1
00:00:37,370 --> 00:00:39,372
"ดับเบิลยู" เป็นการ์ตูนชุด
ยอดนิยมในเกาหลี

2
00:00:43,460 --> 00:00:44,586
ตัวเอกคังชอล...

3
00:00:44,669 --> 00:00:45,920
คุณใส่สวยดี

4
00:00:48,548 --> 00:00:51,426
พบกับโอยอนจู
หญิงสาวจากโลกความเป็นจริง

5
00:00:51,760 --> 00:00:54,054
และฝันถึงชีวิตใหม่
ที่มีความสุขร่วมกัน

6
00:00:55,722 --> 00:00:58,933
ฆาตกรที่ฆ่าครอบครัวของคังชอล
เมื่อสิบปีก่อนปรากฏตัวขึ้น

7
00:00:59,017 --> 00:01:00,643
ฉันจะฝังกระสุนใส่หัวเธอ

8
00:01:01,644 --> 00:01:03,813
เขาขู่คังชอลด้วยการบอกว่าจะฆ่ายอนจู

9
00:01:04,731 --> 00:01:07,484
เมื่อจุดประสงค์ของตัวละคร
ใน "ดับเบิลยู" หายไป

10
00:01:08,359 --> 00:01:10,570
ตัวละครเองก็เริ่มหายไปด้วย

11
00:01:10,862 --> 00:01:13,239
คังชอลจึงร่วมมือกับ
ซองมูผู้วาดการ์ตูน

12
00:01:13,656 --> 00:01:15,742
เพื่อปกป้องโอยอนจู
และโลกของ "ดับเบิลยู"

13
00:01:16,576 --> 00:01:19,579
พวกเขาวางแผนจะจับฆาตกรที่ฆ่า
ครอบครัวของคังชอลเมื่อสิบปีก่อน

14
00:01:19,662 --> 00:01:21,122
แต่ก่อนที่พวกเขาจะทำสำเร็จ

15
00:01:24,083 --> 00:01:25,794
ฆาตกรปรากฏตัวพร้อมใบหน้าของซองมู

16
00:01:25,877 --> 00:01:27,587
และทำให้แผนของคังชอลพังไม่เป็นท่า

17
00:01:29,339 --> 00:01:31,925
เขาฆ่าซนฮยอนซอก
ผู้ที่เปรียบเสมือนพ่อของคังชอล

18
00:01:32,634 --> 00:01:34,344
แล้วจัดฉากให้คังชอลเป็นฆาตกร

19
00:01:34,552 --> 00:01:36,221
จอดเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันขับเอง

20
00:01:36,304 --> 00:01:39,224
คังชอลถูกยิงระหว่างหลบหนี
และสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

21
00:01:43,561 --> 00:01:46,815
เขาถูกช่วยไว้โดยยอนจูที่กลับไป
โลกแห่งความจริงเพื่อช่วยเขา

22
00:01:47,357 --> 00:01:48,441
ไปร้านของชำ

23
00:01:51,611 --> 00:01:52,695
เค้ก

24
00:01:54,072 --> 00:01:55,198
ขอกัดคำสิ

25
00:01:57,367 --> 00:01:59,035
ไปซื้อของ

26
00:01:59,285 --> 00:02:01,204
ชุดนี้เป็นไง ห้าพันวอนเอง

27
00:02:01,454 --> 00:02:02,539
ถูกดีนะ

28
00:02:11,422 --> 00:02:12,799
ตอนนี้เราทำสี่ข้อแล้วใช่ไหม

29
00:02:13,550 --> 00:02:15,385
อีกสองข้อก็ส่งการบ้านวันนี้ครบ

30
00:02:20,640 --> 00:02:22,183
ชอบใส่เบคอนเยอะๆ ไหม

31
00:02:22,642 --> 00:02:25,145
- เมื่อกี้คุณว่าไงนะ
- อะไรเหรอ

32
00:02:26,020 --> 00:02:29,440
คุณพูดอะไรเรื่องการบ้าน

33
00:02:31,484 --> 00:02:33,736
การบ้านทำเรื่องโรแมนติก
วันละสิบข้อน่ะ

34
00:02:34,070 --> 00:02:36,489
คุณบอกว่าสามีคุณหายไป
หลังจากทำได้แค่สี่ข้อ

35
00:02:38,867 --> 00:02:40,869
ผมอยากทำมันแทนสามีคุณ

36
00:02:41,828 --> 00:02:43,037
เพราะคุณช่วยชีวิตผมไว้

37
00:02:45,874 --> 00:02:47,500
คุณบอกว่าสามีคุณเหมือนผม

38
00:02:48,167 --> 00:02:49,586
คุณก็เลยตามผมมา

39
00:02:50,628 --> 00:02:51,754
ไม่ใช่เหรอ

40
00:02:52,463 --> 00:02:54,883
คุณรู้ได้ยังไง

41
00:02:55,758 --> 00:02:58,887
ฉันไม่เคยพูดถึงเรื่องการบ้านเลย

42
00:03:00,722 --> 00:03:01,723
ผมอ่านมันน่ะ

43
00:03:02,932 --> 00:03:03,808
จากที่ไหนคะ

44
00:03:16,070 --> 00:03:17,488
(ดับเบิลยู)

45
00:03:17,572 --> 00:03:18,406
นี่ไง

46
00:03:22,118 --> 00:03:23,703
คุณรู้จักการ์ตูนนี่ใช่ไหม

47
00:03:25,121 --> 00:03:27,040
หน้าคุณฟ้องว่ารู้จักมันดี

48
00:03:28,708 --> 00:03:29,792
ผมอ่านจากในนี้

49
00:03:30,168 --> 00:03:33,338
สามีคุณหายไปหลังจาก
ทำเรื่องโรแมนติกได้สี่ข้อ

50
00:03:36,216 --> 00:03:37,550
เขาใจร้ายมากเลย

51
00:03:38,218 --> 00:03:40,762
เขาทำแบบนั้นกับผู้หญิง
ที่แต่งงานด้วยได้ไง

52
00:03:43,056 --> 00:03:45,934
คุณไม่มาสักที ผมเองก็ไม่มีอะไรทำ

53
00:03:46,184 --> 00:03:47,435
ผมเลยอ่านมันซ้ำไปซ้ำมา

54
00:03:49,354 --> 00:03:51,022
เรื่องราวมันสนุกและน่าสนใจดี

55
00:03:51,898 --> 00:03:54,859
ผมรู้สึกสงสารคังชอล
แต่เขาก็ดูงี่เง่า

56
00:03:55,902 --> 00:03:56,903
เหมือนผมเลย

57
00:03:59,364 --> 00:04:01,199
เพราะงั้นผมเลยไม่ยอมมอบตัว

58
00:04:01,950 --> 00:04:03,243
ผมจะได้รอเจอคุณ

59
00:04:04,035 --> 00:04:06,663
ผมอยากถามคุณว่าจะเกิดอะไรต่อไป

60
00:04:07,413 --> 00:04:10,667
ผมยังติดคุกไม่ได้ถ้าไม่รู้คำตอบ

61
00:04:15,255 --> 00:04:16,965
คุณอ่านเล่มต่อจากนี้หรือยัง

62
00:04:18,800 --> 00:04:20,009
ต่อจากนี้

63
00:04:20,635 --> 00:04:22,470
จะเกิดอะไรขึ้นกับคังชอลและโอยอนจู

64
00:04:26,849 --> 00:04:27,850
ว่าไง

65
00:04:29,143 --> 00:04:31,145
คังชอลจะลืมยอนจูตลอดไปไหม

66
00:04:32,939 --> 00:04:33,982
ตอบผมมาสิ

67
00:04:35,733 --> 00:04:37,860
สามีคุณที่อยู่ๆ ก็หายตัวไป...

68
00:04:44,033 --> 00:04:44,909
คือผมใช่ไหม

69
00:05:16,399 --> 00:05:17,650
ตอบยากมากเลยเหรอ

70
00:05:26,576 --> 00:05:28,161
งั้นออกไปหาคำตอบด้วยกัน

71
00:06:15,208 --> 00:06:18,294
นี่ห้องทำงานของพ่อคุณสินะ

72
00:06:32,016 --> 00:06:33,101
ฉัน...

73
00:06:34,018 --> 00:06:36,896
ไม่รู้ตัวว่าเอาหนังสือไปด้วย

74
00:06:39,649 --> 00:06:41,734
ฉันไม่ได้คิดจะบอกคุณ

75
00:06:42,860 --> 00:06:44,654
ฉันตั้งใจจะเก็บไว้เป็นความลับ

76
00:06:45,071 --> 00:06:46,197
ฉันแค่

77
00:06:47,323 --> 00:06:50,034
อยากให้มันจบแบบที่
คุณมีความสุขจริงๆ

78
00:06:56,582 --> 00:06:57,875
พี่ซอกบอม รอเดี๋ยว

79
00:06:57,959 --> 00:07:00,294
พี่ซอกบอม อย่าเพิ่งไป

80
00:07:00,378 --> 00:07:02,380
ปล่อยผมนะ

81
00:07:02,547 --> 00:07:04,257
ผมกลัวมาก

82
00:07:04,340 --> 00:07:07,510
ผมกลัวคุณมากกว่าอีก
คุณหัวเราะคนเดียว

83
00:07:07,593 --> 00:07:09,053
ผมจะกลับไปที่โรงพยาบาล

84
00:07:10,346 --> 00:07:12,598
ช่วยอยู่กับผมจนกว่า
พี่ยอนจูจะกลับมานะ

85
00:07:12,723 --> 00:07:15,101
แล้วเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ

86
00:07:15,184 --> 00:07:17,562
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอไปไหน

87
00:07:38,332 --> 00:07:39,417
พ่อของคุณอยู่ไหน

88
00:07:53,556 --> 00:07:54,390
ทำไมคะ

89
00:07:55,683 --> 00:07:56,893
ผมอยากเจอเขา

90
00:07:58,811 --> 00:08:00,646
ไม่ต้องห่วง ผมไม่ยิงเขาหรอก

91
00:08:01,230 --> 00:08:03,357
ผมคงโง่มากถ้าจะทำพลาดซ้ำสองครั้ง

92
00:08:06,402 --> 00:08:07,445
เขาอยู่ไหนครับ

93
00:08:07,612 --> 00:08:09,197
เขาไม่ได้เป็นคนวาด

94
00:08:09,780 --> 00:08:11,991
เขาไม่ได้จัดฉากคุณหรอก

95
00:08:13,743 --> 00:08:15,036
อย่าเข้าใจผิดนะ

96
00:08:29,509 --> 00:08:30,801
ทำไมต้องล็อกประตูด้วย

97
00:08:31,802 --> 00:08:32,803
เดี๋ยวคุณก็เห็น

98
00:08:41,062 --> 00:08:42,063
คุณโอเหรอ

99
00:08:43,689 --> 00:08:45,191
เขาคือโอซองมูเหรอ

100
00:08:47,068 --> 00:08:48,069
ค่ะ

101
00:08:49,237 --> 00:08:50,238
เกิดอะไรกับเขา

102
00:08:51,197 --> 00:08:52,657
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

103
00:08:53,866 --> 00:08:56,827
มันผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง
ทั้งที่โลกของคุณผ่านไปเกินเดือน

104
00:09:01,541 --> 00:09:02,708
ฉันเวียนหัว

105
00:09:03,834 --> 00:09:04,835
ฉัน...

