1
00:00:15,640 --> 00:00:21,520
คืนวันขอบคุณพระเจ้าปี 1999
ฉันทําเรื่องโง่มากลงไป

2
00:00:21,520 --> 00:00:23,680
กับคนที่ไม่สมควรต้องเจอแบบนั้น

3
00:00:25,680 --> 00:00:29,760
ฉันปล่อยให้ความโกรธกลายเป็นโทสะ

4
00:00:30,680 --> 00:00:31,720
(เปิด)

5
00:00:31,720 --> 00:00:34,520
แต่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว

6
00:00:37,400 --> 00:00:44,200
(ที่สหรัฐฯ นักโทษคดีฆาตกรรม
รับโทษจําคุก 60 เปอร์เซ็นต์)

7
00:00:45,840 --> 00:00:51,760
(ผู้ต้องขังต้องแสดงความสํานึกผิดและ
เปลี่ยนแปลงตัวเองถึงจะได้รับพิจารณาทัณฑ์บน)

8
00:00:53,400 --> 00:00:58,160
(นี่คือเรื่องราวของผู้ต้องขังหมายเลข 31472)

9
00:00:59,960 --> 00:01:04,320
ฉันต้องย้อนนึกถึง
เรื่องวันนั้นมาเกือบ 24 ปีแล้ว

10
00:01:05,280 --> 00:01:09,680
ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าอะไรกระตุ้นให้ฉันทําแบบนั้น

11
00:01:10,200 --> 00:01:13,240
แต่ฉันเชื่อว่ารัฐควรปล่อยตัวฉัน

12
00:01:13,240 --> 00:01:18,960
ฉันไม่ได้รุนแรงเท่าเมื่อก่อนแล้ว

13
00:01:23,360 --> 00:01:25,640
ผมคิดว่าเราทุกคนล้วนเป็นคนอันตรายได้

14
00:01:26,160 --> 00:01:28,640
คนบอกว่าแกเป็นปีศาจ

15
00:01:29,560 --> 00:01:31,960
ผมไม่ได้จะมาบอกว่าผมบริสุทธิ์

16
00:01:31,960 --> 00:01:34,360
ผมฆ่าคนไปอย่างเลือดเย็น

17
00:01:34,360 --> 00:01:37,600
(เราคือฆาตกร)

18
00:01:40,120 --> 00:01:44,320
(ถ้าทุกอย่างต่างออกไป)

19
00:01:54,440 --> 00:01:57,800
{\an8}ตอนเด็กๆ ฉันได้แต่สงสัยว่าชีวิตฉันจะเป็นยังไง

20
00:01:57,800 --> 00:01:59,400
{\an8}ถ้าพ่ออยู่กับเรา

21
00:02:00,560 --> 00:02:03,120
และอะไรๆ มันจะแตกต่างไปแค่ไหน

22
00:02:11,520 --> 00:02:14,080
นี่ เอากล้องนั่นไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะ นี่

23
00:02:21,000 --> 00:02:24,440
เขาคงเป็นคนที่ฉันโทรหาได้ทุกเมื่อ

24
00:02:24,440 --> 00:02:26,040
และฉันคงพึ่งเขาได้ตลอดเวลา

25
00:02:26,760 --> 00:02:30,120
{\an8}ฉันรู้สึกว่าถ้าพ่ออยู่ด้วย
เราคงสนิทกันมาก

26
00:02:34,760 --> 00:02:37,960
สิ่งที่ไมเคิล ไฮลีย์ทําลงไป
มันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ทั้งนั้น

27
00:02:39,240 --> 00:02:43,680
ไม่ว่าจะเป็นยาหรืออาการป่วยทางจิต
หรือทั้งสองอย่างรวมกัน

28
00:02:43,680 --> 00:02:47,280
ฉันว่ามันไม่มีอะไรจะเป็นข้ออ้าง
ให้กับการฆ่าพ่อฉันได้เลย

29
00:03:01,080 --> 00:03:03,160
{\an8}(เรือนจํารัฐมอนทานา)

30
00:03:03,160 --> 00:03:08,760
{\an8}พอฉันถูกขังไว้เกือบครบ 25 ปีแบบนี้

31
00:03:08,760 --> 00:03:11,880
ฉันเลยได้ทบทวนตัวเองหลายครั้ง

32
00:03:12,640 --> 00:03:13,840
(ครอบครัว อิสรภาพ วัฒนธรรม ธรรมชาติ)

33
00:03:13,840 --> 00:03:18,000
และฉันก็ยังไม่เข้าใจ
ว่าทําไมฉันถึงมีปฏิกิริยาแบบนั้น

34
00:03:19,920 --> 00:03:21,480
ผมจะใส่นี่ให้นะครับ

35
00:03:31,920 --> 00:03:36,480
(ในปี 2000 ศาลมอนทานา
ตัดสินจําคุกไฮลีย์ 60 ปี)

36
00:03:36,480 --> 00:03:40,240
(ในข้อหาแทงพอล แฮร์ริส วัย 33 ปี
จนถึงแก่ความตาย)

37
00:03:42,720 --> 00:03:47,360
เวลาฉันคิดถึงวันนั้นขึ้นมา
มันก็ยังทําให้รู้สึกปั่นป่วนอยู่เลย

38
00:03:48,880 --> 00:03:51,200
มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งใจไว้

39
00:03:51,800 --> 00:03:54,480
ชีวิตฉันน่าจะดีกว่านี้เยอะ

40
00:04:03,360 --> 00:04:08,480
(ชิคาโกไฮต์ส)

41
00:04:08,480 --> 00:04:12,160
เติบโตในย่านชานเมืองทางใต้ของชิคาโก

42
00:04:12,160 --> 00:04:18,240
ฉันอยู่กับแม่ ยาย และก็ตา

43
00:04:18,240 --> 00:04:20,800
และพี่น้องสองสามคน

44
00:04:25,240 --> 00:04:30,000
สิ่งเดียวที่ฉันรู้เกี่ยวกับพ่อ
คือเขาเป็นนาวิกโยธิน

45
00:04:30,000 --> 00:04:32,840
และความทรงจําจริงๆ ที่ฉันจําได้

46
00:04:32,840 --> 00:04:37,680
คือการมองเขาขับรถออกจากสวน
แล้วขับออกไป

47
00:04:41,640 --> 00:04:45,480
ฉันเริ่มดื่มตั้งแต่อายุประมาณเจ็ดแปดขวบ

48
00:04:45,480 --> 00:04:50,200
เพื่อนคนหนึ่งที่ฉันมีมาตั้งแต่เด็ก
อยู่ในแก๊งท้องถิ่นด้วย

49
00:04:50,200 --> 00:04:53,840
เขากับเพื่อนๆ มักจะโผล่มา

50
00:04:53,840 --> 00:04:57,640
พร้อมเบียร์หนึ่งลัง วิสกี้หนึ่งขวด

51
00:04:57,640 --> 00:04:58,560
และ...

52
00:05:00,720 --> 00:05:05,760
กว่าฉันจะอายุครบเก้าขวบ
ฉันก็แทบจะเป็นคนติดเหล้าแล้ว

53
00:05:07,400 --> 00:05:13,400
การดื่มจนเมามาย
ทําให้ฉันหลงลืมความสับสน

54
00:05:14,360 --> 00:05:16,840
และความโกรธในใจได้

55
00:05:16,840 --> 00:05:21,120
และมันก็ช่วยฉันปิดบัง

56
00:05:22,600 --> 00:05:26,880
รายละเอียดส่วนตัวของตัวเอง
ที่ฉันไม่อยากยอมรับ

57
00:05:32,040 --> 00:05:37,560
(ตั้งแต่ยังเด็กตอนอยู่ที่ชิคาโก
ไฮลีย์ก็พัวพันกับแก๊งท้องถิ่น)

58
00:05:40,320 --> 00:05:44,560
มันเป็นเรื่องของการพยายามปรับตัว

59
00:05:45,280 --> 00:05:50,760
และทําให้ตัวเองมี... สิ่งที่เรียกว่าเพื่อนน่ะ

60
00:05:50,760 --> 00:05:54,200
ฉันพบเจอกับความรุนแรงเยอะมาก

61
00:05:54,200 --> 00:05:59,880
ฉันเป็นคนหัวร้อนและมีความโกรธในใจพลุ่งพล่าน

62
00:06:00,400 --> 00:06:03,800
พอโกรธใครสักคน ก็ไปกระทืบเขา

63
00:06:03,800 --> 00:06:06,160
ไปออกหมัดใส่ ไปเตะเขา

64
00:06:06,160 --> 00:06:07,680
เอาหัวโขกคน

65
00:06:07,680 --> 00:06:12,080
แบบนั้นก็จะได้รับการยอมรับเป็นพวกเดียวกัน

66
00:06:26,200 --> 00:06:31,840
(ในปี 1985 แม่ของไฮลีย์แต่งงานใหม่
และครอบครัวย้ายไปมิสซูลา มอนทานา)

67
00:06:36,040 --> 00:06:37,880
หลังจากย้ายไปมอนทานา

68
00:06:37,880 --> 00:06:40,680
ฉันควรจะไปทํางานให้พ่อเลี้ยง

69
00:06:40,680 --> 00:06:42,560
แต่เขาไม่ได้จ่ายเงินฉัน

70
00:06:42,560 --> 00:06:48,800
ฉันเลยคิดว่าจะเอาคืนด้วยการขโมยปืนไรเฟิล

71
00:06:48,800 --> 00:06:55,240
ฉันรู้จักคนที่อยากจะซื้อมัน
โดยให้เงินกับยาตอบแทน

72
00:06:56,520 --> 00:06:59,680
แต่บางคนที่ฉันไปทําธุรกิจด้วย

73
00:06:59,680 --> 00:07:02,800
มอบปืนไรเฟิลบางส่วนให้กับตํารวจ

74
00:07:03,320 --> 00:07:06,000
ฉันเลยถูกจับ

75
00:07:07,000 --> 00:07:10,320
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ...

