1
00:00:06,089 --> 00:00:08,216
- พร้อมแล้วนะ
- ใช่ วางตำแหน่งแล้ว

2
00:00:08,299 --> 00:00:11,261
- โอเค
- โอเคนะ แค่อยากจะ… เดี๋ยว

3
00:00:11,344 --> 00:00:13,054
แค่อยากให้แน่ใจว่าอัดอยู่

4
00:00:13,138 --> 00:00:14,931
ได้แล้วฟิลิป เริ่มเลย

5
00:00:15,015 --> 00:00:16,182
เรากำลังตรวจสอบไมค์

6
00:00:16,808 --> 00:00:19,019
- เดี๋ยว มีอะไรเหรอ
- นี่

7
00:00:19,561 --> 00:00:20,895
จริงดิ ฮัลโหล

8
00:00:20,979 --> 00:00:22,480
ฮัลโหล หนึ่ง สอง สาม สี่

9
00:00:22,564 --> 00:00:24,065
- พร้อมถ่ายแล้ว
- เอาเลย

10
00:00:24,774 --> 00:00:25,608
ถ่ายอยู่เหรอ

11
00:00:25,692 --> 00:00:27,152
- กล้องเดินอยู่
- เอาละนะ

12
00:00:28,319 --> 00:00:31,239
- สวัสดี
- นั่นบ้านโรเซนธาลรึเปล่า

13
00:00:31,322 --> 00:00:33,158
ผมโทรไปถูกที่รึเปล่า

14
00:00:33,241 --> 00:00:35,076
- โอ้ ยินดีด้วย
- หวัดดี

15
00:00:35,702 --> 00:00:37,203
- ลูกไม่ขยับเลย
- หวัดดี

16
00:00:37,287 --> 00:00:38,663
- เหรอครับ
- ลูกไม่ขยับเลย

17
00:00:38,747 --> 00:00:39,581
เปล่าสักหน่อย

18
00:00:39,664 --> 00:00:41,916
เขานิ่งไปจริงๆ เขาพูดไม่ได้

19
00:00:42,000 --> 00:00:43,960
ผมพูดได้ ได้ยินผมไหม

20
00:00:44,044 --> 00:00:47,630
เสียงกับภาพมันไม่ไปด้วยกัน

21
00:00:47,714 --> 00:00:49,549
ปากกับเสียงผมไม่ไปด้วยกันเหรอ

22
00:00:49,632 --> 00:00:50,467
ใช่

23
00:00:50,550 --> 00:00:53,636
เดี๋ยวนะ ผมจะลองโทรกลับไปอีกทีนะ

24
00:00:53,720 --> 00:00:56,139
- ไงนะ
- รอแป๊บนึง ได้แล้ว

25
00:00:57,807 --> 00:01:00,852
สวัสดี รอเดี๋ยวนะ เราได้ยินลูกไหม

26
00:01:00,935 --> 00:01:02,062
- ได้ยินเสียงผมไหม
- ได้

27
00:01:03,104 --> 00:01:04,564
ทำอะไรน่ะ ฟิลิป

28
00:01:04,647 --> 00:01:07,776
ผมเช็ดแม่อยู่ เขาว่าแม่ดูเลอะ

29
00:01:07,859 --> 00:01:09,778
เขาบอกว่าเป็นที่จอ แต่อาจเป็นที่แม่

30
00:01:09,861 --> 00:01:11,112
ไม่ได้ยินเสียงแกเลย

31
00:01:12,697 --> 00:01:14,032
- หวัดดี
- หวัดดี

32
00:01:14,115 --> 00:01:14,949
สวัสดี

33
00:01:15,033 --> 00:01:18,953
แม่ เสียงแม่… เสียงแม่ดังไปเพราะแม่ได้ยิน…

34
00:01:19,037 --> 00:01:21,289
เดี๋ยว ไม่ อีกอันนึง

35
00:01:21,372 --> 00:01:23,500
แม็กซ์ คุณเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย

36
00:01:23,583 --> 00:01:25,502
เล่าเรื่องเมืองไทยให้ฟังหน่อยสิ

37
00:01:25,585 --> 00:01:29,255
กรุงเทพฯ เป็นเมืองใหญ่ที่วุ่นวายมาก
รถราเยอะมาก

38
00:01:29,339 --> 00:01:32,884
เสียงก็ดังมากและวิ… แม่เป็นไรรึเปล่าน่ะ

39
00:01:33,843 --> 00:01:35,345
แม่ไม่เป็นไร เล่าต่อเลย

40
00:01:36,012 --> 00:01:37,889
รู้ใช่ไหมว่าเราถ่ายทำกันอยู่

41
00:01:39,766 --> 00:01:40,600
อ้าว

42
00:01:41,893 --> 00:01:43,394
- รอเดี๋ยว
- รอเดี๋ยว

43
00:01:44,229 --> 00:01:46,272
ไม่ใช่ นั่นมัน…

44
00:01:46,356 --> 00:01:47,232
รอเดี๋ยว

45
00:01:47,315 --> 00:01:49,150
- ต้องทำบ่อยๆ จะได้ชำนาญ
- โอเค

46
00:01:49,234 --> 00:01:50,068
ใช่ไหม

47
00:01:50,652 --> 00:01:51,945
(สุขสันต์วันครบรอบ)

48
00:01:54,155 --> 00:01:57,158
ชายผู้หิวโหยที่แสนสุข

49
00:01:57,242 --> 00:02:00,703
เดินทางข้ามผืนดินและผืนน้ำ

50
00:02:01,371 --> 00:02:03,873
เขาพยายามทำความเข้าใจ

51
00:02:03,957 --> 00:02:07,794
ศิลปะการทำพาสต้า หมู ไก่ และแกะ

52
00:02:07,877 --> 00:02:09,838
เขาจะขับรถไปหาคุณ

53
00:02:09,921 --> 00:02:11,589
เขาจะบินไปหาคุณ

54
00:02:11,673 --> 00:02:13,424
เขาจะยอมร้องเพลงให้คุณฟัง

55
00:02:13,508 --> 00:02:14,843
เขาจะยอมเต้นให้คุณดู

56
00:02:14,926 --> 00:02:17,011
เขาจะหัวเราะกับคุณ

57
00:02:17,095 --> 00:02:18,721
และจะร้องไห้เพื่อคุณ

58
00:02:18,805 --> 00:02:24,102
โดยเขาจะขอของตอบแทนเพียงสิ่งเดียว
ใครก็ได้ ใครก็ได้

59
00:02:24,185 --> 00:02:26,729
ใครก็ได้

60
00:02:27,397 --> 00:02:30,316
ใครก็ได้ ขออาหารให้ฟิลกินหน่อย

61
00:02:30,400 --> 00:02:33,236
ใครก็ได้ช่วยเอาอาหารให้เขากินที

62
00:02:33,319 --> 00:02:36,781
(เฮเลนกับแม็กซ์)

63
00:02:38,408 --> 00:02:40,243
พร้อมนะ เอาเลย

64
00:02:42,162 --> 00:02:43,580
หวัดดี

65
00:02:43,663 --> 00:02:44,622
อ้าว หวัดดีครับ

66
00:02:45,248 --> 00:02:46,082
สบายดีไหม

67
00:02:47,000 --> 00:02:48,960
ดีครับ วันนี้แม่เป็นไง

68
00:02:49,043 --> 00:02:52,505
โอเคทุกคน ผมรู้ว่าคุณมาดูรายการนี้ทำไม

69
00:02:52,589 --> 00:02:56,801
เพื่อมาดูสองคนนี้ ดาราตัวจริงของซัมบอดี้ฟีดฟิล

70
00:02:56,885 --> 00:03:01,556
เราจะทำตอนพิเศษเกี่ยวกับเฮเลนกับแม็กซ์

71
00:03:01,639 --> 00:03:03,600
ฉันได้ข่าวมาแล้ว ฉันดีใจจัง

72
00:03:03,683 --> 00:03:06,269
ไปอิสราเอลคราวนี้ชอบไหม

73
00:03:06,352 --> 00:03:08,438
ผมต้องบอกว่าครั้งนี้ผมชอบมาก

74
00:03:08,521 --> 00:03:10,523
ได้ยินเสียงที่ดังอยู่นี่ไหมครับ ฟังสิ

75
00:03:14,527 --> 00:03:15,612
นกเหรอ

76
00:03:15,695 --> 00:03:17,572
ฟังสิๆ

77
00:03:22,035 --> 00:03:23,453
- ไม่ได้ยินเลย
- ฉันได้ยิน

78
00:03:23,536 --> 00:03:26,122
- แม่ได้ยินอะไร
- เสียงนก

79
00:03:26,206 --> 00:03:29,959
ผมต้องขอถามว่าแถวบ้านแม่มีนกอะไรบ้าง ผม…

80
00:03:30,043 --> 00:03:32,003
อาจจะดังมาจากข้างนอกบ้าน

81
00:03:32,086 --> 00:03:34,255
ดังมาจากข้างนอกบ้านแน่ๆ ครับ

82
00:03:34,339 --> 00:03:36,507
คนแจวเรือกอนโดลาร้องเพลง
แจวเรือผ่านไปอยู่

83
00:03:36,591 --> 00:03:39,260
คือมีคนเดินร้องเพลงอยู่ที่ถนนเหรอ

84
00:03:39,761 --> 00:03:40,762
คนแจวเรือกอนโดลา

85
00:03:41,429 --> 00:03:42,847
คือถนนที่นี่เป็นน้ำ

86
00:03:43,890 --> 00:03:46,809
- อ้อ จริงด้วย เข้าใจแล้ว
- เพราะผมอยู่ที่เวนิส

87
00:03:47,435 --> 00:03:49,771
เคยได้ยินเรื่องคุณตัวที่อยู่ตามถนนที่เวนิสไหม

88
00:03:49,854 --> 00:03:50,688
ไม่ครับ

89
00:03:52,482 --> 00:03:53,316
เธอจมน้ำตาย

90
00:03:54,275 --> 00:03:55,109
ดังนั้น…

91
00:03:55,193 --> 00:03:58,112
รู้ไหมว่าทำไมคุณสองคนถึงเป็นคนตลก

92
00:03:58,196 --> 00:03:59,948
- ที่เราทำตอนนี้…
- อยู่ด้วยกันแล้วจี้มาก

93
00:04:00,031 --> 00:04:04,244
เพราะพ่อกับแม่เป็นส่วนที่ดีที่สุด
และคนชอบพวกเขาที่สุดในรายการนี้

