1
00:00:18,520 --> 00:00:22,320
จะไปไหน
เอาขึ้นรถบรรทุกสีฟ้าสิ เร็วเข้า

2
00:00:22,400 --> 00:00:26,400
ชายแดนเมียร์ซาปุระ-จอนปูร์

3
00:00:26,480 --> 00:00:30,040
ธีราช เอากระสอบเปล่ามาตรงนี้ เร็วๆ

4
00:00:36,080 --> 00:00:39,840
กุมาร ยกขึ้นมาเทเร็วเข้า เร็วๆ

5
00:01:08,920 --> 00:01:11,680
นอนต่อเถอะ ผมใช้เวลานานกว่าที่คิด

6
00:01:12,640 --> 00:01:15,960
ฉันจะเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน

7
00:01:33,160 --> 00:01:34,240
นี่อะไร

8
00:01:38,080 --> 00:01:41,280
ทำไมไม่บอกฉัน เหลือเชื่อเลย

9
00:01:55,880 --> 00:01:58,520
คุณพระ ขอฉันดูหน่อย

10
00:02:05,560 --> 00:02:07,480
ฉันไม่ค่อยพูดกับคุณเท่าไหร่

11
00:02:08,800 --> 00:02:11,480
แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณประมาทได้

12
00:02:17,360 --> 00:02:19,600
เงียบทำไมคะ บอกมาสิว่าเกิดขึ้นได้ยังไง

13
00:02:24,440 --> 00:02:26,600
ครอบครัวนี้พยายามมากที่จะฟื้นตัว

14
00:02:28,720 --> 00:02:30,760
คุณควรจะมีความรับผิดชอบกว่านี้สิ

15
00:02:38,720 --> 00:02:41,000
ก็ได้ ฉันไม่อยากรู้ว่าเกิดขึ้นยังไง

16
00:02:42,800 --> 00:02:44,680
แต่จำไว้นะ

17
00:02:46,160 --> 00:02:47,720
ทุกคนต้องการคุณ

18
00:02:53,560 --> 00:02:54,760
แล้วคุณล่ะ

19
00:02:57,200 --> 00:02:58,200
ฉันเหรอ

20
00:03:01,040 --> 00:03:02,280
ฉันต้องการคุณมากที่สุด

21
00:04:29,000 --> 00:04:30,000
ไม่

22
00:04:34,480 --> 00:04:36,720
ผมก็ดูแลความต้องการของคุณได้นะ

23
00:06:29,160 --> 00:06:33,200
ลูกพี่กุดดู โทรศัพท์กับเสื้อผ้าตรงกันครับ

24
00:06:35,920 --> 00:06:38,600
เราเจอรถของคุณโกลูอยู่ใกล้ๆ ด้วย

25
00:07:10,320 --> 00:07:11,400
พ่อครับ

26
00:07:20,200 --> 00:07:24,240
ไม่เหลืออะไร... ให้พูดแล้ว กุดดู

27
00:07:32,920 --> 00:07:33,960
พ่อ...

28
00:07:58,760 --> 00:08:00,840
เมียร์ซาปุระ

29
00:08:40,640 --> 00:08:42,280
ปูร์วันชัล

30
00:09:43,760 --> 00:09:44,880
คุณต้องการอะไร

31
00:09:46,520 --> 00:09:47,520
นายทำไปทำไม

32
00:09:49,640 --> 00:09:53,640
ผมได้รับข้อเสนอที่ดี ผมก็เลยทำ

33
00:09:54,760 --> 00:09:58,000
ทีนี้นายจะติดคุกตลอดชีวิต มันดีแล้วเหรอ

34
00:09:58,480 --> 00:10:00,000
ข้างนอกก็ไม่ดีไปกว่านี้

35
00:10:01,240 --> 00:10:02,840
ผมมีครอบครัวที่ต้องดูแล

36
00:10:03,440 --> 00:10:05,760
ตอนอยู่ข้างนอก
ผมทำอะไรเพื่อพวกเขาไม่ได้มาก

37
00:10:07,000 --> 00:10:08,160
ตอนนี้ผมจะอยู่ในนี้

38
00:10:08,880 --> 00:10:10,720
อย่างน้อยพวกเขาก็จะได้อยู่อย่างสงบ

39
00:10:12,040 --> 00:10:13,320
นายมีความสามารถ

40
00:10:16,240 --> 00:10:17,880
น่าจะชนะพวกนั้นได้ทุกคน

41
00:10:22,840 --> 00:10:25,040
ผมขอบอกความลับอย่างหนึ่ง คุณบัณฑิต

42
00:10:27,760 --> 00:10:29,600
มีสิ่งเดียวที่สำคัญ

43
00:10:31,640 --> 00:10:35,120
ตัวผม สิ่งที่ผมคิด

44
00:10:37,120 --> 00:10:38,240
สิ่งที่ผมต้องการ

45
00:10:40,000 --> 00:10:41,360
สิ่งที่ผมรู้สึก

46
00:10:44,360 --> 00:10:49,760
คุณ สังคม
ไม่สำคัญว่าพวกเขาต้องการอะไร

47
00:10:54,480 --> 00:10:57,600
ผมได้รับข้อเสนอ
จอนปูร์พร้อมจ่ายให้ผมอย่างงาม

48
00:10:58,640 --> 00:10:59,880
ผมก็เลยทำ

49
00:11:01,240 --> 00:11:03,360
ไม่มีอะไรมากกว่านี้

50
00:11:11,280 --> 00:11:13,440
อย่ามองหาความหวังในตัวผมเลย

51
00:11:17,360 --> 00:11:19,080
ผมไม่ใช่ลูกชายคุณ

52
00:12:45,840 --> 00:12:47,520
เอาละ เด็กๆ วันนี้พอแค่นี้

53
00:12:47,600 --> 00:12:49,800
ทุกคนต้องได้คะแนนดีในการสอบวันพรุ่งนี้

54
00:12:49,880 --> 00:12:51,360
- เข้าใจไหม
- ครับ คุณครู

55
00:12:51,440 --> 00:12:52,400
น้ำชาครับ

56
00:12:52,480 --> 00:12:55,120
- เขาชื่ออะไร
- อาราฟ

57
00:12:55,200 --> 00:12:56,120
อาราฟ โอเค

58
00:12:56,200 --> 00:12:58,400
เมื่อวานเขาชกเด็กตัวเล็กอีกคน

59
00:12:58,480 --> 00:13:00,480
- เขาดูซนมาก
- มากๆ

60
00:13:00,560 --> 00:13:01,720
- แม่คะ
- จ้ะ

61
00:13:09,360 --> 00:13:11,040
- บายจ้ะ
- บายนะ

62
00:13:15,280 --> 00:13:16,480
บ๊ายบาย

63
00:13:40,560 --> 00:13:42,000
คฤหาสน์ชูคลา

64
00:13:47,480 --> 00:13:48,520
เชิญครับ ลุง

65
00:13:55,440 --> 00:13:56,400
เจตนา...

