1
00:00:55,013 --> 00:00:57,265
เหมือนที่เจ้าหน้าที่พัคทำกับฉัน

2
00:00:57,974 --> 00:01:01,144
ฉันจะพรากสิ่งที่เขา
หวงแหนมากที่สุดไปจากเขา

3
00:01:02,437 --> 00:01:04,189
ซึ่งก็คือคุณไง ศาสตราจารย์ชิน

4
00:01:05,815 --> 00:01:07,734
ลูกสาวของพัคกวังโฮ

5
00:01:09,069 --> 00:01:11,863
แต่คุณคิดว่าเพราะอะไร

6
00:01:12,405 --> 00:01:14,824
มกจินอูถึงหมกมุ่น
กับปากกาหมึกซึมด้ามนี้ขนาดนั้นคะ

7
00:01:15,241 --> 00:01:18,703
แล้วคิดว่าเพราะอะไร
เขาถึงไม่ฆ่าฉันทันทีคะ

8
00:01:18,870 --> 00:01:19,788
ถ้าเขาฆ่าฉัน

9
00:01:21,206 --> 00:01:23,291
ก็จะไม่มีใครเจอปากกาด้ามนี้แน่นอน

10
00:01:24,125 --> 00:01:25,668
คุณคิดว่าปากกาหมึกซึมด้ามนี้

11
00:01:26,669 --> 00:01:28,338
มีความหมายพิเศษกับเขารึเปล่าคะ

12
00:01:33,384 --> 00:01:35,303
วันที่ 1 ตุลาคม ปี 1985

13
00:01:35,970 --> 00:01:37,097
แม่ผมตาย

14
00:01:37,722 --> 00:01:39,099
แต่ผมไม่เสียใจเลย

15
00:01:39,891 --> 00:01:42,060
แม่ตายก็เพราะแม่โสโครก

16
00:01:42,227 --> 00:01:44,896
(วันที่ 1 ปี 1985 แม่ผมตาย)

17
00:01:45,146 --> 00:01:47,107
วันที่ 3 พฤศจิกายน ปี 1986

18
00:01:47,482 --> 00:01:49,859
ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งโทรศัพท์อยู่
ในตู้โทรศัพท์สาธารณะ

19
00:01:50,193 --> 00:01:53,446
เธอใส่กระโปรงและถุงน่อง

20
00:01:53,947 --> 00:01:55,740
เธอเดินผ่านผมไป

21
00:01:56,282 --> 00:01:57,951
หลังจากที่เธอโทรศัพท์เสร็จ

22
00:01:58,368 --> 00:02:00,411
ในตอนนั้น ผมห้ามตัวเองไม่ได้เลย
เพราะเธอโสโครก

23
00:02:00,995 --> 00:02:02,956
ผมเลยใช้ถุงน่องรัดคอเธอซะ

24
00:02:03,540 --> 00:02:05,542
ผมทำให้เธอตายโดยไม่รู้สึกเจ็บปวด

25
00:02:06,417 --> 00:02:08,711
และผมใช้ปากกาหมึกซึม
วาดจุดหนึ่งจุดที่ส้นเท้าของเธอ

26
00:02:08,795 --> 00:02:10,213
ปากกาที่แม่ให้ผมมา

27
00:02:11,464 --> 00:02:14,926
ผมอยากให้พวกเธอเกิดใหม่
เหมือนกับชื่อนักบุญโนเอล

28
00:02:19,556 --> 00:02:20,932
ปากกาหมึกซึม

29
00:02:23,184 --> 00:02:25,061
แม่ของเขาเป็นคนให้เขานี่เอง

30
00:02:25,812 --> 00:02:27,480
มิน่าเขาถึงอยากได้คืน

31
00:02:29,399 --> 00:02:31,734
เขาทำของมีค่าหาย เขาเลยอยากได้คืน

32
00:02:39,242 --> 00:02:40,368
(พ่อ)

33
00:02:41,911 --> 00:02:43,538
(พ่อ)

34
00:02:45,665 --> 00:02:49,252
ยอนโฮ ลูกอยู่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า

35
00:02:49,460 --> 00:02:53,214
ฉันคิดว่าเป้าหมายต่อไปของมกจินอู

36
00:02:54,048 --> 00:02:55,175
คือตัวฉันเองค่ะ

37
00:02:55,300 --> 00:02:56,968
(มหาวิทยาลัยฮวายัง)

38
00:02:57,051 --> 00:03:00,221
มกจินอูรู้ว่าฉันเป็นลูกคุณ

39
00:03:00,305 --> 00:03:01,598
อะไรนะ

40
00:03:01,973 --> 00:03:04,809
เขาจะไม่หาเหยื่ออีกราย
ที่เขาชอบหรอกค่ะ

41
00:03:06,186 --> 00:03:07,812
เขาจะตามล่าฉันอีกครั้ง

42
00:03:09,480 --> 00:03:11,232
อันที่จริง...

43
00:03:11,357 --> 00:03:12,567
เป้าหมายของมันคือกวังโฮ

44
00:03:13,860 --> 00:03:16,321
เขาเป็นคนเอาปากกาหมึกซึมไปตั้งแต่แรก

45
00:03:18,323 --> 00:03:19,324
ใช่ค่ะ

46
00:03:20,325 --> 00:03:22,243
เขาต้องการให้คุณได้รับประสบการณ์เดียวกัน

47
00:03:23,411 --> 00:03:25,163
ไม่เหมือนการฆาตกรรมก่อนหน้า

48
00:03:25,288 --> 00:03:27,248
อารมณ์ของเขาคือตัวกระตุ้นให้เขาทำ

49
00:03:27,749 --> 00:03:29,918
เขาต้องการทำให้กวังโฮรู้สึก

50
00:03:30,001 --> 00:03:31,753
ถึงความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึก

51
00:03:32,795 --> 00:03:34,923
ไอ้บ้าสารเลว

52
00:03:40,470 --> 00:03:41,387
ยอนโฮ

53
00:03:42,013 --> 00:03:43,264
ฟังพ่อให้ดีนะ

54
00:03:43,640 --> 00:03:45,058
มันจะตามล่าลูก

55
00:03:48,061 --> 00:03:49,229
คิดว่ามันจะตามไปที่ไหนคะ

56
00:03:49,812 --> 00:03:50,647
ที่บ้าน

57
00:03:51,397 --> 00:03:52,398
บ้านเหรอ

58
00:03:53,149 --> 00:03:54,776
ลูกจำวันนั้นได้ไหม

59
00:03:55,026 --> 00:03:58,154
เราได้ยินเสียงกริ่งประตู
แต่ไม่มีใครอยู่ที่ประตูบ้านเลย

60
00:04:06,287 --> 00:04:07,497
ทำไม เกิดอะไรขึ้น

61
00:04:08,373 --> 00:04:11,334
ใครมาเล่นอะไรพิเรนทร์
กลางดึกแบบนี้เนี่ย

62
00:04:12,252 --> 00:04:15,213
พ่อคิดว่าต้องเป็นมกจินอูแน่ๆ

63
00:04:16,089 --> 00:04:18,591
มันจะไปหาลูก
ตอนที่เรามัวแต่สนใจเรื่องอื่นอยู่

64
00:04:18,967 --> 00:04:21,511
จากนี้ไป ห้ามอยู่ห่างพ่อเด็ดขาดนะ

65
00:04:21,970 --> 00:04:22,845
เข้าใจไหม

66
00:04:24,222 --> 00:04:26,766
ไม่ได้ค่ะ แบบนั้นจะดูน่าสงสัย

67
00:04:27,517 --> 00:04:29,394
เราต้องทำเหมือนทุกอย่างปกติ

68
00:04:29,978 --> 00:04:30,979
เราถึงจะจับเขาได้

69
00:04:31,271 --> 00:04:32,981
- ไม่นะ ยอนโฮ ลูกอาจจะ...
- คราวนี้

70
00:04:34,816 --> 00:04:36,317
คุณจะปกป้องฉันใช่ไหมคะ

71
00:04:40,905 --> 00:04:41,864
ใช่

72
00:04:44,033 --> 00:04:47,203
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พ่อจะปกป้องลูกเอง

73
00:04:50,540 --> 00:04:52,959
คิมซอนแจ ไปเฝ้าดูคนร้ายกันดีกว่า

74
00:04:57,964 --> 00:04:59,007
หัวหน้าครับ

75
00:04:59,757 --> 00:05:01,592
เรารู้แล้วครับว่ามกจินอูจะทำอะไรต่อไป

76
00:06:08,993 --> 00:06:10,244
ไอ้ชาติชั่ว!

77
00:06:16,667 --> 00:06:17,835
ไม่นะ ไอ้ชาติชั่ว!

78
00:06:34,435 --> 00:06:35,269
ศาสตราจารย์ชิน

79
00:06:41,275 --> 00:06:44,070
มานี่เลย ไอ้ชาติชั่ว มานี่

80
00:06:45,196 --> 00:06:46,114
ยอนโฮ!

81
00:06:49,325 --> 00:06:50,326
ตายซะเถอะ

82
00:07:33,244 --> 00:07:34,078
ซอนแจ

83
00:07:35,121 --> 00:07:36,247
นายมาใส่กุญแจมือเถอะ

84
00:07:50,428 --> 00:07:51,929
ยอนโฮ ไม่เป็นไรใช่ไหม

85
00:08:08,571 --> 00:08:09,739
คุณถูกจับแล้ว มกจินอู

86
00:08:10,865 --> 00:08:12,366
ข้อหาฆาตกรรม

87
00:08:13,784 --> 00:08:15,745
คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด
และปฏิเสธที่จะตอบคำถาม

88
00:08:16,120 --> 00:08:17,914
มันไม่มีสิทธิ์จะรู้เรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ

89
00:08:18,247 --> 00:08:19,999
คุณมีสิทธิ์ปรึกษาทนายได้

90
00:08:22,126 --> 00:08:23,711
และทุกอย่างที่คุณพูด

91
00:08:24,086 --> 00:08:26,088
อาจถูกใช้ปรักปรำคุณในศาลได้

92
00:08:39,936 --> 00:08:41,062
เอาตัวเขาไป

93
00:08:56,911 --> 00:08:58,204
ในที่สุดเราก็จับมันได้

94
00:09:06,003 --> 00:09:08,130
ใช่ ในที่สุดเราก็จับมันได้

95
00:09:12,718 --> 00:09:14,178
เก่งมาก ซอนแจ

96
00:09:16,931 --> 00:09:17,890
ขอบใจนะ

97
00:09:28,734 --> 00:09:30,111
ข่าวล่าสุดครับ

98
00:09:30,319 --> 00:09:34,156
คดีฆาตกรรมต่อเนื่องหญิงสาวหลายคน
ที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 ปีก่อน

99
00:09:34,240 --> 00:09:36,993
เป็นคดีที่ไม่ค่อยมีใครรู้

100
00:09:37,159 --> 00:09:40,788
ผู้ต้องสงสัยในคดีเหล่านี้ถูกจับได้แล้ว
หลังจากผ่านไป 30 ปี

101
00:09:40,997 --> 00:09:44,917
ตำรวจสันนิษฐานว่า
การฆาตกรรมที่แม่น้ำแฮอินและยอนจีดง

102
00:09:45,001 --> 00:09:46,961
ที่เคยคิดว่าเป็นฝีมือของชองโฮยอง

103
00:09:47,044 --> 00:09:48,796
- ก็เป็นฝีมือของเขาเช่นกัน
- ฆาตกรต่อเนื่องเหรอ

104
00:09:48,879 --> 00:09:50,798
- เธอว่าเขาฆ่าทั้งสิบคนเลยไหม
- ข่าวนี้เป็นที่ตกใจมาก

105
00:09:51,007 --> 00:09:53,259
- อะไรนะ
- ฆาตกรต่อเนื่องก็แบบนี้แหละ

106
00:09:54,885 --> 00:09:56,178
เธอว่าเขาฆ่าพวกเขายังไง

107
00:09:56,846 --> 00:09:58,139
อยากรู้ไปทำไม

108
00:09:59,932 --> 00:10:01,809
มีคนตายนะ ตาบ้า

109
00:10:02,351 --> 00:10:03,978
ไม่ใช่เรื่องที่เราควรเม้าท์นะ

110
00:10:06,022 --> 00:10:07,440
เพื่อนฉันถูกฆ่าตายนะ

111
00:10:13,779 --> 00:10:15,031
นี่คือข่าวล่าสุด

112
00:10:15,114 --> 00:10:16,741
คดีฆาตกรรมต่อเนื่องหญิงสาว...