76
00:07:12,280 --> 00:07:13,480
ชีวิตในคุกของฉัน

77
00:07:17,640 --> 00:07:21,840
(ระหว่างอายุ 15 ถึง 29 ปี
ไฮลีย์ถูกจําคุกครั้งแล้วครั้งเล่า)

78
00:07:21,840 --> 00:07:25,680
(ด้วยข้อหาใช้สารเสพติด ครอบครองอาวุธ
และละเมิดทัณฑ์บน)

79
00:07:28,680 --> 00:07:33,200
คุกไม่ใช่ประสบการณ์การเรียนรู้
ที่ฉันคิดว่าพวกเขาวางแผนไว้

80
00:07:33,200 --> 00:07:39,160
และแม้จะติดคุกอยู่ ฉันก็ยังเมาได้

81
00:07:44,600 --> 00:07:48,720
(ปี 1999 ตอนอายุ 29 ปี
ไฮลีย์ถูกปล่อยตัวด้วยทัณฑ์บน)

82
00:07:48,720 --> 00:07:53,440
(เงื่อนไขการปล่อยตัว
ระบุห้ามไม่ให้ดื่มแอลกอฮอล์และไปบาร์)

83
00:07:56,680 --> 00:07:58,440
พอออกมาจากคุก

84
00:07:58,440 --> 00:08:03,200
ฉันก็ซ่อนความรู้สึกตัวเองไว้ลึกมาก

85
00:08:03,200 --> 00:08:05,440
จนฉันไม่ต้องจัดการกับมัน

86
00:08:05,440 --> 00:08:11,080
และความกังวลหลักของฉันคือ
จะหาเบียร์ที่ไหนมากินต่อ

87
00:08:11,080 --> 00:08:14,600
จะหายาที่ไหนมาเสพต่อ

88
00:08:15,600 --> 00:08:19,040
ฉันมีทัศนคติแบบที่ว่า
"ไม่มีใครมาห้ามเราได้หรอก"

89
00:08:19,040 --> 00:08:23,360
ฉันเลยเอาแต่ดื่มเหล้าเมายาอยู่เรื่อย

90
00:08:24,320 --> 00:08:28,720
น่าเสียดายที่มันไม่ใช่ทัศนคติที่ดีนัก

91
00:08:28,720 --> 00:08:32,440
มันทําให้ฉันระเบิดอารมณ์มากขึ้น

92
00:08:37,480 --> 00:08:42,080
(สี่เดือนหลังจากถูกปล่อยตัวจากคุก
ไฮลีย์ยังคงดื่มต่อ)

93
00:08:42,080 --> 00:08:44,600
(และไปเที่ยวบาร์ในมิสซูลาเป็นประจํา)

94
00:08:48,720 --> 00:08:55,640
คืนก่อนวันขอบคุณพระเจ้าปี 1999
ฉันขี่จักรยานไปที่บาร์แถวบ้าน

95
00:08:55,640 --> 00:08:59,080
ฉันเอาจักรยานเข้าไปข้างในร้าน
แล้วทิ้งไว้ตรงมุม

96
00:08:59,720 --> 00:09:03,760
และคนรู้จักเก่าของฉัน
คุณแฮร์ริสบอกฉันว่าเขาเต็มใจ

97
00:09:03,760 --> 00:09:05,520
จะช่วยดูมันไว้ให้

98
00:09:05,520 --> 00:09:09,640
ฉันเลยบอกเขาว่าฉันจะอยู่ที่โต๊ะพูล

99
00:09:10,280 --> 00:09:15,280
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของคืนที่เลวร้าย

100
00:09:20,960 --> 00:09:27,560
บาร์เทนเดอร์คนหนึ่งมาหาฉัน
และเขากล่าวหาฉัน

101
00:09:27,560 --> 00:09:29,280
ว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มคน

102
00:09:29,280 --> 00:09:35,320
ที่เขาสงสัยว่าแอบย่องไปหลังร้าน
เมื่อคืนสองคืนก่อน

103
00:09:36,440 --> 00:09:37,560
แล้วขโมยเงินไป

104
00:09:37,560 --> 00:09:40,320
ในคืนที่พวกเขาเรียกกันว่า "คืนรวมทิป"

105
00:09:43,040 --> 00:09:46,640
มาตรวัดความโกรธของฉันเพิ่มขึ้นเร็วมาก

106
00:09:46,640 --> 00:09:50,960
ถ้าคุณจะกล่าวหาฉันเรื่องอะไร
ให้แน่ใจว่าฉันทําจริงๆ

107
00:09:54,440 --> 00:10:00,280
ฉันไม่ได้โกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้
แต่ก็ใกล้เคียงแล้ว

108
00:10:04,120 --> 00:10:09,000
ฉันไม่ค่อยแน่ใจนะ
ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน

109
00:10:09,000 --> 00:10:14,240
แต่บาร์เทนเดอร์เรียกฉันแล้วบอกว่า

110
00:10:14,240 --> 00:10:19,160
"ขอโทษนะ คนที่เอาเงินไปสารภาพแล้ว"

111
00:10:19,160 --> 00:10:21,480
(เปิด)

112
00:10:21,480 --> 00:10:24,840
แต่ฉันก็เอาแต่คิดเรื่องที่ถูกกล่าวหา

113
00:10:24,840 --> 00:10:27,040
ในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทํา

114
00:10:31,600 --> 00:10:33,400
ฉันดื่มต่อ

115
00:10:35,240 --> 00:10:36,600
คิดวนเวียนเรื่องนั้น

116
00:10:40,040 --> 00:10:44,360
และพอฉันมองขึ้นไป
ฉันสังเกตเห็นว่าจักรยานหายไป

117
00:10:44,360 --> 00:10:50,240
ระดับความโกรธของฉันเริ่มเดือดพล่าน

118
00:10:53,880 --> 00:10:57,200
ฉันถามคุณแฮร์ริสว่า "จักรยานอยู่ไหน"

119
00:10:57,800 --> 00:11:00,400
แล้วฉันก็ตบไหล่เขา

120
00:11:00,400 --> 00:11:03,600
เขาหันมามองฉันแล้วบอกว่า

121
00:11:03,600 --> 00:11:07,560
"ต่อให้รู้ว่ามันอยู่ไหน ฉันก็ไม่บอกหรอก"

122
00:11:07,560 --> 00:11:08,720
และ...

123
00:11:10,080 --> 00:11:11,920
แค่นั้นแหละ

124
00:11:11,920 --> 00:11:18,160
ฉันเพิ่มระดับจากโกรธไปเป็นเดือดดาล

125
00:11:22,120 --> 00:11:27,600
ฉันจําได้ว่าบาร์เทนเดอร์ตะโกนว่า
"ไปทะเลาะกันข้างนอก"

126
00:11:29,480 --> 00:11:32,840
ฉันจําได้ว่าคุณแฮร์ริสออกมาจากบาร์

127
00:11:32,840 --> 00:11:34,680
เดินข้ามถนน

128
00:11:36,720 --> 00:11:42,080
ทันทีที่เขาเข้าใกล้ฉันมากพอ
ฉันก็แทงเขาสามครั้ง

129
00:11:48,920 --> 00:11:53,080
(ไฮลีย์หลบหนีจากที่เกิดเหตุทันที)

130
00:11:53,080 --> 00:11:56,960
(กว่าทีมแพทย์จะมาถึง
พอล แฮร์ริสก็เสียชีวิตแล้ว)

131
00:12:01,320 --> 00:12:06,840
ฉันยังไม่เข้าใจจริงๆ
ว่าอะไรกระตุ้นให้ฉันทําแบบนั้น

132
00:12:07,440 --> 00:12:12,160
ฉันไม่อาจคาดเดาสิ่งที่อยู่ในหัวฉันได้เลย

133
00:12:16,440 --> 00:12:22,000
(วันต่อมาไฮลีย์ถูกจับ
และถูกตั้งข้อหาฆ่าโดยเจตนา)

