1
00:00:18,393 --> 00:00:20,479
(ภาษาเกาหลี) พ่อ ผมกลับมาแล้ว

2
00:00:28,612 --> 00:00:30,405
ฮันซูเอ๊ย กลับช้าอีกแล้วนะ

3
00:00:31,323 --> 00:00:34,243
ผมต้องไปส่งจดหมายข้ามเมืองให้เขา

4
00:00:35,452 --> 00:00:37,788
แกเป็นครูสอนพิเศษ ไม่ใช่คนรับใช้

5
00:00:38,372 --> 00:00:40,582
ช่วยเตือนให้พวกนั้นรู้ตัวหน่อยดีไหม

6
00:00:41,750 --> 00:00:42,876
ครับ

7
00:00:44,086 --> 00:00:46,296
มาเถอะ! หิวท้องจะกิ่วแล้ว

8
00:00:46,380 --> 00:00:48,215
หาอะไรดีๆ กินกันให้อร่อยดีกว่า

9
00:00:51,385 --> 00:00:52,594
ไปกันเลย

10
00:01:38,640 --> 00:01:41,852
ฮันซู! ฮันซู!

11
00:01:53,238 --> 00:01:55,741
(ภาษาญี่ปุ่น) เรื่องที่พ่อโม้ไว้จริงหรือเปล่า

12
00:01:56,325 --> 00:01:59,453
แกคิดเลขเก่งกว่าเขาอีกเหรอ

13
00:02:02,664 --> 00:02:05,417
แปลกใจนะครับ
ที่คุณพ่อพูดอย่างนั้น

14
00:02:05,959 --> 00:02:08,044
ทั้งที่เวลาอยู่ด้วยกัน
เขามีแต่คอยชี้ข้อผิดของผม

15
00:02:09,170 --> 00:02:10,797
พ่อที่ดีก็ต้องทำแบบนั้นนั่นแหละ

16
00:02:11,590 --> 00:02:14,384
มีแต่พวกโง่ถึงจะชมลูกจนเหลิง

17
00:02:21,808 --> 00:02:23,894
เมื่อไหร่แกถึงจะมาทำงานกับฉันล่ะ

18
00:02:25,020 --> 00:02:28,524
ฉันมีกิจการหลายอย่างที่ต้องดูแล

19
00:02:29,191 --> 00:02:31,610
ฉันหาคนที่ดีดลูกคิดไวๆ มาสักพักแล้ว

20
00:02:31,693 --> 00:02:34,238
ถ้าได้ทำงานให้เจ้านายก็ถือว่าลูกโชคดีมาก

21
00:02:35,072 --> 00:02:38,033
แต่ตอนนี้เขาทำงานเป็นครูสอนเลข

22
00:02:38,116 --> 00:02:40,661
ให้ครอบครัวเศรษฐีอเมริกันอยู่

23
00:02:41,537 --> 00:02:42,663
เจ้านายคงทราบนี่ครับ

24
00:02:43,288 --> 00:02:47,042
งานแบบนั้นเป็น
โอกาสหายากของคนอย่างพวกเรา

25
00:02:48,877 --> 00:02:51,046
แสดงว่าแกก็เลียตีนพวกอเมริกันเหมือนกันรึ

26
00:02:51,547 --> 00:02:55,425
ตระกูลโฮล์มส์ดีต่อผมมากครับ

27
00:02:55,509 --> 00:02:56,718
แน่สินะ

28
00:02:57,427 --> 00:03:00,180
ถ้ามีเหลือกินเหลือใช้
จะทำดีต่อคนก็ไม่ใช่เรื่องยาก

29
00:03:00,848 --> 00:03:02,057
น่าเสียดาย

30
00:03:06,436 --> 00:03:07,563
ภาษาญี่ปุ่นของแก

31
00:03:08,355 --> 00:03:10,023
คล่องขึ้นมากแล้วนะ

32
00:03:12,192 --> 00:03:15,696
แต่แกยังต้องฝึกอีกเยอะ
ถ้าอยากเป็นพวกเราจริงๆ

33
00:03:23,787 --> 00:03:26,081
เกนตะ แกเก่งขึ้นนะเนี่ย

34
00:04:33,482 --> 00:04:37,611
(โยโกฮาม่า)
(ปี 1923)

35
00:05:01,426 --> 00:05:04,638
คุณก็ทำตัวเป็นเด็กโง่เหมือน
คำที่ใครๆ พูดกัน

36
00:05:05,222 --> 00:05:08,892
หากคุณอยากประสบความสำเร็จในชีวิต
คุณต้องพยายามหน่อย

37
00:05:08,976 --> 00:05:10,394
ลองถามคุณพ่อสิ

38
00:05:10,894 --> 00:05:14,106
ผมไม่อยากเอาตัวเองไปเจอยาขมทรมาน
ถ้าไม่จำเป็นนะ

39
00:05:14,189 --> 00:05:15,774
ทรมานอีกแล้วรึ

40
00:05:15,858 --> 00:05:18,610
รอให้ถึงช่วงเวลาดื่มไม่ได้หรือไง

41
00:05:18,694 --> 00:05:20,654
แม่จะได้เตรียมใจพร้อม
รับความทรมานของลูกมากกว่านี้

42
00:05:20,737 --> 00:05:22,698
คุณแม่ก็ล้อได้
แต่ผมอึดอัดคับข้องใจจริงนะครับ

43
00:05:23,198 --> 00:05:26,034
โถ จริงหรือจ๊ะ
คับข้องเรื่องอะไรกัน ลูกแม่

44
00:05:26,702 --> 00:05:28,537
ลูกขาดสารอาหารเหรอ

45
00:05:28,620 --> 00:05:30,831
ขาดที่ซุกหัวนอนปลอดภัยหรือเปล่า

46
00:05:30,914 --> 00:05:34,293
หรืออาจมีอาการป่วยอะไร
ซึ่งไม่มีทางรักษาเหรอ

47
00:05:34,376 --> 00:05:37,129
- ให้แม่ตามหมอไหม
- ผมเกลียดเวลาคุณแม่ทำแบบนี้

48
00:05:37,212 --> 00:05:38,589
แต่แม่ต้องทำ

49
00:05:39,173 --> 00:05:44,219
ช่วยบอกเชฟนะจ๊ะว่า
ให้เสิร์ฟมื้อค่ำตอนสามทุ่ม

50
00:05:44,303 --> 00:05:48,557
คืนนี้จะมีแขกพิเศษ ทุกอย่างต้องเรียบร้อย

51
00:05:52,519 --> 00:05:54,563
"รวมบทความทฤษฎีคณิตศาสตร์"

52
00:05:54,646 --> 00:05:56,857
ฮันซู เธออ่านแล้วเข้าใจเล่มนี้จริงๆ เหรอ

53
00:05:58,108 --> 00:05:59,359
คิดว่าอย่างนั้นครับ

54
00:06:00,527 --> 00:06:02,863
น่าทึ่งจริงๆ ถือว่าได้ใจฉันไปเต็มๆ

55
00:06:05,991 --> 00:06:09,036
เอาจริงครับ คุณแม่ ผมคิดได้แล้ว
เราพาฮันซูไปด้วยดีไหม

56
00:06:09,703 --> 00:06:12,331
เขาจะช่วยผมได้เยอะมาก
ตอนเข้าเยลปีหน้า

57
00:06:12,831 --> 00:06:15,083
ไม่อย่างนั้นผมต้องสอบตกแน่ คุณแม่ก็รู้

58
00:06:15,167 --> 00:06:16,543
ก็น่าคิดอยู่

59
00:06:19,713 --> 00:06:21,340
แม่จะไปขอคุณพ่อให้

60
00:06:22,299 --> 00:06:23,592
พูดถึงคุณพ่อ

61
00:06:24,510 --> 00:06:27,095
ฮันซู รบกวนเอานี่ไปส่งให้เขาหน่อยได้ไหมจ๊ะ

62
00:06:29,014 --> 00:06:30,015
แม่ต้องไปแล้ว

63
00:06:30,098 --> 00:06:33,185
แต่ลูก เลิกจมจ่อมซึมเซาเสียที

64
00:06:33,769 --> 00:06:34,978
อย่างน้อยก็พยายามหน่อยนะจ๊ะ

65
00:07:27,155 --> 00:07:28,991
ผมไม่เข้าใจว่าคุณลังเลอะไร

66
00:07:29,074 --> 00:07:31,326
คุณกำลังพูดถึงเงินจำนวนมหาศาล

67
00:07:31,410 --> 00:07:33,954
ที่จะลงทุนในประเทศซึ่งไม่ใช่ประเทศของเรา

68
00:07:34,037 --> 00:07:36,415
ให้ตาย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่ต้องการเรา
หรือเงินของเราไหม

69
00:07:36,498 --> 00:07:37,708
มันสำคัญตรงไหน

70
00:07:37,791 --> 00:07:39,585
ตราบใดที่เราเป็นฝ่ายได้กำไรอย่างงาม

71
00:07:39,668 --> 00:07:41,044
แต่จะได้กำไรอีกนานแค่ไหน

72
00:07:41,128 --> 00:07:44,006
โยโกฮาม่าอาจเปิดใจรับโลกของเรา
แต่ส่วนอื่นๆ ในประเทศนี้ล่ะ

73
00:07:44,089 --> 00:07:46,550
พวกนั้นเคยลอง
ตั้งกำแพงปิดกั้นเรามาแล้ว

74
00:07:46,633 --> 00:07:49,094
แต่ตอนนี้ พูดตรงๆ

75
00:07:49,178 --> 00:07:52,347
เมื่อแง้มเปิดประเทศออกมาแล้ว
จะปิดกลับเข้าไปได้อย่างไรกัน

76
00:07:52,431 --> 00:07:54,933
ผมบอกเลยนะ อย่าทำตัวเป็นเจ้าโง่

77
00:07:55,017 --> 00:07:57,269
ที่ก่นด่าวิจารณ์การเปลี่ยนแปลงหรือความก้าวหน้า

78
00:07:57,352 --> 00:07:59,563
เพราะรู้ไหมจะเกิดอะไรขึ้นกับคนอย่างนั้น

79
00:07:59,646 --> 00:08:02,566
เราคือกลุ่มที่มีเงินล้นธนาคารไง

80
00:08:02,649 --> 00:08:03,901
ก็…

81
00:08:03,984 --> 00:08:04,985
อ้าว ดูนั่น

82
00:08:05,068 --> 00:08:08,488
พ่อหนุ่มน้อยที่มากู้ชีวิตผมไว้เป็นใครกัน

83
00:08:08,572 --> 00:08:09,615
ข้อความอีกแล้วสินะ

84
00:08:18,749 --> 00:08:21,210
ได้รับข้อความแล้ว

85
00:08:21,293 --> 00:08:22,461
ทีนี้ บอกฉันหน่อย

86
00:08:23,086 --> 00:08:25,631
ทุกวันนี้ลูกชายของฉันเรียนเป็นยังไงบ้าง

87
00:08:25,714 --> 00:08:28,342
เขาก็พยายามเต็มที่ครับ คุณท่าน

88
00:08:29,301 --> 00:08:32,179
อ้อ แสดงว่ายังไม่ได้ความเหมือนเดิม

89
00:08:34,765 --> 00:08:35,974
สวัสดีตอนค่ำ

90
00:08:40,938 --> 00:08:42,481
เด็กนั่นหัวดีนะ

91
00:08:42,563 --> 00:08:44,942
อยากรู้เหมือนกันว่าจะโตไปได้ถึงไหน

92
00:09:01,834 --> 00:09:04,586
เหมือนโดนสาปให้
ไม่มีนักกีฬาชาติตัวเอง

93
00:09:05,170 --> 00:09:09,174
อย่าดูถูกปัญญาตัวเอง
ด้วยความคิดไร้สาระแบบนั้น

94
00:09:09,258 --> 00:09:12,219
อย่าลืม แกไม่ใช่พวกเขา

95
00:09:13,720 --> 00:09:16,932
แต่ทำไมพวกอเมริกันถึงเก่งอะไรหลายอย่าง

96
00:09:17,599 --> 00:09:19,852
คนเราน่ะ รู้อะไรรู้กระจ่างอย่างเดียวพอ

97
00:09:19,935 --> 00:09:21,061
อย่างเดียว

98
00:09:21,144 --> 00:09:24,231
แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
ต้องมั่นใจว่าเราเชี่ยวชาญมากที่สุด

99
00:09:24,815 --> 00:09:26,400
เรื่องเก่งของพ่อคือดีดลูกคิดเหรอ

100
00:09:27,067 --> 00:09:28,485
ลูกคิดเป็นแค่อุปกรณ์

101
00:09:28,986 --> 00:09:31,780
ไม่ใช่ พ่อเก่งเรื่องหาเงินให้คนอื่น

102
00:09:32,739 --> 00:09:35,242
งั้นก็ช่วยหาให้เราเองบ้างสิ

103
00:09:36,118 --> 00:09:37,619
พ่อเพิ่งบอกว่ายังไง

104
00:09:38,203 --> 00:09:41,206
คนเรารู้อะไรต้องรู้กระจ่างแค่อย่างเดียว

105
00:09:42,708 --> 00:09:45,627
งั้นผมควรจะรู้ดีเรื่องไหน

106
00:09:47,337 --> 00:09:49,965
แกคิดว่าจะเลือกได้งั้นเหรอ

107
00:09:50,549 --> 00:09:53,427
ส่วนใหญ่แล้ว ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่

108
00:09:53,510 --> 00:09:54,553
มันจะเป็นชะตาที่เราไม่อาจปฏิเสธ

109
00:09:56,847 --> 00:09:58,432
คุณพ่อกินก่อนเลยครับ

110
00:10:02,394 --> 00:10:05,022
ตอนพ่ออายุเท่าผม พ่อรู้ตัวหรือยัง

111
00:10:07,900 --> 00:10:10,611
พ่อนึกว่าจะเป็นชาวประมงเหมือนปู่

112
00:10:11,737 --> 00:10:13,655
สมัยนั้นก็มีแค่นั้น

113
00:10:17,576 --> 00:10:19,286
แต่แกน่ะ

114
00:10:19,369 --> 00:10:21,205
ห้ามแกไปเป็นชาวประมง

115
00:10:22,956 --> 00:10:25,125
ห้ามทำงานสกปรกหลังร้าน
ห้ามเป็นเด็กเดินตั๋วพนัน

116
00:10:25,209 --> 00:10:26,919
ห้ามคอยตามล้างตามเช็ดเลือดให้ใคร

117
00:10:27,836 --> 00:10:31,715
ไม่ว่าแกเลือกเป็นอะไร
ต้องเป็นสิ่งที่พาเราออกจากสนามมวยนั่นได้

118
00:10:39,848 --> 00:10:44,228
ผมรู้สึกว่า ตระกูลนั้นกำลังจะ
ชวนผมไปอเมริกากับพวกเขา

119
00:10:44,311 --> 00:10:45,312
ไปเรียนที่เยล

120
00:10:46,063 --> 00:10:47,523
เขาจะจ่ายค่าเรียนให้แกด้วยเหรอ

121
00:10:47,606 --> 00:10:48,649
ไม่

122
00:10:48,732 --> 00:10:51,401
ไม่ได้จ่ายให้ผม จ่ายให้แอนดรูว์

123
00:10:51,485 --> 00:10:53,320
ไอ้ลูกชายเหลือขอนั่นน่ะนะ

124
00:10:55,197 --> 00:10:58,534
ถ้าไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง
เด็กนั่นจมดินไปนานแล้ว

125
00:11:02,329 --> 00:11:07,251
แต่ลูกชายฉันกลับต้องเป็นคน
แบกรับความเหลื่อมล้ำนั้นไว้

126
00:11:13,423 --> 00:11:14,466
แต่พ่อฮะ

127
00:11:15,300 --> 00:11:18,887
ว่ากันว่า
ถ้าไปอเมริกา คนอย่างเราก็เจริญรุ่งเรืองได้

128
00:11:22,140 --> 00:11:23,183
"คนอย่างเรา"

129
00:11:24,893 --> 00:11:27,771
พวกมันเอาความหวังและความฝันของเรา
มาเดิมพันว่าเราจะไปไม่ถึงไหน

130
00:11:28,647 --> 00:11:31,525
มันก็หลอกเราได้เพราะแบบนั้น

131
00:11:39,908 --> 00:11:41,159
แต่ถึงอย่างนั้น

132
00:11:41,869 --> 00:11:43,787
พ่อก็อยากให้แกยอมเสี่ยงอยู่ดี

133
00:11:44,663 --> 00:11:46,206
แกต้องไปอเมริกา

134
00:11:47,624 --> 00:11:48,959
แล้วพ่อล่ะ

135
00:11:50,169 --> 00:11:51,211
แล้วฉันทำไม

136
00:11:51,753 --> 00:11:53,422
พ่อพูดเสมอว่าเราร่วมหัวจมท้าย

137
00:11:54,006 --> 00:11:56,133
บอกว่าเราจะตัวติดกันไปเสมอ

138
00:11:59,970 --> 00:12:03,098
อาจถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนมุมมองแล้ว

139
00:12:03,807 --> 00:12:07,519
จะยอมก้มหน้าทนทำไม
ถ้าแกสามารถบินสูงลิ่วได้

140
00:12:08,729 --> 00:12:11,481
ถึงเวลาเงยหน้ามองฟ้าแล้ว

141
00:12:13,317 --> 00:12:14,526
ฮันซู

142
00:12:15,068 --> 00:12:19,990
แกมีโอกาสจะได้ทำสิ่งที่พ่อไม่เคยทำได้

143
00:12:27,581 --> 00:12:30,501
บนฟ้ายามราตรีจะมีดาวสองดวง

144
00:12:31,418 --> 00:12:35,714
ดาวสองดวงที่ดูแล้วเหมือนอยู่ใกล้กัน
แต่ที่จริงอยู่ไกลกันมาก

145
00:12:37,341 --> 00:12:40,719
ไกลจนเราไม่อาจวัดได้

146
00:12:41,678 --> 00:12:43,222
แต่ถึงอย่างนั้น

147
00:12:43,305 --> 00:12:44,890
มองจากตรงนี้

148
00:12:46,391 --> 00:12:48,435
ดาวสองดวงนั้นแทบจะแยกจากกันไม่ออก

149
00:12:49,645 --> 00:12:50,812
ไม่ใช่เหรอ

150
00:13:06,745 --> 00:13:07,746
ขอดื่ม

151
00:13:47,119 --> 00:13:48,620
นี่เรื่องเวรอะไร

152
00:13:48,704 --> 00:13:50,372
ผมทำครั้งนี้เป็นครั้งแรก

153
00:13:50,455 --> 00:13:51,498
จริงๆ นะครับ

154
00:13:52,749 --> 00:13:54,751
ผมแค่ขอยืมเงินไปก่อน

155
00:13:54,835 --> 00:13:58,130
ได้ค่าจ้างเมื่อไหร่จะเอามาใส่คืนให้

156
00:13:59,006 --> 00:14:01,091
ตอนนั้นแค่จำเป็นต้องใช้เงินด่วน

157
00:14:01,175 --> 00:14:03,802
ไม่อย่างนั้น ผมคงขอเจ้านายก่อนแล้ว

158
00:14:03,886 --> 00:14:05,387
ผมอายเหลือเกิน

159
00:14:06,221 --> 00:14:09,433
ขอเวลาสองสามชั่วโมง
ผมจะไปหามาคืนให้ครับ

160
00:14:10,434 --> 00:14:12,394
รู้นี่ว่าถ้าแกหนีจะเกิดอะไรขึ้น

161
00:14:12,477 --> 00:14:14,188
จะให้ผมหนีไปไหนล่ะครับ

162
00:14:14,897 --> 00:14:16,148
ผมมีลูกชาย

163
00:14:16,940 --> 00:14:20,360
ผมไม่ยอมให้เขาเห็นพ่อหนีหางจุกตูด

164
00:14:21,195 --> 00:14:23,530
ให้เวลาจนกว่าระฆังเที่ยงจะดัง

165
00:14:24,198 --> 00:14:25,991
ครับ ก่อนเที่ยง

166
00:14:26,658 --> 00:14:27,659
ผมสัญญา

167
00:14:29,203 --> 00:14:31,872
ฉันเตือนแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นจะก่อปัญหา

168
00:14:47,387 --> 00:14:48,764
คุณพ่อ

169
00:14:51,850 --> 00:14:53,018
คุณพ่อ!

170
00:14:55,729 --> 00:14:56,813
ต้องหาเงินมากแค่ไหน

171
00:14:57,648 --> 00:14:58,690
สองร้อย

172
00:14:59,274 --> 00:15:00,943
แต่แกได้ยินที่ฉันพูดแล้วนี่

173
00:15:01,026 --> 00:15:02,736
ฉันตั้งใจจะเอาไปคืนทันที

174
00:15:04,404 --> 00:15:05,989
พ่อขโมยเงินเขามา

175
00:15:06,782 --> 00:15:07,783
ไม่ใช่

176
00:15:08,784 --> 00:15:10,494
หล่อนขอร้องขนาดนั้น พ่อจะทำอะไรได้

177
00:15:10,577 --> 00:15:12,621
ก็ปฏิเสธไปสิ

178
00:15:16,208 --> 00:15:18,377
แกก็มองเรื่องทุกอย่างเป็นขาวดำง่ายๆ

179
00:15:19,294 --> 00:15:21,421
เพราะแกไม่เคยมีผู้หญิงในชีวิต

180
00:15:22,881 --> 00:15:24,675
แต่วันหนึ่ง แกจะตกหลุมรัก

181
00:15:24,758 --> 00:15:28,303
แล้วแกก็จะไม่เป็นตัวของตัวเอง
เวลาอยู่กับหล่อนเหมือนกัน

182
00:15:33,600 --> 00:15:34,810
ผมไม่ทำอย่างที่พ่อทำหรอก

183
00:15:36,270 --> 00:15:37,312
ไม่มีวัน

184
00:15:46,613 --> 00:15:49,157
แหม ขอโทษนะคะที่ทำให้เดือดร้อน

185
00:15:52,536 --> 00:15:56,206
แต่ฉันไม่คิดจริงๆ ว่าคุณจะทำถึงขนาดนั้น

186
00:15:59,585 --> 00:16:02,462
คุณก็รู้ว่าผมยากจน

187
00:16:10,470 --> 00:16:11,513
ค่ะ

188
00:16:11,597 --> 00:16:13,348
งั้น

189
00:16:13,432 --> 00:16:14,808
ที่แล้วก็ให้แล้วกันไป

190
00:16:15,601 --> 00:16:17,686
แต่ผมต้องเอาเงินจำนวนนั้นไปคืนเขา

191
00:16:20,105 --> 00:16:21,190
เหลืออยู่เท่าไหร่

192
00:16:28,405 --> 00:16:30,115
ของที่ซื้อมา เอาไปคืนเขาได้ไหม

193
00:16:30,199 --> 00:16:32,201
เงินนั้นฉันไม่ได้ขอไว้ใช้เอง

194
00:16:35,245 --> 00:16:38,081
ฉันขอให้เพื่อนอีกคนหนึ่ง

195
00:16:38,165 --> 00:16:39,499
คุณเอาเงินนั้นไปให้คนยืมต่อเหรอ

196
00:16:41,835 --> 00:16:43,170
เปล่าค่ะ

197
00:16:44,379 --> 00:16:46,548
ฉันไม่มีทางเห็นเงินจำนวนนั้นอีกแล้ว

198
00:16:47,382 --> 00:16:50,802
เขา… เขาเป็นคนแบบนั้น

199
00:16:59,269 --> 00:17:03,899
คุณเป็นคนฉลาดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ
แต่ก็ยัง…

200
00:17:14,492 --> 00:17:16,161
ผมจะไปขอจากคุณโฮล์มส์

201
00:17:17,329 --> 00:17:18,329
ไม่ได้

202
00:17:18,955 --> 00:17:20,374
ถ้าอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง

203
00:17:20,457 --> 00:17:21,959
เขาต้องยอมให้ยืมเงินแน่

204
00:17:25,212 --> 00:17:27,297
แล้วถ้าหลังจากนั้น
เขาตัดสินใจไม่ให้แกไปอเมริกาด้วยล่ะ

205
00:17:28,382 --> 00:17:30,008
ใครจะสนเรื่องนั้น

206
00:17:31,552 --> 00:17:34,012
พ่อไม่เข้าใจเหรอว่า
คนอย่างเรียวจิอันตรายแค่ไหน

207
00:17:34,805 --> 00:17:37,349
แกต้องไปอเมริกา เป็นคำขาด

208
00:17:37,975 --> 00:17:38,976
ผมไม่ไป

209
00:17:39,643 --> 00:17:41,228
ไอ้ลูกไม่รักดี!

210
00:17:41,311 --> 00:17:44,189
ฉันเสียสละให้แกขนาดนี้
ยังกล้าขัดคำของฉันอีก

211
00:17:45,190 --> 00:17:46,191
คุณพ่อ

212
00:17:47,276 --> 00:17:48,694
ในสายตาของแก

213
00:17:49,528 --> 00:17:52,781
ฉันเห็นแต่ภาพสะท้อนของคนไร้แก่นสาร

214
00:17:55,492 --> 00:17:57,077
ผมไม่ได้มองพ่อเป็นแบบนั้น

215
00:17:57,160 --> 00:17:59,162
ไปซะ! ไปสิ!

216
00:17:59,663 --> 00:18:01,415
ฉันอยากให้แกขึ้นเรือไป

217
00:18:01,498 --> 00:18:03,292
แล้วไสหัวไปจากแดนต้องสาปนี่!

218
00:18:04,793 --> 00:18:06,128
ผมไม่ไป!

219
00:18:06,211 --> 00:18:07,462
ฟังนะ!

220
00:18:08,630 --> 00:18:09,923
ไปเสีย

221
00:18:12,134 --> 00:18:13,927
แล้วไม่ต้องคิดจะกลับมา

222
00:18:14,428 --> 00:18:15,429
ไม่ต้องกลับมา!

223
00:18:18,056 --> 00:18:19,057
ผมไม่ยอม

224
00:18:21,977 --> 00:18:23,854
ผมไม่ทิ้งพ่อหรอก

225
00:18:32,362 --> 00:18:33,906
ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีก ได้ยินไหม

226
00:18:34,656 --> 00:18:37,409
แกตัวคนเดียวแล้ว! ไสหัวไปซะ!

227
00:18:42,873 --> 00:18:43,916
คุณพ่อครับ!

228
00:18:45,042 --> 00:18:46,418
จากนี้ต่อไป…

229
00:18:48,921 --> 00:18:50,839
ให้ถือว่าพ่อแกตายไปแล้ว

230
00:18:53,967 --> 00:18:55,969
เชื่อเถอะว่าแบบนี้จะดีกว่า

231
00:19:01,850 --> 00:19:03,769
นี่เป็นทางเดียว

232
00:19:26,124 --> 00:19:27,793
หยุดตรงนั้น
แกไม่อยากเห็นภาพในนี้หรอก

233
00:19:41,932 --> 00:19:45,644
ผมจะทำงานให้จนกว่าจะหมดหนี้เองครับ

234
00:19:48,647 --> 00:19:50,023
เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูกผม

235
00:19:51,984 --> 00:19:53,277
ปล่อยเขาไปเถอะครับ

236
00:19:59,241 --> 00:20:01,159
ผมจะทำงานนานเท่าไหร่ก็ได้

237
00:20:01,243 --> 00:20:02,661
ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างให้ผมแล้ว

238
00:20:04,496 --> 00:20:07,583
แต่ต้องไม่เอาลูกผมเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้

239
00:20:10,210 --> 00:20:11,628
แกคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น

240
00:20:12,296 --> 00:20:16,884
ถ้าคนได้ข่าวว่าแกขโมยเงินฉัน
แล้วฉันวางเฉยไม่จัดการ

241
00:20:19,219 --> 00:20:23,682
ในโลกนี้ ภาพลักษณ์ของเราสำคัญที่สุด

242
00:20:24,183 --> 00:20:27,561
และความอับอายขายหน้าแบบนี้
จะติดตัวเราไปตลอด

243
00:20:28,353 --> 00:20:30,606
ผมไม่ห่วงตัวเองหรอก

244
00:20:31,106 --> 00:20:33,650
ผมคิดถึงแต่ชีวิตของลูกชายครับ

245
00:20:34,234 --> 00:20:38,322
ตระกูลที่เขาไปสอน
จะพาเขากลับไปอเมริกาด้วย

246
00:20:40,324 --> 00:20:42,534
ถ้าเจ้านายบอกให้ผมไปตาย ผมก็ยอมตาย!

247
00:20:42,618 --> 00:20:44,119
แต่ลูกจะไม่ได้โอกาสแบบนี้อีกแล้ว

248
00:20:44,203 --> 00:20:45,287
ได้โปรด ปล่อยเขาไป

249
00:20:45,370 --> 00:20:47,414
หนี้ก้อนนี้เป็นราคาที่ผมต้องจ่าย

250
00:20:48,582 --> 00:20:49,583
เจ้านาย!

251
00:20:50,292 --> 00:20:51,418
คุณพ่อ

252
00:20:52,753 --> 00:20:53,754
พ่อ ลุกเถอะ

253
00:20:54,838 --> 00:20:56,048
เกนตะ

254
00:21:04,806 --> 00:21:07,184
ความรักของพ่อมีเกียรติสูงส่ง

255
00:21:08,143 --> 00:21:09,853
ฉันเองก็เป็นพ่อคน

256
00:21:11,730 --> 00:21:13,232
แต่เมื่อเราเป็นเจ้านายคน

257
00:21:13,732 --> 00:21:17,152
เราจำเป็นต้องรักษากฎไว้
ถึงจะเป็นแค่ภาพลวงก็ตาม

258
00:21:21,698 --> 00:21:26,411
ผมเชื่อว่าพระคุณมีอำนาจกว่าพระเดช

259
00:21:31,041 --> 00:21:34,336
งั้นมาดูกันว่าถ้าใช้แต่พระคุณ
แกจะไปได้ไกลถึงไหน ไอ้หนู

260
00:21:38,131 --> 00:21:39,550
นี่มัน…

261
00:21:44,805 --> 00:21:47,182
หนีออกไปซะ ฮันซู หนีเร็ว!

262
00:21:50,269 --> 00:21:51,311
ฮันซู!

263
00:22:04,032 --> 00:22:05,158
ฮันซู!

264
00:22:08,203 --> 00:22:09,329
ฮันซู!

265
00:22:17,421 --> 00:22:18,630
ฮันซู

266
00:22:18,714 --> 00:22:20,007
ฮันซู!

267
00:22:21,842 --> 00:22:23,218
ฮันซู!

268
00:22:29,558 --> 00:22:33,520
(12.10 น.)

269
00:23:55,227 --> 00:23:58,313
เลิกอึ้งได้แล้ว! เดินไป!

270
00:23:58,397 --> 00:23:59,690
หนีขึ้นที่สูงเร็ว!

271
00:24:01,024 --> 00:24:03,902
เดี๋ยวแผ่นดินจะไหวอีกระลอก วิ่งเลย!

272
00:24:09,491 --> 00:24:10,701
ทางนี้!

273
00:24:30,762 --> 00:24:32,931
ตอนนี้ก็ทำได้แต่รอ

274
00:24:49,948 --> 00:24:52,159
คุณจะทำจริงๆ หรือเปล่าครับ

275
00:24:54,286 --> 00:24:55,871
คุณจะฆ่าพ่อผมจริงๆ หรือเปล่า

276
00:24:57,623 --> 00:24:59,333
ฆ่าเพื่อเกียรติของเขาเอง

277
00:25:00,209 --> 00:25:02,753
เขาติดหนี้ซึ่งต้องจ่าย

278
00:25:05,506 --> 00:25:07,716
แต่ที่เขาต้องมาตายแบบนั้น…

279
00:25:12,763 --> 00:25:14,264
ตั้งแต่ย้ายมาที่นี่

280
00:25:16,141 --> 00:25:21,855
ผมได้เห็นคุณพ่อต้อง
ยอมทนทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าต่างๆ นานา

281
00:25:24,733 --> 00:25:27,945
แต่พอต้องทิ้งพ่อไว้อย่างนั้น…

282
00:25:38,539 --> 00:25:42,125
ฉันรู้ว่าพ่อของแกกล้ำกลืนศักดิ์ศรี
ตอนมาทำงานให้ฉัน

283
00:25:43,460 --> 00:25:45,629
อย่าให้การเสียสละของเขาสูญเปล่า

284
00:25:46,338 --> 00:25:47,422
แกรู้นี่ว่าต้องทำอะไร

285
00:25:50,926 --> 00:25:53,178
ตามไอ้ครอบครัวฝรั่งนั่นไป เข้าใจไหม

286
00:25:53,846 --> 00:25:56,348
แล้วลืมเรื่องที่นี่ให้หมด ลืมแม้แต่พ่อ

287
00:26:02,271 --> 00:26:04,147
ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

288
00:26:04,731 --> 00:26:06,441
นั่นพ่อของผมทั้งคน

289
00:26:06,525 --> 00:26:08,777
- ชีวิตผมมีแต่เขาคนเดียว!
- ลุกขึ้น!

290
00:26:11,488 --> 00:26:12,823
หันไปดูให้เต็มตา!

291
00:26:15,742 --> 00:26:17,578
แกไม่ใช่คนเดียวที่ต้องสูญเสีย

292
00:26:18,954 --> 00:26:21,415
วันนี้จะมีเด็กกำพร้าเพิ่มนับไม่ถ้วน

293
00:26:22,624 --> 00:26:24,251
แต่ในเวลาแบบนี้

294
00:26:24,960 --> 00:26:26,920
คนเราจะสามารถขีดชะตาตัวเองได้

295
00:26:28,422 --> 00:26:30,507
จะมีคนที่ถึงจะเจ็บช้ำแค่ไหนก็ยังก้าวเดินต่อ

296
00:26:32,426 --> 00:26:34,845
และคนที่ทำได้แค่จมอยู่กับความทุกข์ทรมาน

297
00:26:37,639 --> 00:26:39,433
อย่าทำตัวเป็นพวกโง่นั่น

298
00:26:41,810 --> 00:26:43,187
ฉันจะไปตามหาครอบครัว

299
00:26:43,270 --> 00:26:44,771
แกก็ไปได้แล้ว

300
00:26:45,355 --> 00:26:47,107
ไปคว้าชีวิตใหม่ของแกซะ

301
00:27:10,631 --> 00:27:11,924
ฮันซูเหรอ

302
00:27:12,007 --> 00:27:13,008
แอนดรูว์

303
00:27:14,510 --> 00:27:16,470
ดูเธอสิ ตายแล้ว

304
00:27:17,596 --> 00:27:18,931
แล้วคุณพ่อล่ะ

305
00:27:21,099 --> 00:27:22,267
โถ ฮันซู

306
00:27:23,018 --> 00:27:24,353
แย่ที่สุดเลย

307
00:27:25,604 --> 00:27:27,356
แต่นายจะยังไปกับเราใช่ไหม

308
00:27:28,899 --> 00:27:30,609
แต่ต้องบอกนะ เราจะไม่กลับมาที่นี่แล้ว

309
00:27:32,486 --> 00:27:33,779
ผมอยากไปครับ

310
00:27:35,239 --> 00:27:36,907
รบกวนเอาของขึ้นรถให้หมด

311
00:27:37,699 --> 00:27:41,286
อ้อ แอนดรูว์ เชิงเทียนเงินจ้ะ
อยู่ในห้องพักคุณพ่อบ้าน

312
00:27:42,538 --> 00:27:44,289
เขากลับเข้าบ้านไปไม่ได้นะครับ

313
00:27:44,373 --> 00:27:46,208
เขาจะรีบไปรีบมา ใช่ไหมจ๊ะ

314
00:27:46,959 --> 00:27:48,627
มาช่วยฉันหน่อย

315
00:27:51,713 --> 00:27:53,048
เดี๋ยวนะ

316
00:28:07,980 --> 00:28:09,439
ใช่ เราต้องรีบไปแล้ว

317
00:28:11,400 --> 00:28:12,776
คุณโฮล์มส์ล่ะ

318
00:28:12,860 --> 00:28:14,111
อ๋อ เขา…

319
00:28:14,194 --> 00:28:17,197
เขาไปเตรียมเรือแล้วจ้ะ เราจะออกจากท่าทันที

320
00:28:17,281 --> 00:28:18,866
ทิ้งรถไว้นี่

321
00:28:18,949 --> 00:28:20,742
ถนนพังไม่เหลือแล้ว

322
00:28:20,826 --> 00:28:22,953
งั้นเราจะไปท่าเรือยังไง

323
00:28:26,290 --> 00:28:29,126
- ไม่เอา ลงทางนั้นไม่ได้
- นั่นเป็นทางเดียว

324
00:28:31,712 --> 00:28:33,380
ทิ้งรถไว้นี่แหละ

325
00:28:34,256 --> 00:28:35,757
ถนนขาดหมดแล้ว

326
00:28:36,717 --> 00:28:38,302
กลับไปหาครอบครัวตัวเองเถอะ

327
00:29:45,244 --> 00:29:47,079
- แม่ฮะ
- แอนดรูว์!

328
00:29:48,413 --> 00:29:50,666
- แม่!
- คุณนายโฮล์มส์!

329
00:29:54,586 --> 00:29:56,338
แม่! ฮันซู!

330
00:29:56,421 --> 00:29:57,422
แอนดรูว์!

331
00:30:18,360 --> 00:30:20,362
แม่ มาเร็ว! ทางนี้! วิ่งเลย!

332
00:31:21,840 --> 00:31:23,175
แก

333
00:31:39,024 --> 00:31:45,572
(20.48 น.)

334
00:33:24,630 --> 00:33:26,089
มีอะไร

335
00:33:46,401 --> 00:33:48,654
จะทำอะไรน่ะ

336
00:34:25,440 --> 00:34:26,817
ออกมากันได้แล้ว

337
00:34:27,525 --> 00:34:29,235
ไม่ต้องหลบแล้ว

338
00:34:30,279 --> 00:34:31,362
ออกมาเถอะ

339
00:34:32,197 --> 00:34:34,241
ทางนี้ค่ะ

340
00:34:39,996 --> 00:34:40,998
เชิญครับ

341
00:34:49,172 --> 00:34:51,007
มีสาเกไหม

342
00:34:51,091 --> 00:34:55,012
ขออภัยครับ
แผ่นดินสูบไปหมดแล้ว

343
00:34:55,094 --> 00:34:57,181
เราบริการชาให้ได้

344
00:35:54,947 --> 00:35:57,407
ครอบครัวคุณปลอดภัยรึเปล่าครับ

345
00:35:58,575 --> 00:36:03,288
ฉันยังกลับไม่ถึงบ้านเลย
สะพานข้างวัดถล่มเสียก่อน

346
00:36:05,582 --> 00:36:07,876
และถนนเส้นหลังสถานีรถไฟ
ก็ไฟไหม้ทั้งสาย

347
00:36:09,753 --> 00:36:12,923
ฉันกำลังอ้อมไปทางสะพานข้างสวน
ตอนที่เจอแกเข้า

348
00:36:15,259 --> 00:36:18,846
แต่ถ้าเดินตามถนนเส้นนี้ต่อไป
ก็น่าจะเจอพวกเขาได้

349
00:36:20,597 --> 00:36:21,932
หวังว่าจะปลอดภัย

350
00:36:34,236 --> 00:36:36,655
มีอะไร เกิดอะไรขึ้น

351
00:36:37,823 --> 00:36:40,868
นักโทษแหกคุกเนงิชิ ออกมากันใหญ่เลย

352
00:36:41,577 --> 00:36:44,538
ในจำนวนนักโทษที่หนีออกมา
มีนักโทษเกาหลี 300 คน

353
00:36:45,122 --> 00:36:47,374
มันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

354
00:36:47,457 --> 00:36:51,295
ได้ข่าวว่าพวกมัน
วางแผนหนีมาพักใหญ่

355
00:36:51,378 --> 00:36:54,798
ตอนนี้เลยฉวยโอกาส
ใช้ภัยธรรมชาติเป็นจังหวะหลบหนี

356
00:36:54,882 --> 00:36:56,717
แล้วจะให้ทำยังไง

357
00:36:56,800 --> 00:36:58,510
ยอมโดนไฟไหม้ตายงั้นรึ

358
00:36:59,094 --> 00:37:02,931
แต่ใครจะรู้ว่าพวกนั้นจะก่อเรื่องอีกแค่ไหน

359
00:37:03,015 --> 00:37:05,017
ผู้หญิงกับเด็กๆ ของเรา
ต้องออกมาอยู่ข้างถนน

360
00:37:05,100 --> 00:37:07,186
เราจะปกป้องพวกเขา
จากตัวอันตรายพวกนั้นยังไง

361
00:37:07,269 --> 00:37:08,854
ไม่ต้องวู่วามหรอกน่า

362
00:37:10,814 --> 00:37:12,858
ได้ข่าวหรือยัง
มีแก๊งเกาหลีแหกคุกออกมาได้!

363
00:37:13,442 --> 00:37:17,446
กว่าจะเดินมาถึงตรงนี้
ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง…

364
00:37:17,529 --> 00:37:19,615
เขาบอกว่ามาถึงแล้ว
ได้ข่าวว่าเริ่มปล้นสะดมแล้วด้วย

365
00:37:19,698 --> 00:37:22,951
พี่สาว ไปได้ข่าวนี้มาจากไหน

366
00:37:23,035 --> 00:37:25,954
- คุณเป็นใครคะ
- เป็นคนที่ถามคำถาม ตอบมาสิ

367
00:37:27,039 --> 00:37:29,166
อย่ากินน้ำจากในบ่อนะ

368
00:37:29,249 --> 00:37:31,126
เขาว่าพวกเกาหลีวางยาไว้หมดแล้ว

369
00:37:31,210 --> 00:37:32,711
เลิกปล่อยข่าวลือไร้สาระเสียที

370
00:37:32,794 --> 00:37:35,088
มาเร็ว ฉันต้องไปหาครอบครัว

371
00:37:36,381 --> 00:37:38,217
เจ้าของร้าน เท่าไหร่

372
00:37:38,300 --> 00:37:40,052
วันนี้ไม่คิดครับ

373
00:37:45,641 --> 00:37:49,186
มีเรื่องอะไรกันไม่รู้ อยู่ใกล้ๆ ฉันไว้

374
00:37:55,359 --> 00:37:57,569
มันเป็นพวกนั้น จะไว้ใจได้ยังไง

375
00:37:57,653 --> 00:37:59,780
ช่วยเราด้วย!

376
00:37:59,863 --> 00:38:01,490
ฉันรู้จักเจ้าของโรงนา

377
00:38:01,573 --> 00:38:03,075
เข้าไปซ่อนในโรงนาไป

378
00:38:03,158 --> 00:38:05,410
เขายอมให้พวกแกซ่อนที่นั่นได้

379
00:38:05,911 --> 00:38:07,996
ไปสิ! เร็วเข้า!

380
00:38:08,080 --> 00:38:10,290
- เขาว่าอะไรนะ
- เขารู้จักเจ้าของ

381
00:38:10,791 --> 00:38:12,167
บอกให้เข้าไปซ่อนในโรงนา เร็วเลย!

382
00:38:21,718 --> 00:38:23,512
แกก็ควรไปซ่อนกับพวกนั้น

383
00:38:24,680 --> 00:38:26,807
ไม่ทันแล้ว ขึ้นไปซ่อนบนรถ!

384
00:38:28,225 --> 00:38:29,518
เร็วสิ!

385
00:38:37,943 --> 00:38:39,862
อย่าขยับนะ ไม่ต้องหายใจด้วย

386
00:38:46,285 --> 00:38:48,537
- มาเร็ว!
- หาตัวให้เจอ!

387
00:38:51,039 --> 00:38:53,834
มีคนวิ่งมาทางนี้สี่คน
มันไปทางไหน

388
00:38:55,586 --> 00:38:56,753
พวกนั้นทำอะไรมา

389
00:38:56,837 --> 00:38:59,756
ได้ข่าวว่าพวกเกาหลีก่อความวุ่นวายทั่วเมือง

390
00:38:59,840 --> 00:39:00,924
ไม่ใช่แค่นั้นนะ

391
00:39:01,550 --> 00:39:04,553
มันเข้าไปตามบ้านที่พัง
ขโมยของมีค่าออกมา

392
00:39:04,636 --> 00:39:06,930
ต้องจับพวกมันให้ได้
ไม่งั้นมันคงขโมยทุกอย่าง

393
00:39:09,224 --> 00:39:10,976
ไอ้สัตว์พวกนี้

394
00:39:13,103 --> 00:39:14,813
กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับเรา

395
00:39:15,564 --> 00:39:17,649
เรายอมให้พวกมันเข้ามา

396
00:39:18,233 --> 00:39:20,152
หางานให้ทำ

397
00:39:20,986 --> 00:39:22,738
แต่กลับตอบแทนเราแบบนี้

398
00:39:22,821 --> 00:39:25,407
ตกลงลุงเห็นมันรึเปล่า ตอบมา

399
00:39:25,490 --> 00:39:26,575
ไม่งั้นเดี๋ยวมันหนีไปได้

400
00:39:28,619 --> 00:39:30,454
เห็น เห็นสิ

401
00:39:31,371 --> 00:39:33,207
มากันสี่คน

402
00:39:42,090 --> 00:39:43,217
ทางนั้น!

403
00:39:45,636 --> 00:39:46,803
ไปกันเลย!

404
00:39:48,555 --> 00:39:50,015
ในนั้นมีอะไร

405
00:39:52,100 --> 00:39:53,519
โรงนาธรรมดา

406
00:39:55,437 --> 00:39:57,814
ดีนะที่เจ้าของไม่อยู่

407
00:39:57,898 --> 00:40:02,611
แต่กลับมาเจอว่าพังขนาดนั้นคงตกใจ

408
00:40:09,409 --> 00:40:10,452
ไปดูในนั้นสิ

409
00:40:12,412 --> 00:40:15,541
ไม่ได้ฟังที่ตาลุงบอกเหรอ
เขาบอกว่าพวกมันไม่ได้ไปทางนั้น

410
00:40:17,292 --> 00:40:19,294
พวกมันอาจจะแอบไปซ่อน
ตอนคุณไม่ทันมองก็ได้

411
00:40:20,003 --> 00:40:21,588
ไอ้พวกนี้มันเหลี่ยมจัด

412
00:40:25,676 --> 00:40:27,928
เจอแล้ว! พวกมันอยู่นี่!

413
00:40:28,428 --> 00:40:29,513
ไปกันเร็ว!

414
00:40:35,102 --> 00:40:36,812
จุดไฟเผามันเลย!

415
00:40:51,034 --> 00:40:52,202
เราต้องรีบหนี

416
00:40:53,370 --> 00:40:54,621
แกช่วยอะไรเขาไม่ได้

417
00:40:54,705 --> 00:40:56,331
พวกนั้นมีแต่จะจับแกไปเผาด้วย

418
00:41:50,636 --> 00:41:55,098
(2.12 น.)

419
00:42:16,787 --> 00:42:18,413
ฉันรู้จักคนในกลุ่มนี้

420
00:42:30,759 --> 00:42:31,969
คุณพ่อคะ!

421
00:42:39,685 --> 00:42:42,896
เรารอคุณอยู่นาน
จนคิดว่าเสียคุณไปแล้ว

422
00:42:43,605 --> 00:42:47,150
คงฝันอยากให้ฉันตายสินะ

423
00:42:47,901 --> 00:42:49,236
ขอโทษนะที่ทำให้ผิดหวัง

424
00:42:49,319 --> 00:42:51,822
เวลาแบบนี้ยังมาพูดเล่นได้ยังไง

425
00:42:55,450 --> 00:42:56,869
เพราะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งแล้วไง

426
00:43:17,764 --> 00:43:20,309
ฮันซู มาสิ

427
00:43:26,440 --> 00:43:28,358
เราจะรับเขามาอยู่ด้วยสักพัก

428
00:43:32,529 --> 00:43:34,865
แกยังต้องจ่ายหนี้ที่พ่อก่อเอาไว้

429
00:45:41,575 --> 00:45:43,076
(วันที่ 1 กันยายน 1923)

430
00:45:43,160 --> 00:45:47,623
(เกิดแผ่นดินไหวที่ความรุนแรงระดับ 7.9
บนภูมิภาคคันโต)

431
00:45:49,666 --> 00:45:54,546
(มีผู้เสียชีวิตทั้งหมดมากกว่า 100,000 คน)

432
00:45:56,465 --> 00:45:58,175
(รวมทั้งคนเกาหลีผู้บริสุทธิ์)

433
00:45:58,258 --> 00:46:00,928
(ซึ่งถูกกล่าวหาเป็นแพะรับบาป
ในเหตุการณ์สะเทือนขวัญหลังจากนั้น)

434
00:46:01,011 --> 00:46:02,846
(และตายด้วยน้ำมือของศาลเตี้ยชาวญี่ปุ่น)

435
00:46:05,098 --> 00:46:09,686
(ยังไม่อาจมีข้อสรุปเรื่องจำนวนแน่นอน
ของชาวเกาหลีที่ถูกฆ่าในครั้งนั้น…)

436
00:46:12,022 --> 00:46:17,402
(แต่นักประวัติศาสตร์หลายคนอ้างว่า
น่าจะมีผู้เสียชีวิตเป็นหลักพัน)

437
00:46:25,869 --> 00:46:27,829
(สร้างจากนวนิยายโดย มินจิน ลี)

438
00:47:37,858 --> 00:47:39,860
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์