1
00:00:12,120 --> 00:00:16,200
คงจะพูดได้ว่านานมาแล้วที่
ผมทำให้ครอบครัวตัวเองพัง
2
00:00:18,320 --> 00:00:21,720
ตั้งแต่วันที่ผมยิงพ่อ
หรืออาจจะก่อนหน้านั้น
3
00:00:26,200 --> 00:00:29,400
แล้วผมก็ทำร้ายครอบครัวซ้ำ
4
00:00:30,840 --> 00:00:31,800
ทำให้พวกเขา...
5
00:00:32,320 --> 00:00:34,520
เจ็บจนเจียนจะขาดใจ
6
00:00:41,440 --> 00:00:47,760
(ในปี 1976 สหรัฐฯ ได้นำ
โทษประหารชีวิตกลับมาใช้ใหม่)
7
00:00:49,560 --> 00:00:55,760
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
8
00:00:57,520 --> 00:01:03,720
(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร
หมายเลข 990142)
9
00:01:08,160 --> 00:01:10,680
ถึงคุณจะพยายามบอกขอโทษ
10
00:01:13,120 --> 00:01:14,200
แต่นั่นไม่ช่วยอะไร
11
00:01:14,720 --> 00:01:15,920
เมื่อไหร่ที่คุณลั่นระฆัง...
12
00:01:16,320 --> 00:01:17,680
คุณจะลบเสียงนั้นทิ้งไม่ได้
13
00:01:18,320 --> 00:01:20,400
จะย้อนเวลากลับไปไม่ได้อีก
14
00:01:25,640 --> 00:01:28,480
(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)
15
00:01:30,440 --> 00:01:31,760
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
16
00:01:34,040 --> 00:01:35,400
ผมเริ่มจากตรงนั้น
17
00:01:36,520 --> 00:01:38,920
ผมแค่อยากต่อต้าน อยากสร้างความโกลาหล
18
00:01:39,280 --> 00:01:41,720
ผมมองหน้าเขา เดี๋ยวก็รู้ว่าใครฆ่าใคร
19
00:01:41,880 --> 00:01:43,040
ฉันตัดสินใจแล้ว
20
00:01:44,280 --> 00:01:45,320
ฉันฆ่าเขา
21
00:01:45,760 --> 00:01:47,040
ผมไม่เคยตั้งใจ
22
00:01:47,120 --> 00:01:51,200
จะทำอย่างนั้นเลย
ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
23
00:01:55,000 --> 00:01:58,040
ผมรู้ตัวว่าผมออกมาจากรถ
แล้วฆ่าสองคนนั้น
24
00:01:58,760 --> 00:02:00,400
ตอนที่เขาคุกเข่าลงต่อหน้า
25
00:02:01,120 --> 00:02:02,960
สิ่งเดียวที่ผมจำได้คือ ผมเหนี่ยวไก
26
00:02:04,440 --> 00:02:05,480
ผม...
27
00:02:05,800 --> 00:02:06,960
ฆ่าทั้งคู่
28
00:02:08,160 --> 00:02:09,280
แทงพวกเขาจนตาย
29
00:02:31,680 --> 00:02:36,040
(มหาลัญจกรรัฐมิสซูรี)
30
00:02:36,120 --> 00:02:42,280
(ทัณฑสถานเมืองโปโตซี
ความปลอดภัยคือมาตรฐาน มิใช่แค่จุดมุ่งหมาย)
31
00:02:57,080 --> 00:02:59,040
ผมชื่อชาลส์ อาร์เมนเทราท์
32
00:02:59,440 --> 00:03:01,920
สมัยเด็ก ทุกคนเรียกผมว่าบิลลี่
33
00:03:05,760 --> 00:03:11,920
(บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
ฆ่าคนในครอบครัวเมื่อปี 1995)
34
00:03:16,120 --> 00:03:17,480
ที่จะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องจริง
35
00:03:17,840 --> 00:03:19,120
ขอเริ่มแบบนี้เลยแล้วกัน
36
00:03:23,880 --> 00:03:25,960
ผมเกิดที่เซนต์หลุยส์
37
00:03:26,080 --> 00:03:29,400
ในโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์
วันที่สอง สิงหาคม ปี 1965
38
00:03:35,240 --> 00:03:37,880
ตอนที่พ่อแม่แยกทาง
ผมยังเด็กๆ อยู่เลย
39
00:03:38,240 --> 00:03:41,400
สักห้าหรือหกขวบเห็นจะได้
40
00:03:44,440 --> 00:03:46,600
ผมยังจำได้ตอนที่พ่อเลี้ยง
41
00:03:47,520 --> 00:03:49,200
เริ่มมาอยู่กับแม่
42
00:03:55,640 --> 00:03:58,120
ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพ่อเลี้ยง
43
00:03:58,320 --> 00:04:01,720
น่าจะเป็นจุดเริ่มต้น
ของความโกรธแค้นทั้งหมด
44
00:04:06,040 --> 00:04:08,640
เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกาย
45
00:04:09,040 --> 00:04:12,280
มากเท่ากับการใช้คำพูดทำร้ายจิตใจ
46
00:04:12,600 --> 00:04:15,400
พอเวลาผ่านไป
มันก็ค่อยๆ กัดกินจิตใจผม
47
00:04:15,880 --> 00:04:19,680
เวลาโดนผู้ใหญ่ชี้นิ้วด่าซ้ำๆ
ว่าคุณมันโง่ ไร้สมอง
48
00:04:20,840 --> 00:04:24,240
มันส่งผลไปสู่ว่า
คุณจะกลายเป็นคนยังไง
49
00:04:24,720 --> 00:04:26,280
และผมคิดว่า
50
00:04:27,240 --> 00:04:28,320
นั่นคือต้นตอ
51
00:04:28,840 --> 00:04:31,560
ของพฤติกรรมแย่ๆ ทั้งหมด
52
00:04:35,320 --> 00:04:40,200
ตอนผมอายุ 18
ผมกับพ่อเลี้ยงแทบเข้าหน้ากันไม่ได้
53
00:04:40,760 --> 00:04:43,960
จนถึงขั้นเกือบลงไม้ลงมือกัน
54
00:04:44,040 --> 00:04:47,160
แล้วพ่อก็โทรมาบอกผมว่า
55
00:04:47,240 --> 00:04:50,920
"ลูกอายุ 18 แล้ว ถ้าลูกจะมาอยู่กับพ่อ
แม่ก็ไม่มีสิทธิ์ว่าอะไร"
56
00:04:51,000 --> 00:04:52,520
ผมเลยย้ายไปอยู่กับพ่อ
57
00:04:58,920 --> 00:05:04,400
ช่วงแรกๆ ก็ดีอยู่ แต่พอนึกย้อนไป
ผมไม่น่าตัดสินใจแบบนั้นเลย
58
00:05:06,080 --> 00:05:07,760
ผมไปอยู่ในสถานที่แย่ๆ
59
00:05:08,480 --> 00:05:10,000
อยากทำตัวแย่ๆ
60
00:05:14,000 --> 00:05:15,720
แล้วก็เริ่มปล้นปั๊ม
61
00:05:18,360 --> 00:05:22,960
พอปล้นปั๊มแรกสำเร็จ ผมก็ได้ใจ
ไปปล้นที่อื่นต่อ
62
00:05:24,040 --> 00:05:26,360
ปล้นที่นี่เสร็จ ก็ไปปล้นที่ใหม่
63
00:05:27,280 --> 00:05:28,720
ไม่มีใครหยุดผมได้
64
00:05:29,240 --> 00:05:31,480
ใจมันเต็มไปด้วยความคึกคะนอง
65
00:05:33,200 --> 00:05:35,840
ผมจำได้แม่นว่า
66
00:05:36,040 --> 00:05:38,840
ครั้งหนึ่งผมเคยพูดกับตัวเอง
67
00:05:38,920 --> 00:05:40,680
เริ่มคุยกับตัวเองว่า
68
00:05:42,440 --> 00:05:46,080
"ถ้านายยังไม่หยุด
ยังเลือกเดินบนเส้นทางนี้ต่อไป
69
00:05:46,840 --> 00:05:48,680
สักวันนายต้องได้เป็นศพแน่
70
00:05:49,480 --> 00:05:52,280
สักวันปัญหาใหญ่ต้องมาแน่
นายต้องหยุด"
71
00:05:55,120 --> 00:05:58,840
แล้วผมก็บอกตัวเองว่า "ช่างหัวมัน"
72
00:06:08,040 --> 00:06:11,000
หลังจากนั้น ชีวิตก็ดิ่งลงเรื่อยๆ
73
00:06:17,600 --> 00:06:19,760
ผมเริ่มขโมยเงินพ่อ
74
00:06:21,320 --> 00:06:23,680
พ่อจับได้ตอนที่ผมกำลังเขียนเช็ค
จากบัญชีพ่อ
75
00:06:24,440 --> 00:06:26,000
แล้วพ่อก็โกรธมาก
76
00:06:27,640 --> 00:06:29,960
ผมคิดว่าพ่อจะไล่ผมออกจากบ้าน
77
00:06:30,960 --> 00:06:31,800
และ...
