1
00:00:15,766 --> 00:00:17,768
- (ภาษาญี่ปุ่น) คัมไป
- คัมไป

2
00:00:24,191 --> 00:00:25,651
แรงเหมือนกันนะ

3
00:00:28,195 --> 00:00:29,613
แต่ก็อร่อยไม่ใช่เหรอ

4
00:00:31,031 --> 00:00:32,491
เรียกมาร์การิต้าใช่ไหม

5
00:00:32,491 --> 00:00:33,575
ใช่

6
00:00:41,166 --> 00:00:43,544
เอาแผ่นตอร์ติญาจิ้มลงไปนะครับ

7
00:00:52,427 --> 00:00:54,763
- อร่อยจัง
- อร่อยเนอะ

8
00:01:00,978 --> 00:01:02,312
สวัสดีค่ะ

9
00:01:02,312 --> 00:01:03,939
ไม่เจอมานานเลยนะคะ

10
00:01:07,651 --> 00:01:10,112
(ภาษาเกาหลี) เอ้า รับหน่อย

11
00:01:10,112 --> 00:01:12,614
โอ้เอ้อะไรอยู่

12
00:01:14,032 --> 00:01:15,993
ของหมดเกือบทุกอย่างแล้ว

13
00:01:17,077 --> 00:01:18,412
ขอบคุณค่ะ

14
00:01:19,246 --> 00:01:20,998
ฮัลมอนี! ขอซื้อกิมจิหน่อยค่ะ

15
00:01:20,998 --> 00:01:22,165
มาสิ

16
00:01:29,381 --> 00:01:31,175
ชูกาโซบะค่า!

17
00:01:36,305 --> 00:01:38,140
นี่คือซอสซัลซ่านะคะ

18
00:01:38,140 --> 00:01:40,350
- ซัลซ่า
- ซัลซ่า

19
00:01:44,980 --> 00:01:46,190
ขอบคุณค่ะ

20
00:01:49,193 --> 00:01:50,569
เห็นรึเปล่า

21
00:01:50,569 --> 00:01:55,574
ไม่ต้องขยับมือทําอะไรเลยด้วยซ้ํา

22
00:02:16,929 --> 00:02:18,639
มาหนูทําให้

23
00:02:28,232 --> 00:02:30,484
รู้สึกแปลกๆ

24
00:02:30,984 --> 00:02:34,029
ในนี้เริ่มร้อนแล้วนะ

25
00:02:35,197 --> 00:02:38,158
มาร์การิต้าแก้วที่สองอาจเยอะไปหน่อย

26
00:02:38,158 --> 00:02:40,118
พวกเราน่าจะเริ่มเมาแล้วล่ะ

27
00:02:41,787 --> 00:02:43,372
พูดอะไรแบบนั้นได้ยังไงคะ

28
00:02:46,625 --> 00:02:51,755
มื้อค่ําเมื่อวันก่อน คุณก็เป็นคนจ่ายเหมือนกัน

29
00:02:51,755 --> 00:02:54,174
ผมเป็นคนเชิญคุณมาที่นี่

30
00:02:55,717 --> 00:02:58,136
การผจญภัยครั้งหน้าจะขึ้นกับคุณนะ

31
00:03:02,015 --> 00:03:05,143
- เท่าไหร่น่ะ
- ทั้งหมด 3,326 เยนค่ะ

32
00:03:11,358 --> 00:03:13,777
- รับบัตรเครดิตไหม
- รับค่ะ

33
00:03:17,406 --> 00:03:19,032
ขอใบเสร็จด้วยนะ

34
00:03:21,368 --> 00:03:24,246
ทําใจลําบากก็ตอนรอผลนี่ละ

35
00:03:25,789 --> 00:03:29,334
ตัดสินใจไม่ได้ว่าอยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ

36
00:03:29,334 --> 00:03:30,752
หรือไม่ต้องให้มาถึงเลยดีกว่า

37
00:03:31,753 --> 00:03:33,547
เลิกพูดไร้สาระได้ละ!

38
00:03:34,882 --> 00:03:35,883
ยังไงก็ต้องผ่านอยู่แล้ว

39
00:03:36,466 --> 00:03:38,677
โนอาจะต้องเข้าวาเซดะ

40
00:03:38,677 --> 00:03:40,470
มั่นใจขนาดนั้นได้ยังไง

41
00:03:40,470 --> 00:03:42,598
คนโง่ๆ อย่างฉันยังรู้เลย

42
00:03:42,598 --> 00:03:44,766
หลานฉันท่องหนังสือหนักมาก...

43
00:03:44,766 --> 00:03:46,435
พอเสียทีได้ไหม

44
00:03:47,019 --> 00:03:49,062
พูดแพล่มไปเรื่อยมีประโยชน์อะไร

45
00:03:49,605 --> 00:03:52,858
พูดไปก็ทําอะไรไม่ได้
ไปหมกมุ่นกับมันทําไม

46
00:03:57,946 --> 00:03:59,531
พรุ่งนี้ทุกคนก็ได้รู้

47
00:04:01,867 --> 00:04:03,327
กังวลไปก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้

48
00:04:06,538 --> 00:04:12,127
ชูกะโซบะค่ะ!
อิ่มได้ถูกๆ เร่เข้ามา ยินดีต้อนรับ!

49
00:04:12,127 --> 00:04:17,716
ชูกะโซบะค่ะ! อิ่มได้ถูกๆ ยินดีต้อนรับ!

50
00:04:17,716 --> 00:04:19,134
บะหมี่อร่อยๆ!

51
00:04:20,469 --> 00:04:23,263
พวกนั้นแค่ต้องการแรงงานจากเรา

52
00:04:23,263 --> 00:04:24,556
ใช่เลย!

53
00:04:25,933 --> 00:04:32,606
มือซึ่งตรากตรําทํางานจนแตกกร้าน
หลั่งเลือดสร้างจักรวรรดิของพวกมัน

54
00:04:34,107 --> 00:04:38,278
ถึงอย่างนั้น มันก็ยังรื้อโรงเรียนของเราทิ้ง

55
00:04:38,278 --> 00:04:41,448
บังคับให้เราต้องขึ้นทะเบียน

56
00:04:42,407 --> 00:04:44,576
ทิ้งให้เราต้องสิ้นไร้ไม้ตอก

57
00:04:44,576 --> 00:04:45,869
จริงด้วย!

58
00:04:47,204 --> 00:04:48,705
เหยียบย่ําศักดิ์ศรี!

59
00:04:52,251 --> 00:04:56,505
เรากําลังต่อสู้เพื่อการคงอยู่ของเรา

60
00:04:57,631 --> 00:05:02,010
สงครามของพวกมันอาจจบไปแล้ว
แต่สงครามของเรายังดําเนินต่อ

61
00:05:04,513 --> 00:05:08,350
ไม่ใช่แค่ที่นี่
แต่ที่บ้านเกิดของพวกเราด้วย

62
00:05:08,350 --> 00:05:12,563
ที่ซึ่งอํานาจทุนนิยมสามานย์
กําลังบั่นทําลายให้บ้านเมืองแตกแยก

63
00:05:12,563 --> 00:05:17,276
- ใช่!
- ดูเรื่องที่เกิดบนเกาะเชจูสิ!

64
00:05:17,276 --> 00:05:19,945
เชจู เชจู!

65
00:05:19,945 --> 00:05:22,155
เรามีสิทธิ์ที่จะโกรธ!

66
00:05:22,155 --> 00:05:23,782
จริงด้วย!

67
00:05:24,366 --> 00:05:28,620
จะไม่โกรธได้อย่างไร
เมื่อเห็นข่าวทั้งหมู่บ้านถูกฆ่าล้างโคตรแบบนั้น

68
00:05:29,413 --> 00:05:31,707
เห็นลูกหลานถูกเชือด

69
00:05:31,707 --> 00:05:38,380
เลือดของบรรพชนต้องหลั่งอาบแผ่นดิน
ด้วยน้ํามือคนที่พูดภาษาเดียวกับเรา

70
00:05:41,800 --> 00:05:46,096
แต่ถึงพูดอย่างนั้น
เราต้องไม่โทษพี่น้องชาวเกาหลีด้วยกัน

71
00:05:46,680 --> 00:05:50,642
เพราะพวกเขาถูกทําให้แปดเปื้อน
ด้วยแนวคิดของพวกอเมริกันโสมม

72
00:05:50,642 --> 00:05:53,520
ที่กล้ามาเรียกตัวเองว่าผู้ปลดปล่อยประเทศเรา!

73
00:05:54,104 --> 00:05:55,814
ใช่เลย!

74
00:05:55,814 --> 00:05:58,233
ถึงเวลาต้องลุกขึ้นสู้!

75
00:05:58,233 --> 00:06:01,111
- เราจะสู้!
- เพื่อประเทศของเรา!

76
00:06:01,695 --> 00:06:04,239
เราทุกคนต้องยืนหยัดต่อสู้!

77
00:06:05,365 --> 00:06:07,034
เพื่อเกาหลีทุกคน!

78
00:06:07,659 --> 00:06:09,620
โดยชาวเกาหลีอย่างเรา!

79
00:06:10,287 --> 00:06:11,997
รวมชาติเป็นหนึ่งเดียว!

80
00:06:12,873 --> 00:06:15,501
เปล่งเสียงออกมาพร้อมๆ กัน!

81
00:06:16,376 --> 00:06:20,797
- เกาหลีจงเจริญ! เกาหลีจงเจริญ!
- เกาหลีจงเจริญ! เกาหลีจงเจริญ!

82
00:06:20,797 --> 00:06:23,217
- เกาหลีจงเจริญ!
- เกาหลีจงเจริญ!

83
00:07:56,602 --> 00:07:58,854
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

84
00:08:40,229 --> 00:08:42,397
ผู้จัดการ! เดี๋ยว ฟังผมก่อน...

85
00:08:42,397 --> 00:08:43,482
แกเองสินะ

86
00:08:45,859 --> 00:08:48,987
เจ้านายรู้เรื่องเมียผมอยู่แล้ว
ตอนนี้หล่อนก็ยังป่วย

87
00:08:49,738 --> 00:08:51,657
ผมไม่รู้จะทํายังไง!

88
00:08:53,367 --> 00:08:54,368
ขอละ!

89
00:09:08,799 --> 00:09:12,177
(ยาขยัน ฟิโลปง)

90
00:09:12,177 --> 00:09:13,762
- เอ้า
- ครับผม

91
00:09:14,555 --> 00:09:15,764
เอาไปหลังร้าน

92
00:09:15,764 --> 00:09:18,267
แล้วนับให้แน่ใจว่าของอยู่ครบ

93
00:09:18,267 --> 00:09:19,351
ครับผม

94
00:09:28,902 --> 00:09:30,320
นั่งสิ

95
00:09:30,320 --> 00:09:32,322
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมอยากขอตัวไปพัก

96
00:09:32,322 --> 00:09:33,615
บอกว่าให้นั่ง

97
00:09:45,878 --> 00:09:47,296
นั่นยาล็อตสุดท้ายแล้ว

98
00:09:48,463 --> 00:09:51,049
ผมว่าคุณคงมีของอื่นๆ เตรียมไว้แล้ว

99
00:09:51,592 --> 00:09:53,343
ผมไม่ห่วงหรอก

100
00:09:54,094 --> 00:09:56,638
คิดว่าถ้าพวกอเมริกาถอนตัวออกไป
จะเกิดอะไรขึ้น

101
00:09:56,638 --> 00:09:58,473
กะหรี่อีตัวก็คงจะน้อยลงมั้ง

102
00:09:59,600 --> 00:10:01,560
ที่ไหนๆ ก็ยังมีกะหรี่อีตัวเสมอ

103
00:10:02,686 --> 00:10:04,396
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร

104
00:10:04,897 --> 00:10:07,858
ประเทศนี้ก็ไม่มีทางเลือก
นอกจากต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้

105
00:10:08,358 --> 00:10:10,444
ผมจะสนทําไมว่าประเทศนี้จะทําอะไร

106
00:10:10,444 --> 00:10:12,112
อย่าพูดอะไรโง่ๆ

107
00:10:12,613 --> 00:10:14,031
แกก็รู้ดีพอๆ กับฉัน

108
00:10:14,990 --> 00:10:16,450
ถ้าข้างบนซวย ข้างล่างก็ซวยตามไป

109
00:10:16,450 --> 00:10:19,536
งั้นมันก็แค่กลับไปเป็น
อย่างที่เป็นก่อนสงคราม

110
00:10:19,536 --> 00:10:21,079
ตอนนั้นก็ห่วยบรมอยู่แล้ว

111
00:10:22,497 --> 00:10:24,750
เราไม่มีทางย้อนกลับไปถึงตรงนั้นได้

112
00:10:27,628 --> 00:10:29,463
แต่นั่นถือเป็นโอกาสสําหรับเรา

113
00:10:31,840 --> 00:10:35,052
ตลาดมืดเป็นของเราทั้งหมด
แล้วฉันก็มีแผนของฉัน

114
00:10:35,886 --> 00:10:37,346
มีแผนให้แกด้วย

115
00:10:38,931 --> 00:10:41,517
แกจะไม่ต้องเป็นมือเป็นตีนของฉันอีกนานนัก

116
00:10:44,186 --> 00:10:45,479
เข้าใจแล้วครับ

117
00:10:47,272 --> 00:10:49,483
- ยูกิ
- ไม่จําเป็น

118
00:10:50,025 --> 00:10:51,401
แกไม่ใช่พระอิฐพระปูน

119
00:10:55,781 --> 00:10:57,741
ฝากดูแลเขาด้วย

120
00:10:58,575 --> 00:11:00,744
จัดให้ลืมปัญหาในใจเสียหน่อย

121
00:12:34,630 --> 00:12:35,672
ซึงิฮาระซัง

122
00:12:35,672 --> 00:12:37,883
ขอโทษที่มาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า

123
00:12:39,218 --> 00:12:43,096
มีเรื่องที่โยชิอิซังฝากมาบอกแบคซัง

124
00:12:54,316 --> 00:12:55,359
มีอะไรครับ

125
00:12:56,860 --> 00:12:59,947
โยชิอิซังฝากขออภัยคุณด้วย

126
00:13:01,240 --> 00:13:07,996
แต่เขาเชื่อว่าจะดีกว่า
ถ้าคุณเข้าใจสถานการณ์ตัวเองอย่างถ่องแท้

127
00:13:08,664 --> 00:13:10,707
นั่นคือสิ่งที่โยชิอิซังคิด

128
00:13:10,707 --> 00:13:12,167
สถานการณ์อะไรของผม

129
00:13:24,346 --> 00:13:27,683
ชายในภาพชื่อคุนิซาเนะ สึโยชิ

130
00:13:29,017 --> 00:13:31,019
ลูกชายคนโตของตระกูลคุนิซาเนะ

131
00:13:36,233 --> 00:13:37,234
งั้น...

132
00:13:38,443 --> 00:13:40,821
แฟนเก่าของเธอหรือไง

133
00:13:40,821 --> 00:13:44,783
ไม่ใช่ ภาพพวกนี้เพิ่งถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน

134
00:13:47,244 --> 00:13:48,287
เป็นอย่างที่คิด

135
00:13:49,538 --> 00:13:51,999
โยชิอิซังนึกอยู่แล้วว่าคุณไม่ทราบเรื่องนี้

136
00:13:54,293 --> 00:13:56,795
คุณควรไปถามสาวคนนั้นเสียว่า
เย็นนี้เธอมีนัดอะไรที่ไหน...

137
00:13:56,795 --> 00:13:58,088
โยชิอิซังบอกผมว่า

138
00:13:58,755 --> 00:14:02,217
เขาตัดสัมพันธ์กับโลกใต้ดินของคุณปู่หมดแล้ว

139
00:14:03,385 --> 00:14:07,306
คิดว่ามีแต่พวกยากูซ่าที่ใช้วิธีสกปรกเหรอ

140
00:14:08,307 --> 00:14:11,810
การนําพฤติกรรมบัดสีมาใช้ต่อรอง
ก็เป็นส่วนหนึ่งในโลกของคุณด้วย

141
00:14:14,479 --> 00:14:16,481
เขาเรียกว่าธรรมชาติมนุษย์

142
00:14:18,525 --> 00:14:21,445
ที่จริงคุณเป็นใครกันแน่

143
00:14:33,081 --> 00:14:35,792
ผมพูดเกาหลีไม่เก่งเท่าคุณ

144
00:14:36,543 --> 00:14:39,796
ที่จริงพูดแทบไม่ได้ด้วยซ้ํา

145
00:14:40,631 --> 00:14:42,466
คุณเป็นไซนิจิเหมือนกันรึ

146
00:14:43,967 --> 00:14:45,761
ก็เหมือนครอบครัวคุณ

147
00:14:46,553 --> 00:14:49,890
ปู่ย่าตายายผมย้ายมาก่อนสงคราม

148
00:14:51,308 --> 00:14:52,351
แต่...

149
00:14:53,644 --> 00:14:56,271
พวกเราก็คงเหมือนกันได้แค่นั้น

150
00:14:58,899 --> 00:15:00,567
โปรดทราบเอาไว้ด้วย

151
00:15:02,319 --> 00:15:04,696
ผมรู้จักโยชิอิซังมานานมาก

152
00:15:05,280 --> 00:15:08,575
เขาไม่ใช่คนโลเลแล้วก็ไม่ชอบเสี่ยงดวง

153
00:15:08,575 --> 00:15:12,663
และยังไม่ใช่คนที่ปล่อยชะตาไป
กับความวุ่นวายไม่แน่นอน

154
00:15:13,205 --> 00:15:17,209
ถ้าเขาเกิดกังขาเมื่อใด
เขาจะตัดหางปล่อยวัดคุณแน่

155
00:15:17,209 --> 00:15:21,797
และถ้าเขารู้สึกว่าภัยจะใกล้ตัว...

156
00:15:23,757 --> 00:15:25,676
เขาอาจทําเรื่องเลวร้ายกว่านั้น

157
00:15:28,095 --> 00:15:31,390
โยชิอิซังอยากได้สนามกอล์ฟแห่งนั้น

158
00:15:48,407 --> 00:15:51,326
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วมิยาซากิ สึโตมุถูกจับ

159
00:15:51,326 --> 00:15:54,329
ในคดีฆาตกรรมโหดเด็กหญิงสี่คน

160
00:15:54,329 --> 00:15:56,874
ถึงกับตัดหัวหนึ่งในนั้น

161
00:15:56,874 --> 00:15:59,751
- ฮัลโหล
- ผมเอง

162
00:16:00,252 --> 00:16:03,046
แค่โทรมาเพราะอยากได้ยินเสียง

163
00:16:03,547 --> 00:16:04,882
คิดถึงนะ

164
00:16:04,882 --> 00:16:06,258
ฉันก็คิดถึงคุณ

165
00:16:06,258 --> 00:16:10,429
แต่การยื่นเอกสารต่อตลาดหลักทรัพย์
ต้องเตรียมการเยอะกว่าที่คิด

166
00:16:10,429 --> 00:16:12,139
คุณต้องพักบ้าง

167
00:16:12,139 --> 00:16:14,850
คืนนี้ไปหาอะไรกินเร็วๆ กันไหม

168
00:16:16,435 --> 00:16:21,231
อยากไปนะ แต่ต้องรอดู
ให้พรินต์ทุกอย่างออกมาเรียบร้อย

169
00:16:22,524 --> 00:16:24,443
เอาเป็นสุดสัปดาห์แทนดีไหม

170
00:16:24,443 --> 00:16:26,028
งั้นก็เอาตามนั้น

171
00:16:26,695 --> 00:16:29,156
ฉันต้องกลับไปทํางานต่อละ

172
00:16:30,115 --> 00:16:31,491
แล้วจะโทรหานะ

173
00:16:36,705 --> 00:16:38,207
(ด่วนที่สุด)

174
00:16:38,207 --> 00:16:39,917
(ธนาคารซีซีไออินเตอร์เนชั่นแนล)

175
00:16:51,386 --> 00:16:55,724
(ยอดหนี้คงค้าง
อัตราดอกเบี้ยค้างจ่าย)

176
00:16:57,726 --> 00:16:59,019
โมซาซึ

177
00:16:59,019 --> 00:17:02,773
แม่ซื้อบะหมี่จากร้านที่แกชอบมาให้กิน

178
00:17:02,773 --> 00:17:04,608
ไม่หิวเหรอ กินเสียสิ

179
00:17:06,944 --> 00:17:10,446
แม่เองยังอิ่มจากมื้อกลางวันอยู่เลย

180
00:17:10,446 --> 00:17:12,366
น่าจะไม่หิวไปอีกหลายวัน

181
00:17:13,325 --> 00:17:15,243
เมื่อกลางวันไปกินอะไรมา

182
00:17:15,953 --> 00:17:18,579
ไปกินอาหารเม็กซิกันกับเพื่อน

183
00:17:18,579 --> 00:17:21,208
ร้านเม็กซิกัน แม่เนี่ยนะ

184
00:17:21,750 --> 00:17:22,876
ใช่สิ แม่นี่แหละ

185
00:17:23,794 --> 00:17:25,712
มันน่าประหลาดใจขนาดนั้นเลยเหรอ

186
00:17:26,672 --> 00:17:28,089
เพื่อนคนนี้เป็นใคร

187
00:17:31,260 --> 00:17:33,679
เพื่อนที่ไปเลี้ยงนกในสวนด้วยกัน

188
00:17:33,679 --> 00:17:35,347
แกไม่เข้าใจหรอก

189
00:17:35,848 --> 00:17:37,099
เลี้ยงนก

190
00:17:38,517 --> 00:17:41,979
พูดเรื่องอะไรน่ะ
แม่ดูใจกับใครอยู่เหรอ

191
00:17:43,021 --> 00:17:44,940
แม่เจอเขาที่ซูเปอร์มาร์เก็ต

192
00:17:45,732 --> 00:17:47,943
เป็นคนน่ารักมากนะ

193
00:17:47,943 --> 00:17:52,322
แต่แกน่ะ ต้องไปลองร้านเม็กซิกันนี่บ้างจริงๆ

194
00:17:52,322 --> 00:17:54,199
อาหารมันเผ็ดดี

195
00:17:54,199 --> 00:17:57,369
และมาร์การิต้าน่ะนะ...

196
00:17:57,911 --> 00:17:59,621
แรงมากเลย

197
00:18:00,497 --> 00:18:02,040
แม่ไปหลังร้านละ

198
00:18:11,675 --> 00:18:14,428
เข้าทางนี้ มาเข้าทางนี้

199
00:18:16,430 --> 00:18:18,223
อย่าเบียดกัน

200
00:18:20,100 --> 00:18:21,476
เข้าแถวด้วย

201
00:18:25,898 --> 00:18:27,482
เจ้าเด็กนั่นไปโอ้เอ้ที่ไหน

202
00:18:27,482 --> 00:18:29,401
ป่านนี้น่าจะกลับมาได้แล้ว

203
00:18:29,401 --> 00:18:32,821
แกพูดเองไม่ใช่เหรอว่าทําได้แค่รอ

204
00:18:38,243 --> 00:18:39,745
เดี๋ยวหลานก็มาแล้ว

205
00:18:57,888 --> 00:19:00,098
(รายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือก
มหาวิทยาลัยวาเซดะ)

206
00:19:30,420 --> 00:19:31,797
ออมม่า!

207
00:19:37,052 --> 00:19:38,971
ไชโย!

208
00:19:43,684 --> 00:19:45,018
มาแล้วนั่นไง

209
00:20:01,159 --> 00:20:02,286
(รายวิชาสําหรับนักศึกษาใหม่)

210
00:20:02,286 --> 00:20:03,787
ภูมิใจในตัวแกจริงๆ เลย

211
00:20:03,787 --> 00:20:06,164
นี่คือรายวิชาทั้งหมดที่
เปิดให้นักเรียนปีหนึ่งลงทะเบียนได้

212
00:20:06,164 --> 00:20:07,666
กลัวอะไรของฉันไม่รู้นะ

213
00:20:10,711 --> 00:20:14,339
ประวัติศาสตร์ยุโรปและอเมริกา
ว่าด้วยแนวคิดจินตนิยม

214
00:20:14,339 --> 00:20:17,467
- ทฤษฎีพันธบัตรรัฐบาล
- อี๋! แต่ละอย่างเหมือนทรมานกัน

215
00:20:17,467 --> 00:20:19,428
แน่ใจแล้วเหรอว่าอยากไปเรียน

216
00:20:20,637 --> 00:20:22,764
เลิกพูดมากแล้วกินเข้าไป

217
00:20:22,764 --> 00:20:25,559
ไม่เคยมีอะไรดีๆ ออกมาจากปากแกอยู่แล้ว

218
00:20:25,559 --> 00:20:28,812
ฉันหนีตามพี่ไปอยู่โตเกียวดีกว่ามั้ง

219
00:20:28,812 --> 00:20:33,317
ต่อให้วิชาน่าเบื่อแค่ไหน
ก็น่าจะดีกว่าโดนดุด่าอย่างนี้

220
00:20:33,317 --> 00:20:35,444
พูดอะไรนะ

221
00:20:36,486 --> 00:20:38,572
โนอา มีอะไรเหรอลูก

222
00:20:40,532 --> 00:20:42,284
มีรายการค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีก

223
00:20:43,869 --> 00:20:45,120
ค่าอะไร

224
00:20:45,913 --> 00:20:47,372
ค่าแรกเข้า

225
00:20:47,998 --> 00:20:50,501
ค่าหนังสือ ค่ากิจกรรมนักศึกษา

226
00:20:51,084 --> 00:20:53,629
ค่าฝึกทดลองงาน ค่าอุปกรณ์...

227
00:20:54,129 --> 00:20:55,422
ทั้งหมดมันเท่าไหร่

228
00:20:57,174 --> 00:20:58,926
ประมาณ 2,400 เยน

229
00:21:01,970 --> 00:21:04,848
นั่นเพิ่มเติมจากค่าเล่าเรียนกับค่าหอเหรอ

230
00:21:08,560 --> 00:21:09,978
ทํายังไงกันดี

231
00:21:12,356 --> 00:21:14,775
หรือไปขอให้นายห้างโคฮันซูช่วย

232
00:21:14,775 --> 00:21:18,320
ไม่เอา ผมไม่อยากรับเงินคนอื่น

233
00:21:19,530 --> 00:21:22,741
โนอา เราจะใช้คืนจนครบ

234
00:21:23,867 --> 00:21:26,036
แถวมหาวิทยาลัยก็ต้องมีที่ทําการโทรเลข

235
00:21:26,036 --> 00:21:28,121
ผมไปทํางานตรงนั้นก็ได้

236
00:21:28,121 --> 00:21:29,206
ไม่ได้

237
00:21:30,207 --> 00:21:32,668
แม่เห็นนะว่าสองปีที่ผ่านมา
แกใช้ชีวิตลําบากแค่ไหน

238
00:21:32,668 --> 00:21:34,545
แกตั้งใจกับเรื่องเรียนอย่างเดียวพอ

239
00:21:34,545 --> 00:21:38,173
- แต่ออมม่า ค่าใช้จ่าย...
- เดี๋ยวเราจัดการเรื่องเงินเอง

240
00:21:39,049 --> 00:21:40,968
โดยไม่ต้องรับเงินจากนายห้างโคฮันซู

241
00:21:40,968 --> 00:21:42,344
จะหาได้ยังไง

242
00:21:42,344 --> 00:21:44,972
เรื่องนั้นแกไม่ต้องคิด

243
00:21:46,265 --> 00:21:48,350
กินกันได้แล้ว เดี๋ยวอาหารก็เย็นหมด

244
00:21:49,893 --> 00:21:52,271
ใช่ๆ กินไปเลย

245
00:21:53,230 --> 00:21:54,314
เอ้า กินนี่ด้วย

246
00:22:07,828 --> 00:22:10,581
(เครื่องหนังทํามือซากาอิ)

247
00:23:50,556 --> 00:23:51,807
ยินดีต้อนรับครับ

248
00:23:52,307 --> 00:23:54,726
ไม่แน่ใจว่ามาถูกร้านรึเปล่า

249
00:23:55,435 --> 00:23:56,812
จองไว้ในชื่ออะไรครับคุณท่าน

250
00:23:59,773 --> 00:24:00,774
คุณท่าน

251
00:24:07,155 --> 00:24:09,116
- ขอบคุณมากค่ะ
- ดื่ม

252
00:25:01,877 --> 00:25:03,253
ทําอะไรของแก

253
00:25:04,171 --> 00:25:05,339
แม่

254
00:25:10,761 --> 00:25:11,970
นี่มันอะไรกัน

255
00:25:12,804 --> 00:25:16,808
นึกขึ้นได้ว่ามีน้ําตาลเหลือ
จากที่แลกมาเมื่อหลายเดือนก่อน

256
00:25:17,351 --> 00:25:20,395
น่าจะพอทําขนมได้

257
00:25:20,395 --> 00:25:24,274
ถ้าขายดี หนูจะไปหาน้ําตาลมาเพิ่ม

258
00:25:27,444 --> 00:25:30,364
เผื่อไปตั้งรถเข็นคันที่สองแถวป้ายรถเมล์

259
00:25:30,364 --> 00:25:34,117
มีพวกคนหนุ่มสาวและครอบครัว
ขึ้นรถเมล์สายนั้นกันเยอะ

260
00:25:39,706 --> 00:25:42,459
แล้วที่ว่าจะเปิดร้านล่ะ

261
00:25:50,008 --> 00:25:51,385
ก็รอไปอีกสองสามปี

262
00:25:52,219 --> 00:25:53,762
เอาให้โนอาเรียนจบก่อน

263
00:25:54,972 --> 00:25:57,724
เนอะ ตอนนั้นค่อยคิด

264
00:26:11,113 --> 00:26:12,447
แม่

265
00:26:12,447 --> 00:26:14,283
ไปนอนเถอะ หนูทําได้

266
00:26:14,283 --> 00:26:17,286
คิดว่าเห็นแล้วฉันจะหลับลงหรือไง

267
00:26:22,082 --> 00:26:23,417
เร็ว เอามาตรงนี้

268
00:26:38,849 --> 00:26:42,436
สาบานเลย
ถ้าผมรู้ว่าเจ้านายไม่ได้รู้เห็นเป็นใจ

269
00:26:42,936 --> 00:26:44,813
ผมไม่มีทางทําเรื่องแบบนี้

270
00:26:44,813 --> 00:26:48,775
แต่เราได้ข่าวมาว่าเจ้านายกับตระกูล
จะถอนตัวออกจากตลาดมืด

271
00:26:49,902 --> 00:26:50,903
ข่าวจากไหน

272
00:26:51,612 --> 00:26:53,113
ใครๆ ก็พูดกันทั้งนั้น

273
00:26:56,200 --> 00:26:59,286
แล้วไอ้คนที่พยายามจะมาคุมตลาดแทน

274
00:26:59,286 --> 00:27:00,704
มันชื่ออะไร

275
00:27:06,793 --> 00:27:08,337
กลัวมันด้วยเหรอ

276
00:27:09,463 --> 00:27:11,381
ผมได้ยินคนเล่ากันมา

277
00:27:11,381 --> 00:27:14,301
ขอร้อง ผมขอไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยดีกว่า

278
00:27:21,600 --> 00:27:22,893
ชื่อโยชิอิ อิซามุ

279
00:27:23,560 --> 00:27:25,312
สาบานเลยว่าผมรู้แค่นั้น

280
00:27:33,362 --> 00:27:36,114
แกไปสืบเรื่องทุกอย่างของไอ้นั่นมา

281
00:27:36,615 --> 00:27:39,993
พลิกแผ่นดินหามาให้หมด
ฉันต้องการรู้ทุกเรื่อง

282
00:28:05,644 --> 00:28:07,437
คบกับเขามานานแค่ไหนแล้ว

283
00:28:07,437 --> 00:28:09,398
มันไม่ใช่อย่างนั้น

284
00:28:10,190 --> 00:28:11,692
งั้นมันคืออะไร

285
00:28:13,360 --> 00:28:16,488
ทางบ้านของเขากับบ้านฉันรู้จักกันมานาน

286
00:28:19,032 --> 00:28:20,242
ตั้งแต่เรายังเด็ก

287
00:28:20,242 --> 00:28:23,787
พ่อแม่ของเราก็คิดทึกทักไปว่า
เราจะเหมาะสมคู่ควรกันที่สุด

288
00:28:24,496 --> 00:28:26,331
แล้วเขาคิดอย่างนั้นด้วยไหม

289
00:28:28,417 --> 00:28:30,711
คนนั้นน่ะ
พ่อแม่บอกให้คิดยังไงเขาก็คิดอย่างนั้น

290
00:28:34,464 --> 00:28:35,716
แล้วคุณล่ะ

291
00:28:37,885 --> 00:28:41,305
มีช่วงหนึ่งที่ฉันก็พยายามหลอกตัวเอง

292
00:28:44,266 --> 00:28:45,851
แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้ว

293
00:28:47,227 --> 00:28:48,854
แต่คุณก็แค่...

294
00:28:50,022 --> 00:28:51,523
ทําตามนั้นไป

295
00:28:52,024 --> 00:28:53,817
นั่นคุณพ่อคุณแม่ฉันนะ

296
00:28:53,817 --> 00:28:55,444
จะให้ฉันทํายังไงได้

297
00:28:55,944 --> 00:28:59,740
ฉันรู้ว่าควรบอกคุณก่อน

298
00:29:01,700 --> 00:29:03,327
ใช่ ควรบอกก่อน

299
00:29:09,416 --> 00:29:13,212
ไม่มีทางที่เราจะไปต่อกันได้เลยเหรอ

300
00:29:15,464 --> 00:29:20,469
สัญญาได้ไหมล่ะว่า
จะไม่หันไปมองคนอื่นอีก

301
00:29:21,261 --> 00:29:22,471
ตลอดไป

302
00:29:24,640 --> 00:29:25,974
รับปากได้หรือเปล่า

303
00:29:27,518 --> 00:29:29,311
ฉันก็อยากพยายาม

304
00:29:32,314 --> 00:29:34,149
นั่นยังไม่ดีพอ

305
00:29:38,946 --> 00:29:41,865
ในชาติภพอื่นมันอาจจะพอ

306
00:29:43,116 --> 00:29:46,203
หรือถ้าคุณไม่ได้เป็นคุณ

307
00:29:47,996 --> 00:29:49,665
และผมไม่ได้เป็นผม

308
00:29:51,708 --> 00:29:53,752
นั่นคือความจริงไม่ใช่รึ

309
00:30:14,648 --> 00:30:15,858
ผมอยากให้คุณ...

310
00:30:19,486 --> 00:30:22,030
เรียกเก็บหนี้เงินกู้ของอาเบะซัง

311
00:30:23,532 --> 00:30:24,867
อาเบะซังเหรอ

312
00:30:25,367 --> 00:30:26,827
ทําไมกัน

313
00:30:33,417 --> 00:30:34,501
ไม่จริง

314
00:30:34,501 --> 00:30:37,629
ไอ้ข่าวเรื่องกระดูกที่ฝังไว้ในที่ตรงนั้น
คุณเป็นคนปล่อยเองเหรอ

315
00:30:37,629 --> 00:30:39,548
ผมไม่เคยคิดจะลากคุณเข้ามาเกี่ยว

316
00:30:40,716 --> 00:30:41,717
เชื่อผมเถอะ

317
00:30:42,384 --> 00:30:45,554
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องของเงินแล้ว

318
00:30:45,554 --> 00:30:47,306
ผมต้องทําให้เขารู้

319
00:30:47,806 --> 00:30:48,891
ไม่ใช่สิ

320
00:30:48,891 --> 00:30:52,853
ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่าผมยืนอยู่ตรงนี้

321
00:30:52,853 --> 00:30:54,271
ต่อให้พูดแบบนั้น...

322
00:30:54,271 --> 00:30:55,898
ผมต้องขอจริงๆ ช่วยหน่อยเถอะ

323
00:30:55,898 --> 00:30:57,524
รู้ตัวไหมว่าขออะไรอยู่

324
00:30:59,359 --> 00:31:03,113
ต่อให้จะทําลายอาเบะซังได้จริง
คนก็จะลือกันทั่วว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้อง

325
00:31:03,113 --> 00:31:04,865
คนทั้งวงการจะต้องรู้

326
00:31:04,865 --> 00:31:06,450
ขอโทษนะ แต่ฉันทําไม่ได้

327
00:31:07,201 --> 00:31:08,535
คุณก็รู้นี่นา

328
00:31:13,207 --> 00:31:17,127
ถ้างั้น ผมก็จะหาทางจนได้ คุณรู้ว่าผมหาได้

329
00:31:18,212 --> 00:31:24,718
แล้วฉันก็จะไม่มีทางเลือก
นอกจากต้องขวางคุณให้ได้

330
00:32:40,252 --> 00:32:41,795
เรียกผมเหรอครับ

331
00:33:00,689 --> 00:33:02,107
เอานี่ไปทิ้ง

332
00:33:10,490 --> 00:33:12,117
หมอคนใหม่ว่าอย่างไรบ้างครับ

333
00:33:13,285 --> 00:33:14,912
ฉันเลิกรักษาแล้ว

334
00:33:21,251 --> 00:33:26,798
แกกับฉัน เราพูดกันตรงๆ ได้เสมอใช่ไหม

335
00:33:29,343 --> 00:33:35,182
คุณพ่อคือคนที่สอนให้ผมเข้าใจ
พลังของการพูดตรงๆ

336
00:33:36,183 --> 00:33:38,310
ผมยังซาบซึ้งบุญคุณถึงตอนนี้

337
00:33:39,770 --> 00:33:40,896
ใช่

338
00:33:42,689 --> 00:33:45,275
ทุกวันนี้ใครๆ ก็พูดแพล่มมากความ

339
00:33:46,693 --> 00:33:49,029
พล่ามไปเรื่อยหาสาระไม่ได้

340
00:33:50,113 --> 00:33:52,866
แต่เดี๋ยวพวกอเมริกันก็ไม่อยู่แล้ว

341
00:33:54,284 --> 00:33:56,703
นั่นจะเป็นจังหวะของดาวรุ่ง

342
00:33:57,204 --> 00:33:59,289
คุโรกาเนะจะได้โดดขึ้นเวทีสินะ

343
00:33:59,289 --> 00:34:02,668
แกแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเจ้าหนุ่มคนนั้น

344
00:34:02,668 --> 00:34:06,046
แต่เขาเข้าใจตัวงานที่อาสามาทํา

345
00:34:07,297 --> 00:34:10,801
ตอนนี้อาจยังหนุ่ม แต่มีศักยภาพอนาคตไกล

346
00:34:10,801 --> 00:34:12,636
เขาทะเยอทะยานต่างหาก

347
00:34:14,137 --> 00:34:18,308
ผมว่าคุณพ่อสับสนระหว่างสองอย่างนั้น

348
00:34:20,018 --> 00:34:21,770
พรรคของเขาเพิ่งตั้งไข่หัดเดิน

349
00:34:21,770 --> 00:34:25,482
เดี๋ยวจะมีการแปรพักตร์เกิดขึ้น

350
00:34:25,482 --> 00:34:26,483
ก็ใช่น่ะสิ

351
00:34:28,569 --> 00:34:30,237
นั่นยิ่งเป็นสาเหตุที่...

352
00:34:33,447 --> 00:34:36,577
ฉันคิดจะผูกมัดมันไว้ด้วยสายเลือด

353
00:34:40,414 --> 00:34:45,085
ความภักดีของแกก็ซื้อมาได้ด้วยวิธีเดียวกัน

354
00:34:46,920 --> 00:34:50,924
เขายอมรับเคย์โกะเป็นเมียแต่ง
ทั้งที่เป็นแค่ลูกครึ่งเกาหลี

355
00:34:50,924 --> 00:34:55,637
ทําให้เห็นเลยว่าเขาเชื่อมั่นในตระกูลเรา

356
00:34:55,637 --> 00:34:57,054
ผมยอมไม่ได้ครับ

357
00:34:57,054 --> 00:34:59,141
นั่นลูกสาวผมนะ

358
00:35:02,227 --> 00:35:06,148
มาทําตัวเป็นพ่อของลูกสาวตอนนี้ก็สายไปแล้ว

359
00:35:08,233 --> 00:35:11,153
เราทั้งคู่รู้ดี

360
00:35:11,153 --> 00:35:15,866
ในสายตาแกมีแค่ลูกชายคนเดียว

361
00:35:15,866 --> 00:35:19,536
ไอ้ชีวิตในมุมมืดของแก

362
00:35:20,537 --> 00:35:22,206
จําไว้ให้ดี

363
00:35:22,998 --> 00:35:25,459
เพราะฉันเห็นแก่แกหรอกนะ

364
00:35:26,877 --> 00:35:30,005
ฉันจึงไม่เคยลงมือกับบ้านนั้น

365
00:35:31,173 --> 00:35:35,260
อย่าหาเหตุให้ฉันเปลี่ยนใจ

366
00:35:54,238 --> 00:35:55,572
ออมม่าครับ

367
00:35:57,115 --> 00:35:58,116
โนอา

368
00:35:58,909 --> 00:36:00,410
ลงมาทําอะไรแต่เช้า

369
00:36:05,415 --> 00:36:07,125
มีเรื่องที่ผมจะต้องบอกแม่

370
00:36:08,544 --> 00:36:09,962
มีอะไร

371
00:36:09,962 --> 00:36:11,505
ไม่สบายรึเปล่า

372
00:36:15,259 --> 00:36:16,593
ผมจะไม่ไปเรียนวาเซดะแล้ว

373
00:36:17,803 --> 00:36:19,972
แม่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน

374
00:36:20,639 --> 00:36:22,057
แม่จะจัดการเอง

375
00:36:22,933 --> 00:36:23,976
ผมไม่ต้องการ

376
00:36:25,477 --> 00:36:27,312
ให้แม่ต้องดับฝันเพื่อผม

377
00:36:27,980 --> 00:36:29,231
ผมไม่ทําหรอก

378
00:36:32,526 --> 00:36:33,527
โนอา...

379
00:36:35,529 --> 00:36:39,992
เปิดร้านอาหารมันก็ฝันลมๆ แล้งๆ

380
00:36:41,076 --> 00:36:42,286
ตอนนี้แม่เข้าใจแล้ว

381
00:36:42,286 --> 00:36:43,871
ผมไม่เชื่อแม่หรอก

382
00:36:43,871 --> 00:36:46,415
ผมมีหน้าที่ต้องดูแลครอบครัวนี้

383
00:36:46,415 --> 00:36:49,668
แล้วเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ใช่หน้าที่ตรงไหน

384
00:36:51,753 --> 00:36:55,799
โนอา นี่ไม่ใช่เพื่อลูกคนเดียวนะ

385
00:36:56,884 --> 00:36:59,094
แต่ทําเพื่อเราทุกคน

386
00:37:00,429 --> 00:37:01,889
ผมจะต้องห่างบ้านไปตั้งหลายปี

387
00:37:01,889 --> 00:37:04,183
หลายปีแล้วยังไง มันสําคัญตรงไหน
เราผ่านอะไรกันมาตั้งเยอะ...

388
00:37:04,183 --> 00:37:05,726
ผมรับไม่ได้

389
00:37:07,186 --> 00:37:09,104
ปล่อยแม่ให้รับภาระทั้งหมดคนเดียว...

390
00:37:09,104 --> 00:37:10,439
พอแล้ว

391
00:37:11,732 --> 00:37:14,193
แม่มีทั้งคุณยายและป้าของแก

392
00:37:17,779 --> 00:37:18,989
ผมรู้ว่าแม่ผิดหวัง...

393
00:37:18,989 --> 00:37:20,782
ผิดหวังแทนแกต่างหาก!

394
00:37:21,283 --> 00:37:22,993
แกควรได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้

395
00:37:23,869 --> 00:37:25,329
เดี๋ยวผมก็ทําใจได้

396
00:37:27,247 --> 00:37:29,291
ที่นี่คือบ้านของผม

397
00:37:30,209 --> 00:37:31,919
ผมต้องอยู่ที่นี่

398
00:37:32,461 --> 00:37:33,712
โนอา

399
00:37:34,338 --> 00:37:35,422
โนอา!

400
00:37:45,516 --> 00:37:47,768
เขากังวลเรื่องค่าใช้จ่าย
และเรื่องที่จะต้องทิ้งพวกเราไว้...

401
00:37:47,768 --> 00:37:49,228
พูดเรื่องอะไรของเธอ

402
00:37:51,146 --> 00:37:52,856
มันไม่มีสิทธิ์เลือกไม่เรียนวาเซดะ

403
00:37:53,482 --> 00:37:54,691
พูดให้เข้าใจเสีย

404
00:37:56,693 --> 00:37:58,362
คิดว่าฉันไม่ได้พยายามหรือไง

405
00:38:02,157 --> 00:38:03,867
ลูกไม่ยอมเปลี่ยนใจหรอก

406
00:38:04,368 --> 00:38:06,245
เพราะเด็กคนนั้นยังไม่เข้าใจ

407
00:38:06,245 --> 00:38:10,207
ช่วงเวลาที่พวกเราเคยหิวไส้กิ่ว
แทบไม่มีของกินตกถึงท้อง

408
00:38:11,792 --> 00:38:15,921
ฉันนอนแทะนิ้วของพ่อ หลอกท้องว่ามีอาหาร

409
00:38:17,673 --> 00:38:19,258
คิดแบบนี้รับไม่ได้

410
00:38:20,384 --> 00:38:21,718
มันต้องไปเรียน

411
00:38:21,718 --> 00:38:24,263
ฉันเข้าใจ แต่จะพูดยังไง

412
00:38:24,263 --> 00:38:26,056
เธอต้องบอกให้มันเข้าใจชัดๆ

413
00:38:27,391 --> 00:38:30,060
เบิกเนตรให้มันตาสว่าง

414
00:38:31,520 --> 00:38:34,898
ให้ลืมตาขึ้นมาดูโลกจริง

415
00:38:34,898 --> 00:38:37,317
ถ้าเธอกล่อมมันไม่สําเร็จ ฉันจะทําเอง

416
00:38:53,292 --> 00:38:54,960
แน่ใจเหรอว่าหล่อนไม่คิดเปลี่ยนใจ

417
00:38:56,086 --> 00:38:57,504
เขาปฏิเสธเสียงแข็งเลย

418
00:38:58,797 --> 00:39:00,424
โอเค งั้นเราเอายังไงกันดี

419
00:39:00,424 --> 00:39:03,302
เพราะถ้ามีหล่อนขวางอยู่
ฉันพูดยังไงพวกผอ.ก็ไม่เข้าข้างหรอก

420
00:39:06,263 --> 00:39:08,473
ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องกําจัดไปให้พ้นทาง

421
00:39:09,641 --> 00:39:11,059
พูดเรื่องอะไรของนาย

422
00:39:16,190 --> 00:39:17,816
โยทสึบะไฟแนนซ์

423
00:39:17,816 --> 00:39:19,610
ผิดจรรยาบรรณทางการเงิน

424
00:39:21,570 --> 00:39:23,197
คุณรู้ดีว่าเราเล่นกันยังไง ทอม

425
00:40:19,545 --> 00:40:21,255
(คาโต้ ทัตสึมิ)

426
00:40:29,555 --> 00:40:32,599
ไม่ใช่ รอบนี้ไม่ได้จะหาคนหาย

427
00:40:33,100 --> 00:40:35,185
รู้ดีว่าคนคนนี้อยู่ที่ไหน

428
00:40:35,185 --> 00:40:41,650
แค่อยากให้สืบเรื่องราวทั้งหมดของหมอนี่

429
00:40:43,485 --> 00:40:44,653
เขาชื่อ...

430
00:40:47,656 --> 00:40:49,283
คาโต้ ทัตสึมิ

431
00:40:50,075 --> 00:40:51,743
เป็นคนญี่ปุ่น

432
00:40:52,327 --> 00:40:54,872
เจออะไรก็เอาทั้งนั้น

433
00:40:55,455 --> 00:40:56,456
ใช่

434
00:40:56,999 --> 00:40:58,500
เรื่องด่วนนะ

435
00:40:58,500 --> 00:41:00,711
จะจ่ายให้อัตราพิเศษ

436
00:41:02,671 --> 00:41:03,672
แล้วคุยกัน

437
00:41:33,744 --> 00:41:34,786
แม่

438
00:41:50,469 --> 00:41:52,429
ตั้งแต่แกเอาเต้าหู้ร้านนี้กลับบ้าน

439
00:41:52,429 --> 00:41:55,766
แม่ก็อยากรู้ว่าเขาทํายังไง

440
00:42:04,608 --> 00:42:05,609
คุณน้า!

441
00:42:08,654 --> 00:42:10,697
คิดจะแวะมาตั้งนานแล้ว

442
00:42:10,697 --> 00:42:12,282
ได้ข่าวว่าโนอามากินที่ร้านของหนูบ่อยๆ

443
00:42:13,617 --> 00:42:15,369
จะทําให้สองชามนะคะ

444
00:42:15,369 --> 00:42:17,704
ไม่ต้องลําบากหรอกจ้ะ

445
00:42:17,704 --> 00:42:20,791
ไม่ลําบากเลยค่ะ

446
00:42:21,708 --> 00:42:23,752
- เชิญนั่งก่อนนะคะ
- ได้จ้ะ

447
00:42:33,428 --> 00:42:35,514
ออมม่า พาผมมากินที่ร้านนี้ทําไม

448
00:42:36,723 --> 00:42:41,562
อยากมาเห็นกับตาว่า
อีกทางหนึ่งที่แกคิดอยู่หน้าตาเป็นยังไง

449
00:42:44,189 --> 00:42:45,899
ไม่ใช่อย่างนั้นเสียหน่อย

450
00:42:46,817 --> 00:42:49,444
ตายๆ ดูมือหนูคนนั้น

451
00:42:50,988 --> 00:42:53,240
ยังนิ่ม ไม่สากเลยนะ

452
00:43:01,707 --> 00:43:06,837
เห็นแล้วนึกถึงช่วงที่แม่มาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆ

453
00:43:07,754 --> 00:43:10,132
ไม่นึกเลยว่าจะต้องอยู่มานานขนาดนี้

454
00:43:12,801 --> 00:43:16,972
พ่อแกชวนให้มาด้วยกัน
ทั้งที่ตอนนั้นเราก็เหมือนคนแปลกหน้า

455
00:43:18,265 --> 00:43:22,311
ตอนมาถึง เรายังแทบไม่รู้จักโลกกว้างอะไร

456
00:43:23,937 --> 00:43:25,314
โดยเฉพาะแม่

457
00:43:25,939 --> 00:43:28,108
ก่อนนั้น โลกทั้งใบของแม่มีแต่ยองโด

458
00:43:30,861 --> 00:43:35,699
ตอนที่พ่อเริ่มสอนศาสนาของเขาให้แม่

459
00:43:36,366 --> 00:43:38,702
เลยฟังดูประหลาดล้ําเหลือเกิน

460
00:43:41,455 --> 00:43:43,916
ช่วงแรกๆ แม่ทําความเข้าใจอะไรแทบไม่ได้

461
00:43:47,544 --> 00:43:52,633
แต่แล้ว เขาก็เล่าเรื่องของสวรรค์...

462
00:43:55,260 --> 00:43:56,929
แล้วทุกอย่างก็สมเหตุสมผลขึ้นมา

463
00:44:00,182 --> 00:44:01,475
เวลาที่แม่...

464
00:44:03,852 --> 00:44:07,731
ทุกครั้งที่คิดถึงสวรรค์ จะเห็นภาพยองโด

465
00:44:10,025 --> 00:44:13,862
สวรรค์ของโนอาเป็นยังไงไม่รู้นะ
แต่แม่รู้จักสวรรค์ของแม่

466
00:44:15,197 --> 00:44:16,823
และไม่ใช่ที่นี่

467
00:44:17,658 --> 00:44:19,409
ถ้าแกอยู่ต่อ...

468
00:44:22,829 --> 00:44:26,875
แกจะต้องกลับมานั่งตรงนี้
และความทรงจําเก่าจะเผาใจจนร้อนรุ่ม

469
00:44:29,419 --> 00:44:31,421
แม่ปล่อยให้เกิดเรื่องอย่างนั้นไม่ได้

470
00:44:31,421 --> 00:44:34,091
แม่สัญญากับพ่อของแกเอาไว้

471
00:44:38,470 --> 00:44:40,013
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

472
00:44:42,182 --> 00:44:44,685
แกกับน้องจะต้องประสบความสําเร็จในชีวิต

473
00:44:51,900 --> 00:44:54,278
และแม่อยากรักษาสัญญา

474
00:45:00,617 --> 00:45:02,911
ขอโทษที่ให้รอนะคะ

475
00:45:05,873 --> 00:45:08,041
หวังว่าจะถูกปากนะคะ

476
00:45:08,625 --> 00:45:09,835
ขอลองก่อนนะ

477
00:45:13,964 --> 00:45:14,965
อร่อยจัง

478
00:45:14,965 --> 00:45:17,759
ได้รสของแรงใจที่ใส่เข้าไปเลยนะ

479
00:45:17,759 --> 00:45:18,844
ขอบใจจ้ะ

480
00:45:20,596 --> 00:45:24,141
แต่เต้าหู้ที่โตเกียวต้องอร่อยกว่านี้แน่

481
00:45:24,641 --> 00:45:26,018
เป็นเมืองใหญ่เสียขนาดนั้น

482
00:45:29,646 --> 00:45:34,776
แต่ฉันหวังว่าเวลากินเต้าหู้ที่นั่น
โนอาจะคิดถึงเราบ้างนะ

483
00:45:36,904 --> 00:45:39,573
นึกไม่ออกว่าจะหาเต้าหู้ที่อร่อยกว่านี้ได้ยังไง

484
00:45:42,326 --> 00:45:43,744
ไปถึงที่นั่นแล้ว...

485
00:45:45,078 --> 00:45:46,914
คงต้องคิดถึงตรงนี้แน่ๆ

486
00:46:58,569 --> 00:47:00,571
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์