134
00:12:30,480 --> 00:12:34,080
{\an8}(ชิคาโกไฮต์ส อิลลินอยส์)

135
00:12:34,080 --> 00:12:37,120
{\an8}ตลอดชีวิตของเขา ไมเคิลมีนิสัยติดตัวอยู่

136
00:12:37,920 --> 00:12:41,000
พอเขาโกรธ เขาจะทําอะไรบางอย่าง

137
00:12:41,680 --> 00:12:45,120
และเขาไม่คิดอะไรเลยจนกว่าจะได้ลงมือ

138
00:12:47,320 --> 00:12:48,800
ฉันไม่เข้าใจเลย

139
00:12:51,520 --> 00:12:54,560
ฉันแครอล
และฉันเป็นแม่ของไมเคิล ไฮลีย์

140
00:13:02,480 --> 00:13:05,560
ตอนไมเคิลยังเด็ก เขาดื่มตลอดเวลา

141
00:13:06,080 --> 00:13:07,840
และเขาก็เสพยา

142
00:13:08,360 --> 00:13:12,360
แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาทําแบบนั้น
เพราะเขาไม่ได้ทําที่บ้าน

143
00:13:12,360 --> 00:13:15,560
{\an8}พอฉันกลับบ้าน เขาก็เข้าบ้านมากินข้าวเย็น

144
00:13:15,560 --> 00:13:19,840
แล้วเขาก็ขอออกไปเล่นกับเพื่อนๆ

145
00:13:21,760 --> 00:13:26,200
แต่อันที่จริงแล้วเขาไปหาพ่อค้ายา

146
00:13:27,720 --> 00:13:32,520
เวลาที่เขาเจอปัญหา
ไมเคิลจะคิดเสมอว่า "สู้หรือหนี"

147
00:13:33,080 --> 00:13:37,200
มีอยู่ครั้งนึง พ่อค้ายาไล่ตามเขามาถึงบ้าน

148
00:13:38,360 --> 00:13:42,240
เขาคงจะโดนไล่ตามมา
เพราะติดค่ายาล่ะมั้ง

149
00:13:42,240 --> 00:13:45,840
แล้วเขาก็ไปเอา
ปืนไรเฟิล .22 ของพี่สาวเขามา

150
00:13:45,840 --> 00:13:49,520
เขาแหย่ปืนออกไปนอกหน้าต่าง
และก็ยิงพ่อค้ายาเลย

151
00:13:54,600 --> 00:13:59,360
(พ่อค้ายารอดชีวิต
แต่ไฮลีย์ถูกตั้งข้อหายิงปืนใส่ผู้อื่น)

152
00:14:00,880 --> 00:14:03,160
(ไฮลีย์ถูกจําคุก)

153
00:14:03,160 --> 00:14:07,760
(แล้วในปี 1985 แครอลก็ย้ายครอบครัว
จากชิคาโกไปมอนทานา)

154
00:14:09,960 --> 00:14:13,080
ฉันคิดว่าถ้าฉันพาเขาออกจากสภาพแวดล้อมนี้

155
00:14:13,080 --> 00:14:15,160
แล้วทุกอย่างจะราบรื่น

156
00:14:16,680 --> 00:14:20,760
แต่มันดูเหมือนไม่ว่าเราจะพูดหรือทําอะไร

157
00:14:20,760 --> 00:14:24,760
ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่เข้าหัวเขาเลย

158
00:14:24,760 --> 00:14:27,920
ฉันว่ามันก็แค่... เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา

159
00:14:28,640 --> 00:14:30,800
แต่เรื่องความโกรธเนี่ย

160
00:14:30,800 --> 00:14:35,800
ฉันพาเขาไปหาหมอ
พยายามหาว่าทําไมเขาถึงระเบิดอารมณ์แบบนั้น

161
00:14:36,520 --> 00:14:40,400
ทุกคนพยายามหาคําตอบ
แต่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

162
00:14:40,920 --> 00:14:43,120
ฉันเลยบอกไมเคิลเสมอ

163
00:14:43,840 --> 00:14:47,880
"คิดให้ดีก่อนจะทําอะไร
แค่หันหลังแล้วเดินจากไปซะ"

164
00:14:48,520 --> 00:14:50,240
แต่เขาไม่ฟัง

165
00:14:50,240 --> 00:14:54,320
และนั่นคือเหตุผลที่เกิดเหตุใช้มีดนั่นขึ้น

166
00:14:58,560 --> 00:15:02,400
(ไม่นานหลังจากเหตุแทงพอล แฮร์ริส)

167
00:15:02,400 --> 00:15:06,920
(ตํารวจมาที่บ้านของแครอล
เพื่อจับกุมไฮลีย์)

168
00:15:09,440 --> 00:15:13,120
พอฉันรู้ว่าคนที่ไมเคิลแทงเสียชีวิตแล้ว

169
00:15:13,120 --> 00:15:17,040
ฉันก็คิดว่า "เรื่องนี้ฉันช่วยเขาไม่ได้แล้ว"

170
00:15:19,400 --> 00:15:21,480
ฉันไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงโกรธขนาดนั้น

171
00:15:22,520 --> 00:15:25,800
ฉันว่าเขาไม่เคยคิดไตร่ตรอง

172
00:15:25,800 --> 00:15:28,800
หรือคิดถึงผลที่ตามมาก่อนจะลงมือทําเลย

173
00:15:41,880 --> 00:15:45,760
{\an8}(มิสซูลา มอนทานา)

174
00:15:48,360 --> 00:15:52,800
(ไฮลีย์ยอมรับผิดในคดีฆาตกรรมพอล แฮร์ริส)

175
00:15:52,800 --> 00:15:58,120
(และไปขึ้นศาลเพื่อพิจารณาคดี
ในวันที่ 10 สิงหาคม 2000)

176
00:16:05,920 --> 00:16:08,840
พอเราได้รับคดีพวกนี้มา มันน่าเศร้าเสมอ

177
00:16:10,840 --> 00:16:14,240
{\an8}มันควรจะมีวิธีรับมือความขัดแย้งอื่นๆ
ที่ไม่ใช่แบบนี้

178
00:16:14,240 --> 00:16:17,000
{\an8}แต่มันเกิดแบบนี้ขึ้นไปแล้ว และมีคนตาย

179
00:16:20,240 --> 00:16:23,680
ผมชื่อจอห์น ดับเบิลยู ลาร์สัน
ผมเป็นผู้พิพากษาเขตในมอนทานา

180
00:16:23,680 --> 00:16:26,560
และเป็นประธานในคดีของไมเคิล ไฮลีย์ครับ

181
00:16:30,280 --> 00:16:33,440
(ไฮลีย์เคยมาขึ้นศาลของผู้พิพากษาลาร์สัน)

182
00:16:33,440 --> 00:16:36,320
(ในหลายๆ คดีตลอดหกปีที่ผ่านมา)

183
00:16:46,200 --> 00:16:50,880
(แม้จะเคยมีข้อหาเก่าอย่างลักขโมย
ครอบครองอาวุธอันตราย)

184
00:16:50,880 --> 00:16:55,560
(และละเมิดทัณฑ์บนซ้ํา
ไฮลีย์ก็ยังเลี่ยงการกลับเข้าคุก)

185
00:16:56,480 --> 00:17:00,360
(เท่าเทียม)

186
00:17:00,360 --> 00:17:02,840
เรือนจําเป็นทางเลือกสุดท้าย

187
00:17:02,840 --> 00:17:05,960
เราต้องให้โอกาสที่จะเปลี่ยนชีวิตพวกเขา

188
00:17:05,960 --> 00:17:09,680
{\an8}เราไม่โยนคนเข้าคุกในทุกๆ ข้อหาครับ

189
00:17:09,680 --> 00:17:14,160
แต่ไฮลีย์ได้รับโอกาสมาเยอะ
และโอกาสจะต้องมีขีดจํากัดครับ

190
00:17:16,440 --> 00:17:20,280
คุณไฮลีย์มีโอกาสมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงแล้ว

191
00:17:20,280 --> 00:17:22,720
แต่เขามีแนวโน้มก่อความรุนแรง

192
00:17:24,080 --> 00:17:26,680
และสุดท้ายก็มีคนถูกแทงตาย

193
00:17:27,200 --> 00:17:28,840
และเมื่อมีความรุนแรงเช่นนั้นเกิดขึ้น

194
00:17:28,840 --> 00:17:32,640
เราต้องทําให้แน่ใจว่าทุกคนได้รับการคุ้มครอง

195
00:17:32,640 --> 00:17:35,080
(ยุติธรรม)

196
00:17:36,240 --> 00:17:39,240
(ในวันที่ 10 สิงหาคม ปี 2000)

197
00:17:39,240 --> 00:17:45,880
(ผู้พิพากษาลาร์สันตัดสินลงโทษไฮลีย์
จําคุก 60 ปีในข้อหาฆาตกรรมพอล แฮร์ริส)