78
00:06:32,640 --> 00:06:35,920
ผมก็เริ่มกลัวว่าอาจต้องกลับ
ไปอยู่กับพ่อเลี้ยง
79
00:06:36,280 --> 00:06:39,000
ผมรู้ว่าพ่อเลี้ยง
ต้องหาเรื่องผมอีกแน่
80
00:06:39,640 --> 00:06:41,400
ผมยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ
81
00:06:48,240 --> 00:06:50,040
ผมรู้สึกเหมือนหลังชนฝา
82
00:06:51,840 --> 00:06:53,560
มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทาง
83
00:06:59,120 --> 00:07:01,920
แล้ววินาทีนั้นสติผมก็หลุดลอย
84
00:07:07,280 --> 00:07:09,400
ผมกวักมือเรียกพ่อมาที่บ้าน
85
00:07:19,040 --> 00:07:22,240
บ้านพ่อจะมีประตูเชื่อมไปที่บันได
ผมรออยู่ที่อีกฟากของประตู
86
00:07:33,880 --> 00:07:36,520
ทันทีที่พ่อจับลูกบิด
ผมก็เริ่มเหนี่ยวไก
87
00:07:48,320 --> 00:07:50,600
จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ายิงไปกี่นัด
88
00:07:50,840 --> 00:07:53,680
อาจจะหกหรือเจ็ด
89
00:07:53,920 --> 00:07:55,080
จากทั้งเก้ากระสุน
90
00:08:00,200 --> 00:08:01,280
ผมดักซุ่มยิง
91
00:08:09,120 --> 00:08:11,400
ทั้งที่พ่อไม่ได้ทำผิดอะไร
92
00:08:11,680 --> 00:08:12,800
ไม่ได้ทำอะไรเลย
93
00:08:13,520 --> 00:08:15,760
แต่ผมไม่สน ผมสนแต่ตัวเอง
94
00:08:17,120 --> 00:08:18,400
ตอนนั้นผมเลวจริงๆ
95
00:08:23,400 --> 00:08:26,520
(แม้จะถูกยิงที่หน้าอก
ถึงหกนัดในระยะประชิด)
96
00:08:26,600 --> 00:08:31,000
(แต่พ่อของอาร์เมนเทราท์ก็รอดมาได้)
97
00:08:36,440 --> 00:08:40,960
ตำรวจบอกให้พ่อแจ้งดำเนินคดี
แต่พ่อไม่อยากทำ
98
00:08:42,960 --> 00:08:44,080
พ่อคิดว่า...
99
00:08:46,760 --> 00:08:48,120
คิดว่าผมแค่ขาดสติ
100
00:08:52,160 --> 00:08:54,680
หลังจากเหตุการณ์นั้นไม่กี่ชั่วโมง
101
00:08:54,760 --> 00:08:58,360
ตำรวจก็พบว่าผม
เคยปล้นปั๊มมาหลายที่
102
00:08:59,400 --> 00:09:00,760
ผมเลยถูกจับข้อหานั้น
103
00:09:00,840 --> 00:09:04,240
ถูกตัดสินให้จำคุก 19 ปี
104
00:09:04,320 --> 00:09:05,600
(ประวัติการจับกุม)
105
00:09:05,680 --> 00:09:06,960
(ย้ายไปเรือนจำมณฑล)
106
00:09:12,960 --> 00:09:14,280
ผมติดคุกอยู่สิบปี
107
00:09:14,600 --> 00:09:16,080
ในกรมราชทัณฑ์
108
00:09:41,720 --> 00:09:43,480
พ้นโทษอีกทีตอนอายุ 28
109
00:09:43,840 --> 00:09:46,360
คนๆ เดียวที่พร้อมต้อนรับผม
110
00:09:46,840 --> 00:09:50,120
ซึ่งเป็นนักโทษที่พ้นโทษ
แบบมีทัณฑ์บน
111
00:09:50,280 --> 00:09:51,160
คือคุณย่า
112
00:09:51,720 --> 00:09:52,720
ไอเนซ น็อตเตอร์
113
00:09:53,040 --> 00:09:54,280
แม่ของพ่อ
114
00:09:55,120 --> 00:09:56,560
ย่าเป็นหญิงแกร่ง
115
00:09:57,240 --> 00:09:59,080
เป็นคนร่างเล็ก
116
00:10:00,320 --> 00:10:01,440
แต่มีใจที่ยิ่งใหญ่
117
00:10:04,120 --> 00:10:07,000
ท่านยอมยกโทษ
ให้คนที่ยิงลูกตัวเองอย่างผม
118
00:10:08,760 --> 00:10:10,080
เป็นคนที่ประเสริฐมาก
119
00:10:15,920 --> 00:10:19,280
บ้านของย่าอยู่ในย่านบีโวมิลล์
ทางตอนใต้ของเซนต์หลุยส์
120
00:10:21,240 --> 00:10:23,160
เป็นหมู่บ้านที่ดี เงียบสงบ
121
00:10:26,600 --> 00:10:29,880
แต่ในเวลานั้นผมไปเลือกคบคนผิด
122
00:10:30,080 --> 00:10:32,720
อยากเป็นคนเด่นคนดัง
อยากเป็นขาใหญ่
123
00:10:36,320 --> 00:10:40,080
โรเจอร์ แบรนนันเป็นคนแปลกๆ
แต่ก็เท่สุดๆ
124
00:10:41,440 --> 00:10:44,600
เราชอบไปขลุกที่บ้านเขา
ไปปาร์ตี้ ดูดกัญชา
125
00:10:46,320 --> 00:10:49,040
ริค เลซีย์จะต่างจาก
โรเจอร์ แบรนนัน
126
00:10:49,440 --> 00:10:51,240
ริค เลซีย์เป็นตัวพ่อของตัวพ่อ
127
00:10:53,640 --> 00:10:54,960
เป็นตัวร้ายที่เท่กระชากใจ
128
00:10:55,240 --> 00:10:57,080
เป็นอาชญากรตัวน้อย
129
00:10:57,840 --> 00:11:02,000
เราเอาแต่เที่ยวเตร่ เล่นยา
ไม่หยุดสักนาที
130
00:11:06,040 --> 00:11:08,120
ผมเริ่มไปคบสาวคนหนึ่ง
131
00:11:09,080 --> 00:11:11,480
เธอชวนผมลองโคเคน
132
00:11:12,200 --> 00:11:17,000
พอเริ่มก็ถอนตัวไม่ขึ้น
เลิกไม่ได้จริงๆ
133
00:11:22,760 --> 00:11:25,200
(เมื่ออายุ 28 ปี)
134
00:11:25,280 --> 00:11:31,400
(บิลลี่เริ่มติดแคร็กโคเคน และต้องหาเงิน
300 เหรียญมาซื้อทุกวัน)
135
00:11:34,720 --> 00:11:37,000
ผมจะขอเงินย่า
136
00:11:37,880 --> 00:11:39,640
ย่าก็ยอมให้
137
00:11:41,720 --> 00:11:43,960
พอย่าเริ่มอิดออดไม่ยอมให้
138
00:11:44,520 --> 00:11:48,440
ผมก็เริ่มขโมยเช็คของย่ามาเขียน
139
00:11:48,920 --> 00:11:49,880
เอาไปขึ้นเงิน
140
00:11:51,520 --> 00:11:54,240
พอย่าจับได้ ก็มาถามตรงๆ
141
00:11:54,320 --> 00:11:57,600
ผมบอกว่า "ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ
142
00:11:57,680 --> 00:11:58,640
ผมจะหามาคืนให้"
143
00:12:04,120 --> 00:12:05,680
ประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา
144
00:12:06,040 --> 00:12:07,720
รถของผมถูกยึด
145
00:12:08,080 --> 00:12:09,280
ผมไม่มีเงินเหลือสักบาท
146
00:12:11,120 --> 00:12:15,960
ผมเลยกลับบ้านไปขอเงินย่า
147
00:12:17,360 --> 00:12:18,600
เธอไม่ให้
148
00:12:27,480 --> 00:12:31,680
ผมไม่รู้จะไปหาเงินที่ไหน
นอกจากปล้นย่า
149
00:12:34,000 --> 00:12:35,040
ทุบเธอ
150
00:12:52,080 --> 00:12:54,680
เรื่องตอนนี้
อาจจะน่าสะอิดสะเอียน
151
00:12:55,000 --> 00:12:56,040
ผมเริ่มจากปล้น
152
00:12:56,920 --> 00:12:58,880
แล้วก็เผลอใช้ไม้ตีหนแรก
153
00:13:02,040 --> 00:13:03,640
จากนั้นก็คิดว่าผมต้องฆ่าเธอ
154
00:13:08,760 --> 00:13:10,680
ผมตามย่าเข้าไปในห้องนอน
155
00:13:11,320 --> 00:13:12,920
แล้วก็เริ่มใช้ไม้กระหน่ำตี
156
00:13:16,880 --> 00:13:19,000
ตีจนย่าสลบ
157
00:13:19,400 --> 00:13:21,120
ใช้เชือกมัด วางเธอลงบนเตียง
158
00:13:21,480 --> 00:13:24,240
ค้นลิ้นชัก ได้เงินมาอีกหน่อย
แล้วก็หนี
159
00:13:30,520 --> 00:13:31,360
ก็นั่นแหละ
160
00:13:31,720 --> 00:13:33,800
ผมทำมันลงไป ผมฆ่าย่า
161
00:13:49,040 --> 00:13:50,760
ผมกลับไปที่บ้านในวันถัดมา
162
00:13:51,560 --> 00:13:53,760
เอาศพย่าไปซ่อนในหีบที่ชั้นใต้ดิน
