1
00:00:36,202 --> 00:00:37,037
เลขาคิม

2
00:00:38,038 --> 00:00:38,872
คะ

3
00:00:40,790 --> 00:00:41,624
ก่อนหน้านี้วันนี้...

4
00:00:46,337 --> 00:00:48,256
คุณบอกผมว่าอย่ามาทำให้หัวใจคุณหวั่นไหวอีก

5
00:00:50,717 --> 00:00:52,469
ค่ะ คือ...

6
00:00:59,309 --> 00:01:00,143
ผม...

7
00:01:06,941 --> 00:01:08,318
อยากทำให้หัวใจคุณหวั่นไหว

8
00:01:11,237 --> 00:01:13,865
อะไรนะคะ คือ...

9
00:01:57,909 --> 00:01:58,993
อย่าทำแบบนี้เลยนะ

10
00:01:59,994 --> 00:02:03,373
เฝ้าดูวาระสุดท้ายของฉันที

11
00:02:03,623 --> 00:02:05,583
ไม่!

12
00:02:25,353 --> 00:02:26,187
เลขาคิม!

13
00:02:34,154 --> 00:02:37,866
เลขาคิม ให้ผมอธิบายก่อน ผมอธิบายได้นะ

14
00:02:37,949 --> 00:02:39,993
- คือ...
- ตอนนี้ฉันนึกออกแล้ว

15
00:02:40,410 --> 00:02:42,328
คุณคือใครและเป็นคนแบบไหน

16
00:02:44,330 --> 00:02:45,331
คุณหมายความว่ายังไง

17
00:02:45,415 --> 00:02:48,293
คนที่หลงตัวเอง
และคิดถึงแต่ตัวเองเป็นอย่างเดียว

18
00:02:48,376 --> 00:02:50,461
คนอื่นๆ เป็นแค่ฉากหลังที่ไร้ความหมาย

19
00:02:50,712 --> 00:02:54,090
"กล้าดียังไงที่คิดจะมาคบกับฉัน"
ความคิดนั้นแว่บขึ้นมาและคุณก็เลยผลักฉันออกมา

20
00:02:54,174 --> 00:02:57,552
เป็นการเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว

21
00:02:57,844 --> 00:02:59,137
แต่รู้อะไรไหมคะ

22
00:03:00,263 --> 00:03:03,683
ถ้ามีใครถามฉันว่า "จูบแรกของคุณเมื่อไร"

23
00:03:03,766 --> 00:03:07,228
ฉันคงจะต้องมานั่งเลือกระหว่างคุณหรือ
ซังชุลเพื่อนสมัยอนุบาล

24
00:03:07,312 --> 00:03:09,230
คนที่พยายามแกล้งจูบฉัน

25
00:03:14,027 --> 00:03:14,861
เลขาคิม

26
00:03:18,031 --> 00:03:19,657
- ท่านรองประธานคะ
- ครับ

27
00:03:20,200 --> 00:03:23,578
- ฉันจะหยุดงานพรุ่งนี้นะคะ
- ว่าไงนะ

28
00:03:24,120 --> 00:03:26,372
ฉันไม่แน่ใจว่าจะทนเห็นหน้าคุณได้ไหม

29
00:03:29,584 --> 00:03:30,460
งั้นลาก่อนนะคะ

30
00:03:33,004 --> 00:03:33,838
เดี๋ยวสิ

31
00:03:34,756 --> 00:03:37,759
โอ้ และฉันก็จะกลับบ้านแล้วด้วยตอนนี้

32
00:03:41,387 --> 00:03:43,640
อย่าตามฉันมานะคะ

33
00:04:01,908 --> 00:04:06,454
แต่เธอก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น
มันก็... ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลยนะ

34
00:04:08,456 --> 00:04:09,791
มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้

35
00:04:20,843 --> 00:04:24,097
{\an8}แล้วเขาก็ผลักเก้าอี้ออกไปเลย
ทันทีที่ริมฝีปากประกบกันนี่นะ

36
00:04:24,389 --> 00:04:26,224
{\an8}ใช่แล้ว ฉันก็เลย...

37
00:04:31,020 --> 00:04:33,898
{\an8}ไปหาข้อมูลมาในอินเทอร์เน็ตน่ะ
และมันก็น่าอายมากเลยละนะ

38
00:04:34,023 --> 00:04:36,067
{\an8}พวกพี่พอจะรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น

39
00:04:36,150 --> 00:04:38,278
{\an8}ใช่ ดูเหมือนจะเป็นความบกพร่องทางเพศ

40
00:04:38,778 --> 00:04:40,780
{\an8}อะไรนะ เพศ...

41
00:04:40,905 --> 00:04:42,115
{\an8}ไม่ต้องประหลาดใจไปหรอกนะ

42
00:04:42,490 --> 00:04:45,201
{\an8}มีผู้ชายหนุ่มมากมายมาที่
คลีนิกรักษาทางเดินปัสสาวะของเรา

43
00:04:45,285 --> 00:04:46,869
{\an8}เพื่อมารับคำปรึกษาเรื่องอะไรพวกนั้น

44
00:04:46,995 --> 00:04:51,332
{\an8}การที่มีความเครียดมากๆ
สามารถเป็นสาเหตุของการกระทำที่ไม่รู้ตัว

45
00:04:51,416 --> 00:04:53,501
ทำไมพี่ถึงพูดแบบนั้นล่ะ

46
00:04:53,668 --> 00:04:56,629
แล้วมันเป็นอะไรล่ะ
เธอจะไปโทษการบกพร่องทางเพศไม่ได้หรอกนะ

47
00:05:01,926 --> 00:05:04,971
- ฉันว่าเป็นการบกพร่องทางจิตใจมากกว่านะ
- ว่าไงนะ

48
00:05:05,430 --> 00:05:08,683
ก่อนที่จะจูบกัน เขาทำตัวแบบปกติดีสุดๆ เลย

49
00:05:08,933 --> 00:05:13,104
ฉันว่าเขาอาจมีแผลในใจเกี่ยวกับผู้หญิง
หรือการจูบมาในอดีต เขาก็เลยปฏิเสธไปแบบนั้น

50
00:05:14,564 --> 00:05:15,565
แผลในใจเหรอ

51
00:05:22,572 --> 00:05:25,158
- ไปต่อกันไหม
- ไปสิ

52
00:05:26,701 --> 00:05:29,829
พี่ๆ คะ หยุดเถอะ! ฉันพอแล้วละนะ

53
00:05:30,038 --> 00:05:32,623
อะไรกัน ไปดื่มต่อกันอีกสิ

54
00:05:32,749 --> 00:05:35,001
ให้ฉันได้พักบ้างแล้วกันนะ พรุ่งนี้ฉันหยุดงานทั้งที

55
00:05:35,335 --> 00:05:39,088
ก็ใช่ไงล่ะ เธอถึงต้องไปดื่มกันต่อยังไงล่ะ

56
00:05:39,297 --> 00:05:41,674
โอกาสแบบนี้ไม่ได้มี...

57
00:05:42,342 --> 00:05:43,176
ไม่ค่ะ

58
00:05:43,634 --> 00:05:48,389
ฉันไม่อยากใช้วันหยุดไปกับการเมาค้าง
เพราะมันจะเป็นวันที่แสนวิเศษ

59
00:05:48,973 --> 00:05:49,807
งั้นเจอกันนะ

60
00:05:56,064 --> 00:05:57,607
กลับบ้านดีๆ ละ

61
00:06:00,276 --> 00:06:03,363
เรื่องที่เธอไปอ่านมาในอินเทอร์เน็ต...

62
00:06:05,239 --> 00:06:08,493
ฉันว่าน่าจะเป็น
เรื่องมีโซกับท่านรองประธานมากกว่านะ

63
00:06:09,035 --> 00:06:10,453
มีโซกับท่านรองประธานเหรอ

64
00:06:12,872 --> 00:06:16,000
งั้นเธอกำลังบอกว่านักธุรกิจไฮโซนั่น
มีความบกพร่องทางเพศเหรอ

65
00:06:16,584 --> 00:06:19,212
นักธุรกิจไฮโซก็มีกันได้นี่ ทำไมล่ะ

66
00:06:19,921 --> 00:06:23,257
- นี่ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญสักหน่อย!
- ตกใจหมดเลย!

67
00:06:23,925 --> 00:06:26,886
ที่สำคัญคือมีเรื่องอะไรที่เกิดขึ้น
ระหว่างพวกเขาสองคน

68
00:06:38,231 --> 00:06:41,442
ก่อนที่จะจูบกัน เขาทำตัวแบบปกติดีสุดๆ เลย

69
00:06:41,901 --> 00:06:44,487
ฉันว่าเขาอาจมีแผลในใจเกี่ยวกับผู้หญิง
หรือการจูบมาในอดีต

70
00:06:46,406 --> 00:06:50,785
บางที... เขาอาจมีเหตุผลอะไรในใจก็ได้

71
00:06:58,668 --> 00:07:01,129
แล้วยังไงล่ะ ไร้สาระสิ้นดี

72
00:07:03,172 --> 00:07:07,760
เลขาคิม คุณคงตื่นเต้น
ในขณะที่คุณคาดหวังที่จะได้จูบผม

73
00:07:09,804 --> 00:07:13,182
ผมเข้าใจดีว่าคุณรู้สึกผิดหวัง
พอๆ กับที่คุณคาดหวัง

74
00:07:18,187 --> 00:07:21,274
("เลขาคิม คุณคงตื่นเต้น
ในขณะที่คุณคาดหวัง...")

75
00:07:25,194 --> 00:07:27,947
เลขาคิม ผมขอโทษ

76
00:07:32,243 --> 00:07:33,369
ง่ายๆ แต่ได้ใจความที่สุดแล้ว

77
00:07:33,453 --> 00:07:34,871
("เลขาคิม ผมขอโทษ")

78
00:07:36,372 --> 00:07:39,083
ครั้งแรกมักยากเสมอ
แต่ต่อไปก็คงจะไม่มีอะไรแล้ว

79
00:07:39,792 --> 00:07:42,920
พูด "ขอโทษ" ก็ไม่ได้ยากเย็นอีกแล้วตอนนี้

80
00:07:55,433 --> 00:07:57,435
(ท่านรองประธาน - เลขาคิม ผมขอโทษ)

81
00:08:30,259 --> 00:08:32,303
ขอโทษเหรอ เรามีเรื่องอะไรกันเหรอคะ

82
00:08:33,596 --> 00:08:34,639
ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย

83
00:08:35,848 --> 00:08:37,183
เธอกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย

84
00:08:37,600 --> 00:08:41,020
นี่อยากแกล้งทำเป็นว่าช่วงเวลาแสนหวานและ
เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เคยเกิดขึ้นยังงั้นเหรอ

85
00:08:41,103 --> 00:08:43,189
ฉันไม่เข้าใจเลยว่ามันคืออะไร

86
00:08:44,565 --> 00:08:45,691
ฉันควรทำยังไงดีล่ะ

87
00:09:05,586 --> 00:09:07,129
เลขาคิมมาที่นี่ค่ะ

88
00:09:11,133 --> 00:09:16,055
เธอบอกว่าจะลาหยุดงานสักวัน
เพราะเธอรู้สึกไม่ดีเท่าไรนัก

89
00:09:36,784 --> 00:09:41,372
ทำไมคุณถึงเข้ามาในนี่ล่ะ คุณยาง
คุณมักจะรอผมอยู่ด้านนอกนี่

90
00:09:41,914 --> 00:09:46,043
ครับ แต่เลขาคิมขอให้ผม...

