1
00:00:14,240 --> 00:00:18,120
‎ผมไม่เคยตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย

2
00:00:18,840 --> 00:00:20,800
‎ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

3
00:00:22,440 --> 00:00:25,520
‎ถ้าผมสามารถแก้ไขได้
‎ผมก็จะทำ

4
00:00:29,040 --> 00:00:30,880
‎แต่ก็อย่างที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

5
00:00:36,760 --> 00:00:42,360
‎(ในปี 1976 สหรัฐฯ ได้นำ
‎โทษประหารชีวิตกลับมาใช้ใหม่)

6
00:00:43,560 --> 00:00:49,040
‎(นักโทษกว่า 8,000 รายถูกตัดสินประหารชีวิต
‎ในข้อหาฆาตกรรม)

7
00:00:50,200 --> 00:00:55,680
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
‎หมายเลข 199042)

8
00:01:06,120 --> 00:01:08,840
‎ผมค่อนข้างดีใจที่ได้อยู่ในคุก
‎สำหรับนักโทษประหาร

9
00:01:10,040 --> 00:01:13,640
‎เพราะว่าผมได้รับการปฏิบัติ
‎ดีกว่าตอนอยู่ที่บ้านเสียอีก

10
00:01:15,520 --> 00:01:18,880
‎ผมแค่หวังว่าจะไม่ต้องฆ่าใคร
‎เพื่อจะได้ไปอยู่ที่นั่น

11
00:01:21,600 --> 00:01:23,720
‎ผมสวดภาวนาให้เธอทุกวัน

12
00:01:23,800 --> 00:01:26,720
‎และอธิษฐานขอให้พระเจ้าปกป้อง
‎ดวงวิญญาณและดูแลเธอ

13
00:01:28,920 --> 00:01:33,080
‎ผมรู้ดีว่า
‎เธอก็กำลังเฝ้าดูผมอยู่เหมือนกัน

14
00:01:37,240 --> 00:01:40,120
‎(ผลงานซีรีส์ของ NETFLIX)

15
00:01:41,920 --> 00:01:43,200
‎เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

16
00:01:45,440 --> 00:01:46,760
‎ผมเริ่มจากตรงนั้น

17
00:01:47,920 --> 00:01:50,480
‎ผมแค่อยากต่อต้าน
‎อยากสร้างความโกลาหล

18
00:01:50,560 --> 00:01:53,240
‎และผมก็บอกเธอว่า
‎"เดี๋ยวก็รู้ว่าใครฆ่าใคร"

19
00:01:53,320 --> 00:01:54,680
‎ฉันตัดสินใจแล้ว

20
00:01:55,560 --> 00:01:56,720
‎ฉันฆ่าเขา

21
00:01:57,320 --> 00:02:02,640
‎ผมไม่เคยตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย
‎ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

22
00:02:06,320 --> 00:02:09,200
‎ผมรู้ตัวว่าผมออกมาจากรถ
‎แล้วฆ่าสองคนนั้น

23
00:02:09,840 --> 00:02:11,280
‎ตอนที่เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

24
00:02:12,320 --> 00:02:14,040
‎สิ่งเดียวที่ผมจำได้คือ ผมเหนี่ยวไก

25
00:02:16,000 --> 00:02:17,680
‎ผมฆ่าทั้งคู่

26
00:02:19,400 --> 00:02:20,840
‎แทงพวกเขาจนตาย

27
00:02:31,920 --> 00:02:37,160
‎(PYRO JOE)

28
00:02:52,360 --> 00:02:55,760
‎(แมนส์ฟิลด์ โอไฮโอ)

29
00:02:55,840 --> 00:02:59,680
‎(ทัณฑสถานริชแลนด์)

30
00:03:01,280 --> 00:03:04,000
‎สวัสดีโจ
‎คุณช่วยใส่นี่เข้าไปในเสื้อของคุณได้ไหม

31
00:03:04,480 --> 00:03:05,600
‎แค่ด้านหน้าก็พอ

32
00:03:09,880 --> 00:03:16,160
‎(ในปี 1987 โจเซฟ เมอร์ฟีฆาตกรรม
‎รุธ เพรดมอร์วัย 72 ปี)

33
00:03:21,920 --> 00:03:23,640
‎ผมชื่อโจเซฟ เมอร์ฟี

34
00:03:24,240 --> 00:03:26,480
‎หมายเลข 199042

35
00:03:27,560 --> 00:03:30,400
‎ผมถูกจำคุกอยู่ในทัณฑสถานในรัฐโอไฮโอ

36
00:03:38,960 --> 00:03:41,640
‎เคลย์เคาน์ตี้ เวสต์เวอร์จิเนียร์

37
00:03:41,720 --> 00:03:46,200
‎บ้านของเราในเคลย์เคาน์ตี้ เวสต์เวอร์จิเนียร์
‎เป็นกระท่อมที่สร้างจาก

38
00:03:46,760 --> 00:03:49,480
‎ไม้ขนาดสองคูณสี่นิ้ว
‎พันรอบด้วยกระดาษเคลือบน้ำมันดินทั้งหลัง

39
00:03:49,560 --> 00:03:50,800
‎เราอาศัยอยู่ที่นั่น

40
00:03:52,520 --> 00:03:57,480
‎บ้านของเรามีสามห้องได้แก่
‎ห้องนั่งเล่น ห้องครัว และห้องนอนหนึ่งห้อง

41
00:03:57,560 --> 00:03:58,920
‎สำหรับสมาชิกแปดคน

42
00:04:01,920 --> 00:04:04,080
‎แม่มาจากครอบครัว

43
00:04:04,840 --> 00:04:06,760
‎ที่มีพี่น้อง 17 คน

44
00:04:06,840 --> 00:04:09,920
‎แม่ต้องการออกจากบ้านที่อาศัยอยู่

45
00:04:10,000 --> 00:04:12,320
‎เพราะงั้นแม่จึงตั้งครรภ์ตั้งแต่อายุยังน้อย

46
00:04:12,800 --> 00:04:14,880
‎แล้วแต่งงานกับพ่อ

47
00:04:15,640 --> 00:04:17,040
‎เจอร์รี เมอร์ฟี

48
00:04:17,560 --> 00:04:20,160
‎พวกเขามีลูกเยอะ

49
00:04:20,240 --> 00:04:22,600
‎พวกเขาไม่มีรายได้หรือการวางแผนใดๆ

50
00:04:26,240 --> 00:04:30,080
‎พวกเราไม่มีน้ำ ไฟฟ้า แก๊ส
‎และโทรศัพท์ใช้

51
00:04:32,440 --> 00:04:34,640
‎พวกเราใช้น้ำจากลำธาร

52
00:04:35,840 --> 00:04:37,560
‎และเมื่อต้องการใช้ห้องส้วม

53
00:04:37,640 --> 00:04:43,560
‎พวกเราจะถ่ายปัสสาวะและอุจจาระ
‎ลงในกระป๋อง

54
00:04:43,640 --> 00:04:45,480
‎หรือถังแกลลอน

55
00:04:45,560 --> 00:04:48,160
‎พวกเขาจะวางมันไว้ทั่วทั้งบ้าน

56
00:04:51,960 --> 00:04:53,880
‎พ่อเป็นคนที่

57
00:04:53,960 --> 00:04:56,800
‎ถ้าผมเห็นว่าเขาไม่เมา...

58
00:04:57,400 --> 00:05:00,120
‎หรือว่าไม่ดื่ม ผมต้องคิดว่า
‎เขาเป็นอะไรแน่ๆ

59
00:05:00,200 --> 00:05:04,320
‎เพราะผมมักเห็นพ่อเมา
‎อยู่ตลอดเวลาและ

60
00:05:04,800 --> 00:05:05,920
‎เขามักชอบ

61
00:05:06,440 --> 00:05:07,880
‎ทำร้ายร่างกายเวลาที่เมา

62
00:05:07,960 --> 00:05:08,960
‎เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

63
00:05:16,640 --> 00:05:18,760
‎พ่อกับแม่พูดเสมอว่าผมปัญญาอ่อน

64
00:05:18,840 --> 00:05:20,360
‎ผมไม่รู้หรอกว่ามันหมายถึงอะไร

65
00:05:20,920 --> 00:05:22,880
‎ผมแค่คิดว่า

66
00:05:23,360 --> 00:05:25,720
‎มันคงต้องเกี่ยวกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่

67
00:05:26,920 --> 00:05:29,680
‎แม่ได้รับเช็คสวัสดิการสังคม

68
00:05:29,760 --> 00:05:31,880
‎สำหรับเด็กปัญญาอ่อน

69
00:05:34,120 --> 00:05:36,520
‎พวกเขาไม่ให้ผมเล่นกับพี่น้องคนอื่นๆ

70
00:05:36,600 --> 00:05:39,080
‎แม่บอกพวกเขาว่าผมป่วย

71
00:05:39,160 --> 00:05:42,800
‎ถ้าพวกเขาคุยหรือเล่นกับผม
‎พวกเขาก็จะต้องป่วยเหมือนกัน

72
00:05:42,880 --> 00:05:45,560
‎เพราะงั้นเธอจึงไม่อนุญาตให้
‎พวกเขาคุยหรือเล่นกับผม

73
00:05:45,640 --> 00:05:47,480
‎ผมจึงต้องอยู่คนเดียวเสมอ

74
00:05:48,960 --> 00:05:52,120
‎แต่บางครั้งพี่สาวของผมจะ

75
00:05:53,080 --> 00:05:55,600
‎ขโมยกระป๋องซอสแอปเปิลจากห้องครัว

76
00:05:56,120 --> 00:05:59,760
‎แล้วเอาขึ้นไปบนภูเขา เปิดกระป๋อง
‎ด้วยการกระแทกกับหินแล้วเอาให้ผมกิน

77
00:05:59,840 --> 00:06:02,080
‎เพราะเห็นว่าแม่ไม่เอาให้ผมกิน

78
00:06:02,760 --> 00:06:05,080
‎แม่แค่ดูให้แน่ใจว่า

79
00:06:05,720 --> 00:06:08,000
‎ผมจะไม่อดตายก็แค่นั้น

80
00:06:12,040 --> 00:06:15,400
‎โดยปกติแล้ว
‎ผมจะนอนที่ปลายเตียงของแม่

81
00:06:16,040 --> 00:06:17,560
‎โดยถูกมัดไว้กับเตียง

82
00:06:18,040 --> 00:06:20,200
‎ผมคิดมาตลอดว่าเป็นเรื่องปกติ

83
00:06:22,280 --> 00:06:26,400
‎มีอยู่ครั้งหนึ่ง
‎นักสงคมสงเคราะห์ให้เสื้อผ้าผม

