1
00:00:13,840 --> 00:00:18,200
‎สาเหตุที่ฉันต้องเล่า
‎เพราะฉันคิดว่าตัวเองไม่ใช่ฆาตกร

2
00:00:22,040 --> 00:00:24,000
‎ฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิง

3
00:00:24,920 --> 00:00:27,480
‎ที่ทุกข์ทรมาน

4
00:00:29,040 --> 00:00:32,240
‎ฉันไม่ใช่คนเลว
‎ฉันแค่ทำผิดพลาด

5
00:00:36,400 --> 00:00:39,080
‎(แต่ละปี ในประเทศสหรัฐอเมริกา)

6
00:00:39,160 --> 00:00:43,360
‎(มีนักโทษกว่า 8,000 ราย
‎ถูกตัดสินจำคุกในข้อหาฆาตกรรม)

7
00:00:44,480 --> 00:00:50,720
‎(โดยมีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ที่เป็นผู้หญิง)

8
00:00:51,840 --> 00:00:58,520
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษ
‎หมายเลข 1218896)

9
00:01:00,240 --> 00:01:01,720
‎ฉันไม่น่าตัดสินใจแบบนั้น

10
00:01:02,400 --> 00:01:04,440
‎ฉันน่าจะเดินหนีไปซะ

11
00:01:04,520 --> 00:01:05,600
‎เพราะ

12
00:01:05,680 --> 00:01:08,560
‎การฆ่าคนไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง

13
00:01:08,640 --> 00:01:11,560
‎ถ้าย้อนเวลาได้ ฉันจะไม่ทำแบบนั้น

14
00:01:12,720 --> 00:01:13,840
‎ฉันจะไม่ทำ เพราะ...

15
00:01:17,240 --> 00:01:18,120
‎มันผิด

16
00:01:23,520 --> 00:01:26,400
‎(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

17
00:01:28,200 --> 00:01:29,480
‎เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

18
00:01:31,800 --> 00:01:33,040
‎ผมเริ่มจากตรงนั้น

19
00:01:34,160 --> 00:01:36,360
‎ผมแค่อยากต่อต้าน
‎อยากสร้างความโกลาหล

20
00:01:36,840 --> 00:01:39,520
‎ผมมองหน้าเขา เดี๋ยวก็รู้ว่าใครฆ่าใคร

21
00:01:39,600 --> 00:01:40,960
‎ฉันตัดสินใจแล้ว

22
00:01:41,840 --> 00:01:43,000
‎ฉันฆ่าเขา

23
00:01:43,600 --> 00:01:48,920
‎ผมไม่เคยตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย
‎ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

24
00:01:52,480 --> 00:01:55,640
‎ผมรู้ตัวว่าจะต้องลงจากรถ
‎แล้วฆ่าสองคนนั้น

25
00:01:56,120 --> 00:01:57,560
‎ตอนที่เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

26
00:01:58,640 --> 00:02:00,320
‎สิ่งเดียวที่ผมจำได้คือ ผมเหนี่ยวไก

27
00:02:02,280 --> 00:02:03,960
‎ผมฆ่าทั้งคู่

28
00:02:05,680 --> 00:02:07,120
‎แทงพวกเขาจนตาย

29
00:02:19,960 --> 00:02:25,040
‎(CROSSING THE LINE)

30
00:02:34,240 --> 00:02:39,400
‎(ทัณฑสถานชิลลิคอธี
‎เมืองลิฟวิงสโตน รัฐมิสซูรี)

31
00:02:40,360 --> 00:02:44,560
‎(กรมราชทัณฑ์รัฐมิสซูรี
‎ทัณฑสถานชิลลิคอธี)

32
00:02:55,560 --> 00:02:57,840
‎(คาวาน่า เฟลนอย)

33
00:02:57,920 --> 00:02:59,600
‎ฉันชื่อคาวาน่า เฟลนอย

34
00:03:01,240 --> 00:03:04,640
‎ฉันถูกจำคุกมาแล้วสิบปี
‎ในข้อหายิงคนตาย

35
00:03:10,160 --> 00:03:12,320
‎(วันที่ 9 มีนาคม 2010)

36
00:03:12,400 --> 00:03:18,520
‎(คาวาน่า เฟลนอยยิงฮัซซาน แอ็บบาส
‎จนบาดเจ็บสาหัส)

37
00:03:24,640 --> 00:03:28,640
‎(เมืองแคนซัส รัฐแคนซัส)

38
00:03:35,440 --> 00:03:37,600
‎ฉันเกิดในเมืองแคนซัส รัฐแคนซัส

39
00:03:40,640 --> 00:03:45,320
‎ฉันเติบโตในครอบครัวชนชั้นกลาง
‎มีทุกอย่างที่อยากมี

40
00:03:45,800 --> 00:03:47,440
‎ไม่เคยขาดแคลนอะไร

41
00:03:48,720 --> 00:03:50,840
‎แม่ของฉันเป็นนักสอนศาสนา

42
00:03:51,640 --> 00:03:53,960
‎ฉันเคยไปช่วยงานที่โบสถ์

43
00:03:54,040 --> 00:03:58,120
‎ช่วยร้องเพลง ช่วยทำความสะอาดบ้าน

44
00:04:00,520 --> 00:04:02,080
‎ฉันถอดแบบแม่มาเปี๊ยบ

45
00:04:02,640 --> 00:04:04,040
‎เป็นลูกแม่ตัวจริง

46
00:04:10,840 --> 00:04:15,480
‎เรื่องทุกอย่างเริ่มแย่
‎ตอนฉันขึ้นม.ต้น

47
00:04:18,760 --> 00:04:24,160
‎(ในช่วงวัยรุ่น คาวาน่า เฟลนอย
‎ถูกล่วงละเมิดทางเพศหลายครั้ง)

48
00:04:24,920 --> 00:04:29,240
‎ฉันต้องเจอเหตุการณ์เดิมๆ ซ้ำๆ
‎กับเด็กหนุ่มคนนั้น

49
00:04:30,400 --> 00:04:31,720
‎เขาจะกดฉันลง

50
00:04:32,520 --> 00:04:34,200
‎ถลกเสื้อของฉันขึ้น

51
00:04:35,440 --> 00:04:37,760
‎แล้วก็เริ่มเลียหน้าอกของฉัน

52
00:04:43,520 --> 00:04:45,960
‎ฉันถูกกระทำต่างๆ นานา

53
00:04:46,040 --> 00:04:47,880
‎ฉันสูญเสีย...

54
00:04:48,640 --> 00:04:51,280
‎สูญเสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
‎สูญเสียพรหมจรรย์

55
00:04:51,360 --> 00:04:55,960
‎สูญเสียความหวัง เสียความมั่นใจ
‎ในขณะที่พวกนั้นยังลอยนวล

56
00:04:56,040 --> 00:04:56,880
‎พวกเขาแค่ถูก...

57
00:04:58,520 --> 00:05:01,920
‎ถูกลงโทษนิดหน่อย มันไม่ยุติธรรม

58
00:05:09,440 --> 00:05:12,440
‎ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง สับสน

59
00:05:12,520 --> 00:05:15,920
‎อยากถามพระเจ้าว่า
‎ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้

60
00:05:20,760 --> 00:05:24,800
‎ตอนนั้นแหละที่ฉันเริ่ม
‎กลายเป็นเด็กเก็บกด ก้าวร้าว

61
00:05:29,280 --> 00:05:30,680
‎พวกเขาหานักจิตวิทยามาให้

62
00:05:30,760 --> 00:05:33,880
‎แต่พอฉันเริ่มเล่า ฉันก็เริ่มฉุนเฉียว
‎เพราะมันทำให้...

63
00:05:33,960 --> 00:05:37,360
‎ภาพปัญหาเก่าๆ ย้อนกลับมา

64
00:05:41,680 --> 00:05:44,200
‎เขาเลยให้ฉันกินยา ฉันจะได้นอนหลับ

65
00:05:44,280 --> 00:05:46,560
‎แต่มันช่วยแก้ปัญหาให้ฉันตรงไหน

66
00:05:51,080 --> 00:05:55,600
‎ฉันเริ่มเล่นยา เริ่มกินเหล้า
‎จะได้ลืมความเจ็บปวด

67
00:05:55,680 --> 00:05:56,720
‎ลืมความทรมาน

68
00:05:57,920 --> 00:06:00,080
‎ฉันรู้สึกเหมือนกำลังตกนรก

69
00:06:15,800 --> 00:06:19,120
‎ตอนอายุ 16 ย่างเข้า 17

70
00:06:19,200 --> 00:06:20,600
‎ฉันก็คลอดลูกชาย

71
00:06:22,640 --> 00:06:24,400
‎เขาคือสิ่งที่งดงามที่สุด

72
00:06:24,480 --> 00:06:27,840
‎เพราะฉันคิดว่า
‎ลูกชายจะเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิต

73
00:06:27,920 --> 00:06:29,520
‎ที่คงจะไม่ทำร้ายฉัน

74
00:06:29,600 --> 00:06:33,480
‎ฉันบอกตัวเองว่า "พอกันที"
‎กับความเจ็บปวด

75
00:06:33,560 --> 00:06:38,040
‎เพราะฉันต้องปกป้องลูก

76
00:06:38,120 --> 00:06:41,720
‎ถ้าฉันปกป้องตัวเองไม่ได้
‎แล้วจะปกป้องลูกได้ยังไง

77
00:06:44,640 --> 00:06:48,240
‎ฉันเลยคิดว่า "ถ้าฉันมีแฟนสักคน

78
00:06:48,320 --> 00:06:51,640
‎ก็จะมีคนคอยปกป้องฉัน"