91
00:09:48,421 --> 00:09:50,423
ช่วยสวมเนกไทให้คุณน่ะครับ

92
00:09:52,091 --> 00:09:52,925
อะไรนะ

93
00:09:53,009 --> 00:09:56,178
เธอบอกว่าเพราะเธอลางาน
เลยไม่มีคนที่จะสวมเนกไทให้คุณ

94
00:10:00,349 --> 00:10:03,644
ไม่ หยุดนะ อย่าเข้ามาใกล้ผม

95
00:10:04,145 --> 00:10:05,187
ผมก็สวมได้ดีนะครับ

96
00:10:06,230 --> 00:10:07,064
ไม่เอา

97
00:10:09,275 --> 00:10:12,320
- อยู่เฉยๆ
- ให้ผมสวมให้นะครับ

98
00:10:20,286 --> 00:10:22,288
(รายการที่อยากทำในวันหยุด)

99
00:10:25,333 --> 00:10:28,669
แล้วฉันก็จะได้มีวันที่แสนวิเศษ
กับแผนที่เตรียมไว้แล้ว

100
00:10:29,545 --> 00:10:32,590
ก่อนอื่นเลย ไปสวนสนุก...

101
00:10:36,677 --> 00:10:37,970
ท่านรองประธานคะ

102
00:10:52,151 --> 00:10:55,780
คุณทำงานไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนอย่างกับวัว
ผมก็เลยอยากให้ตุ๊กตาวัวน่ะนะ

103
00:10:57,156 --> 00:10:58,866
มันชื่อว่า "เจ้าวัวคนขยัน"

104
00:11:06,332 --> 00:11:09,293
เจ้าวัวคนขยัน วันนี้เราไม่ต้องเจอหน้ากันนะ

105
00:11:09,543 --> 00:11:11,754
เพราะเห็นหน้าเธอแล้ว
ทำให้นึกถึงใครบางคนขึ้นมา

106
00:11:14,590 --> 00:11:15,466
ว้าย!

107
00:11:43,911 --> 00:11:45,746
แล้วจะไปหลับตาทำไมเนี่ย ทำไม

108
00:11:48,082 --> 00:11:48,999
น่าอายจริงๆ เลย

109
00:11:58,050 --> 00:11:58,968
ขอโทษนะคะที่มาสาย

110
00:11:59,844 --> 00:12:03,681
ไม่นะ เธอมาสายตั้ง 14 นาที

111
00:12:03,931 --> 00:12:04,807
ขอโทษค่ะ

112
00:12:04,890 --> 00:12:07,852
คุณจ๋า นี่คุณมาสาย
เพราะเห็นว่าเลขาคิมลางานวันนี้เหรอครับ

113
00:12:08,102 --> 00:12:11,188
เปล่าค่ะ เป็นเพราะว่าครอบครัวฉัน
ย้ายไปอยู่ที่ยางพยองอาทิตย์ก่อน

114
00:12:11,272 --> 00:12:13,065
และมันก็ไกลจากที่นี่กว่าเดิม

115
00:12:13,816 --> 00:12:18,320
นี่ ฉันไม่สนเรื่องครอบครัวคุณหรอกนะ
ไปทำงานได้แล้ว

116
00:12:19,447 --> 00:12:20,281
ค่ะ

117
00:12:22,575 --> 00:12:27,455
ฉันจะไปเจอนายหน้าจัดหาที่อยู่
เพื่อหาที่ใกล้ๆ กับบริษัท แล้วก็จะย้ายออกมาค่ะ

118
00:12:27,788 --> 00:12:29,331
ฉันจะได้ไม่มาสายอีกค่ะ

119
00:12:29,415 --> 00:12:34,003
ฉันไม่สนใจเรื่องหาบ้านของคุณหรอกนะ
ไปทำงานได้แล้ว

120
00:12:34,754 --> 00:12:35,713
ค่ะ

121
00:12:41,010 --> 00:12:43,554
คุณรู้ไหมว่าทำไมเธอถึงลางานวันนี้

122
00:12:44,305 --> 00:12:46,932
หรือเธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า

123
00:12:47,308 --> 00:12:49,727
- ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
- สวัสดีค่ะ

124
00:12:51,020 --> 00:12:54,982
อย่ามัวแต่คุยเรื่องของคนอื่นที่ไม่ได้มาทำงาน
และทำงานให้หนักขึ้นกว่าเดิมดีไหม

125
00:12:55,191 --> 00:12:57,193
- ครับ
- ไม่ต้องห่วงค่ะ

126
00:12:57,610 --> 00:12:59,487
- เจอกันค่ะ
- เจอกันครับ

127
00:13:05,576 --> 00:13:06,744
หลีกไปสิ

128
00:13:18,589 --> 00:13:19,423
สวัสดีค่ะ

129
00:13:37,191 --> 00:13:38,734
เบื่อจังเลย

130
00:13:50,663 --> 00:13:52,873
จีอึน เป็นไงบ้าง วันนี้มีเวลามาเจอกันหน่อยไหม

131
00:13:53,040 --> 00:13:55,751
อ๋อ ต้องไปประชุมผู้ปกครองที่เนิร์สเซอรี่เหรอ

132
00:13:55,918 --> 00:14:00,881
อึนมิน หวัดดี เธอมีเวลา...
โอ้ กำลังฉีดหน้าอยู่เหรอ

133
00:14:01,173 --> 00:14:02,508
ขอให้ออกมาสวยเลิศไปเลยนะ

134
00:14:07,263 --> 00:14:09,682
ฉันจะทำอะไรดีหลังจากลาออกแล้วเนี่ย

135
00:14:15,688 --> 00:14:18,607
สวัสดีค่ะ ฉันคิม มีโซนะ
ที่เราเคยไปนัดบอดกันมา

136
00:14:19,316 --> 00:14:24,280
ขอโทษที่รบกวน แต่ฉันขอถาม
เรื่องข่าวลักพาตัวตอนปี 1994 ได้ไหม

137
00:14:24,572 --> 00:14:26,574
อยากรู้ว่าคุณพอเจอข้อมูลอะไรมาบ้างรึยัง

138
00:14:31,453 --> 00:14:33,581
ใช่แล้ว ฉันจะต้องหาเขาให้เจอก่อน

139
00:14:37,835 --> 00:14:38,669
สวัสดีครับ

140
00:14:40,546 --> 00:14:41,422
คุณคือใครคะ

141
00:14:41,881 --> 00:14:45,801
โอ้ คุณที่มาเจอท่านรองประธาน
ก่อนหน้านี้ใช่ไหมครับ

142
00:14:46,510 --> 00:14:47,344
ครับ

143
00:14:49,430 --> 00:14:50,556
(นักเขียน อีซองยอน)

144
00:14:51,974 --> 00:14:55,019
- คุณเป็นนักเขียนที่จะมาร่วมงานคอนเสิร์ตเหรอ
- ครับ

145
00:14:56,729 --> 00:14:59,523
- นักเขียนมอร์ฟีอัสเหรอครับ
- มอ...

146
00:15:01,191 --> 00:15:02,985
- ครับ
- สวัสดีค่ะ

147
00:15:03,903 --> 00:15:05,029
ฉันเป็นแฟนหนังสือของคุณเลยค่ะ

148
00:15:06,238 --> 00:15:09,074
เป็นเกียรติมากเลยที่ได้เจอตัวจริง

149
00:15:09,909 --> 00:15:10,743
มีอะไรเหรอ

150
00:15:27,092 --> 00:15:27,968
งั้นก็...

151
00:15:33,724 --> 00:15:38,228
ให้ตายเถอะ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่า
ทำไมเขาถึงไม่อยากเปิดเผยตัวตน

152
00:15:38,729 --> 00:15:41,190
เพราะเขาไม่อยากให้หน้าตา
มาข่มงานเขียนของเขา

153
00:15:41,357 --> 00:15:44,568
เมื่อเขาเปิดเผยตัวตนที่ลี้ลับออกมา
เขาทำให้หัวใจต้องอ่อนไหวไปตามๆ กัน

154
00:15:44,860 --> 00:15:48,697
เขาเท่จริงๆ เลยนะ
คุณไม่รู้สึกถึงความมีเสน่ห์ที่ส่งออกมาเหรอ

155
00:15:49,198 --> 00:15:53,160
แต่ผมก็ไม่ได้ชอบงานเขียนของเขาขนาดนั้น
มันแค่เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ นี่ใช่ไหม

156
00:15:53,243 --> 00:15:54,620
คุณพูดอะไรของคุณ

157
00:15:54,703 --> 00:15:56,956
ที่เป็นหนังสือขายดีขนาดนั้น
เพราะว่าทุกคนต่างชอบมันมากๆ ไงล่ะ

158
00:15:57,039 --> 00:16:00,084
ใช่แล้วละ แค่เปิดหน้าแรกอ่าน
พอมารู้ตัวอีกทีก็อ่านถึงหน้าสุดท้ายแล้ว

159
00:16:01,710 --> 00:16:04,588
แต่เขามาที่นี่ตั้งสองครั้ง

160
00:16:05,422 --> 00:16:08,467
เขาเป็นเพื่อนกับท่านรองประธานเหรอ

161
00:16:08,676 --> 00:16:12,179
ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ
คุณไม่รู้สึกถึงความเย็นชาระหว่างพวกเขาเหรอ

162
00:16:12,972 --> 00:16:15,933
ก็อาจจะใช่น่ะนะ
ยังไงก็ช่างเถอะ พวกเขารู้จักกันได้ยังไงนะ

163
00:16:16,976 --> 00:16:21,271
ผมรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ระหว่างพวกเขา

164
00:16:23,107 --> 00:16:27,736
รู้ไหม พวกเขาเป็น... พี่น้องกัน

165
00:16:27,945 --> 00:16:28,779
อะไรนะ

166
00:16:28,988 --> 00:16:32,950
นักเขียนมอร์ฟีอัสเป็นลูกชายคนโตสุด
ของบริษัทยูมยองกรุ๊ป

