1
00:00:11,800 --> 00:00:14,480
คุณรู้ไหม ผมเพิ่งได้รู้จัก
ครอบครัวลาฮูดมากขึ้น

2
00:00:18,920 --> 00:00:22,840
พ่อของพวกเขาเป็นคนดี
จากเรื่องทั้งหมดที่ผมรู้มาเกี่ยวกับครอบครัวนี้

3
00:00:27,720 --> 00:00:30,840
และพ่อคนนี้มีลูกชายสามคน

4
00:00:30,920 --> 00:00:36,760
ไมเคิล จูเนียร์ นิโคลัส
และน้องชายคนเล็กอีกหนึ่งคน

5
00:00:39,720 --> 00:00:41,520
ผมได้รู้ว่าไมเคิลเป็นชายหนุ่ม

6
00:00:41,600 --> 00:00:43,320
ที่มีศักยภาพสูงมาก

7
00:00:46,040 --> 00:00:50,360
แต่เป็นศักยภาพที่ถูกตัดตอน

8
00:00:55,040 --> 00:00:58,320
ผมเข้าใจว่าครอบครัวของเขาคิดยังไง

9
00:01:02,360 --> 00:01:04,920
พวกเขามองว่าผมมีส่วนรับผิดชอบด้วย

10
00:01:06,760 --> 00:01:10,360
(กระทรวงยุติธรรมทางอาญาเทกซัส)

11
00:01:15,560 --> 00:01:20,960
(ตั้งแต่สหรัฐฯ นำโทษประหาร
กลับมาใช้อีกครั้งในปี 1976) (มีคนมากกว่า 8,000 คน
ถูกตัดสินให้รับโทษประหาร)

12
00:01:28,720 --> 00:01:34,120
(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 999232)

13
00:01:36,640 --> 00:01:39,160
มีจุดหนึ่งในชีวิตที่ผมต้องเผชิญ

14
00:01:39,240 --> 00:01:43,560
จุดที่ผมรู้ตัวว่า
ผมทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานะนี้

15
00:01:43,640 --> 00:01:48,080
และผมเป็นส่วนหนึ่ง
ของอาชญากรรมที่เกิดขึ้น

16
00:01:52,080 --> 00:01:54,720
ผมชื่อเคนเนท ฟอสเตอร์ จูเนียร์

17
00:01:55,360 --> 00:01:57,680
เดือนหน้าผมจะอายุ 41 ปี

18
00:01:58,560 --> 00:02:01,120
ผมถูกพิพากษาในคดีฆาตกรรม

19
00:02:01,760 --> 00:02:05,520
และได้รับโทษประหารชีวิตในปี 1997

20
00:02:12,800 --> 00:02:15,800
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFLIX)

21
00:02:18,000 --> 00:02:19,880
ผมเดินเข้าไปและยิงหนึ่งนัด

22
00:02:19,960 --> 00:02:22,320
เดินเข้าไปใกล้อีก แล้วยิงอีกหนึ่งนัด

23
00:02:23,600 --> 00:02:26,720
เธอถูกยิงทะลุแก้ม กระสุนไปหยุดอยู่ที่ขากรรไกร

24
00:02:28,400 --> 00:02:32,680
จากนั้นผมก็ผลักเขาไปหลังโต๊ะ
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง

25
00:02:37,560 --> 00:02:38,800
ผมไม่อยากเชื่อเลย

26
00:02:38,880 --> 00:02:42,120
ผมแค่คิดว่า
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน"

27
00:02:45,320 --> 00:02:46,840
ผมไม่รู้สึกผิดเลย

28
00:02:53,040 --> 00:02:56,880
ผมเริ่มแทงเขา แทงคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

29
00:03:06,960 --> 00:03:09,960
(ฆาตกรในมุมมองของกฎหมาย)

30
00:03:21,920 --> 00:03:25,800
(ปี 1996 เคนเนท ฟอสเตอร์
เกี่ยวข้องในคดีฆาตกรรม)

31
00:03:25,880 --> 00:03:27,320
(ที่ซานอันโตนีโอ เทกซัส)

32
00:03:28,480 --> 00:03:31,080
(เขาถูกตัดสินประหารชีวิต)

33
00:03:31,160 --> 00:03:35,440
(ถึงแม้ไม่ได้ยิงปืนแม้แต่นัดเดียว)

34
00:03:37,640 --> 00:03:42,040
(เรือนจำมาร์กดับเบิลยูสไตลส์ยูนิต
โบมอนต์ เทกซัส)

35
00:03:49,840 --> 00:03:51,280
ผมไม่ต้องใช้มันใช่ไหม

36
00:03:54,040 --> 00:03:55,800
โอเคๆ

37
00:03:59,440 --> 00:04:01,840
ผมแก่ลงเพราะเครา

38
00:04:03,200 --> 00:04:04,920
และมีผมหงอกขึ้นไปทั่ว

39
00:04:16,519 --> 00:04:19,999
ผมโตที่ซานอันโตนีโอ เทกซัส
เป็นส่วนใหญ่

40
00:04:20,959 --> 00:04:22,399
พ่อแม่ของผม...

41
00:04:23,160 --> 00:04:26,280
โชคร้ายที่พวกเขาติดยาเสพติดทั้งคู่

42
00:04:26,360 --> 00:04:29,320
ต้องเข้าออกคุกเป็นประจำ

43
00:04:31,280 --> 00:04:36,240
ตอนผมอยู่กับพ่อ
เวลาเหล่านั้นถูกใช้ตามเงื่อนไขของเขา

44
00:04:36,320 --> 00:04:40,680
ซึ่งก็คือการไปที่ร้านค้าเพื่อขโมยของ
ตามนิสัยของเขา

45
00:04:41,280 --> 00:04:43,720
นั่งดูเขาฉีดยาเสพติด

46
00:04:44,960 --> 00:04:48,120
บางครั้งเขาพยายามสอนผม
ให้เป็นอาชญากรที่เก่งขึ้น

47
00:04:48,200 --> 00:04:49,560
ทั้งที่ผมยังเด็กอยู่

48
00:04:51,160 --> 00:04:54,240
ในที่สุด ตอนอยู่สักเกรดสี่
ในยุค 80

49
00:04:54,320 --> 00:04:55,760
ปู่ย่ามารับตัวผมไป

50
00:04:56,640 --> 00:05:00,040
พวกท่านอยากมอบโอกาสในชีวิตให้ผม

51
00:05:00,120 --> 00:05:02,680
ตั้งแต่นั้นพวกท่านก็เลี้ยงดูผมอย่างดีที่สุด

52
00:05:03,440 --> 00:05:08,480
ดังนั้นถ้าผมนั่งตรงนี้
แล้วพูดว่าผมไม่ได้รับโอกาส

53
00:05:08,560 --> 00:05:09,440
มันก็ไม่ถูก

54
00:05:09,520 --> 00:05:12,400
มันจะเป็นเรื่องโกหก

55
00:05:14,760 --> 00:05:16,720
พวกท่านควรได้รับสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่ผมทำ

56
00:05:24,760 --> 00:05:29,200
ตอนนั้นปี 1996

57
00:05:32,480 --> 00:05:35,000
ผมอยู่ในวงการเพลง

58
00:05:35,280 --> 00:05:38,480
ผมมีเพื่อนที่มีสตูดิโอบันทึกเสียง

59
00:05:40,760 --> 00:05:44,800
และในคืนที่พูดถึง
นั่นคือวันที่ 14 สิงหาคม

60
00:05:47,200 --> 00:05:48,120
เรากำลังสังสรรค์กัน

61
00:05:48,200 --> 00:05:50,840
พวกเราสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า

62
00:05:50,920 --> 00:05:52,880
และเราเปลี่ยนคลับไปเรื่อยๆ

63
00:05:52,960 --> 00:05:55,280
เราอยากไปดูคลับใหม่ๆ

64
00:05:58,520 --> 00:06:00,880
ในรถมีพวกเราอยู่สี่คน

65
00:06:02,880 --> 00:06:04,400
ผมเป็นคนขับ

66
00:06:07,280 --> 00:06:10,520
คนนั่งข้างคนขับคือ จูเลียส สตีน

67
00:06:17,640 --> 00:06:21,800
คนนั่งหลังผมคือเมาริซีโอ บราวน์

68
00:06:21,880 --> 00:06:25,440
และที่เก้าอี้ผู้โดยสารด้านหลัง
คือดเวย์น ดิลลาร์ด

69
00:06:28,960 --> 00:06:31,600
ตอนที่กำลังขับรถอยู่
มีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมา

70
00:06:31,680 --> 00:06:35,440
เขาถามว่าเราไปกรรโชกทรัพย์กันไหม

71
00:06:35,520 --> 00:06:39,800
กรรโชกทรัพย์คือการที่คุณ
เผชิญหน้ากับใครสักคน

72
00:06:39,880 --> 00:06:43,120
ความจริงมันก็คือการปล้น
ตามกฎหมายมันคือการปล้น

73
00:06:52,160 --> 00:06:56,880
ตอนนั้นผมทนแรงกดดัน
ของเพื่อนไม่ไหว เลยตอบตกลง

74
00:07:00,200 --> 00:07:03,360
และลงมือทำไปสองครั้ง

75
00:07:05,560 --> 00:07:09,920
ซึ่งผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย

76
00:07:12,920 --> 00:07:15,600
ผมรู้ ผมรู้ว่ามันผิด

77
00:07:15,680 --> 00:07:17,360
ผมรู้ว่าไม่ควรทำ

78
00:07:17,840 --> 00:07:20,320
เราตัดสินใจว่าจะหยุดทำ คุณรู้ไหม

79
00:07:26,320 --> 00:07:30,200
พวกเรา "ขับรถกินลม" กันไป

80
00:07:30,880 --> 00:07:33,320
เรารู้ว่ากำลังมุ่งหน้าไปที่คลับแห่งหนึ่ง

81
00:07:33,400 --> 00:07:35,200
ซึ่งเราเคยได้ยินชื่อมา

82
00:07:36,280 --> 00:07:39,600
ตอนที่ขับรถมาถึงบริเวณนี้

83
00:07:39,680 --> 00:07:41,640
มีรถอยู่หน้าเราสองคัน

84
00:07:45,200 --> 00:07:49,520
รถทั้งสองคันเลี้ยวเข้าไปในเขตบ้านพัก

85
00:07:50,040 --> 00:07:53,320
นั่นคือตอนที่เรื่องนี้เปลี่ยนไปในทางที่ผิด

86
00:07:57,800 --> 00:08:00,600
สุดท้ายพวกเขาเข้าไปจอดรถ
ในบ้านหลังหนึ่งทางซ้ายมือ

87
00:08:03,600 --> 00:08:05,640
เราขับรถต่อไปตามถนนนั้น

88
00:08:08,360 --> 00:08:09,560
แล้วถนนก็...

89
00:08:09,640 --> 00:08:12,360
เราคิดว่ามันเป็นทางตัน
เราเลยกลับรถ

90
00:08:14,160 --> 00:08:17,240
ตอนที่กำลังออกจากเขตบ้านพัก

91
00:08:17,320 --> 00:08:21,480
มีผู้หญิงคนหนึ่ง
ยืนอยู่ที่ปลายถนนส่วนบุคคล

92
00:08:21,560 --> 00:08:24,080
เธอโบกให้เราหยุด

93
00:08:30,560 --> 00:08:31,960
แล้วเธอ...

94
00:08:32,039 --> 00:08:34,279
มองเข้ามาในรถแล้วถามว่า

95
00:08:34,360 --> 00:08:36,000
"นี่ ฉันรู้จักคุณหรือเปล่า"

96
00:08:39,080 --> 00:08:41,080
เราตอบว่า "เปล่า คุณไม่รู้จักเรา"

97
00:08:41,840 --> 00:08:43,360
เธอแต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อย

98
00:08:43,440 --> 00:08:46,360
ผมมารู้ทีหลังว่า
เธอเป็นนักเต้นระบำเปลื้องผ้า

99
00:08:46,440 --> 00:08:48,720
และเธอดูดี

100
00:08:52,080 --> 00:08:53,520
เธอเป็นผู้หญิงที่สวย

101
00:08:56,800 --> 00:08:57,920
แล้ว...

