1
00:00:16,480 --> 00:00:18,480
บางครั้งผมจะคิดว่า

2
00:00:18,800 --> 00:00:21,600
ชีวิตผมจะเป็นยังไงถ้าไม่ได้ทำแบบนี้

3
00:00:25,720 --> 00:00:28,240
หลายๆ ครั้ง ผมคิดว่าผมควรได้รับการให้อภัย

4
00:00:30,040 --> 00:00:31,400
ผมกลับตัวได้

5
00:00:33,360 --> 00:00:38,320
(ตั้งแต่สหรัฐฯ นำโทษประหาร
กลับมาใช้อีกครั้งในปี 1976)

6
00:00:39,440 --> 00:00:44,040
(มีฆาตกรมากกว่า 8,000 คน
ถูกตัดสินให้รับโทษประหาร)

7
00:00:45,360 --> 00:00:50,640
(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 0-989102)

8
00:00:56,040 --> 00:01:00,120
ผมเสียใจเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น

9
00:01:01,000 --> 00:01:02,960
ผมอยากจะกลับไปแก้ไขมัน

10
00:01:06,600 --> 00:01:08,240
สิ่งที่ผมทำไป ไม่ใช่ตัวผมเลย

11
00:01:11,920 --> 00:01:13,320
ผมทำแบบนั้นลงไปได้ยังไงกัน

12
00:01:18,040 --> 00:01:21,040
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFLIX)

13
00:01:23,120 --> 00:01:25,000
ผมเดินเข้าไปและยิงหนึ่งนัด

14
00:01:25,200 --> 00:01:27,240
เดินเข้าไปใกล้อีก แล้วยิงอีกหนึ่งนัด

15
00:01:28,880 --> 00:01:31,840
เธอถูกยิงทะลุแก้ม กระสุนไปหยุดอยู่ที่ขากรรไกร

16
00:01:33,520 --> 00:01:37,680
จากนั้นผมก็ผลักเขาไปหลังโต๊ะ
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง

17
00:01:42,840 --> 00:01:44,040
ผมไม่อยากเชื่อเลย

18
00:01:44,120 --> 00:01:47,360
ผมแค่คิดว่า ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน

19
00:01:50,480 --> 00:01:51,560
ผมไม่รู้สึกผิดเลย

20
00:01:58,320 --> 00:02:02,200
ผมเริ่มแทงเขา แทงคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

21
00:02:11,520 --> 00:02:15,880
(ใช้ชีวิตรับผลกรรม)

22
00:02:24,360 --> 00:02:27,280
(ในปี 1995 จอช เนลสันและคีท เบรนแนน) (ฆ่าเพื่อนของพวกเขา ทอมมี โอเวนส์)

23
00:02:31,360 --> 00:02:35,440
(ทัณฑสถานกลาง เรฟอร์ด ฟลอริดา)

24
00:02:37,240 --> 00:02:40,160
(จากความผิดในปี 1996)

25
00:02:40,240 --> 00:02:43,240
(จอช เนลสัน
อยู่ในแดนประหารนานกว่าครึ่งชีวิต)

26
00:02:45,760 --> 00:02:49,160
ผมชื่อโจชัว เดวิด เนลสัน อายุ 40 ปี

27
00:02:49,240 --> 00:02:52,080
และผมต้องโทษประหาร

28
00:02:56,320 --> 00:02:58,680
ผมอยู่ที่นี่มา 20 ปีแล้ว

29
00:02:59,120 --> 00:03:02,640
ผมถูกจับเพราะคดีนี้
ตอนอายุ 18 ปีกับอีกสองเดือน

30
00:03:04,880 --> 00:03:08,920
พ่อผมติดเหล้าตั้งแต่ผมจำความได้

31
00:03:09,840 --> 00:03:13,680
ผมน่าจะอายุสี่ห้าขวบหรืออาจจะเด็กกว่านั้น

32
00:03:15,720 --> 00:03:18,920
ทันทีที่พ่อมา แม่ผมจะรออยู่แล้ว
และมันก็จะเริ่ม

33
00:03:20,600 --> 00:03:23,600
พ่อกับแม่จะทะเลาะกัน
ดังสนั่นไปทั้งรถเทรลเลอร์

34
00:03:25,960 --> 00:03:29,840
และผมก็จะวิ่งเข้าไปในห้องของผม

35
00:03:30,160 --> 00:03:32,200
และซ่อนตัวอยู่ในนั้น

36
00:03:33,320 --> 00:03:37,320
ผมจะร้องไห้เพราะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พ่อกำลังซ้อมแม่ผม

37
00:03:37,880 --> 00:03:42,400
และผมช่วยแม่ไม่ได้เลย
แต่ผมกลัวว่าจะโดนซ้อมเป็นคนต่อไป

38
00:03:47,320 --> 00:03:51,960
ในที่สุดพ่อกับแม่ผมก็หย่ากัน
ตอนที่ผมน่าจะอายุเจ็ดขวบ

39
00:03:52,360 --> 00:03:55,760
ตอนนั้นผมคิดว่าทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่
เพราะเหลือผมกับแม่แค่สองคน

40
00:03:56,320 --> 00:03:59,800
แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย

41
00:04:05,720 --> 00:04:10,280
(เคป โครอล ฟลอริดา)

42
00:04:24,320 --> 00:04:25,760
เราย้ายมาอยู่ฟลอริดา

43
00:04:26,120 --> 00:04:30,840
ภายในปีเดียว ผมก็ถูกจับสี่ถึงห้าครั้ง

44
00:04:30,920 --> 00:04:37,320
จากข้อหาปล้นรถหลายคันและบุกรุก

45
00:04:40,800 --> 00:04:41,840
ผมเคยเสพยา

46
00:04:41,920 --> 00:04:44,560
ผมลองสูบกัญชา ดื่มเหล้า

47
00:04:44,640 --> 00:04:48,800
ทั้งเหล้าแรงๆ เบียร์ ยาโรฮิปนอล

48
00:04:48,880 --> 00:04:51,040
แถมยังเคยดมน้ำมันเบนซินด้วย

49
00:04:53,520 --> 00:04:55,520
เมื่อศาลรู้เรื่อง

50
00:04:55,760 --> 00:04:59,120
พวกเขาก็ให้ผมเข้าบำบัดยาเสพติด

51
00:05:06,600 --> 00:05:10,000
ผมไปที่นั่นวันหนึ่ง
พวกเขาจะปล่อยคุณไว้ที่ศูนย์บำบัด

52
00:05:10,080 --> 00:05:12,640
จะมีเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับคุณ
อีกสิบคนอยู่ที่นั่น พวกเขามาที่นั่นเพราะเหตุผลเดียวกัน

53
00:05:15,960 --> 00:05:17,880
ผมกับคีท

54
00:05:17,960 --> 00:05:20,880
ผมว่าพวกเรามีแรงดึงดูดเข้าหากัน
แล้วเราก็เริ่มคุยกัน

55
00:05:22,800 --> 00:05:25,200
เราเป็นเพื่อนกันเร็วมาก
เป็นเพื่อนที่ดีมากด้วย

56
00:05:25,280 --> 00:05:31,000
เกิดมิตรภาพระหว่างเราขึ้นมา
ระหว่างที่เราไปบำบัดที่นั่น

57
00:05:31,080 --> 00:05:32,480
เรากลายเป็นเพื่อนกันจริงๆ

58
00:05:33,960 --> 00:05:37,160
เราไปเรียนมันธยมปลายที่เดียวกัน
และออกไปเที่ยวด้วยกันแทบทุกวัน

59
00:05:50,440 --> 00:05:54,800
ผมกับคีทเริ่มคบกับพี่น้องสองคน
และทีนาเป็นคนน้อง

60
00:05:55,640 --> 00:05:58,640
และเธอก็เริ่มคบกับคีท

61
00:06:00,960 --> 00:06:03,000
พวกเราเจอกันแบบนั้น

62
00:06:07,400 --> 00:06:10,720
ทอมมีเข้ามาอยู่ในกลุ่มเรา
เพราะเพื่อนของเราอีกคน

63
00:06:11,600 --> 00:06:15,920
มีครั้งหนึ่ง อยู่ๆ ทอมมีก็ขึ้นมาบนรถเรา

64
00:06:16,000 --> 00:06:18,760
ตอนแรกผมก็ไม่ได้ยุ่งกับเขาเท่าไร

65
00:06:21,880 --> 00:06:24,680
เขาดูท่าทางน่านับถือดี

66
00:06:25,080 --> 00:06:27,720
และเขาก็แก่กว่าเรานิดหน่อย

67
00:06:29,160 --> 00:06:31,040
จากนั้นเราก็เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน

68
00:06:38,600 --> 00:06:42,160
ตอนที่ผมกับคีทไปศูนย์บำบัดด้วยกัน

69
00:06:42,240 --> 00:06:46,680
เราจะฆ่าเวลาในตอนนั้นด้วยการเพ้อเจ้อว่า

70
00:06:46,760 --> 00:06:50,360
"พอเราออกไปแล้ว เราจะทำเรื่องพวกนี้
เราจะก่ออาชญากรรม"

71
00:06:50,440 --> 00:06:54,880
และเราจะทำให้ชีวิตดีขึ้น
เราจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

72
00:07:01,320 --> 00:07:03,200
มาพูดถึงวันนั้นกันเลย

73
00:07:04,760 --> 00:07:08,920
ผมจำไม่ได้ว่าเป็นแบบนั้นได้ยังไง
แต่มันก็เป็นไปแล้ว

74
00:07:09,920 --> 00:07:11,440
เราบอกว่าเราฆ่าทอมมีได้

75
00:07:19,560 --> 00:07:21,720
เราจะเอารถและเงินของเขาไป

76
00:07:22,640 --> 00:07:23,480
และ...