167
00:16:44,920 --> 00:16:46,422
ฉันมาประชุมแถวนี้ก็เลยแวะมาน่ะ

168
00:16:47,214 --> 00:16:49,675
ฉันเห็นข้อเสนอแล้วและมันก็ไม่เลวเลยนะ

169
00:16:51,260 --> 00:16:52,970
นายไม่ต้องมาบอกฉันทุกอย่างหรอกนะ

170
00:16:53,262 --> 00:16:55,681
มันก็เป็นแค่หนึ่งในหลายๆ โปรเจกต์

171
00:16:56,974 --> 00:16:59,476
- นายต้องพูดออกมาขนาดนั้นเลยเหรอ
- ก็มันจริงนี่

172
00:17:02,688 --> 00:17:06,108
นั่นสินะ มันคงไม่มีความหมายอะไร
สำหรับคุณคนดีเลิศเลออย่างนาย

173
00:17:06,900 --> 00:17:09,737
แต่ฉันไม่คิดว่าคุณพ่อคุณแม่จะคิดแบบนั้นนะ

174
00:17:11,280 --> 00:17:13,991
พวกเขาแค่มีความสุขมากๆ
ที่เห็นเราสองคนได้ร่วมงานกัน

175
00:17:17,536 --> 00:17:18,537
ฉันถึงมาที่นี่ยังไงล่ะ

176
00:17:18,829 --> 00:17:20,998
พวกเขามีความสุข
เพราะคิดว่าเราดีกันได้แล้ว

177
00:17:21,331 --> 00:17:23,751
ดังนั้นอย่าสร้างปัญหาอะไรกันเลยนะต่อจากนี้

178
00:17:25,753 --> 00:17:27,755
นายบอกตัวเองดีกว่านะ

179
00:17:29,423 --> 00:17:32,801
- ว่าไงนะ
- ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนสร้างปัญหาขึ้นมา

180
00:17:52,279 --> 00:17:53,864
เลขาคิมไปไหนเหรอครับ

181
00:17:54,490 --> 00:17:57,242
อ๋อ เธอลางานน่ะค่ะ

182
00:17:59,787 --> 00:18:02,998
ฉันเป็นหนึ่งในแฟนคลับรุ่นแรกๆ ของคุณเลยค่ะ

183
00:18:03,123 --> 00:18:06,001
ชื่อบัญชีของฉันคือ
"ใครรักมอร์ฟีอัส ก็จีอายังไงล่ะ"

184
00:18:06,752 --> 00:18:09,338
จำได้บ้างไหมคะ ฉันเขียนโพสต์เต็มไปหมดเลย

185
00:18:10,214 --> 00:18:12,257
ขอโทษนะครับ แต่ผมจะจำคุณเอาไว้ต่อจากนี้ไป

186
00:18:12,674 --> 00:18:14,259
ฉันจะจำคุณไปตลอดเลยค่ะ

187
00:18:14,426 --> 00:18:18,263
คุณนักเขียนคะ ขอลายเซ็นได้ไหมคะ

188
00:18:18,555 --> 00:18:20,057
- ฉันชื่อบงเซราค่ะ
- ส่วนฉันชื่ออียองอ๊ก

189
00:18:20,808 --> 00:18:22,226
- เซ็นให้ฉันด้วยได้ไหม
- ขอผมด้วยครับ

190
00:18:25,437 --> 00:18:26,939
ได้โปรด

191
00:18:28,857 --> 00:18:31,944
คุณมีหนังสือนี่เมื่อไรกัน

192
00:18:32,027 --> 00:18:33,070
ยังไม่ได้แกะห่อออกเลย

193
00:18:34,530 --> 00:18:36,740
- บงเซราค่ะ
- อียองอ๊กค่ะ

194
00:18:36,824 --> 00:18:38,367
"ใครรักมอร์ฟีอัส ก็จีอายังไงล่ะ" ค่ะ

195
00:18:39,243 --> 00:18:41,787
ขอลายเซ็นทีครับ ได้โปรด

196
00:18:53,048 --> 00:18:54,883
ก็ดีนะที่เธอหยุดงาน

197
00:19:05,394 --> 00:19:06,311
ค่ะ เลขาคิม

198
00:19:07,062 --> 00:19:10,774
อ๋อค่ะ เดี๋ยวฉันจะปรับ
ให้เข้ากับกำหนดการเองค่ะ

199
00:19:12,359 --> 00:19:14,194
แล้ววันนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ

200
00:19:15,487 --> 00:19:17,990
อะไรนะคะ ทำไมคุณถึงอยู่บ้านล่ะ

201
00:19:19,491 --> 00:19:23,245
ได้ค่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดเลยนะคะ

202
00:19:25,080 --> 00:19:27,082
วันนี้เธอน่าจะออกไปนอกบ้านบ้างนะ

203
00:19:30,711 --> 00:19:32,296
มีอะไรให้ช่วยไหมคะ

204
00:19:36,550 --> 00:19:38,552
ยกเลิกทุกอย่างในกำหนดการวันนี้ให้ทีนะ

205
00:19:41,054 --> 00:19:41,889
ค่ะ

206
00:19:43,891 --> 00:19:46,810
ไม่ตอบกันเลย ไม่มีอะไรทำเลย...

207
00:19:50,981 --> 00:19:53,650
จะว่าไปแล้ว มันก็เป็นความผิด
ของท่านรองประธานไม่ใช่เหรอ

208
00:19:53,734 --> 00:19:56,987
ที่ฉันไม่มีอะไรทำ
หรือไปเจอใครไม่ได้เลยในวันนี้

209
00:19:57,571 --> 00:20:00,115
เพราะฉันต้องคอยทำทุกอย่างให้เขา

210
00:20:00,365 --> 00:20:02,367
- รองประธานตัวแสบ
- คุณเรียกผมเหรอ

211
00:20:05,579 --> 00:20:07,206
ตายแล้ว! ท่านรองประธานตัว...

212
00:20:07,289 --> 00:20:10,042
คือฉันจะบอกว่าท่านรองประธานน่ะค่ะ
คุณมาทำอะไรที่นี่

213
00:20:17,925 --> 00:20:21,970
ผมมาที่นี่เป็นการส่วนตัว
เพราะผมรู้ว่าคุณจะคิดถึงผม

214
00:20:24,973 --> 00:20:26,975
เราไปเที่ยวกันไหมวันนี้

215
00:20:28,352 --> 00:20:31,480
- ว่าไงนะคะ
- ผมก็ลางานมาเที่ยวกับคุณไง

216
00:20:33,440 --> 00:20:36,485
ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เพราะฉันยุ่งๆ อยู่

217
00:20:37,653 --> 00:20:40,822
คุณดูเหมือนไม่มีอะไรทำและก็เดินไปมา
คุณยุ่งอะไรมิทราบ

218
00:20:43,116 --> 00:20:44,868
ยุ่งที่เดินไปมายังไงล่ะ

219
00:20:45,535 --> 00:20:46,370
อะไรนะ

220
00:20:47,454 --> 00:20:50,707
- คุณรู้ได้ไงว่าฉันอยู่บ้าน
- ผมได้ยินคุณคุยกับจีอาทางโทรศัพท์

221
00:20:51,124 --> 00:20:54,294
แต่ถ้าพูดตามตรง
คุณก็แอบหวังให้ผมมาหาคุณใช่ไหม

222
00:20:56,213 --> 00:20:59,424
คุณนี่เก่งไปหมดทุกเรื่อง
และก็เก่งที่ชอบคิดผิดด้วย

223
00:20:59,967 --> 00:21:04,346
ไว้ใจคนที่เก่งไปหมดทุกเรื่องอย่างผมนะ
ผมจะทำให้วันของคุณสนุกเอง

224
00:21:06,265 --> 00:21:07,307
วันนี้ฉันยุ่งค่ะ

225
00:21:08,934 --> 00:21:11,603
กำลังคิดอยู่ว่าจะไปให้ไกลกว่าแค่แถวๆ นี้

226
00:21:15,232 --> 00:21:16,066
ในชุดนอนเนี่ยเหรอ

227
00:21:22,239 --> 00:21:23,949
ให้โอกาสผมแก้ตัวนะ

228
00:21:26,952 --> 00:21:28,954
สำหรับคุณโดยเฉพาะ

229
00:21:31,164 --> 00:21:33,208
ผมคิดมาแล้ว

230
00:21:34,626 --> 00:21:37,629
ไปกินข้าวกันพร้อมฟังวงออร์เคสตราเล่น
ที่เลานจ์ระดับพรีเมียม

231
00:21:37,796 --> 00:21:39,256
และไปร่องเรือสำราญกัน

232
00:21:39,339 --> 00:21:43,218
และนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปที่สนามบิน
ชมวิวริมแม่น้ำ แล้วก็ไปที่ญี่ปุ่น

233
00:21:43,302 --> 00:21:45,262
และกินซูชิกันสำหรับมื้อค่ำ เสร็จแล้วก็กลับมา

234
00:21:45,345 --> 00:21:46,263
พอเถอะค่ะ

235
00:21:47,389 --> 00:21:49,099
ฉันไม่ไปด้วยหรอก

236
00:21:52,811 --> 00:21:53,645
ทำไมล่ะ

237
00:21:54,563 --> 00:21:57,316
วันนี้เป็นวันลาหยุดของฉัน
ดังนั้นฉันจะทำอะไรที่ฉันอยากทำ

238
00:21:57,524 --> 00:22:00,152
ฉันจะไม่ทำตามใจคุณหรอกนะ

239
00:22:00,402 --> 00:22:02,487
งั้นก็บอกมาสิว่าคุณอยากทำอะไร ผมทำได้อยู่แล้ว

240
00:22:04,281 --> 00:22:05,699
- คุณทำไม่ได้หรอก
- ได้สิ

241
00:22:05,824 --> 00:22:07,326
- คุณทำไม่ได้หรอก
- บอกไปแล้วไงว่าได้

242
00:22:14,666 --> 00:22:15,625
ถ้าคุณพูดแบบนั้น...

