1
00:00:14,264 --> 00:00:17,059
(โนอาของเราจะเข้า
มหาวิทยาลัยวาเซดะ)

2
00:00:19,770 --> 00:00:23,106
(ภาษาเกาหลี) เคยเห็นเป็นเด็กตัวกะเปี๊ยก
วิ่งเล่นไปมาแถวนี้อยู่เลย

3
00:00:23,899 --> 00:00:27,152
แถมคุณพ่อคนดีก็คอยวิ่งไล่ตามไปทั่ว

4
00:00:36,495 --> 00:00:38,330
รู้จักจับกังคนหนึ่ง

5
00:00:38,330 --> 00:00:41,667
ที่ขายสมบัติทุกอย่างเพื่อหาทางกลับบ้าน

6
00:00:41,667 --> 00:00:45,379
ป่านนี้อาจไปจับอาวุธสู้กับไอ้พวกชั่วนั่นแล้ว

7
00:00:45,379 --> 00:00:47,422
ถ้ามันรอดไปถึงได้น่ะนะ

8
00:00:47,422 --> 00:00:52,052
ได้ข่าวมาอีกว่า
เส้นทางกว่าจะไปถึงอันตรายขึ้นทุกที

9
00:01:02,729 --> 00:01:06,400
เอาจริงๆ ทําไมมาร้องไห้ในวันดีแบบนี้

10
00:01:06,400 --> 00:01:08,443
เธอเก่งมากเลย!

11
00:01:08,443 --> 00:01:10,904
พอเลย แม่แท้ๆ ของเขายังไม่ร้องเลย

12
00:01:36,930 --> 00:01:38,891
ทุกคนมารวมใจกันเพื่อนายเลยสินะ

13
00:01:40,809 --> 00:01:41,935
ดูจะเป็นอย่างนั้น

14
00:01:42,519 --> 00:01:43,896
ก็รับไม่ค่อยไหวเหมือนกัน

15
00:01:45,606 --> 00:01:46,982
เดี๋ยวก็ชินไปเอง

16
00:01:46,982 --> 00:01:48,692
นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นนะ

17
00:01:54,656 --> 00:01:55,657
เอ้านี่

18
00:02:04,124 --> 00:02:07,586
นาฬิกาพกนี่... คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวทุกอย่าง

19
00:02:12,382 --> 00:02:13,383
ลองเปิดดูสิ

20
00:02:24,311 --> 00:02:26,188
อาหารเสร็จแล้วจ้า!

21
00:02:26,688 --> 00:02:28,398
เป็นของเธอแล้ว

22
00:02:29,566 --> 00:02:30,859
ขอบคุณครับ

23
00:02:30,859 --> 00:02:32,611
มานั่งกันเลยเร็วๆ!

24
00:02:33,403 --> 00:02:34,988
เชิญทานด้วยกันนะคะ

25
00:02:37,032 --> 00:02:38,033
ไปกันเถอะ

26
00:02:38,617 --> 00:02:42,329
ซอนจา อย่ายืนบื้ออยู่ตรงนั้น มานั่งสิ

27
00:02:48,877 --> 00:02:49,920
ส่งต่อให้ทุกคนด้วย

28
00:02:50,838 --> 00:02:51,880
ผมขอด้วยครับ

29
00:02:54,258 --> 00:02:56,552
ค่อยๆ กิน รอให้คนอื่นได้ก่อนสิ

30
00:02:56,552 --> 00:02:58,345
วันนี้เขาอุตส่าห์ให้ผมก่อนแท้ๆ

31
00:03:03,684 --> 00:03:06,562
ตับนี่สดมากเลยนะ ลองสิๆ

32
00:03:26,164 --> 00:03:29,334
โนอาของเรา อวยพรให้หลานหน่อย!

33
00:03:37,217 --> 00:03:39,344
เห็นไหมล่ะ หลานฉันเอง

34
00:03:39,344 --> 00:03:41,305
กําลังจะไปเรียนวาเซดะเชียวนะ

35
00:05:05,931 --> 00:05:08,183
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

36
00:05:25,617 --> 00:05:27,953
(ภาษาญี่ปุ่น)
ช่วยคํานวณตัวเลขทั้งหมดอีกครั้งนะคะ

37
00:05:27,953 --> 00:05:30,873
โดยเฉพาะในกรณีสัญญาสิทธิซื้อหุ้นเพิ่ม

38
00:05:30,873 --> 00:05:33,458
เราคํานวณกันมาหลายครั้งแล้วครับ

39
00:05:33,458 --> 00:05:35,544
ตรวจอีกรอบเถอะค่ะ

40
00:05:35,544 --> 00:05:38,172
พร้อมกับรายงานประจําปีด้วย

41
00:05:39,047 --> 00:05:41,383
พยายามกันมาจนขนาดนี้

42
00:05:41,383 --> 00:05:43,594
ฉันไม่อยากให้ต้องมาแก้ไขกันทีหลัง

43
00:05:44,303 --> 00:05:46,638
ตรวจแล้วรบกวนส่งกลับมาก่อนหมดวันนะคะ

44
00:05:52,561 --> 00:05:53,562
ขออนุญาตค่ะ

45
00:05:54,146 --> 00:05:56,273
ขออภัยที่ต้องขัดจังหวะ

46
00:05:56,273 --> 00:05:58,817
ท่านผู้อํานวยการเรียกพบในห้องประชุมค่ะ

47
00:06:07,868 --> 00:06:09,203
ขออนุญาตค่ะ

48
00:06:11,038 --> 00:06:13,498
- เรียกดิฉันเหรอคะ
- อิจิซากิซังเชิญนั่งก่อน

49
00:06:21,715 --> 00:06:23,800
มีเรื่องด่วนที่จะต้องปรึกษากัน

50
00:06:24,551 --> 00:06:25,969
เป็นเรื่องการเข้าตลาดหุ้นเหรอคะ

51
00:06:27,471 --> 00:06:30,641
ทอมซัง ผมให้คุณเป็นคนอธิบายแล้วกัน

52
00:06:31,808 --> 00:06:33,727
มีข้อกล่าวหา

53
00:06:33,727 --> 00:06:36,355
ว่าคุณทําผิดกฎบริษัทด้านความปลอดภัยของข้อมูล

54
00:06:36,355 --> 00:06:37,606
พูดให้ชัดก็คือ

55
00:06:37,606 --> 00:06:41,401
ปล่อยข้อมูลลับของลูกค้า
ในกระบวนการเสนอขายในตลาดหุ้น

56
00:06:43,362 --> 00:06:46,156
คุณรู้หรือไม่ว่าผมพูดเรื่องอะไร

57
00:06:51,703 --> 00:06:53,455
คิดว่าพอจะรู้ค่ะ

58
00:06:53,455 --> 00:06:55,541
แปลว่าคุณไม่ปฏิเสธ

59
00:06:58,335 --> 00:07:00,838
ฉันยอมรับ นั่นก็ไม่ค่อยเป็นมืออาชีพเท่าใด

60
00:07:00,838 --> 00:07:03,048
ฉันควรจะระวังตัวมากกว่านี้

61
00:07:04,007 --> 00:07:07,177
แต่ยืนยันได้ว่า
ไม่มีการให้ข้อมูลรายละเอียดสําคัญใดๆ ทั้งนั้น

62
00:07:07,803 --> 00:07:10,138
ไม่มีข้อมูลที่จะส่งผลต่อการเข้าตลาดหุ้น

63
00:07:10,138 --> 00:07:13,976
ฝ่ายรักษาความปลอดภัยยัง
ตรวจสอบข้อเท็จจริงเรื่องนั้นอยู่

64
00:07:14,726 --> 00:07:17,396
ยังดีที่มีการรายงานสถานการณ์ได้ทันท่วงที

65
00:07:17,396 --> 00:07:19,106
เพื่อจะตัดไฟแต่ต้นลม...

