1
00:00:21,565 --> 00:00:28,572
(ดนตรีหยั่งไปในท้องฟ้า… โบดแลร์)

2
00:00:51,261 --> 00:00:54,431
I've Got A Secret นำเสนอโดยวินสตัน

3
00:00:54,514 --> 00:00:57,475
บุหรี่กรองแล้วที่ขายดีที่สุด
และรสชาติดีที่สุดของอเมริกา

4
00:00:58,184 --> 00:01:00,812
วินสตันรสชาติดี
อย่างที่บุหรี่ควรเป็น

5
00:01:00,896 --> 00:01:04,273
วินสตันรสชาติดี
อย่างที่บุหรี่ควรเป็น

6
00:01:04,356 --> 00:01:05,650
ใช่ครับ บุหรี่กรองแล้วของวินสตัน

7
00:01:05,734 --> 00:01:09,821
นำเสนอรายการตอบคำถามอันดับหนึ่ง
ของอเมริกา I've Got A Secret

8
00:01:13,033 --> 00:01:16,119
ท่านคณะกรรมการครับ ด้วยเหตุผล
ที่ท่านจะทราบในไม่กี่อึดใจนี้

9
00:01:16,202 --> 00:01:19,080
เราจะเรียกสุภาพบุรุษ
ทางซ้ายมือของผมว่าคุณเอ็กซ์

10
00:01:19,164 --> 00:01:22,375
แต่ผมบอกได้ว่าเขามาจากเวลส์

11
00:01:22,459 --> 00:01:25,545
เขาเป็นชาวเวลส์
และเป็นนักดนตรีอีกด้วย

12
00:01:29,299 --> 00:01:31,384
กลับมาเจอกันในอีก 20 วินาทีครับ

13
00:01:32,052 --> 00:01:34,846
แล้วแต่ละวันคุณซื้อเฮโรอีนจำนวนเท่าไร

14
00:01:36,014 --> 00:01:37,599
29 กรัม สี่หรือห้าดอลลาร์…

15
00:01:42,395 --> 00:01:45,273
ณ เมืองเลวิตทาวน์
ในสหรัฐฯ มีชุมชนที่วางแผนอย่างดี…

16
00:01:50,987 --> 00:01:55,408
จากเมืองดัลลัส รัฐเท็กซัส ดูจะเป็น
ทางการแล้ว ประธานาธิบดีเคนเนดี…

17
00:02:10,966 --> 00:02:12,884
หนึ่ง สอง สาม

18
00:02:57,846 --> 00:03:00,265
นี่คือคุณจอห์น เคล
นักแต่งเพลงและนักดนตรี

19
00:03:00,348 --> 00:03:03,018
สัปดาห์ที่แล้วได้เล่นคอนเสิร์ต
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมี

20
00:03:03,101 --> 00:03:05,937
คอนเสิร์ตนี้มีอะไรต่างจาก
คอนเสิร์ตอื่นๆ

21
00:03:06,021 --> 00:03:08,106
การแสดงครั้งนี้ใช้เวลา 18 ชั่วโมง

22
00:03:09,149 --> 00:03:11,776
มีใครเดาออกไหมว่าความลับ
ของคุณเชนเซอร์คืออะไร

23
00:03:12,736 --> 00:03:16,531
เขาเป็นคนเดียวที่ทนดูคอนเสิร์ต
จนครบ 18 ขั่วโมง

24
00:03:16,615 --> 00:03:18,408
เขาทำอย่างนั้นทำไม

25
00:03:20,285 --> 00:03:23,246
ทำไมการเล่นบทเพลงนี้
จึงใช้เวลาถึง 18 ชั่วโมง 40 นาที

26
00:03:24,039 --> 00:03:26,666
มีคำชี้แนะของนักประพันธ์เอริก ซาตี
เขียนไว้ตรงนี้

27
00:03:26,750 --> 00:03:30,253
ซึ่งบอกว่าบทเพลงชิ้นนี้

28
00:03:30,337 --> 00:03:33,173
จะต้องเล่นซ้ำ 840 ครั้ง

29
00:03:33,798 --> 00:03:37,219
อะไรดลใจให้ชายคนหนึ่ง
บอกว่าเราต้องเล่นซ้ำ 840 ครั้ง

30
00:03:37,302 --> 00:03:39,512
- เพื่อให้บทเพลงสมบูรณ์
- ผมไม่ทราบครับ

31
00:03:51,107 --> 00:03:55,820
(ลู)

32
00:04:15,090 --> 00:04:20,178
ลม ลมพัด

33
00:04:20,262 --> 00:04:25,100
ลม ลมพัด

34
00:04:25,183 --> 00:04:29,187
ลม ลมพัด

35
00:04:29,271 --> 00:04:31,606
ลม ลมพัด

36
00:04:31,690 --> 00:04:34,818
"ผมรู้สึกเหมือนผมอยู่ในโรงภาพยนตร์

37
00:04:35,986 --> 00:04:39,447
ลำแขนทอดยาวของแสง
ข้ามผ่านความมืดและหมุน

38
00:04:39,531 --> 00:04:40,740
(เสียงของลู รีด)

39
00:04:40,824 --> 00:04:42,701
สายตาผมจดจ่ออยู่กับหน้าจอ

40
00:04:43,952 --> 00:04:47,080
ภาพบนจอเต็มไปด้วยจุดและลำแสง

41
00:04:48,081 --> 00:04:51,251
ผมไม่มีตัวตนและลืมว่าตัวเองเป็นใคร

42
00:04:52,961 --> 00:04:56,006
มักเป็นอย่างนั้นเสมอ
เวลาคนเราไปดูหนัง

43
00:04:57,299 --> 00:05:00,844
เหมือนยาเสพติดอย่างที่เขาว่า"

44
00:05:02,178 --> 00:05:07,601
ในความฝันที่สายลมพัดมาให้ฉัน

45
00:05:09,269 --> 00:05:11,146
เราย้ายมาลองไอส์แลนด์
ตอนดิฉันสี่ขวบ

46
00:05:11,229 --> 00:05:12,689
ส่วนพี่ลูอายุเก้าขวบ

47
00:05:12,772 --> 00:05:13,857
(เสียงของเมอร์ริลล์ รีด ไวเนอร์)

48
00:05:13,940 --> 00:05:16,526
เราอาศัยอยู่ชานเมืองที่ชื่อฟรีพอร์ต

49
00:05:16,610 --> 00:05:21,031
เมื่อมาจากบรุกลิน
มาที่ชุมชนชานเมืองที่ห่างไกลนี้

50
00:05:21,114 --> 00:05:23,283
เขาต้องปรับตัวมากอยู่เหมือนกัน

51
00:05:23,366 --> 00:05:25,201
ในวงแขนฉัน

52
00:05:25,285 --> 00:05:27,829
ลม ลม

53
00:05:27,913 --> 00:05:29,205
คุณแม่เป็นแม่บ้าน

54
00:05:29,289 --> 00:05:32,459
คุณพ่ออยากเป็นนักเขียนนิยาย
นักเขียนหนังสือ

55
00:05:33,126 --> 00:05:35,754
คุณยายจะพูดว่า
"ไม่ ลูกต้องเป็นนักบัญชี"

56
00:05:36,796 --> 00:05:38,298
คุณพ่อเลยเป็นนักบัญชี

57
00:05:40,634 --> 00:05:42,928
หากคุณคิดจะหากลุ่มคนหนึ่ง…

58
00:05:43,011 --> 00:05:44,221
(เสียงของอัลลัน ไฮแมน)

59
00:05:44,304 --> 00:05:47,307
เพื่อเล่นบทบาทครอบครัวยุค 1950
ที่พ่อจะรู้ดีที่สุด

60
00:05:47,390 --> 00:05:50,769
ผมว่าเขาไม่ค่อยได้ใช้เวลากับพ่อ
พ่อของเขาทำงาน

61
00:05:50,852 --> 00:05:53,939
เขาไม่ใช่คนประเภทที่เรา
จะออกไปโยนเล่นลูกบอลด้วย

62
00:05:55,106 --> 00:05:57,692
ไม่รู้ว่าคุณพ่อหวังอะไรจากพี่ลู

63
00:05:57,776 --> 00:06:00,111
บางทีพ่ออาจคิดว่าพี่ลู
จะสืบสานกิจการต่อ

64
00:06:00,195 --> 00:06:02,656
แน่นอนว่าความหวังที่คุณพ่อ
มีสำหรับดิฉัน

65
00:06:02,739 --> 00:06:04,699
คือดิฉันจะต้องทำซุบไก่ที่อร่อย

66
00:06:04,783 --> 00:06:07,160
ไม่ค่อยมีอารมณ์แบบว่า
"ไปดูละครสัตว์กัน ไปพิพิธภัณฑ์…"

67
00:06:07,244 --> 00:06:08,495
ไม่มีเลย

68
00:06:08,578 --> 00:06:11,915
ฉันรู้ว่าเธอไปแล้ว แต่รักของฉัน…

69
00:06:11,998 --> 00:06:14,417
การฝึกดนตรีระยะแรกคือเปียโนคลาสสิก

70
00:06:15,502 --> 00:06:16,711
(เสียงของลู รีด)

71
00:06:16,795 --> 00:06:20,632
ผมน่าจะหยิบกีตาร์ครั้งแรกตอนอายุ
สิบหรือ 11 ปี และเรียนหนึ่งครั้ง

72
00:06:20,715 --> 00:06:23,134
ผมคิดว่าผมถือเพลง
"Blue Suede Shoes" ไป

73
00:06:23,218 --> 00:06:25,136
แล้วบอกว่า "สอนผมเล่นเพลงนี้หน่อย"

74
00:06:25,220 --> 00:06:27,514
ซึ่งพวกเขาคงไม่ได้มาเพื่อการนั้น

75
00:06:28,890 --> 00:06:30,934
การเรียนดนตรีของผมจึงจบลงตรงนั้น

76
00:06:32,185 --> 00:06:34,980
ผมเลยเรียนกีตาร์จากการเล่นตามเพลง

77
00:06:39,401 --> 00:06:44,197
แนวเพลงดูวอป เดอะพารากอนส์
เดอะเจสเตอร์ส์ เดอะดิอาโบลส์

78
00:06:44,281 --> 00:06:46,199
และร็อกอะบิลลี

79
00:06:48,368 --> 00:06:49,995
ลูจะบอกผมตลอด

80
00:06:50,078 --> 00:06:54,249
ตั้งแต่แรกเลยว่าเขาอยากเป็นดาวร็อก

81
00:06:54,332 --> 00:06:55,584
นี่คือช่วงมัธยมปลาย

82
00:07:06,094 --> 00:07:10,307
พอผมอายุ 14 ปี ผมทำเพลงแรก
ชื่อว่า "Leave Her for Me"

83
00:07:10,390 --> 00:07:12,642
ความผิดหวังฟางสุดท้ายของผม

84
00:07:12,726 --> 00:07:15,437
คือคืนที่เมอร์เรย์เดอะเค
จะต้องเล่นเพลงนี้ทางวิทยุ

85
00:07:15,520 --> 00:07:17,147
แต่เขาดันป่วย

86
00:07:17,230 --> 00:07:20,901
พอล เชอร์แมนเป็นคนเล่นแทน
ผมสลดใจมาก

87
00:07:20,984 --> 00:07:22,736
เราทุกคนนั่งอยู่ข้างวิทยุ

88
00:07:23,320 --> 00:07:26,364
เราได้เช็คค่าลิขสิทธิ์ 2.79 เหรียญ

89
00:07:26,448 --> 00:07:29,784
ซึ่งปรากฏว่ามากกว่าที่ผมหาได้
กับวง The Velvet Underground

90
00:07:31,828 --> 00:07:33,622
เอาดอกไม้บานทั้งหมดไป…

91
00:07:33,705 --> 00:07:35,373
มีอยู่ร้านหนึ่งชื่อว่า Hayloft

92
00:07:35,457 --> 00:07:37,459
เขามักจะไปเล่นที่นั่นคนเดียว

93
00:07:38,418 --> 00:07:40,503
คืนที่รักของฉันมา

94
00:07:40,587 --> 00:07:43,131
ทุกคนรู้ว่าที่นั่นคือไนต์คลับเกย์

95
00:07:43,215 --> 00:07:47,302
ผมเคยถามเขาถึงเหตุผล
ที่อยากเล่นในไนต์คลับเกย์

96
00:07:47,385 --> 00:07:49,429
แล้วเขาตอบว่าที่นั่น
มีกลุ่มคนที่น่าสนใจ

97
00:07:49,512 --> 00:07:53,225
โปรดคืนเธอมาให้ฉัน คืนที่รักของฉัน

98
00:07:53,308 --> 00:07:55,268
วงได้เล่นตามงานต่างๆ ในเมือง

99
00:07:55,352 --> 00:07:56,728
เขายังเรียนอยู่มัธยมปลาย

100
00:07:56,811 --> 00:07:57,979
(จอห์น)

101
00:07:58,063 --> 00:08:01,566
ดิฉันว่าเรื่องนี้
เป็นเหตุให้ชีวิตที่บ้านลำบากขึ้น

102
00:08:21,419 --> 00:08:23,797
ตอนนั้นเราอาศัยอยู่กับคุณยายผม

103
00:08:23,880 --> 00:08:27,467
แล้วคุณยายเป็นคนที่รักชาติมาก

104
00:08:27,551 --> 00:08:30,262
หนึ่งเรื่องที่คุณยายไม่พอใจ
คือคุณแม่แต่งงานกับผู้ชายอังกฤษ…

105
00:08:30,345 --> 00:08:31,888
(เสียงของจอห์น เคล)

106
00:08:31,972 --> 00:08:33,557
และไม่พูดภาษาเวลส์

107
00:08:33,640 --> 00:08:36,351
ไม่ใช่แค่แต่งกับผู้ชายอังกฤษ
แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นคนทำงานเหมือง

108
00:08:36,433 --> 00:08:39,729
คุณยายทุ่มเวลาหลายปี
เพื่อให้ลูกๆ ออกจากชีวิตแบบนั้น

109
00:08:39,813 --> 00:08:44,484
คุณยายผลักดันให้ลูกชายทุกคน
และคุณแม่ได้เข้าถึงการศึกษา

110
00:08:46,528 --> 00:08:49,072
พอคุณแม่แต่งงาน
แล้วคุณพ่อย้ายเข้าบ้าน

111
00:08:49,155 --> 00:08:51,491
คุณยายห้ามการพูดภาษาอังกฤษในบ้าน

112
00:08:51,575 --> 00:08:53,952
จนกว่าผมจะได้เรียนภาษาอังกฤษ
ที่โรงเรียนตอนเจ็ดขวบ

113
00:08:54,035 --> 00:08:55,870
ผมสื่อสารกับคุณพ่อไม่ได้

114
00:08:57,831 --> 00:09:00,750
ความไม่พอใจที่ผม…
ที่ผมได้รับจากคุณยาย

115
00:09:00,834 --> 00:09:02,836
จริงๆ เป็นความเกลียดชังรูปแบบหนึ่ง

116
00:09:04,004 --> 00:09:05,171
ค่อนข้างเศร้าอยู่

117
00:09:06,631 --> 00:09:09,259
คุณแม่สอนผมเล่นเปียโนอยู่พักหนึ่ง

118
00:09:09,342 --> 00:09:11,261
พอผมเล่นได้ถึงจุดหนึ่ง

119
00:09:11,344 --> 00:09:13,597
คุณแม่ก็ให้คนอื่นสอนต่อ

120
00:09:13,680 --> 00:09:15,432
คุณแม่อดทนเพื่อผม

121
00:09:15,515 --> 00:09:18,685
ประมาณหกหรือเจ็ดปี

122
00:09:21,980 --> 00:09:24,399
ชีวิตในจินตนาการคือชีวิตในวิทยุ

123
00:09:25,191 --> 00:09:28,945
พอถึงตอนนั้น ผมได้หาทาง
ที่จะใช้วิทยุให้มีประโยชน์

124
00:09:29,029 --> 00:09:32,741
คือการเปิดไปฟัง
การถ่ายทอดของต่างประเทศ

125
00:09:32,824 --> 00:09:35,869
สถานี Suisse Romande
กับ Radio Moscow

126
00:09:37,746 --> 00:09:42,375
พอเข้าโรงเรียนมัธยม ที่โรงเรียน
มีวงออร์เคสตรา ผมอยากเล่น

127
00:09:42,459 --> 00:09:45,879
ผมตั้งใจจะเล่นไวโอลิน
แต่ที่โรงเรียนไม่มี

128
00:09:45,962 --> 00:09:48,173
มีแต่วิโอลา ผมเลยเล่นวิโอลาแทน

129
00:09:48,965 --> 00:09:53,011
พวกเขามีบทประพันธ์ของบัค
บทประพันธ์เชลโลสำหรับวิโอลา

130
00:09:53,094 --> 00:09:55,931
ซึ่งดีมากๆ ทำให้เราได้ฝึกเยอะเลย

131
00:09:56,014 --> 00:09:59,726
แล้วก็มีเพลง Paganini Caprices…

132
00:09:59,809 --> 00:10:02,354
ซึ่งผมทำครูตกใจอยู่เหมือนกัน

133
00:10:02,437 --> 00:10:05,065
เมื่อบอกครูว่าผมจะเรียนเพลง
Paganini Caprices

134
00:10:09,069 --> 00:10:11,738
คุณแม่ของผมต้องผ่าตัดหน้าอก

135
00:10:11,821 --> 00:10:15,909
คุณแม่หายตัวไปอยู่
ที่โรงพยาบาลที่แยกออกมา

136
00:10:15,992 --> 00:10:19,162
ซึ่งมีกำแพงด้านนอกสูง 25 ฟุต

137
00:10:19,246 --> 00:10:22,332
คุณพ่อของผมจะพาผมขึ้นไป
และอุ้มผมไว้

138
00:10:24,376 --> 00:10:25,544
คุณแม่หายตัวไป

139
00:10:26,461 --> 00:10:28,797
ทุกอย่างเริ่มไม่ปกติ

140
00:10:28,880 --> 00:10:30,090
ผมต้องพึ่งตัวเอง

141
00:10:30,632 --> 00:10:34,302
คุณพ่อได้แต่ออกไปทำงาน
ผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก

142
00:10:36,096 --> 00:10:38,598
ผมไม่สามารถคุยกับคุณพ่อ
ถึงเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น

143
00:10:38,682 --> 00:10:41,434
ผมไม่สามารถคุยกับคุณแม่
เกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ

144
00:10:41,518 --> 00:10:46,398
ผมเลยถูกเอาเปรียบ
และผมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

145
00:10:49,442 --> 00:10:51,736
มีบทประพันธ์หนึ่งที่ผมจำตอนเปิดได้

146
00:10:51,820 --> 00:10:53,697
แต่จำตอนจบไม่ได้

147
00:10:53,780 --> 00:10:55,824
ผมเลยต้องอิมโพรไวส์เพื่อจบให้ได้

148
00:10:55,907 --> 00:10:58,451
ผมก็ทำได้ดีในการจบเพลง

149
00:10:58,535 --> 00:11:02,539
ผมรังสรรค์ตอนจบที่สวยงาม
และรอดมาได้

150
00:11:03,123 --> 00:11:06,626
ตอนที่ผมออกจากห้องนั้น
ตอนแรกผมกลัวมาก

151
00:11:07,210 --> 00:11:10,338
ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แต่แล้วมันก็เกิด

152
00:11:10,422 --> 00:11:12,173
ช่วงเวลานั้นที่เกิดขึ้น

153
00:11:12,257 --> 00:11:15,135
นั่นคือสิ่งที่เปลี่ยนทุกอย่าง
ตั้งแต่แรกเริ่ม

154
00:11:15,218 --> 00:11:18,263
เกี่ยวกับการหาทางออกจากปัญหา

155
00:11:18,346 --> 00:11:23,184
การกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดนั้น
ไม่ใช่ปัญหา

156
00:11:23,268 --> 00:11:25,145
เป็นจุดเริ่มต้นของการอิมโพรไวส์

157
00:11:29,065 --> 00:11:29,900
(จบ)

158
00:11:31,693 --> 00:11:35,196
ทุกอย่างเริ่มพุ่งมา
ที่สิ่งที่ผมวางแผนจะทำอย่างช้าๆ

159
00:11:35,947 --> 00:11:38,450
และผมคิดว่าผมตัดสินใจอย่างมีเหตุผล

160
00:11:38,533 --> 00:11:40,785
ผมคิดว่า "อยากเป็นวาทยากร"

161
00:11:42,871 --> 00:11:46,041
นอกจากนี้ ผมชัดเจนมาก
ว่าต้องออกจากเมืองเกิดให้ได้

162
00:11:46,124 --> 00:11:49,711
เมืองนี้ไม่มีอะไร
ผมตะเกียกตะกายที่จะออกจากที่นั่น

163
00:11:50,253 --> 00:11:54,007
มีครั้งหนึ่งที่ผมตกใจกลัวจนสติหลุด

164
00:11:54,090 --> 00:11:58,011
และต้องแสดงจนจบบทเพลง
ให้ได้อย่างสวยงาม

165
00:12:00,847 --> 00:12:02,599
ประสบการณ์นั้นคือก้าวสำคัญ
สำหรับชีวิตผมในอนาคต

166
00:12:03,058 --> 00:12:08,772
(นครนิวยอร์ก)

167
00:12:24,871 --> 00:12:26,957
เธอฆ่าลูกชายชาวยุโรปของเธอ

168
00:12:27,999 --> 00:12:30,293
เธอถากถางคนที่มีอายุต่ำกว่า 21

169
00:12:30,919 --> 00:12:32,754
แต่ตอนนี้รถสีน้ำเงิน
ของเธอไม่อยู่แล้ว

170
00:12:32,837 --> 00:12:36,049
เธอคงต้องบอกลาก่อน
เฮ้ เฮ้ เฮ้ บาย บาย บาย

171
00:12:36,132 --> 00:12:42,097
นิวยอร์กในช่วงสงคราม
กลายเป็นที่ลี้ภัยของศิลปิน

172
00:12:42,180 --> 00:12:44,224
(เสียงของโจนัส เมคัส)

173
00:12:44,307 --> 00:12:47,018
เลยเป็นการพบปะของนิวยอร์ก

174
00:12:47,102 --> 00:12:52,065
กับศิลปินฝีมือดีที่สุด
จากปารีสและเบอร์ลิน

175
00:12:52,148 --> 00:12:55,110
เธอคงต้องบอกว่าลาก่อน
ตัวตลกบอกลาเธอ

176
00:12:56,861 --> 00:13:01,533
นิวยอร์กในช่วงท้ายปี 50
และตอนนี้เราจะเข้าสู่ปี 60

177
00:13:06,746 --> 00:13:11,585
ในขณะที่นูเวลล์วากของฝรั่งเศส
มี Cinémathèque Française

178
00:13:12,419 --> 00:13:14,921
เรามีถนนหมายเลข 42 ของเรา

179
00:13:15,881 --> 00:13:18,675
ทุกคืนเราจะออกไปที่ถนนหมายเลข 42

180
00:13:18,758 --> 00:13:23,263
ซึ่งมีโรงภาพยนตร์
อีกประมาณ 15 หรือ 20 โรง

181
00:13:25,307 --> 00:13:28,810
และยุคนั้นเป็นช่วงที่ศิลปะทุกแขนง

182
00:13:28,894 --> 00:13:32,856
และรูปแบบชีวิตเริ่มเปลี่ยน

183
00:13:33,481 --> 00:13:36,234
เเละรุ่งเรืองในช่วงปี 60

184
00:13:41,907 --> 00:13:47,829
เราไม่ได้เป็นวัฒนธรรมย่อย
หรือวัฒนธรรมปรปักษ์ เราคือวัฒนธรรม

185
00:13:54,169 --> 00:13:57,130
จิตรกร นักดนตรี ผู้กำกับภาพยนตร์

186
00:13:57,214 --> 00:14:02,177
พวกเขาไม่ได้สนใจ
การเล่าเรื่องที่เน้นเนื้อเรื่อง

187
00:14:03,428 --> 00:14:09,643
ความสุทนทรีย์ของภาพยนตร์ถูกยก
ให้อยู่ในระดับเดียวกับศิลปะแขนงอื่น

188
00:14:18,902 --> 00:14:21,571
เริ่มตั้งแต่เดือนมกราคม ปี 1962

189
00:14:21,655 --> 00:14:25,200
สตูดิโอของผม
The Film-Makers' Cooperative

190
00:14:25,283 --> 00:14:28,578
กลายเป็นจุดนัดพบ
ของเหล่าผู้กำกับภาพยนตร์

191
00:14:29,162 --> 00:14:31,456
ทุกค่ำคืนจะมีการฉายภาพยนตร์

192
00:14:31,539 --> 00:14:34,834
แอนดีก็จะมาอยู่แถวนั้น

193
00:14:34,918 --> 00:14:37,379
แต่ผมไม่รู้ว่าเขาคือแอนดี

194
00:14:37,462 --> 00:14:40,298
เขาจะนั่งบนพื้นร่วมกับคนอื่นๆ

195
00:14:41,383 --> 00:14:44,344
นั่นคือที่ที่เขาพบดาราดัง
ในยุคแรกๆ ของเขา

196
00:14:44,427 --> 00:14:48,932
อย่างมาริโอ มอนเตซ
แจ็ก สมิธ และเจราร์ด มาลานกา

197
00:14:49,933 --> 00:14:51,851
ที่นั่นคือโรงเรียนภาพยนตร์ของแอนดี

198
00:15:02,946 --> 00:15:04,114
พอผมเข้าเรียนที่โกล์ดสมิธ…

199
00:15:04,197 --> 00:15:05,365
(จอห์น เคล)

200
00:15:05,448 --> 00:15:10,495
เป็นสถานศึกษาที่เปิดกว้างมาก

201
00:15:10,579 --> 00:15:15,333
ผมได้เรียนวิโอลาและการประพันธ์เพลง
กับฮัมฟรีย์ เซอร์ล

202
00:15:15,417 --> 00:15:19,713
เขาเข้าใจเคจและคนเหล่านั้นที่ผมสนใจ

203
00:15:19,796 --> 00:15:23,341
จอห์น เคจ กับ "Water Walk"

204
00:15:27,554 --> 00:15:30,599
จอห์น เคจเป็นผู้นำของกลุ่มล้ำยุค

205
00:15:30,682 --> 00:15:34,102
ด้านดนตรีในนิวยอร์กและสหรัฐอเมริกา

206
00:15:34,185 --> 00:15:37,856
แต่ผมว่าลามอนต์
เตรียมที่จะชิงตำแหน่งนั้น

207
00:15:42,402 --> 00:15:46,948
ผมได้รับทุนการศึกษาเบิร์นสไตน์
ซึ่งจ่ายค่าการเดินทางและอื่นๆ ให้ผม

208
00:15:47,532 --> 00:15:51,745
เราอยู่ในโลกที่…
คุณนายคูสเซวิตสกียังมีชีวิตอยู่