243
00:22:24,009 --> 00:22:27,012
- อะไรนะ คุณอยากนั่งรถเมล์เที่ยวเหรอ
- ใช่ค่ะ

244
00:22:27,637 --> 00:22:30,849
มันไม่ใช่เที่ยวที่ยุโรปหรือเมดิเตอร์เรเนียน

245
00:22:31,016 --> 00:22:34,311
แต่ไปเที่ยวโดยการที่แค่นั่ง
รถเมล์ไปรอบๆ โซลเหรอ

246
00:22:34,478 --> 00:22:35,312
ค่ะ

247
00:22:37,814 --> 00:22:42,611
เลขาคิม อย่าพยายามมาลองดีกับผม
ทำอะไรที่คุณอยากทำเถอะนะ

248
00:22:43,445 --> 00:22:44,780
ก็ฉันอยากทำแบบนี้ไงล่ะ

249
00:22:45,530 --> 00:22:47,699
เพราะฉันต้องขึ้นรถเมล์ที่แน่นเอี้ยดไปทำงาน

250
00:22:47,908 --> 00:22:52,996
ฉันอยากขึ้นรถเมล์และนั่งไปเรื่อยๆ
แบบไม่มีจุดหมายจนสุดสายไปเลยค่ะ

251
00:22:56,375 --> 00:22:58,668
แต่คุณคงทำไม่ได้หรอก

252
00:22:58,752 --> 00:23:01,713
เพราะคุณไม่ชอบนั่งรถที่คนแปลกหน้าขับ

253
00:23:01,797 --> 00:23:04,424
คุณก็เลยให้ฉันมาขับให้คุณประจำเลย

254
00:23:05,342 --> 00:23:07,677
มันคงจะลำบากสำหรับคุณน่ะนะ

255
00:23:19,106 --> 00:23:21,316
- ก็ได้ งั้นไปกันเลย
- แน่ใจนะคะ

256
00:23:22,025 --> 00:23:25,612
- บอกแล้วไงว่าจะทำตามคุณ
- จริงเหรอคะ

257
00:23:29,491 --> 00:23:32,577
วันนี้ฉันจ่ายเองค่ะ สองคนค่ะ

258
00:23:34,413 --> 00:23:36,039
ยอดเงินคงเหลือไม่พอ

259
00:23:38,291 --> 00:23:40,419
นี่ถึงขนาดต้องบอกอะไร
ที่น่าละอายแบบนี้เลยเหรอ

260
00:23:41,795 --> 00:23:44,798
ฉันจะจ่ายเองค่ะ นี่ค่ะ

261
00:24:03,233 --> 00:24:06,069
มันออกแบบมาให้คนที่เตี้ย
ซึ่งไม่คิดเผื่อคนตัวสูงอย่างผมเลยนะ

262
00:24:06,736 --> 00:24:07,571
จับนี่สิคะ

263
00:24:09,197 --> 00:24:10,115
โอ้...

264
00:24:13,869 --> 00:24:16,830
- นั่งนี่สิ
- ไม่เป็นค่ะ คุณ...

265
00:24:19,791 --> 00:24:21,084
ไม่ต้องนั่ง ฉันจะนั่งค่ะ

266
00:24:35,765 --> 00:24:38,602
เห็นเขาไหม ให้ตายเถอะ ขาอ่อนแรงจังเลยนะ

267
00:24:40,103 --> 00:24:42,731
คุณน่าจะนั่งนะ ถ้าคุณจะเป็นแบบนี้

268
00:24:45,901 --> 00:24:47,152
ขาไม่มีเรี่ยวมีแรงเลยนะ

269
00:25:04,211 --> 00:25:06,254
- พระอาทิตย์ยังไม่ตกเลย
- ค่ะ

270
00:25:07,005 --> 00:25:09,466
ร้อนจังเลยนะ
ทำไมเราไม่ไปกินไก่กับเบียร์กันล่ะ

271
00:25:09,591 --> 00:25:11,593
โทษทีนะ แต่ฉันไม่ว่าง

272
00:25:11,676 --> 00:25:15,096
ฉันต้องไปเจอนายหน้าจัดหาที่อยู่
เจอกันพรุ่งนี้นะ

273
00:25:15,180 --> 00:25:16,556
แล้วเจอกัน

274
00:25:16,765 --> 00:25:20,185
- ก็เหลือแค่คุณกับผมสินะ
- ไม่เป็นไร ขอบคุณ

275
00:25:20,852 --> 00:25:22,479
ว้าย ผู้จัดการโกกวีนัมนี่

276
00:25:22,562 --> 00:25:25,815
เราจะไปกินไก่กับเบียร์กัน
ไปด้วยกันไหมคะ

277
00:25:26,107 --> 00:25:29,528
- อะไรนะ คุณเพิ่งบอกว่า "ไม่เป็นไร ขอบคุณ"
- เปล่าสักหน่อย

278
00:25:30,028 --> 00:25:34,282
คุณจะไปกับเราใช่ไหมคะ
วันนี้ไปผ่อนคลายให้หายเครียดกันนะคะ

279
00:25:34,574 --> 00:25:37,410
ผมว่าการทำงานคือทางแก้ที่ดีที่สุด
เพื่อให้หายเครียดครับ

280
00:25:37,619 --> 00:25:41,414
ไม่มีอะไรที่เหมือนกับการทำงานให้เสร็จลุล่วง
เพื่อขจัดความเหนื่อยล้าออกไป

281
00:25:41,581 --> 00:25:43,375
ถ้างั้นพวกคุณก็ตามสบายเลยนะครับ

282
00:25:43,750 --> 00:25:46,586
- งั้นครั้งหน้าเราไป...
- ได้เลยครับ

283
00:25:46,920 --> 00:25:50,215
- เอาน่า ไปกินไก่กับเบียร์กันนะ
- ไม่เป็นไร ขอบคุณ

284
00:25:50,382 --> 00:25:53,510
คุณเพิ่งจะบอกว่าอยากไปผ่อนคลายให้หายเครียด

285
00:25:53,718 --> 00:25:58,557
เปล่าสักหน่อย ฉันบอกแบบนั้น
เพราะอยากไปกับคุณโกกวีนัม ไม่ใช่คุณ

286
00:25:58,765 --> 00:26:00,183
คุณนี่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยนะ

287
00:26:02,060 --> 00:26:06,231
ยัยผู้จัดการบงตัวแสบ
อยากจะถีบเธอไปไกลๆ เหลือเกิน

288
00:26:12,529 --> 00:26:16,032
- สะอาดและสวยดี ฉันย้ายเข้ามาได้เลยไหมคะ
- แน่นอนค่ะ

289
00:26:16,324 --> 00:26:19,536
ค่ะ อยากขึ้นไปดูดาดฟ้าไหมคะ
วิวสวยมากเลยนะ

290
00:26:19,744 --> 00:26:21,162
ฉันขึ้นไปใช้ชั้นดาดฟ้าได้ด้วยเหรอคะ

291
00:26:21,371 --> 00:26:23,873
ได้สิคะ เป็นพื้นที่ส่วนกลางน่ะค่ะ

292
00:26:24,165 --> 00:26:26,001
ผู้ชายที่อยู่ห้องดาดฟ้าข้างบน

293
00:26:26,084 --> 00:26:29,379
มีสวนครัวไว้ปลูกผักกาดหอม
และก็มะเขือเทศราชินี

294
00:26:29,671 --> 00:26:32,757
เขาดูเป็นคนขยันดีนะคะ

295
00:26:32,924 --> 00:26:35,385
เป็นคนขยันและก็ประหยัดด้วย

296
00:26:36,052 --> 00:26:40,307
มีไหวพริบและสติปัญญา เขาต่อรองให้ลดค่าเช่า
เหลือสี่แสนสองจากเงินมัดจำสิบล้านวอน

297
00:26:40,682 --> 00:26:43,560
ซึ่งราคาเดิมอยู่ที่ห้าแสนต่อเงินมัดจำสิบล้านวอน

298
00:26:43,643 --> 00:26:44,769
เหรอคะ

299
00:26:46,104 --> 00:26:49,357
- ต้องรับสายนี้น่ะ คุณขึ้นไปก่อนเลย
- ได้ค่ะ

300
00:27:00,535 --> 00:27:02,120
เฮ้อ หลุดออกมาอีกแล้ว

301
00:27:02,662 --> 00:27:06,166
ใส่สูทตัวเดียวกันทุกวันทำให้มันเน่าเร็วจริงๆ

302
00:27:06,875 --> 00:27:08,209
สูทนี่ก็ทนดีนะ

303
00:27:17,135 --> 00:27:18,011
คุณกวีนัม...

304
00:27:20,347 --> 00:27:22,015
ไม่อยากเชื่อเลย

305
00:27:22,807 --> 00:27:25,769
คุณมาทำอะไรที่นี่ คุณตามผมมาเหรอ

306
00:27:26,186 --> 00:27:29,397
- อะไรกัน เปล่านะ ฉัน...
- ก็ได้ ผมมีสูทอยู่ตัวเดียว

307
00:27:29,648 --> 00:27:32,067
นี่ถึงขนาดต้องสะกดรอยตามผมมาเลยเหรอ

308
00:27:32,359 --> 00:27:36,738
เปล่านะคะ ฉันมาดูห้องที่นี่ค่ะ

309
00:27:38,948 --> 00:27:39,783
อะไรนะ

310
00:27:45,580 --> 00:27:46,873
งั้นเจอกันนะคะ

311
00:27:47,791 --> 00:27:48,750
เดี๋ยว!

312
00:27:52,879 --> 00:27:54,589
คนบ้างาน หนุ่มมาดดีและแกร่ง

313
00:27:54,756 --> 00:27:58,385
เป็นหนุ่มที่ป็อปที่สุดในบริษัทยูมยองกรุ๊ป
ถ้าคุณมาทำลายชื่อเสียงของผม

314
00:27:59,344 --> 00:28:01,513
ผมจะไม่ยอมแน่

315
00:28:04,766 --> 00:28:07,018
โอเคค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ

316
00:28:13,441 --> 00:28:15,527
ฉันมีคำถามหนึ่งค่ะ

317
00:28:17,278 --> 00:28:20,365
เกิดอะไรขึ้นกับกระดุมเม็ดนั้น
ฉันเห็นมันหลุดออกมาน่ะค่ะ

318
00:28:21,157 --> 00:28:24,327
เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน...