102
00:08:59,440 --> 00:09:02,920
เพื่อนเราคนหนึ่งในรถก็พูดออกมา...

103
00:09:03,000 --> 00:09:06,680
ผมคิดว่าคงเป็นเมาริซีโอ บราวน์
ที่นั่งอยู่ข้างหลัง

104
00:09:06,760 --> 00:09:09,120
เมาริซีโอ บราวน์ เป็นตัวตลกประจำชั้น

105
00:09:09,200 --> 00:09:11,840
และเขาเป็นคนติงต๊อง
เขาชอบจีบผู้หญิง

106
00:09:11,920 --> 00:09:14,920
เขาพูดกับเธอ
เขาบอกว่า "นี่ คุณดูดีนะ"

107
00:09:15,280 --> 00:09:17,640
แล้วเธอก็ตอบว่า "รู้อะไรไหม

108
00:09:18,240 --> 00:09:21,200
ถ้าชอบก็ถ่ายรูปเอาไว้

109
00:09:21,280 --> 00:09:22,640
มันดูได้นานกว่า"

110
00:09:23,160 --> 00:09:27,960
ถึงจุดนั้นเมาริซีโอ บราวน์ก็ลงจากรถ

111
00:09:35,520 --> 00:09:37,560
และเขาเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น

112
00:09:38,080 --> 00:09:42,880
และที่ปลายถนนส่วนบุคคล
ไมเคิล ลาฮูด จูเนียร์อยู่ตรงนั้น

113
00:09:49,680 --> 00:09:52,760
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ
มีการโต้แย้งกันหลายเรื่อง

114
00:09:53,640 --> 00:09:56,840
ตอนเมาริซีโอ บราวน์ลงจากรถ

115
00:09:56,920 --> 00:10:00,480
เราอยู่ที่ปลายถนนส่วนบุคคล
ห่างไปประมาณ 70 ฟุต

116
00:10:00,800 --> 00:10:02,600
ถนนส่วนบุคคลนั้นลาดสูงขึ้นไป

117
00:10:02,680 --> 00:10:05,120
เข้าไปถึงโรงจอดรถ โอเคไหม

118
00:10:06,120 --> 00:10:10,640
ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างบนนั้น
คนที่จะรู้ได้

119
00:10:10,720 --> 00:10:14,960
มีแค่เมาริซีโอ ไมเคิล
และแมรี่ แพทริก

120
00:10:15,040 --> 00:10:17,160
เพราะมีแต่พวกเขาที่อยู่ตรงนั้น

121
00:10:24,160 --> 00:10:30,440
นี่เป็นคดีเอสเอพีดี
หมายเลข 96492347

122
00:10:30,520 --> 00:10:32,160
สถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม

123
00:10:34,440 --> 00:10:36,600
ผมรู้ว่าเขามีปืน

124
00:10:39,920 --> 00:10:42,200
เขาไม่เคยบอกว่าพกปืนมาด้วย

125
00:10:42,280 --> 00:10:45,560
เขาไม่เคยพูดว่า "เตรียมตัวหนีเอาไว้"

126
00:10:45,960 --> 00:10:47,880
เราไม่รู้จริงๆ ว่าเขาลงรถไปทำอะไร

127
00:10:47,960 --> 00:10:51,240
เราคิดว่าเขาลงรถไป
เพื่อไปหาผู้หญิงคนนั้น

128
00:10:54,640 --> 00:11:00,040
จากคำให้การของเมาริซีโอ บราวน์
เขาบอกว่าไมเคิลชูอาวุธ

129
00:11:00,440 --> 00:11:02,640
พอเขาชูอาวุธ

130
00:11:02,720 --> 00:11:05,760
เขาเลยชักปืนออกมา แล้วปืนก็ลั่นออกไป

131
00:11:13,320 --> 00:11:16,880
เมาริซีโอ บราวน์ให้การว่า
เราไม่ได้วางแผนมาปล้น

132
00:11:17,400 --> 00:11:20,440
เขาให้การว่าไม่มีใคร
สนับสนุนให้เขาปล้น

133
00:11:20,800 --> 00:11:23,640
และเขาให้การว่าเขาลงมือตามลำพัง

134
00:11:25,200 --> 00:11:27,280
แต่โชคร้ายที่มันยังไม่ดีพอ

135
00:11:27,360 --> 00:11:29,960
คณะลูกขุนไม่เชื่อ

136
00:11:30,040 --> 00:11:33,280
พวกเขาตัดสินว่าเราทั้งคู่
ก่อเหตุฆาตกรรม

137
00:11:33,520 --> 00:11:36,640
พวกเขาตัดสินว่าผม
สมรู้ร่วมคิดในการก่ออาชญากรรม

138
00:11:38,040 --> 00:11:42,640
พวกเขาตัดสินว่าผมผิด
เพราะเป็นคนขับรถ

139
00:11:42,720 --> 00:11:44,880
เพราะผมขับรถ

140
00:11:45,280 --> 00:11:47,680
พวกเขาตัดสินประหารชีวิตผม
ด้วยเหตุผลนั้น

141
00:11:59,680 --> 00:12:01,840
ผมพูดตามตรงนะ

142
00:12:02,680 --> 00:12:05,320
คุณไม่มีทางเข้าใจโทษประหารชีวิต
จนกว่าจะโดนกับตัวเอง

143
00:12:07,280 --> 00:12:08,920
คุณไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกประหารชีวิตเมื่อไร

144
00:12:09,000 --> 00:12:11,360
มีคนพยายามฆ่าคุณ
ฆาตกรรมคุณ ต่อสู้กับคุณไหม

145
00:12:12,720 --> 00:12:14,000
ผมหมายถึงมันน่ากลัว

146
00:12:16,160 --> 00:12:19,760
ทุกวันที่คุณอยู่ในนั้น และทุกปี

147
00:12:19,920 --> 00:12:21,640
มีการประหารชีวิตเพิ่มขึ้น

148
00:12:22,720 --> 00:12:24,800
บางคนก็เป็นเพื่อนผม

149
00:12:24,880 --> 00:12:27,920
คนที่พูดว่า "นี่ เพื่อน

150
00:12:28,000 --> 00:12:29,560
ฉันได้วันประหารแล้ว

151
00:12:30,760 --> 00:12:31,640
แล้วเจอกันนะ"

152
00:12:33,160 --> 00:12:34,240
และมันแบบว่า...

153
00:12:35,840 --> 00:12:37,160
มันจะต้องเป็นผม

154
00:12:40,360 --> 00:12:42,680
คุณบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้

155
00:12:44,480 --> 00:12:49,200
มันเป็นขั้นตอนที่เจ็บปวด

156
00:12:49,720 --> 00:12:51,440
มันเป็นขั้นตอนที่เจ็บปวด

157
00:12:52,320 --> 00:12:57,400
พวกเขาบอกว่า "ประหารชีวิต"
เราบอกว่า "ไม่เอา"

158
00:12:57,760 --> 00:13:00,560
(ปี 2006 มือปืน เมาริซีโอ บราวน์)

159
00:13:00,640 --> 00:13:03,160
(ถูกประหารชีวิตด้วยการฉีดยาพิษ)

160
00:13:03,240 --> 00:13:05,680
(หยุดการประหารชีวิตเดี๋ยวนี้
ช่วยเคนเนท ฟอสเตอร์)

161
00:13:08,320 --> 00:13:11,160
(หนึ่งปีหลังจากนั้น
ฟอสเตอร์ได้รับวันประหารชีวิต)

162
00:13:11,240 --> 00:13:13,800
การเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น
ในวันประหารชีวิตให้คุณฟัง

163
00:13:13,880 --> 00:13:15,920
ผมต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นด้วย

164
00:13:16,480 --> 00:13:18,720
ผมกลายเป็นกระบอกเสียงของโทษประหาร

165
00:13:19,640 --> 00:13:22,560
เพราะเราสร้างชื่อเสียงขึ้นมา

166
00:13:22,640 --> 00:13:26,200
จากการเป็นกระบอกเสียง
และการคัดค้านเพื่อสิทธิของเรา

167
00:13:26,400 --> 00:13:31,240
พวกเขาตัดสินใจยกเลิกการประหารชีวิตผม
ก่อนการประหารชีวิตหนึ่งวัน

168
00:13:34,200 --> 00:13:37,200
คุณจะพาผมไปไหน พรรคพวก
คุณจะพาผมไปไหน

169
00:13:37,280 --> 00:13:40,560
ผมจะยอมเดินไปกับคุณ
ถ้าคุณบอกว่าจะทำอะไรกับผม

170
00:13:44,520 --> 00:13:47,040
ผมจะได้เจอครอบครัว ใช่หรือไม่ใช่

171
00:13:47,120 --> 00:13:49,280
ผมจะได้เจอครอบครัว ใช่หรือไม่ใช่

172
00:13:49,360 --> 00:13:52,160
ปล่อยเคนเนท ฟอสเตอร์
ปล่อยเคนเนท ฟอสเตอร์

173
00:13:52,240 --> 00:13:55,680
ผมกลัวมาก ผมไม่รู้ว่าพวกเขามาทำไม

174
00:13:56,400 --> 00:14:00,760
คือผมรู้ว่าต้องไม่ถูกประหารชีวิต
ก่อนวันประหาร แต่ผมจะไปรู้อะไร

175
00:14:00,840 --> 00:14:02,600
ถึงตอนนั้นผมไม่รู้อะไรเลย

176
00:14:03,080 --> 00:14:07,440
พอพวกเขาพาผมออกจากห้องขัง
ผมทรุดตัวลง ผมนอนลงไปเลย

177
00:14:07,520 --> 00:14:09,800
ผมไม่ให้ความร่วมมือแน่

178
00:14:09,880 --> 00:14:12,000
ผมไม่ให้ความร่วมมือ
ในสิ่งที่พวกคุณกำลังทำ

179
00:14:12,080 --> 00:14:15,280
- ปล่อยเคนเนท ฟอสเตอร์
- อะไรนะ

180
00:14:17,760 --> 00:14:19,600
ผมไม่ยอมเดิน

181
00:14:20,120 --> 00:14:21,760
ผมกลัว

182
00:14:23,400 --> 00:14:25,320
ผมคิดว่าผมไม่ควรถูกประหารชีวิต

183
00:14:25,400 --> 00:14:27,040
พวกเขาต้องอุ้มผมไป

184
00:14:27,120 --> 00:14:30,160
พวกเขาอุ้มผม พาผมไปขึ้นรถตู้
ขับรถพาผมไปฮันตส์วิลล์

185
00:14:32,440 --> 00:14:35,600
วันต่อมาผมได้พบครอบครัว
เป็นครั้งสุดท้าย

186
00:14:45,320 --> 00:14:50,480
พัสดีเป็นคนบอกผม
เขาบอกว่าผมได้รับการลดหย่อนโทษ

187
00:14:50,560 --> 00:14:54,440
และเขาพูดว่า "นี่ อีกสิบนาที
รถโดยสารจะมารับตัวคุณ"

188
00:14:55,080 --> 00:14:57,480
(หกชั่วโมงก่อนถึงกำหนดประหารชีวิต)

189
00:14:57,560 --> 00:14:59,760
(มีการลดหย่อนโทษให้เคนเนท ฟอสเตอร์)

190
00:14:59,840 --> 00:15:01,560
(โดยริก แพร์รี่ ผู้ว่าการรัฐเทกซัส)

191
00:15:01,640 --> 00:15:04,440
พวกเขาให้ชีวิตใหม่ผม
ผมเกิดใหม่ในฐานะผู้ต้องขังหน้าใหม่