94
00:04:04,327 --> 00:04:07,121
คนนั่งดูผมเม้าท์มอยก็เพื่อจะได้เจอพวกเขา

95
00:04:08,122 --> 00:04:12,168
แม่อยากเห็นลูกเต้นแทงโก้ แม่ชอบที่สุดเลย

96
00:04:12,252 --> 00:04:15,296
นั่นเป็นอะไรที่น่ากลัวที่สุด
ที่ผมเคยทำมาในรายการเลย

97
00:04:15,380 --> 00:04:17,257
ลูกดูยอดเยี่ยมไปเลย

98
00:04:17,340 --> 00:04:21,344
ใช่ แต่แกเต้นเงอะงะไปหน่อยนะ

99
00:04:21,427 --> 00:04:24,180
เปล่าสักหน่อย

100
00:04:24,847 --> 00:04:29,227
ทำสิ่งที่แกถนัดที่สุดเหอะ
พูดเรื่อยเจื้อยน่ะ แกเก่งเรื่องนั้น

101
00:04:30,895 --> 00:04:31,771
เลิกเต้นไปเลย

102
00:04:31,854 --> 00:04:34,565
ไม่ อย่าเลิก แม่ว่าลูกทำได้ดีมาก

103
00:04:34,649 --> 00:04:35,984
แม่ไม่เห็นด้วยกับพ่อ

104
00:04:36,067 --> 00:04:38,653
แหงสิ เพราะแม่เขาก็เต้นไม่เก่ง

105
00:04:40,571 --> 00:04:42,991
- ว่าแต่…
- ว่าแต่อยู่ที่นั่นแกสนุกไหม

106
00:04:43,074 --> 00:04:44,242
ไม่สนุกแล้วเนี่ย

107
00:04:44,951 --> 00:04:46,202
ต่างขั้วจะดึงดูดกัน

108
00:04:46,286 --> 00:04:49,872
ฉันชอบดูที่พวกเขาต่างกันมาก

109
00:04:49,956 --> 00:04:51,374
แต่มันมีแบบ…

110
00:04:52,166 --> 00:04:55,128
เฮเลนหัวเราะขำเรื่องอะไรพวกนี้ทุกครั้ง

111
00:04:55,211 --> 00:04:57,380
เราสื่อสารกันนะ แบบ 50-50

112
00:04:57,964 --> 00:05:00,091
เธอเป็นคนพูด ผมเป็นคนฟัง

113
00:05:00,174 --> 00:05:01,551
ใช่ ไม่ นั่นละ

114
00:05:01,634 --> 00:05:03,678
อย่าไปเชื่อเขา เขาไม่เคยฟังเลย

115
00:05:05,305 --> 00:05:08,558
ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาพยายามทำตัวตลก

116
00:05:08,641 --> 00:05:10,935
หรือว่าพวกเขาบ้าจี้กันตลอดเวลา

117
00:05:11,019 --> 00:05:11,853
ผมว่าทั้งสองอย่าง

118
00:05:11,936 --> 00:05:14,439
แม่ผมไม่ค่อยพยายามมาก

119
00:05:14,522 --> 00:05:17,025
ส่วนพ่อผมพยายามและทำสำเร็จ

120
00:05:17,108 --> 00:05:20,278
แต่บางครั้งก็ล้มเหลว และบางครั้งก็ไม่รู้ตัว

121
00:05:20,361 --> 00:05:21,279
ใช่

122
00:05:21,362 --> 00:05:22,363
ทั้งหมดทั้งมวลนั่นเลย

123
00:05:22,905 --> 00:05:25,908
พ่อช่วยเปิดไฟที่เตียงหน่อยได้ไหม

124
00:05:25,992 --> 00:05:28,536
ทีมงานขอแสงที่ข้างหลังพ่อนิดนึง

125
00:05:30,288 --> 00:05:32,749
พ่อสบายๆ เหมือนอยู่ในถิ่นของพ่อ

126
00:05:32,832 --> 00:05:34,625
เอาละ ดูโคมไฟ…

127
00:05:36,127 --> 00:05:36,961
มัน…

128
00:05:41,549 --> 00:05:42,508
ขำอะไรเหรอ

129
00:05:42,592 --> 00:05:44,218
โคมไฟมันแกว่งเอง

130
00:05:44,802 --> 00:05:46,763
ทีนี้พ่อจะแกว่งมันกลับล่ะ ใช้ได้แล้ว

131
00:05:47,305 --> 00:05:48,514
อีกดวงด้วยไหม

132
00:05:48,598 --> 00:05:50,183
ครับ ก็ดี จะได้ดูเสมอกัน

133
00:05:52,226 --> 00:05:55,188
ที่จริงนี่แหละเหตุผลหลักที่ผมอยากทำตอนพิเศษนี้

134
00:05:55,271 --> 00:05:58,191
เพราะผมจะได้ถามริชาร์ดได้ซะที

135
00:05:59,609 --> 00:06:01,277
นายฆ่าพ่อแม่เราทำไม

136
00:06:09,118 --> 00:06:12,914
พ่อผมเกิดมาชื่อแม็กซ์ ฮอร์สต์ โรเซนธาล

137
00:06:13,539 --> 00:06:17,710
เกิดปี 1926 ที่เบอร์ลิน เยอรมนี

138
00:06:17,794 --> 00:06:21,130
ส่วนแม่เรา เฮเลน รูธ เอาเออร์บาค

139
00:06:21,214 --> 00:06:27,136
เกิดที่แฮมบูร์ก เยอรมนีเมื่อปี 1933

140
00:06:27,220 --> 00:06:33,267
พ่อผมกับครอบครัวอยู่ด้วย
ตอนเกิดเหตุการณ์คริสทัลล์นัคท์

141
00:06:33,351 --> 00:06:34,852
"คืนกระจกแตก"

142
00:06:34,936 --> 00:06:38,898
ตอนที่พวกนาซีเดินไปตามถนน
ทุบทำลายร้านของชาวยิว

143
00:06:38,981 --> 00:06:41,317
และทุบตีทุกคนที่พวกเขาหาตัวเจอ

144
00:06:41,901 --> 00:06:44,028
ดังนั้นพวกเขาเลยต้องซ่อนตัวอยู่ในอะพาร์ตเมนต์

145
00:06:44,112 --> 00:06:49,325
เป็นปาฏิหาริย์มากที่หลังจากนั้น
พวกเขาสามารถหนีออกจากเยอรมนีได้

146
00:06:50,410 --> 00:06:53,413
แม่ผมอาจจะโชคไม่ค่อยดีเท่าไร

147
00:06:54,038 --> 00:06:56,332
แม่กับยายถูกนาซีจับไป

148
00:06:56,416 --> 00:07:00,002
และถูกส่งไปค่ายกักกันที่ฝรั่งเศส

149
00:07:01,379 --> 00:07:04,340
พวกเขาถูกแยกจากตา

150
00:07:04,424 --> 00:07:06,801
ฟิลิป เอาเออร์บาค ซึ่งชื่อผมตั้งตามคุณตา

151
00:07:07,301 --> 00:07:10,972
หลังสงคราม อย่างที่เห็นว่าพวกเขารอดมาได้

152
00:07:11,055 --> 00:07:12,849
พวกเขาเขียนถึงฟิลิป เอาเออร์บาคว่า

153
00:07:12,932 --> 00:07:17,061
"ไปอเมริกากันเถอะ เรามีญาติอยู่ที่นั่น"

154
00:07:17,145 --> 00:07:22,233
ฟิลิป เอาเออร์บาคพูดว่า
เขามีงานต้องทำที่เยอรมนี

155
00:07:22,316 --> 00:07:24,444
และไม่อยากจากไป

156
00:07:24,527 --> 00:07:27,155
เขาเริ่มสิ่งที่เรียกว่าโครงการฟื้นคืนสู่สภาพเดิม

157
00:07:27,238 --> 00:07:32,743
ซึ่งจ่ายเงินเป็นรายเดือนให้ชาวยิว

158
00:07:32,827 --> 00:07:35,246
ถ้าธุรกิจพวกเขาถูกพวกนาซีขโมยไป

159
00:07:35,329 --> 00:07:36,539
จนถึงตอนนี้

160
00:07:37,165 --> 00:07:39,083
ดังนั้นแม่ผมจึงโตมาโดยไม่มีพ่อ

161
00:07:40,168 --> 00:07:42,962
ยายมาร์ธากับเฮเลน ลูกสาวตัวน้อย

162
00:07:43,045 --> 00:07:45,214
จึงขึ้นเรือมาอเมริกา

163
00:07:45,298 --> 00:07:47,216
แต่เรือลำที่ว่าไม่ให้พวกเขาขึ้น

164
00:07:47,300 --> 00:07:48,759
พวกเขาเลยไปคิวบา

165
00:07:48,843 --> 00:07:51,679
แล้วพอในที่สุดพวกเขามาถึงนิวยอร์ก

166
00:07:51,762 --> 00:07:53,097
ที่วอชิงตันไฮท์ส

167
00:07:53,181 --> 00:07:55,516
ที่มีคนยิวจากเยอรมนีตั้งถิ่นฐานอยู่เยอะ

168
00:07:55,600 --> 00:07:59,395
มีคนยิวจากเยอรมนี
ตั้งถิ่นฐานอยู่เยอะในวอชิงตันไฮท์ส

