ผมมั้ง
277
00:15:55,740 --> 00:15:58,480
- นี่ มิดจ์ นี่ป้ายของคุณ
- ขอบคุณ เท็ดดี้
278
00:15:58,680 --> 00:16:00,940
- คุณจะเอามันใส่กรอบไหม
- หรือเอามันไปเผาทิ้ง
279
00:16:01,140 --> 00:16:01,900
โอเค
280
00:16:02,100 --> 00:16:04,030
- เสียงดังเหมือนที่ฉันรู้สึกรึเปล่า
- ดังกว่านั้น
281
00:16:04,230 --> 00:16:05,290
- คุณ
- คะ
282
00:16:06,170 --> 00:16:07,990
ไม่มีอะไรต้องกังวล
283
00:16:08,190 --> 00:16:11,740
แค่ส่งรอยยิ้มหวานๆ ของคุณ
ให้กอร์ดี้ แล้วปัญหาจะมลายไป
284
00:16:11,940 --> 00:16:14,040
- คุณคิดงั้นเหรอ ขอบคุณ
- ผมรู้
285
00:16:14,240 --> 00:16:16,290
ถ้าคุณไม่อยากตกงาน คุกเข่าอ้อนวอน
286
00:16:16,490 --> 00:16:18,540
- แต่จอร์จเพิ่งบอกว่า...
- จอร์จคิดผิด
287
00:16:18,740 --> 00:16:21,290
ทุกเรื่อง ผมบอกคุณเลย คุกเข่าอ้อนวอน
288
00:16:21,490 --> 00:16:24,440
คุกเข่าอ้อนวอนแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
289
00:16:27,980 --> 00:16:32,350
จะมีคนมาที่นี่ตอนบ่ายโมง
เพื่อรับสินค้า ไม่ ก่อนบ่ายโมงไม่ได้
290
00:16:32,550 --> 00:16:34,990
เพราะเราทำไนต์คลับ
ไม่ใช่สถานเลี้ยงเด็ก
291
00:16:36,740 --> 00:16:38,690
ได้ แล้วเจอกันตอนบ่ายโมง
292
00:16:38,890 --> 00:16:40,150
จะเอาอะไร
293
00:16:40,340 --> 00:16:42,520
จำตอนที่เราเปิดคลับได้ไหม
294
00:16:42,720 --> 00:16:45,230
ที่เราคุยกันว่า
เราอยากให้มันเป็นยังไงกันแน่
295
00:16:45,430 --> 00:16:47,940
- ดนตรีดี กลุ่มลูกค้าทันสมัย
- ใช่ ฉันจำได้
296
00:16:48,140 --> 00:16:49,950
โดยเฉพาะกลุ่มลูกค้าทันสมัย
297
00:16:50,150 --> 00:16:53,580
เรารู้สึกว่าลูกค้าบางรายอาจจะแบบว่า
298
00:16:53,780 --> 00:16:56,080
ทำให้บรรยากาศปาร์ตี้ชวนหม่นหมองไป
299
00:16:56,280 --> 00:16:58,790
- เวร พวกมอร์มอนกลับมาอีกเหรอ
- ถ้าใช่ก็ดีสิ
300
00:16:58,990 --> 00:17:01,880
บางคนบอกว่า
อย่าใส่เกลือในเนื้อลูกวัวจนกว่าจะสุก
301
00:17:02,070 --> 00:17:04,670
พวกเขาจะรออะไรอยู่อีก
หลังคาบ้านคุณอาจถล่มลงมา
302
00:17:04,870 --> 00:17:07,590
นักบินอวกาศเข้ามาเตะก้นคุณได้เลยนะ
303
00:17:07,790 --> 00:17:09,840
แล้วคุณก็ตายไปพร้อมเนื้อลูกวัวจืดชืด
304
00:17:10,040 --> 00:17:11,990
แม่ แม่มาทำอะไรที่นี่
305
00:17:12,490 --> 00:17:15,760
โจลี แม่สนุกสุดๆ กับเพื่อนใหม่ของแม่
306
00:17:15,960 --> 00:17:18,100
เขาชื่ออะไร เธอชื่ออะไรบ้างก็ไม่รู้
307
00:17:18,300 --> 00:17:21,980
พวกเขามาจากที่ไหนสักแห่ง และพวกเขา
มาที่นี่เพื่อฉลองอะไรสักอย่าง
308
00:17:22,180 --> 00:17:24,060
- อาร์ชี ผมขอนั่นนะ
- ได้
309
00:17:24,260 --> 00:17:27,230
ถ้าลูกพยายาม
แม่จะเอาลูกวางบนเข่าแม่แล้วตีก้น
310
00:17:27,430 --> 00:17:31,070
ตอนเขาเป็นเด็ก
เขากลัวแปรงหวีผมฉันมาก
311
00:17:31,270 --> 00:17:36,680
เขาชอบไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าฉัน ใส่วิกผมฉัน
และนอนอยู่เฉยๆ อย่างกับฉันจะไม่เห็น
312
00:17:38,090 --> 00:17:41,370
สวัสดี ดูเหมือนคุณกำลังจะอ้วก
313
00:17:41,570 --> 00:17:43,880
กินขนมปังกรอบสอดไส้นะ
314
00:17:44,080 --> 00:17:46,170
มีใครหิวอีก
315
00:17:46,370 --> 00:17:48,920
ลูกน่าจะขายของว่างที่นี่จริงๆ นะ โจล
316
00:17:49,120 --> 00:17:53,930
แต่แน่นอน ลูกคงต้องเปิดไฟ
เพื่อให้พวกเขาเห็นเมนู
317
00:17:54,130 --> 00:17:57,810
ในนี้มืดมาก แม่มองไม่เห็น
ความคิดตัวเองด้วยซ้ำ
318
00:17:58,010 --> 00:18:00,120
แม่ ไอ้นี่อยู่ในกระเป๋าแม่นานแค่ไหนแล้ว
319
00:18:01,030 --> 00:18:02,450
พระเจ้า
320
00:18:02,990 --> 00:18:05,060
- นี่ครับ
- ฉันไม่ได้สั่งนะ
321
00:18:05,260 --> 00:18:06,820
ผมคิดว่าอะไรอุ่นๆ...
322
00:18:07,010 --> 00:18:09,860
ฉันละเบื่อพวกผู้ชาย
ที่คอยบอกฉันว่าพวกเขาคิดยังไง
323
00:18:10,060 --> 00:18:12,360
- ขอโทษ
- ฉันคิดว่าคุณควรดื่มมัน
324
00:18:12,560 --> 00:18:13,530
นั่นละที่ฉันคิด
325
00:18:13,730 --> 00:18:18,870
สวัสดี ฉันเชอร์ลีย์ เมเซิล
นั่นลูกชายฉัน โจล เจ้าของร้าน
326
00:18:19,070 --> 00:18:22,580
ต่อไปคงไม่ได้เห็นเขาบ่อยนัก
เพราะเขากำลังจะมีลูก
327
00:18:22,780 --> 00:18:25,460
เขาจะอยู่ที่บ้าน คอยเช็ดอึ
328
00:18:25,660 --> 00:18:28,310
- แม่
- เขาเรียก "แม่" อีกแล้ว
329
00:18:29,310 --> 00:18:32,550
- กลับบ้านเถอะ ขอร้อง
- แม่อยู่ในบ้านหลังนั้นไม่ได้แล้ว
330
00:18:32,750 --> 00:18:35,760
- แม่ต้องคิดหาทางออก
- เขาไม่ยอมเกษียณหรอก
331
00:18:35,960 --> 00:18:38,850
ไม่อยู่แล้ว พ่อจะไม่มีวันเกษียณ
332
00:18:39,050 --> 00:18:42,160
พ่อจะตายอยู่ที่ทำงาน
ตะโกนใส่คนงานทำด้าย ยอมรับมันซะ
333
00:18:42,870 --> 00:18:45,100
คนงานทำด้ายของเขาเป็นคนโง่
334
00:18:45,300 --> 00:18:46,580
ผมจะเรียกแท็กซี่ให้
335
00:18:48,460 --> 00:18:51,400
- ทำไมเธอถึงได้อยู่ล่ะ
- เธอทำงานที่นี่
336
00:18:51,600 --> 00:18:53,150
- ทำไม
- ทำไมอะไร
337
00:18:53,350 --> 00:18:55,700
ทำไมคุณทำงานให้ลูกชายฉัน มันแปลก
338
00:18:55,900 --> 00:18:58,890
คุณสองคนมีเรื่องกุ๊กกิ๊กอะไรกันรึเปล่า
339
00:18:59,090 --> 00:19:01,870
คุณเมเซิล ฉันหวังว่าแม่คุณจะรับหมัดได้นะ
340
00:19:02,070 --> 00:19:03,080
รับได้
341
00:19:03,280 --> 00:19:04,370
เฮ้ย อย่า
342
00:19:04,570 --> 00:19:07,130
เธอไม่ยอมไป เธอดื่มเยอะมาก
343
00:19:07,330 --> 00:19:09,210
- บ้าจริง
- แม่มีอาหารที่บูดแล้ว
344
00:19:09,410 --> 00:19:11,960
แม่เอาไปแจกให้ทุกคนที่ดูเหมือนเมา
345
00:19:12,160 --> 00:19:15,130
- นั่นกระเป๋าถือมรณะ
- แม่พยายามเปิดไฟ
346
00:19:15,330 --> 00:19:17,550
แม่ขอให้ถูพื้น แม่เกลียดเสียงเพลง
347
00:19:17,750 --> 00:19:21,010
แม่อยากให้ทุกคนใส่เสื้อกันหนาว
แม่พยายามหาเรื่องคุณนายมอสโควิตซ์
348
00:19:21,210 --> 00:19:23,680
- ดูเหมือนเป็นการต่อสู้ที่เป็นธรรม โทษที
- พ่อ
349
00:19:23,880 --> 00:19:27,270
คลับผมคงเจ๊งถ้าเรื่องยังเป็นแบบนี้อยู่
ได้โปรดช่วยผมด้วย
350
00:19:27,470 --> 00:19:29,650
- ได้ เดี๋ยวพ่อช่วย
- ขอบคุณครับ
351