192
00:15:05,360 --> 00:15:12,040
ครึ่งหลังของชีวิตผมเริ่มต้นขึ้น
วันที่ 30 สิงหาคม ปี 2007

193
00:15:13,960 --> 00:15:16,960
(เคนเนท ฟอสเตอร์
กำลังรับโทษจำคุก 40 ปี)

194
00:15:17,040 --> 00:15:20,320
(เขาจะมีสิทธิขอทำทัณฑ์บนในปี 2036)

195
00:15:20,400 --> 00:15:25,680
ทุกวันตลอด 21 ปีที่ผ่านมา

196
00:15:26,320 --> 00:15:30,360
ผมต้องคิดว่าผมจะทำอะไรได้บ้าง
เพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้

197
00:15:30,640 --> 00:15:34,840
เพราะมันยากที่จะฉลองชัยชนะ
จากเรื่องเศร้าแบบนี้ได้

198
00:15:34,920 --> 00:15:37,680
เพราะว่าเขาไม่ควรต้องเสียชีวิต

199
00:15:38,000 --> 00:15:39,920
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนฆ่าเขา

200
00:15:40,000 --> 00:15:41,640
ถึงอย่างไรผมก็อยู่ที่นั่น

201
00:15:41,720 --> 00:15:45,080
และผมต้องชดใช้
และมันมีความหมายสำหรับผม

202
00:15:46,600 --> 00:15:50,240
หลายปีที่ผ่านมาเราอยากติดต่อ
กับครอบครัวลาฮูด

203
00:15:50,880 --> 00:15:53,840
เราอยากแสดงให้พวกเขา
เห็นว่าผมเปลี่ยนไปยังไง

204
00:15:54,320 --> 00:15:58,600
เราอยากคุยกับครอบครัวเขา
ไม่ใช่แค่เรื่องคำพิพากษา

205
00:15:58,680 --> 00:16:03,240
แต่เราสามารถช่วยฟื้นฟู
และขอไถ่บาปได้หรือไม่

206
00:16:03,640 --> 00:16:07,840
ผมอยากแสดงให้เห็นว่าชีวิตมีคุณค่า

207
00:16:08,760 --> 00:16:11,400
คุณจะเชื่อในคำว่าการไถ่บาปอีกครั้ง

208
00:16:11,480 --> 00:16:12,960
ผมรับประกันได้

209
00:16:24,360 --> 00:16:28,600
(ซานอันโตนีโอ เทกซัส)

210
00:16:36,960 --> 00:16:39,800
คุณไม่มีทางหลงเข้ามาในละแวกบ้านนี้

211
00:16:39,880 --> 00:16:43,240
ผมหมายถึง คุณรู้ไหม
อย่างการเผลอเลี้ยวซ้ายแทนที่จะเลี้ยวขวา

212
00:16:43,320 --> 00:16:45,920
พวกเขาเข้ามาลึกขนาดนี้ได้

213
00:16:46,000 --> 00:16:47,680
เพราะตามใครสักคนเข้ามา

214
00:16:59,560 --> 00:17:00,760
นี่คือบ้านพ่อแม่ผม

215
00:17:00,840 --> 00:17:02,840
มันคือที่เกิดเหตุ

216
00:17:02,920 --> 00:17:05,880
วันที่ 15 สิงหาคม ปี 1996
เวลา 02:14 น.

217
00:17:05,960 --> 00:17:07,000
(นิโค ลาฮูด)

218
00:17:07,079 --> 00:17:11,679
ตอนนั้นเราทั้งสามคน
ผม พี่ชาย น้องชาย ยังอยู่บ้านพ่อแม่

219
00:17:11,760 --> 00:17:14,080
ดังนั้นทุกคนอยู่ที่บ้าน

220
00:17:15,119 --> 00:17:17,879
ห้องนอนผมอยู่อีกฝั่งของบ้าน

221
00:17:17,960 --> 00:17:20,200
ผมกำลังดูทีวีอยู่

222
00:17:20,280 --> 00:17:22,160
ผมได้ยินเสียงสัญญาณเตือนภัย

223
00:17:22,560 --> 00:17:24,840
ผมเลยลุกขึ้นแล้วเปิดประตู

224
00:17:25,000 --> 00:17:29,000
ผมเห็นพ่อวิ่งผ่านไป
โดยถือปืนอยู่ในมือ

225
00:17:29,400 --> 00:17:32,400
ผมได้ยินเสียงผู้หญิงจากโถงทางเดิน

226
00:17:33,200 --> 00:17:37,160
เสียงแผ่วเบาว่า "ไมก์" และ "ถูกยิง"

227
00:17:41,000 --> 00:17:44,440
ผมหยิบอาวุธแล้วตามพ่อไป

228
00:17:45,240 --> 00:17:46,880
ผมเดินออกมาจากประตูนี้

229
00:17:48,800 --> 00:17:50,160
รถของไมก์จอดอยู่ตรงนี้

230
00:17:50,680 --> 00:17:54,480
สิ่งที่ผมเห็นคือเลือดที่ไหลเป็นทาง

231
00:17:54,560 --> 00:17:58,880
ผ่านใต้ท้องรถ
ไหลลงไปตามถนนส่วนบุคคล

232
00:17:58,960 --> 00:18:00,520
ผมเลยเดินไปรอบๆ

233
00:18:01,160 --> 00:18:04,600
แล้วสุภาพสตรีคนนั้นก็กรีดร้องสุดเสียง

234
00:18:04,800 --> 00:18:11,120
ผมเห็นพี่ชายผมนอนคว่ำอยู่
หันหัวไปทางนั้นในมุมนี้

235
00:18:14,640 --> 00:18:18,720
แล้วป้าผมก็พูดว่า
"ลูกเอ๋ย เขาตายแล้ว"

236
00:18:19,440 --> 00:18:21,400
ผมไม่มีวันลืม เธอพูดอย่างนั้น

237
00:18:22,560 --> 00:18:25,520
พอเธอพูดอย่างนั้น
ผมจำได้ว่ามองไปที่พ่อ

238
00:18:25,600 --> 00:18:28,040
ผมยังเห็นภาพนั้นอยู่เลย
ผมจำได้ว่ามองไปที่พ่อ

239
00:18:28,120 --> 00:18:31,240
เขาเปลี่ยนจากหน้าตาเอาจริงเอาจัง
มาเป็น "ฉันจะทำยังไงดี"

240
00:18:31,320 --> 00:18:33,720
ผมเพิ่งเข้าใจ
ตอนนี้ผมเป็นพ่อคนแล้ว ผมเข้าใจ

241
00:18:34,680 --> 00:18:36,920
จนเหมือนเขา ผมหมายถึงเขา...

242
00:18:39,920 --> 00:18:42,280
เหมือนวิญญาณเขาออกจากร่าง

243
00:18:42,800 --> 00:18:46,440
เขาเดินไปที่สนามหน้าบ้าน
แล้วร้องไห้อยู่คนเดียว

244
00:18:47,880 --> 00:18:51,320
ผมไม่รู้ว่าควรตามเขาไปไหม
หรือต้องทำอะไร

245
00:18:51,800 --> 00:18:54,440
ผมไม่รู้ ซีพีอาร์ก็ไม่ต้องทำแล้ว

246
00:19:20,000 --> 00:19:24,040
ผมหมายถึง
ผมกลายเป็นคนเสพติดความโกรธ

247
00:19:24,880 --> 00:19:25,720
ผมโกรธ

248
00:19:27,680 --> 00:19:29,400
และโลกไม่มีคำตอบให้ผม

249
00:19:29,640 --> 00:19:32,160
คุณได้ยินแม่ร้องไห้
ในแบบที่แม่เท่านั้นจะร้องได้

250
00:19:32,240 --> 00:19:33,880
คุณช่วยยกศพพี่ชายขึ้นรถเข็น

251
00:19:33,960 --> 00:19:36,440
หลังจากที่ตรวจสอบเสร็จ
และตัวเขาแข็งทื่อแล้ว

252
00:19:37,080 --> 00:19:40,600
คุณช่วยพ่อล้างเลือดพี่ชาย
ออกจากถนนส่วนบุคคล

253
00:19:46,880 --> 00:19:48,880
ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือ
ผมคิดว่ามันมีไว้สำหรับคนอ่อนแอ

254
00:19:48,960 --> 00:19:50,560
ตอนนั้นผมคิดอย่างนั้น

255
00:19:51,120 --> 00:19:53,680
และมันแสดงออกทางพฤติกรรมของผม

256
00:19:57,520 --> 00:19:58,640
ผมหมายถึง

257
00:19:58,720 --> 00:20:01,800
ผมไม่ฉลองวันเกิด
คริสต์มาสจะเป็นยังไงก็ช่าง

258
00:20:02,160 --> 00:20:04,160
ผมจ้องเก้าอี้เปล่า

259
00:20:04,240 --> 00:20:06,720
รู้สึกผิดที่หัวเราะ

260
00:20:08,200 --> 00:20:09,480
ผมใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิด

261
00:20:09,840 --> 00:20:12,000
ผมรู้สึกผิดที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น

262
00:20:14,520 --> 00:20:17,640
ไม่มีวันไหนในชีวิตของเขา

263
00:20:17,720 --> 00:20:19,000
ที่เขาต้องการผมมากกว่า

264
00:20:20,400 --> 00:20:22,840
วันที่ 15 สิงหาคม ปี 1996
เวลา 02:14 น.

265
00:20:35,000 --> 00:20:37,640
ผมเคยนั่งอยู่ที่ถนนหน้าบ้าน

266
00:20:41,280 --> 00:20:46,000
พร้อมอาวุธ
ท้าทายความชั่วร้าย ปีศาจร้ายให้กลับมา

267
00:20:50,400 --> 00:20:53,520
ผมพูดว่ากลับมาสิ ไอ้สารเลว
ตอนที่ฉันพร้อม ไอ้ขี้ขลาด

268
00:20:59,200 --> 00:21:01,200
เคนเนท ฟอสเตอร์

269
00:21:01,280 --> 00:21:03,960
จนถึงวันนี้เขาก็ยังพูดว่า
เขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร

270
00:21:05,520 --> 00:21:07,000
ไม่มีการปรองดองถ้าไม่พูดความจริง

271
00:21:07,520 --> 00:21:09,520
และการพูดว่า "ผมไม่รู้ว่ากำลังไปที่ไหน

272
00:21:09,600 --> 00:21:11,960
และเมาริซีโออยากให้ผมไป...

