1
00:00:37,954 --> 00:00:39,914
ด้วยยอดขายสิบล้านฉบับ

2
00:00:40,415 --> 00:00:42,917
"ดับเบิลยู" จึงเป็น
การ์ตูนชุดยอดนิยมในเกาหลี

3
00:00:44,085 --> 00:00:46,421
โอซองมู นักเขียนของเรื่อง
"ดับเบิลยู" อันโด่งดัง

4
00:00:50,091 --> 00:00:54,262
เขาหวาดกลัวคังชอล
ตัวเอกของการ์ตูนที่มีชีวิตขึ้นมา

5
00:00:54,345 --> 00:00:56,181
คุณเป็นใคร

6
00:01:01,352 --> 00:01:02,687
เขาก็เลยพยายามฆ่าคังชอล

7
00:01:10,153 --> 00:01:13,490
- หาข้อมูลเรื่องยาพิษซิ
- คังชอลดึงลูกสาวของโอซองมู

8
00:01:13,573 --> 00:01:15,116
โอยอนจู

9
00:01:15,241 --> 00:01:16,493
เข้าไปในโลกการ์ตูน...

10
00:01:16,951 --> 00:01:18,536
- ไม่เป็นไรนะ
- แล้วเธอก็ได้ช่วยชีวิตเขา

11
00:01:18,620 --> 00:01:21,164
- ทำไมอารมณ์ของผมถึงสำคัญนัก
- เพราะคุณเป็นตัวเอกไง

12
00:01:21,331 --> 00:01:22,415
(คังชอล ตัวละครหลัก)

13
00:01:22,499 --> 00:01:27,295
คังชอลพบว่าเขาเป็นตัวเอก
ของการ์ตูนเพราะโอยอนจู

14
00:01:29,047 --> 00:01:30,048
(ใครฆ่าครอบครัวของเขา)

15
00:01:32,884 --> 00:01:35,553
คังชอลออกมาสู่โลกจริง โลกของยอนจู

16
00:01:40,475 --> 00:01:41,518
คุณโอซองมู

17
00:01:42,852 --> 00:01:44,479
เขาไปหานักเขียนโอซองมู

18
00:01:49,859 --> 00:01:52,403
- ไม่มีฆาตกรหรอก
- นี่คุณพูดจริงงั้นเหรอ

19
00:01:52,487 --> 00:01:55,156
- เรื่องแต่งก็แบบนี้
- คิดหาทางออกซะ

20
00:01:55,240 --> 00:01:57,158
แกเป็นแค่ภาพลวงตา

21
00:01:57,242 --> 00:02:00,078
แกไม่มีตัวตน
เป็นแค่ตัวการ์ตูนที่ฉันสร้างขึ้น

22
00:02:00,161 --> 00:02:04,082
ทำไมแกต้องดำเนินเรื่อง
ด้วยการดึงลูกสาวฉันไปเกี่ยว

23
00:02:04,457 --> 00:02:06,709
แกเป็นแค่ตัวการ์ตูนเข้าใจไหม

24
00:02:06,793 --> 00:02:08,378
เป็นแค่สิ่งที่ฉันสร้างขึ้น

25
00:03:36,925 --> 00:03:38,509
ถ้าเรียกรถพยาบาลตอนนี้

26
00:03:39,010 --> 00:03:40,762
ถ้าโชคดีเขาก็อาจจะไม่ตาย

27
00:03:51,940 --> 00:03:53,024
อาจารย์

28
00:04:00,823 --> 00:04:02,825
คุณครับ

29
00:04:14,629 --> 00:04:16,881
(ตำรวจ)

30
00:04:16,965 --> 00:04:18,383
นายทำอะไรลงไป

31
00:04:19,759 --> 00:04:22,053
คุณครับ หยุดก่อน

32
00:04:22,428 --> 00:04:24,305
ผมอยู่ที่เกิดเหตุ

33
00:04:24,639 --> 00:04:26,307
มีเหตุยิงกัน

34
00:04:26,391 --> 00:04:29,852
- อาจารย์
- เหยื่อบาดเจ็บสาหัส

35
00:04:33,439 --> 00:04:36,150
- พ่อคะ
- อาจารย์

36
00:04:41,030 --> 00:04:42,031
พ่อคะ

37
00:04:48,454 --> 00:04:49,956
พ่อคะ

38
00:04:58,840 --> 00:05:01,509
โธ่เอ๊ย รกไปหมด

39
00:05:07,265 --> 00:05:10,268
- ซูยอง รับโทรศัพท์ที
- จ้ะ

40
00:05:11,853 --> 00:05:13,229
สวัสดีค่ะ

41
00:05:13,730 --> 00:05:15,732
ใช่ค่ะ นี่โทรศัพท์ของแม่ยอนจู

42
00:05:17,233 --> 00:05:18,234
เอ๊ะ

43
00:05:20,945 --> 00:05:24,115
คะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ

44
00:05:26,993 --> 00:05:27,952
ใครโทรมา

45
00:05:29,120 --> 00:05:32,790
ผู้ชายชื่อซูบงที่ทำงานให้พี่เขย

46
00:05:33,583 --> 00:05:35,126
แล้วเขาโทรมาทำไม

47
00:05:35,251 --> 00:05:37,462
เขาบอกว่าพี่เขยอาการสาหัส

48
00:05:38,838 --> 00:05:40,798
กำลังพาตัวเขาไปโรงพยาบาลของยอนจู

49
00:05:41,758 --> 00:05:42,633
ทำไมล่ะ

50
00:05:43,342 --> 00:05:44,761
เขาถูกยิง

51
00:05:47,972 --> 00:05:51,225
พบว่าเขามีสติ
แต่มีรอยกระสุนที่หน้าอก

52
00:05:51,350 --> 00:05:54,395
ลูกสาวของเขาเป็นหมอ
เราเลยกำลังพาเขาไปโรงพยาบาลของเธอ

53
00:05:54,896 --> 00:05:57,982
พ่อคะ ใกล้จะถึงแล้ว อดทนอีกนิดนะคะ

54
00:05:59,650 --> 00:06:02,570
ไม่เป็นไรนะคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ
ไม่ต้องกลัวนะคะ

55
00:06:06,157 --> 00:06:07,784
ไม่พบชีพจรหรือความดันแล้วครับ

56
00:06:07,867 --> 00:06:09,577
คลื่นไฟฟ้าหัวใจบอกว่า
หัวใจห้องล่างสั่นพลิ้ว

57
00:06:09,660 --> 00:06:11,537
ไม่นะ ปั๊มหัวใจเขาเร็ว

58
00:06:11,954 --> 00:06:14,582
- โรงพยาบาลอีกไกลไหม
- อีกสองกิโลเมตรครับ

59
00:06:16,459 --> 00:06:17,293
ถอยไป

60
00:06:20,671 --> 00:06:22,590
ได้โปรด

61
00:06:23,841 --> 00:06:25,051
ได้โปรด

62
00:06:25,718 --> 00:06:27,637
(ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน)

63
00:06:30,556 --> 00:06:31,849
ยอนจู เกิดอะไรขึ้น

64
00:06:31,933 --> 00:06:34,310
พาเขาไปห้องอุบัติเหตุ เร็วเข้า

65
00:06:42,151 --> 00:06:43,694
- เกิดอะไรขึ้น
- อาจารย์ครับ

66
00:06:43,945 --> 00:06:46,030
เขามีแผลถูกยิง เราทำซีพีอาร์ไปแล้ว

67
00:06:46,447 --> 00:06:49,117
เอกซเรย์ช่องอกแล้วพบว่า
มีเลือดคั่งมากในปอดข้างซ้าย

68
00:06:49,200 --> 00:06:52,328
ฉันใส่สายระบายทรวงอกแล้วค่ะ
เขาเสียเลือดไปเกินลิตรแล้ว

69
00:06:52,411 --> 00:06:53,913
แถมเลือดก็ไหลไม่หยุด

70
00:06:53,996 --> 00:06:56,290
ฉันให้น้ำเกลือไปเยอะ
ชีพจรกับความดันของเขาเลยกลับมา

71
00:06:56,374 --> 00:06:57,667
แต่เครื่องเอกโคบอกว่า

72
00:06:58,042 --> 00:07:00,920
กระสุนฝังอยู่
ที่ปลายหัวใจห้องล่างซ้าย

73
00:07:01,170 --> 00:07:02,380
จองห้องผ่าตัด

74
00:07:02,505 --> 00:07:04,799
แล้วเตรียมทีมผ่าตัดทรวงอก

75
00:07:04,882 --> 00:07:05,883
ส่งเขาขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย

76
00:07:06,425 --> 00:07:07,552
เร็วเข้า

77
00:07:22,108 --> 00:07:24,068
ยอนจู ออกไปเถอะ

78
00:07:25,194 --> 00:07:26,404
ฉันจะอยู่ค่ะ

79
00:07:27,071 --> 00:07:30,199
เธอจะทำให้ฉันกดดันนะ
ไม่เชื่อใจฉันเหรอ

80
00:07:32,368 --> 00:07:34,370
- ดูสัญญาณชีพของเขาไว้
- โอเค

81
00:07:34,454 --> 00:07:35,746
เราจะผ่าเปิดกระดูกอกก่อน

82
00:07:35,830 --> 00:07:38,499
แล้วค่อยเย็บซ่อมหลังจากตรวจดูแผล

83
00:07:38,583 --> 00:07:40,793
ถ้าทำไม่ได้ เราจะปั๊มเลือดเข้าหัวใจ

84
00:07:40,877 --> 00:07:43,045
เริ่มกันเลย มีดผ่าตัด

85
00:07:51,012 --> 00:07:52,138
เธอยังอยู่อีก

86
00:08:29,258 --> 00:08:32,303
(ห้องผ่าตัดหลัก)

87
00:08:48,319 --> 00:08:49,445
คังชอลอยู่ที่นั่น

88
00:08:55,284 --> 00:08:57,495
ผมเห็นเขา เป็นคังชอลแน่นอน

89
00:08:58,579 --> 00:09:00,164
เขาถือปืนอยู่

90
00:09:01,332 --> 00:09:02,416
เขาไปไหนแล้ว

91
00:09:03,918 --> 00:09:05,461
ไม่รู้สิ

92
00:09:06,337 --> 00:09:07,964
มันเร็วไปหมด

93
00:09:10,132 --> 00:09:12,802
ตำรวจถามว่าผมเห็นมือปืนไหม
แต่ผมบอกไม่ได้

94
00:09:12,885 --> 00:09:14,470
ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไร

95
00:09:16,931 --> 00:09:18,474
นี่คือเหตุผลที่เขาเป็นแบบนี้สินะ

96
00:09:19,183 --> 00:09:21,978
นี่คือเหตุผลที่อาจารย์อยากฆ่าคังชอล

97
00:09:22,728 --> 00:09:24,814
เขารู้ตั้งแต่แรกว่า
จะเกิดเรื่องนี้ขึ้น

98
00:09:26,649 --> 00:09:27,775
พี่...