169
00:07:59,479 --> 00:08:01,689
จนเขาเรียกที่นั่นว่าแฟรงก์เฟิร์ตริมฝั่งแม่น้ำฮัดสัน

170
00:08:02,482 --> 00:08:05,526
พ่อผมอายุ 13 ตอนที่พ่ออพยพมา

171
00:08:06,068 --> 00:08:09,113
และพ่อก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย

172
00:08:09,197 --> 00:08:11,824
และก็ถึงเวลาที่ต้องทำพิธีบาร์มิตซ์วาห์ของพ่อแล้ว

173
00:08:11,908 --> 00:08:15,578
ทีนี้พ่อเลยไม่แค่ต้องเรียนฮาฟทาราห์ที่จะใช้ในพิธี

174
00:08:15,661 --> 00:08:16,996
พ่อต้องเรียนภาษาอังกฤษด้วย

175
00:08:17,079 --> 00:08:19,332
กินเลยทุกคน ใครอยากได้เบเกิลบ้าง

176
00:08:19,415 --> 00:08:21,959
ด้วยความที่คุณอาจอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

177
00:08:22,668 --> 00:08:24,212
แม็กซ์กับเฮเลนเจอกันเมื่อไหร่ครับ

178
00:08:24,921 --> 00:08:28,799
มีไนท์คลับแห่งนึงที่นิวเจอร์ซี่ย์

179
00:08:28,883 --> 00:08:29,884
เธอจำได้ไหม

180
00:08:29,967 --> 00:08:34,263
- ริเวียร่าอะไรสักอย่างนี่แหละ
- เขาไปเล่าเรื่องตลกที่นั่น

181
00:08:34,347 --> 00:08:36,516
เขาเป็นนักเดี่ยวไมโครโฟน

182
00:08:36,599 --> 00:08:39,727
คือสมัครเล่นน่ะ แต่เขาก็ไปเล่าเรื่องตลก

183
00:08:39,810 --> 00:08:42,438
ฉันบอกเขาอยู่เรื่อยว่าเขาควรไปที่แคทสกิลส์

184
00:08:42,522 --> 00:08:46,776
- เขาควรไปที่นั่น
- เพราะเขาเป็นคนมีอารมณ์ขันไม่เหมือนใคร

185
00:08:46,859 --> 00:08:50,696
- เขาเก่งมาก
- เป็นตลกที่เข้าถึงคนกลุ่มใหญ่ เข้าถึงสังคม

186
00:08:50,780 --> 00:08:52,532
- เป็นมุกที่เฉียบคมมาก
- เฉียบคม

187
00:08:52,615 --> 00:08:53,574
พ่อทำให้แม่หัวเราะ

188
00:08:53,658 --> 00:08:55,284
เขาทำให้เธอหัวเราะตลอด

189
00:08:55,368 --> 00:08:57,828
แม้แต่ตอนที่พวกเขาทะเลาะกัน
เขาก็ยังทำให้เธอหัวเราะ

190
00:08:57,912 --> 00:08:59,622
พวกเราถ้าไม่โวยวายใส่กันก็หัวเราะ

191
00:09:01,874 --> 00:09:02,959
อันนั้นจริง

192
00:09:03,042 --> 00:09:04,585
ได้ยินผมชัดไหม

193
00:09:05,419 --> 00:09:07,004
เปิดเสียงดังไป

194
00:09:07,088 --> 00:09:07,922
โอเค

195
00:09:08,005 --> 00:09:09,465
ไม่ อย่าเปิดเสียงดังไปสิ

196
00:09:10,174 --> 00:09:11,884
โอเค เป็นไงบ้างทีนี้

197
00:09:11,968 --> 00:09:13,427
พ่อใส่ไอ้นั่นไว้รึเปล่า

198
00:09:14,345 --> 00:09:15,179
เปล่า

199
00:09:15,263 --> 00:09:16,389
พ่อเขาไม่เคยใส่เลย

200
00:09:16,472 --> 00:09:17,431
ทำไมไม่ใส่ล่ะพ่อ

201
00:09:17,515 --> 00:09:19,767
ใส่แล้วจะได้ไม่ต้องเปิดเสียงให้ดังเกินไป

202
00:09:20,434 --> 00:09:22,103
ไปใส่เครื่องช่วยฟังซะ

203
00:09:22,937 --> 00:09:25,356
- ไปใส่ซะ
- กว่าจะใส่ได้มันยาก

204
00:09:26,357 --> 00:09:27,942
ถ้างั้นพ่อก็จะไม่ได้ยินผม

205
00:09:28,025 --> 00:09:29,402
ก็ได้

206
00:09:29,485 --> 00:09:32,363
รู้ไหมอะไรที่ดี แทนที่จะใส่เครื่องช่วยฟัง

207
00:09:32,446 --> 00:09:34,365
ก็แค่พูด "อะไร" บ่อยๆ

208
00:09:35,032 --> 00:09:37,243
- หยุดสักที
- มันเป็นอะไรไป

209
00:09:40,079 --> 00:09:45,876
ตอนนี้เราอยู่กับคนสี่คนที่พ่อแม่ผมรักมากกว่าผม

210
00:09:46,711 --> 00:09:49,297
เริ่มจากสิ่งที่แย่ที่สุด

211
00:09:49,380 --> 00:09:51,549
ที่เคยเกิดขึ้นกับผม ตอนผมอายุห้าขวบ ริชาร์ด

212
00:09:53,509 --> 00:09:56,470
ช็อกโกแลตร้อนเหรอ
แหม แกนี่ชักจะนิสัยเสียแล้วนะ

213
00:09:56,554 --> 00:09:58,598
ใช่ ผมนิสัยเสียมาก

214
00:09:58,681 --> 00:10:00,683
ไม่แบ่งให้ริชาร์ดหน่อยล่ะ

215
00:10:01,601 --> 00:10:03,185
ผมควรแบ่งให้ริชาร์ดเหรอ

216
00:10:03,269 --> 00:10:05,563
ผมจะขอกินอะไรของผมบ้างสักห้านาทีไม่ได้เหรอ

217
00:10:06,897 --> 00:10:08,566
ทำไมผมต้องให้อะไรเขาด้วย

218
00:10:08,649 --> 00:10:10,901
กินอันนั้นไป แล้วเอาอย่างอื่นที่เหลือให้เขาซะ

219
00:10:10,985 --> 00:10:11,819
ก็ได้

220
00:10:12,945 --> 00:10:13,904
มานี่สิ ริชาร์ด

221
00:10:17,074 --> 00:10:18,367
- เขามาแล้วไง
- สวัสดีครับ

222
00:10:18,451 --> 00:10:19,493
คนโปรดของพ่อกับแม่

223
00:10:21,329 --> 00:10:22,330
พอแล้วโว้ย

224
00:10:22,413 --> 00:10:24,415
เปล่าๆ เอาเลย กินอีกสิ

225
00:10:25,499 --> 00:10:30,296
ตอนที่พวกเขาพาริชาร์ดกลับบ้าน
นั่นคือจุดจบของความสุขบนโลกใบนี้ของผม

226
00:10:30,379 --> 00:10:32,214
นายจะเห็นว่ามีวิดีโอเยอะเลยที่ถ่ายไว้

227
00:10:32,298 --> 00:10:34,175
ตอนที่นายพยายามจะบีบคอฉันให้ตาย

228
00:10:35,384 --> 00:10:36,302
ไม่เป็นไรหรอก

229
00:10:37,970 --> 00:10:41,766
ถึงอย่างนั้นเราก็มีวัยเด็กที่ค่อนข้างดีเลย

230
00:10:43,476 --> 00:10:47,104
ครั้งแรกที่ฉันอยู่กับพ่อแม่คุณคือตอนที่ฉันอายุ 13

231
00:10:47,188 --> 00:10:49,690
- ผมจำไม่ได้เลย
- คุณยังเป็นเด็กน้อยอยู่

232
00:10:49,774 --> 00:10:51,776
คุณอยู่กับเราในอะพาร์ตเมนต์นั่นเหรอ

233
00:10:51,859 --> 00:10:53,903
- ที่นิวยอร์ก ที่บรองซ์เหรอ
- ใช่

234
00:10:53,986 --> 00:10:57,990
ใช่ แม่คุณเริ่มชอบฉันตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กอายุ 13

235
00:10:58,074 --> 00:10:59,909
ที่งุ่มง่าม น่าสังเวช

236
00:10:59,992 --> 00:11:02,620
เธอดูออกเลยว่าฉันต้องการเพื่อน

237
00:11:02,703 --> 00:11:04,455
แน่นอน แม่รักคุณทันทีเลย

238
00:11:04,538 --> 00:11:06,499
และผมว่าอีกอย่างนึงก็คือ

239
00:11:07,333 --> 00:11:09,001
ไม่ได้จะทำให้คุณรู้สึกไม่ดีนะ

240
00:11:09,085 --> 00:11:11,587
แต่เธอเกลียดการมีลูกชาย

241
00:11:14,507 --> 00:11:19,595
- ใช่
- คนต่อไปที่พวกเขาเจอคือโมนิกา

242
00:11:20,137 --> 00:11:21,305
- ใช่ไหม
- ใช่

243
00:11:21,389 --> 00:11:23,974
ซึ่งพวกเขารับเป็นลูกสาวทันทีเลย

244
00:11:24,558 --> 00:11:27,228
แล้วก็แคเรน ซึ่งพวกเขารับเป็นลูกสาวทันที

245
00:11:27,311 --> 00:11:28,854
ทีนี้พวกเขาก็เลยมีลูกสาวสองคน

246
00:11:28,938 --> 00:11:32,316
ซึ่งพวกเขาชอบมากกว่าริชาร์ดหรือผมเยอะ

247
00:11:33,234 --> 00:11:35,611
แล้วก็เดอะบีเทิลส์คนที่ห้าที่เกินมา

248
00:11:36,862 --> 00:11:40,574
อิซาเบลลิต้า ซึ่งผมรู้ว่า
พวกเขาก็คิดว่าเป็นลูกสาวเช่นกัน

