1
00:00:07,841 --> 00:00:13,805
ซับไตเติลสีฟ้าคือคําภาษาญี่ปุ่น
ซับไตเติลสีเหลืองคือคําภาษาเกาหลี

2
00:00:42,626 --> 00:00:43,836
(ภาษาเกาหลี) โนอา!

3
00:00:43,836 --> 00:00:46,505
ซอนจา เราอยู่ตรงนี้

4
00:00:52,302 --> 00:00:53,303
อยู่นั่น!

5
00:00:58,475 --> 00:00:59,852
เห็นแล้ว!

6
00:01:01,103 --> 00:01:02,771
หายไปไหนมา

7
00:01:02,771 --> 00:01:04,188
เราต้องรีบอพยพเดี๋ยวนี้

8
00:01:08,235 --> 00:01:09,778
สามีฉันตายแล้ว

9
00:01:10,821 --> 00:01:13,532
น้องสะใภ้ คนพวกนี้เป็นใคร

10
00:01:13,532 --> 00:01:16,952
นี่โคฮันซู เป็นเพื่อนเก่าของครอบครัว

11
00:01:16,952 --> 00:01:19,371
เขาหาที่พักแถวบ้านนอกให้เราได้

12
00:01:20,372 --> 00:01:22,624
ทางการสั่งให้เราไปที่หลบภัย

13
00:01:22,624 --> 00:01:24,585
ที่หลบภัยพวกนั้นช่วยอะไรไม่ได้หรอก

14
00:01:24,585 --> 00:01:27,337
แต่สามีฉันไม่อยู่

15
00:01:27,337 --> 00:01:29,006
เราออกจากบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้

16
00:01:29,006 --> 00:01:31,633
กว่าจะพูดจนเข้าใจก็ได้ตายกันหมดพอดี

17
00:01:31,633 --> 00:01:35,304
ถ้าเริ่มทิ้งระเบิดเมื่อไหร่
พวกอเมริกันไม่หยุดง่ายๆ แน่

18
00:01:35,304 --> 00:01:36,722
ต้องไปเดี๋ยวนี้

19
00:01:37,639 --> 00:01:40,225
ฉันรู้ว่านี่ติดจะกะทันหัน
แต่เราไว้ใจพวกเขาได้ค่ะ

20
00:01:40,225 --> 00:01:42,311
นายห้างโคจะช่วยให้เราปลอดภัย

21
00:01:43,353 --> 00:01:45,314
เข้าบ้านไป เก็บเฉพาะของที่จําเป็นเท่านั้น

22
00:01:45,314 --> 00:01:47,232
- เร็วเข้า
- ไปกันเลย

23
00:01:52,279 --> 00:01:54,531
โนอา เอาผ้าห่มไปอีกผืน!

24
00:02:03,290 --> 00:02:05,000
ทําอะไรอยู่อีก ไม่มีเวลาแล้วนะ

25
00:02:07,211 --> 00:02:08,794
ฉันทิ้งของพวกนี้ไม่ได้

26
00:02:09,505 --> 00:02:12,174
นี่เป็นสมบัติของตระกูล ฉันกับสามี...

27
00:02:12,174 --> 00:02:14,092
ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่า
ตอนนี้กําลังเจอกับอะไร

28
00:02:14,092 --> 00:02:16,011
ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น

29
00:02:17,304 --> 00:02:19,681
แต่ของพวกนี้
อยู่กับเรามาหลายชั่วอายุคน

30
00:02:20,182 --> 00:02:21,767
ฉันไม่ยอมเสียไปง่ายๆ

31
00:02:24,853 --> 00:02:25,896
หลบไปสิ

32
00:02:26,688 --> 00:02:28,232
ไปเก็บของให้เสร็จ เดี๋ยวฝังให้

33
00:02:31,985 --> 00:02:33,153
เร็วเข้า

34
00:02:36,240 --> 00:02:38,075
โมซาซึ หมวกอยู่ไหนลูก

35
00:02:38,075 --> 00:02:39,576
เก็บไปแล้วครับ!

36
00:03:12,401 --> 00:03:14,319
ขึ้นมาเร็วเข้า

37
00:03:17,239 --> 00:03:18,240
เร็วๆ เลย

38
00:03:42,014 --> 00:03:42,931
จียุน...

39
00:03:42,931 --> 00:03:45,434
เขาก็ไม่มีใครเลย

40
00:03:45,434 --> 00:03:48,604
ไม่มีทาง ตอนนี้เราหยุดรถไม่ได้แล้ว

41
00:03:48,604 --> 00:03:50,397
ไม่อย่างนั้นจะออกจากเมืองไม่ได้เลย

42
00:03:54,067 --> 00:03:57,237
พี่ว่าเขากับลูกๆ ไปถึงที่หลบภัยแล้วล่ะ

43
00:03:57,738 --> 00:03:59,031
เราจะต้องได้เจอเขาอีกแน่

44
00:04:00,574 --> 00:04:02,451
(ภาษาญี่ปุ่น) เอาถังตักน้ํารอไว้!

45
00:04:15,547 --> 00:04:19,259
เข้าไป! เร็วๆ แล้วปิดหลุมเลย!

46
00:04:24,806 --> 00:04:28,227
ขอไปด้วย!

47
00:04:28,227 --> 00:04:30,479
เมตตาเราด้วยเถอะ!

48
00:04:30,479 --> 00:04:33,190
ลูกสาวฉัน ลูกป่วยอยู่!

49
00:04:35,192 --> 00:04:36,568
ขอไปด้วย!

50
00:06:32,392 --> 00:06:34,269
ตื่นแล้วเหรอ

51
00:06:35,521 --> 00:06:36,522
มาถึงเสียที

52
00:07:24,361 --> 00:07:25,779
โมซาซึ ระวังด้วยลูก

53
00:07:37,165 --> 00:07:40,210
ซอนจา เขาจะให้เราอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ

54
00:07:40,210 --> 00:07:41,503
ต้องเป็นอย่างนี้จริงๆ เหรอ

55
00:07:42,629 --> 00:07:45,048
ฉันเรียกคนงานมาให้ช่วยจัดที่นี่ให้พออยู่ได้

56
00:07:45,048 --> 00:07:47,092
เขาจะเอาข้าวของจําเป็นมาให้

57
00:07:47,092 --> 00:07:48,427
ผ้าห่มอะไรแบบนั้น

58
00:07:48,427 --> 00:07:50,679
แต่... นี่มันพื้นดินเลยนะ

59
00:07:51,305 --> 00:07:52,514
ไม่มีที่ให้ทําครัวด้วย

60
00:07:52,514 --> 00:07:54,683
เมื่อไหร่เราถึงจะกลับไปบ้านได้

61
00:07:54,683 --> 00:07:56,560
ต้องรอให้สงครามจบก่อน

62
00:07:57,603 --> 00:07:59,646
ตอนนี้บ้านของเธอไม่น่าจะเหลือแล้วมั้ง

63
00:07:59,646 --> 00:08:02,024
ฉันสั่งให้คิมชังโฮอยู่กับพวกเธอด้วย

64
00:08:04,401 --> 00:08:06,028
ไม่มีทาง

65
00:08:06,695 --> 00:08:08,405
เราแทบไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นสักนิด

66
00:08:08,405 --> 00:08:11,325
ซอนจา เธอรู้นี่ว่าพี่เขยไม่มีทางยอมแน่ๆ

67
00:08:11,325 --> 00:08:12,659
พี่สะใภ้พูดถูก

68
00:08:12,659 --> 00:08:15,245
จะให้เราอยู่กับคนที่ไม่รู้จักด้วยซ้ําได้ยังไง

69
00:08:15,245 --> 00:08:16,955
อย่าพูดอะไรไร้สาระ

70
00:08:17,539 --> 00:08:19,208
คิดว่าที่นี่เป็นเหมือนในเมืองหรือไง

71
00:08:19,208 --> 00:08:20,751
ต้องเห็นแก่ลูกๆ ก่อน

72
00:08:20,751 --> 00:08:23,003
คุณลืมหรือเปล่าว่าฉันโตมาในชนบท

73
00:08:23,003 --> 00:08:25,214
- ฉันก็เหมือนกัน
- ด้วยความเคารพ

74
00:08:25,214 --> 00:08:27,132
เธอมีคนใช้คอยรองมือรองเท้าทุกอย่าง

75
00:08:28,008 --> 00:08:29,259
ส่วนเธอ...