209
00:15:52,329 --> 00:15:56,166
เธอจะมีงานเลี้ยงตอนบ่าย
สำหรับนักเรียน

210
00:15:57,000 --> 00:15:59,711
พวกเขาไม่ยอมให้ผมทำการแสดง
เพราะรุนแรงเกินไป

211
00:15:59,794 --> 00:16:03,715
ผมถามแฮร์รี เคราต์ ซึ่งดูแลกำหนดการ
เขาถามว่าการแสดงรุนแรงไหม

212
00:16:04,674 --> 00:16:07,677
การแสดงชิ้นนั้นส่วนใหญ่
คือการอยู่ข้างในเปียโน

213
00:16:07,761 --> 00:16:10,263
และการทุบด้านในของเปียโน
หรืออะไรก็ตาม

214
00:16:10,347 --> 00:16:11,806
แล้วผมก็ไปเอาขวานมา

215
00:16:17,229 --> 00:16:21,024
จำได้ว่ามีคนดูคนหนึ่งในแถวหน้า
ลุกขึ้นวิ่งออกไป

216
00:16:21,107 --> 00:16:23,985
นั่นคือคุณนายคูสเซวิตสกี
เธอ… เธอร้องไห้เลย

217
00:16:24,069 --> 00:16:27,864
แล้วผมพูดว่า "โห ผมเสียใจที่…"

218
00:16:27,948 --> 00:16:30,283
เธอไม่สบายใจสักพัก แต่ไม่ต้องห่วง

219
00:16:30,367 --> 00:16:32,869
เราพาเธอออกไปดื่มค็อกเทลในภายหลัง
เธออารมณ์ดีขึ้น

220
00:16:35,914 --> 00:16:39,042
ตอนนั้นผมรู้จักกับคอร์นีเลียส
คาร์ดิวแล้ว เราเที่ยวด้วยกัน

221
00:16:39,668 --> 00:16:43,129
เหมือนมีคนที่เข้าใจ
เรื่องราวที่เราพูดถึง

222
00:16:43,213 --> 00:16:45,840
คอร์นีเลียสได้พบกับลามอนต์แล้ว

223
00:16:51,221 --> 00:16:54,808
ลามอนต์ ยัง เป็นคนถัดไป
ที่จะสืบทอดต่อจากจอห์น เคจ

224
00:16:56,226 --> 00:16:58,895
การไปที่ร้าน Tanglewood
เป็นเส้นทางของผมไปหาลามอนต์

225
00:17:01,565 --> 00:17:03,066
มีการแยกส่วน…

226
00:17:03,149 --> 00:17:04,568
(เฮนรี ฟลินท์)

227
00:17:04,651 --> 00:17:06,527
ไปถึงจุดที่ไม่ใช่ดนตรีแล้ว

228
00:17:06,611 --> 00:17:07,737
เจอกันสัปดาห์หน้า สวัสดีครับ

229
00:17:09,072 --> 00:17:12,492
เมื่อใครได้เจอกับลามอนต์
ทุกอย่างจบ

230
00:17:12,575 --> 00:17:16,079
ทุกคนอยากจะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่
แล้วดูผมสิ

231
00:17:17,037 --> 00:17:18,497
ตอนนั้นผมทำสิ่งที่ผมตั้งใจ…

232
00:17:18,582 --> 00:17:19,916
(ลามอนต์ ยัง)

233
00:17:20,000 --> 00:17:21,584
จะพาคุณไปสู่สภาวะทางจิตที่สูงมาก

234
00:17:27,632 --> 00:17:31,094
ก่อนหน้าผมไม่เคยมีใครแต่งเพลง

235
00:17:31,177 --> 00:17:33,638
ที่มีแต่โทนเสียงที่ยาวและคงที่

236
00:17:35,432 --> 00:17:38,226
จอห์นเป็นชาวเวลส์

237
00:17:38,310 --> 00:17:40,729
เขาเขียนหาเรา
เขาเขียนจดหมายหาเราจาก…

238
00:17:40,812 --> 00:17:43,315
- จากเวลส์ หรืออาจจะเป็นลอนดอน
- เวลส์ หรือสหราชอาณาจักร

239
00:17:43,398 --> 00:17:44,608
(มาเรียน ซาซีลา)

240
00:17:44,691 --> 00:17:46,234
สักที่ในสหราชอาณาจักร

241
00:17:46,318 --> 00:17:47,861
เขาบอกว่าเขาอยากมาเรียน

242
00:17:47,944 --> 00:17:48,945
ใช่

243
00:17:49,863 --> 00:17:52,157
- เรา… เราบอกว่าเขามาได้
- ใช่

244
00:17:53,783 --> 00:17:56,411
ผมไม่ได้มานิวยอร์ก
กระทั่งปี 1963

245
00:17:56,912 --> 00:18:01,625
เป็นครั้งแรกที่ผมมานิวยอร์ก
และผมตกใจมากกับ…

246
00:18:01,708 --> 00:18:03,835
ไอน้ำที่ลอยขึ้นมาจากฟุตบาท

247
00:18:04,586 --> 00:18:07,547
"โอ้โห ที่นี่โสโครกสิ้นดี"

248
00:18:07,631 --> 00:18:10,091
(บัตรสมาชิก ฤดูใบไม้ผลิปี 1957)

249
00:18:10,175 --> 00:18:13,803
เสียงโดรนทุ้มต่ำ
ของลามอนต์นั้นช่วยทำให้อุ่นใจ

250
00:18:14,262 --> 00:18:16,681
เรากลับมาอยู่กับดนตรี

251
00:18:16,765 --> 00:18:19,851
มุ่งอยู่กับสิ่งที่เราจะได้ฟัง

252
00:18:19,935 --> 00:18:25,815
เราได้ยินเสียงโดรน แต่จริงๆ แล้ว
เรากำลังศึกษาเสียงประสานธรรมชาติ

253
00:18:30,570 --> 00:18:34,824
ลูโทรหาผม เขาบอกผม
ว่าเขาอยู่ในภาวะซึมเศร้า

254
00:18:34,908 --> 00:18:36,034
(เสียงของอัลลัน ไฮแมน)

255
00:18:36,117 --> 00:18:37,827
เขาบอกว่าเขากำลังได้รับการรักษา

256
00:18:38,370 --> 00:18:44,000
เขาคิดว่าพ่อแม่เขาน่าจะพยายาม
ช็อกความเป็นเกย์ออกจากตัวเขา

257
00:18:45,502 --> 00:18:48,296
ผมไม่มีทางเชื่อ
เพราะผมรู้จักพ่อแม่เขา

258
00:18:50,131 --> 00:18:52,509
ไม่ว่าคุณอยากจะพูดหรือไม่ก็ตาม

259
00:18:52,592 --> 00:18:58,139
ว่า "เขาเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
เขาใช้ยาเสพติดจำนวนมากหรือเปล่า"

260
00:18:59,391 --> 00:19:03,478
ดิฉันว่าสภาพแวดล้อมของยุคนั้น
ไม่ได้ช่วย

261
00:19:03,562 --> 00:19:07,399
และความช่วยเหลือที่มีในตอนนั้น
ก็ไม่เพียงพอ

262
00:19:07,482 --> 00:19:09,776
เมื่อคุณถามถึงพี่ลูในช่วงเวลานั้น
ดิฉันเลยไม่สบายใจ

263
00:19:09,859 --> 00:19:10,902
(เมอร์ริลล์ รีด ไวเนอร์)

264
00:19:10,986 --> 00:19:13,572
ดิฉันไม่สบายใจ
เพราะความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้น

265
00:19:13,655 --> 00:19:17,867
และนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขา
หรือพ่อแม่ดิฉันควรจะได้รับ

266
00:19:17,951 --> 00:19:23,665
เป็นเรื่องที่ง่ายและน่าตลกเกินไป
ที่จะคิดว่ามีคำอธิบายที่ง่าย

267
00:19:29,129 --> 00:19:30,672
เขากำลังจะได้เข้า
มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก

268
00:19:31,840 --> 00:19:34,259
ถ้าจำไม่ผิด เขาเรียนได้เทอมครึ่ง

269
00:19:36,678 --> 00:19:41,224
เขาโทรหาผมมาบอกว่า
เขาจะย้ายไปมหาวิทยาลัยซีราคิวส์

270
00:19:53,737 --> 00:19:57,365
แล้วพอเขาไปถึงซีราคิวส์
เขากลายเป็นคนละคน

271
00:19:57,449 --> 00:19:59,784
บึ้งตึง ไม่เป็นมิตร

272
00:19:59,868 --> 00:20:03,330
เขาต่อต้านแทบทุกอย่าง

273
00:20:06,166 --> 00:20:08,251
ผมไม่ค่อยเข้าใจเขา

274
00:20:13,006 --> 00:20:15,008
เราจะเมากัญชา
และเล่นดนตรีกัน

275
00:20:15,091 --> 00:20:18,637
บางครั้งเราเล่นเพลงของเรย์ ชาร์ลส์
หรือไม่ก็แฟรงกี ไลมอน

276
00:20:18,720 --> 00:20:19,888
(ริชาร์ด มิชกิน)

277
00:20:19,971 --> 00:20:23,141
เราจะเล่นที่สโมสรนักศึกษาชาย
สโมสรนักศึกษาหญิง และบาร์

278
00:20:23,225 --> 00:20:24,434
(เสียงของลู รีด)

279
00:20:24,517 --> 00:20:28,021
เราแย่มากจนเราต้องเปลี่ยนชื่อบ่อย

280
00:20:28,104 --> 00:20:29,731
เพราะไม่มีใครคิดจะจ้างเราซ้ำ

281
00:20:31,983 --> 00:20:35,904
จะมีบางครั้งที่ผมจะพลาดคิว
หรือเล่นผิดจังหวะ

282
00:20:36,488 --> 00:20:37,822
แล้วเขาจะสติแตกเลย

283
00:20:37,906 --> 00:20:38,949
(อัลลัน ไฮแมน)

284
00:20:39,032 --> 00:20:42,244
เขาจะหันกลับมาทุบฉาบ

285
00:20:42,327 --> 00:20:44,204
เขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจเลย

286
00:20:44,287 --> 00:20:48,708
ใครก็ตามที่ไม่สมบูรณ์แบบ
หรือทำไม่ถูกใจ

287
00:20:51,044 --> 00:20:53,421
เรามีงานแสดงหนึ่ง
ที่มหาวิทยาลัยเซนต์ลอว์เรนซ์

288
00:20:53,505 --> 00:20:56,424
บนเรือลำหนึ่งบนแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์

289
00:20:56,508 --> 00:20:58,176
ลูบอกว่า "ผมไม่เล่นบนเรือลำนั้น"

290
00:20:58,260 --> 00:21:00,762
ผมก็บอกว่า
"ลู เราต้องเล่นบนเรือ แค่…"

291
00:21:00,845 --> 00:21:03,139
เขาบอกว่า "ไม่เล่น" บึ้ม

292
00:21:03,223 --> 00:21:08,562
เขาเอามือชกกระจกบานประตู
มือเขามีเลือดอาบ

293
00:21:08,645 --> 00:21:11,773
เราต้องพาเขาไปโรงพยาบาล
เย็บไปหลายเข็ม

294
00:21:11,856 --> 00:21:15,110
ถ้าจำไม่ผิด เป็นมือข้างขวาของเขา

295
00:21:15,193 --> 00:21:17,487
เขาบอกว่า "เห็นไหมละ ผมเล่นไม่ได้"

296
00:21:17,571 --> 00:21:21,199
ผมบอกว่า "คุณร้องได้ ส่วนกีตาร์
คุณเล่นไม่ได้เรื่องอยู่ดี

297
00:21:21,283 --> 00:21:23,034
หาคนแทนได้"

298
00:21:23,118 --> 00:21:25,495
แล้วเราก็เล่น

299
00:21:25,579 --> 00:21:27,664
เขามีมุมที่เหมือนเด็กอายุสามขวบ

300
00:21:28,915 --> 00:21:30,750
โว้ เฮ้ ม้าหมุน

301
00:21:30,834 --> 00:21:34,045
เราทำเดโมขึ้นมาหนึ่งเพลง
ชื่อว่า "Your Love"

302
00:21:34,129 --> 00:21:36,172
รักเล็กๆ ของเธอ

303
00:21:36,256 --> 00:21:39,050
รักของเธอ รักเล็กๆ ของเธอ

304
00:21:39,801 --> 00:21:43,847
ฉันไม่เคยคิดว่าฉันเป็นชายเต็มตัว
จนมาเจอรักเธอ

305
00:21:43,930 --> 00:21:47,809
เราไปประชุมกันในเมือง

306
00:21:47,893 --> 00:21:51,855
กับผู้ชายที่ชอบเทปเดโมของลู

307
00:21:52,522 --> 00:21:54,691
เขาหันไปหาลู แล้วพูดว่า

308
00:21:54,774 --> 00:21:58,236
"คุณอยากทำอะไร
คุณมีเป้าหมายอะไร"

309
00:21:58,320 --> 00:22:02,407
เขาตอบว่า "ผมอยากรวย
ผมอยากเป็นนักร้องร็อก

310
00:22:02,490 --> 00:22:06,161
แล้วผมจะรวย
และผมจะเป็นนักร้องร็อก

311
00:22:06,244 --> 00:22:08,079
ไม่ว่าคุณจะทำเพลงให้ผมหรือไม่ก็ตาม"

312
00:22:08,163 --> 00:22:11,333
เขาไม่สบายตัวในสถานที่ส่วนใหญ่

313
00:22:11,416 --> 00:22:12,667
(เชลลี คอร์วิน)

314
00:22:12,751 --> 00:22:14,586
แล้วถ้าเขาไม่ได้สบายใจตั้งแต่ต้น

315
00:22:14,669 --> 00:22:18,924
เขาจะใช้ข้อนี้มางัด
ทำให้คนอื่นๆ ไม่สบายใจไปด้วย

316
00:22:19,007 --> 00:22:20,550
นั่นคือความสบายใจของเขา

317
00:22:20,634 --> 00:22:24,679
ไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่มั่นใจในตัวเอง
แต่ดิฉันว่าเขาขาดความมั่นใจมาก

318
00:22:24,763 --> 00:22:27,724
ดิฉันคิดว่าเขา
ขาดความมั่นใจมาทั้งชีวิต

319
00:22:28,683 --> 00:22:32,062
เขาจะรู้สึกโกรธมากเวลาที่คนฏิเสธเขา

320
00:22:33,146 --> 00:22:35,857
เขาเลยจะเป็นฝ่ายตัดความสัมพันธ์ก่อน

321
00:22:41,696 --> 00:22:47,577
ในโบสถ์มืดมิดแห่งดนตรี
ซึ่งไม่เคยมีแต่ดินหรือน้ำทะเล

322
00:22:47,661 --> 00:22:50,789
แต่ผลิบานในอากาศข้างในความนึกคิด

323
00:22:50,872 --> 00:22:52,791
(เสียงของเดลมอร์ ชวาร์ตซ์)

324
00:22:52,874 --> 00:22:57,087
แบบแผนที่เคลื่อนตัวและการกระทำ
ขบวนที่ต่อเนื่อง

325
00:22:57,170 --> 00:23:00,298
เคลื่อนตัวด้วยความสง่าของความแน่นอน

326
00:23:00,382 --> 00:23:02,717
เพื่อเปิดม่านที่ปิดอยู่…

327
00:23:02,801 --> 00:23:05,095
ถึงตอนนี้เขา
ก็เที่ยวเล่นกับเดลมอร์แล้ว

328
00:23:07,597 --> 00:23:10,433
คนที่ผมชื่นชมที่สุด
คือเดลมอร์ ชวาร์ตซ์

329
00:23:10,517 --> 00:23:15,063
ผมเรียนกวีนิพนธ์กับเขา
แต่มีเรื่องอื่นๆ ด้วย

330
00:23:15,146 --> 00:23:18,024
ทั้งเรียงความ
และเรื่องสั้นอันน่าทึ่ง

331
00:23:19,192 --> 00:23:26,032
ผมทึ่งที่มีคนทำแบบนี้ได้
กับภาษาธรรมดาทั่วไป

332
00:23:26,700 --> 00:23:29,744
ส่วนเดลมอร์ ชวาร์ตซ์ ก็คิดว่าลู
มีพรสวรรค์อย่างมาก

333
00:23:29,828 --> 00:23:32,581
และตีพิมพ์กวีนิพนธ์ของเขาไปหลายงาน

334
00:23:32,664 --> 00:23:34,082
ในนิตยสาร Evergreen Review

335
00:23:34,666 --> 00:23:39,671
บทกวีของเขาจะเน้น
เรื่องเกี่ยวกับเกย์

336
00:23:39,754 --> 00:23:41,464
ในหัวข้อเกย์ที่แสนหม่นหมอง

337
00:23:41,548 --> 00:23:47,470
ความคิดที่จะเจอผู้ชาย
ในห้องน้ำสาธารณะ

338
00:23:47,554 --> 00:23:53,602
ไปมีอะไรกับผู้ชายแถวๆ โถฉี่
และเอามาเขียนเป็นบทกวี

339
00:23:53,685 --> 00:23:56,229
พอผมได้อ่านหนึ่งในบทกวีเหล่านั้น

340
00:23:56,313 --> 00:23:59,316
ผมก็ถามเขาว่า "ลู อะไรวะ"

341
00:24:00,191 --> 00:24:05,322
ความคิดที่เสื่อมทราม
เกี่ยวกับเซ็กซ์นี้มาจากไหน"

342
00:24:06,281 --> 00:24:10,493
เขาตอบว่า "ถ้าไม่หม่น ไม่เสื่อมทราม
ก็ไม่ร้อนแรง ไม่ใช่เซ็กซ์"

343
00:24:11,036 --> 00:24:13,121
เขาบอกว่า "คุณไม่มีทางเข้าใจหรอก

344
00:24:13,204 --> 00:24:15,081
คุณกำลังกลายเป็น
พวกนิยมระบบหัวโบราณ"

345
00:24:18,710 --> 00:24:22,005
น่าจะเป็นวันขอบคุณพระเจ้า
หรือวันคริสต์มาสที่เราไป Hayloft

346
00:24:22,964 --> 00:24:25,800
ดิฉันจำอะไรไม่ค่อยได้
นอกจากว่าเป็นบาร์เกย์

347
00:24:27,761 --> 00:24:32,515
มีผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่น ชื่อแอ็กชัน
เขาพยายามจับคู่ดิฉันกับผู้หญิงคนนี้

348
00:24:33,225 --> 00:24:35,727
ดิฉันบอกว่า "อืม ฉันไม่ได้เป็นเกย์
ฉันไม่อยากเป็นเกย์

349
00:24:35,810 --> 00:24:38,021
ฉันไม่อยากทดลอง ฉันไม่สนใจ"

350
00:24:38,480 --> 00:24:41,691
เขาบอกว่า "ไปเต้นกับเธอสิ"
ดิฉันก็เลย "โอเค เต้นก็ได้"

351
00:24:43,193 --> 00:24:46,196
ดิฉันว่าเขาพาดิฉันไป
เพื่อให้รู้ว่าเขาไปไหนและทำอะไร

352
00:24:47,405 --> 00:24:49,282
คนจะถามว่า
"แล้วทำไมไม่สนเรื่องนั้น

353
00:24:49,366 --> 00:24:52,244
คุณ อยู่กับเขาได้อย่างไร
ถ้าเขาอยู่กับผู้ชาย

354
00:24:52,327 --> 00:24:54,454
ดิฉันก็ตอบว่า
"นั่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน"

355
00:24:54,537 --> 00:24:57,666
ดิฉันไม่ได้หึงด้วย
ดิฉันไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหา

356
00:25:00,085 --> 00:25:04,172
สิ่งที่น่ากลัวกว่ามากคือการขับรถ
เข้าไปแมนแฮตตัน ไปฮาร์เลม

357
00:25:04,256 --> 00:25:05,966
เพื่อไปรับ… น่าจะเป็นเฮโรอีน

358
00:25:06,049 --> 00:25:08,927
แล้วเราจะไปที่ถนน 125
และเซนต์นิโคลัส

359
00:25:09,010 --> 00:25:10,971
ไปที่บ้านอะพาร์ตเมนต์นี้

360
00:25:11,054 --> 00:25:15,350
เขาชอบเหลือเกิน
ที่จะพาดิฉันไปสถานที่ที่ไม่ปลอดภัย

361
00:25:16,726 --> 00:25:18,603
แล้วเขาแค่จัดฉาก

362
00:25:18,687 --> 00:25:21,314
เพื่อที่เขาจะได้มีเนื้อหามาเขียน

363
00:25:23,692 --> 00:25:25,068
เขาจะเขียนอยู่ตลอดเวลา

364
00:25:25,151 --> 00:25:29,614
ถ้าไม่เขียนเรื่อง
ก็จะเขียนเนื้อเพลงหรือแต่งเพลง

365
00:25:29,698 --> 00:25:32,951
แต่เขาจะพูดเสมอว่ามันไม่ต่างกัน

366
00:25:33,034 --> 00:25:38,498
ระหว่างนักเขียนหนังสือ
กับนักแต่งเพลง

367
00:25:41,001 --> 00:25:47,090
วอซเนเซนสกีเจ็ดคน
คร่ำครวญแต่ไร้เสียง

368
00:25:47,883 --> 00:25:51,595
เสียงร้องของผมถูกฉีก

369
00:25:51,678 --> 00:25:57,434
กลายเป็นเส้นเทปและลิ้นสีแดง
ยาวไม่สิ้นสุด

370
00:25:57,517 --> 00:26:03,356
สมัยที่ผมอยู่มหาวิทยาลัย
ผมได้รับอิทธิพลจากกินส์เบิร์กมาก

371
00:26:03,440 --> 00:26:06,151
"Howl" กับ "Kaddish"

372
00:26:06,234 --> 00:26:08,069
Naked Lunch ของเบอร์โรส์

373
00:26:08,153 --> 00:26:11,740
Last Exit to Brooklyn
ของฮูเบิร์ต เซลบี จูเนียร์

374
00:26:11,823 --> 00:26:15,952
ผมคิดในใจ "นั่นคือสิ่งที่ต้องการทำ
แต่ใช้กลองกับกีตาร์"

375
00:26:16,036 --> 00:26:18,038
ดังนั้น "ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังไปไหน

376
00:26:19,205 --> 00:26:21,625
ฉันจะพยายามชิงอาณาจักรหากทำไหว

377
00:26:22,334 --> 00:26:24,377
เพราะนั่นทำให้รู้สึกว่าตัวเอง
เป็นผู้ชาย

378
00:26:25,545 --> 00:26:27,589
เมื่อเอาเข็มจิ้มเข้าเส้นเลือด

379
00:26:27,672 --> 00:26:30,675
รู้ไหมว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

380
00:26:30,759 --> 00:26:34,387
เมื่อฤทธิ์ยาพัดพาฉันไป
และรู้สึกเหมือนเป็นบุตรพระเยซู

381
00:26:34,471 --> 00:26:37,682
ฉันคงไม่รู้อะไร ฉันคงไม่รู้อะไรเลย"

382
00:26:43,813 --> 00:26:45,815
น่าจะไม่เคยมีปัญหาใด

383
00:26:45,899 --> 00:26:50,070
ด้านพฤติกรรมมนุษย์หรือการประพฤติผิด
ที่อยู่กับเรามานาน

384
00:26:50,153 --> 00:26:53,198
หรือขาดความเข้าใจมามาก
เท่าการรักร่วมเพศ

385
00:26:59,037 --> 00:27:01,790
คุณคิดว่าอะไร
คืออาชญากรรมทางเพศที่ร้ายแรงที่สุด

386
00:27:02,999 --> 00:27:04,584
อาชญากรรมต่อธรรมชาติ

387
00:27:07,837 --> 00:27:10,423
อะไรคือบทลงโทษ
ของอาชญากรรมต่อธรรมชาติ

388
00:27:10,507 --> 00:27:13,343
โทษสูงสุดคือ 20 ปี
ในทัณฑสถานรัฐ

389
00:27:15,887 --> 00:27:19,140
เราถูกจับในข้อหาไปเที่ยวบาร์

390
00:27:19,224 --> 00:27:21,059
แล้วยังไง ก็เป็นส่วนหนึ่ง
ของประสบการณ์

391
00:27:24,896 --> 00:27:26,773
มีบาร์แห่งหนึ่งชื่อว่า San Remo

392
00:27:26,856 --> 00:27:31,069
ที่ทุกคนมีความเป็นเกย์

393
00:27:31,152 --> 00:27:33,113
ฉลาดสุดๆ หรือมีความสร้างสรรค์มากๆ

394
00:27:33,196 --> 00:27:34,781
(แดนนี ฟีลด์ส)

395
00:27:34,864 --> 00:27:39,911
มีทั้งเอ็ดเวิร์ด อัลบี
แอนดี วอร์ฮอล และแจสเปอร์ จอห์นส์

396
00:27:39,995 --> 00:27:44,708
และใจกลางของทุกอย่าง
คือโลกศิลปะที่ขยายอย่างรวดเร็ว

397
00:27:45,709 --> 00:27:49,671
เงินทอง ปาร์ตี้ อำนาจ

398
00:27:50,463 --> 00:27:52,090
วงการภาพยนตร์กำลังมาแรง

399
00:27:52,173 --> 00:27:54,759
เทศกาลภาพยนตร์นิวยอร์ก
ศูนย์ลินคอล์น

400
00:27:54,843 --> 00:27:57,596
ทุกอย่างเกิดขึ้นช่วงกลางทศวรรษ 60

401
00:27:57,679 --> 00:28:03,727
เป็นความล้นแบบ… แคมป์เกินเหตุ

402
00:28:04,477 --> 00:28:09,733
สไตล์แคมป์เป็นอะไร
ที่จะมีการทดลองมาก

403
00:28:09,816 --> 00:28:11,401
เหมือนที่แจ็ก สมิธทำ

404
00:28:22,704 --> 00:28:24,789
(ต้นปี 1964)

405
00:28:24,873 --> 00:28:28,877
โล… คืนนั้น
เป็นคืนที่มีสิ่งกระตุ้นมากเกินไป

406
00:28:28,960 --> 00:28:30,795
ในคืนก่อนวันโลกแตก

407
00:28:30,879 --> 00:28:33,131
(จอห์น เคลย้ายมาอยู่กับนักประพันธ์
โทนี คอนราดที่หมายเลข 56 ลัดโลว์)

408
00:28:33,215 --> 00:28:38,553
ที่หมายเลข 56 ลัดโลว์
ผมแจ็ก สมิธพบแอนกัสกับโทนี

409
00:28:38,637 --> 00:28:42,724
(ผู้กำกับแจ็ก สมิธอาศัยอยู่ด้วย
กับศิลปินและนักดนตรีมากมาย)

410
00:28:42,807 --> 00:28:45,018
โทนี คอนราดเป็นคนเอาอะพารตเมนต์ไป…

411
00:28:45,101 --> 00:28:46,770
(เสียงของเฮนรี ฟลินท์)