198
00:17:48,280 --> 00:17:51,800
บทลงโทษในคดีของไฮลีย์เหมาะสมแล้วครับ

199
00:17:51,800 --> 00:17:56,120
มีการลงโทษจําคุกแต่ไม่เยอะเกินไป

200
00:17:56,120 --> 00:17:58,880
เป็นจํานวนปีที่ให้เกิดการฟื้นฟูได้

201
00:17:58,880 --> 00:18:03,120
(อิสรภาพ เท่าเทียม ยุติธรรม)

202
00:18:04,080 --> 00:18:06,840
(ในบทลงโทษของไฮลีย์)

203
00:18:06,840 --> 00:18:10,640
(เขาจะได้รับพิจารณาทัณฑ์บน
หลังจากจําคุก 15 ปี)

204
00:18:13,000 --> 00:18:16,320
มันมีข้อกําหนดอยู่ว่า
ก่อนที่เขาจะได้รับพิจารณาทัณฑ์บนได้

205
00:18:16,320 --> 00:18:18,800
เขาต้องจบโปรแกรมบําบัดฟื้นฟู

206
00:18:18,800 --> 00:18:22,280
ทั้งเรื่องยาเสพติดและสุขภาพจิต

207
00:18:23,680 --> 00:18:27,080
ไฮลีย์ต้องการใช้โอกาสจากโทษคุมขัง

208
00:18:27,080 --> 00:18:30,440
และใช้โอกาสนี้เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง

209
00:18:44,080 --> 00:18:49,440
(ตอนนี้ไฮลีย์ถูกจําคุกมา 24 ปี)

210
00:18:52,480 --> 00:18:57,160
สองสามปีแรกในคุกมันยากมากสําหรับฉัน

211
00:18:58,120 --> 00:18:59,480
จิตใจฉันปิดกั้นหมด

212
00:19:00,240 --> 00:19:03,440
ฉันไม่อยากคิด
เกี่ยวกับสิ่งที่ทําให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่

213
00:19:03,960 --> 00:19:08,240
และนั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันทําในช่วงสองสามปีแรก

214
00:19:09,800 --> 00:19:12,680
แต่ฉันก็มาถึงจุดที่

215
00:19:12,680 --> 00:19:17,440
ฉันพยายามเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเอง

216
00:19:18,200 --> 00:19:21,920
และได้ไปฟังเกย์คนนึง

217
00:19:23,240 --> 00:19:27,200
พยายามอธิบายว่าสิ่งต่างๆ ในโลก
มันเปลี่ยนแปลงไปมาก

218
00:19:27,200 --> 00:19:30,440
และอะไรๆ ก็ได้รับการยอมรับมากขึ้น

219
00:19:30,440 --> 00:19:35,080
ในปี 2016 ฉันก็ออกมายอมรับว่าเป็นคนข้ามเพศ

220
00:19:37,080 --> 00:19:40,040
และทางจิตใจแล้ว ฉันไม่เคยมองย้อนกลับไปเลย

221
00:19:42,160 --> 00:19:48,760
และมันช่วยให้ฉันก้าวไปข้างหน้า
จากจุดที่ฉันอยู่ในปี 1999 ได้

222
00:19:52,360 --> 00:19:56,040
(สิบแปดปีหลังถูกตัดสินโทษ
จากคดีฆาตกรรมพอล แฮร์ริส)

223
00:19:56,040 --> 00:19:59,360
(ไฮลีย์เริ่มกระบวนการข้ามเพศ)

224
00:19:59,360 --> 00:20:03,560
(ตอนนี้ใช้สรรพนามว่า "เธอ")

225
00:20:03,560 --> 00:20:10,000
(และเปลี่ยนชื่อเป็นเอซเดธ)

226
00:20:13,000 --> 00:20:16,080
ฉันน่าจะเผชิญหน้ากับมันตั้งนานแล้ว

227
00:20:17,600 --> 00:20:20,320
แต่คนคนหนึ่งต้องมาตาย

228
00:20:20,840 --> 00:20:25,840
และฉันต้องติดคุกเกือบตลอดชีวิต

229
00:20:25,840 --> 00:20:29,720
ฉันถึงมารู้ตัวว่า
การเผชิญหน้ากับโลกในแบบที่ฉันทํา

230
00:20:31,320 --> 00:20:33,920
มันไม่ใช่ชีวิตที่ถูกต้องเลย

231
00:20:35,480 --> 00:20:41,760
และมันทําให้ฉันทบทวนทุกอย่าง
ที่เคยทํามาในชีวิต

232
00:20:42,280 --> 00:20:43,840
มันช่วยให้ฉัน...

233
00:20:45,760 --> 00:20:51,680
รู้ว่าฉันไม่ควรละอายว่าตัวเองเป็นใคร

234
00:21:05,040 --> 00:21:09,960
ฉันเริ่มใส่เสื้อผ้าผู้หญิงตั้งแต่อายุยังน้อย

235
00:21:09,960 --> 00:21:13,240
เป็นตอนที่พ่อจากไปพอดี

236
00:21:15,160 --> 00:21:19,040
ฉันพยายามหนักมากที่จะสะกดกลั้นมันไว้

237
00:21:19,040 --> 00:21:20,120
เพราะว่า...

238
00:21:22,440 --> 00:21:28,000
แนวคิดที่สังคมมีต่อคนข้ามเพศในสมัยก่อน

239
00:21:28,000 --> 00:21:32,000
มันไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมเลย

240
00:21:32,960 --> 00:21:38,800
และฉันถูกจับได้
ตอนใส่ชุดชั้นในผู้หญิงอยู่สองสามหน

241
00:21:38,800 --> 00:21:41,200
ตอนอยู่มัธยมต้น

242
00:21:45,240 --> 00:21:51,200
พวกเขามาเห็นฉันในห้องแต่งตัวชาย
ใส่ชุดชั้นในผู้หญิง

243
00:21:53,040 --> 00:21:57,760
และ... กางเกงพละอยู่ที่ข้อเท้า...

244
00:21:58,640 --> 00:22:03,880
ฉันถูกหัวเราะเยาะและล้อเลียนและ...

245
00:22:07,400 --> 00:22:10,280
ใช่ มันสะเทือนใจมาก

246
00:22:15,520 --> 00:22:18,840
ฉันคงต้องพูดว่า
การพยายามจะอยู่ในโลกของผู้ชาย

247
00:22:18,840 --> 00:22:21,160
ขณะที่ภายในใจรู้สึกแตกต่าง

248
00:22:21,680 --> 00:22:23,600
ฉันประมวลผลมันได้ไม่ค่อยดี

249
00:22:25,480 --> 00:22:29,680
ฉันรับมือกับมันด้วยการดื่มตลอดเวลา

250
00:22:29,680 --> 00:22:33,040
พยายามมอมตัวเองให้ไม่ต้องคิดถึงมัน

251
00:22:33,040 --> 00:22:36,920
และมึนเมาเพื่อจะได้จัดการ

252
00:22:36,920 --> 00:22:40,760
กับความรู้สึกแย่ๆ ต่อตัวเอง

253
00:22:42,600 --> 00:22:46,960
ฉันเลยดื่มเหล้า เสพยา

254
00:22:46,960 --> 00:22:50,440
และมีความรุนแรงเกิดขึ้นมากมาย

255
00:22:55,280 --> 00:23:00,560
แต่พอฉันยอมรับว่าเป็นคนข้ามเพศ
ฉันก็มีความสุขที่สุดในชีวิตเลย

256
00:23:04,280 --> 00:23:08,480
(ไฮลีย์เริ่มรับพิจารณาทัณฑ์บน
ได้ครั้งแรกในปี 2011)

257
00:23:08,480 --> 00:23:13,600
(เธอถูกปฏิเสธมาหกครั้งแล้ว)

258
00:23:14,640 --> 00:23:16,600
(เรือนจํารัฐมอนทานา)

259
00:23:16,600 --> 00:23:19,000
ฉันพยายามขอทัณฑ์บน

260
00:23:19,000 --> 00:23:23,200
เพราะความกระหายที่จะบําบัดฟื้นฟูตัวเองของฉัน

261
00:23:23,200 --> 00:23:26,960
มันไม่เคยรุดหน้ามาถึงขั้นนี้เลย

262
00:23:26,960 --> 00:23:32,320
ตั้งแต่ฉันตัดสินใจยอมรับ
ว่านี่คือตัวตนของฉันน่ะ

263
00:23:38,400 --> 00:23:41,480
ชื่อปัจจุบันของฉันคือเอซเดธ อันทินูอา ไฮลีย์

264
00:23:41,480 --> 00:23:43,640
คุณจะชอบหรือไม่ชอบฉันก็ได้

265
00:23:43,640 --> 00:23:46,080
ฉันคือคนที่ต้องอยู่กับตัวฉันเอง ไม่ใช่คุณ

266
00:23:48,600 --> 00:23:54,280
(เรือนจํารัฐมอนทานา)

