1
00:00:15,763 --> 00:00:20,083
‎ผมว่ามันเป็นเรื่องสำคัญ
‎แต่ก็เป็นเหตุการณ์ที่น่าวิตกมาก

2
00:00:22,723 --> 00:00:26,843
‎ตอนนั้นเกือบห้าโมงเย็น

3
00:00:26,923 --> 00:00:30,003
‎ผมขับไปที่สนามบิน

4
00:00:32,763 --> 00:00:35,323
‎แล้วผมก็เห็นเครื่องบินอยู่บนลานบิน

5
00:00:37,203 --> 00:00:40,163
‎ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

6
00:00:40,243 --> 00:00:43,323
‎นอกจากชายคนนี้ที่ปล้นร้านขายยา

7
00:00:44,483 --> 00:00:47,043
‎และจับตัวประกันไว้ในเครื่องบิน

8
00:00:49,523 --> 00:00:51,803
‎ผมคิดว่าทุกคนรู้แล้วขณะที่เวลาล่วงผ่านไป

9
00:00:51,883 --> 00:00:54,483
‎ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

10
00:00:54,563 --> 00:00:56,843
‎(หยุด)

11
00:00:56,923 --> 00:00:59,163
‎ตอนนั้นมันเงียบมากๆ

12
00:01:01,443 --> 00:01:03,323
‎จนกระทั่งมีเสียงปืนดังขึ้น

13
00:01:04,043 --> 00:01:08,523
‎(หลังจากมีการรื้อฟื้น
‎โทษประหารในสหรัฐฯ เมื่อปี 1976)

14
00:01:08,603 --> 00:01:12,723
‎(มีคนต้องโทษประหารชีวิตมากกว่า 8,000 คน)

15
00:01:13,323 --> 00:01:18,203
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษประหาร 22740)

16
00:01:19,363 --> 00:01:22,483
‎เมืองเล็กๆ แบบนี้
‎ไม่ค่อยมีอะไรเกิดขึ้นหรอก

17
00:01:24,003 --> 00:01:28,443
‎เคยมีคดีฆาตกรรมทั้งในและรอบๆ บริเวณนี้

18
00:01:28,523 --> 00:01:29,963
‎แต่นี่เป็นเรื่องใหญ่

19
00:01:32,643 --> 00:01:35,403
‎ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

20
00:01:41,203 --> 00:01:42,643
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

21
00:01:54,083 --> 00:01:59,323
‎(วันซวย)

22
00:02:04,843 --> 00:02:08,963
‎(ห้ามเข้า ห้ามล่วงล้ำ)

23
00:02:09,843 --> 00:02:14,763
‎(เรือนจำครอสโร้ดส์ เชลบี รัฐมอนตานา)

24
00:02:16,803 --> 00:02:22,043
‎อย่างนั้นแหละ หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า...

25
00:02:23,003 --> 00:02:24,083
‎ขอบคุณ

26
00:02:24,163 --> 00:02:26,003
‎เห็นไหม ฉันไม่มีวันเข้าใจได้

27
00:02:36,803 --> 00:02:42,443
‎(ปี 1985 เดวิด คีธต้องโทษ
‎ประหารชีวิตข้อหาฆาตกรรม)

28
00:02:44,763 --> 00:02:47,323
‎ผมชื่อเดวิด แคเมรอน คีธ

29
00:02:53,323 --> 00:02:57,043
‎ก่อนวันนั้นผมไม่เคยทำ
‎เรื่องรุนแรงมาก่อนเลยในชีวิต

30
00:02:57,883 --> 00:03:02,963
‎(เขาถูกจำคุกมานาน 37 ปีแล้ว)

31
00:03:08,043 --> 00:03:09,723
‎มันเป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิตผม

32
00:03:09,803 --> 00:03:13,683
‎การตัดสินใจที่แย่ที่สุดในชีวิต
‎นำไปสู่ช่วงเวลานั้น แต่ว่า...

33
00:03:14,603 --> 00:03:15,803
‎มันก็เป็นไปตามนั้น

34
00:03:15,883 --> 00:03:19,763
‎มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเรียกคืนได้แค่เพราะผมเสียใจ

35
00:03:37,363 --> 00:03:42,403
‎(เดวิดเกิดในสโปแคน วอชิงตัน ปี 1956)

36
00:03:52,123 --> 00:03:57,203
‎(พ่อของเขาเป็นทนายในท้องที่ชื่อดัง)

37
00:04:00,403 --> 00:04:03,843
‎พ่อผม เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม

38
00:04:03,923 --> 00:04:08,083
‎เขาเป็นทนายที่ยอดเยี่ยมดีกว่า
‎เขาไม่ค่อยได้ทำหน้าที่พ่อ

39
00:04:10,643 --> 00:04:11,883
‎เขาดื่มหนัก

40
00:04:13,203 --> 00:04:16,883
‎เขาเป็นหนึ่งในคนติดเหล้าที่ทำงานได้

41
00:04:16,963 --> 00:04:18,403
‎ทำงานเยอะมาก

42
00:04:19,443 --> 00:04:23,123
‎มีคนพูดเรื่องลูกของนักเทศน์มักจะก่อเรื่อง

43
00:04:24,003 --> 00:04:26,203
‎แค่เพราะพวกเขาเป็นลูกของนักเทศน์

44
00:04:26,283 --> 00:04:28,883
‎ลูกของทนายก็คงเหมือนกัน

45
00:04:30,963 --> 00:04:33,163
‎เราไม่ได้มีพ่อแม่ดูแลดีนัก

46
00:04:36,563 --> 00:04:42,523
‎ผมลองดื่มเหล้าตอนแปดขวบ
‎หรือเก้าขวบอย่างน้อย

47
00:04:42,603 --> 00:04:44,803
‎เพราะพ่อผมจัดปาร์ตี้บ่อย

48
00:04:44,883 --> 00:04:46,403
‎ปาร์ตี้ค็อกเทล

49
00:04:48,043 --> 00:04:51,363
‎ผมน่าจะเคยเมาต่อหน้าพวกเขาอยู่บ้าง

50
00:04:51,443 --> 00:04:54,203
‎แต่จำไม่ได้ว่าพวกเขาเคยตำหนิผม

51
00:04:58,763 --> 00:04:59,923
‎ผมเป็นแค่...

52
00:05:03,243 --> 00:05:05,443
‎เฟอร์นิเจอร์ ก็ว่าได้

53
00:05:10,483 --> 00:05:13,563
‎(เดวิดถูกส่งเข้า
‎โรงเรียนประจำเมื่ออายุ 11 ปี)

54
00:05:13,643 --> 00:05:16,603
‎(ห่างไกลจากครอบครัวนับพันกิโลเมตร)

55
00:05:21,803 --> 00:05:24,443
‎มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกถูกประคบประหงม

56
00:05:26,723 --> 00:05:28,603
‎และผมเริ่มติดยา

57
00:05:30,683 --> 00:05:37,083
‎ยาเสพติดทำให้ผมทนรับ
‎ความรู้สึกเจ็บปวดได้ง่ายขึ้น

58
00:05:38,483 --> 00:05:44,203
‎มันเริ่มด้วยที่เราเรียกว่า
‎ยาเสพติดทั่วไป เช่น กัญชา

59
00:05:45,523 --> 00:05:49,683
‎แต่ใช้เวลาไม่นานนัก

60
00:05:49,763 --> 00:05:54,603
‎ผมก็พัวพันกับแอมเฟตามีนและเข็มฉีดยา

61
00:05:55,603 --> 00:06:00,683
‎ผมโตมาแบบลุ่มๆ ดอนๆ ในช่วงก่อนอายุ 20 ปี

62
00:06:00,763 --> 00:06:07,683
‎หลังจากนั้น ผมก็พัวพัน
‎กับชีวิตในแวดวงอาชญากรรม

63
00:06:09,523 --> 00:06:14,683
‎ไม่เคยใช้ประโยชน์จาก
‎สภาพแวดล้อมและชีวิตที่ได้เกิดมา

64
00:06:14,763 --> 00:06:16,523
‎โดยคิดทำอะไรกับมันสักอย่างเลย

65
00:06:18,043 --> 00:06:19,523
‎ผมดันฉีดยาเข้าแขนตัวเอง

66
00:06:20,323 --> 00:06:21,883
‎ผมทำกับชีวิตผมอย่างนี้

67
00:06:31,163 --> 00:06:32,283
‎(ในวัยผู้ใหญ่)

68
00:06:32,363 --> 00:06:36,283
‎(การเสพติดยาทำให้เดวิดติดคุกหลายครั้ง)

69
00:06:36,363 --> 00:06:37,963
‎(ข้อหาปล้นจี้และขโมย)

70
00:06:45,443 --> 00:06:47,443
‎(ปี 1984 เขาอายุ 27 ปี)

71
00:06:47,523 --> 00:06:50,963
‎(ตกงาน และพยายาม
‎ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวที่เพิ่งสร้าง)

