1
00:00:13,720 --> 00:00:18,640
ทุกคนมีความคิดของตัวเอง
และมีอำนาจที่จะกำหนดชะตาตัวเอง

2
00:00:20,280 --> 00:00:23,320
และใช่ครับ ผมเลือกนั่งเก้าอี้
และเหตุผลที่ผมเลือกแบบนั้น

3
00:00:23,400 --> 00:00:25,960
เพราะผมจะได้ตายในทันที

4
00:00:27,000 --> 00:00:31,360
(6. ห้ามกระทำการฆ่า)

5
00:00:32,280 --> 00:00:37,400
(ตั้งแต่มีการนำโทษประหาร
กลับมาใช้ในอเมริกาเมื่อปี 1976)

6
00:00:38,600 --> 00:00:43,840
(มีฆาตกรมากกว่า 8,000 คน
ถูกตัดสินให้รับโทษประหาร)

7
00:00:45,280 --> 00:00:50,040
(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 0-375690)

8
00:00:50,720 --> 00:00:53,720
(เรือนจำประจำรัฐ)

9
00:00:53,800 --> 00:00:58,440
หลายคนคิดว่าเหตุผลที่ผมขอนั่งเก้าอี้

10
00:00:58,520 --> 00:01:00,800
ก็เพื่อยืดวันประหารออกไป

11
00:01:01,280 --> 00:01:02,560
แต่เปล่าเลย

12
00:01:05,880 --> 00:01:07,520
ผมรู้ว่าผมผิด

13
00:01:08,160 --> 00:01:10,000
โทษประหารชีวิตจะมีประโยชน์อะไร

14
00:01:10,080 --> 00:01:12,560
ถ้าไม่ได้บังคับใช้อย่างถูกต้อง

15
00:01:17,000 --> 00:01:19,680
(ผลงานภาพยนตร์ชุดของ NETFLIX)

16
00:01:22,120 --> 00:01:24,080
ผมเดินเข้าไปและยิงหนึ่งนัด

17
00:01:24,160 --> 00:01:26,200
เดินเข้าไปใกล้อีก แล้วยิงอีกหนึ่งนัด

18
00:01:27,720 --> 00:01:30,960
เธอถูกยิงทะลุแก้ม
กระสุนไปหยุดอยู่ที่ขากรรไกร

19
00:01:32,440 --> 00:01:36,640
จากนั้นผมก็ผลักเขาไปหลังโต๊ะ
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง

20
00:01:41,600 --> 00:01:42,920
ผมไม่อยากเชื่อเลย

21
00:01:43,000 --> 00:01:46,080
ผมแค่คิดว่าไม่อยากเชื่อเลย
ว่าผมเพิ่งจะฆ่าคน

22
00:01:49,360 --> 00:01:50,720
ผมไม่รู้สึกผิดเลย

23
00:01:57,200 --> 00:02:01,040
ผมเริ่มแทงเขา แทงคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

24
00:02:10,680 --> 00:02:13,360
(ความเป็นความตาย)

25
00:02:26,840 --> 00:02:32,360
(ในเดือนมีนาคม ปี 1997
เวย์น โดตี้ต้องโทษในคดีฆาตกรรม)

26
00:02:33,080 --> 00:02:37,320
(เรือนจำประจำรัฐฟลอริดา)

27
00:02:37,880 --> 00:02:42,720
(ตอนนี้เขาอยู่ในแดนประหาร)

28
00:02:44,320 --> 00:02:49,560
(เรือนจำประจำรัฐฟลอริดา
เรลฟอร์ด ฟลอริดา)

29
00:02:50,000 --> 00:02:52,600
(กรมราชทัณฑ์)

30
00:02:55,520 --> 00:02:58,680
คุณจะเอาคนมาขังไว้ในคุกไม่ได้
พวกเขาไม่ใช่สัตว์

31
00:02:59,000 --> 00:03:01,120
จะทำแบบนั้นไม่ได้ อย่าคิดว่าคน...

32
00:03:01,200 --> 00:03:03,480
จะยังคงเป็นคน
หลังจากที่คุณเอาเขาไปขังตลอดชาติ

33
00:03:03,560 --> 00:03:05,280
มันไม่ได้เป็นแบบนั้น

34
00:03:05,800 --> 00:03:07,240
มันจะยิ่งทำให้เขาร้ายขึ้น

35
00:03:07,320 --> 00:03:09,240
กว่าคนที่เขาเคยเป็นก่อนเข้าคุก

36
00:03:19,520 --> 00:03:24,320
ผมเกิดวันที่ 12 เมษายน ปี 1973
ที่พูเอโบล โคโลราโด

37
00:03:26,000 --> 00:03:28,840
พ่อผมเป็นพวกขี้เหล้า

38
00:03:29,000 --> 00:03:33,440
เขามักจะออกไปดื่ม
ไม่ก็ไปเที่ยวเตร่กับเพื่อน

39
00:03:36,080 --> 00:03:41,120
เขามักจะใช้กำลังกับแม่เลี้ยงของผม

40
00:03:42,880 --> 00:03:46,120
ผมจำครั้งหนึ่งได้ชัดเจน

41
00:03:46,440 --> 00:03:49,720
เขาซ้อมเชลลีหนักมาก
จนเธอดูเหมือนกับ...

42
00:03:49,800 --> 00:03:52,800
ใครสักคนที่เพิ่งชกกับไมค์ ไทสันเสร็จ

43
00:03:53,080 --> 00:03:55,400
เส้นผมเธอครึ่งหนึ่งถูกดึงออกจากหัว

44
00:03:55,480 --> 00:03:59,520
ตาสองข้างบวมจนปิด จมูกหัก ปากเจ่อ

45
00:04:00,080 --> 00:04:04,160
พ่อผมไม่เคยเก็บปืนไว้ในบ้าน
แต่ถ้าเกิดมีล่ะก็

46
00:04:04,240 --> 00:04:05,800
ผมคงฆ่าพ่อไปแล้ว

47
00:04:06,200 --> 00:04:08,400
และคงฆ่าไปตั้งนานแล้วด้วย

48
00:04:12,480 --> 00:04:17,200
นับตั้งแต่ตอนนั้น
ผมก็เริ่มมีปัญหากับข้อกฎหมายมากขึ้น

49
00:04:17,279 --> 00:04:20,359
ผมเริ่มหนีออกจากบ้าน
เริ่มขโมยเช็คของพ่อ

50
00:04:20,440 --> 00:04:23,320
เริ่มขโมยเงินของพ่อ
พยายามจะออกมาจากที่นั่น

51
00:04:23,400 --> 00:04:25,640
ออกมาจากสภาพแวดล้อมนั้นทุกทาง

52
00:04:25,720 --> 00:04:29,280
และในที่สุด ตอนที่ผมอายุ 15-16 ปี

53
00:04:29,880 --> 00:04:30,720
ผมก็ออกจากบ้าน

54
00:04:30,800 --> 00:04:34,240
ผมบอกว่าผมทนไม่ไหวอีกแล้ว
ผมอยู่ในวัยที่ออกไปอยู่คนเดียวได้แล้ว

55
00:04:47,040 --> 00:04:49,200
(หลังออกจากบ้าน)

56
00:04:49,280 --> 00:04:52,360
(โดตี้ก็ระหกระเหินไปทั่วประเทศอยู่หลายปี)

57
00:04:56,200 --> 00:04:58,000
(โบสถ์หลังแรกของพระเจ้า
แพลนต์ซิตี้)

58
00:05:00,680 --> 00:05:02,200
(ในปี 1996 ตอนอายุ 23)

59
00:05:02,280 --> 00:05:04,480
(เขาเข้าทำงานในโรงงาน
ที่แพลนต์ซิตี้ ฟลอริดา)

60
00:05:05,200 --> 00:05:07,680
ตาผมบอกผมเสมอว่า

61
00:05:07,760 --> 00:05:09,960
"ไอ้หนู อย่าเก็บอะไรไว้ให้รกหัว

62
00:05:10,040 --> 00:05:12,400
เพราะถ้าเก็บเอาไว้ มันจะทับถม

63
00:05:12,480 --> 00:05:14,400
จนกระทั่งมันระเบิดและพาแกไปลงเอย

64
00:05:14,480 --> 00:05:15,880
กับปัญหา ปัญหาใหญ่โต"

65
00:05:15,960 --> 00:05:17,840
และผมก็ลงเอยแบบนั้นจริงๆ

66
00:05:22,480 --> 00:05:24,200
ผมเริ่มดื่มมากขึ้น

67
00:05:24,280 --> 00:05:26,480
เริ่มก้าวร้าวขึ้น ใช้กำลังมากขึ้น

68
00:05:27,080 --> 00:05:29,360
ฮาร์วีย์ ฮอร์นเป็นหัวหน้าคนงานของผม

69
00:05:33,040 --> 00:05:36,160
เขายังเป็นพ่อค้าคนกลางที่ค้ายาไอซ์

70
00:05:40,400 --> 00:05:42,760
ผมไปที่นั่นเพื่อเล่นยาบ้างเป็นบางครั้ง

71
00:05:45,440 --> 00:05:47,080
คืนหนึ่งผมไปที่บ้านเขา

72
00:05:47,160 --> 00:05:50,040
ผมเอาปืนไปด้วย

73
00:05:50,120 --> 00:05:53,600
แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะปล้นเขา
หรือทำอะไรกับเขา

74
00:05:56,480 --> 00:05:59,120
ผมเอาปืนไปเพื่อแลกยา

75
00:06:03,360 --> 00:06:05,040
ตอนที่ผมไปถึงที่นั่น

76
00:06:05,120 --> 00:06:09,360
เราทั้งคู่เสพยาติดกันมาราวหนึ่งสัปดาห์

77
00:06:12,960 --> 00:06:14,680
แล้วเราก็ทะเลาะกัน

78
00:06:15,480 --> 00:06:18,760
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ ตอนนั้นแหละผมก็รู้ตัว