79
00:06:52,640 --> 00:06:53,720
‎แต่นั่น

80
00:06:54,320 --> 00:06:56,960
‎ก็ไม่ใช่การตัดสินใจที่ดี

81
00:07:06,720 --> 00:07:09,040
‎พอเริ่มกินเหล้าสูบบุหรี่กับฉัน

82
00:07:09,120 --> 00:07:10,880
‎เขาจะเริ่มสติแตก

83
00:07:10,960 --> 00:07:13,080
‎เขาเคยต่อยฉัน

84
00:07:13,160 --> 00:07:15,400
‎ทำร้ายฉันอย่างหนัก

85
00:07:20,280 --> 00:07:25,440
‎เขาทุบตีจนฉันสลบไป
‎ต้องรีบพาตัวไปส่งโรงพยาบาล

86
00:07:28,480 --> 00:07:30,040
‎พอไปถึงโรงพยาบาล

87
00:07:30,120 --> 00:07:33,120
‎ตำรวจถามว่า
‎จะให้ลงบันทึกประจำวันไหม

88
00:07:33,600 --> 00:07:37,320
‎ฉันบอกว่าไม่
‎เพราะเขาก็คงแค่โดนคุมประพฤติ

89
00:07:51,360 --> 00:07:55,080
‎หลังจากนั้น ฉันก็เริ่มกลัว
‎เลยโทรหาลูกพี่ลูกน้อง

90
00:07:56,800 --> 00:07:58,920
‎ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

91
00:07:59,480 --> 00:08:02,760
‎เขาบอกว่ามันมีปืนขายนะ

92
00:08:02,840 --> 00:08:07,120
‎ราคา 100 เหรียญ
‎ฉันเลยซื้อปืนมา

93
00:08:10,440 --> 00:08:13,480
‎ฉันพกปืนติดตัวไปทุกที่

94
00:08:14,520 --> 00:08:16,480
‎เก็บไว้ในกระเป๋าตลอดเวลา

95
00:08:26,520 --> 00:08:31,920
‎ตอนฉันพักอยู่ที่
‎ถนนเซเวนตีเอทธ์แอนด์สเตท ในเมืองแคนซัส

96
00:08:32,000 --> 00:08:36,400
‎แถวๆ ร้านขายเหล้า
‎ที่ฉันได้เจอกับฮัซซาน

97
00:08:38,480 --> 00:08:41,720
‎ฉันขับรถไปซื้อเหล้า

98
00:08:45,600 --> 00:08:46,440
‎แล้ว...

99
00:08:47,040 --> 00:08:49,160
‎พนักงานที่เคาน์เตอร์

100
00:08:49,240 --> 00:08:52,560
‎บอกว่าบัตรประชาชนนี้ไม่ใช่ของฉัน

101
00:08:54,800 --> 00:08:58,600
‎แต่เขาจะยอมขายเหล้าให้
‎ถ้าฉันยอมไปเดทกับฮัซซาน

102
00:08:58,680 --> 00:09:00,160
‎เพราะฮัซซานกำลังหาเพื่อนเที่ยว

103
00:09:03,040 --> 00:09:05,280
‎ฉันเลยยอมไปเดท

104
00:09:22,720 --> 00:09:26,400
‎วันที่จะไปเดท
‎ฉันพาลูกไปฝากไว้ที่บ้านแม่

105
00:09:26,960 --> 00:09:30,520
‎แม่ไม่อยากให้ฉันออกไปไหน

106
00:09:30,600 --> 00:09:32,320
‎แม่บอกว่าแม่

107
00:09:32,400 --> 00:09:35,600
‎มีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องร้าย

108
00:09:35,680 --> 00:09:38,040
‎ฉันบอกว่า "ไม่ต้องห่วงค่ะแม่
‎ไม่มีอะไรหรอก"

109
00:09:44,200 --> 00:09:46,360
‎ฮัซซานมารับฉันที่หน้าบ้าน

110
00:09:47,120 --> 00:09:51,600
‎ฉันเลยออกไปกับเขา
‎เขาบอกว่าจะพาไปร้านโกลเดนคอร์รัล

111
00:09:52,920 --> 00:09:54,400
‎เราขับรถไปบนทางหลวง

112
00:09:55,320 --> 00:09:58,720
‎ระหว่างทาง ฉันพูดขึ้นว่า
‎"เราขับรถมานานแล้วนะ"

113
00:09:58,800 --> 00:10:04,800
‎เขาบอกว่า "ผมอยาก
‎กลับไปอาบน้ำที่บ้านหน่อย"

114
00:10:05,600 --> 00:10:06,840
‎ฉันคิดว่า

115
00:10:06,920 --> 00:10:09,640
‎ฉันเองก็เป็นคนทำงาน

116
00:10:09,720 --> 00:10:12,520
‎ตอนเลิกงานมาเหนื่อยๆ
‎ฉันก็อยากอาบน้ำ

117
00:10:12,600 --> 00:10:14,560
‎ฉันเลยเข้าใจดี

118
00:10:22,640 --> 00:10:28,120
‎(พวกเขาขับรถข้ามเขตแดนรัฐ
‎จากเมืองแคนซัส รัฐแคนซัส)

119
00:10:28,200 --> 00:10:31,280
‎(เข้าสู่แพลตต์เคาน์ตี รัฐมิสซูรี)

120
00:10:34,720 --> 00:10:37,440
‎(แพลตต์เคาน์ตี รัฐมิสซูรี)

121
00:10:41,520 --> 00:10:43,360
‎พอไปถึงบ้านของเขา

122
00:10:43,440 --> 00:10:47,040
‎เขาถามว่าอยากกินเฮนเนสซีหน่อยไหม
‎ฉันบอกว่าเอาสิ

123
00:10:52,840 --> 00:10:53,680
‎จากนั้น

124
00:10:54,400 --> 00:10:57,760
‎เขาก็เอาบางอย่างมาให้
‎ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

125
00:10:57,840 --> 00:10:59,720
‎เขาบอกว่ามันคือพีซีพี

126
00:11:01,200 --> 00:11:02,880
‎ฉันเลยลองดู

127
00:11:12,480 --> 00:11:14,480
‎ตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ

128
00:11:14,560 --> 00:11:15,720
‎ท่อนล่างของเขาล่อนจ้อน

129
00:11:16,200 --> 00:11:17,320
‎ใส่แค่ถุงยางอนามัย

130
00:11:22,560 --> 00:11:24,320
‎เขาบอกว่าฉันต้องตอบแทนเขา

131
00:11:25,120 --> 00:11:28,840
‎สำหรับเหล้า โน่นนี่

132
00:11:28,920 --> 00:11:33,400
‎เขาบอกให้ฉันอมไอ้นั่นของเขา
‎หรือมีอะไรกับเขา

133
00:11:33,480 --> 00:11:35,960
‎ไม่งั้นฉันก็ไปไหนไม่ได้

134
00:11:42,760 --> 00:11:44,840
‎ฉันบอกว่า "ได้โปรดอย่าทำแบบนี้

135
00:11:44,920 --> 00:11:46,600
‎ปล่อยฉันกลับบ้านเถอะ

136
00:11:47,080 --> 00:11:49,200
‎ให้ฉันกลับไปหาลูกชาย"

137
00:11:49,680 --> 00:11:54,000
‎เขาบอกว่า "ไม่มีทาง
‎เธอต้องอยู่กับฉัน"

138
00:11:57,520 --> 00:11:59,400
‎เขาตัวสูงราวๆ

139
00:11:59,960 --> 00:12:01,000
‎หกฟุต เจ็ดนิ้ว

140
00:12:01,920 --> 00:12:03,280
‎หนักเก้าสิบกิโล

141
00:12:05,080 --> 00:12:10,400
‎สมองของฉันคิดว่า
‎ฉันไม่มีทางหนีเขาพ้น

142
00:12:22,720 --> 00:12:23,760
‎จากนั้น

143
00:12:26,040 --> 00:12:28,640
‎เขาก็นอนลง

144
00:12:29,680 --> 00:12:31,440
‎จังหวะที่เขานอนลง ฉัน...

145
00:12:32,040 --> 00:12:34,120
‎พยายามหนีไปอีกทาง แต่เขาไม่ให้ไป

146
00:12:38,720 --> 00:12:43,040
‎สิ่งแรกที่ฉันทำ
‎คือหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า

147
00:12:44,960 --> 00:12:48,640
‎ฉันหลับตาและเหนี่ยวไก

148
00:12:50,800 --> 00:12:52,960
‎หลังจากโดนยิง เขาก็พุ่งตัวเข้ามา

149
00:12:53,440 --> 00:12:56,160
‎จังหวะที่เขาพุ่งเข้ามาหา
‎คือแบบ...

150
00:12:56,240 --> 00:12:58,600
‎ฉันคิดแบบเด็กๆ ว่าพอโดนยิงแล้ว

151
00:12:58,680 --> 00:13:02,720
‎เขาจะขยับตัวไม่ได้
‎เหมือนในหนังที่ฉันเคยดู

152
00:13:02,800 --> 00:13:06,680
‎แต่เปล่าเลย เขายังพุ่งเข้ามาหาฉัน
‎บอกให้ฉันเอาปืนมา

153
00:13:06,760 --> 00:13:08,440
‎ฉันรีบปิดประตูและพยายาม...

154
00:13:08,520 --> 00:13:11,200
‎เขาพยายามดึงประตู

155
00:13:11,720 --> 00:13:12,560
‎มาทางนี้

156
00:13:12,640 --> 00:13:16,440
‎ฉันเลยยิงผ่านประตู
‎แล้วบอกว่า "หยุดเถอะ"

157
00:13:17,520 --> 00:13:21,600
‎หลังจากนั้นฉันก็หนี
‎รีบคว้ากุญแจรถของเขา

158
00:13:21,680 --> 00:13:24,120
‎เขายังวิ่งไล่ตามมา

159
00:13:24,200 --> 00:13:26,400
‎ฉันรีบเข้าไปในรถ

160
00:13:27,040 --> 00:13:29,280
‎ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี

161
00:13:29,440 --> 00:13:31,760
‎ฉันเลยขับตรงไปเรื่อยๆ

162
00:13:40,360 --> 00:13:44,320
‎ฉันไปที่บ้านของลูกพี่ลูกน้อง
‎แล้วเล่าให้เขาฟัง

163
00:13:44,400 --> 00:13:46,960
‎ฉันบอกว่า "ฉันกลัว

164
00:13:48,240 --> 00:13:52,040
‎ฉันทำเรื่องร้าย และไม่รู้ว่า...
‎ไม่รู้ว่าควรทำยังไง"

165
00:13:52,120 --> 00:13:57,000
‎ฉันไม่คิดจะโทรแจ้งตำรวจ
‎เพราะคิดว่า "แล้วไง

166
00:13:57,640 --> 00:13:59,200
‎ตำรวจจะช่วยอะไรได้"

167
00:14:01,120 --> 00:14:06,880
‎(ฮัซซาน แอ็บบาสเสียชีวิต
‎เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว)

168
00:14:06,960 --> 00:14:13,880
‎(คาวาน่า เฟลนอยถูกจับกุม
‎หลังจากผ่านไปสามวัน)

169
00:14:15,000 --> 00:14:21,960
‎(เก้าเดือนต่อมา เธอให้การสารภาพ
‎ว่าเจตนาฆ่าโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน)

170
00:14:27,160 --> 00:14:32,200
‎(เวเทอร์บีเลค รัฐมิสซูรี)

171
00:14:47,840 --> 00:14:50,920
‎ฉันไม่เชื่อว่าลูกสาวของฉัน
‎ตั้งใจจะทำร้ายผู้ชายคนนั้น

172
00:14:53,040 --> 00:14:56,080
‎เขาบังคับขู่เข็ญ
‎ให้เธอทำเรื่องอย่างว่า

173
00:14:56,160 --> 00:14:57,760
‎ทั้งที่เธอไม่เต็มใจ

174
00:15:01,840 --> 00:15:07,000
‎ฉันชื่อสเตซีย์ ลูวิส
‎เป็นแม่ของคาวาน่า เฟลนอย

175
00:15:14,520 --> 00:15:17,400
‎คาวาน่าเป็นเด็กน่ารักตั้งแต่ยังแบเบาะ

176
00:15:17,480 --> 00:15:21,600
‎มีดวงตากลมโต สดใส เปล่งประกาย

177
00:15:21,680 --> 00:15:24,680
‎แต่เสน่ห์ที่สำคัญที่สุดของเธอ
‎คือการเต้น

178
00:15:25,640 --> 00:15:28,360
‎คาวาน่าเป็นนักเต้นที่เขี่ยคุณกระเด็น

179
00:15:29,040 --> 00:15:30,200
‎ได้สบายๆ

180
00:15:35,800 --> 00:15:40,320
‎คาวาน่าบอกกับทนายว่า
‎เธออยากอ้างว่าเป็นการป้องกันตัว

181
00:15:41,640 --> 00:15:44,880
‎ถ้าเป็นการป้องกันตัว จะโดนห้าถึงเจ็ด
‎หรือเจ็ดถึงสิบปี

182
00:15:48,120 --> 00:15:54,000
‎แต่ทนายแนะนำให้คาวาน่าให้การสารภาพ
‎ว่าเจตนาฆ่าโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน

183
00:15:54,080 --> 00:15:57,200
‎เพราะไม่อย่างนั้น เธอจะแพ้ในชั้นศาล

184
00:16:00,040 --> 00:16:02,520
‎พวกเขาทำให้เธอไม่มีทางเลือกอื่น

185
00:16:03,440 --> 00:16:04,880
‎นอกจากยอมให้การสารภาพ

186
00:16:11,240 --> 00:16:16,920
‎(หากยืนกรานว่าตนบริสุทธิ์ เฟลนอยจะถูก
‎ตั้งข้อหาเจตนาฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน)

187
00:16:17,000 --> 00:16:21,640
‎(ซึ่งมีโทษสูงสุดคือ
‎จำคุกตลอดชีวิตโดยไม่มีทัณฑ์บน)

188
00:16:23,560 --> 00:16:28,800
‎(เมื่อรับสารภาพ ข้อหาจึงลดเหลือเพียง
‎เจตนาฆ่าโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน)

189
00:16:28,880 --> 00:16:34,720
‎(แต่เธอจะไม่มีสิทธิ์ขึ้นศาล
‎และไม่สามารถอ้างว่าเป็นการป้องกันตัว)

190
00:16:35,320 --> 00:16:36,560
‎(ศูนย์ราชการแพลตต์เคาน์ตี)

191
00:16:36,640 --> 00:16:38,360
‎ฉันรู้ว่าลูกต้องติดคุก

192
00:16:39,040 --> 00:16:40,840
‎แต่ทนายบอกว่า

193
00:16:40,920 --> 00:16:44,800
‎ขึ้นอยู่กับผู้พิพากษา
‎ว่าเธอจะโดนกี่ปี

194
00:16:45,400 --> 00:16:49,920
‎ฉันคิดว่าอย่างมาก ลูกก็คงโดนสักสิบปี

195
00:16:52,440 --> 00:16:55,160
‎จากนั้นก็คงโดนคุมประพฤติต่อ

196
00:17:03,320 --> 00:17:09,520
‎(วันที่ 21 มกราคม 2011
‎ผู้พิพากษาตัดสินให้คาวาน่า เฟลนอย)

197
00:17:10,800 --> 00:17:12,920
‎(ถูกจำคุก 25 ปี
‎โทษฐานฆ่าคนตายในริเวอร์ไซด์)

198
00:17:13,000 --> 00:17:16,680
‎ฉันช็อคมาก
‎พอรู้ว่าลูกต้องติดคุก 25 ปี

199
00:17:21,240 --> 00:17:25,840
‎พวกนั้นสนแค่ว่า
‎เด็กผู้หญิงผิวสีคนนี้

200
00:17:25,920 --> 00:17:28,280
‎ริอาจเข้ามาในแพลตต์เคาน์ตี

201
00:17:29,040 --> 00:17:31,160
‎ริอาจมาฆ่าคนในถิ่นของตัวเอง

202
00:17:31,840 --> 00:17:34,440
‎พวกนั้นจะดำเนินคดีกับเธอให้ได้

203
00:17:34,520 --> 00:17:36,920
‎อยากจะถีบส่งเธอไปไกลๆ

204
00:17:37,600 --> 00:17:39,760
‎เพราะอยากให้เรารู้สำนึกว่า

205
00:17:39,840 --> 00:17:43,880
‎"ถ้าริอาจมาเหยียบแพลตต์เคาน์ตี
‎ก็ต้องเจอแบบนี้"

206
00:17:45,800 --> 00:17:49,080
‎ถ้าได้ขึ้นศาล
‎ลูกคงมีทางเลือกที่ดีกว่านี้

207
00:17:49,160 --> 00:17:51,800
‎หลักฐานข้อเท็จจริงทั้งหมด
‎คงจะเผยออกมา

208
00:18:06,440 --> 00:18:10,160
‎(เมืองแคนซัส รัฐแคนซัส)

209
00:18:17,200 --> 00:18:22,120
‎การที่คาวาน่าให้การสารภาพว่าเจตนาฆ่า
‎ถือเป็นความผิดพลาด

210
00:18:24,600 --> 00:18:27,000
‎เธอต้องให้การสารภาพว่าเจตนาฆ่า

211
00:18:27,600 --> 00:18:30,280
‎ต้องยอมรับในสิ่งที่ตนไม่ได้ทำ

212
00:18:33,520 --> 00:18:34,360
‎เธอ...

213
00:18:35,040 --> 00:18:37,120
‎ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา

214
00:18:37,200 --> 00:18:39,160
‎เธอแค่พยายามป้องกันตัว

215
00:18:41,240 --> 00:18:45,160
‎คณะลูกขุนควรได้รับรู้เรื่องนี้

216
00:18:45,240 --> 00:18:48,440
‎ถ้าเป็นแบบนั้น คำตัดสิน
‎จะต้องต่างไปจากนี้อย่างแน่นอน

217
00:18:54,920 --> 00:18:56,600
‎ฉันชื่อมาริลีน ฮัทชินสัน

218
00:18:56,680 --> 00:18:59,000
‎เป็นนักจิตวิทยาในเมืองแคนซัส

219
00:18:59,080 --> 00:19:03,880
‎ทนายฝ่ายจำเลยของคาวาน่า เฟลนอย
‎ว่าจ้างให้ฉันประเมินคาวาน่า

220
00:19:09,520 --> 00:19:13,240
‎คดีส่วนใหญ่ที่ฉันดูแล
‎มักเกี่ยวข้องกับเรื่องราวอันน่าเศร้า

221
00:19:13,320 --> 00:19:15,240
‎(ดร.มาริลีน ฮัทชินสัน
‎นักจิตวิทยา)

222
00:19:15,320 --> 00:19:17,520
‎ทั้งคนที่ถูกทำร้ายในวัยเด็ก

223
00:19:17,600 --> 00:19:21,520
‎คนที่เจอเหตุการณ์ความรุนแรง
‎ในครอบครัวเป็นเวลานาน

224
00:19:22,080 --> 00:19:25,840
‎กรณีนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น

225
00:19:29,760 --> 00:19:33,520
‎(ฮัทชินสันและคณะทำงาน)

226
00:19:33,600 --> 00:19:36,680
‎ฉันได้เจอคาวาน่า
‎ในวันที่ 5 สิงหาคม 2010

227
00:19:37,280 --> 00:19:38,120
‎ก่อนหน้านั้น

228
00:19:38,200 --> 00:19:44,560
‎ฉันได้อ่านเอกสารการสืบสวน การสอบปากคำ
‎และบันทึกของตำรวจ

229
00:19:48,320 --> 00:19:51,760
‎ในดีวีดีที่ตำรวจสอบปากคำเธอ

230
00:19:51,840 --> 00:19:55,040
‎สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันสะอึก
‎หลังจากฟังที่เธอเล่า