72
00:06:53,003 --> 00:06:58,083
‎ช่วงเวลานั้นในชีวิตผมดิ่งจากที่แย่เป็นเลวร้ายลง

73
00:07:00,963 --> 00:07:02,163
‎ผมเป็นปีศาจขี้ยา

74
00:07:03,803 --> 00:07:07,723
‎ไม่ทำงาน ไม่คิดจะทำงาน

75
00:07:08,483 --> 00:07:11,363
‎ตกกลางคืนผมจะปล้นจี้ร้านขายของชำ

76
00:07:11,443 --> 00:07:15,723
‎และขายของที่ปล้นได้ให้ชาวบ้านในสโปเคน

77
00:07:16,523 --> 00:07:18,883
‎ผมไม่ได้ใช้ความรุนแรงในการปล้น

78
00:07:18,963 --> 00:07:21,283
‎เรียกว่าผมเป็นแค่คนเหลวไหลคนหนึ่ง

79
00:07:23,323 --> 00:07:24,923
‎วันๆ ผมก็ทำแค่นั้น

80
00:07:25,523 --> 00:07:29,043
‎ซึ่งก็น่าจะพอมีพอกิน แต่เปล่าเลย

81
00:07:30,963 --> 00:07:33,483
‎ผมเสพยาหนักเกินไป

82
00:07:35,883 --> 00:07:37,763
‎(มิลแมน จิวเวลเลอร์ส อี-ซี โลนส์)

83
00:07:37,843 --> 00:07:40,283
‎รู้อยู่อย่างเดียว ผมต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน

84
00:07:40,923 --> 00:07:43,523
‎ผมต้องซื้ออาหารได้

85
00:07:44,083 --> 00:07:46,883
‎เมียกับลูกสามคน...

86
00:07:48,763 --> 00:07:53,763
‎อยู่ไม่ได้เลยถ้าไม่มีรายได้

87
00:07:57,323 --> 00:08:00,763
‎ผมรู้ว่าผมต้องทำบางอย่างที่ผมไม่เคยทำมาก่อน

88
00:08:07,923 --> 00:08:09,283
‎(วันที่ 11 มกราคม ปี 1984)

89
00:08:09,363 --> 00:08:13,523
‎(เดวิดเตรียมใช้อาวุธออกปล้นเป็นครั้งแรก)

90
00:08:16,003 --> 00:08:17,963
‎เช้าวันนั้นผมออกจากบ้าน

91
00:08:18,763 --> 00:08:21,723
‎ขับวนรอบตะวันตกของมอนตานาเพื่อมองหา...

92
00:08:22,483 --> 00:08:28,363
‎ร้านค้าที่ดูเป็นกันเอง จะเรียกแบบนั้นก็ได้

93
00:08:28,443 --> 00:08:32,363
‎(เพลนส์ ดรัก ร้านขายยาเฮลท์มาร์ท)

94
00:08:33,123 --> 00:08:36,443
‎(เดวิดเดินเข้าร้านยาแถวนั้นตอนบ่ายโมงตรง)

95
00:08:36,523 --> 00:08:42,323
‎(เขาเล็งปืน เรียกร้องเงินและยา)

96
00:08:43,763 --> 00:08:45,323
‎ผมปล้นร้านยานั้น

97
00:08:45,403 --> 00:08:48,643
‎ผมคิดว่าผมทำได้ไม่ดีนัก
‎ผมเลยรีบหนีออกนอกเมือง

98
00:08:48,763 --> 00:08:51,203
‎(ใต้ เหนือ 93)

99
00:08:51,283 --> 00:08:55,683
‎ผมกลับมาที่ถนนสาย 93
‎รถตำรวจคันหนึ่งพยายามจะเรียกผมจอด

100
00:08:57,803 --> 00:09:00,923
‎ตอนนั้นผมเพิ่งออกจากคุกได้ไม่กี่เดือน

101
00:09:01,603 --> 00:09:06,403
‎แทนที่จะยอมให้ถูกจับ

102
00:09:06,483 --> 00:09:11,403
‎ผมกลับขับรถเข้าลานจอด
‎ของร้านสะดวกซื้อเล็กๆ

103
00:09:13,203 --> 00:09:15,363
‎ผมวิ่งเข้าไปในร้าน

104
00:09:17,643 --> 00:09:19,763
‎ว่าจะมองหาเกราะกำบัง

105
00:09:19,843 --> 00:09:21,963
‎ผมไม่รู้ว่าทำไมเกิดความคิดอย่างนั้น

106
00:09:22,043 --> 00:09:24,883
‎ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

107
00:09:28,403 --> 00:09:33,163
‎ผมเดินเข้าประตูไป
‎และหางตาผมเห็นความเคลื่อนไหวหนึ่ง

108
00:09:34,123 --> 00:09:38,603
‎และผมรู้ว่าใครก็ตามที่เป็นเงาที่หางตาผม

109
00:09:38,683 --> 00:09:42,483
‎ไม่ใช่เกราะกำบังของผมแน่
‎ผมเลยยิงปืนไปทางนั้น

110
00:09:46,043 --> 00:09:50,683
‎แล้วผมก็จ่อปืนที่หลังหัว

111
00:09:50,763 --> 00:09:56,203
‎ของร่างเล็กร่างหนึ่ง
‎ที่มารู้ทีหลังว่าเป็นเด็กชายวัย 13

112
00:09:57,323 --> 00:10:02,803
‎(เดวิดหนีออกจากร้าน
‎พร้อมใช้ปืนจี้เด็ก 13 ปีหนีไปด้วย)

113
00:10:06,483 --> 00:10:09,323
‎เราขึ้นรถกระบะของพ่อเด็ก

114
00:10:13,203 --> 00:10:17,283
‎และตำรวจขบวนหนึ่งตามติดเราไปที่สนามบิน

115
00:10:20,083 --> 00:10:24,523
‎ผมพยายามจะหนี ผมพยายามอยู่หลายชั่วโมง

116
00:10:27,123 --> 00:10:30,403
‎(ระหว่างทางไปสนามบินพอลสัน)

117
00:10:30,483 --> 00:10:33,963
‎(เดวิดหยุดหลายครั้งเพื่อเจรจากับตำรวจ)

118
00:10:36,123 --> 00:10:41,163
‎ตำรวจตกลงจะหาเครื่องบินและคนขับให้ผม

119
00:10:41,243 --> 00:10:43,243
‎แลกกับตัวเด็ก

120
00:10:45,243 --> 00:10:49,883
‎ผมก็คิดว่า ถ้าผมขึ้นเครื่องบิน บินออกไปได้แล้ว

121
00:10:49,963 --> 00:10:53,603
‎นักบินคงพาผมบินข้ามเทือกเขาร็อคกี้

122
00:10:55,443 --> 00:11:00,803
‎ผมคงปล่อยนักบินไป
‎และผมก็จะจากไปไร้ร่องรอย

123
00:11:00,883 --> 00:11:02,723
‎ใช่แล้ว จากไป

124
00:11:02,803 --> 00:11:05,323
‎ไม่มีเมีย ไม่มีลูกอีก

125
00:11:05,403 --> 00:11:08,203
‎ผมคิดเรื่องทั้งหมดนี้ในตอนนั้น

126
00:11:16,763 --> 00:11:18,043
‎ที่สนามบิน

127
00:11:18,123 --> 00:11:21,363
‎มีรถตำรวจล้อมทั่วสนามบินเลย

128
00:11:21,443 --> 00:11:24,003
‎และห่างออกไปอีกหลายร้อยเมตรก็มี

129
00:11:26,643 --> 00:11:29,683
‎นักบินกับเครื่องบินจอดรอแล้ว

130
00:11:32,003 --> 00:11:36,243
‎(แฮรี่ ไชร์อ็อค นักบินในท้องที่อาสาเข้าแทนที่)

131
00:11:36,323 --> 00:11:38,683
‎(เด็กที่เดวิดจับเป็นตัวประกัน)

132
00:11:41,043 --> 00:11:45,043
‎ผมไม่มีเจตนาจะฆ่าตัวประกันคนแรกที่เป็นเด็ก

133
00:11:46,363 --> 00:11:49,683
‎ผมคิดว่าทันทีที่ผมปล่อยเด็ก

134
00:11:49,763 --> 00:11:52,963
‎ผมจะถูกยิง ชีวิตผมจะจบสิ้น

135
00:11:53,603 --> 00:11:55,683
‎แต่ไม่รู้ทำไมมันไม่เกิดขึ้น

136
00:11:56,403 --> 00:12:02,283
‎(เดวิดปล่อยตัวเด็กแลกกับนักบิน)

137
00:12:05,123 --> 00:12:12,123
‎เมื่อเราขึ้นเครื่อง ผมจ่อปืน
‎ที่นักบิน ตัวประกันคนใหม่