66
00:07:19,106 --> 00:07:21,817
จะไม่มีความผิดพลาดใดๆ อีกต่อจากนี้ค่ะ

67
00:07:21,817 --> 00:07:25,779
แน่นอน เพราะทอมซังช่วยยืนยันกับลูกค้าแล้ว

68
00:07:29,157 --> 00:07:30,617
คุณไปคุยกับคินยูมาแล้วเหรอ

69
00:07:31,535 --> 00:07:35,581
จําเป็นต้องให้ลูกค้ามั่นใจ
ด้วยการได้ข้อมูลโดยตรงจากทางเรา

70
00:07:36,582 --> 00:07:38,000
นั่นถือเป็นการกระทําที่ถูกต้องแล้ว

71
00:07:38,959 --> 00:07:40,002
แต่ถึงอย่างนั้น

72
00:07:40,002 --> 00:07:43,046
ก็ยังมีประเด็นที่ชื่อเสียงของบริษัทเราแปดเปื้อน

73
00:07:45,340 --> 00:07:47,426
อย่างที่ดิฉันกล่าวไว้ก่อนหน้านี้

74
00:07:47,426 --> 00:07:49,428
นั่นเป็นเพียงการตัดสินใจผิดพลาดเล็กน้อย

75
00:07:49,428 --> 00:07:51,180
จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกค่ะ

76
00:07:52,306 --> 00:07:54,266
ฉันจะรีบโทรหาลูกค้า

77
00:07:54,266 --> 00:07:56,310
และแจ้งให้ทราบว่า
ทุกอย่างยังเป็นไปตามกําหนดการเดิม...

78
00:07:56,310 --> 00:07:59,438
ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีสินะ

79
00:07:59,438 --> 00:08:03,734
การกระทําของคุณอาจทําให้บริษัท
ถูกฟ้องเอาผิดทางกฎหมายอย่างจัง

80
00:08:03,734 --> 00:08:06,069
แล้วยังเรื่องสถานะ จุดยืนของคุณอีก

81
00:08:06,069 --> 00:08:08,989
ในฐานะผู้หญิงไม่กี่คนที่ได้เป็นคณะผู้บริหาร

82
00:08:08,989 --> 00:08:11,366
คุณควรจะครองตัวให้เป็นเยี่ยงอย่าง

83
00:08:15,579 --> 00:08:17,414
ฉันก็ถือว่านั่นเป็นหน้าที่จริงจังมาก

84
00:08:19,124 --> 00:08:21,585
แต่ทว่า ถ้าคุณกําลังจะบอกว่า
เพราะฉันเป็นผู้หญิง

85
00:08:21,585 --> 00:08:23,962
ฉันจะต้องทําทุกอย่าง
โดยไร้ตําหนิใดๆ ไปตลอดชีวิต

86
00:08:23,962 --> 00:08:25,380
นั่นคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

87
00:08:26,340 --> 00:08:28,717
การกําหนดบทบาทแบบนั้น
ช่างไม่ยุติธรรมเลยไม่ใช่รึคะ

88
00:08:30,260 --> 00:08:33,722
โดยเฉพาะเมื่อคนอื่นยังเคยได้โอกาสแก้ตัว

89
00:08:46,026 --> 00:08:47,027
ขอร้องล่ะค่ะ

90
00:08:48,028 --> 00:08:50,072
ให้โอกาสแบบเดียวกันกับฉันบ้าง

91
00:08:51,657 --> 00:08:53,450
เกรงว่าเรื่องนั้นจะสายไปแล้ว

92
00:08:53,951 --> 00:08:55,661
เราจะเตรียมรับใบลาออกของคุณ

93
00:08:55,661 --> 00:08:56,995
ให้มีผลบังคับใช้ในทันที

94
00:08:58,205 --> 00:08:59,206
น่าอายนะ

95
00:09:04,711 --> 00:09:05,963
ใครควรจะอายกันแน่คะ

96
00:10:01,935 --> 00:10:05,189
เรียบร้อย
ฉันเพิ่งได้รับอนุญาตให้เรียกเก็บหนี้เงินกู้

97
00:10:05,189 --> 00:10:07,482
ตอนนี้อาเบะมีค่าหัวเป็นเงิน 30 ล้านเหรียญ

98
00:10:07,482 --> 00:10:10,319
ชิฟฟลีย์สจะเปิดให้ประมูลที่ตรงนั้นได้เร็วแค่ไหน

99
00:10:10,319 --> 00:10:12,404
เราต้องดูว่าอาเบะซัง
คิดจะดิ้นรนจ่ายเงินกู้แค่ไหน

100
00:10:12,404 --> 00:10:14,656
แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างก็พร้อมเสิร์ฟ

101
00:10:14,656 --> 00:10:16,283
ถ้าเราซื้อได้ในราคาที่ตกลงกันไว้

102
00:10:16,283 --> 00:10:18,785
การจัดประมูลก็ทําแค่เป็นพิธีเท่านั้น

103
00:10:18,785 --> 00:10:22,039
- ได้ข้อมูลเพิ่มเมื่อไหร่โทรหาเรา
- แล้วจะติดต่อไป

104
00:10:26,335 --> 00:10:28,795
ทุกอย่างเป็นอย่างที่คุณวางแผนไว้

105
00:10:30,547 --> 00:10:32,341
ต้องยอมรับนะ...

106
00:10:33,967 --> 00:10:36,970
ไม่นึกเหมือนกันว่าคุณจะเหี้ยมได้แบบนั้น

107
00:10:39,056 --> 00:10:41,016
แต่ผมน่าจะคิดผิด

108
00:10:47,439 --> 00:10:50,567
โยชิอิ อิซามุเป็นใครครับ

109
00:10:50,567 --> 00:10:53,028
แค่ไอ้พวกนักเลงที่ดันดวงดี

110
00:10:53,028 --> 00:10:55,239
เลือกช่วยถูกคนจนมีบุญคุณให้ทวง

111
00:10:55,239 --> 00:10:59,284
การเสียตลาดมืดตรงนั้นไปอาจจะกระทบเรา

112
00:11:01,495 --> 00:11:02,996
เราอาจโดนผลกระทบบ้าง

113
00:11:04,289 --> 00:11:05,999
แต่แค่ชั่วคราว

114
00:11:08,335 --> 00:11:09,336
แต่แทนที่ตลาดนั้น

115
00:11:10,128 --> 00:11:13,632
ฉันอยากให้แกคิดถึงรถไฟใต้ดินสายใหม่

116
00:11:19,221 --> 00:11:21,056
เขายืนยันแล้วหรือว่าเราจะได้สัมปทาน

117
00:11:22,140 --> 00:11:23,600
เราจะได้สัญญานั้นมาแน่ๆ

118
00:11:25,227 --> 00:11:29,022
นี่ถือเป็นก้าวสําคัญของเรา

119
00:11:31,775 --> 00:11:34,987
ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับแก

120
00:11:34,987 --> 00:11:36,738
แต่แกก็รู้อยู่แล้ว

121
00:11:41,159 --> 00:11:42,244
แต่ทว่า

122
00:11:42,911 --> 00:11:45,497
มีข้อแม้หนึ่งข้อ

123
00:11:49,585 --> 00:11:50,878
คุโรกาเนะคุง...

124
00:11:51,628 --> 00:11:54,173
เขาอยากทําพิธีง่ายๆ เป็นการภายใน

125
00:11:56,341 --> 00:11:58,552
อยากเลี่ยงงานฉลองอะไรใหญ่โต

126
00:12:02,014 --> 00:12:03,724
คําว่าเป็นการภายในหมายถึงอะไรแน่

127
00:12:06,602 --> 00:12:07,811
เขาจะสบายใจกว่า

128
00:12:09,146 --> 00:12:11,940
ถ้าแกไม่ไปร่วมงาน

129
00:12:18,488 --> 00:12:19,698
นั่นมัน

130
00:12:20,490 --> 00:12:21,783
เป็นเรื่องที่รับไม่ได้

131
00:12:24,119 --> 00:12:25,787
ฉันก็คิดอย่างนั้น

132
00:12:30,626 --> 00:12:32,586
แต่คุณพ่อตกลงรับคําเขาไปแล้ว

133
00:12:36,965 --> 00:12:37,966
ถูกต้อง

134
00:12:39,384 --> 00:12:41,053
เพราะนั่นคือสิ่งที่จําเป็นต้องทํา

135
00:13:01,657 --> 00:13:02,658
แจ็คพ็อต!

136
00:13:03,242 --> 00:13:04,451
แค่นี้เองเหรอ

137
00:13:05,035 --> 00:13:07,037
มันคือการเสี่ยงดวงเอาชัดๆ

138
00:13:07,037 --> 00:13:09,248
ไม่เห็นไอ้ที่ฉันเพิ่งทําไปหรือไง

139
00:13:09,248 --> 00:13:11,458
ฉันกะจังหวะที่จะดีดบอล

140
00:13:11,458 --> 00:13:14,419
แล้วก็กะเลยว่าต้องใช้แรงแค่ไหน...

141
00:13:15,045 --> 00:13:18,257
คิดว่าแกมีส่วนตัดสินผลที่ออกมาจริงๆ เหรอ

142
00:13:18,841 --> 00:13:20,384
นี่ไม่ใช่การเอาชนะเครื่องได้

143
00:13:20,384 --> 00:13:22,511
แล้วจะเรียกที่ได้มาว่าอะไร

144
00:13:22,511 --> 00:13:25,764
จะเอาไปแลกของละ มาด้วยกันไหม

145
00:13:26,265 --> 00:13:27,266
ฉันรอตรงนี้ดีกว่า

146
00:13:50,873 --> 00:13:52,207
จริงเหรอครับ

147
00:13:53,083 --> 00:13:54,209
เอ้า เอานี่ไป

148
00:13:54,209 --> 00:13:56,170
แบ่งให้พี่เขาด้วยนะ

149
00:15:29,388 --> 00:15:33,225
ระวังอย่าให้รากขาดนะครับ

150
00:15:35,018 --> 00:15:36,019
เห็นไหม

151
00:15:36,019 --> 00:15:37,688
ก็ยังมีชีวิตพร้อมสู้

152
00:15:39,481 --> 00:15:42,067
แต่ย้ายกระถางแบบนี้จะรอดเหรอ

153
00:15:43,193 --> 00:15:45,612
ฉันปลูกอะไรไม่เคยขึ้นเลย

154
00:15:46,864 --> 00:15:50,117
เราแค่ต้องคอยดูแลมันน่ะ

155
00:15:50,117 --> 00:15:54,413
เอาให้ได้น้ําได้แดดตามที่เหมาะสม

156
00:16:03,172 --> 00:16:04,756
เมืองที่คุณเคยพูดถึง...

157
00:16:04,756 --> 00:16:06,300
คอนเนตทิคัต

158
00:16:06,300 --> 00:16:07,885
ที่นั่นมีต้นไม้เยอะไหม

159
00:16:07,885 --> 00:16:10,012
เยอะมากเลย

160
00:16:10,012 --> 00:16:12,639
เยอะจนไม่อยากเชื่อสายตา

161
00:16:13,724 --> 00:16:15,475
แล้วแต่ละต้นคือสูงมาก

162
00:16:17,895 --> 00:16:20,022
ผมก็อยากไปเห็นอเมริกากับตาบ้างเหมือนกัน

163
00:16:21,398 --> 00:16:23,775
เป็นฝันของผมมาตลอด

164
00:16:24,568 --> 00:16:26,361
งั้นทําไมไม่ไปล่ะคะ

165
00:16:26,904 --> 00:16:27,905
คาโต้ซัง

166
00:16:27,905 --> 00:16:32,159
คุณพูดเสมอว่าชีวิตนี้เหลือเวลาไม่มากนัก

167
00:16:33,452 --> 00:16:35,704
เดี๋ยวนี้มันไม่ได้ไปยากเหมือนเมื่อก่อน

168
00:16:37,122 --> 00:16:38,123
นั่นก็จริง

169
00:16:39,291 --> 00:16:42,669
แต่แย่หน่อยที่มันยังแพงเหมือนเดิม

170
00:16:43,837 --> 00:16:45,756
อย่างน้อยก็สําหรับผมน่ะนะ

171
00:16:47,132 --> 00:16:50,427
เดี๋ยวนี้ทุกอย่างมันแพงไปหมด

172
00:16:51,762 --> 00:16:54,932
ไม่รู้เลยว่าทุกคนหาเงินพออยู่พอกินกันได้ยังไง

173
00:16:56,767 --> 00:16:58,685
แต่ชีวิตมันก็แบบนั้น ไม่ใช่รึ

174
00:17:00,646 --> 00:17:02,397
คนบอกให้เรารักษาสุขภาพจะได้อยู่นานๆ...

175
00:17:03,982 --> 00:17:07,402
แต่ไม่มีใครบอกเลยว่า
อยู่นานๆ แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้

176
00:17:15,868 --> 00:17:16,869
บอกตรงๆ...

177
00:17:18,579 --> 00:17:22,000
ผมกําลังคิดว่าจะย้ายไปอยู่กับลูกสาว

178
00:17:23,210 --> 00:17:24,627
ลูกอยู่ที่นาโกย่า

179
00:17:25,420 --> 00:17:26,672
นาโกย่าเหรอ

180
00:17:27,631 --> 00:17:29,174
แต่มันไกลมากเลยนะ

181
00:17:30,759 --> 00:17:33,387
ตอนนี้ผมกลายเป็นภาระแล้วนะ

182
00:17:41,395 --> 00:17:43,647
ต่อจากนี้เป็นหน้าที่นายแล้วนะ

183
00:17:46,358 --> 00:17:48,318
ดูแลครอบครัวเราด้วย

184
00:17:48,318 --> 00:17:49,862
หยุดพูดแบบนั้นเลย

185
00:17:50,654 --> 00:17:53,198
พูดอย่างกับว่าพี่จะหายตัวไปอะไรอย่างนั้น

186
00:17:55,075 --> 00:17:56,660
ฉันไม่ได้จะหายไปไหน

187
00:17:58,120 --> 00:18:00,455
ที่โตเกียวมันดีกว่าตรงนี้เป็นร้อยเท่า

188
00:18:00,455 --> 00:18:01,832
รอดูเถอะ...

189
00:18:02,749 --> 00:18:05,419
กลับมาเยี่ยมบ้านครั้งหน้าพี่ต้องคิดได้ว่า

190
00:18:05,419 --> 00:18:08,338
ทุกอย่างตรงนี้มันเล็กเกินไปสําหรับพี่

191
00:18:09,006 --> 00:18:10,132
ฟังนายพูดเข้า

192
00:18:10,674 --> 00:18:12,509
จู่ๆ ก็พูดเป็นนักปราชญ์ขึ้นมาเชียว

193
00:18:13,844 --> 00:18:16,555
งั้นขอฉันถามหน่อย นายล่ะจะเอายังไง

194
00:18:16,555 --> 00:18:18,724
ฉันไม่อยู่แล้วนายจะทํายังไง

195
00:18:19,892 --> 00:18:21,852
พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า

196
00:18:25,439 --> 00:18:27,149
ฉันมีแผนของฉันละ

197
00:18:29,193 --> 00:18:30,736
ฉัน...

198
00:18:30,736 --> 00:18:31,987
จะไปอเมริกา

199
00:18:34,698 --> 00:18:35,574
พูดจริงๆ นะ

200
00:18:35,574 --> 00:18:38,202
ทันทีที่เลิกเรียนหนังสือได้ ฉันไปแน่

201
00:18:40,537 --> 00:18:42,247
ที่อเมริกามีอะไร

202
00:18:44,041 --> 00:18:45,292
รถคันใหญ่ๆ

203
00:18:46,502 --> 00:18:47,628
บ้านหลังใหญ่ๆ

204
00:18:48,795 --> 00:18:51,840
ที่กว้างมากจนไม่ต้องทนดมกลิ่นขี้เพื่อนบ้าน

205
00:18:53,550 --> 00:18:57,346
มีขนมให้กินไม่หวาดไม่ไหว

206
00:18:57,346 --> 00:18:59,097
สําคัญตรงนั้นสินะ

207
00:18:59,681 --> 00:19:03,560
อยากถ่อไปตั้งไกลเพื่อจะกินให้พุงกางเนี่ยนะ

208
00:19:06,563 --> 00:19:07,648
ไม่ใช่เสียหน่อย

209
00:19:08,565 --> 00:19:12,778
ถ้าไปอยู่ที่อเมริกา ฉันจะไม่ต้องเป็น
เจ้าเด็กน้อยแบบในสายตาคนแถวนี้อีก

210
00:19:14,446 --> 00:19:15,781
ฉันถึงได้อยากไปไงล่ะ

211
00:19:22,663 --> 00:19:24,915
ช่วงหลายปีหลังเขาอยู่คนเดียว

212
00:19:24,915 --> 00:19:26,875
แทบไม่ค่อยได้เจอครอบครัวเลย

213
00:19:28,085 --> 00:19:29,545
สถานการณ์การเงิน...

214
00:19:29,545 --> 00:19:30,963
เขามีเงินเก็บเท่าไหร่

215
00:19:31,463 --> 00:19:34,341
อย่างที่คุณคาดไว้
เรียกว่าไม่มีสินทรัพย์อะไรเลยก็ได้

216
00:19:34,341 --> 00:19:36,927
เขาเกษียณจากบริษัทโรงพิมพ์
หลังจากทํางานที่นั่นอยู่ 30 ปี

217
00:19:36,927 --> 00:19:38,470
ตอนนี้กินเงินเกษียณ

218
00:19:39,137 --> 00:19:40,973
และยังเป็นหนี้บ้านอยู่ 27 ล้านเยน

219
00:19:41,765 --> 00:19:43,851
เขาอยู่อย่างกระเบียดกระเสียร

220
00:19:43,851 --> 00:19:46,728
แต่ในช่วงไม่กี่สัปดาห์มานี้

221
00:19:46,728 --> 00:19:49,398
เขาพาแม่ออกไปกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ

222
00:19:51,191 --> 00:19:53,986
คิดว่าเขาคงพยายามจะจีบแม่

223
00:19:55,404 --> 00:19:59,324
ใช่ คําถามสําคัญคือ
เขาต้องการอะไรกันแน่

224
00:20:01,326 --> 00:20:03,370
แต่มีเรื่องเล็กๆ ที่กวนใจผมอยู่

225
00:20:05,289 --> 00:20:07,124
ช่วงสงคราม เขาเป็นทหาร

226
00:20:07,624 --> 00:20:09,543
คนยุคเขาก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารกันหมด

227
00:20:10,127 --> 00:20:11,545
ก็จริง แต่...

228
00:20:12,379 --> 00:20:15,257
แทบไม่มีใครถึงกับต้องขึ้นศาลอาชญากรสงคราม

229
00:20:32,191 --> 00:20:34,151
เงินให้ยืมค่ะ

230
00:20:34,151 --> 00:20:35,986
มองเป็นแบบนั้นแล้วกัน

231
00:20:36,737 --> 00:20:37,946
นี่อะไรกัน

232
00:20:37,946 --> 00:20:41,783
นี่ไม่ใช่เงินของลูกชายนะ เงินของฉันเอง

233
00:20:42,618 --> 00:20:45,662
เงินที่เก็บไว้หลังจากที่ขายร้านอาหารไป

234
00:20:47,414 --> 00:20:51,126
แต่เอามาให้ผมทําไม

235
00:20:51,126 --> 00:20:55,339
เพราะคุณเหลือเวลาชีวิตไม่มาก

236
00:20:56,840 --> 00:20:59,092
เราทั้งคู่เหลือเวลาไม่มาก

237
00:21:00,928 --> 00:21:02,638
ผมรับเงินไม่ได้หรอก

238
00:21:02,638 --> 00:21:05,015
ฉันไม่มีความจําเป็นต้องใช้

239
00:21:17,277 --> 00:21:21,240
ถ้าอย่างนั้นเราไปด้วยกันก็ได้นะ

240
00:21:25,160 --> 00:21:26,286
คุณคิดยังไงล่ะ

241
00:21:27,621 --> 00:21:28,830
จะลองรับไว้พิจารณาได้ไหม

242
00:21:30,666 --> 00:21:34,294
ผมอยากได้ไปเห็นอเมริกากับคุณ

243
00:21:37,881 --> 00:21:39,299
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า

244
00:21:39,299 --> 00:21:42,386
ขอบพระทัยที่มอบอาหารมื้อนี้ให้เราในคืนนี้

245
00:21:42,386 --> 00:21:46,807
พร้อมกับทุกอย่างที่ทรงมีพระเมตตา

246
00:21:46,807 --> 00:21:51,770
ทรงมอบหนทางหากิน ทรงปกปักษ์ให้เราปลอดภัย

247
00:21:52,312 --> 00:21:55,315
หากจะขออะไรมากกว่านี้
อาจถือเป็นการอาจเอื้อม

248
00:21:55,315 --> 00:21:58,986
แต่เมื่อเรากําลังเตรียมให้โนอาจากไปเรียน

249
00:21:59,653 --> 00:22:03,532
ฉันอยากขอให้ทรงปกปักรักษาลูก

250
00:22:04,449 --> 00:22:08,662
เมื่อเขาไปอยู่ในเมืองใหญ่
ซึ่งผู้คนมากมายอาจหลงเดินทางผิด

251
00:22:08,662 --> 00:22:15,502
โปรดชี้นําทางเพื่อให้เขาไม่หลงไปไหน

252
00:22:16,003 --> 00:22:18,297
เขาเป็นเด็กดี

253
00:22:18,297 --> 00:22:20,966
ด้วยพรจากพระองค์แท้ๆ

254
00:22:21,592 --> 00:22:24,678
ฉันสํานึกในน้ําพระทัยยิ่งนัก

255
00:22:26,555 --> 00:22:28,348
กราบทูลในพระนามพระเยซูคริสต์

256
00:22:28,348 --> 00:22:29,474
อาเมน

257
00:22:30,809 --> 00:22:32,227
สวดได้ดีมาก

258
00:22:33,395 --> 00:22:34,479
ดีมากจริงๆ

259
00:22:36,106 --> 00:22:39,443
พี่ ไปอยู่วาเซดะแล้ว
จะหาอะไรแบบนี้กินได้ที่ไหน

260
00:22:42,487 --> 00:22:46,366
ลองไปหาโบสถ์ที่นั่นนะ เขาจะได้ช่วยเหลือ

261
00:22:47,492 --> 00:22:48,619
ครับ

262
00:22:58,462 --> 00:22:59,922
คุณโยเซบ

263
00:23:00,547 --> 00:23:02,883
คิดว่ายังไม่อยากกินตอนนี้เสียอีก

264
00:23:05,010 --> 00:23:07,179
คืนสุดท้ายที่หลานคนโตจะอยู่บ้าน

265
00:23:07,971 --> 00:23:09,765
ไม่คิดจะเชิญฉันด้วยซ้ํารึ

266
00:23:10,349 --> 00:23:12,309
บ้านนี้สิ้นความนับถือกันขนาดนี้แล้วรึ

267
00:23:14,895 --> 00:23:16,230
ขอโทษค่ะ

268
00:23:49,429 --> 00:23:50,639
มีแค่นี้รึ

269
00:23:51,807 --> 00:23:53,475
เลี้ยงส่งหลานทั้งที จัดกันแค่นี้เอง

270
00:23:58,105 --> 00:24:00,399
วางใจได้ครับ แค่นี้ก็ถือว่าเยอะแล้วสําหรับผม

271
00:24:15,414 --> 00:24:17,207
ก่อนตั้งโต๊ะได้ชิมบ้างไหม

272
00:24:18,959 --> 00:24:20,669
ใครจะกระเดือกเข้าไปลงได้ยังไง

273
00:24:21,670 --> 00:24:23,797
เธอทําทุกอย่างเค็มมาตลอด

274
00:24:23,797 --> 00:24:24,882
ขอโทษค่ะ

275
00:24:25,924 --> 00:24:28,468
- ฉันจะไปทําอย่างอื่นให้...
- ช่างเถอะ

276
00:24:28,468 --> 00:24:29,887
ทํามาใหม่ก็เหมือนเดิม

277
00:24:42,691 --> 00:24:44,818
ลุงจะทําตัวแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

278
00:24:48,155 --> 00:24:49,156
อะไรนะ

279
00:24:51,658 --> 00:24:53,118
สมบัติผู้ดีน่ะมีบ้างไหม

280
00:24:54,745 --> 00:24:58,207
ตกต่ําถึงขนาดนี้
แค่ฉันละสายตาไม่ได้ดูแลแค่ไม่กี่ปี

281
00:24:59,374 --> 00:25:00,667
ฟังใส่กะลาหัวแกไว้ให้ดี

282
00:25:01,919 --> 00:25:06,298
ถ้าแกหัดดูตัวอย่างจากพี่เขาบ้าง
ชีวิตแกก็จะต้องดีกว่านี้!

283
00:25:06,298 --> 00:25:07,424
คุณลุง!

284
00:25:09,801 --> 00:25:13,138
ผมรู้ว่าเทียบกับพี่ ผมมันไม่ได้เรื่อง

285
00:25:13,680 --> 00:25:17,935
ผมไม่มีทางจะฉลาดเท่าเขา เป็นเด็กดีเท่าเขา
หรือใจกว้างอย่างเขา

286
00:25:17,935 --> 00:25:19,770
และพี่ก็ควรได้รับทุกอย่าง
เพราะพี่พยายามหนักมาก

287
00:25:19,770 --> 00:25:21,104
ผมรู้ดี

288
00:25:22,314 --> 00:25:24,483
แต่คุณป้าก็ตรากตรําทํางานหนักเหมือนกัน...

289
00:25:24,483 --> 00:25:25,567
โมซาซึ พอเถอะจ้ะ

290
00:25:25,567 --> 00:25:27,236
คุณป้าทําอะไรผิดนักหนา

291
00:25:28,320 --> 00:25:29,446
พวกเราผิดอะไร

292
00:25:30,280 --> 00:25:33,283
เราไม่ใช่คนที่ทําให้ลุงเป็นอย่างนี้เสียหน่อย

293
00:25:33,283 --> 00:25:34,576
โมซาซึ

294
00:25:47,005 --> 00:25:48,507
แต่โมซาซึก็พูดถูก

295
00:25:51,802 --> 00:25:52,803
โนอา

296
00:25:54,429 --> 00:25:55,556
เกิดอะไรขึ้น

297
00:25:57,224 --> 00:25:58,684
โมซาซึ มาช่วยพี่หน่อย

298
00:25:58,684 --> 00:26:00,185
ทําอะไรของแก

299
00:26:00,185 --> 00:26:01,728
เราจะพาลุงไปนอกบ้าน

300
00:26:02,479 --> 00:26:03,605
หยุดเลย

301
00:26:04,731 --> 00:26:05,899
บอกว่าให้หยุด

302
00:26:06,483 --> 00:26:07,985
- อย่ามายุ่ง!
- โนอา

303
00:26:07,985 --> 00:26:11,363
ลุงฮะ ทําเพื่อผมหน่อย แค่ครั้งเดียว!

304
00:26:13,031 --> 00:26:14,157
ไปไม่ได้!

305
00:26:27,254 --> 00:26:28,672
ปล่อยเขาเถอะ

306
00:26:28,672 --> 00:26:30,549
เขายังไม่พร้อม

307
00:26:30,549 --> 00:26:31,675
แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม

308
00:26:32,968 --> 00:26:35,179
ลุงไม่ยอมออกจากบ้านมาห้าปี

309
00:26:37,055 --> 00:26:38,640
เราจะต้องอยู่กันแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

310
00:26:38,640 --> 00:26:39,808
พอแล้ว

311
00:26:55,991 --> 00:26:57,075
ฉันจะไป

312
00:27:13,091 --> 00:27:14,134
ฉันจะไป

313
00:27:16,803 --> 00:27:17,930
ระวังนะครับ

314
00:27:55,509 --> 00:27:56,510
ไม่ไหวแล้ว

315
00:28:02,224 --> 00:28:03,225
ขอโทษนะ

316
00:28:03,225 --> 00:28:04,893
แต่ ลุงฮะ

317
00:28:04,893 --> 00:28:06,895
แย่กว่านี้ลุงก็ผ่านมาแล้วไม่ใช่เหรอ

318
00:28:08,313 --> 00:28:09,439
คุณโยเซบคะ

319
00:28:09,439 --> 00:28:10,774
พี่สะใภ้

320
00:28:10,774 --> 00:28:12,276
ให้โอกาสเขาหน่อย

321
00:28:35,632 --> 00:28:37,009
นี่มันอะไรกัน

322
00:28:37,009 --> 00:28:39,011
เกือบถึงแล้วฮะ

323
00:29:07,372 --> 00:29:08,749
ลงสนามเตรียมตัวได้!

324
00:29:10,709 --> 00:29:12,961
เจ้าเด็กเวรนั้นอีกแล้วเหรอ

325
00:29:25,807 --> 00:29:27,476
สไตรค์!

326
00:29:28,769 --> 00:29:30,896
รอบนี้หัดเหวี่ยงไม้หน่อยโว้ย

327
00:29:40,531 --> 00:29:41,949
สไตรค์สอง!

328
00:30:00,467 --> 00:30:01,343
ตีไปแล้ว!

329
00:30:08,141 --> 00:30:09,184
วิ่งสิ!

330
00:30:10,936 --> 00:30:12,646
วิ่งเลย ไปเร็วๆ!

331
00:30:15,899 --> 00:30:17,067
เร็วอีก!

332
00:30:18,068 --> 00:30:19,570
- ไปเลย!
- วิ่งเก็บเบสให้ครบ

333
00:30:25,951 --> 00:30:26,952
วิ่งเร็ว!

334
00:30:27,911 --> 00:30:28,912
เร็วอีก!

335
00:30:32,624 --> 00:30:34,835
- เซฟ!
- โฮมรัน!

336
00:31:19,296 --> 00:31:21,256
คุณได้นาฬิกาคืนได้ยังไง

337
00:31:21,256 --> 00:31:22,925
นายหน้าโรงจํานํา

338
00:31:24,092 --> 00:31:25,344
ฉันบอกเธอแล้วไง

339
00:31:25,344 --> 00:31:27,054
ฉันไม่เคยละสายตาจากเธอเลย

340
00:31:27,638 --> 00:31:29,765
แต่เอามาให้เป็นภาระของลูกทําไม

341
00:31:31,558 --> 00:31:32,559
ซอนจา

342
00:31:33,810 --> 00:31:35,938
นาฬิกาเรือนนั้นช่วยชีวิตทั้งฉันและเธอไว้

343
00:31:37,147 --> 00:31:38,607
ตอนนี้มันอยู่ในมือโนอาแล้ว

344
00:31:44,488 --> 00:31:46,198
เธอไม่ต้องเป็นห่วงโนอาหรอก

345
00:31:47,407 --> 00:31:49,368
ชีวิตเขาจะต้องรุ่งเรือง เดี๋ยวเธอก็จะเห็น

346
00:31:54,248 --> 00:31:55,249
ตอนนี้

347
00:31:56,041 --> 00:31:58,210
คนที่น่าเป็นห่วงคือลูกสาวฉันมากกว่า

348
00:32:01,880 --> 00:32:04,424
ลูกกําลังต้องแต่งกับชายที่เกลียดฉัน

349
00:32:06,218 --> 00:32:07,386
เขาเป็นคนญี่ปุ่น

350
00:32:14,184 --> 00:32:16,311
นั่นคือสาเหตุที่เขาเกลียดคุณเหรอ

351
00:32:18,272 --> 00:32:19,565
ก็น่าจะอย่างนั้น

352
00:32:22,192 --> 00:32:23,902
เรื่องแบบนี้ใครจะไปรู้

353
00:32:26,572 --> 00:32:30,284
สิ่งที่เก็บงําไว้ในใจ
อาจเป็นความจริงยิ่งกว่าคําที่เอ่ยออกมา

354
00:32:34,705 --> 00:32:36,748
เขาจะปฏิบัติต่อเธอดีรึเปล่า

355
00:32:38,417 --> 00:32:39,418
ฉันไม่รู้

356
00:32:48,260 --> 00:32:49,761
คุณเคยก็พูดไว้เอง

357
00:32:51,722 --> 00:32:53,056
ชีวิตแต่งงาน...

358
00:32:56,476 --> 00:32:58,020
มันก็แค่อยู่พอเป็นพิธี

359
00:32:59,855 --> 00:33:01,899
มองแบบนั้น ชีวิตของคุณก็ดูจะไปได้สวยดี

360
00:33:03,901 --> 00:33:05,152
เธอคิดว่าชีวิตฉันเป็นแบบนั้นรึ

361
00:33:11,491 --> 00:33:13,410
คุณไม่ควรเอาเรื่องแบบนั้นมาถามฉัน

362
00:33:15,621 --> 00:33:17,456
ฉันเข้าบ้านดีกว่า

363
00:33:17,456 --> 00:33:18,957
เดี๋ยวลูกๆ จะกลับมาแล้ว

364
00:33:20,834 --> 00:33:21,835
ซอนจา

365
00:33:25,672 --> 00:33:26,673
เธอจํา...

366
00:33:28,842 --> 00:33:31,178
ช่วงเวลาที่เวิ้งซักผ้าได้ไหม

367
00:33:33,805 --> 00:33:36,099
สมัยนั้นเราสองคนมีความสุขกันแค่ไหน

368
00:33:37,768 --> 00:33:39,937
แต่ยังอ่อนต่อโลกเกินจะรู้

369
00:33:42,523 --> 00:33:44,358
ตอนนี้ข้างในของฉันมันเน่าหนอนไปหมด

370
00:33:47,694 --> 00:33:49,821
ยิ่งฉันอยู่ในเงามืดนานแค่ไหน...

371
00:33:51,823 --> 00:33:54,117
ก็ยังรู้สึกเหม็นเน่าลามเละเทะยิ่งขึ้น

372
00:33:57,329 --> 00:33:58,539
ฉันสัมผัสได้เลย

373
00:34:02,334 --> 00:34:03,544
ฉันจะทํายังไงดี

374
00:34:12,386 --> 00:34:14,263
ถ้าสิ่งนั้นเน่าจนชอนไชในตัวคุณ...

375
00:34:16,889 --> 00:34:18,684
ก็ต้องตัดออก

376
00:34:34,283 --> 00:34:35,284
ซอนจา

377
00:34:44,585 --> 00:34:45,585
ขอบคุณมาก

378
00:35:04,479 --> 00:35:09,276
(หนังสือพิมพ์นาดากาวะ
วันที่ 3 สิงหาคม 1948)

379
00:35:09,276 --> 00:35:13,739
{\an8}(สังหารหมู่เชลยสงคราม
บนเกาะปาลาวัน ฟิลิปปินส์)

380
00:35:14,448 --> 00:35:16,700
ทําเรื่องแบบนี้ไปทําไม

381
00:35:17,826 --> 00:35:20,162
เพราะเขาจนเหรอ

382
00:35:20,162 --> 00:35:22,456
เพราะเรามีเงินต่างหาก

383
00:35:23,624 --> 00:35:25,792
เสียใจด้วยนะที่สุดท้ายกลายเป็นแบบนี้

384
00:35:26,460 --> 00:35:29,671
แต่การได้รู้ความจริงก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ

385
00:35:32,799 --> 00:35:35,135
แล้วแกคิดว่านี่มันคืออะไรกัน

386
00:35:38,055 --> 00:35:43,936
หน่วยของเขาประหารเชลยสงครามอเมริกัน
ไปทั้งหมด 139 คน

387
00:35:43,936 --> 00:35:45,979
แม่มองว่านั่นเป็นเรื่องที่รับได้ได้ยังไง

388
00:35:46,480 --> 00:35:47,940
แม่บอกตรงไหนว่ารับได้

389
00:35:51,527 --> 00:35:53,946
แกอยู่กับเอทสึโกะมานานแค่ไหน

390
00:35:55,572 --> 00:35:59,826
ตอนนี้โซโลมอนก็มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่น

391
00:36:02,955 --> 00:36:04,706
ทําไมพวกแกสองคนทําได้ไม่เป็นไร

392
00:36:05,874 --> 00:36:08,043
แต่พอแม่แค่จะมีเพื่อนสักคน...

393
00:36:08,961 --> 00:36:10,087
เพื่อนเหรอ

394
00:36:11,380 --> 00:36:12,506
ใช่ แค่เพื่อน

395
00:36:17,094 --> 00:36:18,554
เพราะแม่เหงา

396
00:36:22,057 --> 00:36:26,186
คนส่วนใหญ่ที่แม่เคยรัก...

397
00:36:27,104 --> 00:36:28,605
ตายกันไปหมดแล้ว

398
00:36:41,076 --> 00:36:43,495
เชื่อฟังอาจารย์ที่สอนนะ เข้าใจไหม

399
00:36:44,788 --> 00:36:46,540
คิดถึงอาหารฝีมือยายเมื่อไหร่ก็กลับมา

400
00:36:47,791 --> 00:36:48,876
ได้ครับ

401
00:36:54,423 --> 00:36:56,258
พอแล้วน่า

402
00:36:56,258 --> 00:36:59,386
แม่ เดี๋ยวก็ตกรถไฟกันพอดี

403
00:37:05,475 --> 00:37:08,645
จะเขียนจดหมายมาหาเราบ่อยๆ ใช่ไหม

404
00:37:08,645 --> 00:37:10,564
ไม่งั้นทางนี้เป็นห่วงแย่

405
00:37:10,564 --> 00:37:11,648
ได้ครับ

406
00:37:11,648 --> 00:37:13,317
ผมสัญญา

407
00:37:15,819 --> 00:37:17,487
ได้ยินที่แม่เขาบอกแล้วนี่

408
00:37:17,487 --> 00:37:18,864
ต้องไปแล้ว

409
00:37:19,615 --> 00:37:21,283
เราลากันแล้ว

410
00:38:20,509 --> 00:38:21,635
พี่!

411
00:38:29,434 --> 00:38:30,894
อย่าไปเลย

412
00:38:31,603 --> 00:38:33,689
ไม่มีพี่แล้วฉันจะอยู่ยังไง

413
00:38:36,191 --> 00:38:38,694
นายบอกเองนะว่าจะไปอเมริกา

414
00:38:40,737 --> 00:38:42,573
นายก็มีฝันของนายเหมือนกัน

415
00:38:45,158 --> 00:38:46,702
สู้เพื่อฝันนั้นสิ

416
00:38:47,327 --> 00:38:48,412
เข้าใจไหม

417
00:38:49,496 --> 00:38:51,164
ทําแค่นั้นก็พอ

418
00:38:57,004 --> 00:38:58,755
มองไปข้างหน้านะ โมซาซึ

419
00:39:01,758 --> 00:39:03,260
มองไปข้างหน้าเสมอ

420
00:40:09,034 --> 00:40:10,661
(โตเกียว)

421
00:40:56,373 --> 00:40:57,708
คนต่อไปเชิญได้

422
00:40:59,877 --> 00:41:02,337
- ชื่อ
- บันโด โนบุโอะครับ

423
00:41:08,218 --> 00:41:09,845
อ้อ เธอเองสินะ

424
00:41:10,888 --> 00:41:13,432
เอ้า เอาของที่ส่งมาพิเศษมาหน่อย

425
00:41:13,432 --> 00:41:14,725
ครับผม

426
00:41:21,356 --> 00:41:23,859
โนอา นี่มันอะไรกัน

427
00:41:24,735 --> 00:41:26,069
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

428
00:41:30,490 --> 00:41:32,075
(บันโด โนบุโอะ)

429
00:41:32,075 --> 00:41:35,245
เมื่อเช้ามีรถพร้อมคนขับเอาหีบนี้มาส่ง...

430
00:41:35,245 --> 00:41:36,955
ทุกคนประหลาดใจกันหมด

431
00:41:59,478 --> 00:42:01,146
นายเรียกผมเหรอครับ

432
00:42:01,146 --> 00:42:03,524
แกไปขลุกอยู่กับพวกโง่นั่นมานานแค่ไหนแล้ว

433
00:42:04,399 --> 00:42:06,985
ไม่ต้องห่วง ทุกคนเป็นคนดี

434
00:42:08,987 --> 00:42:11,114
แล้วไอ้คนดีพวกนี้มันพูดอะไรไว้บ้าง

435
00:42:12,658 --> 00:42:14,701
ตอนนี้พวกเราเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ําในสงคราม

436
00:42:14,701 --> 00:42:15,911
"พวกเรา" งั้นรึ

437
00:42:17,746 --> 00:42:18,956
กองกําลังฝ่ายเหนือ

438
00:42:26,547 --> 00:42:27,756
ผมอยากขอ...

439
00:42:29,216 --> 00:42:30,634
กลับไปร่วมสู้

440
00:42:32,719 --> 00:42:34,721
แกจะทําอะไรโง่ๆ แบบนั้นทําไม

441
00:42:35,222 --> 00:42:36,306
นั่นเป็นประเทศของเรา

442
00:42:38,225 --> 00:42:39,393
นั่นคือเพื่อนร่วมชาติเรา

443
00:42:40,853 --> 00:42:42,437
ทางใต้ก็ประเทศเราเหมือนกัน

444
00:42:44,356 --> 00:42:46,692
จะได้เกิดฝั่งไหนมันก็แค่ขึ้นกับดวง

445
00:42:47,317 --> 00:42:49,361
สมัยนั้นไม่มีการแบ่งเป็นเหนือหรือใต้

446
00:42:50,028 --> 00:42:51,780
ผมคิดถึงบ้าน

447
00:42:53,115 --> 00:42:54,867
คนอย่างพวกเรา

448
00:42:56,410 --> 00:42:57,619
ไม่มีบ้านหรอก

449
00:43:04,543 --> 00:43:06,128
แต่แกตั้งใจมั่นแล้วสินะ

450
00:43:06,712 --> 00:43:07,713
ครับ

451
00:43:14,595 --> 00:43:16,847
มีงานสุดท้ายที่ฉันอยากให้แกทํา

452
00:43:18,682 --> 00:43:20,893
หลังจากนั้น อยากจะไปทําอะไรก็ตามใจ

453
00:43:21,476 --> 00:43:22,477
ใครครับ

454
00:43:24,271 --> 00:43:25,689
รอบนี้ไม่ใช่อย่างนั้น

455
00:43:28,775 --> 00:43:31,195
รอบนี้ มีคนที่แกต้องช่วยฉันผูกมิตร

456
00:43:43,207 --> 00:43:46,251
กลับไปพักที่หอเถอะ

457
00:43:47,252 --> 00:43:49,880
- ออมม่า
- แบบนี้แม่จะทําใจง่ายกว่า

458
00:43:50,380 --> 00:43:51,715
ไม่ต้องห่วงแม่

459
00:43:52,758 --> 00:43:54,134
แม่กลับไปสถานีเองได้

460
00:44:02,768 --> 00:44:06,438
โนอา คุณตาของลูก...

461
00:44:08,398 --> 00:44:11,318
พูดไว้เสมอว่าอยากให้แม่บินออกไป

462
00:44:13,570 --> 00:44:15,614
บินให้สูง

463
00:44:16,323 --> 00:44:20,744
เพื่อจะได้เห็นว่าโลกนี้เป็นอย่างไรกันแน่

464
00:44:27,918 --> 00:44:29,586
ตอนนี้ถึงคราวของโนอาแล้วนะ

465
00:44:31,213 --> 00:44:32,756
ลูกต้องบินให้สูง

466
00:44:38,762 --> 00:44:40,931
แต่สัญญาอะไรกับแม่สักอย่างได้ไหม

467
00:44:43,600 --> 00:44:44,852
นานๆ ทีก็อย่าลืม...

468
00:44:47,396 --> 00:44:49,731
กลับบ้านมาเล่าให้แม่ฟังบ้างนะ

469
00:44:52,651 --> 00:44:54,236
แม่ก็อยากรู้เหมือนกันว่า...

470
00:44:57,072 --> 00:44:59,491
โลกใบนี้มันกว้างใหญ่แค่ไหน

471
00:45:07,457 --> 00:45:08,542
แน่นอนครับ

472
00:46:30,958 --> 00:46:32,417
เก็บข้าวเก็บของ

473
00:46:33,001 --> 00:46:34,336
จะไปไหนรึ

474
00:46:35,420 --> 00:46:36,421
ใช่

475
00:46:36,421 --> 00:46:39,800
จะไปร่วมสู้กับพี่น้องเราที่ทางเหนือ

476
00:46:41,677 --> 00:46:43,011
ทําไปทําไม

477
00:46:44,805 --> 00:46:46,640
นายไม่ใช่คนเหนือด้วยซ้ํา

478
00:46:46,640 --> 00:46:49,643
ผมทนนิ่งเฉยอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้

479
00:46:50,561 --> 00:46:51,979
หมายถึงอยู่อย่างฉัน

480
00:46:53,480 --> 00:46:55,274
คุณโยเซบมีครอบครัวที่ต้องการคุณ

481
00:47:00,779 --> 00:47:03,282
ผมอยากขอขอบคุณมาก

482
00:47:04,700 --> 00:47:06,201
ที่อนุญาตให้ผมมาอยู่ในบ้านนี้ด้วย

483
00:47:08,912 --> 00:47:10,706
นายควรไปขอบคุณคยองฮีมากกว่า

484
00:47:12,583 --> 00:47:14,459
นั่นไม่ใช่การตัดสินใจของฉัน

485
00:47:14,459 --> 00:47:15,961
แต่คุณก็ยินยอม

486
00:47:15,961 --> 00:47:17,045
ฉันยอมเหรอ

487
00:47:18,213 --> 00:47:19,715
ฉันมีทางเลือกอะไรล่ะ

488
00:47:32,186 --> 00:47:34,146
ไอ้เรื่องที่นายอยากไปทํา

489
00:47:35,981 --> 00:47:37,232
ยังไงฉันก็ไม่เข้าใจ

490
00:47:38,942 --> 00:47:40,152
แต่อันที่จริง...

491
00:47:43,572 --> 00:47:45,073
ฉันก็นับถือใจนาย

492
00:47:49,411 --> 00:47:50,621
ไม่แน่...

493
00:47:59,213 --> 00:48:01,632
เพราะอย่างนี้คยองฮีถึงได้รักนาย

494
00:48:07,179 --> 00:48:09,097
ฉันเห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน

495
00:48:10,807 --> 00:48:12,351
สายตาที่เขาใช้มองนาย

496
00:48:14,269 --> 00:48:16,188
ไม่ว่าฉันจะภาวนาแค่ไหน...

497
00:48:18,148 --> 00:48:20,150
เมียฉันก็ไม่เคยมองฉันแบบนั้นเลย

498
00:48:22,653 --> 00:48:25,072
ผมไม่เคยคิดจะสร้างความร้าวฉาน

499
00:48:25,072 --> 00:48:26,365
แต่ก็ทําไปแล้ว

500
00:48:34,206 --> 00:48:35,415
ผมเสียใจจริงๆ

501
00:48:47,135 --> 00:48:48,720
ฉันจะขอให้นายอยู่ต่อ

502
00:48:53,767 --> 00:48:55,143
เพราะถ้านายจากไป

503
00:48:56,812 --> 00:48:57,980
เธอจะต้องใจสลาย

504
00:49:01,066 --> 00:49:02,776
คุณคยองฮีเข้มแข็งกว่าที่คุณคิดครับ

505
00:49:02,776 --> 00:49:04,778
ฉันไม่ต้องการความเข้มแข็งแบบนั้น!

506
00:49:07,573 --> 00:49:09,366
ฉันไม่ต้องการให้ใครต้องเสียสละ

507
00:49:10,242 --> 00:49:12,619
และไม่อยากเป็นกรงที่ขังเธอไว้

508
00:49:13,412 --> 00:49:14,288
ผู้หญิงคนนั้น...

509
00:49:16,582 --> 00:49:18,166
ควรได้รับอะไรที่ดีกว่า

510
00:49:19,209 --> 00:49:21,253
สิ่งที่ฉันมอบให้ได้ในตอนนี้

511
00:49:21,962 --> 00:49:24,298
ควรได้รับอะไรที่ดีกว่านี้มาตั้งแต่ต้น

512
00:49:29,052 --> 00:49:30,053
ดังนั้น...

513
00:49:39,980 --> 00:49:41,190
ไปบอกเธอเสียสิ

514
00:49:44,776 --> 00:49:46,195
เธอเป็นอิสระแล้ว

515
00:49:47,196 --> 00:49:48,197
ได้ยินฉันไหม

516
00:49:50,282 --> 00:49:53,160
ฉันจะไม่ทําตัวเป็นกําแพงกั้นขวาง

517
00:49:55,537 --> 00:49:56,914
ฉันทําไม่ได้

518
00:50:03,670 --> 00:50:04,922
แบบนี้ไม่ได้

519
00:50:04,922 --> 00:50:06,924
จะให้คุณต้องเป็นฝ่ายเสียสละไม่ได้

520
00:50:49,091 --> 00:50:50,300
ผู้จัดการคิม

521
00:50:53,136 --> 00:50:54,388
สามีคุณรู้แล้ว

522
00:50:56,723 --> 00:50:57,933
แต่ไม่ต้องเป็นห่วง

523
00:50:59,017 --> 00:51:00,602
เขาทําใจได้แล้ว

524
00:51:01,270 --> 00:51:02,271
เขาบอกว่า...

525
00:51:03,272 --> 00:51:04,481
เขาจะปล่อยคุณไป

526
00:51:08,652 --> 00:51:09,653
คุณคยองฮี

527
00:51:16,785 --> 00:51:18,287
พูดอะไรหน่อยสิครับ

528
00:51:19,371 --> 00:51:21,790
เท่ากับคุณสองคนตัดสินใจ
ว่าอนาคตฉันจะเป็นอย่างไร

529
00:51:23,083 --> 00:51:24,334
อย่างนั้นสินะ

530
00:51:27,129 --> 00:51:28,130
มันไม่ใช่แบบนั้น

531
00:51:28,130 --> 00:51:30,132
งั้นแปลว่ามีการต่อรองกันรึ

532
00:51:30,924 --> 00:51:32,551
ไม่ใช่อยู่แล้ว

533
00:51:33,302 --> 00:51:34,928
คุณรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไรมาตลอด

534
00:51:36,680 --> 00:51:39,099
ตั้งแต่คืนนั้นที่บ้านไร่
ผมก็ไม่เคยเปลี่ยนใจไปไหน

535
00:51:39,892 --> 00:51:42,269
ผมแค่ไม่คิดว่าเรื่องของเราจะเป็นไปได้

536
00:51:50,485 --> 00:51:51,653
คุณคยองฮี

537
00:51:54,489 --> 00:51:55,574
คืนนั้น

538
00:51:56,700 --> 00:51:58,368
ฉันละเมิดคําสาบาน

539
00:51:59,453 --> 00:52:00,704
และเพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

540
00:52:02,372 --> 00:52:04,499
สามีฉันเกือบถูกระเบิดเผาเป็นจุณ

541
00:52:05,751 --> 00:52:07,586
คุณคงไม่ได้คิดว่านั่นเป็นเพราะเรา...

542
00:52:07,586 --> 00:52:10,005
ฉันรู้ว่ามันไม่สมเหตุสมผล

543
00:52:12,216 --> 00:52:16,345
ฉันทําใจมานานแล้วว่า
ตัวฉันเองนั้นไร้ความหมายต่อโลกนี้

544
00:52:17,387 --> 00:52:19,056
แต่ทันทีที่ได้ข่าวเรื่องระเบิด

545
00:52:19,056 --> 00:52:21,099
ฉันกลับลุกขึ้นมาภาวนาทั้งคืน

546
00:52:21,099 --> 00:52:23,519
ขอให้พระผู้เป็นเจ้าโปรดช่วยชีวิตเขา

547
00:52:24,478 --> 00:52:25,896
ฉันทําสัญญากับพระเจ้า

548
00:52:31,568 --> 00:52:33,403
แล้วสามีฉันก็กลับมา

549
00:52:40,410 --> 00:52:41,995
แต่ผมรักคุณคยองฮี

550
00:52:43,872 --> 00:52:45,666
คุณก็รักผม ผมรู้ดีแก่ใจ

551
00:52:48,585 --> 00:52:49,878
และความรักนั้น

552
00:52:51,255 --> 00:52:52,965
ทําให้ฉันกลัวสุดใจ

553
00:52:59,096 --> 00:53:00,138
ไปเถอะค่ะ

554
00:53:03,475 --> 00:53:06,186
จงไปสู้และรอดชีวิตกลับมาให้ได้

555
00:53:07,938 --> 00:53:08,939
คุณต้องรอด

556
00:53:13,443 --> 00:53:16,321
เพราะแค่คิดว่าจะต้องอยู่ในโลกซึ่งไม่มีคุณ

557
00:53:16,321 --> 00:53:17,990
ฉันก็ไม่อาจทนได้แล้ว

558
00:53:27,207 --> 00:53:29,376
เสร็จภารกิจแล้วค่อยกลับมาหาพวกเรา

559
00:53:33,213 --> 00:53:35,674
พาเมียและลูกน่ารักๆ มาด้วย

560
00:53:36,550 --> 00:53:38,177
ขอแค่นี้ ทําได้ใช่ไหม

561
00:53:45,100 --> 00:53:46,185
อย่าทําอย่างนี้เลย

562
00:54:08,624 --> 00:54:13,003
พวกอเมริกันออกไป!

563
00:54:13,670 --> 00:54:18,717
อเมริกาสัญญาว่าจะทําความเข้าใจ
วัฒนธรรมและประเพณีของเรา

564
00:54:19,301 --> 00:54:23,347
แต่กลับใช้เราเป็นเบี้ย
ในการล่าอาณานิคมแบบใหม่ของพวกมัน!

565
00:54:23,347 --> 00:54:26,433
แนวคิดชั่วช้านี้แพร่มาถึงวิทยาเขตของเราแล้ว

566
00:54:27,017 --> 00:54:30,938
ถึงเวลาที่พวกเราทุกคนต้องลุกขึ้นสู้!

567
00:54:30,938 --> 00:54:32,439
ขอเสียงทุกคนหน่อย

568
00:54:32,439 --> 00:54:35,859
คุณกล้าพอที่จะมาสู้กับพวกเราไหม

569
00:54:35,859 --> 00:54:39,112
มาเรียกร้องให้หยุดการกวาดล้างฝ่ายต่อต้าน

570
00:54:39,655 --> 00:54:42,115
มีใครจะร่วมสู้กับฉันบ้าง

571
00:54:43,325 --> 00:54:45,244
มาร่วมกันสู้เลย!

572
00:55:04,096 --> 00:55:06,098
นัดฉันมาที่นี่ทําไม

573
00:55:09,309 --> 00:55:10,602
แกเป็นใคร

574
00:55:10,602 --> 00:55:12,104
ขออภัยที่อาจทําให้ตกใจ

575
00:55:12,604 --> 00:55:14,106
ผมชื่อโยชิอิ อิซามุครับ

576
00:55:16,984 --> 00:55:19,361
ผมอยากมาขอบคุณที่ช่วยเหลือเรื่องตลาดมืด

577
00:55:20,237 --> 00:55:21,572
เข้ามาได้ยังไง

578
00:55:21,572 --> 00:55:23,323
เข้ามาทางประตูหน้า

579
00:55:25,742 --> 00:55:26,910
ฮันซูอยู่ไหน

580
00:55:28,328 --> 00:55:29,413
เขาอยู่ไหน

581
00:55:30,873 --> 00:55:32,624
เขากําลังดูเราสองคนอยู่

582
00:57:27,447 --> 00:57:29,449
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์