113
00:10:16,824 --> 00:10:19,827
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่
ฉันไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลย

114
00:10:20,202 --> 00:10:22,038
เมื่อ 30 ปีก่อนครับ

115
00:10:22,288 --> 00:10:25,249
ยังมีคดีที่ถูกลืมแบบนี้อีกนะครับ

116
00:10:29,253 --> 00:10:31,130
(ท่านผู้กำกับ)

117
00:10:32,798 --> 00:10:33,674
ครับ ท่าน

118
00:10:35,009 --> 00:10:37,637
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหมอ
ที่ชันสูตรศพให้เราเป็นคนร้าย

119
00:10:38,179 --> 00:10:40,056
เขาอยู่ข้างๆ เรามาตลอดเลยนะ

120
00:10:40,973 --> 00:10:41,849
บ้าชะมัด

121
00:10:43,476 --> 00:10:46,062
ฉันทำให้พวกนายลำบากในช่วงสืบสวน

122
00:10:46,979 --> 00:10:47,938
ฉันขอโทษนะ

123
00:10:48,022 --> 00:10:49,148
อย่าเลยครับ

124
00:10:49,982 --> 00:10:51,233
ฉันขอโทษ

125
00:10:51,984 --> 00:10:55,321
เก่งมาก พวกนายควรเชื่อฟังหัวหน้าให้ดี

126
00:10:55,738 --> 00:10:59,450
ถ้าเห็นว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล
จงสืบสวนให้สมกับเป็นนักสืบ

127
00:10:59,950 --> 00:11:02,161
มันเป็นสิ่งที่ผมเรียนรู้
มาจากท่านนั่นแหละครับ

128
00:11:03,037 --> 00:11:04,872
- อย่าไปฟังคนอื่น
- อะไรนะ

129
00:11:05,498 --> 00:11:06,707
เหมือนใครบางคนในอดีต

130
00:11:08,542 --> 00:11:09,960
ฉันได้คุยกับท่านผู้กำกับแล้ว

131
00:11:10,503 --> 00:11:13,506
ฉันจะสนับสนุนพวกนายอย่างดี
ปิดคดีให้เรียบร้อยแล้วกันนะ

132
00:11:13,714 --> 00:11:14,757
เข้าใจไหม

133
00:11:15,383 --> 00:11:16,884
เอาละ โชคดีนะ

134
00:11:17,468 --> 00:11:18,427
แล้วก็...

135
00:11:19,303 --> 00:11:21,263
- กินอาหารดีๆ นะ
- ครับ

136
00:11:24,350 --> 00:11:25,518
ให้ตายสิ

137
00:11:26,686 --> 00:11:27,937
เราจับคนร้ายได้แล้ว

138
00:11:28,688 --> 00:11:30,064
เราต้องพิสูจน์ว่ามันมีความผิด

139
00:11:31,107 --> 00:11:33,025
ถึงแม้ว่าคดีนี้จะหมดอายุความไปแล้ว

140
00:11:33,359 --> 00:11:34,944
เราจะทำให้มันรับสารภาพให้ได้

141
00:11:35,152 --> 00:11:37,029
เราคงตั้งข้อกล่าวหาคดีพวกนั้นกับมันไม่ได้

142
00:11:38,239 --> 00:11:40,116
แต่ฉันอยากได้ยินมกจินอูยอมรับมัน

143
00:11:40,783 --> 00:11:41,617
เพราะมัน...

144
00:11:42,743 --> 00:11:44,995
คือสิ่งเดียวที่เราทำได้
เพื่อให้เหยื่อไปสู่สคติ

145
00:11:46,330 --> 00:11:48,582
แทฮี มินฮา ไปบ้านคนร้ายกับฉันนะ

146
00:11:48,749 --> 00:11:50,167
เราได้หมายค้นมาแล้ว

147
00:11:50,668 --> 00:11:52,962
เราควรค้นหาทุกอย่าง
ที่จะพิสูจน์ความผิดของมันได้

148
00:11:53,629 --> 00:11:56,924
กวังโฮกับซอนแจ
เริ่มไต่สวนมันได้เลย

149
00:12:01,387 --> 00:12:02,513
นายไหวไหม

150
00:12:03,639 --> 00:12:04,890
ฉันก็อยากได้ยินเหมือนกัน

151
00:12:05,516 --> 00:12:07,309
ฉันอยากได้ยินมันยอมรับผิด

152
00:12:08,018 --> 00:12:11,313
งั้นมาไต่สวนกันให้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ไปอีกสิบวันกันดีกว่า

153
00:12:11,397 --> 00:12:12,398
เราต้องทำให้สำเร็จ

154
00:12:12,481 --> 00:12:15,651
ใช่ คราวนี้มันหนีพวกเราไปไม่รอดแน่

155
00:12:16,819 --> 00:12:17,737
มาเริ่มกันเลย

156
00:12:43,053 --> 00:12:44,764
เธอไม่เป็นไรจริงๆ ใช่ไหม

157
00:12:45,306 --> 00:12:47,141
ฉันรีบกลับมาทันทีที่สัมมนาเสร็จเลย

158
00:12:47,558 --> 00:12:48,768
ตายจริง

159
00:12:49,560 --> 00:12:52,146
ฉันไม่น่าพาเธอไปมหาวิทยาลัยฮวายังเลย

160
00:12:52,354 --> 00:12:53,355
อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ

161
00:12:54,523 --> 00:12:58,402
เป็นเพราะคุณ หนูถึงได้เจอคนที่หนูต้องเจอ

162
00:12:58,986 --> 00:13:01,155
- คนที่เธอต้องเจอเหรอ
- ใช่ค่ะ

163
00:13:04,241 --> 00:13:06,410
คนที่ฟ้ากำหนดมาให้หนูต้องเจอ

164
00:13:07,536 --> 00:13:10,664
แต่เธอก็ต้องเจอคนที่ไม่ควรเจอด้วยนะ

165
00:13:10,998 --> 00:13:12,708
ฉันกำลังพูดถึงฆาตกรที่เพิ่งโดนจับน่ะ

166
00:13:13,459 --> 00:13:14,418
มกจินอู

167
00:13:17,004 --> 00:13:21,801
เหมือนที่เธอเคยบอกเลย
ฆาตกรต่อเนื่องอีกคนอยู่ใกล้ตัวเรามากจริงๆ

168
00:13:23,803 --> 00:13:26,430
เขาหลบซ่อนอยู่ท่ามกลางทุกคนเหมือนคนปกติ

169
00:13:28,140 --> 00:13:30,100
ชองโฮยองเป็นโรคจิต

170
00:13:30,267 --> 00:13:32,478
แต่มกจินอูเป็นพวกต้านสังคมมากกว่า

171
00:13:33,229 --> 00:13:34,939
เขาไม่เหมือนชองโฮยอง

172
00:13:35,022 --> 00:13:37,691
ที่มีปัญหาการเข้าสังคม
หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช

173
00:13:38,442 --> 00:13:40,986
มกจินอูเป็นหมอชันสูตรศพที่มีความสามารถ

174
00:13:41,529 --> 00:13:43,697
ที่ได้รับการยอมรับจากสังคมมากพอ

175
00:13:44,240 --> 00:13:46,742
คนแบบนี้น่ากลัวกว่าอีก

176
00:13:47,201 --> 00:13:48,953
เพราะพวกเขาดูเหมือนเพื่อนบ้านที่ดี

177
00:13:51,205 --> 00:13:52,248
เธอคิดว่า

178
00:13:53,290 --> 00:13:54,416
เขาจะรับสารภาพไหม

179
00:13:55,751 --> 00:13:57,461
ก็เป็นไปได้ทั้งสองอย่างค่ะ

180
00:13:58,796 --> 00:14:01,090
เขาอาจจะรับสารภาพง่ายๆ เลยก็ได้

181
00:14:02,132 --> 00:14:04,051
หรืออาจปิดปากเงียบเลยก็ได้

182
00:14:06,846 --> 00:14:09,932
ดูให้ดี แกฆ่าผู้หญิงพวกนี้

183
00:14:12,935 --> 00:14:14,144
ไม่ใช่แค่นั้นนะ

184
00:14:14,895 --> 00:14:16,981
อีจองซุก คิมกยองซุน ฮวังชุนฮี

185
00:14:17,064 --> 00:14:19,316
ซอฮีซู คิมยองจา จินซอนมี

186
00:14:24,071 --> 00:14:25,447
คิดจะปิดปากเงียบใช่ไหม

187
00:14:25,739 --> 00:14:27,700
นี่คือหลักฐาน

188
00:14:30,119 --> 00:14:31,245
ที่แกขอให้เราเอามา

189
00:14:31,745 --> 00:14:34,373
เราพบดีเอ็นเอของเหยื่อ
จากปากกาหมึกซึมของแก

190
00:14:35,624 --> 00:14:37,793
และยังพบดีเอ็นเอของแกด้วย

191
00:14:40,004 --> 00:14:41,297
แกจะยอมรับข้อกล่าวหาไหม

192
00:14:44,133 --> 00:14:46,385
เฮ้ย ตอบคำถามสิ

193
00:14:49,680 --> 00:14:51,891
อย่าเอาแต่จ้องหน้าฉัน
ตอบคำถามสิ ไอ้บ้านี่

194
00:14:58,856 --> 00:15:00,983
เกมจบแล้ว ยอมรับซะเถอะ

195
00:15:01,358 --> 00:15:02,443
(ผลตรวจดีเอ็นเอ)

196
00:15:02,693 --> 00:15:03,694
ตอบฉันมา

197
00:15:04,528 --> 00:15:06,071
แกฆ่าพวกเธอ

198
00:15:12,745 --> 00:15:14,496
ไม่รู้สึกสงสารคนพวกนี้บ้างเลยเหรอ

199
00:15:14,955 --> 00:15:17,333
พวกเธอตายชั่วข้ามคืนเพราะแกนะ

200
00:15:19,418 --> 00:15:21,670
ดูรูปซะ ดูให้ดีๆ

201
00:15:27,718 --> 00:15:29,345
พูดอะไรสักอย่างสิ ตอบมา!

202
00:15:40,147 --> 00:15:42,024
อย่างที่คิดเลย เขาไม่ยอมพูด

203
00:15:43,108 --> 00:15:45,152
ในไดอารีของมัน เขียนอะไรเอาไว้อีกรึเปล่า

204
00:15:46,111 --> 00:15:49,281
ฉันยังอ่านอยู่เลยค่ะ
ถ้าเจออะไรจะรีบบอกนะคะ

205
00:15:50,282 --> 00:15:53,202
โอเค แล้วก็อย่าลืมล็อกประตูบ้านละ

206
00:15:53,327 --> 00:15:55,204
มีอะไรก็โทรหาพ่อนะ

207
00:15:55,412 --> 00:15:58,874
ค่ะ แล้วนี่กินข้าวรึยังคะ

208
00:16:00,042 --> 00:16:02,169
ควรกินแล้วละ ขอบใจนะ

209
00:16:19,561 --> 00:16:21,313
(ห้ามเข้า พื้นที่ตำรวจ)

210
00:16:31,824 --> 00:16:34,076
- ให้ตายสิ หัวหน้าครับ
- ว่าไง

211
00:16:38,789 --> 00:16:39,873
อะไรเนี่ย

212
00:16:40,374 --> 00:16:42,001
นี่คือ...

213
00:16:43,544 --> 00:16:45,462
นี่สินะที่กวังโฮพูดถึง

214
00:16:47,881 --> 00:16:51,010
มาระบุตัวคนพวกนี้กันก่อนเถอะ

215
00:16:52,011 --> 00:16:52,886
ครับ

216
00:16:53,012 --> 00:16:54,304
(เสียชีวิตแล้ว)

217
00:16:54,388 --> 00:16:55,889
(เสียชีวิตแล้ว)

218
00:17:03,022 --> 00:17:06,191
นี่เท่ากับมีเหยื่อ 25 รายใช่ไหม

219
00:17:06,692 --> 00:17:08,944
รวมพัคกวังโฮที่ตายไปแล้วด้วย
ก็เป็น 26 ราย

220
00:17:10,112 --> 00:17:11,113
ให้ตายสิ

221
00:17:11,447 --> 00:17:12,364
อันที่จริง

222
00:17:12,906 --> 00:17:16,243
เรามีหลักฐานมากเกินพอ
ที่จะฟ้องร้องมันข้อหาฆาตกรรม แต่...