412
00:28:46,853 --> 00:28:48,688
ที่หมายเลข 56 ลัดโลว์
ซึ่งกลายมามีความสำคัญมาก

413
00:28:48,772 --> 00:28:49,773
(ถนนลัดโลว์
ถนนแกรนด์)

414
00:28:49,856 --> 00:28:52,484
ผมไม่อยากเป็นส่วนหนึ่ง
ของระบบเศรษฐกิจ…

415
00:28:52,567 --> 00:28:53,735
(เสียงของโทนี คอนราด)

416
00:28:53,818 --> 00:28:58,323
ผมเลยอยู่ในอะพาร์ตเมนต์
ราคา 25.44 เหรียญต่อเดือน

417
00:28:58,406 --> 00:29:02,661
พอข้ามมา คุณจะเห็น
ความเปลี่ยนแปลงที่แปลกมาก

418
00:29:02,744 --> 00:29:06,998
ระหว่างสารคดีโลเวอร์อีสต์ไซด์
วิถีชีวิตแบบล้ำยุค

419
00:29:07,082 --> 00:29:11,920
กับวงการศิลปะทางการ
ที่กลายเป็นอัตลักษณ์ของย่านโซโห

420
00:29:13,380 --> 00:29:15,257
แจ็กก็คงย้ายไปอยู่กับเขา

421
00:29:15,340 --> 00:29:19,135
เพื่อนบ้านข้างๆ คือ
เพียโร เฮลิกเซอร์กับเคต ภรรยาของเขา

422
00:29:19,219 --> 00:29:22,180
จากนั้นแอนกัส แม็กลีส
ก็กลับจากนิวยอร์ก

423
00:29:22,264 --> 00:29:25,976
แล้วได้ไปอยู่ในอะพาร์ตเมนต์ที่สาม
บนชั้นเดียวกันที่ 56 ลัดโลว์

424
00:29:26,059 --> 00:29:30,355
แล้วยังมีมาริโอ มอนเตซ
ที่อาศัยอยู่ในตึก จอห์น…

425
00:29:30,438 --> 00:29:32,566
จอห์น เคลย้ายเข้ามาอยู่กับโทนี

426
00:29:36,570 --> 00:29:38,989
แต่ศูนย์กลางที่ถนนลัดโลว์นั้น…

427
00:29:39,072 --> 00:29:40,740
(เสียงของเอมี โทบิน)

428
00:29:40,824 --> 00:29:45,537
กลายเป็นวง The Dream Syndicate
ที่มีลามอนต์ ยัง

429
00:29:45,620 --> 00:29:47,914
ลามอนต์ มาเรียน โทนี กับผม

430
00:29:47,998 --> 00:29:51,418
เราทำอย่างนี้วันละชั่วโมงครึ่ง
ทุกวันเป็นเวลาปีครึ่ง

431
00:29:52,085 --> 00:29:56,214
ผมต้องทำเสียงโดรน ซึ่งต้องฝึก

432
00:29:56,298 --> 00:29:59,050
และเปิดโลกให้เรา
เห็นความเป็นไปได้มากมาย

433
00:30:00,802 --> 00:30:03,430
ทุกความถี่มีการรับรู้…

434
00:30:03,513 --> 00:30:04,890
(เสียงของลามอนต์ ยัง)

435
00:30:04,973 --> 00:30:07,350
โดยเปลือกสมองใหญ่ในจุดที่ต่างกัน

436
00:30:07,434 --> 00:30:12,981
ดังนั้นเมื่อเราจัดกลุ่มความถี่
ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมา

437
00:30:13,064 --> 00:30:19,029
จะเกิดสภาวะทางจิต
ที่โดดเด่นและลึกซึ้งมาก

438
00:30:20,071 --> 00:30:23,617
เราจะสามารถได้ยินรายละเอียด
ในอนุกรมฮาร์มอนิก

439
00:30:24,618 --> 00:30:29,372
ที่งดงามและแปลกอย่างเหลือเชื่อ

440
00:30:30,790 --> 00:30:32,918
เราจะเริ่มตระหนัก

441
00:30:33,001 --> 00:30:38,465
ว่ามีพื้นที่ใหม่ๆ ของเสียง
ที่เราจะพบความพึงพอใจ

442
00:30:43,136 --> 00:30:46,556
เราไม่มีการ "ขอโน้ตเอหน่อย
เรามา…" ไม่เลย

443
00:30:46,640 --> 00:30:52,896
เราพบว่าสิ่งที่เสถียรที่สุด
ที่เราสามารถปรับเข้าหา

444
00:30:52,979 --> 00:30:56,900
คือเสียงฮัม 60 รอบของตู้เย็น

445
00:30:57,901 --> 00:31:03,240
เพราะสำหรับเราเสียงฮัม 60 รอบ
คือเสียงโดรนของอารยธรรมตะวันตก

446
00:31:07,369 --> 00:31:10,580
โดยพื้นฐานแล้ว
นั่นคือคีย์ที่เรากำลังเล่นอยู่

447
00:31:10,664 --> 00:31:14,918
ถ้าเราใช้ฮาร์มอนิกที่สาม
เป็น 60 รอบ นั่นคือสิบรอบ

448
00:31:15,001 --> 00:31:16,920
แล้วปรากฏว่าสิบรอบคือ…

449
00:31:17,003 --> 00:31:19,839
จังหวะคลื่นแอลฟาของสมอง
ตอนที่เราหลับ

450
00:31:22,425 --> 00:31:25,095
อยู่ดีๆ "เฮ้ ได้เรื่องละ"

451
00:31:27,931 --> 00:31:30,809
สิ่งที่น่าสนใจ
ของวง The Dream Syndicate

452
00:31:30,892 --> 00:31:32,978
คือดนตรีแนวมินิมอล

453
00:31:34,187 --> 00:31:37,315
สเกลเต็ม ค้างหนึ่งโน้ต

454
00:31:37,399 --> 00:31:40,277
และฟังทุกท่วงทำนองในโน้ตนั้น

455
00:31:41,653 --> 00:31:46,408
ลามอนต์ ยังจะยืดหนึ่งโน้ต
ออกไปสี่ชั่วโมง

456
00:31:46,491 --> 00:31:47,492
(โจนัส เมคัส)

457
00:31:47,576 --> 00:31:49,911
ครั้งหนึ่งผมไปกับแอนดี
ที่การแสดงของเขา

458
00:32:06,845 --> 00:32:11,057
ก่อนที่ดิฉันไป The Factory
ดิฉันได้ดู Warhol's Kiss แล้ว

459
00:32:13,852 --> 00:32:15,061
ไม่มีการระบุชื่อใดๆ

460
00:32:15,145 --> 00:32:16,396
(เสียงของเอมี โทบิน)

461
00:32:16,479 --> 00:32:18,690
ดิฉันไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้สร้าง

462
00:32:18,773 --> 00:32:22,736
เป็นซีรีส์รายสัปดาห์ โดยทุกสัปดาห์

463
00:32:22,819 --> 00:32:25,947
จะมีหนังยาวสองนาทีสี่สิบห้าวินาที

464
00:32:26,031 --> 00:32:29,910
ฉายที่ความเร็วปกติ
ซึ่งก็คือ 16 เฟรมต่อวินาที

465
00:32:33,914 --> 00:32:37,667
สิ่งที่น่าสนใจเสมอ
เกี่ยวกับหนังเงียบของวอร์ฮอล

466
00:32:37,751 --> 00:32:40,754
คือเหตุผลที่หนังไม่สมจริง

467
00:32:40,837 --> 00:32:45,550
นั่นคือหนังเหล่านี้ออกแบบมาให้ฉาย
ที่อัตรา 16 เฟรมต่อวินาที

468
00:32:45,634 --> 00:32:50,680
นั่นหมายความว่าคนในหนังจะหายใจ

469
00:32:50,764 --> 00:32:55,060
และหัวใจเต้นในระยะเวลาที่ต่าง

470
00:32:55,143 --> 00:32:57,646
จากของคุณตอนที่คุณดู

471
00:32:57,729 --> 00:33:02,692
นั่นสร้างความห่าง
เชิงสุนทรียภาพที่น่าทึ่ง

472
00:33:11,034 --> 00:33:14,120
มีที่ทำการไปรษณีย์
ในตึกเอ็มไพร์สเตต

473
00:33:15,872 --> 00:33:21,461
เรากำลังเดินไปพร้อมนิตยสาร
Film Culture ไปยังที่ทำการไปรษณีย์

474
00:33:21,545 --> 00:33:25,590
อยู่ดีๆ เราหยุดและมองตึก

475
00:33:27,842 --> 00:33:33,098
ผมพูดว่า "นี่เป็นภาพ
ที่ช่างเหมาะกับแอนดี วอร์ฮอล"

476
00:33:35,850 --> 00:33:37,561
แล้วทุกอย่างก็เริ่มจากตรงนั้น

477
00:33:50,115 --> 00:33:55,495
วอร์ฮอล หนังแนวล้ำยุค
และดนตรีแนวล้ำยุค

478
00:33:55,579 --> 00:33:58,623
ทุกอย่างเกี่ยวกับการยืดเวลา

479
00:34:22,564 --> 00:34:25,233
ในความคิดของลามอนต์ ดนตรีคือ…

480
00:34:25,317 --> 00:34:27,777
จริงๆ คือ… ผมว่าเป็นแนวคิดของจีน

481
00:34:27,861 --> 00:34:30,195
ใช่ เป็นแนวคิดของจีนเกี่ยวกับเวลา

482
00:34:30,905 --> 00:34:34,200
จริงๆ ดนตรีคงอยู่ได้หลายศตวรรษ

483
00:34:35,744 --> 00:34:41,708
นี่คือประสบการณ์การอิมโพรไวส์
ในบรรยากาศที่น่าศรัทธา

484
00:34:41,791 --> 00:34:43,626
และลึกลับมากอีกด้วย

485
00:34:45,836 --> 00:34:52,052
แล้ววันหนึ่งโทนีเดินเข้ามา
พร้อมกับปิ๊กอัพ เท่านั้นแหละ

486
00:34:53,762 --> 00:34:56,972
เราได้พลังของการขยายเสียงมา

487
00:35:02,270 --> 00:35:04,522
มีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่าง

488
00:35:05,148 --> 00:35:08,318
โทนเสียงที่แตกต่างกันและอื่นๆ
ที่ทำให้ตึกสั่นคลอน

489
00:35:12,906 --> 00:35:15,283
ทรงพลังมาก

490
00:35:15,367 --> 00:35:17,244
อย่างเวลาที่เราเล่น

491
00:35:17,327 --> 00:35:19,704
จะมีเสียงเหมือนบี-52
อยู่ในห้องนั่งเล่นคุณ

492
00:35:30,173 --> 00:35:32,092
ฉันเป็นนักวิ่งบนถนน ที่รัก

493
00:35:32,175 --> 00:35:34,177
และเธอตามฉันไม่ทัน

494
00:35:36,805 --> 00:35:39,099
ฉันเป็นนักวิ่งบนถนน ที่รัก

495
00:35:39,683 --> 00:35:41,685
และเธอตามฉันไม่ทัน

496
00:35:44,145 --> 00:35:46,565
มาสิที่รัก มาแข่งกัน

497
00:35:47,065 --> 00:35:48,942
ที่รัก ที่รัก คุณจะ

498
00:35:49,025 --> 00:35:51,069
ผมเก็บสะสมอัลบั้มร็อกแอนด์โรลมา…

499
00:35:51,152 --> 00:35:52,320
(เสียงของโทนี คอนราด)

500
00:35:52,404 --> 00:35:53,446
ด้วยความคลั่งไคล้

501
00:35:54,948 --> 00:35:59,119
จอห์นแปลกใจที่เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น
ตอนที่เขาย้ายมาอยู่กับผม

502
00:36:06,334 --> 00:36:08,712
เราฟังอะไรที่…

503
00:36:08,795 --> 00:36:10,463
เกี่ยวกับสิ่งที่เรา
กำลังทำกับลามอนต์

504
00:36:10,547 --> 00:36:12,299
ด้วยเสียงประสานที่เกิดขึ้น

505
00:36:12,382 --> 00:36:14,092
เสียงประสานบริสุทธิ์ และอื่นๆ

506
00:36:15,135 --> 00:36:17,762
แฮงค์ วิลเลียมส์
กับวง The Everly Brothers

507
00:36:20,056 --> 00:36:22,183
ฝัน

508
00:36:22,267 --> 00:36:24,352
"ฝัน" ฝัน

509
00:36:24,436 --> 00:36:26,021
วิธีการที่เพลงนี้เปิดมา

510
00:36:26,104 --> 00:36:29,524
เราจะได้ยินโทน
ที่แตกต่างกันมากมาย ผมรู้สึก "โห"

511
00:36:29,608 --> 00:36:32,235
ในช่วงนั้นผมตื่นตาตื่นใจ
กับร็อกแอนด์โรลมาก

512
00:36:32,319 --> 00:36:34,362
ตื่นตากับสิ่งที่วงเดอะบีเทิลส์ทำ
และ…

513
00:36:34,446 --> 00:36:36,072
และเนื้อเพลงที่เดอะบีเทิลส์ร้อง

514
00:36:36,156 --> 00:36:37,449
นี่ไม่ใช่เพลงใสๆ

515
00:36:37,532 --> 00:36:38,992
"ฉันรู้ว่าความตายรู้สึกอย่างไร

516
00:36:39,075 --> 00:36:40,952
และเธอทำให้ฉันรู้สึก
เหมือนฉันไม่เคยเกิดมาเลย"

517
00:36:41,036 --> 00:36:43,580
เดี๋ยวนะ ลูก็ชอบเขียนอะไรแบบนี้

518
00:36:43,663 --> 00:36:46,875
และจากนั้น วงที่บ้าที่สุดวงแรก
ได้ถือกำเนิดขึ้น…

519
00:36:46,958 --> 00:36:48,418
(เอมี โทบิน)

520
00:36:48,501 --> 00:36:50,587
วงนั้นชื่อว่า The Primitives

521
00:36:50,670 --> 00:36:56,885
มีจอห์น กับวอลเตอร์ เดอ มาเรีย

522
00:36:56,968 --> 00:37:00,555
และโทนีกับลู

523
00:37:01,223 --> 00:37:02,724
โอเค ขอให้ทุกคน
อยู่ในความสงบตอนนี้

524
00:37:02,807 --> 00:37:04,267
เรามีอะไรใหม่ที่อยากให้ทุกคนดู

525
00:37:04,351 --> 00:37:06,478
รับรองว่าต้องประทับใจ
เมื่อเราเข้าไปในหัวคุณ

526
00:37:06,561 --> 00:37:09,689
เตรียมตัวเลย เราจะเริ่มแล้ว
ใช่ เอาละ

527
00:37:09,773 --> 00:37:13,151
ในฐานะนักแต่งเพลงประจำ
ของค่ายเพลงทุนต่ำในลองไอส์แลนด์ซิตี

528
00:37:13,818 --> 00:37:15,153
ผมย้ายไปนิวยอร์ก

529
00:37:18,865 --> 00:37:22,911
Pickwick เป็นบริษัทเพลงทุนต่ำ
ที่ประสบความสำเร็จมาก

530
00:37:22,994 --> 00:37:25,163
อัลบั้มเพลง 99 เซนต์

531
00:37:25,247 --> 00:37:30,043
เพลงแนวเซิร์ฟ 12 เพลง
หรือเพลงแนว "เราจะเลิกกัน" 12 เพลง

532
00:37:30,126 --> 00:37:31,878
จะมีวางขายที่ร้าน Woolworths

533
00:37:36,633 --> 00:37:37,842
เขามีวิสัยทัศน์

534
00:37:37,926 --> 00:37:41,763
เขามีความสามารถเกินความสามารถตัวเอง
จะพูดอย่างนั้นก็ได้

535
00:37:42,305 --> 00:37:43,598
เขาร้องไม่ได้ เล่นดนตรีไม่ได้

536
00:37:43,682 --> 00:37:45,267
(เทอร์รี ฟิลิปส์)

537
00:37:45,350 --> 00:37:49,813
แต่ทุกอย่างที่เขาทำ
กับเสียงแตกๆ ของเขาสื่อถึงผมได้

538
00:37:50,397 --> 00:37:54,651
เราตั้งใจที่จะเบิกทางใหม่กับลู
ซึ่งสุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จ

539
00:37:57,737 --> 00:37:59,906
โทนีได้รับเชิญไปงานปาร์ตี้

540
00:37:59,990 --> 00:38:02,742
พอเราไปที่นั่น มีชายคนหนึ่ง
เดินมาหาเราแล้วพูดว่า "เฮ้

541
00:38:02,826 --> 00:38:04,160
พวกคุณดูจะขายออกได้ง่ายๆ

542
00:38:04,244 --> 00:38:05,912
อยากมาโปรโมตอัลบั้มไหม

543
00:38:05,996 --> 00:38:08,123
มาที่ลองไอส์แลนด์ซิตีสิ"

544
00:38:08,206 --> 00:38:13,295
ปรากฏว่าเป็น Pickwick Records
และนักแต่งเพลงในเวลานั้นคือลู รีด

545
00:38:15,755 --> 00:38:19,759
ตอนที่ผมพบลู เราจ้องกันไปมา

546
00:38:20,677 --> 00:38:23,805
เราดื่มกาแฟ ส่วนผมมีวิโอลา

547
00:38:23,889 --> 00:38:25,891
โอ้ อีกหนึ่งครั้ง

548
00:38:27,392 --> 00:38:29,603
ช่วงนั้นผมยังเล่นวิโอลาคลาสสิก

549
00:38:29,686 --> 00:38:33,064
ที่เน้นไวบราโต มีความคลาสสิกมาก

550
00:38:33,148 --> 00:38:34,774
ไพเราะมาก

551
00:38:34,858 --> 00:38:39,362
แล้วลูพูดว่า "นั่นไง นึกอยู่แล้ว
ว่าคุณถือไพ่เหนือกว่าผม"

552
00:38:41,698 --> 00:38:43,700
ทุกคนคว่ำหน้าลงเลย

553
00:38:43,783 --> 00:38:45,452
พร้อมหรือยัง

554
00:38:45,535 --> 00:38:48,288
ผมอยากร่วม
แต่งเพลงกับพวกเขา

555
00:38:48,371 --> 00:38:52,459
ผมบอกพวกเขาเสมอว่าเราน่าจะแต่งสดกัน

556
00:38:52,542 --> 00:38:54,628
ซึ่งทุกคนเห็นด้วย

557
00:38:54,711 --> 00:38:57,714
น่าสนใจที่เขาเป็นคนหลักในการแต่งเลย

558
00:38:57,797 --> 00:39:02,969
เขาเป็นนักแต่งเพลง
พอเขาเริ่มเล่นทำนองขึ้นมา ผมชอบมาก

559
00:39:03,053 --> 00:39:07,641
จากนั้นทั้งจอห์นและคนอื่นๆ
ก็ร่วมใส่กันเต็มที่

560
00:39:07,724 --> 00:39:10,018
เราเลยได้เพลง The Ostrich มา

561
00:39:10,101 --> 00:39:12,354
ซึ่งเป็นเพลง
ที่โปรดิวเซอร์ชื่อดังหลายคน

562
00:39:12,437 --> 00:39:16,441
อย่างวอร์เรน ทอมป์สัน
จาก Elektra Records ต่างชื่นชอบ

563
00:39:16,524 --> 00:39:20,153
- ทำอย่างนกกระจอกเทศ
- โว้ โว้ โว้ โว้ เย้

564
00:39:20,237 --> 00:39:23,657
หันไปทางซ้าย
แล้วเอาเท้าขึ้นด้านซ้าย

565
00:39:24,532 --> 00:39:25,575
ทำดีมาก

566
00:39:26,534 --> 00:39:29,120
เพลงนี้แต่งบนกีตาร์
ที่ปรับให้เล่นโน้ตเดียว

567
00:39:29,204 --> 00:39:34,000
กีตาร์ส่งเสียงที่ดังมาก
ส่วนลูก็เล่นแทมบูรีนและร้องเพลง

568
00:39:34,084 --> 00:39:36,044
เขาปล่อยไปตามธรรชาติเลย

569
00:39:36,127 --> 00:39:38,922
เสียงแบบนั้นเลย
เวลาที่เรานึกถึงหนุ่มๆ

570
00:39:39,005 --> 00:39:41,925
รวมตัวเล่นดนตรีกันในโรงรถ

571
00:39:42,008 --> 00:39:43,468
สุดยอดมาก

572
00:39:43,552 --> 00:39:45,595
ผมขาดสิ่งนั้นไปในวัยเด็กของผม

573
00:39:48,139 --> 00:39:51,393
จากนั้นเราได้เล่นในรายการ
เดียวกับเชอร์ลี เอลลิส หรือ…

574
00:39:51,476 --> 00:39:54,312
"โบนานาบานา ฟีโฟฟัม"
รู้จักไหม เพลงนั้น

575
00:39:54,396 --> 00:39:58,316
แล้วดีเจก็พูดว่า "เย้ เยี่ยมเลย
เรามีวงดนตรีวงหนึ่ง"

576
00:39:58,400 --> 00:40:00,944
เขาพูดว่า "วง The Primitives
ส่งตรงจากนครนิวยอร์ก

577
00:40:01,027 --> 00:40:03,238
มาพร้อมเพลงยอดนิยมล่าสุด
'The Ostrich'"

578
00:40:06,616 --> 00:40:11,538
ผมแทบไม่อยากเชื่อ
ฟ้าทำพลาดหรือเปล่า

579
00:40:11,621 --> 00:40:13,081
(เสียงของโทนี คอนราด)

580
00:40:13,164 --> 00:40:15,041
มันผิดที่ผิดทางมาก

581
00:40:15,125 --> 00:40:21,673
ผมไม่เคยคิดที่จะใช้วิธีนี้
เบิกทางเส้นทางดนตรีของผม

582
00:40:23,258 --> 00:40:27,554
ที่ Pickwick ผมขอบอก
ว่าเขามีประวัติที่โชกโชนมาก

583
00:40:27,637 --> 00:40:31,933
เรื่องการเมายา การป่วย

584
00:40:32,017 --> 00:40:37,647
การล้มลง การที่ผมต้องรีบ
พาเขาไปโรงพยาบาล

585
00:40:38,440 --> 00:40:41,693
ถ้าให้พูดตรงๆ
นั่นคือหนึ่งเหตุผลที่ผม

586
00:40:41,776 --> 00:40:46,615
คิดอยากจะยุติความสัมพันธ์
แม้ผมจะคิดว่าเขามีความสามารถมาก

587
00:40:47,115 --> 00:40:51,369
ลูบอกว่า "พวกเขาไม่ยอม
ทำเพลงที่ผมอยากทำ"

588
00:40:51,870 --> 00:40:54,748
ผมฉุนเลย ผมพูดว่า "อะไรนะ"

589
00:40:55,540 --> 00:40:58,126
ผมถามว่า "แล้วคุณอยากทำเพลงอะไร"

590
00:40:58,209 --> 00:41:00,003
เขาเล่นเพลงอื่นๆ ของเขาให้ผมฟัง

591
00:41:00,086 --> 00:41:03,340
ผมเขียนถึงความเจ็บปวด

592
00:41:03,423 --> 00:41:06,426
และผมเขียนถึงสิ่งที่เจ็บ

593
00:41:06,509 --> 00:41:11,097
ผมเขียนถึงโลกความเป็นจริง
ที่ผมรู้จัก หรือที่เพื่อนๆ ผมรู้จัก

594
00:41:11,181 --> 00:41:13,934
หรือสิ่งที่ผมได้เห็น ได้ยิน หรือ…

595
00:41:14,017 --> 00:41:18,980
ผมสนใจที่จะสื่อสาร
กับคนที่อยู่นอกสังคม

596
00:41:19,064 --> 00:41:20,398
เขาบอกว่า "เหตุผล
ที่พวกเขาไม่ยอมน่ะเหรอ"

597
00:41:20,482 --> 00:41:22,317
เพราะคนจะบ่นเกี่ยวกับเพลงพวกนี้

598
00:41:22,400 --> 00:41:25,070
ว่าเป็นเพลง
ที่ส่งเสริมการใช้ยาเสพติด

599
00:41:25,153 --> 00:41:26,613
แต่เพลงไม่ได้เกี่ยวกับยาเสพติด

600
00:41:26,696 --> 00:41:30,909
แต่เกี่ยวกับกลุ่มคนที่ป่วย
และไม่พอใจกับชีวิตของตัวเอง

601
00:41:30,992 --> 00:41:32,577
ทำไมเราไม่ทำเองเลย

602
00:41:32,661 --> 00:41:39,584
ในปี 1964 อะพาร์ตเมนต์ห้องเดิม
ที่ลัดโลว์ ตอนนั้นเหลือเคลกับรีด

603
00:41:39,668 --> 00:41:42,504
"I'm Waiting for the Man"
คำร้องและดนตรีโดย ลู รีด

604
00:41:58,603 --> 00:42:01,982
การทำตัวเป็นปฏิปักษ์มีประโยชน์

605
00:42:02,649 --> 00:42:05,694
เพราะเป็นการระบุจุดยืนของตัวเอง

606
00:42:05,777 --> 00:42:10,490
และระบุจุดยืนของฝ่ายตรงข้าม
และพัฒนาต่อจากตรงนั้น

607
00:42:11,741 --> 00:42:14,160
สิ่งที่เราเข้าใจเกี่ยวกับตัวเรา

608
00:42:14,244 --> 00:42:17,455
และความไม่พอใจที่เรามี
ต่อสิ่งอื่นๆ ซึ่งได้ผล

609
00:42:17,539 --> 00:42:20,750
เปล่าครับ
ไม่ได้คิดเรื่องนั้นในหัวเลย

610
00:42:20,834 --> 00:42:22,794
แค่มารอเพื่อนที่รักมาก
คนหนึ่งเท่านั้น

611
00:42:22,878 --> 00:42:26,047
อืม เขาจะ…
เขาจะพูดตลอดว่า "เฮ้ย

612
00:42:26,131 --> 00:42:30,135
มันเกิดขึ้นได้ยังไง จากเวลส์เหรอ"

613
00:42:31,761 --> 00:42:35,223
เขาให้ผมดูเนื้อเพลง "Venus in Furs"
กับ "I'm Waiting for the Man"

614
00:42:35,307 --> 00:42:39,102
ผมมองว่าเนื้อเพลงของสองเพลงนี้
มีความสอดคล้อง เขียนมาดีมาก

615
00:42:39,185 --> 00:42:44,482
แต่ผมพูดว่า "เดี๋ยวก่อน
ดนตรีไม่ได้เสริมเนื้อเพลงเลย"

616
00:42:44,566 --> 00:42:46,735
ผมตื่นเต้นมาก
ผมน่าจะทำให้ลูตื่นเต้นด้วย

617
00:42:46,818 --> 00:42:48,445
กับสิ่งที่เราสามารถทำได้

618
00:42:49,487 --> 00:42:53,575
เราลองคาลิเบรชันที่หลากหลายมาก

619
00:42:53,658 --> 00:42:57,871
เครื่องดนตรีสามชิ้น สี่ชิ้น ลองหมด

620
00:43:21,102 --> 00:43:23,271
เงาวับ เงาวับ…

621
00:43:23,355 --> 00:43:28,652
วันหนึ่งบนรถไฟใต้ดิน เขาเจอ
สเตอร์ลิงไม่สวมรองเท้าในฤดูหนาว