77
00:07:25,760 --> 00:07:28,560
ทำทุกอย่างที่เราต้องการ พึ่งพาตัวเอง

78
00:07:37,280 --> 00:07:41,480
ตอนแรกผมคิดว่า
มันเป็นแค่การระบายอารมณ์

79
00:07:41,840 --> 00:07:43,400
ผมไม่ได้คิดจริงจัง

80
00:07:43,480 --> 00:07:45,480
ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ

81
00:07:48,160 --> 00:07:51,200
ผมไม่ได้ทำเป็นเรื่องเป็นราว

82
00:07:51,280 --> 00:07:54,160
วางแผน่ให้เป็นอย่างที่ควร...

83
00:07:55,960 --> 00:07:58,440
วางแผนอย่างรอบคอบ
ผมไม่ได้ทำเลย

84
00:07:59,440 --> 00:08:00,600
คีทเองก็เหมือนกัน

85
00:08:08,120 --> 00:08:10,040
(ถนนสาย 16 ตะวันตกเฉียงใต้)

86
00:08:10,320 --> 00:08:14,320
เราโทรหาเขา เขามาหา รับเราไป
เราขับรถเล่นกัน

87
00:08:19,200 --> 00:08:22,560
คีทบอกว่า "เราต้องหาเงินใช้กันหน่อยนะ"

88
00:08:26,640 --> 00:08:27,960
แล้วเขาก็บอกว่า "เอาสิ"

89
00:08:28,040 --> 00:08:32,240
แล้วคีทก็บอกว่า "ถ้าเราแบ่งเงินให้นาย

90
00:08:32,320 --> 00:08:35,360
นายช่วยไปส่งเราที่จุดนัดพบ
เพื่อเอาเงินได้ไหม"

91
00:08:35,880 --> 00:08:38,240
เขาก็บอกว่า
"ได้สิ ฉันไปส่งเอง เดี๋ยวฉันช่วย"

92
00:08:45,440 --> 00:08:47,920
ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้รู้สึกว่า
"เอาแบบนั้นแหละ...

93
00:08:48,000 --> 00:08:50,040
ตกลงว่าทำนะ" แบบว่า "เราจะฆ่าเขา"

94
00:08:54,440 --> 00:08:59,200
เราขับรถออกไปในพื้นที่เปลี่ยว

95
00:08:59,560 --> 00:09:01,560
ตรงนั้นเป็นบริเวณ
ที่ยังไม่เจริญของเคป โครอล

96
00:09:08,920 --> 00:09:11,800
เราบอกเขาว่า "เราจะรอเขา

97
00:09:11,880 --> 00:09:13,600
รอให้พวกนั้นเอาเงินออกมาให้เรา"

98
00:09:18,640 --> 00:09:19,800
เราก็เลยลงจากรถ

99
00:09:25,560 --> 00:09:27,560
ไม้เบสบอลเป็นของทอมมี

100
00:09:27,680 --> 00:09:30,160
เขาเก็บมันไว้หลังรถ
เอาไปไหนมาไหนด้วย

101
00:09:30,240 --> 00:09:31,720
เขาบอกว่าเอาไว้ป้องกันตัว

102
00:09:32,640 --> 00:09:36,320
พอผมลงจากรถผมก็ใช้มันเป็นข้ออ้าง

103
00:09:36,400 --> 00:09:39,040
ผมพูดว่า "เราออกมายืนในความมืด
กลางที่เปลี่ยว

104
00:09:39,120 --> 00:09:42,760
ฉันจะถือไม้นี่เอาไว้ เผื่อมีใครออกมาจากป่า"

105
00:09:46,120 --> 00:09:47,560
ผมกับคีทยืนอยู่นอกรถ

106
00:09:47,640 --> 00:09:50,760
เราคุยกันว่าจะลงมือยังไงดี

107
00:09:53,560 --> 00:09:55,640
ผมบอกว่า "ฉันจะตีเขาก่อน
แต่ถ้าฉันตีเขาสลบ

108
00:09:55,840 --> 00:09:57,000
นายต้องจัดการเขา"

109
00:10:00,520 --> 00:10:01,800
หมายถึงนายต้องฆ่าเขา

110
00:10:05,480 --> 00:10:07,840
แล้วเราก็คุยกันว่า
"เราจะล่อเขาลงจากรถยังไง"

111
00:10:10,320 --> 00:10:15,240
เรารู้ว่าเขาเห็นรถคันนั้นสำคัญขนาดไหน

112
00:10:15,640 --> 00:10:16,520
เขารักรถคันนั้นมาก

113
00:10:20,320 --> 00:10:21,720
คีทมีคัตเตอร์อยู่เล่มหนึ่ง

114
00:10:22,880 --> 00:10:24,720
เราใช้คัตเตอร์กรีดกันชนรถและบอกเขาว่า

115
00:10:24,800 --> 00:10:27,600
"นี่ ตอนนายขับมาที่นี่ นายคงชนอะไรมา

116
00:10:27,680 --> 00:10:30,080
ไม่ก็เกิดอะไรขึ้นกับรถนาย
เพราะที่กันชนมีรอยข่วนด้วย"

117
00:10:33,760 --> 00:10:34,760
เขาลงจากรถ

118
00:10:36,440 --> 00:10:37,560
เขามองดูที่กันชน

119
00:10:40,160 --> 00:10:44,160
ผมรู้สึกว่าแอดรีนาลีนสูบฉีด
ผมพยายามจะลงมือ

120
00:10:46,920 --> 00:10:48,440
แต่ผมทำไม่ได้

121
00:10:49,360 --> 00:10:53,000
จากนั้นผมก็ก้าวพ้นมัน...

122
00:10:53,680 --> 00:10:56,360
ก้าวพ้นส่วนหนึ่งในตัวผม
ที่ไม่ยอมให้ผมทำแบบนั้น

123
00:10:56,440 --> 00:10:58,480
แล้วผมก็ฟาดเขาด้วยไม้เบสบอล

124
00:11:03,960 --> 00:11:05,000
เขาล้มลงไป

125
00:11:05,560 --> 00:11:07,680
แล้วผมก็พยายามจะฟาดเขาอีกครั้ง

126
00:11:08,400 --> 00:11:09,280
และ...

127
00:11:11,360 --> 00:11:14,720
แล้วผมก็ฟาดเขาเข้าอย่างจัง และเขา...

128
00:11:15,400 --> 00:11:20,640
แล้วเขาก็ร้องไห้และกรีดร้อง...

129
00:11:20,720 --> 00:11:23,120
ไม่ใช่กรีดร้องสิ เหมือนจะคราง

130
00:11:23,200 --> 00:11:26,240
และก็พูดว่า "หยุดนะ"

131
00:11:26,320 --> 00:11:28,640
"หยุดเถอะ หยุด ขอร้องล่ะ"

132
00:11:29,080 --> 00:11:30,080
เขาอ้อนวอน

133
00:11:30,720 --> 00:11:31,560
จากนั้น...

134
00:11:36,320 --> 00:11:38,000
เขาก็พูดออกมาว่า

135
00:11:38,080 --> 00:11:40,320
"เอารถไปเลย เอาไป เอาเงินไปด้วย"

136
00:11:40,640 --> 00:11:43,800
และเราก็เดินถอยออกมาและพูดว่า

137
00:11:46,200 --> 00:11:47,560
"มันจะเป็นไปได้เหรอ"

138
00:11:48,360 --> 00:11:50,760
พวกเราก็เลยคุยกันและพูดว่า

139
00:11:51,040 --> 00:11:53,720
"ไม่มีทาง พวกเราต้องงานเข้าแน่ๆ"

140
00:11:58,880 --> 00:12:00,720
คีทบอกว่าเราตกลงกันไว้แล้ว

141
00:12:00,800 --> 00:12:03,800
ถ้าผมฟาดเขาสลบ คีทจะฆ่าเขาเอง

142
00:12:08,400 --> 00:12:10,120
ผมก็เลยใช้ไม้เบสบอลฟาดเขา

143
00:12:10,800 --> 00:12:12,240
ผมฟาดเขาอีกครั้ง

144
00:12:12,920 --> 00:12:16,640
แล้วเขาก็เงียบไป หยุดอ้อนวอน หยุดพูด

145
00:12:21,400 --> 00:12:25,080
แล้วคีทก็ดึงเชือกรองเท้าเส้นหนึ่ง
ออกมาจากรองเท้าเขา

146
00:12:25,760 --> 00:12:26,760
แล้วมัดทอมมีไว้

147
00:12:31,240 --> 00:12:35,400
ผมบอกว่า "คีท ตานายแล้วนะ เขาสลบแล้ว"

148
00:12:35,480 --> 00:12:37,720
แล้วทอมมีก็บอกว่า "ฉันยังไม่สลบ"

149
00:12:38,160 --> 00:12:39,600
จากนั้นผมก็เดินไปหาเขา

150
00:12:42,040 --> 00:12:45,640
แล้วใช้ไม้เบสบอลฟาดเขาอีกหลายครั้ง

151
00:12:46,400 --> 00:12:47,640
ฟาดแรงมากๆ

152
00:12:53,640 --> 00:12:56,840
ทุกอย่างที่ผมเจอมาทั้งชีวิต
ถูกระบายออกมาในตอนนั้น ความรู้สึกทุกอย่าง ความโกรธและ

153
00:13:00,840 --> 00:13:01,840
มันแค่...