163
00:13:53,960 --> 00:13:55,640
พยายามทำลายหลักฐาน
164
00:14:00,800 --> 00:14:05,160
(ตำรวจพบศพของไอเนซ น็อตเตอร์
ในสองวันต่อมา)
165
00:14:05,280 --> 00:14:10,160
(หลังจากญาติแจ้งว่าเธอหายตัวไป)
166
00:14:20,720 --> 00:14:27,200
(ญาติบอกกับตำรวจว่า
บิลลี่น่าจะเป็นคนร้าย)
167
00:14:41,920 --> 00:14:44,800
เราเริ่มออกตามล่า
บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
168
00:14:46,760 --> 00:14:49,240
เขาเป็นผู้ต้องสงสัยรายหลัก
169
00:14:49,560 --> 00:14:52,320
เราเลยกระจายกำลัง
ตามล่าตัวเขาเต็มที่
170
00:14:53,080 --> 00:14:55,920
(บิล แมคโดโนห์
ตำรวจเซนต์หลุยส์, เกษียณ)
171
00:14:56,040 --> 00:14:59,760
ผมชื่อบิล แมคโดโนห์
เป็นหนึ่งในนักสืบทีมแรก
172
00:14:59,840 --> 00:15:02,600
ที่รับหน้าที่ดูแลคดีนี้
173
00:15:05,320 --> 00:15:07,920
เราได้เบาะแสว่าในวันนั้น
174
00:15:08,000 --> 00:15:12,200
บิลลี่เพิ่งเอาเช็คของย่าไปขึ้น
แต่ธนาคารไม่อนุมัติ
175
00:15:13,640 --> 00:15:15,600
ถือเป็นเบาะแสที่ดี เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ
176
00:15:19,680 --> 00:15:23,680
ตำรวจที่เกี่ยวข้องมีแหล่งข่าว
ในย่านนั้นพอดี
177
00:15:24,160 --> 00:15:26,920
ทุกคนเลยติดต่อแหล่งข่าว
178
00:15:27,000 --> 00:15:30,120
แจ้งว่าเรากำลังตามหาตัวบิลลี่
แล้วก็มีคนโทรมา
179
00:15:30,200 --> 00:15:35,080
พอมีคนบอกว่า
"มีคนเห็นบิลลี่ที่บ้านริคกี้ เลซีย์"
180
00:15:35,160 --> 00:15:39,080
แล้วยื่นที่อยู่ให้
เราก็รีบกระโดดขึ้นรถ
181
00:15:39,600 --> 00:15:41,400
บึ่งไปที่นั่นให้เร็วที่สุด
182
00:15:43,440 --> 00:15:45,720
ระหว่างทาง เราวิทยุบอกคนอื่นว่า
183
00:15:45,800 --> 00:15:46,720
เราจะดักที่ด้านหลัง
184
00:15:47,880 --> 00:15:49,840
เพราะคนร้ายชอบหนีออกทางหลังบ้าน
185
00:15:54,320 --> 00:15:56,480
ตรงนี้แหละเป๊ะเลย 3436
186
00:15:57,120 --> 00:15:59,280
หลังนั้นแหละ ชั้นแรก
187
00:16:01,480 --> 00:16:04,840
ฆาตกรรีบหนีจากด้านหน้า
มาออกหน้าต่างหลังบ้าน
188
00:16:05,320 --> 00:16:06,880
และแล้วบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
189
00:16:07,520 --> 00:16:11,120
ก็ร่วงลงมาที่เท้าผม
ราวกับของขวัญจากพระเจ้า
190
00:16:12,200 --> 00:16:15,560
ยื้อยุดกันอยู่สักแป๊ป
ผมก็คุมตัวเขาได้
191
00:16:15,640 --> 00:16:19,720
จากนั้นก็พาเขาไปคุมขัง
เป็นอันเรียบร้อย
192
00:16:30,720 --> 00:16:34,440
(เบียร์เย็นฉ่ำ)
193
00:16:36,520 --> 00:16:38,720
(สถานีลีโอส์ เทสตัน
บาร์)
194
00:16:49,640 --> 00:16:51,920
ผมได้ย้ายงานมาที่ทบวง
195
00:16:52,200 --> 00:16:56,720
ได้รูบินเป็นคู่หูทันทีที่เริ่มงาน
196
00:16:58,440 --> 00:17:00,160
แล้วเราก็ลงสนามลุย
197
00:17:00,920 --> 00:17:04,440
ในยุค 90 มีสงครามโคเคนเกิดขึ้น...
198
00:17:05,240 --> 00:17:09,000
...เกิดเหตุฆาตกรรมในเมือง
มากกว่า 200 คดี
199
00:17:09,840 --> 00:17:10,840
ภายในปีเดียว
200
00:17:15,760 --> 00:17:18,680
หลังจากจับบิลลี่ได้
201
00:17:18,760 --> 00:17:20,920
เราเริ่มคุยกันว่า
202
00:17:21,440 --> 00:17:24,240
โคเคนทำลายเขาขนาดไหน
203
00:17:24,480 --> 00:17:26,960
หลังจากได้ยินบิลลี่ถามว่า
"จับผมเรื่องย่าใช่มั้ย"
204
00:17:27,640 --> 00:17:29,720
เราบอกว่า
"ใช่ เพราะย่าของนายถูกฆ่า"
205
00:17:30,240 --> 00:17:33,880
เขาเลยบอกว่า
"ให้ผมดูดโคเคนอีกครั้งเดียว
206
00:17:34,760 --> 00:17:36,200
แล้วผมจะยอมบอกทุกอย่าง"
207
00:17:37,160 --> 00:17:39,600
คุณรู้มั๊ย มันทำให้ผมเสียศูนย์
208
00:17:39,920 --> 00:17:43,400
กับคำพูดที่ทำโกรธ
ผมตอบไปว่า "บิลลี่
209
00:17:43,920 --> 00:17:46,400
นายจะตระหนักได้ในวันหนึ่ง
210
00:17:46,480 --> 00:17:49,080
ว่านายฆ่าย่าตัวเองเพียงเพราะโคเคน
211
00:17:49,200 --> 00:17:52,320
ที่นายอยากได้นักหนา แต่อย่าหวังเลย
212
00:17:52,880 --> 00:17:56,920
(ไวท์แรบบิท
เซนต์หลุยส์)
213
00:17:58,880 --> 00:18:05,680
(วันที่ 22 มีนาคม บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
ยินยอมให้สัมภาษณ์และบันทึกวิดีโอ)
214
00:18:08,920 --> 00:18:11,040
คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด เข้าใจนะครับ
215
00:18:11,120 --> 00:18:11,960
ครับ
216
00:18:12,040 --> 00:18:14,960
คำพูดของคุณอาจใช้เป็นพยานในชั้นศาล
217
00:18:15,040 --> 00:18:16,480
- เข้าใจนะครับ
- ครับ
218
00:18:19,320 --> 00:18:21,200
เมื่อเช้าวันเสาร์เกิดอะไรขึ้นบ้าง
219
00:18:21,840 --> 00:18:24,160
เริ่มตั้งแต่ตอนคุณตื่นเลย
220
00:18:26,320 --> 00:18:27,560
ริคแวะมาหา
221
00:18:28,160 --> 00:18:29,160
ใครคือริค
222
00:18:31,520 --> 00:18:32,480
เลซีย์
223
00:18:33,320 --> 00:18:34,680
ริค เลซีย์มาหาผม
224
00:18:35,880 --> 00:18:36,760
มาเคาะประตู
225
00:18:38,560 --> 00:18:40,240
ผมถามว่า "ริค มีอะไรเหรอ"
226
00:18:41,120 --> 00:18:43,520
เราคุยกันว่าจะหาเงินจากที่ไหน
227
00:18:44,400 --> 00:18:47,560
ผมบอกว่า "ฉันจะลองหลอกขอจากย่า"
228
00:18:48,680 --> 00:18:51,280
ริคบอกว่า
"ฉันทำให้เธอสลบไปเลยดีไหม"
229
00:18:52,840 --> 00:18:54,480
ผมเลยเข้าไปในห้องนอน
230
00:18:54,960 --> 00:18:56,280
หยิบไม้เบสบอล
231
00:18:56,920 --> 00:18:59,680
ออกมาจากลิ้นชัก แล้วเอาไปให้ริค
232
00:19:00,320 --> 00:19:02,400
ริคตามย่าเข้าไปในห้องนอน
233
00:19:02,760 --> 00:19:04,440
ได้ยินเสียงเอะอะ
234
00:19:06,280 --> 00:19:07,800
แล้วริคก็ตะโกนว่า "บิลลี่ บิลลี่
235
00:19:08,200 --> 00:19:10,120
นายต้องรีบไปจากที่นี่ ต้องรีบเผ่น
236
00:19:10,200 --> 00:19:11,280
แล้วผมกับริคก็ออกไป
237
00:19:11,360 --> 00:19:12,520
ทำไมไม่ทิ้งไม้เบสบอล
238
00:19:12,600 --> 00:19:15,680
ริคบอกให้ทิ้งลงแม่น้ำ
แต่ผมว่าไม่เข้าท่า
239
00:19:15,760 --> 00:19:17,520
- มีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้าง
- ริค
240
00:19:17,960 --> 00:19:19,560
ริคไปเอาเฮโรอีน
241
00:19:20,000 --> 00:19:22,120
เราไปหาริค ไปเล่นยา...