99
00:09:30,069 --> 00:09:32,989
พี่ช่วยคังชอลไว้ทำไม
พี่น่าจะปล่อยให้เขาตาย

100
00:09:34,532 --> 00:09:38,244
เรื่องนี้เกิดขึ้น
เพราะพี่ช่วยเขาคืนนั้น

101
00:09:40,204 --> 00:09:42,373
เขาเป็นแค่ตัวการ์ตูนนะ

102
00:09:47,128 --> 00:09:48,296
ยอนจู

103
00:09:50,715 --> 00:09:52,008
ยอนจู

104
00:10:00,099 --> 00:10:02,643
โชคดีที่กระสุนยังฝังอยู่

105
00:10:06,981 --> 00:10:09,191
ขอโพรลีน 3-0 หน่อย

106
00:10:15,323 --> 00:10:18,159
หมดเวลาเยี่ยมแล้วครับ
ถ้าเป็นผู้ป่วย ห้องฉุกเฉินอยู่...

107
00:10:19,535 --> 00:10:20,536
(ถึงคุณโอยอนจู)

108
00:10:21,162 --> 00:10:22,455
ฝากนี่ให้เธอด้วยครับ

109
00:10:23,873 --> 00:10:24,832
ใครครับ

110
00:10:24,915 --> 00:10:26,417
หมอโอยอนจู
แผนกศัลยศาสตร์หัวใจและทรวงอก

111
00:10:26,542 --> 00:10:27,752
ได้ครับ

112
00:10:39,472 --> 00:10:41,432
(คอมิกสตูดิโอ)

113
00:10:41,932 --> 00:10:44,310
สวัสดีครับ เรามีข่าวด่วน

114
00:10:44,977 --> 00:10:47,146
ขณะนี้ ศิลปินผู้วาดเว็บตูน
เรื่องดับเบิลยูที่โด่งดัง

115
00:10:47,229 --> 00:10:52,318
คุณโอซองมู อาการสาหัส
หลังจากถูกยิงเมื่อคืน

116
00:10:52,735 --> 00:10:55,237
เขาถูกยิงโดยชายนิรนาม
ตอนประมาณห้าทุ่ม

117
00:10:55,321 --> 00:10:58,282
เขาถูกส่งไปโรงพยาบาล
และเข้ารับการผ่าตัดทันที

118
00:10:58,574 --> 00:11:01,327
ตำรวจรายงานว่าเขายังไม่ได้สติ

119
00:11:01,869 --> 00:11:04,455
คุณโอซองมูคือนักวาดการ์ตูนชื่อดัง

120
00:11:04,580 --> 00:11:07,875
ผลงานโด่งดังของเขา "ดับเบิลยู"
ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2007

121
00:11:10,044 --> 00:11:13,798
เราควรโทรคุยกับลูกสาวเขาไหม

122
00:11:14,048 --> 00:11:15,966
เวลาแบบนี้เราคุยกับเธอไม่ได้

123
00:11:16,050 --> 00:11:19,220
- เขากำลังสู้เอาชีวิตรอด
- นั่นแหละเราถึงควรบอกเธอ

124
00:11:19,428 --> 00:11:21,180
มันอาจเป็นหลักฐานก็ได้

125
00:11:22,890 --> 00:11:24,683
แบบนี้มันแปลกเกินไปนะ

126
00:11:55,589 --> 00:11:57,425
สบายดีไหม บาดเจ็บหรือเปล่า

127
00:11:58,342 --> 00:11:59,677
เขาเป็นปีศาจ

128
00:12:00,344 --> 00:12:02,054
ตอนแรกพ่อไม่รู้

129
00:12:02,763 --> 00:12:04,265
แต่พ่อได้สร้างปีศาจขึ้นมา

130
00:12:04,974 --> 00:12:08,144
พ่อเลยต้องจัดการเขา

131
00:12:08,352 --> 00:12:10,146
เพราะเขาไม่ควรเกิดขึ้นมา

132
00:12:11,021 --> 00:12:14,525
พ่อปล่อยเขามาได้ยังไงไม่รู้
ตอนนี้พ่อแทบถูกกลืนกินทั้งเป็น

133
00:12:29,874 --> 00:12:32,710
เธอควรไปพักบ้าง
เดี๋ยวฉันอยู่เฝ้าเอง

134
00:12:34,795 --> 00:12:35,963
แม่ฉันล่ะ

135
00:12:36,046 --> 00:12:38,007
เพิ่งกลับบ้านไปกับน้าเธอ

136
00:12:38,966 --> 00:12:40,509
ฉันไปส่งพวกท่านขึ้นแท็กซี่มา

137
00:12:42,094 --> 00:12:43,345
ดีแล้ว

138
00:12:44,263 --> 00:12:45,431
ขอบคุณนะ

139
00:12:45,973 --> 00:12:47,183
ไปพักเถอะ

140
00:12:47,558 --> 00:12:49,101
ห้องพักรอเรียกยังว่างอยู่

141
00:13:00,362 --> 00:13:05,326
(แผนกผู้ป่วยหนัก)

142
00:13:07,369 --> 00:13:10,080
- ฮัลโหล
- คุณยอนจู ผมบรรณาธิการพัคนะครับ

143
00:13:10,164 --> 00:13:11,415
เราเคยเจอกันที่โรงพยาบาล

144
00:13:12,208 --> 00:13:13,292
สวัสดีค่ะ

145
00:13:13,375 --> 00:13:15,836
อาจารย์โอเป็นยังไงบ้างครับ

146
00:13:17,254 --> 00:13:20,966
เขายังสาหัสอยู่แต่ก็ไม่ทรุดลง

147
00:13:21,217 --> 00:13:22,426
ครับ

148
00:13:23,802 --> 00:13:28,307
คือว่า ผมไม่แน่ใจว่าควรพูด
ในเวลาแบบนี้หรือเปล่า

149
00:13:28,390 --> 00:13:29,850
แต่ผมมีเรื่องต้องตรวจสอบ

150
00:13:31,060 --> 00:13:32,102
อะไรเหรอคะ

151
00:13:32,728 --> 00:13:34,313
เกี่ยวกับ "ดับเบิลยู" น่ะครับ

152
00:13:34,939 --> 00:13:38,526
ตอนใหม่ถูกส่งเข้ามา
เราเลยสงสัยว่าใครเป็นคนส่ง

153
00:13:38,609 --> 00:13:41,445
ผมแน่ใจว่าไม่ใช่อาจารย์แน่นอน

154
00:13:41,529 --> 00:13:45,491
แต่มันคล้ายลายเส้นของเขามาก
คุณรู้ไหมครับว่าใครส่งมา

155
00:13:45,824 --> 00:13:48,577
เป็นไปได้ไหมที่อาจารย์
จะวาดมันเสร็จก่อน

156
00:13:49,203 --> 00:13:52,414
- เนื้อหาก็ดูแปลกนิดหน่อย
- ส่งไปเมื่อไหร่คะ

157
00:13:52,498 --> 00:13:53,624
เมื่อเช้านี้ครับ

158
00:13:54,083 --> 00:13:55,459
เราเพิ่งเห็นมันเมื่อสักครู่

159
00:13:55,751 --> 00:13:57,753
เรายังไม่ได้อัปโหลดมันหรอกครับ

160
00:13:57,878 --> 00:14:01,090
ผมคิดว่าควรตรวจสอบก่อน
เพราะมันอาจสร้างปัญหา

161
00:14:01,173 --> 00:14:02,800
ขอดูหน่อยได้ไหมคะ

162
00:14:23,863 --> 00:14:26,532
(ตอนใหม่ของ "ดับเบิลยู")

163
00:14:28,868 --> 00:14:30,911
(คุณต้องการเปิดไฟล์นี้หรือไม่)

164
00:14:34,373 --> 00:14:35,749
(เปิด)

165
00:14:35,958 --> 00:14:37,209
("ดับเบิลยู" โดยโอซองมู)

166
00:16:18,310 --> 00:16:21,063
(คังชอล ผู้เรียกร้อง
ความยุติธรรมแห่งยุค)

167
00:16:25,859 --> 00:16:27,277
(คังชอลจะหาฆาตกรเจอหรือไม่)

168
00:16:27,361 --> 00:16:30,364
(คังชอล ผู้เรียกร้อง
ความยุติธรรมแห่งยุค)

169
00:17:40,225 --> 00:17:46,148
(ถึงคุณโอยอนจู)

170
00:17:49,985 --> 00:17:52,029
(ถึงคุณโอยอนจู)

171
00:18:05,084 --> 00:18:06,168
หมอโอคะ

172
00:18:10,089 --> 00:18:11,048
อะไรเหรอคะ

173
00:18:11,131 --> 00:18:14,051
- หรือว่าพ่อ...
- ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ

174
00:18:15,052 --> 00:18:16,804
แต่เป็นนี่

175
00:18:17,387 --> 00:18:20,557
ฉันควรให้หมอก่อนหน้านี้
แต่ไม่รู้ว่าหมออยู่ในนี้

176
00:18:20,891 --> 00:18:22,684
มีคนฝากไว้ให้หมอน่ะค่ะ

177
00:18:25,646 --> 00:18:27,689
วางไว้ตรงนี้นะคะ

178
00:18:28,565 --> 00:18:29,608
มัน...