249
00:11:40,658 --> 00:11:43,494
อิซาเบลลิต้าเริ่มจากมาดูแลแม่ผม

250
00:11:43,577 --> 00:11:46,038
แล้วก็อยู่มาเรื่อย จนดูแลพ่อไปด้วย

251
00:11:46,122 --> 00:11:48,082
- ค่ะ
- และพวกเขาก็รักคุณมาก

252
00:11:48,165 --> 00:11:49,417
มากๆ

253
00:11:49,500 --> 00:11:50,584
ฉันยังปรับตัวไม่ได้

254
00:11:52,461 --> 00:11:54,171
ฉันอยู่กับความทรงจำของพวกเขา

255
00:11:55,047 --> 00:11:56,257
ค่ะ ทุกวัน

256
00:11:56,340 --> 00:11:57,633
- ใช่ เราก็ด้วย
- ใช่

257
00:11:58,509 --> 00:11:59,885
พวกเขาดูแลห่วงใยเรา

258
00:12:01,220 --> 00:12:03,055
แม้ว่าเราจะเป็นเด็กนิสัยแย่มาก

259
00:12:03,848 --> 00:12:05,433
พ่อกับแม่ดีกับเรามาก

260
00:12:05,516 --> 00:12:08,352
และคอยสนับสนุนเสมอ
ไม่ว่าเราอยากจะทำอะไร

261
00:12:08,436 --> 00:12:13,107
สิ่งดีๆ ในตัวพ่อกับแม่คือศิลปะ วัฒนธรรม
การศึกษา และความเมตตา

262
00:12:13,607 --> 00:12:17,194
ซึ่งมันไม่ได้เกิดขึ้นมาเอง

263
00:12:17,862 --> 00:12:20,698
แต่ได้มาจากที่ที่พวกเขามา

264
00:12:20,781 --> 00:12:22,783
มาจากความเกลียดชังที่พวกเขาเจอ

265
00:12:22,867 --> 00:12:24,869
จนมาเป็นคนที่ดีเช่นนี้

266
00:12:24,952 --> 00:12:29,832
เป็นอะไรที่ผมจะสำนึกในบุญคุณตลอดไป

267
00:12:31,208 --> 00:12:33,419
แอ็คชั่น

268
00:12:33,502 --> 00:12:34,336
มากันแล้ว

269
00:12:34,420 --> 00:12:36,213
งานผมคือการสร้างครอบครัวขึ้นมา

270
00:12:36,297 --> 00:12:39,091
มานี่แล้วไง
คนเก่งของรายการนี้ ฟิล โรเซนธาล

271
00:12:40,009 --> 00:12:44,889
พ่อแม่ผมมีอิทธิพลต่อผมมาก
ในทุกแง่มุมของชีวิตผม

272
00:12:45,848 --> 00:12:50,102
มากจนเมื่อถึงตอนที่ต้อง
เขียนบทพ่อแม่ให้รายการทีวี

273
00:12:50,186 --> 00:12:53,856
เดาสิว่าบทนั้นๆ อ้างอิงจากใคร

274
00:12:54,607 --> 00:12:56,901
เหตุการณ์ที่เอามาใช้ค่อนข้างตรงกับความจริง

275
00:12:56,984 --> 00:12:59,987
แต่บุคลิกบางอย่างไม่ใช่

276
00:13:00,070 --> 00:13:02,031
พูดอีกอย่างคือ บุคลิกถูกทำให้เกินจริงไป

277
00:13:02,114 --> 00:13:04,033
คิดว่าเราเป็นใคร ทุพพลภาพเหรอ

278
00:13:04,784 --> 00:13:06,702
เราออกไปเก็บผลไม้เองไม่ได้เหรอ

279
00:13:07,286 --> 00:13:09,455
- พวกเขาตลกจริงๆ
- ใช่

280
00:13:09,538 --> 00:13:12,374
และเราได้เห็นสิ่งนั้นในหนังเป็นครั้งแรก

281
00:13:12,458 --> 00:13:14,960
ตอนที่เราเผลอโทรไปหาพวกเขาจากรัสเซีย

282
00:13:15,044 --> 00:13:16,337
เอ็กซ์ปอร์ตติ้งเรย์มอนด์

283
00:13:16,420 --> 00:13:17,838
แล้วบังเอิญพวกเขาตื่นอยู่

284
00:13:17,922 --> 00:13:20,466
โชคล้วนๆ เลยที่พวกเขายังไม่หลับ

285
00:13:20,549 --> 00:13:22,551
และรับสายสไกป์ได้

286
00:13:22,635 --> 00:13:23,803
ฮัลโหล

287
00:13:24,678 --> 00:13:26,222
ฮัลโหล เห็นเราไหม

288
00:13:28,057 --> 00:13:30,059
- นั่นไงมาแล้ว โอเค
- หวัดดี

289
00:13:30,142 --> 00:13:31,352
โอเค

290
00:13:31,435 --> 00:13:33,813
นี่คือวลาดิเมียร์กับลุดมิลา

291
00:13:33,896 --> 00:13:35,898
- นี่แม็กซ์กับเฮเลน
- วลาดิเมียร์กับลุดมิลา

292
00:13:35,981 --> 00:13:37,733
- แม็กซ์กับเฮเลน
- สวัสดี

293
00:13:37,817 --> 00:13:39,568
เทคโนโลยีนี้วิเศษจริงๆ

294
00:13:40,444 --> 00:13:42,780
แล้วพ่อผมก็เผลอกดปุ่มผิด

295
00:13:42,863 --> 00:13:44,865
พวกเขาคิดว่าเราไม่เห็นพวกเขาแล้ว

296
00:13:44,949 --> 00:13:47,660
นึกแล้วเชียว แม็กซ์ บอกแล้วว่า…

297
00:13:47,743 --> 00:13:48,577
วุ้ย!

298
00:13:51,121 --> 00:13:54,208
- โอเคกันรึเปล่า
- ฉันบอกแล้วว่าไม่ให้แตะอะไร

299
00:13:56,710 --> 00:13:58,128
นี่แหละเราถึงได้ทำรายการ

300
00:13:58,212 --> 00:14:01,382
นี่คือเหตุผลที่ทำให้ผมได้มาอยู่กับคุณที่มอสโก

301
00:14:01,465 --> 00:14:04,635
- เพราะแบบนี้เลย
- เรื่องแบบนี้ปกติมากในครอบครัวเรา

302
00:14:05,427 --> 00:14:08,055
- เวลาดูแม่ใช้สไกป์ มัน…
- หน้าผาก

303
00:14:08,138 --> 00:14:11,141
เหมือนดูหนังทู้ทซี่เลย

304
00:14:11,225 --> 00:14:13,477
- แบบ ขำสุดๆ
- ขำกลิ้ง

305
00:14:13,561 --> 00:14:15,145
ฉันว่ามันน่าสนใจมาก

306
00:14:15,229 --> 00:14:18,649
- ฉันมักจะสนใจใน…
- แม่ไม่ต้องเข้ามาใกล้มากก็ได้

307
00:14:18,732 --> 00:14:20,526
วรรณกรรมรัสเซีย

308
00:14:20,609 --> 00:14:23,445
คุณรู้จักโอเปร่า คุณชอบโอเปร่าไหม

309
00:14:24,363 --> 00:14:27,408
- มอสโกสักสามวัน
- พวกเขาไล่เธอไปไม่ได้ชัวร์

310
00:14:28,075 --> 00:14:29,535
งานนี้ทั้งคืนแน่

311
00:14:29,618 --> 00:14:31,912
ตอนนั้นมันน่ารักมาก

312
00:14:31,996 --> 00:14:34,540
ว่าแต่แม่สนใจไหมว่าผมเป็นไงมั่ง

313
00:14:35,374 --> 00:14:39,044
แม่เข้ากับพวกเขาได้ทันทีเลย ผมเลยจำได้ไม่ลืม

314
00:14:39,128 --> 00:14:41,338
ดังนั้นตอนเราจะเริ่มทำรายการท่องเที่ยว

315
00:14:41,422 --> 00:14:44,216
ผมก็คิดว่า "ในยุคนี้การโทรหาพ่อแม่ก็คือ

316
00:14:44,300 --> 00:14:46,135
การส่งโปสการ์ดในสมัยก่อนเนอะ"

317
00:14:46,218 --> 00:14:48,929
"ให้พ่อแม่รู้ว่าเราอยู่ไหน
เล่าเรื่องที่ที่เราอยู่ให้ฟัง"

318
00:14:49,013 --> 00:14:52,766
แล้วก็เพราะผมมาจากวงการซิตคอม

319
00:14:52,850 --> 00:14:56,437
ต้องมีตัวละครขาประจำ และตลก
เราต้องการคนตลก

320
00:14:56,520 --> 00:15:00,149
จะหาใครตลกกว่านี้ได้อีก คนที่ตลกโดยธรรมชาติ

321
00:15:00,232 --> 00:15:02,568
ริชจะพูดว่า "ใช่ เราจะถ่ายพ่อกับแม่"

322
00:15:02,651 --> 00:15:04,320
แล้วพอถ่ายเสร็จทุกครั้งเขาจะพูดว่า

323
00:15:05,029 --> 00:15:06,363
"พวกเขาไม่เคยทำให้ผิดหวัง"

324
00:15:06,864 --> 00:15:08,574
ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ

325
00:15:08,657 --> 00:15:09,783
ตลกทุกครั้งเลย

326
00:15:09,867 --> 00:15:11,744
ตกลงวันเกิดจะทำอะไรกันครับ

327
00:15:13,037 --> 00:15:17,041
- เราจะไปแมริเบลล์กัน
- ครับ

328
00:15:17,124 --> 00:15:19,501
อ๋อ ที่เราไปฉลองวันครบรอบน่ะเหรอ

329
00:15:19,585 --> 00:15:22,504
ใช่ ก็ 60 กว่าปีแล้ว

330
00:15:22,588 --> 00:15:23,714
- ใช่ครับ
- อะไร

331
00:15:24,757 --> 00:15:26,008
วันครบรอบแต่งงานเราไง

332
00:15:26,091 --> 00:15:27,468
อ๋อ ก็…

333
00:15:30,721 --> 00:15:31,680
เยี่ยมเลย

334
00:15:32,389 --> 00:15:34,516
พ่อจะให้แกดูอากาศข้างนอกหน่อย

335
00:15:34,600 --> 00:15:35,643
รอเดี๋ยวนะ

336
00:15:37,186 --> 00:15:38,395
แม็กซ์ นี่คุณจะ…

337
00:15:39,063 --> 00:15:40,105
คุณจะทำอะไรน่ะ

338
00:15:43,108 --> 00:15:44,068
เห็นไหม

339
00:15:44,151 --> 00:15:45,277
ครับ

340
00:15:45,361 --> 00:15:46,904
- เยี่ยมเลย
- มัวมากเลย

341
00:15:47,988 --> 00:15:50,532
วิวสวยมากแบบที่ใครๆ ก็ชอบ

342
00:15:50,616 --> 00:15:51,659
ขอบคุณครับ

343
00:15:51,742 --> 00:15:54,495
ผมว่าจากนี้ไปต้องใช้วิวนี้แหละตอนเราโทรหาพ่อ

344
00:15:54,578 --> 00:15:55,496
อะไรนะ

345
00:15:55,996 --> 00:15:58,290
แทนที่จะดูหน้าพ่อกับแม่ เราดูนี่แทนดีกว่า

346
00:15:58,791 --> 00:15:59,917
ว่าไหม สวยกว่าเนอะ

347
00:16:01,627 --> 00:16:03,671
ผมอยากให้ดูว่าผมกินอะไรอยู่

348
00:16:05,255 --> 00:16:06,131
ลูกกินอะไรน่ะ

349
00:16:06,674 --> 00:16:08,175
- อ๋อ ซาร์ดีน
- ปลาซาร์ดีน

350
00:16:08,842 --> 00:16:11,011
เพราะผมรู้ว่าแม่ห่วงว่าผมจะกินไม่อิ่ม

351
00:16:11,845 --> 00:16:12,721
ใช่ไหม

352
00:16:13,263 --> 00:16:15,224
ใช่ แม่ห่วงเรื่องนั้นจริงๆ

353
00:16:15,766 --> 00:16:17,476
ฉันดูอาหารพวกนี้

354
00:16:17,559 --> 00:16:19,645
คิดว่าแม่คุณเห็นแล้วจะพูดว่าไง

355
00:16:19,728 --> 00:16:20,562
ผมรู้

356
00:16:20,646 --> 00:16:22,147
- ต้องขนาดนี้เลยเหรอ
- เยอะไป

357
00:16:22,231 --> 00:16:24,191
- เยอะไป หนึ่งละ
- เยอะไป

358
00:16:24,274 --> 00:16:25,859
เรากินไม่ไหว มันเยอะไป

359
00:16:25,943 --> 00:16:29,279
และอาทิตย์นี้เราจะไม่ออกไปไหน

360
00:16:30,239 --> 00:16:32,116
เราจะกินที่เหลือนี่ให้หมด

361
00:16:32,199 --> 00:16:33,867
แม่ รู้ไหมว่าแม่จะชอบอะไร

362
00:16:33,951 --> 00:16:34,868
ผลไม้ไง

363
00:16:35,953 --> 00:16:39,331
อาจจะเป็นผลไม้ที่ดีที่สุดในโลก
ผมจะเอาอะไรที่แม่ไม่เคยเห็นให้ดู

364
00:16:40,082 --> 00:16:41,125
แม่เคยเห็นไอ้นี่ไหม

365
00:16:42,793 --> 00:16:43,627
เคย

366
00:16:46,880 --> 00:16:48,549
งั้นบอกมาว่านี่คืออะไร

367
00:16:48,632 --> 00:16:51,301
เป็นผลไม้ แล้วก็ต้องแกะเปลือกออก

368
00:16:52,136 --> 00:16:53,429
แม่นี่อัจฉริยะจริงๆ

369
00:16:54,096 --> 00:16:58,892
ฉันจำฤดูร้อนปีนั้นที่อยู่กับพวกเขาได้
ฉันทำงานที่เมดิมาร์ท

370
00:16:58,976 --> 00:17:03,188
ฉันต้องเย็บชุดฟอร์มรึอะไรนี่แหละ

371
00:17:03,272 --> 00:17:09,820
พ่อคุณเห็นวิธีเย็บริมผ้าของฉันแล้วก็รับไม่ได้

372
00:17:09,903 --> 00:17:10,946
เขาเลยเอาไปทำเอง

373
00:17:11,030 --> 00:17:13,824
- แต่เขาก็สอนฉันว่าจะเย็บให้ดียังไง
- เขาเคยเป็นช่างตัดเสื้อ

374
00:17:13,907 --> 00:17:15,242
ใช่ เขาเคยเป็น ใช่

375
00:17:15,325 --> 00:17:18,454
และเขาเป็นคนที่สะอาด
และเนี้ยบที่สุดที่ฉันเคยเจอมา

376
00:17:19,371 --> 00:17:21,749
- เราจำเรื่องนั้นไม่เห็นจะได้เลย
- เหรอ

377
00:17:21,832 --> 00:17:22,750
แต่ก็ตลกดี

378
00:17:22,833 --> 00:17:26,920
- ห้องใต้ดินคุณ ที่มีหม้อต้มน้ำ…
- เขาคอยดูแลแบบ…

379
00:17:27,004 --> 00:17:30,424
- มันสะอาดกว่าห้องไหนๆ ในบ้านฉันซะอีก
- รู้ไหมว่าทำไม

380
00:17:30,507 --> 00:17:31,925
- ทำไม
- เพราะไม่มีใครไปที่นั่น

381
00:17:32,009 --> 00:17:33,594
ไม่มีใคร… ไม่มีอะไรที่…

382
00:17:35,054 --> 00:17:37,681
- แบบเขามีของที่พวกช่างใช้กัน
- ใช่

383
00:17:37,765 --> 00:17:39,600
ไม่มีใครเป็นช่าง เราทำอะไรไม่เป็น

384
00:17:39,683 --> 00:17:40,642
มันก็เลยไม่เคยสกปรก

385
00:17:40,726 --> 00:17:42,603
ไม่สกปรกก็เพราะไม่เคยใช้

386
00:17:42,686 --> 00:17:45,189
- เหมือนหม้อกับกระทะของแม่
- ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย

387
00:17:45,272 --> 00:17:46,190
พอแล้ว

388
00:17:46,732 --> 00:17:48,984
ขอบอกเลยว่าแม่คุณทำอาหารเก่ง

389
00:17:49,985 --> 00:17:52,112
อย่าแฉมุกผมสิ ผมมีอยู่แค่นี้

390
00:17:52,196 --> 00:17:54,406
- ฉันคิดว่าเธอทำอาหารเก่ง
- ดีจัง

391
00:17:54,490 --> 00:17:58,035
ฉันว่าในที่สุดแล้วนะเฮเลน
นี่คือการไถ่บาปของคุณ

392
00:17:58,118 --> 00:18:01,538
ฉันชอบอาหารที่แม่สามีฉันทำ

393
00:18:01,622 --> 00:18:03,332
ขอบใจนะ โมนิกา

394
00:18:03,415 --> 00:18:07,252
เมื่อวานตอนผมกินเนื้อ
ส่วนที่เหลือจะพรรณนาในทาโก้ชิ้นนึง

395
00:18:07,336 --> 00:18:10,005
ผมพูดจริงๆ ว่า "ฉันคิดถึงอาหารฝีมือแม่"

396
00:18:14,259 --> 00:18:16,386
ลูกควรจะละอายใจนะ

397
00:18:18,222 --> 00:18:21,642
พวกเขาชอบบ่นเรื่องอาหารฝีมือแม่
แต่เราชอบไม่ใช่เหรอ

398
00:18:21,725 --> 00:18:24,228
- ใช่
- ซุปของแม่ ทุกอย่างอร่อยมาก

399
00:18:24,311 --> 00:18:27,064
แต่พวกเขาบ่นตลอด พูดอยู่นั่นว่ามันแย่มาก

400
00:18:27,147 --> 00:18:29,983
ฟังนะ ผมชอบล้ออาหารที่แม่ทำ
ผมทำแบบนั้นตลอด

401
00:18:30,067 --> 00:18:32,653
จนได้ไปอยู่ในเรย์มอนด์ เป็นมุกนึงในเรื่อง

402
00:18:32,736 --> 00:18:36,365
มีบางอย่างที่แม่ทำที่อร่อยมากจริงๆ

403
00:18:36,448 --> 00:18:37,950
ซุปลูกชิ้นมัทโซ

404
00:18:38,575 --> 00:18:39,409
ผมทำเอง

405
00:18:39,493 --> 00:18:43,539
แม็กซ์ ฉันเป็นแม่ครัว คุณไม่ได้ทำอะไรเลย

406
00:18:43,622 --> 00:18:45,707
- ใช่ แม่ทำเองคนเดียวเนอะ
- ใช่

407
00:18:45,791 --> 00:18:47,793
แม่ทำซุปลูกชิ้นมัทโซคนเดียว

408
00:18:47,876 --> 00:18:49,837
- ใช่ ไม่มีใครช่วย
- ใช่

409
00:18:49,920 --> 00:18:51,505
แล้วนี่สูตรของใคร

410
00:18:52,005 --> 00:18:52,840
ของแม่เอง

411
00:18:52,923 --> 00:18:55,634
ไม่ได้… อันนี้ไม่ได้ดัดแปลงจากของยายเหรอ

412
00:18:55,717 --> 00:18:56,969
- เปล่า
- เปล่าเหรอ

413
00:18:57,052 --> 00:18:58,345
- เปล่า แม่…
- นี่ไม่ใช่แบบ

414
00:18:58,428 --> 00:19:01,098
อะไรดีๆ ที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นเหรอ