242
00:19:23,000 --> 00:19:24,680
เขาไม่ได้ให้สัมภาษณ์ตามจริง
243
00:19:24,800 --> 00:19:28,520
เอาแต่โกหก
บอกว่าริคกี้ เลซีย์เป็นคนทำ
244
00:19:28,600 --> 00:19:32,440
นายบอกว่าริค เลซีย์ใช้ไม้เบสบอล
ทำร้ายคุณย่า
245
00:19:32,600 --> 00:19:35,000
เขาใช้เครื่องมืออื่น
นอกจากไม้หรือเปล่า
246
00:19:35,680 --> 00:19:37,160
เท่าที่รู้ก็มีแค่ไม้เบสบอล
247
00:19:38,480 --> 00:19:41,760
เราค่อนข้างมั่นใจ
ว่าริคกี้ เลซีย์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
248
00:19:42,440 --> 00:19:46,280
ริคกี้ เลซีย์บอกว่าเขาไม่เคย
ไปบ้านย่าของบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
249
00:19:46,760 --> 00:19:49,920
และเราก็ไม่พบหลักฐานอะไร
แม้แต่ลายนิ้วมือ
250
00:19:50,000 --> 00:19:51,440
ไม่มีอะไรบ่งชี้ได้เลย
251
00:19:58,960 --> 00:20:04,840
(ตำรวจสรุปว่าบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
กระทำการเพียงลำพัง)
252
00:20:04,920 --> 00:20:09,000
(ในคดีฆาตกรรมย่า)
253
00:20:11,440 --> 00:20:15,480
(วันที่ 22 มีนาคม 1995
บิลลี่ถูกตั้งข้อหาฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา)
254
00:20:15,840 --> 00:20:22,840
(ริค เลซีย์ได้รับการปล่อยตัว
โดยไม่ถูกตั้งข้อหา)
255
00:20:28,000 --> 00:20:30,640
เขาเป็นผู้ชายที่
256
00:20:30,760 --> 00:20:31,800
เสพติดโคเคน
257
00:20:32,040 --> 00:20:34,520
เขาก็คือสึนามิดีๆ นี่เอง
258
00:20:34,920 --> 00:20:37,600
อะไรก็ตามที่เขาพบเจอในละแวกบ้าน
259
00:20:37,960 --> 00:20:41,880
เขาจะพุ่งเข้าหา
ด้วยการหลอกลวงหรือความรุนแรง
260
00:20:43,520 --> 00:20:47,040
ทันทีที่ตัดสินใจฆ่าย่า
บิลลี่ก็ข้ามไปสู่อีกโลก
261
00:20:48,920 --> 00:20:52,560
เขาฆ่าหญิงชราวัย 81
ที่หนักไม่ถึง 100 ปอนด์
262
00:20:53,760 --> 00:20:55,200
และอาจจะก่อเหตุแบบนี้อีก
263
00:20:55,400 --> 00:20:57,920
แต่เขาจะเลือกเหยื่อที่อ่อนแอที่สุด
264
00:20:58,920 --> 00:21:02,320
เป็นคนเลวที่ขี้ขลาดตาขาว
265
00:21:32,000 --> 00:21:33,240
(โรเจอร์ แบรนนัน)
266
00:21:33,320 --> 00:21:35,680
บิลลี่ อาร์เมนเทราท์เป็นคนยังไงเหรอ
267
00:21:37,440 --> 00:21:39,480
ผมคิดว่าเขา...
268
00:21:39,880 --> 00:21:45,880
จิตไม่ปกติ แล้วก็น่ารังเกียจ
กับการฆ่าย่าของตัวเองแท้ๆ
269
00:21:48,920 --> 00:21:50,600
เธอทำเพื่อเขาทุกอย่าง
270
00:21:51,320 --> 00:21:53,800
แต่นี่คือสิ่งที่เธอได้ตอบแทน
271
00:21:55,120 --> 00:21:57,080
เขาจะต้องไม่ถูกปล่อย
272
00:21:57,440 --> 00:22:00,000
ให้มาเดินเพ่นพ่านบนถนนอีก
273
00:22:08,440 --> 00:22:10,200
ผมชื่อโรเจอร์ แบรนนัน
274
00:22:10,640 --> 00:22:13,120
มาจากเมืองเซนต์หลุยส์ รัฐมิสซูรี
275
00:22:14,920 --> 00:22:19,600
เคยเป็นเพื่อนกับบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
และริค เลซีย์ในสมัยนั้น
276
00:22:20,640 --> 00:22:24,120
ช่วงนั้นเป็นวัยที่ผมค่อนข้างจะ
277
00:22:24,200 --> 00:22:25,880
สํามะเลเทเมา
278
00:22:26,720 --> 00:22:29,040
ปาร์ตี้กับเพื่อนแทบไม่หยุด
279
00:22:29,840 --> 00:22:31,880
แล้วก็...
280
00:22:32,960 --> 00:22:35,960
เสพยาเสพติด
281
00:22:36,160 --> 00:22:38,040
ทั้งกัญชา ใบกระท่อม
282
00:22:38,720 --> 00:22:42,400
แต่ไม่เคยแตะของอย่างอื่นนะ
อย่างพวกโคเคน
283
00:22:42,920 --> 00:22:44,040
หรือเฮโรอีน
284
00:22:44,480 --> 00:22:46,080
แต่คนอื่นเล่นกันหมด
285
00:22:47,360 --> 00:22:49,280
พวกเขาจะไปกองกันที่บ้านริค
286
00:22:49,880 --> 00:22:53,040
หรือที่ที่พี้ยาได้ตามสะดวก
287
00:23:04,240 --> 00:23:09,400
ตอนทราบเหตุเรื่องฆาตกรรม
288
00:23:10,520 --> 00:23:11,920
ผมถูกจับ
289
00:23:13,000 --> 00:23:17,000
เพราะพยายามขึ้นเช็คให้บิลลี่
290
00:23:20,880 --> 00:23:21,800
ผมกำลังนอนอยู่
291
00:23:22,440 --> 00:23:25,720
มีตำรวจมาเคาะประตู
292
00:23:26,160 --> 00:23:29,720
มีตำรวจมาสัก 20 นายเห็นจะได้
293
00:23:31,720 --> 00:23:33,880
ผมถูกนำตัวไปที่โรงพัก
294
00:23:34,360 --> 00:23:39,400
พอตำรวจพูดเรื่องฆ่าคนตาย
ผมก็เล่าซะหมดเปลือก
295
00:23:39,600 --> 00:23:45,160
ใครจะยอมซวยไปติดคุกแทนคนอื่น
296
00:23:45,640 --> 00:23:46,680
ใช่ไหมล่ะ
297
00:23:46,760 --> 00:23:48,200
ผมกลัวจนแข้งขาสั่น
298
00:23:56,440 --> 00:23:59,360
ผมคิดว่าบิลลี่ทำเองคนเดียว
299
00:23:59,800 --> 00:24:02,840
ไม่เคยมีความคิดเข้ามาในหัว
300
00:24:02,920 --> 00:24:07,640
ว่าริค เลซีย์ช่วยบิลลี่ฆ่าย่า
301
00:24:08,440 --> 00:24:09,280
ก็นั่นแหละ
302
00:24:09,600 --> 00:24:13,320
แว๊บเดียวที่ความคิดนั้นโผล่เข้ามา
คือตอนได้ยินจากปากบิลลี่
303
00:24:15,280 --> 00:24:19,800
บิลลี่พยายามโบ้ยความผิดให้คนอื่น
และเลือกริค เลซีย์
304
00:24:41,560 --> 00:24:45,840
(บิลลี่ อาร์เมนเทราท์ขึ้นศาลในปี 1998)
305
00:24:46,120 --> 00:24:51,560
(เขายังยืนกรานว่าริค เลซีย์เป็นคนฆ่าย่า)
306
00:24:58,360 --> 00:25:01,640
(โคลัมเบีย รัฐมิสซูรี)
307
00:25:12,640 --> 00:25:15,200
คนแบบบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
308
00:25:15,840 --> 00:25:19,800
คนที่โกหกมาทั้งชีวิต
เพื่อให้ได้เสพยา
309
00:25:20,360 --> 00:25:23,000
เพื่อเอาตัวรอดจากปัญหา
310
00:25:23,320 --> 00:25:26,840
การที่เขาโกหกในชั้นศาล
ว่าตัวเองไม่ได้ทำ
311
00:25:27,000 --> 00:25:30,960
เป็นพฤติกรรมต่อเนื่องที่สะท้อน
สิ่งที่เขาทำมาโดยตลอด
312
00:25:32,840 --> 00:25:34,160
ผมชื่อคริส สลัชเชอร์
313
00:25:34,280 --> 00:25:36,120
เป็นทนายความในโคลัมเบีย รัฐมิสซูรี
314
00:25:36,200 --> 00:25:38,880
ผมเป็นทนายให้จำเลยในคดีอาญา
มา 25 ปี
315
00:25:40,880 --> 00:25:44,000
ผมจำได้ว่า บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
ขอแถลงต่อศาลเอง
316
00:25:44,440 --> 00:25:45,560
ตั้งแต่ต้น
317
00:25:45,640 --> 00:25:49,680
เราสลับหน้าที่เหมือนเป็นแพ็คคู่
318
00:25:50,000 --> 00:25:54,080
เราได้รับแต่งตั้ง
เป็นทนายที่ปรึกษาที่คอยสแตนด์บาย
319
00:25:55,280 --> 00:25:58,520
คือไปอยู่ข้างๆ
คอยติดตามการพิจารณาคดี
320
00:25:58,720 --> 00:26:01,680
แต่ถ้าจำเลยต้องการ
คุณต้องเข้าไปช่วยได้ทันที
321
00:26:06,520 --> 00:26:08,440
ริคตามย่าเข้าไปในห้องนอน
322
00:26:09,040 --> 00:26:11,480
คุณอาร์เมนเทราท์อ้างว่า
323
00:26:11,560 --> 00:26:15,600
คุณเลซีย์เป็นตัวการที่ลงมือกระทำ
324
00:26:15,680 --> 00:26:17,800
เป็นเหตุให้ย่าของเขาเสียชีวิต
325
00:26:17,880 --> 00:26:19,320
เขาตะโกนใส่ผม
326
00:26:19,400 --> 00:26:23,040
ทางการไม่เชื่อคำกล่าวอ้าง
ของคุณอาร์เมนเทราท์
327
00:26:23,120 --> 00:26:25,120
ว่าริคกี้ เลซีย์เป็นตัวการ
328
00:26:25,720 --> 00:26:29,600
พวกเขาคิดว่าคุณอาร์เมนเทราท์
ลงมือก่อเหตุคนเดียว
329
00:26:33,640 --> 00:26:38,520
(วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 1998 ศาลตัดสินว่า
บิลลี่ อาร์เมนเทราท์ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา)
330
00:26:38,600 --> 00:26:41,040
(และมีคำตัดสินให้ประหารชีวิต)
331
00:26:41,240 --> 00:26:46,360
(บิลลี่ยังคงยืนกรานว่าตัวเองบริสุทธิ์)
332
00:26:50,040 --> 00:26:52,680
(ศาลฎีกา รัฐมิสซูรี)
333
00:26:56,200 --> 00:26:59,000
จากที่เคยว่าความ
ให้จำเลยในคดีลักษณะนี้
334
00:26:59,360 --> 00:27:01,280
ลึกๆ ในใจของจำเลยหลายคน
335
00:27:01,720 --> 00:27:05,080
จะกลัวการเผชิญหน้ากับความรู้สึกผิด
336
00:27:05,400 --> 00:27:08,000
เพราะเขารู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำ
มันเลวร้ายแค่ไหน
337
00:27:08,120 --> 00:27:12,080
ในใจจึงเกิดความขัดแย้ง
ทำให้พวกเขาไม่อยากยอมรับ
338
00:27:13,520 --> 00:27:18,080
พวกเขาต้องก้าวข้ามความรู้สึกนั้น
ต้องยอมรับการกระทำของตัวเองให้ได้
339
00:27:18,440 --> 00:27:22,200
แต่ผมยังไม่เห็นวี่แววนี้จากเขา
ในระหว่างพิจารณาคดี
340
00:27:22,400 --> 00:27:24,600
ผมยังไม่เห็น เพราะเขายังไปไม่ถึง
341
00:27:32,520 --> 00:27:39,040
(หลังจากรอประหารอยู่แปดปี
ศาลจึงยกคำตัดสินขึ้นมาพิจารณาใหม่)
342
00:27:39,160 --> 00:27:46,080
(และตัดสินให้ลดโทษเป็นจำคุกตลอดชีวิต
แบบไม่มีลดหย่อน ตามระเบียบของกฎหมาย)
343
00:27:56,480 --> 00:28:00,080
(ปี 2006 บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
ถูกย้ายไปยังเรือนจำทั่วไป)
344
00:28:00,160 --> 00:28:02,440
(ในทัณฑสถานเมืองโปโตซี)
345
00:28:07,240 --> 00:28:11,280
บิลลี่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิด
346
00:28:13,840 --> 00:28:16,080
เขายืนกรานว่าตัวเองบริสุทธิ์
347
00:28:16,320 --> 00:28:20,200
ยืนยันว่าเขาไม่ได้ฆ่า เขาถูกใส่ร้าย
348
00:28:20,440 --> 00:28:23,680
นั่นน่าจะเป็นที่มา
ของความขมขื่นในใจเขา
349
00:28:24,720 --> 00:28:29,240
ผมเข้าใจความรู้สึก
ที่เขาโกรธแค้นต่อระบบ
350
00:28:29,320 --> 00:28:32,760
เข้าใจความอัดอั้น
ที่ต้องพิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์
351
00:28:36,920 --> 00:28:38,560
ผมชื่อแรนดัล เบอร์นาร์ด นีส
352
00:28:38,680 --> 00:28:39,880
คนอื่นเรียกผมว่าแรนดี้
353
00:28:40,840 --> 00:28:41,960
ผมเข้ามา
354
00:28:42,920 --> 00:28:46,800
ในทัณฑสถานโปโตซีเมื่อปี 1997
355
00:28:47,720 --> 00:28:49,800
เลยได้รู้จักกับบิลลี่ อาร์เมนเทราท์
356
00:28:50,240 --> 00:28:53,600
อยู่ในอาคารปีกเดียวกับเขา
ได้เป็นเพื่อนกับเขา
357
00:29:04,720 --> 00:29:06,680
ทัณฑสถานในรัฐมิสซูรี
358
00:29:06,760 --> 00:29:13,400
จะมีชั้นเรียนชื่อ "ผลกระทบที่เหยื่อได้รับ
จากเหตุอาชญากรรม" หรือ "ไอซีวีซี"
359
00:29:14,920 --> 00:29:17,960
ก่อนจบชั้นเรียน จะมีช่วง "สำหรับเหยื่อ"
360
00:29:18,240 --> 00:29:21,160
ให้เราเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนที่เรารัก
ซึ่งถูกฆ่าตาย
361
00:29:22,640 --> 00:29:24,440
มันค่อนข้างจะ...