622
00:43:28,735 --> 00:43:31,071
เขาไม่ได้เจอสเตอร์ลิง
ตั้งแต่ซีราคิวส์

623
00:43:39,371 --> 00:43:41,456
ดิฉันเชื่อว่าเขาเห็นลู
เล่นกับวงของเขาที่ซีราคิวส์

624
00:43:41,539 --> 00:43:42,832
(มาร์ธา มอร์ริสัน)

625
00:43:42,916 --> 00:43:44,251
และเชื่อว่าเขาอยากร่วมด้วย

626
00:43:45,126 --> 00:43:47,170
ดิฉันว่าเขาแค่อยากทำ เขาพร้อม

627
00:43:47,254 --> 00:43:49,923
เขาเล่นดนตรีตั้งแต่อายุ 15
เรียนด้วยตัวเอง

628
00:43:50,006 --> 00:43:53,009
เขาจะถือกีตาร์ในงานปาร์ตี้ตลอด

629
00:43:53,093 --> 00:43:56,429
นั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะทำ
และ… นี่คือโอกาส

630
00:43:56,513 --> 00:43:58,139
(สเตอร์ลิง)

631
00:43:58,223 --> 00:44:01,768
อยู่ดีๆ เราก็มีมือกีตาร์
ที่ใส่ใจกับการโซโล่กีตาร์

632
00:44:02,227 --> 00:44:04,521
ลูกับผมจะนั่งเล่นและอิมโพรไวส์

633
00:44:04,604 --> 00:44:07,190
ส่วนสเตอร์ลิงจะเล่นโซโล่

634
00:44:08,149 --> 00:44:11,945
เขาเล่นดีมาก
สไตล์วง The Isley Brothers

635
00:44:12,654 --> 00:44:16,074
เขาเป็นธรรมชาติมาก… และอ่อนโยน

636
00:44:18,451 --> 00:44:24,624
ความคิดที่จะเอาแนวอาร์แอนด์บี
มารวมกับแวกเนอร์ใกล้มาแล้ว

637
00:44:29,296 --> 00:44:33,717
(โม)

638
00:44:33,800 --> 00:44:36,595
วันหนึ่งฉันเรียนเสร็จ
และกำลังขับรถกลับบ้าน

639
00:44:36,678 --> 00:44:41,349
วิทยุเล่นเพลง "Not Fade Away"
ในเวอร์ชันของโรลลิงสโตนส์

640
00:44:41,433 --> 00:44:46,187
แล้วต้องไปจอดข้างทาง
เพราะตื่นเต้นเกินที่จะขับต่อ

641
00:44:48,815 --> 00:44:50,817
พวกเขากำลังหามือกลอง

642
00:44:50,901 --> 00:44:53,904
ดิฉันเลยบอกว่า
"น้องสาวของจิมตีกลอง"

643
00:44:54,779 --> 00:44:56,531
ดิฉันขับรถพาลูไปหาเธอ

644
00:44:58,325 --> 00:45:01,453
แล้วมอรีน
เป็นน้องสาวของเพื่อนเก่าผม…

645
00:45:01,536 --> 00:45:02,787
(เสียงของสเตอร์ลิง มอร์ริสัน)

646
00:45:02,871 --> 00:45:06,124
ที่เรียนที่ซีราคิวส์เหมือนกัน
และเป็นเพื่อนกับลูด้วย

647
00:45:06,207 --> 00:45:11,213
ที่ผ่านมามอรีนเล่นอยู่
กับวงดนตรีผู้หญิงที่ลองไอส์แลนด์

648
00:45:11,296 --> 00:45:12,756
ต่อมาวงแตก

649
00:45:13,798 --> 00:45:16,301
เธอเลยมา…

650
00:45:16,384 --> 00:45:18,303
ไม่รู้สิ มาเล่นกลองนิดๆ หน่อยๆ

651
00:45:18,386 --> 00:45:20,805
มาเล่นสนุกๆ เฉยๆ

652
00:45:20,889 --> 00:45:23,099
ไม่รู้สิ เราเป็นกันเองมาก

653
00:45:25,185 --> 00:45:27,812
แล้วพอเธอกลับถึงบ้าน
ประมาณห้าโมงเย็น

654
00:45:27,896 --> 00:45:29,481
เธอก็จะเปิดเพลงของโบ ดิดลีย์

655
00:45:29,564 --> 00:45:31,983
แล้วเล่นทุกคืน
ตั้งแต่ห้าโมงเย็นยันเที่ยงคืน

656
00:45:32,067 --> 00:45:34,694
เราเลยคิดว่าเธอน่าจะเป็นมือกลอง
ที่ลงตัว ซึ่งก็จริง

657
00:45:35,820 --> 00:45:38,949
สนุกค่ะ ดิฉันก็ตื่นเต้นมาก…

658
00:45:39,032 --> 00:45:40,408
(มอรีน ทักเกอร์)

659
00:45:40,492 --> 00:45:42,535
ที่จะได้มีโอกาสเล่นสดร่วมกับคนอื่น

660
00:45:42,619 --> 00:45:45,538
ดิฉันไม่เคยเล่นร่วมกับใครมาก่อน
ก็เลยสนุกค่ะ

661
00:45:49,125 --> 00:45:51,753
วิธีที่เราท้าทายความสามารถ
ของบ็อบ ดิลลัน

662
00:45:51,836 --> 00:45:55,173
คือการขึ้นเวทีและอิมโพรไวส์
เพลงต่างออกไปทุกคืน

663
00:45:55,257 --> 00:45:56,758
ลูเชี่ยวชาญเรื่องนี้มาก

664
00:45:56,841 --> 00:46:00,095
เขาสามารถด้นเนื้อเพลงสดได้เสมอ
เกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ได้

665
00:46:00,762 --> 00:46:04,349
เขาจะเข้ามา นั่งลงพร้อมกีตาร์
ส่วนผมก็เล่นวิโอลา

666
00:46:04,432 --> 00:46:06,059
แล้วเขาก็จะเริ่มเพลง

667
00:46:08,186 --> 00:46:11,815
อยู่ดีๆ ก็จะมีเนื้อเพลง
ที่แปลกประหลาดมาก

668
00:46:11,898 --> 00:46:15,944
ร้องไปร้องมา
ในที่สุดเราจะได้อะไรเสมอ

669
00:46:16,820 --> 00:46:20,740
เราจะไม่รู้เลย
ว่าลูหรือจอห์นจะดึงออกนอกโลกเมื่อไร

670
00:46:20,824 --> 00:46:23,451
จะเล่นอะไรก็ไม่มีใครเดาทางได้

671
00:46:23,535 --> 00:46:25,620
ดิฉันรู้สึกว่าหน้าที่ดิฉัน
คือการอยู่ตรงนั้น

672
00:46:25,704 --> 00:46:28,707
พอพวกเขาพร้อมจะกลับมา
ดิฉันก็พร้อม

673
00:46:29,416 --> 00:46:33,712
ลูซึ่งอยู่ข้างๆ ดิฉัน…
เหมือนมีกำแพงเสียงผุดขึ้นมา

674
00:46:35,797 --> 00:46:38,800
ดิฉันต้องมองปากเขา เพื่อที่จะรู้
ว่าเราอยู่ช่วงไหนของเพลง

675
00:46:41,386 --> 00:46:43,471
หลักๆ คือดิฉันจะไปตามลู

676
00:46:45,140 --> 00:46:48,727
นอกเหนือจากเนื้อเพลง
ที่เขาเขียนได้ดี

677
00:46:48,810 --> 00:46:51,146
ผมสนใจการอิมโพรไวส์ของเขา

678
00:46:54,900 --> 00:46:58,528
ซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมาก
จากจิตใต้สำนึกโดยตรง

679
00:46:58,612 --> 00:47:02,365
พอผมได้ฟังเรื่องราวของลู
เกี่ยวกับการบำบัดด้วยการช็อก

680
00:47:03,158 --> 00:47:05,994
ผมเรียบเรียงทุกอย่างในหัว

681
00:47:08,997 --> 00:47:11,499
ความเกี่ยวเนื่อง
ของเรื่องนั้นกับดนตรี

682
00:47:11,583 --> 00:47:14,669
คือดนตรีนั้นจริงๆ แล้วเป็นดนตรีแนวดรีม

683
00:47:16,630 --> 00:47:20,800
สิ่งที่ผมชอบที่สุด
เกี่ยวกับร็อกแอนด์โรลในสมัยนั้น

684
00:47:20,884 --> 00:47:23,470
คือลักษณะการซ้ำของริฟ

685
00:47:23,553 --> 00:47:26,181
เราจะรังสรรค์หนึ่งริฟอย่างไร

686
00:47:26,264 --> 00:47:31,394
ให้คงอยู่อย่างลงตัวตลอดทั้งเพลง

687
00:47:32,312 --> 00:47:34,522
มีเสียงโดรนรวมอยู่ในนั้นแน่นอน

688
00:47:59,548 --> 00:48:01,883
ตอนที่เราตั้งวง
The Velvet Underground

689
00:48:01,967 --> 00:48:06,513
ผมมีเพลงอยู่ แล้วการที่ได้เห็น
เพลงมีชีวิตขึ้นมาเป็นสิ่งที่สุดยอด

690
00:48:07,722 --> 00:48:10,559
คือผมเป็นนักดนตรีที่เล่นในวงตามบาร์

691
00:48:14,813 --> 00:48:16,773
ในการร่วมงานส่วนใหญ่

692
00:48:16,856 --> 00:48:18,858
พอลองทำกันดูก็ออกมาไม่ดีเท่าไร

693
00:48:20,986 --> 00:48:24,447
ความแปลกประหลาดนั้น
ไม่ควรจะเกิดขึ้นที่นี่

694
00:48:25,991 --> 00:48:29,119
แล้วจะมีการตั้งมาตรฐานเสมอ

695
00:48:30,203 --> 00:48:34,207
ว่าจะต้องสง่าอย่างไร
และโหดอย่างไร

696
00:48:48,388 --> 00:48:53,518
บูทหนังที่เงาวับ เงาวับ เงาวับ

697
00:48:55,103 --> 00:48:59,399
เฆี่ยนเด็กสาวในความมืด

698
00:49:01,693 --> 00:49:06,948
มาตามกระดิ่ง ข้ารับใช้เธอ
อย่าทรยศเขา

699
00:49:08,199 --> 00:49:12,913
ตีเลย แม่นางที่รักและรักษาใจเขา

700
00:49:24,841 --> 00:49:27,260
ฉันเหนื่อย

701
00:49:28,136 --> 00:49:29,930
ฉันอ่อนล้า

702
00:49:31,264 --> 00:49:36,269
ฉันนอนหลับได้เป็นพันปี

703
00:49:37,646 --> 00:49:43,109
พันความฝันที่จะทำให้ฉันตื่น

704
00:49:44,694 --> 00:49:47,781
เสียงโดรนได้รับการยอมรับ
ทันทีที่ปล่อยเพลง Venus in Furs

705
00:49:47,864 --> 00:49:51,368
ผมรู้ว่าเรามีทางทำอะไร
กับร็อกแอนด์โรล

706
00:49:51,451 --> 00:49:52,702
ที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน

707
00:49:55,121 --> 00:50:00,335
ทุกอย่างที่ทำกับกีตาร์เสียงเพี้ยน
เป็นสิ่งที่ผมภูมิใจมาก

708
00:50:00,418 --> 00:50:02,170
เพราะผมจะพูดว่า "เฮ้ ลู

709
00:50:02,254 --> 00:50:04,923
ไม่มีทางที่ใครจะคิดออก
ว่าจะทำเสียงนี้ออกมาได้อย่างไร"

710
00:50:06,091 --> 00:50:09,052
ในบางมุม ผมแปลกใจ
กับเสียงตอบรับจากนิวยอร์ก

711
00:50:09,135 --> 00:50:12,055
ผมว่าเราทำสิ่งที่ไม่มีใครเคยทำ

712
00:50:12,138 --> 00:50:15,934
หนังเงาวับในความมืด

713
00:50:16,851 --> 00:50:21,064
ตอนนั้นผมคิดว่า
สิ่งที่เราทำนั้นกล้าหาญมาก

714
00:50:21,147 --> 00:50:23,858
จนผู้คนทึ่งและประทับใจ

715
00:50:24,734 --> 00:50:30,240
ตีเลย แม่นางที่รักและรักษาใจเขา

716
00:50:30,323 --> 00:50:32,909
Café Bizarre เป็นสถานที่เล็กๆ

717
00:50:33,535 --> 00:50:35,787
เราตื่นเต้นมากกับงานนี้ที่ได้รับ

718
00:50:36,621 --> 00:50:40,959
มีคนไม่กี่คนอยู่ที่นั่น
ไม่มีใครออกมาเต้น แปลกมาก

719
00:50:41,042 --> 00:50:43,503
บางคนหันหลังให้ฝูงชน

720
00:50:45,338 --> 00:50:47,966
พวกเขามีรังสีที่ไม่เป็นมิตร

721
00:50:48,925 --> 00:50:51,303
ค่อนข้างน่ากลัวทีเดียว

722
00:50:57,475 --> 00:51:01,521
บาร์บารา รูบิน
เป็นผู้กำกับมีระดับจากใจกลางเมือง

723
00:51:01,605 --> 00:51:04,399
เธอรู้จักบ็อบ ดิลลันเป็นอย่างดี
รู้จักแอนดี

724
00:51:04,482 --> 00:51:07,694
เธอพยายามหนักมากที่จะรวบรวมทุกคน

725
00:51:07,777 --> 00:51:11,197
เธอเข้ามาที่ The Factory
และประกาศว่ามีวงหนึ่งที่ดาวน์ทาวน์

726
00:51:11,281 --> 00:51:13,241
ที่ทุกคนควรมาดู

727
00:51:14,576 --> 00:51:17,245
อยู่ดีๆ คนเริ่มมาที่คลับมากขึ้น

728
00:51:23,585 --> 00:51:26,504
เจราร์ดเป็นตัวแทนการเจรจา
ของ The Factory

729
00:51:26,588 --> 00:51:28,632
เขาเข้ามาหาผมและพูดว่า

730
00:51:28,715 --> 00:51:31,635
"พวกคุณได้รับเชิญให้
ไปที่ The Factory บ่ายพรุ่งนี้"

731
00:51:41,102 --> 00:51:43,897
บาร์บารา รูบิน
พาพวกเขาเข้ามา ทุกคนแต่งชุดดำ…

732
00:51:45,774 --> 00:51:47,067
แล้วก็เริ่มเล่น…

733
00:51:50,654 --> 00:51:53,490
พวกเขาเล่นเพลง "Heroin" เราก็แบบ…

734
00:51:53,990 --> 00:51:55,659
(แมรี โวโรนอฟ)

735
00:51:55,742 --> 00:51:57,953
ไม่น่าเชื่อ เสียงตอบรับดีมาก

736
00:52:01,039 --> 00:52:06,211
สิ่งที่สร้างกำลังใจ
และแรงบันดาลใจอย่างมาก

737
00:52:06,294 --> 00:52:10,298
คือพอเราไปถึง The Factory
ทุกอย่างเป็นเรื่องงาน

738
00:52:12,634 --> 00:52:15,011
ทุกวันที่ผมเดินเข้าไป
เขามาถึงที่นั่นก่อนผมเสมอ

739
00:52:15,095 --> 00:52:17,472
เขาจะถามว่า "คุณเขียนเพลงมากี่เพลง"

740
00:52:17,556 --> 00:52:20,600
"ผมเขียนสิบเพลง" แล้วเขาจะพูดว่า
"คุณนี่อู้จัง

741
00:52:20,684 --> 00:52:22,310
ทำไมไม่เขียนมาสัก 15 เพลง"

742
00:52:24,646 --> 00:52:26,356
มีคนเข้ามา มีคนออกไป

743
00:52:26,439 --> 00:52:29,693
ใบหน้าที่เราคุ้นเคย
จะเข้ามา แล้วก็ออกไป

744
00:52:32,988 --> 00:52:35,115
ทุกอย่างเป็นการค้า

745
00:52:36,992 --> 00:52:40,996
ฉันไม่รู้

746
00:52:44,374 --> 00:52:46,585
ว่าฉันกำลังไปไหน

747
00:52:54,759 --> 00:52:57,178
แต่ฉัน

748
00:52:59,264 --> 00:53:01,725
จะพยายาม

749
00:53:01,808 --> 00:53:05,812
ชิงอาณาจักรหากทำไหว

750
00:53:05,896 --> 00:53:09,399
เพราะนั่นทำให้รู้สึก
ว่าตัวเองเป็นผู้ชาย

751
00:53:09,482 --> 00:53:12,485
เมื่อเอาเข็มจิ้มเข้าเส้นเลือด

752
00:53:13,069 --> 00:53:16,364
และบอกเธอว่า
ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

753
00:53:16,448 --> 00:53:19,451
เมื่อฤทธิ์ยาพัดพาฉันไป

754
00:53:19,534 --> 00:53:22,621
และรู้สึกเหมือนเป็นบุตรพระเยซู

755
00:53:22,704 --> 00:53:25,957
สงสัยฉันแค่ไม่รู้

756
00:53:26,041 --> 00:53:29,711
และสงสัยฉันไม่รู้เลย

757
00:53:31,504 --> 00:53:33,798
แอนดีเป็นเทพ

758
00:53:33,882 --> 00:53:37,510
เขาเป็นสิ่งมีชีวิตจากนอกโลก

759
00:53:38,386 --> 00:53:41,973
เขาเหมือนพ่อ
ที่พูดว่า "ได้ๆ ได้" เสมอ

760
00:53:42,057 --> 00:53:47,687
ผมว่าบุคลิกของเขาด้านนี้
ทำให้ทุกคนมาที่ The Factory

761
00:53:47,771 --> 00:53:49,314
พวกเขารู้สึกว่าที่นั่นเป็นบ้าน

762
00:53:49,397 --> 00:53:51,983
เมื่อเลือดเริ่มจะไหลเวียน

763
00:53:52,067 --> 00:53:55,362
เมื่อยาพุ่งขึ้นไปตามลำคอคนเสพ

764
00:53:55,445 --> 00:53:58,615
เมื่อฉันเข้าใกล้ความตาย

765
00:54:05,497 --> 00:54:09,000
ไม่มีใครช่วยได้ พวกนายช่วยไม่ได้

766
00:54:09,084 --> 00:54:11,878
สาวสวยก็ช่วยไม่ได้
ด้วยคำหวานของพวกเธอ

767
00:54:11,962 --> 00:54:13,463
ดิฉันอยากทำให้เขาประทับใจ

768
00:54:15,048 --> 00:54:18,843
เขาเหมือนเป็นคนดู
ดิฉันอยากจะมีคนดูเหลือเกิน

769
00:54:18,927 --> 00:54:21,763
เอาละ แค่… คุณไม่ต้องทำอะไร

770
00:54:22,639 --> 00:54:24,099
ทำเท่าที่ทำอยู่นั่นแหละ

771
00:54:31,147 --> 00:54:32,148
แค่นั้น

772
00:54:36,570 --> 00:54:38,029
ไม่มีการกำกับ

773
00:54:40,198 --> 00:54:41,283
เฮโรอีน

774
00:54:41,366 --> 00:54:43,034
วอร์ฮอลไม่พูดสักแอะ

775
00:54:43,118 --> 00:54:45,996
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ภาพของเขา
จุดประกายความเคลื่อนไหว

776
00:54:46,079 --> 00:54:47,706
เพราะเขาไม่พูดสักแอะ

777
00:54:47,789 --> 00:54:49,708
ต้องทำฉันตายแน่

778
00:54:49,791 --> 00:54:52,002
เราเลยถูกกระตุ้นให้ทำอะไรสักอย่าง

779
00:54:58,884 --> 00:55:04,306
เฮโรอีน

780
00:55:05,932 --> 00:55:08,143
มองตรงมาที่กล้อง

781
00:55:08,226 --> 00:55:09,644
(เสียงของเอมี โทบิน)

782
00:55:09,728 --> 00:55:12,314
พยายามอย่าขยับ อย่ากะพริบตา

783
00:55:14,482 --> 00:55:16,067
ถือว่าเป็นทักษะจริงๆ

784
00:55:16,151 --> 00:55:18,987
แล้วฉันจะมีสภาพดีกว่าตาย

785
00:55:38,340 --> 00:55:41,843
และขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่สนเลย

786
00:55:41,927 --> 00:55:45,138
และคงเป็นเพราะฉันไม่รู้เลย

787
00:55:45,222 --> 00:55:48,683
โอ้ และคงเป็นเพราะฉันไม่รู้เลย

788
00:55:57,234 --> 00:56:02,572
เฮโรอีน

789
00:56:04,699 --> 00:56:06,201
ต้องทำฉันตายแน่

790
00:56:06,284 --> 00:56:09,412
เราเป็นสปอนเซอร์ให้วงดนตรีใหม่
ชื่อว่า The Velvet Underground

791
00:56:09,913 --> 00:56:11,998
เนื่องจากผมเลิกเชื่อในภาพวาดแล้ว

792
00:56:12,082 --> 00:56:14,709
ผมว่านี่เป็นทางที่ดีในการรวม…

793
00:56:14,793 --> 00:56:18,755
และเรามีโอกาสนี้
ที่จะรวมดนตรีกับศิลปะ

794
00:56:18,838 --> 00:56:21,925
และภาพยนตร์เข้าด้วยกัน

795
00:56:22,008 --> 00:56:25,011
และเรายังได้ทำงานใน…

796
00:56:25,095 --> 00:56:26,721
ดิสโก้เทคที่ใหญ่ที่สุดในโลก

797
00:56:51,496 --> 00:56:52,789
ผมจะบอกให้

798
00:56:53,331 --> 00:56:57,168
และแทบทุกอย่าง
ในเดือนมิถุนายน ไม่นานที่ผ่านมา…

799
00:56:58,086 --> 00:57:00,964
- มาหรือยัง
- รายการปัจจุบัน…

800
00:57:03,383 --> 00:57:05,760
มีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นมากมาย

801
00:57:05,844 --> 00:57:07,470
ในแง่ของธุรกิจ

802
00:57:07,554 --> 00:57:09,723
มีไพ่โลกขึ้นในตำแหน่งนี้

803
00:57:09,806 --> 00:57:11,641
นั่นหมายถึงความสำเร็จและความสุข

804
00:57:11,725 --> 00:57:13,435
อย่างยิ่งยวดที่จะมาถึง

805
00:57:13,518 --> 00:57:15,896
และวงล้อแห่งโชคชะตา ซึ่ง…

806
00:57:15,979 --> 00:57:20,734
บ่งบอกถึงความทะเยอทะยาน และรวมถึง…

807
00:57:20,817 --> 00:57:23,653
เพื่อนสนิท คนที่ใกล้ชิด

808
00:57:23,737 --> 00:57:27,198
ไม่ค่อยมีความขัดแย้งในช่วงนี้

809
00:57:27,949 --> 00:57:30,702
ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง
หรืออะไรอย่างนั้น

810
00:57:30,785 --> 00:57:32,412
นั่นเป็นเพราะตอนนี้เราไม่ได้ทำงาน

811
00:57:32,495 --> 00:57:34,289
ใบนี้แสดง…

812
00:57:41,713 --> 00:57:45,884
การงาน ธุรกิจ…
อาชีพของคุณ อะไรประมาณนั้น

813
00:57:45,967 --> 00:57:49,221
มีการแข่งขันสูงมาก… ตลอดเวลา

814
00:57:49,763 --> 00:57:52,849
จะมีการแข่งขันอยู่ตลอดเวลา

815
00:57:56,394 --> 00:57:59,940
ส่วนใหญ่แล้ว คนที่มาที่ The Factory

816
00:58:00,023 --> 00:58:02,192
มาเพราะมีกล้องถ่ายอยู่

817
00:58:02,275 --> 00:58:07,781
พวกเขาคิดว่าอาจมีโอกาสมีชื่อเสียง
พวกเขาจะได้เป็นดารา

818
00:58:15,288 --> 00:58:17,874
อนาคตดูสดใสมาก มีความหยั่งรู้ใหม่ๆ

819
00:58:17,958 --> 00:58:19,793
และมีสิ่งใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย

820
00:58:20,418 --> 00:58:25,757
อุดมคติบางอย่าง
เกี่ยวกับความงามของผู้หญิง

821
00:58:26,591 --> 00:58:31,263
และถ้าคุณมีไม่ถึง…

822
00:58:31,346 --> 00:58:33,932
แล้วใครกันจะมีถึง

823
00:58:35,100 --> 00:58:36,977
นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก

824
00:58:38,687 --> 00:58:40,564
ไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับผู้หญิง

825
00:58:41,398 --> 00:58:46,111
และถ้าคุณยอมรับไม่ได้
ถึงข้อเท็จจริงที่ว่าคุณถูกให้ค่า

826
00:58:46,194 --> 00:58:48,029
จากหน้าตาเป็นหลัก

827
00:58:52,284 --> 00:58:54,869
ก็จบ

828
00:58:57,831 --> 00:58:59,457
วันหนึ่งเราทำงานอยู่ที่ The Factory

829
00:58:59,541 --> 00:59:00,917
(เสียงของบิลลี เนม)

830
00:59:01,001 --> 00:59:02,878
แล้วเจราร์ดเพิ่งกลับมาจากยุโรป

831
00:59:02,961 --> 00:59:08,174
เขามีเพลงความเร็ว 45 รอบต่อนาที
และเป็นเสียงที่แปลก…

832
00:59:08,258 --> 00:59:11,803
ว่าฉันจะสนว่าเธอรักฉัน

833
00:59:11,887 --> 00:59:14,180
ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะสน

834
00:59:14,264 --> 00:59:19,102
(นิโก)

835
00:59:19,185 --> 00:59:21,563
เธอได้เล่นหนังเรื่อง La Dolce Vita

836
00:59:21,646 --> 00:59:23,565
อนิตา เอ็กเบิร์กเป็นนางเอก

837
00:59:23,648 --> 00:59:28,486
แต่นิโกเป็นเหมือนใบหน้าลับ
ในหนังที่ทุกคนเห็น

838
00:59:28,570 --> 00:59:30,655
เพราะเธอสวยจนลืมไม่ลงจริงๆ

839
00:59:35,452 --> 00:59:38,038
ในที่สุดนิโกก็มานิวยอร์ก

840
00:59:41,249 --> 00:59:45,545
พอลเริ่มสนใจนิโกในแง่ของการโปรโมต

841
00:59:47,088 --> 00:59:52,802
พอลเริ่มทำให้แอนดีเชื่อ
ว่าจะมีแค่วงร็อกแอนด์โรลไม่ได้