84
00:06:27,040 --> 00:06:29,280
‎พร้อมทั้งหีบอันใหญ่สำหรับเก็บเสื้อผ้า

85
00:06:29,840 --> 00:06:33,120
‎แล้วพอเรากลับถึงบ้าน
‎แม่ก็ทำเหมือนทุกครั้ง

86
00:06:33,200 --> 00:06:35,800
‎แม่แจกจ่ายเสื้อผ้าให้พี่น้องคนอื่นๆ

87
00:06:35,880 --> 00:06:37,880
‎เพื่อที่พวกเขาจะได้ด<i>‎ู</i>‎ดีเวลาไปโรงเรียน

88
00:06:40,280 --> 00:06:44,440
‎แม่วางหีบไว้ที่ปลายเตียง
‎แล้ววางผมลงนอนในนั้น

89
00:06:44,520 --> 00:06:47,200
‎แม่รู้ว่าวิธีนั้นจะทำให้
‎ผมออกมาวิ่งเล่นหรือทำอะไรก็ตาม

90
00:06:47,280 --> 00:06:48,800
‎ในเวลากลางคืนไม่ได้

91
00:06:50,040 --> 00:06:53,320
‎หารู้ไม่ว่ามันสบายกว่า
‎การนอนบนพื้น

92
00:07:03,520 --> 00:07:05,200
‎นักสังคมสงเคราะห์

93
00:07:05,720 --> 00:07:09,680
‎จะมาที่บ้านเป็นประจำ
‎เพื่อดูให้แน่ใจว่าผมสบายดี

94
00:07:10,240 --> 00:07:12,720
‎มีอยู่วันหนึ่ง แม่ตีผมอย่างหนัก

95
00:07:12,800 --> 00:07:17,040
‎จนเป็นรอยจ้ำเลือดบนหลัง
‎และด้านหลังของขา

96
00:07:17,120 --> 00:07:20,120
‎แม่บอกพ่อว่า
‎"เธอต้องจัดการเรื่องนี้

97
00:07:20,200 --> 00:07:22,800
‎เพราะนักสังคมสงเคราะห์จะมาพรุ่งนี้
‎เธอจะต้องเห็นรอย

98
00:07:22,880 --> 00:07:26,400
‎และเธอจะต้องเอาตัวโจอี้ไป
‎แล้วเราก็จะไม่ได้เช็คของเขาเดือนนี้"

99
00:07:29,120 --> 00:07:32,600
‎พ่อจึงบอกว่าเขาจะจัดการเอง
‎เขาพาผมไปหลังบ้าน

100
00:07:34,440 --> 00:07:37,120
‎มัดผมไว้กับฐานรองที่นอน

101
00:07:39,400 --> 00:07:42,000
‎หลังจากที่มัดผมแล้ว

102
00:07:42,080 --> 00:07:44,680
‎เขาก็ราดน้ำมันบนหลังของผม
‎แล้วจุดไฟ

103
00:07:49,520 --> 00:07:52,600
‎ผมส่งเสียงกรีดร้อง
‎เพราะผิวที่ไหม้อย่างรุนแรง

104
00:08:02,040 --> 00:08:07,640
‎(นักสังคมสงเคราะห์เห็นรอยไหม้
‎จึงพาเขาไปโรงพยาบาล)

105
00:08:07,720 --> 00:08:13,680
‎(ภายหลังเขาถูกส่งไปอยู่สถานสงเคราะห์)

106
00:08:17,280 --> 00:08:22,080
‎ผมอยู่ในสถานพินิจทั้งหมด 17 แห่งในสี่รัฐ

107
00:08:25,120 --> 00:08:31,040
‎ผมถูกล่วงละเมิดทางเพศทุกครั้ง
‎ที่ไปอยู่สถานพินิจ

108
00:08:32,680 --> 00:08:34,440
‎ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่

109
00:08:34,920 --> 00:08:37,160
‎ทุกคนต้องเจอและทนรับสภาพ

110
00:08:40,240 --> 00:08:43,360
‎ผมดีใจที่ได้อยู่สถานพินิจ

111
00:08:43,440 --> 00:08:45,960
‎เพราะพวกเขาให้เสื้อผ้าและอาหารผม

112
00:08:46,040 --> 00:08:49,600
‎ผมไม่ต้องโดนตีทุกวัน
‎ผมทานอาหารได้

113
00:08:51,440 --> 00:08:53,600
‎พวกเขาจะให้ผมอยู่ที่นั่นสักพักหนึ่ง

114
00:08:54,440 --> 00:08:58,320
‎ก่อนที่ผู้พิพากษาจะปล่อยตัวผม
‎ให้กลับไปอยู่กับพ่อแม่

115
00:09:11,600 --> 00:09:15,320
‎(ขณะที่โจเซฟอยู่สถานพินิจ
‎ในเพนซิลเวเนีย)

116
00:09:15,400 --> 00:09:17,960
‎(ครอบครัวได้ทิ้งเขา
‎แล้วย้ายไปอยู่ที่แมริออน โอไฮโอ)

117
00:09:22,240 --> 00:09:26,880
‎ครอบครัวไม่เคยติดต่อผม
‎ตอนที่ผมอยู่สถานพินิจ

118
00:09:29,120 --> 00:09:32,480
‎พวกเขาย้ายที่อยู่โดยไม่บอกผม

119
00:09:36,760 --> 00:09:41,160
‎(ในวันที่ปล่อยตัวโจเซฟ นักสังคมสงเคราะห์
‎ต้องตามหาครอบครัวเมอร์ฟี)

120
00:09:41,240 --> 00:09:43,120
‎(เพื่อจะส่งตัวโจเซฟให้พวกเขา)

121
00:09:47,640 --> 00:09:49,600
‎ตอนที่เราย้ายไปอยู่ที่แมริออน โอไฮโอ

122
00:09:50,640 --> 00:09:54,040
‎เป็นครั้งแรกที่บ้านของเรามีห้องน้ำในตัว

123
00:09:55,920 --> 00:09:58,720
‎มันเป็นเมืองที่สวย

124
00:10:00,480 --> 00:10:03,360
‎ผมมักจะออกมาเดินบนถนน
‎ในเวลากลางคืน

125
00:10:03,440 --> 00:10:07,200
‎เพื่อหาความสงบ
‎และหลบจากการถูกทำร้าย

126
00:10:11,840 --> 00:10:14,520
‎มีอยู่ครั้งหนึ่ง แม่ส่งเสียงดัง

127
00:10:15,240 --> 00:10:19,200
‎จนผมทำกองผ้าไหม้โดยไม่ได้ตั้งใจ

128
00:10:20,160 --> 00:10:22,040
‎ไฟไหม้ห้องครัว

129
00:10:22,120 --> 00:10:25,680
‎ลามไปจนถึงผนัง

130
00:10:27,920 --> 00:10:31,800
‎ตำรวจและรถดับเพลิงจำนวนมากมาที่บ้าน

131
00:10:31,880 --> 00:10:34,840
‎เสียงหวอดัง ไฟโหมกระหน่ำ

132
00:10:36,880 --> 00:10:38,400
‎พวกเราต้องไปอยู่ที่อื่น

133
00:10:38,480 --> 00:10:41,560
‎แล้วผมก็นึกได้ว่าแม่ลืมที่จะตีผม

134
00:10:42,520 --> 00:10:46,480
‎ผมจึงเรียนรู้ตั้งแต่เด็กว่า
‎ถ้าผมจุดไฟ

135
00:10:46,960 --> 00:10:48,520
‎ผมจะไม่โดนตี

136
00:10:53,280 --> 00:10:55,880
‎หลังจากนั้น ผมคิดว่าผมถูกส่ง

137
00:10:56,440 --> 00:11:01,720
‎ไปที่โรงพยาบาล พวกเขาทดสอบผมมากมาย
‎ก่อนจะบอกว่าผมเป็นโรคชอบจุดไฟ

138
00:11:02,640 --> 00:11:04,240
‎ซึ่งไม่เป็นความจริงเลยสักนิด

139
00:11:06,000 --> 00:11:08,680
‎ไม่มีใครรู้ว่า
‎จริงๆ แล้วทำไมผมถึงชอบจุดไฟ

140
00:11:14,960 --> 00:11:20,840
‎(ถนนข้ามทางรถไฟ)

141
00:11:30,480 --> 00:11:36,800
‎(ในปี 1987 เดรมา พี่สาวของโจเซฟ
‎ต้องนอนโรงพยาบาลหลังจากถูกรถไฟชน)

142
00:11:38,640 --> 00:11:45,440
‎(ครอบครัวไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา)

143
00:11:47,120 --> 00:11:52,480
‎พี่เขยบอกผมว่าถ้าเราส่งเธอไปที่
‎โรงพยาบาลโคลัมบัสได้

144
00:11:52,560 --> 00:11:55,960
‎เธอก็จะรอดเพราะ
‎พวกเขาจะรักษาเธอได้ดีกว่านี้

145
00:11:56,520 --> 00:12:00,960
‎เขาบอกว่าเราจะต้องไปทุบกระจก
‎ร้านไหนสักแห่งแล้วขโมยของออกมา

146
00:12:01,040 --> 00:12:03,160
‎แค่คว้าของแล้วก็วิ่งออกมา

147
00:12:03,240 --> 00:12:05,080
‎แล้วเขาก็นึกถึง

148
00:12:06,600 --> 00:12:09,080
‎ของอย่างเครื่องบันทึกเทปวีดีโอ

149
00:12:09,160 --> 00:12:13,000
‎ผมบอกเขาว่าผม "รู้ว่าใครมี
‎ผมมั่นใจว่าเธอมี"

150
00:12:13,080 --> 00:12:15,600
‎เขาถามว่า "ใคร"
‎ผมตอบว่า "รุธ เพรดมอร์"

151
00:12:16,280 --> 00:12:19,200
‎ผู้หญิงที่เราเคยทำงานให้

152
00:12:27,240 --> 00:12:29,080
‎เพราะงั้นเราจึงไปที่บ้านของเธอ

153
00:12:30,120 --> 00:12:34,000
‎เขาพยายามเข้าทางประตูหลังบ้าน
‎ในขณะที่ผมพยายามเข้าทางประตูหน้าบ้าน