154
00:13:03,920 --> 00:13:07,680
ทุกอย่างถูกระบายออกมา
ในตอนนั้นและ...

155
00:13:14,960 --> 00:13:17,920
เขาไม่ได้ เขาไม่
เขาสลบไป เพราะเขาไม่ได้...

156
00:13:18,000 --> 00:13:21,680
เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้...

157
00:13:24,040 --> 00:13:26,880
เขาไม่ได้ต่อต้าน

158
00:13:27,240 --> 00:13:31,160
จากนั้นคีทก็เดินมา
แล้วเชือดคอเขาด้วยคัตเตอร์

159
00:13:37,760 --> 00:13:40,080
เราลากเขาไปบริเวณ

160
00:13:40,360 --> 00:13:44,680
ที่มีพุ่มไม้เตี้ยๆ น่าจะเป็นต้นไม้คลุมดิน
อะไรทำนองนั้น

161
00:13:45,400 --> 00:13:46,880
แทนที่จะปล่อยเขาไว้ข้างถนน

162
00:13:52,000 --> 00:13:55,240
เราเอาแผ่นไม้ใหญ่ๆ วางปิดเขาไว้

163
00:14:01,040 --> 00:14:05,200
ตอนเราขับรถออกมา เราโยนไม้เบสบอลลงน้ำ
และโยนคัตเตอร์ทิ้งไป

164
00:14:05,280 --> 00:14:10,400
แล้วเราก็เอาเสื้อที่ใส่ไปทิ้ง
เพราะเรามีเลือดเปื้อนไปทั้งตัว

165
00:14:27,800 --> 00:14:30,800
(ทันทีที่ก่อเหตุฆาตกรรมทอมมี)

166
00:14:30,880 --> 00:14:34,240
(จอชกับคีทก็ขับรถ
ไปหาแฟนสาวของพวกเขา)

167
00:14:50,760 --> 00:14:55,680
(ทีนาเป็นแฟนของคีท
ในช่วงที่เกิดการฆาตกรรม)

168
00:15:02,160 --> 00:15:04,120
(เธอยอมให้สัมภาษณ์)

169
00:15:04,200 --> 00:15:07,120
(โดยมีเงื่อนไขว่าต้องไม่เปิดเผยหน้าตา)

170
00:15:07,200 --> 00:15:11,720
พี่สาวฉันพบกับจอชที่แมคโดนัลด์
เพราะเขาทำงานที่นั่น

171
00:15:11,800 --> 00:15:12,760
(ทีนา อดีตแฟนคีท)

172
00:15:13,480 --> 00:15:16,840
ฉันพบกับคีทเพราะจอช

173
00:15:17,600 --> 00:15:21,280
หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เริ่มคบกัน

174
00:15:24,680 --> 00:15:28,200
พวกเราทุกคนมีปัญหาครอบครัว

175
00:15:28,920 --> 00:15:32,200
และเราก็เคยพูดกันหลายครั้ง

176
00:15:32,760 --> 00:15:35,440
ว่าอยากจะหนีไปด้วยกัน

177
00:15:36,440 --> 00:15:42,400
แต่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเราก็คือ
พวกเราจะหนีไปได้ยังไง

178
00:15:42,920 --> 00:15:44,640
แล้วคีทกับจอชก็บอกว่า

179
00:15:44,720 --> 00:15:47,120
"ไม่ต้องห่วงนะ" พวกเขาบอกว่าจะหารถมา

180
00:15:52,120 --> 00:15:57,560
ในวันที่เกิดเหตุ พวกเขาโทรมาบอกว่า
"เราจะไปกันคืนนี้นะ"

181
00:15:59,960 --> 00:16:04,320
เราก็บอกว่า "ได้เลย"
แล้วเราก็รอรับโทรศัพท์

182
00:16:05,240 --> 00:16:09,520
เพื่อออกจากบ้านและเดินไปขึ้นรถที่ถนน

183
00:16:16,320 --> 00:16:20,440
ทันทีที่เราเห็นรถของทอมมี
เราก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

184
00:16:22,520 --> 00:16:27,680
เราไม่รู้ว่าพวกเขาหาทาง
กล่อมทอมมีให้มอบรถได้

185
00:16:29,080 --> 00:16:31,040
หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

186
00:16:34,040 --> 00:16:38,600
พวกเขาทั้งสองคนเงียบมาก
เราเลยถามว่า "ทอมมีอยู่ไหน"

187
00:16:42,920 --> 00:16:46,080
แล้วคีทก็ตอบว่า "เราฆ่าเขาแล้ว"

188
00:17:07,119 --> 00:17:09,679
(จอชกับคีทขับรถของทอมมีพาแฟนสาว)

189
00:17:09,760 --> 00:17:12,280
(มาไกล 1,200 ไมล์จนถึงนิวเจอร์ซีย์)

190
00:17:13,599 --> 00:17:17,479
(พวกเขาถูกจับหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์)

191
00:17:17,560 --> 00:17:22,040
(เมื่อทีนากับพี่สาวไปแจ้งความ)

192
00:17:22,920 --> 00:17:24,840
(ข้อกล่าวหา
รัฐฟลอริดากับ)

193
00:17:24,920 --> 00:17:26,960
(โจชัว ดี เนลสัน
เกิด 16 ม.ค. 1977)

194
00:17:27,040 --> 00:17:29,000
(คีท เอช เบรนแนน
เกิด 18 มี.ค. 1978)

195
00:17:29,080 --> 00:17:30,600
(ฆ่าคนโดยเจตนา
ก่ออาชญากรรม)

196
00:17:30,680 --> 00:17:33,240
(ปล้นทรัพย์โดยใช้อาวุธอันตรายถึงชีวิต)

197
00:17:33,960 --> 00:17:39,520
(ทั้งจอชและคีทถูกตัดสิน
ให้ต้องโทษประหารในปี 1996)

198
00:17:40,840 --> 00:17:43,840
(เนื่องจากคีทมีอายุ 16 ปี
ในเวลาที่ก่อการฆาตกรรม)

199
00:17:43,920 --> 00:17:47,480
(ศาลจึงลดโทษของเขา
เป็นจำคุกตลอดชีวิตในภายหลัง)

200
00:17:54,880 --> 00:17:58,000
(สโตนีพอยต์ นิวยอร์ก)

201
00:18:08,240 --> 00:18:12,760
นี่คือรูปของทอมมี
ตอนที่เขาอายุประมาณ 18 ปี

202
00:18:15,160 --> 00:18:17,520
และนี่คือทอมมีตอนที่เขาทำงานที่วินน์ดิกซี

203
00:18:17,600 --> 00:18:20,760
ตอนนั้นเขาอายุประมาณ 16 ปี

204
00:18:23,600 --> 00:18:28,160
และนี่คือรูปสุดท้ายที่เขาถ่าย

205
00:18:28,240 --> 00:18:34,280
นั่นคือทอมมีกับน้องสาวฉัน
ในคืนวันพฤหัสบดีก่อนที่เขาจะตาย

206
00:18:34,360 --> 00:18:39,320
นั่นคือรถคันนั้น
ฟอร์ด โพรบที่พวกเขาต้องการ

207
00:18:43,160 --> 00:18:45,040
ฉันถ่ายรูปเขากับน้องสาวฉัน

208
00:18:45,120 --> 00:18:47,320
เขากำลังจั๊กจี้ที่ซี่โครงเธออยู่

209
00:18:50,600 --> 00:18:54,840
แล้วคืนต่อมาเขาก็ถูกฆ่าตาย

210
00:18:55,440 --> 00:18:58,040
ฉันเลยรู้ว่านั่นเป็นรูปสุดท้ายที่ฉันถ่ายเขา

211
00:19:15,920 --> 00:19:19,360
ทอมมีเป็นคนที่มีความสุข
และกระตือรือร้นมาก

212
00:19:22,560 --> 00:19:26,720
เขาชอบรถ ชอบติดตั้งเครื่องเสียง

213
00:19:28,560 --> 00:19:31,000
ชอบออกไปสร้างเพื่อนใหม่เสมอ

214
00:19:33,160 --> 00:19:35,280
ฉันไม่คิดว่าเขามีศัตรูที่ไหน

215
00:19:38,920 --> 00:19:43,200
เขาไม่เคยดื่มหรือสูบอะไร
หาใครดีกว่าเขาไม่ได้แล้ว