76
00:08:29,259 --> 00:08:31,720
ไม่ได้อยู่ในชนบทมาเกือบ 14 ปีแล้ว

77
00:08:32,554 --> 00:08:34,306
ยุคเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน

78
00:08:34,306 --> 00:08:37,392
เธอนึกไม่ถึงหรอกว่า
คนจนตรอกกล้าทําอะไรบ้าง

79
00:08:38,184 --> 00:08:39,311
เชื่อฉันเถอะ

80
00:08:40,854 --> 00:08:43,190
ให้ชังโฮอยู่ ฉันไว้ใจเขา

81
00:08:45,651 --> 00:08:46,860
มีอะไรต้องทําอีกเยอะ

82
00:08:49,947 --> 00:08:51,865
โนอา ไปช่วยลุงขนของจากรถหน่อย

83
00:08:51,865 --> 00:08:55,327
พี่สะใภ้ ฉันรู้ว่านี่เป็นเรื่องไม่คาดคิด...

84
00:08:55,327 --> 00:08:57,079
ฟังฉันหน่อย

85
00:08:57,829 --> 00:09:00,123
ฉันไม่ได้กลัวลําบาก เรื่องนั้นฉันรับได้

86
00:09:00,123 --> 00:09:02,376
ไม่ได้กลัวที่จะต้องใช้แรงงานหนักด้วย

87
00:09:02,376 --> 00:09:03,877
สาบานได้เลย

88
00:09:08,423 --> 00:09:09,800
พอมาเห็นจริง...

89
00:09:10,717 --> 00:09:12,719
พอรู้ว่าเราไม่ได้ดีไปกว่าสัตว์เดรัจฉาน...

90
00:09:15,055 --> 00:09:16,849
แถมสามียังอยู่ไกลมาก...

91
00:09:30,571 --> 00:09:32,823
ไม่มีที่อื่นให้เราไปแล้วเหรอ

92
00:09:32,823 --> 00:09:33,907
ไม่มี

93
00:09:34,616 --> 00:09:36,660
คนอย่างเราไปที่อื่นไม่ได้

94
00:09:38,161 --> 00:09:40,873
ฉันจะพยายามเต็มที่เพื่อให้เธออยู่สบายขึ้น

95
00:09:41,456 --> 00:09:42,875
ฉันไม่ได้ต้องการ

96
00:09:42,875 --> 00:09:44,710
และไม่อยากให้เข้าใจฉันผิด

97
00:09:45,794 --> 00:09:48,088
ถึงฉันจะสํานึกบุญคุณที่มีต่อกัน

98
00:09:49,631 --> 00:09:51,425
ฉันก็ไม่ต้องการอะไรจากคุณอีก

99
00:09:52,384 --> 00:09:56,346
ทําใจไม่ได้ที่จะรับความช่วยเหลือจากฉัน
ขนาดนั้นเชียวเหรอ

100
00:09:58,098 --> 00:10:00,267
- ช่วยเธอทั้งคู่...
- ฉันยิ่งกลัว

101
00:10:03,228 --> 00:10:05,147
เธอไม่ต้องห่วง ลูกไม่มีทางรู้

102
00:10:05,147 --> 00:10:06,440
เขาเป็นเด็กฉลาด

103
00:10:07,441 --> 00:10:09,860
- เขาต้องสังหรณ์อะไรสักอย่าง...
- เขาไม่มีวันคิดหรอก

104
00:10:09,860 --> 00:10:11,570
มันเป็นสิ่งที่เขาจินตนาการไม่ถึง

105
00:10:11,570 --> 00:10:12,863
นี่มันอันตราย

106
00:10:12,863 --> 00:10:15,490
คิดว่าฉันจะทําอะไร
ที่เป็นอันตรายต่อลูกฉันเหรอ

107
00:10:18,702 --> 00:10:20,454
ฉันจะรู้ได้ยังไง

108
00:10:21,455 --> 00:10:23,790
คุณพูดราวกับเราสองคนรู้จักกันดี

109
00:10:25,667 --> 00:10:26,752
ที่จริงไม่ได้รู้อะไรเลย

110
00:10:28,420 --> 00:10:29,588
ไม่จริงเสียหน่อย

111
00:10:31,840 --> 00:10:33,675
สิบสี่ปี

112
00:10:34,968 --> 00:10:37,179
ฉันไม่ใช่เด็กสาวที่คุ้งน้ําคนนั้นแล้ว

113
00:10:40,766 --> 00:10:42,351
ตอนนี้ฉัน...

114
00:10:56,198 --> 00:10:58,158
ตอนนี้ฉันเป็นแม่ม่าย

115
00:10:59,409 --> 00:11:00,994
เหมือนแม่ของฉัน

116
00:11:26,228 --> 00:11:27,312
ซอนจา

117
00:12:57,194 --> 00:12:59,446
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

118
00:13:38,527 --> 00:13:40,612
(มิถุนายน ปี 1945)

119
00:13:48,161 --> 00:13:51,081
ว่าจะถามหัวหน้าอยู่เหมือนกันว่าจริงไหม

120
00:13:51,748 --> 00:13:53,417
ไม่ต้องคิดถามเลย

121
00:13:53,417 --> 00:13:56,336
ดูพวกนั้นสิ! อ้วนท้วนสมบูรณ์ขนาดนั้น

122
00:13:57,129 --> 00:13:59,715
ต้องได้กินอะไรมากกว่าพวกเราแน่

123
00:14:02,009 --> 00:14:03,302
อย่าไปสนใจ

124
00:14:03,302 --> 00:14:06,221
ไม่สนได้ยังไง พวกนั้นพูดไม่หยุด

125
00:14:07,681 --> 00:14:10,684
พี่น่าจะแปลให้ฉันฟังว่าเขาพูดอะไรกันแน่

126
00:14:10,684 --> 00:14:12,853
แปลแล้วได้อะไรขึ้นมา

127
00:14:15,272 --> 00:14:17,566
เขาหาว่าฉันอ้วนใช่ไหมล่ะ

128
00:14:17,566 --> 00:14:19,401
อย่างน้อยคํานั้นก็เข้าใจนะ

129
00:14:20,694 --> 00:14:22,029
เราทํางานแบบเดียวกัน

130
00:14:22,029 --> 00:14:24,281
แต่พวกนี้ทําเหมือนเราเอาแต่นั่งขี้เกียจ

131
00:14:24,281 --> 00:14:26,366
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินเสียหน่อย

132
00:14:26,366 --> 00:14:27,910
ทําไมครั้งนี้ถึงหงุดหงิดนัก

133
00:14:28,577 --> 00:14:31,079
เกลียดนังคนสวยนั่นมากกว่า

134
00:14:31,830 --> 00:14:33,415
ดูนางนั่น

135
00:14:33,415 --> 00:14:35,292
นึกว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหนกัน

136
00:14:36,251 --> 00:14:39,296
เอาจริง มีอะไรมายกตัวเชิดเหนือคนอื่น

137
00:14:39,838 --> 00:14:42,257
ขยับปากแล้วขยับมือทํางานด้วย

138
00:14:42,257 --> 00:14:44,092
ไม่งั้นป่านนี้น่าจะเสร็จแล้ว

139
00:14:44,092 --> 00:14:47,304
ดูเข้า! คนอื่นต้องรับภาระแทนหมด

140
00:14:47,304 --> 00:14:49,348
เป็นใครถึงกล้ามาสั่งพวกเรา

141
00:14:50,307 --> 00:14:53,143
เราไม่ได้ทํางานให้พวกแก!