842
00:59:52,886 --> 00:59:57,474
เพราะลูไม่ได้มีหน้าตาหล่ออะไร

843
00:59:57,557 --> 01:00:01,019
เสียงเขาก็ไม่ได้ดีอะไร
"ต้องมีสาวสวยในวงด้วย"

844
01:00:06,983 --> 01:00:10,820
แอนดีแทบจะต้องขอร้อง
กว่าลูจะยอมทำ

845
01:00:15,909 --> 01:00:18,745
เธอออกไปอีกแล้ว

846
01:00:18,828 --> 01:00:21,665
ดิฉันรู้ว่าช่วงแรก
พวกเขาหงุดหงิดแทบตาย

847
01:00:21,748 --> 01:00:24,668
ที่เธอคงระดับเสียงสูงต่ำไม่ได้เลย

848
01:00:27,587 --> 01:00:32,217
น่าจะเป็นจอห์นอีกนั่นแหละ
ที่คิดออกว่าจะทำอย่างไรกับเสียงนั้น

849
01:00:36,221 --> 01:00:37,764
ส่วนใหญ่จะแปลกมาก

850
01:00:37,847 --> 01:00:39,933
ที่เธอทำอย่างนี้ไม่ได้
ทำอย่างนั้นไม่ได้

851
01:00:40,016 --> 01:00:42,644
แล้วอยู่ดีๆ เธอทำทุกอย่างได้ดีมาก

852
01:00:43,687 --> 01:00:45,230
ดิฉันต้องเรียนรู้

853
01:00:54,322 --> 01:00:58,451
อยู่ดีๆ เราได้ตระหนักถึงการโฆษณา

854
01:00:58,535 --> 01:01:03,039
และการที่มีสาวเยือกเย็นผมทอง
อยู่กลางเวที

855
01:01:03,123 --> 01:01:04,958
ข้างๆ เราที่เหลือที่แต่งชุดดำ

856
01:01:05,542 --> 01:01:09,296
ฉันจะเป็นกระจกสะท้อนตัวเธอ

857
01:01:09,379 --> 01:01:11,172
เผื่อเธอไม่รู้

858
01:01:11,256 --> 01:01:15,093
สามหรือสี่เพลงที่เธอร้อง
เหมาะที่สุดสำหรับเธอ

859
01:01:15,176 --> 01:01:18,138
ถ้าคนอื่นมาร้อง มันฟังแล้วไม่ใช่

860
01:01:20,098 --> 01:01:21,933
เธอเป็นคนลึกลับมากสำหรับเราสมาชิกวง

861
01:01:22,017 --> 01:01:23,518
(เสียงของสเตอร์ลิง มอร์ริสัน)

862
01:01:23,602 --> 01:01:25,186
เราไม่ได้มีโอกาสเดินทางมากนัก

863
01:01:25,270 --> 01:01:27,981
เราไม่ค่อยรอบรู้เท่าไร นอกจากจอห์น

864
01:01:28,773 --> 01:01:30,483
นอกจากเธอร้องเพลงได้

865
01:01:30,567 --> 01:01:34,988
เธอไม่ได้มาเพื่อยืนสวยอย่างเดียว

866
01:01:35,071 --> 01:01:37,824
โปรดเอามือลง

867
01:01:37,908 --> 01:01:40,660
เพราะฉันเห็นเธอ

868
01:01:50,462 --> 01:01:54,883
แอนดีอยากให้เธอร้องเพลงในกล่องใส

869
01:01:54,966 --> 01:01:56,760
แต่นิโกไม่ยอม

870
01:01:57,510 --> 01:02:00,347
เธอเป็นนักดนตรีที่จริงจัง
และเธออยากร้องเพลงเหล่านี้

871
01:02:01,348 --> 01:02:04,184
ความสนใจในความงามของเธอ…

872
01:02:04,267 --> 01:02:05,477
(แจ็กสัน บราวน์)

873
01:02:05,560 --> 01:02:09,105
ผมว่าไม่ได้สำคัญกับเธอเลย

874
01:02:09,189 --> 01:02:11,608
เธอจะได้ไม่กลัว

875
01:02:11,691 --> 01:02:15,695
เมื่อเธอคิดว่ากลางคืน
ได้เห็นจิตใจเธอแล้ว

876
01:02:16,363 --> 01:02:19,199
อาจจะเป็นมุมมองที่แอนดีมีต่อเธอ

877
01:02:19,282 --> 01:02:22,035
เธออยู่ห่างไกลมาก เธอเข้าถึงไม่ได้

878
01:02:22,118 --> 01:02:23,954
ผมว่าเธอไม่ได้อยากโด่งดังเป็นพลุแตก

879
01:02:24,037 --> 01:02:27,832
ผมว่าเธอเพียงแต่อยากทำงานดีๆ
งานที่ดีจริงๆ

880
01:02:28,625 --> 01:02:29,793
เพราะฉันเห็นเธอ

881
01:02:29,876 --> 01:02:32,504
เวลาที่คุณไม่มีชื่อเสียง
คุณจะถูกเปรียบเทียบกับคนนู้นคนนี้

882
01:02:32,587 --> 01:02:36,675
เธอจะโดนเปรียบเทียบ
กับมาร์ลีน ดีทรีชหรือการ์โบ

883
01:02:37,175 --> 01:02:40,303
- ฉันจะเป็นกระจกของเธอ
- สะท้อนตัวเธอ

884
01:02:41,304 --> 01:02:43,890
- ฉันจะเป็นกระจกของเธอ
- สะท้อนตัวเธอ

885
01:02:43,974 --> 01:02:45,684
ตอนนี้คนจะเปรียบเทียบคนอื่นกับเธอ

886
01:02:45,767 --> 01:02:48,937
- ฉันจะเป็นกระจกของเธอ
- สะท้อนตัวเธอ

887
01:02:50,814 --> 01:02:52,232
เราได้บางอย่างจากพวกเขา

888
01:02:52,315 --> 01:02:56,361
เราพบกับทอม วิลสัน
ซึ่งผลิตเพลงให้บ็อบ ดิลลัน

889
01:02:56,444 --> 01:02:58,446
และเรามีความคืบหน้า

890
01:02:58,530 --> 01:03:00,115
เราสามารถออกอัลบั้ม

891
01:03:00,198 --> 01:03:04,619
นอร์แมน ดอล์ฟเดินเข้ามา
เทเงิน 1,500 เหรียญให้แอนดีทำเพลง

892
01:03:05,453 --> 01:03:06,621
โห

893
01:03:07,497 --> 01:03:08,873
เรากำลังไล่ล่าอะไรสักอย่าง

894
01:03:13,670 --> 01:03:16,965
ฉันรอผู้ชายของฉันอยู่

895
01:03:21,344 --> 01:03:23,972
ในมือมีอยู่ยี่สิบหกเหรียญ

896
01:03:27,976 --> 01:03:31,396
ไปถึงเล็กซิงตัน 125

897
01:03:31,479 --> 01:03:35,483
รู้สึกป่วยและสกปรก
เหมือนตายมากกว่าเป็น

898
01:03:36,192 --> 01:03:39,321
แอนดีเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดา
และจากใจจริงผมไม่คิด

899
01:03:39,404 --> 01:03:41,990
ว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้
หากไม่มีแอนดี

900
01:03:42,073 --> 01:03:43,742
ผมไม่รู้ว่าเราจะได้เซ็นสัญญาไหม

901
01:03:43,825 --> 01:03:46,828
ถ้าเขาไม่ได้ตกลงที่จะทำปกให้
หรือถ้านิโกไม่ได้สวยขนาดนั้น

902
01:03:51,082 --> 01:03:55,295
เฮ้ หนุ่มผิวขาว
นายมาไล่ต้อนหญิงสาวของเรารึ

903
01:04:03,220 --> 01:04:06,097
เราซ้อมกันหนึ่งปีเต็ม
สำหรับอัลบั้มกล้วยนั่น

904
01:04:08,266 --> 01:04:10,018
แอนดีเป็นโปรดิวเซอร์
อัลบั้มแรกของเรา

905
01:04:10,101 --> 01:04:13,396
ในแบบที่เขามายืนหายใจอยู่ในสตูดิโอ

906
01:04:13,480 --> 01:04:16,024
แต่เขาก็ทำมากกว่านั้น

907
01:04:16,107 --> 01:04:18,193
เขาทำให้เรามีโอกาสออกอัลบั้ม

908
01:04:18,276 --> 01:04:22,572
โดยไม่มีใครมาเปลี่ยนอะไรเลย
เพราะมีแอนดี วอร์ฮอล

909
01:04:25,158 --> 01:04:28,995
รองเท้าเปอร์โตริโก
กับหมวกฟางใบใหญ่

910
01:04:29,079 --> 01:04:30,997
เขาเข้าใจตัวตนของเราจริงๆ

911
01:04:31,081 --> 01:04:36,253
เข้าใจความสร้างสรรค์ของเรา
และวิธีดึงศักยภาพนั้นออกมา

912
01:04:37,087 --> 01:04:39,506
เขาสนับสนุนเราอย่างมาก

913
01:04:39,589 --> 01:04:41,424
จะต้องรอ

914
01:04:41,508 --> 01:04:45,095
ฉันรอผู้ชายของฉันอยู่

915
01:04:45,178 --> 01:04:48,723
นิโกหลงรักลู แอนดีหลงรักลู

916
01:04:49,516 --> 01:04:52,936
หนุ่มๆ สาวๆ ผู้หญิง ผู้ชาย
ต่างตกหลุมรักเขา

917
01:05:03,405 --> 01:05:06,783
ตอนนั้นผมวาดรูปแล้ว
และอยากให้คนอื่นเข้าใจ

918
01:05:06,866 --> 01:05:08,702
และกำลังมองหาที่ปลดปล่อย

919
01:05:08,785 --> 01:05:13,832
จนเพื่อนผมคนนึงเอาแผ่นเพลงมา
ตอนที่ผมอายุ 15…

920
01:05:13,915 --> 01:05:15,333
(โจนาธาน ริชแมน)

921
01:05:15,417 --> 01:05:17,168
เขาอยากแลก เพราะเขา… ไม่ใช่แนวเขา

922
01:05:17,252 --> 01:05:20,255
ส่วนผมมีแผ่นของวง Fugs
ที่ผมพอจะแลกได้

923
01:05:20,338 --> 01:05:22,632
ผมชื่นชอบท่วงทำนองของลู รีด

924
01:05:22,716 --> 01:05:26,553
"รองเท้าเปอร์โตริโกกับหมวกฟาง
ใบใหญ่"

925
01:05:28,054 --> 01:05:29,723
ความ…

926
01:05:32,726 --> 01:05:35,937
กับเสียงโดรนของเคลที่สอดแทรกอยู่

927
01:05:37,188 --> 01:05:39,107
แบบนี้ ใช่เลย

928
01:05:39,190 --> 01:05:41,776
ไม่อยากได้แผ่นนี้เหรอ
แผ่นนี้ผมต้องการ

929
01:05:41,860 --> 01:05:44,195
คนกลุ่มนี้จะเข้าใจ…
คำแรกที่ออกจากปากผม

930
01:05:44,279 --> 01:05:46,948
น่าจะเป็น "คนกลุ่มนี้จะเข้าใจฉัน"

931
01:05:49,367 --> 01:05:51,745
เขามีของพร้อม มีให้ลองลิ้มรส

932
01:05:51,828 --> 01:05:53,580
มีบางองค์ประกอบในสิ่งที่ลูกำลังทำ…

933
01:05:53,663 --> 01:05:55,206
(เสียงของเดวิด โบวี)

934
01:05:55,290 --> 01:05:58,376
ที่ถูกต้องและไม่พลาด
เป็นลักษณะการเขียนเนื้อเพลงของเขา

935
01:05:58,460 --> 01:06:03,632
ดีแลนได้นำความฉลาดรูปแบบใหม่
เข้ามาในการเขียนเพลงป็อป

936
01:06:03,715 --> 01:06:06,760
แต่ลูพาไปถึงความล้ำยุคเลย

937
01:06:06,843 --> 01:06:10,597
โดยมีรากฐานในโบดแลร์ แรงโบด์ และ…

938
01:06:10,680 --> 01:06:13,516
แต่ในเวลานั้น
สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญ

939
01:06:18,688 --> 01:06:20,690
ไม่ได้รับการส่งเสริม

940
01:06:20,774 --> 01:06:23,652
สถานีวิทยุหลายแห่งไม่ยอมเปิดเพลงเรา

941
01:06:23,735 --> 01:06:26,613
เพลง "Heroin" พวกเขาไม่…
พวกเขาไม่ยอมเปิด

942
01:06:27,864 --> 01:06:29,783
แต่ MGM ก็ไม่ใช่…

943
01:06:29,866 --> 01:06:33,161
ตอนนั้นพวกเขาน่าจะตัดสินใจแล้ว
ว่า Mothers of Invention

944
01:06:33,245 --> 01:06:36,915
เป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
พวกเขาเลยแทบไม่ได้ทำอะไร

945
01:06:36,998 --> 01:06:39,793
เหมือนจับเรามาเซ็นสัญญา
เพื่อที่เราจะไม่ต้องเร่ร่อน

946
01:06:39,876 --> 01:06:42,629
จนถึงพรุ่งนี้ แต่พรุ่งนี้ยังอีกไกล

947
01:06:43,713 --> 01:06:47,217
ฉันรอผู้ชายของฉันอยู่

948
01:06:48,927 --> 01:06:50,345
แล้วเดินกลับบ้าน

949
01:06:58,270 --> 01:06:59,729
โอ้ ไม่เป็นไร

950
01:07:01,439 --> 01:07:03,233
เรามารวมตัวกันที่นี่

951
01:07:03,316 --> 01:07:06,069
แอนดี วอร์ฮอล กวีเจราร์ด มาลานกา

952
01:07:06,152 --> 01:07:08,530
ตรงนั้น ถ้าหันกล้องไป
เอ็ด ซานเดอร์ส

953
01:07:08,613 --> 01:07:10,740
จากวงร็อกแอนด์โรลที่ชื่อ The Fugs

954
01:07:10,824 --> 01:07:14,619
ปีเตอร์ ออร์ลอฟสกี ซึ่งเป็นกวี
และร้องมันตราอินเดียด้วย

955
01:07:14,703 --> 01:07:17,330
อ่อ โจนัส เมคัสถ่ายหนัง
จะเห็นว่าตอนนี้เขาก็ถ่ายอยู่

956
01:07:19,457 --> 01:07:22,085
แค่ในนิวยอร์ก

957
01:07:22,168 --> 01:07:25,922
มีศิลปิน 30 หรือ 40 คน

958
01:07:26,006 --> 01:07:30,010
กำลังทำผลงานที่ไม่ได้ยึดติด
กับแขนงของตน

959
01:07:30,093 --> 01:07:32,387
แต่รวมแขนงอื่นด้วย

960
01:07:34,806 --> 01:07:38,143
เราเลยจัดเทศกาลแบบนี้เป็นครั้งแรก

961
01:07:38,226 --> 01:07:41,605
เพื่อสำรวจว่ามีอะไรอยู่บ้าง

962
01:07:41,688 --> 01:07:45,859
ในวงการศิลปะและภาพยนตร์
ที่ขยายกว้างออกไป

963
01:07:45,942 --> 01:07:49,571
นั่นเป็นช่วงเดือนพฤศจิกายน
หรือธันวาคม ปี 1965

964
01:07:49,654 --> 01:07:53,658
ในปี 1966 ผมเช่าโรงละคร
บนถนนหมายเลข 41...

965
01:07:53,742 --> 01:07:55,201
(โจนัส เมคัส)

966
01:07:55,285 --> 01:07:58,580
ที่ไทม์สแควร์ เราไปต่อกันที่นั่น

967
01:08:02,959 --> 01:08:07,797
Chelsea Girls เปิดตัวที่นั่น
มีการฉายหนังวอร์ฮอลหลายเรื่อง

968
01:08:16,932 --> 01:08:20,018
วัยรุ่นแมรีกล่าวกับลุงเดฟ

969
01:08:20,101 --> 01:08:23,521
"หนูขายวิญญาณ
ต้องได้รับความช่วยเหลือ

970
01:08:23,605 --> 01:08:25,774
เราตัดสินใจ
ว่าเราจะทำสื่อประสม…

971
01:08:25,857 --> 01:08:27,025
(เสียงของบิลลี เนม)

972
01:08:27,107 --> 01:08:30,111
ซึ่งเปิดให้ชมสองสามสัปดาห์
ชื่อ "Andy Warhol's Up-Tight"

973
01:08:30,695 --> 01:08:33,406
นำแสดงโดย The Velvet Underground
กับเจราร์ด มาลานกา

974
01:08:33,490 --> 01:08:36,701
และแมรี โวโรนอฟ
ทั้งเต้นรำและอีกมากมาย

975
01:08:36,785 --> 01:08:40,455
วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง
เสพยาจนดับและตัวเธอ

976
01:08:40,538 --> 01:08:42,915
บอกเธอว่าต้องทำอะไร

977
01:08:44,125 --> 01:08:46,210
เพื่อเตรียมตัว เราได้…

978
01:08:46,294 --> 01:08:48,672
ถ่าย The Velvet Underground และนิโก
ใน The Factory

979
01:08:50,173 --> 01:08:52,926
แล้วขณะที่พวกเขาแสดงสด

980
01:08:53,009 --> 01:08:56,596
บนเวทีที่หอภาพยนตร์
เรานำภาพนั้นมาฉายบนตัวพวกเขา

981
01:08:56,679 --> 01:08:59,473
ออกไปขายวิญญาณ เธอไม่เมายา

982
01:09:00,267 --> 01:09:02,393
เธอไม่รู้ คิดว่าจะซื้อได้

983
01:09:02,477 --> 01:09:06,982
ร้าน Dom Polski
ที่ถนนเซนต์มาร์กเพลส

984
01:09:07,065 --> 01:09:11,361
ในอีสต์วิลเลจมีห้องว่าง

985
01:09:11,444 --> 01:09:13,572
เราเลยอยู่ที่นั่นเดือนกว่าๆ

986
01:09:13,655 --> 01:09:19,286
และขยาย "Andy Warhol's Up-Tight"
เป็น "Exploding Plastic Inevitable"

987
01:09:22,455 --> 01:09:25,333
ที่นี่เคยเป็นบ้านแห่งชาติของโปแลนด์

988
01:09:25,417 --> 01:09:29,295
ตอนนี้เป็น The Dom
ใจกลางชีวิตกลางคืนของอีสต์วิลเลจ

989
01:09:29,379 --> 01:09:32,382
ดนตรีโดยนิโก
และ The Velvet Underground

990
01:09:32,464 --> 01:09:34,593
"The Exploding Plastic Inevitable"

991
01:09:34,676 --> 01:09:40,014
ออกแบบโดยแอนดี วอร์ฮอลแห่งวงการ
ศิลปะป็อปและดาราสาวประจำปีของเขา

992
01:09:40,098 --> 01:09:43,435
สไตล์การร้องของเธอนั้นแปลก

993
01:09:46,938 --> 01:09:48,356
(แอนดีมีอะไรสำหรับทุกคน)

994
01:09:48,440 --> 01:09:53,862
แอนดีมีวงร็อกแอนด์โรล
ที่ชื่อว่า The Velvet Underground

995
01:09:56,656 --> 01:10:01,453
ดิสโก้เทคในความคิดของเขา
คือการเปิดหอเต้นรำ

996
01:10:01,536 --> 01:10:03,997
ให้นักดนตรีของเขาไปเล่น

997
01:10:04,080 --> 01:10:06,625
ฉายหนังหลายเรื่องไปพร้อมกัน

998
01:10:06,708 --> 01:10:10,795
เปิดแสงไฟหลากสี
ขณะที่คนเต้นหรือรับชม

999
01:10:11,338 --> 01:10:12,714
สุดยอด

1000
01:10:16,384 --> 01:10:18,345
(แอนดี วอร์ฮอล - การแสดงสด
The Velvet Underground)

1001
01:10:20,388 --> 01:10:23,850
ผมมาเป็นมือกีตาร์ให้นิโก
ในโชว์ที่เธอเล่นที่ The Dom

1002
01:10:23,934 --> 01:10:25,560
ผมได้เล่นเปิดด้วย

1003
01:10:25,644 --> 01:10:29,439
ผมไม่ได้… ผมไม่ได้มีผลงานเพลง
ไม่ได้เป็นจุดสนใจใดๆ

1004
01:10:29,522 --> 01:10:30,607
ผมแค่เล่นเพลงหนึ่งชุด

1005
01:10:33,693 --> 01:10:36,696
มักไม่มีใครมาจนกว่าแอนดีจะมา

1006
01:10:38,156 --> 01:10:39,407
เขานี่แหละที่เป็นจุดสนใจ

1007
01:10:55,173 --> 01:10:58,468
สำหรับระเบียง
แอนดีมักจะวางโปรเจ็กเตอร์

1008
01:10:58,552 --> 01:11:02,639
มีทั้งเจล สี และไฟมากมาย

1009
01:11:06,434 --> 01:11:08,562
เนื่องจากไม่มีใครใช้ไฟเป็น

1010
01:11:08,645 --> 01:11:10,230
เราเลยให้คนดูเล่น

1011
01:11:10,313 --> 01:11:11,773
นั่นเป็นอีกเหตุผลที่เราทำเงินไม่ได้

1012
01:11:11,856 --> 01:11:14,442
คนดูจะทำพังตลอด
หรือไม่ก็จะตกระเบียงไป

1013
01:11:14,526 --> 01:11:17,904
วิธีการของแอนดีจะประมาณว่า…

1014
01:11:17,988 --> 01:11:21,950
"อ่อ ใครรู้วิธีคุมไฟบ้าง
อ่อ คุณรู้วิธีใช้ไฟไหม"

1015
01:11:28,582 --> 01:11:31,042
ผู้คนจะดูหนังของเขา

1016
01:11:31,126 --> 01:11:33,587
แต่พวกเขาดูไม่ได้
เพราะไม่มีเส้นเรื่อง

1017
01:11:33,670 --> 01:11:37,382
เลยเกิดความประหลาดที่ว่า
"นี่คือความจริงหรือเรื่องแต่ง"

1018
01:11:37,465 --> 01:11:40,385
เราก็ไม่รู้ เหมือนเป็นการสะกดจิต

1019
01:12:14,419 --> 01:12:17,631
ชั้นบนกลายเป็นวงการ
ที่พัฒนาต่อเนื่อง

1020
01:12:17,714 --> 01:12:20,717
บุคคลอย่างวอลเตอร์ ครอนไคต์
และแจ็กกี เคนเนดี

1021
01:12:20,800 --> 01:12:24,804
รวมถึงอีกหลายคนในวงสังคม
จะมาเพราะแอนดี

1022
01:12:24,888 --> 01:12:30,185
และเพราะเส้นสายของเขาในหมู่นักสะสม
ศิลปะบนถนนเซ็นทรัลปาร์กเวสต์

1023
01:12:30,268 --> 01:12:32,604
บุคคลสำคัญมากมายมาร่วมเต้นรำกัน

1024
01:12:32,687 --> 01:12:34,814
นูเรเยฟก็มาเต้นรำ

1025
01:12:34,898 --> 01:12:38,068
New York City Ballet ทั้งคณะ
ก็มาเต้นรำ

1026
01:12:56,336 --> 01:12:59,548
ผมคิดว่าพวกเขาไม่ได้รวมตัวกัน

1027
01:12:59,631 --> 01:13:02,884
เพื่อที่จะจัดเป็นงานแสดงบนเวที
ที่ตระการตา

1028
01:13:02,968 --> 01:13:03,969
(แดนนี ฟีลด์ส)

1029
01:13:04,052 --> 01:13:09,140
พวกเขารวมตัวกัน
เพราะมีความมหัศจรรย์ของดนตรี

1030
01:13:09,224 --> 01:13:12,686
ที่เกิดขึ้นในเพลงของลู

1031
01:13:14,145 --> 01:13:16,898
บาร์บารา รูบิน ผู้ที่ค้นพบพวกเขา
ด้วยเหตุผลที่ถูกจุด

1032
01:13:16,982 --> 01:13:21,403
เป็นคนเริ่มฉายลายจุดบ้าๆ นั่น
บนตัวพวกเขา

1033
01:13:21,486 --> 01:13:26,116
ตอนที่พวกเขาเล่น ทำอย่างกับว่า
พวกเขายังไม่ตื่นเต้นพอ

1034
01:13:26,199 --> 01:13:29,661
ผมจะพูดว่า "ลู คุณ…
ทำไมพวกเขาทำแบบนี้กับคุณ"

1035
01:13:29,744 --> 01:13:32,497
แน่นอนว่าเขาจะยักไหล่และพูดว่า

1036
01:13:32,581 --> 01:13:36,668
"แอนดีต้องการแบบนี้
คนกันเองทั้งนั้น"

1037
01:13:37,460 --> 01:13:41,548
หลังจากที่ทำอย่างนี้
ประมาณสามสัปดาห์ เราก็ออกทัวร์

1038
01:13:54,394 --> 01:13:57,397
มีหลายครั้ง
ที่เราจะเล่นในงานแสดงศิลปะ

1039
01:13:57,480 --> 01:14:02,068
พวกเขาเชิญแอนดีไป
ส่วนเราเป็นส่วนของการแสดง

1040
01:14:03,778 --> 01:14:06,364
พวกเขาจะมากันเป็นขโยง
เหล่าคนในวงสังคมที่ร่ำรวย

1041
01:14:06,448 --> 01:14:08,033
(สมาคมนิวยอร์ก
เพื่อการวินิจฉัยโรคทางจิตเวช)

1042
01:14:08,116 --> 01:14:10,285
รวมถึงศิลปินและคนอื่นๆ
และนี่คือ…

1043
01:14:10,368 --> 01:14:12,954
พวกเขาไม่ได้อยากฟังวงดนตรี
และยิ่งไม่สนใจที่เราทำอยู่

1044
01:14:14,664 --> 01:14:16,041
(สมาคมภาพยนตร์
มหาวิทยาลัยรัตเกอร์ส นิวอาร์ก)

1045
01:14:16,124 --> 01:14:18,335
ผมได้รับชม
Exploding Plastic Inevitable

1046
01:14:18,418 --> 01:14:20,378
กับ The Velvet Underground
ที่ The Dom ในนิวยอร์กแล้ว

1047
01:14:20,462 --> 01:14:21,713
(จอห์น วอเตอร์ส)

1048
01:14:21,796 --> 01:14:23,381
แต่พอผมอยู่ที่นี่
และได้ยินว่าพวกเขาจะมา

1049
01:14:23,465 --> 01:14:25,634
ในเมืองโพรวินซ์ทาวน์ที่ผมอาศัยอยู่

1050
01:14:25,717 --> 01:14:28,053
ที่พิพิธภัณฑ์ Chrysler
ลงจองเป็นงานแสดงศิลปะ

1051
01:14:28,136 --> 01:14:29,262
(พิพิธภัณฑ์ศิลปะ Chrysler
โพรวินซ์ทาวน์)