154
00:12:35,680 --> 00:12:38,400
‎ผมคิดว่า "เอาล่ะ ถ้าเธออยู่ในบ้าน
‎เธอจะต้องได้ยินเสียง"

155
00:12:38,480 --> 00:12:39,960
‎และเธออาจเรียกตำรวจ

156
00:12:42,360 --> 00:12:45,720
‎ผมจึงชักมีดออกมาจากกระเป๋า

157
00:12:45,800 --> 00:12:48,280
‎แล้วเดินไปด้านข้างของตัวบ้าน
‎เพื่อตัดสายโทรศัพท์

158
00:12:50,200 --> 00:12:53,240
‎เมื่อผมเดินกลับไปที่
‎เฉลียงหน้าประตูเข้าบ้าน

159
00:12:53,320 --> 00:12:57,680
‎รุธ เพรดมอร์ยืนอยู่ที่นั่น เธอพูดว่า
‎"มาทำอะไร ไปให้พ้น"

160
00:12:57,760 --> 00:13:01,920
‎ผมตกใจกลัวจึงเหวี่ยงมีดแล้ววิ่งหนีไป

161
00:13:14,040 --> 00:13:16,840
‎ประมาณอีกสองชั่วโมงต่อมา
‎ผมกลับไปที่บ้านหลังนั้น

162
00:13:17,320 --> 00:13:18,920
‎ผมเดิน

163
00:13:19,840 --> 00:13:23,520
‎ช้ามาก รู้สึกกลัว
‎ไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร

164
00:13:23,600 --> 00:13:26,400
‎และเมื่อไปถึงหน้าประตู
‎ผมเปิดมันออกอย่างช้าๆ

165
00:13:26,480 --> 00:13:29,120
‎แล้วผมก็เห็นร่างของเธออยู่บนพื้น

166
00:13:32,040 --> 00:13:33,200
‎ผมรู้สึกกลัว

167
00:13:34,440 --> 00:13:39,440
‎แต่เพราะต้องการช่วยพี่สาว

168
00:13:39,520 --> 00:13:42,360
‎ผมจึงเดินเข้าไปในบ้าน

169
00:13:42,440 --> 00:13:46,800
‎หยิบของมีค่า
‎แล้วเดินออกทางประตูหลังบ้าน

170
00:13:51,600 --> 00:13:58,160
‎(โจเซฟขโมยเสื้อคลุม กระเป๋าถือ
‎และโถใส่เหรียญ)

171
00:14:06,480 --> 00:14:11,760
‎(เขาถูกจับกุมใน 48 ชั่วโมงต่อมาและ
‎ถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมแบบอุกฉกรรจ์)

172
00:14:11,840 --> 00:14:15,920
‎(พี่เขยของเขาไม่ถูกตั้งข้อหาใดๆ ทั้งสิ้น)

173
00:14:21,520 --> 00:14:24,160
‎ผมไม่น่าฆ่า

174
00:14:24,720 --> 00:14:26,320
‎คุณเพรดมอร์เลย

175
00:14:27,640 --> 00:14:31,280
‎เธอเป็นคนน่ารัก จิตใจดี มีน้ำใจ
‎และใจกว้าง

176
00:14:31,360 --> 00:14:34,480
‎ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป

177
00:14:35,080 --> 00:14:37,760
‎มันไม่ควรจะเกิดขึ้น

178
00:14:45,520 --> 00:14:50,720
‎ในการพิจารณาคดี มีเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลคดี
‎และนักสังคมสงเคราะห์มาที่ศาล

179
00:14:50,800 --> 00:14:51,960
‎เพื่อให้การ

180
00:14:52,440 --> 00:14:57,120
‎และนั่นเป็นตอนที่ผมรู้ว่า
‎"สิ่งที่ผมประสบมา มันไม่ปกติ

181
00:14:57,200 --> 00:14:59,200
‎มันไม่ถูกต้องและ

182
00:15:00,600 --> 00:15:02,400
‎ตอนนี้ผมก็กำลังจะถูกตัดสินประหารชีวิต

183
00:15:02,480 --> 00:15:05,200
‎โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
‎ครอบครัวที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร"

184
00:15:19,680 --> 00:15:23,920
‎(แมริออน โอไฮโอ)

185
00:15:35,240 --> 00:15:36,080
‎ผู้คนเรียกมันว่า

186
00:15:36,720 --> 00:15:38,040
‎"เมืองชิคาโกจำลอง"

187
00:15:38,120 --> 00:15:41,640
‎เพราะชิคาโกเต็มไปด้วยยาเสพติด
‎พวกมิจฉาชีพและอะไรเทือกนั้น

188
00:15:41,720 --> 00:15:42,600
‎ตอนนี้แมริออน

189
00:15:43,440 --> 00:15:44,880
‎ก็เป็นอย่างนั้นแล้วเหมือนกัน

190
00:15:51,120 --> 00:15:54,680
‎นี่เป็นบาร์ที่ผมโดนชกฟันร่วง

191
00:15:59,440 --> 00:16:04,720
‎คุณเพรดมอร์ ผู้หญิงที่เขาฆ่าอาศัยอยู่ที่นี่

192
00:16:06,240 --> 00:16:07,720
‎บ้านหลังเล็กๆ ตรงนั้น

193
00:16:20,600 --> 00:16:23,320
‎ผมชื่อไมเคิล เมอร์ฟี
‎น้องชายของโจอี้ เมอร์ฟี

194
00:16:24,320 --> 00:16:26,760
‎ผมเป็นลูกคนสุดท้อง

195
00:16:29,440 --> 00:16:33,720
‎ตอนที่เราย้ายจากเวสต์เวอร์จิเนีย
‎มาที่แมริออน โลกของเราเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

196
00:16:33,800 --> 00:16:37,040
‎ที่เวสต์เวอร์จิเนียมีแต่คนภูเขา

197
00:16:37,800 --> 00:16:41,080
‎แต่ที่นี่มีคนมากมาย
‎หลากหลายแตกต่างกันออกไป

198
00:16:41,800 --> 00:16:44,160
‎เป็นกลุ่มคนที่คุณจะไม่เจอ
‎ในเวสต์เวอร์จิเนีย

199
00:16:44,240 --> 00:16:47,960
‎ทุกคนค่อนแคะพวกเราอยู่เสมอ
‎เพราะเรามีสำเนียงของคนภูเขา

200
00:16:48,040 --> 00:16:52,240
‎ไม่อย่างงั้นก็เพราะเราไม่มีรองเท้าดีๆ
‎ไม่มีเสื้อผ้าสวยๆ ไม่มีอะไรสักอย่าง

201
00:16:54,720 --> 00:16:56,560
‎พ่อติดเหล้า

202
00:16:56,640 --> 00:17:00,320
‎เวลาที่เขาหาเหล้าดื่มไม่ได้
‎เขาจะไปที่ห้องน้ำ

203
00:17:00,400 --> 00:17:04,200
‎แล้วหยิบขวดแอลกอฮอล์เช็ดแผลมาดื่ม
‎สองสามอึกใหญ่

204
00:17:04,760 --> 00:17:07,080
‎จากนั้นก็ป่วย แต่ก็ยังดื่มอยู่ดี

205
00:17:08,520 --> 00:17:14,000
‎เราอาจจะซื้อไมโครเวฟราคา 100 ดอลลาร์
‎แล้วในวันถัดไปก็กลายสภาพเป็น

206
00:17:14,560 --> 00:17:16,080
‎ไวน์ขวดละสองดอลลาร์

207
00:17:21,360 --> 00:17:24,560
‎โจอี้เป็นเด็กที่มีปัญหา

208
00:17:25,400 --> 00:17:26,640
‎เขามักจะมีเรื่องมีราว

209
00:17:27,160 --> 00:17:29,040
‎ลักขโมยหรืออะไรก็แล้วแต่

210
00:17:29,640 --> 00:17:33,440
‎แล้วก็จะถูกส่งไปอยู่ที่อื่น
‎ครั้งละหกเดือนหรือไม่ก็หนึ่งปี

211
00:17:33,960 --> 00:17:36,400
‎ผมอยากให้เขาอยู่แต่ที่บ้าน
‎แต่เขาก็ไม่เคยอยู่

212
00:17:38,400 --> 00:17:40,120
‎เขาจะจุดไฟหรือไม่ก็...

213
00:17:40,600 --> 00:17:41,880
‎เขาฆ่าสุนัข

214
00:17:42,440 --> 00:17:45,320
‎เขาฆ่าสนูปปี้ สุนัขของผม
‎ตอนเราอยู่ที่เวสต์เวอร์จิเนีย

215
00:17:46,880 --> 00:17:48,200
‎หน้ารถบรรทุก

216
00:17:48,280 --> 00:17:50,200
‎และอีกครั้งหนึ่ง ตอนที่ผมเดินขึ้นภูเขา

217
00:17:50,280 --> 00:17:52,480
‎เขาจับสุนัขที่อยู่ตรงนั้นแขวนคอ

218
00:17:53,760 --> 00:17:55,040
‎เขาถูกเฆี่ยน

219
00:17:55,520 --> 00:17:58,000
‎โจอี้ไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น
‎เขาไม่ร้องไห้

220
00:17:58,080 --> 00:18:00,440
‎เขามองเธอแล้วพูดว่า
‎"ผมจะทำอีก"

221
00:18:07,840 --> 00:18:11,200
‎มีเหตุการณ์ไฟไหม้
‎เกิดขึ้นหลายครั้งในแมริออน

222
00:18:12,040 --> 00:18:14,520
‎ตึกหลายแห่ง

223
00:18:15,080 --> 00:18:15,920
‎ถูกวางเพลิง

224
00:18:16,000 --> 00:18:19,520
‎หนังสือพิมพ์หลายฉบับต่างบอกว่า
‎คนลอบวางเพลิงอยู่ในแมริออน

225
00:18:19,600 --> 00:18:20,920
‎และกลายเป็นว่าคนนั้นคือเขา

226
00:18:22,320 --> 00:18:24,120
‎จากสิ่งที่ผมรู้ เขาคือคนนั้น

227
00:18:25,120 --> 00:18:26,960
‎ตอนเป็นเด็ก ผมชอบลูกกวาด

228
00:18:28,440 --> 00:18:29,320
‎เขาชอบไฟ

229
00:18:38,400 --> 00:18:41,560
‎โจอี้ถามผมว่า "ถ้านายจะปล้นใครสักคน
‎นายจะทำยังไง"