142
00:14:57,356 --> 00:14:58,982
แน่ใจเหรอ

143
00:15:00,609 --> 00:15:02,653
พูดอะไรกันหนวกหู

144
00:15:03,612 --> 00:15:05,322
กลับไปทํางานไป

145
00:15:16,792 --> 00:15:18,335
มีปัญหาเหรอ

146
00:15:29,346 --> 00:15:30,722
หนี! ออกไปเลย!

147
00:15:30,722 --> 00:15:31,890
หนีไปแล้ว!

148
00:15:31,890 --> 00:15:32,975
มาช่วยหน่อย

149
00:15:32,975 --> 00:15:34,852
มันอยากมีอิสระ!

150
00:15:34,852 --> 00:15:37,062
วิ่งไปเลย! อย่าให้พี่จับได้!

151
00:15:41,483 --> 00:15:42,317
เร็วๆ วิ่งไปสิ!

152
00:15:42,317 --> 00:15:45,487
- โมซาซึ ไก่จะหนีไปได้แล้ว
- ไปเลย! วิ่งไป!

153
00:15:45,487 --> 00:15:46,572
ช่วยกันหน่อยสิ!

154
00:15:49,199 --> 00:15:51,451
- ช่วยจับที
- หนีเร็ว!

155
00:15:52,077 --> 00:15:53,579
อาจอชี ทางนี้ๆ!

156
00:15:55,581 --> 00:15:56,498
จับได้แล้ว

157
00:15:56,498 --> 00:15:59,418
ไม่ยุติธรรมเลย สองรุมหนึ่งนี่นา

158
00:15:59,418 --> 00:16:01,003
นายก็ไม่คิดจะช่วยกันเลย

159
00:16:01,003 --> 00:16:02,462
อุ้มกลับเองได้ไหม

160
00:16:07,801 --> 00:16:10,095
แบบนี้สนุกกว่าไปโรงเรียนเยอะเลย

161
00:16:10,095 --> 00:16:11,847
พี่ว่าไหม

162
00:16:12,472 --> 00:16:14,516
หวังว่าจะไม่ต้องกลับไปอีก

163
00:16:15,976 --> 00:16:18,645
จะหวังให้มีสงครามไปตลอดกาลไม่ได้หรอก

164
00:16:19,438 --> 00:16:23,317
อีกอย่าง นายอยากใช้ชีวิตแบบนี้จริงๆ เหรอ

165
00:16:23,817 --> 00:16:26,862
คอยวิ่งจับไก่แล้วก็ล้างขี้ไก่น่ะนะ

166
00:16:27,946 --> 00:16:29,907
ก็ใช้ได้อยู่นะ

167
00:16:30,908 --> 00:16:35,162
ถ้าคุณโคฮันซูไม่ได้พาเรามาที่นี่จะเป็นไง

168
00:16:35,996 --> 00:16:38,373
พวกเราโชคดีมากใช่มั้ยล่ะ

169
00:16:38,373 --> 00:16:39,958
แต่ออมม่าก็ทําไม่ถูก

170
00:16:39,958 --> 00:16:42,878
ทําไมรอนานขนาดนี้กว่าจะพาเรามารู้จักเขา

171
00:16:43,629 --> 00:16:47,132
น่าจะได้กินขนมจนพุงกางตั้งนานละ

172
00:16:47,716 --> 00:16:49,384
เสียดายมากเลย

173
00:16:56,850 --> 00:16:58,560
ขออนุญาตครับ

174
00:17:00,687 --> 00:17:05,233
คุณอาจจําผมไม่ได้

175
00:17:06,108 --> 00:17:08,444
แต่เมื่อคืนก่อนผมก็อยู่ที่นี่

176
00:17:09,655 --> 00:17:10,989
ฉันจําได้ค่ะ

177
00:17:10,989 --> 00:17:13,659
ผมเป็นห่วงเหมือนกันนะ

178
00:17:13,659 --> 00:17:15,368
หลานของคุณ

179
00:17:16,453 --> 00:17:17,746
เป็นยังไงบ้าง

180
00:17:22,125 --> 00:17:25,921
เขาก็ไม่น่าพูดอย่างที่พูดไปคืนนั้น

181
00:17:25,921 --> 00:17:28,590
ปกติเขาไม่เป็นแบบนั้นหรอก

182
00:17:29,258 --> 00:17:32,469
ไม่ ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น

183
00:17:34,388 --> 00:17:38,058
พนักงานที่เคาน์เตอร์ก็ทําไม่ถูกมากๆ

184
00:17:38,058 --> 00:17:42,312
หลานคุณต้องใจกล้าถึงโต้กลับเขาได้

185
00:17:47,025 --> 00:17:48,902
ดูเหมือนผมจะทําให้คุณอึดอัดเสียแล้ว

186
00:17:49,820 --> 00:17:51,613
ไม่ได้ตั้งใจนะครับ

187
00:17:52,197 --> 00:17:53,198
ขออภัย

188
00:18:35,032 --> 00:18:36,658
มาเอาอะไร โซโลมอน

189
00:18:41,246 --> 00:18:43,498
เจ้าของที่อยากจะขาย

190
00:18:44,750 --> 00:18:46,126
รอบนี้ขายจริงๆ แล้ว

191
00:18:46,919 --> 00:18:49,630
ให้ตาย นายหลังชนฝาจริงๆ แล้วสิ

192
00:18:50,714 --> 00:18:52,090
แน่สินะ

193
00:18:52,090 --> 00:18:54,885
ได้ข่าวเรื่องที่นายพยายามตั้งกองทุนเอง

194
00:18:55,469 --> 00:18:57,095
เสียใจด้วยนะที่ล้มไม่เป็นท่า

195
00:18:59,348 --> 00:19:02,726
อาเบะ นั่นคือเป้า

196
00:19:09,566 --> 00:19:11,443
ไสหัวไปเลย นายไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิด

197
00:19:12,694 --> 00:19:13,737
แต่ผมเปลี่ยนแล้ว

198
00:19:15,155 --> 00:19:17,991
แล้วเมื่อเงินในบัญชียังเหลือพอใช้แค่สามเดือน

199
00:19:17,991 --> 00:19:20,702
พูดได้เลยว่าคุณกําลังคุยกับ
คนที่ไม่มีอะไรจะเสีย

200
00:19:20,702 --> 00:19:22,454
ไม่มีเหรอ แต่ต้องให้ฉันช่วยใช่ไหมล่ะ

201
00:19:23,038 --> 00:19:24,456
- ใช่
- โอเค

202
00:19:24,456 --> 00:19:25,791
ฉันจะช่วยนายทําไม

203
00:19:29,419 --> 00:19:31,046
เพราะไอ้งานที่คุณทําอยู่ตรงนี้

204
00:19:31,964 --> 00:19:34,132
นั่งทํางานน่าเบื่อติดโต๊ะ

205
00:19:34,132 --> 00:19:36,260
ทําตัวเป็นทหารชั้นเลวคนขยัน

206
00:19:37,928 --> 00:19:40,097
นั่นไม่ใช่ทอม แอนดรูว์สที่เคยครองแชมป์
ผู้ทํากําไรสูงสุดให้บริษัท