362
00:29:26,840 --> 00:29:28,400
ทำให้คุณตกอยู่ในภาวะ
363
00:29:29,120 --> 00:29:30,720
ไม่อาจเก็บซ่อนสิ่งใดได้อีก
364
00:29:31,720 --> 00:29:36,880
ทำให้คุณหลุดออกมาว่า
"ให้ตายสิ ผมเคยทำแบบนั้นกับคนๆ นึง"
365
00:29:38,320 --> 00:29:40,200
และนี่คือสิ่งที่ครอบครัวของเหยื่อ
366
00:29:40,920 --> 00:29:41,800
รู้สึก
367
00:29:42,200 --> 00:29:45,560
ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้บิลลี่เปลี่ยน
368
00:29:45,640 --> 00:29:47,360
แต่มันมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
369
00:29:47,440 --> 00:29:49,240
ถึงเขาจะไม่เคยเอ่ยกับผม
370
00:29:49,520 --> 00:29:54,120
อยู่มาวันหนึ่ง เขาก็บอกว่า
เขาจะสมัครเข้าชั้นเรียนไอซีวีซี
371
00:29:54,400 --> 00:29:56,800
ผมบอกว่า "ผมจะเข้าชั้นเรียนนี้ด้วยนะ
372
00:29:57,040 --> 00:29:59,680
จะพยายามเค้นเอาความจริง
จากเขาให้ได้"
373
00:30:02,920 --> 00:30:06,040
บิลลี่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไหม
374
00:30:06,280 --> 00:30:09,120
เปลี่ยนไปจากคนเดิมที่เคยฆ่าย่า
375
00:30:15,440 --> 00:30:18,480
เขาจะสลัดคราบของผู้ชาย
376
00:30:19,040 --> 00:30:20,640
ที่เคยก่อเหตุได้ไหม
377
00:30:27,080 --> 00:30:29,880
บางอย่างในชั้นเรียนไอซีวีซี
378
00:30:30,080 --> 00:30:32,480
ทำให้บิลลี่เปิดปากเอ่ยรับสารภาพ
379
00:30:32,800 --> 00:30:34,920
ทำให้เราทุกคนนั่งช็อค
380
00:30:38,120 --> 00:30:39,680
ผมอยู่ในชั้นเรียนไอซีวีซี
381
00:30:40,320 --> 00:30:44,280
มีนักโทษหลายคนในชั้น
ที่สนิทกับผม รู้จักผม
382
00:30:44,720 --> 00:30:48,280
ตอนแรนดี้ นีสพูดช่วงสุดท้าย
เรื่องการฆาตกรรม
383
00:30:49,640 --> 00:30:53,600
เขาพูดถึงคนที่ตัวเองฆ่า
พอถึงช่วงให้คนในห้องแสดงความเห็น
384
00:30:56,240 --> 00:30:59,080
ผมก็เอ่ยขึ้นมา
"ผมฆ่าย่าของตัวเอง"
385
00:31:01,400 --> 00:31:04,840
ทุกคนในห้องประหลาดใจถึงที่สุด
386
00:31:08,280 --> 00:31:10,320
ผมบอกว่าย่าชื่อไอเนซ น็อตเตอร์
387
00:31:10,760 --> 00:31:13,080
ผมใช้ไม้เบสบอลตีเธอจนตาย
388
00:31:14,720 --> 00:31:16,000
ตอนผมพูดออกมา
389
00:31:16,320 --> 00:31:19,440
ทุกคนในชั้นเรียนนั้น
390
00:31:19,520 --> 00:31:21,440
ก็เข้าใจ
391
00:31:21,920 --> 00:31:23,040
ว่า...
392
00:31:23,520 --> 00:31:25,000
ในที่สุด
393
00:31:25,720 --> 00:31:28,080
ผมก็ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกระทำ
394
00:31:29,760 --> 00:31:30,880
ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้
395
00:31:32,040 --> 00:31:35,400
ว่าตัวเองเป็นคนทำ
แต่เป็นเพราะผม...
396
00:31:38,080 --> 00:31:39,000
เจ็บปวด
397
00:31:42,040 --> 00:31:43,960
เจ็บจนไม่อาจยอมรับ
398
00:31:44,680 --> 00:31:46,680
ออกมาตรงๆ
399
00:31:47,920 --> 00:31:48,960
ผมเสียใจกับสิ่งที่ทำ
400
00:31:49,920 --> 00:31:51,160
แต่จะให้ผมแสดงออกยังไง
401
00:31:52,040 --> 00:31:52,880
ผมทำไม่ได้หรอก
402
00:31:53,680 --> 00:31:54,800
แต่ทว่า...
403
00:31:55,320 --> 00:31:58,400
ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
เป็นคนที่ดีขึ้นได้
404
00:31:59,040 --> 00:32:01,480
เป็นคนที่ต่างออกไป
405
00:32:01,800 --> 00:32:03,320
จากคนที่พวกเขาเคยรู้จัก
406
00:32:03,640 --> 00:32:06,120
ทั้งการกระทำ ความคิด
407
00:32:07,480 --> 00:32:08,920
หรือการควบคุมตัวเอง
408
00:32:16,320 --> 00:32:17,480
เขายอมรับ...
409
00:32:18,240 --> 00:32:19,200
ว่าตัวเองเป็นคนทำ
410
00:32:20,480 --> 00:32:23,120
หลังจากผ่านมาหลายปี... วาว
411
00:32:24,640 --> 00:32:27,120
เขารู้ว่าเขาทำผิด
412
00:32:27,360 --> 00:32:29,280
รู้ดีว่าเขาทำผิดอะไร
413
00:32:29,640 --> 00:32:31,080
ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร
414
00:32:35,440 --> 00:32:37,200
ผมเชื่อในคำที่เขาพูด
415
00:32:38,440 --> 00:32:39,400
เชื่อจริงๆ
416
00:32:48,040 --> 00:32:50,040
รู้สึกสงสารเขาเหมือนกันนะ
417
00:32:53,120 --> 00:32:54,280
แต่เขาทำผิดจริง
418
00:32:55,920 --> 00:32:56,880
และเขาก็...
419
00:32:58,440 --> 00:33:00,840
ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป
420
00:33:01,040 --> 00:33:03,120
ผมไม่รู้จะพูดอะไรอีก คือมัน...
421
00:33:05,360 --> 00:33:06,480
ไม่รู้จะพูดอะไร
422
00:33:20,440 --> 00:33:23,080
ไม่คิดว่าตัวเอง
จะเสียน้ำตากับเรื่องพรรค์นี้
423
00:33:29,000 --> 00:33:29,960
และ...
424
00:33:30,720 --> 00:33:34,760
ผมหวังว่าเขาจะมีความสุข
ในเรือนจำ
425
00:33:35,120 --> 00:33:36,400
ถ้าเป็นไปได้
426
00:33:36,600 --> 00:33:39,280
ผมหมายถึง ผมรู้ว่าเขาคือคนชั่ว
427
00:33:39,520 --> 00:33:41,000
เขาบอกว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว
428
00:33:41,360 --> 00:33:44,200
แต่ไม่ได้ทำให้คุณออกมาได้
429
00:33:44,280 --> 00:33:48,000
ไม่อาจทำให้ย่าของคุณฟื้นขึ้นมา
430
00:34:07,240 --> 00:34:09,720
ถึงคุณจะพยายามบอกขอโทษ
431
00:34:12,240 --> 00:34:13,280
แต่นั่นไม่ช่วยอะไร
432
00:34:16,040 --> 00:34:17,200
เมื่อไหร่ที่คุณลั่นระฆัง...
