1
00:00:06,048 --> 00:00:11,929
ซับไตเติลสีฟ้าคือคําภาษาญี่ปุ่น
ซับไตเติลสีเหลืองคือคําภาษาเกาหลี

2
00:01:03,355 --> 00:01:06,149
(ภาษาญี่ปุ่น) โคซัง ขอต้อนรับกลับบ้านครับ

3
00:01:07,985 --> 00:01:10,070
- ขนของลงได้
- ครับผม

4
00:01:10,070 --> 00:01:11,822
ขนของลง

5
00:01:13,031 --> 00:01:16,326
ดูเหมือนเดินทางครั้งนี้สําเร็จดีนะครับ

6
00:01:17,077 --> 00:01:18,704
ตกลงเป็นฝ่ายไหนครับ

7
00:01:18,704 --> 00:01:21,415
พวกโซเวียตหรืออเมริกัน

8
00:01:23,125 --> 00:01:24,710
ยังไม่รู้แน่

9
00:01:24,710 --> 00:01:28,213
แกต้องอยู่ต่อ จับตาดูคนงานไว้

10
00:01:29,339 --> 00:01:31,633
อย่าให้ใครขโมยอะไรจากเรา

11
00:01:31,633 --> 00:01:34,595
ทุกอย่างจะเป็นตามคําสั่งครับผม

12
00:01:34,595 --> 00:01:36,096
ไม่ต้องห่วง

13
00:02:04,291 --> 00:02:06,335
(โอซาก้า)

14
00:02:14,259 --> 00:02:17,721
(ปี 1945)

15
00:02:17,721 --> 00:02:22,518
"เรากําลังประกาศศักดา
ความเก่งกล้าของชาติให้โลกได้เห็น

16
00:02:23,477 --> 00:02:27,189
ทหารกล้าบุกเข้าสนามรบ..."

17
00:02:27,189 --> 00:02:28,982
ไม่ใช่พี่ตั้งใจอ่อนข้อให้ฉันนะ!

18
00:02:28,982 --> 00:02:31,401
"ศัตรูกําลังล่าถอยเสียกระบวนไม่เป็นท่า"

19
00:02:44,498 --> 00:02:45,541
โมซาซึ!

20
00:02:50,337 --> 00:02:51,839
(ภาษาเกาหลี) พี่!

21
00:02:51,839 --> 00:02:52,965
มาเร็วๆ!

22
00:02:57,469 --> 00:03:00,055
เชิญชิมรสชาติของบ้านเกิดค่ะ!

23
00:03:00,055 --> 00:03:03,350
- อรุณสวัสดิ์ครับ
- พี่! รอด้วย

24
00:03:03,350 --> 00:03:05,978
เอาไปกินกับข้าวปันส่วนก็ดี!

25
00:03:05,978 --> 00:03:08,313
รสจัดจ้านขึ้น ท้องอิ่มขึ้น!

26
00:03:08,313 --> 00:03:11,733
มาเลย รสชาติของบ้านเกิด!

27
00:03:11,733 --> 00:03:14,695
- กิมจิค่ะ! มีกิมจิอร่อยๆ ขาย
- ชนะ!

28
00:03:14,695 --> 00:03:17,406
- ไม่ยุติธรรม พี่อ่ะ!
- โนอา...

29
00:03:17,406 --> 00:03:21,201
- พี่ชนะทุกทีเลย
- บอกแล้วไงว่าอย่าเผลอ

30
00:03:21,201 --> 00:03:22,995
ไปยุน้องให้วิ่งแข่งทําไมเล่า

31
00:03:22,995 --> 00:03:26,707
แม่ ถ้าไม่ทําแบบนี้
ไม่มีทางลากออกจากบ้านทันเข้าเรียน

32
00:03:27,332 --> 00:03:29,001
ขอซื้อกิมจิหน่อยได้ไหมครับ

33
00:03:30,294 --> 00:03:33,005
คุณคิม สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะ

34
00:03:33,005 --> 00:03:34,131
ใช่

35
00:03:35,924 --> 00:03:38,010
นึกว่าคุณไปซื้อร้านอื่นแล้ว

36
00:03:38,010 --> 00:03:42,472
จะไปซื้อเจ้าอื่นได้ยังไง
กิมจิของใครก็สู้ของคุณไม่ได้

37
00:03:43,599 --> 00:03:45,017
ช่วงนี้ยุ่งเหรอคะ

38
00:03:45,893 --> 00:03:47,477
ครับ ยุ่งนิดหน่อย

39
00:03:49,563 --> 00:03:53,275
เหลือนิดเดียว หวังว่าเป็นเพราะขายดีนะ

40
00:03:53,275 --> 00:03:56,195
ถ้าจริงก็ดีสิ

41
00:03:56,195 --> 00:04:00,073
ช่วงนี้หาผักกาดยากมาก

42
00:04:01,241 --> 00:04:03,535
นี่เหลือเป็นถังสุดท้ายแล้ว

43
00:04:03,535 --> 00:04:08,290
พี่สะใภ้ก็เที่ยวหาผักทุกตลาด
อะไรก็ได้ที่จะเอามาหมัก แต่ว่า...

44
00:04:09,625 --> 00:04:10,792
แล้วคุณจะทํายังไงต่อ

45
00:04:12,586 --> 00:04:14,171
เราก็คงเอาตัวรอดได้หรอกค่ะ

46
00:04:14,171 --> 00:04:15,756
เราก็รอดได้ทุกที

47
00:04:18,634 --> 00:04:19,635
นี่จ้ะ

48
00:04:20,344 --> 00:04:23,222
ดูแล้วนายน่าจะเก็บเงินเก่ง

49
00:04:23,222 --> 00:04:26,016
ดีเลยฮะ ผมตั้งใจว่าต้องรวยมากๆ

50
00:04:27,643 --> 00:04:29,811
อย่างน้อยก็มีลูกชายที่พึ่งพาได้คนหนึ่งละ

51
00:04:29,811 --> 00:04:32,272
- ขอบคุณค่ะ สวัสดีนะคะ
- แล้วเจอกันใหม่

52
00:04:32,773 --> 00:04:34,066
สวัสดีครับ

53
00:04:39,947 --> 00:04:43,408
นายนั่นต้องเป็น
สายลับอะไรสักอย่างแน่เลย

54
00:04:45,202 --> 00:04:47,329
ต่อให้พูดเล่นก็พูดอะไรแบบนั้นไม่ได้นะ

55
00:04:48,247 --> 00:04:49,414
ใครจะมาคอยฟัง

56
00:04:49,915 --> 00:04:52,584
ไม่มีทางรู้หรอก โดยเฉพาะในช่วงเวลาแบบนี้

57
00:04:52,584 --> 00:04:56,004
- ดูนั่นสิ!
- บนนั้นอะไรน่ะ

58
00:05:04,429 --> 00:05:06,348
- ออมม่า
- เครื่องบินอเมริกัน!

59
00:05:13,981 --> 00:05:15,566
แม่ ดูนั่นสิ!