207
00:19:40,097 --> 00:19:41,557
แปดปีซ้อน

208
00:19:44,393 --> 00:19:46,937
แต่ก็อีก สมัยนั้นคุณยังไม่เป็นเป้าของเขา

209
00:19:46,937 --> 00:19:48,856
พูดเรื่องอะไรของนาย โซโลมอน

210
00:19:48,856 --> 00:19:51,400
ผมพูดถึงสาเหตุจริงๆ ที่คุณต้องมาอยู่ตรงนี้ ทอม

211
00:19:53,569 --> 00:19:55,112
สาเหตุที่นิวยอร์กส่งคุณมาไกลๆ

212
00:20:09,751 --> 00:20:12,838
ได้ข่าวเรื่องที่ฉันบริหารสินทรัพย์ลูกค้า
อย่างประมาทเลินเล่อสินะ

213
00:20:21,889 --> 00:20:24,516
ที่จริงฉันก็ไม่จําเป็นต้องอธิบาย

214
00:20:24,516 --> 00:20:30,230
แต่มีคนคนหนึ่ง... แค่คนเดียวที่อยากเล่นงานฉัน

215
00:20:31,481 --> 00:20:35,569
เพราะฉันดันกล้าเปิดปากบอกมันว่า
มันไม่ได้จับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปหมด

216
00:20:35,569 --> 00:20:37,487
แค่นั้นมันก็อาละวาดหาเรื่องฉัน

217
00:20:37,487 --> 00:20:41,825
ไปขุดดูการซื้อขายสินทรัพย์ยิบย่อยทุกอย่าง

218
00:20:43,327 --> 00:20:44,453
เดาสิว่าไปเจอตรงไหน

219
00:20:45,787 --> 00:20:46,955
บอล์ดวินยูไนเต็ด

220
00:20:46,955 --> 00:20:49,291
แม่งบริษัทห่าอะไร ไม่สําคัญ

221
00:20:49,291 --> 00:20:50,542
มันไม่ได้สําคัญเลย โซโลมอน

222
00:20:50,542 --> 00:20:52,753
แค่กรอกแบบฟอร์มผิดไปนิดเดียว

223
00:20:52,753 --> 00:20:54,463
ฉันไม่ได้กรอกเองด้วยนะ

224
00:20:54,463 --> 00:20:57,633
ไม่ได้ทําเองอยู่แล้ว
ต้องเป็นไอ้นักวิเคราะห์เฮงซวยอย่างนาย

225
00:20:57,633 --> 00:20:59,259
แต่บริษัทก็บอกว่าไม่ผิด

226
00:20:59,259 --> 00:21:00,385
สุดท้ายก็ยอม

227
00:21:01,094 --> 00:21:02,304
แต่ยังอัปเปหิฉันมาอยู่ดี

228
00:21:04,556 --> 00:21:09,228
สวัสดี โตเกียว คุกจองจํา

229
00:21:14,191 --> 00:21:15,734
งั้นคุณต้องการอะไรล่ะ ทอม

230
00:21:21,073 --> 00:21:24,034
ฉันอยากเจอลูกมากกว่าปีละหนึ่งครั้ง

231
00:21:26,203 --> 00:21:28,664
หรือแค่ให้ลูกไม่เกลียดขี้หน้าฉันก็พอใจแล้ว

232
00:21:28,664 --> 00:21:31,166
ไม่สิ ที่ต้องการจริงๆ...

233
00:21:31,166 --> 00:21:35,671
คืออยากให้เมียเก่าได้ผัวใหม่รวยๆ

234
00:21:35,671 --> 00:21:37,297
นางจะได้เลิกมาดูดเงินจากฉันเสียที

235
00:21:37,297 --> 00:21:38,924
ชีวิตคงจะดีมาก

236
00:21:45,597 --> 00:21:47,474
ไม่ ที่จริงคุณไม่ได้ต้องการสิ่งนั้น ทอม

237
00:21:49,768 --> 00:21:50,978
คุณอยากกลับบ้าน

238
00:21:51,603 --> 00:21:52,813
ไม่ใช่เหรอ

239
00:22:04,658 --> 00:22:08,954
แล้วถ้าผมบอกว่าเวลานี้ของปีหน้า
คุณอาจจะได้กลับบ้าน

240
00:22:09,997 --> 00:22:11,832
ออกจากบริษัทนี้

241
00:22:11,832 --> 00:22:14,585
มีกองทุนก้อนใหญ่เป็นของตัวเอง
ไปเริ่มงานใหม่ข้างหน้า

242
00:22:14,585 --> 00:22:18,589
ทําให้โลกเห็นว่า
ทอม แอนดรูว์สไม่ใช่เสือสิ้นลาย

243
00:22:23,468 --> 00:22:25,387
พูดจริงๆ นะ เราทําได้จริง

244
00:22:27,723 --> 00:22:29,558
แน่นอน มีข้อแม้นิดหน่อย

245
00:22:53,498 --> 00:22:56,460
ออมม่า! นึกแล้วว่าเขาจะมา!

246
00:22:56,460 --> 00:22:57,711
โมซาซึ!

247
00:22:58,629 --> 00:23:00,297
เฮ้ย รอก่อนสิ!

248
00:23:06,470 --> 00:23:07,804
อาจอซี!

249
00:23:12,976 --> 00:23:14,436
ออมม่า ดูสิ

250
00:23:15,812 --> 00:23:17,814
ไม่รู้ตัวเลยว่าคิดถึงดนตรีขนาดนี้

251
00:23:18,482 --> 00:23:20,234
ซอนจา ฟังสิจ๊ะ

252
00:23:21,109 --> 00:23:23,362
เรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าชอบก็ดีใจ

253
00:23:24,321 --> 00:23:25,906
เอาอะไรมาให้เราอีกฮะ

254
00:23:25,906 --> 00:23:27,991
- โมซาซึ
- นั่นไง

255
00:23:29,117 --> 00:23:30,369
โอ้โห!

256
00:23:30,369 --> 00:23:33,038
ดูสิพี่ บอกแล้วลุงจะเอาขนมมาให้

257
00:23:33,038 --> 00:23:34,414
ของโปรดฉันด้วย

258
00:23:34,414 --> 00:23:36,333
โนอา นั่นเอามาให้เธอ

259
00:23:37,042 --> 00:23:39,336
ลุงอยากให้อ่านให้ดี อ่านให้ละเอียด

260
00:23:39,336 --> 00:23:41,964
ให้แปลด้วยไหมครับ

261
00:23:41,964 --> 00:23:44,800
ฉันอ่านออก ที่อยากรู้คือ
เธอสามารถอ่านออกรึเปล่า

262
00:23:44,800 --> 00:23:46,760
ไม่ได้พูดถึงแค่อ่านภาษา

263
00:23:46,760 --> 00:23:49,596
แต่เข้าใจสิ่งที่เขียน
หรือไม่ได้เขียนไว้ในนั้นด้วย

264
00:23:49,596 --> 00:23:53,892
พูดอีกอย่างคือ
เธอต้องหัดอ่านระหว่างบรรทัด

265
00:23:55,185 --> 00:23:57,771
โห ของเยอะแยะเลย

266
00:24:01,024 --> 00:24:03,068
นี่อะไรฮะ

267
00:24:03,652 --> 00:24:05,112
จับระวังๆ นะ

268
00:24:05,863 --> 00:24:07,072
เคยเล่นว่าวรึเปล่า

269
00:24:07,072 --> 00:24:08,699
ไม่เคยเลย

270
00:24:10,576 --> 00:24:12,661
งั้น ไปดูกันว่าเธอสองคนเล่นว่าวเก่งแค่ไหน

271
00:24:12,661 --> 00:24:13,954
ครับ!

272
00:24:15,497 --> 00:24:17,833
- ไปกัน
- ไปตรงตลิ่งริมน้ําแล้วกัน

273
00:24:17,833 --> 00:24:19,543
เหมาะที่สุดเลย!