415
00:19:01,181 --> 00:19:03,267
- ไม่ใช่
- ใช่ คุณพูดได้ พูดเลยสิ

416
00:19:03,350 --> 00:19:05,477
จะต่างกันตรงไหน ฟังดูดีกว่าด้วย

417
00:19:06,937 --> 00:19:11,150
ผมก็นึกมาตลอดว่านี่เป็นจานเด็ดของแม่

418
00:19:11,233 --> 00:19:12,192
ใช่แล้ว

419
00:19:12,276 --> 00:19:13,193
- ไม่ใช่
- พ่อคิดงั้นรึ

420
00:19:13,277 --> 00:19:14,987
ไม่มีใครเก่งกว่าคุณ

421
00:19:15,070 --> 00:19:16,280
ขอผมชิมหน่อย

422
00:19:18,365 --> 00:19:19,199
อือ

423
00:19:20,409 --> 00:19:22,202
หมายความว่าไง "อือ"

424
00:19:22,286 --> 00:19:23,120
ผมชอบ

425
00:19:23,620 --> 00:19:24,955
ผมว่าอร่อยมาก แต่…

426
00:19:25,038 --> 00:19:25,873
แต่อะไร

427
00:19:25,956 --> 00:19:29,626
ผมอาจจะคิดไปเองคนเดียว
ผมอยากได้ความเห็นที่สอง เดี๋ยวนะ

428
00:19:30,878 --> 00:19:31,879
อะไรกันน่ะ

429
00:19:31,962 --> 00:19:33,505
- สวัสดี
- สวัสดี

430
00:19:34,298 --> 00:19:35,340
- สบายดีนะ
- ดี

431
00:19:36,341 --> 00:19:38,177
- นั่นใคร
- มานี่มา

432
00:19:38,260 --> 00:19:39,761
- ไงฟิล
- นี่เพื่อนผม แดน

433
00:19:39,845 --> 00:19:41,430
- หวัดดีแดน
- เขาชอบซุป

434
00:19:41,513 --> 00:19:42,973
ยินดีที่ได้รู้จักครับ

435
00:19:43,056 --> 00:19:46,143
นี่คือแดเนียล บูลุด หนึ่งในสุดยอดเชฟของโลก

436
00:19:47,019 --> 00:19:48,937
ซุปลูกชิ้นมัทโซ ของโปรดผมเลย

437
00:19:49,021 --> 00:19:49,855
ดี

438
00:19:49,938 --> 00:19:53,525
เขาจะชิมซุปลูกชิ้นมัทโซของเฮเลน โรเซนธาล

439
00:19:53,609 --> 00:19:54,902
แม่รู้จักเขาไหม

440
00:19:55,444 --> 00:19:56,278
อะไร

441
00:19:56,778 --> 00:20:01,200
แม่รู้ใช่เปล่าว่าแถวนี้มีเอพิเซอรี่บูลุด

442
00:20:01,700 --> 00:20:03,202
- อ๋อ ใช่
- กับบูลุดซุด

443
00:20:03,285 --> 00:20:05,829
- ใช่
- กับภัตตาคารแดเนียล

444
00:20:05,913 --> 00:20:07,998
- ใช่
- นี่คือแดเนียล บูลุด

445
00:20:08,540 --> 00:20:10,083
- แดเนียล บูลุดครับ
- ยินดีที่ได้รู้จัก

446
00:20:10,167 --> 00:20:11,710
ยินดีเช่นกันครับ

447
00:20:11,793 --> 00:20:15,797
ผมเคยทำซุปลูกชิ้นมัทโซอยู่บ้าง
ไม่ใช่ว่าผมกินมาแต่เด็กจนโตนะ แต่…

448
00:20:15,881 --> 00:20:16,715
ครับ

449
00:20:17,341 --> 00:20:20,135
ผมชอบ พระเจ้า อันนี้อร่อยมากๆ

450
00:20:20,219 --> 00:20:22,095
- โห แม่
- เห็นไหม

451
00:20:22,179 --> 00:20:24,139
- คุณใส่สมุนไพรลงไปเหรอ
- ใช่

452
00:20:24,223 --> 00:20:27,100
ผักชีฝรั่ง หรือผักชีลาว อะไรนะ

453
00:20:27,184 --> 00:20:29,144
ผักชีฝรั่ง ส่วนใหญ่

454
00:20:29,228 --> 00:20:30,562
แต่คุณใส่ผักชีลาวไปด้วย

455
00:20:30,646 --> 00:20:32,147
ใช่ ฉันใช้ผักชีลาวเยอะมาก

456
00:20:32,231 --> 00:20:34,316
ผมเอาน้ำมันผักชีลาวมา

457
00:20:34,399 --> 00:20:36,944
- โอ้ แม่อยากได้
- วิเศษมาก ขอบคุณ

458
00:20:37,027 --> 00:20:39,112
- ชอบผักชีลาว
- นี่เป็นน้ำมันมะกอกใส่ผักชีลาว

459
00:20:39,196 --> 00:20:41,740
ใส่ลงในซุปคุณหน่อยนึงแล้วคุณคอยดูนะ

460
00:20:41,823 --> 00:20:43,325
มันจะลอยอยู่บนผิว

461
00:20:43,408 --> 00:20:44,660
ผักชีลาวแบบน้ำเหรอ

462
00:20:44,743 --> 00:20:46,203
นั่นเลย ผักชีลาวน้ำ รับไหมครับ

463
00:20:46,286 --> 00:20:48,121
- ไม่ต้อง ขอบใจ
- คุณควรลองนะ

464
00:20:48,205 --> 00:20:49,373
- ก็ได้
- ดีจริงๆ นะครับ

465
00:20:49,456 --> 00:20:51,583
- ผมว่าคุณต้องชอบแน่
- ขอบใจ

466
00:20:51,667 --> 00:20:53,669
แดเนียล บูลุดอยู่ในครัวพ่อ ให้ของกับพ่อ

467
00:20:53,752 --> 00:20:55,045
- แต่พ่อไม่เอาเหรอ
- ก็ได้

468
00:20:55,128 --> 00:20:56,630
- อร่อยมาก
- อร่อยใช่ไหม

469
00:20:56,713 --> 00:21:00,634
ครั้งแรกที่ฉันกลับไปที่บ้าน เฮเลนทำอาหาร

470
00:21:00,717 --> 00:21:03,345
เป็นครั้งแรกที่ไปที่นั่น ฉันไม่มีวันลืมแน่

471
00:21:03,428 --> 00:21:05,389
เธอยกบางอย่างมาที่โต๊ะ

472
00:21:05,472 --> 00:21:10,185
แล้วช้อนรึอะไรสักอย่างหล่น
แล้วแม็กซ์ก็ร้อง "อุ้ย!"

473
00:21:10,269 --> 00:21:12,938
"อุ้ย" ดังสนั่นลั่นโลกเลย แค่เพราะช้อนคันนึงตก

474
00:21:13,021 --> 00:21:14,898
แล้วพวกเขาก็แบบ… พวกเขาหัวเราะ

475
00:21:14,982 --> 00:21:17,901
ฉันจะไม่มีวัน… ผู้หญิงคนนี้ยืนโมโหอยู่นะ

476
00:21:17,985 --> 00:21:19,236
ฉันเพิ่งเคยไปที่นั่นครั้งแรก

477
00:21:19,319 --> 00:21:22,906
ฉันจำได้ว่าเธอแบบ "ช่วยฉันด้วยสิ แม็กซ์"

478
00:21:24,533 --> 00:21:27,411
- แล้วก็… ฉันโกรธมาก…
- ยังขำอยู่เลย

479
00:21:27,494 --> 00:21:30,664
ฉันลุกขึ้นไปช่วยเธอ
ฉันคิดว่าเพราะแบบนี้เราถึงต่อกันติด

480
00:21:30,747 --> 00:21:32,291
อีกสองสามเดือนต่อมา

481
00:21:32,374 --> 00:21:34,459
เธอดึงตัวฉันไปแล้วพูดว่า

482
00:21:36,378 --> 00:21:39,506
"ฉันรู้ว่าฟิลิปอาจจะอยู่ด้วยยาก"

483
00:21:41,591 --> 00:21:43,051
"ฉันอยากบอกเอาไว้

484
00:21:43,135 --> 00:21:46,221
ถ้าพวกเธอสองคนไปกันไม่รอด

485
00:21:47,014 --> 00:21:49,308
เราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ"

486
00:21:50,809 --> 00:21:52,311
แม่ผมเองครับ ทุกท่าน

487
00:21:53,520 --> 00:21:55,647
"ฉันเพิ่งเจอกับเธอ แต่ฉันอยู่ทีมโมนิกาแล้ว"

488
00:21:58,525 --> 00:22:00,152
ก็เธออยากมีลูกสาวมากนี่

489
00:22:00,235 --> 00:22:03,030
แล้วพอได้มาคนนึงปุ๊บ "ลาก่อน ฟิลิป"

490
00:22:04,531 --> 00:22:06,700
คือผมไม่น่าจะถูกลืมง่ายขนาดนี้นะว่าไหม

491
00:22:07,284 --> 00:22:11,330
นี่เป็นโฆษณารายการนี้
อย่างเป็นทางการของ Netflix