179
00:18:30,901 --> 00:18:31,819
มาจากใครคะ

180
00:18:32,820 --> 00:18:35,864
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
ฉันไม่อยู่ตอนที่จดหมายมาส่ง

181
00:18:40,244 --> 00:18:41,537
(ถึงคุณโอยอนจู)

182
00:18:45,165 --> 00:18:48,919
(ถึงคุณโอยอนจู)

183
00:18:52,506 --> 00:18:53,715
(ถึงคุณโอยอนจู)

184
00:19:11,150 --> 00:19:13,360
(นี่คือตอนจบที่
สมเหตุสมผลที่สุดของตัวเอก)

185
00:19:13,443 --> 00:19:15,279
(ที่กลายเป็นฆาตกรขณะตามล่าฆาตกร)

186
00:19:27,457 --> 00:19:28,625
(ถึงคุณโอยอนจู)

187
00:20:01,283 --> 00:20:03,827
นี่คือตอนจบที่
สมเหตุสมผลที่สุดของตัวเอก

188
00:20:05,162 --> 00:20:07,497
ที่กลายเป็นฆาตกรขณะตามล่าฆาตกร

189
00:20:21,970 --> 00:20:23,597
(บางครั้งชีวิตก็...)

190
00:20:46,245 --> 00:20:47,162
(อวสาน)

191
00:20:50,540 --> 00:20:53,085
(อวสาน)

192
00:22:15,125 --> 00:22:17,169
ใครก็ได้มาตรงนี้หน่อยค่ะ

193
00:22:17,544 --> 00:22:18,837
เขาลืมตาแล้ว

194
00:22:19,129 --> 00:22:22,299
คุณคะ เขาลืมตาแล้ว

195
00:22:22,424 --> 00:22:24,009
พยาบาลคะ

196
00:22:25,427 --> 00:22:28,096
มีกล้องวงจรปิดสิบตัวรอบบริเวณบ้าน

197
00:22:28,305 --> 00:22:30,849
แต่มันบันทึกอะไรไม่ได้เลยสักตัว

198
00:22:31,349 --> 00:22:33,727
เขาควรต้องอยู่ในกล้อง
ถ้าเขาเข้าไปในบ้าน

199
00:22:33,852 --> 00:22:35,020
แต่กลับไม่มีอะไรเลย

200
00:22:35,437 --> 00:22:36,897
อาวุธปืนเราก็ไม่พบ

201
00:22:46,490 --> 00:22:48,825
ที่แปลกมากก็คือ...

202
00:22:57,334 --> 00:22:59,419
กระสุนที่ทำการผ่าตัดออกหายไป

203
00:23:01,379 --> 00:23:03,340
ต้องมีคนขโมยมันไป

204
00:23:04,758 --> 00:23:06,843
มีใครในโรงพยาบาลที่คุณสงสัยไหมครับ

205
00:23:09,763 --> 00:23:10,931
ไม่แน่ใจค่ะ

206
00:23:11,848 --> 00:23:13,391
คดีนี้แปลกมาก

207
00:23:15,268 --> 00:23:17,979
พ่อของคุณฟื้นแล้ว
เราคงได้รู้อะไรเพิ่ม

208
00:23:18,688 --> 00:23:20,315
เขาเป็นพยานที่เชื่อถือได้มากที่สุด

209
00:23:23,193 --> 00:23:26,363
ฮัลโหล ลองตรวจดูหรือยัง

210
00:23:34,746 --> 00:23:37,082
พ่อคะ ได้ยินหนูไหมคะ

211
00:23:41,461 --> 00:23:44,464
มีเรื่องหนึ่งที่พ่อควรรู้

212
00:23:48,051 --> 00:23:49,094
คังชอล...

213
00:23:56,351 --> 00:23:58,145
คังชอลฆ่าตัวตายแล้วครับ

214
00:23:59,896 --> 00:24:02,607
ฉากที่เขายิงอาจารย์
แล้วก็ไปกระโดดแม่น้ำฮัน

215
00:24:02,691 --> 00:24:06,027
รวมถึงบทสนทนาไปอยู่ในการ์ตูน

216
00:24:07,571 --> 00:24:09,739
พวกบรรณาธิการเห็นมันแล้ว

217
00:24:09,948 --> 00:24:12,701
พวกเขาจะรายงานต่อตำรวจ

218
00:24:12,784 --> 00:24:16,163
เราควรช่วยกันปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้น

219
00:24:16,997 --> 00:24:19,082
ถ้าเราอธิบายเนื้อหาในการ์ตูนไม่ได้

220
00:24:19,166 --> 00:24:21,751
สถานการณ์จะซับซ้อนเข้าไปอีก

221
00:24:22,586 --> 00:24:24,337
พี่ยอนจูกับผมเลยคุยกันแล้ว

222
00:24:31,052 --> 00:24:35,390
ตำรวจสรุปการทำร้าย
นักวาดการ์ตูน โอซองมู

223
00:24:35,473 --> 00:24:38,894
ที่จริงแล้วเป็นความพยายามฆ่าตัวตาย

224
00:24:38,977 --> 00:24:42,647
ขณะที่เขาวาดตอนจบของการ์ตูน
ที่ดำเนินมาเจ็ดปี

225
00:24:42,731 --> 00:24:45,942
โอซองมูทรมานจากความเครียด
และภาวะซึมเศร้า

226
00:24:46,026 --> 00:24:47,110
ในวันที่เกิดเหตุ

227
00:24:47,194 --> 00:24:50,488
เนื่องจากเขาไม่สามารถคิดตอนจบได้

228
00:24:50,572 --> 00:24:52,449
เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

229
00:24:52,532 --> 00:24:54,701
ตอนจบของการ์ตูนเรื่อง "ดับเบิลยู"
ที่โด่งดังของโอซองมู

230
00:24:54,784 --> 00:24:56,745
ปล่อยออกมาเช้าวันนี้

231
00:24:56,953 --> 00:24:58,205
เป็นตอนจบที่ไม่มีใครคาดคิด

232
00:24:58,288 --> 00:25:00,207
และแตกต่างจากที่คนคาดหวังสิ้นเชิง

233
00:25:00,290 --> 00:25:03,668
- หลายคนตกใจและโกรธ
- อะไรกันเนี่ย

234
00:25:04,211 --> 00:25:06,129
มันจบตัวเอกคังชอล

235
00:25:06,213 --> 00:25:11,092
ฆ่านักเขียนที่สร้างเขาขึ้นมา
แล้วกระโดดลงแม่น้ำฮัน

236
00:25:11,259 --> 00:25:14,179
หลายคนโพสต์บ่น บ้างก็ประท้วง

237
00:25:14,262 --> 00:25:16,473
ทำให้เว็บล่มไปชั่วขณะ

238
00:25:16,556 --> 00:25:19,184
เหล่าแฟนคลับผิดหวังอย่างมาก

239
00:25:19,267 --> 00:25:22,062
และกดดันให้ศิลปินเปลี่ยนตอนจบใหม่

240
00:25:22,145 --> 00:25:25,148
พวกเขาเริ่มพูดถึงการเอาคังชอลคืนมา

241
00:25:30,570 --> 00:25:32,989
อาจารย์พัคช่วยเซ็นหน่อยครับ

242
00:25:37,786 --> 00:25:40,247
- คืนนี้นายยุ่งไหม
- ครับ

243
00:25:40,330 --> 00:25:43,083
งั้นไปดื่มกัน

244
00:25:44,167 --> 00:25:47,379
- อะไรนะครับ
- การ์ตูนนี่ทำฉันเป็นบ้า

245
00:25:50,131 --> 00:25:51,258
ไปกันเถอะ

246
00:25:52,634 --> 00:25:53,551
ครับ

247
00:26:49,024 --> 00:26:51,568
ได้ยินว่าอาจารย์โอ
ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

248
00:26:51,943 --> 00:26:55,322
พ่อกลับบ้านเพราะเกลียดโรงพยาบาลค่ะ

249
00:26:55,905 --> 00:26:58,366
เขาควรรักษาตัวที่โรงพยาบาลนะ

250
00:26:58,533 --> 00:27:00,702
ฉันลาหยุดแล้วก็อยู่กับพ่อค่ะ

251
00:27:01,077 --> 00:27:02,245
อ๋อครับ

252
00:27:02,370 --> 00:27:05,498
- คุณคงลำบากไม่น้อย
- ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

253
00:27:05,832 --> 00:27:08,335
ก็ดีนะคะเพราะที่จริง
ฉันก็ไม่ได้อยู่กับพ่อมาสักพักแล้ว

254
00:27:08,418 --> 00:27:10,086
ครับ

255
00:27:11,171 --> 00:27:12,172
คุณได้ยินบ้างไหมครับ

256
00:27:12,714 --> 00:27:15,592
ถึงจะผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว
คนอ่านก็ยังโกรธอยู่

257
00:27:15,800 --> 00:27:17,344
พวกเขาอยากให้คังชอลกลับมา

258
00:27:18,136 --> 00:27:20,889
รู้เรื่องที่พวกเขาประท้วงกันไหม

259
00:27:21,473 --> 00:27:22,599
จริงเหรอคะ

260
00:27:23,558 --> 00:27:26,269
เดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อย
เล่นอินเทอร์เน็ตน่ะค่ะ

261
00:27:26,853 --> 00:27:28,063
ครับผม

262
00:27:29,064 --> 00:27:32,317
ที่จริง คุณซอ โปรดิวเซอร์ของเรา
กำลังลำบาก

263
00:27:32,567 --> 00:27:35,695
- หนังนี่เรื่องใหญ่สุดเลย
- เราเจอปัญหาใหญ่มาก

264
00:27:35,820 --> 00:27:37,489
มันไม่น่าตื่นเต้นอีกต่อไปแล้ว

265
00:27:37,572 --> 00:27:40,492
ไม่มีใครสนใจจะดูแบบเป็นหนัง

266
00:27:40,575 --> 00:27:42,410
เพราะรู้ว่าตัวเอกตาย

267
00:27:42,494 --> 00:27:45,747
ไหนๆ อาจารย์โอออกจากโรงพยาบาลแล้ว

268
00:27:45,830 --> 00:27:48,208
เราคิดว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ

269
00:27:48,291 --> 00:27:49,334
ไม่ค่ะ

270
00:27:50,627 --> 00:27:53,797
- เขาอยากเปลี่ยนตอนจบไหมครับ
- เขาอยากวางมือแล้วค่ะ

271
00:27:56,174 --> 00:27:57,634
เขาแก่แล้ว

272
00:27:57,842 --> 00:28:00,220
และก็ทำงานหนักมาจนถึงตอนนี้

273
00:28:01,054 --> 00:28:02,597
กรุณาเข้าใจด้วยนะคะ

274
00:28:04,099 --> 00:28:06,643
ผมเข้าใจแน่นอนครับ

275
00:28:06,893 --> 00:28:09,854
เขาคงจะเครียดมากมาตลอด

276
00:28:09,938 --> 00:28:11,981
แต่ผมขออีกแค่ไม่กี่ฉากเอง

277
00:28:12,065 --> 00:28:14,609
- ถ้าเขาวาดอีกสักสอง...
- ไม่ค่ะ

278
00:28:17,028 --> 00:28:19,531
พ่อจะไม่วาดอีกแล้ว เขาวาดไม่ได้

279
00:28:20,198 --> 00:28:21,616
พ่อได้ผ่าน

280
00:28:21,825 --> 00:28:24,452
ความลำบากมามากเกินคุณจะนึกออก

281
00:28:24,536 --> 00:28:26,579
ฉันคงโน้มน้าวพ่อไม่ได้

282
00:28:27,080 --> 00:28:28,081
ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ

283
00:28:38,007 --> 00:28:40,260
คุณยอนจู ผมผิดหวังมากเลยนะครับ

284
00:28:40,343 --> 00:28:42,178
การตายของตัวเอก

285
00:28:42,429 --> 00:28:45,390
มันไม่เท่หรือซึ้งเลย แล้วเขา

286
00:28:45,682 --> 00:28:48,643
จะตายอย่างโชคร้ายแบบนั้นได้ไง

287
00:28:52,147 --> 00:28:54,524
มันเป็นแค่การ์ตูน

288
00:28:56,151 --> 00:28:57,235
อะไรนะครับ

289
00:28:59,195 --> 00:29:01,656
เขาเป็นแค่ตัวการ์ตูน

290
00:29:04,409 --> 00:29:06,453
อย่าไปหวั่นไหว
กับสิ่งที่สร้างขึ้นมาเลยค่ะ

291
00:29:09,289 --> 00:29:10,957
เดี๋ยวคุณก็ลืมมันไปเอง

292
00:29:43,323 --> 00:29:45,200
พ่อคะ หนูกลับมาแล้วค่ะ

293
00:29:46,409 --> 00:29:48,036
พ่ออยู่ในห้องน้ำ

294
00:29:49,621 --> 00:29:51,873
หนูเพิ่งไปเจอคุณพัคมาค่ะ

295
00:29:52,665 --> 00:29:53,666
เขาว่าไงบ้าง

296
00:29:54,876 --> 00:29:57,504
เขาบอกว่าตัดใจยาก
โดยเฉพาะเรื่องหนัง

297
00:30:01,382 --> 00:30:04,803
หนูปฏิเสธข้อเสนอเขาไป
เขาคงล้มเลิกแล้วล่ะ

298
00:30:07,764 --> 00:30:09,057
ดีแล้ว

299
00:30:38,419 --> 00:30:39,504
พี่

300
00:30:40,338 --> 00:30:42,340
พี่

301
00:30:42,423 --> 00:30:45,009
นายมาเอาของเหรอ
ฉันยังเก็บไม่เสร็จเลยนะ

302
00:30:45,093 --> 00:30:47,095
ไม่ใช่หรอก มานี่สิ

303
00:30:47,178 --> 00:30:48,763
ตำรวจโทรหาผม

304
00:30:51,558 --> 00:30:54,602
พวกเขาบอกว่าเจอศพจมน้ำ
เมื่อไม่กี่วันก่อน

305
00:30:54,811 --> 00:30:57,730
ดูเหมือนว่าเขาจะตายมา
ประมาณเดือนหนึ่งแล้ว

306
00:30:57,814 --> 00:31:00,358
พวกเขาเพิ่งเจอเพราะศพถูกสาหร่ายพัน

307
00:31:00,984 --> 00:31:04,112
เวลาการตายใกล้เคียงกัน
และพวกเขาก็เจอศพ

308
00:31:04,404 --> 00:31:06,155
แถวสะพานฮันกัง

309
00:31:06,239 --> 00:31:08,700
คำอธิบายมัน...

310
00:31:09,617 --> 00:31:11,202
ผมคิดว่าเป็นคังชอล

311
00:31:15,957 --> 00:31:17,041
พี่

312
00:31:18,626 --> 00:31:21,546
- อะไร
- ทำอะไรอยู่ เราต้องไปกันแล้ว

313
00:31:23,423 --> 00:31:25,341
- อือ
- เขาจะเผาศพบ่ายนี้

314
00:31:25,425 --> 00:31:27,135
เร็วเข้า ไปเถอะ

315
00:31:27,468 --> 00:31:30,847
- ได้
- เดี๋ยวรถจะติด เร็วเข้า

316
00:31:47,071 --> 00:31:48,781
ถ้าเป็นคังชอลจริงๆ ล่ะ

317
00:31:54,037 --> 00:31:56,247
ผมขอให้เขาโทรบอกถ้าเจออะไร

318
00:31:56,456 --> 00:32:00,001
แต่ถ้าเป็นคังชอลจริง
เราก็เอาศพเขามาไม่ได้

319
00:32:00,293 --> 00:32:02,629
เราจะบอกว่ายังไง
ถ้าพวกเขาถามเราว่าศพเป็นใคร

320
00:32:03,129 --> 00:32:05,340
เราควรทิ้งให้เป็นศพนิรนาม

321
00:32:05,423 --> 00:32:08,426
จะไปทำพิธีฝังหรือเผาเขาก็ไม่ได้

322
00:32:08,760 --> 00:32:10,386
มัน...

323
00:32:18,436 --> 00:32:20,521
- คุณบอกว่าเป็นเพื่อนคุณพัคเหรอครับ
- อะไรนะครับ

324
00:32:21,189 --> 00:32:23,066
ครับ ผมเป็นเพื่อนเขา

325
00:32:24,108 --> 00:32:25,485
เชิญทางนี้ครับ

326
00:32:43,878 --> 00:32:46,714
เพราะว่าเป็นหน้าร้อนและผ่านมานาน
ศพก็เลยเน่าไปเยอะ

327
00:32:46,839 --> 00:32:48,675
อาจจะดูยากหน่อยนะครับ

328
00:32:50,677 --> 00:32:52,845
อาจจะสะเทือนใจเกินไป
จะตรวจดูแค่เอกสารก็ได้นะครับ

329
00:32:52,929 --> 00:32:54,097
ฉันเป็นหมอค่ะ

330
00:32:54,430 --> 00:32:56,224
ไม่เป็นไรค่ะ เปิดเถอะ

331
00:32:56,557 --> 00:32:58,685
ได้ครับ

332
00:33:06,484 --> 00:33:09,195
ดูเสื้อผ้าของเขาหน่อยครับ
ใส่ชุดที่เขาใส่ไหม

333
00:33:11,656 --> 00:33:12,949
ไม่ใช่เขาค่ะ

334
00:33:14,242 --> 00:33:16,327
ศพนี้สวมแหวน ไม่ใช่เขาค่ะ

335
00:33:16,452 --> 00:33:18,663
แน่ใจนะครับว่าวันที่เขาหายตัวไป
เขาไม่ได้สวมแหวน

336
00:33:19,622 --> 00:33:21,582
นี่ไม่ใช่คนที่เราตามหา

337
00:33:21,749 --> 00:33:23,209
ไม่ใช่แน่นอนค่ะ

338
00:33:30,174 --> 00:33:31,551
นี่ค่ะ

339
00:33:36,931 --> 00:33:38,558
แล้วลูกล่ะ ไม่กินเหรอ

340
00:33:38,641 --> 00:33:41,227
หนูยังไม่หิวค่ะ
เดี๋ยวถ้าหนูหิวแล้วค่อยกิน

341
00:33:42,228 --> 00:33:44,731
ลูกควรกินข้าวให้ตรงเวลา

342
00:33:45,148 --> 00:33:46,065
เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก

343
00:33:47,316 --> 00:33:48,359
หนูรู้ค่ะ

344
00:33:48,985 --> 00:33:51,070
ติดเป็นนิสัยไปแล้ว
ตั้งแต่ทำงานโรงพยาบาล

345
00:33:53,281 --> 00:33:54,907
แล้วลูกกับซูบงไปไหนมาเมื่อตอนบ่าย

346
00:33:57,994 --> 00:33:59,996
พ่อคิดว่าลูกโกหกเรื่องไปซื้อของ

347
00:34:08,171 --> 00:34:10,798
ตำรวจโทรมาบอกว่าเจอศพจมน้ำ

348
00:34:13,134 --> 00:34:14,302
แต่ไม่ใช่เขาค่ะ

349
00:34:18,181 --> 00:34:19,891
ทำไมเราถึงหาเขาไม่เจอคะ

350
00:34:20,516 --> 00:34:22,018
มันผ่านมาเป็นเดือนแล้ว

351
00:34:25,688 --> 00:34:29,484
หนูว่าเขากลับโลกการ์ตูนตอนที่ตาย

352
00:34:29,942 --> 00:34:31,027
พ่อว่าไหมคะ

353
00:34:32,487 --> 00:34:34,781
ฟังดูสมเหตุสมผลเพราะเขามาจากการ์ตูน

354
00:34:37,325 --> 00:34:38,451
พ่อก็สงสัยนะ

355
00:34:39,035 --> 00:34:40,203
แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

356
00:34:43,039 --> 00:34:45,291
หนูอยากถามอะไรพ่อหน่อยค่ะ

357
00:34:46,876 --> 00:34:48,753
ถ้าการ์ตูนบอกว่า "อวสาน"

358
00:34:49,587 --> 00:34:51,380
จะเกิดอะไรต่อคะ

359
00:34:54,175 --> 00:34:57,261
โลกในการ์ตูนจะจบไป
ทั้งอย่างนั้นเลยไหม

360
00:34:57,970 --> 00:35:01,099
หรือพวกเขาจะใช้ชีวิตกันต่อไปคะ

361
00:35:06,270 --> 00:35:09,357
ตอนจบมักจะเป็นแบบในเทพนิยาย

362
00:35:09,440 --> 00:35:12,860
"แล้วพวกเขาก็อยู่กันอย่างมีความสุข"

363
00:35:14,654 --> 00:35:18,324
พ่อคิดว่าพวกเขาจะมีความสุข
จนวันตายไหมคะ

364
00:35:18,658 --> 00:35:22,995
หรือว่าพวกเขาจะหายไปในหน้าสุดท้าย

365
00:35:28,209 --> 00:35:29,293
ยอนจู

366
00:35:32,880 --> 00:35:35,341
ลูกอยากให้พ่อวาด

367
00:35:36,050 --> 00:35:39,137
แล้วพาคังชอลกลับมาเหมือนคนอื่นเหรอ

368
00:35:40,805 --> 00:35:43,266
หนูไม่ได้พูดแบบนั้นค่ะ

369
00:35:43,391 --> 00:35:45,017
พ่อไม่มีเหตุผลต้องทำแบบนั้น

370
00:35:47,228 --> 00:35:50,648
พ่อมีเหตุผลที่ทำไม่ได้และจะไม่ทำ

371
00:35:55,319 --> 00:35:57,780
ตำรวจมาหาพ่อเมื่อสัปดาห์ก่อน

372
00:35:58,072 --> 00:35:59,615
ตอนนั้นลูกไม่อยู่บ้าน

373
00:36:00,366 --> 00:36:01,534
วางตรงนี้เลย

374
00:36:02,869 --> 00:36:05,705
เราเจอมันบนดาดฟ้าโรงแรม
เลยเก็บไว้เป็นหลักฐาน

375
00:36:05,788 --> 00:36:07,373
แต่เพราะคดีปิดแล้ว

376
00:36:07,540 --> 00:36:09,917
เราเลยเอามาให้ เผื่อคุณต้องการใช้

377
00:36:10,042 --> 00:36:13,796
พวกเขาเอาแท็บเล็ต
ที่พ่อทิ้งไว้ที่โรงแรมกลับมา

378
00:36:22,597 --> 00:36:25,141
ตายซะ

379
00:36:29,437 --> 00:36:32,773
ดูท่าตำรวจจะไปที่โรงแรม
แล้วเก็บมันไว้เป็นหลักฐาน

380
00:36:34,984 --> 00:36:36,944
พวกเขาเอามันมาคืนเพราะปิดคดีได้แล้ว

381
00:36:38,905 --> 00:36:39,947
งั้นเหรอคะ

382
00:36:40,823 --> 00:36:41,908
หนูไม่รู้เลย

383
00:36:44,744 --> 00:36:46,746
ตอนได้คืนมา

384
00:36:48,539 --> 00:36:50,541
พ่อคิดอยากจะพาคังชอลกลับมาเหมือนกัน

385
00:36:57,757 --> 00:37:00,468
เขายิงไม่โดนจุดสำคัญ

386
00:37:00,760 --> 00:37:03,554
แม้เขาจะไม่เคยยิงพลาดเป้าสักครั้ง

387
00:37:05,556 --> 00:37:07,475
เขาฆ่าพ่อไม่ลง

388
00:37:07,767 --> 00:37:10,478
ไม่สิ ต้องบอกว่า
เขาไม่ได้คิดจะฆ่าพ่อ

389
00:37:12,146 --> 00:37:15,775
พ่อรู้จักคังชอลดีกว่าใคร

390
00:37:32,208 --> 00:37:33,209
(อวสาน)

391
00:37:33,334 --> 00:37:35,336
เมื่อเขาให้โอกาสพ่ออยู่ต่อ

392
00:37:36,337 --> 00:37:39,006
พ่อคิดว่าพ่อก็ควรจะทำแบบนั้นบ้าง

393
00:37:39,090 --> 00:37:40,132
(อวสาน)

394
00:37:40,216 --> 00:37:41,175
แต่ว่า...

395
00:37:43,594 --> 00:37:45,888
(อวสาน)

396
00:37:47,723 --> 00:37:49,308
พ่อเปลี่ยนมันไม่ได้

397
00:37:52,436 --> 00:37:53,646
พ่อเลยล้มเลิก

398
00:37:54,814 --> 00:37:57,108
ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไม่ได้คะ

399
00:37:59,110 --> 00:38:00,528
พ่อไม่แน่ใจ

400
00:38:00,945 --> 00:38:03,531
เขากับพ่อหักหลังกันเอง

401
00:38:04,240 --> 00:38:06,993
บางทีเราอาจแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว

402
00:38:07,576 --> 00:38:09,245
พ่อคิดแบบนั้น

403
00:38:10,413 --> 00:38:12,873
การวาดของพ่อคงไม่มีผลอะไรอีกแล้ว

404
00:38:16,627 --> 00:38:17,837
งั้นเหรอคะ

405
00:38:19,088 --> 00:38:20,881
นั่นคือเหตุผลที่พ่อวาดไม่ได้

406
00:38:21,882 --> 00:38:23,509
และพ่อจะไม่วาด

407
00:38:24,093 --> 00:38:25,094
ก็เพราะลูก

408
00:38:27,847 --> 00:38:31,142
รู้ไหมทำไมลูกถูกดึงเข้าไปในโลกนั้น

409
00:38:33,978 --> 00:38:34,979
ไม่รู้ค่ะ

410
00:38:35,062 --> 00:38:36,856
พ่อคิดว่าพ่อรู้แล้วตอนนี้

411
00:38:37,857 --> 00:38:41,152
พ่อรู้ตอนเห็น
เขาทิ้งจดหมายลาตายไว้ให้ลูก

412
00:38:43,571 --> 00:38:45,990
ลูกกลายเป็นตัวเอกอีกตัวของการ์ตูน

413
00:38:46,532 --> 00:38:49,285
พูดอีกอย่างคือลูกกลายเป็นนางเอก

414
00:38:53,497 --> 00:38:55,374
เพราะงั้นพ่อเลยต้องจบมัน

415
00:38:57,126 --> 00:38:58,794
ลูกเป็นมนุษย์จริงๆ

416
00:38:59,170 --> 00:39:00,671
เป็นลูกสาวของพ่อ

417
00:39:01,380 --> 00:39:02,965
และเป็นลูกสาวของแม่

418
00:39:04,592 --> 00:39:05,801
ไม่ใช่เหรอ

419
00:39:13,142 --> 00:39:14,185
ค่ะ

420
00:39:17,688 --> 00:39:21,609
งั้นปล่อยตอนจบของ "ดับเบิลยู"
ไว้แบบนั้นเถอะ

421
00:39:51,806 --> 00:39:52,932
แต่ว่า...

422
00:39:55,351 --> 00:39:58,020
คำว่า "อวสาน" หมายถึงอะไรกันแน่

423
00:40:00,606 --> 00:40:02,775
ยุนโซฮีจะเจอศพของคังชอลไหม

424
00:40:03,859 --> 00:40:06,112
แล้วจะทำพิธีศพให้เขาไหม

425
00:40:10,032 --> 00:40:12,076
หรือว่าเขายัง

426
00:40:12,785 --> 00:40:14,578
จมอยู่ในน้ำที่หนาวเย็น

427
00:40:22,002 --> 00:40:23,254
เขาจะ...

428
00:40:26,674 --> 00:40:28,509
จมอยู่อย่างเดียวดาย

429
00:40:30,094 --> 00:40:31,512
ตลอดไปไหม

430
00:40:54,535 --> 00:40:56,871
ยังพอมีเวลา เอากาแฟหน่อยไหม

431
00:40:56,954 --> 00:40:59,206
ไปกินข้างในเถอะ แถวคงจะยาว

432
00:40:59,290 --> 00:41:00,583
งั้นก็ตามนั้น

433
00:41:02,042 --> 00:41:05,045
เราอยู่ที่สนามบิน กำลังจะเข้าไปแล้ว

434
00:41:05,838 --> 00:41:07,423
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

435
00:41:07,631 --> 00:41:09,633
ไปถึงแล้วโทรมาด้วยนะ

436
00:41:09,800 --> 00:41:11,760
บิน 12 ชั่วโมงใช่ไหมคะ

437
00:41:12,428 --> 00:41:14,763
พ่อคะ อย่าดื่มนะ

438
00:41:14,889 --> 00:41:16,932
พ่อห้ามดื่มเด็ดขาดนะคะ

439
00:41:17,016 --> 00:41:19,852
จิบเดียวก็ห้าม หนูจะคอยโทรถามพ่อ

440
00:41:20,561 --> 00:41:23,147
แล้วก็อย่าลืมกินยานะคะ

441
00:41:23,856 --> 00:41:26,317
เดินทางปลอดภัยนะคะ
อย่าลืมโทรหาหนูด้วยนะ

442
00:41:27,276 --> 00:41:28,402
ค่ะ

443
00:41:31,030 --> 00:41:32,948
- อาจารย์คะ
- พ่อเธอจะไปไหนเหรอ

444
00:41:33,032 --> 00:41:34,450
พ่อจะไปนิวซีแลนด์ค่ะ

445
00:41:34,533 --> 00:41:37,077
เขาจะเดินทางไกลเหรอ ไม่ดีเลยนะ

446
00:41:37,161 --> 00:41:38,871
ฉันห้ามพ่อไม่ได้

447
00:41:38,996 --> 00:41:41,540
อีกอย่างเขาไม่ได้ไปเที่ยว
แต่ไปพักผ่อน

448
00:41:41,624 --> 00:41:43,959
- พ่อมีเพื่อนที่นั่นค่ะ
- งั้นเหรอ

449
00:41:44,835 --> 00:41:47,338
- เธอสระผมแล้วนี่
- คะ

450
00:41:47,421 --> 00:41:48,672
วันนี้เธอใส่ชุดอะไร

451
00:41:49,006 --> 00:41:50,090
ทำอะไรคะ

452
00:41:50,841 --> 00:41:52,051
ไปเถอะ ฉันจะพาเธอไปข้างนอก

453
00:41:52,593 --> 00:41:54,178
พาไปข้างนอกเหรอ ฉันไม่เป็นไรค่ะ

454
00:41:54,261 --> 00:41:57,056
- ฉันยังไม่หิว
- เจอกันที่ล็อบบี้อีกห้านาที

455
00:41:57,139 --> 00:41:58,933
ทาลิปสติกแล้วก็ใส่น้ำหอมด้วย

456
00:42:02,186 --> 00:42:03,521
เขาเป็นอะไรของเขา

457
00:42:07,149 --> 00:42:10,653
อาจารย์คะ ไม่ดีเลยนะ
คุณไม่เตือนฉันก่อนเลย

458
00:42:10,736 --> 00:42:13,072
- จะให้ฉันมานัดบอดตอนนี้เหรอ
- เธอเป็นตัวสำรอง

459
00:42:13,489 --> 00:42:14,990
ตัวสำรองต้องพร้อมเสมอ

460
00:42:15,074 --> 00:42:16,867
แต่ฉันไม่อยากเป็นตัวสำรองนี่คะ

461
00:42:16,951 --> 00:42:18,285
เธอยังไม่มีแฟน

462
00:42:18,369 --> 00:42:20,079
ฉันดูหมดแล้ว ยังไม่มีใครมีแฟน

463
00:42:20,162 --> 00:42:23,290
แต่เธอเป็นคนเดียวที่สระผมมา
เธอก็เลยได้เป็นตัวสำรอง

464
00:42:23,374 --> 00:42:26,168
- ถือว่าเธอโชคดีแล้วกัน
- ฉันไม่น่าสระผมมาเลย

465
00:42:26,252 --> 00:42:28,587
ฉันสระผมมาทำไมเนี่ย
ฉันไม่เคยสระผมด้วยซ้ำ

466
00:42:28,671 --> 00:42:30,214
หยุดพูดไร้สาระแล้วนั่งลงซะ

467
00:42:31,090 --> 00:42:32,174
ค่ะ

468
00:42:35,970 --> 00:42:38,097
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้นัดบอด

469
00:42:38,389 --> 00:42:40,057
- นัดบอดเหรอคะ
- ใช่

470
00:42:40,224 --> 00:42:43,018
- น่าจะหกเดือน
- พระช่วย

471
00:42:43,269 --> 00:42:46,438
พ่อเธอรู้สึกแย่กับเธอ

472
00:42:46,522 --> 00:42:49,942
เขาก็เลยใส่ความโรแมนติก
ตอนท้ายเรื่องไปเยอะ

473
00:42:50,192 --> 00:42:52,278
ไม่ใช่เหรอ เขาอยากให้เธอ
มีความสุขในจินตนาการไง

474
00:42:53,654 --> 00:42:54,822
ก็อาจใช่ค่ะ

475
00:42:55,656 --> 00:42:56,949
เขามาแล้ว

476
00:43:16,135 --> 00:43:17,511
หล่อใช่ไหมล่ะ

477
00:43:17,928 --> 00:43:20,764
- หล่อเหรอคะ
- เขาแมนมากนะ

478
00:43:20,889 --> 00:43:22,099
อาจารย์คะ คือว่า...

479
00:43:22,182 --> 00:43:24,476
เขาจบด้วยคะแนนอันดับต้นๆ
ของโรงเรียนกฎหมาย

480
00:43:24,560 --> 00:43:29,064
อีกอย่างไม่มีใครจะสูง หล่อ
และฉลาดในคนเดียวกันหรอกนะ

481
00:43:29,148 --> 00:43:31,483
อย่างน้อยเขาก็มีอย่างหนึ่ง

482
00:43:32,318 --> 00:43:34,778
อาจมีคนที่มีครบนะคะ

483
00:43:34,862 --> 00:43:36,447
ใคร ฉันเหรอ

484
00:43:38,449 --> 00:43:40,075
- คุณหมอครับ
- ไง

485
00:43:41,035 --> 00:43:43,412
- นั่งสิ
- สบายดีไหมครับ

486
00:43:45,956 --> 00:43:49,293
นี่คือโอยอนจู แพทย์ประจำบ้าน
ศัลยศาสตร์หัวใจและทรวงอก

487
00:43:49,585 --> 00:43:50,961
แนะนำตัวเองหน่อยสิ

488
00:43:53,047 --> 00:43:56,842
สวัสดีครับ ผมคิมพุงอู

489
00:43:59,845 --> 00:44:00,721
สวัสดีค่ะ

490
00:44:04,183 --> 00:44:05,809
คุณคือสาวในฝันผมเลย

491
00:44:06,310 --> 00:44:07,478
โทษที

492
00:44:09,313 --> 00:44:10,939
มาตรฐานนายต่ำจัง

493
00:44:11,148 --> 00:44:13,776
ฉันหาคนมาแนะนำนายง่ายมากเลยนะ

494
00:44:13,859 --> 00:44:16,028
เขาถ่อมตัวด้วยนะเนี่ย

495
00:44:16,111 --> 00:44:17,738
- เหรอครับ
- ใช่สิ

496
00:44:22,993 --> 00:44:24,912
คุณคงมีความสุข

497
00:44:26,497 --> 00:44:28,624
ฉันไม่เคยเห็นเธอ
มีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย

498
00:44:31,293 --> 00:44:32,336
(คังซอกบอม)

499
00:44:32,419 --> 00:44:35,130
(ที่สระผมนี่โชคดีหรือโชคร้ายน่ะ)

500
00:44:35,214 --> 00:44:37,174
ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ

501
00:44:39,051 --> 00:44:40,427
ระวังด้วยนะครับ

502
00:44:41,804 --> 00:44:43,430
- เธอสวยมากเลย
- เธอพอได้ไหม

503
00:44:43,514 --> 00:44:45,808
- ฉันว่าเธอสนใจนายนะ
- งั้นเหรอครับ

504
00:44:45,891 --> 00:44:47,643
ผมเองก็รู้สึกนิดๆ

505
00:44:48,769 --> 00:44:51,855
- โชคร้ายน่ะสิ
- กะแล้วเชียว

506
00:44:51,980 --> 00:44:53,649
หมาบ้าต้องเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

507
00:44:54,233 --> 00:44:56,151
ฉันเข้าใจแล้วล่ะ

508
00:44:56,235 --> 00:44:57,820
ฉันจะใช้นัดบอดคราวนี้เป็นจุดเริ่ม

509
00:44:57,903 --> 00:45:00,948
และทำงานให้หนัก ฉันมีแรงกระตุ้นแล้ว

510
00:45:01,448 --> 00:45:04,868
ใช่ ฉันไม่ได้ออกเดตมานานแล้ว

511
00:45:04,952 --> 00:45:08,580
ใช่ เธอมัวแต่เป็นลูกสาวที่ดีอยู่

512
00:45:08,831 --> 00:45:11,583
ฉันจะทำงานจนกว่าจะหมดโอกาส

513
00:45:11,667 --> 00:45:14,169
นี่ นายมีงานต้องทำนะ

514
00:45:14,253 --> 00:45:17,423
นายต้องหาคู่เดตให้ฉัน
อาทิตย์ละคนไปหนึ่งเดือน

515
00:45:17,506 --> 00:45:18,340
ฉันเป็นหนี้เธอหรือไง

516
00:45:19,007 --> 00:45:21,510
ฉันจะนัดเดตให้ได้ยังไง ฉันยุ่งจะตาย

517
00:45:22,136 --> 00:45:24,096
- ฮัลโหล
- ฮัลโหล

518
00:45:25,264 --> 00:45:26,432
ฮัลโหล

519
00:45:27,391 --> 00:45:29,435
นั่นเสียงอะไรน่ะ ฮัลโหล

520
00:47:53,829 --> 00:47:55,247
ผมก็อ่านเหมือนกัน

521
00:47:55,372 --> 00:47:58,208
งั้นโอยอนจูในนั้นคือ...

522
00:47:58,292 --> 00:48:01,253
ลูกสาวของเขา เขาใช้ชื่อลูกสาวของเขา

523
00:48:01,378 --> 00:48:03,338
ลูกสาวเขาเหรอ สุดยอดเลย

524
00:48:03,422 --> 00:48:06,174
เขาโชคดี ที่จริงเขาไม่น่ารอด

525
00:48:06,258 --> 00:48:09,595
แต่เขาก็โชคดี
ที่เขาเจอหมอที่เก่งที่สุด

526
00:48:09,678 --> 00:48:12,180
ถ้าไม่ใช่ฉัน เกิดอะไรขึ้น

527
00:48:13,515 --> 00:48:15,225
ผมเธอเป็นอะไร

528
00:48:15,309 --> 00:48:16,602
ขอยืมโทรศัพท์หน่อยค่ะ

529
00:48:17,060 --> 00:48:20,814
- เกิดอะไรขึ้นกับเธอน่ะ
- ขอยืมโทรศัพท์หน่อยค่ะ

530
00:48:21,356 --> 00:48:22,733
ใช้โทรศัพท์ผมก็ได้

531
00:48:24,610 --> 00:48:27,863
ไปโดนสาดน้ำมาเหรอ
หรือว่าท่อในห้องน้ำแตก

532
00:48:35,245 --> 00:48:37,706
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

533
00:48:44,212 --> 00:48:45,464
ขอบคุณค่ะ

534
00:48:47,424 --> 00:48:50,594
- นี่ เธอจะไปไหน
- สวัสดีครับ

535
00:49:03,065 --> 00:49:04,316
ซูบง

536
00:49:06,860 --> 00:49:09,196
วาดตาให้โตอีกหน่อยสิ

537
00:49:09,863 --> 00:49:10,989
อาจารย์ครับ

538
00:49:11,198 --> 00:49:14,660
ถ้าตาโตกว่านี้ก็กินไปครึ่งหน้าแล้ว

539
00:49:14,743 --> 00:49:17,496
- ทำจมูกให้ใหญ่ขึ้นดีกว่า...
- เงียบไปเลย

540
00:49:17,788 --> 00:49:20,374
นายยังไม่ได้ปรับสไตล์
ให้เข้ากับฉันเลยนะ

541
00:49:20,540 --> 00:49:25,170
ตัวการ์ตูนของฉันต้องตาโตแบบนี้

542
00:49:25,337 --> 00:49:30,509
พวกมันหนีจากโลกของอารมณ์ไม่ได้

543
00:49:30,634 --> 00:49:31,677
วาดต่อไป

544
00:49:31,760 --> 00:49:34,388
แต่ทำจมูกให้ใหญ่ขึ้นไม่ดีกว่าเหรอ

545
00:49:36,807 --> 00:49:39,851
ฉันจะไปเปิดประตู
ทำตาให้โตเท่านี้ด้วย

546
00:49:40,143 --> 00:49:41,353
ขยายซะ

547
00:49:41,436 --> 00:49:42,688
ใครคะ

548
00:49:44,147 --> 00:49:45,440
เธอบ้าไปแล้ว

549
00:49:45,565 --> 00:49:48,610
- สวัสดีค่ะ
- พัคซูบงอยู่ไหมคะ

550
00:49:48,944 --> 00:49:50,696
คุณเป็นใครคะ คุณพระ

551
00:49:52,197 --> 00:49:54,783
พี่ เกิดอะไรขึ้น

552
00:49:54,866 --> 00:49:56,535
- ข้างนอกฝนตกเหรอ
- ไปคุยกันก่อน

553
00:49:56,618 --> 00:50:00,497
เดี๋ยว ขออนุญาตก่อน เดี๋ยวมานะครับ

554
00:50:00,664 --> 00:50:03,917
เกิดอะไรขึ้น ปล่อยมือผมก่อนได้ไหม

555
00:50:04,501 --> 00:50:05,836
อะไรหอบพี่มาที่นี่

556
00:50:07,462 --> 00:50:10,090
พวกเขาเจอศพแล้วเหรอ

557
00:50:10,173 --> 00:50:12,592
ยัง ช่วยคังชอลด้วย

558
00:50:13,552 --> 00:50:15,387
- หา
- ช่วยเขาทีนะ

559
00:50:15,470 --> 00:50:17,055
เรายังช่วยเขาได้อยู่

560
00:50:17,305 --> 00:50:19,349
หมายความว่าไง มันจบแล้วไม่ใช่เหรอ

561
00:50:19,433 --> 00:50:22,269
เวลาไม่ได้เดิน มันหยุดอยู่กับที่

562
00:50:22,352 --> 00:50:25,480
"อวสาน" แปลว่าเวลาหยุดในฉากสุดท้าย

563
00:50:25,564 --> 00:50:28,066
ตอนนี้เขายังอยู่ในแม่น้ำ
ติดอยู่ในห้วงเวลา

564
00:50:28,775 --> 00:50:31,653
- พี่รู้ได้ยังไง
- ฉันเห็นเขา

565
00:50:31,737 --> 00:50:34,531
ฉันเพิ่งเห็นเขาในน้ำเมื่อกี้เอง

566
00:50:41,329 --> 00:50:43,248
พี่ลงไปในน้ำมาเหรอ

567
00:50:45,292 --> 00:50:48,211
ครับ ผมเพิ่งเห็นเมื่อกี้

568
00:50:48,920 --> 00:50:50,589
ไม่รู้สิครับ

569
00:50:50,672 --> 00:50:52,758
ผมติดต่ออาจารย์โอไม่ได้

570
00:50:52,924 --> 00:50:55,719
จะบอกว่าบรรณาธิการ
ไม่ได้เปลี่ยนมันเหรอครับ

571
00:50:56,011 --> 00:50:58,889
ไม่รู้สิคะ
ฉันไม่ได้รับผิดชอบเรื่องนี้

572
00:50:59,765 --> 00:51:02,309
คุณพัคก็ไปพักร้อนแล้วก็มีแต่คนโทรมา

573
00:51:02,392 --> 00:51:03,852
แถมโพสต์ข้อความ

574
00:51:04,853 --> 00:51:06,021
จะทำยังไงดี

575
00:51:06,980 --> 00:51:10,108
มันเป็น "โปรดติดตามต่อไป"
ไม่ใช่ "อวสาน" หรือฉันอ่านผิด

576
00:51:10,192 --> 00:51:12,110
- เยี่ยมไปเลย
- รออ่านตอนต่อไปอยู่

577
00:51:12,194 --> 00:51:13,653
ไม่เอาเรื่องไร้สาระอีกนะ

578
00:51:13,737 --> 00:51:16,615
นักเขียนมีสติแล้วเหรอ
เอาคังชอลคืนมา

579
00:51:16,698 --> 00:51:18,283
อาจารย์โอ หายดีแล้วสินะครับ

580
00:51:18,366 --> 00:51:22,037
ผมเชื่อในตัวคุณมากกว่าที่คนอื่นพูด
คุณทำได้

581
00:51:22,704 --> 00:51:27,542
เป็นไปไม่ได้เพราะ
อาจารย์ไปนิวซีแลนด์

582
00:51:28,168 --> 00:51:30,837
ผมจะโทรหาเขาตอนเช้าที่เขาไปถึง

583
00:51:30,921 --> 00:51:32,547
ผมยังไม่ได้โทรหาเขาเลย

584
00:51:32,631 --> 00:51:33,840
ครับ ได้ครับ

585
00:51:35,050 --> 00:51:37,302
ฉันจะซ่อมแท็บเล็ตที่พ่อใช้

586
00:51:37,385 --> 00:51:39,346
นายใช้มันวาดได้ไหม

587
00:51:39,429 --> 00:51:40,931
แน่ใจนะว่าอาจารย์ไม่ได้วาด

588
00:51:41,014 --> 00:51:43,850
เขาอยู่บนเครื่องบินจะวาดได้ยังไง

589
00:51:43,934 --> 00:51:46,311
เขาบอกว่าเขาเปลี่ยนมันไม่ได้ด้วย

590
00:51:46,394 --> 00:51:48,647
พี่จะบอกว่า "อวสาน" เปลี่ยนเป็น

591
00:51:48,814 --> 00:51:51,900
"โปรดติดตามตอนต่อไป"
เองเหรอ ทำไมล่ะ

592
00:51:52,067 --> 00:51:53,443
ฉันก็ไม่รู้

593
00:51:53,610 --> 00:51:57,322
ไม่เข้าใจเลย เรื่องมันจบไปแล้ว

594
00:51:57,531 --> 00:52:02,202
เขาไม่ได้ถูกฆ่าแบบไร้เหตุผล
เขาตั้งใจฆ่าตัวตาย

595
00:52:02,577 --> 00:52:03,578
ทำไมมันยังไม่จบอีก

596
00:52:04,287 --> 00:52:08,124
มันต้องมีเหตุผลอื่น
ที่มันยังจบไม่ได้

597
00:52:09,459 --> 00:52:11,545
เหตุผลอื่นที่ทำให้
ยังจบไม่ได้เหรอ อะไรล่ะ

598
00:52:20,887 --> 00:52:21,972
เดี๋ยวก่อน

599
00:52:22,931 --> 00:52:24,057
มีคนอยู่ตรงนั้น

600
00:52:24,641 --> 00:52:26,268
นายพูดอะไร

601
00:52:26,518 --> 00:52:28,770
เขากำลังจะโดดไม่ใช่เหรอ

602
00:52:29,437 --> 00:52:30,689
ไม่มีทาง

603
00:52:31,106 --> 00:52:33,400
- ไปตรงนั้นกันเถอะ
- อือ

604
00:52:39,114 --> 00:52:40,198
ขอโทษนะครับ

605
00:52:40,615 --> 00:52:43,285
ไปยืนตรงนั้นทำไมครับ มันอันตรายนะ

606
00:52:43,618 --> 00:52:44,995
ขอโทษนะครับ

607
00:52:52,002 --> 00:52:53,628
มีเหตุผลอะไร

608
00:52:53,920 --> 00:52:57,090
- ผมถามว่ามีเหตุผลอะไร
- ซูบง

609
00:52:57,465 --> 00:53:01,094
ตอนนี้เหตุผลไม่สำคัญแล้ว
ช่วยคังชอลสำคัญกว่า

610
00:53:01,219 --> 00:53:04,222
นี่แปลว่าเราต้องช่วยตัวเอก

611
00:53:04,472 --> 00:53:07,684
เขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
เรื่องเลยเดินต่อไปไม่ได้

612
00:53:07,893 --> 00:53:09,102
แต่เขาไม่ได้อยากจะอยู่ต่อ

613
00:53:09,185 --> 00:53:12,731
- เราก็เลยต้องช่วยเขา
- เป็นอะไรของพี่

614
00:53:14,399 --> 00:53:16,026
เวลาไม่ได้เดินต่อ

615
00:53:16,276 --> 00:53:18,528
มันหยุดอยู่ในช่วงสุดท้าย

616
00:53:18,612 --> 00:53:21,114
ทุกอย่างเป็นไปได้ ดูนะ

617
00:53:21,531 --> 00:53:23,033
ใช่แล้ว

618
00:53:23,283 --> 00:53:25,660
เราต้องวาดเรือตำรวจในฉากแรก

619
00:53:25,744 --> 00:53:29,247
เรือตำรวจบังเอิญแล่นผ่าน
สะพานฮันกังในตอนนั้น

620
00:53:31,374 --> 00:53:33,418
วาดนักประดาน้ำด้วย

621
00:53:35,045 --> 00:53:37,297
ถ้านักประดาน้ำโดดลงไปช่วย เขาก็รอด

622
00:53:37,672 --> 00:53:40,258
เรายังไม่รู้ว่าเขาตายหรือยัง
เราแค่เห็นเขาอยู่ในน้ำ

623
00:53:40,342 --> 00:53:42,802
เราอาจปลุกเขาได้

624
00:53:42,969 --> 00:53:45,513
จะคิดว่าเขายังไม่ตายก็ได้

625
00:53:45,847 --> 00:53:47,974
เดี๋ยวนะๆ

626
00:53:48,516 --> 00:53:51,311
พี่ไม่ได้กำลังบอกให้ผมวาดใช่ไหม

627
00:53:52,604 --> 00:53:55,857
- นายเป็นคนเดียวที่ทำได้ นาย...
- ผมทำไม่ได้

628
00:53:55,941 --> 00:53:57,567
มันคงไม่ได้ผลหรอก

629
00:53:57,651 --> 00:53:59,527
ผมว่าผมทำไม่ได้

630
00:53:59,611 --> 00:54:01,071
มันเป็นงานของอาจารย์โอ

631
00:54:01,154 --> 00:54:03,114
ผมทำให้คล้ายได้
แต่ไม่มีทางเหมือนเป๊ะ

632
00:54:03,198 --> 00:54:05,283
ผมบอกตั้งหลายครั้งแล้ว
ว่ามีความแตกต่าง

633
00:54:05,367 --> 00:54:08,161
- ไว้ค่อยคุยกับอาจารย์ตอนเขากลับมา
- เขาไม่วาดหรอก

634
00:54:08,787 --> 00:54:11,498
พ่อจะไม่วาดอีกเพราะฉัน

635
00:54:12,332 --> 00:54:14,167
เขากลัวว่าฉันจะถูกดึงไปอีก

636
00:54:15,210 --> 00:54:19,381
นั่นไง พี่เพิ่งกลับมาจาก
แม่น้ำฮันนี่ ใช่ไหม

637
00:54:19,464 --> 00:54:20,715
ผมไม่ควรวาดมัน

638
00:54:20,799 --> 00:54:24,219
- คราวก่อนพี่แหกคุกมาได้
- ใครจะไปสนเรื่องนั้น

639
00:54:24,386 --> 00:54:25,845
ไม่เข้าใจหรือไง

640
00:54:25,929 --> 00:54:29,432
ไม่มีอะไรสำคัญกว่า
การช่วยชีวิตคังชอลแล้วนะ

641
00:54:32,352 --> 00:54:33,395
ใช่

642
00:54:35,188 --> 00:54:37,774
คังชอลยิงพ่อก็จริง

643
00:54:37,941 --> 00:54:40,151
และเรื่องนั้นอภัยไม่ได้

644
00:54:40,694 --> 00:54:42,988
ก็จริงอีกที่การ์ตูนต้องสาป
เรื่องนี้ต้องจบ

645
00:54:43,071 --> 00:54:45,782
แล้วก็จริงที่ฉันไม่ควร
ถูกดึงเข้าไปอีก

646
00:54:46,241 --> 00:54:48,243
แต่พ่อยังไม่ตาย

647
00:54:48,785 --> 00:54:52,080
เขาดีขึ้นมากแล้วก็ไปเที่ยวกับเพื่อน

648
00:54:52,455 --> 00:54:56,751
นายกับฉันก็สบายดี
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

649
00:54:56,835 --> 00:54:57,919
แล้วคนอ่านล่ะ

650
00:54:58,420 --> 00:55:00,130
พวกเขาจะโกรธแค่แป๊บเดียว

651
00:55:00,213 --> 00:55:01,881
ยังไงเขาก็เป็นแค่ตัวการ์ตูน

652
00:55:03,133 --> 00:55:04,467
แต่ว่ามีแค่คังชอล

653
00:55:05,385 --> 00:55:08,847
ที่ต่อว่าตัวเองเรื่องเป็นฆาตกร
อยู่ในแม่น้ำหนาวเหน็บ

654
00:55:08,930 --> 00:55:11,349
จนผ่านไปสองเดือนแล้ว

655
00:55:16,229 --> 00:55:17,772
มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ

656
00:55:20,859 --> 00:55:22,068
แล้วก็...

657
00:55:23,945 --> 00:55:25,572
แล้วฉันล่ะ

658
00:55:27,490 --> 00:55:29,951
ฉันคิดว่าเรื่องทั้งหมด
เกิดขึ้นก็เพราะฉัน

659
00:55:36,833 --> 00:55:38,543
พี่...

660
00:55:41,963 --> 00:55:45,675
ฉันขอให้นายช่วยเขาก่อน

661
00:55:46,593 --> 00:55:48,094
ฉันขอร้อง

662
00:55:49,888 --> 00:55:50,972
ให้ตาย

663
00:55:52,974 --> 00:55:58,146
ผมคิดว่าถ้าผมวาดคงไม่ได้ผลหรอก
ผมไม่ใช่อาจารย์โอนะ

664
00:55:58,229 --> 00:56:00,315
นายทำงานกับเขามาสามปี

665
00:56:00,648 --> 00:56:02,233
นี่คือแท็บเล็ตของพ่อ

666
00:56:02,734 --> 00:56:06,738
ที่ที่ทุกอย่างเริ่มขึ้น

667
00:56:17,665 --> 00:56:20,752
ก็ได้ ผมจะลองดู

668
00:56:21,169 --> 00:56:24,130
ผมจะลองดูก็ได้ ให้ตายเถอะ

669
00:56:25,590 --> 00:56:26,800
รอเดี๋ยวนะ

670
00:56:49,531 --> 00:56:52,325
เฮ้อ ปวดตาจัง

671
00:56:53,827 --> 00:56:55,370
ทำไมไม่ได้นะ

672
00:56:57,705 --> 00:56:59,707
ไม่เห็นได้ผลเลย

673
00:56:59,958 --> 00:57:02,085
วาดเสร็จเป็นชั่วโมงแล้ว
แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

674
00:57:02,168 --> 00:57:04,087
ถ้ามันได้ต้องมีอะไรเปลี่ยน

675
00:57:04,170 --> 00:57:07,465
เช่น ฉากต่อไปจะวาดเองอะไรแบบนั้น

676
00:57:08,299 --> 00:57:09,634
บอกแล้วไงว่าผมทำไม่ได้

677
00:57:09,717 --> 00:57:12,303
นี่ไม่ใช่งานของผม ผมก็แค่ผู้ช่วย

678
00:57:12,470 --> 00:57:14,639
ถ้าให้ใครที่ไหนวาดก็ได้ล่ะก็

679
00:57:14,722 --> 00:57:16,349
ป่านนี้พวกแฟนคลับคงพาเขากลับมาแล้ว

680
00:57:18,393 --> 00:57:22,021
เอาไว้ค่อยให้อาจารย์โอทำ
ตอนเขากลับมาเถอะ

681
00:57:23,398 --> 00:57:26,151
พ่อไม่ทำแน่
ยิ่งถ้ารู้เรื่องที่เกิดวันนี้

682
00:57:26,234 --> 00:57:28,069
พี่ยอนจู ขอล่ะ

683
00:57:28,153 --> 00:57:32,574
ไม่มีทางอื่นนอกจากให้อาจารย์วาด

684
00:57:34,242 --> 00:57:36,703
ผมเหนื่อยแล้วนะ

685
00:57:37,871 --> 00:57:39,414
มีอะไรกินบ้างไหมเนี่ย

686
00:57:40,248 --> 00:57:41,499
หิวจัง

687
00:57:44,169 --> 00:57:47,714
พ่อไม่มีทางทำแน่

688
00:57:52,886 --> 00:57:55,221
ผมจะต้มรามยอน พี่กินด้วยไหม

689
00:57:56,931 --> 00:57:58,641
ไม่คิดจะตอบกันด้วยซ้ำ

690
00:57:58,725 --> 00:58:00,894
เป็นคนขอให้ฉันทำงานแท้ๆ

691
00:58:01,728 --> 00:58:04,063
ทำไมอาจารย์โอถึงไป...

692
00:58:12,864 --> 00:58:16,034
- ฉันไม่เอารามยอน
- ลืมเรื่องรามยอนไปก่อน

693
00:58:17,202 --> 00:58:18,369
พี่จำได้ไหม

694
00:58:20,163 --> 00:58:24,959
ผมว่าผมเคยได้ยิน
จากอาจารย์เมื่อนานมาแล้ว

695
00:58:25,793 --> 00:58:27,253
เรื่องเกี่ยวกับ "ดับเบิลยู"

696
00:58:27,879 --> 00:58:29,047
ว่าพี่...

697
00:58:47,065 --> 00:58:48,483
เธออยู่นี่

698
00:58:49,192 --> 00:58:51,110
คนที่แหกคุกอยู่นี่

699
00:58:52,070 --> 00:58:53,571
อยู่ทางนี้

700
00:59:00,912 --> 00:59:02,914
(บางครั้งชีวิตก็...)

701
00:59:05,583 --> 00:59:07,168
- มีคนกระโดดน้ำ
- เขาตกน้ำ

702
00:59:07,252 --> 00:59:09,254
- รีบไปช่วยเขาเร็ว
- ไปเดี๋ยวนี้แหละ

703
00:59:47,041 --> 00:59:48,918
หยุดนะ อย่าขยับ

704
01:00:22,327 --> 01:00:23,870
(อวสาน)

705
01:00:23,953 --> 01:00:27,123
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

706
01:00:39,385 --> 01:00:40,720
ฉันเองที่คืนชีวิตให้คุณ

707
01:00:41,220 --> 01:00:44,766
นับจากนี้ไป คิดซะว่า
มันเป็นเรื่องที่เราสร้างด้วยกัน

708
01:00:45,266 --> 01:00:47,185
คุณเป็นใครที่จะมา
ตัดสินใจเรื่องชีวิตผม

709
01:00:47,268 --> 01:00:49,062
เพราะฉันรักคุณไง

710
01:00:49,479 --> 01:00:52,231
แต่งแล้ว ไม่ใช่กำลังจะแต่ง
แต่เราแต่งกันแล้วเหรอ

711
01:00:52,315 --> 01:00:54,192
ผมจะเลิกตามหาฆาตกร

712
01:00:54,275 --> 01:00:56,611
ฆาตกรกำลังตามล่าฉัน

713
01:00:56,944 --> 01:00:59,489
นี่ไม่ใช่อย่างที่ฉันคาดไว้

714
01:01:00,448 --> 01:01:03,576
ผมกลัวว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก

715
01:01:07,372 --> 01:01:09,374
คำบรรยายโดย: รัตนชัย เหลืองวงศ์งาม