216
00:19:50,880 --> 00:19:53,800
ตอนนั้นเขากำลังเรียนวิทยาลัยชุมชน

217
00:19:53,880 --> 00:19:57,560
เขาเพิ่งเริ่มเรียนกฎหมายอาญา
เขาอยากจะเป็นตำรวจ

218
00:20:00,680 --> 00:20:02,880
และเขาบอกว่าเขาจะซื้อบ้านคู่

219
00:20:02,960 --> 00:20:06,880
เขาจะอยู่กับครอบครัวหลังหนึ่ง
แล้วให้ฉันอยู่อีกหลัง

220
00:20:08,120 --> 00:20:11,440
เขาจะซื้อแลมบอร์กินีมาจอดที่ทางเข้าบ้าน

221
00:20:12,160 --> 00:20:13,400
ฉันบอกว่า "ได้เลย"

222
00:20:13,880 --> 00:20:15,880
ตอนนั้นมันฟังดูดี

223
00:20:26,320 --> 00:20:31,560
ตอนแรกเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

224
00:20:31,640 --> 00:20:34,040
เราไม่เคยคิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้

225
00:20:36,160 --> 00:20:40,640
เราได้ไปที่บ้านของจอชและคุยกับพ่อเลี้ยงเขา

226
00:20:42,880 --> 00:20:45,920
เราไปที่โรงเรียนแล้วคุยกับเพื่อนๆ

227
00:20:46,000 --> 00:20:48,920
เพื่อนๆ คิดว่าพวกเขาคงไป
ฟอร์ต ลอเดอร์เดลกัน

228
00:20:49,320 --> 00:20:54,840
เขาไม่ได้เสพยา
เราเลยคิดว่ากรณีที่แย่ที่สุดก็คือ

229
00:20:56,440 --> 00:21:01,680
เพื่อนๆ ให้เขาเสพยา
แล้วเขาแค่ลืมโทรกลับบ้านเฉยๆ

230
00:21:01,760 --> 00:21:04,600
เราคิดว่านั่นคือกรณีที่แย่ที่สุด

231
00:21:04,680 --> 00:21:07,920
(รัฐกับโจชัว เดวิด เนลสัน)

232
00:21:08,000 --> 00:21:10,360
(ตรวจร่างกายภายนอกโทมัส โอเวนส์ )

233
00:21:10,440 --> 00:21:13,800
แต่ต้องใช้เวลา 11 วัน
กว่าเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขายืนยันตัวทอมมีจากประวัติทันตกรรม

234
00:21:18,440 --> 00:21:19,960
เพราะร่างกายเน่าเปื่อยแล้ว

235
00:21:20,040 --> 00:21:24,320
ศพเขาอยู่ในทุ่งที่มีอากาศร้อน
ในฟลอริดานาน 11 วัน

236
00:21:52,000 --> 00:21:56,720
เขาควรจะได้ทำทุกอย่างที่เขาอยากทำ

237
00:21:57,440 --> 00:21:58,320
(คริส พี่ของทอมมี)

238
00:21:58,400 --> 00:22:00,640
แต่เขาก็ไม่ได้ทำ เพราะรถงี่เง่าคันเดียว

239
00:22:08,920 --> 00:22:11,200
แค่ผมคิดถึงเรื่องนี้

240
00:22:11,280 --> 00:22:14,720
ผมก็ร้องไห้เป็นเด็กๆ แล้ว

241
00:22:16,880 --> 00:22:18,800
เชื่อผมเถอะว่าผมโกรธมาก

242
00:22:23,160 --> 00:22:26,640
หมอนั่นยังอยู่มาถึงตอนนี้
ขณะที่คนในครอบครัวผมตาย

243
00:22:29,480 --> 00:22:32,160
ถึงบ้านเราจะเป็นบุปผาชนรักสงบ

244
00:22:32,600 --> 00:22:34,600
แต่ผมก็ไม่ได้ยอมคนขนาดนั้น

245
00:22:36,240 --> 00:22:40,400
เราอยู่อย่างสงบสุขมาตลอด
จนกระทั่งมันฆ่าน้องชายผมอย่างโหดเหี้ยม

246
00:22:46,120 --> 00:22:48,600
ผมจะอุทิศทั้งชีวิต

247
00:22:50,400 --> 00:22:52,720
ผมจะอุทิศทั้งชีวิต

248
00:22:55,720 --> 00:22:57,280
พวกมันจะไม่อยาก... พวกมันอยู่ในที่ที่มันอยู่น่ะดีแล้ว

249
00:22:59,000 --> 00:23:02,800
เพราะพวกมันจะไม่อยากเจอผม
ตอนออกมาจากคุกแน่

250
00:23:20,080 --> 00:23:22,680
นี่คือพ่อของทอมมี

251
00:23:22,760 --> 00:23:27,720
เขาตายเมื่อ
วันที่ 4 ธันวาคม ปี 2004 เพราะมะเร็ง

252
00:23:27,800 --> 00:23:31,120
ใช่ค่ะ เขาเคยหวัง

253
00:23:31,200 --> 00:23:35,040
ว่าจะได้ไปดูการประหาร

254
00:23:35,800 --> 00:23:38,400
เขาจะไปกินป๊อปคอร์นดูอยู่แถวหน้า

255
00:23:38,600 --> 00:23:41,800
ตอนนั้นเขาบอกนักข่าวไว้แบบนั้น

256
00:23:43,040 --> 00:23:46,160
แต่เขาก็อาการทรุดลงเรื่อยๆ

257
00:23:46,240 --> 00:23:49,040
เรารู้ว่าเขาคงไม่ได้ไปดูการประหารแน่

258
00:23:49,520 --> 00:23:53,520
ให้รอ 22 ปีถือว่านานมาก

259
00:23:54,200 --> 00:23:58,280
และเขาควรจะถูกประหารไปตั้งนานแล้ว

260
00:24:01,320 --> 00:24:05,080
พวกเขาคิดว่าตัวเองมีเหตุผล
พวกเขาวางแผนไว้แล้ว

261
00:24:06,440 --> 00:24:11,000
แต่พอย้อนคิดดูแล้ว
พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรเลย

262
00:24:11,080 --> 00:24:14,720
ทอมมีพยายามบอกพวกเขาว่า
"เอารถไปเลย เอารถไป"

263
00:24:15,760 --> 00:24:17,880
เขารู้ว่าพวกนั้นจะฆ่าเขา

264
00:24:19,120 --> 00:24:22,000
แต่พวกเขาก็ยังทำ
พวกเขาตัดสินใจฆ่าทอมมี

265
00:24:23,480 --> 00:24:26,120
พวกเขาแค่เอารถหนีไปก็ได้

266
00:24:27,120 --> 00:24:30,800
แต่พวกเขาตัดสินใจผิด
ตอนนี้เลยต้องชดใช้กรรม

267
00:24:30,880 --> 00:24:32,840
และคนหนึ่งต้องชดใช้ด้วยชีวิตเขาเอง

268
00:24:37,920 --> 00:24:41,880
(ทรีริเวอร์ส มิชิแกน)

269
00:24:51,920 --> 00:24:54,120
(เพ็กกีเป็นแม่ของจอช)

270
00:24:54,200 --> 00:24:57,480
(อลัน พ่อของเขาเป็นสามีคนที่สองของเธอ)

271
00:25:02,360 --> 00:25:06,000
(คู่สมรสคนแรกของเพ็กกีคือ
เจอร์รี สจวร์ต)

272
00:25:10,240 --> 00:25:12,560
ตอนที่ผมอายุ 19 ปีผมแต่งงานกับเพ็กกี

273
00:25:12,640 --> 00:25:13,480
(เจอร์รี
เพ็กกี)

274
00:25:13,560 --> 00:25:15,680
และเธอเป็นแม่ของเฮเทอร์ ลูกสาวของเรา

275
00:25:15,760 --> 00:25:18,920
และเพ็กกีก็เป็นแม่ของจอช เนลสันด้วย

276
00:25:19,000 --> 00:25:19,840
(เฮเทอร์ สจวร์ต)

277
00:25:19,920 --> 00:25:21,160
(เพ็กกี เนลสัน
อลัน เนลสัน)

278
00:25:21,240 --> 00:25:23,920
(โจชัว เนลสัน)

279
00:25:27,840 --> 00:25:32,200
ผมคิดว่าผมหย่าตอนอายุ 21 ปี

280
00:25:32,280 --> 00:25:33,480
(เจอร์รี สจวร์ต)

281
00:25:33,560 --> 00:25:35,160
และ...