492
00:22:11,955 --> 00:22:15,000
- โอเค ช่องไหน
- คุณทำไม่เป็นหรอก

493
00:22:15,083 --> 00:22:17,753
ผมรับรองว่านี่เรื่องจริง 100%

494
00:22:18,462 --> 00:22:19,921
เราหาอะไรอยู่

495
00:22:20,005 --> 00:22:20,964
รายการของลูก

496
00:22:23,425 --> 00:22:24,843
ยังไม่มาใช่ไหม

497
00:22:30,474 --> 00:22:31,391
ลอง "ฟิล" ดูซิ

498
00:22:31,933 --> 00:22:33,143
"พี"

499
00:22:34,019 --> 00:22:34,853
"เอช"

500
00:22:35,479 --> 00:22:37,064
ฉันสะกดเป็นน่า

501
00:22:37,147 --> 00:22:38,857
รู้ชื่อรายการเขาไหม

502
00:22:40,359 --> 00:22:41,193
รู้

503
00:22:41,276 --> 00:22:42,402
ชื่อรายการอะไร

504
00:22:45,113 --> 00:22:46,239
ใครให้อาหารฟิลเหรอ

505
00:22:46,323 --> 00:22:47,491
ขอผมลองหน่อย

506
00:22:56,750 --> 00:22:58,293
รายการชื่ออะไรนะ

507
00:23:00,337 --> 00:23:05,175
อิซาเบลลิต้าให้สิ่งที่เขาชอบที่สุด
ซึ่งก็คือไข่โหลนึง

508
00:23:05,258 --> 00:23:06,968
- ต่อวัน
- ไม่จริง

509
00:23:07,052 --> 00:23:10,263
ไข่โหลนึงด้วยราคาแบบแค่ 75 เซ็นต์

510
00:23:10,347 --> 00:23:12,099
- ราคาถูกที่สุดที่เขาเคยได้ยินมา
- คือ…

511
00:23:12,182 --> 00:23:15,352
คือยังไงไม่รู้ อิซาเบลลิต้าเจอไข่ที่ถูกที่สุดนี่…

512
00:23:15,435 --> 00:23:17,604
- ค่ะ
- ซึ่งทำให้แม็กซ์แฮปปี้สุดๆ

513
00:23:17,687 --> 00:23:20,148
เขามักจะบอกฉันว่า

514
00:23:20,232 --> 00:23:23,360
"อิซาเบลลิต้า อย่าลืมซื้อไข่มานะ"

515
00:23:25,946 --> 00:23:28,198
พ่อผมกินอะไรง่ายมาก

516
00:23:28,281 --> 00:23:32,786
ผมว่าทุกวันเขาจะถามแค่ว่า

517
00:23:33,537 --> 00:23:34,913
"ไข่ผมนุ่มไหม"

518
00:23:36,206 --> 00:23:40,043
ซึ่งทำเอาแม่ผมแทบบ้า
เพราะแม่ทำไข่ให้ฟูนุ่มเป็น

519
00:23:40,127 --> 00:23:41,753
แม่รู้ว่าพ่อชอบกินแบบนั้น

520
00:23:41,837 --> 00:23:47,092
นั่นสิคะ ตลกมากที่ทุกครั้ง
ทุกเช้า เขาจะถามฉันแบบ

521
00:23:47,175 --> 00:23:49,553
"เธอคิดว่าฉันควรกินไข่กี่ฟอง"

522
00:23:49,636 --> 00:23:50,846
"สองหรือสามฟองดี"

523
00:23:51,847 --> 00:23:53,181
เขาอยากให้คุณพูดว่าสาม

524
00:23:53,265 --> 00:23:54,433
ใช่เลยค่ะ

525
00:23:54,516 --> 00:23:57,602
"เพราะแบบนั้นถึงจะดีต่อคุณ
ถ้าคุณกินไข่สามฟองทุกวัน"

526
00:23:57,686 --> 00:24:00,856
อันนั้นยังดีกว่าตอนผมทำไข่ให้พ่อ พ่อจะแบบ

527
00:24:00,939 --> 00:24:03,233
- "แกทำไข่สุกเกินไปรึเปล่า"
- ฉันรู้ค่ะ

528
00:24:03,316 --> 00:24:05,610
"ฉันว่ามันสุกแล้วนะ มันสุกแล้วแหละ"

529
00:24:05,694 --> 00:24:08,613
แล้วถ้าเราไปร้านอาหารหรือคอฟฟี่ช็อป

530
00:24:08,697 --> 00:24:11,616
เราต้องคอยกันไม่ให้พ่อเข้าไปหลังร้าน

531
00:24:11,700 --> 00:24:15,787
ไปบอกคนที่ทำไข่ในร้านนั้นว่าต้องทำไข่ยังไง

532
00:24:15,871 --> 00:24:20,292
ส่วนแม่ผมมีของที่รักที่สุดในชีวิตอยู่อย่างนึง

533
00:24:20,375 --> 00:24:24,004
ไม่ใช่ลูกๆ และไม่ใช่สามี

534
00:24:24,796 --> 00:24:26,756
มันคือโอเปร่า

535
00:24:26,840 --> 00:24:28,133
นี่เป็นของชอบที่สุดของแม่

536
00:24:28,216 --> 00:24:30,719
ผมว่าแม่คงยอมโยนพวกเราไปไว้บนหลังคา

537
00:24:30,802 --> 00:24:32,971
เพื่อแลกกับได้อยู่กับพลาซิโด โดมิงโกสักห้านาที

538
00:24:34,139 --> 00:24:37,142
ผมชอบลามะยัดนุ่นบนเคาน์เตอร์นะ

539
00:24:37,225 --> 00:24:38,727
แล้วโดมิงโกล่ะ

540
00:24:38,810 --> 00:24:40,979
อ๋อ พลาซิโด โดมิงโก ชอบสิ

541
00:24:41,062 --> 00:24:42,272
ช่วยซูมเข้าไปที่เขา

542
00:24:42,355 --> 00:24:44,691
ให้เขาอยู่เต็มหน้าจอสักสองสามนาทีได้ไหม

543
00:24:45,317 --> 00:24:46,985
กับซัทเธอร์แลนด์

544
00:24:47,068 --> 00:24:48,570
โจน ซัทเธอร์แลนด์ ใช่ครับทุกท่าน

545
00:24:48,653 --> 00:24:50,822
เหล่านี้คือสิ่งที่แม่ผมชอบ

546
00:24:52,824 --> 00:24:56,369
ให้ตายตกน้ำป๋อมแป๋ม
ถ้าใครขัดจังหวะเธอบ่ายวันเสาร์

547
00:24:56,995 --> 00:25:01,249
ตอนวิทยุดับเบิลยูคิวเอ็กซ์อาร์ถ่ายทอดสด
จากโรงโอเปร่าเมโทรโปลิตัน

548
00:25:01,333 --> 00:25:03,668
"ฉันฟังโอเปร่าอยู่!"

549
00:25:05,670 --> 00:25:08,924
"แม่ ผมขาหัก" "ฉันฟังโอเปร่าอยู่!

550
00:25:11,301 --> 00:25:15,138
เราต่างก็มีสิ่งเล็กๆ ที่เรารักในชีวิตใช่ไหม

551
00:25:15,222 --> 00:25:19,017
และการหาความสุขสนุกสนานในสิ่งเล็กๆ เหล่านี้

552
00:25:19,559 --> 00:25:23,522
การฟังโอเปร่าทางวิทยุบ่ายวันเสาร์

553
00:25:24,022 --> 00:25:28,193
แค่ได้กินไข่ฟูๆ นุ่มๆ แล้วก็ชอบมาก

554
00:25:29,110 --> 00:25:32,781
ถ้าคุณเจออะไรแบบนั้นในชีวิต ผมขอแนะนำเลย

555
00:25:33,281 --> 00:25:35,992
เพราะคุณอาจจะได้มีความสุขอยู่เสมอกับบางสิ่ง

556
00:25:41,456 --> 00:25:43,667
รู้ไหมว่าเราจารึกบนป้ายหลุมศพเขาว่าไง

557
00:25:43,750 --> 00:25:45,126
- ไม่ทราบหรือครับ
- ใช่

558
00:25:45,210 --> 00:25:46,628
"ไข่ผมนุ่มไหม"

559
00:25:50,257 --> 00:25:52,842
รู้ไหมว่าป้ายของแม่เขียนว่าไง คำที่แม่ตอบพ่อ

560
00:25:53,552 --> 00:25:55,262
"ฉันฟังโอเปร่าอยู่"

561
00:25:56,137 --> 00:25:58,723
"อย่ามากวนฉัน"

562
00:26:01,935 --> 00:26:05,855
พ่อว่าแกอยู่ที่นั่นแล้ว
สนุกกว่าทุกที่ที่แกเคยไปมานะ

563
00:26:05,939 --> 00:26:07,607
- ใช่ไหม
- ฉันไม่คิดว่างั้นนะ

564
00:26:07,691 --> 00:26:09,359
ทำไมแม่ไม่คิดว่างั้นล่ะ

565
00:26:09,442 --> 00:26:12,821
เพราะแม่ว่าลูกสนุกทุกที่ที่… ที่ลูกไป

566
00:26:12,904 --> 00:26:14,072
ผมว่าแม่พูดถูก

567
00:26:14,155 --> 00:26:15,824
- แต่พ่อว่าที่นี่มากกว่านิดนึง
- ไม่

568
00:26:15,907 --> 00:26:16,992
มันดูจะ…

569
00:26:17,075 --> 00:26:20,412
คนดูจะเป็นมิตรกว่ารึยังไงนี่แหละ
ไม่รู้สิ อะไรสักอย่าง