231
00:19:55,120 --> 00:19:59,840
‎คือการที่เธอถูกกระทําชําเรา
‎มานับครั้งไม่ถ้วน

232
00:19:59,920 --> 00:20:01,400
‎ตั้งแต่ในวัยเด็ก

233
00:20:02,880 --> 00:20:05,040
‎(ฉันโดนข่มขืนมาทั้งชีวิต)

234
00:20:05,600 --> 00:20:08,640
‎(ฉันไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น)

235
00:20:09,360 --> 00:20:13,160
‎(คนที่ข่มขืนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า)

236
00:20:14,600 --> 00:20:16,680
‎(ไม่เคยมีใครต้องชดใช้)

237
00:20:16,760 --> 00:20:18,640
‎(ไม่มีใครต้องชดใช้สักคน)

238
00:20:19,600 --> 00:20:20,720
‎(ไม่มีใครเลย)

239
00:20:21,360 --> 00:20:23,160
‎(ทำไมถึงเป็นแบบนี้)

240
00:20:27,560 --> 00:20:29,200
‎(เธอเคยโดนข่มขืนกี่ครั้ง)

241
00:20:30,160 --> 00:20:31,120
‎(ญาติของเธอเหรอ)

242
00:20:31,680 --> 00:20:33,480
‎(ญาติ หรือเพื่อนของคนที่บ้าน)

243
00:20:33,560 --> 00:20:36,240
‎(ทุกคน ทุกๆ คนในละแวกบ้าน)

244
00:20:36,320 --> 00:20:38,320
‎(ตอนฉันขึ้นเกรดหก)

245
00:20:39,720 --> 00:20:43,120
‎(เขาข่มขืนฉันในบ้านของเขา
‎ตำรวจมาสืบสวน แล้วเรื่องก็เงียบ)

246
00:20:43,200 --> 00:20:48,840
‎(สัปดาห์ต่อมา เพื่อนของเขา
‎ลากฉันเข้าไปข่มขืนในป่าข้างบ้าน)

247
00:20:48,920 --> 00:20:52,720
‎(สัปดาห์ต่อมา เพื่อนของเขาอีกคน
‎ก็มาข่มขืนฉัน)

248
00:20:54,360 --> 00:20:56,520
‎(ทั้งสามคนข่มขืนฉัน)

249
00:20:58,720 --> 00:21:01,400
‎คาวาน่าตกอยู่ในสภาวะวิตก

250
00:21:01,960 --> 00:21:02,920
‎หดหู่

251
00:21:03,480 --> 00:21:06,880
‎เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
‎และมีแนวโน้มฆ่าตัวตายเล็กน้อย

252
00:21:07,400 --> 00:21:11,440
‎เธอถูกกระทําชําเราหลายครั้ง

253
00:21:11,520 --> 00:21:12,920
‎ตั้งแต่ในวัยเด็ก

254
00:21:13,920 --> 00:21:16,040
‎(เธอถูกเด็กวัยรุ่นใกล้บ้านข่มขืน
‎ตอนเกรดหก)

255
00:21:16,120 --> 00:21:17,560
‎(ตำรวจได้รับแจ้งในปี 2004)

256
00:21:17,640 --> 00:21:19,840
‎เธอถูกข่มขืนครั้งแรกตอนอายุ 12 ปี

257
00:21:21,840 --> 00:21:22,880
‎เธอแจ้งความ

258
00:21:23,360 --> 00:21:25,600
‎แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

259
00:21:25,680 --> 00:21:28,320
‎(นางสาวเฟลนอยเลิกกับแฟน
‎หลังจากถูกทุบตีอย่างหนัก)

260
00:21:28,400 --> 00:21:30,400
‎สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอเชื่อว่า

261
00:21:31,640 --> 00:21:33,880
‎"ฉันมันคนไม่สำคัญ

262
00:21:35,400 --> 00:21:37,480
‎ใครจะทำอะไรกับฉันก็ได้

263
00:21:38,520 --> 00:21:41,320
‎ยังไงตำรวจก็ไม่ช่วยฉัน

264
00:21:42,120 --> 00:21:43,360
‎ฉันเหลือตัวคนเดียว"

265
00:21:44,680 --> 00:21:47,280
‎หลังจากได้พูดคุยกับคาวาน่า

266
00:21:47,360 --> 00:21:51,120
‎ฉันให้การวินิจฉัยว่า
‎เธอมีภาวะพีทีเอสดีอย่างเห็นได้ชัด

267
00:21:51,200 --> 00:21:53,200
‎คือภาวะเครียด
‎หลังผ่านเหตุการณ์ร้ายแรง

268
00:21:58,240 --> 00:22:00,280
‎ผู้ที่มีภาวะเครียด
‎หลังผ่านเหตุการณ์ร้ายแรง

269
00:22:00,360 --> 00:22:03,200
‎จะเข้าสู่ภาวะ
‎"นิ่ง สู้ หรือถอย" แบบฉับพลัน

270
00:22:03,280 --> 00:22:06,680
‎ซึ่งอยู่เหนือการควบคุมโดยสิ้นเชิง

271
00:22:06,760 --> 00:22:08,840
‎ทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับแรงกระตุ้น
‎ณ วินาทีนั้น

272
00:22:10,920 --> 00:22:15,120
‎ภาวะนี้จะทำให้เรา
‎มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รุนแรง

273
00:22:15,200 --> 00:22:21,080
‎เมื่อเจอเหตุการณ์ที่คล้ายคลึง
‎กับต้นตอของปมในจิตใจ

274
00:22:25,920 --> 00:22:29,360
‎เขาบอกให้ฉันอมไอ้นั่นของเขา
‎หรือมีอะไรกับเขา

275
00:22:29,440 --> 00:22:30,880
‎ไม่งั้นฉันก็ไปไหนไม่ได้

276
00:22:30,960 --> 00:22:36,160
‎ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดที่ฉันเคยเจอ
‎ตอนอายุ 12-13 มันย้อนกลับมา

277
00:22:38,120 --> 00:22:40,720
‎พอภาพทั้งหมดแว๊บเข้ามา ฉันเลยคิดว่า

278
00:22:40,800 --> 00:22:42,120
‎ครั้งนี้

279
00:22:42,760 --> 00:22:43,960
‎ฉันจะไม่ยอมอีกแล้ว

280
00:22:51,760 --> 00:22:56,760
‎เหตุการณ์ล่วงละเมิดทางเพศ
‎ที่คาวาน่าเคยพบเจอ

281
00:22:57,800 --> 00:23:00,400
‎รุนแรงยิ่งกว่าที่มนุษย์ทั่วไปเคยเจอ

282
00:23:03,360 --> 00:23:05,120
‎ฉันรู้ว่าคาวาน่าฆ่าคนตาย

283
00:23:05,760 --> 00:23:09,560
‎แต่ฉันเชื่อสนิทใจ
‎ว่าเธอทำไปเพื่อป้องกันตัว

284
00:23:10,120 --> 00:23:14,440
‎ฉันเชื่อว่ากฎหมาย
‎ให้การคุ้มครองผู้ที่ป้องกันตัว

285
00:23:14,520 --> 00:23:17,040
‎เมื่อจะถูกทำร้าย
‎หรือโดนประทุษร้ายอย่างรุนแรง

286
00:23:17,560 --> 00:23:21,320
‎ฉันจึงเชื่อว่า
‎สิ่งที่เธอได้รับมันไม่ยุติธรรม

287
00:23:21,400 --> 00:23:22,840
‎และไร้ซึ่งความเป็นธรรม

288
00:23:34,120 --> 00:23:38,560
‎(สามปีหลังจากได้รับโทษ
‎ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า)

289
00:23:38,640 --> 00:23:42,680
‎(คาวาน่า เฟลนอยได้รับคำตัดสิน
‎ที่เหมาะสมแล้ว)

290
00:23:42,760 --> 00:23:45,840
‎(ในการพิจารณาคดีครั้งแรก)

291
00:23:47,000 --> 00:23:51,080
‎(ศาลยังปฏิเสธคำขอถอน
‎การให้การรับสารภาพของเฟลนอย)

292
00:23:51,160 --> 00:23:54,680
‎(และยืนยันโทษจำคุก 25 ปี)

293
00:24:03,040 --> 00:24:06,840
‎(เมืองแคนซัส รัฐมิสซูรี)

294
00:24:10,760 --> 00:24:13,320
‎ทันทีที่คาวาน่า
‎ให้การรับสารภาพว่าฆ่าคนตาย

295
00:24:13,840 --> 00:24:16,160
‎มันก็เป็นไปได้ยากมาก

296
00:24:16,240 --> 00:24:19,440
‎ที่จะทำให้ศาลยอมถอนคำรับสารภาพ

297
00:24:26,040 --> 00:24:27,160
‎ฉันชื่อเคท เว็บเบอร์

298
00:24:27,720 --> 00:24:30,000
‎ฉันเป็นทนายความมาหลายปี

299
00:24:30,080 --> 00:24:33,360
‎และเป็นทนายให้กับคุณเฟลนอย
‎ในการยื่นอุทธรณ์

300
00:24:33,440 --> 00:24:36,680
‎ให้การปฏิเสธ
‎ภายหลังการตัดสินของศาลประจำรัฐ

301
00:24:38,320 --> 00:24:41,680
‎ฉันส่งสำนวนคดีไปยังศาลอุทธรณ์

302
00:24:42,320 --> 00:24:45,920
‎เพื่อโต้แย้งว่า
‎คำตัดสินของศาลไม่ถูกต้อง

303
00:24:46,000 --> 00:24:48,760
‎และศาลควรอนุญาตให้เธอ
‎ถอนคำรับสารภาพ

304
00:24:53,120 --> 00:24:54,680
‎ระบบตอนนี้เป็นเหมือน

305
00:24:55,240 --> 00:24:56,440
‎เครื่องผลิตคำรับสารภาพ

306
00:24:59,720 --> 00:25:04,360
‎มีผู้ต้องหาคดีอาชญากรรม
‎เพียงสามเปอร์เซ็นต์ที่ได้ขึ้นศาล

