1
00:00:11,094 --> 00:00:12,346
คุณซุนจา

2
00:00:14,848 --> 00:00:16,140
คุณซุนจา

3
00:00:25,275 --> 00:00:26,401
(ภาษาเกาหลี) คุณซุนจา

4
00:00:30,447 --> 00:00:31,573
มาถึงแล้วครับ

5
00:00:42,042 --> 00:00:44,294
(โอซาก้า)
(ปี 1931)

6
00:00:55,264 --> 00:00:57,641
การเดินทางอาจไม่ราบรื่นเท่าไหร่

7
00:00:57,724 --> 00:00:59,309
แต่อีกเดี๋ยวก็ถึงบ้านพี่ชายผมแล้ว

8
00:01:07,985 --> 00:01:09,027
อิสอัค!

9
00:01:09,111 --> 00:01:10,237
พี่!

10
00:01:12,823 --> 00:01:13,824
พี่!

11
00:01:21,498 --> 00:01:23,709
ทำไมถึงสูงอย่างนี้

12
00:01:23,792 --> 00:01:26,044
ตอนฉันจากมา แกยังตัวกะเปี๊ยก

13
00:01:26,128 --> 00:01:29,298
ขโมยความสูงของฉันไปหมด!

14
00:01:29,381 --> 00:01:31,049
ผมสวดภาวนาหนักมากให้สูงน่ะ

15
00:01:32,426 --> 00:01:33,635
พี่ครับ

16
00:01:34,178 --> 00:01:36,513
นี่คุณซุนจา ภรรยาผม

17
00:01:42,603 --> 00:01:47,065
ต้องยอมรับนะ ฉันกับพี่สะใภ้แก
ประหลาดใจน่าดูตอนได้ข่าว

18
00:01:47,149 --> 00:01:48,692
แถมตั้งท้องมาแล้วอีก

19
00:01:49,193 --> 00:01:50,402
พวกเราได้พรประเสริฐ

20
00:01:50,485 --> 00:01:52,154
เรามองว่าเป็นอย่างนั้น

21
00:01:54,781 --> 00:01:56,408
ขึ้นเรือมาเป็นยังไงบ้าง

22
00:01:56,491 --> 00:01:58,577
โล่งใจที่ได้กลับขึ้นบกค่ะ

23
00:02:00,245 --> 00:02:02,289
และซาบซึ้งบุญคุณ
ที่คุณจะอนุญาตให้ฉันอาศัย…

24
00:02:02,372 --> 00:02:04,833
ไม่จำเป็นเลย
เราครอบครัวเดียวกันแล้ว

25
00:02:05,417 --> 00:02:06,418
แต่เราควรรีบไป

26
00:02:06,502 --> 00:02:09,588
ถ้าไม่รีบพาแกกลับไป
กุงงีต้องโกรธฉันมากแน่

27
00:02:11,840 --> 00:02:13,300
ไม่ต้องค่ะ

28
00:02:13,383 --> 00:02:15,260
ฉันถือเองได้

29
00:02:16,637 --> 00:02:17,763
ไปกันเถอะ

30
00:02:25,812 --> 00:02:29,191
(ปูซาน)
(ปี 1989)

31
00:03:07,980 --> 00:03:11,024
โห ดูที่นี่สิ!

32
00:03:13,944 --> 00:03:15,237
รถเรามานั่นแล้ว

33
00:03:47,227 --> 00:03:49,188
พี่ยังทำงานที่โรงงานอยู่รึเปล่า

34
00:03:49,271 --> 00:03:51,398
อยู่ข้างนอกพูดญี่ปุ่นดีกว่า

35
00:03:52,024 --> 00:03:54,234
ตอนนี้ฉันได้เป็นหัวหน้าคนงาน
ที่โรงงานผลิตคุกกี้

36
00:03:54,318 --> 00:03:56,445
เจ้านายก็ไว้ใจฉัน

37
00:03:57,487 --> 00:03:59,072
อ้อ ดูนั่นสิ!

38
00:03:59,656 --> 00:04:01,241
ตรงนั้นเขากำลังสร้างรถไฟใต้ดิน

39
00:04:01,825 --> 00:04:04,828
เพิ่งเปิดสายแรกที่โตเกียวไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน

40
00:04:04,912 --> 00:04:07,497
โอซาก้าจะเป็นเมืองที่สองของทั้งทวีปเอเชีย

41
00:04:08,457 --> 00:04:10,542
นี่จะเปลี่ยนทุกอย่างเลยนะ

42
00:04:11,543 --> 00:04:14,838
แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนเรา
ข้ามเวลามาอยู่ในอนาคตแล้ว

43
00:04:24,223 --> 00:04:25,557
ดูนั่นสิ!

44
00:04:26,517 --> 00:04:29,603
ตอนนั้นแม่แค่เจ็ดขวบ
แต่ดำน้ำไปเก็บหอยเป๋าฮื้อได้ใหญ่กว่านี้อีก

45
00:04:31,271 --> 00:04:34,233
ขายแพงอะไรขนาดนั้น!

46
00:04:34,316 --> 00:04:38,362
สมัยนั้นคุณตาจะออกมา
ดูแม่ดำน้ำเก็บหอยด้วยนะ

47
00:04:44,826 --> 00:04:46,411
เอาสองตัวจ้ะ

48
00:04:46,495 --> 00:04:47,829
ผมไม่เอาครับ

49
00:04:48,455 --> 00:04:49,831
ใครบอกว่าแม่ซื้อเผื่อแกล่ะ

50
00:04:51,959 --> 00:04:55,671
กินบุฟเฟ่ต์อาหารเช้าที่โรงแรมมา
ไม่ได้หิวด้วยซ้ำนะ

51
00:04:55,754 --> 00:04:57,172
แต่จะห้ามใจได้ยังไง

52
00:04:57,256 --> 00:04:58,799
เจอปลาหมึกที่นี่ก็ต้องซื้อ

53
00:04:59,299 --> 00:05:03,971
แม่ ผมบอกแล้วว่าอาหารเช้า
รวมอยู่ในค่าเช่าห้อง

54
00:05:04,054 --> 00:05:06,056
เขาเรียกว่าต้นทุนจมที่จ่ายไปแล้ว

55
00:05:06,139 --> 00:05:08,934
มีแต่คนที่โตมากับเงินทอง
ถึงจะคิดอะไรโง่ๆ แบบนั้น

56
00:05:12,896 --> 00:05:16,149
มาเร็ว เอาอังคารป้าแกไปลอยกัน

57
00:05:17,150 --> 00:05:18,151
คุณแม่!

58
00:05:29,872 --> 00:05:31,123
ตามมาเร็วๆ!

59
00:05:31,748 --> 00:05:33,083
เดินติดๆ แม่เอาไว้นะ!

60
00:05:42,676 --> 00:05:44,052
พี่

61
00:05:44,678 --> 00:05:46,096
ที่นี่มันอะไรกันน่ะ

62
00:05:47,556 --> 00:05:48,974
ที่นี่คืออิไคโนะ

63
00:05:49,600 --> 00:05:51,185
ย่านของพวกเรา

64
00:05:55,314 --> 00:05:56,982
ฟังให้ดีนะ อิสอัค

65
00:05:57,900 --> 00:05:59,318
ตอนนี้ยังมีสายลับอยู่ทั่ว

66
00:05:59,860 --> 00:06:01,069
ฉันว่าแม้แต่ที่โบสถ์ก็น่าจะมี

67
00:06:01,612 --> 00:06:04,948
แกต้องระวังตัวแจตลอดเวลา เข้าใจไหม

68
00:06:06,533 --> 00:06:09,828
ฉันทำอะไรเนี่ย
มาขู่ให้กลัวตั้งแต่คืนแรก

69
00:06:12,497 --> 00:06:17,628
แกจินตนาการไม่ออกหรอกว่า
ปีแรกของพวกเราลำบากแค่ไหน

70
00:06:19,213 --> 00:06:21,507
ลองมองแถวนี้แล้วจะเข้าใจ

71
00:06:22,966 --> 00:06:26,220
มีปากท้องต้องเลี้ยง แต่ไม่มีงานให้ทำ

72
00:06:26,303 --> 00:06:28,305
ทุกคนหลังชนฝา

73
00:06:29,806 --> 00:06:32,100
รู้ไหมว่าบ้านเราโดนยกเค้ามากี่ครั้งแล้ว

74
00:06:32,184 --> 00:06:35,646
เวลาไปฟ้องตำรวจ พวกนั้นก็ไม่ขยับทำอะไร

75
00:06:35,729 --> 00:06:38,482
พวกมันไม่คิดจะช่วยคนเกาหลีหรอก

76
00:06:41,318 --> 00:06:42,945
แต่ถ้านับทุกอย่างแล้ว

77
00:06:43,946 --> 00:06:46,073
เราก็เรียกว่าโชคดีกว่าคนอื่น

78
00:06:51,870 --> 00:06:54,498
หลบไป! ไปสิ!