273
00:21:12,040 --> 00:21:13,720
เรากำลังจะไปงานเลี้ยง
ผมแค่ขับรถ

274
00:21:14,240 --> 00:21:17,040
แล้วผมต้องตาย
ด้วยโทษประหารชีวิตเหรอ"

275
00:21:17,920 --> 00:21:20,480
สมัยนั้นเราไม่คุยกับลูกเสือด้วยซ้ำ
คุณเข้าใจไหม

276
00:21:20,560 --> 00:21:22,320
คืนนั้นเขามีปืนอยู่ก่อนแล้ว

277
00:21:22,400 --> 00:21:24,480
เขาถูกพิพากษาแบบลับ
ซึ่งเป็นการภาคทัณฑ์

278
00:21:24,560 --> 00:21:27,560
ให้คอยตรวจตราชุมชน
เพราะยิงคนสองคนที่ท้อง

279
00:21:28,080 --> 00:21:32,040
(ข้อกำหนดและเงื่อนไข
ในการตรวจตราชุมชน)

280
00:21:32,120 --> 00:21:34,080
ผมจึงไม่สนใจมัน

281
00:21:34,200 --> 00:21:38,120
(เคนเนท ยูจีน ฟอสเตอร์ ทำร้ายจู่โจม
อย่างอุกฉกรรจ์ด้วยอาวุธที่อันตรายถึงชีวิต)

282
00:21:38,400 --> 00:21:41,920
แนวคิดเรื่องการคุยกับเคนเนท ฟอสเตอร์
เคยทำให้ผมเดือดดาล

283
00:21:42,000 --> 00:21:42,840
มันเคยเป็น

284
00:21:43,360 --> 00:21:47,000
ผมจะไม่ยอมเปิดทาง

285
00:21:47,560 --> 00:21:50,800
เพื่อทำอะไรให้เขาคนเดียว

286
00:21:50,880 --> 00:21:53,400
เขาชดใช้ให้ผมไม่ได้
ไม่มีอะไรที่เขาชดใช้ให้ผมได้

287
00:21:53,480 --> 00:21:56,560
แล้วจะทวงหนี้ที่เขาจ่ายไม่ได้ทำไม

288
00:22:21,280 --> 00:22:27,520
(ออสติน เทกซัส)

289
00:22:29,200 --> 00:22:31,240
นี่คือสิ่งที่เราทำ

290
00:22:31,320 --> 00:22:33,480
ทุกคนใส่เสื้อ "ช่วยเคนเนท ฟอสเตอร์"

291
00:22:33,680 --> 00:22:37,320
มันเขียนว่า "อย่าให้เคนเนท ฟอสเตอร์
ตกเป็นเหยื่ออีกคน

292
00:22:37,400 --> 00:22:39,600
ของระบบศาลยุติธรรมที่เหยียดผิว"

293
00:22:39,680 --> 00:22:43,920
มันอาจไม่ใช่คำขวัญที่ดีที่สุดสำหรับทำป้าย

294
00:22:45,000 --> 00:22:47,520
"ระบบศาลยุติธรรมที่เหยียดสีผิว"
มันคืออะไรเหรอ

295
00:22:47,600 --> 00:22:49,480
ถ้าเป็นฉันจะเขียนว่า

296
00:22:49,560 --> 00:22:52,600
"อย่าให้เคนเนทตกเป็นเหยื่อ
ของระบบการเหยียดสีผิว"

297
00:22:52,680 --> 00:22:54,920
ฉันจะเขียนอย่างนั้น

298
00:22:56,840 --> 00:22:58,080
นี่คือป้ายที่ตรงเป้าหมาย

299
00:22:59,600 --> 00:23:01,960
มันสื่อสารข้อมูลที่ทำให้คุณอยากออกมา

300
00:23:02,400 --> 00:23:05,120
มันดีกว่า
"ระบบศาลยุติธรรมที่เหยียดสีผิว"

301
00:23:05,440 --> 00:23:06,800
ไม่ได้ว่านะ

302
00:23:07,560 --> 00:23:09,520
(หยุดการประหารชีวิต
เคนเนท ฟอสเตอร์ จูเนียร์)

303
00:23:09,600 --> 00:23:13,840
ในคดีที่มีโทษประหารชีวิต
เสียงที่ดังที่สุดคือเสียงของเหยื่อ

304
00:23:13,920 --> 00:23:16,960
แต่เราก็รู้สึกว่าในคดีแบบนี้

305
00:23:17,040 --> 00:23:20,480
ที่ผู้บริสุทธิ์ถูกตัดสินประหารชีวิต
หรือเสี่ยงต่อการถูกประหาร

306
00:23:20,560 --> 00:23:21,480
(ลิลี ฮิวจส์ นักรณรงค์)

307
00:23:21,560 --> 00:23:23,840
พวกเขากลายเป็นเหยื่อของระบบ

308
00:23:23,920 --> 00:23:26,480
และเสียงของพวกเขาควรจะดังเท่ากัน

309
00:23:26,560 --> 00:23:27,400
(ระบบพัง ล้มเลิกโทษประหารชีวิต)

310
00:23:27,480 --> 00:23:29,760
นี่คือจดหมายบางฉบับจากเคนเนท

311
00:23:31,200 --> 00:23:34,280
แต่คุณจะเห็นว่ามันพิมพ์มาและยาวมาก

312
00:23:35,160 --> 00:23:38,080
เขามักจะมีเรื่องอยากพูดมากมาย
และเขามักจะพูดว่า

313
00:23:38,160 --> 00:23:40,920
"ผมอยากให้คุณทำสิ่งนี้ สิ่งนี้ สิ่งนี้"

314
00:23:41,000 --> 00:23:43,960
รายการยาวเหยียด
ในสิ่งที่เขาอยากให้ฉันทำ

315
00:23:44,400 --> 00:23:47,640
เราคิดว่าการให้ความสนใจ
ในคดีใดคดีหนึ่ง

316
00:23:48,240 --> 00:23:51,160
สามารถมอบความเมตตา
ให้ผู้ถูกประหารชีวิตได้

317
00:23:55,400 --> 00:23:58,600
ฉันคิดว่าคดีของเขาเข้าใจได้ง่ายมาก

318
00:23:58,680 --> 00:24:00,680
เพราะเขาไม่ได้ยิงใคร

319
00:24:00,760 --> 00:24:02,360
ทุกคนเข้าใจได้

320
00:24:02,440 --> 00:24:06,400
ว่าเขาอยู่ในรถห่างไปหลายฟุต
ตอนเกิดการฆาตกรรม

321
00:24:08,600 --> 00:24:12,880
(เคนเนท ฟอสเตอร์ ถูกตัดสิน
ด้วยกฎหมายการมีส่วนร่วมของเทกซัส)

322
00:24:12,960 --> 00:24:15,760
(ซึ่งระบุว่าผู้ใดก็ตามที่
'มีส่วนร่วม' ในการก่ออาชญากรรม)

323
00:24:15,840 --> 00:24:17,760
(ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วย)

324
00:24:17,840 --> 00:24:19,720
ฉันไม่รู้จักกฎหมายการมีส่วนร่วม

325
00:24:20,880 --> 00:24:22,960
จนมีคดีของเคนเนท
ฉันเพิ่งได้ยินครั้งแรก

326
00:24:23,200 --> 00:24:25,720
มันมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวกับการคาดเดา

327
00:24:25,800 --> 00:24:32,600
ว่าคุณควรจะรู้ว่าอาชญากรรมนี้
สามารถเกิดขึ้นหรืออาจเกิดขึ้นได้

328
00:24:32,840 --> 00:24:35,240
มันเป็นกฎหมายที่เจาะจงมาก

329
00:24:35,320 --> 00:24:40,000
และมันเป้าหมายใหญ่ในการรณรงค์ของเรา
คือกำจัดกฎหมายนั้น

330
00:24:40,840 --> 00:24:45,360
เพราะมันบอกว่าเราต้องมีพลังจิต

331
00:24:45,440 --> 00:24:50,000
บอกว่าเราควรรู้ว่า
จะเกิดอาชญากรรมเมื่อไร

332
00:24:53,120 --> 00:24:54,840
การลดหย่อนโทษแทบไม่เคยเกิดขึ้นเลย

333
00:24:54,920 --> 00:24:59,520
ที่จริง ฉันคิดว่าการที่ริก แพร์รี่
ลดโทษให้เคนเนท

334
00:24:59,600 --> 00:25:02,680
เป็นการลดหย่อนโทษประหารชีวิต
ครั้งที่สอง

335
00:25:02,760 --> 00:25:05,640
(อภัยโทษให้ฟอสเตอร์)

336
00:25:05,720 --> 00:25:09,240
การประหารชีวิตคือฆาตกรรม
เป็นการฆาตกรรมที่ไตร่ตรองแล้ว

337
00:25:10,120 --> 00:25:14,480
ฉันไปดูการประหารชีวิตจัสติน ฟูลเลอร์
เพื่อนทางจดหมายอันยาวนานของฉัน

338
00:25:18,600 --> 00:25:22,560
แม้ภาพลักษณ์ของการฉีดยาพิษ
จะเหมือนการรักษาพยาบาล

339
00:25:25,160 --> 00:25:27,080
เมื่อคุณได้รับรู้มัน มัน...

340
00:25:31,480 --> 00:25:35,440
มันก็ ฉันไม่รู้ มันรู้สึกเหมือน
การเห็นอาชญากรรมร้ายแรง คุณดูคนที่คุณรักถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา

341
00:25:40,120 --> 00:25:42,000
มันเหมือนกับว่า คุณช่วยอะไรไม่ได้เลย

342
00:26:01,720 --> 00:26:05,120
(ตุลาการเขต
ซานอันโตนีโอ เทกซัส)

343
00:26:05,200 --> 00:26:06,800
คำตัดสินประหารชีวิตเคนเนท ฟอสเตอร์

344
00:26:06,880 --> 00:26:09,040
ตอนนั้นผมเห็นด้วยกับมัน
และผมก็ยังเห็นด้วยอยู่

345
00:26:09,120 --> 00:26:10,000
(ไมเคิล รามอส อัยการ)

346
00:26:10,080 --> 00:26:11,600
ผมเห็นด้วยมาตลอด

347
00:26:11,680 --> 00:26:13,480
(รัฐเทกซัส กับเมาริซีโอ บราวน์
เคนเนท ฟอสเตอร์)

348
00:26:13,560 --> 00:26:16,440
ผมว่ามันผิดมหันต์ที่ผู้คนเชื่อว่า

349
00:26:16,520 --> 00:26:18,440
เขาแค่อยู่ "ผิดที่ผิดเวลา"

350
00:26:19,960 --> 00:26:22,840
ที่เชื่อว่าเขาเป็นแค่คนขับรถ
และไม่รู้เรื่อง

351
00:26:23,560 --> 00:26:25,440
ผมไม่คิดว่าพวกเขาไม่คิดว่า
จะถูกตัดสินว่ามีความผิดด้วยซ้ำ

352
00:26:25,920 --> 00:26:28,480
เพราะผมจำได้ว่าพวกเขา
ยังหัวเราะและล้อเล่นกันอยู่เลย

353
00:26:28,560 --> 00:26:32,480
พอถูกตัดสินว่ามีความผิด
ผมคิดว่าพวกเขากังวลนิดหน่อย

354
00:26:33,040 --> 00:26:35,280
ผมว่าเคนเนทเป็นคนที่ตกใจที่สุด

355
00:26:36,040 --> 00:26:38,080
เขาเป็นคนที่ผมเชื่อว่าทำผิด

356
00:26:38,160 --> 00:26:40,840
ถึงเมาริซีโอ บราวน์ จะเป็นมือปืนตัวจริง

357
00:26:40,920 --> 00:26:42,120
แต่ผมเชื่อว่าเขาเป็นคนผิด

358
00:26:42,200 --> 00:26:46,840
เพราะคุณสามารถบอกได้ว่า
เขาคือมันสมองที่อยู่เบื้องหลัง

359
00:26:46,920 --> 00:26:49,560
เขาคือผู้ที่คอยชักใย

360
00:26:49,640 --> 00:26:53,920
เขาอาจไม่ใช่คนลั่นไก
แต่เขาเป็นคนทำให้เกิดเรื่องในคืนนั้น

361
00:26:58,120 --> 00:27:00,880
มันคือวันที่ 14 สิงหาคม ปี 1996

362
00:27:00,960 --> 00:27:04,480
ตอนที่ทั้งสี่คนขับยานพาหนะ
เพื่อออกไปปล้นผู้อื่น

363
00:27:04,720 --> 00:27:09,960
เมาริซีโอ บราวน์,
ดเวย์น ดิลลาร์ด, จูเลียส สตีน

364
00:27:10,280 --> 00:27:12,000
และเคนเนท ฟอสเตอร์เป็นคนขับรถ

365
00:27:13,760 --> 00:27:18,440
รูปแบบคือมองหาคน
ที่เพิ่งจอดรถแล้วปล้นพวกเขา

366
00:27:22,640 --> 00:27:25,440
ผู้หญิงคนนี้ทำงานอยู่ เธอเคย... เธอเคยเป็นสาวเสิร์ฟที่จิมส์คอฟฟี่ช็อป

367
00:27:28,400 --> 00:27:30,280
ตั้งใจทำงานของเธอ

368
00:27:30,360 --> 00:27:32,920
เก็บสะสมเงินทั้งหมดที่ได้จากการทิป

369
00:27:33,000 --> 00:27:34,680
และเงินเดือนของเธอ

370
00:27:40,240 --> 00:27:43,440
พวกเขาเห็นเหยื่อคนแรกตรงนั้นจากจุดนี้

371
00:27:44,000 --> 00:27:47,640
และในตอนนั้น
เมื่อเคนเนท ฟอสเตอร์ขยับรถไปตรงนั้น

372
00:27:47,720 --> 00:27:51,440
เพื่อให้จูเลียส สตีน
กับเมาริซีโอ บราวน์ลงรถไปปล้นเธอ

373
00:28:01,160 --> 00:28:03,800
พวกเขามองหาคนที่คิดว่า
เป็นเหยื่อที่ปล้นง่าย

374
00:28:04,400 --> 00:28:05,760
พวกเขาเห็นเธอมาคนเดียว ผู้หญิงคนเดียว

375
00:28:06,040 --> 00:28:10,480
เธอจะปล้นได้ง่ายมาก เมื่อใช้ปืนจี้

376
00:28:10,560 --> 00:28:14,000
ถ้าพวกเขาไม่ตั้งใจจะใช้มัน
แล้วบรรจุกระสุนทำไม

377
00:28:19,320 --> 00:28:22,920
ทั้งสี่คนในรถคันนั้นปล้นครั้งแรกสำเร็จ

378
00:28:24,680 --> 00:28:27,320
พวกเขาเดินหน้าสู่การปล้นครั้งที่สอง

379
00:28:29,480 --> 00:28:31,640
พวกเขาเห็นคนสามคนตรงนี้

380
00:28:33,280 --> 00:28:34,840
หญิงสองชายหนึ่ง

381
00:28:42,360 --> 00:28:43,320
และในตอนนั้น

382
00:28:43,400 --> 00:28:46,640
เมื่อเมาริซีโอ บราวน์ลงจากรถอีกครั้ง

383
00:28:46,720 --> 00:28:50,040
แล้วแกว่งปืนใส่หน้าพวกเขา
สั่งให้ส่งเงินมาอีกครั้ง

384
00:28:50,120 --> 00:28:52,600
สั่งให้ส่งกระเป๋าเงิน
เงินสด และบัตรเครดิตมา

385
00:28:56,200 --> 00:28:58,520
เขาคือคนที่ขับรถเข้ามาที่จุดนี้

386
00:28:59,440 --> 00:29:02,600
และอย่าลืมว่าเขามองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

387
00:29:02,680 --> 00:29:06,200
ความจริงแล้ว
เขามีส่วนสำคัญมากในเรื่องนี้

388
00:29:09,600 --> 00:29:13,400
หลังจากการปล้นครั้งที่สอง
พวกเขามองหาเหยื่อรายต่อไป

389
00:29:13,480 --> 00:29:17,080
ไม่ได้กลับบ้าน ไม่หยุด
แต่ทำต่อไป

390
00:29:19,320 --> 00:29:23,680
ในตอนนั้นเอง
พวกเขาเห็นแมรี่ แพทริกในรถสีขาว

391
00:29:24,920 --> 00:29:28,080
สาวสวยกำลังขับรถตามลำพัง

392
00:29:28,160 --> 00:29:31,400
พวกเขาคิดว่า "เราจะตามเธอไป"

393
00:29:34,000 --> 00:29:39,000
คุณจะเห็นได้ว่า
มีทางโค้งที่คดเคี้ยวมากมาย

394
00:29:39,920 --> 00:29:43,680
ผมไม่เห็นว่ามีไนต์คลับแถวนี้

395
00:29:43,760 --> 00:29:45,960
20 ปีก่อนก็ไม่มีเหมือนกัน

396
00:29:49,040 --> 00:29:50,720
ใช่ เรามาถึงแล้ว ตรงนี้เลย

397
00:29:51,840 --> 00:29:52,920
นี่คือบ้านหลังนั้น

398
00:29:55,960 --> 00:29:58,240
โอเค เราอยู่หน้าบ้านของไมเคิล ลาฮูด

399
00:29:58,320 --> 00:30:01,200
นี่คือตอนที่เมาริซีโอ บราวน์
เผชิญหน้ากับไมเคิล ลาฮูด

400
00:30:01,280 --> 00:30:03,760
เอาปืนจ่อหน้าเขา แล้วสั่งให้เขาส่งเงินมา

401
00:30:03,840 --> 00:30:05,200
สั่งให้ส่งกระเป๋าเงินมา แล้วยิงเขาที่ใบหน้า

402
00:30:14,760 --> 00:30:16,160
มันไม่ใช่อุบัติเหตุ

403
00:30:16,560 --> 00:30:18,720
รู้ไหม การลั่นไกปืนมันยากกว่านั้น

404
00:30:19,040 --> 00:30:21,960
มันไม่ใช่อุบัติเหตุ
ปืนไม่ได้ลั่นโดยบังเอิญ

405
00:30:23,880 --> 00:30:26,400
เคนเนท ฟอสเตอร์ปั่นหัวคนพวกนั้น

406
00:30:26,480 --> 00:30:28,240
คณะลูกขุนก็มองออก

407
00:30:29,200 --> 00:30:31,040
เขาเป็นคนหยิ่งผยอง

408
00:30:31,120 --> 00:30:33,320
ผมคิดว่าเขาสามารถพูดอะไรก็ได้
และเขาจะพูดอะไรก็ได้

409
00:30:33,400 --> 00:30:36,720
จนถึงวันนี้ผมยังเชื่อว่า
เขายังสามารถพูดอะไรก็ได้

410
00:30:36,800 --> 00:30:40,360
พูดว่าเขาไม่ได้ทำ เขาไม่มี
ส่วนเกี่ยวข้องในการฆ่าคุณลาฮูด

411
00:30:40,920 --> 00:30:45,040
คดีของเคนเนท ฟอสเตอร์
ถูกตัดสินก่อนคดีเมาริซีโอ บราวน์

412
00:30:45,120 --> 00:30:46,960
ซึ่งแปลว่าเขาผิดจริง

413
00:30:47,040 --> 00:30:49,760
และนอกเหนือจากนั้น
เขาถูกพิพากษาประหารชีวิต

414
00:30:49,840 --> 00:30:52,480
ก่อนมือปืนตัวจริง
เมาริซีโอ บราวน์เสียอีก

415
00:30:52,560 --> 00:30:55,320
แปลว่าลูกขุนเชื่อมั่นมาก
ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องในคดีนี้

416
00:30:55,400 --> 00:30:57,400
(แบร์เคาน์ตี)

417
00:31:09,400 --> 00:31:11,600
(อาคารการศึกษาและบริหาร)

418
00:31:11,680 --> 00:31:14,840
(โบสถ์คอมมูนิตีไบเบิล ซานอันโตนีโอ)

419
00:31:19,720 --> 00:31:22,600
ผมรู้ในคืนนั้น
หลังจากที่ไมก์จากไปแล้ว

420
00:31:22,680 --> 00:31:24,960
ผมรู้ในตอนนั้นว่าชีวิตจะเปลี่ยนไป

421
00:31:25,040 --> 00:31:27,080
ผมรู้ดี ผมรู้ว่าชีวิตของเราจะไม่เหมือนเดิม

422
00:31:32,320 --> 00:31:35,080
แต่ความแตกสลาย
สร้างความแตกสลายเพิ่มขึ้น จริงไหม

423
00:31:35,160 --> 00:31:39,000
ผมบอกกับตัวเองว่า ผมต้องรวบรวมสติให้ได้

424
00:31:39,080 --> 00:31:40,280
ผมจะพูดเป็นอย่างอื่นไม่ได้

425
00:31:41,160 --> 00:31:43,560
สบายดีไหม ดีใจที่ได้เจอ พี่ชาย
ขอพระเจ้าอวยพร

426
00:31:43,640 --> 00:31:47,120
และเพื่อนผมคนหนึ่ง
เริ่มพูดถึงเรื่องศรัทธา คุณรู้ไหม

427
00:31:48,200 --> 00:31:51,240
เขาบอกว่า
"คุณควรลองไปโบสถ์ของผม"

428
00:31:55,920 --> 00:31:59,360
ผมเริ่มสนใจ และมันค่อยๆ แทรกซึม
เข้าสู่จิตวิญญาณของผม

429
00:32:00,040 --> 00:32:03,800
แต่ขอบคุณที่มาที่นี่ในเช้าวันนี้
ผมชื่อนิโค ลาฮูด

430
00:32:05,280 --> 00:32:08,280
เรามีเหตุผลที่ชัดเจนในการมาที่นี่เช้าวันนี้

431
00:32:08,560 --> 00:32:10,240
ผมจะเป็นผู้เสแสร้งถ้าไม่เชื่อว่า

432
00:32:10,320 --> 00:32:13,560
ผู้ที่ฆ่าคนตาย
เปลี่ยนชีวิตของพวกเขาไม่ได้

433
00:32:13,640 --> 00:32:14,760
คุณรู้ไหมว่าทำไม

434
00:32:15,120 --> 00:32:18,760
เพราะอัครทูตพอล
ผู้เขียนพระคัมภีร์ใหม่สองในสามของเล่ม

435
00:32:18,840 --> 00:32:21,160
ผู้ที่เคยเป็นซาลแห่งทาร์ซัส
เคยเป็นฆาตกร

436
00:32:21,720 --> 00:32:24,480
ผมคงไม่ใช่ผู้ศรัทธาในพระเยซูเจ้า
ถ้าผมไม่เชื่อ

437
00:32:24,560 --> 00:32:28,720
ว่าผู้ที่ฆ่าคนตายไม่สามารถไถ่บาปได้

438
00:32:28,800 --> 00:32:30,280
เพราะพระเจ้าบอกว่าเขาทำได้

439
00:32:31,360 --> 00:32:34,320
ผมไม่สามารถพูดถึงการฆ่าพี่ชายผม
หรือสถานการณ์นั้น

440
00:32:34,400 --> 00:32:36,600
โดยไม่รู้สึกอัดอั้น
ด้วยความโกรธและเกลียด

441
00:32:36,680 --> 00:32:38,400
อะไรเปลี่ยนมุมมองต่อโลกของคุณ

442
00:32:38,840 --> 00:32:40,000
พระเยซูเจ้าเปิดโลกให้ผม

443
00:32:40,880 --> 00:32:42,880
ความคิดเรื่องการพบเคนเนท ฟอสเตอร์

444
00:32:43,200 --> 00:32:45,000
เป็นประโยชน์สำหรับเขา ผมคิดอย่างนั้น

445
00:32:47,280 --> 00:32:50,240
ที่ผ่านมา ผมไม่รู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไป

446
00:32:50,320 --> 00:32:51,800
ในการเดินทางสู่ความสงบของผม

447
00:32:52,400 --> 00:32:53,240
ผมพบความสงบแล้ว

448
00:33:04,160 --> 00:33:06,640
(ศรัทธาของนิโคทำให้เขายอมรับ)

449
00:33:06,720 --> 00:33:08,160
(อดีตที่มีปัญหาของเขาได้)

450
00:33:08,240 --> 00:33:11,560
รู้ไหม ผมไม่เคยทำผิด
คนชอบบอกว่าการเลือกผิดคือการทำผิด

451
00:33:11,640 --> 00:33:12,680
การทำผิดเป็นอุบัติเหตุ

452
00:33:13,120 --> 00:33:15,400
ผมไม่ได้ทำผิด ผมเลือกผิด

453
00:33:15,560 --> 00:33:19,720
ผมเคยขายยาเสพติด
ผมขายยาเสพติดตอนยังเด็กและโง่

454
00:33:19,800 --> 00:33:21,760
ผมถูกจับเพราะขายยาเสพติด

455
00:33:22,280 --> 00:33:24,600
(ปี 1994 นิโคถูกจับเพราะพยายาม)

456
00:33:24,680 --> 00:33:27,840
(ขายยาอีมูลค่า 3,600 ดอลลาร์
ให้กับตำรวจนอกเครื่องแบบ)

457
00:33:27,920 --> 00:33:31,560
รู้ไหม ผมโมโหตัวเอง เพราะผม
ถูกตีตราว่าเป็นพ่อค้ายาเสพติด

458
00:33:31,640 --> 00:33:35,360
เป็นอาชญากร
เพราะผมเลือกทางเดินชีวิตผิดไป

459
00:33:35,440 --> 00:33:36,440
ผมแค่โง่

460
00:33:37,120 --> 00:33:40,360
ผมโมโหตัวเอง
เพราะผมต้องรับมือกับการตีตรา

461
00:33:40,440 --> 00:33:42,240
ที่ผมเป็นคนทำเอง ผมหมายถึง ผมใช้ชีวิตอยู่กับมัน

462
00:33:45,680 --> 00:33:48,560
ผมถึงเชื่อเรื่องการไถ่บาป โอเคไหม

463
00:34:13,360 --> 00:34:15,880
ผมจำรูปนี้ได้ นั่นรูปเขา

464
00:34:19,280 --> 00:34:21,520
ผมเห็นรูปนี้กับรูปนี้

465
00:34:21,880 --> 00:34:23,240
เขาอยู่นั่น

466
00:34:24,440 --> 00:34:26,680
นี่ตอนอีสเตอร์

467
00:34:26,760 --> 00:34:28,840
มีตะกร้าอีสเตอร์ด้วย

468
00:34:28,920 --> 00:34:34,040
เขาเก่งนะ เขาเก่งมากตอนอายุเท่านั้น
เพราะผมเพิ่งจะ

469
00:34:34,120 --> 00:34:35,560
(ลอว์เรนซ์ ฟอสเตอร์ ปู่ของเคนเนท)

470
00:34:35,639 --> 00:34:38,559
แยกเขาออกมาจากประสบการณ์ในวัยเด็ก

471
00:34:38,639 --> 00:34:41,959
และสิ่งต่างๆ ที่เขาต้องเผชิญ

472
00:34:42,480 --> 00:34:45,160
เขากลับมาเดินบนทางที่ถูกต้อง

473
00:34:50,679 --> 00:34:52,799
เคนนี่เป็นลูกของลูกชายคนเล็กของผม

474
00:34:53,400 --> 00:34:58,520
และผมเห็นว่าเขาไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ

475
00:34:59,000 --> 00:35:01,720
ผมยอมรับว่าลูกชายผมติดยา

476
00:35:01,800 --> 00:35:05,440
เขามีปัญหาบ่อยครั้ง

477
00:35:07,640 --> 00:35:12,840
ผมมองว่าเขาจำเป็นต้องเปลี่ยน
สภาพแวดล้อมใหม่

478
00:35:13,760 --> 00:35:16,440
ผมขอให้เขามาอยู่กับผมสักพัก

479
00:35:17,600 --> 00:35:20,800
นั่นรูปเราสองคน เคนนี่กับผม

480
00:35:21,360 --> 00:35:23,840
ผมไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
หรือเพิ่งทำอะไรมา

481
00:35:23,920 --> 00:35:27,160
แต่เห็นได้ชัดว่ามันสนุก
เพราะเรายังหัวเราะอยู่เลย

482
00:35:29,240 --> 00:35:32,640
ผมแค่อยากสอนให้เขาเป็นคนดี

483
00:35:33,320 --> 00:35:35,800
ส่วนเรื่องเป้าหมายในชีวิตของเขา

484
00:35:36,480 --> 00:35:40,520
ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง
เขาอยากเป็นตำรวจ

485
00:35:41,200 --> 00:35:42,360
คุณเชื่อไหมล่ะ

486
00:35:47,160 --> 00:35:49,480
ตอนมัธยมศึกษาปีที่สอง

487
00:35:49,560 --> 00:35:53,040
เขาเข้ากลุ่มเพื่อนที่สูบกัญชา

488
00:35:53,120 --> 00:35:55,160
และถูกพักการเรียน

489
00:35:55,840 --> 00:36:01,080
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มเจอปัญหาใหญ่

490
00:36:05,080 --> 00:36:10,560
พอเขาถูกตัดสินประหารชีวิต
เพราะเป็นคนขับรถ

491
00:36:10,640 --> 00:36:15,760
ผมไม่เคย ผมไม่เคยเข้าใจ
แนวคิดที่ว่าเขาจะถูกประหารเลย

492
00:36:17,080 --> 00:36:20,680
ในใจผมคิดอย่างนั้น
ผมคิดว่า "ไม่มีทาง"

493
00:36:21,360 --> 00:36:23,160
พอถึงเวลาประหารชีวิต

494
00:36:23,600 --> 00:36:26,800
ผู้ว่าการรัฐแพร์รี่แถลงว่า

495
00:36:27,000 --> 00:36:31,640
"จะลดโทษให้เหลือจำคุกตลอดชีวิต"

496
00:36:32,680 --> 00:36:36,560
ผมร้อง "โอ้โฮ" ผมบอกกับตัวเอง
ผมหมายถึง ใช่ ผมร้องไห้

497
00:36:36,640 --> 00:36:42,560
ใช่ ผมไม่ใช่ลูกผู้ชายพอ
ที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้

498
00:36:43,200 --> 00:36:45,880
มันคือน้ำตาแห่งความยินดี

499
00:36:46,200 --> 00:36:51,200
ทีนี้ ตอนนั้นผมบอกกับตัวเอง
ประเด็นในตอนนี้คือต้องช่วยเขาออกมา

500
00:36:51,280 --> 00:36:54,200
ความตาย ผมหมายถึง
ตลอดชีวิตก็คือตลอดชีวิต

501
00:36:54,280 --> 00:36:57,600
เรายังมีงานต้องทำต่อไป

502
00:36:58,560 --> 00:37:02,880
ผมหมายถึง ใช่ ผมอายุ 90 ปีแล้ว
แต่ผมจะคอยดูตอนเขาเป็นอิสระ

503
00:37:06,600 --> 00:37:09,200
ใช่ แม้แต่ตอนนี้ ใช่

504
00:37:09,880 --> 00:37:11,800
ผมพูดไว้ว่าเขาจะเป็นอิสระ

505
00:37:11,880 --> 00:37:15,840
ผมจะทำทุกทางที่ทำได้
เพื่อช่วยให้เขาเป็นอิสระ

506
00:37:16,480 --> 00:37:20,320
ดังนั้นผมจะทำต่อไป
และมันต้องเกิดขึ้น

507
00:37:24,640 --> 00:37:28,560
(ครอบครัวฟอสเตอร์หวังว่า
คดีของเคนเนทจะได้รับการพิจารณาใหม่)

508
00:37:28,640 --> 00:37:31,520
(โดยคณะกรรมการอภัยโทษ
และคุมประพฤติเทกซัส)

509
00:37:32,640 --> 00:37:37,440
(การพิจารณาคดีใหม่ ต้องได้รับ
การสนับสนุนจากเจ้าหน้าที่อาวุโสสองคน)

510
00:37:38,880 --> 00:37:42,280
(หนึ่งในนั้นคืออัยการเขต)

511
00:37:42,360 --> 00:37:43,760
- ฉันสนับสนุนนิโค ลาฮูด
- ฉันสนับสนุนนิโค ลาฮูด

512
00:37:44,040 --> 00:37:45,000
ฉันสนับสนุนนิโค ลาฮูด

513
00:37:46,200 --> 00:37:49,160
ผมสนับสนุนนิโค ลาฮูด
เพราะเขาจะดีต่อชุมชนของเรา

514
00:37:49,480 --> 00:37:52,480
และเขาเหมาะสมกับงานนี้
กรุณาลงคะแนนให้นิโค ลาฮูด

515
00:37:52,760 --> 00:37:55,720
(14 ปีหลังการฆาตกรรมพี่ชายของเขา)

516
00:37:55,800 --> 00:37:59,400
(นิโค ลาฮูด ถูกเลือกให้เป็นอัยการเขต
แบร์เคาน์ตี ซานอันโตนีโอ)

517
00:37:59,480 --> 00:38:04,400
เมื่อคุณต้องการคนคอยระวังภัยให้
นิโค ลาฮูดจะช่วยคุณ

518
00:38:05,080 --> 00:38:09,720
วันนี้ผมเป็นสามีและพ่อ
อดีตอัยการและผู้พิพากษา

519
00:38:10,400 --> 00:38:12,280
บางคนบอกว่านั่นยังไม่มากพอ

520
00:38:12,720 --> 00:38:16,480
ผมบอกว่าสิ่งที่ทำให้ผมมาถึงตรงนี้ได้
คือการทำงานหนัก

521
00:38:16,560 --> 00:38:18,320
และความเชื่อเรื่องการไถ่บาป

522
00:38:22,440 --> 00:38:26,040
ถ้าเธออายุน้อยกว่านี้สองสามเดือน
มันจะเป็นการฆาตกรรม

523
00:38:27,720 --> 00:38:28,680
ผมหมายถึง...

524
00:38:28,760 --> 00:38:32,240
ผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าผมจะได้เป็นอัยการ

525
00:38:32,320 --> 00:38:34,000
เขตแบร์เคาน์ตีของซานอันโตนีโอ

526
00:38:35,600 --> 00:38:38,280
มีคนจำนวนมากสงสัยว่า
ผมจะเป็นอัยการเขตแบบไหน

527
00:38:38,360 --> 00:38:39,640
(นิโคลัส เอ ลาฮูด ทนายความ)

528
00:38:39,720 --> 00:38:41,400
และมีคนที่บอกว่า
"รู้ไหม เขามีประสบการณ์

529
00:38:41,480 --> 00:38:43,400
พี่ชายเขาถูกฆ่าบนถนนหน้าบ้านของเขา"

530
00:38:43,480 --> 00:38:46,800
และมีคนกลุ่มหนึ่งที่คิดว่าผม

531
00:38:46,880 --> 00:38:48,280
ผลักดันโทษประหารเสมอ

532
00:38:48,360 --> 00:38:49,800
ผมไม่เชื่อว่าเรามีความสมดุล

533
00:38:50,000 --> 00:38:52,080
เราผลักดัน เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัย

534
00:38:52,160 --> 00:38:56,560
วันนี้ผมต้องพิจารณาคดีสามคดี
ที่มีโทษประหารชีวิต

535
00:38:56,640 --> 00:38:58,480
แต่ใครก็ตามที่พูดออกมาอย่างเต็มปาก

536
00:38:58,560 --> 00:39:00,560
ว่าผมต่อต้านโทษประหารชีวิต

537
00:39:01,520 --> 00:39:04,440
ผมถามว่า "คุณทดสอบทฤษฎีของคุณหรือยัง"
"คุณหมายความว่าอะไร"

538
00:39:05,240 --> 00:39:07,280
"ลูกของคุณถูกยิงแสกหน้า
บนถนนหน้าบ้านคุณหรือเปล่า"

539
00:39:07,360 --> 00:39:08,480
(นิโค ลาฮูด อัยการเขตคดีอาชญากรรม)

540
00:39:08,560 --> 00:39:09,920
"เปล่า"

541
00:39:10,000 --> 00:39:13,000
"ไม่รู้สิ ผมคิดว่าคุณคิดว่า
คุณต่อต้านโทษประหารชีวิต คุณแค่ไม่รู้"

542
00:39:13,840 --> 00:39:17,120
(เดือนกรกฎาคม ปี 2006
นิโค ลาฮูดเข้าร่วมในการประหารชีวิต)

543
00:39:17,200 --> 00:39:19,440
(เมาริซีโอ บราวน์ ฆาตกรที่ฆ่าพี่ชายเขา)

544
00:39:19,520 --> 00:39:22,640
ตอนผมไปร่วมการประหารชีวิต
เมาริซีโอ บราวน์

545
00:39:22,720 --> 00:39:24,160
ผมยังโกรธมากอยู่

546
00:39:24,640 --> 00:39:26,480
พวกเขาถามว่า "คุณมาที่นี่ทำไม"

547
00:39:27,800 --> 00:39:29,480
ถ้าคุณอยากให้ผมพูดเหมือนตอนนั้น
ผมตอบไปว่า

548
00:39:29,560 --> 00:39:31,640
"ผมมาทำไมก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ

549
00:39:31,880 --> 00:39:34,120
ผมมาเพราะอยากดูมันจนจบ

550
00:39:35,240 --> 00:39:40,880
เขาฆ่าพี่ชายผม ผมต้องเห็นกับตาตัวเอง
ว่าเขาไปหาพระเจ้าแล้ว

551
00:39:41,280 --> 00:39:45,840
ผมต้องเห็นด้วยตาตัวเองว่าเขา
หายใจเฮือกสุดท้ายแล้วไปหาพระเจ้า"

552
00:39:50,400 --> 00:39:53,640
ผมพร้อมที่จะประนีประนอม
ในทุกสถานการณ์

553
00:39:54,760 --> 00:39:58,160
มีคนที่อยากให้ผมสนับสนุนเพื่อไมเคิล

554
00:39:59,360 --> 00:40:03,120
และถ้าผมยอมเจอเขา
มันไม่เกี่ยวกับคำพิพากษา

555
00:40:03,440 --> 00:40:05,120
เขามีสิทธิขอคุมประพฤติเมื่ออยู่ครบ 40 ปี

556
00:40:06,440 --> 00:40:08,640
ถ้าเขาเปลี่ยนแปลงชีวิตได้
ก็ขอพระเจ้าอวยพรให้เขา

557
00:40:08,720 --> 00:40:11,280
ผมจะไปเยี่ยมเขาเป็นประจำ
เอาแบบนี้ดีไหม

558
00:40:25,400 --> 00:40:29,600
(นิโค ลาฮูด ยอมคุยกับลอว์เรนซ์ ฟอสเตอร์)

559
00:40:29,680 --> 00:40:32,240
(เรื่องโอกาสในการพูดคุยกับเคนเนท)

560
00:40:36,160 --> 00:40:38,880
- ไงครับ ดีใจที่ได้เจอคุณ
- ดีใจที่ได้เจอคุณ คุณดูหล่อนะ

561
00:40:38,960 --> 00:40:42,680
คือผมไม่ได้อยากหล่อนะ
ผมแค่ไปโบสถ์มาตอนเช้า

562
00:40:42,760 --> 00:40:44,440
ครับ ผมก็ไปโบสถ์มาเหมือนกัน

563
00:40:46,840 --> 00:40:49,680
รู้ไหม เรามีจุดประสงค์ที่มาที่นี่

564
00:40:49,760 --> 00:40:53,960
ถึงแม้จะมีบางอย่าง
เกิดขึ้นในครอบครัวของเรา

565
00:40:54,040 --> 00:40:55,720
ที่เราต่างก็เสียใจ

566
00:40:55,800 --> 00:41:00,400
ผมหมายถึง ผมเสียใจ
และรู้สึกเสียใจกับคุณด้วย...

567
00:41:00,920 --> 00:41:06,040
และผมหวังว่าเราจะไม่เกลียดชังกัน

568
00:41:06,400 --> 00:41:12,960
แต่ผมคงพูดได้แค่ผมเสียใจ
และผมขอโทษในสิ่งที่เขาทำ

569
00:41:13,040 --> 00:41:15,240
และเขาก็เหมือนกัน

570
00:41:15,320 --> 00:41:18,200
ตอนนี้เขาคิดได้แล้วเขาอยากขอโทษ

571
00:41:18,960 --> 00:41:20,480
เคนนี่ขับรถคันนั้น

572
00:41:21,120 --> 00:41:24,560
เมาริซีโอได้รับโทษในสิ่งที่ทำกับพี่ชายคุณ

573
00:41:25,280 --> 00:41:31,880
และเคนนี่ถูกขังมา 24 25 ปี ถูกจองจำ

574
00:41:32,400 --> 00:41:36,680
ตอนนี้ผมพยายามคิดว่าพอจะมีทางไหม...

575
00:41:38,200 --> 00:41:40,840
ไม่รู้ว่าถ้าเขาได้รับการพิจารณาคดีใหม่

576
00:41:40,920 --> 00:41:43,760
หรือไม่รู้สิ มันจำเป็นต้องมีอะไรบ้าง

577
00:41:43,840 --> 00:41:45,640
ใช่ ผมรู้ว่าคุณมีความเห็น และคุณมีความเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น

578
00:41:47,600 --> 00:41:49,120
ตามที่คุณได้รับฟังมา

579
00:41:49,200 --> 00:41:52,120
- เขาถูกตั้งข้อหาฆาตกรรม
- ใช่

580
00:41:52,200 --> 00:41:53,600
ภายใต้กฎหมายการมีส่วนร่วม

581
00:41:53,680 --> 00:41:58,800
ไม่จำเป็นต้องลั่นไกหรือแทงเอง
ถึงจะเป็นคนรับผิดชอบ

582
00:41:58,880 --> 00:42:00,440
นั่นคือสถานการณ์ของเราในเรื่องเคนเนท

583
00:42:00,760 --> 00:42:01,880
- ใช่ ผมขอถามคุณหน่อย
- ได้สิ

584
00:42:01,960 --> 00:42:03,960
เอาละ มันมีผลประโยชน์บ้างไหม

585
00:42:04,040 --> 00:42:08,000
สำหรับทนายจำเลยที่ทำคดีพวกนี้

586
00:42:08,080 --> 00:42:10,960
ผมจะบอกให้นะ แนวคิด
ของกฎหมายการมีส่วนร่วม

587
00:42:11,040 --> 00:42:13,600
คือให้ผลประโยชน์กับชุมชน

588
00:42:13,680 --> 00:42:16,400
ไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์
ของจำเลยหรือของรัฐ

589
00:42:16,480 --> 00:42:18,480
มันคือผลประโยชน์ของชุมชน
ลองคิดดูสิ

590
00:42:18,560 --> 00:42:21,400
มีบางคนที่อยู่ข้างนอกนั่นที่คอยจัดแจง

591
00:42:21,480 --> 00:42:23,040
และเป็นผู้บงการ

592
00:42:23,120 --> 00:42:26,000
ถ้าเราไม่ทำให้บุคคลนั้นต้องรับผิดชอบ

593
00:42:26,080 --> 00:42:28,440
และคนผิดคือคนที่ถูกสั่งให้ก่ออาชญากรรม

594
00:42:28,520 --> 00:42:30,280
จะมีคนไม่ต้องรับโทษในหลายเรื่อง

595
00:42:32,240 --> 00:42:34,120
เอาเถอะ ใช่ ผมแค่ลองดู

596
00:42:34,200 --> 00:42:37,360
ผมแค่พยายามหาอะไรสักอย่าง
ที่จะทำให้เราได้เปรียบ

597
00:42:37,440 --> 00:42:40,960
ในการที่เคนนี่อาจจะ...

598
00:42:42,080 --> 00:42:46,480
ได้รับการพิจารณาคดีใหม่
และได้รับอะไรบางอย่าง

599
00:42:46,560 --> 00:42:51,960
ที่อาจนำไปสู่การปล่อยตัวเขา
ออกจากเรือนจำ

600
00:42:52,440 --> 00:42:54,480
ผมไม่มีความปรารถนาที่จะคุยกับเคนเนท

601
00:42:54,560 --> 00:42:56,360
แต่ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรที่จะคุยกับเขา

602
00:42:56,440 --> 00:42:59,040
แล้วคุณรู้ไหม นั่นอาจเป็นสิ่งที่เขาต้องการ

603
00:42:59,120 --> 00:43:02,040
ไม่มีใครรู้ว่ามันจะช่วยอะไร
แต่สิ่งที่ผมจะพูดคือ

604
00:43:02,120 --> 00:43:04,080
ผมจะเข้าไปด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง

605
00:43:04,160 --> 00:43:07,040
แต่อยากให้คุณรู้เอาไว้
เพราะผมอยากให้เราชัดเจน

606
00:43:07,400 --> 00:43:09,600
ว่าผมไม่มีความตั้งใจ
ที่จะสนับสนุนให้เคนเนท

607
00:43:09,680 --> 00:43:12,000
ได้ออกมาเร็วกว่าที่ควรเป็น
แค่บอกให้คุณรู้เอาไว้

608
00:43:14,600 --> 00:43:16,040
และผมอยากซื่อสัตย์กับคุณ

609
00:43:16,120 --> 00:43:18,600
เขาสามารถบรรลุเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่
จากข้างในนั้นได้

610
00:43:18,680 --> 00:43:21,240
และถ้าเขาออกมาในเวลาที่ถูกต้อง
ผมก็โอเคกับมัน

611
00:43:21,320 --> 00:43:24,840
ผมโอเคกับผลลัพธ์ของระบบ
เอาแบบนี้ดีไหม ผมโอเคกับมัน

612
00:43:36,240 --> 00:43:37,800
ผมคิดว่ามันน่าสนใจดี

613
00:43:38,000 --> 00:43:41,440
เขาพยายามเข้าประเด็นอย่างนุ่มนวล

614
00:43:41,520 --> 00:43:45,040
ว่าเขาเชื่อว่าเคนเนทถูกลงโทษมากเกินไป

615
00:43:45,120 --> 00:43:48,760
รุนแรงเกินไป หรือไม่ยุติธรรม

616
00:43:49,160 --> 00:43:51,120
ซึ่งเขามีสิทธิคิดแบบนั้น

617
00:43:52,160 --> 00:43:53,880
ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่...

618
00:43:56,280 --> 00:43:59,080
ผมหมายถึง ถ้าผม...
"ถ้า" เน้นคำว่าถ้า ซึ่งมันจะไม่เกิดขึ้น

619
00:43:59,160 --> 00:44:03,040
ถ้าผมอยากช่วยให้เขาออกมาเร็วขึ้น
ผมก็ไม่มีอำนาจ

620
00:44:04,040 --> 00:44:05,280
กฎหมายคือกฎหมาย

621
00:44:05,360 --> 00:44:08,400
เขายังไม่มีสิทธิ
ไม่ว่าใครอยากให้เขาออกมาก็ตาม

622
00:44:09,600 --> 00:44:10,840
จนกว่าจะครบ 40 ปี

623
00:44:22,280 --> 00:44:24,800
(สามเดือนหลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก)

624
00:44:24,880 --> 00:44:27,800
(เคนเนท ฟอสเตอร์
ยอมตอบคำถามเพิ่มเติม)

625
00:44:30,080 --> 00:44:33,120
เรื่องหลักๆ ที่ผมอยากคุยกับนิโค

626
00:44:33,200 --> 00:44:36,000
มีอยู่ไม่กี่เรื่อง

627
00:44:36,440 --> 00:44:41,720
ผมอยากคุยกับเขาเรื่องพลังของคน

628
00:44:42,680 --> 00:44:47,480
และความสามารถในการผ่านพ้น
สถานการณ์แบบนี้ไปได้ คุณรู้ไหม

629
00:44:47,560 --> 00:44:51,560
เพื่อก้าวข้ามไปสู่อีกฝั่ง
กลายเป็นคนที่ดีขึ้น

630
00:44:51,920 --> 00:44:54,760
และเพื่อคุยกับเขา

631
00:44:55,560 --> 00:44:59,080
ว่าอาจมีสักครั้งในชีวิต
ที่เขาอาจตกอยู่ในสถานเดียวกับผม

632
00:44:59,160 --> 00:45:02,520
คุณรู้ไหม เขาอาจต้องมานั่งอยู่ตรงนี้

633
00:45:03,120 --> 00:45:06,320
ผมมองเขาในฐานะคนที่เคยเลือกทางชีวิตผิด

634
00:45:06,480 --> 00:45:07,880
แต่สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้อง

635
00:45:08,240 --> 00:45:09,560
ซึ่งผมรู้สึกชื่นชม

636
00:45:09,640 --> 00:45:12,320
ผมชื่นชมเขาในฐานะมนุษย์
และชื่นชมสิ่งที่เขาทำ

637
00:45:13,160 --> 00:45:17,640
และบางทีสักวันหนึ่งข้างหน้า
ในการพูดคุยกัน

638
00:45:17,960 --> 00:45:20,640
เราอาจจะคุยกันเรื่องกฎหมายว่า...

639
00:45:23,080 --> 00:45:25,640
คดีของผมสมควรตายไหม

640
00:45:26,400 --> 00:45:31,920
จากเวลาที่ผมติดคุกมา
ผมควรได้โอกาสกลับสู่สังคมไหม

641
00:45:32,840 --> 00:45:37,200
ผมเคยอ่านเจอว่า
เมื่อคุณต้องการการให้อภัย

642
00:45:37,800 --> 00:45:39,960
คุณต้องซื่อสัตย์กับสิ่งที่คุณทำ

643
00:45:40,440 --> 00:45:44,040
ซึ่งหมายความว่า
ผมต้องนั่งคุยกับคุณลาฮูด

644
00:45:44,120 --> 00:45:47,560
เพื่อคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นทีละประเด็น

645
00:45:48,120 --> 00:45:53,480
ถ้ามีใครก็ตามที่ควรรู้อะไร
ถ้านิโคกับครอบครัวควรรู้อะไร

646
00:45:53,560 --> 00:45:55,320
เมาริซีโอไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

647
00:45:55,400 --> 00:45:58,960
เมาริซีโอแค่อยากเอาหน้า

648
00:45:59,040 --> 00:46:01,280
ไม่ได้มีการวางแผนปล้นใคร

649
00:46:01,360 --> 00:46:04,920
ไม่อย่างนั้นต้องมีคนไปกับเมาริซีโอ
เหมือนครั้งก่อนหน้าในคืนนั้น

650
00:46:05,240 --> 00:46:07,880
ต้องมีคนลงไปช่วยเขา

651
00:46:07,960 --> 00:46:11,720
คุณไม่ส่งคนคนเดียว
ไปปล้นคนสองคนหรอก คุณไม่ทำแน่

652
00:46:12,680 --> 00:46:14,160
ผมอยากพูดอะไรบางอย่าง

653
00:46:16,040 --> 00:46:18,520
และผมเก็บมันเอาไว้เพื่อสารคดีเรื่องนี้เลย

654
00:46:20,040 --> 00:46:21,560
มันเป็นเรื่องที่...

655
00:46:23,200 --> 00:46:24,520
นิโคไม่รู้

656
00:46:25,480 --> 00:46:28,400
เป็นเรื่องที่ผู้สนับสนุนผมบางคนไม่รู้

657
00:46:29,560 --> 00:46:31,280
แต่ผมอยากให้โลกได้รู้

658
00:46:33,160 --> 00:46:35,280
คืนนั้นตอนเราอยู่ในรถ

659
00:46:36,920 --> 00:46:41,760
แมรี่ แพทริกมาคุยกับเราตรงนี้
คุยกับเราอยู่ที่รถ

660
00:46:42,160 --> 00:46:45,680
แล้วถามว่า "นี่ พวกคุณตามฉันมาใช่ไหม"

661
00:46:45,760 --> 00:46:48,040
และ "เปล่า เราไม่ได้ตามคุณมา"

662
00:46:48,320 --> 00:46:52,120
ทั้งหมดอยู่ในบันทึกการพิจารณาคดี
แต่นี่คือส่วนที่ไม่อยู่ในนั้น

663
00:46:54,960 --> 00:46:57,800
ตอนไมเคิล ลาฮูด
ยืนอยู่ตรงสุดถนนส่วนบุคคล

664
00:46:58,240 --> 00:46:59,680
ผมไม่รู้ว่าเขาหัวเสีย

665
00:46:59,760 --> 00:47:03,480
หรือเขาอาจโกรธ
ที่เธอคุยกับเรานานมาก

666
00:47:04,360 --> 00:47:08,440
แต่ไม่ว่าจะมีคนเชื่อหรือไม่ก็ตาม

667
00:47:08,520 --> 00:47:12,840
และสิ่งที่ผมพูดอาจทำร้ายตัวผมเองได้

668
00:47:13,440 --> 00:47:15,080
แต่เขาชูนิ้วกลางให้เรา

669
00:47:15,160 --> 00:47:17,000
แบบนี้ คุณรู้ไหม

670
00:47:19,480 --> 00:47:22,960
และด้วยอารมณ์ขัน
ผมบอกเมาริซีโอว่า

671
00:47:24,040 --> 00:47:26,680
"เพื่อน นายยอมให้หมอนั่น
แจกของเราแบบนี้เหรอ"

672
00:47:27,480 --> 00:47:29,280
ซึ่งเป็นแค่การล้อเล่น

673
00:47:30,240 --> 00:47:33,840
มัน มันไม่ได้มีความหมายอะไร

674
00:47:35,240 --> 00:47:37,520
แต่นั่นคือตอนที่เมาริซีโอกระโดดลงจากรถ

675
00:47:38,400 --> 00:47:41,760
เขาลงรถแล้วเดินขึ้นไป
ตามถนนส่วนบุคคลนั่น

676
00:47:48,440 --> 00:47:49,960
ผมรู้สึกว่า

677
00:47:52,360 --> 00:47:55,120
ถ้าผมไม่พูดอย่างนั้น เราก็คงขับรถไป

678
00:47:58,920 --> 00:48:00,480
ผมขอรับผิดเอง

679
00:48:01,600 --> 00:48:03,240
ขอให้โทษผม

680
00:48:04,520 --> 00:48:06,200
ถ้าผมต้องถูกประหารชีวิต

681
00:48:06,280 --> 00:48:09,320
เพราะคำที่ปากงี่เง่าของผมพูดออกมา

682
00:48:09,400 --> 00:48:10,760
ผมก็ยอมรับ

683
00:48:11,200 --> 00:48:14,200
คำพูดของผมทำให้เมาริซีโอลงจากรถ

684
00:48:14,600 --> 00:48:16,600
คำที่ว่า "นายยอมให้หมอนั่นทำแบบนี้เหรอ"

685
00:48:16,920 --> 00:48:19,320
แล้วเขาก็ลงรถไป
พยายามทำตัวเป็นนักเลง

686
00:48:20,920 --> 00:48:24,880
มันคือสิ่งที่ผมต้องทนอยู่กับมัน

687
00:48:25,040 --> 00:48:27,960
มันคือสิ่งที่ผมอยากนั่งต่อหน้านิโค
แล้วบอกเขาว่า

688
00:48:29,480 --> 00:48:31,480
"เราไม่ได้พยายามปล้นพี่ชายคุณ"

689
00:48:36,480 --> 00:48:39,400
แต่บางทีการที่ผมถูกตัดสินประหารชีวิต

690
00:48:40,520 --> 00:48:42,920
อาจเป็นสิ่งที่ช่วยตีก้นผม

691
00:48:43,640 --> 00:48:44,840
เตือนผม

692
00:48:45,360 --> 00:48:46,880
ให้หุบปาก

693
00:48:46,960 --> 00:48:50,000
รับฟัง ใส่ใจ ใช้ชีวิตอย่างถ่อมตน

694
00:48:54,200 --> 00:48:55,360
ทำไมคุณต้องเชื่อเรื่องนี้

695
00:48:55,800 --> 00:48:57,720
เพราะสิ่งที่ผมพูดสามารถทำร้ายผมได้

696
00:48:59,400 --> 00:49:02,600
สิ่งที่ผมเพิ่งพูดไป
สามารถนำกลับมาเล่นงานผมได้

697
00:49:04,000 --> 00:49:08,200
ผมต้องกลับไปที่ห้องขัง
สวดภาวนาและขบคิด

698
00:49:09,360 --> 00:49:12,680
"ผมอยากพูดอะไรกับนิโค ลาฮูด"
เพราะถ้าเขาไม่ยอมมาพบผม

699
00:49:12,760 --> 00:49:16,360
นี่อาจเป็นทางเดียวที่เขา
จะได้ฟังเรื่องราวจากผม

700
00:49:17,200 --> 00:49:20,600
ที่ผ่านมาคำแก้ต่างของผมคือ
เราไม่ได้วางแผน

701
00:49:21,400 --> 00:49:24,360
เราไม่เห็นด้วยกับการก่ออาชญากรรม

702
00:49:24,880 --> 00:49:28,640
ที่ผมพูดว่า "นี่เพื่อน นายยอมให้
หมอนั่นแจกของเราแบบนี้เหรอ"

703
00:49:30,480 --> 00:49:31,680
ไม่ได้เป็นอาชญากรรม

704
00:49:32,160 --> 00:49:35,240
แต่ผมต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

705
00:49:35,320 --> 00:49:37,280
เพราะสิ่งที่ผมพูดกับเมาริซีโอ

706
00:49:37,480 --> 00:49:41,440
เมาริซีโอไม่ได้พยายามฆ่าเขา
เขาแค่พยายามทำตัวเป็นนักเลง

707
00:49:41,520 --> 00:49:43,160
และเขาต้องตายเพราะมัน

708
00:49:46,120 --> 00:49:47,920
รู้ไหม ผมมีเรื่องจะบอกคุณ

709
00:49:50,800 --> 00:49:56,200
ความรู้สึกที่เลวร้ายที่สุดในโลกคือ

710
00:49:57,640 --> 00:49:59,920
การที่มีใครสักคนดูแลคุณ

711
00:50:03,720 --> 00:50:04,840
อย่างดีมาก

712
00:50:09,080 --> 00:50:13,600
ให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ
เท่าที่พวกท่านจะทำได้

713
00:50:17,840 --> 00:50:23,920
แต่คุณกลับทำร้ายพวกท่าน
ไม่ให้เกียรติพวกท่าน

714
00:50:24,480 --> 00:50:26,480
เหมือนที่ผมทำกับครอบครัวของผม

715
00:50:34,760 --> 00:50:40,200
คุณรู้ไหม ปู่รับตัวผม
มาจากพ่อที่ติดยาเสพติด

716
00:50:42,520 --> 00:50:44,400
แม่ผมเป็นโสเภณี

717
00:50:47,120 --> 00:50:51,280
เธอเป็นโรคเอดส์ตายปี 1993

718
00:50:53,800 --> 00:50:58,280
ท่านพยายามแยกผมออกมา
รู้ไหม พยายามเลี้ยงผมให้ดี

719
00:51:02,360 --> 00:51:05,720
มีสิ่งหนึ่งที่พ่อของนิโค ลาฮูด

720
00:51:05,800 --> 00:51:08,040
คุณไมเคิล ลาฮูด ซีเนียร์เคยพูดไว้

721
00:51:09,200 --> 00:51:13,120
"คุณอาจใช้เวลาสั่งสมชื่อเสียง
มา 20 หรือ 30 ปี

722
00:51:16,320 --> 00:51:18,240
แต่คุณทำลายมันได้ใน 30 วินาที"

723
00:51:20,200 --> 00:51:26,040
(เคนเนทเหลือเวลาอีก 18 ปี
จึงจะมีสิทธิขอคุมประพฤติ)

724
00:51:26,120 --> 00:51:27,320
ขอบคุณครับ

725
00:51:33,640 --> 00:51:36,560
(ลอว์เรนซ์ ฟอสเตอร์ อายุ 90 ปี
ยังคงรณรงค์)

726
00:51:36,640 --> 00:51:38,240
(ให้ปล่อยตัวหลานชาย)

727
00:51:45,760 --> 00:51:47,840
(นิโค ลาฮูดไม่ได้เป็นอัยการเขตสมัยที่สอง)

728
00:51:47,920 --> 00:51:49,400
(ในปี 2018)

729
00:51:49,480 --> 00:51:52,480
(เขากับเคนเนทยังไม่เคยพบกัน)