223
00:17:17,536 --> 00:17:20,914
อย่างที่คุณบอก เราจะจบแบบนี้
ไม่ได้ใช่ไหมครับ หัวหน้า

224
00:17:21,665 --> 00:17:25,461
ผมรู้ว่าเราต้องไขทุกคดีให้ได้
แต่มันไม่ยอมปริปากพูดเลย

225
00:17:26,045 --> 00:17:27,421
มกจินอูก่อเหตุฆาตกรรมครั้งแรก

226
00:17:27,755 --> 00:17:29,757
หลังจากแม่ของมันตาย

227
00:17:30,215 --> 00:17:32,384
หลังจากลักพาตัว ศ.ชิน
มันก็พาเธอไปบ้านเก่ามัน

228
00:17:33,010 --> 00:17:34,386
ที่มันเคยอยู่กับแม่

229
00:17:34,470 --> 00:17:36,430
และยังจ้องเล่นงาน ศ.ชินอีกครั้ง

230
00:17:37,222 --> 00:17:39,475
เพราะปากกาหมึกซึมที่แม่มันให้ไว้หายไป

231
00:17:40,559 --> 00:17:41,977
ผมคิดว่าเราต้อง...

232
00:17:42,853 --> 00:17:45,022
กระตุ้นมันว่าทำไมเรื่องทั้งหมด
ถึงเกิดขึ้นตั้งแต่แรก

233
00:17:46,231 --> 00:17:47,066
อย่างที่ยอนโฮบอก

234
00:17:47,566 --> 00:17:50,235
มกจินอูทั้งรักทั้งเกลียดแม่ของมัน

235
00:17:50,319 --> 00:17:53,405
ฉันเชื่อว่า
มันต้องมีปฏิกิริยาอะไรสักอย่างแน่นอน

236
00:17:56,158 --> 00:17:57,451
เอาตัวมกจินอูมาเลย

237
00:18:14,468 --> 00:18:16,053
แกหน้าเหมือนแม่แกมากนะ

238
00:18:24,895 --> 00:18:25,979
ฉันรู้

239
00:18:27,272 --> 00:18:29,233
ว่าจริงๆ แล้วแกอยากฆ่าแม่แกมาก

240
00:18:31,985 --> 00:18:34,196
ฉันเชื่อว่าแกไม่ได้เกลียดเธอตั้งแต่แรกหรอก

241
00:18:34,488 --> 00:18:36,865
แกแวะไปเยี่ยมบ้านที่เคยอยู่กับแม่แก

242
00:18:36,949 --> 00:18:38,367
เมื่อ 30 ปีก่อนเป็นครั้งคราว

243
00:18:38,659 --> 00:18:41,245
แปลว่าแกมีความทรงจำดีๆ ที่นั่นเหมือนกัน

244
00:18:49,461 --> 00:18:51,380
เธอมักจะยิ้มให้แกแบบนี้

245
00:18:53,132 --> 00:18:54,091
ใช่ไหม

246
00:18:57,344 --> 00:19:00,722
แต่วันหนึ่ง เธอคงเริ่มยิ้มแบบนี้กับคนอื่น

247
00:19:01,515 --> 00:19:03,267
กับลูกค้าผู้ชาย

248
00:19:04,560 --> 00:19:06,186
ที่เธอพากลับมาด้วย

249
00:19:08,564 --> 00:19:10,149
นั่นคือตอนที่นายคงคิดว่า

250
00:19:10,732 --> 00:19:12,276
"ทำไมแม่ถึงทำมาหากินแบบนี้"

251
00:19:13,569 --> 00:19:16,947
พอเธอส่งแกไปอยู่บ้านยาย

252
00:19:18,407 --> 00:19:20,117
ฉันว่าแกคงคิดว่าเธอรำคาญ

253
00:19:20,993 --> 00:19:22,786
ที่มีแกอยู่ใกล้ๆ เพราะลูกค้าพวกนั้น

254
00:19:24,163 --> 00:19:26,915
เวลาที่แม่แกไปเยี่ยมแกที่บ้านยาย

255
00:19:27,166 --> 00:19:29,334
เพื่อนบ้านทุกคนก็จะซุบซิบกันว่า

256
00:19:30,043 --> 00:19:31,128
แม่แกทำงานที่ "ทาวน์"

257
00:19:33,046 --> 00:19:34,214
ฉันเชื่อว่าแกโกรธ

258
00:19:35,215 --> 00:19:37,009
"แม่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น

259
00:19:37,843 --> 00:19:39,428
ทำไมพวกเขาพูดถึงแม่แบบนั้น"

260
00:19:39,928 --> 00:19:43,432
แต่ต่อมา แกคงเริ่มรู้สึกโกรธแม่แก

261
00:19:43,765 --> 00:19:45,893
แถมยังไปฟังผู้ชายคนนั้น
ที่เคยไปสงครามเวียดนาม

262
00:19:46,894 --> 00:19:49,688
เราต้องกำจัดคนโสโครกทุกคนนะ

263
00:19:51,732 --> 00:19:54,693
ความเกลียดชังของแกคงค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น

264
00:19:55,027 --> 00:19:57,571
แล้ววันหนึ่ง แม่แกก็เลิกไปหาแก

265
00:19:58,197 --> 00:20:00,240
เพราะอยู่ที่โรงพยาบาล
เพราะเป็นพิษสุราเรื้อรัง

266
00:20:03,076 --> 00:20:04,870
พอแกไปเยี่ยมเธอ

267
00:20:05,579 --> 00:20:07,789
เธอก็ตายแล้ว

268
00:20:08,999 --> 00:20:11,168
ตอนนั้นแหละที่ความโกรธแค้นของแกระเบิด

269
00:20:11,960 --> 00:20:13,003
แม่

270
00:20:13,795 --> 00:20:15,088
เพราะเธอตาย

271
00:20:16,340 --> 00:20:18,008
กะทันหันเหลือเกิน

272
00:20:18,383 --> 00:20:19,343
แม่ตาย

273
00:20:21,345 --> 00:20:22,930
เพราะโสโครกเหมือนกันรึเปล่าครับ

274
00:20:30,354 --> 00:20:31,647
"แม่ตาย

275
00:20:33,857 --> 00:20:35,234
แต่ผมไม่เสียใจเลย

276
00:20:37,361 --> 00:20:39,446
แม่ตายก็เพราะแม่โสโครก"

277
00:20:43,700 --> 00:20:47,079
แกถึงได้ฆ่าแต่ผู้หญิงที่ใส่กระโปรง

278
00:20:47,162 --> 00:20:49,623
แกไม่รัดคอพวกเธอหลายๆ ครั้ง
แกรัดคอครั้งเดียว

279
00:20:49,706 --> 00:20:51,541
เพราะความเกลียดชังของแก
ไปถึงจุดสูงสุดแล้ว

280
00:20:52,417 --> 00:20:56,046
พวกเธอดูเหมือนแม่ของแก
แกก็เลยฆ่าพวกเธอ

281
00:21:02,261 --> 00:21:03,095
นี่

282
00:21:05,180 --> 00:21:06,807
ตอบเขาสิ ไอ้ชั่ว

283
00:21:25,826 --> 00:21:26,660
ยิ้มเหรอ

284
00:21:33,667 --> 00:21:35,419
เฮ้ย มกจินอู

285
00:21:36,378 --> 00:21:38,964
กล้าเรียกตัวเองว่าคนเหรอ

286
00:22:05,282 --> 00:22:06,366
(วันที่ 25 มีนาคม ปี 1986)

287
00:22:09,786 --> 00:22:11,455
(วันที่ 1 ธันวาคม ปี 1985)

288
00:22:23,050 --> 00:22:24,843
(ฮวังชุนฮี
ฆาตกรรมวันที่ 1 ธันวาคม ปี 1985)

289
00:22:26,595 --> 00:22:28,138
(ซอฮีซู
ฆาตกรรมวันที่ 25 มีนาคม ปี 1986)

290
00:22:28,972 --> 00:22:30,182
(คิมยองจา
ฆาตกรรมวันที่ 15 เมษายน ปี 1986)

291
00:22:30,265 --> 00:22:32,017
(จินซอนมี
ฆาตกรรมวันที่ 9 กันยายน ปี 1986)

292
00:22:35,562 --> 00:22:37,939
เขาเขียนไดอารีเล่มนี้
เพื่อบันทึกการฆาตกรรมของเขา

293
00:22:42,652 --> 00:22:45,030
พระเจ้าเห็นผมฆ่าผู้หญิงไปหลายคนแล้ว

294
00:22:45,364 --> 00:22:47,657
แต่ยังไม่เกิดอะไรขึ้นกับผมเลย

295
00:22:48,283 --> 00:22:49,284
เพราะอะไร

296
00:22:50,035 --> 00:22:51,953
นั่นก็เพราะผมทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่

297
00:22:52,954 --> 00:22:54,998
ผมฆ่าคนด้วยภารกิจ

298
00:22:55,874 --> 00:22:58,043
ผมจำกัดคนที่มีบาป

299
00:22:58,752 --> 00:23:00,837
สิ่งที่ผมทำคือสิ่งที่ต้องทำ

300
00:23:01,338 --> 00:23:03,090
ไม่มีใครวิพากษ์วิจารณ์ผมได้

301
00:23:04,007 --> 00:23:05,258
ไม่มีใครควรวิพากษ์วิจารณ์ผม

302
00:23:08,303 --> 00:23:10,806
เขาฆ่าคนด้วยภารกิจเหรอ

303
00:23:13,475 --> 00:23:15,644
เขาคงมั่นใจว่าเขาทำสิ่งที่ถูกต้องจริงๆ

304
00:23:16,645 --> 00:23:18,355
ในขณะที่เขาฆ่าผู้หญิงไปเรื่อย

305
00:23:18,897 --> 00:23:20,649
ผู้หญิงที่คล้ายกับแม่ของเขา

306
00:23:23,568 --> 00:23:25,487
จุดอ่อนของเขาไม่ใช่แม่ของเขา

307
00:23:26,696 --> 00:23:28,407
จุดอ่อนของมกจินอู

308
00:23:29,282 --> 00:23:31,535
คือตัวเขาเอง ไม่ใช่แม่ของเขา

309
00:23:32,911 --> 00:23:35,705
เขาเริ่มฆ่าคนเพราะแม่ของเขา

310
00:23:36,832 --> 00:23:40,794
แต่เขาทำแบบนั้นเพราะรู้สึกว่ามีหน้าที่
ต้องกำจัดความชั่วร้ายออกจากสังคม

311
00:23:42,295 --> 00:23:44,214
เขาทำสงครามด้วยตัวเอง

312
00:23:44,714 --> 00:23:46,007
บ้าชะมัด

313
00:23:49,970 --> 00:23:50,971
เขาคิด

314
00:23:52,097 --> 00:23:54,182
ว่าเขาต่อสู้เพื่อความยุติธรรม

315
00:23:56,309 --> 00:23:57,894
คุณต้องทลาย

316
00:23:58,437 --> 00:24:00,147
ความเชื่อที่แข็งแกร่งของเขา

317
00:24:02,566 --> 00:24:05,110
ฉันเชื่อว่าเขาจะพูด
ถ้าคุณกระตุ้นเขาด้วยเรื่องนี้

318
00:24:37,434 --> 00:24:38,894
ไอ้ชั่วโรคจิต

319
00:24:47,027 --> 00:24:48,987
แกคิดว่าตัวเองพิเศษงั้นเหรอ

320
00:24:50,989 --> 00:24:53,158
แกเป็นหมอชันสูตรศพ
ที่ประสบความสำเร็จแล้ว

321
00:24:53,241 --> 00:24:54,910
แถมยังเป็นอาจารย์ที่น่ารักของนักศึกษา

322
00:24:54,993 --> 00:24:57,204
เงินทองก็ไม่ขัดสน และแกก็ไม่ได้บ้าด้วย

323
00:24:58,413 --> 00:24:59,998
แกคงเชื่อว่า

324
00:25:00,707 --> 00:25:02,792
มีเหตุผลที่ดีในการฆ่าคน

325
00:25:04,169 --> 00:25:05,587
ไม่ได้มีเหตุผลเฉพาะเจาะจง

326
00:25:06,796 --> 00:25:08,757
สำหรับผู้ชายอย่างแกในการฆ่าใครหรอก

327
00:25:11,510 --> 00:25:13,345
แกอาจคิดว่าแกแตกต่างจากชองโฮยอง

328
00:25:14,804 --> 00:25:17,974
แกฆ่าและทิ้งผู้หญิงไว้ในที่โล่งแจ้ง
เพราะแก...