274
00:24:19,543 --> 00:24:20,627
มาสิ!

275
00:24:22,421 --> 00:24:23,797
ทําอะไรของคุณ

276
00:24:25,549 --> 00:24:29,344
ซอนจา เด็กผู้ชายก็ควรจะเล่นว่าวเป็น

277
00:24:36,351 --> 00:24:37,519
หนุ่มๆ

278
00:24:41,148 --> 00:24:43,066
คุณต้องระวังหน่อยนะ

279
00:24:44,193 --> 00:24:47,738
ได้ข่าวว่าคนที่เคยอยู่ห้องนี้จบไม่ค่อยสวย

280
00:24:47,738 --> 00:24:51,783
คิดว่าเขาล้มเพราะออฟฟิศห้องนี้เหรอ

281
00:24:51,783 --> 00:24:53,493
ก็ไม่รู้เหมือนกัน

282
00:24:54,119 --> 00:24:55,370
แต่ได้ข่าวว่าเขา...

283
00:24:56,413 --> 00:24:59,082
ติดจะเยอะๆ ไปหน่อย

284
00:25:01,460 --> 00:25:04,421
มั่นอกมั่นใจเสียเหลือเกิน

285
00:25:05,130 --> 00:25:09,510
ได้ข่าวว่าเขานึกว่าตัวเองเป็นอเมริกัน

286
00:25:11,178 --> 00:25:13,096
อาจเพราะอย่างนั้นเลยมั่น

287
00:25:16,934 --> 00:25:18,602
มาทําอะไรที่นี่คะ

288
00:25:18,602 --> 00:25:20,896
เอาข่าวดีมาบอกทอม

289
00:25:21,730 --> 00:25:24,191
เจ้าของที่ตัดสินใจจะขายแล้ว

290
00:25:26,360 --> 00:25:28,487
คุณมีส่วนในการจูงใจด้วยสินะ

291
00:25:29,404 --> 00:25:30,656
ใช่แล้ว

292
00:25:30,656 --> 00:25:33,158
- คุณได้เท่าไหร่
- ห้าเปอร์เซ็นต์

293
00:25:36,537 --> 00:25:37,579
อ้อ

294
00:25:39,581 --> 00:25:40,874
ยินดีด้วย

295
00:25:40,874 --> 00:25:42,000
ขอบคุณ

296
00:25:48,549 --> 00:25:49,883
มีอะไรอีกหรือเปล่า

297
00:25:53,887 --> 00:25:55,305
ผมอยากบอกให้คุณรู้ไว้ว่า...

298
00:25:57,224 --> 00:25:59,810
คุณควรเป็นคนคุมที่นี่ด้วยซ้ํา

299
00:26:05,357 --> 00:26:08,443
คุณทํางานหนักกว่าทุกคน

300
00:26:08,443 --> 00:26:10,487
คุณฉลาดกว่าทุกคนด้วย

301
00:26:11,947 --> 00:26:15,701
ยิ่งรู้แบบนั้นคงหงุดหงิดแทบบ้า

302
00:26:17,244 --> 00:26:21,832
เพราะวันนั้นไม่มีทางมาถึง

303
00:26:23,041 --> 00:26:24,918
เราทั้งคู่รู้ดี

304
00:26:30,340 --> 00:26:32,885
ไม่ว่าคุณจะคู่ควรกับตําแหน่งนั้นแค่ไหนก็ตาม

305
00:26:35,971 --> 00:26:37,472
ผมเสียใจด้วยจริงๆ นะ

306
00:26:49,860 --> 00:26:51,153
ผมเป็นกําลังใจให้อยู่

307
00:26:52,321 --> 00:26:53,572
พูดจริงจากใจเลย

308
00:27:05,125 --> 00:27:06,543
รอด้วยค่ะ

309
00:27:38,116 --> 00:27:39,826
ไปกินมื้อค่ํากันสักทีไหม

310
00:27:41,495 --> 00:27:44,373
หมายถึงไปเดทเหรอ

311
00:27:46,291 --> 00:27:48,544
พวกอเมริกันต้องทําอย่างนั้นสินะ

312
00:27:48,544 --> 00:27:51,797
ติดป้ายให้คําจํากัดความทุกอย่าง

313
00:27:51,797 --> 00:27:56,301
เปล่า ผมแค่อยากรู้ว่าต้องอาบน้ําก่อนไหม

314
00:27:59,680 --> 00:28:00,973
รบกวนอาบน้ําก่อนค่ะ

315
00:28:04,768 --> 00:28:06,103
มีข้อแม้ข้อหนึ่ง

316
00:28:06,770 --> 00:28:07,771
ข้อแม้เหรอ

317
00:28:09,064 --> 00:28:10,399
ผมต้องเป็นคนเลือกร้าน

318
00:28:59,573 --> 00:29:00,991
เอ้านี่

319
00:29:04,119 --> 00:29:06,955
วันนี้กินกันตะกละตะกรามมาก

320
00:29:07,748 --> 00:29:09,875
อย่างกับพวกมันไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน

321
00:29:10,375 --> 00:29:15,005
ไม่จริงเลย
เพราะเมื่อวานก็ได้กินจนอิ่มแปล้

322
00:29:16,507 --> 00:29:18,884
แปลว่าคุณมาตรงนี้ทุกวันเลยเหรอคะ

323
00:29:19,426 --> 00:29:21,011
เว้นแต่ช่วงสุดสัปดาห์

324
00:29:22,137 --> 00:29:23,972
สุดสัปดาห์เด็กเยอะไปหน่อย

325
00:29:25,557 --> 00:29:27,518
คุณไม่ชอบเด็กเหรอ

326
00:29:27,518 --> 00:29:29,144
เปล่าเลย ผมชอบเด็ก

327
00:29:29,144 --> 00:29:31,021
ก็ไม่ได้ชอบทุกคนหรอก

328
00:29:31,897 --> 00:29:34,858
แต่นกน่ะกลัวเด็ก

329
00:29:37,653 --> 00:29:39,154
รับไปสิ

330
00:29:46,537 --> 00:29:48,497
อ้าว ฉันไม่ชอบเจ้าหนุ่มตัวนั้น

331
00:29:48,497 --> 00:29:52,042
มีการขโมยเพื่อนกินด้วย

332
00:29:52,042 --> 00:29:54,002
ทําไมถึงคิดว่าเป็นตัวผู้ล่ะ

333
00:29:54,002 --> 00:29:55,963
นั่นตัวเมีย

334
00:29:57,673 --> 00:29:58,799
จริงเหรอ

335
00:29:59,800 --> 00:30:02,678
แต่ต้องระวังตัวนั้นนะ

336
00:30:02,678 --> 00:30:06,181
ถ้ามันเริ่มกินเมื่อไหร่ มันไม่หยุดง่ายๆ หรอก

337
00:30:07,766 --> 00:30:10,561
พวกนี้ร้ายกว่าหมูในเขตอิคาอิโนะอีก

338
00:30:12,271 --> 00:30:14,648
คุณโตที่นั่นเหรอ

339
00:30:15,148 --> 00:30:16,859
ไม่ใช่ค่ะ

340
00:30:17,818 --> 00:30:20,028
ฉันเกิดที่ยองโดค่ะ

341
00:30:21,154 --> 00:30:23,365
ยองโดเหรอ มันอยู่ที่ไหนกัน

342
00:30:28,120 --> 00:30:29,872
ไม่ใช่ที่นี่

343
00:30:33,083 --> 00:30:35,419
ฉันมีเรื่องต้องไปทําอีกเยอะ

344
00:30:35,419 --> 00:30:37,087
ต้องไปแล้วค่ะ

345
00:30:42,092 --> 00:30:45,596
หลานชายฉัน

346
00:30:45,596 --> 00:30:46,763
เป็นเด็กดีนะคะ

347
00:30:48,098 --> 00:30:51,643
แต่ตอนนี้เขามีปัญหาชีวิต

348
00:30:54,980 --> 00:30:57,191
คงลําบากน่าดูเลยนะ

349
00:30:59,443 --> 00:31:02,362
ใช่ค่ะ ก็ไม่ง่าย

350
00:31:03,405 --> 00:31:08,202
แต่ฉันก็อยากให้ชีวิตเด็กคนนั้น
ไม่ต้องลําบากเท่านี้