106
00:09:10,424 --> 00:09:12,468
เถอะน่า หมอคัง พี่ครับ

107
00:09:12,552 --> 00:09:14,762
แค่พักเดียวแหละ

108
00:09:14,845 --> 00:09:17,265
ไม่นานหรอก อย่านะ

109
00:09:18,933 --> 00:09:20,935
มีรามยอนอยู่ เดี๋ยวผมทำให้กินนะ

110
00:09:21,018 --> 00:09:24,564
เลิกพูดถึงรามยอนเถอะ
แล้วทำไมถึงจับผมอยู่ได้

111
00:09:26,148 --> 00:09:27,692
เมื่อกี้ประตูนั่นล็อกอยู่ไม่ใช่เหรอ

112
00:09:29,694 --> 00:09:30,945
อะไรน่ะ

113
00:09:35,032 --> 00:09:36,701
คุณเป็น เขาเป็นใคร

114
00:09:36,784 --> 00:09:38,578
คัง...

115
00:09:39,161 --> 00:09:40,454
คังอะไร

116
00:09:40,663 --> 00:09:42,540
ช่วยหน่อยได้ไหมครับ เธอเป็นลม

117
00:09:43,291 --> 00:09:44,208
ยอนจู

118
00:09:45,001 --> 00:09:46,294
ยอนจู

119
00:10:03,144 --> 00:10:04,604
เป็นอะไรไปครับ ไม่สบายเหรอ

120
00:10:04,979 --> 00:10:06,314
ฉันแค่เพลีย

121
00:10:07,231 --> 00:10:08,149
เพลียเหรอ

122
00:10:08,232 --> 00:10:10,318
ฉันข้ามเวลาไปเป็นเดือน

123
00:10:11,235 --> 00:10:12,778
คราวที่แล้วก็เป็นแบบนี้

124
00:10:13,321 --> 00:10:15,031
แปลว่าที่คุณต้องทำคือพักผ่อนใช่ไหม

125
00:10:16,032 --> 00:10:17,074
แค่นั้นน่าจะพอ

126
00:10:18,075 --> 00:10:19,243
ค่อยยังชั่ว

127
00:10:23,122 --> 00:10:24,957
คุณจะไปมยองเซใช่ไหม

128
00:10:25,249 --> 00:10:26,292
ใช่ครับ

129
00:10:27,251 --> 00:10:30,921
พยาบาลคิม เรากำลังไปนะ
ช่วยจองห้องให้หน่อยได้ไหม

130
00:10:31,047 --> 00:10:33,549
เราจะตรวจเบื้องต้นกับเอกซเรย์ช่องอก

131
00:10:35,968 --> 00:10:37,219
คุณจะไปไหนคะ

132
00:10:42,975 --> 00:10:44,143
อย่าไปนะ

133
00:10:46,854 --> 00:10:49,565
ผมมีเรื่องต้องจัดการ
เดี๋ยวผมจะรีบตามไปนะ

134
00:10:50,524 --> 00:10:51,776
คุณจำได้ใช่ไหม

135
00:10:52,860 --> 00:10:53,903
คุณจำฉัน

136
00:10:55,571 --> 00:10:56,572
ได้ใช่ไหม

137
00:10:58,949 --> 00:11:00,576
คุณจำทุกอย่างได้แล้วใช่ไหม

138
00:11:03,037 --> 00:11:04,038
เปล่าหรอก

139
00:11:06,582 --> 00:11:08,084
ผมแค่คิดเอาเอง

140
00:11:08,501 --> 00:11:10,127
ว่าคังชอลในการ์ตูนจะรู้สึกยังไง

141
00:11:12,963 --> 00:11:16,008
เพราะคุณไม่เปลี่ยนไปเลย
ผมจึงมั่นใจว่าจะหาคำตอบได้

142
00:11:16,550 --> 00:11:18,219
ว่าเสน่ห์แปลกๆ ของคุณคืออะไร

143
00:11:24,308 --> 00:11:26,352
เดี๋ยวผมตามไป ฝากดูแลเธอด้วยนะครับ

144
00:11:51,419 --> 00:11:52,420
นั่นคังชอลนี่

145
00:11:53,087 --> 00:11:55,548
นั่นคังชอลแน่นอน
ใช่เขาแน่นอน เขามาทำอะไรที่นี่

146
00:11:55,840 --> 00:11:58,092
คังชอล ทำไมคังชอล...

147
00:12:00,261 --> 00:12:01,262
ผม...

148
00:12:02,721 --> 00:12:03,931
ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม

149
00:12:04,723 --> 00:12:07,226
ครับ เชิญเลยครับ

150
00:12:09,145 --> 00:12:10,229
คุณชื่ออะไรเหรอ

151
00:12:10,312 --> 00:12:11,647
พัคซูบงครับ

152
00:12:13,023 --> 00:12:15,192
โทษทีนะแต่ต้องขอยืมรองเท้าหน่อย

153
00:12:15,693 --> 00:12:16,735
ผมลืมเอามาด้วย

154
00:12:17,611 --> 00:12:19,738
ได้ครับ

155
00:12:20,322 --> 00:12:21,365
ขอบคุณครับ

156
00:12:21,449 --> 00:12:22,491
ขอโทษครับ

157
00:12:23,409 --> 00:12:25,536
เราเคยเจอกันแล้วครั้งหนึ่ง

158
00:12:26,454 --> 00:12:27,413
งั้นเหรอ

159
00:12:28,080 --> 00:12:29,665
ที่สนามหน้าบ้าน

160
00:12:42,428 --> 00:12:46,932
- ผมขอโทษ
- ผมว่าขอโทษคงจะไม่พอ

161
00:12:47,725 --> 00:12:50,436
ขอโทษครับ แต่ผมไม่รู้
ฉากที่ไม่ได้อยู่ในหนังสือ

162
00:12:52,938 --> 00:12:53,898
นั่นสิ

163
00:12:54,607 --> 00:12:55,774
คุณมีไขควงไหม

164
00:12:56,066 --> 00:12:57,943
ไขควงเหรอ เอาแบบปากแบนหรือปากแฉก

165
00:12:59,111 --> 00:13:00,696
หรือจะเอาสองแบบ

166
00:13:06,452 --> 00:13:07,912
(พุ่ง)

167
00:13:09,705 --> 00:13:10,581
ขอโทษนะครับ

168
00:13:11,999 --> 00:13:13,042
นี่ครับ

169
00:13:13,167 --> 00:13:15,336
ผมเอามาทั้งแบบปากแบนกับปากแฉก

170
00:13:15,419 --> 00:13:16,962
เผื่อว่าจะต้องใช้

171
00:13:21,091 --> 00:13:22,510
จะทำอะไรเหรอครับ

172
00:13:23,677 --> 00:13:26,013
มันอันตรายน่ะครับ
เราจะให้เรื่องเกิดซ้ำอีกไม่ได้

173
00:13:26,805 --> 00:13:28,432
เขาจะออกมาไม่ได้ถ้าผมรื้อมันซะ

174
00:13:29,099 --> 00:13:30,142
อ๋อ

175
00:13:30,267 --> 00:13:32,436
ถ้าพี่รื้อมันจะประกอบมันใหม่ไม่ได้

176
00:13:32,728 --> 00:13:34,230
แล้วถ้าเกิดต้องใช้มันล่ะ

177
00:13:36,982 --> 00:13:40,361
อ๋อ พี่จบวิศวะคอมพิวเตอร์

178
00:13:42,655 --> 00:13:45,449
- เกิดอะไรกับคุณโอซองมูเหรอ
- คือ

179
00:13:45,699 --> 00:13:47,535
ตอนผมไปซื้อของกินกลับมา

180
00:13:47,618 --> 00:13:49,912
หน้าเขาก็หายไปอย่างที่เห็น

181
00:13:50,079 --> 00:13:52,331
เขาวาดอย่างบ้าคลั่งตอนฆาตกรสั่งเขา

182
00:13:52,414 --> 00:13:54,083
ให้วาดปืนกับบันทึกเสียง

183
00:13:54,583 --> 00:13:56,335
มันไม่ได้วุ่นวายแค่ที่นั่น

184
00:13:56,418 --> 00:13:58,337
ที่นี่ก็วุ่นวายสุดๆ เหมือนกัน

185
00:13:58,420 --> 00:14:00,172
พี่ยอนจูอยู่ๆ ก็หายตัวไป

186
00:14:00,256 --> 00:14:01,966
หลังจากหน้าของอาจารย์โอหายไป

187
00:14:02,049 --> 00:14:04,677
ผมกลัวมากจนตัวสั่นเลย

188
00:14:05,553 --> 00:14:08,013
จากนั้นพี่ก็โผล่มา

189
00:14:10,849 --> 00:14:13,435
อีกอย่างนะ พี่คัง

190
00:14:14,603 --> 00:14:15,729
ผมขอจับมือหน่อยได้ไหม

191
00:14:16,981 --> 00:14:19,024
ผมเป็นแฟนคลับมานานแล้ว

192
00:14:19,567 --> 00:14:22,236
ตอนนั้นผมคุยกับพี่ไม่ได้
เพราะสถานการณ์ไม่เอื้อ

193
00:14:22,319 --> 00:14:23,737
เพราะงั้นผม...