570
00:26:20,495 --> 00:26:23,623
แม็กซ์ คุณก็พูดแบบนี้ตอนลูกอยู่อิสราเอล

571
00:26:23,707 --> 00:26:27,002
ตอนนี้ก็พูดว่าเขาอยู่ที่นั่นแล้วมีความสุขกว่า

572
00:26:27,836 --> 00:26:29,379
เขาอยู่ที่ไหนก็มีความสุข

573
00:26:29,462 --> 00:26:30,547
ก็ได้

574
00:26:30,630 --> 00:26:32,257
ตราบใดที่เขาไม่มาอยู่ที่นี่

575
00:26:32,340 --> 00:26:34,301
อยู่ที่นี่กับเรา ใช่

576
00:26:35,010 --> 00:26:37,304
พวกเรา เอาหน่อยไหม
จัดรายการให้พวกเขากัน

577
00:26:41,266 --> 00:26:42,350
คุณทำให้มันพิเศษ

578
00:26:42,434 --> 00:26:44,477
- โอ้โฮ
- คุณทำให้ตอนพิเศษพิเศษ

579
00:26:44,561 --> 00:26:45,562
โอ้ ขอบคุณ

580
00:26:45,645 --> 00:26:47,439
พวกเขารักคุณ ผมรู้ว่าพวกเขารักคุณ

581
00:26:47,981 --> 00:26:49,733
ฉันก็รักพวกเขา ใช่

582
00:26:50,525 --> 00:26:54,446
เฮเลนเป็นญาติที่วิเศษที่สุดของฉัน
ฉันเล่าให้เธอฟังได้ทุกเรื่อง

583
00:26:54,529 --> 00:26:55,822
เธอเล่าให้ฉันฟังได้ทุกเรื่อง

584
00:26:55,905 --> 00:26:58,199
- ดีจัง
- เราหัวเราะด้วยกันตลอด

585
00:26:59,117 --> 00:27:01,995
แล้วพอเธอตายไป ฉันยังโทรหาพ่อคุณ

586
00:27:02,078 --> 00:27:03,622
ซึ่งเขาก็ชอบมาก

587
00:27:04,164 --> 00:27:06,041
ชอบถามตลอด ถ้าเป็นตอนหน้าหนาวก็จะ

588
00:27:06,124 --> 00:27:08,835
"เธออุ่นพอไหม ที่นั่นร้อนพอนะ"

589
00:27:08,918 --> 00:27:12,088
ใช่ เพราะเขาเห็นว่าเป็นบ้านไม้ในป่า

590
00:27:12,172 --> 00:27:13,173
"อยู่กันยังไงเนี่ย"

591
00:27:14,090 --> 00:27:16,676
"ทำความร้อนกันยังไง ใช้ฟืนเหรอ"

592
00:27:16,760 --> 00:27:18,219
ใช่

593
00:27:18,845 --> 00:27:20,597
"ให้ฉันเอาถ่านไปให้ไหม"

594
00:27:21,806 --> 00:27:24,726
- ใช่
- เดี๋ยวเราจะกลับมาคุยเรื่องฟืนกันต่อครับ

595
00:27:27,771 --> 00:27:29,397
ที่นิวยอร์กเป็นไงบ้างครับ

596
00:27:29,481 --> 00:27:31,274
วันนี้อากาศเป็นไงบ้าง

597
00:27:31,358 --> 00:27:34,653
- หนาว
- มัน… คุณรู้ได้ไง คุณไม่เคยออกไปข้างนอก

598
00:27:36,488 --> 00:27:39,240
- คุณไม่ได้ออกไป มันไม่ได้หนาวขนาดนั้น
- ผมเปิดหน้าต่าง

599
00:27:39,324 --> 00:27:41,159
คุณไม่เปิดหน้าต่างด้วยซ้ำ

600
00:27:41,701 --> 00:27:44,037
- ฟังดูที่นั่นน่าตื่นเต้นมากนะ
- ว่าแต่…

601
00:27:44,120 --> 00:27:45,789
ใช่ น่าตื่นเต้นมาก

602
00:27:46,414 --> 00:27:48,416
นี่คือสิ่งที่ผมได้จากพ่อกับแม่

603
00:27:48,500 --> 00:27:51,419
ไม่ใช่แค่อุปนิสัยบุคลิกลักษณะ

604
00:27:51,503 --> 00:27:53,797
แต่ได้จากการเห็นตัวอย่าง

605
00:27:53,880 --> 00:27:56,800
ผมได้เรียนรู้ว่าอารมณ์ขัน

606
00:27:56,883 --> 00:28:00,136
อาจจะเป็นคุณลักษณะของมนุษย์ที่ถูกให้ค่าต่ำที่สุด

607
00:28:00,220 --> 00:28:01,221
ไม่จริงหรอก

608
00:28:01,304 --> 00:28:04,474
ฉันรู้สึกว่ามันสำคัญที่สุด

609
00:28:05,058 --> 00:28:06,226
จริงๆ นะ

610
00:28:06,309 --> 00:28:08,436
- งั้นคุณก็เห็นด้วยกับผม
- ใช่

611
00:28:08,937 --> 00:28:12,273
- แต่ตอนแรกคุณอยากจะไม่เห็นด้วยกับผมก่อน
- เปล่านะ

612
00:28:12,899 --> 00:28:14,401
เธอก็ทรงนี้แหละ

613
00:28:14,484 --> 00:28:19,781
ผมขอขอบคุณต่อความเป็นครอบครัว
ซึ่งยิ่งกว่ามิตรภาพ ที่มีต่อเรามาชั่วชีวิต

614
00:28:19,864 --> 00:28:21,700
- เราคือครอบครัว
- ใช่

615
00:28:26,788 --> 00:28:29,916
โมนิกาบอกว่า
วันนี้แกจะไปงานแต่ง เป็นงานของ…

616
00:28:29,999 --> 00:28:30,875
ใช่ครับ

617
00:28:30,959 --> 00:28:33,503
ทุกคนแต่งงานกันหมดเลย

618
00:28:33,586 --> 00:28:35,547
พ่อแนะนำว่าควรแต่งใช่ไหม

619
00:28:35,630 --> 00:28:36,464
ไม่

620
00:28:39,467 --> 00:28:43,263
มันเป็นสถาบันที่ดี แต่ใครที่ไหนจะอยากอยู่สถาบัน

621
00:28:48,184 --> 00:28:50,562
ตอนนี้เรามีช่วงที่เราจะโทรหาเพื่อนนักแสดงตลก

622
00:28:50,645 --> 00:28:52,021
แล้วให้เขาเล่าหนึ่งมุกให้แม็กซ์

623
00:28:52,105 --> 00:28:54,566
- เป็นการยกย่องความเป็นเขา
- ใช่

624
00:28:55,108 --> 00:28:56,901
- มันยังคงอยู่
- ใช่

625
00:28:56,985 --> 00:28:59,070
ดีมากเด็กๆ ลูกดีๆ ทั้งสอง

626
00:28:59,154 --> 00:29:02,824
เขาก็อยากได้ลูกชายดีๆ สองคนมาตลอด
เราถามเขาว่าวันเกิดอยากได้อะไร

627
00:29:02,907 --> 00:29:05,994
"ฉันอยากได้ลูกชายดีๆ สองคน"
เพราะเขายังไม่เคยมีสักที

628
00:29:07,871 --> 00:29:11,750
แต่ผมรู้ว่าพวกเขาชอบมากที่เราทำงานด้วยกัน

629
00:29:11,833 --> 00:29:13,710
- ใช่เลย
- ซึ่งมันก็ดีมาก

630
00:29:13,793 --> 00:29:15,128
- เยี่ยมยอดมาก
- ใช่เลยค่ะ

631
00:29:15,211 --> 00:29:17,505
เราเหมือนลูกสาว มันแบบ…

632
00:29:17,589 --> 00:29:20,091
- ใช่
- เราไม่เคยรู้สึกว่าเป็นแค่สะใภ้เลย จริงๆ

633
00:29:20,175 --> 00:29:21,384
- เราคือลูกสาว…
- ใช่

634
00:29:21,468 --> 00:29:24,846
แล้วพวกเขา… คิดกับเราสองคนแบบนั้น

635
00:29:24,929 --> 00:29:28,224
ถึงขั้นที่พ่อพูดกับเราในวันสุดท้ายของพ่อว่า

636
00:29:30,894 --> 00:29:33,646
"พ่อคงหาลูกสี่คนที่ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว"

637
00:29:33,730 --> 00:29:34,564
ใช่

638
00:29:34,647 --> 00:29:36,524
ขอบคุณนะที่มาหักมุมเศร้าซะงั้น

639
00:29:36,608 --> 00:29:37,859
แล้วก็อิซาเบลลิต้า

640
00:29:40,653 --> 00:29:43,448
- ไว้คุยกันตอนลูกกลับบ้านแล้วนะ
- ครับ

641
00:29:43,531 --> 00:29:45,784
ขอให้สนุกกับที่นั่นต่อจนจบนะลูก

642
00:29:45,867 --> 00:29:46,743
ขอบคุณครับ

643
00:29:46,826 --> 00:29:49,412
- ไม่มีอะไรจะดีกว่านี้อีกแล้ว
- ผมว่าพ่อพูดถูก

644
00:29:49,496 --> 00:29:51,164
อยากสลับกับเขาไหมล่ะ

645
00:29:51,247 --> 00:29:52,081
ไม่

646
00:29:55,251 --> 00:29:59,005
- ผมต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับคุณ
- อาจเป็นพ่อที่ไม่มีอะไรดีกว่านั้นอีกแล้ว

647
00:30:00,048 --> 00:30:00,882
ใช่

648
00:30:01,424 --> 00:30:02,300
เคยคิดแบบนั้นไหม

649
00:30:09,015 --> 00:30:10,558
ขอบคุณที่ปิดท้ายให้อย่างสวยนะครับ

650
00:30:11,267 --> 00:30:12,143
ผมลาละนะครับ

651
00:30:13,478 --> 00:30:14,521
รักษาตัวด้วย

652
00:30:14,604 --> 00:30:15,438
เช่นกันครับ

653
00:30:19,609 --> 00:30:21,861
"คงไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว"

654
00:30:27,450 --> 00:30:28,743
เราก็ต้องการแค่นี้แหละ

655
00:31:13,997 --> 00:31:16,624
คำบรรยายโดย วราภรณ์ วราสภานนท์