267
00:23:57,560 --> 00:24:01,560
{\an8}(บิลลิงส์ มอนทานา)

268
00:24:12,400 --> 00:24:16,960
(ในปี 2022 ทางการได้แจ้ง
ครอบครัวพอล แฮร์ริส)

269
00:24:16,960 --> 00:24:19,200
(ว่าไฮลีย์ได้เปลี่ยนชื่อ)

270
00:24:19,200 --> 00:24:24,080
(แต่ไม่ได้บอกทันทีว่า
นี่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการข้ามเพศ)

271
00:24:28,680 --> 00:24:30,280
เราได้รับแจ้งข่าว

272
00:24:30,280 --> 00:24:32,840
ว่าไมเคิล ไฮลีย์อยากเปลี่ยนชื่อตัวเอง

273
00:24:32,840 --> 00:24:36,680
แล้วพวกเขาก็บอกเราว่า
เขาอยากเปลี่ยนชื่อเป็นอะไร

274
00:24:37,480 --> 00:24:40,840
ผู้หญิงปลายสายสะกดชื่อให้ฉันฟัง

275
00:24:41,360 --> 00:24:44,840
และมันคืออีซีดีอีทีเอช

276
00:24:44,840 --> 00:24:46,720
แล้วฉันก็พูดว่า "ตายสบาย" เหรอ

277
00:24:47,800 --> 00:24:49,040
ฉันตกใจมาก

278
00:24:49,040 --> 00:24:52,720
{\an8}นั่นมันเหมือนตบหน้าครอบครัวเหยื่อชัดๆ

279
00:24:52,720 --> 00:24:54,920
ชื่อเขามันดูเป็นแบบนั้นน่ะ

280
00:24:55,520 --> 00:24:57,600
ในที่สุดเมื่อพวกเขาบอกเรา

281
00:24:57,600 --> 00:25:01,800
ว่าไฮลีย์อยากเข้ากระบวนการข้ามเพศ
ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทําได้ในคุก...

282
00:25:02,560 --> 00:25:03,760
ไม่รู้สิ

283
00:25:03,760 --> 00:25:07,000
มันต้องยอมรับและพยายามเข้าใจเยอะมาก

284
00:25:07,520 --> 00:25:10,120
และฉันมั่นใจว่ามันสําหรับจิตใจเขาเอง

285
00:25:10,840 --> 00:25:12,160
สําหรับสิ่งที่เขารู้สึกน่ะ

286
00:25:14,920 --> 00:25:19,040
(เลสลี่และครอบครัวของเธอ
ยังคงใช้ชื่อและสรรพนามเดิม)

287
00:25:19,040 --> 00:25:22,920
(ในการเรียกถึงไฮลีย์
ในช่วงเหตุฆาตกรรมพอล)

288
00:25:33,160 --> 00:25:36,120
ตอนเด็กๆ พอลเป็นคนตลก
ชอบเล่นพิเรนทร์

289
00:25:37,760 --> 00:25:40,200
เราต้องคอยดูว่าเขาทําอะไรอยู่

290
00:25:40,200 --> 00:25:43,200
เพราะเราไม่อยากซวย
เพราะร่วมเล่นพิเรนทร์ไปด้วย

291
00:25:43,960 --> 00:25:46,040
อยู่กับเขาแล้วมันสนุกค่ะ

292
00:25:46,040 --> 00:25:47,080
เป็นพี่ชายที่ดี

293
00:25:49,680 --> 00:25:52,360
ช่วงปลายยุค 90 พอลอาศัยอยู่ที่มิสซูลา

294
00:25:52,360 --> 00:25:57,840
แล้วเขาก็เจอเทรซี่
แฟนของเขาตอนประมาณปี 1997

295
00:25:57,840 --> 00:26:01,040
แล้วพวกเขาก็มีลูกสาวฝาแฝด

296
00:26:01,040 --> 00:26:03,560
พวกแกเกิดปี 1999

297
00:26:06,200 --> 00:26:09,720
เขาตื่นเต้นมากที่ได้เป็นพ่อคน

298
00:26:12,240 --> 00:26:13,880
ฉันว่ามันน่าเศร้า

299
00:26:14,800 --> 00:26:17,760
ที่เขาต้องจากไป
และไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อด้วยซ้ํา

300
00:26:28,960 --> 00:26:34,320
ฉันไม่แน่ใจว่าทําไมไฮลีย์ถึงคิด
ว่าเขาควรแทงพี่ฉัน

301
00:26:34,320 --> 00:26:38,560
แต่พวกเขาทะเลาะกันเรื่องจักรยาน

302
00:26:38,560 --> 00:26:41,680
พอลบอกเพื่อนว่า "เอาไปไว้ท้ายรถนายสิ

303
00:26:41,680 --> 00:26:45,520
มันคงฮาดีถ้าเขามาถามว่า
'จักรยานฉันอยู่ไหน' น่ะ"

304
00:26:45,520 --> 00:26:49,320
มันก็แค่มุกฮาๆ ที่ผิดพลาดไป

305
00:26:49,320 --> 00:26:52,240
ฉันว่านั่นเป็นปัญหาควบคุมความโกรธ
ที่รุนแรงนะคะ

306
00:26:52,240 --> 00:26:55,200
ถ้าคุณถึงกับแทงคน

307
00:26:56,520 --> 00:26:59,160
ด้วยเรื่องจักรยานที่ไม่ได้ถูกขโมยไปด้วยซ้ํา

308
00:27:08,680 --> 00:27:11,880
ไฮลีย์ยื่นขอทัณฑ์บนมาแล้วหลายครั้ง

309
00:27:12,880 --> 00:27:15,160
แต่ฉันรู้สึกว่า
เมื่อคุณพรากชีวิตใครสักคนไป

310
00:27:15,160 --> 00:27:18,840
คุณก็ควรถูกจองจําตลอดชีวิตที่เหลือ

311
00:27:19,720 --> 00:27:23,400
ในการพิจารณาทัณฑ์บนครั้งล่าสุดผ่านวิดีโอ

312
00:27:23,400 --> 00:27:26,800
ไฮลีย์บอกว่าเขารู้สึกเหมือนเขาเป็นผู้หญิง

313
00:27:26,800 --> 00:27:31,440
และนั่นอาจเป็นสาเหตุของ
ความโกรธและคับข้องใจของเขา

314
00:27:32,000 --> 00:27:34,480
มันยากที่จะบอกว่า
คุณรู้สึกยังไงกับเรื่องนั้นนะคะ

315
00:27:34,480 --> 00:27:38,800
คือฉันสงสารผู้คนที่รู้สึกแบบนั้นนะ

316
00:27:40,240 --> 00:27:42,360
แต่เขาฆ่าคนไปอย่างโหดเหี้ยม

317
00:27:42,360 --> 00:27:45,680
และแค่เปลี่ยนชื่อแล้ว
มันไม่ได้ทําให้ทุกอย่างเป็นโมฆะ

318
00:28:01,920 --> 00:28:06,120
{\an8}(มหาวิทยาลัยรัฐมอนทานา มอนทานา)

319
00:28:09,160 --> 00:28:11,880
ยังมีปัจจัยอื่นอีกมาก
ที่มีส่วนส่งผลต่อนิสัยของเอซเดธ

320
00:28:11,880 --> 00:28:13,760
มากกว่าแค่อัตลักษณ์ทางเพศของเธอ

321
00:28:15,680 --> 00:28:19,480
มันบอกสภาพแวดล้อมของสิ่งที่เธอต้องพบเจอ

322
00:28:19,480 --> 00:28:21,880
และความลําบากบางประการ

323
00:28:21,880 --> 00:28:25,400
แต่คนส่วนใหญ่
ที่มีปัญหาเรื่องอัตลักษณ์ทางเพศ

324
00:28:25,400 --> 00:28:26,720
ไม่ได้ก่อเหตุฆาตกรรม

325
00:28:32,040 --> 00:28:33,160
ฉันชื่อลอร่า เคิร์ช

326
00:28:33,160 --> 00:28:36,120
ฉันเป็นนักนิติจิตวิทยาในมอนทานา

327
00:28:36,120 --> 00:28:39,640
ส่วนมากฉันจะประเมินจําเลยคดีอาญา

328
00:28:39,640 --> 00:28:42,280
ให้กับระบบตุลาการรัฐมอนทานาค่ะ

329
00:28:46,120 --> 00:28:51,440
(ลอร่า เคิร์ชได้ตรวจสอบคดีของไฮลีย์
และสถานการณ์ในชีวิตของเธอ)

330
00:28:51,440 --> 00:28:53,600
(ก่อนที่เธอจะถูกคุมขัง)

331
00:28:56,000 --> 00:28:59,600
พฤติกรรมมนุษย์มันแยกจากกันยากมากค่ะ

332
00:28:59,600 --> 00:29:05,680
{\an8}สาเหตุที่คนคนนึงทําสิ่งหนึ่ง
คือปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรมากมาย

333
00:29:05,680 --> 00:29:10,640
ซึ่งอยู่ภายในตัวบุคคล
และภายนอกซึ่งคือส่วนหนึ่งของเหตุการณ์

334
00:29:10,640 --> 00:29:15,440
ฉันคิดว่าตัวกระตุ้นหลัก
ของพฤติกรรมของเธอในตอนนั้น

335
00:29:15,440 --> 00:29:19,880
คือความโกรธ การใช้สารเสพติด

336
00:29:20,760 --> 00:29:22,920
และบุคลิกต่อต้านสังคม

337
00:29:22,920 --> 00:29:27,000
บางอย่างนั่นมันมาจาก
อัตลักษณ์ทางเพศของเธอหรือเปล่า ก็เป็นได้

338
00:29:27,000 --> 00:29:31,040
แต่การจะลากเส้นตรง
จากอัตลักษณ์ทางเพศไปสู่ฆาตกรรม

339
00:29:31,040 --> 00:29:34,360
ฉันว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้ค่ะ

340
00:29:37,320 --> 00:29:40,000
จากข้อมูลที่ฉันได้อ่านมา

341
00:29:40,000 --> 00:29:45,480
ฟังดูเหมือนเธอต่อต้านสังคม
และมีวัยเด็กที่ผิดศีลธรรม

342
00:29:45,480 --> 00:29:49,880
และฉันว่าเวลาที่เรามีบุคคลที่ไม่ได้เริ่มต้น

343
00:29:49,880 --> 00:29:54,080
โดยมีการควบคุมอารมณ์ที่ดีนัก

344
00:29:54,080 --> 00:29:58,400
และถูกเลี้ยงมาในสภาพแวดล้อม
ที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือพิเศษ

345
00:29:58,400 --> 00:29:59,880
ที่พวกเขาต้องการ

346
00:29:59,880 --> 00:30:02,960
นั่นอาจนําไปสู่การใช้ความรุนแรง

347
00:30:02,960 --> 00:30:06,760
เป็นหนทางแก้ปัญหา
หรือเป็นวิธีการแสดงออกก็ได้ค่ะ

348
00:30:07,440 --> 00:30:11,920
{\an8}แต่ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ข้ออ้าง
หรือเหตุผลสําหรับพฤติกรรมของเธอเลย

349
00:30:18,680 --> 00:30:22,840
(ลอร่า เคิร์ช)

350
00:30:30,080 --> 00:30:34,840
พอฉันยอมรับว่าเป็นคนข้ามเพศ
ฉันก็มีความสุขที่สุดในชีวิตเลย

351
00:30:35,440 --> 00:30:41,240
มันทําให้ตัวฉันเบาสบายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

352
00:30:42,480 --> 00:30:48,440
สิ่งที่ทําให้ฉันตัดสินใจ
ที่จะเริ่มเผชิญหน้ากับปัญหาของฉัน

353
00:30:48,440 --> 00:30:52,160
ก็คือการระลึกถึงความพึงพอใจ

354
00:30:52,160 --> 00:30:55,600
และอิสรภาพที่รู้สึก

355
00:30:55,600 --> 00:31:00,400
ทุกครั้งที่ฉันอยู่ในห้องใต้ดิน
ใส่ชุดกระโปรงและส้นสูง

356
00:31:00,920 --> 00:31:06,200
และฉันก็ตัดสินใจว่า
ฉันไม่สนสิ่งที่คนอื่นคิดอีกต่อไปแล้ว

357
00:31:06,720 --> 00:31:10,080
แต่คนคนหนึ่งต้องตายไป

358
00:31:10,080 --> 00:31:13,600
และฉันต้องถูกส่งไปติดคุก

359
00:31:13,600 --> 00:31:19,120
มาเกือบตลอดชีวิตแล้ว
ทําให้ฉันคิดได้ว่าการเผชิญหน้ากับโลกแบบที่ฉันทํา

360
00:31:20,640 --> 00:31:23,320
มันไม่ใช่ชีวิตที่ฉันสมควรมี

361
00:31:23,320 --> 00:31:25,880
ชีวิตฉันน่าจะดีกว่านี้เยอะ

362
00:31:32,640 --> 00:31:34,360
หนึ่งในคุณสมบัติ

363
00:31:34,360 --> 00:31:37,360
ที่พบเห็นแทบตลอดเวลา
ของคนที่มีบุคลิกต่อต้านสังคม

364
00:31:37,360 --> 00:31:40,600
คือการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
หรือหมกมุ่นในตัวเอง

365
00:31:40,600 --> 00:31:43,520
และฉันคิดว่ามันน่าทึ่งมาก

366
00:31:43,520 --> 00:31:45,520
ที่เธอสนใจแต่ตัวเองมากขนาดนั้น

367
00:31:45,520 --> 00:31:46,560
ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้

368
00:31:46,560 --> 00:31:50,760
ว่าพฤติกรรมหลายอย่างของเธอ
ถูกขับเคลื่อนด้วยลักษณะนิสัยต่อต้านสังคม

369
00:31:50,760 --> 00:31:54,360
และฉันคิดว่ามันน่าทึ่งมาก
ที่เธอจดจ่อกับตัวเองมากแค่ไหน

370
00:31:54,360 --> 00:31:58,600
และพูดถึงเหยื่อ
กับครอบครัวของเหยื่อน้อยแค่ไหน

371
00:32:08,000 --> 00:32:12,560
ถ้าเอซเดธอยากมีโอกาส
ได้รับทัณฑ์บนมากขึ้นในอนาคต

372
00:32:12,560 --> 00:32:16,520
เธอต้องแสดงว่าสํานึกผิดจริงๆ กับสิ่งที่ทําไป

373
00:32:17,280 --> 00:32:23,360
ดังนั้นการเดินทางของเธอในตอนนี้ควรที่จะ...

374
00:32:23,360 --> 00:32:29,760
พิจารณาถึงผลกระทบจริงๆ
ของสิ่งที่เธอกระทําต่อครอบครัวของเหยื่อ

375
00:32:29,760 --> 00:32:31,480
กับลูกสาวตัวน้อยของเขา

376
00:32:31,480 --> 00:32:35,520
ที่เจออุปสรรคใหญ่อย่างการเติบโตมาโดยไม่มีพ่อ

377
00:32:35,520 --> 00:32:38,960
และจากที่ฉันได้เห็นและฟังมานี้
มันก็ดูไม่ชัดเจนเลย

378
00:32:38,960 --> 00:32:41,960
ว่าเธอรับรู้เข้าใจ

379
00:32:41,960 --> 00:32:45,720
ว่าตัวเองคือปัจจัยสําคัญ
ที่ทําให้พวกเขามีวัยเด็กที่ลําบากค่ะ

380
00:33:00,520 --> 00:33:04,560
{\an8}(บิลลิงส์ มอนทานา)

381
00:33:19,800 --> 00:33:22,480
ฉันมีรูปของพอล แฮร์ริส พี่ชายฉัน

382
00:33:23,320 --> 00:33:26,560
{\an8}มีบางอย่างในนี้ที่เมดิสัน
หลานสาวของฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

383
00:33:32,360 --> 00:33:33,640
ตอนที่พอลตาย

384
00:33:33,640 --> 00:33:36,040
เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสาวๆ

385
00:33:36,040 --> 00:33:40,040
ฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีลูกอายุห้าขวบ
และฉันไม่แน่ใจว่า...

386
00:33:40,040 --> 00:33:43,320
จะรับเด็กมาอีกสองคน
แล้วกลายเป็นมีลูกสามคน

387
00:33:43,840 --> 00:33:45,200
โดยที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวได้ไหม

388
00:33:45,200 --> 00:33:48,760
ตอนนี้ฉันมาคิดว่าฉันน่าจะทําแบบนั้น

389
00:33:53,400 --> 00:33:58,640
(หลังจากพอล แฮร์ริสเสียชีวิต
แฟนสาวของเขาก็ปรับตัวลําบาก)

390
00:33:58,640 --> 00:34:03,120
(ลูกสาววัยทารกสองคนของพวกเขา
จึงต้องเข้าสู่การดูแลของรัฐ)

391
00:34:03,120 --> 00:34:06,800
(จนกว่าสมาชิกครอบครัว
จะสามารถให้การสนับสนุนได้)

392
00:34:11,040 --> 00:34:14,400
ฉันว่านี่เป็นรูปแรกที่ฉันได้เห็นพวกเธอนะ

393
00:34:14,400 --> 00:34:17,720
ดูสิว่าเธอตัวเล็กแค่ไหน
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่าใครเป็นใคร เธอดูออกไหม

394
00:34:17,720 --> 00:34:20,640
ค่ะ ดูออกเลยว่านั่นคือบริแอนนา
เพราะผมเธอเข้มกว่า