79
00:06:54,581 --> 00:06:57,251
บอกแล้วว่าอย่าปล่อยหมูมาเพ่นพ่านแบบนี้!

80
00:07:00,587 --> 00:07:02,047
ขี้หมู!

81
00:07:06,718 --> 00:07:07,803
กลับมาแล้ว!

82
00:07:09,847 --> 00:07:11,098
กุงงี!

83
00:07:11,181 --> 00:07:16,019
หลังสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง
กับสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น

84
00:07:16,103 --> 00:07:19,106
แคว้นแมนจูเรียและมองโกเลีย
กลายเป็นเส้นเลือดใหญ่ของประเทศเรา…

85
00:07:25,904 --> 00:07:27,614
อิสอัค!

86
00:07:27,698 --> 00:07:29,241
ดูเธอสิ

87
00:07:29,324 --> 00:07:31,827
แต่พี่สะใภ้เหมือนเดิมเลยนะครับ

88
00:07:32,369 --> 00:07:34,037
เหมือนเดิมเหรอ

89
00:07:34,121 --> 00:07:35,622
ฉันกลายเป็นยายแก่แล้ว

90
00:07:41,044 --> 00:07:42,671
ซุนจาใช่ไหมจ๊ะ

91
00:07:43,172 --> 00:07:45,424
เดินทางมาไกลคงจะเหนื่อยน่าดู

92
00:07:46,049 --> 00:07:47,676
รู้สึกเป็นยังไงบ้าง

93
00:07:48,802 --> 00:07:50,095
ฉันยังไหวค่ะ

94
00:07:50,179 --> 00:07:52,389
โปรดอย่าเป็นห่วงเลย

95
00:07:53,932 --> 00:07:55,309
แต่คงหิวใช่ไหม

96
00:07:55,392 --> 00:07:56,643
นั่งเลยจ้ะ

97
00:08:05,360 --> 00:08:07,237
วันนี้นั่งกินเฉยๆ พอ

98
00:08:08,113 --> 00:08:10,282
ฉันเตรียมของพิเศษ
ไว้รับโอกาสพิเศษแบบนี้นะ

99
00:09:48,046 --> 00:09:49,882
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

100
00:10:09,484 --> 00:10:13,405
(โตเกียว)

101
00:10:31,632 --> 00:10:33,383
อ้าว มาจริงด้วย!

102
00:10:35,219 --> 00:10:38,263
ดูสีหน้าออก ได้ข่าวแล้วสินะ

103
00:10:38,347 --> 00:10:40,057
แค่ดีใจที่ได้เจอนาย

104
00:10:40,140 --> 00:10:42,142
ขอแนะนำให้รู้จักคู่หมั้นฉัน

105
00:10:43,560 --> 00:10:45,771
นี่โซโลมอน เพื่อนร่วมห้อง
จากสมัยเรียนโรงเรียนอินเตอร์

106
00:10:45,854 --> 00:10:47,981
อ๋อ! คนที่ไปบุกอเมริกาจนสำเร็จ

107
00:10:48,065 --> 00:10:49,691
ไม่ได้กลับมานาน โตเกียวเป็นยังไงบ้างคะ

108
00:10:49,775 --> 00:10:53,695
เป็นเมืองที่มีเงินแต่ไม่มีเวลาใช้เงินครับ

109
00:10:53,779 --> 00:10:54,780
เมืองที่เยี่ยมที่สุด

110
00:10:54,863 --> 00:10:57,449
เห็นมะ เขาหว่านเสน่ห์ใส่สาวๆ เก่งเสมอ

111
00:10:58,325 --> 00:11:01,370
พวกเราเลยงงกันมากว่า
ทำไมเขาถึงฝังใจกับสาวคนเดียว

112
00:11:01,453 --> 00:11:02,829
คนที่แรงๆ น่ะ…

113
00:11:02,913 --> 00:11:04,581
- ฮานะ
- ใช่ ฮานะ

114
00:11:04,665 --> 00:11:05,874
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

115
00:11:06,834 --> 00:11:09,211
ฮานะหายตัวไปเลย

116
00:11:09,294 --> 00:11:12,089
ถ้านายชอบสาวแบบนั้น รู้นี่ว่าจะหาได้ที่ไหน

117
00:11:12,172 --> 00:11:13,924
คุมิโกะนั่งเหงาอีกแล้วค่ะ

118
00:11:15,133 --> 00:11:17,135
ผมบอกแล้วว่าอย่าชวนมา

119
00:11:17,219 --> 00:11:18,929
เขาก็คอยแต่จะดึงความสนใจคุณ

120
00:11:22,224 --> 00:11:23,684
พี่สาวน่ะ

121
00:11:23,767 --> 00:11:25,936
นั่นเป็นสาเหตุที่เราต้องเลื่อนงานฉลองหมั้น

122
00:11:26,019 --> 00:11:30,065
พ่อแม่แฟนอยากให้พี่สาวแต่งก่อน
แต่ไม่มีใครเอา

123
00:11:32,609 --> 00:11:34,403
แล้ว สถานการณ์เป็นไง

124
00:11:35,612 --> 00:11:38,574
อาเบะซังกำลังเตะตัดขานาย
ไม่ให้เข้าธนาคารทุกแห่งในโตเกียว

125
00:11:39,700 --> 00:11:42,661
ใครจะสน
ยังไงเดี๋ยวฉันก็กลับไปนิวยอร์กอยู่แล้ว

126
00:11:42,744 --> 00:11:44,538
แน่ใจเหรอ

127
00:11:44,621 --> 00:11:45,789
นายไปรู้อะไรมา

128
00:11:46,957 --> 00:11:49,459
เปล่า อาจไม่มีอะไร

129
00:11:50,711 --> 00:11:53,088
แต่ ทอม แอนดรูว์ส

130
00:11:53,922 --> 00:11:55,924
เป็นฉันจะไม่ไว้ใจเขาขนาดนั้นหรอก

131
00:11:56,008 --> 00:11:59,011
ปัญหาของเขาเองยังแก้ไม่สำเร็จเลย

132
00:11:59,094 --> 00:12:02,139
ทั้งปัญหาด้านการเงินตัวเอง
ยุ่งกับทรัพย์สินของลูกค้า

133
00:12:03,140 --> 00:12:04,975
ไม่จริงมั้ง ดูไม่ใช่คนแบบนั้น

134
00:12:05,058 --> 00:12:07,686
นั่นอาจเป็นสาเหตุที่นิวยอร์ก
ส่งเขามาโตเกียวตั้งแต่ต้น

135
00:12:08,270 --> 00:12:09,730
เพื่อให้เรื่องเงียบ

136
00:12:11,231 --> 00:12:12,232
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

137
00:12:12,316 --> 00:12:14,610
เขาต้องระวังไม่ให้หน้าที่การงาน
เสียหายมากไปกว่านี้

138
00:12:14,693 --> 00:12:17,613
นายคิดว่าเขาจะไล่ฉันออกเหรอ

139
00:12:17,696 --> 00:12:19,198
เป็นนายจะไม่ทำเหรอ

140
00:12:20,365 --> 00:12:23,535
ฉันก็จะพยายาม
ปกป้องชื่อเสียงนายให้สุดความสามารถ

141
00:12:24,494 --> 00:12:28,123
แต่เอาจริงๆ ฉันก็ไม่เข้าใจว่า
นายทำแบบนั้นไปทำไม