138
00:12:14,083 --> 00:12:18,723
‎และหวังว่าผมคงมีชีวิตรอดผ่านคืนนั้น

139
00:12:18,803 --> 00:12:20,523
‎หวังว่าจะไม่มีใครโดนยิง

140
00:12:22,043 --> 00:12:24,523
‎(โปรดแจ้งว่าคุณมาถึงจุดหมายแล้ว
‎แผนกการบินมอนตานา)

141
00:12:24,603 --> 00:12:28,083
‎นักบินใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อพยายามบิน

142
00:12:28,883 --> 00:12:32,163
‎แต่ระหว่างนั้น

143
00:12:32,963 --> 00:12:34,763
‎โดยที่ผมไม่รู้

144
00:12:35,723 --> 00:12:38,763
‎ตำรวจรายอื่นอยู่ใต้เครื่องบิน

145
00:12:38,843 --> 00:12:40,883
‎กำลังปล่อยลมยางออก

146
00:12:42,203 --> 00:12:44,563
‎เครื่องบินลำนั้นจะไม่ได้ไปไหน

147
00:12:45,843 --> 00:12:49,043
‎(ขณะที่นักเจรจาหว่านล้อมเดวิดต่อไป)

148
00:12:49,123 --> 00:12:52,803
‎(ตำรวจนักแม่นปืนประจำตำแหน่งที่สนามบิน)

149
00:12:58,523 --> 00:13:03,203
‎ระหว่างการเจรจา
‎ผมต้องโน้มตัวออกนอกประตูเครื่องบิน

150
00:13:03,283 --> 00:13:05,803
‎เพื่อคุยกับตำรวจ

151
00:13:06,603 --> 00:13:08,163
‎(หยุด รันเวย์ ห้ามบุกรุก)

152
00:13:08,243 --> 00:13:10,523
‎และครั้งนึงตอนผมชะโงกตัวออกไป

153
00:13:10,603 --> 00:13:13,763
‎นักแม่นปืนที่น่าจะอยู่ห่างไป 50 เมตร

154
00:13:13,843 --> 00:13:15,843
‎คิดว่าเขายิงผมได้แน่แล้ว

155
00:13:17,443 --> 00:13:19,043
‎เขาเลยยิงผม

156
00:13:23,723 --> 00:13:28,603
‎(เดวิดถูกยิงเข้าที่อก)

157
00:13:28,683 --> 00:13:32,123
‎(แต่ยังมีสติ)

158
00:13:34,723 --> 00:13:36,483
‎ผมได้รับบาดเจ็บหนัก

159
00:13:38,483 --> 00:13:40,923
‎ผมบอกได้เลยว่าเรื่องนี้ชักแย่

160
00:13:43,803 --> 00:13:45,923
‎ผมจะตายอย่างรวดเร็ว

161
00:13:48,203 --> 00:13:50,803
‎ชีวิตของผมจะจบแน่

162
00:13:54,003 --> 00:13:56,803
‎ผมคิดว่าผมจะยิงนักบิน

163
00:13:58,123 --> 00:14:00,203
‎เพราะคืนนี้ผมไม่อยากตายคนเดียว

164
00:14:01,803 --> 00:14:05,803
‎ผมไม่อยากเหงา แค่...

165
00:14:08,763 --> 00:14:14,843
‎มันไม่ใช่การคิดถ้วนถี่หรือนึกถึง
‎เรื่องเหนือธรรมชาติอะไรทั้งนั้น

166
00:14:18,723 --> 00:14:21,323
‎ผมแค่ไม่อยากตายคนเดียว

167
00:14:33,163 --> 00:14:38,683
‎(เดวิดยิงนักบินแฮรี่ ไชร์อ็อคที่หัว)

168
00:14:44,363 --> 00:14:50,483
‎(ไชร์อ็อคตายคาที่)

169
00:14:53,123 --> 00:14:55,003
‎หลังจากยิงนักบิน

170
00:14:56,163 --> 00:14:59,883
‎ผมวางปืนลงแล้วเริ่มเดินลงจากเครื่องบิน

171
00:15:01,763 --> 00:15:03,763
‎ผมจำได้อย่างนั้นก่อนหมดสติ

172
00:15:06,723 --> 00:15:11,283
‎ผมคิดว่าผมถูกยิงบริเวณ
‎ประตูเครื่องบินตอนผมเดินออกมา

173
00:15:11,923 --> 00:15:15,083
‎ผมโดนจ่อยิงระยะเผาขนที่หลังศีรษะ

174
00:15:16,003 --> 00:15:19,243
‎คนส่วนใหญ่ไม่รอดเมื่อถูกยิงเข้าที่หัว

175
00:15:20,363 --> 00:15:22,483
‎แต่ผมยังอยู่ ในอีก 38 ปีต่อมา

176
00:15:23,283 --> 00:15:24,763
‎คิดดูละกัน

177
00:15:25,643 --> 00:15:28,083
‎การที่ผมหัวเราะได้กับเรื่องนี้ จะบ้าตาย

178
00:15:31,603 --> 00:15:36,603
‎(เดวิดมีอาการโคม่าสิบวัน)

179
00:15:43,203 --> 00:15:44,643
‎(แปดเดือนต่อมา)

180
00:15:44,723 --> 00:15:48,163
‎(แพทย์พิจารณาแล้วว่าเขาพร้อม
‎ขึ้นศาลพิจารณาคดีฆาตกรรม)

181
00:15:53,163 --> 00:15:55,883
‎ผมรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำได้อย่างที่สุด

182
00:15:57,323 --> 00:16:01,523
‎อาจดูเหมือนผมไม่น่ามีความรู้สึกเสียใจ

183
00:16:02,443 --> 00:16:03,883
‎เชื่อเถอะ ผมเสียใจจริงๆ

184
00:16:10,043 --> 00:16:11,883
‎เช้าวันนั้นผมไม่ได้ตื่นขึ้นมา

185
00:16:13,123 --> 00:16:16,723
‎โดยคิดว่าผมจะออกไปฆ่าคนเลย

186
00:16:17,683 --> 00:16:20,403
‎ผมอยากจะหยุดและบอกตัวเองได้ว่า "รอก่อน"

187
00:16:20,483 --> 00:16:22,403
‎แต่ เปล่า

188
00:16:24,963 --> 00:16:26,043
‎มี...

189
00:16:26,603 --> 00:16:30,923
‎ชิปความรู้สึกไม่ทำงาน

190
00:16:31,003 --> 00:16:33,483
‎เหมือนเดลต้าในเรื่องสตาร์เทรค

191
00:16:34,163 --> 00:16:35,243
‎ให้ตายสิ

192
00:16:38,683 --> 00:16:40,043
‎ผมอยากจะมีความห่วงใย

193
00:16:40,883 --> 00:16:45,443
‎ผมไม่ค่อยมีอารมณ์ความรู้สึกมากนัก

194
00:16:45,523 --> 00:16:47,443
‎ตอนนั้นชีวิตผมไม่ค่อยมีความรู้สึก

195
00:16:50,723 --> 00:16:53,603
‎ผมไม่ชอบพิจารณาเจาะลึกตัวเอง

196
00:16:55,043 --> 00:16:58,523
‎ผมไม่ควรพูดว่าไม่ชอบ ปกติผมแค่ไม่ทำ

197
00:17:00,643 --> 00:17:02,483
‎มันไม่มีอะไรน่าชอบนั

198
00:17:08,803 --> 00:17:10,763
‎ไม่มีอะไรถูกต้อง

199
00:17:17,963 --> 00:17:19,683
‎แต่มันไม่จริงเลย

200
00:17:19,763 --> 00:17:24,603
‎สิ่งที่ถูกต้องคือนักบินคนนั้น
‎อาสาเป็นตัวประกันแทนเด็ก

201
00:17:24,683 --> 00:17:26,603
‎เพื่อแทนที่เด็กคนนั้น

202
00:17:27,603 --> 00:17:31,083
‎วันนั้นมีแค่เรื่องนี้ที่ถูกต้อง

203
00:17:32,763 --> 00:17:36,763
‎ตอนนี้ถ้าผมแกล้งร้องไห้ได้ ผมคงทำ

204
00:17:38,323 --> 00:17:39,483
‎แต่ผมทำไม่ได้

205
00:18:16,283 --> 00:18:17,323
‎ผมคิดถึงพ่อ

206
00:18:18,923 --> 00:18:21,843
‎เกือบขำแล้วนะเมื่อพูดอย่างนี้
‎หลังจากผ่านไป 38 ปี

207
00:18:24,483 --> 00:18:28,723
‎เมื่อเราสูญเสียพ่อแม่ เราจะคิดถึง
‎พวกเขา ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่แล้ว

208
00:18:32,363 --> 00:18:36,283
‎ผมจอร์จ ไชร์อ็อค ลูกชายของแฮรี่ ลี ไชร์อ็อค

209
00:18:40,843 --> 00:18:43,443
‎ผลกระทบระยะยาวจากเรื่องที่เกิดขึ้น...