00:19:29,850 --> 00:19:31,330
แม่เจอไม้ถูพื้นแล้ว
352
00:19:47,430 --> 00:19:48,460
คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ
353
00:19:48,660 --> 00:19:53,050
นี่คือเหตุผลที่ผมไม่มีวันทำข่าวฮอกกี้
เพราะเมืองนี้เป็นเมืองเบสบอล
354
00:19:53,250 --> 00:19:55,340
ขอโทษค่ะ คุณฟอร์ดดื่มอะไรคะ
355
00:19:55,540 --> 00:19:57,630
- วิสกี้ผสมน้ำ
- ขอแก้วนึงค่ะ
356
00:19:57,830 --> 00:19:59,590
วิสกี้เยอะหน่อย
357
00:19:59,790 --> 00:20:02,100
มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ
มันคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น
358
00:20:02,300 --> 00:20:04,520
- ไม่ ทีมแยงกีส์ต่างหาก
- แบบไม่มีสเตนเกลเหรอ
359
00:20:04,720 --> 00:20:06,480
เป็นการแก้แค้นให้สเตนเกล
360
00:20:06,680 --> 00:20:09,940
- ได้ข่าวว่าเขาคุยกับทีมเม็ตส์
- เม็ตส์คืออะไร
361
00:20:10,140 --> 00:20:12,320
กอร์ดอน ขอโทษที่ขัดจังหวะค่ะ
362
00:20:12,520 --> 00:20:15,280
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดีครับ และคุณกำลังขัดจังหวะ
363
00:20:15,480 --> 00:20:18,920
แต่ฉันมีของขวัญมาด้วย
วิสกี้และน้ำมาขอสงบศึก
364
00:20:19,590 --> 00:20:21,470
ผมมีเครื่องดื่มแล้ว ขอบคุณ
365
00:20:22,880 --> 00:20:25,750
- นี่มันน่าอึดอัด
- และยิ่งน่าอึดอัดขึ้นไปอีก
366
00:20:25,950 --> 00:20:30,500
ฉันอยากบอกว่าฉันขอโทษที่ส่งเสียงครวญ
มันไม่เป็นมืออาชีพเลย
367
00:20:30,700 --> 00:20:32,460
เธอส่งเสียงครวญระหว่างรายการ
368
00:20:32,660 --> 00:20:35,010
- อย่างโง่ๆ แบบไม่ได้ตั้งใจ
- มีคนบังคับคุณเหรอ
369
00:20:35,200 --> 00:20:36,510
เปล่าค่ะ แต่มันมีเหตุผล
370
00:20:36,710 --> 00:20:38,130
คุณกำลังจะคลอดเหรอ
371
00:20:38,330 --> 00:20:39,930
ไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงทำได้ยังไง
เรื่องคลอดลูก
372
00:20:40,130 --> 00:20:44,890
ไม่ค่ะ คืองี้ มันคือมุกแรกของฉัน
ที่ได้รับเลือก และพอมันเกิดเรื่องแบบนั้น
373
00:20:45,090 --> 00:20:47,140
- ฉันอินกับมันมากไป
- นั่นมุกแรกของคุณเหรอ
374
00:20:47,340 --> 00:20:48,690
คุณอยู่ที่นั่นมาหลายสัปดาห์แล้ว
375
00:20:48,880 --> 00:20:50,770
- ตรงนั้นทำงานยากนะคะ
- มันคือที่ที่ดีที่สุด
376
00:20:50,970 --> 00:20:54,690
แน่นอนค่ะ ตอนคุณพูดผิด ฉันผิดหวัง
377
00:20:54,890 --> 00:20:58,630
แค่นั้นค่ะ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
โปรดรับคำขอโทษจากฉันด้วย
378
00:20:59,590 --> 00:21:01,760
ได้ ผมยอมรับคำขอโทษ
379
00:21:03,260 --> 00:21:04,930
และฉันขอโทษที่ขัดจังหวะ
380
00:21:06,430 --> 00:21:10,600
วางเครื่องดื่มไว้ มุกนั้นไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว
ไม่ว่าผมจะพูดผิดหรือไม่ผิดก็ตาม
381
00:21:12,770 --> 00:21:15,500
- ไม่ค่ะ ไม่ใช่
- หมายความว่ายังไง ใช่สิ
382
00:21:15,700 --> 00:21:17,920
มุกนั้นดี คุณพูดชื่อเอลเมอร์ ฟัดด์ผิด
383
00:21:18,120 --> 00:21:20,130
- ผมไม่ได้พูดชื่อเอลเมอร์ ฟัดด์ผิด
- คุณพูดผิด
384
00:21:20,330 --> 00:21:21,840
- ไม่ใช่
- ฉันอยากฟังมุกตลก
385
00:21:22,040 --> 00:21:23,640
ฉันเป็นนักแสดงตลก ฉันรู้จังหวะ
386
00:21:23,840 --> 00:21:26,010
- คุณทำมุกพัง
- คนดูหัวเราะ
387
00:21:26,210 --> 00:21:28,390
- ด้วยการทำมุกนั้นพัง
- ผมตั้งใจทำแบบนั้น
388
00:21:28,590 --> 00:21:32,600
คุณทำมุกดีเยี่ยมพัง
เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณทำมุกดีๆ พังเหรอ
389
00:21:32,800 --> 00:21:35,320
พวกเขาชอบ มันทำให้ผมดูจับต้องได้
คนดูหัวเราะกันใหญ่
390
00:21:35,510 --> 00:21:38,610
- แต่ที่พวกเขาหัวเราะมันผิดวัตถุประสงค์
- ไม่มีเสียงหัวเราะไหนผิด
391
00:21:38,810 --> 00:21:41,030
นั่นมันแค่หัวเราะกลบเกลื่อน
ฉันเคยทำมาแล้ว
392
00:21:41,230 --> 00:21:44,950
ถ้าคุณเล่นมุกได้ถูกต้อง
คนดูก็จะหัวเราะอย่างถูกต้อง
393
00:21:45,150 --> 00:21:47,450
มุกนั้นไม่ได้เรื่องอยู่แล้ว จบข่าว
394
00:21:47,650 --> 00:21:49,870
- แล้วทำไมคุณถึงโอเคให้ใช้มุกนั้นล่ะ
- อะไรนะ
395
00:21:50,070 --> 00:21:51,160
คุณโอเคกับทุกมุก
396
00:21:51,360 --> 00:21:54,380
คุณโอเคกับมุกที่คุณรู้ว่าจะไม่ได้เรื่องเหรอ
397
00:21:54,580 --> 00:21:58,710
คุณโอเคกับมุกโดยไม่รู้ว่า
มันจะไม่ได้เรื่องไหมจนคุณขึ้นเวที
398
00:21:58,910 --> 00:22:02,180
คุณเลยหาทางแก้มุกด้วยกันทำมันพัง
ให้คนหัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์เหรอ
399
00:22:02,370 --> 00:22:03,800
ไม่มีเสียงหัวเราะที่ผิดวัตถุประสงค์
400
00:22:04,000 --> 00:22:05,390
มีสิ มีแน่นอน
401
00:22:05,590 --> 00:22:08,390
หัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์
คือสิ่งที่ได้ตอนที่คุณเล่นมุกพลาด
402
00:22:08,590 --> 00:22:10,230
นั่นแหละการหัวเราะแบบผิดวัตถุประสงค์
403
00:22:10,420 --> 00:22:13,480
ฟังนะ คุณผู้หญิงที่ทำงานมาหกเดือนแล้ว
และเพิ่งคิดมุกที่ได้รับเลือกครั้งแรก
404
00:22:13,680 --> 00:22:15,900
คุณดูปฏิทินไม่เป็นเหรอ
ฉันเพิ่งมาทำงานได้เดือนเดียว
405
00:22:16,100 --> 00:22:19,900
ผมทำงานนี้มานานมากแล้ว
ผมเป็นพิธีกรมืออาชีพ
406
00:22:20,100 --> 00:22:22,920
คนที่ทำพลาดและไม่ยอมรับน่ะสิ
407
00:22:27,220 --> 00:22:28,890
เครื่องดื่มห่วยแตกมาก
408
00:22:30,890 --> 00:22:32,430
ไม่มีเสียงหัวเราะที่ผิดวัตถุประสงค์
409
00:22:54,870 --> 00:22:59,900
ผมเขียนงานตอนกลางคืน
ผมไม่ได้อ่านซิเซโรเพื่อหาแรงบันดาลใจ
410
00:23:00,100 --> 00:23:02,490
ผมหวังว่าอย่างน้อย
มันจะช่วยแก้ไขความเสียหายได้
411
00:23:02,690 --> 00:23:06,910
คุณสะกดคำว่าแชนนิงผิด เอ้บ
คุณไม่กดดันตัวเองมากไปหน่อยเหรอ
412
00:23:07,110 --> 00:23:10,200
- ถ้าเอาตามซิเซโรว่าก็ไม่ใช่
- โอเค สรุปตามนี้นะ
413
00:23:10,400 --> 00:23:15,500
ผมตีพิมพ์จดหมายแก้ต่าง 1,500 คำ
เพราะคุณสะกด น. ตกไปหนึ่งตัวไม่ได้
414
00:23:15,700 --> 00:23:18,080
- มันควรเป็นกี่คำ
- สิบห้านะ
415
00:23:18,280 --> 00:23:19,000
สิบห้าเหรอ
416
00:23:19,200 --> 00:23:23,340
นี่คือโอเปอเรเตอร์ค่ะ
ฉันมีสายด่วนจากซูซี ไมเยอร์สัน
417
00:23:23,540 --> 00:23:25,760
- ไม่ครับ ขอบคุณ โอเปอเรเตอร์
- กรุณาถือสายค่ะ
418
00:23:25,960 --> 00:23:29,510
- โอเปอเรเตอร์ ผมปฏิเสธสายนี้
- คุณควรฟังรึเปล่าว่าเรื่องด่วนอะไร
419
00:23:29,710 --> 00:23:31,600
เรากำลังคุยเรื่องฉุกเฉินของผมอยู่
420
00:23:31,800 --> 00:23:32,930
- ฮัลโหล
- ฮัลโหล
421
00:23:33,130 --> 00:23:36,350
- นี่ใคร ฉันโทรมาหามิดจ์
- นี่เอ้บนะ ผมกำลังคุยโทรศัพท์
422
00:23:36,550 --> 00:23:38,190
สายคุณไม่ว่างทั้งวัน
423
00:23:38,390 --> 00:23:42,960
ผมเริ่มต้นวันด้วยการพยายามโทรหา
สมาชิก วิลเลจ วอยซ์ ทุกคน
424
00:23:43,160 --> 00:23:45,650
- และขอโทษพวกเขาทุกคนด้วยตัวเอง
- โอ้ พระเจ้า
425
00:23:45,850 --> 00:23:48,410
- เอ้บ ขอสายมิดจ์หน่อย
- ได้
426
00:23:48,610 --> 00:23:51,590
- มิเรียม
- แค่นี้นะ เอ้บ สิบห้าคำนะ
427
00:23:53,140 --> 00:23:54,540
ซูซี
428
00:23:54,740 --> 00:23:56,750
- ฮัลโหล
- เมื่อคืนเธอได้ทะเลาะ
429
00:23:56,950 --> 00:24:01,920
กับกอร์ดอน ฟอร์ดต่อหน้าทุกคน
ในวงการโชว์ที่บาร์ทูตชอร์สไหม
430
00:24:02,120 --> 00:24:04,340
- คุณรู้ได้ยังไง
- มันลงหนังสือพิมพ์ด้วย
431
00:24:04,540 --> 00:24:07,510
"ความสนุกที่เกิดขึ้นประจำ
แบบที่คุณต้องสัมผัสเอง
432
00:24:07,710 --> 00:24:10,930
"ที่บาร์ทูตดูเหมือนจะลดลงไป
เมื่อเทียบกับการเผชิญหน้าดุเดือดเมื่อคืน
433
00:24:11,130 --> 00:24:13,310
"ระหว่างคุณฟอร์ด
และนักเขียนสาวปากเก่งของเขา"
434
00:24:13,510 --> 00:24:16,060
- ไม่มีบริบทแล้วฟังดูแย่มาก
- บอกบริบทให้ฉันรู้หน่อย
435
00:24:16,260 --> 00:24:19,060
เขาพูดมุกของฉันผิดตอนออกอากาศ
และฉันส่งเสียงครวญออกอากาศ
436
00:24:19,260 --> 00:24:21,190
มันเป็นอุบัติเหตุ และฉันขอโทษแล้ว
437
00:24:21,390 --> 00:24:25,030
"มันเป็นช่วงเวลาที่น่าตกใจ
ที่หนุ่มคนดังประจำรายการทีวีภาคดึก
438
00:24:25,230 --> 00:24:26,690
"ไม่ได้ดูสงบเยือกเย็นอย่างที่เคย
439
00:24:26,890 --> 00:24:30,570
"นักเขียนสาวที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้า
อาจจะต้องปรับเรซูเม่ไว้สมัครงานใหม่
440
00:24:30,770 --> 00:24:34,410
"ในสายงานอื่น
ในเมืองอื่น นอกรัฐนี้ไปเลย"
441
00:24:34,610 --> 00:24:35,500
ตายแล้ว
442
00:24:35,690 --> 00:24:38,710
ฉันตัดข่าวเธอแปะติดสมุดได้เป็นเล่ม
443
00:24:38,910 --> 00:24:41,460
ช่วยฉันหน่อย ฉันจะทำยังไงดี
ขอโทษอีกทีเหรอ
444
00:24:41,660 --> 00:24:44,500
ฉันคงจะตอบว่าใช่ แต่เห็นอยู่ว่า
เธอไม่ถนัดเรื่องนั้น
445
00:24:44,700 --> 00:24:47,940
วันจันทร์ฉันต้องเข้าไปทำงานใช่ไหม
ฉันต้องโผล่หน้าไป
446
00:24:48,150 --> 00:24:51,090
- ใช่ และเอากล่องไปด้วย
- ทำไมฉันต้องเอากล่องไปด้วยล่ะ
447
00:24:51,290 --> 00:24:56,350
เวลาเธอถูกไล่ออก เธอต้องใช้
กล่องใส่ของ ฉะนั้นก็เอาไปด้วย
448
00:24:56,550 --> 00:24:59,770
ฉันไม่มีออฟฟิศของตัวเอง
กล่องเล็กๆ ก็น่าจะได้
449
00:24:59,970 --> 00:25:03,730
ฉันดีใจที่เราคิดสรุปเรื่องขนาดกล่องได้
ตอนพวกเขาไล่เธอออก
450
00:25:03,930 --> 00:25:06,780
- คุณคิดว่าฉันจะถูกไล่ออกเหรอ
- ฉันจะลองโทรถามดู
451
00:25:06,980 --> 00:25:07,860
นี่วันเสาร์
452
00:25:08,060 --> 00:25:11,670
พวกเวรนั่นคงไปตีกอล์ฟ
หรือไปช่วยตัวเองอยู่บนเรือ
453
00:25:12,380 --> 00:25:13,580
- เวรเอ๊ย
- อะไร
454
00:25:13,770 --> 00:25:15,120
คุณคิดว่าพวกเขาโทรมาเหรอ
455
00:25:15,320 --> 00:25:19,260
- ไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวฉันส่งข่าว
- โอเค บาย
456
00:25:21,520 --> 00:25:23,230
ซูซี ไมเยอร์สันและหุ้นส่วน
457
00:25:24,600 --> 00:25:25,600
เดี๋ยว อะไรนะ
458
00:25:26,650 --> 00:25:27,940
มาที่ไหนนะ
459
00:25:46,120 --> 00:25:47,980
- คุณเป็นใคร
- คุณเป็นใคร
460
00:25:48,180 --> 00:25:50,280
- ฉันซูซี ไมเยอร์สัน
- ไปให้พ้นเลย
461
00:25:50,480 --> 00:25:51,280
ไม่
462
00:25:51,480 --> 00:25:53,030
- คุณเหรอ
- ใช่ ทำไมล่ะ
463
00:25:53,230 --> 00:25:55,530
ฉันนึกภาพว่าคุณจะสูงกว่านี้
ตัวหนากว่านี้ แต่...
464
00:25:55,730 --> 00:25:58,950
- ระวังหน่อย คุณเป็นใคร
- ตลกนะ
465
00:25:59,150 --> 00:26:01,540
ว่าแต่ขอบคุณสำหรับของขวัญนะ ฉลาดมาก
466
00:26:01,740 --> 00:26:03,920
- ของขวัญอะไร
- โทรศัพท์ที่โทรมาไง
467
00:26:04,120 --> 00:26:08,500
มีคนบอกฉันว่ามีของขวัญอยู่ที่ประตู
มาจากซูซี ไมเยอร์สัน
468
00:26:08,700 --> 00:26:13,050
ฉันเปิดประตู และตำรวจเป็นฝูงจับฉัน
ในความผิดที่ฉันไม่ได้ก่อ
469
00:26:13,250 --> 00:26:16,220
ของขวัญนั่น ด้วยความยินดี คุณ...
470
00:26:16,420 --> 00:26:17,180
มอลลี่ตายแล้ว
471
00:26:17,380 --> 00:26:19,520
- มอลลี่คือใคร
- หุ้นส่วนชาวไอริชของฉัน
472
00:26:19,720 --> 00:26:22,690
เธอได้รับสายเดียวกัน หัวใจวายตายเลย
473
00:26:22,890 --> 00:26:23,600
คุณพระ
474
00:26:23,800 --> 00:26:27,150
เพื่อนชาวยิวของเราขึ้นเครื่องบิน
ไปอาร์เจนตินา คุณเอ็มหายตัวไปแล้ว
475
00:26:27,350 --> 00:26:30,570
- พวกคุณเป็นใครกันเนี่ย
- หมายความว่าไง เราเป็นใคร
476
00:26:30,770 --> 00:26:32,250
โรส ไวส์แมนส่งคุณมาไม่ใช่เหรอ
477
00:26:33,050 --> 00:26:35,570
ใช่ โรสส่งฉันมา
478
00:26:35,770 --> 00:26:39,580
- แน่ใจนะ
- ใครจะแน่ใจกับเรื่องต่างๆ ในชีวิตได้
479
00:26:39,780 --> 00:26:41,410
นี่มันงี่เง่าสิ้นดี
480
00:26:41,610 --> 00:26:44,250
ใส่ร้ายฉันเรื่องไฟไหม้ร้านน้ำชาไร้สาระ
481
00:26:44,450 --> 00:26:45,500
มันไม่ได้ผลหรอก
482
00:26:45,700 --> 00:26:47,210
เดี๋ยวก่อนนะ นั่นฝีมือคุณเหรอ
483
00:26:47,410 --> 00:26:50,760
คุณเผาร้านน้ำชาที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาเหรอ
484
00:26:50,950 --> 00:26:53,550
- คุณเคยกินวิปครีมของร้านนั้นไหม
- อะไรนะ
485
00:26:53,750 --> 00:26:56,640
ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำยังไง
ไม่รู้ว่าใส่ครีมหรือใส่น้ำตาลเพิ่ม
486
00:26:56,840 --> 00:26:59,140
หรือทั้งสองอย่าง
อาจจะใส่ลูกจันทน์เทศนิดหน่อย
487
00:26:59,340 --> 00:27:02,100
ฉันลองทำที่บ้านแล้วไม่ได้เรื่องเลย
488
00:27:02,300 --> 00:27:04,560
วิปครีมนั่นไม่ธรรมดาเลย
489
00:27:04,760 --> 00:27:06,900
หวังว่าคุณจะโดนโทษช็อตไฟประหารนะ
490
00:27:07,100 --> 00:27:09,070
ฉันไม่ยักรู้ว่ามีคนคุ้มครองโรสด้วย
491
00:27:09,260 --> 00:27:13,610
ใช่ มีสิ และมีปืนด้วย
เธอจะใช้มัน ไม่ใช่แค่ไว้ถือโบกไปมา
492
00:27:13,810 --> 00:27:16,820
โอเค ได้ ฉันเข้าใจแล้ว
493
00:27:17,020 --> 00:27:19,370
เราเข้าประเด็นได้ไหม
494
00:27:19,570 --> 00:27:20,550
ประเด็นอะไร
495
00:27:22,970 --> 00:27:25,500
โรส ไวส์แมนอยู่ฝั่งอัปเปอร์เวสต์ไซด์ได้
496
00:27:25,700 --> 00:27:28,850
เธอไปเกินถนนสาย 125
และต่ำกว่าถนนสาย 60 ไม่ได้
497
00:27:29,440 --> 00:27:31,880
ตอนนี้มอลลี่ตายแล้ว
เธอเอาย่านเฮลส์คิตเช่นไปได้
498
00:27:32,080 --> 00:27:34,940
แต่เธอต้องเรียนรู้เรื่องกลอนตลกสั้นๆ
และเหตุขาดแคลนมันฝรั่ง
499
00:27:35,940 --> 00:27:37,590
อะไร ยังไม่ดีพออีกเหรอ
500
00:27:37,790 --> 00:27:41,350
ฉันเป็นแค่คนคุ้มกัน
ฉันจะไปบอกโรส ดูว่าเธอจะว่ายังไง
501
00:27:41,550 --> 00:27:44,140
คนคุ้มกันแต่งเป็นทอม
ให้ตายสิ ฉันน่าจะคิดได้
502
00:27:44,340 --> 00:27:45,560
พวกเขาคาดไม่ถึงหรอก
503
00:27:45,760 --> 00:27:48,440
- ไม่ใช่กับคุณแน่ๆ
- ยินดีที่ได้คุย
504
00:27:48,640 --> 00:27:52,400
ชุดนี้เหมาะกับคุณ ผู้หญิงวัยคุณบางคน
ใส่ชุดลายทางแล้วดูโง่
505
00:27:52,600 --> 00:27:54,780
บอกโรส ไวส์แมนว่านี่เป็นข้อตกลงที่ดีแล้ว
506
00:27:54,980 --> 00:27:58,010
ถ้าพวกเขาเพิ่งจับคุณ
ทำไมคุณไม่อยู่ที่คุกเคาน์ตี
507
00:27:58,840 --> 00:28:00,380
ฉันเคยมีประวัติต้องโทษมาก่อน
508
00:28:08,060 --> 00:28:12,630
- นี่ต่างไปนะ
- ไม่อยากเชื่อเลย
509
00:28:12,830 --> 00:28:16,380
เขาควรมาช่วยฉันจัดการเรื่องแม่
แต่เขากลับไปนั่งกินที่สองโต๊ะ
510
00:28:16,580 --> 00:28:20,010
แม่โผล่มา อย่างแรกที่ถามคือขอส่วนลด
511
00:28:20,210 --> 00:28:23,010
- นายลดให้เธอไหม
- นี่แม่ฉันนะ
512
00:28:23,210 --> 00:28:26,850
เชื่อไหมล่ะ
เธอมาสอนฉันเรื่องวิธีเลือกเมลอน
513
00:28:27,050 --> 00:28:30,020
จมูกฉันแทบจะได้กลิ่น
เมลอนสุกแล้วถึงในเจอร์ซีย์ด้วยซ้ำ
514
00:28:30,220 --> 00:28:32,860
- คุณควรตบหน้าเธอซะ
- ฉันเพิ่งทำเล็บมา
515
00:28:33,060 --> 00:28:35,030
- ลูกพรุนไม่ช่วยอะไรเลย
- สำหรับผมมันได้ผลนะ
516
00:28:35,230 --> 00:28:39,280
ไร้สาระ อาหารไม่เกี่ยวอะไรเลย
มันอยู่ที่ความตั้งใจและตารางเวลา
517
00:28:39,480 --> 00:28:41,450
แล้วถ้าคุณต้องไปที่อื่นล่ะ
518
00:28:41,650 --> 00:28:43,790
ฉันดึงสัญญาณเตือนไฟไหม้ได้นะ
เคลียร์พื้นที่
519
00:28:43,980 --> 00:28:46,700
พรุ่งนี้พวกเขาก็จะกลับมา
พร้อมกลุ่มขาไพ่วัยเกษียณ
520
00:28:46,900 --> 00:28:50,630
ดีเลย เพื่อนของพ่อนายเล่นมุก
ดึงเหรียญจากหูเด็กเสิร์ฟสาวอีกแล้ว
521
00:28:50,820 --> 00:28:52,920
นี่ พวกคุณจ้องอะไรกัน
522
00:28:53,120 --> 00:28:56,960
มุมนี้ เชอร์ลีย์ เมเซิล
แชมป์พกของว่างในกระเป๋าถือ
523
00:28:57,160 --> 00:29:00,430
มุมนั้น มอยช์ เมเซิล ผู้ท้าชิง
และไม่เชื่อเรื่องการกินลูกพรุน
524
00:29:00,630 --> 00:29:03,010
- และพวกเขาไม่ได้มาด้วยกัน
- ไม่ใช่เลย
525
00:29:03,210 --> 00:29:04,220
แย่หน่อยนะ พ่อขาโจ๋
526
00:29:04,420 --> 00:29:07,390
บายครับ ไว้มาอีกนะครับ
ฉันล้อใครเล่นเนี่ย
527
00:29:07,590 --> 00:29:10,060
เสียใจด้วยที่ความฝันของคุณกำลังจะสลาย
528
00:29:10,260 --> 00:29:12,560
แต่ฉันขอแสดงสิบนาทีได้ไหม
ตอนที่วงหยุดพัก
529
00:29:12,760 --> 00:29:14,520
ไปเรียนดนตรีมาหน่อยน่าจะช่วยได้มากนะ
530
00:29:14,720 --> 00:29:15,580
ช่างแม่ง
531
00:29:17,210 --> 00:29:18,040
คุณขึ้นเวทีได้เลย
532
00:29:18,750 --> 00:29:21,880
- ทุกวันนี้ผู้คนอ่อนไหวกันจัง
- จบแล้วเหรอ
533
00:29:23,590 --> 00:29:27,090
- พวกนี้ไม่ใช่ซินาตรา
- วงจะกลับมาเล่นไหม
534
00:29:28,220 --> 00:29:31,250
สวัสดีค่ะทุกท่าน ฉันคุณนายเมเซิล...
535
00:29:31,450 --> 00:29:34,590
มิเรียม นั่นอดีตลูกสะใภ้ฉัน มิเรียม
536
00:29:34,790 --> 00:29:36,590
- ผิวซีดจัง
- ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น
537
00:29:36,790 --> 00:29:37,960
ฉันจะแสดงค่ะ
538
00:29:38,160 --> 00:29:38,880
ให้ใคร
539
00:29:39,080 --> 00:29:42,260
ให้ผู้คนน่ารักทั้งหลายที่ตอนนี้ดูสับสน
540
00:29:42,460 --> 00:29:47,010
ปล่อยเธอเถอะ เชอร์ลีย์ ถ้าเธอต้องการ
เล่าเรื่องตลก ให้เธอเรียนรู้แบบยากๆ
541
00:29:47,210 --> 00:29:50,890
- คนขายเนื้อของผมตลกกว่า เขาไม่ตลก
- ดูดีนะ เธอน่าจะร้องเพลง
542
00:29:51,090 --> 00:29:54,150
ฉันไม่ใช่นักร้อง
แต่ฉันเป็นนักเขียนให้ กอร์ดอน...
543
00:29:54,350 --> 00:29:57,020
เดี๋ยว ฉันเสียสมาธิ
เธอเริ่มการแสดงอีกที
544
00:29:57,220 --> 00:29:58,860
ฉันยังไม่ได้เริ่มเลยค่ะ
545
00:29:59,060 --> 00:30:00,570
เชื่อผมเถอะ คุณไม่หัวเราะหรอก
546
00:30:00,770 --> 00:30:03,700
- พ่อ เงียบเลย
- "เงียบเลย" ลูกชายของผมพูด
547
00:30:03,900 --> 00:30:05,070
ถ้าพ่อจะไม่ช่วยอะไรก็ออกไป
548
00:30:05,270 --> 00:30:09,370
พ่อช่วยอยู่ เธอต้องคิดเรื่องอาชีพนี้ใหม่
ไม่งั้นจะมีคนอื่นที่ไหนบอกเธอล่ะ
549
00:30:09,570 --> 00:30:12,170
มิเรียม อย่าไปสนใจเขา
แกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
550
00:30:12,360 --> 00:30:15,460
โอเค ฉันเป็นหญิงโสด
ที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก
551
00:30:15,660 --> 00:30:17,960
- ฉันก็เหมือนกัน
- แม่ไม่ได้โสดนะ
552
00:30:18,160 --> 00:30:19,760
- โจล เอาจริงเหรอ
- โทษที
553
00:30:19,960 --> 00:30:23,840
คุณผู้หญิงเคยไปสถานีรถใต้ดิน
และมันมืดมากๆ ไหมคะ
554
00:30:24,040 --> 00:30:25,680
พวกเขาเปิดไฟไม่สว่างพอ
555
00:30:25,880 --> 00:30:31,270
นั่นเป็นคำถามเชิงโวหาร เชอร์ลีย์
เธอแค่ถามเพื่อเตรียมเข้าประเด็น
556
00:30:31,470 --> 00:30:34,190
คืนก่อน ฉันลงบันไดที่มืดมาก...
557
00:30:34,390 --> 00:30:37,110
เธอไม่มีไฟฉายเหรอ ฉันมีสองอัน
558
00:30:37,310 --> 00:30:41,400
อันหนึ่งสำหรับฉายไฟ และอีกอันเป็นอาวุธ
559
00:30:41,600 --> 00:30:43,530
เชอร์ลีย์ แสงไฟแยงตาฉัน
560
00:30:43,730 --> 00:30:45,820
เหมือนผู้ร้าย ดีเลยใช่ไหม
561
00:30:46,020 --> 00:30:50,910
โอเคค่ะ ไปต่อ เมื่อวานครูใหญ่บอกฉันว่า
ลูกชายของฉันหลับในห้องเรียน
562
00:30:51,110 --> 00:30:54,080
- เกิดอะไรขึ้นกับอีธาน ทำไม
- เขาหลับในห้องเรียน
563
00:30:54,280 --> 00:30:56,040
เพราะเขาไม่ดื่มกาแฟเหรอ
564
00:30:56,240 --> 00:30:58,170
ทุกคนคะ การแสดงอยู่บนเวทีค่ะ
565
00:30:58,370 --> 00:31:00,550
ฉันลืมไปแล้วว่าพูดถึงไหน
566
00:31:00,750 --> 00:31:03,930
คุณพระคุณเจ้า อย่าเริ่มอีกเลย นี่ ผมมีมุก
567
00:31:04,120 --> 00:31:07,930
ผู้ชายเดินเข้าไปในบาร์
อุ้มผู้ชายสูง 30 ซม.กำลังเล่นเปียโน
568
00:31:08,130 --> 00:31:11,060
บาร์เทนเดอร์บอกว่า "จีนี่ของฉันคงหูไม่ดี
569
00:31:11,260 --> 00:31:13,450
"ฉันไม่ได้ขอนักเปียโนขนาดสิบสองนิ้ว"
570
00:31:15,330 --> 00:31:20,480
มิเรียม อยู่นี่เอง ฉันต้องบอกเลยนะ
เธอสุดยอดมากตอนอยู่บนเวที
571
00:31:20,680 --> 00:31:22,030
ตายแล้ว ขอบคุณค่ะ เชอร์ลีย์
572
00:31:22,230 --> 00:31:25,780
ฉันสนุกทุกนาทีเลย
การแสดงของเธอเป็นแบบนี้ตลอดเหรอ
573
00:31:25,980 --> 00:31:28,280
ไม่ค่ะ ส่วนใหญ่ฉันมีโอกาสได้เล่นมุกค่ะ
574
00:31:28,480 --> 00:31:32,160
จริงเหรอ นั่นน่าสนใจมากเลย
มันน่ายินดีมาก
575
00:31:32,360 --> 00:31:35,460
ฟังนะ ไหนๆ เธอก็อยู่นี่
ฉันต้องการข้อมูลหน่อย
576
00:31:35,660 --> 00:31:37,540
- เรื่องอะไรคะ
- เมอยู่ไหน
577
00:31:37,740 --> 00:31:40,340
โจลบอกฉันว่าเมไปสัมภาษณ์งานหมอน่ะ
578
00:31:40,540 --> 00:31:42,760
- ค่ะ ใช่ค่ะ
- ใช้เวลานานแค่ไหน
579
00:31:42,950 --> 00:31:45,010
พวกเขาจะถามกี่คำถามกัน
580
00:31:45,210 --> 00:31:48,390
เวลาฉันไปหาหมอ
เขาวัดชีพจรแล้วก็ขอบุหรี่
581
00:31:48,590 --> 00:31:50,100
มันต้องมีส่วนร่วมมากกว่านั้นค่ะ
582
00:31:50,300 --> 00:31:52,890
- งั้นเธอก็รู้เรื่องใช่ไหม
- ฉันเหรอคะ ไม่ค่ะ
583
00:31:53,090 --> 00:31:57,190
บอกฉันหน่อย ช่วงท้องของเมสูงหรือต่ำ
584
00:31:57,390 --> 00:32:00,940
ฉันถักรองเท้าบู๊ตทั้งสีชมพูและสีฟ้า
ฉันไม่รู้อะไรเลย
585
00:32:01,140 --> 00:32:05,280
หนูน้อยคนนี้จะคลอดมา
แล้วหนาวเท้าไม่ได้ เริ่มต้นไม่ดีเลย
586
00:32:05,480 --> 00:32:07,150
ฉันจะบ้าแล้ว มิเรียม
587
00:32:07,350 --> 00:32:11,990
- ได้โปรดบอกฉันหน่อย อะไรก็ได้
- ฉันคิดว่าเมไปเยี่ยมครอบครัวค่ะ
588
00:32:12,190 --> 00:32:14,120
- ครอบครัวเมอยู่ไหน
- ในประเทศจีนค่ะ
589
00:32:14,320 --> 00:32:17,210
- มีการปฏิวัติในประเทศจีนไม่ใช่เหรอ
- ใช่ค่ะ
590
00:32:17,410 --> 00:32:19,250
เมถึงยังไม่ได้กลับมาไงคะ
591
00:32:19,450 --> 00:32:22,380
- เมไปเป็นทหารเหรอ
- ไม่ใช่ค่ะ แค่มีเรื่องราชการวุ่นวาย
592
00:32:22,580 --> 00:32:27,690
เข้าใจนะคะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเมก็กลับมา
ขอตัวนะคะ ฉันว่าฉันลืม...
593
00:32:31,150 --> 00:32:34,060
- คุณไม่ได้บอกเชอร์ลีย์เรื่องเมใช่ไหม
- ทำไม
594
00:32:34,260 --> 00:32:36,480
เพราะเธอเพิ่งซักไซ้ฉันเรื่องเม
595
00:32:36,680 --> 00:32:40,190
ทำไมเมถึงหายไป เมจะกลับมาไหม
ช่วงท้องของเมอยู่สูงหรือต่ำ
596
00:32:40,390 --> 00:32:43,860
หมอที่แม่คุณไปหาแย่มาก
เธอต้องเปลี่ยนไปหาหมอคนอื่นนะ
597
00:32:44,060 --> 00:32:46,940
ฉันถูกต้อนจนมุม ฉันบอกไปว่า
เมไปเยี่ยมครอบครัวในประเทศจีน
598
00:32:47,140 --> 00:32:49,860
และเธอออกมาไม่ได้เพราะมีปฏิวัติ
599
00:32:50,060 --> 00:32:53,530
- คุณบอกว่าเมอยู่ประเทศจีนเหรอ
- ฉันไม่รู้จะพูดอะไร โจล
600
00:32:53,730 --> 00:32:56,660
เวลาที่คนอื่นไม่รู้จะพูดอะไร
พวกเขาก็บอกไปว่าไม่รู้
601
00:32:56,860 --> 00:33:00,500
แต่คุณบอกว่าเธออยู่ประเทศจีน
และกลับออกมาไม่ได้เพราะมีปฏิวัติ
602
00:33:00,700 --> 00:33:02,710
- เพราะฉันเป็นศิลปิน โจล
- เยี่ยม
603
00:33:02,910 --> 00:33:05,000
นี่ไม่ใช่ความผิดฉันนะ
604
00:33:05,200 --> 00:33:09,630
ผมรู้ ผมขอโทษ
ผมผิดเอง ผมจะแก้ไขเรื่องนี้
605
00:33:09,830 --> 00:33:10,610
โอเค
606
00:33:12,070 --> 00:33:14,530
- คุณจะแก้ไขตอนนี้หรือว่า...
- ออกทางหลังก็ได้
607
00:33:42,560 --> 00:33:44,000
ลูกฮึดฮัดทำไม
608
00:33:44,200 --> 00:33:45,960
- นี่ฝีมือพ่อเหรอ
- ทำอะไร
609
00:33:46,160 --> 00:33:50,340
- ย้ายอีธานออกจากจุดที่นอนวันเสาร์
- เขาขวางทางไปห้องน้ำ
610
00:33:50,540 --> 00:33:53,300
- เราตกลงกันว่าจะกระโดดข้ามไป
- พ่อไม่เคยตกลงว่าจะกระโดด
611
00:33:53,500 --> 00:33:55,810
- งั้นพ่อก็อั้นไว้จนถึงเช้าแล้วกัน
- รู้อะไรไหม
612
00:33:56,000 --> 00:33:58,720
เรื่องนี้มันไร้สาระ
613
00:33:58,920 --> 00:34:00,060
พ่อ หยุด
614
00:34:00,260 --> 00:34:03,310
เขาไม่มีทางรู้หรอกว่า
เขาไม่ได้นอนตรงจุดที่นอนวันเสาร์
615
00:34:03,510 --> 00:34:06,860
พ่อ เราตกลงว่าจะทำวิธีนี้
และเราต้องทำไปให้ตลอด
616
00:34:07,060 --> 00:34:08,900
ประเด็นหลักคือเรื่องความไว้ใจ
617
00:34:09,100 --> 00:34:11,900
ถ้าเขาตื่นตอนตรงอื่น
เขาอาจไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
618
00:34:12,100 --> 00:34:15,490
เขาอยู่ที่นี่มาตลอดชีวิต
เขาจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
619
00:34:15,690 --> 00:34:18,490
อย่าขยับเขาออกจากจุดอีก สัญญานะคะ
620
00:34:18,690 --> 00:34:20,850
พ่อไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น
621
00:34:22,600 --> 00:34:23,930
พ่อ
622
00:34:24,930 --> 00:34:28,210
- พ่ออ้างว่าพ่อเชื่อเรื่องวิทยาศาสตร์
- อ้างเหรอ พ่อเชื่อจริงๆ
623
00:34:28,410 --> 00:34:31,300
นี่คือวิทยาศาสตร์
และพ่อไม่ควรสงสัยเรื่องนี้
624
00:34:31,500 --> 00:34:36,550
มิเรียม ลูกรู้ดีว่า
ตอนนี้พ่ออยู่ในช่วงซึมเศร้า
625
00:34:36,750 --> 00:34:38,560
จากเรื่องของแครอล แชนนิง
626
00:34:38,760 --> 00:34:42,140
เลิกพูดถึงตัวพ่อแบบเสียๆ หายๆ ได้แล้ว
627
00:34:42,340 --> 00:34:44,730
- จำคุกกี้ได้ไหมคะ
- คุกกี้เหรอ คุกกี้อะไร
628
00:34:44,930 --> 00:34:48,940
ตอนหนูเจ็ดขวบ
พ่อหักคุกกี้ออกเป็น 16 ชิ้น จำได้ไหมคะ
629
00:34:49,140 --> 00:34:51,030
- ไม่ได้
- มันเป็นระบบการให้รางวัล
630
00:34:51,230 --> 00:34:54,660
ทุกครั้งที่หนูพิสูจน์ว่าใช้อัฒภาคเป็น
หนูได้คุกกี้หนึ่งชิ้น
631
00:34:54,860 --> 00:34:59,540
ตอนที่โนอาห์กินคุกกี้ของหนู
พ่อบอกว่า "ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้
632
00:34:59,730 --> 00:35:01,540
"ไปจัดการกันเอาเองไป"
633
00:35:01,740 --> 00:35:03,790
- แล้วไง
- พ่อทิ้งบทเรียนคุกกี้ของหนู
634
00:35:03,990 --> 00:35:06,500
จนถึงทุกวันนี้ หนูไม่รู้วิธีใช้อัฒภาค
635
00:35:06,700 --> 00:35:09,940
- มันใช้บอกถึงการหยุดชั่วคราว ปกติ...
- สายไปแล้วค่ะ
636
00:35:18,320 --> 00:35:20,110
อย่าขยับตัวเขานะคะ
637
00:35:26,950 --> 00:35:28,290
แม่
638
00:35:33,170 --> 00:35:34,000
ฮัลโหล
639
00:35:35,090 --> 00:35:38,800
พูดช้าๆ พ่อ ผมขอโทษ ผมไม่ได้...
640
00:35:39,420 --> 00:35:43,000
อะไรนะ พ่อ อยู่ในตู้เสื้อผ้าเหรอ
641
00:35:43,190 --> 00:35:44,220
ทำไมพ่อ...
642
00:35:45,180 --> 00:35:47,220
ไม่ได้... ผมไม่...
643
00:35:47,810 --> 00:35:50,560
เดี๋ยวผมไปหา
644
00:35:52,770 --> 00:35:56,820
สวัสดีครับ แม่ พ่อ
645
00:35:57,650 --> 00:35:58,650
โจล
646
00:36:00,990 --> 00:36:02,970
- ลูกมาที่นี่ทำไม
- ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมครับ
647
00:36:03,170 --> 00:36:05,180
ตอนพ่อโทรมา
เสียงพ่อเหมือนโดนถุงคลุมหัว
648
00:36:05,380 --> 00:36:09,100
- ผมนึกว่าพ่อถูกลักพาตัวซะอีก
- เปล่า แต่พ่อมีถุงคลุมหัวอยู่จริงๆ
649
00:36:09,300 --> 00:36:11,360
- ทำไมครับ ปิดเสียงอะไร
- พยายามปิดเสียงน่ะ
650
00:36:11,560 --> 00:36:14,460
- หัวข้อละเอียดอ่อน คนแถวนี้ได้ยิน
- มอยช์
651
00:36:15,670 --> 00:36:18,050
ไม่เป็นไร ลูกชายผมเอง โจล
652
00:36:20,670 --> 00:36:22,490
เอาละ ลูกมานี่แล้ว ทำตัวให้เป็นประโยชน์
653
00:36:22,690 --> 00:36:25,040
หมายความว่าไง เป็นประโยชน์
เกิดอะไรขึ้นที่นี่
654
00:36:25,240 --> 00:36:29,080
ตะโกนทำไม ดูบรรยากาศรอบๆ สิ
ฟังนะ เราจะพาตัวเธอออกมา
655
00:36:29,280 --> 00:36:32,590
- พาใครออกมา
- แฟนลูกไง เราวางแผนไว้แล้ว
656
00:36:32,790 --> 00:36:37,550
เราไม่อยากให้ลูกมาเกี่ยวข้องด้วย
แต่ไหนๆ ลูกก็มาแล้ว ช่วยตอบคำถามหน่อย
657
00:36:37,750 --> 00:36:38,470
พ่อ...
658
00:36:38,670 --> 00:36:42,260
ไม่ต้องห่วง คนพวกนี้คือคนที่
พาคนยิว 13 คนออกมาจากเยอรมนี
659
00:36:42,460 --> 00:36:45,980
พวกเขาเก่งที่สุด คนนั้นคือ
ลูกชายของคนที่ช่วยพาตัวออกมาตอนนั้น
660
00:36:46,170 --> 00:36:49,600
เขางี่เง่านิดหน่อย แต่เขามีเครื่องบิน
661
00:36:49,800 --> 00:36:51,020
ผมมีเรื่องต้องคุยกับพ่อ
662
00:36:51,220 --> 00:36:54,400
พ่อรู้ วันนี้การสื่อสาร
เป็นเรื่องสำคัญสำหรับลูกมาก ไว้ก่อนนะ
663
00:36:54,600 --> 00:36:57,950
ทีนี้ที่ลูกบอกว่า
เธออยู่ในประเทศจีน อยู่ที่ไหน
664
00:36:58,140 --> 00:37:02,490
พ่อรู้ว่าประเทศจีนกว้างใหญ่
พ่อไม่ต้องการที่อยู่ นอกจากว่าลูกรู้
665
00:37:02,690 --> 00:37:03,870
ไม่มีที่อยู่
666
00:37:04,070 --> 00:37:07,750
โอเค มีชื่อถนนหรือจุดสังเกตไหม
667
00:37:07,950 --> 00:37:09,560
บางทีอาจจะมีห้องสมุดอยู่ใกล้ๆ
668
00:37:11,140 --> 00:37:12,880
เขาถามเรื่องสภาพอากาศ
669
00:37:13,080 --> 00:37:14,710
คนพวกนี้เก่งที่สุดเหรอ
670
00:37:14,910 --> 00:37:18,480
- ลูกรู้จักทีมชิงตัวคนเก่งๆ เหรอ
- ไม่รู้
671
00:37:23,070 --> 00:37:24,600
เชอร์ลีย์ เราทำงานกันอยู่
672
00:37:24,800 --> 00:37:28,350
ฉันไม่เห็นมีใครบ่น
เรื่องขนมเดนิชใหม่ๆ เลย
673
00:37:28,550 --> 00:37:30,440
พวกเขากำลังวางแผนภารกิจลับ
674
00:37:30,640 --> 00:37:34,400
พวกเขาคิดไม่ออกถ้าคุณเดินไปมา
เหมือนลากรถม้าอยู่ในนี้
675
00:37:34,600 --> 00:37:36,400
ถ้าฉันเป็นม้า คุณก็เป็นลา
676
00:37:36,600 --> 00:37:40,090
โอเค เลิกว่าว่าเป็นสัตว์กันได้แล้ว
พ่อแม่ช่วย...
677
00:37:51,770 --> 00:37:54,920
- ผมมีเรื่องต้องบอกพ่อแม่
- เรื่องอะไร
678
00:37:55,120 --> 00:37:56,900
เรื่องเมกับผม
679
00:37:58,020 --> 00:37:59,630
ไม่มีเมกับผมอีกแล้ว
680
00:37:59,830 --> 00:38:02,550
ไม่ ไม่ต้องห่วง
เราจะพาเธอออกจากประเทศจีน
681
00:38:02,750 --> 00:38:04,930
เธอไม่ได้อยู่ในจีน แม่ เธออยู่ที่ชิคาโก
682
00:38:05,130 --> 00:38:06,680
นั่นน่าจะง่ายขึ้นสิ
683
00:38:06,880 --> 00:38:08,680
เธอย้ายไปชิคาโก แม่
684
00:38:08,880 --> 00:38:11,490
- แต่...
- ลูกในท้องล่ะ
685
00:38:12,410 --> 00:38:15,910
- ไม่มีลูกในท้องอีกแล้ว
- ไม่นะ โจล
686
00:38:16,750 --> 00:38:17,710
เธอแท้งเหรอ
687
00:38:18,960 --> 00:38:20,780
ใช่ครับ เธอแท้ง
688
00:38:20,980 --> 00:38:24,820
แม่เสียใจด้วยจริงๆ ลูกรัก
689
00:38:25,020 --> 00:38:27,660
แต่ลูกลองอีกได้ตอนที่ลูกแต่งงาน
690
00:38:27,860 --> 00:38:29,850
เราจะไม่แต่งงานกัน แม่
691
00:38:33,140 --> 00:38:34,390
ลูกโอเคไหม
692
00:38:35,020 --> 00:38:35,850
ครับ
693
00:38:36,520 --> 00:38:39,170
ลูกอยากกินอะไรไหม มีอาหารเยอะเลย
694
00:38:39,370 --> 00:38:41,970
- อาหารเยอะมาก
- ไม่ครับ ขอบคุณ
695
00:38:42,170 --> 00:38:43,820
ผมมีงานต้องทำ
696
00:38:44,360 --> 00:38:48,160
- แม่จะห่ออาหารให้ลูก
- พ่อควรไปบอกพวกเขา
697
00:39:02,840 --> 00:39:05,210
เขาควรต้องเข้ามาวันนี้
พวกเขาบอกว่า...
698
00:39:11,680 --> 00:39:12,930
รายการ กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์
699
00:39:14,430 --> 00:39:15,460
ค่ะ ใช่ค่ะ
700
00:39:15,660 --> 00:39:18,310
ขอบคุณที่แจ้งให้เราทราบค่ะ
701
00:39:19,440 --> 00:39:21,730
อ้อ ดี คุณเอากล่องมาด้วย
702
00:39:22,360 --> 00:39:25,260
- ทุกคนมาตรงราวบันได
- ไปที่ราวบันได ทุกคน
703
00:39:25,460 --> 00:39:28,800
เอาละ ทุกคน
เรามีญาติมาดูรายการเยอะ
704
00:39:29,000 --> 00:39:32,270
แม่ พี่น้อง ลุง ป้า
พวกเขาไม่ใช่เสียงหัวเราะที่ดีที่สุด
705
00:39:32,470 --> 00:39:34,180
- ห้ามๆ กันหน่อย
- ครับ คุณฟอร์ด
706
00:39:34,380 --> 00:39:36,240
เรามีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการด้วย
707
00:39:37,830 --> 00:39:39,250
อรุณสวัสดิ์ ทุกคน
708
00:39:41,040 --> 00:39:42,360
- ดูสิว่าใครมา
- โอเค
709
00:39:42,560 --> 00:39:45,950
จอร์จพาผู้บริหารทีวี
มาเยี่ยมแบบเซอร์ไพรส์
710
00:39:46,150 --> 00:39:47,490
สวัสดี ชาร์ลี สวัสดี ไอแซค
711
00:39:47,690 --> 00:39:50,200
- สวัสดี คนที่ผมไม่รู้จัก
- ซิด กรีนเบิร์ก
712
00:39:50,400 --> 00:39:52,120
นี่คือการจู่โจมแบบเป็นมิตร สาบานได้
713
00:39:52,320 --> 00:39:56,890
ไม่แน่ใจว่าเรื่องแบบนั้นมีจริงไหม
ขึ้นมาสิครับ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันต่อ
714
00:40:05,150 --> 00:40:08,180
หมีที่เห็นตรงนี้ไม่ได้แค่เล่นต่อสู้
715
00:40:08,380 --> 00:40:10,390
พวกมันกำลังเรียนรู้การป้องกันตัวที่จำเป็น
716
00:40:10,590 --> 00:40:14,100
- ผ่านช่วงแรก...
- อีธาน ได้เวลานอนแล้ว
717
00:40:14,300 --> 00:40:17,040
เมื่อคืนผมนอนตรงจุดที่สาม
718
00:40:17,830 --> 00:40:19,940
คืนนี้หลานนอนบนเตียงตัวเองดีไหม
719
00:40:20,140 --> 00:40:22,250
นักบำบัดของผมบอกว่าผมยังไม่พร้อม
720
00:40:23,290 --> 00:40:24,130
โอเค
721
00:40:29,300 --> 00:40:32,010
โอเค อีธาน
722
00:40:33,800 --> 00:40:36,300
ดูตานะ และไม่ใช่หมีในทีวี ข้างบนนี้
723
00:40:37,100 --> 00:40:39,080
สวัสดี นี่ อีธาน
724
00:40:39,280 --> 00:40:43,050
เราต้องคุยกันเรื่องเหตุผล
ที่หลานนอนตรงโถงทางเดิน
725
00:40:43,240 --> 00:40:45,360
หรือจริงๆ เรื่องที่มันไม่มีเหตุผลน่ะ
726
00:40:46,270 --> 00:40:50,590
ตาเข้าใจว่าด้วยเหตุผลสักอย่าง
หลานกลัวเตียงของตัวเอง
727
00:40:50,790 --> 00:40:54,720
หลานควรรู้ว่าความกลัว
เป็นเรื่องที่เป็นธรรมชาติมาก
728
00:40:54,920 --> 00:40:57,560
มันมีอยู่เพื่อให้เราเอาชีวิตรอด
729
00:40:57,760 --> 00:41:02,190
มันบอกให้หลานหนีเวลาที่มี
สิ่งมีชีวิตตัวโตมีฟันจะมากินหลาน
730
00:41:02,390 --> 00:41:05,860
หรือให้ก้มหลบเวลาที่มีคนปาหินมาที่หัว
731
00:41:06,060 --> 00:41:11,670
และมีหลายอย่างในชีวิตนี้ที่เรามีสิทธิ์กลัว
732
00:41:12,800 --> 00:41:15,410
- เคยได้ยินชื่อย่านพาร์กสโลปไหม
- ไม่ครับ
733
00:41:15,610 --> 00:41:21,130
ไม่นานมานี้เครื่องบินยูไนเต็ดแอร์ไลน์ส
และเครื่องบินทรานส์เวิลด์
734
00:41:21,320 --> 00:41:25,920
ชนกันกลางอากาศ จู่ๆ ก็บินชนกัน
735
00:41:26,120 --> 00:41:30,380
และซากปรักหักพังก็ตกลงมา
ตรงสี่แยกย่านพาร์กสโลป
736
00:41:30,580 --> 00:41:34,850
ฆ่าผู้โดยสารทุกคนบนเครื่อง
และหกคนที่อยู่บนพื้นดิน
737
00:41:35,050 --> 00:41:38,100
หกคน แค่เดินอยู่บนถนนดีๆ
738
00:41:38,300 --> 00:41:41,520
ไปตลาด ไปโรงเรียน หรือดูหนัง
739
00:41:41,720 --> 00:41:46,190
โดนชิ้นส่วนเหล็กติดไฟทับใส่
740
00:41:46,390 --> 00:41:52,260
แล้วก็ชิ้นส่วนแขน ขา และลำตัว
ของร่างกายที่เคยเป็นรูปเป็นร่างดีๆ
741
00:41:53,380 --> 00:41:55,280
- น่ากลัวมากใช่ไหม
- ใช่ครับ
742
00:41:55,480 --> 00:41:59,370
ใช่แล้ว มีสงคราม น้ำท่วม...
743
00:41:59,570 --> 00:42:02,040
บางครั้งมีเสือหนีออกจากสวนสัตว์
744
00:42:02,240 --> 00:42:04,790
ฟ้าผ่าเราได้แม้แต่ในวันที่แดดออก
745
00:42:04,990 --> 00:42:07,380
เราอาจกินหอยตัวที่ไม่สด
746
00:42:07,580 --> 00:42:11,300
จนท้องเสียและอาเจียนตลอดสัปดาห์ได้
747
00:42:11,500 --> 00:42:15,050
- แต่ผมเกลียดหอย
- การเกลียดหอยไม่ทำให้ปลอดภัย อีธาน
748
00:42:15,250 --> 00:42:18,720
หลานอาจจะตกลงไปในบ่อน้ำ
ที่หลานไม่เคยรู้ว่ามันอยู่ตรงนั้น
749
00:42:18,920 --> 00:42:22,900
หรือตัวกระแทกกระจกรถ
เวลาที่พ่อหลานเบรกรถเร็วไป
750
00:42:23,090 --> 00:42:27,960
หลานอาจบังเอิญสะกดชื่อ
แครอล แชนนิงผิด
751
00:42:29,250 --> 00:42:32,670
และกลายเป็นคนที่ต้องขอโทษทันที
752
00:42:33,760 --> 00:42:36,280
พิมพ์คำขอโทษน่ะ โอเคนะ
753
00:42:36,480 --> 00:42:39,540
ตาคิดว่าหลานเริ่มเข้าใจสิ่งที่ตาพูด
754
00:42:39,740 --> 00:42:44,830
ถึงเวลาเรียนรู้ที่จะอยู่กับความกลัวแล้ว
ยอมรับว่ามันอยู่ตรงนั้น
755
00:42:45,030 --> 00:42:49,060
และในโลกนี้ไม่มีเทปมากพอ
ที่จะทำให้หลานปลอดภัย
756
00:42:49,940 --> 00:42:54,130
และแม้ว่าพ่อแม่ของหลาน
และแม้แต่นักบำบัดจะหวังดี
757
00:42:54,330 --> 00:42:59,740
โดยทำให้หลานคิดว่าการนอนบนพื้น
คือการกระทำของเด็กชายที่กล้าหาญ
758
00:43:00,620 --> 00:43:02,990
ตาอยู่ตรงนี้เพื่อบอกหลานว่า
759
00:43:03,870 --> 00:43:06,750
เราทุกคนต้องตาย
760
00:43:07,370 --> 00:43:08,540
แม้แต่คนที่กล้าหาญ
761
00:43:10,540 --> 00:43:13,840
ทีนี้อยากให้ตาอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนไหม
762
00:43:14,670 --> 00:43:18,160
การทำงานกับทีโลเนียส มังค์
ส่งผลกับการเล่นของคุณยังไง
763
00:43:18,360 --> 00:43:20,620
ไม่มีใครเล่นเปียโนได้เหมือนทีโลเนียส
764
00:43:20,820 --> 00:43:23,460
- ไม่เถียงเลยครับ
- เขาเล่นโน้ตที่ผมไม่รู้ว่ามีอยู่ด้วย
765
00:43:23,650 --> 00:43:26,630
ผมคงบอกไม่ได้ว่า
ไม่ได้เล่นตามเขาในช่วงไม่กี่ปีมานี้
766
00:43:26,820 --> 00:43:30,960
กับ บลูเทรน และ ไจแอนต์สเต็ปส์
คุณเล่นโน้ตได้ถูกแล้วครับ จอห์น
767
00:43:31,160 --> 00:43:34,820
ขอบคุณที่มาที่นี่ครับ
นี่คือจอห์น โคลเทรน ผู้ยิ่งใหญ่
768
00:43:38,990 --> 00:43:41,180
เดี๋ยวก่อน ทุกคน ผมมีเรื่องจะประกาศ
769
00:43:41,380 --> 00:43:42,430
นับแต่สัปดาห์นี้
770
00:43:42,630 --> 00:43:46,490
กอร์ดอน ฟอร์ดโชว์ เป็นรายการ
ทอล์กโชว์อันดับหนึ่งของประเทศ
771
00:43:49,330 --> 00:43:52,570
รายการอันดับหนึ่ง ใช่แล้ว ใช่
772
00:43:52,770 --> 00:43:56,380
ผมต้องขอบคุณทุกคน เอาออกมาเลย
773
00:44:01,800 --> 00:44:06,770
ผมยังขอบคุณพวกเขาไม่พอ เจ้าหน้าที่
ทีมงาน นักเขียนของผม มาเลย ทุกคน
774
00:44:09,390 --> 00:44:13,800
พวกเขาเก่งที่สุดในวงการ
ถ้าไม่มีพวกเขา ผมคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้
775
00:44:14,000 --> 00:44:17,050
หยิบแชมเปญไปเลย ทุกคน
ผู้ชมทางบ้านก็ดื่มด้วยนะครับ
776
00:44:17,250 --> 00:44:18,530
พบกันพรุ่งนี้ครับ
777
00:44:24,910 --> 00:44:28,310
- คิดว่าไง ไปทูตชอร์สไหม
- ไม่มีที่พอหรอก
778
00:44:28,510 --> 00:44:31,500
ช่างทูตชอร์สเถอะ ผมรู้จักที่ที่เหมาะ
779
00:44:51,390 --> 00:44:52,600
ตายแล้ว
780
00:45:09,370 --> 00:45:10,230
คุณบ้าไปแล้ว
781
00:45:10,430 --> 00:45:14,000
- ลงมาสิ นี่ปาร์ตี้นะ
- คุณไม่ใช่สายลับของแจ็ค พาร์ใช่ไหม
782
00:45:27,760 --> 00:45:31,470
นี่ มิเรียม มิเรียม
783
00:45:32,560 --> 00:45:35,090
- นี่มันเรื่องอะไรกัน
- รายการเราได้อันดับหนึ่ง
784
00:45:35,290 --> 00:45:37,960
- อะไรนะ
- พวกเขาได้ที่หนึ่ง ฉันอาจโดนไล่ออก
785
00:45:38,160 --> 00:45:39,840
- อะไรนะ
- ฉันยังไม่แน่ใจ
786
00:45:40,040 --> 00:45:43,720
- อะไรนะ
- ใครสักคนข้างล่างนี่ได้อันดับหนึ่ง
787
00:45:43,920 --> 00:45:45,110
อะไรนะ
788
00:45:46,200 --> 00:45:47,490
ลงมานี่สิ
789
00:45:53,580 --> 00:45:56,190
รายการเราได้อันดับหนึ่ง
กอร์ดอนประกาศแล้ว
790
00:45:56,390 --> 00:45:57,730
พวกเขาทำได้จริงๆ
791
00:45:57,930 --> 00:46:01,150
- นี่ เมเซิล ออกมาตรงนี้
- คุณแน่ใจนะ
792
00:46:01,350 --> 00:46:02,660
คุณใส่รองเท้าสเก็ตอยู่
793
00:46:02,860 --> 00:46:06,050
อ้อ ไม่ วันนี้ฉันใส่คู่นี้ไปออฟฟิศ นี่แฟชั่นค่ะ
794
00:46:08,640 --> 00:46:10,430
- เธอไม่ได้ถูกไล่ออกสินะ
- คงไม่มั้ง
795
00:46:11,220 --> 00:46:13,380
เธอเล่นสเก็ตเป็นไหม
หรือใส่เป็นแฟชั่นจริงๆ
796
00:46:13,570 --> 00:46:15,880
มันดูบ้าน้อยกว่าชุดอื่นๆ ของเธอ
797
00:46:16,080 --> 00:46:20,510
ฉันเล่นหิมะปลอมในการประกวด
ขบวนการไซออนิสต์องค์กรฮาดาสซาห์
798
00:46:20,710 --> 00:46:24,050
ซอนยา เฮนีอยู่ที่นั่น เธอสนับสนุน
ให้พ่อแม่ฉันพาฉันไปเรียนสเก็ต
799
00:46:24,250 --> 00:46:25,430
นั่นไม่ใช่คำชมนะ
800
00:46:25,630 --> 00:46:27,970
- ก็ได้ คอยดูแล้วกัน
- ฉันดูอยู่
801
00:46:28,170 --> 00:46:31,160
- เราเป็นอันดับหนึ่ง ทุกคน
- เราเป็นอันดับหนึ่ง
802
00:46:59,310 --> 00:47:00,860
เจ๋งเกินจะสเก็ตเหรอ
803
00:47:02,820 --> 00:47:04,340
เห็นชัดว่าไม่ใช่อีกแล้ว
804
00:47:04,540 --> 00:47:06,640
- ต้องการหมอไหม
- ขอบคุณ ผมโอเค
805
00:47:06,840 --> 00:47:09,760
ฉันเคยเป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาล
ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ฉันพอมีทักษะ
806
00:47:09,960 --> 00:47:13,950
- พวกเขาเรียกฉันว่าราชินีสวนทวารหนัก
- ผมไม่ต้องการ แต่ถ้ามีเหตุจำเป็น...