142
00:12:31,335 --> 00:12:32,336
ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

143
00:12:35,506 --> 00:12:39,092
ฉันต้องไปทักแขกคนอื่นๆ ก่อนละ
เดี๋ยวกลับมาคุยกันนะ

144
00:12:40,427 --> 00:12:41,470
นี่

145
00:12:41,553 --> 00:12:43,514
ก่อนหน้านี้นายหมายความว่าอะไร

146
00:12:43,597 --> 00:12:45,474
ตอนที่นายบอกว่า
ฉันควรรู้อยู่แล้วว่าจะหาฮานะได้ที่ไหน

147
00:12:46,350 --> 00:12:47,684
ฉันควรไปหาที่ไหน

148
00:12:48,435 --> 00:12:49,645
คนอย่างฮานะจัง

149
00:12:50,229 --> 00:12:51,522
เดาว่าน่าจะเป็นแถบโยชิวาระ

150
00:12:51,605 --> 00:12:52,981
ข้างสถานีอุกุอิซึดานิ

151
00:12:58,987 --> 00:13:00,239
ไง

152
00:13:24,137 --> 00:13:26,223
น้องคิดอะไรของมัน

153
00:13:26,974 --> 00:13:28,517
พูดเบาๆ หน่อยค่ะ

154
00:13:30,227 --> 00:13:32,020
ไปแต่งงานกับผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไง

155
00:13:35,107 --> 00:13:36,525
ยังเด็กอยู่เลย

156
00:13:38,026 --> 00:13:39,695
ให้เวลาเขาปรับตัวก่อน

157
00:13:41,321 --> 00:13:45,158
ตอนเรามาที่นี่เราแก่กว่าหล่อนรึ
เราก็อายุพอๆ กันนั่นแหละ

158
00:13:47,578 --> 00:13:51,832
แล้วตอนนั้นเราก็ทรมานมาก จำไม่ได้เหรอคะ

159
00:13:55,586 --> 00:13:57,546
ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอย่างเดียว

160
00:13:59,756 --> 00:14:01,967
หล่อนท้องแก่กว่าที่คิดด้วย

161
00:14:03,093 --> 00:14:04,845
คุณก็สังเกตเหมือนกันใช่ไหมล่ะ

162
00:14:08,056 --> 00:14:11,894
อิสอัคก็มักจะมองอะไรเป็นอุดมคติไปหมด

163
00:14:12,686 --> 00:14:14,104
ผู้หญิงแบบนั้น…

164
00:14:15,439 --> 00:14:17,649
อาจจะตั้งใจจับเขาตั้งแต่ต้น

165
00:14:18,775 --> 00:14:19,776
คุณโยเซบ

166
00:14:19,860 --> 00:14:21,904
เรารับคนที่เราไม่รู้จักเลยเข้ามาในบ้าน

167
00:14:22,487 --> 00:14:24,072
คุณไม่กังวลหรือไง

168
00:14:33,916 --> 00:14:36,001
ฉันน่าจะทำให้คุณพี่ผิดหวัง

169
00:14:48,555 --> 00:14:52,267
เดี๋ยวพวกเขาก็เปลี่ยนใจ ไม่ต้องกลัวหรอก

170
00:14:59,066 --> 00:15:00,901
แต่ที่นี่…

171
00:15:03,237 --> 00:15:05,989
ให้ความรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่ที่ของเราเลย

172
00:15:11,912 --> 00:15:13,664
ผมก็รู้สึกแบบนั้น

173
00:15:19,378 --> 00:15:20,754
ผมคิดมานานมาก

174
00:15:20,838 --> 00:15:22,506
ว่าอยากเดินทางออกจากบ้าน

175
00:15:24,299 --> 00:15:25,884
แต่เมื่อตอนนี้ออกมาแล้วจริงๆ…

176
00:15:29,346 --> 00:15:33,016
ซุนจา ผมกลัวว่าสุดท้ายคุณจะเกลียดผม

177
00:15:33,934 --> 00:15:35,269
เกลียดคุณเหรอ

178
00:15:37,271 --> 00:15:40,023
ฉันจะเกลียดคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้ได้ยังไง

179
00:15:40,107 --> 00:15:42,442
ผมไม่อยากให้นี่กลายเป็นบุญคุณระหว่างเรา

180
00:15:43,569 --> 00:15:45,320
คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรผมทั้งนั้น

181
00:15:48,073 --> 00:15:49,658
คุณพูดไว้เอง

182
00:15:52,035 --> 00:15:53,829
ชะตาของฉันดูมืดมนมาก

183
00:15:53,912 --> 00:15:56,039
แต่คุณไม่เคยกลัวที่จะเผชิญชะตานั้น

184
00:15:56,123 --> 00:15:57,916
คิดผิดแล้วค่ะ

185
00:15:58,000 --> 00:15:59,334
ตอนนั้นฉันกลัวสุดใจ

186
00:16:03,881 --> 00:16:05,424
คุณไม่รู้ตัวจริงๆ

187
00:16:07,217 --> 00:16:08,260
ใช่ไหม

188
00:16:16,351 --> 00:16:20,105
คุณมีความทรหดกล้าหาญเหลือเกิน

189
00:16:23,567 --> 00:16:26,653
จนกระทั่งผมหยิบยืมความกล้านั้น
มาเป็นของตัวผมเอง

190
00:16:28,197 --> 00:16:29,990
แต่คุณก็ยังมีความกล้าอีกเหลือเฟือ

191
00:16:36,747 --> 00:16:38,415
และเด็กคนนี้…

192
00:16:40,751 --> 00:16:42,669
เด็กคนที่จะรับช่วงชื่อตระกูลผม

193
00:16:44,171 --> 00:16:45,756
เขาจะช่วยชีวิตผมไว้

194
00:16:49,176 --> 00:16:51,303
ความตายจะทำอะไรผมไม่ได้

195
00:16:53,931 --> 00:16:59,311
ไม่ว่าพี่ชายหรือพี่สะใภ้จะคิดอย่างไร
พวกเขาก็คิดผิด

196
00:17:00,938 --> 00:17:03,524
ผมต่างหาก
ที่ต้องพยายามไม่เป็นภาระให้คุณ

197
00:17:50,237 --> 00:17:52,197
คุณก็ประหม่าสินะ

198
00:18:54,510 --> 00:18:56,803
วันนั้นฉันเห็นคุณด้วยนะ

199
00:18:57,346 --> 00:18:59,306
ตอนที่เต้นอยู่กลางจัตุรัส

200
00:19:01,433 --> 00:19:02,726
คุณก็อยู่ตรงนั้นเหรอ

201
00:19:06,688 --> 00:19:08,857
อารมณ์แบบนั้นมาจากไหนกัน

202
00:19:09,441 --> 00:19:11,026
ไม่รู้เลยครับ

203
00:19:13,737 --> 00:19:15,906
ตอนเดินออกมาจากห้องประชุม

204
00:19:16,740 --> 00:19:19,201
ผมอยากให้แผ่นดินแยกแล้วกลืนผมลงไป

205
00:19:20,118 --> 00:19:22,955
แต่พอออกมาข้างนอกแล้ว
ได้ยินเพลงนั้น…

206
00:19:23,789 --> 00:19:25,415
มันอธิบายลำบากนะ

207
00:19:27,084 --> 00:19:29,711
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะบินได้จริงๆ

208
00:19:31,713 --> 00:19:33,465
ผมรู้สึกดีสุดๆ

209
00:19:34,424 --> 00:19:36,051
แต่คุณก็ไม่ได้บินไปไหน

210
00:19:36,969 --> 00:19:38,971
แรงโน้มถ่วงมากเกินต้านน่ะ

211
00:19:44,226 --> 00:19:46,144
หรืออาจจะมีสาเหตุอื่น

212
00:19:47,229 --> 00:19:49,439
หรือจะเป็นเพราะฮานะ

213
00:19:51,942 --> 00:19:53,527
ผนังห้องทำงานบางน่ะค่ะ

214
00:19:54,069 --> 00:19:57,072
คุณได้ยินหมดเลยเหรอ

215
00:19:58,156 --> 00:19:59,449
ขอโทษค่ะ

216
00:19:59,533 --> 00:20:01,660
ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง

217
00:20:04,496 --> 00:20:06,415
แต่ก็ต้องยอมรับตรงๆ

218
00:20:08,250 --> 00:20:09,960
ว่าฉันอยากรู้

219
00:20:12,838 --> 00:20:14,423
เธอคงมีความหมายต่อคุณมากสินะ

220
00:20:16,967 --> 00:20:19,011
เมื่อก่อนก็ใช่

221
00:20:20,596 --> 00:20:22,139
แต่ก็ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว

222
00:20:24,266 --> 00:20:26,560
พูดได้ว่าผมก็เริ่มจะลืมไปแล้ว

223
00:20:28,979 --> 00:20:31,607
แต่จู่ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์ตอนนี้

224
00:20:33,275 --> 00:20:36,486
เรื่องคงไม่ได้กระทบใจคุณขนาดนั้น
ถ้าไม่เหลือความรู้สึกอะไรแล้ว

225
00:20:40,407 --> 00:20:42,117
ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

226
00:20:42,201 --> 00:20:44,119
เธอก็ติดอยู่ในใจผม

227
00:20:47,664 --> 00:20:49,374
ผมอายุ 14 ปี

228
00:20:51,543 --> 00:20:53,504
เธอเป็นลูกสาวของแฟนพ่อผม

229
00:20:54,171 --> 00:20:56,381
สถานการณ์มันพิลึกมาก ผมรู้ดี

230
00:20:56,465 --> 00:21:00,135
แต่นั่นอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ติดใจ

231
00:21:03,055 --> 00:21:04,389
คนบางคนก็มี…

232
00:21:06,225 --> 00:21:10,395
พลังพิเศษที่จะทำให้เรามีแต่เขาอยู่ในใจ

233
00:21:14,233 --> 00:21:15,734
ฮานะมีพลังแบบนั้น

234
00:21:18,612 --> 00:21:20,072
ทำไมถึงเลิกกันคะ

235
00:21:21,573 --> 00:21:23,158
ผมไปเรียนต่ออเมริกา

236
00:21:24,493 --> 00:21:25,911
ไม่นานหลังจากนั้น…

237
00:21:28,789 --> 00:21:30,457
เธอก็หนีออกไปจากบ้าน

238
00:21:32,584 --> 00:21:34,127
ลองตามหาดูก็ได้นี่คะ

239
00:21:35,587 --> 00:21:38,882
แต่อยากตามหารึเปล่า ผมเองก็ไม่รู้

240
00:21:40,425 --> 00:21:43,262
ฮานะคนนั้นคงไม่ชอบ
ตัวตนของผมในตอนนี้

241
00:21:45,305 --> 00:21:48,100
แต่แบคซังชอบผู้หญิงซับซ้อนนี่คะ

242
00:21:49,560 --> 00:21:51,520
อย่างคุณเจ้าของที่คนนั้น

243
00:21:52,688 --> 00:21:54,606
เอ๊ะ ทำไมถึงพูดเรื่องนั้นขึ้นมา

244
00:21:55,190 --> 00:21:59,152
ไม่ว่าเสนอเงินแค่ไหน
คนแบบนั้นก็ไม่ยอมขายให้หรอก

245
00:22:02,656 --> 00:22:05,033
ถ้าอย่างนั้น คิดว่านี่
เป็นแผนของเธอมาตั้งแต่ต้นรึเปล่า

246
00:22:06,577 --> 00:22:07,661
แผนอะไร

247
00:22:08,745 --> 00:22:10,539
ทำให้คุณต้องขายหน้าไงล่ะ

248
00:22:12,541 --> 00:22:14,710
พอคิดดูดีๆ แล้ว มันก็ชัดเจนอยู่ไม่ใช่เหรอ

249
00:22:25,888 --> 00:22:27,973
นาโอมิซังโชคร้ายจริงๆ นะ

250
00:22:28,056 --> 00:22:30,017
ที่ต้องเกิดมาเป็นผู้หญิง

251
00:22:31,351 --> 00:22:32,769
โดยเฉพาะในประเทศนี้

252
00:22:34,730 --> 00:22:38,901
ต้องแต่งกับงานที่ไม่อยากได้คุณด้วยซ้ำ…

253
00:22:40,986 --> 00:22:45,741
นั่นเป็นสิ่งที่คุณนับว่าเป็นชัยชนะเหรอ

254
00:22:54,166 --> 00:22:56,293
ส่วนของแบคซังก็น่าสนใจไม่ใช่เหรอคะ

255
00:22:57,377 --> 00:22:58,795
ว่าอนาคตของคุณจะเป็นยังไง

256
00:23:13,435 --> 00:23:18,857
(หนึ่งเดือนต่อมา)

257
00:23:37,584 --> 00:23:39,378
ขอโทษจริงๆ ค่ะ

258
00:23:39,461 --> 00:23:41,255
ฉันตื่นสายอีกแล้ว

259
00:23:41,338 --> 00:23:44,216
ถ้าอยากให้เด็กแข็งแรง
แม่ก็ต้องนอนเยอะๆ นะจ๊ะ

260
00:23:45,592 --> 00:23:47,261
ให้ฉันช่วยตากผ้านะคะ

261
00:23:52,391 --> 00:23:53,684
ค่อยๆ ทำ

262
00:23:53,767 --> 00:23:55,644
อย่าหักโหมเกินไปล่ะ

263
00:23:59,481 --> 00:24:02,067
เมื่อเช้าฉันไม่ได้ยินเสียงสามีออกไปด้วยซ้ำ

264
00:24:02,985 --> 00:24:05,153
เขาออกจากบ้านเช้าขึ้นทุกที

265
00:24:05,737 --> 00:24:07,781
ดูเหมือนงานที่โบสถ์จะเหมาะกับเขานะ

266
00:24:25,841 --> 00:24:26,884
เป็นอะไร

267
00:24:26,967 --> 00:24:28,051
เจ็บตรงไหนรึเปล่า

268
00:24:31,680 --> 00:24:37,227
กลิ่นจากที่บ้าน… พี่ซักออกไปหมดแล้ว

269
00:24:41,607 --> 00:24:44,568
มันหลายสัปดาห์แล้ว
ฉันเห็นว่ากลิ่นมันแรงมากน่ะ

270
00:24:44,651 --> 00:24:47,279
โอ๊ย ฉันไม่ได้รู้ว่า…

271
00:24:48,071 --> 00:24:51,116
ฉันเหลืออยู่แค่นี้

272
00:24:54,494 --> 00:24:57,372
แค่อยากยื้อต่ออีกสักนิด…

273
00:24:58,999 --> 00:25:01,293
แค่อยากมีไว้อุ่นใจอีกแป๊บเดียว

274
00:25:03,629 --> 00:25:05,422
โถ ซุนจา

275
00:25:07,883 --> 00:25:10,052
เมื่อไหร่มันถึงจะจบคะ

276
00:25:12,763 --> 00:25:14,389
ความปวดใจแบบนี้…

277
00:25:16,266 --> 00:25:19,645
เมื่อไหร่มันถึงจะหายไป

278
00:25:25,359 --> 00:25:27,528
ไม่หายหรอกจ้ะ

279
00:25:33,033 --> 00:25:35,494
แต่เราจะหัดทนมันจนได้

280
00:25:38,121 --> 00:25:39,164
เชื่อฉันนะ

281
00:26:42,352 --> 00:26:43,979
แน่ใจเหรอว่าตรงนี้ใช่แน่

282
00:26:45,939 --> 00:26:47,983
ตรงนี้คือจุดที่ฝังคุณตาไว้จริงๆ เหรอ

283
00:26:48,066 --> 00:26:49,526
พูดอะไรของแก

284
00:26:49,610 --> 00:26:51,904
ฉันจะลืมจุดที่ฝังพ่อตัวเองได้ยังไง

285
00:26:53,488 --> 00:26:54,740
ที่ตรงนี้แหละถูกแล้ว

286
00:26:55,741 --> 00:26:59,745
งั้นเขาก็คงย้ายหลุมศพไป
ตอนสร้างที่จอดรถนี่

287
00:27:04,166 --> 00:27:05,292
คุณแม่

288
00:27:05,375 --> 00:27:08,003
พวกเขาคงต้องทำให้ถูกต้องตามประเพณี

289
00:27:08,086 --> 00:27:10,047
ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็เจอ