395
00:34:21,560 --> 00:34:25,280
หลังจากที่พ่อฉันเสียไป ส่วนแม่ก็มาๆ หายๆ

396
00:34:25,280 --> 00:34:30,840
และน้องสาวฝาแฝดกับฉัน
ก็เข้าๆ ออกๆ บ้านสงเคราะห์อยู่หลายปี

397
00:34:31,360 --> 00:34:33,160
เพราะสิ่งที่ไมเคิล ไฮลีย์ทํา

398
00:34:33,160 --> 00:34:39,040
{\an8}ฉันจึงต้องโตมาโดยที่ถูกห้อมล้อม
ไปด้วยการใช้ยาเสพติด การทารุณและถูกละเลย

399
00:34:39,680 --> 00:34:42,200
ฉันจําได้ว่าคิดอยู่ตลอดเวลา
ว่าฉันยอมทุกอย่าง

400
00:34:42,200 --> 00:34:44,400
ขอแค่มีครอบครัวปกติ

401
00:34:45,640 --> 00:34:51,000
มันทําให้ฉันโกรธ
ว่าเราไม่ได้รับโอกาสนั้น

402
00:34:51,000 --> 00:34:53,080
เพราะสิ่งที่คนอื่นเลือก

403
00:34:54,440 --> 00:34:56,720
ฉันรู้สึกว่าถ้าพ่ออยู่ที่นี่

404
00:34:58,080 --> 00:34:59,640
ทุกอย่างคงจะต่างออกไป

405
00:35:09,440 --> 00:35:14,440
แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณสําหรับครอบครัวที่เรามี

406
00:35:14,440 --> 00:35:17,400
และที่พวกเขายื่นมือเข้ามาช่วย

407
00:35:17,400 --> 00:35:18,320
เพราะ...

408
00:35:20,080 --> 00:35:24,240
พอดูจากทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เราพบเจอมาตอนเด็กแล้วเนี่ย

409
00:35:26,640 --> 00:35:28,560
ฉันว่าเราโตมาโอเคเลยนะ

410
00:35:39,560 --> 00:35:42,920
มันไม่สําคัญสําหรับฉันเลย
ว่าไมเคิล ไฮลีย์เปลี่ยนไปหรือยัง

411
00:35:43,560 --> 00:35:47,320
ไม่ว่าเขาจะทุกข์ทรมาน
จากอาการป่วยทางจิตหรือปัญหายาเสพติด

412
00:35:48,240 --> 00:35:51,680
ฉันว่ามันไม่มีอะไรจะเป็นข้ออ้าง
ให้กับการฆ่าพ่อฉันได้เลย

413
00:35:55,360 --> 00:36:00,640
(แมดดี้เข้าร่วมและขึ้นพูด
ในการพิจารณาทัณฑ์บนของไฮลีย์หลายครั้ง)

414
00:36:03,400 --> 00:36:05,480
พวกเขาให้เวลาฉันคุยไม่นาน

415
00:36:05,480 --> 00:36:10,280
แค่ว่า "ทําไมคุณถึงคิดว่า
เขาไม่ควรพ้นโทษก่อนกําหนดเหรอ"

416
00:36:11,200 --> 00:36:17,320
แล้วฉันก็แค่พูดว่า
"เพราะเขาพรากพ่อฉันไปจากครอบครัวเรา"

417
00:36:18,160 --> 00:36:22,400
ฉันเชื่อว่าเขาควรรับโทษจําคุก
ตามที่ได้รับในข้อหาฆาตกรรมนั่นแหละ

418
00:36:23,480 --> 00:36:25,800
ในการพิจารณาทัณฑ์บนในอนาคต

419
00:36:25,800 --> 00:36:30,040
ฉันจะให้การว่าไมเคิล ไฮลีย์
ไม่ควรพ้นโทษก่อนกําหนดค่ะ

420
00:36:49,520 --> 00:36:53,560
{\an8}(เมืองวัตฟอร์ด นอร์ธดาโกตา)

421
00:36:58,240 --> 00:36:59,760
มันรู้สึกแย่มากเลย

422
00:37:00,320 --> 00:37:03,080
มีคนโทรมาบอกว่าลูกชายคุณตายแล้ว

423
00:37:03,640 --> 00:37:07,200
การสูญเสียลูกคือสิ่งที่แม่ทุกคนหวาดกลัว

424
00:37:10,440 --> 00:37:12,840
แต่ฉันให้อภัยไฮลีย์แล้ว

425
00:37:15,440 --> 00:37:18,240
{\an8}คุณแบกรับความรู้สึกแบบนั้นไม่ไหวหรอก

426
00:37:18,240 --> 00:37:21,240
{\an8}เพราะมันทําร้ายคุณเองมากกว่าใคร

427
00:37:27,360 --> 00:37:30,360
ฉันเชอริล และฉันเป็นแม่ของพอล แฮร์ริส

428
00:37:36,160 --> 00:37:38,960
ฉันมักจะจําลองเหตุการณ์ในหัวว่า

429
00:37:38,960 --> 00:37:41,400
"ถ้าเกิดว่าพอลไม่เอาจักรยานเขาไปซ่อนล่ะ"

430
00:37:41,400 --> 00:37:42,920
เขาจะยังอยู่ที่นี่ไหม

431
00:37:44,560 --> 00:37:46,800
ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเล็กน้อยนั่น

432
00:37:46,800 --> 00:37:49,120
คือมันมีตัวแปรทั้งหมดนี่

433
00:37:50,080 --> 00:37:54,320
ที่เราสามารถดึงเข้ามา
และทําความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้

434
00:37:54,320 --> 00:37:58,000
แต่เชื่อเถอะ
ถ้าฉันบอกว่าฉันลองเป็นหมื่นหนแล้ว

435
00:37:58,000 --> 00:37:59,280
แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย

436
00:38:00,360 --> 00:38:05,560
ไม่ว่าฉันจะพูดหรือทําอะไร
ก็เอาลูกชายฉันคืนมาไม่ได้

437
00:38:06,400 --> 00:38:07,240
ไม่มีเลย

438
00:38:11,600 --> 00:38:14,080
ฉันเลยตัดสินใจว่าจะให้อภัยเขา

439
00:38:15,120 --> 00:38:19,200
และอย่างน้อยฉันก็อยากให้โอกาส
เพื่อให้เขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้

440
00:38:22,640 --> 00:38:25,360
(ในการตัดสินโทษครั้งแรก)

441
00:38:25,360 --> 00:38:31,200
(เชอริลขอโอกาสพูดสนับสนุนไฮลีย์)

442
00:38:34,200 --> 00:38:38,320
ฉันขอลดโทษให้กับไมเคิล

443
00:38:38,320 --> 00:38:39,840
ฉันไม่อยากลงโทษเขา

444
00:38:39,840 --> 00:38:42,800
ขังเขาเอาไว้และทิ้งเขาไว้ที่นั่นตลอดไป

445
00:38:43,880 --> 00:38:46,680
ฉันถามว่าเขาจะได้รับการฝึกอะไรไหม

446
00:38:46,680 --> 00:38:51,720
ฉันพยายามหาข้อดีของการขังเขาไว้ในคุก

447
00:38:51,720 --> 00:38:54,800
ให้เขาได้เรียนอะไรต่างๆ

448
00:38:56,160 --> 00:38:57,920
อะไรที่จะช่วยเขาได้

449
00:39:03,720 --> 00:39:06,360
ฉันดีใจที่ไมเคิล ไฮลีย์เปลี่ยนไป

450
00:39:07,880 --> 00:39:10,200
ฉันคิดว่าเขาได้เรียนรู้มันอย่างยากลําบาก

451
00:39:12,120 --> 00:39:15,280
แต่เขาตัดสินใจจะเป็นคนข้ามเพศ

452
00:39:15,280 --> 00:39:18,040
และฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องยากสําหรับเขา

453
00:39:18,040 --> 00:39:22,240
ที่ต้องอยู่ในคุกและพยายามเปลี่ยนแปลง
พยายามหาคําตอบพวกนั้น

454
00:39:22,240 --> 00:39:24,320
ฉันหวังว่าเขาจะได้ออกจากคุก

455
00:39:24,320 --> 00:39:27,400
และใช้ชีวิตที่ทุกคนสมควรได้รับ

456
00:39:27,400 --> 00:39:30,400
ฉันอยากให้เกิดเรื่องดีๆ กับเขา

457
00:39:31,280 --> 00:39:33,480
แต่เขาก็ต้องลงมือทําด้วย

458
00:39:37,960 --> 00:39:44,920
(เรือนจํารัฐมอนทานา)

459
00:39:45,720 --> 00:39:50,520
ทุกอย่างที่ฉันทําในช่วง 13 ปีที่ผ่านมา

460
00:39:50,520 --> 00:39:56,680
คือการพยายามทําให้ตัวเองดีขึ้น
แต่ฉันก็ยังพยายามอยู่