60
00:05:16,066 --> 00:05:17,276
มีอะไรตกลงมาเต็มเลย

61
00:05:33,125 --> 00:05:35,335
เก็บได้แล้ว นี่อะไรน่ะ

62
00:05:36,336 --> 00:05:37,963
เขาเขียนว่าอะไร โนอา

63
00:05:37,963 --> 00:05:40,215
"เรียนชาวประชาญี่ปุ่น

64
00:05:40,215 --> 00:05:44,678
โปรดยื่นฎีกาต่อจักรพรรดิ
ให้หยุดสงครามโหดร้ายนี้เสีย

65
00:05:45,470 --> 00:05:49,433
หากญี่ปุ่นไม่ยอมแพ้ สถานการณ์จะยิ่งเลวร้าย

66
00:05:50,058 --> 00:05:53,729
เราขอยืนยันอย่างหนักแน่น
ให้ยอมรับผลที่จะตามมาเสีย

67
00:05:53,729 --> 00:05:58,609
จะได้เริ่มซ่อมและสร้าง
ญี่ปุ่นที่รักสงบและดีกว่าเดิม"

68
00:05:59,359 --> 00:06:00,611
เขาพูดถึงเรื่องอะไร

69
00:06:01,445 --> 00:06:02,905
เรื่องจะเลวร้ายมากกว่านี้ได้ยังไง

70
00:06:03,488 --> 00:06:07,409
แม่ ไม่เข้าใจเหรอ
พวกอเมริกันจะบุกไง

71
00:06:28,096 --> 00:06:31,683
(สงครามโลกครั้งที่สอง)

72
00:07:57,227 --> 00:07:59,479
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

73
00:08:15,579 --> 00:08:17,998
หากได้เงินทุน 500 ล้านเยน

74
00:08:17,998 --> 00:08:20,459
จากนักลงทุนเปี่ยมประสบการณ์อย่างคุณ

75
00:08:20,459 --> 00:08:22,753
ผมจะสามารถใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมา
บริหารทุนนั้นได้

76
00:08:23,712 --> 00:08:25,881
ระดมทุนได้เท่าไหร่แล้ว

77
00:08:25,881 --> 00:08:27,841
เกือบได้ถึงเป้าแล้วครับ

78
00:08:27,841 --> 00:08:29,801
นักลงทุนตื่นเต้นกันมาก

79
00:08:30,385 --> 00:08:33,764
ด้วยเงินลงทุนไม่มาก ความเสี่ยงต่ํา

80
00:08:33,764 --> 00:08:37,142
โดยเฉพาะในตลาดที่ผันผวนอย่างนี้

81
00:08:37,142 --> 00:08:39,394
โอกาสในการทํากําไรมีสูงมาก

82
00:08:39,394 --> 00:08:42,397
คิดจะจัดการกองทุนนี้เองเลยรึ

83
00:08:42,397 --> 00:08:44,024
จะได้ไม่ต้องเสียค่าจ้างคนมากครับ

84
00:08:44,525 --> 00:08:45,984
อีกอย่าง

85
00:08:45,984 --> 00:08:48,403
ผมเป็นกลาง

86
00:08:49,071 --> 00:08:51,698
ไม่ว่าจะเงินดอลลาร์สหรัฐหรือเงินเยน

87
00:08:51,698 --> 00:08:53,242
ผมก็รู้สึกไม่แตกต่างกัน

88
00:08:53,242 --> 00:08:57,538
แต่ตอนอยู่ชิฟฟลีย์สคุณไม่ได้เป็นกลาง

89
00:08:58,247 --> 00:08:59,873
เราได้ข่าวแล้ว

90
00:08:59,873 --> 00:09:05,546
คุณทําเสียงานเพราะมัวแต่
ไปเห็นอกเห็นใจเจ้าของที่

91
00:09:08,298 --> 00:09:12,803
ดีลนั้นล่มเพราะทุกฝ่ายใช้อารมณ์เกินไป

92
00:09:13,887 --> 00:09:17,975
คุณผู้หญิงคนนั้นไม่คิดจะขายอยู่แล้ว

93
00:09:18,517 --> 00:09:21,103
ไม่ว่าจะขายให้อาเบะซัง
หรือเครือโรงแรมโคลตัน

94
00:09:22,521 --> 00:09:24,523
ที่ผมพยายามจะบอกก็คือ

95
00:09:24,523 --> 00:09:28,527
การทําธุรกิจโดยภักดีกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
เป็นเรื่องอันตราย

96
00:09:33,699 --> 00:09:36,201
แล้วความเกี่ยวข้องของคุณกับโยชิอิ มาโมรุ...

97
00:09:37,202 --> 00:09:38,829
ก็น่าเป็นห่วงนะ

98
00:09:41,123 --> 00:09:42,708
พูดตรงๆ ก็คือ

99
00:09:43,417 --> 00:09:44,960
พรรคพวกของเขา

100
00:09:50,257 --> 00:09:53,677
ตอนนี้โตเกียวเป็นมหานคร
มีคนอาศัยอยู่ 11 ล้านคน

101
00:09:55,220 --> 00:09:57,639
แต่ยังรู้สึกเหมือนเป็นหมู่บ้านเล็กๆ

102
00:10:00,976 --> 00:10:02,311
ไม่ต้องห่วงครับ

103
00:10:03,145 --> 00:10:05,314
ผมไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนผู้นั้นทั้งสิ้น

104
00:10:09,776 --> 00:10:11,612
(โตเกียว)

105
00:10:15,073 --> 00:10:16,825
(ปี 1989)

106
00:10:32,758 --> 00:10:35,761
บรอค ฟังฉัน นี่ไม่ได้คิดไปเอง

107
00:10:36,637 --> 00:10:38,388
ลองดูดัชนีนิคเคอิเว้ย

108
00:10:40,349 --> 00:10:41,475
โธ่ ไม่เอาน่าพวก

109
00:10:41,475 --> 00:10:44,019
นายจะได้ขึ้นไปนั่งสบายตูด
ในบริษัทโกลด์แมนแซคส์เหรอ

110
00:10:44,019 --> 00:10:46,855
ถ้าฉันไม่ได้ช่วยทั้งฉุดทั้งอุ้มช่วงมหาลัย

111
00:10:48,690 --> 00:10:51,568
ฉัน... ไม่ได้ขอเงินทุนก้อนใหญ่อะไรเลยนะ แค่...

112
00:10:55,948 --> 00:10:58,825
ฟังก่อน ไม่รู้นะว่า
นายไปได้ยินเรื่องอะไรมา แต่...

113
00:11:02,955 --> 00:11:04,164
ไว้คุยกัน ได้

114
00:11:53,964 --> 00:11:55,132
นี่!

115
00:11:56,216 --> 00:11:59,553
วันนี้กินอาหารเหม็นโฉ่อะไรอีก

116
00:12:13,275 --> 00:12:17,070
ฟังให้ดี! ทุกคนต้องหัดรู้ไว้บ้าง

117
00:12:18,071 --> 00:12:19,740
นี่คือเห็ดผัดกังจอง

118
00:12:19,740 --> 00:12:21,742
ปกติเผ็ดกว่านี้นะ

119
00:12:21,742 --> 00:12:23,911
แต่เพราะหาพริกไม่ได้แล้ว ก็เลย...

120
00:12:30,834 --> 00:12:32,961
อร่อยมาก กินได้เป็นร้อยจาน

121
00:12:34,254 --> 00:12:35,756
นึลกึนโฮบัคจอน

122
00:12:35,756 --> 00:12:40,427
ฤดูใบไม้ผลิที่แล้ว คุณป้าไปไร่ชนบท

123
00:12:40,427 --> 00:12:44,598
แล้วซื้อฟักทองลูกใหญ่เบ้อเร่อ

124
00:12:44,598 --> 00:12:48,602
ใหญ่กว่าหัวพี่ฉันตั้งห้าเท่า

125
00:12:48,602 --> 00:12:53,482
ป้าบอกว่าต้องเก็บไว้กินตลอดหน้าหนาว
เพราะงั้นต้องกินให้คุ้มทุกคํา

126
00:12:53,482 --> 00:12:55,192
แล้วฉันก็กินคุ้มจริงๆ!

127
00:12:59,530 --> 00:13:02,658
บันโดคุง! ลงมาจากโต๊ะเดี๋ยวนี้!

128
00:13:04,743 --> 00:13:05,994
ลงมาเดี๋ยวนี้

129
00:13:08,747 --> 00:13:09,748
ไปที่ผนัง!