230
00:18:42,200 --> 00:18:43,240
‎ผมตอบว่า "ไม่ทำยังไง

231
00:18:43,320 --> 00:18:45,800
‎ฉันก็แค่ติดข้อความไว้ที่ประตูว่า
‎'เอาเงินทั้งหมดมาให้ฉัน

232
00:18:45,880 --> 00:18:47,280
‎ใส่มันไว้ในถุงกระดาษสีน้ำตาล"

233
00:18:49,080 --> 00:18:49,920
‎เขาทำตามที่ผมบอก

234
00:18:50,000 --> 00:18:54,080
‎เขาส่งข้อความถึงเธอว่า "เอาเงินทั้งหมด
‎ใส่มันไว้ในถุงกระดาษสีน้ำตาล"

235
00:18:54,600 --> 00:18:57,480
‎แต่เธอไม่ทำ เขาจึงฆ่าเธอ

236
00:19:02,160 --> 00:19:04,920
‎ผมคิดว่าเขาตั้งใจ

237
00:19:05,640 --> 00:19:07,000
‎ที่จะกรีดคอเธออยู่แล้ว

238
00:19:08,920 --> 00:19:10,480
‎คุณเพรดมอร์ดีกับผม

239
00:19:11,240 --> 00:19:13,600
‎ผมจะไปตัดหญ้าที่สนามและ

240
00:19:13,680 --> 00:19:15,240
‎ถอนหญ้าริมทางเดินให้เธอทุกสัปดาห์

241
00:19:15,320 --> 00:19:19,000
‎เธอจะให้เงินผม ผมจะช่วยเธอหิ้วของ
‎กลับจากร้านค้า

242
00:19:19,520 --> 00:19:21,280
‎เธอเป็นเหมือนคุณยายของผม

243
00:19:22,120 --> 00:19:24,000
‎ตอนที่เกิดเหตุการณ์ ผม...

244
00:19:24,080 --> 00:19:25,480
‎ผมทำตัวไม่ถูก

245
00:19:25,560 --> 00:19:28,000
‎ผมชอบเธอ
‎แต่พี่ชายผมกลับเป็นคนที่ฆ่าเธอ

246
00:19:28,920 --> 00:19:29,760
‎เพราะงั้น

247
00:19:30,280 --> 00:19:32,880
‎มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะต้องรับมือกับ

248
00:19:33,440 --> 00:19:38,480
‎เรื่องของพี่ชายและคนที่คิดว่า
‎เป็นเหมือนยายตัวเอง

249
00:19:53,800 --> 00:19:58,520
‎(ศูนย์กลางของเมืองแมริออน)

250
00:20:04,440 --> 00:20:06,080
‎ผมชื่อเวย์น แครแซพ

251
00:20:07,440 --> 00:20:10,280
‎ผมเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เกษียนแล้ว
‎ของเมืองแมริออน

252
00:20:17,360 --> 00:20:20,800
‎ทันทีที่เราระบุทรัพย์สิน
‎ที่สูญหายจากบ้านพักได้

253
00:20:21,400 --> 00:20:23,840
‎และสอบถามข้อมูลจากคนละแวกนั้น

254
00:20:24,480 --> 00:20:26,040
‎ชื่อผู้ต้องสงสัยก็ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

255
00:20:28,320 --> 00:20:33,040
‎โจ เมอร์ฟีเป็นที่รู้จักกันในแวดวง
‎ผู้บังคับใช้กฏหมายในแมริออนเคาน์ตี้เป็นอย่างดี

256
00:20:33,120 --> 00:20:38,640
‎เจ้าหน้าที่หลายคนเรียกเขาว่า
‎"โจ นักจุดไฟ"

257
00:20:39,400 --> 00:20:42,000
‎ตอนอายุยังน้อย เขาชอบเล่นไฟ

258
00:20:42,720 --> 00:20:46,080
‎ทุกคนรู้ดีว่า
‎เขาชอบจุดไฟฆ่าสัตว์ตัวเล็กๆ

259
00:20:47,400 --> 00:20:48,560
‎ขโมยของเล็กๆ น้อยๆ

260
00:20:49,520 --> 00:20:51,120
‎ชอบมีเรื่องมีราว

261
00:20:55,320 --> 00:20:59,840
‎โจเซฟ เมอร์ฟีอาศัยอยู่ห่างจาก
‎บ้านของคุณเพรดมอร์ไปไม่กี่หลัง

262
00:20:59,920 --> 00:21:05,320
‎เราพบว่าเขาเขียนข้อความ
‎ถึงคุณเพรดมอร์

263
00:21:05,400 --> 00:21:07,720
‎ก่อนวันที่เราจะพบศพของเธอ

264
00:21:10,560 --> 00:21:13,160
‎ข้อความบอกแค่ว่า

265
00:21:13,240 --> 00:21:17,200
‎"เตรียมเงินไว้ ไม่งั้นผมจะฆ่าคุณ"

266
00:21:17,720 --> 00:21:20,360
‎(ไม่มีเงิน)

267
00:21:20,440 --> 00:21:23,080
‎(ตาย)

268
00:21:23,320 --> 00:21:28,400
‎ตอนที่ไม่เห็นเงินวางอยู่ที่นั่น
‎เขาจึงทำตามที่ข่มขู่ไว้

269
00:21:40,280 --> 00:21:42,480
‎นานแล้วที่ผมไม่เห็น
‎อะไรอย่างนี้

270
00:21:44,480 --> 00:21:46,080
‎ภาพของเธอ

271
00:21:46,720 --> 00:21:48,680
‎ที่นอนอยู่บนพื้น

272
00:21:49,320 --> 00:21:50,400
‎ยังคงติดอยู่ในใจของผม

273
00:21:50,480 --> 00:21:52,600
‎เป็นภาพติดตาที่ไม่มีวันลืม

274
00:21:55,320 --> 00:21:57,920
‎นี่เป็นคดีที่เขย่าขวัญมากๆ

275
00:21:58,720 --> 00:22:04,360
‎ผมไม่เชื่อว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ

276
00:22:05,040 --> 00:22:06,680
‎ทำร้ายเธอ

277
00:22:07,280 --> 00:22:10,840
‎เห็นอยู่ว่าเขายืนอยู่ข้างหลังเธอ

278
00:22:11,920 --> 00:22:15,440
‎รอยกรีดที่คอของเธอลึกมาก

279
00:22:15,520 --> 00:22:17,400
‎จนศีรษะของเธออาจจะขาด

280
00:22:17,480 --> 00:22:20,000
‎เสียเมื่อไหร่ก็ได้

281
00:22:20,680 --> 00:22:22,440
‎เพราะงั้นจะต้องใช้แรงมาก

282
00:22:22,520 --> 00:22:26,440
‎แบบว่ายืนอยู่ข้างหลัง
‎กดมีดเข้าที่คอ

283
00:22:26,520 --> 00:22:28,840
‎แล้วหมุนเธอไปรอบๆ
‎จนเฉือนคอหอยเธอ

284
00:22:34,880 --> 00:22:40,120
‎(คณะลูกขุนมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า
‎เมอร์ฟีมีความผิดจริง)

285
00:22:40,200 --> 00:22:46,760
‎(การพิพากษาจะมีขึ้น
‎ในวันที่ 14 กันยายน 1987)

286
00:22:56,040 --> 00:22:58,640
‎ผมคงพูดไม่ได้ว่าสงสารโจ

287
00:22:59,400 --> 00:23:01,880
‎ทุกคนพยายามช่วยเหลือเขา
‎ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา

288
00:23:01,960 --> 00:23:04,960
‎ผ่านหน่วยงานบริการเด็ก
‎เพื่อให้เขาปรับปรุงตัว

289
00:23:05,040 --> 00:23:08,400
‎ให้เขาเลิกทำสิ่งที่ผิดกฏหมาย

290
00:23:08,960 --> 00:23:11,240
‎ช่วยเหลือเขาและครอบครัว

291
00:23:14,040 --> 00:23:16,400
‎เราจะช่วยคุณได้
‎ก็ต่อเมื่อคุณยอมให้เราช่วย

292
00:23:29,760 --> 00:23:33,440
‎(โคลัมบัส โอไฮโอ)

293
00:23:38,320 --> 00:23:42,800
‎(ในการพิพากษาลงโทษ คณะลูกขุนต้องตัดสินว่า
‎เมอร์ฟีสมควรได้รับโทษประหารหรือไม่)

294
00:23:42,880 --> 00:23:48,120
‎(คำตัดสินมีไว้สำหรับ "กรณีที่เลวร้ายที่สุด")

295
00:23:54,720 --> 00:23:56,160
‎ฉันชื่อลินดา ริคเตอร์

296
00:23:56,240 --> 00:24:00,880
‎ฉันเป็นผู้ชำนาญพิเศษด้านการบรรเทาโทษ
‎ประจำรัฐโอไฮโอ

297
00:24:02,120 --> 00:24:05,640
‎งานของฉันคือการอธิบายว่า
‎พื้นฐานของคน

298
00:24:05,720 --> 00:24:08,760
‎สามารถป้องกันอาชญากรรม
‎ที่น่ากลัวได้อย่างไร

299
00:24:08,840 --> 00:24:13,280
‎การทำให้คณะลูกขุนได้เห็นว่า
‎นักโทษเหล่านี้ต้องตกเป็นเหยื่อมาเป็นเวลานาน

300
00:24:13,360 --> 00:24:15,600
‎ก่อนที่พวกเขาจะทำร้ายผู้อื่น

301
00:24:18,240 --> 00:24:23,600
‎ฉันคิดว่าโจอี้อาจจะเป็น
‎นักโทษที่ลำบาก

302
00:24:23,680 --> 00:24:28,880
‎และมีปัญหาทางด้านอารมณ์มากที่สุด
‎เท่าที่ฉันเคยเจอ

303
00:24:29,520 --> 00:24:31,600
‎ที่อยู่อาศัยสกปรก

304
00:24:32,080 --> 00:24:34,200
‎แมลงสาบและสัตว์ต่างๆ

305
00:24:35,120 --> 00:24:36,440
‎มูลสัตว์

306
00:24:36,920 --> 00:24:37,920
‎กลิ่นเหม็น

307
00:24:38,000 --> 00:24:42,160
‎นี่คือแมริออน ฉันหมายถึงว่า
‎ที่นี่ดีกว่าที่ที่พวกเขาเคยอยู่

308
00:24:42,640 --> 00:24:46,480
‎อ่า เรารู้ว่าพวกเขามาจาก

309
00:24:46,560 --> 00:24:49,360
‎เซาท์เซ็นทรัล เวสต์เวอร์จิเนีย

310
00:24:49,440 --> 00:24:51,360
‎ภูมิภาคที่มีอัตราความยากจน
‎อยู่ในระดับที่สูง

311
00:24:53,480 --> 00:24:57,320
‎เราถ่ายภาพเหล่านี้
‎เพราะอยากให้คนรู้ว่า

312
00:24:57,400 --> 00:25:01,880
‎ที่นี่ไม่ได้ดีไปกว่ากระต๊อบหลังเก่าเลย

313
00:25:02,640 --> 00:25:07,880
‎เรากำลังพูดถึงความจนในแบบที่
‎ฉันไม่เคยเห็นหรือสัมผัสมาก่อนในชีวิต

314
00:25:13,640 --> 00:25:16,080
‎นักจิตวิทยาที่ร่วมทำงานกับเราในคดีนี้

315
00:25:16,160 --> 00:25:20,920
‎คิดว่าความโกรธแค้นที่โจอี้แสดงออกมา

316
00:25:21,000 --> 00:25:23,040
‎ด้วยการจุดไฟและฆ่าสัตว์

317
00:25:23,120 --> 00:25:26,080
‎ใกล้เคียงกับความรู้สึก
‎ที่เขาถูกล่วงละเมิดทางเพศ

318
00:25:26,160 --> 00:25:30,560
‎และนั่นเป็นตัวกระตุ้นความโกรธแค้น

319
00:25:30,640 --> 00:25:34,200
‎ให้ระเบิดอารมณ์และฆาตกรรม
‎โดยขาดการยั้งคิด

320
00:25:37,720 --> 00:25:40,520
‎(หลังจากการพิจารณาหารือเพียงแค่แปดชั่วโมง)

321
00:25:40,600 --> 00:25:44,920
‎(คณะลูกขุนเสนอให้ตัดสินโทษประหารชีวิต
‎แก่โจเซฟ เมอร์ฟี)

322
00:25:49,040 --> 00:25:52,400
‎ฉันรู้สึกผิดหวังมากตอนที่คณะลูกขุน
‎ตัดสินโทษประหารชีวิต

323
00:25:53,440 --> 00:25:56,720
‎ฉันไม่คิดว่า
‎โจอี้เป็นคนเลวร้ายขนาดนั้น

324
00:25:57,320 --> 00:25:59,280
‎แต่เขาจำเป็นต้องอยู่ในคุก

325
00:25:59,920 --> 00:26:03,320
‎ฉันไม่เห็นว่าการเอาชีวิตของโจอี้
‎จะมีประโยชน์อะไร

326
00:26:03,400 --> 00:26:06,160
‎นอกเสียจากการทำให้
‎เขาต้องต้องตกเป็นเหยื่ออีกครั้ง

327
00:26:06,720 --> 00:26:08,880
‎แม้ว่าเขาจะก่ออาชญากรรม
‎ร้ายแรงก็เถอะ

328
00:26:17,200 --> 00:26:20,240
‎ผมถูกล่วงละเมิดทางเพศครั้งแรก

329
00:26:20,320 --> 00:26:23,200
‎โดยชายผิวดำในเคลย์เคาน์ตี้

330
00:26:24,040 --> 00:26:27,800
‎เขาทำเหล้าเถื่อนขายชาวบ้าน
‎ที่อาศัยอยู่ละแวกนั้น

331
00:26:27,880 --> 00:26:29,400
‎ผู้คนเรียกเขาว่าคนขายเหล้าเถื่อน

332
00:26:30,120 --> 00:26:33,600
‎พ่อชอบไปดื่มที่นั่น

333
00:26:33,680 --> 00:26:36,080
‎มีอยู่วันหนึ่งที่พ่อพาผมไปด้วย

334
00:26:36,760 --> 00:26:40,000
‎เราไปที่รถประจำทางซึ่งถูก

335
00:26:40,640 --> 00:26:43,080
‎ทิ้งร้างไว้ข้างถนน
‎อัล คนทำเหล้าเถื่อน

336
00:26:43,600 --> 00:26:46,200
‎อาศัยอยู่ที่นั่น

337
00:26:46,760 --> 00:26:50,480
‎พ่อพาผมขึ้นไปบนรถแล้วบอกว่า
‎เขาต้องการเหล้า

338
00:26:50,560 --> 00:26:52,640
‎อัลบอกว่าเขาไม่มีเลย

339
00:26:52,720 --> 00:26:55,800
‎พ่อของผมเลยบอกว่า
‎"ฉันเอาลูกชายมาด้วย

340
00:26:55,880 --> 00:26:58,320
‎นายอยากทำอะไรก็ตามใจ

341
00:26:58,400 --> 00:27:00,160
‎ขอแค่เอาเหล้ามาให้ฉัน"

342
00:27:00,800 --> 00:27:01,720
‎ดังนั้น

343
00:27:03,040 --> 00:27:06,000
‎อัลจึงพาผมไปที่ฟูกหลังรถ

344
00:27:06,080 --> 00:27:07,840
‎เขาถอดเสื้อผ้าผม

345
00:27:08,520 --> 00:27:11,120
‎ผมปล่อยให้เขาทำ

346
00:27:11,200 --> 00:27:14,120
‎แล้วเขาก็ถอดเสื้อผ้าตัวเอง
‎แล้วให้ผมนอนลงบนฟูก

347
00:27:14,200 --> 00:27:15,560
‎เขาขึ้นมาบนตัวผมแล้วก็

348
00:27:16,120 --> 00:27:17,520
‎ข่มขืนผมทางประตูหลัง

349
00:27:18,120 --> 00:27:19,720
‎ผมส่งเสียงร้องเรียกพ่อ

350
00:27:19,800 --> 00:27:22,040
‎"พ่อ ผมเจ็บ ช่วยผมด้วย"

351
00:27:22,120 --> 00:27:23,400
‎แต่เขาเอาแต่นั่งดื่มเหล้า

352
00:27:23,480 --> 00:27:26,560
‎อยู่บนเก้าอี้
‎แล้วทำเป็นไม่ได้ยินเสียงผม

353
00:27:27,040 --> 00:27:27,920
‎และ

354
00:27:28,600 --> 00:27:31,640
‎หลังจากที่เขาส่งเสียงครางเหมือนหมู
‎เขาก็ลงไปจากตัวผม

355
00:27:31,720 --> 00:27:34,840
‎ผมวิ่งออกมาจากรถ
‎และกลับบ้านทั้งที่ยังไม่ได้ใส่กางเกง

356
00:27:34,920 --> 00:27:36,840
‎เป็นระยะทางเกือบหนึ่งกิโล

357
00:27:37,440 --> 00:27:40,520
‎ตอนที่ผมกลับถึงบ้าน ผมตะโกน
‎"แม่ ช่วยผมด้วย!"

358
00:27:40,600 --> 00:27:43,560
‎เธอออกมาที่เฉลียงหน้าบ้าน

359
00:27:43,640 --> 00:27:44,760
‎ถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"

360
00:27:44,840 --> 00:27:47,200
‎ผมบอกว่า "เขาทำร้ายผม"

361
00:27:47,280 --> 00:27:49,800
‎แม่พาผมเข้าไปในบ้านแล้วตวาดผม

362
00:27:49,880 --> 00:27:53,080
‎เพราะเธอคิดว่าผมถอดเสื้อผ้า
‎เล่นน้ำในลำธาร

363
00:27:53,160 --> 00:27:55,680
‎แล้วถูกเศษแก้วบาด

364
00:27:55,760 --> 00:27:59,040
‎ที่ก้นและที่ด้านหลังของขาจนเลือดออก

365
00:28:01,840 --> 00:28:04,520
‎ผมอายุหกขวบตอนที่เกิดเหตุการณ์

366
00:28:14,840 --> 00:28:16,560
‎ฉันเคยได้ยินเรื่องนั้น

367
00:28:17,840 --> 00:28:20,840
‎และมันก็ยังทำให้ฉันรู้สึกสะเทือนใจ
‎เช่นเดียวกับครั้งแรกที่ได้ยิน

368
00:28:21,680 --> 00:28:23,360
‎ฉันนึกภาพ

369
00:28:24,920 --> 00:28:25,800
‎ความรู้สึก

370
00:28:27,680 --> 00:28:29,160
‎ของการที่ถูกทรยศและถูกทอดทิ้ง

371
00:28:29,240 --> 00:28:32,240
‎จากคนที่ควรรักและปกป้องคุณ

372
00:28:32,320 --> 00:28:34,200
‎และคุ้มครองคุณให้ปลอดภัยไม่ออก

373
00:28:37,800 --> 00:28:39,080
‎ทั้งหมดนี้เพียงเพื่อเหล้าเถื่อน

374
00:28:41,920 --> 00:28:45,560
‎เมื่อคุณเป็นเด็ก
‎ที่ต้องผ่านเรื่องบอบช้ำอย่างนั้น

375
00:28:46,240 --> 00:28:47,480
‎ความรู้สึกปลอดภัย

376
00:28:47,560 --> 00:28:51,960
‎ความรู้สึกมั่นคง
‎ความรู้สึกมีมนุษยธรรม

377
00:28:52,840 --> 00:28:53,760
‎ก็จะพังทลาย

378
00:28:55,120 --> 00:28:56,440
‎ฉันไม่รู้ว่า

379
00:28:58,120 --> 00:29:00,880
‎คนที่อายุน้อยอย่างนั้นสามารถผ่าน

380
00:29:01,640 --> 00:29:04,480
‎เหตุการณ์โหดร้าย
‎ที่สร้างตราบาปให้เขาได้อย่างไร

381
00:29:05,520 --> 00:29:07,760
‎แล้วมันก็เกิดขึ้นในโลกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา

382
00:29:08,720 --> 00:29:10,880
‎เพราะว่าเดี๋ยวนี้โลกได้ผิดเพี้ยนไปแล้ว

383
00:29:10,960 --> 00:29:13,760
‎เป็นสถานที่ที่น่ากลัว โหดร้ายและไม่เป็นมิตร

384
00:29:21,680 --> 00:29:27,880
‎(โจเซฟ เมอร์ฟีใช้ชีวิตในอีก 24 ปีข้างหน้า
‎ในคุกสำหรับนักโทษประหาร)

385
00:29:27,960 --> 00:29:34,920
‎(เขาถูกขังเดี่ยวอยู่ในห้องวันละ  23 ชั่วโมง)

386
00:29:46,520 --> 00:29:47,880
‎ฉันชืื่อแคทริน แซนฟอร์ด

387
00:29:48,400 --> 00:29:49,640
‎ฉันเป็นทนายของรัฐ

388
00:29:49,720 --> 00:29:51,440
‎ประจำแผนกนักโทษประหาร

389
00:29:51,520 --> 00:29:54,680
‎ฉันมีหน้าที่ขออุทธรณ์คดีให้ลูกความ

390
00:29:58,240 --> 00:30:00,960
‎(การพ่ายแพ้ในการสู้คดีในศาลอุทธรณ์)

391
00:30:01,040 --> 00:30:03,720
‎(แคทรินได้รับมอบหมาย
‎ให้ทำคดีของเมอร์ฟีในปี 1997)

392
00:30:04,440 --> 00:30:07,360
‎(เจ. เมอร์ฟี)

393
00:30:07,440 --> 00:30:11,440
‎นี่คือเอกสารจำนวนห้ากล่องจากประมาณ
‎สิบห้ากล่องที่เรามี

394
00:30:12,000 --> 00:30:13,560
‎นี่เฉพาะของโจอี้

395
00:30:15,080 --> 00:30:18,960
‎ฉันไม่เคยพบหรืออ่านประวัติอันน่ากลัว
‎อย่างของเขามาก่อน

396
00:30:19,440 --> 00:30:21,520
‎ทุกอย่างที่เขาเจอมาและ

397
00:30:22,440 --> 00:30:25,240
‎เหตุการณ์อันเลวร้าย

398
00:30:27,640 --> 00:30:30,320
‎เป็นที่แน่นอนว่า
‎โจอี้ได้กระทำการฆาตกรรม

399
00:30:30,960 --> 00:30:33,520
‎(แคทริน แซนด์ฟอร์ด
‎ผู้ช่วยทนายความของรัฐ)

400
00:30:33,600 --> 00:30:35,600
‎เราพยายามจะให้เขา
‎ได้รับคำตัดสินลงโทษใหม่

401
00:30:37,440 --> 00:30:39,920
‎ฉันเชื่อว่าเราไม่สามารถตัดสิน

402
00:30:40,000 --> 00:30:41,960
‎คนที่มีภูมิหลังไม่เหมือนกัน

403
00:30:42,040 --> 00:30:44,080
‎ด้วยมาตรฐานเดียวกัน

404
00:30:44,640 --> 00:30:45,960
‎เพราะพวกเขาแตกต่างกัน

405
00:30:49,560 --> 00:30:56,360
‎(ในเดือนกุมภาพันธ์ 2011
‎โจเซฟ เมอร์ฟีถูกกำหนดวันประหารชีวิต)

406
00:30:57,280 --> 00:31:04,120
‎(ความหวังสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเขาคือ
‎การยื่นอุทธรณ์ขอลดหย่อนต่อผู้ว่าการรัฐ)

407
00:31:06,520 --> 00:31:08,600
‎เราเริ่มทำเรื่องขอลดหย่อนโทษให้เขา

408
00:31:08,680 --> 00:31:12,200
‎ประมาณแปดถึงสิบเดือน
‎ก่อนวันประหารชีวิต

409
00:31:14,520 --> 00:31:16,120
‎ฉันจำที่ฉันคิดได้ว่า

410
00:31:16,680 --> 00:31:18,240
‎ถ้าเขาถูกประหารชีวิต

411
00:31:18,320 --> 00:31:20,960
‎ฉันจะยังทำงานนี้ต่อไปได้ไหม

412
00:31:22,160 --> 00:31:25,600
‎เพราะฉันคิดว่าถ้าเป็นอย่่างนั้น
‎ความยุติธรรมก็ไม่มีอยู่จริง

413
00:31:51,040 --> 00:31:53,040
‎นั่นผมเองที่ใส่แว่น

414
00:31:54,400 --> 00:31:56,160
‎บัดดี้ใส่กางกางลายตาราง

415
00:31:56,240 --> 00:31:57,520
‎เจอร์รีคือชื่อจริงของเขา

416
00:31:58,360 --> 00:32:00,400
‎เดรมา แดริส

417
00:32:00,480 --> 00:32:02,680
‎เดวิด แม่แล้วก็โจอี้

418
00:32:08,680 --> 00:32:11,480
‎แม่จะตีด้วยเข็มขัดหรือไม้เรียว

419
00:32:12,720 --> 00:32:14,040
‎ย้อนไปในยุค 70's

420
00:32:14,120 --> 00:32:17,680
‎ผมเดาว่าทุกคนคงโดนทำโทษแบบนั้น

421
00:32:19,360 --> 00:32:20,760
‎คุณจะจำไว้เป็นบทเรียน

422
00:32:22,280 --> 00:32:23,280
‎เด็กหลายคน

423
00:32:25,760 --> 00:32:29,360
‎ไม่เคยโดนทำโทษ คุณจะเห็น
‎ความแตกต่างที่สำคัญของพฤติกรรมของ

424
00:32:29,440 --> 00:32:31,560
‎เด็กที่โดนทำโทษ

425
00:32:32,040 --> 00:32:33,120
‎และเด็กที่ไม่โดนทำโทษ

426
00:32:34,400 --> 00:32:36,560
‎แต่สำหรับเขา ผมไม่รู้

427
00:32:37,440 --> 00:32:40,760
‎ผมจำได้ว่าเขาเล่าหลายเรื่อง

428
00:32:42,080 --> 00:32:44,040
‎ส่วนใหญ่ก็ไม่จริงหรอก

429
00:32:44,120 --> 00:32:46,480
‎แต่ก็มีบางส่วนที่เป็นความจริง

430
00:32:53,640 --> 00:32:56,800
‎พ่อบอกว่าเขาจะจัดการเอง
‎แล้วเขาก็พาผมออกไปหลังบ้าน

431
00:32:57,840 --> 00:33:00,840
‎มัดผมไว้กับฐานรองที่นอน

432
00:33:00,920 --> 00:33:06,440
‎หลังจากที่เขามัดผมแล้ว
‎เขาก็ราดน้ำมันลงบนหลังของผมแล้วจุดไฟ

433
00:33:06,520 --> 00:33:09,440
‎ผมส่งเสียงกรีดร้อง
‎เพราะผิวที่ไหม้อย่างรุนแรง

434
00:33:11,440 --> 00:33:13,880
‎ผมจำที่เขาถูกไฟเผาได้

435
00:33:14,360 --> 00:33:16,280
‎ทุกคนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

436
00:33:16,360 --> 00:33:17,600
‎เขาอยู่ในห้องนอน

437
00:33:17,680 --> 00:33:19,160
‎ไม่มีใครมัดเขาไว้

438
00:33:19,640 --> 00:33:21,080
‎เขาจุดไฟเผาตัวเอง

439
00:33:22,720 --> 00:33:25,200
‎ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้นเลย

440
00:33:25,280 --> 00:33:26,760
‎เขาทำให้ทุกคนกลัว

441
00:33:26,840 --> 00:33:28,800
‎แม่พาเขาส่งห้องฉุกเฉิน

442
00:33:29,520 --> 00:33:31,280
‎ผมจำได้อย่างชัดเจน

443
00:33:31,760 --> 00:33:35,040
‎เขาพูดเรื่องนั้นตั้งแต่การพิจารณาคดี

444
00:33:36,520 --> 00:33:38,040
‎เป็นคำแก้ตัว

445
00:33:38,720 --> 00:33:40,000
‎เพื่อให้รอดจากโทษประหาร

446
00:33:42,840 --> 00:33:46,560
‎พ่อพาผมขึ้นไปบนรถแล้วบอกว่า
‎เขาต้องการเหล้า

447
00:33:46,640 --> 00:33:48,800
‎อัลบอกว่าเขาไม่มี

448
00:33:48,880 --> 00:33:54,680
‎พ่อของผมเลยบอกว่า "ฉันเอาลูกชายมาด้วย
‎นายอยากทำอะไรก็ตามใจ

449
00:33:54,760 --> 00:33:56,400
‎แค่เอาเหล้ามาให้ฉัน"

450
00:34:01,040 --> 00:34:03,200
‎ความจริงก็คือ
‎เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย

451
00:34:04,440 --> 00:34:08,280
‎พ่อพาแดริสไปหาชาร์ลสตัน
‎ไม่ใช่อัล

452
00:34:09,320 --> 00:34:12,040
‎แล้วขายเขาให้กับซ่อง

453
00:34:13,400 --> 00:34:14,280
‎ทิ้งเขาไว้ที่นั่น

454
00:34:14,760 --> 00:34:15,600
‎แล้วก็กลับบ้าน

455
00:34:17,440 --> 00:34:19,840
‎แต่โจอี้สับสนเรื่อง...

456
00:34:20,320 --> 00:34:23,760
‎พ่อขายแดริสเพื่อแลกกับไวน์หรือเหล้า

457
00:34:23,840 --> 00:34:24,680
‎เป็นตัวเขา

458
00:34:24,760 --> 00:34:27,000
‎เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม
‎เขาเอาสองเรื่อง

459
00:34:27,080 --> 00:34:29,600
‎มารวมเข้าด้วยกัน
‎เพื่อทำให้ดูเหมือนว่าเป็นเขา

460
00:34:30,120 --> 00:34:31,360
‎แต่เป็นแดริสต่างหาก

461
00:34:31,440 --> 00:34:33,200
‎พ่อขายเขาเพื่อแลกกับวิสกี้จริง

462
00:34:37,800 --> 00:34:39,720
‎ถ้าเรื่องที่เขาเล่าเป็นเรื่องจริง

463
00:34:41,400 --> 00:34:43,040
‎ผมจะยิ่งรู้สึกเสียใจ

464
00:34:43,560 --> 00:34:44,440
‎กับเขา

465
00:34:45,920 --> 00:34:48,760
‎มันจะทำให้ผมสะเทือนใจ เขาเป็นพี่ชายผม
‎ผมรักเขา

466
00:34:50,760 --> 00:34:52,600
‎ผมคงรับไม่ได้

467
00:34:53,320 --> 00:34:55,600
‎สุดท้ายก็อาจทำร้ายใครสักคน

468
00:35:10,920 --> 00:35:14,840
‎(ชิคาโก อิลลินอยส์)

469
00:35:21,240 --> 00:35:24,680
‎ผมชื่อไมเคิล เกลบอร์ท
‎ผมเป็นนักประสาทจิตวิทยาคลินิก

470
00:35:28,280 --> 00:35:32,720
‎ผมได้เข้ามาทำคดีของโจอี้ เมอร์ฟี

471
00:35:33,200 --> 00:35:35,400
‎เพราะว่าเคธี แซนฟอร์ด ทนายของเขา

472
00:35:35,480 --> 00:35:39,400
‎กำลังมองหาคนประเมินผลลูกความ
‎เพื่อจะได้รู้จักและเข้าใจตัวตนของเขา

473
00:35:40,600 --> 00:35:41,880
‎โจอี้ผ่านการทดสอบ

474
00:35:41,960 --> 00:35:43,600
‎เขาดูปกติใช้ได้

475
00:35:43,680 --> 00:35:47,280
‎แต่ในแง่ของการเข้าใจความแตกต่าง
‎หรือความละเอียดอ่อน

476
00:35:48,240 --> 00:35:50,360
‎ประเด็นที่ซับซ้อนขึ้น

477
00:35:51,080 --> 00:35:55,000
‎ถ้าคุณนำคน 100 คนมาเรียงกัน
‎โดยเริ่มจากฉลาดมากที่สุดไปหาฉลาดน้อยที่สุด

478
00:35:55,080 --> 00:35:56,760
‎เขาจะอยู่ลำดับท้ายๆ

479
00:35:58,520 --> 00:36:00,200
‎มีคนเล่าว่า

480
00:36:01,240 --> 00:36:02,680
‎พ่อของเขา

481
00:36:02,760 --> 00:36:06,960
‎ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าติดเหล้าอย่างหนัก

482
00:36:07,840 --> 00:36:11,840
‎ขายโจอี้เพื่อแลกกับเหล้า

483
00:36:12,840 --> 00:36:15,600
‎ผมจะไม่เชื่อสิ่งที่โจอี้พูด

484
00:36:16,240 --> 00:36:17,480
‎อย่างแน่นอน

485
00:36:18,440 --> 00:36:20,680
‎แต่ในอีกแง่หนึ่งมันก็ดูสอดคล้อง

486
00:36:20,760 --> 00:36:23,080
‎และเข้ากับพฤติกรรมของเขา

487
00:36:23,160 --> 00:36:26,520
‎อย่างที่ผมสงสัย
‎โดยรวมก็ดูแม่นยำอยู่

488
00:36:27,040 --> 00:36:30,760
‎ผมพูดได้อย่างมั่นใจว่า
‎เรื่องการถูกทำร้ายในอดีตที่เขาเล่า

489
00:36:30,840 --> 00:36:32,360
‎เป็นไปอย่างที่คาดไว้

490
00:36:36,640 --> 00:36:38,680
‎เป็นเรื่องปกติมาก

491
00:36:39,440 --> 00:36:41,560
‎สำหรับสมาชิกในครอบครัว

492
00:36:42,240 --> 00:36:43,960
‎ที่จะเล่าเรื่องไม่ตรงกัน

493
00:36:45,000 --> 00:36:46,680
‎มันจะเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยถ้า

494
00:36:47,160 --> 00:36:50,800
‎น้องชายของโจอี้บอกว่า "ไม่มีทาง
‎พ่อของเขาไม่มีทางทำเรื่องอย่างว่า

495
00:36:50,880 --> 00:36:52,600
‎เขาไม่ใช่คนอย่างนั้น"

496
00:36:52,680 --> 00:36:57,520
‎แต่ความจริงที่น้องชายเขาบอกคือว่า
‎มันเกิดขึนจริงเพียงแค่ไม่ใช่กับโจอี้

497
00:36:57,600 --> 00:37:00,760
‎เขายอมรับว่าพ่อ

498
00:37:00,840 --> 00:37:03,280
‎เป็นคนที่สามารถจะทำเรื่องแบบนั้นได้

499
00:37:03,360 --> 00:37:05,200
‎ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นกับโจอี้ด้วยหรือเปล่า

500
00:37:05,280 --> 00:37:07,360
‎หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้

501
00:37:07,920 --> 00:37:10,760
‎แต่อย่างน้อยที่สุด
‎น้องชายก็ยอมรับว่า

502
00:37:10,840 --> 00:37:13,080
‎"พ่อทำอย่างนั้นจริง"

503
00:37:16,320 --> 00:37:20,080
‎มันไม่เกี่ยวกับที่ว่า
‎เราสงสารเขาหรือไม่

504
00:37:20,560 --> 00:37:25,880
‎แต่อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่มีทักษะ
‎การใช้ชีวิตเพราะขาดการเลี้ยงดูที่ดี

505
00:37:25,960 --> 00:37:27,760
‎หรือไม่สามารถ

506
00:37:27,840 --> 00:37:29,520
‎ที่จะทำได้ดีกว่านี้

507
00:37:31,320 --> 00:37:35,320
‎ผมคิดว่าเราอยู่ในยุคใหม่กันแล้วและ

508
00:37:36,040 --> 00:37:38,280
‎สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากคนที่อยู่รอบตัว

509
00:37:38,360 --> 00:37:42,200
‎มีความสำคัญมาก
‎ในการที่จะกำหนดทิศทางว่าเราจะเป็นอย่างไร

510
00:37:45,040 --> 00:37:47,480
‎นี่ไม่ใช่คนโรคจิต

511
00:37:48,520 --> 00:37:50,880
‎นี่ไม่ใช่ฆาตกร

512
00:37:51,440 --> 00:37:55,440
‎แต่นี่คือคนที่ตกเป็นเหยื่อ

513
00:37:55,520 --> 00:37:59,080
‎และผมรู้ว่า มีคนที่เข้าใจว่า
‎"เขาเป็นเหยื่อ

514
00:37:59,160 --> 00:38:00,680
‎แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ควรฆ่าคน"

515
00:38:01,360 --> 00:38:04,800
‎ไม่ใช่เพราะภูมิหลังที่ทำให้เขาฆ่าคน

516
00:38:05,720 --> 00:38:08,000
‎ไม่ใช่ว่าใครที่มีภูมิหลังอย่างนี้

517
00:38:08,080 --> 00:38:09,800
‎จะต้องฆ่าคน

518
00:38:10,640 --> 00:38:12,560
‎แต่ก็มีโอกาสที่จะเป็นไปได้มาก

519
00:38:12,640 --> 00:38:16,680
‎พวกเขามักมีเรื่องมีราว

520
00:38:16,760 --> 00:38:19,200
‎หรือไม่ก็มีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับสังคม

521
00:38:19,720 --> 00:38:23,720
‎พวกเขารู้สึกกดดันและ
‎บางคนอาจถึงกับทนไม่ไหว

522
00:38:25,960 --> 00:38:27,200
‎เพราะงั้นเขาจึงขาดสติ

523
00:38:35,000 --> 00:38:38,200
‎(หลังจากดร. เกลบอร์ท
‎ทำการวิเคราะห์เสร็จสมบูรณ์)

524
00:38:38,280 --> 00:38:42,840
‎(วันที่ 15 กันยายน 2011 ถูกกำหนดให้เป็น
‎วันรับฟังคำตัดสินการขอลดหย่อนโทษของเมอร์ฟี)

525
00:38:50,760 --> 00:38:54,400
‎เรามีข้อมูลทุกอย่างที่พร้อมจะยื่น
‎ในวันรับฟังการขอลดหย่อนโทษของโจอี้

526
00:38:56,720 --> 00:38:58,640
‎แต่คุณไม่มีทางรู้เลยว่า

527
00:38:59,160 --> 00:39:00,640
‎คณะกรรมการจะว่าอย่างไร

528
00:39:00,720 --> 00:39:03,520
‎ผู้ว่าการรัฐจะตัดสินอย่างไร

529
00:39:06,720 --> 00:39:09,440
‎หลายปีก่อนฉันได้อ่านบทความ

530
00:39:09,520 --> 00:39:13,080
‎ที่หลานสาวของเหยื่อบอกว่า
‎เธอไม่เคยได้ยินข่าวคราวจากโจอี้

531
00:39:13,160 --> 00:39:14,760
‎เธอไม่รู้ว่าเขารู้สึกสำนึกผิดหรือไม่

532
00:39:16,520 --> 00:39:18,680
‎ฉันจึงคิดว่า
‎"เราควรจะต้องติดต่อเธอ"

533
00:39:19,240 --> 00:39:21,640
‎ในที่สุดเธอกับโจอี้ก็ได้พบ

534
00:39:21,720 --> 00:39:27,320
‎และพูดคุยกันในฐานะครอบครัวของเหยื่อ
‎และผู้กระทำความผิด

535
00:39:30,520 --> 00:39:33,160
‎ถ้าสมาชิกครอบครัวของเหยื่อ

536
00:39:33,240 --> 00:39:37,080
‎ออกมาพูดว่าเขาหรือเธอ
‎ไม่สนับสนุนโทษประหารชีวิตลูกความของเรา

537
00:39:37,160 --> 00:39:38,600
‎นั่นจะเป็นเรื่องใหญ่มาก

538
00:39:39,600 --> 00:39:42,000
‎เพราะงั้นทนายความของรัฐบาลกลาง

539
00:39:42,080 --> 00:39:44,880
‎จึงส่งคนไปบันทึกวีดีโอคุณคาวานาห์

540
00:39:45,360 --> 00:39:49,880
‎และเราได้รับวีดีโอในคืนก่อนวันรับฟัง
‎คำตัดสินการขอลดหย่อนโทษ

541
00:39:55,480 --> 00:39:57,880
‎ตอนที่ฉันพบเขาครั้งแรก

542
00:39:57,960 --> 00:40:01,080
‎ฉันนึกว่าจะเจอกับอาชญากรหัวแข็ง

543
00:40:02,320 --> 00:40:06,240
‎แต่หลังจากที่ฉันได้รู้
‎เรื่องราวในอดีตของโจอี้

544
00:40:07,840 --> 00:40:09,720
‎และการถูกทำร้าย

545
00:40:10,320 --> 00:40:15,920
‎ฉันออกมาจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกที่ว่า
‎ระบบของเราทำให้เขาผิดหวังอย่างร้ายกาจ

546
00:40:16,440 --> 00:40:19,200
‎และก็ยังทำให้ป้าของฉัน
‎ผิดหวังด้วยเหมือนกัน

547
00:40:19,840 --> 00:40:22,160
‎ตอนที่คุณคาวานาห์พบโจอี้ครั้งแรก

548
00:40:22,240 --> 00:40:25,160
‎เธอคิดว่าเขาควรถูกประหารชีวิต

549
00:40:25,840 --> 00:40:27,800
‎แต่ในระหว่างที่เธอพูดคุยกับเขา

550
00:40:28,320 --> 00:40:29,800
‎เธอก็เปลี่ยนใจ

551
00:40:31,400 --> 00:40:33,160
‎คุณอยากให้โจอี้ถูกประหารชีวิตไหมคะ

552
00:40:33,720 --> 00:40:34,600
‎ไม่ค่ะ

553
00:40:34,680 --> 00:40:35,520
‎เพราะอะไรคะ

554
00:40:36,520 --> 00:40:40,400
‎ฉันรู้สึกว่าเขา...
‎ฉันรู้สึกว่าเขาสำนึกผิด

555
00:40:41,240 --> 00:40:45,840
‎และฉันก็รู้สึกว่า
‎เขาสามารถทำตัวให้เป็นประโยชน์ได้

556
00:40:47,960 --> 00:40:53,360
‎ฉันต้องการให้คณะกรรมการรู้ว่า
‎ฉันไม่พอใจกับระบบทั้งหมดนี้แค่ไหน

557
00:40:54,720 --> 00:40:56,760
‎สิ่งที่ทำกับครอบครัวของฉัน

558
00:40:58,280 --> 00:41:00,960
‎กับโจอี้และครอบครัว

559
00:41:01,040 --> 00:41:04,800
‎ไม่ใช่แค่โจอี้ที่ต้องเป็นนักโทษประหาร
‎มาตลอด 25 ปี

560
00:41:04,880 --> 00:41:08,000
‎ฉันและครอบครัวก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน

561
00:41:25,640 --> 00:41:29,480
‎การได้พบเพ็ก คาวานาห์
‎หลานสาวของเหยื่อ

562
00:41:30,480 --> 00:41:33,320
‎เป็นเรื่องที่สะเทือนใจมาก

563
00:41:35,440 --> 00:41:38,360
‎(สิบสัปดาห์หลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก)

564
00:41:38,440 --> 00:41:42,240
‎(โจเซฟ เมอร์ฟี
‎ตกลงที่จะตอบคำถามเพิ่มเติม)

565
00:41:44,360 --> 00:41:46,880
‎ผมเริ่มร้องไห้
‎แล้วเธอก็ร้องไห้ตาม

566
00:41:46,960 --> 00:41:50,040
‎เธอพูดว่า "ที่รัก พ่อแม่ของเธอ
‎ควรเป็นคนที่ถูกขัง ไม่ใช่เธอ

567
00:41:51,040 --> 00:41:53,160
‎แล้วเราก็กอดกัน

568
00:41:53,240 --> 00:41:58,200
‎มันเป็นอ้อมกอดของการให้อภัย ความรัก
‎ความจริงใจ ความซื่อสัตย์และ

569
00:41:58,840 --> 00:42:00,880
‎มันทำให้เราทั้งคู่ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น

570
00:42:02,720 --> 00:42:03,680
‎แล้วก็ เอ่อ

571
00:42:04,360 --> 00:42:07,200
‎เธอมีส่วนทำให้ผมรอดพ้นจากโทษประหาร

572
00:42:11,400 --> 00:42:14,520
‎(วันที่ 26 กันยายน 2011
‎ผู้ว่าการรัฐจอห์น คาซิช)

573
00:42:14,600 --> 00:42:19,840
‎(ลดหย่อนโทษให้เมอร์ฟีจากประหารชีวิต
‎เป็นจำคุกตลอดชีวิตโดยไม่พักการลงโทษ)

574
00:42:23,400 --> 00:42:25,800
‎ผมมีเวลา 30 วันสุดท้ายในชีวิตของผม

575
00:42:27,720 --> 00:42:30,000
‎ผมจึงถูกจับแยกออกจากทุกคน

576
00:42:30,520 --> 00:42:31,360
‎แล้ว

577
00:42:31,840 --> 00:42:33,840
‎ผู้คุมก็เข้ามาบอกว่า

578
00:42:34,480 --> 00:42:36,080
‎"เมอร์ฟี เรามีบางอย่างจะบอกคุณ"

579
00:42:36,160 --> 00:42:37,600
‎ผมตอบว่า "ได้สิ มีอะไรล่ะ"

580
00:42:38,080 --> 00:42:40,880
‎เขาบอกว่า "ผู้ว่าการรัฐยินยอมลดหย่อนโทษให้"

581
00:42:42,640 --> 00:42:43,480
‎จากนั้น

582
00:42:44,240 --> 00:42:46,360
‎ผมแทบล้มพับ

583
00:42:47,000 --> 00:42:50,320
‎ผมเริ่มร้องไห้ ผู้คุมบอกว่า
‎"เมอร์ฟี ไม่ต้องมากอดฉันนะ"

584
00:42:50,400 --> 00:42:51,280
‎ผมตอบว่า "ตกลง"

585
00:42:56,200 --> 00:42:57,840
‎หลังจากนั้นเขาก็ถามผมว่า

586
00:42:58,320 --> 00:43:00,880
‎ผมอยากโทรหาทนายไหม ผมตอบว่า
‎"ครับ"

587
00:43:01,800 --> 00:43:03,760
‎จากเสียงที่ได้ยิน

588
00:43:03,840 --> 00:43:07,440
‎มีคนอยู่ในห้องที่สำนักงานทนายความ
‎ของรัฐโอไฮโอเต็มไปหมด

589
00:43:07,520 --> 00:43:09,240
‎ทุกคนกำลังฉลอง

590
00:43:10,120 --> 00:43:13,520
‎เธอบอกว่า"เราทำได้ ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ
‎มันคุ้มค่าจริงๆ"

591
00:43:15,000 --> 00:43:17,480
‎มันทำให้เธอร้องไห้เช่นเดียวกันกับผม

592
00:43:17,560 --> 00:43:20,480
‎เพราะเธอทุ่มเทอย่างมาก
‎เพื่อให้ผมรอดพ้นจากโทษประหารชีวิต

593
00:43:23,920 --> 00:43:29,000
‎เป็นเรื่องที่น่าซาบซึ้งและ
‎สะเทือนใจมากที่มีคนใส่ใจ

594
00:43:33,640 --> 00:43:38,920
‎(เมอร์ฟีย้ายออกจากคุกนักโทษประหารไปยัง
‎คุกสำหรับนักโทษทั่วไป)

595
00:43:39,000 --> 00:43:42,120
‎(ที่ทัณฑสถานริชแลนด์)

596
00:43:46,000 --> 00:43:50,480
‎มีหลายครั้งที่ผมเดินอยู่บนทางเท้า
‎ผ่านสนามหญ้าของเรือนจำ

597
00:43:50,560 --> 00:43:53,000
‎มองท้องฟ้า

598
00:43:53,080 --> 00:43:56,480
‎แล้วก็ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ผมมีชีวิตอยู่

599
00:43:57,040 --> 00:44:00,160
‎แต่จะมีวิธีไหนที่จะให้
‎ผมได้มีโอกาสแก้ไขบ้างล่ะ

600
00:44:02,440 --> 00:44:04,480
‎ตอนนี้ผมมีชีวิตใหม่แล้ว

601
00:44:04,560 --> 00:44:09,360
‎เพราะงั้นผมจะใช้โอกาสนี้ทำทุกสิ่ง
‎ที่ผมสามารถทำได้

602
00:44:09,440 --> 00:44:12,200
‎เพื่อให้คุ้มค่ากับโอกาสที่ได้รับ

603
00:44:12,280 --> 00:44:15,000
‎ทำสิ่งที่สร้างสรรค์และมีความหมาย

604
00:44:15,760 --> 00:44:19,480
‎ทำความรู้จักกับนักโทษคนอื่นๆ
‎เรียนรู้ปัญหาของพวกเขาและ

605
00:44:20,080 --> 00:44:21,400
‎พยายามช่วยเหลือ

606
00:44:26,320 --> 00:44:27,160
‎ไง ดัฟ

607
00:44:29,040 --> 00:44:31,040
‎นี่คือดัฟ แมวประจำห้องพักนักโทษ

608
00:44:31,840 --> 00:44:36,680
‎ชื่อของมันมาจากชื่อเล่นของแอนดี้ ดูเฟรย์
‎ในชิมชอม รีเด็มชั่น

609
00:44:37,280 --> 00:44:38,560
‎มันเป็นแมวของพวกเรา

610
00:44:38,640 --> 00:44:42,240
‎เราช่วยเหลือมันตอนที่มีอายุสี่วัน
‎มันเกือบจะแข็งตาย

611
00:44:42,920 --> 00:44:45,440
‎มันชอบอยู่แถวๆ หัวไหล่

612
00:44:47,040 --> 00:44:48,000
‎หลายคน

613
00:44:48,480 --> 00:44:51,720
‎รู้สึกผ่อนคลายและอารมณ์ดีขึ้น
‎จากการเล่น

614
00:44:51,800 --> 00:44:53,360
‎และใช้เวลาอยู่กับมัน

615
00:44:54,120 --> 00:44:55,000
‎เป็น

616
00:44:55,480 --> 00:44:57,560
‎ความสบายใจที่ได้เล่นกับแมว

617
00:44:57,640 --> 00:44:58,800
‎หรือมองมัน

618
00:45:00,240 --> 00:45:02,640
‎วิ่งเล่นบนสนามหญ้าหรือไล่นก

619
00:45:09,840 --> 00:45:13,080
‎ถ้าผมมีโอกาสได้ออกจากคุก
‎ก็คงเป็นเพราะความตั้งใจของพระเจ้า

620
00:45:13,160 --> 00:45:15,360
‎และคงเป็นสิ่งที่ท่านต้องการ

621
00:45:15,440 --> 00:45:17,280
‎แต่สำหรับตัวผม

622
00:45:17,360 --> 00:45:18,680
‎ผมพอใจ

623
00:45:19,240 --> 00:45:21,440
‎ที่ได้อยู่ในคุก

624
00:45:21,520 --> 00:45:24,120
‎เพราะผมปรับตัวให้เข้ากับที่นี่ได้แล้ว

625
00:45:26,800 --> 00:45:28,520
‎ผมยอมรับการลงโทษนี้

626
00:45:29,120 --> 00:45:31,280
‎และผมก็ไม่มีปัญหา

627
00:46:00,400 --> 00:46:02,920
‎(คำบรรยายโดย ณัฏฐินี เจรจาศิลป์)