433
00:34:17,560 --> 00:34:18,880
คุณจะลบเสียงนั้นทิ้งไม่ได้
434
00:34:20,800 --> 00:34:23,000
จะย้อนเวลากลับไปไม่ได้อีก
435
00:34:27,440 --> 00:34:31,600
คงจะพูดได้ว่านานมาแล้วที่
ผมทำให้ครอบครัวตัวเองพัง
436
00:34:33,720 --> 00:34:37,000
ตั้งแต่วันที่ผมยิงพ่อ
หรืออาจจะก่อนหน้านั้น
437
00:34:55,080 --> 00:34:59,160
(ลาสเวกัส รัฐเนวาดา)
438
00:35:14,760 --> 00:35:17,600
บิลลี่เคยโทรมาหาฉันตอนอยู่ในคุก
439
00:35:17,680 --> 00:35:21,240
เขาคงพยายามติดต่อใครสักคน
440
00:35:21,480 --> 00:35:23,520
เราพูดคุยกันดีนะ
441
00:35:23,600 --> 00:35:27,360
แต่นั่นเป็นครั้งสุดท้าย
ที่ฉันได้คุยกับบิลลี่
442
00:35:31,600 --> 00:35:35,280
ฉันได้การ์ดคริสต์มาสสองสามใบ
ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา
443
00:35:35,360 --> 00:35:38,800
ฉันไม่เคยเขียนตอบกลับ
เป็นสิ่งหนึ่งที่ค้างคาในใจ
444
00:35:43,600 --> 00:35:46,120
(นับตั้งแต่วันพิพากษา)
445
00:35:46,200 --> 00:35:50,280
(บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
ก็ไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวเลย)
446
00:35:53,120 --> 00:35:54,800
เห็นรูปนี้แล้วอดขำไม่ได้
447
00:35:54,920 --> 00:35:57,360
หน้าเขาตลกสุดๆ
448
00:35:57,440 --> 00:35:58,280
ใช่
449
00:35:58,760 --> 00:35:59,800
ใช่
450
00:36:01,120 --> 00:36:02,680
ฉันชื่อแมรี่ อีเบอร์ฮาร์ดท
451
00:36:02,800 --> 00:36:07,080
ฉันได้รู้จักบิลลี่
หลังจากแต่งงานกับบิล พ่อของเขา
452
00:36:10,960 --> 00:36:12,920
ฉันชื่อเวนดี้ เป็นลูกสาวของแมรี่
453
00:36:15,320 --> 00:36:18,240
ฉันจะตั้งตารอวันเสาร์-อาทิตย์
วันที่บิลลี่จะมาหา
454
00:36:18,840 --> 00:36:22,560
จะได้มีเพื่อนร่วมขบวนการก่อกวน
อะไรประมาณนั้น
455
00:36:23,240 --> 00:36:25,600
ฉันสนุก ชอบอยู่กับบิลลี่
456
00:36:28,560 --> 00:36:34,880
ฉันเจอบิลลี่ครั้งแรกตอนเขาห้าขวบ
เขายังเป็นแค่หนุ่มน้อยน่ารัก
457
00:36:39,040 --> 00:36:41,320
เขาแค่อยากอยู่กับพ่อ
458
00:36:41,400 --> 00:36:42,680
อยากเอาใจพ่อ
459
00:36:42,840 --> 00:36:44,200
ใช่ เขาจะอยากเอาใจพ่อ
460
00:36:44,280 --> 00:36:47,280
อยากให้ถึงวันเสาร์-อาทิตย์
จะได้มาอยู่กับพ่อ
461
00:36:49,720 --> 00:36:52,000
แต่พอได้มาอยู่กับพ่อจริงๆ
462
00:36:52,200 --> 00:36:54,760
เรื่องก็มีแต่แย่ แย่ แย่
463
00:36:58,840 --> 00:37:00,840
พ่อของเขาเป็นคนโหดเหี้ยม
464
00:37:01,080 --> 00:37:03,600
ทำร้ายคนอื่นได้โดยไม่ลังเล
465
00:37:03,680 --> 00:37:07,640
ไม่ใช่แค่แม่ของฉันที่เป็นผู้หญิง
สู้แรงเขาไม่ได้
466
00:37:08,080 --> 00:37:13,440
บิลจะทำร้ายทุกคนที่ขวางหน้า
467
00:37:13,520 --> 00:37:15,600
ฉันเห็นบิลทุบตีบิลลี่อยู่บ่อยๆ
468
00:37:16,200 --> 00:37:19,280
แค่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
469
00:37:20,520 --> 00:37:26,000
ฉันไม่เคยเห็นบิลลี่ได้รับการดูแล
หรือความเห็นอกเห็นใจ
470
00:37:26,440 --> 00:37:28,680
เขาอาจไม่เคยได้รับมันเลยด้วยซ้ำ
471
00:37:28,760 --> 00:37:31,440
ซึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้
ใจเขาแข็งกระด้าง
472
00:37:35,440 --> 00:37:39,360
(หลังถูกทำร้ายอยู่หลายปี
แมรี่จึงเลิกกับพ่อของบิลลี่ในปี 1974)
473
00:37:39,720 --> 00:37:42,640
(ตอนนั้นบิลลี่อายุได้เก้าปี)
474
00:37:48,400 --> 00:37:52,040
หลายปีผ่านไป
โดยที่ฉันไม่ได้เจอบิลลี่เลย
475
00:37:53,240 --> 00:37:58,480
ฉันแค่จดจำเขาในฐานะพี่ชาย
476
00:37:58,560 --> 00:38:03,960
แล้วเขาก็กลับมาอีกครั้ง
แต่เขาไม่ใช่พี่ชายคนเก่า
477
00:38:04,160 --> 00:38:05,560
ที่ฉันเคยอยู่ด้วยอย่างสบายใจ
478
00:38:08,320 --> 00:38:10,800
เขาแวะมาอยู่ด้วยระยะหนึ่ง
479
00:38:10,880 --> 00:38:14,400
หลังจากเขากลับไป
480
00:38:14,920 --> 00:38:17,600
- ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่า
- ของในบ้านเริ่ม
481
00:38:17,680 --> 00:38:18,800
หายไป
482
00:38:18,880 --> 00:38:22,000
- เขาแอบงัดเข้ามา
- ประตูหลุดออกจากบานพับ
483
00:38:22,080 --> 00:38:24,320
ข้าวของในอพาร์ทเมนท์ระเนระนาด
484
00:38:24,400 --> 00:38:25,920
มันไม่ใช่แค่การลักทรัพย์
485
00:38:26,000 --> 00:38:28,200
มันคือการบันดาลโทสะ
486
00:38:32,120 --> 00:38:36,360
มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นหลังจากนั้น
บิลลี่มาหาฉันที่บ้าน
487
00:38:36,440 --> 00:38:38,920
หยิบปืนขึ้นมา ให้ฉันเห็นว่าเขามีปืน
488
00:38:39,320 --> 00:38:43,400
แล้วเอาปืนวางบนหน้าฉัน
ให้ฉันสัมผัสถึงความเย็น
489
00:38:43,480 --> 00:38:46,320
ว่ามันเป็นของจริง
ฉันถึงรู้ได้ว่า
490
00:38:47,080 --> 00:38:50,320
เขาทำสิ่งที่น่ากลัวได้
เราเลยย้ายบ้านหลังจากนั้น
491
00:38:50,400 --> 00:38:51,400
ใช่ๆ
492
00:39:00,120 --> 00:39:04,080
ฉันไม่ได้เจอบิลลี่อยู่สามสี่ปี
493
00:39:04,160 --> 00:39:07,360
จนกระทั่งพ่อของเขาโทรมาบอก
ว่าบิลลี่ยิงเขา
494
00:39:09,640 --> 00:39:12,280
เขาบอกว่า "ไอ้เวรนั่น" ขอโทษนะคะ
495
00:39:12,360 --> 00:39:15,240
แต่เขาพูดแบบนั้นจริงๆ
"มันคิดว่ามันฆ่าฉันได้"
496
00:39:17,600 --> 00:39:23,640
(หลังจากผ่านเหตุการณ์ยิงได้ไม่นาน
พ่อของบิลลี่ อาร์เมนเทราท์ก็เสียชีวิต)
497
00:39:27,440 --> 00:39:28,400
ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว
498
00:39:28,680 --> 00:39:31,560
เขาฆ่าตัวตายหรือเป็นแค่อุบัติเหตุ
499
00:39:31,640 --> 00:39:35,760
เพราะเราพบศพของเขา
ในรถกระบะในโรงรถ
500
00:39:36,440 --> 00:39:37,760
แล้วเขาก็กินเหล้าไม่หยุด
501
00:39:37,840 --> 00:39:40,960
เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณสี่เดือน
หลังจากที่บิลลี่ยิงเขา
502
00:39:41,040 --> 00:39:45,080
เขาจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ
วันๆ เอาแต่กินเหล้า กินเหล้า
503
00:39:46,440 --> 00:39:51,160
ลึกๆ เขาอาจจะคิดว่าเขาสมควรถูกยิง
504
00:39:51,280 --> 00:39:52,840
เพราะสิ่งที่เขาปฏิบัติกับบิลลี่
505
00:39:56,000 --> 00:39:59,920
(ทัณฑสถานเมืองโปโตซี)
506
00:40:07,120 --> 00:40:08,800
พ่อผมเป็นคนแข็งกระด้าง
507
00:40:12,840 --> 00:40:15,920
ถ้าจะบอกว่า
พ่อของผมแย่กว่าพ่อแย่ๆ ทั่วไป
508
00:40:16,720 --> 00:40:18,000
นั่นก็อาจจะจริง
509
00:40:19,360 --> 00:40:21,600
เขาอาจจะไม่รู้วิธีปฏิบัติแบบอื่น
510
00:40:24,520 --> 00:40:27,080
ถ้าถามว่าผมเคยเห็นพ่อ
ทำร้ายแม่เลี้ยงไหม
511
00:40:27,160 --> 00:40:28,080
ก็เคย
512
00:40:28,200 --> 00:40:30,600
พ่อเคยทำร้ายผมไหม แน่นอน
513
00:40:34,120 --> 00:40:38,800
เพราะแบบนี้ผมเลยยิงเขาใช่ไหม
ก็อาจมีส่วน
514
00:40:39,640 --> 00:40:43,480
แต่คุณต้องเข้าใจว่า
เหตุผลไม่ได้มีแค่เรื่องเดียว
515
00:40:44,520 --> 00:40:46,160
มันมีหลายปัจจัยประกอบกัน
516
00:40:53,200 --> 00:40:55,440
(เก้าสิบวันหลังการสัมภาษณ์ครั้งแรก)
517
00:40:55,520 --> 00:40:59,840
(บิลลี่ อาร์เมนเทราท์ตกลงที่จะ
ตอบคำถามเพิ่มเติม)
518
00:41:01,520 --> 00:41:02,720
(ทางตัน)
519
00:41:02,800 --> 00:41:06,120
(พื้นที่เรือนจำรัฐ
ห้ามเข้า)
520
00:41:06,240 --> 00:41:09,600
สาเหตุที่ผมโกหกเรื่องฆ่าย่า
521
00:41:09,800 --> 00:41:11,240
มันมีหลายชั้นซ้อนๆ กัน
522
00:41:13,000 --> 00:41:15,440
ชั้นแรกสุดคงจะเป็น...