130
00:13:23,178 --> 00:13:25,013
เฮ้ย บันโด

131
00:13:25,973 --> 00:13:27,099
จริงรึเปล่า

132
00:13:28,684 --> 00:13:30,602
ที่เขาพูดกันเรื่องของนายน่ะ

133
00:13:34,439 --> 00:13:35,607
เฮ้ย ไอ้ปากไม่สิ้นกลิ่นกระเทียม

134
00:13:36,483 --> 00:13:37,651
ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ

135
00:13:43,115 --> 00:13:45,826
ได้ข่าวว่าบ้านนายอยู่กับหมู

136
00:13:46,535 --> 00:13:49,454
หมูอยู่ในบ้านด้วยกันเลยด้วย จริงไหม

137
00:13:52,165 --> 00:13:53,876
เฮ้ย มันไม่ปฏิเสธว่ะ

138
00:13:54,501 --> 00:13:57,004
ถ้าไม่จริงมันก็ต้องปฏิเสธแล้วสินะ

139
00:14:05,554 --> 00:14:07,764
เขาก็ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นแกล้งผม

140
00:14:08,849 --> 00:14:11,310
ผมรู้นะว่าไอ้เวรนั่นแค่อยากจะกวนน้ําโห

141
00:14:11,310 --> 00:14:12,978
แต่ให้ตายเถอะ

142
00:14:13,645 --> 00:14:16,064
สักวันจะได้ตั๊นหน้าพวกมันจริงๆ...

143
00:14:16,064 --> 00:14:17,191
โนอา

144
00:14:18,775 --> 00:14:20,944
พ่อรู้นะว่าเธอรู้สึกยังไง

145
00:14:22,362 --> 00:14:25,324
ไม่ได้รู้สึกไปคนเดียวหรอก
เราทุกคนรู้สึกเคืองแค้นแบบนั้นกันหมด

146
00:14:25,324 --> 00:14:26,867
โดยเฉพาะที่นี่

147
00:14:28,493 --> 00:14:29,912
ดูรอบๆ ตัวสิ

148
00:14:30,495 --> 00:14:33,790
สามีขี้โมโหคอยตะโกนด่าทอเมียหยาบๆ คายๆ

149
00:14:34,541 --> 00:14:38,128
พวกแม่ๆ ที่เหนื่อยก็ตะเพิดใส่ลูก
พี่น้องเกลียดกันเอง

150
00:14:38,128 --> 00:14:39,463
แต่โนอา

151
00:14:40,214 --> 00:14:44,301
ความโกรธนั่นมาจาก
ความรู้สึกอับจนไร้อํานาจใดๆ ตรงนี้

152
00:14:45,469 --> 00:14:47,721
มันก็เป็นอย่างที่เป็นนั่นแหละ

153
00:14:48,555 --> 00:14:50,098
ถ้าเธอไม่ชอบ...

154
00:14:51,600 --> 00:14:54,102
ก็ต้องไม่เป็นคนเกาหลี โนอา

155
00:14:54,686 --> 00:14:57,689
ต่อให้จะหยุดเป็นได้แค่ในจินตนาการ

156
00:15:14,248 --> 00:15:15,666
คัมไป

157
00:15:15,666 --> 00:15:18,168
หวังว่าทางคุณจะพอใจนะครับ

158
00:15:18,168 --> 00:15:21,672
เมื่อเราช่วยบริจาคยุทโธปกรณ์
มากมายเสียขนาดนี้

159
00:15:21,672 --> 00:15:24,550
ครับ ทุกคนพอใจมาก

160
00:15:25,259 --> 00:15:30,305
ถ้าอย่างนั้น แปลว่าสัมปทานฉบับหน้า

161
00:15:30,305 --> 00:15:31,932
เราจะได้รับการตอบแทนใช่ไหม

162
00:15:31,932 --> 00:15:34,101
ถ้าไม่ได้

163
00:15:34,101 --> 00:15:38,021
เราก็เสี่ยงที่จะทําให้โคซังขัดใจน่ะสิ

164
00:15:38,021 --> 00:15:42,067
แล้วถ้าคุณขัดใจ
คนทั้งโอซาก้าก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไม่ใช่เหรอ

165
00:15:42,651 --> 00:15:46,113
ส่วนตัวผมเอง
ยังอยากมีแขนขาครบๆ มากกว่า

166
00:15:49,533 --> 00:15:54,746
แทนที่จะมัวห่วงเรื่องลูกเขยผม
มากินกันให้อร่อยดีกว่า

167
00:15:55,455 --> 00:15:59,793
เพราะน้ําใจของเขาก็เป็นที่เลื่องลือเหมือนกัน
ตามสบายเลยครับทุกคน

168
00:16:02,671 --> 00:16:06,717
อิโนะอุเอะซัง ข้าวกองพะเนิน
รอเราอยู่ตามเมืองขึ้นต่างๆ

169
00:16:06,717 --> 00:16:09,344
แต่ตอนนี้ไม่มีทางจะส่งมาญี่ปุ่นได้

170
00:16:09,344 --> 00:16:10,429
ก็จริง

171
00:16:10,429 --> 00:16:14,224
เอามัดขึ้นหลังไอ้พวกเกาหลี
ให้มันว่ายน้ําข้ามมาให้ดีไหม

172
00:16:15,350 --> 00:16:17,811
ไอ้แมลงสาบขี้เกียจพวกนี้จะได้ทํางานบ้าง

173
00:16:29,364 --> 00:16:31,617
ไปดูว่าแขกอีกสองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน

174
00:16:33,493 --> 00:16:35,746
หายไปนานเกินแล้ว

175
00:16:42,920 --> 00:16:44,630
แปลว่าเรื่องจริงแล้วสินะ

176
00:16:44,630 --> 00:16:46,840
ข่าวยังไม่ได้ยืนยัน

177
00:16:47,716 --> 00:16:49,760
แต่ดักฟังการสื่อสารมาได้บ้าง

178
00:16:50,844 --> 00:16:53,347
ลือกันว่าน่าจะมาทิ้งระเบิดอย่างแน่นอน

179
00:16:53,347 --> 00:16:54,640
แน่นอนเลยรึ

180
00:16:55,349 --> 00:16:56,558
ภายในอีกไม่กี่วัน

181
00:16:57,684 --> 00:17:00,312
รีบอพยพครอบครัวออกจากเมืองนี้เสีย

182
00:17:01,980 --> 00:17:06,693
ผมส่งลูกเมียไปบ้านชนบทแล้ว
พรุ่งนี้เช้าตัวผมเองจะตามไป

183
00:17:09,154 --> 00:17:13,659
แต่ยังไปไม่ได้
ถ้ายังไม่ได้กินอาหารดีๆ ที่นี่

184
00:17:14,409 --> 00:17:19,830
เจ้าโคนั่นก็เก่งไม่ใช่เล่น
ไปหาอาหารมากมายแบบนั้นมาจากไหน

185
00:17:28,841 --> 00:17:31,385
นายไปแหย่รังแตนจริงๆ

186
00:17:31,385 --> 00:17:33,595
อาเบะซังตั้งใจเปิดศึกกับนายเต็มที่

187
00:17:34,471 --> 00:17:35,889
ฉันรู้ตัวแล้ว เชื่อเถอะ

188
00:17:36,390 --> 00:17:38,600
คืนนี้จะมีงานฉลองรางวัลใหญ่

189
00:17:38,600 --> 00:17:41,812
นักธุรกิจแห่งปีของประเทศญี่ปุ่น
ถือเป็นเกียรติอย่างสูงนะ

190
00:17:42,813 --> 00:17:44,481
ฝากแสดงความยินดีด้วยแล้วกัน

191
00:17:54,366 --> 00:17:56,952
ช่วยบอกมาตรงๆ

192
00:17:56,952 --> 00:17:58,620
นายระดมทุนได้เท่าไหร่แล้วกันแน่

193
00:18:02,457 --> 00:18:03,500
ไม่จริงน่ะ ไม่ได้เลยรึ

194
00:18:06,128 --> 00:18:07,754
- ไม่ได้เลย
- ปลาฮามาจิครับ

195
00:18:12,801 --> 00:18:14,261
ก็น่าจะมาถามเพื่อนบ้าง

196
00:18:15,304 --> 00:18:16,763
พูดเรื่องอะไรของนาย

197
00:18:16,763 --> 00:18:18,307
ฉันไม่ได้อยากให้นายมาสงสาร

198
00:18:19,391 --> 00:18:20,601
ฉันอยากช่วยนาย

199
00:18:21,935 --> 00:18:22,936
พูดจริงเหรอ

200
00:18:24,688 --> 00:18:27,774
นี่ขนาดเมื่อก่อนฉันเคยอิจฉานายจะแย่

201
00:18:29,401 --> 00:18:32,112
ไม่ต้องขยี้แผลเก่าก็ได้ เท็ตสึยะ

202
00:18:32,112 --> 00:18:33,572
ฉันก็เป็นคนคิดเล็กคิดน้อยอย่างนี้

203
00:18:34,198 --> 00:18:36,783
นั่นแหละเรื่องที่นายเก่งนัก คิดเล็กคิดน้อย

204
00:18:40,245 --> 00:18:41,538
สัก 200 ล้าน

205
00:18:43,498 --> 00:18:46,502
เพราะยังไงนายก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ที่สุดของฉัน

206
00:18:47,127 --> 00:18:48,712
ฉันยังไม่ลืมนะ

207
00:18:49,296 --> 00:18:53,717
ตอนที่ย้ายไปโรงเรียนนั้น นายดีกับฉันมาก

208
00:18:54,343 --> 00:18:58,430
นายจะใจร้ายกับฉันเหมือนทุกคนก็ได้

209
00:18:59,806 --> 00:19:01,850
เด็กใหม่เป็นเป้าโดนแกล้งอยู่แล้ว

210
00:19:03,101 --> 00:19:04,269
แต่นาย...

211
00:19:07,731 --> 00:19:09,942
นายไม่ยอมเล่นเกมนั้น

212
00:19:09,942 --> 00:19:11,318
มันเป็นเกมโง่ๆ

213
00:19:12,611 --> 00:19:13,612
โง่จริงๆ

214
00:19:20,244 --> 00:19:21,245
ขอบคุณมากนะ

215
00:19:22,120 --> 00:19:23,247
อาวาบิครับ

216
00:19:33,882 --> 00:19:35,133
พร้อม

217
00:19:37,678 --> 00:19:38,679
หนึ่ง!

218
00:19:42,140 --> 00:19:43,141
สอง!

219
00:19:44,560 --> 00:19:45,561
สาม!

220
00:19:47,688 --> 00:19:50,440
เมื่อเจ้าพวกอเมริกันชั่วเหยียบแผ่นดินเรา

221
00:19:50,440 --> 00:19:53,360
มันจะปล้นสะดมและทําลาย
จักรวรรดิอันยิ่งใหญ่นี้

222
00:19:53,360 --> 00:19:55,320
เผาจนกลายเป็นทะเลเพลิง!

223
00:19:55,988 --> 00:19:59,992
เราจะต้องยืนหยัดต่อต้านความชั่วร้าย
ใช่หรือไม่

224
00:20:11,920 --> 00:20:13,922
ดีมาก

225
00:20:16,675 --> 00:20:18,552
ทีนี้ ฟังให้ดี

226
00:20:19,761 --> 00:20:23,265
ที่เราจะแทงนี้ไม่ใช่แค่หุ่นฟาง

227
00:20:24,433 --> 00:20:26,185
แต่เป็นศัตรูชาติ!

228
00:20:26,810 --> 00:20:29,479
ไอ้คนเลวที่จะเผาบ้านของเรา

229
00:20:29,479 --> 00:20:32,191
ขโมยลูกหลานเรา

230
00:20:32,191 --> 00:20:37,571
แล้วใครจะรู้ว่า
มันจะทําเรื่องเลวร้ายอะไรอีก

231
00:20:37,571 --> 00:20:39,740
ขอถามตรงนี้

232
00:20:40,324 --> 00:20:43,744
จะยอมให้ไอ้สัตว์ร้ายอเมริกันเข้ามาได้เหรอ

233
00:20:43,744 --> 00:20:45,120
ไม่ยอม!

234
00:20:45,746 --> 00:20:49,708
จะยอมให้มันพรากลูกพรากแม่
พรากครอบครัวให้แตกแยกเหรอ

235
00:20:49,708 --> 00:20:50,959
ไม่ยอม!

236
00:20:51,793 --> 00:20:53,295
ดังนั้น บุก!

237
00:21:00,344 --> 00:21:04,139
เอาให้ถึงกับพังเลยเหรอ
เดี๋ยวก็ไม่มีใช้รอบหน้า

238
00:21:04,139 --> 00:21:05,516
แม่ฮะ นั่นแหละที่สําคัญ

239
00:21:05,516 --> 00:21:09,394
เล่นงานศัตรู อย่าให้มันยืนขึ้นมาได้อีก

240
00:21:11,813 --> 00:21:12,814
กลับไปก่อนเลย

241
00:21:22,699 --> 00:21:25,244
ตั้งสติกับเป้าหมาย! ตั้งสติให้ดี!

242
00:21:30,541 --> 00:21:33,293
ที่จริงฉันก็นึกอยากรู้เรื่องของเธออยู่เหมือนกัน

243
00:21:36,213 --> 00:21:40,467
เธอเป็นยังไงบ้าง ไม่รู้ว่าชีวิตดีร้ายยังไง

244
00:21:43,929 --> 00:21:46,181
เธอแต่งงานกับบาทหลวงไม่ใช่เหรอ

245
00:21:46,723 --> 00:21:48,225
คนที่เจ็บออดๆ แอดๆ

246
00:21:48,225 --> 00:21:51,061
เขาหายป่วยแล้ว

247
00:21:53,105 --> 00:21:54,648
เราอยู่ดีมีสุขกันหลายปี

248
00:21:56,942 --> 00:21:57,943
แต่แล้ว...

249
00:22:00,487 --> 00:22:02,155
ตํารวจก็จับเขาไป

250
00:22:02,865 --> 00:22:04,241
จริงเหรอ จับไปทําไม

251
00:22:04,825 --> 00:22:07,911
เพราะช่วยให้พี่น้องกรรมกรได้ค่าแรงเพิ่มขึ้น

252
00:22:10,038 --> 00:22:13,750
นั่นก็ผ่านมาเจ็ดปีแล้ว

253
00:22:15,711 --> 00:22:19,464
ถ้าอย่างนั้นเธออยู่ยังไง

254
00:22:20,841 --> 00:22:26,013
ฉันยังโชคดีนะ ฉันยังมีพี่เขย

255
00:22:27,097 --> 00:22:30,809
เขาถูกเกณฑ์ไปทํางานโรงงานอาวุธ
ที่นางาซากิเมื่อปีที่แล้ว

256
00:22:32,936 --> 00:22:36,982
เงินที่เขาส่งกลับมาก็ช่วยได้มาก

257
00:22:36,982 --> 00:22:40,194
แต่ช่วงหลัง รัฐจ่ายเป็นตั๋วสัญญาใช้เงิน

258
00:22:41,612 --> 00:22:45,282
แถมตอนนี้ก็เหลือกิมจิโหลสุดท้าย
ถ้าขายหมดเมื่อไหร่...

259
00:22:49,369 --> 00:22:51,205
แล้วยังมีเรื่องคุณแม่

260
00:22:51,788 --> 00:22:54,374
ทําไม เกิดอะไรขึ้นกับคุณแม่เธอเหรอ

261
00:22:54,958 --> 00:22:57,753
ฉันไม่ได้จดหมายจากแม่มาสามเดือนแล้ว

262
00:22:59,838 --> 00:23:01,089
แม่ฉัน...

263
00:23:04,384 --> 00:23:05,761
ไม่มีใครเลย

264
00:23:08,847 --> 00:23:12,226
ชีวิตเราก็ลําบากเนอะ

265
00:23:13,143 --> 00:23:16,605
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังยิ้มสู้

266
00:23:18,398 --> 00:23:21,693
ถ้าไม่ยิ้มไว้ ลูกๆ ฉัน

267
00:23:22,402 --> 00:23:24,905
ต้องเห็นแต่น้ําตาของแม่ตลอดเวลาแน่

268
00:23:26,198 --> 00:23:27,574
ฉันไม่ต้องการอย่างนั้น

269
00:23:33,163 --> 00:23:34,706
แต่ว่านะ ซอนจา...

270
00:23:39,878 --> 00:23:45,592
ฉันได้ข่าวว่ามีพวกผู้หญิง
หมักเหล้าไปขายในตลาดมืดกัน

271
00:23:46,301 --> 00:23:47,553
เธอกับฉันอาจจะ...

272
00:23:47,553 --> 00:23:49,721
มันผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอ

273
00:23:50,305 --> 00:23:55,185
เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดอยู่เลย
ไม่เหลืออะไรจะขายแล้ว

274
00:23:56,436 --> 00:23:59,231
แล้วตอนนี้ก็ไม่มีใครมีเงินจ้างฉันซักผ้า

275
00:24:03,861 --> 00:24:06,280
ซอนจา ฉัน...

276
00:24:10,033 --> 00:24:11,618
ฉันหลังชนฝาแล้ว

277
00:24:17,583 --> 00:24:19,126
อย่าเข้าใจฉันผิดนะ

278
00:24:21,211 --> 00:24:23,172
ฉันไม่ได้จะตําหนิอะไรเธอ

279
00:24:23,172 --> 00:24:24,756
แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้...

280
00:24:24,756 --> 00:24:26,133
ช่างเถอะ

281
00:24:35,559 --> 00:24:37,895
ลูกๆ เธอเติบโตอย่างดีเลยนะ

282
00:24:50,949 --> 00:24:53,035
(โอซาก้า)

283
00:24:57,998 --> 00:25:00,000
(ฉลองเปิดร้านใหม่)

284
00:25:15,724 --> 00:25:16,767
ฮัลแม!

285
00:25:17,351 --> 00:25:18,602
มาแล้ว!

286
00:25:18,602 --> 00:25:21,480
อย่างน้อยก็มาก่อนเวลาเปิดจริง

287
00:25:23,357 --> 00:25:25,275
ก็น่าจะรีดเสื้อเสียหน่อย

288
00:25:27,694 --> 00:25:29,738
แล้วจะไม่ให้ย่าเป็นห่วงได้ไง

289
00:25:30,447 --> 00:25:31,990
- โซโลมอน!
- พ่อครับ

290
00:25:32,616 --> 00:25:35,577
- พ่อดูเป็นยังไงบ้าง
- เรี่ยมมาก!

291
00:25:35,577 --> 00:25:37,829
ดูดีมากทั้งคู่

292
00:25:37,829 --> 00:25:39,206
ใช่ไหมล่ะ

293
00:25:39,206 --> 00:25:41,959
ร้านใหม่เรี่ยมเร้เรไร
เจ้าของก็ต้องแต่งตัวเรี่ยม

294
00:25:42,459 --> 00:25:43,460
เพอร์เฟกต์เลยใช่ไหม

295
00:25:44,044 --> 00:25:45,212
ยินดีด้วยครับ

296
00:25:46,338 --> 00:25:49,091
สุดท้ายทุกอย่างก็เรียบร้อยดี
ค่อยโล่งใจหน่อย

297
00:25:50,384 --> 00:25:52,970
ระดมทุนไปถึงไหนแล้ว

298
00:25:53,846 --> 00:25:56,098
วันนี้เพิ่งได้เจ้าใหญ่มาคนหนึ่ง

299
00:25:56,849 --> 00:25:58,433
พ่อจําเท็ตสึยะได้ไหม

300
00:25:59,893 --> 00:26:03,021
เจ้าเด็กขี้แยที่แคะขี้มูกตลอดน่ะนะ

301
00:26:03,689 --> 00:26:05,649
เดี๋ยวนี้เขาไม่แคะขี้มูกแล้ว

302
00:26:06,149 --> 00:26:08,193
เขาพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นเพื่อนแท้

303
00:26:08,694 --> 00:26:12,197
ถ้าได้คนอย่างเขามาลงทุน
เรื่องที่ทําก็ใกล้ความจริง

304
00:26:12,197 --> 00:26:13,282
อย่างนั้นเหรอ

305
00:26:14,324 --> 00:26:15,325
นี่

306
00:26:16,952 --> 00:26:19,413
ฮัลแมของแกกับพ่อคุยกันแล้ว

307
00:26:20,414 --> 00:26:25,752
เราไม่อยากพลาดจังหวะตื่นทอง

308
00:26:33,886 --> 00:26:35,470
นี่อะไรน่ะ

309
00:26:35,470 --> 00:26:36,930
เปิดดูสิ

310
00:26:41,602 --> 00:26:44,313
(100,000,000 วอน)

311
00:26:49,276 --> 00:26:50,944
ไปหาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน

312
00:26:51,987 --> 00:26:54,615
พ่อไปกู้มาอีก โดยใช้ที่นี่ค้ํา

313
00:26:54,615 --> 00:26:59,077
ไปกู้มาอีก เป็นหนี้เพิ่มอีกเหรอ

314
00:26:59,703 --> 00:27:01,496
ผิดอะไรตรงไหนล่ะ

315
00:27:01,496 --> 00:27:04,917
เดี๋ยวนี้ธนาคารแทบจะยกเงินให้ฟรีๆ

316
00:27:04,917 --> 00:27:06,585
ดอกเบี้ยก็ต่ําเตี้ยเรี่ยดิน

317
00:27:07,961 --> 00:27:10,839
แต่ก็ยังถือเป็นหนี้อยู่ดี

318
00:27:10,839 --> 00:27:12,090
อะไรเนี่ย

319
00:27:12,674 --> 00:27:15,552
เราอุตส่าห์ทําให้ แต่แกเอาแต่บ่นเนี่ยนะ

320
00:27:16,136 --> 00:27:17,346
ไม่ใช่อย่างนั้น

321
00:27:18,013 --> 00:27:21,892
แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น...
ถ้าผมทําแล้วล้มเหลว เงินก้อนนี้...

322
00:27:21,892 --> 00:27:23,977
แกเป็นลูกฉัน

323
00:27:26,313 --> 00:27:28,899
ถ้าพ่อไม่เชื่อในตัวแก

324
00:27:29,608 --> 00:27:32,402
แล้วใครจะเชื่อ

325
00:27:34,071 --> 00:27:38,617
ทําให้สุดความสามารถก็พอ ต้องทําได้ดีแน่

326
00:27:40,619 --> 00:27:44,039
ทานากะ อาคิโอะ โยชิดะ อิซามุ

327
00:27:44,706 --> 00:27:47,459
ที่สองคือ นาคามุระ มิโนรุ

328
00:27:48,836 --> 00:27:50,462
และที่สอบได้ที่หนึ่ง...

329
00:27:52,005 --> 00:27:53,465
บันโด โนบุโอะ

330
00:27:59,179 --> 00:28:01,598
อาทิตย์หน้าค่อยมาเรียนกันต่อ

331
00:28:18,365 --> 00:28:19,700
บันโดคุง

332
00:28:20,826 --> 00:28:22,327
ขอคุยด้วยหน่อยสิ

333
00:28:33,547 --> 00:28:36,383
ตอนเรียน เธออ่านหนังสืออะไร

334
00:28:38,927 --> 00:28:40,762
การผจญภัยของทอม ซอว์เยอร์ครับ

335
00:28:41,513 --> 00:28:42,848
หนังสืออเมริกันรึ

336
00:28:43,599 --> 00:28:45,934
รู้นี่ว่าเขาห้าม

337
00:28:47,352 --> 00:28:48,353
ขอโทษครับ

338
00:28:51,315 --> 00:28:53,525
พยายามใส่ใจการเรียนให้มากกว่านี้หน่อย

339
00:28:53,525 --> 00:28:55,110
สมองของเธอ...

340
00:28:55,694 --> 00:28:57,779
อาจเป็นประตูช่วยเบิกทางไปได้หลายที่

341
00:28:58,572 --> 00:28:59,698
ประตูแบบไหนกัน

342
00:29:00,199 --> 00:29:03,118
โอกาสที่จะหนีจากสลัมแออัดนั่นน่ะสิ

343
00:29:03,619 --> 00:29:05,245
หรืออาจเปิดทางไปมหาวิทยาลัย

344
00:29:05,871 --> 00:29:08,290
ครูเองก็จบมาจากวาเซดะที่โตเกียว...

345
00:29:08,290 --> 00:29:09,917
แต่ผมไม่ได้อยากไปไหน

346
00:29:10,834 --> 00:29:14,129
ผมอยากอยู่ตรงนี้แล้วเป็นบาทหลวง

347
00:29:18,967 --> 00:29:22,012
ครูได้ยินว่าคุณพ่อไม่อยู่แล้ว

348
00:29:22,012 --> 00:29:23,222
เดี๋ยวพ่อจะกลับมา

349
00:29:24,223 --> 00:29:25,224
อะไรนะ

350
00:29:26,892 --> 00:29:27,893
คุณพ่อผม

351
00:29:28,644 --> 00:29:30,103
จะต้องได้กลับบ้าน

352
00:29:31,897 --> 00:29:33,148
ผมถึงต้องรออยู่ที่นี่

353
00:29:35,442 --> 00:29:38,612
แล้วถ้าเขาไม่ได้กลับมาแล้วล่ะ

354
00:29:39,530 --> 00:29:40,822
ผมบอกแล้วไง

355
00:29:40,822 --> 00:29:42,324
ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น

356
00:29:56,797 --> 00:29:57,798
เอ้านี่

357
00:29:59,675 --> 00:30:02,344
ครูไม่จําเป็นต้องใช้แล้ว

358
00:30:02,344 --> 00:30:04,680
(แบบฝึกหัดสอบเข้า
มหาวิทยาลัยวาเซดะ)

359
00:30:04,680 --> 00:30:06,682
แต่ผมไม่ได้...

360
00:30:08,016 --> 00:30:09,017
คือว่า

361
00:30:10,018 --> 00:30:11,812
ครูรู้ว่าเธอเป็นใคร

362
00:30:13,981 --> 00:30:15,399
แบคโนอา

363
00:30:29,788 --> 00:30:33,375
(หนังสือเล่มนี้เป็นของ
โอกาว่า เออิจิ (โกยองโฮ))

364
00:30:53,520 --> 00:30:55,272
มันก็คือการขายของเถื่อน

365
00:30:55,272 --> 00:30:57,858
แต่พี่สะใภ้คะ เรามีทางเลือกอะไรอีก

366
00:30:58,442 --> 00:31:01,195
เงินเก็บก็หมดเกลี้ยง ตอนนี้ไม่มีรายได้เลย

367
00:31:01,195 --> 00:31:03,906
น้องสะใภ้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ...

368
00:31:03,906 --> 00:31:05,115
ฉันจะระวังค่ะ

369
00:31:05,908 --> 00:31:10,078
ได้ยินว่าตํารวจเศรษฐกิจมีสายอยู่ในนั้น

370
00:31:10,662 --> 00:31:12,539
ไม่ได้หรอก มันอันตรายเกินไป

371
00:31:13,248 --> 00:31:14,416
ฉันยอมให้ทําไม่ได้

372
00:31:15,375 --> 00:31:16,960
งั้นจะให้พวกเราอดตายกันหมดเหรอ

373
00:31:18,962 --> 00:31:20,631
รู้หรือเปล่าว่าคนแบบไหนถึงทําอะไรแบบนี้

374
00:31:20,631 --> 00:31:21,965
คนหิวไงคะ

375
00:31:23,342 --> 00:31:25,594
กับพ่อแม่ซึ่งมีลูกที่หิวโหย

376
00:31:29,806 --> 00:31:30,807
พี่คะ...

377
00:31:33,560 --> 00:31:39,858
เมื่อคืน ฉันได้ยินเสียงท้องโมซาซึร้อง
ทั้งที่ลูกหลับอยู่

378
00:31:44,279 --> 00:31:46,365
ลูกๆ ของบ้านเราก็หิวโหยเหมือนกัน

379
00:31:54,414 --> 00:31:56,333
คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ

380
00:31:59,336 --> 00:32:04,591
เมื่อวันก่อนฉันเจอหนอน
ในข้าวปันส่วน หนอนเลยนะ

381
00:32:09,346 --> 00:32:11,014
ที่แย่ยิ่งกว่านั้น

382
00:32:12,307 --> 00:32:17,229
ฉันคิดว่าจะปล่อยมันไว้ด้วยซ้ํา
เพราะนึกว่าจะช่วยให้หนักท้องขึ้น

383
00:32:19,857 --> 00:32:21,900
ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยค่ะ

384
00:32:23,235 --> 00:32:25,779
แต่เรายังไม่ลําบากขนาดนั้น

385
00:32:29,783 --> 00:32:31,034
พี่คะ

386
00:32:32,744 --> 00:32:37,082
ตอนนี้ ถ้าเลี่ยงไม่ให้ลูกต้องกินหนอนได้
ก็ควรเลี่ยงก่อนไม่ใช่เหรอ

387
00:32:44,089 --> 00:32:46,008
สัญญากับฉันอย่างหนึ่งนะ

388
00:32:47,676 --> 00:32:51,680
เธอต้องกลับมาบ้านทุกคืน

389
00:32:55,058 --> 00:32:56,435
พี่รู้ ฉันกลับแน่

390
00:32:57,519 --> 00:32:59,146
ฉันก็ต้องกลับมาอยู่แล้ว

391
00:33:41,480 --> 00:33:43,815
แค่ซ้อมเตือนน่ะ ทําต่อเถอะ

392
00:35:17,034 --> 00:35:18,076
เข้าบ้านไปเถอะ

393
00:35:18,076 --> 00:35:19,620
ไม่ต้องห่วง

394
00:35:19,620 --> 00:35:21,079
ฉันจัดการให้เอง

395
00:35:21,622 --> 00:35:23,165
ขอโทษนะที่ต้องปล่อยให้ไปคนเดียว

396
00:35:23,165 --> 00:35:25,709
ไม่เป็นไร ฉันขายเก่งอยู่แล้ว

397
00:35:26,376 --> 00:35:28,629
รีบเข้าไปเถอะ เดี๋ยวผัวจะโมโหหนักกว่านี้

398
00:35:34,092 --> 00:35:35,093
อย่าลืมสิ

399
00:35:35,969 --> 00:35:37,846
ให้ลูกเห็นแต่รอยยิ้มเท่านั้น

400
00:35:57,741 --> 00:36:00,327
- โซโลมอนเหรอ
- เท็ตสึยะ ตอนนี้ฉันอยู่โอซาก้า

401
00:36:00,327 --> 00:36:01,411
มีอะไรเหรอ

402
00:36:01,912 --> 00:36:03,121
อาเบะซังเขา...

403
00:36:05,249 --> 00:36:07,793
ได้ข่าวว่าฉันจะลงทุน

404
00:36:10,045 --> 00:36:11,088
แต่...

405
00:36:11,088 --> 00:36:13,549
เขาขู่ว่าจะทําลายชีวิตเราทั้งคู่

406
00:36:13,549 --> 00:36:15,384
หาว่านายกําลังหลอกเงินฉัน

407
00:36:15,968 --> 00:36:17,553
นายหมายความว่าอะไรกันแน่ เท็ตสึยะ

408
00:36:19,555 --> 00:36:21,598
ขอโทษนะ ฉันทําไม่ได้จริงๆ

409
00:36:22,891 --> 00:36:23,892
โซโลมอน

410
00:36:25,477 --> 00:36:27,354
- ยังอยู่ไหม
- ไม่เป็นไร

411
00:36:28,355 --> 00:36:30,065
ฉันเข้าใจดี

412
00:36:30,065 --> 00:36:31,608
ฉันเสียใจจริงๆ นะ โซโลมอน

413
00:36:31,608 --> 00:36:32,943
ฉันเข้าใจ

414
00:36:39,741 --> 00:36:42,494
โซโลมอน ไปทําอะไรตรงนั้น

415
00:36:43,203 --> 00:36:44,538
ไปซูเปอร์กับย่าหน่อย

416
00:36:46,498 --> 00:36:48,917
- หือ
- ซูเปอร์แถวนี้น่ะ

417
00:36:48,917 --> 00:36:50,544
ป่านนี้เค้กน่าจะเสร็จแล้ว

418
00:36:50,544 --> 00:36:51,962
ต้องไปซื้อแก้วน้ําเพิ่มด้วย

419
00:36:51,962 --> 00:36:55,090
ย่าบอกพ่อแล้วนะว่าอย่าเลี้ยงน้ําองุ่น

420
00:36:59,928 --> 00:37:01,638
ยังยืนบื้ออะไรอยู่อีก

421
00:37:02,139 --> 00:37:03,307
มาเร็วเข้า

422
00:37:57,569 --> 00:38:01,198
คนที่รับสายคุณลูกค้าอาจฟังไม่เข้าใจก็ได้มั้ง

423
00:38:02,324 --> 00:38:04,284
จะไม่เข้าใจคําว่า "50" ได้ยังไง

424
00:38:04,284 --> 00:38:06,203
ฮัลแมมีอะไรครับ

425
00:38:06,787 --> 00:38:10,666
ย่าสั่งเค้กสําหรับคน 50 คน
แต่เขาเตรียมไว้ให้แค่นี้

426
00:38:12,125 --> 00:38:13,919
นั่นก็เป็นความผิดของร้านน่ะสิ

427
00:38:14,545 --> 00:38:17,297
เดี๋ยวนะ ลูกค้า นี่ของสั่งทํา

428
00:38:17,840 --> 00:38:19,174
เขียนไว้ตรงนี้เลย

429
00:38:19,174 --> 00:38:21,260
แต่เราไม่ได้สั่งแบบนี้

430
00:38:23,011 --> 00:38:24,638
ไม่ว่าจะยังไง

431
00:38:24,638 --> 00:38:28,225
ภาษาญี่ปุ่นเพี้ยนๆ แบบนั้น
อย่ามาโทษกันเลยที่ไม่เข้าใจ

432
00:38:28,225 --> 00:38:29,518
เพี้ยนงั้นเหรอ

433
00:38:30,769 --> 00:38:33,730
ก็แค่จะบอกว่าถ้าคิดจะอยู่ในประเทศนี้

434
00:38:33,730 --> 00:38:37,067
ก็ควรจะไปหัดเรียนพูดภาษาที่นี่ให้มันถูกๆ

435
00:38:40,237 --> 00:38:41,280
กลับกันเถอะ

436
00:38:41,280 --> 00:38:44,449
พูดแบบนี้ไม่เกี่ยวกับเค้กแล้วสินะ

437
00:38:44,449 --> 00:38:46,702
พูดเรื่องอะไรไม่รู้ด้วยหรอก

438
00:38:46,702 --> 00:38:48,787
แต่ถ้าไม่พอใจบริการของเรา

439
00:38:48,787 --> 00:38:50,956
เชิญไปหาซื้อของที่อื่นได้เลย

440
00:38:50,956 --> 00:38:54,209
มันมีร้านสําหรับคนอย่างพวกคุณไม่ใช่เหรอ

441
00:38:54,793 --> 00:38:56,628
ว่าอะไรนะ

442
00:39:00,090 --> 00:39:02,676
เฮ้ย เดี๋ยวสิ อย่าทําเป็นเดินหนีดื้อๆ

443
00:39:02,676 --> 00:39:05,804
คิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน หา

444
00:39:06,930 --> 00:39:10,350
ฉันก็เกิดที่นี่เหมือนกับแก

445
00:39:10,934 --> 00:39:14,188
ฉันจบมหาวิทยาลัยเยลเชียวนะ รู้จักไหม

446
00:39:14,771 --> 00:39:17,983
ทํางานวันเดียวฉันได้เงินเท่ากับแกทั้งเดือน!

447
00:39:17,983 --> 00:39:21,820
แกไม่อยู่ในฐานะที่จะข่มเราได้ ไอ้เวรเอ๊ย!

448
00:39:48,305 --> 00:39:50,599
มีใครอยู่บ้านไหม

449
00:39:52,768 --> 00:39:54,853
ตํารวจบุกตลาดมืด

450
00:39:57,397 --> 00:39:59,316
ซอนจาโดนจับไปแล้ว

451
00:40:00,025 --> 00:40:01,860
พวกนั้นเอาตัวไปเลย

452
00:40:01,860 --> 00:40:02,945
อะไรนะ

453
00:40:04,154 --> 00:40:08,033
ตอนนี้อยู่ไหน เขาต้องพาซอนจาไปที่ไหน

454
00:40:14,831 --> 00:40:19,545
หวังว่าจะได้ผู้พิพากษาคนแก่ๆ
อย่างน้อยก็ยุติธรรม

455
00:40:21,088 --> 00:40:23,423
ขออย่าได้เจอเจ้าคนหนุ่มๆ

456
00:40:23,423 --> 00:40:25,717
คนนั้นโหดมาก

457
00:40:42,025 --> 00:40:43,735
(ฝัน)

458
00:41:14,558 --> 00:41:18,478
โซโลมอน เมื่อกี้ทําย่าตกอกตกใจหมด

459
00:41:21,565 --> 00:41:23,108
ขอโทษที่ทําให้ตกใจครับ

460
00:41:24,151 --> 00:41:25,402
แต่คุณย่า...

461
00:41:29,323 --> 00:41:30,490
ตอนนี้...

462
00:41:32,534 --> 00:41:33,994
มันหนักเกินไปแล้ว

463
00:41:37,414 --> 00:41:38,957
ผมทําไม่ไหวแล้ว

464
00:41:40,042 --> 00:41:41,043
ผม...

465
00:41:43,587 --> 00:41:48,217
จะจมอยู่กับชีวิตอาภัพของย่าตลอดเวลาไม่ได้

466
00:42:30,759 --> 00:42:32,010
ตื่นได้แล้วจ้ะ

467
00:42:35,389 --> 00:42:37,933
คุณป้าฮะ ตํารวจว่ายังไงบ้าง

468
00:42:41,061 --> 00:42:45,899
ยังไม่ได้ข่าวเลย
แต่คุณที่สถานีบอกว่าจะตามให้

469
00:42:52,656 --> 00:42:56,535
วันนี้ขอเราอยู่บ้านรอพร้อมกับป้าได้ไหม

470
00:42:59,454 --> 00:43:02,249
แม่จะอยากให้พวกเธอไปเรียนนะ

471
00:43:03,041 --> 00:43:04,251
รู้นี่นา

472
00:43:20,475 --> 00:43:22,728
โมซาซึ ตื่นเร็ว

473
00:43:28,066 --> 00:43:30,402
มาแล้ว เตรียมตัวเร็ว

474
00:43:30,402 --> 00:43:31,778
เกิดอะไรขึ้น

475
00:43:32,404 --> 00:43:33,405
เขามาแล้ว

476
00:43:44,708 --> 00:43:45,959
ชื่ออะไร

477
00:43:45,959 --> 00:43:47,294
ริว คิมิโกะ

478
00:43:48,712 --> 00:43:51,715
รอบที่สามแล้วนี่ โอ้โฮ

479
00:43:51,715 --> 00:43:54,551
ก็เขาพยายามจะชักดาบ!

480
00:43:54,551 --> 00:43:56,053
ขังสองเดือน

481
00:43:56,053 --> 00:43:57,179
สองเดือนเลยเหรอ

482
00:43:59,515 --> 00:44:01,600
- ชื่ออะไร
- ฮายาชิ อาซึกะ

483
00:44:01,600 --> 00:44:03,894
ทําผิดครั้งแรก ขังสามอาทิตย์

484
00:44:06,480 --> 00:44:07,481
ชื่ออะไร

485
00:44:10,692 --> 00:44:11,902
บันโด โนบุโกะ

486
00:44:14,029 --> 00:44:18,367
อ้อ เธอเองสินะ

487
00:44:23,997 --> 00:44:25,165
ไปได้แล้ว

488
00:44:36,635 --> 00:44:38,679
รอบหน้าอย่านึกว่าจะโชคดีแบบนี้อีก

489
00:44:43,100 --> 00:44:45,519
จําใส่หัวเอาไว้ให้ดีด้วย

490
00:44:51,942 --> 00:44:53,026
คนต่อไป

491
00:44:54,152 --> 00:44:55,320
ชื่ออะไร

492
00:45:03,829 --> 00:45:10,252
ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับที่ได้รับรางวัลนี้

493
00:45:10,252 --> 00:45:13,130
ผมถือเป็นเกียรติอย่างสูง

494
00:45:13,130 --> 00:45:18,385
เมื่อคิดว่าผมอาจเคยทําสิ่งที่จะควรค่า
ให้ทุกคนยกย่องเช่นนี้

495
00:45:18,385 --> 00:45:22,890
เสียงจากเพื่อนร่วมชาติมากมาย
ซึ่งล้วนเป็นคนที่ผมชื่นชม

496
00:45:36,695 --> 00:45:40,073
ดังที่กล่าวไว้

497
00:45:40,073 --> 00:45:43,243
ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับรางวัลนี้

498
00:45:43,243 --> 00:45:48,290
เมื่อคิดย้อนไปถึง
อุปสรรคที่เราต้องดิ้นรนต่อสู้กว่าจะมาถึงวันนี้...

499
00:45:49,124 --> 00:45:52,294
ชาติซึ่งครั้งหนึ่งเหลือเพียงแค่เถ้าถ่าน

500
00:45:52,294 --> 00:45:57,424
แต่จากเถ้าถ่านนั้น เราผงาดกลับขึ้นมา...

501
00:46:04,056 --> 00:46:05,057
คุณคิม

502
00:46:07,643 --> 00:46:09,144
ผมไปที่สถานีมา

503
00:46:09,645 --> 00:46:11,563
แต่เขาบอกว่าปล่อยตัวคุณออกมาแล้ว

504
00:46:12,940 --> 00:46:16,360
แต่คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันโดนจับ

505
00:46:18,028 --> 00:46:19,530
รบกวนมากับผมหน่อย

506
00:46:22,908 --> 00:46:24,826
จะให้ฉันขึ้นรถเหรอคะ

507
00:46:26,161 --> 00:46:27,788
จะพาฉันไปไหน

508
00:46:29,081 --> 00:46:30,874
ผมไม่ได้รับอนุญาตให้บอก

509
00:48:28,825 --> 00:48:31,787
แร่ที่พบในเหมืองลึกใต้ผิวโลก

510
00:48:31,787 --> 00:48:33,288
เขาเรียกว่าทังสเตน

511
00:48:33,288 --> 00:48:36,124
ถ้าถลุงแล้วจะต้านทานสนิมได้

512
00:48:37,751 --> 00:48:42,548
เหมาะสําหรับใช้ทําเครื่องบิน จรวด ระเบิด
อะไรแบบนั้น

513
00:48:43,215 --> 00:48:45,926
แร่นี้ทําให้คนทําสงครามกันได้

514
00:48:53,267 --> 00:48:54,852
หาตัวฉันเจอได้ยังไง

515
00:48:57,437 --> 00:49:00,566
ฉันไม่เคยต้องตามหา
ฉันไม่เคยละสายตาจากเธอแต่ต้น

516
00:49:03,318 --> 00:49:05,946
คิมชังโฮทํางานให้ฉัน

517
00:49:07,364 --> 00:49:10,909
ฉันมอบหมายหน้าที่ให้เขา
คอยเฝ้าดูแลเธอกับลูกๆ มาหลายปี

518
00:49:11,451 --> 00:49:12,452
โดยเฉพาะโนอา

519
00:49:17,249 --> 00:49:18,667
เขาเป็นเด็กฉลาด

520
00:49:19,835 --> 00:49:21,670
แต่ไม่ได้ใช้ความสามารถให้เต็มที่

521
00:49:27,759 --> 00:49:29,469
คุณต้องการอะไร

522
00:49:34,349 --> 00:49:35,475
ระเบิดจะลงแล้ว

523
00:49:36,351 --> 00:49:37,811
คนพูดอย่างนั้นกันมาหลายปี

524
00:49:37,811 --> 00:49:39,229
รอบนี้เป็นเรื่องจริง

525
00:49:40,647 --> 00:49:41,982
และจะลงเร็วๆ นี้

526
00:49:43,066 --> 00:49:45,736
ไม่ใช่แค่ระเบิดลูกเล็กๆ เล็งเป้าตามโรงงาน

527
00:49:45,736 --> 00:49:47,738
แต่จะทิ้งระเบิดปูพรมทั้งเมือง

528
00:49:48,488 --> 00:49:50,949
พวกอเมริกันอยากเผาให้ราบ

529
00:49:51,533 --> 00:49:53,493
ทําไมถึงมั่นใจขนาดนั้น

530
00:49:57,414 --> 00:49:59,333
ฉันรู้ได้ยังไงล่ะว่าเธอทําเหล้าหมักขาย

531
00:50:00,959 --> 00:50:04,838
หรือรู้ว่าครูของโนอา
เป็นเกาหลีที่แสร้งทําเป็นคนญี่ปุ่น

532
00:50:05,923 --> 00:50:08,133
การรู้เรื่องที่คนอื่นไม่รู้เป็นหน้าที่ของฉัน

533
00:50:08,884 --> 00:50:11,178
ฉันหัดเอาตัวรอดด้วยวิธีนั้น

534
00:50:11,178 --> 00:50:12,596
เธอก็ต้องทําแบบเดียวกัน

535
00:50:14,389 --> 00:50:16,600
ฉันเตรียมให้เธอกับพี่สะใภ้

536
00:50:16,600 --> 00:50:18,727
และลูกทั้งสองคนไปพักหลบภัยที่ชนบท

537
00:50:20,312 --> 00:50:22,231
ฉันไม่ยอมปล่อยให้สามีตายในคุก

538
00:50:22,231 --> 00:50:23,690
เธอเข้าใจสิ่งที่ฉันบอกอยู่หรือเปล่า

539
00:50:25,025 --> 00:50:28,487
พวกอเมริกันจะส่งเครื่องบินมา
ทิ้งระเบิดทําลายทั้งเมือง

540
00:50:29,446 --> 00:50:31,365
โลกของเธอตอนนี้จะวอดวายไปหมด

541
00:50:32,491 --> 00:50:34,326
เธอคิดว่าตัวเองเข้าใจที่ฉันพูด

542
00:50:36,453 --> 00:50:37,454
แต่ไม่ใช่

543
00:50:38,497 --> 00:50:39,581
เธอไม่ได้เข้าใจจริงๆ

544
00:50:40,874 --> 00:50:42,084
แต่ฉันเข้าใจ

545
00:50:42,668 --> 00:50:43,961
บอกแล้วไงคะ

546
00:50:45,754 --> 00:50:46,755
เป็นไปไม่ได้

547
00:50:47,673 --> 00:50:52,427
เธอจะเอาชีวิตลูกตัวเองมาเสี่ยง
ให้ไอ้ขี้เท่อที่โง่จนตัวเองโดนจับน่ะนะ

548
00:50:52,427 --> 00:50:54,221
ฉันจะไม่ทิ้งเขาไว้

549
00:50:56,265 --> 00:50:57,307
ไม่ยอม

550
00:51:03,146 --> 00:51:04,147
เธอ...

551
00:51:07,276 --> 00:51:09,236
เธอมีใจให้เขาจริงๆ

552
00:51:11,780 --> 00:51:12,990
ใช่ไหม

553
00:52:36,907 --> 00:52:38,909
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์