307
00:25:04,960 --> 00:25:07,960
‎เพราะผู้ต้องหา
‎ต้องเจอแรงกดดันอย่างหนัก

308
00:25:08,040 --> 00:25:10,200
‎ตั้งแต่ต้นจนจบ ให้ยอมรับสารภาพ

309
00:25:12,440 --> 00:25:16,520
‎ถ้าคนอีก 97% ที่ยอมรับสารภาพ
‎เลือกที่จะขึ้นศาล

310
00:25:17,000 --> 00:25:18,680
‎ระบบก็ต้องแบกภาระจนไปต่อไม่ไหว

311
00:25:19,280 --> 00:25:22,440
‎เพราะเราไม่มีทรัพยากรรองรับ

312
00:25:29,120 --> 00:25:32,480
‎สิ่งที่ทำให้คดีนี้ต่างจากคดีอื่น

313
00:25:36,320 --> 00:25:38,640
‎คือมีการคาดคั้นอย่างหนัก
‎ให้ยอมสารภาพ

314
00:25:40,720 --> 00:25:44,560
‎ที่แพลตต์เคาน์ตี้ ข้อเสนอนี้
‎เหมือนให้เลือกว่าจะเอาไม้อ่อนหรือไม้แข็ง

315
00:25:46,040 --> 00:25:49,600
‎"ถ้าอยากให้ใช้ไม้อ่อน ก็รับสารภาพซะ
‎ว่าเจตนาฆ่าโดยไม่ได้ไตร่ตรอง

316
00:25:50,960 --> 00:25:53,640
‎แต่ถ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ
‎ภายในวันนั้นวันนี้

317
00:25:53,720 --> 00:25:56,880
‎เราจะตัดสินว่าเป็นคดี
‎เจตนาฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

318
00:25:56,960 --> 00:26:01,160
‎จากที่ฉันเคยเจอ ผู้ต้องหาส่วนใหญ่
‎จะยอมทำตามคำขู่

319
00:26:01,720 --> 00:26:04,160
‎ถ้าถามความเห็นของฉัน

320
00:26:04,240 --> 00:26:08,000
‎มันเป็นการขู่เข็ญให้ยอมรับสารภาพ
‎โดยขัดต่อรัฐธรรมนูญ

321
00:26:08,600 --> 00:26:14,280
‎คุณไม่มีสิทธิ์ลงโทษ
‎ผู้ที่ใช้สิทธิของตนตามรัฐธรรมนูญ

322
00:26:14,360 --> 00:26:17,800
‎เพียงเพื่อให้รัฐตัดสินว่าเขาทำผิดจริง
‎โดยปราศจากข้อสงสัย

323
00:26:17,880 --> 00:26:19,520
‎แต่นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

324
00:26:23,520 --> 00:26:26,080
‎ในเวลานั้น คุณเฟลนอยจะเลือกอะไรได้

325
00:26:26,720 --> 00:26:30,280
‎"ยอมเสี่ยงดวง เผื่อจะได้ออกไปเจอ
‎ลูกชายอายุสองขวบ

326
00:26:30,360 --> 00:26:32,560
‎ที่นอกกำแพงคุก

327
00:26:33,080 --> 00:26:35,600
‎หรือจะยอมรับผิด

328
00:26:35,680 --> 00:26:40,000
‎แล้วภาวนาขอให้ศาลเห็นข้อเท็จจริง
‎และตัดสินจำคุกตามที่เหมาะสม"

329
00:26:40,080 --> 00:26:41,520
‎นี่มันทางเลือกอะไรกัน

330
00:26:49,720 --> 00:26:51,320
‎นับเป็นความโชคร้ายอย่างมาก

331
00:26:51,400 --> 00:26:55,560
‎ที่เรื่องนี้เกิดขึ้นในแพลตต์เคาน์ตี

332
00:26:55,640 --> 00:26:58,480
‎ถ้าสถานการณ์เดียวกันนี้

333
00:26:58,560 --> 00:27:01,160
‎เกิดขึ้นกับเด็กผู้หญิงผิวขาว
‎ที่มีพื้นเพเดียวกัน

334
00:27:01,240 --> 00:27:03,360
‎บทสรุปคงจะต่างไปจากนี้

335
00:27:07,840 --> 00:27:12,360
‎นั่นน่าจะเป็นปัจจัยหนึ่ง
‎เพราะอัยการที่นั่นก็ได้รับเลือกมา

336
00:27:12,840 --> 00:27:15,040
‎ได้รับเลือกจากผู้คนรอบๆ ตัว

337
00:27:15,120 --> 00:27:17,320
‎และผู้คนรอบๆ ตัวเขา
‎ส่วนใหญ่ก็เป็นคนผิวขาว

338
00:27:19,520 --> 00:27:22,720
‎เมืองใหญ่ๆ มักจะเข้าใจมากกว่า

339
00:27:23,320 --> 00:27:27,520
‎ในสิ่งที่คุณเฟลนอยต้องเผชิญ

340
00:27:28,200 --> 00:27:30,600
‎แต่แพลตต์เคาน์ตีคงไม่เข้าใจ

341
00:27:45,840 --> 00:27:49,440
‎(แพลตต์เคาน์ตี รัฐมิสซูรี)

342
00:27:49,520 --> 00:27:51,680
‎พลเมืองในแพลตต์เคาน์ตีเลือกแล้ว

343
00:27:51,760 --> 00:27:54,280
‎ว่าตนจะเชื่อ
‎ในการบังคับใช้กฎหมายอย่างเข้มงวด

344
00:27:58,120 --> 00:28:03,000
‎เรามักมีคำตัดสินในคดีฆาตกรรม
‎รุนแรงกว่าในหลายๆ เคาน์ตี

345
00:28:05,920 --> 00:28:08,200
‎และได้ยินจำเลยพูดอยู่บ่อยๆ ว่า

346
00:28:08,280 --> 00:28:10,800
‎"ถ้ารู้ตัวว่ากำลังก่อเหตุ
‎ในแพลตต์เคาน์ตี

347
00:28:10,880 --> 00:28:12,320
‎ฉันก็คงไม่ทำ"

348
00:28:14,440 --> 00:28:18,440
‎นี่แหละ คือสิ่งที่ผมอยากให้
‎คนที่คิดจะก่อเหตุฉุกคิด

349
00:28:21,360 --> 00:28:24,880
‎ผมชื่ออีริค ซานด์
‎เป็นอัยการในแพลตต์เคาน์ตี รัฐมิสซูรี

350
00:28:25,840 --> 00:28:28,400
‎ผมเป็นอัยการมาตั้งแต่ปี 2003

351
00:28:29,480 --> 00:28:32,760
‎และเป็นอัยการในคดีของ
‎คาวาน่า เฟลนอย

352
00:28:32,840 --> 00:28:34,920
‎(พนักงานอัยการ)

353
00:28:35,000 --> 00:28:39,240
‎คาวาน่า เฟลนอย
‎อาจจะดูเป็นเด็กสาวผู้บริสุทธิ์

354
00:28:39,320 --> 00:28:40,600
‎(อีริค ซานด์ อัยการ)

355
00:28:40,680 --> 00:28:46,040
‎แต่การกระทำของเธอบ่งชี้ว่า
‎เธอเป็นภัยอย่างมาก

356
00:28:46,120 --> 00:28:48,640
‎เป็นคนหัวรุนแรง
‎ที่ทำให้ผู้อื่นถึงตายได้

357
00:28:49,600 --> 00:28:55,200
‎คดีนี้จะถูกตัดสินเป็นการเจตนาฆ่า
‎โดยไตร่ตรองไว้ก่อนก็ย่อมได้

358
00:28:55,280 --> 00:28:58,960
‎ถ้าเป็นแบบนั้น คุณเฟลนอยก็ต้องใช้
‎ชีวิตที่เหลือในคุก

359
00:28:59,040 --> 00:29:00,880
‎โดยไม่มีโอกาสลดโทษ

360
00:29:00,960 --> 00:29:04,840
‎(พจนานุกรมกฎหมายฉบับคนผิวสี)

361
00:29:05,560 --> 00:29:10,000
‎แต่ในขณะเดียวกัน
‎เพราะคุณเฟลนอยอายุยังน้อย

362
00:29:10,560 --> 00:29:13,400
‎และเพราะปัจจัยอื่นๆ

363
00:29:13,480 --> 00:29:16,080
‎ที่เธอเคยพบเจอในวัยเด็ก
‎เราจึงเชื่อว่า

364
00:29:16,840 --> 00:29:21,720
‎การลดข้อหาเป็นเจตนาฆ่าโดยไม่ได้วางแผน
‎น่าจะช่วยสร้างความยุติธรรมได้

365
00:29:21,800 --> 00:29:24,880
‎เราถึงยอมให้เธอรับสารภาพ
‎ว่าเจตนาฆ่าโดยไม่ได้วางแผน

366
00:29:24,960 --> 00:29:27,920
‎ทั้งที่เราขอให้จำคุกตลอดชีวิต

367
00:29:28,000 --> 00:29:31,080
‎นั่นแสดงว่า
‎เธอยังมีสิทธิ์ยื่นขอทัณฑ์บน

368
00:29:31,160 --> 00:29:32,640
‎ตอนอายุประมาณ 40

369
00:29:32,720 --> 00:29:36,160
‎และจะพ้นโทษแน่นอนตอนอายุ 45

370
00:29:36,240 --> 00:29:40,160
‎เธอยังมีโอกาส
‎กลับมาใช้ชีวิตในสังคม

371
00:29:40,240 --> 00:29:46,600
‎และคงจะได้กลับไปอยู่กับลูกชาย
‎ที่อายุยังน้อย

372
00:29:49,320 --> 00:29:51,800
‎ผมเชื่อว่าคุณเฟลนอยมีทางเลือก

373
00:29:51,880 --> 00:29:54,760
‎ว่าจะรับสารภาพ
‎ว่าเจตนาฆ่าโดยไม่วางแผน

374
00:29:54,840 --> 00:29:57,400
‎หรือจะขึ้นไปสู้ในชั้นศาล

375
00:29:57,480 --> 00:30:02,080
‎ซึ่งเสี่ยงต่อการติดคุกตลอดชีวิต
‎แบบไม่มีลดโทษ

376
00:30:05,040 --> 00:30:07,640
‎ข้อตกลงให้รับสารภาพ
‎ถือว่ามีความเห็นใจพอสมควรแล้ว

377
00:30:07,720 --> 00:30:09,040
‎ถ้าดูจากข้อเท็จจริงในคดี

378
00:30:19,120 --> 00:30:22,800
‎(เขตริเวอร์ไซด์ แพลตต์เคาน์ตี)

379
00:30:38,520 --> 00:30:39,520
‎คุณเฟลนอย

380
00:30:40,560 --> 00:30:44,000
‎เข้าไปในอพาร์ทเมนท์กับคุณแอ็บบาส
‎ด้วยเหตุผลเดียว

381
00:30:44,480 --> 00:30:45,560
‎คือจะเอาเงินเขา

382
00:30:47,080 --> 00:30:48,920
‎เธอยิงเขาสามนัด

383
00:30:49,000 --> 00:30:52,400
‎ที่หน้าอก ที่ใบหน้า แล้วก็ที่สีข้าง

384
00:30:56,120 --> 00:30:58,680
‎ไม่มีทางเป็นการป้องกันตัวไปได้

385
00:31:00,920 --> 00:31:03,080
‎ผมชื่อจ่าเดนนิส โจนส์

386
00:31:03,680 --> 00:31:06,600
‎ผมเป็นหนึ่งในนักสืบที่ดูแล

387
00:31:07,520 --> 00:31:10,320
‎คดีฆาตกรรมฮัซซาน แอ็บบาส
‎ในริเวอร์ไซด์

388
00:31:13,800 --> 00:31:15,800
‎ริเวอร์ไซด์ไม่ใช่เมืองใหญ่

389
00:31:15,880 --> 00:31:19,360
‎ชาวเมืองจึงรู้สึกช็อค
‎เมื่อเกิดเหตุการณ์ฆาตกรรม

390
00:31:19,840 --> 00:31:22,120
‎พวกเขาไม่พอใจ
‎ที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นที่นี่

391
00:31:22,200 --> 00:31:24,280
‎มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้น
‎ในชุมชนไหนๆ

392
00:31:24,360 --> 00:31:26,400
‎โดยเฉพาะชุมชนที่เล็กขนาดนี้

393
00:31:34,240 --> 00:31:37,680
‎เราอยู่ที่อพาร์ทเมนท์ที่คุณแอ็บบาส
‎เคยอาศัยอยู่

394
00:31:38,520 --> 00:31:41,400
‎ตึกของเขาอยู่ตรงนี้
‎ประตูทางเข้าห้องของเขาอยู่ตรงนั้น

395
00:31:47,520 --> 00:31:51,480
‎เราได้รับสายแจ้งจากรูมเมท
‎ว่าเจอคุณแอ็บบาสนอนอยู่บนพื้น

396
00:31:52,080 --> 00:31:53,120
‎เห็นได้ชัดว่าถูกยิง

397
00:31:53,600 --> 00:31:55,600
‎ตอนเดินทางไปถึง

398
00:31:55,680 --> 00:31:57,640
‎เจ้าหน้าที่พบร่างของเขาใกล้กับประตูหน้า

399
00:31:58,400 --> 00:32:01,720
‎เราจะเห็นได้ว่าคุณแอ็บบาส

400
00:32:02,520 --> 00:32:06,240
‎ไม่ได้ถูกยิงที่ประตูทางเข้า
‎เขาวิ่งไปทั่วอพาร์ทเมนท์

401
00:32:08,920 --> 00:32:11,480
‎นี่เป็นแบบแปลนของอพาร์ทเมนท์

402
00:32:12,440 --> 00:32:14,360
‎ห้องนอนของเขาอยู่ตรงนี้

403
00:32:14,440 --> 00:32:18,200
‎กระสุดนัดแรกถูกยิงที่นี่
‎ขณะที่เขาอยู่บนเตียง

404
00:32:18,680 --> 00:32:20,000
‎เขายังลุกขึ้นได้

405
00:32:20,640 --> 00:32:23,800
‎เธอจึงยิงอีกครั้ง
‎ที่หน้าอกและที่ใบหน้า

406
00:32:24,720 --> 00:32:26,480
‎เขาวิ่งมาทางนี้

407
00:32:26,560 --> 00:32:29,400
‎เธอยิงอีกนัด แต่พลาดไปโดนผนัง

408
00:32:29,480 --> 00:32:33,320
‎เธอวิ่งออกทางประตูห้องนอนไปที่

409
00:32:34,040 --> 00:32:35,480
‎ห้องด้านหน้า เขาตามเธอไป

410
00:32:36,240 --> 00:32:38,440
‎และล้มทรุดลงที่ประตูหน้า

411
00:32:39,280 --> 00:32:42,240
‎กุญแจรถของเขาหายไป
‎กระเป๋าเงินก็หายไป

412
00:32:42,800 --> 00:32:45,160
‎รูมเมทให้เบาะแสที่เป็นประโยชน์

413
00:32:45,240 --> 00:32:46,680
‎เกี่ยวกับผู้หญิงที่มาหาเขา

414
00:32:46,760 --> 00:32:49,160
‎คดีนี้จึงถูกเปิดขึ้น

415
00:33:01,040 --> 00:33:05,960
‎เราระบุตัวคุณเฟลนอยได้อย่างรวดเร็ว

416
00:33:06,040 --> 00:33:07,600
‎ด้วยข้อมูลจากรูมเมท

417
00:33:08,440 --> 00:33:12,840
‎ได้ชื่อของเธอ
‎มาจากพนักงานที่ร้านขายเหล้า

418
00:33:13,320 --> 00:33:15,080
‎เราจึงรู้ตัวผู้ต้องสงสัย

419
00:33:15,720 --> 00:33:18,520
‎เธอเอารถของเขาไป
‎เราเลยรู้ว่าต้องตามหารถแบบไหน

420
00:33:26,040 --> 00:33:29,600
‎หลังจากถูกจับกุม เธอถูกส่งตัว
‎มาที่สถานีตำรวจนี้

421
00:33:29,680 --> 00:33:31,480
‎นักสืบสองคนสอบปากคำเธอ

422
00:33:32,160 --> 00:33:35,040
‎(เล่าให้ฉันฟังได้ไหมว่า
‎เรื่องมันเริ่มเลยเถิดได้ยังไง)

423
00:33:35,760 --> 00:33:39,400
‎ตอนแรกเธอพยายามทำให้ดูเหมือน
‎การป้องกันตัว

424
00:33:39,480 --> 00:33:43,280
‎เธออ้างว่าเขาจะข่มขืนเธอ

425
00:33:43,840 --> 00:33:45,960
‎เธอจึงต้องปกป้องตัวเอง

426
00:33:47,440 --> 00:33:50,640
‎(ฉันไม่มีทางทำ
‎ถ้าเขาไม่ทำอะไรแบบนั้น)

427
00:33:50,720 --> 00:33:52,680
‎(ฉันสาบานได้)

428
00:33:53,440 --> 00:33:55,560
‎(ฉันแค่กลัวมาก)

429
00:33:56,520 --> 00:33:58,000
‎แต่ในระหว่างสอบปากคำ

430
00:33:58,080 --> 00:34:01,200
‎เราพบว่าเธอวางแผนไว้ทุกอย่าง

431
00:34:02,160 --> 00:34:03,720
‎เธอไม่ได้เป็นเหยื่อ

432
00:34:04,720 --> 00:34:08,720
‎เราพบว่าเธอกลับไปที่
‎อพาร์ทเมนท์ของเขามากกว่าหนึ่งครั้ง

433
00:34:09,400 --> 00:34:11,640
‎(ตอนบ่ายวันอาทิตย์เธอไปที่นั่นเหรอ)

434
00:34:12,160 --> 00:34:16,080
‎(เปล่าค่ะ วันอาทิตย์ฉันไม่ได้ไป
‎ไปแค่วันศุกร์กับวันอังคาร)

435
00:34:16,160 --> 00:34:17,840
‎(คืนวันศุกร์ได้อยู่ค้างรึเปล่า)

436
00:34:18,560 --> 00:34:21,720
‎(- ค่ะ เขาพาฉันไปส่งตอนเช้าวันเสาร์
‎- โอเค)

437
00:34:22,200 --> 00:34:24,160
‎เธอค้างกับเขาในคืนวันศุกร์

438
00:34:24,760 --> 00:34:26,360
‎จากนั้นเขาก็พาเธอกลับบ้าน

439
00:34:26,440 --> 00:34:29,040
‎พอบ่ายวันเสาร์ เธอก็ซื้อปืน

440
00:34:29,600 --> 00:34:31,160
‎(ได้ปืนมานานแค่ไหนแล้ว)

441
00:34:31,240 --> 00:34:33,200
‎(เพิ่งได้มาตอนวันเสาร์)

442
00:34:33,760 --> 00:34:35,000
‎เราพบว่า

443
00:34:35,080 --> 00:34:40,840
‎เธอรู้ว่าเขาเพิ่งได้เงินภาษีคืน
‎2,400 เหรียญ

444
00:34:40,920 --> 00:34:42,280
‎ซึ่งเป็นแรงจูงใจที่แท้จริง

445
00:34:42,360 --> 00:34:46,640
‎คดีนี้จึงเป็นการลักทรัพย์
‎หรือทำให้ได้มาซึ่งเงินสด