351
00:31:10,078 --> 00:31:12,539
ตอนฉันอายุเท่าเขา

352
00:31:13,332 --> 00:31:18,086
ฉันต้องยืนเข้าแถวรับอาหารปันส่วน
และซ้อมหลบภัยระเบิดแล้ว

353
00:31:18,086 --> 00:31:21,882
เรานึกว่าพวกอเมริกันจะมาฆ่า

354
00:31:26,762 --> 00:31:31,767
โทษเขาก็ไม่ได้หรอก

355
00:31:31,767 --> 00:31:34,102
ที่เขาไม่ได้อยู่ในโลกที่บ้าคลั่งแบบนั้น
ใช่ไหมล่ะ

356
00:31:35,479 --> 00:31:40,567
แต่นั่นแปลว่า
ชีวิตเขาควรจะง่ายกว่าพวกเราไม่ใช่เหรอ

357
00:31:41,944 --> 00:31:42,945
ไม่เลย

358
00:31:43,987 --> 00:31:47,991
ไม่ว่าจะยุคไหน ชีวิตคนก็ไม่เคยง่าย

359
00:31:48,700 --> 00:31:50,452
ถ้าเราไม่ใช่พระเจ้าน่ะนะ

360
00:31:58,043 --> 00:32:00,462
พวกเจ้าจงบินไปเดี๋ยวนี้!

361
00:32:20,482 --> 00:32:21,942
เอาสูงอีก!

362
00:32:21,942 --> 00:32:23,235
ต้องอย่างนั้น!

363
00:32:24,444 --> 00:32:25,904
เร็วอีกๆ!

364
00:32:27,531 --> 00:32:29,283
เอาสูงกว่านี้อีก

365
00:32:29,283 --> 00:32:30,742
ไปอีก!

366
00:32:31,827 --> 00:32:34,538
- อย่าให้ตกลงมานะ
- เร็วอีก

367
00:32:34,538 --> 00:32:37,958
เอาอีก! นั่นแหละ!

368
00:32:39,418 --> 00:32:42,504
โมซาซึ ระวังอย่าหกล้มนะลูก

369
00:32:42,504 --> 00:32:45,841
สนุกจัง รอผมด้วย!

370
00:33:04,526 --> 00:33:06,028
โนอา! โมซาซึ!

371
00:33:07,362 --> 00:33:08,572
โนอา!

372
00:33:13,368 --> 00:33:14,703
ออมม่า!

373
00:33:14,703 --> 00:33:17,789
- โมซาซึ มาหาออมม่า
- ออมม่า

374
00:33:38,018 --> 00:33:39,978
พวกนั้นมุ่งหน้าขึ้นเหนือ

375
00:33:39,978 --> 00:33:43,774
ถ้าเป้าหมายเป็นนางาซากิ
จะต้องไปอีกทางหนึ่งครับ

376
00:33:46,652 --> 00:33:48,445
เครื่องบินพวกนั้นไม่ได้บินไปทางสามีคุณ

377
00:33:55,744 --> 00:33:57,871
- พี่สะใภ้
- ปล่อยไปก่อนดีกว่า

378
00:34:17,683 --> 00:34:19,935
เอ้า เสร็จแล้ว

379
00:34:22,771 --> 00:34:27,693
คุณพี่โชคดีจังที่จะได้พัสดุเป็นของดีๆ แบบนี้

380
00:34:28,819 --> 00:34:30,904
ทุกคนต้องอิจฉาตาร้อนแน่

381
00:34:31,572 --> 00:34:32,906
หวังว่านะจ๊ะ

382
00:34:33,489 --> 00:34:34,949
หวังว่าจะใส่ได้พอดี

383
00:34:36,827 --> 00:34:38,328
ฉันจะไปส่งก่อน

384
00:34:38,328 --> 00:34:40,621
ดึกแล้ว ค่อยไปส่งตอนเช้าก็ได้

385
00:34:40,621 --> 00:34:43,083
หัวหน้าคนงานบอกว่าจะไปไปรษณีย์พรุ่งนี้

386
00:34:43,958 --> 00:34:46,210
อยากส่งไปให้ไวที่สุดเท่าที่ทําได้

387
00:34:47,379 --> 00:34:49,755
อีกอย่าง ไม่รู้ว่าคืนนี้จะนอนหลับไหม

388
00:34:53,969 --> 00:34:55,094
พี่สะใภ้

389
00:34:56,889 --> 00:34:59,391
คุณพี่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

390
00:35:02,728 --> 00:35:03,937
ฉันรู้

391
00:35:07,441 --> 00:35:08,859
แต่ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง

392
00:35:10,152 --> 00:35:11,528
หรือวันมะรืน

393
00:35:16,867 --> 00:35:20,037
เธอรับปากไม่ได้หรอกว่า
เขาจะปลอดภัยไปตลอด

394
00:35:20,037 --> 00:35:21,330
มันเป็นไปไม่ได้

395
00:35:23,540 --> 00:35:25,667
พวกเราได้อยู่กันพร้อมหน้า...

396
00:35:26,418 --> 00:35:28,587
แค่คิดว่าเขาต้องอยู่เดียวดาย...

397
00:35:30,464 --> 00:35:32,132
ก็รู้สึกว่าชีวิตไม่ยุติธรรมเลย

398
00:35:51,527 --> 00:35:52,528
โนอา

399
00:35:54,613 --> 00:35:56,240
พอแล้วลูก

400
00:35:56,240 --> 00:35:57,407
ไปนอนเถอะ

401
00:36:07,918 --> 00:36:09,086
คือ...

402
00:36:11,797 --> 00:36:13,131
พ่อของลูก

403
00:36:14,383 --> 00:36:16,051
อย่าลืมเขานะ

404
00:36:16,927 --> 00:36:18,178
รู้ใช่ไหม

405
00:36:20,430 --> 00:36:22,474
จะลืมได้ยังไง

406
00:36:42,369 --> 00:36:46,081
นึกแล้วเลย เราเจอโจร!

407
00:36:47,416 --> 00:36:49,585
มีคนมาขโมยไข่!

408
00:36:51,128 --> 00:36:52,671
มีเรื่องอะไร

409
00:36:52,671 --> 00:36:54,298
สองสามวันมานี่

410
00:36:54,298 --> 00:36:56,592
ผมเก็บไข่ได้น้อยลงทุกที

411
00:36:56,592 --> 00:36:59,011
พอไปบอกหัวหน้า

412
00:36:59,011 --> 00:37:01,013
เขาก็บอกว่าผมคิดถูก

413
00:37:01,722 --> 00:37:03,932
อาจอชีเขาโมโหสุดๆ

414
00:37:04,558 --> 00:37:07,853
แต่ผมสัญญากับเขาว่า
เราจะจับโจรให้ได้

415
00:37:07,853 --> 00:37:10,022
ไปสัญญาอะไรแบบนั้นทําไม

416
00:37:10,022 --> 00:37:11,481
แล้วจะจับได้ยังไง

417
00:37:13,609 --> 00:37:15,986
ก็คิดอยู่ว่าเราจะวางกับดัก

418
00:37:16,945 --> 00:37:18,864
- กับดักเหรอ
- มันอะไรกัน

419
00:37:18,864 --> 00:37:20,657
ไม่ได้เรื่องหรอก

420
00:37:20,657 --> 00:37:24,661
ถ้าอยากจับโจรให้ได้จริงๆ ต้องซุ่มจับ

421
00:37:24,661 --> 00:37:26,496
เอาให้คาหนังคาเขา

422
00:37:26,496 --> 00:37:27,706
จริงด้วย!

423
00:37:27,706 --> 00:37:30,209
ออมม่า ขอไปซุ่มจับโจรนะฮะ

424
00:37:31,460 --> 00:37:34,755
มันปลอดภัยเหรอ
ถ้าเป็นพวกคนอันตรายจะทํายังไง

425
00:37:34,755 --> 00:37:37,966
ผมว่าเด็กสองคนกับผมน่าจะเอาอยู่

426
00:37:37,966 --> 00:37:39,134
ไม่ว่าโจรจะเป็นใคร

427
00:37:39,134 --> 00:37:42,554
จะดีกว่าถ้ารีบจับให้ได้แต่เนิ่นๆ ตัดไฟแต่ต้นลม

428
00:37:43,305 --> 00:37:45,933
ออมม่า อาจอชีเขารู้ดีแหละ

429
00:37:45,933 --> 00:37:47,809
แค่ดูหน่วยก้านก็รู้แล้ว

430
00:37:48,560 --> 00:37:51,104
- แน่ใจเหรอว่าไม่เป็นไร...
- เอาตามนั้นนะ

431
00:37:51,104 --> 00:37:52,731
ไปบอกพี่เลย

432
00:37:52,731 --> 00:37:56,568
กินข้าวเย็นเสร็จ
เราจะไปหาที่ซุ่มจับโจรกัน

433
00:37:56,568 --> 00:37:59,446
- เป็นยังไง
- ผมชอบแผนนี้

434
00:37:59,446 --> 00:38:01,114
จะรีบไปบอกพี่เลยฮะ

435
00:38:01,865 --> 00:38:03,700
ที่นี่มันสนุกขึ้นทุกวัน

436
00:38:05,327 --> 00:38:06,703
แน่ใจเหรอคะ

437
00:38:07,287 --> 00:38:08,664
ไม่ต้องห่วง

438
00:38:08,664 --> 00:38:12,251
น่าจะเป็นแค่พวกชาวบ้านที่หิวน่ะ

439
00:38:13,418 --> 00:38:16,088
ฉันขอไปด้วยคนได้ไหม

440
00:38:18,048 --> 00:38:19,925
อยากไปกับเราด้วยเหรอ

441
00:38:19,925 --> 00:38:22,886
เพิ่งเคยได้ยินเรื่องการซุ่มจับโจรเป็นครั้งแรก

442
00:38:22,886 --> 00:38:24,179
ฟังแล้วน่าตื่นเต้นดี

443
00:38:28,267 --> 00:38:29,977
แต่ถ้าฉันจะไปเกะกะ...

444
00:38:29,977 --> 00:38:31,979
หลานๆ ต้องดีใจที่คุณมาด้วยแน่ๆ

445
00:38:44,241 --> 00:38:46,493
เคยกินยากิโทริอยู่แล้วใช่ไหม

446
00:38:46,493 --> 00:38:47,578
เคยสิ

447
00:38:49,872 --> 00:38:50,873
ยินดีต้อนรับครับ!

448
00:38:53,041 --> 00:38:54,084
ขอเบียร์สอง

449
00:39:08,891 --> 00:39:10,475
ตรงนี้อาหารอร่อย

450
00:39:11,602 --> 00:39:12,936
แล้วก็ถูกดีด้วย

451
00:39:13,604 --> 00:39:15,564
เหมาะกับสภาพผมตอนนี้

452
00:39:18,984 --> 00:39:20,152
รบกวนเลยนะ

453
00:39:35,626 --> 00:39:36,752
คือว่า...

454
00:39:39,171 --> 00:39:42,716
ผมรู้ว่าก่อนนี้เราเข้ากันไม่ค่อยได้

455
00:39:44,927 --> 00:39:47,304
ส่วนใหญ่ก็เป็นความผิดผมเอง

456
00:39:48,222 --> 00:39:52,518
แต่ตอนนี้ผมมาถึงจุดนี้ละ

457
00:39:53,852 --> 00:39:55,479
เกินจุดที่จะสร้างภาพใดๆ

458
00:39:58,941 --> 00:40:01,443
ถ้านาโอมิซังเห็นแบบนี้แล้วไม่ถูกใจ...

459
00:40:03,445 --> 00:40:04,780
จะกลับไปก็ได้

460
00:40:06,448 --> 00:40:07,824
ผมจะไม่ว่าอะไรคุณเลย

461
00:40:09,284 --> 00:40:13,121
แต่ผมอยากให้คุณรู้ความจริงเรื่องหนึ่ง

462
00:40:16,875 --> 00:40:19,378
ผมจะไม่ได้อยู่จุดต่ําสุดแบบนี้ไปตลอดหรอก

463
00:40:20,379 --> 00:40:22,214
ผมเป็นคนฉลาด

464
00:40:22,214 --> 00:40:23,674
กระหาย

465
00:40:25,050 --> 00:40:28,095
แถมตอนนี้รู้กฎ กติกา มารยาทในสนาม

466
00:40:28,095 --> 00:40:33,350
ผมจะไม่เหยียบก้าวข้ามคนที่ไม่ควรโดน

467
00:40:35,185 --> 00:40:36,854
แต่ถ้าเป็นคนที่ควรโดน...