807
00:47:15,040 --> 00:47:17,580
- คุณทำให้ผมเวียนหัว
- หลายคนก็บอกฉันแบบนั้น
808
00:47:19,170 --> 00:47:22,790
- ผมอาจต้องการให้ช่วยหน่อย
- ดีใจที่ได้ช่วย
809
00:47:24,000 --> 00:47:26,450
- นั่นอะไรน่ะ
- คุณคิดว่าอะไร
810
00:47:26,650 --> 00:47:30,830
- ฉันคิดว่าคุณพยายามจะจูบฉัน
- ผมคิดว่าน่าจะใช่
811
00:47:31,030 --> 00:47:34,040
- แต่ไม่ประสบความสำเร็จ
- คุณเกลียดฉันไม่ใช่เหรอ
812
00:47:34,240 --> 00:47:38,840
- ผมเกลียดตาคู่นั้น ริมฝีปากนั้นได้ยังไง
- ที่ทูตชอร์ส ฉันตะโกนใส่คุณเยอะมาก
813
00:47:39,040 --> 00:47:40,050
นั่นเยี่ยมเลย
814
00:47:40,240 --> 00:47:43,840
มันเป็นเทรซี่-เฮปเบิร์น
ลอยและพาวเวลล์ โรบินสัน-ลามอตตา
815
00:47:44,040 --> 00:47:47,550
น่าจะเป็น "ลูกน้องที่ไม่สำคัญ
ตะโกนใส่คนดังทางทีวี" มากกว่า
816
00:47:47,750 --> 00:47:50,640
ดูเราตอนนี้สิ อันดับหนึ่ง
817
00:47:50,840 --> 00:47:53,530
- ว่าแต่เรื่องนั้นผมเถียงชนะ
- แต่นั่นไม่ใช่...
818
00:47:54,450 --> 00:47:56,440
- ข่มใจไม่พูดเหรอ
- เปล่าค่ะ
819
00:47:56,640 --> 00:47:58,520
- งั้นผมพูดได้ไหม
- คุณแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ
820
00:47:58,720 --> 00:47:59,730
ประมาณนั้น
821
00:47:59,930 --> 00:48:03,360
นั่นคือสิ่งสามีฉันบอกแฟนของเขา
ก่อนที่เราจะหย่ากัน
822
00:48:03,560 --> 00:48:04,840
ดูเขาปฏิบัติกับผู้หญิงไม่ดีเลย
823
00:48:07,380 --> 00:48:08,820
คุณเย็นก้นไหม
824
00:48:09,020 --> 00:48:11,700
ผมขอยอมรับเลยว่าก้นผมชา
แต่คุณจะลองจับดูก็ได้
825
00:48:11,900 --> 00:48:14,970
และด้วยคำพูดนั้น
เธอก็จากไปแบบได้จังหวะ
826
00:48:24,400 --> 00:48:26,470
นี่คือสิ่งที่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เห็น
827
00:48:26,670 --> 00:48:31,390
ซอนยา เฮนีสอนสเก็ตให้ฉันเหมือนกัน
ฉันบอกเขาให้ไปให้พ้นแบบนอร์เวย์
828
00:48:31,590 --> 00:48:34,680
- ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ
- อยู่ตรงร้านเช่าสเก็ต
829
00:48:34,880 --> 00:48:38,520
ห้องน้ำที่เด็กฉี่รด
เพราะถอดกางเกงออกไม่ทันน่ะเหรอ
830
00:48:38,720 --> 00:48:41,460
ไม่ละ ขอบคุณ ฉันจะไปหาที่ที่สะอาดๆ
831
00:48:54,930 --> 00:48:58,790
ไมค์ คุณเห็นจอร์จไหม
ฉันหาเขาทั่วแล้ว เขาต้องเซ็นเอกสารนี้
832
00:48:58,990 --> 00:49:01,520
ใช่ เขาต้องเซ็นสินะ เอามาให้ผม
833
00:49:02,560 --> 00:49:05,480
ผมปลอมลายเซ็นต์ของจอร์จ
มาเป็นสิบปีแล้ว
834
00:49:06,400 --> 00:49:08,940
ตัวจีแบบอ่านไม่ออก ตัวอาร์เป็นวงๆ
835
00:49:11,440 --> 00:49:12,800
ว่าไง ไมค์
836
00:49:13,000 --> 00:49:16,270
ผมแค่อยากรู้ ผมจะเห็นหน้าคุณ
เป็นคนสุดท้ายก่อนตายไหม
837
00:49:16,470 --> 00:49:19,730
ฉันแค่อยากจะแสดงความยินดี
ไม่เลวเลย อันดับหนึ่ง
838
00:49:19,930 --> 00:49:22,330
- ก็ไม่แย่
- ทำไมคุณไม่ไปฉลองล่ะ
839
00:49:23,370 --> 00:49:27,240
ผมจองคิวทรูแมน คาโพตีไว้สัปดาห์หน้า
แต่เขาสัมภาษณ์แจ็ค พาร์สัปดาห์นี้
840
00:49:27,440 --> 00:49:29,450
ผมต้องยกเลิก เพราะเรามีกฎ
841
00:49:29,650 --> 00:49:33,450
นกกระจอกเทศของดอริส เดย์ป่วย
เธอเลยเลื่อนคิวไป เธอมีนกกระจอกเทศ
842
00:49:33,650 --> 00:49:37,370
วงอังกฤษที่ผมไม่ชอบยกเลิกการแสดง
เพราะมือกลองของพวกเขาตาย
843
00:49:37,570 --> 00:49:42,000
กระดานศิลปินของผมเละเทะมาก
และมันคือสิ่งเดียวที่ผมใส่ใจ
844
00:49:42,200 --> 00:49:44,790
- และลานขายต้นคริสต์มาส
- มันคือไร่ ไม่ใช่ลานขาย
845
00:49:44,990 --> 00:49:46,020
ยอมรับว่าผิด
846
00:49:47,310 --> 00:49:49,880
คุณรู้ไหมว่าสัปดาห์นี้
เราจะเชิญโซฟี เลนนอนกลับมา
847
00:49:50,080 --> 00:49:51,030
ฉันไม่รู้
848
00:49:52,400 --> 00:49:56,100
เธอเป็นแขกรับเชิญที่ดี
ผู้ชมเปิดมาดูเธอ ขอบคุณมาก
849
00:49:56,300 --> 00:49:58,120
ขอโทษนะ ดังอีกหน่อยได้ไหม
850
00:49:58,870 --> 00:50:02,060
เธอไม่ได้เป็นลูกค้าของคุณอีก
หลังจากที่คุณหางานเกมโชว์ให้เธอเหรอ
851
00:50:02,260 --> 00:50:05,230
- ฉันมีงานที่สำคัญกว่า
- แล้วเงินล่ะ
852
00:50:05,430 --> 00:50:06,830
เงินมาแล้วก็ไป
853
00:50:08,290 --> 00:50:09,920
สัปดาห์หน้าไปกินมื้อเที่ยงกัน
854
00:50:10,550 --> 00:50:11,700
ถ้าคุณว่างนะ
855
00:50:11,900 --> 00:50:14,570
- จริงเหรอ มื้อเที่ยงจริงๆ เหรอ
- ใช่ มื้อเที่ยงจริงๆ
856
00:50:14,770 --> 00:50:16,910
- แบบฉันไม่ไป คนอื่นจะไปแทนเหรอ
- ใช่
857
00:50:17,110 --> 00:50:20,620
มันไม่ใช่มื้อเที่ยงแบบที่ฉันโผล่ไป
และคุณพูดว่า "ไสหัวไปซะ เดินต่อไป"
858
00:50:20,820 --> 00:50:21,920
ผมจะปิดประตูแล้ว
859
00:50:22,110 --> 00:50:23,810
พนักงานฉันจะโทรหาพนักงานคุณ
860
00:50:33,360 --> 00:50:34,530
โซฟี เลนนอน
861
00:50:37,530 --> 00:50:39,160
ดอริส เดย์
862
00:51:44,680 --> 00:51:45,720
อีธาน
863
00:51:47,140 --> 00:51:49,670
คืนนี้ลูกควรจะอยู่ในจุดที่สาม
864
00:51:49,870 --> 00:51:52,840
แม่รู้เรื่องเครื่องบินตก
ที่พาร์กสโลปไหมครับ
865
00:51:53,040 --> 00:51:56,300
- คุยกับคุณตามาเหรอ
- เขาบอกผมเรื่องลำตัว
866
00:51:56,500 --> 00:51:57,220
ใช่
867
00:51:57,420 --> 00:52:01,010
และเสือที่หนีออกมาจากสวนสัตว์
และถูกฟ้าผ่า
868
00:52:01,210 --> 00:52:03,390
นอนได้แล้ว ลูกรัก แม่จะกันเสือออกไป
869
00:52:03,590 --> 00:52:06,240
- แล้วลำตัวล่ะครับ
- และลำตัว
870
00:53:16,440 --> 00:53:17,320
ว่าไง
871
00:53:25,410 --> 00:53:26,570
มอยช์...
872
00:56:14,830 --> 00:56:16,770
คำบรรยายโดย ลลวรรณ
873
00:56:16,970 --> 00:56:18,910
ผู้ตรวจสอบงานแปล
ต้องตา สุธรรมรังษี