446
00:34:46,720 --> 00:34:50,680
‎หรือสิ่งที่มีมูลค่าทางเงิน
‎จากคุณแอ็บบาส

447
00:34:50,760 --> 00:34:52,160
‎ซึ่งเป็นเหตุผลที่เธอไปที่นั่น

448
00:34:52,240 --> 00:34:53,600
‎เป็นเหตุผลที่เธอซื้อปืน

449
00:34:56,120 --> 00:35:00,160
‎เธอไม่ได้ทำไปเพราะความกลัว

450
00:35:00,240 --> 00:35:02,640
‎ผู้หญิงคนนี้รู้ดีว่าตัวเองกำลังทำอะไร

451
00:35:02,720 --> 00:35:04,320
‎แค่วางแผนได้ไม่ดีเท่านั้นเอง

452
00:35:22,880 --> 00:35:26,760
‎(แพลตต์เคาน์ตี รัฐมิสซูรี)

453
00:35:33,920 --> 00:35:38,000
‎เราไม่มีทางรู้เรื่องราวทั้งหมด
‎ที่เกิดขึ้นในอพาร์ทเมนท์

454
00:35:39,640 --> 00:35:41,760
‎แต่หลักฐานชี้ชัดว่า

455
00:35:41,840 --> 00:35:45,400
‎คุณเฟลนอยอาจตั้งใจที่จะ
‎ปล้นคุณแอ็บบาส

456
00:35:45,480 --> 00:35:47,240
‎จนเป็นเหตุให้เขาเสียชีวิต

457
00:35:49,720 --> 00:35:53,680
‎ผมคิดว่า เธอไม่ได้เล่า
‎รายละเอียดทั้งหมดในการฆาตกรรม

458
00:35:53,760 --> 00:35:57,200
‎จนกระทั่งเธอได้อยู่คนเดียว
‎ในห้องสอบปากคำ

459
00:35:57,280 --> 00:35:59,800
‎กับกระดาษขีดเขียน

460
00:36:01,120 --> 00:36:03,040
‎สิ่งหนึ่งที่เธอเขียนลงไป

461
00:36:03,120 --> 00:36:06,680
‎คือ "ฉันกดเขาลง
‎ทำเหมือนฉันจะมีอะไรกับเขา

462
00:36:07,440 --> 00:36:10,160
‎จากนั้นฉันก็หยิบปืนขึ้นมาเหนี่ยวไก"

463
00:36:13,120 --> 00:36:17,880
‎ผมคิดว่า
‎นี่คือคำสารภาพที่ชัดเจนที่สุด

464
00:36:17,960 --> 00:36:20,280
‎เกี่ยวกับเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในคดีนี้

465
00:36:20,360 --> 00:36:23,800
‎ถ้าให้พูดตรงๆ
‎ในรัฐมิสซูรี นี่ถือเป็นการ

466
00:36:23,880 --> 00:36:25,200
‎เจตนาฆ่า

467
00:36:25,680 --> 00:36:27,560
‎โดยวางแผนมาก่อน

468
00:36:27,640 --> 00:36:31,360
‎ตามกฎหมายของมิสซูรี
‎ถือว่าเธอจงใจฆ่า

469
00:36:31,440 --> 00:36:35,160
‎เธอได้ใคร่ครวญเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว

470
00:36:35,240 --> 00:36:36,520
‎ถึงจะแค่แป๊ปเดียวก็ตาม

471
00:36:37,160 --> 00:36:40,800
‎และเธอก็ตัดสินใจยิงคุณแอ็บบาส

472
00:36:40,880 --> 00:36:43,240
‎จนเป็นเหตุให้เขาเสียชีวิตในที่สุด

473
00:36:49,560 --> 00:36:54,480
‎ฮัซซาน แอ็บบาสต้องเสียชีวิต
‎จากการก่อเหตุของคาวาน่า เฟลนอย

474
00:36:56,560 --> 00:37:01,280
‎โทษจำคุกเป็นเวลานาน
‎ถือว่ายุติธรรมที่สุดแล้ว

475
00:37:11,440 --> 00:37:15,680
‎(เมืองแคนซัส รัฐมิสซูรี)

476
00:37:25,520 --> 00:37:28,120
‎การจำคุกคาวาน่า เฟลนอย 25 ปี

477
00:37:28,200 --> 00:37:31,880
‎ไม่เห็นจะทำให้โลกปลอดภัยขึ้นตรงไหน

478
00:37:35,560 --> 00:37:36,560
‎ถึงเธอจะคร่าชีวิตคน

479
00:37:36,640 --> 00:37:37,880
‎แต่เธอไม่ใช่นักฆ่า

480
00:37:39,280 --> 00:37:40,960
‎(เคท เว็บเบอร์)

481
00:37:41,040 --> 00:37:45,400
‎ถึงรัฐจะมีข้อสันนิษฐานว่า
‎เธอตั้งใจจะลักทรัพย์โดยวางแผนมาก่อน

482
00:37:45,480 --> 00:37:48,280
‎เป็นการฆาตกรรมโดยจงใจ
‎และวางแผนมาก่อน

483
00:37:48,360 --> 00:37:52,040
‎เธอวางแผนจะฆ่าคน
‎เพื่อขโมยรถหรือบัตรเครดิต

484
00:37:52,120 --> 00:37:55,000
‎หรือทรัพย์สินอะไรก็แล้วแต่

485
00:37:55,080 --> 00:38:00,480
‎แต่มันไม่สอดคล้องสักนิด
‎กับคดีนับสิบที่ฉันเคยเจอ

486
00:38:05,120 --> 00:38:08,840
‎เธอเอารถของเขาไป
‎เพราะเขาขับพาเธอไปที่นั่น

487
00:38:08,920 --> 00:38:10,000
‎เธอไม่รู้จะกลับบ้านยังไง

488
00:38:10,640 --> 00:38:14,080
‎เธอใช้บัตรเติมแก๊สของเขา
‎เพราะรถดันแก๊สหมด

489
00:38:15,160 --> 00:38:20,160
‎ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำ
‎ของคนที่กำลังหวาดกลัว ตื่นตระหนก

490
00:38:20,240 --> 00:38:23,040
‎และยิ่งตื่นตระหนก
‎เมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

491
00:38:24,120 --> 00:38:27,200
‎คุณคงไม่ทิ้งรองเท้าตัวเอง
‎ไว้ในที่เกิดเหตุ

492
00:38:27,680 --> 00:38:28,600
‎คุณคงไม่วิ่งหนีออกมา

493
00:38:28,680 --> 00:38:31,200
‎คนที่จะทำแบบนั้น
‎ก็มีแต่คนที่ตกใจกลัว

494
00:38:37,720 --> 00:38:41,760
‎ตำรวจใช้เทคนิคทั่วๆ ไป

495
00:38:42,680 --> 00:38:44,800
‎เพื่อหว่านล้อมให้เธอยอมคุย

496
00:38:45,440 --> 00:38:48,560
‎ซึ่งไม่มีเหตุที่
‎เธอจะต้องทำเลยสักนิด

497
00:38:49,520 --> 00:38:56,240
‎อารมณ์ที่คาวาน่า เฟลนอย
‎กำลังเผชิญ ณ เวลานั้น

498
00:38:56,320 --> 00:38:58,120
‎ฉันไม่กล้าแม้แต่จะนึกถึง

499
00:38:58,200 --> 00:39:01,640
‎แต่จู่ๆ ตำรวจก็หยุดสอบปากคำ

500
00:39:01,720 --> 00:39:06,160
‎แล้วทิ้งเธอไว้กับกระดาษและปากกา

501
00:39:06,920 --> 00:39:09,280
‎(ลองเขียนจดหมายถึงตัวเอง
‎ถึงพระเจ้า ถึงแม่)

502
00:39:09,360 --> 00:39:11,360
‎(เขียนอะไรก็ได้ตามใจ แล้วแต่เลย)

503
00:39:11,440 --> 00:39:14,520
‎(ขีดเขียน วาดรูป
‎อะไรก็ได้ที่ทำแล้วผ่อนคลาย)

504
00:39:15,120 --> 00:39:19,600
‎เทคนิคนี้เป็นวิธีทั่วไปสำหรับหลอกล่อ
‎ให้ผู้ต้องหาเขียนสิ่งที่จะเอาไปมัดตัว

505
00:39:19,680 --> 00:39:24,040
‎หรือสิ่งที่จะเอาไปพลิกแพลง
‎เพื่อมัดตัวผู้ต้องหาได้

506
00:39:27,360 --> 00:39:31,040
‎หนึ่งบรรทัดเล็กๆ ในนั้น
‎อาจตีความได้ว่า

507
00:39:32,040 --> 00:39:34,360
‎เป็นหลักฐานมัดตัว

508
00:39:35,240 --> 00:39:37,600
‎แต่ฉันคิดว่าประโยคนั้น
‎มีความกำกวมอยู่มาก

509
00:39:38,240 --> 00:39:41,640
‎และยังมีอีกหลายต่อหลายประโยค
‎ที่เธอเขียน

510
00:39:41,720 --> 00:39:47,040
‎ซึ่งขัดกับสิ่งที่รัฐพยายามบ่งชี้
‎อย่างเห็นได้ชัด

511
00:39:48,640 --> 00:39:51,320
‎ตัวอย่างเช่น ในโน้ตนั้นมีข้อความ

512
00:39:51,400 --> 00:39:54,880
‎ประมาณว่า
‎ฉันไม่มีทางยอมมีเซ็กซ์กับเขา

513
00:39:55,040 --> 00:39:58,280
‎(ฉันบอกว่าฉันไม่อม)

514
00:39:58,360 --> 00:40:00,640
‎แต่คุณซานด์
‎ไม่ได้ยกประโยคนั้นขึ้นมา

515
00:40:01,240 --> 00:40:05,400
‎เขาหยิบมาแต่ประโยคที่อาจ

516
00:40:06,240 --> 00:40:08,240
‎พลิกให้ดูเป็นหลักฐานมัดตัวได้

517
00:40:11,040 --> 00:40:12,360
‎พอได้สิ่งที่ต้องการ

518
00:40:13,120 --> 00:40:13,960
‎เท่านั้นแหละ

519
00:40:14,520 --> 00:40:16,360
‎เขาก็ยึดการสอบปากคำ

520
00:40:16,880 --> 00:40:18,520
‎เพราะเขาไปต่อจากจุดนั้นได้

521
00:40:19,120 --> 00:40:20,400
‎นั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้น

522
00:40:30,600 --> 00:40:34,440
‎(กรมราชทัณฑ์รัฐมิสซูรี
‎ทัณฑสถานชิลลิคอธี)

523
00:40:40,360 --> 00:40:42,240
‎ฉันรู้สึกเหมือนกำลังฝัน

524
00:40:42,320 --> 00:40:44,400
‎และวันหนึ่งฉันจะตื่นขึ้นมา

525
00:40:47,040 --> 00:40:49,880
‎ตอนนั้น ฉันก็มีปัญหาส่วนตัว

526
00:40:49,960 --> 00:40:52,640
‎มีปัญหาเรื่องสภาพจิตใจอยู่แล้ว

527
00:40:54,000 --> 00:40:55,800
‎ฉันแค่รู้สึกว่า

528
00:40:55,880 --> 00:40:57,320
‎ทำไมฉันต้องมาอยู่ที่นี่

529
00:40:58,280 --> 00:41:00,800
‎เพราะบางครั้งฉันก็รู้สึกว่า
‎มันไม่ยุติธรรม

530
00:41:06,280 --> 00:41:09,320
‎(เก้าสิบวันหลังจากสัมภาษณ์ครั้งแรก)

531
00:41:09,400 --> 00:41:13,680
‎(คาวาน่า เฟลนอยตกลง
‎ที่จะตอบคำถามเพิ่มเติม)

532
00:41:16,520 --> 00:41:17,960
‎ข้อเสนอที่ฉันได้รับ

533
00:41:21,160 --> 00:41:23,040
‎ไม่ใช่ข้อเสนอให้รับสารภาพ
‎ที่ยุติธรรม

534
00:41:23,120 --> 00:41:25,120
‎พวกเขาแค่บอกฉันว่า

535
00:41:25,960 --> 00:41:28,040
‎ถ้าไม่ยอมรับว่าเจตนาฆ่าโดยไตร่ตรอง

536
00:41:28,120 --> 00:41:30,840
‎เขาจะทำให้ฉันไม่ได้เจอหน้าลูกชายอีก

537
00:41:30,920 --> 00:41:34,160
‎และฉันจะต้องใช้ชีวิตที่เหลือในตะราง

538
00:41:38,520 --> 00:41:42,560
‎ถ้าย้อนกลับไปได้ ฉันจะขึ้นศาล

539
00:41:42,640 --> 00:41:43,680
‎ฉันจะได้...

540
00:41:45,080 --> 00:41:48,920
‎อธิบาย ได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมด

541
00:41:51,320 --> 00:41:53,600
‎คุณเคยไปที่อพาร์ทเมนท์นั้นกี่ครั้ง

542
00:41:53,680 --> 00:41:54,520
‎ครั้งเดียวค่ะ

543
00:41:55,320 --> 00:41:56,800
‎ก็เป็นวันที่

544
00:41:57,520 --> 00:41:58,680
‎เกิดเรื่อง

545
00:42:02,920 --> 00:42:05,520
‎เธอวางแผนไว้ทุกอย่าง

546
00:42:06,080 --> 00:42:07,520
‎เธอไม่ได้เป็นเหยื่อ

547
00:42:08,120 --> 00:42:10,880
‎เธอกลับไปที่อพาร์ทเมนท์ของเขา
‎มากกว่าหนึ่งครั้ง

548
00:42:12,080 --> 00:42:13,760
‎เธอค้างกับเขาในคืนวันศุกร์

549
00:42:14,400 --> 00:42:15,920
‎จากนั้นเขาก็พาเธอกลับบ้าน

550
00:42:16,400 --> 00:42:18,720
‎พอบ่ายวันเสาร์ เธอก็ซื้อปืน

551
00:42:18,800 --> 00:42:19,880
‎และยิงเขาในที่สุด

552
00:42:27,160 --> 00:42:28,720
‎บางอย่าง

553
00:42:29,920 --> 00:42:32,080
‎ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

554
00:42:32,160 --> 00:42:37,120
‎เหมือนตอนนั้น
‎ฉันกำลังเมายา เมาเหล้า

555
00:42:37,200 --> 00:42:40,200
‎ฉันเลยจำรายละเอียดทั้งหมดไม่ได้

556
00:42:40,840 --> 00:42:42,200
‎คุณเข้าใจใช่ไหม

557
00:42:49,160 --> 00:42:52,440
‎คือฉันไม่ใช่คนที่จะ

558
00:42:53,040 --> 00:42:56,640
‎ตื่นขึ้นมาแล้วคิดว่า "วันนี้ฉันจะไปยิงคน"

559
00:42:57,200 --> 00:42:58,120
‎ไม่มีทาง

560
00:42:58,200 --> 00:43:00,000
‎ไม่มีวัน

561
00:43:00,680 --> 00:43:03,280
‎ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฉันมีปืน

562
00:43:04,160 --> 00:43:07,400
‎จนเข้าไปอยู่ในห้องนั้น

563
00:43:07,960 --> 00:43:10,400
‎เพราะฉันพกมันไว้ในกระเป๋า

564
00:43:11,800 --> 00:43:15,160
‎ประมาณสัปดาห์ครึ่ง
‎ก่อนหน้าที่จะเจอฮัซซาน

565
00:43:19,200 --> 00:43:22,360
‎ผมคิดว่าเธอไม่ได้เล่า
‎รายละเอียดทั้งหมดในการก่อเหตุ

566
00:43:22,440 --> 00:43:25,880
‎จนกระทั่งเธอได้อยู่คนเดียว
‎ในห้องสอบปากคำ

567
00:43:25,960 --> 00:43:28,600
‎กับกระดาษขีดเขียน

568
00:43:30,280 --> 00:43:33,240
‎สิ่งหนึ่งที่เธอเขียนลงไป

569
00:43:33,320 --> 00:43:36,680
‎คือ "ฉันกดเขาลง
‎ทำเหมือนฉันจะมีอะไรกับเขา

570
00:43:36,760 --> 00:43:39,200
‎จากนั้นฉันก็หยิบปืนขึ้นมาเหนี่ยวไก"

571
00:43:41,840 --> 00:43:42,680
‎คือฉัน...

572
00:43:44,320 --> 00:43:47,120
‎ในช่วงนั้นของวิดีโอ

573
00:43:55,120 --> 00:43:56,880
‎ไม่รู้สิ ฉันคิดว่าฉันคงจะ

574
00:43:57,480 --> 00:43:59,840
‎เขียนสิ่งที่แบบว่า...

575
00:44:01,040 --> 00:44:05,720
‎เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น
‎ที่ฉันไม่ได้พูดออกไป แต่...

576
00:44:06,360 --> 00:44:08,480
‎ก็อย่างที่บอก
‎เรื่องราวมันกลับตาลปัตร

577
00:44:09,640 --> 00:44:12,400
‎อย่างที่บอกว่า "ฉันกดเขาลง
‎จะได้มีอะไรกับเขา"

578
00:44:13,680 --> 00:44:16,200
‎ในใจฉันกำลังคิดว่า

579
00:44:16,840 --> 00:44:18,560
‎จะมีวิธีไหนที่จะกดเขาลงได้เร็วๆ

580
00:44:19,240 --> 00:44:22,480
‎ฉันจะได้ลุกขึ้นและวิ่งหนีไป

581
00:44:23,920 --> 00:44:24,760
‎แต่

582
00:44:25,560 --> 00:44:26,800
‎ในใจของฉัน

583
00:44:27,920 --> 00:44:29,920
‎ฉันรู้สึกว่า หลังจากนั้น

584
00:44:30,680 --> 00:44:32,240
‎ฉันไม่มีทางเลือกอื่น

585
00:44:33,840 --> 00:44:36,560
‎ฉันคิดว่าทางออกเดียว คือฉันต้องยิง

586
00:44:43,840 --> 00:44:46,200
‎คนที่อยู่ที่นั่นในคืนนั้นไม่ใช่ฉัน

587
00:44:46,680 --> 00:44:50,960
‎เป็นแค่เด็กผู้หญิงอายุ 12
‎ที่กำลังหวาดผวา และถูกถาโถม

588
00:44:51,480 --> 00:44:53,000
‎ด้วยอารมณ์ต่างๆ นานา

589
00:44:53,640 --> 00:44:56,520
‎ที่ไม่เคยได้รับการเยียวยา

590
00:44:57,240 --> 00:44:59,360
‎ไม่เคยให้อภัยได้

591
00:45:00,320 --> 00:45:02,080
‎กับทุกความเจ็บปวดที่ผ่านพ้นมา

592
00:45:04,280 --> 00:45:06,440
‎ตอนนี้ฉันอายุ 25

593
00:45:07,840 --> 00:45:10,040
‎ฉันรู้สึกว่าชีวิตฉัน
‎จะเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ

594
00:45:10,720 --> 00:45:11,800
‎จริงๆ งั้นเหรอ

595
00:45:14,040 --> 00:45:15,880
‎ฉันสมควรเจอเรื่องแบบนี้จริงๆ เหรอ

596
00:45:20,440 --> 00:45:21,960
‎ฉันหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปได้

597
00:45:23,960 --> 00:45:26,240
‎หวังว่าจะย้อนเวลากลับไป แต่ก็ทำไม่ได้

598
00:46:00,400 --> 00:46:02,920
‎(คำบรรยายโดย ณัฏฐินี เจรจาศิลป์)