319
00:28:28,123 --> 00:28:29,290
ผมซื้อเตรียมไว้เยอะเลย

320
00:28:48,059 --> 00:28:51,604
มาไกลขนาดนี้ อร่อยขนาดไหนกันเชียว

321
00:28:53,022 --> 00:28:55,817
ร้านโปรดของฉันเลย นั่นไงคะ

322
00:28:56,401 --> 00:28:58,361
(หนังหมู ปิ้งเลย)

323
00:29:00,739 --> 00:29:05,034
"หนังหมู ปิ้งเลย"
อ่านชื่อแล้วอยากกลับบ้านเลยจริงๆ

324
00:29:05,410 --> 00:29:06,578
งั้นก็กลับเลยสิ

325
00:29:07,370 --> 00:29:09,330
ผมจะไปในที่ที่คุณไปไง

326
00:29:09,539 --> 00:29:11,624
บอกไปแล้วว่าจะทำตามใจคุณ

327
00:29:27,599 --> 00:29:30,351
- สองที่ค่ะ
- ค่ะ

328
00:29:50,079 --> 00:29:50,914
กินเลยสิ

329
00:30:14,187 --> 00:30:15,063
ตายจริง

330
00:30:16,022 --> 00:30:18,566
คุณเตะโต๊ะเลยเหรอ
แค่เพราะว่าฉันไม่ได้ตักให้คุณกินเนี่ยนะ

331
00:30:20,527 --> 00:30:22,529
เปล่านะ คุณเข้าใจผิดแล้ว

332
00:30:27,408 --> 00:30:30,245
คุณชอบมาร้านนี้เหรอ

333
00:30:30,829 --> 00:30:35,291
มันเคยเป็นร้านที่ครอบครัวฉันชอบมากินกันน่ะ

334
00:30:36,835 --> 00:30:39,379
เรามีหนี้สินมากมาย

335
00:30:39,546 --> 00:30:42,048
เราก็เลยไม่มีเงินที่จะไปกินเนื้อย่างเกาหลีกัน

336
00:30:42,757 --> 00:30:43,633
อ๋อครับ

337
00:30:45,593 --> 00:30:47,262
พ่อคุณเป็นคนยังไงเหรอ

338
00:30:48,012 --> 00:30:50,014
วันนี้คุณถามคำถามฉันเยอะจังเลยนะ

339
00:30:51,766 --> 00:30:54,310
- เขาเป็นขาร็อกน่ะ
- อะไรนะ

340
00:30:57,188 --> 00:30:58,481
เป็นมือกีตาร์ในวงดนตรี

341
00:30:59,774 --> 00:31:04,445
ฉันเล่าให้คุณฟังแล้วว่าเขาโดนหลอก
ตอนเปิดร้านขายเครื่องดนตรีที่ย่านนักวอน

342
00:31:06,114 --> 00:31:10,493
อ๋อใช่ คุณก็เลยต้องทำงานตั้งแต่อายุยังน้อย

343
00:31:11,870 --> 00:31:15,373
ใช่ค่ะ เพื่อส่งเสียค่าเล่าเรียนให้พวกพี่ๆ

344
00:31:15,707 --> 00:31:18,668
เขาไปทำงานแบกหามและก็ได้รับบาดเจ็บ

345
00:31:19,127 --> 00:31:23,673
และเขาก็ไปกู้หนี้นอกระบบมา
เพื่อหวังจะถูกแจ็กพอต แต่ดันแย่กว่าเดิมสุดๆ

346
00:31:26,342 --> 00:31:30,430
ที่เป็นอย่างนั้นเพราะเขาพยายาม
ฝืนทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเขาเลยไม่ใช่เหรอ

347
00:31:32,140 --> 00:31:34,642
แต่ฉันก็มีความสุขที่ตอนนี้เขาทำในสิ่งที่รัก

348
00:31:34,726 --> 00:31:37,061
และพวกพี่ๆ ก็ทำความฝันสำเร็จแล้ว

349
00:31:39,689 --> 00:31:42,358
ตอนนั้นคุณไม่คิดโทษครอบครัวบ้างเหรอ

350
00:31:43,443 --> 00:31:46,446
ไม่นะคะ มันไม่ใช่ว่าพวกเขาตั้งใจให้เป็นแบบนั้น

351
00:31:51,284 --> 00:31:56,205
คนอื่นชอบพูดว่าชีวิตที่หายไป
เพื่อการเสียสละ มันเป็นอะไรที่คุ้มค่า...

352
00:31:57,665 --> 00:31:58,708
แต่ไม่จริงเลยนะ

353
00:32:00,627 --> 00:32:04,631
มันก็แค่ชีวิตที่เสียไปโดยเปล่าประโยชน์

354
00:32:07,759 --> 00:32:11,679
สิ่งที่สำคัญที่สุดในทุกๆ ช่วงเวลาก็คือตัวเรา

355
00:32:13,139 --> 00:32:17,810
อย่าลืมว่าคุณคือคนแรก
และคนที่สำคัญที่สุดในทุกๆ ช่วงเวลา

356
00:32:25,401 --> 00:32:26,235
ทำไมคุณถึงขำล่ะ

357
00:32:28,529 --> 00:32:31,157
เก้าปีนี่นานจริงๆ เลยนะ

358
00:32:31,699 --> 00:32:36,329
สิ่งที่คุณพูดจากความคิดของคุณ
ที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้งกลับปลอบใจฉันได้เลยนะ

359
00:32:36,788 --> 00:32:38,539
เอาตัวเองเป็นที่ตั้งเหรอ

360
00:32:39,082 --> 00:32:39,958
ฟังดูหยาบคายไปนะ

361
00:32:42,752 --> 00:32:43,670
กินสิคะ

362
00:32:47,757 --> 00:32:50,134
- เอามาให้ผม เดี๋ยวผมทำเอง
- อะไรกัน

363
00:32:51,052 --> 00:32:55,556
มันเป็นวันหยุดงานของคุณ
ผมบอกไปแล้วว่าจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ

364
00:33:11,990 --> 00:33:14,701
ตอนนี้ เราจะทำอะไรกันต่อล่ะ

365
00:33:15,952 --> 00:33:16,786
ก็...

366
00:33:19,163 --> 00:33:19,998
โอ้

367
00:33:22,583 --> 00:33:23,418
น่ารักจังเลย

368
00:33:27,171 --> 00:33:28,589
คุณยังชอบตุ๊กตาเหมือนเคยเลยนะ

369
00:33:29,382 --> 00:33:31,175
ฉันเคยบอกเรื่องนี้กับคุณเหรอ

370
00:33:31,342 --> 00:33:32,719
จำแบบสอบถามนั่นได้ไหม

371
00:33:32,885 --> 00:33:35,304
คุณอยากได้ตุ๊กตาจากคนที่ชอบ

372
00:33:36,347 --> 00:33:38,474
โอ้ ใช่ ตอนนี้ฉันจำได้แล้วค่ะ

373
00:33:39,559 --> 00:33:41,728
- ขอลองเล่นดูหน่อยนะคะ
- แน่นอน

374
00:33:43,396 --> 00:33:44,313
เริ่มกันเลย

375
00:33:49,902 --> 00:33:50,737
อย่างนั้น

376
00:33:52,196 --> 00:33:53,031
ไม่เป็นไร แค่รอบแรก

377
00:33:55,992 --> 00:33:56,826
คราวนี้ได้ตัวนี้แน่

378
00:34:00,163 --> 00:34:02,331
ยากจริงเลย ฉันยังไม่ได้เอาจริง

379
00:34:05,334 --> 00:34:06,169
คราวนี้ได้แน่

380
00:34:11,382 --> 00:34:15,636
นี่ หลีกไป ทนดูไม่ไหวแล้ว

381
00:34:16,846 --> 00:34:19,515
มันค่อนข้างยากและไม่ง่ายเลยนะที่จะคีบขึ้นมา

382
00:34:19,849 --> 00:34:23,186
ผมรู้หลักแล้วจากที่ยืนดูคุณเล่น
ต้องให้ความสำคัญที่มุม

383
00:34:26,522 --> 00:34:29,150
แล้วก็จังหวะ แบบนี้!

384
00:34:39,786 --> 00:34:42,497
ตอนคีบจริงกับที่เรียนรู้หลักการของเครื่อง
มันไม่เหมือนกันนะ

385
00:34:42,580 --> 00:34:44,999
ผมไม่ได้ใช้สมาธิเพราะมัวแต่อธิบายให้คุณฟัง

386
00:34:47,460 --> 00:34:50,296
มุมที่แม่นยำและจังหวะที่เหมาะเจาะ
ตอนนี้แหละ!

387
00:35:00,473 --> 00:35:01,557
เอาละนะ!

388
00:35:11,984 --> 00:35:14,946
ขอละ อย่าตกอีกนะ

389
00:35:22,120 --> 00:35:23,371
ขออีกครั้งหนึ่ง

390
00:35:26,541 --> 00:35:30,169
ผมต้องคีบให้ได้ ต้องคีบให้ได้!

391
00:35:33,172 --> 00:35:35,341
- ตู้นี้ราคาเท่าไร
- ท่านรองประธานคะ

392
00:35:37,301 --> 00:35:39,303
- ไปกันเถอะค่ะ
- เท่าไร...

393
00:35:43,766 --> 00:35:47,395
- ผมไปกดเงินและกลับไปเล่นอีกรอบ...
- ไม่เอาค่ะ พอเถอะ

394
00:35:57,697 --> 00:35:59,574
พรุ่งนี้คุณจะไปทำงานไหม

395
00:36:00,032 --> 00:36:00,867
ไปสิคะ

396
00:36:01,450 --> 00:36:04,745
ฉันจะกลับไปทำงานกับคุณแบบเดิมตามปกติ

397
00:36:14,088 --> 00:36:16,090
- งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ
- ค่ะ

398
00:37:08,476 --> 00:37:10,728
เจ้าวัวคนขยันดูแลบ้านให้ดีๆ นะ

399
00:37:20,821 --> 00:37:22,323
เป็นยังไงบ้างคะ

400
00:37:22,573 --> 00:37:26,661
ผมสบายดี ร่าเริงอยู่ดีมีสุขมากครับ

401
00:37:27,203 --> 00:37:30,581
ผมเพิ่งติดต่อกลับมา
เพราะเมื่อวานผมทำงานอยู่ภาคสนามน่ะครับ

402
00:37:30,915 --> 00:37:35,253
- เรื่องข่าวลักพาตัวตอนปี 1994 ที่คุณพูดถึง
- ค่ะ

403
00:37:35,336 --> 00:37:37,755
ผมไม่คิดว่าน่าจะเป็นข่าวนี้
ที่คุณกำลังตามหา แต่ว่า...

404
00:37:38,256 --> 00:37:42,677
ลูกชายท่านประธานของบริษัทยูมยองกรุ๊ป
เคยถูกลักพาตัวไปสามวันในปี 1994

405
00:37:43,261 --> 00:37:46,264
ตรงแถวเขตพัฒนาใหม่
ที่ตอนนี้กลายเป็นสวนสนุกยูมยองไปแล้วครับ

406
00:37:46,597 --> 00:37:48,057
ตรงแถวเขตพัฒนาใหม่เหรอคะ

407
00:37:48,683 --> 00:37:51,227
ใช่ครับ บริษัทปิดข่าวเงียบ

408
00:37:51,602 --> 00:37:54,355
ข้อมูลที่ผมพอหามาได้อย่างเดียวคือ
ตอนนั้นลูกชายอยู่ชั้น ป.สี่

409
00:37:55,022 --> 00:37:59,902
และที่ผมรู้มาคือ
ลูกชายคนโตของบ้านก็อยู่ชั้น ป.สี่ตอนนั้น

410
00:38:01,862 --> 00:38:04,532
ผมก็ไม่ได้มีความสุขตอนผมอยู่ ป.สี่

411
00:38:04,740 --> 00:38:08,286
ท่านรองประธาน
ถ้าคุณอายุเก้าขวบก็เพิ่งจะอยู่ ป.สองเองนะคะ

412
00:38:08,452 --> 00:38:12,665
ผมอยู่ ป.สี่จริงๆ
ผมฉลาดพอที่จะได้ข้ามชั้นขึ้นไปสองปี

413
00:38:13,833 --> 00:38:15,459
ผมต้องไปอยู่ชั้นเดียวกับพี่ชาย

414
00:38:17,795 --> 00:38:21,132
ไม่ใช่ค่ะ ท่านรองประธาน
ก็อยู่ชั้น ป.สี่ด้วยเหมือนกัน

415
00:38:38,274 --> 00:38:39,108
เลขาคิมครับ

416
00:38:42,069 --> 00:38:44,822
- คุณคิดอะไรอยู่เหรอครับ
- สวัสดีค่ะ

417
00:38:45,114 --> 00:38:45,948
ขึ้นรถมาสิ

418
00:38:57,084 --> 00:39:00,755
- ไปกันเลย
- รู้ไหมคะ ผู้อำนวยการพัก

419
00:39:02,089 --> 00:39:03,632
อะไรนะ ลักพาตัวเหรอ

420
00:39:05,760 --> 00:39:06,719
ค่ะ

421
00:39:07,595 --> 00:39:10,431
ฉันอยากรู้ว่าท่านรองประธาน
เคยเล่าให้คุณฟังถึงเรื่องนี้บ้างไหมคะ

422
00:39:12,099 --> 00:39:15,353
เราก็เป็นเพื่อนกันมานานมากๆ แล้วนะ

423
00:39:16,103 --> 00:39:17,938
เขาไม่เคยเล่าให้ผมฟังเลยนะ

424
00:39:18,064 --> 00:39:20,191
เขาไม่ค่อยเล่าชีวิตในวัยเด็กให้ผมฟังนัก

425
00:39:20,983 --> 00:39:23,861
ถ้างั้นคุณกำลังบอกว่าคุณไม่รู้เรื่องเหรอคะ

426
00:39:25,488 --> 00:39:26,405
ครับ

427
00:39:27,656 --> 00:39:32,370
ถามหน่อยได้ไหมว่า
ทำไมคุณถึงเริ่มสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา

428
00:39:34,288 --> 00:39:35,915
ฉันก็จำไม่ค่อยได้ดีมากนัก แต่...

429
00:39:38,084 --> 00:39:42,838
ฉันคิดว่าฉันเคยถูกขังไว้
ในบ้านร้างหลังหนึ่งเป็นวันๆ

430
00:39:44,465 --> 00:39:45,299
ว่าไงนะครับ

431
00:39:46,967 --> 00:39:50,262
มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอยู่กับฉันด้วย
คนที่มีอายุมากกว่าฉัน

432
00:39:52,515 --> 00:39:55,768
ฉันว่าเด็กคนนั้นอาจจะเป็นท่านรองประธาน

433
00:39:57,645 --> 00:40:01,023
ยองจุนและพี่ชายของเขาอยู่ชั้น ป.สี่

434
00:40:03,526 --> 00:40:04,902
คุณไม่รู้จักชื่อของเขาเหรอ

435
00:40:06,237 --> 00:40:09,031
ฉันได้ยินมาแต่จำไม่ได้...

436
00:40:10,074 --> 00:40:11,909
แต่ทำไมคุณถึงคิดว่าเป็นยองจุนล่ะ

437
00:40:18,332 --> 00:40:20,626
- คุณคิมมีโซ
- คะ

438
00:40:22,378 --> 00:40:24,797
คุณบอกว่าคุณเกลียดแมงมุมมากที่สุดในโลก

439
00:40:25,548 --> 00:40:27,550
พวกสายรัดไนลอนนี่แหละที่ผมกลัวมากที่สุด

440
00:40:29,468 --> 00:40:34,014
ดังนั้น อย่าเอามาใช้อีกนะ ขอละ

441
00:40:34,306 --> 00:40:36,308
- ทำไมคุณถึงได้...
- ไม่เป็นไร

442
00:40:39,645 --> 00:40:42,523
ฉันแค่รู้สึกอย่างนั้นค่ะ

443
00:40:46,569 --> 00:40:50,614
ทำไมคุณไม่ไปถามเขาล่ะ

444
00:40:52,199 --> 00:40:54,994
แน่นอนว่าฉันก็คิดแบบนั้น แต่ว่า...

445
00:40:57,580 --> 00:41:01,959
เขาไม่เคยเล่าให้ฉันฟัง
และมันต้องมีเหตุผลที่เขาทำแบบนั้น

446
00:41:03,836 --> 00:41:07,882
มันไม่ใช่เรื่องดี
และอาจยังเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดด้วย

447
00:41:09,008 --> 00:41:10,342
ฉันถามเขาไม่ได้หรอกค่ะ

448
00:41:14,680 --> 00:41:17,224
ฉันน่าจะพอใจแล้วค่ะที่ฉันหาเขาคนนั้นเจอสักที

449
00:41:21,228 --> 00:41:22,897
และก็...

450
00:41:23,522 --> 00:41:26,400
แกล้งทำเป็นว่า
คุณไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้วกันค่ะ

451
00:41:27,610 --> 00:41:30,321
ไม่ต้องห่วงครับ

452
00:41:30,905 --> 00:41:34,867
อย่างที่คุณบอก
ว่าเขาไม่เคยปริปากพูดเลยตลอดเก้าปี

453
00:41:35,784 --> 00:41:37,328
เขาอาจจะมีเหตุผลของเขาน่ะครับ

454
00:41:44,001 --> 00:41:47,296
เลขาคิม เมื่อวานลาหยุดงานสนุกไหมคะ

455
00:41:47,713 --> 00:41:48,547
ค่ะ

456
00:41:55,888 --> 00:41:59,975
เขามาตั้งแต่เช้า บอกว่าเขามีงานเต็มไปหมด
เพราะเมื่อวานเขาหยุดงานไปวันหนึ่งน่ะค่ะ

457
00:42:26,710 --> 00:42:28,128
ทำไมเธอถึงมองอย่างนั้นล่ะ

458
00:42:29,380 --> 00:42:30,881
หน้าหล่อๆ ของฉันก็พรุนหมดสิ

459
00:42:32,299 --> 00:42:35,803
ช่างเถอะนะ ถ้ามันต้องพรุนจริง
มันคงพรุนจนไม่เหลือแล้วละนะ

460
00:43:04,582 --> 00:43:05,833
เรียกฉันเหรอคะ

461
00:43:06,292 --> 00:43:08,836
ใช่ ผมมีหนังสือเยอะเกินในห้องอ่านหนังสือ

462
00:43:09,128 --> 00:43:11,714
กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาเล่มที่ไม่ได้อ่านออกไป

463
00:43:12,172 --> 00:43:13,090
ได้ค่ะ

464
00:43:14,758 --> 00:43:17,136
- คุณพอมีเวลาตอนไหนบ้าง
- ทุกเมื่อค่ะ

465
00:43:20,889 --> 00:43:22,725
- คืนนี้ไหม
- ดีเลยค่ะ

466
00:43:25,519 --> 00:43:28,647
ทำไมคุณถึงดูให้ความร่วมมือดีจัง

467
00:43:29,982 --> 00:43:34,653
ฉันพยายามจะช่วยคุณเท่าที่ทำได้
เพราะคุณเคยช่วยฉันไว้ค่ะ

468
00:43:36,780 --> 00:43:37,615
ว่าไงนะ

469
00:43:39,742 --> 00:43:40,576
ท่านรองประธานคะ

470
00:43:43,037 --> 00:43:45,205
มีอะไรอยากบอกผมเหรอ

471
00:43:47,249 --> 00:43:49,835
ฉันดีใจที่ได้เจอคุณอีกครั้งค่ะ

472
00:43:53,881 --> 00:43:55,007
เช่นกันครับ

473
00:43:58,802 --> 00:43:59,637
เจอกันนะคะ

474
00:44:24,578 --> 00:44:28,248
เราเจอกันเมื่อวาน
และเธอก็ดีใจที่เจอฉันอีกเนี่ยนะ

475
00:44:29,708 --> 00:44:31,085
นี่เธอหลงฉันเหรอเนี่ย

476
00:44:55,275 --> 00:44:57,528
อะไรกัน ทำไมพวกเขาถึงขำกัน

477
00:44:58,362 --> 00:44:59,822
โอ้ ฉันเกลียดมากเลยนะ

478
00:45:00,406 --> 00:45:02,241
พวกเขากำลังพูดถึงฉันอยู่เหรอ

479
00:45:04,952 --> 00:45:07,830
ยากที่จะเชื่อนะ แต่มีอยู่แค่เท่านั้นแหละ

480
00:45:08,080 --> 00:45:09,707
- คุณคิมจีอา
- ว้าย

481
00:45:11,041 --> 00:45:11,959
ขอคุยหน่อยได้ไหม

482
00:45:12,334 --> 00:45:14,461
อะไรกันคะ ทำไม...

483
00:45:19,133 --> 00:45:20,551
ไม่อยากเชื่อเลยว่าสองคนนั้น...

484
00:45:27,099 --> 00:45:29,393
- คุณกำลังพูดถึงผมอยู่ใช่ไหม
- อะไรนะคะ

485
00:45:29,977 --> 00:45:32,730
- เปล่า ไม่ได้พูดค่ะ
- ใช่ คุณพูด

486
00:45:33,313 --> 00:45:36,984
คุณพูดว่า "ยากที่จะเชื่อนะ
แต่มีอยู่แค่เท่านั้นแหละ"

487
00:45:37,067 --> 00:45:39,862
- ซึ่งก็หมายความว่าผมมีสูทอยู่ตัวเดียว
- เปล่านะคะ

488
00:45:40,154 --> 00:45:44,450
พนักงานฝึกงานไปกินข้าวที่โรงอาหาร
และเขาบอกว่ามันอร่อยมากเลย

489
00:45:44,950 --> 00:45:48,370
ฉันก็เลยบอกว่า "ยากที่จะเชื่อนะ แต่ก็มีอยู่
บริษัทเดียวในเกาหลีแค่เท่านั้นแหละ"

490
00:45:48,495 --> 00:45:51,248
"ที่มีเชฟในโรงอาหารที่มาจากโรงแรม"

491
00:45:51,331 --> 00:45:54,543
ถ้างั้นทำไมคุณถึงขำผมล่ะ

492
00:45:55,669 --> 00:45:57,796
ก็ฉันยิ้มอยู่ตลอดเวลานี่

493
00:46:02,885 --> 00:46:07,806
ยังไงก็เถอะ ระวังไว้แล้วกันนะ
เพราะผมจะจับตาดูคุณไว้

494
00:46:11,101 --> 00:46:14,229
อะไรเหรอ พวกคุณคุยกันเรื่องอะไร

495
00:46:16,148 --> 00:46:17,274
ไม่มีอะไรหรอก

496
00:46:17,733 --> 00:46:19,151
ไม่มีอะไรเหรอ

497
00:46:19,234 --> 00:46:23,614
มีเรื่องอะไรระหว่างคุณโกกวีนัมกับคุณเหรอ

498
00:46:24,907 --> 00:46:26,575
ไม่มีอะไรหรอกแต่แค่น่ารำคาญน่ะ

499
00:46:27,451 --> 00:46:29,453
คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่

500
00:46:45,677 --> 00:46:48,597
คุณจะไปกินมื้อเที่ยงใช่ไหมคะ
รถมารอรับอยู่แล้วค่ะ

501
00:46:49,056 --> 00:46:52,267
ไปเป็นการส่วนตัวน่ะครับ
คุณไปกินมื้อกลางวันตามสบายเลยนะ

502
00:46:53,101 --> 00:46:55,103
ได้ค่ะ แป๊บนึงนะคะ

503
00:47:02,402 --> 00:47:03,695
เนกไทเบี้ยวน่ะค่ะ

504
00:47:12,287 --> 00:47:14,873
ขอโทษทีที่ฉันเพิ่งจะนึกออก

505
00:47:17,626 --> 00:47:18,460
นึกอะไรออกเหรอ

506
00:47:22,589 --> 00:47:23,465
เนกไทน่ะค่ะ

507
00:47:33,267 --> 00:47:35,477
เลขาคิมเป็นอะไรไป

508
00:47:36,228 --> 00:47:37,479
วันนี้เธอดูแปลกๆ ไป

509
00:47:38,397 --> 00:47:42,192
รู้สึกเหมือนเธอมีความรู้สึกให้ฉัน
ลึกซึ้งขึ้นเป็นสามเท่า

510
00:47:43,277 --> 00:47:46,071
หรือเธอประทับใจ
ที่ฉันทำตัวดีมากๆ กับเธอเมื่อวานนี้

511
00:48:01,503 --> 00:48:02,337
คราวนี้ได้แน่

512
00:48:06,633 --> 00:48:09,303
ถ้าฉันคีบได้เมื่อวานนี้
มันคงจะเจ๋งสุดๆ ไปเลย

513
00:48:09,553 --> 00:48:12,014
ซึ่งอาจจะทำให้เธอรู้สึก
ลึกซึ้งมากขึ้นไปอีกเป็นสิบเท่า

514
00:48:33,118 --> 00:48:34,202
อย่างนั้น

515
00:48:43,670 --> 00:48:44,880
เขาห่วยจังเลย

516
00:48:47,257 --> 00:48:49,718
- นายพูดว่าไงนะ
- คุณน่ะห่วย

517
00:48:49,927 --> 00:48:51,428
ทีนี้หลบไป คุณคนว่างงาน

518
00:48:52,429 --> 00:48:53,764
อะไรนะ คุณคนว่างงานเหรอ

519
00:48:54,014 --> 00:48:57,601
ใช่ แม่ผมบอกว่า
คนที่ไม่ไปทำงานคือคนว่างงาน

520
00:48:59,353 --> 00:49:01,355
นายไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นใคร

521
00:49:01,521 --> 00:49:04,816
เครื่องใช้ไฟฟ้าที่บ้านนาย
หรือของเล่นที่นายเล่น

522
00:49:05,108 --> 00:49:08,070
อย่างน้อยก็สองถึงสามอย่าง
ที่มาจากบริษัทของฉัน

523
00:49:08,195 --> 00:49:11,198
ถ้าจะบอกให้ฟังง่ายๆ ก็คือ
ฉันเป็นนักธุรกิจไฮโซน่ะนะ

524
00:49:11,490 --> 00:49:13,909
แล้วทำไมนักธุรกิจไฮโซ
ถึงมาคีบตุ๊กตาเล่นแบบนี้ล่ะ

525
00:49:14,242 --> 00:49:16,244
ใช่แล้วล่ะ คุณก็ซื้อตุ๊กตาได้เป็นร้อยๆ ตัว

526
00:49:16,453 --> 00:49:19,581
ไม่ มันไม่ยุติธรรมถ้าทำเป็นแบบนั้น

527
00:49:19,915 --> 00:49:22,542
มันจะมีค่ามากกว่า
ถ้านายคีบมันขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง

528
00:49:23,043 --> 00:49:26,838
เอาละ เงียบได้แล้ว ฉันต้องใช้สมาธิ

529
00:49:38,684 --> 00:49:39,726
ขอร้องละ...

530
00:49:44,064 --> 00:49:44,898
โอ้...

531
00:50:12,509 --> 00:50:13,427
เลขาคิม

532
00:50:15,053 --> 00:50:16,471
คุณมีแขกพิเศษมาหาน่ะ

533
00:50:17,097 --> 00:50:17,931
คะ

534
00:50:18,140 --> 00:50:20,934
สำหรับที่ทำให้
วันหยุดงานของผมเมื่อวานเป็นช่วงเวลาที่วิเศษ

535
00:50:22,310 --> 00:50:24,479
มันชื่อว่า "จำฉันไว้นะ"

536
00:50:25,397 --> 00:50:26,606
ว้าว คือ...

537
00:50:42,706 --> 00:50:44,708
ขอโทษนะคะที่ฉันจำไม่ได้

538
00:50:50,172 --> 00:50:55,010
ผมเข้าใจว่าคุณซึ้งมาก
แต่คุณกำลังร้องไห้เพราะตุ๊กตาเนี่ยนะ

539
00:50:58,388 --> 00:50:59,431
เลขาคิม...

540
00:51:02,392 --> 00:51:05,896
เรากำลังจะไปซื้อกาแฟกัน อยากสั่งอะไรไหม

541
00:51:07,147 --> 00:51:10,984
ได้สิ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปซื้อให้เอง

542
00:51:11,318 --> 00:51:12,694
งั้นเจอกันนะคะ

543
00:51:22,788 --> 00:51:25,665
ซึ้งขนาดทำให้เธอร้องไห้เลยเหรอเนี่ย

544
00:51:38,095 --> 00:51:40,430
ลาเต้สามแก้วและก็อเมริกาโนสี่แก้วค่ะ

545
00:51:53,652 --> 00:51:56,863
พี่ชายคะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว

546
00:51:57,322 --> 00:52:01,451
มีโซ หยุดร้องได้แล้ว
เดี๋ยวพี่เอาอะไรอร่อยๆ ให้กินนะ

547
00:52:01,785 --> 00:52:03,411
อะไรอร่อยๆ เหรอคะ

548
00:52:03,995 --> 00:52:05,872
นี่ไง ลูกอมคาราเมล

549
00:52:06,581 --> 00:52:09,709
กินแล้วก็อย่าร้องไห้ล่ะ สัญญานะ

550
00:52:12,629 --> 00:52:13,463
ชอบไหม

551
00:52:40,240 --> 00:52:42,951
โอ้ ฉันน่าจะไปซื้อให้คุณมากกว่านะคะ

552
00:52:44,995 --> 00:52:46,705
คุณซื้อลูกอมคาราเมลมาด้วยเหรอคะ

553
00:52:47,247 --> 00:52:49,499
สำหรับใครบางคนน่ะ

554
00:52:49,916 --> 00:52:51,293
ใครเหรอคะ ผู้ชายที่คุณคุยด้วยอยู่เหรอ

555
00:52:52,127 --> 00:52:53,712
พูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ

556
00:52:54,754 --> 00:52:57,465
แค่ใครบางคนที่ฉันรู้สึกอยากขอบคุณเขา

557
00:52:58,842 --> 00:53:01,344
เขาจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ

558
00:53:03,346 --> 00:53:05,182
โอ้ รู้อะไรไหมคะ

559
00:53:06,016 --> 00:53:08,476
ฉันได้รับข้อความจากเพื่อน
ในกลุ่มมอร์ฟีเชียน

560
00:53:09,311 --> 00:53:12,355
นักเขียนมอร์ฟีอัสของเรา
เคยถูกลักพาตัวตอนเด็กๆ ด้วยนะ

561
00:53:13,773 --> 00:53:14,608
อะไรนะ

562
00:53:14,900 --> 00:53:18,195
เขาเขียนไว้ในบล็อกของเขาก่อนที่เขาจะโด่งดัง

563
00:53:18,737 --> 00:53:22,240
แล้วเขาก็รีบลบออกไป
แต่แฟนคลับบางคนยังเก็บเอาไว้อยู่

564
00:53:25,619 --> 00:53:26,494
เป็นไปไม่ได้...

565
00:53:29,247 --> 00:53:31,875
ขอฉันดูหน่อยได้ไหม

566
00:53:38,381 --> 00:53:41,343
ในซอยย่านแถวเขตพัฒนาใหม่นั่นที่ไม่มีใครอยู่

567
00:53:41,885 --> 00:53:43,887
ผมสามารถได้กลิ่นของซีเมนต์ที่รุนแรง

568
00:53:46,264 --> 00:53:50,018
ประตูเหล็กสีดำเปิดออกและเสียงที่น่ากลัว

569
00:53:52,604 --> 00:53:55,941
กระจกหน้าต่างทึบแสงที่มีลวดลายเหมือนรวงผึ้ง

570
00:53:59,319 --> 00:54:02,656
ผมภาวนาและมองไปที่เชือกที่แขวนกั้นห้องนั่งเล่น

571
00:54:04,199 --> 00:54:07,661
"ถ้าผมข้ามเชือกเส้นนั้น
และออกไปจากห้องนั่งเล่นได้"

572
00:54:09,746 --> 00:54:12,123
ก็เหมือนตุ๊กตากระต่ายที่ไม่มีเจ้าของ

573
00:54:16,044 --> 00:54:19,673
ผมถูกทิ้งไว้ที่นั่นและไร้ซึ่งกำลังใจ

574
00:54:21,841 --> 00:54:24,427
- พี่ชายคะ
- เธอนี่โง่จังเลยนะ

575
00:54:24,803 --> 00:54:25,637
ฉันไม่ได้โง่นะ

576
00:54:25,929 --> 00:54:30,225
ฉันห้าขวบแล้ว
และก็อ่านหนังสือได้คล่องกว่าพี่มัลฮุยอีก

577
00:54:30,433 --> 00:54:32,727
เดี๋ยวค่อยมาอีกแล้วกัน

578
00:54:33,061 --> 00:54:36,147
จริงเหรอ พี่สัญญานะคะ

579
00:54:37,524 --> 00:54:39,276
ฉันจะไม่ลืมแน่ๆ

580
00:54:39,693 --> 00:54:42,862
ว่าพี่ชื่ออี... อี...

581
00:54:42,946 --> 00:54:45,115
ลืมอีกแล้วสินะ

582
00:54:45,198 --> 00:54:48,827
ชื่อของพี่คืออีซอง...

583
00:54:50,412 --> 00:54:51,371
ใช่แล้วล่ะ

584
00:54:53,081 --> 00:54:53,915
อีซอง...

585
00:54:56,960 --> 00:54:58,128
อีซองยอนนั่นเอง

586
00:55:27,073 --> 00:55:27,907
ใช่ เขานั่นแหละ

587
00:55:31,244 --> 00:55:33,830
เป็นพี่ชายผมที่ถูกลักพาตัวไป

588
00:55:41,838 --> 00:55:44,215
งั้นฉันขอถามคุณอย่างหนึ่งได้ไหมคะ

589
00:55:47,594 --> 00:55:50,764
คุณได้แผลเป็นที่ข้อเท้ามาได้ยังไง

590
00:55:54,017 --> 00:55:55,518
ทำไมจู่ๆ ถึงถามล่ะ

591
00:55:57,729 --> 00:56:01,483
คุณดูเหมือนว่ามีความทรงจำที่ไม่ดีและก็...

592
00:56:01,566 --> 00:56:04,652
แผลเป็นตรงข้อเท้าของคุณ
ฉันก็เลยคิดว่าเป็นคุณ

593
00:56:04,736 --> 00:56:05,862
แผลเป็น...

594
00:56:10,825 --> 00:56:12,577
ผมได้มาตอนเป็นเด็ก

595
00:56:17,582 --> 00:56:18,500
อย่างงี้สินะ

596
00:56:20,752 --> 00:56:21,586
คะ

597
00:56:22,837 --> 00:56:25,215
คุณคิดว่าเป็นผมที่ดูแลคุณ

598
00:56:26,716 --> 00:56:30,261
วันนี้คุณถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น

599
00:56:36,393 --> 00:56:37,936
ฉันขอโทษที่เข้าใจผิดไปค่ะ

600
00:57:10,677 --> 00:57:11,553
เป็นยังไงบ้างครับ

601
00:57:13,513 --> 00:57:15,682
ผมมาเซ็นสัญญาแล้วก็เลยแวะมาน่ะครับ

602
00:57:18,101 --> 00:57:20,353
ผมมาเมื่อวาน แต่คุณไม่อยู่

603
00:57:22,105 --> 00:57:23,148
ฉันลาหยุดงานน่ะค่ะ

604
00:57:24,065 --> 00:57:25,525
อ๋อครับ...

605
00:57:26,651 --> 00:57:27,986
ผมคิดว่าจะโทรหา

606
00:57:28,069 --> 00:57:31,239
แต่ผมมาที่นี่เพราะมันน่าจะดีกว่า
ที่มาคุยกันต่อหน้า

607
00:57:32,240 --> 00:57:36,453
ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณว่า
ยองจุนกับผมเป็นพี่น้องกัน

608
00:57:43,835 --> 00:57:48,214
คุณมีโซครับ เป็นอะไรไปครับ ทุกอย่างโอเคนะ

609
00:57:58,808 --> 00:58:03,021
คุณกำลังบอกว่า
เราถูกขังไว้ที่นั่นด้วยกันเหรอ

610
00:58:05,148 --> 00:58:07,150
คุณจำไม่ได้เลยเหรอคะ...

611
00:58:08,776 --> 00:58:10,778
ที่เราอยู่ด้วยกัน

612
00:58:11,696 --> 00:58:12,530
ที่จริงแล้ว...

613
00:58:13,615 --> 00:58:18,077
ผมจำอะไรไม่ได้เลย
เพราะอาการช็อกที่ถูกลักพาตัวไป

614
00:58:23,541 --> 00:58:26,544
งั้นคุณจำอะไรได้บ้างคะ

615
00:58:28,671 --> 00:58:30,673
คุณอยากให้ผมเล่าเรื่องที่จำได้เหรอครับ

616
00:58:33,384 --> 00:58:34,219
ค่ะ

617
00:58:35,720 --> 00:58:39,933
เราไม่ลงรอยกันตั้งแต่เด็กๆ

618
00:58:42,227 --> 00:58:44,229
- อะไรเหรอคะ
- ยองจุนน่ะ

619
00:58:46,147 --> 00:58:49,108
เขาหยิ่งยโส ก็เหมือนกับตอนนี้เลยน่ะนะ

620
00:58:50,610 --> 00:58:53,029
เขาเก่งไปหมดรอบด้านและก็เรียนรู้เร็ว

621
00:58:54,197 --> 00:58:55,907
ผมมักถูกเปรียบเทียบกับเขาเสมอ

622
00:58:58,034 --> 00:58:59,869
ตอนที่ผมอยู่ ป.สี่

623
00:59:00,370 --> 00:59:02,914
เขาข้ามชั้นขึ้นมาและเราอยู่ห้องเดียวกัน

624
00:59:04,249 --> 00:59:05,708
เขาฉลาดมากถึงขนาดว่า...

625
00:59:06,918 --> 00:59:09,337
เขาทำให้เพื่อนของผมเข้าข้างเขา

626
00:59:10,380 --> 00:59:12,799
เขากับเพื่อนๆ แกล้งผม

627
00:59:14,050 --> 00:59:15,927
ล้อเลียนผมที่ผมอ่อนแอกว่าเขา

628
00:59:17,929 --> 00:59:18,763
อะไรนะคะ

629
00:59:21,849 --> 00:59:23,685
ผมทะเลาะกับเพื่อนๆ ของพี่ชายผมบ่อยๆ

630
00:59:23,935 --> 00:59:27,188
พวกเขาแกล้งผมและบอกว่าผมหยิ่งยโส

631
00:59:27,981 --> 00:59:31,150
แต่คุณต้องดีใจที่มีพี่ชายคอยอยู่ข้างๆ คุณแน่เลย

632
00:59:31,734 --> 00:59:34,487
เปล่าเลย เขานี่แย่ยิ่งกว่าใครเลย

633
00:59:35,989 --> 00:59:37,490
เขามันเฮงซวย

634
00:59:41,953 --> 00:59:45,248
มีอยู่วันหนึ่ง เขาพาผมไปแถวๆ เขตพัฒนาใหม่

635
00:59:46,624 --> 00:59:49,794
เขาทิ้งผมไว้
และบอกว่าเขาจะไปซื้อน้ำและจะกลับมา

636
00:59:53,256 --> 00:59:56,759
เขาไม่ได้กลับมาและผมก็ได้แต่รอ...

637
00:59:58,886 --> 01:00:00,054
เป็นตอนที่ผมถูกลักพาตัวไป

638
01:00:22,535 --> 01:00:27,123
ท่านรองประธานคะ
ฉันดีใจที่ได้เจอคุณอีกครั้งค่ะ

639
01:00:29,751 --> 01:00:32,378
ขอโทษทีที่ฉันเพิ่งจะนึกออก

640
01:01:45,368 --> 01:01:46,828
ท่านรองประธานคะ ฉันมาแล้วค่ะ

641
01:01:48,246 --> 01:01:50,248
ไปรอผมที่ห้องอ่านหนังสือนะ

642
01:01:51,541 --> 01:01:55,169
ได้ค่ะ งั้นฉันจะแยกเล่ม
ที่จะถูกปรับปรุงออกมาแล้วกันค่ะ

643
01:02:37,295 --> 01:02:39,172
(รายชื่อผู้สมัครตำแหน่งเลขานุการ)

644
01:02:45,136 --> 01:02:47,138
(เรซูเม คิม มีโซ)

645
01:02:47,263 --> 01:02:48,639
ฉันดูเชยมากๆ เลย

646
01:02:53,019 --> 01:02:54,103
ทำไมถึงเขียนแบบนี้นะ

647
01:02:54,187 --> 01:02:56,856
(รางวัลใหญ่การสอบข้อเขียน
รองอันดับหนึ่งวิชาศิลปะ)

648
01:02:58,900 --> 01:03:01,611
อยากอวดว่าได้อันดับต้นๆ ในจำนวน
หนึ่งเปอร์เซ็นต์ของการสอบเอสเอทีเหรอไง

649
01:03:08,159 --> 01:03:09,368
(เรซูเม)

650
01:03:09,452 --> 01:03:11,913
(คุณสมบัติ - ภาษาต่างประเทศ)

651
01:03:15,208 --> 01:03:17,210
(ฝึกงานที่ต่างประเทศเป็นเวลาสองปี
ได้ทุนการศึกษา)

652
01:03:17,460 --> 01:03:20,213
(เรซูเม)

653
01:03:36,103 --> 01:03:38,606
ทำไมเขาถึงเลือกฉันนะ
ในขณะที่มีคนเก่งๆ พวกนี้ให้เลือก

654
01:03:40,107 --> 01:03:42,276
คุณสงสัยเหรอ

655
01:03:43,653 --> 01:03:45,071
ว่าทำไมผมถึงเลือกจ้างคุณตอนนั้น

656
01:03:46,322 --> 01:03:47,156
อะไรนะคะ

657
01:03:54,163 --> 01:03:54,997
ค่ะ

658
01:04:14,976 --> 01:04:15,810
เพราะเป็นมีโซไง

659
01:04:23,359 --> 01:04:24,610
เพราะเป็นคิมมีโซยังไงล่ะ

660
01:05:16,704 --> 01:05:18,581
ต้องไปไหนเหรอ

661
01:05:19,248 --> 01:05:22,376
- เดาสิว่าใคร
- นายทำอะไรน่ะ

662
01:05:25,963 --> 01:05:26,797
บางอย่างอะไร

663
01:05:27,048 --> 01:05:29,800
พวกนายต่างมีใจให้กัน
แต่พวกนายไม่ยอมออกเดตกัน

664
01:05:30,760 --> 01:05:34,388
เธอควรที่จะต้องสร้างความทรงจำใหม่
ขึ้นมากับฉัน ไม่ใช่ไปค้นหาความทรงจำเก่าๆ

665
01:05:35,598 --> 01:05:37,058
เหตุผลที่ผมมาที่นี่...

666
01:05:37,141 --> 01:05:39,268
- เพื่อสร้างความสามัคคีและร่วมมือกันเหรอ
- ไม่ใช่

667
01:05:39,977 --> 01:05:42,355
หมดช่วงของการ "มีบางอย่าง
ระหว่างเรา" แล้วได้เวลาออกเดตกันแล้ว

668
01:05:42,438 --> 01:05:43,314
อะไรนะคะ

669
01:05:44,398 --> 01:05:46,400
คำบรรยายโดย Poh Jindawech