329
00:25:18,517 --> 00:25:20,644
ไม่อยากถูกเอาไปเปรียบกับ
พวกปลายแถวแบบนั้น

330
00:25:22,103 --> 00:25:23,271
แต่เห็นไหม

331
00:25:24,856 --> 00:25:27,400
ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าแกคือฆาตกรตัวจริง

332
00:25:27,984 --> 00:25:30,111
ฉันเคยคิดว่าแกเป็นคนน่าทึ่งมาก

333
00:25:31,071 --> 00:25:32,656
แต่ฉันเข้าใจผิด

334
00:25:33,240 --> 00:25:34,449
ฉันคิดผิด

335
00:25:35,659 --> 00:25:39,496
นายไม่ต่างจากชองโฮยองเลย
นายมันก็แค่เศษสวะ

336
00:25:40,914 --> 00:25:42,582
นายมันก็แค่ฆาตกรขี้ขลาด

337
00:25:42,666 --> 00:25:44,793
ที่ฆ่าคนที่อ่อนแอกว่าแก

338
00:25:44,876 --> 00:25:46,545
แต่ทำไมฉันถึงโง่พอ

339
00:25:47,128 --> 00:25:49,714
ที่จะคิดว่าแกแตกต่างจากคนอื่นนะ

340
00:25:51,508 --> 00:25:53,677
แกมันก็แค่หนึ่งในฆาตกรพวกนั้น

341
00:25:54,844 --> 00:25:58,348
ที่ฆ่าคนบริสุทธิ์ แกไม่ได้พิเศษอะไรเลย

342
00:25:59,307 --> 00:26:00,267
ใช่ไหม

343
00:26:11,861 --> 00:26:12,904
"บริสุทธิ์" งั้นเหรอ

344
00:26:16,199 --> 00:26:17,075
อะไร

345
00:26:28,753 --> 00:26:29,754
อีจองซุก

346
00:26:31,548 --> 00:26:33,258
เธอพูดทางตู้โทรศัพท์แบบนี้

347
00:26:33,466 --> 00:26:36,428
แม่คะ หนูต้องทำโอทีอีกแล้วละ

348
00:26:36,928 --> 00:26:39,639
หนูจะกลับดึก แม่นอนไปก่อนเลยนะ

349
00:26:40,056 --> 00:26:41,766
แต่วันนั้นเธอไม่ได้ทำโอทีหรอก

350
00:26:42,767 --> 00:26:44,227
เธอไปหาผู้ชาย

351
00:26:45,061 --> 00:26:46,813
ในขณะที่แม่เธอรอเธออยู่ที่บ้าน

352
00:26:47,939 --> 00:26:49,733
ผู้หญิงแบบนั้นดูออกง่ายมาก

353
00:26:50,400 --> 00:26:53,862
คิมกยองซุนก็มัวแต่อวดเพื่อนว่า

354
00:26:54,237 --> 00:26:56,740
เพื่อนผู้ชายของแฟนเธอ
ส่งจดหมายรักมาให้เธอ

355
00:26:57,949 --> 00:26:59,909
เธอบอกว่าอยากเดตกับทุกคนเลย

356
00:27:01,911 --> 00:27:03,330
ที่น่าสนใจที่สุดคือฮวังชุนฮี

357
00:27:04,247 --> 00:27:08,335
มีผู้ชายคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่าเธอ
บอกว่าเธอใส่กระโปรงแล้วสวย

358
00:27:09,377 --> 00:27:10,879
เธอก็เลยเริ่มใส่กระโปรงทันที

359
00:27:12,380 --> 00:27:14,966
เธอบอกว่าเธอชอบผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ทำงานอยู่ที่โรงพิมพ์

360
00:27:17,093 --> 00:27:18,136
คิมยองจา

361
00:27:19,304 --> 00:27:21,222
คนนี้ก็พูดถึงโซลตลอดเวลา

362
00:27:22,724 --> 00:27:24,809
เธอบอกว่าเธอคงหาเงินได้เยอะในโซล

363
00:27:25,143 --> 00:27:26,186
แต่ว่า...

364
00:27:27,062 --> 00:27:29,397
นายคิดว่าเธอจะหาเงินด้วยวิธีไหนเหรอ

365
00:27:31,191 --> 00:27:32,776
ตอนนั้นเธออายุ 18 เองนะ

366
00:27:36,237 --> 00:27:37,989
แล้วก็จินซอนมี

367
00:27:39,741 --> 00:27:41,284
เธอค้างคืนอยู่กับผู้ชาย

368
00:27:43,411 --> 00:27:44,704
ไอ้จิตวิปริต

369
00:27:45,080 --> 00:27:47,123
แกฆ่าพวกเธอ
ด้วยเหตุผลเล็กน้อยแค่นี้เนี่ยนะ

370
00:27:47,749 --> 00:27:48,958
เล็กน้อยตรงไหน

371
00:27:50,293 --> 00:27:53,171
ผู้หญิงที่ฉันฆ่าเป็นผู้หญิงร่านทุกคน

372
00:27:54,506 --> 00:27:55,799
ผู้หญิงแบบนั้น

373
00:27:56,341 --> 00:27:58,635
เป็นแม่ที่ดีไม่ได้หรอก เจ้าหน้าที่พัค

374
00:27:58,802 --> 00:27:59,969
ซอฮีซู

375
00:28:01,471 --> 00:28:02,931
แกฆ่าแม่ฉันทำไม

376
00:28:05,433 --> 00:28:06,518
อยากรู้เหรอ

377
00:28:08,645 --> 00:28:10,271
ฉันอุตส่าห์ไม่บอกนายนะ

378
00:28:10,355 --> 00:28:11,981
หุบปากไปเลยนะถ้าไม่อยากตาย

379
00:28:12,065 --> 00:28:14,150
บอกฉันมา แกฆ่าเธอทำไม

380
00:28:14,234 --> 00:28:16,277
คิมซอนแจ ไม่มีประโยชน์หรอก

381
00:28:16,361 --> 00:28:18,029
มันจะให้เหตุผลไร้สาระกับนายอีกน่ะสิ

382
00:28:18,113 --> 00:28:19,406
บอกมานะ ไอ้ชาติชั่ว!

383
00:28:23,368 --> 00:28:25,245
เธอยิ้มให้ผู้ชายคนหนึ่งบนรถเมล์

384
00:28:27,956 --> 00:28:28,957
อะไรนะ

385
00:28:30,208 --> 00:28:32,043
คุณไปไหนมารึเปล่าครับ

386
00:28:32,127 --> 00:28:34,087
ค่ะ ฉันไปซูเปอร์มาร์เก็ตมา

387
00:28:34,170 --> 00:28:35,839
ซื้ออะไรดีๆ มารึเปล่าครับ

388
00:28:35,922 --> 00:28:37,632
ค่ะ ซื้อเนคไทมา

389
00:28:41,261 --> 00:28:42,303
ทำไม

390
00:28:43,388 --> 00:28:44,931
ฉันต้องอธิบายเพิ่มอีกเหรอ

391
00:28:59,696 --> 00:29:00,822
แกว่าไงนะ

392
00:29:01,740 --> 00:29:03,032
แกฆ่าเธอเพราะเธอยิ้มเหรอ

393
00:29:03,408 --> 00:29:05,118
พ่อฉันใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมานมาก

394
00:29:05,952 --> 00:29:07,746
ฉันใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมานมาก

395
00:29:09,581 --> 00:29:10,790
แกควรเจ็บปวดแบบเดียวกัน

396
00:29:12,542 --> 00:29:13,626
แกสมควรตาย

397
00:29:14,544 --> 00:29:16,629
ตายซะ ไอ้ชาติชั่ว

398
00:29:16,713 --> 00:29:17,797
นี่ คิมซอนแจ

399
00:29:17,964 --> 00:29:19,132
แกมันสมควรตาย ไอ้ชั่ว!

400
00:29:23,762 --> 00:29:24,763
ซอนแจ หยุดนะ

401
00:29:24,971 --> 00:29:27,974
เราจับมันได้แล้วนะ
เราจะทำให้มันต้องชดใช้สิ่งที่มันทำ

402
00:29:28,391 --> 00:29:30,935
ซอนแจ ใจเย็นๆ นะ

403
00:29:34,230 --> 00:29:35,064
ใจเย็นๆ

404
00:29:37,400 --> 00:29:38,234
ดีมาก

405
00:29:41,446 --> 00:29:42,489
ไม่เป็นไรนะ

406
00:29:45,241 --> 00:29:46,409
ดีมาก

407
00:29:48,203 --> 00:29:50,121
เจ็บนะเนี่ย

408
00:30:02,967 --> 00:30:05,804
เพราะอย่างนี้ไง ฉันถึงไม่บอกนาย

409
00:30:06,930 --> 00:30:08,681
เพื่อตัวนายเองนะ หมวดคิม

410
00:30:10,058 --> 00:30:11,726
หุบปากได้แล้ว

411
00:30:24,405 --> 00:30:25,865
ไร้สาระชะมัดยาด

412
00:30:27,700 --> 00:30:28,535
นั่นเหตุผลเหรอ

413
00:30:31,204 --> 00:30:32,413
เรื่องแบบนั้นไม่เคยมีจริง

414
00:30:34,207 --> 00:30:36,793
ไม่ว่าพวกเธอจะทำงานอะไร
จะกลับบ้านดึกดื่นแค่ไหน

415
00:30:36,876 --> 00:30:38,378
และไม่ว่าพวกเธอจะใส่อะไร

416
00:30:40,046 --> 00:30:42,298
พวกเธอก็ยังไม่ควรถูกฆ่าตายอยู่ดี

417
00:30:45,593 --> 00:30:47,804
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่ควรถูกฆ่าโดย...

418
00:30:47,887 --> 00:30:49,472
เศษสวะอย่างแก

419
00:30:50,932 --> 00:30:52,058
เข้าใจไหม

420
00:31:13,913 --> 00:31:16,207
พวกนายทุกคนควรจะขอบคุณฉันนะ

421
00:31:19,294 --> 00:31:20,295
ฉัน...

422
00:31:21,379 --> 00:31:23,756
แค่ทำสิ่งที่ต้องทำเท่านั้นเอง!

423
00:31:26,926 --> 00:31:28,094
ฉันก็แค่โมโหที่...

424
00:31:29,304 --> 00:31:31,389
จากนี้ไปฉันจะฆ่าใครไม่ได้อีกแล้ว

425
00:31:33,641 --> 00:31:35,226
โลกนี้ยังมีคนอีกมากมาย

426
00:31:36,102 --> 00:31:38,438
ที่สมควรได้รับโทษ

427
00:31:42,400 --> 00:31:44,068
นายไม่เห็นด้วยเหรอ นักสืบพัค

428
00:31:46,988 --> 00:31:48,698
ไอ้บ้าโรคจิต

429
00:31:49,782 --> 00:31:50,700
รับโทษงั้นเหรอ

430
00:31:52,619 --> 00:31:55,455
นายต่างหากที่สมควรได้รับโทษ
ไอ้เศษสวะ

431
00:31:57,415 --> 00:32:00,585
นายควรชดใช้สิ่งที่นายทำไว้ตลอดชีวิต

432
00:32:27,820 --> 00:32:28,988
คุณรู้ใช่ไหมครับ

433
00:32:31,824 --> 00:32:35,703
ที่เขาฆ่าแม่ผมด้วยเหตุผลไร้สาระนั่น

434
00:32:36,537 --> 00:32:37,413
ค่ะ

435
00:32:38,998 --> 00:32:40,416
ตอนที่เขาจับตัวฉันไป

436
00:32:42,001 --> 00:32:43,127
ฉันถามเขาแล้วค่ะ

437
00:32:44,587 --> 00:32:45,922
ผมเคยคิดว่าการรู้เหตุผล...

438
00:32:47,006 --> 00:32:48,967
จะทำให้ผมรู้สึกโล่งอกบ้าง

439
00:32:50,176 --> 00:32:52,345
มันไม่มีเหตุผลมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ

440
00:32:53,513 --> 00:32:54,472
ผมรู้ครับ

441
00:32:55,014 --> 00:32:57,225
ผมแค่แอบหวังว่ามันอาจจะมี
เหตุผลสักข้อ

442
00:32:58,267 --> 00:32:59,978
ผมจะได้ทำใจยอมรับได้สักที

443
00:33:05,024 --> 00:33:06,359
ผมอยากวิ่งหนีไปเลย

444
00:33:11,614 --> 00:33:13,533
คุณอยู่อย่างเข้มแข็งมาตลอดเลยนะคะ

445
00:33:24,293 --> 00:33:26,087
คุณควรชื่นชมตัวเองบ้างนะคะ หมวดคิม

446
00:33:34,012 --> 00:33:35,972
(เหยื่อรายที่หนึ่ง: อีจองซุก
เหยื่อรายที่สอง: คิมกยองซุน)

447
00:33:36,055 --> 00:33:37,515
(เหยื่อรายที่สาม: ฮวังชุนฮี)

448
00:33:38,933 --> 00:33:40,226
คราวนี้คงจบแล้วจริงๆ นะ

449
00:33:41,269 --> 00:33:42,520
ฆาตกรถูกจับไปแล้ว

450
00:33:42,854 --> 00:33:44,063
ยังไม่จบหรอก

451
00:33:45,898 --> 00:33:47,525
นายจับฆาตกรเพื่ออะไรล่ะ

452
00:33:48,693 --> 00:33:50,903
เราทำไม่ได้ทั้งรักษาชีวิตพวกเขาไว้

453
00:33:50,987 --> 00:33:52,905
หรือทำให้พวกเขาฟื้นขึ้นมาได้

454
00:33:54,073 --> 00:33:55,533
แต่อย่างน้อยเรา

455
00:34:02,331 --> 00:34:03,666
เราต้องบอกพวกเขาว่าเรา...

456
00:34:04,792 --> 00:34:06,252
จับฆาตกรได้แล้ว และ...

457
00:34:07,128 --> 00:34:08,254
เราไม่เคยลืมพวกเขาเลย

458
00:34:10,381 --> 00:34:11,507
ฉันไม่เหมือนฆาตกรคนอื่นๆ

459
00:34:13,301 --> 00:34:14,385
ฉันแตกต่าง

460
00:34:16,054 --> 00:34:17,930
ฉันกำลังบอกว่าฉันมีเหตุผล

461
00:34:18,556 --> 00:34:20,183
ในการฆ่าคนพวกนั้น

462
00:34:25,271 --> 00:34:29,108
ข่าวด่วน เมื่อวันก่อน
มีข่าวว่าฆาตกรต่อเนื่องคนหนึ่ง

463
00:34:29,192 --> 00:34:31,486
ถูกจับกุมหลังจากหลบซ่อนอยู่นาน 30 ปี

464
00:34:31,569 --> 00:34:35,865
ตามรายงานของสถานีตำรวจฮวายัง
เขายอมรับทุกอย่างแล้ว

465
00:34:35,990 --> 00:34:38,493
ตัวตนของเขาได้ถูกเปิดเผยออกมาแล้วเช่นกัน

466
00:34:38,576 --> 00:34:40,578
น่าตกใจมาก
เพราะเขาเป็นนิติพยาธิวิทยา

467
00:34:40,661 --> 00:34:42,371
ข่าวนี้ทำให้ผู้คนจำนวนมากตกใจ

468
00:34:42,914 --> 00:34:45,792
นักข่าวของเราที่สถานีตำรวจฮวายัง
จะรายงานข่าวเพิ่มเติมครับ

469
00:34:48,544 --> 00:34:50,379
(สำนักงานตำรวจประจำจังหวัดคยองกี)

470
00:34:57,845 --> 00:34:59,472
ก่อนที่เราจะประกาศผลการสืบสวน

471
00:34:59,764 --> 00:35:02,266
เราอยากจะขอโทษเหยื่อ

472
00:35:03,226 --> 00:35:04,936
และครอบครัวของพวกเธอจากใจ

473
00:35:05,520 --> 00:35:07,855
ในฐานะสมาชิกของกองกำลังตำรวจครับ

474
00:35:14,987 --> 00:35:16,322
ไปไหนกันหมดเนี่ย

475
00:35:20,118 --> 00:35:21,911
คุณคือคุณแม่ของคุณอีจองซุกใช่ไหมครับ

476
00:35:23,871 --> 00:35:25,164
คนที่ฆ่าลูกสาวคุณ

477
00:35:26,624 --> 00:35:27,917
ถูกจับแล้วนะครับ

478
00:35:31,838 --> 00:35:33,965
พระเจ้า ขอบคุณค่ะ...

479
00:35:35,800 --> 00:35:37,426
ผมอยากให้คุณมาเร็วกว่านี้นะ

480
00:35:40,179 --> 00:35:41,097
แม่ครับ...

481
00:35:42,765 --> 00:35:45,476
ไอ้สารเลวที่ฆ่ากยองซุน
ถูกจับแล้วนะครับ

482
00:35:51,941 --> 00:35:53,151
เธออยู่นี่ค่ะ

483
00:36:04,203 --> 00:36:06,998
คุณคือคุณแม่ของคุณฮวังชุนฮีใช่ไหมครับ

484
00:36:10,877 --> 00:36:12,753
มันใช้เวลาตั้ง 30 ปี

485
00:36:14,297 --> 00:36:15,423
ผมอยากให้...

486
00:36:18,009 --> 00:36:21,220
ตอนนั้นผมเป็นตำรวจที่เก่งกว่านั้นครับ

487
00:36:28,728 --> 00:36:32,023
เราจับฆาตกรที่ฆ่าลูกสาวคุณได้แล้วนะครับ

488
00:36:44,785 --> 00:36:45,912
ขอบคุณครับ

489
00:36:49,790 --> 00:36:50,791
ที่ไม่ลืม...

490
00:36:53,544 --> 00:36:54,837
พี่สาวผม

491
00:36:58,966 --> 00:37:00,343
ขอบคุณมาก

492
00:37:33,084 --> 00:37:33,918
พ่อครับ

493
00:37:36,212 --> 00:37:37,046
ซอนแจ

494
00:37:38,339 --> 00:37:39,882
พ่อไม่รู้ว่าลูกจะมา

495
00:37:43,552 --> 00:37:46,389
ลูกรู้ว่าพ่อพยายามเลิกสูบมาตลอด
พ่อจะเลิกนะ

496
00:37:47,473 --> 00:37:49,267
อะไร มีเรื่องอะไรรึเปล่า

497
00:38:05,950 --> 00:38:07,368
นานมาแล้ว นักสืบคนนั้น

498
00:38:08,411 --> 00:38:10,955
สัญญากับพ่อว่าจะจับคนร้ายให้ได้

499
00:38:14,458 --> 00:38:15,793
แล้วลูกก็จับมันได้

500
00:38:19,755 --> 00:38:21,090
ขอบใจมากนะ ซอนแจ

501
00:38:30,057 --> 00:38:31,100
ผู้ชายคนนั้น

502
00:38:32,351 --> 00:38:34,645
เขารักษาสัญญานะครับ พ่อ

503
00:38:58,294 --> 00:39:00,921
ไปกันเถอะ เราควรไปหาแม่นายกัน

504
00:39:26,906 --> 00:39:27,990
ดอกไม้ช่อนี้

505
00:39:29,575 --> 00:39:31,535
มาจากนักสืบคนที่...

506
00:39:33,204 --> 00:39:34,580
ดูแลคดีของแม่นะครับ

507
00:39:53,808 --> 00:39:55,267
ใช้เวลานานมากครับ

508
00:39:57,103 --> 00:39:58,187
ผมขอโทษ

509
00:40:18,290 --> 00:40:20,126
สู่สุคตินะครับ

510
00:40:32,221 --> 00:40:34,390
"พบศพผู้หญิงอายุประมาณ 20 ปี

511
00:40:34,932 --> 00:40:37,143
เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย
ถูกฆ่าโดยการโจมตีแบบสุ่ม"

512
00:40:37,852 --> 00:40:40,271
เราพบเห็นพาดหัวข่าวแบบนี้
ในชีวิตประจำวัน

513
00:40:40,813 --> 00:40:43,149
เราไม่ค่อยสนใจมัน
เพราะเราเห็นมันอยู่ทุกวัน

514
00:40:44,150 --> 00:40:46,527
แต่เหยื่อรายใหม่
กำลังเกิดขึ้นในขณะที่เราคุยกันอยู่นี้

515
00:40:47,361 --> 00:40:51,782
ด้วยฆาตกรแบบที่เรา
ศึกษากันมาตลอดหนึ่งเทอม

516
00:40:53,242 --> 00:40:55,828
คุณคิดว่าเพราะอะไร
เราถึงศึกษาเกี่ยวกับฆาตกรคะ

517
00:40:56,078 --> 00:41:00,040
เพราะอาชญากรรมสุดสยองเป็นเรื่องสนุกเหรอ
หรือเพื่อเป็นอาชญากร

518
00:41:04,003 --> 00:41:07,548
เป็นเพราะมันช่วยให้เรา
ป้องกันอาชญากรรมแบบนั้นได้ค่ะ

519
00:41:08,883 --> 00:41:10,342
ฉันเชื่อว่าคุณเห็นในข่าวแล้ว

520
00:41:10,718 --> 00:41:13,929
ฆาตกรต่อเนื่อง
ที่หลบซ่อนมา 30 ปีถูกจับแล้ว

521
00:41:14,346 --> 00:41:17,099
ฆาตกรคนนั้นจะถูกแยก
จากสังคมไปตลอดกาล

522
00:41:17,892 --> 00:41:19,477
แต่การขังเขาไว้

523
00:41:20,436 --> 00:41:21,812
จะจบทุกอย่างได้จริงรึเปล่า

524
00:41:22,480 --> 00:41:24,190
จะไม่มีฆาตกรอีกแล้วรึเปล่า

525
00:41:24,940 --> 00:41:26,859
มีอดีตนักโทษที่กลับเข้าสู่สังคม

526
00:41:27,443 --> 00:41:29,820
หลังจากก่อเหตุฆาตกรรมหนึ่งหรือสองครั้ง

527
00:41:30,279 --> 00:41:32,781
และยังมีคนที่กำลังจะกลายเป็นปีศาจด้วย

528
00:41:33,157 --> 00:41:36,702
เราต้องรู้ให้ได้ว่าพวกเขาคือใคร
เพื่อป้องกันอาชญากรรม

529
00:41:36,952 --> 00:41:40,247
และช่วยเหลือผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ
อาชญากรรมแบบนั้น

530
00:41:41,207 --> 00:41:43,083
สุดท้ายแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือ

531
00:41:44,043 --> 00:41:45,461
การรักษาชีวิตผู้คนไว้ให้ได้

532
00:41:46,086 --> 00:41:48,047
คิดว่าเรามีหน้าที่แค่จับคนร้ายเหรอ

533
00:41:48,255 --> 00:41:49,882
หน้าที่ของเราคือรักษาชีวิตผู้คนไว้ให้ได้!

534
00:41:55,471 --> 00:41:57,223
ขอบคุณสำหรับเทอมนี้ที่ดีมากนะคะ

535
00:41:57,348 --> 00:41:59,308
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณค่ะ ศาสตราจารย์

536
00:42:01,852 --> 00:42:03,729
ขอบคุณที่ช่วยทุกอย่าง
มาตลอดทั้งเทอมนะคะ

537
00:42:04,230 --> 00:42:05,898
ขอบคุณที่ตั้งใจทำงานค่ะ คุณคิม

538
00:42:06,565 --> 00:42:08,651
ต้องทนนักศึกษาบ่นคงเหนื่อยน่าดู

539
00:42:09,151 --> 00:42:10,444
ไม่หรอกค่ะ

540
00:42:10,528 --> 00:42:12,530
ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมายเพราะคุณ

541
00:42:13,948 --> 00:42:15,282
ยังไงก็ช่วยงานฉันต่อไปนะคะ

542
00:42:19,286 --> 00:42:20,955
หมดเทอมแล้ว

543
00:42:24,542 --> 00:42:28,087
หนูรู้สึกว่าเทอมนี้ผ่านไปเร็วผิดปกติค่ะ

544
00:42:28,504 --> 00:42:31,006
การพูดว่าผ่านไปเร็ว
ยังไม่เพียงพอกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

545
00:42:31,882 --> 00:42:34,134
เกิดเรื่องขึ้นกับเธอเยอะมากเลยนะ

546
00:42:36,220 --> 00:42:37,179
คุณคิดอย่างนั้นเหรอคะ

547
00:42:37,513 --> 00:42:39,139
เวลาเธอยิ้มแล้วสวยนะ

548
00:42:39,723 --> 00:42:41,058
ดูดีมาก

549
00:42:42,935 --> 00:42:46,313
เดี๋ยวนี้ เธอดูมีความสุขขึ้นนิดหน่อยนะ แจอี

550
00:42:48,899 --> 00:42:49,942
อ้อ ศาสตราจารย์คะ

551
00:42:50,901 --> 00:42:53,737
หนูจะแวะไปเอาของทั้งหมดของหนู
ที่บ้านศาสตราจารย์นะคะ

552
00:42:54,154 --> 00:42:55,030
อ้าว

553
00:42:56,490 --> 00:42:57,408
เดี๋ยวนะ

554
00:42:58,284 --> 00:43:00,786
นึกว่าเธอจะย้ายกลับอังกฤษซะอีก
เปลี่ยนใจแล้วเหรอ

555
00:43:02,288 --> 00:43:03,330
ใช่ค่ะ

556
00:43:03,956 --> 00:43:05,541
หนูตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อค่ะ

557
00:43:10,170 --> 00:43:11,922
(โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฮวายัง)

558
00:43:14,717 --> 00:43:16,885
(ไม่สามารถระบุตัวตน เพศชาย)

559
00:43:25,811 --> 00:43:26,812
กวังโฮ

560
00:43:27,980 --> 00:43:30,024
เป็นเพราะนาย พวกเราถึึงจับคนร้ายได้

561
00:43:31,317 --> 00:43:33,277
เป็นเพราะนายตามล่ามกจินอู

562
00:43:34,445 --> 00:43:36,113
เราแกะรอยเขาได้ก็เพราะนาย

563
00:43:36,822 --> 00:43:37,948
ขอบใจนะ

564
00:43:40,117 --> 00:43:41,201
และขอโทษด้วย

565
00:43:41,827 --> 00:43:44,288
เด็กที่ควรจะได้มาร่วมทีมกับเรา

566
00:43:45,664 --> 00:43:47,041
สู่สุคตินะ

567
00:43:47,458 --> 00:43:49,293
ขอให้ไปสู่สุคตินะ พัคกวังโฮ

568
00:43:49,960 --> 00:43:51,295
หวังว่านายจะอยู่ในภพภูมิที่ดีนะ

569
00:43:52,588 --> 00:43:53,589
ขอบใจนะ

570
00:43:54,173 --> 00:43:56,300
(ไม่สามารถระบุตัวตน เพศชาย)

571
00:44:03,265 --> 00:44:05,601
(พัคกวังโฮ)

572
00:44:05,934 --> 00:44:06,935
กวังโฮ

573
00:44:08,395 --> 00:44:12,107
ได้ยินมาว่าอัฐิของยายนาย
เก็บอยู่ในช่องเก็บอัฐิ

574
00:44:13,776 --> 00:44:15,444
นายคงอยากอยู่ข้างๆ เธอ

575
00:44:17,863 --> 00:44:18,864
ไปกันเถอะ

576
00:44:47,893 --> 00:44:51,146
(คิมบ๊กซุน พัคกวังโฮ)

577
00:45:01,573 --> 00:45:03,367
(ไม่พบการฉีดอินซูลินในการชันสูตรศพ)

578
00:45:03,450 --> 00:45:06,370
พระเจ้า หลักฐานทั้งหมด
อยู่ในโทรศัพท์มือถือของเขา

579
00:45:06,829 --> 00:45:08,080
เขาเกิดมาเพื่อเป็นนักสืบจริงๆ

580
00:45:09,164 --> 00:45:10,374
ใช่ไหมล่ะ รุ่นพี่

581
00:45:11,083 --> 00:45:13,627
คนชื่อกวังโฮทุกคนเป็นนักสืบโดยกำเนิด

582
00:45:13,752 --> 00:45:15,003
เพิ่งรู้หรือไง

583
00:45:17,548 --> 00:45:18,382
คิมซอนแจ

584
00:45:19,133 --> 00:45:20,217
เรามีเรื่องต้องคุยกัน

585
00:45:21,343 --> 00:45:22,428
เรื่องอะไร

586
00:45:27,057 --> 00:45:28,267
นายจะกลับไปแล้วเหรอ

587
00:45:30,018 --> 00:45:33,105
ฉันคิดว่าฉันทำทุกอย่าง
ที่ต้องทำที่นี่เสร็จหมดแล้ว

588
00:45:33,647 --> 00:45:36,567
ฉันควรกลับได้แล้ว
ยอนซุกรอฉันอยู่

589
00:45:36,859 --> 00:45:37,985
ศาสตราจารย์ชินรู้ไหม

590
00:45:38,986 --> 00:45:41,488
ไม่ ฉันยังไม่กล้าบอกเธอ

591
00:45:41,947 --> 00:45:43,824
นายจะกลับไปโดยไม่บอกเธองั้นเหรอ

592
00:45:44,491 --> 00:45:47,369
ฉันควรบอกเธอ ฉันรู้ว่าฉันควรบอก

593
00:45:47,536 --> 00:45:49,705
แต่ฉันรู้สึกแย่มากที่ต้องทิ้งเธอไว้คนเดียว

594
00:45:53,208 --> 00:45:55,711
คิมซอนแจ ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ

595
00:45:57,212 --> 00:46:00,090
และฉันดีใจที่ได้เจอนายอีกครั้ง

596
00:46:06,138 --> 00:46:07,473
เป็นอะไรเนี่ย

597
00:46:07,556 --> 00:46:09,266
รู้นะว่าพอฉันไปแล้ว นายจะดีใจมาก

598
00:46:09,433 --> 00:46:11,185
ถ้านายไม่อยู่ แล้วฉันจะ...

599
00:46:15,272 --> 00:46:16,273
ใช่

600
00:46:17,483 --> 00:46:19,026
ฉันดีใจ

601
00:46:19,818 --> 00:46:21,153
อย่าโง่ไปหน่อยเลย

602
00:46:22,404 --> 00:46:23,363
แล้วก็...

603
00:46:24,865 --> 00:46:28,535
ขอบใจที่เติบโต
เป็นคนที่ดีมากๆ นะ ซอนแจ

604
00:46:42,132 --> 00:46:45,052
เฮ้ย นึกว่าเก๋าซะอีก ร้องไห้จริงเหรอ

605
00:46:47,554 --> 00:46:49,056
ผงเข้าตาน่ะ

606
00:46:49,473 --> 00:46:51,350
ฉันเคยพูดว่าคิมซอนแจคือไอ้งั่ง

607
00:46:52,184 --> 00:46:53,977
แต่ตอนนี้ควรเรียกนายว่าไอ้ขี้แยมากกว่า

608
00:46:54,478 --> 00:46:55,687
บอกว่าไม่ได้ร้องไง

609
00:46:57,189 --> 00:46:58,482
ก็ร้องอยู่เห็นๆ

610
00:47:00,776 --> 00:47:03,111
นี่ ไอ้ขี้แย ไอ้ขี้แย!

611
00:47:03,320 --> 00:47:04,404
ใครขี้แยเหรอคะ

612
00:47:05,405 --> 00:47:07,658
อ้าว ยอนโฮ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ

613
00:47:07,741 --> 00:47:08,951
ได้ยินพวกเราคุยกันรึเปล่า

614
00:47:09,201 --> 00:47:11,161
ได้ยินคุณพูดว่า "ไอ้ขี้แย" ค่ะ

615
00:47:12,871 --> 00:47:13,956
ใครขี้แยเหรอคะ

616
00:47:15,624 --> 00:47:17,042
ไม่ใช่ผมนะ ศาสตราจารย์ชิน

617
00:47:17,584 --> 00:47:20,546
ยอนโฮ แล้วมาที่นี่ทำไมเหรอ
มีอะไรรึเปล่า

618
00:47:21,046 --> 00:47:23,215
ไม่มีค่ะ พอดีอยู่แถวนี้

619
00:47:24,341 --> 00:47:25,384
อ๋อ

620
00:47:26,593 --> 00:47:28,053
คิดว่าเราควรกลับบ้านด้วยกันค่ะ

621
00:47:29,054 --> 00:47:31,056
อ๋อ แต่เย็นนี้เรามีกินข้าวเย็นกับทีมน่ะสิ

622
00:47:31,807 --> 00:47:33,559
อ้าว จริงเหรอคะ

623
00:47:34,268 --> 00:47:35,811
เสร็จแล้วพ่อจะรีบกลับบ้านนะ

624
00:47:36,144 --> 00:47:37,020
ค่ะ

625
00:47:37,437 --> 00:47:38,480
ผมขับรถไปส่งนะครับ

626
00:47:39,940 --> 00:47:40,816
เฮ้ย

627
00:47:41,441 --> 00:47:44,403
นายเป็นใคร
ถึงอาสาไปส่งลูกสาวฉันที่บ้านเนี่ย

628
00:47:44,903 --> 00:47:46,697
ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะไปกินข้าว

629
00:47:46,780 --> 00:47:48,282
และนายก็ไม่มีใบขับขี่ด้วย

630
00:47:50,325 --> 00:47:51,702
ยอนโฮ ลูกไม่ได้เอารถมาเหรอ

631
00:47:52,786 --> 00:47:55,163
แท็กซี่มีเยอะแยะไป เรียกแท็กซี่สิ

632
00:47:55,247 --> 00:47:56,248
รอเดี๋ยวนะ

633
00:47:57,916 --> 00:48:00,294
บ้าจริง น่าจะเอามา
จากซองชิกสัก 50,000 วอน

634
00:48:00,752 --> 00:48:02,296
แท็กซี่สมัยนี้อาจอันตรายกว่าอีกนะ

635
00:48:03,255 --> 00:48:04,298
ไปกันเถอะครับ

636
00:48:05,299 --> 00:48:06,341
ให้ตายสิ

637
00:48:06,508 --> 00:48:07,676
ไปก่อนนะคะ

638
00:48:08,802 --> 00:48:11,221
อะไรเนี่ย จะไปไหนกัน

639
00:48:11,555 --> 00:48:12,556
ยอนโฮ

640
00:48:18,103 --> 00:48:20,772
ฉันจะกลับได้จริงเหรอเนี่ย
ถ้าสองคนนี้เป็นแบบนี้

641
00:48:25,694 --> 00:48:26,737
อันที่จริง

642
00:48:28,530 --> 00:48:30,032
ฉันเอารถมาค่ะ

643
00:48:35,329 --> 00:48:36,246
ผมรู้ครับ

644
00:48:37,956 --> 00:48:39,458
คุณไม่ต้องบอกเรื่องพวกนั้นกับผมก็ได้

645
00:48:40,667 --> 00:48:42,044
ฉันไม่อยากให้มันกลายเป็นนิสัยค่ะ

646
00:48:45,005 --> 00:48:46,214
ผมชอบนะครับ

647
00:48:56,808 --> 00:48:58,185
นี่ อาชญากรรมรุนแรงหน่วยหนึ่ง

648
00:48:58,810 --> 00:48:59,811
ครับ ท่าน

649
00:49:01,647 --> 00:49:03,357
ได้ข่าวว่าเย็นนี้จะไปกินข้าวกันทั้งทีม

650
00:49:03,565 --> 00:49:04,524
ใช่ครับ

651
00:49:05,275 --> 00:49:07,110
รับไปสิ ท่านผู้กำกับฝากมาให้

652
00:49:08,987 --> 00:49:11,448
และซองนี้จากฉันเอง

653
00:49:11,823 --> 00:49:12,908
ขอบคุณครับ

654
00:49:13,742 --> 00:49:16,370
อีกอย่าง เราให้รางวัลพวกนาย
ไปพักร้อนสามวัน

655
00:49:17,079 --> 00:49:18,330
ขอบใจที่ตั้งใจทำงานนะ

656
00:49:18,413 --> 00:49:20,999
สามวันเองเหรอครับ น่าจะสักหนึ่งอาทิตย์

657
00:49:21,208 --> 00:49:22,960
ทีมผมทำงานหนักมากนะครับ

658
00:49:23,043 --> 00:49:25,212
คราวหน้านะ ฉันจะดูแลนายเอง

659
00:49:25,295 --> 00:49:26,546
เอาละ

660
00:49:27,547 --> 00:49:28,840
ฉันไปด้วยดีไหม

661
00:49:31,093 --> 00:49:31,927
บายครับ

662
00:49:32,928 --> 00:49:34,054
- ไปละ
- ครับ ท่าน

663
00:49:34,137 --> 00:49:35,597
- กินให้เต็มที่นะ
- ขอบคุณครับ

664
00:49:38,850 --> 00:49:40,143
หัวหน้า ในซองมีเท่าไหร่ครับ

665
00:49:40,936 --> 00:49:42,354
เราจะกินหมูสามชั้นกันได้ไหม

666
00:49:42,813 --> 00:49:46,191
ดูก่อนนะ เราจะได้กินเนื้อไก่
เนื้อวัว หรือเนื้อหมู

667
00:49:46,274 --> 00:49:48,068
วันนี้กินเนื้อวัวได้

668
00:49:48,777 --> 00:49:49,987
นี่ จองโต๊ะเลย

669
00:49:50,153 --> 00:49:51,154
ประเด็นคือ

670
00:49:51,947 --> 00:49:53,281
ผมจองเรียบร้อยแล้ว

671
00:49:56,326 --> 00:49:58,662
ไอ้น้อง เราไม่ได้ดื่ม
โซจูกับเบียร์กันนานแล้วนะ

672
00:49:59,246 --> 00:50:00,998
บอกว่าอย่าเรียกไอ้น้องไง

673
00:50:01,373 --> 00:50:02,833
พวกนายบอกเองว่าฉันจะ 60...

674
00:50:02,916 --> 00:50:05,544
- ไอ้น้องๆๆ...
- พอเถอะน่า พอแล้ว

675
00:50:05,836 --> 00:50:06,878
คุณพ่อครับ

676
00:50:07,254 --> 00:50:08,380
อยากโดนต่อยเหรอ

677
00:50:13,093 --> 00:50:14,219
ผมว่านี่คงเป็น...

678
00:50:15,429 --> 00:50:16,847
การกินข้าวทีมมื้อสุดท้ายของเราแล้ว

679
00:50:34,573 --> 00:50:35,449
แล้ว...

680
00:50:36,116 --> 00:50:37,117
นายจะกลับไปจริงเหรอ

681
00:50:38,410 --> 00:50:40,412
จะกลับไปอดีตของนายได้จริงเหรอ

682
00:50:41,663 --> 00:50:44,082
จับคนร้ายได้แล้ว ฉันก็ควรกลับบ้านสิ

683
00:50:45,917 --> 00:50:47,169
ขอโทษที่มาช้าครับ

684
00:50:48,336 --> 00:50:50,380
รู้หรือยังว่ากวังโฮจะกลับอดีตแล้ว

685
00:50:54,593 --> 00:50:55,427
รู้แล้วครับ

686
00:50:58,346 --> 00:50:59,389
ผมรู้อยู่แล้วละ

687
00:51:01,600 --> 00:51:03,685
รู้ว่าพี่ต้องทิ้งไปแบบนี้อีก

688
00:51:04,227 --> 00:51:05,103
รุ่นพี่

689
00:51:06,897 --> 00:51:08,899
พี่ทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ

690
00:51:10,400 --> 00:51:12,819
ไอ้น้อง ฉันว่านายดื่มมากไปแล้วละ

691
00:51:13,361 --> 00:51:14,279
ทำไม

692
00:51:15,363 --> 00:51:17,032
ผมเมาไม่ได้เหรอ

693
00:51:19,534 --> 00:51:23,747
ผมโคตรเบื่อหน่ายการเป็นไอ้น้องเลย
ผมจะโล่งอกมากเลยละ

694
00:51:24,581 --> 00:51:25,999
อายุปูนนี้แล้ว

695
00:51:27,751 --> 00:51:30,587
มันเหนื่อยมากที่ต้องเป็นไอ้น้องของพี่

696
00:51:31,588 --> 00:51:33,507
นี่เป็นข่าวดีมากๆ

697
00:51:35,300 --> 00:51:37,094
ผมจะไม่ต้องกังวลว่าต้องพกเงิน

698
00:51:37,177 --> 00:51:40,847
ไว้ในกระเป๋า 50,000 วอน
เผื่อพี่มาขออีก

699
00:51:41,348 --> 00:51:44,392
แล้วก็ไม่ต้องพร้อมรับคำสั่งพี่
โดยอัตโนมัติด้วย

700
00:51:44,935 --> 00:51:46,186
เป็นข่าวดีมาก ดีสุดๆ

701
00:51:55,445 --> 00:51:57,948
- ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ ซองชิก
- ขอบคุณผมเหรอ

702
00:52:02,577 --> 00:52:05,330
เจ้าบื้อ ร้องไห้เหรอ

703
00:52:07,249 --> 00:52:09,042
ใครร้อง ผมจะร้องไปทำไม

704
00:52:16,091 --> 00:52:19,636
ฉันไม่ได้จะไปตายซะหน่อย
ฉันแค่กลับบ้านนะ

705
00:52:23,265 --> 00:52:26,935
แต่ถ้านายกลับไปอดีต

706
00:52:27,185 --> 00:52:30,063
มันจะเปลี่ยนแปลงปัจจุบันที่นี่รึเปล่า

707
00:52:30,856 --> 00:52:34,359
เราจับคนร้ายได้ที่นี่
แบบนี้จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ

708
00:52:36,111 --> 00:52:37,946
ไม่รู้สิ กลับไปแล้วคงจะรู้

709
00:52:38,155 --> 00:52:40,198
ต่อให้เราจับหมอนั่นไม่ได้

710
00:52:40,740 --> 00:52:42,075
ฉันก็จะจับในอดีตให้ได้

711
00:52:50,667 --> 00:52:51,710
อะไรนักหนาเนี่ย

712
00:52:52,586 --> 00:52:55,005
ฉันแค่อยากกลับบ้านก็แค่นั้นเอง

713
00:52:55,463 --> 00:52:58,216
มินฮา ผสมโซจูกับเบียร์ให้เราคนละแก้วซิ

714
00:52:58,341 --> 00:53:00,260
ในปี 1986 เราไม่มีอะไรแบบนี้นะ

715
00:53:02,888 --> 00:53:04,973
โอเค นี่คือเหตุผล

716
00:53:05,056 --> 00:53:07,934
ที่ผมพาเจ้าพ่อ
แห่งการผสมโซจูกับเบียร์มาด้วย

717
00:53:08,018 --> 00:53:10,896
ช่วยแสดงฝีมือหน่อยสิครับ

718
00:53:11,271 --> 00:53:13,273
เรื่องผสมเครื่องดื่ม
ไม่มีใครสู้ฉันได้หรอก

719
00:53:13,356 --> 00:53:15,609
- อัตราส่วนสำคัญมากนะ
- ใช่แล้ว

720
00:53:15,692 --> 00:53:18,361
แบบนี้ไอ้น้องจะกลายเป็น
ผู้ริเริ่มการผสมโซจูกับเบียร์รึเปล่านะ

721
00:53:19,571 --> 00:53:21,156
บอกว่าอย่าเรียกว่าไอ้น้องไง

722
00:53:21,781 --> 00:53:23,325
- กวังโฮก็ได้
- กวังโฮเหรอ

723
00:53:23,825 --> 00:53:27,078
วันแบบนี้อย่าผสมโซจูกับเบียร์เลย
ดื่มโซจูเพียวๆ ไปเลยดีกว่า

724
00:53:27,204 --> 00:53:28,872
ได้ งั้นมาดื่มโซจูกัน

725
00:53:28,955 --> 00:53:30,999
- ชนแก้ว!
- ชนแก้ว!

726
00:53:42,260 --> 00:53:43,386
ฉันไปก่อนนะ

727
00:54:04,157 --> 00:54:05,909
ฉันอยากขอบคุณสำหรับทุกอย่างจริงๆ นะ

728
00:54:07,285 --> 00:54:09,120
เพราะนาย ฉันถึงจับคนร้ายได้

729
00:54:11,539 --> 00:54:14,876
ฉันไม่รู้ว่าเราจะได้พบกันอีกรึเปล่า

730
00:54:16,503 --> 00:54:18,171
แต่ฉันรู้ว่าฉันจะไม่ลืมนายเลย

731
00:54:19,714 --> 00:54:20,674
บ้าเอ๊ย

732
00:54:21,341 --> 00:54:22,342
รุ่นพี่

733
00:54:23,426 --> 00:54:24,844
อย่าไปเลยนะ

734
00:54:27,514 --> 00:54:28,598
ขอร้องละ

735
00:54:34,813 --> 00:54:35,897
ซองชิก

736
00:54:39,192 --> 00:54:40,277
ไอ้น้องของทีมเรา

737
00:54:43,196 --> 00:54:44,447
ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ

738
00:54:48,576 --> 00:54:49,744
ถ้านายกลับไปแบบนี้

739
00:54:50,787 --> 00:54:52,205
พวกเขาคงเสียใจมาก

740
00:54:52,956 --> 00:54:54,040
ถ้าฉันอยู่ต่อนานกว่านี้

741
00:54:55,000 --> 00:54:56,501
ฉันจะยิ่งทำใจกลับไปยากนะ

742
00:54:57,919 --> 00:54:58,962
ก็ได้

743
00:55:03,133 --> 00:55:04,259
ฉันจะขับรถไปส่งนะ

744
00:55:43,840 --> 00:55:45,508
คราวนี้ฉันจะไปจริงๆ แล้วนะ

745
00:56:04,486 --> 00:56:06,905
ทำไมไม่พูดอะไรสักคำเลยละ

746
00:56:08,031 --> 00:56:09,282
ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ

747
00:56:11,076 --> 00:56:12,118
ก็ไม่มีน่ะสิ

748
00:56:15,330 --> 00:56:17,040
การลาจากควรสั้นที่สุด

749
00:56:23,004 --> 00:56:23,963
นายเป็นตำรวจเหรอ

750
00:56:25,548 --> 00:56:27,550
นายคิดว่าการจับคนร้าย
คือสิ่งเดียวที่นักสืบ...

751
00:56:28,635 --> 00:56:29,844
วันนี้ฉันจะสั่งสอนนาย

752
00:56:32,097 --> 00:56:33,139
ฉันขอโทษ

753
00:56:33,890 --> 00:56:36,935
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมนายถึงได้หมกมุ่น

754
00:56:37,727 --> 00:56:38,728
กับการจับคนร้ายมาก

755
00:56:39,437 --> 00:56:41,272
ฉันจับนายข้อหาฆาตกรรม จนท.พัคกวังโฮ

756
00:56:41,356 --> 00:56:42,816
นายถามว่าฉันเป็นใครใช่ไหม

757
00:56:44,025 --> 00:56:45,735
นายจะเชื่อไหม
ถ้าฉันบอกว่าฉันมาจากอดีต

758
00:56:45,819 --> 00:56:46,694
อะไรนะ

759
00:56:46,778 --> 00:56:47,904
คุณพูดว่าซอฮีซูเหรอครับ

760
00:56:59,207 --> 00:57:00,166
อะไรเล่า

761
00:57:03,878 --> 00:57:05,964
ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก

762
00:57:06,840 --> 00:57:08,049
แค่อยากจำหน้านายไว้น่ะ

763
00:57:37,954 --> 00:57:38,830
มีอะไร

764
00:57:41,082 --> 00:57:43,126
ถ้านายกำลังคิดว่าจะเข้าบ้านยอนโฮอีก...

765
00:57:43,209 --> 00:57:44,502
เดี๋ยวฉันค่อยกลับมาอีกที

766
00:57:53,803 --> 00:57:56,181
เป็นอะไรของเขานะ เป็นห่วงนะเนี่ย

767
00:58:12,947 --> 00:58:16,117
ยอนโฮ พ่ออยู่หน้าบ้าน
ออกมาหน่อยได้ไหม

768
00:58:16,451 --> 00:58:18,411
- พ่อมีเรื่องจะบอก
- กำลังรออยู่เลยค่ะ

769
00:58:19,245 --> 00:58:20,955
- เข้ามาในบ้านสิคะ
- อะไรนะ

770
00:58:30,632 --> 00:58:31,966
ยังไม่ได้กินข้าวเลยใช่ไหมคะ

771
00:58:32,467 --> 00:58:33,968
ทีมเรากินข้าว...

772
00:58:36,638 --> 00:58:39,307
นี่ลูกทำเองหมดเลยเหรอ

773
00:58:41,267 --> 00:58:42,727
ฉันไม่เคยทำอาหารมาก่อนเลย

774
00:58:43,978 --> 00:58:45,438
รีบกินก่อนจะเย็นสิคะ

775
00:58:46,689 --> 00:58:47,899
โอเค กินกันเถอะ

776
00:58:55,615 --> 00:58:58,409
อืม อร่อยนะเนี่ย

777
00:59:01,079 --> 00:59:03,122
แล้วคุณมีอะไรจะบอกเหรอคะ

778
00:59:06,251 --> 00:59:08,044
อ๋อ คืออย่างนี้...

779
00:59:22,350 --> 00:59:24,018
ฉันคิดว่า...

780
00:59:25,770 --> 00:59:27,397
นี่คงเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของเราแล้ว

781
00:59:32,652 --> 00:59:34,153
คุณจะกลับไปเมื่อไหร่คะ

782
00:59:39,534 --> 00:59:42,036
ทันทีหลังจากกินข้าวมื้อนี้เสร็จ

783
00:59:47,000 --> 00:59:48,251
พ่อ...

784
00:59:49,752 --> 00:59:51,337
ให้แม่รอนานเกินไปแล้ว

785
00:59:53,131 --> 00:59:55,133
ไม่มีทางอยู่ต่อได้เลยใช่ไหมคะ

786
00:59:59,470 --> 01:00:00,597
ยอนโฮ

787
01:00:04,350 --> 01:00:05,560
กินต่อเถอะค่ะ

788
01:00:15,486 --> 01:00:17,196
ยอนโฮ พ่อบอกลูกว่ายังไง

789
01:00:18,323 --> 01:00:20,450
ต้องกินอาหารวันละสามมื้อ

790
01:00:20,533 --> 01:00:21,826
อย่านอนดึกเกินไป

791
01:00:22,368 --> 01:00:24,412
ล็อกประตูบ้านให้แน่นหนา เข้าใจไหม

792
01:00:25,288 --> 01:00:28,249
แล้วก็ถ้าเกิดอะไรขึ้น...

793
01:00:32,587 --> 01:00:33,963
ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วไงคะ

794
01:00:35,048 --> 01:00:36,466
ให้ตายสิ คือ...

795
01:00:38,259 --> 01:00:41,095
ก็โทรหาคิมซอนแจแล้วกัน

796
01:00:42,221 --> 01:00:45,141
จำไว้นะว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น

797
01:00:45,224 --> 01:00:46,643
พ่อไม่เคยอนุญาตให้เดตกับเขานะ

798
01:00:47,393 --> 01:00:48,728
เข้าใจแล้วค่ะ

799
01:00:49,103 --> 01:00:52,690
แค่เพราะพ่อไม่อยู่ที่นี่
อย่าเจอเขาบ่อยเกินไปล่ะ ตกลงไหม

800
01:00:53,775 --> 01:00:54,692
ค่ะ

801
01:00:56,402 --> 01:00:57,236
งั้นก็เรียบร้อย

802
01:01:01,366 --> 01:01:03,242
เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหมคะ

803
01:01:04,118 --> 01:01:05,078
รูปเหรอ

804
01:01:05,995 --> 01:01:06,954
ตรงนี้นะคะ

805
01:01:07,830 --> 01:01:09,332
- มองตรงนี้นะคะ
- โอเค

806
01:01:10,833 --> 01:01:11,793
นับสามนะคะ

807
01:01:11,876 --> 01:01:14,212
หนึ่ง สอง สาม

808
01:01:17,256 --> 01:01:18,424
เดี๋ยวนะ เอามาให้พ่อก่อน

809
01:01:18,966 --> 01:01:21,678
พ่ออยากอวดรูปนี้ให้คิมซอนแจดู

810
01:01:23,221 --> 01:01:25,223
ส่งรูปนี้ให้คิมซอนแจ

811
01:01:25,515 --> 01:01:28,685
พร้อมข้อความว่า
ฉันจะปกป้องยอนโฮ

812
01:01:29,394 --> 01:01:33,022
(ส่งรูปถ่ายและข้อความแล้ว)

813
01:01:48,287 --> 01:01:50,123
(ข้อความจากพัคกวังโฮ)

814
01:01:50,206 --> 01:01:51,499
(ฉันจะปกป้องยอนโฮ)

815
01:01:54,502 --> 01:01:56,129
ฉันจะปกป้องยอนโฮ

816
01:02:45,094 --> 01:02:46,304
กลับไปกันได้แล้วละ

817
01:02:48,848 --> 01:02:49,891
ฉันจะไปแล้ว

818
01:02:57,482 --> 01:02:58,608
กวังโฮ

819
01:03:00,276 --> 01:03:01,736
นายจะกลับไปได้จริงเหรอ

820
01:03:03,279 --> 01:03:05,740
แน่ใจเหรอว่าจะกลับไป
โดยที่มกจินอูไม่อยู่ที่นี่ได้

821
01:03:06,365 --> 01:03:07,575
เราจับคนร้ายได้แล้วนี่

822
01:03:08,284 --> 01:03:11,037
ฉันต้องกลับได้สิ ยังไงฉันก็จะกลับไปให้ได้

823
01:03:14,165 --> 01:03:15,541
แต่ไม่มีทางที่นายจะกลับไป

824
01:03:16,709 --> 01:03:18,669
ก่อนคดีทั้งหมดเกิดขึ้นได้ใช่ไหม

825
01:03:24,550 --> 01:03:25,551
ช่างเถอะ

826
01:03:26,219 --> 01:03:27,929
เดินทางปลอดภัยนะ ระวังตัวด้วย

827
01:03:28,304 --> 01:03:29,889
อย่างที่นายเคยบอก พอกลับไปแล้ว

828
01:03:31,682 --> 01:03:32,934
ทำให้ทุกอย่างกลับเป็นปกตินะ

829
01:03:34,227 --> 01:03:35,061
ขอบใจนะ

830
01:03:37,563 --> 01:03:39,148
กลับไปหาแม่

831
01:03:40,066 --> 01:03:41,108
อย่างปลอดภัยนะคะ

832
01:03:42,109 --> 01:03:43,110
จ้ะ

833
01:03:44,987 --> 01:03:46,030
แน่นอน ยอนโฮ

834
01:03:54,163 --> 01:03:55,206
พ่อ

835
01:04:25,111 --> 01:04:26,988
ขอบใจนะ ซอนแจ

836
01:04:29,198 --> 01:04:30,324
ดูแลเธอดีๆ นะ

837
01:04:47,717 --> 01:04:48,885
ฉันจะไปจริงๆ แล้วนะ

838
01:05:28,925 --> 01:05:30,259
มันจะมีทางกลับไปใช่ไหม

839
01:05:31,677 --> 01:05:33,804
เราจับคนร้ายและช่วยยอนโฮได้แล้ว

840
01:05:35,222 --> 01:05:36,724
ทีนี้ฉันก็แค่ต้องกลับไปหายอนซุก

841
01:05:37,099 --> 01:05:39,936
กลับบ้านให้ได้นะ
ไม่ว่าจะช้าแค่ไหนก็ตาม

842
01:05:41,562 --> 01:05:42,438
ได้โปรด

843
01:05:44,774 --> 01:05:47,276
ได้โปรดช่วยให้ฉันกลับไปได้ด้วย

844
01:05:50,947 --> 01:05:52,782
ช่วยให้ฉันกลับไปหายอนซุกได้ทีเถอะ

845
01:06:10,716 --> 01:06:12,343
หยุดไล่ตามฉันสักที

846
01:06:12,677 --> 01:06:13,594
(ปี 1988)

847
01:06:13,761 --> 01:06:14,845
มานี่นะ

848
01:06:15,596 --> 01:06:17,556
วันนี้ฉันจะจับแกให้ได้

849
01:06:17,890 --> 01:06:19,809
แกกำลังลองดีกับพัคกวังโฮนะ

850
01:06:20,184 --> 01:06:22,395
ฉันข้ามเวลาไปจับคนร้ายมาแล้วนะ

851
01:06:22,520 --> 01:06:24,522
พูดจาไร้สาระอะไรเนี่ย
ไร้สาระชะมัด

852
01:06:25,398 --> 01:06:27,900
ทำอะไรน่ะ แน่จริงก็จับให้ได้สิ

853
01:06:28,275 --> 01:06:29,402
เฮ้ย ระวัง

854
01:06:32,196 --> 01:06:33,656
เป็นอะไรรึเปล่าครับ

855
01:06:34,281 --> 01:06:36,325
รุ่นพี่ครับ มันหนีไปแล้ว

856
01:06:36,409 --> 01:06:38,619
สิ่งที่สำคัญกว่าคือเกือบมีคนบาดเจ็บ

857
01:06:38,744 --> 01:06:40,329
เด็กในท้องปลอดภัยไหมครับ

858
01:06:42,164 --> 01:06:43,040
เป็นอะไรครับ

859
01:06:43,541 --> 01:06:45,376
ฉันคิดว่าฉันกำลังจะคลอดค่ะ

860
01:06:45,501 --> 01:06:47,878
อะไรนะ ซองชิก มาช่วยเธอเร็ว

861
01:06:47,962 --> 01:06:49,046
- โอเค
- เร็วเข้า

862
01:06:49,422 --> 01:06:51,382
(คลินิกนรีเวชฮวายัง)

863
01:06:55,678 --> 01:06:57,805
ถ้ามาช้ากว่านี้ อาจจะลำบากนะครับ

864
01:06:59,598 --> 01:07:02,226
เขาใจร้อนจริงๆ

865
01:07:03,060 --> 01:07:05,062
อีกตั้งนานกว่าจะถึงกำหนดคลอด

866
01:07:07,523 --> 01:07:10,067
ฉันติดหนี้คุณนะคะ คุณนักสืบ ขอบคุณค่ะ

867
01:07:10,234 --> 01:07:12,361
ผมแค่ทำสิ่งที่ต้องทำน่ะครับ

868
01:07:13,279 --> 01:07:15,865
เด็กดูแข็งแรงและสุขภาพดีมากเลยนะครับ

869
01:07:16,323 --> 01:07:18,117
แล้วคุณพ่อล่ะครับ

870
01:07:19,368 --> 01:07:21,078
เขาไปทำงานที่โซลค่ะ

871
01:07:21,912 --> 01:07:23,164
จะกลับมาคืนนี้

872
01:07:23,622 --> 01:07:24,915
เขาต้องตกใจแน่ๆ

873
01:07:26,375 --> 01:07:28,169
คุณมีลูกไหมคะ คุณนักสืบ

874
01:07:28,461 --> 01:07:30,296
มีครับ ผมมีลูกสาวอายุห้าเดือน

875
01:07:31,380 --> 01:07:33,424
ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ

876
01:07:33,507 --> 01:07:36,302
ซองชิก ไปกันเถอะ
เราต้องไปจับไอ้หมอนั่นกัน

877
01:07:36,385 --> 01:07:38,929
- ครับ
- เดี๋ยวก่อนค่ะ

878
01:07:41,766 --> 01:07:43,684
คุณช่วยพวกเราไว้

879
01:07:44,143 --> 01:07:45,728
อย่างน้อยฉันก็อยากรู้ชื่อคุณค่ะ

880
01:07:46,187 --> 01:07:47,730
อ๋อ ผมชื่อ...

881
01:07:48,522 --> 01:07:50,357
กวังโฮครับ พัคกวังโฮ

882
01:07:51,817 --> 01:07:52,818
โชคดีนะครับ

883
01:07:57,198 --> 01:07:58,365
พัคกวังโฮเหรอ

884
01:07:59,241 --> 01:08:00,826
สามีฉันก็นามสกุลพัคเหมือนกัน

885
01:08:03,287 --> 01:08:04,288
กวังโฮจ๋า

886
01:08:05,206 --> 01:08:06,499
ชอบชื่อนี้ไหม

887
01:08:08,000 --> 01:08:10,211
ลูกอาจเป็นยอดนักสืบ

888
01:08:10,294 --> 01:08:11,921
เหมือนเขาก็ได้นะ

889
01:08:13,047 --> 01:08:14,131
กวังโฮน้อยของแม่

890
01:08:26,685 --> 01:08:30,189
เลอะเทอะไปหมด
ยอนซุกต้องบ่นอีกแน่ๆ เลย

891
01:08:31,816 --> 01:08:33,943
ซอนแจ ยอนโฮน่ารักไหมจ๊ะ

892
01:08:34,068 --> 01:08:36,195
- ครับ
- ซอนแจมาหาเหรอ

893
01:08:38,322 --> 01:08:39,865
ยอนซุก ยอนโฮ พ่อกลับมาแล้ว

894
01:08:39,949 --> 01:08:41,117
กลับมาแล้วเหรอ

895
01:08:41,867 --> 01:08:42,952
พ่อกลับมาแล้ว ยอนโฮ

896
01:08:43,035 --> 01:08:44,829
ยอนโฮ เป็นยังไงบ้าง

897
01:08:46,956 --> 01:08:47,873
พ่อกลับมาแล้ว

898
01:08:47,957 --> 01:08:50,000
- ยอนโฮหลับแล้ว
- ใช่ หลับแล้ว

899
01:08:51,669 --> 01:08:53,087
ซอนแจ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ

900
01:09:00,386 --> 01:09:01,595
ลูกตื่นแล้ว

901
01:09:22,241 --> 01:09:27,371
(ขอขอบคุณคุณผู้ชม
ที่รักและให้การสนับสนุนอุโมงค์ลับซ่อนมิติ)

902
01:09:43,846 --> 01:09:46,557
คำบรรยายโดย กมลรัตน์ ชุติเชาวน์กุล