1052
01:14:29,346 --> 01:14:31,973
มีคนไปไม่มาก คนเมืองนี้ไม่เข้าใจ

1053
01:14:33,558 --> 01:14:35,644
ใจผมคิดว่าน่าจะประหลาดมาก
ถ้าจะให้พวกเขา…

1054
01:14:35,727 --> 01:14:36,853
(เทศกาลภาพยนตร์แอนน์ อาร์เบอร์
รัฐมิชิแกน)

1055
01:14:36,937 --> 01:14:38,855
มาดูจุดสูงสุดของยุคฮิปปี้
และอะไรแนวนี้

1056
01:14:38,939 --> 01:14:40,857
ทั้งที่พวกเขาต่อต้านฮิปปีมาก

1057
01:14:41,733 --> 01:14:45,445
(งานแต่งงาน MOD
งานแสดงนิทรรศการรัฐมิชิแกน)

1058
01:14:50,533 --> 01:14:52,869
ดิฉันรู้ว่าเรา
ได้แฟนเพลงใหม่มากมายจากตรงนั้น

1059
01:14:52,953 --> 01:14:54,162
(งานการกุศลเมิร์ส คันนิงแฮม
เมืองนิวคานาน)

1060
01:14:54,246 --> 01:14:56,665
แต่เรามักจะพูดเล่นกันว่า
"เอาละ มีกี่คนที่เดินออก

1061
01:14:56,748 --> 01:14:59,042
ประมาณครึ่งหนึ่ง
แปลว่าคืนนี้เราเล่นดี"

1062
01:15:10,220 --> 01:15:12,389
ไม่ได้เป็นแค่เสียง…

1063
01:15:12,472 --> 01:15:14,182
(เสียงของนิโก)

1064
01:15:14,266 --> 01:15:17,394
แต่เป็นดนตรีประเภทที่เราจะได้ยิน…

1065
01:15:17,477 --> 01:15:20,438
เวลาที่มีพายุ

1066
01:15:37,914 --> 01:15:41,334
จากนั้นพอลก็พาเราไปเล่นฝั่งตะวันตก

1067
01:15:46,089 --> 01:15:47,716
วันจันทร์ วันจันทร์

1068
01:15:50,010 --> 01:15:52,345
ดีต่อฉันเหลือเกิน

1069
01:15:52,429 --> 01:15:54,264
ในด้านดนตรี ชายฝั่งตะวันตก

1070
01:15:54,347 --> 01:15:58,059
มีความพยายามอย่างเป็นแบบแผน
ที่จะมีอิทธิพลในวงการป็อป

1071
01:15:58,143 --> 01:16:00,437
เป็นอย่างที่ฉันหวังทุกอย่าง

1072
01:16:00,520 --> 01:16:02,606
จำได้ว่าเราอยู่ในรถเช่า
ขากลับจากสนามบิน

1073
01:16:02,689 --> 01:16:03,940
(เสียงของสเตอร์ลิง มอร์ริสัน)

1074
01:16:04,024 --> 01:16:06,276
ผมเปิดวิทยุ แล้วเพลงแรกที่เล่น
คือเพลง "Monday, Monday"

1075
01:16:06,359 --> 01:16:08,278
ผมพูดว่า "ผมไม่แน่ใจ

1076
01:16:08,361 --> 01:16:10,155
บางทีเราอาจไม่พร้อม
สำหรับอะไรแบบนี้"

1077
01:16:14,326 --> 01:16:16,286
เรามาถึงลอสแอนเจลีส

1078
01:16:16,369 --> 01:16:18,872
และครั้งแรกที่เราสังเกต
ว่าเราแตกต่าง

1079
01:16:18,955 --> 01:16:22,918
คือตอนที่เรา
ไปที่โรงแรม Tropicana Motel

1080
01:16:24,044 --> 01:16:27,714
เราสวมชุดดำที่มิดชิดทั้งตัว

1081
01:16:27,797 --> 01:16:29,549
และเรานั่งกันอยู่รอบสระว่ายน้ำ

1082
01:16:29,633 --> 01:16:30,634
(แมรี โวโรนอฟ)

1083
01:16:30,717 --> 01:16:32,510
แบบว่า เราแลดูโง่มาก

1084
01:16:33,011 --> 01:16:36,097
ยกเว้นเจราร์ด เจราร์ดอยู่ด้านหลัง
กำลังเอากับใครอยู่

1085
01:16:46,024 --> 01:16:49,110
เช้าวันอาทิตย์

1086
01:16:50,362 --> 01:16:53,782
นำพารุ่งอรุณ

1087
01:16:55,158 --> 01:17:01,539
เป็นเพียงความรู้สึกอยู่ไม่สุข
ข้างกายฉัน

1088
01:17:01,623 --> 01:17:04,125
เรายังไม่เคยมา
ที่ชายฝั่งตะวันตก

1089
01:17:04,209 --> 01:17:08,171
และแปลกที่เรารู้สึกว่าทุกคน
มีสุขภาพดีมาก

1090
01:17:08,880 --> 01:17:13,009
และการแสดงแสงสีในความคิดของพวกเขา
คือการเปิดสไลด์ภาพพระพุทธเจ้าบนผนัง

1091
01:17:14,594 --> 01:17:17,973
พอเรามาถึงแคลิฟอร์เนีย
เราไปที่ร้าน The Trip ที่นั่นมีเวที

1092
01:17:18,056 --> 01:17:20,767
มีเวทีแล้วต้องมีใคร เจราร์ดกับดิฉัน

1093
01:17:20,850 --> 01:17:25,772
เราจะทำการแสดงหนึ่ง
เพื่อให้คนหันมามองวงเรามากขึ้น

1094
01:17:26,314 --> 01:17:32,362
จะมีหนึ่งคนรอบตัวคุณเสมอที่จะโทร

1095
01:17:33,405 --> 01:17:36,825
ไม่มีอะไรเลย

1096
01:17:38,451 --> 01:17:41,496
แล้วพวกเขาแอบเพิ่มชื่อ
แฟรงก์ แซปปาในรายการแสดงด้วย

1097
01:17:41,580 --> 01:17:44,874
และวง Mothers of Invention
เราทนพวกเขาไม่ได้จริงๆ

1098
01:17:44,958 --> 01:17:48,420
เรารู้สึกว่าพวกเขาเป็นทุกสิ่ง
ที่ชายฝั่งตะวันตกเป็น

1099
01:17:49,462 --> 01:17:52,299
พวกเขาเป็นฮิปปี้ เราเกลียดฮิปปี้

1100
01:17:52,382 --> 01:17:55,468
พลังบุปผา การเผาเสื้อยกทรง

1101
01:17:55,552 --> 01:17:57,637
ถามจริงๆ ว่าเป็นบ้าอะไรกัน

1102
01:17:57,721 --> 01:18:00,849
ความไร้สาระของ "รักและสันติภาพ"
เราเกลียดมาก ตื่นเถิด

1103
01:18:01,474 --> 01:18:04,519
แล้ว… รักอิสระกับ…

1104
01:18:04,603 --> 01:18:07,355
"ทุกคนดีงาม ฉันรักทุกคน
ฉันดีงามใช่ไหม"

1105
01:18:08,523 --> 01:18:13,153
ทุกคนอยากมีโลกที่สงบสุข
โดยที่จะไม่โดนยิงหัวทิ้งเสียก่อน

1106
01:18:13,236 --> 01:18:16,406
แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดคน
โดยการยื่นดอกไม้

1107
01:18:16,489 --> 01:18:18,366
ให้กับคนบ้าที่อยากจะยิงเรา

1108
01:18:19,200 --> 01:18:20,577
พวกเขาน่าจะ…

1109
01:18:21,870 --> 01:18:24,873
ช่วยเหลือคนไร้บ้าน
หรือทำอะไรสักอย่าง

1110
01:18:24,956 --> 01:18:29,294
ลงมือแก้ปัญหา ไม่ใช่เดินไปเดินมา
พร้อมดอกไม้ติดผม

1111
01:18:31,463 --> 01:18:35,926
นั่นเป็นการหลีกเลี่ยง
ความสำคัญของอันตรายที่มีอยู่

1112
01:18:36,009 --> 01:18:37,969
แล้วถ้าคุณหมกมุ่นอยู่กับโลกนั้น

1113
01:18:38,053 --> 01:18:40,972
คุณจะไม่ตระหนักถึง
พลังของความอันตราย

1114
01:18:42,599 --> 01:18:44,434
เผ่าพันธุ์มนุษย์เละไม่เป็นท่า

1115
01:18:45,143 --> 01:18:49,481
และพวกเขากำลังถูกสังคมเอาเปรียบ

1116
01:18:49,564 --> 01:18:52,567
ดังนั้นความโศกเศร้า
และการล้มลงไม่ช่วยอะไร

1117
01:18:52,651 --> 01:18:55,320
คุณต้องแข็งแกร่ง

1118
01:18:55,403 --> 01:18:58,657
และต่อต้านสิ่งต่างๆ
ที่คนอื่นไม่ต่อต้าน

1119
01:18:58,740 --> 01:19:00,033
เพื่อที่จะไม่…

1120
01:19:00,116 --> 01:19:03,078
ตรงนี้จึงเป็นบทบาทของศิลปิน

1121
01:19:03,161 --> 01:19:05,914
เพราะศิลปินไม่ได้เห็นร่วมกับสังคม

1122
01:19:06,831 --> 01:19:07,958
ศิลปินแตกต่าง

1123
01:19:13,213 --> 01:19:17,467
ยากที่จะอธิบายความรู้สึก
ของการเต้นแบบร็อก

1124
01:19:17,551 --> 01:19:21,054
นั่นอาจเป็นเหตุผลที่หนุ่มสาว
จำนวนมากมาที่นี่ทุกสุดสัปดาห์

1125
01:19:21,137 --> 01:19:24,432
เพื่อดูว่าบิลล์ แกรห์ม
กับ Fillmore West มีอะไรดี

1126
01:19:24,516 --> 01:19:26,560
ผู้คนที่นี่น่ารัก สนุกกับชีวิต

1127
01:19:26,643 --> 01:19:30,522
มีบรรยากาศที่ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆ

1128
01:19:30,605 --> 01:19:32,566
ที่นิวยอร์ก ชิคาโก ดีทรอยต์

1129
01:19:32,649 --> 01:19:35,944
ทุกอย่างจะหยาบกร้าน

1130
01:19:36,027 --> 01:19:37,696
โห เขาเกลียดเรา

1131
01:19:37,779 --> 01:19:39,990
ตอนที่เราจะขึ้นเวที

1132
01:19:40,865 --> 01:19:43,910
เขายืนอยู่ตรงนั้น แล้วพูดว่า
"ขอให้ล้มไม่เป็นท่า"

1133
01:19:45,287 --> 01:19:48,039
แล้วทำไมคุณถึงขอ…
คุณจองตัวเรามาทำไม

1134
01:19:48,123 --> 01:19:51,918
ดิฉันว่าเขาอิจฉาและอารมณ์เสีย

1135
01:19:52,002 --> 01:19:55,338
เพราะเขาพูดว่าเขาเป็นคนแรก
ที่ทำสื่อประสม

1136
01:19:55,422 --> 01:20:00,594
ซึ่งดูแย่เมื่อเทียบ
กับผลงานของแอนดี แย่จริงๆ

1137
01:20:00,677 --> 01:20:03,597
เราได้รับการวิพากษ์วิจารณ์

1138
01:20:03,680 --> 01:20:07,809
"The Velvet Underground ควรถูกฝัง

1139
01:20:07,893 --> 01:20:09,311
ฝังให้จมดินไปเลย"

1140
01:20:09,394 --> 01:20:10,562
("วงนี้จะไม่มาแทนที่อะไร
นอกจากการฆ่าตัวตาย")

1141
01:20:10,645 --> 01:20:12,480
นั่นคือสิ่งที่… เธอชื่ออะไรนะ
แชร์พูด

1142
01:20:12,564 --> 01:20:15,692
แล้วเรากลับไปที่นิวยอร์ก
พร้อมที่จะกลับไปยัง The Dom

1143
01:20:15,775 --> 01:20:18,737
แต่ไม่ได้ เรากลับไป
ที่ The Dom ไม่ได้ "ทำไมล่ะ"

1144
01:20:18,820 --> 01:20:23,116
เขายกสัญญาเช่าให้กับอัล กรอสส์แมน

1145
01:20:23,199 --> 01:20:28,121
ซึ่งเป็นผู้จัดการของดีแลน และดีแลน
ตั้งชื่อใหม่ว่า The Balloon Farm

1146
01:20:28,830 --> 01:20:31,625
เราเลย… อยู่ไม่ได้

1147
01:20:33,919 --> 01:20:35,462
เธอมานั่นแล้ว

1148
01:20:37,172 --> 01:20:38,924
เธอไปแล้ว แล้ว แล้ว

1149
01:20:42,385 --> 01:20:44,888
พออัลบั้มที่สองออก เราจะเห็นเลย

1150
01:20:44,971 --> 01:20:47,182
ผลกระทบจากการเดินทางไม่หยุด

1151
01:20:47,265 --> 01:20:50,227
รวมถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้น
ซึ่งเห็นได้ชัดว่า…

1152
01:20:50,310 --> 01:20:53,271
ความรุนแรงสะท้อนทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นภายในวง

1153
01:20:54,147 --> 01:20:56,399
เริ่มเป็นเรื่องยากขึ้นเรื่อยๆ
สำหรับเรา

1154
01:20:56,483 --> 01:20:58,818
ที่จะทำงานร่วมกัน

1155
01:20:59,361 --> 01:21:02,322
- ฉันรู้ว่าเธอตายจากไปนานแล้ว
- ได้ยินเธอเรียกชื่อฉัน

1156
01:21:02,405 --> 01:21:05,575
- แต่ก็ไม่เหมือนเดิม
- ได้ยินเธอเรียกชื่อฉัน

1157
01:21:05,659 --> 01:21:08,954
โอ้ พอฉันตื่นมาเมื่อเช้า แม่เอ๊ย

1158
01:21:09,037 --> 01:21:12,123
- ได้ยินเธอเรียกชื่อฉัน
- ได้ยินเธอเรียกชื่อฉัน

1159
01:21:14,459 --> 01:21:18,088
น่าจะเป็นอัลบั้มที่เร็วที่สุด
เท่าที่มีตอนนั้น จังหวะเร่งมาก

1160
01:21:18,171 --> 01:21:20,048
วิศวกรเสียงออกเลย

1161
01:21:20,131 --> 01:21:23,093
วิศวกรเสียงคนหนึ่งพูดว่า
"ผมไม่จำเป็นต้องทนฟัง

1162
01:21:23,176 --> 01:21:26,805
ผมเปิดอัดแล้วจะออกเลย
เล่นเสร็จก็มาเรียกแล้วกัน"

1163
01:21:37,399 --> 01:21:41,069
- แสงขาว
- แสงขาวจะทำให้ใจฉันว้าวุ่น

1164
01:21:41,152 --> 01:21:42,988
- แสงขาว
- และรู้ใช่ไหม

1165
01:21:43,071 --> 01:21:45,740
- แสงนี้จะทำให้ฉันตาบอด
- ความร้อนสีขาว

1166
01:21:45,824 --> 01:21:48,785
ความร้อนสีขาว
จั๊กจี้ไปจนถึงนิ้วเท้า

1167
01:21:48,868 --> 01:21:50,662
- แสงขาว
- โอ้ เห็นใจเถิด

1168
01:21:50,745 --> 01:21:52,497
ตอนที่ฉันเป็น จะทนได้ถึงเมื่อไร

1169
01:21:52,581 --> 01:21:55,166
ทุกเพลงที่อยู่ในอัลบั้มที่สอง

1170
01:21:55,250 --> 01:21:58,169
ไม่มีการเตรียมการล่วงหน้า
และรุนแรงทั้งนั้น

1171
01:21:58,962 --> 01:22:01,923
มันคือแอมเฟตามีนล้วนๆ

1172
01:22:02,007 --> 01:22:04,718
ความร้อนสีขาว
จั๊กจี้ไปจนถึงนิ้วเท้า

1173
01:22:05,302 --> 01:22:06,636
แต่ละคนแทบไม่คุยกัน

1174
01:22:07,554 --> 01:22:11,391
ทุกคนเริ่มขึ้นเสียงเรื่อยๆ

1175
01:22:11,474 --> 01:22:14,060
เสียงเลยดังขึ้น ดังขึ้น และดังขึ้น

1176
01:22:14,144 --> 01:22:18,356
"ไง ตอนนี้ใครดังสุด"
เหมือนเด็กทะเลาะกัน

1177
01:22:22,068 --> 01:22:24,654
ถ้าเราไม่อิมโพรไวส์
ต่างคนต่างจะสติแตก

1178
01:22:24,738 --> 01:22:27,574
สุดท้ายเราก็สติแตกกันอยู่ดี

1179
01:22:27,657 --> 01:22:30,869
แต่การอิมโพรไวส์ช่วยได้ระหว่างทาง

1180
01:22:30,952 --> 01:22:34,664
สร้างความตื่นเต้น
กับการเล่นเพลงเดิมซ้ำไปซ้ำมา

1181
01:22:35,707 --> 01:22:37,834
ความสามัคคีเริ่มพัง

1182
01:22:38,543 --> 01:22:41,463
แสงขาวเคลื่อนไปในตัวฉัน
ผ่านสมองของฉัน

1183
01:22:41,546 --> 01:22:43,673
- แสงขาว
- แสงขาวจะ

1184
01:22:43,757 --> 01:22:46,218
- ทำให้เราสติแตก
- ความร้อนสีขาว

1185
01:22:46,301 --> 01:22:49,054
ความร้อนสีขาว
จั๊กจี้ไปจนถึงนิ้วเท้า

1186
01:22:49,137 --> 01:22:52,766
(โปรดเงียบ
รายการถ่ายทอดอยู่)

1187
01:22:52,849 --> 01:22:57,062
เราไม่ได้ตั้งใจที่จะให้
เป็น The Velvet Underground กับนิโก

1188
01:22:57,145 --> 01:23:00,523
เราคิดว่านี่เป็นเพียง
การร่วมมือชั่วคราว

1189
01:23:16,039 --> 01:23:19,042
นี่คือห้อง 546

1190
01:23:20,168 --> 01:23:23,380
มันแย่พอที่จะทำให้เอียน

1191
01:23:24,714 --> 01:23:27,676
บริจิดมัวแต่เสพยาจากฟอยล์

1192
01:23:27,759 --> 01:23:29,344
(นิโก: CHELSEA GIRL)

1193
01:23:29,427 --> 01:23:30,971
ไม่รู้ว่า

1194
01:23:32,347 --> 01:23:35,725
นิโกทำทุกอย่าง
ที่เราขอให้เธอทำในวง

1195
01:23:36,351 --> 01:23:39,187
แต่… ผมว่าลึกๆ ในใจเธอ

1196
01:23:39,271 --> 01:23:41,648
มีอย่างอื่นที่เธอสนใจมากกว่า

1197
01:23:44,526 --> 01:23:47,779
เธอจะนั่งเขียนเนื้อเพลง
เขียนบทกวีอยู่เป็นประจำ

1198
01:23:49,155 --> 01:23:54,244
มีอะไรบางอย่างที่ดึงความสนใจ
ของเธอไปจากงานที่ทำร่วมกัน

1199
01:23:57,872 --> 01:23:59,332
เธอเป็นคนเตร็ดเตร่

1200
01:23:59,416 --> 01:24:04,713
เธอเตร็ดเตร่เข้ามาในสถานการณ์
แล้วเธอก็เตร็ดเตร่ออกไปอย่างเงียบๆ

1201
01:24:07,299 --> 01:24:10,844
ปากกาเมจิกเรียงเป็นแถว

1202
01:24:10,927 --> 01:24:13,930
ไม่รู้ว่า

1203
01:24:15,557 --> 01:24:19,102
จะเมากันถึงขั้นไหน

1204
01:24:20,729 --> 01:24:22,814
มานั่นกันแล้ว

1205
01:24:22,898 --> 01:24:25,775
หลังจากนั้น… หลังจากทุกอย่าง

1206
01:24:25,859 --> 01:24:28,862
อยู่ดีๆ ลูก็สติแตก

1207
01:24:31,239 --> 01:24:34,284
และไล่แอนดีออก

1208
01:24:35,118 --> 01:24:36,578
ส่วนแอนดีก็เรียกลูว่าเป็นคนเลว

1209
01:24:52,010 --> 01:24:54,930
ทุกอย่างเกิดขึ้นหลังบ้าน

1210
01:24:55,013 --> 01:24:56,973
ผมไม่รู้เลยว่าลูไล่แอนดีออกทำไม

1211
01:24:58,808 --> 01:25:01,603
คนคิดว่าแอนดี วอร์ฮอล
เป็นมือกีตาร์หลัก

1212
01:25:01,686 --> 01:25:07,484
ชีวิตเลยลำบากขึ้นเล็กน้อยเมื่อเรา
ออกจากอ้อมอกผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของเรา

1213
01:25:28,213 --> 01:25:29,589
(แอนดี วอร์ฮอล
ต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอด)

1214
01:25:41,935 --> 01:25:43,353
เพลงนี้ชื่อ "Sister Ray"

1215
01:25:45,981 --> 01:25:47,566
เป็นเพลงเกี่ยวกับเกย์สาวสองคน

1216
01:25:49,442 --> 01:25:51,570
คนหนึ่งชื่อดัก ส่วนอีกคนชื่อแซลลี

1217
01:26:01,204 --> 01:26:04,249
ดักกับแซลลีอยู่ข้างใน

1218
01:26:05,500 --> 01:26:08,169
กำลังตามหายาให้เสพ

1219
01:26:09,337 --> 01:26:12,173
พลางจ้องไปที่คุณนายเรยอน

1220
01:26:13,717 --> 01:26:16,094
ที่กำลังทำการเบิร์นอยู่

1221
01:26:17,929 --> 01:26:20,473
ฉันคลำหาเส้นเลือด

1222
01:26:22,267 --> 01:26:24,644
ฉันฉีดจากด้านข้างไม่ได้

1223
01:26:24,728 --> 01:26:28,440
ศาสตราจารย์ฮาร์วาร์ด
นางแบบแฟชันจากนิวยอร์ก

1224
01:26:29,107 --> 01:26:31,276
กลุ่มเด็กแสบมหาประลัย

1225
01:26:31,359 --> 01:26:32,861
แก๊งมอเตอร์ไซค์

1226
01:26:34,946 --> 01:26:36,865
เนิร์ดอย่างตัวผม

1227
01:26:39,576 --> 01:26:42,621
แฟนเพลงวงเกรตฟูลเดด หลายคน
เป็นแฟนเพลงของทั้งสองวง

1228
01:26:50,712 --> 01:26:53,632
เราเริ่มตระหนัก
ว่ามีคนเริ่มติดตามเรา

1229
01:26:53,715 --> 01:26:56,885
ซึ่งแน่นอนเป็นเรื่องที่ดี

1230
01:26:56,968 --> 01:27:00,513
โดยเฉพาะในบอสตัน
เพราะเราเล่นที่นั่นบ่อยมาก

1231
01:27:01,765 --> 01:27:04,559
ผมเจอพวกเขาประมาณ 60 หรือ 70 ครั้ง

1232
01:27:05,644 --> 01:27:09,356
ผมรู้สึกถึงอิสรภาพทางอารมณ์
เพราะดนตรีที่ผมได้ยินนี้

1233
01:27:09,439 --> 01:27:11,650
ผมรู้ว่าไม่เหมือนอะไรที่เคยฟังมา

1234
01:27:11,733 --> 01:27:14,361
พวกเขาจะอินกับเสียงแบบหนึ่งสักพัก
แล้วก็ไม่สนใจอีกเลย

1235
01:27:14,444 --> 01:27:15,862
ความตื่นเต้นอยู่ตรงนี้

1236
01:27:15,946 --> 01:27:17,948
โอ้ ทำอย่างนั้น

1237
01:27:18,573 --> 01:27:20,575
ใช่ อย่างที่ซิสเตอร์เรย์บอก

1238
01:27:21,409 --> 01:27:24,955
ไม่ใช่แค่ใหม่
แต่แตกต่างอย่างสุดโต่ง

1239
01:27:25,747 --> 01:27:30,794
เป็นจังหวะช้า จังหวะปานกลางหรือช้า
ที่ไม่ใช่ร็อกแอนด์โรล

1240
01:27:30,877 --> 01:27:33,797
เป็นทำนองที่แปลกประหลาด

1241
01:27:35,840 --> 01:27:37,342
เวลาดูพวกเขาเล่น

1242
01:27:38,301 --> 01:27:40,512
จะมีโอเวอร์โทนที่หาเหตุผลไม่ได้

1243
01:27:40,595 --> 01:27:42,013
จะเห็นได้จาก…

1244
01:27:42,097 --> 01:27:43,390
(โจนาธาน ริชแมน)

1245
01:27:43,974 --> 01:27:46,184
จากนั้นจะได้ยินเสียงนำ
เสียงแตกๆ ที่นำมา

1246
01:27:47,310 --> 01:27:49,062
สักอย่าง… แล้วจะได้ยินเสียงเบส

1247
01:27:51,815 --> 01:27:54,276
แต่จะมีเสียงอื่นๆ ในห้องด้วย

1248
01:27:54,359 --> 01:27:56,570
พอมองไปดูทุกคน ก็จะสงสัยว่า…

1249
01:27:56,653 --> 01:27:58,613
มาจากไหน

1250
01:27:58,697 --> 01:28:01,074
เป็นเสียงที่เกิดขึ้นพร้อมกัน

1251
01:28:13,461 --> 01:28:16,965
โดยทั่วไปจะเหมือน
เวอร์ชันของเพลง "Sister Ray"

1252
01:28:17,048 --> 01:28:19,259
และห้าวินาทีหลังจากนั้น

1253
01:28:20,552 --> 01:28:24,264
ห้าวินาทีหลังนั้นเป็นตัวอย่างที่ดี
ของสิ่งที่จะได้ยินเวลาไปดูพวกเขา

1254
01:28:24,347 --> 01:28:26,141
อยู่ดีๆ พวกเขาก็จะ…

1255
01:28:28,351 --> 01:28:30,562
ตามด้วยท่อนต่างๆ ของคีย์บอร์ด
ดา น่า นา นา น่า นา น่า นา น้า

1256
01:28:33,732 --> 01:28:36,484
จากนั้นก็จะมีอะไรอีกมากมาย มีกลอง

1257
01:28:36,568 --> 01:28:37,652
แล้วอยู่ดีๆ

1258
01:28:39,195 --> 01:28:41,698
ก็จะหยุด ส่วนคนดู

1259
01:28:41,781 --> 01:28:45,452
ก็จะเงียบกริบไปหนึ่ง…

1260
01:28:49,581 --> 01:28:53,168
ห้า แล้วค่อยปรบมือกัน

1261
01:28:54,419 --> 01:28:58,340
The Velvet Underground
ได้สะกดจิตพวกเขาอีกครั้ง

