1
00:00:08,383 --> 00:00:13,347
ซับไตเติลสีฟ้าคือคําภาษาญี่ปุ่น
ซับไตเติลสีเหลืองคือคําภาษาเกาหลี

2
00:00:28,820 --> 00:00:30,030
(ภาษาญี่ปุ่น) พร้อมนะ

3
00:00:32,908 --> 00:00:33,909
เอาเลย

4
00:00:38,288 --> 00:00:41,500
ฉันเอาอยู่ แต่อย่าไปไหนไกล

5
00:00:43,210 --> 00:00:46,129
เร็วสิ เดี๋ยวก็ไม่มีที่ยืนบนรถไฟ

6
00:00:56,765 --> 00:00:58,725
จุ๊ๆ มานั่นแล้ว

7
00:00:59,893 --> 00:01:01,019
จัดเลย!

8
00:01:03,939 --> 00:01:05,274
อย่าให้หนีไปได้นะ!

9
00:01:38,724 --> 00:01:40,517
ปัง! ปัง!

10
00:01:44,563 --> 00:01:48,859
แต่ฉันเล็งหัวใจแล้วโดนตั้งแต่นัดแรก!

11
00:01:48,859 --> 00:01:53,363
- ใช่ ฉันก็เห็น
- ไม่จริง! เราปาระเบิดใส่พวกนายก่อน

12
00:01:53,363 --> 00:01:56,325
ถึงตาฉันใส่หน้ากากกันแก๊สด้วย

13
00:01:56,325 --> 00:01:57,534
ส่งมาสิ!

14
00:01:57,534 --> 00:01:59,411
นายคนนั้นอีกแล้ว

15
00:02:10,672 --> 00:02:12,007
นั่นบ้านฉัน

16
00:02:18,764 --> 00:02:19,765
แม่

17
00:02:31,735 --> 00:02:32,778
กลับกันเถอะ

18
00:02:33,487 --> 00:02:34,863
พวกนายก็ควรกลับแล้วเหมือนกัน

19
00:02:44,748 --> 00:02:49,336
ศพของพ่อ... เขาจะได้คืนไหม

20
00:02:51,505 --> 00:02:55,884
น่าจะขึ้นกับว่าสภาพเป็นยังไงน่ะ

21
00:03:01,348 --> 00:03:04,852
แต่โมซาซึ อย่าลืมที่คุณพ่อฮูสอนไว้

22
00:03:04,852 --> 00:03:07,062
พระเจ้าทรงปกปักษ์คุ้มครองเราอยู่

23
00:03:07,062 --> 00:03:09,147
นายเชื่อตามนั้นใช่ไหมล่ะ

24
00:03:09,147 --> 00:03:12,693
ดูสิใครมา

25
00:03:13,944 --> 00:03:15,445
บันโด่

26
00:03:33,714 --> 00:03:34,965
{\an8}(ภาษาเกาหลี) โมซาซึ

27
00:03:35,966 --> 00:03:37,885
มาเร็วๆ ช่วยป้าเก็บผ้าหน่อย

28
00:03:40,220 --> 00:03:43,098
ป้าฮะ ทําไมเรียกแต่ผมคนเดียว

29
00:03:43,098 --> 00:03:45,058
ไม่เรียกใช้พี่บ้าง

30
00:03:45,058 --> 00:03:47,186
เพราะแกเอาแต่เล่นไปเรื่อยน่ะสิ

31
00:03:47,186 --> 00:03:48,729
เร็วๆ เข้า!

32
00:03:48,729 --> 00:03:52,149
"เราต้องคอยพิทักษ์
รักษาภาษาของเราให้บริสุทธิ์

33
00:03:52,149 --> 00:03:56,403
อย่าให้แปดเปื้อนภาษาของจักรวรรดิอเมริกัน

34
00:03:57,154 --> 00:04:01,992
ตัวอย่างเช่น คําที่เคยพูดว่า 'เบลท์'
ควรเปลี่ยนมาใช้คําว่า 'ที่ผูกเอว'

35
00:04:01,992 --> 00:04:05,996
นี่คือสิ่งที่นักวิชาการกําลัง
ทุ่มเทเวลาศึกษาอย่างจริงจัง"

36
00:04:33,690 --> 00:04:34,942
ป้าฮะ!

37
00:04:38,612 --> 00:04:39,863
เป็นอะไรหรือเปล่าครับ

38
00:04:41,865 --> 00:04:45,077
คุณ... ฟังผมเข้าใจไหมนี่

39
00:04:48,539 --> 00:04:49,540
นั่นโนอาเหรอ

40
00:04:55,254 --> 00:04:58,048
- โนอา...
- เรียกป้าเหรอจ๊ะ

41
00:05:01,051 --> 00:05:02,177
โนอา

42
00:05:03,262 --> 00:05:05,556
นี่อะไรกัน เขาคือใคร

43
00:05:06,056 --> 00:05:07,140
ผมว่า...

44
00:05:08,392 --> 00:05:11,687
ผมว่า... ใช่เขานะ

45
00:05:15,566 --> 00:05:16,692
อิสอัคเหรอ

46
00:05:27,369 --> 00:05:29,955
ผมกลับมาแล้ว คุณพี่

47
00:05:33,876 --> 00:05:34,960
ผม...

48
00:05:36,753 --> 00:05:38,338
ถึงบ้านแล้ว

49
00:05:46,138 --> 00:05:48,015
กลับมาแล้ว

50
00:07:13,976 --> 00:07:16,228
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

51
00:07:35,664 --> 00:07:37,833
(โตเกียว)

52
00:07:51,555 --> 00:07:53,307
เฮนเนสซี เพียว

53
00:07:53,807 --> 00:07:56,018
เติมน้ําสักนิดพอ

54
00:07:59,062 --> 00:08:00,898
มาทําอะไรตรงนี้

55
00:08:05,194 --> 00:08:06,904
ผมมาขอความกรุณา

56
00:08:10,866 --> 00:08:14,953
ผมจะต้องทําอย่างไร

57
00:08:19,374 --> 00:08:23,629
คุณกับผมก็อาจจะเป็นคนแบบเดียวกัน

58
00:08:25,380 --> 00:08:27,424
ทั้งคุณพ่อคุณและคุณพ่อของผม

59
00:08:28,300 --> 00:08:31,887
ประสบความสําเร็จทางการเงินอย่างสูง

60
00:08:35,265 --> 00:08:38,602
แล้วก็เหมือนคุณ ถ้ามีใครมาขวางทาง

61
00:08:39,645 --> 00:08:44,024
ผมจะยิ่งพยายามหนักขึ้น ใช้เล่ห์เหลี่ยมร้ายขึ้น

62
00:08:46,276 --> 00:08:48,445
ผมต้องพิสูจน์ให้โลกเห็นว่า

63
00:08:48,445 --> 00:08:53,534
ผมไม่ใช่คนที่ไร้ความสําคัญ

64
00:08:54,993 --> 00:08:56,036
แล้วตอนนี้

65
00:08:57,996 --> 00:09:01,124
นักธุรกิจแห่งปีของประเทศญี่ปุ่น

66
00:09:04,253 --> 00:09:08,423
ได้รางวัลจากคนกลุ่มเดียวกับที่
เคยพยายามเหยียบย่ําทําลายผม

67
00:09:12,594 --> 00:09:14,179
ตั้งแต่เห็นหน้าคุณ

68
00:09:15,556 --> 00:09:18,517
ผมก็รู้เลยว่าคุณจะต้องมาขัดแข้งขัดขา

69
00:09:20,227 --> 00:09:23,522
ความล้มเหลวของคุณคือสิ่งที่ผมต้องรับ

70
00:09:26,900 --> 00:09:29,319
ดังนั้นจะไม่มีความกรุณาปรานีอะไรทั้งนั้น

71
00:09:30,821 --> 00:09:36,243
เพราะผมกําลังใช้คุณ
เป็นสาส์นให้คนทั้งวงการได้รับรู้

72
00:09:38,912 --> 00:09:43,125
ถ้าใครกล้าหือ
ผมจะเหยียบให้ไม่ได้โงหัวขึ้นมาอีก

73
00:10:07,232 --> 00:10:09,776
เขาอยู่ไหน อยู่ในห้องเหรอ

74
00:10:12,738 --> 00:10:13,822
ซอนจา

75
00:10:15,365 --> 00:10:17,034
ต้องทําใจดีๆ เอาไว้นะ

76
00:10:57,491 --> 00:10:58,534
นั่นใคร

77
00:11:00,285 --> 00:11:01,662
ฉันเองค่ะ

78
00:11:12,047 --> 00:11:13,382
ฉันเอง

79
00:11:14,800 --> 00:11:16,260
คุณซอนจา

80
00:11:16,969 --> 00:11:18,637
ใช่ค่ะ นี่ฉันเอง

81
00:11:21,765 --> 00:11:24,893
ทําอะไรของคุณน่ะ
ทําทุกคนตกอกตกใจแบบนี้

82
00:11:30,399 --> 00:11:33,777
ฉันสวดภาวนาให้คุณทุกวันทุกคืน

83
00:11:34,987 --> 00:11:37,197
ชีวิตคุณคงต้องลําบากมาก

84
00:11:41,618 --> 00:11:44,454
เทียบกับคนอื่นๆ แล้วเรายังโชคดีกว่าเขา

85
00:11:45,789 --> 00:11:48,500
ฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณพี่กับพี่สะใภ้อย่างมาก

86
00:11:49,293 --> 00:11:51,587
ทั้งสองดีต่อเรามากจริงๆ

87
00:11:51,587 --> 00:11:57,509
ได้ข่าวว่าพี่ชายผมไปทํางานที่ไกลๆ

88
00:11:59,386 --> 00:12:03,724
ผมอยากเจอเขามาก

89
00:12:14,318 --> 00:12:18,155
ไม่อยากให้คุณเห็นผมในสภาพนี้เลย

90
00:12:18,155 --> 00:12:19,781
ลูกๆ ก็ด้วย

91
00:12:23,452 --> 00:12:25,287
กังวลเรื่องแบบนั้นทําไมกัน

92
00:12:27,497 --> 00:12:29,708
คุณต้องพักฟื้นให้หายดีก่อน

93
00:12:33,378 --> 00:12:34,379
ได้

94
00:12:35,005 --> 00:12:36,590
เหนื่อยมากจริงๆ

95
00:12:41,678 --> 00:12:43,180
นอนเถอะค่ะ

96
00:12:49,436 --> 00:12:51,188
อย่าทิ้งผมไปนะ

97
00:12:53,732 --> 00:12:54,942
คุณซอนจา

98
00:12:56,151 --> 00:12:59,238
ฉันแค่จะไปตามหมอค่ะ

99
00:12:59,988 --> 00:13:01,907
หมอมาแล้วคุณจะต้องดีขึ้นแน่ๆ

100
00:13:23,971 --> 00:13:25,848
ต้องตามหมอมาดูเขาด่วนเลย

101
00:13:27,099 --> 00:13:29,268
แต่ช่วงเวลาแบบนี้จะไปตามหมอที่ไหนได้

102
00:13:29,268 --> 00:13:32,354
เห็นว่าส่งหมอไปแนวหน้ากันหมดแล้ว...

103
00:13:32,354 --> 00:13:34,189
ตามโรงพยาบาลน่าจะยังเหลืออยู่บ้าง

104
00:13:35,023 --> 00:13:36,316
เราต้องหาให้ได้สักคน

105
00:13:39,194 --> 00:13:40,195
ซอนจา!

106
00:13:46,118 --> 00:13:47,452
แล้วถ้า...

107
00:13:48,495 --> 00:13:50,247
ถ้ามันสายเกินไปแล้วล่ะ

108
00:13:50,873 --> 00:13:53,125
คอยอยู่ข้างเขาไม่ดีกว่าเหรอ

109
00:13:53,834 --> 00:13:56,879
เราไม่รู้ว่าเธอเหลือเวลาแค่ไหน
ที่จะได้อยู่กับเขา

110
00:13:59,006 --> 00:14:02,384
พี่สะใภ้ลืมไปแล้วเหรอ

111
00:14:03,302 --> 00:14:05,846
เขาเคยเอาชนะความตายมาแล้ว

112
00:14:06,805 --> 00:14:10,642
ถ้าหมอมาช่วย เขาต้องเอาชนะได้อีกแน่

113
00:14:12,019 --> 00:14:13,020
ฉันแน่ใจ

114
00:14:32,039 --> 00:14:34,958
มาอีกแล้ว ต้องการอะไรอีก

115
00:14:35,792 --> 00:14:37,252
รู้หรือเปล่าว่านี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว

116
00:14:37,920 --> 00:14:39,880
- ฮัลมอนี
- ไสหัวไป!

117
00:14:40,464 --> 00:14:42,049
ผมไม่มีที่ไปแล้ว

118
00:14:42,841 --> 00:14:44,343
ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร

119
00:14:49,097 --> 00:14:50,098
ฮัลมอนี

120
00:15:05,239 --> 00:15:07,324
(ออกไป!)

121
00:15:11,036 --> 00:15:13,163
มีเรื่องที่ผมต้องสารภาพก่อนครับ

122
00:15:16,875 --> 00:15:18,418
บ้านของคุณย่าเป็นแบบนี้

123
00:15:19,753 --> 00:15:20,921
เพราะผม

124
00:15:23,841 --> 00:15:25,300
เธอ...

125
00:15:26,134 --> 00:15:29,513
หลังจากผมบอกคุณย่าว่าไม่ต้องเซ็น
ชิฟฟลีย์สก็ไล่ผมออก

126
00:15:30,806 --> 00:15:32,933
ผมจึงถูกถอนวีซ่าอเมริกา

127
00:15:33,475 --> 00:15:35,227
ตอนนี้ติดอยู่ที่นี่แล้ว

128
00:15:36,562 --> 00:15:38,021
ไม่ใช่แค่นั้น แต่อาเบะซังกําลังพยายาม...

129
00:15:38,021 --> 00:15:40,858
พอแล้ว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบ้านฉัน

130
00:15:45,737 --> 00:15:48,574
ผมไปตกลงกับคนคนหนึ่ง

131
00:15:49,157 --> 00:15:53,954
เขาก็ใช้เส้นสายทุกทาง
พยายามบีบให้คุณย่าย้ายออก

132
00:15:55,831 --> 00:15:58,917
เราจะช้อนซื้อที่ผืนนี้ขึ้นมา

133
00:16:00,210 --> 00:16:03,338
แล้วค่อยเอาไปขายคืนให้อาเบะซังกับชิฟฟลีย์ส

134
00:16:04,715 --> 00:16:06,925
ผมต้องการเงินก้อนนั้นถึงจะอยู่รอด

135
00:16:08,302 --> 00:16:11,138
- ผมหลังชนฝาแล้ว...
- เหตุผลแค่นั้นก็เอามาแก้ตัวแล้วรึ

136
00:16:15,726 --> 00:16:17,895
แต่ชีวิตก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ฮัลมอนี

137
00:16:19,313 --> 00:16:24,109
เราทุกคนหันมาแว้งกัดกันเองเพื่อเอาตัวรอด

138
00:16:25,319 --> 00:16:27,654
โดยไม่ทันรู้ตัวว่า
สุดท้ายแล้วเราก็รับใช้พวกนั้นอยู่ดี

139
00:16:29,114 --> 00:16:31,992
นี่คือสิ่งที่พวกมันต้องการ

140
00:16:32,534 --> 00:16:34,453
บีบให้เราต้องคุกเข่าขอความเมตตา

141
00:16:42,503 --> 00:16:43,837
ในที่สุด

142
00:16:45,255 --> 00:16:47,132
ก็คิดได้เสียที

143
00:17:22,251 --> 00:17:25,127
ผมเองครับ โนอาเอง

144
00:17:38,267 --> 00:17:42,980
โนอา ไปตามฮูเซกตันมาหน่อย...

145
00:17:42,980 --> 00:17:45,315
ตอนนี้เขาเป็นบาทหลวงของเรา

146
00:17:47,317 --> 00:17:48,527
บาทหลวงเหรอ

147
00:17:49,111 --> 00:17:53,240
ใช่ครับ คุณพ่อยูเสียไปตั้งแต่หลายปีก่อน

148
00:17:54,908 --> 00:17:56,076
เข้าใจแล้ว

149
00:18:01,999 --> 00:18:03,333
ไปสิ

150
00:18:05,252 --> 00:18:06,962
ตามคุณพ่อฮูมาหน่อย

151
00:18:08,297 --> 00:18:10,924
เร็วๆ ด้วย ทําได้หรือเปล่า

152
00:18:12,342 --> 00:18:13,427
ครับ

153
00:18:21,977 --> 00:18:24,688
โนอา ไปสํานักโทรเลขให้ป้าหน่อยจ้ะ

154
00:18:25,397 --> 00:18:27,441
เราต้องส่งข้อความบอกลุงเขา

155
00:18:27,441 --> 00:18:32,362
แต่คุณป้า พ่อเพิ่งสั่งให้ผมไปตามคุณพ่อฮูมา

156
00:18:34,781 --> 00:18:35,782
อ้อ

157
00:18:36,992 --> 00:18:38,994
คงอยากภาวนาด้วยกัน

158
00:18:38,994 --> 00:18:40,662
- งั้นไปเลยจ้ะ
- ฮะ

159
00:18:40,662 --> 00:18:43,916
ผมล่ะ ผมไปส่งโทรเลขให้ได้นะ

160
00:18:48,629 --> 00:18:50,631
เข้าใจใช่ไหมว่าเรื่องนี้สําคัญแค่ไหน

161
00:18:50,631 --> 00:18:52,216
ผมทําได้ฮะ

162
00:18:52,216 --> 00:18:54,718
ผมจะส่งข้อความไปให้ถึงลุง

163
00:19:26,416 --> 00:19:30,462
ขออนุญาตครับ ผมอยากส่งโทรเลข
ไปหาลุงที่นางาซากิ

164
00:19:31,004 --> 00:19:33,382
เรื่องสําคัญมาก

165
00:19:39,763 --> 00:19:42,015
เธออ่านออกรึเปล่า

166
00:19:51,149 --> 00:19:52,526
ยี่สิบเอ็ดอักษร

167
00:19:52,526 --> 00:19:53,610
แปดสิบเซน

168
00:19:57,823 --> 00:20:01,034
อ่านทวนก่อนนะว่าข้อความไม่ผิด

169
00:20:05,747 --> 00:20:08,250
{\an8}(อิสอัคกลับบ้านมา)

170
00:20:08,250 --> 00:20:10,294
{\an8}(ใกล้ตายเต็มที)

171
00:20:23,182 --> 00:20:24,892
คุณพ่อ! เขากลับมาแล้วครับ!

172
00:20:24,892 --> 00:20:26,226
โนอา

173
00:20:26,226 --> 00:20:30,189
รอมาหลายปี ในที่สุดพ่อผมก็กลับมาบ้าน

174
00:20:30,814 --> 00:20:34,026
แต่เขาป่วยหนักมาก

175
00:20:36,028 --> 00:20:39,156
ช่วยหน่อยเถอะครับ ผมรู้ว่าคุณพ่อช่วยได้

176
00:20:39,656 --> 00:20:42,326
ขอให้เราคุยกันก่อนได้ไหม

177
00:20:44,411 --> 00:20:46,246
คุณพ่อผมกลับมาถึงบ้านแล้ว

178
00:20:47,414 --> 00:20:48,874
มากับผมหน่อย

179
00:20:48,874 --> 00:20:50,459
ไปภาวนาให้เขาหน่อย

180
00:20:51,335 --> 00:20:53,295
ขอให้พระเจ้าทรงช่วยให้พ่อแข็งแรงขึ้น

181
00:20:53,962 --> 00:20:56,048
แค่ภาวนาอาจจะไม่พอนะ

182
00:20:56,048 --> 00:20:59,551
ผมรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าจะทรงฟังคําขอของคุณพ่อ

183
00:21:00,511 --> 00:21:02,262
โนอา รู้นี่ว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น

184
00:21:02,262 --> 00:21:03,972
แต่มันต้องง่ายสิ!

185
00:21:07,976 --> 00:21:10,229
ผมเป็นเด็กดีมาตลอด

186
00:21:11,230 --> 00:21:12,272
ไม่ใช่เหรอ

187
00:21:13,357 --> 00:21:15,609
ผมตั้งใจอย่างหนักเพื่อเป็นเด็กดี

188
00:21:18,028 --> 00:21:20,614
ครั้งนี้พระเจ้าจะเมินหนีพวกเราไม่ได้นะ

189
00:21:22,866 --> 00:21:24,660
ไม่ได้อีกแล้ว

190
00:21:30,415 --> 00:21:31,708
ขอไปหยิบของก่อน

191
00:21:48,392 --> 00:21:51,311
เขาต้องหาหมอ

192
00:21:52,521 --> 00:21:54,022
ฉันมาเพราะเรื่องนั้น

193
00:21:54,022 --> 00:21:56,817
เธอต้องพาตัวเองกับลูก
ออกไปจากเมืองนี้ให้ได้ก่อน

194
00:21:57,442 --> 00:21:59,903
คุณไม่ถามด้วยซ้ําว่าใครจะต้องหาหมอ

195
00:21:59,903 --> 00:22:01,280
คุณรู้อยู่แล้ว

196
00:22:02,698 --> 00:22:03,907
ตอบฉันหน่อยสิ

197
00:22:05,534 --> 00:22:08,203
ที่จริงคุณช่วยเขาได้ตั้งนานแล้วใช่ไหม

198
00:22:10,247 --> 00:22:13,041
ฉันช่วยเขาออกมาได้รอบนี้

199
00:22:13,625 --> 00:22:15,169
เพราะแลกกับคําสัญญากับผู้คุมในคุก

200
00:22:15,169 --> 00:22:17,880
ว่าจะพาเขากับครอบครัวลี้ภัยออกจากเมือง

201
00:22:18,714 --> 00:22:21,300
ทุกคนดิ้นรนพยายามหนีกัน

202
00:22:22,092 --> 00:22:23,343
เว้นแต่เธอคนเดียว

203
00:22:28,307 --> 00:22:29,892
เธอคงจนมุมแล้วจริงๆ

204
00:22:30,559 --> 00:22:32,102
ถึงได้ยอมมาหาฉัน

205
00:22:32,686 --> 00:22:33,687
ใช่สิ

206
00:22:43,989 --> 00:22:45,324
เอาอย่างนี้

207
00:22:46,491 --> 00:22:47,951
ฉันจะเรียกหมอให้

208
00:22:48,535 --> 00:22:50,370
หมอดีที่สุดเท่าที่ยังเหลือในเมืองนี้

209
00:22:50,370 --> 00:22:51,538
แต่แลกกัน

210
00:22:52,706 --> 00:22:56,585
เธอกับลูกๆ ต้องไปกับฉัน

211
00:22:58,295 --> 00:23:00,172
ไม่ว่าเขาจะไปด้วยหรือไม่

212
00:23:02,424 --> 00:23:03,967
สัญญากับฉันก่อน

213
00:23:47,845 --> 00:23:52,891
คนเราลืมกันได้ง่ายๆ นะว่า
ช่วงหลายปีนั้นชีวิตลําบากแค่ไหน

214
00:23:53,517 --> 00:23:55,060
แต่ดูตอนนี้สิ

215
00:23:57,521 --> 00:24:00,774
ตอนที่ซื้อที่ตรงนี้ช่วงหลังสงคราม

216
00:24:00,774 --> 00:24:03,902
เขาแทบจะให้เปล่า

217
00:24:04,862 --> 00:24:05,863
อะไรนะ

218
00:24:06,655 --> 00:24:07,781
พูดจริงๆ

219
00:24:07,781 --> 00:24:10,409
ไม่อย่างนั้นจะมีปัญญาซื้อเหรอ

220
00:24:12,452 --> 00:24:13,453
ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกัน

221
00:24:14,663 --> 00:24:17,749
ที่ตรงนี้มีข่าวลือประหลาดๆ มาแต่ไหนแต่ไร

222
00:24:18,584 --> 00:24:19,877
ข่าวลือแบบไหน

223
00:24:22,880 --> 00:24:25,257
เนี่ยนะ ชะตาของฉัน
หาตัวอะไรมาเป็นภาระอยู่เรื่อย

224
00:24:25,966 --> 00:24:28,343
เจ้าหมานี่มันกินไม่เคยอิ่ม

225
00:24:32,014 --> 00:24:35,684
ฮัลมอนี เดี๋ยวสิครับ ข่าวลืออะไร

226
00:24:36,268 --> 00:24:38,770
ใครจะจํารายละเอียดได้

227
00:24:39,771 --> 00:24:42,691
เรื่องโรงเรียนฝึกทหารที่เคยตั้งอยู่ตรงนี้น่ะ

228
00:24:44,443 --> 00:24:46,778
วันหนึ่งจู่ๆ ก็มีรถบรรทุกแล่นเข้ามา

229
00:24:47,613 --> 00:24:48,822
บรรทุกศพมาเต็มคันรถ

230
00:24:54,036 --> 00:24:56,538
เขาจะบรรทุกศพ
เข้ามาในโรงเรียนทหารทําไม

231
00:24:57,581 --> 00:24:58,665
ใครจะรู้ล่ะ

232
00:24:59,416 --> 00:25:03,045
ช่วงสงคราม ไม่มีใครตั้งคําถามอะไรหรอก

233
00:25:04,129 --> 00:25:07,049
แค่นั้นเหรอ ข่าวลือพูดอยู่แค่นั้นเหรอ

234
00:25:08,383 --> 00:25:11,136
ค่อยๆ กิน เดี๋ยวก็อ้วกอีก

235
00:25:11,136 --> 00:25:13,347
- ฮัลมอนี
- อะไรล่ะ

236
00:25:13,347 --> 00:25:15,307
ยังจะถามอะไรมากมายอีก

237
00:25:15,307 --> 00:25:17,017
ก็บอกไปแล้วไง

238
00:25:17,809 --> 00:25:19,478
เรื่องมันนานมาแล้ว

239
00:25:20,062 --> 00:25:23,023
ไปกวนวิญญาณคนตาย... จะได้อะไรขึ้นมา

240
00:25:31,949 --> 00:25:34,952
แต่เป็นไปได้ไหมว่ากระดูกพวกเขายังอยู่

241
00:25:41,542 --> 00:25:42,835
ฮัลมอนี

242
00:25:47,631 --> 00:25:49,341
ฉันต้องพยายามลืม

243
00:25:50,759 --> 00:25:52,219
เข้าใจใช่ไหม

244
00:25:53,262 --> 00:25:55,430
ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อลืม

245
00:25:56,056 --> 00:25:58,809
ไม่อย่างนั้นฉันจะทนอยู่ได้ยังไง

246
00:26:01,228 --> 00:26:03,897
แต่กระดูกพวกนี้อาจให้อะไรเราได้

247
00:26:06,191 --> 00:26:07,192
พูดเรื่องอะไรของเธอ

248
00:26:08,902 --> 00:26:10,112
คุณย่าไม่เข้าใจเหรอ

249
00:26:10,612 --> 00:26:12,364
นี่แหละวิธีที่เราจะสู้กลับ

250
00:26:14,616 --> 00:26:19,788
ด้วยเรื่องนี้ เราทําให้พวกนั้น
เลิกพยายามเล่นงานเราได้

251
00:26:24,251 --> 00:26:27,504
เนี่ย ตอนยังเด็กเท่าผม

252
00:26:27,504 --> 00:26:31,842
เขาทําลายสถิติการวิดพื้นในบ้าน

253
00:26:31,842 --> 00:26:34,428
ตอนนี้เขาต้องรวยมากแน่ๆ

254
00:26:34,428 --> 00:26:40,142
การได้เป็นคนรวยสําคัญกับลูกขนาดนั้นเหรอ

255
00:26:40,809 --> 00:26:46,940
แน่สิฮะ ถ้าเรารวย
ผมจะได้จ้างหมอที่เก่งสุดมารักษาพ่อ

256
00:26:46,940 --> 00:26:49,276
แล้วก็ซื้อบ้านใหม่ใหญ่กว่าเดิมให้เรา

257
00:26:49,860 --> 00:26:52,696
แล้วถ้าซื้อแล้วยังมีเงินเหลือ

258
00:26:52,696 --> 00:26:58,368
ป้าจะได้ไปซื้อน้ําตาลในตลาดมืดมาทําขนมอีก

259
00:27:04,791 --> 00:27:05,959
ไหวหรือเปล่า

260
00:27:10,297 --> 00:27:17,304
อัปป้าก็โตขึ้นมาในบ้านหลังใหญ่

261
00:27:19,223 --> 00:27:21,016
มีห้องเยอะแยะ

262
00:27:22,518 --> 00:27:25,270
แต่พวกเราไม่ได้รับอนุญาต
ให้เข้าไปในหลายๆ ห้อง

263
00:27:25,270 --> 00:27:28,357
เป็นผมต้องแอบเข้าไปแน่เลย

264
00:27:29,483 --> 00:27:31,360
เป็นลูกก็ทําแน่สินะ

265
00:27:32,986 --> 00:27:38,659
ประเด็นคือ พ่อไม่คิดถึงบ้านหลังใหญ่นั่นเลย

266
00:27:40,035 --> 00:27:42,829
คิดถึงแต่คนที่อยู่ในบ้านนั้น

267
00:27:43,830 --> 00:27:46,041
สมบัติที่มีค่าแท้จริงน่ะนะ โมซาซึ...

268
00:27:47,042 --> 00:27:49,670
คือการเป็นที่รัก

269
00:27:50,838 --> 00:27:55,050
แต่พ่อฮะ
ทําไมต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยล่ะ

270
00:27:55,717 --> 00:27:58,971
ผมอยากทั้งเป็นที่รักแล้วก็รวยด้วย

271
00:28:05,435 --> 00:28:06,854
เกิดอะไรขึ้น

272
00:28:06,854 --> 00:28:08,355
ไฟดับอีกแล้วน่ะ

273
00:28:09,147 --> 00:28:11,024
เดี๋ยวนี้ไฟดับเกือบทุกคืน

274
00:28:11,024 --> 00:28:12,526
ฉันจะไปจุดตะเกียง

275
00:28:19,825 --> 00:28:21,034
นี่ฮะ

276
00:28:25,205 --> 00:28:27,583
พ่อจะได้ไม่กลัว

277
00:28:41,096 --> 00:28:43,390
ขอบใจนะ ลูกพ่อ

278
00:28:47,895 --> 00:28:48,896
มาแล้ว!

279
00:28:49,897 --> 00:28:50,981
อัปป้า

280
00:29:00,407 --> 00:29:03,744
ดีใจที่ได้พบกันอีกนะพี่

281
00:29:05,412 --> 00:29:06,872
คุณพ่ออุตส่าห์มา

282
00:29:07,664 --> 00:29:08,665
ผมก็ต้องมาสิ

283
00:29:08,665 --> 00:29:10,542
เมื่อในที่สุดเขาก็ได้กลับมาบ้าน...

284
00:29:10,542 --> 00:29:12,878
ผมขอคุยกับบาทหลวงเป็นการส่วนตัว

285
00:29:17,549 --> 00:29:19,009
มากันจ้ะ

286
00:29:19,009 --> 00:29:21,386
โนอาอยู่ด้วยได้

287
00:29:23,096 --> 00:29:24,348
อัปป้า

288
00:29:25,224 --> 00:29:28,018
โมซาซึ มาช่วยป้าจุดตะเกียงก่อน

289
00:29:35,025 --> 00:29:37,694
แต่ฮัลมอนี ถ้าที่เล่ามาเป็นเรื่องจริง

290
00:29:37,694 --> 00:29:41,698
บริษัทอย่างโคลตันไม่คิดจะลงทุนกับที่ผืนนี้แน่

291
00:29:42,324 --> 00:29:44,076
กลับไปคิดเรื่องนั้นอีกได้ยังไงกัน

292
00:29:44,076 --> 00:29:45,744
ใจเย็นๆ แล้วฟังผมก่อนครับ

293
00:29:46,411 --> 00:29:48,956
หลังจากที่เราขายที่ผืนนี้ให้อาเบะซัง

294
00:29:48,956 --> 00:29:51,917
เราค่อยปล่อยข่าวลือเรื่องกระดูกใต้ดิน...

295
00:29:51,917 --> 00:29:54,294
เราไม่รู้ด้วยซ้ําว่ายังอยู่กันรึเปล่า!

296
00:29:54,294 --> 00:29:59,925
ไม่สําคัญเลย ข่าวลือแบบนี้
โคลตันไม่คิดจะมาทําโรงแรมแน่

297
00:30:01,051 --> 00:30:02,511
ผมมั่นใจ

298
00:30:03,095 --> 00:30:07,891
และถ้าไม่มีโคลตันช่วย
อาเบะซังจะต้องรับภาระหนี้ก้อนใหญ่มาก

299
00:30:07,891 --> 00:30:12,563
คิดได้ยังไง ถึงกับจะขุดคนตายมาใช้

300
00:30:12,563 --> 00:30:16,733
ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในอดีต
ไม่จําเป็นต้องรับผิดชอบ

301
00:30:17,568 --> 00:30:18,652
ไม่ต้องพูดแล้ว!

302
00:30:28,537 --> 00:30:31,164
ถ้าอย่างนั้นคุณย่าทําไปทําไม

303
00:30:32,124 --> 00:30:34,251
ที่พยายามไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยขนาดนั้น

304
00:30:38,297 --> 00:30:41,508
เป็นฝีมือเธอใช่ไหม

305
00:30:43,969 --> 00:30:46,305
เธอคือคนที่เอาชื่อฉันไปแจ้งทางการ

306
00:30:53,353 --> 00:30:54,354
คุณพ่อ

307
00:30:55,731 --> 00:30:58,775
ใช่ คิดถูกแล้ว

308
00:31:00,152 --> 00:31:01,361
ผมแจ้งเอง

309
00:31:03,488 --> 00:31:07,701
ฉันก็คิดอยู่แล้วว่าเธอไม่ค่อยชอบฉัน

310
00:31:11,371 --> 00:31:12,539
ทําไม

311
00:31:16,043 --> 00:31:17,878
ผมไม่ได้ไม่ชอบคุณ

312
00:31:23,258 --> 00:31:25,052
ผมเกลียดคุณเลยต่างหาก

313
00:31:26,929 --> 00:31:32,142
คุณเป็นคนที่ใครๆ ก็รักได้ง่ายๆ

314
00:31:33,977 --> 00:31:35,187
ส่วนผม...

315
00:31:38,857 --> 00:31:41,151
แม้แต่พ่อแม่แท้ๆ ยังทิ้งผมไว้

316
00:31:43,070 --> 00:31:45,989
คุณพ่อยูเป็นคนรับผมมาเลี้ยง

317
00:31:45,989 --> 00:31:48,408
ขณะที่ทุกคนมีแต่จะเขี่ยผมไปให้ไกลๆ

318
00:31:49,034 --> 00:31:52,746
คุณพ่อยูเลี้ยงผมมาเหมือนลูก รักผมเหมือนลูก

319
00:31:52,746 --> 00:31:54,873
จนคุณมาที่นี่

320
00:31:56,083 --> 00:31:57,918
เมื่อนั้น เขาก็รักผมน้อยลง

321
00:32:11,932 --> 00:32:14,017
ผมจึงแจ้งชื่อคุณกับทางการ

322
00:32:18,605 --> 00:32:21,900
แต่ความสะใจที่คิดว่าจะได้...

323
00:32:22,818 --> 00:32:24,611
กลับไม่เกิดขึ้นเลย

324
00:32:25,195 --> 00:32:30,492
ผมภาวนากับพระเจ้าอย่างหนัก
เพื่อให้เขาปล่อยตัวคุณ

325
00:32:30,492 --> 00:32:34,997
คิดว่าฉันได้ออกมาตอนนี้เพราะเธอเหรอ

326
00:32:37,499 --> 00:32:39,751
ก็ต้องเป็นเพราะทั้งครอบครัวช่วยกันภาวนา

327
00:32:39,751 --> 00:32:42,880
แต่เชื่อได้เลย เสียงของผมก็อยู่
รวมกับเสียงภาวนานั้นด้วย

328
00:32:42,880 --> 00:32:45,174
เหมือนที่ผมพยายามทําดีไถ่บาป

329
00:32:45,174 --> 00:32:49,052
ไม่เพียงแต่ต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่ต่อครอบครัวคุณและต่อโนอา...

330
00:33:01,106 --> 00:33:03,775
ผมพยายามสุดใจ

331
00:33:10,782 --> 00:33:12,993
ผมเข้าใจว่านั่นไม่ใช่การแก้ตัว

332
00:33:13,702 --> 00:33:14,995
คุณคงไม่มีวันอภัยให้ผม...

333
00:33:14,995 --> 00:33:16,622
ฉันอภัยให้เธอ

334
00:33:21,919 --> 00:33:23,587
ฉันอภัยให้เธอ

335
00:33:23,587 --> 00:33:24,671
ไม่ได้นะพ่อ

336
00:33:25,506 --> 00:33:28,133
ยกโทษให้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!

337
00:33:29,384 --> 00:33:31,011
ตลอดหลายปีมานี่...

338
00:33:31,595 --> 00:33:33,138
เพราะเขา...

339
00:33:33,138 --> 00:33:34,932
เชื่อฉันเถอะ โนอา

340
00:33:35,682 --> 00:33:38,268
ฉันรู้ว่าฉันขโมยอะไรไปจากชีวิตเธอ

341
00:33:38,268 --> 00:33:41,188
ไสหัวไป! ไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราอีก!

342
00:33:41,188 --> 00:33:43,106
- โนอา!
- ขอโทษนะ โนอา

343
00:33:43,106 --> 00:33:44,316
ฉันขอโทษจริงๆ!

344
00:33:45,275 --> 00:33:47,444
คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้นคะ

345
00:33:48,195 --> 00:33:49,196
โนอา

346
00:33:55,661 --> 00:33:56,745
อัปป้า

347
00:34:01,124 --> 00:34:02,251
ทําไมกัน

348
00:34:08,382 --> 00:34:10,509
ผมเข้าใจ ผมมีสิทธิ์อะไรมาพูด

349
00:34:12,010 --> 00:34:14,638
ผมรู้จักความทรมาทรกรรมกับใครด้วยหรือ

350
00:34:17,766 --> 00:34:20,476
แค่คิดว่าจะต้องเข้านอนทั้งที่ท้องหิว...

351
00:34:22,396 --> 00:34:24,481
ผมยังจินตนาการไม่ออก

352
00:34:29,069 --> 00:34:32,281
ผมใช้ชีวิตสุขสบาย ง่ายดายจนน่าสมเพช

353
00:34:35,074 --> 00:34:37,452
ผมเข้าใจถ้าคนรุ่นย่าจะเกลียดผม

354
00:34:41,831 --> 00:34:43,917
เห็นสายตาที่คุณย่าใช้มอง...

355
00:34:46,085 --> 00:34:47,963
สายตาที่ย่าตัวเองมองผม...

356
00:34:50,507 --> 00:34:52,384
คนรุ่นย่าจะไม่ถามตัวเองได้ยังไง...

357
00:34:55,721 --> 00:35:00,350
"ฉันดิ้นรนเอาตัวรอดจากเรื่องพวกนั้นมา
เพื่อไอ้เด็กแบบนี้เหรอ"

358
00:35:05,898 --> 00:35:06,982
ใช่ไหมล่ะ

359
00:35:08,400 --> 00:35:10,903
มองไปเรื่อยๆ
คงต้องคิดว่าทุกอย่างมันไร้ประโยชน์

360
00:35:18,493 --> 00:35:21,121
ขอโทษนะครับที่รบกวนจนดึกดื่น

361
00:35:25,834 --> 00:35:28,128
ผมจะไม่กลับมากวนอีกแล้ว ผมสัญญา

362
00:35:31,048 --> 00:35:34,176
ฉันไม่เคยเสียใจกับชีวิตที่ใช้ไป

363
00:35:38,388 --> 00:35:41,850
ยังไงก็เป็นชีวิตที่ดี

364
00:35:43,685 --> 00:35:46,647
ลูกพ่อ
ร่างกายที่ทรุดโทรม กระดูกที่หักพัง...

365
00:35:46,647 --> 00:35:49,441
พ่อเหลืออยู่เพียงสิ่งนี้ที่จะให้ลูก

366
00:35:50,025 --> 00:35:53,195
แต่ถึงอย่างนั้น จําไว้ให้ดี

367
00:35:54,530 --> 00:35:56,782
ชะตาของบาทหลวงคนนั้นกับเรา...

368
00:35:58,075 --> 00:36:00,577
ผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกัน

369
00:36:05,332 --> 00:36:06,708
โนอา

370
00:36:08,168 --> 00:36:14,007
ความเมตตาปรานีไม่ใช่ทั้งของขวัญ
หรืออํานาจที่จะถือไว้เหนือใคร

371
00:36:14,007 --> 00:36:18,637
ความเมตตาปรานีคือการยอมรับ

372
00:36:19,847 --> 00:36:24,685
การเอาชีวิตรอดนั้นมีสิ่งที่ต้องแลกมา

373
00:36:30,732 --> 00:36:34,486
ยังมีเรื่องที่พ่ออยากบอกลูกทั้งสองอีกมาก

374
00:36:35,863 --> 00:36:38,031
แต่จําเรื่องนี้ไว้ให้ดี

375
00:36:39,700 --> 00:36:41,952
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...

376
00:36:48,584 --> 00:36:50,294
ทั้งสองคนคือลูกพ่อ...

377
00:36:53,213 --> 00:36:55,174
และพ่อคือพ่อของลูก

378
00:37:06,852 --> 00:37:07,895
มาแล้วค่ะ!

379
00:37:09,688 --> 00:37:12,191
พาหมอมาด้วย เขาจะช่วย

380
00:37:12,900 --> 00:37:14,318
แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย

381
00:37:16,028 --> 00:37:19,740
- อัปป้า!
- ท่าไม่ดี ทุกคนออกไปจากห้องนี้ก่อน

382
00:37:20,532 --> 00:37:22,492
หมอมาช่วยแล้ว

383
00:37:22,492 --> 00:37:24,953
โมซาซึ โนอา มาเร็ว

384
00:38:16,713 --> 00:38:18,006
ออมม่า!

385
00:38:25,848 --> 00:38:27,307
ผมขอบอกตรงๆ

386
00:38:28,684 --> 00:38:32,271
ปอดของสามีคุณมีเสมหะเป็นเมือกเต็มไปหมด

387
00:38:33,480 --> 00:38:36,233
ถ้าอยู่ที่โรงพยาบาลคงช่วยระบายออกได้

388
00:38:37,150 --> 00:38:39,069
แต่ที่น่าเป็นห่วงยิ่งกว่านั้น

389
00:38:39,653 --> 00:38:42,322
คือเขาติดเชื้อในกระแสเลือด

390
00:38:43,156 --> 00:38:44,241
หมอคิดว่า...

391
00:38:47,536 --> 00:38:49,621
เขาเหลือเวลาอีกไม่มากนัก

392
00:38:53,417 --> 00:38:57,212
แต่คุณหมอต้องพอช่วยได้สิคะ

393
00:38:58,463 --> 00:38:59,882
ขอร้องล่ะค่ะ

394
00:38:59,882 --> 00:39:02,467
ถ้าเป็นเรื่องเงิน ไม่ต้องห่วงเลย

395
00:39:03,719 --> 00:39:05,512
บอกเขาสิ

396
00:39:05,512 --> 00:39:08,557
ต้องจ่ายแค่ไหนก็ยอม หมอไม่ต้องห่วงเลย

397
00:39:08,557 --> 00:39:11,018
ฉัน... ฉันจะหาเงินมาให้ได้

398
00:39:11,018 --> 00:39:14,605
อย่างดีที่สุด สามีของคุณ

399
00:39:15,522 --> 00:39:17,733
ก็อยู่ได้อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง

400
00:39:28,285 --> 00:39:30,704
สิ่งที่พวกนั้นทํากับเขา...

401
00:39:31,205 --> 00:39:32,956
ช่างเลวร้ายนัก

402
00:39:33,665 --> 00:39:35,083
ผมสงสารเขาจริงๆ

403
00:39:56,647 --> 00:39:58,607
ขอโทษนะ

404
00:40:00,484 --> 00:40:02,611
ผมไม่รู้มาก่อน

405
00:40:03,403 --> 00:40:06,406
ว่าเราจะต้องเจอหนักถึงขนาดนี้

406
00:40:06,990 --> 00:40:08,784
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องขอโทษเลย

407
00:40:10,285 --> 00:40:14,039
ตลอดหลายปีที่คุณหายตัวไป

408
00:40:15,249 --> 00:40:20,045
มีคนมากมายคอยมาเล่าให้ฉันฟัง
ว่าคุณมีน้ําใจดีงามกับพวกเขาแค่ไหน

409
00:40:21,463 --> 00:40:24,633
คุณเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่น

410
00:40:25,926 --> 00:40:29,596
นั่นคือชายคนเดียวกับที่ฉันได้พบเมื่อ 14 ปีก่อน

411
00:40:30,305 --> 00:40:32,558
และคนเดียวกับที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้

412
00:40:34,434 --> 00:40:36,478
โลกนี้อาจจะเปลี่ยนไป...

413
00:40:38,856 --> 00:40:41,316
แต่คุณไม่ได้เปลี่ยนเลย

414
00:40:46,572 --> 00:40:52,411
ผมอยากเห็นลูกๆ โตเป็นหนุ่ม

415
00:40:56,123 --> 00:40:58,125
คุณซอนจา...

416
00:40:59,376 --> 00:41:04,173
เมียผม ผมอยากกอดคุณจัง

417
00:41:05,674 --> 00:41:07,509
ผม...

418
00:41:10,721 --> 00:41:13,223
ผมอยากมีชีวิตต่อ

419
00:41:15,475 --> 00:41:17,686
อยากเหลือเกิน

420
00:41:20,105 --> 00:41:23,567
อยากมีชีวิตจนแทบขาดใจ

421
00:41:32,951 --> 00:41:35,245
เมื่อผมตายไปแล้ว...

422
00:41:37,706 --> 00:41:41,043
คุณต้องหาใครมาอยู่ด้วยนะ

423
00:41:43,754 --> 00:41:46,006
อย่าพูดอะไรอย่างนั้นสิ

424
00:41:46,965 --> 00:41:53,472
ซอนจามีรักในใจมหาศาล

425
00:41:55,098 --> 00:41:56,308
ผมรู้ดี

426
00:41:57,809 --> 00:42:03,065
การเป็นที่รักของสามี

427
00:42:04,525 --> 00:42:06,360
ได้รับเกียรติจากคุณ...

428
00:42:10,155 --> 00:42:12,574
สําคัญที่สุดในชีวิตของฉันแล้ว

429
00:42:17,538 --> 00:42:22,668
แต่คุณจะอยู่ต่อยังไง

430
00:42:29,341 --> 00:42:31,593
ไม่ต้องห่วงเราหรอกค่ะ

431
00:42:33,929 --> 00:42:36,139
ฉันสัญญา

432
00:42:37,933 --> 00:42:39,893
ลูกๆ ของเรา...

433
00:42:41,728 --> 00:42:43,939
จะต้องได้มีชีวิตที่ดี

434
00:42:46,775 --> 00:42:48,652
โนอากับโมซาซึ...

435
00:42:51,196 --> 00:42:52,948
จะต้องเจริญรุ่งเรือง

436
00:43:54,468 --> 00:43:58,138
โลกนี้ไม่มีชายใดเหมือนพ่อของลูก

437
00:44:00,390 --> 00:44:02,267
อย่าได้ลืมเสียล่ะ

438
00:44:04,269 --> 00:44:05,479
ห้ามลืมเด็ดขาด

439
00:45:57,049 --> 00:45:58,759
มาทําอะไรตรงนี้

440
00:45:58,759 --> 00:46:00,135
ดีลเรียบร้อยแล้ว

441
00:46:00,135 --> 00:46:03,180
เขาจะขายให้อาเบะกับโคลตัน
ด้วยยอดเงิน 1,400 ล้านเยน

442
00:46:03,180 --> 00:46:06,642
เราจะได้ค่าคอมมิชชั่นร้อยละสิบ

443
00:46:07,392 --> 00:46:10,646
แต่ต้องรู้ไว้ โรงแรมนั้นไม่มีวันขึ้นได้

444
00:46:11,688 --> 00:46:13,649
เพราะเราจะทําลายให้มันล่มจมตั้งแต่ต้น

445
00:46:14,483 --> 00:46:16,026
และอาเบะต้องรู้ไว้

446
00:46:17,236 --> 00:46:20,864
ว่าผมคือคนที่เล่นงานเขา

447
00:46:44,847 --> 00:46:47,724
ไม่ใช่การซ้อมแล้ว
เครื่องบินทิ้งระเบิดจริง!

448
00:46:47,724 --> 00:46:49,601
รีบไปหลุมหลบภัยด่วน!

449
00:46:50,644 --> 00:46:52,729
- เร็วเข้า รีบไป!
- ไปเร็วๆ!

450
00:46:52,729 --> 00:46:54,189
ยังโอ้เอ้อะไรอยู่ เราต้องไปแล้ว!

451
00:46:54,189 --> 00:46:55,315
หนีเร็ว! ให้ไว!

452
00:46:55,315 --> 00:46:57,818
- เดี๋ยว แม่ผม...
- ออมม่า!

453
00:46:57,818 --> 00:46:58,902
ซอนจา!

454
00:46:59,653 --> 00:47:01,196
- แต่สามีฉัน!
- หนีเร็ว!

455
00:47:01,196 --> 00:47:04,408
ไม่ ทิ้งสามีไว้แบบนี้ไม่ได้!

456
00:48:27,783 --> 00:48:29,785
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์