210
00:18:44,363 --> 00:18:51,323
‎การตายของพ่อ พวกเราทุกคนทำใจได้ยากมาก

211
00:18:53,163 --> 00:18:57,603
‎หลานของเขา ลูกของเราก็คิดถึงเขา

212
00:18:58,283 --> 00:19:01,123
‎คือเรารู้จักเขา เรายังรู้ว่าเขาคือใคร...

213
00:19:01,603 --> 00:19:02,443
‎คนอื่นไม่รู้

214
00:19:04,123 --> 00:19:07,123
‎ผมอยากให้ลูกชายผมได้โตมากับเขา

215
00:19:08,803 --> 00:19:13,043
‎นี่คือความเสียใจ ดังนั้น...

216
00:19:20,723 --> 00:19:23,843
‎พ่อผมมาจากพื้นเพคนธรรมดาในโอไฮโอ

217
00:19:24,883 --> 00:19:30,003
‎เขาโตมาโดยมีความฝันมาตลอดว่า
‎อยากบินได้เหมือนปีเตอร์แพน

218
00:19:31,003 --> 00:19:34,243
‎ดังนั้นตอนเขาอายุ 20

219
00:19:34,323 --> 00:19:37,923
‎เขาเข้าร่วมโครงการ
‎นักบินฝึกหัดของกองทัพอากาศ

220
00:19:41,083 --> 00:19:43,523
‎พ่อผมรับใช้ชาติ 30 ปี

221
00:19:43,603 --> 00:19:48,003
‎และร่วมรบในสมรภูมิสำคัญสามครั้ง
‎สงครามโลกครั้งที่ 2 เกาหลีและเวียดนาม

222
00:19:48,963 --> 00:19:50,523
‎แต่เขาเกษียณตอนอายุ 51

223
00:19:52,763 --> 00:19:55,963
‎แน่นอนว่าเขาได้รับการ
‎เชิดชูเกียรติที่ผ่านสมรภูมิมามาก

224
00:19:59,323 --> 00:20:00,923
‎เขาเป็นนักบินที่เก่งมาก

225
00:20:04,363 --> 00:20:06,643
‎(วันที่ถูกยิง)

226
00:20:06,723 --> 00:20:11,803
‎(แฮรี่ ไชร์อ็อคฝากข้อความถึงภรรยาที่บ้าน)

227
00:20:16,843 --> 00:20:20,643
‎พ่อทิ้งข้อความไว้ที่เคาน์เตอร์
‎เพราะแม่ผมไม่อยู่บ้าน

228
00:20:22,043 --> 00:20:24,123
‎แม่ผมชื่อดี พ่อผมชื่อลี

229
00:20:27,963 --> 00:20:30,643
‎"เกิดเหตุจับตัวประกันทางใต้ของเมือง"

230
00:20:32,443 --> 00:20:35,283
‎"ผมต้องพาตำรวจบินไปดูสถานการณ์"

231
00:20:36,283 --> 00:20:37,123
‎"ลี"

232
00:20:45,163 --> 00:20:50,523
‎(แค่หนึ่งชั่วโมงต่อมา แฮรี่ก็ถูกยิงที่ศีรษะ)

233
00:20:57,003 --> 00:21:01,163
‎ผมโกรธมากอยู่หลายปี

234
00:21:02,883 --> 00:21:06,523
‎ภรรยาผมคิดว่าผมยังโกรธมาก
‎ผมพูดไม่ได้ว่าผมโกรธมาก

235
00:21:06,603 --> 00:21:13,443
‎ตอนนี้ผมเฉยๆ แค่คิดว่าคีธต้อง
‎รับผิดชอบและอธิบายกับพระเจ้าเอง

236
00:21:13,523 --> 00:21:15,363
‎(คีธพร้อมขึ้นพิจารณาคดี)

237
00:21:15,443 --> 00:21:17,523
‎เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนฉลาดมาก

238
00:21:17,603 --> 00:21:22,123
‎เขาน่าจะตัดสินใจได้อย่าง
‎ถูกต้องและชอบธรรมในอายุเท่านั้น

239
00:21:23,803 --> 00:21:28,003
‎ส่วนเรื่องความสำนึกผิดของเขา...

240
00:21:28,083 --> 00:21:32,323
‎ดูจากประวัติของเขาแล้ว ยากที่ผมจะเชื่อ

241
00:21:34,323 --> 00:21:39,043
‎คีธเป็นพวกมุ่งมั่นกล้าเสี่ยง
‎ไม่ใช่เฉพาะเหตุการณ์วันนั้น

242
00:21:39,123 --> 00:21:42,283
‎มันเป็นเส้นทางชีวิตตลอดสิบปี

243
00:21:56,083 --> 00:21:59,403
‎(มิสซูลา มอนตานา)

244
00:22:08,443 --> 00:22:12,803
‎เป็นการตัดสินเฉพาะบุคคลที่
‎จะอภัยให้การกระทำของใครสักคน

245
00:22:14,763 --> 00:22:19,883
‎บางคนอภัยไม่ได้
‎กับบางคน มันคือวิธีชะล้างจิตวิญญาณ

246
00:22:25,803 --> 00:22:28,923
‎น้องชายผมเป็นผลจากการเลี้ยงดูในวัยเด็ก

247
00:22:31,323 --> 00:22:33,643
‎เขาคงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้

248
00:22:33,723 --> 00:22:36,763
‎ถ้าวัยเด็กไม่กำหนดเส้นทางให้เขาเป็น

249
00:22:42,523 --> 00:22:47,043
‎ผมชื่อบรูซ คีธ พี่ชายของเดวิด คีธ

250
00:22:53,683 --> 00:22:55,363
‎(หลังเหตุฆาตกรรม)

251
00:22:55,443 --> 00:22:59,283
‎(บรูซเป็นคนแรกๆ
‎ที่เข้าเยี่ยมเวดิดในห้องไอซียู)

252
00:23:00,883 --> 00:23:04,523
‎ตอนที่ผมเห็นเขานอนโรงพยาบาล
‎กับท่อและสายต่างๆ

253
00:23:04,603 --> 00:23:07,563
‎และมีจอบอกการเต้นของหัวใจ

254
00:23:07,643 --> 00:23:12,043
‎มันน่ากลัวมากเมื่อนี่คือพี่น้องใกล้ชิดกับเรา

255
00:23:12,523 --> 00:23:15,683
‎และคุณอาจเห็นในทีวีเป็นครั้งคราว

256
00:23:15,763 --> 00:23:20,083
‎แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริง ต่อหน้าคุณ มันทรมานใจ

257
00:23:24,523 --> 00:23:30,043
‎(เดวิดเข้ารับการผ่าตัดช่วยชีวิตหลายครั้ง)

258
00:23:35,483 --> 00:23:38,723
‎ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะอยู่หรือตาย

259
00:23:38,803 --> 00:23:41,123
‎เขาต้องใช้เครื่องช่วยหายใจน่ะ

260
00:23:41,203 --> 00:23:46,003
‎พอมาได้ยินอีกที เขาก็มีกำหนดขึ้นศาลแล้ว

261
00:23:46,763 --> 00:23:50,843
‎เพราะเราไม่พิจารณาคดี
‎คนที่ยังไม่หายดีจากการบาดเจ็บสาหัส

262
00:23:50,923 --> 00:23:54,563
‎เราต้องรอจนกว่า
‎เขาจะแก้ต่างให้ตัวเองได้สักหน่อย

263
00:23:55,483 --> 00:23:57,603
‎เขาโดนกดดันมาก

264
00:23:57,683 --> 00:24:03,083
‎กับการต้องขึ้นศาล
‎หลังทำเรื่องร้ายแรงน่ากลัวลงไป

265
00:24:05,483 --> 00:24:09,083
‎(เดวิดถูกตั้งข้อหาฆ่าแฮรี่ ไชร์อ็อค)

266
00:24:09,163 --> 00:24:12,163
‎(และลักพาตัววิลเลียม โครส จูเนียร์)

267
00:24:12,243 --> 00:24:16,003
‎(เป็นไปได้ที่เขาจะถูกตัดสินประหารชีวิต)

268
00:24:24,323 --> 00:24:30,803
‎(เดวิดเลือกที่จะไม่ปฏิเสธ
‎ข้อกล่าวหา และรับสารภาพ)

269
00:24:33,123 --> 00:24:37,243
‎เมื่อเขาขึ้นศาลและรับสารภาพทุกข้อหา

270
00:24:37,323 --> 00:24:39,483
‎ผมเข้าใจว่าทำไมเขาทำแบบนั้น

271
00:24:41,203 --> 00:24:43,483
‎มันคือการรับผิดชอบ

272
00:24:46,803 --> 00:24:52,763
‎ระหว่างนั่งในศาลรับฟังผู้พิพากษาแถลงโทษ

273
00:24:52,843 --> 00:24:57,523
‎ผมจำข้อความที่ผู้พิพากษา
‎แถลงได้อย่างชัดเจน ท่านบอกว่า

274
00:24:57,603 --> 00:25:00,483
‎"ไอ้หนู เธอหมดหน้าตักจริงๆ คราวนี้"

275
00:25:03,403 --> 00:25:09,083
‎(วันที่ 10 เมษายน ปี 1985
‎เดวิดถูกตัดสินประหารชีวิตสองครั้ง)

276
00:25:14,603 --> 00:25:19,003
‎มีสักกี่คนที่เคยได้ยินว่ามีโทษประหารสองครั้ง

277
00:25:19,083 --> 00:25:20,963
‎ในการพิจารณาคดีเดียวกัน

278
00:25:23,083 --> 00:25:26,083
‎ผมคิดว่าโทษของเดวิด

279
00:25:27,603 --> 00:25:33,283
‎ที่ผู้พิพากษาตัดสินนั้น ไม่ถูกต้อง

280
00:25:33,363 --> 00:25:37,403
‎ผมคิดว่าการฆ่าคน

281
00:25:37,483 --> 00:25:40,443
‎ไม่คุ้มที่จะพยายาม

282
00:25:42,323 --> 00:25:45,803
‎ผมไม่รู้ว่าหลายปีนี้
‎ผมทำใจได้แล้วหรือเปล่าด้วยซ้ำ

283
00:25:46,363 --> 00:25:47,243
‎แต่ว่า...