523
00:41:16,240 --> 00:41:20,200
การปฏิเสธที่จะยอมรับกับตัวเอง...
524
00:41:20,840 --> 00:41:21,960
ว่าผมทำ...
525
00:41:23,520 --> 00:41:25,640
เรื่องต่ำทรามกับคนที่รักผม
526
00:41:27,840 --> 00:41:29,600
ชั้นที่สองคงเป็นการที่...
527
00:41:30,520 --> 00:41:32,560
ผมไม่อยากเผชิญหน้า
528
00:41:34,960 --> 00:41:36,360
ไม่อยากยอมรับความจริง
529
00:41:36,800 --> 00:41:38,760
อยากจะโยนความผิดให้คนอื่น
530
00:41:40,200 --> 00:41:42,480
ใจผมมันซับซ้อนจนถึงขั้นที่
531
00:41:43,520 --> 00:41:45,120
มีหลายครั้ง
532
00:41:45,400 --> 00:41:47,240
ที่ความจริงกับจินตนาการ
533
00:41:47,840 --> 00:41:50,000
เริ่มจะแยกกันไม่ออก
534
00:41:50,920 --> 00:41:52,840
จนถึงขั้นที่
535
00:41:53,040 --> 00:41:56,880
ผมไม่ยอมรับกับตัวเองด้วยซ้ำ
536
00:41:57,520 --> 00:42:00,240
ผมฝังมันไว้ลึกมาก
537
00:42:00,840 --> 00:42:03,680
จนบางครั้งผมเชื่อจริงๆ
538
00:42:04,600 --> 00:42:06,200
ว่าริคเป็นคนทำ
539
00:42:13,720 --> 00:42:17,720
(ริค เลซีย์เสียชีวิตในปี 2014)
540
00:42:18,000 --> 00:42:24,200
(สี่ปีหลังจากที่บิลลี่ อาร์เมนเทราท์
รับสารภาพว่าเขาเป็นคนฆ่าย่า)
541
00:42:29,320 --> 00:42:30,480
ผมไม่เคย
542
00:42:31,040 --> 00:42:33,400
มีโอกาสได้ติดต่อริค
543
00:42:34,440 --> 00:42:38,120
เพื่อบอกว่าผม
ไม่โยนความผิดให้เขาแล้วนะ
544
00:42:38,400 --> 00:42:41,320
ผมยอมสารภาพว่าฆ่าย่าแล้วนะ
545
00:42:44,640 --> 00:42:46,840
พอรู้ข่าวว่าเขาเสีย...
546
00:42:48,720 --> 00:42:51,920
ความรู้สึกอีกชั้นก็ก่อตัว...
547
00:42:52,560 --> 00:42:53,440
ความ...
548
00:42:54,240 --> 00:42:55,080
เจ็บปวด...
549
00:42:55,840 --> 00:42:59,360
เพราะไม่มีโอกาสได้บอกเขาว่า
"เพื่อน ฉันขอโทษนะ
550
00:43:00,080 --> 00:43:01,480
ฉันไม่ได้ตั้งใจ
551
00:43:02,680 --> 00:43:03,560
แต่ฉันทำไปแล้ว"
552
00:43:18,200 --> 00:43:21,960
ครอบครัวที่ยังติดต่อผมอยู่เหลือ
553
00:43:22,320 --> 00:43:23,320
ไม่กี่คน
554
00:43:23,600 --> 00:43:24,560
ความผิดผมเอง
555
00:43:24,640 --> 00:43:29,120
ผมทำให้ทุกคนเจ็บมามาก
ไม่มีสิทธิ์หวังให้พวกเขาให้อภัย
556
00:43:29,440 --> 00:43:32,600
คนๆ เดียวที่ผมติดต่อด้วยมาโดยตลอด
557
00:43:33,440 --> 00:43:36,400
คือลุงของผม
บ็อบบี้ แวกเกอร์
558
00:43:37,320 --> 00:43:38,960
จนกระทั่งท่านเสีย
559
00:43:39,360 --> 00:43:41,440
แล้วก็
560
00:43:41,600 --> 00:43:45,040
น้องเลี้ยงชื่อเวนดี้
กับแม่เลี้ยงชื่อแมรี่
561
00:43:45,360 --> 00:43:48,240
แล้วเราก็ขาดการติดต่อกันไปบ้าง
562
00:43:51,720 --> 00:43:53,200
หลังจาก...
563
00:43:53,440 --> 00:43:57,360
ให้สัมภาษณ์กับทีมงานครั้งหนึ่ง
ผมก็ได้รับอีเมล
564
00:43:57,640 --> 00:43:58,840
จากน้องสาว
565
00:43:59,520 --> 00:44:00,880
ผมไม่ได้ข่าวเธอเลย
566
00:44:01,320 --> 00:44:03,360
ตั้งแต่ปี 2009
567
00:44:04,280 --> 00:44:05,200
และ...
568
00:44:06,320 --> 00:44:08,480
ผมคิดว่าเธอจะมาหาผมวันนี้
569
00:44:09,440 --> 00:44:11,280
นี่จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน
570
00:44:11,800 --> 00:44:13,480
นับตั้งแต่สมัยเด็กๆ
571
00:44:21,240 --> 00:44:23,560
ผมคิดถึงช่วงเวลาที่ได้คุยกับเธอ
572
00:44:30,600 --> 00:44:32,440
เพราะความทรงจำวัยเด็ก
573
00:44:32,840 --> 00:44:34,520
เป็นหนึ่งในสิ่งดีๆ ที่ผมเคยได้รับ
574
00:44:44,320 --> 00:44:46,360
เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต
575
00:44:46,560 --> 00:44:50,520
เสาร์-อาทิตย์ที่ผมได้ไปหาพ่อ
ได้ไปอยู่กับน้องสาว
576
00:44:54,520 --> 00:44:57,960
ผมทำตัวน่าอัปยศมาเกือบทั้งชีวิต
577
00:44:58,640 --> 00:45:01,600
ผมจะไม่ทำสิ่งที่น่าอัปยศอีก
578
00:45:02,760 --> 00:45:03,840
ผมจะรักษาเกียรติ
579
00:45:04,440 --> 00:45:06,080
ในทุกๆ สิ่ง
580
00:45:06,560 --> 00:45:07,400
ที่ผมจะกระทำ
581
00:45:09,120 --> 00:45:11,240
ถ้าคุณสำนึกผิดจริงๆ
582
00:45:11,840 --> 00:45:15,360
ถ้าคุณตระหนักในความสูญเสียที่คุณก่อ
583
00:45:15,440 --> 00:45:17,440
จากการพรากชีวิตใครคนหนึ่ง
584
00:45:18,000 --> 00:45:19,680
คุณก้าวผ่านความรู้สึกนั้นได้
585
00:45:22,920 --> 00:45:26,480
จงกล่าวขอโทษ ปรับปรุงตัว
ทำด้วยหัวใจ
586
00:45:27,840 --> 00:45:28,800
ยอมรับในการกระทำ