194
00:14:28,576 --> 00:14:29,952
พระเจ้า

195
00:14:32,037 --> 00:14:34,874
ผมคือคนวาดเพนต์เฮาส์
กับสถานีออกอากาศ

196
00:14:34,999 --> 00:14:36,750
ผมวาดพวกมันเองแหละ

197
00:14:37,293 --> 00:14:39,003
ผมวาดฉากหลังมาสามปีแล้ว

198
00:14:39,587 --> 00:14:40,629
งั้นเหรอ

199
00:14:40,963 --> 00:14:42,339
มหัศจรรย์มากเลย

200
00:14:42,840 --> 00:14:46,010
เอาเบียร์ไหม พี่ชอบดื่มนี่
ผมมีเบียร์ทุกแบบเลยนะ

201
00:14:46,385 --> 00:14:47,386
น้ำเปล่าก็พอ

202
00:14:47,469 --> 00:14:50,389
ผมจะไปเอาน้ำมาให้
ต้องเอาให้อยู่แล้ว

203
00:15:00,190 --> 00:15:03,152
พระเจ้า เหลือเชื่อเลย

204
00:15:04,278 --> 00:15:06,280
คังชอล โอ้โฮ ให้ตายสิ

205
00:15:09,491 --> 00:15:10,492
ขนาดกลิ่นตัวยังหอมเลย

206
00:15:51,033 --> 00:15:52,868
(เอกสารอ้างอิงปี 2015
เอกสารอ้างอิงปี 2014)

207
00:15:59,041 --> 00:16:00,042
(ไม่นะ)

208
00:16:15,182 --> 00:16:17,977
น้ำมาแล้วครับ

209
00:16:18,394 --> 00:16:21,105
ขอบคุณมาก ผมจะอ่านเรื่อง
ที่เกิดต่อจากเล่ม 34 ได้ที่ไหน

210
00:16:21,605 --> 00:16:24,400
- เล่ม 34 เหรอครับ
- ผมอยากอ่านเล่มต่อไป

211
00:16:24,608 --> 00:16:26,610
จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น

212
00:16:27,236 --> 00:16:28,445
นี่ครับ

213
00:16:31,073 --> 00:16:33,492
นี่คือจดหมายที่ผมส่งมาเหรอ

214
00:16:33,575 --> 00:16:35,160
ครับ พี่ส่งมาให้อาจารย์โอ

215
00:16:41,583 --> 00:16:42,793
(คังชอลอยู่ไหน)

216
00:16:43,794 --> 00:16:45,462
(เอานี่ให้พ่อของคุณ)

217
00:16:45,838 --> 00:16:47,756
ตอนนั้นอาจารย์โอกับผม

218
00:16:47,840 --> 00:16:50,426
กำลังสร้างเรื่องราวเพื่อจับฆาตกร

219
00:16:50,551 --> 00:16:52,469
แล้วก็เกิดเรื่องนั้นกับอาจารย์

220
00:16:52,803 --> 00:16:54,346
พวกคุณคิดเรื่องไว้แบบไหน

221
00:16:57,641 --> 00:16:59,768
นี่สตอรี่บอร์ดครับ

222
00:17:08,652 --> 00:17:10,654
(ดับเบิลยู)

223
00:18:10,756 --> 00:18:16,261
(แกยิงฉันไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้ว)

224
00:18:16,929 --> 00:18:18,972
แกเป็นแค่ภาพลวงตา

225
00:18:19,890 --> 00:18:23,185
แกไม่มีตัวตน
เป็นแค่ตัวการ์ตูนที่ฉันสร้างขึ้น

226
00:18:23,685 --> 00:18:25,979
แล้วแกมาที่นี่ทำไม

227
00:18:26,563 --> 00:18:28,357
ทำตัวเหมือนมนุษย์ทำไม

228
00:18:29,358 --> 00:18:31,735
แกเป็นแค่ตัวการ์ตูนเข้าใจไหม

229
00:18:31,819 --> 00:18:33,654
เป็นแค่สิ่งที่ฉันสร้างขึ้น

230
00:18:38,450 --> 00:18:39,743
คุณจะเป็นพระเจ้าได้ยังไง

231
00:18:42,704 --> 00:18:44,581
ทำไมผมถึงคิดว่าคุณเป็นพระเจ้า

232
00:18:46,291 --> 00:18:47,835
ทำไมผมต้องโกรธมาก

233
00:18:48,710 --> 00:18:50,045
จนผมยิงคุณได้

234
00:18:53,549 --> 00:18:55,717
คุณเองก็ไม่มีค่าเหมือนกัน

235
00:19:53,233 --> 00:19:54,151
นั่นใคร

236
00:19:56,570 --> 00:19:57,654
ทายสิ

237
00:20:00,866 --> 00:20:02,743
ลองทายสิว่าฉันเป็นใคร

238
00:20:08,373 --> 00:20:11,543
รู้สึกยังไงล่ะที่ต้องอยู่คนเดียว
ในโลกที่ว่างเปล่า

239
00:20:14,379 --> 00:20:16,215
แกชอบยิงคนอื่นให้ตาย

240
00:20:16,381 --> 00:20:17,758
แต่ตอนนี้ไม่มีใครให้แกฆ่าแล้ว

241
00:20:18,383 --> 00:20:19,551
แม้แต่จะยิงก็อาจทำไม่ได้ด้วย

242
00:20:20,344 --> 00:20:21,386
แล้วแกจะรอดได้ยังไง

243
00:20:27,184 --> 00:20:29,228
แกตามฉันออกมาแบบคราวก่อนไม่ได้

244
00:20:29,811 --> 00:20:31,480
เพราะฉันทำลายทางออกไปแล้ว

245
00:20:34,608 --> 00:20:36,193
ตายไปน่าจะดีกว่าไหม

246
00:20:38,362 --> 00:20:39,321
นี่แกบอกให้ฉัน

247
00:20:40,489 --> 00:20:43,116
- ไปตายเหรอ
- อยู่คนเดียวจะมีประโยชน์อะไร

248
00:20:43,992 --> 00:20:45,994
เวลาที่นั่นจะหยุดเดินตลอดไป

249
00:20:47,246 --> 00:20:48,622
ทำไมฉันต้องตายด้วย

250
00:20:48,830 --> 00:20:50,999
อีกนิดเดียวแกก็จะหายไปก่อน

251
00:20:53,585 --> 00:20:56,588
แกไม่ใช่ตัวเอกอีกแล้ว
แกคือฆาตกรหลบหนี

252
00:20:57,381 --> 00:20:58,757
อีกไม่นานแกก็จะหายไป

253
00:20:59,716 --> 00:21:01,051
พอตัวเอกหายไป

254
00:21:01,843 --> 00:21:03,470
โลกก็จะหมุนอีกครั้ง

255
00:21:04,137 --> 00:21:06,348
ที่ฉันต้องทำก็แค่รอให้แกหายไป

256
00:21:06,807 --> 00:21:08,267
แล้วฉันจะตายทำไม

257
00:21:53,437 --> 00:21:54,604
แม่คะ

258
00:22:06,325 --> 00:22:08,243
ฉันฝันไปเหรอ

259
00:22:23,216 --> 00:22:24,926
นี่ฉันฝันไปหรอกเหรอ

260
00:22:40,567 --> 00:22:42,861
- ฮัลโหล
- ตื่นแล้วเหรอ

261
00:22:45,822 --> 00:22:46,823
เป็นไงบ้าง

262
00:22:51,203 --> 00:22:52,996
ฮัลโหล ได้ยินผมไหม

263
00:22:54,247 --> 00:22:55,123
ได้ยินค่ะ

264
00:22:55,999 --> 00:22:57,709
ผมถามว่าเป็นไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง

265
00:22:59,544 --> 00:23:01,588
คิดว่าดีขึ้นแล้ว แต่...

266
00:23:02,339 --> 00:23:03,465
คุณอยู่ไหน

267
00:23:03,799 --> 00:23:05,133
ผมอยู่แถวบ้านพ่อคุณ

268
00:23:05,675 --> 00:23:06,968
คุณอยู่ที่นี่เหรอ

269
00:23:07,636 --> 00:23:09,679
คุณโทรหาฉันจากที่นี่จริงเหรอ

270
00:23:10,555 --> 00:23:12,390
ผมจะโทรหาคุณจากในโลกการ์ตูนได้ไง

271
00:23:17,104 --> 00:23:19,439
ผมซื้อมือถือด้วยชื่อของพัคซูบง

272
00:23:20,315 --> 00:23:21,733
บันทึกเบอร์ไว้ด้วย นี่เบอร์ผม

273
00:23:22,859 --> 00:23:24,111
คุณจะนอนต่อหรือเปล่า

274
00:23:24,820 --> 00:23:26,822
ถ้าคุณสบายดีแล้วเราไปเดตกันเถอะ

275
00:23:27,781 --> 00:23:28,740
เดตเหรอ

276
00:23:28,824 --> 00:23:31,618
ตอนคุณหลับไปสองวัน
ผมปรับตัวกับโลกนี้แล้ว

277
00:23:31,701 --> 00:23:33,662
ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมทำทุกอย่าง

278
00:23:33,870 --> 00:23:35,122
ยกเว้นปัญหาครอบครัวของผม

279
00:23:36,790 --> 00:23:37,624
อะไรนะ

280
00:23:38,291 --> 00:23:40,168
มันบอกว่าผมเป็นสามีของคุณ

281
00:23:41,378 --> 00:23:44,881
และผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง
แต่ผมแค่อ่านจากในการ์ตูนเอาน่ะ

282
00:23:46,216 --> 00:23:47,342
ผมเลยไม่รู้สึกจริงอะไรมากมาย

283
00:23:48,009 --> 00:23:50,345
ผมก็เลยรอให้คุณตื่นอยู่

284
00:23:52,347 --> 00:23:53,223
ไปเดตกันเถอะ

285
00:23:54,224 --> 00:23:57,102
คุณรู้จักผมดีมาก
แต่ผมไม่ค่อยรู้จักคุณเลย

286
00:23:57,727 --> 00:24:00,063
ให้เวลาผมตามให้ทันหน่อยนะ

287
00:24:03,775 --> 00:24:04,776
คุณไม่อยากไปเหรอ

288
00:24:05,735 --> 00:24:08,488
ฉันต้องไปดูพ่อ แถมเพิ่งฟื้นด้วย

289
00:24:09,322 --> 00:24:12,117
เรื่องพ่อไว้คุยตอนเจอกันนะ
ผมมีเรื่องจะบอกคุณด้วย

290
00:24:14,619 --> 00:24:15,996
คุณจะไปเดตกับผมใช่ไหม

291
00:24:18,248 --> 00:24:20,417
เตรียมตัวได้เลย
ผมจะโทรหาตอนใกล้ถึงนะ

292
00:24:35,640 --> 00:24:37,017
- ฮัลโหล
- ฉันแค่...

293
00:24:37,851 --> 00:24:39,728
ฉันแค่อยากรู้ว่าใช่เบอร์คุณจริงๆ

294
00:24:40,937 --> 00:24:41,980
ก็จริงน่ะสิ

295
00:24:42,647 --> 00:24:44,649
ว่าแต่คุณเอาเงินที่ไหนไปซื้อมือถือ

296
00:24:44,941 --> 00:24:47,110
อ๋อ ผมเอามาจากพัคซูบง

297
00:24:47,652 --> 00:24:50,697
คุณคืนให้หน่อยได้ไหม
ผมยืมมาเยอะมากเลย

298
00:24:52,032 --> 00:24:53,783
คิดว่าฉันเป็นธนาคารหรือไง

299
00:24:54,951 --> 00:24:56,870
สามีภรรยาไม่ใช้กระเป๋าเดียวกันเหรอ

300
00:24:58,079 --> 00:24:59,247
ใจร้ายจังเลย

301
00:24:59,497 --> 00:25:02,500
ขนาดตอนผมไม่มีเงิน
ผมยังซื้อชุดกับไอศกรีมให้คุณเลยนะ

302
00:25:02,876 --> 00:25:05,003
ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แค่ถามเฉยๆ

303
00:25:14,095 --> 00:25:16,264
- ว่าไง
- คุณจะมาตอนไหนนะ

304
00:25:16,932 --> 00:25:18,391
สักสามสิบนาทีพอไหม

305
00:25:18,475 --> 00:25:19,809
ไม่พอค่ะ ขอหนึ่งชั่วโมง

306
00:25:20,393 --> 00:25:21,394
ได้ครับ

307
00:25:34,824 --> 00:25:37,410
ครับ เขายืมเงินผม

308
00:25:38,161 --> 00:25:40,205
- ล้านวอน
- ล้านวอนเหรอ

309
00:25:41,039 --> 00:25:43,333
- เยอะเลยนะ
- ก็นะ

310
00:25:44,334 --> 00:25:46,795
เขาต้องซื้อรองเท้า เสื้อผ้า
แล้วก็มือถือ

311
00:25:46,878 --> 00:25:48,880
เขาต้องใช้เงินไปเดตกับพี่ด้วย

312
00:25:49,005 --> 00:25:50,298
เดี๋ยวคืนให้นะ

313
00:25:50,382 --> 00:25:53,218
ไม่ต้องห่วงหรอก
เดี๋ยวเขาก็คืนผมเองแหละ

314
00:25:53,343 --> 00:25:55,887
พี่รับผิดชอบการใช้จ่ายของคนรวย
ขนาดนั้นไม่ไหวหรอก

315
00:25:56,137 --> 00:25:57,639
รู้น่า ฉันถังแตกแน่

316
00:25:59,516 --> 00:26:01,977
ว่าแต่จะเป็นยังไงต่อไปเหรอ

317
00:26:02,060 --> 00:26:03,186
เขาจะอยู่ที่นี่ต่อเหรอ

318
00:26:03,270 --> 00:26:06,273
เป็นไปได้ไหม แล้วผมจะได้เงินคืนไหม

319
00:26:07,065 --> 00:26:10,068
แบบว่าตอนนี้มันก็สงบดี

320
00:26:10,151 --> 00:26:12,612
ผมสงสัยว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไปไหม

321
00:26:13,405 --> 00:26:15,532
ตอนอยู่ที่นั่นฉันก็ปกติดีนะ

322
00:26:15,991 --> 00:26:17,200
มันไม่เหมือนกันเหรอ

323
00:26:17,325 --> 00:26:19,744
ว่าแต่พี่ พี่รู้ไหม

324
00:26:21,037 --> 00:26:23,123
มือเขามันมีอะไรแปลกๆ

325
00:26:27,419 --> 00:26:28,670
ไม่มีแล้วเหรอครับ

326
00:26:29,379 --> 00:26:30,463
อีกเท่าไรครับ

327
00:26:31,006 --> 00:26:33,425
ยิ่งมากยิ่งดี ผมต้องซื้อหลายอย่าง

328
00:26:42,017 --> 00:26:43,143
มีแค่นี้เหรอครับ

329
00:26:45,312 --> 00:26:47,022
ยังมีอีกในธนาคารครับ

330
00:26:50,734 --> 00:26:53,069
เอ๊ะ มือคุณ...

331
00:26:54,571 --> 00:26:56,156
อะไรน่ะ มือ...

332
00:26:57,198 --> 00:26:59,909
เป็นเพราะตัวเอกทำตัวไม่เหมือนตัวเอก

333
00:27:00,285 --> 00:27:01,786
อย่าบอกยอนจูนะ

334
00:27:02,704 --> 00:27:06,124
พี่จำตอนที่ยุนโซฮีจะหายไปได้ไหม

335
00:27:06,207 --> 00:27:08,376
มือของเธอก็โปร่งแสง

336
00:27:08,835 --> 00:27:12,172
อ้าว เขาห้ามผมบอกพี่นี่นา

337
00:27:12,881 --> 00:27:14,049
แต่ดันบอกไปแล้ว

338
00:27:15,467 --> 00:27:17,302
อย่าบอกเขานะว่าผมบอก
เขาห้ามผมไว้แล้ว

339
00:27:19,804 --> 00:27:21,598
ไว้ค่อยคุยนะ มีคนมากดกริ่งน่ะ

340
00:27:23,600 --> 00:27:26,936
เวรกรรม ไม่ได้เงินคืนแน่เลย

341
00:27:29,898 --> 00:27:30,940
แม่เหรอคะ

342
00:27:34,652 --> 00:27:35,779
คุณโอยอนจู

343
00:27:37,822 --> 00:27:39,616
- เข้าไปได้ไหม
- แต่...

344
00:27:40,450 --> 00:27:43,244
คุณมาที่นี่ได้ยังไง

345
00:27:43,536 --> 00:27:45,205
คุณบอกจะโทรมาตอนใกล้ถึงไง

346
00:27:45,288 --> 00:27:47,040
ผมอยากเห็นว่าคุณอยู่ยังไง

347
00:27:47,624 --> 00:27:48,500
คะ

348
00:27:48,833 --> 00:27:51,419
ได้ยินจากพัคซูบงว่าแม่ของคุณไปทำงาน

349
00:27:51,878 --> 00:27:53,004
ผมเข้าไปนะ

350
00:28:00,678 --> 00:28:02,389
หนังสือไม่ค่อยมีข้อมูลเลย

351
00:28:02,680 --> 00:28:04,933
ผมเองก็มีสิทธิ์จะรู้เรื่องคุณใช่ไหม

352
00:28:08,686 --> 00:28:09,687
คงงั้น

353
00:28:11,189 --> 00:28:12,315
คุณอยู่ที่นี่เหรอ

354
00:28:12,857 --> 00:28:13,691
ค่ะ

355
00:28:14,234 --> 00:28:17,695
ฉันอยู่ที่นี่
มันเทียบกับเพนต์เฮาส์ไม่ได้หรอก

356
00:28:18,446 --> 00:28:19,823
มันสวยแล้วก็ดูอบอุ่นดี

357
00:28:20,532 --> 00:28:22,158
เหมือนกับบ้านหลังเก่าผมเลย

358
00:28:23,451 --> 00:28:26,955
อยู่ดีๆ คุณก็โผล่มา
ฉันยังไม่พร้อมเลย

359
00:28:27,872 --> 00:28:29,457
ไปแต่งตัวเถอะ ผมจะรอนะ

360
00:28:30,458 --> 00:28:32,794
มีเครื่องดื่มในตู้เย็น หยิบได้เลยนะ

361
00:28:32,961 --> 00:28:33,962
ครับ

362
00:28:37,632 --> 00:28:38,800
เดี๋ยวนะ

363
00:28:42,053 --> 00:28:43,930
คุณถอดเสื้อคลุมออกได้ไหม

364
00:28:45,974 --> 00:28:47,016
ว่าไงนะ

365
00:28:47,684 --> 00:28:48,643
เปล่าหรอก

366
00:28:49,102 --> 00:28:51,563
คุณเศร้าที่ผมจำไม่ได้

367
00:28:51,688 --> 00:28:52,981
ส่วนผมก็หงุดหงิดด้วย

368
00:28:53,314 --> 00:28:56,067
งั้นเราก็ควรทำทุกอย่าง
ที่เคยทำในหนังสือนี่ไม่ใช่เหรอ

369
00:28:57,068 --> 00:29:00,363
เราควรเห็นอีกฝ่ายแก้ผ้า
แล้วก็จูบกันห้าครั้งนะวันนี้

370
00:29:03,074 --> 00:29:05,326
มีช่องว่างระหว่างเรามากไป

371
00:29:06,244 --> 00:29:07,537
ผมเลยอยากรู้

372
00:29:08,663 --> 00:29:11,082
ผมอยากรู้สึกแบบที่
คังชอลในการ์ตูนรู้สึก

373
00:29:13,251 --> 00:29:14,544
คุณล้อเล่นใช่ไหม

374
00:29:15,545 --> 00:29:16,963
ผมพูดจริงๆ นะ

375
00:29:17,338 --> 00:29:19,048
ให้ตาย...

376
00:29:29,726 --> 00:29:31,728
ไม่ต้องรีบนะ ผมรอได้

377
00:30:10,767 --> 00:30:13,353
("ผมทำได้สี่เรื่องแล้วใช่ไหม"
"นี่ไม่ใช่เวลาส่งการบ้านนะ")

378
00:30:26,574 --> 00:30:27,575
ทำอะไรอยู่เหรอ

379
00:30:35,458 --> 00:30:36,376
ขอบคุณนะ

380
00:30:39,045 --> 00:30:39,963
เรื่องอะไรคะ

381
00:30:41,047 --> 00:30:42,715
ที่ไม่ลืมและคิดถึงผม

382
00:30:51,641 --> 00:30:53,268
เราไม่เคยถ่ายรูปเลย...

383
00:30:55,186 --> 00:30:58,523
ไปถ่ายรูปกันเถอะ
ฉันเสียดายเรื่องนั้นมาก

384
00:31:00,984 --> 00:31:01,985
ไปสิ

385
00:31:04,237 --> 00:31:07,031
นั่นแม่คุณเหรอ สวยจัง

386
00:31:10,201 --> 00:31:11,202
ค่ะ

387
00:31:21,421 --> 00:31:23,715
สามีคุณไม่เคยเข้าห้องคุณเลยสินะ

388
00:31:24,173 --> 00:31:25,174
คะ

389
00:31:29,762 --> 00:31:31,723
ถ้าเขารู้ว่าคุณไม่เป็นระเบียบ

390
00:31:31,806 --> 00:31:34,058
เขาอาจคิดเรื่องแต่งงานใหม่ก็ได้

391
00:31:35,894 --> 00:31:37,645
เขาบ้าความเป็นระเบียบมาก

392
00:31:38,229 --> 00:31:39,689
เห็นแบบนี้อาจช็อกตายได้

393
00:31:40,106 --> 00:31:41,608
ความผิดคุณนั่นแหละ

394
00:31:42,692 --> 00:31:44,903
ฉันแทบเป็นบ้าเพราะนึกว่าคุณจะตาย

395
00:31:45,111 --> 00:31:47,322
จะเอาเวลาที่ไหนไปทำความสะอาดห้องล่ะ

396
00:31:48,323 --> 00:31:51,326
แล้วที่จริงฉันก็เรียบร้อยมาก

397
00:31:53,745 --> 00:31:55,496
ผมเห็นหมดแล้ว เดี๋ยวไปรอข้างนอกนะ

398
00:31:55,663 --> 00:31:56,873
ตามไปตอนคุณพร้อมแล้วกัน

399
00:32:07,926 --> 00:32:09,093
เราจะไปไหนกันดี

400
00:32:09,802 --> 00:32:10,929
คุณอยากกินอะไรเหรอ

401
00:32:12,347 --> 00:32:13,473
คุณจะเลี้ยงเหรอ

402
00:32:13,932 --> 00:32:15,224
คุณไม่รู้จักร้านอาหาร

403
00:32:15,433 --> 00:32:17,101
แถมไม่มีเงินหรือเพื่อนเลย

404
00:32:17,685 --> 00:32:18,895
ฉันก็เลยต้องเลี้ยง

405
00:32:20,647 --> 00:32:23,232
ผมจะบอกให้ว่า
คิดยังไงกับเรื่องที่อ่าน

406
00:32:23,900 --> 00:32:26,611
คังชอลกับยอนจูแต่งงานกันเร็วเกินไป

407
00:32:26,903 --> 00:32:28,279
แม้ว่าพวกเขาจะมีความจำเป็น...

408
00:32:30,490 --> 00:32:33,117
เพราะงั้นเราไปเดต

409
00:32:35,036 --> 00:32:36,329
ให้เหมือนคู่อื่นกันเถอะ

410
00:32:40,083 --> 00:32:42,043
ตลกดีที่เราไปเดตตอนแต่งงานกันแล้ว

411
00:32:42,251 --> 00:32:45,838
แต่ก็อย่าเร่งรัดเรื่องโรแมนติก
ที่คุณชอบให้เป็นการบ้านเลย

412
00:32:46,381 --> 00:32:49,050
ปล่อยมันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ

413
00:32:50,301 --> 00:32:51,135
คุณคิดว่าไง

414
00:32:52,220 --> 00:32:53,096
ฉันชอบแบบนั้น

415
00:32:53,721 --> 00:32:56,265
เราจะไปไหนกันดี คุณเลือกเลย

416
00:33:09,487 --> 00:33:11,823
เราอาจมาช้าไป มีแค่เราสองคนเอง

417
00:33:14,742 --> 00:33:15,743
จริงสิ

418
00:33:16,452 --> 00:33:18,538
ผมจะได้จูบห้าครั้งตอนไหน

419
00:33:19,580 --> 00:33:20,581
คะ

420
00:33:20,915 --> 00:33:23,042
ตอนนี้เลยเป็นไง ไม่มีใครอยู่ด้วย

421
00:33:24,919 --> 00:33:26,796
พอได้แล้วน่า

422
00:33:29,007 --> 00:33:30,341
ผมพูดจริงนะ

423
00:33:32,010 --> 00:33:34,595
ผมล้อเล่นเรื่องที่ให้คุณแก้ผ้า
แต่ตอนนี้ผมจริงจัง

424
00:33:37,140 --> 00:33:38,558
คุณไม่อยากทำเหรอ หรือว่าคุณอึดอัด

425
00:33:40,935 --> 00:33:43,271
- งั้นเอาไว้ก่อนก็ได้
- เปล่า

426
00:33:44,147 --> 00:33:46,941
ทำไมฉันต้องอึดอัดด้วย

427
00:33:50,236 --> 00:33:51,237
งั้นผมจูบคุณได้ไหม

428
00:33:56,451 --> 00:33:57,452
ได้ค่ะ

429
00:33:59,829 --> 00:34:00,830
คุณจะ...

430
00:34:25,438 --> 00:34:26,647
รู้สึกแบบนี้เองสินะ

431
00:34:28,024 --> 00:34:28,983
รู้แล้ว

432
00:34:32,653 --> 00:34:34,822
- เข้าใจแล้ว
- เข้าใจว่าอะไร

433
00:34:36,407 --> 00:34:37,533
มันรู้สึกยังไง

434
00:34:39,660 --> 00:34:40,661
โนคอมเมนต์

435
00:34:44,957 --> 00:34:46,417
โนคอมเมนต์เหรอ

436
00:35:10,817 --> 00:35:13,152
อร่อยดีนะ
ไม่แปลกใจเลยทำไมคุณเลือกที่นี่

437
00:35:17,698 --> 00:35:19,992
โกรธเหรอ ทำไมไม่พูดล่ะ

438
00:35:21,244 --> 00:35:22,328
มือคุณ...

439
00:35:24,247 --> 00:35:25,206
เราจะทำยังไดี

440
00:35:28,501 --> 00:35:31,170
ฉันรู้ก่อนหน้านี้แล้ว
ว่าคุณปิดบังฉันอยู่

441
00:35:34,173 --> 00:35:35,716
ผมตั้งใจจะบอกคุณหลังกินเสร็จ

442
00:35:39,262 --> 00:35:40,471
ฉันกิน...

443
00:35:42,098 --> 00:35:43,182
ไม่ลง

444
00:35:52,984 --> 00:35:54,443
มันเป็นแบบนี้จะเดือนแล้ว

445
00:35:54,819 --> 00:35:57,321
ตั้งแต่คุณซนตายไป

446
00:35:57,989 --> 00:36:00,867
- แล้วเราจะทำยังไดี
- เราจะแก้ไขมัน

447
00:36:00,992 --> 00:36:03,494
แล้วเราจะแก้ไขยังไงล่ะ

448
00:36:06,914 --> 00:36:09,125
ตั้งแต่ตอนนั้น
ผมก็ได้คุยกับพ่อคุณบ่อยๆ

449
00:36:10,877 --> 00:36:12,545
คุณคุยกับพ่อฉันเหรอ

450
00:36:13,713 --> 00:36:16,299
ผมไม่รู้ว่าคนไหนคือโอซองมูตัวจริง
ผมเลยคุยทั้งสองคน

451
00:36:17,800 --> 00:36:20,803
ผมเลยรู้ว่าทำไมแผนของเราถึงพัง

452
00:36:33,274 --> 00:36:35,776
ไม่นะ

453
00:37:10,478 --> 00:37:11,646
อย่าฆ่าฉันเลย

454
00:37:12,605 --> 00:37:13,606
อย่าฆ่าฉันนะ

455
00:37:14,190 --> 00:37:15,066
แกเป็นใคร

456
00:37:15,691 --> 00:37:17,443
ฉันคือคนที่ต้องฆ่าคังชอล

457
00:37:17,526 --> 00:37:18,653
ทำไมแกถึงจะฆ่าเขา

458
00:37:19,987 --> 00:37:21,781
ทำไมแกโดนแทงแล้วไม่ตาย

459
00:37:22,365 --> 00:37:23,241
แกเป็นตัวอะไร

460
00:37:24,992 --> 00:37:25,910
แกเป็นใคร

461
00:37:39,173 --> 00:37:41,133
อย่าทำเหมือนเก่งนักเลย

462
00:37:41,592 --> 00:37:44,637
แกไม่ใช่คนแรกที่รู้
ฉันรู้ก่อนแกมานานมากแล้ว

463
00:37:46,764 --> 00:37:49,100
ตอนนั้นโอซองมูสัญญากับฉัน

464
00:37:49,517 --> 00:37:51,102
ว่าเขาจะให้หน้าตากับฉัน

465
00:37:51,852 --> 00:37:52,937
อีกอย่าง

466
00:37:54,730 --> 00:37:55,856
ขอร้อง...

467
00:38:05,658 --> 00:38:08,661
แกจะได้เป็นตัวเอก
ฉันจะทำให้แกเป็นตัวเอก

468
00:38:08,995 --> 00:38:11,289
มันไม่ยากเลย

469
00:38:11,455 --> 00:38:14,834
ฉันทำได้จริงๆ นะ ขอร้องล่ะ...

470
00:38:16,669 --> 00:38:19,422
เขาบอกฉันว่าฉันจะได้เป็นตัวเอก
ถ้ากำจัดแกได้

471
00:38:19,630 --> 00:38:21,299
เขาสัญญากับฉัน

472
00:38:21,549 --> 00:38:23,551
แต่กลับหักหลังฉัน
ตอนที่เขากลับไปแล้ว

473
00:38:24,260 --> 00:38:25,386
ไอ้สารเลวนั่น

474
00:38:26,137 --> 00:38:27,513
ฉันเลยกลืนกินเขา...

475
00:38:29,849 --> 00:38:31,017
ที่เขาผิดสัญญา

476
00:38:33,269 --> 00:38:34,228
แล้วมัน...

477
00:38:34,478 --> 00:38:36,939
มีบางอย่างที่พ่อคุณไม่ได้บอกผม

478
00:38:37,815 --> 00:38:40,860
วันนั้นเขาเจอกับฆาตกรแล้ว

479
00:38:41,485 --> 00:38:43,070
และพวกเขาได้สัญญากันไว้

480
00:38:43,696 --> 00:38:46,032
มันเลยไม่ได้ผล
ตอนเราทำให้มันเป็นความฝัน

481
00:38:46,198 --> 00:38:49,076
เขารู้ตัวตนของตัวเอง
มีแค่ความทรงจำผมเท่านั้นที่ลบไป

482
00:38:50,453 --> 00:38:51,495
ผมพลาดเอง

483
00:38:52,288 --> 00:38:54,165
ผมเลือกเวลาที่ถูกเปลี่ยน
ให้เป็นความฝันพลาด

484
00:38:54,582 --> 00:38:55,916
เรื่องก็เลยวุ่นวาย

485
00:38:56,834 --> 00:38:57,793
แล้ว...

486
00:38:58,544 --> 00:39:00,212
ผมคิดดูแล้ว

487
00:39:01,505 --> 00:39:02,673
สัญญากับผมเรื่องหนึ่งสิ

488
00:39:04,759 --> 00:39:05,760
อะไรคะ

489
00:39:07,928 --> 00:39:09,013
ตอนคุณไปที่ห้องทำงาน

490
00:39:09,930 --> 00:39:11,140
วาดอะไรให้ผมหน่อย

491
00:39:12,933 --> 00:39:14,810
หมายความว่าไง อะไรอีกล่ะทีนี้

492
00:39:16,687 --> 00:39:19,940
อยากให้ฉันวาดมันเป็นความฝันอีกเหรอ

493
00:39:21,901 --> 00:39:23,736
แล้วคุณจะได้หายไปจากที่นี่

494
00:39:24,945 --> 00:39:28,115
มันง่ายกับคุณ
เพราะคุณก็แค่ลืมฉันแล้วอยู่ต่อไป

495
00:39:28,616 --> 00:39:32,078
แต่ฉันต้องอยู่ที่นี่ลำพัง
และคิดถึงคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า

496
00:39:36,248 --> 00:39:37,833
ถ้าคุณจะขอให้ฉันทำเรื่องนี้

497
00:39:38,501 --> 00:39:40,086
คุณจะขอฉันออกเดตทำไม

498
00:39:40,252 --> 00:39:42,213
คุณจะจูบฉันทำไม

499
00:39:44,715 --> 00:39:47,843
- ผมไม่ได้พูดเรื่องความฝันเลยนะ
- นั่นแหละที่คุณจะพูด

500
00:39:48,219 --> 00:39:50,971
คุณอยากกลับไปก่อนที่ฆาตกรจะมีตัวตน

501
00:39:51,180 --> 00:39:52,640
ทุกคนจะได้ปลอดภัย

502
00:39:53,974 --> 00:39:55,976
นั่นคือสิ่งที่ตัวการ์ตูนคังชอลพูด

503
00:39:56,227 --> 00:39:57,478
แต่ไม่ใช่แผนของผม

504
00:40:00,815 --> 00:40:02,733
เราผูกพันกันอย่างไม่มีทางเลือก

505
00:40:02,817 --> 00:40:04,860
ตอนนี้เรามีเวลาที่จะคิด

506
00:40:05,361 --> 00:40:08,197
ผมเองก็ไม่อยากกลับไป
ใช้ชีวิตแบบเดิมอีก

507
00:40:08,823 --> 00:40:11,283
และไม่อยากจากคุณไปแบบไร้ความทรงจำ

508
00:40:11,992 --> 00:40:13,119
งั้นอะไรล่ะ

509
00:40:13,994 --> 00:40:15,746
คุณอยากให้ฉันวาดอะไร

510
00:40:19,625 --> 00:40:20,918
วาดนี่ให้ผม

511
00:40:25,756 --> 00:40:26,924
มันคืออะไร

512
00:40:27,925 --> 00:40:30,886
ผมคิดว่าฆาตกรต้องตาย
เพื่อเอาพ่อคุณกลับมา

513
00:40:31,637 --> 00:40:33,848
และเพราะผมไม่ใช่ตัวเอกอีกแล้ว

514
00:40:34,140 --> 00:40:35,599
ผมอาจหายตัวไปเมื่อไหร่ก็ได้

515
00:40:38,102 --> 00:40:39,812
มีทางออกแค่ทางเดียว

516
00:40:40,396 --> 00:40:43,566
จบเรื่องที่พ่อคุณกับผม
วางแผนไว้ตั้งแต่แรก

517
00:40:44,442 --> 00:40:45,568
ฮัลโหล

518
00:40:46,861 --> 00:40:47,862
ฉันเอง

519
00:40:48,779 --> 00:40:50,448
ลูกของนายเป็นไงบ้าง

520
00:40:54,118 --> 00:40:57,455
ผมต้องจับฆาตกร
และทำให้ฮันชอลโฮฆ่าเขา

521
00:40:58,998 --> 00:41:02,543
นั่นคือวิธีที่ดีที่สุด
เราต้องทำให้มันเกิดขึ้น

522
00:41:03,169 --> 00:41:04,879
มันเป็นทางเดียวที่พ่อคุณกับผมจะรอด

523
00:41:07,756 --> 00:41:08,716
แต่ว่า

524
00:41:08,799 --> 00:41:11,844
ผมอยากจะเปลี่ยนตอนจบ
ที่พ่อคุณเขียนไว้

525
00:41:13,053 --> 00:41:14,180
ในตอนจบ

526
00:41:14,763 --> 00:41:17,766
คังชอลและโอยอนจูจะแต่งงาน
และมีความสุขกันตลอดไป

527
00:41:19,685 --> 00:41:22,438
นั่นคือการจบอย่างมีความสุข
ที่สมเหตุสมผลที่สุดของ "ดับเบิลยู"

528
00:41:24,940 --> 00:41:26,108
คุณเห็นด้วยไหม

529
00:41:28,027 --> 00:41:29,487
ผมไม่สนถ้าคนอ่านจะไม่พอใจ

530
00:41:57,056 --> 00:41:58,849
ผมรู้ตอนได้เห็นพ่อของคุณ

531
00:41:59,308 --> 00:42:00,809
โอซองมูไม่ใช่พระเจ้า

532
00:42:01,227 --> 00:42:03,437
เรื่องนี้เกิดขึ้น
เพราะเขาคิดว่าตัวเองเป็น

533
00:42:04,855 --> 00:42:07,900
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา
ที่จะสร้างทุกอย่างในโลกนั้น

534
00:42:08,317 --> 00:42:11,070
นักเขียนจะสร้าง
ตัวละครเป็นพันล้านได้ยังไง

535
00:42:11,362 --> 00:42:12,488
มันไม่เข้าท่าเลย

536
00:42:13,072 --> 00:42:16,867
สิ่งที่เขาควบคุมได้คือไม่กี่ตัว
ที่เขาเป็นคนออกแบบ

537
00:42:17,368 --> 00:42:19,078
นั่นคือข้อสรุปที่ผมคิดออก

538
00:42:19,662 --> 00:42:21,872
การ์ตูนเป็นแค่ทางเชื่อมของสองโลก

539
00:42:21,956 --> 00:42:24,416
โลกนี้กับโลกนั้นไม่เกี่ยวข้องกันเลย

540
00:42:25,334 --> 00:42:26,377
เป็นสองโลกที่แตกต่าง

541
00:42:53,028 --> 00:42:55,197
- ฆาตกรอยู่ที่ไหน
- อะไรนะ

542
00:42:55,489 --> 00:42:57,950
มันต้องมีสถานที่
มีอะไรที่ใช้อ้างอิงไหม

543
00:42:58,450 --> 00:43:00,494
มีรูปของอพาร์ตเมนต์ที่ผมใช้

544
00:43:00,911 --> 00:43:01,954
มันอยู่ที่ไหน

545
00:43:03,789 --> 00:43:06,166
ที่อยู่ของฆาตกรมีในการ์ตูนไหม

546
00:43:06,542 --> 00:43:09,837
ไม่มีครับ เพราะเรื่องมันเกิด
ก่อนที่ผมจะวาดอะไร

547
00:43:11,255 --> 00:43:13,549
ตำรวจเลยหามันไม่เจอนี่เอง

548
00:43:13,757 --> 00:43:16,844
นี่คือรูปของอพาร์ตเมนต์ที่ผมใช้

549
00:43:21,599 --> 00:43:24,018
(อพาร์ตเมนต์ซองฮาในมุนกเย
เขตโทบง กรุงโซล)

550
00:43:25,060 --> 00:43:28,314
สิ่งที่โลกสองใบนี้เชื่อมกัน
คือทุกอย่างในการ์ตูน

551
00:43:28,856 --> 00:43:30,524
รวมทั้งผมและตัวละครอีกสองสามตัว

552
00:43:30,774 --> 00:43:33,193
สถานที่ต่างๆ และสิ่งของในฉาก

553
00:43:53,714 --> 00:43:57,217
แรกเริ่มทั้งสองโลกเชื่อมต่อกัน
ผ่านแท็บเล็ตของโอซองมู

554
00:44:00,846 --> 00:44:02,640
ผมเลยออกมาผ่านแท็บเล็ตได้

555
00:44:04,808 --> 00:44:06,226
แต่กลับมีตัวแปรหลังจากนั้น

556
00:44:06,393 --> 00:44:08,479
- เกิดอะไรขึ้น
- ตัวละครเกิดรู้ตัว

557
00:44:09,980 --> 00:44:10,939
โอยอนจูเหรอ

558
00:44:11,023 --> 00:44:12,650
ขึ้นอยู่กับว่า
ตัวละครตัวไหนที่รู้ตัว

559
00:44:13,108 --> 00:44:15,194
คนในโลกจริงก็จะถูกดึงไป

560
00:44:17,029 --> 00:44:18,781
แล้วถูกส่งกลับมาพอจบตอน

561
00:44:22,034 --> 00:44:23,744
ตัวแปรเกิดอย่างต่อเนื่อง

562
00:44:23,827 --> 00:44:25,746
และเพราะแบบนั้นคุณเลยถูกใช้ต่อมา

563
00:44:26,413 --> 00:44:27,706
คุณถูกใช้มาพอแล้ว

564
00:44:28,499 --> 00:44:31,585
ถึงเวลาใช้ตัวแปรให้เราได้เปรียบ

565
00:45:21,260 --> 00:45:22,886
ลูกอยากกินอะไร

566
00:45:23,178 --> 00:45:24,680
- แฮมเบอร์เกอร์
- แฮมเบอร์เกอร์เหรอ

567
00:45:24,888 --> 00:45:26,473
งั้นไปซื้อแฮมเบอร์เกอร์กัน

568
00:45:33,355 --> 00:45:36,358
ผมเลือกห้อง 815 แบบไม่มีเหตุผล

569
00:45:50,456 --> 00:45:51,874
สิบนาทีก็น่าจะพอ

570
00:45:52,416 --> 00:45:54,418
หลังจากสิบนาที เปิดได้เลย

571
00:46:03,177 --> 00:46:05,220
ตอนนี้ผมอยู่ในโลกความจริง

572
00:46:06,305 --> 00:46:08,974
ขณะเดียวกันผมก็เป็นตัวละคร

573
00:46:10,225 --> 00:46:13,937
ถ้าตัวละครเรียกคนจากโลกความจริงได้

574
00:46:15,022 --> 00:46:16,190
สมมติฐานแรกของผมคือ...

575
00:46:16,982 --> 00:46:20,319
ผมก็สามารถพาตัวเอง
กลับโลกการ์ตูนได้เหมือนกัน

576
00:46:21,778 --> 00:46:24,907
จากนี้ไป ผมจะเข้าไปเอง

577
00:46:25,616 --> 00:46:26,658
ที่นี่

578
00:46:27,576 --> 00:46:28,952
คือโลกในการ์ตูน

579
00:47:59,001 --> 00:48:00,502
สวัสดีครับ มีเรื่องฉุกเฉินอะไรครับ

580
00:48:00,627 --> 00:48:02,170
ผมมีข่าวเกี่ยวกับฆาตกร

581
00:48:02,296 --> 00:48:05,048
ว่ามาเลยครับ
คุณพูดถึงคดีไหนอยู่ครับ

582
00:48:05,716 --> 00:48:08,510
ผมจับคนที่ยิงสถานีดับเบิลยูได้

583
00:48:08,802 --> 00:48:09,886
มาจับเขาหน่อยครับ

584
00:48:10,012 --> 00:48:11,888
ครับ รอสักครู่นะครับ

585
00:48:12,097 --> 00:48:16,518
ที่อยู่คือห้อง 815 ตึกสอง
อพาร์ตเมนต์ซองฮา 216-13 มุนกเย

586
00:48:16,602 --> 00:48:17,728
เขตโทบง กรุงโซล

587
00:48:17,811 --> 00:48:18,895
ชื่อเขาคือฮันซังฮุน

588
00:48:19,021 --> 00:48:20,981
เราจะรีบไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้

589
00:48:21,315 --> 00:48:24,568
ช่วยบอกได้ไหมครับว่าคุณเป็นใคร

590
00:48:24,818 --> 00:48:25,902
ผมเป็นแค่พลเมืองครับ

591
00:48:27,613 --> 00:48:29,489
ฮัลโหล

592
00:48:30,490 --> 00:48:32,576
ท่านครับ ผมได้ข่าวสำคัญมาก

593
00:48:36,872 --> 00:48:38,498
แกกับฉันใครจะตายก่อนกันแน่

594
00:48:39,458 --> 00:48:40,709
ฉันว่าน่าจะแกนะ

595
00:48:42,794 --> 00:48:46,089
เพราะฉันจับฆาตกรได้
อีกนานหน่อยกว่าฉันจะหายไป

596
00:48:46,798 --> 00:48:48,592
ฉันทำภารกิจของตัวเอก
สำเร็จหนึ่งอย่าง

597
00:48:49,926 --> 00:48:51,261
ไอ้สารเลว

598
00:48:53,597 --> 00:48:55,182
ไปนอนเน่าในโรงพักก่อนแล้วกันนะ

599
00:48:55,932 --> 00:48:57,726
ขอไปคิดก่อนว่าจะฆ่าแกยังไงดี

600
00:49:49,236 --> 00:49:50,237
นี่มัน...

601
00:49:50,404 --> 00:49:53,573
พอคุณไปจากที่นี่
ไปที่ห้องทำงานแล้ววาดมัน

602
00:49:54,199 --> 00:49:56,368
ผมประกอบแท็บเล็ตใหม่แล้ว

603
00:49:56,535 --> 00:49:57,828
ไม่ได้นะ คุณก็รู้ดี

604
00:49:58,245 --> 00:49:59,496
ถ้าเปิดมัน ฆาตกรจะ...

605
00:49:59,579 --> 00:50:02,416
ผมถึงต้องไปจับฆาตกรก่อน
เขาจะได้ไปไหนไม่ได้

606
00:50:02,791 --> 00:50:04,167
ผมจะหยุดเขาไม่ให้

607
00:50:05,001 --> 00:50:06,211
ได้แท็บเล็ตไปครอง

608
00:50:07,713 --> 00:50:09,756
ก่อนอื่นวาดรถให้ผมใช้หนี

609
00:50:44,624 --> 00:50:45,709
ดูหน้าเขาซิ

610
00:50:47,294 --> 00:50:48,336
เหมือนจะใช่ครับ

611
00:50:49,171 --> 00:50:51,047
เราจับมือปืนได้แล้ว

612
00:50:51,214 --> 00:50:52,424
ส่งกำลังเสริมมาที

613
00:50:55,927 --> 00:50:58,764
เอาล่ะ พอได้แล้ว
หยุดสัมภาษณ์แค่นี้ก่อน

614
00:50:58,847 --> 00:51:00,015
ผมเริ่มเหนื่อยแล้ว

615
00:51:00,223 --> 00:51:03,393
มือปืนถูกจับแล้วครับท่าน

616
00:51:03,477 --> 00:51:04,603
รอเดี๋ยวนะ

617
00:51:06,354 --> 00:51:07,773
หมายความว่าไง ที่ไหน

618
00:51:07,856 --> 00:51:10,650
เขาถูกจับที่อพาร์ตเมนต์ในโทบง

619
00:51:10,734 --> 00:51:13,403
- ได้ยังไง
- มีคนแจ้งกับตำรวจ

620
00:51:13,487 --> 00:51:15,822
พูดเรื่องอะไร ใครแจ้ง

621
00:51:16,656 --> 00:51:18,700
- อะไรนะ
- อาจเป็นประธานคังก็ได้นะ

622
00:51:18,909 --> 00:51:20,035
คนที่โทรไปแจ้งตำรวจน่ะ

623
00:51:21,036 --> 00:51:23,038
ตำรวจบอกว่าเสียงคล้ายเขามาก

624
00:51:23,371 --> 00:51:24,539
หรือเขาจะยังไม่ตาย

625
00:51:25,707 --> 00:51:26,875
ฉันว่าเขายังไม่ตาย

626
00:51:29,002 --> 00:51:30,420
ต้องเป็นประธานคังแน่ๆ

627
00:51:31,588 --> 00:51:34,925
ก็ไม่แน่ อย่าเพิ่งด่วนสรุป
สืบกันก่อนเถอะ

628
00:51:35,217 --> 00:51:36,218
อือ

629
00:51:39,429 --> 00:51:40,680
ไม่มีทาง

630
00:51:59,407 --> 00:52:02,077
เป็นไปไม่ได้ เขาต้องอยู่ที่นั่นสิ

631
00:52:26,017 --> 00:52:27,894
ประมาณสี่ทุ่มครึ่งวันนี้

632
00:52:27,978 --> 00:52:31,731
ผู้ต้องสงสัยที่กราดยิงคนตายสิบศพ
ที่สถานีดับเบิลยู

633
00:52:31,898 --> 00:52:33,692
ถูกจับที่บ้านของเขา

634
00:52:34,025 --> 00:52:36,653
ยังไม่ทราบตัวตนของคนร้าย

635
00:52:36,736 --> 00:52:39,739
พลเมืองผู้กล้าหาญแจ้งเบาะแสกับตำรวจ

636
00:52:40,240 --> 00:52:42,576
ชายนิรนามรายนี้
เข้าไปที่บ้านของผู้ต้องสงสัย

637
00:52:42,659 --> 00:52:44,619
และหลังจากสู้กัน เขาก็โทรแจ้ง...

638
00:52:46,413 --> 00:52:47,747
อย่างที่สองที่คุณต้องวาดคือ...

639
00:52:48,540 --> 00:52:49,749
ศพของผมที่เน่าแล้ว

640
00:53:26,369 --> 00:53:27,245
ประธานคัง นายอยู่ไหน

641
00:53:28,204 --> 00:53:29,915
- หมายความว่าไง
- นายเห็นข่าวไหม

642
00:53:30,206 --> 00:53:32,375
โซฮีคิดว่านายเป็นคนจับฆาตกร

643
00:53:32,459 --> 00:53:33,919
ใช่ ผมจับเขาเอง

644
00:53:34,461 --> 00:53:36,671
อะไรนะ นายทำเหรอ

645
00:53:37,130 --> 00:53:39,132
- ทำได้ยังไง
- พี่ ฟังให้ดีนะ

646
00:53:39,633 --> 00:53:42,302
ไปที่บ้านที่ผมอยู่เมื่อ 15 วันก่อน

647
00:53:42,719 --> 00:53:44,304
พี่จะเจอศพผม

648
00:53:45,138 --> 00:53:47,891
หา พูดอะไรของนาย

649
00:53:48,183 --> 00:53:50,435
แจ้งตำรวจแล้วบอกให้ทุกคนรู้

650
00:53:50,727 --> 00:53:52,228
ดีเอ็นเอที่ศพจะตรงกับของผม

651
00:53:53,939 --> 00:53:56,483
พี่ ผมตายแล้ว

652
00:53:57,192 --> 00:53:58,985
ผมถูกจัดฉาก ถูกยิง
และตายอย่างไม่ยุติธรรม

653
00:54:02,113 --> 00:54:04,240
แต่ผมยังอยู่ พี่ไม่ต้องห่วง

654
00:54:05,200 --> 00:54:06,743
ผมคิดว่าพี่ควรรู้ไว้

655
00:54:08,203 --> 00:54:10,580
- นี่
- มันจะดีกว่า

656
00:54:11,039 --> 00:54:12,457
ถ้าโซฮีคิดว่าผมตายไปแล้ว

657
00:54:13,249 --> 00:54:14,417
เพื่อความปลอดภัยของเธอ

658
00:54:16,586 --> 00:54:17,796
แล้วผมจะโทรหา

659
00:54:31,101 --> 00:54:32,102
ถ้างั้น

660
00:54:33,186 --> 00:54:34,479
แล้วยุนโซฮีล่ะ

661
00:54:35,480 --> 00:54:37,148
ถ้าเราจบแบบมีความสุข

662
00:54:38,191 --> 00:54:39,484
เธอก็จะหายไปอีก

663
00:54:40,026 --> 00:54:42,529
- ผมจะสร้างตัวแปรให้เธอ
- ตัวแปรเหรอ

664
00:54:42,862 --> 00:54:46,658
ผมรับไม่ได้กับความจริงที่ว่า
เราอยู่ด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว

665
00:54:47,200 --> 00:54:50,453
เมื่อมีตัวแปร ทิศทางชีวิต
ของคนเราจะเปลี่ยนไป

666
00:54:52,831 --> 00:54:54,165
อย่างที่ผมได้เจอกับคุณ

667
00:55:04,134 --> 00:55:06,761
ถ้าชะตาเธอถูกกำหนด
เพราะว่าเธอเป็นเพียงตัวละคร

668
00:55:06,845 --> 00:55:07,929
เราจะปลดปล่อยเธอ

669
00:55:08,888 --> 00:55:11,558
พี่โดยุน ฉันกำลังไปสถานีตำรวจ

670
00:55:13,393 --> 00:55:15,812
ฉันได้ยินเสียงแล้วและคิดว่าใช่เขา

671
00:55:15,895 --> 00:55:17,105
ฉันก็เลย...

672
00:55:19,983 --> 00:55:20,984
อะไรนะ

673
00:55:22,444 --> 00:55:23,611
เขาตายแล้วเหรอ

674
00:55:24,070 --> 00:55:25,280
ผมจะกำจัด

675
00:55:26,197 --> 00:55:27,323
สิ่งที่ยึดเหนี่ยวโซฮี

676
00:55:44,215 --> 00:55:45,759
ในวันที่ 23 นี้

677
00:55:45,842 --> 00:55:49,345
ศพที่ถูกพบในยางพยอง คยองกี

678
00:55:49,471 --> 00:55:52,599
ถูกตำรวจระบุว่าเป็นคังชอล

679
00:55:53,016 --> 00:55:54,893
วันที่ 22 เดือนก่อน

680
00:55:54,976 --> 00:55:58,605
คังชอลหลบหนีข้อหาฆาตกรรม
หัวหน้าสถานีดับเบิลยูบีเอ็น

681
00:55:58,938 --> 00:56:02,108
หลังจากหลบหนีได้ 33 วัน
เขาถูกพบว่าเสียชีวิต

682
00:56:02,734 --> 00:56:05,737
คังชอลถูกตำรวจยิงขณะหลบหนี...

683
00:56:11,242 --> 00:56:12,869
แล้วคุณจะกลับมาได้ยังไง

684
00:56:13,536 --> 00:56:15,955
พอคุณไปแล้วมันก็จบ

685
00:56:18,958 --> 00:56:20,585
คุณกลับมาอีกไม่ได้

686
00:56:21,961 --> 00:56:23,338
ผมคิดว่าทำได้

687
00:56:24,339 --> 00:56:26,549
มันจะเป็นไปได้เฉพาะตอนคุณรู้ตัว

688
00:56:27,008 --> 00:56:29,469
นั่นแปลว่าคุณต้องกลับมา
หลังจากเสียความทรงจำไป

689
00:56:30,011 --> 00:56:32,222
- แล้วความฝัน...
- ผมไม่อยากฝันอีกแล้ว

690
00:56:32,931 --> 00:56:34,057
แล้วคุณมีแผนยังไง

691
00:56:34,724 --> 00:56:36,726
ผมว่าผมทำได้ รอผมที่นี่แล้วกัน

692
00:56:39,104 --> 00:56:40,688
คราวก่อนคุณก็พูดแบบนี้

693
00:56:40,980 --> 00:56:43,024
คุณบอกว่าจะรอจนการผ่าตัดเสร็จ

694
00:56:43,566 --> 00:56:44,609
แต่คุณก็หายไป

695
00:56:45,235 --> 00:56:46,736
นั่นคือคังชอลในการ์ตูน

696
00:56:48,822 --> 00:56:51,241
ยังมีอีกอย่างที่ผมอยากให้คุณวาด

697
00:56:52,075 --> 00:56:54,994
ที่นี่มันแพงมากจนผมซื้อไม่ไหว

698
00:57:12,262 --> 00:57:14,139
วาดแหวนที่ผมทำหายไปให้ที

699
00:57:43,918 --> 00:57:45,128
สมมติฐานข้อที่สองคือ

700
00:57:45,837 --> 00:57:47,964
ผมถูกเรียกมาจากโลกความจริง

701
00:57:48,631 --> 00:57:51,259
ดังนั้นเมื่อภารกิจในแต่ละตอนสำเร็จ

702
00:57:51,843 --> 00:57:52,844
ผมจะ

703
00:57:53,470 --> 00:57:54,304
กลับไปได้

704
00:57:57,682 --> 00:58:00,310
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

705
00:58:35,637 --> 00:58:36,846
(คังชอล)

706
00:58:40,183 --> 00:58:41,017
ฮัลโหล

707
00:58:44,938 --> 00:58:45,897
ผมกลับมาแล้ว

708
00:58:47,232 --> 00:58:48,233
คุณอยู่ไหน

709
00:58:49,150 --> 00:58:50,527
ผมกำลังไปหาคุณ

710
00:58:55,031 --> 00:58:56,950
พร้อมจะออกเดตให้จบหรือยัง

711
00:58:58,076 --> 00:58:59,744
วันนี้มาจูบกันให้ครบห้าครั้งเถอะ

712
00:59:01,454 --> 00:59:02,455
อะไรนะ

713
00:59:03,248 --> 00:59:04,499
ผมทนแพ้ไม่ได้

714
00:59:04,999 --> 00:59:07,418
ผมไม่ยอมให้สามีเก่าคุณชนะผมหรอกนะ

715
00:59:09,212 --> 00:59:10,964
เป็นการแข่งขันที่แปลกมาก

716
00:59:11,422 --> 00:59:12,966
คุณกำลังแข่งกับใครอยู่เหรอ

717
00:59:16,094 --> 00:59:19,180
เดี๋ยวคุณก็รู้เองว่าผมดีกว่าเยอะ

718
00:59:54,841 --> 00:59:57,719
โอยอนจูอีกแล้ว ตัวละครที่ฉันเบื่อ

719
00:59:57,802 --> 00:59:58,803
โผล่มาอีกแล้ว

720
00:59:58,886 --> 01:00:01,639
"ดับเบิลยู" ไม่ได้สุดยอดอีกต่อไป
มันเป็นแค่ขยะ

721
01:00:01,723 --> 01:00:04,017
ความหวังทำให้ฉันฝันอีกครั้ง

722
01:00:04,183 --> 01:00:05,685
พอคังชอลกลับมาหาฉัน

723
01:00:05,768 --> 01:00:07,520
"ดับเบิลยู" ก็จบแบบมีความสุข

724
01:00:07,687 --> 01:00:09,188
มีข่าวว่าฮันซังฮุนเขาแหกคุก

725
01:00:09,272 --> 01:00:11,691
แกเป็นครอบครัวของคังชอล
ฉันอยู่ก็เพื่อจะกำจัดแก

726
01:00:11,774 --> 01:00:13,401
ใครบอกให้แกมาเป็นนางเอกล่ะ

727
01:00:13,484 --> 01:00:14,861
แกคิดว่าจะลงเอยแบบมีความสุขงั้นเหรอ

728
01:00:16,362 --> 01:00:18,781
เกิดอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ที่นี่ครับ

729
01:00:19,657 --> 01:00:22,869
บทสรุปที่แท้จริงของ "ดับเบิลยู"
เริ่มขึ้นแล้ว

730
01:00:27,040 --> 01:00:29,042
คำบรรยายโดย: รัตนชัย เหลืองวงศ์งาม