290
00:27:13,258 --> 00:27:14,301
ขอโทษนะคะ

291
00:27:14,384 --> 00:27:16,094
ฉันไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย

292
00:27:17,012 --> 00:27:19,681
คุณต้องรอคุยกับสามีฉันเอง
แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่

293
00:27:21,433 --> 00:27:23,519
เราคุยกับสามีคุณมาแล้ว

294
00:27:24,978 --> 00:27:27,314
แต่เพราะเขาไม่มีเงินจะจ่าย

295
00:27:27,397 --> 00:27:30,359
ก็ต้องเป็นครอบครัวเขา
ที่จ่ายหนี้ 160 เยนแทน

296
00:27:32,361 --> 00:27:34,071
ตราประทับนั่น

297
00:27:34,154 --> 00:27:35,948
ตราของสามีคุณใช่ไหมล่ะ

298
00:27:39,451 --> 00:27:40,619
ใช่ค่ะ

299
00:27:42,246 --> 00:27:44,790
เราก็ไม่ได้อยากเรื่องมาก

300
00:27:46,375 --> 00:27:48,168
ถ้ามี 20 เยนก็เอามาแค่นั้นก่อน

301
00:27:49,086 --> 00:27:50,546
นายเรา

302
00:27:50,629 --> 00:27:53,131
ให้ผ่อนสัปดาห์ละแค่นั้นก็ได้

303
00:27:55,092 --> 00:27:56,176
เงิน 160 เยน

304
00:27:57,094 --> 00:27:58,470
คือยอดกู้ทั้งหมดใช่ไหมคะ

305
00:27:58,554 --> 00:27:59,555
ฉันจัดการเอง

306
00:27:59,638 --> 00:28:02,808
ถ้ารวมดอกเบี้ย ตอนนี้ก็เป็นสองเท่าแล้ว

307
00:28:09,314 --> 00:28:10,983
เขาไปกู้เมื่อไหร่

308
00:28:12,609 --> 00:28:13,861
สองเดือนก่อน

309
00:28:13,944 --> 00:28:16,113
บอกว่าน้องชายเพิ่งแต่งงาน
ต้องจ่ายค่าเรือข้ามฝั่งเพิ่ม

310
00:28:20,617 --> 00:28:22,494
อีกสองสามชั่วโมงจะหาเงินมาให้

311
00:28:22,578 --> 00:28:25,247
- ให้ไปจ่ายที่ไหน
- ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจ…

312
00:28:25,330 --> 00:28:28,709
ไม่ต้องเปลืองน้ำลายอธิบาย
แค่บอกมาว่าจะให้เอาเงินไปจ่ายที่ไหน

313
00:28:28,792 --> 00:28:29,793
ที่ท่าเรือ

314
00:28:29,877 --> 00:28:32,129
มีออฟฟิศเหนือร้านซ่อมอวน

315
00:28:32,880 --> 00:28:35,048
จะเอามาจ่าย 20 เยนใช่ไหม

316
00:28:35,132 --> 00:28:36,758
เราไปบอกนายได้เลยนะ

317
00:28:36,842 --> 00:28:38,677
บอกเขาว่าเราจะจ่ายทั้งต้นและดอกทั้งหมด

318
00:28:51,190 --> 00:28:52,316
น้องสะใภ้…

319
00:28:53,901 --> 00:28:55,736
ไปได้นาฬิกาแบบนี้มาจากไหน

320
00:28:58,822 --> 00:29:00,824
คุณแม่ให้ไว้ค่ะ

321
00:29:01,408 --> 00:29:03,410
แม่อยากให้มีของมีค่าติดตัวเผื่อฉุกเฉิน

322
00:29:05,204 --> 00:29:07,915
พี่คะ หนี้แบบนี้ต้องรีบจ่ายให้หมด

323
00:29:09,541 --> 00:29:11,001
เราควรไว้ใจให้โยเซบเป็นคนจัดการ

324
00:29:11,084 --> 00:29:12,920
ฉันคิดว่าเขาก็พยายามที่สุดแล้ว

325
00:29:14,421 --> 00:29:18,300
แต่ตอนนี้ยอดเงินสูงเกินไป

326
00:29:18,383 --> 00:29:20,427
ฉันเห็นเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาหลายหน

327
00:29:21,094 --> 00:29:26,183
ที่บ้านเกิด ถ้าฤดูกาลไหนแล้ง
ชาวนาก็ต้องไปกู้ยืมจากพวกเจ้าหนี้นอกระบบ

328
00:29:26,266 --> 00:29:27,851
มาซื้อเมล็ดพันธุ์หรือเครื่องมือทำนา

329
00:29:27,935 --> 00:29:29,269
หลายคนเสียบ้านไปทั้งหลัง

330
00:29:29,353 --> 00:29:31,146
เขาทำแบบนี้ได้ยังไง

331
00:29:31,230 --> 00:29:33,565
ไปยุ่งกับคนพวกนั้น

332
00:29:34,399 --> 00:29:37,361
เขามีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ

333
00:29:41,448 --> 00:29:43,283
นี่เป็นหนี้ของฉันค่ะ

334
00:29:44,910 --> 00:29:47,454
ฉันคือคนที่ต้องจ่าย

335
00:29:49,456 --> 00:29:55,087
อย่างน้อยช่วยยืนยันหน่อยได้ไหมว่า
ย้ายหลุมศพไปถูกต้อง

336
00:29:55,170 --> 00:29:58,090
ว่าเขาปลอดภัยอยู่ที่ไหนสักแห่ง

337
00:29:59,299 --> 00:30:00,759
ฉันเข้าใจเรื่องที่กังวลนะคะ

338
00:30:00,843 --> 00:30:03,011
แต่ถ้าไม่มีเอกสาร
ฉันก็หาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย

339
00:30:04,721 --> 00:30:07,766
เริ่มจากการ
ยื่นคำร้องขอดูรายงานก่อนแล้วกัน

340
00:30:08,475 --> 00:30:09,768
ชื่ออะไรคะ

341
00:30:10,477 --> 00:30:14,773
คิมซุนจา
ชื่อญี่ปุ่นคือบันโด โนบุโกะ

342
00:30:15,774 --> 00:30:17,359
อ๋อ เป็นหนึ่งในพวกนั้น

343
00:30:17,901 --> 00:30:20,028
คุณย้ายไปเมื่อไหร่คะ

344
00:30:20,571 --> 00:30:22,364
ปี 1931

345
00:30:22,447 --> 00:30:25,367
ได้สัญชาติญี่ปุ่นหรือยังคะ

346
00:30:27,327 --> 00:30:28,704
ไม่ได้

347
00:30:28,787 --> 00:30:31,999
- ฉันเป็นผู้อาศัยถาวร
- แต่คุณยังถือพาสปอร์ตเกาหลีใต้

348
00:30:32,082 --> 00:30:34,126
เราก็แค่อยากหาหลุมศพของคุณตา…

349
00:30:59,484 --> 00:31:00,777
คุณแม่

350
00:31:03,989 --> 00:31:05,157
คุณแม่

351
00:31:05,866 --> 00:31:06,867
ใจเย็นๆ สิ

352
00:31:06,950 --> 00:31:08,327
เดี๋ยวเขาก็หาที่จนเจอ

353
00:31:08,410 --> 00:31:10,579
แกพูดอย่างนั้นได้ยังไง

354
00:31:10,662 --> 00:31:12,372
แถวนี้เปลี่ยนไปมาก

355
00:31:12,456 --> 00:31:14,374
คนเป็นยังไม่มีทางหาตัวเจอเลย

356
00:31:14,458 --> 00:31:16,627
ไม่ต้องคิดว่าคนตายจะไปอยู่ไหน

357
00:31:17,252 --> 00:31:18,420
คุณป้าคะ!

358
00:31:19,838 --> 00:31:22,132
ตอนเปิดแฟ้มดิจิทัลดูฉันเจอบันทึกข้อความ

359
00:31:22,216 --> 00:31:24,343
เรื่องคำขอย้ายหลุมศพ

360
00:31:24,426 --> 00:31:26,220
พอจะรู้จักชื่อนี้ไหมคะ

361
00:31:26,303 --> 00:31:27,971
คุณชินบ็อกกี

362
00:32:45,174 --> 00:32:47,259
เคยเจอผู้หญิงคนนี้ไหมครับ

363
00:32:47,885 --> 00:32:49,678
พี่สาวผมเอง

364
00:32:49,761 --> 00:32:52,097
เราตามหามาหลายปีแล้วครับ

365
00:32:53,056 --> 00:32:55,809
ตอนนี้อายุ 29 แล้ว

366
00:32:57,186 --> 00:32:58,854
แถวนี้จะมีคนมาอาทิตย์ละคน

367
00:32:58,937 --> 00:33:00,439
พูดเรื่องแบบเดียวกันนี่แหละ

368
00:33:01,481 --> 00:33:02,816
ผมไม่ได้โกหกนะ

369
00:33:04,151 --> 00:33:06,195
ทุกคนก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน

370
00:33:06,278 --> 00:33:07,988
แต่ถึงยังไงก็

371
00:33:08,071 --> 00:33:09,990
โทษทีนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง

372
00:33:18,207 --> 00:33:19,208
ฮารุกิซัง

373
00:33:25,756 --> 00:33:27,007
โซโลมอนเหรอ

374
00:33:42,981 --> 00:33:44,566
เดี๋ยวเปิดให้!

375
00:33:48,403 --> 00:33:49,947
มีอะไร

376
00:33:50,030 --> 00:33:52,157
วันนี้จะขายอะไรอีกล่ะ

377
00:33:54,868 --> 00:33:56,703
ฉันเปลี่ยนไปขนาดที่เธอจำไม่ได้เลยเหรอ

378
00:33:56,787 --> 00:33:58,830
ก็คงแก่จริงๆ สินะ

379
00:34:04,127 --> 00:34:05,921
ซุนจาเหรอ

380
00:34:08,382 --> 00:34:11,092
ซุนจา เธอจริงๆ เหรอ

381
00:34:11,176 --> 00:34:12,844
พี่จ๋า! ฉันเองจ้ะ

382
00:34:12,928 --> 00:34:15,054
พี่บ็อกกีของฉัน!

383
00:34:15,138 --> 00:34:16,681
เธอกลับมาแล้ว

384
00:34:23,063 --> 00:34:25,274
เป็นของดีจริงครับ

385
00:34:26,733 --> 00:34:28,652
แต่เสียดายที่ต้องบอกว่า

386
00:34:29,527 --> 00:34:32,239
แถวนี้ไม่มีใครซื้อของแบบนี้กันหรอก

387
00:34:33,364 --> 00:34:36,659
หนุ่มๆ สมัยนี้ชอบนาฬิกาแบบที่สวมกับข้อมือได้

388
00:34:37,995 --> 00:34:39,705
ผมให้ได้ 40 เยน

389
00:34:43,625 --> 00:34:46,378
งั้นก็ขอโทษที่มารบกวน ลาก่อนค่ะ

390
00:34:46,962 --> 00:34:49,547
ผมอยากช่วยคุณนะ เห็นว่าท้องอยู่

391
00:34:49,630 --> 00:34:51,967
ผมขึ้นให้เป็น 50 ก็ได้

392
00:34:53,051 --> 00:34:56,388
ถึงจะคิดว่าไม่น่าจะได้ต้นทุนคืนก็เถอะ

393
00:34:56,471 --> 00:34:58,473
เรือนนี้มีค่าอย่างน้อย 300 เยน

394
00:34:59,057 --> 00:35:00,601
เป็นของสวิตเซอร์แลนด์

395
00:35:00,684 --> 00:35:02,728
ที่นั่นทำนาฬิกาชั้นดีที่สุด

396
00:35:02,811 --> 00:35:05,480
แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่สวิตเซอร์แลนด์ใช่ไหมล่ะ

397
00:35:09,026 --> 00:35:10,694
เข้าใจแล้วค่ะ

398
00:35:10,777 --> 00:35:12,279
ขอตัวก่อนค่ะ

399
00:35:14,239 --> 00:35:15,908
มาจากปูซานใช่ไหม

400
00:35:17,242 --> 00:35:19,494
ฟังสำเนียงก็รู้แล้ว

401
00:35:20,829 --> 00:35:22,956
พ่อแม่ทำมาหากินอะไรล่ะ

402
00:35:23,498 --> 00:35:25,125
มีแต่แม่

403
00:35:25,209 --> 00:35:26,835
แม่เป็นเจ้าของบ้านเช่า

404
00:35:27,711 --> 00:35:30,172
คงมีหัวธุรกิจน่าดูสินะ

405
00:35:31,340 --> 00:35:32,799
ก็ได้

406
00:35:34,218 --> 00:35:35,636
225 เยน

407
00:35:35,719 --> 00:35:36,762
สามร้อยค่ะ

408
00:35:37,596 --> 00:35:38,972
ฉันจะขายราคานั้น

409
00:36:11,421 --> 00:36:13,882
พี่กุงงี เป็นอะไรคะ

410
00:36:15,217 --> 00:36:17,219
เราไปที่นั่นไม่ได้นะ

411
00:36:17,302 --> 00:36:18,971
จะดูไม่ดีไม่งาม

412
00:36:19,054 --> 00:36:21,348
แต่เราจะถือว่ายังไม่ได้จ่ายหนี้
จนกว่าจะเอาเงินไปให้เขา

413
00:36:22,891 --> 00:36:25,143
เอาเงินให้โยเซบไปไม่ได้เหรอ

414
00:36:26,520 --> 00:36:29,481
ธุระสกปรกแบบนี้เป็นเรื่องของผู้ชาย
ไม่ใช่พวกเรา

415
00:36:31,108 --> 00:36:33,652
คิดว่าเขาจะ
ยอมรับเงินก้อนนี้จากฉันจริงๆ เหรอ

416
00:36:41,201 --> 00:36:44,788
ฉันไปเองก็ได้ค่ะ พี่ไปรอที่บ้านแล้วกัน

417
00:36:48,208 --> 00:36:49,459
ไม่ เธอไปไม่ได้นะ!

418
00:36:53,046 --> 00:36:54,214
ถ้าฉันไม่ไป

419
00:36:54,923 --> 00:36:56,175
แล้วจะยังไงคะ

420
00:37:02,055 --> 00:37:03,807
เธอคงไม่รู้…

421
00:37:05,809 --> 00:37:08,145
ก่อนฉันจะมาที่นี่

422
00:37:08,228 --> 00:37:10,480
ฉันไม่เคยต้องทำอาหารหรือซักเสื้อผ้าเองเลย

423
00:37:12,941 --> 00:37:16,028
ฉันไม่เคยคุยกับใคร
ถ้าไม่ใช่คนรู้จักผ่านพ่อแม่

424
00:37:17,321 --> 00:37:19,281
ไม่เคยต้องจับเงินเองด้วยซ้ำ

425
00:37:21,533 --> 00:37:24,244
การต้องมาหัดทำทุกอย่าง

426
00:37:24,328 --> 00:37:26,538
มันลำบากมาก ซุนจา

427
00:37:28,207 --> 00:37:29,750
แต่แล้วกลับเห็นเธอแบบนี้

428
00:37:31,376 --> 00:37:33,795
เธอเพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่สัปดาห์เอง

429
00:37:36,089 --> 00:37:37,382
ฉันรู้สึกโง่เง่ามาก

430
00:37:42,721 --> 00:37:44,681
เมื่อเช้า เธอถามฉันว่า

431
00:37:44,765 --> 00:37:46,642
เมื่อไหร่ความรู้สึกปวดใจนี้จะหายไป

432
00:37:49,144 --> 00:37:53,732
ความจริงก็คือ อยู่ที่นี่ฉันกลัวตลอดเวลา

433
00:37:56,193 --> 00:37:57,861
และความกลัวในใจนี้…

434
00:38:01,698 --> 00:38:04,159
ไม่รู้นะว่าจะต้องอยู่กับมันไปนานแค่ไหน

435
00:38:13,752 --> 00:38:17,548
งั้นก็มากลัวไปด้วยกันค่ะ

436
00:38:19,383 --> 00:38:21,844
ไม่แน่
เราอาจเปลี่ยนมันเป็นความกล้าบ้างก็ได้

437
00:38:24,555 --> 00:38:25,639
คิดอย่างนั้นจริงเหรอ

438
00:38:27,015 --> 00:38:28,267
จริงค่ะ

439
00:38:47,494 --> 00:38:48,829
หลบทางไปจ้ะ

440
00:38:55,878 --> 00:38:57,171
กินสิ

441
00:39:13,520 --> 00:39:15,439
หลังเธอจากไป…

442
00:39:18,233 --> 00:39:21,111
ก็รู้สึกเหมือนมีช่องว่างใหญ่ๆ ในชีวิตพวกเรา

443
00:39:23,197 --> 00:39:27,367
โดยเฉพาะคุณแม่เธอนะ
ท่านรู้สึกหนักอึ้งในใจเสมอ

444
00:39:29,870 --> 00:39:33,874
ดองฮีกับฉันก็ทำใจลำบาก

445
00:39:33,957 --> 00:39:37,711
ที่ต้องเห็นท่านเป็นอย่างนั้น

446
00:39:41,215 --> 00:39:47,304
แล้วก็เกิดสงคราม อะไรๆ ลำบากขึ้นอีก

447
00:39:52,059 --> 00:39:55,729
เราสองคนเป็นภาระของแม่เธอ เรารู้ตัว

448
00:39:58,690 --> 00:39:59,816
แต่ถึงอย่างนั้น

449
00:39:59,900 --> 00:40:01,401
ท่านก็ไม่ได้คิดจะไล่เราไปไหน

450
00:40:05,614 --> 00:40:11,203
แล้ววันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่ง
เข้ามาคุยกับฉันและดองฮี…

451
00:40:13,247 --> 00:40:19,336
บอกว่ามีงานในโรงงานที่แมนจูเรียให้ทำ

452
00:40:21,839 --> 00:40:26,969
เราก็ไม่ชอบหรอก
ที่จะต้องทิ้งแม่ของเธอไว้ที่นี่ลำพัง…

453
00:40:29,596 --> 00:40:35,978
แต่เขาจะเลี้ยงพวกเราไปได้นานแค่ไหน

454
00:40:36,687 --> 00:40:39,439
อีกอย่าง การที่เธอจากไป

455
00:40:40,107 --> 00:40:45,571
ทำให้เราเริ่มรู้ตัวว่า
ชีวิตเราที่นี่มันไร้ค่าแค่ไหน

456
00:40:47,239 --> 00:40:49,992
โดยเฉพาะดองฮี

457
00:40:50,534 --> 00:40:52,870
เด็กนั่นอยากไปเห็นโลกกว้างบ้างจริงๆ

458
00:40:58,166 --> 00:41:01,253
หลังสงครามเราก็กลับมา

459
00:41:02,421 --> 00:41:04,339
และพบว่าคุณแม่ของเธอจากไปแล้ว

460
00:41:05,299 --> 00:41:07,134
ความจริงคือ

461
00:41:07,217 --> 00:41:08,886
ฉันก็ดีใจนะ

462
00:41:10,929 --> 00:41:13,390
ไม่ได้อยากให้เขาเห็นว่า

463
00:41:13,473 --> 00:41:14,975
พวกเราเปลี่ยนไปแค่ไหน

464
00:41:19,771 --> 00:41:24,776
ถึงแม้กลับมาแล้วจะไม่มีอะไรมากมาย
ฉันก็ยังดีใจที่ได้กลับบ้านเกิด

465
00:41:27,487 --> 00:41:29,573
แต่สำหรับดองฮี

466
00:41:29,656 --> 00:41:31,658
ความสุขนั้นจางหายไปเร็วมาก…

467
00:41:36,496 --> 00:41:39,416
เมื่อรู้ตัวแน่ว่าจะไม่สามารถ

468
00:41:41,710 --> 00:41:44,004
กลับไปใช้ชีวิตแบบเด็กสาวคนเดิม

469
00:41:45,631 --> 00:41:47,633
อย่างที่เคยเป็นได้

470
00:41:53,430 --> 00:41:55,432
จำคุ้งน้ำที่เราไปซักผ้ากันได้ไหม

471
00:41:58,143 --> 00:41:59,228
นั่นคือ…

472
00:42:02,439 --> 00:42:03,649
ฉันไปเจอร่างน้องที่นั่น

473
00:42:20,415 --> 00:42:23,335
พอแก่เราก็เริ่มรู้ว่าคนบางคน

474
00:42:23,877 --> 00:42:28,757
ใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน

475
00:42:31,260 --> 00:42:35,597
คนแบบนั้นไม่สามารถ
ทนทรหดกับยุคเข็ญแบบนั้นได้เลย

476
00:43:02,541 --> 00:43:04,960
ที่นี่บ้านคุณเหรอครับ

477
00:43:25,189 --> 00:43:26,815
ไปเจอเขาโดยบังเอิญ

478
00:43:28,150 --> 00:43:30,027
นี่โซโลมอน

479
00:43:30,110 --> 00:43:32,070
ฉันรู้จักเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็กแดงๆ

480
00:43:33,197 --> 00:43:34,781
ช่วยต้อนรับเขาด้วยนะ

481
00:43:35,866 --> 00:43:36,992
นั่นโนริโกะ

482
00:43:38,869 --> 00:43:40,078
ทากาชิ น้องชายเขา

483
00:43:43,040 --> 00:43:44,541
มาซาโกะ

484
00:43:44,625 --> 00:43:46,543
แหม หนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว

485
00:43:46,627 --> 00:43:48,754
เป็นของขวัญให้ฉันรึเปล่าเนี่ย

486
00:43:49,630 --> 00:43:52,508
เขาไม่ได้แก่เกินจะเป็นแฟนเธอเหรอ

487
00:43:52,591 --> 00:43:55,552
ก็จริง แต่ยกให้คนหนึ่งก็ได้

488
00:43:55,636 --> 00:43:57,221
ถ้าจะหน้าตาดีเสียขนาดนี้

489
00:43:59,473 --> 00:44:00,474
และนี่

490
00:44:01,725 --> 00:44:03,519
นี่คือซาโตรุ

491
00:44:06,271 --> 00:44:08,524
นี่ลูกชายของโมซาซึไง

492
00:44:15,906 --> 00:44:18,450
ฉันยังพูดถึงคุณพ่อนายบ่อยๆ

493
00:44:19,576 --> 00:44:22,913
เขาเคยเป็นเพื่อนสนิทมากของฉัน
เคยช่วยชีวิตฉันเอาไว้ด้วย

494
00:44:24,414 --> 00:44:26,375
แต่นั่นก็ผ่านมานานแล้ว

495
00:44:28,293 --> 00:44:31,380
ตอนนี้ที่นี่เป็นบ้านของฉันแล้ว

496
00:44:50,607 --> 00:44:52,192
เอาหนังสือสัญญามา

497
00:45:30,355 --> 00:45:32,232
ผมพอแล้วครับ ให้คนอื่นกินเถอะ

498
00:45:32,816 --> 00:45:34,985
นายเป็นแขกของเรา

499
00:45:35,861 --> 00:45:37,029
ขอบคุณครับ

500
00:45:38,030 --> 00:45:39,448
อร่อยมากเลยนะครับ

501
00:45:39,948 --> 00:45:41,533
ใส่อะไรบ้างเนี่ย

502
00:45:44,661 --> 00:45:45,996
กินให้อิ่มก็พอ

503
00:45:58,675 --> 00:46:01,136
ถ้าไม่ใช่เพราะบ็อกกี…

504
00:46:03,180 --> 00:46:09,061
คุณตาคงต้องไปเป็นหนึ่งใน
กองหลุมศพไม่มีญาติอัดแน่นๆ นั่น

505
00:46:10,604 --> 00:46:14,900
ไม่รู้เลยว่าจะตอบแทนน้ำใจยังไง

506
00:46:18,070 --> 00:46:21,990
เขาก็ทำเพื่อแม่นะ

507
00:46:29,915 --> 00:46:33,043
สุดท้ายแล้ว

508
00:46:33,126 --> 00:46:34,753
แม่กลายเป็นคนที่โชคดีกว่าเขา

509
00:46:38,632 --> 00:46:39,842
แต่…

510
00:46:41,885 --> 00:46:44,805
ในใจก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ควรจะเป็นแบบนี้

511
00:46:46,640 --> 00:46:49,184
การรอดชีวิตมาไม่ใช่เรื่องน่าอายนะครับ แม่

512
00:46:56,441 --> 00:47:00,612
นานมาแล้ว มีคนเคยบอกแม่ไว้ว่า

513
00:47:01,405 --> 00:47:04,950
"ทุกก้าวที่เราเดินไปข้างหน้า

514
00:47:05,868 --> 00:47:08,996
ต้องมีคนถูกทิ้งไว้ข้างหลังเสมอ"

515
00:47:10,622 --> 00:47:12,833
ตอนนั้นแม่ไม่เชื่อเขา

516
00:47:15,627 --> 00:47:17,588
แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่า…

517
00:47:19,548 --> 00:47:22,509
เขาอาจจะพูดถูก

518
00:47:28,056 --> 00:47:32,227
ผมไม่รู้นะว่า
คนแบบไหนถึงพูดกับแม่แบบนั้น

519
00:47:33,937 --> 00:47:37,399
แต่ผมฟังแล้วไม่น่าจะใช่

520
00:47:46,700 --> 00:47:47,701
นี่ลูก

521
00:47:49,494 --> 00:47:51,330
กลับบ้านกันเถอะ

522
00:47:51,413 --> 00:47:52,414
จริงเหรอ

523
00:47:53,207 --> 00:47:55,417
ยังเหลือที่จองไว้อีกสองวันนะ

524
00:47:57,836 --> 00:47:59,546
เอาไว้ค่อยกลับมาใหม่ก็ได้

525
00:48:01,840 --> 00:48:03,967
ตอนนี้แม่รู้แล้วว่ามาได้

526
00:48:25,197 --> 00:48:27,282
ตอนคุณหายตัวไป
คุณพ่อผมเสียใจอยู่ตั้งนาน

527
00:48:27,991 --> 00:48:32,246
พร้อมกับภรรยาและพี่ชายคุณด้วย

528
00:48:35,415 --> 00:48:38,752
ฉันรู้ว่าฉันทำคนเจ็บปวดมากมาย

529
00:48:38,836 --> 00:48:41,004
ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น

530
00:48:41,880 --> 00:48:43,507
ฮารุกิซังน่ะ

531
00:48:44,091 --> 00:48:46,718
เป็นที่รักของพวกเรามากนะครับ

532
00:48:47,636 --> 00:48:49,555
นั่นก็จริง…

533
00:48:51,390 --> 00:48:52,766
แต่…

534
00:48:53,475 --> 00:48:56,144
ฮารุกิคนที่พวกนั้นรัก
เป็นคนละคนกับฉันตอนนี้

535
00:48:57,437 --> 00:48:59,523
ตอนนั้นฉันคนนี้มีตัวตนไม่ได้

536
00:49:01,191 --> 00:49:06,947
อยู่ตรงนี้อาจไม่มีเงินมากมาย
แต่ฉันเป็นตัวของตัวเองได้

537
00:49:13,912 --> 00:49:15,455
รบกวนรับไว้ด้วยครับ

538
00:49:26,550 --> 00:49:27,634
ขอโทษครับผม

539
00:49:30,804 --> 00:49:32,389
คิดบ้าอะไรนะเรา

540
00:49:39,605 --> 00:49:42,357
ฉันรู้สึกสงสารนายมาตลอดนะ

541
00:49:44,109 --> 00:49:45,694
นายโตขึ้นมา

542
00:49:45,777 --> 00:49:47,863
ทั้งที่แบกความหวัง
และความฝันของครอบครัวไว้

543
00:49:47,946 --> 00:49:50,073
คงลำบากน่าดู

544
00:49:52,075 --> 00:49:53,827
แต่คิดอีกที

545
00:49:54,536 --> 00:49:57,247
มานั่งสงสารคนที่มีพร้อมทุกอย่างเหลือเฟือ

546
00:49:58,040 --> 00:50:00,167
มันก็รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่อง

547
00:50:03,921 --> 00:50:08,008
ฉันแค่หวังว่าเราทั้งคู่จะมีความสุขได้

548
00:50:50,884 --> 00:50:51,969
น้องสะใภ้…

549
00:50:54,263 --> 00:50:56,265
เราทำสิ่งที่ผิดลงไปหรือเปล่า

550
00:51:04,690 --> 00:51:07,359
ด้วยความเคารพ
กระผมขอถามได้ไหมครับ

551
00:51:07,442 --> 00:51:11,864
เจ้านายรู้ได้อย่างไรครับว่า
หล่อนจะมาขายนาฬิกาเรือนนี้

552
00:51:16,994 --> 00:51:18,579
หล่อนแต่งงานกับคนช่างฝัน

553
00:51:21,081 --> 00:51:25,210
ชายซึ่งอ่อนแอกว่าหล่อน
นั่นเป็นราคาแสนแพงที่หล่อนจะต้องจ่าย

554
00:51:28,922 --> 00:51:31,049
นี่ 310 เยน ขอบคุณที่เป็นธุระให้

555
00:51:52,196 --> 00:51:58,243
(เปิดขายแล้ว บริษัทคุโรฮานะ)

556
00:52:10,631 --> 00:52:13,050
ทอม ฟังนะ ผมรู้ว่าคุณโมโหผม

557
00:52:13,133 --> 00:52:15,260
แต่ผมว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากล
กับนายมาโมรุ โยชิอิ

558
00:52:15,344 --> 00:52:17,638
ได้ข่าวมาว่าเขากำลัง
ขายอสังหาริมทรัพย์ทิ้งหลายแห่ง

559
00:52:17,721 --> 00:52:19,681
อ้อ ดีนะที่นายโทรมา

560
00:52:19,765 --> 00:52:21,892
- กำลังจะติดต่อไปพอดี
- ทำไม

561
00:52:22,392 --> 00:52:24,478
ชิฟฟลีย์สจะให้นายออก โอเคนะ

562
00:52:24,561 --> 00:52:27,147
พวกนั้นโดนทั้งโคลตันกับอาเบะซังบีบ

563
00:52:27,231 --> 00:52:28,690
คุณปล่อยให้เขาทำแบบนี้ไม่ได้นะ

564
00:52:29,274 --> 00:52:31,944
จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันพยายามช่วยนายแล้ว

565
00:52:32,027 --> 00:52:34,571
ทอม วีซ่าของผมขึ้นอยู่กับชิฟฟลีย์ส

566
00:52:34,655 --> 00:52:36,448
นั่นแปลว่าผมจะกลับไปอเมริกาไม่ได้

567
00:52:37,491 --> 00:52:39,743
งั้นนายก็ต้องรีบติดต่อทนายเลย

568
00:52:39,826 --> 00:52:41,954
ไม่รู้ว่าเขาจะช่วยอะไรได้ไหม แต่เขา…

569
00:52:42,037 --> 00:52:43,705
ผมต้องรับอีกสาย อย่าเพิ่งวางนะ

570
00:52:44,790 --> 00:52:46,083
ฮัลโหล

571
00:52:46,166 --> 00:52:50,128
โซโลมอน ฉันไม่อยากตายตามลำพัง

572
00:52:50,212 --> 00:52:51,380
ไม่อยาก!

573
00:52:51,463 --> 00:52:52,840
ฮานะ

574
00:52:52,923 --> 00:52:54,049
เกิดอะไรขึ้น

575
00:52:57,010 --> 00:52:58,095
ฮานะ!

576
00:52:58,178 --> 00:52:59,429
รีบมาเร็ว!

577
00:53:01,181 --> 00:53:02,766
มาเดี๋ยวนี้เลย…

578
00:53:05,185 --> 00:53:06,812
ก่อนจะสายเกินไป

579
00:54:05,495 --> 00:54:07,497
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์