1262
01:29:01,218 --> 01:29:03,845
ผมอยู่ที่ Boston Tea Party

1263
01:29:03,929 --> 01:29:05,680
วง The Velvet Underground
มาพร้อมเครื่องเสียง

1264
01:29:05,764 --> 01:29:08,934
พวกเขาเริ่มจัดเครื่องเสียงแล้ว
ผมดูพวกเขาตั้งเสียง

1265
01:29:09,517 --> 01:29:10,852
ผมจะถามคำถาม

1266
01:29:10,936 --> 01:29:14,481
อย่าง "ทำไมถึงใช้โทนแตก
ในท่อนนั้น เพราะอะไร"

1267
01:29:14,564 --> 01:29:15,857
และ "แล้วเสียงนั้นล่ะ"

1268
01:29:15,941 --> 01:29:19,611
เขาจะตอบว่า "พ่อหนุ่ม
เสียงนั้นเป็นอะไรหลายอย่าง"

1269
01:29:21,279 --> 01:29:25,283
สเตอร์ลิง มอร์ริสัน
เป็นคนสอนผมเล่นกีตาร์

1270
01:29:25,367 --> 01:29:28,912
อิสรภาพนั้นทำให้ผมรู้สึก
ได้ถอยห่างจากการเรียนมัธยมปลาย

1271
01:29:28,995 --> 01:29:32,165
ถอยห่างจากแบบแผนใดๆ
ที่ดนตรีแนวอื่นมี

1272
01:29:32,249 --> 01:29:34,793
และช่วยให้ผมได้เรียนรู้
วิธีทำเพลงในแบบของผมเอง

1273
01:29:35,418 --> 01:29:38,505
พวกเขาเป็นแบบนั้น พวกเขาใจกว้าง

1274
01:29:38,588 --> 01:29:42,968
พวกเขาใจกว้างกับผมมาก
พวกเขาให้ผมเล่นเปิดโชว์ของพวกเขา

1275
01:29:43,051 --> 01:29:46,513
บางทีเวลาที่มีความตึงเครียด
ระหว่างคนในวง

1276
01:29:47,264 --> 01:29:49,224
ผมอยู่แถวนั้นได้

1277
01:29:49,307 --> 01:29:51,226
พวกเขารู้ว่าผมไม่ปากโป้ง

1278
01:29:52,060 --> 01:29:55,146
แต่แน่นอนว่าช่วงนั้น
รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดบางอย่าง

1279
01:29:55,230 --> 01:29:58,650
แต่ผมช็อกมาก
เพราะถือว่ารุนแรงมาก

1280
01:29:58,733 --> 01:30:02,070
ที่จอห์น เคลออกจากวง

1281
01:30:08,410 --> 01:30:11,246
ผู้ชายสามคนนั้น
กระทบกระทั่งกันบ่อยครั้ง

1282
01:30:11,329 --> 01:30:16,376
ดิฉันแทบจะไปซ้อมไม่ได้
บรรยากาศเครียดมาก

1283
01:30:16,459 --> 01:30:19,671
พวกเขาอาจจะทะเลาะกันเรื่องของดนตรี

1284
01:30:19,754 --> 01:30:22,841
หรือลูเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว

1285
01:30:22,924 --> 01:30:26,928
หรือเจ้ากี้เจ้าการมากเกินไป
คอยสั่งให้คนอื่นทำนู่นทำนี่

1286
01:30:28,096 --> 01:30:29,347
จะเป็นอย่างนี้เสมอ

1287
01:30:29,431 --> 01:30:30,432
(มาร์ธา มอร์ริสัน)

1288
01:30:30,515 --> 01:30:32,767
ลูสู้สุดฤทธิ์ที่จะอยู่เหนือทุกคน

1289
01:30:39,941 --> 01:30:41,943
ผมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
เขาถึงจะพอใจ

1290
01:30:42,694 --> 01:30:46,364
ไม่มีอะไรที่ผมทำได้ที่…

1291
01:30:46,990 --> 01:30:50,577
พอพยายามพูดดีๆ
เขาจะเกลียดเรามากขึ้น เขา…

1292
01:30:53,246 --> 01:30:56,791
แล้วพอพยายามเสนออะไร
เขาก็จะไม่สนใจ

1293
01:30:57,876 --> 01:30:59,502
เขามีความทุกข์กังวลมาก

1294
01:31:00,962 --> 01:31:04,216
แต่ต้องบอกว่าจอห์น เคล
ก็อารมณ์ร้ายไม่เบา

1295
01:31:04,299 --> 01:31:07,677
เขาทำให้คนไม่อยากอยู่ใกล้เขา

1296
01:31:08,678 --> 01:31:10,180
ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดี

1297
01:31:10,263 --> 01:31:11,389
และเขามีมุมมืด

1298
01:31:14,100 --> 01:31:17,604
สิ่งที่เราเข้าใจว่าเป็นจุด
ที่เราอยู่ เป็นจุดที่ทุกอย่างอยู่

1299
01:31:17,687 --> 01:31:20,190
และความไม่พอใจที่เรา
มีต่อทุกสิ่งนอกเหนือจากนี้

1300
01:31:20,899 --> 01:31:24,110
น่าเศร้าเพราะในท้ายที่สุดแล้ว

1301
01:31:24,194 --> 01:31:27,197
เรากลายเป็นสิ่งเหล่านั้น

1302
01:31:27,948 --> 01:31:31,201
ผมว่ามีจุดหนึ่ง
ที่เรารู้สึกว่า "ให้ตายเหอะ

1303
01:31:31,284 --> 01:31:35,038
การทำตัวแบบนี้
ไม่ได้ช่วยให้เราแก้ปัญหาอะไร

1304
01:31:35,121 --> 01:31:39,084
และไม่มีใคร
ที่จะช่วยให้เราแก้ปัญหาได้"

1305
01:31:39,167 --> 01:31:42,879
แล้วเราไม่ยอมให้ใครมาบอก
ว่าเราต้องทำอะไร

1306
01:31:44,422 --> 01:31:48,969
ถ้าไม่มียาเสพติดเหล่านั้น
เราคงมุ่งไขว่คว้าหาอะไรสักอย่าง

1307
01:31:49,844 --> 01:31:52,722
นั่นเป็นช่วงเวลา
ที่ต้องถอยออกมาสักครู่

1308
01:31:54,099 --> 01:31:55,600
เพราะความเชื่อใจไม่เหลือแล้ว

1309
01:31:57,143 --> 01:31:58,353
บางทีลูอาจอิจฉา

1310
01:31:58,436 --> 01:31:59,604
(เสียงของสเตอร์ลิง มอร์ริสัน)

1311
01:31:59,688 --> 01:32:01,231
ผมว่าน่าจะเป็นอะไรประมาณนั้น

1312
01:32:03,108 --> 01:32:08,029
ลูยื่นคำขาด ไม่เขาก็จอห์นจะต้องออก

1313
01:32:08,113 --> 01:32:11,741
เขาโทรหาสเตอร์ลิงกับผม
เราไปเจอเขาที่ร้านกาแฟสักแห่ง

1314
01:32:11,825 --> 01:32:13,326
เขาบอกเราที่นั่น

1315
01:32:13,410 --> 01:32:15,328
เขาไม่สามารถทำงานกับจอห์นได้แล้ว

1316
01:32:15,412 --> 01:32:18,707
เราเลยต้องเลือก
ว่าจะอยู่กับเขาหรืออยู่กับจอห์น

1317
01:32:20,292 --> 01:32:24,838
สเตอร์ลิงมาหาผม
เขาบอกว่า "ไปเจอลูมา"

1318
01:32:24,921 --> 01:32:26,965
ผมก็บอกว่า "อืม
เราต้องเริ่มซ้อมกันแล้ว

1319
01:32:27,048 --> 01:32:28,675
เราจะไปคลีฟแลนด์สุดสัปดาห์นี้"

1320
01:32:28,758 --> 01:32:32,137
เขาบอกว่า "ไม่แล้ว"
เขาบอกว่า "คือเราไป แต่คุณไม่ไป"

1321
01:32:33,013 --> 01:32:34,264
ผมก็ถามว่า "พูดเรื่องอะไรกัน"

1322
01:32:34,347 --> 01:32:38,101
เขาตอบว่า "ลูให้ผมมาบอกว่า…

1323
01:32:38,184 --> 01:32:41,271
เขาบอกพวกเราที่เหลือว่าถ้าจอห์นไป
เขาไม่ไป"

1324
01:32:42,022 --> 01:32:43,064
เท่านั้นเลย

1325
01:32:43,690 --> 01:32:45,692
แล้วช่วงเวลานั้นก็มาถึงอีกครั้ง

1326
01:32:45,775 --> 01:32:49,571
แวบของความสงสัย
ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป

1327
01:32:52,365 --> 01:32:55,493
ผมก็คิดว่า "คงต้องหันไปทำงาน
ด้านการผลิตแล้ว"

1328
01:33:00,290 --> 01:33:03,877
ผมทุกข์ใจมาก
เพราะมาถึงตอนนี้

1329
01:33:03,960 --> 01:33:06,713
วงนี้ได้ช่วยให้ผมได้เรียนรู้ชีวิต

1330
01:33:06,796 --> 01:33:10,926
เสียงที่พวกเขาเล่นออกมา
ช่วยให้ผมสร้างดินแดนความฝัน

1331
01:33:11,009 --> 01:33:13,220
สีของโทนเสียงของพวกเขา…

1332
01:33:14,429 --> 01:33:17,599
ผมรู้สึกเหมือนผม
ได้อยู่กับไมเคิลแองเจโล

1333
01:33:22,145 --> 01:33:27,025
ลูอยากเห็นความสำเร็จ
ในระดับหนึ่งมากๆ

1334
01:33:27,108 --> 01:33:28,693
ความสำเร็จจริงๆ

1335
01:33:29,444 --> 01:33:35,116
บางทีเขาอยากลดความล้ำยุคลง
หรืออะไรก็ตาม

1336
01:33:37,535 --> 01:33:39,037
คือทำให้ปกติมากขึ้น

1337
01:33:41,081 --> 01:33:42,666
เอาละ เริ่มเมื่อนับหนึ่ง

1338
01:33:52,384 --> 01:33:58,473
(ดัก)

1339
01:34:06,231 --> 01:34:08,400
เธออยู่ตรงมุมนั้น

1340
01:34:08,483 --> 01:34:11,152
เท่าที่ผมจำได้ ดัก ยูลมาถึง

1341
01:34:11,236 --> 01:34:13,530
ก็เรียนรู้เพลงต่างๆ
ได้เร็วอย่างน่าชื่นชม

1342
01:34:14,155 --> 01:34:18,952
และตัวเขาเองเป็นนักดนตรี
ที่เข้มงวดและจริงจังมาก

1343
01:34:19,578 --> 01:34:23,164
เขามีสไตล์ฮาร์มอนิกเป็นของตัวเอง
ซึ่งทำให้เกิดสิ่งใหม่ในวง

1344
01:34:25,375 --> 01:34:27,168
ดิฉันว่าแตกต่างชัดเจน

1345
01:34:27,919 --> 01:34:29,588
ดิฉันคิดว่าเรายังเป็นวงที่ดีอยู่

1346
01:34:29,671 --> 01:34:33,550
และดักมีของดีที่เข้ามาเสริมวง

1347
01:34:33,633 --> 01:34:35,927
แต่ไม่มีใครแทนที่เคลได้

1348
01:34:36,011 --> 01:34:38,597
รู้อะไรไหม เธอส่งคืนมาทันที

1349
01:34:38,680 --> 01:34:40,140
เอาละ

1350
01:34:42,934 --> 01:34:44,728
สวัสดียามเย็นครับ

1351
01:34:44,811 --> 01:34:47,022
เราคือ The Velvet Underground
ที่คุณคุ้นเคย

1352
01:34:47,105 --> 01:34:49,733
ดีใจที่ได้เจอทุกคน

1353
01:34:52,485 --> 01:34:53,820
ขอบคุณครับ

1354
01:34:53,904 --> 01:34:57,741
เราดีใจที่คนสามารถหาเวลาเล็กน้อย

1355
01:34:57,824 --> 01:35:00,493
เพื่อออกมาสนุกกับเพลงร็อกแอนด์โรล

1356
01:35:04,122 --> 01:35:05,540
พวกเขาเล่นเพลงที่เบามาก

1357
01:35:05,624 --> 01:35:07,459
มาถึงตอนนี้ พวกเขาเริ่มเล่นเบาลงมาก

1358
01:35:14,633 --> 01:35:17,385
บางครั้งฉันมีความสุขจัง

1359
01:35:20,388 --> 01:35:22,974
บางครั้งฉันรู้สึกเศร้าจัง

1360
01:35:26,102 --> 01:35:28,688
บางครั้งฉันมีความสุขจัง

1361
01:35:30,148 --> 01:35:34,027
แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอทำให้ฉันโกรธ

1362
01:35:36,404 --> 01:35:39,824
ที่รัก เธอได้แต่ทำให้ฉันโกรธ

1363
01:35:43,870 --> 01:35:48,875
มองไม่วาง

1364
01:35:48,959 --> 01:35:52,045
ตาสีฟ้าจางของเธอ

1365
01:35:55,507 --> 01:36:00,512
มองไม่วาง

1366
01:36:00,595 --> 01:36:03,848
ตาสีฟ้าจางของเธอ

1367
01:36:03,932 --> 01:36:07,227
มีทฤษฎีหนุนอยู่
นั่นคือความเวิ้งว้าง

1368
01:36:07,310 --> 01:36:09,020
ทุกเพลงมีความเวิ้งว้างมาก

1369
01:36:09,104 --> 01:36:10,355
(เสียงของลู รีด)

1370
01:36:10,438 --> 01:36:12,399
เราไม่ได้ใส่อะไรลงไป
แต่เราดึงสิ่งต่างๆ ออก

1371
01:36:12,482 --> 01:36:15,151
ซึ่งตรงข้ามกับวิธีการทำงาน
ของคนอื่นๆ

1372
01:36:15,235 --> 01:36:19,406
เช่น เราไม่เคยเพิ่มเครื่องดนตรี
เราไม่ชวนคนเข้ามาร่วมซ้อม

1373
01:36:19,489 --> 01:36:24,327
เราไม่… เราไม่ทำอะไร
ที่เราไม่สามารถทำบนเวทีได้

1374
01:36:35,547 --> 01:36:40,844
อัลบั้มที่สาม
อัลบั้มสีเทา เราเล่นอยู่ที่แอลเอ…

1375
01:36:40,927 --> 01:36:42,470
(เสียงของดัก ยูล)

1376
01:36:42,554 --> 01:36:44,472
แล้วสตีฟมาบอกว่า
"เรา… มีการเปลี่ยนแผน

1377
01:36:44,556 --> 01:36:47,100
เราจะอยู่ต่ออีกหนึ่งสัปดาห์
เพื่อทำอัลบั้ม"

1378
01:36:48,143 --> 01:36:51,438
แคนดีบอกว่า

1379
01:36:53,648 --> 01:36:57,736
ฉันเรียนรู้ที่จะเกลียดร่างกายตัวเอง

1380
01:36:59,613 --> 01:37:03,491
และทุกสิ่งที่มันต้องการ…

1381
01:37:03,575 --> 01:37:05,869
เพลง "Candy Says"
มีความตึงในแบบของตัวเอง

1382
01:37:05,952 --> 01:37:09,122
เพลงนี้กล่าวถึงคนที่พูดว่า "ฉัน
เรียนรู้ที่จะเกลียดร่างกายตัวเอง

1383
01:37:09,205 --> 01:37:11,082
และทุกสิ่งที่ร่างกาย
ต้องการจากโลกใบนี้"

1384
01:37:11,166 --> 01:37:13,585
ซึ่งประกอบด้วยดนตรีแนวน่ารัก

1385
01:37:13,668 --> 01:37:15,921
คุณจะเริ่มสงสัย "เรื่องอะไรกันนี่"

1386
01:37:16,004 --> 01:37:19,049
อัลบั้มที่สามทั้งอัลบั้ม
เกี่ยวกับเรื่องนี้

1387
01:37:19,758 --> 01:37:22,427
ข้ามไหล่ของฉัน

1388
01:37:22,510 --> 01:37:24,846
เธอคิดว่าฉันเห็นอะไร

1389
01:37:24,930 --> 01:37:28,475
ผมไม่รู้ตัวว่าจะต้องร้อง
เพลงนั้นจนเรามาเริ่มทำเสียงร้อง

1390
01:37:28,558 --> 01:37:31,186
เขาร้องหนึ่งเพลง แล้วกลับเข้ามา
ถามว่า "ไม่ร้องสักเพลงล่ะ"

1391
01:37:31,269 --> 01:37:35,106
เป็นเรื่องดีที่ไม่ต้องร้องตลอดเวลา
สนุกกับการเอนกาย

1392
01:37:35,190 --> 01:37:37,567
เล่นกีตาร์และไม่ต้องเป็นนักร้องนำ"

1393
01:37:38,151 --> 01:37:41,279
นี่เป็นเพลงที่ตอนแรกผมคิดไว้ว่า

1394
01:37:41,363 --> 01:37:45,283
ผมจะร้องท่ามกลางแสงไฟ
ในชุดกระโปรงสีทองมันวาว

1395
01:37:45,367 --> 01:37:47,786
แต่ผมก็คิด "อืม… ผมว่าไม่น่า…

1396
01:37:47,869 --> 01:37:49,287
ไม่รู้ว่าพวกเขาพร้อมจะยอมรับไหม"

1397
01:37:49,913 --> 01:37:51,915
เราเลยให้มอรีนออกโรงแทน

1398
01:37:51,998 --> 01:37:54,668
เราคิดว่าทุกคนจะเชื่อเธอ
มากกว่าเชื่อผม

1399
01:37:54,751 --> 01:37:56,711
เพลงนี้จะเป็นเพลงสุดท้าย
ของเราสำหรับชุดนี้

1400
01:37:56,795 --> 01:37:58,505
เพลงนี้ชื่อ "After Hours"

1401
01:37:58,588 --> 01:38:01,800
ถ้าเธอปิดประตู

1402
01:38:03,051 --> 01:38:06,680
คืนนี้อาจยาวเป็นนิรันดร์

1403
01:38:06,763 --> 01:38:10,141
ไม่ให้แสงอาทิตย์ส่องมา

1404
01:38:11,226 --> 01:38:13,770
ต้อนรับคำว่าไม่มีวัน

1405
01:38:13,853 --> 01:38:15,855
ดิฉันกลัวมาก

1406
01:38:15,939 --> 01:38:21,653
ดิฉันไม่เคยร้องอะไรเลย
เกิดความรู้สึก "ฉันทำไม่ได้ และ…"

1407
01:38:21,736 --> 01:38:24,406
เราถึงขั้นต้องไล่สเตอร์ลิง
ออกจากห้อง

1408
01:38:24,489 --> 01:38:26,533
เพราะเขาหัวเราะฉันไม่หยุด

1409
01:38:28,326 --> 01:38:30,620
ฉันไม่ต้องเห็นแสงตะวันอีกต่อไป

1410
01:38:30,704 --> 01:38:35,333
ดิฉันบอกลูว่า "ฉันไม่อยากร้องสด
นอกจากจะมีคนขอ"

1411
01:38:35,417 --> 01:38:38,169
เพราะหวังในใจว่าจะไม่มีใครขอ

1412
01:38:38,962 --> 01:38:42,424
สองโชว์ต่อมา เราอยู่ที่เท็กซัส

1413
01:38:42,507 --> 01:38:44,801
แล้วมีคนขอ ดิฉันเลยต้องร้องไป

1414
01:38:44,885 --> 01:38:47,053
และชนแก้วให้คำว่าไม่มีวัน

1415
01:38:47,137 --> 01:38:50,682
พอพวกเขาไปแสดงที่ Boston Tea Party
แล้วมอรีนออกมาร้อง

1416
01:38:50,765 --> 01:38:54,060
กลุ่มคนที่ไม่ได้เป็นแฟนเพลง
ของวงในคืนนั้น

1417
01:38:54,144 --> 01:38:56,897
กลุ่มเด็กแสบ
ที่เพิ่งถามว่า "พวกนี้ใคร"

1418
01:38:56,980 --> 01:39:00,066
ไม่มีการโซโล่กีตาร์สไตล์จิมมี เพจ
ดนตรีบ้าบออะไร"

1419
01:39:00,150 --> 01:39:03,612
อยู่ดีๆ มอรีน ทักเกอร์ก็ออกมา

1420
01:39:03,695 --> 01:39:08,241
ออกมาร้องว่า "ถ้าเธอปิดประตู"

1421
01:39:08,325 --> 01:39:11,536
แล้วทุกคน… ทุกสายตาจะอยู่ที่เธอ

1422
01:39:12,537 --> 01:39:13,580
ขอบคุณค่ะ

1423
01:39:28,136 --> 01:39:30,805
เจนนีบอกว่าตอนเธออายุเพียงห้าขวบ

1424
01:39:30,889 --> 01:39:33,725
ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย

1425
01:39:37,270 --> 01:39:39,940
ทุกครั้งที่เธอเปิดวิทยุ

1426
01:39:40,023 --> 01:39:43,318
ไม่มีอะไรน่าฟังเลย

1427
01:39:43,401 --> 01:39:44,819
ไม่มีเลย

1428
01:39:46,404 --> 01:39:49,157
แล้วเช้าวันหนึ่ง
เธอเปิดสถานีของนิวยอร์ก

1429
01:39:49,241 --> 01:39:51,910
เธอแทบไม่เชื่อสิ่งที่หูได้ยิน

1430
01:39:55,247 --> 01:39:57,832
เธอเริ่มดีดดิ้นไปกับดนตรีไพเราะนั้น

1431
01:39:57,916 --> 01:40:01,503
ร็อกแอนด์โรลช่วยชีวิตเธอ

1432
01:40:03,380 --> 01:40:06,550
แม้จะมีการตัดคำออกสักเท่าไร

1433
01:40:06,633 --> 01:40:10,428
เรารู้ว่าเรายังออกไปเต้น
กับสถานีร็อกแอนด์โรลได้

1434
01:40:10,512 --> 01:40:13,598
- แล้วทุกอย่างจะดี
- ทุกอย่างจะดี

1435
01:40:13,682 --> 01:40:17,978
- เฮ้ ที่รัก เธอรู้ทุกอย่างจะดี
- ทุกอย่างจะดี

1436
01:40:32,826 --> 01:40:36,037
อย่างที่เจนนีบอก
ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ

1437
01:40:36,121 --> 01:40:39,541
เฮ้ รู้ไหม ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย

1438
01:40:39,624 --> 01:40:43,670
ถ้าผมย้อนเวลาได้
ผมจะขอไม่ทำอัลบั้ม Loaded

1439
01:40:43,753 --> 01:40:45,589
จนกว่ามอรีนจะร่วมเล่นได้

1440
01:40:46,840 --> 01:40:51,303
อัลบั้ม Loaded
อัดเสียงในเดือนเมษายน ปี 1970

1441
01:40:51,386 --> 01:40:54,347
ดิฉันตั้งครรภ์และพุงใหญ่เกิน
ที่จะตีกลองได้

1442
01:40:54,431 --> 01:40:55,765
ดิฉันเลยเล่นไม่ได้

1443
01:40:56,892 --> 01:40:59,311
ดิฉันผิดหวังอยู่
เพราะมีหลายเพลงในอัลบั้มนั้น

1444
01:40:59,394 --> 01:41:02,063
ที่ดิฉันรู้สึกว่าต้องมีดิฉัน

1445
01:41:02,147 --> 01:41:03,565
แตกต่างกันมากอยู่

1446
01:41:07,277 --> 01:41:09,863
มอรีนไม่ได้เล่น ส่วนสเตอร์ลิง…

1447
01:41:09,946 --> 01:41:13,366
เขาไม่มาสักพัก
ผมเล่นกีตาร์เยอะมากใน Loaded

1448
01:41:13,450 --> 01:41:15,160
เขาน่าจะหงุดหงิดใจมาก

1449
01:41:15,243 --> 01:41:17,454
ที่ต้องนั่งในห้องควบคุมเสียง
หลายชั่วโมง

1450
01:41:17,537 --> 01:41:21,124
ขณะที่มีการถกส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่ง

1451
01:41:21,833 --> 01:41:25,837
ผมรู้ว่าพวกเขากำลังทำอัลบั้ม
ผมรู้ว่า… ผมไม่เคยเจอดัก

1452
01:41:26,546 --> 01:41:28,089
ผมไม่…

1453
01:41:28,173 --> 01:41:31,885
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ไม่ใช่เรื่องของผมแล้ว

1454
01:41:32,385 --> 01:41:34,137
ลูแสดงให้เห็นชัดเจนมาก
ว่าไม่ใช่เรื่องของผม

1455
01:41:36,014 --> 01:41:39,059
พวกเขาไม่เหมือนใครตั้งแต่แรกเริ่ม

1456
01:41:39,142 --> 01:41:40,852
(โจเซฟ ฟรีแมน)

1457
01:41:40,936 --> 01:41:43,355
สมาชิกทุกคนมีส่วนร่วม
ในแบบของตัวเองอย่างเท่าเทียมกัน

1458
01:41:43,438 --> 01:41:45,607
แต่ตอนนี้พวกเขา
เหมือนวงร็อกแอนด์โรลทั่วไป

1459
01:41:45,690 --> 01:41:49,694
และมีคนที่มีหัวสร้างสรรค์สูงมาก
เป็นคนคิดทุกอย่าง

1460
01:41:49,778 --> 01:41:52,364
ลูมีเพลงป็อปมากมาย

1461
01:41:53,490 --> 01:41:57,202
และลูเริ่มพยายามหาเสียงเฉพาะตัว

1462
01:41:59,704 --> 01:42:01,248
(เสียงของโทนี คอนราด)

1463
01:42:01,331 --> 01:42:03,333
ป็อปละลายวัฒนธรรมชั้นสูง
นั่นคือสิ่งที่ลูนำเสนอ

1464
01:42:03,416 --> 01:42:05,752
หลั่งไหลออกมาจากลองไอส์แลนด์

1465
01:42:05,835 --> 01:42:09,881
ละลายโครงสร้างผลึก
ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องการอยู่แล้ว

1466
01:42:13,218 --> 01:42:15,679
ยืนอยู่ตรงมุมถนน

1467
01:42:17,889 --> 01:42:20,517
กระเป๋าเดินทางในมือ

1468
01:42:21,309 --> 01:42:24,729
แจ็กใส่เสื้อรัดทรง เจนสวมเสื้อกั๊ก

1469
01:42:26,314 --> 01:42:28,650
และฉัน ฉันอยู่ในวงร็อกแอนด์โรล

1470
01:42:32,112 --> 01:42:34,489
นั่งรถ Stutz Bear Cat จิม

1471
01:42:35,615 --> 01:42:38,910
ยุคสมัยนั้นต่างกัน

1472
01:42:40,704 --> 01:42:43,540
โอ้ กวีทั้งหลาย
พวกเขาศึกษากฎของบทกลอน

1473
01:42:43,623 --> 01:42:47,002
ส่วนสตรีทั้งหลายกรอกตามองบน

1474
01:42:50,213 --> 01:42:54,217
เจนที่รัก

1475
01:42:55,010 --> 01:42:59,222
เจนที่รัก

1476
01:42:59,306 --> 01:43:02,684
เจนที่รัก

1477
01:43:02,767 --> 01:43:05,896
ผมรู้สึกว่ายอดเยี่ยมมากที่เรา
เล่นเพลงพวกนี้ต่อหน้าสาธารณะได้