282
00:25:38,000 --> 00:25:41,680
จอชเกิดหลังจากนั้นประมาณสามปี

283
00:25:49,160 --> 00:25:53,840
ผมจำได้ว่าตอนนั้นเฮเทอร์อายุหกเดือน

284
00:25:53,920 --> 00:25:56,760
ผมเป็นห่วงมากว่า

285
00:25:56,840 --> 00:26:01,160
เพ็กกีจะดูแลเธอ
ตามประสาคนเป็นแม่ได้ไหม

286
00:26:02,880 --> 00:26:06,600
ผมจำได้ว่าผมได้ยิน
เฮเทอร์ร้องไห้จากหลังบ้าน

287
00:26:07,080 --> 00:26:10,240
แล้วผมก็จะไปดูเฮเทอร์ แล้วเธอก็จะสงบลง

288
00:26:10,320 --> 00:26:13,320
แล้วมีครั้งหนึ่งพอเพ็กกีตื่น

289
00:26:13,480 --> 00:26:16,800
และผมได้ยินเธอเดินไปที่หลังรถเทรลเลอร์

290
00:26:16,880 --> 00:26:23,120
เสียงร้องก็จะเงียบลงไปในทันทีเลย

291
00:26:23,200 --> 00:26:25,520
เงียบไวจนผมรู้สึกผิดสังเกต

292
00:26:25,600 --> 00:26:27,680
เหมือนไม่ได้หยุดร้องธรรมดา

293
00:26:29,280 --> 00:26:33,880
แล้วผมก็ลุกขึ้นไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

294
00:26:34,200 --> 00:26:37,800
แล้วพอผมเดินเข้าไปในห้อง

295
00:26:38,440 --> 00:26:42,160
เพ็กกีก็ถอยมาจากเฮเทอร์ที่ยังเป็นทารก

296
00:26:42,240 --> 00:26:44,200
และมีหมออยู่ในมือเธอ

297
00:26:44,280 --> 00:26:47,000
ดูเหมือนว่าเพ็กกี

298
00:26:47,080 --> 00:26:49,640
ถือหมอนไว้เหนือหน้าเฮเทอร์

299
00:26:49,720 --> 00:26:53,480
พอเธอถอยออกมา เฮเทอร์ก็เริ่มร้องอีกครั้ง

300
00:26:53,800 --> 00:26:56,440
ผมก็ไม่ได้เห็นชัดๆ

301
00:26:56,520 --> 00:26:59,080
แต่ผมค่อนข้างมั่นใจ ว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น

302
00:27:01,800 --> 00:27:04,160
และผมก็ถามเพ็กกีเรื่องนี้

303
00:27:04,360 --> 00:27:05,840
แต่เธอก็ปฏิเสธ

304
00:27:05,920 --> 00:27:10,400
เธอบอกว่าตอนนั้นเธอแค่
เธอแค่พยายามจะปลอบเฮเทอร์

305
00:27:12,800 --> 00:27:15,880
แล้วก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ กันอีกสองสามครั้ง

306
00:27:25,320 --> 00:27:28,760
ตอนเฮเทอร์อยู่ในความคุ้มครองของผม

307
00:27:28,840 --> 00:27:30,520
ผมจำได้ว่าเคยถามเฮเทอร์ว่า

308
00:27:30,600 --> 00:27:32,520
"ลูกต้องการแบบนี้รึเปล่า"

309
00:27:32,600 --> 00:27:37,560
เพราะคุณไม่รู้หรอกว่าเด็กๆ รู้สึกยังไง

310
00:27:37,800 --> 00:27:39,720
และผมจำได้ว่าเฮเทอร์บอกว่า

311
00:27:39,800 --> 00:27:43,920
ใช่ เธออยากมาอยู่ที่มิชิแกนกับผม

312
00:27:44,000 --> 00:27:47,720
แต่เธอเป็นห่วงเรื่องจอชมาก

313
00:27:48,400 --> 00:27:51,600
เธอบอกว่า
"หนูไม่อยากทิ้งให้จอชอยู่ที่นั่นคนเดียว"

314
00:28:00,800 --> 00:28:04,120
แม่ฉันไม่ได้เอาใจใส่

315
00:28:05,200 --> 00:28:10,080
ฉันว่าแม่ไม่มีความสามารถในการเป็นแม่

316
00:28:10,160 --> 00:28:12,080
(เฮเทอร์ ซิมมอนส์
พี่สาวต่างพ่อของจอช)

317
00:28:12,160 --> 00:28:16,040
ฉันคิดว่าแม่มีบางจุดในตัวเธอ

318
00:28:16,120 --> 00:28:20,080
ที่ทำให้เธอเป็นแม่คนไม่ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันกับจอชต้องการ

319
00:28:24,360 --> 00:28:26,480
สิ่งที่เด็กๆ สมควรจะได้รับ

320
00:28:32,240 --> 00:28:34,960
ฉันคิดว่าอลัน พ่อของจอช...

321
00:28:35,040 --> 00:28:38,880
อาการติดเหล้า
เป็นสิ่งที่กำหนดชีวิตของเขา

322
00:28:39,640 --> 00:28:43,640
เพราะฉันรู้ว่าเขาใช้กำลังทำร้ายร่างกายจอช

323
00:28:43,720 --> 00:28:46,440
เขาตีก้นจอชบ่อยมาก

324
00:28:47,720 --> 00:28:50,600
ตะคอกใส่บ่อยมากด้วย

325
00:28:54,080 --> 00:28:58,920
แต่ฉันไม่รู้ว่ามันหนักข้อขึ้นขนาดไหน

326
00:28:59,000 --> 00:29:00,560
ตอนที่ฉันไม่อยู่

327
00:29:01,080 --> 00:29:02,960
หรือตอนที่ฉันไปเยี่ยม

328
00:29:03,240 --> 00:29:08,240
ถ้านั่นเป็นสิ่งที่คนเราทำกันลับหลัง...

329
00:29:09,000 --> 00:29:10,120
ไม่รู้สิ

330
00:29:10,200 --> 00:29:11,880
(โจชัวเปิดเผยว่าพ่อทำร้ายแม่)

331
00:29:11,960 --> 00:29:13,840
(ทำร้ายเธอมาตลอดตอนเขาเป็นเด็ก)

332
00:29:14,160 --> 00:29:15,880
ตอนนี้มันยากแล้วล่ะ

333
00:29:27,880 --> 00:29:32,360
ฉันคิดว่าสภาพแวดล้อมแบบนั้น
ทำลายชีวิตจอช

334
00:29:32,680 --> 00:29:36,000
ไม่เคยมีใครเห็นค่าหรือมอบสิ่งดีๆ ให้เขา

335
00:29:36,080 --> 00:29:38,320
ฉันคิดว่าคงไม่มีใครสอนให้เขารู้จักความรัก

336
00:29:40,280 --> 00:29:43,440
ถ้าคุณไม่มีใครรัก คุณก็จะรักคนอื่นไม่เป็น

337
00:29:44,080 --> 00:29:45,520
และไม่สามารถ...

338
00:29:48,320 --> 00:29:50,040
จะไม่มีอะไรเลย

339
00:29:50,120 --> 00:29:53,920
ก็อย่างที่ฉันเคยพูด
ฉันคิดว่าเขาไม่เคยได้รับโอกาสเลย

340
00:29:54,480 --> 00:29:59,400
(แม่และพ่อของจอชแยกทางกัน
เมื่อเขาอายุเจ็ดปี)

341
00:29:59,480 --> 00:30:04,040
(แม่ของเขาแต่งงานใหม่ไม่กี่ปีหลังจากนั้น)

342
00:30:11,000 --> 00:30:13,400
(เพ็กกี เพอร์ซิฟีล
เกรก เพอร์ซิฟีล)

343
00:30:13,480 --> 00:30:17,640
ตอนพวกเขาย้ายไปอยู่ฟลอริดา
ประมาณปี 1991

344
00:30:18,480 --> 00:30:23,880
มันทำให้คนในครอบครัว
ขาดการสื่อสารกันไปเลย

345
00:30:26,920 --> 00:30:31,760
ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาถูกเกรกล่วงละเมิดทางเพศ

346
00:30:31,840 --> 00:30:35,080
พ่อเลี้ยงเขา รู้ระหว่างการไต่สวน

347
00:30:35,720 --> 00:30:37,400
ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย (เขาแค่ใช้ปากกับผม)

348
00:30:39,480 --> 00:30:41,560
(มันเกิดบ่อยแค่ไหน
สองสามครั้งต่อสัปดาห์)

349
00:30:41,640 --> 00:30:43,520
(เกิดขึ้นหลายปีแล้วใช่ไหม
สองสามปีแล้ว)

350
00:30:43,600 --> 00:30:45,720
เท่าที่ฉันได้อ่านในรายงาน

351
00:30:45,800 --> 00:30:50,040
เกรกล่วงละเมิดทางเพศจอชเป็นเรื่องปกติ
เขาทำทุกสัปดาห์

352
00:30:50,120 --> 00:30:54,280
ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำเป็นครั้งคราว

353
00:30:54,360 --> 00:30:57,640
เท่าที่ได้อ่านจากรายงานนั่น

354
00:30:57,720 --> 00:31:00,280
มันแทบจะเหมือนทั้งชีวิตของเขาเลย

355
00:31:09,400 --> 00:31:12,280
มันเกิดขึ้นครั้งแรกตอนที่ผมอาบน้ำอยู่

356
00:31:12,360 --> 00:31:16,480
และเขาก็เข้ามาและนั่งลงที่โถส้วม

357
00:31:18,080 --> 00:31:22,160
และไม่ต้องสงสัย

358
00:31:22,240 --> 00:31:24,560
ผมรู้เลยว่ามีเรื่องผิดปกติแน่ๆ

359
00:31:26,400 --> 00:31:29,640
ในที่สุดคืนหนึ่งเขาก็เข้ามาให้ห้องผม

360
00:31:29,720 --> 00:31:33,840
และเริ่มสัมผัสของลับของผม อวัยวะเพศผม

361
00:31:33,920 --> 00:31:37,400
ผมพยายามกลิ้งตัวหนี

362
00:31:38,840 --> 00:31:40,240
แต่เขาตื๊อไม่เลิก

363
00:31:40,320 --> 00:31:43,760
แล้วผมก็พยายามและกลิ้ง
ผมแกล้งทำว่าหลับแล้ว

364
00:31:44,200 --> 00:31:47,520
ผมทำเหมือนว่ามันไม่จริง
เหมือนมันไม่ได้เกิดขึ้น

365
00:31:47,600 --> 00:31:49,240
มันไม่ควรจะเกิดขึ้น

366
00:31:49,480 --> 00:31:51,320
ผมพยายามข่มใจเอาไว้

367
00:31:51,400 --> 00:31:55,640
แต่ในที่สุดอวัยวะเพศผมก็ตื่นตัว

368
00:31:56,400 --> 00:32:00,360
ผมยังเด็ก ร่างกายผมตอบสนองไปเอง

369
00:32:00,640 --> 00:32:03,160
แล้วเขาก็ใช้ปากทำรักให้ผม

370
00:32:06,640 --> 00:32:08,280
ตอนที่เขาทำแบบนั้น

371
00:32:10,520 --> 00:32:15,440
ผมอธิบายไม่ถูก
ผมพูดไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไง

372
00:32:15,520 --> 00:32:18,600
ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รู้สึกเลยสักนิด

373
00:32:19,720 --> 00:32:23,000
ผมข่มใจตัวเองไว้อย่างที่บอก

374
00:32:24,320 --> 00:32:25,800
เพื่อหนีจากตัวเอง

375
00:32:27,960 --> 00:32:31,720
ในที่สุดผมก็รวบรวมความกล้า
ไปบอกแม่ผม

376
00:32:31,800 --> 00:32:36,440
หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นได้หกเดือนไม่ก็หนึ่งปี

377
00:32:39,000 --> 00:32:41,880
ผมพาแม่มานั่งลง
มองหน้าเธอและบอกว่า

378
00:32:41,960 --> 00:32:44,880
"แม่ครับ เขาทำแบบนี้กับผม"

379
00:32:45,880 --> 00:32:47,920
แล้วแม่ก็เรียกเขาเข้ามาคุยด้วย

380
00:32:49,120 --> 00:32:51,960
และเขาก็รับรู้

381
00:32:52,040 --> 00:32:55,480
เขาบอกว่าเขาคิดว่าผมชอบ เขาก็เลยทำ

382
00:32:56,000 --> 00:33:00,200
แม่ก็บอกเขาว่าถ้าเขาทำอีก

383
00:33:00,400 --> 00:33:01,680
แม่จะฆ่าเขาซะ

384
00:33:03,360 --> 00:33:05,440
และผมก็นั่งคิดอยู่ตลอดเลยว่า

385
00:33:05,680 --> 00:33:07,680
เขาจะทำอีกไหม

386
00:33:09,000 --> 00:33:12,000
แล้วที่เขาทำมาตั้งหลายครั้งล่ะ

387
00:33:12,960 --> 00:33:15,200
จะทำยังไงกับครั้งก่อนๆ ที่เขาทำ

388
00:33:35,160 --> 00:33:38,520
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า...

389
00:33:43,240 --> 00:33:45,400
เด็กไร้เดียงสาคนหนึ่ง...

390
00:33:49,920 --> 00:33:51,840
จะถูกตัดสินให้ประหารชีวิต

391
00:34:07,560 --> 00:34:09,920
และไม่มีการแสดงความรับผิดชอบใดๆ

392
00:34:12,960 --> 00:34:18,080
จากคนที่ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้เลย

393
00:34:19,719 --> 00:34:22,519
ฉันน่าจะช่วยเขาเอาไว้

394
00:34:25,480 --> 00:34:28,480
ฉันอยากให้ใครสักคนช่วยเขาไว้

395
00:34:35,800 --> 00:34:37,960
เพราะไม่มีใครควรเจอเรื่องแบบนั้น

396
00:34:43,159 --> 00:34:45,999
มีใครตั้งหลายคนที่น่าจะช่วยเขาได้

397
00:34:47,360 --> 00:34:49,600
พวกผู้ใหญ่ที่น่าจะก้าวเข้าไปช่วยเหลือ

398
00:34:52,960 --> 00:34:56,800
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาอายุสองปีหรือ 12 ปี

399
00:34:57,400 --> 00:35:00,440
ก็ไม่มีใครช่วยเขาเลย

400
00:35:01,160 --> 00:35:02,880
และฉันเสียใจที่ไม่ได้ช่วยเขา

401
00:35:19,960 --> 00:35:23,320
มันทำให้เขาหยุดไปพักหนึ่ง
ประมาณเดือนสองเดือน

402
00:35:23,400 --> 00:35:25,000
ไม่ก็สามเดือน แต่แน่ล่ะ มันยังไม่จบ

403
00:35:29,800 --> 00:35:31,440
เขาเข้าหาผมอีกครั้ง

404
00:35:32,360 --> 00:35:34,480
ในตอนนั้นผมอายุ 18 ปีและ...

405
00:35:35,280 --> 00:35:39,600
ผมคิดว่าผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว

406
00:35:41,280 --> 00:35:44,760
และเขาก็ไม่ได้ตอบโต้เลย

407
00:35:45,440 --> 00:35:48,400
แต่เขาบอกว่า "เธอต้องมากับฉัน"

408
00:35:48,480 --> 00:35:51,120
เราต้องไปคุยกับแม่เธอ
ผมพูดว่า "ได้

409
00:35:51,200 --> 00:35:53,440
ไปคุยกับแม่กัน"

410
00:35:54,200 --> 00:35:57,880
แต่เขาก็แต่งเรื่องขึ้นมา

411
00:35:57,960 --> 00:36:01,360
ว่าเขาอยากให้ผมออกไปรอในรถ

412
00:36:01,720 --> 00:36:04,360
และระหว่างที่เขาเข้าไปคุยกับแม่ผม

413
00:36:04,440 --> 00:36:09,160
ผมเพิ่งมารู้หลังจากนั้น ใครจะรู้

414
00:36:09,240 --> 00:36:13,440
ไม่ว่ายังไงผมก็แค่เชื่อใจเขา
ผมไม่รู้ ผมก็แค่เชื่อ รู้ไหม

415
00:36:13,520 --> 00:36:16,680
ในจุดนั้น ผมคิดว่า
คงเหมือนกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง

416
00:36:16,760 --> 00:36:18,160
ผมแค่เชื่อใจเขา

417
00:36:18,240 --> 00:36:22,320
แล้วเขาก็เข้าไปคุยกับแม่ผม

418
00:36:22,400 --> 00:36:24,960
แล้วแม่ก็เดินโกรธจัดออกมา

419
00:36:26,040 --> 00:36:28,120
บอกให้ผมเอากุญแจให้เธอ

420
00:36:28,240 --> 00:36:30,120
และผมก็ถูกไล่ออก ผมต้องออกจากบ้าน

421
00:36:30,760 --> 00:36:34,680
และผมก็ไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน

422
00:36:35,520 --> 00:36:37,680
ผมต้องเข้าไปเก็บเสื้อผ้าแล้วออกมา

423
00:36:38,360 --> 00:36:41,840
ผมบอกว่า "เอาละ ผมทำอะไรได้บ้างนะ"

424
00:36:55,320 --> 00:37:01,320
(หลังจากนั้นในวันเดียวกัน
จอชกับคีทก็ฆ่าทอมมี)

425
00:37:14,920 --> 00:37:18,280
(หนึ่งสัปดาห์ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรม)

426
00:37:18,360 --> 00:37:21,920
(ทีนา แฟนสาวของคีท
ยอมนั่งไปกับทอมมี)

427
00:37:28,280 --> 00:37:34,160
คืนหนึ่ง ฉันกับพี่สาวไปบ้านของจอช
เพื่อไปหาคีทกับจอช

428
00:37:34,240 --> 00:37:36,200
แต่คีทไม่อยู่ที่นั่น

429
00:37:37,200 --> 00:37:41,720
ฉันเลยเดินไปที่ตู้โทรศัพท์เพื่อโทรหาคีท

430
00:37:41,960 --> 00:37:43,720
คืนนั้นทอมมีก็อยู่ที่นั่นด้วย

431
00:37:43,800 --> 00:37:46,680
เขาบอกว่าให้ฉันใช้โทรศัพท์ในรถเขาได้

432
00:37:50,760 --> 00:37:52,320
พอเราขึ้นไปบนรถของเขา

433
00:37:52,400 --> 00:37:55,320
เขาบอกฉันว่าเราต้องขับรถไป

434
00:37:55,480 --> 00:37:58,160
เพื่อหาสัญญาณ ฉันจะได้โทรศัพท์ได้

435
00:37:59,560 --> 00:38:00,680
และฉันก็ตกลง

436
00:38:02,000 --> 00:38:05,600
แต่เขากลับพาฉันไปยังที่เปลี่ยวๆ

437
00:38:05,840 --> 00:38:07,400
ที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้นเลย

438
00:38:08,000 --> 00:38:10,440
และพยายามจะข่มขืนฉัน

439
00:38:20,320 --> 00:38:22,360
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไรเลย

440
00:38:22,440 --> 00:38:25,080
แต่พี่สาวฉันดูออกว่าฉันมีอาการผิดปกติ

441
00:38:26,360 --> 00:38:28,000
ทันทีที่ฉันบอกพี่

442
00:38:28,400 --> 00:38:31,200
เธอก็เล่าทุกอย่างให้จอชฟัง

443
00:38:32,520 --> 00:38:34,280
แน่นอนว่าจอชโกรธมาก

444
00:38:36,360 --> 00:38:39,680
ตอนแรก ทอมมีปฏิเสธทุกอย่าง

445
00:38:40,480 --> 00:38:43,880
แต่หลังจากนั้น
เขาก็ยอมรับว่าทำอะไรลงไปในที่สุด

446
00:38:52,000 --> 00:38:56,320
(ทีนาและพี่สาวรู้ว่าทอมมีตาย) (เมื่อจอชกับคีทไปรับพวกเธอ
ในคืนที่ก่อเหตุฆาตกรรม)

447
00:39:11,400 --> 00:39:13,240
พอฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

448
00:39:14,560 --> 00:39:16,280
ฉันก็ดีใจที่ทอมมีตาย

449
00:39:20,640 --> 00:39:22,720
ตอนแรกเลยฉันคิดแบบนั้น

450
00:39:23,120 --> 00:39:24,880
และฉันจะได้ไม่ต้องเจอกับเขาอีก

451
00:39:26,560 --> 00:39:28,680
หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกผิด

452
00:39:34,480 --> 00:39:39,200
ไม่ใช่เพราะฉันเข้าใจสิ่งที่พวกเขาทำ

453
00:39:39,440 --> 00:39:42,600
ก็แค่เพราะสิ่งที่ทอมมีทำกับฉัน

454
00:39:43,120 --> 00:39:46,360
ฉันรู้ว่าชีวิตของพวกเขามีปัญหากันทั้งคู่

455
00:39:46,760 --> 00:39:51,400
แต่ฉันรู้สึกว่าการบอกพวกเขาว่า
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

456
00:39:52,160 --> 00:39:53,960
เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย

457
00:40:04,920 --> 00:40:08,560
ชีวิตคนหลายคนถูกทำลายในคืนนั้น

458
00:40:12,240 --> 00:40:13,520
ไม่ใช่แค่ทอมมีคนเดียว

459
00:40:18,160 --> 00:40:21,800
มีหลายคนต้องเจ็บปวด มีหลายคนถูกทำลาย

460
00:40:24,800 --> 00:40:29,280
จอช คีท คนตระกูลโอเวนส์ทั้งครอบครัว

461
00:40:31,760 --> 00:40:36,360
ไม่มีใครเป็นคนเดิมได้หลังจากคืนนั้น

462
00:40:42,240 --> 00:40:46,520
จอชจะเป็นคนพิเศษอยู่ในใจฉันตลอดไป

463
00:40:47,360 --> 00:40:48,840
เขาเป็นคนที่จิตใจดี

464
00:40:50,760 --> 00:40:52,160
เขาเคยเป็นเด็กที่หวาดกลัว

465
00:40:52,800 --> 00:40:57,080
ในชีวิตนี้ เขาถูกทำร้ายมามากมายหลายครั้ง

466
00:40:57,920 --> 00:40:59,800
และมันก็ส่งผลเลวร้ายมาก

467
00:41:04,720 --> 00:41:10,520
(สิ่งที่ทีนากล่าวหาทอมมี
ไม่เคยได้รับการพิสูจน์)

468
00:41:25,160 --> 00:41:26,480
มันอาจเกิดขึ้นก็ได้

469
00:41:26,920 --> 00:41:27,840
เราไม่รู้

470
00:41:29,680 --> 00:41:32,920
ฉันว่ามันไม่ใช่ประเด็น
พวกเขาเอ่ยถึงมันในการไต่สวน

471
00:41:33,440 --> 00:41:35,040
พวกเขาทุกคนเป็นเพื่อนกัน

472
00:41:36,000 --> 00:41:39,600
และไม่มีการบังคับหรือข่มขืน

473
00:41:41,840 --> 00:41:44,360
ไม่เคยมีใครพูดถึงมันเลย

474
00:41:44,440 --> 00:41:48,400
ยกเว้นในการไต่สวนครั้งนั้น
จากนั้นก็ไม่มีใครพูดอีก

475
00:41:53,440 --> 00:41:58,800
พวกเขาวางแผน ไตร่ตรองไว้ก่อน
พวกเขาอยากได้รถลูกฉันเลยฆ่าเขา

476
00:41:58,880 --> 00:42:01,560
(สุขสันต์วันเกิด ทอมมี โอเวนส์)

477
00:42:02,120 --> 00:42:06,000
การจะล่อใครเข้าไปในป่า
และล่อให้ลงจากรถตัวเอง

478
00:42:06,080 --> 00:42:12,000
ทุบเขาด้วยไม้เบสบอลแล้วปาดคอเขา

479
00:42:12,600 --> 00:42:15,120
เขาร้องขอชีวิตและบอกว่า "เอารถไปเลย"

480
00:42:15,200 --> 00:42:18,440
แต่พวกนั้นก็ยังบอกว่า "ไม่ล่ะ เราจะฆ่านาย"
แล้วพวกเขาก็ฆ่า

481
00:42:19,520 --> 00:42:21,440
แล้วพวกเขาได้อะไรล่ะ

482
00:42:22,120 --> 00:42:23,960
พวกเขาติดคุก ส่วนลูกชายฉันก็ตาย

483
00:42:25,760 --> 00:42:28,120
ดังนั้นฉันไม่ยกโทษให้พวกเขาหรอก

484
00:42:29,000 --> 00:42:30,400
หวังว่าพวกเขาจะตกนรก

485
00:42:49,240 --> 00:42:53,440
ผมยังไม่สามารถเข้าถึงความรู้สึก

486
00:42:53,720 --> 00:42:58,000
เข้าใจและหยั่งถึงสิ่งที่ผมทำลงไป
ในคืนนั้นอย่างสมบูรณ์

487
00:42:59,520 --> 00:43:01,840
ทำไมผม ผมทำแบบนั้นได้ยังไง

488
00:43:01,920 --> 00:43:05,520
ทำไมผมถึงทำ
ทั้งที่ผมเองก็เป็นเหยื่อมาทั้งชีวิต

489
00:43:05,600 --> 00:43:08,040
ผมเป็นเหยื่อของคนอื่นมาตลอด
ทำไมผมถึงออกไป

490
00:43:08,120 --> 00:43:11,440
และทำให้คนอื่นเป็นเหยื่อ
ได้อย่างทารุณขนาดนั้น

491
00:43:17,480 --> 00:43:20,240
เพราะผมต้องเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่าง

492
00:43:20,320 --> 00:43:22,560
ไม่มีใครมารับผิดชอบได้
เพราะผมเป็นคนทำ

493
00:43:23,560 --> 00:43:28,040
ผมอยากย้อนไปแก้ไขมันมากๆ

494
00:43:28,680 --> 00:43:33,360
ผมอยากจะลบความเจ็บปวด
ที่ผมสร้างไว้ให้กับทุกคน

495
00:43:34,960 --> 00:43:37,720
ผมอยากทำให้เขาฟื้นกลับมา
แต่ผมทำไม่ได้

496
00:43:41,400 --> 00:43:42,480
ผมไม่รู้ว่าทำไม...

497
00:43:46,080 --> 00:43:47,760
ผมไม่รู้ว่าจะแก้ไขมันได้ยังไง

498
00:43:50,320 --> 00:43:53,240
ผมไม่รู้ว่าจะขอโทษยังไง

499
00:43:57,560 --> 00:43:59,720
ผมไม่รู้ ผมแค่ไม่รู้ว่า...

500
00:43:59,800 --> 00:44:01,600
ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

501
00:44:11,120 --> 00:44:11,960
เอาละ...

502
00:44:13,960 --> 00:44:16,160
เขาก็รับผิดชอบเพียงพอแล้ว

503
00:44:17,680 --> 00:44:20,360
แต่ก็เป็นอย่างที่เขาพูดนั่นแหละว่าเขา...

504
00:44:22,880 --> 00:44:27,680
เขาได้คิดทบทวนมาตั้งหลายปีแล้ว
ว่าเขาต้องรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น

505
00:44:29,040 --> 00:44:31,480
แต่ฉันก็ไม่ได้เปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อเขาเลย

506
00:44:33,280 --> 00:44:37,520
ถึงเขาจะพูดแบบนั้น
ก็ไม่ได้แปลว่าฉันควรยกโทษให้เขา ไม่

507
00:44:40,560 --> 00:44:44,080
ฉันคิดว่ามันเป็นคำพูด
ที่เขาคิดว่าต้องพูดซะตอนนี้

508
00:44:44,160 --> 00:44:47,520
เพราะเขารู้ว่าวันประหารใกล้เข้ามาแล้ว

509
00:44:49,280 --> 00:44:52,680
และเขาจะพูดทุกอย่างเพื่อขอความเห็นใจ

510
00:44:54,240 --> 00:44:56,320
แต่เมื่อก่อนเขาไม่ได้พูดอะไรเลย

511
00:44:57,400 --> 00:45:00,360
ที่จริงเขายิ้มใส่เราตอนออกจากศาลด้วย

512
00:45:00,920 --> 00:45:04,640
มีการเอ่ยถึงในการไต่สวนด้วยว่า
เขายิ้มเยาะใส่เรา

513
00:45:05,640 --> 00:45:08,080
เรื่องเดียวที่เขาเสียใจก็คือถูกจับ

514
00:45:16,880 --> 00:45:18,720
ผมจำไม่ได้นะ แต่...

515
00:45:19,760 --> 00:45:23,120
ผมคงไม่ยิ้มใส่พวกเขา
เพราะเรื่องแบบนั้นแน่

516
00:45:23,200 --> 00:45:27,880
ผมอาจจะยิ้มเพราะเรื่องอื่น
มีคนพูดขึ้นตอนอยู่บนแท่น

517
00:45:27,960 --> 00:45:30,160
หรือเรื่องที่ผมไม่เห็นด้วย

518
00:45:32,640 --> 00:45:37,160
แต่ถึงจะเป็นตอนนั้น
ผมก็ไม่ทำแบบนั้นกับพวกเขาแน่

519
00:45:44,360 --> 00:45:46,360
(สองเดือนหลังจากที่เขาให้สัมภาษณ์ครั้งแรก) (จอชยอมตอบคำถาม)

520
00:45:48,520 --> 00:45:50,360
(เรื่องการฆาตกรรมทอมมีมากขึ้น)

521
00:45:51,360 --> 00:45:54,600
(จอชไม่เคยอ้างว่าเรื่องที่ทีนาถูกล่วงละเมิด)

522
00:45:54,680 --> 00:45:57,560
(เป็นปัจจัยในการฆ่าทอมมี โอเวนส์)

523
00:46:01,720 --> 00:46:06,520
ไม่ใช่เพราะฉันเข้าใจสิ่งที่พวกเขาทำ

524
00:46:06,680 --> 00:46:09,360
ก็แค่เพราะสิ่งที่ทอมมีทำกับฉัน

525
00:46:11,560 --> 00:46:16,320
ฉันรู้สึกว่าการบอกพวกเขาว่า
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

526
00:46:16,880 --> 00:46:18,960
เหมือนกับฟางเส้นสุดท้าย

527
00:46:21,800 --> 00:46:25,560
ผมไม่ มันยากนะ
เป็นคำถามที่ตอบยากมาก

528
00:46:25,640 --> 00:46:29,440
เพราะผมคิดว่ามีหลายสิ่งเกิดขึ้น

529
00:46:30,440 --> 00:46:34,960
มีเหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้น
และนำมาสู่อีกเหตุการณ์หนึ่ง

530
00:46:37,600 --> 00:46:42,200
ผมไม่คิดว่าเรื่องนั้นเป็นปัจจัยสำคัญ

531
00:46:43,000 --> 00:46:46,160
ในการฆ่าเขา

532
00:46:46,480 --> 00:46:47,320
ไม่ใช่

533
00:46:47,400 --> 00:46:49,240
แต่มันเป็นปัจจัยหนึ่งแน่นอน

534
00:46:51,160 --> 00:46:52,040
มัน...

535
00:46:54,080 --> 00:46:57,120
มันทำให้ผมคิดว่าเขาก็ไม่ได้ใสซื่อนัก

536
00:47:22,160 --> 00:47:23,840
คุณหนีตัวเองไม่ได้

537
00:47:25,120 --> 00:47:27,440
เวลาที่คุณติดอยู่กับตัวเองในห้องขัง

538
00:47:29,520 --> 00:47:30,680
เรื่องนี้ช่วยผม

539
00:47:30,760 --> 00:47:34,120
มันช่วยให้ผมเปลี่ยนไป
ช่วยให้ผมรู้ว่าจริงๆ แล้วผมเป็นยังไง

540
00:47:34,200 --> 00:47:36,760
และก็ไม่เป็นตัวผม
เพราะสิ่งที่ผมได้เจอมา

541
00:47:39,120 --> 00:47:41,560
ผมเข้าใจความรู้สึกตัวเอง
และด้านนั้นของตัวเองมากขึ้น

542
00:47:41,640 --> 00:47:42,600
และ...

543
00:47:45,600 --> 00:47:47,800
ใช่ ผมไม่โกรธ ผมไม่เจ็บปวด ผม...

544
00:47:49,640 --> 00:47:53,120
เรื่องเหล่านั้นไม่ได้ครอบงำชีวิตผม

545
00:48:05,280 --> 00:48:07,800
บางครั้งผมคิดว่าผมสมควรตาย

546
00:48:07,880 --> 00:48:11,480
เพราะสังคมของเราเชื่อแบบนั้น

547
00:48:11,560 --> 00:48:15,760
นั่นคือสิ่งที่เราต้องชดใช้

548
00:48:16,560 --> 00:48:20,040
เวลาก่อเหตุอาชญากรรมขึ้นมา

549
00:48:20,560 --> 00:48:25,320
แต่ในขณะเดียวกัน
ผมก็ไม่รู้สึกว่าผมสมควรตายเช่นกัน

550
00:48:25,400 --> 00:48:28,600
เพราะว่ากันว่าโทษประหาร

551
00:48:28,680 --> 00:48:31,200
มีไว้เพื่อคนที่เลวยิ่งกว่าเลว

552
00:48:31,280 --> 00:48:33,200
แต่ผมเลวขนาดนั้นเลยเหรอ

553
00:48:39,440 --> 00:48:44,880
ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางมองผม
โดยไม่คิดถึงสิ่งที่ผมทำลงไปได้

554
00:48:45,920 --> 00:48:50,680
แต่ผมหวังว่าผู้คนจะมองผมและเห็น

555
00:48:50,840 --> 00:48:55,520
ไม่ต้องให้อภัยผมก็ได้
แต่ให้เห็นส่วนอื่นของผมด้วย

556
00:48:57,640 --> 00:49:01,120
และผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ยากยิ่งที่ใครจะทำได้

557
00:49:01,400 --> 00:49:04,280
ผมเข้าใจและ...

558
00:49:06,720 --> 00:49:09,520
ผมอยากจะให้ทุกคนเห็น
ตัวตนทั้งหมดของผม

559
00:49:09,600 --> 00:49:12,600
ไม่ใช่แค่ตอนนั้น

560
00:49:17,600 --> 00:49:19,120
ตอนที่...

561
00:49:20,520 --> 00:49:25,360
ผมได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
เลวร้ายและน่ากลัวลงไป

562
00:49:26,360 --> 00:49:27,960
ผมเป็นอะไรมากกว่านั้น และ...

563
00:49:29,360 --> 00:49:33,040
นั่นเป็นแรงจูงในอย่างหนึ่ง
ในการทำสิ่งที่ผมต้องการ

564
00:49:33,720 --> 00:49:35,960
ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่ค่อยมีความหมาย

565
00:49:36,040 --> 00:49:39,840
แต่ผมอยากให้ผู้คนรู้ว่า
เรื่องมันซับซ้อนกว่านั้น

566
00:49:39,920 --> 00:49:44,080
มันไม่ได้ตรงไปตรงมาขนาดนั้น

567
00:49:47,520 --> 00:49:50,760
ผมไม่ใช่สัตว์ที่ต้องฆ่าทิ้ง