284
00:25:50,483 --> 00:25:54,283
‎ผมรู้แน่ว่าผมจะไม่มีวันเห็นเขาอีกนอกลูกกรง

285
00:26:06,683 --> 00:26:09,963
‎เขาเลือกเดินตาม
‎ความรู้สึกผิดเพราะเขารู้ว่าเขาทำ

286
00:26:10,043 --> 00:26:13,603
‎เขาจึงซื่อสัตย์กับตัวเองและกับศาล

287
00:26:14,803 --> 00:26:17,963
‎เขาจะไม่มีวันไม่เสียใจกับสิ่งที่ทำไป

288
00:26:20,483 --> 00:26:24,243
‎เขารู้ว่าเขาทำตัวเอง

289
00:26:24,323 --> 00:26:27,523
‎เขารู้ว่าเขาชดใช้แพงมากกับสิ่งที่ทำไป

290
00:26:28,123 --> 00:26:30,963
‎เขาเป็นอันตรายต่อสังคมหรือเปล่าล่ะ

291
00:26:31,043 --> 00:26:32,483
‎ผมไม่คิดอย่างนั้น

292
00:26:34,243 --> 00:26:37,363
‎ผมอยากเห็นเขาถูกปล่อยตัวและใช้ชีวิตดีกว่าเดิม

293
00:26:38,443 --> 00:26:39,883
‎มันเป็นไปได้

294
00:26:54,763 --> 00:26:57,963
‎(พอลสัน มอนตานา)

295
00:27:03,643 --> 00:27:06,563
‎คดีนี้ไม่มีข้อสงสัยว่าใครผิดหรือถูก

296
00:27:07,043 --> 00:27:08,963
‎ไม่มีข้อสงสัยว่าใครทำ

297
00:27:09,483 --> 00:27:11,603
‎ไม่มีการจับผิดตัว

298
00:27:11,683 --> 00:27:13,283
‎(ศาลเขตที่ยี่สิบ)

299
00:27:13,363 --> 00:27:16,403
‎แต่เหมือนที่เขาพูดว่า
‎ คนไอริชไม่เห็นสีขาวและดำ

300
00:27:16,483 --> 00:27:19,163
‎เพราะพวกเขาเห็นทุกสีนอกจากนั้น

301
00:27:19,243 --> 00:27:23,443
‎นั่นคือปัญหาของผม ผมเห็นทุกสีในเรื่องราวแบบนี้

302
00:27:26,283 --> 00:27:27,603
‎ผมชื่อจิม แมนลีย์

303
00:27:27,683 --> 00:27:30,763
‎ผมเป็นผู้พิพากษาศาลเขตของเขตที่ยี่สิบ

304
00:27:30,843 --> 00:27:35,523
‎ซึ่งเป็นเขตอำนาจศาลที่พิจารณาคดีนี้

305
00:27:37,403 --> 00:27:44,363
‎(จิม แมนลีย์เป็นอัยการในช่วงตัดสินโทษเดวิด)

306
00:27:45,123 --> 00:27:48,643
‎(ตราประทับของรัฐมอนตานา)

307
00:27:48,723 --> 00:27:52,403
‎เดวิด แคเมรอน คีธ
‎ถูกตัดสินประหารชีวิตในห้องนี้

308
00:27:52,483 --> 00:27:54,003
‎ที่โต๊ะตัวนั้น

309
00:27:57,163 --> 00:28:01,043
‎เมื่อศาลประกาศโทษ

310
00:28:01,123 --> 00:28:05,483
‎ผมจำได้ว่าเขาไม่ได้
‎ส่งเสียงสักคำ ไม่ได้โวยวาย

311
00:28:05,523 --> 00:28:07,123
‎(เจมส์ แมนลีย์ ผู้พิพากษาเขต)

312
00:28:07,203 --> 00:28:08,803
‎หรือแสดงความรู้สึกมากนัก

313
00:28:10,003 --> 00:28:12,363
‎ตลอดกระบวนการพิจารณาคดี

314
00:28:12,443 --> 00:28:15,883
‎เขานั่งฟังอย่างอดทน

315
00:28:16,723 --> 00:28:18,883
‎เราคงไม่มีวันเดาได้เลยว่า

316
00:28:18,963 --> 00:28:21,963
‎เขากำลังถูกตัดสินโทษร้ายแรงขนาดนี้

317
00:28:25,923 --> 00:28:29,203
‎แทบไม่เคยได้ยินใครรับสารภาพ

318
00:28:29,283 --> 00:28:32,923
‎ถ้าผู้ต้องหารู้ว่าจะถูกตัดสินประหารชีวิต

319
00:28:33,003 --> 00:28:34,283
‎เว้นแต่ว่าเขาอยากตาย

320
00:28:36,203 --> 00:28:40,803
‎มันจึงน่าแปลกใจ แต่กลับกัน เขาก็ไม่แก้ต่างใดๆ

321
00:28:42,243 --> 00:28:46,523
‎คดีฆาตกรรมนี้ตรงตามเกณฑ์
‎ตัดสินโทษประหารทุกอย่าง

322
00:28:47,643 --> 00:28:52,403
‎ขอแค่สังคมมนุษย์ยังคงอยู่
‎จะต้องมีการชดใช้ความผิด

323
00:28:53,203 --> 00:28:57,323
‎ซึ่งผมเข้าใจในเรื่องนี้

324
00:28:57,403 --> 00:28:58,523
‎กลับกัน

325
00:28:59,083 --> 00:29:05,363
‎การมีโทษประหารไม่ได้ลดเหตุฆาตกรรมมากนัก

326
00:29:05,883 --> 00:29:12,243
‎แต่ถ้าผมต้องทำตามตัวบทกฎหมาย

327
00:29:12,323 --> 00:29:14,643
‎ในฐานะผู้ใช้กฎหมาย

328
00:29:16,763 --> 00:29:20,483
‎วันนี้ผมจะตัดสินโทษประหารชีวิตเขาอยู่ดี

329
00:29:20,963 --> 00:29:25,483
‎แต่โดยส่วนตัวแล้ว
‎ผมไม่เห็นด้วยเลยกับโทษประหาร

330
00:29:27,643 --> 00:29:33,763
‎(ผู้พิพากษากำหนด
‎วันประหารในคดีลักพาตัวปี 1984)

331
00:29:34,283 --> 00:29:39,723
‎(กำหนดวันประหารของเดวิด
‎คือวันที่ 1 ธันวาคม ปี 1988)

332
00:29:39,803 --> 00:29:44,643
‎(เกือบสี่ปีหลังคำตัดสิน)

333
00:29:45,483 --> 00:29:50,283
‎(ศาลเลคเคาน์ตี)

334
00:29:50,923 --> 00:29:53,763
‎(หลายสัปดาห์ก่อนวันประหารเดวิด)

335
00:29:53,843 --> 00:29:57,603
‎(ทนายของเขายื่นอุทธรณ์โดยตรง
‎ต่อผู้ว่าการรัฐเพื่อขอความกรุณา)

336
00:29:59,763 --> 00:30:03,603
‎ผู้ว่าการรัฐสวินดอนศึกษารายละเอียด
‎ของคดี คุยกับทุกคนที่เกี่ยวข้อง

337
00:30:03,683 --> 00:30:07,603
‎ไปที่เรือนจำและนั่งคุยกับเขาต่อหน้า

338
00:30:07,683 --> 00:30:09,923
‎และได้คุยกับเขาเป็นครั้งคราว

339
00:30:10,403 --> 00:30:16,363
‎ในตอนนั้น ผมเข้าใจว่า
‎เดวิด แคเมรอน คีธกลายเป็นคริสเตียนแล้ว

340
00:30:16,443 --> 00:30:19,683
‎และเดินสายพูดคุยกับกลุ่มนักเรียนไฮสคูล

341
00:30:19,763 --> 00:30:22,243
‎เกี่ยวกับอาชญากรรมและยาเสพติด

342
00:30:22,323 --> 00:30:26,203
‎และทำให้ผู้ว่าการรัฐเชื่อว่าเขาสำนึกผิดแล้ว

343
00:30:26,283 --> 00:30:28,963
‎(ห้องพิจารณาคดีเขต ซีบี แม็คนีล)

344
00:30:29,043 --> 00:30:32,243
‎ผู้ว่าการรัฐชั่งน้ำหนักทุกอย่าง
‎และลดโทษจากโทษประหาร

345
00:30:32,323 --> 00:30:35,803
‎เหลือจำคุกตลอดชีวิตโดยไม่มีสิทธิ์ขอทัณฑ์บน

346
00:30:37,123 --> 00:30:39,683
‎เป็นครั้งแรกเท่าที่ผมจำได้ที่ผู้ว่าการรัฐมอนตานา

347
00:30:39,763 --> 00:30:42,203
‎ละเว้นโทษประหารอย่างนี้

348
00:30:49,003 --> 00:30:54,083
‎ผมเข้าใจว่าเดวิด คาเมรอน คีธ
‎แสดงตัวตนหลายด้าน

349
00:30:54,843 --> 00:30:58,403
‎กับหลายคนในช่วงหนึ่ง

350
00:30:59,403 --> 00:31:02,723
‎ผมไม่รู้ว่าคนไหนคือเดวิด แคเมรอน คีธตัวจริง

351
00:31:04,043 --> 00:31:10,003
‎แต่ถ้าเขาจริงใจ
‎และสำนึกผิดจริงๆ กับสิ่งที่ทำลงไป

352
00:31:10,603 --> 00:31:16,163
‎และถ้าปรึกษาครอบครัวเหยื่อแล้ว

353
00:31:16,243 --> 00:31:20,803
‎ถึงจุดนี้ผมคงไม่คัดค้านที่จะให้เขาได้ทัณฑ์บน

354
00:31:24,603 --> 00:31:27,283
‎(ห้องพิจารณาคดี
‎เขตอำนาจศาลที่ยี่สิบ มอนตานา)

355
00:31:44,163 --> 00:31:48,443
‎(สโปเคน วอชิงตัน)

356
00:32:04,883 --> 00:32:08,483
‎เมื่อฉันคิดถึงพ่อ ฉันภูมิใจ

357
00:32:09,163 --> 00:32:14,883
‎ฉันไม่ได้ภูมิใจกับความผิดที่เขาทำ
‎แต่ฉันภูมิใจที่ ถึงจะมีเรื่องทั้งหมดนี้

358
00:32:15,603 --> 00:32:16,723
‎เขารักเรา

359
00:32:17,243 --> 00:32:19,923
‎เท่าที่เขาจะรักได้

360
00:32:22,683 --> 00:32:29,243
‎ผมไม่คิดว่าเขาเป็นคน
‎ชอบความรุนแรงแม้แต่นิดเดียว

361
00:32:29,323 --> 00:32:33,763
‎แต่ผมเคยเห็นคนติดยาหลายคนที่จนมุม

362
00:32:33,843 --> 00:32:39,123
‎และน่าเศร้าที่พร้อมทำ
‎ทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้ได้เสพยา

363
00:32:39,203 --> 00:32:41,123
‎เพื่อจะรับมือกับชีวิตได้

364
00:32:43,003 --> 00:32:45,803
‎ฉันรู้ ไม่สงสัยเลย

365
00:32:47,283 --> 00:32:51,803
‎มันไม่ใช่สิ่งที่เตรียมไว้ล่วงหน้า
‎ไม่ได้ทำเพราะชั่วร้าย แต่เป็น...

366
00:32:53,843 --> 00:32:58,923
‎"พระเจ้าช่วย ฉันกลัวจะตายแล้ว
‎ไม่รู้จะทำยังไงดี"

367
00:33:03,363 --> 00:33:08,163
‎(แคเมรอนอายุสองขวบ
‎ ทราซีเก้าขวบตอนที่พ่อติดคุก)

368
00:33:08,243 --> 00:33:12,203
‎(พวกเขาไปเยี่ยมพ่อเป็นประจำ)

369
00:33:17,363 --> 00:33:23,443
‎นี่คงเป็นภาพเดียว รูปเดียวที่ผมได้ถ่ายกับพ่อ

370
00:33:23,523 --> 00:33:29,283
‎ที่จริงเราเอาภาพนี้ไปขยาย
‎เป็นภาพที่เราติดไว้ข้างบันได

371
00:33:32,643 --> 00:33:35,683
‎ผมจำความได้ก็รู้ว่าพ่อติดคุกแล้ว

372
00:33:36,563 --> 00:33:40,443
‎ถึงเขาอยู่ในคุกตลอด เขาก็ดีกับผมมาก

373
00:33:42,803 --> 00:33:48,083
‎สำหรับคนที่ติดคุกมาตลอดชีวิต

374
00:33:48,163 --> 00:33:52,523
‎ผมไม่เคยเห็นใครที่มีความหวังมากเท่านี้

375
00:33:52,603 --> 00:33:58,163
‎ยังอยากสร้างความแตกต่าง ยังอยากเป็น...

376
00:33:59,483 --> 00:34:03,283
‎ส่วนหนึ่งในชีวิตผม อยากรู้ว่าผมชอบอะไร

377
00:34:03,363 --> 00:34:05,443
‎และขอรูปของลูกๆ ผม

378
00:34:08,323 --> 00:34:10,563
‎เราคุยกันสัปดาห์ละครั้งเป็นอย่างมาก

379
00:34:13,843 --> 00:34:20,003
‎ทุกคน ไม่ว่าจะทำผิดอะไร สมควรได้โอกาส

380
00:34:20,083 --> 00:34:23,123
‎ยังไงพวกเขาก็คือมนุษย์

381
00:34:26,363 --> 00:34:29,923
‎ผมคิดว่าเขารับโทษสาสมกับความผิดที่เขาทำแล้ว

382
00:34:30,003 --> 00:34:35,763
‎แต่ ผมก็เข้าใจว่าเขาพรากชีวิตคน

383
00:34:37,523 --> 00:34:39,563
‎ฉันไม่เคยคิดจริงจังเกี่ยวกับเหยื่อ...

384
00:34:40,203 --> 00:34:41,243
‎จนกระทั่งตอนนี้

385
00:34:42,203 --> 00:34:45,083
‎ไม่รู้สิ เพราะตอนนั้นฉันเพิ่งเก้าขวบ

386
00:34:45,683 --> 00:34:47,563
‎ฉันไม่สามารถจะ

387
00:34:47,643 --> 00:34:52,603
‎คิดถึงเหยื่อในเรื่องทั้งหมดนี้

388
00:34:55,763 --> 00:34:58,843
‎แต่ถ้าพวกเขาได้พบพ่อ ได้คุยกับเขา

389
00:34:59,443 --> 00:35:02,243
‎ผมคิดว่าพวกเขาคงยกโทษให้พ่อ

390
00:35:06,603 --> 00:35:10,923
‎(ความรักนำมาซึ่งความเชื่อ ความหวัง
‎ความอดทน ทุกอย่าง ความรักไม่เคยล้มเหลว)

391
00:35:18,683 --> 00:35:23,803
‎(เบตตีส์ ไดเนอร์ พอลสัน มอนตานา)

392
00:35:26,483 --> 00:35:30,683
‎เดวิด คีธ ผมพบว่าการคุยกับเขาน่าสนใจ

393
00:35:30,763 --> 00:35:32,283
‎(ขอต้อนรับสู่เบตตีส์)

394
00:35:32,363 --> 00:35:35,883
‎ผมพบเจอฆาตกรมาเยอะ

395
00:35:35,963 --> 00:35:40,123
‎และเขาไม่เหมือนฆาตกรทั่วไปเลย

396
00:35:42,083 --> 00:35:44,563
‎ถ้าคุณพบเดวิดในร้านอาหารกลางเมือง

397
00:35:44,643 --> 00:35:48,763
‎คุณคงคิดว่าเขาเป็นคนฉลาดมาก
‎คนธรรมดาทั่วไป

398
00:35:48,843 --> 00:35:50,123
‎(กินที่นี่)

399
00:35:50,203 --> 00:35:51,643
‎(เปิด ร้านเล็กรสเลิศ)

400
00:35:51,723 --> 00:35:56,083
‎เขาไม่ใช่คนโง่ เขาแค่ตัดสินใจผิด

401
00:35:58,483 --> 00:36:03,403
‎ผมเดนนิส โจนส์ ผมเคยเป็น
‎ผู้สื่อข่าวของหนังสือพิมพ์มิสซูเลียน

402
00:36:03,483 --> 00:36:05,363
‎(นักบินตายในเหตุการณ์จับตัวประกัน)

403
00:36:05,443 --> 00:36:10,683
‎ผมขึ้นปกด้วยภาพลำเลียง
‎เดวิด คีธ แฮรี่ ไชร์อ็อคที่สนามบิน

404
00:36:10,763 --> 00:36:14,923
‎และตามคดีนี้ต่อเนื่องจนปิดคดี

405
00:36:15,003 --> 00:36:17,043
‎(คำให้การของฆาตกร)

406
00:36:17,123 --> 00:36:21,243
‎เดวิดบอกว่ามันแค่เป็น
‎วันซวยวันหนึ่ง ซึ่งจริงๆ มากกว่านั้น

407
00:36:24,163 --> 00:36:27,763
‎(เดนนิส โจนส์อยู่ในที่เกิดเหตุในวันนั้น)

408
00:36:27,843 --> 00:36:31,003
‎(และต่อมาได้สัมภาษณ์เดวิด
‎ที่โรงพยาบาลและในคุก)

409
00:36:31,083 --> 00:36:35,243
‎(พวกเขาติดต่อกันเป็นเวลาหลายปี)

410
00:36:38,003 --> 00:36:41,003
‎ผมได้คุยกับเดวิดจากการสัมภาษณ์หลายครั้ง

411
00:36:41,083 --> 00:36:44,843
‎เราได้ติดต่อกันต่อเนื่อง
‎โดยที่เขา เขียนจดหมายถึงผม

412
00:36:46,443 --> 00:36:49,843
‎ผมไม่เห็นว่ามีใครอีกที่สัมภาษณ์เขา

413
00:36:50,443 --> 00:36:53,443
‎ทุกคนเข้าถึงเขาได้มากพอๆ กับผม

414
00:36:53,523 --> 00:36:58,363
‎แต่มาถึงจุดหนึ่ง
‎เขาก็ไม่อยากคุยกับใครนอกจากผม

415
00:37:00,883 --> 00:37:04,523
‎เขาเขียนเล่าเรื่องส่วนตัว
‎หลายอย่าง เรื่องความรู้สึกมาในจดหมาย

416
00:37:04,603 --> 00:37:07,443
‎หมดเปลือกมาก

417
00:37:08,123 --> 00:37:12,483
‎และทั้งหมดนั้นดูเหมือนซื่อตรงมากด้วย

418
00:37:12,563 --> 00:37:17,323
‎ผมไม่คิดว่าเขาพยายามจะทำให้ใครประทับใจ

419
00:37:18,243 --> 00:37:22,723
‎ผมคิดว่าเขาสำนึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป

420
00:37:22,803 --> 00:37:27,643
‎ผมว่ามันคงเป็นความพยายาม
‎ที่จะแสดงออกว่าเขารู้สึกผิด

421
00:37:39,043 --> 00:37:45,643
‎ให้ตายสิ ผมโกหกตัวเอง
‎มานานแค่ไหน สิบสองปีมั้ง

422
00:37:46,243 --> 00:37:48,723
‎ที่จริงโกหกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้

423
00:37:49,643 --> 00:37:51,803
‎ยอมรับสารภาพ ขึ้นศาล

424
00:37:52,403 --> 00:37:54,803
‎ผมแค่พยายามขอเมตตาจากศาล

425
00:37:54,883 --> 00:37:58,403
‎และหวังว่าผมจะได้ลดโทษสักเล็กน้อย

426
00:38:00,003 --> 00:38:03,563
‎ผู้พิพากษาจะได้ไม่ต้อง
‎เสียเวลา เงินทองและอื่นๆ

427
00:38:04,243 --> 00:38:07,083
‎ท่านคงไม่ตัดสินประหารชีวิตผม

428
00:38:07,163 --> 00:38:08,723
‎เพราะผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ

429
00:38:10,723 --> 00:38:13,003
‎ทั้งหมดนั้นผมคิดถึงแต่ตัวผมเอง

430
00:38:16,163 --> 00:38:18,483
‎ผมรับโทษพอแล้วหรือยัง

431
00:38:19,443 --> 00:38:23,243
‎ศาลดูเหมือนไม่คิดอย่างนั้น และ...

432
00:38:25,803 --> 00:38:27,763
‎ผมไม่รู้จะพูดยังไง

433
00:38:27,843 --> 00:38:31,323
‎ผมคิดจริงๆ ว่าผมได้รับโทษหนักเกินไป

434
00:38:32,523 --> 00:38:36,243
‎คุณไม่เคยเห็นรูกระสุนหลังหัวผม แต่ว่า...

435
00:38:36,923 --> 00:38:39,643
‎ผมถูกจ่อยิงหลังหัวนะ

436
00:38:41,283 --> 00:38:44,843
‎ไม่ว่ายังไง มันดูจะไม่ถูกต้อง

437
00:38:46,203 --> 00:38:48,083
‎แต่นั่นแหละ องุ่นเปรี้ยว

438
00:38:48,723 --> 00:38:50,723
‎ผมทำตัวเอง

439
00:38:51,883 --> 00:38:53,803
‎มันก็เลยต้องยอมรับ

440
00:38:58,563 --> 00:39:02,283
‎นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียง
‎เดวิด คีธหลังจากไม่ได้ยินมานาน

441
00:39:03,683 --> 00:39:07,483
‎ถ้าผมฟังไม่ผิด เขาพูดว่า

442
00:39:08,323 --> 00:39:09,643
‎เขาคิดจะ

443
00:39:10,363 --> 00:39:13,243
‎เลี่ยงโทษประหารด้วยการรับสารภาพ

444
00:39:14,923 --> 00:39:17,283
‎ตอนนี้เขาบอกว่านั่นคือแรงจูงใจของเขา

445
00:39:17,363 --> 00:39:20,963
‎แต่ตอนนั้น เขาทำเหมือนว่าเขาจะรับผิดชอบ

446
00:39:24,683 --> 00:39:25,523
‎รู้มั้ย

447
00:39:26,483 --> 00:39:29,363
‎ทุกอย่างมีคำอธิบาย

448
00:39:29,443 --> 00:39:34,323
‎อาจเป็นความจริง
‎แค่ส่วนเดียวที่เขาอยากรับผิดชอบ

449
00:39:34,403 --> 00:39:39,163
‎แต่ขณะเดียวกัน เขาก็ทำเพื่อหวังผล

450
00:39:39,643 --> 00:39:40,603
‎อย่างที่เขาบอก

451
00:39:40,683 --> 00:39:42,283
‎"เลี่ยงโทษประหาร"

452
00:39:43,483 --> 00:39:49,003
‎ฟังแล้วแทบจะเหมือนเขาย้อนเวลากลับไป

453
00:39:52,203 --> 00:39:54,043
‎ฟังแล้วก้าวร้าวกว่าเดิม

454
00:39:54,603 --> 00:39:58,123
‎ทั้งที่ตอนนี้เขามีเวลามากมายให้คิด

455
00:39:59,963 --> 00:40:01,123
‎เขาเปลี่ยนไป

456
00:40:01,203 --> 00:40:06,243
‎เขาคิดถึงเดวิด คีธ
‎ไม่ได้คิดถึงคุณไชร์อ็อคและครอบครัว

457
00:40:08,123 --> 00:40:10,483
‎และแค่เรื่องนี้ก็น่าผิดหวังแล้ว

458
00:40:21,963 --> 00:40:25,963
‎(ไวท์ฟิช มอนตานา)

459
00:40:26,963 --> 00:40:32,243
‎(บ้านไชร์อ็อค)

460
00:40:41,283 --> 00:40:45,323
‎(จอร์จเคยรับฟังคำสารภาพของเดวิดในศาล)

461
00:40:45,403 --> 00:40:50,283
‎(เขาไม่เคยได้ยินเสียงเดวิดนับแต่นั้น)

462
00:40:55,123 --> 00:40:57,203
‎วันนั้นไม่มีอะไรถูกต้องเลย

463
00:40:58,003 --> 00:40:59,963
‎มันไม่จริงซะทีเดียว

464
00:41:00,043 --> 00:41:05,003
‎สิ่งที่ถูกต้องจริงๆ ในวันนั้น
‎คือนักบินอาสาแลกตัวกับเด็ก

465
00:41:06,003 --> 00:41:09,283
‎นั่นคือเรื่องเดียวที่ถูกต้องในวันนั้น

466
00:41:11,043 --> 00:41:14,043
‎ถ้าผมแกล้งร้องไห้ได้ในตอนนี้ ผมคงทำ

467
00:41:15,803 --> 00:41:17,003
‎แต่ผมทำไม่ได้

468
00:41:18,923 --> 00:41:24,123
‎ผมเสียใจที่ฆ่าคุณไชร์อ็อคจากก้นบึ้งของหัวใจ

469
00:41:24,203 --> 00:41:29,763
‎มันไม่ใช่สิ่งที่ผมตั้งใจไว้
‎แม้แต่ห้าวินาทีก่อนหน้านั้น