66
00:13:58,000 --> 00:14:01,120
เบื้องหลังการทิ้งศพโกลู
ไว้ที่ชายแดนนั้นชัดเจน

67
00:14:03,000 --> 00:14:04,640
เพื่อท้าทายกุดดูโดยตรง

68
00:14:05,760 --> 00:14:10,440
และพวกทยาคีจะพยายามตำหนินาย
ที่สั่งให้คนฆ่าโกลู ชาราด

69
00:14:11,920 --> 00:14:14,880
ผมรู้อยู่แล้วว่าดัดดากับภารัต
จะแว้งกัดผมสักวัน

70
00:14:17,120 --> 00:14:20,520
ผมจึงตัดสินใจว่า
แทนที่จะรับผิดเรื่องการตายของโกลู

71
00:14:21,000 --> 00:14:22,920
ผมจะประกาศตัวรับผิดชอบ

72
00:14:24,880 --> 00:14:28,440
มันจะเพิ่มชื่อเสียงให้ผม
และส่งสารไปถึงกุดดู ดังและชัดเจน

73
00:14:30,800 --> 00:14:32,120
ฟังนะ ชาราด ตอนนี้

74
00:14:32,200 --> 00:14:34,880
นายอยู่ในตำแหน่ง
ที่มีอำนาจมากที่สุดในปูร์วันชัล

75
00:14:37,680 --> 00:14:40,640
ถ้านายอ้างตัวว่าฆ่าโกลู

76
00:14:42,320 --> 00:14:44,080
กุดดูจะมาฆ่านายแน่นอน

77
00:14:47,040 --> 00:14:49,600
นายต้องคิดวางแผน
ทั้งหมดขึ้นอยู่กับนายแล้วตอนนี้

78
00:14:53,520 --> 00:14:56,560
แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจคือทำไมเหยื่อ

79
00:14:57,480 --> 00:15:01,800
ตัดสินใจเดินเข้ามาติดกับของนาย

80
00:15:05,000 --> 00:15:06,640
ลุงไว้ใจผมไหม

81
00:15:11,880 --> 00:15:14,080
นายช่วยให้ฉันพ้นจากความตาย

82
00:15:16,560 --> 00:15:18,440
ความตายต้องล่าถอยไป

83
00:15:20,720 --> 00:15:22,320
นายมอบบ้านและครอบครัวให้ฉัน

84
00:15:23,920 --> 00:15:25,680
ฉันได้มองเห็นโลกนี้

85
00:15:27,000 --> 00:15:28,720
นายยังจะถามว่าฉันไว้ใจนายอีกเหรอ

86
00:15:32,880 --> 00:15:35,960
ผมทำตามที่ลุงแนะนำได้

87
00:15:37,680 --> 00:15:39,680
แต่ก่อนจะทำแบบนั้น

88
00:15:40,800 --> 00:15:42,960
ผมอยากขอให้ลุงยกโทษและอนุญาต

89
00:15:49,920 --> 00:15:55,880
ลัคเนา

90
00:16:16,800 --> 00:16:18,920
แน่ใจนะว่านี่เป็นทางเลือกที่ดี

91
00:16:20,000 --> 00:16:22,440
มันไม่เกี่ยวกับทางเลือก
แต่เป็นเรื่องของการฉวยโอกาส

92
00:16:23,800 --> 00:16:27,400
และถ้าผมฉวยโอกาสนี้
ทั้งรัฐก็อาจปลอดอาชญากรรม

93
00:16:36,160 --> 00:16:38,640
แต่อาจทำให้บีนากับลูกตกอยู่ในอันตราย

94
00:16:41,160 --> 00:16:43,560
กุดดูทำได้ทุกอย่างเวลาถูกกดดัน

95
00:16:47,240 --> 00:16:49,200
กุดดูอาจมีนิสัยมุทะลุก็จริง

96
00:16:49,880 --> 00:16:54,120
แต่สำหรับเขา อัตตาเป็นเรื่องสำคัญ
กว่าการทำร้ายตระกูลทรีปาตี

97
00:16:55,400 --> 00:16:57,000
และเราต้องท้าทายเรื่องนั้น

98
00:17:06,079 --> 00:17:08,079
กุดดูก็เหมือนยักษ์นนทก

99
00:17:12,359 --> 00:17:13,720
จะเป็นศัตรูหรือครอบครัวเขา

100
00:17:14,880 --> 00:17:16,800
เขาแตะใคร คนนั้นก็กลายเป็นขี้เถ้า

101
00:17:19,520 --> 00:17:22,520
ตราบใดที่ตระกูลทรีปาตีอยู่กับกุดดู
พวกเขาจะตกอยู่ในอันตราย

102
00:17:23,800 --> 00:17:26,400
มธุรี คุณไม่ควรชะลอการตัดสินใจ

103
00:17:28,480 --> 00:17:30,520
เร็วเข้า กลับไปทำงาน

104
00:17:30,560 --> 00:17:32,040
เราอยู่ในเวลาทำงาน

105
00:17:36,760 --> 00:17:38,480
เราต้องมาเยี่ยมคน เข้าใจไหม

106
00:17:39,280 --> 00:17:40,200
แต่...

107
00:18:01,280 --> 00:18:02,920
ตอนนี้ผมตัวคนเดียวแล้วครับ พ่อ

108
00:18:28,800 --> 00:18:30,560
ผม... ผมรู้สึกหายใจไม่ออก

109
00:18:33,560 --> 00:18:35,880
ทุกคนที่เข้าใกล้ผมตายหมด

110
00:18:40,040 --> 00:18:44,240
และความเจ็บปวดนี้มากจนผมรู้สึกชา

111
00:18:45,280 --> 00:18:46,800
ผมชาไปหมดครับ พ่อ

112
00:18:55,440 --> 00:18:58,440
พ่อเอาความเข้มแข็งนี้มาจากไหน

113
00:18:59,960 --> 00:19:01,320
พ่อยังเป็นผู้เป็นคนได้ยังไง

114
00:19:08,200 --> 00:19:09,480
ผมควรทำยังไงดี

115
00:19:11,960 --> 00:19:12,960
บอกผมสิ

116
00:19:14,800 --> 00:19:15,880
ผมควรทำยังไง

117
00:19:25,960 --> 00:19:29,480
นี่เป็นครั้งแรกที่แกขอคำแนะนำจากฉัน

118
00:19:30,480 --> 00:19:33,400
และเป็นครั้งแรกที่ฉันไม่มีคำแนะนำ

119
00:19:36,800 --> 00:19:40,160
วิธีของฉัน หลักการของฉัน

120
00:19:41,280 --> 00:19:42,800
ไม่เคยมีความสำคัญ

121
00:19:44,520 --> 00:19:49,320
ดูเหมือนว่าที่ผ่านมา
ฉันแค่พยายามหลอกตัวเอง

122
00:19:50,560 --> 00:19:52,160
และครอบครัว

123
00:19:53,880 --> 00:19:56,320
เราต่อสู้ตามหลักการเหล่านี้มาตลอด

124
00:19:57,560 --> 00:20:00,000
เราต่างสู้เพื่อเหตุผลผิดๆ

125
00:20:02,800 --> 00:20:07,800
ฉันว่าฉันน่าจะสอนให้แกรัก ไม่ใช่สู้
และสอนตัวฉันเองด้วย

126
00:20:11,000 --> 00:20:16,000
แต่เราอาจจะตระหนักความจริงช้าไป

127
00:20:18,480 --> 00:20:19,480
อาจจะเหรอ

128
00:20:22,640 --> 00:20:24,640
นั่นไม่ช่วยเลย พ่อ

129
00:20:31,040 --> 00:20:32,320
แกอยากจะทำอะไร

130
00:20:37,160 --> 00:20:38,720
หัวใจแกบอกอะไร

131
00:20:42,720 --> 00:20:44,520
บอกสิ่งที่ผมไม่อาจเข้าใจ

132
00:20:48,000 --> 00:20:49,080
สองมือนี้...

133
00:20:52,040 --> 00:20:55,320
มันกำจัดศัตรูใดๆ ที่มันเห็น

134
00:20:56,760 --> 00:20:59,040
- ผมรู้จักแต่การฆ่า
- งั้นก็ไปฆ่า

135
00:21:06,200 --> 00:21:07,280
หลังจากมาที่นี่

136
00:21:09,880 --> 00:21:11,920
ฉันได้เรียนรู้ข้อเดียวเท่านั้น

137
00:21:14,680 --> 00:21:17,800
ทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด
คือหนทางเดียวเท่านั้น

138
00:21:20,040 --> 00:21:21,240
ทำสิ่งที่แกต้องทำ

139
00:21:25,640 --> 00:21:27,800
พ่อสิ้นหวังในตัวผมแล้วสินะ

140
00:21:29,560 --> 00:21:30,760
ไม่ใช่ในตัวแก

141
00:21:35,320 --> 00:21:36,560
ฉันสิ้นหวังในตัวเอง

142
00:21:42,640 --> 00:21:43,640
หัวหน้า

143
00:21:48,560 --> 00:21:49,560
ไปสิ

144
00:21:50,920 --> 00:21:53,800
สวัสดีครับท่าน ผมตำรวจอาวุโสปฐัก

145
00:21:54,280 --> 00:21:56,800
- สบายดีไหม ปฐัก
- ดีมากครับ

146
00:21:59,160 --> 00:22:00,600
- บอกมาหน่อยสิ
- ครับ

147
00:22:01,080 --> 00:22:02,520
คุณรู้จักกุดดู บัณฑิตไหม

148
00:22:03,000 --> 00:22:05,320
ท่านครับ มีใครในปูร์วันชัลไม่รู้จักเขาบ้าง

149
00:22:07,160 --> 00:22:11,160
ไปบอกเขาว่า
จเรตำรวจสั่งให้เขามาพบที่สถานี

150
00:22:11,240 --> 00:22:14,680
ท่านครับ ในเมียร์ซาปุระ
เขาต้องอนุญาต เราถึงจะพบเขาได้

151
00:22:16,920 --> 00:22:19,400
ยาโศดานันด์ ดูบีย์

152
00:22:19,920 --> 00:22:22,720
เปล่าครับ ผมหมายถึง

153
00:22:22,800 --> 00:22:26,080
เราจะต้องไปที่นั่นเพื่อเจอเขา

154
00:22:41,280 --> 00:22:42,680
คนเมืองนี้เรียกฉันว่าอะไร

155
00:22:42,760 --> 00:22:44,440
- ลูกพี่กุดดู
- ลูกพี่กุดดู

156
00:22:46,080 --> 00:22:47,480
ฉันหมายถึงทุกคน

157
00:22:49,680 --> 00:22:50,680
แก๊งนักเลง

158
00:22:51,680 --> 00:22:52,680
ซึ่งแปลว่า...

159
00:22:54,120 --> 00:22:57,040
คนที่จะพานายไปตาย

160
00:23:00,640 --> 00:23:01,960
จงเป็นแก๊งนักเลง

161
00:23:02,880 --> 00:23:06,600
เราจะไปจอนปูร์
ถ้านายต้องการกระสุนก็จะได้กระสุน

162
00:23:07,440 --> 00:23:09,120
ต้องการอีกก็จะได้อีก

163
00:23:11,920 --> 00:23:15,000
มีเงื่อนไขเดียว
คือเปลี่ยนจอนปูร์ให้เป็นสุสาน

164
00:23:16,360 --> 00:23:17,840
ถ้าใครดูน่าสงสัย

165
00:23:18,640 --> 00:23:20,880
หรือนายไม่ชอบหน้าตาใคร ก็ยิงทิ้งซะ

166
00:23:23,560 --> 00:23:26,200
เพราะเราทุกคนต้องการความนับถือ

167
00:23:28,960 --> 00:23:30,520
และเราจะทำอะไรเพื่อให้ได้มา

168
00:23:32,080 --> 00:23:33,760
เราจะทำลายจอนปูร์

169
00:23:33,840 --> 00:23:35,720
เราจะทำลายจอนปูร์ครับ ลูกพี่

170
00:23:35,800 --> 00:23:36,920
เราจะทำลายจอนปูร์

171
00:23:37,000 --> 00:23:39,000
เราจะทำลายจอนปูร์ครับ ลูกพี่

172
00:23:39,560 --> 00:23:40,560
เดินมา

173
00:23:42,920 --> 00:23:46,560
ลูกพี่ มีรถตำรวจสองคัน
รออยู่หน้าประตูโรงงาน

174
00:23:49,600 --> 00:23:51,520
ให้พวกเขาอยู่ที่นี่ เทาซิฟ

175
00:23:51,600 --> 00:23:53,640
- ครับ ลูกพี่
- มากับฉัน

176
00:23:53,720 --> 00:23:56,080
- เราจะทำลายชาราด ชูคลา คอยดูเถอะ
- เร็ว

177
00:23:56,160 --> 00:23:57,240
หยิบไปให้หมด

178
00:23:57,880 --> 00:23:58,720
เอาไปซ่อน

179
00:24:17,720 --> 00:24:18,720
มาเร็ว

180
00:24:21,560 --> 00:24:23,160
หลีกไปสิวะ

181
00:24:42,920 --> 00:24:46,000
เป็นยังไงบ้าง ธุรกิจค้าพรมของนาย

182
00:24:46,720 --> 00:24:48,120
ไปได้สวย

183
00:24:49,120 --> 00:24:52,720
คุณวิศวดานันด์ ดูบีย์
มาที่นี่มีธุระอะไร

184
00:24:53,680 --> 00:24:58,000
ตำรวจเมียร์ซาปุระส่วนใหญ่ทำงานภายใต้ผม

185
00:24:59,440 --> 00:25:02,600
คนที่ไม่ได้ทำก็มักอยู่ห่างๆ

186
00:25:05,840 --> 00:25:07,360
บอกผมนะถ้าคุณอยากได้พรม

187
00:25:12,280 --> 00:25:16,440
ฉันเป็นคนส่งข่าว ค่าตัวแพงเสียด้วย

188
00:25:25,680 --> 00:25:26,680
ครับ ท่าน

189
00:25:28,800 --> 00:25:30,960
ครับ อยู่นี่ คุยกับเขาครับ

190
00:25:37,600 --> 00:25:41,120
นี่มธุรี ยาเดฟ
ฉันจะพูดเข้าประเด็นเลยนะ

191
00:25:42,080 --> 00:25:44,840
นายจับบีนา ทรีปาตีกับลูกชาย
เป็นตัวประกัน

192
00:25:44,920 --> 00:25:47,000
ส่งพวกเขามาให้ฉันอย่างปลอดภัย

193
00:25:49,600 --> 00:25:53,160
เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน
ฉันจะดูแลคดีรามากัณฑ์ บัณฑิตด้วยตัวเอง

194
00:25:53,240 --> 00:25:55,600
และทำให้แน่ใจว่า
เขาจะไม่โดนโทษประหารชีวิต

195
00:25:55,680 --> 00:25:57,800
คดีกำลังไปในทิศทางนั้น

196
00:25:59,320 --> 00:26:00,560
นายต้องรู้สิ

197
00:26:06,880 --> 00:26:09,240
- กุดดู บัณฑิต
- ครับ

198
00:26:11,160 --> 00:26:14,720
ได้ยินว่ามุขยมนตรีต้องรับผิดชอบทั้งรัฐ

199
00:26:15,640 --> 00:26:19,720
หวังว่าคุณจะไม่เอื้ออำนวย
ให้เขตใดเขตหนึ่ง

200
00:26:21,680 --> 00:26:26,840
อะไรทำให้มุขยมนตรี
ต้องมาคุยกับนักเลงธรรมดาๆ อย่างผม

201
00:26:28,120 --> 00:26:31,880
บีนา ทรีปาตีไม่ใช่ช่อดอกไม้ที่ผมใช้ประดับ

202
00:26:33,240 --> 00:26:34,880
ไม่งั้นเธอคงไม่รอดชีวิตที่นี่

203
00:26:36,840 --> 00:26:39,160
- ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อผม...
- อย่าลืมนะ

204
00:26:39,240 --> 00:26:42,760
มีเหตุผลเดียวที่จะห้ามไม่ให้ฉัน
เปลี่ยนเมียร์ซาปุระให้เป็นสนามรบ

205
00:26:42,840 --> 00:26:44,160
ก็คือความปลอดภัยของครอบครัวฉัน

206
00:26:49,560 --> 00:26:50,560
ก็ได้

207
00:26:51,760 --> 00:26:54,000
ทุกคนจะทำตามที่เห็นสมควร

208
00:26:56,600 --> 00:26:59,880
ในฐานะมุขยมนตรี คุณมีหน้าที่ตัดสินใจ
เพื่อประโยชน์ของประชาชน

209
00:27:01,600 --> 00:27:03,160
ฉันตัดสินใจแล้ว

210
00:27:05,520 --> 00:27:09,840
ฉันแค่อยากให้โอกาสนาย
ได้ช่วยรามากัณฑ์ บัณฑิต

211
00:27:11,400 --> 00:27:12,840
ได้ยินว่าเขาเป็นคนดี

212
00:27:14,880 --> 00:27:16,360
แต่ฉันอาจคิดผิดก็ได้

213
00:27:17,640 --> 00:27:19,160
ยังไงเขาก็เป็นพ่อนาย

214
00:27:26,800 --> 00:27:30,480
มันถูกใช้ตามหน้าที่ของมันแล้ว ใช้แล้วทิ้ง

215
00:27:51,240 --> 00:27:54,560
วันนี้เราจะเอาชนะความกลัววิชาเลข

216
00:27:54,640 --> 00:27:56,560
ความกลัววิชาเลขเหรอ

217
00:27:56,640 --> 00:27:59,840
ใครบอกได้บ้างว่าชื่อเต็มๆ คืออะไร

218
00:27:59,920 --> 00:28:01,840
"ฉันจะตามหลอกหลอนตลอดไป"

219
00:28:03,600 --> 00:28:08,320
มันจะตามหลอกหลอน กฤษณะ
ถ้าเธอกลัวมัน จะบอกให้

220
00:28:08,960 --> 00:28:12,680
- วิชาเลขชื่อเต็มๆ คือความจำ...
- สวัสดีครับ

221
00:28:12,760 --> 00:28:13,800
สวัสดีครับ

222
00:28:15,560 --> 00:28:20,640
ใช่ มันคือความจำ ความแม่นยำ
ความสามารถ ความขยัน ความจริงใจ

223
00:28:20,720 --> 00:28:21,720
เกิดอะไรขึ้น

224
00:28:22,320 --> 00:28:26,360
ทีนี้มาแก้โจทย์เลขกัน
18 บวกห้าส่วนสี่ เดี๋ยวฉันมา

225
00:28:27,520 --> 00:28:28,520
บอกแม่มาเถอะ

226
00:28:29,040 --> 00:28:30,320
ดิมพี มีเรื่องอะไร

227
00:28:32,040 --> 00:28:34,120
ลุงที่เป็นผู้พิพากษาถูกย้าย

228
00:28:34,200 --> 00:28:36,160
ผู้พิพากษาพิเศษถูกเรียกมาจากลัคเนา

229
00:28:36,240 --> 00:28:37,960
และการพิจารณาคดีจะมีสัปดาห์นี้

230
00:28:38,040 --> 00:28:39,440
- สัปดาห์นี้เหรอ
- อะไรนะ

231
00:28:42,120 --> 00:28:43,920
จู่ๆ เกิดขึ้นได้ยังไง

232
00:28:46,920 --> 00:28:48,240
สิ่งที่ทำไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้

233
00:28:50,200 --> 00:28:53,200
ดูท่าจะช่วยพ่อไม่ได้แล้วละ

234
00:28:53,280 --> 00:28:55,240
- อย่าพูด
- แม่...

235
00:29:07,160 --> 00:29:11,080
ในสมัยโบราณ ถ้ามีใครในครอบครัวตาย

236
00:29:11,160 --> 00:29:12,880
แม้แต่ศัตรูก็พักรบ

237
00:29:15,160 --> 00:29:16,880
เพื่อให้พวกเขามีเวลาไว้อาลัยบ้าง

238
00:29:19,160 --> 00:29:22,000
ไม่เคยคิดเลยว่ามธุรีจะใจร้ายขนาดนี้

239
00:29:27,000 --> 00:29:28,920
สิ่งสำคัญคือนายได้ไว้อาลัย

240
00:29:31,000 --> 00:29:32,600
ไม่งั้นนายจะเสียศูนย์

241
00:29:33,880 --> 00:29:35,800
งั้นนายจะตัดสินใจยังไง

242
00:29:35,880 --> 00:29:38,160
ผมไว้อาลัยด้วยการฆ่าศัตรู

243
00:29:43,440 --> 00:29:45,160
ฉันไม่อยากห้ามหรอกนะ

244
00:29:47,880 --> 00:29:52,000
แต่ฉันห่วงว่านายจะเลือกใคร
ระหว่างพ่อของนายกับฉัน

245
00:30:04,880 --> 00:30:08,240
คุณและลูกเป็นความรับผิดชอบของผม

246
00:30:11,160 --> 00:30:12,520
ผมให้สัญญาไว้แล้ว

247
00:30:13,560 --> 00:30:15,040
ส่วนเรื่องพ่อผม

248
00:30:17,040 --> 00:30:20,560
ผมเสียเวลามาทั้งชีวิตแล้ว
ผมจะไม่ยอมเสียเขาไป

249
00:30:22,000 --> 00:30:23,240
ไม่ต้องห่วง

250
00:30:25,680 --> 00:30:29,640
ฉันเป็นแม่คน เป็นธรรมดาที่ต้องห่วง

251
00:30:34,040 --> 00:30:35,280
ฉันไว้ใจนาย

252
00:30:36,920 --> 00:30:39,920
นายต้องตัดสินใจถูกอยู่แล้ว

253
00:30:41,240 --> 00:30:42,600
จริงไหมจ๊ะ ลูก

254
00:30:43,840 --> 00:30:45,040
ใช่ไหมจ๊ะ

255
00:30:53,400 --> 00:30:54,800
กุดดูจนมุมแล้ว

256
00:30:59,400 --> 00:31:02,280
เราได้นั่งกินจนถึงของหวาน

257
00:31:03,240 --> 00:31:08,320
รักษาบรรยากาศนี้ไว้นะ

258
00:31:12,000 --> 00:31:16,120
ปิดบัญชีกับชาราดทันทีที่คุณทำได้

259
00:31:17,240 --> 00:31:20,720
คุณพลาดที่ไว้ใจเขา

260
00:31:22,760 --> 00:31:23,760
ผมก็เหมือนกัน

261
00:31:24,560 --> 00:31:27,800
เราจะไม่คุยเรื่องธุรกิจบนโต๊ะอาหาร

262
00:31:28,680 --> 00:31:30,040
คุณเป็นคนวางกฎไม่ใช่เหรอ

263
00:31:30,680 --> 00:31:32,840
สำหรับคุณย่า ไม่มีกฎค่ะ

264
00:31:32,920 --> 00:31:34,000
ใช่แล้วจ้ะ จินนี่

265
00:31:34,080 --> 00:31:35,280
"ไม่มีกฎ"

266
00:31:41,120 --> 00:31:42,400
- ดัดดา
- ว่าไง

267
00:31:42,480 --> 00:31:46,040
ผมกำลังคิดว่าเราจะทำธุรกิจไปนานแค่ไหน

268
00:31:48,800 --> 00:31:52,040
ธุรกิจในสิวานอิ่มตัวแล้ว
เราควรขยายไปที่อื่น

269
00:31:53,200 --> 00:31:56,880
ปูร์วันชัลกำลังวุ่นวายมาก
เราควรฉวยโอกาสนี้

270
00:31:57,480 --> 00:32:00,600
ขโมยรถ เหล้า

271
00:32:01,680 --> 00:32:05,160
เป็นธุรกิจผิดกฎหมาย
แกเสียสติไปแล้วเหรอ

272
00:32:07,200 --> 00:32:09,840
เราควรค่อยๆ คิด

273
00:32:15,200 --> 00:32:16,840
พ่อจะเอายังไงกันแน่

274
00:32:18,840 --> 00:32:21,560
พอผมไม่ทำอะไร พ่อก็หาว่าผมเฉื่อยชา

275
00:32:21,640 --> 00:32:23,680
พอผมจะทำ พ่อก็ห้ามผม

276
00:32:24,280 --> 00:32:26,240
- พ่อต้องการอะไรกันแน่
- ฟังนะ

277
00:32:26,320 --> 00:32:28,240
พ่อกำลังลืมสิ่งสำคัญ

278
00:32:28,320 --> 00:32:30,240
เรื่องโกลูจบไปแล้ว
แต่เรื่องการแก้แค้นยังอยู่

279
00:32:30,760 --> 00:32:31,840
กุดดูยังมีชีวิตอยู่

280
00:32:31,920 --> 00:32:34,360
กุดดูขุดหลุมฝังตัวเองไปแล้ว

281
00:32:34,880 --> 00:32:36,200
เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย

282
00:32:36,280 --> 00:32:38,760
ถ้าเราไม่ทำให้คนรู้ว่าเราอยู่ในปูร์วันชัล

283
00:32:39,280 --> 00:32:41,880
- ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
- คนพิหารเหนือกว่าทุกคน

284
00:32:42,880 --> 00:32:44,520
คงเคยได้ยินกันนะ

285
00:32:45,480 --> 00:32:49,040
ไว้ทะเลาะกับคนนอกเถอะ
ฉันไม่ต้องการความขัดแย้งในบ้าน

286
00:32:51,840 --> 00:32:55,960
ใช่ คุณพูดถูก ครอบครัวก็สำคัญ

287
00:32:56,800 --> 00:32:58,280
บาเด ฉันแค่ขอพูดว่า

288
00:32:59,240 --> 00:33:02,320
ควบคุมอารมณ์แกให้ได้
จะทำให้จิตใจแกสงบ

289
00:33:02,800 --> 00:33:05,360
และแกเพิกเฉยซาโลนี
เพราะเรื่องทั้งหมดนี้

290
00:33:09,240 --> 00:33:11,200
ไม่จริงค่ะ ดัดดา

291
00:33:11,280 --> 00:33:13,040
เขาดูแลฉันอย่างดี

292
00:33:13,160 --> 00:33:14,400
ก็ดีแล้ว

293
00:33:15,080 --> 00:33:18,440
แต่พวกเธอไม่ได้ออกไป
ข้างนอกกันนานแล้ว

294
00:33:18,920 --> 00:33:20,480
ไปสิ พักผ่อนบ้าง

295
00:33:21,920 --> 00:33:24,120
ผมต้องจัดการธุระด่วนก่อน

296
00:33:24,200 --> 00:33:26,360
- ฉันอยู่นี่ ฉันจัดการให้
- ไม่

297
00:33:32,400 --> 00:33:35,080
ผมต้องทำเอง
พ่อจะแบกภาระผมไปอีกนานแค่ไหน

298
00:33:35,560 --> 00:33:37,520
จินนี่ กินของหวานพอแล้ว

299
00:33:37,600 --> 00:33:39,000
เดี๋ยวปวดท้อง

300
00:33:40,920 --> 00:33:43,840
นี่มันสายแล้วไม่ใช่เหรอ

301
00:33:43,920 --> 00:33:45,600
ไป กินพอแล้ว ไปได้แล้ว

302
00:33:45,680 --> 00:33:47,960
ผมจะไปส่งลูกที่โรงเรียน
ผมไปทางนั้นพอดี

303
00:33:48,040 --> 00:33:50,840
ไม่ ซาโลนีจะไปส่งจินนี่ที่โรงเรียน

304
00:33:52,240 --> 00:33:55,640
แกกับพ่อคุยกันให้รู้เรื่อง

305
00:33:55,720 --> 00:33:58,480
ผมต้องไปแล้ว ไว้ค่อยคุยกับดัดดาทีหลัง

306
00:34:01,800 --> 00:34:02,800
มาเถอะ จินนี่

307
00:34:43,360 --> 00:34:44,480
ชอฮาน อยู่ไหน

308
00:34:46,639 --> 00:34:47,960
เราอยู่ตรงทางเข้าครับ

309
00:34:48,639 --> 00:34:50,480
- ศรีวาสตาวา
- พร้อมครับ

310
00:34:51,199 --> 00:34:52,400
หิมานชู

311
00:34:53,760 --> 00:34:54,760
ประจำที่ครับ

312
00:34:55,679 --> 00:34:56,800
มิศราล่ะ

313
00:34:56,880 --> 00:34:58,040
อยู่ตรงทางออกครับ

314
00:34:58,520 --> 00:35:01,480
เอาละ ถ้าอยากสูบบุหรี่ก็สูบตอนนี้

315
00:35:02,000 --> 00:35:04,640
จับตาดูทุกการเคลื่อนไหว

316
00:35:04,680 --> 00:35:05,880
และแจ้งให้ผมทราบ

317
00:35:09,360 --> 00:35:10,360
ตรงนี้ด้วย

318
00:35:15,040 --> 00:35:16,040
มาเร็ว

319
00:35:17,040 --> 00:35:20,080
พ่อคะ วันนี้คาบแรกเรียนเลข

320
00:35:20,160 --> 00:35:23,640
หนูทำการบ้านเสร็จแล้ว ไม่ต้องห่วง

321
00:35:25,080 --> 00:35:27,280
พ่อคะ พ่อไม่เคยฟังเลย

322
00:35:44,600 --> 00:35:45,440
สวัสดี

323
00:36:34,160 --> 00:36:36,280
วันนี้คุณรามากัณฑ์ขึ้นศาลเป็นวันแรก

324
00:36:36,360 --> 00:36:38,800
เขามาแล้ว หวังว่าวันนี้จะมีคำตัดสิน

325
00:36:47,680 --> 00:36:49,480
ผู้พิพากษามาแล้ว กรุณายืนขึ้น

326
00:36:51,000 --> 00:36:51,960
เร็วเข้า ยืนขึ้น

327
00:36:52,600 --> 00:36:55,000
ศาลเริ่มการพิจารณาคดี

328
00:37:01,280 --> 00:37:02,280
พ่อครับ

329
00:37:02,880 --> 00:37:04,160
- สวัสดีครับ ลูกพี่กุดดู
- เอ่อ...

330
00:37:06,160 --> 00:37:07,160
สวัสดี ลูกพี่กุดดู

331
00:37:08,080 --> 00:37:10,160
- สวัสดี ลูกพี่กุดดู
- สวัสดี ลูกพี่กุดดู

332
00:37:10,280 --> 00:37:11,400
- สวัสดี ลูกพี่กุดดู
- สวัสดี

333
00:37:12,840 --> 00:37:14,840
- สวัสดี ลูกพี่กุดดู
- สวัสดี ลูกพี่กุดดู

334
00:37:15,400 --> 00:37:16,400
สวัสดี ลูกพี่กุดดู

335
00:37:35,080 --> 00:37:36,080
ซาโลนี

336
00:37:40,440 --> 00:37:41,440
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

337
00:37:42,480 --> 00:37:43,640
แล้วทำไมถึงถูกมัด

338
00:37:43,680 --> 00:37:45,640
- เธอถูกลักพาตัวมาเรียกค่าไถ่
- ลักพาตัวเหรอ

339
00:37:45,680 --> 00:37:47,360
- พี่สะใภ้
- หุบปาก

340
00:37:48,120 --> 00:37:50,200
นี่พี่สะใภ้ของนายไม่ใช่เหรอ ศัตรุฆาน

341
00:37:55,520 --> 00:37:56,520
ซาโลนี...

342
00:37:56,600 --> 00:37:59,480
- นายซวยแล้วละ
- ซาโลนี ซาโลนี...

343
00:38:00,000 --> 00:38:00,960
ซาโลนี

344
00:38:01,040 --> 00:38:02,480
ฟังผมก่อน

345
00:38:02,560 --> 00:38:03,880
ปล่อยฉันนะ โชติ

346
00:38:04,520 --> 00:38:06,440
ซาโลนี ผมไม่มีทางเลือก

347
00:38:06,520 --> 00:38:08,400
ผมจะอธิบายทุกอย่าง แค่ฟังผม...

348
00:38:09,760 --> 00:38:11,400
ซาโลนี ฟังผมก่อนนะ

349
00:38:11,480 --> 00:38:12,640
โชติ ปล่อยฉัน

350
00:38:13,480 --> 00:38:15,800
นายทำกับฉันแบบนี้ทั้งที่รู้ความจริง

351
00:38:16,280 --> 00:38:19,360
เรากะจะฆ่าดัดดา
ทีนี้เราต้องฆ่าเธอด้วยเหรอเนี่ย

352
00:38:19,920 --> 00:38:21,800
- ซาโลนี...
- โชติ ปล่อย

353
00:38:22,960 --> 00:38:24,520
โชติ โชติ

354
00:38:27,280 --> 00:38:28,280
โชติ

355
00:38:29,320 --> 00:38:31,480
โชติ โชติ ปล่อยฉัน

356
00:38:31,560 --> 00:38:33,920
- ซาโลนี ผมจะแก้ไขทุกอย่าง
- ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น

357
00:38:34,000 --> 00:38:35,480
โชติ เปิดประตูเถอะ

358
00:38:36,080 --> 00:38:38,440
โชติ โชติ

359
00:38:40,280 --> 00:38:42,000
- โชติ
- ซาโลนี เดี๋ยวผมมา

360
00:38:42,080 --> 00:38:43,360
เดี๋ยวผมกลับมารับ

361
00:38:47,280 --> 00:38:49,400
ก่อนที่ศาลจะประกาศคำตัดสิน

362
00:38:50,520 --> 00:38:53,320
คุณมีอะไรจะพูดปิดท้ายไหม

363
00:38:57,200 --> 00:38:58,960
ผมไม่มีอะไรจะพูดครับ ศาลที่เคารพ

364
00:39:05,160 --> 00:39:06,280
ไม่มีครับ ศาลที่เคารพ

365
00:39:11,160 --> 00:39:13,960
คดีหมายเลข 48673

366
00:39:15,320 --> 00:39:18,960
การพิจารณาคดี
ระหว่างรัฐกับรามากัณฑ์ บัณฑิต

367
00:39:20,160 --> 00:39:25,760
ศาลพบว่ารามากัณฑ์ บัณฑิต
บุตรชายของวิเรทรากัณฑ์ บัณฑิต

368
00:39:28,080 --> 00:39:29,080
มีความผิดตามข้อกล่าวหา

369
00:39:29,880 --> 00:39:31,880
คุณบัณฑิตจบเห่แล้ว หนีไม่พ้นแล้ว

370
00:39:33,200 --> 00:39:35,360
โทษประหารหรือไม่ก็จำคุกตลอดชีวิต

371
00:39:35,440 --> 00:39:37,880
รามากัณฑ์ บัณฑิต กรุณายืนขึ้น

372
00:39:44,040 --> 00:39:46,880
ภายใต้มาตรา 353

373
00:39:47,360 --> 00:39:49,160
สำหรับการฆ่าข้าราชการ

374
00:39:49,640 --> 00:39:53,200
และภายใต้มาตรา 302
รามากัณฑ์ บัณฑิตถูกตัดสินโทษ...

375
00:39:53,320 --> 00:39:55,440
อัยการดำเนินคดีปลอมครับ

376
00:40:00,440 --> 00:40:03,800
ผม โรบิน ราเธชัม อการ์วัล

377
00:40:04,800 --> 00:40:05,880
รู้ความจริง

378
00:40:06,640 --> 00:40:10,480
และผมรู้ว่าผู้กำกับเมาเรีย
และรามากัณฑ์ บัณฑิต

379
00:40:10,560 --> 00:40:12,400
ไปที่นั่นเพื่อจับกุมกุดดู บัณฑิต

380
00:40:13,120 --> 00:40:14,160
นั่นคือเหตุ

381
00:40:15,280 --> 00:40:17,040
และผมรู้เพราะ...

382
00:40:20,520 --> 00:40:23,880
ผมมอบหลักฐานเรื่องธุรกิจสีเทา
กับเงินผิดกฎหมายของกุดดู บัณฑิต

383
00:40:23,960 --> 00:40:25,600
แก่รามากัณฑ์ บัณฑิต

384
00:40:27,440 --> 00:40:30,280
อัยการและตำรวจปิดบังข้อเท็จจริงนี้

385
00:40:31,480 --> 00:40:33,880
พวกเขาอาจโกหกเรื่องการเผชิญหน้าด้วย

386
00:40:35,440 --> 00:40:37,840
ผมยินดีจะส่งหลักฐานให้ศาล

387
00:40:37,920 --> 00:40:39,040
คุณจะบ้าเหรอ

388
00:40:40,200 --> 00:40:42,400
คุณเป็นใครก็ไม่รู้
มาพูดไร้สาระในศาลได่ไง

389
00:40:42,480 --> 00:40:43,640
ไม่เคยมีใครทำ

390
00:40:44,200 --> 00:40:45,640
นี่ศาลนะ

391
00:40:45,760 --> 00:40:48,200
คุณปัญจะ งั้นทำไมคุณต้องหงุดหงิด

392
00:40:48,320 --> 00:40:50,600
ถ้าอัยการมีหลักฐานแน่นหนา

393
00:40:50,640 --> 00:40:52,760
ก็เอามาสู้คดีกันสิ ใครไปห้ามคุณ

394
00:40:52,840 --> 00:40:54,560
ผมไม่ได้กลัวใคร

395
00:40:55,600 --> 00:40:56,640
แต่เขาเป็นใคร

396
00:40:57,880 --> 00:41:01,040
เขามาฟังการพิจารณาคดีทุกครั้ง
นั่งเฉยๆ แล้วก็กลับ

397
00:41:01,800 --> 00:41:05,160
ถ้าเขามีหลักฐาน ทำไมรอจนป่านนี้ถึงมาพูด

398
00:41:05,760 --> 00:41:09,640
ศาลที่เคารพ นี่เป็นคดีสำคัญ
เราจึงควรรอบคอบที่สุด

399
00:41:10,120 --> 00:41:12,480
ไม่งั้นภาพลักษณ์ของศาลจะเสื่อมเสีย

400
00:41:13,360 --> 00:41:16,160
คุณดูบีย์ ถ้าคุณพูดอีกคำเดียว

401
00:41:16,280 --> 00:41:18,200
คุณจะถูกตั้งข้อหาดูหมิ่นศาล

402
00:41:18,320 --> 00:41:19,800
เคารพกระบวนการศาลด้วย

403
00:41:19,880 --> 00:41:22,440
ถ้าเราแสดงความเห็นไม่ได้

404
00:41:22,520 --> 00:41:24,800
งั้นก็ตั้งข้อหาดูหมิ่นศาลให้ผมด้วย

405
00:41:24,880 --> 00:41:26,640
กรุณานั่งลง ที่นี่ศาลนะ

406
00:41:26,760 --> 00:41:27,920
ใช่ ตั้งข้อหาเราด้วย

407
00:41:28,000 --> 00:41:29,760
กรุณาอยู่ในความสงบ

408
00:41:30,760 --> 00:41:32,280
เงียบ! เงียบ!

409
00:41:33,760 --> 00:41:35,600
กรุณาอยู่ในระเบียบของศาล

410
00:41:36,440 --> 00:41:38,920
อยู่ในความสงบ เงียบ!

411
00:41:39,000 --> 00:41:40,320
- ใช่แล้ว
- ใช่

412
00:41:40,400 --> 00:41:42,440
ศาลจะยังไม่ตัดสิน

413
00:41:44,280 --> 00:41:46,360
และขอสั่งให้ตำรวจ

414
00:41:46,440 --> 00:41:48,640
บันทึกคำให้การของราเธชัมทันที

415
00:41:49,160 --> 00:41:52,080
หลังจากนั้นเราจะตัดสินใจ
เรื่องวันพิจารณาคดีครั้งต่อไป

416
00:41:53,840 --> 00:41:55,080
เลิกศาล

417
00:42:11,160 --> 00:42:12,960
- ดิมพี...
- เชิญครับ คุณโรบิน

418
00:42:13,480 --> 00:42:15,880
เปิดตัวได้อลังการมาก มาเถอะ

419
00:42:32,360 --> 00:42:34,480
ยากนะเนี่ย

420
00:42:36,600 --> 00:42:37,640
ผมพยายามอยู่

421
00:42:40,160 --> 00:42:42,280
ถ้าผมทำผิด อย่าว่ากันนะ

422
00:42:44,280 --> 00:42:45,600
คุยกับมุขยมนตรีเอง

423
00:42:47,360 --> 00:42:49,440
คุณครับ จเรตำรวจดูบีย์อยู่ในสาย

424
00:42:50,320 --> 00:42:51,840
เราทำตามแผนไม่ได้

425
00:42:58,120 --> 00:42:59,360
สวัสดีครับ

426
00:42:59,440 --> 00:43:03,040
คดีของรามากัณฑ์ บัณฑิตถูกเลื่อนออกไป

427
00:43:03,120 --> 00:43:06,760
และแผนสำหรับกุดดูก็ไม่สำเร็จ

428
00:43:07,280 --> 00:43:08,880
เขาไม่โวยวายอะไรเลย

429
00:43:09,840 --> 00:43:14,640
ไว้ผมจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง
ตอนไปพบคุณ

430
00:43:15,120 --> 00:43:16,120
สวัสดีครับ

431
00:43:21,920 --> 00:43:23,880
- เขาดูวิดีโออยู่เหรอ
- ใช่

432
00:43:23,960 --> 00:43:25,320
- นั่นแหละ
- ฉันบังคับเขา

433
00:43:25,840 --> 00:43:28,880
ผมอยากให้คุณช่วยอะไรหน่อย

434
00:43:28,960 --> 00:43:31,320
ผมเก็บเบอร์โทรคุณไว้แล้ว

435
00:43:31,400 --> 00:43:32,760
- ขอบคุณมาก
- โอเค

436
00:43:33,760 --> 00:43:35,400
ทำเภลปุรีให้ฉันจานนึง

437
00:43:44,240 --> 00:43:45,240
ดิมพี

438
00:43:48,360 --> 00:43:49,880
- ดิมพี
- ฉันไม่ได้โกรธ

439
00:43:51,120 --> 00:43:52,120
ฉันแค่เสียใจ

440
00:43:53,360 --> 00:43:56,400
ทุกคนคิดว่ามีหน้าที่ปกป้องฉัน

441
00:43:56,480 --> 00:43:58,480
ทำเหมือนฉันรับผิดชอบเองไม่เป็น

442
00:43:59,360 --> 00:44:02,000
จะบอกให้นะ ฉันรับผิดชอบได้ดีกว่าใคร

443
00:44:02,080 --> 00:44:03,080
ใช่

444
00:44:03,560 --> 00:44:06,960
เขาเป็นพ่อหนู
หนูไม่ได้ทำเต็มที่เพื่อช่วยเขาเหรอ

445
00:44:08,520 --> 00:44:10,360
- หนูเป็นคนนอกเหรอ
- ไม่เอาน่า...

446
00:44:15,040 --> 00:44:16,040
ผมต่างหาก

447
00:44:21,480 --> 00:44:24,320
ผมเคยเชื่อว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า

448
00:44:24,400 --> 00:44:26,160
เงินและตัวเอง

449
00:44:28,520 --> 00:44:30,600
แต่หลังจากที่รู้จักคุณ ผมก็ตระหนักว่า

450
00:44:31,080 --> 00:44:33,840
ไม่มีอะไรทำให้เรามีความสุข
มากไปกว่าการใช้ชีวิตเพื่อคนอื่น

451
00:44:39,240 --> 00:44:42,640
ดิมพี ผมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวนี้ของผม

452
00:44:46,960 --> 00:44:48,320
ใช่ ผมเคยทำผิดพลาด

453
00:44:49,400 --> 00:44:50,800
ผมมีความลับกับคุณ

454
00:44:56,360 --> 00:44:57,720
ดิมพี บัณฑิต

455
00:44:59,520 --> 00:45:03,840
คุณจะไม่ยอมเชื่อ
ราเธชัม อการ์วัลเลยเหรอ

456
00:45:09,360 --> 00:45:10,360
ได้โปรด

457
00:45:13,240 --> 00:45:14,240
ได้โปรด

458
00:45:15,600 --> 00:45:16,600
ได้โปรด

459
00:45:19,480 --> 00:45:21,720
- ได้โปรด
- ฉันจะไม่ยอมเชื่อ

460
00:45:33,720 --> 00:45:34,960
ดีแล้วละ

461
00:46:03,840 --> 00:46:06,560
ไม่ กอดกันเหมือนเดิมสิ

462
00:46:09,480 --> 00:46:11,920
เป็นรูปครอบครัวที่ดีจังนะ

463
00:46:13,960 --> 00:46:15,680
มาอยู่กับเราสิ ลูกพี่กุดดู

464
00:46:15,760 --> 00:46:17,440
ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ถ้าขาดพี่

465
00:46:17,520 --> 00:46:22,080
ไม่หรอก จะเป็นไปได้ยังไง
ฉันไม่ใช่ลูกชายสุดที่รักของแม่

466
00:46:22,160 --> 00:46:23,160
กุดดู...

467
00:46:32,760 --> 00:46:34,520
ทำไมนายถึงเอาหลักฐานให้พ่อ

468
00:46:36,360 --> 00:46:39,520
พี่ เขาทำสิ่งที่พ่อขอให้เขาทำ

469
00:46:39,600 --> 00:46:41,160
เขาพูดไม่เป็นเหรอ

470
00:46:42,640 --> 00:46:44,640
เขาต้องให้เธอช่วยพูดเหรอ

471
00:46:46,880 --> 00:46:48,840
ปกติเห็นพูดไม่หยุดนี่

472
00:46:48,920 --> 00:46:50,840
- ไม่เอาน่า
- พูดออกมา

473
00:46:55,640 --> 00:46:59,720
ลูกพี่ ผมรู้ว่าพี่ไม่สนว่า
ใครเป็นคนให้หลักฐาน

474
00:47:00,880 --> 00:47:04,520
พี่โกรธเพราะคิดว่าผมทรยศพี่

475
00:47:05,920 --> 00:47:07,400
ฉันสน

476
00:47:08,640 --> 00:47:10,120
ราเธชัม อการ์วัล

477
00:47:13,080 --> 00:47:15,120
นายรู้ทุกอย่าง

478
00:47:18,760 --> 00:47:21,880
เรื่องธุรกิจ เรื่องครอบครัวนี้

479
00:47:26,360 --> 00:47:28,520
นายกำลังเล่นเกมอะไร ไอ้สารเลว

480
00:47:29,000 --> 00:47:30,440
- กุดดู
- เกม...

481
00:47:32,360 --> 00:47:34,280
ลูกพี่กำลังเข้าใจผมผิด

482
00:47:35,200 --> 00:47:37,200
คิดซะว่าผมเป็นน้องชาย
และยกโทษให้ผมนะ

483
00:47:39,760 --> 00:47:42,520
ฉันมีน้องชายแค่คนเดียว
นั่นคือบาบลู บัณฑิต

484
00:47:42,600 --> 00:47:43,680
กุดดู

485
00:47:46,280 --> 00:47:47,640
ผมไม่เป็นไร

486
00:47:59,440 --> 00:48:00,520
แก...

487
00:48:02,840 --> 00:48:04,520
แกทำลายครอบครัวฉัน

488
00:48:06,800 --> 00:48:08,000
แกคิดอะไร

489
00:48:09,000 --> 00:48:10,120
คิดว่ากุดดูหลอกง่าย

490
00:48:11,880 --> 00:48:13,680
กุดดูโง่

491
00:48:15,440 --> 00:48:17,120
เขาบ้องตื้น

492
00:48:17,200 --> 00:48:20,080
"ฉันหลอกเขาได้สบาย เขามันหัวอ่อน"

493
00:48:20,160 --> 00:48:21,600
- ใช่ไหม
- กุดดู

494
00:48:22,400 --> 00:48:24,360
ลูกมาที่นี่ทำไม จำที่แม่พูดได้ไหม

495
00:48:24,840 --> 00:48:26,280
ว่าลูกไม่ควรกลับมา

496
00:48:26,360 --> 00:48:27,360
แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอ

497
00:48:27,440 --> 00:48:30,280
ครอบครัวนี้ดูแลตัวเองได้ ไปซะ

498
00:48:30,360 --> 00:48:31,800
แม่หูตาบอดไปแล้ว

499
00:48:33,280 --> 00:48:36,440
ทุกคนเกลียดผมมาก
แม้แต่แม่ก็ไม่แยแสผมแล้ว

500
00:48:43,600 --> 00:48:45,320
แม้แต่แม่ก็ไม่กอดฉันแล้ว

501
00:48:46,560 --> 00:48:50,240
ใช่ไหมล่ะ เพราะตอนนี้แม่มีครอบครัว

502
00:48:54,040 --> 00:48:55,800
ถ้าเขาไม่มอบหลักฐาน

503
00:48:55,880 --> 00:48:58,360
พ่อก็จะไม่ยิงเขาหรือต้องเข้าคุก

504
00:49:01,440 --> 00:49:04,040
และผมเป็นคนโง่เสมอสินะ

505
00:49:04,120 --> 00:49:07,800
ผมจะยังบ้าคลั่งต่อไปใช่ไหมล่ะ
แค่ไปบ้าไกลๆ ทุกคน

506
00:49:08,800 --> 00:49:09,880
ไกลจากครอบครัว!

507
00:49:12,440 --> 00:49:15,400
แต่เขา... แต่เขารู้สถานะตัวเอง

508
00:49:15,480 --> 00:49:18,000
สถานะอะไร

509
00:49:19,280 --> 00:49:21,800
พี่พูดถึงสถานะของผม
มาพูดถึงสถานะของพี่ดีกว่า

510
00:49:23,960 --> 00:49:25,240
ไม่ เดี๋ยวสิ

511
00:49:25,320 --> 00:49:27,000
ผมไม่มีอะไรเลย

512
00:49:28,080 --> 00:49:29,440
ผมเจอครอบครัว

513
00:49:30,560 --> 00:49:34,400
พี่เคยมีทุกอย่าง แต่พี่สูญเสียมันไป

514
00:49:36,760 --> 00:49:37,960
พี่มีแต่โกลู

515
00:49:39,800 --> 00:49:40,880
ตอนนี้เธอก็ไม่อยู่แล้ว

516
00:49:42,840 --> 00:49:45,680
ผมเตือนเธอแล้ว แต่ผมห้ามเธอไม่ได้

517
00:49:46,880 --> 00:49:49,920
แต่ผมจะไม่ปล่อยให้พี่ทำร้าย

518
00:49:50,000 --> 00:49:52,400
ครอบครัวผมอีกต่อไป พอกันที

519
00:49:57,440 --> 00:49:59,880
- นายเจอโกลูเหรอ
- ใช่

520
00:50:00,640 --> 00:50:03,480
เธอมาปิดบัญชี รับเงินแล้วก็ไป

521
00:50:07,120 --> 00:50:10,440
ฉันวิ่งพล่านทั่วเมืองเพื่อตามหาโกลู

522
00:50:12,160 --> 00:50:13,960
ตามหาเธอเหมือนคนบ้า

523
00:50:15,400 --> 00:50:19,880
แต่นายไม่บอกสักคำงั้นเหรอ

524
00:50:20,360 --> 00:50:21,960
นายมัวดูแลครอบครัวของนาย

525
00:50:22,040 --> 00:50:23,600
ใช่แล้ว

526
00:50:28,080 --> 00:50:30,200
พวกนั้นเผาโกลูทั้งเป็น

527
00:50:30,280 --> 00:50:32,920
- ไอ้ระยำ
- กุดดู

528
00:50:33,320 --> 00:50:34,520
ปล่อยเขานะ

529
00:50:35,360 --> 00:50:37,680
- พี่!
- ปล่อยเขา

530
00:50:43,480 --> 00:50:44,840
ปล่อยเขาไป กุดดู

531
00:50:48,640 --> 00:50:49,680
กุดดู ปล่อยเขาไป

532
00:50:55,280 --> 00:50:56,280
กุดดู...

533
00:51:54,280 --> 00:51:56,960
เมียร์ซาปุระ

534
00:53:49,880 --> 00:53:51,880
คำบรรยายโดย สุดาภรณ์ ปลื้มปิติวิริยะเวช

535
00:53:51,960 --> 00:53:53,960
ผู้ตรวจสอบงานแปล
วิภาพร หมู่ศิริเลิศ