1478
01:43:05,979 --> 01:43:08,857
ผมตื่นเต้นมาก
ที่รู้ว่าพวกเขาตื่นเต้น

1479
01:43:08,940 --> 01:43:11,234
และเจน เธอเป็นเสมียน

1480
01:43:11,318 --> 01:43:13,904
เราไม่มีอะไรต้องพิสูจน์
ไม่มีเรื่องที่ต้องถกเถียง

1481
01:43:13,987 --> 01:43:17,157
ไม่มีอะไรที่ต้องบอกใคร

1482
01:43:17,240 --> 01:43:20,076
และเมื่อ
เมื่อพวกเขากลับบ้านหลังเลิกงาน

1483
01:43:22,621 --> 01:43:24,414
เขารู้ว่าเขามีพรสวรรค์

1484
01:43:24,497 --> 01:43:29,127
เขารู้ว่าเขาเป็นมือกีตาร์ที่เก่ง
และนักแต่งเพลงที่เก่ง

1485
01:43:30,086 --> 01:43:34,549
และเราไปไม่ได้ไกลเท่าที่เขาหวัง

1486
01:43:35,800 --> 01:43:38,720
แบบให้ตายสิ…
เมื่อไรจะเกิดขึ้นเสียที

1487
01:43:39,930 --> 01:43:43,225
แต่ใครที่เคยมีหัวใจ

1488
01:43:43,850 --> 01:43:48,230
โอ้ พวกเขาคงไม่วกกลับมาทำร้าย

1489
01:43:49,105 --> 01:43:52,442
และใครที่เคยร่วมมีบทบาท

1490
01:43:52,525 --> 01:43:56,821
โอ้ พวกเขาคง
ไม่วกกลับมาเกลียดชัง

1491
01:43:58,531 --> 01:44:02,452
เจนที่รัก

1492
01:44:03,078 --> 01:44:06,206
เจนที่รัก

1493
01:44:06,289 --> 01:44:09,751
(Max's เมืองแคนซัส)

1494
01:44:12,837 --> 01:44:14,965
แล้วมีโชว์นั้นที่ร้าน Max's

1495
01:44:17,551 --> 01:44:18,969
เขาหยุดชะงักไปเลย

1496
01:44:21,721 --> 01:44:24,266
มาแล้วทะเล

1497
01:44:24,349 --> 01:44:26,851
(แอนดี)

1498
01:44:26,935 --> 01:44:30,272
และคลื่นที่ชายทะเล

1499
01:44:30,355 --> 01:44:32,566
ไม่น่าเชื่อว่านี่คือหลังผ่านไปห้าปี

1500
01:44:32,649 --> 01:44:39,155
ของการเล่นที่ชั้นบนของร้าน Max's
กับวงที่หดตัวลงอย่างมาก

1501
01:44:39,239 --> 01:44:43,368
แล้วคลื่นเล่า ไปอยู่ไหนมา

1502
01:44:47,998 --> 01:44:51,251
เขาโอดครวญ แทบจะเล่นไม่ได้

1503
01:44:51,334 --> 01:44:53,253
ไม่ได้มีความรู้สึกสนุกเลย

1504
01:44:53,336 --> 01:44:57,883
นั่นอาจทำให้ฉันคลั่ง

1505
01:44:57,966 --> 01:44:59,885
ผมตัดสินใจที่จะกลับไปเรียน

1506
01:44:59,968 --> 01:45:03,972
เพื่อหนีเรื่องราวเหล่านี้

1507
01:45:05,724 --> 01:45:07,434
ดิฉันว่าเขาไม่อยากบอกเรา

1508
01:45:07,517 --> 01:45:11,605
เขาไม่ได้หนีหายไป แต่เขาเลือกบอกเรา
ขณะที่เราเดินอยู่ในสนามบิน

1509
01:45:11,688 --> 01:45:13,899
เขาพูดออกมาว่า "ผมไม่ไป"

1510
01:45:16,568 --> 01:45:19,154
เขาบอกดิฉันด้วย
ว่าเหตุผลที่ทำอย่างนั้น

1511
01:45:19,237 --> 01:45:21,197
เป็นเพราะเขากลัว
ว่าทุกคนจะโน้มน้าวเขาให้ไป

1512
01:45:21,990 --> 01:45:24,075
โมต้องร้องไห้ ไม่ได้

1513
01:45:25,619 --> 01:45:28,955
โมบอกว่าเหมือนถูกเขาเอามีดแทงหัวใจ

1514
01:45:29,539 --> 01:45:32,459
ของผืนดิน

1515
01:45:32,542 --> 01:45:38,215
ที่อยู่ที่ชายทะเล

1516
01:45:40,717 --> 01:45:45,597
ผมไปดูพวกเขาที่ร้าน Max's
เพลงชุดนั้นจบพอดี

1517
01:45:45,680 --> 01:45:49,059
ลูมาถึงก็เดินไปที่ทางออก

1518
01:45:49,142 --> 01:45:51,561
ผมเรียก "เฮ้ ลู"
แต่เขาไม่หยุดและเดินเร็วมาก

1519
01:45:53,438 --> 01:45:56,650
แล้วมีคนพูดขึ้นว่า
"เขาเพิ่งลาออกจากวง"

1520
01:45:56,733 --> 01:45:59,402
ที่ชายทะเล

1521
01:46:00,654 --> 01:46:03,907
เขาลาออก เท่านั้นเลย
คือ… ทุกอย่างจบ

1522
01:46:06,284 --> 01:46:12,749
มาแล้วทะเลและคลื่นลม

1523
01:46:12,832 --> 01:46:15,794
ที่ชายทะเล

1524
01:46:19,631 --> 01:46:23,343
มาแล้วทะเล

1525
01:46:23,426 --> 01:46:26,096
และคลื่นลม…

1526
01:46:26,179 --> 01:46:29,391
หลังจากที่เขาออกจาวง
เขาไปอยู่บ้านพ่อแม่เขา

1527
01:46:29,474 --> 01:46:31,101
นานประมาณปีครึ่ง

1528
01:46:31,851 --> 01:46:35,981
เขาคงพยายามเรียบเรียงสติ

1529
01:46:36,565 --> 01:46:39,568
มีปัญหาค่อนข้างใหญ่…
เกี่ยวกับการจัดการ

1530
01:46:39,651 --> 01:46:41,570
ผมออกไปเลียแผล

1531
01:46:41,653 --> 01:46:43,822
สมัยเรียน คุณแม่จะบอกผมว่า

1532
01:46:43,905 --> 01:46:47,534
"ลูกน่าจะเรียนพิมพ์ดีด
จะได้มีงานรองรับไว้"

1533
01:46:47,617 --> 01:46:52,539
ฉันเป็นลูกชายที่ขี้เกียจ
ไม่เคยทำอะไรสำเร็จ

1534
01:46:52,622 --> 01:46:57,252
ประกอบด้วยน้ำเป็นส่วนใหญ่

1535
01:46:57,335 --> 01:46:59,921
และนี่

1536
01:47:00,005 --> 01:47:03,049
มาแล้วคลื่นลม

1537
01:47:06,303 --> 01:47:09,180
ที่ชายทะเล

1538
01:47:09,264 --> 01:47:11,850
พวกเขามีแสงเปล่งประกายมาก

1539
01:47:11,933 --> 01:47:17,022
จนไม่มีพื้นที่ใดสามารถรองรับ
การหายไปของแสงนั้น

1540
01:47:25,155 --> 01:47:29,034
ต้องอาศัยฟิสิกส์
เพื่ออธิบายวงนั้นในจุดสูงสุดของวง

1541
01:47:29,117 --> 01:47:32,120
มาแล้วคลื่นลม

1542
01:47:35,206 --> 01:47:39,544
มีเอนโทรปีอยู่

1543
01:47:40,629 --> 01:47:44,633
มาแล้วคลื่นลม

1544
01:47:44,716 --> 01:47:45,675
(ลู รีด - Transformer)

1545
01:47:53,808 --> 01:47:57,354
มาแล้วคลื่นลม

1546
01:47:57,437 --> 01:47:58,355
(นิโก
THE MARBLE INDEX)

1547
01:48:03,401 --> 01:48:04,402
(มอรีน ทักเกอร์
PLAYIN' POSSUM)

1548
01:48:14,371 --> 01:48:20,126
(ลู รีด/จอห์น เคล
SONGS FOR DRELLA)

1549
01:48:29,469 --> 01:48:35,517
มาแล้วคลื่นลม

1550
01:48:39,980 --> 01:48:45,986
มาแล้วคลื่นลม

1551
01:48:50,282 --> 01:48:55,245
มาแล้วคลื่นลม

1552
01:49:03,461 --> 01:49:05,714
สวัสดีครับ อืม

1553
01:49:06,256 --> 01:49:07,340
บาร์บาราโทรมา

1554
01:49:10,135 --> 01:49:12,053
อืม มีอะไรหรือเปล่า

1555
01:49:12,971 --> 01:49:14,097
อ่อ เยี่ยม

1556
01:49:14,848 --> 01:49:18,143
พูดอะไรอย่างนั้น รีบมาที่นี่เลย

1557
01:49:20,186 --> 01:49:21,313
ไว้คุยกัน

1558
01:49:25,066 --> 01:49:26,735
ชอบความสอดคล้องของสีในนั้นไหม

1559
01:49:26,818 --> 01:49:28,236
แปลกมาก

1560
01:49:28,320 --> 01:49:30,238
เป็นรูปถ่าย หรือ…

1561
01:49:30,322 --> 01:49:32,490
- ไม่ใช่ เป็นรูปวาด
- สวยดี

1562
01:49:32,574 --> 01:49:34,743
มีรูปหนึ่งในนั้น
เป็นรูป The Velvet Underground

1563
01:49:34,826 --> 01:49:36,703
เจ๋งใช่ไหม

1564
01:49:36,786 --> 01:49:38,413
เจ๋งมาก

1565
01:49:39,706 --> 01:49:40,999
คนนี้ใคร

1566
01:49:41,082 --> 01:49:42,292
- นั่นสเตอร์ลิง
- อ่อ สเตอร์ลิง

1567
01:49:43,376 --> 01:49:45,837
อ่อ ลืมไปเลย

1568
01:49:45,921 --> 01:49:47,047
ยังเจอกันอยู่ไหมครับ

1569
01:49:47,130 --> 01:49:51,009
ครับ ผมเพิ่งเจอมอรีน
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

1570
01:49:51,593 --> 01:49:53,595
อืม ตอนนี้เธอ
เป็นนักเขียนโปรแกรมแล้ว

1571
01:49:53,678 --> 01:49:55,513
- ใช่ เธอทำงานที่โรงงาน
- แล้ว…

1572
01:49:55,597 --> 01:49:56,890
- ในหลายนัย
- จริงเหรอ

1573
01:49:58,642 --> 01:50:00,852
IBM เธอมีลูก

1574
01:50:00,936 --> 01:50:03,563
ยังติดต่อจอห์นอยู่ไหม
จอห์น เคล

1575
01:50:04,189 --> 01:50:06,107
ครับ เพิ่งคุยกับเขาเมื่อวันก่อน

1576
01:50:06,608 --> 01:50:09,486
แล้วเขา… เขา…
แน่นอนว่าเขายังทำงานเขียน แต่…

1577
01:50:09,569 --> 01:50:12,072
เขาทำงาน
ที่ไอส์แลนด์เรกคอร์ดส์ และ…

1578
01:50:12,948 --> 01:50:14,908
ไอส์แลนด์เหรอ ไม่รู้มาก่อน

1579
01:50:14,991 --> 01:50:17,244
ก่อนหน้านี้ทำกับวอร์เนอร์บราเธอร์ส
ตอนนี้มาอยู่ไอส์แลนด์แล้ว

1580
01:50:25,794 --> 01:50:27,837
(วันที่ 22 ก.พ. 1987 แอนดี วอร์ฮอล
เสียชีวิตจากภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด)

1581
01:50:27,921 --> 01:50:29,172
เราใช้เวลาสักพักกว่าจะถึงจุดนี้

1582
01:50:29,256 --> 01:50:32,217
(เขาอายุ 58 ปี)

1583
01:50:33,760 --> 01:50:37,764
(18 ก.ค. 1988 นิโกเสียชีวิต
จากเลือดออกในสมอง เธออายุ 49 ปี)

1584
01:50:37,847 --> 01:50:40,183
ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังจะไปไหน

1585
01:50:41,851 --> 01:50:45,146
(30 ส.ค. 1995 สเตอร์ลิง มอร์ริสัน
เสียชีวิตจากมะเร็งต่อมน้ำเหลือง:)

1586
01:50:45,230 --> 01:50:46,940
แต่ฉันจะพยายาม

1587
01:50:47,023 --> 01:50:48,358
(เขาอายุ 53 ปี)

1588
01:50:48,441 --> 01:50:49,943
ชิงอาณาจักรหากทำไหว

1589
01:50:50,610 --> 01:50:54,948
(27 ต.ค. 2013 ลู รีด
เสียชีวิตจากโรคตับ เขาอายุ 71 ปี)

1590
01:50:55,031 --> 01:50:59,828
เพราะทำให้รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย
เมื่อเอาเข็มจิ้มเข้าเส้นเลือด

1591
01:51:00,912 --> 01:51:04,958
ขอบอกเธอว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

1592
01:51:05,917 --> 01:51:09,462
เมื่อฤทธิ์ยาพัดพาฉันไป

1593
01:51:10,505 --> 01:51:13,842
และรู้สึกเหมือนเป็นบุตรพระเยซู

1594
01:51:14,885 --> 01:51:18,096
ฉันคงไม่รู้อะไร

1595
01:51:18,972 --> 01:51:21,933
ฉันคงไม่รู้อะไรเลย

1596
01:51:32,652 --> 01:51:34,362
ฉัน

1597
01:51:37,240 --> 01:51:38,950
ไม่รู้

1598
01:51:41,202 --> 01:51:44,372
ฉันตัดสินใจบางอย่าง

1599
01:51:53,006 --> 01:51:54,966
แต่ฉัน

1600
01:51:57,761 --> 01:51:59,763
รู้ว่าฉัน

1601
01:52:01,389 --> 01:52:04,601
จะพยายามลบล้างชีวิตฉัน

1602
01:52:04,684 --> 01:52:08,855
เพราะเมื่อเลือดเริ่มไหลเวียน

1603
01:52:09,814 --> 01:52:13,026
เมื่อยาพุ่งขึ้นไปตามลำคอคนเสพ

1604
01:52:13,818 --> 01:52:16,905
เมื่อฉันเข้าใกล้ความตาย

1605
01:52:28,917 --> 01:52:30,919
ไม่มีใครช่วยได้

1606
01:52:31,002 --> 01:52:34,005
พวกนายช่วยไม่ได้ สาวสวยก็ช่วยไม่ได้

1607
01:52:34,089 --> 01:52:36,174
ด้วยคำหวานของพวกเธอ

1608
01:52:36,800 --> 01:52:39,970
ทุกคนจงออกไป

1609
01:52:40,720 --> 01:52:43,765
ฉันคงไม่รู้อะไร

1610
01:52:44,641 --> 01:52:47,060
ฉันคงไม่รู้อะไรเลย

1611
01:52:47,143 --> 01:52:48,478
(ลู รีด
นักแต่งเพลง นักดนตรี และนักเขียน)

1612
01:52:48,562 --> 01:52:50,021
(ออกอัลบั้มสตูดิโอ 22 ชุด อัลบั้มสด
เก้าชุดในฐานะศิลปินเดี่ยว)

1613
01:52:50,105 --> 01:52:51,273
(จอห์น เคล นักแต่งเพลง
นักดนตรี และโปรดิวเซอร์)

1614
01:52:51,356 --> 01:52:52,732
(ออกอัลบั้มสตูดิโอ 16 ชุด อัลบั้มสด
หกชุด และผลิตเพลงกว่า 75 เพลง)

1615
01:52:52,816 --> 01:52:54,568
(เขายังออกทัวร์
และอาศัยอยู่ที่ลอสแอนเจลิส)

1616
01:52:54,651 --> 01:52:56,695
(สเตอร์ลิง มอร์ริสัน นักดนตรี
ได้รับปริญญาเอกและทำงานเป็น)

1617
01:52:56,778 --> 01:52:59,614
(ศาสตราจารย์การศึกษายุคกลาง
ที่มหาวิทยาลัยเท็กซัส เมืองออสติน)

1618
01:52:59,698 --> 01:53:02,117
(มอรีน ทักเกอร์ นักแต่งเพลงและ
นักดนตรี ออกอัลบั้มสตูดิโอสี่ชุด)

1619
01:53:02,200 --> 01:53:04,995
(ในฐานะศิลปินเดี่ยว และ
อาศัยอยู่ที่ตอนใต้ของรัฐจอร์เจีย)

1620
01:53:05,078 --> 01:53:07,706
(นิโก นักแต่งเพลงและนักดนตรี)

1621
01:53:07,789 --> 01:53:10,709
(ออกอัลบั้มสตูดิโอหกชุด
ในฐานะศิลปินเดี่ยว)

1622
01:53:10,792 --> 01:53:13,795
(ดัก ยูล นักดนตรี)

1623
01:53:13,879 --> 01:53:16,673
(ออกอัลบั้มสดหนึ่งชุดในฐานะ
ศิลปินเดี่ยว อาศัยอยู่ที่ซีแอตเทิล)

1624
01:53:17,257 --> 01:53:19,509
(เมอร์ริลล์ รีด-ไวเนอร์
น้องสาวของลูรีด เป็นนักจิตบำบัด)

1625
01:53:19,593 --> 01:53:21,469
(อาศัยอยู่ที่ลองไอส์แลนด์
รัฐนิวยอร์ก)

1626
01:53:21,553 --> 01:53:23,805
(อัลลัน ไฮแมน เพื่อนสมัยเรียน
และเพื่อนร่วมวงของลู รีด)

1627
01:53:23,889 --> 01:53:25,599
(อาศัยอยู่ที่ลองไอส์แลนด์
รัฐนิวยอร์ก)

1628
01:53:25,682 --> 01:53:27,767
(เฮนรี ฟลินท์ นักประพันธ์ นักดนตรี
นักปรัชญา และนักเขียน)

1629
01:53:27,851 --> 01:53:29,227
(อาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1630
01:53:29,311 --> 01:53:31,980
(ลามอนต์ ยัง นักประพันธ์ นักดนตรี
นักเขียน และผู้ก่อตั้งวง)

1631
01:53:32,063 --> 01:53:35,609
(มาเรียน ซาซีลา ศิลปิน นักดนตรี
สมาชิกวง Theatre of Eternal Music)

1632
01:53:35,692 --> 01:53:37,527
(และ The Dream Syndicate
อาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1633
01:53:37,611 --> 01:53:40,947
(ริชาร์ด มิชกิน เพื่อนมหาวิทยาลัย
เพื่อนร่วมวงของลู รีด อยู่นิวยอร์ก)

1634
01:53:41,031 --> 01:53:42,866
(เชลลี คอร์วิน
แฟนสาวสมัยมหาวิทยาลัยของลู)

1635
01:53:42,949 --> 01:53:44,659
(เป็นศิลปินที่อาศัยอยู่ที่
ตอนใต้ของแคลิฟอร์เนีย)

1636
01:53:44,743 --> 01:53:47,162
(แดนนี ฟีลด์ส ผู้จัดการเพลง
และนักโฆษณา อยู่นิวยอร์กและลอนดอน)

1637
01:53:47,245 --> 01:53:49,372
(เอมี โทบิน นักแสดงหญิง
และลูกค้า The Factory ในยุค 60)

1638
01:53:49,456 --> 01:53:51,541
(เป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์
อาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1639
01:53:51,625 --> 01:53:53,668
(เทอร์รี ฟิลิปส์ นักดนตรี
และผู้บริหารของ Pickwick Records)

1640
01:53:53,752 --> 01:53:55,337
(อาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1641
01:53:55,420 --> 01:53:57,797
(มาร์ธา มอร์ริสัน ภรรยาของสเตอร์ลิง
มอร์ริสัน ทำงานที่วิทยาลัยวัสซาร์)

1642
01:53:57,881 --> 01:54:00,050
(และอาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1643
01:54:00,133 --> 01:54:02,802
(แมรี โวโรนอฟ ดาราดังของวอร์ฮอล
นักแสดงและนักเขียน อยู่ลอสแอนเจลิส)

1644
01:54:03,803 --> 01:54:05,722
(แจ็กสัน บราวน์ นักแต่งเพลง
นักดนตรี และนักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม)

1645
01:54:05,805 --> 01:54:07,015
(อาศัยอยู่ลอสแอนเจลิส)

1646
01:54:07,098 --> 01:54:09,142
(โจนาธาน ริชแมน นักดนตรี/แต่งเพลง
และผู้ก่อตั้ง The Modern Lovers)

1647
01:54:09,226 --> 01:54:10,810
(อาศัยอยู่ทางตอนเหนือ
ของแคลิฟอร์เนีย)

1648
01:54:10,894 --> 01:54:13,605
(จอห์น วอเตอร์ส ผู้กำกับ
นักเขียน นักแสดง และศิลปิน)

1649
01:54:13,688 --> 01:54:15,565
(อาศัยอยู่ที่บัลติมอร์ ซานฟรานซิสโก
และโพรวินซ์ทาวน์)

1650
01:54:15,649 --> 01:54:17,984
(โจเซฟ ฟรีแมน ผู้ช่วยวัยรุ่น
ของวอร์ฮอลที่ The Factory)

1651
01:54:18,068 --> 01:54:19,277
(อาศัยอยู่ที่นครนิวยอร์ก)

1652
01:54:19,361 --> 01:54:20,779
(เดลมอร์ ชวาร์ตซ์ เป็นนักเขียน กวี)

1653
01:54:20,862 --> 01:54:22,280
(และศาสตราจารย์วิชาการเขียนเชิง
สร้างสรรค์ มหาวิทยาลัยซีราคิวส์)

1654
01:54:22,364 --> 01:54:24,491
(โทนี คอนราด เป็นผู้กำกับภาพยนตร์
แนวทดลองและนักดนตรี)

1655
01:54:24,574 --> 01:54:25,951
(ซึ่งเป็นสมาชิกวง Theatre of
Eternal Music และ The Primitives)

1656
01:54:26,034 --> 01:54:27,577
(ร่วมกับลู รีด และจอห์น เคล)

1657
01:54:27,661 --> 01:54:30,038
(บิลลี เนม หรือบิลลีลินิช
เป็นผู้ร่วมงานกับวอร์ฮอล ช่างภาพ)

1658
01:54:30,121 --> 01:54:32,040
(และผู้ดูแลหลักที่ The Factory)

1659
01:54:32,123 --> 01:54:33,875
(เดวิด โบวี เป็นนักแต่งเพลง
นักดนตรี นักแสดง)

1660
01:54:33,959 --> 01:54:35,961
(และผู้ผลิต Transformer
อัลบั้มสนั่นวงการของลู รีด)

1661
01:54:36,044 --> 01:54:38,463
(ด้วยความระลึกถึงโจนัส เมคัส
ผู้กำกับ ศิลปิน)

1662
01:54:38,547 --> 01:54:41,258
(และผู้ก่อตั้ง
Anthology Film Archives)

1663
01:54:41,341 --> 01:54:44,719
(ผู้ทุ่มเทชีวิตให้กับภาพยนตร์ล้ำยุค
ของสหรัฐอเมริกา)

1664
01:55:05,991 --> 01:55:12,706
แล้วสาวน้อยผู้น่าสงสารจะใส่ชุดอะไร

1665
01:55:15,500 --> 01:55:20,589
ไปงานปาร์ตี้ทั้งหลายของวันพรุ่งนี้

1666
01:55:23,300 --> 01:55:29,598
กระโปรงมือสองจากใครก็ไม่รู้

1667
01:55:32,475 --> 01:55:37,606
ไปงานปาร์ตี้ทั้งหลายของวันพรุ่งนี้

1668
01:55:40,275 --> 01:55:45,405
แล้วเธอจะไปไหน แล้วเธอจะทำอย่างไร

1669
01:55:45,488 --> 01:55:49,743
เมื่อเที่ยงคืนวนมาถึง

1670
01:55:53,121 --> 01:55:59,336
เธอจะหันไปหา
ตัวตลกวันอาทิตย์อีกครั้ง

1671
01:56:02,297 --> 01:56:06,968
และร้องไห้อยู่หลังประตู

1672
01:56:47,926 --> 01:56:54,432
แล้วสาวน้อยผู้น่าสงสารจะใส่ชุดอะไร

1673
01:56:57,519 --> 01:57:02,399
ไปงานปาร์ตี้ทั้งหลายของวันพรุ่งนี้

1674
01:57:05,068 --> 01:57:11,283
ทำไมต้องผ้าไหมและลินิน
จากชุดกระโปรงของเมื่อวาน

1675
01:57:14,327 --> 01:57:19,332
ไปงานปาร์ตี้ทั้งหลายของวันพรุ่งนี้

1676
01:57:21,918 --> 01:57:27,132
แล้วเธอจะทำอย่างไรกับเศษผ้าวันพฤหัส

1677
01:57:27,215 --> 01:57:31,344
เมื่อวันจันทร์วนมาถึง

1678
01:57:34,806 --> 01:57:40,937
เธอจะหันไปหา
ตัวตลกวันอาทิตย์อีกครั้ง

1679
01:57:43,857 --> 01:57:48,612
และร้องไห้อยู่หลังประตู

1680
01:58:47,128 --> 01:58:53,552
แล้วสาวน้อยผู้น่าสงสารจะใส่ชุดอะไร

1681
01:58:56,513 --> 01:59:01,685
ไปงานปาร์ตี้ทั้งหลายของวันพรุ่งนี้

1682
01:59:04,062 --> 01:59:10,110
เพราะเด็กวันพฤหัส
เป็นตัวตลกวันอาทิตย์

1683
01:59:12,946 --> 01:59:17,993
ที่ไม่มีใครจะไว้ทุกข์ให้

1684
01:59:20,620 --> 01:59:25,542
ผ้าคลุมสีคล้ำ ชุดกระโปรงมือสอง

1685
01:59:25,625 --> 01:59:30,505
ทำจากเศษผ้าและผ้าไหม ชุดเสื้อผ้า

1686
01:59:33,425 --> 01:59:40,432
ที่เหมาะกับคนที่นั่งร้องไห้

1687
01:59:42,058 --> 01:59:47,439
เรื่องงานปาร์ตี้ทั้งหลาย
ของวันพรุ่งนี้

1688
02:00:15,175 --> 02:00:17,177
คำบรรยายโดย ธัญญา ศรีธัญญลักษณา