461
00:40:08,760 --> 00:40:11,840
ฉันไม่ควรทําให้เหยื่อ

462
00:40:12,600 --> 00:40:14,800
ต้องมากลายเป็นเหยื่อเลย

463
00:40:15,520 --> 00:40:20,880
แต่ฉันคิดถึงแม่ของเขาและลูกๆ เขาเสมอ

464
00:40:20,880 --> 00:40:27,800
และการได้ยินว่าเธอให้อภัยฉันแล้ว
มันมีความหมายกับฉันมาก

465
00:40:28,480 --> 00:40:32,880
ต้องเป็นหญิงแกร่งนะถึงจะพูดแบบนั้นได้

466
00:40:37,280 --> 00:40:40,680
(สี่เดือนหลังจากเอซเดธ ไฮลีย์
ให้สัมภาษณ์เบื้องต้น)

467
00:40:40,680 --> 00:40:43,600
(เธอตกลงที่จะตอบคําถามเพิ่มเติม)

468
00:40:45,800 --> 00:40:48,680
การทําใจยอมรับกับสิ่งที่ฉันทํา

469
00:40:49,600 --> 00:40:55,560
ในคืนวันขอบคุณพระเจ้าปี 1999
ต้องใช้เวลานานมาก

470
00:40:57,040 --> 00:40:59,880
แต่นั่นไม่ใช่ตัวฉันอีกต่อไปแล้ว

471
00:41:02,480 --> 00:41:06,960
กระบวนการข้ามเพศ
ช่วยฉันให้คิดเรื่องการฟื้นฟูตัวเอง

472
00:41:06,960 --> 00:41:10,840
เพราะมันมอบเป้าหมายให้กับฉัน

473
00:41:12,480 --> 00:41:17,800
อีกไม่กี่ก้าวฉันก็จะได้เป็น
คนที่ฉันอยากเป็นมาตลอด

474
00:41:17,800 --> 00:41:21,000
ฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกขังอยู่ในร่างของผู้ชาย

475
00:41:21,000 --> 00:41:23,240
ฉันไม่ใช่ไมเคิล ไฮลีย์

476
00:41:23,880 --> 00:41:25,760
ฉันชื่อเอซเดธ

477
00:41:31,320 --> 00:41:34,720
ไฮลีย์ยื่นขอทัณฑ์บนมาแล้วหลายครั้ง

478
00:41:34,720 --> 00:41:37,080
แต่ฉันรู้สึกว่า
เมื่อคุณพรากชีวิตใครสักคนไป

479
00:41:37,080 --> 00:41:40,680
คุณก็ควรถูกจองจําตลอดชีวิตที่เหลือ

480
00:41:41,800 --> 00:41:45,000
แล้วพวกเขาก็บอกเราว่า
เขาอยากเปลี่ยนชื่อเป็นอะไร

481
00:41:45,000 --> 00:41:48,560
ผู้หญิงปลายสายสะกดชื่อให้ฉันฟัง

482
00:41:48,560 --> 00:41:52,200
และมันคืออีซีดีอีทีเอช

483
00:41:52,200 --> 00:41:54,080
แล้วฉันก็พูดว่า "ตายสบาย" เหรอ

484
00:41:55,120 --> 00:41:56,320
ฉันตกใจมาก

485
00:41:56,320 --> 00:42:00,400
นั่นมันเหมือนตบหน้าครอบครัวเหยื่อชัดๆ

486
00:42:00,400 --> 00:42:02,760
ชื่อเขามันดูเป็นแบบนั้นน่ะ

487
00:42:07,560 --> 00:42:13,040
ฉันเสียใจที่เธอมองมันแบบนั้น

488
00:42:13,040 --> 00:42:17,840
และหวังจริงๆ ว่าเธอจะใจกว้างมากพอ

489
00:42:17,840 --> 00:42:20,480
ที่จะมอบโอกาสให้ฉันได้พิสูจน์

490
00:42:20,480 --> 00:42:27,520
ว่ามันไม่ใช่ความตั้งใจ
ที่จะตบหน้าครอบครัวเธอเลย

491
00:42:27,520 --> 00:42:29,680
ตอนที่ฉันคิดชื่อขึ้นมา

492
00:42:30,200 --> 00:42:35,280
มันเป็นตัวละครที่แต่งขึ้นมา
ในเกมสวมบทบาท

493
00:42:35,280 --> 00:42:36,600
ที่มี...

494
00:42:39,280 --> 00:42:42,840
คุณสมบัติที่ฉันชื่นชม

495
00:42:42,840 --> 00:42:49,600
เธอพยายามจะจัดการ
กับสถานการณ์ต่างๆ ด้วยการสื่อสาร

496
00:42:51,280 --> 00:42:53,840
และเธอพยายามหาสมดุลอยู่เสมอ

497
00:42:53,840 --> 00:42:58,680
มันไม่ควรจะหมายถึง...

498
00:42:59,240 --> 00:43:01,160
ใครอื่นนอกจากฉัน

499
00:43:10,480 --> 00:43:15,400
ฉันคิดว่าจากทุกสิ่งเกี่ยวกับเอซเดธ
ที่ฉันได้อ่านและได้เห็นมา

500
00:43:15,400 --> 00:43:20,080
พบว่าเธอมีคุณสมบัติของบุคลิกต่อต้านสังคม

501
00:43:20,080 --> 00:43:22,560
และหนึ่งในคุณสมบัติ

502
00:43:22,560 --> 00:43:25,080
ที่พบเห็นแทบตลอดเวลา
ของคนที่มีบุคลิกต่อต้านสังคม

503
00:43:25,080 --> 00:43:28,960
คือการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
หรือหมกมุ่นในตัวเอง

504
00:43:30,640 --> 00:43:32,080
ฉันคิดว่ามันน่าทึ่งมาก

505
00:43:32,080 --> 00:43:36,120
ที่เธอพูดถึงเหยื่อ
กับครอบครัวของเหยื่อน้อยแค่ไหน

506
00:43:36,120 --> 00:43:39,520
และจากที่ฉันได้เห็นและฟังมานี้
มันก็ดูไม่ชัดเจนเลย

507
00:43:39,520 --> 00:43:42,520
ว่าเธอรับรู้เข้าใจ

508
00:43:42,520 --> 00:43:47,440
ว่าตัวเองคือปัจจัยสําคัญ
ที่ทําให้พวกเขามีวัยเด็กที่ลําบากค่ะ

509
00:43:57,600 --> 00:44:00,360
ฉันจะพูดว่าเสียใจ

510
00:44:01,440 --> 00:44:05,200
ที่พรากคนรักของใครบางคนไปยังไงดี

511
00:44:06,640 --> 00:44:08,320
คุณพูดขอโทษยังไง

512
00:44:09,640 --> 00:44:12,160
นั่นอาจเป็นสิ่งที่ฉันต้องทํา

513
00:44:12,160 --> 00:44:16,320
เรียนคําหรูๆ ที่ผู้คนจะยอมรับ

514
00:44:17,280 --> 00:44:21,440
ฉันเสียใจที่พวกเธอต้องโตมาโดยไม่มีพ่อ

515
00:44:21,440 --> 00:44:26,760
แต่สําหรับฉันแล้ว การกระทํามันสําคัญกว่าคําพูด

516
00:44:26,760 --> 00:44:32,240
เมื่อ 25 ปีก่อน
ฉันเป็นคนเฮงซวยขี้เมาติดยา

517
00:44:32,240 --> 00:44:34,280
ทุกอย่างมันเกี่ยวกับฉันหมด

518
00:44:34,280 --> 00:44:36,680
ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นอีกแล้ว

519
00:44:37,960 --> 00:44:40,960
การกระทําของคุณต่างหากที่คือสิ่งพิสูจน์

520
00:44:40,960 --> 00:44:44,520
สิ่งที่คุณได้เรียนรู้
พิสูจน์ว่าคุณกําลังพยายามเปลี่ยนแปลง

521
00:44:44,520 --> 00:44:47,040
ฉันอยากให้ครอบครัวของเหยื่อ

522
00:44:47,040 --> 00:44:52,520
ค้นพบความสงบใจในความโหดร้ายที่ฉันก่อไว้ได้

523
00:44:54,440 --> 00:44:57,520
ฉันอยากให้ครอบครัวที่ยังเหลืออยู่

524
00:44:57,520 --> 00:45:01,960
เพียงไม่กี่คนของฉัน
ค้นพบความสงบใจในเรื่องเวรนี่ได้

525
00:45:04,600 --> 00:45:07,960
และจะไม่มีใครอื่นหามันพบ
จนกว่าฉันจะพบมัน

526
00:45:09,000 --> 00:45:10,840
และฉันก็กําลังพยายามเต็มที่

527
00:45:12,240 --> 00:45:14,600
และฉันก็อยากให้การกระทํา
มันแสดงออกมาให้เห็น

528
00:45:49,520 --> 00:45:52,440
{\an8}คําบรรยายโดย นันทพร อนุชิตดัสกร