468
00:40:40,023 --> 00:40:43,360
ผมก็ไม่ปล่อยใครไปเหมือนกัน

469
00:40:47,197 --> 00:40:51,743
ดังนั้น ถ้ามันเกินที่คุณจะรับไหว

470
00:40:54,121 --> 00:40:55,247
ผมก็จะเข้าใจ

471
00:41:15,601 --> 00:41:16,810
คัมไป

472
00:41:23,609 --> 00:41:24,818
คัมไป

473
00:41:34,328 --> 00:41:36,413
ตั้งหลายชั่วโมงแล้ว

474
00:41:37,623 --> 00:41:40,042
ต้องรออีกนานแค่ไหน

475
00:41:41,043 --> 00:41:42,628
เพิ่งผ่านไปสองชั่วโมงเอง

476
00:41:43,170 --> 00:41:45,047
เงียบๆ ด้วย

477
00:41:45,047 --> 00:41:46,924
เดี๋ยวโจรได้ยินก็หนีไปกันหมด

478
00:41:46,924 --> 00:41:48,425
โมซาซึ

479
00:41:48,425 --> 00:41:50,677
คืนนี้อาจจับใครไม่ได้เลยก็ได้

480
00:41:50,677 --> 00:41:53,597
ถ้าโจรฉลาด มันจะเว้นระยะสักหน่อย

481
00:41:54,556 --> 00:41:57,184
แปลว่าอาจจะรอเสียเวลาเปล่าเหรอ

482
00:41:57,184 --> 00:41:58,894
ใครจะรู้

483
00:42:03,148 --> 00:42:07,736
อาจอชี ไปเจอกับโคซังที่ไหนเหรอครับ

484
00:42:09,238 --> 00:42:10,239
โนอา

485
00:42:11,031 --> 00:42:12,407
ถามอะไรเสียมารยาท

486
00:42:12,407 --> 00:42:13,784
ไม่เป็นไร

487
00:42:15,869 --> 00:42:18,455
ดูออกนะว่าอยากถามมาพักใหญ่แล้ว

488
00:42:21,500 --> 00:42:24,253
ฉันเจอเขาที่ท่าเรือเมื่อ 15 ปีก่อน

489
00:42:24,920 --> 00:42:26,296
ตอนนั้นหางานแถวนั้น

490
00:42:27,130 --> 00:42:29,550
รับจ้างไปเรื่อย ใครให้ทําอะไรก็ทํา

491
00:42:30,092 --> 00:42:32,010
แล้วก็มีเรื่องมีราวบ่อยมาก

492
00:42:32,845 --> 00:42:34,263
มีเรื่องแบบไหน

493
00:42:34,263 --> 00:42:36,807
เรื่องที่แก้ด้วยกําปั้น

494
00:42:36,807 --> 00:42:38,058
ฉันยังเป็นเด็กโง่

495
00:42:39,643 --> 00:42:41,144
ไม่รู้จักโลก

496
00:42:41,144 --> 00:42:42,646
ขี้โมโหอีกต่างหาก

497
00:42:43,939 --> 00:42:45,232
เป็นส่วนผสมอันตราย

498
00:42:46,024 --> 00:42:47,776
โมโหอะไรเหรอครับ

499
00:42:59,371 --> 00:43:03,041
สมัยอยู่เกาหลี พ่อของฉันมีไร่เล็กๆ

500
00:43:03,667 --> 00:43:06,670
ถึงจะไม่ใหญ่โต แต่ก็พอเลี้ยงพวกเราทุกคน

501
00:43:07,504 --> 00:43:09,381
แต่พอญี่ปุ่นเข้า

502
00:43:09,381 --> 00:43:13,844
ชาวไร่ชาวนาทุกคนก็ถูกสั่งให้
ขึ้นทะเบียนที่ของตัว

503
00:43:14,428 --> 00:43:19,057
เสมียนทางการดันทําพลาด
จดขนาดที่ดินของพ่อเกินไปเยอะ

504
00:43:21,268 --> 00:43:26,940
พอเขาเรียกเก็บภาษี พ่อเลยไม่มีปัญญาจ่าย

505
00:43:28,108 --> 00:43:31,570
มันยึดที่ของพ่อไป

506
00:43:34,364 --> 00:43:35,365
สุดท้ายแล้ว

507
00:43:37,242 --> 00:43:40,787
น้องๆ ทุกคนก็ถูกส่งไปอยู่กับญาติที่โน่นที่นี่

508
00:43:43,081 --> 00:43:46,126
แม่ร้องไห้อย่างขมขื่นเพราะเรื่องนั้น

509
00:43:49,713 --> 00:43:51,673
แล้วรักที่แม่เคยมีให้พ่อ

510
00:43:53,175 --> 00:43:54,551
ก็ขมปร่าไปด้วย

511
00:44:00,390 --> 00:44:03,227
เช้าวันหนึ่ง พ่อเดินเข้าไปในทุ่ง

512
00:44:04,728 --> 00:44:06,897
ทุ่งที่ครั้งหนึ่งเป็นไร่ของพ่อ

513
00:44:10,150 --> 00:44:11,985
แล้วไม่กลับมาอีกเลย

514
00:44:16,990 --> 00:44:19,284
ฉันฝังพ่อไว้ที่นั่น...

515
00:44:22,704 --> 00:44:25,123
จุดที่ครั้งหนึ่งพ่อปลูกมันฝรั่ง

516
00:44:28,210 --> 00:44:30,003
แล้วหลังจากนั้นก็ออกจากบ้านมา

517
00:44:45,269 --> 00:44:46,603
ดูนั่นสิ

518
00:44:48,605 --> 00:44:50,732
มากันกี่คนกันเนี่ย

519
00:44:55,737 --> 00:44:56,947
เฝ้าประตูไว้นะ

520
00:45:03,871 --> 00:45:05,289
แย่ละ! เผ่นเร็ว!

521
00:45:05,289 --> 00:45:07,958
- หนีๆ!
- พี่ เป็นอะไรรึเปล่า

522
00:45:07,958 --> 00:45:09,168
มันจะหนีได้แล้ว!

523
00:45:09,168 --> 00:45:10,711
ช่างหัวพวกนั้นเถอะ

524
00:45:12,045 --> 00:45:13,046
ฉันจับได้คนหนึ่ง

525
00:45:18,093 --> 00:45:19,261
เขานี่นา!

526
00:45:21,013 --> 00:45:22,181
รู้จักไอ้นี่ด้วยเหรอ

527
00:45:22,181 --> 00:45:24,892
เขาชอบแกล้งพี่โนอาที่โรงเรียน

528
00:45:24,892 --> 00:45:27,895
ขอร้อง ถ้าอาจารย์ที่วัดรู้เข้า ผมโดนเฆี่ยนแน่

529
00:45:29,021 --> 00:45:30,606
เป็นผู้อพยพเหมือนกันเหรอ

530
00:45:32,399 --> 00:45:34,693
มาขโมยไข่พวกเราทําไม

531
00:45:34,693 --> 00:45:37,279
อาหารไม่พอให้พวกเรา 20 คนกิน

532
00:45:38,113 --> 00:45:39,615
พวกเราหิวกันอยู่ตลอดเวลา

533
00:45:40,949 --> 00:45:43,952
จะให้จัดการยังไงดี

534
00:45:47,164 --> 00:45:48,165
ถามผมเหรอ

535
00:45:48,165 --> 00:45:52,753
นายตัดสินใจสิ ฉันแค่เตือนแล้วปล่อยไปก็ได้

536
00:45:54,129 --> 00:45:57,508
หรือจะพาไปส่งที่วัด
ให้เจอโทษของที่นั่นเองก็ได้

537
00:46:06,266 --> 00:46:07,809
ปล่อยไปเถอะ

538
00:46:07,809 --> 00:46:11,104
แต่หมอนี่แกล้งพี่ไว้ตั้งเยอะ

539
00:46:12,773 --> 00:46:15,817
รีบไปเลย ก่อนที่โนอาจะเปลี่ยนใจ

540
00:46:18,654 --> 00:46:19,655
เฮ้ย!

541
00:46:29,498 --> 00:46:31,959
เอาไปแบ่งกับคนอื่นๆ ด้วย เข้าใจนะ

542
00:46:38,215 --> 00:46:40,175
ปล่อยไปเฉยๆ ได้ยังไงเนี่ย

543
00:46:40,175 --> 00:46:41,802
น่าจะเป็นจังหวะเอาคืนได้แท้ๆ

544
00:46:42,469 --> 00:46:44,179
พี่ชายนายทําถูกแล้วล่ะ

545
00:46:44,179 --> 00:46:47,891
ให้ศัตรูเป็นหนี้บุญคุณเรา
ดีกว่าต้องติดหนี้บุญคุณใคร

546
00:46:49,309 --> 00:46:51,311
ฉันว่าโนอารู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว

547
00:46:51,311 --> 00:46:52,563
จริงเหรอ

548
00:46:52,563 --> 00:46:54,731
นี่ก็ต้องหัดจําไว้บ้างละ

549
00:47:00,112 --> 00:47:01,446
กลับกันดีกว่า ดึกแล้ว

550
00:47:02,281 --> 00:47:04,032
ตื่นเต้นดีใช่ไหมล่ะป้า

551
00:47:04,032 --> 00:47:06,326
มากเลยล่ะจ้ะ

552
00:47:06,326 --> 00:47:09,454
ตื่นเต้นจนไม่รู้คืนนี้จะนอนหลับไหม

553
00:47:18,463 --> 00:47:19,756
ฮัลโหล

554
00:47:19,756 --> 00:47:21,175
เรียบร้อย

555
00:47:21,758 --> 00:47:24,303
ตอนนี้ที่ตรงนั้นเป็นของอาเบะซัง

556
00:47:27,055 --> 00:47:30,517
ทุกคนลงเต็มตัว ขอให้ได้เรื่องตามแผนเถอะ

557
00:47:31,643 --> 00:47:33,645
ได้เรื่องแน่ ผมมั่นใจ

558
00:50:32,950 --> 00:50:34,952
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์