79
00:06:18,840 --> 00:06:21,880
ว่าถ้าผมไม่อยากซัดกับเขาตรงนั้น

80
00:06:22,200 --> 00:06:27,240
ผมก็ต้องฆ่าเขาซะ หรือไม่ก็ทำให้เขาเจ็บ

81
00:06:27,320 --> 00:06:29,520
แต่ถ้าผมจะต้องยิงเขาล่ะก็
ทำไมไม่ฆ่าเขาซะเลยล่ะ

82
00:06:33,440 --> 00:06:36,920
ผมผลักเขาออกไปจากตัว
แล้วพอผมผลักเขาออกไป

83
00:06:37,000 --> 00:06:40,240
ผมก็ชักลูกโม่ขึ้นมา
แล้วก็ยิงเขาที่หน้าในระยะเผาขน

84
00:06:53,280 --> 00:06:55,400
ผมไม่รู้ว่าเขาตายหรือเปล่า

85
00:06:57,280 --> 00:07:00,320
แล้วผมก็คิดว่า
"ผมทิ้งให้เขาครึ่งเป็นครึ่งตายอยู่ในบ้านไม่ได้"

86
00:07:00,400 --> 00:07:03,920
ผมเลยยิงที่หน้าเขาซ้ำอีกห้านัด

87
00:07:12,800 --> 00:07:14,960
เขาควรตายหรือเปล่า อาจจะไม่

88
00:07:17,720 --> 00:07:20,040
แต่เขาตายแล้ว และผมพาเขากลับมาไม่ได้

89
00:07:27,200 --> 00:07:29,600
ทางรัฐตั้งใจจะตัดสินโทษประหารชีวิต

90
00:07:30,120 --> 00:07:34,200
แต่เพราะผมไม่มีประวัติคดีร้ายแรงมาก่อน

91
00:07:34,400 --> 00:07:36,320
พวกเขาเลยงดโทษประหาร
และจบลงที่ให้ผม

92
00:07:36,400 --> 00:07:39,160
ถูกจำคุกตลอดชีวิตโดยไม่มีสิทธิ์ขอลดโทษ

93
00:07:51,200 --> 00:07:55,720
(ในปี 2011 โดตี้ต้องโทษ
อยู่ในเรือนจำประจำรัฐฟลอริดา)

94
00:08:05,720 --> 00:08:08,360
ผมคาดหวังให้คนเคารพอย่างมาก

95
00:08:10,080 --> 00:08:12,400
ผมให้ความเคารพทุกคน
และผมก็ต้องการมันเช่นกัน

96
00:08:12,480 --> 00:08:15,400
ไม่ว่าคุณจะเป็นนักโทษหรือเจ้าหน้าที่

97
00:08:17,600 --> 00:08:19,800
แต่มันไม่ค่อยจะเป็นแบบนั้น
โดยเฉพาะกับนักโทษ

98
00:08:25,120 --> 00:08:28,120
ตอนนั้นผมขายบุหรี่ซึ่งเป็นของต้องห้าม

99
00:08:28,200 --> 00:08:29,760
มันเลยเป็นเหมือนกับตลาดมืด

100
00:08:34,840 --> 00:08:36,480
เอ็กเซเวียร์ โรดริเกซ

101
00:08:36,559 --> 00:08:40,919
ผมเชื่อว่าเขาขโมยบางอย่างไปจากผม

102
00:08:45,000 --> 00:08:50,960
เขายังหนุ่ม เขาปากเสีย
เขาเรียกผมว่า "ไอ้ตุ๊ดหน้าตัวเมีย"

103
00:08:56,600 --> 00:08:59,880
(โดตี้กับเพื่อนนักโทษ
หลอกให้รอดริเกซรับคำท้า)

104
00:08:59,960 --> 00:09:03,320
(ด้วยการบอกว่าถ้าเขาชนะ
จะได้บุหรี่ซึ่งเรียกว่า "ริป" ไป)

105
00:09:09,120 --> 00:09:10,160
ผมบอกเขาว่า

106
00:09:10,240 --> 00:09:14,320
"เราจะเอาผ้าห่มมามัดมือนายไว้

107
00:09:14,480 --> 00:09:16,360
ถ้านายสลัดหลุด ฉันจะให้ริปนายหนึ่งซอง"

108
00:09:16,440 --> 00:09:20,040
คือริปหนึ่งซองน่ะมีราคาร้อยดอลลาร์

109
00:09:20,120 --> 00:09:21,640
ในคุกสมัยนั้น

110
00:09:22,240 --> 00:09:23,120
เขารับคำท้า

111
00:09:30,360 --> 00:09:32,560
ผมเดินไปข้างหลังเขาแล้วก็รัดคอเขา

112
00:09:35,080 --> 00:09:36,520
เพื่อให้เขาหมดสติ

113
00:09:42,320 --> 00:09:45,160
ผมรู้ว่าพอเราทำให้เลือด
ไม่ไหลเวียนไปเลี้ยงสมอง

114
00:09:45,240 --> 00:09:46,920
ไม่กี่นาทีพวกเขาก็จะตาย

115
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
เพราะสมองพวกเขาจะขาดออกซิเจน

116
00:09:55,080 --> 00:09:58,560
ราวๆ 15 วินาทีเขาก็ฉี่ราด

117
00:09:58,640 --> 00:10:00,000
ผมเห็นฉี่เจิ่งนองเต็มพื้น

118
00:10:09,040 --> 00:10:14,040
แล้วแทงเขาประมาณ 25 ครั้ง
บริเวณท้องและสูงกว่านั้น

119
00:10:39,040 --> 00:10:41,320
หลังจากฆ่าเขาแล้ว ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

120
00:10:41,720 --> 00:10:45,480
ผมไปอาบน้ำแล้วก็ลงไปยังคอกผู้คุม

121
00:10:45,560 --> 00:10:48,200
แล้วก็บอกว่า "นี่พวก ข้างบนมีศพอยู่"

122
00:10:54,360 --> 00:10:55,560
ผมคำนวณไว้หมดแล้ว

123
00:10:55,640 --> 00:10:58,880
การอยู่ในเรือนรักษาความปลอดภัยสูงสุด

124
00:10:58,960 --> 00:11:04,080
แล้วทำอะไรแบบนั้นสำเร็จมันโคตรเจ๋ง

125
00:11:24,320 --> 00:11:27,600
คดีนี้ผมผิดอย่างไม่ต้องสงสัย

126
00:11:28,440 --> 00:11:31,160
ผมไม่เคี่ยวเข็ญความคิดของตัวเอง

127
00:11:32,240 --> 00:11:33,440
แล้วนั่งลง

128
00:11:33,880 --> 00:11:38,840
แล้วผูกเรื่องเพ้อฝันบอกว่าผมไม่ผิด
ทั้งที่ผมรู้ว่าผมผิด

129
00:11:42,440 --> 00:11:47,560
(ในศาล โดตี้รับสารภาพว่า
สังหารเอ็กเซเวียร์ โรดริเกซ)

130
00:11:54,320 --> 00:11:57,840
(เขาถูกพิพากษาประหารชีวิตในปี 2013)

131
00:12:14,080 --> 00:12:16,080
(เดนเวอร์ โคโลราโด)

132
00:12:34,760 --> 00:12:39,640
ฉันแมรี่ โคล แม่ของเวย์น ชาร์ลส์ โดตี้

133
00:12:43,280 --> 00:12:46,480
นี่คือแรนดี้ เขาเพิ่งปลดประจำการ

134
00:12:47,640 --> 00:12:53,600
เราเดทกันพักหนึ่ง
ฉันท้อง แล้วเราก็มีเวย์น

135
00:12:56,800 --> 00:13:01,200
เข้าใจว่าเขาหนักหกปอนด์ 12 ออนซ์

136
00:13:01,360 --> 00:13:05,080
ผมเขาหยิก สีบลอนด์ ตาเขาสีฟ้า

137
00:13:09,680 --> 00:13:14,800
เขาดูเหมือนพ่อ รูปนั้นค่ะ
พ่อของเขาผมบลอนด์ ตาสีฟ้า

138
00:13:18,760 --> 00:13:22,000
เขารักอิสระ แรนดี้น่ะ

139
00:13:22,080 --> 00:13:25,560
คือเขาเป็นสามีประเภทที่

140
00:13:25,640 --> 00:13:27,400
อาจหนีไปแล้วไม่กลับมาอีก

141
00:13:39,200 --> 00:13:42,160
วันหนึ่งแรนดี้กับฉันทะเลาะกัน

142
00:13:42,680 --> 00:13:44,600
ฉันออกไปร้านชำ

143
00:13:45,840 --> 00:13:49,880
พอฉันกลับมา เวย์นกับแรนดี้ก็ไปแล้ว

144
00:13:57,240 --> 00:13:58,480
ฉันเรียกตำรวจ

145
00:13:58,560 --> 00:14:03,360
ฉันบอกพวกเขาว่าลูกฉันหาย
พ่อเขาเอาตัวเขาไป

146
00:14:03,600 --> 00:14:06,960
และตำรวจก็บอกว่า "คุณหย่ารึเปล่า"
ฉันตอบว่า "ไม่ได้หย่า"

147
00:14:07,040 --> 00:14:09,840
เขาบอกว่า "งั้นแรนดี้ก็มี...

148
00:14:09,920 --> 00:14:14,080
คนเป็นพ่อน่ะมีสิทธิ์ในตัวลูกมากเท่าๆ กับคุณ"

149
00:14:16,120 --> 00:14:19,560
ฉันเลยคิดว่าบางทีเขาอาจกลับมา

150
00:14:19,640 --> 00:14:21,640
ไม่ช้าก็เร็ว แต่เขาไม่ได้กลับมา

151
00:14:22,680 --> 00:14:26,480
เขาไม่พาเวย์นกลับมา
และไม่ให้ฉันรู้อะไรเลย

152
00:14:30,920 --> 00:14:34,320
เวย์นบอกว่า
แรนดี้บอกเขาว่าฉันตายแล้ว

153
00:14:53,920 --> 00:14:55,840
(เมื่ออายุ 14 ปี)

154
00:14:55,920 --> 00:14:58,560
(เวย์น โดตี้พบว่าแมรี่ แม่ของเขายังไม่ตาย)

155
00:15:04,920 --> 00:15:11,920
เขาไปที่ไร่ของย่าที่มิชิแกน
และเจอรูปถ่ายฉัน

156
00:15:12,040 --> 00:15:16,040
ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าใครก็เลยถามย่าไปว่านี่ใคร

157
00:15:18,160 --> 00:15:19,960
และย่าก็บอกเขาว่า "นั่นแม่แก"

158
00:15:23,400 --> 00:15:25,280
ครั้งต่อมาที่ฉันได้เจอเขา

159
00:15:25,440 --> 00:15:29,520
เขาก็โตขึ้นเยอะ อายุสัก 20-21 แล้ว

160
00:15:31,040 --> 00:15:34,960
เวย์นโทรมาและบอกว่าอยากมาเดนเวอร์

161
00:15:35,040 --> 00:15:38,400
มาหาฉัน มาเจอน้องชายน้องสาว

162
00:15:38,880 --> 00:15:40,760
เราเลยออกเงินให้เขาบินมา

163
00:15:40,840 --> 00:15:46,080
เขามาอยู่ที่นี่ประมาณสามเดือนได้

164
00:15:48,760 --> 00:15:51,880
ตอนเขาอยู่ที่นี่ เขาคงรู้สึกแปลกแยก

165
00:15:51,960 --> 00:15:55,360
แบบว่านี่ใช่ที่ของฉันหรือว่าไม่ใช่

166
00:15:59,560 --> 00:16:03,160
เขาได้งาน เขาซื้อรถมาขับ

167
00:16:03,840 --> 00:16:07,880
เขามักออกไปตั้งแคมป์ แปลว่าเขามีเพื่อน

168
00:16:08,480 --> 00:16:12,400
พวกเขาจะไปกันในคืนวันศุกร์
และกลับมาในวันอาทิตย์

169
00:16:14,280 --> 00:16:15,520
เรากลับมาที่บ้าน

170
00:16:15,960 --> 00:16:17,240
รถของเวย์นไม่ได้จอดอยู่

171
00:16:18,440 --> 00:16:22,280
ไม่มีอะไรเลย ฉันเลยคิดว่า
"เด็กนั่นคงออกไปเที่ยวอีกแล้ว"

172
00:16:22,840 --> 00:16:25,480
วันต่อมาก็ไม่มีข่าวคราว

173
00:16:25,560 --> 00:16:30,080
แล้วเจ้านายที่เขาทำงานให้
นายจ้างของเขา

174
00:16:31,000 --> 00:16:35,600
ก็โทรมาบอกฉันว่า
"เขาไปแล้ว เขาลาออกไปแล้ว

175
00:16:36,080 --> 00:16:40,520
เขากลับไปฟลอริดา พ่อของเขาต้องการเขา"

176
00:16:44,040 --> 00:16:47,680
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงไปแบบนั้น

177
00:16:48,040 --> 00:16:51,760
แรนดี้มีอิทธิพลกับเขามากหรือว่า...

178
00:16:52,040 --> 00:16:54,440
หรือแรนดี้ทำให้เขารู้สึกผิด

179
00:16:54,520 --> 00:16:57,080
เขาถึงต้องกลับไปที่นั่น

180
00:16:59,760 --> 00:17:01,320
ฉันไม่ได้ข่าวคราวเขาพักใหญ่

181
00:17:01,400 --> 00:17:07,080
จนกระทั่งแรนดี้โทรมา
เขาถามว่า "แมรี่ใช่ไหม"

182
00:17:07,160 --> 00:17:08,520
และฉันก็บอกว่า "ใช่ค่ะ"

183
00:17:08,599 --> 00:17:13,159
และฉันก็... สำเนียงแบบฟลอริดา

184
00:17:13,240 --> 00:17:15,000
"แมรี่" ฉันตอบ "คะ"

185
00:17:15,440 --> 00:17:17,400
"นี่แรนดี้นะ" ฉันตอบ "ไม่นะ"

186
00:17:18,319 --> 00:17:19,479
"คุณต้องการอะไร"

187
00:17:19,560 --> 00:17:21,560
"เวย์นก่อเรื่องซะแล้ว"

188
00:17:21,960 --> 00:17:23,160
"เขาทำอะไร"

189
00:17:23,240 --> 00:17:26,080
"เขายิงหน้าชายคนหนึ่งไปห้านัด"

190
00:17:39,240 --> 00:17:41,320
(บาร์โทว์ ฟลอริดา)

191
00:18:04,040 --> 00:18:08,280
เวย์น โดตี้ฆ่าพ่อผม สังหารเขาอย่างเลือดเย็น

192
00:18:08,600 --> 00:18:10,080
ยิงเขาที่หน้า

193
00:18:12,160 --> 00:18:15,200
พ่อผมชื่อฮาร์วีย์ ยูจีน ฮอร์นที่สอง

194
00:18:15,800 --> 00:18:18,000
ผมชื่อฮาร์วีย์ ยูจีน ฮอร์นที่สาม

195
00:18:19,960 --> 00:18:24,160
ทุกเช้าวันอาทิตย์เรามักจะไปตกปลา

196
00:18:24,240 --> 00:18:28,080
ไปใช้ช่วงเวลาตามประสาพ่อลูก

197
00:18:30,840 --> 00:18:31,960
เรา...

198
00:18:32,800 --> 00:18:35,560
เราสนุกกันมากเวลาที่ไปตกปลา

199
00:18:35,640 --> 00:18:40,560
ความทรงจำแรกๆ ที่ผมจำได้ก็คือการตกปลา

200
00:18:40,640 --> 00:18:44,640
การไปตกปลากับพ่อ
เป็นความทรงจำแรกๆ ที่ผมจำได้ว่ามีความสุข

201
00:18:56,560 --> 00:18:59,160
ผมกับพ่อสนิทกันมาก

202
00:18:59,240 --> 00:19:03,720
ผมเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง
พ่อเลยทุ่มเทให้กับผม

203
00:19:04,240 --> 00:19:06,560
ทั้งความรัก ความใส่ใจ ทุกๆ อย่าง

204
00:19:06,640 --> 00:19:08,880
เท่าที่เราสามารถให้คนคนหนึ่ง

205
00:19:09,400 --> 00:19:10,840
พ่อมอบให้กับผม

206
00:19:19,280 --> 00:19:20,800
พ่อเป็นคนมีอารมณ์ขัน

207
00:19:20,880 --> 00:19:23,080
เป็นคนตลก พ่อไม่ใช่คนเลวร้าย

208
00:19:23,160 --> 00:19:26,440
เขาเป็นคนดี เป็นคนอยู่ด้วยแล้วสนุก

209
00:19:30,520 --> 00:19:32,840
ก่อนผมจะอายุครบ 21

210
00:19:33,000 --> 00:19:36,720
ผมทำงานอยู่
แล้วตำรวจก็มาหาผมที่ที่ทำงาน

211
00:19:38,440 --> 00:19:39,880
พวกเขาบอกข่าวร้ายกับผม

212
00:19:39,960 --> 00:19:42,880
เป็นข่าวร้ายที่ร้ายที่สุดเท่าที่เคยได้ยินในชีวิต

213
00:19:43,000 --> 00:19:44,600
พ่อผมถูกฆ่าตาย

214
00:19:45,320 --> 00:19:46,640
เขาถูกยิงตาย

215
00:19:55,680 --> 00:20:00,120
แน่นอน ผมเสียใจที่สูญเสียพ่อ
และในระหว่างนั้น ผมก็...

216
00:20:00,200 --> 00:20:01,960
ผมก็สร้างปัญหาให้ตัวเอง

217
00:20:02,040 --> 00:20:06,080
ผมทำเรื่องที่ปกติคงไม่คิดจะลอง

218
00:20:06,160 --> 00:20:07,560
บางเรื่องที่ผมไม่ควรจะทำ

219
00:20:13,000 --> 00:20:17,720
มันส่งผลกระทบต่อชีวิตผม
การที่ไม่เหลือใครที่ภูมิใจในตัวเราแล้ว

220
00:20:17,800 --> 00:20:20,840
ลูกชายทุกคนย่อมอยากให้พ่อภูมิใจในตัวเขา

221
00:20:20,920 --> 00:20:22,720
ในทางใดสักทางหนึ่ง

222
00:20:24,240 --> 00:20:27,240
ผมยังอยากให้พ่ออยู่เหวี่ยงคันเบ็ดกับผม

223
00:20:27,320 --> 00:20:29,280
และสนุกไปด้วยกัน แต่...

224
00:20:30,840 --> 00:20:32,960
พ่อไม่อยู่แล้ว ฉะนั้นทุกครั้งที่มีโอกาส

225
00:20:33,040 --> 00:20:35,400
ผมจะพยายามมาทำแบบเดียวกัน
ที่ริมทะเลสาบ

226
00:20:37,840 --> 00:20:39,120
ผมรักพ่อนะครับ

227
00:20:53,800 --> 00:20:56,200
(14 ปีหลังจากสังหารฮาร์วีย์ ฮอร์นที่สอง)

228
00:20:56,280 --> 00:20:58,600
(โดตี้ฆ่าเอ็กซาเวียร์ โรดริเกซ
ในเรือนจำฟลอริดา)

229
00:21:03,960 --> 00:21:06,120
เขาบอกว่า "แม่ครับ ผมขอโทษ แต่ว่า...

230
00:21:07,080 --> 00:21:10,360
ผมอยากโดนประหารชีวิต หวังว่าแม่จะเข้าใจความต้องการของผม"

231
00:21:18,680 --> 00:21:22,000
และฉันก็บอกว่าฉันเข้าใจ
เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

232
00:21:22,080 --> 00:21:25,520
เขาสามารถเลือกเองได้

233
00:21:25,720 --> 00:21:27,480
แต่ฉันไม่อยากให้เขาตาย

234
00:21:28,800 --> 00:21:33,280
ไม่จนกว่าพระเจ้าจะตรัสว่า
"โอเค เวย์น ถึงเวลาที่ลูกจะมาแล้ว"

235
00:21:33,360 --> 00:21:36,960
ไม่ใช่ให้เขามาตัดสินใจเอง

236
00:21:49,120 --> 00:21:52,440
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคดีนี้ผมผิด

237
00:21:53,040 --> 00:21:56,520
ถามว่าผมสงสารเหยื่อไหม

238
00:21:56,600 --> 00:21:57,960
ผมไม่สงสาร

239
00:21:59,440 --> 00:22:03,560
แต่พอผมมองแม่ของเหยื่อ
และคิดว่าถ้าผมเป็นคนที่ถูกฆ่า

240
00:22:04,280 --> 00:22:08,200
ผมก็อยากให้แม่ของผม
ได้ฟังคำตัดสินที่รุนแรงที่สุด

241
00:22:08,280 --> 00:22:09,840
ถ้าเกิดในสถานการณ์นั้นมันเป็นผม

242
00:22:17,200 --> 00:22:18,840
ดีใจที่ได้ฟังเสียงเขา

243
00:22:29,200 --> 00:22:31,480
เขาบอกว่าเขาสมควรถูกประหาร แต่...

244
00:22:33,120 --> 00:22:35,560
ขอโทษนะคะ แต่เขาน่ะ...

245
00:22:36,880 --> 00:22:40,840
เขาบอกว่าเขาควรตายเพราะเขาฆ่าคน

246
00:22:41,160 --> 00:22:42,880
แต่ตอนที่เขาทำ

247
00:22:45,600 --> 00:22:48,280
เขาทำเพื่อช่วยตัวเขาเอง เพื่อรักษาธุรกิจ

248
00:22:48,720 --> 00:22:51,960
เด็กนั่นคิดจะยึดธุรกิจของเวย์น

249
00:22:54,680 --> 00:22:59,520
มันยากจะเข้าใจว่าเวย์นทำแบบนี้ได้ยังไง

250
00:23:00,320 --> 00:23:04,320
บางครั้งฉันลองคิดว่าตัวเองเป็นเขา

251
00:23:05,360 --> 00:23:11,000
และฉันก็คิดว่าเด็กคนนี้
คงไม่เคยได้รับรักแท้

252
00:23:11,080 --> 00:23:12,600
มาก่อนในชีวิต

253
00:23:13,160 --> 00:23:15,480
เว้นแต่ตอนที่เขายังเล็กมาก

254
00:23:16,160 --> 00:23:20,440
และฉันก็เชื่อว่า
เพราะเวย์นอยู่ในคุกมาหลายปี

255
00:23:20,520 --> 00:23:23,200
จนเขาไม่รู้เรื่องอะไรอีก

256
00:23:23,640 --> 00:23:26,000
และเรื่องที่ได้เรียนรู้จากคุก

257
00:23:26,720 --> 00:23:31,280
คือการใช้ชีวิตในคุก ต้องคอยดูแลตัวเอง

258
00:23:31,560 --> 00:23:35,120
เพราะไม่มีใครจะคอยดูแลคุณ แต่...

259
00:23:36,880 --> 00:23:39,400
เวย์นต้องการจะตายแบบนั้นจริงเหรอ
ถ้ามีคนฆ่าเขา

260
00:23:40,000 --> 00:23:43,960
แล้วเขาจะรู้สึกดีขึ้นเหรอ
แบบว่าฉันจะได้ไปพบพระเจ้าแล้วงั้นเหรอ

261
00:23:46,040 --> 00:23:46,880
ไม่หรอก

262
00:24:04,440 --> 00:24:06,200
(เกนส์วิลล์ ฟลอริดา)

263
00:24:11,560 --> 00:24:13,800
(ในปี 2013 โดตี้เลือกที่จะแก้ต่างในชั้นศาล)

264
00:24:13,880 --> 00:24:15,560
(ในคดีสังหารเอ็กเซเวียร์ โรดริเกซ)

265
00:24:17,000 --> 00:24:19,200
(ถนนเอ็นหนึ่ง)

266
00:24:21,400 --> 00:24:23,560
(แม้จะไม่ได้ร้องขอโทษประหาร)

267
00:24:23,640 --> 00:24:25,640
(แต่โดตี้ก็เล่าเหตุการณ์อย่างโหดเหี้ยมซื่อตรง)

268
00:24:33,000 --> 00:24:36,360
(บิล เซอร์โวเน เป็นอัยการแห่งรัฐฟลอริดา)

269
00:24:40,680 --> 00:24:44,400
แม้เขาจะสู้คดีเพื่อไม่ให้โดนประหาร

270
00:24:46,760 --> 00:24:50,920
แต่จากทุกอย่างที่เขาทำ
และแสดงออกต่อคณะลูกขุน

271
00:24:51,120 --> 00:24:55,880
ผมคิดว่าเขาต้องการ
โน้มน้าวให้ลูกขุนตัดสินว่า

272
00:24:55,960 --> 00:24:57,880
ความตายเป็นคำตัดสินที่เหมาะสม

273
00:24:57,960 --> 00:25:00,040
(สำนักงานอัยการรัฐ
วิลเลียม พี เซอร์โวเน)

274
00:25:04,280 --> 00:25:06,880
หลายครั้งที่ผมต้องติดต่อกับเขาโดยตรง

275
00:25:06,960 --> 00:25:10,360
ปกติผมจะไม่ทำแบบนั้น
โดยเฉพาะกับผู้ต้องหาคดีฆาตกรรม

276
00:25:10,440 --> 00:25:12,680
เขาเป็นคนที่น่าสนใจมาก เขาเป็นคนฉลาด

277
00:25:13,640 --> 00:25:16,360
แถมเขายังเป็นคนที่น่ากลัวสุดๆ

278
00:25:19,800 --> 00:25:25,280
เพราะเขาจะบอกคุณอย่างไร้อารมณ์
ว่าเขาเคยฆ่าคนมาก่อน

279
00:25:25,360 --> 00:25:27,120
และเขาอาจจะฆ่าอีก

280
00:25:27,200 --> 00:25:30,080
ถ้าเกิดเขาคิดว่าสภาพแวดล้อมเอื้ออำนวย

281
00:25:32,840 --> 00:25:39,760
เขามีหลักศีลธรรมที่แรงกล้า
และไม่เหมือนใคร เป็นแรงผลักดัน

282
00:25:39,840 --> 00:25:44,240
แม้หลักดังกล่าวจะแปลกต่าง
และเกินรับได้สำหรับเราคนอื่นๆ

283
00:25:44,320 --> 00:25:47,560
แต่มันก็เป็นส่วนสำคัญในชีวิตเขา

284
00:25:50,840 --> 00:25:54,240
(มหาวิทยาลัยฟลอริดา)

285
00:25:55,240 --> 00:25:56,800
(ด้วยการรับสารภาพ)

286
00:25:56,880 --> 00:25:59,760
(โดตี้ถูกตัดสินประหารชีวิต
ในวันที่ 5 มิถุนายน ปี 2013)

287
00:26:01,440 --> 00:26:02,360
(อัยการรัฐ)

288
00:26:07,200 --> 00:26:08,880
(แต่สามปีต่อมา)

289
00:26:08,960 --> 00:26:10,920
(โทษที่เขาได้รับกลับผิดรัฐธรรมนูญ)

290
00:26:12,920 --> 00:26:14,760
(ศาลฎีกาแห่งรัฐฟลอริดา)

291
00:26:15,640 --> 00:26:17,720
ก่อนสองปีที่แล้ว

292
00:26:17,800 --> 00:26:22,120
คณะลูกขุนมีสิทธิ์ที่จะเสนอ

293
00:26:22,200 --> 00:26:24,120
ให้ลงโทษประหารชีวิตด้วยเสียงส่วนใหญ่

294
00:26:24,200 --> 00:26:26,560
จากนั้นก็ให้ผู้พิพากษาตัดสินใจขั้นสุดท้าย

295
00:26:28,360 --> 00:26:32,080
มันเป็นแบบนั้น
ในตอนที่พิจารณาคดีโดตี้ครั้งแรก

296
00:26:32,160 --> 00:26:35,760
ลูกขุนสิบต่อสองเสนอให้ประหาร

297
00:26:37,800 --> 00:26:40,320
แต่ศาลสูงสุดแห่งสหรัฐอเมริกาเปลี่ยนกฎ

298
00:26:40,400 --> 00:26:44,000
เกี่ยวกับโทษประหารในประเทศ
โดยเฉพาะในฟลอริดา

299
00:26:44,080 --> 00:26:46,920
เมื่อสองปีก่อนเนื่องจากคดีเฮิร์สต์

300
00:26:47,920 --> 00:26:51,800
ผลจากจากคดีเฮิร์สต์
คำตัดสินจะต้องได้เสียงเป็นเอกฉันท์

301
00:26:57,560 --> 00:27:00,160
(คำตัดสินคดีเฮิร์สต์
ทำให้โทษประหารของโดตี้เป็นโมฆะ)

302
00:27:01,200 --> 00:27:03,840
(เขาต้องฟังคำตัดสินใหม่ต่อหน้าลูกขุนชุดใหม่)

303
00:27:08,440 --> 00:27:11,320
ลูกขุนได้รับแจ้งว่าพวกเขาไม่ต้องสนใจ

304
00:27:11,400 --> 00:27:14,800
ว่าเขาผิดจริงหรือไม่
เพราะเรื่องนั้นถูกตัดสินไปแล้ว

305
00:27:14,880 --> 00:27:18,440
งที่พวกเขาจะต้องตัดสิน
คือเขาควรได้รับโทษใด

306
00:27:22,640 --> 00:27:24,880
นับตั้งแต่การพิจารณาคดีปี 2013

307
00:27:24,960 --> 00:27:28,200
ไม่มีอะไรเปลี่ยนความคิดผมไปเลย

308
00:27:28,280 --> 00:27:33,760
โทษเดียวที่ผมตั้งใจจะให้เกิดขึ้น
ทั้งในนามจริยธรรมและกฎหมายก็คือประหาร

309
00:27:34,440 --> 00:27:37,520
(ตราประจำรัฐฟลอริดา เราศรัทธาในพระเจ้า)

310
00:27:38,840 --> 00:27:40,640
(ในปี 2016 โดตี้ติดต่อหนังสือพิมพ์)

311
00:27:40,720 --> 00:27:42,800
(เพื่อร้องทุกข์เรื่องกระบวนการกฎหมาย)

312
00:27:44,520 --> 00:27:46,520
(นักโทษอยากให้รีบประหาร)

313
00:27:46,600 --> 00:27:49,400
(ผมสารภาพผิด
และหลักฐานนั้นก็ยืนยันว่าผมผิด)

314
00:27:50,440 --> 00:27:51,320
(รัฐเมินคดีแบบนี้)

315
00:27:51,400 --> 00:27:52,440
(ทำเป็นมองไม่เห็น)

316
00:27:52,520 --> 00:27:54,480
(แล้วเอาจำเลยไปขังเดี่ยวนานหลายปี)

317
00:27:54,560 --> 00:27:56,880
(ทำให้ครอบครัวของเหยื่อ
ไม่ได้รับความยุติธรรม)

318
00:27:58,600 --> 00:28:00,320
(โดตี้อ้างว่าความล่าช้านั้น)

319
00:28:00,400 --> 00:28:02,000
(ทำให้ครอบครัวเหยื่อทนทุกข์นานขึ้น)

320
00:28:28,800 --> 00:28:34,080
ผมมีคำพูดนับไม่ถ้วนสำหรับใช้
บอกความรู้สึกที่มีต่อเวย์น โดตี้

321
00:28:34,160 --> 00:28:39,720
แต่ในตอนนี้ ผมเลือกที่จะไม่ทำ
เพราะมันไม่ได้เกิดประโยชน์

322
00:28:39,800 --> 00:28:43,000
มันไม่ได้พาพ่อผมกลับมา
ไม่ได้เปลี่ยนความคิดเวย์น

323
00:28:48,520 --> 00:28:52,160
เขาอยากเยาะเย้ยกระบวนการยุติธรรม
ของเรา และเขาก็ตั้งใจ...

324
00:28:52,240 --> 00:28:55,640
เขาจะต่อสู้เพื่อให้ได้สิทธิที่จะตาย

325
00:28:55,720 --> 00:28:59,720
เขาไม่ได้อยากทำแบบนั้นตอนที่ฆ่าพ่อผม

326
00:29:00,120 --> 00:29:01,040
หลังจากที่ฆ่าพ่อผม

327
00:29:01,120 --> 00:29:04,080
เขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ไม่ต้องเข้าคุก

328
00:29:13,400 --> 00:29:17,120
ส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าเขาเป็นฆาตกรขี้ขลาด

329
00:29:20,360 --> 00:29:23,800
เวย์น โดตี้เป็นฆาตกรขี้ขลาด
นั่นแหละสิ่งที่เขาเป็น

330
00:29:23,880 --> 00:29:28,240
เขาเป็นไอ้ขี้ขลาดที่ยอมตาย

331
00:29:28,320 --> 00:29:31,120
ด้วยมือของรัฐฟลอริดา
มากกว่าที่จะจบชีวิตด้วยมือตัวเอง

332
00:29:31,440 --> 00:29:35,840
เขาไม่เคยห่วงว่าจะอยู่หรือตาย
จนกระทั่งเขาพบว่าตัวเองไม่ชอบคุก

333
00:29:36,640 --> 00:29:38,200
นั่นแหละที่เขาทำ เข้าไปอยู่ในคุก

334
00:29:38,280 --> 00:29:41,760
จากนั้นเวย์นก็เปลี่ยนใจ
เขาคิดว่าอยู่ในนั้นมันไม่ดี

335
00:29:41,960 --> 00:29:46,240
"ทางเดียวที่ฉันจะออกไปได้คือฆ่าตัวตาย
แต่ฉันขี้ขลาดจนไม่กล้าฆ่าตัวตาย

336
00:29:46,320 --> 00:29:48,320
ฉันก็ให้ใครสักคนฆ่าฉันแทนแล้วกัน"

337
00:29:53,080 --> 00:29:54,480
หลายคนถามผม

338
00:29:54,560 --> 00:29:56,960
"คุณจะจบไหม ถ้าเวย์นตายในคุก"

339
00:29:57,040 --> 00:29:59,760
"คุณจะจบไหม ถ้าเขาได้นั่งเก้าอี้ไฟฟ้า"

340
00:29:59,960 --> 00:30:04,720
"คุณจะจบไหมถ้าได้รู้ว่า
ชายที่ฆ่าพ่อคุณตายแล้ว"

341
00:30:05,960 --> 00:30:07,920
มันไม่มีการจบอะไรทั้งนั้น

342
00:30:08,000 --> 00:30:10,320
ผมไม่รู้คนอื่นๆ คิดว่าจะมีการจบได้ยังไง

343
00:30:10,400 --> 00:30:13,440
เพราะถ้าเราจบเรื่องๆ หนึ่ง
แปลว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น

344
00:30:13,520 --> 00:30:17,360
นั่นหมายความว่าคุณได้ลืมเรื่องนั้นไป
แต่ผมไม่มีวันลืมสิ่งที่...

345
00:30:19,120 --> 00:30:21,760
ไอ้ฆาตกรขี้ขลาดนั่นทำกับพ่อผม

346
00:30:22,120 --> 00:30:27,280
ฉะนั้นผม... ในความคิด

347
00:30:27,360 --> 00:30:31,240
และความรู้สึกของผม
ผมต้องการเหลือเกิน

348
00:30:31,320 --> 00:30:35,800
ที่จะได้เห็นเวย์น โดตี้กลายเป็น
นักโทษที่แก่ที่สุดที่มีชีวิตอยู่

349
00:30:35,880 --> 00:30:37,600
ในเรือนจำรัฐฟลอริดา

350
00:30:37,680 --> 00:30:43,520
ให้เขาอยู่ถึงวัยชรา ที่เขาแก่หง่อม
ทรุดโทรมและเดินแทบไม่ได้

351
00:30:43,600 --> 00:30:46,560
และต้องทุกข์ทรมานโดยที่ไม่มียารักษา

352
00:30:46,640 --> 00:30:48,800
ไม่มียาสำหรับบรรเทาปวด

353
00:30:48,880 --> 00:30:53,320
ไม่มีเตียงนุ่มๆ หรือความสะดวกสบาย

354
00:30:53,400 --> 00:30:57,120
ผมอยากเห็นเวย์นทุกข์ทรมาน
อยู่ในคุกไปทั้งชีวิต

355
00:30:59,000 --> 00:31:00,760
และแก่ตายไปในคุก

356
00:31:00,840 --> 00:31:03,880
นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด
ที่สามารถเกิดขึ้นได้กับเวย์น โดตี้

357
00:31:18,240 --> 00:31:20,240
(เนเปิลส์ ฟลอริดา)

358
00:31:39,280 --> 00:31:41,880
เวย์นเป็นคนดี เขาเป็นคนที่ยิ่งใหญ่มาก

359
00:31:41,960 --> 00:31:42,800
เขาเป็นคน... (เบร็ต มีซ)

360
00:31:43,800 --> 00:31:46,960
ที่มีความเข้าอกเข้าใจมนุษย์
เขาฉลาดมากๆ

361
00:31:49,040 --> 00:31:50,400
เขาจิตใจดี

362
00:31:50,920 --> 00:31:53,440
เขาเป็นคนใจเพชร

363
00:31:53,520 --> 00:31:55,360
ใครหลายคนอยากมีจิตใจอย่างเขา

364
00:31:58,280 --> 00:31:59,760
พ่อผมทิ้งผมไปก่อนผมจะเกิด

365
00:31:59,840 --> 00:32:02,480
จากนั้นก็ตายเพราะเสพเฮโรอีนเกินขนาด แม่ไม่เคยอยู่เคียงข้างผม

366
00:32:07,040 --> 00:32:09,600
ผมเข้าคุกครั้งแรกในปี 2003

367
00:32:10,360 --> 00:32:13,880
หลังผมติดคุกอยู่ประมาณห้าปี

368
00:32:14,320 --> 00:32:18,960
แล้วก็มารู้จักเวย์น
ผ่านทางเพื่อนที่เป็นคนดี...

369
00:32:19,040 --> 00:32:20,680
เขาเป็นคนดีและเขาก็บอกว่า

370
00:32:20,760 --> 00:32:25,200
เวย์นคือคนที่เราควรคุยด้วย
ในเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจ

371
00:32:25,280 --> 00:32:29,400
และเมื่อเราเริ่มทำธุรกิจด้วยกัน

372
00:32:29,480 --> 00:32:32,840
เราหาเงินจากการขายบุหรี่แบบเคี้ยว
หรืออะไรทำนองนั้น

373
00:32:32,920 --> 00:32:36,160
มิตรภาพก็เริ่มก่อตัว และมันพัฒนาไปสู่...

374
00:32:36,400 --> 00:32:39,080
ความสัมพันธ์แบบพ่อกับลูก

375
00:32:43,960 --> 00:32:45,640
เพราะอย่างนั้นผมถึงเรียกเขาว่าพ่อ

376
00:32:46,200 --> 00:32:49,080
เพราะเขาเหมือนพ่อสำหรับผม

377
00:32:49,360 --> 00:32:51,600
ผมโตขึ้นมาโดยไม่มีพ่อ ดังนั้น...

378
00:32:52,600 --> 00:32:56,400
สำหรับคนแบบผม...
คำแนะนำที่เขาให้กับผม

379
00:32:56,480 --> 00:33:00,720
มันเหมือนกับสิ่งที่พ่อจะให้แก่ลูกชาย

380
00:33:04,200 --> 00:33:05,440
มันมีความหมายกับผมมาก

381
00:33:18,480 --> 00:33:22,000
เราเขียนจดหมายส่งถึงกันสองครั้งต่อสัปดาห์
เขาทำให้ผมไม่เสียสติ

382
00:33:22,360 --> 00:33:24,040
ทำให้ผมไม่เสียคน

383
00:33:27,640 --> 00:33:29,240
อยากเห็นจดหมายจากเวย์นเหรอ

384
00:33:33,920 --> 00:33:35,560
ครับ เข้ามาในนี้สิ

385
00:33:36,800 --> 00:33:37,840
นี่...

386
00:33:41,880 --> 00:33:43,400
นี่คือจดหมายจากเวย์นทั้งหมด

387
00:33:47,280 --> 00:33:51,000
"วันจันทร์ที่ 18 มกราคม ปี 2016"

388
00:33:53,840 --> 00:33:55,560
"สวัสดี ลูกชาย พ่อจะเริ่มยังไงดี

389
00:33:55,640 --> 00:33:58,480
ก่อนอื่นเลย จงรู้ไว้ว่าพ่อรักแก

390
00:33:58,560 --> 00:34:00,400
และรักแกอย่างไม่มีเงื่อนไข

391
00:34:00,480 --> 00:34:03,000
พ่ออาจคิดถึงแกมากกว่าที่แกคิดถึงพ่อ

392
00:34:03,080 --> 00:34:04,480
แต่ไม่เป็นไร"

393
00:34:06,320 --> 00:34:09,680
"แกอยากกลับเข้าคุกไหม
ต้องไม่อยู่แล้ว

394
00:34:09,760 --> 00:34:11,160
นั่นแหละสิ่งที่แกจะต้องเจอ

395
00:34:11,239 --> 00:34:13,239
อยากเสียใบขับขี่หรือเปล่า

396
00:34:13,320 --> 00:34:16,120
ถ้าโดนข้อหาเมาแล้วขับอีกที
แกจะเป็นผู้กระทำผิดซ้ำซ้อน

397
00:34:16,199 --> 00:34:17,799
ต้องติดคุก อดมีใบขับขี่

398
00:34:17,880 --> 00:34:20,400
ช่างเรื่องพวกนั้นเถอะ แกเกือบตาย

399
00:34:20,639 --> 00:34:24,439
พ่อรักแก และรู้ดีว่าแกน่ะ
สามารถทำได้ดีกว่านั้น เบร็ต"

400
00:34:25,679 --> 00:34:29,799
ดูจดหมายทั้งหมดสิครับ
นั่นคือสิ่งที่เราเขียนถึงกัน

401
00:34:30,080 --> 00:34:34,000
เยอะเกินจะนับได้ อาจจะมี...

402
00:34:34,080 --> 00:34:35,880
ผมอาจได้จดหมายจากเขาทุกวันเลยก็ได้

403
00:34:38,040 --> 00:34:41,640
เขาคอยดูแลผม ผมดูแลเขา และมันก็...

404
00:34:41,719 --> 00:34:43,279
เวลาที่คุณมีใครสักคน...

405
00:34:43,360 --> 00:34:47,640
การมีเพื่อนแท้แค่คนเดียว
ก็ดีกว่ามีเพื่อนกิน 30 คน

406
00:34:47,719 --> 00:34:51,559
และเมื่อคุณพูดเปิดอกกับใครคนหนึ่งได้
ไว้ใจใครคนหนึ่งได้

407
00:34:51,840 --> 00:34:56,680
และรู้ว่าเขาจะไม่แว้งกัดเรา
นั่นน่ะประเมินค่าไม่ได้เลย

408
00:35:08,760 --> 00:35:11,880
เวย์นฆ่าโรดริเกซด้วยเรื่องบุหรี่

409
00:35:13,160 --> 00:35:17,040
เวย์นเอาบุหรี่จำนวนจำนวนไม่น้อย

410
00:35:17,120 --> 00:35:19,640
ไปใส่ไว้ในรถเข็นขยะ

411
00:35:19,720 --> 00:35:21,400
เพื่อเอาไปให้ใครคนหนึ่ง

412
00:35:23,000 --> 00:35:25,160
โรดริเกซขโมยบุหรี่เขาไป

413
00:35:25,720 --> 00:35:28,320
มันเป็นเงินเยอะมาก
เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

414
00:35:30,000 --> 00:35:35,040
เวย์นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือก
ระหว่างชีวิตตัวเองกับโรดริเกซ

415
00:35:36,720 --> 00:35:39,360
มันไม่ใช่ว่าเขาเดินเข้าไปยิงหมอนั่น
โดยไม่มีเหตุผล

416
00:35:39,440 --> 00:35:41,640
มันมีแรงจูงใจ

417
00:35:41,720 --> 00:35:46,080
มันมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังสิ่งที่เขาทำ

418
00:35:46,240 --> 00:35:49,960
แต่เขาถูกบีบให้ต้องทำอย่างนั้น

419
00:36:05,760 --> 00:36:09,240
ถ้าเขามีพ่อแม่ที่คอยสนับสนุน

420
00:36:09,320 --> 00:36:11,200
และอยู่เคียงข้างเขาระหว่างที่โตมา

421
00:36:11,280 --> 00:36:13,640
เขาก็คงไม่เจอสถานการณ์แบบนี้

422
00:36:16,640 --> 00:36:21,040
ถ้าพวกนั้นประหารเขา
ผมคงรู้สึกสูญเสียครั้งใหญ่

423
00:36:22,320 --> 00:36:24,560
เพราะเขาเป็นเหมือนกับพ่อของผม

424
00:36:24,640 --> 00:36:27,880
เขามีคำแนะนำดีๆ ให้ผมเสมอ

425
00:36:28,640 --> 00:36:30,800
ตอนนี้ทัศนคติเกี่ยวกับชีวิตของผมเปลี่ยนไป

426
00:36:32,960 --> 00:36:36,240
เขาคืออิทธิพลสำคัญในชีวิตผม

427
00:36:41,960 --> 00:36:44,360
ผมพูดว่า "ถ้าคุณไม่สู้

428
00:36:44,440 --> 00:36:46,960
มันเท่ากับคุณทิ้งคนที่รักคุณไว้เบื้องหลัง"

429
00:36:47,600 --> 00:36:49,040
รักเป็นสิ่งที่ไร้เงื่อนไข

430
00:36:49,280 --> 00:36:52,600
เมื่อคุณรักใครคนหนึ่ง
คุณจะรักเขาไม่ว่าเขาจะเลือกทางไหน

431
00:36:52,680 --> 00:36:54,680
หรือว่าทำอะไร

432
00:36:57,720 --> 00:37:00,120
เมื่อคุณรักใครคนหนึ่ง
คุณก็จะรักเขา มันก็แค่นั้น

433
00:37:00,200 --> 00:37:02,760
และผมรักเขา เขาเหมือนพ่อของผม

434
00:37:03,800 --> 00:37:05,920
เขาเป็นเพื่อนรักของผม

435
00:37:17,680 --> 00:37:19,680
(แทลลาแฮสซี ฟลอริดา)

436
00:37:33,360 --> 00:37:35,120
(อีกครั้งที่โดตี้เลือกว่าความให้ตัวเอง) (ในการนัดฟังคำตัดสินใหม่)

437
00:37:46,880 --> 00:37:48,200
(แต่กฎหมายรัฐฟลอริดา)

438
00:37:48,280 --> 00:37:49,880
(บังคับให้เขาต้องมีทนายสำรอง)

439
00:37:57,720 --> 00:37:59,400
ในฐานะทนายความสำรอง

440
00:37:59,480 --> 00:38:03,440
ฉันต้องเตรียมพร้อมที่จะว่าความได้ในทุกขณะ

441
00:38:05,920 --> 00:38:09,440
เวย์นสามารถหันมาฉันเมื่อไหร่ก็ได้ และพูดว่า

442
00:38:09,520 --> 00:38:12,440
"นี่ โคเป็ก ผมอยากให้คุณพูดให้หน่อย"

443
00:38:12,520 --> 00:38:17,000
ฉันคิดว่าโอกาสที่เวย์นจะทำมีน้อย
แต่ฉันก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมไว้

444
00:38:17,080 --> 00:38:17,920
(อลิซ โคเป็ก)

445
00:38:18,000 --> 00:38:23,680
เพราะในทุกๆ ขั้นตอนสำคัญ
ผู้พิพากษาจะเตือนเขาเสมอว่า

446
00:38:23,760 --> 00:38:27,520
"คุณมีสิทธิ์ขอคำปรึกษานะ
คุณต้องการขอคำปรึกษาไหม"

447
00:38:30,960 --> 00:38:33,720
มันเหมาะสมดีถ้าเราจะพูดว่า

448
00:38:33,800 --> 00:38:36,680
ตั้งแต่แรก ทันทีที่ถูกตัดสินประหารชีวิต

449
00:38:36,760 --> 00:38:42,000
เวย์นคิดแต่ว่า "เอาละ
ผมจะต้องทำยังไงถึงจะถูกประหารเร็วๆ"

450
00:38:45,520 --> 00:38:48,040
ฉันคงพูดได้ว่าฉันรู้จักเวย์นดี

451
00:38:48,840 --> 00:38:52,200
เวย์นเป็นคนเข้าถึงได้ยาก

452
00:38:52,280 --> 00:38:55,920
แต่ฉันอยากจะคิดว่าเขาไว้ใจฉัน

453
00:38:56,000 --> 00:38:59,560
ไม่ใช่ในฐานะทนาย แต่เป็นในฐานะเพื่อน

454
00:39:03,040 --> 00:39:08,080
เวย์นไม่ใช่คนที่มีการศึกษา
แต่เขาฉลาดไหม แน่นอน

455
00:39:08,320 --> 00:39:10,400
แน่นอน เขาเป็นคนเฉียบแหลม

456
00:39:11,720 --> 00:39:13,080
และช่างสงสัย

457
00:39:13,800 --> 00:39:15,440
คนส่วนใหญ่คิดว่า

458
00:39:15,520 --> 00:39:20,000
คนที่อยู่ในแดนประหารน่ะ
คือปิศาจร้ายที่น่ากลัว

459
00:39:20,080 --> 00:39:24,040
และเป็นเรื่องจริงที่พวกเขาทำเรื่องร้ายๆ มา

460
00:39:24,120 --> 00:39:29,000
แต่มันไม่ได้นิยามตัวตนพวกเขา
พวกเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่นั้น

461
00:39:29,080 --> 00:39:31,680
ฉันเองก็ไม่อยากถูกนิยามจากพฤติกรรม

462
00:39:31,760 --> 00:39:34,120
พฤติกรรมที่แย่ที่สุดที่ฉันเคยทำในชีวิต

463
00:39:52,680 --> 00:39:55,240
เวย์นถูกตัดสินแล้วว่ามีความผิด
ฐานฆาตกรรมโดยเจตนา

464
00:39:55,320 --> 00:39:59,440
ฉะนั้นการฟังคำตัดสินที่จะมาถึง
จึงเกี่ยวกับเรื่องที่ว่า

465
00:39:59,520 --> 00:40:01,960
เขาจะอยู่หรือจะตาย

466
00:40:14,160 --> 00:40:16,800
การพิจารณาโทษประหารมันชวนเครียด

467
00:40:16,880 --> 00:40:20,320
จริงๆ แล้วทุกการพิจารณาคดี
ที่มีอิสรภาพเป็นเดิมพันมันก็เครียด

468
00:40:20,400 --> 00:40:25,240
แต่การพิจารณาโทษประหาร
ที่ตัดสินความเป็นความตายมันเครียดกว่า

469
00:40:29,640 --> 00:40:33,240
เวย์นเป็นคนตรงๆ
และบางครั้งก็ตรงอย่างน่ากลัว

470
00:40:39,560 --> 00:40:44,320
และต่อให้สิ่งที่เวย์นทำ
จะเป็นการเสนอความคิดแก่ลูกขุน

471
00:40:44,400 --> 00:40:48,040
และโน้มน้าวให้พวกเขาตัดสินอย่างนั้น

472
00:40:48,120 --> 00:40:50,080
และเขาจะไม่แก้ต่างใดๆ

473
00:40:50,160 --> 00:40:55,360
ฉันก็ยังคงหวังว่าเขาจะได้แสดง
ให้ลูกขุนเห็นถึงความดีงามในตัวเขา

474
00:40:55,840 --> 00:41:02,440
และแน่นอน ฉันหวังว่าพวกนั้น
จะเห็นคุณค่าของชีวิตเขาและ...

475
00:41:04,400 --> 00:41:06,120
และพวกนั้นจะไว้ชีวิตเขา

476
00:41:23,000 --> 00:41:25,000
(ก่อนหน้าการพิจารณาคำตัดสินใหม่)

477
00:41:25,080 --> 00:41:27,480
(โดตี้ตกลงตอบคำถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับคดี)

478
00:41:34,880 --> 00:41:36,560
เวย์น โดตี้เป็นฆาตกรขี้ขลาด

479
00:41:36,720 --> 00:41:38,280
นั่นแหละสิ่งที่เขาเป็น

480
00:41:38,360 --> 00:41:42,680
เขาเป็นไอ้ขี้ขลาดที่ยอมตาย
ด้วยมือของรัฐฟลอริดา

481
00:41:42,760 --> 00:41:45,080
มากกว่าที่จะจบชีวิตด้วยมือตัวเอง

482
00:41:46,880 --> 00:41:50,640
ผมอยากเห็นเวย์นทุกข์ทรมาน
อยู่ในคุกไปทั้งชีวิต

483
00:41:52,640 --> 00:41:54,320
และแก่ตายไปในคุก

484
00:41:54,400 --> 00:41:57,400
นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด
ที่สามารถเกิดขึ้นได้กับเวย์น โดตี้

485
00:42:01,760 --> 00:42:05,680
ผมเสียใจที่เขารู้สึกแบบนั้น
เขาไม่ได้รู้จักผมจริงๆ

486
00:42:05,760 --> 00:42:10,040
ถ้าเขาคิดว่าผมควรใช้ชีวิตที่เหลือ
อยู่ในคุกก็ช่างเขาเถอะ

487
00:42:11,240 --> 00:42:13,800
พ่อเขาเองก็ไม่ใช่คนใสสะอาดอะไร

488
00:42:14,240 --> 00:42:17,840
เขาควรตายไหม ก็อาจจะไม่
แต่เขาก็ตายแล้ว และผมพาเขากลับมาไม่ได้

489
00:42:18,280 --> 00:42:21,800
ผมเสียใจ แต่ผมไม่มีพลังจะทำแบบนั้น

490
00:42:29,120 --> 00:42:32,240
เวย์นฆ่าโรดริเกซด้วยเรื่องบุหรี่

491
00:42:32,640 --> 00:42:35,320
มันไม่ใช่ว่าเขาเดินเข้าไปยิงหมอนั่น
โดยไม่มีเหตุผล

492
00:42:35,400 --> 00:42:37,560
มันมีแรงจูงใจ

493
00:42:37,640 --> 00:42:42,040
มันมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังสิ่งที่เขาทำ

494
00:42:42,160 --> 00:42:45,840
แต่เขาถูกบีบให้ต้องทำอย่างนั้น

495
00:42:46,480 --> 00:42:51,440
เวย์นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือก
ระหว่างชีวิตตัวเองกับโรดริเกซ

496
00:42:52,160 --> 00:42:55,520
ผมไม่สามารถพูดได้เต็มปาก
ว่าโรดริเกซคือคนที่

497
00:42:55,600 --> 00:42:57,560
ขโมยบุหรี่ของผมไป

498
00:43:01,120 --> 00:43:04,000
ผมไม่รู้ว่าเขาทำหรือไม่ได้ทำ
ผมไม่มีหลักฐาน

499
00:43:04,080 --> 00:43:09,080
และผมก็ไม่ได้เห็นกับตาว่า
เขาหยิบของของผมออกไปจากรถเข็น

500
00:43:09,160 --> 00:43:11,320
ที่ต้องถูกเอาออกอยู่แล้ว

501
00:43:11,480 --> 00:43:13,880
และหลังจากมานั่งคิดดูดีๆ

502
00:43:13,960 --> 00:43:16,520
คนสติดีที่ไหนกันจะยอมถูกมัดมือ

503
00:43:16,600 --> 00:43:19,200
หลังจากที่เขาเพิ่งไปทำผิดกับใครมาแบบนั้น

504
00:43:20,640 --> 00:43:24,840
หลายเดือนก่อนหน้านั้น เราทะเลาะกัน

505
00:43:24,920 --> 00:43:27,160
มันเริ่มต้นจากหนังสือพิมพ์ธรรมดาๆ

506
00:43:27,520 --> 00:43:30,920
และเขาก็เรียกผมอย่างไร้ความเคารพ
ว่าไอ้ตุ๊ดหน้าตัวเมีย

507
00:43:31,000 --> 00:43:35,000
คือไม่ว่าจะในคุกหรือที่ไหน
ถ้าใครเรียกผมแบบนั้น

508
00:43:35,080 --> 00:43:38,160
มันคือความไม่เคารพ
ซึ่งเป็นอะไรที่ผมรับไม่ได้

509
00:43:38,240 --> 00:43:39,680
ทำไม เพราะผมไม่ด่าใครแบบนั้น

510
00:43:40,320 --> 00:43:41,960
ผมอดทนมากเรื่องความเคารพ

511
00:43:42,040 --> 00:43:44,240
ถ้าผมให้ความเคารพ ผมก็ต้องการได้มันตอบ

512
00:43:44,320 --> 00:43:47,440
ไม่เกี่ยงว่าคุณเป็นใคร
หรืออยู่ในตำแหน่งอะไร

513
00:43:47,520 --> 00:43:49,160
มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์

514
00:43:49,240 --> 00:43:53,600
แต่นั่นแหละ เขาตายแล้ว
ผมพาเขากลับมาไม่ได้

515
00:43:56,600 --> 00:43:59,920
แล้วในระบบคุณค่าของคุณ
ความไม่เคารพในระดับที่ว่า

516
00:44:00,000 --> 00:44:03,040
เขาเรียกคุณว่าไอ้ตุ๊ดหน้าตัวเมีย
มันก็เพียงพอให้ฆ่าแล้วเหรอ

517
00:44:03,400 --> 00:44:07,680
ใช่ครับ เพราะว่าถ้าคนอื่น
ได้ยินใครเรียกคุณแบบนั้น

518
00:44:07,760 --> 00:44:09,680
และเห็นว่าคุณไม่ถือสาเอาเรื่อง

519
00:44:09,760 --> 00:44:12,320
เมื่อนั้นคุณก็เปิดช่องให้ตัวเองตกเป็นเหยื่อ

520
00:44:12,680 --> 00:44:16,680
มันอาจกลายเป็นช่องว่างขนาดใหญ่
ซึ่งผมไม่ควรปล่อยให้เกิดขึ้น

521
00:44:16,760 --> 00:44:18,840
ผมต้องรีบปิดมันทันทีที่เกิด

522
00:44:21,400 --> 00:44:25,280
ผมอายุ 44 ย่าง 45 แล้ว

523
00:44:25,360 --> 00:44:27,440
ผมแก่แล้ว ไม่ได้ยังหนุ่มแน่น

524
00:44:27,520 --> 00:44:29,520
เหมือนกับพวกหนุ่มๆ สมัยนี้อีกแล้ว

525
00:44:30,000 --> 00:44:33,680
ผมสู้หนุ่มๆ พวกนี้ 10-15 นาทีไม่ไหวหรอก

526
00:44:33,760 --> 00:44:35,800
มันเหมือนกับว่าเขาอยากใช้กำลัง

527
00:44:35,880 --> 00:44:38,640
ทางเดียวที่จะช่วยใครคนหนึ่งพ้นทุกข์

528
00:44:38,720 --> 00:44:40,120
ก็คือทำให้เขาพ้นทุกข์ไปซะเลย

529
00:44:40,360 --> 00:44:42,440
มันอาจฟังดูเลือดเย็นแต่ก็เป็นแบบนี้แหละ

530
00:44:44,280 --> 00:44:47,480
คนเราจำเป็นถึงขั้นต้องฆ่าใครรึเปล่า
ไม่ครับ ไม่จำเป็นหรอก

531
00:44:47,840 --> 00:44:51,240
เขาไม่ได้เป็นภัยต่อผมสักนิด เขาไม่จำเป็นต้องตาย ไม่เลย
แต่เขาก็ตายแล้ว และผมพาเขากลับมาไม่ได้

532
00:44:58,240 --> 00:44:59,080
ในตอนนั้น

533
00:44:59,160 --> 00:45:01,280
ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำกับหมอนั่นมันถูก

534
00:45:07,120 --> 00:45:10,040
ผมเป็นคนชอบความรุนแรง
นั่นคือสิ่งที่ผมเป็น

535
00:45:12,600 --> 00:45:16,720
มันฝังอยู่ในตัวผมมาตั้งแต่ผมยังเด็ก

536
00:45:18,640 --> 00:45:21,480
ผมก็แค่เป็นผม

537
00:45:24,440 --> 00:45:27,000
ผมผิดที่ฆ่าคนอื่น

538
00:45:27,080 --> 00:45:28,480
ผมยอมรับความรับผิดชอบแล้ว

539
00:45:28,560 --> 00:45:30,840
ผมยืดอกรับผิดอย่างที่มนุษย์ควรทำ
ผมยอมรับมัน

540
00:45:30,920 --> 00:45:33,560
มันเป็นความรับผิดชอบที่ใหญ่หลวง
เป็นภาระหนักที่ต้องยอมรับ

541
00:45:33,880 --> 00:45:37,400
ผมทำให้ตัวเองตกอยู่ในจุดนี้
และตอนนี้ผมแบกรับมันอยู่

542
00:45:40,720 --> 00:45:41,640
ถ้ามันขึ้นอยู่กับผม

543
00:45:42,120 --> 00:45:47,480
ผมจะเดินจากศาลตรงไปยังลานประหาร

544
00:45:47,640 --> 00:45:51,680
ผมจะจบบทสนทนาที่กำลังคุยกับพวกคุณ

545
00:45:51,760 --> 00:45:54,680
แล้วเดินไปยังห้องประหารเพื่อทำให้มันจบ

546
00:45:54,760 --> 00:45:57,040
แล้วก็มองหน้าครอบครัวของเหยื่อ
แล้วบอกพวกเขาว่า

547
00:45:57,120 --> 00:45:59,760
"นี่ ผมขอโทษนะ
ผมพาคนที่คุณรักกลับมาไม่ได้

548
00:45:59,840 --> 00:46:03,560
แต่ถ้าสิ่งนี้จะช่วยจบเรื่องนี้ได้
ก็เอาเลย ก้าวต่อไปนะ

549
00:46:04,560 --> 00:46:08,000
พาชีวิตคุณก้าวต่อไปซะ
ส่วนผมจะไปอยู่ในที่ที่ดีกว่านี้"

550
00:46:12,680 --> 00:46:14,600
ผมทำเรื่องที่ผิด

551
00:46:14,680 --> 00:46:18,560
และผมก็ต้องรับผลจากการกระทำนั้น

552
00:46:32,760 --> 00:46:34,760
(ศาลเขตแบรดฟอร์ด)

553
00:46:43,240 --> 00:46:45,720
(วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ปี 2018)

554
00:46:45,800 --> 00:46:47,520
(โดตี้ได้พูดกับลูกขุนในการพิจารณาโทษ)

555
00:46:47,600 --> 00:46:48,600
(เป็นครั้งสุดท้าย)

556
00:47:00,560 --> 00:47:01,680
ผมเป็นฆาตกร

557
00:47:06,560 --> 00:47:08,840
ปกติแล้วในสถานการณ์แบบนี้

558
00:47:08,920 --> 00:47:14,640
ทนายจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วขอร้องพวกคุณ

559
00:47:16,200 --> 00:47:20,040
ให้ตัดสินจำเลยซึ่งเป็นลูกความพวกเขา
ด้วยโทษจำคุกตลอดชีวิต

560
00:47:22,360 --> 00:47:25,600
เมื่อวานผมคุยกับคนของผมเป็นเวลานาน

561
00:47:27,720 --> 00:47:29,920
ผมอยากให้คุณตัดสินด้วยบทลงโทษ...

562
00:47:30,960 --> 00:47:32,240
ที่เห็นว่าจำเป็น

563
00:47:33,360 --> 00:47:38,320
โดยที่การตัดสินนั้นต้องอิงจาก
หลักฐาน ไม่ใช่ความเห็นส่วนบุคคล

564
00:47:41,080 --> 00:47:42,560
และอิงจากกฎหมาย

565
00:47:45,840 --> 00:47:47,560
ผมมีเรื่องจะพูดแค่นี้ ขอบคุณครับ

566
00:47:50,960 --> 00:47:55,840
คณะลูกขุนโปรดออกจากห้องเพื่อไปไตร่ตรอง

567
00:47:59,320 --> 00:48:01,000
(เกือบสี่ชั่วโมงให้หลัง)

568
00:48:01,080 --> 00:48:02,920
(ลูกขุนได้กลับมาพร้อมคำตัดสิน)

569
00:48:09,720 --> 00:48:12,440
คณะลูกขุน
ผมเข้าใจว่าพวกคุณได้คำตัดสินแล้ว

570
00:48:13,080 --> 00:48:15,160
โปรดบอกคำตัดสินแก่ผมด้วย ตำรวจศาล

571
00:48:22,120 --> 00:48:26,240
"เราคณะลูกขุนมีมติเอกฉันท์
ให้จำเลย เวย์น ซี โดตี้

572
00:48:26,320 --> 00:48:30,720
ได้รับโทษประหารชีวิต"

573
00:48:35,240 --> 00:48:39,560
ผมอยากถูกจำจากสิ่งที่ผมเป็น
ไม่ใช่ในฐานะของคนจอมปลอม

574
00:48:40,240 --> 00:48:42,880
หรือคนที่พยายามจะเป็น
ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็น

575
00:48:43,320 --> 00:48:45,240
โทษประหารชีวิตจะมีประโยชน์อะไร

576
00:48:45,320 --> 00:48:48,160
ถ้าไม่ได้บังคับใช้อย่างถูกต้อง

577
00:48:50,040 --> 00:48:55,440
จะต้องให้เสียกันไปอีกกี่ชีวิต
กว่าใครๆ จะเข้าใจ

578
00:48:55,520 --> 00:48:58,160
ว่าอะไรก็ตามที่มันอยู่ในหัวผม

579
00:48:58,240 --> 00:49:00,720
มันถูกฝังไว้ตั้งแต่ผมเป็นเด็ก

580
00:49:00,800 --> 00:49:04,040
คือสิ่งที่ผมเป็น และผมก็พอใจที่เป็นแบบนี้

581
00:49:04,120 --> 00:49:06,240
และผมก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอด

582
00:49:06,840 --> 00:49:08,560
มีไม่กี่คนหรอกที่กล้าพูดแบบนี้

583
00:49:08,640 --> 00:49:12,880
พวกเขาเลือกที่จะหนีไปทั้งชีวิต
และหลีกเลี่ยงจากความจริง

584
00:49:12,960 --> 00:49:16,640
แต่ผมไม่ ผมต้องการเผชิญหน้ากับมัน
และรับมือกับมัน

585
00:49:24,120 --> 00:49:26,600
(เวย์น โดตี้ยังอยู่ในแดนประหาร)

586
00:49:28,520 --> 00:49:30,520
(วันประหารยังไม่ได้รับการยืนยัน)