470
00:41:31,603 --> 00:41:35,683
‎เพราะตอนนั้นผมไม่คิดจะยิงใครตรงนั้นเลย

471
00:41:36,243 --> 00:41:37,603
‎ผมพยายามจะหนี

472
00:41:38,403 --> 00:41:40,603
‎ผมพยายามจะหนีอยู่นานหลายชั่วโมง

473
00:41:46,083 --> 00:41:50,643
‎เดวิด คีธบอกว่า "ผมไม่คิด
‎จะทำร้ายใคร ผมคิดแค่จะหนี"

474
00:41:51,603 --> 00:41:53,083
‎มันยากจะเชื่อสักหน่อย

475
00:41:58,163 --> 00:42:01,803
‎วันหนึ่ง เขาใช้ปืนปล้นร้านยา

476
00:42:01,883 --> 00:42:03,243
‎เขาปล้นยาแก้ปวด

477
00:42:03,723 --> 00:42:05,403
‎เขาหลีกเลี่ยงการจับกุม

478
00:42:06,043 --> 00:42:09,003
‎เขาพยายามฆ่ามาแล้ว ด้วยการยิงเจ้าของร้าน

479
00:42:09,083 --> 00:42:12,083
‎เขาใช้ปืนจี้ลักพาตัวลูกชายเจ้าของร้าน

480
00:42:12,163 --> 00:42:13,643
‎จับพ่อผมเป็นตัวประกัน

481
00:42:15,123 --> 00:42:18,283
‎และฆ่าเขา ในวันเดียวกันนั้น

482
00:42:19,123 --> 00:42:22,843
‎แล้วการที่จะบอกว่า
‎โจรมืออาชีพนับสิบปีคนนี้เป็นโรคจิต

483
00:42:22,923 --> 00:42:23,763
‎(ตั้งข้อหาเด็กหนุ่ม)

484
00:42:23,843 --> 00:42:27,403
‎ทั้งที่เขาทำผิดซ้ำซาก เข้าออกคุกตลอดสิบปี

485
00:42:28,243 --> 00:42:29,123
‎อยู่ระหว่างทัณฑ์บน

486
00:42:29,883 --> 00:42:32,363
‎แต่เขารู้จักพูดแก้ต่าง

487
00:42:33,923 --> 00:42:37,883
‎เขาบ่มเพาะขัดเกลาการทำผิดมาตลอดชีวิต

488
00:42:38,563 --> 00:42:41,563
‎จนชีวิตเขาจบลงอย่างน่าเศร้า

489
00:42:41,643 --> 00:42:44,883
‎(ฆาตกรรม)

490
00:42:45,003 --> 00:42:46,843
‎เขาเชื่อว่าตัวเองสำนึกผิดหรือเปล่า

491
00:42:46,923 --> 00:42:48,723
‎เป็นคำถามที่ดี

492
00:42:50,523 --> 00:42:54,003
‎สำหรับคนที่มีแนวโน้มต่อต้านสังคมอย่างนั้น

493
00:42:54,523 --> 00:42:56,243
‎และคนที่พูดเก่ง

494
00:42:56,923 --> 00:43:01,043
‎เข้าใจพูดมาก

495
00:43:01,123 --> 00:43:02,203
‎เชื่อได้มั้ยเหรอ

496
00:43:03,283 --> 00:43:05,563
‎ผมไม่เชื่อ

497
00:43:06,283 --> 00:43:07,483
‎เขาคือคนเจ้าเล่ห์ตัวจริง

498
00:43:08,123 --> 00:43:12,803
‎และถ้าเขาหาทางลดโทษได้เป็นพิเศษ

499
00:43:12,883 --> 00:43:17,003
‎ทำให้ผู้ว่าการรัฐเปลี่ยน
‎คำตัดสินโทษเขา เขาคงทำ

500
00:43:35,963 --> 00:43:40,003
‎ผมจะเสียใจที่ฆ่าคุณไชร์อ็อคไปจนวันตาย

501
00:43:41,923 --> 00:43:45,243
‎ผ่านมาแล้วกว่าครึ่งชีวิตผมนับจากวันนั้น

502
00:43:46,843 --> 00:43:51,523
‎ผมเสียเวลาและพลังมากมาย

503
00:43:52,643 --> 00:43:54,083
‎ในคุก

504
00:43:54,803 --> 00:43:59,843
‎ผมสมควรได้รับโทษก็จริง แต่ว่า...

505
00:44:00,883 --> 00:44:02,683
‎ผมทำอย่างอื่นได้

506
00:44:04,123 --> 00:44:06,683
‎(สามเดือนหลังจากให้สัมภาษณ์ครั้งแรก)

507
00:44:06,763 --> 00:44:11,123
‎(เดวิด คีธยอมตอบคำถามเพิ่มเติม)

508
00:44:11,963 --> 00:44:16,963
‎ผมอยากดูแลหลานๆ ของผม

509
00:44:17,683 --> 00:44:19,843
‎เพื่อที่พวกเขาจะไม่มีวันออกนอกลู่นอกทาง

510
00:44:21,683 --> 00:44:23,363
‎ผมซื่อสัตย์กับคนอื่นได้

511
00:44:25,203 --> 00:44:28,923
‎และอยากซื่อสัตย์กับพวกเขา ผมอยากซื่อสัตย์

512
00:44:38,003 --> 00:44:39,923
‎เขาเชื่อว่าเขาสำนึกผิดมั้ยเหรอ

513
00:44:40,003 --> 00:44:41,803
‎เป็นคำถามที่ดี

514
00:44:42,883 --> 00:44:46,283
‎สำหรับคนที่มีแนวโน้มต่อต้านสังคมแบบนั้น

515
00:44:46,363 --> 00:44:48,603
‎คนที่พูดเก่ง

516
00:44:49,243 --> 00:44:53,003
‎เข้าใจพูดมาก

517
00:44:56,723 --> 00:44:57,763
‎เชื่อได้มั้ยเหรอ

518
00:44:58,363 --> 00:45:00,763
‎ผมไม่เชื่อ

519
00:45:05,203 --> 00:45:09,483
‎ผมคิดว่าคนต่อต้านสังคมคงบรรยายผมได้ดี

520
00:45:11,203 --> 00:45:15,363
‎แต่ผมเป็นมนุษย์อีกคนในตอนนั้น

521
00:45:17,203 --> 00:45:19,163
‎นี่ไม่ใช่คำแก้ตัวกับสิ่งที่ผมทำไป

522
00:45:19,763 --> 00:45:22,203
‎แต่ผมคิดว่าผมรับโทษพอแล้ว

523
00:45:24,043 --> 00:45:26,043
‎ถ้าผมแก้ไขเรื่องนี้ได้ ผมจะทำ

524
00:45:27,043 --> 00:45:29,163
‎แต่เราทุกคนรู้ว่าเป็นไปไม่ได้

525
00:45:35,443 --> 00:45:38,963
‎ผมบอกได้อย่างจริงใจจากก้นบึ้งของหัวใจ

526
00:45:39,643 --> 00:45:40,683
‎ผมเสียใจ

527
00:45:52,043 --> 00:45:53,483
‎ขอโทษ ผม...

528
00:45:54,243 --> 00:45:57,963
‎มีบางอย่าง ถ้าผมพยายามพูดออกมาให้ได้

529
00:45:59,643 --> 00:46:02,243
‎มันจะทำให้ร้องไห้ไม่หยุด

530
00:46:03,323 --> 00:46:04,163
‎และ...

531
00:46:06,203 --> 00:46:12,283
‎ผมไม่อยากให้ใครสงสารผม หรืออะไรทำนองนี้

532
00:46:13,123 --> 00:46:14,723
‎ผมไม่ใช่คนเดิมแล้ว

533
00:46:15,843 --> 00:46:19,603
‎สังคมไม่ควรต้องเลี้ยงดูผมไปตลอดชีวิต

534
00:46:19,683 --> 00:46:21,523
‎ขอโอกาสให้ผมเลี้ยงดูตัวเอง

535
00:46:24,763 --> 00:46:29,243
‎(เดวิดยังคงอยู่ในเรือนจำที่มีการป้องกันสูงสุด)

536
00:46:30,643 --> 00:46:35,123
‎(เขาไม่ได้สิทธิ์ขอทัณฑ์บน)

537
00:46:48,843 --> 00:46:53,003
‎สิ่งที่ผมพลาดไปในชีวิต
‎คงเขียนเป็นหนังสือได้เล่มนึง

538
00:46:54,403 --> 00:46:56,203
‎คงเป็นร้อยเล่ม

539
00:47:00,723 --> 00:47:02,243
‎คุณ ผม ทุกคน

540
00:47:03,403 --> 00:47:04,843
‎เราทุกคนทำผิดพลาดกันทั้งนั้น

541
00:47:05,963 --> 00:47:08,323
‎อย่าเสียเวลาชีวิตเหมือนผม

542
00:47:41,923 --> 00:47:44,843
‎คำบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย