1
00:00:15,923 --> 00:00:18,003
‎ผมน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว

2
00:00:20,643 --> 00:00:23,323
‎ทุกคนในครอบครัวผมตายหมด ยกเว้นผม

3
00:00:25,123 --> 00:00:26,603
‎ผมสงสัยมาตลอดว่าทำไม

4
00:00:28,203 --> 00:00:29,443
‎ทำไมผมยังมีชีวิตอยู่

5
00:00:31,043 --> 00:00:32,883
‎ผมเป็นแกะดำของครอบครัว

6
00:00:33,923 --> 00:00:35,723
‎ผมเป็นคนเดียวที่สร้างปัญหา

7
00:00:41,883 --> 00:00:48,763
‎(ในสหรัฐฯ มีนักโทษ
‎กว่า 135,000 คนที่ติดคุกข้อหาฆาตกรรม)

8
00:00:50,163 --> 00:00:57,123
‎(กว่า 25% ในจำนวนนั้น
‎ถูกวินิจฉัยว่าเป็นผู้ป่วยจิตเภทขั้นรุนแรง)

9
00:00:58,243 --> 00:01:04,443
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษหมายเลข 1585559)

10
00:01:05,843 --> 00:01:08,763
‎ผมคิดจริงๆ นะว่ามีอีกคนอยู่ข้างๆ ผม

11
00:01:08,843 --> 00:01:11,283
‎เล่นตลกกับความคิดผม หรืออะไรก็ตาม

12
00:01:13,563 --> 00:01:17,363
‎ผมพูดได้เต็มปากว่าหลายอย่างที่ผมทำไป...

13
00:01:18,883 --> 00:01:22,003
‎ผมจำไม่ได้หลายเรื่อง
‎จำไม่ได้ว่าไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง

14
00:01:26,923 --> 00:01:30,003
‎เหมือนผมได้ยินอีกเสียงบอกว่า

15
00:01:30,923 --> 00:01:32,203
‎"ใช่ นายทำสิ่งนี้"

16
00:01:32,283 --> 00:01:33,243
‎นั่นแหละ

17
00:01:34,883 --> 00:01:36,883
‎ผมเถียง "เปล่า ฉันไม่เคยทำ"

18
00:01:37,683 --> 00:01:40,283
‎เหมือนผมกำลังเล่นเกมกับตัวเองเลย

19
00:01:44,323 --> 00:01:46,083
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

20
00:01:57,083 --> 00:02:02,083
‎(ใครอีกคน)

21
00:02:31,043 --> 00:02:31,883
‎ใช่

22
00:02:45,923 --> 00:02:46,763
‎ใช่

23
00:02:49,043 --> 00:02:49,883
‎ได้สิ

24
00:02:54,603 --> 00:02:55,643
‎ไม่เป็นไร ใช่

25
00:03:04,843 --> 00:03:07,443
‎ผมชื่อเดอริล เวย์น แมดิสัน

26
00:03:09,043 --> 00:03:12,923
‎เกิดวันที่ 29 สิงหาคม ปี 1958
‎ที่มอนโร ลุยเซียนา

27
00:03:15,243 --> 00:03:18,763
‎ผมติดคุกมาแล้ว 33 ปี

28
00:03:20,363 --> 00:03:22,363
‎สำหรับความผิดที่ผมก่อขึ้น

29
00:03:22,843 --> 00:03:24,003
‎ในละแวกบ้านตัวเอง

30
00:03:25,043 --> 00:03:27,043
‎ปี 1988

31
00:03:37,603 --> 00:03:39,323
‎ผมโตมาในเทกซัส

32
00:03:40,723 --> 00:03:42,083
‎แม่ผม...

33
00:03:43,683 --> 00:03:45,083
‎เป็นพยาบาล

34
00:03:46,043 --> 00:03:49,003
‎แม่เป็นผู้หญิงที่ขยันมาก นับถือคริสต์

35
00:03:50,163 --> 00:03:52,683
‎ผมสนิทกับแม่มากกว่าพ่อ

36
00:03:54,123 --> 00:03:57,723
‎ผมกับพ่อไม่ถูกกันตั้งแต่ผมห้าขวบ

37
00:03:58,243 --> 00:04:00,163
‎ผมไม่เคยสนิทกับเขาเลย

38
00:04:03,523 --> 00:04:05,883
‎ผมโดนพ่อตีบ่อยมาก

39
00:04:06,643 --> 00:04:07,483
‎มากๆ

40
00:04:09,403 --> 00:04:11,483
‎ส่วนใหญ่เป็นสายไฟปลั๊กพ่วง

41
00:04:12,883 --> 00:04:16,123
‎หลายครั้งที่ผมหนีออกจากบ้านแล้วไม่กลับ

42
00:04:17,523 --> 00:04:18,363
‎นั่นแหละ

43
00:04:20,723 --> 00:04:23,163
‎มันแย่ลงเรื่อยๆ

44
00:04:30,803 --> 00:04:32,563
‎ครั้งแรกที่ผมจุดไฟ

45
00:04:33,763 --> 00:04:36,123
‎ผมจุดไฟเผาปฏิทินบนผนังห้อง

46
00:04:36,203 --> 00:04:37,083
‎ผมจุดไฟเผามัน

47
00:04:39,803 --> 00:04:41,723
‎ผมนั่งดูมันอยู่อย่างนั้น

48
00:04:43,283 --> 00:04:45,923
‎และจากจุดนั้น มันก็เหมือน...

49
00:04:47,403 --> 00:04:48,883
‎ผมหลงใหลไฟ

50
00:04:52,323 --> 00:04:55,603
‎ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรแน่ ก้าวร้าว

51
00:04:55,683 --> 00:04:58,923
‎แก้แค้นพ่อ หรือบางส่วนของพ่อ
‎ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร

52
00:04:59,603 --> 00:05:00,683
‎แต่มัน...

53
00:05:02,283 --> 00:05:03,403
‎ผมไม่มีสติจริงๆ

54
00:05:07,523 --> 00:05:09,363
‎พอผมเริ่มเป็นวัยรุ่น

55
00:05:10,283 --> 00:05:11,883
‎อายุสัก 12 หรือ 13

56
00:05:12,883 --> 00:05:15,163
‎ผมก็จุดไฟเผาอาคารหลายหลัง

57
00:05:15,243 --> 00:05:16,643
‎บ้านว่างเปล่าหลายหลัง

58
00:05:20,803 --> 00:05:22,483
‎ระหว่างที่ไฟลุกไหม้

59
00:05:24,043 --> 00:05:26,603
‎บางคนอาจคิดว่าผมบ้า แต่ว่า...

60
00:05:27,083 --> 00:05:29,083
‎ผมจะสำเร็จความใคร่ระหว่างที่ไฟลุกไหม้

61
00:05:29,923 --> 00:05:31,003
‎พอทำเสร็จ

62
00:05:31,963 --> 00:05:32,843
‎สบายตัวแล้ว

63
00:05:33,763 --> 00:05:35,243
‎ผมก็สบายใจ ผมก็จากมา

64
00:05:36,003 --> 00:05:36,843
‎นั่นแหละ

65
00:05:37,323 --> 00:05:38,483
‎มันออกจะแปลก

66
00:05:39,123 --> 00:05:41,363
‎ที่ผมยืนอยู่กลางกองไฟ

67
00:05:42,283 --> 00:05:44,843
‎และสำเร็จความใคร่
‎ระหว่างที่ไฟกำลังลุกอย่างนั้น

68
00:05:45,363 --> 00:05:46,403
‎ใครเขาทำกัน

69
00:05:47,363 --> 00:05:48,363
‎เข้าใจที่พูดใช่ไหม

70
00:05:53,443 --> 00:05:56,683
‎เหมือนผมได้ยินอีกเสียงพูดว่า

71
00:05:56,763 --> 00:05:57,963
‎"ได้เวลาจุดไฟ"

72
00:05:58,963 --> 00:06:01,083
‎"ได้เวลาจุดไฟแล้ว"

73
00:06:04,803 --> 00:06:06,843
‎ผมอยากพูดว่ามีอีกคน

74
00:06:08,443 --> 00:06:09,403
‎ผมรู้สึกว่า

75
00:06:10,483 --> 00:06:14,043
‎มีสิ่งอื่น ใครอีกคนในตัวผม ข้างๆ ผม

76
00:06:19,723 --> 00:06:21,923
‎ผมจุดไฟเผาบ้านตัวเองครั้งหนึ่ง

77
00:06:22,723 --> 00:06:24,523
‎ทุกคนไปโบสถ์

78
00:06:26,683 --> 00:06:29,043
‎ผมจุดไฟแล้วผมก็กลับมาที่เตียง

79
00:06:29,603 --> 00:06:30,603
‎และนอนลง

80
00:06:31,683 --> 00:06:33,003
‎ผมนอนอยู่อย่างนั้น

81
00:06:34,003 --> 00:06:37,043
‎ไม่ทันรู้ตัว นักดับเพลิงก็อุ้มผมออกจากเตียง

82
00:06:37,123 --> 00:06:38,643
‎และลากผมออกจากบ้าน

83
00:06:38,723 --> 00:06:40,283
‎ตัวผมเต็มไปด้วยเขม่าควัน

84
00:06:42,163 --> 00:06:45,323
‎พวกเขาบอก "ใครจุดไฟเผาบ้าน"
‎ผมบอก "ไม่รู้"

85
00:06:47,723 --> 00:06:49,363
‎ผมมารู้ทีหลังว่าผมเอง

86
00:06:52,483 --> 00:06:54,483
‎เป็นผม หรือใครอีกคน

87
00:06:55,283 --> 00:06:57,123
‎ผมไม่รู้ ผมบอกคุณไม่ได้

88
00:06:59,243 --> 00:07:00,883
‎ผมไม่ได้ทำ

89
00:07:01,363 --> 00:07:04,123
‎ต้องเป็นใครอีกคน ผมไม่ทำแบบนี้

90
00:07:13,123 --> 00:07:18,323
‎ผมเริ่มสูบกัญชาและดื่มไวน์ตั้งแต่ผมอายุ 12

91
00:07:19,643 --> 00:07:22,683
‎จากนั้นผมก็เริ่มใช้แวเลียและยาม้า

92
00:07:24,363 --> 00:07:26,323
‎ไปเดินบนยอดตึกต่างๆ

93
00:07:28,283 --> 00:07:32,403
‎เหมือนว่าตอนผมทำอะไรแบบนั้น
‎มันเหมือนผมกล้าหาญเป็นบ้า

94
00:07:32,483 --> 00:07:35,483
‎ผมรู้สึกตัวเองสูงสักสามเมตร
‎ผมเลยเริ่มทำเรื่องพวกนั้น

95
00:07:42,363 --> 00:07:43,803
‎พอผมอายุ 16 ปี

96
00:07:45,043 --> 00:07:48,043
‎ผมเดินอยู่ข้างถนนในฮุสตัน

97
00:07:49,043 --> 00:07:51,643
‎ผมตื่นเต้นกับทุกอย่าง

98
00:07:53,323 --> 00:07:55,603
‎ผมเข้าไปในร้านค้าและขโมยของ

99
00:07:55,683 --> 00:07:58,323
‎หรือปล้นเงินจากใครสักคน ผมทำแบบนั้น

100
00:08:03,243 --> 00:08:08,243
‎(ปี 1977 ในวัย 19 ปี แมดิสัน
‎ถูกจำคุกเพราะความผิดหลายคดี)

101
00:08:10,123 --> 00:08:11,643
‎ผมออกจากคุกปี 83

102
00:08:14,403 --> 00:08:17,683
‎ผมได้งานทำในอาคารชุดแห่งนึง

103
00:08:19,683 --> 00:08:23,763
‎งานมันก็ดีอยู่หรอก แต่พอผมเริ่มใช้โคเคน

104
00:08:27,043 --> 00:08:29,283
‎เพื่อจะหามาเสพเรื่อยๆ

105
00:08:30,403 --> 00:08:33,603
‎ผมเลยปล้นและขโมยของไปทั่วในตอนนั้น

106
00:08:36,523 --> 00:08:38,763
‎ชีวิตผมเริ่มดิ่งลงเหวนับแต่นั้น

107
00:08:43,163 --> 00:08:48,163
‎(ปี 1988 แมดิสันอาศัยอยู่ที่ฟิฟท์วอร์ด
‎ใกล้กับบูลาห์ โจลิเว็ต วัย 81)

108
00:08:55,323 --> 00:08:56,603
‎ในวันนั้น

109
00:08:58,323 --> 00:08:59,323
‎ช่วงเดือนเมษายน

110
00:09:01,443 --> 00:09:03,003
‎ผมกำลังเดินไปตามถนน

111
00:09:03,083 --> 00:09:05,603
‎ผมมีเงิน 1,800 ดอลลาร์ในกระเป๋า

112
00:09:06,283 --> 00:09:11,563
‎และมีโค้กประมาณ 85 กรัมด้วย

113
00:09:14,043 --> 00:09:16,603
‎คุณโจลิเว็ตกำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่ง

114
00:09:16,683 --> 00:09:18,683
‎ผมโบกมือให้เธอ เธอโบกมือตอบ

115
00:09:19,323 --> 00:09:22,243
‎ผมกระโดดข้ามรั้วไปนั่งกับเธอ

116
00:09:24,803 --> 00:09:27,883
‎เราคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ ถามไถ่เรื่องทั่วไป

117
00:09:27,963 --> 00:09:30,083
‎เรื่องทำสวนและอื่นๆ

118
00:09:30,163 --> 00:09:33,843
‎ผมเคยช่วยทำความสะอาด
‎โรงรถและเก็บกวาดลานบ้าน

119
00:09:35,443 --> 00:09:37,723
‎วันนั้นผมไม่ได้ต้องการอะไร

120
00:09:38,603 --> 00:09:40,163
‎ผมมีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว

121
00:09:40,643 --> 00:09:42,203
‎ผมแค่นั่งตรงนั้น

122
00:09:44,043 --> 00:09:47,643
‎จู่ๆ ผมก็วูบคิดบางอย่างขึ้นมา

123
00:09:48,723 --> 00:09:51,883
‎เธอลุกขึ้นถามว่า
‎"พร้อมไปหรือยัง" ผมตอบว่า "โอเค"

124
00:09:52,603 --> 00:09:55,443
‎ผมลุกขึ้นและช่วยพาเธอเข้าบ้าน
‎จับประตูเปิดไว้ให้เธอ

125
00:09:56,363 --> 00:09:57,963
‎และไม่รู้เหตุผลอะไรสิ

126
00:09:58,643 --> 00:10:01,203
‎ผมผลักเธอเข้าไปในบ้าน

127
00:10:02,483 --> 00:10:03,563
‎นั่นแหละ

128
00:10:04,643 --> 00:10:07,043
‎ผมผลักเธอเข้าไป เธอล้มกระแทกพื้น

129
00:10:09,883 --> 00:10:11,843
‎ผมต่อยเธอสามหรือสี่ครั้ง

130
00:10:14,123 --> 00:10:15,323
‎เธอกรีดร้อง

131
00:10:17,643 --> 00:10:19,363
‎ผมลากเธอไปหลังบ้าน

132
00:10:19,443 --> 00:10:22,443
‎ผมวิ่งเข้าไปและหยิบมีดจากลิ้นชักในครัว

133
00:10:23,003 --> 00:10:24,443
‎และแทงเธอสองครั้ง

134
00:10:26,043 --> 00:10:27,643
‎อย่างนั้นแหละ

135
00:10:32,043 --> 00:10:35,243
‎ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรในตอนนั้น ไม่รู้ว่าทำไปทำไม

136
00:10:39,323 --> 00:10:41,003
‎แล้วผมก็นั่งที่พื้น

137
00:10:42,083 --> 00:10:45,283
‎ผมนั่งอยู่ตรงนั้น ข้างเธอ นั่งเฉยๆ

138
00:10:51,523 --> 00:10:54,803
‎มีคนบอกว่าผมทำหลายอย่าง
‎บอกว่าผมทำลายบ้านเธอ

139
00:10:55,363 --> 00:10:59,043
‎ผมไม่เชื่อนะ เพราะผมไม่เคยทำลายบ้านใคร

140
00:11:00,843 --> 00:11:03,403
‎อย่างน้อยผมว่าผมไม่ได้ทำลายบ้านเธอ

141
00:11:05,123 --> 00:11:09,443
‎ผมอัดยามาเพียบ บอกไม่ได้ว่า
‎ผมทำอะไรไป ผมไม่รู้

142
00:11:22,523 --> 00:11:25,683
‎ผมวิ่งไปไกลมาก วิ่งจนวิ่งต่อไม่ไหว

143
00:11:27,363 --> 00:11:28,923
‎ผมนั่งริมฟุตบาท

144
00:11:30,963 --> 00:11:33,163
‎ถนนทูแอมแอนด์เมน ผมนั่งเฉยๆ ตรงนั้น

145
00:11:37,523 --> 00:11:40,003
‎ผมค่อยๆ รู้สึกตัวว่าผมฆ่าคน

146
00:11:42,883 --> 00:11:44,483
‎ไม่ ผมไม่เคยฆ่าใคร

147
00:11:45,523 --> 00:11:47,403
‎ผมฆ่าคนไม่ได้หรอก ใช่ไหม

148
00:12:11,923 --> 00:12:15,003
‎(ฟิฟท์วอร์ด ฮุสตัน เทกซัส)

149
00:12:31,243 --> 00:12:34,523
‎ฟิฟท์วอร์ดเป็นชุมชนเก่าแก่มาก

150
00:12:34,603 --> 00:12:39,203
‎อยู่ในฮุสตันหลายปีมากๆ แล้ว

151
00:12:40,963 --> 00:12:43,443
‎ย้อนไปในปี 88 ที่เกิดเหตุฆาตกรรมนี้

152
00:12:43,523 --> 00:12:47,323
‎มันเป็นเมืองที่มีการค้ายาชุกชุม

153
00:12:47,923 --> 00:12:53,003
‎ซึ่งไม่มั่นใจเลยนะว่า
‎หลายปีที่ผ่านมานี้มันเปลี่ยนไป

154
00:12:57,443 --> 00:12:59,883
‎ฉันชื่อจ่าชารอน อีแวนส์

155
00:12:59,963 --> 00:13:05,803
‎ฉันเป็นหนึ่งในทีมสืบสวนที่ทำคดีบูลาห์ โจลิเว็ต

156
00:13:07,723 --> 00:13:13,083
‎(ศพของบูลาห์ โจลิเว็ต
‎ถูกพบในอีกสองวันหลังเกิดเหตุ)

157
00:13:20,363 --> 00:13:22,123
‎ในฐานะเจ้าหน้าที่สืบสวน

158
00:13:22,963 --> 00:13:24,923
‎เราเป็นตัวแทนของเหยื่อ

159
00:13:25,003 --> 00:13:27,003
‎ในทุกคดีที่เราทำ

160
00:13:30,323 --> 00:13:32,003
‎ดังนั้น ขณะทำคดีนี้

161
00:13:32,083 --> 00:13:35,483
‎ฉันรู้สึกว่าฉันคือตัวแทนคุณโจลิเว็ต

162
00:13:41,163 --> 00:13:43,323
‎สิ่งที่เรามารู้ทีหลังเกี่ยวกับคุณโจลิเว็ต

163
00:13:43,403 --> 00:13:45,883
‎ซึ่งเป็นผลจากการสืบสวน

164
00:13:45,963 --> 00:13:49,083
‎คือเธออยู่บ้านหลังนี้มาหลายปี

165
00:13:49,163 --> 00:13:52,243
‎และเป็นที่เคารพและรู้จักกันดีในหมู่เพื่อนบ้าน

166
00:13:54,923 --> 00:13:58,723
‎สำหรับฉัน การสืบสวน
‎เริ่มจากวินาทีที่ฉันลงจากรถ

167
00:13:58,803 --> 00:14:00,123
‎เดินไปที่ประตูหน้าบ้าน

168
00:14:00,203 --> 00:14:01,723
‎เมื่อฉันเปิดประตู

169
00:14:01,803 --> 00:14:05,603
‎งานของฉันคือเก็บรายละเอียดทุกอย่างในบ้านนั้น

170
00:14:06,083 --> 00:14:06,923
‎ทุกอย่าง

171
00:14:10,723 --> 00:14:14,043
‎นับจากวินาทีที่ฉันเดินเข้าไป
‎ ฉันรู้ว่านี่เป็นการกระทำที่โหดร้าย

172
00:14:16,163 --> 00:14:18,163
‎มีเลือดนองพื้น

173
00:14:18,243 --> 00:14:21,003
‎มีฟันหลุดจากปากเหยื่อสองซี่

174
00:14:21,083 --> 00:14:25,323
‎ซึ่งเห็นเหยื่อชัดอยู่ในกองเลือด ที่พรมบนพื้น

175
00:14:25,403 --> 00:14:28,163
‎จากนั้นก็มีรอยเลือดละเลงไปทั่วจากจุดนั้น

176
00:14:28,243 --> 00:14:31,203
‎ไปตามโถงทางเดินและต่อไปรอบบ้าน

177
00:14:32,723 --> 00:14:34,923
‎วิทยุเครื่องหนึ่งหายไปจากโต๊ะข้างหัวเตียง

178
00:14:35,003 --> 00:14:38,083
‎เขาใช้สายไฟวิทยุเครื่องนั้นรัดคอเธอ

179
00:14:38,163 --> 00:14:39,843
‎สายไฟนั้นยังอยู่

180
00:14:40,323 --> 00:14:43,803
‎และมีมีดเปื้อนเลือดเล่มหนึ่งบนพื้น ใกล้ศพเธอ

181
00:14:44,283 --> 00:14:47,523
‎ซึ่งเขาใช้แทงเธอสองครั้งกลางหลัง

182
00:14:47,603 --> 00:14:49,323
‎จากการชันสูตรศพ

183
00:14:49,403 --> 00:14:52,923
‎แผลที่ถูกแทงสองครั้งนั้น
‎คือบาดแผลที่ทำให้เธอเสียชีวิต

184
00:14:53,443 --> 00:14:58,203
‎เราจึงได้รู้ว่าเขาทำร้ายคุณโจลิเว็ต
‎อย่างทารุณในบ้านของเธอเอง

185
00:14:58,283 --> 00:15:01,643
‎เตะและต่อยเธอ ใช้สายไฟรัดคอเธอ

186
00:15:01,723 --> 00:15:04,923
‎และเอาฮีทเตอร์นาบที่ขาเธอ

187
00:15:05,003 --> 00:15:07,803
‎บาดแผลเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอเสียชีวิต

188
00:15:07,883 --> 00:15:11,563
‎แต่เป็นบาดแผลที่ทารุณเธอในบ้านเธอเอง

189
00:15:14,243 --> 00:15:16,963
‎เขารื้อค้นทรัพย์สินทั้งหมดในบ้านคุณโจลิเว็ต

190
00:15:17,043 --> 00:15:19,643
‎เพื่อหาของที่เขาคิดว่าจะขายได้

191
00:15:20,203 --> 00:15:22,923
‎เขาปิดผ้าม่านทุกห้อง

192
00:15:23,003 --> 00:15:25,763
‎เพื่อที่เขาจะได้ใช้เวลา
‎ตามสบายเท่าที่เขาต้องการ

193
00:15:25,843 --> 00:15:28,643
‎ในบ้านหลังนั้น เพื่อรื้อค้นสิ่งของทั้งหมดของเธอ

194
00:15:29,643 --> 00:15:33,843
‎เท่าที่ฉันรู้ เดอริลเข้าออกบ้านนี้
‎อย่างน้อยสามรอบ

195
00:15:33,923 --> 00:15:37,723
‎และออกจากบ้านหลังนี้
‎ไปเข้าบ้านอีกสองสามหลังในย่านนี้

196
00:15:37,803 --> 00:15:41,443
‎และขายของที่ได้มาให้พ่อค้ายารายหนึ่งที่นี่

197
00:15:44,243 --> 00:15:47,323
‎เขาเดินเข้าออกบ้านเธออย่างสบายใจ

198
00:15:47,403 --> 00:15:50,483
‎แม้ว่าเขาจะทำทารุณกับเธอขนาดนั้น

199
00:15:58,043 --> 00:15:59,963
‎รายละเอียดเหล่านี้สำคัญมาก

200
00:16:00,043 --> 00:16:02,803
‎เพื่อให้เข้าใจตัวตนของเขา
‎ และสาเหตุที่เขาลงมือแบบนี้

201
00:16:04,003 --> 00:16:05,803
‎มันไม่ใช่เรื่องชั่วแล่น

202
00:16:06,723 --> 00:16:10,643
‎เขาไม่ได้ต่อยเธอครั้งเดียว
‎หัวเธอฟาดโต๊ะจนตาย

203
00:16:12,123 --> 00:16:15,283
‎ในความคิดฉัน เดอริล แมดิสันเป็นคนซาดิสต์มาก

204
00:16:15,763 --> 00:16:17,563
‎เขาวางแผนทั้งหมดนี้ไว้

205
00:16:17,643 --> 00:16:20,243
‎หรือวางแผนเมื่อเข้ามา
‎ในบ้านแล้ว หรือทั้งสองอย่าง

206
00:16:20,323 --> 00:16:22,283
‎แต่เขาไม่รีบร้อนเลย

207
00:16:31,003 --> 00:16:37,283
‎(เพื่อนบ้านชี้ตัวแมดิสัน
‎เขาถูกจับกุมในวันที่ 9 เมษายน ปี 1988)

208
00:16:46,763 --> 00:16:52,643
‎(ลูกขุนตัดสินว่าแมดิสันมีความผิด
‎ข้อหาฆาตกรรมโหดเหี้ยมและไตร่ตรองล่วงหน้า)

209
00:16:54,123 --> 00:17:00,643
‎(มหาวิทยาลัยเทกซัส เอแอนด์เอ็ม)

210
00:17:07,963 --> 00:17:12,643
‎(หลังคำตัดสิน ศาลก็เข้าสู่ขั้นตอนการลงโทษ)

211
00:17:13,403 --> 00:17:17,203
‎(อาคารจิตวิทยา)

212
00:17:17,283 --> 00:17:19,923
‎โอเค ขอบคุณที่ทุกคนมาวันนี้

213
00:17:20,003 --> 00:17:22,563
‎สิ่งที่เราจะคุยกันในชั้นเรียน

214
00:17:22,643 --> 00:17:26,243
‎คือภาพรวมโดยย่อของโทษประหารชีวิต

215
00:17:26,323 --> 00:17:29,043
‎และบทบาทที่หลักฐานทางสุขภาพจิตเข้ามามีส่วน

216
00:17:29,123 --> 00:17:30,883
‎ในคดีลักษณะนี้

217
00:17:30,963 --> 00:17:34,843
‎(ในรัฐเทกซัส คดีฆาตกรรม
‎ที่ไตร่ตรองไว้ก่อนทุกคดีจะมีโทษประหาร)

218
00:17:34,923 --> 00:17:39,803
‎และมันคือประเด็นสำคัญในการ
‎ลดหย่อนโทษที่ลูกขุนจะพิจารณา

219
00:17:39,883 --> 00:17:43,923
‎ตัดสินว่าใครที่ไม่ได้ทำผิดถึงขั้นต้องโทษประหาร

220
00:17:45,523 --> 00:17:47,723
‎ผมชื่อจอห์น อีเดนส์

221
00:17:47,803 --> 00:17:50,603
‎ผมจบนิติจิตวิทยา

222
00:17:50,683 --> 00:17:53,883
‎ผมเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
‎ที่เทกซัส เอแอนด์เอ็ม

223
00:17:54,363 --> 00:17:58,683
‎ซึ่งผมทำงานวิจัยและเป็นที่ปรึกษา
‎ในคดีฆาตกรรมซึ่งไตร่ตรองไว้ก่อนหลายคดี

224
00:17:58,763 --> 00:18:00,963
‎มานานประมาณ 20 ปีแล้ว

225
00:18:01,523 --> 00:18:04,643
‎เรากำลังพูดถึงใครสักคนที่ถูกตัดสินลงโทษแล้ว

226
00:18:04,723 --> 00:18:08,723
‎โดยประหารชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิต

227
00:18:08,803 --> 00:18:11,523
‎(ทนายของแมดิสันยื่นหลักฐานลดหย่อนโทษ)

228
00:18:11,603 --> 00:18:14,203
‎(เพื่อคัดค้านโทษตัดสินประหารชีวิต)

229
00:18:14,283 --> 00:18:19,483
‎(หลักฐานนี้มีข้อมูล
‎เกี่ยวกับปัญหาในอดีตของแมดิสัน)

230
00:18:20,003 --> 00:18:21,603
‎(มืออาชีพด้านกฎหมายและสุขภาพจิต)

231
00:18:21,683 --> 00:18:24,203
‎ดังนั้น ในกรณีความผิดฉกรรจ์แบบนี้

232
00:18:24,283 --> 00:18:27,643
‎บทในการแก้ต่างมักจะเน้นไปที่

233
00:18:27,723 --> 00:18:30,723
‎ปัจจัยต่างๆ ที่ส่งผลต่อจิตใจ ถ้ามีนะ

234
00:18:30,803 --> 00:18:34,203
‎ซึ่งให้ภาพจำเลยในมุมที่ดีขึ้น

235
00:18:34,963 --> 00:18:37,243
‎เราไม่ได้พูดถึงการทำให้จำเลยพ้นผิด

236
00:18:37,323 --> 00:18:40,083
‎หรือบอกว่าเขาบริสุทธิ์หรือไม่สมควรถูกลงโทษ

237
00:18:40,163 --> 00:18:42,523
‎แต่จะบอกว่าเขาไม่สมควรต้องตาย

238
00:18:42,603 --> 00:18:45,723
‎โดยอิงจากบทลงโทษของรัฐเทกซัส

239
00:18:45,803 --> 00:18:47,603
‎(หลักฐานสำคัญในการแก้ต่าง)

240
00:18:47,683 --> 00:18:51,243
‎(คือรายงานฉบับหนึ่งของนักจิตวิทยา
‎ดร. เวนแดลล์ ดิคเคอร์สัน)

241
00:18:51,323 --> 00:18:54,323
‎(เขาประเมินสภาพจิตของแมดิสันก่อนตัดสินโทษ)

242
00:18:54,403 --> 00:18:59,803
‎(และพบว่าเขามีปัญหา
‎สุขภาพจิตรุนแรงบางประการ)

243
00:19:00,363 --> 00:19:01,603
‎(กฎหมายและสุขภาพจิต)

244
00:19:01,683 --> 00:19:03,723
‎ดร. ดิคเคอร์สันสรุปว่า

245
00:19:03,803 --> 00:19:07,123
‎เดอริลป่วยเป็นโรคหลายบุคลิก

246
00:19:07,203 --> 00:19:11,563
‎(เขาป่วยเพราะขาดการขัดเกลาทางสังคม...)

247
00:19:11,643 --> 00:19:13,603
‎อาการหลักๆ ก็คือ

248
00:19:13,683 --> 00:19:15,643
‎เห็นได้ว่ามีอย่างน้อยสองบุคลิก

249
00:19:15,723 --> 00:19:19,283
‎แยกจากกันแต่อยู่ในบุคคลเดียวกัน

250
00:19:19,763 --> 00:19:23,203
‎โดยที่ส่วนมากแล้วจะปรากฏขึ้น

251
00:19:23,283 --> 00:19:25,843
‎แยกส่วนจากกันอย่างเด็ดขาด

252
00:19:26,443 --> 00:19:31,283
‎ในอดีตเราอ้างถึงโรคนี้ว่าโรคหลายบุคลิก

253
00:19:32,363 --> 00:19:36,443
‎(ยากจะทำความเข้าใจ
‎ระหว่างความรู้สึกและสิ่งที่ทำ)

254
00:19:36,523 --> 00:19:38,803
‎จากรายงานการประเมินของดร. ดิคเคอร์สัน

255
00:19:39,283 --> 00:19:42,323
‎บุคลิกภาพของเดอริลแตกเป็นเสี่ยงๆ

256
00:19:42,403 --> 00:19:46,003
‎มีหลายบุคลิก และดูเหมือนศักยภาพในการควบคุม

257
00:19:46,083 --> 00:19:48,283
‎พฤติกรรมของตนเองก็บกพร่องมากด้วย

258
00:19:52,043 --> 00:19:56,083
‎(ดร. จอห์น อีเดนส์)

259
00:20:03,403 --> 00:20:04,363
‎(แมดิสัน)

260
00:20:04,443 --> 00:20:05,843
‎ผมอายุประมาณ 14

261
00:20:07,643 --> 00:20:08,803
‎ผมอยู่ในห้องเรียน

262
00:20:09,803 --> 00:20:11,883
‎ทุกคนในห้องจ้องมองผม

263
00:20:12,403 --> 00:20:13,683
‎คุณครูเลยบอกว่า

264
00:20:14,203 --> 00:20:16,123
‎"เธอพูดกับใคร" ผมบอกว่า

265
00:20:16,883 --> 00:20:19,123
‎"อะไรครับ ผมไม่ได้พูดกับใคร"

266
00:20:19,203 --> 00:20:22,083
‎ทุกคนในห้องจ้องมองผม ผมกำลังพูด

267
00:20:22,163 --> 00:20:24,723
‎แต่ผมไม่รู้ว่าผมกำลัง

268
00:20:24,803 --> 00:20:25,643
‎พูด

269
00:20:26,123 --> 00:20:27,323
‎ผมไม่รู้ในตอนนั้น

270
00:20:29,123 --> 00:20:31,923
‎ผมรู้ว่าจะต้องเป็นอีกคนหนึ่ง

271
00:20:32,483 --> 00:20:34,763
‎จู่ๆ มันก็โผล่มาเอง

272
00:20:39,443 --> 00:20:45,803
‎เขาบรรยายอาการที่เกี่ยวกับ
‎บุคลิกวิปลาศและแปลกแยก

273
00:20:45,883 --> 00:20:52,763
‎การที่เขาพูดกับตัวเองโดยไม่รู้ตัวค่อนข้างแปลก

274
00:20:52,843 --> 00:20:57,083
‎มันบ่งชี้แน่นอนว่าเขามีหลายบุคลิก

275
00:20:57,163 --> 00:20:59,723
‎แยกส่วนในตัวเอง

276
00:21:01,883 --> 00:21:03,883
‎ผมไม่รู้ว่าผมฆ่าคุณโจลิเว็ตทำไม

277
00:21:05,363 --> 00:21:06,283
‎ผมไม่รู้จริงๆ

278
00:21:08,443 --> 00:21:09,883
‎มันเหมือนความโมโห

279
00:21:12,243 --> 00:21:14,603
‎จู่ๆ ก็โกรธมาก

280
00:21:15,523 --> 00:21:18,643
‎เธอไม่เคยทำอะไรผมหรอก แต่ว่า...

281
00:21:19,643 --> 00:21:21,083
‎ผมฆ่าเธอทำไมนะ

282
00:21:27,123 --> 00:21:29,403
‎ปัญหาคือเดอริลเลวร้ายมาก

283
00:21:29,483 --> 00:21:31,483
‎จนสมควรโดนประหารจริงๆ รึ

284
00:21:32,043 --> 00:21:35,803
‎และถ้าผมตัดสินแค่ผิวเผิน

285
00:21:35,883 --> 00:21:40,563
‎จากการที่ดร. ดิคเคอร์สัน
‎บรรยายสภาพจิตของเดอริล

286
00:21:40,643 --> 00:21:46,323
‎งั้นสำหรับผมแล้ว ดูเหมือน
‎นี่คือปัจจัยสำคัญในการขอลดโทษ

287
00:21:46,403 --> 00:21:48,243
‎ซึ่งคณะลูกขุนควรพิจารณา

288
00:21:50,243 --> 00:21:52,043
‎ผมลำบากมากในตอนนั้น

289
00:21:52,123 --> 00:21:54,163
‎ที่ทำคดี เพราะผมคิดว่า

290
00:21:54,243 --> 00:21:57,483
‎นี่คือคนที่เหมาะจะโดนโทษประหารแล้ว

291
00:21:59,923 --> 00:22:03,123
‎ถ้าผมมีคฑาวิเศษเสกเดอริลไปที่ไหนสักแห่งได้

292
00:22:03,203 --> 00:22:06,603
‎ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเหมาะกับคนแบบเขาที่สุด

293
00:22:06,683 --> 00:22:09,603
‎ที่นั้นคงเป็นโรงพยาบาลนิติจิตเวช

294
00:22:09,683 --> 00:22:12,043
‎มากกว่าจะเข้าไปอยู่ในเรือนจำทั่วไป

295
00:22:12,523 --> 00:22:14,323
‎แต่ผมไม่มีคฑาวิเศษ

296
00:22:19,243 --> 00:22:23,083
‎(หลังจากพิจารณาคำขอลดหย่อนโทษ
‎ คณะลูกขุนต้องตัดสินใจ)

297
00:22:23,163 --> 00:22:26,763
‎(ว่าแมดิสันเป็นอันตรายต่อสังคมต่อไปหรือเปล่า)

298
00:22:33,803 --> 00:22:38,203
‎(ดัลลัส เทกซัส)

299
00:22:46,923 --> 00:22:51,963
‎กฎหมายการฆาตกรรมโดยเจตนา
‎ของรัฐเทกซัสแทบจะไม่เหมือนใครในสหรัฐฯ

300
00:22:52,043 --> 00:22:55,963
‎และลูกขุนต้องตอบคำถามสองข้อนี้

301
00:22:57,043 --> 00:23:01,243
‎หนึ่ง "การกระทำของจำเลยนี้"

302
00:23:01,323 --> 00:23:05,003
‎"ตั้งใจหรือเปล่า ทำให้บุคคลนั้น
‎ถึงแก่ความตายหรือเปล่า"

303
00:23:06,323 --> 00:23:09,883
‎ขั้นต่อไปคือลูกขุนต้องตัดสินอย่างเป็นเอกฉันท์

304
00:23:09,963 --> 00:23:15,163
‎ว่าจำเลยเป็นภัยต่อสังคมต่อไปหรือเปล่า

305
00:23:15,243 --> 00:23:18,523
‎และถ้าพวกเขาเห็นชอบในประเด็นหนึ่งและสอง

306
00:23:18,603 --> 00:23:20,923
‎ก็เท่ากับมีผลตัดสินประหารชีวิตทันที

307
00:23:23,523 --> 00:23:28,883
‎มันเหลือแค่การโยนเหรียญ ชี้เป็นชี้ตายแค่นั้น

308
00:23:28,963 --> 00:23:33,563
‎(กัปตัน)

309
00:23:33,643 --> 00:23:35,803
‎ผมชื่อเจมส์ ดับเบิลยู มาร์ควอร์ต

310
00:23:35,883 --> 00:23:39,043
‎ผมจบสังคมวิทยา อาชญาวิทยา

311
00:23:39,923 --> 00:23:43,163
‎ผมขึ้นให้การในคดีของเดอริล แมดิสัน

312
00:23:43,243 --> 00:23:46,803
‎ในฐานะผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน
‎ว่าด้วยอันตรายที่จะเกิดในอนาคต

313
00:23:50,643 --> 00:23:54,563
‎อย่างแรก เดอริลเป็นคนทำผิดแน่นอนในคดีนี้

314
00:23:54,643 --> 00:23:56,643
‎เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย

315
00:23:56,723 --> 00:23:57,563
‎แต่ว่า

316
00:23:57,643 --> 00:24:02,363
‎มีปัจจัยที่พอจะลดหย่อนโทษในคดีนี้หรือเปล่า

317
00:24:02,443 --> 00:24:05,163
‎ผมเชื่อที่สุดว่ามี

318
00:24:05,243 --> 00:24:07,243
‎(คุกครั้งแรก)

319
00:24:07,323 --> 00:24:10,323
‎เดอริลโตมาในครอบครัว
‎แอฟริกันอเมริกันที่ยากจน

320
00:24:10,803 --> 00:24:14,043
‎พ่อของเขาทำร้ายเขา

321
00:24:14,123 --> 00:24:17,363
‎เขามีพี่น้องอีกสามคน ดังนั้นก็มีกันสี่คนพี่น้อง

322
00:24:17,443 --> 00:24:19,403
‎พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างเลวร้าย

323
00:24:19,483 --> 00:24:22,563
‎ผมคิดว่าหลายคนตายตั้งแต่ยังอายุน้อย

324
00:24:23,603 --> 00:24:26,123
‎เขาไม่เคยถูกขัดเกลาทางสังคมจริงๆ

325
00:24:26,203 --> 00:24:28,003
‎ว่าการเป็นมนุษย์ทำอย่างไร

326
00:24:28,083 --> 00:24:31,683
‎ดังนั้น เขาจึงปรับตัวเข้ากับ
‎ชีวิตประจำวันยากมาก

327
00:24:31,763 --> 00:24:34,163
‎และนั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นของเด็กคนนี้

328
00:24:34,723 --> 00:24:36,483
‎เขาไม่เคยได้โอกาส

329
00:24:36,563 --> 00:24:38,003
‎เขาไม่เคยได้โอกาสในทุกเรื่อง

330
00:24:45,323 --> 00:24:50,443
‎ถ้าคุณพิจารณาบริบท
‎เมืองฮุสตันในเวลาที่เกิดเหตุนี้

331
00:24:51,163 --> 00:24:54,003
‎ฮุสตันในตอนนั้นเต็มไปด้วยโคเคน

332
00:24:55,963 --> 00:24:59,523
‎คุณเห็นอาชญากรรมรุนแรงระบาดไปทั่วเมือง

333
00:25:00,923 --> 00:25:02,763
‎ผมจำได้ว่าเวลาดูข่าว

334
00:25:02,843 --> 00:25:06,243
‎ทุกคืน จะเกิดเหตุฆาตกรรมอีกรายและอีกราย

335
00:25:06,323 --> 00:25:08,683
‎เหมือนเป็นเรื่องประจำวัน

336
00:25:10,323 --> 00:25:14,643
‎เหมือนก้อนหิมะหรือรถไฟวิ่งลงเขาโดยไม่มีคนขับ

337
00:25:14,723 --> 00:25:16,723
‎และเขาโดนสิ่งนี้กวาดต้อนเข้าไป

338
00:25:20,523 --> 00:25:23,203
‎ถ้าผมเป็นลูกขุนในตอนนั้น

339
00:25:23,283 --> 00:25:26,523
‎และเจอคดีฆาตกรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเมืองนี้

340
00:25:26,603 --> 00:25:30,363
‎ผมคงคิดว่า "ฉันจะไม่ยอมให้แกรอดไปได้"

341
00:25:37,603 --> 00:25:40,763
‎(แม้จะพิจารณาลดหย่อนโทษ
‎ในวันที่ 23 มิถุนายน ปี 1989)

342
00:25:40,843 --> 00:25:46,563
‎(คณะลูกขุนยังตัดสินประหารชีวิตเดอริล แมดิสัน)

343
00:25:56,643 --> 00:25:58,123
‎เชื่อหรือไม่

344
00:25:58,203 --> 00:26:01,603
‎ผมไม่รู้สึกอะไรเลยตอนที่
‎พวกเขาตัดสินประหารชีวิตผม

345
00:26:03,083 --> 00:26:06,443
‎ผมไม่รู้จะรู้สึกอะไร ผมไม่รู้สึกอะไรเลย

346
00:26:06,523 --> 00:26:08,163
‎ผมไม่รู้ว่าทำไมเป็นอย่างนั้น

347
00:26:08,683 --> 00:26:11,323
‎ตอนที่แม่ผมตาย พี่ชาย น้องสาวผม

348
00:26:11,963 --> 00:26:13,923
‎ผมไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลย

349
00:26:17,043 --> 00:26:18,963
‎ผมไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง

350
00:26:19,843 --> 00:26:21,283
‎การที่มีคนรัก

351
00:26:21,923 --> 00:26:24,403
‎ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร

352
00:26:25,723 --> 00:26:27,483
‎ผมบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร

353
00:26:37,643 --> 00:26:39,803
‎(เจมส์ ดับเบิลยู มาร์ควอร์ต)

354
00:26:39,883 --> 00:26:42,123
‎ชายคนนี้เจอแต่อุปสรรคในชีวิต

355
00:26:42,203 --> 00:26:45,963
‎แทบจะตั้งแต่เขาเกิดมา
‎เพราะเขามีปัญหาในโรงเรียน

356
00:26:46,043 --> 00:26:47,003
‎มีปัญหาที่บ้าน

357
00:26:48,003 --> 00:26:51,363
‎ถ้าคุณเสพติดยาขนาดนี้ และป่วยแบบนี้
‎คุณจะมีอาการวิตกจริต

358
00:26:51,443 --> 00:26:55,443
‎หลายคนที่เสพโคเคน
‎มักจะมีพฤติกรรมเสี่ยงอันตราย

359
00:26:56,083 --> 00:27:02,123
‎และในความคิดของเขา มันเหมือน
‎ได้ทำลายปราการหรือกันชนทุกอย่าง

360
00:27:02,203 --> 00:27:06,043
‎เขาเห็นเธอเป็นเป้าหมาย
‎และตามติดเธอ เขาไม่ทันคิดด้วยซ้ำ

361
00:27:06,123 --> 00:27:08,123
‎เขาทำอย่างหุนหันพลันแล่น

362
00:27:09,243 --> 00:27:10,883
‎ตัดสินใจทำโดยไม่ยั้งคิด

363
00:27:10,963 --> 00:27:14,163
‎โดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา

364
00:27:15,843 --> 00:27:18,603
‎เขาไม่ใช่อาชญากรมืออาชีพ

365
00:27:18,683 --> 00:27:22,563
‎เขาไม่มีแบบแผนการทำผิดใดๆ
‎พรุ่งนี้เขาอาจขโมยของก็ได้

366
00:27:23,123 --> 00:27:26,883
‎เขาไม่มีแนวโน้มจะใช้ความรุนแรง

367
00:27:26,963 --> 00:27:29,203
‎ที่จะทำให้เขาเป็นตัวอันตรายในอนาคต

368
00:27:29,283 --> 00:27:30,963
‎(รางวัลบรูซ สมิธ ซีเนียร์)

369
00:27:31,043 --> 00:27:34,523
‎ผมเข้าใจ เขาทำผิดร้ายแรง ผมรู้

370
00:27:34,603 --> 00:27:39,163
‎แต่โทษประหารไม่ใช่โทษที่เหมาะสมในตอนนั้น

371
00:27:39,243 --> 00:27:41,083
‎ผมไม่คิดว่าเหมาะ

372
00:27:49,083 --> 00:27:54,203
‎(ยินดีต้อนรับสู่เคที)

373
00:27:54,283 --> 00:27:57,803
‎(ขอต้อนรับสู่กริงโกเท็กซ์-เม็กซ์แสนอร่อย)

374
00:28:03,443 --> 00:28:04,803
‎ในฐานะเจ้าหน้าที่สืบสวน

375
00:28:05,523 --> 00:28:08,123
‎ฉันเชื่อมั่นเต็มที่ในระบบยุติธรรมของเรา

376
00:28:10,123 --> 00:28:12,923
‎เราทำการสืบสวนอย่างเต็มกำลังความสามารถ

377
00:28:13,003 --> 00:28:15,723
‎อัยการทำการไต่สวน

378
00:28:15,803 --> 00:28:18,883
‎และหาหลักฐานทุกอย่างยื่นคณะลูกขุน

379
00:28:20,483 --> 00:28:24,043
‎คณะลูกขุนฟังความทั้งสองฝ่าย
‎และพิจารณาทุกอย่างที่ได้รับ

380
00:28:24,123 --> 00:28:25,523
‎พวกเขาจึงตัดสิน

381
00:28:25,603 --> 00:28:28,603
‎พวกเขาเห็นพ้องกันว่าเขามีความผิดจริง

382
00:28:28,683 --> 00:28:30,283
‎และตัดสินประหารชีวิตเขา

383
00:28:31,283 --> 00:28:35,443
‎(มาริสโก)

384
00:28:36,683 --> 00:28:42,803
‎(บูลาห์ โจลิเว็ตไม่มีญาติใกล้ชิด)

385
00:28:49,363 --> 00:28:52,523
‎ฉันยังจำภาพที่เห็นคุณโจลิเว็ตนอนอยู่บนพื้นได้

386
00:28:52,603 --> 00:28:54,563
‎ในสภาพนั้นน่ะ

387
00:28:55,203 --> 00:28:59,403
‎ซึ่งช่วยให้ฉันมาพูดแทนเธออยู่ตรงนี้

388
00:29:00,003 --> 00:29:04,003
‎ถึงจุดนี้ มีแค่เราที่เป็นตัวแทนคุณโจลิเว็ต

389
00:29:07,123 --> 00:29:10,363
‎ฉันรู้ว่าช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ
‎บนโลกนี้เป็นยังไง

390
00:29:11,083 --> 00:29:13,563
‎และฉันไม่อยากให้มันถูกหลงลืม

391
00:29:27,323 --> 00:29:32,243
‎(ฟอร์มีอา อิตาลี)

392
00:29:33,163 --> 00:29:35,163
‎(ตั๋ว)

393
00:29:38,603 --> 00:29:41,403
‎ฉันเคยเห็นการประหารสองครั้ง

394
00:29:42,723 --> 00:29:47,883
‎ฉันเป็นผู้หญิงอิตาเลียนคนแรก
‎ที่เป็นพยานการประหารในอเมริกา

395
00:29:50,003 --> 00:29:52,723
‎และมันทำใจยากมาก

396
00:29:52,803 --> 00:29:55,723
‎เพราะเราสามารถมองดู

397
00:29:56,283 --> 00:30:00,083
‎แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
‎ขณะที่ใครคนหนึ่งกำลังจะตาย

398
00:30:01,843 --> 00:30:03,283
‎มันคือประสบการณ์

399
00:30:03,363 --> 00:30:09,323
‎ที่คุณจะจดจำในสมองและจิตใจไปตลอดชีวิต

400
00:30:14,163 --> 00:30:15,523
‎ฉันชื่อมิเคลา แมนชินี่

401
00:30:15,603 --> 00:30:20,083
‎ฉันคือรองประธานแนวร่วม
‎เพื่อยกเลิกโทษประหารชีวิตในอิตาลี

402
00:30:24,843 --> 00:30:29,963
‎แนวร่วมในอิตาลีเราพยายามช่วยนักโทษหลายคน

403
00:30:30,043 --> 00:30:32,683
‎โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกา

404
00:30:32,763 --> 00:30:38,483
‎เพราะเป็นประเทศประชาธิปไตย
‎แห่งสุดท้ายที่ยังมีโทษประหาร

405
00:30:40,243 --> 00:30:43,203
‎เราตั้งใจจะไปที่นั่น

406
00:30:43,283 --> 00:30:46,883
‎เพื่อช่วยพวกเขาให้เข้าใจว่า

407
00:30:47,403 --> 00:30:50,043
‎มันไม่ใช่วิธีแก้ไขที่ถูกต้อง

408
00:30:51,323 --> 00:30:53,043
‎เราคือพลเมืองโลก

409
00:30:54,643 --> 00:30:56,643
‎เราต้องเป็นกังวล

410
00:30:57,523 --> 00:31:00,603
‎เรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศอื่น

411
00:31:02,523 --> 00:31:04,563
‎(ตลอดกว่า 30 ปีที่ผ่านมา)

412
00:31:04,643 --> 00:31:07,603
‎(มิเคลาช่วยนักโทษประหารได้หลายคน)

413
00:31:07,683 --> 00:31:12,523
‎(หลังจากได้ยินเรื่องงาน
‎ของมิเคลา แมดิสันเขียนจม.ถึงเธอ)

414
00:31:14,923 --> 00:31:18,323
‎ครั้งแรกที่ฉันได้รับจดหมายจากเดอริล แมดิสัน

415
00:31:18,403 --> 00:31:22,403
‎คือปี 1995

416
00:31:23,403 --> 00:31:25,923
‎ฉันเริ่มเขียนตอบเขา

417
00:31:26,523 --> 00:31:28,963
‎และหลังจากนั้น เราก็ติดต่อกันทางจดหมายต่อมา

418
00:31:29,843 --> 00:31:32,803
‎และในปี 1996

419
00:31:33,643 --> 00:31:36,043
‎ฉันไปเยี่ยมเขาเป็นครั้งแรก

420
00:31:38,723 --> 00:31:44,043
‎และตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นคนในครอบครัวฉัน

421
00:31:47,923 --> 00:31:50,283
‎สิ่งที่ทำให้ฉันอยาก

422
00:31:50,363 --> 00:31:53,963
‎ช่วยเขาคือ

423
00:31:54,043 --> 00:31:58,323
‎การได้รู้ว่าเดอริลโดดเดี่ยวมาก

424
00:31:58,883 --> 00:32:02,883
‎และไม่เคยมีใครดูแลเขาเลยจริงๆ

425
00:32:05,123 --> 00:32:11,283
‎ครั้งเดียวที่ฉันไม่สามารถมองตาเดอริลคือ

426
00:32:12,563 --> 00:32:19,563
‎หลังวันที่ฉันเห็นภาพผู้หญิงที่ถูกฆ่า

427
00:32:21,323 --> 00:32:25,203
‎ถ้ามีคนฆ่ายายของฉัน

428
00:32:28,243 --> 00:32:32,963
‎ฉันคงอยากให้คนร้ายอยู่ในคุก
‎เพราะสิ่งที่เขาทำไป

429
00:32:34,403 --> 00:32:37,243
‎แต่ระหว่างการไปเยี่ยม

430
00:32:38,803 --> 00:32:41,643
‎ได้คุยและรับฟัง

431
00:32:41,723 --> 00:32:43,843
‎สิ่งที่เขาพูด

432
00:32:44,603 --> 00:32:47,763
‎ฉันเข้าใจในตอนนั้นเองว่า

433
00:32:47,843 --> 00:32:50,603
‎สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉัน

434
00:32:50,683 --> 00:32:55,363
‎ไม่ใช่คนที่ทำความผิดอีกแล้ว

435
00:32:55,923 --> 00:32:57,603
‎นี่คือเดอริล เพื่อนฉัน

436
00:33:00,883 --> 00:33:04,683
‎(ในปี 2001 หลังจากมิตรภาพห้าปี)

437
00:33:04,763 --> 00:33:08,523
‎(มิเคลาได้รู้ว่าแมดิสันเหลือเวลา
‎ไม่ถึงเดือนก็จะถูกประหารชีวิต)

438
00:33:11,043 --> 00:33:14,763
‎ฉันตั้งใจจะช่วยชีวิตเขา

439
00:33:16,723 --> 00:33:18,043
‎ฉันจะใช้ทุกวิธีทาง

440
00:33:20,643 --> 00:33:23,963
‎สามอาทิตย์ก่อนวันประหาร

441
00:33:24,803 --> 00:33:29,683
‎เราพยายามรีบหาทนายดีๆ

442
00:33:29,763 --> 00:33:31,763
‎คนที่จะช่วยเขาได้

443
00:33:32,483 --> 00:33:34,163
‎อย่างเป็นรูปธรรม

444
00:33:35,123 --> 00:33:39,523
‎และเราโชคดีมากเพราะเรา
‎ได้พบเมเยอร์แอนด์บราวน์

445
00:33:39,603 --> 00:33:44,283
‎ซึ่งเสนอจะช่วยเราฟรีๆ

446
00:33:44,363 --> 00:33:45,563
‎(เมเยอร์ บราวน์)

447
00:33:45,643 --> 00:33:48,163
‎เมื่อพวกเขาได้เอกสารทั้งหมดแล้ว

448
00:33:48,243 --> 00:33:50,363
‎พวกเขาเข้าใจทันที

449
00:33:50,443 --> 00:33:56,123
‎ว่าพวกเขาพอจะทำ
‎สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเดอริลได้

450
00:33:57,003 --> 00:34:00,403
‎(ทนายทีมใหม่ของแมดิสันประสบความสำเร็จ)

451
00:34:00,483 --> 00:34:04,043
‎(ในการให้เหตุผลว่าไม่มีการพิจารณา
‎คำร้องขอลดโทษอย่างเหมาะสม)

452
00:34:13,603 --> 00:34:17,363
‎(แมดิสันได้รับโอกาสพิจารณาโทษใหม่)

453
00:34:17,443 --> 00:34:22,443
‎(หรือเลือกจะรับโทษจำคุกตลอดชีวิต)

454
00:34:25,523 --> 00:34:27,203
‎เดอริลกลัวมาก

455
00:34:30,723 --> 00:34:34,843
‎และเมื่อใครสักคนกลัว

456
00:34:35,443 --> 00:34:37,723
‎มันยากมากที่จะ

457
00:34:38,963 --> 00:34:44,203
‎คิด เลือก และตัดสินอะไรบางอย่าง

458
00:34:45,203 --> 00:34:49,403
‎แต่เห็นได้ชัดว่ามีความเสี่ยงที่คณะลูกขุนอีกชุด

459
00:34:49,483 --> 00:34:52,803
‎จะยืนยันตัดสินโทษประหาร

460
00:34:56,043 --> 00:34:58,163
‎เขาไม่อยากกลับเข้ารับการไต่สวนอีก

461
00:34:58,963 --> 00:35:03,003
‎ดังนั้น หลังจากคิดอยู่นาน

462
00:35:03,683 --> 00:35:09,483
‎เขาก็ยอมรับโทษจำคุกตลอดชีวิต

463
00:35:13,003 --> 00:35:16,003
‎(ในปี 2009 หลังจาก
‎ต้องโทษประหารมานาน 20 ปี)

464
00:35:16,083 --> 00:35:21,323
‎(เดอริล แมดิสันได้ลดโทษเหลือจำคุก
‎ตลอดชีวิตโดยไม่มีสิทธิยื่นทัณฑ์บน)

465
00:35:43,643 --> 00:35:46,883
‎ฉันแปลกใจที่มีการลดหย่อนโทษให้เขา

466
00:35:48,283 --> 00:35:49,403
‎ฉันผิดหวัง

467
00:35:50,043 --> 00:35:53,603
‎เพราะฉันคิดว่าเราทำคดี
‎อย่างรัดกุมมากในตอนนั้น

468
00:36:08,843 --> 00:36:10,843
‎ถ้าผมมีสติดี ผมคงไม่ทำแบบนั้น

469
00:36:11,683 --> 00:36:12,523
‎รู้ไหม

470
00:36:14,283 --> 00:36:17,283
‎ผมคิดจริงๆ นะว่ามีใครอีกคนอยู่ข้างๆ ผม

471
00:36:17,363 --> 00:36:19,563
‎อาจจะเป็นตัวผมที่เมายา

472
00:36:19,643 --> 00:36:23,963
‎เป็นอีกบุคลิกที่ผมมี

473
00:36:24,043 --> 00:36:25,123
‎ซึ่งมักจะโผล่มาเรื่อย

474
00:36:26,923 --> 00:36:30,043
‎เหมือนผมได้ยินอีกเสียงพูดว่า

475
00:36:30,883 --> 00:36:32,883
‎"ใช่ นายทำ" นั่นแหละ

476
00:36:34,763 --> 00:36:36,803
‎ผมคิด "เปล่า ฉันไม่เคยทำ"

477
00:36:37,723 --> 00:36:40,443
‎เหมือนผมกำลังเล่นเกมกับตัวเอง

478
00:36:50,723 --> 00:36:55,723
‎เป็นความคิดส่วนตัวของฉันนะว่า
‎เดอริล และคนอื่นในคุก

479
00:36:55,803 --> 00:36:58,603
‎คนที่ต้องโทษประหาร

480
00:36:58,683 --> 00:37:01,043
‎ได้เรียนรู้จากระบบนั้น

481
00:37:01,123 --> 00:37:02,763
‎ว่าต้องพูดอะไร

482
00:37:05,923 --> 00:37:09,163
‎ฉันคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่คนติดคุก

483
00:37:09,243 --> 00:37:11,203
‎จะพูดว่าเขามีสภาพจิตใจไม่ปกติ

484
00:37:11,283 --> 00:37:12,803
‎หรือเป็นเพราะวิธีที่เขาถูกเลี้ยงดู

485
00:37:12,883 --> 00:37:15,283
‎หรือเขาถูกทำร้ายทารุณในวัยเด็ก

486
00:37:15,363 --> 00:37:19,803
‎พวกเขาติดยา พวกเขา
‎หาเหตุผลได้ทุกรูปแบบทีหลัง

487
00:37:19,883 --> 00:37:21,923
‎ว่าทำไมถึงทำสิ่งที่ทำไป

488
00:37:39,923 --> 00:37:45,123
‎ความรู้สึกส่วนตัวของฉันกับเรื่องที่
‎เดอริลบอกว่าเขาป่วยทางจิตในตอนนั้น

489
00:37:45,203 --> 00:37:47,683
‎และคิดว่าเป็นฝีมือของอีกคน

490
00:37:47,763 --> 00:37:50,803
‎ฉันคิดว่านั่นคือมุมมองของเขาในตอนนี้

491
00:37:50,883 --> 00:37:53,083
‎ขัดแย้งกับมุมมองของเขาในตอนนั้น

492
00:37:53,643 --> 00:37:55,803
‎ตอนนี้เขาคงเสียใจนิดหน่อย

493
00:37:56,723 --> 00:37:59,323
‎แต่นั่นไม่ได้ทำให้คุณโจลิเว็ตฟื้นได้

494
00:37:59,403 --> 00:38:01,803
‎ไม่ทำให้เธอใช้ชีวิตที่เหลือได้

495
00:38:01,883 --> 00:38:04,763
‎ไม่ทำให้ความเจ็บปวดและทารุณโหดร้าย

496
00:38:04,843 --> 00:38:06,963
‎ที่เธอได้รับจากน้ำมือเขาหายไปได้

497
00:38:07,483 --> 00:38:09,163
‎ในตอนนั้นที่เขาฆ่าเธอ

498
00:38:13,323 --> 00:38:15,883
‎คุณโจลิเว็ตสมควร

499
00:38:16,723 --> 00:38:19,123
‎ได้เห็นเขารับโทษตายจากสิ่งที่เขาทำกับเธอ

500
00:38:19,203 --> 00:38:22,563
‎เพราะมันคือการเอาชีวิตเธอ

501
00:38:24,723 --> 00:38:28,323
‎ในความเห็นของฉัน
‎เขาไม่สมควรติดคุกตลอดชีวิต

502
00:38:46,483 --> 00:38:50,603
‎(หลังจากพักการสัมภาษณ์
‎ 90 วันตามกฎของเรือนจำในเทกซัส)

503
00:38:50,683 --> 00:38:53,403
‎(เดอริล แมดิสันได้รับอนุญาต
‎ให้สัมภาษณ์ครั้งที่สอง)

504
00:38:55,323 --> 00:38:57,563
‎ระหว่างพิจารณาคดีผม
‎หลังจากพิจารณาทุกอย่างแล้ว

505
00:38:57,643 --> 00:38:59,923
‎หลังจากฟังทุกการให้ปากคำ

506
00:39:00,003 --> 00:39:01,683
‎และมองย้อนกลับไปในชีวิตผม

507
00:39:03,123 --> 00:39:04,443
‎และสิ่งที่ผมทำ

508
00:39:06,123 --> 00:39:09,163
‎ในตอนนั้น ใช่ ผมสมควรถูกประหาร

509
00:39:10,323 --> 00:39:12,243
‎เราห้ามพรากชีวิตคน

510
00:39:12,723 --> 00:39:14,883
‎ที่อยู่มานานขนาดนั้น

511
00:39:15,603 --> 00:39:17,643
‎และเราสมควรถูกลงโทษที่ทำแบบนั้น

512
00:39:17,723 --> 00:39:20,083
‎ผมสมควรถูกประหารในสิ่งที่ผมทำไป

513
00:39:20,163 --> 00:39:21,603
‎ใช่ ผมเข้าใจ

514
00:39:22,523 --> 00:39:24,443
‎กฎหมายก็ทำงานอย่างนี้

515
00:39:26,523 --> 00:39:29,883
‎ผมจะติดคุกไปตลอดชีวิต ไม่ได้ออกไปอีก

516
00:39:33,363 --> 00:39:34,203
‎รู้ไหม

517
00:39:34,283 --> 00:39:35,883
‎ผมไม่ใช่ปีศาจนะ

518
00:39:36,403 --> 00:39:37,963
‎แต่ผมทำผิด

519
00:39:38,603 --> 00:39:39,963
‎และผมกำลังชดใช้กรรม

520
00:39:45,643 --> 00:39:49,523
‎เท่าที่รู้ เดอริลเดินเข้าออกบ้านนี้สามรอบ

521
00:39:49,603 --> 00:39:54,603
‎และเขาจากไปและขาย
‎สิ่งของให้พ่อค้ายารายหนึ่งแถวนี้

522
00:39:57,323 --> 00:40:00,483
‎ในความเห็นฉัน
‎เดอริล แมดิสันเป็นคนซาดิสต์มาก

523
00:40:01,163 --> 00:40:02,843
‎เขาวางแผนทั้งหมดนี้แล้ว

524
00:40:02,923 --> 00:40:06,043
‎หรือวางแผนเมื่อเข้าไป
‎ในบ้านแล้ว หรือทั้งสองอย่าง

525
00:40:06,123 --> 00:40:07,563
‎แต่เขาไม่รีบร้อน

526
00:40:12,003 --> 00:40:14,523
‎เธอคือตำรวจที่สืบคดีผมเหรอ

527
00:40:15,403 --> 00:40:17,003
‎พวกเขาเอาแต่ถามผมไม่หยุด

528
00:40:18,283 --> 00:40:20,763
‎และผมบอกเขาว่าทำอะไรบ้าง

529
00:40:21,723 --> 00:40:23,043
‎ผมไม่ได้โกหกเลย

530
00:40:24,003 --> 00:40:26,003
‎ผมขโมยของจากบ้านนั้นจริง

531
00:40:26,083 --> 00:40:28,323
‎ผมไม่ได้วางแผนมาก่อน

532
00:40:29,043 --> 00:40:31,523
‎แต่พอเข้าไป และหลังจากเธอตายแล้ว

533
00:40:31,603 --> 00:40:34,043
‎ผมก็เริ่มหยิบของในบ้าน

534
00:40:35,283 --> 00:40:37,403
‎มันเป็นของที่ผมขายแลกโคเคน

535
00:40:37,963 --> 00:40:41,323
‎ผมคิดแบบคนติดยา ผมไม่มีสติเลย

536
00:40:42,363 --> 00:40:44,443
‎ผมติดยา อยากยา

537
00:40:45,163 --> 00:40:46,443
‎เป็นอย่างนั้นแหละ

538
00:40:49,643 --> 00:40:52,683
‎ผมไม่เคยวางแผนฆ่าคุณโจลิเว็ต

539
00:40:53,363 --> 00:40:58,043
‎มันเกิดขึ้นระหว่างผมอยู่ตรงนั้นน่ะ
‎จู่ๆ มันก็เกิดขึ้น

540
00:40:58,883 --> 00:41:00,203
‎มันไม่เหมือนกัน

541
00:41:00,283 --> 00:41:01,803
‎เมื่อผมเข้าไปในบ้าน

542
00:41:01,883 --> 00:41:05,283
‎ความคิดผมก็เปลี่ยนไป

543
00:41:08,003 --> 00:41:10,683
‎ผมไม่มองว่าตัวเองเป็นคนเลว แต่ว่า...

544
00:41:11,723 --> 00:41:13,003
‎เราต้องจ่าย...

545
00:41:13,923 --> 00:41:17,083
‎หนี้ที่เราติดค้างสังคมเวลาที่เราทำความผิด

546
00:41:19,683 --> 00:41:21,123
‎ผมอาจไม่ชอบใจ แต่ว่า

547
00:41:21,683 --> 00:41:25,003
‎อย่างที่สุภาษิตว่าไว้
‎"ทำอะไรไว้ก็รับผลกรรมนั้น"

548
00:41:29,643 --> 00:41:32,683
‎บับบ้าคือชื่อที่ยายตั้งให้ผมตอนผมเกิด

549
00:41:33,483 --> 00:41:35,843
‎ผมเรียกอีกบุคลิกหนึ่งของผมว่าบับบ้า

550
00:41:38,923 --> 00:41:40,043
‎บับบ้าคือ...

551
00:41:41,603 --> 00:41:44,083
‎ผมคงไม่บอกว่าเป็นอีกตัวตนของผม แต่ว่า...

552
00:41:46,323 --> 00:41:48,523
‎เหมือนเจกิลล์และไฮด์น่ะ

553
00:41:49,843 --> 00:41:53,003
‎เขาทำให้ผมมีปัญหา ผมจะบอกอย่างนี้แหละ

554
00:41:53,723 --> 00:41:54,563
‎เขา...

555
00:41:55,523 --> 00:41:58,483
‎เหมือนผมกำลังถามตัวเองมากกว่า

556
00:41:59,003 --> 00:42:02,163
‎รู้ไหม "ทำอะไรแบบนั้นเพื่ออะไรวะ"

557
00:42:03,803 --> 00:42:07,043
‎ผมจะตื่นกลางดึกและเดินไปมาในห้องขัง

558
00:42:08,003 --> 00:42:08,963
‎เขาก็จะพูดว่า...

559
00:42:10,923 --> 00:42:11,923
‎"นอนไม่หลับเหรอ"

560
00:42:13,203 --> 00:42:15,883
‎มันบ้ามาก ไม่รู้สิ

561
00:42:18,523 --> 00:42:21,203
‎ผมหวังว่าเขาไม่ได้ทำเรื่องโง่ๆ อยู่นะ

562
00:42:24,763 --> 00:42:27,243
‎มันไม่น่ากลัวหรอกเพราะผมติดคุกอยู่นี่

563
00:42:28,123 --> 00:42:29,883
‎ถ้าผมอยู่ข้างนอก คงน่ากลัว

564
00:43:01,323 --> 00:43:04,243
‎คำบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย